Bukas Na Lang Kita Mamahalin (1).pdf

OFFICIAL COPY ayreezh

Bukas Na Lang Kita Mamahalin

Written: Ayreezh (_butterfly_) © 2004 (?)

Carlo. Basketball star. Brown eyes na may isang sobrang lalim na dimple! May itsura nga naman... ngayon ko lang napagtanto... hihi.. Ehwan ko nga lang ba kung bahket naging crush ng bayan yan. Kung alam lang ng mga people... Lakas mangtrip nito. Sobra‐ang pasaway. Di pa lumilipas ang isang araw na di ako inaasar nito eh. At parang apoy toh... di dahil "he's hot! " kundi dahil lagi nyang pinapakulo dugo ko! Irish. Akoh toh, kaya asahan nyo nang maganda ang sasabihin ko. Isa poh akong matinong bata na di masaway ‐‐ sa skwelahan lang (pa‐good shot!). Adik sa trabaho ‐‐ kaya mahal na mahal ako ng mga teacher kong sobrang mangtambak ng gawain. Okay lang... dagdag good shot din un di va? Kaming dalawa. Mainit dugo ko sa kanya, at wa care ako kung nanigas na dugo nya sa'kin. Break na kami eh. At ehto ang storya ng afterlife namin ‐‐ teka, parang patay un ah.. Uhlet... Ehto ang storya naming dalawa...kasama ang mga saling tigre....at syempre, ang mga araw pagkatapos ng paghihiwalay...


Bukas Na Lang Kita Mamahalin 2

Bukas Na Lang Kita Mamahalin © All Rights Reserved (2010) ayreezh (http://www.ayreezh.webs.com) Page 2

1:

7:30 ng umaga. Saktong oras na yan, nakatayo na ko sa pintuan ng classroom namin, nag‐aabang sa mga pasaway kong kaklase na suki na sa late. Syempre, ako may hawak ng attendance eh. Sa katapat na classroom, nakatayo si Rowan, may hawak din na attendance sheet... pero di yan nag‐aabang noh, hinihintay lang nyan umalis ung mga adviser namin para makipagtsismisan. Maya‐maya, may napansin akong naglalakad sa hallway. Syempre, tingin ako ‐‐ sana pala hinde na. Ahyun ang recent ex kong pasaway, si Carlo, parang naglalakad sa buwan kumakain ng pandesal.. Ako: (tumigil sya sa tabi ko) Late ka nanaman Carlo: Dumaan pa ko kina Aling Turing eh... Kita mo naman bumili pa ko ng pandesal... Gusto mo? Ako: May CocoJam ba yan? Carlo: May nilagay yata dito si Aling Turing.. Ako: Penge! Carlo: (nilayo sa'kin ung pandesal ‐‐ parang susunggaban ko ah!) Yoko nga, makipagbalikan ka muna sa'kin. Dahil lang sa pandesal? Ako: Neknek mo! Di ganun kababaw kaligayahan ko noh. (tingin ako kay Rowan na nanonood lang sa'min) Oist, di mo ba papapasukin tohng pasaway mong kaklase? Rowan: Ay nako, oy, Carlo, pumasok ka na nga. Tumingin sa'kin si Carlo... Carlo: Bahala ka... Ubos na tohng pandesal mamaya. Pumasok na si Carlo sa classroom nila, at lumapit naman sa'kin si Rowan... Rowan: Break na kayo, di ba? Ako: Oo, bahket? Rowan: La ka balak makipagbalikan? Ako: Wala noh... Pagkatapos ba naman nyang makipaglandian ng todo to the max dun sa mukhang chimay na ung na parang laging bagong gising... Hmpf! (tingin ako kay Rowan) Bakit? Bumalik na si Rowan dun sa pwesto nya sa pintuan ng classroom nila... Tapos biglang tumingin sa'kin...


Ayreezh 3


Rowan: Akala ko lang kasi mahal mo si Carlo eh. Sa hagulhol mo ba naman sa telepono kagabi, parang sinabi ni GMA na pasasara nya na ang Jollibee. Natawa ako... Lokang toh...Alam nya naman kung gano ko kamahal ang Jollibee! Pero at least di ba, di ako pagpapalit ni Jollibee sa ibang kung sino... Ako at si Carlo...? Nagsimulang i‐link ng mga tao mga pangalan namin nung 1st year kami... Dahil SOOOOBRAA kaming close (araw‐araw mo ba namang magkasalubong sa kalye, di ba kayo magiging close? ‐‐ isang way lang kasi daanan papunta sa mga houses namin eh)... Bandang January ng 1st year nung naging kami... We went through sophomore year at junior year ng magkasama (oh di va, ang taray! ). Nasa Top Mysteries of the World na nga kami eh. hehe... Pano ba naman, every hour, every minute, ever second of the day, nag‐aasaran kami. (Kailan ba ung nilagyan nya ng buhangin ung locker ko? Okay lang. nilagyan ko naman ng glue buhok nya.. hehe ). Pero strong kami... Hanggang nitong 1st half ng senior year. Nagkaron ng transferee na junior, si Lorna.. Sabi ni Carlo, kilala nya raw kasi kapitbahay nya dati (bakit kasi bumalik pa eh noh? )... At syempre, bagong mukha, pinagkaguluhan naman. Cute nga raw sabi nila (cute...pang‐aso un di ba? ). Di ko na napansin, basta ang alam ko na lang, naging close sila ni Carlo ng di ko namamalayan. Ako naman, timpi... Ilang beses ko nang sinabi kay Carlo na nagseselos ako, eh dedma ang loko... Chuva chuchu raw... Then, kagabi lang... Naiwan ko kina Carlo ung cellphone ko (sa dinami‐dami ng maiiwan nga naman)... Eh di syempre, sa sobrang pagmamahal ko sa cp ko, binalikan ko... Nakasabay ko pa nga dad ni Carlo on the way eh... Pinagtawanan pa ko kasi nga naiwan ko cp ko (nasa ibabaw raw ng tv nila )... tapos... dun na nagsimula ang riot... Di pa kami masyadong nakakalapit sa gate ng bahay nila, nakita ko na ang ehwan‐ko‐kung‐gusto‐o‐ayaw‐kong makita. Ung barkada ni Carlo, si Carlo, at, biruin mo, ang feeling close na si Lorna. At say mo pa, nakikipagharutan pa si Carlo kahit iba na tingin sa kanya ng tropa nya... Eh ano pa nga ba, sister? Eh di shock ang lola mo! Tito Paul (dad ni Carlo): Sino yun? Ako: Uhmm...di ko poh alam... (tingin kay Tito Paul) Pwede poh bang paki kuha na lang ung cellphone ko? Tito Paul: Loko talaga yang si Carlo... Sige, sandali lang ha... Nilapitan ni Tito Paul si Carlo, sabay batok (bwahahahaha! buti nga!), tapos tinuro ako. Ooops... Habang pumasok si Tito Paul, napatakbo naman sa'kin si Carlo. Carlo: Cookiez... Ay, tawagan nga pala namin yan... Ako si Cookiez, sya si Chocolate...




