nieuws

Aangesloten bij de

European Confederation

Of Police

vereniging van middelbare en hogere politieambtenaren

109e jaargang • nummer 4 • juni 2011

AlgemeneVergadering

De politie zit opde juiste plek

Kamer vanReflectie

pagina 2

nieuws

pagina 2

nieuws

C o l o f o nRedactie:

ONINK Communicatie,

Emmeloord (eindredactie),

Maarten van de Nieuwenhuijzen

(namens hoofdbestuur VMHP)

Redactieadres:

Postbus 91460, 2509 EB Den Haag

tel: (070) 419 19 41

fax: (070) 419 19 42

e-mail: vmhpol@cmhf.nl

Medewerker(s):

Sanna Eichhorn, Hans Bogers, Peter

Slort, Maarten van de Nieuwenhuijzen,

Paul Müller

Coverfoto:

Staande ovatie van het Dagelijks

Bestuur voor de organiserende

afdeling Noord-Nederland.

Fotografie:

ONINK Communicatie, Emmeloord

Vormgeving & Druk:

GBU grafici, Urk

Advertenties:

Secretariaat VMHP, (070) 419 19 41

Secretariaat,

ledenadministratie, abonnementen:

Bereikbaar op werkdagen, m.u.v.

donderdagmiddag, Lous de Bakker

tel: (070) 419 19 41,

fax: (070) 419 19 42,

e-mail: vmhpol@cmhf.nl

Dagelijks bestuur VMHP:

Mw. S.E. Eichhorn, voorzitter

Mr. R. van der Wal, secretaris

M. Punt, penningmeester,

gironummer VMHP 132981

Belangenbehartiging

Belangenbehartiging is in eerste

instantie een zaak voor het bestuur

van de betreffende afdeling. Zo nodig

kan vervolgens met het hoofdbestuur

contact worden gezocht.

Inleveren kopij

Deadline voor de volgende VMHP-Nieuws: 8 juli 2011

Jaren terug werd er een beroep op je

gedaan om een taak of functie op je te

nemen die niet overeenkwam met de

functie die in je aanstelling stond. Je wilde

altijd jouw thema al landelijk invoeren

binnen de 26 regio’s of je eigen regio, je

voelde je gevleid, je wilde toch al wat an-

ders, je kreeg betere arbeidsvoorwaarden

of werd toch vriendelijk doch dringend

verzocht die extra taak of functie uit te

voeren.

Jij bent leidinggevende of ondersteuner

of een beleidsmedewerker op een hoger

niveau, zit dicht tegen de korpsleiding aan

en werkt veel met hen samen.

Jouw extra taken of functie hoefde niet

op papier want dat is voor de gewone

medewerker en niet voor deze bijzondere

groep collega’s. Voor een aantal van jullie

werd netjes een detacheringovereen-

komst gemaakt, maar de vraag of jouw

regio een functie heeft op het niveau

waarop je nu werkt kan niet positief be-

antwoord worden.

Jouw regio zou in de toekomst zorgen

dat het goed kwam met jouw werkniveau

en extra taken. Als alle 26 regio’s zelf kun-

nen omgaan met het huidige fuwapol is

er niets aan de hand.

Je hebt de afgelopen tijd je uitgangspo-

sitie gekregen en daar gaat het alleen om

functies, taken en werkzaamheden die op

papier zijn vastgesteld. Voor de waarde-

ring wordt het huidige waarderingssy-

steem gebruikt en het nadeel daarvan is

dat een ondersteunende of beleidsfunctie

niet officieel boven een schaal 12 kan

uitstijgen. En je bent geen korpschef of

plaatsvervanger of lijnchef meer in een

regio.

Jouw afspraken over je uitgangspositie

zijn in een aantal gevallen moeilijk na te

komen binnen de huidige regels of jouw

afspraken met je regio zijn minder hard

dan in het verleden werd geschetst.

Jij bent die loyale medewerker waar wij

graag gebruik van maken als politie. Jij

bent ook het VMHP-lid dat dacht nooit

een VMHP-belangenbehartiger te hoeven

bellen. Bel ons gerust: je bent in goed

gezelschap en je bent zeker niet de enige.

Wij gaan voor je!

Sanna Eichhorn

voorzitter VMHP

Uitgangspositie LFnp

nieuws

pagina 3

nieuws

Welhaast perfecte omstandigheden

algemene Vergadering 2011Zo’n zestig VMHP-leden kwa-

men op 20 mei 2011, al dan niet

in gezelschap van hun partner,

bijeen op het mooie landgoed

Tjaarda in Oranjewoud, waar

de afdeling Noord-Nederland

de Algemene Vergadering 2011

van de VMHP had georgani-

seerd. De dag verliep onder

welhaast perfecte omstandig-

heden. De locatie in het mooie

Friese landschap was uitste-

kend en het weer bijzonder

mooi. Naast de formele verga-

dering stond de bijeenkomst

– zoals altijd - ook dit jaar weer

sterk in het teken van het

maken of hernieuwen van de

onderlinge contacten.

door Evert Onink

Tijdens de ontvangst met koffie

en gebak (met het logo van de

Martinitoren, de Friese Vlag en een

hunebed, worden contacten gelegd en

kennismakingen hernieuwd. Na de lunch

scheiden de organisatoren de VMHP-leden

van hun partners. De partners krijgen een

mooie wandeling in het Friese landschap

aangeboden onder leiding van een gids.

Deze gids is er niet om de groep van een

dwaaltocht in de prachtige omgeving te

weerhouden, maar om de deelnemers te

informeren over de bezienswaardigheden

in de omgeving waarin de Oranjes vele

jaren hebben vertoefd. Hierna kunnen de

partners ook nog een museum bezoeken.

Inmiddels krijgen de VMHP-leden een

inleiding van ‘volksfilosoof’ Bas Haring,

die zijn ervaringen in de commissie van

de Politietop deelt en ook de uit die

Politietop gedestilleerde aanbevelingen

uiteenzet. Een samenvatting van deze

inleiding kunt u elders in dit blad lezen.

Na de high-tea, die samen met de part-

ners genoten wordt op een zonovergo-

ten terras, volgt het serieuze deel: de

Algemene Vergadering zelf.

De Vergadering

Voorzitter Sanna Eichhorn opent de ver-

gadering met een dankwoord aan de

organiserende afdeling Noord-Nederland,

Gerry Smit presenteert zich aan de Algemene Vergadering.

Gebak met het logo van deze Algemene Vergadering.

nieuws

pagina 4

om vervolgens stil te staan bij de leden die

in het afgelopen jaar zijn overleden: Teun

Waardenburg (Bergen NH), Harry Vodeb

(Kerkrade), Jan Jorritsma (Eindhoven), René

Huegen (Nootdorp), Jelle Kuiper (Alkmaar-

Oudorp), Theo Stallmann (Bunschoten),

Frank Vink (Voorburg).

Na de jaarlijkse speech van Sanna (zie

pagina 6) volgen de gebruikelijke agenda-

punten.

Het verslag van de Algemene Vergadering

2010 wordt onder dankzegging aan Lous

de Bakker zonder opmerkingen aange-

nomen. Naar aanleiding van dit verslag

zegt Sanna toe dat het hoofdbestuur

binnenkort een besluit neemt over het

voorstel van Willy Valckx om het jaarlijkse

Eurocop-voorjaarscongres al dan niet naar

Nederland te halen.

Secretaris Ronald van der Wal geeft een

sterk verkorte samenvatting van en een

aanvulling op het Jaarverslag 2010. Het

aantal leden ligt inmiddels (weer) boven

de duizend, er is meer beroep gedaan

op de belangenbehartiging – welke trend

naar verwachting ook in 2011 doorge-

trokken zal worden – en in het Landelijk

Functiegebouw Nederlandse Politie (LFNP)

is vooral de positie van gedetacheerden

veelal onderwerp van discussie. Naar aan-

leiding van hierop volgende vragen legt

Sanna uit dat de VMHP geen belangenbe-

hartiging aanbiedt aan nieuwe leden die

bij hun aanmelding al een arbeidsconflict

hebben. Uiteraard zijn ook deze collega’s

van harte welkom, maar dan zal volstaan

worden met eenvoudige advisering zon-

der recht op juridische bijstand.

