Küçük Bir Kız Tanıyorum On Bir Yaşında

Nezihe Meriç (Gemlik, 28 Şubat 1924 – İstanbul, 18 Ağustos 2009) Karayolları mühendisi olan babasının görevi nede-niyle çocukluğu, doğudan batıya Anadolu illerinde geçti. Eskişehir Lisesi’nden (1943) sonra İÜEF Türk Dili ve Edebi-yatı ile aynı üniversitenin Felsefe bölümlerine devam etti (1945). Verda Ün’le piyano çalıştı; Heybeliada İlkokulu’nda müzik öğretmenliği yaptı (1946-1954). Ankara’da, eşi Sa-lim Şengil’in kurucusu olduğu Dost Yayınları’nın ve Dost dergisinin yönetiminde görev aldı (1957-1973). Bu tarihten sonra İstanbul’da yaşadı.İlk öyküsü (“Bir Şey”) Seçilmiş Hikâyeler dergisinde çıktı. Korsan Çıkmazı ile 1962 TDK Roman Ödülü’nü, Bir Kara Derin Kuyu ile 1990 Sait Faik Hikâye Armağanı’nı, Yandırma ile 1998 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, Çavlanın İçinde Sessizce ile 2004 Dünya Kitap - Yılın Telif Kitabı Ödülü’nü, son olarak da 2007 Mersin Kenti Edebiyat Ödülü’nü aldı. Alacaceren, Les Matins de Benguisu adıyla Fransa’da yayım-landı (L’Inventaire, Paris 2005).

Emine Bora (İstanbul, 1970) Mimar Sinan Üniversitesi Gü-zel Sanatlar Fakültesi Resim bölümü mezunu. 1993-2004 yılları arasında üç kişisel resim sergisi açtı; 2012’de “Yalçın Emiroğlu’ndan Günümüze ‘Doğan Kardeş’le Büyümek” adlı karma sergide yer aldı. 1994 yılından beri çeşitli yayınevleri için çocuk kitapları illüstrasyonları yapıyor. Bando, Doğan Kardeş, Milliyet Çocuk gibi dergilerde çizimleri yayımlandı. Hem yazıp hem resimlediği Dostum Badi ve Ali’nin Sıkıntı-sı adlı iki çocuk kitabı var. 1999 yılından bu yana Metis Yayınları’nda editör ve kapak tasarımcısı olarak çalışıyor.

NE Zİ HE ME RİÇ

Kü çük Bir KızTa nı yo rum

On Bir Ya şın da

Resimleyen

Emine Bora

Yapı Kredi Yayınları - 716Doğan Kardeş - 95

Küçük Bir Kız Tanıyorum On Bir Yaşında / Nezihe MeriçResimleyen: Emine Bora

Kitap editörü: Filiz ÖzdemDüzelti: Filiz Özkan

Grafik uygulama: Süreyya Erdoğan

Promat Basım Yayım San. ve Tic. A.Ş.Orhangazi Mahallesi, 1673. Sokak, No: 34 Esenyurt / İstanbul

Sertifika No: 12039

(Bu kitabın YKY’deki 1., baskısı 975-363-562-1 ISBN numarasıyla Ceren İncesu’nun resimleriyle yapılmıştır.)

YKY’deki 1. baskı: İstanbul, Kasım 1996Aradaki baskılar: Çınar Yayınları

YKY’de yenilenmiş 2. baskı: İstanbul, Temmuz 2017ISBN 978-975-08-4036-4

© Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık Ticaret ve Sanayi A.Ş., 2016Sertifika No: 12334

Bütün yayın hakları saklıdır.Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında

yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık Ticaret ve Sanayi A.Ş.Kemeraltı Caddesi No: 4 Karaköy Palas Kat: 2-3 Karaköy 34425 İstanbul

Telefon: (0 212) 252 47 00 (pbx) Faks: (0 212) 293 07 23http://www.ykykultur.com.tr

e-posta: ykykultur@ykykultur.com.trİnternet satış adresi: http://alisveris.yapikredi.com.tr

Yapı Kredi Kültür Sanat YayıncılıkPEN International Publishers Circle üyesidir.