Carlo: Kanina ka pa? Ako: (ngiti, Irish...smile...) Di naman... Pinapakuha ko lang sa dad mo cp ko...tapos uuwi na rin ako... Manonood pa ko ng Gensomaden Saiyuuki eh... (Plastik mo, teh!!) Carlo: Galit ka? Ako: Ako? hmmm... tingnan natin... Bakit naman ako magagalit?...hmmm...Ah! Tama! (tingin ng masama sa kanya) Kasi nakikipagharutan ka dun sa babaeng un na parang wala kang gf! Carlo: Hala, hindi naman eh... Ako: Ay, hindi ba? Okay... eh di nakikipaglandian pala. Nakita ko si Tito Paul na lumabas ng bahay nila, dala ang aking beloved na cellphone. Oh, cp ko, namiss mo ba ko? Uuwi na tayo... Lumapit ako kay tito, ngumiti, at nagpaalam. Sabay talikod para umuwi na. Carlo: Cookiez! (hinabol pa talaga ako ah!) Ako: Carlo... Irish... Irish ang pangalan ko. Pagkasabi ko nun, walk‐out na ang lola mo... Un ginagawa sa mga teleserye di ba? hehe

After isang oras, (mabilis na ba yun?) mahinahon na ang dugo ko... Kaya kinuha ko ung telepono at tinawagan si Carlo para makipagbati... "Hello?" Avah Babae ang nakasagot... Sino itich? Di naman boses ni Ate Tin toh... Tsaka nasa mga lola nila ung mga kapatid ni Carlo eh. Ako: Hello? Uhmmm...Nandyan poh ba si Carlo? "Sino toh? Irish?" Ay kilala ako... "Oist, si Maan toh..." Suz, si Maan lang pala... Kabarkada yan ni Carlo na ka‐close ko... Ako: Uy, Maan, nandyan ba si Carlo? Maan: Uhmmm...kase... ano eh...


Ayreezh 5


Ako: Ano...? Biglang may sumigaw na babae sa background, "Carloooo!!!" Whoa! Sino naman un?! Maan: Sh*t! May narinig ka ba? Haller! Kailan pa naging soundproof ang telepono?! OMG... Ako: Maan, sino un? Maan: Ano.... Ako: Ano? Maan: (naiilang) Si... Lorna... Di pa rin umuuwi ang bruha?! Pinapasok pa?! Ako: Ahhh... (Irish, ang dugo mo) Okay...paki sabi na lang kay Carlo, pagkatapos nyang makipaglandian, tawagan ako ha. Pagkatapos nun, binaba ko...Nabagsakan ko pa tuloy si Maan ng telepono... Hatinggabi na tumawag si Carlo... Todo to the max ang away namin na eventually nag‐lead na nga sa break‐up... Grrrrr! 1:00 ng umaga... Tumawag ako kay Rowan... Dun na ko umiyak...

Anyway, back to the present na nga tayo... Naging ahyos naman ang buong araw... As usual, nakipagkulitan nanaman ako sa Math teacher ko (pinagdedebatehan namin kung bakit ba kailangan ng algebra sa buhay)... at syempre, dahil last subject, madali nang natukso un na wag na magturo! haha... Kaya lang, ang mahal kong adviser, napagdiskitahan nanaman ako... Pinagawa sa'kin ung bulletin board. Kesyo busy raw kasi sya sa dami ng gagawin nya... Eh di ako namang tohng naguilty, eh di payag. May mga naiwan naman para tulungan ako eh... Kaya lang after thirty minutes, nag‐uwian na rin... Kaya all alone na tuloy ako... Okay lang, pwede na kong dumapa sa sahig.. wahahaha "Wala ka bang balak umuwi?" Kabayo! Napaupo tuloy akong bigla sa gulat.




Si Carlo lang pala... Bigla‐bigla kasing sumusulpot... Ako: Bakit nandito ka pa? Carlo: Anong petsa na oh? Kanina pa kita hinihintay sa labas! Buti na lang pinapasok ako ni Manong Sikyo nung sinabi kong susunduin kita dito... (umupo sa tabi ko) Lakas ng hatak mo dun eh... Ako: Bakit mo naman ako hinihintay? Baka magselos si LORNA. (sarcastic pa yan ah) Carlo: Hala...Wala nga un, kuhlet ng lahi mo ah. Tumayo ka na nga dyan, at nang makauwi na tayo. Avah, demanding ang loko! Ako: Eh di umuwi ka...Dala ko ba paa mo para di ka makauwi hangga't di ako umuuwi? Carlo: Hinde.. Dala mo ung pambayad sa tricycle. Ako: Loko ka talaga. Tumingin ako sa orasan... Aba! 5:30 na pala! Napasarap ka naman yata sa pagdapa sa sahig, Irish! Nagsimula na kong magligpit ng aking mga materyales... Tiningnan ko si Carlo... Ako: La ka man lang ba balak tulungan ako? Carlo: Bakit? Eh ikaw nagkalat dyan. Loko talaga noh? Tumulong naman sya kahit papano. Nautusan kong walisin ung mga gupit‐gupit na papel sa sulok... After ilang minutes, mukha na uhlet maayos ung classroom... Pinulot ko na ung bag ko... Carlo: Gusto mo dalhin ko yan para sa'yo? Ako: Wag na noh...Mahal ko tohng bag ko. Carlo: Hala... Eh ako? Di mo mahal? Ako: Neknek mo...Asa... (lakad ako palabas tapos nilabas ko na ung susi ng classroom) Ano? Lalabas ka ba o dyan ka matutulog? Carlo: Sungit... Naglakad na kami palabas ng campus... Carlo: Irish... Wala ka na ba talaga balak makipagbalikan? Eh bakit ba ako makikipagbalikan? Ako ba may kasalanan kung bakit tayo nag‐break? Ako: Ano? Carlo: Hala...Magbingi‐bingihan ba... Ano nga? Ako: (tumawa) Bahala na... Carlo: Anong bahala na? Bakit? Ako: Kasi maganda ako. (walang madahilan eh!) Carlo: Bahala ka nga. Yun, sumakay kami ng tricycle ‐‐ di ko sya nilibre noh! And sa sandaling panahon na yun, lam kong alam nya... Mas mabuti nang magkaibigan na lang kami...


Ayreezh 7


2: Isang linggo na ang nakalipas, medyo stable na kami ni Carlo. Pasaway pa rin sya, pero oki lang... Wa care na...hehe Busy akong gumagawa ng report na ipapasa mamayang hapon habang nagliliwaliw mga kabarkada ko sa paligid ko (kausap nila ung adviser namin nung 1st year, si Ms. Reyes). Sa sobrang busy ko, di ko namalayan na may nakatayo na pala sa likod ko kung di pa biglang naghiyawan tropa ko. Anong meron?!? Napaupo tuloy ako bigla ng diretso... Tingin sa paligid at ahyun ung transferee na papable nakatayo sa likod ko. Monica: (ngiti sa'kin) Wahsush! Ako: Bakit? Anong nangyayari? Ms. Reyes: (dun sa transferee) Ahhh...si Irish... Tiningnan ako nung transferee (pasensya na di ko alam pangalan nya eh) tapos lumakad na sya paalis. Tsaka naman nag‐ring ang bell... Ay, leche... Di ko tuloy natapos ung ginagawa ko... Naglapitan sa'kin tropa ko habang hinahakot ko mga gamit ko… Ganda ng mga ngiti ah... Ako: Ano bang meron at yang mga ngiti nyo eh parang sinabi kong manglilibre ako mamaya? Monica: Lakas talaga ng kamandag mo, Irish! Ako: Kailan pa ko naging ahas? Naglakad na kami papunta sa pila. Mga lokang toh, ayaw pang sabihin sa'kin kung anong nangyayari. "Irish?" Ikot ako...may tumawag sa likod ko eh... Kaw nanaman? Ako: Oist? Ung transferee nanaman... Kinakabahan na ko ah... May ginawa ba kong kasalanan dito? Baka kidnapin ako nito mamaya! ‐‐‐‐ yeah right. May inabot sya sa'king maliit na paper bag...Avah shosyal... Blue Magic... Ako: Ano toh? Mr. Transferee: Bigay ko sa'yo... Tapos nun, tumakbo na sya sa pila nya na nagsisimula nang lumakad. Tiningnan ko ung paper bag...




Baka naman kung anong laman nito... Mariah: Irish... Umikot ako, at andun nanaman ung pito kong mga kabarkada, nakangiti sa'kin... Ako: Ah, tigilan nyo nga ako!

