Het kasteel van Nyon

Het kasteel van Nyon www.gratiskinderboek.nl

1

H E T K A S T E E L V A N N Y O N

Arco Struik

met tekeningen van Sarah Pronk


2

Opa Rits 3

Nyon 7

Mimi 10

Naar het kasteel 13

De buurman 16

Ongelukje 19

De trap 21

Onder de muur 24

Een raar verhaal 27

Verkeerd gekleed 29

Een bekend gezicht 31

Gesnapt 35

Het boek 38

De boer 41

Donker 44

De binnenplaats 46

Michel 48

In de kooi 51

De vieze jongen 53

Brand 55

Naar opa 59

Alles is anders 61

Het andere boek 64

Afscheid? 66


3

Opa Rits.

‘Roel…..opstaan.’

Roel is nog in diepe slaap.

Zijn vader roept nog een keer.

‘Roel, opstaan. Het is half twee.’

Roel kreunt wat en doet een oog open.

‘En jij ook Daan, wakker worden.’

Daan is de beste vriend van Roel.

Ook Daan wordt langzaam wakker.


4

Het is midden in de nacht.

Roel en Daan gaan op vakantie.

Ze mogen mee met de opa van Roel.

Naar zijn huis in Frankrijk.

Maar opa rijdt het liefst in de nacht.

Dan is het lekker rustig op de weg.

‘Opstaan jongens.

Om twee uur staat opa voor de deur.’

De vader van Roel is al weer beneden.

Wakker worden valt niet mee.

Vooral niet midden in de nacht.

Slaperig kleden Roel en Daan zich aan.

Beneden staan de koffers al klaar.

Zijn vader maakt nog een tas.

Met broodjes, drinken en snoep voor onderweg.

‘Zullen jullie geen ruzie maken bij opa?’

‘Nee, natuurlijk niet’, zegt Roel.

‘En je een beetje netjes gedragen.

Opa Rits is al oud.’

Daan kijkt naar Roel.

‘Opa Rits?’ vraagt Daan.

‘Wat is dat nou voor een naam.’

‘Hij heet Ritsema – dus noemen we hem opa Rits’.

Opeens rent Roel de trap op.

‘Mijn ketting’, roept hij.

Hij rent naar zijn kamer.


5

Die ketting heeft Roel van zijn moeder gekregen.

Zijn moeder is vorig jaar overleden.

Precies een jaar en drie maanden geleden.

‘Wees er heel zuinig op’, had zijn moeder gezegd.

‘Deze ketting is honderden jaren in de familie.

Als je hem om hebt, ben ik altijd bij je.’

Vanaf toen draagt Roel altijd haar ketting.

‘Laat die ketting maar thuis’, zegt zijn vader.

‘Als je hem kwijtraakt..….’

‘Ik raak hem niet kwijt.’

‘Toch moet je hem thuis laten.

Die is van je moeder geweest.’

‘Dat weet ik.

Daarom wil ik hem juist meenemen’, zegt Roel.

‘Leg hem maar op je kamer terug’, zegt zijn vader.

Zuchtend loopt Roel de trap op.

Dan gaat de bel.

Opa Rits staat voor de deur.


6

‘Hallo jongens’, zegt opa.

‘Koffers inladen, dan gaan we.’

Opa heeft een mooie oude auto.

Een ‘snoek’, zoals opa hem noemt.

De jongens gaan achterin zitten.

Het tasje met eten tussen hen in.

Opa start de auto.

‘Tot volgende week’, roept de vader van Roel.

Als de auto de hoek om gaat, staat hij nog te zwaaien.

Maar Roel is dan al weer in slaap gevallen.

Het is donker.

De auto maakt een zoemend geluid.

En ook Daan valt snel in slaap.


7

Nyon.

Roel doet zijn ogen open.

De auto zoemt nog steeds.

Het is al ochtend, maar het is nog vroeg.

De zon staat nog laag.

Hij prikt in Roel zijn ogen.

‘Zijn we al in Frankrijk’, vraagt Roel.

Opa moet lachen.

‘Allang. Over een half uurtje zijn we er al.’

Daan slaapt nog.

Zijn mond is half open gezakt.

Roel kijkt naar buiten.

Hij ziet heuvels met veel bomen.

En af en toe een dorpje of een kasteel.

Op de borden langs de weg staan rare namen.

Franse namen zijn best moeilijk.

‘Hier gaan we de snelweg af’, zegt opa.

Opa heeft het raampje open gedaan.

Zijn grijze haar wappert in de wind.

‘Het wordt een mooie dag. Het is nu al warm’, zegt opa.

Ze rijden door bossen en langs velden.

Soms rijden ze door een klein dorpje.

Dan zien ze een klein bord.

“Nyon 2,5 kilometer” staat erop.

‘Nog een paar minuten’, zegt opa.


8

‘Kijk daar links’, wijst opa, ‘dat is het kasteel.’

Roel kijkt naar links.

Hij ziet alleen maar een ruïne.

Het ziet er vervallen uit.

Dat valt tegen.

Niks kasteel – een stapel oude stenen.

Even later rijden ze het dorpje binnen.

Langs een paar huizen, dan bij de kruising naar rechts.

De weg loopt iets omhoog.

Bij het tweede huis links stopt opa.


9

Hij parkeert de auto op het gras bij het huis.

De luiken zitten voor de ramen.

Het is een oud huis.

‘Welkom in Nyon’, zegt opa trots.

Daan wordt nu ook wakker.

‘We zijn er, slaapkop’, zegt Roel.

Daan gaapt en rekt zich uit.

Dan ziet Roel de deur van het huis opengaan.

Een dikke vrouw komt naar buiten.

Met een ochtendjas aan.

Haar haar zit in de war.

En ze ziet er slaperig uit.

Ze kijkt boos naar Roel en Daan.

Dan schudt ze haar hoofd en gaat ze weer naar binnen.


10

Mimi.

‘Uitstappen jongens, verder gaan we niet’, zegt opa vrolijk.

‘Eh….opa….wie is die vrouw?’ vraagt Roel.

‘Dat is Mimi’, zegt opa.

Opa stapt uit en pakt de koffers uit de auto.

‘Wie is Mimi?’ wil Roel weten.

‘Dat is mijn vriendin. Ze woont hier in de buurt.’

Opa probeert te glimlachen.

‘Ze is best aardig. Maar ze moet even wennen’, zegt opa.

Opa pakt de koffers en gaat het huis in.

Roel en Daan kijken elkaar aan.

‘Ik weet niks van een vriendin’, zegt Roel.

‘Kom, we gaan naar binnen’, zegt Daan.

‘Misschien valt het wel mee.’

Roel kijkt hem na en knikt.

‘Hmm, misschien wel. Maar misschien ook niet.’

Opa heeft de koffers naar de zolder gebracht.

Daar hebben Roel en Daan een kamer.

De zolder heeft een schuin dak.

Vanuit het raam kan je de tuin zien.

En achter in de tuin het zwembad.

Roel haalt iets uit zijn zak.

Het is de ketting van zijn moeder.

Roel knipoogt naar Daan.

‘Dit is het belangrijkste dat ik heb’, zegt Roel.


11

‘Niemand kan het van me afpakken.

Ook mijn vader niet.’

Roel kust de ketting en doet hem om zijn nek.

Dan horen ze beneden Mimi hard praten.

Roel en Daan kunnen niet verstaan wat Mimi zegt.

