PRZESZCZEPY KOMÓRKOWE I TKANKOWE jako Produkty lecznicze terapii zaawansowanych · 2020. 5. 18. · Biostatystyka – praktyczne aspekty statystyki w badaniach medycznych 2014 –

AUTOREFERAT

POSTĘPOWANIE HABILITACYJNE

Dr n. med. Diana Kitala

Tytuł osiągnięcia naukowego

PRZESZCZEPY KOMÓRKOWE I TKANKOWE

JAKO PRODUKTY LECZNICZE

TERAPII ZAAWANSOWANYCH

4 MARCA 2019 Centrum Leczenia Oparzeo im. Dr Stanisława Sakiela w Siemianowicach Śląskich

1

Spis treści

1. Imię i nazwisko .............................................................................................................. 2

2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe/artystyczne z podaniem nazwy, miejsca i

roku ich uzyskania oraz tytułu rozprawy doktorskiej ..................................................... 2

3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu .............................................................. 4

4. Wskazanie osiągnięcia* wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003

r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie

sztuki (Dz. U. 2016 r. poz. 882 ze zm. w Dz. U. z 2016 r. poz. 1311.): .............................. 9

5. Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo - badawczych (artystycznych). ......... 22

2

1. Imię i nazwisko

Diana Kitala (nazwisko rodowe Hoff-Lenczewska)

2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe/artystyczne z podaniem

nazwy, miejsca i roku ich uzyskania oraz tytułu rozprawy

doktorskiej

2018 – Uniwersytet Medyczny w Białymstoku

Wydział Farmaceutyczny

Specjalizacja – Laboratoryjna Immunologia Medyczna

2015 – 2016 Uniwersytet Jagielloński. Collegium Medicum.

Medyczne Centrum Kształcenia Podyplomowego, studia podyplomowe.

Biostatystyka – praktyczne aspekty statystyki w badaniach medycznych

2014 – 2016 Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach.

Wydział Lekarski z Oddziałem Lekarsko – Dentystycznym w Zabrzu

Obrona pracy doktorskiej z wyróżnieniem

pt. „Wykorzystanie owodni jako nieinwazyjnego i łatwo dostępnego źródła

komórek macierzystych”

2014 – 2015 Uniwersytet Jagielloński . Collegium Medicum.

Wydział Lekarski, studia podyplomowe.

Badania kliniczne – metodologia, organizacja i zarządzanie

2011– 2013 Uniwersytet Jagielloński . Collegium Medicum.

Wydział Farmaceutyczny, studia podyplomowe.

Analityka medyczna.

3

2008 – 2011 Uniwersytet Śląski w Katowicach.

Wydział Informatyki i Nauki o Materiałach.

Studia stacjonarne, inżynierskie na kierunku inżynieria biomedyczna,

specjalność informatyka medyczna, specjalizacja bioinformatyka.

Tytuł pracy inżynierskiej: „LIMS - możliwości i praktyczna implementacja

wybranego systemu”.

2006 – 2011 Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach.

Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Medycyny Laboratoryjnej.

Studia stacjonarne, jednolite magisterskie na kierunku biotechnologia.

Uzyskany tytuł: magister biotechnologii.

Tytuł pracy magisterskiej: „Ekspresja wybranych cytokin pro- i

przeciwzapalnych w hodowlach komórek melanoma poddanych terapii

fotodynamicznej”.

4

3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu

ODBYWANE PRAKTYKI:

21.06.2010 – 20.07.2010 Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Myszkowie.

Laboratorium Bakteriologiczno-Serologiczne.

31.08.2009 – 25.09.2009 Centrum Onkologii, Instytut Onkologii w Gliwicach. Zakład

Medycyny Nuklearnej i Endokrynologii Onkologicznej.

16.06.2009 – 30.06.2009 Uniwersytet Śląski w Katowicach. Wydział Informatyki i Nauki

o Materiałach. Zakład Komputerowych Systemów

Biomedycznych.

DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE:

01.03.2012 – nadal Młodszy asystent (Biotechnolog) Pracowni Hodowli Komórek i Tkanek

in vitro z Bankiem Tkanek, Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach

Śląskich

28.02.2013 – nadal Organizacja i praca w zespole pobierającym komórki i tkanki od zmarłych

w wyznaczonym ośrodku, Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach

Śląskich

02.10.2013 – nadal Diagnosta laboratoryjny, Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach

Śląskich

Umowa Zlecenie Umowa dotycząca konsultacji i wdrożenia systemu jakości zgodnego

ze standardami GMP oraz pomoc przy składaniu aplikacji i uzyskaniu

certyfikacji, Bank Komórek Macierzystych

DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE – DYDAKTYKA:

01.09.2014 – nadal Przygotowanie, opracowanie autorskiego materiału szkoleniowego

„Immunologia urazu oparzeniowego” i przeprowadzenie na jego

podstawie serii wykładów dla lekarzy, Centrum Leczenia Oparzeń

w Siemianowicach Śląskich

Umowa zlecenie (2016/2017) Przygotowanie, opracowanie autorskiego materiału

szkoleniowego„Patologia” i przeprowadzenie na jego podstawie serii

5

wykładówdla studentów na kierunku Fizjoterapia, Wyższa Szkoła Biznesu

w Dąbrowie Górniczej


szkoleniowego „Farmakologia” i przeprowadzenie na jego podstawie serii

wykładów dla studentów na kierunku Kosmetologia, Wyższa Szkoła im.

Tyszkiewicza w Bielsku Białej


szkoleniowego „Biologia i mikrobiologia ” i przeprowadzenie na jego

podstawie serii wykładówdla studentów na kierunku Ratownictwo

Medyczne, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku Białej


szkoleniowego „Zakażenia szpitalne” i przeprowadzenie na jego

podstawie serii wykładów dla studentek na kierunku pomostowym

Pielęgniarstwo, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku Białej


szkoleniowego „Zakażenia szpitalne ” i przeprowadzenie na jego

podstawie serii wykładów na kierunku Pielęgniarstwo, Akademia

Techniczno-Humanistyczna w Bielsku Białej

Umowa o pracę (2018/2021) Przygotowanie, opracowanie autorskiego materiału

dydaktycznego ćwiczeń i wykładu z przedmiotu „Patofizjologia kliniczna”

dla studentów na kierunku Dietetyka oraz wykładów z przedmiotu

„Dermatologia i alergologia”dla studentów na kierunku Kosmetologia.

Opracowanie materiałów dydaktycznych z przedmiotów „Dermatologia”

i „Biologia ran” na studia podyplomowe z zakresu Podologii

i Kosmetologii Pielęgnacyjnej. Śląska Wyższa Szkoła Medyczna

w Katowicach


dydaktycznego „Informatyka i Biostatystyka”, „Biostatystyka” oraz

„Statystyka medyczna i analiza danych” i przeprowadzenie na jego

podstawie serii wykładów i ćwiczeńdla studentów na kierunku

6

Ratownictwo Medyczne i Pielęgniarstwo . Wyższa Szkoła Planowania

Strategicznego w Dąbrowie Górniczej.

UCZESTNICTWO W PROJEKTACH NAUKOWO-BADAWCZYCH:

01.12.12 – 2015 Nośniki Polimerowe Do Termicznie Kontrolowanego Wytwarzania

i Oddzielania Arkuszy Komórek Skóry I Nabłonka – Polycell. Umowa Nr

PBS1/B9/10/2012. Projekt uzyskał wsparcie finansowe z Narodowego

Centrum Badań i Rozwoju.

30.12.14 – 10.2017 Opracowanie innowacyjnej technologii wykorzystania tkanek

transgenicznych świń dla celów biomedycznych – MEDPIG. Umowa Nr

INNOMED/I/17/NCBR/2014. Projekt uzyskał wsparcie finansowe z

Narodowego Centrum Badań i Rozwoju ze środków Programu

Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka w ramach Europejskiego

Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Umowa Zlecenie Wykonanie sprawozdania końcowego z projektu System

diagnostyczny wspomagający proces leczenia ran oparzeniowych

i przewlekłych –Termowizja, Centrum Leczenia Oparzeń

w Siemianowicach Śląskich

CZŁONKOWSTWO W IZBACH I STOWARZYSZENIACH:

1. Stowarzyszenie na Rzecz Dobrej Praktyki Badań Klinicznych w Polsce

2. Krajowa Izba Diagnostów Laboratoryjnych

3. Polskie Stowarzyszenie Bankowania Tkanek i Komórek

Po zakończeniu studiów magisterskich i inżynierskich na kierunkach Biotechnologia

i Inżynieria Biomedyczna swoje losy naukowe i zawodowe związałam z Centrum Leczenia

Oparzeń im. Dr Stanisława Sakiela w Siemianowicach Śląskich, gdzie zajmowałam się

preparatyką tkanek (owodni i skóry allogenicznej) i hodowlą komórkową w Pracowni

Hodowli Komórek i Tkanek in vitro z Bankiem Tkanek. Zarówno keratynocyty, jak i komórki

macierzyste zostały decyzją Komisji ds. Terapii Zaawansowanych przy Europejskiej Agencji

Leków zakwalifikowane jako produkty lecznicze terapii zaawansowanych, zatem ich

wytwarzanie zaczęło podlegać zasadom Dobrej Praktyki Wytwarzania z wszystkimi tego

konsekwencjami. W związku z powyższym w czerwcu 2013 roku objęłam stanowisko

7

Kierownika Kontroli Jakości w rozumieniu prawa farmaceutycznego, odpowiadając na jakość

przygotowywanych w Banku Tkanek przeszczepów.W 2013 roku zostałam również

członkiem zespołu pobierającego skórę allogeniczną w trakcie pobrań wielonarządowych,

co powodowane było koniecznością zwiększenia liczby przeszczepówprzygotowywanych dla

chorych ciężko oparzonych. Ponadto podjęłam pracę w jednostce macierzystej na stanowisku

diagnosty laboratoryjnego po ukończeniu studiów podyplomowych z analityki medycznej.

