WYBRANE ZAGADNIENIA

Z SYSTEMU UBEZPIECZEN SPOŁECZNYCH

MATERIAŁY DLA STUDENTÓW UMCS

2014/2015

Strona 1 z 22

Akty prawne:

Ustawa z dnia 13 października 1998 r. O systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U.2015, poz. 121 j.t.

Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. O świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, Dz.U.2014, poz. 159 j.t.

Ustawa z dnia 30 października 2002 r. O ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, Dz.U.2009 r., nr 167, poz. 1322 j.t.

Rozporządzenie rady ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. W sprawie chorób zawodowych, Dz.U.. z 2013 r., poz. 1367.

Źródła: D. Kosacka, B. Olszewski, Leksykon świadczeń ZUS – 2015, Wrocław 2015; Meritum – ubezpieczenia społeczne 2015, Wolters Kluwer 2015; I. Jędrasik-Jankowska, Pojęcia i konstrukcje prawne ubezpieczenia społecznego Pojęcia i konstrukcje prawne ubezpieczenia społecznego, Warszawa 2014; Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych, (red.K.W. Baran), Warszawa 2013, Warszawa 2009; www.zus.pl

UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE OBEJMUJĄ:

ubezpieczenie emerytalne;

ubezpieczenia rentowe;

ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa, zwane dalej "ubezpieczeniem

chorobowym";

ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwane dalej

"ubezpieczeniem wypadkowym".

DEFINICJE UBEZPIECZONY – PŁATNIK

ubezpieczeni - osoby fizyczne podlegające chociaż jednemu z ubezpieczeń

społecznych,

płatnik składek to m.in.:

pracodawca - w stosunku do pracowników i osób odbywających służbę

zastępczą oraz jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z inną

osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby

ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie

wychowawczym albo pobierania zasiłku macierzyńskiego, z wyłączeniem osób,

którym zasiłek macierzyński wypłaca Zakład,

Strona 2 z 22

jednostka wypłacająca świadczenia socjalne, zasiłki socjalne oraz

wynagrodzenia przysługujące w okresie korzystania ze świadczenia górniczego

lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie - w stosunku do

osób pobierających świadczenia socjalne wypłacane w okresie urlopu, osób

pobierających zasiłek socjalny wypłacany na czas przekwalifikowania

zawodowego i poszukiwania nowego zatrudnienia oraz osób pobierających

wynagrodzenie przysługujące w okresie korzystania ze świadczenia górniczego

lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie,

podmiot, na którego rzecz wykonywana jest odpłatnie praca w czasie

odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania - w

stosunku do osób, które ją wykonują, na podstawie skierowania do pracy, lub

podlegają ubezpieczeniom społecznym z tytułu pobierania zasiłku

macierzyńskiego, jeżeli zasiłek wypłaca ten podmiot,

ubezpieczony zobowiązany do opłacenia składek na własne ubezpieczenia

społeczne,

ośrodek pomocy społecznej - w stosunku do osób rezygnujących z zatrudnienia

w związku z koniecznością sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad

długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie

niezamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem,

powiatowy urząd pracy - w stosunku do osób pobierających zasiłek dla

bezrobotnych lub stypendium,

centrum integracji społecznej - w stosunku do osób pobierających świadczenie

integracyjne,

powiatowy urząd pracy - w stosunku do osób pobierających stypendium na

podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w

okresie odbywania studiów podyplomowych.

SKŁADKI NA UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE

SKŁADKI – PODSTAWA WYMIARU

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi:

Strona 3 z 22

dla pracowników, przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym

od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy

nakładczej lub służby,

dla osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących

zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego

przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty

ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i

rentowe.

dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie

przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych w

okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia

wykonywania działalności gospodarczej - stanowi zadeklarowana kwota, nie

niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

WYSOKOŚĆ SKŁADEK NA UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE

Wysokości składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe wyrażone są w

formie stopy procentowej, jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych. Stopa

procentowa składek na ubezpieczenie wypadkowe jest zróżnicowana dla

poszczególnych płatników składek i ustalana w zależności od poziomu zagrożeń

zawodowych i skutków tych zagrożeń.

Zgodnie z art. 15 i 22 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, stopy procentowe

składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe są jednakowe dla

wszystkich ubezpieczonych i wynoszą:

na ubezpieczenie emerytalne - 19,52% podstawy wymiaru,

na ubezpieczenie rentowe - 8,00% podstawy wymiaru,

na ubezpieczenie chorobowe - 2,45% podstawy wymiaru.

na ubezpieczenie wypadkowe – od 0,40% do 3,60% podstawy wymiaru

(zmiana od 1 kwietnia 2015)

Składka na ubezpieczenie wypadkowe podlega różnicowaniu. Zasady różnicowania

stopy procentowej tej składki określa ustawa z dnia 30 października 2002 r. o

ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz

rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w

Strona 4 z 22

sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu

wypadków przy pracy.