Ze praat in het Frans.

Het klinkt of ze boos is op opa.

‘Laten we maar boven blijven’, zegt Daan.

‘Welnee, we gaan naar beneden.

We gaan opa helpen.’


12

Als ze beneden komen, zegt Mimi niets meer.

Ze kijkt gemeen naar Roel en Daan.

Dan loopt ze boos naar de tuin.

‘Gaan jullie alvast naar het terras’, zegt opa.

‘Ik ga koffie zetten en het ontbijt maken.’

Roel en Daan lopen naar het terras.

Daar zit Mimi met haar armen over elkaar.

Haar gezicht staat op onweer.

‘Ik vind u een raar mens’, zegt Roel tegen Mimi.

‘En vervelend. En nog lelijk ook.’

Daan schrikt ervan.

Maar Roel moet lachen.

‘Ze verstaat het toch niet’, roept hij.


13

Naar het kasteel.

Opa staat met Roel en Daan voor het huis.

Hij wijst naar links.

De weg loopt daar verder omhoog.

Er staan een paar huizen.

‘Daar ga je het dorp alweer uit’, zegt opa.

Het is een klein dorp.

Niet meer dan twintig huizen.

En een paar boerderijen.

‘Ik zal jullie het kasteel laten zien’, zegt opa.

Opa loopt de weg af naar beneden.

‘Deze kant op.’

Ze steken over bij het kruispunt.

Even verderop stopt opa bij een huis.

‘Hier woonde eerst een oude man.

Hij is al een tijdje overleden’, vertelt opa.

Het huis ziet er verlaten uit.

Sommige ruiten zijn stuk.

De tuin is helemaal verwilderd.

Er staan hoge brandnetels om het huis.

‘Kom’, zegt opa, ‘even door het raam kijken.’

Roel en Daan kijken naar binnen.

De tafel is gedekt.

Er staat een bord.

Een vork en een mes liggen er naast.


14

Verder nog een fles wijn en een glas.

Een krant ligt ernaast.

‘Woont hier iemand?’ vraagt Daan.

‘Nee’, zegt opa.

‘Die oude man is overleden, maar ze hebben alles laten staan.

En alles staat nog precies hetzelfde.

Alleen zijn auto hebben ze meegenomen.’

‘Griezelig’, zegt Daan.

Ze lopen verder de weg af.

In de verte blaft een hond.

‘Het lijkt wel een spookstad’, zegt Roel.

‘Ik heb nog niemand gezien.’


15

‘Ja, het is hier heel rustig’, zegt opa.

Verderop links ligt het kasteel.

Het ziet er erg vervallen uit.

Sommige gedeeltes zijn ingestort.

‘Kunnen we er naar toe?’ vraagt Roel.

‘Tot aan de poort’, zegt opa.

Roel en Daan rennen er naar toe.

‘Mogen we naar binnen?’ roept Roel.

‘Nee, dat is te gevaarlijk’, vindt opa.

De muur om het kasteel is bijna niet meer te zien.

Het is dicht begroeid met wilde planten en struiken.

‘Spannend’, vindt Roel, ‘als in een sprookje.’

Vlakbij vliegt ineens een grote zwarte kraai op.

Hij maakt een hard krassend geluid.

Daan schrikt ervan.

‘De mensen hier zeggen dat het er spookt.’

Opa is zachter gaan praten.

Hij fluistert bijna.

Roel kijkt opa aan.

‘Spoken bestaan niet, opa’, zegt Roel.

Opa zwijgt even.

Hij kijkt om zich heen.

Dan buigt hij naar Roel toe.

‘Dat zou ik maar niet te hard zeggen’, fluistert opa.

‘Er gebeuren hier rare dingen.’


16

De buurman.

‘Hoe zou het kasteel er vroeger uit gezien hebben’, vraagt Daan.

‘Met paarden en ridders’, zegt Roel.

‘En met gevechten natuurlijk.’

‘Mijn buurman heeft een boek over Nyon’, zegt opa.

‘Daar staat de hele geschiedenis in.’

Ze lopen terug naar huis.

De zon is al aardig warm.

Het is heel stil in het dorp.

Hoog in de lucht ziet Roel een roofvogel.

Hij maakt grote cirkels in de lucht.

Ze lopen voorbij het kruispunt.

De buurman is buiten.

Hij is bezig om een muurtje te bouwen.

Opa begroet hem en de buurman is blij hem te zien.

Opa vertelt dat ze net bij het kasteel zijn geweest.

De buurman schrikt.

‘Voorzichtig, voorzichtig’, zegt de buurman.

‘Maak de geesten niet boos.’

De buurman vertelt over spoken rond het kasteel.

Dat er gedaantes dwalen in de nacht.

En bij volle maan wordt er gehuild in de toren.

De buurman kijkt snel om zich heen.

Alsof hij bekeken wordt.

Roel kijkt ook, maar ziet niets.

Dan kijkt Roel omhoog.


17

De roofvogel is er nog steeds.

Opa vraagt naar het boek over Nyon.

De buurman gaat naar binnen.

Even later komt hij met het boek naar buiten.

Hij laat tekeningen zien.

Zo zag het kasteel er vroeger uit.

Op de tekening ziet het kasteel er prachtig uit.

De buurman wijst op een andere tekening.

‘Dat is bisschop Hector’, vertelt de buurman.

‘Met hem is het allemaal misgegaan.’

‘Wat is er dan gebeurd’, vraagt opa.

‘Bisschop Hector was streng gelovig.

Hij heeft veel mensen op de brandstapel gebracht.

Ook veel kinderen.’

Opa schudt zijn hoofd.

‘Toen was Graaf Henri de landheer’, vertelt de buurman verder.

‘Hij woonde op het kasteel.

Het was een goede landheer.

Graaf Henri was geliefd bij de mensen.

Maar hij moest zijn eigen zoon naar de brandstapel brengen.

Gedwongen door bisschop Hector.

Die jongen was behekst.’

‘Verschrikkelijk’, zegt opa.

‘Die zoon heette Michel. Michel de Lion.

Hij was de jongste zoon.

Hier zie je een tekening.’


18

Opa vertelt wat de buurman gezegd heeft.

Hij laat de tekening van Michel zien.

‘Hij lijkt net zo oud als wij’, zegt Roel.

De buurvrouw tikt tegen het raam.

Ze kijkt niet vriendelijk.

De buurman grist het boek uit de handen van Roel.

Hij gaat snel naar binnen.

‘Wees voorzichtig’, fluistert de buurman nog.

‘Spoken bestaan niet’, zegt Roel stoer.

Opa kijkt Roel bestraffend aan.

Dan gaan ze hout sprokkelen.

‘We maken vanavond een mooi houtvuur’, zegt opa.

‘Ja gezellig, onze eigen brandstapel’, grapt Roel.

Boven zijn hoofd cirkelt nog steeds die grote roofvogel.


19

Ongelukje.

De volgende dag zijn Daan en Roel in de tuin van opa.

Ze hebben gezwommen en gevoetbald.

Ze hebben in het gras gelegen en in de hangmat geluierd.

Nu helpen ze opa de tuin sproeien.

In de schaduw ligt Mimi te slapen in een luie stoel.

Haar dikke lijf hangt slap in de stoel.

Daan wijst naar Mimi.

‘Lekker rustig’, zegt hij.

Daan sproeit de rozen aan de zijkant van de tuin.

