ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΟ∆ΡΟΜΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝΚΡΗΤΗ

ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ[ΕΝΤΑΞΕΙ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ]

ΤΕΥΧ

ΟΣ:4

ΦΕΒΡ

ΟΥΑΡ

ΙΟΣ 2

011

ΤΙΜΗ:

ΤΣΑΜ

ΠΑ

Φεβρουάριος 2010Τεύχος 4

συνεργασίες, απόψεις, διορθώσεις, υποδείξεις,spam, μπινελίκια κι αγάπη όλα δεκτά στο

mail@luben.tv

LUBENU

Υπεύθυνος Έκδοσης: Λευτέρης ΓώγοςΤεχνική Επιμέλεια: Σπύρος ΜαυρογιάννηςΣυνεργάτες:Παναγιώτης Λεοντόπουλος,Άγιος Νευρόσιος, Upstone Weener,Μελίνα Λασηθιωτάκη,Ηλίας Κωνσταντίνου, Κόπα Καμπάνα,Βερόνικα Λάμδα, Στέφανος Λάλος,Δημήτρης Γώγος, Jon Major,Γεώργιος Καραλάκης, Σπύρος Τσούτσος,Γιώργος Ταξίδης, Σαλώμη Χονδρούλη,Ιωάννης Παράσχος, Δημήτρης Δανεικάς,Ήβη Αθανασιάδου, Μαρία Βαπορίδη,Θωμάς Γκέβρος, Δημήτρης Μυτάκης,Δημήτρης Τζίμας

Ευχαριστούμε θερμά τους:Αλεξάνδρα Σαράντη, Σεραφείμ Κουτσός,Νίκος Κοσμαδάκης, Κώστας Κυπραίος,Κώστας Ζαρίφης LUBENMAGΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑe-mail: lubenmag@gmail.comτηλ: 6949602063 Σημεία διανομής (μερικά από αυτά):Πολυτεχνείο Κρήτης (κυλικείο), Τ.Ε.Ι Χανίων (κυλικείο), Καφε/Μπαρ: Sea U, Il Nostro, Θέμα, Demek, Άσωτος Υιός, Καφέ Τέχνη, Oυσία, Οδύσσεια, Mικρό Καφέ, Eλληνικό, Mαγικό Φίλτρο, Ρωξάνη, Γρηγόρης Μικρογεύματα, Clock Cafe, Σπιτικό, Ολύμπια, 4 Εποχές, Παράδας, Τα Δύο Λουξ, Ιπποπόταμος, Μαύρο Πρόβατο, Μy Cafe, Mικρό Πολυτεχνείο, Κουζίνα ε.π.ε, Κλειδί Bar, Εστιατόριο Πλάτανος, Χαρτοπωλείο Ρόμβος, Βιβλιοπωλείο «Σχήμα», Βιβλιοπωλείο «Επιλογές».

#2

Τουλάχιστον, τόσα χρόνια μετά, ζούμε επιτέλους το τέλος του «τέλους της πολιτικής». Αυτή η ανέ-ξοδη γκρίνια δηλαδή για «απολίτικες γενιές», «του καναπέ», «εμείς στην εποχή μας», τα συνα-κόλουθα χολερικά κλισέ. Συνήθως ηγεμονεύου-σα αντίληψη στην «γενιά του πολυτεχνείου» μια -εκ του αποτελέσματος- βαθιά συντηρητική γενιά. «Μπορεί να με τιμωρήσουν με απο-βολή για μια εβδομάδα και οι καθηγητές μου να οργιστούν, όμως αυτό που μοιραστήκα-με την περασμένη Τετάρτη ήταν πολύ πιο ση-μαντικό. Ξέρετε, πίστευαν ότι ήμασταν η πρώ-τη μη πολιτικοποιημένη γενιά και ότι νοιαζό-μαστε μόνο για το προφίλ μας στο facebook και τις τηλεοπτικές οθόνες. Θεωρούσαν ότι το μόνο που μας απασχολούσε τα βράδια του Σαβ-βάτου ήταν το X-Factor. Νομίζω ότι τώρα αυ-τός ο ισχυρισμός φαντάζει εντελώς γελοί-ος και εξωφρενικός. Τους δείξαμε ότι είμα-στε πιο πολιτικοποιημένοι από ποτέ. Τους δεί-

ξαμε ότι η αλληλεγγύη και η συντροφικότη-τα που κάποτε χαρακτήριζαν τα φοιτητικά κι-νήματα είναι σήμερα πιο ισχυρές από ποτέ.» Τάδε έφη: 15χρονο κωλόπαιδο στο βήμα συντονιστικού μαθητών κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο Λονδίνο. Ο λόγος του μαθητή «έκανε το γύρο του κόσμου» μέσω του youtube, μια clean-cut εκδοχή του (χωρίς την ουσιαστική άποψη του μαθητή για την εκπαιδευτική αναδιάρ-θρωση) προβλήθηκε και εδώ σε κανάλια, αναδη-μοσιεύτηκε σε κυριακάτικα έντυπα. Αυτή η χορτα-σμένη «γενιά του ιντερνετ» όχι απλά δεν είναι απο-λίτικη, αλλά πιθανά πολιτικοποιείται πιο ραγδαία και πιο νωρίς από πριν. Πέρα από τις πραγματι-κές παραστάσεις των κινητοποιήσεων στην Γαλλία, στο Λονδίνο, στην Αθήνα και στη Ρώμη, η νεολαία του δυτικού κόσμου έρχεται αντιμέτωπη με αφιλ-τράριστες παραστάσεις από τα τεκμαινόμενα σε όλο τον κόσμο. Έτσι, οι μαινόμενες εξεγέρσεις της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Αλγερίας βρίσκουν τον

δρόμο τους σαν εικόνες στο twitter, στο youtube ακόμα και στο facebook και στα δημοφιλή site «κοινωνικής δικτύωσης» για να παρουσιαστούν ωμά και «αμοντάριστα» στις οθόνες του δυτικού κόσμου. Αν η αριστερά του πολυτεχνείου καλού-σε κάποτε κάπως ανόρεχτα σε «αλληλεγγύη στον αδούλωτο λαό της Νικαράγουα», τώρα η αλληλεγ-γύη δείχνει πιο πειστική ή τουλάχιστον πιο πραγ-ματική από τότε. Ακόμα πιο πραγματική όταν ολοέ-να και περισσότερο πέρα από το τι συμβαίνει «εκεί έξω» μπαίνουν στο τραπέζι οι παραστάσεις και η πολιτική για το τι συμβαίνει εδώ μέσα: τι συμβαί-νει στην Νομική, τι συμβαίνει στις δεκάδες απεργί-ες, τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς, στα σχο-λεία, τι συμβαίνει με τα κανάλια. Η δεκαετία που έρχεται είναι ευτυχώς καταδικασμένη να παρουσι-άσει τρομαχτικές αλλαγές. Ο κύκλος της αδιαφορί-ας έκλεισε, η πολιτική επέστρεψε τσαμπουκαλεμέ-νη σα θεία από το Σικάγο, τώρα θα δούμε και τι θα την κάνουμε.

/ ARLUBEN

the circle of no life

#3

/ ΟΨΕΙΣ

‣·⁼→“·∞ φετιχτου Μιχάλη Κοτσιράκη

Είμαι γραμμένος (χωρίς τη θέλησή μου) σε ένα κάρο spam-lists και contact-lists φίλων ή γνωστών που με spammάρουν ακατάσχετα κάθε μέρα και χωρίς έλεος... Mέσα από κει λοιπόν, πέρα

από έναν οχετό καλών ή κακών αστείων, video,

φωτογραφιών, διαφημίσεων κοκ λαμβάνω και τα μηνύματα

τα οποία εντάσσω σε μια άλλη νεφελώδη κατηγορία

στο μυαλό μου, μια κατηγορία που ψάχνει το όνομά της

κάπου ανάμεσα στα: “κοινό περί της πολιτικής αίσθημα”, ”ο κόσμος το'χει τούμπανο...”,

“πληροφορίες του καφενείου” και πολλά άλλα. Παραθέτω

μερικούς τίτλους για να καταλαβαινόμαστε: “πώς ο Χαρδαβέλας ξεβράκωσε το ελληνικό κράτος”, “οι βουλευτές μας: όλοι τα

ξέρουμε ή τα υποψιαζόμαστε”, ”μας τα φάγανε”, ”μας

θέλουν φοβισμένους και υποταγμένους γιατί είμαστε οι πιο πλούσοι φτωχοί του

κόσμου”.