İÇİN DE Kİ LER

Ay­şe­Dü­şü­nü­yor­muş,­Öy­le­Di­yor­•­7

Şi­ir­le­rO­zan­lar­Şi­ir­le­rO­zan­lar­•­17

Ay­şe­Dil­De­di­ğin­Na­sıl­Bir­Şey?­•­29

Kar­de­şim,­Ca­nım­Be­nim­•­35

Se­vinç­Üret­mek­Eli­miz­de­dir­•­45

Ah­Ta­til!­Gü­neş,­De­niz,­Kır­lar!­•­51

So­ğan­sa­rmı­sak­pat­lı­can­bi­ber­do­ma­teeeeees­•­61

E­Ay­şe,­De­mek­Böy­le­•­65

Ne­Çok­Şey­So­ru­yor­sun­Ay­şe­•­75

Çi­çek­mi­De­di­niz­•­85

Ay­şe­Huy­suz­Ol­dun­Sen­•­89

Ayşe Düşünüyormuş Öyle Diyor

An­ne­an­ne­ke­sik­ke­sik,­bir­şe­yi­im­le­mek­is­ter­ce­si­ne­ök­sü­rün­ce,­an­ne­ki­ta­bın­dan­ba­şı­nı­kal­dı­rıp­ona­bak­tı.­An­ne­an­ne­ye­ni­sür­dü­ğü­oje­le­ri­ni­ku­rut­mak­için­tır­nak­la­rı­nı­üf­ler­ken,­bu­ba­kı­şı­bek­li­yor­du.­An­ne­ba­kın­ca,­gö­zü­nün­ucuy­la,­bal­kon­ka­pı­sı­nın­önün­de­ki­bü­yük­kol­tuk­ta­otur­muş,­ses­siz­ce­dı­şa­rı­yı­sey­re­den­Ay­şe’yi­gös­ter­di.­Du­dak­la­rı­nı­kı­pır­da­ta­rak,­du­yul­ma­yan­bir­şey­ler­söy­le­di.­An­ne­an­la­mış­tı.­Şu­nu­de­mek­is­ti­yor­du:

“Se­nin­ki­ni­gö­rü­yor­mu­sun,­bel­ki­bir­sa­ate­ya­kın­dır,­öy­le,­ses­siz­ce­otu­ru­yor­ora­da.­Pek­dü­şün­ce­li­bir­ha­li­var.­N’ol­du­aca­ba?­Ne­si­var­der­sin?”­An­ne­ba­şı­nı­ha­fif­çe­sal­la­ya­rak­onu­onay­la­dı.­Son­ra­omuz­la­rı­nı­ve­kaş­la­rı­nı­kal­dı­ra­rak­bil­me­di­ği­ni­an­lat­tı.

Sa­hi­den­de,­ne­dir­Ay­şe’nin­bu­ha­li?­Ne­ka­dar­de­rin­dü­şün­ce­le­re­dal­mış.­An­ne­üze­ri­ne­var­mak­is­te­me­ye­rek­ki­ta­bı­na­dön­dü.­An­ne­an­ne,­ken­di­ni­tu­ta­ma­dı.

“Ay­şecim...”­de­di.­Ay­şe­duy­ma­dı.­An­ne­an­ne­yi­ne­le­di:

“Ay­şecim!”­Ay­şe­ge­ne­duy­ma­dı.­Duy­ma­dı­ğı­öy­

7

le­bel­liy­di­ki,­an­ne­an­ne­si­nir­len­me­di.­Da­ha­yük­sek­ses­le­ses­len­di:

