DisisleriAdayMeslek 2004 -2010

7/31/2019 DisisleriAdayMeslek 2004 -2010

http://slidepdf.com/reader/full/disisleriadaymeslek-2004-2010 1/129

16 Ekim 2010

DIŞİŞLER İ BAKANLIĞI ADAY MESLEK MEMURLUĞU SINAVIBİR İNCİ YABANCI DİLDE KOMPOZİSYON SORUSU

Türkiye’nin dış politikasında kendi ulusal çıkarlar ı bak ımından öncelikli

bölgeleri ve bunlara ilişkin politikalar ını değerlendiriniz.



17 Ekim 2010

DIŞİŞLER İ BAKANLIĞI ADAY MESLEK MEMURLUĞU SINAVI

BİR İNCİ YABANCI DİLDEN TÜRKÇEYE ÇEVİR İ SORUSU (İNG.)

The recent disasters in the United States and Pakistan have highlighted how

useful certain military capabilities can be when first responders find themselves

overwhelmed. Strategic airlift is crucial to transport urgently needed relief

supplies as commercial aircraft are not always available in sufficient numbers.

Moreover, helicopters have proven essential in the first phase of a disaster-relief

operation when roads are often too badly damaged to be passable and sealift

capabilities are critical to sustaining the relief effort in a more cost-effective way

in the weeks and months following a disaster. Rapidly deployable militaryhospitals and medical personnel can also help out overburdened first responders.

In addition, military engineers, water purification units and search-and-rescue

teams all have the skills that can greatly improve crisis-response capabilities and

save lives.

While the military clearly has useful capabilities to bring to disaster-relief

operations, such assistance should be provided according to the principle of

subsidiarity. Civil responders should always be in the lead and must formallyrequest military support. It is demand-driven assistance, not a supply-driven

relief contribution. In principle, local authorities and/or the interior ministry or

other competent national body should ask for external, including military,

assistance, if and when they decide that the scale of the disaster is too great for

them to handle alone.



17 Ekim 2010


BİR İNCİ YABANCI DİLDEN TÜRKÇEYE ÇEVİR İ SORUSU (ALM.)

Die Katastrophen, deren wir in letzter Zeit in den Vereinigten Staaten und

Pakistan Zeuge geworden sind, haben deutlich gemacht, wie nützlich bestimmte

militärische Fähigkeiten sein können, wenn die zunächst zuständigen Stellen

vom Ausmaß der Probleme überwältigt sind. Strategische Luftbrücken sind für

den Transport dringend benötigter Hilfsgüter von entscheidender Bedeutung,

denn Linienflugzeuge stehen nicht immer in ausreichender Zahl zur Verfügung.

Zudem haben sich Hubschrauber in der ersten Phase einer Hilfsoperation, wenn

die Straßen oft wegen großer Schäden unbefahrbar sind, als sehr wichtigerwiesen, und Seetransportfähigkeiten sind in den Wochen und Monaten nach

einer Katastrophe unerlässlich, wenn die Hilfsoperation mit geringeren Kosten

über längere Zeit aufrechterhalten werden soll. Rasch verlegbare Lazarette und

medizinisches Personal können überlasteten örtlichen Stellen ebenfalls Hilfe

leisten. Zudem verfügen Pioniere, Wasseraufbereitungseinheiten sowie Such-

und Rettungsmannschaften alle über Fähigkeiten, die das

Krisenbewältigungspotential deutlich verbessern und viele Menschenleben

retten können.

Auch wenn das Militär eindeutig nützliche Fähigkeiten in Operationen der

Katastrophenhilfe einbringen kann, sollte sich eine derartige Unterstützung auf

das Subsidiaritätsprinzip stützen. Zivile Katastrophenhelfer sollten immer an der

Spitze einer Operation stehen und militärische Unterstützung nach bestimmten

Regeln anfordern müssen. Hier geht es um Unterstützung, die sich nach der

Nachfrage und nicht nach dem Angebot richtet. Im Prinzip sollten örtliche

Stellen und/oder das Innenministerium oder eine andere zuständige Stelle das

Ausland um Hilfe ersuchen - auch um militärische Hilfe - sobald und sofern

man der Ansicht ist, dass das Ausmaß der Katastrophe die eigenen Fähigkeiten

übersteigt.