ZASADY FINANSOWANIA SKŁADEK

W przypadku osób pozostających w stosunku pracy oraz osób wykonujących pracę na

podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, składki na ubezpieczenia społeczne

finansowane są przez pracodawcę (płatnik składek) i pracownika (ubezpieczony):

- składka na ubezpieczenia emerytalne finansowana jest z własnych środków i w

równych częściach przez płatnika składek i ubezpieczonego,

- składki na ubezpieczenia rentowe z własnych środków ubezpieczony 1,5% podstawy

wymiaru oraz płatnik składek 6,5% podstawy wymiaru,

- składkę na ubezpieczenie chorobowe finansuje z własnych środków sam ubezpieczony,

- składkę na ubezpieczenie wypadkowe finansuje z własnych środków płatnik składek.

Osoby prowadzące pozarolniczą działalność, które są płatnikami składek na własne

ubezpieczenia społeczne, całość składek finansują samodzielnie.

UBEZPIECZENIE CHOROBOWE

PODLEGANIE UBEZPIECZENIU CHOROBOWEMU

Zgodnie z art. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - obowiązkowo

ubezpieczeniu chorobowemu podlegają m.in.:

pracownicy,

członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,

osoby odbywające służbę zastępczą.

Dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają, osoby objęte obowiązkowo

ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi:

wykonujące pracę nakładczą,

wykonujące pracę na podstawie umowy-zlecenia, umowy agencyjnej lub innej

umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się

przepisy dotyczące zlecenia oraz osoby z nimi współpracujące,

prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracujące,

Strona 5 z 22

wykonujące odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie

odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,

duchowni.

ŚWIADCZENIA Z UBEZPIECZENIA CHOROBOWEGO:

Świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,

zwanego dalej "ubezpieczeniem chorobowym", obejmują:

zasiłek chorobowy;

świadczenie rehabilitacyjne;

zasiłek wyrównawczy;

zasiłek macierzyński;

zasiłek opiekuńczy.

ZASIŁEK CHOROBOWY

Zasiłek chorobowy to świadczenie pieniężne, które przysługuje ubezpieczonemu, który

stał się niezdolny do pracy w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

PRAWO DO ZASIŁKU CHOROBOWEGO

Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego przysługuje objętym ubezpieczeniem

chorobowym:

pracownikom,

osobom wykonującym pracę nakładczą,

członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,

osobom wykonującym pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy

zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem

cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osobom z nimi

współpracującym,

osobom prowadzącym pozarolniczą działalność oraz osobom z nimi

współpracującym,

osobom wykonującym odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w

czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,

duchownym,

osobom odbywającym służbę zastępczą.

Strona 6 z 22

OKRES WYCZEKIWANIA

Ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie okresu

wyczekiwania (okres podlegania ubezpieczeniu - od zgłoszenia do ubezpieczeń do

chwili kiedy możliwe jest skorzystanie ze świadczeń). Okres ten jest zróżnicowany

w zależności od charakteru ubezpieczenia. Do okresu ubezpieczenia zalicza się

poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa w ubezpieczeniu nie

przekracza 30 dni.

Osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo (PRACOWNIK) ma

prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia

chorobowego.

Osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie prawo do zasiłku

chorobowego nabywa po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia.

Bez okresu wyczekiwania zasiłek chorobowy przysługuje min.:

absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem

chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od

dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,

ubezpieczonym, których niezdolność do pracy spowodowana została chorobą

zawodową lub wypadkiem w pracy, wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy

ubezpieczonym obowiązkowo, którzy legitymują się co najmniej 10-letnim

okresem obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego.

PRAWO DO ZASIŁKU CHOROBOWEGO PO USTANIU UBEZPIECZENIA

Zasiłek chorobowy przysługuje także, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co

najmniej 30 dni i powstała po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego:

nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego lub

wypadkowego albo

nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego

lub wypadkowego - w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy

niż 14 dni lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie

dłuższym niż 14 dni od początku choroby.

Strona 7 z 22

OKRES POBIERANIA ZASIŁKU CHOROBOWEGO

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, nie dłużej niż

przez 182 dni, a w przypadku gruźlicy nie dłużej niż przez 270 dni. W przypadku

ubezpieczonych, których niezdolność do pracy przypada na okres ciąży mają prawo do

zasiłku chorobowego przez okres do 270 dni.

