4
38 39 BEYAZ ADAM Merhaba efendim ben Marvin. Size dünyanın bizi unuttuğu bir yerden yazıyorum. Elinize bir harita versem ve bizi bulmanızı istesem ne güzel olurdu. Ama yapamam. Sizi utandıramam. Merhaba efendim ben Marvin. Tek derdi; kabilenin şefi olmak, av- dan en büyük parçayı koparmak, köydeki diğer çocuklardan bir adım daha öne çıkmak isteyen Marvin değil. Dünyanın cennet gibi köşesinde hayat süren, büyük dostum zavallı Affan’ın yanına giden,rüzgârı nasıl dinlediği- ni merak eden Marvin. Neden bilmiyorum ama onun yanında huzurlu ve güvende hissederdim kendimi. Ve hep rüzgâr nasıl dinlenir merak eder- dim. Çünkü ne zaman herkesten uzak bu tepede ne yaptığını sorsam “ Rüzgârı dinliyorum”derdi. Büyük dostum oldukça karmaşık biriydi. Zaman zaman ne demek istediğini anlayamazdım. Bu bazen anlatmak isteme- diğinden bazen de konuşamamasından ileri geliyordu. Çünkü yüzünde konuşmasını engelleyecek kadar fazla ve derin yarası vardı. Ne zaman bunun sebebini sorsam garip bir şekilde tepki verir ve benim bile bula- mayacağım yerlere kaçar, günlerce hatta haftalarca saklandığı yerden çıkmazdı. Sanırım annesinin istediği avı yakalayamadığı için ceza almış ve bunu bizden saklıyordu. Çünkü bazen bana öyle olurdu. Eğer köyün ileri gelen kabilesine mensupsanız diğer kabilenin çocuklarından daha büyük ve daha vahşi bir hayvan avlamak zorundasınızdır. Yakaladığınız hayvanın derisini yüzüp barakanın önüne şeref nişanı olarak asarlar. Ama ben çoğu kez onlara zarar veremez, ormanda başıboş dolaştıktan sonra eve giderdim. Annem bana kızardı ama ceza vermeye çoğu zaman razı olmazdı. Tabi eğer durumdan büyükbabamın haberi olursa işler değişir- di. Günlerce kabilemden uzak tutulur, ormanda bir başıma yaşamam için ceza verilirdi. Hatta bazen günlerce barakamdan çıkamayacak kadar ağır kırbaç darbeleri yerdim. İşte bu yüzden Affan’ın çok büyük bir suç işlemiş olduğunu düşündüm. Sanırım büyükbabasını çok kızdırmıştı. Bundandır ki o zamanlar düşündüğüm tek şey bana acı veren kırbaç darbeleri değil, büyük dostum Affan’dı.Çünkü onun benden başka değil dostu konuşa- cak kimsesi dahi yoktu. Biz uğraşları, şakaları, beklenti ve umutları ile birbirimizden farklı olmayan insanlardık. Ama bu insanlar Affan için bu kadarı değildi elbette. Onun köye geldiği ilk günü anımsıyordum da henüz on beş yaşında ve babası hayatta olan bir çocuktum. Onu ilk gördüğüm anda müthiş bir yakınlık hissetmiştim ancak vücudunda meydana gelen ağır yaralardan dolayı uzun süre derin uykuya dalmıştı. Neden bilmiyo- rum ama annem de bir türlü onun yanına gitmeme müsaade etmiyordu. Onu henüz tam anlamıyla tanımama rağmen bir an önce uyanmasını di- liyordum. Çünkü ancak uyanır ve bize bir şeyler söylerse neden bu halde LİSE DEĞER ÖDÜLLERİ - HİKAYE BİRİNCİSİ HAZAL TATAR ERZURUM ANADOLU İMAM HATİP LİSESİ

HAZAL TATAR - Türkiye Değer Ödülleri

  • Upload
    others

  • View
    15

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: HAZAL TATAR - Türkiye Değer Ödülleri

38 39

BEYAZ ADAM

Merhaba efendim ben Marvin. Size dünyanın bizi unuttuğu biryerdenyazıyorum.Elinizebirharitaversemvebizibulmanızıistesemnegüzelolurdu.Amayapamam.Siziutandıramam.

