Smarty Pants’ News

Persoonlijke noot van de auteur. Het leven blijft gelukkig altijd vol verrassingen. Het gebeurt dan ook vaak dat het ding dat we het meest vrezen, uiteindelijk datgene wordt, waar we het meest om geven. In mijn geval betrof dit honden. Ik was bang voor ieder exemplaar, groot of klein. Ik liep de straat over als ik ze tegenkwam, alles om een ontmoeting te vermijden. Vandaag de dag, steken de honden de straat over om mij te begroeten. Mijn eerste eigen medebewoner was een prachtige Cavalier King Charles Spaniël, wiens leven helaas in het teken stond van ziek zijn. Hij was de meest dappere kleine charmeur die ik ooit heb ontmoet. Vivi, zoals we hem noemden, was en is tot de dag van vandaag onze onbetwiste ster, een ster die mij ervan overtuigde dat wij de rechten van en respect voor de hond moeten onderzoeken. Dit betekende dat ik de levenswijze van honden ging bestuderen. Een hond is een man zijn beste vriend, maar zijn wij dat ook voor de hond? Geven we ze wel voldoende van onze tijd, hebben we wel het juiste budget om goed voor ze te zorgen? Of kan en moet dit ook anders? Onze zoektocht door een wir war van commerciële belangen van bedrijven en emoties van de consument, resulteerde in een belangrijk besef: de tijd is gekomen voor honden, ieder met hun eigen karakter en achtergrond, om te zeggen hoe zij het graag zouden zien. Willen ze respect, toewijding, een goede gezondheid? Het voor de hand liggende antwoord laten we over aan uw verbeelding. En zo ontstond de wereld van de Smarty Pants Society. Een kleurrijk geheel van kleine snobs, woeste strijders en keurig aristocratische opgepoetste neuzen, hoog in de lucht. Zij worden omringd door professionele vrienden: hun eigen detective B.B., maar ook dierenartsen, journalisten, designers, ze hebben zelfs hun eigen Stichting. De Smarty Pants’ favoriet is een kleine, jonge zelfstandige ondernemer. Een ondernemer die al de noodzakelijke hondenbenodigdheden in huis heeft, met een charmant zuidelijk accent spreekt en door onze doerakken liefdevol Broeder Mat wordt genoemd. In de eerste editie van dit tijdschrift, maakt u kennis met onze Smarty Pants Society. Welke honden maken deel uit van dit illustere gezelschap? Wie zijn zij en wat zijn hun eigenaardigheden? Wat zijn hun idealen en welke avonturen beleven zij? Ga er lekker voor zitten en maak kennis met verhalen en informatie over de Smarty Pants Society, een must voor iedere hondenliefhebber! Heel veel leesplezier,

3

Voorwoord

Sheila Fields

Een dag in het leven van Queen Mary 8 Dierenarts Gerd Theel geeft advies... 11 Twee onafscheidelijke vrienden, Prof. Cap & Collin 12 Pixie was totaal in de war... Was ze een wolf? 15 Smarty Pants’ bibliotheek 20 Deel 1 van het Detective verhaal: ‘Murder they said...’ 22 De Huisdiersuper.nl: Interview met directeur Martijn Kluit! 28 Actualiteiten: de honden rechtbank 31 The best of Smarty Pants’ facebook 32 Dog Fashion: Swarovski Crystal... Hondenhalsbanden en armbanden voor mama! 34 Smarty Pants’ vuilnisbakkenmeisje, Pixie 40 Smarty Pants gaat op winter vakantie! 42 In het volgende nummer & colofon 43

4

In dit nummer:

Koningin Mary Collin, de journalist Bossy Gwennie

Pixie, Spaanse immigrante Professor Cap Dinky, de fijnproever

Sir Gijs, Pixie’s vriendje Perla, de speurder Henry dear Henry

Senna, de detective Shabby, hoofd beveiliging Boney Crunch, de advocaat

5

Smarty Pants redactie

De plek waar wereldproblemen worden beslecht in minuten en huiselijke klachten over de hoeveelheid voedsel die een ieder wenst, vaak in uren! Ze laten ons vaak lachen en soms huilen. Die kleine groep doerakken confronteert ons met de werkelijkheid van het leven en de fantasie van het leven, een prachtige combinatie. Soms werken ze ons op de zenuwen, maar meestal genieten we van hun verschillende karakters die samenvloeien als het zonlicht. Hun geklaag en gemopper, zo herkenbaar voor ons allen! En wie weet, misschien zijn jullie ze wel eens tegen-gekomen op de straat, misschien wonen ze wel om de hoek….. In ieder geval is 1 ding duidelijk: deze intelligente, maar o zo snobistische groep strijders, zijn hier echt en gaan voorlopig niet meer weg!

Fairy Cottage

7

Afgezien van het feit dat ik beeldschoon ben,

een tikje arrogant en een snuifje zelfinge-nomen, ben ik niet bepaald een hond die blaakt van gezondheid. Mijn vier poten zijn nog enigszins stevig. Mijn ruggenwervel ziet eruit als een kano. Mijn voortanden zijn al lang verdwenen. Mijn rechteroog dreigt uit zijn kas te vallen. Mijn immense brein is te groot voor mijn kleine schedel. Iedere dag een dosis van maar liefst 200 mg voorgeschreven medicatie houdt mij op de been. Ik probeer mijn gevoel voor humor te bewaren, situaties te evalueren en manipuleer graag de mensen om mij heen, zodat ik heerlijk verwend word. Laten we niet vergeten, ik ben een Cavalier, een van de vele zieke Cavaliers. Wij stammen af van Koningen en Koninginnen. Henry de 8ste had ons al rond zijn voeten scharrelen. Ik snak naar de dag dat de wereld ons ras met pensioen laat gaan. Een pensioen dat zeker tien jaar duurt en daarbij grote bakken met geld ter compensatie. Mijn favoriete bezigheid is het feestvieren met mijn vriendin het Vuilenbakken meisje Pix. We zien elkaar twee keer per week. We rommelen samen in het park Groeneveld en dan genieten we van heerlijke pannenkoeken in het super pannenkoekenhuis in Soest.

Je zou kunnen stellen dat ik tot op het bot verwend ben. Als mijn baasje kon, dan zou ze

de lucht verwarmen voordat ik die inadem. Ik word nooit alleen gelaten, krijg mijn maal-tijden op tijd, bezoek regelmatig de dierenarts en vergeet niet de beauty salon voor mijn nagels, mijn heerlijk ruikende vacht en het geparfumeerde badje, special ontworpen voor royalty. Ik hoor u allen denken, is dat baasje helemaal van lotje getikt? Waarom zo’n ver-wennerij? Is dat nu echt nodig?

9

Een dag in het leven van een Cavalier King Charles Spaniël, ze heet Queen Mary.

Pix is een perfect voorbeeld van een Vuilnisbakken meisje: zo gezond als een vis, kan alles eten, lage rekeningen van de dierenarts en altijd vrolijk. Af en toe mag ze me een kus geven, maar niet te vaak, ver-schil in stand moet er ten slotte blijven. Ons favoriete spel is ons verkleden met boa’s, hoeden en dan maar foto’s laten nemen. Twee vriendinnen die heerlijk de diva uithangen, waarvan duidelijk mag zijn, dat ik de enige echte diva ben. Maar toch hebben we iets belangrijks gemeen, Pix en ik: we hebben beiden een baasje die om ons geeft. Goed, ik ga eerst stoppen, het is al 18.00 uur en tijd voor mijn baasjes dagelijkse soap op tv. Dat betekent dat die lieve bazin van mij zo meteen die heerlijke velours stoel gaat verlaten om zich op te frissen in het toilet. En terwijl die oude schat op doorspoelen drukt, laat ik zien dat ik kan vliegen: ik spring in haar stoel en neem haar plekje lekker in. Ik zit dan lekker vooraan, doezel wat weg en droom van de sterren. Ik wens dan even kort dat mijn hele groep veilig is en dat we elkaar morgen weer zullen ontmoeten. Liefs voor alle Smarty Pants fans en tot gauw!

