InhoudsopgavePersoonlijke ontwikkeling...........................................................................................................3

Samenwerking.............................................................................................................................4

Ontwikkeling van plannen...........................................................................................................4

Intervisie gesprek stagebegeleider.............................................................................................6

Reflectie op het intervisie gesprek..............................................................................................9

Reflectie op het intervisie Skype-gepsrek...................................................................................9

Persoonlijke ontwikkelingHet gaat over het algemeen goed hier in Quito. Ik vind de stage heel erg leuk. De groep vrijwilligers en stagiaires zijn gezellig en laten je snel thuis voelen. Mijn gastgezin bestaat uit een familie die meerdere panden naast en boven elkaar bezitten. Ik woon in het huis van “mijn” oma Marty en opa Charlie. Ze zijn heel lief en hartelijk. Daarnaast woon ik met nog een andere vrijwilliger: Tristan, “mijn broer”. Nu met Jelle, ook een vrijwilliger, mijn “nieuwe broer”.

Quito is een indrukwekkende stad. Het is nooit stil: je hoort voortdurend auto’s, sirenes en muziek. Het is ook een inmens grote stad. Quito is 80 kilometer lang en 4 kilometer breed. Gemakkelijk om in te verdwalen dus. Dit overkwam me dan ook direct de eerste week. Gelukkig weet ik nu wel de weg van kantoor naar huis en visa versa.

Op kantoor heb ik veel ruimte om aan mijn eigen opdrachten te werken. Dit wordt afgewisseld met de projecten van Local Dreamers. De projecten bestaan uit het lesgeven van kinderen: voetbaltraining, zwemles, Engelse les, etc. Ik vind de afwisseling erg prettig, dit zorgt ervoor dat je je niet snel verveeld. Ik heb gevraagd om veel begeleiding en dat werd direct geregeld. Nu zit ik eenmaal per week met mijn begeleider om te bespreken hoe alles gaat. Ik ben heel blij dat de communicatie goed verloopt. Dit zorgt ervoor dat ik mijn werk goed kan uitvoeren. Tot nu toe komt alles overeen met mijn verwachtingen. Sterker nog: het is beter dan de verwachtingen die ik had.

Het leven in een andere cultuur is een bijzondere ervaring. Het duurde even voordat ik enigzins op mijn gemak was en nog steeds ben ik aan het wennen. Waar ik vooral tegen aanloop is de taal. Ik sprak nog geen woord Spaans toen ik hier aankwam. Elke dag leer je wel woorden erbij maar gramatica en zinsopbouw blijven lastig. Gelukkig zijn de kinderen erg behulpzaam en willen ze je graag woorden uitleggen. Waar ik ook aan moest wennen is dat je hier meer om je eigen veiligheid moet denken dan in Europa. Je kan niet zomaar alleen over straat als de zon onder is. Dat is best gevaarlijk. Dit gaat heel erg tegen mijn gewoontes in: ik ben in Nederland heel zelfstandig en ik wil niet dat mensen mij ergens heen brengen. Hier moet ik regelmatig anderen vragen met me mee te gaan. Gelukkig geldt dit voor iedereen hier en ben je al snel met een clubje die dezelfde kant op moet. Verder zijn de meeste Ecuadorianen hele vriendelijke en hartelijke mensen. De kinderen zijn heel open en warm en ze houden van spelen en knuffelen. Dit is echt hartverwarmend en daar geniet ik dan ook het meest van. Qua gezondheid gaat het redelijk. Ik heb wel veel last van de hoogte: ik ben snel buiten adem, misselijk of krijg hoofdpijn. Dit heeft tijd nodig en dan zal dat ook wel goedkomen. Af en toe heb ik wel momenten van heimwee. Het is niet dat ik dan op het vliegtuig wil springen naar huis, maar ik word er wel even sip van. Gelukkig zijn er hier genoeg mensen om je heimwee mee te delen en fleuren ze je wel weer op en er is altijd wel een kindje dat je een dikke knuffel wil geven. Ook helpt het om even contact te hebben met het thuisfront in Nederland.

