ZNAMENITOSTI KRALJEVA

Današnji izgled Kraljeva je jedinstven u odnosu na ostale srpske gradove. Posebnim ga čini urbanistički plan napravljen početkom 19. veka: Glavni, kružni trg sa paralelnim ulicama, uz još dva koja mu gravitiraju: Trg srpskih ratnika, kružno stecište, služi kao svojevrsni "kompas" tek pridošlom gostu. Bronzani vojnik ("Milutin"), spomenik palim Srbima u ratovima od 1912 - 1918. godine, najomiljeniji je istorijski znamen Kraljeva. U središtu je najlepšeg šetališta, dečije igre, raznovrsnih zbivanja: koncerata, pozorišnih predstava na otvorenom, smotri, izložbi i sajmova, proslava svih važnih dokumenata i svetkovina. Uz severnu stranu njegovog trga je drugi, sa imenom Jovana Sarića, koji objedinjuje administrativno - poslovni centar Kraljeva.

Kraljevo je grad mladih i sporta. Njegovu vitešku slavu pronosili su i prenose svetom mnogi pojedinci i ekipe. Kraljevo danas ima još mnogo uzdanica za sportsku slavu: prvoligaši su odbojkaši "Ribnice", košarkaši "Sloge" i "Mašinca", Ženski Košarkaški klub i šahisti, dok se fudbalski klub "Sloga" takmiči u drugoj ligi. Popularni basket i fudbal igraju se, osim na mnogobrojnim terenima, i na svakom travnjaku. U Kraljevu postoji i jedna prava trkačka staza za moto i auto trke. O održavanju sportskih terena na teritoriji grada (Hala sportova, atletski stadion, gradski bazen, otvoreni sportski tereni na obali Ibra), stara se Sportski centar "Ibar".

Hala sportova je  kapaciteta 1500 gledalaca, dimenzija 32 x 20m. Otvorena je svakoga dana 17 sati, pretežno  za trening košarkaša i odbojkaša, ali se u njoj održavaju i druge manifestacije.

Gradski otvoreni bazen koristi se 75 dana za rekreaciju građana, a pre i posle toga za treninge plivača i vaterpolista. Bazen poseduje tribine za 1000 gledalaca i reflektore za nočno kupanje. Jedan od prioriteta grada je izgradnja zatvorenog bazena za šta je urađena potrebna projektna dokumentacija.

 

 

 

Atletski stadion, pored staze, poseduje travnati fudbalski teren, tribine za 1000 gledalaca i ispod tribina četvorostaznu automatsku kuglanu i teretanu.

Svi ovi objekti, kao i teniski i odbojkaški tereni, koncentrisani su u samom centru grada pored obale Ibra.

U Sportski savez Kraljeva učlanjeno je 35 klubova i sportskih organizacija a Fudbalski savez ima 45 klubova iz Kraljeva i okoline.

Rekreativni programi, sportske i predškolske aktivnosti

U Kraljevu se održava više turističkih i sportskih manifestacija, kao što su:

 

 

 

"Veseli spust″ niz brzake Ibra, koja se održava od 1990. godine i sada več ima međunarodni značaj. Regata kreće od podnožja srednjevekovnog grada Magliča, 25 km od Kraljeva, Dolinom vekova ka Mataruškoj Banji i Kraljevu.

"Srebrni kazan" je manifestacija se održava više od petnaest godina na centralnom gradskom trgu i okuplja iskusne majstore kulinarstva, ali i učenike ugostiteljskih škola koji se takmiče u pripremi poznatog srpskog jela - pasulja.

"Narcisima u pohode" je manifestacija koju više od petnaest godina predvode planinari kluba "Gvozdac" iz Kraljeva do vrha planine Stolova, i uz put se beru procvali narcisi.

 

    

  "Auto-moto trke - Trka za nagradu Kraljeva" održava se na autodromu  Beranovac, a organizator je kraljevačko Auto-moto društvo.                       

Sabor planinara, i mnoge druge manifestacije. Predškolske aktivnosti na teritoriji grada sprovodi Predškolska ustanova "Olga Jovičić - Rita".  U okviru fizičkih aktivnosti Predškolska ustanova organizuje:

 Dane fudbala u saradnji sa FK „Bubamara" na gradskom atletskom stadionu, kao i dane fudbala u saradnji sa fudbalskom školom Todorović u Grdici;

 Prolećni kros sa decom pripremnog predškolskog programa na atletskom stadionu;

 Biciklijada ulicama grada Kraljeva za decu predškolskog uzrasta, u saradnji sa lokalnim biciklističkim klubovima i Crvenim krstom;

  Manifestacije povodom Dečije nedelje i dan ustanove.