Έχω μάλιστά άνάκάλύψΈι ότι στοιχεία από αντίστοιχα emails ανακύπτουν σε κουβέντες με φίλους και κυρίως πως τα βασικά τους μη-νύματα είναι αποδεκτά από το σύνολο περίπου των ανθρώπων που τα διακινούν. Εντάξει, δεν ξέρω αν το ουράνιο 235 που “έχουμε και μας κρύβουν οι αμερικάνοι και τα λόμπι” έχει αξία $960.000.000.000.000.000 και θα μπορού-σε να πληρώσει το δημόσιο χρέος και να μας κάνει όλους κροίσους, αλλά υπάρχει πέρα από την περιβάλλουσα μπουρδολογία και ένας πυ-ρήνας πληροφοριών καθ'όλα αληθής και απο-καλυπτικός. Όπως πχ ότι τελικά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι μικρότερο ως ποσό και ποσοστό επί του ΑΕΠ(552.800.000.000, 167%) από αυτούς που μας κυνηγάνε να πλη-ρώσουμε (Γαλλία: 5.021.000.000.000, 188% και Αγγλία: 9.088.000.000.000, 416% πηγή: mail του μπαμπά μου). Τελικά καταλήγω στο κλισέ ότι όλοι, από τον πρωθυπουργό μέχρι τη κυρία Κατερίνα ξέρουν ότι κοροϊδευόμαστε. Και μπορεί εμείς να κοροϊδεύουμε το γιωργά-κη αλλά το κάνουμε τσάμπα ενώ αυτός κοροϊ-δεύει την κυρία Κατερίνα και της κλέβει και τα λεφτά.

κάι λΈΈι ο Γιωργάκης στο Νταβός: “εμείς τα μέτρα λιτότητας θα τα παίρναμε ανεξάρτητα από το χρέος”, και λέει η κυρία Κατερίνα που διαβάζει και τα διαφωτιστικά mail του μπαμπά μου: “μα η Ελλάδα έχει τόσο χρέος, δεν χωρά-με και μετανάστες”

κάι Έδω το χάνω. Ειλικρινά.

Η κούβΈντά τΗσ κυρίας Κατερίνας με στήνει στον τοίχο.

κάι πάμΈ πάλι τα κλισέ.

άφού το ξΈρΈισ κυρία Κατερίνα μου ότι το ΠΑΣΟΚ πήρε από το ΔΝΤ επιπλέον δάνειο, πώς γίνεται να σε πείθει ότι προσπαθεί να μει-ώσει το χρέος και να τα ρίχνεις στους μετα-

νάστες; Το ξέρεις ότι η εξοικονόμηση που κά-νει από τις μειώσεις μισθών στο δημόσιο είναι αστείο ποσό μπροστά στα αστρονομικά ποσά που σου τρώει για δημόσια έργα τα οποία χα-ρίζει σε επιχειρήσεις που σου παίρνουν διόδια για πάντα, πώς γίνεται να λες ότι για το χρέος φταίνε οι οκνηροί δημόσιοι υπάλληλοι. Το παι-δί σου που βρήκε τελικά θέση στο αργόσχολο δημόσιο απολύθηκε απλήρωτο γιατί έληξε η σύμβασή του, πώς έχεις πειστεί και αναπαρά-γεις τη λαϊκή ρήση ότι οι Έλληνες είναι τεμπέ-ληδες και φταίει η μονιμότητα; Ξέχασες ότι το άλλο σου παιδί γυρίζει σπίτι στις 9 και παίρνει περίπου 600€ και τσακώνεστε κάθε μέρα και φοβάται ότι θα απολυθεί; Και τι κάνεις μετά; Πας και ξαναψηφίζεις ΠΑΣΟΚ για να σου το βάλουνε κι αυτό στο δημόσιο...

φρικΗ. Η κάτάστροφΗ της λογικής. Και σου αρέσει που έφτιαξε Υπουργείο Περιβάλλοντος αλλά παίρνεις το αμάξι για να πας στη δουλειά γιατί το λεωφορείο κάνει 2.80 και σου βγαίνει πιο ακριβά. Επιχειρήματα στο βρόντο.

δΈν κάτάλάβάινω τιποτά. Δεν καταλαβαί-νει τίποτα.

κάι ψάχνω μΈτά λίγο πιο έξω, στα σύμβολα και τις ιδέες, μήπως και η καθημερινότητα και οι δυσκολίες της ζωής και η γλυκιά φωνή της κυρα-Όλγας στις 8:00 της σβήσανε τη λογι-κή και την έχουν νανουρίσει κομματάκι και θέ-λει ένα τράνταγμα. Τείχος, στρατόπεδα επανα-προώθησης, “Θα τους διώξω εγώ”, λουκέτα, αστυνομία στα πανεπιστήμια, μόνο εγώ κάνω τη σύνδεση;

Τίποτα ακόμη.

Ακόμη.

CMYKτου Κόπα Καμπάνα

►► Πραγματικό αριστούργη-μα της γραφιστικής τέχνης ο νέος λογότυπος της ΝέαςΔημοκρατί-ας_ (sic). Σημαντικός και ο αφαι-ρετικός πυρσός και η μοντερ-νίστικη sans γραμματοσειρά. Η δε κάτω παύλα στο τέλος δί-νει σαφές στίγμα προσδοκιών. ► Η πρόσφατη σύλληψη 27χρο-

νης δασκάλας λόγω συνωνυμί-ας της μητέρας της με το μέλος της ένοπλης ομάδας RAF, Barbara Mayer, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στα νομικά χρονικά της χώρας. Φα-νταστείτε η αντιτρομοκρατική να προσάγει τον Πάγκαλο λόγω συ-νωνυμίας με τον γνωστό δικτάτο-ρα του 1925 (και παππού του νυν

αντιπροέδρου της κυβέρνησης). ►► Τυνησίες, Αλγερίες, Αιγύ-πτοι, Ολλανδίες, Αλβανίες, Λον-δίνα – «τι έχουν τα έρμα και ψο-φάνε»; Η παγκόσμια αντικαπνι-στική εκστρατεία οφείλει να εξα-πλωθεί και στα δακρυγόνα. ► «ΣΥΡΙΖΑ! ΣΥΡΙΖΑ!» και «ΜΠΑ ΓΟΥ ΔΟ!» φαίνονται να φω-

νάζουν οι υποτιθέμενοι δι-αδηλωτές σε άσκηση κατα-στολής πλήθους με την συν-διοργάνωση του ΝΑΤΟ σε στρατόπεδο του Κιλκίς. Το «Κόμμα Ελλήνων Οικολό-γων – Φύση Κυνήγι Ψάρεμα Παράδοση» απορρίφθηκε ως-λιγότερο εύηχο.

/ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Α υτό είχε ως αποτέλεσμα να παραβιά-σει ορισμένες οδικές διατάξεις, να συλ-ληφθεί και να οδηγηθεί σιδεροδέσμι-ος στο αστυνομικό τμήμα, μια εικόνα

που έκανε χιλιάδες θαυμάστριες σε όλη την ελλη-νική επικράτεια να καρδιοχτυπήσουν. Μια κίνηση που δεν σκηνοθετήθηκε από τον Μανούσο Μα-νουσάκη αλλά ήταν αποτέλεσμα μια πανελλήνι-ας κινητοποίησης ενάντια στα πανάκριβα διόδια για το αυτονότητο των ελεύθερων μετακινήσεων. Ο τοπικός άρχοντας Α. Γκλέτσος με μια casual εμ-φάνιση και με ένα λαϊκής καταγωγής βλέμμα, θέ-λοντας να εξασφαλίσει την δωρεάν μετακίνηση των δημοτών εντός του δήμου (τα διόδια Πελα-σγίας κόβουν τον νέο Καλλικράτειο δήμο Στυλί-δας στην μέση) ανεβασμένος πάνω σε μια μπουλ-ντόζα έδωσε μια αρχική λύση στο πρόβλημα, άμε-σα και χωρίς γραφειοκρατία παραβιάζοντας ορι-σμένες οδικές διατάξεις αλλά ποιος είπε πως η επανάσταση είναι μια καθόλα νόμιμη διαδικασία; Σαν ηθοποιός με μεγάλη καριέρα στην μικρή οθόνη ο Α. Γκλέτσος, έχει παίξει πολλές φορές τον ρόλο του μοιραίου επαναστάση, άλλες με επιτυχία και άλ-λες με λιγότερη επιτυχία. Δεν θυμάμαι αν ποτέ είχε υποδυθεί τον Δήμαρχο σε κάποιο σήριαλ ή ταινία, σίγουρα όμως από τις αντιδράσεις των κατοίκων της Στυλίδας καταλαβαίνει κανείς πως ο A. Γκλέ-τσος αποδίδει καλύτερα όταν αποφασίζει να πά-ρει τον νόμο στα χέρια του για το καλό της τοπι-κής κοινωνίας παρά ένα σενάριο για κάποια τηλε-οπτική σειρά. Συγκινητική ήταν η συμπαράσταση από χιλιάδες πολίτες στα δικαστήρια μεταξύ παρα-ληρήματος των θαυμαστριών και ψιθύρων επανά-