Queen Mary.

De Smarty Pants honden hebben natuurlijk ook hun eigen

dierenarts! Zo krijgen zij ieder seizoen tips van de dierenarts. Lees snel wat onze dierenarts Gerd Theel ons te vertellen heeft wanneer hij in gesprek is met onze Collin.

Collin: Dokter Gerd, waarom denken eigenaren zo vaak dat hun dier hier geen last heeft van vlooien? Dokter Gerd: Nou Collin, dagelijks zien we bijvoorbeeld wel een hond of kat die onder de vlooien zit. Voor degene die het nog niet weten......de vlooien die wij zien zijn het topje van de ijs-berg. De meeste vlooien zitten namelijk niet op de dieren, maar in de omgeving. Dus in de tuin en vooral in huis. En dan te bedenken dat onze dierenvrienden vaak ook nog op de bank of zelfs op bed mogen. Hier vallen de door de vlooien gelegde eitjes uit de vacht. Als ze uit- komen voeden de larven zich met organisch materiaal in die omgeving, vooral huid-schilfers maar ook vlooienontlasting. Deze ontlasting is vaak de eerste waarschuwing dat er een vlooienbesmetting aanwezig is. De kleine zwarte korreltjes zie je vaak als eerste in de vacht en op de huid van je huisdier. Bij een kat is het vaak moeilijk om levende vlooien te vinden. Zeker al je je bewust bent dat katten zelf heel goed zijn in het vangen van vlooien. Waar een vlo gemiddeld 3 maanden op en hond kan overleven is dat bij katten hooguit een week. Ook heeft lang niet elk dier jeuk als er vlooien zijn. Dus als u dacht dat u met kammen en doden van de gevangen vlooien aan vlooienbestrijding doet, heeft u het goed mis. Hier helpen alleen maar goede vlooien-middelen die een voortdurende bescherming bieden en de meeste vlooien al binnen een uur doden. Maandelijkse toediening is hierbij meestal noodzakelijk.

Collin: Dat klinkt ingewikkeld, dokter Gerd. Hoe onthouden onze baasjes dit allemaal?

Dokter Gerd: Inmiddels maken al heel wat dieren gebruik van ons Huisdier Preventieplan en zijn zo voor een vast bedrag per maand verzekerd van een goede be-scherming tegen deze, maar ook vele andere parasieten. Ook herinneren wij u dan maande-lijks dat het weer tijd is voor de parasieten-behandeling. Mocht u hier meer over willen weten, kom dan eens langs op de Zwarteweg 12a in Naarden of bel ons op 035-6945073. We leggen het graag aan u uit! Dierenartsenpraktijk Naarden Zwarteweg 12 a 1412 GD Naarden Tel: 035-6945073 www.dierenartsnaarden.nl

11

Collin, de journalist

Dierenarts Gerd Theel geeft advies…

Broeder Cap was de beste verhalenverteller van de groep. Als de dagen saai waren en we

verplicht binnen moesten blijven, dan konden we ons altijd ontspannen met Cap’s onge-looflijke onzinverhalen. Ieder woord werd met zo’n air van autoriteit uitgesproken, je twijfelde eigenlijk nooit aan de waarheid van zijn verhalen. En als hij niet serieus werd genomen, dan kon hij reageren alsof de hele wereld instortte.

Zijn ongeluk was dat hij maar één oog had.

Sommigen in de groep noemden hem ‘de Professor’. Er werd nooit over gesproken, we deden of onze neuzen bloedden, maar tot de dag van vandaag denk ik dat de professor homo was. Laten we zeggen dat hij één voet nog in de kast had en de andere al op de stoep. Hij leek nog niet te hebben beslist of hij zou gaan voor sekse T of sekse R. Hoe vaak heb ik de groep niet verteld dat vele honden samen een mooie wereld maken en dat ze daarom van de professor moesten houden en hem moesten respecteren voor alle kennis die hij aan ons heeft gegeven. Cap was goede vrienden met de dirigent van de Doggie Leaks en hij vroeg me vaak mee te gaan naar een soiree op de boerderij van Mac. Doodle. Hij was gek op muziek, zijn prachtige kleine voorpoten tikten mee op het ritme van de muziek. “Ik zie niet zo goed, mijn vriend, maar mijn oren hebben me nog niet in de steek gelaten. Alleen de pijn in mijn hoofd, Collin, is vreselijk. Het is net als schoenen dragen die drie maten te klein zijn. De troep die ze me twee keer per dag geven helpt een beetje, maar er gaat niets boven het geluid van zachte muziek, het zachte rollen van de golven, dat extra koekje dat ik niet mag eten, maar dat mijn leven draaglijk maakt. Ik zou deze wreedheid alleen om het geld natuurlijk wel kunnen verdragen

als de fokkers ook schoenen zouden dragen die drie maten te klein zijn, als ze hun kinderen fokken net zoals ze dat met mijn ras doen. Maar dat doen ze niet, Collin, dat doen ze niet. Het gaat om het geld mijn vriend, enkel en alleen het geld. Ze fokken ons en verkopen ons en zo financieren wij hun bescheiden levensstijl. En diegenen die niet langer productief genoeg zijn, geloof me mijn vriend, die eindigen niet met mooie muziek en die eindigen hun rijke oude leven ook niet met onder een appelboom liggen. Heb je enig idee Collin, hoeveel geld mensen aan ons verdienen, vanaf de eerste dag, letterlijk, vanaf het moment dat we onze ogen openen? Naast de fokkers zijn daar de dierenartsen. Naast de dieren-artsen is daar de voedselindustrie. En naast dit zogenaamd onschuldige gezelschap zijn er de medische tovenaars en hun hele industrie. Dan heb je nog de fabrikanten van hondenspeeltjes en accessoires. En tot slot, Collin, vergeet je de BTW niet die naar de overheid gaat? Noemde je net nog de dieren-verzekeringen? Dat is niet voor ons jongen, dat is niet voor ons. Als jij en je intellectuele vrienden eens zouden nadenken over wat ik je vertel, dan, geloof me, zijn jullie de enigen die de toekomst kennen. Onze toekomst is vandaag al bekend: volledig geregeld.

13

We wandelden verder naar de boerderij toe, de Professor en de Reporter. Twee intellectuelen, die wisten dat ze de wereld niet konden veranderen. Cap’s gedachten waren al weer ergens anders. “Collin, als je belooft mij volgende week naar de Kerstmarkt te begeleiden, dan zal ik je een goed bewaard geheim vertellen.” “Gaat het over liefde, Broeder Cap, een verloving? Gaat iemand de groep verlaten?” De Professor was zijn eigen vrolijke ik weer. De drama’s waren uit zijn gedachten verdwenen, muziek en romantiek hadden hun plaats inge-nomen. Het leven was nu precies zoals het moest zijn. Twee knappe honden, dromend van de komende uren en de realiteit die in de avondlucht verdween.

14

Er komt geen verandering. We genereren geld, tegen dat wapen kunnen we niet op. We zijn een handelsartikel dat onze eigen waardigheid ver-nietigt.” Ik zag dat ik het gesprek moest beëindigen. Er rolde een traan op de wang van de Professor, uit zijn ene oog. “Op een dag zullen de meesten van ons er niet meer zijn. Mijn grootvader heeft een erg mooie leeftijd mogen bereiken. Grijs haar, het hele verhaal. Na hem zijn de honden steeds jonger overleden. Ik heb geluk, mijn vriend, als ik de zeven jaar haal. Degenen die vandaag worden geboren, moeten het misschien wel met zes jaar doen, of vijf. Dus is er een kansje op een stukje marsepein, een wijngummetje, een klein botje met wat honing erin? Weg met mijn figuur! Weg met hoe ze ons eruit willen laten zien! Laten we drinken, eten en vrolijk wezen! Een bloedlijn is antiek, Collin. Maar al weten we niet wat we morgen hebben, vandaag hebben we nog wel.”

