KAZUS 1 - Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie...2020/11/21 · 1 KAZUS 1 X przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.286 par.1 k.k. W sprawie, w dniu 10.11.2019 roku skierowano

„Sobotni Sparing Prawniczy 2020”| adw. Damian Grzesiak

1

KAZUS 1

X przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.286 par.1 k.k. W sprawie, w dniu

10.11.2019 roku skierowano akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w W.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, sąd w dniu 01.10.2020 roku

uprzedził w trybie art.399 k.p.k. o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu na

czyn z art.284 par.1 k.k. Obrońca Y i oskarżony X. byli prawidłowo powiadomieni

o terminie rozprawy w dniu 01.10.2020 roku jednak nie stawili się bez

usprawiedliwienia. Na tym terminie rozprawy sąd zakończył postępowanie

dowodowe, zamknął przewód sądowy i udzielił głosu obecnym stronom. Następnie

sąd odroczył wydanie wyroku nie zawiadamiając o tym nieobecnych stron. W dniu

16.10.2020 roku sąd wydał wyrok skazujący X na karę pozbawienia wolności

z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz grzywnę.

Obrońca oskarżonego złożył wniosek o uzasadnienie wyroku.

Dokonaj analizy kazusu. Sporządź zarzut (y) apelacyjny (e) oraz prawidłowy (y)

wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia.


2

KAZUS 2

Prokurator skierował do Sądu Okręgowego w W akt oskarżenia p - ko X

oskarżonemu o to, że w dniu 10.06.2019 roku w Warszawie wprowadził w błąd

pracownika banku PKO SA w ten sposób, że zataił fakt iż należąca do niego

nieruchomość jest obciążona hipoteką na rzecz B co w konsekwencji, po uzyskaniu

zabezpieczenia na ww nieruchomości doprowadziło do wydania korzystnej dla niego

decyzji kredytowej na kwotę 2 mln. zł na szkodę ww banku tj czynu z art.286 par.1

k.k. w zb. z art.294 par.1 k.k. w zw. z art.11 par.2 k.k. Obrońca Y i oskarżony X byli

prawidłowo powiadomieni o terminie rozprawy w dniu 01.10.2020 roku. Po

przeprowadzeniu przewodu sądowego sąd w trybie art.399 k.p.k. uprzedził obecne

na rozprawie strony o możliwości zakwalifikowania ww czynu z art. 286 par.1 k.k.

w zb. z art.294 par.1 k.k. w zb. z art. 272 k.k. w zw. z art.11 par.2 k.k. Sąd uznając

winę oskarżonego skazał go za to, że w dniu 11.06.2019 roku w Modlinie wprowadził

w błąd pracownika SBM w ten sposób, że zataił fakt iż należąca do niego

nieruchomość jest obciążona hipoteką na rzecz banku PKO SA co w konsekwencji,

po wpłacie przez oskarżonego I transzy w kwocie 500 000zł. doprowadziło do

sprzedaży oskarżonemu 3 mieszkań na kwotę 2 mln. zł na szkodę SBM tj czynu

z art. art.286 par.1 k.k. w zb. z art.294 par.1 k.k. w zw. z art.11 par.2 k.k.


Dokonaj analizy kazusu. Sporządź zarzut (y) apelacyjny (e) oraz prawidłowy (y) wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia.


3

KAZUS 3

Pomiędzy X i Y doszło do scysji. Y udał się na Policję i złożył obciążające X zeznania

oraz złożył wniosek o ściganie karne. Tej samej treści zeznania złożył świadek- A

(prywatnie sąsiad zwaśnionych stron). X po przedstawieniu mu zarzutu nie przyznał

się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Następnie

w sprawie skierowano akt oskarżenia p –ko X oskarżonemu o to, że w dniu

20.11.2019 roku w W groził Y pozbawieniem życia tj o czyn z art. 190 par.1 k.k.

Obrońca Y i oskarżony X zostali prawidłowo powiadomieni o terminie rozprawy w

dniu 01.10.2020 roku. Oskarżony ponownie nie przyznał się do popełnienia czynu

i odmówił składania wyjaśnień. Świadkowie złożyli zeznania jak w dochodzeniu.

Po przeprowadzeniu przewodu sądowego sąd zamknął przewód sądowy i udzielił

głosu obecnym stronom. Sąd skazał oskarżonego X za czyn z aktu oskarżenia na

karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz

grzywnę a także nakazał przeproszenie pokrzywdzonego. Sąd argumentował, że

okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Obrońca oskarżonego złożył

wniosek o uzasadnienie wyroku.




4

KAZUS 4

Do Sądu Okręgowego w W wpłynął akt oskarżenia p - ko X oskarżonemu o czyn

z art.148 par.1 k.k. Ponieważ X był tymczasowo aresztowany do sprawy, pouczono

go o możliwości złożenia wniosku o doprowadzenie na rozprawę doręczając

jednocześnie zawiadomienie o wyznaczeniu terminu rozprawy na dzień 10.10.2020

roku. X wniosku takiego nie złożył, nie złożył również żadnych innych wniosków.

Na rozprawie obecny był obrońca X z wyboru. W tej sytuacji, pomimo wniosku

obrońcy o odroczenie rozprawy albowiem nie skontaktował się ze swoim klientem,

sąd odczytał wyjaśnienia oskarżonego ze śledztwa a następnie przeprowadził

postępowanie dowodowe. Następnie sąd zamknął przewód sądowy i udzielił głosu

obecnym stronom. Obrońca wnioskował o uniewinnienie. Sąd uznał oskarżonego za

winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzył karę 15 lat pozbawienia

wolności.



wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia. Rozważ sytuację gdy obrońca

z urzędu ustanowiony został przez sąd dzień przed rozprawą.