στασης των αγροτών και εργατών της Στυλίδας, ενώ εκκωφάντική ήταν η σιωπή των πρώην συνα-δέλφων του ηθοποιών, της Άννας Φόνσου από το ίδρυμα "Σπίτι του Ηθοποιού" καθώς και γενικότε-ρα του πνευματικού κόσμου, αφού ένας άνθρωπος της τέχνης κατασυκοφαντήθηκε με τέτοιο τρόπο για τις πολιτικές του επιλογές από τα ΜΜΕ. Ο Γκλέτσος δέχτηκε μια συντονισμένη επίθεση από τα ΜΜΕ που τον κατηγορούσαν πως ενώ σαν δήμαρχος θα έπρεπε να τηρεί την νομιμότητα, αυτός αντίθετα πα-ρανομεί με πολύ θεαματικούς όρους. Αυτός όμως δεν ¨μάσησε¨ και με μια αξιοζήλευτη επιχειρηματο-λογία τους έκανε να τον ειρωνεύονται αφού είχαν εξαντλήσει όλα τους τα άλλα βέλη. Ξεφτιλίζοντας έτσι τους δημοσιογράφους ξεπλήρωσε σε εμάς,

το τηλεοπτικό κοινό, με τον πιο ανταποδοτικό τρό-πο ένα μεγάλο αριθμό άτυχων ερμηνειών σε διά-φορα σήριαλ. Ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Α. Γκλέτσο γιατί έχουμε πήξει στους τζάμπα-μάγκες δημάρχους που ντύνονται Ζορό, και λαϊκίζουν χω-ρίς ποτέ να καταφέρουν τίποτα για τους πολίτες. Ίσως γιατί παίζονται κομματικά παιχνίδια. Ίσως για-τί δεν έχουν την θέληση και όρεξη σαν τον νεοεκλε-γέντα Α. Γκλέτσο. Ίσως γιατί δεν είναι τόσο όμορ-φοι όσο αυτός. Ένα είναι όμως σίγουρο, πως ο Γκλέτσος έκανε το φαινομενικά δύσκολο, εύκολο, σε αντίθεση με την αριστερά που γενικά κάνει το πρακτικά εύκολο, δύσκολο. Άραγε πως θα είχε χει-ριστεί ο Απόστολος Γκλέτσος το ζήτημα των 300 μεταναστών απεργών πείνας στην Νομική;

αποστολος γκλετσοςτης Ήβης Αθανασιάδου

Όχι, πρόσωπο του περασμένου μήνα δεν είναι η Μαριάννα Βαρδινογιάννη αλλά ο δήμαρχος Στυλίδας Απόστολος Γκλέτσος που ρίχνοντας

τις προστατευτικές μπάρες στις άκρες της εθνικής οδού έδωσε τη δυνατότητα εισόδου στη εθνική οδό από ένα χωματόδρομο χωρίς κάποιος να πληρώνει στα διόδια Πελασγίας.

/ AMUSE

Κάποια στιγμή -γύρω στα μέσα της δεκαετίας που πέρασε- η ελληνική μουσική δημοσιογρα-φία φαίνεται να κουράστηκε να προσπαθεί να φτιάξει το προφιλ του «έντεχνου καλλιτέχνη» (καταπληκτικός νεολογισμός) και οι παλιότεροι εκπροσωποι του ήχου είχαν λίγο-πολύ περά-σει σε μια κάποια κρίση ταυτότητας. Ένας σε-μνός λαρισαίος τραγουδοποιός (μηχανικός στο επάγγελμα) με την κάπως αδούλευτη φωνή του βρίσκει τον χώρο του για να ακουστεί σε ένα κάπως μεγαλύτερο ακροατήριο, στην πλει-οψηφία του νεανικό. Για να ακολουθήσει τελικά σε μορφή μικρής χιονοστιβάδας (για τα ελληνι-κά μουσικά δρώμενα) μια εντυπωσιακή επαφή με το ευρύ μουσικό κοινό που καθιστά πλέον για πάρα πολλούς τον Θανάση Παπακωνστα-νίνου σε έναν από τους σημαντικότερους συν-θέτες της σύγχρονης ελληνόφωνης μουσικής παράδοσης. Έτσι, από έναν κάπως στενό κύ-κλο ανθρώπων που τον παρακουλουθούν ήδη από το αριστουργηματικό δισκογραφικό του ντεμπούτο (Αγία Νοσταλγία, 1993) και ακόμη περισσότερο από μετέπειτα καθοριστικές δου-λειές του όπως ο Βραχνός Προφήτης – 2000, ο Θανάσης βρίσκει την αποδοχή σε ένα μουσικό

ακροατήριο που δεν είχε απαραίτητα ιδιαίτερα στενή επαφή με το ακαθόριστο είδος της ελλη-νικής «έντεχνης μουσικής». Κι αυτό γιατί ίσως ο ίδιος ο Θ.Π. αποτελεί μια πολύ ξεχωριστή περί-πτωση έλληνα τραγουδοποιού και η ταυτότητα του ξεπερνάει κάποια παραδοσιακά «στεγανά». Μαζί με τις εξαιρετικές ερμηνείες στα κομμά-τια του από γνήσιες λαϊκές φωνές όπως η Με-λίνα Κανά και η Λιζέτα Καλημέρη, κομμάτια του ερμηνεύουν μια σειρά από καλλιτέχνες με δια-φορετικό μουσικό υπόβαθρο όπως ο Σωκρά-της Μάλαμας και ακόμη περισσότερο ο Γιάν-νης Αγγελάκας, η Μάρθα Φριτζήλα, ο Διονύ-σης Σαββόπουλος, ο Φώτης Σιώτας, οι Night On Earth κ.α. Ο ίδιος ο Θανάσης επιλέγει μια σειρά από καταπληκτικά μουσικά πειράματα, όπως η live εκτέλεση του Guns Of Brixton των Clash, το μπόλιασμα στον ήχο του μιας πληθώ-ρας από μουσικούς δρόμους, από rock, swing και trip-hop φόρμες σε συνδυασμό με παραδο-σιακά όργανα και «ανορθόδοξες» ενορχηστρώ-σεις όπως στην πειραματική «Βροχή από κάτω» - 2006. Το κοινό του δε, είναι κι αυτό ξεχωρι-στό, πέρα από μια ιδιαίτερη διαδικτυακή μουσι-κή κοινότητα του koiladatwntempwn.gr, ο Θα-