“Aa!­Ay­şe­ee!”­An­ne­ge­ne­ba­şı­nı­ki­ta­bın­dan­kal­dı­rıp­bak­tı.­Du­da­ğı­nın­ke­na­rı­nı­ısır­dı­mı,­hoş­lan­ma­dı­ğı­bir­şey­ler­ola­ca­ğı­nı­sez­di­ği­bel­li­olur­du.­Ay­şe­ha­fif­çe­sil­ki­ne­rek­an­ne­an­ne­ye­bak­tı:

“Hi­ii­ii­ih!­Efen­dim?­N’ol­du?”­An­ne­an­ne,­sağ­eli­nin­başpar­ma­ğıy­la­sol­eli­nin­or­tapar­ma­ğı­nın­bi­raz­taş­mış­olan­oje­si­ni­dik­kat­le­alır­ken­gül­dü.

“Ne­bu­dal­gın­lık­böy­le?­Beş­ke­re­dir­ses­le­ni­yo­rum.­Hiç!­N’olu­yo­ruz?”­Ay­şe­ba­şı­nı­ye­ni­den­bal­ko­na­doğ­ru­çe­vir­di.­Bir­an­ses­siz­kal­dı,­son­ra­boy­nu­nu­bel­li­be­lir­siz­bü­küp­göz­le­ri­ni­kı­sa­rak,­“Dü­şü­nü­yor­dum”­de­di.

“Ne­bi­tip­tü­ken­mez­dü­şün­mey­miş­ca­nım!­Ne­ler­dü­şü­nü­yor­dun­ba­ka­lım.­An­lat­da­biz­de­an­la­ya­lım.”

“Ne­mü­na­se­bet!­İn­sa­nın­her­dü­şün­dü­ğü­nü­her­ke­se­an­lat­ma­sı­ge­rek­mez­ki.”

“Aa!­Aş­k­ol­sun!­Ben­her­kes­mi­yim?”“Ama­ol­sun.­Ben­den­çok­bü­yük­sü­nüz.­Ara­mız­

da­çok­yaş­far­kı­var.­Be­ni­an­la­ya­maz­sı­nız­ki?”­An­ne­göz­ucuy­la­ba­kıp­ha­fif­çe­gü­lüm­se­ye­rek­din­li­yor­du.­An­ne­an­ne­de­se­si­ni­çı­kar­ma­dı.­Çün­kü­par­ma­ğın­da­ki­oje­yi­dü­zel­te­yim­der­ken­boz­muş­tu.­Ta­mir­et­me­ye­ça­lı­şı­yor­du.­Tam­bir­şey­söy­le­mek­üze­rey­di­ki,­Ay­şe­ko­nuş­ma­sı­nı­sür­dür­dü.

8

“Ama,­bel­ki,­an­ne­me­an­la­ta­bi­li­rim­ba­zı­la­rı­nı.­Çün­kü­ba­zı­şey­ler­yal­nız­an­ne­le­re­an­la­tı­lır.”­An­ne­an­nenin­çok­neşeli­bir­gü­nüy­dü.­Kah­ka­ha­lar­la­gül­dü.

“Sel­min­du­yu­yor­mu­sun?­Aman­Ya­rab­bi!”­An­ne­gü­lüm­se­me­si­ni­sür­dü­re­rek­ki­ta­bı­na­dön­müş­tü.­Hiç­se­si­ni­çı­kar­ma­dı.­An­ne­an­ne­üs­te­le­di.

“Pe­ki­ha­di­di­ye­lim­ba­zı­la­rı­nı­an­ne­ne­an­lat­tın.­Ge­ri­ka­la­nı­ne­ola­cak?”­Ay­şe­bir­sü­re­sus­tu.­Hep­öy­le­dı­şa­rı­yı­sey­re­di­yor­du.­Son­ra­ağır­ağır­an­latt­tı.

