Na początek….Zjednoczeni w Duchu, zjednoczeni w Nim,

módlmy się, aby jedność była odnowiona w nas,aby świat cały poznał uczniów Chrystusa w nas,

aby świat cały ujrzał miłość w nas.

• Czym dla rodziców jest narodzenie dziecka?• Dlaczego gratuluje się rodzinie narodzin dziecka?• W jaki sposób rodzina świętuje narodziny

dziecka?

• Dziś przyjrzymy się szczególnym narodzinom.

8.1. Narodziny Kościoła s. 243-245

Cele katechetyczne:–ukazanie zesłania Ducha Świętego jako czasu, gdy Kościół wychodzi na forum publiczne;–przedstawienie Kościoła jako wspólnoty opartej na wierze w Chrystusa Zmartwychwstałego;–kształtowanie postawy odpowiedzialności za Kościół.

PRACA Z PISMEM ŚWIĘTYM

Dz 2,1-12

Zadaniem uczniów jest przygotowanie uroczystości z okazji narodzin Kościoła.

miejsce uroczystości, przebieg uroczystości,

listę zaproszonych gości, program artystyczny.

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. „Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?” – mówili pełni zdumienia i podziwu. „Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”. Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: „Co ma znaczyć?” – mówili jeden do drugiego (Dz 2,1-12).

Ćwiczenie Odpowiadam za Ciebie

Uczniowie pracują w zespołach dwuosobowych. Ich zadaniem jest dokończenie pisemnie zdań:

............................ (imię kolegi/koleżanki z ławki), odpowiadam za Ciebie, ponieważ jesteś częścią Kościoła do którego wspólnie należymy. Dlatego .......................................

O Panie Boże, dzięki Ci,Żeś mi Kościoła otwarł drzwi.

W nim żyć, umierać pragnę.

W Kościele tym jest z Ciałem, Krwią,Bóg pod postacią chleba.Swym Ciałem Karmi duszę mą,By żyła w nim dla nieba.

8.2. Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie

s. 247-249

Cele katechetyczne:–wyjaśnienie pojęcia „wspólnota”;–ukazanie na podstawie Dziejów Apostolskich życia pierwszych chrześcijan;–przedstawienie Kościoła jako wspólnoty wspólnot;–zachęcenie do uczestniczenia w życiu wspólnoty parafialnej.

ćwiczenie Prawda – fałsz.

1.Wspólnota chrześcijańska to wyłącznie kapłani i biskupi. (Fałsz).

2.Pierwsza wspólnota chrześcijańska powstała po Zesłaniu Ducha Świętego. (Prawda).

3.Na czele pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej stanął św. Józef. (Fałsz).

4.W pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej najważniejsze było zdobywanie pieniędzy. (Fałsz).

5.Pierwsi chrześcijanie trwali na modlitwie i Eucharystii. (Prawda).

6.Pierwsza wspólnota chrześcijańska powstała w Jerozolimie. (Prawda).

7.Pierwsi wyznawcy Chrystusa „sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według ich potrzeb”. (Prawda).

Jak wyglądało życie pierwszych wspólnot chrześcijańskich?

Dz 2,42-47Dz 4,3-35

Trwali oni w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według ich potrzeb. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia (Dz 2,42-47).

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze [uzyskane] ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeb (Dz 4,3-35).

Pierwsza wspólnota chrześcijańska powstała w Jerozolimie po Zesłaniu Ducha Świętego.

Była skupiona wokół 12 apostołów z Piotrem na czele.

Praktykowała chrzest, Eucharystię i życie wspólnotowe. (z)

w zeszytach dokończ zdania:

• Wspólnota pierwszych chrześcijan trwała ......................................................................

• Każdy z nas należy do wspólnoty ........................................................................

• Centralnym punktem każdej wspólnoty chrześcijańskiej jest ........................................

• Ja mogę sprawić, by mojej wspólnocie parafialnej żyło się lepiej poprzez ..................

Każdy z nas jest odpowiedzialny za wspólnoty, które

tworzy. (z)

Rysujemy swoją dłoń w zeszycie i na każdym palcu dłoni każdy uczeń pisze, co może dać wspólnocie, którą tworzy np. w domu, w klasie, w parafii.

(czas, radość, pomoc, dobro,

modlitwę itd.)

Zadanie domowe:

Dzielcie się w rodzinie, klasie, parafii rzeczami,

które wypisaliście na dłoni.