PANDA WIELKA

• Panda wielka zamieszkuje łańcuchy górskie położone w prowincjach Syczuan, Gansu i Shaanxi w Chińskiej Republice Ludowej. Zamieszkuje lasy bambusowe na wysokości 1600-3500 m n.p.m. (zimą schodzi do 800 m n.p.m.). Klimat, w którym żyje jest zimny i wilgotny.

• Jedną z głównych przyczyn wymierania pandy wielkiej jest działalność człowieka

• Kolejną przyczyną zanikania pandy wielkiej jest masowe obumieranie bambusów na rozległych przestrzeniach

• Bambusy bowiem mają to do siebie, że ich kwitnięcie poprzedza obumieranie pędów

• Na świecie jest coraz mniej pand, także z powodu ich trudności w reprodukcji. Samica pandy bowiem może urodzić nawet do trzech młodych, lecz zwykle przeżywa tylko jedno. Następne młode rodzą się natomiast po dwóch latach. Tak długi okres przejściowy powoduje, iż więcej pand umiera niż się rodzi.

• Dla ratowania pandy wielkiej na terenie Chin utworzono 12 rezerwatów, w których przebywa około 60% tych zwierząt

Gepard

• Gepardy to najszybsze czworonogi na świecie. Rzeczywiście prędkość, jaką osiągają goniąc zdobycz, przekracza znacznie 100 km/godz. Bardzo długie kończyny i niezwykle elastyczny kręgosłup pozwalają na takie sprinty. Gepardy, jako jedyne z kotów, mają niewciągalne pazury, które spełniają taką rolę jak kolce na butach sportowców. Mogą dzięki temu wykonywać w biegu gwałtowne zwroty, bez obawy przed poślizgnięciem. Populacja tych zwierząt z kilku przyczyn kurczy się w zastraszającym tempie. W ciągu pierwszych trzech miesięcy życia ginie aż 70% młodych gepardów porwanych przez lwy i hieny, na skutek głodu i chorób, na które są bardzo podatne, tak samo jak dorosłe osobniki. Zagrażają im też ludzie. Źle znoszą sąsiedztwo osiedli i miast, a ponadto padają łupem myśliwych z powodu atrakcyjnego plamistego futra. Gepardy to gatunek bardzo rzadki w wielu częściach Afryki i prawdopodobnie wytępiony w Azji.

Słoń

Spośród 352 gatunków zidentyfikowanych trąbowców wyginęło 350. Dziś żyją tylko dwa gatunki: słoń

indyjski i słoń afrykański. Dzisiaj słonie są największymi ssakami lądowymi.Wszystkie słonie mają słaby wzrok, ale za to świetną pamięć, dobry

słuch i węch. Trąba jest nie tylko nosem słonia, ale też jego rękami. Polowania doprowadziły do wymarcia słoni we wschodniej Azji już w VII wieku p.n.e., a przez ostatnie tysiąc lat ich liczba w Indiach również bardzo zmalała. W Afryce handel kością słoniową zaczął niszczyć populację słoni w

XVII wieku i od tego czasu ich liczebność zmniejszyła się w drastyczny sposób.

Tygrys i lew

• Lew został doszczętnie wytępiony. Obecnie poza liczącą ok. 200 osobników grupą w rezerwacie Kathijawar w Indiach lwy stosunkowo licznie występują tylko w Afryce. Ale nawet tam ich populacja ulega zmniejszeniu. Całkowicie wytępiono je w Afryce Północnej. Lew wpisany został na listę gatunków zagrożonych wyginięciem.

• Według ocen Światowego Funduszu Ochrony Przyrody w ciągu ostatnich 100 lat populacja tygrysów na świecie zmniejszyła się o 95 procent, tzn. do ok 7000 osobników. Obecnie żyje tylko kilkaset sztuk (600 do 800) tygrysów sumatrzańskich. Zmniejszające się obszary dzikiej przyrody powodują, że tygrysy sumatrzańskie muszą polować na zwierzęta domowe. Drastycznemu zmniejszeniu ulega też populacja innych

Koala (kregowiec)

• Koala występuje wzdłuż wybrzeża Queensland, Nowej Południowej Walii oraz Wiktorii. Większość swego życia spędza na najwyższych gałęziach drzew eukaliptusowych. Jest zwierzęciem aktywnym nocą. Wiele drzew wykarczowano, często zdarzają się tez pożary, niszczące drzewa i powodujące śmierć powolnych zwierząt. Liczebność koali zmniejszyła się też dlatego, że kilkadziesiąt lat temu ich futra były cennym łupem dla myśliwych. Tylko w 1924 roku z Australii wywieziono 2 mln skór tych ufnych i bezbronnych zwierzątek !.