 

 Narodna biblioteka "Stefan Prvovenčani"  je osnovana 1945. godine,  1990. godine svome nazivu pridodaje ime Radoslava Vesnića, Kraljevčanina veoma bogate lične i stvaralačke biografije. Biblioteka ima razvijenu kulturno - obrazovnu delatnost. Organizuje književne večeri, promocije, predavanja, izložbe i programe za decu, a takođe se bavi i izdavačkom delatnošću. Od 1971. godine biblioteka objavljuje časopis za književnost, kulturu i umetnost "Povelja".

"Narodno pozorište Kraljevo" je osnovano 9. avgusta 1949. godine. Posle nekoliko promena imena i statusa, 1996. godine,odlukom SO Kraljevo, pozorište ponovo dobija status profesionalng, pod nazivom "Kraljevačko pozorište". Pozorište raspolaže jednom pozornicom i salom sa 226 mesta, na kojoj se izvode i predstave za odrasle i predstave za decu. Na brojnim festivalima predstave ovog teatra proglašene su najboljima a dobijen je i veliki broj glumačkih nagrada. Od 2000. godine u Kraljevačkom pozorištu aktivno radi škola glume "Scena", koja okuplja talentovanu decu uzrasta od 7 do 18 godina.

Narodni muzej u Kraljevu bavi se zaštitom kulturnih dobara, istraživačkim i naučnim radom. Vredni i reprezentativni predmeti smešteni su u okviru istorijske, etnološke, arheološke i umetničke zbirke. U muzejskoj galeriji, pored reprezentativnih izložbi održavaju se i koncerti klasične muzike. Narodni muzej u Kraljevu osnovan je 1950. godine.

Organizovanu zaštitu arhivske građe sprovodi Istorijski arhiv, koji ima oko 280 fondova i pet zbirki: matičnih knjiga rođenih, venčanih i umrlih; kartografsku; fotografija, plakata i dokumenata i dokumenata i arhivske građe o radničkom pokretu i NOB. Ova ustanova poseduje bogatu biblioteku, koja omogućava uspešniji rad, kako radnicima Arhiva, tako i onima koji u naučno-istraživačkom radu koriste arhivsku građu.

Zavod za zaštitu spomenika kulture u Kraljevu obuhvata 26 opština i ubraja se u jedan od najvećih u Republici. Njegove osnovne delatnosti su zaštita, restauracija kulturno - istorijskih spomenika, naučno - istraživački rad i prezentacije kulturnog nasleđa.

Svoj doprinos u negovanju i razvijanju kulture daju i Kulturno prosvertna zajednica, Književni klub "Kraljevo", Udruženje likovnih umetnika "Vladislav Maržik", Kulturni centar "Ribnica", Multimedijalni centar "Kvart" i  drugi.

Aktivnosti u kulturi (kulturne manifestacije, proslave, festivali, parade, svečanosti, koncerti)

Bez obzira na godišnje doba, u Kraljevu se uvek nešto događa, jer je ono grad kreativnih ljudi, u umetničkom, naučnom i sportskom smislu. Uz konačište i tradicionalno gostoprimstvo, putnik u Kraljevu može da očekuje široku lepezu  manifestacija od kulturnih događaja na kružnom Trgu srpskih ratnika preko probranog pozorišnog repertoara, dinamičnog koncertnog programa u akustičnoj Sali Narodnog muzeja, stalnog i veoma upečatljivog književnog koncepta u biblioteci Stefan Prvovenčani do muzičkih izložbi od najstarijih perioda do moderne umetnosti. U Kraljevu se održava niz značajnih kulturnih manifestacija:

Dani jorgovana - Svake godine početkom maja Kraljevo se priseća događaja kada je kralj Uroš Prvi, iz ljubavi prema francuskoj princezi Jeleni Anžujskoj, budućoj srpskoj kraljici, naredio da celu dolinu uz reku Ibar, u čast njenog dolaska u Srbiju, zasade mirisnim jorgovanom kako bi je nova postojbina što više podsećala na staru.

