Ang Tugmang De Gulongsa simpleng pagpapakahulugan ay ang mga paalala na maari nating matagpuan sa mga pampublikong sasakyan tulad ng dyip, bus at tricycle. 1. Ang di magbayad mula sa kanyang pinanggalingan ay di makabababa sa paroroonan. 2. Kahit ano pa ang ganda mo, Drayber lang ang katapat mo. 3. Aanhin pa ang gasolina kung jeep ko ay sira na. 4. And di magbayad walang problema, sa karma pa lang, bayad ka na. 5. Sitsit ay sa aso, Katok ay sa pinto, sambitin ang "para" sa tabi tayo'y hihinto. 6. Huwag Dumi-kwatro sapagkat dyip ko'y di mo kwarto. 7. Ms. na sexy, kung gusto mo'y libre sa drayber ka tumabi. 8. Sa pagtaas ng gasolina, kaming mga drayber ay nag-hahabol ng hininga. 9. God know's Hudas not pay. 10. Mga pare, please lang kayo'y tumabi pagkat dala ko'y sandatang walang kinikilala - ang aking MANIBELA.

Tingal ay tahimik na naghihintay sa kugunan. Ang gabi ay madilim. Walang kagalaw-galaw ang mga dahon ng kahoy sa gubat. Ang maririnig paminsan-minsan ay huni ng mga ibon na nagmumula sa malayo. Katulad ng ibang Dumagat, si Tingal ay kailangang mangaso upang makahuli ng baboy-ramo, usa at matsing.

Natutulog noon si Bandina, ang kanyang maybahay at munting anak sa kanilang kubo. Naalaala ni tingal kung bakit ang kanyang anak ay umiyak nang umagang iyon. Wala siyang makain at gutom na gutom. Idilangin ni Tingal sa Bathala na siyay palarin sa pangangaso.

Mga oras ang lumipas sa paghihintay subalit walang hayop na dumating hanggang sa hindi na niya mapaglabanan ang kanyang antok. Kumapal mandin ang talukap ng kanyang mga mata at maya-maya pay napahiga sa lupa at nakatulog.

May lumagutok sa sanga ng kahoy kaya siyay nagulantang sa nalikhang ingay nito. Kanyang hinagilap agad ang kanyang pana at iniumang. Sa hindi kalayuan, sa kalapit ng batis ay namataan siyang nanginginaing usa. Ang ipinagtataka niya ay kung bakit ito ay puting-puti at naaninag niya na napakaganda ang kanyang mga sungay.

Ang gandang usa sumaisip ni Tingal. Masarap itong pagsaluhan ng aking mag-ina, at tuloy natakam.

Kagyat na humarap ang usa sa pinagtataguan ni Tingal. Muntik nang bininit niya ang pana upang tudlain ang nagulantang na usa.

Kaibigan, huwag mo akong tudlain, ang sabi ng tinig. Huwag mong patayin ang puting usa sa gubat.

Nagtaka si Tingal. Siyay nagpalinga-linga upang tiyakin kung sino ang nagsalita. Wala siyang makita. Ang gubat ay tahimik. Hindi siya mapalagay dahil sa tinig. Kanyang pinag-igi ang hawak sa pana upang humanda sa sinumang sasalakay.

Kaibigan, para mo nang awa, ang muling narinig. Wala akong salapi subalit bibigyan kita kahit ano ang iyong hingin.

Nanluwang ang mga mata ni Tingal. Ang tinig ay nanggaling sa puting usa. Bakit? Bakit? Siyay natigagal.

Hindi maalis ni Tingal ang pagkapako ng kanyang mga mata sa puting usa. Tulad ng isang nagpapalimos ang usay lumuhod at nagmakaawang iligtas ang kanyang buhay.

Naalaala ni Tingal ang kanyang asawat anak sa kubo. Silay nagugutom. Siya ang hinihintay. Hindi ko mapaniwalaan ito. Akoy pinaglalaruan yata ng tikbalang!Itinaas ni Tingal ang kanyang pana. Kanya itong pinakawalan at presto, tinamaan ang dibdib ng puting usa.

Wala kang habag. Wala kang puso! ang huling pahimakas ng usa. Nakalaan para sa iyo ang paghihiganti ng diyosa ng kabundukan! at ang usa ay nalupasay sa lupa.

Itinali ni Tingal ang usa sa tulos ng kawayan at kanya itong pinasan. Ang kahambal-hambal na huni sa may dako ng kakahuyan ay gumimbal sa kanyang kaluluwa. Sumikdo ang kanyang puso at wari bang babalang masamang mangyayari. Marahang-marahang ibinaling niya ang kanyang mga paa papunta sa kanilang munting kubo.

Masayang-masaya siyang sinalubong ng kanyang asawat anak. Si Bandina ay nagpuyos ng mga siit at gumawa ng apoy. Ang anak namay tuwang-tuwa pagkat ang magagandang sungay ng usa ay ipinangako sa kanya upang gawin niyang laruan.

Nag-ihaw sila ng mga pirasong karne at itoy pinasaluhan samantalang ikinukuwento ni Tingal ang pagsusumamo ng usa bago ito kanyang pinana.

Hindi mapalagay si Bandina dahil sa mga huling katagang habilin ng usa ayon sa kuwento ni Tingal, subalit itoy ipinag-walang bahala ng lalaki dahil sa siyay busog na busog. Nang sumunod na araw, ang mangangasoy naratay sa banig. Walang magawa ang incantations at wild herbs. Sa buong triboy walang makagamot at makapagsabi kung ano ang sakit niya.

Isang gabing kalaliman at kadiliman ang lalakiy tumayo at dinaanan siya ng sumpong. Ang puting usa! ang sigaw. Kumarimot ng takbong palabas si Tingal sa hindi mapigilan. Siyay hinabol ng mag-ina hanggang sa kakahuyan at hanggang makarating sa lugar na kanyang pinaghulihan sa usa. Lumuhod siya sa lupa at nanalangin, Bathala, patawarin mo ako! at siyay napatdan ng hininga.

Ang hinala ni Bandinay ang puting usa ay alaga ng diwata ng kagubatan.

Si Tingal ay inilibing ng mag-ina sa lugar na kinabuliran ng usa. Siyay pinabaunan ng asawat anak ng masaganang luha.

Mula noon ang mga mangangasong Dumagat ay ayaw pumatay ng puting usa.