WYNAGRODZENIE ZA CZAS NIEZDOLNOŚCI DO PRACY I ZASIŁEK CHOROBOWY

Pracownikom, osobom wykonującym pracę nakładczą oraz osobom odbywającym

służbę zastępczą zasiłek chorobowy przysługuje od 34. dnia niezdolności do pracy w

roku kalendarzowym, a jeżeli ukończyli 50 rok życia - od 15. dnia niezdolności do pracy

w roku kalendarzowym. Za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 lub

odpowiednio do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, zachowują oni prawo do

wynagrodzenia, na podstawie art. 92 Kodeksu pracy.

OKRESY, GDY NIE PRZYSŁUGUJE ZASIŁEK CHOROBOWY

Zasiłek chorobowy nie przysługuje:

za okresy, w których ubezpieczony zachowuje prawo do wynagrodzenia na

podstawie przepisów szczególnych,

w okresie urlopu bezpłatnego lub urlopu wychowawczego,

w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia

wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z

ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie

skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub

tymczasowego aresztowania,

za cały okres orzeczonej niezdolności do pracy, jeżeli niezdolność do pracy

spowodowana została w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia, co

zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu,

za okres pierwszych pięciu dni, jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana

nadużyciem alkoholu (fakt ten jest stwierdzony przez lekarza kodem "C" w

zaświadczeniu lekarskim),

za okres objęty zaświadczeniem lekarskim, w przypadku wykonywania w czasie

zwolnienia lekarskiego pracy zarobkowej albo wykorzystywania zwolnienia

lekarskiego od pracy niezgodnie z celem tego zwolnienia, co zostało stwierdzone

Strona 8 z 22

w trakcie kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy

przeprowadzanej przez płatnika zasiłku.

Zasiłek chorobowy za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie

przysługuje, gdy osoba niezdolna do pracy:

ma ustalone prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy albo

nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego

kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową

stanowiącą tytuł do objęcia ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą

prawo do świadczeń za okres choroby,

jest uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub

świadczenia przedemerytalnego,

nie nabyła prawa do zasiłku w czasie ubezpieczenia z powodu nie

przepracowania wymaganego okresu wyczekiwania,

jeżeli ubezpieczenie ustało po wyczerpaniu pełnego okresu pobierania zasiłku

chorobowego.

WYSOKOŚĆ ZASIŁKU CHOROBOWEGO

Wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80% wynagrodzenia lub przychodu

stanowiącego podstawę jego wymiaru.

Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu przysługuje w wysokości 70% podstawy

wymiaru. Od 1 stycznia 2011 r. w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia,

począwszy od następnego roku kalendarzowego po roku, w którym ukończył 50 rok

życia, miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu od 15 do 33 dnia

niezdolności do pracy w roku kalendarzowym wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.

Prawo do zasiłku chorobowego w wysokości 80% podstawy wymiaru w związku z

pobytem w szpitalu mają także osoby ubezpieczone niebędące pracownikami, do

których ma zastosowanie art. 92 Kodeksu pracy, tj. osoby wykonujące pracę

nakładczą oraz osoby odbywające służbę zastępczą.

Jeżeli przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy, w drodze do pracy lub z

pracy albo choroba zawodowa lub też przypada na okres ciąży, a także jeżeli niezdolność

do pracy powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim

przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów albo zabiegowi

pobrania komórek, tkanek i narządów - zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości

100% podstawy wymiaru (także za okres pobytu w szpitalu).

Strona 9 z 22

ŚWIADCZENIE REHABILITACYJNE

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu

okresu pobierania zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie

lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje przez okres

niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej niż przez 12 miesięcy.

Podstawa wymiaru i wysokość świadczenia

Świadczenie wypłacane jest w wysokości 90% wynagrodzenia lub przychodu, które

stanowiło podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych 90. dni

pobierania świadczenia, a jeśli niezdolność do pracy przypada na okres ciąży

(świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego) oraz gdy niezdolność do

pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową

(świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego) - w wysokości 100% tego

wynagrodzenia; w pozostałych przypadkach 75%.

Dla celów obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego podstawa wymiaru zasiłku

chorobowego przyjęta do obliczenia tego świadczenia podlega waloryzacji od

pierwszego dnia okresu, na który świadczenie zostało przyznane.

