GrimGram 1 2012

Vere

nigi

ngsb

lad

der

DSV

Nie

uwe

Delft

- s

ocie

teit

de B

olk

- 20

09 -

nr.

1Ve

reni

ging

sbla

d de

r DS

V N

ieuw

e De

lft -

soc

iete

it de

Bol

k -

2009

- n

r. 1

2

GrimGram - verenigingsblad der D.S.V. “Nieuwe Delft” - 2012 - nr. 1

}

ColofonDe GrimGram is een uitgave van D.S.V. Nieuwe Delft. Het meeste in deze uitgave is vrij van copyright. Het overnemen van foto’s met bronvermelding is toegestaan.

Societeit de BolkBuitenwatersloot 1-32613 TA Delft

Bestuur [email protected] Buis [email protected] Nater [email protected] Maton [email protected] Maessen [email protected] Maessen [email protected]

Redactie GrimGramTommy van Leth [email protected] de BruijnCatelijne Nater

Barviltkunst

3


Inhoudsopgave

Redactioneel 4Presidentieel 5Ex-presidentieel 7Secretarieel 10Barcommerieel 11Maaltijdcommerieel 12Kinball takes off in Delft! 13De PIPA was super gaaf! 15Random Bolker 17Kotsende travestieten bij Catena 20Het enige echte Bolksch Kerstdiner 2011 23Towards Numerical Modelling of... 33Sinaasappelpartjes eten in je blote kont 39Column 42Beste Bolkina 44Barviltkunst 46Quotes 47Jarig binnen twee maanden 49Deadline volgende GrimGram 49


4

Redactioneel

Het heeft even geduurd, maar hier is hij dan toch: de eerste GrimGram van het collegejaar 2011-2012! Omdat we van plan waren deze GrimGram eerder uit te brengen, wilden we een GrimGram in herfstthema maken. Sommige stukjes zijn daardoor wat gedateerd, maar het voordeel daarvan is dat ze je doen terugdenken aan tijden waarin het warmer was, en de sneeuwballen je nog niet om de oren vlogen.

Bijkomend voordeel van deze late GrimGram is dat de leden intussen niet hebben stilgezeten, en een heleboel mooie stukjes geschreven hebben. Deze editie is dan ook maar liefst vijftig pagina’s dik, en staat daarmee garant voor urenlang leesplezier!

Namens de redactie spreek ik de positieve verwachting uit dat de volgende GrimGram sneller zal verschijnen dan deze, maar minstens net zo dik zal zijn, bomvol met stukjes die vertellen over de zin en onzin van deze prachtige vereniging.

Ik wens jullie veel plezier met het lezen van deze GrimGram!


5

Presidentieel

Herfst. Het seizoen waarin de bladeren gaan vallen en we onze winterjassen weer uit de kast mogen trekken. Een seizoen waarin we liever in bed blijven dan naar college gaan (althans, nog liever dan normaal al het geval was) en je na een lange werkdag als bestuurder of student weer in het donker naar huis gaat, net zoals je ’s ochtends aangekomen bent. Maar juist in dit seizoen tussen winter en zomer zien we de verandering: de blaadjes vallen van de bomen, dieren bere-iden zich voor op de koude winter en ook op De Bolk staan er grote veranderingen op stapel.

Om dit koude seizoen een beetje dragelijker te maken, werken we er met het hele bestuur hard aan om jouw ver-blijf op De Bolk zo fijn, warm en lang mogelijk te maken. Koffie, thee en warme chocolademelk zijn aan de bar ver-krijgbaar; en na je bestelling kun je direct de nieuwe loungehoek induiken. Deze loungehoek is één van de nieuwste veranderingen die moet bijdragen aan een hogere kwaliteit van leven in de sociëteit. Een rustige(re) plek in de achterzaal om wat bij te kletsen met die Bolker die je al een half jaar niet gesproken had; de waan van de dag te lezen in het NRC Handelsblad of de afgelopen week eens rustig te bezien d.m.v. het lezen van de Donald Duck.

In de eerste twee weken is het rustig geweest in de lounge-hoek (afgezien van het eerste kussengevecht), maar dit geldt natuurlijk sowieso voor de sociëteit als geheel. Nu de tentamenperiode voorbij is, gaan we zien of de loungehoek aanslaat en welke innovatieve functies er door de gebruikers worden bedacht. Het is overigens niet de bedoeling dat deze loungehoek de secundaire functie van het biljart over gaat nemen.

Een tweede verandering zijn de commissies. Nu de eerste commissies zijn begonnen, en de allereerste (DiesCom) alweer


6

klaar is, beginnen we de effecten te zien van de budgetverdel-ing. Voorlopig is er nog steeds een aantal commissies die het, door een gebrek aan visie, dit jaar zonder geld zullen moeten rooien, maar ik verwacht dat dit snel verandert zodra duidelijk wordt dat er zonder plan ook écht geen geld uitgedeeld zal worden. De commissies die wel een plan hebben ingediend hebben inmiddels de bevestiging ontvangen en kunnen aan de slag met de uitvoering. Een paar commissies met grootste plannen krijgen dit jaar dan ook fors meer geld!

Tot slot gaan we in kwartaal 2 beginnen met het inrichten van de werkplek op het level. Voorbij is de tijd waarin iedereen zomaar alle rotzooi uit de sociëteit op het level dumpte. Na de verbouwing biedt het level een fijne werkplek aan alle com-missies en leden die op De Bolk, aan De Bolk willen werken.

Voor de tentamenperiodes zijn we nog aan het kijken naar een goede aanpak voor deze nieuwe werkplek. Studie-be-geleiding binnen studentenverenigingen wordt steeds belan-grijker en de universiteit stimuleert dit steeds meer.Zelf ben ik de afgelopen weken vooral bezig met het orga-niseren van een aantal projecten van de vereniging: de eerste gesprekken rond de NoWee, VeRa-lezingen, samenwerking met de Navigators, herindeling van de sociëteit, geldverdeling van de commissies, veiligheidsbeleid en PR-commissie weten mijn week tot nu toe goed te vullen.

In Utrecht leer ik over business process management en gewapend met die kennis kan ik vast nog wel één of twee puntjes vinden die wij binnen bestuur en vereniging beter en efficiënter kunnen aanpakken. Daarover volgende keer meer!


7

Ex-presidentieel

Lieve leden,

22 december jongstleden was het dan eindelijk zover. Het 51e bestuur werd officieel vervangen door het 52e bestuur der D.S.V. “Nieuwe Delft”. Ook voor mij was dit een heugelijk feit. In een ALV die van 20:15 tot 01:45 duurde werden er verschillende afrekeningen gepresenteerd, werd er gewisseld en presenteerde het nieuwe bestuur zowel haar beleid als begroting. Tot ongenoegen van sommigen die deze ongenoegen ook duidelijk uitten over de langdradigheid van de vergadering. Toegegeven heb ik als president en voorzitter van de ALV’s toch wel enige waardering weten op te bouwen. Misschien is dit omdat ik meestal wel een mening heb en die ook graag verkondig. Sommigen vatten dit soms echter op als een licht narcistisch trekje (waar ik er misschien wel meer van heb), namelijk dat ik mijzelf gewoon graag hoor praten.

Toch stootte het ongenoegen over de lengte van de ALV mij toch een beetje tegen de borst. Tijdens een ALV wordt de toekomst van je vereniging besproken en tegen het licht gehouden, en als er een officiële instantie is die daar invloed op kan uitoefenen, zijn JULLIE het, de leden van de vergadering. Ik heb de indruk dat voor velen de ALV een formaliteit is die door minstens 20% van de leden moet worden uitgezeten om doorgang te vinden. Veel meer dan 20% wordt dan ook meestal niet gehaald, behalve dan die ene ALV waar wij het niet meer over mochten hebben... Als ik notulen na lees van ALV’s zie ik meestal slechts enkele namen telkens terug komen, vaak van ouderejaars. Die ouderejaars worden dan door de ALV gezien als een stel vervelende mopperpotten die iets te compenseren hebben wat ze in hun vroegere jaren niet hebben bereikt, of zo... Dat is soms jammer. In plaats van je te lopen irriteren aan de langdradige meningen van die mensen die telkens het woord hebben, verkondig zelf alsjeblieft eens je mening. Met telkens


8

dezelfde meningen (en vanaf nu ook die van mij, aangezien ik nu officieel ook zo’n vervelende ouwe lul ben) komen we niet verder. De vereniging is juist geïnteresseerd in de mening van jou, lieve eerste-/tweedejaars. Ik persoonlijk heb mij als toeschouwer weer prima vermaakt afgelopen ALV, ook toen er even wat bediscussieerd werd waar ik inderdaad zelf niet een sterke mening over had. Hoe ik dat doe? Ik lul mee. En dat heb ik ook niet van de ene op de andere dag besloten. Sterker nog, de ALV is een van de mooiere ‘training grounds’ voor het dan wel (on)gefundeerd discussiëren.

