Data: 22 marca 2010r.Prowadząca: Małgorzata DornaGrupa: dzieci sześcioletnie

Konspekt do scenariusza uroczystości powitania wiosny

Cele ogólne:.♦ Integrowanie zespołu uczniów klas zerowych podczas wspólnej zabawy;♦ Kultywowanie tradycji związanych z powitaniem wiosny;♦ Angażowanie uczniów do aktywnego udziału w uroczystościach szkolnych.

Cele szczegółowe:Dziecko:♦ rozwija pomysłowość, ćwiczy pamięć i uwagę;♦ potrafi odegrać wybrane role;♦ podaje rozwiązania do wysłuchanych zagadek przyrodniczych;♦ zdobywa umiejętności „zdrowej” rywalizacji;♦ uważnie śledzi inscenizację prezentowaną przez rówieśników;♦ umie współdziałać w grupie;♦ bierze aktywny udział w grach i zabawach przestrzegając przyjętych zasad;♦ potrafi kulturalnie zachowywać się podczas uroczystości.

Metody: słowna (rozmowa, objaśnienia), oglądowa (pokaz, ilustracje, opis), czynna - zadań stawianych do wykonania.

Formy: zbiorowa, grupowa, indywidualna.

Środki dydaktyczne: Telegramy dla wszystkich grup, tekst wierszowanego przerywnika, dekoracje stanowiące scenografię do inscenizacji, stroje dzieci, ilustracje kwiatów, napisy z nazwami kwiatów, Marzanna, sukienka Pani Wiosny, 4 doniczki z pianką, 12 kwiatów tulipanów, pachołki, teksty zagadek, sylwety kwiatów, 4 koszyczki, 4 plansze do rysowania drogi, pisaki, chustki, transparenty z nazwami grup, płatki kwiatów z sylabami, dyplomy, broszurki z informacjami wiosennymi.

Uroczystość powitania wiosny została przygotowana z myślą o dzieciach z grup zerowych. Impreza ta odbędzie się w szkolnej stołówce. Towarzyszyć jej będą występy dzieci z grupy 0 - 4. Po inscenizacji, uczniowie będą brali udział w turnieju składającym się z 5 konkurencji. Uroczystość poprzedziły wcześniejsze przygotowania w klasach. Każda z grup otrzymała telegram, w którym Pani Wiosna prosi o przebranie się za kwiatki, a także wykonanie wiosennego kapelusza.

Mam nadzieję, że taka forma powitania nowej pory roku będzie dla dzieci nie tylko wesołą zabawą, ale również spowoduje utrwalenie wiedzy na temat pierwszych zwiastunów wiosny i przyczyni się do tego, że z większą uwagą będą obserwowały zmieniającą się przyrodę.

Przebieg spotkania klas zerowych:

1. Powitanie p.dyrektor, nauczycieli oraz przybyłych dzieci, podanie celu spotkania oraz omówienie zasad obowiązujących w czasie trwania inscenizacji i zabaw.

2. Nauka wierszowanego przerywnika (wiersza z pokazywaniem – zał. nr 1)3. Przedstawienie inscenizacji pt.: „Gdzie jesteś wiosno?” przez dzieci z grupy 0 – 4

(zał. nr 2).4. Przejście do zabaw i konkurencji ruchowych oraz umysłowych, wręczenie

wychowawcom transparentu z napisem nazwy grupy.a) „Sadzenie wiosennych kwiatów”

Startują po trzy osoby z każdej grupy – każda ma za zadanie dobiec do pachołka z kwiatkiem za uchem i zasadzić go w doniczce.

b) Rozwiązywanie zagadek przyrodniczych .(zał. nr 3)Na zadawane pytania odpowiadają dwie wybrane osoby z każdej grupy.

c) „ Kwiaty na łące” Dzieci, po jednej osobie z każdej grupy, losują kolor kwiatów, który mają zbierać. Dostają koszyczek, i na umówiony sygnał zbierają rozłożone na podłodze kwiatki w odpowiednim kolorze.