MerhabaefendimbenMarvin.Tekderdi;kabileninşefiolmak,av-danenbüyükparçayıkoparmak,köydekidiğerçocuklardanbiradımdahaöneçıkmakisteyenMarvindeğil.Dünyanıncennetgibiköşesindehayatsüren,büyükdostumzavallıAffan’ınyanınagiden,rüzgârınasıldinlediği-nimerakedenMarvin.Nedenbilmiyorumamaonunyanındahuzurluvegüvendehissederdimkendimi.Veheprüzgârnasıldinlenirmerakeder-dim.Çünkünezamanherkestenuzakbu tepedeneyaptığını sorsam “Rüzgârıdinliyorum”derdi.Büyükdostumoldukçakarmaşıkbiriydi.Zamanzamannedemek istediğinianlayamazdım.Bubazenanlatmak isteme-diğinden bazen de konuşamamasından ileri geliyordu. Çünkü yüzündekonuşmasını engelleyecek kadar fazla vederin yarası vardı.Ne zamanbununsebebinisorsamgaripbirşekilde tepkiverirvebenimbilebula-mayacağım yerlere kaçar, günlerce hatta haftalarca saklandığı yerdençıkmazdı.Sanırımannesininistediğiavıyakalayamadığı içincezaalmışvebunubizden saklıyordu.Çünkübazenbanaöyleolurdu. Eğer köyünileri gelen kabilesinemensupsanız diğer kabilenin çocuklarından dahabüyükvedahavahşibirhayvanavlamakzorundasınızdır.Yakaladığınızhayvanınderisiniyüzüpbarakanınönüneşerefnişanıolarakasarlar.Amabençoğukezonlarazararveremez,ormandabaşıboşdolaştıktansonraevegiderdim.Annembanakızardıamacezavermeyeçoğuzamanrazıolmazdı.Tabieğerdurumdanbüyükbabamınhaberiolursaişlerdeğişir-di.Günlercekabilemdenuzaktutulur,ormandabirbaşımayaşamamiçincezaverilirdi.Hattabazengünlercebarakamdançıkamayacakkadarağırkırbaçdarbeleriyerdim.İştebuyüzdenAffan’ınçokbüyükbirsuçişlemişolduğunudüşündüm.Sanırımbüyükbabasınıçokkızdırmıştı.Bundandırkiozamanlardüşündüğümtekşeybanaacıverenkırbaçdarbelerideğil,büyük dostumAffan’dı.Çünkü onun benden başka değil dostu konuşa-cakkimsesidahi yoktu.Bizuğraşları, şakaları,beklenti ve umutları ilebirbirimizden farklıolmayan insanlardık.Amabu insanlarAffan içinbukadarıdeğildielbette.Onunköyegeldiğiilkgünüanımsıyordumdahenüzonbeşyaşındavebabasıhayattaolanbirçocuktum.Onuilkgördüğümandamüthişbiryakınlıkhissetmiştimancakvücudundameydanagelenağır yaralardandolayıuzunsürederinuykuyadalmıştı.Nedenbilmiyo-rumamaannemdebirtürlüonunyanınagitmememüsaadeetmiyordu.Onuhenüztamanlamıylatanımamarağmenbiranönceuyanmasınıdi-liyordum.Çünküancakuyanırvebizebirşeylersöylersenedenbuhalde

LİSE DEĞER ÖDÜLLERİ - HİKAYE BİRİNCİSİ

HAZAL TATARERZURUM ANADOLU İMAM HATİP

LİSESİ

Page 2: HAZAL TATAR - Türkiye Değer Ödülleri

40 41

koştum.Kimsebuhalimeanlamveremiyor, şimdiye dek tek kelime et-meyenMarvin’indelirdiğinidüşünüyorlardı.Barakanınönünegeldiğimdenefesnefesekalmıştım.Anidendurdum.Gerçekteniçeriyegirmekistiyormuydum?Evetogizemlibiriydihattaonu tanımayanlar için illetlibiri...Amabenonugerçektenseviyordumvebizhiçkimseninolmadığıkadariyianlaşıyorduk.Tümcesaretimi toplayıp içeriyegirdim.Affanortalıklardagözükmüyordu.Aklımatekbiryer beraberköylülerdenkaçıpgittiğimiztepegeliyordu.Olsaolsaancakoradaolabilirdidiyedüşündüm.Tepeyevardığımdaisebüyükdostumutoprağıeşelervebirşeylermırıldanırkenbuldum.Şaşkındım.Onudahaönceböylegörmemiştim.Usulcayanımayaklaşıp;

-SanırımartıkkonuşmamızınvaktigeldiAffan? - Bakdostumgerçekte neler olupbittiğini öğrenmek istiyorum.Korkarımkibununiçinsadecesanaihtiyacımvar.Elbettekidiğerahmak-largibiseninlanetliolduğunudüşünmüyorum.Ancakbanabirkaçkelimeborçlusun.