νάσης βρίσκεται ξαφνικά να παίζει μπροστά σε ένα άγρια παθιασμένο κοινό που φωνάζει συν-θήματα, που ουρλιάζει τους στίχους του, που τον ακολουθεί στις τετράωρες συναυλίες του σε όλη την Ελλάδα. Εκεί κάπου, στον Διάφανο - 2006 η μουσική αναγνώριση του βρίσκεται στο απόγειό της. Ακολουθεί μια πολυσυζητημέ-νη συνεργασία με το εφηβικό του είδωλο, Διο-νύση Σαββόπουλο, και μια σειρά από συνεχείς εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου. Μετά από αυτήν την βοή των εμφανίσεων και της συνε-χούς προβολής ο Θ.Π. παρουσιάζει την νέα του δισκογραφική δουλειά, τον «Ελάχιστο Εαυτό». Θα ήταν μετά από όλα αυτά πολύ ευχάριστο να μπορούμε να πούμε ότι η πρόσφατη μουσι-κή πορεία άφησαν αλώβητο τον συνθέτη Θα-νάση και ο νεός του δίσκος ακούγεται και πάλι φρέσκος και μοναδικός, όμως δυστυχώς δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο ελάχιστος εαυτός αφήνει για πρώτη φορά (για δεύτερη κάποιους μετά τον Σαμάνο) μια περίεργη γεύση στην ολότητά του. Δεν είναι μόνο η αμηχανία που μπορεί να νιώθει κάποιος απέναντι στο κάπως αφελές «Ε, Ω, γαμώ τον φασισμό» στην Ερώτηση Κρίσεως ή η επιλογή του Ορφέα Περίδη σαν ερμηνευ-τή. Είναι μια γεύση ότι οι μουσικοί δρόμοι και οι συνθέσεις του δίσκου έχουν ξαναπαρουσιαστεί σε παλαιότερες δουλειές του, ίσως πιο ευφά-νταστα και με περισσότερο νεύρο. Χωρίς ωστό-σο να λείπουν και οι εξαιρετικές στιγμές όπως το San Michele – πανέξυπνη αναφορά στο αρι-στούργημα των αδερφών Ταβιάνι. Είναι όμως πολύ νωρίς, θα δούμε στο βάθος που ακριβώς στέκεται ο «ελάχιστος εαυτός», θα μας τα πει όλα ο «χρόνος που κοχλάζει».

στα στρατόπεδα του Ιράκ για χάρη του αμερικάνικου στρατού. Το πάρτυ χάλα-σαν κάποιοι Ιρακινοί που έκαναν επίθεση εκείνη την ώρα. Μέλη των Queensryche τραυματίστηκαν, αλλά δυστυχώς... γύ-ρισαν σώοι. Κατά τα άλλα Operation Mindcrime ε; ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ.

» άπλά τά πράγματα: Καινούριος δίσκος από Iron Maiden, από Blind Guardian, που τώρα σε αφήνουν παγερά αδιάφορο αλλά ξέρεις ότι πριν 10 χρόνια θα κοπάναγες το πουλί σου στο τραπέζι. Πώς αλλάζει ο άνθρωπος...

» ο Will Ferrell θα πρωταγωνιστήσει στην επανέκδοση του video clip του “Fight for your right to party” των Beastie Boys. Κάντε με να κλάψω κι άλλο, με Jason Statham στο video clip του Sabotage...

» νά πΈθάνΈι ο Justin Bieber. Να τον βρούνε σε χαντάκι.

» άπο φΈτοσ, η 25η Μαρτίου θα είναι εθνική εορτή για άλλο λόγο: Θα έρθουν στην Ελλάδα οι Kyuss.

» ΈχούμΈ κάι λέμε: Η Amy Winehouse διασκευάζει Greenday, οι Metallica δι-ασκευάζουν the Kinks, οι Kasabian Radiohead, η Lady Gaga John Lennon, ε μάλλον τελείωσαν τα τραγούδια. Όσα βγήκαν βγήκαν.

» σΈρνούν στά δικαστήρια οι Red Hot Chili Peppers την βρετανίδα Diana Vickers. Την κατηγορούν πως το τραγού-δι της “My Wicked Heart” είναι ίδιο με το Under The Bridge. “Πολύ ντίβες το παί-ζουν”, σκέφτηκα. Κι όμως, μαλάκες ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ.

» βγΗκΈ κολωνιά με άρωμα ...Sex Pistols. Εταιρεία ειδών αισθητικής συνερ-γάστηκε με τη δισκογραφική εταιρεία του συγκροτήματος και προχώρησαν στην δη-

μιουργία ενός αρώματος που θα φέρει το logo των Sex Pistols με το κλασικό "God Save the Queen". Άραγε πώς θα μυρίζει; αίμα, μπύρα και ιδρώτας...

» ο Tommy Lee (να δεις τι μου θυμίζει αυτό το όνομα...) διαμαρτύρεται ενάντια στο -δεν μπορώ καν να το προφέρω- μά-ζεμα σπέρματος φάλαινας, το οποίο χρη-σιμοποιείται ως λιπαντικό υλικό για κατα-σκευές της NASA. Λευτεριά στα φαλαινί-σια σπερματοζωάρια.

» πάτΗσΈσ τά 40; Δεν είσαι πια sex idol; Οι ρυτίδες γράφουν στο φακό; Ο Μιτς Μπιουκάνον θα έχει πάντα μια θέση για σένα δίπλα του. Δυστυχώς γέρασε η δεύ-τερη αγαπημένη μας λατίνα (μετά την Μα-ρία της γειτονιάς). Η Jennifer Lopez θα είναι ο “σκληρός” κριτής στο american super idol.

» σύνάύλιΈσ Έδωσάν οι Queensryche

θανάσης παπακωνσταντίνου

ο ελάχιστος εαυτός

του Κόπα Καμπάνα

του Upstone Weener

#6

/ NOW PLAYING

Deaf Center – owl Splinters (Type Records - 2011) Άλλη μια απίστευτη επιστροφή για το 2011, στη συ-γκεκριμένη περίπτωση από τους νορβηγούς Deaf Center με μια απίστευτα ατμοσφαιρική κυκλοφο-ρία. Το πιάνο του Totland μινιμαλιστικό και σε minor κλίμακα σκεπάζεται από το ομιχλώδες cello του Skovdin(Svarte Greiner) και τα πράγματα παίρνουν μια ιδιαίτερα περίεργη και τρομακτική αλλά συνάμα μελαγχολική τροπή. Συνθέσεις απίστευτα ώριμες που φέρνουν στο μυαλό τις πιανιστικές στιγμές του John Cage και τον Eric Satie αλλά σε εντελώς πιο σκοτει-νά μονοπάτια. Η έκδοση του l imited LP περιέχει κι ένα mini cd με special material διάρκειας 45+ λεπτών που ηχο-γραφήθηκε στο studio.

Vlooper & modlee – άnalog love(Gergaz Netlabel - 2011) Από το μακρινό Quebec του Καναδά, ο Vlooper κυ-κλοφορεί στην διαδικτυακή Gergaz ένα από τα κα-λύτερα albums που ακούσαμε το 2010.Το Analog Love. Επίσης είχε τη καλοσύνη αφού συνέθε-σε μερικά αριστουργηματικά beats να φωνάξει και την αγαπημένη του σύζυγο Gabrielle Modlee να τους προσθέσει εκείνη την θέρμη που μπο-ρεί να τους έλειπε από πάνω και τελικά να τα απο-γειώσει. Ένα ακαταμάχητο υβρίδιο Electronic, Funk / Soul, Hip Hop με αργόσυρτους, ερεθιστι-κούς ρυθμούς και ατμόσφαιρα για τα ακουστικά αλλά και για τα ηχεία. Και FREE. Θα το βρείτε εδώ : http://vlooper.bandcamp.com/album/analog-love

Seefeel – Seefeel (Warp Records - 2011)Πέρασαν περίπου 15 χρόνια από την κυ-κλοφορία του τελευταίου full length τους, του σκοτεινού CH-VOX και οι seefeel επι-στρέφουν με ένα απίστευτο κράμα αργό-συρτης και ονειρικής μουσικής στο ομότιτ-λο άλμπουμ τους στην Warp. Ο ρυθμός και ο ηχός των τυμπάνων δημιουργούν μια ζεστή ambient rock κατάσταση που πλαι-σιώνεται από τα αιθέρια φωνητικά της Sarah Peacock και μπόλικο feedback από

μουσικά όργανα την ταυτότητα των οποίων δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει . Στο Airless χαρίζονται απίστευτες στιγμές θορυβώ-δους ηχητικού όγκου και ταυτόχρονα ήρεμων και ονειρικών vibes. Αρκετά πιο πριν, στο Dead Guitars παραμορφωμένες ηλεκτρικές κιθάρες και αληθινά ηχητικά κύματα έχουν ξεβράσει ήδη τα πά-ντα. Διαχρονικοί ήχοι για το 2011.

