Upload
edurne-m-arrese
View
262
Download
4
Embed Size (px)
Citation preview
ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 13. astea
“Proba pedagogikoak” ikasleak
etorkizunean orientatzeko asmoz
Pasaden astean ikastolako Orientatzailea etorri zitzaidan,
laguntza eske:
“Edurne preziosa, zure laguntza behar dut. Kontua da DBH 3.
Mailakoei froga diagnostikoak pasako dizkiegula eta pentsatu dut
zuk horretan lagundu gaitzakezula. Ziurrenik zuk ere pasako
zenituen, gogoan duzu? Bi egunetako kontua izango da, alde
bateik, gela arruntean frogak pasako dizkiegu ikasleei eta ondoren
lan mekanikoa dator, hauek zuzentzea. Zer deritzozu?”
Nire erantzuna noski, baiezkoa izan zen. Une hartan, niri
egokitzen ez zaidan lan bat egiteko proposamena egin zidaten, bai,
horren kontziente naiz euren lana azkartzeko eskatu zidaten baina
froga honetan parte hartzeko aukera izateak diagnostiko frogen
inguruko formazioan zabaltzeko aukera emango zidalakoan nengoen.
Horrela, astelehenean bertan hasi ginen DBHko ikasleengana joan eta
4 atal ezberdinetan antolatutako froga ezberdinak pasatzen. Batzuk
gaitasunei egiten zieten erreferentzia, beste batek izaerari, besteak
ikas ohiturei eta azkenak orientazio laboralari. Galdera sortaz
osatutako froga pedagogikoak ziren denak, bakoitza erregistro
ezberdinarekin eta noski, galdera ezberdinekin ere.
Lehen bi egunetan beraz, ikasleek erantzuten zituzten galderei
erreparatzea egokitu zitzaidan, Ptarekin eta orientatzailearekin
batera, baita klasean bueltatxo amaigabe horietakoak ematea.
Ondoren, orientatzaileak “matxake” deituriko uneari ekin genion, hau
da, frogen zuzenketari. Boligrafo eta erregela eskuan, plantilla
ezberdinekin froga guztiak zuzentzeari ekin genion
ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 13. astea
eta gutxinaka era automatikoki baina konszientean zer egiten
ohartzen hasi nintzen. Pixkanaka erantzunak ateratzen ari
zitzaizkidan diagrametan eta harrigarria egiten ari zitzaidan nire
burua halako diagnostiko prozesu baten partaide ikustea. Bi egun oso
eman ditugu frogak zuzentzen eta azkenean, behin frogak zuzenduta
(Pteen laguntzaz) orientatzaileak hauek aztertu, ondorioak atera eta
ikasle zein euren familiekin bilera ezberdinak egingo ditu hauei
emaitzen berri emateko.
Oraindik ere gogoan dut nola niri, lan arloan “ekonomista eta
administraria” izateko aukera handiak neuzakal atera zitzaidala,
ordea, egun magisteritzan nabil eta ez dut batere gustoko
ekonomiarekin erlazionatutakoa. Hala ere, emaitzak auzian jarri baino
beste galdera bat datorkit burura. Oraindik, ni gaztea nintzeneko
froga berdinak erabiltzen dituzte? Eguneratuak al daude froga horiek?
XXI. Mendeko gaitasun eta abileziei egokiturik al daude? Benetan,
nire dudak dauzkat hala ote den. Horrez gain, aipatu beharra dago,
askotan halako frogen emaitzak ez direla guztiz errealak, ez baitira
ingurune edo momentu aproposetan egin. Hala ere, jakin badakit
Orientazio departamentua horren jakitun badela eta familia eta
ikasleekin dituen elkarrizketetan argi gelditu ohi da hori. Pertsonalki,
lanbide orientabideari dagokionean, uste dut, orientazioa ezin
daitekeela test huts batera mugatu.
ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 13. astea
Ikasleek gizartean dauden lanbide ezberdinak ezagutu behar dituzte.
Eta ezagutu diodanean euren begien bidez ezagutzeaz ari naiz.
Eskolan, DBH mailan batez ere lanbide orientazioari garrantzia askoz
handiagoa eman beharko litzaiokeela uste dut. Bestela, askotan ez
dakigu nondik jo, ez baitakigulako ezta zer aukera ditugun ere.