Affan’ınbukadarciddibirolaykarşısındakayıtsızkalmasıcanı-mıçokacıtmışolacakkielindetoprağıeşelediğiodunparçasınıkırıpbirköşeye attım. Bugün ondan bir şeyler duymak istiyordum.Her zaman-kinden daha çok ihtiyacım vardı buna. Çünkü büyük dostumun sessizkaldığıhergünkafamdakidüşüncelerbeynimikemiriyordu.Bunakarşınköydekiler;onunbüyükbirbüyücüolduğunu,kabileveköyümüzüfelaketesürükleyeceğineinanıyorlar;yanınayaklaşılırsahepimizi lanetleyeceğinisöylüyorlardı.Buyüzdenonunnefretveöfkesindençekiniyorlardı.Böylebiriancakkendiisteğiyleçekergidersekurtulurduk.Arasınekadarsürdübilmiyorum.İkimizdetekkelimeetmiyorduk.

-Beyazadam,dediAffan.Afallamıştım.Budanedemekoluyordu.Sessizliğibozanbu ikikelimemiolacaktı?Öfkedendeliyedönmüştüm.Aradığımcevapbudeğildi.Yıllarcatekkelimeetmediğihaldeonuanla-mayavediğerlerindenkorumayaçalışmıştım.Amabuseferdurumçokçokfarklıydı.Buanlamsızbekleyişbirsonbulmalıydı.Dahasonradevametti:

-BenidinleMarvin.Onlarburadalar.Gitvebuzamanakadarkim-seninyapmadığınıyap,dedi.Dilimtutulmuştu.Kelimeleriböylesinemu-azzamseçenbirinsannasılolurdayıllarcatekkelimeetmezdi.Veonlarkimdi?Neyapmamgerekiyordu?Kendimegelmemepeyuzunsürdü.Şaş-kınlığımıüzerimdenatıptekrarkonuştum.

olduğunuanlardık.Günlerbirbirinikovalarkenbüyükdostumundurumugüngeçtikçedaha iyiyegidiyordu.Vesonundauyandı.Ancakbeklenenneyazıkkiolmadı.Uzunzamansonraağzındançıkantekkelimeismiydi.Haklıolarakdiğerköylüleronailletligibibakıyorvebiranöncegitmesiniistiyorlardı.Ancakbuzamanınkabileşefiolanbabamayapmışolduğumbüyük ısrarlarım sonucu köyümüzde kalmasınınmümkün olabileceğinisöyledi.Konuşmuyordu.Görünürdezararıdayoktu.Köyüniçindeuzakbirbarakadatekbaşınakalmasışartıylababambüyükdostumubizebağışla-dı.Artıkeskisindenbirkaçkelimedahafazlakonuşuyorvezamanzamanaramızageliyordu.Büyükdostumaolannefretduvarlarıyavaşyavaşkırıl-mışgibiydi.ArtıkbizdenbirigibiolmuşveyokluğufarkedilenAffan’ınavzamanıbabamlarlagitmesinemüsaadeedilmişti.Kabilelerarasıtehlike-lerdendolayıçoğuerkekköyümüzdekaldıysada;babam,Natharamcam,büyükdostumvebirkaçakrabamızaviçinköydenayrıldılar.Affanbuka-darkısazamaniçindebüyükilerlemekaydediyordu.

Avmevsimiyavaşyavaşsonaererkengeriyebireksikiledönüldü.O lanetgünüçok iyihatırlıyorum.Natharamcamınkollarındababamınbiraslantarafındanparçalanmışbedenikurutoprağııslatıyordu.Herkesbuzgibiydi.AzöncebabamıncansızbedeniüzerindedövünenannemAf-fan’ı taşlıyordu.Nedenbilmiyorumamaoanelimidahioynatamadım.Babamınyanınayığılıpkaldım.Hissettiğimtekşeyisliyüzümdekiküçükbir sıcaklıktı. Sonra sonra arkamı döndüğümde annempes etmiş, sesidahiçıkmadaniçiniçindonukgözleriylebabamabakıyordu.Azötedeisebarakasınadoğrusendeleyerekyürüyen,üstübaşıparçalanmışAffan’agözümilişti.Herkesonalanetlerokuyor,bunaonunsebepolduğunusöy-lüyorlardı.Natharamcamiseöfkedendeliyedönmüşhernekadaronlaraengelolmayaçalışsadabirtürlüöfkesidinmiyordu.Zamansonrabanadönerekbüyükdostumiçinaldığımsorumluluğunbabamamâlolduğunusöylüyorlardı.Çünküonunyanımızdakalmasınıesasenben istemişhertürlü sorumluluğuonun içinüstlenmiştim.Oanmüthişbir korku sardıbedenimi.GerçektenbunuAffan yapmışolabilirmiydi?Geldiği gündenberisadeceadınıbildiğimizAffangerçektenlanetliolabilirmiydi?Sırgibibiriolduğugerçekti.Yadahası?Dahasıelbettevardıancakokapıbizeşimdilikkapalıydı.