White Ring - Black Earth That made me (Disaro - 2010) Εδώ έχουμε μία από τις πρόσφατες κυκλοφορίες του νέου μουσικού εί-δους γνωστού και ως Witch House ή drag, ενός σκοτεινού και αρρωστημέ-νου υβριδίου με occult αναφορές, σε μάγισσες, θυσίες, 666, bootyz, gunz και . .crack. Στη συγκεκριμένη κυκλοφο-ρία οι White Ring έρχονται με πυρο-βολισμούς και μερικά από τα πιο φο-βερά γυναικεία φωνητικά που έχουν ακουστεί ποτέ σε ένα από τα anthems τους είδους το IxC999, ενώ στο Roses οι οργισμένες διακυμάνσεις στη φωνή της Kendra Malia καρφώνονται ανηλε-ώς στο μυαλό. Σε ένα άλλο κομμάτι , το King, 80's "χαμένα" ψυχεδελικά synths μπλέκονται με χορωδιακά φωνητικά και κοφτό hip hop beat όπως δίδαξε ο DJ Screw(R.I .P.) σα να είναι το πιο λο-γικό πράγμα στον κόσμο και το αποτέ-λεσμα δεν είναι άλλο από την αρρώ-στια και την σαπίλα. Σίγουρα μια απί-στευτα στυγνή κυκλοφορία, κάτι περί-εργο συμβαίνει στο Τέξας. .

Soft moon - S/T (Captured Tracks - 2010) Ο αφρο-κουβανός αμερικάνος Luis Vasqez είναι ουσιαστικά οι Soft Moon που παρουσιά-σαν τον Νοέμβρη που μας πέ-ρασε έναν από τους σημαντι-κότερους δίσκους του 2010. Το κονστρουκτιβιστικό εξώ-φυλλο του CD/LP στην πραγ-ματικότητα δείχνει τι ακρι-βώς συμβαίνει στα 11 κομ-μάτια από συγκλονιστικό ρε-τρο-φουτουριστικό post-punk με new wave electro στοιχεία. Σίγουρα πειραματικό αλλά σί-γουρα και εύληπτο στα χνά-ρια τόσο των Bauhaus και των Tuxedomoon όσο και σε φρέ-σκα μίγματα όπως οι Turzi και οι Weekend.

#7

Δανειστήκαμε τον -κάπως σαχλό- αυτό τίτλο σαν λογοπαίγνιο με το ντοκιμαντέρ του Σ. Κούλογλου «η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου». Δεν πρόκειται για εξομολόγηση,

δεν έχει άλλωστε να κρύψει τίποτα ο Σαϊντ, ούτε εμείς είμαστε τίποτα παπάδες ή μεγαλοδημοσιογράφοι με αποκλειστικότητες. Κάναμε μια κουβέντα μαζί του εφ' όλης της ύλης, μιλώντας απλά. Για το πως ήρθε εδώ, πως βρήκε τα πράγματα, πως τα βλέπει τώρα.

Από τα Χανιά στην Αθήνα και απο κει πίσω στο Μαρόκο, στην Τυνησία και στην Αίγυπτο που ακόμα φλέγονται. Θα μπορούσε να μην ήταν ο Σαϊντ, να ήταν κάποιος λιγότερο ευγενικός

και λιγότερο μορφωμένος, με πιο φτωχή πολιτική δράση και με μια εξίσου δύσκολη ιστορία να μας πει. Μια παρόμοια ιστορία με αυτή που θα μπορούσε να μας πει ο παππούς μας από τη Γερμανία ή την Αμερική ή την Αυστραλία. Μια κουβέντα που θα μπορούσε να γίνει με τον καθένα από μας, ήσυχα και με απλότητα, μακριά από τις φωνές των πανελ στα κανάλια, την

εντυπωσιοθηρία και την υστερία πρυτάνεων, δημοσιογράφων και «φορέων».

η εξομολόγηση ενός οικονομικού μετανάστη

/ ΘΕΜΑ

γΈννΗθΗκά κάι μΈγάλωσά στο Μαρόκο. Σπούδασα Φιλοσο-φία στο Πανεπιστήμιο εκεί άνηκα σε μια μαρξιστική φοιτητική ομάδα. Βρέθηκα στην φυλακή για 6 μή-νες γι' αυτό τον λόγο. Βλέπεις, εί-ναι παράνομο το να είσαι μαρξιστής στο Μαρόκο.

άφού βγΗκά άπο την φυλα-κή, αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου. Έμεινα στην Τυνησία για 1 χρόνο και μετά βρέθηκα στην Τουρκία. Από εκεί, δίνοντας 500€, πέρασα μαζί με άλλους 20 σε ένα φουσκωτό στη Σάμο. Μετά Αθήνα και το 2007 έφτασα στα Χανιά.

Έξ άρχΗσ, άρκΈτοι άνθρω-ποι μας βοήθησαν και με διάφο-ρους τρόπους, εγώ δεν γνώρισα ποτέ ιδιαίτερια προβλήματα. Είδα-με όμως και κάποιο ρατσισμό. Δια-βάζεις “μόνο Έλληνες” σε αγγελί-ες ενώ είχαν πάει να κάψουν και το Στέκι κάτι ακροδεξιοί.

τον νοΈμβρΗ τού 2008 πήρα-με την πρωτοβουλία, μαζί με άλ-λους 14 ομοεθνείς μου, να παλέ-ψουμε για την νομιμοποίησή μας, κάνοντας απεργίας πείνας στο κτή-ριο Παπαδοπέτρου. Στις 20 περί-που μέρες απεργίας πείνας, η Νέα

Δημοκρατία τότε, αναγκάστηκε να μας δώσει την άδεια παραμονής που δικαιούμασταν. Τότε, πολύς κόσμος είχε συμπαρασταθεί στον αγώνα μας.

άπο τοτΈ σύμμΈτΈχούμΈ σε όλες τις κινητοποιήσεις. Με αρχή την μεγάλη εξέγερση του Δεκέμ-βρη και στη συνέχεια σε όλες τις απεργίες και τις διαδηλώσεις μέχρι σήμερα ενάντια στην τρόικα και στο ΔΝΤ, δώσαμε τον δικό μας αγώνα μαζί με την νεολαία, τους φοιτητές, τους εργάτες.

τά πράγμάτά μΈ τους 300 απεργούς στην Αθήνα είναι δύσκο-λα. 'Όλο το σύστημα, πολιτικοί αλλά και κανάλια, επιτέθηκε από την αρχή στην απεργία πείνας αναγκά-ζοντας τους απεργούς να φύγουν από την Νομική (για να μην “χτυπη-θεί” το άσυλο) και να καταλήξουν σε ένα άλλο κτήριο με προθεσμία 15 ημερών μέχρι να τους διώξει η αστυνομία. Εκεί, στο νέο κτήριο, τα κανάλια δεν δίνουν πλέον σημασία.

πάντωσ, νομιζω Ητάν λάθος η στιγμή που έγινε η απεργία. Όταν όλος ο κόσμος είναι εναντίον της κυβέρνησης και των μέτρων και βρίσκεται συνέχεια στο δρόμο, εί-

ναι λάθος να ανοίγεις το μετανα-στευτικό. Δίνεις έτσι τη μόνη ευκαι-ρία στο κράτος να αλλάξει την κου-βέντα από την επίθεση στην εργα-σία, στην υγεία και παντού και να την πάει σε ένα θέμα που δεν αντι-δράει τόσο πολύ ο κόσμος.

δΈν άρκΈι νά μείνουμε στην αλ-ληλεγγύη. Οι μετανάστες είμαστε εργάτες και έτσι πρέπει να το βλέ-πουμε το θέμα. Είμαστε το πρώτο θύμα της επίθεσης στα δικαιώμα-τα στην εργασία από τον καπιταλι-σμό, τις κυβερνήσεις και την ΕΕ. Αν δεν πούμε για αυτά τα θέματα, δεν θα κερδίσουμε ποτέ τίποτα. Η αλ-ληλεγγύη μόνη της δεν σημαίνει τί-ποτα.

Η βορΈιά άφρικΗ έχει πάρει φωτιά. Αρχικά στην Τυνησία, ο κό-σμος βγήκε στους δρόμους γιατί δεν είχε ούτε λεφτά ούτε δουλειά. Δεν άντεχε άλλο. Έτσι, τελικά, έφυ-γε ο πρόεδρος και τώρα αλλάζουν λίγο τα πράγματα. Έγιναν λίγο πιο δημοκρατικά. Κάπως έτσι είναι και στην Αίγυπτο, με εκατομμύρια κό-σμο να είναι στον δρόμο. Πρώτη φορά συμβαίνουν τέτοια φαινόμε-να σε αυτά τα κράτη. Όλοι φοβού-νται μην επεκταθεί το “κίνημα” σε όλο τον αραβικό κόσμο. Μακάρι...

