Klasa IVB 27.03

Temat: Miłość, która scala. Funkcja

psychiczno--uczuciowa i

kontrolna rodziny.

Życie niesie z sobą bogactwo przeżyć i doświadczeń, nie tylko tych

dobrych, ale i bolesnych. Rodzina może wspierać szczególnie wtedy,

gdy coś się nie układa z kolegami, ktoś Was wyśmiewa, ironizuje. Gdzie

wtedy iść z tym problemem? Najlepiej do tych, którzy są Wam najbliżsi.

Poroz-mawiajcie wtedy z rodzicami, rodzeństwem lub dziadkami. Istotną

funkcją rodziny jest funkcja psychiczno-uczuciowa. Właśnie w domu można się pozbyć napięć psychicznych,

które powstają w życiu pozarodzinnym. Wielu rodziców wraca do domu dopiero późnym popołudniem. Ciągle się wszyscy mijają. Dlatego wspólny wieczorny posiłek, rozmowa, nawet krótka, są

bardzo ważne dla zabieganej współczesnej rodziny. One to właśnie integrują rodzinę i ją

umacniają. Dom, gdzie ludzie cenią rozmowę, funkcjonuje prawidłowo. Wszyscy się lepiej

znają i rozumieją.

Dbajcie o kulturę rozmowy w Waszych domach. Pomóżcie w tworzeniu

właściwej atmosfery. Podtrzymujcie tradycję wspólnych wycieczek i spacerów.

Telewizor lub komputer włączony w porę i odpowiednio wkomponowany

w „bycie razem” jest przyjazny rodzinie. Włączony non stop i przykuwający

do kanapy w słoneczne niedziele nie jest Waszym sprzymierzeńcem.

Młody człowiek nie zawsze chce być uczestnikiem rodzinnych

spo-tkań, ponieważ dorośleje i tworzy własny krąg znajomych.

Wówczas rodzice lubią zadawać pytania: jacy są koledzy, z

którymi spędzasz czas? Z którą koleżanką idziesz do kina? To

nie wścibstwo ze strony rodziców, to raczej ich troska. Trudno im

się dziwić, że usiłują mieć kontrolę nad tym, z kim dziecko ma

kontakt, jakich ma znajomych, spośród których wybiera

autorytety. Nikt z młodych nie przepada za taką formą rodzicielskiej troski, ale po latach dostrzega się jej sensowność. To zadanie

rodziny można nazwać funkcją kontrolną. Ogólnie mówiąc, to nawet wygodne, że ktoś o nas

myśli. Zain-teresowanie sprawami dziecka nie jest formą niezdrowej ciekawości i nie należy

tego tak pojmować. To raczej przejaw miłości. Troska o Ciebie to wysiłek, abyś czuł/czuła się

bezpiecznie.

Klasa IVB 3.04

Temat: Jesteśmy razem. Funkcje rodziny:

rekreacyjno--towarzyska, kulturowa i ekonomiczna.

Rodzina to nie tylko wspólnota majątkowa i kłopoty bytowe. To

wspólnota ducha, serca i myśli. Powinna ona zaspokajać ludzkie

potrzeby psychiczne, emocjonalne (uczuciowe) i kulturowe. Z pewnością

się z tym zgodzicie. Życie rodzinne to nie tylko wspólny stół, ten sam

klucz do drzwi i wspólna pralka. Każda rodzina ma swój klimat. Jest to

klimat rozmowy i sposób spędzania wolnego czasu. Jedni rodzice

wezmą dziecko do kina lub muzeum. Inni będą z nim wędrować po

mieście lub okolicy. Jeszcze inni opowiedzą ciekawe historie, ucząc

szacunku wobec tych, którzy już odeszli. Rodzina spełnia więc funkcję

kulturową, której walory docenia się po latach. Wspomni się wówczas

spacery z ojcem na Wawel lub zwiedzanie zamku w Malborku. Trudno

zapomnieć przeżycia, jakich doświadczaliśmy, gdy unosiła się kurty-na w

teatrze, gasły światła, a obok siedziała mama. Dobrze zagospodarowany wolny czas stanowi znakomitą ilustrację, iż rodzina spełniać może także funkcję rekreacyjno-towarzyską. Odwiedzamy krewnych i przyjaciół, nierzadko gościmy

ich u siebie. To bardzo istotne, ponieważ jesteśmy wprowadzani w świat powiązań międzyludzkich.