W trakcie pisania pracy doktorskiej ukończyłam studia podyplomowe na kierunkach Badania

Kliniczne oraz Biostatystyka, celem udoskonalenia warsztatu naukowego oraz z myślą

o implementacji klinicznej komórek macierzystych owodni, będących przedmiotem mojej

rozprawy. Po uzyskaniu tytułu doktora nauk medycznych podjęłam pracę na uczelniach

wyższych: Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej, Wyższej Szkole im.

Tyszkiewicza w Bielsku Białej oraz Akademii Techniczno-Humanistyczna w Bielsku

Białej.Poza standardową pracą dydaktyczną nabywałam doświadczenie w działalności

naukowej poprzez udział w posiedzeniach Komisji Programowej. Jednocześnie jako

pracownik Centrum Leczenia Oparzeń ubiegałam się o rozszerzenie działalności w zakresie

uzyskania zgody na wytwarzanie komórek macierzystych owodni. Staram się łączyć warsztat

naukowy z możliwością praktycznego zastosowania wyników badań u chorych ciężko

oparzonych. W trakcie pracy w Centrum Leczenia Oparzeń brałam udział jako badacz w

dwóch projektach naukowo-badawczych. Pierwszy dotyczył zastosowania termosterowalnych

polimerów do uzyskania pełnego arkusza komórek do przeszczepu. W trakcie drugiego

projektu badacze dokonywali oceny możliwości wykorzystania skóry świń transgenicznych

jako przeszczepów stanowiących alternatywę dla skóry allogenicznej.Ponadto, brałam udział

w niewielkim wymiarze w projekcie dotyczącymużycia kamery termowizyjnej do diagnostyki

rany oparzeniowej (umowa zlecenie dotycząca rozliczenia prac badawczych z Centrum

Leczenia Oparzeń). Obecnie jestem dodatkowo zatrudniona w Śląskiej Wyższej Szkole

Medycznej na stanowisku Adiunkta oraz realizuję umowę zlecenie w Wyższej Szkole

Planowania Strategicznego. W związku z powyższym miałam przyjemność recenzować prace

zarówno na poziomie licencjackim, jak i magisterskim. Obecnie zostałam powołana do

prowadzenia prac licencjackich w charakterze promotora. Staram się cały czas rozwijać

zarówno w zakresie bankowania tkanek i komórek, medycyny transplantacyjnej, dobrej

praktyki badań klinicznych, dobrej praktyki wytwarzania (GMP), diagnostyki laboratoryjnej,

biostatystyki oraz dydaktyki. Obecnie obszar moich zainteresowań został poszerzony o

zagadnienia zarządcze, w tym metody wychodząc z podejścia zasobowego(RBV, Resource-

Based View) oraz szczupłe zarządzanie (LEAN) w służbie zdrowia. Dodatkowo w 2018 roku,

8

jako jedna z 15 osób w całej Polsce zostałam zakwalifikowana do specjalizacji z

laboratoryjnej immunologii medycznej. Efekty moich zainteresowań oraz działalności

naukowo-dydaktycznej prezentowane są w postaci referatów wygłoszonych na krajowych

i międzynarodowych zjazdach oraz w formie międzynarodowych publikacji oraz rozdziałów

książek. Uważam, że publikowanie i recenzowanie osiągnięć naukowych jest zgodne

z duchem medycyny opartej na faktach i w sposób bezpośredni przedkłada się na postęp

w leczeniu, a co za tym idzie na dobro pacjenta. Przyświecające mi idee skłoniły mnie do

członkowstwa w Stowarzyszeniu na Rzecz Dobrej Praktyki Badań Klinicznych w Polsce.

Ponadto jestem członkiem Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych i Polskiego

Stowarzyszenia Bankowania Tkanek i Komórek. Dodatkowo, w 2018 zostałam współtwórcą

patentu o nazwie „Sposób otrzymywania acelularnej skóry właściwej do przeszczepów

tkankowych” dotyczącego metodyki otrzymywanie bezkomórkowych matryc ze skóry

ludzkiej. Zaangażowanie w transplantologię oraz leczenie chorych oparzonych i z ranami

przewlekłymi, ciągła chęć doskonalenia warsztatu naukowego, pęd do poszerzenia wiedzy

i dzielenia się nią sprawiają, że zostałamzostała nominowana do złotej odznaki honorowej za

zasługi dla województwa śląskiego.

9

4. Wskazanie osiągnięcia* wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia

14 marca 2003r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o

stopniach i tytule w zakresie sztuki(Dz. U. 2016 r. poz. 882 ze zm. w

Dz. U. z 2016 r. poz. 1311.):

Osiągnięcie naukowe stanowi cykl dziewięciu publikacji o sumarycznym wskaźniku

oddziaływania Impact Factor 14.573 i łącznej liczbie punktów MNiSW 180.

a) Tytuł osiągnięcia naukowego

PRZESZCZEPY KOMÓRKOWE I TKANKOWE

JAKO PRODUKTY LECZNICZE TERAPII ZAAWANSOWANYCH

b) (autor/autorzy, tytuł/tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa, recenzenci

wydawniczy),

1. Kitala D, Klama-Baryła A, Kraut M, Łowicki D, Łabuś W, Glik J, Nowak M,

Lisowska G, Olszewski R, Kawecki M. Does the transplantation of keratinocytes

really reduce the risk of death? Survival analysis of patients hospitalized at the Dr

Stanislaw Sakiel Centre for Burns Treatment in 2008-2015.

Adv Clin Exp Med. 2019;28(1):5-10.

doi: 10.17219/acem/76327

IF = 1.262; MNiSW – 15

Mój wkład w powstanie tej pracy polegał na nakreśleniu celu, tematyki i koncepcji,

opracowaniu metodyki i analizy statystycznej, zebraniu danych literaturowych,

wykonaniu badań na hodowlach komórkowych oraz ocenie wyników tych badań oraz

opracowaniu części dyskusji. Całościowo wykonałam badania, jak i zdjęcia zawarte

na Rycinie 1. Napisałam również wstępną wersję manuskrypu oraz dostosowałam go

do wymogów czasopisma. Byłam również osoba odpowiedzialną za odpowiedź na

uwagi recenzentów i końcową formę artykułu.

Mój udział procentowy szacuję na 60 %.

2. Kitala D, Klama-Baryła A, Kraut M, Łabuś W, Kawecki M. Isolation, culturing and

preparation for transplantation of amniotic mesenchymal stem cells. Repetitive and

reproducible laboratory, technical protocol. Ann Biol Clin (Paris). 2018;76(5):562-

567.

doi: 10.1684/abc.2018.1375

IF = 0.401; MNiSW – 15

10

Mój wkład w powstanie tej pracy polegał na nakreśleniu tematyki, celu i koncepcji,

opracowaniu metodyki i całości analizy statystycznej, zebraniu danych literaturowych,

jak również opracowaniu części dyskusji. Napisałam również wstępną wersję

manuskrypu. Wykonałam tabele i ryciny oraz byłam odpowiedzialna za ich zawartość.

Wykonałam część modyfikacji będących sugestiami recenzentów.

Mój udział procentowy szacuję na 60%.

3. Klama-Baryła A, Kitala D, Łabuś W, Kraut M, Glik J, Nowak M, Kawecki M.

Autologous and allogeneic skin cellgrafts in the treatment of severelyburntpatients.

Retrospectiveclinicalstudy. Transplantation Proceedings 2018; 50(7); p.2179-2187

doi: https://doi.org/10.1016/j.transproceed.2017.11.079

IF = 0.806; MNiSW – 15

Mój wkład w powstanie tej pracy polegał na opracowaniu analizy statystycznej oraz

konfrontacji wyników analizy z danymi literaturowymi. Zmodyfikowałam pierwotny

tekst aby spełniał standardy publikacji naukowej. Wykonałam tabelę 1,2 i 3 oraz

rycinę 2, 4 i 5.


4. Piątkowski M, Kitala D, Radwan-Pragłowska J, Janus Ł, Klama-Baryła A, Łabuś W,

Tomanek E, Glik J, Matýsek D, Kawecki M. Chitosan/aminoacid hydrogels with

antimicrobial and bioactive properties as new scaffolds for human mesenchymal stem

cells culture applicable in wound healing. Express Polymer Letters 2018, 12(1):100-

113.

doi: https://doi.org/10.3144/expresspolymlett.2018.8

IF = 3.064; MNiSW – 35

Mój wkład w powstanie tej pracy polegał na nakreśleniu tematyki i koncepcji badań

na komórkach, izolacji komórek z owodni, wykonaniu badań na hodowlach

komórkowych oraz ocenie wyników tych badań, ocenie potencjału klinicznego

i nakreśleniu dalszych badań z dziedziny biotechnologii, jak również na opracowaniu

części wstępu i dyskusji, dotyczącego komórek macierzystych i hodowli komórkowych.

Wykonałam tabelę 5 i 6 oraz rycinę 7, 8, 9 i 10.


5. Kitala D, Kawecki M, Klama-Baryła A, Misiuga M., Łabuś W, Glik J, Kraut M,

Nowak M. The Isolation and Production of the Ready-to-Use Product (the

AmnioticStem Cell Culture) in Accordance with GMP Regulations. StemCells and

Development 2017; 26(9):694-707.

