1

2

δΔευτέρα. Ώρα: 09:42.

Hangover κομψό σα γενοκτονία βρε-φών. Εθνική Τράπεζα Χανίων - κε-ντρικό παράρτημα, Πλατεία Αγοράς. Δεν φοράς κράνος, δεν έχεις όπλα (αν και θα ΄θελες), δεν είσαι τρομο-κράτης (αν και σε υποπτεύεσαι). Ο HAL, το κόκκινο φωτάκι έγκρισης ει-

σόδου στην είσοδο απο sci-fi ενισχυμένο τιτά-νιο μοιάζει να σε έχει μπανίσει από ώρα και κρατάει τα μπόσικα για να πεθάνεις αργά αργά, λίγο λίγο, λίγο ακόμα σε μία στανταρισμένη εφι-αλτική αναμονή. “Κουλουράκιααα”. “Ντόνααα-ατς”. Η πλανώδια πωλήτρια ρομποτ το κρατάει όσο χρειάζεται για να στο κάνει λιανά: Δεν σι-χάθηκες ποτέ περισσότερο τα σκατοκούλου-ρα, τα γαμημένα τα ντόνατς, τα κόκκινα φωτάκια και τις τράπεζες. Ναι ρε πούστη, σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο θα έλειπαν και τα τέσσερα. Το φως σε γουστάρει, η πόρτα ανοίγει, μερικές ακόμη στιγμές αναμονής μέχρι να σε γουστάρει και η δεύτερη και έγινες. Είσαι μέσα. Χαρτάκι, σειρά αναμονής, για σήμερα είσαι ο 642 - Δικέ μου! Ποτέ δεν υπήρξες καλύτερος. Ο φωτεινός πίνακας γράφει 048. Τουτ. 049. Τουτ. 050. Τουτ. Loading. Τουτ. Loading... 051. Loading... Τουτ... Στον επόμενο τόνο, ζείς ακόμα. Και φορτώ-νεις. Για το επόμενο τουτ. Για την επόμενη στα-νταρισμένη αναμονή. Αναζητώντας το χαμένο χρόνο. Σε ποτενσιόμετρα αρχείων που θα κα-τέβουν, HAL που θα σου δώσουν το πράσινο. Τουτ. Πορτιέρηδες, γραμμές αναμονής, φανά-ρια, ουρές, ασανσέρ, atm, διαφημίσεις, τηλεο-πτικές αποκαλύψεις, προσλήψεις στο δημόσιο, κλήρωση στο λοτο, μουσικοί με αρχίδια, πολι-τικοί με ευφράδια, θέσεις εργασίας, ζώδια, κά-θαρση, μέτρα εξυγίανσης, βιώσιμοι μισθοί, συ-ντάξεις, σωστές κυβερνήσεις, loading. Loading. Loading...... Στο περίμενε. Φορτώνεις μέχρι να σου σκάσει, μέχρι να σου κάτσει και μέχρι να σου ‘ρθει. Μέχρι κάποιος να πει και να κά-νει αυτό που πάντοτε ήθελες να πεις και να κά-νεις αλλά κλάνεις. Ναι ρε πούστη, σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο όλα γίνονται ΤΩΡΑ, χωρίς αναμονές. Σκεφτήκαμε να παίξουμε με μια έκ-δοση που θα ‘χει πλάκα, αντι να την περιμένου-με να έρθει. Πες το λίγο λούμπεν.

Τεύχος 1; Καλή νίκη!

Loading...Fear and

του Κόπ

α Καμπ

άνα arlubenαντιτόριαλ

3

περιεχόμενα

στήλες

κείμενα

01. ARLUBEN του Κόπα Καμπάνα05. AMUSE του Upstone Weener10. CINE HEZO της Μελίνας Λασηθιωτάκη11. THE BOOKS της Μαρίας Βαπορίδη13. ABALAEA του Ιωάννη Παράσχου14. TULUBEN του Στέφανου Λάλου13. ΚΑΖΑΝΑΚΙ.TV της Βερόνικας Λ.

04. για τις καταβολές του ρεμπέτικου τραγουδιούτου Παναγιώτη Λεοντόπουλου06. Let’s take a dive into a new creative worldτου Άγιου Νευρόσιου07. Those men will break your bonerτου Jon Major08-09. Συνέντευξη Βλαδίμηρος Κυριακίδηςτου Γεώργιου Καραλάκη

Σεπτέμβριος 2010Τεύχος 1

Υπεύθυνος Έκδοσης: Λευτέρης ΓώγοςΤεχνική Επιμέλεια: Σπύρος Μαυρογιάννης

Συνεργάτες: Παναγιώτης Λεοντόπουλος, Άγιος Νευρόσιος, Upstone Weener, Μελίνα Λασηθιωτάκη, Κόπα Καμπάνα, Βερόνικα Λάμδα, Μάνος Σπυριδάκης,

Στέφανος Λάλος, Δημήτρης Γώγος, Jon Major, Γεώργιος Καραλάκης, Ιωάννης Παράσχος

Ευχαριστούμε θερμά τους:Αλεξάνδρα Σαράντη, Σεραφείμ Κουτσός, Βασίλης Πιτσώνης, Δημήτρης Ζόγκας,

Νίκος Κοσμαδάκης, Γιώργος Κυπραίος

LUBENMAGΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

e-mail: lubenmag@gmail.comτηλ: 6949602063

4

ίναι δύσκολο να διακρίνουμε με ακρίβεια τη χρονολογι-κή αφετηρία εμφάνισης του ρεμπέτικου τραγουδιού. Όλοι σχεδόν οι ερευνητές του ρεμπέτικου τραγουδιού θεωρούν σταθμό στην ιστορία του, ως προς τη μαζική διάδοσή του στα εδαφικά όρια της Ελλάδας, το 1922 και τη Μικρασιατι-κή καταστροφή. Το ρεμπέτικο όμως εμφανίζεται και στην

Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και υπάρχουν μαρτυρίες γι’ αυτό. «Καφέ Αμάν» υπήρχαν και στην Ελλάδα, στα τότε εδαφικά της όρια, και όχι μόνο στα Μικρασιατικά παράλια, ως χώροι διασκέδασης με λαϊκές ορχήστρες, που όμως τις έφερναν από την Μικρασία .Μαζικά το ρεμπέτικο τραγούδι εμφανίζεται στην Ελλάδα από το προσφυγι-κό στοιχείο, από την Κωνσταντινούπολη και κυρίως από τη Σμύρνη μετά το 1922. Οι πρώτοι επώνυμοι δημιουργοί του στην Ελλάδα είναι Σμυρνιοί λαϊκοί μουσικό-στιχουργοί, δημιουργοί τραγουδιών και ερμηνευτές (ορ-γανοπαίχτες και τραγουδιστές). Γιατί ήταν μαζικό φαινόμενο ως λαϊκή δη-μιουργία στα αστικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα δε στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Δηλαδή το ρεμπέτικο, ή καλύτε-ρα το αστικό λαϊκό τραγούδι προϋπάρχει της Μικρασιατικής καταστροφής. Το ρεμπέτικο ακολουθεί πιστά τα μακάμ (δρόμοι - ανατολικές μουσικές κλίμακες) και το ηχόχρωμα και οι μελωδίες του οδηγούν στην ανατολική μουσική. Ο ελλαδικός χώρος, το Αιγαίο, ήταν και είναι τα όρια Ανατολής - Δύσης και πέρασμα σε όλη την ιστορία. Επομένως και χώρος συνάντησης διαφόρων πολιτισμών - εθίμων - ηθών κλπ. Οι δραστηριότη-τες των παραθαλάσσιων κοινωνιών στο εμπόριο ήταν συνέπεια και απο-τέλεσμα της γεωγραφικής τους θέσης. Η δε Οθωμανική αυτοκρατορία συ-νέδεσε ακόμη περισσότερο αυτή την εξέλιξη με την προς Ανατολάς του Αι-γαίου ανάπτυξη των σχέσεων των λαών της περιοχής, ιδιαίτερα και πρω-ταρχικά στα λιμάνια με την ανάπτυξη του εμπορίου, της βιοτεχνίας, των με-ταφορών. Η λαϊκή μουσικό-στιχουργική παράδοση, η λαϊκή δημιουργία είναι κατ’ εξοχήν συλλογική, όπως συλλογική είναι ολόκληρη η κοινωνική ζωή και δράση των λαϊκών δυνάμεων που τη δημιουργούν. Αυτό διατη-ρείται ακόμη και την περίοδο που εμφανίζεται ο ατομικός δημιουργός, δι-ακρίνεται και κατονομάζεται. Όλα τα παραπάνω μουσικολογικά στοιχεία που αναφέρονται στη διαμόρφωση και την εξέλιξη του ρεμπέτικου έχουν τη σημασία τους. Η αλληλεπίδραση της λαϊκής μουσικής διαφορετικών εθνοτήτων που συνυ-πήρχαν στα αστικά κέντρα έχει αφήσει τα ίχνη της και αυτό έχει τη σημα-σία του σχετικά με τις διάφορες εκδοχές που έχουν γραφτεί από εχθρούς και φίλους της λαϊκής μουσικής των αστικών κέντρων ως προς την εθνι-κότητά της. Αυτό φαίνεται και από τα μουσικά όργανα, π.χ. ούτι παίζουν και οι άραβες και θεωρείται δικό τους όργανο, αλλά και από τις ίδιες τις ορχή-στρες που ενίοτε είναι πολυεθνικές, (παίζουν και τραγουδούν μαζί έλλη-νες, τούρκοι, αρμένιοι εβραίοι, κατεξοχήν εθνικότητες που κατοικούν στη Σμύρνη πριν το 1922), ιδιαίτερα πριν τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και μετά, αν και μετά κυριαρχεί το πειραιώτικο ύφος, με το μπουζούκι και το μπαγλαμά. Γι’ αυτό και η κοινωνικό-ιστορική προσέγγιση είναι η μόνη που μπορεί να δώσει σωστά συμπεράσματα για τις καταβολές και την καταγω-γή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, άρα και του λαϊκού τραγουδιού, όπως και της λαϊκής τέχνης και όχι η «εθνολογική», όσο και αν συνυπάρχει. Η επιδίωξη άλλωστε της κυρίαρχης αστικής τάξης να διαμορφώσει εθνική συνείδηση στις μάζες στα όρια του κράτους της χρειαζόταν και τέτοιες απο-λυτότητες, και δογματικές απόψεις όπως η παραπάνω εθνολογική προ-σέγγιση. Αλλά είναι επικίνδυνες γιατί διαιρούν τους λαούς ή καλλιεργούν αντιλήψεις εθνικιστικών προσεγγίσεων που μπορεί να φτάνουν να υψώ-