Sa mga sumunod na araw, patuloy ang pagpapansin nung transferee na un (na napag‐alaman ko nang Lester pala ang pangalan). Tulad kahapon, pagkatapos ng bear nung isang araw, nagbigay naman ng chocolates (Ferrero pa! ). Tapos ngayon, avah, bago pa ko makababa at makapila para bumili ng pagkain, binibigyan nya na ko ng pagkain galing sa Jollibee (ehwan ko ba kung pano nya nakukuha un). Rowan: Abah... Mukhang todo sa generosity yang Lester na yan ah.. Baka gusto mong i‐share yang palabok mo... Ako: Oh, halika at lumapit ka.. (ginitna ko ung palabok na binigay ni Lester sa'ming dalawa) Ehwan ko ba dun... Na‐gguilty na nga ako sa gastos nya eh.. La pa naman akong pera. Raphael: Ay, loka, hayaan mo na! Mayaman naman un eh! Lokang bakla toh... Turuan nanaman ako ng kung ano... Porket kaklase nya si Lester! Dawn: (tumabi sa'kin para makikain ng palabok) Wala bang kasamang chicken joy toh? Ako: Mga bruha kayo, ice cream nga hinahanap ko eh! Joke! Kakausapin ko na lang mamaya para tumigil. Rowan: Hala, eh di mawawalan na tayo ng Jobee! ay nako... "Oy, Rishy..." Oops...kilala ko ung boses na un... Pagtingin ko sa likod, ahyun na si Carlo nakatayo... Ako: Oist...Naliligaw ka yata ng lamesa... Carlo: Nanliligaw ba sayo ung Lester na un? Oooooh...what is this? May nagseselows! Ako: Hinde ah! Inubo bigla si Dawn...Nasamid pa yata...


Ayreezh 9


Carlo: Talaga lang? Ako: Tanong ko lang sa'yo...Ilang linggo ba bago ko nalamang nanliligaw ka na pala sa'kin? Carlo: Isa't kalahating buwan Ako: . . . . . Talaga? Ganon katagal?! Ay, Irish, manhid ka nga... Carlo: Oo kaya... Ako: Anyway, sa tingin mo sasagutin ko yang tanong mo kung nanliligaw ung tao? Carlo: (bumubulong) Tao ba un? Mas kamukha pa ni Akagi un eh... At ano naman kayang tingin nya sa sarili nya? Si Rukawa? Ako: May itatanong ka pa? Carlo: Wala na. Naglakad na sya pabalik sa lamesa nila DUUUNN sa kabilang dako ng canteen... At ubos na rin pala ung palabok sa harap ko... Ako: Bilis nyong kumain ah... Crizelle: Ay nako, Rish, wag mong pansinin ung si Carlo... Raphael: Oo nga... Di naman kamukha ni Gori si Lester noh! Oh boy...




3:

Nung gabi, kakagaling ko lang sa Market‐Market, as usual, window shopping kasama sina Rowan at Dawn na naghahanap ng regalo para sa boylet nya... Gabi na nga ako umuwi eh... Buti na lang mag‐isa na ko sa bahay (nasa Amerika na kasi parents ko, only child pa ko. Naiwan ako kasi nga 4th year na)... Oh di va, eh di walang sermon... Ganda pa ng lakad ko pababa ng kalye ‐‐ at natutukso nang tanggalin ang sandals ko dahil masakit sa paa ung heels ‐‐ nang biglang tumakbo sa'kin si Ronald (ung younger bro ni Carlo). Muntik na nga akong madapa, bigla ba naman akong bungguin! Ako: Whow, Ron! Hinay‐hinay lang sa pagtakbo...Di mawawala ang kalye noh... Ronald: (hinihingal) Ate Irish...kanina pa...kita....hina..ha..nap... Pansin ko nga eh... Ako: Bakit? Sinong umaway sa'yo? Sumbong mo sa kuya mo, sabihin mo sabi ko pagalitan nya. Ronald: Hinde...Punta... Maan... bahay...pauwi...Si...kuya...kanina...kotse...lasing... Ano raw? Pumunta si Maan sa bahay habang pauwi ung kuya nya kanina naging kotseng lasing? Anoh raw?!? Ako: Alam mo mas makakatulong kung gagawin mong sentence ung sinasabi mo... Huminga muna ng malalim si Ronald... Ronald: Si Ate Maan, ung kabarkada ni kuya...pumunta sa bahay...si kuya...lasing daw...kanina, habang pauwi, nabangga raw ng kotse! HUWAAAATTTTT?!?!?!?!?

Napasugod tuloy ako sa ospital nang wala sa oras... Taray pa nung nurse...hmpf! Sa labas ng kwarto na sinabi nung nurse na nilagay raw si Carlo, nandun si Tito Paul, kumakain ng ehwan‐ko‐kung‐ano‐un. Takaw talaga nito... Ibig sabihin, pag kumakain na si Tito Paul, okay na si Carlo... Whoo... Tito Paul: Irish? Anong‐‐? Bakit‐‐? (tingin kay Ronald) Avah...mukhang unwanted ako dito ah... Ronald: Hala, bahket? Sabi mo hanapin ko si Ate Irish eh. Tito Paul: Oo nga... (tingin sa'kin) Gusto mo na ba makita si Carlo? Tapos umuwi ka na, kasi gabi na eh... (napaisip) Sh*t! Bakit ba kasi walang mangsesermon sayo pag‐uwi?


Ayreezh 11


Ako: Tito, okay lang poh... Sisilipin ko lang si Carlo tapos uuwi na ko. Tito Paul: Di ka ba mawawala? Pahatid na kaya kita kay Mang Jim (driver nila) Ako: (natawa ‐‐ gulo talaga ng utak nito ) Wag na poh... Di naman poh ako mawawala sa Makati eh... Pumasok na ko sa kwarto ni Carlo, at ahyun ang mokong, puro sugat, pero humihinga pa naman... Sinarado ko na pinto, tapos naglakad palapit sa kanya... Nakatingin sa'kin si Carlo na parang multo ako... Di naman ako nagpulbos kaya imposibleng namumuti ako't nagmumukhang white lady di ba? Carlo: Irish? Ako: Anong katangahan mo nanaman at sa laki ng kotse eh di mo nakita? Carlo: (napahawak sa ulo nya) Sh*t...lasing ako eh! Ako: Eng‐eng ka pala eh. "Carlo!" Ay sheesh! Anong ginagawa ng bruhang toh dito?! Lorna: Oh, Irish...Nandito ka pala... Plastik talaga! Tumingin ako kay Carlo na tumingin sa'kin pabalik na parang nagmamakaawa. Tama bang nakikita kong pinapagawa nya? Oh chigi na nga... Ako: (kay Lorna) Syempre... (hawak ko kamay ni Carlo ‐‐ pa sweet! ) Naaksidente ang boyfriend ko eh... Wahsush! Boyprend daw! Lorna: Uhmmm...kayo na ba uhlet? Tingin ako kay Carlo... Carlo: Oo ngayon lang... Naalala na ng Cookies ko kung gano nya ko kamahal eh... ANOH?!?! Kapal ng mukha ng lokong toh! Ako: (kay Lorna) Thanks sa pagdaan ha...Pwede ka nang umuwi... Plastik ng ngiti mo, Irish... Lorna: (tingin uhlet sa'ming dalawa ni Carlo) Ahhh...okay...sige... Bye, Carlo...(umalis na sya) Di man lang nagpaalam sa'kin?!? Bigla ko nang binitawan ung kamay ni Carlo