Ik ben buiten mijn comfort zone gestapt door direct, eigenlijk voordat de stage al was begonnen, initiatief te tonen. Ik ben normaal iemand die de kat uit de boom kijkt, maar ik wou dit keer het anders aanpakken. Ik heb via een Skype gesprek voorgesteld om een hockeyschooltje op te zetten. Het team van Local Dreamers was direct enthousiast dus ik mocht in Nederland al aan de slag met voorbereidingen. Ik heb een berichtje op Facebook geplaatst met daarin de oproep voor hockeyspullen. Door heel het land kreeg ik reacties, ook van mensen die ik niet kende. Ik heb in totaal ongeveer 40 sticks ingezameld, 60 ballen en veel verschillende sportkleding en sportschoenen. Deze heb ik allemaal meegenomen naar

Ecuador. Dit was nog een hele klus. Al dit voorbereidende werk was voor mij al uit mijn comfortzone stappen. Ik vind het spannend om dit soort dingen te doen omdat het veel organisatorisch werk vereist. Gelukkig is alles heelhuids aangekomen in Quito. Hier zijn we vrijwel direct bezig gegaan met het vinden van een veld. Ik heb het gevoel dat ik misschien wel meer mezelf ben wanneer ik uit mijn comfortzone stap op deze manier. Ik ben erachter gekomen dat ik het fijn vind om de leiding te nemen/het voortouw te nemen en om veel te communiceren over het plan van aanpak.

SamenwerkingDe samenwerking met mijn medestudenten Ziggy en Robin verloopt heel goed. We overleggen veel en vragen elkaar om hulp wanneer dit nodig is. Opdracht 1 mochten we bijvoorbeeld deels samen doen en dit hebben we dan ook gedaan. We hadden een taakverdeling gemaakt en iedereen heeft zich daaraan gehouden en goed werk geleverd. De samenwerking met de rest van de vrijwilligers, stagiaires en medewerkers van Local Dreamers verloopt ook goed. Er is veel ruimte om te overleggen, dit zorgt ervoor dat er niet zo snel onduidelijkheden ontstaan. Iedereen is erg bereid om elkaar te helpen. Dit alles zorgt voor een prettige samenwerking.

De samenwerking tussen Ziggy, Robin en mij verloopt goed omdat we veel met elkaar communiceren. We verdelen taken en houden ons aan de afspraken. Hierdoor ontstaan er geen miscommunicaties. We helpen elkaar als dat nodig is en leggen dingen regelmatig aan elkaar uit. Ook de samenwerking binnen de projecten van Local Dreamers verloopt soepel. Daarnaast hebben we afgesproken om elke week even bij elkaar te gaan zitten. Hierdoor kunnen we de opdrachten die nog komen gaan bespreken en eventueel een taakverdeling maken als dit nodig is. We hebben afgesproken om de filmopdracht met zijn drieen te maken, waarbij we twee films van 7,5 minuut zullen maken. Om deze films goed af te leveren zullen we samen veel werk moeten verzetten. Dit vereist goede planning en communicatie. Ik heb er vertrouwen in dat dit goed gaat komen. Tot nu toe heb ik nog geen minpunten gevonden binnen onze samenwerking.

De samenwerking met lokale partners wordt vooral geregeld door de medewerkers van Local Dreamers en niet door de vrijwilligers of stagiaires. Wel krijg ik het een en ander mee. Zo zijn er verschillende samenwerkingen tussen mensen die veldjes hebben en Local Dreamers. Ook zijn er een aantal lokale Ecuadorianen in dienst (de Spaans leraar bijvoorbeeld). Over het algemeen verloopt deze samenwerking goed. Omdat ik niet nauw betrokken ben bij deze samenwerkingen vind ik het lastig om hier feedback over te geven. Wat ik wel van dichtbij heb meegemaakt is het zoeken van een veldje voor mijn hockeyschool. Ik was met medewerker Ruth door het zuiden van Quito aan het lopen op zoek naar een veld. We vonden een mooi kunstgrasveld met kantine. De manier om erachter te komen of je het veld mag huren is gewoon naar binnen lopen en vragen. De man was geinteresseerd en vriendelijk. Het was leuk om te zien hoe dit verliep.