“On­la­rın­ba­zı­la­rı­ar­ka­daş­lar­la­ko­nu­şu­lur.­Çün­kü­biz­ay­nı­yaş­ta­yız.­Bir­bi­ri­mi­zi­an­la­rız.­Bil­dik­le­ri­mi­zi­bir­bi­ri­mi­ze­an­la­ta­rak,­tar­tı­şa­rak­bir­so­nu­ca­va­ra­bi­li­riz.”­Ay­şe­ko­nuş­tuk­ça,­an­ne­an­ne­şaş­kın­lı­ğın­bi­rin­den­öbü­rü­ne­dü­şü­yor­du.­Bu­ko­nu­şan;­bu,­böy­le­si­ne­düz­gün­cüm­le­ler­le­dü­şün­ce­le­ri­ni­an­la­tan­Ay­şe­miy­di?­Ha­ni­şu,­onun­mi­ni­cik­to­ru­nu.­Ufa­cık­te­fe­cik,­kı­rıl­gan,­iç­li,­naz­lı­Ay­şeci­ği.­Ne­di­ye­ce­ği­ni­bi­le­me­ye­rek,­ama­ar­tık­Ay­şe’nin­kar­şı­sın­da­da­ha­dik­kat­li­ko­nuş­ma­sı­ge­rek­ti­ği­nin­bi­lin­ci­ne­va­ra­rak,­bir­ka­şı­ha­va­da­öy­le­ce­dü­şün­dü­kal­dı.­Ne­den­son­ra,­Ay­şe­bir­den­bi­re­ge­ne­kü­çük­Ay­şe­olup­sor­du:

“Doğ­ru­söy­le­mi­yor­mu­yum­an­ne­cim?”­As­lı­na­ba­kı­lır­sa,­an­ne­de­bir­sü­re­dir­ki­ta­bı­na­ba­kı­yor­ama­o­da­Ay­şe’nin­kaş­la­göz­ara­sın­da­na­sıl­bü­yü­yü­ver­di­ği­ni­dü­şü­nü­yor­du.

“Evet”­de­di.

9

“Ne­de­mek­evet!­Evet­doğ­ru­de­mek­mi,­yok­sa­evet­doğ­ru­söy­le­mi­yor­sun­de­mek­mi?”­An­ne­gül­dü.

­“Ah­o­ko­ca­ka­fa­Tay­fun,­se­ni­bu­hal­le­re­o­ge­tir­di.”­“Na­sıl­ya­ni?”­“Bun­lar­hep­onun­söz­le­ri”­“Ha­aa­aa­yır!­Hiç­­de­bi­le­de­ğil!”­“Ne­o­ha­aa­ayır?”­“Ay­iş­te­ha­yır!”­An­ne­an­ne­bu­ko­nuş­ma­dan­hiç­bir­

şey­an­la­ma­mış­tı.­Sor­du:­“Ne­di­yor­su­nuz­Al­la­h­aş­kı­na?”­An­ne­ki­ta­bı­nı­ka­

pat­tı.­Par­mak­la­rı­nı­bir­bi­ri­ne­ge­çi­re­rek­kol­la­rı­nı­öne­doğ­ru­uza­tıp­sa­ğa­so­la­sal­la­ma­ya­baş­la­dı.­Bu,­om­zun­da­ki­ağ­rı­için­di.­Ay­şe­sor­du:

­“Omuz­la­rı­nı­ova­yım­mı­an­ne­cim?”­An­ne,­an­ne­an­ne­yi­ya­nıt­la­dı­o­ara­da:

­“Ye­ni­ku­şak­di­li­pe­ri­şan­et­ti.­Her­şe­yi­yan­lış­kul­la­nı­yor­lar.­Vur­gu­lar­fa­lan­kar­ma­ka­rı­şık­ol­du.­Dik­kat­edin­her­kes­‘ha­yır’­ye­ri­ne­̀ ha­aa­ayır’­di­yor.­Tüm­‘ya­rın’lar­‘ya­aa­arın’­ol­du.­Ya­rar,­za­rar,­ama­an­üf­hep­si­yan­lış­kul­la­nı­lı­yor.­Çok­üzü­lü­yo­rum­val­la­hi.­Bun­lar­gi­bi­yüz­ler­ce­söz­cük­bu­lu­na­bi­li­ir.­Hep­si­yan­lış­vur­gu­la­nı­yor.­Di­lin­tın­la­ma­sı,­çın­la­ma­sı,­ahen­gi­fa­la­nı­kal­ma­dı.­Gü­zel,­doğ­ru­Türk­çe­ko­nu­şan­çok­az­kim­se­var.”­An­ne­an­ne­onay­la­dı.