5

KAZUS 5

Prokurator skierował do Sądu Rejonowego w W akt oskarżenia p - ko X

oskarżonemu o czyn z art.286 par.1 k.k. Wobec złożoności problemu i obszerności

akt postępowania, X ustanowił dwóch obrońców- Y i Z, którzy podzielili się wątkami

sprawy. Obrona nie była obligatoryjna a sąd nie uznał obecności oskarżonego za

obowiązkową. X został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Obrońca Y

został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy natomiast obrońca Z nie został

zawiadomiony o terminie rozprawy (omyłkowo został pominięty w zarządzeniu

o wyznaczeniu rozprawy). Na rozprawie nie pojawił się oskarżony. W tej sytuacji,

pomimo wniosku obecnego obrońcy Y o odroczenie rozprawy, sąd, mając na

względzie dyspozycję art. 117 par.3a k.p.k. i art.117a par.1 k.p.k. przeprowadził

rozprawę. Sąd argumentował, iż zachowano wymogi minimum obrony wobec

stawiennictwa przynajmniej jednego obrońcy. Jednocześnie sąd wskazał, że obliguje

go do tego treść art.366 par.2 k.p.k. Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe

a uwzględniając stanowisko prokuratora, który zrezygnował z bezpośredniego

przeprowadzenia większości dowodów na rozprawie pierwotnie wskazanych w akcie

oskarżenia zakończył postępowanie dowodowe, zamknął przewód sądowy i udzielił

głosu obecnym stronom. Następnie sąd wydał wyrok skazujący X na karę

pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz grzywnę.

Obrońcy oskarżonego złożyli wniosek o uzasadnienie wyroku.


wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia. Wskaż prawidłowy wniosek obrońcy

Y o odroczenie rozprawy.


6

KAZUS NR 6

X uszkodził samochód Y. Y złożył wniosek o ściganie karne a także opisał sytuację

będącą przedmiotem rozpoznania w tym mocno artykułowane podczas rozmowy acz

nieadekwatne społecznie motywy działania X. Szkodę wycenił na 5000zł. Prokurator

przedstawił X zarzut popełnienia czynu z art.288 par.1 k.k. X nie przyznał się do

popełnienia zarzucanego czynu i odmówił składania wyjaśnień. Prokurator skierował

do Sądu Rejonowego w W akt oskarżenia. X ustanowił obrońcę. Y ustanowił się

oskarżycielem posiłkowym oraz ustanowił pełnomocnika. X oraz jego obrońca,

prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy stawili się. Sąd wszczął przewód

sądowy a następnie zarządził postępowanie dowodowe. X przyznał się do

popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Y zeznał zgodnie

z relacją przedstawioną w postępowaniu przygotowawczym. Dodał, że w procesie

cywilnym sąd zasądził od X 3000zł. tytułem naprawienia szkody ale Y nie jest

w stanie ich wyegzekwować. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego złożył wniosek o

naprawienie szkody w trybie art.46 k.k.

Sąd po zamknięciu przewodu sądowego odebrał stanowisko procesowe stron

(obrońca wnioskował o warunkowe umorzenie postępowania) a następnie odroczył

wydanie wyroku. Następnie sąd skazał oskarżonego za czyn z aktu oskarżenia

i wymierzył mu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej

wykonania oraz grzywnę a także zasądził obowiązek naprawienia szkody w całości.

Sąd argumentował, że ustalenia co do sprawstwa oskarżonego są jednoznaczne zaś

wina i szkodliwość społeczna czynu jest znaczna i uniemożliwia warunkowe

umorzenie postępowania.





7

KAZUS NR 7

Do umundurowanego patrolu Policji zgłosił się policjant Y po cywilnemu prowadząc

szarpiącego się mężczyznę. Z jego relacji (a późniejszych zeznań) wynikało, że ww

mężczyzna w sklepie zachowywał się niestosownie. W tej sytuacji Y okazał

legitymację służbową i podjął interwencję. Ww mężczyzna widząc legitymację zaczął

szarpać Y. Y zastosował chwyt obezwładniający i podjął dalsze niezbędne działania,

które precyzyjnie (i ku chwale swojej) opisał. Mężczyzna (wg dowodu osobistego - X)

w dniu 01.12.2017 roku został zatrzymany. X przedstawiono zarzut popełnienia

czynu z art.222 par.1 k.k. X nie przyznał się do popełnienia czynu i odmówił

składania wyjaśnień. Następnie akta zaginęły. Po odtworzeniu akt, w trybie art.160

k.p.k., w dniu 31.12.2019 roku przesłano do Sądu Rejonowego w W akt oskarżenia.

X i jego obrońca z wyboru zostali zawiadomieni o terminie rozprawy i na rozprawę

stawili się. W toku czynności w tym przesłuchania pracownic sklepu okazało się, że Y

próbował kupić coś bez kolejki co spowodowało interwencję X. Y nie okazywał

legitymacji służbowej natomiast okazał swoje niezadowolenie (zdaniem X – brak

kultury czego X nie mógł znieść więc uderzył Y). W tej sytuacji sąd uprzedził w trybie

art.399 k.p.k. o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu na występek z art.217

par. 1 k.k. Prokurator w tej sytuacji objął czyn ściganiem w trybie art.60 k.p.k. Sąd po

odebraniu stanowisko stron skazał X za czyn z art.217 par.1 k.k. i wymierzył mu karę

ograniczenia wolności.