Ontwikkeling van plannenMijn hoofdplan bestaat uit het opzetten van een hockeyproject hier: “de hockeyschool”. De voorbereidingen begonnen al in Nederland. Via een oproep op Facebook heb ik veel hockeyspullen kunnen ophalen. Deze heb ik meegenomen naar Quito en gedoneerd aan Local Dreamers. Hier in Quito begon het echte werk pas: het vinden van een locatie, het bepalen van een tijdstip en het vinden van een doelgroep om mee te trainen. In week drie hebben we een locatie gevonden: het buurthuis in een wijk in het zuiden van Quito. Het tijdstip is een week later bepaald, namelijk op dindsag en donderdag van 2 PM tot 3 PM. Het vinden van een

doelgroep was de grootste uitdaging. Hockey is een onbekende sport in Ecuador. Ik ben samen met andere vrijwilligers de straat opgegaan met flyers die ik heb ontworpen. Onze insteek was om een gesprek aan te knopen met de mensen die we aanspraken: met een persoonlijke benadering dachten we meer succes te hebben. Ook droegen we de Local Dreamers t-shirts, hiermee hoopte we herkenning op te wekken bij de mensen. We kregen enthousiaste reacties terug, dat was erg leuk om te merken. Bij de eerste training kwamen er 7 kinderen opdagen. Ik was positief verrast: dit had ik niet verwacht! De kinderen vonden de eerste training heel erg leuk, ze waren erg gemotiveerd. Echter blijft het altijd de vraag of ze terug komen. De tweede training waren er 6 kinderen, deze kinderen gaven aan te willen blijven komen. Het is een prettig groepje om training te geven: ze luisteren goed, zijn gemotiveerd en getalenteerd. Ze werken hard en leren snel. Zes kinderen was voor mij heel acceptabel om mee te starten. Het plan was om dit aantal langzamerhand uit te breiden. Langzaam uitbreiden bleek niet aan de orde te zijn want de derde training waren er 15 kinderen. Het lijkt erop dat er steeds meer kinderen zullen komen. Om dit in goede banen te leiden hebben Megan en ik afgesproken dat er minstens 3 trainers op een training staan om de veiligheid te waarborgen. Tot nu toe ziet het er dus naar uit dat het project erg succesvol gaat worden.

Intervisie gesprek stagebegeleider

Wekelijks zit ik met mijn stagebegeleider Megan om te bespreken hoe alles gaat. Dit vind ik een prettige manier van werken omdat goede communicatie voor mij erg belangrijk is. Deze wekelijkse gesprekken lijken op intervisiegesprekken, ze gaan over mijn functioneren en de voortgang van mijn doelen en projecten. We bekijken wat goed gaat en wat beter kan. Voor opdracht 2 hebben we in week 7 hebben een officieel intervisie gesprek gehouden, deze heb ik hieronder uitgewerkt. Daarnaast staat half april de tussentijdse beoordeling vanuit Local Dreamers gepland waarin we opnieuw zullen reflecteren op mijn functioneren.

We houden het interview aan de hand van een document met vragen die ik heb opgesteld. We kunnen beide de vragen zien, daarom zal Megan soms automatisch overgaan naar de volgende vraag. Het is een half open interview dus soms zullen we wat van de vragen afwijken en op een ander onderwerp ingaan die op dat moment opkomt.

