Om ’t hoekje, verscholen tussen grote versterkers, zit Bass Matters-eigenaar Paul Sips met een grote grijns op zijn gezicht en met een basgitaar op schoot. Klaar om te beginnen. Ik zit tegenover de drie bas-sisten en ben benieuwd hoe ze het er af brengen.‘Ja, kan ie?’ ‘Yes!’, klinkt het vanaf de houten stamtafel. De panelleden schrijven mee op een lijstje waarop elf bassen in willekeurige volgorde staan die bespeeld worden. Vanuit het versterkerhok klinkt een grooven-de, funky baslijn, gevolgd door een aantal mooie flageoletten. Bij het horen van de flageoletten beginnen de hoofden voor me wat instem-mend te knikken, daarvóór waren de wenkbrauwen nogal gefronst. Behalve bij Paddy. Hij vindt het nu, bij de eerste bas, al behoorlijk lastig.

LastigMarc: ‘Volgens mij is dit de 60’s Jazz Bass. Maar ik wil graag een stukje slap horen.’ Phaedra: ‘Ik denk ook dat het de 60’s Jazz is, omdat hij behoorlijk veel laag heeft.’ Paddy: ‘Het is lastig om te vergelijken. Ik wacht met schrijven totdat ik een andere bas heb gehoord.’ Marc: ‘Ik twijfel nog een beetje tussen ’60 Jazz en de ’75 Jazz, maar dat Marcus Miller-geluid heeft ie ook niet echt. Het is een van de twee, dat weet ik honderd procent zeker.’ Phaedra: ‘Misschien kun-nen we beter onder pseudoniem in het blad. Want dit kan nog wel-eens lastig worden…’De ruimte vult zich met een knor-rend basgeluid. Marc kijkt bij het horen van een slapgroove met een schuin oog naar Paddy, die twee Alleva Coppolo-bassen heeft. ‘Dit

is de Alleva Coppolo, toch?’ Paddy, met een blik van herkenning: ‘Ja’, om twintig seconden later een bedenkelijk gezicht te trekken en eens diep te zuchten. Het blijft angstvallig stil wanneer Paul stopt met spelen. Marc: ‘Ik dacht aan die Alleva.’ Paddy verzucht: ‘Ja, maar goed, toen hij hoge noten begon te spelen, wist ik het ook niet meer.’ Phaedra: ‘Ik dacht aan de Yamaha BB.’ Paddy: ‘Het is in

ieder geval iets moderns, dit geluid.’ Phaedra: ‘Ik heb zelf ook een BB gehad en ik denk de sound wel te herkennen. Het Yamaha-geluid is vrij neutraal.’ De rest knikt instemmend. Mooi geluid? Paddy: ‘Joah, okay.’ Phaedra: ‘Ja, voor veel dingen inzetbaar, een dankbaar apparaat.’ Paddy: ‘Vooral voor opnames is deze sound te gek. Als je een moderner geluid wilt, zit dat er echt wel in. Maar voor live prikt het er niet door.’ Uiteindelijk schrijft het panel de Yamaha op.

DonkerderPaul zet een nieuwe groove in en drie onzekere gezichten kijken mij aan. Paddy draait nog eens wat met zijn pen. Maar dan begint Paul te slappen. De gezichten klaren op. Marc: ‘Ik hoop dat hij de 5e snaar nog gaat spelen, want dan is het de Modulus of de Alleva Coppolo.’ Maar Paul is slim genoeg om die snaar niet te spelen. Wanneer het stil wordt, is het Marc die voorzichtig zegt dat het misschien wel de ’75 Jazz Bass kan zijn. Phaedra: ‘Mijn eerste gedachte bij het slapgeluid was de ’75 Jazz, je hoort die click van de maple hals.’ Marc: ‘De eerste Jazz Bass die we hoorden, was wat donkerder, dus vandaar.’ Paddy steekt nog eens

een sigaret op. ‘Het zou ook die Alleva kunnen zijn…’ Vanuit het versterkerhok komt Paul aangelo-pen voor een nieuwe kop koffie, met een honend lachje. Hij heeft er duidelijk lol aan. ‘Bakkie koffie voor de snelle licks. Zijn jullie d’r weer klaar voor?’ Phaedra, cynisch: ‘Wat een nare man…’