Carlo: Aray! Ayyy...may sugat pala sya dun..hehe...napalakas yata ung pagbagsak ko.. Ako: Ay, sorry... Sira ka talaga! Bakit mo pinaalis si Lorna?! Carlo: Hala, wala naman akong sabing paalisin mo... Kaw nagsimula, nakisakay lang ako... Ako: Lokohin mo lelang mo. Carlo: Hala, ano? Kailan ka pa natutong magsalita ng ganyan? Ako: Simula nang makilala kita... Bakit mo nga pinaalis? Carlo: Eh kasi naman...Nakakabwiset na...Feeling kami na simula nung malaman nyang nagbreak tayo dahil sa kanya... Feeling close... Arte‐arte naman... (nagboses babae) Carlo, kumain ka na ba? Carlo, miss na kita...di mo ba ko miss? (balik sa boses nya) Yuck! Natawa ako dun ah...Bagay pala sakanya boses babae..hihi... Ako: (tumayo na para umuwi) Bahala ka buhay mo... Uuwi na ko... Buhay ka pa naman eh. Carlo: Hala, iiwanan mo boyprend mo sa ospital? Ako: Neknek mo... Di na tayo noh. Bubuksan ko na ung pinto nang tawagin uhlet ako ni Carlo... Carlo: Rish... Ako: (tingin sa kanya) Ano? Carlo: Ano....... Ahsuz, nahiya pa ang loko... Ako: Ano? Carlo: ........Uhmmm.... Balik ka bukas ha? Suz, un lang pala eh.. Ako: Bahala na... Carlo: Yabang nito. (hawak uhlet sa ulo nya ‐‐ gano kaya karami nainom nito?) Ako: (tumawa) Bakit? Hanggang kailan mo ba balak magpa‐ospital? May pasok pa noh Carlo: Isang linggo... para di ko na makita mukha ni Ms. Bulldog. Ako: Sira ka talaga... Pagkatapos nun, lumabas na ko... Nakasalubong ko pa si Tito Paul... Laki ng ngiti sa'kin ah... Aaaayyy...teka...


Ayreezh 13


Tito Paul: Nakita ko si Lorna kanina... Totoo ba? Sabi na nga ba eh... Ako: Di poh... Gusto lang poh paalisin ni Carlo kaya ahyun... Tito Paul: Loko talaga un... Uuwi ka na ba? Papahatid na kita... Tumingin ako sa relo ko. 9:30 na pala... Baka ma‐kidnap pa ko, sino na lang magbabayad ng ransom ko? Mababawasan pa maganda sa mundo! hehehe...charing! Ako: Sige poh.. Thank u poh.




4: Pagkatapos ng isang linggo, bumalik na nga si Carlo sa school.. Sa lima o anim na araw yatang nasa ospital sya, apat na beses akong bumisita ‐‐ hinahaltak ako ng barkada nya eh! Shosyal pa, pagbalik nya sa school, special treatment! Tanong dito, tanong dun ang mga people... “Musta ka na, Carlo?”, “Nabalian ka ba?”, “Anong nangyari sa nakabangga sayo?”, “Buti naman nakabalik ka pa”... Ibang klase ang attention span! Uwian na, as usual, naiwan nanaman akong mag‐isa dahil nasa'kin ung susi, at naglagay pa ko ng finishing touches sa bulletin board... Tahimik talaga sa school pag wala nang studyante... "Irish!" Kabayo! Umikot ako at nandun si Carlo. May balak yata talagang bigyan ako ng heart attack ng taong toh eh! Ako: Ano ka ba? Para kang multong bigla‐biglang sumusulpot! Carlo: Di ba kabute un? Ako: Mas mukha ka kasing multo kesa kabute... Bakit nandito ka pa? Carlo: Syempre hinihintay ko Cookiez ko. Ako: Kuhlet din ng lahi mo noh? Naglalakad na kami palabas nang makasalubong naming bigla si Lester. Ooohhh... Tumigil kami sa paglalakad kasi tumabi sa'kin si Lester. Grabeh ang titigan nung dalawa... Parang gusto ko na bigla tumakbo sa tricycle... Lester: (tumingin sa kin) Irish... Hatid na kita. Carlo: (kay Lester) Next time ka na lang, pre... Ako kasabay nya eh. Takbo na, Irish! Takbo! Oy, paa, baka gusto mo gumalaw? Lester: (kay Carlo) Bakit di ka na lang umuwi? Nasagasaan ka na nga't lahat... Ako: Oohhhkayyyy... (pigilan na toh) Kung gusto mo, sumabay ka na lang din, Lester.. Eng‐eng ka talaga, Irish... Bakit di mo na lang silang dalawa pinauwi? Todo to the max ang tension sa paglalakad naming tatlo... Parang ngang gusto ko na takbuhan ung dalawa eh... Sama makatingin sa isa't isa... Pagdating namin sa bahay ko...


Ayreezh 15


Ako: Okay...so, kita na lang tayo bukas... Takbo na! Lester: I'll call you later... Tumingin nang masama si Carlo kay Lester, tamang may dumaan na tricycle... Pinara nya kagad... Carlo: Yan na, Lester, pinara na kita ng tricycle... Ingat ka ha... Loko talaga tohng si Carlo... Napatingin sa'kin si Lester, tapos tumingin sya nang masama kay Carlo... No choice sya kundi sumakay. Lester: Bye, Irish. Pag‐alis nung tricycle, tinitigan ko si Carlo... Carlo: Ano? Hapon na eh, baka makidnap pa un. Ako: Yeah right... Tinaboy mo eh... Carlo: Nag‐eenglish na eh... Gutom na un.. Ako: Ehwan ko sa'yo... Umuwi ka na nga rin... Tumalikod na si Carlo para umuwi, ako naman, papasok na sa gate... Carlo: (biglang tingin uhlet sa'kin) Gusto mo si Lester noh? Sasagutin mo? Ano raw? Ako: Ikaw pala gutom eh... Umuwi ka na...Baka mapatay ka pa ng dad mo. Tumingin lang sa'kin sandali si Carlo, tapos naglakad na uhlet paalis.. Parang broken hearted ah.... Parang si Sakuragi nung na‐busted... Hmmmmmmm....

Kinabukasan, usual‐usual naman ang lahat ‐‐ except siguro maaga ako umuwi kasi half day kami. Nagkayayaan mga kabarkada ko na pumunta sa MegaMall para manggulo..hehe... Syempre kasama ang mga boylet nina Crizelle at Rowan.




Kakalabas pa lang namin nang biglang lumapit si Carlo... Carlo: Oy, san ka pupunta? Ako: (tingin kay Carlo) Bahket? Carlo: Sama ka sa'min sa Market‐Market.. Miss ka na nina Maan eh. Ako: Sorry, may lakad kami eh... Next time na lang... Nasa may kalye na kami (sinasarado nila ung kalsada pag uwian na eh), bigla namang lumapit si Lester. Crizelle: (bulong kay Raphael ‐‐ na narinig ko rin naman ) Uy... interesting... Lester: (lapit sa'kin) Irish, uuwi ka na ba? Hatid na kita. Ako: Uhm, hindi pa eh... May lakad kami ng mga kabarkada ko ‐‐ tsaka ung mga sabit sa dalawang toh. (turo ako kina Crizelle at Rowa) Lester: Ahhh...kung okay lang, sama na rin ako... Ano raw?!? Carlo: (kay Lester) Nababaliw ka na ba?! Ano ka ‐‐ feeling close?! Lester: Eh baket ba nakiki‐epal ka? Oh dear... Mariah: (bumulong sa'kin) Sasabihin ko lang sa'yo, Rish, mukhang tumataas ang temprature dito... Pansin ko nga! Priscilla: (hinaltak ako palapit sa kanila) Irish, ehto ung panahong dapat ka nang mag‐panic. Ako: Mga loka kayo, nag‐uusap lang sila noh... Monica: Gaga... Usap pa ba ung sigawan? Napatingin ako dun sa dalawang lalake... Nagsisigawan nga sila, noh... Lester: Bakit ka ba sumasabat di ka naman kinakausap? Carlo: Eh g*go ka pala eh! Nagpapa‐epal ka eh andito ako! Naku poh! Pinagtitinginan na kami ng mga tao... Irish, galaw na! Raphael: (lumapit sa'kin) Pupusta ako, si Carlo mauunang sumuntok... Lilibre mo ko sa Jobee. Tinaasan ko nang kilay ung bakla... Loka talaga toh, gawin bang sabong ‐‐ tapos gagawing chickenjoy ung talo?! Tapos bigla na lang naghiyawan ung mga tao ‐‐ naku poh! Nanuntok na si Carlo!