­“Evet?­Ha­ki­ka­ten.­Ya­şu­şey­le­re­ne­der­sin.­Şey­le­re­ca­nım,­ta­be­la­la­ra.­Her­yer­ca­fe,­her­yer­ho­tel,­res­

10

to­ran...­Üs­te­lik­ya­zıl­dı­ğı­gi­bi­oku­ma­da­yer­leş­ti;­bir­‘res­to­rant’tır­gi­di­yor.­Pek­çok­ye­rin­adı­İn­gi­liz­ce.­Şu­bi­zim­ora­da,­kö­şe­yi­dö­nün­ce,­ha­ni­ora­ya­bir­bah­çe­li­kah­ve­ya­pıl­dı­ya,­adı­nı­as­tı­lar­ge­çen­gün...”­Ay­şe­me­rak­la­sor­du:

“Ne­ol­du­ora­nın­adı?”“Sea­Gar­den.”“Aa!­Ne­den?”“On­la­ra­sor­ma­lı.­Rü­küş­lük­ben­ce.”­Ay­şe­he­ye­can­

lan­dı.“Bir­gün­ben­ora­dan­ge­çi­yor­dum.­Ha­ni­ge­çen­haf­

ta­si­ze­gel­miş­tim­ya,­ha­ni­eve­dö­nü­yor­dum...”­An­ne­omuz­la­rı­nı­kü­tür­de­tir­ken,­su­ra­tı­nı­kı­rış­tır­dı­acı­dan.

­“Ay­şecim”­de­di.­“Ko­nu­şur­ken­de,­ya­zar­ken­ol­du­ğu­gi­bi,­gü­zel­ko­nuş­ma­ya­özen­gös­ter­me­li­yiz.­Şim­di­ör­ne­ğin,­ha­ni­bil­mem­­ne,­ha­ni­bil­mem­­ne­de­me­nin­ge­re­ği­yok.­Bi­raz­dü­şü­ne­rek­ko­nu­şur­san,­şöy­le­de­men­ge­re­kir:­Ha­ni­ge­çen­haf­ta­si­ze­gel­miş­tim­ya,­iş­te­o­gün,­dö­nüş­te­ora­dan­ge­çi­yor­dum...­an­la­ta­bil­dim­mi?”

“Ama­aa...”­de­di­Ay­şe,­göz­le­ri­ni­kır­pış­tı­ra­rak,­gü­le­rek,­“o­za­man­işin­gır­gı­rı­bo­zu­lur.­Çün­kü,­ben­öy­le­ya­pa­rak­ana­ne­me­ha­fif­ten­şı­ma­rı­yo­rum.”­An­ney­le­an­ne­an­ne­kah­ka­ha­lar­la­gül­dü­ler­bu­ya­nı­ta.

“Eee?”­de­di­an­ne­an­ne.­ “N’ol­du­ora­dan­ge­çer­ken?”

11

“Ora­da­bir­adam­var­dı.­Ga­li­ba­ora­nın­sa­hi­biy­di.­Ba­na­de­di­ki...­Ama­şey...”