17 Ekim 2010


BİR İNCİ YABANCI DİLDEN TÜRKÇEYE ÇEVİR İ SORUSU (FRA.)

Les récentes catastrophes aux Etats-Unis et au Pakistan ont mis en lumière

l'utilité de certaines capacités militaires lorsque les premiers responsables se

trouvent débordés. Le transport aérien stratégique est crucial pour acheminer les

secours d'urgence lorsque les moyens de transport aérien civil ne sont pas

disponibles en nombre suffisant. Qui plus est, le rôle des hélicoptères s'est avéré

essentiel dans la première phase des opérations de secours, les routes étant

souvent trop endommagées pour être praticables, tandis que les capacités de

transport maritime revêtent une importance critique pour le soutien plus rentabledes efforts de secours au cours des semaines et des mois qui suivent la

catastrophe. Les hôpitaux militaires et le personnel médical susceptibles d'être

déployés rapidement peuvent également contribuer à soulager les premiers

responsables surchargés. Le génie militaire, les unités chargées de la purification

de l'eau et les équipes de recherche et de secours disposent en outre de

compétences susceptibles de grandement améliorer les capacités de réaction à la

crise et de sauver des vies.

Si les forces armées disposent manifestement de capacités utiles à fournir aux

opérations de secours en cas de catastrophe, une telle assistance doit être

apportée en fonction du principe de subsidiarité. Les responsables civils

devraient toujours diriger les opérations et demander officiellement le soutien

des militaires. Il doit s'agir d'une contribution répondant à une demande et non

pas justifiée par la simple volonté de fournir des secours. En principe, ce sont les

autorités locales et/ou le ministère de l'Intérieur ou un autre organisme national

compétent qui devraient demander une assistance extérieure, notamment

militaire, si et lorsqu'ils estiment que l'ampleur de la catastrophe est telle qu'ils

ne peuvent y faire face seuls.



17 Ekim 2010


TÜRKÇE KOMPOZİSYON SORUSU

Türkiye’nin Ortadoğu, Balkanlar ve Kafkaslar politikalar ını Avrupa

Birliği tam üyelik hedefi bağlamında değerlendiriniz.



16 Ekim 2010


TÜRKÇEDEN BİR İNCİ YABANCI DİLE ÇEVİR İ SORUSU

Birleşmiş Milletler, II. Dünya Savaşı’nın ardından, uluslararası bar ış ve

güvenliği korumak, insanlığa büyük acılar getiren savaşlar ın bir kez daha

yaşanmasını önlemek ve uluslararası ilişkilerde huzur ve güven ortamını

yeniden tesis etmek amacıyla kurulmuştur.

Çağımızın küresel boyutlar taşıyan sorunlar ına ortak çözümler üretebilmek için

etkin iş birliğine büyük ihtiyaç duyulduğu günümüzde, Birleşmiş Milletler, bu

iş birliğinin en geniş katılımla ve en sağlam meşruiyet zemininde

gerçekleştirildiği tek evrensel forumdur. Birleşmiş Milletler çatışmalar ın

önlenmesi, bar ışın tesisi ve korunması, terörizmle mücadele, iklim değişikliğiyle

mücadele gibi son derece geniş bir yelpazede önemli görevler üstlenmektedir.

Uluslararası gelişmelerin yönü ve niteliği, ülkemizin etkinliğini her geçen gün

biraz daha artırmaktadır. Birleşmiş Milletlerde oynadığımız rol de, buna paralel

olarak daha aktif hale gelmektedir. BM’nin kurucu üyeleri arasında yer alan

ülkemiz, bar ışı korumadan insani yardıma, arabuluculuktan teknik iş birliğine

uzanan çeşitli faaliyetlere aktif biçimde katılarak elinden gelen azami katk ıyı

sağlamaya çalışmaktadır. Ülkemiz düzenli bir şekilde Birleşmiş Milletlere

zorunlu ve gönüllü katk ılar ını sunmaktadır. Ülkemiz aynı zamanda Birleşmiş

Milletlerin devam eden reform çalışmalar ını desteklemekte ve yak ından takip

etmektedir.