d) Prezentacja wiosennego kapelusza .Nauczyciel wybiera jedno dziecko z każdej grupy. Przedstawiciel ten prezentuje wcześniej przygotowanego w klasach wiosenny kapelusz.

e) „Droga żabki do stawu”. (zał. nr4)Na kartce jest narysowany labirynt. Zespół stanowi dwoje dzieci ( jedno dziecko ma zawiązane oczy). Dziecko z zawiązanymi oczami, kolorowym pisakiem rysuje drogę żaby do stawu, wg wskazówek kolegi, który może posługiwać się jedynie określeniami: w prawo, w lewo, do góry, na dół.

● W czasie trwania konkurencji nauczyciel, kiedy zajdzie taka potrzeba wykorzystuje wcześniej przygotowany wierszowany przerywnik: Spadła deszczu kropla…● Dzieci zaliczają konkurencje i otrzymują kolejne płatki kwiatka, który po przyklejeniu do wcześniej otrzymanego transparentu z napisem grupy utworzy hasło: „Witaj wiosno!”

5. Podsumowanie i zakończenie uroczystości.Wręczenie przedstawicielom klas dyplomów za udział w konkurencjach(zał. nr 5) w czasie powitania wiosny oraz broszurek(zał. nr 6), w których zawarte są ciekawostki o wiośnie, do przeczytania przez nauczyciela w klasie.

Załącznik nr 1

Tekst wierszyka do pokazywania

Spadła deszczu kroplaPLUM (dzieci wykonują podskok)Zawiał ciepły deszczykSZUM (dzieci machają w górze rękami)Coś pachnie w powietrzuKWIAT ( dzieci rysują powietrzu jednocześnie rękami kwiat)Zmienia się wokoło ŚWIAT (dzieci robią obrót wokół własnej osi)A co tak śpiewa?PTAK (dzieci dwoma rękami pokazują dziób ptaka)Czyżby przyszła wiosnaTak (dzieci robią energiczny wymach do góry prawą i lewą ręką)

Załącznik nr 2

Scenariusz przedstawienia na powitanie wiosny

„Gdzie jesteś wiosno?”

Miejsce przedstawienia: szkolna stołówka

Scenografia: na parawanach zawieszone kwiatki za płotkiem nad nimi motyle i duże sylwety ptaszka, pszczoły i motyla, po bokach na krzesłach stojące kosze z tulipanami, z prawej strony trzy krzesła dla mamy i dzieci, z lewej stolik i dwa krzesła dla spikerów. Rekwizyty: mikrofon, Marzanna, ilustracje wiosennych kwiatów, nazwy wiosennych kwiatów, sukienka dla Pani Wiosny

Postacie: dwoje dzieci (Paulina i Monika)i mama (Dominika W.), dziewczynka przebrana za motyla(Anastazja), spiker prowadzący – Maurycy, Rozaliaspiker – Klaudia, spiker-Wiktoria, spiker –Mikołaj, spiker- Zbyszek, spiker-Oliwia, dzieci przebrane za wiosenne kwiaty(Ola, Dominika K., Marta, Magda), skowronki Antek, Wiktor, Kuba, bocian – Bartek, pies Burek Dawid, niedźwiedź- Mikołaj

Przebieg inscenizacji:

SCENA I(Dwoje dzieci i mama wchodzą na scenę. Dzieci rozglądają się i wołają)Dzieci razem: Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam! Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!

Dziecko 1: Czy jesteś za lasami?

Dziecko 2: Czy jesteś za górami?

Dzieci razem: Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!

(Dzieci zwracają się do mamy)Dziecko 1: Gdzie ta wiosna, mamusiu miła?

Mama: Nie wiem, córeczko, gdzie się ukryła.Może jest jeszcze gdzieś za morzami,może leśnymi wędruje drogami? A może jest już nad naszym jeziorem i ujrzysz ją dziś wieczorem?

Dziecko 2: A w jaki sposób ta wiosna do nas zawita?

Mama: O, moje dziecko, to tajemnica przyrody ukryta.