8

KAZUS NR 8

Do umundurowanego patrolu Policji zgłosił się policjant Y po cywilnemu prowadząc

szarpiącego się mężczyznę. Z jego relacji (a późniejszych zeznań) wynikało, że ww

mężczyzna w sklepie zachowywał się niestosownie. W tej sytuacji Y okazał

legitymację służbową i podjął interwencję. Ww mężczyzna widząc legitymację zaczął

szarpać Y. Y zastosował chwyt obezwładniający i podjął dalsze niezbędne działania,

które precyzyjnie (i ku chwale swojej) opisał. Mężczyzna (wg dowodu osobistego - X)

w dniu 01.12.2017 roku został zatrzymany. X przedstawiono zarzut popełnienia

czynu z art.222 par.1 k.k. X nie przyznał się do popełnienia czynu i odmówił

składania wyjaśnień. W dniu 31.12.2017 roku przesłano do Sądu Rejonowego w W

akt oskarżenia. X i jego obrońca z wyboru zostali zawiadomieni o terminie rozprawy

i na rozprawę stawili się. W toku czynności w tym przesłuchania pracownic sklepu

okazało się, że Y próbował kupić coś bez kolejki co spowodowało interwencję X. Y

nie okazywał legitymacji służbowej natomiast okazał swoje niezadowolenie (zdaniem

X – brak kultury czego X nie mógł znieść więc uderzył Y). W tej sytuacji sąd uprzedził

w trybie art.399 k.p.k. o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu na występek z

art.217 par. 1 k.k. Sąd po odebraniu stanowisko stron skazał X za czyn z art.217

par.1 k.k. i wymierzył mu karę ograniczenia wolności.





9

KAZUS NR 9

X oskarżony został o czyn z art.280 par.1 k.k. X, tymczasowo aresztowany do

sprawy, został zawiadomiony o terminie rozprawy w dniu 01.10.2020 roku w dniu

22.09.2020 roku (podobnie jak jego obrońca z wyboru). Wraz z zawiadomieniem X

otrzymał pouczenie o możliwości złożenia w ciągu 7 dni wniosku o doprowadzenie go

na rozprawę co niezwłocznie uczynił (art.353 par.3 k.p.k.). Wniosek wpłynął do sądu

w ostatnim dniu września 2020 roku. Sąd na rozprawie wskazał, że wobec dyspozycji

art.353 par.5 k.p.k. nie widzi możliwości jego rozpoznania albowiem skutkowałoby to

koniecznością zmiany terminu rozprawy. Sąd nadto argumentował, że obecność

oskarżonego na rozprawie nie jest obowiązkowa (art.374 k.p.k.) a obecność obrońcy

gwarantuje realizację prawa do obrony. Jednocześnie obowiązkiem sądu jest

zapewnienie rozstrzygnięcia sprawy na pierwszym terminie rozprawy (art.366 par.2

k.p.k.). Obecny obrońca złożył wniosek o odroczenie rozprawy, którego to wniosku

sąd nie uwzględnił. W dniu 01.10.2020 roku sąd wszczął przewód sądowy

i przeprowadził postępowanie dowodowe. Następnie sąd udzielił głosu obecnym

stronom, Po wysłuchaniu stron sąd skazał X na karę 2 lat pozbawienia wolności.



wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia

UWAGA- Rozważ drugi wariant w którym X nie został pouczony w trybie art.353

par.3 k.p.k.


10

KAZUS NR 10

X pozostawał w konflikcie z Y. Przez wiele lat zwaśnione strony rozsądnie zarządzały

konfliktem dając pole do niezliczonej ilości anegdot oraz praktyk procesowych.

Jednakże w dniu 01.12.2019 roku X zagroził Y pobiciem a gdy ten schował się przed

nim w piwnicy zamknął za nim drzwi i wyrzucił klucz. Zdarzenie działo się w miejscu

dość odludnym i Y spędził w piwnicy 72 godziny. Logicznym następstwem takiego

działania (wg prokuratora) było przedstawienie X zarzutu popełnienia czynu z art.190

par.1 k.k. w zb. z art.189 par.1 k.k. w zw. z art.11 par.2 k.k. X nie przyznał się do

popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień natomiast

ustanowił obrońcę. Y dążył do załagodzenia konfliktu i cofnął wniosek o ściganie (za

zgodą prokuratora). Następnie w sprawie skierowano akt oskarżenia do Sądu

Rejonowego w W. Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe. Oskarżony, który

odrzucił wniosek o mediację, swoje zachowanie uznał za adekwatne. Z kolei

pokrzywdzony, jakkolwiek nie nastawał już na osobę X nie zamierzał ukrywać prawdy

i zeznał zgodnie z dotychczasowymi ustaleniami. Po przeprowadzeniu postępowania

dowodowego sąd zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom. Sąd skazał X za

czyn z art.190 par.1 k.k. w zb. z art.189 par.1 k.k. w zw. z art.11 par.2 k.k. na karę

pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.




UWAGA- Rozważ drugi wariant w którym czyn z art.190 par.1 k.k. jest odrębnym

zachowaniem. W takiej sytuacji sporządź zarzut (y) apelacyjny (e) oraz prawidłowy

(y) wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia (jeżeli oczywiście zarzuty i wnioski

będą odmienne od tych wskazanych w pkt I).


11

KAZUS NR 11

X był pracownikiem sklepu ze sprzętem elektronicznym. Jakkolwiek w sklepie nie

przechowywano dużych kwot pieniędzy to jednak sam sprzęt miał dużą wartość a

jednocześnie był łatwy do sprzedaży. X postanowił zatem włamać się do sklepu

przez niewielkie okno z uszkodzoną kratą. Ponieważ w sklepie była kamera,

przysposobił kominiarkę. Tak wyposażony udał się w pobliże sklepu i ukrył

w krzakach czekając na stosowną porę do działania. W tym stanie oczekiwania

zastał go i obezwładnił pracownik firmy ochroniarskiej wynajęty do pilnowania

bezpieczeństwa pobliskiego osiedla mieszkaniowego. Pracownik ten dostrzegł

leżącego w krzakach mężczyznę i obserwował go przez pewien czas a zakładając,

że wyżej wymieniony czatuje na przypadkowe ofiary dokonał obywatelskiego

zatrzymania. Funkcjonariusze Policji ujawnili przy zatrzymanym kominiarkę a w

zaparkowanym nieopodal samochodzie –łom. X początkowo nie zamierzał

współpracować jednak w końcu przyznał się do zamiaru popełnienia przestępstwa

i wyjaśnił, że na miejsce zdarzenia przyjechał zbyt wcześnie, zamierzał więc

poczekać aż się ściemni a chodniki opustoszeją. X przedstawiono zarzut popełnienia

czynu z art.13 par.1 k.k. w zw. z art.279 par.1 k.k. W sprawie skierowano do sądu akt

oskarżenia. Sąd Rejonowy w W nie miał wątpliwości co do sprawstwa X i po

przeprowadzeniu postępowania dowodowego skazał X za czyn wskazany w akcie

oskarżenia na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej

wykonania. X ustanowił obrońcę, który powziął pewne wątpliwości co do zasadności

orzeczenia.