14

15

Waarom zijn er rasgebonden afwijkingen? U kunt het zich misschien nauwelijks voorstellen, maar er is een tijd geweest dat de hond niet bestond. De evolutie schiep de wolf, de mens selecteerde de hond. De oertijd In de eerste 4,5 miljard jaar dat de aarde bestaat, creëert de evolutie onder andere de wolf. Het soort verbetert zich door natuurlijke selectie: alleen de dieren die het best kunnen jagen en zo sterk worden dat ze de baas worden over een roedel, krijgen kinderen. Als je geen welpen grootbrengt die zich op hun beurt ook weer voortplanten, verdwijnt je erfelijk materiaal van de aardbodem. Heb je onvoldoende zuurstof om te jagen, minder stevig beenwerk, een slechte vacht, chronische verkoudheid, lever- of nierproblemen? Waarschijnlijk eindigt jouw stamboom, hier en nu. Survival of the fittest: degene die het best functioneert in het betreffende land en klimaat zorgt voor nageslacht. Samenwerken Later neemt de mens de wolf tot zijn medewerker. Het is niet meer de hoogste wolf in rang die zich mag voortplanten, maar de wolf die het beste kan samenwerken met de mens. Vind je het leuk om

Pixie bleef altijd werken aan haar intellectuele

vermogens stukjes in de krant, brochures over de medicijnen die Mary moet nemen. Waarom heeft de Koningin eigenlijk medicijnen nodig en zij, het vuilnisbakkenmeisje niet? De plotseling confrontatie met een wolvendieet uit de kranten joeg haar angst aan: serieus, ik ben een hondenmeisje? Als ik in de spiegel kijk zie ik toch geen wolf? En al die poeha over koolhydraten. Kom op Crunch, jij weet net zo goed als ik, kool-hydraten moeten we vermijden! Om eerlijk te zijn was de hele groep een beetje bang voor het onderwerp WOLF. Crunch herinnert zich een artikel, fantastisch geschreven door drs. Tjerk Bosje, die werkte bij het Medisch Centrum voor Dieren. Ooit was hij de specialist van die lieve Vivaldi. Zijn artikel zorgde weer voor rust in de groep: niemand maakte zich meer zorgen over het transformeren in een wolf en het aankomen door koolhydraten: iedereen kon weer terugkeren naar het normale leven, nu ja, sommigen van de groep. Een beetje hysterie is de Smarty Pants nu eenmaal niet vreemd.

Lees hier het beroemde artikel van drs. Tjerk Bosje, dierenartsspecialist interne genees-kunde der gezelschapsdieren Medisch Centrum voor Dieren, Amsterdam.

een schaap bij de kudde te houden, kan je sneller rennen dan een hert of een haas, kan je goed ruiken, ben je een goede ratten- of konijnenvanger of een imposante erfbewaker? Het baasje beloont je met een bak voer en helpt bij het (op)voeden van je nageslacht. Uit je nakomelingen kiest je baas de pup die je taken nog net een beetje beter kan uitvoeren dan jij. Geleidelijk verandert de wolf in een hond-voor-specifieke-doeleinden. Nog steeds is het leven hard. Een dier dat niet functioneert of ziek wordt kan rekenen op een genadeklap. Er zijn geen doctoren voor mensen, laat staan voor dieren. We worden rijk Veel, veel later gaat het zo goed met de mens, dat de hond niet meer nodig is als medewerker. De hond wordt een gezelschapsdier. Het voort-plantingssucces van het dier wordt niet bepaald door het recht van de sterkste of door je nuttig-heidswaarde, maar door de score op de honden-show. Schoonheid wordt belangrijker dan fysieke gezondheid. Er komt op schrift te staan hoe een bepaalde werkhond er uit moet zien: Dit ras heeft een korte neus, een kleine schedel, een lange rug, korte poten, huidplooien, bolle ogen, enz.,enz. De hond die volgens de keurmeester het beste bij het plaatje past wordt gekozen als stamvader en -moeder voor de volgende generatie. Behalve een rondje door de showhal hoeft het dier niet te laten zien dat hij fit is. En rijker Het leven gaat steeds sneller, de wereld steeds kleiner. Als je hond wint op de lokale show, ga je naar de nationale show en misschien wel naar de show in het buitenland. De winnaar (reu) van de

show mag dekken, niet één, tien, maar misschien wel vijftig of honderd keer. De winnares (teef) kan slechts enkele nestjes grootbrengen en is minder bepalend voor de toekomst van het ras dan de reu. De mannelijke nakomelingen van de succesvolle reu winnen ook weer lokale en nationale shows en mogen ook voor nageslacht zorgen. En zo komen we in de situatie dat de gemiddelde Nederlander een hond zonder nageslacht heeft, terwijl die succesvolste reu misschien wel duizend kinderen en een veelvoud aan kleinkinderen heeft. Ten gevolge van deze sterke selectie verdwijnt er veel variatie in het erfelijk materiaal. De meeste honden van één ras zijn binnen enkele generaties familie van elkaar. En wie wint er op de show? De hond met het meest uitgesproken uiterlijk. Korte neuzen worden korter, kleine kopjes kleiner, ogen groter, plooien veeltalliger, enz., enz. In deze evolutie waarbij niet de natuur, maar de mens bepaalt hoe een dier eruit moet zien, veranderen sommige rassen binnen een eeuw in de extreme variant van de werkhond van vroeger. En het ideaal beeld blijkt een handicap Neuzen worden zo kort dat dieren gaan snurken, oren zo groot dat ze gaan ontsteken. Schedels zo klein dat hersens er niet inpassen, bekkens zijn zo klein dat bevallen niet mogelijk is. Knieën staan zo recht dat kruisbanden scheuren, ruggen worden zo lang dat tussenwervelschijven knappen. Vachten worden zo wit dat ze gaan jeuken. Plooien gaan smetten en de afhangende oogleden vangen het stof van de straat. Naast deze zichtbare af-wijkingen blijkt de zeer succesvolle over-over-overgrootvader van je hond (en de stamvader van de duizenden achter- achter- achterneven van je

hond) een minder zichtbare erfelijke aandoening te hebben. Toen hij dood ging aan een erfelijke vorm van kanker, hartaandoening of blindheid, hadden zijn succesvolle zoons en kleinzoons ook al vele nestjes verwekt. Omdat hij inmiddels de stamvader is van misschien wel de helft van het ras, komt de ziekte zo vaak voor, dat het gaat opvallen. Dieren-artsen schrijven: “ras x heeft vaak aandoening y”. De minder mooie honden van het ras, hebben zich niet voortgeplant. De rashonden zonder deze erfelijke aandoening zijn mogelijk al uitgestorven. Hun gezonde genen zijn van de aardbodem verdwenen. Het dieptepunt Inmiddels zijn we aanbeland op het dieptepunt van dit verhaal. Lager gaan we niet zakken. En, laten we niet kwaadsprekend zijn, we zijn niet op dit dieptepunt gekomen door boze opzet, maar door overenthousiaste hondenliefhebbers. Het is de hoogste tijd om de weg naar boven weer op te zoeken. Op dit dieptepunt wil niemand blijven.