11

doi: 10.1089/scd.2016.0198.

IF = 3.315; MNiSW – 35

Mój wkład w powstanie tej pracy polegał na nakreśleniu tematyki i koncepcji,

opracowaniu materiałów i metodyki, zebraniu danych literaturowych, opracowaniu

dyskusji, weryfikacji obowiązującego prawodawstwa, wykonaniu badań na hodowlach

komórkowych, doborze testów i analizie statystycznej oraz konfrontacji wyników

z danymi literaturowymi. Wykonałam wszystkie ryciny i badania na nich

przedstawione.


6. Kitala D, Klama-Baryła A, Kawecki M, Kraut M, Łabuś W, Glik J, Ples M, Tomanek

E, Nowak M. Infections in the tissuematerial and theirimpact on the loss of

transplants in the Laboratory of in vitro Cell and TissueCulture with Tissue Bank in

the years 2011-2015. Cell Tissue Bank. 2017; 18(1):61-68.

doi: 10.1007/s10561-016-9597-y.

IF = 1.526; MNiSW – 20

Mój wkład w powstanie tej pracy polegał na nakreśleniu celu, tematyki i koncepcji

badań, opracowaniu materiałów i metod, wykonaniu analiz oraz ocenie ich wyników,

jak również ocenie potencjału klinicznego oraz doborze testów i analizie statystycznej

oraz opracowaniu dyskusji. Wykonałam wszystkie ryciny i tabele oraz analizy na nich

przedstawione.


7. Kitala D, Kawecki M, Klama-Baryła A, Łabuś W, Kraut M, Glik J, Ryszkiel I,

Kawecki MP, Nowak M. Allogeneic vs. Autologous Skin Grafts in the Therapy of

Patients with Burn Injuries: A Restrospective, Open-label ClinicalStudy with Pair

Matching. Adv Clin Exp Med. 2016 Sep-Oct;25(5):923-929.

doi: 10.17219/acem/61961.

IF = 1.179; MNiSW – 15


opracowaniu materiałów i metodyki, doborze testów i analizie statystycznej oraz

opracowaniu dyskusji. Wykonałam wszystkie tabele i ryciny 2-5. Wykonałam wszystkie

analizy przedstawione na rycinach i w tabelach.

Mój udział procentowy szacuję na 60 %

12

8. Kitala D, Klama-Baryła A, Łabuś W, Misiuga M, Nowak M, Kawecki M (2018).

Advanced Technologies in Dermatology. Dermatologic Surgery and Procedures, Dr.

Pierre Vereecken (Ed.), InTech,

doi: 10.5772/intechopen.70288.

MNiSW – 5

Mój wkład w powstanie tego rozdziału książki polegał na nakreśleniu tematyki

i koncepcji, zebraniu i opracowaniu danych literaturowych do podrozdziału I,

dostosowaniu pracy do wymogów czasopisma oraz wysłaniu finalnej wersji pracy do

recenzji.


9. Kitala D, Klama-Baryła A, Łabuś W, Ples M, Misiuga M, Kraut M, Szapski M,

Bobiński R, Pielesz A, Łos MJ, Kucharzewski M (2019) Amniotic cells share clusters

of differentiation of fibroblasts and keratinocytes, influencing their ability to

proliferate and aid in wound healing while impairing their angiogenesis

capability.Eur J Pharmacol. pii: S0014-2999(19)30148-7. [Epub ahead of print]

doi: 10.1016/j.ejphar.2019.02.043.

IF = 3.040; MNiSW – 30


opracowaniu metodyki i analizy statystycznej, zebraniu danych literaturowych,

wykonaniu badań na hodowlach komórkowych oraz ocenie wyników tych badań,

ocenie potencjału klinicznego i nakreśleniu dalszych badań z dziedziny biotechnologii

oraz opracowaniu części dyskusji. Całościowo wykonałam badania, jak i zdjęcia

zawarte na wszystkich tabelach i rycinach. Napisałam również wstępną wersję

manuskryptu.


c) omówienie celu naukowego/artystycznego ww. pracy/prac i osiągniętych wyników

wraz z omówieniem ich ewentualnego wykorzystania.

Do produktów leczniczych terapii zaawansowanych (ATMP) zalicza się produkty terapii

genowej, somatycznej terapii komórkowej oraz produkty inżynierii tkankowej. Komórki

macierzyste owodni są klasyfikowane jako produkty inżynierii tkankowej, podczas gdy

komórki naskórka jako produkty somatycznej terapii komórkowej. Klasyfikacja owodni

i skóry ludzkiej pozostaje kwestią sporną – pierwotnie zostały przypisane przez Główny

Inspektorat Farmaceutyczny do produktów leczniczych, co zostało zakwestionowane przez

13

Krajowe Centrum Bankowania Tkanek i Komórek. Następnie Główny Inspektorat

Farmaceutycznynakazał wytwórcom zwrócenie się o orzeczenie do Komisji ds. Terapii

Zaawansowanych przy Europejskiej Agencji Leków (CAT), jednak Krajowe Centrum

Bankowania Tkanek i Komórek zakwestionowało to stanowisko, ponieważ nie opiera się

w swoich decyzjach na tym organie i postrzega CAT jedynie jako jednostkę opiniotwórczą,

a zatem prawnie niewiążącą. Bez względu na klasyfikację produkty lecznicze terapii

zaawansowanej można stosować po rejestracji centralnej w Europejskiej Agencji Leków lub

w wyłączeniu szpitalnym (Hospital Exemption Advanced Therapy Medicinal Product; HE-

ATMP). Opisane powyżej problemy legislacyjne implikują konieczność poszukiwania nie

tylko rozwiązań klinicznych problemu leczenia oparzeń i ran przewlekłych, ale również

rozwiązań prawnych. Wdrożenie przeszczepów komórkowych i tkankowych przestało być

problemem o podłożu jedynie medycznym. Względy prawne zaczynają wyprzedzać aspekty

metodologiczne transplantacji tkanek i komórek, co należy mieć na uwadze tworząc

rekomendacje terapeutyczne.

Klinicznym standardem w leczeniu pełnej grubości ran oparzeniowych skóry jest resekcja

martwicy i przeszczep autologicznej skóry pośredniej grubości. W przypadku ograniczonej

powierzchni pól dawczych istnieje możliwość zastosowania siatkowanego przeszczepu,

jednakobecność szczelin w powstałej siatce transplantatu, przyczynia się do większego

skurczu graftu i powstawania niepożądanego efektu „krokodylej skóry”. W sytuacji braku lub

ograniczonej liczby pól dawczych (rozległe oparzenia) istnieje konieczność stosowania

alternatywnych barier mechanicznych.Pierwsze wykorzystanie przeszczepu skóry

allogenicznej datuje się na drugą wojnę światową. Niewątpliwą zaletą tego materiału jest

bezproblemowość pobierania, możliwość uzyskania dużej powierzchni przeszczepu, niska

toksyczność, łatwość przechowywania oraz stosunkowo prosta aplikacja. Allogen inicjuje

wzrost naczyń w dnie rany i pobudza rewaskularyzację. Ponadto skóra allogeniczna chroni

przed przesuszeniem podścieliska rany, zakażeniem oraz stanowi mechaniczną barierę przed

utratą ciepła,elektrolitówi białka.Skórę allogeniczną wprowadzono do preparatyki w Centrum

Leczenia Oparzeń w 2009 roku, a pierwszy przeszczep wykonano na początku 2010 roku.

Początkowo pochodziła ona z pobrań wielonarządowych. Ze względu na zapotrzebowanie

kliniczne w 2014 roku do preparatyki wdrożono również skórę pochodzącą z zakładów

medycyny sądowej. Przeszczepy ze skóry allogenicznej pobranej od osób zmarłych

spełniających kryteria dawców zgodnie z Ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu,

przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, przygotowuje się w Banku

14

Tkanek Centrum Leczenia Oparzeń im. dr Stanisława Sakiela, a następnie poddaje się je

sterylizacji radiacyjnej w celu minimalizacji ryzyka transmisji patogenów, po czym wykonuje

się badania mikrobiologiczne celem potwierdzenia skuteczności procesu sterylizacji.

W pracy Allogeneic vs. Autologous Skin Grafts in the Therapy of Patients with Burn

Injuries: A Restrospective, Open-label Clinical Study with Pair Matching (Kitala D. i wsp.

2016) wykazano dodatnią korelację pomiędzy długością czasu pobytu, a ilością operacji

przeszczepienia wolnego przeszczepu skóry pośredniej grubości (WPSPG; przeszczep

autologiczny). Taka korelacja w przypadku opatrunku ze skóry allogenicznej jest niska.

Ponadto średni czas hospitalizacji dla pacjentów u których wykorzystano jedynie opatrunek

ze skóry allogenicznej wynosił 26,5 dnia, podczas u pacjentów, u których dodatkowo

zastosowano autologiczny WPSPG to 60,6 dnia, a u chorych oparzonych, u których

przeszczepiono powyżej 3 WPSPG wyniósł aż 93 dni. Zależność ta dla ilości operacji

z zastosowaniem autologicznego graftu powyżej 3 nie ma odzwierciedlenia w procentach

powierzchni oparzenia (w tym oparzenia III/IVº), które wynoszą odpowiednio 34,1%

całkowitej powierzchni oparzenia i 13,8% III/IVº. Średnia powierzchnia oparzenia

w przypadku pacjentów, u których nie zastosowano wolnego przeszczepu skóry pośredniej

grubości, a jedynie opatrunek allogeniczny wynosiła 37,4 % TBSA w tym 19,7% III/IVº.