Jedne rodziny prowadzą bogate życie towarzyskie; w takich domach nie zamykają się drzwi, a w

przedpoko- ju stoi wiele butów. Inne rodziny bywają bardziej hermetyczne

(zamknięte), ale ich życie towarzyskie przenosi się na zewnątrz, np.

organizują spotkania na działce, świętują wspólnie w lokalu czy

wyjeżdżają na wycieczki. Rodzina pełni również funkcję ekonomiczną. Czy zastanawialiście się

kiedyś, ile było już w Waszym życiu pokrojonych kromek chleba, przy-

szytych guzików i zepsutych zabawek? Znajdujecie czasem na strychu

lub w piwnicy Wasze stare listy do Świętego Mikołaja lub

bożonarodzeniowe prośby do aniołka. Otrzepane z kurzu i odczytane

na nowo przypominają, jak nieokiełznani byliście w swoich apetytach.

Nieźle musiał się natrudzić poczciwy Święty Mikołaj, by je zaspokoić.

Nierzadko czynił to wbrew logi-ce domowego budżetu. Nie wyrzucajcie

tych listów. Pokażecie je w przy-szłości własnym dzieciom. I Wy kiedyś

będziecie realizować takie zamówie-nia, przekonując się, że dawanie

jest milsze niż branie.

Włączcie się w rodzinne, bezinteresowne dawanie. Pomóżcie

rodzicom, w czym tylko możecie. Jak wiadomo, dom to miejsce,

w którym wiecznie jest coś do zrobienia. Nauczcie się pomagać

bez czekania na nagrodę. To się Wam bardzo kiedyś przyda.

Wychowanie do Życia w Rodzinie, klasa 5 A 26.03.2020 r.

Wychowanie do Życia w Rodzinie, klasa 5 A 02.04.2020 r.

Temat: Uprzejmość i uczynność

Uprzejmość i uczynność to wstęp do koleżeństwa i przyjaźni, a zarazem ich

fundament.

1. Przeczytaj poniższą refleksję pt.”Winda” i odpowiedz na pytania.

Tego dnia bardzo spieszyłam się do domu. Udało mi się dobrze napisać test z

angielskiego, do którego poprzedniego wieczoru uczyłam się z Pauliną.

Dostałam 4+ i chciałam jak najszybciej pochwalić się mamie, A poza tym

byłam już bardzo głodna, a w domu pewnie czekał ciepły obiad. Wpadłam

zziajana na klatkę schodową. Przy windzie stała jakaś pani, dźwigając duże

pudło.

- Dzień dobry – powiedziałam

- Dzień dobry – odpowiedziała nieznajoma

Uśmiechnęłam się wesoło i powiedziałam , że chętnie jej pomogę z tym

pudłem. Pani również się uśmiechnęła, potem westchnęła i powiedziała :

- Wiesz, właśnie się wprowadzam. Będę mieszkać na piątym piętrze pod

siedemnastką. Wynajęłam firmę, która zajmuje się przeprowadzkami, ale

mam sporo rzeczy, które wolałam przewieźć sama.

- To pudło wygląda na dość ciężkie.

- Tak, faktycznie. Mam tu kilka przedmiotów z porcelany.

Kiedy przyjechała winda, otworzyłam drzwi i przytrzymałam, aby nowa

sąsiadka mogła wsiąść. Dowiedziałam się, że ma na imię Monika i jest

przewodnikiem wycieczek. Pojechałam piętro wyżej i pomogłam jej przy

wysiadaniu z windy. Później trzeba było jeszcze przytrzymać pudło, aby

Monika mogła otworzyć drzwi.

- Mam nadzieję, że będzie się Pani tutaj dobrze mieszkało – powiedziałam na

odchodne.

- Jestem o tym przekonana – odpowiedziała pani Monika. – Jestem bardzo

wdzięczna za pomoc. Miłego dnia.

