TEKST EN FOTO’S WIM DENOLF

Als kind droomde hij alvan een eigen zaak, zegtArno Nurksi (28). Eenschrijnwerkerij mis-schien, of een keten. In

plaats daarvan ging de telg van eenPools-Italiaanse mijnwerkersfamilieeconomie studeren en belandde hij bijeen internationaal accountantsbedrijf.Die ondernemingslust bleef, net als deherinnering aan een BBC-documentai-re over privé-eilanden uit 2010. “Alsrugzaktoerist was ik al door Europa enLatijns-Amerika getrokken”, vertelt dekarig gepakte Leuvenaar op BrusselsAirport. “Het sprak me dus meteen omzelf naar een onbewoond eiland te trek-ken.” Dat was makkelijker gezegd dangedaan : “Online vond ik wel enkele eilanden waar ik goedkoop kon kam-peren, maar de informatie was sum-mier, en de verhuurder viel zelden tespreken.”

PRIVACYNurski begon in de zomer van 2012contacten te leggen met privé-eilandenover de hele wereld en lanceerde in ja-nuari 2013 het onlineplatform Visiwa:een wegwijzer voor vakantiegangers die

dromen van een unieke eilandvakantie.Sindsdien gaat het hard voor de Leuve-naar, die vorig jaar privé-investeerdersuit de toeristische sector aantrok en nusamenwerkt met reisorganisaties alsRoompot Vakanties en Joker. “Je kiestenkel je bestemming en reisdatum – derest kun je aan ons overlaten”, legt hijuit op de vlucht naar Singapore. Hetaanbod omvat vakantiehuisjes, luxevil-la’s en zelfs vuurtorens op een zestigtalprivé-eilanden, op alle continenten.Back to basics met eigen proviand,B&B’s of kleinschalige resorts met vijf-sterrencomfort : volgens Nurski is ereen eiland voor iedereen. “Sommigehebben sowieso maar één vakantie-huisje of zijn enkel in hun geheel tehuur, maar ook onze andere eilandenhebben niets te maken met massatoe-risme. Onze klanten zoeken privacy,rust en ruimte, weg van onze hyperge-connecteerde maatschappij vol prikkelsen stress.”

AVONTUUROnbetaalbaar, enkel voor avonturiers,omslachtig: bij het diner in Singaporeontkracht Nurski alle mogelijke be-zwaren tegen privé-eilanden. “Dit

Je batterijen opladen op een privé-eiland, weg van

de wereld? Op de website van Visiwa-oprichter

Arno Nurski is dat zo geregeld. Knack Weekend

volgde de Leuvenaar naar tropische paradijzen in

Indonesië en de Filippijnen.

IN HET ZOG VAN DE EILANDJAGER

REIS

TEKST & FOTO’S WIM DENOLF

24

Het Indonesische privé-eiland Pulau Joyo, op

drie uur reizen vanSingapore: een tropisch

plaatje te midden vanhet absolute niets, voorten hoogste 28 mensen.

26

REIS

soort vakanties vergt kennis en een per-soonlijke aanpak die kanalen als Boo-king.com niet bieden. Wij zorgen ervoordat je er geraakt en geven je een gedetail-leerd beeld van de faciliteiten ter plaatse.Hoe dan ook liggen onze eilanden niet inorkaan- of tsunamigebieden en bekijkenwe ook de communicatiemogelijkheden,medische voorzieningen en evacuatie-plannen. Niemandzit ooit vast op eeneiland.” En het ver-voer ? “De meesteeilanden liggen na-bij grote luchtha-vens”, zegt Nurski,“en de verhuurderverzorgt het lokaletransport of maaktde nodige reserve-ringen.”De volgende och-tend schepen we inde Tanah MerahFerry Terminal inop de veerboot naarhet Indonesische ei-land Bintan, eenvoormalig handels-centrum met 350.000 inwoners dat nuop toerisme en de vele expats in Singa-pore mikt. Twee uur later komen we aanin Tanjung Pinang, aan de westkust vanBintan. Achter de douaneposten treffenwe meteen het minibusje dat ons doorhet havenstadje loodst en in een uur naareen pier aan de overzijde van het eilandbrengt.De rit, door heuvelachtig woud en op al-maar hobbeliger wegen, is een avontuurop zich, en dan moet onze verkenningvan de Riau-archipel nog beginnen. Aanboord van een comfortabele speedboatzien we hoe de paalwoningen op de oevers van Bintan steeds kleiner worden,tot een halfuur later enkel de Zuid-Chi-nese zee en een handvol ongerepte eilan-den overblijven. Dag bewoonde wereld –die zien we niet meteen terug.

