Sun Shower

Evincepub Publishing Nehru Nagar, Bilaspur, Chhattisgarh 495001

First Published by Evincepub Publishing 2020

Copyright © Krishna Prasai 2020

All Rights Reserved.

ISBN: 978-93-89988-27-7

Price: Rs.199/-

This book has been published with all reasonable efforts taken to

make the material error-free after the consent of the author. No part

of this book shall be used, reproduced in any manner whatsoever

without written permission from the author, except in the case of

brief quotations embodied in critical articles and reviews. The

Author of this book is solely responsible and liable for its content

including but not limited to the views, representations, descriptions,

statements, information, opinions and references [“Content”]. The

Content of this book shall not constitute or be construed or deemed

to reflect the opinion or expression of the Publisher or Editor.

Neither the Publisher nor Editor endorse or approve the Content of

this book or guarantee the reliability, accuracy or completeness of

the Content published herein and do not make any representations

or warranties of any kind, express or implied, including but not

limited to the implied warranties of merchantability, fitness for a

particular purpose. The Publisher and Editor shall not be liable

whatsoever for any errors, omissions, whether such errors or

omissions result from negligence, accident, or any other cause or

claims for loss or damages of any kind, including without limitation,

indirect or consequential loss or damage arising out of use, inability

to use, or about the reliability, accuracy or sufficiency of the

information contained in this book.

Sun Shower

KRISHNA PRASAI

INIHAHANDOG KO

Para sa Bundok Everest, ang pinakamataas

na bundok sa daigdig

Paunang Salita ng Tagapagsalin tungo sa Wikang Filipino

Sang-ayon sa aking kaibigan na si Joachim Baaden, mas kilala sa alyas na

Kim nagma-may-ari ng Plus leader P. Ltd sa Nepal, isang kilalang

International Leadership Trainer ang makatang si Krishna Prasai ay isa

sa pinakasikat na makata sa bansang Nepal kung saan matatagpuan ang

pinakamataas na bundok, ang bundok ng Everest. Ang kanyang mga tula ay

isinalin sa iba’t-ibang mga wika ng iba’t-ibang mga bansa.

Si Krishna Prasai ay tubong Nepal at nagmula sa mga dugong bughaw ng

Nepal. Isa siyang napakamisteryosong tao para sa akin. May kakaibang talino,

malalim na kaalaman sa maraming kababalaghan at hiwagang nangakabalot

sa ating daigdig at mundong ginagalawan.

Mahiwaga siyang mangusap subalit ayaw niya ng nakakasakit ng kalooban ng

iba.

Naniniwala siyang ang lahat ng bagay na nilikha ng Diyos ay may kahulugan

at kinalaman sa ating buhay. Napakalaki ng pagpapapahalaga niya sa buhay

ng sangkatauhan.

Sa aming pagiging malapit na magkaibigan, nakilala ko ang kanyang malalim

na pagkatao, na hindi basta-basta kayang tarukin ng isipan ng isang

ordinaryong tao. Siya ay may malawak na imahinasyon, ang kanyang mga tula

ay hindi ordinaryo. Katangi-tangi ang kanyang mga akda.

Sa paghahanap ng katotohanan, nilibot niya ng maraming beses ang iba’t

ibang bahagi ng ating daigdig. At natagpuan niya ang tunay na kaligayahang

hindi nabibili ng yaman.

Sumusulat siya mula sa kaibuturan ng kanyang puso, at sa tulong ng kanyang

karunungan at kaalaman na tanging siya lamang ang may katangian.

Kumakatha siya ng kanyang sariling mga salita at berso at labis ang kahusayan

ng kanyang imahinasyon. Tulad ng mga hiwaga ng ating daigdig. Tulad na

lamang ng madalas niyang sabihin “ako ay ipinanganak sa pinakamataas

na lugar, at mamamatay ako sa pinakamataas na lugar.” “Mas gusto

ko sa palagi sa sahig matulog sapagkat bumagsak man ako hindi ako

mahuhulog”.

Ang pang-unawa o interpretasyon mo at ang kanyang interprestasyon ay

mahirap magtugma sapagkat ang kanyang wika ay nagmula sa paanan ng

tanyag at pinakamataas na bundok sa buong mundo ang bundok

Sagamartha na tanyag sa tawag na Mt Everest.

Ako ay labis na pinagpala na maging kaibigan niya at mapili niya ako na

magsalin ng kanyang unang aklat ng mga Tulang Zen sa wikang Filipino at

ng iba pa niyang mga tula.

Isa siyang mabuti at napakabait, matulunging tao na ginugugol ang maraming

oras upang mapalaganap ang kapayapaan sa daigdig, Bagay na hindi na

gaanong binibigyang pansin at bibihira na tayong makatagpo ng ganitong uri

ng tao sa mundo.

Kanyang itinalaga ang kanyang buhay sa pagtulong sa mga mahihirap at

kahabag-habag na mga tao. Isa siyang pilantropo, na ang pangunahing layunin

sa buhay ay kung paano siya makakatulong sa iba. Si Krishna Prasai ay

kakaibang-kakaiba sa mga kasabayan niya sa mundo ng literatura, dahil

hinahanap niya ang makapagbabago sa ating mundo na hindi iniisip ang

sariling pakinabang.

Humanda ka sa pagbagtas at pagdiskubre ng kanyang mga kaisipan at malalim

na kaalaman na bunga ng maraming taong paglalakabay at pagsasaliksik niya

sa hiwaga ng buhay.

