ZŁOTY PIERŚCIEŃ Wstęp do medytacji buddyjskiej

8/7/2019 ZŁOTY PIERŚCIEŃ Wstęp do medytacji buddyjskiej

http://slidepdf.com/reader/full/zloty-pierscien-wstep-do-medytacji-buddyjskiej 1/38

Spis treści

Inwokacja do guru joginaCzena

Inwokacja do Bodhisattwy Wei-ToPrzedmowaSłowo wstępneWstęp

GŁÓWNY TEKST

I. Fundamentalne zasadyII. Rola medytacji w buddyzmieIII. Znaczenie medytacji na ścieżce prowadzącej do OświeceniaIV. Medytacja jako całośćV. Relacja pomiędzy praktyką skupienia a praktyką obserwacjiVI. Ogólne przygotowania do praktyk buddyjskichVII. Specjalne przygotowania do poważnych praktykmedytacyjnychVIII. Właściwe warunki praktyki medytacyjnej

IX. Przed siedzeniem, w trakcie siedzenia i po siedzeniuX. Podstawowe metody medytacjiXI. Sposoby poprawy jakości medytacjiXII. Osiągnięcia praktyki medytacyjnej

Uwagi końcowe

Dodatek A: Unifikacja umysłu i oddechuDodatek B: Praktyka równoczesnego śpiewaniaDodatek C: Buddyjska praktyka wyzwalania uwięzionych istot

Inwokacja do guru jogina CzenaYutang Lin

O pierwotna czystości ukazująca się jako Mandziuśri,dzięki swemu nieskończonemu współczuciupobłogosław nas osiągnięciami w medytacji!



Pomóż nam urzeczywistnić w Nieograniczonej Jedności,zjednoczenie współczucia i mądrości.

Inwokacja do Bodhisattwy Wei-TuoYutang LinObrońco buddyjskiej Dharmy, wielki wojowniku,Otoczony świtą Czterech Niebiańskich Królów Stron Świata,Czczony we wszystkich chińskich klasztorach,Całą swoją mocą pomóż nam upowszechniać świętą Dharmę!Pozwoliłeś, by praktykujący stali się twoimi dziećmi,Zawsze udzielając im wsparcia i zachęty na czas,Podobnie jak pomagałeś mojemu guru joginowi Czenowi,Obdarz mnie swoją łaską ku korzyści wszystkich!

PrzedmowaW lipcu 1991 roku zostałem zaproszony przez Buddyjskie

Towarzystwo Lotosu (Miami Buddhist Lotos Society) z Miami naserię wykładów poświęconą naukom buddyjskim. Trzy spośródtych wykładów były poświęcone Wstępowi do medytacji

buddyjskiej . Ta książka zawiera poprawione transkrypcje tychwykładów uzupełnionych odpowiednio dobranymi materiałamidodatkowymi, dołączonymi na końcu. Szczegółowe wyjaśnienieprzyczyn i treści mojej pracy przedstawiłem w słowie wstępnymprzedstawionym dalej.Wykłady zostały oparte na moich artykułach napisanych w językuchińskim i noszących ten sam tytuł. Gdy moje chińskie artykułyprzeszły potrójną redakcję, ofiarowałem je na ołtarzu, proszącBuddę o akceptację. Tej nocy w snach zobaczyłem siebie zezłożonymi dłońmi, trzymającego małą przezroczystą torebkę aż pobrzegi pełną orzeszków ziemnych. Zgodnie z naukami mojegozmarłego mistrza jogina Czena, orzeszki ziemne widziane we śnie,reprezentują rzeczy narodzone z Dharmy, ponieważ po chińskuorzeszki noszą nazwę hua sheng i brzmią podobnie jak fa sheng ,co po chińsku znaczy urodzony z Dharmy . Stosownie do tych naukproponuję więc następującą interpretację snu.Mała przezroczysta torebka oznacza krótki i jasny artykuł. Jejwypełnienie oznacza, że zawartość jest pełna esencji Dharmy.Orzeszki w skorupkach oznaczają, że aby poznać ich smak, należy

zaangażować się w praktykę (tak jak do zjedzenia, trzeba rozłupać



skorupki. Trzymanie torebki w złożonych razem dłoniach oznacza,że artykuł został napisany ze współczuciem i mądrością.W tym śnie jednocześnie słyszałem niebiański głos mówiący: "Innesą pierścieniami, to jest złoty pierścień". Ponieważ okrągły kształt

pierścienia symbolizuje perfekcję i używany jest do przypominaniao czymś bardzo ważnym, dlatego wierzę, że przekazywanawiadomość brzmiała: perfekcyjne przypomnienie o istocie. Wbuddyzmie tantrycznym najważniejsze nauki określa się mianem

złote Dharmy , poczułem się więc uhonorowany, słysząc takpozytywny komplement. Stąd właśnie bierze się tytuł książki.

Tanka jogina Czena jako bodhisattwy Mandziuśri dosiadającegosmoka, została mi przez niego opisana. Została ona potemnamalowana pod moją opieką przez ucznia Zen Wei, który nigdynie spotkał jogina Czena osobiście, jednak widział go wielokrotniew snach podczas malowania tego świętego wizerunku.Reprodukcja tej tanki została dołączona do książki i poprzedzabłaganie do jego świątobliwości o jego błogosławieństwo dlawszystkich praktykujących medytację buddyjską.Artykuł na temat medytacji w języku chińskim po raz pierwszyukazał się w mojej książce Dziesięć wariacji na temat jednej melodii . Gdy książka została wydrukowana w Taipei na Tajwanie,mój ojciec wysłał do mnie trzy kopie pocztą lotniczą, nieinformując mnie o tym wcześniej. Wcześniej tego samego ranka,

gdy nadeszły książki, zobaczyłem we śnie wielkiego strażnikaDharmy, Bodhisattwę Wei-To, który ukazał się dokładnie w tensposób, jak na ilustracji dołączonej do książki i nie znikał przezokoło 30 sekund. Aby wyrazić moją wdzięczności dla BodhisattwyWei-To za jego znak aprobaty, jego święty wizerunek zostałdołączony do drugiej edycji książki. Ten święty wizerunek jesttakże zawarty w tej książce, wyrażając z jednej strony nasząnieustanną wdzięczność, a z drugiej strony naszą gorącą prośbę owzięcie pod obronę wszystkich praktykujących medytacjębuddyjską.Chiński artykuł był wielokrotnie uważnie sczytywany przez Shou-

Yean Lin i Chun-Jane Czen, a na podstawie ich sugestiiwprowadzono wiele zmian ułatwiających zrozumienie. Obecnytekst został zredagowany pod kątem angielskiej poprawności

językowej przez Ann Klein i Harolda Rossmana. Andrew Elliswprowadził poprawki do angielskiego tekstu oraz doformatowania. Formatowaniem całej książki zajął się Czen-Jer Jan.Serdecznie im dziękuję i życzę im, by pewnego dnia cieszyli sięowocami medytacji buddyjskiej. Dziękuję także sponsorom, którzy

umożliwili mi wydrukowanie i bezpłatną dystrybucję książki.Niechaj osiągną sukces praktykując medytację (Dhyana Paramita),



opartą na ich zasługach zdobytych podczas praktyki hojności(Dana Paramita).Niechaj wszystkie istoty wkrótce osiągną pierwotną czystośćNieograniczonej Jedności!

Yutang Lin8 marca 1994 rokuEl Cerrito, KaliforniaPodziękowaniaDziękuję Stanleyowi Lam za sformatowanie obecnej wersji książkii przygotowanie jej do druku. Dziękuję buddyjskim przyjaciołom,którzy pomogli mi przygotować oryginalną wersję książki .

Złoty pierścieńWstęp do medytacji buddyjskiej

dr Yutang Lin

Słowo wstępne

Wykład, który przedstawię jest oparty na moim chińskim artykulenoszącym ten sam tytuł. Artykuł ten jest wynikiem siedmiumiesięcy pracy i wielu poprawek oraz redakcji. Moją intencją byłostworzyć praktyczny podręcznik medytacji buddyjskiej.Możecie się właśnie zastanawiać, czemu chciałem napisaćpodręcznik na temat medytacji buddyjskiej, skoro jest wieleinnych dostępnych książek o tej tematyce. W wielu książkachpoświęconych medytacji buddyjskiej możemy spotkać się zabstrakcyjnymi teoretycznymi terminami, opisującymizaawansowane stany medytacyjne. Takie teorie są oczywiściebardzo cenne, początkujący jednak może się w nich łatwo zagubić,próbując je zastosować do praktyki medytacji. Ponadto, zbyt dużaporcja wiedzy teoretycznej może czasami stać się przeszkodą nadrodze praktyki. Jest to trochę podobne do uczenia się pływaniana podstawie wiedzy z książek, zamiast po prostu wejść do wody.Przyswojenie wiedzy na temat pływanie nie daje gwarancji, żebędziemy dobrze pływać. To co jest najbardziej istotne, tocodzienne ćwiczenia w wodzie.Idealny podręcznik dla początkujących powinien unikaćskomplikowanych opisów zaawansowanych etapów. Zamiast nichpowinien zawierać ogólny zarys najistotniejszej teorii i



szczegółowy opis kroków praktycznych. Właśnie takie celechciałem osiągnąć w tym artykule.Obecnie medytacja jest często wprowadzana lub nauczana przedewszystkim jako technika relaksacyjna. Medytacja buddyjska

obejmuje jednak całe nasze istnienie - nasz sposób życia,postrzeganie świata. Medytacja nie powinna być działaniemniezależnym, powinna łączyć się z każdym aspektem naszegożycia.

Jeśli uważnie przestudiujemy nauki buddyjskie, przekonamy się, żeBudda wcale nie zachęcał ludzi, by rozpoczynali od medytacji.Ośmioraka Szlachetna Ścieżka mówi nam, że Właściwa Medytacja

jest ostatnim krokiem, który poprzedzają: Właściwy Pogląd,Właściwe Myślenie, Właściwa Mowa, Właściwe Źródło Utrzymania,itd. Dlatego początkujący powinni rozpocząć od wstępnychprzygotowań do medytacji i dostosować do nich odpowiednioswoje życie..W związku z tym wyszczególniłem w moim podręcznikunajważniejsze zasady medytacji buddyjskiej. Gdy początkującynauczy się tych zasad, zintegrowanie wszystkich aspektówmedytacji w jedno działanie podczas jej praktykowania, stanie sięproste. Podręcznik pływania mówi nam na przykład, jak poruszaćrękami, nogami i głową oraz jak regulować oddech. Musimy

jednak zintegrować te wszystkie czynności w jedną spójną całość -

pływanie i to jest właśnie najtrudniejszą częścią naszej nauki. Tosamo dotyczy medytacji. Najważniejsze zasady uczą nas, jaksprawić, by medytacja była spójnym działaniem i dlatego są takważne.

WstępNaturalną zdolnością istot ludzkich jest zdolność do koncentracjina interesujących nas czynnościach. Gdy wykonujemy coś, wnaturalny sposób koncentrujemy się na tym z jasnym umysłem,nie rozpraszając się. Jednak z uwagi na złożoność naszego życia iskupianie się na naszych pragnieniach i poglądach, w miaręupływu lat nasze umysły stają się ograniczone i rozproszone.Ograniczone - bowiem nabieramy określonych uprzedzeńzwiązanych z ustalonymi poglądami i stajemy się więźniamiwłasnych przywiązań. Rozproszone - ponieważ wykonując

jakąkolwiek czynność, nie potrafimy się powstrzymać od natłokuosądów i innych myśli. Straciliśmy zdolność do działania w czysty,

naturalny sposób. Na przykład, staramy się spożywać tylkookreślone produkty przygotowane na ściśle określone sposoby, a



podczas jedzenia nasze umysły są zaprzątnięte osądami i innymimyślami, niemającymi nic wspólnego z naszym posiłkiem. Abyzacząć znowu żyć bez problemów, dysponując swobodnym,skoncentrowanym i czystym umysłem, musimy tak wyćwiczyć

nasze umysły, by osiągnąć z powrotem naturalną zdolnośćkoncentracji za pomocą czystego umysłu. Niestety jednak, nawet jeśli rozpoczniemy ćwiczenie naszych umysłów i ponowniezdobędziemy umiejętność koncentracji czystym umysłem, nie magwarancji, że uwolni nas to od osądzania.Co więcej, dopóki nie będziemy zdolni do refleksji nad naszymipoglądami, to im lepiej nauczymy się koncentrować, tym silniejszemogą stać się nasze przywiązania do osądzania. Z tego powodu,medytacja, ogólnie rzecz biorąc, niekoniecznie musi przynosićrozsądne i pożądane wyniki. Także z tego powodu tematem moichrozważań nie jest medytacja w ogóle, a medytacja buddyjska. Bezotwartych i nieograniczonych poglądów na świat, medytacja możewspierać ignorancję i uprzedzenia. Budda uczył nas, by używaćnaszej zdolności koncentracji do obserwacji i mądrych refleksji, itym sposobem stopniowo odcinać źródła naszych uprzedzeń, i wkonsekwencji cieszyć się ze zdolności do otwartego i czystegosposobu życia. Podkreślając rolę medytacji buddyjskiej, z jednejstrony chcemy rozwinąć naszą zdolność do koncentracji, z drugiejstrony chcielibyśmy skupić nasze wysiłki na powiększaniu

czystości i nieskończonej otwartości naszych umysłów.Podstawową nauką buddyzmu jest rozpoznanie istoty życia zpunktu widzenia nietrwałości, cierpienia i braku tożsamości. Tetrzy pojęcia, podobnie jak trzy ramiona statywu, tworzą centralnąmyśl nauki buddyjskiej. Z jednej strony używa się ich dowyjaśnienia zjawiska odradzania się (transmigracji) i cierpienia,których korzenie tkwią w naszej niewiedzy na temat nietrwałości ibraku tożsamości. Z drugiej strony używa się ich do tłumaczenia,

jak osiągnąć wyzwolenie od cierpienia i reinkarnacji. Człowiekpowinien praktykować nauki Buddy, aby móc zacząć żyć zeświadomością nietrwałości i braku tożsamości. Dlatego właśnie tetrzy pojęcia są najważniejsze dla nauk Buddy.Aby pomóc Państwu zrozumieć, skąd się bierze cierpienie,rozważmy następujący przykład.