Ayreezh 17


Syempre, takbo naman kagad ako sa gitna nilang dalawa! Ako: Oist! Tama na! Buti na lang, nahawakan na nung mga tropa nila ung dalawang un...kundi baka ako pa ang nasuntok (wakekekek..wa poise un! )...Gumitna ba naman kasi?! Carlo: (palag pa sa pagkakahawak sa kanya nina Justine at Bernard) Yan kasi eh! Lester: Kaw nanguna ah! Ako: Weeh! Shut up! Langya tohng dalawang toh, papasigawin pa ko?! Ako: Bakit ba ang gulo nyong dalawa?!?! Natahimik ung mga mokong... Nabitawan na rin sila nung mga may hawak sa kanila... Bernard: (kabarkada ni Carlo ‐‐ vaklush din toh eh) Hmpf! Buti naman at umayos ka na... Nakakasira ka ng beauty ha! hehe...Nagulo nga naman kasi ang hair nya... Ako: Ano? Ano bang mga problema nyo?! Lester: (napatingin sa lupa ‐‐ semento ‐‐ kalsada ‐‐ anuman! ) Mahal kasi kita eh. Ako: You what?!?!?!?! Carlo: (tumingin sa'kin) Mahal pa rin kita. Ako: You what?!?!?!?! Ay mga lokong toh! Ako pa ngayon may kasalanan! Dawn: (lumapit sa'kin) Uh, so, Irish, anong gayuma ginamit mo sa mga yan? Mariah: Baka gusto mo namang i‐share sa'min... Mga bruha... Ako: (dun sa dalawa) Well... ano.... Argh! (tingin ako kay Rowan at bumulong) Help? Rowan: Avah, nag‐eenjoy pa ko sa panonood. Mga loka talaga... Ako: (balik kina Carlo at Lester) Well... wag kayong manggulo! Tapos nun, talikod na ko, at hinaltak si Dawn for support ‐‐ baka himatayin ako eh! Feel ko na naglalayuan na mga people sa scene... Mukhang magiging topic pa ko ng usapan bukas ah... Oh sheesh! Di pa kami nakakalayo nang humabol sa'kin si Raphael...




Raphael: So, Rish, mukhang lilibre mo ko sa Jobee ngayon ah... Sheesh!

Di natahimik ang telepono at cellphone ko buong gabi, hanggang sa pinatay ko na cp ko, at binunot ko na ung telepono...hihi... Narinig ko pa nga si Carlo na kumakatok sa gate ko ‐‐ tinext ko na lang si Tito Paul para alisin sya dun... Kaya ahyun, nakatulog naman ako... Kinabukasan, okay naman ang lahat. Medyo di makatingin sa'kin ung dalawa... Tingnan mo nga naman, may hiya pa pala tohng mga toh... Pero, bandang lunch, nakalapit na sa'kin si Carlo. Carlo: Ey, Rish... Ako: Ey din... Carlo: Galit ka pa ba sa'kin? Bwahahahahaha! Parang bata oh! Ako: Di naman ako galit eh... Napikon lang... Carlo: Ganun din un eh.. Sorry sa gulo kahapon ah... Awwwww... how sweet... how thoughtful... Ako: How Goldilocks... Crizelle: (biglang sabat) Ano? Napatingin kami kay Crizelle... Crizelle: (layo ng konti) Shut up, Crizelle. Shut up. Ako: (balik tingin kay Carlo) Don't worry.. Di na ko galit... Kaw pa, lakas mo sa'kin eh... Carlo: (natawa) Sige, that's good. Uh, so see you na lang around. Raphael: Oist, teka, Carlo. Carlo: (tingin kay Raffy) Bakit? Oo nga, baket? Raphael: Ung sinabi mo kahapon... Totoo ba un? Ako: (binatukan si Raphael) Bruha ka talaga...! (tumingin ako kay Carlo) Wag mo nang pansinin tohng baklang toh... Sige na, shoo na... Pagkaalis ni Carlo (natatawa pa ang loko!), tinitigan ko si Raphael... Raphael: What?! May dahilan kung bakit nila ako tinatawag na tsismosa noh...


Ayreezh 19


Nung uwian na, hinakot ko na mga gamit ko, handa nang itambak sa locker. Pagbukas ko ng locker, may nahulog nanamang papel... Ako: Ano bah naman tohng mga taong toh? Di naman mailbox ang locker ko! Napatingin sa'kin ung dalawang babae na dumaan... Okay, Irish, nagmumukha kang tanga ‐‐ kinakausap mo sarili mo sa hallway na halos ikaw na lang ang tao... Binulsa ko muna ung paper tapos tinulak ung mga libro at notebook ko sa locker... Tamang sinarado ko na ung lock nang biglang may kumalabit sa kin! Kabayo! Pagtalikod ko nandun nakatayo si Lorna... Ano namang gusto nang bruhang toh?! Ako: Oh, baket? Nakangiti lang sya. Ngingiti ka na lang ba dyan na parang aswang na nakita ng makakakain?! ‐‐‐ oh no! Kakainin na ko ng aswang! Ako: Well? Lorna: You know, Irish... Avah, in‐eenglish ako... Lorna: I just wanna thank you kasi you set Carlo free... Ako: Uh‐huh? Lorna: Now, he's in love with me! So, byee!!! At lumipad na ang bruha sakay sa walis nya... Malandutay talaga ung babaeng un! Grrrrrr! Teka...




Anong sinabi nya?!?!

Pag‐uwi ko, sumampa na ko sa kama at naghintay ng butiki na dadaan sa ceiling... Di talaga maalis sa isip ko ung sinabi nung bruhang un... Chuva chuva in love na raw sa kanya si Carlo?!? Wow! Kailan pa naging ganon katanga si Carlo!?! Haaayyyy...care mo ba, Irish? Pinasok ko ung kamay ko sa bulsa ng uniform ko, at nakapa ko ung papel na galing sa "Official School Mailbox" ni Irish Reyes. Ano nanaman kaya itich? "Irish... I love you so much, though you never see... I'll always be your friend though that's all I'll ever be..." . . . Irish...ehto ung panahong mag‐ccomment ka na... Uhmmmm...Okay... Sino kaya naghulog nito? Noh ba yan? La na bang ibang mas maganda comment dyan? Like, awwww how sweet, kunwari? Eh op cors, sweet sana kung kilala ko kung sino nagbigay... Neknek din nun eh, I lab you I lab you daw, di naman nagpakilala... Dinaramahan pa ko... Hmmmmm... Si Lester? Si Carlo ‐‐ yeah right... May Bruhaha na un eh... Si Rukawa kaya? hihi... Mamaya na toh, Slam Dunk na!!! Tamang pag upo ko sa harap ng tv, complete with all my paraphernalia (tubig, chips, cellphone, at remote), bigla namang nag‐ring ang telepono... Sino kaya toh? Storbo... Laban pa naman ng Shoyo at Shohoku ‐‐ ibig sabihin double papable power!! Fujima at Rukawa! wahooo!!! Ako: (di pa rin tanggal mata sa TV) Hello?