Eden P. Soriano y Trinidad Pilipinas

Disyembre 15, 2019

भन्नै पर्दा Zen अनुयदयीहरू भन्दछन् ध्यदनर्र्ान (जेनर्र्ान) मोक्षको कलद हो। ध्यदनर्र्ानलदई आधदर मदनेर सृजजत कवितदहरू परदचेतकद ध्यदनदश्रित उच्च र्र्ानहरू हुन् र ध्यदनचेत जीिनकद सहस्र पदटदहरूको सम्यक् प्रकटीकरण पवन हो।

ध्यदनर्र्ान युग ौँरे्खि मदनिसमुर्दयले भोवगरहेको सत्यको उद्घदटन हो र जीिन भोगदइकद हरेक पदटदहरूमद यसले अवनिदया भूममकद िेजलरहेको हुन्छ। ध्यदनर्र्ान मदनिचेतनदमदमिको मदनिोमचत मनन मदत्र होइन; समग्र प्रकृवत र चरदचर जगत्मद गररने मदनिीय न्यदय पवन हो। अक्षरहरूबदट जन्मिएकद पर्दिलीहरू कुनै िदर् िद कदलीन रङ्गरोगनविनद नै सुन्दर हुन सक्छन् भने्न मलदई लदवगरहन्छ । कवितद जसौँगदना र्ब्दहरूमद लगदइने कृत्रत्रम गदजलले कवितदको र्दश्वत ममामदमि कुठदरदघदत गर्ाछ भने्न मेरो िैचदररक बुझदइ हो । आपूmलदई मचने्न, आपूmलदई आफैँ जस्तो गरेर बुझ्ने र आपूलदई जीिनको र्दश्वत सत्यसौँग अनुभूत गने र्र्ानलदई नै ध्यदनकवितदको र्र्ानले सदौँधेको हुन्छ । जीिनभोगदइकद पमछल्लद दर्नहरूमद संसदरभर छररएर रहेको नेपदलको म जलक र्र्ान ध्यदनचेतनदलदई विमभन्न विधदमद पढ्र्द मैले वनकदलेको वनष्कर्ा पवन यही हो। सददहन्मत्यक सृजनयदत्रदकद क्रममद यो पटक मैले मेरद अमघल्लद विधदहरूभन्दद सिािद पृिक् र न लो विर्य ध्यदनकवितद Zen poems लदई छदनेँ । त्रकनत्रकन यसपदजल मलदई िोरै लेख्न, कम अक्षरहरूसौँग िेलेर चुरो कुरद मदत्र कवितदमद गना मन लदग्यो । पूिीय ऋवर्मुवनहरू विर्ेर् गरेर ब द्ध धमाको बदह्य मुलुक मुख्यत

पूिीएजसयदमद प्रत्यदगमन भएसौँगै ससंदरभर विकजसत भए पवन नेपदलमद भने कम प्रचलनमद रहेको आफै्न मदटदको सुगन्ध बोकेको ध्यदनर्र्ानमद कवितद लेख्न मन रमदयो; नेपदलकै अनददर् र्र्ान िैदर्क चेतले सदौँधेको दर्व्यज्ञदनको प्रदविमद समददहत हुन मन लदग्यो यसिा मैले ध्यदनकवितद रोजे र यसैको सूत्रदधदर बनेँ । पुस्तक प्रकदर्नको क्रममद आफ्नद मन्तव्य र धदरणद लेखिदर्एर सहयोग गनुाहुन ेरदष्ट्रकवि मदधिप्रसदर् मघममरे, विश्व प्रजसद्ध कोररयदली कवि को उन, आयदमेली कवि बैरदगी कदइौँलद, प्रजसद्ध अङ्ग्ग्रेजी अनुिदर्क सददहत्यकदर ब्रोर्र एन्थोनी सदिै, अंग्रेजी अनुिदर् र विर्ेर् सहयोगकद लदवग कवि मनु मञ्जिल, महेर् प ड्यदल, प्रवत विर्ेर् कृतज्ञ छु । अन्त्यमद यस पुस्तकको त्रफजलवपनी भदर्दमद अनुिदर् र प्रकदर्न गरेर महत्वपूणा र गहन योगर्दन गनुाहुने र्दजलन त्रफजलवपनी कवि ईडन पी त्रत्रवनर्दर् (Eden P Trinidad) लदई हृर्यरे्खिनै धन्यिदर् दर्न चदहदनु्छ।

नदगपञ्चमी — कृष्ण प्रसदई

स्टोन हदउस, अनदमनगर कदठमदन्ड नेपदल

Mga salita ni Krishna Prasai patungkol sa kanyang mga tula

Inaangkin ng mga tagasunod ng Zen na ang pilosopiya ng pagninilay-nilay ay

tumutukoy sa pilosopiya ng kaligtasan. Ang mga talatang kinatha sa tela ng

pagbubulay-bulay ay nabibilang sa pilosopiya ng okultismo ng pinakadakilang

paghahayag, at ito ay ang tunay na pagpapakita ng maraming pananaw ng

pang-unawa ng kosmiko.

Ang pilosopiya ng pagbubulay-bulay ay isang pagpapahayag ng matandang

karanasan ng tao, at mayroong matalik na ginagampanang papel sa pang-

araw-araw na pamumuhay. Ang pilosopiyang ito ay hindi lamang isang

makataong pagmumuni-muni sang -ayon sa abot ng kaalaman ng tao,

niyayakap din nito ang makataong hustisya na ipinapatupad sa kabuuan ng

kalikasan at ng bahagi ng daigdig kung saan may buhay.

Matibay ang aking paniniwala na ang mga talatang pinagtagni-tagni mula sa

mga salita ay maaring maging karapat-dapat sa banayad na pagpapalagay na

hindi kinakailangang turuan pa ng mga “ism” o bigyang kulay ng anumang

edad. Ang pagkukunwari upang makatawag ng pansin ay nababahiran ang

ultimong pangunahing katotohanang nakaaapekto sa kinakatawan ng mga

tula.