18 Ekim 2010


TÜRKÇEDEN İK İNCİ YABANCI DİLE ÇEVİR İ SORUSU

Türkiye, tarihinden gelen gelenekleri doğrultusunda, bask ı ve zulümden kaçan

insanlara hiçbir ayır ım gözetmeksizin kapılar ını açmış ve topraklar ında korku ve

endişeden uzak, özgürce yaşamalar ına olanak tanımıştır.

Ülkemiz, bugün de, çeşitli nedenlerle vatanlar ını terk etmek zorunda kalan

mültecileri korumak ve dünya çapında mülteci sorunlar ını çözmek gibi yüksek

insanlık idealini gerçekleştirmek yönünde üzerine düşen görevleri yerine

getirmekte, bu alanda önemli bir işlevi olan Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği’nin çalışmalar ına hak ettiği değeri vermektedir.

Türkiye, öte yandan, bölgesinde veya uzak bölgelerdeki insanlık dramlar ına

kayıtsız kalmamakta, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği’nin

savaş, iç savaş, doğal afet gibi nedenlerle yerlerinden olmuş insanlara yardıma

yönelik çağr ılar ına katk ıda bulunmaktadır.

Ülkemize gelen sığınmacılar ın burada kaldıklar ı sürece insan onuruna uygun

koşullarda yaşamalar ını teminen gerekli tedbirler alınmakta, gerek fizikikoşullar ın iyileştirilmesine, gerek mevzuatımızda gerekli düzenlemelerin

yapılmasına yönelik çalışmalar sürdürülmektedir.



18 Ekim 2010


İK İNCİ YABANCI DİLDE KOMPOZİSYON SORUSU

Türkiye’nin uluslararası imajı hakk ındaki görüşlerinizi belirterek, bu

alanda yapılması gerekenlerin ne olduğu konusundaki düşüncelerinizi

açıklayınız.



9 Eylül 2009

DIŞİŞLERİ BAKANLIĞI ADAY MESLEK MEMURLUĞUSINAVI

BİRİNCİ YABANCI DİLDE KOMPOZİSYON SORUSU

Türkiye’nin dış politika önceliklerinden önemli gördüğünüz üçünü yazınız

ve bu konulardaki görüşlerinizi açıklayınız.



9 Eylül 2009

DIŞİŞLERİ BAKANLIĞI ADAY MESLEK MEMURLUĞU SINAVITÜRKÇEDEN BİRİNCİ YABANCI DİLE ÇEVİRİ SORUSU

Dünyamız bir değişim süreci içindedir. Bu süreç beraberinde artan belirsizlikleri, siyasi tıkanmaları ve var olanlar ile birlikte yeni ihtilafları gündeme getirmektedir.

Çevremizde krizler birbirini takip etmektedir. Özetle risk ve tehditlerin yoğun olarak

yaşandığı bir coğrafyada bulunuyoruz. Türkiye’nin amacı öncelikle bölgemizde çatışma ve

ihtilafların giderilmesi, sorunların barışçı yollardan çözülmesi, barış ve istikrar ortamınınyaratılmasıdır.

Büyük önder Atatürk’ün “yurtta barış, dünyada barış” ilkesi dış politikamızın temelini

oluşturmaktadır. Biz dış politika açılımlarını bu zeminde oluşturmaktayız. İzlemekte

olduğumuz çok boyutlu dış politika çerçevesinde bir yandan komşularımız ve bölgemizdekiülkelerle ikili ilişkilerimizi geliştirirken, öte yandan, Avrupa-Atlantik kurumlarıyla ilişkilerin

geliştirilmesine de önem atfetmekteyiz. Türkiye bölgesinde güvenlik, barış ve istikrarınteminatıdır. Bu doğrultuda KKTC ile birlikte çözüm yolunda çabalar sarf etmeye devam

ediyoruz.

Öte yandan Türkiye’nin AB tam üyeliği dış politikamızın temel hedefidir. AB

üyeliğinin bölge istikrarına katk ılarda bulunacağına inanıyoruz. Kıbrıs Türk halkının da

uluslararası toplumda hak ettiği yeri alması ve öngördüğü AB perspektifi bu çabalarla bütünleşmektedir. Biz Doğu Akdeniz’in uyum ve işbirliği içinde Avrupa Birliği’nin istikrarlı bir alt bölgesi olmasını istiyoruz.