De weg naar de uitgang Inmiddels weet iedere hondenkenner wel dat het een beetje is misgegaan in het verleden. Jammer genoeg is nog niet iedereen overtuigd van zijn eigen aandeel hierin. Tevens zijn de meeste hondeneigenaren niet op de hoogte. Als fokker is het niet mogelijk om in je eentje deze situatie te veranderen. Als je niet naar de shows gaat, heeft je (gezonde) hond niet veel invloed op het nage-slacht. Als je wel naar hondenshows gaat, bepaalt de keurmeester wie de winnaar is (op uiterlijke kenmerken). De weg uit dit dal kan alleen worden gevonden door gezonde dieren te gebruiken en minder gezonde dieren uit te sluiten voor de fok. Deze taak is weggelegd voor de rasvereniging in samenwerking met de keurmeesters. Als hondeneigenaren iets willen doen om ellende te voorkomen, kunnen zij zich het beste verdiepen in de leuke en de minder leuke kanten van een ras. Alle informatie staat (doch niet altijd even betrouwbaar) op internet. Wat is er bekend over de aangeboren ziekten van een ras? Hoeveel last heeft het dier ervan? Velen laten zich in de luren leggen met verhaaltjes: dat een keizersnede niet erg is, dat de hond zo leuk snurkt, of dat het heel normaal is dat een hond van een bepaald ras niet oud wordt, enz. Als deze aandoeningen niet leuk zijn bij uzelf, uw uw partner of uw kind, dan is het ook niet leuk voor uw hond. Bij fokkers die niet tot dit inzicht komen, kunt u beter geen hond kopen!

Natuurlijk hoeven we niet terug naar de tijd dat de hond nog niet bestond. Of naar de tijd dat je, als je minder gezond was, dood ging van de honger of een genadeklap kreeg. Maar als we teruggaan naar de hond die het werk zou kunnen doen waar hij ooit voor gefokt is, die dus fysiek gezond is, zou dat al een geweldige stap voorwaarts zijn. De beste fokreu is de hond die 10 km kan rennen naast de fiets, dan een teef dekt en dan weer met opgeheven staart terug naar huis rent. Dieren die dit niet kunnen, moeten we een aangenaam leven geven en zorgen dat ze zo weinig mogelijk last hebben van hun “handicap”. Als het dier echt last krijgt van zijn handicap, kan de dierenarts helpen. Met deze dieren moeten we niet gaan fokken. Gelukkig werken vele fokkers, rasverenigingen en dierenartsen samen aan het uitbannen van erfelijke ziekten. Voorkomen is beter dan genezen. Doet u mee?

17

Wij zijn de slimste groep ter wereld en een tikje arrogant… Prof. Cap, Mary, Henry, Dinky, Collin, Pixie, Gwendaline, Sir Gijs, Perla, Shabby, Boney Crunch en George… strijdende viervoeters van de Smarty Pants Society om hondenleed te voorkomen! Drie maal per week ontvangt u een update van een groep hooghartige, betweterige, winden latende en super eigenwijze honden die zich hebben verenigd om hondenleed te bestrijden. Iedereen houdt van die eigenwijze rakkers! Sluit u ook aan bij onze familie en ga naar www.facebook.com/smartypantssociety en geef ons een Like!

Smarty Pants is een spannend detective verhaal en een aaneenschakeling van ‘hondenlevens’, geschreven vol humor en ironie. Humor die de ruimte biedt om na te denken en ironie die heel fijntjes de werkelijkheid laat zien. Heerlijk om te lezen voor hondenbezitters en voor iedereen die er van droomt ooit een hond te hebben. Verkrijgbaar in het Nederlands en Engels - € 14, 95.

Het ontroerende en vermakelijke avontuur van zeven dappere hondenmakkers die een plan maken om hun wereld te verbeteren. Ze waren vijf jaar geleden de klokkenluiders van de wreedheid en money making in de wereld van hunzelf en hun maatjes. Dit is ook een enig boek voor kinderen. Verkrijgbaar in het Nederlands en Engels - € 12, 95.

Ga naar www.smartypantssociety.com om één van deze boeken te bestellen in de Smarty Pants’ shop. De gehele opbrengst gaat naar onze Stichting!

20

Smarty Pants’ Bibliotheek

Ga naar www.smartypantssociety.com om één of meerdere kaarten te bestellen in de Smarty Pants’ shop. De gehele opbrengst gaat naar onze Stichting!

‘Detective verhaal – deel 1

‘Murder they said…’

Al zijn we maar kleine donderstenen, we hoeven

onze analyse niet op een weegschaaltje te leggen. Onze uitkomst is volledig betrouwbaar. Geen geklets, we weten precies waar de sporen naar toe leiden. Het waar en het waarom, man of vrouw, in leven of al heengegaan. Zijn wij arrogant? Lieve hemel nee! We zijn supersonische speurneus-honden. Die altijd klaar staan voor onze grote maar verdrietige vriend, detective Gaston B.B. De zaak waar we nu aan werken, staat ge-registreerd als ’Vuurtoren’. Ik hoef jullie hoop ik niet uit te leggen wat dat is en hoe die werkt. Er is altijd een vuurtorenwachter aanwezig. Iemand vertelde me dat die de schepen de haven binnen loodst. Toen al zei ik tegen Boney Crunch dat er daar meer gebeurt dan alleen een schip de weg wijzen. Die jongens zitten dag en nacht duimen te draaien. Ze moeten wel een hobby hebben om niet helemaal gestoord te raken. De waarheid rond de vuurtoren kwam aan het licht toen de politie het lichaam van de vuurtoren-wachter vond. In het dorp noemden ze hem Ouwe Rinus. De man kon niet lezen en schrijven. Geen tand in z’n mond en een touw om z’n broek op te houden. Z’n hart had besloten dat het genoeg was - of misschien was het uitzicht op de zee en de

eenzaamheid daaromheen hem wel te veel ge-worden. Crunch zei dat hij geschift was. “Niet de moeite waard om aandacht aan te schenken”. Maar dat vond ik niet. Ik zag een mysterie dat ons recht in de ogen keek. Zoiets ruik je al op kilometers afstand. Onze eerste aanwijzing was een stapel briefjes die we onder de oude bank vonden. Op elke pagina waren rijen kleine tekeningetjes gekrabbeld: wortels, aardappels, gloeilampen, theekopjes, viooltjes, paardenbloemen, speenkruid, drie-hoeken, melkflessen en nog veel meer. De verschillende plaatjes kwamen steeds weer terug. Voor een hond van mijn intelligentie was het meteen duidelijk dat we hier bewijsmateriaal in handen hadden, vastgelegd op de manier van iemand die niet kon lezen en schrijven.

Wij honden zijn dol op mysteries, op van die betoverende sfeertjes waar je spontaan de kriebels van

krijgt. Een nieuwe uitdaging, een oppepper voor onze stofwisseling. Zo blijven onze vacht en onze nagels op peil, en houden we de mooie glans die de hoeders van ons ras zo waarderen. Samen met de beroemde detective Gaston B.B. heeft onze groep tal van zaken opgelost – en eigenlijk ging dat vanzelf: we hebben een 100% vermogen om te ruiken, dingen bij elkaar op te tellen en de juiste conclusies te trekken. Die idioten om ons heen moeten eerst hun neus snuiten, hun oren spitsen en eventuele sporen met de hoofdidioot bespreken, voor ze zelfs maar kunnen bedenken wat er nodig is om een belangrijke ontdekking te doen.

23

‘Murder they said…’

Vertellers : Collin Hills, de journalist

en Boney Crunch, de advocaat.