Ang pilosopiya ng Zen ay pinapalooban ng mga pilosopiya ng sariling -

pagpapatupad, ang paggamit ng pagmamalasakit at ang karanasan ng sarili sa

sukdulang katotohanan. Ito ang aking kunklusyon, pagkatapos ng matinding

pagsasaliksik ng yaman ng pilosopika ng Nepalese na nakakalat sa iba’t-ibang

istilo sa buong daigdig.

Sa aking mga sariling pagsasaliksik sa panahon na ito, pinili ko ang Zen, isang

istilo sa halip na naiiba mula sa aking karaniwang pagpili. Para sa mga

kadahilanang hindi naipahahayag, sa pagkakataong ito, aking naranasan ang

isang malalim na paghimok na sumulat ng maigsi, nililimitahan ang mga ito

ang nilalaman ngunit higit pa ang ipinapahayag.

Bagamat namumulaklak ang Zen sa mga banyagang bansa, lalo na ang mga

bansa sa timog Asia na kung saan ang aming sinaunang matatalinong ninuno

at Buddhismo ay nangibang lupain at nanirahan doon, isinagawa ko at

binigyang kulay ang mga local na kulay taglay ang masamyong amoy ng lupa

ng Nepalese, na may kumpletong kamalayan na ito ay nagmula sa

Nepalese,kahit na hindi pa ito husto sa pagkakabuo.

Ramdam kong tila ako ay pumapailalim sa banal na kaaalaman, may tanda ng

mga antigong pilosopiyang Nepalese. Pinili ko ang Zen, at bukal sa aking

kalooban na maging angkla kung saan ang mga baguhang talatang nabuo sa

kanilang pagpapasimula sa Nepal ay maaaring maging kalakip.

Ipinaabot ko mula sa kaibuturan ng aking puso ang aking taos-pusong

pasalalamat, sa lahat ng manunulat na nagkaloob ng napakatalinong panunuri

ng aking mga tula. Utang ko ang aking pasasalamat kay Eden P Soriano

Trinidad sa kanyang pagsasalin mula sa Wikang English tungo sa Wikang

Filipino.

घामको वर्ाा

१०८ जेन कववताहरू कृष्ण प्रसाई

१ मेरो बसे्न घर मैले आफैँ बनदएौँ । ऊ वनजीि मियो, म सजीि मिएौँ । एक दर्न उसले आफै्न ढोकदबदट वनजीि बनदएर मलदई नै वनकदल्यो ! २ ऊजदार्वि िदयुयदन चढेर विरे्जसएपमछ हेनै नहुने रूिजस्तो भएर िइुजलयो मेरो रे्र्को िसन्त ! ३ बदौँचुन्जेल पैसद गवनरहन्थ्यो मरेपमछ हेरेको उसको कफनमद गोजी मिएन । ४ कस्तो कमजोर छ मदने्छ ! ऊ आफैँ ले खिचदएको कदगजको फोटोजवत पवन बदौँच्न सक्दैन !!

५ ऐनद हेरेको उसले मलदई नै मचनेन म जो हुौँ, त्यो रे्िदउनै मदनेन । ६ मैले गुरदौँस रटपेँ र जसउररदर्एौँ सगरमदिदलदई ७ आगोसौँग डरदउौँथ्यो ऊ जीिनको अन्तन्तम पल अविस्नदन गरेर आगोमै वबलदयो । ८ कोइलीलदई पवन सहर मन परेनछ आज वबहदन— ऊ मेरै छेउ आएर रोयो ।

९ ऊ आउौँर्द रोएर आयो, र जदौँर्द रुिदएर गयो । १० कसरी बदौँचु्न गधदले ! घदौँससौँग मदयद गदौँसरे !! ११ र्दन्तन्तको कदमनद गरै् नेतदले उडदएको परेिद— उसकै आरे्र्ले मध्य आकदर्मै मदररयो ! १२ हजदर ौँको सङ्ग्ख्यदमद रहेकद अङ्गरक्षकहरूबीच एउटद बदर्सदह सपररिदर मदररयो; मदने्छको सरुक्षद कसले गने अब!

१३ मुगदकद मदलदहरू— मोती, मदखणक र मखणहरू— सब–ैसबै ढुङ्गदझौँैै लदगे मलदई जीिन बुझेपमछ ! १४ आफूजस्तै अरूकद लदवग बदौँच्न पहदडले मलदई सुटुक्क भन्यो...! १५ चीसोको रदजधदनी अन्टदक्र्र्टटकद— पेन्गुइनको एकल सदम्रदज्य सदइबेररयदकद हदौँसहरूले कोसी टप्पुकद चरदहरूले— कसरी प्रेम गना सक्छन् वतनलदई, जवतसुकै सुन्दर भए पवन । १६ एकजनदले के गना सक्छ र ! र्सजनदले समदएपमछ ।

१७ वतनीहरूले कदनलदई छेडे, नदकलदई झन ्हेनै नहुने पदरे; धेरै ठदउौँ िोपेर, अनेक ौँ ठदउौँ रोपेर, दर्न सम्म सदस्ती दर्ए आफू सजजने नदममद । १८ पदहलो बोली बोलदउने, पदहलो र्ब्द जसकदउने, पदहलो पल्ट दहौँडदउने, उनै मेरो पदहलो पदठर्दलद । उनी भन्दद रदम्रो अरू कुनै कवितद छैन ...! सूयाको पदहलो त्रकरण— मेरी आमद !! १९ विष्णुमदयद, झलमदयद, िगमदयद, र दर्लमदयद यी सबै मदयदहरू— मलदई सदनो छौँ र्द बेहुलो बनदउनेहरूको नदम हो ।

