Mga Tula ni Taribong

Sinulat ni

Ginoong Gerald Soriano

Inayos ng mga kaibigan sa blogosperyo.

SMS from a distant relative (April 3, 2012, 6:58PM):

The season of LENT reminds us that the life we have and the material possessions

we hold are simply LENT to us. We are but pilgrims here on earth who will pass by

only once. We bring nothing when we die. But we can leave behind the love we’ve

shared, the hope we have given and the goodness we have done.

usal: isang dalit* (Talagang nakagigimbal ang Maguindanao massacre na naganap noong Nobyembre

23, 2009. Kalunos-lunos ang sinapit ng limampu’t pitong taong walang awang

pinaslang. Itong abang tula ay alay ko sa kanila at sa kanilang mga pamilya…)

Ang panaghoy ng damdamin

Mga buhay nang kitilin

Parang hayop ang kahambing.

Sila’y makabagong Cain…

Panginoon, sana’y dinggin

Itong munting panalangin

Katarunga’y aming hiling

Salarin ay panagutin.

(Ang dalit ay isang katutubong anyo ng tula na binubuo ng walong pantig kada

taludtod, apat na taludtod kada saknong at may isahang tugmaan. Depinisyon

mula sahttp://www.english-to-tagalog.com/tula.html.)

Tr(H)aiku ((Ang haiku ay tula ng mga hapones na binubuo ng labingpitong pantig na nahahati

sa tatlong taludtud. ang unang taludtud ay binubuo ng limang pantig, ang

pangalawang taludtud naman ay binubuo ng pitong pantig at ang ikatlong taludtud

ay binubuo di ng limang pantig gaya sa una. (Hango sa WikiAnswers.com) Nag-

try lang ako gumawa ng haiku sa Filipino. Subok lang hehehe… )

i

Katakataka

Gumalaw na mag-isa

Ang tumba-tumba

ii

Kababalaghan?

Marahil o malamang

Guni-guni lang

iii

Kung ang computer

Tinopak, naging monster

I-off ang power

iv

Ang kasintahan

Kapag ikaw’y iniwan

T’yak may dahilan

v

Mata’y tinakpan

Bata’y kinilabutan

Sa romansahan

vi

Di kasi alam

Anong kahihinatnan

Pag nagganunan

vii

Labi sa pisngi

Nang halik ay dumampi

Kiliti’y huli

viii

Basag ang mukha

Si Cotto, surrender na

Pacquiao, wagi ta

ix

H’wag na magtaka

Ginamit ay “wagi ta”

Ako’y may pusta

x

Labis ang tuwa

Pacquiao, di alintana

Bugbog na tenga

xi

Madla nagitla

Away Jinkee at Krista

Sad si Dionesia

xii

Grabeng intriga

Walang kakwenta-kwenta

Sakit talaga

xiii

Mas mabuti pa

Tayo ay magkaisa

Kasi pasko na

xiv

H’wag magsiraan

Dapat nga magtulungan

Ang buong bayan

xv

D’yos na Lumikha

Tunay na Hari Siya

Tayo’y Mahal N’ya

xvi

Natuwa ka ba

Dito sa munting tula?

Sana, sana nga.

emo (tanaga) (The Tanaga is a type of short Filipino poem, consisting of four lines with seven

syllables each with the same rhyme at the end of each line — that is to say a 7-7-7-7

Syllabic verse. – http://en.wikipedia.org/wiki/Tanaga.)

Hangin ay malamig na

Mga gabi’y mahaba

Laging nasa isip ka

Puso ay nagdurusa.

Miss na miss kita lagi

Luha sa mga pisngi

Hindi maitatanggi

P’ano nga ba nangyari?

Handog mong saya’t galak

Ay maraming salamat

Ang pag-ibig kong tapat

Sa panahon lang salat.

Nagkaroon ng saysay

Ang aking abang buhay

Aking ipinagnilay

Bakit nagkahiwalay?

Anong hatid na aral

Kasawiang kaytagal

Puso ba’y napapagal

Kahit tapat magmahal?

Sa pagsubok na ito

Kirot ay magugupo

Pangarap ma’y naglaho

Puso’y dapat matuto.