Boney kende de wet van A tot Z, hij zou de code achter de tekeningen wel kunnen kraken. Een wortel zou iets betekenen, een wortel met een aardappel dat er iemand aan het eten was, enzovoorts. Een man in een vuurtoren, die alleen met het licht kon spelen…. wat hadden mijn vrienden in hemelsnaam ontdekt? Onze maat B.B. liep gelukkig z’n rondes weer. Iemand van de groep, meestal Ben of Sam, ging elke dag even bij het politiebureau langs. Ze zeiden gewoon: “Hoi B.B., ik kom alleen even kijken of je er nog bent.” Hun beloning was meestal een kruimelig koekje, of soms een botje. Hoe vaak heeft de geschiedenis het al niet aangetoond: mannen en vrouwen werken nooit samen. Vrouwen zijn analytisch ingesteld. Wij mannen weten alles beter - en met het mysterie van de vuurtoren was het niet anders. Pix, Perla, Gwennie (en natuurlijk ook ikzelf) besloten dat we eerst de afstand moesten bepalen van de vuurtoren tot het gehucht waar een paar families woonden. In onze verbeelding scheen de vuurtoren zijn licht op het dagelijkse leven van een of meer gezinnen. Maar laten we niet vergeten dat dat licht rond-draait. Pix zag al snel dat het voor driekwart op de zee scheen. Het overblijvende kwart kwam op de wal terecht. Er stonden vier huizen op de klip, als grote tronen. De lichtstraal kon gemakkelijk bij allemaal naar binnen schijnen. Misschien niet tot achter in de keuken, maar dan toch zeker op de grote tafel in de zitkamer, met asbakjes, het menu van de dag (vlees, groente, aardappelen), koffie met dinner mints en een aantal gasten op stoelen. Plus de bewegingen van elke aanwezige. Een wandeling vanaf het postkantoor in het dorp naar de klip zou ongeveer twintig minuten duren, had Gwennie uitgerekend. Maar al die grote stenen die her en daar verspreid lagen, waren een vloek voor de gemiddelde wandelaar. Daarom viel de keus op Pix. Met haar kordate (en niet te vergeten gezonde) stappen was zij het meest geschikt om als verkenner naar de klip te klimmen en uit te zoeken wat er aan de hand was in dat zo opzichtig witte gehucht. Lieve kleine Pix kon die nacht niet in slaap komen. Die gedachte dat Gwennie juist haar had uitge-kozen voor een spelletje ‘zie alles, ruik alles’, bleef door haar hoofd spoken. Het was haar eerste officiële B.B.-opdracht. Als ze nou eens succes zou hebben: het juiste spoor, de logische oplossing van de codes van Ouwe Rinus, dan zou ze nooit meer Pix, het vuilnisbakkenmeisje genoemd worden.

Misschien werd ze wel persoonlijk assistent van de Koningin. Of nog beter: vaste snuffelaar van hun beste vriend en detective B.B. Dat zou echt de hemel op aarde zijn. Hoe meer mysteries, hoe beter. Zoals zoveel soortgenoten had Pix al lang ontdekt dat de zieke, erfelijke genen van honden in het niet vallen bij de agressieve genen die de menselijke eenzaamheid bevolken. “Moorden wij?”, zo vroeg ze zichzelf af, “laten wij iemand in de steek, stelen we, schoppen we onze kameraden half dood? Gooien we puppies in het water, binden we ze vast aan een boom, aan hun lot overgelaten? Volgens mij heb ik Mary wel eens horen zeggen dat dieren het ware menselijke karakter naar boven halen, en ook dat de meeste mensen het niet waard zijn om over na te denken.” Volgens mij heb ik Mary wel eens horen zeggen dat dieren het ware menselijke karakter naar boven halen, en ook dat de meeste mensen het niet waard zijn om over na te denken.” Er kwam maar geen eind aan het met rotsen aangelegde pad. “Hoe doen ze dat toch”, verzuchtte Pix, “ik ben pas halverwege en nu al buiten adem.” Terwijl ze twee minuutjes pauze nam, zag ze de golven aan komen rollen en stuk slaan op de rotsen, ver beneden haar. Haar kleine ogen straalden van plezier. Waar had ze die acceptatie door haar vrienden aan verdiend? Er trokken wat nevelslierten omhoog. “Laat ik maar doorlopen”, dacht ze, “voor de mist me helemaal opslokt.”

24

25

Alle vier de huizen waren buitensporig wit. Niet grijsachtig of crème, maar zo wit als de witte was. Ze zagen eruit alsof ze zo uit een wasmiddelen-reclame kwamen. Spookachtig, naargeestig. Genoeg om je nog nieuwsgieriger te maken: waarom, wanneer, hoe? Madame trippelde door de tuinen. Even een welkomstplasje op de viooltjes doen. De tuinarchitect had duidelijk een hekel aan discussies: elke tuin leek precies op de andere. Of was er toch verschil? Drie tuinen waren volkomen identiek, tot op het laatste grassprietje. Alleen de tuin van nummer 1 had twee hartvormige perkjes. Je kon goed zien dat de eigenaar een voorkeur voor kruiden had. Thee misschien. Of een extra smaakje voor het vlees. Of nieuwe aardappelen, gekookt met een takje munt. Ze zeggen dat het heerlijk is, maar ik zou het niet weten. Mijn bazin kan niet koken. Ze leeft op vliegtuigmaaltijden. Mijn bazin kan niet koken. Ze leeft op vliegtuig-maaltijden. De volgende avond riep Mary de groep bij elkaar. Kleine Pix had er geen idee van dat haar makkers haar de hele tijd in de gaten hadden gehouden. God verhoede dat ze van de klip zou vallen. Of erger nog: dat iemand haar van een rots zou duwen. En dan in een van de tuintjes begraven. Mary was erg benieuwd naar de resultaten van de verschillende speurtochten. Was er al enig verband gevonden tussen de codes en het eenzame leven en de dood van Ouwe Rinus? Hadden ze B.B. ook zien rondlopen? Was die in de vuurtoren geweest? Er hing spanning in de lucht. De kleine lievelingen wisten dat de codes een boodschap bevatten, die te maken had met de witte huisjes en hun tuinen. Het was allemaal zo duidelijk, zo kinderlijk eenvoudig, zo helder als glas. En toch zag niemand op dat moment de waarheid. Prof. Cap hield de notulen bij en beloofde om binnen een week met een verslag te komen. Maar binnensmonds mompelde hij: ”Ik vind ze geen van allen erg betrouwbaar. Ik zal zelf wel eens naar die huisjes klimmen, dat scheelt een hoop tijd en nog veel meer gekibbel.” Ze besloten om ieder voor zich een kijkje in en rond de huizen te nemen. Al die codes met groenten en bloemen, het hele verhaal was gewoonweg te ingewikkeld voor ze. De twee perkjes met onkruid leverden meer dan voldoende stof voor gok- en giswerk. De papieren met tekeningen er bij pakken, de kruiden bestuderen, proberen om ze in verband te brengen met de bewoner van nummer één. Vervolgens vaststellen of we met iets geneeskrachtigs te maken hebben, of giftig, of een alledaags plantje dat onherkenbaar

is geworden door de meeuwenpoep. Een van de speurneuzen, ik denk Ben, vertelde over een klein oud vrouwtje – hij dacht dat ze Israëlisch of Portugees was – dat hij een tijdje terug van die steile heuvel naar beneden had zien komen. Hondje aan de lijn, in de linker hand en boodschappentas en een wandelstok die bij elke stap die ze nam zwaaide op de maat van haar gevloek. Die grote stenen waren dodelijk voor een dame op leeftijd, met boodschappen voor een heel gezin. Ben herinnerde zich ook dat ze geregeld bij het politiebureau naar binnen wipte, zeker twee keer per week. Mijn gedachten gingen automatisch in de richting van B.B. Hij was het type dat begrip had voor de eenzaamheid van ouderen. Ik zag ze al voor me, gezellig kletsend over diëten, de plaag van medische fouten en hoe je daar gerechtigheid voor kunt krijgen. B.B. had in z’n leven al veel verdriet ontmoet, een praatje over medische missers zou z’n hele dag goed maken. Het oude dametje was zo aardig, zo onderhoudend, zo keurig en netjes. Mijn oma zou zeggen: ‘Onschuldig als een pasgeboren lammetje.’ Maar laten we niet te snel conclusies trekken. Wij honden hebben nu eenmaal de meest levendige fantasie ter wereld. De politie schakelt ons in om de drugsbrigade te assisteren, dus in de ogen van de ongeletterde massa die wij intellectuelen elke dag tegenkomen moet het oplossen van een eenvoudige code, gemaakt door een analfabeet, een koud kunstje zijn. Gwennie kreeg opdracht om de vrijstaande huisjes te besnuffelen, te ontdekken wanneer ze gebouwd waren. Achter de aankoopdatum komen: allemaal tegelijk, of misschien een of twee die niet direct verkocht waren? En verder: wie precies hadden ze gekocht, wie waren de vaste bewoners? Gwennie was een slimmerik, het enige probleem was dat ze dat zo donders goed wist. In een mum van tijd kwam ze er achter dat drie van de vier huizen in de laatste twee tot zes jaar verkocht waren. Het lege huis was nummer twee, tussen de oude dame met het hondje en een gezin op nummer drie. “Het waren zigeuners”, zei Gwennie, “uit Hongarije”. “Klinkklare onzin”, zei Cap, “ze zijn van Blackpool, geboren en getogen. Weet je wat je eens moet doen? Steek je neus om de hoek van de keuken. Die geur vertelt je zo waar iemand vandaan komt.” Aan de aarde konden we zien dat er al zeker drie jaar onkruid gegroeid had. Ouwe Rinus had in ieder geval elk seizoen een eigen kleur gegeven. Hij moest wanneer hij ook maar even tijd had naar de huisjes gekeken hebben. Maar waar

