Upload
phamkien
View
223
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
Pedagogika współczesna
Sebastian Bakuła
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Struktura wykładu
• Wprowadzenie
• Teoria wychowania
• Czynniki zewnętrzne edukacji – kultura, rewolucja informatyczna, Internet
• Warsztat nauczyciela – program szkolny, metody nauczania, oceny
• Zakończenie
Nowe wyzwania
„Żyjemy w świecie, który w coraz mniejszym stopniu pozwala ludziom zrozumieć swoje środowisko życia, poddawać je własnej kontroli czy kształtować na własną rękę”
B. Śliwerski
Teoria wychowania
„Dyscyplina uważana w Polsce za jedną z podstawowych nauk pedagogicznych, zajmująca się problematyką celów, treści, metod i organizacji wychowania moralnego, społecznego, estetycznego i fizycznego”
W. Okoń
Teorie wychowania w Polsce
Cztery orientacje badawcze:
• Socjologiczna
• Normatywna (ideologiczna, filozoficzna)
• Psychologiczna
• Eklektyczna
Nowe kategorie pojęciowe współczesnych teorii wychowania
• Ambiwalencja – kulturowy kontekst wychowania
• Decentracja – społeczny kontekst wychowania
• Tożsamość – rozwojowy kontekst wychowania
Kultura popularna jako czynnik socjalizacji
• Socjalizacja – spontaniczne wrastanie w normy zachowań społecznych oraz naturalne przyswajanie wzorców kultury symbolicznej
Jedna forma kultury Multikulturowość
Kultura
• Konsumpcja
• Instant
• Koniec ideałów
• Mass media
• Amerykanizacja
• Globalizacja
Negatywne skutki informatyzacji
1. Sfera poznawcza – kolektywizacja nawyków percepcyjnych i umysłowych, ograniczenia postrzegania problemów i twórczego myślenia, osłabienie umiejętności abstrakcyjnego myślenia, zalew informacji
2. Sfera emocjonalna – uzależnienia 3. Sfera wolicjonalno-refleksyjna – osłabienie
autonomiczności i podmiotowości myślenia, manipulacja własną tożsamością
4. Sfera relacji interpersonalnych – zaburzenia kontaktów społecznych, wyzwalanie zachowań agresywnych
Wyzwania teorii wychowania
• Dążenia do zablokowania istniejących trendów kulturowych
• Bezrefleksyjne dryfowanie wraz z kulturą
• Akceptacja euforii i konsumpcja wartości niskich
• Negocjacje z młodzieżą kształtu rzeczywistości, w której wspólnie żyjemy
Modele szkoły współczesnej
• Szkoła jako miejsce rozwoju uczniów i nauczycieli
• Treści programów szkolnych i sposobów ich wdrażania
• Nowe sposoby oceniania
Ewolucja modelu szkoły
• Model adaptacyjny (konserwatywny) – wychowanie młodzieży wg zasad tradycji, rygoryzm edukacyjny, nagrody i kary
• Model emancypacyjny (progresywny) – wychowanie młodzieży zgodne z indywidualnymi możliwościami ucznia, podmiotowe traktowanie ucznia, symulacja wewnętrznej motywacji
• Współczesne modele szkoły – interdyscyplinarne, multimetodyczne
Program szkolny
Tradycyjnie wyznaczony przez:
1. Zestaw „obowiązujących” ideałów i celów edukacji
2. Listę przedmiotów szkolnych
3. Zbiór proponowanych metod wdrażania
Dokonujące się obecnie zmiany w systemie oświaty stwarzają możliwości tworzenia uczelniom indywidualnych programów kształcenia.
Kształtowanie programu Założenia Behawioryzm Humanizm konstruktywizm
Rola szkoły Socjalizacja wg norm społecznych
Samorealizacja jednostek
Krytyka wszelkich form edukacji trad., otwartość na nowe znaczenia
Metody Akcent na wydajność, metoda-wynik: techniki pamięciowego przyswajania gotowych treści
Akcent na indywiduację, samorefleksję, samorealizację: doświadczenia, gry dydaktyczne, twórcze rozwiązywanie problemów
Dynamiczny, całościowy rozwój jednostki: samowiedza, osobiste przemyślenia, dialog krytyczny, świadomość moralna
Program Szczegółowy plan działania, mierzalne rezultaty
Szeroki, zdefiniowany w kategoriach doświadczeń
Szeroki, zdefiniowany w kategoriach fil. i psychol.
cd.