BLOOTVOETSPulau Joyo, amper twee voetbalveldengroot, maakt tegelijk euforisch en stil.Een tropisch eiland met maagdelijke

ren en zuiver water worden per boot aan-gevoerd.” De drie generatoren, de bedra-ding van de verlichte wandelpaden en deleidingen van de kruikvormige fonteinenvallen nergens te bespeuren.

OREN EN OGENDe eerste nacht op Pulau Joyo zet meteende toon. Onbestemd geritsel in de strui-ken zodra het donker wordt, het geluidvan zee en wind bij het ontwaken ondereen halfopen dak: hier speelt het eilandzelf de hoofdrol. Ter plaatse kunnen wesnorkelen, kajakken, badmintonnen, ta-feltennissen en een spabehandeling boe-ken, maar dat verdwijnt allemaal snel vande agenda. Doelloos naar een vissersloepaan het einde van de wereld staren, in eenhangmat van de stilte en een briesje genie-ten, met de voeten in het water de zonson-dergang over je heen laten komen: meerhebben we niet nodig. ’s Avonds mijme-ren we bij een kampvuur, bewonderen wede sterrenhemel of vertelt een personeels-lid over het leven ter plaatse.“Voor velen is het wennen, een eilandwaar niets hoeft”, zegt Nurski. “Ga ik medaar niet vervelen, vragen mensen mevaak. Gewoon niets doen, de tijd van je aflaten vallen, je oren en ogen openzetten enéén worden met de natuur: voor veel wes-

terlingen is dat een bij-zondere ervaring.”Strandwandelingen wor-den al gauw een ritueel.In een kwartier ben ikrond, maar het levert elkekeer nieuwe indrukkenop. Vlinders en kevers,zandkrabben, een niets-vermoedende hagedis ofeen stevige karetschild-pad: Jurassic Park is nietveraf. Bovendien krijgenwe de overige gasten – ophet eiland kunnen 28mensen terecht – amperte zien. De aanplantingen

rond de zes villa’s bieden privacy.

STOUTE SCHOENENHoe word je een eilandexpert zonder erooit een bezocht te hebben, vraag ik Nurs-ki in het lauwe zeewater. “Ik zou morgen

stranden, kristalhelder water, palmbomenen een weelderige tuin vol kleur: een tro-pisch plaatje te midden van het absoluteniets, op een boogscheut van de evenaar.Bekomen van de verbazing en het ont-vangstcomité – het voltallige personeel,zo’n 22 man – ontdekken we onze thuisvoor de komende dagen: een riante villaop metershoge stelten, met een geraamte

van drijfhout, eenhalfopen strodak datde zeebries opvangten directe toegangtot het strand. Hetstijlvolle interieuromvat twee hemel-bedden, sofa’s enhandgemaakte Bali-nese meubelen,naast vintage enkunstvoorwerpen.Die persoonlijketouch is geen toeval:Pulau Joyo is eigen-dom van een Britsereder in Hongkong,die zijn buitenver-blijf sinds april 2011aan de man brengt