Voor deze lange discussies hebben we natuurlijk wel de pre-ALV van de “Hoeders der D.S.V. “Nieuwe Delft” of zoiets en deze zijn inderdaad in het leven geroepen om hier al een mening te vormen over een aantal agendapunten op de aankomende ALV. Het ontbreekt deze vergadering echter aan macht om beslissingen te nemen. Daarentegen denk ik, zeker nu het nieuwe bestuur eindelijk echt zit en nu eenmaal administratief en punctueel de touwtjes iets strakker in handen heeft, dat de invloed van de pre-ALV wel eens significant groter kan gaan worden.

Om een beetje mijn punt samen te vatten: Ik vind dat de ALV te veel als een noodzakelijk kwaad wordt gezien, en niet zo zeer als een gezellige samenkomst van leden waar het nodige besloten wordt om zo de vereniging draaiende te houden. Ik vind een ALV leuk om bij te wonen; er wordt af en toe een kul-motie ingediend, er wordt af en toe fel en scherp gediscussieerd, er zijn genoeg bierpauzes, er is frituur en er worden als klap op de vuurpijl ook nog eens belangrijke dingen besloten. Het enige nadeel: er wordt af en toe zo veel herhaald, stop daar eens mee! ALV’s zijn leuk en nuttig, net als de pre-ALV’s, waar wat mij betreft wel iets meer binding vandaan mag komen.

Hoe het fenomeen pre-ALV gaat uitpakken gaan we wel weer zien, net als al die andere gave plannen die 52 voor ons op


9

de agenda heeft staan. Ik ben erg benieuwd, en ik koester de positieve verwachting dat jullie dit delen. Ik wil ook langs dit medium het nieuwe bestuur heel veel succes wensen met hun bestuursjaar maar bovenal heel erg veel plezier, het is het leukste jaar van je studententijd, althans voor mij. Dit was alweer het laatste presidentieel van mij, tenzij die andere twee die ik voor de vorige GrimGrams heb geschreven later boven water komen dan deze uitgave die door een nieuwe redactie is samengesteld. Ik heb genoten van mijn jaar, en ik gok mijn bestuursgenootjes net zo hard, ondanks wat alle schijn zo nu en dan heeft doen vermoeden en ben het nu al behoorlijk aan het missen. Maar ja... Er dient ook weer gestudeerd te worden, één keer €3.000 langstudeerboete vind ik wel genoeg.

Kusjes,

Roy van der Reijnst,Oud-president der D.S.V. “Nieuwe Delft” en sinds kort ouwe lul


10

Secretarieel

(Red: voor uw optimaal genot van dit stuk is het aan te bevelen dat u indenkt dat het begin november is.)

Het is de GrimGram-redactie, waarvan ik dit jaar de trotse QQ’er ben, gelukt om een prachtige GrimGram in elkaar te zetten. Hoewel het einde van de herfst alweer bijna in zicht is, is het toch een mooi thema voor de eerste GrimGram van het jaar. Op het moment van schrijven ben ik druk bezig met mijn verhuizing naar de nieuwe Balpol-toren, en ik realiseer me nu dan ook hoe blij ik ben dat de zon nog regelmatig schijnt en vooral dat de wegen nog niet glad zijn, want dat verhuist zo lastig *klopt af*. De herfst is met zijn veelkleurigheid dan ook een van de mooiste seizoenen. Omdat ik het zelf niet beter kan zeggen, maar ook om de lengte van dit stukje wat te vergroten, citeer ik de verpakking van de herfstthee (die we tegenwoordig op de Bolk hebben, dankjewel Ruben :)):

“De storm heeft de bosgrond met een bontgekleurd bladertapijt bedekt. Uitgelaten slofschop ik er een kronkelend spoor doorheen. Ik buk me en gooi de bladeren met handen tegelijk de lucht in. De frisse wind waait muizenissen uit mijn hoofd en kleurt mijn wangen. Heerlijk, het is weer tijd voor Herfststorm van Pickwick, thee met de volle smaak van kaneel, vanille en appel.”

Mocht je je nou afvragen wat muizenissen zijn, ik heb het inmiddels opgezocht, maar ik zal jullie niet langer vervelen met nog meer tekst. Er rest mij als QQ’er daarom nog maar één ding om te zeggen: veel plezier met het lezen van deze herfstige GrimGram!

Catelijne,Secretaris


11

Barcommerieel

Lounge

Wij hebben met ons allen een mooi pand ter beschikking. Het fijne is dat iedereen hier vrij is om te zuipen, barhangen, dansen, tafelvoetballen, darten, dansen, klussen, film kijken, kletsen, zingen, pianospelen, spelletjes doen, pissen, schijten, tukken en eigen muziek draaien en hier maken wij volop gebruik van. Echter, er was plaats voor meer. Vroeger kenden wij onze achterzaal als eindeloze vlakte waar je af en toe een grote oversteek moest wagen om de kroegsport te kunnen beoefenen of de keuken te bereiken. Gelukkig zijn deze tijden veranderd; De kille leegte heeft plaatsgemaakt voor een gezellige zithoek waar je menig Bolker een krantje of Donald Duck ziet lezen. Als kritische Bolker ben je van harte welkom onze zithoek uit te proberen!

Met warmhartige, huischelijke groet,

Ruben Maessen,uw Commissaris Bar en Sociëteit


12

Maaltijdcommerieel

Voedsel!

Eten is van levensbelang. Mensen die niet eten kunnen dit wel even volhouden, maar je moet snel kunnen studeren om je studententijd lang te kunnen vasten. Daarom verzorgen wij hier op de Bolk een maaltijd op de avonden voor de college – en tentamendagen waar je niet op de huischelijke maaltijd van je moeder kunt terugvallen. Zo geven we de Bolkers de energie om te kunnen studeren.Toch is de functie van maalrijdcommissaris altijd een ondergeschoven kindje geweest. In viermansbesturen wordt deze functie er maar bijgenomen door hardwerkende personen van het bestuur.Het is een prachtig fenomeen dat studenten hier vrij er in de keuken op los te experimenteren en dat dit doorgaans ook nog gewaardeerd wordt door diegenen die het naar binnen moeten werken. Hulde aan deze koks! Kokersambitie vanuit de jonge generatie is essentieel voor het behoud van de eettafel. Aangezien het een creatief proces is, lijken onze Bolkers zich prima te kunnen motiveren voor het vakgebied. Het is wel zaak dat ze deze ambitie niet uit het oog verliezen, aangezien zij daarmee een leuk en nuttig leerproces zouden mislopen. Het aanzien van een volle eettafel doet mij altijd deugd, dus...Schuif gezellig aan,laat je speelgoed staan,voor de eettafel!(maandag t/m donderdag om half zeven)

Met delicate groet,

Ruben Maessen,uw maaltijdcommissaris


13

Kinball takes off in Delft!

Delft, op zondag 11 december om 18.00 is de aftrap gegeven voor, wat de voormalig aanvoerder van Phidippides hoopt (red: Niet hopen!), een prachtige en voorspoedige toekomst van het Nederlandse Kinball. Een ogenschijnlijk schamele opkomst van negen enthousiaste Bolkers stonden klaar om op de late zondagmiddag twee uur lang tegen een enorme bal met een diameter van 1,22m aan te slaan.

Waar in eerste instantie 17.00 was afgesproken, werd het al snel 18.00 voordat deze negen heren de zaal in mochten met hun overmaatse volleybal. Zoals dit soort debiele initiatieven (en niet te vergeten de hoogstaande communicatie op Sport en Cultuur) betaamt, ging er natuurlijk van alles mis. Gelukkig was de nog niet opgeblazen bal snel gevonden en kon deze opgepompt worden. Hier echter ging het niet helemaal als van tevoren voorgesteld. Met een klein voetbalpompje van omgerekend ongeveer 100 Watt leek het erop dat er misschien voor het begin van 2012 eens gekinballd kon worden. Gezien het feit dat de zaal die de kinballers dachten vastgelegd te hebben nog tot 17.50 was bezet door een zaalhockeyende meute gillende meiden, zagen Kees en Roy de kans om snel op en neer te scheuren om wat grover geschut tevoorschijn te halen. Om 17.45 hing de enorme latex blaas van de Kinball aan de compressor, en was deze binnen enkele


14

minuten gevuld met een kleine 1000 liter lucht onder een aardige druk en kon er begonnen worden.