ZASIŁEK WYRÓWNAWCZY

Zasiłek wyrównawczy przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem ze

zmniejszoną sprawnością do pracy, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek

poddania się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej

pracy. Zasiłek wyrównawczy przysługuje wówczas przez okres rehabilitacji, nie dłużej

jednak niż przez 24. miesiące. Zasiłek nie przysługuje osobie uprawnionej do

emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Jeżeli konieczność poddania się rehabilitacji zawodowej spowodowana została

wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, pracownikowi przysługuje zasiłek

wyrównawczy z ubezpieczenia wypadkowego, w pozostałych przypadkach przysługuje

zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia chorobowego.

Strona 10 z 22

Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym

wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających rehabilitację a

wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym podczas pracy z obniżonym

wynagrodzeniem.

ZASIŁEK MACIERZYŃSKI

ZASIŁEK MACIERZYŃSKI PRZYSŁUGUJE ZA OKRESY ODPOWIADAJĄCE OKRESOM:

urlopu macierzyńskiego i urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,

dodatkowego urlopu macierzyńskiego i dodatkowego urlopu na warunkach

urlopu macierzyńskiego,

urlopu rodzicielskiego,

urlopu ojcowskiego.

ZASIŁEK ZA OKRES ODPOWIADAJĄCY OKRESOWI URLOPU MACIERZYŃSKIEGO

LUB URLOPU NA WARUNKACH URLOPU MACIERZYŃSKIEGO

Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia

chorobowego lub w okresie urlopu wychowawczego:

urodziła dziecko,

przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku dziecka

wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, w wieku do

10 roku życia i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie

postępowania w sprawie jego przysposobienia,

przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku dziecka

wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, w wieku do

10 roku życia w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej

zawodowej.

Zasiłek macierzyński przysługuje także pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy o

pracę na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, z którą umowa o pracę

została przedłużona do dnia porodu.

Zasiłek macierzyński przysługuje również w razie urodzenia dziecka po ustaniu

ubezpieczenia chorobowego (zatrudnienia), jeżeli ubezpieczenie to ustało w okresie

Strona 11 z 22

ciąży wskutek ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z naruszeniem

przepisów prawa, jeżeli zostało to stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu. W

przypadku, gdy zatrudnienie ustało w okresie ciąży z powodu ogłoszenia upadłości lub

likwidacji pracodawcy, a pracownicy nie zapewniono innego zatrudnienia, przysługuje

jej do dnia porodu zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.

OKRES WYPŁATY ZASIŁKU ZA OKRES ODPOWIADAJĄCY OKRESOWI URLOPU

MACIERZYŃSKIEGO (Z TYTUŁU URODZENIA DZIECKA)

Okres wypłaty zasiłku macierzyńskiego z tytułu urodzenia dziecka wynosi:

20 tygodni (140 dni) - w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie,

31 tygodni (217 dni) - w przypadku urodzenia dwojga dzieci przy jednym porodzie,

33 tygodni (231 dni) - w przypadku urodzenia trojga dzieci przy jednym porodzie,

35 tygodni (245 dni) - w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie,

37 tygodni (259 dni) - w przypadku urodzenia pięciorga i więcej dzieci przy jednym porodzie.

W przypadku urodzenia martwego dziecka lub zgonu dziecka przed upływem 8 tygodni

życia, ubezpieczona ma prawo do zasiłku macierzyńskiego przez okres 8 tygodni (56

dni) po porodzie, nie krócej niż przez okres 7 dni od dnia zgonu dziecka. W razie śmierci

dziecka po upływie 8 tygodni życia, ubezpieczona zachowuje prawo do zasiłku

macierzyńskiego przez okres 7 dni od dnia zgonu dziecka.

ZASIŁEK MACIERZYŃSKI ZA OKRES ODPOWIADAJĄCY OKRESOWI URLOPU

RODZICIELSKIEGO

Od 17 czerwca 2013 r. zasiłek macierzyński przysługuje również przez okres ustalony

przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego. Zasiłek macierzyński za

okres urlopu rodzicielskiego przysługuje zarówno w związku z urodzeniem dziecka, jak

i w związku z przyjęciem na wychowanie dziecka w wieku do 7 roku życia, a w

przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego,

dziecka w wieku do 10 roku życia i wystąpieniem do sądu opiekuńczego z wnioskiem o

wszczęcie postępowania w sprawie jego przysposobienia lub przyjęciem na wychowanie

dziecka w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej.

Strona 12 z 22

Warunkiem nabycia prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres ustalony jako okres

urlopu rodzicielskiego jest wykorzystanie zasiłku macierzyńskiego za okres ustalony

przepisami Kodeksu pracy jako okres dodatkowego urlopu macierzyńskiego

albo dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze.

