Tandem tristitiae pone modum tuse, Moerorem cohibe, flere diutius

Jacturam Venerandi Noli Patris et Optimi

M usa orbata TUI ! Quam docuit via Audacter gradiens, sic cineres coles

E jus nonne decenter? —Jam nunc ponito fascias

Lugubres ! Hilari pectora gaudio Perfundi sinito funere saucia !

Splendent lucida nobis Angorem astra fugantia. —

Qualis coruscis cum radians comis Spumante Gangis Phoebus ab aequore

Se tollit — obscuras Olimpo Discutit ac fugat almus umbras;

Tumultuosi murmura Nerei Late quiescunt; — purpureo velut

Velata nimbo tloribusque Luxuriant redimita Tempe,

Laetaeque blando suavius Orpheo Purum volucres aethera carmine

Mulcent et omni quo decoro T erra valet reducem triumpho

Phoebum salutat: sic TUA nos, Praeses Fulgente Phoebo pulchrior adspici

Vultusque majestas et oris Insolito reficit beatque

Plausu! — O quis apto gaudia carmine, Quis fluctuantis laetitia piae

Digno voluptatem juventae Ingeminet celebretque plectro ? —

Utrum nostis Eum, provida quem manusEx alto obtulerat? Quemque tenere probum

Ccetum jusserat ? Ejus Virtutum seriem simul?

Hanc major dubio fama retexeratPridem nobilium nuncia praevia

Gestorum. — Omnia numquis Haec proferre decens valet?

·*.

Plectro de tremulo Pieridum chorusDeducant teneros aut fide pectora

Mulcenti sonitus: nec Juste concinerent Virum,

Qui mentis potius splendet acumine“ >

Corde ac ingenuo, quam generis loco, Veram qui pietatem Aptam novit ad omnia,

Qui non ex atavis nominis et decusEt laudem celebris patribus hauriens,

Factis IPSE suismet Vivit nobilis unice.

Princeps qui terris imperat Austri»Ad altioris TE vocat obsequii

Munus — districtus TE ministrum Sublimiore locat theatro.

I! da vocanti, da faciles Regi 0 P räses aures ! — Non humilis TEB1

Assurgit merces hic laborum Gloria magna decusque Tuum.

Quid Musa tendis, carmine si Virum Laudare gestis, grande modesti»

Exemplar et cui laude digna Facta placent potiora cantu!

An Imperantis gratia Principis Non certa nobis nuncia laudis est?

Hinc siste laudes atque vota Musa refer pia Stráznicensis :

I

Dux esto noster, damque pio modo Districtum regis, nos quoque confove:

TUI sumus, fac sentiamus TE solita bonitate Patrem.