Jacqueline: Lijk ik het naar mijn zin te hebben? Ik had in een van mijn doelen gesteld dat ik graag op mijn plek wou zijn hier. Megan: Het komt wel over alsof je het naar je zin hebt. Je bent altijd vrolijk. Altijd lekker bezig. Ik denk dat je je ook wel hebt aangepast aan hoe dingen hier werken. Het voornaamste wat hier heel belangrijk is, is een stukje flexibiliteit. Het feit dat ik je net vraag of je vanmiddag Spaanse lessen wil volgen en jij zegt dat dat goed is geeft aan dat je dat wel bent. Dat is wat wij fijn vinden. Ik denk dat waar het soms aan mist, en dat is met iedereen hier wel, is dat wanneer er zoals vanochtend wordt gevraagd of er iemand een les over kan nemen er niemand echt naar voren stapt. Het zou fijn zijn als je dan jezelf aanbiedt omdat te gaan doen.Jacqueline: Ja dat begrijp ik. Ik kon helaas deze les niet overnemen omdat ik zelf al lessen had maar ik zal het in gedachten houden en meer proberen te doen. Megan: De volgende vraag gaat over je taalvaardigheid. Dit vind ik nog wat moeilijk om te beoordelen omdat ik je nog niet heel veel in actie heb gezien. Misschien is het een idee dat ik een keertje een Engelse les met de kinderen bijwoon om te zien hoe je dat aanpakt. Wat ik wel zag bij de hockeyschool is dat het erop lijkt dat je het niet moeilijk vind om het gewoon te proberen. Je begint gewoon in het Spaans te kletsen en je bent niet bang om fouten te maken. Wat ik je wel aan zou raden is dat wanneer je een training voorbereid, dat je de aanwijzingen van te voren in het Spaans leert. Dan gaat het allemaal wat vloeiender dan wanneer je van een briefje het opleest. De kinderen gaan andere dingen doen als jij op het briefje kijkt. Jacqueline: Ja dat is een goede tip! Daar zal ik de volgende keer aan denken. Mijn volgende vraag is of ik uit mijn comfortzone stap. Megan: Wat vind je het moeilijkst hier om te doen, wat zou onder buiten je comfortzone stappen vallen?Jacqueline: Voor mij is het oprichten van de hockeyschool heel erg buiten mijn comfortzone stappen. Dit is iets wat ik niet heel snel zou doen uit mijzelf. Normaal bij stages kijk ik de kat wat meer uit de boom. Nu wou ik het een keer helemaal anders aanpakken en daarom heb ik de hockeyschool opgericht. Megan: Ja, het is allemaal heel snel gegaan ook het opzetten van de hockeyschool. Je bent zelf achter het flyeren aangegaan en de locatie zoeken. Je had geluk dat je mee kon liften met de locatie van de voetbalschool, dat was wel heel fijn. Je zou nog kunnen kijken of je de planning van de trainers voor de hockeyschool wat meer op je kan nemen. Jacqueline: Dat lijkt me wel leuk om te doen. Megan: De volgende vraag gaat over of je goed kan samenwerken. Met wie merk je het meeste samen? Jacqueline: Ik werk veel samen met Ziggy en Robin voor de schoolopdrachten. Ook werk ik