Financiën

De financiële paragraaf begint met een

verklaring van Philip Heijning namens

de kascontrolecommissie. De commissie

heeft de boeken prima in orde bevonden

en zijn advies om de penningmeester en

het gehele hoofdbestuur decharge te

verlenen, wordt onder luid applaus over-

genomen. Hierna geeft penningmees-

ter Maarten Punt waar nodig uitleg over

de balans, de exploitatierekening en de

begroting. Zijn conclusie is dat de VMHP

nog steeds financieel kerngezond is. Na

vragen over de frictiegelden, die besteed

moeten worden aan zaken die gerelateerd

zijn aan de komende reorganisatie, wordt

de begroting vastgesteld.

Aline van der Laan verlaat de kascontro-

lecommissie en wordt opgevolgd door

Saskia Jansen-van Aalst.

Bestuursverkiezing

Verleden jaar werd Maarten Punt voor

één extra jaar herkozen als penningmees-

ter. Omdat echter de beoogd opvolger

wegens zijn gezondheid heeft afgezien

van de functie en de nieuwe beoogd

opvolger zich eerst in de materie wil

inwerken, heeft Maarten Punt zich bereid

verklaard om voor nog één jaar bij te

tekenen. “Maar dat is dan ook echt mijn

laatste jaar als penningmeester”, bezweert

Maarten de aanwezigen. De vergadering

gaat akkoord met dit voorstel van het

hoofdbestuur.

Ook de functie van tweede voorzitter was

verleden jaar onderwerp van bespreking.

Gerry Smit, die verleden jaar als opvolger

van Kees Schoonen als vertegenwoordiger

vanuit de afdeling Amsterdam-Amstelland

De High Tea op het zonnige terras valt bij de aanwezigen goed in de smaak.

Contacten leggen en onderhouden is een belangrijk onderdeel van de VMHP-bijeen-

komsten.

nieuws

pagina 5

in het hoofdbestuur werd gekozen, heeft

inmiddels een half jaar als tweede voor-

zitter gefunctioneerd. Nadat Gerry zich

aan de vergadering heeft gepresenteerd

wordt hij onder luid applaus officieel

benoemd als tweede voorzitter.

Verder wordt Geert de Vries – die al

een jaar in het hoofdbestuur meedraait

als waarnemer – op voordracht van de

afdeling Haaglanden-Hollands Midden in

het hoofdbestuur gekozen. Met de her-

verkiezing van Ronald van der Wal als

verenigingssecretaris en Hans Bogers als

vertegenwoordiger van Noord-Nederland

is het hoofdbestuur weer compleet.

Rondvraag

Koen de Maat maakt van de rondvraag

gebruik om de problematiek van het

ABP voor het voetlicht te brengen. Het

pensioenfonds heeft gelden zitten in

Griekenland en in de grote banken, waar-

door nu behoorlijk risico gelopen wordt.

Verder licht hij de risico’s en gevolgen

van het pensioenakkoord toe, waarbij

de risico’s volledig gelegd worden bij de

werknemer en de hoogte van het pensi-

oen niet langer een vast gegeven is. Op

zijn vraag naar het VMHP-standpunt geeft

Sanna aan dat ook de VMHP het eenzijdig

leggen van de risico’s bij de werknemers

onacceptabel vindt, zich vanaf het begin

tegen het pensioenakkoord heeft verzet,

maar binnen de vakorganisaties een min-

derheidsstandpunt inneemt.

Afsluiting

Als afsluiting bedankt Koen de Maat, als

oudst aanwezig erelid, het hoofdbestuur.

“Het bestuur verzet veel werk met veel

wijsheid. Namens de gehele vereniging

bedank ik het bestuur en wens hen veel

sterkte toe.” Ook secretaresse Lous de

Bakker, die volgens Koen “inmiddels zo

met de verenging verweven is dat zij van

binnen helemaal blauw geverfd moet

zijn”, wordt in zijn dankwoord meegeno-

men, waar Sanna zich bij aansluit.

Volgend jaar

Op een vraag van Ted Peer wordt aange-

geven dat volgend jaar – de VMHP bestaat

dan 110 jaar – de organisatie van de

Algemene Vergadering in handen is van

de afdeling Nederland Noord-West. Deze

afdeling lijkt zeer voortvarend, want de

datum van deze AV is reeds bepaald op

11 mei 2012.

Erelid Koen de Maat bedankt het hoofdbestuur en Lous de Bakker (rechts) voor hun enorme inzet in het afgelopen jaar.

De partners van de VMHP-leden krijgen informatie over de geschiedenis van een villa

die teruggaat tot de begintijden van de dynastie van de Oranjes.

pagina 6

nieuws

Beste leden van de VNMP,

Het door het hoofdbe-

stuur gekozen thema is

Verandering. Want de

komende tijd gaat er veel

veranderen binnen de politie,

maar ook binnen de VMHP.

Hans van Mierlo heeft in het

verleden al eens gezegd:

“Veroudering kun je niet

tegenhouden, vernieuwing

wel.” Maar dat is iets was

we niet willen bewerkstel-

lingen binnen de VMHP, en

ook niet binnen de politie.

Ik denk: veroudering kun je

niet tegenhouden, en dan zie

ik een aantal dames voor-

bijschieten op de tv, en dan

denk ik: die doen toch hun

best met het botoxen en

alles, om toch maar jong te

blijven, maar dan zie je toch

op een gegeven ogenblik dat

er een ouder lichaam onder

zit, dus helaas. Toen Hans van

Mierlo dit zei, was de botox

nog niet ingevoerd bij lippen

en andere gezichtsdelen.

We hebben het er al over gehad:

het politiebestel wordt veran-

derd en veel leden zullen daar-

mee te maken krijgen. En juist onze leden,

medewerkers in leidinggevende functies

en ondersteunende afdelingen, zullen

hier veel van gaan merken. Ten eerste

omdat er in de ondersteuning veel banen

gaan verdwijnen – een aantal honderden

tot duizenden – en ten tweede omdat

het ook juist bij de politietop inmiddels

duidelijk is dat van de ruim honderd hui-

dige politietoppers in korpsleidingen er

slechts plaats komt voor zo’n dertig in de

toekomst. Dit betekent ook, als we kijken

naar de VMHP, dat we ook zorg hebben

dat zeventig van die collega’s straks op

een ander niveau en op een andere plek in

de organisatie gaan werken. En natuurlijk

hebben we ook zorg voor alle districts-

chefs en divisiechefs die worden samen-

gevoegd, het grote aantal mensen dat

werkt in de ondersteuning, in de proces-

sen HRM, Inkoop, Financiën en dergelijke.

Daar gaan getalsgewijs de grote klappen

vallen, maar juist de eerste groep is een

groep die heel erg in de schijnwerpers

staat, en we willen ook als VMHP duidelijk

VeranderingJaarrede van de voorzitter

Voorzitter Sanna Eichhorn te midden

van ‘haar’ dagelijks bestuur. V.l.n.r.:

Maarten Punt (penningmeester), Ronald

van der Wal (secretaris), Sanna Eichhorn

(voorzitter) en Gerry Smit (2e voorzitter).

nieuws

pagina 7

maken dat we niet alleen de zorg hebben

voor de belangenbehartiging die wij altijd

doen voor grote groepen in de korpsen,

maar dat we er ook zijn voor korpslei-

dingen. Dat zij ook, net als ieder ander,

gewoon ondersteuning van ons kunnen

krijgen.

Op de Studiebijeenkomst, die wij in

april hebben gehad over het politiebe-

stel, hebben wij via onze contacten bij

Eurocop onze Deense collega’s hier naar-

toe gehaald. Zij hebben in 2005 ook een

omvangrijke reorganisatie van het poli-

tiebestel meegemaakt. We hebben van

de Denen drie heel belangrijke punten

meegekregen. Het eerste is hoe wij als

VMHP – en ook als alle vakbonden – ervoor

zorgen dat wij belangenbehartiging heb-

ben, dat we op de website de regelgeving

hebben staan. Dat we een goed sociaal

statuut hebben, dat we juridische bijstand

hebben. Maar de Denen hadden apart nog

iets anders georganiseerd, en dat was

de geestelijke ondersteuning. Ze zeiden:

“Natuurlijk is het zo dat je juridisch advies

kunt krijgen, maar voor iedereen geldt dat

het kan zijn dat je twijfelt wat de regor-

ganisatie voor je betekent. Dat er vragen

zijn waarvoor je niet bij een website moet

zijn, maar dat het fijn is dat je een klank-

bord hebt, iemand waar je tegenaan kunt

praten.” In Denemarken was afgesproken,

dat iedere medewerker recht had op een

gesprek waarbij juist de psychologische

kant en de veranderingskant van de reor-

ganisatie, wat het voor jou als persoon

betekent, dat dat aan bod komt. En dat

is een hele wijze les, ook voor de VMHP

om in te brengen in de reorganisatie.