OKRES WYPŁATY

Wymiar zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu

rodzicielskiego wynosi 26 tygodni i można go wykorzystać w całości lub maksymalnie w

trzech częściach, następujących bezpośrednio po sobie, z których każda nie może być

krótsza niż 8 tygodni i musi stanowić wielokrotność tygodnia. Wymiar urlopu

rodzicielskiego nie jest uzależniony od liczby dzieci urodzonych przy jednym porodzie

(lub przyjętych równocześnie na wychowanie). Z zasiłku macierzyńskiego za okres

urlopu rodzicielskiego rodzice mogą korzystać równocześnie z tym, że łączny wymiar

urlopu i zasiłku przysługujący obojgu rodzicom nie może przekroczyć 26 tygodni.

ZASIŁEK ZA OKRES ODPOWIADAJĄCY OKRESOWI URLOPU OJCOWSKIEGO

Ubezpieczony ojciec wychowujący dziecko ma prawo do zasiłku macierzyńskiego przez

okres ustalony jako okres urlopu ojcowskiego w wymiarze 2 tygodni, nie dłużej jednak

niż do ukończenia przez dziecko 12 miesięcy życia. Ubezpieczony - ojciec wychowujący

dziecko przysposobione ma prawo do zasiłku macierzyńskiego przez okres ustalony

przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu ojcowskiego, w wymiarze 2 tygodni, nie

dłużej niż do upływu 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu

orzekającego przysposobienie i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7 roku życia,

a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku

szkolnego, nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 10 roku życia.

Zasiłek macierzyński przez okres ustalony jako okres urlopu ojcowskiego przysługuje

zarówno pracownikom korzystającym z takiego urlopu, jak i innym osobom

podlegającym ubezpieczeniu chorobowemu niebędącym pracownikami, do których

przepisy Kodeksu pracy nie mają zastosowania.

Strona 13 z 22

WYSOKOŚĆ ZASIŁKU MACIERZYŃSKIEGO

Zasiłek macierzyński za okres ustalony jako okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na

warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego,

dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz urlopu ojcowskiego

przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru, natomiast za okres ustalony jako

okres urlopu rodzicielskiego - w wysokości 60% podstawy wymiaru zasiłku. W

przypadku gdy ubezpieczona nie później niż 14 dni po porodzie (lub po przyjęciu

dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu z wnioskiem o wszczęcie postępowania w

sprawie przysposobienia dziecka albo przyjęciu na wychowanie w ramach rodziny

zastępczej) złoży wniosek o wypłatę zasiłku macierzyńskiego za okres ustalony jako

okres dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub dodatkowego urlopu na warunkach

urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze oraz urlopu rodzicielskiego, również w

pełnym wymiarze, zasiłek macierzyński za wszystkie okresy wynosi 80% podstawy

jego wymiaru.

Ubezpieczonej, której zasiłek macierzyński jest wypłacany w wysokości 80% podstawy

wymiaru, w przypadku rezygnacji z zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający

okresowi dodatkowego urlopu macierzyńskiego albo dodatkowego urlopu na

warunkach urlopu macierzyńskiego w całości albo w części lub za okres odpowiadający

okresowi urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wypłaca się jednorazowe

wyrównanie pobranego zasiłku macierzyńskiego do wysokości 100% za okres ustalony

przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego albo urlopu na

warunkach urlopu macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu macierzyńskiego albo

dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego. Jednorazowe wyrównanie

zasiłku jest wypłacane pod warunkiem niepobrania przez ubezpieczonego ojca dziecka

zasiłku macierzyńskiego za okresy, z których rezygnuje matka dziecka.

ZASIŁEK OPIEKUŃCZY

Zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu (osobie objętej ubezpieczeniem

chorobowym zarówno obowiązkowo jak i dobrowolnie), który jest zwolniony od

wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad:

1. zdrowym dzieckiem w wieku do lat 8. w przypadku:

Strona 14 z 22

o nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub

szkoły, do których uczęszcza dziecko, a także w przypadku choroby niani,

z którą rodzice zawarli umowę "uaktywniającą" w rozumieniu ustawy z

dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2013

r. poz. 1457) lub dziennego opiekuna w rozumieniu tej ustawy,

sprawujących opiekę nad dzieckiem,

o porodu lub choroby rodzica stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród

lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki,

o pobytu rodzica stale opiekującego się dzieckiem w stacjonarnym zakładzie

opieki zdrowotnej,

2. chorym dzieckiem w wieku do lat 14,

3. innym chorym członkiem rodziny.