Może wiatr dywan jej uplecie, a może z jaskółką przyleci na grzbiecie?A może jej powóz pociągną motyle, może statkiem przypłynie, na morzu ich tyle.

Dziecko 2: To ja rozejrzę się jeszcze w koło.

Mama: Wracajmy do domu, bo jeszcze słonko słabo przygrzewa.

Dziecko 1: O! Śnieżek prószy! Zimny wiatr mrozi uszy.

Dzieci wychodzą a na scenę wchodzi marzec:Miesiąc marzec tak się maże jak niegrzeczne dzieciTo kropkami deszczu kapie, to znów słońcem świeci.Wiatr swawolnik czasem jeszcze garścią śniegu rzuciAle wszyscy dobrze wiedzę, że zima nie wróci.

Piosenka „Marzec marzyciel” – „Wesoła szkoła sześciolatka” CD cz.2

SCENA II

(Muzyka cichnie, dzieci wchodzą do domu, siadają na krzesłach, włączają telewizor, spiker zapowiada program)

Spiker – prowadzący: Wita Państwa telewizja Szkoły Podstawowej im.A.Fiedlera w PrzeźmierowiePodajemy Państwu najświeższe wiadomości, od 21 marca wiosna u nas gości. W związku z tym zapraszamy Państwa na program przyrodniczy, który odpowie na pytanie:„I cóż na to powiecie, że wiosna jest na świecie?”

Wiersz: „Pierwszy motylek”Pierwszy motylek wzleciał nad łakę,W locie radośnie witał się ze słonkiem.

W górze zabłądził w chmurkę i w mgiełkęSfrunął trzepocąc białym skrzydełkiem.

A gdy już dosyć miał tej gonitwy,Pytał się kwiatków, kiedy rozkwitły?Pytał się dzieci, kiedy podrosły?Tak mu upłynął pierwszy dzień wiosny.

Piosenka pt.: „Wiosna w błękitnej sukience”(„Moje 5 lat” CD)

Spiker – prowadzący:Nasi reporterzy ruszyli na różne szlaki, żeby odnaleźć wiosenne oznaki.

Koleżanka Klaudia jest przy trawniku w samym centrum miasta zaraz nam powie, czy trawa wyrasta.Halo Klaudia!

Spiker – Klaudia:Z tą wiosną, proszę państwa, to jednak mała draka:niby trawka tu-ówdzie wyprysła, przysłała na zwiady ptaka, no tak, niby to przyszła, ale na razie byle jaka.Bo czy to wiosna, pytam, czy przedwiośnie słotne, jeśli gałązka ruda kiwa się markotnie?

Spiker – prowadzący:Dziękuję Klaudiu za relację a teraz czekamy na następne rewelacje.Nasz kolejny reporter odwiedził różne zakątki i sprawdził, czy już ptaki wróciły na pola i łąki. Halo Mikołaju!

Spiker – Mikołaj:(w tle słychać odgłosy ptaków)Już wróciła zza morza jaskółka, ponad głowami różne kreśli kółka.Jeszcze inne ptaki do nas powracają.

Przyleciały skowroneczki z radosną nowiną, zaśpiewały, zawołały ponad oziminą.

Skowronki(dzieci przebrane za ptaki):Idzie wiosna! Wiosna idzie!Śniegi w polu giną!

Spiker – Mikołaj:Przyleciały bocianiska w bielutkich kapotach,Klekotały, ogłaszały na wysokich płotach.

Bocian:Idzie wiosna! Wiosna idzie! Po łąkowych błotach!

(Na scenę wchodzą Bocian i Burek)

Wiersz „Rozmowa z bocianem”Dzwoni bociek-Witaj, Burku!Co u Ciebie?

-Witaj ,boćku!U nas, mój kochany,Dookoła wielkie zmiany.

Na wierzbie kwitną bazie,Stopniał śnieg, w zieleni łąki,Pokazały się już w sadzieNa jabłoniach pierwsze pąki…

A przy młynie, mój bocianie,Już rechocą żaby w rzece,Zapraszają na śniadanie…

-Żaby mówisz? To ja lecę!