Model Liniowy Spiralny Spiralny/otwarty
Wzorzec programu Skupienie na treściach, uniformizm, szczegółowość
Skupienie na uczniu, refleksja nad wiedzą i jej krytyka, całościowość, elastyczność
Brak ścisłego wzorca, racjonalność elastyczna, intuicja, pluralizm, możliwość krytyki programu
Wdrażanie Odgórne Oddolne Oddolne
Style nauczania
• Zamknięty/formalny/frontalny – wyraźnie określony cel kształcenia, konkretne zadania ukierunkowujące aktywność ucznia, materiał dokładnie podzielony na logicznie wiążące się części, ćwiczenie nawyków poprzez powtarzanie bodźców, system kar i nagród, dostarczanie modeli rozwiązań i zachęcanie do ich naśladowania
• Ramowy/zindywidualizowany – nacisk na interpretację i wyjaśnianie faktów, zgodny z indywidualnym stylem poznawczym ucznia, zamiast przekazu wiedzy – pomoc w samodzielnym odkrywaniu znaczeń zdarzeń i faktów
• Negocjacyjny - wiedza tworzona w interakcji nauczyciela i ucznia, akcent położony na wyrobienie w uczniu metod samodzielnego uczenia się, uczeń ma pełne prawo: stawiać drażliwe pytania, swobodnie tworzyć własne plany badań, kreatywnie przekształcać środowisko dydaktyczne
Cele kształcenia
Określone na poziomie:
• Ideałów
• Zadań
• Celów szczegółowych: operacyjnych, nieoperacyjnych
Strategie uczenia się
Wzory procesualno-poznawcze: 1. Strategie aktywnego przyswajania informacji –
podawanie i wyjaśnianie wiadomości, wykład, opowiadanie, indukcyjny model nauczania, mnemotechniki, mapy myśli, myślenie metaforyczne, twórcze rozwiązywanie problemów
2. Uczenie się społeczne/we współpracy – praca w parach, grupach, inscenizacje
3. Uczenie się całościowe/osobowościowe – metody z wykorzystaniem fantazji i eksperymentu, medialnej transpozycji, przetwarzania sytuacji percepcyjnych, różne formy uczenia się z doradcą
Aktywne przyswajanie informacji
Podawany materiał powinien być:
1. Strukturalnie uporządkowany
2. Powiązany pojęciami wskazującymi związki między wyróżnionymi częściami
3. Ukonkretniony przykładami, porównaniami
Nowe narzędzia
• Mnemotechniki – strategie wspomagające zapamiętywanie materiału, który początkowo może wydać się bezsensowny
• Mapy myśli – technika notowania, rozumienia i wiązania pojęć polegająca na przedstawianiu informacji tekstowej w formie graficznej
• Techniki twórczego myślenia – wyrabiają płynność i giętkość myślenia przejawiającą się w znajdowaniu wielu różnych rozwiązań zadanego problemu
Ocenianie – zmiana paradygmatu Ocenianie Tradycja Konstruktywizm
Przedmiot Wiedza faktograficzna Operowanie/korzystanie z wiedzy
Forma Czynność wyodrębniona z procesu nauczania
Czynność integralnie związana z całym procesem uczenia się
Strategia Test, egzamin Ocenianie sumujące, ciągłe (portfolio)
Kryteria Niejasne, zazwyczaj nie prezentowane publicznie
Jawne i ogólnie dostępne
Poziom Ocena pojedynczych atrybutów, izolowanych fragmentów wiedzy
Ocena wielowymiarowa – wiedza, umiejętności, myślenie, metapoznanie, afekty
Zakres Ocena indywidualna Ocenianie grupowe – zdolności do współpracy i jej produkty
Nowe formy oceniania
Portfolio:
• Zbiór zróżnicowanych rezultatów edukacyjnych ucznia, od prac pisemnych (rysunki, grafiki, eseje) po szkice projektów, planów, koncepcji
• Charakter kumulatywny – materiały skupiają prace z określonego obszaru edukacji w wyraźnie określonym przedziale czasu
• Nie podlegają standaryzacji – zbiory mogą się różnić między dwoma uczniami tych samych zajęć prowadzonych przez jednego nauczyciela
Podsumowanie
1. Przedmiot teorii wychowania
2. Czynniki zewnętrzne mające wpływ na kształt, metody i sposoby oddziaływań wychowawczych.
3. Warsztat nauczyciela – program, metody ocenianie.
Wnioski
1. Teoria wychowania stoi dziś przed złożonymi wyzwaniami – przesunięcie socjalizacyjne ze szkoły i rodziny na mass media, zalew ambiwalentnych wzorców kultury.
2. Zmianie podlega warsztat nauczyciela. Wzrastają wymagania związane z wprowadzaniem technik i metod nastawionych na kształcenie umiejętności wykorzystania wiedzy i kompetencji społecznych, wprowadzania metod mierzących postępy uczenia się wielowymiarowego i ciągłego
Zakończenie
„Źle się wywdzięcza swojemu mistrzowi ten, kto tylko jego uczniem zostaje”
F. Nietzsche
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.