Het zag er op zijn allerminst gezegd imposant uit om acht klojo’s achter een enorme bal aan te zien rennen, zo bleek ook uit de belangstelling die door menig voorbijganger werd getoond. Niemand durfde echter mee te spelen en liep na een paar minuutjes verdwaasd te hebben gekeken naar de capriolen van onze Delftse helden weer door.

Al snel hadden de spelers het balgevoel enigszins in de vingers/armen, en kon er volgens provisorische regels een klein potje echt gekinballd worden. Na drie sessies van elk krap 15 minuten bleek dat de meesten toch wel wat last begonnen te krijgen van de studentikoze levensstijl en hield men het na bij elkaar bijna 2 uur voor gezien. Afgetopt met een stevige kapsalon kon het voorbereiden op de spierpijn beginnen... En uit betrouwbare bron is vernomen dat menig trap of niet noodzakelijk boodschappenrondje is vermeden. Watjes... :p

De volgende training zal naar verwachting pas plaatsvinden in half februari. Lijkt het je wat om je aan te sluiten bij het allereerste Nederlandse Kinballteam en het misschien zomaar eens te schoppen naar een EK of WK? Meld je aan bij Nick Janssen of Roy van der Reijnst ([email protected] of [email protected])


15

De PIPA was super gaaf!

Om mijn mede-sjaarsch te leren kenen gingen we gezellig samen op KMT (KenningsMakingsTijd), na een paar dagen lekker zeilen, spelletjes en gezellige avonden kenden we elkaar al best goed. Daarna hebben we ook nog wat activiteiten in Delft gedaan, om de stad ook wat beter te leren kennen. Na de KMT begon de PIPA (Prachtige Integratie Periode Activiteiten) waar we gezellige activiteiten deden om ook de vereniging wat beter te leren kennen.

De PIPA begon al met de schrikpils-BBQ om bij te komen van de eerste zware studie dag op de TU. Helaas waren er geen barbecues, maar de koks hebben hun best gedaan om er iets lekkers van te maken in de grote koekenpannen. Na de vele biertjes kregen we de volgende dag al meteen een tapcursus, zodat we zelf ook een perfect biertje konden tappen.

Verder waren er nog een Efetelinguitje, een sneak preview, een pokertoernooi en een GPS-tocht, waar vele sjaarsch, en ouderejaars, actief aan mee hebben gedaan. Dan was er ook nog het Gotcha spel: hier krijg iedereen een waterpistool en een persoon die ze moesten afschieten. Als je je target had geliquideerd krijg je zijn of haar doel en moest je op zoek naar je volgende slachtoffer. Dit leverde grappige momenten op, als sommige mensen weer bij de deur stonden met een geladen pistool om het volgende doelwit tot het station te achtervolgen en te elimineren. Uiteindelijk na de grote finale in de soos werd Pim de winnaar van dit jaar.

Ook was er weer de jaarlijkse toetjeseetwedstrijd waar vele mensen zich helemaal misselijk hebben gegeten aan allerlei soorten toetjes. Letterlijk alles kwam voorbij: vla, pudding, taart, etc. en zelfs een onmogelijk eetbaar toetje van Jelle, die snoepjes had gesmolten en ze vervolgens in borrelglazen heeft geschonken die er niet meer uit wilden. Er vielen steeds meer mensen af die geen zin meer hadden in nog meer


16

toetjes en uiteindelijk heeft Pim gewonnen.

Na een zeer gezellige PIPA met gave activiteiten werden we dan eindelijk in januari geïnaugureerd. Het was een lange ALV met veel onzinnige moties, rare vragen over de sjaarsch, maar uiteindelijk zijn we met wel 18 sjaarsch geïnaugureerd aan het eind van de avond. Ook werden er natuurlijk tijdens de ALV de nodige biertjes genuttigd en na de ALV was er zelfs gratis bier uit grote groene gieters. En diep in de nacht bedachten een paar gekke sjaarsch samen met een paar ouderejaars om een Nieussjaarschduik te gaan doen in de Delftse Hout. Uit eigen ervaring was het heel koud, maar wel grappig om te doen midden in de nacht. We zijn nu eindelijk lid van deze mooie vereniging en het was een super gave tijd. Ook zijn we van plan regelmatig een sjaarschborrel te houden in de soos Dus ik koester de positieve verwachting dat iedereen vaak te zien op dinsdag!

Willem Jan Glerum


17

Random Bolker

Welke ‘random’ Bolker ben je?“Mijn naam is Anne Brus en ik doe eerste jaar IO.”

Waarom heb je voor Delft gekozen en waarom IO?“Ik ben creati ef, maar ik zat te eerst twijfelen tussen Psychologie en IO. Ik heb voor Delft gekozen omdat IO alleen bij technische universiteiten wordt aangeboden, Eindhoven had geen leuk curriculum en Twente was geen leuke stad dus werd het Delft.”

Waarom ben je niet meteen bij de Bolk gegaan?(N.B. Anne was pas binnengehaald tijdens de tweede -kansborrel.)“Eerst zat ik bij Sint Jansbrug, maar dat was niet helemaal mijn ding. Ik ben antiautoritair dus besloot ik naar de Bolk te gaan. ”

Hoe ben je door de tweede-kansborrel overgehaald?“Ik wilde al lid worden van de Bolk, dus het heeft me niet echt overgehaald, maar ik zat te twijfelen tussen de Bolk en een jaar niks (en daarna Bolk) tot ik een kamer had.”

Wat vind je het leukste aan de Bolk?“Vrijheid, tosti’s, ontspannen sfeer, tafelvoetbal.” Wie vind je de leukste Bolker? “Roy van der Reijnst.”

Wat vind je de sufste universitaire studie? “Nederlands, omdat het op de middelbare school mijn slechtste vak was.” Stel, je hebt een vrije avond zonder verplichtingen voor de komende dagen, wat zou je doen?“Ik zou naar de Bolk gaan, en daar eten, barhangen en


18

tafelvoetballen.”

Wat is je favoriete SOG-activiteit? “Op Facebook en Youtube zitten.”

Wat zou jij als nieuwe regel instellen bij de Bolk? “Koekjes bij de thee en koffie.”

Als er een avond een soort drank gratis zou mogen worden geschonken, welke zou dat zijn?“Bier, want dan wordt iedereen blij.”

Wat is je favoriete muziekgenre?“Alternatieve muziek en (na suggestie van Max) en dubstep, al heb ik het niet op mn ipod staan.”

Maak de volgende zinnen af:Liever dood dan... Twilight fan.

Dit is de laatste keer dat...ik mijn huiswerk niet maak.

Ik heb nog nooit...zo veel gedronken dat ik niks van de vorige dag wist.

Een feest is geen feest zonder...Toeters!

Dilemma:

Bier/Sterk(na lang twijfelen) Bier

Simpel/ComplexSimpel


19

Snel/MakkelijkMakkelijk

Hittegolf/SneeuwstormSneeuwstorm

Aanval/Verdediging Verdediging

Kop/MuntMunt

Vodka/WodkaVodka

Geen drank/Geen muziekGeen drank

True/FalseTrue

A/B/C/DG

Bolk/Nieuwe DelftBolk

Verder nog iets te vermelden, een leuke quote of zo?“Alle verscheurde bierviltjes zijn van mij.” (red. ik interpreteer dit als een statement tegen de dubbel bedrukte viltjes)“Time flies like an arrow, fruit flies like a banana.” Met dank aan Max, die Anne hielp om aan een leuke quote te komen.


20

Kotsende travestieten bij Catena

“Overdag is hij een doodnormale jongen waar niets op aan te merken valt, maar ‘s nachts transformeert hij tot een lustige, voluptueuze vrouw...” Het had zo een aflevering van Jambers kunnen zijn. Ja, lieve lezertjes, jongens en meisjes, dit stukje gaat het recentste zusjesfeest, het Crossdressfeest bij ons zusje Catena in Leiden.