Pino PalladinoVanuit de versterkerruimte komt een hard basgeluid. Phaedra: ‘Nou, dit klinkt wel een beetje

Het Panel Tekst: Vincent Moes * Foto’s: Willie Kerkhof

De wat oudere generatie lezers herinnert het zich nog wel: de uitzending

van Wedden Dat …? uit 1988, waarin Level 42-bassist Mark King een zekere

Ronald uitdaagt. Deze beweerde blind te kunnen horen welke bas de slap-

virtuoos bespeelt. Nu, anno 2012, gaan we hetzelfde spelletje nog eens

doen, maar dan met Phaedra Kwant, Marc Vandes en Paddy van Rijswijk.

Drie gerespecteerde bassisten die weten waar ze ’t over hebben. Niet in

een tv-studio, maar bij Paul’s Bass Matters in Nijmegen.

Elf bassen in willekeurige volgorde

‘Misschien kunnen we beter onder pseudoniem

in het blad. Want dit kan nog weleens lastig worden...’

Paul SipsPaul is de gastheer en bespeelt alle bassen. Van slappartijen die zo door Marcus Miller gespeeld kun-nen worden tot prachtige fretloze partijen waarin de geest van Pastorius duidelijk aanwezig is; hij kan het allemaal. Met een grote grijns op z’n gezicht maakt hij het de panelleden soms erg lastig…

Basgitaar blindtest

VLNR: Paddy van Rijswijk, Paul Sips, Phaedra Kwant en Marc Vandes

16 deBassist deBassist 17

Rickenbacker, hè?’ ‘Joah’, klinkt het instemmend bij de mannen. Phaedra: ‘Deze bas heeft die oudere, dikke, passieve sound.’ Marc: ‘Dit is absoluut geen slap-bas, dat klinkt hier gewoon niet op. Superlelijk.’ Phaedra gniffelt. ‘Superlelijk, Paul. Volgende!’Een modern slapgeluid klinkt ons in de oren. Ze zijn het snel eens. Phaedra: ‘Dit is een dunner geluid dan die Yamaha van net. Heel strak, geen karakter.’ Marc: ‘Zit wel een mooie knor in.’ Paddy: ‘Is dit niet die Yamaha?’ Phaedra, zeer stellig: ‘Nee, ik vind hem nog veel rechter dan de Yamaha.’ Phaedra vindt hem niet mooi. ‘Hij heeft geen ballen aan de onder-kant.’ De aanwezigen moeten lachen om het gezicht van Phaedra. ‘Ik zeg ’t weleens tegen leerlingen en die schrikken dan een beetje, haha!’

’55 PrecisionMarc: ‘We zijn over de helft.’ Paddy, nog altijd wat verzuchtend: ‘Tja…’ Over de volgende bassen zijn ze het snel eens, de ’55 Precision is herkenbaar. En dan komt er iets moois: zingende fret-loze klanken. Paddy: ‘Daar heb je Pino. Ja, mooi. Stingray, duidelijk.’ De rest is het er roerend mee eens en ze hoeven niets meer te horen. Paul wil nog even doorspelen, maar het is niet nodig. Marc: ‘Ik hoor hier echt Pino Palladino bij Paul Young, ook al speelt Paul nu wat Pastorius-licks. Dit is écht de Stingray, honderd procent.’ Paddy: ‘Het hoog is zo herkenbaar. Ik weet niet hoe ik het moet omschrij-ven, maar ik herken het. Het is zo anders dan de fretless Fender Jazz. Die is donkerder. Dat is echt niet dit geluid.’ Marc: ‘Toen ik Paul Young hoorde, wilde ik ook leren bassen. Wat mooi is dat. Zo herkenbaar, zo uniek.’