Bu bağlamda, Kıbrıs sorunuyla Türkiye’nin AB üyeliği arasında herhangi bir bağlantı kurulmasının doğru olmadığını özellikle vurgulamak istiyorum.. Kıbrıs sorunu Türkiye’ninAvrupa Birliği katılım sürecine karşı kullanılmamalıdır. Bugüne kadar olduğu gibi, bundan

sonra da bu girişimlere kararlılıkla karşı durmaya devam edeceğiz.

Türk tarafı son yıllarda uzlaşı yollarını aramak üzere bir adım ileride olmuştur. Ancak bu, kabul edilmiş BM parametreleri dışında her ne pahasına olursa olsun bir çözümü kabuledeceğimiz anlamına gelmemektedir. Esasen, konuyu BM zemininden AB zeminine çekmek ve Türkiye’den tavizler beklemek çıkmaz bir yoldur.

Biz Kıbrıs Türk halkının her anlamda dünya ile bütünleşebilmesinin önündeki engellerin kaldırılmasını istiyoruz. Bu, özellikle 24 Nisan referandumlarında Kıbrıs Türk halk ının çözüm yönünde oy kullanmasından sonra etik bir zorunluluk teşkil etmektedir. Rum

taraf ının uzlaşmaz siyasetinin bedelinin Kıbrıs Türkü’ne ödetilmesi büyük bir haksızlıktır. Bu

haksızlıklar AB’nin çağdaş değer ve normlarıyla bağdaşmamaktadır. Biz, uluslararası toplumun ve Avrupa Birliği’nin Kıbrıs Türk halkına verdiği sözleri tutmasını bekliyoruz.



10 Eylül 2009

DIŞİŞLERİ BAKANLIĞI ADAY MESLEK MEMURLUĞU SINAVIBİRİNCİ YABANCI DİLDEN TÜRKÇEYE ÇEVİRİ SORUSU

The idea that EU countries should act together to promote and defend their strategic interests

is as old as the Union itself. It started when the six founder members tried unsuccessfully to

create a European Defence Community in 1954. They went on to found the European

Economic Community instead.

The roots of the current foreign and security policy are to be found in the process called

European Political Cooperation, which was launched in 1970, to coordinate the position of

EU countries on big foreign policy issues of the day. Decisions were taken by consensus and

it sometimes proved hard to find the required unanimity on sensitive issues where the interestsof the different countries diverged.

As the EU grew in size and entered new policy areas, it intensified efforts to play an

international diplomatic and security role more in line with its economic power. The conflicts

that broke out in south-east Europe in the 1990s after the collapse of Yugoslavia convinced

EU leaders of the need for effective joint action. More recently, the fight against international

terrorism has strengthened this conviction.

The principle of a common foreign and security policy (CFSP) was formalised in theMaastricht Treaty in 1992. This defined the types of diplomatic and political activities the EU

could undertake in conflict prevention and resolution.

Following the failure of its diplomatic efforts to broker peace between the warring parties as

Yugoslavia disintegrated, and in light of major conflicts in Africa, EU leaders gave the go-

ahead in 1999 for a specific European security and defence policy (ESDP) which is

incorporated into the overall framework of the CFSP. The first military missions took place in

2003 in the Balkans, scene of earlier diplomatic failures, and in the Democratic Republic of

the Congo.

In addition, the EU has also created a military rapid reaction capability; separate from NATO,

but with access to NATO resources. It is based on what is called the battlegroup concept. At

any one time, the EU now has two battlegroups on permanent standby, enabling the EU to

respond rapidly to emerging crises by military means. Battlegroups are multinational, consist

of about 1 500 soldiers, and are available for a period of six months under a system of

rotation.



10 Eylül 2009


Die Vorstellung, dass die EU-Staaten gemeinsam handeln sollten, um ihre strategischen

Interessen zu fördern und zu verteidigen, ist so alt wie die EU selbst. Sie stammt aus der Zeit,als die sechs Gründungsmitglieder 1954 versuchten, eine EuropäischeVerteidigungsgemeinschaft ins Leben zu rufen. Als dieser Versuch scheiterte, gründeten siestattdessen die Europäische Wirtschaftsgemeinschaft.

