Upload
kieu
View
53
Download
0
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Integracja europejska. - PowerPoint PPT Presentation
Citation preview
Integracja europejska
Integracja jest to proces tworzenia się pewnej całości z jakichś części,
zespolenia kilku elementów w jedną całość. Może ona obejmować różne
dziedziny życia społecznego np. gospodarkę, politykę. Każdy proces
integracji musi się opierać na określonych podstawach formalno-prawnych oraz instytucjonalnych.
Koncepcje integracji europejskiej po II wojnie światowej
Najważniejsze koncepcje współpracy europejskiej:
- koncepcja federacyjna
- koncepcja konfederacyjna
- koncepcja unionistyczna
Koncepcja federacyjna zakłada budowę tworu państwowego
podobnego do Stanów Zjednoczonych Ameryki („Stany
Zjednoczone Europy”), zastąpienie narodowych struktur
ponadnarodowymi organami federacyjnymi. Zwolennikami tej
koncepcji byli m.in. W. Churchill, W. Hallstein, P.H. Spaak oraz
K. Adenauer.
Koncepcja konfederacyjna zakłada budowę tzw. Europy Ojczyzn, a więc
współpracę rządów bez tworzenia ponadpaństwowych organów
wspólnotowych. Zwolennikami tej koncepcji byli Ch. de Gaulle oraz
Pius XII.
Koncepcja unionistyczna postuluje ograniczenie integracji europejskiej do współdziałania między rządami
suwerennych państw. Jej zwolennikami byli E. Bevin (były
brytyjski minister spraw zagranicznych) oraz C. Attlee (były
brytyjski premier).
Geneza europejskich tendencji zjednoczeniowych.
Tendencje zjednoczeniowe Europy mają swoje korzenie we wspólnej
historii i w kulturze narodów.
W okresie od I w. n.e. większa części Europy Zachodniej znajdowała się
w Zasięgu wpływów Imperium Rzymskiego. Ta ekspansja spowodowała wytworzenie się wspólnoty kulturowej
i gospodarczej. Istotne znaczenie dla poczucia jedności miała też ekspansja
religii chrześcijańskiej
Karol Wielki (742-814) król Franków z dynastii Karolingów, koronowany w 800r. na cesarza, toczył wiele wojen i narzucał
podbitym państwom wiarę chrześcijańską. Jego państwo miało być uniwersalnym
imperium chrześcijańskim.
Otton III (980-1002) pragnął utworzyć jedno europejskie państwo składające się
z 4 równorzędnych części Galii, Słowiańszczyzny, Germanii i Italii.
Pierre Dubois (ok. 1250-1321) proponował utworzenie federacji europejskich państw
chrześcijańskich.
Jerzy z Podeibradów (1420 – 1471), król czeski proponował utworzenie Ligi Pokoju
– zgromadzenia przedstawicieli książąt chrześcijańskich dla utrzymania pokoju
Henryk IV (1553 – 1610), król Francji stworzył plan całkowitej rekonstrukcji
Europy, w wyniku czego miało powstać 15 państw. Warunkiem pokoju miała być
tolerancja religijna wobec protestantyzmu (pominął jednak prawosławie, czyli
Wschód). Organem naczelnym miała być Rada Generalna złożona z delegatów
państw członkowskich.
Wiliam Penn (1644 – 1718) zaproponował utworzenie instytucji zbliżonej do
Parlamentu Europejskiego.
Napoleon Bonaparte (1769 – 1821), cesarz Francuzów, chciał zintegrować Europę
siłą, a podbitym państwom narzucić francuskie prawodawstwo i rozwiązania
ustrojowe, m.in. słynny Kodeks Napoleona.
Fredrich Naumann (1860-1919), niemiecki duchowny i polityk, zajmował się
projektami integracji Europy Środkowej. W 1915 r. wydał publikację Mitteleuropa, w której proponował federację krajów tej części Europy (bardziej gospodarczą niż
polityczną) pod przewodnictwem Niemiec.
Richard Coudenhove-Kalergi (1894-1972), hrabia i polityk austriacki, był
organizatorem tzw. ruchu paneuropejskiego, który miał na celu
integrację Europy Zachodniej. W 1923 r. założył Unię Paneuropejską, a w 1948 r.
Ruch Europejski.