- Pani też – uśmiechnęłam się ciepło i zbiegłam piętro niżej do mieszkania.

1. Jak odnoszą się do siebie osoby, które przypadkowo znalazły się w

windzie?.............................................................................................

2. Jakie zachowania świadczą o postawie życzliwości ? …………………

3. Dlaczego chciałabyś/ chciałbyś żyć w świecie, w którym ludzie odnoszą

się do siebie z szacunkiem, życzliwie i uprzejmie? ………….

4. Czy taki świat jest możliwy? Co trzeba zrobić, by taki był? ………..

2. By żyło się lepiej

Życzliwość odgrywa ważną rolę w codziennym życiu. Przychylne

nastawienie do ludzi, uśmiech , miłe słowo, uprzejmy gest, potrafią

wprowadzić w dobry nastrój i sprawić, że wszystkim wokół żyje się lepiej.

Poćwicz swoją życzliwość i uprzejmość w poniższych scenkach.

A. Twoja koleżanka/ kolega dostała/ dostał jedynkę ze sprawdzianu

z matematyki. Pociesz ją /go i zaproponuj pomoc

………………………………………………………………………

B. Starszy pan wchodzi do autobusu. Ty siedzisz. W jaki sposób się

zachowasz, widząc, że nie ma wolnego miejsca siedzącego?

…………………………………………………………………

C. Twoja mama jest smutna, w pracy coś poszło nie tak. Co możesz zrobić?

…………………………………………………………………….

D. Twój kolega nie obronił bramki. Przez to wasza drużyna przegrała mecz.

Masz ochotę dać upust swojej złości i wygarnąć mu, że nie potrafi grać w

piłkę! Widzisz jednak, że jest mu przykro, więc opanowujesz swoje

emocje. Co możesz powiedzieć, jak zareagować?

……………………………………………………………………..

Magiczne słowa „proszę”, „dziękuję” i „ przepraszam” są naszym

wyposażeniem na całe życie i wstępem do nauki uprzejmości

i uczynności.

Wychowanie do Życia w Rodzinie, klasa 5 D 01.04.2020 r.

Wychowanie do Życia w Rodzinie, klasa 5E 01.04.2020 r.

Klasa VIB 30.03

Temat: Sztuka rozmowy.

Relacje w rodzinie budujemy dzięki komunikowaniu się z rodzicami,

rodzeństwem lub dziadkami. Komunikacja polega przede

wszystkim na bezpośrednim wyrażaniu myśli, uczuć i potrzeb. Rozmowa stanowi szansę na zrozumienie innych. Jest najlepszym spo-

sobem, aby udało się zbudować bliskość i szczerość. Nie bez znaczenia

pozostaje język naszej komunikacji. Czy jest to język przyjaźni i porozu-

mienia, czy wręcz przeciwnie, obfituje w agresję i wrogość?

Często oczekujemy od innych nie tyle pocieszenia, rady, pouczenia,

ale bardziej zrozumienia i akceptacji dla naszych uczuć (np. żalu,

smutku, rozpaczy, czasami złości).

Gdy przestajemy mówić i słuchać, to sygnał, że nie mamy potrzeby bycia ze sobą. Jest to szczególnie istotne w

dzisiejszych czasach, gdy niejednokrotnie odgradzamy się od siebie, zakładając na uszy słuchawki, czy daje-

my się pochłonąć ofercie telewizji lub Internetu. Portale społecznościowe, SMS-y, e-maile nie zastąpią kontaktu

z drugim człowiekiem w realu. Trudno zakwestionować ich rolę we współczesnym świecie. Nie mogą one

jednak stać się jedynym środkiem na budowanie bliskich relacji czy zawieranie nowych znajomości.