In eerste instantie was ik niet van plan om mee te gaan, maar aangezien ik toch al in de Bolk aanwezig was sloot ik me aan bij de rest. En zo gingen Jakob, Catelijne, Anne en ik op pad om nog last minute onze outfits te completeren. De simpelste vrouwendecoraties, zoals haarclipjes, bleken al snel duur uit te vallen, maar gelukkig konden we redelijk snel slagen door een beetje buiten het doosje te denken. Dat betekende dat er genoeg tijd over was om lingeriesetjes en korsetten te bekijken. Joepie!

Eenmaal terug bij de Bolk sloten Max en Maaike zich bij ons aan en was het treinen naar Leiden. Daar werden, onder toeziend oog van onze medereizigers, met blikken van verbazing, de laatste details aangebracht. De heren dames travestieten... Jakob, Max en ik vonden dat de dames reisgenoten van het andere geslacht het maar gemakkelijk hadden. Snorretje en eventueel sikje aanbrengen, eventueel haar wegwerken onder een hoed of in een staart of zelfs gewoon los (wat binnen Z.E.U.S. ook zeer mannelijk is, ik ben zelf vaak geen uitzondering, maar toch een beetje laks) en klaar is Kees (de mannelijke Kees dus). Ik moet echter toegeven dat het er uiteindelijk toch wel goed uitzag, zeker met een Toppers-das.

De mannen Jakob en Max werden in de trein nog even opgemaakt, want haardecoratie en een sexy schort is natuurlijk niet genoeg. Hoewel de conductrice rode lippenstift wel leuk vond staan, moet ik eerlijk toegeven dat ik ons


21

bestuur nog nooit enger heb gevonden. Zelf wist ik gelukkig aan deze ellende te ontsnappen: ik was verkleed als vrouw die als man verkleed was (haha, double cross(!)... zucht), met twee schorten (waarvan de buitenste erg dubieus en interactief was) en alleen de leuke elementen van beide outfits. Een schrale oplossing, maar in ieder geval eentje met een verhaal en zonder verf op mijn gezicht.

Toen we eindelijk Catena bereikten, wisten we niet wat we aantroffen. Er waren overal mannen en vrouwen... waarvan we soms niet met zekerheid wisten of het mannen of vrouwen waren. Zelfs de oud-praeses van Biton ging uit voorzichtigheid tegen niemand aan dansen. Op het feestje kwamen we ook Roy en Jasper tegen. Roy was trouwens verkleed als een (sexy) biermeisje, en vormde al snel de mening dat je het als vrouw erg makkelijk hebt (en dat ging vast niet over poepen).

Na enige gewenning verliep de avond overigens voorspoedig. Het was gezellig op de dansvloer, de ene na de andere pitcher werd getapt, en er waren heerlijke Catena-cocktails te verkrijgen. Zelf heb ik het echter niet erg laat gemaakt, dus ik weet niet precies hoe de avond zich verder ontwikkelde en hoe deze eindigde. Wel weet ik dat een aantal Bolkers het ontbijt gehaald hebben, wat verder alleen maar werd


22

bijgewoond door Karpe Noktemmers, want die moesten toch op de eerste trein naar Nijmegen wachten.

En vlak voordat ik vertrok, nam ik het (voor mijzelf) meest memorabele beeld van die avond waar. Ik ging nog een laatste maal het oud-bestuurlijk orgaan uitlaten, toen ik naast mij een travestiet het urinoir vol zag kotsen. En goed ook, want hij zij het bleef maar doorgaan. Ik had alle tijd om dit beeld in me op te nemen, en dat is maar goed ook, want anders had ik niet de inspiratie voor dit stuk gehad. (Denk daar maar eens aan wanneer een of andere oetlul weer Dikke Lul opzet...)

Nou, jongens en meisjes, zo zien jullie maar weer hoe leuk zusjesfeesten zijn. En dat is niet ironisch bedoeld! Het is elke keer weer lekker druk en gezellig, met een goede sfeer en een goed bedacht thema, dus zorg dat je er de volgende keer ook bij bent. Dan kunnen we nog beter laten zien waarom onze zusjes allemaal ook eens bij ons langs moeten komen!

Groetjes,

Frank


23

Het enige echte Bolksch Kerstdiner 2011 of: Wat er komt kijken bij het chictste diner van het jaar

Zoals de traditie vereist was er ook dit jaar een Bolksch Kerstdiner vlak voor Kerst, de enige aangelegenheid in het jaar waarbij (vrijwel) elke Bolker in pak of jurk verschijnt om uitgebreid decadent te gaan dineren.

Het diner was dit keer echter, in tegenstelling tot de jaren ervoor, een maand eerder absoluut nog niet zeker. Er was namelijk nog geen KerstdinerCom vastgesteld, en na uitgebreid lubben door het bestuur bleek dat geen enkele ‘ervaren’ kok (lees: oud-KerstdinerCom) beschikbaar was om dit jaar het diner te koken.

STRESS EN PANIEK! Maar niet heus, hoor. Toen de tijd begon te dringen, en het bestuur allerlei alternatieve oplossingen aan het overwegen was, heb ik voorgesteld om met een team van bekwame koks, doch onervaren met het Kerstdiner, een succesvol diner te verzorgen. Na enig lubwerk ontstond zo de KerstdinerCom 2011, die gevormd werd door Bart, Coline, Jan, Tommy en mijzelf.

Na enige verdere moeite was het tijd voor een eerste bijeenkomst. Het was natuurlijk de vraag wat we allemaal precies moesten doen, hoe we dit handig over de beschikbare tijd konden verdelen en, wellicht het belangrijkste, hoe wij onze eigen draai aan het diner zouden geven. Het is waarschijnlijk geen geheim dat een van onze koks enkele allergieën heeft waarmee rekening gehouden moest worden, iets dat in het verleden soms een beetje moeilijk was. Daarom ontstond het voornemen om zoveel mogelijk rekening te houden met culinaire handicaps, wat dus betekent: koken zonder varkensvlees (niet zo moeilijk bij een kerstdiner), zonder peper (indien mogelijk), zonder gember (prima te doen), zonder vanille (zelf toetjes maken dus), zonder zongedroogde tomaatjes en zonder E210 t/m E219 (dus vers


24UITGELICHT


25UITGELICHT


26

koken)! In principe was dit een prima uitgangspunt, hoewel peper lastig leek, maar daarover later meer.

Er was echter nog een knoop die moest worden doorgehakt. Ik ben namelijk van tevoren gewaarschuwd: vijf koks zou echt te veel zijn. Met vier koks scheen je elkaar al in de weg te lopen! De zure pil van de eerste vergadering was daarom ook als volgt: kunnen we een werkbare oplossing vinden voor vijf koks, of gaan we wellicht met vier verder? Omdat we liever niet iemand wilden laten gaan, kwam er al snel een innovatieve oplossing naar voren: het halletje naar de keuken gebruiken. Er werd al snel een plan gesmeed om de koelkasten van de vorige OWee te gebruiken, die nog in de opslag aan de Rotterdamseweg stonden bij te komen. Hierbovenop kon vervolgens een werkblad geklust worden. Hiermee konden we twee vliegen in één klap slaan, want het leverde ons zowel werkruimte als opslagruimte op. Helemaal geweldig dus!

En op deze manier kon de KerstdinerCom 2011 van start! Daarbij kwamen meteen grote dilemma’s kijken. Ten eerste, wat zouden we eens gaan maken? En ten tweede, wanneer zouden we gaan proefkoken? Inderdaad, proefkoken! Proefkoken is een dure bezigheid waaraan de afgelopen jaren nog geen enkele KerstdinerCom ontkomen is. Het is echter geen nare bezigheid. Na het verzamelen van allerlei mooie recepten, moet een bepaalde selectie hiervan ook uitgetest worden. Niet alleen zodat je weet of het handig en efficiënt te maken is, maar ook of het überhaupt wel zo lekker is als het klinkt. Dit betekent dus dat je op meerdere momenten samen moet komen, in ons geval in de weekenden voor het Kerstdiner, dat er inkopen gedaan moeten worden, en dat vervolgens de gerechten bereid worden, eventueel in een aantal variaties, zodat de KerstdinerCom naar eigen smaak een diner kan samenstellen waarvan de gangen lekker en gevarieerd qua smaak zijn, maar toch enige samenhang vertonen. Het moge duidelijk zijn dat je geen tosti sambal als


27

amuse wilt, om vervolgens niets meer te proeven van alle latere gangen.