Oraindik beraz, ikas orientazioaren arloan informazioa eskaintzeaz
haratago, errealitate eta lanbide ezberdinak ezagutzeko aurrera pauso
izugarria eman beharko genuelakoan nago. Ez duzue uste?
Denok, gaixo egonda ere, hezkuntzarako
eskubidea daukagu
Zer gertatzen da gaixotasun bat dela eta haur batek eskolara
denbora luezez joan ezin duenean? Ospitalean egon behar du
sendatzeko baina eskolara ezin du joan, orduan zer? Hauxe da,
aurreko astean nire lehengusu txikia ospitalera bisitan joan eta burura
etorri zitzaidan afera.
Ildo honetatik gainera, eitb-n erreportai bat ikusteko aukera
izan nuen non Xabier Euskitzek Donostiako Ospitaleko eskola bisitatu
eta honen funtzionamenduaren berri ematen zuen. Hala ere, ez zuen
nire barrena asetu. Ospitalean ingresatuta egon behar izanak ez du
esan
nahi
haurra
bere
eskubidea den hezkuntzatik
aldentzen denik, ezta gutxiago ere, ospitaleko gelak
daudela jakina da baina noiztik? Zein da honen funtzionamendua?
Antza, gela hauek, Espainian 60ko hamarkadan hasi ziren
zabaltzen, baina 1982ko “la ley de la integracion del minusvalido”
legeak eman zion duen garrantzia ospitaleko gelei. Haurrak ospitalean
daudenean ere eskolak jasotzeko aukera dutela esanez eta horrela,
eman daitekeen curriculum desfaserik ez emateko. Honen ildo beretik
1988an “la carta europea de los niños hospitalizados”-k ospitalean
dagoen haur batek dituen 23 eskubide biltzen ditu, hezkuntzarena
horietako bitan garbi agertuz.
Lege edo dekretu hauek ospitaletako gelak defendatzen
dituzte baina zer dira? Gela hauek denbora bat ospitalean ingresatuta
pasatu behar duten haurrentzako daude zuzenduak. Gela hauen
helburu nagusia haurrak
ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 13. astea
bere eguneroko bizitzarekin nolabait jarraitzea da, bakoitzak duen
gaixotasunarekin eta beldurrekin deskonektatzea, gustura sentitzea…
Beraz, eskola honek funtzio akademiko soil bat baino gehiago
normalizazio bat emateko saiakera bat da. Ospitaleko egoera gordinak
ahazten dituzte gela horretara sartzen direnean eta ospitalean
daudela ahazten dute askok.
Gela hauek hiru ildo nagusi izaten dituzte: alderdi akademikoa,
ekintza ludikoak eta orientazio pertsonala. Alderdi akademikoa eskola
guztietan egiten den moduan eman arrez, ekintza ludikoek eremu
honetan garrantzi esanguratsua dute, izan ere, musika edo pailazoen
ikuskizunekin beraien benetako errealitatea momentu batez ezabatu
egiten dute eta beraien haur izaera hori ateratzen dute. Arlo ludiko
hau aurrera eramateko gehienetan bolondresak egoten dira: Gurutze
Gorriak bere arreta eskaintzen die asteburuetan, edota pailazoen
ikustaldik, musika… batez ere musikari garrantzi berezia ematen
diote, izan ere musikaren bidez haurrak hobeto sentitzeko terapiak
egiten dira.
Ospitaletako gela hauetan ikaslearen curriculum-a jarraitzen
da, horretarako eskolako irakasle, familia, mediku… hartu eman estua
izaten dute koordinatuta lan egiteko. Izan ere, ikasleak bere
gelakideen erritmoa errespetatu eta jarraitu behar izaten du. Gaixo
egotea zaila eta gogorra egiten bazaie, kurtsoa errepikatzea oraindik
eta gogorragoa egingo litzaieke dauden egoeran eta horregatik joaten
dira motibatuta. Irakasle batek esaten duen moduan nahiz eta gaizki
egon, haur askorentzat beraien gelakideen gauza berak egitea
beharrezkoa dute eta ahal duten lekutik ateratzen dituzte indarrak.