Wij als VMHP hebben ook het juridische

gedeelte goed georganiseerd en we wil-

len als VMHP ook vanuit de commissie

Belangenbehartiging en Rechtspositie bij

de werkgever aandacht vragen voor de

geestelijke verzorging binnen de reor-

ganisatie. Op welke manier we dat gaan

doen, hebben we nog niet uitgewerkt.

Het is in ieder geval een punt dat we als

VMHP willen inbrengen.

De tweede heel belangrijke aanwijzing

van de Denen was: reken de plannen die

gemaakt door de commissies, de stuur-

groepen en de nieuwe korpschef, zelf

door. Natuurlijk is het zo dat adviesbu-

reaus worden ingehuurd die de plannen

doorrekenen – en ik kijk ook even naar

de opmerking die Cor Gorrissen al in de

Algemene Vergadering van 2009 maakte.

Het ging toen over de businesscases en hij

zei: ”Zorg nu dat je ook als vakbond men-

sen inhuurt die de plannen doorrekenen,

zodat je weet waar je risico’s liggen.” Die

wijze les, die ook komt uit de ervaring van

de Denen, die nemen wij mee.

De derde is ook een mooie. En dat is:

communiceer de verandering van het

bestel zelf ook naar je leden toe en naar

de omgeving. Ga dus niet alleen uit van

de folder die natuurlijk wordt gemaakt,

misschien door het landelijke communi-

catiebureau, maar geef zelf als VMHP ook

een bulletin uit, zet het op de website,

geef aan wat jij vindt van de ontwikkeling

en informeer de leden en de omgeving

pagina 8

nieuws

over de stand van zaken. Niet alleen over

de juridische regelingen, maar de Denen

hadden bijvoorbeeld ook een soort mil-

lenniumklok met de aftelling naar de

start. Maar ook de informatie wanneer

wat gaat gebeuren, alle plannen, alle vak-

bondszaken waar je op kunt terugvallen.

Presenteer dat in een keer, zodat je op

de website of in de folder ook vanuit de

vakbond de informatie krijgt over de ver-

andering. Ga dus niet alleen maar uit dat

de werkgever het wel organiseert, maar

neem het ook in eigen hand.

Deze derde aanbeveling raakt ook de

interne organisatie van de VMHP. We heb-

ben de website, we hebben het Blauwtje,

we hebben afdelingen, commissies, een

hoofdbestuur en een dagelijks bestuur,

en we hebben de commissie Vereniging

gevraagd na te denken over de visie op

de VMHP als vakbond van de toekomst.

Maarten van de Nieuwenhuijzen heeft de

ontwikkeling geanalyseerd, samen met

Hans Delzenne en de overige leden van

de commissie Vereniging. Ook intern is

er gekeken naar het punt: blijven wij als

VMHP doordraaien met de afdelingen

en de commissies of gaan wij met hele

wilde plannen een virtuele VMHP maken,

waarin we elkaar niet meer zien. Dan zeg-

gen we volgend jaar: log allemaal in en

via een groot scherm zwaaien we allemaal

thuis naar elkaar, houd ik mijn jaarrede

en loggen we allemaal weer uit. Ik kan u

geruststellen. Natuurlijk zijn wij een ver-

eniging die voortgang wil, maar we zijn

ook gewoon een vereniging die prijs stelt

op de warme contacten, de gezelligheid

en het hoge reüniegehalte dat ook de AV

altijd heeft. We hebben gezegd: natuur-

lijk willen we als VMHP veranderen, we

willen klaar zijn voor de toekomst, maar

het zal niet alleen een virtuele vereniging

worden. Wat we graag willen is het goede

behouden - en juist het goede zijn de

warme contacten op de bijeenkomsten

waarin je de meningen van elkaar hoort –

en daarnaast willen we het uitbreiden met

virtuele nieuwe oplossingen. Dat betekent

dat we al een forum hebben op LinkedIn

- en voor de niet-web-2.0-generatie: dat

is een onderdeel van de sociale media op

het web, waarin je elkaar kunt ontmoe-

ten als je je opgeeft als lid van de VMHP

en waar je met elkaar kunt discussiëren

over onderwerpen die wij op dat ogenblik

belangrijk vinden. Het leuke is dat je niet

naar een vergaderplek hoeft, dat je elkaar

kunt uitnodigen, dat er mensen van bui-

ten op het openbare forum mee kunnen

doen. Je kunt dus zeggen: dít gedeelte

is alleen voor VMHP-leden en bij andere

onderwerpen willen we ook niet-VMHP-

ers uitnodigen om met elkaar in discussie

te gaan. Dat geeft een uitbreiding aan

de vereniging. Dus niet in plaats van de

warme contacten alleen virtuele contac-

ten. Dat betekent ook dat we stapje voor

stapje bezig gaan om de ideeën, die door

de commissie zijn gemaakt en zijn door-

gesproken in de kadervergadering, uit te

gaan werken en in te voeren. Dus u zult

een aanvulling gaan zien op onze virtu-

ele organisatie. We krijgen een nieuwe

website met meer forums en misschien

nog andere dingen zodat we ook op het

snelle internet met elkaar in contact kun-

nen blijven.

De andere kant is de vraag: het politie-

bestel verandert. Er komen tien nieuwe

regionale eenheden. Moeten de afde-

lingen ook mee veranderen? Dan kijk ik

altijd naar de eigen afdeling waaruit ik

kom, de afdeling Zuid-Nederland. In de

tijd van Rijks- en Gemeentepolitie hadden

wij een afdeling Zuid Nederland, waarin

de korpsen uit Zeeland, Noord-Brabant en

Limburg zaten. Na de reorganisatie hiel-

den wij een afdeling Zuid Nederland met

dezelfde provincies. Het voorstel is dat

straks de zes zuidelijke regiokorpsen wor-

den opgedeeld in drie territoriale eenhe-

den, en ik kan mij voorstellen dat de afde-

ling Zuid Nederland gewoon blijft bestaan

met dezelfde provincies. De vraag is wel,

en die ruimte gaan we met de afdelingen

doorspreken, of we met grotere afdelin-

gen gaan werken en welke dat dan zijn, en

als de afdelingen daar zelf geen behoefte

aan hebben, dan blijft het zoals het is. We

gaan niet de kaart van de politie over de

VMHP leggen en iedereen in het keurslijf

van de nieuwe politiedienst passen. Wel

gaan we met de afdelingen doorpraten of

er behoefte aan verandering is. Zo kijken

we binnen de vereniging wat past en wat

niet past en blijven we altijd uitgaan van

de kern waarin we bijzonder zijn als VMHP

en dat zijn de persoonlijke contacten, ook

in de discussies over het politievak en

alles war daarmee te maken heeft. En dan

maakt het niet uit of je tien, twaalf of drie

afdelingen hebt.

nieuws

pagina 9

Ook binnen de vereniging merkte ik dat

de nieuwe ideeën over de reorganisatie

bij sommigen onrust geven, bij anderen

energie en uitdagingen opwekken. Wat

het leuke was tijdens de kaderdagen is

dat er volop werd gediscussieerd op welke

manier we het kunnen doen, hoe ver we

moeten gaan met de virtuele organisatie

en wat we willen behouden omdat dat

gewoon de kracht van de vereniging is.

Dus het is geen saai verhaal, die veran-

dering binnen de VMHP, maar het is echt

een verhaal van: we willen klaar zijn voor

de toekomst, we willen up-to-date zijn als

we een nieuwe politieorganisatie hebben

en wat we vooral willen is: klaar zijn om

nieuwe dingen voor leden te doen. Want

we horen wel dat juist het richten op

meer politieactiviteiten, het visie hebben

op het politievak en naast het zijn van vak-

bond dat verder uitbreiden, dat dat erg

op prijs gesteld wordt. U zult de komende

tijd zien dat we daar meer activiteiten in

ondernemen en opzetten.