Jesteśmy przyzwyczajeni do życia z przekonaniem, że posiadamypewną wiedzę. Powiedzmy, na przykład, że mamy przyjaciela oimieniu Dawid i gdy mówimy o Dawidzie, sądzimy, że go znamy.Niemniej jednak w rzeczywistości wiemy o Dawidzie dużo mniejniż on sam. A nawet on nie wie o sobie wszystkiego, ponieważ z

trudem rozpoznaje wszystkie pragnienia, emocje i myśli, któreleżą u podstaw wykonywanych przez niego czynności. Chodzi o to,



że to, co wiemy jest niczym w porównaniu z tym, czego niewiemy, a pomimo to często zachowujemy się tak, jakbyśmywiedzieli wszystko. Świat naszych idei jest stabilny i konkretny inie pozwala nam uświadomić sobie faktu nietrwałości i braku

tożsamości. Ta niewiedza jest właśnie źródłem naszego cierpienia.Używając pojęć cierpienia, nietrwałości i braku tożsamości(bezprzedmiotowości), możemy wskazać sposób wyzwolenia odcierpienia. Po prostu musimy być świadomi nietrwałości ibezprzedmiotowości wszystkich zjawisk i w ten sposób uwolnić sięod nieświadomości oraz jej konsekwencji w postaci przywiązań iuprzedzeń. Nie możemy dać ogłupić się ograniczonym efektomnaszych przekonań i powinniśmy raczej wieść życie pełnenaturalnej czystości i otwartości.I rzeczywiście, te trzy koncepcje można wywieść jedna od drugiej:

1. Rzeczy są nietrwałe, dlatego nie można mieć pewności co do niczego, a to jest źródłem cierpienia. Rzeczy są nietrwałe, są pozbawione tożsamości -dlatego nie ma w nich niczego, czego można by się trzymać.

2. Rzeczy są pozbawione tożsamości, dlatego nie istnieje nic takiego jak trwałość. Rzeczy są pozbawione tożsamości, dlatego są obiektem zmian izanikania, a to kończy się cierpieniem.

3. Cierpienie dominuje w naszym życiu, co wskazuje na to, że nie istniejestabilność i trwałość. Nic nie jest wolne od cierpienia, dlatego nie ma naświecie rzeczy wiodącej niezależny byt.

Przypomina to patrzenie na kryształową kulę z trzech stron: zkażdej strony widzisz dwie pozostałe strony. Lecz kryształowa kula

jest jedna, jest całością.Budda to jedyna istota, która osiągnęła jedność mądrości iwspółczucia. Twierdzimy tak, ponieważ jesteśmy w stanieopisywać Buddę tylko z pewnych punktów widzenia. Ponieważrozróżniamy mądrość i współczucie, podkreślamy, że Budda

jednoczy te dwa aspekty. Jednak w samym Buddzie nie ma

rozróżnienia mądrości i współczucia. Budda jest całością, wolną odaspektów, które można by jednoczyć. Nasze przekonania sąwzględne i tylko dlatego sztucznie czynimy podział na mądrość,aspekt racjonalny i współczucie, aspekt emocjonalny.Podobnie, powinniśmy zrozumieć, że cierpienie, nietrwałość i braktożsamości to sztuczne podziały czynione przez nas z uwagi nazjawiska. A zjawiska z natury swojej nie znoszą takich podziałów.Budda uczy nas rozumieć rzeczywistość tych zjawisk oglądanych ztrzech perspektyw, perspektywy cierpienia, nietrwałości i brakutożsamości. Gdy ktoś dostrzega wewnętrzny związek tych trzechperspektyw i zdaje sobie sprawę z Nieograniczonej Jedności



zjawiska, oznacza to przekroczenie nauk Buddy. Gdy jednak ktośnie widzi wewnętrznych związków tych trzech perspektyw, służąone do opisu nieszczęść, niepewności i reinkarnacji. Jak więcwidzimy te trzy idee (cierpienie, nietrwałość i brak tożsamości) są

najważniejsze dla teoretycznej nauki buddyzmu, zarówno zewzględu na fakt, że tłumaczą one ograniczenia ludzkiego życia, jak i ze względu na ścieżkę i owoce buddyjskiego wyzwolenia.W tym miejscu chciałbym dokładniej wytłumaczyć rzeczywistość,którą ukazuje Budda dzięki wewnętrznemu powiązaniu tych trzechidei.Budda w prawdziwy sposób doświadczył wszystkiego wNieograniczonej Jedności. Jeśli chodzi o pojęcie jedności, pojawiasię pewne ograniczenie. W jaki bowiem inny sposób moglibyśmywskazać jakąś jedność niż przez pewne ograniczenie. Pomimo to,wprowadzam pozornie sprzeczne pojęcie Nieograniczonej Jedności, aby wyjaśnić doświadczenie Buddy, które jestrzeczywiście niewyobrażalne i nieopisywalne. To wyobrażenieNieograniczonej Jedności ma dwojaką funkcję. Z jednej stronywskazuje, że Oświecenie Buddy przekracza wszelkie granice, jesttranscendentne - poza naszym językiem, poza naszymi pojęciami,naszymi doznaniami, a nawet poza naturalnymi ograniczeniamiprzestrzeni i czasu. Z drugiej strony transcendencja ta nie jestczymś zewnętrznym, to jedność we wszystkim i wszystko w

jednym.Z naszego codziennego punktu widzenia te dwa aspektyNieograniczonej Jedności mogą wydawać się zbyt abstrakcyjne,metafizyczne i niemające odniesienia w rzeczywistości, którąznamy. Dlatego, postaram się to wyjaśnić dokładniej.Po pierwsze, spróbuję wyjaśnić znaczenie jedności wtedy, gdymówię, że wszystko to jedność. Na przykład nasze ciała składająsię z różnych części - oczy, uszy, ręce, itd. Wszystkie te częścitworzą jedno ciało, ponieważ wszystkie są ze sobą połączone.Podobnie, pomimo, że świat składa się z wielu różnych rzeczy,wszystkie one są połączone w jedność. Zdaje się to być wsprzeczności z faktem, że na świecie przeżywa to, co jest najlepiejdostosowane. W naszym ludzkim świecie prowadzimy wojny jedniprzeciwko drugim, jak więc możemy stanowić jedność?Doświadczenie Buddy bycia jednością jest czymś wykraczającympoza nasze codzienne doświadczenie, każdy z nas może jednakprzeżyć doświadczenie podobne do Buddy, dzięki oddaniu siępraktyce buddyjskiej. Tylko wtedy, gdy ktoś naprawdę doświadczytej jedności, może zobaczyć w sposób oczywisty, że wrogość i

egoizm są złe.



Praktyka buddyjska nie ma jednak na celu ustanowienia nowejperspektywy pojęciowej, która nieuchronnie potwierdziłabydualizm dobra i zła. Gdyby była taka, wystarczyłoby zastąpić

jeden zestaw sztucznych standardów innych zestawem, co w

konsekwencji nie uwolniłoby ludzi od przesądów. Przeciwnie,praktyka buddyjska stara się uwolnić nas od iluzorycznegoograniczenia pojęciami i zmysłami, i pomóc nam osiągnąćwewnętrzną duchową czystość. W takim świetle naszej pierwotnejczystości, będziemy mogli zdać sobie sprawę, że egoizm i żądzawojen są już u podstaw złe, a nie złe po prostu dlatego, żewyznajemy pewne poglądy.Co więcej, zrozumienie jedności jest najważniejsze, ponieważ jeśliograniczymy się do naszych pojęciowych tożsamości, nasze życiabędą z pewnością godne pożałowania. Jeśli wszystkie rzeczypodlegają ciągłym zmianom, jak moglibyśmy przez cały czasutrzymać ponad wodą nasze malutkie osobowości? Jeśli jesteśmyskoncentrowani na sobie, wydaje nam się, że świat przezwiększość czasu sprzymierza się przeciwko naszej woli. Naszeżycia są tak kruche - jaką mamy gwarancję naszegobezpieczeństwa i istnienia?Po drugie, chciałbym przedstawić następujące wyjaśnienienieograniczoności Oświecenia Buddy. Wiemy, że pojęcia majązastosowanie ograniczone do rzeczywistości i że zakres ludzkich

doznań jest ograniczony. W jaki więc sposób Budda możeprzekroczyć te ograniczenia? Budda przekracza ograniczeniapojęciowe przez powrót do pierwotnego stanu "bezpojęciowości",która oznacza wolność od pojęć nawet w podświadomości. Nieoznacza to wcale, że Budda nie jest zdolny do operowaniapojęciami. Oznacza to po prostu, że umysł Buddy nie jestograniczony pojęciami ani kierowany przez nie. Na możliwośćprzekroczenia zwykłych ludzkich doznań wskazują relacje ludziposiadających nadprzyrodzone zdolności. Z buddyjskiego punktuwidzenia, te nadprzyrodzone zdolności są w zasięgu wszystkichludzkich istot, zakładając, że są oni w stanie uwolnić się od barierkulturowych, które uniemożliwiają rozwój wrodzonych subtelnychzdolności. Odkąd Budda stał się tym jednym, który osiągnąłwolność od wszystkich sztucznych barier, nieważne jak byłysubtelne, jego wrodzone zdolności zostały w pełni rozwinięte. Wnaturalny sposób przekroczył ograniczenie naturalnych doznań.

Jak to możliwe, że Budda przekroczył podstawową strukturęWszechświata - continuum przestrzenno-czasowe? Jesteśmyprzyzwyczajeni do ograniczeń czasu i przestrzeni:

wszechobecność, wszechwiedza i wieczność zdają się nam,śmiertelnym być nierealne. Czy Budda nie umarł w wieku



osiemdziesięciu lat, nawet jeśli w terminologii buddyjskiej określasię to jako wejście w nirwanę ? Tak, ze zwykłego punktu widzenia,nieważne, co w ten sposób określamy, Budda umarł w wiekuosiemdziesięciu lat, więc wydaje się, że podlega przynajmniej

śmierci, jeśli także nie ponownym narodzinom. Niemniej jednak,gdy osiągnął Pełne Oświecenie, stracił swoją tożsamość ześmiertelnym ciałem i życiem, i natychmiast stał się wieczną

jednością z całym wszechświatem - wszechświatemnieograniczonym przez nasze pojęcia czasu i przestrzeni, i właśniedokładnie w ten sposób osiągnął stan transcendencji czasu iprzestrzeni. Co więcej jego transcendencja nie jest po prostuzdarzeniem psychologicznym, jej świadkami są buddyści przezcałe wieki. Tak długo, jak długo buddysta poważnie traktujeschronienie Buddy i poświęca się praktyce buddyjskiej, tak długobędzie otrzymywał liczne zachęty od buddów, bodhisattwów istrażników. Jedynym rozsądnym wyjaśnieniem wszystkich tychcudownych inspirujących zdarzeń jest fakt, że Budda i inneoświecone istoty osiągnęły stan wszechobecności, wszechwiedzy iwieczności.Nie chcę bronić powyższych stwierdzeń tylko dlatego, że w niewierzę. Każdy, kto poświęci się praktyce buddyjskiej, prędzej czypóźniej sam doświadczy prawdziwości tych tez. Chcę ich bronić,ponieważ opiera się to na faktach możliwych do sprawdzenia.

