Szkoła nasza jest placówką, która wypracowała i pielęgnuje własny klimat, tradycje i kulturę. Na

trwałe wrosła w środowisko, które nie tylko inspiruje do ciągłego rozwoju, ale również dostarcza

wiedzy innej niż szkolna. Z bogactwa naszego środowiska przyrodniczego, historycznego

geograficznego i kulturowego korzystamy budując edukację interdyscyplinarną, co z kolei

wpływa na potwierdzone sukcesy naszych uczniów w ich rozwoju oraz uatrakcyjnia pracę

placówki. W tak rozumianych działaniach edukacyjno-wychowawczych i opiekuńczych cenne jest

wyjątkowe zaangażowanie, twórcza aktywność i pomysłowość nauczycieli oraz aktywność

i zaangażowanie rodziców, którzy wspólnie wykorzystują potencjał tkwiący w środowisku

przekładając go na konkretne działania edukacyjne i wychowawcze. Mając na uwadze

specyfikę szkoły oraz jej potrzeby zbudowaliśmy spójny system oddziaływań dydaktyczno-

wychowawczych i opiekuńczych. 

 •Obiekt, pomieszczenia

i wyposażenie odpowiadają potrzebom statutowym oraz są

dostosowane do liczby uczniów, pracowników i realizowanych zadań

szkoły. •Oprócz zadbanych sal lekcyjnych

posiadamy: piękną izbę regionalną

izbę Patrona Szkoły i tradycji szkolnej

kompleks świetlicowo-bibliotecznymałą ale funkcjonalną kuchnię

i stołówkęnową salę komputerową z 10

stanowiskami i stałym dostępem do Internetu

gabinet opieki przedmedycznej, gabinet logopedii i terapii

pedagogicznej, salę katechetyczną.

 

 

 

 

 

Oferta zajęć pozalekcyjnych

jest wyjątkowo bogata.

Zróżnicowanie oferty zajęć

odpowiada potrzebom

i zainteresowaniom uczniów.

Zajęcia pozalekcyjne

adresowane są do wszystkich

uczniów: zdolnych, przeciętnych

i potrzebujących pomocy.

Oferta zajęć pozalekcyjnych została

rozszerzona o inne, niż zaplanowane

w arkuszu organizacji szkoły:

klub młodych odkrywców

małe formy teatralne w języku

angielskim

koło sportowe

zajęcia filmowe - kino w szkole

moja przygoda z komputerem – zajęcia

dla seniorów ze środowiska

zajęcia na basenie w soboty

koło dziennikarskie

koło języka rosyjskiego,

zajęcia z TSKN

zajęcia muzyczno-plastyczne:

„ Ze sztuką na Ty”

koło biblijne

SUKCESY Niewątpliwym sukcesem szkoły jest nadany przez Centrum Edukacji

Obywatelskiej pod patronatem Prezydenta RP tytuł :

„Szkoła z klasą” potwierdzony certyfikatem; udział w realizacji programu

edukacji patriotycznej; uzyskanie sprawności „Ago”,

„Cogito”; udział w realizacji projektu edukacyjno religijnego: „Biblia w

każdej szkole”; potwierdzony udział w realizacji Ogólnopolskiej Kampanii

„Zachowaj Trzeźwy Umysł” pod patronatem Ministra Edukacji Narodowej

i Sportu; kontynuowanie kontaktu ze szkołą w Dusseldorfie.

Niekonwencjonalnym działaniem naszej szkoły jest coroczne wyróżnianie

ludzi ze środowiska i przyznawanie Im statuetki Przyjaciel Szkoły.

Przyznaliśmy: 2 statuetki w roku 2002/2003; 3 – 2003/2004;

1- 2004/2005; 2 - 2005/2006; 3 – 2006/2007; 2 – 2007/2008;

Od wielu lat badamy losy naszych absolwentów. Jest to dla nas wskaźnik

określający efektywność kształcenia.