Vekovno prijateljstvo Srba i Francuza, čiji koreni sežu još u srednji vek, pre petnaestak godina u Kraljevu je krunisano i jednom neobičnom i zanimljivom kulturno-turističkom manifestacijom nazvanom „Dani jorgovana". Bogat tematski kulturno-umetnički program organizuje se u Kraljevu i manastirima Žiči i Gradcu, zadužbini svete Jelene Anžujske, a centralno dešavanje je u srednjovekovnom utvrđenju Magliču.

Smotra narodnog stvaralaštva dece Srbije, Ratina je  tradicionalna manifestacija koja okuplja dečje ansamble iz Srbije i inostranstva, koji predstavljaju tradiciju i običaje svoga naroda. Smotra se održava u maju, pri čemu se najpre na Trgu srpskih ratnika okupe svi učesnici Smotre, a zatim se centralni deo manifestacije održava u Ratini. U

okviru Smotre, održavaju se i pozorišne predstave, susreti dečijih pesnika, sabor malih frulaša, izložba likovnih dečijih radova.;

Letnja duhovna akademija muzičke omladine Srbije, Studenica je tradicionalna manifestacija, čiji se koncept sastoji u horskom pevanju koje nadgrađuju predavanja, liturgijsko pojenje, portreti kompozitora i koncerti gostujućih horova.;

Likovna kolonija "Studenica", čiji je organizator Turistička organizacija Kraljeva održava se tradicionalno već 34 puta. Kolonija ima međunarodni karakter, a Umetnički savet vrši odabir slikara učesnika. U toku održavanja Kolonija je praćena i drugim sadržajima. Nekada to bude književno veče, nekada filmska projekcija ili nešto drugo, a svaki put se organizuje izlet do isposnice Sv. Save kao i obilazak kulturno-istorijskih spomenika u Dolini vekova (manastiri: Gradac, Đurđevi stupovi, Sopoćani...);

Žički duhovni sabor "Preobraženje"- Kraljevačko kulturno leto poznato je po Žičkom duhovnom saboru. Programom  Sabora predviđene su brojne književne večeri, naučni skupovi, izložbe i muzički događaji u Narodnom muzeju i Biblioteci "Stefan Prvovenčani". Završna svečanost održava se u trpezariji manastira Žiče, gde se na Preobraženje, uručuje prestižna pesnička nagrada "Žička hrisovulja". Cilj sabora je da afirmiše stvaralaštvo i duhovnost.

Maturski ples - U okviru priredbe "European Quadrile Dance Festival" i kraljevački maturanti plešu uz zvuke kvadrila. Ova neobična manifestacija organizuje se od 2005. godine.

KULTURNO-ISTORIJSKO NASLEDJE KRALJEVA

U kulturno-istorijsko nasledje Kraljeva ubrajaju se manastiri Ziča , Studenica i srednjovekovni grad Maglič.

MANASTIR ŽIČA

 Manastir Žiča se nalazi u centralnoj Srbiji,između Kraljeva i Mataruške Banje. Putem preko reke Ibra, na 4. kilometru južno od Kraljeva. Manastirska crkva je posvećena Svetom Spasu-Vaznesenju Gospodnjem, a podigao je kralj Stefan Prvovenčani sa svojim bratom Svetim Savom, između 1208. i 1215.godine. Istorija manastira Žiče počela je onog trenutka kada je sedamanestogodišnji Rastko Nemanjić odlučio da napusti dvor svog oca Stefana Nemanje i posveti se monaškom podvigu na Svetoj Gori Atoskoj. Kao smerni monah, Sava je svojim podvizima pružao primer svetogorskim kaluđerima. Božijom blagodaću uspeo je da preporodi srpsku zemlju i u duhovnom i u državotvornom pogledu. 

Apostol Pavle Apostol Petar

Kada se početkom XIII veka Sveti Sava vratio sa Svete Gore u Srbiju sa moštima svetog mu roditelja Simeona mirotočivog, srpska država je bila potrešena sukobom između Stefana i Vukana. Pomirivši zavađenu braću Sveti Sava je zajedno sa Stefanom odlučio da sagradi manastir Žiču kao srpsku carsku lavru. Mesto na kom se gradio manastir bilo je podjednako udaljeno i od Carigrada i od Rima, što je Božijom pomoću značilo da je Srbija na raskršću između pravoslavnog Istoka i rimokatoličkog Zapada. 