Za innego członka rodziny uważa się małżonka, rodziców, teściów, dziadków, wnuki,

rodzeństwo oraz dzieci w wieku ponad 14 lat - pod warunkiem, że pozostają oni z osobą

sprawującą opiekę we wspólnym gospodarstwie domowym.

Za dzieci, nad którymi sprawowanie opieki daje prawo do zasiłku opiekuńczego, uważa

się dzieci własne ubezpieczonego lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także

dzieci obce przyjęte na wychowanie i utrzymanie.

Prawo do zasiłku przysługuje na równi matce i ojcu dziecka, a zasiłek wypłaca się tylko

jednemu z rodziców, temu, który wystąpi z wnioskiem o jego wypłatę za dany okres.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres zwolnienia od pracy z powodu konieczności

osobistego sprawowania opieki, nie dłużej jednak niż przez 60 dni w roku

kalendarzowym, jeżeli opieka sprawowana jest nad zdrowym dzieckiem do lat 8 i

chorym dzieckiem do lat 14, albo 14 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka

sprawowana jest nad dzieckiem w wieku ponad 14 lat lub innymi chorymi

członkami rodziny.

Łączny okres wypłaty zasiłku opiekuńczego z powodu opieki nad dziećmi i innymi

członkami rodziny z różnych przyczyn i bez względu na liczbę dzieci i liczbę członków

rodziny wymagających opieki, nie może przekroczyć 60. dni w roku kalendarzowym.

W przypadku, gdy ubezpieczona matka dziecka, która pobiera zasiłek macierzyński w

wymiarze 8 tygodni po porodzie, przebywa w szpitalu, ubezpieczonemu ojcu dziecka

Strona 15 z 22

przysługuje za okres pobytu matki dziecka w szpitalu dodatkowy zasiłek opiekuńczy z

tytułu osobistego sprawowania opieki nad nowourodzonym dzieckiem, w wymiarze do

8 tygodni, tj. do 56 dni, nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 8 tygodni życia.

Wymiar zasiłku opiekuńczego w takim przypadku nie jest związany z rokiem

kalendarzowym i jest niezależny od wymiaru określonego wyżej (60 i 14 dni). Przepis

ten ma zastosowanie także do innego ubezpieczonego członka najbliższej rodziny, jeżeli

przerwie zatrudnienie lub inną działalność zarobkową w celu sprawowania osobistej

opieki nad dzieckiem.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje pod warunkiem, że nie ma innych członków rodziny

mogących zapewnić opiekę. W przypadku sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w

wieku do lat 2, zasiłek opiekuńczy przysługuje nawet wówczas, gdy są inni członkowie

rodziny mogący zapewnić opiekę.

UBEZPIECZENIE WYPADKOWE

WYPADEK PRZY PRACY – DEFINICJA

Wypadek przy pracy to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące

uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności

albo poleceń przełożonych,

podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz

pracodawcy nawet bez polecenia,

w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między

siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze

stosunku pracy.

Urazem, zgodnie jest uszkodzenie tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek

działania czynnika zewnętrznego.

Na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w

ustawie, traktowany jest wypadek, któremu pracownik uległ:

w czasie podróży służbowej, w okolicznościach innych niż określone wyżej,

chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie

pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań,

podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony,

Strona 16 z 22

przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje

związkowe.

OBOWIĄZKI PRACODAWCY W ZWIĄZKU Z WYPADKIEM PRZY PRACY

Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, jakiemu uległ ubezpieczony

będący pracownikiem, następuje w trybie określonym przepisami Kodeksu pracy.

Bezpośrednio po otrzymaniu informacji o zaistniałym wypadku pracodawca jest

zobowiązany do powołania zespołu powypadkowego, który powinien niezwłocznie

przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz ustalenia czy wypadek

pozostaje w związku z pracą.

Zespół powypadkowy po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku, nie później niż w

terminie 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, sporządza protokół

ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (protokół powypadkowy).

KARTA WYPADKU

Osoby niebędące pracownikami, które w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego

tytułu uległy wypadkowi, zgłaszają wypadek odpowiednim podmiotom (Społecznych w

stosunku do prowadzących pozarolniczą działalność oraz współpracujących przy

prowadzeniu takiej działalności - Zakład Ubezpieczeń), które ustalenia okoliczności i

przyczyn wypadku przy pracy dokonują w karcie wypadku.

CHOROBA ZAWODOWA – DEFINICJA

Choroba zawodowa to choroba określoną w wykazie chorób zawodowych, o którym

mowa w art. 237 §1 pkt. 2 Kodeksu pracy, jeżeli została spowodowana działaniem

czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub sposobem

wykonywania pracy.