Hij draait zich om en spuit op Roel.

Roel is gelijk kletsnat.

‘Dat water is koud!’ roept hij.

Daan laat de tuinslang omhoog spuiten.

‘Wie de hoogste straal kan maken’, zegt Daan.


20

‘Daan!’ fluistert Roel.

Roel legt zijn vinger op zijn lip.

Hij knikt naar Mimi.

Hij gebaart dat hij de tuinslang wil hebben.

Daan heeft ineens door wat Roel wil gaan doen.

Roel probeert te mikken.

Maar het is nog lastig.

Hij doet een paar stappen naar Mimi toe.

Dan richt hij goed en een straal water raakt Mimi.

IJskoud water, midden op haar dikke buik.

Mimi gilt het uit.

Opa komt aanrennen.

‘Wat is er aan de hand?’ vraagt hij geschrokken.

Mimi scheldt en moppert en gaat kwaad naar binnen.

Opa kijkt naar Roel.

‘Het ging per ongeluk’, zegt Roel met een grote grijns.

Dan moet opa lachen.

Opa schudt zijn hoofd en gaat ook naar binnen.

‘Het was net zo lekker rustig’, zegt hij.

‘Genoeg gesproeid’, zegt Roel.

‘Zullen we naar het kasteel gaan?’

Daan aarzelt.

Maar Roel wacht niet op zijn antwoord.

Hij loopt al naar de weg.

‘Wacht, ik ga mee’, roept Daan.


21

De trap.

Roel en Daan lopen langs het lege huis.

Daan moet er steeds naar kijken.

Het is zo’n vreemd huis.

Het is net of er iets beweegt.

Roel wijst naar het kasteel.

‘Dit is eigenlijk de achterkant’, zegt hij.

‘Aan de andere kant zie je de oprijlaan.’

Daan kijkt en ziet twee lange rijen bomen.

De jongens lopen het pad af naar de poort.

Roel duwt tegen de poort.

Het is een zware deur.

Langzaam gaat de poort open.

Het maakt een krakend geluid.

Roel gaat naar binnen.

‘Kunnen we niet beter terug gaan?’ vraagt Daan.

Maar Roel hoort hem niet meer.

Hij kijkt zijn ogen uit.

Hij herkent de binnenplaats van de tekening uit het boek.

Maar het is helemaal vervallen.

Hij ziet kapotte ramen en een scheef gezakte trap.

Het dak is ingestort en overal groeit onkruid.

Hij kijkt omhoog en ziet weer dezelfde roofvogel.

Het is er doodstil.

Alleen een scheef hangend raam maakt een piepend geluid.

Zelfs Roel vindt het nu eng.


22

Roel loopt naar de trap.

Voorzichtig zet hij zijn voet op de eerste tree.

Dan probeert hij de volgende.

De tweede tree kraakt en Roel zakt er doorheen.

De trap is helemaal verrot.

Roel staat snel op en rent terug naar de poort.

Hij is zich rot geschrokken.

Op zijn been zit een grote schram.

‘En?’ vraagt Daan gespannen.

Roel haalt zijn schouders op.

‘Niks bijzonders. Gewoon een verlaten kasteel.

Geen spook gezien’, zegt hij stoer.

Maar zijn hart bonkt.

Als ze weer buiten de poort staan, zien ze een kikker.

‘Pak hem’, roept Roel.

De kikker springt weg.

Roel gaat er achteraan.

De kikker springt tussen de struiken.

Roel kruipt ook onder de struiken.

Daan moet lachen.

‘Die krijg je nooit te pakken’, roept hij.

Roel geeft geen antwoord.

Daan wacht even, maar het blijft stil.

‘Roel?’ roept hij.

Nog steeds geen antwoord.

Daan gaat op de grond liggen.


23

Zo kan hij onder de struiken kijken.

Maar hij ziet niets.

Het is te donker.

‘Roel?’ roept hij nog een keer.

Even later hoort Daan een tak breken.

Roel kruipt onder de struiken vandaan.

Zijn hoofd is helemaal rood van opwinding.

‘Onder de struiken zit een trap verstopt.

Hij loopt langs de muur van het kasteel naar beneden.

Zeker twintig meter!’

‘Ben je daar geweest?’ vraagt Daan.

‘Ik kon niet verder. Ik moet een stuk touw hebben.

En een zaklamp.’

Roel begint te rennen.

‘Opa heeft wel wat in de schuur’, roept hij.


24

Onder de muur.

Bij het huis van opa stopt Roel pas met rennen.

Opa is binnen met Mimi.

Roel hoort Mimi boos doen tegen opa.

‘Ik pak het zelf wel’, denkt Roel.

Hij sluipt naar de schuur.

Daar bewaart opa van alles.

Al snel heeft Roel wat gevonden.

Op de plank staat een zaklamp.

En aan een haak aan de muur hangt touw.

Mooi dik touw, keurig opgerold door opa.

Hij doet het touw om zijn schouder.

Hij rent weer terug naar het kasteel.

Bij het kruispunt moet hij al stoppen.

Het touw is zwaar.

Gelukkig komt Daan aanlopen.

‘Het laatste stuk van de trap is weg’, vertelt Roel.

‘Daarom heb ik dit touw nodig.’

‘Wat is er te zien’, vraagt Daan.

‘Niet zo veel. Het is er stikdonker’, zegt Roel.

Roel houdt zijn zaklamp omhoog.

‘We gaan een lichtje maken’, zegt hij.

Ze zijn al weer bij het kasteel.

Roel kan niet wachten.

‘Misschien is er wel een gang onder de grond.


25

Of een ondergrondse rivier.

Misschien wel een graf met mummies’, zegt hij hoopvol.

Daan houdt Roel tegen.

‘Misschien zitten er enge beesten.

Of een graf met spoken’, zegt Daan.

‘Ik ga wel eerst’, zegt Roel.

Daan doet een paar stappen terug.

‘Ik ga niet mee. Echt niet’, zegt Daan.

‘Dan ga ik alleen. Wacht jij hier.’

Roel kruipt weer onder de struiken door.

Al snel ziet Daan hem niet meer.

Dan wordt het stil om Daan heen.

In de verte hoort hij een tractor.

Verder is er niets te horen.

Daan vindt het maar niks.

En het duurt zo lang.

Hij wacht al zeker tien minuten.

Maar het lijkt wel een half uur.

Waar blijft Roel toch?

Die trap is maar twintig meter.

Je bent zo beneden en weer boven.

Zou er iets gebeurd zijn?

‘Nog vijf minuten.

Als hij er dan niet is, ga ik opa halen’, zegt Daan tegen zichzelf.

Misschien is Roel gevallen en heeft hij iets gebroken.

Of nog veel erger.


26

Net als Daan opa wil gaan halen, ziet hij iets bewegen.

Daar komt Roel op zijn buik aankruipen.

‘Waar bleef je zo lang?’ roept Daan boos.

Roel zegt niets.

‘Wat was er beneden?

Wat heb je gezien?’ dringt Daan aan.

Het hoofd van Roel ziet rood van opwinding.

Dan zegt Roel: ‘Dit geloof je niet.’

Daan kijkt naar hem.

Hij ziet aan zijn gezicht dat het heel bijzonder is.

‘Wat dan? Zeg het dan’, vraagt Daan ongeduldig.

‘Ik ben in het verleden geweest’, zegt Roel.