νουν και τείχη στη συνείδηση λαών στο έδαφος του έθνους-κράτους, ανάμεσα στις υπαρκτές ιδιαιτερότητες λαϊκής καλλιτεχνικής τους δη-μιουργίας. Βεβαίως οι λαοί έχουν τη δύναμη ακόμη και ενστικτωδώς να ξεπερνούν στην πράξη τέτοια εμπόδια, αφού στις δημιουργίες τους αντικειμενικά υπάρχει αλληλεπίδραση, κάποτε και σε ορισμένες περι-πτώσεις και όσμωση. Τα αναφέρουμε όλα αυτά, επειδή πολλά έχουν γραφτεί για την υποστή-ριξη με απόλυτο τρόπο από κάποιους της αυθεντικής ελληνικότητας της λαϊκής μουσικής, του ρεμπέτικου τραγουδιού και των καταβολών του, και μάλιστα με ρίζες στην αρχαία ελληνική μουσική. Βεβαίως αυτά εί-ναι ζητήματα που εδώ ακροθιγώς θίχτηκαν. Γι’ αυτό έχει τη σημασία της και η ιστορική και κοινωνική προσέγγιση και εξέταση όλων αυτών των συνθηκών. Γιατί αφενός έχει ξεχωριστό περιεχόμενο και αφετέρου έχει άμεση σχέση με τη διαμόρφωση της «εθνικής συνείδησης» στην Ελλά-δα πριν και ιδιαίτερα μετά την εδραίωση του αστικού κράτους. Αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι ότι απ’ αυτή την προσπάθεια της άρχου-σας τάξης για τη διαμόρφωση και εδραίωση εθνικής συνείδησης και ιδιαίτερα η στρατηγική επιλογή της να «ανήκει εις την Δύση», δεν άφησε χωρίς κατατρεγμούς το λαϊκό τραγούδι. Ούτε αυτό των αγροτικών πε-ριοχών, (δημοτικό), ούτε αυτό των αστικών κέντρων,(ρεμπέτικο).Και το ομολόγησαν ακόμη και δικοί της άνθρωποι, όπως η Δώρα Στράτου, πο-λύ-πολύ αργότερα, στη δεκαετία του ’50, όταν διαπίστωσε ότι στο ραδιό-φωνο το τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας , τα δημοτικά ήταν κομμένα , το ίδιο και τα ρεμπέτικα τραγούδια . Το ρεμπέτικο τραγούδι εμφανίζεται στα αστικά κέντρα στους λαϊκούς χώρους που ζει και εργάζεται και περνά τον ελεύθερο χρόνο του κάθε καταπιεζόμενο τμήμα της αστικής κοινωνίας την περίοδο που γίνεται μαζικό φαινόμενο. Έτσι ρίζωσε στις λαϊκές δυνάμεις. Έτσι έφτα-σε ως τις μέρες μας. Όσο για τη σχέση του με το δημοτικό και με τη μου-σική λαών που συνυπήρξαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και άλλων λαών εκτός των συνόρων της (π.χ. αραβική μουσική, περσική μουσική κλπ.) αυτή είναι υπαρκτή και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

πλάτανος

για τις καταβολές του ρεμπέτικου τραγουδιού

του Παναγιώτη Λεοντόπουλου

E

5

του Upstone Weener

Προχώρησα τις προάλλες στο εξής συμπέρασμα. Σκυλάδες ή ροκάδες, μεταλάδες ή τζαζικοί, ηλεκτρονικοί ή κλασικοί, όλοι μα ΟΛΟΙ γουστάρουν τους Prodigy. Όποιος δεν το παραδέχεται εί-

ναι ή ψεύτης, ή κουφός, ή απλά απολίτιστος.

Φιλανθρωπική συναυλία έδωσαν οι Queens Of The Stone Age σε ίδρυμα απεξάρτησης στην Αμε-ρική, η οποία κράτησε ...1:30 λεπτό. Η αιτία; ξεκίνησαν με το γνωστό κομμάτι τους από το δί-

σκο Rated R το οποίο έχει ως μοναδικούς στίχους: nicotine, valium, vicodin, marijuana, ecstacy and alcohol... co,co,co,cocaine! Οι σεκιουριτάδες τους έβγαλαν έξω κακήν κακώς. Epic fail. Μένει να ακούσουμε όλο το Songs for the Dead σε κηδεία.

Συλλογικότητα ενάντια στο γκρέμισμα του σπιτιού όπου γεννήθηκε ο Ringo Starr των Beatles έφτιαξαν κάτοικοι του Liverpool. Ο εκπρόσω-πος της Save Mardyn Street δήλωσε: «Μα πώς γίνεται να προστατεύονται τα πατρικά σπίτια των John Lennon και Paul McCartney και όχι του

Ringo; Η συμμετοχή του στο συγκρότημα ήταν ισότιμη.» Η αιώνια τύχη του ντράμερ χοχοχο...

Κάποιος χάκαρε το twitter του Axl Rose και ξαφνικά ανακοινώθηκε ότι ακυρώνονται όλες οι συναυλίες των Guns ‘n’ Roses. Ώσπου να επα-νέλθει η τάξη μέσω ανακοίνωσης της διοργανώτριας εταιρείας, ο χάκερ -που σίγουρα δεν είχε κάτι σπουδαιότερο να κάνει- πανηγύριζε πε-

ρήφανος μπροστά από την οθόνη του. Είχε φαίνεται προσπαθήσει να κάνει το ίδιο και στους Manowar, αλλά έπεσε επάνω σε firewall-πανοπλία.

Και ναι. Η Lady Gaga έγινε ο καλύτερος twitterάς, με κοντά στα 6 εκατομμύρια followers. Ακούραστη όπως πάντα, προσέφερε νοήμα και ζωντάνια σε αυτόν τον μοναδικό ιστότοπο κοινωνικής δικτύω-

σης (sic), με μηνύματα όπως: «Κάθε τραγούδι που γράφω, νιώθω όλο και πιο κοντά σε σας. Μου λείπε-τε μικρά μου τερατάκια, μικρές μου εμπνευσούλες...» Με έκανε να κλάψω η πουτάνα

Και πληκτρολογείς «Scorpions - Athens 1990 - Agapi Mou» στο youtube, και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ -βλέποντας τον Claus μαζί με ένα κατάμεστο στάδιο να τραγουδούν το γνωστό 80’s hit της Μαρινέλλας- γιατί οι Scorpions έδωσαν από τότε πολλές ακόμα συναυλίες παντού

στην Ελλάδα, ως και στα Περβόλια Χανίων. Αριθμός συναυλιών συγκρίσιμος με αυτόν του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Ο Dexter Holland των Offspring αποφοίτησε αριστούχος από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, πήρε καπάκι μάστερ στη μοριακή βιολο-γία και παράτησε το διδακτορικό του για να ασχοληθεί με τους Offspring. Όλοι είμαστε περήφανοι, εκτός από τη μαμά του.

Την ώρα που η μπάντα του Tricky έπαιζε on stage το καινούριο του single «Murder Weapon», αυτός φαίνεται γούσταρε τόσο πολύ που εξαφα-νίστηκε από τη σκηνή, και εθεάθη δυο λεπτά μετά στο κοινό να καπνίζει παρακολουθώντας την ίδια του τη συναυλία. Οι άνθρωποι του μαγα-

ζιού του έκαναν παρατήρηση γιατί δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα. Πόσο ρηχοί;

Αν με έβαζες να διαλέξω μια υπερσυναυλία -τύπου U2- εννοείται ότι θα επέλεγα με κλειστά μάτια την περ-σινή της Madonna. Το λέω γιατί με ρώτησαν κάποιοι. Τι συγκρίνουμε τώρα δηλαδή;

O Snoop Dog πυροδοτεί την έκρηξη ενός φορτηγού τεσσάρων τόνων. Έχουμε δει πιο χαρούμενο άνθρωπο;

amuseΈργα και ημέρες μιάς καταρρεουσας“σόοου-μπιζ”

6

Σε μία χώρα που το μουσικό ενδιαφέρον του κόσμου είναι περιορισμένο έως και μηδαμινό και στρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από χιλιοαναμασημένα ανάλαφρα χιτς και τα περισσότερα στάνταρς για τη δι-ασκέδαση δημιουργούνται από τα ΜΜΕ και τις πολυε-θνικές που μόνο σκοπό έχουν το κέρδος, υπάρχουν ανεξάρτητες προσπάθειες που σε όλα τα παραπάνω έχουν να αντιπαρα-βάλλουν ποιότητα, συναίσθημα και πρω-

τοτυπία. Το label Creative Space, αποτελεί μία από αυτές τις ιδι-αιτερότητες, με κυκλοφορίες που αν και όχι γνωστές στην Ελ-λάδα έχουν ένα μεγάλο ειδικό βάρος στην καρδιά πολλών φί-λων της underground ηλεκτρονικής μουσικής ανά τον κόσμο. Ο Kernelcoremode που ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια το 2004 ως μέσο έκφρασης δημιουργικών ιδεών αναφέρεται και στη μεγάλη σημασία που δίνεται στη διοργάνωση events από τους ίδιους: «Στην Αθήνα παρατηρούσα ένα κενό στο χώρο των events» «O ήχος στο 99% απ’ αυτά ήταν απαράδεκτος (κι ακόμα είναι), το VJing δεν υπήρχε παρά στη μορφή «screen saver», η πειραματική μουσική, κυρίως στην πιο «ακαδημα-ϊκή», non-dance πλευρά της, ήταν περιορισμένη σε χώρους που απευθύνονταν σε λίγους. Μέσα από τα events που ξε-κινήσαμε με τον Αποσυντονισμό, τους μόνιμους συνενόχους μας εκείνη τη χρονιά, το 2004, προσπαθήσαμε να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: πειραματική dance μουσική σε χώρους πιο «underground», ανοιχτούς σε όλους. Αρχικά σε υπόγεια μικρών μαγαζιών και στη συνέχεια, όταν είδαμε ότι υπάρχει ανταπόκριση, σε πανεπιστημιακά άσυλα, με το visual κομμάτι να έχει ίδιο βάρος με το ακουστικό, με πραγματικά ηχοσυστή-ματα και καλεσμένους που σεβόμαστε, Έλληνες και ξένους. Γενικά, ήταν όλα αυτά που θα θέλαμε να βλέπουμε στα αθηναϊκά κλαμπ με πολύ μικρή ή ελεύθερη είσοδο» Η Creative Space έχει συνεργασία εδώ και 4 χρόνια με το Boomkat, ίσως το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό δισκάδικο και σπουδαίες κυκλοφορίες που δε στέκονται σε κάποιο συγκεκριμένο εί-δος, κοινή συνισταμένη είναι η ποιότητα και το συναίσθημα. Κλείνοντας ας πούμε λίγα λόγια για δύο από αυτές.Σε μία χώρα που το μουσικό ενδιαφέ-ρον του κόσμου είναι περιορισμένο έως και μηδαμινό και στρέφεται απο-

κλειστικά και μόνο γύρω από χιλιοαναμασημένα ανάλαφρα χιτς και τα περισ-σότερα στάνταρς για τη διασκέδαση δημιουργούνται από τα ΜΜΕ και τις πολυε-θνικές που μόνο σκοπό έχουν το κέρδος, υπάρχουν ανεξάρτητες προσπάθειες που σε όλα τα παραπάνω έχουν να αντιπαραβάλλουν ποιότητα, συναίσθημα και πρωτοτυπία. Το label Creative Space, αποτελεί μία από αυτές τις ιδιαιτερότητες,

με κυκλοφορίες που αν και όχι γνωστές στην Ελλάδα έχουν ένα με-γάλο ειδικό βάρος στην καρδιά πολλών φίλων της underground ηλε-κτρονικής μουσικής ανά τον κόσμο. Ο Kernelcoremode που ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια το 2004 ως μέσο έκφρασης δημιουργικών ιδε-ών αναφέρεται και στη μεγάλη σημασία που δίνεται στη διοργάνω-ση events από τους ίδιους: «Στην Αθήνα παρατηρούσα ένα κενό στο χώρο των events» «O ήχος στο 99% απ’ αυτά ήταν απαράδεκτος (κι ακόμα είναι), το VJing δεν υπήρχε παρά στη μορφή «screen saver», η πειραματική μουσική, κυρίως στην πιο «ακαδημαϊκή», non-dance πλευρά της, ήταν περιορισμένη σε χώρους που απευθύνονταν σε λί-γους. Μέσα από τα events που ξεκινήσαμε με τον Αποσυντονισμό, τους μόνιμους συνενόχους μας εκείνη τη χρονιά, το 2004, προσπα-θήσαμε να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: πειραματική dance μου-σική σε χώρους πιο «underground», ανοιχτούς σε όλους. Αρχικά σε υπόγεια μικρών μαγαζιών και στη συνέχεια, όταν είδαμε ότι υπάρχει ανταπόκριση, σε πανεπιστημιακά άσυλα, με το visual κομμάτι να έχει ίδιο βάρος με το ακουστικό, με πραγματικά ηχοσυστήματα και καλε-σμένους που σεβόμαστε, Έλληνες και ξένους. Γενικά, ήταν όλα αυτά που θα θέλαμε να βλέπουμε στα αθηναϊκά κλαμπ με πολύ μικρή ή ελεύθερη είσοδο» Η Creative Space έχει συνεργασία εδώ και 4 χρό-νια με το Boomkat, ίσως το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό δισκάδικο και σπουδαίες κυκλοφορίες που δε στέκονται σε κάποιο συγκε-κριμένο είδος, κοινή συνισταμένη είναι η ποιότητα και το συ-ναίσθημα. Κλείνοντας ας πούμε λίγα λόγια για δύο από αυτές.