Günleracılarvekafamdakisorularlabirbirinikovalarkenkabilede-kigözyaşıvelanetleryavaşyavaşyeriniderinbirsessizliğebırakıyordu.AklımabirkaçgündürAffan’ıhiçgörmediğimgeldi.Acabagitmişmiydi?Yada...

YerimdenkalktığımgibibütünhızımlaAffan’ınbarakasınadoğru

Page 3: HAZAL TATAR - Türkiye Değer Ödülleri

42 43

açtığımdakendimi terkedilmişücrabiryerdeacılar içindebuldum.To-parlanıpkalkmayaçalıştıkçayereyığılıyordum.BirdalbulupzorolsadaayağakalmayıbaşarıpBeyazAdam’ınelinegeçenköyümesonkezuzak-tanbaktım.Birkaçaskerdenbaşkakimselerkalmamıştı.Buücrayerdesadecebirsürücesetvardı.Sanırımbiziyakmayahazırlanıyorlardı.Şimdibukadaryağmadansonrabirkülyığınınadönmüşoyerbenimçocuklu-ğumdu,gençliğimdi.Birgecedekaybedilen gençliğim... İştedurumbuMarvin.TenrengiBeyazAdam’dandahakoyuolanbirgençtimben. İçindederinkorku taşıyanO genç ...OnlarburadalarMarvin.Onlarınherkestengüçlüateşlileriveherşeydenaşağılıkkarak-terleri... Onlar kadırgalarıyla büyük suların kıyısında dolaşmaya devamediyorlar.Şimdigitvedahaöncekimseninyapmadığınıyap.Kabileneön-derliketveonlarıbuacısondankoru.KoşMarvin.Onlarburadalarveçokyakındalar.”Dedi.

Duyduklarımkarşısındatekkelimeedemedim.Cümlelerbüyüdük-çebüyüdüağzımda.Affan’ınyüzündeveruhundaderinizlerbırakanbubeyazadamdenilenlerbukadaracımasızolabilirmiydi?Rezilcebirşüphesardıiçimi.Dedikleridoğruysa,birinsanınbirinsanabunuyapmasıelbet-teakılalırgibideğildivegerçektenbüyüktehlikealtındaydık.Zatendoğrudeğilsebileinanmaktanbaşkaçaredeyokgibiydi.Uzunbirsessizlikoldu.Büyük dostumun söyledikleri acımasızdı. Ama yaşanmıştı. Peki şimdiköyedönüponcainsananedemeli?Kaçıngeliyorlarmı?Yadaömründenkabilesindenbaşkabirini düşünmeyen insanlaramücadele edinmi de-meli?Affanhaklıydı.EğerBeyazAdamlarburadaysavehersabahbaşkabirköyebaskınyapıyorlarsasırabizdeolabilirdi.Oaniçinendoğrukarar,inanıpvegereğiniyapmaktı.Şimditümoklarbenigösteriyordu.Birkararveripköyümiçinsorumlulukalmalıvebunungerektirdiğihertürlüzorluğakatlanmalıydım.Benadımlarımıngerigideceğinidüşünürkeniçimimüthişbirinançkapladı.Affan’lakaderbirliğiyapıpüçgünboyuncayapılabilecekhertürlüplanıyapmıştık.İkigecebatıp,birgüneşdoğuncayadektekrarburadatümhazırlıklarıyaptıktansonrabuluşmaküzeretepedenayrıldım.Köyedoğruilerlerkenbendenkatbekatbüyükbirsırrıtaşımanınvermişolduğuhazzıhissediyordum.Sahikaçgünolmuştuköyümdenayrıydım.Yapılanplanlarıngereğizamançabukgeçmişancakyollaruzadıkçauzu-yordu.Yağmurayakalanmamakveherkesibiraradatoplamakiçinaceleediyordumlâkinköyüniçindealevlerinyükseldiğinigördüm.Oanşiddetlibirkorkuhissettim.Yoksa...Vargücümleköyedoğrukoşuyordum.Önü-menekattıysamyıkıpgeçtim. Ancaksertbiromuzdarbesiyleyereyığıldım.GözlerimiaçtığımdaisekarşımdabüyükdostumAffan,mavisularındalgalandırdığıkadırgada

-KimAffan?Kimonlar?Neyapmamgerekiyor?KonuşAffan!