12

KAZUS NR 12

Dwie grupy kibiców postanowiło sprawdzić swoje umiejętności bojowe a przy okazji

trochę się pobawić. W tym celu umówili się na spotkanie w lesie w połowie drogi od

miast macierzystych, wylosowali zawodników, sędziów i ustalili reguły. Po pewnym

czasie doszło do spotkania. Początkowo sprawdzian umiejętności przebiegał bez

zakłóceń a pokonani zawodnicy byli odprowadzani do swoich sektorów. Nagle jeden

z zawodników wyjął nóż i ugodził swojego przeciwnika- Y w brzuch powodując

ciężkie uszkodzenie ciała (zgodnie z późniejszą opinią biegłego). Przybyła na

miejsce zdarzenia Policja zatrzymała tylko jednego z uczestników zdarzenia- X. Y

w toku okazania wskazał, że X jest bardzo podobny do sprawcy zdarzenia. Na

miejscu zdarzenia ujawniono nóż z materiałem genetycznym Y. Na nożu nie było

śladów daktyloskopijnych nadających się do identyfikacji. X przedstawiono zarzut

popełnienia czynu z art.156 par.1 k.k. w zb. z art.159 k.k. w zw. z art.11 par.2 k.k. X

przyznał się do popełnienia czynu i wyjaśnił, że brał udział w sprawdzianie ale noża

nie używał bo ustalono, że zawodnicy nie będą używali narzędzi i ustalenia te były

honorowane przez zawodników. Innych bezpośrednich świadków zdarzenia nie

ustalono. W sprawie, w dniu 11.12.2019 roku skierowano do Sądu Okręgowego w W

akt oskarżenia. Sąd, po przeprowadzeniu w dniu 01.10.2020 roku przewodu

sądowego (X cały czas przyznawał się do udziału w sprawdzianie) w trybie art.399

k.p.k. uprzedził o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu na art.156 par.1 k.k.

Wobec braku wniosku o odroczenie rozprawy sąd zamknął przewód sądowy i udzielił

głosu stronom. Następnie sąd odroczył wydanie wyroku. W dniu 10.10.2020 roku sąd

skazał X za czyn z aktu oskarżenia na karę 5 lat pobawienia wolności. Sąd wskazał,

że daje wiarę X, niemniej X:

wersja a/- musiał mieć całkowitą świadomość tego, że inna nieustalona osoba używa

noża albowiem dynamiczny rozwój wydarzeń takie przekonanie uzasadniał.

wersja b/- odpowiada za eksces współuczestnika zdarzenia

X ustanowił obrońcę.





13

KAZUS NR 13

Pewien biznesmen o skłonnościach wiecowych (nazwijmy go X) podczas starcia

swoich zwolenników z przedstawicielami ekologów, którzy starali się uniemożliwić

ww biznesmenowi wycinkę drzew w parku, w rozmowy z dziennikarzem wskazał, że

z przewodniczącym partii ekologicznej (nazwijmy go Y) „trzeba zrobić porządek”.

Nagranie odtworzyła telewizja. Oburzony komentator wskazywał, że X nawołuje do

linczu. Tego dnia lecz wieczorem ktoś kilkakrotnie strzelił do Y powodując ciężkie

uszkodzenie ciała. Z opinii biegłego (oprócz wyżej wskazanych okoliczności)

wynikało, ze życie Y uratowała wyłącznie szybka interwencja medyczna. Gdyby

pomoc byłą udzielona kilka minut później Y najprawdopodobniej już by nie żył.

Bezpośredniego sprawcy zdarzenia nigdy nie odnaleziono. X natomiast

przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.18 par.2 k.k. w zw. z art.13 par.1 k.k. w

zw. z art.148 par.1 k.k. X nie przyznał się do popełnienia czynu i odmówił składania

wyjaśnień. Przesłuchano kilka osób obecnych wówczas w parku (twarze rozpoznano

z kamer) oraz odtworzono nagranie. Nie ustalono czy bezpośredni sprawca ataku

obecny był podczas zdarzenia w parku. W dniu 11.12.2019 roku skierowano do Sądu

Okręgowego w W akt oskarżenia. X w toku przewodu sądowego konsekwentnie

milczał. Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w toku którego udało

się przesłuchać więcej osób uczestniczących w zdarzeniu w parku nie ustalając

wszakże kim jest sprawca ani czy był na miejscu w parku zamknął przewód sądowy

i udzielił głosu stronom. Następnie sąd skazał X za przestępstwo z aktu oskarżenia

i wymierzył karę 12 lat pozbawienia wolności. Sąd wskazał, że związek przyczynowy

pomiędzy zachowaniem X a działaniem bezpośredniego sprawcy jest oczywisty i to

oświadczenie X wywołało u bezpośredniego sprawcy zamiar popełnienia

przestępstwa. Generalnie nikt tego związku nie kwestionował.




UWAGA- przedmiotem rozważań nie powinien być związek przyczynowy między

zachowaniem X a zdarzeniem.


