Embed Size (px)
Citation preview
2
I MODELOWANIE1. Naśladownictwo – „lustro”;2. Style wychowawcze:a) Autorytarny;b) Pobłażliwy;c) Autorytatywny;d) Niezaangażowany*;
II USTALANIE GRANIC W ZACHOWANIU DZIECKA1. Cechy granic: Określają akceptowalne zachowania oraz związki między
ludźmi; Wspomagają rozwój dzieci; Dają poczucie bezpieczeństwa;2. Dynamika wytyczania granic;3. Rodzaje granic:• Zbyt wąskie – zbyt duża kontrola zachowań dziecka;• Zbyt szerokie - niedostateczna kontrola;• Niestabilne – zmienna kontrola;• Zrównoważone – zrównoważona kontrola**.
III KONTRAKT (spisany wspólnie z dzieckiem)*Szczegółowy opis stylów wychowawczych w: Boyd D., Bee H., Psychologia rozwoju człowieka. Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2008,s.238-239, Smykowski B., Wiek przedszkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak
pomagać. (W:) A. I. Brzezińska (red.) Psychologiczne portrety człowieka, Wydawnictwo GWP, Gdańsk 2005,s.246-248;** MacKenzie R., Kiedy pozwolić? Kiedy zabronić? Dzieciom od 2 do 16 lat. Jasne reguły pomagają wychowywać. Wyd. GWP, Gdańsk, 2001, s. 17-33.
3
I AKTYWNE SŁUCHANIE (gotowość werbalna i niewerbalna)
II PARAFRAZA„Jeśli dobrze cię zrozumiałam,…”„Masz na myśli...”
III ODZWIERCIEDLENIE„Wydaje mi się, że się rozzłościłeś”„Zdaje się, że jest ci przykro z tego powodu”„Wydajesz się być zdenerwowana, gdy mówisz o tej sprawie”
IV KOMUNIKAT „JA”„Złości mnie, kiedy tak głośno słuchasz muzyki, ponieważ nie mogę rozmawiać przez telefon”„Denerwuję się, kiedy widzę nieposprzątane zabawki na twoim biurku w trakcie odrabiania lekcji. Proszę abyś je
pochowała”
V 6 KROKÓW METODY BEZ PORAŻEK1. Rozpoznanie i nazwanie konfliktu;2. Znalezienie możliwych rozwiązań;3. Krytyczna ocena możliwych rozwiązań;4. Podjęcie decyzji – wybór najlepszego do przyjęcia rozwiązania;5. Wypracowanie sposobów realizacji tego rozwiązania;6. Ocena wybranego rozwiązania*
*Gordon T., Wychowanie bez porażek. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 2003, s. 224-230;
4
I BAJKA TERAPEUTYCZNAKozłowska A. Zaczarowane bajki, które leczą. Dla dzieci i dorosłych.Kołyszko W. Smok Lubomił i tajemnice złości.Kołyszko W. Garść radości, szczypta złościKołyszko W. Pogromca potworów i magia strachu. Łaba A., Bajki rymowane w biblioterapii.Molicka M. Bajkoterapia. Molicka M. Bajki terapeutyczne. Moszyńska A. Hipopotam. Zubrzycka E. Po co się złościć?
II METODA INDUKCJI1. Indukcja pozytywna Jestem dumna, że sam
zaproponowałeś pomoc koledze w nauce. Dzięki temu łatwiej mu będzie narobić zaległości i opanować nowy trudny materiał.
2. Indukcja negatywnaGdy będziesz przezywał kolegę będzie mu przykro i nie będzie już chciał siedzieć z tobą w ławce i wspólnie się bawić*.
III TECHNIKA PODRÓŻY W CZASIEPodróż w przeszłość„Ostatnio udało nam się wyjść ze sklepu bez płaczu. Ale wtedy było miło”Podróż w przyszłość„Jak będziemy następnym razem robili zakupy to ustalimy, co będziesz mógł sobie kupić do zjedzenia” *** Misiuk A., Rozwój zdolności do współpracy dzieci w młodszym wieku szkolnym. (W:) I. Adamek, M. Grochowalska, E. Żmijewska (red.) Relacje i konteksty (w) edukacji elementarnej.
Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2010, s.117;** Poćwiardowska B., Wspomaganie rozwoju kompetencji wychowawczych rodziców dzieci w wieku przedszkolnym (w druku)
5
…Aby radzić sobie ze złością mojego dziecka mogę….
Podstawa- postawa… (spokój, zrozumienie, empatia, zgoda na wyrażanie złości, próba wczucia się w sytuację dziecka, skupienie się na wyborach i zachowaniu, czas…)
Zamiast karania… ( uczucia- oczekiwania- sposób na „naprawienie zła” – propozycja wyboru*)
W codzienności… (granice, mówienie o uczuciach, indukcja, chwalenie, „Jestem z siebie dumna, ponieważ…”, uprzedzanie, dawanie dziecku możliwości decydowania…)
Jeszcze inaczej…• „Rozdeptany gniew”• „Zabazgrana złość”• „Wykrzyczane emocje”
* Faber A., Mazlish E., Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły; Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 1992 s.124
6
Literatura, którą polecam:
Gordon T., Wychowanie bez porażek. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi; Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 2003;Faber A., Mazlish E., Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły; Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 1992;MacKenzie R., Kiedy pozwolić? Kiedy zabronić? Dzieciom od 2 do 16 lat. Jasne reguły pomagają wychowywać; Wydawnictwo GWP, Gdańsk 2001;Poćwiardowska B., Wspomaganie rozwoju kompetencji wychowawczych rodziców dzieci w wieku przedszkolnym (w druku)Kast- Zahn A., Każde dziecko może się nauczyć reguł : jak ustanowić granice i wytyczyć zasady postępowania od niemowlaka do dziecka w wieku szkolnym; Wyd. Media Rodzina, Poznań 1999.
Kontaktul. Mydlarska 430-703 Kraków
Biuraul. Wiśniowa 36 m. 202-520 Warszawa
ul. Iwana Pawłowa 1/153-604 Wrocław
ul. Kościuszki 31a/810-503 Olsztyn
Dziękuję za uwagę!
