Czego Polacy nie wiedzą o dużych drapieżnikach i co z tego może wynikać?

Stefan JakimiukWWF Polska

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników?- Badanie

• Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej dla dorosłej populacji Polaków, ogólnopolskiej, losowo-kwotowej, imiennej próbie osób;

• Instytut MillwardBrown SMG/KRC przeprowadził badanie za pomocą sondażu Capibus na zamówienie WWF Polska;

• WWF Polska dziękuje SMG/KRC za przeprowadzenie badania pro bono

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników?- Czy te drapieżniki żyją w Polsce?

• Co drugi Polak nie wie że mamy w Polsce rysie

• Co trzeci, nie jest świadomy, że w Polsce żyją niedźwiedzie

• Co szósty nie ma pojęcia, że w Polsce są wilki

Liczba respondentów, którzy nie wiedzą, że w Polsce żyją dane drapieżniki

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników?- Ile ich jest?

Osoby, które zdają sobie sprawę, że te zwierzęta są w Polsce, często nie mają pojęcia ile może ich być

• Co drugi Polak nie zna liczby wilków żyjących w naszym kraju

• 47 % nie potrafi podać nawet przybliżonej liczby rysi

• 42% nie potrafi podać nawet przybliżonej liczby niedźwiedzi

Ile drapieżników żyje w Polsce?

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników? - Co im grozi?

• Badani mają bardzo słabą wiedzę nt. zagrożeń dla drapieżników.

• Za zasadnicze niebezpieczeństwo uważa się kłusowników

• Jedynie co czwarty domyśla się, że problemem może być zbyt mała populacja

• Tylko co piąty widzi niebezpieczeństwo związane z brakiem naturalnego pożywienia

• Zaledwie co dziesiąty rozumie, że zagrożeniem jest rozwój infrastruktury

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników? - Niewiedza źródłem strachu

Mając znikomą wiedzę na ich temat,

Polacy boją się drapieżników, najbardziej wilka (co drugi) i niedźwiedzia (prawie co drugi – 44%). Rysia boi się co trzeci

• W stosunku do wilka Polacy czują nie tylko obawę, ale wręcz przerażenie (42%) oraz niechęć (co piąty)

• Podobny poziom lęku otacza niedźwiedzia, ale temu zwierzęciu towarzyszy też szacunek (deklaruje go co piąty Polak)

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników?- Niewiedza źródłem strachu

• 40% badanych podejrzewa, że wilki stanowią zagrożenie dla człowieka! Mimo, że od 60 lat nie odnotowano ani jednego ataku tych zwierząt na ludzi

• Mimo to, co trzeci z obawiających się ankietowanych, podejrzewa, że wilki atakują turystów

• Ponad połowa obawiających się tłumaczy lęk tym, że wilki atakują zwierzęta gospodarcze, albo zakradają się do gospodarstw, mimo iż szkody powodowane przez wilki dotyczą mniej niż 1% krów i owiec w Polsce

Strach przed drapieżnikami wynika z niewiedzy

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników? - Niewiedza źródłem strachu

• Co trzeci ankietowany twierdzi, że zagrożeniem dla człowieka jest niedźwiedź, przede wszystkim dlatego, że rzekomo atakuje turystów;

• Podczas gdy tylko 6% ze znanych w Polsce przypadków spotkania tego zwierzęcia z człowiekiem zakończyło się agresywnym zachowaniem i wszystkie były sprowokowane przez ludzi.

Co Polacy wiedzą na temat dużych drapieżników? - Czy powinno być ich mniej?

Mimo lęku, ludzie nie zgadzają się na odstrzał i wznowienie polowań na te zwierzęta• 58 % Polaków jest przeciwna polowaniom na wilka• 82 % odstrzałom niedźwiedzia • 83 % sprzeciwia się polowaniom na rysia

Brak wiedzy oraz niedostatek rzetelnej, dostępnej informacji powoduje, że stosunek do dużych drapieżników kształtowany jest przez :

• bajkę „O czerwonym kapturku i złym wilku” • opowieści wilkołakach • bajki i opowieści o „misiach” • doniesienia medialne • obiegowe opinie o tych zwierzętach

Skutki braku wiedzy nt. dużych drapieżników:

• nieuzasadniony lęk - zwłaszcza w stosunku do wilka, a nawet rysia

• zuchwałość, zwłaszcza wśród turystów, w stosunku do niedźwiedzia

• nieumiejętność zachowania się w środowisku występowania dużych drapieżników (zwłaszcza turyści)

Działania WWF Polska dla podniesienia poziomu wiedzy oraz zmiany nastawienia

do dużych drapieżników:

Działania WWF Polska dla podniesienia poziomu wiedzy oraz zmiany nastawienia

do dużych drapieżników:

Działania WWF Polska dla podniesienia poziomu wiedzy oraz zmiany nastawienia

do dużych drapieżników:

Działania WWF Polska dla podniesienia poziomu wiedzy oraz zmiany nastawienia

do dużych drapieżników:

Efekty działania – monitoring mediów

Monitoring prasy dzień po akcji happeningowej na Dworcu Centralnym1. 280208, Dziennik Polska Europa Świat - Katowice -

Polacy nie mają pojęcia, że u nas żyją niedźwiedzie 09-08-2007 2. 280210, Głos Wielkopolski Gazeta Poznańska - Niedźwiedzie protestowały na Dworcu Centralnym

09-08-2007 3. 280212, Dziennik Polski (małopolskie) - Bezpieczny niedźwiedź 09-08-2007 4. 280215, Dziennik Polska Europa Świat - Wrocław -

Polacy nie mają pojęcia, że u nas żyją niedźwiedzie 09-08-2007 5. 280216, Trybuna (nakł. 100725) - Niedźwiedzie w krainie turystów 09-08-2007 6. 280281, Dziennik Polska Europa Świat - Heppening na dworcu centralnym 09-08-2007 7. 280350, Dziennik Polska Europa Świat - Polacy nie maja pojęcia że u nas zyją niedźwiedzie

09-08-2007 8. 280353, Express Ilustrowany (łódzkie) - Jak ułatwić życie misiom 09-08-2007 9. 280363, Życie Warszawy (mazowieckie) - Niedźwiedzie biegały po Centralnym i rozdawały ulotki

09-08-2007 10. 280366, Kurier Lubelski (lubelskie) - Cytat dnia 09-08-2007 11. 280383, Kurier Szczeciński (zachodniopomorskie) - Drapieżnik w krainie turystów 09-08-2007 12. 280478, Gazeta Krakowska (małopolskie) - Misie w krainie turystów 09-08-2007 13. 280481, Gazeta Krakowska (małopolskie) - Wilk pożarł pieska 09-08-2007

Wnioski

Ze względu na rosnącą presję ze strony człowieka na środowisko występowania dużych drapieżników liczba sytuacji konfliktowych może wrastać, a ich wizerunek może się pogarszać.

Dlatego, obok działań na rzecz zachowania środowiska naturalnego tych zwierząt, bardzo ważne jest utrzymanie akceptacji dla ich ochrony.

Stąd też potrzebny jest stały proces edukacji społeczeństwa nt. dużych drapieżników, w tym nauki właściwego zachowania się ludzi (turystów) w środowisku występowania wilka, rysia, czy niedźwiedzia.

Aby działania te były efektywne konieczna jest współpraca środowisk naukowych, instytucji zajmujących się ochroną przyrody - parki narodowe, parki krajobrazowe oraz organizacji pozarządowych.

Dziękuję za uwagę !