als “barefoot sophistication at its best”. Satel-liettelevisie, airconditioning en een kran-tenboer horen daar nietbij, maar verder werd aanalles gedacht. Een moder-ne badkamer, leeslamp-jes, bluetoothspeakers enloungestoelen, maar ookdetails als toiletgerief voorwie het vergeten is en, on-der aan de trap, water omhet zand van je voeten tespoelen.Top of the bill zijn hetbladvormige 25 meterzoetwaterzwembad enhet aanpalende paviljoen,met knusse zithoeken,een cocktail bar en – totalgemene vreugde – wifi. De bouw vanhet resort vergde ruim zeven jaar, verteltstafmanager Nagato Tse. “De herinrich-ting van het landschap en het transportvan bouwmaterialen en werktuigen zijneen logistieke nachtmerrie. Ook etenswa-

“Je oren en ogen openzetten en één worden met de natuur:

voor veel westerlingen

is dat een unieke

ervaring”

Visiwa-oprichterArno Nurski.

27

XXX

Het zoetwaterzwembad(links) en een villa op stelten

(rechts) op Pulau Joyo.

Het strand van Pulau Joyo:in een kwartiertje bent u

rondgewandeld.

28

Dat hulpeloze wezentje dat in

je handpalm past, zal met

wat geluklanger op deze

wereldvertoeven dan jijzelf

Vrouwelijkebutlers op

Arena Island.

Een bungalow metschuifdeuren, eenterras en eendouche ‘al fresco’:één met de natuur.

Bordjesidentificeren de

tallozeboomsoorten op

Arena Island.

Eenpersoneelslidbereidt delunch voor:de vangstvan de dag.

29

een bedrijfje in tuinmeubelen kunnen op-starten”, luidt het antwoord. “Vijftig jaargeleden vergde dat specifieke kennis ofcenten om je bij te scholen, nu vind je on-line bijna alles wat je nodig hebt. Juridi-sche informatie, cijfermateriaal en hand-leidingen, maar ook de gegevens van ex-perts bij wie je je ideeën kunt aftoetsen.”Hij ging niet over een nacht ijs. “De eerstemaanden behield ik een vaste baan enkostte de oprichting van Visiwa me enkelmijn vrije tijd en wat spaarcenten. Lenin-gen bij banken of familie kwamen er nietaan te pas. Was het een flop geworden,dan was er geen man overboord.”

VERANDERING VAN DECORDrie dagen later is het tijd om afscheid tenemen van het resort en zijn personeel.Pulau Joyo zien verschrompelen tot eenstipje, tot ook dat verdwijnt: in de speed-boat wordt het plotseling muisstil.In Singapore duiken we opnieuw in dedrukte van een miljoenenstad, maar ooknu veranderen we snel van decor. De vol-gende ochtend vliegen we via Manila naarPalawan, een reis van zo’n negen uur naareen uitgestrekt eiland in het zuidwestenvan de Filipijnen. Wegens zijn afgelegenligging, ongerepte jungle en endemischediersoorten wordt Palawan de Last Fron-tier genoemd, al is ecotoerisme ook hier inopmars. Naast koraalriffen, bergtoppen en’s werelds langste ondergrondse rivier her-bergt het eiland nu moderne hotels, res-taurants en winkelcentra.In de hoofdstad Puerto Princesa wordenwe opgepikt door Fuji Rodriguez (73),een voormalige mijningenieur en de uit-bater van een privé-eiland in de Suluzee,op 45 minuten varen van de oostkust vanPalawan. De rit naar Narra, de havenstadwaar we overstappen op Fuji’s omge-bouwde vissersboot, vergt twee uur, langsrijst- en kokosplantages en plattelands-huisjes van hout, bamboe, stro en golfpla-ten.Onderweg vertelt onze gastheer over Pala-wans etnische smeltkroes, de alomtegen-woordige sporen van de Spaanse en Ame-rikaanse overheersing en over Arena Island, het kleine eiland dat hem halverwegede jaren zeventig het hoofd op hol bracht.“Ik heb altijd van de natuur gehouden.Toen ik klaar was met onze woning in

REIS

Puerto Princesa, droomde ik dus van eenbuitenverblijf – een plek waar niet mijnvrouw, maar ik de baas zou zijn (lacht).Uiteindelijk werd het een overwoekerd eiland, zonder voorzieningen, maar ik hadgenoeg aan een tent en eten en drinkenvoor twee dagen.”