συνέντευξη στους: Λευτέρη Γώγο, Στέφανο Λαλο, Σπύρο Μαυρογιάννη, Δημήτρη Τζίμα

#9

► Μετά τον θρίαμβο του Social Network στις Χρυσές Σφαίρες και την υποψηφιότητα του Κυνόδοντα στα Όσκαρς, έρχονται τα χρυσά βατόμου-ρα. Πρώτη ταινία σε υποψηφιότες εί-ναι το τρίτο κατά σειρά sequel «Twilight Saga, Eclipse». Η ταινία που παρα-κολούθησε κάθε έφηβος του πλανή-τη που σέβεται τον εαυτό του και όχι μόνο, μετράει 9 υποψηφιότητες. Μετά ακολουθεί το «Sex and the city 2» με όλο το κουαρτέτο να είναι υποψήφιο για βατόμουρο χειρότερης ηθοποιού.

► Υπάρχουν επίσης κάποιες πολύ καλές τηλεοπτικές σειρές, όπως το «Boardwalk Empire» και το «The Walking Dead». Και μιλώντας για 'ζω-ντανούς νεκρούς', συγχαρητήρια στον Hugh Hefner ο οποίος παντρεύεται στην ηλικία των 84 την 24χρονη καλ-λονή Chrystal Harris. Τάδε έφη (από τον μονόλογό του στις Χρυσές Σφαίρες). ► Σε Amuse ενός παλαιότερου τεύ-χους είχε ειπωθεί ότι ο Sasha Baron Cohen (Borat, Ali G) θα ενσάρκω-νε τον Freddie Mercury. Δυστυχώς θα

αργήσει να πραγματοποιηθεί αυτό το κόνσεπτ καθώς έχει να πρωταγωνι-στήσει στην κωμωδία «The Dictator» στον ρόλο του Santam Husein. ► Τι άλλο πρέπει να κάνει ο Leonardo Di Caprio για να είναι υποψήφιος για Oscar; Αν όχι φέτος, πότε; Δεχόμαστε ότι η ερμηνεία του στο «Inception» είναι συγκρατημένη και εσωτερική και η Ακα-δημία συνήθως τις αγνοεί κάτι τέτοιες, προτιμώντας πιο προφανείς και ιδιαίτε-ρες δουλειές. Στο «Shutter Island» όμως ήταν loco το τυπάκι. Δε βαριέσαι..θα του

το δώσει ο γερο -Clint του χρόνου που τον σκηνοθετεί στη ταινία «J. Edgar». ► Επιστρέφει ο Joaquin Phoenix στην μεγάλη οθόνη! Μετά την φούσκα του ντοκιμαντέρ I'm still here και την άκρως περίεργη φάση με την τζαζ μουσική, δημοσιεύματα τον θέλουν να πρωτα-γωνιστεί στην καινούρια ταινία του Tim Burton «Abraham Lincoln: Vampire Hunter». Σοφή επιλογή αν κρίνουμε από τα μούσια του και μόνο.

/ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

πράγμάτι, μΈτά άπο 30 και, χρό-νια, ο κυνόδοντας πέφτει. Πέφτει στην πεντάδα των υποψήφιων ται-νιών για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ται-νίας. Μπορεί πλέον να αποχωρή-σει από το σπίτι της επετηρίδας και της αδιαφάνειας, της κακοχωνευ-μένης ναρκισσιστικής πολιτικοποί-ησης της προηγούμενης ελληνικής πραγματικότητας και της ρουσφε-τολογίας ,της καταραμένης κλη-ρονομιάς. Πρέπει να πέσει ένα δό-ντι, για να απεγκλωβιστεί ο ελλη-νικός κινηματογράφος; Μήπως, επιζητούμε συγκρούσεις, πολιτι-κές , κοινωνικές, οικονομικές, για να δημιουργήσουμε σκηνή, όπως τότε μετά την πτώση της δικτατο-ρίας; Μπορεί, ίσως αυτό να χρει-άζεται. Το σίγουρο είναι ότι, κάπου διαφαίνεται ένα νέο «κίνημα», ένα νέο ρεύμα, ένα νέο κύμα, μια νέα σχολή, ή απλά μια αναγέννηση. Και αφήνοντας τις ετικέτες παράταιρα, όντως αντιμετωπίζουμε το ταλαι-πωρημένο ζήτημα της ελληνικό-τητας πιο σύγχρονα, ειρωνικά, πα-γερά, απομυθοποιητικά, αποκαθη-λώνοντας το ρεαλισμό, αποφεύ-γοντας το νατουραλισμό, κάνοντας μια τομή που συνδέει τη νέα με την παλιότερη γενιά.

το χολιγούντ, Η Ευρώπη, ο διε-

θνής κινηματογράφος δεν αντιμε-τωπίζουν το ελληνικό σινεμά ως «ελληνικό», αλλά ως καλλιτεχνι-κή έκφραση. Δεν έχει καμία σημα-σία η εθνική σφραγίδα, κι αυτό εί-ναι που μας τράβαγε πίσω. Ο 21ος αιώνας του ελληνικού κινηματο-γράφου φανερώνει ένα ένα τα ψε-γάδια του, και οι νέοι φιλοπόλε-μοι κινηματογραφιστές βρίσκονται σε ετοιμότητα. Είναι έτοιμοι να κα-λύψουν την απουσία του αισθητι-σμού, της θεωρητικολογίας, της μεγαλομανίας και του μπάτζετ. Και κυρίως, την απουσία του «πειρα-

ματισμού», της κινηματογραφικής γλώσσας. Απόδειξη; Ταινίες του Κούτρα, της κοινωνικής ανοχής και απελευθέρωσης, ταινίες του Λάν-θιμου, ψυχρά συμβολικές, ταινίες του Οικονομίδη, ωμές και άγαρ-μπα ρεαλιστικές, ταινίες του Τζου-μέρκα, ομαλά κατεδαφιστικές, ται-νίες του Φραντζή και του Τσίτου, προσωπικές και πειραματικές, και βάλε. Ταινίες των τελευταίων πέ-ντε χρόνων που αποδεικνύουν τα

παραπάνω και σπρώχνουν προς την πλέον εμπορική και διάσημη διαδικασία του κινηματογραφικού κόσμου, τα Όσκαρ. Μπορεί να μην παραδέχεται κανείς αυτή την τελε-τουργία βατράχων, αλλά δεν μπο-ρεί να αμφισβητήσει την αναγνω-ρισιμότητα που μπορεί να προσφέ-ρει και πόσο μάλλον να αρνηθεί την έκδοση διαβατηρίου στις διε-θνείς αγορές.

κάι Η Έλλάδά απείχε 33 χρό-νια από αυτή τη διαδικασία, αν και τότε οι συμμετοχές της ήταν αναμ-φίβολα αξιοσέβαστες. Το 1963 με την «Ηλέκτρα» του Μ. Κακογιάν-νη, η οποία άνηκε στον κύκλο της αρχαίας ευριπίδειας τραγωδίας, η πρώτη υποψηφιότητα της Ελλά-

δας. Το 1964, «Τα Κόκκινα Φανά-ρια» του Β. Γεωργιάδη, το θεατρι-κό έργο του Αλέκου Γαλανού, δια-σκευασμένο για τον κινηματογρά-φο, σε μια εποχή που οι ιστορίες για τα «κορίτσια» της Τρούμπας, της αντεργκράουντ γειτονιάς του Πειραιά συγκινούσαν τον εμπορι-κό κινηματογράφο της εποχής. Το 1965, «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Β. Γεωργιάδη (ξανά),ένα ιδιαί-τερο γουέστερν που εστιάζει στην

δράση του Μαρίνου Αντύπα μέχρι το αγροτικό κίνημα του Κιλελέρ στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι η τρίτη υποψηφιότητα της Ελλά-δας. Το 1977, η «Ιφιγένεια» του Μ. Κακογιάννη (και πάλι), η τελευταία παρουσία της Ελλάδας στην κα-τηγορία του ξενόγλωσσου Όσκαρ. Μια, όμορφου περιεχομένου, ανα-δρομή, ένας πάλαι ποτέ πλουραλι-σμός που στηριζόταν στη σχέση με την ζωντανή πραγματικότητα, τη ζωή στη χώρα γύρω μας.