२० वतमी एक्लै नबस एक्लै त हदौँसु्नको पवन के अिा र ! हदौँस्नलदई पवन सदिी चददहन्छ । २१ अंर् मदगेको छैन, बैङ्ग्क लुटेको पवन छैन, मदने्छ मदना त टदढदको कुरद भो कसैलदई र्दसनसम्म पवन गरेको छैन; वतमीलदई बोकेर पहदड चढ्छु म, सधौँैैजसो वतमीले दर्एको िदएर वतम्रै सदमदन बोक्छु म— मदने्छ होइन क्यद ! म गधद हुौँ ! गधद !! क्ष् जबिभ लभिभच ैदयगनजत २२ छदतद नभएको म कद छोपेर मुसलधदरे पदनील ेदहकदाएर गयो, उसलदई सदरै मजद भयो होलद भोजलपल्ट म ज्वरोले िजलौँर्द ।

२३ महौँगद रे्र्हरूले सस्तद रे्र्कद मदने्छहरूलदई त्रकलोको भदउमद त्रकने्न गछान ्। सदमथ्र्य छ पैसदमद विभदजजत छ मदवनस। २४ पवत मदररएछ क्यदरे ! धोबी चरो धेरै बेरसम्म रोएर गयो; आौँसु सत्रकएपमछ चङ्गद हुन्छ मन ! रुन पवन त आौँसु हुन ुप¥यो वन !! २५ वतम्रो पूजद गनेहरूको मदत्र, वतमीले कल्यदण गरररह्य भने यदर् रदि, ईश्वर ! वतम्रो पूजद चदौँडै समदि हुौँरै्छ । २६ अरूमदमि उमभएर, अरूलदई नै टेकेर, अरूकै रस चुसेर, संस्कदर पढदइरहेछ — सुन्दर फूल सुनदिरी !

२७ सल्लदकद पदतहरू गीत गदउन जसपदलु हुन्छन्... ! मदत्र हदिद बहनपुछा वतमी नभए पवन हुन्छ । २८ ित्रकल र न्यदयदधीर्मद फरक त्यवत छ— ित्रकल बचदउन िोज्छ , न्यदयदधीर्चददहौँ बचदउन सक्छ । २९ बुद्धले मूवतिको विरोध गरे मद्सले मदने्छपूजदको अनुयदयीहरू त गजबकै रहेछन् ! सबैभन्दद ठूलद मूवति उनीहरूकै बने...! विचदरको वबजोग िवपनसकु्न छ संसदरमद । ३० इन्द्रेणी बनेर प्रकृवतले वतमीलदई जसकदइरहेछ जीिनकद रङ्गहरू ।

३१ कहदौँबदट आयो ऊ मेरो बगौँैैचदमद मलदई नै िदहद छैन नररिलको एउटद पदत रोजेर त्यो कमी चरदले झुन्डन्डने गुौँड बनदयो, गुौँडमभत्र गोबरले जलपेर जूनकीरी टदौँस्यो , उज्यदलो बनदयो िीमतीसौँगको पदहलो रदतलदई; एकदर्न एकदएक सुनदमी चल्यो, त्यसैदर्न हरदयो ऊ पवन छोडेर मलदई— उसकद अपूणा बच्चदसदहत फुटेकद फुलहरू र हल्लल्लरहेको ररत्तो गुौँड । ३२ त्यो परम् ज्योवत, त्यो पुण्य ज्योवत, सङ्गमकदलको प्रर्ीि सङ्ग्केतसौँगै अब अन्तन्तम बनेर वनभ्न लदगै्दछ ...! ३३ आौँिदमद आौँसु यसरी बगे ! जसरी नर्ी बग्छ; िदहद छैन वतमी कहदौँ छ ! आौँसुले िोजजरहेछ ... !!

३४ अजलकवत उकदलो अजलकवत ओरदलो वपउने पदनी, छहदरी र स्वच्छ हदिद हररयदली, फूलहरू र जङ्गली फल पहदडले दर्एको उपहदर— मदवनसहरूकद लदवग । ३५ जवत भोकदए पवन बदघ कदहल्यै घदौँस िदौँरै्न आफ्नो जसकदर आफैँ गछा ऊ— अरूको जसकदरमद आौँिै लदउौँरै्न यर्दकर्द बदघ— जसकदर नपदएरै मन ेगछा । ३६ एउटद र्विर्दली प्रधदनसेनदपवत सहस्र जनेलहरूलदई दर्नहुौँजसो उर्ी गछा, म कद पर्दा सम्पूणा रे्र्लदई न ैर्दसन गछा । तर जब आफै्न घरमभत्र पस्छ; वनरीह, ऊ आफंैै र्दजसत हुन्छ ।

३७ मधेसमद हुके पवन, मधेसमै बढे पवन; मेरो पररचय मदत्र पहदड हो । बदबुको अंर् बोकेको छ पहदडले, आमदको हंस बोकेको छ पहदडले; म पहदडलदई मदयद गछुा । ३८ ऊ आफ्नो घर आफौँ ैै बनदउौँरै्न, जबजास्ती हडप्छ अरू सदनदकै गुौँड अवन बच्चद कोरल्छ त्यसैमद । जजत्न सक्दैन उसलदई कसैले युद्धमद— बच्चद हुका नमदत्र पदउनुपछा... अवन आफै्न गौँैुडधनीसौँग युद्ध गछा र अन्त्यमद उसैको हत्यद गछा । कोइली !“ कुहु... कुहु ...!!” कवत मीठो बोल्छ ! ३९ मचठीहरू जलदएर सम्झनदको न्यदनो तदपेँ, मेरो स्वगीय प्रेमको मलदमी कसरी जदनु म !