27

Een raar verhaal.

Daan en Roel lopen terug naar huis.

‘Hoe bedoel je “in het verleden geweest”?’ vraagt Daan.

‘Terug in de tijd’, zegt Roel koeltjes.

Daan kijkt hem vreemd aan.

‘Geloof je me niet?’ vraagt Roel.

Daan zegt niets.

‘Echt waar. Ik ben met die trap naar beneden gegaan.

Dan loop je onder de muur door.

Aan de andere kant is nog zo’n trap.

En als je boven komt, ben je in het verleden.’

‘En wat zag je dan?’ vraagt Daan aarzelend.

‘Ik heb het kasteel gezien zoals het vroeger was.

Het zag er prachtig uit.

Net als op de tekening in het boek.

Er waren paarden en er was een soort markt.

Met heel veel mensen en ook kinderen.’

Daan weet niet wat hij moet denken.

Terug in de tijd, dat kan niet. Het is onmogelijk.

Hij gelooft Roel niet.

‘Je hebt gewoon een tijdje op die trap gezeten.

En een verhaal verzonnen.

Je kan helemaal niet naar het verleden.’

‘Ik zweer het.

Op de ketting van mijn moeder!’ zegt Roel.

Daar is Daan stil van.


28

Hij weet dat Roel daar geen grapjes over maakt.

‘Weet je wat? We gaan er morgen samen naar toe’, zegt Roel.

Opeens horen ze de stem van opa achter hen.

‘Waar gaan jullie morgen samen naar toe?’

Ze schrikken er van.

Roel krijgt een rood hoofd.

Hij weet niet wat hij moet zeggen.

‘Ehh…..naar dat veldje, bij de bosrand’, zegt Daan snel.

‘Roel heeft een hert gezien. Maar ik geloof hem niet.’

Roel houdt zijn adem in.

‘Dat kan best, hoor. Er zijn hier veel herten.

Vooral tegen de avond’, zegt opa.

Gelukkig, opa heeft niets gehoord.

Roel haalt opgelucht adem.

Hij krijgt een knipoog van Daan.


29

Verkeerd gekleed.

Als Daan de volgende morgen wakker wordt, is Roel al op.

Roel is druk bezig.

Zijn kleine rode rugzak ligt op het bed.

Hij is aan het inpakken.

Roel doet een kompas in zijn rugzak.

En ook een zakmes.

Verder nog zijn zaklamp, een stuk touw en lucifers.

Beneden pakt hij nog brood en een fles water.

‘Zo ik ben klaar’, fluistert Roel tegen Daan.

‘Wat ga je doen?’ vraagt Daan.

‘Ik ga terug naar het kasteel. Terug naar het verleden.’

Snel pakt Roel nog twee bananen.

Zachtjes doet hij de deur open.

‘Tot straks’, fluistert hij.

Daan kijkt hem verbaasd na.

Dan doet hij de deur weer dicht.

Daan sluipt op zijn tenen naar boven.

Hij hoort Mimi snurken.

Daan gaat weer op bed liggen.

Hij denkt aan Roel.

‘Misschien moet ik met hem meegaan’, denkt hij.

Maar Daan vindt het veel te eng.

Eigenlijk durft hij niet.

‘Het is beter dat ik hier blijf’, zegt hij tegen zichzelf.


30

Hij luistert naar de geluiden die hij hoort.

Er trippelt een vogel op het dak.

Ergens kraait een haan.

Verder is het stil.

Langzaam valt hij weer in slaap.

‘Jongens, wakker worden!’ hoort Daan.

Opa staat in hun kamer.

Daan is gelijk klaarwakker.

‘We gaan wat leuks doen vandaag’, zegt opa.

Daan kijkt naar het bed van Roel.

Het is leeg.

‘Waar is Roel?’ vraagt opa.

‘Ehh…...die is..….ehh.….herten kijken’, zegt Daan.

Opa kijkt verbaasd.

‘Ik ga hem wel zoeken’, roept Daan.

Hij kleedt zich snel aan.

Hij vliegt langs opa naar beneden.

Net als hij naar buiten gaat, komt Roel aanrennen.

‘Verkeerde spullen’, roept Roel.

‘Een rode rugzak. Ik val te veel op.

Of ik van een andere planeet kom.’

Daan houdt hem tegen.

‘Laat los Daan, ik moet gelijk weer terug.’

Te laat.

Daar is opa al.

‘Je bent precies op tijd, Roel.

We gaan een dagje weg.’


31

Een bekend gezicht.

Het is al bijna avond als Roel en Daan weer thuis zijn.

Roel moppert.

‘Een dagje weg. Leuk hoor.

Een stad bezoeken.

Over een markt lopen.

Ik kan mijn tijd wel beter besteden.’

Dan heeft Roel ineens haast.

Hij heeft een oud overhemd van opa gepakt.

Het is vies en vol met gaten.

Roel trekt het overhemd aan.

‘Wat doe jij nou?’ vraagt Daan.

‘Zo val ik niet op in het verleden.’

Daan schrikt.

‘Je gaat toch niet naar het kasteel?’

‘Natuurlijk wel.’

‘Maar het wordt al donker’, zegt Daan.

‘Dan val ik nog minder op.’

Roel neemt een oude trui van opa mee.

Hij sluipt naar buiten.

‘Tot vanavond’, zegt hij tegen Daan.

Roel heeft de zaklamp in zijn hand.

Even later is hij bij het kasteel.

Het is heel stil.

Een vleermuis vliegt vlak over zijn hoofd.

Roel kruipt onder de struiken door.


32

Hij doet zijn zaklamp aan.

Hij loopt de trap af.

Onderaan de trap gaat hij naar rechts.

Een paar meter verder is er weer een trap.

Roel loopt voorzichtig omhoog.


Er zijn weinig mensen te zien.

Het kasteel is zoals in het boek van de buurman.

Roel is een paar honderd jaar terug in de tijd.

De poort staat open.

Er staat een wachter bij de poort.

Roel loopt langs de wachter en loopt het kasteel uit.

Het is vreemd.

Alles is anders, maar toch herkent hij het.

Roel loopt naar het huis waar opa nu woont.

Hij wil weten hoe het er vroeger uitzag.

Opeens hoort hij geroep vlakbij hem.

Roel kan het niet goed zien.

Het is te donker.

Er is geen verlichting.

Als hij dichterbij komt, ziet hij wat er aan de hand is.

Een groep jongens heeft een kleine jongen te pakken.

De kleine jongen jammert.

Een grote jongen slaat hem.

‘Laat hem los’, roept Roel plotseling heel hard.

Niemand verstaat hem, maar toch schrikken ze van hem.

De jongens laten de kleine jongen los.


33

Hij verstopt zich achter Roel.

De groep komt op Roel af.

Nu willen ze hèm te pakken nemen.

Roel pakt zijn zaklamp en schijnt in hun ogen.

De jongens schrikken zo erg, dat ze achteruit gaan.

Een jongen begint te gillen en dan rennen ze weg.

Roel bedenkt dan pas, dat ze nog nooit een zaklamp hebben gezien.

Zelfs nog nooit een lamp.

Roel moet er om lachen.

Dan draait hij zich om.

Hij ziet de kleine jongen.

Hij schijnt de zaklamp op zijn gezicht.

Roel kijkt verbaasd.


34

Hij kent dat gezicht.

Uit het boek van de buurman van opa.