Z danych wynika, iż wielokrotne zastosowanie przeszczepu autologicznego, pomimo

porównywalnych powierzchni oparzenia w stosunku do opatrunku ze skóry allogenicznej,

skutkuje wysłużeniem czasu hospitalizacji. Prawdopodobnie jest to spowodowane faktem,

iż kilkukrotne pobranie wolnego przeszczepu skóry pośredniej grubości generuje

powstawanie dodatkowych miejsc dawczych, które są potencjalnymi wrotami zakażenia.

Ponadto aplikacja WPSPG na niezdefiniowaną ranę oparzeniową skutkuje wielokrotną utratą

przeszczepu autologicznego. Krioprezerwowane, allogeniczne przeszczepy skórne są

doskonałym opatrunkiem gdy unaczynienie rany nie jest wystarczające. Reepitelializacja ran

pośredniej grubości skóry powoduje powolneoddzielanie biostatycznego przeszczepu

allogenicznego bez uszkadzania nowo powstałej warstwy nabłonka, chroniąc przed

proliferacją drobnoustrojów i utratą ciepła oraz łagodząc hipermetaboliczną odpowiedź

stresową na uraz oparzeniowy i redukując ból.

W rozdziale Advanced Technologies in Dermatology (Kitala D. i wsp.; 2018)książki

Dermatologic Surgery and Procedures omówiono usuwane komórek ze skóry allogenicznej

jako zabieg stosowany w celu polepszenia właściwości przeszczepów oraz wydłużenia ich

trwałości. Celem tego procesu jest uzyskanie nieimmunogennego graftu, który po

15

transplantacji zostałby zasiedlony in vivo przez komórki biorcy. Metoda leczenia ran

oparzeniowych oparta na wykorzystaniu ludzkiej allogenicznej, pozbawionej komórek

macierzy pozakomórkowej skóry właściwej (ADM – Acellular Dermal Matrix) jako matrycy

dla hodowanych in vitro autologicznych fibroblastów i keratynocytów może stanowić jeszcze

skuteczniejszą procedurę leczenia oparzeń u chorych z głębokim oparzeniem niż pokrycie ran

krioprezerwowanym, standardowym transplantatem allogenicznym. W Centrum Leczenia

Oparzeń im. Dr Stanisława Sakiela w Siemianowicach Śląskich aplikację pozbawionych

komórek matryc otrzymanych z ludzkiej skóry właściwej (ADM) rozpoczęto w 2015 roku.

Do przeszczepu kwalifikowano pacjentów z rozległymi i głębokimi ranami oparzeniowymi,

które źle się goiły. Na podstawie otrzymanych wyników oraz klinicznych obserwacji

zaproponowano wniosek, iż zastosowanie ADM wraz z hodowanymi in vitro komórkami

skóry może stanowić optymalną metodę leczenia ran oparzeniowych. Jednakże w celu

wykonania pełnej analizy naukowej niezbędne jest zwiększenie liczebności próby badanej.

Również w rozdziale Advanced Technologies in Dermatology (Kitala D. i wsp.; 2018)

opisano alternatywę zastosowania skóry allogenicznej jaką jest błona owodniowa. Owodnia

wykazuje właściwości przeciwzapalne (poprzez wychwyt makrofagów i neutrofili),

przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i immunosupresyjne. Stwierdzono zdolność tego

opatrunku biologicznego do promowania epitelializacji. Jest przy tym materiałem

„odpadowym”, a zatem tanim i jednocześnie prostym w użyciu.Owodnia ludzka, podobnie

jak skóra allogeniczna jest tkanką, a co za tym idzie jej sprzedaż zgodnie z polskim

prawodawstwem jest zakazana oraz jednocześnie może być produktem leczniczym (co jak

wyżej wspomniano podlega kwestionowaniu). Produkty lecznicze po rejestracji centralnej

mogą być wprowadzone na rynek.Niezależnie od zawiłości polskiego prawodawstwa, na

świecie błonę owodniową stosuje się (w tym komercyjnie) jako opatrunek biologiczny m.in.

w chirurgii okulistycznej oraz w terapii toksycznej nekrolizy naskórka. Błona owodniowa

może być również stosowana w połączeniu z innymi opatrunkami biologicznymi, w tym

allogeniczną skórą. Szczególne zainteresowanie wzbudza stosowanie biowitalnych

przeszczepów błony owodniowej. Zachęcające wyniki stosowania przyżyciowych

przeszczepów owodni w leczeniu ran mogą wynikać z zachowanych fizjologicznych funkcji

sekrecyjnych komórek owodni. Ludzkie mezenchymalne komórki macierzyste izolowane

z błony owodniowej były tematem badań prowadzonych przez habilitanta w ramach rozprawy

doktorskiej. Kontynuując wątek podjęty w pracy doktorskiej, w publikacji Amniotic cells

16

share clusters of differentiation of fibroblasts and keratinocytes, influencing their ability to

proliferate and aid in wound healing while impairing their angiogenesis capability (Kitala

i wsp. 2019) udowodniono, że komórki macierzyste owodni mogą być stosowane jako

przeszczep pierwszego rzutu i jedyna terapia komórkowa lub być stosowane równoczasowo

z przeszczepem autologicznych fibroblastów i keratynocytów jako metoda wspomagająca.

Dodatkowo można prowadzić kohodowlę autologicznych komórek skóry i naskórka

z komórkami owodni w celu stymulowania namnażania komórek pacjenta, co zwiększyłoby

ilość komórek własnych chorego, a ich przeszczep z komórkami owodni przyczyniłby się do

wspomagania procesu gojenia rany, dzięki parakrynnym mechanizmom, immunomodulacji

oraz tworzeniu środowiska sprzyjającego migracji i proliferacji komórek. Do tej pory

wykazano, że jedynie komórki macierzyste mieszków włosowych mogą różnicować się

w keratynocyty, jednak u chorych oparzonych ten rezerwuar jest mocno ograniczony. Inne

źródła komórek macierzystych można zróżnicować m.in. poprzez dostarczenie cytokin

i czynników wzrostu do hodowli. Metodę tą w pracy Kitala i wsp. (2019) zrealizowano

poprzez użycie naczyń Boyden’a, zastosowanie medium do komórek zróżnicowanych oraz

hodowlę w obecność komórek zróżnicowanych (kohodowlę). Wszystkie te metody są

bezpieczne z punktu widzenia klinicznej aplikacji. Do oceny zdolności komórek owodni do

różnicowania w fibroblasty i keratynocyty wybrano osiem antygenów komórkowych

obecnych na fibroblastach i siedem markerów różnicowania charakterystycznych dla

keratynocytów. W pracy zaobserwowano istotne różnice jedynie pomiędzy fibroblastami,

a komórkami owodni jedynie w poziomach bFGF i CD10, zatem uzyskane wyniki sugerują,

że komórki owodni wykazują ekspresję antygenów komórkowych fibroblastów. W przypadku

bFGF i CD10 otrzymane intensywności reakcji są niższe, jednak w dalszym ciągu antygeny te

są obecne na powierzchni komórek owodni, a antygen CD10 w hodowlach fibroblastów

wykrywany był również na niskim poziomie. Należy dodać, że niski poziom markerów

w komórkach może być spowodowany faktem samej hodowli in vitro, ponieważ uwalnianie

FGF z komórek jest stymulowane przez samo utworzenie rany, a warunki hodowli nie

odpowiadają tym, które można stwierdzić w ranie. W pracy nie odnotowano istotnych

statystycznie różnic pomiędzy trzema badanymi metodami różnicowania. Uzyskane wyniki są

spójne z danymi literaturowymi, które wskazują, że różnice pomiędzy komórkami

mezenchymalnymi i fibroblastami nie są do końca poznane (m.in. stwierdzono podobny wzór

ekspresji genów), co sugeruje, że komórki owodni mogą stanowić kliniczny ekwiwalent

przeszczepu fibroblastów skórnych, ze względu na duże podobieństwo w antygenach

powierzchniowych i wydzielanych czynnikach wzrostu, ale większy zarówno potencjał

17

proliferacyjny, jak i zdolność do promowania gojenia ran. W przypadku keratynocytów

problem jest bardziej złożony z powodu różnic w poziomie ekspresji antygenów

powierzchniowych występujących na komórkach w hodowli, zdrowej skórze, a nawet

odbudowanym naskórku. Podobnie jak w przypadku fibroblastów, najmniej antygenów

powierzchniowych obserwuje się w hodowlach komórkowych. Dodatkowe problemy

generuje stratyfikacja keratynocytów rzutująca na poziom m.in. inwolukryny.