Wykaz chorób zawodowych i szczegółowe zasady postępowania w sprawach zgłaszania

podejrzenia, rozpoznania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmioty właściwe w

tych sprawach zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002

r. (Dz.U. nr 132, poz. 1115). W załączniku do rozporządzenia zostały wykazane choroby,

które są uznawane za zawodowe i okres, w którym wystąpienie udokumentowanych

objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej.

Strona 17 z 22

ŚWIADCZENIA Z UBEZPIECZENIA WYPADKOWEGO

Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują:

zasiłek chorobowy,

świadczenie rehabilitacyjne,

zasiłek wyrównawczy,

jednorazowe odszkodowanie,

renta z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa,

renta rodzinna,

dodatek pielęgnacyjny,

dodatek do renty rodzinnej - dla sieroty zupełnej,

pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz

zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą.

Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługuje w przypadku,

gdy:

wyłączną przyczyną wypadku było udowodnione naruszenie przez

ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane

przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa,

ubezpieczony, będąc w stanie nietrzeźwości albo pod wpływem środków

odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym

stopniu do spowodowania wypadku,

ubezpieczony odmówił bez uzasadnionej przyczyny poddania się badaniu w celu

ustalenie zawartości w organizmie alkoholu, środków odurzających lub

substancji psychotropowych albo przez swoje zachowanie uniemożliwił

przeprowadzenie takiego badania.

RENTA Z TYTUŁU NIEZDOLNOŚCI DO PRACY

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który

spełnia łącznie następujące warunki:

jest niezdolny do pracy,

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

niezdolność do pracy powstała w określonych ustawą okresach składkowych (i

nieskładkowych, nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Strona 18 z 22

NIEZDOLNOŚĆ DO PRACY

Osoba niezdolna do pracy to osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do

pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i która nie rokuje

odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania

jakiejkolwiek pracy.

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła - w znacznym stopniu -

zdolność do pracy zgodnej z posiadanym przez nią poziomem kwalifikacji.

STAŻ UPRAWNIAJĄCY DO RENTY

Okres składkowy i nieskładkowy wymagany do przyznania renty uzależniony jest od

wieku osoby, w jakim powstała niezdolność do pracy. Okres ten wynosi odpowiednio:

1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat,

3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat,

4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat,

5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Jeżeli ubezpieczony nie osiągnął wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego,

warunek posiadania wymaganego okresu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony

został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po

ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej

oraz do dnia powstania niezdolności do pracy miał bez przerwy lub z przerwami

nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe.

RODZAJE RENT

Renta stała przysługuje osobie, której niezdolność do pracy została uznana za trwałą.

Renta okresowa - jeśli niezdolność do pracy ma charakter czasowy.

Niezdolność do pracy jest orzekana na okres nie dłuższy niż 5 lat, chyba że według

wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego

okresu - wówczas niezdolność do pracy będzie orzekana na okres dłuższy niż 5 lat.

Strona 19 z 22

Jeżeli osobie uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy przez okres co

najmniej ostatnich 5 lat poprzedzających dzień badania lekarskiego brakuje mniej niż 5

lat do osiągnięcia wieku emerytalnego, tj. 60 lat dla kobiety i 65 lat dla mężczyzny, w

przypadku dalszego stwierdzenia niezdolności do pracy orzeka się niezdolność do pracy

na okres do dnia osiągnięcia tego wieku.

ORZEKANIE O NIEZDOLNOŚCI DO PRACY

Lekarz orzecznik ocenia niezdolność do pracy, jej stopień a także dokonuje ustaleń

dotyczących:

daty powstania niezdolności do pracy,

trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy,

związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi

okolicznościami,

trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do samodzielnej egzystencji,

celowości przekwalifikowania zawodowego.

Organem orzekającym w I instancji jest lekarz orzecznik ZUS, natomiast w II instancji

orzekają komisje lekarskie Zakładu. Od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS przysługuje

prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS w ciągu 14 dni od dnia

doręczenia tego orzeczenia. Sprzeciw wnosi się za pośrednictwem jednostki

organizacyjnej ZUS właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby

zainteresowanej.

RENTA SZKOLENIOWA

Jeśli ubezpieczony spełni warunki wymagane do przyznania renty z tytułu niezdolności

do pracy i uzyska orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu

na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, może otrzymać rentę

szkoleniową. Renta przyznawana jest na okres 6 miesięcy. Na wniosek starosty istnieje

możliwość przedłużenia tego okresu na czas niezbędny do przekwalifikowania

zawodowego o dalsze 30 miesięcy.