was het eerste spoor van een misdaad? Had Rinus het voor z’n dood opgelost? Was er eigenlijk wel een misdaad gepleegd? Die code kon voor van alles staan: een boek, muziek, brieven aan een verloren liefde. Pixie kwam met ‘de verlossende aanwijzing’ op de proppen. “Dat is een hand”, schreeuwde ze, “naast een theepot. Hij knijpt paarse kruiden fijn! En naast die schaal met cake ligt een mes. Maar je eet helemaal geen cake met een mes!” Op de laatste van al die vettige, grauwe pagina’s had Ouwe Rinus een grote auto getekend. Zo’n familiewagen met vier deuren, en pal ernaast ‘twee’ in Romeinse cijfers. Gwennie had even niet gedacht aan de aankoop en verkoop van huis nummer twee. Wat had daar plaats gevonden in de korte tijd dat het bewoond werd? Ik gaf de groep twee weken en geen dag langer, om aan de slag te gaan met hun natte neuzen-bewijzen, hun oplettendheid en uiteraard hun onberispelijke kennis van menselijke goedheid en erfelijke slechtheid. Veertien dagen later kwam de hele groep bijeen in de suite van Mary. Allemaal prachtig geborsteld en gehuld in de geur van succes. Stuk voor stuk waren ze ervan overtuigd dat ze een of meer van de vuurtorencodes ge-kraakt hadden. Ze mochten om de beurt hun ontdekkingen presenteren. De toehoorders stemden ja, nee of misschien, laten we er nog eens over denken. Helaas hadden ze allemaal een slechte start. Niemand was echt overtuigend. Zelf bulldog Crunch zette zichzelf voor gek. Pixie kwam als laatste, en ze schoot meteen in de roos. Zonder met de ogen te knipperen, zonder heen en weer te wiebelen, zelfs zonder tussendoor een plasje te doen. Ze had haar presentatie tot in de puntjes voorbereid. “Beste vrienden”, zei ze, “dat lieve oude dametje dat eens per week met haar hondje van de klip naar beneden komt strompelen voor de bood-schappen en thee, cake en een kletspraatje met de politie, is een halve moordenaar.

Ze nam wraak langzaamaan heeft ze zichzelf genoegdoening gegeven voor het ellendige en verziekte leven dat de medische wereld haar bezorgde. Als je goed naar de tekeningen van Ouwe Rinus kijkt, zie je een Duitse vlag, en ook dat altijd de zon schijnt als er een BMW voor nummer twee parkeert. De bestuurder kent niemand, richt z’n nieuwe huis in en besluit op een goede dag om zich voor te stellen aan de buren op nummer één. De hond blaft, het ganglicht ver-raadt een klassiek interieur. Een bezorgd en onschuldig dametje doet de deur open en zegt: ’Daar ben je dan! Je hebt geen idee hoe lang ik al op je wacht. Je hebt duidelijk en heel eind gereisd. Lust je een kopje thee, mijn eigen speciale melange? Stukje zelfgebakken citroencake erbij? Kom toch binnen, maak het jezelf gemakkelijk en vertel me alles over jezelf.’ ” “Hij was een nog jonge chirurg, die huisje twee had gekocht voor z’n gezin. ‘Ik ben dol op uw land’ vertelde hij de oude dame, ‘ik zal hier vaak in de vakanties zijn en als het kan ook nog wat weekendjes. Al was het maar om te genieten van uw heerlijke kruidenthee. Wij medici moeten goede keuzes maken. De leuke kanten van het leven krijgen al zo weinig kans in onze dagelijkse routine.’” “Nog diezelfde avond liep de vrouw met haar hond naar het dorp. Ze wilde B.B. spreken, hem de waarheid laten zien. Maar B.B. was weg voor een speciale opdracht. Dat gaf haar wel de ruimte om een plan uit te voeren dat al meer dan tien jaar haar leven beheerste. Ze haalde meteen alle belastende papieren uit de kluis tevoorschijn. ‘Ik zou m’n wandelstok kunnen gebruiken’ mompelde ze, ‘zo hard op z’n vingers meppen dat-ie nooit meer een mes kan vasthouden. Nee’, bedacht ze, ‘de kruidenthee is perfect. Hij zal nooit weten wat er gebeurd is, de kruiden zullen heel langzaam z’n spieren verlammen, kopje na kopje, cakeje na cakeje. Tot hij op een gegeven moment al die weerzinwekkende messen uit z’n handen laat vallen en nooit meer een operatie aan de mensheid kan uitvoeren.’ Ze gaf haar hond een aai over z’n kop en fluisterde in z’n oor: ‘Dat hebben we goed gedaan, jij en ik samen’. “Ik ben ervan overtuigd”, zei Pixie, “dat Rinus ervan afwist en wij speur-neuzen zullen er ook achter komen! “ Wat een show! Wat een vertoning! Haar slotwoorden waren om haar vrienden te troosten: “Niet wanhopen hoor, we hebben nog drie huizen te gaan!”

Eén van de grootste online dierenwinkels van Nederland en België. Neem een kijkje achter de schermen bij De Huisdiersuper.nl en lees het interview met Martijn Kluit, directeur bij De Huisdiersuper.nl.

Familiebedrijf “Ik was niet de enige in de familie die stond te springen om dit project te starten. Samen met mijn beide zussen ben ik De Huisdiersuper.nl begonnen en zijn we op zoek gegaan naar een geschikt assortiment. De eerste opzet was direct een schot in de roos! Binnen zeer korte tijd groeide De Huisdiersuper.nl uit tot een van de grootste online dierenspeciaalzaken van Nederland en België. Daar zijn we erg trots op met zijn allen. Natuurlijk is ons assortiment nooit ‘klaar’. We werken dagelijks hard aan uitbreiding, zodat de klant altijd iets leuks, gezelligs en bijzonders kan vinden als hij onze site bezoekt. Omdat wij de producten zelf importeren, kunnen we de prijzen erg laag houden. Bovendien wordt alles ge-produceerd volgens onze eigen kwaliteitseisen. Zo bieden we een prima product tegen een scherpe prijs. Het enige nadeel van het zelf selecteren en testen van artikelen is dat onze honden – twee Golden Retrievers en een Sint Bernard – er een ware speeltuin aan overhouden. Maar daar hoor je ze echt niet over klagen!” Welkom in de showroom “Online shoppen is het winkelen van de toekomst, zonder twijfel. Maar klanten die dat willen, kunnen de kwaliteit van onze artikelen ook zelf ervaren. In onze showroom in Nieuwkuijk presenteren we al onze producten. Op een oppervlakte van 1500 m2 zijn onder meer een papegaaienkooiendrome, een krabpaleneiland en een tuin met konijnen- en kippenhokken ondergebracht. Onze medewerkers lopen rond om bezoekers te adviseren.