४० “सबैभन्दद ठूलो सजदय सुिी नहुनु हो ।” “जवत पुरुर्दिा गछौैे; प्रदरब्ध त्यवत नै बजलयो हुन्छ ।” “नयदौँ रदम्रो लदग्छ, तर यदर् पुरदनो गररन्छ । ” तर यी सबै भने्न ििदहरू ईश्वरको विद्यदलयमद पढेकद ईश्वरकै विद्यदिीहरू मिए ! ४१ कसैले मदनै परै्न मछमचममरदहरूलदई, लदि ौँ मछमचममरदहरू— एकै पटक धतीबदट बददहर वनस्कन्छन् र अको दर्न रे्ख्नै नपदई एकैपटक सबै मछान् । ४२ हदमी कदौँडदहरू पहरद दर्इरहेछ ौँ । ती सुन्दर फूलहरू कसैले नरटपून् आततदयी छ मदने्छ चौँै ैवतमीलदई चढदएर पुण्य लुट्न िोजजरहेछ ।

४३ आौँसु मलदई असदधै्य मन पछा !! यद्यवप म वतम्रो आौँिदमद आौँस ुरे्ख्न चदहन्नौँ ! ४४ गदई— रङ्गहरूमद बदौँदडए पवन, जसमदनदहरूमद छुरटए पवन, जदतहरूमद विभदजजत भए पवन, दर्इरहेछ सबैलदई सेतै रू्ध ! ४५ िदङ्ग्नोसम्म नभएको वनिास्त्र संसदरको कदिबदट पदहलोपल्ट मेरै आमदलदई रोएर सुनदएको मिएौँ... आमदजस्तै कवितद ! ४६ जब वतम्रद आौँिदले मेरो रु्ुःि सम्झेर अजलकवत आौँसु झदरे; मलदई यस्तो लदग्यो— म त्यही आौँसु बनेर जममनमद झरररहेछु....!!

४७ मैले वबसे पवन ऊ मलदई वबसाौँरै्न । वनुःर्ुल्क बचदउन सधौँैै पलपल आइरहन्छ । ऊ आएपमछ िदहद हुन्छ— म बदौँचेकै छु भनेर । कदहलेसम्म आउौँछ ! उसैलदई िदहद होलद ... ! ४८ अरूलदई त रे्ख्छु र हेछुा वनयवत यस्तै छ— आफौँ ैैलदई रे्ख्न भने ऐनद नै हेनुापछा । ४९ लदटोकोसेरो धेरै बहदनदमद दर्उौँसो आौँिद रे्ख्रै्न । अमभर्ि छ ऊ—आौँिद चलदउन पवन सक्दैन । घुमदउनै परे ऊ जसङै्ग टदउको फनफनी घुमदउौँछ । पदपहरू धेरै लुकदउन सत्रकन्छ भनेर लदटोकोसेरो सधौँैै अौँध्यदरो नै मन परदउौँछ । ५०

पर्दा तदने्न र उघदनेलदई न त र्र्ाकले रे्ख्छन् न त कलदकदरले नै रे्ख्छन् तर ऊ सबैलदई रे्ख्छ । ५१ भुइौँचदलो ! के हल्लल्लएको मियो म भदगेँ ज्यदन जोगदउन आफन्तहरू छदडेर । ५२ बदर्सदहसौँग हीरदको औैँठी छ , हीरदको औैँठीमद इच्छदमरण हुन्छ । ५३ हेर्दा सुन्दर रे्खिने सेतो दहमदलल ेकदलै बनदएर िदयो मेरद अनुहदर र औौँलदहरूलदई— र्यद रहेन उसमद त्रकन ऊभन्दद चीसो छ उसको मन ! ५४

क्यदलेन्डर बनेर आयो ऊ फेसन बनेर गयो ऊ स्वदगतसौँगै वबर्दइ गरेँ नयदौँ िर्ालदई मैले । ५५ इन्द्रेणी पर्दा धेरै नदचेर िदकेको मयूर आफ्नो िुट्टद हेरेर आफौँ ैै रोयो ! ५६ अछुत मदवनएकी र्िरीको जुठो बयर िदएर अदहलेसम्म बदौँमचरहेछन् , ते्रतद युगकद रदम । ५७ क्यदमेजलयन रङ्ग बर्ल्न जसपदलु हुन्छ प्रत्येक पटकको जसकदर गर्दा रङ्ग बर्लेर नै ऊ जसकदर गछा । बसे्न ठदउौँअनुसदरको रङ्ग, जसकदरअनुसदरको रङ्ग, र म समअनुसदरको रङ्ग । यसरी नै बदौँचेको हुन्छ ऊ कुनै भ्रष्ट नेतदजस्तै ।

५८ मैले यसै धतीले उमदरेको अन्न–फलफूल िदएौँ, यहीौँको पदनीले वतिदा मेटदएौँ, यहीौँको हदिद हो; जो हमसेद फेरररहनु्छ । आकदर्लदई वनुःर्ुल्क हेछुा ; सूया, धती, पहदड, समुद्र र तदरदहरू— सबै मेरद आफन्त छन ्। सबैलदई पदएर कवत भदग्यमदनी छु म ! ५९ रु्ई नर्ीको सङ्गम पवित्र हुन्छ भन्छन ्मलदई पवन मन लदग्यो रु्ई भएर बदौँच्न ६० ऊ आउौँछ , आएपमछ कसैगरी मैले जदनैपछा । ६१ पिानुपछा ! समय आएपमछ— पुनजाि हुन्छ वतम्रो पवन ! पुतलीझैँ, झुसुलेहरूबदट...

६२ “सरक्सदन८ ! वतमी अजल होची भए पवन उमेर उस्तैउस्तै हो भनेर” प्रस्तदि ग¥यो सगरमदिदले— लदज लदवगरहेछ ! बेहुली हुने सम्झेर ! ! ८र्जक्षण कोररयदको सबैभन्ददअग्लो पहदड

६३ मृत्युर्ण्ड पखिि रहेको कैर्ी ठदनेर मैले दर्एको मदसु कुकुरले पवन िदएन !