14

KAZUS NR 14

W dniu 10.05.2019 roku doszło do kłótni X i Y. W pewnej chwili X poczuł się

obrażony przez Y tak bardzo, że wykręcił mu rękę. Y zaczął krzyczeć, że X złamał

mu rękę. Sąsiedzi zawieźli Y na pogotowie ratunkowe. W toku badania RTG

ustalono, że Y ma zwichnięty staw barkowy. Po pewnym czasie Y udał się na Policję

i złożył obciążające X zeznania a także złożył do akt sprawy dokumentację RTG oraz

zwolnienie lekarskie na okres 21 dni. Na tej podstawie X przedstawiono zarzut

popełnienia czynu zabronionego z art.157 par.1 k.k. X nie przyznał się do

popełnienia czynu i odmówił składania wyjaśnień. W sprawie, w dniu 11.12.2019 roku

przesłano do Sądu Rejonowego w W akt oskarżenia. W toku przewodu sądowego X

nie przyznał się do popełnienia czynu, złożył wyjaśnienia oraz opinię prywatną

lekarza z zakresu medycyny sądowej z której wynika, że obrażenia jakich doznał Y

stanowią naruszenie czynności ciała i rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni. Sąd

zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom. Sąd skazał X za czyn z aktu

oskarżenia na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej

wykonania. Sąd argumentował, że prywatna opinia biegłego nie stanowi dowodu w

rozumieniu art.193 k.p.k. zaś wystarczające do ustalenia sprawstwa jest zwolnienie

lekarskie albowiem wskazuje ono na stan zdrowia Y (zwichnięty staw barkowy) oraz

na okres niezdolności do pracy (21 dni). X ustanowił obrońcę.




UWAGA- dokonaj oceny kazusu w sytuacji gdy sąd dopuścił opinię biegłego

z zakresu medycyny sądowej a następnie nie zgodził się z nią i dokonał ustaleń

własnych.


15

KAZUS NR 15

X dokonał kradzieży kontenera ze sprzętem elektronicznym o wartości 250 000zł. Po

pewnym czasie został zatrzymany przez Policję w czasie sprzedawania przedmiotów

pochodzących z kradzieży jednak Policji nie udało się, pomimo licznych czynności

w tym przeszukań pomieszczeń należących do X ujawnić miejsca składowania

pozostałych przedmiotów i samego kontenera. Osoba, której X sprzedawał sprzęt –

(Y) zeznała jednak, że X chwalił się jej, że dokonał kradzieży kontenera i opisał

zdarzenie w sposób, który odpowiadał poczynionym na miejscu ustaleniom np.

dotyczącym tego, że kontener omyłkowo był pozbawiony jakichkolwiek

zabezpieczeń. Na tej podstawie przedstawiono X zarzut popełnienia czynu z art.278

par.1 k.k. w zw. z art.294 par.1 k.k. X nie przyznał się do popełnienie czynu

i wskazał, ze to Y sprzedawał mu sprzęt i opowiedział ww historię a nie odwrotnie.

Zatrzymanie zostało dokonane w chwili gdy X przywiózł zakupiony wcześniej sprzęt

Y by go zwrócić albowiem nie był w stanie zdobyć pieniędzy na jego zakup. W dniu

11.12.2019 roku skierowano do Sądu Rejonowego w W akt oskarżenia. Obecność X

sąd uznał za obowiązkową. X w dniu 10.10.2020 roku wyjaśnił tak jak

w postępowaniu przygotowawczym. Y podczas rozprawy był na wycieczce

zagranicznej (notatka dzielnicowego który miał doręczyć mu wezwanie na rozprawę).

W tej sytuacji sąd odczytał zeznania świadka w trybie art.391 par.1 k.p.k. Sąd

zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom a następnie odroczył wydanie

wyroku. W dniu 15.10.2020 roku sąd skazał X za czyn z aktu oskarżenia i wymierzył

karę 2 pozbawienia wolności. X ustanowił obrońcę.





16

KAZUS NR 16

X dokonał przywłaszczenia na szkodę Y. Y w dniu 10.11.2019 roku została

przesłuchana na okoliczność zdarzenia. Na tej podstawie w dniu 20.11.2019 roku X

przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.284 par. 1 k.k. X nie przyznał się do

popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. W dniu

20.12.2019 roku skierowano do Sądu Rejonowego w W akt oskarżenia. W dniu

10.01.2020 roku X i Y zawarli związek małżeński o czym X poinformował sąd na

pierwszym terminie rozprawy w dniu 10.10.2020 roku przedkładając skrócony odpis

aktu małżeństwa. X ponownie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu

i odmówił składania wyjaśnień. Sąd ustalił, że w tym czasie Y przebywa na stażu

zagranicznym i wróci do Polski za miesiąc. Ze względu na powyższe Y nie odebrała

wezwania na termin rozprawy. Mając na względzie dyspozycję art.366 par.2 k.p.k.

sąd odczytał zeznania Y z postępowania przygotowawczego. Następnie sąd zamknął

przewód sądowy i udzielił głosu stronom a następnie odroczył wydanie wyroku.

W dniu 24.10.2020 roku sąd skazał X za czyn z aktu oskarżenia na karę pozbawienia

wolności z warunkowym zawieszeniem jej postępowania. X, który nie tego się

spodziewał, ustanowił obrońcę.





17

KAZUS NR 17

Pewna bardzo znana osoba zaufania publicznego (X) spowodowała wypadek

drogowy w którym zginął pieszy. Zdarzenie miało miejsce na przejściu dla pieszych

a przyczyną zdarzenia było niezachowanie prędkości przewidzianej na terenu

zabudowanego. Zgodnie z opinią biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków

drogowych kierowca jechał z prędkością prawie 100 km/h. Z opinii biegłego

z zakresu medycyny sądowej śmierć pieszego była bezpośrednim skutkiem

zdarzenia drogowego. X przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.177 par.2 k.k.