Uspenje Presvete Bogorodice Raspeće Hristovo

Crkva u manastiru Žiči koja je posvećena Hristovom Vaznesenju (Sveti Spas) građena je oko dvadeset godina. Crkva je kao celina predstavljala ne samo manastirski hram već i katedralu prvog srpskog arhiepiskopa. U građenju crkve uočavaju se novine u odnosu na hramove iz vremena Stefana Nemanje.

Žiča je oslikana zauzimanjem Svetog Save oko1220.godine, a kako i dolikuje prvom sedištu srpske autokefalne arhiepiskopije,freskama su je ukrasili najbolji “mramornici i slikari” iz Carigrada. Veliki deo prvobitnog živopisa je uništen, sačuvani su fragmenti u pevnicama, a postojeće freske potiču iz doba velike obnove Žiče za vreme kralja Milutina između 1313. i 1316.godine. 

Sveti Nikola Predstava anđela iz Blagovesti Zahariju

Vladika Nikolaj Poslije višegodišnjeg služenja u Eparhiji ohridskoj vladika Nikolaj (Velimirović) je 1934. godine bio ponovo vraćen na mjesto episkopa žičkog. Kao jedan od najistaknutijih arhijereja Srpske pravoslavne crkve između dva svjetska rata vladika Nikolaj je učestvovao u brojnim delegacijama i misijama širom svijeta. Zbog neskrivenog antifašističkog istupanja u martovskim događajima tokom 1941. godine vladika Nikolaj je bio u nemilosti njemačkih okupacionih vlasti u Srbiji. Njemački fašisti su ga nasilno odveli iz manastira Žiče u manastir Ljubostinju, gdje je bio pod njihovom stalnom prismotrom. Više puta je mučen i zlostavljan u kruševačkom zatvoru. Nijemci su ga iz Ljubostinje prebacili u manastir Vojlovicu, gdje je bio i patrijarh srpski Gavrilo (Dožić). Pri kraju rata vladika je odveden u fašistički logor Dahau. Iz Dahaua je nakon završetkarata, ne slažući se sa novim komunističkim vlastima u Jugoslaviji, otišao u SAD, gdje je među pravoslavnim Srbima, daleko od otadžbine, nastavio svoju duhovničku misiju. Upokojio se u manastiru sveti Tihon u Pensilvaniji marta mjeseca 1956. godine, a sahranjen je u manastiru sveti Sava u Libertivilu.Njegove mošti su 1991. godine prenesene u Lelić kod Valjeva. Vladika Nikolaj, kojega već odavno srpski narod zove svetim vladikom, bio je prije svega Hristonosac, a potom i filozof-književnik, duhovnik i besjednik. Zbog velike

mudrosti koju je ovaj časni otac ostavio iza sebe u mnogobrojnim pisanim djelima, mnogi danas vladiku Nikolaja porede sa premudrim vladikom Njegošem.

Manastir Studenica

Manastir Studenica je manastir Srpske pravoslavne crkve koji se nalazi 40 km od Raške. Studenica je jedan od najvećih i najbogatijih manastira Srpske pravoslavne crkve.Manastir Studenica je sagradio u drugoj polovini XII veka Stefan Nemanja, osnivač srednjevekovne srpske države, ubrzo nakon abdikacije. Dva njegova

glavna spomenika, Bogorodičina crkva i Kraljeva crkva, sagrađena su od belog mermera i sadrže neprocenjive kolekcije vizantijskih živopisa iz XIII i XIV veka.UNESKO je 1986. uvrstio Studenicu u listu Svetske baštine.

Manastir Studenica je posvećen Uspenju presvete Bogorodice. Prva faza radova je završena u proleće 1196, kada je Stefan Nemanja prepustio prestvo svom sinu Stefanu Prvovenčanom i povukao se u svoju zadužbinu. Kad je kasnije otišao umanastir Hilandar, Stefan Prvovenčani se brinuo o Studenici. Tamo je Nemanja primio monaški postrig i ime Simeon. Sveti Simeon se upokojio u Hilandaru1199. Nemanjin treći sin Sava Nemanjić je, nakon što je pomirio svoju braću Stefana i Vukana, preneo mošti Svetog Simeona u Studenicu gde su i dan danas. Pod Savinim starateljstvom, Studenica je postala politički, kulturni i duhovni centar srednjovekovne Srbije. Uz ostala svoja dela, Sava je napisao Studenički tipik, u kom je zadao ustrojenje monaškog života u manastiru Studenica. U Žitiju Sv. Simeona Nemanje, opisao je život svog oca Nemanje (Sv. Simeona) ostaviviši izvore o duhovnom i monaškom životu u njegovom vremenu.

