Sokrates

• Urodził się w 469 roku p.n.e. w Atenach, gdzie zmarł w 399 roku p.n.e. • Sokrates był pierwszym z wielkiej trójki

filozofów greckich.• Mieszkał w Atenach, gdzie nauczał

prowadząc dysputy z przypadkowymi przechodniami na ulicach miasta.

• Nie opuszczał swojego rodzinnego miasta, za wyjątkiem trzykrotnego udziału w wyprawach wojennych. Walczył jako hoplita w bitwach pod Potidają, pod Delion i pod Amfipolis

PODSTAWOWE INFORMACJE:• Syn kamieniarza Sofroniskosa i akuszerki

Fainarete.• Żył w Atenach, gdzie głosił swoje poglądy

filozoficzne. • Został skazany na karę śmierci za bezbożność i

psucie młodzieży.• Karą było wypicie cykuty.

Ciekawostki• • Arystofanes uwiecznił Sokratesa

w „Chmurach”. Widział w nim ucieleśnienie bezcelowych rozważań, pychy i nieróbstwa.• Sokrates porównywał swój „zawód” do pracy swojej matki. Mawiał, że pomaga swoim rozmówcom dojść do prawdy, tak, jak akuszerka pomaga w narodzinach dziecka. • Platon opisał przebieg procesu Sokratesa w dialogu „Obrona Sokratesa”.

CO CIEKAWEGO GŁOSIŁ:• Cnota to dobro bezwzględne.• Tożsamość dobra i władzy.• Metoda dochodzenia do prawdy – dialektyka. • Dwie metody rozmowy:- elenktyczna - maieutyczna

POGLĄDY SOKRATESAIntelektualizm etyczny

To stanowisko Sokratesa odnośnie problematyki moralnej.

Cnota

Wg Sokratesa jest wiedzą czyli poznaniem. Przeciwieństwem cnoty jest wada, która jest brakiem wiedzy i poznania czyli ignorancją. Jeśli bowiem istotą człowieka jest dusza, a dusza jest rozumna i świadoma, wówczas tym, co duszę w pełni urzeczywistnia, jest właśnie świadomość i rozumność. Poznanie czyni duszę piękną,

czyli taką, jaką być powinna.

1.Cnota jest dobrem bezwzględnym

2. Cnota to pożytek i szczęście

3. Cnota jest wiedzą: wiedza jest cnotą

POGLĄDY SOKRATESADobro i zło.

Według Sokratesa nikt nie może chcieć zła jako zła. Jeśli człowiek pragnie zła, to tylko dlatego, że wydaje

mu się dobrem. Kluczem do tego, by dążyć ku temu, co naprawdę jest dobrem, jest poznanie tego, co nim jest. Jeśli ktoś czyni zło – robi to z niewiedzy. Tak więc – nikt nie „grzeszy” dobrowolnie (słowo „grzech” musi być w

tym miejscu ujęte w nawias, bo też nie miało za czasów Sokratesa takiego znaczenia, jak ma w kulturze

chrześcijańskiej). Wszelkie zło pochodzi zatem z nieświadomości; nikt umyślnie zła nie czyni. Skoro

bowiem dobro jest pożyteczne i gwarantuje szczęście, nie ma powodu, aby ktoś, kto je zna, nie czynił go.

POGLĄDY SOKRATESA Wypracowanie metody dochodzenia do prawdy, a

tym samym do cnoty.

Do prawdy dochodzi się poprzez specjalnego rodzaju dyskusję, zwana dialektyka.

• W swoich rozmowach z Ateńczykami Sokrates posługiwał się dwiema metodami: • metoda elenktyczna - sprawdzanie i zbijanie twierdzeń

rozmówcy poprzez wyprowadzanie z nich konsekwencji doprowadzających w końcu do tezy absurdalnej lub sprzecznej z twierdzeniem pierwotnym (aporii);

• metoda maieutyczna (dosł. położnicza) - polega na dopomożeniu uczniowi w uświadomieniu sobie prawdy, którą już posiada, poprzez umiejętne stawianie pytań; wg. Sokratesa tylko ludzie brzemienni posiadali wrodzone intuicje o wiedzy.

SŁYNNE CYTATY:• Wiem, że nic nie wiem.• Jemy, aby żyć, nie żyjemy, aby jeść.• Głód jest najlepszym kucharzem.• Najmądrzejszy jest, który wie, czego nie wie. • Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie

mylą się nigdy.

UCZNIOWIE SOKRATESA

PLATONŻył w latach od ok. 427 - 347 r.

p.n.e.

UCZNIOWIE SOKRATESA

Antystenes

z Aten (ok. 436-365 p.n.e.), filozof grecki.

UCZNIOWIE SOKRATESA

Arystypz Cyreny (ok. 435-366 p.n.e.),

filozof grecki.

UCZNIOWIE SOKRATESA

Ksenofont

Żył w latach ok. 430 - 355 p.n.e. historyk ateński.

Najmądrzejszy jest, który wie czego nie wie.

Wszelka dusza jest nieśmiertelna.

Strzeż si

ę ludzi, którzy

są pewni tego, że

mają rację.