X nie przyznał się do popełnienia czynu i odmówił składania wyjaśnień. Nie widział

również potrzeby spotkania się z rodziną zmarłego gdyż uważał, że chcą wyłudzić od

niego pieniądze. W sprawie, w dniu 11.12.2019 roku skierowano do Sądu

Rejonowego w W akt oskarżenia. Sąd uznał obecność oskarżonego za obowiązkową

na rozprawie w dniu 10.10.2020 roku. W toku rozprawy X zaprezentował podobną

postawę jak w postępowaniu przygotowawczym. Osoba najbliższa działająca w trybie

art.52 k.p.k. ustanowiła pełnomocnika i oświadczyła, że będzie występowała

w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

złożył wniosek w trybie art.49a k.p.k. Sąd po przeprowadzeniu postępowania

dowodowego zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom. Sąd uznał X za

winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzył karę 1 roku pozbawienia

wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat, na podstawie

art.42 par.1 k.k. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 10 lat

nakładając obowiązek (na podstawie art.43 par.3 k.k.) zwrotu prawa jazdy, na

podstawie art.46 par.1 k.k. zadośćuczynienie za krzywdę w wysokości 200 000zł.

oraz pozbawienie praw publicznych na okres 10 lat. Sąd argumentował, że X

naruszył wszystkie reguły postępowania z dobrem jakim jest życie ludzkie okazując

im a także zasadom bezpieczeństwa skodyfikowanym w ustawie - prawo o ruchy

drogowym jawne lekceważenie co zasługuje na szczególne potępienie i wymaga

ostrej reakcji karnej.





18

KAZUS NR 18

X pokłócił się z Y. Y, jego zdaniem, zachował się tak nieelegancko, że adekwatną

dolegliwością było wyłącznie porysowanie mu samochodu kluczami do garażu.

Y z takim zapatrywaniem nie zgodził się i wezwał patrol Policji. X przedstawiono

zarzut popełnienia czynu z art.288 par. 1k.k. X nie zaprzeczał, że porysował

samochód ale nie zamierzał zwracać pieniędzy bo twierdził, że Y wyrządził mu dużą

krzywdę. Wobec braku możności porozumienia prokurator skierował do Sądu

Rejonowego w W akt oskarżenia. X nie był zainteresowany mediacją jakkolwiek

przyznawał, że porysował samochód Y. Nie widział również możliwości naprawienia

szkody. To ostatnie nie miało o tyle znaczenia, że przegrał w tej sprawie proces

cywilny. Sąd po wysłuchaniu stron uznał, że X dopuścił się zarzucanego mu czynu

i na podstawie art.37a k.k. wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek

dziennych po 3000zł. każda. W uzasadnieniu sąd wskazał, że ustawa pozwala na

wymierzenie grzywny bez żadnych dodatkowych warunków czy preferencji i daje

sądowi w tym zakresie całkowitą swobodę z czego sąd skorzystał. X ustanowił

obrońcę.





19

KAZUS NR 19

X zamierzał pozbawić życia Y. Jako dobry strzelec postanowił użyć w tym celu broni

palnej w czasie gdy Y jak zwykle odbywać będzie wieczorny spacer w lesie. Co

prawda obawiał się nieco osób, które mogą przypadkiem pojawić się w okolicy

(chodziło o niewielki las na obrzeżach dużego osiedla mieszkaniowego a zatem w

grę wchodziła potencjalnie nieograniczona ilość biegaczy oraz właścicieli psów

i innych nadających się do wyprowadzenia zwierząt) niemniej postanowił użyć

tłumika co powinno ograniczyć ryzyko. W dniu zdarzenia X udał się do lasu i schował

w krzakach na drodze zwyczajowej marszruty Y. Nieoczekiwana przeszkoda pojawiła

się w chwili gdy nie był w stanie założyć na broń tłumika. Zdenerwowaniem tym

faktem należy, jak się zdaje, tłumaczyć niecelność pierwszego strzału oddanego

przez X do Y w chwili gdy ten pojawił się na ścieżce. X nie strzelił ponownie.

Przekonany, że huk wystrzału może spowodować interwencje osób przypadkowych

oddalił się z miejsca zdarzenia tak szybko, że Y nie wiedział nawet, że to do niego

strzelano. Przy wyjściu z lasu został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji

wezwanych telefonicznie przez grzybiarza, który, bezpiecznie ukryty, obserwował

zdarzenie. X ustanowił obrońcę już po tym jak przyznał się do popełnienia czynu

z art.13 par.1 k.k. w zw. z art.148 par.1 k.k. i złożył, zgodne z powyższym opisem

wyjaśnienia. Prokurator skierował do Sądu Okręgowego w W akt oskarżenia. Sąd po

przeprowadzeniu postępowania dowodowego (osobowe źródła dowodowe

relacjonowały zdarzenie zgodnie z powyższym opisem a biegli z zakresu

bronioznawstwa, balistyki oraz daktyloskopii nie mieli wątpliwości kto i jakiej broni

użył). W tej sytuacji sąd uznał sprawstwo oskarżonego i skazał go za czyn z aktu

oskarżenia na karę 8 lat pozbawienia wolności. Sąd argumentował, iż do porzucenia

działań sprawczych skłoniła X nie wewnętrzna refleksja a kombinacja czynników

zewnętrznych w tym uzasadniona obawa przed wykryciem sprawcy.





20

KAZUS NR 20

X. oskarżono o czyn z art.197 par.1 k.k. Sąd uznał jego obecność na rozprawie za

obowiązkową. X, jakkolwiek zastosowano wobec niego tymczasowe aresztowanie,

zdecydował, że nie ustanowi obrońcy albowiem jest niewinny (co powtórzył przed

sądem wraz z kontestowanym przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej opisem

stanu faktycznego). Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej złożył wniosek

o opuszczenie sali sądowej przez oskarżonego albowiem jego obecność mogłaby

wpływać krępująco na pokrzywdzoną (i głównego świadka oskarżenia). Sąd wniosek

w trybie art.390 par.2 k.p.k. uwzględnił i oskarżonego odprowadzono do aresztu. Po

przesłuchaniu pokrzywdzonej oraz świadków B i C oskarżony został doprowadzony

na salę rozpraw. W tym dniu przesłuchano świadka D i E a następnie sąd zamknął

przewód sądowy i udzielił głosu stronom. Po wysłuchaniu stron sąd skazał X za

zarzucany mu czyn na karę 2 lat pozbawienia wolności. X ustanowił obrońcę.