Dasal na aking sambit

Pasang kirot, mawaglit

Sintang tunay, makamit

At sa langit, bumalik.

abo Abot-langit ang saya kapag ikaw ang kasama

Ngunit di makaporma dahil meron kang iba

Pero nung kayo’y maghiwalay, lihim akong natuwa

Habang sa balikat ko’y pinapawi ang luha

Best friends, yan ang turing natin sa isa’t isa

Ngunit sa paglaon, na-develop na yata

Itong damdamin naging pagsinta

Pa’no nangyari? Ewan ko ba…

Pinatahan kita, pinayuhang limutin siya

Nang-iwan, nang-away, nang-ayaw: lintik siya

Dama ko ang iyong hinagpis at lumbay

Ngunit sa loob ko, hindi ako mapalagay

Nahihirapan akong makita’t marinig kang malungkot

Nakapangalumbaba, umiiyak sa sulok

Nais na hangoin, minamahal kong ikaw

Sa iyong kinasasadlakang daigdig na bughaw

Pahiwatig nitong pag-ibig na nagsusumigaw

Gusto nang ipaalam ngunit baka mabalahaw

Baka mawalang saysay ang pagkakaibigan

Kapag tunay na nararamdaman ay iyong malaman

Di ko na kayang maghintay pa’t baka si mokong bumalik pa

Muli kang bulagin, madala sa mga panlilinlang niya.

Di na titikisin ang damdamin, wagas na pag-ibig ay ipinararating

Aking dalangin na sana’y walang pasubaling tanggapin

Huwag sanang mabahala na ang pagkakaibigan baka masiraKung ang pag-iibigan ay

bigyang puwang, kahit isang tsansa

Wala namang masama na tayo’y mag-level up, at masayang magkapiling

Magmamahalan, mag-iibigan, hanggang wakas, hanggang libing.

pawis Dati’y kailangang magpapawis

Para bawasan ang tabang labis

Ha..ha..ha.. habol ang hininga

Para katawa’y sumeksi’t sumigla.

Masigasig na nakamit ang pangarap

Lalo’t sa gabi, ang minamahal ang kayakap

Ah..ah..ah.. malalim na paghinga

Walang kaparis na ligaya.

Ngunit ngayon nga’y sobrang init

Hindi man gumalaw, hindi man pumihit

Daloy ng pawis, tumatagaktak

Maski may yelong sa bunganga nakasaksak.

Walang kuryente, walang ulan, walang hangin

Ano nga kaya ang puwedeng gawin

Para itong init ay maibsan

Pawisang katawan, kawawa naman…

G.A.S.

Mamayang gabi (May 28, 2010), bilog ang buwan. Sisikat pa rin ang kanyang

kariktan maski mayroong pabugso-bugsong ulan…. Bakit? wala lang, masabi ko

lang. Tara, maupo tayo sa munting bangko sa may balkonahe, samahan mo akong

mangarap sa ilalim ng buwan….

Ayaw mo, sige magbasa ka muna dito….

Gabi… Aninag ang Sikat

ng buwang buo at matikas, sumasakal

sa mga lihim ng magdamag.

alumpihit ang mga aswang

sa sinag ng buwang galing sa araw

na nangawala sa balabal ng kadiliman.

habang maraming isda ang naglipana

nagagalak, malaya, walang alinlangan

naglalaro sa lawak ng karagatan.

wasak PANGHIHINAYANG

Dahil sa walang pakundangang paglustay

Ang tubig na yaman ng buhay

Wala na bang saysay?

Sa patuloy na pagkalbo ng mga kagubatan

At pagkasira ng mga ilog, lawa at karagatan

Wala ka pa rin bang pakialam?

Ang pagkalat ng dumi sa kapaligiran

Na siyang sanhi ng sakit at karamdaman

Patuloy mo bang hahayaan na lang?

Ang hangin ba’y walang pakinabang

Dahil hindi mo pinahahalagahan

O sadyang sanay ka na lang sa bantot at sangsang?

Kamatayan ang kahihinatnan

Kapag tuluyang nasira ang kalikasan

Hindi ka ba nanghihinayang?

Ang pagkawasak ng mundo

Ang pagkawasak ng tao

Ito ba ang gusto mo?