Jak mówić? Słowa są narzędziem, którym można posługiwać się nieudolnie, dobrze lub po mistrzowsku. Wiele zależy od tego, czy staramy się doskonalić sztukę mówienia i sztukę słuchania. Kiedy mówimy, starajmy się tak sformułować naszą wypowiedź, by słuchający mógł się szybko

zorientować, o co nam chodzi, i żeby poznał nasz punkt widzenia. Nie róbmy długich wstępów typu:

Wiesz, mamusiu, jest taka sprawa, że... Nie wprowadzajmy niepotrzebnych dygresji:

Powiedział mi taki jeden Sebastian z naszej klasy, co był ze swoim tatą w Stanach, jak on,

ten jego tata, wyjechał, to znaczy jego firma go wysłała, bo oni często wyjeżdżają...

Ale co ci powiedział ten Sebastian?

Trzy warunki dobrej wypowiedzi:

1. Wiedzieć, co się ma do powiedzenia.

2. Powiedzieć to, co się miało do powiedzenia.

3. Skończyć, gdy się powiedziało to, co się miało do powiedzenia.

Jak słuchać?

Starajmy się uchwycić to, co mówiący ma nam do przekazania.

Trzeba nie tylko słuchać, ale cierpliwie wysłuchać tego, kto do

nas mówi. Jeśli go nie zrozumiemy – zapytajmy.

Pytanie jest dla mówiącego sygnałem, że mówi niejasno. Zmusza

go do lepszego ujęcia swoich myśli. Starajmy się skupić na tym,

co nasz rozmów-ca mówi, a nie na tym, co mu za chwilę

odpowiemy.

Oprócz słów ważne są tzw. sygnały pozajęzykowe,

głównie ton głosu, mimika i gesty (mowa ciała). Pytanie: „O której będzie obiad?” – może być zwykłym elementem

rozmowy, może też być wypowiedziane takim tonem, że znaczy to samo,

co: „To skandal, że o tej porze nie ma jeszcze obiadu!”. I wtedy trudno się

spodzie-wać rzeczowej odpowiedzi. Trzeba też pamiętać o gestach.

Jeżeli na uwagę mamy odpowiemy wzruszeniem ramion czy znudzoną

miną oznaczającą: „Mówiłaś mi to już tysiąc razy”, to nie możemy się

spodziewać, że ona będzie uważnie słuchać tego, co my jej chcemy

powiedzieć.

Wychowanie do Życia w Rodzinie, klasa 7 A 26.03.2020 r.

Wychowanie do Życia w Rodzinie, klasa 7 A 02.04.2020 r.

Temat: Pierwsze czucia.

WDZ klasa 7 c

Temat: Uzależnienia behawioralne

1. Rodzaje uzależnień behawioralnych:

Internet

Smart fon

Zakupy

Autoagresja

Pornografia

2. Uzależnienie od komputera i Internetu

Sprawdź za pomocą testu czy jesteś uzależniony od Internetu

1. Czy czujesz się zdominowany przez Internet ( myślisz o poprzedniej sesji

internetowej, lub wzięciu udziału w następnej)?

2. Czy czujesz, że potrzebujesz korzystać z Internetu coraz dłużej, aby uzyskać

satysfakcję?

3. Czy podejmowałeś kolejne nieudane próby kontrolowania, przerywania, czy też

zaprzestania korzystania z Internetu?

4. Czy masz poczucie bezsilności, depresji, czy też irytacji, gdy podejmujesz próbę

powstrzymania się od korzystania Internetu?

5. Czy zostajesz w sieci dłużej niż to początkowo planowałeś?

6. Czy zaryzykowałeś utratę kolegów, przyjaciół , dobrych ocen w szkole z powodu

Internetu?

7. Czy kłamałeś członków rodziny w celu ukrycia ilości czasu spędzonego w

Internecie?

8. Czy używasz Internetu jako sposobu ucieczki od problemów czy też, aby uwolnić

się od bezradności, winy, lęku czy też depresji?