 

W szkole organizowane są koła przedmiotowe:

polonistyczne

matematyczne

przyrodniczo-ekologiczne

koło informatyczne

koła zainteresowań - regionalne, ortograficzne

zajęcia specjalistyczne - logopedyczne, korekcyjno-

kompensacyjne zespołowe, korekcyjno-kompensacyjne

indywidualne

zajęcia wyrównawcze - z języka polskiego i matematyki

nauka pływania.

O C A L I Ć O D Z A P O M N I E N I A …

Decyzję o utworzeniu izby typowej dla tego regionu, w miejscowości położonej

u podnóża Góry św. Anny, podjęli uczniowie wraz z wychowawczynią –

matematykiem – Haliną Fert oraz dyrektorem szkoły – Zofią Piwowar w roku

szkolnym 1987/88 w ramach edukacji regionalnej, a później w odpowiedzi

na konkurs pn. „ Ślad” ogłoszony na łamach „ Trybuny Opolskiej”.”.

Korzystając z podpowiedzi dyr. Z. Piwowar

uczniowie wybrali lokum na szkolną izbę

regionalną, stylizowaną na wzór górnośląskiej

chaty. Wybór padł na pokój na poddaszu. Ścięty,

pochyły sufit dodawał już wtedy uroku temu

pomieszczeniu. Zanim jednak uczniowie przystąpili

do pracy, przeprowadzili szereg rozmów i

wywiadów

z nestorami naszego środowiska. Babcie i

dziadkowie („ołmy i ołpy”) bardzo chętnie dzielili

się swoimi uwagami, wszak mieli jeszcze jedną

okazję do wspomnień z lat dziecinnych, kiedy w

jednej izbie mieszkali rodzice i chowali swoją

czeladkę dzieci. Należy pamiętać, że wówczas

śląska rodzina liczyła pięcioro, sześcioro…, a

nawet dziesięcioro pociech. Od nich to nasi

podopieczni dowiedzieli się, jak się dawniej

mieszkało.

Po tak szczegółowym rozpoznaniu

uczniowie zakasali rękawy i pobielili ściany

izby kredą, przyozdabiając je wkoło

szlaczkiem kwiatów. Do tego celu

wykorzystali kartonowe szablony, które

otrzymali od jednej z gospodyń. Inni, po

dokładnej selekcji zabrali się do odnawiania

sprzętów i mebli. Oczywiście pod wnikliwym

okiem niektórych rodziców – pasjonatów oraz

dyrektora szkoły.

Tak odnowioną izbę postanowiono

podzielić na dwie części : kuchenną

i sypialnię (jak to ongiś bywało).

W części kuchennej znalazł się więc biały, stary

kredens, tzw. „bifej”. Na jego górze ustawiono

stare żelazka „na duszę”, zaś na dole wagę oraz

pojemniki na: cukier, kaszę, ryż i sól. Obok „bifeja”

stała drewniana ława, a na niej ręczna maszynka

do krojenia chleba oraz centryfuga, która służyła w

dawnych gospodarstwach do oddzielania śmietany

od mleka.

Pod ławą rozgościły się „ bunclowe” dzbanki

i formy do pieczenia ciasta oraz tzw. „sumionki”,

w których wożono chleb do piekarza. Na podłodze pod

ławą znalazły się drewniaki – tzw. „trepy” wykonane z

lekkiego drewna lipowego. Nie zabrakło też

„maśniczki” do ręcznego wyrobu masła i

drewnianych „kwatyrek” – foremek, do których masło

wkładano.

Nad ławą na ścianie zawisła półka z przepięknie przyozdobionym „forchangiem” (zasłoną) z białego płótna, ręcznie haftowanym w kolorowe, symetryczne motywy kwiatowe i roślinne. Zaś na półce umieszczono trzy ręczne młynki do mielenia kawy i pieprzu. W rogu izby uczniowie postawili cep.