Ihre Wurzeln hat die derzeitige Außen- und Sicherheitspolitik im Prozess der so genannten

Europäischen Politischen Zusammenarbeit, der 1970 eingeleitet wurde, um die Position der

EU-Staaten in den damaligen großen außenpolitischen Fragen zu koordinieren. Beschlüssewurden im Konsens gefasst, und zuweilen erwies es sich als schwierig, die erforderliche

Einstimmigkeit in heiklen Fragen zu erzielen, in denen die Interessen der einzelnen Länder auseinander gingen.

Während sich die EU vergrößerte und neue Politikbereiche besetzte, intensivierte sie auchihre Anstrengungen, auf internationaler Ebene eine diplomatische und sicherheitspolitische

Rolle zu spielen, die ihrer wirtschaftlichen Macht besser entsprach. Die Konflikte, die in

Südosteuropa in den 90er Jahren nach dem Zusammenbruch Jugoslawiens ausbrachen,überzeugten die führenden Politiker der EU endgültig von der Notwendigkeit wirksamen

gemeinsamen Handelns. In jüngerer Zeit hat sich diese Überzeugung angesichts desinternationalen Terrorismus noch verstärkt.

Der Grundsatz einer Gemeinsamen Außen- und Sicherheitspolitik (GASP) wurde im Vertrag

von Maastricht 1992 verankert. Darin sind die Arten diplomatischer und politischer

Maßnahmen festgelegt, die die EU zur Konfliktprävention und -beilegung treffen kann.

Nach den erfolglosen diplomatischen Bemühungen um Vermittlung zwischen denkriegführenden Parteien im zerfallenden Jugoslawien und angesichts schwerer Konflikte in

Afrika gaben die EU-Spitzen 1999 grünes Licht für eine konkrete Europäische Sicherheits-und Verteidigungspolitik (ESVP) im Rahmen der GASP. Die ersten Militärmissionen fanden2003 auf dem Balkan statt, dem Schauplatz früherer diplomatischer Misserfolge, und in der Demokratischen Republik Kongo.

Darüber hinaus hat die EU ein Krisenreaktionsinstrument eingerichtet, von der NATO

unabhängig, aber mit Zugang zu NATO-Ressourcen. Es basiert auf dem so genannten

Gefechtsverbandkonzept. Inzwischen verfügt die EU jederzeit über zwei Gefechtsverbände in

ständiger Bereitschaft, so dass sie in der Lage ist, auf neue Krisen rasch auch mit

militärischen Mitteln zu reagieren. Gefechtsverbände sind multinational, bestehen aus rund

1 500 Soldaten und stehen in einem Rotationssystem für jeweils sechs Monate zur Verfügung.



10 Eylül 2009


L’idée selon laquelle les États membres de l’Union européenne devraient agir de concert pour servir et défendre leurs intérêts stratégiques est aussi vieille que l’Union elle-même: c’estaprès avoir vainement tenté de mettre sur pied une Communauté de défense européenne, en1954, que les six «pères fondateurs» ont créé une… Communauté économique européenne.

La PESC plonge ses racines dans la «coopération politique européenne», processus lancé audébut des années 70 pour coordonner les positions des États membres de l’Union sur lesgrandes questions politiques du jour. Les décisions étaient prises par consensus, et il était

parfois difficile de parvenir à l’unanimité autour de dossiers délicats dans lesquels les intérêtsnationaux divergeaient.

À mesure qu’elle s’agrandissait et que ses domaines de compétence se multipliaient, l’Unioneuropéenne a intensifié ses efforts pour jouer sur la scène mondiale, dans le domaine de ladiplomatie et de la sécurité, un rôle qui soit plus en rapport avec sa puissance économique.Les conflits qui ont éclaté dans l’Europe du Sud-Est après l’implosion de la Yougoslavie,dans les années 90, ont persuadé les dirigeants communautaires de la nécessité d’une véritableaction conjointe. Plus récemment, la lutte contre le terrorisme international les a confortésdans leurs convictions.

La PESC a été officiellement consacrée en 1992 par le traité de Maastricht; ce dernier définitles types d’activités diplomatiques et politiques que peut entreprendre l’Union pour prévenir les conflits ou y mettre fin.