Het is Michel.


35

Gesnapt.

De jongen steekt zijn hand uit.

‘Merci’, zegt hij opgelucht.

Tegelijk lijkt hij nog steeds erg bang.

Hij draait zich om en wil weglopen.

Roel wijst op zichzelf.

‘Roel’, zegt hij.

De jongen doet hetzelfde: ‘Michel.’

‘Zie je wel’, denkt Roel.

Michel gebaart dat hij weg moet.

Eigenlijk moet Roel terug, maar hij loopt met Michel mee.

Ze lopen in de richting van het huis van opa.

Roel herkent de plek.

Michel gebaart dat hij hier slaapt.

Ze gaan naar binnen door een houten deur.

Hier verstopt Michel zich dus, bij het huis van opa.

In de stal bij een paar schapen.

Roel moet nu echt gaan.

Het is al laat.

Hij steekt zijn hand op en gaat terug.

Onderweg bedenkt Roel dat de poort van het kasteel dicht gaat.

’s Avonds gaat de poort op slot, natuurlijk.

Als dat zo is, kan hij niet meer terug naar zijn eigen eeuw.

Hij probeert te rennen.

Maar dat is lastig in het donker.

Hij valt over een steen.


36

Zijn knie is kapot.

Verderop ziet hij een paar fakkels.

Het zijn de fakkels van het kasteel.

Gelukkig, de poort is nog open.

De wachter zegt iets in het Frans.

Hij gaat midden op het pad staan.

De wachter houdt Roel tegen.

Roel raakt in paniek.

Hij kan er niet langs.

Wat moet hij doen?

De wachter blokkeert de weg.

Ineens denkt Roel weer aan zijn zaklamp.

Hij schijnt in de ogen van de wachter.

Die schrikt en is even verblind.

Nu kan Roel langs hem glippen.

Hij rent door de poort het kasteel binnen.

Snel verstopt hij zich onder een paar struiken.

Even later rent de wachter voorbij.

Roel wacht nog even en sluipt dan naar de trap.

Hij durft de zaklamp niet aan te doen.

De wachter zou hem dan zeker vinden.

Pas aan de andere kant van de muur doet hij de zaklamp aan.

Hij loopt naar de weg.

Dezelfde weg die hij net ook liep.

Maar dan met Michel, 400 jaar geleden.

Roel zucht diep.

Dat is maar net goed afgelopen.

Nu snel naar huis.


37

Dan hoort hij opeens een boze, harde stem.

‘Roel Ritsema!’

Roel verstijfd.

Hij draait zich langzaam om.

Hij kijkt recht in het woedende gezicht van opa.

Roel heeft opa nog nooit zo gezien.

‘Jij gaat niet meer naar dat kasteel’, buldert opa.

Vanaf nu blijf je ’s avonds binnen.

Je hebt straf.’

‘Ja maar……’, probeert Roel nog.

‘Ik wil niks meer horen’, zegt opa kortaf.

‘Jij weet niet hoe gevaarlijk het daar is.’


38

Het boek.

De volgende ochtend zit Roel in de keuken.

Samen met Daan en opa.

Op de tafel ligt het boek over de geschiedenis van Nyon.

Opa heeft het geleend van de buurman.

Het boek ligt open.

Ze kijken naar de tekening van Michel.

Michel de Lion, staat er onder.

Geboren 3 oktober 1596.

Overleden 31 juli 1609, brandstapel wegens hekserij.

'Hij was net zo oud als jullie, jongens,' zegt opa.

Daan en Roel knikken.

Ze zijn er stil van.


39

Opa leest verder.

'In die tijd leefde er een bisschop in Nyon.

Zijn naam was bisschop Hector.

Hij was een streng gelovig man.

Bisschop Hector wilde alle heksen verbranden.

Hij maakte een ware klopjacht op heksen.

Meer dan vierhonderd mensen heeft hij gedood.

Allemaal op de brandstapel.

Vooral vrouwen en kinderen.

Michel de Lion hielp een vrouw te vluchten.

Samen met haar dochtertje van vier.

Bisschop Hector was woedend.

Dus besloot hij dat Michel ook een heks was.

Michel de Lion werd op de avond van 31 juli 1609 verbrand.'

Opa schudt zijn hoofd.

'Wat een smeerlap.

Hij heeft die mensen gewoon vermoord.

Als ik terug kon gaan in de tijd.

Ik zou hem te pakken nemen.'

Opa kijkt naar Roel.

‘Michel de Lion’, zegt opa nadenkend.

Hij is nog even stil.

‘Lion……dat betekent ‘leeuw’ in het Nederlands.’

Opa wijst naar Roel.

‘Jouw moeder heette ‘de Leeuw’,’ zegt opa.

Michelle de Leeuw.


40

Wat een toeval.’

‘Of geen toeval’, zegt Daan.

‘Misschien is Michel wel een overgrootvader van jouw moeder.’

Opa lacht.

‘Ik geloof er niks van’, zegt hij.

Roel kijkt naar de kalender.

Hij trekt Daan mee.

'Ik ga vanavond terug', fluistert Roel.

Daan kijkt hem angstig aan.

'Niet doen. Het is te gevaarlijk', zegt hij.

'Ik moet. Het kan niet anders.

Het is vandaag 30 juli.

Morgen wordt Michel vermoord.

Ik moet hem helpen.'

Daan doet zijn ogen dicht.

Hij zegt niets.

Hij weet dat Roel niet van zijn plan is af te brengen.


41

De boer.

Het is avond.

De zon is onder, maar het is nog niet donker.

Roel ligt in zijn bed.

Hij slaapt niet, hij ligt te luisteren.

Hij luistert naar de geluiden in huis.

Opa en Mimi zijn ook al naar bed.

Eerst hoorde Roel ze nog praten.

Het duurde even, maar nu is het stil.

Hij hoort niets meer.

‘Nog honderd tellen’, denkt Roel, ‘dan ga ik.’

Hij begint langzaam in zichzelf te tellen.

Soms stopt hij even en luistert.

Opeens hoort hij Mimi snurken.

Eerst zachtjes, dan steeds harder.

‘Negen en negentig - honderd’, telt Roel.

Hij doet zijn dekbed weg.

Hij heeft zijn kleren al aan.

‘Daan’, fluistert Roel, ‘ben je wakker?’

‘Ja’, fluistert Daan terug.

‘Ik ga naar het kasteel.

Ga je mee of niet?’

Daan zucht.

‘Liever niet’, klinkt het bijna onhoorbaar.

‘Ik kom terug als Michel gered is’, zegt Roel.

‘Opa vermoordt je’, zegt Daan.


42

Roel sluipt op zijn sokken de slaapkamer uit.

De deur piept.

De trap kraakt.

Het lijkt wel of alles extra lawaai maakt.

Buiten haalt Roel diep adem.

Het is veel spannender dan hij wil toegeven.

Hij loopt de weg af naar het kasteel.

Roel ziet de vervallen toren van het kasteel.

De toren steekt donker af tegen de lucht.

Bij de muur van het kasteel stopt Roel even.


Hij haalt nog een keer diep adem.

Dan loopt hij de trap af.

Even later is hij vierhonderd jaar terug.

Bij de poort staat één wachter.

Hij wil net de poort sluiten.

Roel neemt een aanloop en rent er langs.

De wachter roept iets.

Maar Roel verstaat het niet.

Achter hem gaat de poort op slot.