Przyczyny Integracji europejskiej
W Europie po II wojnie światowej idee integracji znacznie się ożywiły. Do
przyczyn zintensyfikowania wysiłków zjednoczeniowych zaliczały się takie
czynniki jak:
- nawiązanie współpracy między państwami europejskimi, co było warunkiem
udzielenia pomocy finansowej przez Stany Zjednoczone w ramach planu Marshalla.
- obawa przed wybuchem w przyszłości wojny między państwami Europy (uznano,
że jedynie integracja gospodarczo-polityczna może zapobiec zbrojnym
konfliktom).
- chęć szybszego zwalczenia głodu oraz restrukturyzacji gospodarek zrujnowanych
przez wojnę, co było możliwe dzięki działaniom integracyjnym.
- dążenie państw europejskich do odzyskania dawnej pozycji na świecie,
którą utraciły w wyniku II wojny światowej.
Ojcowie zjednoczonej Europy
Wśród wielu polityków bardzo zasłużonych dla zjednoczenia Europu kilku odegrało rolę szczególną.
Nazywamy ich ojcami zjednoczonej Europy.
Robert Schuman(1886-1963),
który w latach 1947-1948 pełnił funkcję
premiera, od 1948 do 1953 roku ministra
spraw zagranicznych Francji. W latach
1958-1960 był przewodniczącym
Europejskiego Zgromadzenia Parlamentarnego.
Właściwym twórcą dokumentu nazwanego
planem Schumana był
Jean Monnet (1888-1979),
francuski polityk i przedsiębiorca. W latach
1919-1923 pełnił funkcję zastępcy sekretarza
generalnego Ligi Narodów. W 1955 roku
stworzył komitet na rzecz Stanów Zjednoczonych Europy. Za swoją działalność w 1976 roku otrzymał od szefów rządów państw EWG tytuł Obywatela Europy.
Duży wkład w dzieło integracji europejskiej miałrównież polityk niemiecki
Konrad Adenauer(1876-1967). Ten działacz chrześcijańsko-demokratyczny i prawnik w latach 1917-1933 pełnił funkcjęnadburmistrza Kolonii. W latach 1949-1963 byłkanclerzem RFN, jednocześnie w latach 1951-1955 pełnił funkcję ministra sprawzagranicznych. W maju 1950 roku bez wahaniaopowiedział się za realizacją planu Schumana,dzięki czemu mogła powstać EWWiS, a następnieWspółtworzył EWG i Euratom.
Ważną rolę odegrał także Paul Henri Spaak(1899-1972),
polityk belgijski, działacz socjaldemokracji. W latach1947-1949 był premierem, a w latach1961-1965 wicepremierem Belgii, a takżedwukrotnym ministrem spraw zagranicznych(1938-1939; 1946). Został pierwszymprzewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego ONZ.Był współinicjatorem Beneluksu-unii gospodarczejBelgii, Holandii i Luksemburga, a takżewspółzałożycielem NATO (w latach 1957-1961
był sekretarzem generalnym tej organizacji)
Współtwórcą Rady Europy oraz EWWiS byłAlcide De Gasperi(1881-1954),
polityk, premier Włoch w latach 1945-1953,działacz włoskiej Partii Ludowej, która poprzedzałaChrześcijańską Demokrację.
Inspiracją De Gasperiego do działań zmierzających kuintegracji europejskiej były przede wszystkim jegoprzekonania religijne. W swoim życiu kierował się katolickąnauką społeczną. W 1993 roku w Trydencie rozpoczął sięproces beatyfikacji De Gasperiego.
Rozwój terytorialny Unii Europejskiej
9 maja 1950 plan Roberta Schumana
1951-> 23 lipca 1952 Francja, RFN, Włochy, Belgia,
Holandia, Luxemburg
1972->1973 Wielka Brytania, Dania, Irlandia
(rozszerzenie na północ)
1979->1981 Grecja
1985->1986 Hiszpania, Portugalia
(rozszerzenie na południe)
1990 Niemcy
1994->1995 Szwecja, Finlandia, Austria
(rozszerzenie skandynawskie)
2003-1maja 2004 Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Słowenia, Cypr, Malta,
(rozszerzenie na wschód)
2005->2007 Bułgaria, Rumunia
W 2005 roku podjęto negocjacje akcesyjne z Chorwacją i Turcją.
Od 2005 roku status państwa kandydującego ma
Macedonia.