κάι κάπωσ Έτσι επανερχόμαστε στον 21ο αιώνα, με σημαντικότερο κέρδος την αμφισβήτηση της κυρί-αρχης τάσης, της τάσης να συντη-ρούμε τα παλαιά μεγαλεία μιας πα-λαιάς εποχής. Τα χρόνια των 00’ς διαμόρφωσαν, λοιπόν, τους δη-μιουργούς που επιστρέφουν στο προσκήνιο του πειραματισμού. Ο ελληνικός κινηματογράφος ξανα-νοίγει σε ανεξερεύνητες περιοχές και επαναπροσδιορίζει τις αξίες του. Συνοδεύεται από την «πειρα-ματική διαδικασία», που είχε παρα-τήσει καιρό τώρα. Αρχίζει να γίνε-ται αυτό που είναι «κινηματογρά-φος». Γιατί όπως λέει και η Αντου-ανέττα Αγγελίδη: «Η ζωή είναι πολύ μικρή για να υποταχτείς στο αυτονόητο», κάτι που καλώς ή κα-κώς ο Κυνόδοντας και τα καταρα-μένα Όσκαρ μας ανάγκασαν να το συνειδητοποιήσουμε.

ο κυνόδοντας πέφτειτης Μελίνας Λασηθιωτάκη

«Ένα παιδί είναι έτοιμο να φύγει από το σπίτι του, όταν, πέσει ο δεξιός κυνόδοντας,

ή αριστερός δεν έχει σημασία.»

● σινενιούζ

#10

/ ΤΕΧΝΕΣ

κατσαρίδατης Τίνας Μπότση

Η θΈάτρικΗ «κάτσάριδά», που όλοι λίγο – πολύ έχουμε ακούσει, επι-στρέφει στο πάλκο, με μία περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Το εξωφρενι-κό ντανταϊστικό μιούζικαλ (δρόμου) του Βασίλη Μαυρογεωργίου ξεκίνη-σε από το Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στις αρχές του 2005, για να παιχτεί πρώτα εκεί κι έπειτα στον Κάτω Χώρο επί δυόμισι χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Έπειτα δουλεύτηκε ξανά, με νέους ηθοποιούς, και πα-ρουσιάστηκε σε μεγάλα θέατρα στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κύ-προ, αλλά και στην Αθήνα στο Θέατρο Βρετάνια. Έτσι, λοιπόν, μετά από 6 χρόνια ανακαλύπτουμε πως η μικρή κόκκινη Ιωάννα δεν έχει φτάσει ακόμα στο φεγγάρι, όπως τόσο πολύ θα ήθελε, αντ’ αυτού, κάνει περιο-δεία στην Ελλάδα! 1η και 2η Φλεβάρη στα Χανιά ραντεβού με την «Κα-τσαρίδα», στην αίθουσα του κινηματογράφου Ελληνίς.

Το Ιστορικό:

Η κάτσάριδά ξΈκινΗσΈ από ενδοσχολικό θεατρικό δρώμενο (ίσως και αστείο). Σε μία εργασία που είχαν στην δραματική σχολή και ακόμα άση-μοι φοιτητές (ο Μαυρογεωργίου δούλευε σε περίπτερο και ο Γάκης δεν είχε καμία σχέση με «γνωστά και αγαπημένα» σήριαλ, τύπου «Η Ιωάννα της Καρδιάς») ο Μαυρογεωργίου μέσω κάτι σκόρπιων στίχων του Γάκη, έγραψε το σενάριο. Έτσι βλέπουμε, 16 ρόλους να ερμηνεύονται από δύο ηθοποιούς, ο αυτοσχεδιασμός είναι μάλλον ο πρωταγωνιστής και οι ηθο-ποιοί μας δίνουν την αίσθηση ότι είναι η πρώτη φορά που το κοινό έχει ρόλο σε παράσταση. Παρουσιάζεται λοιπόν, αυτή η εργασία στον Άδειο Χώρο του Εθνικού Θεάτρου όπου και παρευρέθηκε ο Βαγγέλης Θεοδω-ρόπουλος (διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου). Προτείνει στους δύο φίλους να φέρουν την παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και από εκεί ήταν που το δίδυμο αυτό έγινε «διάσημο». Με την Κατσα-ρίδα κέρδισαν και οι δύο τους υποψηφιότητα για βραβεία Χόρν, αλλά και την φήμη του «νέου ελληνικού αίματος» στο θέατρο και την σκηνοθεσία.

τωρά στά χάνιά πολύ χαρούμενοι ήμασταν που απολαύσαμε το και-νούργιο κάστ της παράστασης, αποτελούμενο από δύο νέους ηθοποιούς που έχουμε δει πάλι μαζί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην παράστα-ση «Εγώ λέω να την βολέψω» του Μαρτσέλλο Ντ’ Όρτα πάλι σε σκηνο-θεσία του Β. Μαυρογεωργίου. Δεν είμαστε όμως και τόσο χαρούμενοι με τον χώρο στον οποίο είδαμε την παράσταση, και όχι επειδή δεν συμπα-θούμε τον κινηματογράφο Έλληνις, αλλά επειδή δεν είναι θεατρικός χώ-ρος, πόσο μάλλον χώρος που να ανταπεξέρχεται στα μέτρα της συγκε-κριμένης παράστασης. Βέβαια, μάθαμε ότι η περιοδεία της παράστασης τελειώνει στην Αθήνα με μία παράσταση στο Θέατρο Badminton <!> με ηθοποιούς, τους Γάκη και Μαυρογεωργίου <!!>, αλλά έχουμε και κρίση οικονομική και δεν κρατάμε κακία…

Συντελεστές της παράστασης:

κΈιμΈνο – σκΗνοθΈσιά Βασίλης Μαυρογεωργίου

μουσική Κώστας Γάκης

κοστούμια Γεωργία Μπαμπαλού

σχεδιασμός φωτισμών Γιώργος Φακούρας

παίζουν οι ηθοποιοί: Θοδωρής Πετρόπουλος, Σεραφείμ Ράδης

Οδός Σαρπηδώνος, Παλιό Λιμάνι

#11

/ URBAN NOISE

Η μεγαλύτερη μαλακία με την εξεταστική είναι

το πότε πέφτει. Με άλλα λόγια, πες του Φλεβάρη πάει στο

διάολο (αν και αυτές οι αλκυονίδες μέρες καιροφυλακτούν και

δεν είναι ότι καλύτερο για διάβασμα) άλλα του Ιουνίου και του

Σεπτέμβρη... αμαρτία! Να σκάει ο τζίτζικας, να νυχτώνει στις 8 το βράδυ, τα bars και οι πλατείες να

είναι γεμάτες κόσμο, όλα αυτά τα ωραία

καλοκαιρινά, και εσύ να πρέπει να διαβάσεις

– το αν το κάνεις ή όχι είναι άλλο θέμα. Και μετά γκρινιάζουν

διάφοροι για τους αιώνιους φοιτητές.

τοσΗ κούβΈντά, πάντωσ, για μια περίοδο που ουσια-στικά δε διαφέρει και τόσο από το υπόλοιπο εξάμηνο. Από τη μια, οι επιμελείς και τίμιοι φοιτητές – που στη εξεταστική θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι κάνουν ολό-κληρο το εξάμηνο. Από την άλλη, τα βεγκλόνια, οι φρα-πεδόβιοι – που κι αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν ότι κάνουν ολόκληρο το εξάμη-νο. Κάψιμο από το διάβασμα και κάψιμο από το άραγμα, οι δύο όψεις τις ίδιας άθλι-ας πραγματικότητας. Και κά-που ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, οι αγαπημένοι μου. Όσοι για ένα ολόκληρο εξάμηνο γλεντάνε τη ζωή και στο τέλος του περνάνε και κανένα μάθημα. Όχι για

κανέναν άλλο λόγο, έτσι για να ξεγελάσουνε λίγο όποιον τους χρηματοδοτεί και λίγο και τους ίδιους και για να κρατιούνται κά-πως αυτές οι λεγόμενες “ισορροπίες”.