Spyweirdos – Ten Numbers ---2008

Τo Ten Numbers αποτελεί ένα σίγουρα ιδιαίτερο άλμπουμ πειραματικής electronica. Ο θεσσαλονικιός Σπύρος Πολυχρονόπουλος δημιουργεί πανέμορφα ηχοτόπια με ηχητική παλέττα που αποτελείται από

glitches και μικροθορύβους μέχρι έγχορδα και πιάνο. Οι δέκα συνθέσεις που περιλαμβάνονται σε αυτή την κυκλοφορία είναι τόσο δεμένες μεταξύ τους που μετατρέπουν την ακρόαση αυτής της κυκλοφορίας σε μία θαυμάσια ηχητική εμπειρία.

LET’

S T

AKE

A D

IVE

INTO

A N

EW

CREA

TIV

E W

OR

LD

του Άγιου Νευρόσιου

Ekelon – Techrische EP ---2009

Παίρνοντας samples σε αυτό το EP από τους πατέρες της abstract electronica Autechre αλλά φτιάχνοντας κάτι εντελώς νέο και μοναδικό ο Αθηναίος Ekelon αποτελεί πλέον έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς dubstep στον κόσμο. Τα τρία πρώτα

κομμάτια(Techrische, Techrine και 7th soul) καθώς και το remix του Ιρλανδού Sully στο 7th Soul ήταν τόσο καλά που έφεραν το EP γρήγορα σε κατάσταση “Out of stock”.

7

το τηλέφωνο χτυπάει και είναι ο προτζέκτορας.»έλα μαλάκα έχεις 400 λέξεις, γράψε κάτι καλό» . θα μπορούσα να γρά-ψω 600 yo και να τελειώνει εκεί. αυτό θα ήταν καλό. για μένα και 2 φίλους μου όμως που είμαστε yo (χα-βαλές). για σένα; ένα βράδυ που έπαιζα μουσική κά-ποιος με πλησίασε και με αυστηρό, υπεύθυνο και μάλλον μεθυσμένο ύφος μου είπε: «παίξε κάτι να αρέσει και στο κοινό, όχι μόνο σε σένα!». σε οποιαδή-ποτε άλλη περίπτωση θα λάμβανε κ αυτός αυτό που αρμόζει σε όσους έρχονται περιστασιακά και πουλά-νε μουσική παιδεία ανακατεμένη με μπόλικα χρόνια μουσικού χαλιού νταπαντούπα (ασχετοσύνης τελικά) στον εκάστοτε dj : καμία φραστική απάντηση και μπό-λικη δόση αδιαφορίας. Εκείνο όμως το βράδυ προ-τίμησα να παραμείνω ψύ-

χραιμος και να συλλογιστώ τι ήταν αυτό που έσπρωξε τον αγανακτη-σμένο πελάτη στην παραπάνω πράξη. Χαμογέλασα και άρχισα να σκέ-φτομαι.Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα δεν είναι ακριβώς συμπέ-ρασμα αλλά περισσότερο απορία. Τελικά, στη σημερινή πραγματικότητα όπου το νυχτερινό πολιτιστικό γίγνεσθαι βρήθει από ελαφρολαικά ακού-σματα και μυοχαλαρωτικά beats που κάνουν μασαζ στον εγκέφαλο σου εφαρμόζοντας το γνωστή τακτική του πουρέ και της σκόνης (κάτω είναι ο πουρές και πάνω είναι η σκόνη) πασπαλησμένα με αλκοολούχα ιπτάμενα 10ευρα+ (‘οπως λέμε έβγαλαν φτερά) υπάρχει χώρος για ηχητική εκπαίδευση; και αν ναι τελικά μας ενδιαφέρει να εκ-παιδευτούμε; και αν πάλι ναι ποιός θα μας εκπαιδεύσει; εγώ πάντως όχι. όποιον και να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πεί. και θα εξηγήσω τους λόγους. Όχι, γιατί πρώτον δε θεωρώ τον εαυτό μου μου-σικοπατέρα (κατά το φοιτητοπατέρα). Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε.Ένας random φοιτητής με ένα κόλλημα με τη μουσική και το djing είμαι. Δεύτερον γιατι δεν έχω όρεξη! Kαι εγώ και όλη η φα-τριά μου προτιμάμε να μένουμε κλεισμένοι στο ιντερνετικό αποστειρωμένο περιβάλλον μας συλ-λέγοντας μουσική και τη κατάλληλη στιγμή να σπέρνουμε το σπόρο της και όποιος θέλει ας ακο-λουθήσει! Ιντερνετ υπάρχει για όλους. Αρκεί αυτό όμως; Φυσικά και δεν περιμένω σπό όλους να είναι μουσικά προπονημένοι στα αυτιά τους σε ήχους ξένους μέχρι χτες.Κανείς δεν είχε 100% τα

ίδια ακούσματα όταν ήταν μαθητής με σήμερα. Είναι απλά μέρος της εξέλιξης μας καθώς περνάει ο και-ρός.Αλλά λίγη διάθεση διάολε! Γιατί να έχουμε ακό-μα την αρρωστημένη αγκύλωση ότι : θα πάω εκεί -> θα πάρω ποτό -> θα χαζέψω νέτα -> θα πάω σπίτι -> θα πείσω τον εαυτό μου ότι διασκέδασα. και η μουσική απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Και εμένα μ’αρέσει να τα κάνω τα παραπάνω με μία δι-αφορά. Ο καλός dj - οργανοπαίχτης πολλαπλασιά-ζει *1000 την οξύτητα όλων αυτών των ερεθισμά-των που δέχομαι! Ίσως να γίνομαι γερομπισμπίκης με αυτό το θέμα και να μη μπορώ να χαλαρώσω αλλά that’s the way (uhoh, uhoh) i like it. Ζώντας στα Xανιά και έχοντας δει όλες τις μουσικές τους εκφάν-

σεις από psycedelic parties στο πολυτεχνείο έως ρε-μπέτικες βραδιές στη κα-τάληψη μπορώ να πω πως ευτυχώς στη πόλη μας οι djs αλλά και οι μουσικοί με τη πιο κλασσική έννοια που δε το βλέπουν σαν

μια προσοδοφόρα αγγαρεία και μόνο είναι σε ψηλό επίπεδο. Έτσι μπορώ και εγώ ο γέρο-περίεργος να ακούω να αναγνωρίζω την αξία τους να ικανοποι-ούμαι και να γράφω και 400 λέξεις γι’αυτό.Kαι αυτό είναι ακριβώς που μου ζήτησε να γράψω ο προτζέ-κτορας : κάτι καλό.Ε;

THOSE MENWILL BREAK YOUR BONER

Klaxons – Surfing the voidΤελικά τα κατάφεραν. Τα εκκεντρικά παιδιά από το Λονδίνο συμβιβάστηκαν με τους γιάπηδες της Poly-dor και κύκλοφορησαν (επιτέλους!) το δευτέρο άλμπουμ τους. Η «διαταγή» ήταν σαφής, κόφτε τους πειραματισμούς αλλιώς σας κόβουμε τον @#*&%$. Έτσι οι νικητές του Mercury Prize 2007 αναγκάστηκαν να αλλάξουν κατεύθυνση στο project τους. Το αποτέλεσμα μπορεί ίσως να μην είναι αυτό που ονειρευόταν, αρχικά, το συγκρότημα άλλα μόνο απογοητευτικό δεν είναι. Το συγκρότημα συνεχίζει την παράδοση που ξεκίνησε πριν 3 χρόνια, ανακατεύοντας synths, ηλεκτρικές κιθάρες και απόκοσμα φωνητικά, μόνο που αυτήν την φορά το κανουν σερφάροντας αριστοτεχνικά στο κενό. God bless the golden boys!!!

Brandon Flowers – FlamingoΟ τραγουδιστής των Killers μεγάλωσε, ξύρισε το μουστάκι (κρίμα), άφησε στα κρύα του λουτρού το συγκρότημα του για να δοκιμάσει, και αυτoς, τις σολο δυνατότητες του. Ο Μr Brandon-shide διατηρεί στο ντεμπούτο του, το μουσικό στυλ του Day and age, με λιγότερο glam ύφος όπως φαίνεται και από το πρώτο του video clip Crossfire (αντι για πούπουλα και γαλόνια έχει βασανιστήρια και ninja). Σε γενικές γραμμές το άλμπουμ θα μπορουσέ να είναι το επόμενο, όχι και το καλύτερο όμως, cd των Killers. Αυτό που ξεκαθαρίζει το Flamingo είναι πως οι μέρες των Hot fuss και Sam’s town έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

του

Jon

Maj

or

lphaDigital Video

Λεωνίδας Ι. ΣαγάνηςΚαβρός Αποκορώνου, 73200 Σούδα ταχ. Θυρίδα 33

κιν. 6945751669, 6948051678e-mail: sv9auc@yahoo.gr | site: www.alpha-video.gr

NOW PLAYING

8

Βλα

δίμηρ

ος Κ

υριακ

ίδης

{

χάριστα το λέω, στην ευμάρεια του κάθε ιδιώτη και στο τι θα απο-φασίσει αυτός ότι θέλει σαν κινηματογράφο. Άρα δεν υπάρχει ένας κοινός άξονας για να περπατήσουμε, να φτιάξουμε μια ελληνική βιομηχανία. Κατά τ’αλλα φτιάχνονται κάποιες ταινίες που φέρνουν τους θεατές μέσα στην αίθουσα.

Όπως;Safe Sex, τους έφερε όλους μέσα. Να πω για την δικιά μου; Straight Story, δεν έφερε όσους το Safe Sex, αλλά έφερε κόσμο στις αίθουσες, δηλαδή το εμπιστευτήκανε. Υπάρχουν και άλλες που φέρνουν.

Σχόλιο για τους μικρούς κινηματογραφιστές;Να φύγουν να πάνε σε άλλη χώρα διότι θα τους ξεχάσει και η μάνα τους στο τέλος. Ξέρω ανθρώπους που πήραν και βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και αυτή την στιγμή είναι στα αζήτη-τα. Δε δημιουργούν, δεν κάνουν τίποτα. Ιδίως ένα παλικάρι, τώρα δε θυμάμαι πως λεγόταν, το χω ξεχάσει κιόλας, έχουν περάσει γύρω στα 5 χρόνια, πούντος; Όταν μπήκε στο φεστιβάλ πήρε βρα-βεία πήρε, πήρε, πήρε, και πού είναι σήμερα; Αυτός που έκανε το Τσίου, δε θυμάμαι πως τον λένε, πούντος; Τον έχετε ακούσει που-θενά; που είναι; Αν έχεις έναν δημιουργό που βλέπεις ότι αξίζει, κάθε ένα-δυο χρόνια θα έπρεπε να κάνει καινούρια ταινία για να εξασκείται. Όλοι αυτοί να φύγουν να πάνε σε άλλη χώρα.

Ποια ήταν η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με την οποία έχετε συνεργαστεί;Ο Μίνως Βολανάκης όταν ήταν διευθυντής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και εκεί πραγματικά γνώρισα τι θα πει ιδιοφυ-ΐα. Ήταν από τους εναπομείναντες ιδιοφυείς έλληνες σκηνοθέτες. Όταν άνοιγε το στόμα του και μίλαγε συγκλονιζόσουν. Από τότε τέ-τοια φυσιογνωμία δεν έχω γνωρίσει στο ελληνικό θέατρο.