Gdy ktoś przez praktykę buddyjską doświadczy wrodzonejczystości Nieograniczonej Jedności, jego życie nie będzie jużograniczone przez śmiertelną egzystencję. Nawet pojęcia czasu iprzestrzeni przestaną mieć znaczenie w tym sensie, że przestaną

już działać w zwykły sposób. Gdy poznamy podstawę wiedzy,zrozumiemy, że podstawowa miara i co za tym idzie, operacyjneznaczenie czasu i przestrzeni są w rzeczywistości zdefiniowaneprzez człowieka. Gdy Budda stał się zdolny do uwolnienia się odwszystkich pojęć narzuconych mu świadomie lub podświadomie,znikły przestrzenne i czasowe rozróżnienia, i wszystko stało się

jednością. Nie jest to po prostu teoretyczna projekcja tego, jakipowinien być świat Buddy, czy powinien być możliwy do realizacjiczy nie. Buddyści poprzez wieki mogą przekonać się, że jakowynik ich praktyki wydarzyło się wiele niezwykłych zjawisk, którestoją w sprzeczności z naukowymi wyjaśnieniami, ale które możnarozsądnie wytłumaczyć zgodnie z buddyjską nauką oNieograniczonej Jedności. Efekt modlitw, który ma wpływ na ludzioddalonych o tysiące mil, jest jednym z tych cudownych zjawisk.Nawet jeśli kiedyś nauka będzie zdolna wyjaśnić zjawiska

nadprzyrodzone, wciąż będzie czymś nieprawdopodobnym, bynauka miała moc odtwarzania tych niezwykłych wydarzeń.



Nauka wspiera się na teoretycznych systemach, które z kolei sązbudowane w oparciu o pojęcia, a pojęcia już ze swej natury dzieląi wprowadzają ograniczenia. Nawet pojęcie nieskończoności jestściśle związane z pojęciem skończoności i może być zrozumiane

tylko jako nie-skończone. Oświecenie Buddy, przeciwnie, jestcałkowicie ponad pojęciowym ograniczeniem. To jest właśniepodstawowa przyczyna, dla której nauka nigdy nie osiągnieBuddyjskiego Oświecenia i towarzyszących mu nadnaturalnychmożliwości.Nauka może wyposażyć nas w przyrządy i technologie, którepomogą nam słyszeć i widzieć rzeczy oddalone o tysiące mil, alenie będzie wstanie tego uczynić bez tych przyrządów i źródełenergii, podczas gdy telepatia i jasnowidztwo są danepraktykującym w naturalny sposób.Współczesna wiedza opiera się na fundamentalnym dualizmie:podmiot i przedmiot, obserwator i obserwowana rzecz. Pomimo tow mechanice kwantowej musimy rozpoznać ZasadęNieoznaczoności , która wyjaśnia ograniczenie podejściadualistycznego. Korzystając z pojęcia pola do ustanowieniaOgólnej Teorii Względności , Einstein zbliża się do buddyjskiejnauki jedności we wszystkim. W Nieograniczonej Jednościfundamentalna charakterystyka ludzkich mechanizmów poznania,czyli rozróżnienie podmiot/przedmiot, została przekroczona.

Praktyka buddyjska pomaga nam uświadomić sobie naszpierwotny stan Nieograniczonej Jedności. W miarę stopniowouzyskiwanego oświecenia, nasze poszerzone horyzonty iotwartość naszego życia umożliwia nam stawienie czołatrudnościom życia z właściwej perspektywy. W następstwie tego

jesteśmy zdolni traktować sprawy w sposób bardziejsatysfakcjonujący, a nawet czerpać radość ze spontanicznegopoczucia spokoju i szczęśliwości. Gdy odwrócimy naszą uwagę odegoistycznych interesów w stronę pomyślności wszystkichczujących istot, będziemy w naturalny sposób żyć życiem "nausługach" i zdobędziemy nagrodę w postaci życia pełnegoznaczenia i duchowości. Ponadto, gdy osiągniemy doświadczenieNieograniczonej Jedności, będziemy mogli wykorzystać todoświadczenie, by pomóc innym na wiele niezwykłych sposobów.Przyszłość wydaje się leżeć poza zakresem ludzkiej wiedzy. A

jednak praktykujący buddysta może czasami z wyprzedzeniemznać przyszłe zdarzenia. Zdarzenia te mogą ujawnić się w jegosnach, może dowiedzieć się o nich za pośrednictwem głosów znieba. Zazwyczaj jesteśmy pozbawieni zdolności dostrzegania

następstw przyczynowych zdarzeń i dlatego przyszłość jest dlanas pełna niespodzianek. Niemniej jednak, zjawiska zdarzają się



zgodnie z prawem przyczyny i skutku, dlatego przyszłość jest, dopewnego stopnia, przewidywalna. Takie stanowisko nie zakłada

jednak podejścia fatalistycznego, ponieważ zdarzenia, które mająnastąpić w wyniku przeszłych zdarzeń, mogą wciąż być zmienione

przez podjęcie dodatkowych wysiłków, zanim faktycznie nastąpią.Właśnie ten fakt oraz inny fakt mówiący o tym, że wszyscy jesteśmy powiązani jako jedność, to przyczyny, dla którychmodlący się mogą pomóc ludziom cierpiącym z powodukonsekwencji przeszłych negatywnych czynów. Teoretyczniemożemy to wytłumaczyć, twierdząc, że praktykujący czasamiwiedzą o pewnych rzeczach z wyprzedzeniem; praktycznie, niedysponujemy żadnym mechanicznym sposobem osiągnięciatakich wyników. Pozostaje to mistyczną duchową rzeczywistościąznaną oddanym praktykującym na przestrzeni wieków.W świetle powyższych wyjaśnień medytacje buddyjskie da siępodzielić na dwa typy. Jeden z nich to medytacja zwana praktykąskupienia (Samatha) , składająca się z ćwiczeń prowadzących doskupionej na jednym koncentracji, wolnej od rozpraszania,"zatracenia" i stanu nieobecności umysłu. Drugi typ medytacji jestnazwany praktyką obserwacji (Vipassana) i polega na obserwacjinietrwałości, cierpienia i braku tożsamości rzeczy w świetle naukbuddyjskich. Praktykowanie tylko medytacji skupienia, pomimo, żepomaga poprawić jasność świadomości, nie może pomóc w

osiągnięciu ostatecznego celu buddyzmu - pełnego wyzwoleniaspod więzów ograniczeń. Praktykowanie tylko obserwacji w świetlezasad buddyjskich, nawet jeśli teoretycznie może pomóc uzyskaćprzejściowe doświadczenia oświecenia, pozwoli na uzyskaniePełnego Oświecenia tylko, jeśli praktykujący posiądzieumiejętność koncentracji. Dlatego właśnie musimy praktykowaćoba rodzaje medytacji, dopóki nie zjednoczymy i niezharmonizujemy tych dwóch aspektów buddyjskiej medytacji i niezdamy sobie sprawy z ostatecznego wyzwolenia. Sposób, w jakinauka buddyjska przekracza możliwości innych religii, leży wmądrości, dzięki której "podcięte" zostają korzenie zniewolenia -dualistyczna koncepcję niezależnie istniejącej tożsamości.Buddyjska nauka o mądrości bez przywiązań pomaga nam ujrzećrzeczy jakimi są, usunąć subtelną niewiedzę za pośrednictwemdoskonałych stanów medytacyjnych i w ten sposób uwolnić nas odschematów innych religii. Buddyjska medytacja jest więc inna niżpraktyki medytacyjne innych religii.Zostało wydrukowanych wiele szczegółowych i obszernychwykładów na temat medytacji buddyjskiej. Szczegółowe i

teoretycznie skomplikowane rozważania są jednak trudne dozrozumienia i mogą wymagać od osoby początkującej zbyt wiele



nauki teoretycznej, ze szkodą dla praktyki. Pragnąc, aby tenartykuł stał się raczej użytecznym podręcznikiem, przedstawiamtylko krótko podstawowe informacje o wielu aspektach medytacjibuddyjskiej, koncentrując się na praktycznej stronie medytacji. Z

tego właśnie powodu definicje i klasyfikacje głównych celów,takich jak cztery stany medytacyjne , osiem stanówmedytacyjnych oraz cztery podejścia i cztery owoce , ogromnieważnych, lecz pozostających poza natychmiastowym zasięgiemosób rozpoczynających praktyki medytacyjne, zostały opisanebardzo ogólnie i raczej wyłącznie dla określenia celusamodoskonalenia się. Natomiast praktyczne wskazówki, takie jakodpowiedni czas, miejsce, ubranie, jedzenie, przygotowanie czysposób wnioskowania towarzyszące medytacji, zostały opisane wnaturalnym porządku.Naczelną zasadą buddyzmu przedstawioną w tym artykule jestogląd pierwotnej czystości wszechrzeczy (Dharmadhatu) (np. jakozbioru wszystkich zjawisk). Mówiąc, że Nieograniczona Jedność

jest pierwotnie czysta, mamy na myśli to, że czystość nie jestwynikiem praktyki lub obrządków, a raczej to, że w naturalnysposób jest wolna od sztucznych ograniczeń. Zwykle nie jesteśmyświadomi tego faktu, ze względu na nasze przyzwyczajenie dobycia ograniczonymi przez pojęcia i zmysły. Natomiast dla ludzi,którzy są w stanie uwolnić się od ograniczeń, Nieograniczona

Jedność oraz pierwotna czystość same potwierdzają swąprawdziwość, są ewidentne, tylko z tego powodu, że są. Praktykabuddyjska pomaga więc po prostu uwolnić się od naszychprzesądów i zwyczajów, i w ten sposób powrócić do pierwotnegostanu czystości, i wznieść się ponad systemy wartości i osądy. Toproces oduczania się "wiedzy" o naszych różnicach kulturowych -urodziliśmy się Amerykanami, Francuzami, lub... Chińczykami, co

jest przypadkowe, ale określa nasz sposób wychowania i oglądrzeczywistości. Tylko uwalniając się od przesądów kulturowychzdołamy pojąć, że ze swej natury wszyscy jesteśmy tacy sami.Wszystko, co czynimy innym, a co oparte jest na kulturowychprzesądach, jest spowodowane nieświadomością fundamentalnej

jedności i równości wszystkich istot - raniąc innych wrzeczywistości ranimy samych siebie. I nie są to tylko abstrakcyjnereligijne ideały - współczesna ekologia, konieczność ochronyśrodowiska naturalnego w najszerszym sensie tego słowa,potwierdza prawdę powyższych stwierdzeń.Innym aspektem pierwotnej czystości jest fakt, że osiągając PełneOświecenie, po prostu powracamy do naszego naturalnego stanu,

i bynajmniej nie jest to stan obcy naszej naturze i z tego powoduwymagający nieustannych wysiłków w celu utrzymania go. Gdyby



zachowanie Pełnego Oświecenia wymagało trudu, nie oznaczałobycałkowitego wyzwolenia, ponieważ zawsze musielibyśmy byćwówczas czujni i nigdy już nie moglibyśmy odpocząć. Odwrotnie,musimy nauczyć się, jak "odpuścić" (przestać się zastanawiać). Już

zbyt długo jesteśmy niewolnikami wyobrażeń na swój temat.Nasze umysły nieustannie mielą myśli: jestem taki, a ty jesteśtaki, a nasze wzajemne relacje są takie a takie, i... bez końca.Nasze uwarunkowane i skomplikowane myślenie po prostuuniemożliwia nam odpoczynek. Musimy oduczyć się tego ipowrócić do stanu prostoty i dziecięcej niewinności. Tylko wtedyodnajdziemy wolność i szczęście w życiu.Powrót do stanu niewinności nie oznacza jednak, że musimyznieść obowiązujące struktury kulturowe i społeczne. Jestoczywiste, że struktury społeczne podlegają pewnymograniczeniom - pokój społeczny zawdzięczamy raczej dobrociludzkiej i wzajemnemu zaufaniu niż działaniom policji i prawników.Niezmiernie istotną kwestią jest utrzymywanie duchowejniewinności ludzi, a prawo i instytucje odpowiedzialne za jegoprzestrzeganie powinny być narzędziami utrzymywania tejniewinności, nie zaś być wykorzystywane do innych celów.Pierwotna czystość sytuuje się ponad naszymi przesądami ipreferencjami. Wszystkie wyznawane przez nas wartości oraznasze skłonności odnoszą się do naszych kulturowych korzeni;

coś, co jest uznawane za dobre w jednej kulturze, może byćuznane za złe w innej. Amerykanie na przykład nadają swoimdzieciom imiona osób, które darzą miłością, dlatego dziecko możenosić imię babci lub dziadka. W kulturze chińskiej takiepostępowanie zostałoby uznane za brak szacunku. Pierwotnaczystość jest (sytuuje się) ponad różnicami kulturowymi iwzględnymi osądami.Naczelna zasada pierwotnej czystości wszechrzeczy oraztrójczłonowy system nietrwałości, cierpienia i braku tożsamościrzeczy stanowią różne teoretyczne podejścia do prezentacji naukBuddy. Niezwykły system trójczłonowy to swoiste antidotum tychnauk na powszechną na całym świecie niewiedzę, zagubienie orazprzywiązania. Natomiast naczelna zasada pierwotnej czystościwszechrzeczy służy otwarciu się na pierwotną jasność i czystość.Faktycznie, walka z nieuświadamianymi przywiązaniami i otwarciena świadome oświecenie są dwoma aspektami jednego procesu.W praktyce, w zależności od sytuacji, może być podkreślany jedenz tych aspektów, bądź obydwa naraz.Medytacja obserwacyjna może być podzielone na dwa typy: jeden

działa jako antidotum, służy do tworzenia efektówprzeciwdziałających. Przykładem może być na przykład



wizualizacja dziewięciu stanów rozkładu ciała, służąca uwolnieniusię od przywiązania do ciała. Drugim typem medytacjiobserwacyjnej jest czysta obserwacja, na przykład kontrolowanieoddechu. Wizualizacje przedstawione w tej prezentacji należą

wyłącznie do typu czystej obserwacji. Jest kilka powodów takiejdecyzji. Po pierwsze, o ile nie założymy, że dana osoba jest dobrzezaznajomiona z filozofią buddyjską, ciężko będzie przyjąć, że jakopoczątkująca, łatwo poradzi sobie z praktyką antidotum, czyli naprzykład wizualizacją rozkładającego się ciała.. Po drugie, czysteobserwacje są bardziej zgodne z wybraną podstawową zasadąpierwotnej czystości Nieograniczonej Jedności. Kolejnym powodem

jest fakt, że czysta obserwacja może w czytelny sposób prowadzićod pojęciowego zniewolenia do wolności, bez stwarzania nowychograniczeń. W praktyce buddyjskiej istnieją praktyki antidotum,służą one jednak wyłącznie wyeliminowaniu naszych złychnawyków i przywiązań, a ostateczne Oświecenie powinno byćwolne od jakiejkolwiek jednostronnej praktyki antidotum. Cowięcej, nie jest niczym niezwykłym, że praktykujący stają sięograniczeni przez swoją praktykę, tak, że zdaje się ona jeszcze

jedną przeszkodą na drodze do powrotu do Nieskończonej Jedności. Czysta obserwacja może jednak spowodować takienieplanowane i niepożądane efekty w mniejszym stopniu. Jaknaucza Budda, ostateczne wyzwolenie nie jest ucieczką od

rzeczywistości, a raczej wyzwoleniem w trakcie codziennychżyciowych sytuacji. Czysta obserwacja uczy nas stosunku do takiejrzeczywistości, jaka jest, nie zaś do takiej, jaką się nam wydajebyć.