Er is nu geen weg meer terug.

Roel loopt naar het huis waar nu opa woont.

Hij doet voorzichtig de staldeur open.

Hij glipt naar binnen.

Het ruikt naar schapen.


43

‘Michel’, roept hij zacht.

Roel luistert, maar krijgt geen antwoord.

‘Michel’, roept hij nog een keer.

Maar weer hoort hij niets.

Voorzichtig loopt Roel verder de stal in.

Michel zijn ‘bed’ is leeg.

Er ligt alleen een versleten hoed.

Michel is nergens te vinden.

Roel zet de hoed op zijn hoofd.

In de stal struikelt hij over een schaap.

Roel valt en het schaap maakt een hard geluid.

Opeens bewegen alle schapen.

Ze rennen heen en weer.

Ze maken een angstig gebrul.

Roel wordt er bang van.

Roel rent naar buiten, maar botst ergens tegenaan.

Het is de boer.

De boer begint te schreeuwen en te slaan.

Roel rent weg, zo hard als hij kan.

Dan voelt hij iets scherps.

De boer gooit een stuk hout tegen zijn arm.

Maar Roel stopt niet.

Hij rent tot hij niet meer kan.

In de verte hoort hij de boer nog schreeuwen.


44

Donker.

Roel hijgt nog na.

Hij voelt de schrik nog steeds.

Zijn hart bonst.

Hij voelt het in zijn keel.

En zijn linkerarm doet pijn.

Roel voelt aan zijn arm.

Het bloedt.

‘Waar is Michel?’ denkt Roel.

Heeft hij zich ergens anders verstopt?

Of is hij misschien al gevangen?

Waar moet Roel gaan zoeken?

Roel weet niet wat hij moet doen.

Bovendien is het al aardig donker.

Hij kijkt naar het kasteel.

De poort van het kasteel is dicht.

Hij kan niet meer terug vannacht.

Roel denkt aan zijn lege bed.

Als opa morgen wakker wordt……

Wat zal opa kwaad zijn!!

Het wordt nu snel donker.

En het wordt ook kouder.

Roel kijkt zoekend rond.

Hij moet een slaapplaats zien te vinden.


45

Of in ieder geval moet hij ergens schuilen.

’s Nachts zijn er vaak enge beesten.

Misschien zijn er wel wolven.

Dan ziet Roel een hooiberg.

Dat is een goede plek.

Tenminste, dat lees je altijd in boeken.

Hij heeft nog nooit in een hooiberg geslapen.

Roel klimt in de hooiberg.

Hij laat zich in het hooi vallen.

Het prikt wel een beetje.

Maar het is warm en het voelt veilig.

Even later slaapt Roel.

Met de hoed van Michel over zijn ogen.

Nu is het helemaal donker.


46

De binnenplaats.

Een haan kraait.


Hij is meteen klaar wakker.

Hij kruipt uit de hooiberg.

Zijn arm doet nog steeds pijn.

Roel zet de hoed op zijn hoofd.

Het is al warm.

Roel voelt zijn buik rommelen.

Hij heeft honger.

Dan voelt Roel in zijn broekzak.

Hij haalt er een briefje van 10 euro uit.

‘Brood kopen’, denkt hij bij zichzelf.

Roel loopt naar het kasteel.

De poort is open.

De wachter zit op een krukje.

Roel duwt de hoed voor zijn gezicht.

Maar de wachter kijkt niet eens naar hem.

Op de binnenplaats is het druk.

Roel ziet karren met paarden.

Verderop staan een paar koeien.

Overal lopen kippen tussendoor.

Er staan een paar kramen.

In het midden staat een waterput.

Twee vrouwen halen water omhoog.


47

Roel ziet kinderen vechten met een stok.

Een paar mannen halen hooi van een kar af.

Het hooi wordt op de grond gegooid.

Er staat een man bij te kijken.

Die man heeft mooie kleren aan.

Het lijkt wel een koning.

Roel kijkt verder om zich heen.

Van Michel geen enkel spoor.

Roel loopt naar een kraam met brood.

De vrouw kijkt naar hem.

Roel pakt het geld uit zijn zak.

Dan verstijft hij.

Snel stopt hij het geld weer terug.

Hij kan geen brood kopen.

Hij kan helemaal niets kopen.

‘Sukkel’, denkt Roel.

‘Het is 400 jaar geleden!

Ze hebben hier geen euro’s.’

Roel heeft buikpijn van de honger.

Langzaam loopt hij verder.

Bij de volgende kraam ligt fruit.

Er staan twee jongens voor hem.

Opeens geeft Roel hen een duw.

De jongens vallen tegen de kraam.

De kraam valt om.

Het fruit valt op de grond.


48

De vrouw van de kraam begint te gillen.

Ze is boos op de jongens.

De vrouw van het brood komt aanlopen.

Ze helpt met opruimen.

Niemand let op Roel.

Hij pakt twee appels van de grond.

Snel pakt hij nog een brood.

Bij een muurtje eet Roel van het brood.

Dat smaakt goed.

Hij kijkt over het plein.

De mannen op de kar zijn klaar met het hooi.

Er ligt een hele berg hooi.

Ze leggen nu hout er bovenop.

De man met de mooie kleren staat er ook nog steeds.

Plotseling stopt Roel met eten.

Hij herkent die man.

Van de tekening uit het boek.

Dat is de bisschop.

Bisschop Hector, die verschrikkelijke man.

De ogen van Roel worden nu heel groot.

Hij kijkt naar het hooi en het hout.

Maar……dat moet een brandstapel zijn.

De brandstapel voor Michel!


49

Michel.

Ze maken de brandstapel voor Michel!

Roel moet iets doen.

Maar wat?

Roel kan niets bedenken.

Hij is alleen en hij spreekt geen Frans.

Hij weet niet eens waar Michel is.

Dan hoort Roel lawaai bij de poort.

Twee paarden trekken een kar naar binnen.

Op de kar staan houten palen rechtop.

Het lijkt wel een grote kooi.

De mensen lopen er naar toe.

Ze ballen hun vuisten.

Er wordt geschreeuwd naar de kar.

De paarden stoppen bij de bisschop.

De bisschop roept iets.

Roel kan het niet verstaan.

Hij ziet mensen in de kooi.

Een paar jongens gooien stenen naar de kooi.

Er wordt zelfs gespuugd.

Bisschop Hector lacht heel gemeen.

Dan wordt de kar naar het midden gereden.

Roel loopt naar de kooi.

De houten palen lijken wel tralies.

Ze zitten met touw aan elkaar.


50

Het ziet er heel stevig uit.

Hij kijkt tussen de houten palen door.

Daar zit Michel in de kooi.

‘Michel’, fluistert Roel.

Michel kijkt om.

Hij ziet er moe uit.

Michel herkent Roel en knikt haar hem.

Roel haalt stiekem zijn zakmes uit zijn zak.

Hij probeert het touw door te snijden.

Het lukt niet.

Het touw is heel sterk.

Dan ziet een man wat Roel doet.

Hij komt naar Roel toe en pakt hem vast.

Met een harde ruk maakt Roel zich snel los.

Hij draait zich om.

In zijn hand heeft Roel het mes.

Nog meer mannen komen op Roel af.

Ze sluiten hem in.

Hij kan nergens meer heen.

Dan laat Roel zich op de grond vallen.

Hij rolt onder de kar door.