Net zoals de politie gaat veranderen om

de burgers te dienen, gaat de VMHP

veranderen om de leden te dienen. En

daarnaast zal het komende jaar natuurlijk

weer in het teken staan van het afslui-

ten van de arbeidsvoorwaarden, waar wij

als VMHP al op voorhand over hebben

gezegd geen genoegen te nemen met de

0-procent, waar waarschijnlijk de minister

van Veiligheid en Justitie mee zal komen.

Wij zullen in ieder geval niet akkoord gaan

met een tweede keer 0-procent als loon-

eis. De rest van de CAO-onderhandelingen

en de hoogte van de looneis die wij gaan

stellen, die zal later in het jaar bekend

worden gemaakt. Rest mij door te gaan

met de vergadering. Toch nog een vraag,

maar die is meer voor Bas Haring: is de

verandering zelf ook aan verandering

onderhevig?

Ik wens u verder een prettige vergadering

en een goed verenigingsjaar.

Beter één vogel in de handJe weet wat je hebt en niet wat

je krijgt. Een typisch Nederlands

gezegde dat aansluit bij een heel

menselijke behoefte: zekerheid.

Zekerheid is een van de meest hei-

kele punten in de onderhandelingen

over het nieuwe pensioencontract.

Houden de deelnemers in een nieuw

contract wel of niet (deels) recht op

een gegarandeerd bedrag?

De zekerheid van een vast geldbe-

drag voelt prettig, maar voor harde

toezeggingen eisen de overheid en

DNB heel hoge reserves bij pensioen-

uitvoerders. Daardoor kunnen de

uitvoerders slechts beperkt beleg-

gingsrisico's aangaan. Dat leidt tot

een kleine kans op indexatie en in

slechte tijden zelfs afstempeling. Een

keertje niet indexeren lijkt misschien

niet zo erg, maar tien jaren geen

inflatiecorrectie betekent al snel dat

de pensioenen in koopkracht tiental-

len procenten achterblijven.

Om een goed en betaalbaar pensi-

oen te houden, wil de CMHF in het

nieuwe pensioencontract een zekere

mate van risico accepteren. We willen

dat de pensioenuitvoerders met het

geld kunnen beleggen, zodat er een

reëel perspectief blijft op indexatie

en de premies betaalbaar blijven. Dat

betekent iets meer onzekerheid, niet

alleen voor de actieven maar ook

voor degenen die al gepensioneerd

zijn. Een aanzienlijk deel van je pensi-

oen komt immers uit rendement dat

wordt behaald na pensionering.

Wel moeten we de risico's samen dra-

gen. De CMHF wil heldere afspraken

over de verdeling van de lasten en de

lusten. Het kan niet zo zijn dat je net

even pech hebt als je toevallig tijdens

een economische crisis met pensioen

gaat.

Heldere communicatie is cruciaal bij

elk pensioencontract, maar zeker

bij één met minder zekerheden.

Deelnemers moeten een duidelijk

beeld van hun pensioen krijgen, maar

beseffen dat een toekomstig pensi-

oen niet exact is uit te rekenen. De

CMHF zet zich in voor helderheid.

Bron: Perspectief

pagina 10

nieuws

De politie zit op de juiste plekBas Haring, ‘volksfilosoof’ en lid van de commissie Politietop,

begint met de constatering dat de VMHP hem de kwaliteiten

van Fidel Castro toedicht. In het programma staat voor hem een

spreektijd van twee uren vóór en één uur ná de vergadering

ingepland. En die tijd volpraten is voor Bas iets te veel, zo vindt

hij. Daarna geeft Bas in een vloeiend betoog een weerslag van

zijn ervaringen in de commissie Politietop.

Deze commissie is ingesteld naar

aanleiding van de laatste cao-

onderhandelingen, waarbij niet

alleen de materiële aspecten zwaar tel-

den, maar de vakbonden, daartoe aan-

gezet door de VMHP als initiator, ook de

aspecten waardering en respect een pro-

minente rol speelden. In deze commissie

zaten onder meer minister Guusje ter

Horst van Binnenlandse Zaken en de voor-

zitter van het Korpsbeheerdersberaad en

burgemeester van Den Haag, Jozias van

Aartsen. Bas Haring noemt nieuwsgierig-

heid als persoonlijke motivatie van zijn

acceptatie om aan deze commissie zijn

energie te geven. Daarnaast vond hij het

wel spannend om in zo’n groep mensen

te acteren.

Uiteraard heeft ook Bas zijn persoonlijke

ervaringen met de politie, alhoewel die

volgens zijn zeggen geen rol spelen bij

zijn inzichten met betrekking tot waarde-

ring en respect. Als anekdote noemt Bas

een incident met een auto, die achteruit

een kleine parkeerplek in wilde draaien.

“Er stonden twee agenten te kijken hoe

de chauffeur de auto moeizaam aan het

inparkeren was. Zij keken alleen toe, tot-

dat de auto heel zachtjes een andere auto

raakte. Toen kwamen ze in actie en kreeg

de chauffeur een bon.” Ten eerste vindt

Bas het vreemd dat er altijd direct is aan

de hand is als twee auto’s elkaar raken. “Je

kunt gewoon tegen een tafel schoppen

zonder een reactie, maar een tikje tegen

een auto lokt meteen een bon of zo uit.

Bovendien”, zo meent Bas, ”hadden de

dienders de man ook even kunnen assis-

teren bij het inparkeren.”

Systeemdenken

De filosoof constateert dat er in veel

domeinen sprake is van systeemdenken.

“Steeds meer wordt er afgerekend op

basis van cijfertjes en de samenleving

wordt geformaliseerd tot een “intensieve

menshouderij” (lees het boek van Jaap

door Evert Onink

“De politie heeft een precaire positie in de

samenleving. Je doet je best, maar eigenlijk

doe je het zowel voor de bestuurder als de

burger nooit goed.”

nieuws

pagina 11

De politie zit op de juiste plek

Peters).” Mensen moeten meer op elkaar

kunnen vertrouwen op basis van intuïtie,

in plaats van op basis van regeltjes.

Bas noemt de positie van de politie in de

maatschappij precair. Om te bepalen in

welke positie de politie zich bevindt, trekt

hij de vergelijking met het onderwijs. “Als

je een lijn trekt, staat aan de ene kant een

strenge en consequente leraar. Eentje die

alles exact volgens de regels doet. Ook

eentje dus die heel voorspelbaar is. Dat is

een gemakkelijke voor de directie, die van

de man opaan kan. De leerlingen echter

zullen deze leraar absoluut niet prettig

vinden. Aan de andere kant van de lijn

staat de softe leraar, die zich van de regels

niets aantrekt, alles goed vindt en chaos

in zijn klas heeft. Deze leraar is een ramp

voor de directie, maar de leerlingen vin-

den het wel fijn. Dit zijn geen van beiden

de beste leraar. Die vind je in het midden.

Dat is een leraar die streng kan zijn, maar

ook ruimte laat. Die een zekere mate van

inconsequentie heeft. Deze leraar heeft

zowel met de directie als met de leerling

regelmatig problemen omdat hij ongrijp-

baar, onvoorspelbaar, is.”

Dat is volgens Bas ook de positie van de

politie. En meteen ook het probleem van

de politie. De politie staat in het mid-

den. Soms streng en volgens de regels;

soms tolerant en soft. “Dat de politie

op de juiste plek zit, in het midden, en

dus goed werk doet, is te zien. De politie

heeft zowel met de bestuurder als met

de burgers problemen.“ De vraag om

waardering is volgens Bas dus eigenlijk

onterecht. Waardering kan slechts van

één kant komen: de bestuurder of de

burger. “De overheid wil de politie meer in

het systeem krijgen. Dat is jammer, want

daarmee schuif je naar één zijde van de

balans.”

Aanbevelingen

De commissie heeft zes aanbevelingen

gedaan, die Bas één voor één voor het

voetlicht brengt.

1) Koester de rol en positie die de politie

nu heeft: op enige afstand van beide

partijen.

Onderzoek heeft uitgewezen dat “de

burger’ bestaat. Bas: “Een onderzoek

onder 2.000 burgers heeft grote over-

eenkomsten gegeven op het gebied

van waardering en respect. Slechts

één groep was een duidelijke uitzon-

dering: jongeren die met de politie in

aanraking waren geweest. Verder was

het onderzoek bemoedigend en is de

conclusie: Het valt wel mee.”