-Beyazadamlar.Vaktigeldi.Onlarburadalar,sularınızdalarküçükadam.Gitveköyünükurtar,dedi.Sözlerindenpekbirşeyanlayamıyor-dum.Hemnedenonlarıbenkurtarayım.Buzamanadekböyleşeygörül-müşdeğildi.Belkiçoksevgidolubirköyümüzvardıancakherkeskendikabilesiiçinsavaşırkimseiçinbirşeyyapmazlardı.Yalvarırgözle“Anlatartık,enbaştanbüyükdostum.”diyebildimsadece.Bununüzerinegözlerinigözlerimeçivilergibiadetacüretkârbirbiçimdebanadönerekdevametti.

-Bakdostum.Banainandığınveyanımdaolduğuniçinsanamin-nettarım.Sözümühiçkesmedensadecebenidinlemeniveanlattıklarımıkafana kazımanı istiyorum, dedi. Karşısındabüyülenmişgibiydim.Çün-kübuzamanakadarağzındansadeceadınıduyduğumbüyükdostumunşimdikihalibirmucizesayılabilirdi.Yapabildiğimtekşeyonaylarifadeylekafamısallamakoldu.

- “Marvin!Benailesi ve kabilesiyle çokmutlu yaşayanama tenrengibeyazadamdandahakoyuolanbirgençtim.Düşmanımızolmadığıiçinsilahlarımız,silahlarımızolmadığıiçindegücümüzyoktu.Olanetge-ceyihatırlıyorum.Herkesineğlenceyedaldığıbirgünköyümüzübasıp,eli-mizdeavucumuzdanevarneyoksahepsinesahipoldular.Kadınlarımızaveçocuklarımızabinbirtürlüişkenceediyor,yaşlılarişeyaramazdiyerekonlarıöldürüyorlardı.Onurumuzayaklaraltınaalınmıştı.Okargaşaiçindeduyabildiğimiztekşeykırıkbiraksanla“Britanyalılaraslaaslaköleol-mayacak!”naralarıydı.Fazladeğilbirkaçsaatiçindeevimizveyurdumuzyaşanmazhalegeldi.İnsanlarımızbüyükbirkorkuiçindeydiler.Bizimon-larakarşıkoyacakgücümüzolmadığıiçinelimizibağlamayabileyelten-mediler.Kıyıyabirkadırganınyaklaşacağınıveburayıkısasüreiçindeterketmemizgerektiğini duyabildik. Kimse yurdunu terk etmek istemiyorduamaBeyazAdamdıbu.Karşıkoymakimkânsızdı.Denilenoldu.Baskıveyağmanınardındanköyümüzebir yığınaşağılıkadamayakbastı.Yapı-lanoncaişkencedensonrateksırahalindekadırgayadoğruilerliyorduk.Oanmüthişbiryankıuyandıiçimdevehemensağımdabulunanaskeresaldırdım.Fakatbuuzunsürmedi.Yüzümeyediğimsertbirdarbeyleyereyığıldım.Diğeraskerlerbenikaldırdıvehepsindenfarklıbiradamdanal-dığıtalimatilebeniağacabağladılarveyüzümüdelikdeşikettiler.Doğangüneşi bilegörmeyehalimkalmamıştı.Gözkapağımda tonlarcaağırlıktaşıyormuşgibihissettiğimanlardanbiriydi.Etrafımdakimseninkalma-dığınıvekadırgayatümköylününbindirildiğinifarkettim.Annemi,baba-mı,kardeşimi,köyümüzüninsanlarını,Samia’yı…ZümrütgözlüSamiamı…Hepsinibirgecedekaybetmiştim.Tekrarbayılmışolacağımkigözlerimi

Page 4: HAZAL TATAR - Türkiye Değer Ödülleri

44 45

isesevdiklerim...EvetAffanhaklıydı,sırabizegelmişti.BeyazAdamkö-yümüzeayakbasmışherbiryanıcennetyurdumuzutalanetmişti.BeyazAdambukadardadeğilmişmeğer.BüyükAdammışaynızamanda.Benonubeklerkenoaslındahepvarolmuşyanıbaşımızda.Bizdenhiçuzakdeğilmişaslında.Benimbüyükdostum.AhhbenimBüyükAffan’ım.Sanainanmanın,sanadostumdeyiptümacılarınsorumluluğunualmanınbe-delimavisularınüzerindesevdikleriminkayboluşunuizlemek,haykırışla-rınıduymakmıydı?BelkibensanainanmanınbedelinionurlubirAfrikalıolaraködedim.Ancaksensatılanruhununbedelininasılödeyeceksin?