ΈιτΈ διάβάσΈισ πολύ είτε διαβάσεις λίγο, χω-ρικά η εξεταστική θα με-ταφραστεί συνήθως σε ένα σπίτι πλημμυρισμέ-νο από κουτιά και σακού-λες delivery, καφέδες, ρέ-ντμπουλ και ότι αρέσκεται να καταναλώνει ο καθέ-νας για να συνεχίζει. Σω-ματικά, θα μεταφραστεί σε ένα στομάχι που έχει σιχαθεί τις πίτσες, τα σου-βλάκια και τα ενεργεια-κά ποτά και σε έναν εγκέ-φαλο που ταλαιπωρήθη-κε χωρίς να κερδίσει και πολλά.

τά σύμπτωμάτά άύτά πάντως γιατρεύονται εύ-κολα. Εννοώ, μετά την εξεταστική αρχίζει ένα νέο εξάμηνο. Και είναι μια πολλή καλή ευκαιρία να εκδικηθείς την στενή ακα-δημαϊκή αξιολόγηση -που χωράει σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10 – και να αφιερώσεις ένα διά-στημα στην πλήρη αποχή από τα ακαδημαϊκά καθή-κοντα. Μια άλλη εξεταστι-κή λοιπόν στην αρχή του εξαμήνου, δηλαδή ένας μήνας ταξιδιών/γλεντιού/σεξ/ναρκωτικών/(βάλε ότι άλλο γουστάρεις) είναι ότι καλύτερο για να εξετάσεις αν εσύ ο ίδιος θυμάσαι ακόμα να ζεις.

άλλά, ΈντΈλΈι, ολά αυτά απασχολούν μόνο αυ-τούς τους άθλιους τύπους που αυτοπροσδιορίζονται ως φοιτητές. Ίσως να μην έχουν και τόση σημασία.

Δε μπορώ σήμερα αγάπη μου, έχω εξεταστική.

του Ηλία Κωνσταντίνου

#12

Κόμβος Μουρνιών, Χανιά | Τηλ.: 28210 99411 - 99421 www.simple-city.gr e-mail: simplect@otenet.gr

/ TULUBEN

Γι' αυτό το τεύχος διαλέξαμε να κάνουμε μια βόλτα σε τρία μαγειρεία – στέκια της πόλης, να δοκιμάσουμε κάποια από τα πιάτα τους και να σας προτείνουμε

μέρη και γεύσεις που σίγουρα δε θα σας φανούν αδιάφορες....

01ΚΟΥΖΙΝΑ Ε.Π.ΕΔασκαλογίαννη 25

03ΠΕΙΝΑΛΕΩΝΕλευθερίου Βενιζέλου 86

του Στέφανου Λάλου

κάτΈβάινούμΈ στΗν κάινούριά Κουζίνα Ε.Π.Ε κοντά στην Σπλάντζια, σε έναν φρεσκοανακαινισμένο χώρο που η αλήθεια είναι ότι διαφέ-ρει πολύ σε σχέση με το παλιό από άποψη μεγέθους, τέρμα πια το στρί-μωγμα. Διακόσμηση με άποψη που σε μεταφέρει σε άλλες πιο ξεκούρα-στες εικόνες, κάτι από σοκάκια - αυτό το μαγαζί είχε και έχει έναν αέρα. Μπαίνοντας στο μαγαζί μας υποδέχεται ο Μανώλης, ο άνθρωπος που επιμελήθηκε το χώρο, τα πιάτα του μαγαζιού, ο ιδιοκτήτης του. Από την παραγγελία μας δε θα μπορούσε να λείψει με τίποτα το κοτόπουλο με το χαλούμι και τη λιαστή ντομάτα, επίσης το χοιρινό με το μέλι, το θυμά-ρι και τη σόγια αλλά και το κοτόπουλο μπάρμπεκιου. Επειδή όμως μόνο κρέας δε λέει, πήραμε και το πιάτο με τα ψητά λαχανικά που αφήνουν μια απίστευτη γλυκειά αίσθηση στο στόμα, τα ρεβύθια με ντομάτα και φέτα γιατί χρειάζεται και το όσπριο στο τραπέζι. Με 38€ φάγαμε, χορτά-σαμε και εκπαιδεύσαμε τον ουρανίσκο μας σε ευφάνταστες γεύσεις.

02ΓΛΩΣΣΙΤΣΕΣΑκτή Ενώσεως 4

ο ΈπομΈνοσ γΈύστικοσ σταθμός μας ήταν οι Γλωσσίτσες. Επίσης ένας νέος χώρος στο τέρμα της οδού Σαρπηδώνος, πάνω στο λιμανάκι με τις βάρκες. Mπαίνοντας το περίμενα όπως τις ψαροταβέρνες εκεί γύρω αλλά διαψεύστηκα, ο εσώτερικός χώρος είναι μοντέρντος, με ευχάριστη καλλιτεχνική διακόσμηση και σίγουρα είναι κάτι που έλειπε από αυτό το σημείο της πόλης. Μας υποδέχτηκε ο Χρήστος που επιμελήθηκε ο ίδιος και την παραγγελία μας. Επιλέξαμε να κάτσουμε στον εξώστη του μαγα-ζιού με την έκθεση ζωγραφικής-Κλιπιτικλόπος και την καταπληκτική θέα του φάρου και της θάλασσας. Με 45€ δοκιμάσαμε μεζέδες για 4 άτομα, που περιείχε το λευκό κρασάκι (1κ), μια κρητική σαλάτα, ένα μπουγιουρ-ντί, την κλασική συκωταριά λαδορίγανη, μοσχαρίσια κεφτεδάκια σε σάλ-τσα ντομάτας, σύγκλινο από τη μάνη και το highlight της υπόθεσης την καγιανάς, μία χωριάτικη στραπατσάδα με ντομάτα και παστό χοιρινό που απλά τα έσπαγε. Ακολούθησε μάχη...

ο τριτοσ κάι τελευταίος σταθμός του γαστρονομικού αυτού ταξιδιού ήταν ο Πειναλέων, ένα κλασικό μαγειρείο εδώ και χρόνια πάνω ακριβώς σε έναν απο τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης τη Βενιζέλου. Η γνωστή γραφική τριάδα ήταν και πάλι συνεπής. Εκεί μας περίμενε ο Μα-νώλης, τα είπαμε για λίγο και στη συνέχεια παραγγείλαμε κάποια από τα αγαπημένα μας πιάτα του μαγαζιού. Ένα άκρως φοιτητικό από αποψη τι-μής (28€) μενού για τρεις, που ξεκινούσε με σαλάτα ρόκα και συνέχιζε με λαζάνια και λαχανικά, χοιρινό ψαρονέφρι με σως μπάρμπεκιου και το “brutal” κότσι με το μαχαίρι καρφωμένο πάνω του έτοιμο για κατανάλω-ση. Ο Πειναλέων είναι ένα οινομαγειρίο με νεοκλασικό εσωτερικό διάκο-σμο. Μπορεί να μην έχει κάποια σπουδαία θέα σε θάλασσα ή ορεινό το-πίο αλλά σου προσφέρει κάτι μαγικό, μπορείς να κάτσεις να φας με τη παρέα σου επί της Βενιζέλου αποστασιοποιημένος από τη βαβούρα των αμαξιών.

LUBEN

#14

07

/ ATZENTA

02

08

10 11

03

09

15

14

22 23 25 2812

18

01

mARAVEyAS ilEGAl ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟΚινηματογράφος ΑΣΤΟΡΙΑ - 21:00

διονύσΗσ τσάκνΗσ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟπυξίδα

σπύροσ γράμμΈ-νοσ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟπυξίδα

θάνάσΗσ πάπάκων-στάντινού■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ -ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ

λΈωνιδάσ μπά-λάφάσ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟΜΥΛΟΣ

συναυλια: the rock standards ■ ΡΕΘΥΜΝΟbarroombar

γιωργΗσ ξύλούρΗσ ■ ΧΑΝΙΑμουσική σκηνή: αδέσποτο

λάύρΈντΗσ μά-χάιριτσάσ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟπυξίδα

klEiN mEiN - ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΑΝΤΗΣ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟπυξίδα

moRiGiNAl ChAmp SySTEm ■ XANIA - BAR: 4 ΕΠΟΧΕΣ, ΠΑΛΙΟ ΛΙΜΑΝΙ

θΈάτρο: κάτσάριδά ■ ΧΑΝΙΑΚινηματογράφος Ελληνίς

#15

ARASKEYH 18 FEBROYARIOY

LI

SOFT

CO

RE

6981

7257

82