„WEWNĄTRZ WIELKIEGO

PUDŁA”praca konkursowa „Przygoda życia”

przygotowali członkowie koła matematycznego w Szkole Podstawowej

w Borkowie Kościelnym pod kierunkiem Mileny Makowskiejmmilena1@gazeta.pl tel. 607207192

adres Szkoła Podstawowa w Borkowie Kościelnym ul. Szkolna 2 09 – 200 Sierpc tel. 242752537

WYSTĘPUJĄ:(członkowie kółka matematycznego w Szkole Podstawowej w

Borkowie Kościelnym)

• Aneta Adamkiewicz• Justyna Baranowska• Anastazja Dutkiewicz• Katarzyna Janczarek• Kamila Kacperska• Konrad Kędzierski• Julia Lewandowska• Sylwia Majerska• Łukasz Okołowski• Magdalena Pypka• Klaudia Reinholz• Angelika Stańczyk• Iga Stasiak• Dominika Spychała• Natalia Szumska• Marcin Wojdat oraz Milena Makowska (nauczycielka)

Pewnego październikowego dnia, jak zwykle

w czwartek rozpoczęliśmy o

8:00 lekcję matematyki.

Pani weszła do klasy

z marsem na czole. Chyba wszystkim

przeszło przez myśl, że wczorajsza

kartkówka poszła nam nie najlepiej.

Od razu podeszła do tablicy i zapisała temat. Gdy stawiała kropkę zgasło światło.

Nikt nie zwrócił na to szczególnej uwagi ale

gdy nie wiadomo dlaczego szalejący za

oknem wiatr postanowił wedrzeć się przez okno do

klasy, wszyscy zamarli. Angelika,

która siedziała blisko okna szybko je

zamknęła. Każdy czuł się nieswojo, coś się

wydarzyło, ale nikt nie umiał tego nazwać.

Lekcję rozpoczęliśmy od przypomnienia budowy prostopadłościanu oraz

sposobu obliczania objętości. Potem

podawaliśmy różne przykłady

prostopadłościanóww naszym otoczeniu. Sylwia stwierdziła, że

klasa, w której się znajdujemy też ma

kształt prostopadłościanu. Pani

skomentowała tę wypowiedź „Czyli

wszyscy znajdujemy się wewnątrz wielkiego

prostopadłościennego pudła”

Wyciągnęła ze swojej torby taśmę

mierniczą i poprosiła Kamilę

i Klaudię żeby zmierzyły szerokość, długość i wysokość klasy. Oczywiście

najwięcej problemów było z wysokością.

Dziewczynki poprosiły pana

woźnego o pomoc.

Ten przyszedłz drabiną, dzięki

której było możliwe zmierzenie długości od sufitu do podłogi.

Kasia zapisała wymiary naszej klasy na tablicy.

Gdy pani podeszła do tablicy,

w celu jak się domyślaliśmy

opowiedzenia o czymś ważnym z jej punktu widzenia, wiatr znów

otworzył okno. Tym razem wpadł do środka z impetem wnosząc

ogromne ilości kurzui liści. Kiedy wszyscy

oprzytomnieliśmyw klasie nie było ani kurzu, ani liści. Pani spojrzała na nas, następnie za okno. Zrobiła przestraszoną

minę. Wszyscy natychmiast spojrzeli

w stronę okna.

Drzewa – jakie były ogromne!

Wiewiórka, która biegała między drzewami miała

rozmiary średniej wielkości dinozaura. Wszystko stało się jasne – nasza klasa

się zmniejszyła! Ruszyliśmy do drzwi – były zamknięte!

Po kilku minutach wszyscy trochę się uspokoili tłumacząc sobie, że

sytuacja jest abstrakcyjna, coś nam się wydaje i wkrótce wszystko się

wyjaśni. Pani niezłomna w swoich działaniach

postanowiła kontynuować lekcję. Od nowa

sprawdzaliśmy wszystkie wymiary klasy, przy

pomocy kilkucentymetrowego fragmentu linijki, która

dziwnym trafem zachowała dawne wymiary. Anastazja

zapisała je na tablicy.

Szybko zaczęliśmy się zastanawiać ile razy nasza klasa

została zmniejszona. Iga

policzyła, że skoro długość klasy

wynosiła 6m czyli 600cm, teraz jest 24cm to wymiar

ten zmniejszył się600 : 24 = 25 razy; podobnie Dominikai Julka przeliczyły

pozostałe wymiary.

Jesteśmy w środku prostopadłościennego

pudła zmniejszonego 25 razy czyli w skali

1 : 25!!!

Najwyższy z nas, Konrad zauważył, że

skoro klasa jest zmniejszona 25 razy

to i my też musieliśmy się

zmniejszyć 25 razy – przecież nadal sięw niej mieścimy i

jest nam tu dobrze. Postanowił

dowiedzieć się jaki jest jego wzrost w

tych nowych warunkach.

Wcześniej miał 165cm wzrostu,

teraz …

Marcin zaproponował

żebyśmy dowiedzieli się ile

powietrza znajduje się

w naszym pudełku. Obliczył to mnożąc

przez siebie długość, szerokość

i wysokość.

Natalia zapytała „Ciekawe, ile razy więcej powietrza

znajdowałosię w klasie

o normalnych wymiarach?”.

Justyna stwierdziła, że objętość ta musi

zostać obliczona jak wcześniej

Najbieglejszaw przeliczaniu

jednostek Magda policzyła, że 1m3 to 1000000cm3, więc

90m3 = 90000000cm3, zaś Aneta stwierdziła, że 90000000 : 5760 = 15625, czyli powietrza

mamy teraz 15625 razy mniej.

Nie zaniepokoiliśmy się tym faktem, bo szybko

ustaliliśmy, że pojemność płuc i zapotrzebowanie na tlen też jest odpowiednio

mniejsze, więc nie musimy się martwić, że się udusimy.

Zadzwonił dzwonek. Nagle

wiatr znów wpadł do klasy, potargał

nam włosy.

Za chwilę wszystko się uspokoiło,

a drzewa za oknem były normalnych rozmiarów. Na

parapecie siedziała wiewiórka tym

razem nie przypominała

dinozaura! To nie dzwonek tylko mój budzik! To był sen!

Szybko wstałemi poszedłem na

czwartkowe lekcje. Jakież było moje

zdziwienie, gdy pani weszła do klasyz pudełkiem w

kształcie prostopadłościanu

o wymiarach24cm x 20 cm x

12cm!

Potem wszystko było jak we śnie tylko wiatr nie

zakłócał przebiegu lekcji,

a klasa miała cały czas zwykłe

wymiary.