Face à l’insuccès de leurs bons offices diplomatiques de «courtiers de la paix» dans uneYougoslavie désintégrée où ils avaient tenté de séparer les factions belligérantes, face aussiaux grands conflits qui embrasaient le continent africain, les dirigeants communautaires ont,

en 1999, donné leur feu vert à l’élaboration de la politique européenne de sécurité et de

défense, qui s’inscrit dans le cadre plus vaste de la PESC. Les premières missions militairesont été menées en 2003 dans les Balkans — théâtre de précédents échecs diplomatiques — et

dans la République démocratique du Congo.

De surcroît, l’Union s’est dotée d’une force de réaction rapide, laquelle est distincte de cellede l’Organisation du traité de l’Atlantique Nord (OTAN) mais peut avoir accès aux moyensde cette dernière. La FRR repose sur le concept du groupement tactique. À tout instant,l’Union peut désormais compter sur deux groupements tactiques en ordre de marche qui lui

permettent d’opposer sans délai une riposte militaire à une crise éventuelle. Les deuxformations, d’un effectif d’environ 1 500 hommes, possèdent une composition multinationale

et sont disponibles à tour de rôle pendant six mois.



10 Eylül 2009

DIŞİŞLERİ BAKANLIĞI

ADAY MESLEK MEMURLUĞUSINAVI

TÜRKÇE KOMPOZİSYON SORUSU

“Türkiye’nin çevresinde barış ve istikrarı tesis etme ve düzen kurma

sorumluluğu vardır” sözünden ne anlıyorsunuz.



11 Eylül 2009

DIŞİŞLERİ BAKANLIĞI ADAY MESLEK MEMURLUĞU SINAVI

İKİNCİ YABANCI DİLDEN TÜRKÇEYE ÇEVİRİ SORUSU

The dispute settlement system is one of the cornerstones of the WTO. It gives all WTO

members confidence that the commitments and obligations they have negotiated are

honoured.

The dispute settlement mechanism, which was introduced in 1995, is a forum that parties may

use to assert their rights under multilateral trade agreements. WTO member countries are not

allowed to take revenge on one another in response to alleged violations of the agreed rules.

Instead, all 144 members have exactly the same right to seek redress via the WTO if they

believe one of their trading partners is breaking the rules. Thus, the mechanism protectsweaker members against arbitrary or unilateral action by the strongest.

The procedures for dispute settlement encourage the parties to settle their differences through

consultation. Otherwise, panels of experts make rulings, which have to be endorsed or

rejected by the WTO’s full membership.

All WTO members, developing countries as well as the big players, are making more use of

the mechanism, and it has helped to ensure real market opening. However, the EU believes

there is still room for improvement, notably in respect of speed and the types of sanctions

possible.

The EU has put forward proposals for making the procedures more transparent to the outside

world, and for helping developing countries handle the process.



11 Eylül 2009



Das Streitbeilegungsverfahren ist einer der Eckpfeiler des WTO-Systems. Es gibt allen WTO-

Mitgliedern die Sicherheit, dass die ausgehandelten Zusagen und Verpflichtungen wirklich

eingehalten werden.

Bei dem 1995 eingeführten Streitbeilegungsmechanismus handelt es sich um ein Verfahren,das alle Parteien in Anspruch nehmen können, um ihren in den multilateralenHandelsübereinkommen festgelegten Rechten Geltung zu verschaffen. WTO-Mitglieder

dürfen nicht einfach Sanktionen gegen andere WTO-Mitglieder verhängen, denen sie einen

Verstoß gegen die vereinbarten Regeln vorwerfen. Stattdessen können alle 144 Mitglieder dieWTO einschalten, wenn sie glauben, dass einer ihrer Handelspartner die Regeln verletzt. Der

Mechanismus schützt also die schwächeren Mitglieder gegen willkürliche oder einseitigeMaßnahmen der stärkeren.

Die zur Streitbeilegung vorgesehenen Verfahren ermutigen die betroffenen Parteien, ihren

Streit in Konsultationen beizulegen. Gelingt dies nicht, entscheiden Sachverständigenpanels,deren Entscheidung von der Gesamtheit der WTO-Mitglieder gebilligt (oder abgelehnt)

werden muss.