Ayreezh 21


"Rish?" Hmmmm...teka... Ako: Carlo? Bakit ka tumawag? Carlo: Okay... Napakagandang bati nyan, pero at least kinakausap mo na ko... Wakekekek... Ako: haha... Nanonood ako ng Slam Dunk kaya siguraduhin mong importante yang sasabihin mo...kundi tumawag ka na lang mamaya. Carlo: Hala... Mas pipiliin mo pa yang Rukawa mo kesa sa'kin? Ako: Op cors! Carlo: Why?! Mas magaling naman akong mag‐basketball dyan...mas gwapo naman ako... Lasing ka nanaman ba? Ako: Neknek mo... Lakas mong mangarap...baka ilampaso ka pa ni papa Rukawa noh... Carlo: (tumawa) Lakas din ng hatak sa'yo nyang Rukawa na yan, bakla naman yan... Ako: Hoooooyyyyy... Ano ba? Bakit ka ba tumawag? Oy! Naka‐score si Rukawa! Muntik na kong mapatayo..hihi... Carlo: Ano eh... Ako: (absentminded) Ano? Carlo: Teka nga, nakikinig ka ba? Ako: Oo... Carlo: Lokohin mo lelang mo, di naman... Napabalik atensyon ko sa'kanya... Storbo naman oh. Ako: Nakikinig ako... Ano ba? Carlo: Alam ko boses mo pag nakikinig ka noh... Ako: Oo na... Yan, commercial na tuloy... Ako: Ano na, dali, habang commercial! Carlo: Ano....kayo na ba ni Lester? Whoosah! Ano raw?! Sang lupalop naman ng world nanggaling yan?! Ako: Ano?!




Carlo: Uh, lam mo na, ikaw, ung Lester na un, kayo...lam mo na... Lam ko ibig mong sabihin noh... Gumagana pa naman ang brains ko... Ako: Sinong may sabi sayo? Carlo: So, kayo na nga? Na‐ah! ... Eh ano naman sa'yo kung kami na nga...may Lorna ka na naman...tsk. Ako: Pano kung kami nga? Ano gagawin mo? Carlo...ang dapat mong sabihin, "Ipaglalaban kita..." o kaya... kahit anong kapareho nun... Carlo: Wala... Eng! Wrong answer! Ako: Sush... (biro ‐‐ medyo) Selos ka? Carlo: Di ah! Hinde? Carlo: ...Uh...medyo...syempre... Ah, basta...sige na, bye na. Wow... Di pa ko nakakasagot, binabaan na ko... Tama ba naman un? Ako: WOw! Naka‐shoot nanaman si Rukawa!!!!


Ayreezh 23


5: Kinabukasan, nung recess, as usual, nagkakaubusan nanaman ng pagkain sa lamesa namin. Tapos, biglang napatigil si Raphael at napatingin sa'kin. Raphael: Oy, Irish, may narinig ako ah... Dawn: Ano nanaman nasagap ng radar mo? Raphael: Wahahaha...lakas ng signal ko ngayon eh... (tingin uhlet sa'kin) Balita ko nililigawan na raw ni Carlo ung bruha? "OWZ?!?" ‐‐ Ganda, sabay‐sabay pa nilang sinabi yan at tumingin sa'kin... Priscilla: Kailan pa? Raphael: Avah, malay ko... Binulong lang sa'kin nung right hand nung bruha... Crizelle: Irish, anong reaction mo? Monica: Oo nga... Pinagpalit ka sa bruhang di man lang maka‐afford palitan ung walis nya ng vacuum cleaner... Ako: Suz, wala un noh... Di na naman kami eh... Mariah: Naku, in denial ka pa rin?! Ako: Hinde ah... Kung gusto nya dun, eh di dun sya... Care ko? Mas maganda naman ako dun... Nagtawanan silang bigla... Naubos na rin ung Piatos at Clover sa harap ko... Mariah: Wahsuz, if I know, deep inside, nagseselos ka dyan... Rowan: Ano... Tumingin sya sa direction nung building na nilalabasan ng mga estudyante... Syempre, pati kami napatingin din... At tingnan mo nga naman... Kakalabas lang nung tropa ni Carlo, at sa likod nila, ahyun si Carlo, at ang parang tarsier na nakasabit sa braso nya, si Lorna. Rowan: Sila na ba? Mariah: Naku, Raffy, mukhang late na balita mo ah... Kinakalawang na radar mo... Raphael: Hoy, hinde ah! Baka isang tanong, isang sagot kasi yang si Lorna kaya ganyan kabilis.. (tumingin sa'kin) Anong comment mo, Rish? Ako? Nakatitig pa rin pala ako dun sa dalawa hanggang sa pag‐upo nila sa table ng barkada ni Carlo... Malandutay kang babae ka! Dawn: Naku, may nakikita na kong usok, lumalabas sa tenga ni Irish... Sasabog na yan mamaya... Crizelle at Monica: (kanta) Selos lang yan, di ba? Oooh, selos lang yan, di ba? Oooh, selos lang yan, selos lang yan‐‐‐ Ako: Weh! Tigilan nyo nga ako! Nakatitig pa rin ako dun sa dalawa (di naman nila nakikitang nakatingin ako ). Ako: Kahit na kumukulo dugo ko pag nakikita ko sila, di ibig sabihin nagseselos ako... Kahit na gusto kong sunggaban ung bruhang un pag nakakapit sya kay Carlo, di ibig sabihin nagseselos ako... Kahit na 'it's hurts!' pag sweet silang dalawa, di ibig sabihin ‐‐‐‐




Uh... teka nga... Napabalik tingin ko sa mga kabarkada kong nakatitig sa'kin na parang nirerecite ko sagot sa English test mamaya... Ako: Hmmm... Mali yata ung sinasabi ko... Nagtawanan silang bigla. Buti na lang di na ko nakatingin kina Carlo, kasi napatingin sila bigla sa table namin. Langya rin tohng mga kabarkada ko eh... Lakas manghatak ng atensyon... Priscilla: Tangi‐tangi ka talaga! Ayaw mo pa kasi amining labz mo si fafa Carlo eh! Ako: No, I don't! Monica: Gaga! Wag mo nang i‐deny, bisto ka na eh... Crizelle: Wag ka mag‐alala, Rish... Sumiksik pa sya between namin ni Raphael, masikip na nga ‐‐ muntik na tuloy mahulog ung bakla. Raphael: Aaay! Ano ba yan?! Kung san pa masikip, dun sumisingit! Natawa uhlet kami, tapos balik atensyon ko kay Crizelle na binabanatan nanaman hair ko ‐‐ gustong‐gusto nilang paglaruan buhok ko, ma ko kung bahket... Crizelle: (sinusuklay buhok ko) Yakang‐yaka mo pang agawin yang si Carlo... Bago pa lang sila eh... tsaka mas maganda naman hair mo kesa dun sa Lornang un noh... Monica: Pano si Lester? Mariah: Ay, akin na un! Habang pinagtatalunan nila si Lester, napatingin uhlet ako kay Carlo at Lorna... Sila na kaya talaga? Sheesh! Tangi‐tangi mo kasi Irish eh!