21

KAZUS NR 21

X w dniu 10.12. 2019 roku uderzył Y pięścią w głowę i zabrał mu z kieszeni kurtki

100zł. Natychmiast po zdarzeniu został ujęty przez przypadkowych przechodniów

i przekazany Policji. X przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.280 par.1 k.k. w

zw. z art. 64 par.1 k.k. Z wyciągu z KRK wynikało, że X był skazany za czyn z art.282

k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i odbył ją w okresie od 6.11.2008

roku do dnia 18.12.2009 roku (z zaliczeniem tymczasowego aresztowania w okresie

17.3.2007 roku-19.6.2008 roku). Sprawę przekazano wraz z aktem oskarżenia do

Sądu Rejonowego w W. Sąd uznał obecność oskarżonego za obowiązkową

i doprowadził go na termin rozprawy w dniu 10.10.2020 roku z aresztu. X, jakkolwiek

jego sprawstwo było oczywiste nie przyznawał się dla zasady o czym wspomniał

obecnemu na rozprawie obrońcy z wyboru. Sąd po przeprowadzeniu postępowania

dowodowego zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom. Następnie sąd

odroczył wydanie wyroku. W dniu 24.10.2020 roku sąd skazał X za czyn z aktu

oskarżenia na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd nie miał wątpliwości

co do sprawstwa X a uzasadniając wymiar kary podnosił brutalny sposób działania

sprawcy oraz jego dotychczasową karalność.





22

KAZUS NR 22

Bronisław B. był zwolennikiem surowych metod wychowawczych. Bronisław B. skazany

został za czyn z art.207§1 k.k. polegający na tym, że w okresie od dnia 01.01.2016 roku

do dnia 31.12.2016 roku w Warszawie, znęcał się fizycznie i psychicznie nad małoletnim

synem Jakubem w ten sposób, że szarpał go, ciągnął za włosy i wyzywał. Sprawa oparta

była w głównej mierze na zeznaniach żony Bronisława B. Po tym zdarzeniu Jakub

korzystał z pomocy psychologa. W toku terapii Jakub wskazał, że „ulubionym” zajęciem

ojca było zamykanie go w komórce pod schodami kiedy Jakub słabo się uczył.

Psycholog zawiadomił prokuraturę. Doprowadziło to do wszczęcia postępowania

karnego. Bronisław B. został tymczasowo aresztowany. Do sprawy dołączono materiały

dotyczące oszustwa, którego Bronisław B. miał się dopuścić na szkodę spółki której był

pracownikiem a polegającego na sfałszowaniu listy delegacji i na tej podstawie

uzyskaniu nienależnych kwot. Wobec problemów z przesłuchaniem księgowej spółki

oraz pracowników pionu technicznego montujących urządzenia GPS, materiały w tym

zakresie wyłączono do odrębnego rozpoznania.

W sprawie, w dniu 06.10.2019 roku wniesiono akt oskarżenia o czyn z art.207 k.k.. W

toku przewodu sądowego prokurator dodatkowo zarzucił oskarżonemu czyn z art.286§ 1

k.k. w zb. z art.270§ 1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. Pomimo opozycji oskarżonego, sąd

dopuścił świadków wskazanych wyżej oraz biegłego z zakresu badania pisma ręcznego

przekazując materiał bezwpływowy

Po analizie zebranych dowodów sąd skazał oskarżonego za dwa czyny:

I. czyn z art.207§1 k.k. polegający na tym, że w okresie od dnia 01.01.2016

roku do dnia 25.06.2016 roku w Warszawie, znęcał się fizycznie i psychicznie

nad małoletnim synem Jakubem w ten sposób, że zamykał go w komórce pod

schodami

II. art.286§ 1 k.k. w zb. z art.270§ 1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. polegający na

sfałszowaniu w okresie od dnia 10.01.2019 roku do dnia 20.06.2019 roku w

Warszawie listy delegacji i doprowadzeniu pracownika spółki X do

niekorzystnego rozporządzenia mieniem ww spółki.


Dokonaj analizy kazusu. Sporządź zarzut (y) apelacyjny (e) oraz prawidłowy (y) wniosek

(ki) a także wskaż zakres zaskarżenia.


23

KAZUS NR 23

W dniu 20.06.2019 roku do banku wpłynął wniosek kredytowy wraz

z zaświadczeniem o zatrudnieniu, z którego wynikało, że Andrzej A. zatrudniony jest

w spółce X. Ze względu na wysokość wnioskowanej kwoty kredytu wszczęto

czynności weryfikacyjne. Podczas rozmowy telefonicznej, pracownik banku-Cezary

C. ustalił, że Andrzej A. nie pracuje i nigdy nie pracował w spółce X. Z zeznań

Cezarego C. wynika, że kontaktował się z nr 602 192 785 wskazanym na

zaświadczeniu. Andrzej A. został zatrzymany w domu. Następnie przedstawiono mu

zarzut popełnienia czynu z art.13§ 1 k.k. w zw. z art.286§ 1 k.k. w zb. z art.297§1

k.k. w zb. z art.270§ 1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. Andrzej A. nie przyznał się do

popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że pracował w spółce X a jej prezesem

jest Bronisław A.- jego brat i to on sporządził zaświadczenie. Pracownica spółki X.

udzieliła mylnej informacji co do jego zatrudnienia albowiem nie dysponowała

pełnymi danymi pracowników. Wobec treści wyjaśnień Andrzeja A zatrzymano

Bronisława B. przedstawiając mu tożsamy zarzut. Bronisław A. wykluczył aby

Andrzej A. był jego pracownikiem, wykluczył aby podpis widniejący na

zaświadczeniu był jego podpisem, wykluczył również aby dysponował nr telefonu

602 192 785. Nie był w stanie wskazać z kim rozmawiał pracownik banku, podał

jednak, że jedyną pracownicą spółki X jest Dagmara D. Obaj podejrzani swoim

obrońcą ustanowili adwokata X- przyjaciela rodziny.