Aan de andere kant van de kar rent hij weg.

Opeens komt iedereen aanlopen.

De mensen komen hem schreeuwend achterna.

Waar moet hij heen?

Dan voelt hij een klap op zijn hoofd.

Roel zakt langzaam in elkaar.

Alles wordt zwart.


51

In de kooi.

Roel wordt langzaam wakker.

Zijn hoofd bonst.

Hij voelt aan zijn hoofd.

Er zit gedroogd bloed.


Hij kijkt recht in het gezicht van Michel.

Roel kijkt om zich heen.

Hij ziet de houten palen van de kooi.

Maar nu van de binnenkant.

Er zitten nog meer mensen in de kooi.

Twee vrouwen en vier kinderen.

Roel voelt in zijn zak.

Zijn mes is verdwenen.

Naast de kooi staat de bisschop.

Hij zegt iets, maar Roel verstaat hem niet.

En weer staat die bisschop gemeen te lachen.

Roel doet zijn ogen dicht.

Hij schudt zijn hoofd.

‘Ik heb het verknald’, denkt hij bij zichzelf.

‘Michel gaat op de brandstapel.

Was opa maar hier.’

Roel denkt aan Daan.

Daan zal wel ongerust.

En opa zal woedend zijn.


52

Aan de overkant ziet hij de stapel hout.

Hij rilt ervan.

Arme Michel.

Plotseling dringt iets tot hem door.

De brandstapel is niet alleen voor Michel.

Die brandstapel is voor alle mensen in de kooi.

Dus ook voor hem!

Roel doet zijn ogen dicht.

Vanavond wordt Roel zelf in het vuur gegooid!!


53

De vieze jongen

Roel kijkt de kooi rond.

De mensen zijn rustig.

Een vrouw zit op de grond.

Een kind slaapt op de benen van de vrouw.

Michel zit met zijn rug tegen de palen.

Zijn ogen zijn dicht.

Hij heeft het opgegeven.

Roel kijkt door de palen naar de binnenplaats.

Vlakbij staat een boer met een ezel.

De ezel staart naar Roel.

Verder let er niemand op de kar.

Een jongen veegt het zand op de grond.

Hij draagt kapotte kleren en een vieze doek om zijn hoofd.

Dan kijkt Roel naar de brandstapel.

Hij doet zijn ogen dicht.

‘Wat ben ik stom geweest’, denkt Roel.

‘Ik ben verloren.’

Langzaam loopt er een traan over zijn wang.

‘Roel.’

Roel schrikt op.

Waar komt dat vandaan?

‘Roel’, hoort hij fluisteren.

Dan herkent hij de stem.

‘Daan’, roept hij uit.


54

‘Sstt.’

‘Waar ben je?’ fluistert Roel.

Roel kijkt rond.

Hij ziet alleen die vieze jongen.

Daan is nergens te bekennen.

De vieze jongen tilt zijn hoofddoek op.

Roel kijkt recht in het gezicht van Daan.

‘Daan! Haal me hieruit’, fluistert Roel.

Daan legt zijn vinger op zijn lippen.

Dan loopt hij weg.

‘Wacht Daan. Help me!’

Maar Daan reageert niet.

Nu wordt Roel kwaad.

Hij slaat tegen de palen van de kooi.

‘Lekkere vriend, die Daan’, moppert hij.

Even later hoort Roel paarden hinniken.

Dan hoort hij mensen schreeuwen.

Er is iets aan de hand.

Iedereen rent door elkaar.

Er wordt gegild.

De mensen zijn in paniek.

Dan ziet Roel wat er aan de hand is.

Vlakbij is er brand uitgebroken.


55

Brand

De brand is heel heftig.

De vlammen zijn meters hoog.

Roel kan de hitte van de brand voelen.

Mannen halen water uit de waterput.

Anderen gooien zand op het vuur.

Iedereen probeert te helpen.

Maar het vuur is te fel.

Het hooi van de brandstapel staat in brand.

En het vuur kan niet geblust worden.

Roel hoort weer zijn naam roepen.

Daan staat voor de tweede keer bij de kooi.

Hij pakt het touw tussen twee palen.

Met zijn aansteker brandt hij het touw door.

Dan brandt Daan nog een touw door.

Roel duwt hard tegen de palen.

Twee palen schieten los.

Roel wringt zich door de palen heen.

Roel wenkt Michel om mee te komen.

Maar Michel zit vastgebonden.

Dan horen ze ineens iemand gillen.

Het is de bisschop.

Hij heeft een rood hoofd en maakt wilde gebaren.

De bisschop wijst naar Roel en Daan.

Er wordt iets geschreeuwd.


56

De mensen komen aangerend.

‘Wegwezen’, roept Daan.

‘Nee wacht’, roept Roel.

Hij kijkt naar Michel.

Roel twijfelt.

Er schiet van alles door zijn hoofd.

Hij heeft door de tijd gereisd om Michel te redden.

Hij heeft Michel gevonden.

Hij kan hem zelfs aanraken.

Maar nu moet hij vluchten en Michel achterlaten.

´Roel, schiet op!´ gilt Daan in paniek.

Wat kan Roel doen?

De mensen zijn nu heel dichtbij.

In een flits neemt Roel een besluit.

Hij doet zijn ketting af.

Hij hangt de ketting om de nek van Michel.

Dan springt hij van de kar naar beneden.


57

Daan staat bij de paarden.

Hij geeft ze een harde klap op hun bil.

Van schrik rennen de paarden weg.

De kar met de kooi hobbelt er achter aan.

Kippen vliegen in het rond.

De mensen rennen achter de kar aan.

Niemand let meer op Roel en Daan.

Ze verstoppen zich achter een muurtje.

‘Wat een geluk, die brand’, fluistert Roel.

Daan lacht en schudt zijn hoofd.

‘Dat was geen geluk’, fluistert Daan terug.

Hij laat zijn aansteker zien.

Roel kijkt naar de aansteker en dan naar Daan.

‘Heb jij……?’ klinkt het verbaasd.

Daan knikt.

‘Zonder brandstapel kan Michel niet verbranden.

Dus heb ik de brandstapel in brand gestoken.’

Roel is er stil van.

‘Wat slim’, fluistert Roel.

Daan gluurt over het muurtje.

De brandstapel brandt nog steeds.

De kar staat alweer stil.

En de bisschop stampt woedend op de grond.

Daan moet er om lachen.

Hij gaat weer naast Roel zitten.

‘En nu?’ vraagt Roel.

Daan haalt zijn schouders op.


58

‘Wachten.’

‘Wachten? Waarop?’ vraagt Roel.

‘Tot het donker is’, zegt Daan.


59

Naar opa.

Roel en Daan wachten nu al uren.

Het wordt eindelijk donker.

Het vuur van de brandstapel is bijna uit.

De meeste mensen zijn weg.

De kar met de kooi staat er nog.

Er staan vier wachters om heen.

‘Nog bedankt’, zegt Roel tegen Daan.

Daan knikt.

‘Je hebt mijn leven gered’, zegt Roel.

‘En Michel leeft ook nog.’

Daan steekt zijn duim op.

‘Graag gedaan’, zegt hij.

‘Maar je bent wel je ketting kwijt’, zegt Daan.

Roel zucht.

Hij denkt aan de ketting en aan zijn moeder.

‘Waarom gaf je die aan Michel?’

‘Ik weet het niet.

Ik moest iets doen.