DUURZAME ONTWIKKELINGToen hij in 2007 op pensioen ging, konRodriguez zich eindelijk toeleggen op deschoonmaak en de ontwikkeling van heteiland. Zodoende bouwde hij er naast per-soneelsvertrekkenen een keuken tweecasitas : comfortabe-le bungalows aanhet strand, diedankzij een douchein de open lucht engrote schuifdeurenperfect versmeltenmet de omgeving,voor ten hoogsteacht gasten.Bij aankomst blijkteen derde verblijf inaanbouw te zijn, alwil Rodriguez nietonbeperkt uitbrei-den. “Dat zou eenauthentieke eiland-ervaring onmogelijkmaken. En wat je van de natuur neemt,kun je later niet zomaar teruggeven. Bijons staat duurzaamheid voorop in alleswat we doen. De biodiversiteit op het eiland, het omringende koraalrif en hetmaritieme leven mogen niet verstoordworden.” Een filosofie die hij doortrekt inde vegetatie (met veertig verschillendeboomsoorten, goed voor een gevarieerdvogelbestand), de watervoorziening (re-gen- en zeewater worden ter plaatse gere-cupereerd en gezuiverd) en de elektrici-teitsgeneratoren, die zowel ’s ochtends alsin de namiddag uitgeschakeld worden. Enzijn er even geen gasten, dan is Arena Island zelfvoorzienend dankzij zonne-panelen.Bovendien is het eiland een broedplaatsvan de zeeschildpadden in de regio, eenrol die het personeel ter harte neemt. Zoworden de legplaatsen van de bedreigdereptielen beschermd en worden de jongen

gedurende minstens een maand gevoed,tot ze behendig genoeg zijn om een kans temaken tegen stropers en roofvogels en -vissen. Tags zullen het de komende decen-nia mogelijk maken om de dieren de ko-mende decennia te identificeren wanneerze zelf eitjes komen leggen op het eiland.

THUIS IN DE WERELD“Back to basics, back to nature” luidt hetmotto van Arena Island. Geen overbodigeluxe dus: hier zijn het tropische landschapen de onwezenlijke rust de voornaamste

trekpleisters. Deoverheerlijke maaltij-den focussen op devangst van de dag enlokale bereidingen,en op eenvoudig ver-zoek mag ik de krab-ben, schelpen en an-dere lekkernijen meeuit de netten pluk-ken. Ook hier schuilt ge-luk in een klein hoek-je : in een boom-stronk om naar dehorizon te staren, eendrankje op het terrasvan onze casita, ofeen bootsman diespontaan zijn kun-

sten op de akoestische gitaar laat horen. Alvolgt de vreemdste gewaarwording paswanneer ik enkele jonge zeeschildpaddennaar het strand mag brengen, om ze ver-volgens schoorvoetend naar zee te zienstrompelen. Een hulpeloos wezentje dat inje handpalm past, maar dat met wat geluklanger op deze wereld zal vertoeven danjijzelf, in een ecosysteem dat nog veel lan-ger mee moet: op een afgelegen eiland vol-staat dat plotseling om je plaats in de we-reld terug te vinden.

Op Pulau Joyo is een villa beschikbaarvanaf 575 euro per nacht voor 2 perso-nen, inclusief maaltijden, non-alcoholi-sche dranken en het transport van en naarTanjung Pinang. Op Arena Island kosteen bungalow voor maximaal 4 personen343 euro per nacht, inclusief maaltijdenen transport van en naar Puerto Princesa.Info : www.visiwa.com

Zorg voorzeeschild-padden op Arena Island.