Jako przykład błędnego zastosowania nauk buddyjskich, możnarozważyć przypadek kogoś, kto, po poznaniu koncepcjiBodhisatwy i Mary (uosabiającego zło), określa siebie jakoBodhisatwę, zaś swoich oponentów lub ludzi, którzy nie zgadzająsię z nim. nazywa Marami. W nauce buddyjskiej koncepcjidualistycznych używa się do wskazania nam wzorów donaśladowania i sposobów samodoskonalenia się, nie zaś, bydostarczyć etykietki i narzędzia do krytykowania i walki. Niemniej

jednak zachowanie Bodhisatwy nie wyklucza stosowaniakonstruktywnej krytyki. Bodhisatwa jest zawsze gotowy pomócludziom i nie żywi do nich urazy. Początkujący, chcąc uniknąćpomyłek, powinni więc stosować początkowo raczej praktykineutralne niż praktyki antidotum. Praktyki antidotum, jeśli mająodnieść oczywiste efekty, wymagają ponadto więcej czasu i mogąstwarzać dodatkowe trudności, i dlatego nie są polecane

początkującym. Natomiast osoby praktykujące dłużej czasamistosują takie jednostronne praktyki, aby zlikwidować swoje złe



nawyki, ale są one doświadczone i wiedzą, w którym momencie igdzie je przerwać.

GŁÓWNY TEKST

I. Fundamentalne zasady1.Fundamentalne zasady buddyzmu.

Naczelna zasada buddyzmu brzmi następująco: cały wszechświat jest Nieograniczoną Jednością, jest pierwotny i czysty , czyli naprzykład jest wolny od pojęć, wartości i sądów.

Jest to koncepcja abstrakcyjna i wydaje się być daleka odrzeczywistości, a nawet sprzeczna z logicznego punktu widzenia.

Jak więc możemy ją zaakceptować i zastosować w codziennymżyciu?Koncepcja Nieograniczonej Jedności jest sprzeczna z logicznegopunktu widzenia, ponieważ mówiąc o jedności, zakładamy z samejdefinicji słowa jego ograniczenie, bowiem w inny sposób niemożemy się odnieść do tego pojęcia, określić go. Jeśli więcmówimy, że nieograniczoność i jedność to jedno, to jest to, zlogicznego punktu widzenia, mówieniem czegoś nieznanego ipraktycznie nieistniejącego.

Jednak poznając po kolei naturę nieograniczoności i jedności,możemy dowiedzieć się czegoś o Oświeceniu Buddy. OświecenieBuddy jest ze swej istoty niedefiniowalne i niewyrażalne, więc jeślispróbujemy wyjaśniać to doświadczenie, albo zostaniemyograniczeni przez stosowane pojęcia, albo będziemy musieliszukać czegoś wykraczającego poza te pojęcia. Jeśli będziemy sięupierali przy logicznych ograniczeniach, będzie nam trudnoprzekazać główne aspekty Oświecenia Buddy. Dlategowprowadzam sprzeczne pojęcie Nieograniczonej Jedności.

Jak możemy zaakceptować takie pojęcie Nieograniczonej Jedności?O jego prawdzie świadczą poprzez wieki praktykujący buddyści.Nie zostało ono jednak tutaj przedstawione jako dogmatycznadoktryna, której należy ślepo przestrzegać, a raczej jako duchowywgląd w istotę rzeczy, ujawniany, by poprowadzić praktykującychna ścieżce Oświecenia. Prawdy mogą doświadczyć oddanipraktykujący, podążający tą ścieżką, nie jest to więc irracjonalnydogmat oparty na ślepej wierze.



Jak jednak możemy zastosować to pojęcie w codziennym życiu?Nie oznacza ono przecież, że możemy przekroczyć teren cudzejposiadłości i zachowywać się na nim, jak nam się podoba, łamiącprawa właściciela. Powinniśmy raczej wyrzec się naszych

przesądów i przywiązań, otworzyć nasze umysły na świat, byćtolerancyjni i świadomi wobec innych. W ten sposób nawet wnaszym codziennym życiu stopniowo zbliżymy się doNieograniczonej Jedności.

Jako praktykujący buddysta często zadaję sobie pytanie: w jakisposób stosuję nauki Buddy w codziennym życiu? Istnieje takwiele teorii i zasad zachowania się zgodnie z naukamibuddyjskimi, że byłoby trudno ustalić, jak przestrzegać ich wcodziennym życiu. Co więcej żadna religia nie jest w stanieokreślić pełnego zestawu zachowań w nieustannie zmieniającymsię świecie w konkretnych osobistych przypadkach. Sytuacjezdarzające się na co dzień wymagają natychmiastowej uwagi ireakcji, i możemy nie mieć szansy zapytać o nie z wyprzedzeniemnaszego duchowego nauczyciela. Z tego powodu, aby zastosowaćnauki Buddy w codziennym życiu, przy rozważaniu różnych sprawi podejmowaniu działania należy kierować się prostymi bardzoprostymi i podstawowymi zasadami. W jaki sposób ja poznaję teskuteczne zasady? Przyglądam się dokładnie naturze Buddy, która

jest Nieograniczoną Jednością i naszej sytuacji, która jest

ograniczona we wszystkich praktycznych aspektach i wtedy stajesię jasne, że nasze podejście do natury Buddy powinno byćprocesem transcendencji od skończoności do nieograniczoności(nieskończoności). Dlatego głównymi zasadami, które powinnykierować naszymi działaniami i praktykami są, od strony aktywnej- otwarcie się, zaś od strony biernej (redukcyjnej), pozbycie sięprzywiązań. To, czego nauczyłem się na własny użytek, to właśniezasady otwarcia się i braku przywiązań . Przekazuję je terazwszystkim buddyjskim przyjaciołom, którzy chcą stosować naukiBuddy w codziennym życiu.

Te dwie zasady uzupełniają się i łączą nawzajem. Bez pozbycia sięprzywiązań, nie można naprawdę otworzyć się. Bez otwarcia siętrudno pozbyć się przywiązań. Otwarcie się oznacza patrzenie narzeczy ze wszystkich punktów widzenia, traktowanie ichwszystkich jednakowo oraz postrzeganie ich w długotrwałymprocesie, nie zaś w kontekście natychmiastowych efektów. Brakprzywiązań oznacza pozbycie się przesądów, upodobań iskłonności. Musimy odrzucić nasz ograniczony sposób patrzenia,nasze pragnienia, emocje i zwyczaje, i otworzyć się na otwartość,

brak skłonności (neutralność) i spokój Nieograniczonej Jedności.



Rozważmy na przykład otwarcie się na przestrzeń. Wyobraźmysobie, że jesteśmy w środku wielkiego balonu i starajmy sięrozszerzyć granice tego balonu, jak to tylko możliwe. Czy możeciemi powiedzieć, jak wielki jest Wasz balon?

Jeden z moich słuchaczy powiedział, że poczuł coś w rodzajukrzywizny, ograniczenie, ale nie mógł określić, gdzie ono jest. Innypowiedział, że w miarę jak balon rósł, on stopniowo tracił poczucie

jego istnienia. Kobieta powiedziała, że poczuła, że balon jestograniczony rozmiarami pokoju, więc zamknęła oczy i zobaczyłamentalny obraz wielkiego balonu na niebie, wraz z nią samą wcentrum.We wszystkich tych trzech odpowiedziach odnajdziemy sensograniczenia, a kobieta ponadto wskazała, że to ścianywyznaczają zasięg jej wyobraźni. Kiedyś pewien mężczyznapowiedział mi, że czasza jego balonu nie tylko była ograniczonaścianami, ale znajdowała się przed nim, choć miał pomyśleć sobie,że znajduje się w centrum balonu. Te odpowiedzi wskazują, żenasz zmysł przestrzeni jest w nieświadomy sposób ograniczonyrozmiarami pomieszczenia, w którym się znajdujemy lubnawykiem patrzenia przed siebie.A zatem otwarcie na przestrzeń oznacza takie zaadoptowanienauk buddyjskich, aby nasze umysły przestały być takograniczone, jak w powyższych przykładach i aby zostały

uwolnione do przekroczenia zmysłowych i nawykowychograniczeń. Oznacza to także, że powinniśmy przekroczyć poglądyi zwyczaje obowiązujące lokalnie.Otwarcie na czas oznacza uwolnienie się od obecnej sytuacji izdobycie takiej perspektywy, która umożliwi zobaczeniekontinuum przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, życia w jegocałościowym obrazie, sensu historii, a nawet czasu poza historią.Otwarcie na emocje oznacza bycie dobrym dla innych ludzi iświadomym ich obecności, a przy podejmowaniu różnych działań,przyjęcie postawy osoby świadczącej usługi innym. Jeśliograniczymy naszą miłość, dobrą wolę i hojność do najbliższych,nigdy nie osiągniemy spokoju umysłu, ponieważ życie jestnietrwałe i ci, o których się troszczymy, skazani są na życiowewzloty i upadki. Jeśli jednak rozszerzymy naszą troskę i miłość nainne istoty, będziemy żyli w pokoju, którego źródłem będziezobowiązanie służenia innym z jednakowym oddaniem.Oczywiście, w rzeczywistości możemy pomóc tylko tym, którychnapotkamy na swojej drodze. Każdemu jednak ofiarujemy cośodpowiadającego świadomości, że podstawowa wartość, jaką jest

miłość przekracza wszelkie obowiązujące na świecieuwarunkowania i jest światłem Nieograniczonej Jedności.



Otwarcie się na perspektywy oznacza patrzenie na rzeczy zewszystkich punktów widzenia, w oglądzie całościowym i w sposóbwolny od osobistych oraz kulturowych przesądów.Otwarcie się na zmysły oznacza przekroczenie typowych dla

zmysłów granic i rozwinięcie naszych potencjalnychponadnaturalnych zdolności.. Nie jest to coś poszukiwanego przezbuddystów, ale zdolność taka może rozwinąć się naturalnie, gdyktoś czyni postępy na ścieżce Oświecenia. Gdy troski kogoś stająsię natury ogólnoludzkiej (ogólnoświatowej), jego wrodzonezdolności automatycznie ujawniają swoje funkcje.W Chinach nauki Konfucjusza były szanowane i przekazywane zpokolenia na pokolenie, ponieważ uczyły patrzenia szerzej - jakprzeżyć życie, by społeczeństwo rozwijało się harmonijnie, bysposób widzenia życia nie koncentrował się na własnej osobie.