Ik vond het belangrijk om het te geven.

Waarom weet ik niet.’

Daan kijkt over het muurtje.

‘Het is nu donker genoeg’, zegt hij.

Hier en daar brandt een fakkel.

Voorzichtig gaan ze op pad.


60

Ze sluipen naar de overkant.

Ongezien komen ze bij de bosjes.

Ze kruipen naar de trap.

Even later zijn ze aan de andere kant.

Ze zijn weer in hun eigen eeuw.

‘Opa zal wel boos zijn’, zegt Roel.

‘Ja, ik denk dat hij ontploft’, zegt Daan.

In het donker lopen ze terug.

Ze zijn nu bij het huis van opa.

Ze lopen achterom.

Er branden kaarsen op het terras.

Opa zit in de tuin.

‘Zo jongens. Lekker gewandeld?’ vraagt hij vrolijk.

Roel en Daan kijken elkaar aan.

‘Ik snap hier helemaal niets van’, fluistert Roel tegen Daan.


61

Alles is anders.

De volgende morgen slapen Roel en Daan uit.

Ze worden heel laat wakker.

In pyjama gaan ze naar beneden.

Mimi is in de keuken.

Ze komt op de jongens af.

Eerst knuffelt ze Roel en daarna Daan.

‘Koede morke’, zegt Mimi.

Roel en Daan zijn totaal verbaasd.

‘Ik geloof mijn oren niet’, zegt Roel.

‘Ze praat en ze zegt “goede morgen”.’

Opa komt binnen.

Hij krijgt een kus van Mimi.

Dan maakt Mimi het ontbijt voor Roel en Daan.

En opa krijgt koffie van haar.

Roel stoot Daan aan.

‘Knijp eens in mijn arm.

Is dit Mimi?’

‘Laatste dag jongens’, zegt opa.

‘Vanmiddag worden jullie opgehaald.

Jammer hoor.’

‘Ja, jammer’, zegt Roel.

In de middag lopen Roel en Daan naar het kasteel.

De buurman werkt in zijn tuin.


62

Hij zwaait naar Roel en Daan.

Ze lopen langs het huis van de dode man.

Even verder blijft Roel ineens stil staan.

Hij pakt Daan bij zijn arm.

Hij wijst naar het kasteel.

Het hoofd van Roel wordt knalrood.

Hij hapt naar adem.

‘Daan! Kijk!’ roept hij uit.

Daan kijkt naar het kasteel.

Het kasteel ziet er prachtig uit.

Het is geen ruïne. Het is niet vervallen.

De jongens rennen er naar toe.

Er hangt een bord bij de poort.

‘Hotel de Nyon’, staat erop.

De struiken bij de muur zijn verdwenen.

Roel loopt er naar toe.

De trap is weg.

Roel kijkt stomverbaasd naar Daan.

‘Wat is hier gebeurd?’ roept hij.

Daan kijkt net zo verbaasd naar Roel.

Opeens begint Roel te lachen.

Hij valt Daan om zijn nek.

‘We hebben de geschiedenis veranderd’, zegt Roel.

‘Heel Nyon is veranderd.

Mimi is aardig en de buurman zwaait.

En het kasteel is weer een kasteel.’

Daan is even stil.


63

Hij krabt op zijn hoofd.

‘Is dat echt zo?

Of hebben we alles gedroomd?’


64

Het andere boek.

Roel en Daan rennen naar het huis van opa.

‘Opa’, roept Roel.

‘Het is kasteel is geen ruïne meer.

Het is een hotel.’

Opa kijkt Roel aan.

‘Ruïne? Ben jij een beetje in de war?’ vraagt opa.

Het is al jaren een hotel.’

Roel knippert even met zijn ogen.

‘…..euhh…..ja, natuurlijk….,’ zegt Roel.

Roel trekt Daan mee aan zijn arm.

‘Ik weet het zeker’, fluistert Roel tegen Daan.

‘De geschiedenis is veranderd.

Maar alleen jij en ik weten dat.

De rest leeft in de nieuwe geschiedenis.’

Daan schudt zijn hoofd.

‘Dat kan niet’, zegt hij.

‘Waarom niet?’ vraagt Roel.

‘Omdat het gewoon niet kan.’

Opeens klapt Roel in zijn handen.

‘Het boek van de buurman!’ roept hij uit.

‘Kijken of dat veranderd is.’

Even later ligt het boek op tafel.

Ze zien de tekening van Michel.

Opa leest voor.


65

‘Geboren 3 oktober 1596, overleden 8 april 1648.

Bisschop Hector wilde hem verbranden in 1609.

Michel de Lion is gered door een heilige ketting.

Michel was goed voor de mensen en een goed kasteelheer.’

Daan geeft Roel een klap op zijn schouder.

‘Dus toch gered.

Nog wel door jouw ketting.

En hij heeft nog bijna dertig jaar geleefd.´

Daan lacht.

´Je hebt echt de geschiedenis veranderd.´

Roel glimt van trots.

Dan geeft hij Daan een stomp.

‘Maar zonder jou was het niet gelukt.’


66

Afscheid?

De koffers staan gepakt.

Roel en Daan zijn in de tuin.

Nog even en dan worden ze opgehaald.

Mimi maakt broodjes voor onderweg.

Opa maakt nog een foto.

Eerst van Roel en Daan en daarna van allemaal.

‘Leuk voor later’, zegt hij.

De jongens lopen naar de kruising.

Daar kunnen ze de auto zien aankomen.

Roel plukt een pruim uit de boom.

Bij de kruising staat een oude waterput.

Die wordt niet meer gebruikt.

Roel gooit er een steentje in.

De waterput is heel diep.

Pas na een paar tellen hoor je ‘plons’.

Zo diep is het.

Roel zit op de rand van de waterput.

´Heel Nyon is veranderd door de ketting´, zegt hij.

Daan is even stil.

´Misschien niet alleen Nyon.

Misschien is de hele wereld wel veranderd´, zegt Daan.

Roel haalt zijn schouders op.

´Jij bent nog steeds Daan.

En ik ben nog steeds Roel.


67

Zoveel is er niet veranderd.´

Daan knikt.

´Dat is waar, maar toch…..´

Er komt een auto over de heuvel.

Het is de auto van Roel zijn vader.

Roel springt van het muurtje.

Zijn vader zwaait naar Roel.

In de auto zwaait nog iemand.

Ziet Roel het goed?

De auto staat bij het huis van opa.

Roel rent er naar toe.

Zijn vader stapt uit, maar hij is niet alleen.

Roel kan zijn ogen niet geloven.

De moeder van Roel stapt ook uit de auto.

Zijn moeder leeft!

Daan heeft dus gelijk.

Er is nog veel meer veranderd.

En hoe!

Roel vliegt zijn moeder om haar hals.

Hij knijpt haar bijna plat.

Dan prikt er iets tegen de borst van Roel.

Het is de ketting van Michel.

Zijn moeder draagt de ketting van Michel!

Al honderden jaren in de familie…..

De ketting is terug.

Michel moet dus toch een verre voorvader van hem zijn.


68

Roel houdt zijn moeder nog steeds vast.

Ze strijkt met haar hand door zijn haren.

´Heb je me zo gemist?

Het was maar een weekje.’

‘Ja’, zegt Roel, ‘maar het leek wel een jaar en drie maanden.’

September 2009.

Documents

Het kasteel van Nyon