De meeste gangen werden qua basis al snel duidelijk. Zo wilden we graag iedereen een hele vis voorzetten, wat na enig proberen leidde tot één van onze ‘hoofdgerechten’: gevulde zalmforel uit de oven. Dit liet echter nog de wens open om wat met wild of gevogelte te doen, en aangezien we niet te zwaar afhankelijk wilden zijn van de oven of braadpannen (want dat ging qua capaciteit niet altijd even goed in het verleden), wat als logisch gevolg tot een wildstoofpot resulteerde (geserveerd met aardappelpuree en een stoofpeertje). Daarnaast was een lichte, frisse salade voor tussen de gangen ook al snel bepaald. Verder werd ‘iets met oesters’ beschouwd als iets veel gavers dan een standaardamuse, omdat we dan schelpen in plaats van amuselepels konden gebruiken. We probeerden er wat leuks mee en zo was de amuse ook al bepaald. Een carpacciogerecht klonk ons overigens ook goed in de oren, en aangezien er meer interesse voor vis was dan voor vlees werden verscheidene visfilets geprobeerd. Na een korte afweging werd besloten om meerdere soorten viscarpaccio te serveren voor de variatie. Verder was de citroenlimoentaart bij het proefkoken niet zo’n succes, dus dat werd vervangen door een heerlijke Schwarzwalder Kirschtorte, en er werd al snel bedacht dat een kaasplankje en zelfgemaakte truffels ook erg gaaf zijn. Uiteindelijk is alleen de paté nog erg laat toegevoegd als tussengang, en is de traditionele spoom wegbezuinigd. Op deze manier ontstond er een heerlijk menu van wel negen gangen (plus koffie en thee met truffels), wat mooi aansloot op het grotere aantal koks.

Uiteraard zijn de gangen niet alleen van elkaar afhankelijk. Ook de wijnkeuze speelt een grote rol. Zodra er voldoende van het menu bekend was, werd het tijd om met de Wines & Whiskies te overleggen. Daar is men, met een assortiment dat niet eens in de winkel past, expert op het gebied van


28

wijnen. Na enige evaluatie kwam men dan ook met een mooi voorstel, bestaande uit cava bij ontvangst/amuse en eventueel de volgende gang, witte wijn voor bij de vis, rode wijn voor bij het vlees, een zoete rode wijn bij de taart en port en/of cognac aan het eind of achteraf, maar er was een klein probleem. We wilden in eerste instantie de zalmforel als ‘hoofdgang’ en de wildstoofpot meer naar voren halen, maar dit zou resulteren tot de volgorde vis-vlees-vis, een nogal bijzondere smaakprogressie, die ook lastig te ondersteunen is qua wijn. Je wilt namelijk van licht naar zwaar opbouwen, en met de volgorde wit-rood-wit moet je al snel compromissen sluiten om het werkend te krijgen. Daarom is de volgorde aangepast en werd het grootste gerecht, de zalmforel, naar voren geschoven. Achteraf gezien was dit een goed besluit, en ook voor de wijn was het handig. Het uiteindelijk wijnpakket was Castillo Perelada (Cava), gevolgd door Chateau d’Anglès (wit), Valtorto (rood), Mavrodaphne (zoete rode wijn), Quinta das Liceiras (port) en Campagnère (cognac). Hoewel onder de KerstdinerCom vooral de meningen over de Valtorta uiteenliepen, hij heeft immers een uitgesproken eikenhouten smaak, viel ook deze wijn goed bij de gasten. En zo was het wijndilemma opgelost.

Na het menu bepalen, proefkoken en alles proeven werd het noodzakelijk om onze werkruimte op een geschikte manier in elkaar te beunen. Er was immers ruimte nodig voor vijf koks en drie corveeërs, er moet vanalles (tegelijkertijd) bereid worden, er moeten borden netjes opgemaakt worden voor meer dan veertig eters en de meeste producten voor dit aantal eters moeten in koelkasten of vriezers bewaard blijven. Kortom, alle ruimte die beschikbaar was moest optimaal benut worden!

De koelkasten en vriezer uit de opslag pasten precies in de auto van Kees, dus met een beetje sjouwen en drie keer rijden was alles vervoerd. Daarvoor waren ze al goed uitgelucht, want de lucht was niet te harden. De koelkasten


29

werden in het halletje naar de keuken uitgestald, goed uitgesopt en waterpas gezet met bierviltjes. Vervolgens werd er een werkblad geklust van twee metalen planken uit de commissiekast die ‘over’ waren, en werd het geheel op deskundige wijze met ducttape bevestigd.

Het ranzigste beunproject was echter het regelen van extra koelkastplankjes. Bart en ik hadden al snel het plan om onderdelen uit oude koelkasten aan de Balpol te gebruiken, dus Bart ging op zoek en kwam terug met een aantal koelkastrekjes en een glazen plaat, die zodanig ranzig waren dat ze bijna wegliepen. Bart had de rekjes voor vervoer daarom ook zo goed mogelijk geseald met een vuilniszak. Eenmaal in de Bolk werd vervolgens een vuilnisbak omgeklust tot desinfecterend bad door hem af te vullen met water en een hoge concentratie allesreiniger. Dit bleek te werken en leidde tot rekjes die weer brandschoon waren.

Vervolgens was het kijken of de koelkastrekjes in de koelkast pasten en... uiteraard waren ze net iets te breed. En toen begon het echte beunwerk; de rekjes moesten aan de ene kant naar binnen gebogen worden en aan de andere kant bijgezaagd worden, maar dat was eigenlijk nog het makkelijkste. Er zat ook nog een rechte hoek in de rekjes die moest worden teruggebogen om de rekjes te reduceren tot een plat vlak, dat recht in de koelkast kon liggen en niet scheef. Na een aantal mislukte pogingen, waarbij Bart bijna nog een lelijke val maakte, bleek de simpelste, lompste oplossing het handigst. We legden de rekjes op de grond met de rechte hoek omhoog, daarbovenop een groot stuk hout, waar Bart en ik weer bovenop gingen staan. Ons gewicht bleek genoeg om de rekjes mooi recht te buigen en na enig verder schoonmaakwerk (de soosvloer is immers niet altijd even schoon) waren de koelkasten gereed. Daarna is er nog een TL-buis geplaatst en toen waren de extra werkplekken eindelijk klaar!


30

Na dit helse, maar toch zeer vermakelijke karwei waren de voorbereidingen natuurlijk nog niet klaar. Er moesten boodschappen gedaan worden: vlees van de gildepoelier, vis van de visboer (op de dag van het diner zelf wegens versheid), kaas en noten van enkele kaas- en notenboeren, een enorme Makro-run, spulletjes van Renaud en natuurlijk nog een hoop extra losse inkopen de dag van tevoren of op de dag zelf. Al deze spullen pasten amper in de beschikbare koelkastruimte, dus dat was erg mooi. Daarnaast werd begonnen met koken op de dag voor het Kerstdiner. Zo werden er pompoensoep, forelvulling en truffels gemaakt en werden er alvast aardappels en stoofperen geschild. Als laatste werd de planning voor de vrijdag van het diner tot in de laatste benodigde details afgerond.

En toen brak de dag van het kerstdiner aan. Het begon met het volplakken van de keuken met planningen, recepten en correlatiematrices met culinaire handicaps. Vervolgens kon de vis gehaald worden en werd er begonnen met koken, wat ongeveer de hele dag met wisselende intensiteit doorging. (Zelf heb ik nog 2,5 kg carpaccio gesneden, wat minder hersenloos is dan het doet denken.) De corveeërs werden aan het werk gezet en de gastheer werd geïnstrueerd. De gasten kwamen langzaam binnen en om 19.15 uur was het tijd om aan de lopende band oesters te gaan openen. Dit duurde iets langer dan verwacht, maar met 15 minuten vertraging kon de amuse uitgeserveerd worden. En zo begon het Kerstdiner dus echt voor de koks. De gangen werden opgemaakt, uitgeserveerd, genuttigd en weer afgeruimd, terwijl in de tussentijd de volgende gang al weer werd opgemaakt, zodat er met weinig downtime gewerkt kon worden.