GokkenTerwijl het panel nog even de Stingray de hemel in prijst, speelt Paul Sips alweer op de volgende bas. Het gaat langs het panel heen. Marc, na een minuut: ‘Dit is alweer de nieuwe bas, hè?’ Paddy: ‘Misschien de Alleva Coppolo. Maar het is zo lastig.’ Phaedra: ‘We gokken het d’r op.’ Marc: ‘Het klinkt wel als een 60’s Jazz.’De volgende bas moet volgens het panel de ’76 Stingray zijn, wat vrij snel herkend wordt wanneer Paul de basgroove van Higher Ground inzet. ‘Juist, het is de Stingray’, klinkt het lachend van de tafel. ‘Deze sound prikt zo lekker’, volgens Phaedra. ‘Net zoals de Stingray fretless.’

De laatste bas is dan, logisch, de Fender fretless volgens het panel. Paul begint met de beginnoten van Pastorius’ Portrait Of Tracy, gevolgd door wat andere licks. Maar het panel luistert niet meer. Het is de Jaco Pastorius fretless.Paddy wil graag nog wat bassen opnieuw horen om zijn twijfelgevallen in te vullen. Na nog wat luisteren, veel moeilijke gezichten en een hoop strepen door het lijstje zijn ze het eens over de volgorde. Nog voordat Paul bekendmaakt wat de echte volgorde is, evalueren ze nog even.

GrijnsPhaedra: ‘Ik ben wel benieuwd of ik de Yamaha goed heb. Ik wist dat zo zeker.’ Over de mooiste sound zijn de panelleden het wel eens. De fret-less Music Man Stingray. Ook zijn ze erg enthousiast over wat de panel-leden aanzien voor de 60’s Jazz Bass. Phaedra: ’Van de Alleva Coppolo had ik eigenlijk meer verwacht, die viel tegen.’ De grijns op het gezicht

De gebruikte bassenMaar liefst elf bassen zijn er voor de blindtest gebruikt. Wat staat er op de foto? Van links naar rechts:

Een heel oude: de ’55 Fender Precision. Niet het allereer-ste type, maar het tweede type met afgeronde body. Met enkelspoels pickup wijkt hij af van de latere Precision, die een split-coil heeft. Sting speelt nog altijd op zo’n 50’s Precision.Alleva Coppolo vijfsnaar. De bassen zijn handgebouwd in New York door eigenaar Jimmy Coppolo en benaderen perfect het 60’s Jazz Bass-geluid. De Alleva Coppolo kwam als een van de favorieten uit de test.De Yamaha BB5000A is een van de beroemdere Yamaha-modellen. Voor velen was de Yamaha BB de eerste profes-sionele bas. Menig studiobassist heeft er ten minste één in de collectie.De ’76 Music Man Stingray heeft al een heel leven ach- ter zich. De Stingray staat bekend om zijn stevige punch en knor. Sessiebassist Louis Johnson (onder meer Thriller van Michael Jackson) speelt vrijwel altijd op een Stingray.Een nieuwe bas in een oud jasje, de Fender ‘Pastorius Tribute’ fretless uit de Custom Shop. Geheel nagebouwd naar het origineel klinkt deze bas alsof het Jaco’s bas is die hier bij Bass Matters staat.

De ’77 Music Man Stingray fretless. Pino Palladino speelde in de jaren ’80 op zo’n beetje iedere popplaat met de fretloze Stingray, en daarmee heeft hij het geluid onmiskenbaar gemaakt.Een Jazz Bass uit het eerste jaar, de 60’s Fender Jazz. Nog voorzien van stacked pots, twee potmeters boven op elkaar. Twee keer volume en twee keer tone.De ’75 Fender Jazz is er eentje uit de privécollectie van Bass Matters. Met z’n esdoorn hals is het een echte ‘Marcus Miller’. Om helemaal zijn sound te benaderen, heeft Paul Sips er een Aguilar OBP-1 voorversterker in gebouwd en de brug vervangen door een ‘Badass’-brug.De Modulus Quantum vijfsnaar is een moderne bas met actieve EMG-DC-elementen en een hals van grafiet.De Rickenbacker 4003 is er eentje uit 1988. De 4003 is de opvolger van de beroemde 4001. Bekende bespelers van de Rickenbacker-bassen zijn onder anderen Paul McCartney, Lemmy Kilmister en John Entwistle.Als laatste een prachtige ’62 Fender Precision, de ‘oer-Precision’ die we kennen van onder anderen Pino Palladino en James Jamerson.