Σε ποια περίοδο;Αυτό ήταν το 1986 με ‘88.

Και κάποιες επιρροές είτε από έλληνες είτε από ξένους ηθο-ποιούς;Έχω μάθει πάρα πολλά από τον Άντονυ Χόπκινς. Έχω μάθει πάρα πολλά από τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, έχω μάθει από τον Μάλκοβιτς. Έχω μάθει πάρα πολλά από μεγάλους ερμηνευτές, δε θέλω να αναφερθώ σε έλληνες γιατί θα αδικήσω κάποιους.

Σκηνοθετικό ντεμπούτο πότε κάνατε;Σκηνοθετικό επί τις ουσίας, και όχι πειραματικό, ο Άμλετ ο Β’.

Και πότε ήταν αυτό;Το ‘98 και πήγε 2 χρονιές τότε με τον Άμλετ τον Β’.

Σήμερα μπορεί κανείς να κάνει κάτι καλό στην τηλεόραση; Θα θέλατε να κάνετε κάτι -εκτός ηθοποιίας- στην τηλεόραση;Στην τηλεόραση υπάρχουν οι εξαιρέσεις, έχουν γίνει και καλές δουλειές,βέβαια είναι σαν την μύγα μες το γάλα. Και όταν λέω κα-λές εννοώ οργανωμένες και υποστηριγμένες όπως πρέπει από την εκάστοτε παράγωγη. Εγώ επεχείρησα μια φορά να σκηνοθε-τήσω μια σειρά, άλλα όπως πολύ καλά ξέρετε στην τηλεόραση το μόνο που μετράει είναι ο διαφημιστής και τίποτε άλλο. Δεν έκα-νες νούμερα...Δε πα να έχεις την μεγαλύτερη σαχλαμάρα, αν κά-νεις νούμερα είσαι μια χαρά! Αν έχεις και το θαύμα της 7ης τέχνης και δε κάνει νούμερα, είσαι άχρηστος. Και εμείς δε κάναμε νού-μερα. Τόσο απλά.

Ποια σειρά;Το «Υπάρχουν Άντρες Και Άντρες». κόπηκε στο 7ο 6ο επεισόδιο πραξικοκοπηματικά από τον Άλφα, έτσι γιατί δεν έκανε νούμερα. Είναι η λογική του χασάπη. Πόσα κεφάλια έχω; Τόσα. Πόσα νο-σούν; Τόσα. Πάρτα.

Αγαπημένο ταξίδι; Το Λος Άντζελες, που θα ήθελα και να μείνω εκεί. Τεράστιες λεω-φόροι - απίστευτη ηρεμία. Πολύ αυτοκίνητο, αλλά δεν ακούς ούτε μια κόρνα. Τίποτα. Δεν έχεις άγχος που θα παρκάρεις. Το πληρώ-νεις το παρκάρισμα. Παντού πάρκινγκ. Το χαίρεται η ψυχή σου. Δε νοιάζεσαι «θα πάω εκεί θα το παρκάρω και θα φύγω, θα κάνω τις δουλείες μου». Πράσινο, σπίτια μονοκατοικίες -εκτός του Νταουν ταουν- όλα φροντισμένα καθαρά, ηρεμία, πάνω από όλα ηρεμία, αυτό που δεν έχουμε εδώ.

Τελευταία ταινία που σας εντυπωσίασε;Η Λευκή Κορδέλα. Είναι τσεχωφικής αντιλήψεως, απίστευτη ται-νία με ούτε καν μία μουσική υπόκρουση από πίσω. Τίποτα. Οι μο-ναδικοί ήχοι ήταν οι σιωπές. Απίστευτη ταινία.

Πρώτη σας επαφή με κινηματογράφο στο Summer Lovers το 1982 με Daryl Hannah και Peter Gallagher. Εμπειρίες;Τότε ήμουν 18,19 χρονώ. Από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες. Είχα τη χαρά να δουλέψω με αμερικάνικη παραγωγή. Φοβερή οργάνω-ση. Οι γνωστοί Αμερικάνοι . όλοι στην ώρα τους! Χωρίς προβλή-ματα και οι πληρωμές απίστευτες για την εποχή. Η Daryl Hannah αξιολάτρευτη. Με τον Peter Gallagher είμαστε ακόμα φίλοι, επι-κοινωνούμε λέμε τα νέα μας, τι κάνουμε. Υπέροχα είχα περάσει. Ήμουν 15 μέρες στην Σαντορίνη.

Είδατε διαφορές από ελληνικές παραγωγές στις οποίες μετέ-πειτα συμμετείχατε;Σαφώς, μια αμερικάνικη παραγωγή είναι πιο καλά οργανωμέ-νη, υπάρχει άφθονο χρήμα από πίσω. Υπάρχει ένα συνεργείο το οποίο είναι γύρω στα 40 άτομα και εργάζεται πίσω από τον ηθο-ποιό.

Πώς θα σχολιάζατε το σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο και τις διαφορές που έχει με τον παλιό;Ο ελληνικός κινηματογράφος εδώ και αρκετά χρόνια έχει κάνει ένα καινούριο ξεκίνημα, έχει κατορθώσει με συγκεκριμένες ται-νίες να φέρει τον κόσμο μέσα στις αίθουσες, να εμπιστευτούν την ελληνική ταινία, γιατί πριν από αρκετά χρόνια ο ελληνικός κινη-ματογράφος ασχολιόταν μόνο με το εικαστικό κομμάτι της ταινίας. Είχε ξεχάσει το έμψυχο υλικό, είχε ξεχάσει την απεύθυνση στον θεατή είχε γίνει λίγο πιο εστέτ.

Σε ποια περίοδο αναφέρεστε συγκεκριμένα;Τη δεκαετία του ‘80 ο κινηματογράφος είχε γίνει ο κινηματογρά-φος του δημιουργού. Επηρεασμένοι κυρίως από το γαλλικό ρεύ-μα οι δημιουργοί ήταν αυτοί που φαινόντουσαν. Είχαν μια θεματο-λογία αρκετά ψαγμένη όπως την αποκαλούμε, που ίσως δεν αφο-ρούσε και κανέναν. Βγήκαν κάποιες σημαντικές αλλά βγήκαν και πάρα πολλές μπαρούφες. Πάρα πολύ άσχετα πράγματα και ο κό-σμος είχε βαρεθεί τον ελληνικό κινηματογράφο, και τον κινηματο-γράφο του δημιουργού. Ζήτησε κάτι πιο απλό. Του το δώσαμε το πιο απλό και επέστρεψε στις αίθουσες. Δεν είναι απαραίτητα αυτό ο κινηματογράφος, αυτό που παρουσιάζουμε, αλλά γνώμη μου εί-ναι ότι πρέπει να στηρίξουμε την βιομηχανία του κινηματογράφου και όταν λέω βιομηχανία εννοώ να μην είμαστε βιοτεχνία. Βιομη-χανία σημαίνει ότι κάθε χρόνο σαν παραγωγή θα πρέπει να βγά-ζουμε 100 ταινίες για να ξεχωρίσουν οι 10, για να μπορέσουν να βρουν δουλειά οι δημιουργοί. Και να ξεχωρίσουμε τις ταινίες κατά είδος. Άλλο είναι η κωμωδία άλλο το κοινωνικό δράμα, άλλο το ψυχολογικό θρίλερ. Και να σταματήσουν οι κριτικοί να μας κρί-νουν γενικά. Πρέπει να μας κρίνουν κατά είδος. Αν δεν έχουμε μια παραγωγή 100 και βάλε ταινιών σε αυτήν τη χώρα, δεν πρό-κειται να γίνει αυτό και το κρίμα είναι, ότι το κράτος δεν ασχολεί-ται με τον ελληνικό κινηματογράφο. Δεν τον αφορά πως θα πά-ρει λεφτά ο κάθε δημιουργός για κάνει μια ταινία. Δεν τον αφορά! Υπάρχει ένα κέντρο κινηματογράφου που στηρίζει με κάποια λε-φτά, και όταν, και αν τα πάρεις, και με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση, και μεγάλη δυσκολία, και αυτό είναι. Και τίποτε άλλο. Από κει και πέρα οι ελαφρύνσεις που υπήρχαν για τους χορηγούς θα εκλεί-ψουν και αυτές. Δηλαδή δεν θα εκπίπτουν τα λεφτά τους από την εφορία και θα φορολογείται ο επιχορηγούμενος, δηλαδή η μεγα-λύτερη ανοησία που έχω ακούσει. Σα να λέμε στους ανθρώπους αυτούς, αυτούς που μας δίναν λεφτά να κάνουμε ταινίες, Κοίταξε σε παρακαλώ μη μου ξαναδώσεις λεφτά. Αυτή είναι η σαχλαμάρα η ελληνική. Με λίγα λόγια το κράτος δεν ασχολείται με τον πολιτι-σμό, δεν την ενδιαφέρει η βιομηχανία του κινηματογράφου. Είμα-στε στα χέρια του κάθε ιδιώτη, και δεν εννοώ την κακιά μοίρα, ευ-

Από το 1980 δουλεύει στο θέατρο και έχει συνεργαστεί με καταξιω-μένους σκηνοθέτες, θιασάρχες, θεατρικά σχήματα και θεατρικούς οργανισμούς. Σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στα εξής έργα: Άμλετ ο ‘Β, Μπίλλυ ο ψέυτης, Λυσ-σασμένη Γάτα, Φωλιά του Κού-κου, Φρανκενστάιν Ρεντίκολους, Χείλη Κλειστά. Στην τηλεόραση συμμετείχε στις εξής τηλεοπτικές σειρές: Βαρβαρότητες, Κίτρινος Φάκλεος, Φρουροί της Αχαϊας, Στο Φώς του Φεγγαριού, Υπέρο-χα Πλάσματα, Στο Φώς του Φεγ-γαριού, Αν υπήρχες θα σε Χώριζα κ.α. Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες: Κλοιός, Τα παιδιά της Χελιδόνας, Οργασμός της Αγελά-δας, Λουκουμάδες με μέλι, Safe-Sex, Νηsos ενώ μαζί με την Εφη Μουρίκη έγραψαν το σενάριο και σκηνοθέτησαν την ταινία Straight Story. Φέτος έχει επωμισθεί τον ρόλο τού “Caveman” στο θέατρο Κόρονετ και σε διάφορα Θέατρα ανα την ελλάδα.

Αύγουστος στα Χανιά. Το μέρος για να είσαι. Σε μία πόλη όπου Γίνονται Πράγματα, συναντήσαμε το Βλα-

δίμηρο Κυριακίδη τη μέρα της παράστασής του, Caveman στην Α.Τάφρο. Εμφανίστηκε λιτός, απέριτ-

τος, ανατρεπτικός, βενζινάκατος.

του Γεώργιου Καραλάκη

Αρρώστια!

{

9

Αγαπημένος σκηνοθέτης και αγαπημένη ταινία.Σκηνοθέτη μμμ.. να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω.. Μπέρ-γκμαν. Συνδυάζει τα πάντα. Φιλοσοφία, τεχνική, άποψη, εκπαίδευση ηθοποιών. Είναι αξεπέραστος ο Μπέργκμαν. Επειδή είμαι φαν του Χόπκινς, τα Απομεινάρια Μιας Μέρας. Με εντυπωσίασε πιο πολύ από ό,τι έκανε στη Σιωπή Των Αμνών.

Επόμενα σχέδια;Συνεχίζουμε με Κέιβμαν, και στο θέατρο του Αρμένη, το Κε-κλεισμένων Των Θυρών, του Σαρτρ, μαζί με την γυναίκα μου και την Κατερίνα Παπουτσάκη, ΔευτερόΤριτα εκεί, Τετάρτη με Κυριακή στο Χορν, δηλαδή επτά μέρες την βδομάδα. Επίσης υπάρχει και ταινία που λέγεται το Έταιρον Ήμισυ, κωμωδία είναι και αυτό.