Kuchenne okno przyozdobiono firankami, które przysłaniały tylko 1/3 całości, a po

bokach zawieszono kretonowe zasłony w kolorowe kwiaty. Na parapecie nie

zabrakło, oczywiście, pelargonii w doniczkach i zdrowego krzaczka mirty, którą

nasze babcie hodowały na „komunijny i weselny czas”.

Pod oknem czekała już mała kolebka z haftowanymi poduszkami i małą pierzynką, zaś pod

nią stał porcelanowy nocnik (tzw.„topek”) ze złotą obwódką („goldrandem”) dla małego „bajtla”

( dziecka).

W drugim rogu izby posadowiono drewniany, solidny i duży stół oraz jedno symboliczne

krzesło. Wszak to przy nim spotykała się cała śląska rodzina podczas codziennych posiłków,

odbywały się niedzielne „swaczyny”,rodzinne przyjęcia urodzinowe i odpustowe. Centralne

miejsce zajmowali ojciec i matka, a dzieci uczyły się wzajemnego szacunku i kultury

spożywania posiłków, oczywiście z modlitwą przed i po jedzeniu. Stół w śląskiej rodzinie

zawsze jednoczył, scalał i łączył.

Na ścianach zawisły płócienne makaty, wyszywane w różnorodne, kolorowe motywy róż

i tulipanów. Na niektórych z nich widniał napis: „ smacznego”.

.W starej śląskiej kuchni nie zabrakło

też szafki do porannej i wieczornej

toalety. Porcelanowa miednica,

porcelanowy dzban na wodę

wykończony złotą obwódką,

mydelniczka i prostokątny

pojemniczek na pastę i szczoteczki do

zębów czekały na domowników.

Częstokroć matka –Ślązaczka przerabiała ubranie swoim dzieciom, łatała

i cerowała. Niewątpliwie wielką pomocą służyła jej stara

maszyna do szycia typu „ Singer”. Obok niej stała szklana

lub metalowa deska do prania, zwana na Śląsku „rómplóm” lub

„waszbretym”.

Część sypialna z reguły była oddzielona od reszty izby zasłoną z kolorowego perkalu.

By nie spowodować optycznego tłoku, uczniowie jej nie zawiesili. W tej części rzucają się

w oczy: ogromne, drewniane , ciężkie łoże przykryte narzutą w tureckie wzory, nad nim

duży obraz z Panem Jezusem na Górze Oliwnej, okazała dwudrzwiowa szafa z

drewnianymi ornamentami roślinnymi oraz wielka toaletka z kryształowym obrotowym

lustrem, spełniająca jednocześnie rolę sekretarzyka i komody. Na niej też leży kilka

starych okularów, fajek i grzebieni do włosów. Owe grzebienie – wsuwki nasze babki

wykorzystywały do upięcia, splecionych w warkocz, włosów w bardzo prosty koczek

( tzw.„neclik”) z tyłu głowy, zaś dziadkowie pykając fajkę, snuli niesamowite opowieści,

legendy i „godki” o utopcach i Gaszynach – władcach okolicy. Na sekretarzyku leżą też

różnorodne dwu – i trójjęzyczne modlitewniki, śpiewniki z pobożnymi pieśniczkami oraz

tzw. „kalwaryjki”, z którymi nasi przodkowie szli do Góry św. Anny na odpust lub

„kalwaryjskie dróżki”.

W części sypialnej rozgościli się babcia i dziadek – manekiny w

strojach. Przyjrzyjmy się im, jak byli odświętnie ubrani podczas

niedzielnej drogi do kościoła.

Gospodarz ma na sobie wysokie, wypolerowane, skórzane buty oraz

wetknięte w cholewy spodnie. Do „galołt” włożono białą,

wykrochmaloną koszulę z małym kołnierzykiem wywiniętym do tyłu,

na niej czarna, wysoko zapinana kamizelka. Całość okrywa sukmana

ciemnoszarego koloru. Od czasu do czasu mężczyźni zakładali na

głowę cylinder.