PAGHARAP SA HAMON NG ONDOY

Sana hindi na maulit pa

Ang dinanas na sakuna

Dulot ng pagkaburara at pagpapariwara

At walang kapararakang pagpapabaya

Ng tao sa kalikasan.

Aanhin nga ang mga magagandang awit at tula

Tungkol sa minsang kinagisnang ganda

Kung tuluyan nang mangawala

Nagbabadyang mabaon sa limot at alaala

Ng tao sa kalikasan

Sana ay wala nang sana

Kung ikaw, ako, tayo, lahat ay magkaisa

Simulan at ipagpatuloy ang nasimulan na

Ang pagmamahal, pag-aaruga at pag-aalaga

Ng tao sa kalikasan.

PANAGHOY AT PANGARAP NG PUNONG MANGGA

Tatlumpung taon na ako nakatayo

Nakahilig kung yan ang wari mo

Mula sa bahagyang pagkabuwal dahil sa nagdaang bagyo.

Mga punong kasabayan ko nga’y nangamatay, tuluyang naglaho.

Mahirap mag-isa, maraming naaalala:

Sa aking mga ugat, mga bulate’y naglaro’t gumala

Sa aking mga sanga, nagpahinga ang pipit, uwak at maya

Sa aking mga dahon, dumaan ang higad, mga hantik ay nagkuta

Sina Jojo, Boyet at Olan, sa aking puno’y nagsipag-akyatan

Mga sanga’y niyuyogyug upang mahulog ang mga salagubang

Madalas manguha ng bunga, hinog man, bubot o manibalang

Para sa mga tatay nilang sa lilim ko nag-iinuman.

Sa aking paanan, sina Jake at Cora nagligawan, nagpulotgata

At sa aking katawan, ang kanilang mga pangala’y inukit pa.

Sa aking mga bisig, si Mildred ay tumangis, ibinuhos ang mga luha

Dahil sa pagkamuhi’t mga problema, ang tagiliran ko’y kanyang tinaga.

Tag-araw, tag-ulan, tagtuyot at tagbaha

Lahat ng unos na dumaan, nakayanan ko nga

Ngunit alam kong hindi na rin ako magtatagal

Darating ang araw, bibigay na ang katawang napapagal

Ang hiling ko lang sana’y akin pang makita

Ang pagtubo, paglaki at paglago ng aking salinlahi

Nang sa gayon, patuloy ang pamana ng mangga

Di lang sa ngayon kundi sa bagong henerasyon pa.

Kaya naman, hinihikayat kita sa muling pagkain ng aking bunga

Itanim ang buto, alagaan ang punla, hayaang lumaki’t mamunga.

Umaasa akong sa tulong mo matutupad itong pangarap

Maraming salamat, kaibigan! Kasiyahan ko’y magiging ganap.

magic here …

now …

…..

….

…

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Gone

here’s what I really wish for I wish for….

TIME

…time to do whatever I need to do.

…time to do whatever I want to do.

…time to have fun.

…time to go home.

…time to find time!

just one shot just one shot, the toxicity creeps…

just one shot, the stupor reeks…

just one shot…

just one shot, the city noise was pierced…

just one shot, it went unnoticed…

just one shot, time stood still…

just one shot, a nightmare it was…

just one shot, a dream went bust…

just one shot.

(this one’s for those who knew sam who was only 29 but rushed to write 30)

shoUt Binigyan mo ng halaga ang aking pag-iral:

kung di kita nakilala, di sana ako nabuhay;

kung ako’y mamamatay nang di kita nakilala,

hindi ako mamamatay dahil hindi ako nabuhay.

Si el hombre pudiera decir Luis Cernuda

(Sevilla, 1902 – Mexico, 1963)

Tú justificas mi existencia:

si no te conozco, no he vivido;

si muero sin conocerto,

no muero, porque no he vivido.

(Copied from MRT’s Berso sa Metro en route to Guadalupe Station, March 4, 2011,

7:50 a.m.)

- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -

This was the previous post (Feb. 14, 2011):

Tú justificas mi existencia:

si no te conozco, no he vivido;

si muero sin conocerto,

no muero, porque no he vivido.

-Luis Cernuda

Ikaw ang dahilan kung bakit ako nandirito :

kung ‘di kita nakilala, di sana ako nabuhay

kung mamamatay akong hindi ka nakikilala

hindi ako mamamatay dahil hindi ako nabuhay.