Αγαπημένος ρόλος που έχετε παίξει;Εξελίσσεται να γίνει ο Κέιβμαν. Ναι γιατί όσο περπατάς την παράσταση τόσο καλύτερα γίνεται. Είναι εφαρμογή πολλών τεχνικών μαζί. Αρκετά δύσκολη παράσταση. Αλλά πολύ γο-ητευτική.

Ονειρεμένος ρόλος;Αυτό που ονειρεύονται όλοι οι ηθοποιοί. Άμλετ. Αλλά δεν πρόκειται να το παίξω. Πολύ δύσκολος ρόλος. Έξαλλου μετά τον Β’ δε μπορώ να το βγω να κάνω τον κανονικό. Με τον παραμικρό παρατονισμό θα φύγει όλο το θέατρο!

Είστε καθηγητής ηθοποιίας στον Ίασμο. Τι συμβουλές δί-νετε στους μαθητές; -εκτός από το να φύγουν από την χώρα- Οι συμβουλές που τους δίνω είναι ότι θα πρέπει να ξεκα-θαρίσουν τι θέλουν από αυτήν τη δουλειά και να το κάνουν πολύ νωρίς γιατί αυτή η δουλειά δεν αστειεύται. Είναι πολύ δύσκολη. Θέλει απίστευτη αφοσίωση, πειθαρχία και πάνω από όλα ώρες ατελείωτες μελέτης. Απλά επιβάλλεται να εί-ναι αφοσιωμένοι σε αυτήν την δουλειά. Στο περίπου δε γίνε-ται για να δούνε αποτελέσματα, γιατί πραγματικά όταν είσαι αποφασισμένος ότι από αυτό θα ζήσεις, τότε μόνο αποδίδει, αλλιώς σαν χόμπι δε γίνεται.

Ποιες είναι οι δυσκολίες του επαγγέλματος για έναν νέο ηθοποιό;, -πέρα από τις οικονομικές- Πάμπολλες, από το να περιγράψω την καθημερινότητα και αυτό που ζούμε και τις διαπροσωπικές σχέσεις με αν-θρώπους καλύτερα να σου πω τις μεγαλύτερες δυσκολί-ες που είναι η έρευνα. Όταν χρειάζεσαι τουλάχιστον 5 ώρες την μέρα γραφείο για να καταλάβεις τι είναι αυτή η δουλειά, να μπορείς να λύσεις τα εκφραστικά σου μέσα, να αποκτή-σεις τις γνώσεις που χρειάζεσαι για να διευρυνθεί η αντίλη-ψη σου. Όταν θα πρέπει να ξέρεις κοινωνιολογία ,ψυχολο-γία, να ξέρεις χιλιάδες πράματα για να μπορείς να καταλή-ξεις στο πως θα παίξεις. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι και το άλλο αφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ανθρώ-πους που θα σου βάλουν τρικλοποδιές. Αυτό γίνεται παντού. Προσωπικά δε με έχει απασχολήσει ποτέ αυτό το κομμάτι γιατί με ενδιέφερε πάρα πολύ το άλλο κομμάτι. Τώρα αν με ρωτήσεις αν βρήκα δυσκολίες, ξέρεις τι θα σου απαντήσω, μάλλον δε ξέρω και γω. Αλλά δουλεύω ανελλιπώς από το 80 μέχρι σήμερα, δεν έχω σταματήσει ούτε μια σεζόν. Κοι-τούσα μόνο την δουλειά μου, τον στόχο μου.

Υπήρχαν ποτέ δύσκολες στιγμές που να σκεφτόσουν να παρατήσεις την ηθοποιία ;Ποτέ. Δεν υπήρχαν αυτά για μένα. Από τη στιγμή που ξεκί-νησα ήταν σαν να είναι το σπίτι μου. Δε ξέρω τι άλλο μπο-ρώ να κάνω.

Θεωρείς ότι υπάρχουν ηθοποιοί αδικημένοι από την επο-χή τους; Ξέχωρα από τις επιλογές τους. Δηλαδή από επο-χές που, για παράδειγμα, απλά δε γινόντουσαν καλές ται-νίες. Κάναν κάποιες ταινίες αλλά δεν ήταν καλές και μετά δεν τους επιλέγουν;Πρώτα από όλα υπάρχουν ηθοποιοί ναι που δεν εκφράζουν την εποχή που ζουν, και παλιότερα και τώρα. Από την στιγμή που μπήκε η ιδιωτική τηλεόραση σακάτεψε τα πάντα και το θέμα ερμηνείας ξεχάστηκε. Στην ιδιωτική τηλεόραση μπή-καν αυτοί που ήταν στην βιντεοκασέτα. Όταν έπεσε ο τζίρος στην βιντεοκασέτα, μπήκαν στην ιδιωτική τηλεόραση για να κάνουν εκεί μεγάλο τζίρο. Ξεχνώντας πάντα τι θα πει ποιό-τητα, τι θα πει οργάνωση μιας παράγωγης. Μπήκαν πολλά υποσχόμενοι άνθρωποι που μπορούν να υποσχεθούν πάρα

πολλά πράγματα χωρίς στην ουσία να μπορούν να πραγμα-τοποιήσουν τίποτα! Ήταν όλα ατάκτως ερημένα, στην τύχη και όπου μας βγάλει. Είναι η λογική του Έλληνα που φωνά-ζει γιούρια και όπου μας βγάλει. Σε αυτές τις εποχές υπήρ-χαν κάποιοι άνθρωποι που είχαν κάποιες αξίες, είχαν κά-ποια στάνταρς και είχαν μάθει να δουλεύουν στο θέατρο, δε χωρούσαν σε αυτά τα κανάλια, γιατί η διαδρομή τους ήταν διαφορετική. Και αυτοί οι άνθρωποι δε βρήκαν δουλειές στις τηλεοράσεις,στις ταινίες, γιατί η γλώσσα της τηλεόρα-σης μεταφέρθηκε στην ταινία, και άρχισε η λογική του μάρ-κετινγκ που λέει πουλάς - δεν πουλάς. Και κάποιοι άνθρω-ποι δε μπόρεσαν να αποδώσουν. Αυτό είναι το ένα κομμά-τι. Το δεύτερο είναι προσωπικών επιλογών. Εκεί πλέον είναι αυτοί οι άνθρωποι που χαίρομαι. Όταν έχεις κάνει προσω-πική επιλογή να μην ανταποκρίνεσαι σ’αυτό που σου ζητάει η αγορά, το “πουλάς – πουλάω”, πιστεύω ότι μπορείς να δια-σωθείς. Γιατί από τα όχι που λέμε χτίζεται μια καριέρα.

Έχει γίνει το θέατρο ελιτίστικο; Φταίει η “κρίση”...; Η κρίση έχει επηρεάσει τους πάντες, όχι μόνο το θέατρο. Λο-γικό είναι γιατί από κει που ο θεατής μπορούσε να δει 10 πα-ραστάσεις τώρα βλέπει μόνο μία, άρα επιλέγει πλέον που θα πάει, τι θα δει. Σαφώς έχει επηρεάσει, αλλά από την άλλη εμείς είμαστε και η αντιβίωση. Το θέατρο είναι η αντιβίω-ση. Γενικά πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να αντιτάξει πράγμα-τα σε αυτό το χάος, το χρηματιστηριακό που ζούμε. Απλά οι διανοούμενοι έχουν κλειστεί στο καβούκι τους και δεν μπο-ρούν να είναι ο αντίποδας στην αθλιότητα του χρηματιστηρί-ου. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και όχι μόνο εδώ, αλλά και σε όλη την ευρώπη. Τα ρεύματα τα φιλοσοφικά των δι-ανοούμενων του Παρισιού που ήταν πριν από 2 δεκαετίες έχουν εκλείψει. Οι διανοούμενοι είναι αυτοί που έχουν πάει σπίτια τους.

Ενδιαφέροντα εκτός θεάτρου;Το διάβασμα.

Αγαπημένος συγγραφέας;Ντοστογιέφσκι. Ο συγγραφέας των συγγραφέων. Ο Φρόιντ είπε ο Ντοστογιέφσκι είναι ο πατέρας της ψυχανάλυσης προ-τού βγει η ψυχανάλυση. Ο Σάρτρ είπε ότι ο Ντοστογιέφσκι εί-ναι πατέρας του Υπαρξισμού.

Προτιμάτε σκύλους ή γάτες;Να τρώω; Εεε.. νομίζω σκύλους. Ναι, μάλλον σκύλους.

Πόρσε η Φεράρι;Τίποτα απ’ τα δύο.

Ρήγας – Αποστόλου, ή Ρέππας – Παπαθανασίου;Θα αδικήσω.

Γυαλιά κοκκάλινα η με σκελετό;Κοκκάλινα.

Έχετε συνεργαστεί με την Μυρτώ Αλικάκη στα υπέροχα πλάσματα. Πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο μαλλί που έχει κάνει ποτέ; Και αν ναι, είναι ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση; Όχι, δε μου άρεσε το μαλλί που είχε. Δε μου άρεσε και της το είχα πεί και τότε ότι δε μου άρεσε το μαλλί της. Ήταν λίγο...Ντάξει, αλλά για το ρόλο της μια χαρά ήταν.

Η τελευταία ερώτηση αφορά στις Βαρβαρότητες. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμάς μας έχουν σημαδέψει. Θα ήθε-λα να ρωτήσω αν έχουν επηρεάσει, αν έχουν χαράξει κά-ποια πορεία, και μήπως το Caveman συνδέεται, υποσυ-νείδητα ίσως, με τις Βαρβαρότητες...;Με το Χάρη;

Με το Χάρη, ναι. Μμμ..όχι δε θα το λεγα. Οι Βαρβαρότητες άνοιξαν τις πόρτες για να δουλέψω στο θέατρο. Ήταν ένα έξυπνο σενάριο, ήταν ωραία συγκατοίκηση, για την εποχή του πάρα πολύ πρω-τότυπο, αλλά αυτό. Από κει και πέρα δεν έπαυε να κινείται στους ρυθμούς της τηλεόρασης. Συμπαθέστατο σίριαλ, όταν το βλέπω σήμερα υπάρχουν στιγμές που με κάνουν και χαί-ρομαι και στιγμές που σκέφτομαι ότι αυτό θα πρέπει να το κάνω αλλιώς. Το σημαντικό για μένα τότε ήταν ότι ενώ η πρόταση τους ήταν να είμαι με χτένισμα μο’ι’κάνας σε όλη τη σειρά, εγώ τους αντέταξα να έχω διαφορετικό μαλλί σε κάθε επεισόδιο. Το είπα και έγινε, αλλά μετά το μετάνιωσα, γιατί

αυτό σήμαινε ότι 3 φορές την μέρα είχα λούσιμο και να φτιά-ξω το επόμενο, επειδή γυρνάγαμε γκρουπαριστά, δλδ γυρ-νάγαμε σκηνές από διάφορα επεισόδια την ίδια μέρα, οπό-τε μόλις τελείωνε η σκηνή του ενός επεισοδίου λουζόμουν και έφτιαχνα άλλο μαλλί για το άλλο επεισόδιο. Ήταν μια ώρα δουλειά τουλάχιστον για να γίνει... Αλλά δε βαριέσαι.

Σας ευχαριστούμε πολύ.Και ‘γω.

Πάτε προς τα έξω;Ναι. Πάμε μαζί.

Νομίζω σκύλους... Ναι, μάλλον σκύλους.

‘‘‘‘

10

της Μελίνας Λασηθιωτάκη16o ΔΙΕΘΝΕΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΑΘΗΝΩΝ

α κόκκινα χαλιά στρώνονται και πάλι, τα φώτα σβήνουν και οι οθόνες των τεσσά-ρων αιθουσών στο κέντρο της Αθήνας θα αρχίσουν να προβάλλουν επιλεγμένες πα-ραγωγές της κινηματογραφικής βιομη-χανίας για το δύσκολο χειμώνα που έρ-χεται. Το 16ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου

της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, ξεκινά για ακόμη μια φο-ρά,μέσα στον πυρετό της οικονομικής κρίσης και της κοι-νωνικής παρακμής, πιστεύοντας ότι ο κινηματογράφος πα-ραμένει η κατ’ εξοχήν αισιόδοξη τέχνη. Το φετινό φεστιβάλ, προς τύχην του αθηνόκοσμου, παρουσιάζει ιδιαίτερη θεμα-τολογία και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες από τα βάθη της σκοτεινής Ευρώπης.με να βλέπουμε στα αθηναϊκά κλαμπ με πολύ μικρή ή ελεύθερη είσοδο».