Zoals elk jaar was de gastheer er om de boel aan elkaar te praten en de wijnen te presenteren, maar dit jaar waren de gebruikelijke speeches meer verdeeld over de tijd. Zo was er in principe tussen elke twee gangen een speech, waarbij wel enigszins geschoven kon worden indien dit nodig was.


31

Deze spreiding zorgde ervoor dat er geen vermoeiend blok aan speeches vlak voor het hoofdgerecht ontstond, wat het een stuk minder vermoeiend maakte. Het was daarom ook een succesvol en interessant experiment, hoewel de ideale spreiding van speeches zeker nog niet bereikt was, dus daar mag de volgende KerstdinerCom weer aan verder schaven.

De avond verliep soepel en terwijl alle gasten langzamerhand steeds meer beschonken raakten, kreeg de KerstdinerCom steeds minder te doen. Op een gegeven moment stond de volgende gang allang klaar en was het wachten tot de gasten weer aan een volgende gang toe waren. Dat leverde wel wat gelegenheid tot gezellig integreren op. Het viel me toen op dat er dit jaar maar twee mensen in slaap zijn gevallen, en dat iedereen het hoofdgerecht gehaald heeft. Wel waren er enkele gasten die de laatste gangen niet meer gehaald hebben, maar helaas. Toen het diner zo’n beetje klaar was, (rond 2.00 uur, een uurtje later dan gepland, maar zeker niet ongebruikelijk) gingen we lekker genieten van alle drankjes die we daarvoor slechts in beperkte mate konden nuttigen, wat de avond voor ons compleet maakte. De corveeërs dachten meteen hetzelfde, waardoor ze pas om 5.30 uur bijna klaar waren met hun werk. Reden voor mij om te zeggen dat het zo wel genoeg was geweest, en de avond af te sluiten met een lekker, traditioneel glaasje port.

Uiteindelijk kan ik concluderen dat we een erg succesvol kerstdiner georganiseerd hebben, ook al had niemand van ons dit ooit eerder gedaan. We hadden meer gangen dan voorheen, maar door een goede planning waren we toch om een normale tijd klaar. Er was weinig downtime en de reacties op de verschillende gerechten (en wijnen) waren over het algemeen (ik heb lang niet iedereen gesproken) positief. Wat ik zelf nog erg leuk vind, is dat alleen de paté peper bevatte en de andere gerechten geen korrel, maar daarover heeft niemand gezeurd, ook al waren we vergeten peper en zout op de tafels te plaatsen. Ik wil daarom de volgende


32

KerstdinerComs zeker aanbevelen het diner voor iedereen toegankelijk te houden, zelfs als ze niet tegen peper kunnen!Als laatste wil ik nog wat kwijt over dit stukje zelf. Vorig jaar heb ik als GrimGram-redacteur Reinout herhaaldelijk aangezet tot extreem blaatwerk waar je u tegen zegt, en het was dan ook mijn voornemen om een langer stuk over het Kerstdiner te schrijven dan hij vorig jaar geschreven heeft. Ik ben blij te kunnen melden dat dit gelukt is! (Hoewel jullie wellicht niet eens tot hier gekomen zijn met lezen...) Laat ik daarom nu echt afsluiten met de volgende mededeling: blijf allemaal stukjes schrijven, want dat houdt de GrimGram-redactie gemotiveerd!

Groetjes,

Frank


33

Towards Numerical Modelling of Low-Density Lipoprotein Transport through the Multi-Lay-ered Arterial Wall

Voor mijn Master eindproject heb ik onderzoek gedaan naar het transport van Low-Density Lipoprotein (LDL) transport in de carotide bifurcatie (splitsing van de halsslagader in de nek). LDL is ook wel bekend als slecht cholesterol en speelt een belangrijke rol in de vorming van atherosclerose, beter bekend als aderverkalking. De motivatie van dit onderzoek ligt in het feit dat één op de drie mensen in Nederland een vorm van hart- en vaatziekten hebben of hebben gehad, waarvan atherosclerose een belangrijk aandeel vormt [1]. Het was mijn taak om onderzoek te doen naar de mogelijkheid om de vorming van atherosclerose te implementeren in een numeriek model en dit numerieke model toe te passen op een realistische geometrie. Aangezien de vorming atherosclerose een zeer complex gebeuren is, was het niet mogelijk om dit in zijn geheel te implementeren in de tijd die ik had. Daarom heb ik mij toegespitst op het transport van LDL vanuit het bloed de aderwand in. Om te begrijpen waarom ik mij op het LDL-transport heb gericht, zal ik eerst een korte introductie van atherosclerose geven.

Atherosclerose is een aandoening van de aderen welke vooral voorkomt in de grote en middelgrote aderen, bekende voorbeelden zijn de kransslagader en de halsslagader. In het bijzonder de vertakkingen en bochten zijn locaties waar atherosclerose veel voorkomt. Het is een misvatting dat het ziektebeeld bestaat uit de formatie van een laag vet op de aderwand. Dit is echter niet het geval, de eerste fase van atherosclerose bestaat uit het transport van LDL vanuit het bloed de aderwand. In het geval van een hoge concentratie LDL in het bloed (hoog cholesterol dus) en/of een hoge bloeddruk neemt het transport de aderwand in snel toe doordat de bovenste laag cellen geïrriteerd kan raken. In de aderwand raakt het LDL geoxideerd wat immuuncellen


34

aantrekt om dit op te ruimen. Echter, wanneer er te veel geoxideerde LDL aanwezig is, zullen deze immuuncellen sterven na grote hoeveelheden te hebben opgenomen. Deze zogeheten foam cells blijven achter en zorgen voor de groei van een vettige laag in de aderwand. Dit versterkt het proces alleen maar en op een gegeven moment groeit deze vettige hoop zo ver dat de aderwand zo dik wordt dat deze zelfs de bloedstroom van verkleinen. Het kan echter ook gebeuren dat de laag tussen deze vette hoop en het bloed erg dun is en breekt. Hierbij komt deze vettige hoop vrij in het bloed met een bloedprop tot gevolg. Het is deze bloedprop die het grootste risico met zich meebrengt. In het geval van een bloedprop in de halsslag ader kan deze de bloedstroom richting het gezicht of de hersenen afsluiten met alle risico’s van dien. Ook bij een hartinfarct is het zo’n bloedprop die de bloedstroom afsluit, maar dan naar het hart. En het zijn niet alleen zeer ongezonde mensen die last krijgen van atherosclerose. Iedereen ontwikkelt een meer of minder lichte vorm van atherosclerose, zelfs wanneer je altijd gezond leeft. Echter, een gezonde levensstijl zorgt er wel voor dat de ontwikkeling van atherosclerose langzaam gaat en niet tot problemen hoeft te leiden. Voor een meer complete beschrijving van atherosclerose verwijs ik jullie naar [2].

Het moge duidelijk zijn dat meer onderzoek naar atherosclerose welkom is. Hierbij bieden moderne numerieke technieken een goede mogelijkheid om dit proces te beschrijven en om bijvoorbeeld de locaties te vinden die het grootste risico op vorming van atherosclerose hebben. Om dit mogelijk te maken, zal het proces van atherosclerose wel eerst beschreven moeten worden en daarna worden geïmplementeerd in een numeriek model. Ik heb mij gefocust op het transport van LDL, omdat dat de aanzet geeft tot de vorming van atherosclerose. Daarnaast wilde ik graag gebruik maken van een realistische geometrie van een halsslagader om de invloed van deze geometrie op het transport van LDL te onderzoeken.


35

Als physicus heb ik geprobeerd het probleem op een physische manier te benaderen en heb mij dus vooral gericht op de bloedstroming en het convectief en diffusief transport van LDL in het bloed en de aderwand. Na een grondig literatuuronderzoek heb ik besloten om het model als voorgesteld door [3] als basis te gebruiken. Dit model gaat uit van een beschrijving van het bloed als Newtoonse vloeistof (constante viscositeit) en benaderd de aderwand als een biologisch membraan. Voor een meer complete beschrijving van het model verwijs ik jullie naar [3]. Het komt er in ieder geval op neer dat het transport van bloed in de ader wordt beschreven door de incompressibele Navier-Stokes vergelijking. De aderwand wordt gemodelleerd als een poreus medium met eventueel invloed van osmotische druk door de gradient van LDL concentratie. De transport van LDL in de ader wordt beschreven door de standaard convectief-diffusieve massatransportvergelijking. In de aderwand is dezelfde vergelijking van toepassing, maar dan voor een poreus medium en wordt er gebruik gemaakt van een zogeheten reflectiecoefficient. Door deze coefficient wordt het massatransport beschreven als het geval is bij een biologisch membraan. De parameters van het model zijn gebaseerd op metingen. Voor het oplossen van de vergelijkingen wordt gebruik gemaakt van het commerciele CFD-pakket Ansys Fluent. Dit pakket lost de vergelijkingen op met de zogeheten Finite Volume Method (FVM), waarbij de Navier-Stokes vergelijkingen worden geïntegreerd over elke cel. Voor meer informatie over de technieken gebruikt in CFD, zie [4].

