Postacie, acryl, płótno, drewno 18 x 31 cm, 2000

W sztuce Zenona Windaka kwestia dotycząca formyto pytanie a raczej zaproszenie do nad uczestnictwa,bowiem to, na co patrzymy, niekoniecznie musi byćtym, co widzimy. Zaiste już poeta Aczaria Santiwedaw "Przewodniku po ścieżce Bodhisattwy" pisał:"Poznawszy swój umysł od strony przeszkadzającychkoncepcji i myśli prowadzących donikąd, dzielnyBodhisattwa powinien pewnie utrzymywać go wrównowadze, stosując uzdrawiające moce".

Mam tu na myśli stan umysłu odbiorcy, na któryskłada się przede wszystkim doświadczenie estetyczno-moralne i wynikające stąd implikacje o charakterzewykładni etycznej wikłające widza w obraz świata życiaaktywnego. Bowiem typ twórczości artysty ZenonaWindaka to medytacja w akcji, ciągłe podejmowaniewyzwań o charakterze niespodzianki, niosącej różnedoznania artystyczne, wizualne, duchowe. Zmierzatak usytuowany ontologicznie artysta w stronę pod-świadomości odbiorcy sprzężonej z pierwotnym,archetypicznym wyborem obecnego wcielenia czyraczej wyboru roli społecznej w świecie zastanegochaosu formy i treści. Język formy wizualnej u ZenonaWindaka zostaje niezwerbalizowany i drastyczniezmierza w krainę uczucia, w której materia nie grapierwszych skrzypiec, gdzie czucie jest rudymentarnąwartością. Taniec śmierci postindustrialnego, poprze-mysłowego karnawału sztuki obecnej stwarza wciążbombardujące nas wielokulturowe pociski multikuitiprowadzące do wyalienowanej świadomości estety-cznej i również całkowicie wyobcowanego przeżyciaemocjonalnego związanego z nawarstwieniem sięwielofazowych warstw percepcji zafałszowanej wcałym tego słowa znaczeniu. Światło, a więc kolorowyparadoks malarstwa Zenona Windaka, tak jak w staro-żytnym ćwiczeniu buddyjskim staje się zaproszeniemdo samoświecenia, gdzie artysta niczym perfekcyjnyGuru wskazuje drogę pełną rozwidleń i sekretnychkorytarzy, gdzie adept poszukujący doskonałości,oparłszy się światowi ułudy, wytrwale osiąga samopo-znanie poprzez zaprzeczenie europejskiemu duali-zmowi ciała i duszy. Pełnia człowieczeństwa realizujesię tu poprzez bezustanne przenikanie się tego, costworzone z tym co interpretowane czyli przekazuartysty z odbiorem widza.

dr Tadeusz Sośniak

strona 1: Droga, acryl, płótno 20 x 20 cm, 2012 Dwie góry, acryl, pastel, papier 15 x 30 cm, 2003

Układ, acryl, ołówek, tektura 10 x 10 cm, 2012 Czerwone pole, acryl, tektura 10 x 10 cm, 2012

Compo 4, acryl to x 10 cm, 2012 Chimera, acryl 20 x 20 cm, 2000

Peysage, acryl, płótno 50 x 70 cm, 2011

Oś, acryl, płótno 20 x 20 cm, 2012