(hango mula sa Berso sa Metro ng MRT)*

ubas, trigo, tubo, niyog, kanin at patatas pabayaan mong mabighani ako sa iyong mga daluyong

at mapag-alab ang diwang nahihimbing sa kaibuturan

magising ang kamalayang lingid sa karamihan

at maihele ako ng oyayi ng nakaraan.

papagnilayin mo ang aking kamangmangan

paglakbayin ang pulandit ng isipan

pagdaluyin sa aking kalamnan ang hiwaga

ng lahat ng iyong pinagdaanan.

nais kong mapawi ang uhaw kong damdamin

malunod ang pagkasabik ko’t pagkaulayaw

at ang kahibangan, huwag naman sanang

tuluyang magapi ng naghuhulagpos mong tapang.

- – - – - – - – -

Update (2/3/2011): UNRAVEL THE MYSTERY BEHIND THE TITLE

If you have any idea (or perhaps an inkling) of how the title to this post came about,

kindly share it at the comment section. The comment/explanation that first comes

closest to the author’s inspiration would be rewarded with either a copy of Peter

Abrahams’ Nerve Damage or Maria Ressa’s Seeds of Terror. Thanks!

ANG HIWAGA SA PAMAGAT: Kung mayroon kang ideya o kaya ay kuro-kuro

kung ano ang lihim na nakapaloob sa pamagat ng post na ito, mangyari lamang

na isulat sa pitak para sa mga puna. Ang puna/paliwanag na unang

pinakamalapit sa iniisip ng may-akda ay mabibiyayaan, alinman sa sipi ng Nerve

Damage ni Peter Abrahams o ang Seeds of Terror ni Maria Ressa. Maraming

salamat!

celebr8 Eight years ago, i affixed my signature

in one of the pages of the great book…

It was through faith and perseverance

that that one glorious occasion came to be….

They say the latest battle the others hurdled was tough;

but ours was tougher and may have been

the toughest in the last decade…

But then again, it’s what comes

after the battle that is really tough…

Tough times are not yet over;

there are more battles ahead…

The roads are rugged, narrow and rocky,

although one may go for the shortcuts…

How far have i gone since then?

Not far. But i am still going….

Going farther….

Farther still…

Further.

No matter how difficult

it may seem…

But today,

there is reason

to celebrate!

Cheers!!!!

Sa lahat ng nakilala, nakikilala at makikilala pa…

sa lahat ng mga taong naging bahagi na ng buhay ko,

sa anumang paraan at sa anumang pagkakataon,

maraming salamat! Isang tagay para sa ating lahat!!!

ningas Ang init talaga!

Nag-uumpisa na yatang magliyab ang buong paligid!!

Hindi pa itinuloy ang ulan kagabi, pero salamat na rin sa malakas-lakas at medyo

malamig na hangin!!!

Hindi na yata makakayanan ng bentilador at erkon na palamigin ang mga silid…

Maski sabayan pa ng paggamit ng abaniko at pamaypay…

Nakakapagsiklab…. nakakapagtagaktak ng pawis ang panahon…

Whew!

* * *

Pero sadya nga yatang ganyan ang panahon ngayon…. Teka, nais ko lang ibahagi ito,

pwede mong pag-aksayahan ng panahon. Binuo ko ito kagabi habang naghihintay

na muling dalawin ng antok. Babala: maaaring magpapainit lang ng ulo mo

hehehehe

Marahil ang mundo ay bulag.

O kaya’y bahagyang malupit.

Siguro.

Parang di mo na mawari

Ang anuman ngayon.

Subalit,

Pwede kang malungkot ngayon ‘tapos

Isang araw ngingiti kang muli.

Sa aking paglingon,

Masisilayan ko ang babaeng magpapaikot ng aking mundo,

Nakatayo doon…

At sa bawat pag-ikot ko,

Ang diwa niya’y nagpapalutang sa akin.

Ano na kaya?

Maghintay. Magmasid.

Sinubukan ko lang isalin ang theme song ng isang American sitcom na napapanood

ko noong bata pa ako, sa hindi pa naman matagal na panahon hehehe. Mahuhulaan

mo ba kung saan ko hinango ang tulang ito?

pandora .