Okres 6 miesięcy może ulec skróceniu, jeśli przed upływem tego okresu starosta

zawiadomi organ rentowy o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu

lub o tym, że osoba zainteresowana nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu.

Strona 20 z 22

RENTA RODZINNA

Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili

śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy

albo spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Przy ocenie

prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

Renta rodzinna przysługuje także uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili

śmierci pobierała zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub

nauczycielskie świadczenie kompensacyjne. W takim przypadku przyjmuje się, że osoba

zmarła spełniała warunki do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

UPRAWNIENI DO RENTY RODZINNEJ

DZIECI

Do renty rodzinnej mają prawo: dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz

dzieci przysposobione - do ukończenia 16 lat, a po osiągnięciu tego wieku, pod

warunkiem nauki w szkole, do ukończenia 25 lat oraz bez względu na wiek, jeżeli stały

się całkowicie niezdolne do pracy do ukończenia 16 lat lub w czasie nauki w szkole do

ukończenia 25 lat. Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat będąc na ostatnim roku studiów w

szkole wyższej, prawo do renty przedłuża się do zakończenia tego roku studiów.

Pod pojęciem "nauki w szkole" należy rozumieć naukę pobieraną w systemie dziennym,

wieczorowym, zaocznym oraz eksternistycznym.

WNUKI I RODZEŃSTWO

Prawo do renty rodzinnej mają także wnuki, rodzeństwo i inne dzieci przyjęte na

wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności, z wyłączeniem dzieci

przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego

domu dziecka, jeżeli spełniają takie warunki jak dzieci własne i zostały przyjęte na

wychowanie co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego (emeryta lub rencisty),

chyba że śmierć była następstwem wypadku, a ponadto nie mają prawa do renty po

zmarłych rodzicach, a gdy rodzice żyją - jeżeli nie mogą zapewnić im utrzymania albo

ubezpieczony (emeryt lub rencista) lub jego małżonek był ich opiekunem

ustanowionym przez sąd.

Strona 21 z 22

WDOWA/ WDOWIEC

Prawo do renty rodzinnej przysługuje wdowie, jeśli w chwili śmierci męża ukończyła 50

lat lub była niezdolna do pracy, albo wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub

rodzeństwa uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie ukończyły 16

lat, a jeżeli uczą się - 18 lat życia lub są całkowicie niezdolne do pracy. Uprawnienie do

renty rodzinnej przysługuje również wdowie, jeśli spełni warunek dotyczący wieku lub

niezdolności do pracy w okresie nie dłuższym niż 5 lat od śmierci męża lub od

zaprzestania wychowywania ww. dzieci. Małżonka rozwiedziona oraz wdowa, która

przed śmiercią męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do

renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia w/w warunków wymaganych od wdowy, w

dniu śmierci męża miała prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub

ugodą sądową.

Wdowa, która nie spełnia żadnego z wymienionych warunków wymaganych do

przyznania renty rodzinnej i nie posiada niezbędnych źródeł utrzymania - ma prawo do

okresowej renty rodzinnej przez okres jednego roku od dnia śmierci męża albo przez

okres uczestniczenia w zorganizowanym szkoleniu mającym na celu uzyskanie

kwalifikacji do wykonywania pracy zarobkowej, nie dłużej jednak niż przez 2 lata od

śmierci męża.

RODZICE

Rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli ubezpieczony (emeryt lub rencista)

bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania a ponadto spełniają

warunki takie jak dla wdowy/wdowca (dotyczące wieku, niezdolności do pracy lub

wychowywania dzieci).

WYSOKOŚĆ RENTY RODZINNEJ

Renta rodzinna wynosi:

dla jednej osoby uprawnionej - 85% świadczenia, które przysługiwałoby

zmarłemu

dla dwóch osób uprawnionych - 90% świadczenia, które przysługiwałoby

zmarłemu

dla trzech i więcej osób uprawnionych - 95% świadczenia, które

przysługiwałoby zmarłemu.

Strona 22 z 22

Organ rentowy, w oparciu o posiadaną dokumentację dotyczącą ubezpieczonego

(emeryta/rencisty) lub przedłożoną do wniosku o rentę rodzinną, jest zobowiązany

badać uprawnienia do wszystkich świadczeń emerytalno-rentowych, jakie

przysługiwałyby zmarłemu w dacie śmierci, oraz ich wysokości i ustalić rentę rodzinną

po świadczeniu przysługującym w najkorzystniejszej wysokości.

Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna,

która w razie konieczności dzielona jest w równych częściach między uprawnionych.

Jeżeli do renty rodzinnej uprawniona jest sierota zupełna, przysługuje jej dodatek dla

sierot zupełnych.