Od pada poslednje srpske srednjevekovne države 1945, Turci su često napadali manastir. Prva značajna restauracija je izvršena1569, kada su freske Bogorodičine crkve ponovo naslikane. Početkom 17. veka, požar i zemljotres su oštetili manasti, a istorijski dokumenti i značajni delovi umetničke baštine su uništeni i izgubljeni zauvek.

Dva glavna spomenika Studenice – Bogorodičina crkva i Kraljeva crkva – su u veoma zadovoljavajućem stanju konzervacije. Ovo važi za ozidane delove i mermerne zidove glavne crkve. Viši delovi mermernih zidova, koji su sagrađeni od mermera iz obližnjih kamenoloma, zadobili su prelepu zlatnu

patinu, a čudesna preciznost romaničkih vajara zaduženih za zapadnu i južnu kapiju i veliki istočni prozor se nije izgubila sa vremenom. Manastir je pravi muzej vizantijskih živopisa iz XIII i XIV veka. Manastir čuva važne i značajne ikone iz tzv. postvizantijskog perioda i više od stotinu dragocenih objekata u svojoj riznici.Bogorodičina crkva je jednobrodska crkva sa kulom. Na njenom istočnom kraju je trostrani svod, dok se produžena priprata glada prema zapadu. Na severnoj i južnoj strani su predvorja. Tokom 1230 – tih je dograđena spoljašnja priprata. Fasade su izgrađene od blokova belog mermera. Iznutra je crkva obložena tufom. Spolja gledano, u crkvi se skladno mešaju romanski i vizantijski stil. Mešavina ta dva stila će na kraju proizvesti poseban stil arhitekture poznat kao raška škola.

Severozapadno od Bogorodičine crkve je crkva Sv. Joakima i Ane, poznata i kao Kraljeva crkva po svom ktitoru, kralju Milutinu. Crkva je sagrađena 1314 godine, u obliku sabijenog krsta, uz osmouglu kulu. Izgrađena je od kamena i tufa, uz fasade obložene gipsom.Kompleks manastira uključuje i crkvu Nikoljaču, malu jednobrodsku crkvu, koja je iznutra oslikana freskama iz XII ili s početka XIII veka. Između crkve Nikoljače i Kraljevske crkve se nalaze temelji crkve posvećene Sv. Jovanu Krstitelju. Zapadno od Bogorodičine crkve je trpezarija, sagrađena od kamena za vreme Arhiepiskopa Save. Na zapadnoj strani kompleksa je zvonik podignut u XIII veku. Nekada je u njemu bila kapela, a sada se samo mogu videti delovi fresaka. Ostaci fresaka se takođe mogu naći na spoljašnjem delu priprate, i one prikazuju genealogiju dinastije Nemanjića.Severno od trpezarije nalaze se konaci za monahe iz XVIII veka. Danas su oni muzej i prikazuju brojne eksponate iz riznice Studenice. Međutim, česti ratovi i pljačkaši su značajno umanjili riznicu manastira.

SREDNJOVEKOVNI GRAD MAGLIČ

Maglilč - Jerinin grad

U ibarskoj dolini, u mestu Maglič, negde na sredokraći puta između Kraljeva i Ušća na Ibru, nalazi se velika i dobro očuvana srednjovekovna tvrđava. Nju je i danas teško „osvojiti, jer se do utvrđenja dolazi preko nesigurnog visećeg mosta na Ibru, a zatim uzanim putem, bolje rečeno, kozjom stazom. Tako je to godinama, a krivicu snosi više „garnitura opštinske vlasti u Kraljevu, osim one iz 2001, koja je oko tvrđave barem ugradila reflektore, pa zdanje noću izgleda kao svetleća kula pod samim nebom.