Alle WTO-Mitglieder – die Entwicklungsländer ebenso wie die großen Handelsmächte – nehmen diesen Mechanismus in Anspruch, und er hat dazu beigetragen, eine echte

Marktöffnung zu gewährleisten. Nach Ansicht der EU ließe er sich aber noch verbessern, vor allem, was das Tempo und die Arten der möglichen Sanktionen angeht.

Die EU hat Vorschläge erarbeitet, wie die Verfahren für die Außenwelt transparenter gestaltetwerden könnten, und hat außerdem angeregt, die Entwicklungsländer besser auf den gesamtenProzess vorzubereiten.



11 Eylül 2009



Le système de règlement des différends, introduit en 1995, est un des piliers de l’OMC. Ilgarantit à tous les membres de l’OMC que les engagements et obligations qu’ils ont négociéssont respectés.

Il s’agit d’une enceinte où les parties peuvent faire valoir les droits que leur confèrent lesaccords commerciaux multilatéraux. Les pays membres de l’OMC s’interdisent de recourir àdes mesures de représailles entre eux pour répondre à une infraction supposée des règlescommunément approuvées. Les 144 membres disposent exactement du même droit de

demander réparation par l’intermédiaire de l’OMC s’ils estiment qu’un de leurs partenairescommerciaux enfreint les règles. Ainsi, ce mécanisme protège les membres les plus faiblesdes actions arbitraires ou unilatérales engagées par les plus forts.

Les procédures de règlement des différends encouragent les parties à chercher une solution àleurs conflits par la consultation. À défaut, des groupes d’experts rendent des décisions quidoivent être adoptées ou rejetées par l’ensemble des membres de l’OMC.

Tous les membres, qu’il s’agisse de pays en développement ou de grandes puissancescommerciales, tendent à utiliser davantage ce mécanisme, ce qui a favorisé une réelleouverture du marché. L’Union estime néanmoins que des améliorations peuvent encore êtreapportées en ce qui concerne notamment la rapidité des procédures et les types de sanctionspossibles.

L’Union a présenté des propositions visant à accroître la transparence des procédures vis-à-vis

du monde extérieur et à aider les pays en développement à maîtriser le processus.



11 Eylül 2009


İKİNCİ YABANCI DİLDE KOMPOZİSYON SORUSU

Küresel ekonomik kriz hakkındaki değerlendirmelerinizi yazınız.



11 Eylül 2009


TÜRKÇEDEN İKİNCİ YABANCI DİLE ÇEVİRİ SORUSU

Kosova Meclisi, 17 Şubat 2008 tarihinde Kosova’nın bağımsızlığını ilan etmiştir. Bu

çerçevede, tüm ülkelere Kosova Cumhuriyeti’nin tanınması için çağrıda bulunulmuştur.

Türkiye Cumhuriyeti, Kosova Meclisi’nin bağımsızlık bildirgesinin muhtevasını ve

unsurlarını memnuniyetle karşılamış ve bu anlayıştan hareketle, Kosova Cumhuriyeti’ni

tanıma kararı almıştır.

Türkiye, Balkanların huzur ve istikrara kavuşmasını dış politika önceliklerinden biri olarak

belirlemiştir.

Sırbistan’ın Balkanların geleceğinde önemli rolü ve sorumluluğu bulunmaktadır. Türkiye,

bölgesel ve ikili bağlamda Sırbistan ile ilişkilerinin ve işbirliğinin gelişmesine değer

vermektedir.

Türkiye, Kosova’da hukukun üstünlüğü ile evrensel insan hakları, demokrasi ve çoğulcu

değerlerin geliştirilmesi gerektiğine inanmaktadır. Türkiye, Kosova ile komşuları arasında

karşılıklı güven ve işbirliği ortamının yaratılmasının zaruret teşkil ettiği görüşünü de

taşımaktadır.

Türkiye, Kosova ile arasındaki mevcut köklü tarihi, kültürel ve beşeri bağların daha da

güçleneceğine inanmaktadır. Bu çerçevede, Kosova’nın kalkınması için yardım ve katkılarını

sürdürecektir.





























































































































































































































Documents

DisisleriAdayMeslek 2004 -2010