W przeprowadzonym badaniu istotnie większą liczbę antygenów odnotowano jedynie dla

transglutaminazy keratynocytów w hodowli keratynocytów z Banku Tkanek, a najmniejszą

w linii keratynocytów zakupionej komercyjnie. Natomiast wimentyny było istotnie więcej

w hodowli komórek owodni w stosunku do keratynocytów. Uzyskane wyniki mogą

wskazywać na zdolność do różnicowania komórek owodni w keratynocyty, co może być

dowodem na pluripotencję komórek owodni, co z kolei znajduje potwierdzenie w danych

literaturowych, które wykazały, że komórki płynu owodniowego są zdolne różnicowania

w komórki nabłonkowe dróg oddechowych. Dodatkowo w pracy udowodniono, że komórki

owodni wspomagają migrację keratynocytów o ≥ 40% (test CytoSelect™ 24-Well Wound

Healing Assay) oraz ich namnażanie. Najwyższy współczynnik proliferacji odnotowano w

hodowli wspólnej keratynocytów i komórek macierzystych owodni,

a największą liczbę podwojeń populacji uzyskano w hodowli wspólnej fibroblastów

i komórek owodni – ponad 7 podwojeń populacji. Z kolei analiza liczby komórek w fazie

mitozy potwierdza istotnie większą zdolność do proliferacji komórek owodni w stosunku

zarówno do keratynocytów i fibroblastów. Na podstawie uzyskanych wyników można się

pokusić o stwierdzenie, że komórki macierzyste owodni są lepsze od obecnego standardu

leczenia – przeszczepu autologicznych keratynocytów i fibroblastów w przypadku, gdy

z przyczyn stanu pacjenta hodowla autologiczna namnaża się powoli i przedwcześnie starzeje,

jednak nie ma dowodów na celowość wycofania przeszczepu własnych komórek skóry

i naskórka pacjenta na rzecz przeszczepu komórek macierzystych owodni. Dzięki

unikatowym właściwościom, komórki owodni można przeszczepić po pierwszej demarkacji

martwicy. Ich aplikacja powinna złagodzić ogólnoustrojową reakcję zapalną i stymulować

proces gojenia ran. Nasza jednostka ubiega się o rozszerzenie działalności Banku Tkanek

o wytwarzani komórek owodni, a komórki te będą rutynowo stosowane w wyłączeniu

szpitalnym. Pod względem prawnym (zdaniem Komitetu ds. Terapii Zaawansowanych)

komórki macierzyste zaklasyfikowano jako produkt leczniczy terapii zaawansowanej, dlatego

ich wytwarzanie powinno być prowadzone według ściśle ustalonej i kontrolowanej procedury,

18

zapewniającej przed wszystkim bezpieczeństwo, jak również wysoką wydajność na

wszystkichetapach ich wytwarzania: izolacji, hodowli iprzygotowania do aplikacji

u chorego. Zagadnieniom tym poświęcono dwie publikacje, które opisują prace zmierzające

do implementacji produktu leczniczego terapii zaawansowanych. Pierwsza z nich, pod

tytułem Isolation and Production of the Ready-to-Use Product (the Amniotic Stem Cell

Culture) in Accordance with GMP Regulations (Kitala D. i wsp.; 2017) ma na celu ocenę jak

warunki standaryzacji hodowli komórek macierzystych owodni (m.in. czas potrzebny na

przygotowanie przeszczepu komórkowego) wpływają na właściwości uzyskanego

przeszczepu komórkowego, rozumiane jako zachowanie minimalnych kryteriów niezbędnych

do jakościowej akceptacji produktu leczniczego terapii zaawansowanej. Konsekwencją

opisanych w publikacji badań jest m.in. wybór optymalnego czasu do przeszczepu oraz

metody aplikacji komórek u chorych oparzonych i z ranami przewlekłymi, z zachowaniem

wytycznych Dobrej Praktyki Wytwarzania. Dążąc do realizacji tego celu przeanalizowano

różne metody hodowli i możliwości aplikacji, wszystko w zgodzie z obowiązującym

prawodawstwem. Wybrano i oceniono punkty kontroli jakości. Zdefiniowano optymalny

pasaż do przeszczepu oraz narzędzie do transferu komórek. Jest to kompletna praca

pozwalająca na wdrożenie komórek macierzystych owodni do praktyki klinicznej.

W rozprawie doktorskiej wyizolowano i potwierdzono istnienie komórek macierzystych

w błonie owodniowej. Jednak w publikacji nie poprzestano na analizie izolatu po pasażu

pierwszym, a hodowle prowadzono do pasażu 10. Zabieg ten miał na celu weryfikację

bezpieczeństwa komórek na różnych etapach hodowli. Proces wytwarzania produktu

leczniczego jakim są komórki podlega niespotykanym nigdzie indziej prawom – jest

całkowicie podporządkowany sytuacji klinicznej potencjalnego biorcy. Oznacza to

konieczność przedwczesnego z punktu widzenia laboratoryjnego przygotowania prowadzonej

hodowli, lub sytuację odwrotną – maksymalne jej przeciągnięcie do momentu stabilizacji

hemodynamicznej pacjenta. Autorka w pracy próbuje odpowiedzieć na pytanie, który moment

w hodowli komórek owodni będziemy nazywać zbyt wczesnym, a który zbyt późnym do

przeszczepu,poprzez ocenę starzenia hodowli (Senescence test), jak również zmiany liczby

komórek żywych i apoptotycznych w czasie tak długiej hodowli. W pracy analizowano

dodatkowo liczbę uzyskanych komórek, czystość mikrobiologiczną, podwojenie populacji,

oraz ekspresję antygenów HLA-DR i SSEA-3 w kolejnych pasażach. Wykazano, że istotna

klinicznie liczba komórek uzyskiwana jest po 3 pasażu, a komórki nie wykazują starzenia

badanego aktywnością hydrolityczną ß-galaktozydazy do pasażu szóstego. Właśnie dlatego

restrykcyjne punkty kontroli jakości ustanowiono przed 3 i 6 pasażem i wykazano celowość

19

wykonania badań potwierdzających spełnienie kryteriów ustalonych przez Międzynarodowe

Towarzystwo Terapii Komórkowej w 2006 r., niezbędnych do identyfikacji

mezenchymalnych komórek macierzystych właśnie na tym etapie.

W kolejnej pracy pt. Isolation, culturing and preparation for transplantation of

amnioticmesenchymalstemcells. Repetitive and reproducible laboratory, technical protocol

(Kitala D i wsp.; 2018) udowodniono, że dla celów wydajnej izolacji istotny jest czas od

pobrania do przetwarzania owodni (im więcej godzin mija tym niższe prawdopodobieństwo

uzyskania żywotnej puli komórek, za absolutne maksimum uznaje się 48h). Wykazano, że w

izolacji metodą eksplantów najbardziej krytycznym momentem jest dostateczne pocięcie

tkanki oraz czas pozostawienia kawałków tkanki do przywarcia do dna butelki.

Z przeprowadzonych badań wynika, że mniej doświadczeni operatorzy mają tendencję do

przesuszenia tkanki, co skutkuje utratą materiału. Opisany protokół uszczegóławia techniczne

aspekty hodowli służącej do otrzymania klinicznie istotnej liczby komórek (>1*108). Praca

opisuje jak postępować aby utrzymać komórki w fazie wzrostu nawet przez 2 miesiące.

Wykazano, że koniecznym warunkiem jest wysiewanie niewielkich ilości (3-3,5 tys./cm2) na

butelki 175cm2 i zmiany medium co 48h (max 72h). Wykazano, że komórki w tym czasie

można odtrawiać i pasażować co nie wpływa negatywnie na proces hodowli. Po pierwszym

pasażu (z hodowli pierwotnej na butelki hodowlane) uzyskuje się średnio 7 mln komórek, po

drugim około 45 mln komórek, a po trzecim średnio 3x108 komórek. Udowodniono, że po

pierwszym pasażu komórki mezenchymalne stanowią około 75-95% komórek w hodowli

i potwierdzono, że jest to właściwy moment do sortowania ich oraz wykonania pierwszej serii

testów na spełnienie minimalnych kryteriów dla mezenchymalnych komórek macierzystych

.Obydwie publikacje ukazują prace zmierzające do jak najszybszego wdrożenia komórek

owodniowych, zgodnie z przepisami Ministra Zdrowia w sprawie Dobrej Praktyki

Wytwarzania (GMP), ustawy transplantacyjnej i EudraLex - Tom 4.Jednym z poważnych

problemów technologicznych jest standaryzacja aplikacji komórek. Satysfakcjonujący

mechanizm przeszczepu komórek mezenchymalnych nie został jeszcze opracowany. Z punktu

widzenia wdrożenia klinicznego uważa się, że jedynie około 5% aplikowanych komórek

macierzystych(wstrzykniętych w łożysko rany) jest w stanie przetrwać, a co za tym

idziestopień zasiedlenia przez miejscowo dostarczone komórki macierzyste może być zbyt

niski, aby w sposób znaczący przyczynić się do odtworzenia w pełni funkcjonalnej tkanki.

Problem ten można rozwiązać poprzez zastosowanie rusztowań(pochodzenia naturalnego lub

syntetycznego). Falanga i współpracownicy sugerują aplikację komórek z użyciem kleju

20

fibrynowego, jednak z doświadczeń chirurgów i pracowników Banku Tkanek Centrum

Leczenia Oparzeń im. dr Stanisława Sakiela wynika, że metoda ta powoduje m.in. zbyt

głęboką penetrację komórek w tkankę i została ona zastąpiona przez użycie koncentratu

bogatoleukocytarno-płytkowego. Coraz częściej spotyka się stosowanie rusztowań

komórkowych wytworzonych z biożeli i biodegradowalnych matryc, co ma na celu

zapewnienie maksymalnej integracji komórek do łożyska rany z zachowaniem macierzy

zewnątrzkomórkowej. W pracy Chitosan/aminoacid hydrogels with antimicrobial and

bioactive properties as new scaffolds for human mesenchymal stem cells culture applicable in

wound healing (Piątkowski M, Kitala D; 2017) zaprezentowano podłoża chitozanowe, które

można stosować do hodowli komórkowej, gdyż mogą być sterylizowane, zachowując przy

tym swoje właściwości w inkubatorze do prowadzenia hodowli oraz nie powodując

kontaktowego zahamowania wzrostu komórek. Dodatkowo poprzez badania

histopatologiczne wykazano, że komórki które zostały nasiane na podłoża pozostały w

skupiskach w trójwymiarowej strukturze hydrożelu, a jedynie niewielka ich liczba

opłaszczyła się na powierzchni opatrunku. Podłoża chitozanowe łatwo udaje się przytwierdzić

do dna naczynia hodowlanego, co ułatwia proces nasiewania komórek i zachowuje

prawidłową orientację hydrożelu. W pracy wykazano, że lepszym rozwiązaniem jest

stylizacja parą wodną, ponieważ tlenek etylenu negatywnie wpływa zarówno na sam

hydrożel, jak i na namnażanie się komórek inkubowanych z biomateriałem. Badane

biomateriały badano pod względem ich właściwości fizykochemicznych i morfologii.