Olivier Smolders: Παρεξηγημένη ιδιοφυΐα του Βελγικού arthouse κινηματογράφου, γεννημένος στο Κονγκό, πα-ρουσιάζει μια σειρά από δουλειές, ευφάνταστη και αντικεί-μενο επιρροής δημιουργών μεγάλου βεληνεκούς όπως Ingmar Bergman μέχρι και David Lynch. Πνιγμένος σε ένα παράλληλο σύμπαν σουρεαλισμού αλά Bunuel, πολυπλο-κότητας αλά Lynch και εικονοπλασίας αλά Terry Gilliam, θα ξεδιπλώσει μια σειρά από 8 μικρού μήκους ταινίες, προ-κειμένου να μας μυήσει στην ιδιαιτερότητα της κινηματο-γραφικής του γλώσσας. Μια μικρή που ξεχωρίζει ανάμεσα σ’αυτές, το «Philosophy in the Boudoir», όπου ο Σμολντέρ δανείζεται ατάκες από τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ και τις προ-σαρμόζει σε εντελώς διαφορετικές ιστορίες, σε μια προ-σπάθεια κριτικής στην ελευθεριακή φιλοσοφία και λεκτική διαστροφή του Ντε Σαντ.

Στα πλαίσια της γαλλεβούζικης νοοτροπίας, η διάσημη, Γαλ-λική εταιρία παραγωγής, Autour de Minuit, παρουσιάζει κάποια από τα πιο διάσημα αλλά και ορισμένα από τα πιο underground καλλιτεχνικά της επιτεύγματα σε ένα αφιέρω-μα που θα συζητηθεί. Η Autour de Minuit, εταιρία παραγω-γής με κέντρο το Παρίσι, παράγει projects με ιδιαίτερο σχε-διασμό που διαθέτουν παράλληλα ένα πρωτοπόρο θεωρη-τικό υπόβαθρο. Η εταιρία αυτή, αποσκοπεί στον εμπλουτι-σμό του κινηματογραφικού χώρου με ανεφάρμοστες ιδέες και γραφιστικές τεχνικές οι οποίες σκοπεύουν να προσδιο-ρίσουν εκ νέου την οπτική τέχνη στη μεγάλη οθόνη.

Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, θα προβληθούν 13 μικρού μήκους Γαλλικές παραγωγές, όλες με την υπογραφή της Autour de Minuit. Το «Logorama»,που ξεχωρίζει ανάμεσα

σε αυτές, παρουσιάζει ένα κόσμο φτιαγμένο από λο-γότυπα και ανάγκες marketing, προσεγγίζοντας αλ-ληγορικά το θέμα της καταναλωτικής κοινωνίας. ‘Ενα γραφιστικό όργιο που τιμήθηκε με Όσκαρ για τον ξε-χωριστό τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε την κοι-νωνική σάτιρα.

Σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ του Λοκάρ-νο και την Γαλλική ταινιοθήκη, οργανώνεται παράλλη-λα κι ένα τιμητικό αφιέρωμα στον σκηνοθέτη Έρνστ Λιούμπιτς, ο οποίος μένει στην ιστορία ως ο μάστο-ρας της ιδιοφυούς κωμικοτραγωδίας. Τα εγχειρήμα-τά του συνδυάζουν την κινηματογραφική κομψότητα με το λουσάτο χιούμορ, ενώ οι μεγαλύτεροι ηθοποι-οί της εποχής (Τζέιμς Στιούαρτ, Γκρέτα Γκάρμπο, Μάρ-λεν Ντίντριχ, Γκάρι Κούπερ, Μορίς Σεβαλιέ κ.ά.) έχουν συνεργαστεί μαζί του σε κλασικές ταινίες που επηρέ-ασαν μιλιούνια σκηνοθέτες σε όλο τον κόσμο και συ-χνά ξαναγυρίστηκαν (σε επίσημα ή ανεπίσημα ριμέ-ικ). αλλά και ορισμένα από τα πιο underground καλλι-τεχνικά της επιτεύγματα σε ένα αφιέρωμα που θα συ-ζητηθεί. Η Autour de Minuit, εταιρία παραγωγής με κέντρο το Παρίσι, παράγει projects με ιδιαίτερο σχεδι-ασμό που διαθέτουν παράλληλα ένα πρωτοπόρο θε-ωρητικό υπόβαθρο. Η εταιρία αυτή, αποσκοπεί στον εμπλουτισμό του κινηματογραφικού χώρου με ανε-φάρμοστες ιδέες και γραφιστικές τεχνικές οι οποίες

σκοπεύουν να προσδιορίσουν εκ νέου την οπτική τέ-χνη στη μεγάλη οθόνη.

PLUS: Και φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά θα απο-νεμηθούν βραβεία στον Καλύτερο Πρωτοεμφανιζό-μενο Σκηνοθέτη και τους Καλύτερους Πρωτοεμφα-νιζόμενους Ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογρα-φικού περίγυρου. Η διοργάνωση εξασφαλίζει, μετα-ξύ άλλων, τη νέα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπου-λου «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας»,( ανατρεπτική κο-μεντί που επιχειρεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπου-με τη λατρεμένη πρωτεύουσα), η οποία θα προβληθεί το τελευταίο Σάββατο του Φεστιβάλ (25/9) στην βραδιά του ελληνικού σινεμά. Πρεμιέρα θα κάνει επίσης στο Φεστιβάλ και η τελευταία ταινία του Άγγελου Φραντζή «Μέσα στο Δάσος» (σκηνοθέτη της ταινίας «Το όνει-ρο του σκύλου»), η οποία γυρίστηκε με μια ψηφιακή φωτογραφική κάμερα και αποτυπώνει ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο, με σκηνές σεξ και βίας, σίγουρες προς συζήτηση.

PLUS PLUS: Διατηρείται η τιμή του εισιτηρίου στα 6 ευρώ και συνεχίζονται οι πρωινές προβολές, οι οποί-ες θα είναι ανοιχτές στο κοινό με εισιτήριο αξίας 4 ευρώ.

Τρέξε λαέ!

ΤΠανόραμα: ταινίες της παγκόσμιας κινηματογραφικής φεστιβαλικής σοδειάςΜετά τα Μεσάνυχτα: ταινίες που σπέρνουν ανατριχίλα.Πρεμιέρες: ταινίες της επόμενης κινηματογραφικής σεζόν που όποιος προλάβει τον κύριο είδε.Σινεμά στα Όρια: ταινίες για τους φυσιοδίφεις.Ντοκιμαντέρ: ταινίες με αποκαλυπτικές ματιές.Μικρές Ιστορίες: για μία ακόμη κινηματογραφική εμπειρία

ΘΕΜ

ΑΤΟ

ΛΟ

ΓΙΑ:

11

ΟΥΪ

ΛΙΑ

Μ Μ

ΠΑΡΟ

ΟΫΖ

-«ΓΥ

ΜΝ

Ο Γ

ΕΥΜ

Α» της Μαρίας Βαπορίδη

κείνη η παγωμένη στιγμή που σταματάς για να κοιτάξεις τι βρίσκε-ται στην άκρη του πιρουνιού σου.«Μπορώ να νιώσω τους μπελά-δες να ζυγώνουν, τους νιώθω εκεί έξω να ετοιμάζουν τις κινήσεις τους, να βάζουν για χαφιέδες διαβολικά κουκλάκια του βουντού, παθιάρικα να μουρμουράνε τα ξόρκια τους πάνω από το κουταλάκι και το σταγονόμετρο που τα φουντάρω στο σταθμό της Ουάσινγκτον

Σκουέρ, σαλτάρω πάνω από τη μπάρα και δυο επίπεδα σιδερένιες σκάλες προς τα κάτω, στο τσακ προλαβαίνω τον Α, το τρένο για τις πάνω μεριές της πόλης…» Ο Ουίλιαμ Μπάροουζ γεννιέται το 1914, στο Σαιντ Λούις του Μισούρι από μεγα-λοαστική οικογένεια. Από μικρός αδιαφορεί για τα ομαδικά παιδικά παιχνίδια και τα αθλήματα, διασκεδάζει παίζοντας σκάκι και διαβάζοντας. Αργότερα, σπου-δάζει φιλολογία στο Χάρβαρντ, ιατρική στη Βιέννη και παρακολουθεί μαθήμα-τα εθνολογίας και αρχαιολογίας. Αλλά κυρίως ταξιδεύει. Νέα Ορλεάνη, Μεξικό, Παρίσι, Ταγγέρη, Κολομβία και αλλού. Στο Μεξικό στήνει ένα ποτήρι στο κεφάλι της γυναίκας του και παριστάνοντας τον Γουλιέλμο Τέλλο πυροβολεί. Μόνο που δυστυχώς η σφαίρα δεν βρίσκει ποτέ το ποτήρι. Ο Μπάρουζ ταλαιπωρείται σε φυλακές και ψυχιατρία και τελικά απελάσσεται. Και γράφει. Μέσα από περιπέτειες με την ηρωίνη και άλλες ουσίες, όπως ο πρωταγωνιστής του «Γυμνού Γεύματος», λειτουργεί σαν «όργανο κατα-γραφής», καταστάσεων, εμπειριών, συναισθημάτων, πραγματικότητας και ονεί-ρων. Μαζί με τους Κέρουακ και Γκίνσμπεργκ αποτελούν την τριάδα των κλασι-κών της μπίτ λογοτεχνίας. Η μορφή του επηρεάζει όλους τους μεγάλους καλλι-τέχνες της εποχής, από τους Beatles και τον Iggy Pop, ως τον Τίμοθι Λήρυ και τον Φίλιπ Γκλας. Το 1954 ο Ουίλιαμ Μπάροουζ ξεκινά να γράφει ένα προσχέδιο με τίτλο «Interzone». Βρίσκεται στην Ταγγέρη, σε άθλια κατάσταση. «Χρειάζομαι την ηρω-ίνη για να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι το πρωί, για να ξυριστώ και να φάω πρωινό. Τη χρειάζομαι για να μείνω ζωντανός» θα γράψει κάπου ο ίδιος. Τρία χρόνια αργότε-ρα, μετά από την εισαγωγή του σε κλινική αποτοξίνωσης του Λονδίνου, επιστρέ-φει στην Ταγγέρη και, μαζί με τους Κέρουακ και Γκίνσμπεργκ, προσπαθεί να βά-λει τάξη στο χαοτικό και αταξινόμητο υλικό. Το βιβλίο που προκύπτει, βαφτίζεται «Γυμνό Γεύμα» και δημοσιεύεται το 1959 στο Παρίσι και το 1962 στην Αμερική. Έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς νοσηρό, ιδιοφυές, ωμό, ανατρεπτι-κό, διαχρονικό, καταιγιστικό, σοκαριστικό. Ανεξαρτήτως προσωπικών κρίσεων όμως, η πραγματικότητα είναι πως το «Γυμνό γεύμα» αποτελεί ένα από τα σημα-ντικότερα έργα της αμερικανικής και, γιατί όχι, της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Όχι μόνο επειδή η περίφημη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Μασαχουσέ-της που επέτρεψε την επανακυκλοφορία του, τρία χρόνια μετά την απαγόρευση της και τη σύλληψη των εκδοτών εξαιτίας του άσεμνου περιεχόμενού του, απο-τελεί την αρχή της άρσης της λογοκρισίας στις ΗΠΑ στον τομέα της λογοτεχνί-ας αλλά κυρίως για την βάναυση αμεσότητά του. Για τον τρόπο που σοκάρει και αφυπνίζει τον αναγνώστη ακόμα και σήμερα με τη δύναμη της γραφής και τον καταιγιστικό ρυθμό του. Με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του, ο πρωταγωνιστή Ουίλιαμ Λι τα-ξιδεύει από τη Νέα Υόρκη, στο Μεξικό και τελικά στην Interzone και παράλληλα βουτά στην τρομακτική κόλαση της ίδιας του της συνείδησης. Σε πρώτη ανάλυση σουρεαλιστικό, μέσα από τους σκοτεινούς του τόπους το «Γυμνό Γεύμα» σερβί-ρει μια ωμή, απογυμνωμένη εκδοχή της πραγματικότητας. Με αφορμή τη σχέση του πρεζάκια με τον έμπορο, καταγγέλλει τα απανταχού συστήματα ελέγχου και τις σχέσεις εξάρτησης που όλοι μας έχουμε με αυτά. Με φόντο την Αμερική του ψυχρού πολέμου, του συντηρητισμού και της διαφθοράς, αλλά και τη φανταστι-κή Interzone, εξαπολύει επίθεση στα στερεότυπα και εκθέτει τις φρικτές συνθή-κες ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Αναγκάζει τον αναγνώστη να παρακολου-θεί σκηνές σκληρού ομοφυλοφιλικού σεξ, βίας και αυτοκαταστροφής και, πάντα με ένα μαύρο χιούμορ που αγγίζει τα όρια του σαδισμού, παρουσιάζει τις αν-θρώπινες εξαρτήσεις όπως ακριβώς είναι ― γυμνές, καταστροφικές και απο-κρουστικές.