Om het model te implementeren en te testen heb ik gebruik gemaakt van een simpele cylindervormige geometrie aangezien een ader hierdoor redelijk goed benaderd kan worden. Voor de aderwand heb ik om deze cylinder vier dunne laagjes (de aderwand bestaat uit meedere lagen) gemaakt. Nadat het model in deze cylinder getest was,


36

werd het tijd om het toe te passen op een realistische geometrie. Dankzij [5] had ik de beschikking over een opname van een gezonde carotide bifurcatie. Om het model hierop toe te passen, moest er echter wel eerst een aderwand geconstrueerd worden, aangezien het (nog) niet mogelijk is deze goed zichtbaar te maken. Ik heb hiervoor aangenomen dat de aderwand een constante dikte heeft. Na het construeren van de aderwand was het nog nodig deze geometrie om te zetten in een grid dat geschikt was om een numerieke simulatie mee te doen. Vanwege de zeer kleine afmetingen van de laagjes in de aderwand en de complexe geometrie was het echter niet mogelijk om dit met de beschikbare software te bewerkstelligen. Voor het maken van het mesh heb ik de hulp ingeschakeld van [6].

Met het ontvangen van een mesh was ik er echter nog niet, want het bleek nog lastig om dit mesh te laten werken. De complexiteit van de geometrie en de derhalve kleine afmetingen van de cellen bleek erg problematisch te zijn en zeer instabiele berekeningen te geven. Met een hoop trial and error is het echter toch gelukt een simulatie te starten en alle onderdelen van het model te activeren. Dit leverde echter een zeer lange rekentijd op (orde één maand met twee CPU’s), iets wat nog verbetering behoeft.

Daarnaast was de simulatie misschien stabiel, maar toch vertoonde de resultaten nog een hoop fouten. Er waren dus enkel wat kwalitatieve conclusies te trekken. Echter, als proof-of-concept is wel aangetoond dat dit soort simulaties mogelijk zijn in realistische geometrieën en dat de vorm van de ader wel degelijk invloed, hetzij een kleine, heeft. Deze resultaten zijn terug te voeren op de complexiteit van het mesh en het is dus noodzakelijk hier verder onderzoek naar te doen. Ter verduidelijking volgen nog enkele afbeeldingen. Hierin wordt de structuur van de aderwand weergeven en daarnaast toont dit een resultaat van mijn werk. Als je geïnteresseerd bent in het volledige werk, dan is het mogelijk om een digitale kopie


37

te ontvangen.

Alexander

[1] Vaartjes et al. (2010), Nederlandse Hartstichting[2] Ross, R. (1999), Atherosclerosis – an inflammatory disease, New England Journal of Medicine, 340(2), pp. 115–126.[3] Yang, N. en Vafai, K. (2006), Modeling of low-density lipoprotein (ldl) transport in the artery – effects of hypertension, International Journal of Heat and Mass Transfer, 49, pp. 850–867[4] Tu, J., Yeoh, G.H. En Liu, C. (2008) Computational Fluid Dynamics, A Practical Approach, Elsevier Inc.[5] Gijsen, F.J.H. (2010), patient specifieke carotide bifurcatie, Erasmus Medical Center, persoonlijk contact[6] Hauwaert, P. en Spel, M. (2011), Hexagonal grid for patient-specific carotid bifurcation, e-mail en persoonlijk contact[7] Esack, A., Ramdass, M.J., Maharaj, D., Naraynsingh, A., Teelucksingh, S. enNaraynsingh, V. (2003) Urgent carotid endarterectomy for acute cerebral: A trinidad expe-rience. The Internet Journal of Surgery, 4(1).

Gelaagde structuur van de aderwand [3]


38

Het verwijderen van plak uit een carotide bifurcatie (endarterectomy) [7]

Dimensieloze LDL concentratie aan de aderwand

Dimensieloze LDL concentratie in de aderwand


39

Sinaasappelpartjes eten in je blote kont

Wacht even, waar gaat dit stukje over? Waarschijnlijk is dát het eerste wat je jezelf afvroeg toen je deze titel in de inhoudsopgave zag staan, want voor de meeste mensen is het enige verband tussen sinaasappels en konten (dat netjes genoeg is om hier te noemen) dat ze beiden overwegend gerond zijn. Wel, dit stukje gaat over een verband waar je niet zo snel aan denkt.

Ruim een jaar geleden (GrimGram nr. 2 van ‘10/’11) heb ik al eerder geschreven over één van mijn (vreemde) hobby’s: de sauna. Voor een korte uitleg van het fenomeen verwijs ik je graag door naar het vorige stuk van vorig jaar, want hier wil ik graag wat andere zaken kwijt. Veel mensen hebben een verdraaide kijk op de sauna. Wie gaat er nou voor de lol een beetje overkoken in zijn / haar blote kont tussen allerlei andere mensen, bekend of onbekend, om vervolgens in een ijskoud bad te springen? Wel, ik dus, en met mij vele anderen, naar schatting richting de twee miljoen Nederlanders, wat dus bijna een achtste van de bevolking is.

Ongeveer anderhalf jaar geleden zijn we begonnen met georganiseerde sauna-uitjes voor Bolkers, waarbij mijn persoonlijke reden was dat samen veel gezelliger is dan alleen. We zijn inmiddels zo’n vijf keer gegaan, met acht Bolkers in totaal, en dat beviel goed. Elke keer weer was het


40

een dagvullend programma van meerdere saunagangen, zwemmen, chillen, heerlijk dineren en in het algemeen lekker bijkomen. Eventuele schroom was snel genoeg verdwenen, want er werd geen probleem van gemaakt. Het is immers geen geheim dat ongeveer de helft van de mensen borsten heeft en de andere helft een piemel, enige uitzonderingen daargelaten, dus laten we daar niet moeilijk over doen!Wellicht denk je nu: Frank, dat is allemaal leuk, maar waar slaat die titel nu eigenlijk op? Nou, vorig jaar heb ik al verteld over de löyly, een Fins opgietritueel, en bij het laatste sauna-uitje was er een zogenaamde fruitlöyly, wat ongeveer inhield dat er gebruik werd gemaakt van cranberry- en sinaasappelaroma’s en dat er in de pauze een schaal met sinaasappelpartjes klaarstond. En dan sta je dus met een groep stomende mensen, midden in de winternacht, buiten sinaasappelpartjes te eten in je blote kont. Dát frist trouwens heerlijk op! (Ik bedenk me achteraf hoe volslagen idioot dit voor sommigen moet klinken...)

Maar goed, laat ik even overgaan op het punt dat ik wilde maken. Hoewel we al met een gezellige groep zijn, zouden er volgens de landelijke trends zo’n vijftien Bolkers moeten zijn die graag een keertje meewillen. Mijn bestuur hebben we nooit helemaal meegekregen, maar misschien vind jij het wel wat. Mocht de sauna je dus aanspreken, spreek dan gerust mij (of een van de anderen) aan voor wat meer informatie of ervaringen. Bovendien komt er spoedig weer een inschrijflijst voor het volgende uitje, dat waarschijnlijk in maart zal plaatsvinden. Daarnaast zullen we de optie bieden om aan te geven dat je wel een keertje meewil, maar dan naar een badkledingdag, voor als je bloot toch een beetje eng vindt. In het verleden hebben we dit niet gedaan wegens comfort, hygiëne en algemene gemakszucht, maar bij voldoende animo wordt er zeker iets mee gedaan.


41

Met dit gegeven wil ik dan ook mijn tekst beëindigen. Of je nou een keer meegaat of niet, ik zou het fijn vinden als je nog wat gehad hebt aan dit stukje. Zelf kan ik niet wachten tot ik mijn nieuwe badjas kan testen zoals die bedoeld is, en misschien ben jij er dan ook wel bij. En anders tot aan de bar!