Taoizm, hinduizm, chrześcijaństwo i wiele innych religii stawiasobie za cel harmonię między człowiekiem a naturą lub międzyczłowiekiem a Niebem - to podejście jest nawet szersze niżkonfucjański porządek społeczny. Tylko Siakjamuni jednak stał sięświadomy subtelnych przywiązań do wyobrażenia siebie w tychreligiach i uwolnił się od tych iluzji osiągając Nieograniczoną

Jedność. Dlatego właśnie buddyzm jest nauką, która wnajwiększym stopniu pomaga otworzyć się. I w konsekwencji

jedynie buddyzm uczy nas, że nawet jego własne nauki służą

wyłącznie do oswobodzenia się, a osiągając ostateczną wolność,należy uwolnić się także i od tych nauk.W procesie pozbywania się przywiązań i otwierania się musimynajpierw dostosować nasze życie i działania do oświeconychzasad, a gdy nasze życie zewnętrzne i wewnętrzne stanie sięzgodne, możemy zacząć medytację. Pozwoli nam ona sięgnąć dogłębin naszego umysłu i uwolnić od subtelnych przywiązań iprzesądów funkcjonujących w naszej podświadomości.Gdy dostosujemy nasze życie i działania do nauk buddyjskich,prędzej czy później znajdziemy się w sytuacjach, które będąwymagały nie tylko wielkiej zmiany nastawienia, ale takżedogłębnej refleksji umysłowej, która pomoże nam dokonaćfundamentalnych zmian. Zdolność do tych dogłębnych isubtelnych refleksji można osiągnąć właśnie na drodze praktykimedytacyjnej. Nawyk codziennych praktyk medytacyjnych możetakże pomóc w stopniowym uwolnieniu się od przywiązań iprzesądów. Podobnie jak ćwiczenia fizyczne i pożywienie owysokiej wartości są korzystne dla naszego zdrowia, tak praktykibuddyjskie mogą być uznane za ćwiczenia i pożywienie dla ducha,

a przez to zbawienne dla jasności spokoju naszych umysłów.2. Fundamentalne zasady medytacji.



2.1 Zgodność działania i umysłuHarmonijne życie oznacza, że wewnętrzne myśli i zewnętrznedziałania muszą być zgodne. Jeśli ktoś zachowuje się w określonysposób, myśli jednak inaczej, medytacja może tylko zaostrzyć

konflikt i w konsekwencji, zamiast spokoju i jasności, przynieśćból.2.2 Współdziałanie ciała i umysłu

Gdy nasze umysły są wyciszone i pełne pokoju, nasze ciała stająsię lekkie i "wygodne", zaś gdy nasze ciała są zmęczone i napięte,nasze umysły stają się poirytowane. Gdy nasze umysły sąoszołomione, nasze ciała stają się zmęczone i ciężkie, a gdy naszeciała stają się komfortowe i rozluźnione, nasze umysły uspokajająsię.

Jest więc jasne, że nasze umysły i ciała są ze sobą nierozerwalniezwiązane. Praktyka medytacyjna jest więc nie tylko ćwiczeniemumysłu, ale pociąga także za sobą troskę o ciało. Nie powinno sięna przykład praktykować medytacji, gdy ciało jest zmęczone,ponieważ umysł staje się wtedy przytępiony i śpiący.

2.3 Związek oddychania i umysłuNasz oddech i umysł są ze sobą zrośnięte jak syjamskie bliźnięta -są tak nierozerwalnie związane, że jedno z nich zawsze pociąga zasobą drugie. Aby uspokoić umysł, regulujemy oddech i w miarę jakoddech staje się wtedy równomierny i delikatny, umysł uspokaja

się. Aby oddech stał się głęboki i łagodny, należy dostosowaćumysł, i w miarę jak staje się on jasny i wyciszony, oddechwydłuża się i staje się równomierny.

Te trzy fundamentalne zasady medytacji działają na różnychsubtelnych poziomach. Pierwszą stosuje się do najbardziejzewnętrznego poziomu ciała i umysłu, drugą - do środkowegopoziomu działania i umysłu, zaś trzecią - do najbardziejwewnętrznego poziomu oddychania i umysłu.

Tylko mając świadomość tego, co oznaczają wyżej opisanezasady, możemy efektywnie praktykować medytację buddyjską iosiągnąć pożądane rezultaty.Dzisiejszy wykład kończy się w tym miejscu. Jeśli macie jakieśpytania, to odpowiedni moment, aby je zadać.

PYTANIA I ODPOWIEDZI (1-6)P1: Jeśli zarówno praktyka oddychania, jak i praktyka śpiewania

mogą wyciszyć nasz umysł, czy to oznacza że istnieją metody, wktórych jedna praktyka jest lepsza od drugiej?



Najlepszym sposobem jest połączenie tych dwóch praktyk w jedną. Napisałem na ten temat krótki artykuł The Unification od Mind and Wind (Złączenie umysłu i oddechu) . Jest on dołączony

jako dodatek do mojej książki The Buddhist Practice od Chanting

"Amitabha" (Buddyjska praktyka śpiewania "Amitabha") oraz donowego wydania mojej broszury On Chanting "Amitabha"(Śpiewanie "Amitabha"). (Artykuł znajduje się także w tej książce,opisany jako dodatek A.)Praktyka, którą przedstawiam, łączy śpiewanie, głęboki oddech ibardzo prostą wizualizację. W tradycyjnej szkole Czystej Krainy

jest to nauka łącząca regularny oddech ze śpiewaniem -praktykujący obserwuje wdech i wydech podczas śpiewania. Jadodałem do tego prostą tantryczną wizualizację, polegającą natym, że wdychane powietrze jest postrzegane jako jasne światłoMądrości i Współczucia Buddy, zaś wydychane powietrze - jakoczarny gaz złej karmy. Zalecam raczej głębokie niż regularneoddychanie z korzyścią dla zdrowia praktykujących. Ponadtotakże, do tantrycznej wizualizacji dodaję wizualizacjęprzedstawiającą oczyszczanie czarnego gazu złej karmy przezBuddę, chroniącego w ten sposób świat od zanieczyszczeń.Część osób praktykujących tę metodę, powiedziała mi, że byłapomocna. Dlatego mam nadzieję, że warto jej spróbować.P2: Według jednej z fundamentalnych zasad buddyzmu życie jest

postrzegane jako nietrwałe, według innej zasady zaś jakocierpienie. Czy te zasady są sprzeczne?Nie, nie są. Wydają się sprzeczne, gdy ktoś rozumuje wnastępujący sposób: jeśli życie jest nietrwałe, to cierpienie jestrównież nietrwałe, przejściowe i dlatego życie nie może byćokreślone jako cierpienie. Co więcej, jeśli życie to cierpienie, tocierpienie jest dominujące i nie jest ono nietrwałe.Powody, dla których nietrwałość i cierpienie nie są sprzeczne, sąnastępujące:Życie jest nietrwałe, ale mamy przecież swoje przywiązania,pragnienia i preferencje, dlatego, gdy rzeczy nie dzieją się ponaszej myśli, cierpimy. Co więcej, brak poczucia bezpieczeństwa wżyciu, spowodowany jego nietrwałością, jest podstawowymźródłem naszego cierpienia.Życie to cierpienie, nawet jeśli każdy przypadek cierpienia jestprzejściowy i nietrwały. Nietrwałość ta bowiem nie ma wpływu naból, który pociąga za sobą, tak długo jak sama trwa.W świetle powyższego rozumowania powinno stać się jasne, żerozumowanie, które prowadzi do wrażenia sprzeczności jest czysto

abstrakcyjne i z tego powodu powinno być odrzucone.



Jak opierając się na fakcie nietrwałości możemy przekroczyćgranice cierpienia? Ponieważ życie jest nietrwałe, próbyutrzymania własnych przywiązań są skazane na niepowodzenie idlatego musimy się ich pozbyć i nauczyć się akceptować rzeczy

takimi, jakimi są.. W ten sposób będziemy stopniowo otwierać sięna świat, i w końcu ujrzymy wszystkie istoty na tej samej łodzi. Wefekcie będziemy stopniowo uwalniać się od sposobu życiaskoncentrowanego wyłącznie na sobie i wybierzemy życie będącepełną poświęcenia służbą dla innych. Gdy poświęcimy nasze życie,aby pomóc wszystkim istotom uświadomić sobie prawdęNieograniczonej Jedności, doświadczymy spokoju i radości umysłu,które pomogą nam wznieść się poza cierpienie na całym świecie.Gdy prowadzimy życie skupione na sobie, żyjemy w więzieniu,które sami sobie zbudowaliśmy. Niewiele rzeczy i osób, o które siętroszczymy, znajduje się wówczas nieustannie w sytuacjachpozostających poza naszą kontrolą i dlatego nasze życie jestwypełnione nieszczęściem. Gdy zastosujemy praktyki Buddy,uwolnimy się stopniowo od skupienia wyłącznie na samych sobie,od pojęciowych granic dzielących poszczególne kultury, odemocjonalnego zmieszania z powodu różnych osobistychnawyków. Dzięki regularnej praktyce nasze umysły staną czyste,spokojne, skoncentrowane i współczujące.Gdy pracujemy tylko we własnym interesie, nasze potencjalne

zdolności nie będą się w pełni rozwijać, ponieważ będąograniczone przez tak wąskie spojrzenie na świat. Gdy otworzymysię i będziemy się troszczyć o dobrobyt wszystkich istot, naszezdolności będą stopniowo rosły i nasze potencjalne możliwościrozwiną się w pełni.Nasz fizyczny rozwój jest ograniczony, jednak nasz duchowyrozwój może być nieograniczony, ponieważ pierwotnie znajduje sięw Nieograniczonej Jedności. Każdy, kto podąży drogą buddyzmu,zaadoptuje praktyki i będzie żył zgodnie z nimi, zacznie stopniowodoświadczać prawdy Nieograniczonej Jedności.Gdy spojrzymy wstecz na nasze życie, stanie się dla nas jasne, żewiele rzeczy okazało się nie takimi, jak oczekiwaliśmy, co oznacza,że wiele z naszych zmartwień, planów, obliczeń i przewidywań totylko niepotrzebne ciężary, które dźwigamy. Czy nie wolelibyśmywieść życia nieobarczonego zmartwieniami? Praktyka buddyjskamoże nam pomóc uwolnić się od nich.

Jeśli przypomnimy sobie, że wszechświat jest Nieograniczoną Jednością, stanie się jasne, że, to, co wiemy jest niczym wporównaniu z tym, czego nie wiemy. Przestaniemy wtedy

krytykować innych, bo będziemy w pełni świadomi faktu, że nieznamy na tyle dobrze sytuacji, by ją osądzać. A gdy nasze umysły



przestaną osądzać i krytykować, będzie nam łatwiej odzyskaćnaszą niewinność. Cenny czas warto poświęcić praktyce, a nietracić go na niekonsekwentną krytykę. Kim jesteśmy, by osądzaćinnych? Ludzie w pewnych sytuacjach zachowują się w określony

sposób z powodu uwarunkowań kulturowych i wychowania.Czasami podejmują jakieś działania w ostateczności, nie znająclepszego sposobu. Gdy uwierzymy, że wszyscy znajdujemy się w

jednej, mniej lub bardziej podobnej sytuacji - pragniemy szczęścia,ale nie wiemy jak je zdobyć, chcemy uwolnić się cierpienia, ale niemożemy go uniknąć - nasze serca w naturalny sposób przepełniwielkie uczucie współczucia, a poczucie jedności zainspiruje nasdo bycia dobrymi i pomocnymi dla wszystkich czujących istot.Gdybyśmy się urodzili i wychowali w sytuacji innych, zapewnepostępowalibyśmy w podobny sposób, jak oni. Dlatego właśnie, tonie krytycyzm czy antagonizmy są potrzebne i ważne, lecz takieposzerzenie horyzontów, które prowadzi do bycia tolerancyjnym,wrażliwym i pomocnym dla innych. Tylko wtedy, gdy będziemyułatwiać życie innym, nasze życie stanie się łatwiejsze. Przyjmującpozycję roszczeniową i wykazując brak skłonności do kompromisu,sami wkładamy ciężar na swoje barki. Nie oznacza to jednak, żepowinniśmy przebaczać ludziom, którzy krzywdzą innych ipostępują niesprawiedliwie. Oznacza to, że mając do czynienia zezłem, powinniśmy zastosować zasadę zwalczania go za pomocą

oświeconej mądrości i współczucia, nie zaś stosując siłę i walcząc.Wyjątkiem są nagłe sytuacje, gdy musimy podjąć działania zużyciem siły, by chronić niewinnych.Fundamentalne zasady są dlatego takie ważne, bo łączą praktykibuddyjskie z zasadami postępowania w jedną całość i sprawiają,że nie jesteśmy przytłoczeni wielością reguł i nie musimypowstrzymywać się do działania w wyniku sztucznegoprzestrzegania reguł.. Będąc buddystami, uczymy się w najlepszysposób stosować te zasady w naszym życiu. Jak w chińskimpowiedzeniu: Starzejąc się wciąż się uczymy , tak samo i mystaramy się wciąż ulepszać sposób stosowania zasad w naszymżyciu. A ponieważ szczególna sytuacja jednostki nie może byćnigdy w pełni zrozumiana przez innych, musimy nauczyć się, jakbyć buddystą studiując doświadczenia innych. Czytanie biografiipraktykujących buddyzm może być więc bardzo pomocne.Mówimy, że rozwój duchowy jest nieograniczony. Jak jednakmożemy zmierzyć nasz rozwój duchowy? Najprostszą metodą jestpowrót do pierwotnej niewinności. W miarę jak nasze umysły stająsię bardziej i bardziej podobne do niewinnych umysłów dzieci,

tracimy stopniowo zainteresowanie sprawami koncentrującymi sięna nas samych. Tylko wtedy możemy w sposób naturalny być