Bertaratzen diren ikasleen perfila ere guztiz desberdina da, adinaren
arabera taldekatu arren, medikuaren diagnostikoak paper berezia du
eta horrela sortzen dira talde txikiak.
Bertako irakaslegoari dagokionez, bertako profesionalak
irakasleak izaten dira, ez laguntza irakasleak. Bertan lan egiten duten
irakasleek esaten dute beraien lana bokazionala izateaz gain polita
dela. Aurretik esan bezala, irakasle hauen lana guztiz interprofesionala
da, eskolako irakasleekin koordinatzeaz gain, osasun arloko
profesionalekin eta gurasoekin ere harremanak bideratu behar
baitituzte.
Haur baten gaixotasuna luzerako denean eta eskolara joan ezin
duenean ere mota bat baino gehiago daude. Eskolaraketa mota horien
artean aurkituko genituzke hezkuntza zentroak, bestean osasun
mentaleko gaixotasunen bat duten haurrak gerturatzen dira eta
terapiak jasotzen dituzte bertan. Hauetara
ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 13. astea
joaten diren askok beraien eskola arruntetan eskolaratuta jarraitzen
dute, zentro hauetara terapia jasotzera joanez.
Hezkuntza jasotzeko beste era bat eskolara joan ezin duten
haurrei etxean eskaintzen zaien arreta izango litzateke. Haur hauek
ospitaletik ateratzeko baimena jasota izaten dute baian arrazoi
ezberdinengatik oraindik eskolara joateko prest egoten ez direnez
etxera joaten zaie profesional bat klaseak ematera (Nafarroan LH
astean 5 ordu eta DBHn astean 8 ordu).
Nafarroako aurrematrikulazio kanpaina denetan
interesgarriena
Aurten praktiketan egonda gertutik bizitzen ari naiz
aurrematrikulazio kanpaina. Ez soilik Haur Eskolara guraso ezberdinak
bisitan etortzen hasiak direlako, baizik eta herrian zehar kartel
informatibo andana ikusi ditudalako, bai ikastolakoak baina baita
Zelandi eskola eta Sagrado Corazón ikastetxekoak ere. Hala ere, gaur
herriko plazatik pasatzean zerbaitek harritu nau:
Ikastolak gogor ekin
dio aurten aurre matrikulazio kanpainari eta aurten
hare gogorrago bere burua arriskuan ikusi baitu. Hala ere, positiboa
da oso honen arrazoia. Aurten, Nafarroako gobernu aldaketarekin
fruituak nabaritzen hasiak dira eta hezkuntzari eta euskarari
dagokionean esperotako aldaketak ematen hasiak dira. Izan ere,
ikasturte hasieratik, hizkuntzen tratera eta irakasleen lan postuak
eztabaidaren jo puntuan egon dira, honen adibide ditugu PAI
programa, OPEen zerrendak edota D ereduan matrikulatzeko
ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 13. astea
eskubidea.
Eztabaidagai bortitzak dira oso nafar gobernuak aurten mahai
gainean jarritakoak eta tamalez honek jada errebolta handia eragin du
UPN eta euren lagunengan. Izan ere, aurten, Nafarroan urte luzez
Sanzekin indarrean egondako euskararen araberako lurralde zatiketa
desagertu egin da. Jada
Nafarroa ez da hirutan
zatitzen, mapa zatitzaile eta
euskararen zapaltzailea hautsi
eta erretzeko garaia da. Orain,
D ereduarentzat garai berria
dator, nafar eskola publiko eta
euskaldun baten oinarriak
eraikitzera goaz, beti ere
ikastolen euskalduntze lana
gutxietsi gabe.
Orain, Nafar Hegoaldean gure indarrik handienak jartzeko
ordua dugu, ikasleak D ereduan matrikula daitezen herri mailako
lanketa horizontala gauzatzea ezinbestekoa da. Herriz herri joanaz,
euskaraz matrikulatzeko garrantzia argitara emanaz eta
zonalde erdalduna gutxinaka gutxinaka zanpatuz eta deseginez.
Beraz, hemendik gonbitea tafallalde eta lizarraldeko lagunei
batez ere hilabete hauetan D ereduaren garrantziaz jardun, hausnartu
eta eztabaida dezaten! Lege aldeko pausoa emana dago, orain herriak
hau sinistea falta da, eta noski, hauxe ez da lan makala!