Καλωσορίσατε στον άγριο, ζοφερό κόσμο του Ουίλιαμ Λι.

E

The BOOKSτα βιβλία

12

Kαι εγένετω gadget. Αλλιώς και «gizmo». Αγγλιστί υπάρχει σαν λέξη. Ελληνιστί;Όποιος την βρεί έχει δώρο...Καινοτομία, ίσως; Μμμμ...θα μπορούσε αλλά περισ-σότερο αποδίδει τη λέξη «novelty».Τεχνολογικό κατασκεύασμα; Μπλιάχχχχχ!!!Έξυπνες συσκευές; Υπάρχουν και πιο έξυπνες από αυ-τές. Πιστέψτε με....Ίσως η περιφραστική απόδοση του αγγλικού «stuff you don’t need but you really (really!) want» δηλα-δή «πράγματα που δεν χρειάζεσαι αλλά πραγματι-κά (πραγματικά!) τα επιθυμείς» είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.Από που μας ήρθαν, λοιπόν, αυτά τα gadget;Σύμφωνα με το μύθο (την Wikipedia δηλαδή) υπάρ-χουν πολλές εκδοχές για τη λέξη «gadget». Μια εξ’αυ-τών αφορά την μάλλον ανεκδοτολογική εκδοχή που σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης πρωτοπαρου-σιάζεται τον 19ο αιώνα και αφορά ένα τεχνολογικό κατασκεύασμα που κανείς δεν μπορούσε να θυμη-θεί πως το λένε, όταν στα 1866 το συγκεκριμένο κα-τασκεύασμα αναφέρεται στο βιβλίο του περιώνυμου κ.Ρόμπερτ Μπράουν με τον εντυπωσιακό -σε μά-

κρος-τίτλο «Spunyarn and Spindrift, A sailor boy’s log of a voyage out and home in a China tea-clipper» (που κανείς δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρεται για τη μετάφρα-ση του...).Η δεύτερη -και ομολογουμένως πιο συναρπαστική- εκδοχή της λέξης «gadget» είναι ότι προέρχεται από τα ονόματα των Γάλλων Gaget και Gautier οι οποίοι θα μας ήταν εντελώς άγνωστοι αν δεν ήταν οι κατασκευ-αστές του Αγάλματος της Ελευθερίας. Οι Γάλλοι, λοιπόν, μαζί με το μεγάλο έφτιαξαν κι ένα μικρό άγαλμα που το ονόμασαν «gadget».Πώς, όμως, λένε κάποιοι, όταν η λέξη είναι προγενέ-στερη του Αγάλματος, καθώς χρησιμοποιείται από ναυ-τικούς για μικροεργαλεία του καραβιού που δεν ξέ-ρουν την ονομασία τους (...πιάσ’ το πως-το-λένε...);Ή όπως λένε κάποιοι άλλοι προέρχεται από τη γαλλική λέξη «gachette» αναφερόμενοι σε ένα μηχανικό κομ-

μάτι της μουσκέτας;Α! Και να μην το ξεχάσω...«Τhe gadget» ήταν η ονομασία της πρώτης ατομικής βόμβας όταν αυτή δοκιμάστηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανικό στρατό σε τοποθεσία του Νέου Μεξικό στις 16 Ιουλίου 1945 στα πλαίσια του σχεδίου Trinity. Λί-γες ημέρες αργότερα (9 Αυγούστου) το ίδιο κατασκεύ-ασμα με άλλη ονομασία (Fat Man) άλλαξε για πάντα το ρου της Παγκόσμιας Ιστορίας και κυρίως τις ζωές εκα-τοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο Ναγκασάκι.... Σήμερα, σύμφωνα με το βιβλίο του 1965 «The Great Gizmo» του Αμερικανού Reyner Banham, η λέξη ση-μαίνει το εργαλείο εκείνο που διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερες τεχνολογικές γνώσεις...

gadgetη αγνωστη λεξη που την εμαθαν ολοι

κι όμως κανείς δε μπορεί να τη μεταφράσει

Κτιστάκη 15, Χανιάτηλ.: 28210 45527

1. ΨΥΓΙΑΚΙ USB Η μπύρα πάντα κρύα και ο μπακλα-βάς γωνία...

2. ΧΕΡΑΚΙ ΦΑΓΟΥΡΑΣ Ξύσ’ τα... διακριτικά. Εργαλείο από την εποχή των Λουδοβίκων!

3. ANTIKAΠΝΙΣΤΙΚΟ ΤΑΣΑΚΙ Για όλους εσάς που θυ-μάστε τους γονείς σας να σας φωνάζουν «Δημη-τράκη, μην τολμήσεις να καπνίσεις!» Ήρθε τώρα η φωνή της συνείδησης σας! Το Βήχον Τασάκιον. Μόλις βάλεις τσιγάρο πάνω του, σας γυρνά μερι-κά χρόνια πίσω...

4. ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΝΕΡΟΥ Για φανατικούς οικολόγους. Λειτουργεί με μπαταρία νερού (νερό της βρύσης

δηλαδή) και έχει και ξυπνητήρι. Ουάου!!!5. STRESS CHEST Αντιστρές. Αιώνες τώρα. Αν χρεια-

στείς τα συγκεκριμένα, μάλλον θα πρέπει να ανα-ρωτηθείς... «μα τόσο άσχημος είμαι ο μαλάκας...;»

6. ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΑΝΟΙΧΤΗΡΙ Γι’ αυτούς που πραγμα-τικά βαριούνται -ή ...βιάζονται,you know what I mean…- να ανοίγουν το μπουκάλι...

7. ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ WIKI MP3 Να ξυπνάς το πρωί υπό τον ήχο των Groove Armada ή των System of a down

ή τέλος πάντων ακόμα και με κλαρίνα. Βάζεις ότι γουστάρεις. Και σε mp3. Όχι, παίζουμε...

8. ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ Χοντρά μάλλον δύσκολα παίζουνε.Τα ψιλά σου μετρά το συγκεκριμένο και δεν κάνει -σχεδόν ποτέ- λάθος. Δυστυχώς...

9. HANGOVER MUG Για μεγάλα hangover. Πολύ με-γάλα. Τόσο μεγάλα που η κούπα είναι 30 πόντους!

10. WC GOLF Αν βαρεθήκατε την εφημερίδα. Αν το περιοδικό είναι παλιό και δεν έχετε γκαφρά για καινούργιο. Αν σε όλη τη ζωή σας επιθυμούσατε τη χλίδα. Ήρθε η ώρα για γκολφ.(μετά μυρίζει λίγο αλλά μη δώσετε σημασία.Μάλλον θα είναι τα βοο-ειδή του διπλανού λειβαδιού..)

1

6

2

7

3

8

4

9

5

10

τα προϊόντα προμηθευτήκαμε από:

13

οιπόν έχω βαρεθεί να ακούω τον κάθε άσχετο να μιλάει για μπάλα. Μάθαμε όλοι ξαφνικά. Όλο το καλοκαίρι είχα την κωλοζέστη και είχα και είχα και τους spamιάδες να λένε «έγραψε η εφημερίδα ότι θα πάρουμε τον forlan (ή κάποιον τέτοιο), λες;». Εσύ τι λες ρε δράκουλα. Αν είναι δυνατόν όλοι σας. Από την άλλη δεν θα μπω καν στην διαδικασία να

σχολιάσω τις μεταγραφές που έγιναν καθώς υποστηρίζω την άπο-ψη ότι «θα δείξει στην πορεία...» Ρε παιδιά όμως τι τα θέλετε όλα αυτά τα ονόματα; Όταν βλέπεις πως παίχτες σαν τον Πάντο και τον Γεωργέα (τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία) μπορούν να κρατά-νε μια πλευρά μόνοι τους. Μια φίλη μου λέει πως μάγκας είσαι αν μπορέσεις να χέσεις χωρίς να κατουρήσεις. Αν και δεν υπάρχει κά-ποιο ρεπορτάζ για το τι κάνουν οι προαναφερθέντες με το συγκεκρι-μένο θέμα, πιστεύω ότι είναι στα αλήθεια μάγκες. Μία άξια συνέχεια της μορφής του Ελληνικού ποδοσφαίρου όπως ο Βάιος Καραγιάν-νης. Μουντιαλικός παίχτης με θητεία στην ΑΕΚ και την Αναγέννηση Καρδίτσας (Α.Σ.Α. 3 και στην Αυστραλία). Τέτοιους παίχτες θέλουμε και όχι μπαλαρίνες και ψωνάρες που αλλάζουν ομάδα ανάλογα με το σε ποια πόλη τραγουδάει ο Βέρτης. Να σημειωθεί πως το παρα-πάνω δεν ήταν μπηχτή προς τον Μίκαελ Ζεβλάκοου. Κατά το Ελέ-νεθ Βλαχάκοου. Όσον αφορά το μπάσκετμποουλ (η άριστη προφορά έμει-νε από τα παραπάνω ονόματα). Χούλιγκανς ή απλοί φίλαθλοι, ειρη-νιστές ή φιλοπόλεμοι, είτε ψύχραιμοι είτε ευέξαπτοι, όλοι, μα ΟΛΟΙ, θέλαμε να τσακώσει ο Σχορτσιανίτης τον Κρστιτς, μετά τις πισώπλα-τες μπουνιές που έφαγε στον αυχένα στο ξύλο της Εθνικής Ελλάδος με τη Σερβία στον τελικό του “φιλικού” τουρνουά Ακρόπολις. Κρίμα. Μείναμε όλοι με το γαμώτο. Παρ’ όλα αυτά η εμφάνιση της εθνικής μας στο παγκόσμιο δεν ήταν η καλύτερη δυνατή και όχι τέτοια σαν αυτές που μας έχει συνηθίσει. Δεν θα κάτσω να πω όμως για το αν κάνανε καλά που έκατσαν να χάσουν από τις βότκες με πόδια. Αυτό νομιίζαν πως ήταν το σωστό και αυτό κάνανε. Δεν είμαστε σε κα-μία περίπτωση στην θέση να τους κρίνουμε. Τελευταίο σχόλιο για το παγκόσμιο έχει να κάνει με τους μισητούς Ισπανούς. Πόσο βγάλα-με όλοι μας τα κόμπλεξ μας εναντίον τους όταν χάσαν από τους Σέρ-βους; Εγώ πολύ πάντως... Στο διεθνή χώρο τώρα: Ντροπή για τον -κατά τα άλλα συ-μπαθή σε μας- Peter Crouch. Ακολουθώντας πιστά τα βήματα του συμπατριώτη του Hugh Grant, επέλεξε να απατήσει τη συζυγική του σχέση με μία ιερόδουλη 10 φορές πιο άσχημη από το μοντέ-λο και γυναίκα του Abi Clancy. Α, και Ο Edgar Davids παίκτης ξανά. Η Crystal Palace ανακοίνωσε την συνεργασία τους για ένα χρόνο. Ο 37χρονος -άλλοτε respect- αμυντικός μέσος έχει εδώ και 2 χρόνια να παίξει και να προπονηθεί σε ομάδα. Θυμίζει πιο πολύ Giuseppe Signori σε Ηρακλή, ή Amoroso σε Άρη.