Spiker – Wiktoria:Wiosna nadchodząc wysyła swe czaty na zwiady najpierw wypuszcza kwiaty.

Wiersz „Pierwiosnek”Jeszcze w polu tyle śniegu,jeszcze strumyk lodem ściętya pierwiosnek już na brzeguwyrósł śliczny uśmiechnięty.

Witaj, witaj kwiatku białygłówkę jasną zwróć do słonkajuż bociany przyleciaływ niebie słychać śpiew skowronka.

Stare wierzby nachyliłymiękkie bazie ponad kwiatkiemGdzie jest wiosna? Powiedz miły,czyś nie widział jej przypadkiem.

Lecz on nic nie odpowiedział,o czym myślał?-któż to zgadnieSpojrzał w niebo, spojrzał w pola,szepnął cicho: „Jak tu ładnie!”

Dla widzów teraz zagadka – dobierz nazwę do kwiatka.(Wybrane dzieci z widowni zgadują jaki kwiat przedstawiony jest na ilustracji , może znajdą się chętni aby dopasować napis do ilustracji)Żeby wiosennych kwiatów zachwycały wonie nie zapominajcie o ich ochronie.

Opiekujcie się kwiatami jak ta ogrodniczka mała, która o kwiatki bardzo dobrze dbała.

Piosenka: „Kwiatowa wróżka” („Moje 5 lat”) płyta CD

Spiker – prowadzący:A teraz zupełna rewelacja,tylko u nas taka atrakcja!Nasz reporter dotarł do niedźwiedziej jamy, misia po zimowym spaniu przywitamy.Halo Zbyszek!

Spiker – Zbyszek: Jestem! Stary niedźwiedź na razie chrapie, ale już widzimy pierwsze oznaki budzenia się.Niedźwiedź ziewnął! Przeciąga się!Już, już wstaje, wychodzi z gawry...Jest! Obudził się! Co za piękny widok!Aaale niedźwiedziu! Co ty... ja tylko... Do widzenia państwuuuuuuuuuu!(Reporter wychodzi w objęciach misia)

Spiker – Oliwia:Trawa i kwiaty wspaniale rosną zwierzęta się budzą, ptaki śpiewają wiosną.Trzeba złą zimę dzisiaj wyrzucić.(Wchodzi chłopiec niosący Marzannę)Pannę Marzannę, symbol wstrętnej zimy, jak każe tradycja, zaraz przegonimy.

(Na scenę wchodzą wszystkie dzieci biorące udział w przedstawieniu, śpiewają piosenkę pt.: „Marzanna” na melodię krakowiaka)

Piosenka: „Marzanna”

1.Ruszamy gromadą, wesołym pochodem, niesiemy Marzannę nad zieloną wodę.

2.Wrzucamy do wody niedobrą boginię,niech prędko do morza zła zima popłynie.

( Wchodzą spikerzy i zakładają Marzannie zieloną sukienkę)3.Zgiń, przepadnij zimo i nie wracaj więcej,Bo wiosna już czeka w zielonej sukience.

Bibliografia:1. Pr. zb. pod red. Iwony Fechner-Sędzickiej „Szkolne teatrzyki na cztery poryroku”, wyd. AKER, Toruń 19992. Ryszard Przymus „Inscenizacje pełne radości’, wyd. JUKA, Łódź 19953. Iwona Kołodziejska „Teatrzyk dla klas młodszych”, wyd. Korepetytor, Płock 1997

Załącznik nr 3

Czerwone nogi i białe piórka, żaby przed nim do wody dają nurka. Bocian

Dźwięki pod niebem wydajejak srebrny dzwonek. Tak śpiewa mały, szary... Skowronek

Niedługo zima już stąd pryśnie. Śnieg już przebiłem.Jestem.... Przebiśnieg

Gniazdo z błota lepi pod dachu okapem. Przylatuje wiosną, aby uciec latem. Jaskółka