“Ne?”“De­di­ki,­‘kü­çük­ha­nı­ma­so­ra­lım’­de­di.­Son­ra­ba­

na­‘a­dı­nı­ne­ko­ya­lım’­di­ye­sor­du­lar.­Ben­de,­‘Dü­şün­mem­ge­re­kir’­de­dim.­Son­ra­adam­ba­na­‘Si­ze­bir­don­dur­ma­ik­ram­ede­lim,­otu­rup­şu­ra­da­dü­şü­nün­bi­zim­için’­de­di.­Ben­de­‘Ha­yır,­te­şek­kür­ede­rim,­ka­bul­ede­mem’­de­dim.­Adam­da­gül­dü.­‘Lüt­fen­ka­bul­edin,­ri­ca­edi­yo­rum’­de­di...”­an­ne­ge­ne­gül­dü.­Ay­şe­gör­me­den­an­ne­an­ne­ye­gö­zü­nü­kırp­tı.­Sor­du:

“Son­ra­ne­ol­du?”­Ay­şe­bir­den­an­ne­nin­se­si­nin­to­nun­dan­pi­re­len­di.

“Ama­sen­ba­na­inan­mı­yor­sun?”“Ner­eden­çı­kar­dın­bu­nu?”“Ben­bi­li­rim.”“Oy­sa­inan­mış­tım,­ne­ad­bul­du­ğu­nu­da­me­rak­

edi­yo­rum.”­Ay­şe­ge­ne­göz­le­ri­ni­kı­sa­rak­an­ne­yi­in­ce­le­di.­Son­ra­ya­vaş­ca,­“Adı­nı­ne­koy­dum­bi­li­yor­mu­su­nuz?”­de­di.­“Şey­koy­dum,­ımmmh,­Çİ­ÇEK­Lİ­KAH­VE.”­

An­ne­an­ne,­ “Af­e­rin!”­ de­di.­ “Val­la­hi­ Sea­ Gar­den’dan­bin­kat­da­ha­iyi.”­An­ne­sor­du:

“E,­ne­de­di­ler...”“Çün­kü,­her­ye­re­ko­ca­man­fı­çı­lar­la­çi­çek­koy­muş­

lar.­Fı­çı­la­rın­için­de­ağaç­lar­bi­le­var.­Sa­hi­den­bah­çe­ol­muş­san­ki­ora­sı.”

12

“Pe­ki­sen­söy­le­din­mi­on­la­ra­bu­adı.”“Ta­bii­söy­le­dim.­Yok­sa­don­dur­ma­yı­be­da­va­ye­miş­

olur­dum.”­An­ney­le­an­ne­an­ne­ge­ne­kah­ka­ha­lar­la­gül­dü­ler.­

An­ne,­“Ha­di­gel­şim­di­bi­raz­ov­ba­ka­lım­omuz­la­rı­mı”­de­di.­“Ben­ne­ya­pa­ca­ğım­se­nin­le?­De­mek­o­adı­bu­la­ma­say­dın,­don­dur­ma­yı­hak­ede­me­ye­cek­tin­ha?­Hay­Al­lah!”

O­sı­ra­da­dı­şarı­dan­ba­ğı­rış­ma­lar­gü­lüş­me­ler­gel­di.­Ay­şe­ye­rin­den­fır­la­yıp­bal­ko­na­koş­tu.­So­ka­ğa­ba­kın­ca­çok­se­vin­di.­El­sal­la­ya­rak­ba­ğır­dı:

“Ge­li­yo­ru­uu­uu­um”­Son­ra­te­laş­la­içe­ri­gi­rip­sor­du:“An­ne­cim­ar­ka­daş­la­rım­gel­di.­Gi­de­bi­lir­mi­yim?”“E­sen­za­ten­‘ge­li­yo­rum’­de­din­ya?”“Ama,­izin­ve­ril­me­ye­cek­bir­şey­de­ğil­ki.­Aşa­ğı­da,­

du­va­rın­üze­rin­de­otu­ra­ca­ğız.­Böy­le­kü­çük­bir­şe­ye­ben­ken­dim­ka­rar­ve­re­bi­li­rim.”­An­ne­ne­di­ye­ce­ği­ni­bir­den­to­par­la­ya­ma­dı.­Za­ten­Ay­şe­uç­muş­tu,­so­kak­ka­pı­sı­na­doğ­ru.­An­ney­le­an­ne­an­ne­bir­bir­le­ri­ne­bak­tı­lar.­