Αυτά για αρχή. Θα με υποστείτε και στο επόμενο τεύχος αν ο εκδότης δεν μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι, που ας τολμήσει. Τέλος πάντων, φτάνει τώρα γιατί έχει και μεγάλο κουπόνι αύριο και έχουμε και πιο σοβαρές δουλειές...

«Μ

άθε

μπαλί

τσα

αγό

ρι

μου...»Λ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Έπειτα από πρωτοβουλία του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης και τη θε-

τική ανταπόκριση της ομάδας «Hasta La Victoria Siempre» (ποδοσφαι-

ρική ομάδα παλαιμάχων διεθνών ποδοσφαιριστών, ηθοποιών και καλ-

λιτεχνών μεγάλης αναγνωρισιμότητας), θα διεξαχθεί φιλικός ποδοσφαι-

ρικός αγώνας στο εθνικό στάδιο Χανίων στις 27 Σεπτεμβρίου στις 18:00.

Τεράστιες μορφές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όπως οι Σάββας Κοφί-

δης, Βασίλης Χατζηπαναγής, Χουάν Ραμόν Ρότσα και... ο Πασχάλης Τσα-

ρούχας θα αγωνιστούν σε ένα φιλικό ματς με σκοπό να δειχθεί η έμπρα-

κτη αλληλεγγύη στον αδούλωτο λαό της Παλαιστίνης και όχι μόνο. «Παί-

ζουμε μπάλα όχι για να αθληθούμε ή επειδή δεν έχουμε τίποτε άλλο να

κάνουμε, αλλά για να αναδείξουμε προβλήματα όπου υπάρχει αφορμή

και αιτία» όπως λένε και οι ίδιοι. Θα ‘μαστε εκεί.

«Προτιμώ να κάψω εγώ το σπίτι μου παρά να πέσει στα χέρια των αλλόθρησκων»

του Ιωάννη Παράσχου

ABALAEAσε κορνερ από καλή θέση

14

Χοιρινή τηγανιά με πράσαμπουκιές χοιρινής τηγανιάς

πράσο1 ποτήρι λευκό κρασίαλάτι, πιπέρι, δάφνη

χυμός 1 λεμονιού περίπουκύμινο

1-2 κουταλάκια του γλυκού μουστάρδα

Βράζουμε τις μπουκιές (κρέατος) σε νερό με λίγο ελαιόλαδο και 2-3 φύλλα δάφνης για να μαλακώσουν και κάθε τόσο αφαιρούμε τον αφρό. Μόλις μαλακώσουν, κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και βγάζουμε το κρέας από το νερό.

Ζεσταίνουμε λάδι σε ένα τηγάνι ή πλατιά κατσαρόλα και σωτάρουμε τις μπουκιές μέχρι να ροδίσουν.Πλένουμε καλά τα πράσα, και στη συνέχεια τα ψιλοκόβουμε. Προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα πράσα και ανακατεύουμε μέχρι να μαραθούν αρκετά. Σβήνουμε με το κρασί. Προαιρετικά: Μπορούμε μέσα να έχουμε ανακατέψει και διαλύσει καλά τη μουστάρδα. Αφού εξατμιστεί το κρασί, προσθέτουμε περίπου 1 ποτήρι νερό με το χυμό λεμονιού, αλάτι, πιπέρι και κύμινο (προαιρετικό), ανάλογα με το γούστο του καθενός. Χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά. Καλό θα είναι να ρίξουμε και λίγο λεμόνι στο πιάτο μας, αφού το σερβιρουμε.

Για τον Σεπτέμβριο προτείνουμε δύο πρωτότυπα και ταυτόχρονα αρκετά οικονομικά πιάτα για κάθε βαλάντιο. Ξεκινάμε με μια απλή χοιρινή τηγανιά με πράσο. Στη συνέχεια μια συνταγή για κοκκινόψαρο πλακί. Δύο παραδοσιακές ελληνικές συνταγές

που μπορούν να γίνουν αρκετά εύκολα.

του Στέφανου Λάλου

Ψάρι πλακί1 κοκκινόψαρο

1 ματσάκι μαϊντανό2 ντομάτες ώριμες 4 κρεμμύδια ξερά

1 κούπα λάδι4 πατάτες

2 σκελίδες σκόρδο 2 φύλλα δάφνης

Αλάτι – πιπέρι

Πλένουμε και καθαρίζουμε καλά με ένα μαχαίρι το ψάρι (μπορούμε πάντα να πάρουμε και μια κατεψυγμένη συσκευασία με 2-4 καθαρισμένα ψάρια), το αλατοπιπερώνουμε το χαράζουμε από την μία μεριά και μπορούμε να προσθέσουμε

και φύλλα δάφνης. Σε μέτριο ταψί βάζουμε τις καθαρισμένες πατάτες, τη ντομάτα κομμένη σε κύβους, το ψιλοκομμένο σκόρδο, το κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες και το μαϊντανό. Τα αλατοπιπερώνουμε ρίχνουμε το μισό λάδι τα ανακατεύουμε και τα στρώνουμε στο ταψί. Στη συνέχεια προσθέτουμε το ψάρι πάνω από τα λαχανικά και το περιχύνουμε με το υπόλοιπο λάδι, προσθέτουμε ένα φλιτζανάκι νερό (όχι περισσότερο γιατί θα βγάλουν τα νερά τους τα λαχανικά) και το βράζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180οC για 1 ώρα.

τulubenτο γκουρμε των πολλών

15

καζανακι.tvlifestalin

Αύγουστος λοιπόν... Διακοπές!

Οι απανταχού Έλληνες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώ-ρας ξεκινάμε με δέος και με σεβασμό τον δρόμο για τις διακοπές. ‘Ετσι και η υπογράφουσα. Με μια πρωϊνή φραπού στο χέρι και οπλισμένη με πολύ πίστη πήρα το πλοίο. Το εισιτήριο έγραφε Πά-ρος, μια διεστραμμένη επιλογή από την στιγμή που κάπου ανάμε-σα σε σπουδές και δουλειά το μόνο που δεν χρειαζόμουν ήταν ένα εξαντλητικό οκταήμερο με μπίτια να σου ξεσκίζουν. Παρόλα αυτά δεν προέβαλα κάποια αντίσταση στις φίλες μου. Και πως να το κάνω, όταν για να με πείσουν επιστράτευσαν το βουρκωμένο μάτι του Bambie την στιγμή που πέθανε η δύσμοιρη μάνα του. Έτσι λοιπόν, μια παρέα από 4 αδέσμευτες γκόμενες με ξασμένο μαλλί, γυαλί αλλά Τζάκη Ωνά-ση και φυσικά στράπλες μαγιό -όπως επιτάσσει η μόδα- ξεχύθηκαν στο νησί έτοιμες για όλα. Η πρώτη μέρα πήρε παραμάζωμα την κούραση και το υπέροχο βράδυ με άφθονο ποτό δεν έδει-χνε κανένα σημάδι αυτού που θα ακολουθούσε. Η νύχτα δύσκολη, με μάτι μισό να ξυπνάς και να ψάχνεις νερό σε ένα βομβαρδισμένο από ρούχα δωμάτιο είναι πακέτο. ‘Ασε που το αναθε-ματισμένο ρολόι γράφει κάτι νουμεράκια που δεν καταλάβαινα. Εννέα το πρωί και το hangover χτυπάει την πόρτα, στις έντεκα εισχωρεί ή εισγωρεί ο Ήλιος μέσα από τις χαραμάδες, στις δώδε-κα ζητάς ένα πιστόλι να σε απαλλάξει απο την μιζέρια σου και εκεί που λες θα περάσει ξυπνά-νε οι αρρώστες. Κινητικότητα στο δωμάτιο, τα παντζούρια ανοίγουν και καταριέσαι τον Θεό που σε γέννησε νυχτερίδα. Μην τα πολυλογώ, με σήκωσαν από το κρεβάτι και με έσυραν βαμμέ-νη από το χθεσινό βράδυ. Με πονοκέφαλο και χωρίς όρεξη με τράβηξαν στο κοντινότερο beach bar. Μέσα στο αμάξι το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι τίποτε δε μπορεί να είναι χειρότερο από ένα χιλιοπαιγμένο CD με Hμισκούμπρια. Όμως έσφαλα, την πάτησα σαν πρωτάρα, όταν φτάσα-με η φρίκη που αντίκρυσα δεν περιγράφεται. Μουσική που σου τρυπάει το αυτί, σερβιτόροι να κουβαλάνε καφέδες μέσα στην άμμο. Τυποποιημένες barbie, η μια πίσω από την άλλη, πάνω στην μπάρα και από κάτω άντρες, λυσσασμένοι, έτοιμοι να δαγκώσουν. Συνειδητοποίησα ότι οι τυπάδες αυτοί χωρίζονται σε 2 κατηγορίες, σε αυτούς που κοιτάνε τα ξέκωλα πάνω στην μπάρα και φωνάζουν “ΩΩΩ” και σε αυτούς που βγάζουν φωτογραφίες τα ξέκωλα και φωνάζουν “ΩΩΩ”. (Υποπτεύομαι ότι οι πρώτοι ταλαιπωρούν κάποιο άλλο κοριτσάκι και ως εκ τούτου η φωτογρα-φία απορρίπτεται). Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε κακοφτιαγμένα Mojito, ιδρώτα και μια παραλία κίτρινη από το ντεκαπάζ πήρα την μοιραία απόφαση. “Ή τώρα ή ποτέ” είπα στον εαυτό μου και πριν με πάρει πρέφα καμιά τους έγινα λιάρδα και δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Πφφ, σκέτη κούρα-ση η πρώτη μέρα. Η οποία διαδέχτηκε ένα καταίσχυντο βράδυ. Τα οποία διαδέχτηκαν μια εβδο-μάδα σκέτο φιάσκο. Ετσι λοιπόν πέρασε μια ρουτινιασμένη βδομάδα, που το μόνο καλό που μου έκανε ήταν ότι ακόνισε το μυαλό μου σε σχέση με τους τρόπους μαζικής εξόντωσης. Στην αρχή με φανταζόμουν σαν τον Ράμπο να ορμάω στο Club με το μαχαίρι στα δόντια και να θε-ρίζω Βιετναμέζους και να καταλήγω ΤΕΡΜΙΝΕΗΤΟΡ με αυτήν την θεϊκή καραμπίνα που όπλιζε τόσο διεστραμμένα. Για να κοιμηθώ απλά σκεφτόμουν πόσο όμορφος θα ήταν ο ήχος ενός ημι-αυτόματου αντί για το beat της μουσικής και το κόκκινο χρώμα στην θάλασσα. Το φαντάσ τηκα σαν ο Ταραντίνο να σκηνοθετεί ‘’Τα Σαγόνια του Καρχαρία’’, Τόσο αίμα...

Μετά τιμής, η ερμαφρόδιτη φίλη σας Veronica L.

16

Κόμβος Μουρνιών, Χανιά | Τηλ.: 28210 99411 - 99421 www.simple-city.gr e-mail: simplect@otenet.gr