Ayreezh 25


6: Buong hapon rin akong nag‐isip‐isip... Pero mahirap, lalo na kung may biased kang seatmate na bumubulong sa tenga mong makipagbalikan ka na. Si Justine, ung best pwend ni Carlo, kaklase ko kasi eh. Nung uwian na, buo na mind ko. Wala nang tao sa building, at ako na lang natira sa classroom (isa sa advantage pag kaw may hawak ng susi ). Hinihintay ko na lang si Carlo (na, langya, ang TAGAL! ). Nakaupo ako, excited pa sa sasabihin ko...Nirerehearse ko na nga sasabihin ko sa utak ko eh ‐‐ nang biglang may kumalabit sa likod ko... Kabayo! Umikot kagad ako, tingling ang bones ng lola moh! Carlo? Aaayyy.... Ako: Bakit‐‐‐? Ano‐‐‐? Bakit nandito ka? Teka nga, di naman toh hinihintay ko, bakit toh dumating? Oy, fate, la ka nanamang magawang matino, noh?! Lester: Sinusundo kita... Ako: Bakit? Lester: Ihahatid kita sanyo... Ako: Bakit? Irish, wala ka na bang ibang alam na word? Lester: Noh ka ba? Syempre para sure akong safe kang makakauwi... Wahsush... Laos na yang line na yan noh... Lester: Lalo na't may party sa'min mamayang gabi... Party? Party? Ako: Party? Bakit? Lester: La lang...trip ko lang... Ako: Ahyuz... Imbitado ba ko? Lester: At kailangan kong siguraduhing safe ka sa bahay para sure akong makakarating ka... Waaah, bolero!




Ako: Nyekz, ganon? Bakit? May papadala kang pagkain noh? Lester: Syempre, gusto ko nandun ung pinakaimportanteng tao sa buhay ko ngayon... Whoosah! Narinig ko na rin yan... ........ Teka nga, concentrate, Irish... Wag mo nang paasahin si bolero, kawawa naman... Baka magkaron ng himala at maging sila pa ni Carlo ‐‐ este ni Lorna pala... Noh ba un?! Ako: (seryoso) Uh, listen, Lester... (hinga muna, Rish) Uhmmm, kasi, anoh, eh... Uh... (langya, mambabasted na nga lang, hirap pa!) Kasi, kaibigan lang talaga tingin ko sa'yo eh... And I tried talaga na i‐promote ung feeling na un, kaya lang, ayaw eh... Masaya na raw ung feeling na un sa opisina nya... Natahimik sandali si Lester... Langya, kakatakot ung silence! Baka bigla akong kagatin nito! Lester: Binabasted mo ko? Ako: Uhm, hinde...sinasabi ko lang na...(Ano nga ba, Irish?) kung pwede, friends na lang tayo... Gaga...Pareho lang un eh... Lester: (nagbuntung‐hininga na pagkahaba‐haba) Di naman talaga ako sigurado na sasagutin mo ko eh... (natawa) Lakas talaga ng tama mo dyan sa Carlo na yan.. Lokong toh... Lester: Okay lang un... Basta kung san ka masaya, supotahan ta ka na lang... (tinayo na ko para umalis) Lika na, hatid na kita sa labas... Tumayo na ko at sumunod sa hallway... Tapos bigla akong natigilan... Ako: Uh, Lester... Imbitado pa rin ako sa party, right?

Medyo umaangat na ung tension sa pagitan namin ni Lester nang umabot kami sa gate... Happy‐happy na nga ako eh... Ano ka ngayon? Tatapunan ko na lang ng vacuum cleaner si Lorna, at wala nang sagabal sa pagitan namin ni Carlo! Nasa gate pa lang kami ni Lester (nakipagdaldalan pa sya kay Mang Guard eh ‐‐ bakit raw sya sumusundo sa'kin? Tsismoso talaga tohng si Mang Jim), nang mahagilap ko si Carlo sa panaderya sa kabilang kalye, sa harap nina Aling Turing... Uuuy! Ang Chocolate ko! ‐‐‐ Nyekz.... Kasama nya ung bruha?!?! Naglakad na kami ni Lester palabas ng school lot, medyo palapit kina Carlo...


Ayreezh 27


Relax, Rish...Baka naman bumibili lang sila ng pandesal? Lam mo naman kung gano kamahal ni Carlo si Aling Turing... ... Or not... Tamang paglantad namin sa kalye, nagyakap pa sina Carlo at Lorna! Oh my golay! What is the meaning of this?! Lester: Irish? Irish? Huy! Ako: (biglang napatingin kay Lester) Wha‐‐? Ano? Lester: (turo sa tricycle sa harap ko) Pinara na kita ng tricycle... Okay ka lang? Tumingin uhlet ako kina Carlo... Pano ako magiging okay?!?! Kinakarir ng bruha ung Chocolate ko!!! ‐‐‐ tatambakan ko na talaga ng vacuum cleaner, walis tingting, walis tambo at kung ano‐ano pang walis yang bruhang yan! Pero....bakit nakayakap din si Carlo? Ako: (sumakay na sa tricycle) Yeah... Okay lang ako... Kita na lang tayo mamaya... Bye... Tapos pinaalis ko na ung tricycle... Di ko na hinintay sagot ni Lester... Yoko ngang makita nyang paluha na ko... At lalo namang ayokong makita ako ni Carlo ‐‐ namumula sa selos...pati mata namumula... Ayokong magmukmok sa house noh, lalo na kung may party na naghihintay sa'kin.... So, ahyun, kinaladkad ko si Dawn, Raphael, at Priscilla (sila lang pinayagan sa gabi eh) na pumunta kina Lester para makigulo... At pwahmiz, halos tambakan ako ng tanong nung dumating sila sa bahay at nakitang puno ng ice cream ang mesa ko. Pagdating namin sa condo nina Lester (shosyal noh? ), halos lahat na ng taong kilala namin at di namin masyadong kilala at hindi talaga namin kilala eh nandun na... In short, medyo late na kami... "Irish!!!" Ikot ako... Sino un? Dami tao eh! Ay, si Lester pala... Ako: Oist... Lester: Kala ko di ka na makakarating eh... Dawn: Pwede ba naman un? Eh may pagkain dito... Lester: (natawa) Oo, meron dun, across the hallway... Warning lang, napag‐tripan ng tao ung punch bowl, nilagyan ng gin... Kaya kung wala kayong balak malasing, advice ko nang kumuha na lang kayo ng tubig sa ref... Priscilla: Ah, okay... (haltak si Raphael) Lika na, Raf, mag‐guy hunting na tayo!




Umalis na sila, iniwan kami ni Dawn para sumunod kay Lester sa kwarto nya, kung san nagkakantahan ung mga people... Pinakilala nya kami dun sa ilang friends nya (at mga gf ng friends nya), at ehtong kapal ng mukha naming toh, syempre, fit in kami...hehe.. Dawn: (bulong sa'kin) Baka gusto mong ikanta yang broken heart mo... Ako: Anong broken heart? Nalagyan na ng glue toh noh, at buo na. Dawn: Charing! Sinong niloko mo? Mike (classmate ni Lester): Oist, Irish, gusto mo ng juice? Ako: Uh, ahyun ba ung nilagyan nyo ng gin? Mike: Ay, alam mo? Tsk, sayang! Ako: Sira! Hmmmm... Ako: Sige, kuha mo ko ng isang baso... Subukan ko. Dawn: Anoh?!?!?!?! Nababaliw ka na ba?!?!!? Ako: Hush... Wala namang pasok bukas eh... Okay lang un... Tikim lang naman... Dawn: Okay ka lang?!?! Raphael: (sumulpot bigla sa likod ko) Anong meron? Mike: Iinom si Irish!!! Raphael at Priscilla: Ano?!?!?!?! Ako: Ano bah? (binabato ng unan si Mike) Ikuha mo na nga lang ako dun... (tingin sa mga kabarkada ko) Okay lang, di naman ako mag‐oover the top. Langya, parang papatay ako ah! Ako: (binubulong sa kanila) Ei, I just feel really bad about Carlo, okay? Konti lang talaga... Tikim lang... Tiningnan pa rin nila ako na parang...ehwan... Pero di na sila nakipagtalo.... Kahit un pa rin ginawa nila buong gabi...