tijdens de projecten veel samen met Anne-Fleur. Daarnaast heb ik met iedereen eigenlijk wel is een training of les gegeven. Megan: Zijn er mensen met wie je merkt dat je het lastig vind om samen te werken? Jacqueline: Nee eigenlijk niet. Wel moet je soms even wennen aan een samenwerking maar uiteindelijk gaat dat altijd wel goed. Ik moest bij Gloria bijvoorbeeld even wennen omdat zij Ecuadoraans is en we elkaar in het Engels niet altijd even goed begrijpen. Maar dat is een kwestie van aanpassen en uiteindelijk gaat dat nu goed. Megan: En heb je het gevoel dat mensen over het algemeen goed met jou samenwerken of ervaar je soms dat mensen dat moeilijk vinden.Jacqueline: Ik hoop dat niemand het moeilijk vind. Tot nu toe heb ik niet het gevoel dat iemand problemen heeft met mij in de samenwerking dus volgens mij loopt dat allemaal wel. Megan: Wat denk je dat jouw zwakke punten zijn met samenwerken?Jacqueline: Ik denk soms communicatie: dat ik het soms lastig vind om duidelijk aan te geven wat ik vind of wat ik wil. En heel soms even motivatie: dat ik moe ben of honger heb en dan iets af moet maken met iemand. Dan moet ik even iets sneller mij daar over heen zetten. Megan: Wanneer je even een moment heb dat je honger hebt of moe bent, probeer je dan heel bewust te zijn van dat dat aan de gang is en dat je je daar even overheen moet zetten. Een ding wat ik je mee wil geven in de samenwerking met de kinderen (het training geven) is dat het overkomt alsof je het heel gezellig vind om met ze te spelen en te knuffelen maar ik denk dat je ook een bepaalde grens moet aanhouden. Ze zijn erg knuffelig maar daar moet je wel een bepaalde grens trekken. Jacqueline: Dat klopt inderdaad, ik vind het heel gezellig en wat dat betreft wel moeilijk om een grens te trekken. Ook omdat ze zo lief zijn vind ik het niet leuk om streng te moeten zijn. Ik zou ook voor de hockeyschool een regel moeten opstellen over knuffelen en stoeien zodat de structuur van de training wat helderder wordt. Megan: Ja dat is een goed idee. Het is lastig om overwicht te houden over een grote groep kleine kinderen en als ze gaan stoeien en spelen wordt het alleen maar lastiger. Als je het lastig vind kan het een goed idee zijn om bij de andere vrijwilligers te kijken hoe zij dit aanpakken. Je moet een manier vinden die nog steeds bij je past maar wel werkt. Jacqueline: De volgende vraag is of ik duidelijk communiceer binnen het team. Megan: Wat bedoel je daar precies mee? Jacqueline: Of ik duidelijk ben waar ik mee bezig ben, wat voor opdrachten ik bijvoorbeeld doe.Megan: Ik denk binnen de projecten dat jouw communicatie helder is. Ik weet alleen niet met welke schoolopdrachten je bezig bent maar ik weet ook niet of dat nodig is dat ik dat precies weet.Jacqueline: Ik had het idee dat het voor jou geen toegevoegde waarde zou hebben om precies te weten welke opdrachten er allemaal waren dus de meeste opdrachten doe ik gewoon zelf en vertel ik jou niet over. Megan: Nee ik denk ook niet dat ik precies hoef te weten welke opdrachten je precies doet tenzij dit echt invloed heeft op jouw planning of als je hulp nodig hebt. Het is wel handig om te weten hoeveel uur per week je ongeveer bezig bent en als er wel een opdracht komt waar ik vanaf moet weten dat we het hier over hebben. Jacqueline: Ik ga ongeveer 4 uurtjes per week aan de slag met de opdrachten. Soms meer als de opdrachten erg groot zijn. Ik zal inderdaad vertellen als er een opdracht waarbij het wel van belang is dat jij hiervan af weet, zoals we nu eigenlijk ook doen. Megan: Je volgende vraag is of het duidelijk is waar je je mee bezig houdt. Ja dus, buiten dus de schoolopdrachten waarvan ik denk dat het voor mij niet heel relevant is om te weten, heb ik wel het gevoel dat ik weet waar jij je mee bezig houdt gedurende de weken. Je bent bezig met de hockeytrainingen, voetbaltrainingen, het Engelse klasje en de zwemlessen. Ik ga ervan uit dat wanneer het allemaal teveel is dat je dit op tijd aangeeft. Jacqueline: Tot nu toe gaat dat me allemaal goed af vind ik.