६४ रदिण फेरर जन्मिनुपछा पूरद हुन पदउनुपछा उनकद अधुरद योजनदहरू— सुगन्ध भररएको सुन, स्वगा पुवगने जसौँढी र मचनीको बवगरहन ेसमुद्र चददहएको छ धतीलदई ।

६५ वतमीले सुन्य त्रक सुनेन ! िोलदले सदरङ्गी रेट्र्द ढुङ्गदमद ठोत्रकएको पदनी रोएको मियो पहदडलदई सम्झेर ।

६६ सधौँैैसधौँैै एवनमन८, गौँगटोमदमि नै बुइ चढेर बस्छ र गौँगटदले गना लदगेको सदमुदद्रक जसकदर िदहै नदर्ई पदहलद आपूm िदन्छ । गौँगटो अघदउनुभन्दद पदहलद उसकै वपठ्ूौँको एवनमन अघदउनुपछा । समुद्रको कदनुन पवन गजबकै रहेछ ! गौँगटदको वनयवतजस्तै ! ....!! ८एवनमन (सदमुदद्रक परजीिी) ६७ कस्तो रदम्रो ! एउटद सम्रदट् मुकुट फुकदएर मदने्छ हुन रदजी भयो । ६८ वबजुलीको नदङ्गो तदरमद लहर ममलदएर चरदहरू बस े। अमभर्ि छु म— त्यसरी बस्न सक्दक्दनौँ ! ६९ वतमीलदई रे्ख्र्द मलदई वतिदा लदग्यो, नवनको मदन्डन्दन भन ेनदङै्ग वपउौँछु म वतमीलदई !

७० सुनको लङ्ग्कदझैँ कहदौँ मियो र अयोध्यद ! सबै गररब ! सबै मभिदरी !! चोना लदयक िस्तु नै नभएपमछ, त्रकन लगदउनु तदलद !!! ७१ िदहद हाौँैुरै्न उसलदई ! उसले जीिनभर िोजजरहेको सुगन्मन्धत िस्तु— उसकै नदइटोमद बदस बसेको छ भनेर..., जदहले पवन मूल्यकै कदरणले मदररइन्छ मृग ! र लुरटन्छ उसको बहुमूल्य कस्तुरी !! ७२ ठूलो भए पवन सुपदरीको बोट ह वतमी, हदमी छदयद र ओत अरूबदटै जलन्छ ौँ । ७३ कोवपलद फत्रक्रएपमछ म वनर्दएौँ सपनदमद हदम्रो सौँगै फुल्ने बदचद छ ! ७४

वतमीले आौँसु पुछेको रुमदल हो यो पिदले पवन जदौँरै्न, भदिनदको सदइनो पदनीले कसरी मेरटन्छ ! ७५ िनकीरदहरू झ्यदन्तम्मन्छन ्मखणको प्रकदर्मद ...! जब आहदरको लदवग आफै्न मखणको जदल िदप्छ सपाले; नअघदउन्जेलसम्म पत्तै हौँैुरै्न सपालदई मखणविनदको अस्तस्तत्व ! आहदरदको पयदाय जब हररन्छ मखण कसैबदट; अवन बहुलदउौँछ ऊ ! समदि हुन्छ मखणसौँगै—आपूm पवन ! ७६ हदिदको गवतसौँगै जलङ्गदहरूमद बेररएर दहमदली ध्वजदपतदकदहरूले “ॐ मखण पद्मे हुम्” मद बुद्ध जवपरहेछन् । दहमदल पवन रोयो उसको आौँसुल ेम मुि भएौँ ७८

ममलेरै िदन्छन् , ममलेरै बस्छन् , जवत धेरै भए पवन मदहुरी र कममलदहरू । तजयगकबलम बलतक बलम र्भभक। ७९ अन्यदयी पदइलदहरूल ेधेरै कुल्चेपमछ िेिै नसकेर मैले सपनदमद चढ्ने गरेको दहमदल आज मेरै अगददड लड्यो । ८० उनै सूयालदई हेरेर म धन्य भएौँ; जसलदई मेरद पुिदाले हजदर ौँ िर्ाअमघ पुजेकद मिए । ८१ मदने्छ त छली पो रहेछ ! मर्दरी र मदउते बनेर रत्यदउने कलद बेच्रै् ऊ आफैँ पवन बदौँमचरहेछ ।

८२ पदनी पर्दा— जङ्गलहरूले पवन गीत गदउौँछन् । मीठो सङ्गीत भछान् पहदडहरूले । इन्द्रेणीले प्यदस मेट्छ नर्ीहरूबदट । आकदर् भने इिदलु छ— िकदाइरहन्छ घररघरर सहनर्ील धतीलदई । ८३. हदमीले बुझेन ौँ एकअकदाको भदर्द तर अचम्म ! हदम्रद अियिहरू रमदए भदर्दविनै उनीहरू आफै्न भदर्दले कुरद गरे, हदत ममलदए, र िेल्न िदल े... उनीहरूकै आदर्म भदर्दमद । र्गत बmबर्ष्लनमि ८४ जूनलदई छुने इच्छद मियो बदर्लको प्रिेर्आज्ञदको पिदाइमै आकदर्मै रोइरह्यो... ! १

८५ वतमीले क्यदमेरदमद कैर् ग¥य मैले आौँिदमद कैर् गरेँ हजदर ौँ िर्ारे्खि ... म आौँिदले नै तस्तिर उतदछुा ! ८६ अजलकवत बढ्न रे्ऊ— िर र पीपल हदमी र्म्पती फैजलन र बजलयो हुन प्रेम र जीिनकद लदवग हदौँगदबदटै भए पवन जरद हदल्छ ौँ ...! ८७ मनसुनझैँ आयो ऊ मलदई छोयो र हदौँसेर गयो । ८८ पखिि रहेछ अझै, पोहोर सदल पवन मलदई हेना नपदउौँर्द फुल्नै मन लदगेन रे गुरदौँसलदई !