Sebastiaan (Bas) Haring is een

Nederlands filosoof en informati-

cus, schrijver van kinderboeken en

populairwetenschappelijk werk,

televisiepresentator bij de RVU als-

ook hoogleraar aan de Universiteit

van Leiden, waar hij de leerstoel

'publiek begrip van wetenschap'

bekleedt.

“De politie zit op de goede

plaats. Soms streng, soms

tolerant. Dat levert van

geen der partijen waarde-

ring op, maar is uiteinde-

lijk wel de goede positie.”

pagina 12

nieuws

Ook ten opzichte van het buitenland

doet de Nederlandse politie het goed.

“Een Nederlandse agent, die op het

WK Voetbal in Duitsland dienst deed,

werd door een burger aangesproken

met een eenvoudige vraag. De Duitse

collega’s, die dit niet gewend zijn, von-

den dat heel vreemd. Het baart mij wel

zorgen, dat we meer naar de Duitse

manier zijn gegleden.”

Bedreigingen zijn ten eerste dat het

bevoegd gezag probeert om de politie

dichterbij te krijgen (systeemdenken),

en ten tweede dat de burger steeds

beter ontwikkeld is, terwijl de agent

relatief steeds minder opgeleid is.

2) Verhoog de leeftijd van de politiemen-

sen op straat.

Er is volgens Bas bij de politie voldoen-

de kennis en ervaring aanwezig, maar

die zit vaak op het bureau. Leeftijd

geeft meet waardering en respect.

Jongere collega’s zijn vaker onzeker en

grijpen dan snel terug op procedures

en systemen.

3) Vergroot de handelingsruimte van poli-

tiemensen.

Zelfstandige professionaliteit vindt Bas

heel belangrijk. Af en toe de regels en

protocollen naast je neer durven leg-

gen. “Achteraf moeten de acties wel

te verdedigen zijn,” vult Bas aan, “maar

mensen die de ruimte nemen en af

en toe buiten de lijntjes lopen, krijgen

toch geen problemen. En uiteraard

heeft de politie ook haar beroeps-

ethos.”

4) Ontwikkel indicatoren om veiligheid te

meten.

Het meten van politiewerk noemt Bas

een fundamenteel probleem. Hij heeft

geconstateerd dat de politie altijd meet

in onveiligheid. Hoeveel inbraken, hoe-

veel overvallen, hoeveel aanrijdingen,

et cetera. “Burgers denken te weten

dat de politie gestuurd wordt op basis

van platte targets. En dat geeft geen

veiligheidsgevoel. En dat terwijl de taak

van de politie is: zorgen voor veilig-

heid.“

5) Korpsbeheerders en korpschefs moe-

ten geen publiekelijke ruzie maken.

De KB’s en KC’s rollen met enige regel-

maat in de media over elkaar heen.

Politiemensen vinden dat irritant

en voelen daardoor minder waarde-

ring van hun leiding en bestuurders.

“Jammer genoeg wordt dit nu vertaald

met: start een landelijke communica-

tieafdeling.”

6) Heroverweeg de flitsbon.

Dit is een heel concrete aanbeveling.

Volgens Bas is voor zo’n 98 procent

van de burgers het primaire contact de

flitsbon. “Door deze vorm van verbali-

seren buiten de politie te brengen kan

het fenomeen losgekoppeld worden

van de politie. Hierdoor kan de waar-

dering en het respect toenemen.”

Goed gesprek

Bas eindigt zijn lezing met het delen van

zijn behoefte aan concrete aanbevelingen,

die door iedereen gedeeld worden. “Er is

echter weinig concreets uit gekomen en

bovendien was niet iedereen het ermee

eens. Zo vond Jozias van Aartsen het alle-

maal maar flauwekul. De nationale politie,

de bezuinigingen en de begroting waren

veel belangrijker onderwerpen.”

Maar ondanks dit gebrek aan belangstelling

heeft Bas toch het gevoel dat er voortgang

geboekt is. “Ik denk dat er gesprekken wel

effect gehad hebben. Alleen praten kan

al helpen om zaken aan te pakken. In de

cao willen de partijen graag iets concreets,

maar ook terloops kunnen zaken in wer-

king gesteld worden. Dat gebeurt door

met elkaar te praten. Een goed gesprek

kan dan al voldoende zijn.”

“Koester de rol en

de positie van de politie;

op enige afstand tot

beide partijen.”

“Verhoog de leeftijd van de diender op straat en

vergroot de handelingsruimte. Een agent moet weer

kunnen vertrouwen op de eigen intuïtie.”

nieuws

pagina 13

door Maarten van de Nieuwenhuijzen

Gedurende het afgelopen

halfjaar zijn we via de media

indringend geïnformeerd over

het bestaan van een Eerste

Kamer in ons staatsrechtelijk

bestel. Die aandacht vloeide

niet zozeer voort uit een ver-

anderde importantie van de

inhoud van werkzaamheden

of opvallende bijdragen van

de leden, maar had alles te

maken met de actualiteit van

de politieke krachtsverhoudin-

gen. Meer in het bijzonder de

meerderheidsverhouding tus-

sen regering en volksvertegen-

woordiging.

Kamer van ReflectieH

et bestaan van een tweeka-

merstelsel was en is in ons land

geen vanzelfsprekendheid. Ten

tijde van de Republiek der Verenigde

Nederlanden lag het politieke primaat bij

de staten van de min of meer zelfstan-

dige gewesten en kreeg de unilaterale

samenwerking gestalte door de vorming,

vanuit deze afzonderlijke staten, van de

toenmalige Staten-Generaal.

Na de Franse tijd, in 1814, was er bij

de invoering van een nieuwe Grondwet

aanvankelijk ook slechts sprake van

één Kamer. De samenvoeging van de

Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden tot

het Koninkrijk der Nederlanden leidde

vanuit België tot de wens om een eigen

vertegenwoordiging van de adel naast de

burgerij. Bij de invoering van de herziene

Grondwet van 1815 werd het tweekamer-

stelsel ingevoerd “teneinde alle overijling

in de raadpleging te voorkomen, in moei-

lijke tijden aan driften heilzame palen te

stellen, de troon te omringen door een

bolwerk waartegen alle partijen afstuiten

en aan de natie een volkomen zekerheid

te waarborgen tegen alle willekeurige uit-

breiding van gezag”. (1)

Na het uiteenvallen van Nederland en

België is bij de Grondwetsherziening van

1848 overwogen om het tweekamerstel-

sel weer te verlaten. Onder meer de

toenmalige liberale voorman Thorbecke

achtte de Eerste Kamer zonder grond en

zonder doel, maar de meerderheid van

de regering vreesde voor een te demo-

cratische stroming in de Tweede Kamer

als gevolg van haar rechtstreekse verkie-

zing en wenste door de handhaving van

de indirect verkozen Eerste Kamer een

tegenwicht scheppen. (2)

Ook bij latere Grondwetsherzieningen en

tot op de dag van vandaag is het waken

tegen overijlige besluiten steeds het argu-

ment voor handhaving van de Eerste

Kamer gebleven, hoewel het in 1922,

na verwerping met 46 tegen 38 stem-

men van een Amendement-Marchant

dat terugkeer naar het éénkamerstelsel

bepleitte, niet veel heeft gescheeld. (3)

Het bestaan van twee Kamers naast elkaar

vraagt om een goede ordening van taken

en bevoegdheden. Beide Kamers zijn

pagina 14

nieuws

nodig voor het goedkeuren van wet-

ten maar de Tweede Kamer heeft meer

mogelijkheden dan de Eerste Kamer

om dit proces actief te beïnvloeden. De

Eerste Kamer heeft, in tegenstelling tot

de Tweede Kamer, niet het recht om zelf

wetsvoorstellen in te dienen of bestaande

wetsvoorstellen te amenderen en kan

aan het einde van de rit een wetsvoorstel

slechts goedkeuren of verwerpen.