Paano ka iiyak kung wala nang luhang aagos sa pisngi?

Paano ka aatungal kung walang tinig na mamumutawi?

Paano ka kikilos kung ang kamay at binti ay nakatali?

Paano ka hihikbi kung ang paligid ay bingi?

.

.

Paano kung ang bertud ng gayuma ay humupa?

Paano kung ang anestisya ay mawalang-bisa?

Paano kung ang alak na bumabaha ay di na kayang lunurin pa

Ang mabigat na pagsubok, walang humpay na problema?

.

.

Pano kung ang nakaririnding sigaw ay ipinagkikibit-balikat lang?

Paano kung ang mga mithii’t pangarap ay unti-unting napaparam?

Paano kung patuloy ang bagyo at madilim ang umaga?

Paano kung palaging ang maibubulalas na lang ay puro mura?

.

.

How I wish each of us could truthfully yell:All is well!!!

para lang matawag na bibo Maraming kuwento ang OFW.

Lalo na tungkol sa kanyang mga karanasan.

Makulay. Samu’t sari.

Nais kong mapakinggan ang mga ito.

.

At ang dala niyang pagbabago.

.

Gusto ko ring mabigyan ng pasalubong kung meron man.

At tiyak meron yan.

.

Dagdag pa riyan ang paanyayang walang-humpay na kainan.

Walang humpay na kainan.

Oo, inulit ko talaga.

.

Sa piling ng mga pagkaing katakam-takam, paano pa kaya niya magagawang

makipagkuwentuhan?

Iniisip ko lang…

.

Isang buwang paghahandaan.

Sana lang mapagbigyan.

Sana lang naman.

Sana.

.

Ah basta.

Bahala na.

.

KUNG HEI FAT CHOI!!!!

Ito ang Aking Sagot sa Tanong na: EB with McRICH, BAKIT???

mr pogi As soon as I buzzed the doorbell, Tina opened the gate to their house. It looked like

Tina was already waiting for me even before my arrival.

“Pasok ka, Kuya. Si Kuya Tarbs ka, di ba?”

It felt awkward that I was being called by my blogname when I was there for some

business and professional matters.

I had to re-introduce myself.

“Ako si Bienvenido Oliveros NG TAytay, RIzal… You can call me Bong. ”

A cheerful applause came by.

The longest running noontime show was playing on television.

paghinto

(pinakahuling sinulat Aug. 15, 2012)

May isang bahagi ng blogosperyo ang malimit kong puntahan dahil sa mga

nakakaaliw na kuwento ng payak na karanasan ng may-akda, dagdag pa rito ang

naggagandahang mga guhit at higit sa lahat, binabalik-balikan ko ang kanyang mga

tula. Nagagandahan ako sa tula, kung kaya naman nakakapag-iiwan din ako ng

tugon bagamat hindi nagpapakilala. At nakakagalak na dalawang beses pang

naitampok ang aking iniwang bakas doon.

Noong Enero ay sinulat niya ang tulang “abante“. Na aking tinugonan ng “pagtigil”:

noong gabing lango tayo

sa tapang at pait

ng kape

pilit kong inunawa

ang paliwanag mo sa akin

ang pag-usad, abante at pagsulong

ngunit paano ako makakaalis

kung hindi naman ako makakahakbang?

hindi ko makuha

ang pagsulong na sabi mo

mula sa dating kinatatayuan

hindi ko magawa

ang paglimot sa

mga alaala

habang may kulay pang aandap-andap

sa pagpikit ng mga mata

hindi ko pa kayang itiklop ang maleta

at hindi ako handa sa paghila at pagkaray

dahil may mga bakas na maiiwan

kaya ipahintulot mo sana itong pagtigil

at konting panahon na pagpapahinga

sapagkat itanggi mo man o aking ipagkaila

ang lahat ng ito’y nananatili…

nakahimlay sa ating gunita.

Wasak!

paalam Taribong…gerald Soriano

---------------------

Si Taribong, ang aming mabait na kaibigan ay pumanaw noong umaga ng

ika-24 ng Nobyembre. Hindi na niya inabot ang kanyang ika-37 kaarawan

kahapon, November 27. I believe our best gift to him is our prayer for his

soul’s eternal repose. Maraming salamat po. – From Kaye