Oceniano również ich podatność na biodegradację oraz kolonizację przez grzyby i bakterie.

Wykazano, że biomateriały chitozanowe wykazały zdolność do podtrzymywania

funkcjonalności mezenchymalnych komórek macierzystych, co może mieć istotny wpływ na

rozwój terapii komórkowych.Dalsze, obecnie prowadzone badania w tym zakresie

wykorzystują do uzyskania sterylnego produktu sterylizację radiacyjną, jako metodę z wyboru

stosowaną w sterylizacji przeszczepów ludzkich. Trwają pracenad możliwością użycia

hydrożeli do przeszczepu ludzkich keratynocytów. Zastosowanie autograftów nabłonkowych

(CEA) w leczeniu zyskało na popularności w ostatnich kilkudziesięciu latach. Technika ta

umożliwia uzyskanie dużych ilości hodowanych komórek nabłonka z małej biopsji skórnej w

ciągu 3-4 tygodni. Przeszczep komórek przyspiesza gojenie ran poprzez zapewnienie

jednoetapowego pokrycia dużych ubytków skórnych, zmniejszając tym samym liczbę

zabiegów. Należy jednak mieć na uwadze, że kliniczne wyniki przeszczepu keratynoctów są

niejednoznaczne, a postępy osiągnięte od czasów Reinwald i Green’a, którzy po raz pierwszy

opisali technikę hodowli keratynocytów są ciągle weryfikowane, zwłaszcza, że koszt

21

przeszczepu CEA jest wysoki. W pracy Autologous and allogeneic skin cellgrafts in the

treatment of severelyburntpatients. Retrospective clinical study. (Klama-Baryła A., Kitala D.;

2018) stwierdzono, że istotnym czynnikiem w leczeniu oparzeń przeszczepami

keratynocytów jest możliwie wczesna aplikacja komórek skóry (maksymalnie 10 dni po

przyjęciu), co sugerowałoby, że użycie komórek allogenicznych jest bardziej celowe, jako, że

komórki te są produktem „gotowym” do natychmiastowego użycia w razie potrzeby

(rozmrożenie, dodatkowe namnożenie i aplikacja komórek może zostać przeprowadzona do

tygodnia). Zastosowanie komórek allogenicznych nie wpływa na zmianęczasu hospitalizacji

w porównaniu z komórkami autologicznymi, co wskazywałoby, że wykorzystanie komórek

allogenicznych w leczeniu oparzeń jest tak samo skuteczne, jak autologicznych. W terapii

komórkami naskórka należy dodatkowo pamiętać, że sukces uzależniony jest od wieku

dawcy. Do innych ograniczeń tej metody należy zaliczyć długi czas oczekiwania na

hodowlane komponenty skórne w przypadku przeszczepów autologicznych oraz niewielką

liczbę dawców przeszczepów allogenicznych (dawcy, którzy nie dożyli do swojego

przeszczepu). Kolejnym punktem krytycznym jest podatność hodowli komórkowej na

zakażenia. Ponadto zastanawiająca jest rozbieżność pomiędzy obserwowanymi efektami

terapeutycznymi. Still i wsp. sugerują, że zastosowanie keratynocytów skutkuje

rozczarowującym efektem klinicznym. Desai i wsp. obserwowali, jako następstwo terapii

komórkowej, hiperkeratozę i powstawanie przykurczających blizn. Dlatego celem pracy Does

the transplantation of keratinocytes really reduce the risk of death? Survival analysis of

patient shospitalized at the Dr Stanislaw Sakiel Centre for Burns Treatment in 2008-2015

(Kitala D. i wsp. 2018) była weryfikacja wpływu zastosowania hodowlanych keratynocytów

(CEA) na przeżycie pacjentów na postawie analizy grupy chorych oparzonych u których

zastosowano przeszczep komórkowy w stosunku do średniej liczby zgonów wszystkich

pacjentów oraz wytypowanie czynników predykcyjnych związanych z ryzykiem zgonu

u pacjentów poddanych leczeniu z zastosowaniem CEA. Stwierdzono, że średnia liczba

przeszczepianych komórek w grupie do 50 lat wynosiła 7.7 mln/ml, a w grupie powyżej 50

r.ż. 6.2 mln/ml (p>0.05), natomiast procent osób z przeszczepem komórkowym powyżej 20

mln kom./ml w grupie do 50 lat wynosił 11%, natomiast w grupie powyżej 50 lat nie

odnotowano ani jednej osoby z tak liczną hodowlą. Dodatkowo u osób powyżej 50 roku życia

średni czas hodowli komórkowej był prawie 10 dni dłuższy. W grupie osób do 50 r.ż.

hodowlę aplikowano osobom o większej średniej powierzchni oparzenia (42% TBSA),

a pomimo tego śmiertelność była istotnie niższa (4%). Ogólna śmiertelność w grupie chorych

z przeszczepem keratynocytów z rozpoznanym oparzeniem poniżej 60% wynosi 1%,

22

natomiast powyżej 60% TBSA odnotowano śmiertelność na poziomie 16%. W grupie

pacjentów z oparzeniem powierzchni 40-79% ciała leczonych z użyciem CEAwzględna

redukcja zgonu (relative risk reduction) wyniosła 69,6% w stosunku do grupy kontrolnej.

Uznano, że kwestie związane z optymalnym doborem pola dawczego do hodowli komórek,

opatrunku do zaopatrywania rany przed pobraniem skóry do hodowli, jak i po przeszczepie

komórek oraz, co najważniejsze świadomy wybór grupy pacjentów, u których aplikacja

keratynocytów przyniesie maksymalny efekt kliniczny powinny być usystematyzowane wiele

lat temu, podczas gdy w dalszym ciągu brakuje prac podających jasne wytyczne związane

z zastosowaniem hodowlanych komponentów skóry. Stwierdzono, że przeszczep CEA jest

kosztowną procedurą ratującą życie, ale nienadającą się do trwałego pokrycia oparzeń

głębokich (nie przyczynia się do zmniejszenia ryzyka zgonu w przypadku oparzeń III/IV

stopnia). Podsumowując keratynocyty i fibroblasty powinny być aplikowane, jako metoda

wspomagająca leczenie oparzeń o powierzchni co najmniej 40% ciała, jednak o maksymalnej

głębokości IIb. W przypadku rozległych oparzeń o dużej głębokości zaleca się stosowanie

wyżej wspomnianych komórek macierzystych.

Z danych Centrum Leczenia Oparzeń wynika, że zapotrzebowanie na materiał

tkankowy i komórkowy to około: 60-70 tysięcy cm2 skóry allogenicznej, 50-60 tysięcy cm

2

owodni allogenicznej oraz średnio 20 hodowli komórkowych rocznie, a ilości te wciąż

wzrastają.Zarówno zakażenia wirusowe, bakteryjne jak i grzybicze mogą być przekazywane

poprzez transplantację organów oraz przeszczepów tkanek takich jak: kości, skóra, rogówka,

zastawki serca, krwiotwórcze komórki macierzyste czy owodnia. Częstość występowania

zakażeń bakteryjnych transmitowanych poprzez przeszczepy tkankowe i komórkowe nie jest

znana i może być jedynie szacowana na podstawie sytuacji mikrobiologicznej Banku

Tkanek.Niestety, pomimo przetwarzania przeszczepów komórkowych i tkankowych

w warunkach o odpowiednich klasach czystości (obowiązek spełnienia wymagań

rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19czerwca 2017 r. w sprawie wymagań Dobrej

Praktyki Wytwarzania z uwzględnieniem zmian wprowadzonych, zgodnie

z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1394/2007 z dnia 13 listopada

2007 r. w sprawie produktów leczniczych terapii zaawansowanej i zmieniające dyrektywę

2001/83/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 726/2004) istnieje dodatkowe ryzyko kontaminacji

materiału ze strony personelu. Z tego powodu przeszczepy skóry i owodni allogenicznej

podlegają procesowi sterylizacji radiacyjnej dawką 35kGy. Sterylizacja radiacyjna, skuteczna

wobec komórek bakteryjnych, powoduje równocześnie degradację czynnika komórkowego

przeszczepów, co sprawia, że otrzymywany produkt spełnia funkcję opatrunku czasowo