En vanwege dit laatste aspect mag de

Eerste Kamer zich thans in een grote

belangstelling verheugen. Hoewel het niet

uniek is dat de politieke samenstelling van

de Eerste Kamer verschilt van die in de

Tweede Kamer en de leden van de Eerste

Kamer zich ook in een de regering welge-

vallige politieke samenstelling bij tijd en

wijle zeer ongebonden op kunnen stellen,

vormt de samenstelling van de Eerste

Kamer voor het huidige minderheidska-

binet een extra zorgfactor. Zo is het bij-

voorbeeld in theorie mogelijk dat de in de

Tweede Kamer gedragen invoering van de

Nationale Politie straks alsnog in de Eerste

Kamer sneuvelt. En dat geldt ook voor

diverse andere politiek omstreden wets-

voorstellen, waaronder belastingheffing

en begrotingen. Indien de Eerste Kamer

dit zou willen kan ze het goed functione-

ren van de regering systematisch frustre-

ren. Vandaar de overdreven aandacht van

de leiders van de huidige coalitierege-

ring voor de samenstelling van de Eerste

Kamer. (4) Een aandacht die te ver gaat

op het moment dat vanuit de regering

de samenstelling van de Eerste Kamer

doel op zich wordt. Evenmin is het juist

dat vanuit politieke partijen en door (toe-

komstige) Eerste Kamerleden bij voorbaat

wordt gedreigd met een partijpolitieke

opstelling tegenover de regering.

De Grondwet heeft de verantwoordelijk-

heden van beide Kamers duidelijk onder-

scheiden en het politieke primaat op

de hoofdlijnen van het te voeren beleid

toegekend aan de Tweede Kamer. Het is

de rol van de Eerste Kamer om binnen

het politieke proces de consistentie en

zorgvuldigheid te toetsen, te bewaken

en zonodig bij te sturen. Dat kan als con-

sequentie het verwerpen van een wets-

voorstel inhouden maar het moet niet

een vooropgezet doel zijn de politieke

legitimiteit van de regering als zodanig in

twijfel te trekken. Daarvoor hebben we de

Tweede Kamer.

Maakt dat het werk van de Eerste Kamer

minder belangrijk of minder politiek?

Integendeel, binnen de acceptatie van de

hoofdlijnen van beleid zoals voorgesteld

door de regering en goedgekeurd door

de Tweede Kamer is er alle ruimte voor

de Eerste Kamer om de wijze waarop dat

beleid in zijn uitwerking gestalte krijgt te

toetsen en te beoordelen. Om terug te

komen op het voorbeeld van de vorming

van de Nationale Politie: op het moment

dat regering en Tweede Kamer het over

de invoering van het stelsel als zodanig

eens zijn doet de Eerste Kamer er goed

aan dit als een politiek gegeven te aan-

vaarden. Maar vanuit dat gegeven dient

eenieder ook te accepteren dat de Eerste

Kamer eisen kan en mag stellen aan de

VMHP-bestuurslid Maarten van de Nieu-

wenhuijzen: “Verkiezingen van de Eerste

Kamer kunnen de vorming van een

nationale politie in de weg staan.”

De regeringsgebouwen aan de Haagse

Hofvijver.

nieuws

pagina 15pagina 15

wijze waarop een en ander feitelijk wordt

ingevoerd. Zo zou ik me kunnen voorstel-

len dat de Eerste Kamer meer dan de

Tweede Kamer oog heeft voor de nood-

zaak van lokale inbedding van de politie

naast landelijke aansturing.

Eerste en Tweede Kamer vormen samen

ons parlement en moeten elkaar aanvul-

len in plaats van elkaar bestrijden. Op het

moment dat dit erkend wordt is de over-

dreven en minder gewenste aandacht

voor de partijpolitieke samenstelling van

de Eerste Kamer niet meer nodig en kun-

nen de Eerste Kamerleden zich toeleggen

op de taak waarvoor ze gekozen zijn, het

vormen van een ware Kamer van Reflectie.

(1) Van Maanen, Aantekeningen van het verhan-

delde over de Grondwet van 1815.

(2) Van der Pot – Donner, Handboek van het

Nederlandse Staatrecht.

(3 Handelingen Tweede Kamer der Staten-

Generaal.

(4) Ten tijde van het schrijven van dit artikel was

de uitslag van de verkiezing nog onbekend.

nieuws

Boetevrij je werk doenHet was een jarenlange ergernis in Nijmegen: dan heb je als vroed-

vrouw net een nieuwe inwoner op de wereld gezet, bedankt de

gemeente je met een parkeerbon onder je ruitenwisser. Die verras-

sing behoort tot het verleden. B&W van Nijmegen hebben besloten

een hulpverleningsvergunning in te voeren, waarmee huisartsen,

vroedvrouwen en andere

hulpverleners voortaan

´bonloos` kunnen doen wat

ze moeten doen, namelijk

hulp verlenen.

Volgens B&W speelt het

probleem vooral bij verlos-

kundigen. Die gebruiken

vaak hun privè-auto en zijn

voor de bonnenschrijvers niet herkenbaar. De vergunning geeft ook

toegang tot gebieden die met roadbarriers zijn afgesloten en tot de

vrije busbaan.

VingerafdrukkenDe opslag van vingerafdrukken bij het aanvragen van

een paspoort mag dan inmiddels van de baan zijn, dat

betekent nog niet dat alle gemeenten de al opgeslagen

vingerafdrukken zomaar mogen vernietigen. Niet alleen

de landelijke opslag, maar ook de bestaande decentrale

databanken, vallen onder het ministerie van Binnenlandse

Zaken. Gemeenten zijn officieel nog steeds verplicht vin-

gerafdrukken van burgers die een nieuw paspoort aanvra-

gen op te slaan in decentrale databanken.

pagina 16

nieuws

LoyalisIn 2006 heeft de Nederlandse Politie Loyalis

uitgekozen als een aanbevolen partner om de

levensloopregeling uit te voeren. Menig col-

lega heeft voor Loyalis (een dochter van ABP)

gekozen. Loyalis, een verzekeringsmaatschappij,

heeft aan de deelnemende collega's een polis

afgegeven, waarvan de einddatum destijds is

gesteld op de eerste dag van de maand volgen-

de op de 60ste of 61ste verjaardag*.

door Paul Müller

Als de einddatum van deze polis in beeld komt en Loyalis

geen bericht heeft ontvangen dat het saldo op dat

moment wordt aangewend voor levensloopverlof, stuurt

Loyalis haar polishouder een brief. In die brief wordt de polis-

houder gevraagd of de einddatum van de deze polis gewijzigd

kan worden in een datum in toekomst of dat u de polis wenst

te beëindigen. De gevolgen van de individuele keuze staan op

een rijtje.

Levensloop Zeker

U hebt een levenslooppolis "Zeker" (dus met een vast, gegaran-

deerd rendement). Als u besluit de polis te laten aflopen dan

moet u rekening houden met het volgende:

• Het is vanaf de einddatum van de polis niet meer mogelijk

bedragen in te leggen.

• Ukuntnahetverstrijkenvandeeinddatumvanuwpolishet

levenslooptegoed gewoon gebruiken voor het financieren

van een verlofperiode, voorafgaande aan de ingang van het

ABP KeuzePensioen.

• Uontvangtvanafdeeinddatumvandepolisgeenrentebij-

schrijving meer over het tegoed.

• Startdezeverlofperiodealsnogbinnendriemaandennade

einddatum van de polis, dan ontvangt u alsnog de rentebij-

schrijving met terugwerkende kracht naar de einddatum.

Start de verlofperiode na drie maanden na de einddatum van

de polis, dan start de rentebijschrijving vanaf het moment

van de ingangsdatum van het verlof.

Neemt u geen levensloopverlof op dan wordt het totale saldo

op de dag voordat u met ABP Keuzepensioen gaat in één keer

uitbetaald. Eerder uitbetalen is niet mogelijk, tenzij er sprake is

van ontslag. Bij uitbetaling wordt hierop onder andere de loon-

heffing ingehouden. U kunt ook besluiten - als de fiscale voor-

waarden dit toestaan - (een deel van) het levensloopsaldo toe te

voegen aan uw reeds opgebouwde pensioen.

Besluit u de einddatum van de polis aan te passen, dan:

• magu(maardatisnietverplicht)normaalblijveninleggenop

de polis;

• ontvangt u zonder voorwaarden de reguliere rentebijschrij-

ving over het tegoed;

• dient u zich te realiseren dat, als aan u de InhaalToelage

Bezwarende Functies (iTBF) is toegekend, u deze iTBF vanaf

de 1e dag van de maand, volgende op de maand waarin u 60

bent geworden, niet meer zult ontvangen. Informeer bij uw

salarisadministratie of de doorstorting van deze toelage per

bedoelde datum ook stopt;

• kunt u voor het verstrijken van de nieuwe einddatum het

nieuws

pagina 17

levenslooptegoed blijven gebruiken voor het financieren van

een verlofperiode, voorafgaande aan de ingang van het ABP

KeuzePensioen.