Na górskiej polance zakwitam co roku.Rosnę też w ogródkach, nazywam się… Krokus

Zobaczysz je wiosną, gdy nawierzbach rosną.srebrne futra mają.Jak się nazywają? Bazie

Co buduje każdy ptak,by chować pisklęta,a tylko kukułka,o tym nie pamięta? Gniazdo

Kolorowe i pachnące,Czy w ogrodzie, czy na łące,Zawsze chętnie je zbieramyna bukiecik dla swej mamy. Kwiatki

Gdy się chowa za chmuryświat się staje ponuryA weselej na świecie kiedy śmieje się z góry. Słońce

Mleczka nie pijąMyszek nie jedzą Te bure kotki co na drzewie siedzą. Kotki wierzbowe

Wietrzyk wiosnę niesie,Cieplejsze już rankiA w lesie zakwitłyLiliowe... Sasanki

Nosi kubraczek w czarne kropki.Wiosną budzi się do słonka.Czy już wiesz? To …….. Biedronka

Owad ten piękny odwiedza kwiateczki,Ma skrzydła tęczowe,niekiedy też w kropeczki. Motyl

Wolniutko, wolniutko chodzi po świecieI własny domek nosi na grzbiecie. Ślimak

Bardzo lubi drzemać w błocie,Jeśli nie nadchodzi bociek. Żaba

Załącznik nr 5

DYPLOMdla

Grupy o – 3za udział

w

UROCZYSTOŚCI POWITANIA

WIOSNYPrzeźmierowo 2010

Załącznik nr6

21 marca rozpoczyna się kalendarzowa wiosna. Dzień jest tak długi jak noc. Od tego dania noce są coraz krótsze, a dni coraz dłuższe. Ten, kto jest dobrym obserwatorem ujrzy wiosnę, usłyszy ją i poczuje. Wiosna to przecież słońce, zielone pąki i pierwsze kwiaty, to świergot ptaków i powiew ciepłego wiatru.

Wiosna to również powracające z ciepłych krajów ptaki. Przylatują bociany, które wracają zawsze w to samo miejsce wróżąc gospodarzowi szczęście i bogactwo. Szczęście miał zapewnione również ten, kto pierwszy zobaczył przylatującego bociana, lecz jeśli ptak siedział – był to zły znak. Wierzono również, że bociany nie powracały do tych gniazd, gdzie ktoś dopuścił się złego czynu. Zabicie bociana, podobnie jak innych ptaków uważano za grzech śmiertelny.

Wielu ludzi wierzy, że kto pierwszy zobaczy jaskółkę cały rok będzie miał szczęście i powodzenie. Zniszczenie gniazda tego ptaka to wielki grzech, a ten, kto to zrobi dostanie okropnych piegów na twarzy.

Szczęście w bogactwie wróży natomiast kukułka. Jeśli usłyszysz pierwsze wiosenne kukanie tego ptaka i będziesz miał pełny portfel, przez cały rok nie zabraknie ci pieniędzy.

Według wierzeń ludowych obrzęd topienia Marzanny miał przyspieszyć odejście zimy i sprowadzić do wsi wiosnę. Niegdyś obrzęd ten odbywał się w czwartą niedzielę Wielkiego Postu. Słomiana kukłę ubraną w białą koszulę dziewczęta obnosiły po całej wsi. Następnie szły nad pobliską rzekę, wesoło śpiewając, rozbierały ją, a potem rzucały do wody. Wyprowadzając ze wsi Marzannę, zwaną też Śmiertką lub Śmiercichą, ludzie żegnali zimę – śmierć. Po utopieniu kukły wnoszono do wsi iglastą gałąź przybraną wstążkami. Młodzież chodziła z nią od chaty do chaty, a po skończeniu uroczystości stroik palono. Był to znak nastania wiosny. Z czasem dorośli coraz rzadziej brali udział w obrzędach wypędzania zimy i witania wiosny pozostawiając kontynuowanie tradycji dzieciom.