Megan: Mooi. Maar natuurlijk ook met het oog op wat vrijwilligers die straks vertrekken, er zullen wat gaten in het rooster vallen dus het zou fijn zijn als je laat weten of je iets over kan nemen. Jacqueline: Zal ik doen. En wat vind je van mijn algemeen functioneren hier? Megan: Je algemeen functioneren hier is goed. Ik denk wel bij de voetbalschool dat je bij de 9-11 groep, waarbij je aangegeven hebt dat je het lastig vind om hen te trainen omdat ze niet altijd luisteren, dat je op je houding moet letten. Jacqueline: Ja klopt, ik vind dit een hele lastige groep omdat ze vrij brutaal zijn en ook niet willen luisteren. Ik begin altijd wel met goede moed maar als het een half uur lang heel moeizaam gaat verdwijnt bij mij de motivatie ook en dan word ik een beetje chagerijnig. Ik weet dat dit dan geen goede houding is maar ik vind het gewoon best vervelend als de kinderen zo blijven doen terwijl ik meerdere malen heb gevraagd of ze willen luisteren. Megan: Ik snap dat dat lastig is maar hou wel in de gaten dat je daar bent als vertegenwoordiger van Local Dreamers, als jij enthousiast daar staat en meedoet met de kinderen heeft dit over het algemeen ook een goede invloed op het gedrag van de kinderen. Jacqueline: Ja meedoen is wel een hele goede, misschien raken ze daar gemotiveerd van.Megan: Ja en als het echt niet lukt dan lopen Ruth en Andres altijd rond. Laatst kwam er ook een vrijwilliger naar buiten en die sprak Andres aan dat een kind echt niet wilde luisteren. Andres heeft toen ook gesproken met dat kindje en daarna luisterde hij heel goed. Doe dit ook op een moment dat kinderen echt heel vervelend zijn. En als je met hele specifieke dingen moeite hebt, kun je met iemand hier praten die veel ervaring heeft met trainen, zij kunnen je dan tips geven. Jacqueline: Ja, daar kan ik wel wat mee, dat zijn goede tips. Megan: De laatste tips die ik je mee zou willen geven is om een bewust moment elke week te pakken om een reflectie te schrijven over de activiteiten die je hebt gedaan deze week. Op die manier kun je goed monitoren welke acties je moet ondernemen om de activiteiten nog beter te maken. Dit is vooral belangrijk voor de hockeyschool omdat het echt jouw project is. Nu het is opgezet en het vrij goed gaat vergeet je snel om een moment te nemen om te reflecteren. Doe dit wel want op die manier kun je de hockeytrainingen goed houden en verbeteren. Jacqueline: Dankjewel voor alle feedback. Ik zal het meenemen!

Reflectie op het intervisie gesprek

Ik vond het een prettig gesprek omdat ik heel veel tips heb gekregen over hoe ik mijn functioneren hier kan verbeteren. Ik vond het prettig om te horen dat wat ik vond over mijn functioneren overeenkwam met wat Megan vond. Ik had namelijk het beeld dat het over het algemeen goed gaat, dat ik op mijn plek was en dat ik goed gehumeurd aan het werk was. Ik was het eens met de kritiek die ik kreeg met betrekking tot de voetbaltrainingen. Er hebben 2 trainingen plaatsgevonden waarbij ik moeite had om de motivatie hoog te houden omdat ik de groep erg lastig vond. De tips die ik kreeg vond ik erg goed en ik ga proberen met deze tips de trainingen beter te maken. Ook ga ik aan de slag met de tips over het reflecteren. Vooral voor de hockeyschool is dit belangrijk omdat dit mijn eigen project is die ik succesvol wil afronden. Ik ga elke vrijdag een stukje schrijven over hoe de week is gegaan en wat ik wil verbeteren. Dit ga ik elke maandag met Megan bespreken en op deze manier kunnen we in overleg komen tot acties.

Reflectie op het intervisie Skype-gepsrek

Met Bas heb ik via Skype ook een intervisie gesprek gehad. We hebben het gehad over hoe de stage hier verloopt. Ik heb verteld over mijn project en over de andere projecten en mijn functioneren hier. Ik heb aangegeven dat ik het hier erg naar mijn zin heb. Bas heeft mij nog wat tips gegeven over de vorige opdracht en gevraagd of er vragen waren over de opdrachten die er nog komen gaan. Tot nu toe loop ik nergens tegen aan, zowel bij de stage als bij de opdrachten niet. Alles verloopt soepel. We hebben afgesproken dat als ik vragen heb dat ik deze zal stellen. De tips voor de vorige opdracht zal ik meenemen.