Als u op dit moment nog niet helemaal precies weet wanneer

u wilt stoppen met werken dan wordt u geadviseerd, als u de

levenslooppolis variant Zeker hebt afgesloten, altijd te kiezen

voor het aanpassen van de einddatum van de polis. Kies in dit

geval voor een einddatum die gelijk is aan het moment van het

bereiken van uw 65ste verjaardag. U blijft dan al uw keuzemo-

gelijkheden behouden. Mocht u al besloten hebben de polis te

laten aflopen of u heeft niet gereageerd op de brief van Loyalis

en u wil de einddatum van de polis toch verschuiven, dan wordt

u aangeraden zo snel mogelijk contact op te nemen met Loyalis.

Dit advies geldt uiteraard niet in de situatie dat u heeft gekozen

direct aansluitend aan de einddatum van de polis ook daadwer-

kelijk gebruik te gaan maken van de mogelijkheid het levensloop-

tegoed te gebruiken voor het financieren van een verlofperiode.

Levensloop Rendement

Beschikt u over de levenslooppolis variant Rendement, dan kunt

u in principe dezelfde keuze maken, maar met één duidelijk ver-

schil. De variant Rendement is een combinatie van sparen (Zeker)

en beleggen. Het is bij deze variant van groot belang een juiste

einddatum te kiezen. Deze nieuwe einddatum moet gelijk zijn

aan de door u gewenste ingangsdatum van het levensloopverlof.

Als u straks besluit eerder dan deze nieuwe einddatum met het

verlof te starten, dan verliest u uw inleggarantie. Hierdoor kan de

waarde van de levenslooppot (fors) afnemen.

Overlijden

Sommige collega’s hebben er in 2006 voor gekozen om bij over-

lijden vóór 65 jaar geen uitkering te krijgen van het ingelegde

saldo. Misschien vindt u dit achteraf een verkeerde keuze. Het

is nog mogelijk deze keuze ongedaan te maken. Neem hiervoor

contact op met Loyalis.

* Voor de executieve medewerker is de einddatum van de polis

veelal de eerste dag van de maand volgend op de 60ste ver-

jaardag. Voor de niet-executieve medewerker is dit de eerste

dag van de maand volgend op de 61ste verjaardag. Dit laatste

kan ook de einddatum zijn voor de executieve collega's in

schaal 12 of hoger.

Paul Müller: “Belangrijk om de einddatum van de levensloopre-

geling goed vast te leggen. Dat kan een hoop geld besparen.”

pagina 18

nieuws

Hoofdbestuur VMHp en taakverde l ing

S.E. (Sanna) Eichhorn (Zuid-Nederland) voorzitter, lid CGOP, beheerscommissie PZPmobiel: 06 - 20 60 19 83; e-mail: voorzitter@vmhp.nl

G.J. (Gerry) Smit (Amsterdam-Amstelland) 2e voorzittermobiel: 06-53 27 66 03e-mail: gerry.smit@amsterdam.politie.nl

M. (Maarten) Punt, penningmeestermobiel: 06 - 52 47 47 44, e-mail: puntm@casema.nl

mr. R. (Ronald) van der Wal, secretaris(Midden-Nederland)e-mail: ronald.van.der.wal@vtspn.nl

A.J.A. (Alex) Kordes (Overijssel/Flevoland), mobiel: 06 - 51 35 11 66, e-mail: a.kordes@chello.nl

H.G. Geert de Vries (Haaglanden)mobiel: 06 – 53 76 87 28e-mail: geert.de.vries@haaglanden.politie.nl

E.H. (Hassan) Messaoudi (Rotterdam/Zuid-Holland Z.)telefoon: 010-274 3417, e-mail: hassan.messaoudi@rijnmond.politie.nl

H. (Hans) Bogers (Noord-Nederland)mobiel: 06-54 35 12 07,e-mail: hans.bogers@friesland.politie.nl

M.G.A.E. (Maarten) van de Nieuwenhuijzen (Gelderland)PR en Voorlichtingmobiel: 06-53 66 51 27e-mail: maarten.van.de.nieuwenhuijzen@politieacademie.nl

J. (Jan) Dogger (Nederland Noord-West)mobiel: 06-53 35 16 83e-mail: jan.dogger@noord-holland.politie.nl

afde l ingsvoorz i t ters

afdeling Amsterdam-Amstelland: J. (Jan) de Wit

afdeling Gelderland: S.C. (Susanne) Katus

afdeling Haaglanden/Hollands Midden: H.G. (Geert) de Vries

afdeling Nederland Noord-West: C. (Kees) Hordijk

afdeling Noord-Nederland: H. (Hans) Bogers

afdeling Overijssel/Flevoland: J. (Jan) Warnar

afdeling Rotterdam-Rijnmond/Zuid-Holland Zuid: J. (John) van Paasschen

afdeling Midden-Nederland: M. (Maarten) Nacinovic

afdeling Zuid-Nederland: I.R.T. (Ine) van Praet

Peter Slort was tot 1 april 2007 districtschef in Amsterdam. Hij is voor vier jaar bij het KLPD gedetacheerd als liasonofficer in Washington. Over zijn ervaringen schrijft hij een column in het Tijdschrift voor de Politie.

Tijdens mijn laatste jaar als districtschef

in Amsterdam-West kreeg ik bezoek

van een politiedelegatie uit New York.

Eén rechercheur en twee misdaadanalisten

van de NYPD (New York Police Department)

voerden een internationaal vergelijkend

onderzoek uit naar tien terroristische aan-

slagen; vijf op Amerikaans grondgebied en

vijf daarbuiten. In Nederland bestudeerden

zij de achtergronden van de moord op Theo

van Gogh. Even later liepen we, onder aan-

voering van enkele buurtregisseurs, door

de straten van Amsterdam-Slotervaart, waar

verschillende leden van de Hofstadgroep

opgroeiden.

Het resultaat van deze studie werd begin

2007 gepubliceerd in hert rapport ‘radicali-

“

nieuws

pagina 19

‘Home grown’ terrorismeoverheidsrol onmogelijk.

De Verenigde Staten kennen geen nationaal

beleid op het gebied van radicalisering.

De aanpak is vooral repressief van aard. Er

wordt weliswaar gestreefd naar vroegtijdige

signalering, maar dan vooral om vroegtijdig

repressief op te treden, bijvoorbeeld door

het inschakelen van een infiltrant. Deze

aanpak leidt regelmatig tot successen, die

breed worden uitgedragen in de media: ´FBI

voorkomt terroristische aanslag´, is dan te

lezen. Steeds vaker wordt echter de vraag

gesteld of het zonder de ´hulp´ van de FBI

überhaupt wel tot een aanslag was geko-

men.

Uitlokking

Op 26 november 2010 probeerde de 19-jari-

ge Mohamed Mohamud een explosief te

ontsteken op een drukbezochte kerstmarkt

in Portland, Oregon. Twaalf dagen later deed

de 21-jarige Antonio Martinez – onder het

uitroepen van ´Allahu Akbar´ - hetzelfde

bij een militair rekruteringscentrum in

Baltimore, Maryland. Beide pogingen mis-

lukten. De (nep)explosieven waren namelijk

geleverd door een undercover-agent van

de FBI. In beide zaken stelde de verdedi-

ging dat sprake was van uitlokking. Volgens

hen hadden de verdachten weliswaar de

intentie geuit om een aanslag te plegen,

maar waren ze daartoe zelfstandig nooit

in staat geweest. De Amerikaanse minister

van Justitie Eric Holder weerlegt deze kri-

tiek: “Degenen die de activisten van de FBI

beschrijven als uitlokkers kennen de feiten

niet, of begrijpen de wetgeving niet. De

verdachten krijgen herhaaldelijk de kans om

zich terug te trekken.”

In december 2010 werd de FBI ernstig in

verlegenheid gebracht toen een voorma-

lige FBI-burgerinfiltrant zich uitsprak in

de media. Volgens eigen zeggen werd de

47-jarige voor fraude veroordeelde Craig

Monteilh in eerste instantie benaderd voor

infiltratiewerk in drugsbendes. In 2006

vroeg de FBI hem echter om te infiltreren

in een radicale moskee teneinde mogelijke

terroristische plannen vroegtijdig te signale-

ren. Monteilh, of ‘Faroek-al-Aziz’, zoals zijn

schuilnaam was, bleek echter overijverig.