Groetjes,

Frank


42

Column

Dan wil je een stukje schrijven over een onderwerp dat alle Bolkers interesseert maar dan denk je: ”Wat is een onderwerp wat interessant is voor alle Bolkers?” Je denk eerst aan muziek, want wie houdt er niet van muziek, om later te beseffen dat muziek wel heel breed is. Je hebt de linkse hobbyclub met opera’s en andere klassieke dingen die de gemiddelde Nederlander heel eng vindt, je hebt de botteraars met hun zeemansliederen, je hebt de metalheads, en de wat subtielere metalhead, met hun metal en zo kan je nog een tijdje doorgaan. De beste consensus die je zal krijgen is dat er bijzonder weinig Bolkers (en Delftenaars in het algemeen) zijn die hiphop en rap goede muziek vinden, als ze het al muziek vinden. Dus wat is dan een onderwerp waarin alle Bolkers zijn geïnteresseerd? Het meest overduidelijke antwoord zou zijn dat alle Bolkers geïnteresseerd zijn in de Bolk. Jammer genoeg is dat ook niet helemaal het geval. Enerzijds heb je mensen die zo goed als in de Bolk wonen, zowel qua locatie(de dames en heren uit het Bolkhuisch) als qua aanwezigheid(met name het bestuur). Anderzijds heb je de mensen waarvan je niet eens wist dat ze lid waren als je ze niet op de ledenlijst heb zien staan(die op moment van schrijven net de mailbox is binnengekomen samen met de notulen van de inauguratie-ALV). Er zijn natuurlijk mensen die zeggen dat een echte Bolker een aantal keer per week op de Bolk aanwezig moet zijn, maar aan de hand daarvan zoiets bepalen levert ook weer de nodige problemen zoals een grens trekken. Dus wat is dan iets waarin alle Bolkers zijn geïnteresseerd, wat maakt een Bolker? Het antwoord bleek uiteindelijk te komen uit een verhaal uit de prille jeugd van de vereniging. Een der leden had destijds een buks van zijn vader “geleend”, waarmee hij op borden ging schieten, want toegangsverbodsborden zijn wel hele mooie doelwitten. Tot de veldwachter kwam, en dit lid naar het bureau meesleepte en de buks in beslag nam. Dit lid wilde die buks natuurlijk terug anders zou zijn vader boos op hem zijn. De rest van de leden vond het in eerste


43

instantie wel humor, maar laat in de nacht begonnen ze het genoeg te vinden. Om het lid en de buks de redden, zijn zij allemaal in toga’s gehuld naar het politiebureau gegaan om herrie te trappen tot de reddingsactie was gelukt. Toen zag ik wat de overeenkomst was en is tussen alle Bolkers: Misbruikt maken van regels. Niet blindelings volgen, zoals corpsballen, niet klakkeloos negeren, zoals corpsballen ten opzichte van niet-corporale regels, maar kijken hoever ze kunnen worden gerekt. Zeg tegen een Bolker dat ze geen open vuur mogen maken, en hij zal ergens een kapotte wasmachine vandaan toveren en daarin rustig verder gaan stoken.

Vasco


44

Beste Bolkina

Heeft u een probleem en weet u niet hoe u verder moet? Stuur dan een mail naar Bolkina ([email protected]).

Beste Bolkina, Ik heb de laatste tijd behoorlijk last van mijn huisgenoot. Vroeger kon ik goed met hem opschieten, maar sinds kort rookt hij en derhalve is deze snel geïrriteerd. Bovendien ruikt daardoor het hele huis naar rook en daarvan heeft ons huisdier Hans de paling last. Ook heb ik geldproblemen, vooral omdat ik valiumtabletten moet kopen om Hans rustig te houden. Mijn man is nou gestopt, zegt hij. Maar hij rookt stiekem nog wel, hoor. Overal liggen sigaretten verstopt. Ik hoop dat u mij kunt helpen, Een wanhopige Bolker Lieve Bolker,

De makkelijkste manier om beide problemen in een klap op te lossen is de sigaretten van je huisgenoot te ontvreemden en die daarna te verkopen. Als dit niet helpt omdat hij te verslaafd is en dus daardoor alleen maar zijn sigaretten beter zal verstoppen, dan werkt het volgende plan. Ten eerste, zet een zo hoog mogelijke levensverzekering op je huisgenoot. Na even wachten om het niet te verdacht te laten lijken, moet jij naar een feest gaan dat de hele nacht duurt, terwijl je huisgenoot slaapt. Als je vertrekt moet je het huis luchtdicht maken en daarna “per ongeluk” het gaspit open laten staan. Als je huisgenoot dan zijn sigaretten op steekt, zal hij zichzelf opblazen. Bijkomend voordeel is dat hij door het roken het gas niet ruikt.


45

Als je niet wilt dat je je halve huis opblaast (of je geen gaspit heb) dan moet je hem eerst lam krijgen, en hem daarna in een gracht dumpen.

Nu ben ik niet een expert op het gebied van biologie, maar ik ben bang dat je paling door die valium snel het loodje zal leggen. Gelukkig heb ik een lekker recept voor je voor gebakken paling. Dat kreeg ik van een van mijn lezertjes. Je begint ermee dat je Henk panklaar maakt. Intussen heb je al een lekkere marinade klaar met olie, knoflook, uitjes, rozemarijn en basilicum en een snufje oregano. Een Italiaanse paling zullen we maar zeggen. Daar Henk Jacco even een dagje in liggen bijkomen. Vervolgens gaat hij een uurtje in de pan sudderen, eventueel afblussen met wat rode wijn. Lekker hoor, met gebakken aardappeltjes en een frisse salade. O ja, mocht de levensverzekering niet dekkend zijn, papaverbollen zijn ook een lucratieve business, bovendien zullen palingen waarschijnlijk beter bestand zijn tegen morfine dan valium. Toedels,

Bolkina

De redactie van de GrimGram is niet aansprakelijk voor lichamelijke, geestelijke of materiële schade als gevolg van deze column. De redactie van de GrimGram is wel aansprakelijk voor materiële vooruitgang als gevolg van deze column.


46

Quotes

Marieke: “Er zijn vast Bolkers die andere Bolkers zonder T-shirt willen zien.”Herinnering Jakob: “Ik ben niet verantwoordelijk voor wat ik zeg.”

Jakob (Na LHC Traviata, 25-01-2012 00:07): “Catelijne woont veel te ver van mijn bed vandaan.”

Anoniem: “Je moet niet zo letten op wat Eelco zegt. Hij zegt dat alleen maar om zijn zachtere homofiele kant te verdrukken.”

Bolker: “Wil jij bestuur doen?”Oud-lid: “Zitten er mooie vrouwen in het aankomend bestuur?”Bolker: “Nee”Oud-Lid: “Daarom wil ik geen bestuur doen.”

Catelijne: “Het is zo naar als er haren in je snee komen.”Eva: *kreet van verbazing* “Oeps, verkeerde gat”Frank: “Als er vrouwen gelukkig worden van mijn zaad, dan wil ik het graag geven.”

Frank: “Zijn je haren aan elkaar gevroren?”Anne: “Nee, ik heb ze allemaal in mijn muts gestopt.”

Eva: “Het was een grote witte waas.” Eva: “Ik houd van eiwitten die door het bestuur worden verschaft.”

Vasco: “Er komt geen glijmiddel in de boomstronk.”

*nummer op de achtergrond met veel gekreun*Catelijne: “Ik heb alleen maar iets opgezet wat ik leuk vond klinken.” Jarig binnen twee maanden


47

Jeroen van Es 17 februariTim Loch 22 februariJonathan Staats 27 februariXander Verheij 19 februariMaarten Sanders 19 februariSven Visser 25 februariNick Janssen 7 februariMario Schilder 26 februariIan Mol 18 februariTom van der Meulen 26 februariJan-Philip Velders 19 maartOle Carl Häusler 2 maart Kees de Rijke 28 maartElwin van der Hall 10 maartPeter van Gemert 19 maartRoderik Vogels 5 maartColine Hammann 7 maartJakob Buis 9 maartFerenc Balla 17 maartRoy van der Reijnst 10 maartElanor Staats 24 maartRuben Visser 29 maartPatrick Kramer 12 maartMatthea Hopmans 15 maart

Deadline volgende GrimGram

De deadline voor de volgende GrimGram is op: 1 maart 2012.


48

Documents

GrimGram 1 2012