23

zaopatrującego ranę, a przez to zmniejsza się jego skuteczność. Z powodu opisanych

właściwości, sterylizacja radiacyjna nie może być stosowana w przypadku przeszczepów

komórkowych, dlatego zakażenie hodowli keratynocytów i fibroblastów jest jednoznaczne

z jej utratą. Bezpośrednio po urazie termicznym rana oparzeniowa jest bakteriologicznie

czysta, jednak w ciągu kilku dni następuje szybka jej kolonizacja. Kontaminacja może

nastąpić endogenną florą pacjenta lub patogenami szpitalnymi. Zakażenia hodowli mogą być

również wynikiem błędu personelu Banku Tkanek. Ujemny wynik badania

mikrobiologicznego, zarówno dla przeszczepu komórkowego, jak i tkankowego jest jednym

z warunków dopuszczenia produktu leczniczego terapii zaawansowanej do dystrybucji

u chorych oparzonych. W świetle powyższych faktów należy zachować kompromis pomiędzy

dostarczeniem oczekiwanej ilości materiału komórkowego i tkankowego, a jego

bezpieczeństwem i jakością. W pracy Infections in the tissue material and their impact on the

loss of transplants in the Laboratory of in vitro Cell and Tissue Culture with Tissue Bank in

the years 2011-2015 (Kitala D. i wsp. 2017) podjęto próbę ocenyliczby utraconych dawców

poprzez weryfikację wyników badań kwalifikacyjnych, rozpoznań choroby nowotworowej

oraz wpływu obecności drobnoustrojów obecnych w materiale komórkowym i tkankowym na

stratę przeszczepów.Wykazano, że liczba dyskwalifikacji zarówno wśród dawców skóry, jak

i owodni allogenicznej wynosiła około 5%. Najwięcej odrzucanych było autologicznych

dawców skóry do hodowli keratynocytów i fibroblastów (13%). Najczęstszą przyczyną

dyskwalifikacji dawcy tkanek (62% wszystkich dyskwalifikacji) był dodatni wynik

HBc(+).Łącznie z badanego materiału tkankowego i komórkowego wyizolowano 161

szczepów bakterii i grzybów.Skóra pozyskiwana w zakładach medycyny sądowej

charakteryzowała się większą średnią liczbą szczepów przypadających na jedną donację

skóry. Uzyskanie skóry z sekcji sądowej związane było ze zwiększeniem ryzyka (relative

risk) otrzymania zakażonego materiału o 58%. Uzyskanie owodni z porodu siłami natury

z kolei wiązało się z ryzykiem zakażenia większym o 23% w porównaniu do materiału

uzyskanego na drodze cesarskiego cięcia. Założenie hodowli po 7 dobie od urazu zwiększało

ryzyko wystąpienia zakażenia o 25% w stosunku do hodowli założonych do 7 doby od

wypadku.

Wyniki badań dwóch powyższych prac (Kitala D. i wsp. 2017; 2018) posłużyły do

dyskusji z chirurgami na temat określenia grupy docelowej dla której zastosowanie hodowli

komórkowych związane byłoby z największym prawdopodobieństwem sukcesu

terapeutycznego i najmniejszym ryzykiem kontaminacji. Dodatkowo Bank Tkanek starając

24

się o rozszerzenie działalności o przyżyciową owodnię uwzględnił wyniki badań nad

ryzykiem zakażenia w przypadku owodni pozyskiwanych z porodów siłami natury.

Poza pracą naukową podejmowane są przez habilitanta próby ostatecznego wyklarowania

statusu prawnego przeszczepów komórkowych i tkankowych jako produktów leczniczych

terapii zaawansowanych, a wszystkie prowadzone badania mają na celu maksymalizację

dostępności zaawansowanych procedur w leczeniu nie tylko chorych oparzonych i z ranami

przewlekłymi, ale również wykorzystanie tych produktów w chirurgii rekonstrukcyjnej oraz

ginekologii. Celem autorki jest prowadzenie badań naukowych w duchu medycyny opartej na

faktach (evidence based medicine) w odpowiedzi na realne potrzeby kliniczne.

Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo - badawczych (artystycznych).

Mój pozostały dorobek naukowy (z wyłączeniem prac wykazanych w pkt 4 b) obejmuje

łącznie 18 artykułóworaz rozdziałów opublikowanych w recenzowanych czasopismach

i książkach o zasięgu międzynarodowym i krajowym. Liczba prac w poszczególnych

kategoriach bibliometrycznych przedstawia się następująco:

A. w czasopismach posiadających "impact factor" chronologicznie

1. Oleszko N, Wałach W, Utrata-Wesołek A, Kowalczuk A, Trzebicka B, Klama-Baryła A, Hoff-Lenczewska D, Kawecki M, Lesiak M, Sieroń AL, Dworak A. Controlling

the Crystallinity of Thermoresponsive Poly(2-oxazoline)-Based Nanolayers to Cell

Adhesion and Detachment. Biomacromolecules. 2015; 16(9):2805-13. doi:

10.1021/acs.biomac.5b00745.

2. Kawecki M, Kraut M, Klama-Baryła A, Łabuś W, Kitala D, Nowak M, Glik J, Sieroń AL, Utrata-Wesołek A, Trzebicka B, Dworak A, Szweda D. Transfer of fibroblast

sheets cultured on thermoresponsive dishes with membranes. J Mater Sci Mater Med.

2016 Jun;27(6):111. doi: 10.1007/s10856-016-5718-1.

3. Pielesz A, Biniaś D, Sarna E, Bobiński R, Kawecki M, Glik J, Klama-Baryła A, Kitala D, Łabuś W, Paluch J, Kraut M. Active antioxidants in ex-vivo examination of

burn wound healing by means of IR and Raman spectroscopies-Preliminary

comparative research. Spectrochim Acta A Mol Biomol Spectrosc. 2017;173:924-

930. doi: 10.1016/j.saa.2016.10.046.

4. Glik J, Kawecki M, Kitala D, Klama-Baryła A, Łabuś W, Grabowski M, Durdzińska A, Nowak M, Misiuga M, Kasperczyk A. A new option for definitive burn wound

closure - pair matching type of retrospective case-control study of hand burns in the

hospitalised patients group in the Dr Stanislaw Sakiel Centre for Burn Treatment

between 2009 and 2015. Int Wound J. 2017 Oct;14(5):849-855. doi:

10.1111/iwj.12720.

5. Łabuś W, Glik J, Klama-Baryła A, Kitala D, Kraut M, Maj M, Nowak M, Misiuga M, Marcinkowski A, Trzebicka B, Poloczek R, Kawecki M. Atomic force microscopy in

the production of a biovital skin graft based on human acellular dermal matrix

produced in-house and in vitro cultured human fibroblasts. J Biomed Mater Res B

Appl Biomater. 2018 Feb;106(2):726-733. doi: 10.1002/jbm.b.33883.

25

6. Glik J, Łabuś W, Kitala D, Mikuś-Zagórska K, Roberts CD, Nowak M, Kasperczyk A, Kawecki M. A 2000 patient retrospective assessment of a new strategy for burn

wound management in view of infection prevention and treatment. Int Wound J. 2018

Jun;15(3):344-349. doi: 10.1111/iwj.12871.

7. Pielesz A, Gawłowski A, Biniaś D, Bobiński R, Kawecki M, Klama-Baryła A, Kitala D, Łabuś W, Glik J, Paluch J. The role of dimethyl sulfoxide (DMSO) in ex-vivo

examination of human skin burn injury treatment. Spectrochim Acta A

MolBiomolSpectrosc. 2018 May 5;196:344-352. doi: 10.1016/j.saa.2018.02.035.

8. Radwan-Pragłowska J, Piątkowski M, Kitala D, Janus Ł, Klama-Baryła A, Łabuś W, Tomanek E, Glik J, Matysek D, Bogdał D, Kawecki M. Microwave-assisted synthesis

and characterization of bioactive chitosan scaffolds doped with Au nanoparticles for

mesenchymal stem cells culture. International Journal of Polymeric Materials and

Polymeric Biomaterials 2018; In Press, Accepted Manuscript doi:

10.1080/00914037.2018.1445632

9. Klama-Baryła A, Łabuś W, Kitala D, Kraut M, Nowak M, Kawecki M. Experience in using foetal membranes – the present and new perspectives. Transplantation

Proceedings 2018; 50(7), p.2188-2194

https://doi.org/10.1016/j.transproceed.2018.02.120

B. w czasopismach bez "impact factor"

1. Gierek M., Mikuś K., Kawecki M., Glik J., Hoff-Lenczewska D., Nowak M. The treatment of Burns wounds with human amniotic membrane dressings in the Centre

for the Treatment of Burns in Siemianowice Śląskie –own experience / Leczenie

oparzeń przy użyciu opatrunków z ludzkiej owodni w Centrum Leczenia Oparzeń w

Siemianowicach Śląskich – doświadczenia własne. The Journal of Orthopaedics

Trauma Surgery and Related Research. 2012, 3 (29) 76-83

2. Gierek M., Kawecki M., Mikuś K., Glik J., Klama-Baryła A., Hoff-Lenczewska D., Nowak M. Use of human amniotic membrane in treatment of burns / Zastosowanie

ludzkiej błony owodniowej w leczeniu oparzeń. The Journal of Orthopaedics Trauma

Surgery and Related Research. 2012, 3 (29) 70-75.

3. Łabuś W, Kawecki M, Glik J, Maj M, Kitala D, Misiuga M, Klama-Baryła A, Kraut M, Nowak M. Own Experience From The Use Of A Substitute Of An Allogeneic

Acellular Dermal Matrix Revitalized With In Vitro Cultured Skin Cells In Clinical

Practice. Pol PrzeglChir. 2015 Oct;87(10):513-21. doi: 10.1515/pjs-2015-0097.