Inaczej wygląda gospodyni. Jej odświętny strój nazywany jest strojem

„ chłopskim”, bo

„pierwej to się po chłopsku chodziło”. Zdobi go piękny, czarny

„kabołt” z długimi bufiastymi rękawami, pod szyją wykończony stójką,

ozdobiony z przodu plisami z dużą, czarną koronką w motywy różane;

wszak róża to symboliczny kwiat Śląska . Spod „kabołta” wychodzi i

sięga aż do kostek pofałdowana, czarna wełniana „kecka” (spódnica),

na dole wykończona plisowaną, dwucentymetrową „sztrepą”. Cały

strój rozjaśnia mała, jedwabna „zołpaska” w pastelowym odcieniu

żółci z wytłaczanymi w materiale kwiatami. Całość uzupełnia pluszowa

czarna chusta

z frędzlami oraz narzucony na ramiona zimowy „plejd” w kratę lub

czarny „szaltuch” na lato.

Wchodząc do naszej śląskiej izby można szybko dojść do wniosku, że jest tak miła,

ciepła i przytulna, że chciałoby się w niej zamieszkać.

W maju 1988 roku ósmoklasiści zakończyli prace, otworzyli szkolną izbę regionalną

i stwierdzili, że udostępnią ją wszystkim uczniom naszej szkoły

oraz środowisku, by wszyscy odwiedzający poznawali skomplikowane losy Ślązaków

wpisanych w historię polsko – czesko – niemieckiego pogranicza. Tak też jest do dnia

dzisiejszego. Minęło już wiele lat, lecz izba i zgromadzone w niej eksponaty są wciąż

żywe. Nauczyciele wykorzystują je na godzinach wychowawczych, lekcjach historii,

a szczególnie na lekcjach języka polskiego

i plastyki podczas realizacji autorskiego programu o profilu regionalnym.

Nasza szkolna izba jest swoistą i niewyczerpaną kopalnią wiedzy historycznej, religijnej,

plastycznej oraz muzycznej. Poprzez doznania estetyczno – emocjonalne w śląskiej

izbie uczniowie identyfikują się z tą cząstką rodzinnej Ziemi Śląskiej. Każdy

bowiem dotknie eksponat, zobaczy, przeżyje, a przez to lepiej zrozumie.

Dzięki temu uczniowska wiedza staje się trwalsza.

W prezentacji wykorzystano opracowanie nauczycielki p. Helgi Bieniusy

Na kartach szkolnej kroniki zapisali się tak znamienni goście, jak:

grupa członków Opolskiego Towarzystwa Kulturalno – Oświatowego z poetą

Tadeuszem Soroczyńskim na czele

były wojewoda opolski – Kazimierz Dzierżan

najbliższa rodzina Patrona naszej szkoły – prof. St. Rosponda

miłośnik śląskiej ziemi – prof. Adolf Kuhnemann z Uniwersytetu Opolskiego

konsultanci Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego w Opolu

dyrektorzy szkół w Głubczycach oraz zrzeszeni w klubie Dyrektorów

Promujących Innowacje

pracownicy warszawskiej TV w związku z realizacją programu edukacyjnego

redaktorzy rozgłośni radia Opole : Halina Nabrdalik i Barbara Tyslik

Gminna Komisja Oświatowa

nauczyciele i uczniowie z Góry św. Anny, Otmic, Rozwadzy, Zdzieszowic, a

nawet przedszkolaki

A co najważniejsze – mieszkańcy naszej lokalnej społeczności. To cieszy!

Patrząc na izbę z perspektywy

mijającego czasu, można z satysfakcją

stwierdzić, że spełniły się marzenia

ósmoklasistów i nauczycieli żyrowskiej

szkoły, by przybliżać i poznawać to, co

dalekie, rozpoczynając od tego, co

bliskie i własne.W prezentacji wykorzystano opracowanie nauczycielki p. Helgi Bieniusy