८९ घदम सूयासौँग मदत्र हुन्छ घदम सूयाले मदत्र दर्न्छ । मेरो सूया, म वतमीलदई िेिै सक्दक्दनौँ वतमी सधैँ घदम भएर आइरहू— म पवन बदौँच्न चदहनु्छ वतम्रो ऊजदामद वतमीले दर्एको घदमसौँगै । ९० मरेर पवन रु्ुःि दर्इरहेकद हुन्छ , यदर् वतमी वनद्रदमद घछुदाैै भने । ९१ ढुङ्गद त ढुङै्ग हो त्यो ढुङ्गद— घर बनदउन कदम लदग्छ, सडक कुर्दउन कदम लदग्छ, समुद्रमद पुल उठदउन विभदजजत त्यो— जब महदन् हुन्छ; अवन सबैभन्दद महौँगो हीरद बन्छ !

९२ मैले उनकद ती आौँिदहरू हेरेँ, सय िर्े हदतहरू मदयदले समदएौँ र मैले रे्ख्न नपदएकी मेरी हजुरआमदलदई रे्िें । ९३ कस्तो अचम्म ! कदहल्यै पररचय नभएकद उनीहरू पदहलो पररचयमै हदमीलदई समेत एक िचन नसोधी एकआपसमद धक फुकदएर िले्न िदले ! हदमी भने हे¥यदहे¥यै भय ौँ...!! ९४ सूयाबदट र्वि चोरेर लदजलमदको, चन्द्रबदट र्ीतल रटपेर सुन्दरतदको, अवन सदगरबदट गदहरदइ जलएर नीजलमदको, आकदर्ले एकदएक भन्यो— म अब बदर्सदह भएौँ !

९५ रु्ध पवन तदन्छन् , ऊन पवन लदन्छन्, भदरी पवन बोकदउौँछन्, अर्ि के हुनुपछा उलै्ट मदरेरै िदन्छन् ... वतनीहरू मदने्छ हुन ्!! महदन् मदने्छ ! ...!! ९६ जून र तदरदलदई च्यदपेर अकै िृत्तको िोजीमद भदगै्द मियो आकदर् मैले सम्झदएर रोकेँ आकदर्को र्ीत मेरो दहमदललदई मन पछा । ९७ तदरदहरूलदई वबसु्कन बनदएर नदङ्ग्लदमद सुकदएपमछ धक फुकदएर मैले रदतभर जूनसौँग िेलेँ ।

९८ मेरो रे्र्— जहदौँ अझै पवन जीवित छन् ; धोएको कपडद बटदरेर पदनी वनचोर्दा आफै्न सदसुको घदौँटी सक्र्रम्झने बुहदरीहरू ! ९९ झ्यदलबदट फुत्त मछरेर बदमछटदको बहदनदमद वतमीलदई सुम्सुम्यदउौँरै् मनसुन पोखियो वतमीभरर वतम्रो र्रीरभरर । १०० मैले स्वदगत गरेँ तदली बजदएर आफै्न मृत्युर्ण्डलदई ! १०१ ऊ िसी मघसदरररहेको मियो... िसीलदई के िदहद ! बगरेसौँग उसको नदतद !!

१०२ कस्तो अचम्म ! जवत धेरै गह् ौँ हुन्छ ; उवत नै मछटो र् दडन्छ नर्ी पदनीको भदरी बोकेर । १०३ अिी अमघ बढेर भनै्द मियो मलदमीलदई— म पदहलद जदनु्छ वतमी वबस्तदरै आउनू ...! १०४ स्वगाबदट अपहररत पदररजदत हेनै नपदई वतमील ेम फुजलदर्नु्छ छुनै नदर्ई वतमीलदई म झररदर्नु्छ ; बरु लदगोस् धतीकै बदत ! १०५ ऊ असल छ । आौँिदमद रदख्र्द पवन वबझदउौँरै्न । तर ऊ कुनै सपनद रे्ख्रै्न ।

१०६ कस्तो वनयवत ! मरेपमछ उसलदई जुम्रदले पवन छोड्यो ...! १०७ जदहले पवन वनिास्त्र नुहदउौँछ दहमदल वनिासै्त्र हौँैुर्द सुहदउौँछ दहमदललदई । १०८ जममन हदौँस्यो ! आपूmलदई त्रकने्नको आयु सम्झेर !!

Sun-Shower (A collection of 108 Zen Poems)

By

Krishna Prasai

KRISHNA PRASAI President, Jara Foundation Poet, Travel Writer, Storywriter Email: krishnaprasai2013@gmail.com Phone: 00977-9851033283 A postgraduate in Nepali Literature and Sociology

Krishna Prasai made his debut in writing in 1975 with the publication of his poems in Jhapa-based periodical Suryodaya. Originally from Dhaijan, Jhapa and presently a resident of Anamnagar, Kathmandu. Mr. Prasai edited Nepali Samasamayik Kavitahroo, an anthology of contemporary Nepali poetry when he was just 24 years old and exhibited a rare literary talent he possessed. Till date, the works Mr. Prasai has published include Gham Nabhayeko Bela (poems), Ghamko Barsha (Zen poems in Nepali, English,and Korean, later translated into Sinhalese, Hindi, Burmese and Bengali), Prakshepan (stories), Anubhootika Chhalharoo (travel essays) and many other works published separately in periodicals. Mr. Prasai has also edited Chhariyeka Kehi Prishtha (essays) and three other works, besides translating one book. Mr. Prasai is basically known for his Zen poetry and poetry rooted in local Nepali epistemology. Till this date, he has been awarded with Yogi Naraharinath Award, Dharanidhar Koirala Award, UNFPA Essay Prize etc. He is the Chairman of Jara Foundation, and Treasurer of Devkota Lu-Xun Academy, a literary organization. He is also associated with Rotary International. Also, a stakeholder with several other literary organizations,