Ovde se svakog, pa i ovog proleća okuplja nekoliko stotina ljudi povodom „Dana jorgovana, koji nikako da od poluprivatne priredbe, pod okriljem društva okupljenog radi širenja srpsko-francuskog prijateljstva, prerastu u ozbiljnu opštinsku manifestaciju. Pomenuto društvo podseća na vreme moćnog srpskog kralja Uroša Prvog, Jelenu Anžujsku i jorgovane. No, ni oni ne znaju da li tvrđava sa tim događajima ima neposredne veze, jer ni stručnjaci nisu sigurni da li je sagrađena pre 13. veka ili kasnije, u koje svrhe i ko je njome najpre gospodario. Ponegde se u knjigama pominje de je, možda, građena još u vreme Stefana Nemanje, radi odbrane severa srpske države i manastira, ali ima pretpostavki da je za iste potrebe podignuta kasnije. Sigurno je jedino, jer o tome svedoči očuvani zapis, da je arhiepiskop Danilo u njoj sagradio „prekrasne palate, ćelije i crkvu Svetog Đorđa, ali je to bilo tek sredinom 16. veka.

U narodu od davnina postoji legenda da je ovaj grad podigla Jerina, žena despota Đurđa Brankovića, omražena u narodu i nazvana prokletom. Zato se zdanje i danas naziva Jerinin grad, ali to bi, takođe, moralo biti u prvoj polovini 15. veka, što stručnjaci odbacuju. Ova tvrđava je, dakle, i danas čuvar mnogih tajni. Stručnjacima je još nedokučiva istina o belim i plavim jorgovanima koji svakog proleća cvetaju u okolini tvrđave i duž ibarske doline. Prema jednom predanju, njih su sredinom 13. veka zasadili podanici srpskog kralja Uroša Prvog, koji se oženio Jelenom, katolikinjom, anžujskog roda. Želeo je, kaže to predanje, da svojoj nevesti podari ambijent sličan predelima iz kojih je potekla. Ona je kasnije i u narodu bila poštovana, bila i vladarka nekih srpskih zemalja, a podigla je i pravoslavni manastir Gradac, učestvovala je i u nekim diplomatskim misijama, naročito u zemljama katoličkih vladara. 

No, o jorgovanima postoji i drugo predanje, prema kome ih nije sadio kralj Uroš već njegov i Jelenin sin, kasnije kralj Milutin. Pošto se ženio više puta, njegova treća supruga Simonida, maloletna kći vizantijskog cara Andronika, došla je na srpski dvor kao devojčica i tu odrastala do spremnosti za brak. Stoga, kaže to predanje, da ne bi rasla u kršu, tuzi i suzama, kralj je činio sve za svoju premladu nevestu, pa je predele ulepšavao ovim cvećem, pa otuda u klisuri sada toliko rascvetalih jorgovana.

Po ovoj teoriji, Jelena Anžujska (1237 1314), pravim imenom Jelena Anđelina, je kći mađarskog plemića Jovana Anđela (Angelo János), vojvode Srema, i francuske plemkinje: Matilde de Vjanden, vojvotkinje Požege i Kovina. Jelenin otac, Jovan Anđeo, bio je sin vizantijskog cara Isaka II Anđela i Margarite Mađarske, koja je bila kći kralja

Bele III i Anjes de Šatijon.

Jerina (Irina) Branković (Kantakuzin) - Prokleta Jerina, bila je srpska despotica, poreklom Grkinja iz porodice Kantakuzina, žena despota Đurđa Brankovića (vl. 1427-1456), za koga se udala 26. decembra 1414.

Gotovo svi koji su rođeni u Srbiji znaju za Prokletu Jerinu; uglavnom znaju da je bez milosti terala narod da gradi, mada ne uvek i šta je gradila.

Tako danas, koliko je poznato, postoje čitavih pet srednjevekovnih (ili čak antičkih) ruševina koje se zovu Jerininim gradom. Pripisuju joj se, u narodu, i planinske tvrđave Maglič, Ras, Ostrovica i drugi, najčešće van granica države u kojoj je živela.

U odnosu na raširenost mita o Jerini mali je broj ljudi koji znaju da je ona bila žena takođe dobro poznatog despota Đurđa, da se zapravo zvala Irina Kantakuzenos i da je bila jedini ženski vladalac, koji je doduše kratko - sama sedela na srpskom prestolu.

LITERATURA:

1.WWW.KRALJEVO.IN.RS

2.WWW.ŽIČA.ORG.RS

3.WWW.KRALJEVO.COM

4.WWW.ZADUŽBINE-NEMANJIĆA.RS

.