Liksyon 4 para sa ika-27 ng Octobre, 2018

ANG SUSI SA PAGKAKAISA

Pagkakaisa kay Kristo. Efeso 1:3-14.

Pagkakaisang walang hangganan. Efeso 2:11-22.

MGA KALAGAYAN NG PAGKAKAISA

Ang Iglesia at pagkakaisa. Efeso 4:1-6.

Mga pangulo ng Iglesia at pagkakaisa. Efeso 4:11-12.

Relasyon at pagkakaisa. Efeso 5:15-6:9.

Isa sa mga paksa na sinulat ni Pablo sa mga taga Efeso ay pagkakaisa.

Ang mga tao doon sa iglesia ng Efeso ay mula sa iba’t bang lahiat kultura. Itinuro sa kanila ni Palbo ang susi sa pagkakaisa, upang makagawa sila ng sama-sama.

Kasama sa pagkakaisang ito ang lahat ng kalagayan sa buhay.

“bilang katiwala ng kaganapan ng panahon, upangtipunin ang lahat ng mga bagay kay Cristo, angmga bagay na nasa sangkalangitan, at ang mgabagay na nasa ibabaw ng lupa.” (Efeso 1:10)

Nais ng Dios na ayusin ang sira na resulta ng kasalanan, upang magkaisa na muli ang Kanyang mga anak sapamamagitan ni Kristo.

Ngayong huli, inisip ng Dios na ampunin tayo bilangKanyang mga anak. Naging kabahagi tayo ng Kanyangpamilya (v. 5)

Ibig sabihin, lahat ay itinalagang maligtas(Juan 3:16; 1 Timoteo 2:6; 2 Pedro 3:9)

Kung tatanggain natin dakilang kapalaran, ibinibigay ng Dios an Banal na Espiritu bilang garantiya ng Kanyang pangako(v. 13-14)

“Sapagkat siya an gating kapayapaan, na kanyang pinag-isa ang dalawa, at sapamamagitan ng kanyang laman ay giniba ang gitnang pader ng alitang humahati.” (Efeso 2:14)

May malalaking babala sa Templo na hindi pinapapasok ang mga hindi Hudio sa lugar kung saan ay nakalaan lamang sa mga Hudio.

Ibinagsak ng krus ang lahat ng pader, at tinapos ang pagkakahiwalay. Tinuli nito angmga Hudio at Hentil ng pagtutuli ng puso.

Gumawa ang Dios ng kasunduan ng pangakosa mga Israelita at binigyan sila ng pagtutulibilang tanda ng kasunduan.

Hindi ibinahagi ng mga Israelita ang pangakong Dios, sa halip ay gumawa sila ng gaya ngpader na naghihiwalay sa kanila sa mgaHentil.

Tayo ngayon ay iisang bayan, nagkakaisasa “banal na temple” “ng iisang Espiritu” (v. 21, 18)

Isangkatawan

IsangEspiritu

Isangpag-asa

IsangPangi-noon

Isangpana-

nampalataya

Isangbautismo

IsangDios at

Ama ng

lahat

“na nagsisikap na mapanatili ang pagkakaisa ngEspiritu sa buklod ng kaapayapaan.” (Efeso 4:3)

Tinawagan tayo na makiisa upang dalhin ang pagkakaisa niKristo sa Iglesia.

Anong magagawa natin sa ganung direksyon (v. 1-3)?

1. Kumilos ng mahinhin2. Makitungo sa bawat isa na may kababaan at kahinahunan3. Hayaang gumawa ang Banal na Espiritu upang mapanatili

ang kapayapaanAlin sa pitong elemento ang magpapanatili sa ating magkasama (v. 4-6)?

Nagtala si Pablo ng limang uri ng kaloob natinutulungan ang mga pangulo napangunahan ang iglesia na may dalawanghangarin:

Ibinibigay ng Dios itong mga kaloob sa natatangingmga tao. Tinawagan ang mga taong itoupangmaglingkod at makiisa sa bawat-isa (Marcos 10:43)

“pasakop kayo sa isa’t isa dahil sa takot kay Cristo.” (Efeso 5:21)

Hinimok tayo ni Pablo na “mapuno ng Espiritu” (v. 18). Magkakaisa tayo sa pamamgitan ng Espiritu kung nagpapasakop tayo sa isa’t-isa.

Kabilang dito ang tatlong kalagayan ng ating buhay:

• Ang mga salita natin ay nakatuon sa Dios na may katuwaan at espiritu ng pagpapasakop (5:19-21)

Panglipunang ugnayan:

• Ang walang pag-iimbot na pag-ibig ni Kristoat paggalang ay makikita sa pag-aasawa at sa pagitan ng mga magulang at mga anak(5:22-6:4)

Pangpamilyang ugnayan:

• Ang mga tagapamahala at mga empleyadoay gumagalang sa isa’t-isa, dahil pantaytayong lahat sa harap ng Dios (6:5-9)

Panggawaing ugnayan:

“Naluluwalhati ang Dios ng mga awit na papuri

mula sa dalisay na pusong puno ng pag-ibig at

malasakit sa Kanya. Kung nagkakatipon ang mga

pinabanal na mananampalataya, ang kanilang

mga usapan ay hindi tungkol sa kamalian ng iba,

o may lasa ng pag-angal at reklamo; pag-ibig, tali

ng kasakdalan, ay papaligid sa kanila. Ang pag-

ibig sa Dios at kanilang kapwa ay kusang lalabas

sa mapagmahal na mga pananalita, pakikiramay,

at pakikitungo para sa kanilang kapatiran. Ang

kapayapaan ng Dios ang naghahari sa kanilang

mga puso; ang kanilang salita’y hindi mayabang,

hungkag, at hangal, ngunit upang aliwin at

palakasin ang isa’t-isa.”

E.G.W. (Testimonies for the Church, vol. 1, cp. 86, p. 509)