szczęśliwi. Życie jest krótkie, a co jest w nim więcej warte niższczęście? Gdy to dostrzeżemy, będziemy musieli zdecydować, co

jest najistotniejsze dla naszego życia. Ile możemy zjeść? Ile ubrańzałożyć na siebie? Czemu powinniśmy trwonić nasz czas i energię

na zdobywanie coraz większych pieniędzy? Źródłem prawdziwegoszczęścia jest rozwój duchowy, nie zaś nowy fantastycznysamochód. Rzeczy zewnętrzne tylko wzmagają nasze pożądanie ichciwość, ale nie mogą nam jednak zapewnić długotrwałegoszczęścia.Gdy szczęście zagości w twoim sercu, możesz wciąż prowadzićfantastyczny samochód. Gdy nie jesteś szczęśliwy, posiadanietakiego samochodu nie pomoże Ci stać się szczęśliwym. WStanach Zjednoczonych, jednym z najbogatszych państw naświecie, miliony nastolatków rocznie myśli o odebraniu sobieżycia, a część z nich popełnia samobójstwo. Dlatego w naszymwłasnym interesie musimy nauczyć się, jak zachowywaćwewnętrzny spokój i umacniać nasze wewnętrzne szczęście.Społeczeństwo tylko wtedy może stać się szczęśliwe, gdy corazwięcej jego członków zacznie to rozumieć i pracować na rzeczwewnętrznego spokoju i szczęścia. Z praktycznego punktuwidzenia najlepszym sposobem zaadoptowania tych zasad wnaszym życiu jest obserwacja naszych doświadczeń.P3: Jestem buddystą od wielu lat. Znam zasady i staram się do

nich stosować. Na swej drodze stykam się jednak z rzeczami i poglądami, które wydają się dla mnie przeszkodami nie do pokonania. Co mam robić?Zgodnie z tradycyjnym podejściem powinien powiedzieć, żemusisz pracować ciężej, że nie poświęcasz się wystarczającomocno. Są jednak także i inne aspekty tego rodzaju problemów, októrych dobrze wiedzieć.Po pierwsze, buddyzm stara się nas nauczyć, jak uwolnić się odograniczeń pojęciowych. Ponieważ jednak większość naukotrzymujemy za pomocą słów, niekiedy buddyści, zwłaszcza cipraktykujący od lat, stają się ograniczeni słowami tej nauki. Topułapka, której powinniśmy być świadomi. Buddyzm, poznawanyza pomocą słowa pisanego, prezentuje się jako system myśliodzwierciedlających pewien ideał. Życie jest nietrwałe i dlategonie ma gwarancji, że będziemy w stanie zakończyć kurs treningumedytacyjnego w ciągu lat, które nam jeszcze zostały doprzeżycia. Nie powinno to jednak nas zniechęcać dopraktykowania nauk Buddy, ponieważ praktyki te są korzystne nietylko dla nas z osobności, ale także dla społeczeństwa jako

całości. Praktyka buddyjska jest procesem zbliżania się do ideału,a próby czy błędy są normalne i nieuniknione dla procesu. Nie



należy więc zbyt okrutnie traktować własnych pomyłek, lecz raczejszczerze i nieustannie kontynuować wysiłki, aż w końcu poznamyradość płynącą z duchowego rozwoju. Prawidłowa postawa jestpodobna do postawy ogrodnika - codzienne podlewanie,

skrupulatne usuwanie chwastów, sezonowe nawożenie icierpliwość w oczekiwaniu na rozwój roślin we własnym czasie ikwitnienie, gdy przyjdzie na nie pora. Kwiaty i owoce duchowegorozwoju także wymagają czasu, by rozwinąć się w pełni.

Tak długo, jak podążamy ścieżką Buddy, nie tylko poprawiamyswój własny wewnętrzny stan umysłu, ale także mamy wpływ naludzi, którzy pozostają z nami w kontakcie. Proces jest więc sam zsiebie wart włożonego weń trudu.P4: Wspomniał Pan o dwojakim związku między umysłem ioddychaniem, co oznacza na przykład, że umysł może uspokoić oddychanie i oddychanie może wyciszyć umysł. To fascynujące.Czy może Pan powiedzieć coś więcej na ten temat?W wielu religiach, w których praktykuje się medytację, ludzie sąświadomi tego faktu. W buddyzmie tantrycznym istnieje nawetspecjalny rodzaj nauki oparty na doświadczeniach utalentowanychpraktykujących. Okazuje się, że świadomość ludzka - subtelnyelement, który pojawia się w naszym ciele w momenciezapłodnienia jaja i opuszcza je na samym końcu procesuumierania - to właśnie umysł i oddech, nierozdzielne ze sobą.

Umysł jest tutaj elementem mentalnym świadomości, zaś oddech jest subtelnym elementem materialnym składającym się zpowietrza. Ponieważ są one nierozłączne, nic dziwnego, że mająna siebie bezpośredni i bliski wpływ.P5: Doktorze Lin, powiedział Pan, że powinniśmy być tolerancyjni i

przekraczać wszelkie antagonizmy, tak by wyeliminować podziały i rozróżnienia. Jak jednak mamy postępować w przypadkukonfliktów między różnymi tradycjami, biorąc pod uwagę fakt, żewyznawcy każdej tradycji uznają ją za jedyną właściwą, a innetradycje za mniej właściwe.

Jeśli wierzysz w jedność, postarasz się ten problem uczynić częściąswojej praktyki. Tak długo, jak długo praktykujesz jedność, rodzisię ogólne pytanie: Czy problem ten czyni nas niezdolnymi dodziałania w ogóle, ponieważ nasze postępowanie odbywa sięzwykle w kontekście różnic między poszczególnymi ludźmi. Każdagrupa związana z inną tradycją religijną jest zdania, że tylko tatradycja jest właściwa. Co więc powinniśmy uczynić? Po pierwsze,aby poznać odpowiedź na pytanie, co jest właściwe, co jestprawdą, każda taka grupa powinna poszerzyć swoje poglądy. Nikt

nie może poznać prawdy upierając się przy swoim tylko punkciewidzenia lub wymuszając go siłą na innych. Trwanie przy swoim



uporze lub perswazja za pomocą siły prowadzą tylko do wojen icierpienia. Zimna wojna pomiędzy Stanami Zjednoczonym aZwiązkiem Radzieckim opierała się na przekonaniu każdej zestron, że jej system jest najlepszy. Z globalnego zaś punktu

widzenia, wszyscy żyjemy na tej samej planecie i pragniemy życiaw pokoju oraz współpracy. Zamiast walczyć, powinniśmy wspólniepodjąć pracę na rzecz rozwiązania globalnych problemów głodu,eksplozji demograficznej, problemów ekologicznych i ochronyśrodowiska naturalnego, oszczędzania energii, przetwarzaniasurowców wtórnych, itd. Jeśli więc rozszerzymy swoje poglądy,rozważając je w świetle jedności, nie będziemy skazani nabezczynność. Wprost przeciwnie, będziemy aktywnie pracować narzecz rozwiązania bardziej zasadniczych i ważniejszychproblemów, będziemy żyli w pokoju i harmonii.Rozpowszechnianie wiedzy na temat potrzeby poszerzania swoichpoglądów i korzyści z tego płynących oraz wzrostu poziomutolerancji jest tak ważne, ponieważ umożliwi nam życie w pokoju ipoznanie prawdy.P6: Skąd mamy wiedzieć, czy nasze myślenie jest właściwe lubniewłaściwe, dobre lub złe?

Jeśli kiedykolwiek będziemy mieli do czynienia z konfliktempoglądów, przede wszystkim nigdy nie stosujmy przemocy ani siłydo ustalenia stanowiska. Jeśli pewne poglądy są wymuszane na

ludziach i te poglądy są niewłaściwe, rezultaty będą opłakane.Przemoc tylko i wyłącznie zwiększa zasięg cierpienia na świecie iintensyfikuje jego siłę, dlatego nie jest to właściwe podejście nadrodze do poznania prawdy. Jedynym sposobem rozwiązaniaproblemu różnic pomiędzy ludźmi jest unikanie bezpośredniejkonfrontacji w związku z określonym punktem widzenia i staranieo to, by każda strona mogła pójść własną drogą. Pozwólmyludziom być różnymi od siebie, pozwólmy ludziom na działanie naich własny sposób i dajmy im czas na podjęcie decyzji, który ztych sposobów jest właściwy. Gdy ludzie będą mogli swobodniepodejmować decyzje, sposób, który będzie bliższy prawdzie,będzie dominował. System komunistyczny od wielu lat ulegadestrukcji bez prowadzenia przeciwko niemu jakiejkolwiek akcjizbrojnej. Gdybyśmy natomiast uciekli się w tym celu do walkizbrojnej, świat mógłby zostać zniszczony przez bomby atomowe.

II. Rola medytacji w buddyzmie



Jest to bardzo ważny temat, ponieważ bez jego właściwegozrozumienia, ludzie dopiero zapoznający się z buddyzmem ipragnący rozpocząć medytację, mogą napotkać wiele problemów,których istnienia nawet nie podejrzewali. W rzeczywistości

medytacja wymaga odpowiedniego przygotowania. Znając rolęmedytacji w buddyzmie, możemy ominąć niepotrzebneprzeszkody i podążać właściwą ścieżką.1. Należy zapoznać się z naukami buddyzmu poprzez lekturę lubwykłady, przemyśleć znaczenie tych nauk i postarać się zrozumiećpodstawowe zasady buddyzmu oraz metody praktyki, a następnierozpocząć praktyki zgodnie z tymi naukami, przykładając się donich pilnie. W większości przypadków rzeczywista praktyka mamiejsce po zapoznaniu się i zrozumieniu ogólnych zasad i technik.Medytacja jest częścią praktyki, dlatego można ją rozpocząć tylkopo nauczeniu się i zrozumieniu zasad buddyzmu oraz metodpraktyki medytacyjnej. W przeciwnym wypadku można poświęcićwiele wysiłku i nie odnieść oczekiwanych wyników, lub można,będąc nieświadomym podążania złą ścieżką, zacząć praktykowaćmedytację niebuddyjską.2. Należy zrozumieć, że istotą buddyzmu w odniesieniu do życiacodziennego jest zasada służenia innym z pożytkiem dla nich,nawet w takim stopniu, by zapomnieć o swoich własnychpotrzebach. Tę zasadę należy uczynić normą, zarówno jeśli chodzi

o intencje, mówienie, jak i sposób bycia oraz działania tak, byosiągnąć spójność i oczyszczenie ciała, mowy i umysłu. Tylko wten sposób możemy naprawdę dokonać postępów w praktycemedytacji buddyjskiej. Bez prowadzenia buddyjskiego sposobużycia medytacja staje się tylko duchowym lukrem - możeprzynieść doraźne korzyści, ale nie zapewni zasadniczej poprawy.Gdy ktoś praktykuje medytację, żyjąc zgodnie z naukamibuddyzmu i odpowiednimi zasadami postępowania, jest jak roślinauprawiana w najlepszym dla niej środowisku, i w odpowiednimczasie rozkwitnie w pełni.Subtelne przywiązania i iluzoryczne pojęcia przechowywanegłęboko w naszej podświadomości mogą zostać oczyszczone iuwolnione tylko w efekcie medytacji buddyjskiej. A tylko ktoś, ktouwolni się od tych przywiązań i iluzji może cieszyć się naturalnym iotwartym życiem.Gdy staramy się zachowywać i mówić z korzyścią dla innych,okazuje się, że to bardzo trudne zadanie, wymagające nauki napodstawie doświadczenia. Wymaga to także zapoznania się zsytuacją innej osoby i tego, w jaki sposób odbierze ona to, co do

niej powiemy. Musimy się także nauczyć, kiedy mówić i kiedymilczeć.