An­ne­an­ne,­“Eh­za­man­de­ği­şi­yor”­de­di.­“Şim­di­ki­ço­cuk­lar­pek­çok­şey­bi­li­yor­.­Hoş­sen­de­böy­ley­din­ama­ben­göz­aç­tır­maz­dım.”­An­ne­için­den,­“Pek­ma­ri­fet­ya­par­dın”­di­ye­ge­çir­di.­Çün­kü­an­ne­an­ne­onu­bü­yü­tür­ken­her­şe­yi­ne­ka­rış­mış,­ona­hiç­söz­hak­kı,­dü­şün­me­hak­kı­ ta­nı­ma­mış,­öz­gür­lü­ğü­nü­elin­den­

13

14

gel­di­ğin­ce­kı­sıt­la­mış,­an­ne­yi­çok­ağ­lat­mış­tı.­So­nuç­ne­ol­du?­An­ney­le­hep­tar­tış­ma­lı,­si­nir­li,­so­ğuk­bir­ha­va­ol­du­ara­la­rın­da.­Hiç­bir­za­man,­bir­bi­ri­ni­çok­se­ven,­bir­bi­riy­le­ar­ka­daş­olan,­se­vinç­le­ri­ni,­sı­kın­tı­la­rı­nı­pay­la­şan­bir­ana­kız­ola­ma­dı­lar.­An­ne­Ay­şe’yle­böy­le­ol­mak­is­te­mez.­Hiç­is­te­mez.

An­ne­ak­lın­dan­bun­la­rı­ge­çi­rir­ken­kı­sa­bir­ sus­kun­luk­ol­muş­tu.­An­ne­an­ne­bu­nu,­an­ne­nin­ken­di­si­ni­onay­la­ma­dı­ğı­bi­çi­min­de­yo­rum­la­ya­rak­bi­raz­bo­zul­du.­Ba­cak­ba­cak­üs­tü­ne­attı.­Se­sin­de­ki­çat­la­ma­yı­ön­le­ye­me­ye­rek,­“Ben­doğ­ru­bil­di­ği­mi­yap­tım”­de­di.­“Ye­tiş­tir­di­ğim­kız­dan­da­oğ­lan­dan­da­mem­nu­num.­İnşal­lah­sen­de­be­nim­ka­dar­mem­nun­olur­sun.”­

An­ne­hiç­se­si­ni­çı­kar­ma­dı.­Ki­ta­bı­nı­ka­pa­tıp­seh­pa­nın­üze­ri­ne­koy­du.­Ye­rin­den­ağır­ağır­kal­kar­ken,­“Bir­çay­içe­riz­de­ğil­mi?”­de­di.­“Ko­ca­ka­fa­Tay­fun,­ka­fa­sı­ka­dar­ko­ca­man­bir­pas­ta­ge­tir­miş.”­

An­ne­an­ne­gü­lüm­se­di:­ “Ço­cu­ğun­adı­ko­ca­ka­fa­kal­dı”­de­di.­“Ben­sev­mem­ama­be­ğe­ni­rim.­Ya­kı­şık­lı­ço­cuk­tur­doğ­ru­su.”

“Hak­kı­nı­hiç­bir­za­man­öde­ye­mem.­Ay­şe’yi­çok­iyi­bil­gi­len­di­ri­yor.­Çok­iyi­bir­öğ­re­ti­ci.­Dans,­mü­zik,­şa­ka,­fık­ra,­ti­yat­ro­der­ken,­ço­cuk­ma­te­ma­tik­prob­lem­le­ri­ni­öğ­re­ni­ve­ri­yor.­Şa­şı­yor­in­san.­Baş­ka­tür­lü­bir­ki­şi­lik.­Keş­ke­öğ­ret­men­le­rin­tü­mü­böy­le­ol­sa.”­