Martijn Kluit is directeur van De Huisdiersuper,

een van de grootste online Dierenwinkels van de Benelux. Maandelijks maken duizenden klanten hun keuze uit een assortiment van meer dan 4.500 producten, variërend van voeding en verzorging tot hokken en kleding. Wat heeft Martijn met huis-dieren, en hoe is dat zo gekomen? “Het was zeker geen toeval dat ik in de huisdieren- branche terecht kwam. Mijn vader had zich ge-specialiseerd in de import en export van allerlei huisdieraccessoires. Als kind wilde ik al niets liever dan op een dag met hem meegaan, op reis om overal leuke nieuwe accessoires te vinden. Dat is uit eindelijk ook werkelijkheid geworden – en nog veel beter dan dat ik toen had durven dromen. Voor ons zijn huisdieren erg belangrijk. We hadden thuis altijd honden, paarden, katten en andere kleine dieren. Na mijn studie International Business and Management ben ik gelijk bij mijn vader in de leer gegaan. Enkele jaren later realiseerde ik me dat de huisdierenbranche eigenlijk vrij traditioneel was en dat er vaak dezelfde spullen werden aangeboden. Toen rijpte het idee om eens te kijken wat de mogelijkheden waren voor een assortiment dat net een beetje afweek van wat er al verkrijgbaar was. Het zou makkelijk zijn geweest om meteen met exclusieve, nieuwe producten te komen, die zijn al snel bijzonder. Maar de uitdaging lag meer in het bieden van een breed assortiment betaalbare kwaliteitsproducten. Ons motto was – en is nog steeds: De Huisdiersuper houdt kwaliteit betaalbaar.”

29

Voor de nabije toekomst hebben we nog veel meer op het programma staan. Het belangrijkste punt daarbij zal altijd vernieuwing zijn. De baasjes in Nederland en België kunnen ook voor 2014 nog veel nieuwe producten verwachten. Hou de site dus goed in de gaten.” Wij steunen Smarty Pants “Door niet alleen met producten bezig te zijn maar ook veel aandacht te schenken aan het dieren-welzijn, kwamen wij op een dag in contact met de Smarty Pants Society. Hun aanpak sprak ons erg aan, omdat zij door middel van humor en mooie verhalen het dierenwelzijn echt onder de aandacht weten te brengen. Natuurlijk was Queen Mary herself een doorslaggevende factor, toen ze bij ons op bezoek kwam. Haar schattige koppie maakte gelijk duidelijk hoe belangrijk het is om de misstanden in de wereld van de fokkers naar buiten te brengen. Een hele goede zaak dus!”

De Huisdiersuper.nl Middelweg 32 5253 CA Nieuwkuijk (Noord-Brabant) Tel: 073-8795409 www.dehuisdiersuper.nl www.facebook.com/DeHuisdiersuper

De Huisdiersuper.nl beschikt naast de webwinkel ook over een grote showroom van 1500 m². U bent van harte welkom!

30

“Zeg eens, stelletje apenkoppen, wiens idee is het om een eigen Smarty Pants rechtbank op te richten? Crunch, jij bent onze advocaat, dit komt ongetwijfeld van jou, uitleg graag….” “Nou, ik kon al dat ge-knetter rond oud en nieuw maar niet uit mijn kop krijgen… Wat een lawaai! Wat mensen daar nou toch aan vinden! Wat zo naar is om te lezen is dat er altijd jongeren zijn die het leuk vinden om mensen en dieren te laten schrikken. Rotjes gooien als ouderen met hun honden voorbijlopen, dat zijn toch geen manieren? Rotjes door de brievenbus, om over erger nog maar te zwijgen…..” Iedereen was stil, niemand zei een woord. Uiteinde-lijk zei Collin: “Crunch, maat, wat zou jij als straf uitdelen aan dat soort volk?” “Na de traditionele scheet en het spugen op de grond antwoordde Crunch, zoals alleen Crunch dat kan zeggen: “Ik, ik

zou hun broek naar beneden trekken, een rotje in hun achterste stoppen, deze aansteken en wachten totdat deze ontploft.” “Nu is het mijn beurt,” zei Pixie. “Crunch mag dan wel advocaat zijn, een zogenaamde wetweter zullen we maar zeggen, maar zijn kennis komt vanuit de boeken en mijn kennis komt vanuit de werkelijkheid. Ik ben bijna gestikt in een vuilnisbak. Een Spaanse vuilnisbak weliswaar, maar lieve vrienden, het zou ook hier gebeurd kunnen zijn. We kijken vaak over de grenzen naar gruweldaden, maar weten jullie hoeveel honden er tijdens de vakantie aan een boom worden gebonden? Laten we onszelf niet voor de gek houden, Smarty Pants. Als ik het voor het zeggen had, regelde ik cellen speciaal voor dierenmishandelaars, water en brood voor één maand!”

Passé, maar altijd verrukkelijk om te lezen!

Actualiteiten – Rechtbank…

Zondagse Chitty-Chat…

“Cap, je bent duidelijk afwezig.” “Natuurlijk Mary, wat denk je, ik ben een uitverkoop aan het organiseren… alles van de webshop

moet eruit.” “Cap, fluister eens in mijn goede oortje wat er binnenkort in onze boetiek verkrijgbaar is” “……………”

“Echt Cap?, wowwie, dat is toch fantastisch, dat is superbe, dat is magnifique, dat is …, dat is … woef!” Cap schoot in de lach, het

belooft heel bijzonder te worden!

Een vrouwelijke detective

“Weten jullie nog lieve mensen, die arme Sammy, onze detective, ging dood aan maagkanker. Senna is zijn opvolgster. We heten

haar van harte welkom in onze bonte verzameling van karakters.”

“Moet ik naar die koekjes toe… of zijn ze van plan om naar mij toe te komen?”

Een prachtige voorjaarsfoto van onze Gwendaline!

32

Dinky, de Toy Poedel…

“Waar kom jij nu weer in hemelsnaam vandaan,” vroeg Koningin Mary, “ben je een beertje of een hondje?”

“Ik ben Dinky, ze noemen mij een Toy Poedel. Ik kom solliciteren bij de Smarty Pants Society, want ik zou zo

graag bij deze groep willen horen!” Tranen van geluk…

Onze Lasha heeft een nieuw baasje gevonden.

Beide zijn verliefd op elkaar en dolgelukkig!

“Als je niet snel opschiet, dan ga ik hier piepie doen… Ik meen het hoor!

Computer complicaties!

“Jongens!” “Ja Collin?” “Blijf nou eens met jullie pootjes van de computer af. Ik wil een bemoedigend berichtje sturen naar Lasha. Hij zit bij de dierenarts voor de hele

APK: inentingen – tanden – een bloedonderzoek voor de lever en nierfunctie. En jullie weten, dat is nooit een pretje! Bij de overdracht naar zijn nieuwe lieve baasje heeft Lasha niet veel bagage meegekregen, dus als we nou als verrassing

eens een nieuwe uitzet voor hem bestellen, dan kan hij straks genieten van al zijn nieuwe spulletjes!”

Wil je de Smarty Pants honden blijven volgen? Ga dan naar www.facebook.com/smartypantssociety en geef ons een Like!

35

Smarty Pants Swarovski Collection©

Gijs en Pix: Pixie wist natuurlijk direct welke halsband zij wilde dragen. “Collin?” “Ja Pix,” “fluister Gijs eens even in dat ik de zilveren met groene steentjes graag zou hebben. De groene steentjes doen me denken aan zijn ogen en dan passen we nog leuker naast elkaar. Je weet hoe mannen zijn, je moet ze gericht op pad sturen….” Fans, wij Smarty Pants honden hebben smaak, alleen het beste is goed genoeg voor ons! Heeft u hond al een exemplaar?