Ludzie, którym chcemy pomagać nie powinni się ograniczać donajbliższej rodziny, krewnych i przyjaciół. W przeciwnym wypadkunadal będziemy ograniczeni przez nasz egoizm. Biblia uczy"Kochaj sąsiadów" i jak sądzę, nie ma się tu na myśli po prostu

osób mieszkających blisko, lecz raczej wszystkich, którychspotkamy na swojej drodze.Głównym źródłem braku czystości duchowej jest wąskakoncentracja wokół własnej osoby. Taki stan bardzo nas ograniczai powoduje, że nie ufamy nikomu. Gdy nasze relacje z innymiludźmi są na codzień bardzo ostrożne, ten stan zaczyna być wkońcu mentalną barierą, powstrzymującą nas od naturalnych ispontanicznych relacji. Zewnętrznie ludzie stają się przyjaźni igrzeczni, wewnętrznie jednak są zimni i napięci. Jeśli chcemy żyćnaturalnie i spontanicznie, musimy wierzyć w dobroć ludzi. Tylkowtedy nasza wewnętrzna dobroć wzmocni się i ujawni w naszychzachowaniach i działaniach. W ten sposób będziemy mogli pomócludziom, których spotkamy na swojej drodze i żyć szczęśliwie. Jeślistale będziemy czujni, jakie będzie nasze życie? Współczesnyświat i jego wysoko rozwinięte technologie uczynił nasze życiezbyt skomplikowanym, zbyt szybkim i zbyt napiętym. Nic więcdziwnego, że wrasta liczba osób z nadciśnieniem, osób cierpiącychna choroby wrzodowe czy dotkniętych atakami serca. Aby życiebyło szczęśliwe i harmonijne, stosowanie technologii powinno być

uwarunkowane mądrością. Zaś mądrość tylko wtedy zagości wnaszych umysłach, gdy odrzucimy wąskie egoistyczne podejściedo życia.Medytujemy, by wyciszyć się i obserwować subtelne reakcjenaszego umysłu w celu osiągnięcia wewnętrznego spokoju. Tencel można osiągnąć jednak tylko wtedy, gdy prowadzimy proste,uczciwe i pełne uwagi życie. Jeśli w zbyt wielkim stopniu skupimysię na skomplikowanych problemach świata polityki i biznesu, tonawet codzienna medytacja nie uwolni naszych umysłów odciągłego zaangażowania w te problemy, podobnie jak nie sprawi,że znikną powiązane z nimi stany emocjonalne. Taka praktykamedytacyjna nie będzie wówczas przebiegała właściwie i możenawet przyczynić się do wzrostu cierpienia na świecie. Jeśli nieokiełznamy i nie oczyścimy naszych skierowanych na zewnątrzaktywności i surowych czynności naszego umysłu, nigdy nawet niedostrzeżemy subtelnych funkcji tego umysłu, nie mówiąc już orozwiązywaniu najgłębszych problemów. Nie traćmy czasu i uwagina poprawianie swojego wyglądu czy prowadzenie zbytkomfortowego trybu życia. Musimy zacząć unikać niepotrzebnych i

niemających żadnych konsekwencji czynności, takich jak naprzykład spędzanie czasu na spotkaniach towarzyskich i



plotkowaniu, oszczędzając w ten sposób swój czas i energię nazaangażowanie w praktyki i czyny buddyjskie. Tylko po długimokresie pilnej praktyki buddyjskiej będziemy w stanie zauważyćsubtelne przywiązania w najgłębszych częściach naszych

umysłów. Są rzeczywiście subtelne, mają jednak decydująceznaczenie dla naszego charakterystyki psychologicznej.Stan Buddy to ideał trudny do osiągnięcia, nie pozostający jednakpoza zasięgiem ludzkich możliwości. Nawet jeśli w ciągu całegonaszego życia nie osiągniemy tego stanu, tak długo jak będziemypodążali ścieżką Oświecenia, tak długo, tylko dzięki naszymusiłowaniom, odniesiemy w życiu wielkie korzyści. To właśnieprzyczyna, dla której buddyści poświęcają swoje życie praktyce,upowszechniają nauki buddyjskie i zachowują je dla przyszłychpokoleń. Przy czym nie przypomina to w niczym postawypolityków, którzy w swych programach wyborczych głosząpopulistyczne postulaty, a po dojściu do władzy sprawiają, żeludzie jeszcze bardziej cierpią. Przeciwnie, buddyzm bardzorealistycznie stawia sprawę korzyści, jakich możemy oczekiwać popraktyce - są one zdeterminowane wyłącznie naszym wysiłkiem ipoważnym podejściem. To ostatnie stwierdzenie nie jest wynikiemtylko moich własnych doświadczeń jako praktykującego buddysty,ale wynika ono także z biografii wielu wybitnych buddystówżyjących na przestrzeni wieków.

W miarę jak posuwamy się do przodu na ścieżce buddyjskiej,nasze iluzje i przywiązania znikają i ujawniają się nasze naturalneumiejętności widzenia rzeczy takimi, jakimi są naprawdę: każdy znas jest tylko pyłkiem we wszechświecie, dlatego nie ma powodudo samouwielbienia i egocentryzmu. Wszyscy jesteśmy czującymiistotami, które ze swej natury są takie same - żywimy uczucia,kierujemy się emocjami, jesteśmy inteligentni i podatni nacierpienie. Jesteśmy zdolni do tego, by dojrzeć jako istoty pełnenieskończonego współczucia i mądrości, ale jeśli pozostaniemyograniczeni naszymi błędnymi poglądami i egoistycznyminawykami, będziemy krzywdzić zarówno siebie jak i innych. Życie

jest nietrwałe i może zakończyć się w dowolnym momencie,dlatego powinniśmy wykorzystać każdy moment do naprawyświata i pomocy innym w uzyskaniu wolności, pozbyciu się iluzji,przywiązań, pożądań i aktywności pozbawionych troski o innych.3. Kolejne kroki wymienione w punkcie 1. można inaczej określić

jako: nauka, przyswojenie i praktyka, zaś opisane w punkcie 2. jako: zachowanie, medytacja i dojrzałość. W trakcie indywidualnejpraktyki ta kolejność powinna być przestrzegana raczej jako

podstawowa wytyczna i nie należy się do niej stosować sztywno wściśle określonym porządku. Zwykle po przyswojeniu określonych



nauk i zastosowaniu ich do praktyki, znowu rodzą się pytania natemat teorii, praktyki i sposobu zastosowania nauk w życiucodziennym. Dlatego musimy uczyć się jeszcze więcej, przyswajać

jeszcze szybciej i praktykować coraz wytrwalej. W procesie

dorastania na ścieżce buddyjskiej przez cały czas doskonalimy sięi poprawiamy swoje zachowanie i praktyki medytacyjne.Wcześniejsze stadia dojrzałości służą nam jako fundament dodoskonalenia naszego zachowania i medytacji. Praktykującbuddyzm, stale powtarzamy proces nauki, przyswajania i praktykipodobnie jak zachowania, medytacji i dojrzałości. Przypomina towchodzenie po spiralnych schodach - powtarzamy tę samączynność wchodzenia osiągając coraz to wyższy poziom.Nie tylko odpowiednie zachowanie pomaga w medytacji, azarówno zachowanie, jak i medytacja pomagają w osiągnięciudojrzałości, ale także medytacja pomaga w odpowiednimzachowaniu, a dojrzałość także wspiera zachowanie i medytację.Buddyjskie zasady postępowania i medytacji są narzędziami, którepomagają w osiągnięciu oświeconego stanu umysłu. W miarępostępowania tą ścieżką, same te narzędzia i sposób, w jakiwspólnie pomagają one w doskonaleniu się, stają się corazbardziej oczywiste. Gdy w intuicyjny sposób przekonamy się, żewszyscy w istocie swojej jesteśmy tacy sami, zaczniemy wnaturalny sposób zachowywać się zgodnie z tym przekonaniem, a

nasza medytacja stanie się naturalna i harmonijna. Zachowanie,medytacja i dojrzałość medytującego są więc w ścisły sposób zesobą związane.4. Zgodnie z podstawowymi naukami Buddyzmu, naukami oOśmiorakiej Szlachetnej Ścieżce, Właściwa Medytacja jest jejostatnim krokiem. Oznacza to, że aby w medytacji osiągnąćwłaściwe wyniki, każdy musi przejść następujące krokiprzygotowawcze:4.1 Właściwy Pogląd - studiowanie buddyzmu, zwłaszcza jegonajistotniejszych zasad i filozofii.4.2 Właściwe Myślenie - przyswojenie podstawowych zasadbuddyzmu, tak by stały się głównymi wskazówkami przyokreślaniu naszych zamiarów i aby nasze myślenie stało sięzgodne z tymi zasadami.4.3 Właściwa Mowa - zaangażowanie się tylko we właściwe iniosące korzyści rozmowy, unikanie kłamstw, plotkowania,oszczerstwa, przeklinania, bezprzedmiotowej rozmowy iflirtowania.4.4 Właściwe Postępowanie - zaangażowanie się tylko w

konstruktywne i niosące korzyści działania, unikanie zabijania,kradzieży, niewłaściwych zachowań seksualnych, hazardu,



nadmiaru alkoholu, uzależnienia od narkotyków i czynieniakrzywdy czującym istotom.4.5 Właściwe Źródło Utrzymania - pozyskiwanie środków do życiapowinno się odbywać w sposób zgodny z prawem oraz normami

moralnymi i nie może obejmować czynności, które szkodzączującym istotom lub angażowania się w niewłaściwe czynnościtypu geomancja (wróżenie na podstawie cech geograficznych),astrologia czy czary.4.6 Właściwe Zaangażowanie - stałe wysiłki i odpowiednie kroki narzecz uwolnienia się od niewłaściwych czynności oraz ich źródeł iposuwanie się właściwą ścieżką ku Oświeceniu.4.7 Właściwy Uważność - ciągła świadomość własnych uczuć,emocji, myśli oraz otaczającego świata i pod wpływemdostrzeżenia ich przejściowej natury, uwolnienie się od przywiązańi cierpienia z nimi związanego.Po powyższych przygotowaniach można zacząć pracować nadnastępnym krokiem, jakim jest:4.8 Właściwa Medytacja - przez stałą praktykę medytacjibuddyjskiej stopniowe osiąganie różnych stanów medytacyjnych,ogólnie charakteryzowanych jako: koncentracja, uspokojenie,poczucie światła i swobody oraz wgląd duchowy.Ośmioraka Szlachetna Ścieżka została uporządkowana wlogicznym i naturalnym porządku. Dwa pierwsze kroki

odpowiadają pobieraniu nauk buddyjskich i przyswajaniu ich.Następnie zaczynamy dostosowywać do nich swoją mowę iczynności, a nawet znajdują one odzwierciedlenie w naszychźródłach utrzymania i upewnieniu się, że są one zgodne z naukamiBuddy. Dodatkowym wymogiem jest stałość i pilność wstosowaniu odpowiednich ćwiczeń i w pracy nad duchowymrozwojem. Jeśli nie będziemy pracować z poświęceniem dlaosiągnięcia Oświecenia, duchowa transcendencja nie będziemogła stać się rzeczywista. Tylko jeśli staniemy się oddanymibuddystami poświęcającymi się w pełni pracy nad Oświeceniem,możemy stać się na stałe świadomi wewnętrznych uczuć, myślioraz świata zewnętrznego i zobaczyć je takimi, jakimi naprawdęsą, nieobarczonymi błędami naszych przywiązań, iluzji iprzesądów. Tylko wtedy będziemy mogli zaangażować się wprawdziwą medytację i w odpowiednim czasie zebrać jej plony -wyzwolenie od panującego na całym świecie cierpienia i radośćpłynącą z otwartego, pełnego współczucia życia. Osiągnięciesukcesu w praktyce medytacyjnej jest więc wynikiem dogłębnegozrozumienia filozofii buddyjskiej, wewnętrznej spójności jednostki

oraz gorliwej praktyki.



5. Mój zmarły mistrz jogin Czen używał, opisując główne stadiapostępowania na drodze ku Oświeceniu, analogii do uprawyogrodu. Rozważając owych osiem etapów w tej kolejności możemyzobaczyć wewnętrzną zależność głównych kroków, której powinien

być świadomy każdy poważnie praktykujący. Możemy takżeocenić właściwą rolę medytacji z perspektywy naszych usiłowańpodejmowanych przez całe życie.Oto Osiem Kroków Na Drodze Do Oświecenia, tak jak nauczał ichbuddyjski jogin C.M. Czen:

Użyj pieniędzy NietrwałościZakup ziemię Wyrzeczenia sięZbuduj ogrodzenie Zasad ZachowaniaZasiej ziarno Bodhicitty,Podlewaj je wodą WspółczuciaNawoź je za pomocą MedytacjiRozkwitnie kwiatami MądrościPlonami będą owoce Oświecenia!

W tym ciągu praktycznych wskazówek dla praktykujących,medytacja pojawia się na szóstym miejscu, co wskazuje na to, żepowinna ona być poprzedzona krokami przygotowawczymi:świadomością nietrwałości, wyrzeczeniem się niepotrzebnejdziałalności, zachowaniem zgodnym z zasadami buddyjskimi,rozwijaniem Bodhicitty oraz praktykowaniem usług służących

innym. Osiem kroków ujawnia też, że zarówno mądrość jak ioświecenie wynikają z osiągnięć praktyki medytacyjnej.Poniżej dokładniej wyjaśniam Osiem kroków.5.1 Użyj pieniędzy NietrwałościAby wejść na ścieżkę pełnej poświęcenia praktyki buddyjskiej,musimy być w pełni świadomi faktu nietrwałości: życie jestnietrwałe; nie ma żadnej gwarancji jak długo będzie trwać; nikt niewie, kiedy się skończy i nikt nie wie, jak się skończy. Mimo towszyscy wiemy, że śmierć na pewno nadejdzie. Tylko wtedy, gdyzdamy sobie w pełni sprawę z tych faktów, zrozumiemy wagęszybkiego zaangażowania w buddyjskie praktyki i czyny. Jeśliodrzucimy buddyjską praktykę, nauki buddyjskie staną siępozbawionymi znaczenia słowami i nie będziemy mogli z nichskorzystać. Życie jest krótkie i być może nigdy nie będziemy mieliokazji praktykować buddyzmu, jeśli wciąż będziemy opóźniać tenfakt.Używać pieniędzy nietrwałości oznacza cenić swój własny czas,znaleźć czas na praktykę buddyjską i porzucić nieistotne orazniemające żadnych konsekwencji czynności.