Jeśli odpowiedziałeś na pięć, lub więcej pytań TAK to znaczy, że jesteś ofiarą

„internetoholizmu”

3. Fonoholizm sygnały ostrzegawcze

Symptomy nadużywania telefonu komórkowego – ZACHOWANIE:

nierozstawanie się ze swoim telefonem,

ciągłe sprawdzane urządzenia i uruchamiane telefonu (np. częste sięganie po telefon,

częste używanie go, sprawdzanie, trzymanie w dłoni bądź blisko siebie, przed sobą),

przerywanie spotkań/rozmów w celu odebrania bądź nawiązania połączenia/

wiadomości,

wychodzenie z sali szkolnej w celu odebrania bądź nawiązania połączenia/ wiadomości,

częste robienie zdjęć typu selfie i dzielenie się nimi z innymi użytkownikami sieci,

korzystanie z urządzeń w miejscach i sytuacjach, w których nie powinno się tego robić

(np. prowadzenie samochodu, przechodzenie przez jezdnię),

ukrywanie przed innymi (na przykład przed rodzicami) czynności związanych z

używaniem smartfona,

realizacja czynności ze smartfonem w ręku.

Symptomy nadużywania telefonu komórkowego – PSYCHIKA

odczuwanie silnej potrzeby lub wręcz poczucia przymusu korzystania z telefonu,

ciągła gotowość na odpisanie na e-mail, SMS,

odczuwanie niepokoju, rozdrażnienia, gorszego samopoczucia przy próbach

przerwania/ograniczenia korzystania z Internetu, komputera,

wyraźna niezgoda i niezadowolenie z powodu ograniczenia możliwości korzystania z

telefonu,

odczuwanie niepokoju, rozdrażnienia w sytuacjach zabronienia korzystania z telefonu

komórkowego,

podkreślanie ważności wpływu bycia on-line na dziejące się wydarzenia,

wysokie poczucie bezpieczeństwa związane z byciem on-line,

przeżywanie strachu (lęku) z powodu niebycia w głównym nurcie informacji,

przeżywanie negatywnych emocji związanych z niemożnością połączenia się z

Internetem (np. szukanie zasięgu za wszelką cenę).

4. Przyczyny zakupoholizmu

poświęcanie znacznej ilości czasu na zakupy;

częsta lub ciągła myśl o dokonywaniu zakupów;

poprawianie sobie nastroju poprzez zakup nowych dóbr materialnych;

zaniedbanie budżetu domowego spowodowane przeznaczeniem znacznych sum na

zakupy;

nieprzemyślany, impulsywny zakup rzeczy, które nie są przydatne;

ukrywanie zakupionych dóbr materialnych przed bliskimi;

zatajanie prawdziwych sum wydanych na zakupy;

zapożyczanie się u znajomych, rodziny tylko po to, aby przeznaczyć pieniądze na

sprawunki;

wyrzuty sumienia w związku z wydanymi kwotami;

silną potrzebę dokonania zakupów i odczuwanie przy tym głębokiej euforii.

5. Jak chronić się przed popadaniem w nałogi:

Nie bój się mówić nie: Czasami obawa przed negatywną reakcją ze strony znajomych

powstrzymuje nas od robienia tego, co sami uznajemy za słuszne. To naprawdę proste,

może się wydawać, że „wszyscy tak robią", ale to nie jest prawda. Nie pozwól, aby ktoś

inny podjął decyzję za Ciebie. Jeśli ktoś namawia Cię do zrobienia czegoś, co nie jest

dla Ciebie dobre, masz prawo powiedzieć nie, masz prawo nie podawać powodu i masz

prawo po prostu odejść .

Nawiązuj dobre relacje ze znajomymi i unikaj środowiska, gdzie rówieśnicy

wywierają negatywną presję: Zwróć uwagę na to, z kim się spotykasz. Nie musisz

robić tego, co inni, aby mieć dobre relacje z ludźmi.

Dbaj o relacje z rodzicami lub innymi dorosłymi osobami: To ważne, czy dorastasz

wśród ludzi, na których można polegać, z którymi można porozmawiać o życiu, o

wyzwaniach i swoich decyzjach. Możliwość skorzystania z doświadczeń życiowych

oraz przyjęcia szerszej perspektywy może okazać się bezcenna .

Ciesz się życiem i rób to, co kochasz – Zbyt często nuda to tylko pretekst. Wyjdź na

zewnątrz, bądź aktywny w szkole i w swoim środowisku. Zaangażuj się w muzykę,

sport, sztukę lub pracę w niepełnym wymiarze godzin. Praca w charakterze

wolontariusza to świetny sposób, aby uzyskać życiową perspektywę.