4. Klama-Baryła A, Łabuś W, Kitala D, Kraut M, Kawecki M. Preparation of Amniotic Membrane and It’s Application in the Treatment of Skin Loss and Lyell's Syndrome

(Toxic Epidermal Necrolysis): Current State and New Opportunities. J Clin Exp

Dermatol Res 8:422. doi: 10.4172/2155-9554.1000422

Prace poglądowe:

A. w czasopismach z"impact factor"

1. Kawecki M, Łabuś W, Klama-Baryla A, Kitala D, Kraut M, Glik J, Misiuga M,

Nowak M, Bielecki T, Kasperczyk A. A review of decellurization methods caused by

an urgent need for quality control of cell-free extracellular matrix' scaffolds and their

role in regenerative medicine. J Biomed Mater Res B Appl Biomater. 2018

Feb;106(2):909-923. doi: 10.1002/jbm.b.33865.

26

B. w czasopismach bez "impact factor"

1. Hoff-Lenczewska D, Kawecki M, Glik J, Klama-Baryła A, Nowak M. The potential

of bacteriophages in the treatment of burn wounds. Pol Przegl Chir. 2013

Oct;85(10):615-8. doi: 10.2478/pjs-2013-0092. Review.

Rozdziały w podręcznikach krajowych:

1. Kawecki M, Hoff-Lenczewska D, Klama-Baryła A, GLik J, Łabuś W, Nowak M.

Oparzenia. Przegląd Piśmiennictwa Chirurgicznego Tom XX. Warszawa 2012, s. 185-

196

2. Kawecki M, GLik J, Pawlik-Knapik D, Kitala D, Misiuga M. Oparzenia. Przegląd

Piśmiennictwa Chirurgicznego 2016. Red. Adam Dziki Stowarzyszenie Popierania

Rozwoju Proktologii. Łódź 2017, s.192-195; ISBN:978-83-941338-3-2

3. Kawecki M, Glik J, Pawlik-Knapik D, Kitala D. Oparzenia. Przegląd Piśmiennictwa

Chirurgicznego 2018. Red. Adam Dziki, Łódź : Stowarzyszenie Popierania Rozwoju

Proktologii, 2017 s. 219-225; ISBN: 978-83-941338-3-2

Tematyka moich zainteresowań naukowych znajduje odzwierciedlenie

w opublikowanych pracach i obejmuje cztery wiodące zagadnienia. Pierwsza grupa prac

koncentruje się wokół stworzenia pełnego arkusza komórek do przeszczepu oraz gotowego

biowitalnego opatrunku powstałego z wykorzystaniem chitozanu. Obydwie metody mają na

celu zachowanie wytworzonych w hodowli połączeń międzykomórkowych i przygotowanie

opatrunku, który można by aplikować na rany przewlekłe i oparzeniowe. Większość prac

oryginalnych prezentujących wyniki badań z tego zakresu tematycznego oparta jest

o wykorzystanie termosterowalnych polimerów, które poprzez zmianę swoich właściwości po

wyjęciu z inkubatora w którym prowadzona była hodowla, powodują odczepienie się warstwy

komórek od dna naczynia opłaszczonego polimerem. W pracach Transfer of fibroblast sheets

cultured on thermoresponsive dishes with membranes oraz Controlling the Crystallinity of

Thermoresponsive Poly(2-oxazoline)-Based Nanolayers to Cell Adhesion and Detachment z

powodzeniem wykorzystano dwa różne polimery do uzyskania pełnego arkusza komórek.

Arkusz autologicznych komórek pacjenta, za zgodą komisji bioetycznej został przeszczepiony

pacjentowi. Pomimo obiecujących wyników przedsiębiorca nie wdrożył produktu na rynek.

W publikacji Microwave-assisted synthesis and characterization of bioactive chitosan

scaffolds doped with Au nanoparticles for mesenchymal stem cells culture opisano uzyskany

metodami przyjaznymi środowisku aerożel chitozanowy wykorzystany do hodowli komórek

macierzystych owodni. Aerożel był dodatkowo wzbogacony o nanocząstki złota.

Kolejny zestaw prac poświęcony jest wykorzystaniu specjalistycznych procedur

27

i opatrunków biotechnologicznych w leczeniu chorych oparzonych. Artykuł A newoption for

definitiv burn wound closure – pair matching type of retrospective case-control study of hand

burns in the hospitalized patients group in the Dr Stanislaw Sakiel Centre for Burn Treatment

between 2009 and 2015 opisuje problematykę oparzeń ręki i wykorzystanie opatrunku Oasis

(warstwa podśluzówkowa jelita cienkiego świni) jako nowatorskiej metody definitywnego

zamknięcia rany oparzeniowej. W pracy Own Experience From The Use Of A Substitute Of

An Allogeneic Acellular Dermal Matrix Revitalized With In Vitro Cultured Skin Cells In

Clinical Practice opisana została seria przypadków zastosowania odkomórczonej matrycy ze

skóry allogenicznej u chorych oparzonych i z ranami przewlekłymi. Dwie prace The

treatment of Burns wounds with human amniotic membrane dressings in the Centre for the

Treatment of Burns in Siemianowice Śląskie– own experience razUse of human amniotic

cmembrane in treatment of burns poświęcone są wstępnemu zastosowaniu błony owodniowej

w leczeniu ran oparzeniowych i przewlekłych. Z kolei w pracy Experience in using foetal

membranes – the present and new perspectives przedstawiono użycie ludzkiej owodni w

leczeniu oparzeń powierzchownych (szczególnie w obszarze twarzy) jako skutecznego

standardu klinicznego. Owodnię allogeniczną wprowadzono do praktyki klinicznej Centrum

Leczenia Oparzeń w 2011 roku. Liczba dawczyń rosła co roku, osiągając poziom 93 w 2014

roku. Całkowita liczba dawczyń owodni do końca 2016 roku wynosiła 257. Po 7 latach od

wdrożenia stwierdzono, że zastosowanie przeszczepów owodniowych jest nowym standardem

klinicznym w leczeniu martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (TEN, zespół Lyella), a

transgeniczne świnie mogą być alternatywnym źródłem przeszczepów owodniowych.

Owodnia świń transgenicznych może być wyrobem medycznym, co potencjalnie zwiększa jej

komercyjną dostępność.

Trzeci wiodący temat moich zainteresowań to szeroko pojęte zagadnienia z zakresu

mikrobiologii i możliwości ekradykacji zakażeń obecnych w ranach oparzeniowych

i przewlekłych. Praca A 2000 patient retrospective assessment of a new strategy for burn

wound management in view of infection prevention and treatment poświęcona została

problematyce zakażeń. Wykazano, że używanie miejscowo aktywnych opatrunków i środków

antyseptycznych może być pożądaną alternatywą dla często niepotrzebnej antybiotykoterapii.

Potwierdziło to hipotezę, że miejscowe środki antyseptyczne powinny stanowić integralną

część zarządzania środkami przeciwdrobnoustrojowymi w zakresie leczenia oparzeń. Z kolei

w artykule The potential of bacteriophages in the treatment of burn wounds opisano

28

możliwość zastosowania bakteriofagów w eradykacji zakażeń bakteryjnych u chorych

oparzonych.

Ostatnia seria prac dotyczy badań podstawowych. Celem eksperymentu opisanego

w Atomic force microscopy in the production of a biovital skin graft based on human

acellular dermal matrix produced in-house and in vitro cultured human fibroblasts było

znalezienie najskuteczniejszego sposobu wytwarzania biowitalnego substytutu skóry opartego

na bezkomórkowej matrycy skóry zasidlonej hodowlanymi in vitro fibroblastami. Z kolei

celem pracy The role of dimethylsulfoxide (DMSO) in ex-vivo examination of human skin

burn injury treatment była ocena wpływu DMSO na rany oparzeniowe u ludzi i zbadanie

interakcji między DMSO a powierzchnią skóry. Stwierdzono, że interakcja zdemarkowanej,

oparzonej skóry z roztworami DMSO powoduje przesunięcia częstotliwości, wzrost

intensywności pasma amidu I oraz pojawienie się pasma 1601 cm-1, które mogą być

swoistymi biomarkerami procesu regeneracji tkanki. W Active antioxidants in ex-vivo

examination of burn wound healing by means of IR and Raman spectroscopies-Preliminary

comparative research opisano wyniki spektroskopii IR oraz Raman próbek skóry

pochodzących od chorych oparzonych. Ponieważ uszkodzenie oksydacyjne jest jednym

z mechanizmów odpowiedzialnych za miejscowe i odległe zdarzenia patofizjologiczne po

urazie termicznym, terapia antyoksydacyjna może okazać się korzystna w minimalizowaniu

skutków oparzeń. Wydaje się, że zmiany w środowisku molekularnym oceniane za pomocą

spektoroskopii mogą prowadzić do identyfikacji obiektywnych markerów gojenia się ran.

Wspólnym obszarem dla tych czterech zagadnień stanowiących przedmiot moich

zainteresowań naukowych są różne aspekty zastosowania procedur analitycznych

i biotechnologicznych, w tym aplikacji przeszczepów komórkowych i tkankowych, jak

również specjalistycznych opatrunków i terapii w leczeniu ran oparzeniowych i przewlekłych

oraz diagnostyka mikrobiologiczna tych ran. Większość prac łączą analizy statystyczne,

których po odbyciu studiów podyplomowych z zakresu Biostatystyki podejmuje się z wielką

przyjemnością.

Łączna wartość punktowa mojego dorobku naukowego (z wyłączeniem prac składających się

na cykl stanowiący osiągnięcie naukowe) wynosi 28.128 punktów IF oraz 344 punktów

MNiSW. Całkowita wartość wszystkich prac IF wynosi 42.701 i 524 punkty MNiSW.

Documents

PRZESZCZEPY KOMÓRKOWE I TKANKOWE jako Produkty lecznicze terapii zaawansowanych · 2020. 5. 18. · Biostatystyka – praktyczne aspekty statystyki w badaniach medycznych 2014 –