Wobec uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności Andrzeja A. (w przeszłości

leczył się psychiatrycznie) dopuszczono wobec niego dowód z opinii biegłych

w rozumieniu art.202 k.p.k. Z opinii sądowo- psychiatrycznej wynika, że poczytalność

podejrzanego nie budzi wątpliwości i może on bronić się w sposób samodzielny

i rozsądny.

W sprawie, w dniu 06.10.2019 roku skierowano akt oskarżenia.

W toku rozprawy w dniu 01.10.2020 roku, po przeprowadzeniu dowodu z wyjaśnień

oskarżonych, adwokat X. stwierdził, że widzi kolizję interesów między oskarżonymi

i wypowiada pełnomocnictwo Bronisławowi A. Sąd, po przesłuchaniu na kolejnym

terminie rozprawy w dniu 20.10.2020 roku Cezarego C., uznał oskarżonych za

winnych popełnienia zarzucanego im czynu i skazał ich na karę pozbawienia

wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Z uzasadnienia wyroku


24

wynika, że zebrane w sprawie dowody są jednoznaczne a nagminność tego rodzaju

przestępstw uzasadnia surową karę. W dniu wydania wyroku, niezadowolony z jego

treści Andrzej A. wypowiedział pełnomocnictwo do obrony adwokatowi X. Wnioski o

uzasadnienie wyroku złożyli: w imieniu Andrzeja A- adwokat Y, w imieniu Bronisława

A.- adwokat Z.


wniosek (ki) a także wskaż zakres zaskarżenia w wariancie A (wskazanym wyżej)

oraz w wariancie B gdy obaj oskarżeni nie byli badani psychiatrycznie wobec braku

podstaw i obaj mają ustanowionych już w postępowaniu przygotowawczym

obrońców.


25

KAZUS NR 24

W dniu 20.06.2019 roku kamera monitoringu miejskiego zarejestrowała moment

popełnienia przestępstwa. Do idącego ulicą Bronisława B. podbiegł nn mężczyzna

i szarpnął za pasek od torby tak mocno, że pokrzywdzony przewrócił się, Pomimo

upadku (i licznych jak się potem okazało potłuczeń) Bronisław B. bronił torby nie

pozwalając jej sobie wyrwać i głośno wołał o pomoc. Niecodzienna sytuacja zwróciła

zainteresowanie przechodniów (niektórzy pytali nawet jak mogą pomóc). W pewnej

chwili Bronisław B. złapał napastnika za kurtkę. Mężczyzna kilka razy uderzył

pokrzywdzonego pięścią a gdy ten puścił kurtkę, oddalił się. Po kilku dniach Policja,

na podstawie zdjęć z monitoringu, zatrzymała Andrzeja A. Andrzej A. został

rozpoznany przez Bronisława B. w toku okazania jako sprawca zdarzenia.

Andrzejowi A. przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.13§ 1 k.k. w zw. z

art.280§ 1 k.k. Andrzej A. nie przyznał się do popełnienia czynu i odmówił składania

wyjaśnień.

W dniu 20.10.2019 roku skierowano do sądu akt oskarżenia. W dniu 20.10.2020 roku

Andrzej A. otrzymał zawiadomienie o terminie rozprawy w dniu 23.10.2020 roku.

Przewodniczący na rozprawie spytał Andrzeja A. czy nie składa wniosków

formalnych. Ponieważ Andrzej A. nie złożył wniosków formalnych, doręczono mu

odpis aktu oskarżenia. Sąd wszczął przewód sądowy. Po przeprowadzeniu dowodów

wyżej wskazanych Sąd, w trybie art. 399§ 1 k.p.k., uprzedził o możliwości zmiany

kwalifikacji prawnej czynu na art. art.13§ 1 k.k. w zw. z art.281 k.k. Wobec braku

wniosków, Sąd skazał Andrzeja A. za czyn z art.13§ 1 k.k. w zw. z art.282 k.k.

i wymierzył surową karę pozbawienia wolności.

Wymiar kary skłonił Andrzeja A. do ustanowienia obrońcy.





26

KAZUS NR 25

Andrzej A. w dniu 20.02.2020 roku na drodze publicznej przekroczył dozwoloną

prędkość i nie zachował bezpiecznej odległości do poprzedzającego pojazdu. Gdy

poprzedzający go pojazd zahamował, uderzył w jego tył. W wyniku zdarzenia

obrażeń doznał siedzący z tyłu uderzonego pojazdu mężczyzna. W toku

dochodzenia powołano biegłego z zakresu medycyny sądowej. Biegły, po analizie

dokumentacji, wskazał, że pokrzywdzony doznał obrażeń skutkujących naruszenie

czynności ciała i rozstrój zdrowia na okres nie przekraczający 7 dni. Zdarzenie

opisała lokalna prasa pod tytułem „Piraci atakują” wskazując na niebezpieczną

sytuację na polskich drogach (teza ta broniła się) i brak wystarczającej reakcji

organów publicznych. Prokurator przedstawił Andrzejowi A. zarzut popełnienia czynu

z art.157§ 2 k.k. Andrzej A. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu

i opisał jego przebieg w sposób zgodny z zeznaniami pokrzywdzonego. Prokurator

w dniu 20.05.2020 roku sporządził akt oskarżenia w trybie art.60 k.p.k.

Po przeprowadzeniu w dniu 20.10.2020 roku w ramach przewodu sądowego

wskazanych wyżej dowodów, sąd uznał że Andrzej A. dopuścił się zarzucanego mu

czynu i wymierzył karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej

wykonania, zadośćuczynienie na podstawie art.46 k.k.

Andrzej A. ustanowił obrońcę.




Documents

KAZUS 1 - Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie...2020/11/21 · 1 KAZUS 1 X przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art.286 par.1 k.k. W sprawie, w dniu 10.11.2019 roku skierowano