Wielu buddystów uważa, że poświęcą się praktyce, gdy będą naemeryturze, a teraz jest jeszcze za wcześnie, żeby się wycofać. W





W jaki sposób możemy zabezpieczyć naszą posiadłość i chronić jąprzed intruzami? Możemy zbudować ogrodzenie. Podobnie, abyuchronić nasze wyrzeczenie się od ziemskich zobowiązań i obronićnaszą praktykę przed szkodliwymi wpływami, musimy

przestrzegać następujących zasad zachowania ustanowionychprzez Buddę.Buddyjskie zasady zachowania można podzielić na dwa typy:

jeden typ to pomoc innym w trzymaniu się z daleka od zła iziemskich problemów, zaś drugi - to zachęcenie innych douczynków buddyjskich oraz aktywnego uczestnictwa w praktycebuddyjskiej. Trzymanie się z dala od zła nie jest najlepszymsposobem oczyszczenia się. Jest nim raczej spełnianie czynów.Spełniając uczynki buddyjskie, rozszerzamy nasz punkt widzenia iw konsekwencji jesteśmy w stanie zrozumieć ubóstwo płynące zkoncentrowania się na samych sobie i szczęście, jakiegodoświadczymy, przyjmując postawę otwartą wobec ludzi i życia wogóle. Ponadto świadcząc buddyjskie uczynki na rzecz innychosób, nie tylko poznamy uczucie szczęścia, jakim jest pomaganieinnym, ale także pozbędziemy się postawy skoncentrowania sięna samych sobie, co wyzwoli nas od cierpienia. Osobaskoncentrowana na sobie wiedzie niespokojne życie pełnekalkulacji - to jest mój udział, to co w środku, jest dla mnie,....

jednocześnie tracąc swoją spontaniczność i radość życia.. Aby

uwolnić się od stylu życia tak pełnego niepewności, musimyskoncentrować się raczej na tym, co możemy zaoferować innym i jak najlepiej im pomóc.Uczciwą zapłatę od innych możemy otrzymać tylko starannietroszcząc się o nich i mając ich stale na uwadze. Gdy okazujemyinnym naszą życzliwość, obie strony czują wewnętrzne ciepłobiorące się z poczucia, że jesteśmy jednością - stąd bierze siępokój na ziemi. Nie jest łatwo przyjąć nauki mówiące o tym,dlaczego powinniśmy być życzliwi wobec siebie nawzajem. O wielełatwiej je po prostu poczuć, służąc innym i będąc dla nichżyczliwym.Analogia między zasadami zachowania (Silas) a murem, wzmacniaochronny aspekt tych zasad. Nie powinno się jednak tego mylić zograniczeniem więzieniem, ponieważ zasady te podkreślają takżetroskę i służenie wszystkim czującym istotom, i zachęcają do tego.5.4 Zasiej ziarno Bodhicitty Zasianie ziarna Bodhicitta oznacza pielęgnowanie w sobie poprzezpraktykę woli pomocy wszystkim czującym istotom, i rozpoczynaproces osiągania Pełnego Oświecenia [Bodhi - to po sanskrycku

"oświecenie", citta zaś oznacza "myśl" - przyp. tłum.] . Ideastudiowania nauk buddyjskich i bycia świadomym wielkiej woli



pomagania wszystkim żyjącym istotom, co ma rozpoczynaćproces osiągnięcia Pełnego Oświecenia, jest ideą abstrakcyjną idobrą dla neofitów. Ma ona pewne ograniczone działanie, ale mynie będziemy jej stosować. Niemniej jednak wszystkie praktyki

buddyjskie rozpoczynają się od Rozwijania w sobie Bodhicitty - cooznacza na przykład życzyć wszystkim czującym istotom życia wszczęściu, uwolnienia od cierpienia i osiągnięcia ostatecznegowyzwolenia - a kończą się Ofiarowywaniem zasług , czyli naprzykład dzieleniem się zasługami płynącymi z praktyk zewszystkimi czującymi istotami. W ten sposób pamiętamy przezcały okres praktyki o Oświeceniu dla wszystkich czujących istot i wciągu tej praktyki abstrakcyjna początkowo idea zostaje przez naszasymilowana, by potem stać się naszą dominującą wolą.Porzucenie osobistych problemów, zwykle stale obecnych, iogarnięcie ze współczuciem całego spektrum czujących istotcierpiących w cyklu życia i śmierci, nie jest proste. Aby jednakwyzwolić się w pełni, taka zasadnicza zmiana umysłu jestkonieczna.Aby rozwinąć Bodhicittę, powinniśmy się nauczyć wielkichślubowań Bodhisattwów i Buddów, w postaci, w jakiej zostały onezapisane w Sutrach, zapamiętać je i powtarzać codziennie.Możemy także sformułować swój własny wielki ślub Bodhicitty,nawiązujący do ważnych współczesnych problemów i zgodny z

zasadami buddyjskimi..Nasze imiona i nazwiska są tylko słowami i dźwiękami, jednak polatach nabierają one wielkiego znaczenia dla naszego życia itowarzyszących mu emocji. Podobnie jest z recytacją wielkichprzysięg buddyjskich i własnych ślubów Bodhicitty - początkowoich recytacja wydaje się być pozbawiona znaczenia. Jednak polatach regularnej praktyki te przysięgi mogą stać się osią naszegomyślenia i zmienić bieg naszego życia.Na początku naszej praktyki powinniśmy wyobrazić sobiewszystkich Buddów i święte istoty na niebie błogosławiące nas iwszystkie czujące istoty otaczające nas jako praktykujące

jednocześnie. Ta wizualizacja obejmuje cały świat i może pomóc wrozszerzeniu naszych umysłów i uwolnieniu nas od egocentryzmu.5.5 Podlewaj je wodą WspółczuciaCzymś innym jest chęć pomagania innym, czymś innym -zaangażowanie się w pomaganie innym, a jeszcze czymś innymposiadanie umiejętności pomagania innym. W procesie pomaganiainnym, reakcje odbiorców tej pomocy rodzą pewne komplikacje.Prawdziwe współczucie nie może się wyrażać tylko słowami,

wymaga ono czynów w formie posługi. Dlatego właśnie pozaadoptowaniu wskazań Bodhicitty jako źródeł naszych intencji i



czynności, musimy się nauczyć jak pomagać innym na ścieżcebuddyjskiej przez pełną współczucia służbę dla nich.Służba ta może przybierać postać oferowania pomocy materialnej,wskazówek duchowych, wsparcia lub azylu moralnego. Powinna

być ona oferowana z czystymi intencjami, co oznacza na przykład,że powinna być wolna od oczekiwania w zamian nagrody lubwdzięczności. Powinno się ofiarowywać każdemu, kto jejpotrzebuje, a nie tylko tym, o których się troszczymy lub z którymi

jesteśmy spokrewnieni. Nie możemy także przywiązywać się dozasług wynikających z posługi, wręcz przeciwnie, musimy przyjąćpełną pokory i wdzięczności postawę gotowości na każdą okazjęsłużenia innym.Aby rozwijać się dzięki świadczeniu pełnych współczucia posług,musimy praktykować je w naszym codziennym życiu iprzestrzegać ich przez całe życie. Podobnie jak rośliny wymagająregularnego nawodnienia w czasie całego swojego życia, także imy musimy być cierpliwi i tolerancyjni, aby rozwinąć się dziękiposługom. Trud, jaki wkładamy w posługi, może z czasemzaowocować słodkimi owocami radości. To właśnie dokładniedzięki ofiarowywaniu się i poświęcaniu własnego dobra dla innych,możemy wyrosnąć z maleńkiej skorupy własnego ego i cieszyć sięświeżą przestrzenią wielkiego współczucia, która wyobrażaoświecenie wszystkich czujących istot.

Gdy dobro innych będziemy stawiać ponad swoje własne, a nawetpoświęcimy własne dobro dla dobra innych, otrzymamy prawdziwąnagrodę - radość niesienia posługi. Oferta wszystkich ziemskichnagród jest bardzo ograniczona - jak wiele rzeczy może zjeść

jedna osoba, jak wiele może ich nosić? Jak wielkiego domupotrzebujemy? Luksusy są naszymi utajonymi cierpieniami. Tylkoprowadząc prosty tryb życia i poświęcając się praktyce i posługombuddyjskim, możemy wieść szczęśliwe życie.Posługi i troska o innych nie mogą być tylko czczymi słowami, leczmuszą zamienić się w czyny. Ci, którzy doświadczą naszej troski iposługi, docenią ją, a ciepło w ich sercach będzie źródłemprawdziwego szczęścia - dla nich i dla nas.5.6 Nawoź je za pomocą MedytacjiDzięki doświadczeniom zdobytym w trakcie świadczenia posługdla innych nasze umysły stają się coraz bardziej czyste i czyste.

Tylko wtedy możemy praktykować medytację i rozwijać się na tejdrodze bez niebezpieczeństwa zbłądzenia.Bez podjęcia kroków przygotowawczych wyszczególnionychpowyżej, ci, którzy rozpoczynają praktykę medytacyjną mogą co

prawda nauczyć się koncentracji, ale będzie to koncentracja nawłasnych interesach. Ściany ich własnego ego staną się fortecą,



która ogranicza ich życie podobnie jak zimne więzienie. Walka iwspółzawodnictwo z innymi pozwolą im zdobyć siłę, ale posłużyona tylko temu, by niszczyć ich własną niewinność oraz naszespokojne otoczenie.

Ludzie, którzy już praktykowali medytację, bez zrozumieniakonieczności odpowiednich przygotowań, powinni rozpocząćnaprawianie tego stanu rzeczy, ponieważ w przeciwnym wypadku,nie tylko przywiązania do ziemskich spraw, ale także donadnaturalnych zjawisk, mogą ich zwieść na bezdroża i odciągnąćod ścieżki Oświecenia.Prawdziwe korzyści z solidnego podejścia do medytacji pojawiająsię stopniowo i stają się oczywiste nie po dniach, czy miesiącach,ale latach medytacji.Bez koncentracji, uspokojenia i jasności stanów medytacyjnychciężko nam będzie uwolnić się od zniewolenia konceptualnymdualizmem, zwyczajowymi przywiązaniami czy subtelnościaminaszych podświadomości. W umyśle zasłoniętym przezpragnienia, sprawy doczesne, iluzje i przesądy, nie będą się takżemogły rozwinąć ponadnaturalne zdolności. Dlatego, podobnie jaknawóz wzbogaca ziemię i przyczynia się do kwitnienia kwiatów, aw przyszłości zbioru owoców, tak medytacja pomaga ponownieosiągnąć wewnętrzną mądrość, wznoszącą się ponad pojęciowe ikulturowe ograniczenia i rozwinąć wrodzone ponadnaturalne

zdolności przekraczające granice fizyki i natury.5.7 Rozkwitnie kwiatami MądrościMądrość Buddy jest wrodzona i przekracza nasze pojęcia.

Jesteśmy jednak tak uwikłani w ziemskie sprawy, że naszawrodzona mądrość staje się ukryta. W miarę jak postępujemyścieżką Oświecenia, nasza wrodzona mądrość zaczyna sięstopniowo ujawniać w naszej zdolności do pozostawaniaspokojnymi w obliczu wzlotów i upadków naszego życia. Przejawiasię ona także w zdolności do pomocy w kierowaniu naszegośrodowiska na drogę pokoju i wolności. Pomimo, że mądrość jestbardzo abstrakcyjnym ideałem, rozwój mądrości u praktykującegobuddysty można zaobserwować poprzez jego bezpretensjonalnezachowanie, skromną i życzliwą postawę, prosty i wyraźny sposóbwyrażania się i humorystyczne uwagi.5.8 Plonami będą owoce Oświecenia!W miarę postępowania ścieżką na drodze do Oświecenia, naszamądrość i współczucie dojrzewają i jednoczą się w spontanicznymakcie zbawienia.Powyższa analogia określa główne stopnie na schodach do

Oświecenia. Zamiast używać zestawu mniejszych regułzachowania, możemy posłużyć się tą analogią jako żywą i łatwą



do zapamiętania wskazówką, określającą podstawowe kroki, jakiepowinien wykonać gorliwy praktykujący. Oczywiście, musimyzwracać uwagę na reguły zachowania, bez względu na to, jakbyłyby niepozorne, ale bardziej powinniśmy zwracać uwagę, na to,

gdzie jesteśmy biorąc pod uwagę kolejne podstawowe kroki.Znaczący postęp jest możliwy tylko jeśli zaczynamy wchodzić potych schodach.Poważni praktykujący powinni przejść przez etap wyrzeczenia się,w przeciwnym wypadku bowiem, nie będą mieli nawet szansyzrozumienia nauk Buddy, już nie wspominając o osiągnięciuOświecenia. Prawdziwe znaczenie nauk buddyjskich powinno byćprzyswojone intuicyjnie dzięki prowadzeniu buddyjskiego trybużycia; ci którzy przyswoili sobie te nauki tylko pojęciowo, są dalecyod ich zrozumienia.

Documents

ZŁOTY PIERŚCIEŃ Wstęp do medytacji buddyjskiej