Wydra (Kregowce)

• Występuje prawie w całej Europie, w Azji od koła podbiegunowego do Japonii, na południu aż do Wysp Sundajskich. Zamieszkuje również Afrykę Północną. Występuje na terytorium całej Polski, ale wszędzie jest bardzo rzadka. Związana jest ze środowiskiem wodnym. Spotkać ją można nad brzegiem Bałtyku, nad brzegami rzek, potoków, stawów i jezior. Buduje na ich brzegu nory, wejście do których znajduje się pod powierzchnią wody.

• Została zaliczona do kategorii NT (bliski zagrożenia). W Polsce jest chroniona prawnie (ochrona częściowa – z wyjątkiem osobników występujących na obszarze stawów rybnych, uznanych za obręby hodowlane w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym).

Ryś (kregowiec)

• Kiedyś koty tego gatunku występowały niemal w całej Europie, od Pirenejów po Kaukaz i od gór Skandynawii do Bałkanów. Żyły na całym niemal terytorium Azji, a ich nieco mniejsi pobratymcy - rysie rude w Ameryce, od Kanady do Meksyku.

• Na zanikanie tego gatunku wpłynęło przede wszystkim wyniszczenie dużych lasów oraz polowania, zarówno na te zwierzęta, jak i na zające oraz zwierzynę płową-główne źródło pokarmu rysia.

Żbik (kregowiec)

• Żbik jest większy i cięższy od przeciętnego kota domowego. Jednakże odróżnienie żbika od kota domowego utrudnia fakt, że krzyżują się one ze sobą i prawdopodobnie wszystkie środkowoeuropejskie populacje żbika mają mniejszą lub większą domieszkę kociej krwi.

• Żbik przez długie lata był tępiony, gdyż uważano go za wroga zwierzyny łownej. Obecnie jego występowanie w Europie Środkowej ogranicza się do kilku zaledwie niewielkich ostoi, w związku z czym należy on do najbardziej zagrożonych wymarciem gatunków wchodzących w skład naszej fauny. Ma kategorię E.

Pardel (kregowiec)

• Pardel jest nieco mniejszy i delikatniejszy od rysia, z którym jest bardzo blisko spokrewniony i zazwyczaj traktowany jako jego podgatunek. Deseń z plam na ciele pardela jest znacznie wyraźnieszy niż u rysia.

• Prowadzi bardzo podobny tryb życia do rysia. Wymaga jednak cieplejszego klimatu od rysia, chętniej wspina się i występuję na terenach skąpo porośniętych roślinnością, o ile znajduje na nich dostateczną liczbę kryjówek wśród skał.

• Jest on w najwyższym stopniu zagrożony wymarciem i zasługuje na całkowitą ochronę, gdyż obecnie w środowisku naturalnym żyje nie więcej niż 100 osobników tego gatunku. Występuje tylko na Półwyspie Iberyjskim- południowo-zachodnim ciepłym skrawku Europy.

Nosorożec (kregowiec)

• Wszystkie są wielkimi roślinożercami o wyjątkowo grubej i pofałdowanej skórze, bez trudu rozpoznawalnymi po wydatnym rogu.

• Wszystkie taplają się w błocie. Kąpiele te są jednym z podstawowych czynników wpływających na ich dobrą kondycję (nie mają gruczołów potowych). Zwierzęta te chłodzą się głównie, przebywając przez wiele godzin w błocie. Są krótkowidzami i nie potrafią odróżnić drzewa do człowieka z odległości większej niż 15 metrów. Niemal całkowicie polegaą więc na zmysłach węchu i słuchu.

• Każdy nosorożec musi spożyć dziennie dziesiątki kilogramów liści, gałązek, owoców i trawy. W sumie czynność ta zajmuje im ponad połowę życia. Zwierzęta te żerują głównie nocą oraz w chłodniejszych porach dnia. Nosorożce prowadzą samotny tryb życia w obrębie wytyczanych przez siebie terytoriów o powierzchni dochodzącej nawet do 300 kilometrów kwadratowych. Żyją około 45 lat. Ponieważ do aktu prokreacji dochodzi co 2-4 lata, w wyniku czego rodzi się przeważnie 1 potomek, uzupełnianie strat w populacji tych zwierząt przebiega bardzo powoli.