Przestrzegaj zasad panujących w rodzinie : kiedy dorastasz i chcesz przejmować

większą kontrolę nad swoim życiem, zaufanie i szacunek rodziców jest bardzo ważne.

Bądź wzorem i dawaj dobry przykład: Nie zapominaj, że to, co robisz, jest

ważniejsze niż to, co mówisz! Ustaw fundament i kierunek swojego życia – dokąd

zmierzasz?

Weź odpowiedzialność za siebie: weź odpowiedzialność za swoje życie, zdrowie i

bezpieczeństwo. To cudowne uczucie, kiedy masz na to ,jak przebiega twoje

wchodzenie w dorosłość i jakie decyzje podejmujesz

Temat: Ludzkie drogowskazy.

1. Rola autorytetów w życiu człowieka

Autorytet jest zasłużonym, osobistym dorobkiem danej osoby uznanej za godny

naśladowania w życiu. Autorytetem, wzorcem można zatem nazwać postawę

człowieka, wypracowaną najczęściej przez postępowanie, poglądy i wartości, którymi

kieruje się w życiu.

We współczesnym świecie coraz bardziej uwidacznia sie rozchwianie hierarchii

wartości i wzorców.

Coraz trudniej znaleźć osobę , która może dla was młodych ludzi być autorytetem.

Dlaczego tak jest?

Wpływa na to telewizja, Internet, subkultury, środowisko rówieśników. Dla młodego

człowieka wzorcem, autorytetem może być : idol, aktor, piosenkarz, który osiągnął

wiele w oczach widzów- publiczności.

Dlatego też coraz trudniej o prawdziwy autorytet.

Kto dla ciebie jest autorytetem?

Jedną z osób, które żyły zgodnie ze swoimi przekonaniami, wartościami i swoim

światopoglądem był m.in. Jan Paweł II- papież.

Czy wzorce na których się opieram w życiu ulegają zmianie?

W okresie dorastania, dojrzewania, autorytety i wzorce u młodych ludzi zmieniają się.

Rodzice zaspakajają podstawowe potrzeby swoich dzieci: materialne, uczuciowe

społeczne. Środowisko rodzinne , rodzice w znacznej mierze kreują osobowość,

światopoglądy swoich dzieci. Są oni pierwszymi nauczycielami oraz wzorcami do

naśladowania.

W miarę upływu czasu, dorastania dzieci- autorytet rodziców traci na sile, maleje.

Kiedy dojrzewamy zaczynają się konflikty z rodzicami i zaczynamy szukać innego

autorytetu, nie zawsze zgodnego z tymi, które przekazali rodzice.

Pojawiają się napięcia i konflikty w rodzinie, w szkole- często z nauczycielami lub

kolegami.

Uczy się żyć metodą prób i błędów. W tym okresie swego życia, potrzebujemy

przewodnika - autorytetu, przyjaciela, który zainteresuje się naszymi przeżyciami,

marzeniami.

Media dzisiaj wszechobecne kreują , lansują bogate osoby, piękne i popularne oraz

ich biografie. Nie kreują cichych, szarych ludzi , którzy często ciężką pracą ,

wyrzeczeniami i wypracowaną wewnętrzną dyscypliną lub swoimi przekonaniami,

wartościami dążą do ideałów i dobrych, uczciwych rzeczy.

Mimo swojego piękna wewnętrznego nie są zauważani w swoim środowisku, w

szkole, w pracy..

Podsumowując ten referat nasuwają się wnioski: - każdy może zostać autorytetem

- ty sam dla innych możesz być wzorcem i autorytetem - każdy z nas próbuje w

swoim życiu kogoś w większym lub w mniejszym stopniu naśladować

Wybór autorytetu to samodzielna i ważna decyzja.

Pamiętaj ! Autorytet to nie to samo co idol.

Na tym kończymy tematy wspólne kolejne lekcje będą dla dziewcząt. Zapraszam .Jeśli

macie jakieś pytania możecie napisać do mnie