Collin en Gwendaline: Ik heb mezelf zo vaak gezegd dat mijn Gwendaline zo’n prachtige Swarovski halsband verdient! 100% kristalstenen en als ik nou heel eerlijk ben, denk ik zo maar dat zo’n halsband mij ook enorm goed zal staan. Diamonds are not only a Girls’ best friends…” “Collin?” Ja Gwennie.” “Wat dragen we als het regent? Als we willen zwemmen? Of lekker willen rollenbollen en vies willen worden in het bos?... De halsband moet mooi blijven Collin.” “Geen probleem Gwennie, daar hebben wij ook aan gedacht. Je krijgt er een leren halsband zonder Swarovski stenen gratis bij.” “Oeh Collin, dat is 2 voor de prijs van 1... Big Business!”

Koop een Swarovski halsband en krijg een extra

leren halsband gratis!

Luxe hondenhalsbanden

gedecoreerd met

Swarovski Elements Crystals…

Nu met een uniek speciaal cadeautje voor het baasje…

een armband gedecoreerd met Swarovski Elements Crystals!

35

Een wandeling zonder mijn Swarovski halsbandje is ondenkbaar en de kleur Light Siam staat mij zo mooi... Deze band is gemaakt voor de kleintjes onder ons. Voor de prijzen en maten gaat u naar: www.dehuisdiersuper.nl

Smarty Pants’ LoeLoe

36

Roze is en blijft mijn favoriete kleur... Ik voel me dan echt een dametje! Deze halsband is gedecoreerd met Rose Swarovski stenen. Voor de prijzen en maten gaat u naar: www.dehuisdiersuper.nl

Smarty Pants’ Pixie

37

Mijn favoriete halsband is Crystal Senna! Deze halsband is gedecoreerd met Swarovski Crystal stenen, maar er zitten ook Swarovski Bronze stenen in verwerkt... Uw hond verdiend alleen het aller aller beste! Voor de prijzen en maten gaat u naar: www.dehuisdiersuper.nl

Smarty Pants’ Senna

38

Ik een halsband en mama een bijpassende armband... Ik hou van haar en zij houdt van mij! Iedere hond zou een Smarty Pants Swarovski halsband moeten dragen! Because they are worth it! Your dog deserves only the best! Voor de prijzen en maten gaat u naar: www.dehuisdiersuper.nl

Een cadeau voor mij en een cadeau voor Mama!

39

Hoe is het nou toch mogelijk dat ik een lid van de Smarty Pants Society ben geworden? Het wordt mij vaak gevraagd, want uiteindelijk behoor ik natuurlijk niet tot de groep adellijke honden. Sterker nog, ik ben gevonden in een vuilnisbak in Spanje door mijn huidige baasje! Ik zal jullie meenemen in mijn verhaal… Wat een dag! Cap kwam me vanmorgen vertellen dat Koningin Mary mij wilde ontmoeten. Mij!!!!! Het Vuilnisbakkenmeisje, niet eens een rashond. Een klein hondje, dat na veel omzwervingen opgevangen en min of meer gekoesterd wordt door de Smarty Pants. Daar bedoel ik alleen maar mee dat ik de ene keer meer gekoesterd wordt dan de andere keer. De start was wat ruw. Gwendaline zei: ‘ik zal je wel even een beetje optutten en je manieren leren’. En Collin zei: ‘Probeer eens wat minder te praten en niet steeds maar door stuiteren als een kip zonder kop’.

En Crunch vind het volgens mij nog steeds raar dat zo’n helemaal-niets-hondje zomaar bij de Smarty Pants kan horen. ‘Alleen honden van stand, kindlief,’ zei hij, ‘honden die weten hoe het hoort, generaties lang’, waarna hij op de grond spuugde en een klinkende scheet liet. Cap redde me: ‘De Koningin heeft zelf naar haar gevraagd, dus vanmiddag gaan we op bezoek’. Goed geborsteld, mijn krullen uit de knoop, een strik in mijn haar, schone oogjes, zo kwam ik bibberend binnen. En daar lag ze, de Koningin. Een prachtige vacht, lange oren, grote glanzende ogen, haar staart sierlijk om haar lijfje gebogen en een parelkroontje op haar hoofd. Ik durfde bijna niet naar haar te kijken. “Pixie, kom eens naast me liggen,” zei ze met een zachte stem, “en vertel eens over al je avonturen en hoe jij bij ons gekomen bent.”

Naam: Pixie. Sekse: Vrouw. Ras: Bastaard. Kleur vacht: Lichtbruin. Karaktereigenschappen: Een absolute schat. Steelt ieders hart. Kan prachtig zingen, in het bijzonder psalmen. Slechte eigenschappen: Heeft ze niet. Of ze moeten nog ontdekt worden!

40

Een dag in het leven van Pixie, het Vuilnisbakkenmeisje.

Toen ik alles verteld had en we een kopje thee hadden gedronken met een paar koekjes, zei ze: “Ik heb gehoord dat je zo mooi kunt zingen, zou je dat willen doen?” Nou, de Koningin was zo lief dat ik helemaal niet zenuwachtig was en dus zong ik: “Een mooie stem,” zei mijn Koningin, “en zo treffend uitgekozen.” Toen was mijn audiëntie voorbij. Cap zei dat ik het heel goed gedaan had. ‘Uitslover!’ zei Crunch toen hij het hoorde. Maar mijn gedachten was alleen maar bij Koningin Mary, Koningin voor nu en altijd! En zo ben ik toegelaten door de Smarty Pants Society en wat ben ik daar trots op!

“Oh, what a beautiful morning.

Oh, what a beautiful day. I’ve got a beautiful feeling.

Everything is going my way. Oh what a beautiful day.”

41

Jongens, waar gaan we naartoe? We zijn dit jaar nog niet op vakantie geweest! Mary zei: “Zwitserland, goed voor mijn longen.” Gwennie zei: “New York, meer mijn stijl.” Pixie zei: “Ik wil thuis blijven!” Perla zei: “Brazilië, een beetje warmte is goed voor mijn algehele gezondheid.” Dartele Dora zei: “Zuid-Korea, ik wil zo graag mijn Grootvader zien.” Collin zei: “Ik wil thuisblijven. Gwennie mag van mij naar New York.” Sir Gijs zei: “Ik blijf ook thuis, ik wil bij Pix blijven.” Shabby zei: “Ik hou van een lekkere biefstuk, ik reis door naar Arizona.” Dinky zei: “Ik blijf thuis bij mijn baasje.” Ben zei: “Ik heb last van artrose, ik ga wel mee, al is het alleen voor mijn botten.” Senna zei: “Ik ga naar Marokko, daar is veel detective werk nodig.” George zei: “Ik moet wel hier blijven voor ons restaurant.” Henry dear Henry zei: “Ik wil de zon een keer opzoeken, lekker naar Zandvoort.” Boney Crunch zei: “Ik ga met Gwennie mee naar New York. Ik wil mijn voorouders ontmoeten… Allemaal in de advocatuur!” Professor Cap zei: “Sufferds, jullie gaan nergens naar toe…. De auto doet het weer niet!” Lieve Fans, tot over 3 maanden!

Smarty Pants gaat op winter vakantie?

Colofon Smarty Pants’ News is een uitgave van Stichting Smarty Pants’ Society Hoofdredacteur Sheila Fields Vormgever Melanie Allart Vertaalster Carina van den Barg

Textwriter Bas Holzhaus Tekst Uitgever Boekenmaker.nl – Wilson Numan Foto’s Smarty Pants’ Society – CanStock Jaar van uitgave 2014 Adverteren? 06-52406214

E: info@smartypantssociety.com W: www.smartypantssociety.com F: www.facebook.com/smartypantssociety Afgebeelde producten en prijzen kunnen afwijken. © Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Foto’s: Smarty Pants’ Society© / De inhoud kan veranderen naar aanleiding van actuele gebeurtenissen.

De Smarty Pants’ Swarovski Collection

Nu te bestellen bij De Huisdiersuper, een jong

dynamisch modern bedrijf, internationaal

georiënteerd en zeer betrouwbaar!

De prijzen en maten kunt u ontdekken bij

www.dehuisdiersuper.nl