De FBI-infiltrant benaderde verschillende

moskeegangers met de vraag of zij bereid

waren een shoppingmall op te blazen. Het

moskeebestuur werd hierover geïnformeerd

en raakte ervan overtuigd dat Monteilh een

potentiele terrorist was. Het bestuur gaf

hem aan bij… de FBI!

Door dit incident kwam de toch al fragiele

relatie tussen de FBI en de Amerikaanse

moslimgemeenschap ernstig onder druk te

staan. Bovendien ontstond er veel discussie

over de wijze waarop de FBI radicalisering

aanpakt. Sommige criticasters stellen dat de

FBI zich schuldig maakt aan uitlokking: men

creëert de aanslagen zelf, om ze vervol-

gens te verijdelen. Anderen menen dat de

FBI diverse potentiële terroristen effectief

heeft uitgeschakeld. Want, zo stelt men,

wat was er gebeurd als de potentiele terro-

rist iemand anders dan de FBI-infiltrant had

benaderd voor het leveren van explosieven?

Het lijkt alsof het Witte Huis inmiddels

doordrongen is van het gemis van een nati-

onaal anti-radicaliseringsbeleid. Tijdens een

recent bezoek van Erik Akerboom, Nationaal

Coördinator Terrorismebestrijding, aan

Washington DC bood hij zijn assistentie aan

bij de ontwikkeling daarvan. Dit werd met

twee handen aangegrepen.”

sation in the West: the Home Grown Threat’.

De belangrijkste conclusie was dat ‘home

grown’ terrorisme óók in de Verenigde

Staten voorkwam. Dit deed binnen de

Amerikaanse overheidsdiensten veel stof

opwaaien, omdat de heersende mening was

dat de terroristische dreiging uitsluitend van

buiten de landsgrenzen kwam. Inmiddels,

na diverse mislukte én geslaagde aanslagen

(zoals de schietpartij in Fort Hood, waarbij

een geradicaliseerde legerimam dertien

militairen doodde) weet men wel beter.

Zowel de Administrator van het Department

of Homeland Security, Janet Napolitano,

als de Director van de Federal Bureau of

Investigation, Robert Mueller, laat bij spreek-

beurten geen gelegenheid onbenut om

aandacht te vragen voor dit fenomeen. Zij

richten zich daarbij vooral tot de lokale poli-

tiechefs, in de overtuiging dat zij het best

in staat zijn om radicalisering vroegtijdig te

signaleren. Mueller stelt: “Homeland Security

begins with Hometown Security.”

Brede aanpak

In de afgelopen jaren heb ik bij verschillende

gelegenheden het Nederlandse anti-radica-

liseringsbeleid gepresenteerd. Ik leg dan uit

dat Nederland voor een brede aanpak heeft

gekozen, waarin preventie en vroegtijdige

signalering voorop staat en repressie het

noodzakelijke sluitstuk vormt. Vooral als

ik beschrijf hoe de Nederlandse overheid

vroegtijdig intervenieert om een beginnend

proces van radicalisering te doorbreken en

om te buigen, krijg ik steevast de vraag of

dat wel een taak van de overheid kan zijn.

De vraag stellen is hem beantwoorden: in

de Amerikaanse doctrine maakt de strikte

scheiding van kerk en staat een vergelijkbare

nieuws

C O L U M N

In mijn jonge jaren als politieofficier,

alweer lang geleden toen dat officiers-

schap in de wereld van glitter en glamour

toch echt meer betekende dan vandaag

de dag; toen het zijn van politie-inspec-

teur veel minder de lading had van pro-

fessionaliteit dan nu; toen hetgeen je als

politietopper publiekelijk te berde bracht

nog enigszins op waarde werd geschat -

in ieder geval belangrijk leek - toen heb

ook ik aan een tweetal spraakmakende

radioprogramma’s een steentje bijgedra-

gen. Op persoonlijke titel dat wel, maar

het feit dat ik bij de politie werkte en een

niet onaanzienlijke functie vervulde werd

in de aankondiging van die programma’s

wel gememoreerd. Zo heb ik in het VPRO-

programma ‘Welingelichte Kringen’, dat

werd uitgezonden vanuit een Amsterdams

café (Amicitia heette het geloof ik) met op

de achtergrond bargepraat, klotsende bil-

jardballen, rinkelende glazen en nog veel

meer geluiden waarvan ik de oorsprong

niet thuis kon brengen, aan een eenvou-

dige stamtafel gepraat over het politie-

werk met Henk Hofland, Joop van Tijn en

Frank Kuitenbrower. De grote linkse jour-

nalisten. De mediale toppers van weleer.

Eenmaal bekend geworden in die kringen,

mijn nummer was genoteerd, werd ik wat

later geïnterviewd door Piet Brinkman van

het Humanistisch Verbond. Een interview

dat in eerste instantie ging over de toen

spelende problematiek van de homo-ont-

moetingsplaats Kalix Berna in Oosterhout

met de daarbij horende criminele rand-

verschijnselen, en dat zich ontwikkelde tot

een interessant gesprek over de manier

waarop de politie in die tijd omging en

eigenlijk zou moeten omgaan met anders-

geaarden, binnen en buiten de organisa-

tie. Een gesprek over diversiteit in 1982.

Mind you!

Dat is nu toch wel wat anders geworden.

Als er nog zoiets bestaat als het politie-

officiersschap, dan timmeren die politie-

officieren echt niet meer zo publiekelijk

aan de weg. Dan zijn het goed getrainde ,

goed opgeleide, weinig tot niets zeggen-

de professionals geworden, die het niet

moeten hebben van een vlotte babbel

maar van optimaal, politioneel vakman-

schap. Geen officieren, maar leidingge-

venden en managers. Politiemensen, die

niet glitteren maar twitterend hun stiel

uitoefenen. Vakbekwaam en resultaatge-

richt. Politiemensen, die door middel van

sociale media van zich laten horen en

waarvan sommigen, en dat is heel erg

in, verhaaltjes schrijven in glossy-achtige

boekjes die niemand leest.

Ik wil bepaald niet terug naar de good

old days, de dagen van weleer, maar als

ik weer zo’n gelikt en prachtig uitgevoerd

boekwerkje onder ogen krijg van een of

ander ministerie, van organisaties als de

Nationale ombudsman, van de een of

andere projectorganisatie, van een aan de

politie gelieerd opleidingsinstituut, of van

wie dan ook maar, en ik dit boekwerkje

niet af nauwelijks gelezen voor de vorm

en voor de tijd van een jaar opberg in

een daarvoor bestemde kast om het na

ommekomst van dat jaar te vervangen

door weer zo’n gelikt, of nog gelikter, nog

fraaier vormgegeven glitter en glamou-

reus exemplaar, dan denk ik: Give me that

old time religion. Its good enough for me.

Het wetenschappelijk adagium: “Publish

or Perish”, publiceer of ga ten onder,

heeft ook in onze kringen een hoge vlucht

genomen. Met als gevolg een onvoorstel-

bare hoeveelheid belangwekkende onzin,

die in de meeste gevallen hooguit door

welwillende familieleden worden gelezen.

Of die in een enkel geval worden voorzien

van dodelijke kritiek, die veel al begint

met de woorden:”Het ziet er goed en

verzorgd uit”.

Piet Brinkman heeft trouwens mijn

NPA scriptie over Ethiek in het Politie-

onderwijs nog in zijn bezit en omdat dat

het nog enige bestaande volledige exem-

plaar is, zou ik dat graag terug krijgen. Dus

Piet, als je dit leest!

Over het kostenaspect heb ik maar niet

geschreven, want een discussie over geld

dat moet rollen, en de werkloosheid die

weer het gevolg is van het niet meer druk-

ken en opmaken van boekwerkjes, glossy’s

en papers, daaraan brand ik mijn vingers

liever niet.

En over het hoe en wat van deze column.

Hoe hij zo uit mijn pen gegleden is, dat

zit zo.

Henk Hofland, de bekende aan de lopen-

de band columnist vertelde laatst in een

interview hoe hij zijn columns schreef. Als

de eerste zin op papier staat, dan komt de

rest vanzelf, waren zijn woorden. En zo is

het gegaan. Begonnen en geëindigd met

Henk Hofland, de PC Hooftprijs winnaar

van 2011. Ik had een minder startpunt

kunnen hebben.

Hans Bogers

De CoLUMn