Mr. Prasai has got his works translated into several languages like English, Korean, Sinhala, Hindi, Assamese, Maithili, German, Burmese, Bengali, Marathi, Guajarati, Arabic, Tamil, Romanian, Philippine, Spanish, Italian, Serbian, Uzbekistan, Vietnamese, Chinese, Japanese, Russian. He has visited coordinated literary and cultural events on behalf of Nepali delegations to countries like India, China, Japan, Hong Kong, Korea, Burma, Thailand, Bhutan, Singapore, Malaysia and Indonesia, Sri Lanka, UAE on literary and personal missions. He has also hosted several groups of writers visiting Nepal from Korea, Japan, India, Burma, Srilanka, UAE, Bangladesh and China. His contributions towards the expansion of Nepali literature into the international arena have always been commendable. www.jarafoundation.org

EDEN SORIANO TRINIDAD Jara Foundation Nepal International Vice-President Poetic Galaxy “Atunis” Board of Director Member: China Poetry Network China Writer network

She loves learning new things, achieving and accomplishing great

endeavors in life that will bring great impact to humanity as a

whole.

It is her advocacy to promote peace, harmony, and global healing

through poetry.

Eden was born in the beautiful province of Zambales, the Philippines where the sweetest mangoes can be found and that is recorded in the World Guinness book of records. She has been a Professional License, an overly dedicated Teacher for many years, and currently the School Director of an outreach and mission school Lucio Abrigo Memorial Learning Center, Inc. which she pioneered and helped established since 1991. From June 1986 to December 2003, she served as Radio Licensed volunteer daily radio host, programmer, program producer over radio DWRF 1458 khz of Far East Broadcasting Company (FEBC) in Amungan, Iba, Zambales, Philippines. Her radio program focused on family matters. On November 1, 2019 she has been interviewed and featured in ASSAM Writer's Mirror India. She is the only Filipino Poet Representative and A Lifetime Achievement Award has been bestowed upon her on the 12th Guntur International Poetry Festival and Poetry on Wheels held in Guntur Andra Pradesh and Hyderabad, India September 18-23, 2019.

Her Eden Blooms, a bilingual book has been released on this occasion, translated and published by Dr. Lanka Siva Rama Prasad. Eden translated in the Filipino Language an epic poetry book of Dr. Lanka Siva Rama Prasad, titled The Casket of Vermillion”, and poems of other foreign poets. She was also chosen to translate in Filipino Language the 108 Zen Poems a poetry book titled Sun Shower and other long poems of Zen master Krisha Prasai of Nepal, published by Evince Publishing together with her Eden Blooms 2 titled, “Symphony of Souls”. She is an appointed AMBASSADOR of HUMANITY 2019 by the Hafrikan Prince Art World (HPAW) Dr. Waheed Musah. On September 29, 2018, she was one of the top speakers for the International Humanitarian Conference held in the University of Ghana, Accra, Ghana Africa. An International Honorary Awardee of World Institute of Peace (WIP) as WORLD ICON OF PEACE & PROTOTYPE OF CANDOR, PC 2019. She is the PRESIDENT of “KIWANIS GLOBAL CHILDREN EMPOWERMENT”, PHILIPPINE LUZON DISTRICT, DIVISION 2B1” located in San Agustin Iba, Zambales with International Motto “Serving the children of the World”. Every Saturday or Sunday her poems are being translated in Spanish, recited and aired by poetess radio hosts Leticia Guzman, Felipe de Jesus A. Hernandez or by herself over Internet Radio in Mexico Vision Universal Radio program VOCES Y PLUMAS DE UNAMOS AL MUNDO CON LA POESIA both in English and Spanish Languages. She also gives beautiful rendition of her poems and of other poets. Her poems can also be read at https://atunispoetry.com www.poemhunter.com.

http://maivanphan.vn/default.aspx https://ourpoetryarchive.blogspot.com/2020/02/eden-soriano.html Several of her poems have been featured in International Book Anthologies and Online magazines such as the : World Healing World Peace 2020, USA, World Peacemakers Focus International Book-India January 2020, World Peace Anthology Book -Mexico, 12th Guntur Anthology Book 2019- India FM 30 Winter magazine 2019/2020 by Rosebooks in USA, Our Poetry Archive February, 2020 Online Magazine V-5N-11(OPA), Azahar Revista Poetica- Online Magazine Enero 2020, Amaravati Poetic Prism Book, 2019 Hyderabad India, Atunis Galaxy Anthology Book ,2019, Different Truths Anthology on Autism Awareness Book 2019 Microrelato Club Literario” Versos desde el Pilcomayo” Los Reyes De La Tertulla”anthology book, Bolivia 2019”. On June –August 2018 issue- Department of Education featured her poem titled “May Isang Guro” (Once There Was a Teacher) in DEPED ZAMBALES JOURNAL, Philippines. On September 29, 2018 – bestowed upon her a Medallion as PENTASI B World Poet Laureate 2018 by the Founder of Pentasi B and Father of Visual Poetry Doc Penpen Bugtong Takipsilim at the International Humanitarian Conference in the University of Ghana, Accra, Ghana, Africa. On July 31, 2018 – bestowed upon her a Medallion and Plaque of Recognition as PENTASI B World Featured Poet 2018 by the founder of Pentasi B and father of Visual Poetry Doc Penpen Bugtong Takipsilim.