deBassist 19

van de ondertussen aangeschoven Paul Sips wordt per seconde groter. Paul: ‘Dit is wel heel erg, haha. Mag ik ’t bekendmaken?’‘Nummer 1 was de Alleva Coppolo en nummer 9 was dus de 60’s Jazz. Grote ogen aan de overkant van de tafel kijken vol ongeloof via Paul naar mij. Phaedra: ‘Echt? Nee... Dan vond ik de Alleva Coppolo dus supermooi en de 60’s Jazz Bass erg tegenvallen.’Wanneer Paul aankomt bij de veronderstelde Yamaha BB, valt Phaedra bijna weer van haar stoel. Het bleek niet de Yamaha BB te zijn, maar de Modulus. Vol ongeloof kijkt ze Paul aan. ‘Shit, toch mis. Hoe kan het toch?’

Stomme foutenAls laatste komt Paul aan bij de categorie ‘fretless’. De concentratie is wat weg bij het panel en de einduitslag lijkt al vast te staan. Paul: ‘Ha,

nou komt het!’ Wederom die grote ogen tegenover Paul en mij. Marc, vol ongeloof en teleurstelling: ‘Neee…!’ ‘Ja, nummertje 8 was de Pastorius fretless.’ Paddy: ‘Nee, kan niet, dat meen je niet!?’ Marc: ‘Nee joh, je maakt ’n geintje, man.’ Phaedra zit nog in over de Yamaha. ‘Het verbaast me dat ik die Yamaha verkeerd had.’ Paddy en Marc horen het niet eens: ‘Afschuwelijk dit. Het kan niet en ik geloof het ook nog niet.’ Paul: ‘Moet ik ’t nog een keer spelen?’ Het panel stemt in: ‘Graag.’Nog wat zuchtend zitten ze aan tafel. Dit hadden ze toch niet gedacht. Paddy weet zijn fout, het niet herkennen van de Alleva Coppolo terwijl hij er twee bezit, toch nog goed te praten. ‘Het goede nieuws is dat waar we allemaal dachten de 60’s Jazz te horen het de Alleva Coppolo was. Het stomme is, dat ik twee Alleva’s heb en het ook fout had. Het goede nieuws is ook dat ik denk dat het een 60’s Jazz is. Maar die fret-less Stingray... shit, man...’

‘De Yamaha BB heeft geen ballen aan de onderkant’

Phaedra KwantPhaedra studeerde basgitaar aan het conservato-rium van Amsterdam en is een veel gevraagde bassist. Ze speelt onder andere bij Krystl, Hind, Veldhuis & Kemper en haar eigen band McChicks. Onder de naam ‘Phaedra’ brengt ze dit jaar haar tweede solojazzalbum uit. Naast bekendheid in Nederland ligt ook Japan aan haar voeten, hele-maal nu ze daar een platencontract heeft. Phaedra speelt met Lakland- en Fender-bassen over Aguilar-versterking.

Marc VandesMarc studeerde basgitaar aan het conservatorium van Rotterdam en tourde met Tasha’s World in bin-nen- en buitenland. Op dit moment speelt hij met Van Der Aa’s en Zekhuis in de Nederlandse thea-ters. Marc is docent basgitaar aan de Nieuwe Veste in Breda en is gastdocent aan de Rock Academie in Tilburg. Hij speelt met zijn Celinder- en Fender-bassen over Aguilar-versterking en gebruikt Dunlop-snaren.

Paddy van RijswijkPaddy is als enige van de drie autodidact en pro-moveerde in zijn tienerjaren van slaggitarist naar bassist. Hij leerde het bassen door eindeloos mee te spelen met de radio. Hij werkt met arties-ten als Mathilde Santing, Frank Boeijen en Candy Dulfer. Momenteel is hij iedere vrijdag te horen in de huisband van Club Dauphine in Amsterdam. Hij speelt met Alleva Coppolo-bassen over Aguilar-versterking.

deBassist 21