Ako: I never really loved you anywaayyyyy!!! I never really loved you anywaaaayyyy‐yeaaahhhhh I never really loved you anywaaayyyyy I'm so happy you're moving awaaay Yes, I'm delighted you're moving awaaayyy!!! Palakpakan naman dyan! Ako: Thank you! (abot mic kay Trish ‐‐ gf nung isa sa mga frends ni Lester)


Ayreezh 29


Ilang oras na rin ang nakaraan, at ahyan na, nag‐coconcert na ko ‐‐ at naka‐‐‐ ilang baso na ba ko? Bwahahaha...di ko alam!!! Oy, maayos pa isip ko... okay pa ko! hahaha... Dawn: (bumubulong sa'kin) Irish, may gagawin lang kami ha, babalik kami... Iwan ka muna namin, nandito naman si

Prissy, okay? Ako: (tawa) Wag kayong mag‐alala, di ako mawawala noh! (kay Mike) Nasan na ba ung song book? Dali, gusto ko pang kumanta! At, Mike, kuha mo pa ko ng isang baso ng juice ‐‐ gin, o kung ano man un... Priscilla: Tama na, Rish... Lasing ka na eh... Ako: Hinde pa noh... Konti pa lang naiinom ko... Priscilla: Sure...Kung konti ang halos 30 sa'yo, eh di konti... tama na nga! Ako: Isa na lang... (tingin kay Kurt ‐‐ ung taga‐pindot ng mga songs) 20033 nga...thank you. Kurt: You’re welcome. Kaw pa. Wahsush! Nakipag‐flirt pa ang mokong! Ako: Why is that sad look in your eyes? Why are you crying? Tell me now, tell me now, tell me why you're feeling this way.” Bumalik na sina Dawn... Mukhang relieved... Ano kaya ginawa ng mga toh? Enjoy na enjoy ako sa pagkanta ko...hihi... After ilang moments.. “Irish?” Oh dear... Kilala ko ung boses na un... Bigla akong napa‐ikot ‐‐ WHOW! ‐‐‐ nauna yata ang ikot ko sa ikot ng mundo... Teka... hintayin ko lang mag‐focus mata ko... Pagkatapos makahabol ng mundo sa ikot ng eyes ko, oooohhh lalalala!!! Ako: Kaloy? Bakit‐‐‐? Anong‐‐‐? Tumayo ako ‐‐ whoosidaisies! sinong nagpatay ng ilaw?! Buti na lang nasalo ako ni Carlo... Carlo: (sama ng tingin sa'kin ah) Lasing ka na ah! Ako: Hinde ah. Sama ng tingin ever! Parang lalamunin ako! Pinapanood na kami ng mga people... Ako: (lumapit kay Carlo para bumulong) Nagsisinungaling ako... Lasing na lasing na LASING na ko!!! hahahahahaha... Whoops! Binitawan ako ng loko, muntik na tuloy ako bumagsak... Carlo: Halika na nga...




Ako: (hinaltak na ko palabas) Pero di ko pa tapos kantahin ung “Tell Me Where It Hurts”! at may order pa ko ng isang baso! Di sya sumagot... Sunod sa'min ung mga kabarkada ko ‐‐ let me guess, sila tumwag dito... Pagdating namin sa labas, bigla akong hinarap ni Carlo sa kanya... Okay...kinikilabutan na ko... Galit nga yata sya... Carlo: Kelan ka pa natutong uminom?! Ako: Ngayon lang... haha... Dapat pala matagal ko nang sinubukan, eh di baka naitagay pa kita noon! Raphael: (bumubulong sa'kin) Irish, ehto yata ung panahong mas mabuting di ka na ngumiti. Tiningnan sya nang masama ni Carlo... Raphael: (napa‐step back) at ehto na rin ung panahong uuwi na kami... Vavush na... tawagan ka nalang namin bukas... Pinanood kong sumakay ng tricycle ung tatlo... Iwanan ba naman ako kasama ng leon na toh?!?! Ako: Hmmm... Kakainin mo na ba ko? Kasi binabalaan kita, di na ko masarap... Pawis na ko eh... Tinitigan akong mabuti ni Carlo... Lord, kung kakainin na nga ako nito, pinagdarasal ko poh sana na hayaan nyo kong multuhin sya pagkatapos... Ako: Aray! Kinaladkad ako ni Carlo paalis... Medyo inalalayan pa ko, higpit naman ng hawak.... ang bilis pa maglakad! Ako: Alam mo may paa ako na hindi kasing laki ng paa mo na parang kung saang higante nakuha ... kaya pinapaalala ko lang ‐‐‐ UUMMPPPGGFFFF!!! Eeewwww.... Napatigil kaming bigla dahil sa, well, pagsusuka ko... Maya‐maya, tumingin ako sa kanya... Ako: Uh, sorry... Tiningnan pa rin ako ni Carlo, tapos kinuha na uhlet kamay ko para kaladkarin ako, pero hinila ko pabalik...


Ayreezh 31


Ako: Uhmmm, no offense... Di me comfortable hawakan ng ‐‐‐ nasukahan ko eh... Carlo: ARGGHHGHHHH!!! Bakit ba kasi sobrang kulit mo?!?!?! Ano bang nagawa ko?!?!?!?! Bakit ba kasi nagkaganyan ka?!?!?!?! Ano ba nangyari sa'yo?!?!? Natulala ako sa kanya... Ako: Uhmmm...may kinalaman pa rin ba toh dun sa pag‐inom ko? Carlo: Sh*t! Hinawakan nya uhlet ako, tapos ahyun nanaman ang earth at inunahan nanaman ako sa pag‐ikot... Nangdilim ang paningin ko, at ang huli ko na lang na natandaan eh bumagsak ako sa arms ni Carlo...yiheee! . . . Ugh! Yuck! Does that mean na napadikit din ako sa shirt nya na kanina lang eh “naaksidentehan” ko? Eeeeewwwww....




7: Argh... Gumising ako na nangdidilim ang paningin ‐‐ kala ko nga gabi pa eh ‐‐ at SOBRANG sakit ng ulo ‐‐ nagkaron ba kami ng test sa math? ... Ahhyoko pa tumayo...hmmmpp.. Umikot ako sa kama, haltak kumot, at, KABAYO!!! Ako: AAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!! Carlo: (takip tenga nya) Buti naman at gumising ka na... Ako: Anong‐‐?! (napaupo) Sh*t! (hawak sa ulo) Anong‐‐?!?! Nakahiga si Carlo sa tabi ko, tinatawanan ako... Lokong toh! Sheesh! Sakit ng ulo ko! Carlo: (umupo na rin) Sakit ng ulo mo noh? Eng‐eng ka kasi eh... Iinom‐inom ka... Ako: (haltak hair ko) Nasan ba ko? Carlo: Nasa kwarto ko. Kwarto mowh!!?!?!? Carlo: Di ko naman mabubuksan bahay mo ng walang susi noh. (tumayo na) Pasalamat ka, gustung‐gusto ka ni dad, kundi nung tumawag si Dawn, di na ko nun papayagang sunduin ka...gabi na nun ah! Ako: Tinawagan ka ni Dawn? Carlo: La ka maalala? Langya, mas matindi ka pa pala sa'kin malasing eh! Ako: Ano ba nangyari? At anong ginagawa ko dito? Carlo: Nalasing ka, nag‐alala mga kabarkada mo, tinawagan ako, tinulak ako ni dad para sunduin ka ‐‐ muntik na nga akong mahulog sa hadgan ‐‐ hinimatay ka— Ako: Hinimatay ako?! Carlo: Eh isang naglalakad na bote ka na ng alak eh! Ako: Tapos? Carlo: Uh... Inuwi na kita... Pang‐asar namang wala akong maalala, at para pang kumuha ako ng 100 questions na test sa algebra at geometry! Teka... Ako: Uhmmm...may...kung ano ba kong nasabi o nagawa sa'yo kagabi na di ko maalala? Carlo: (nag‐isip, tingin sa'kin) Sabihin na lang natin na wala na kong balak suotin ung paborito kong tshirt na suot ko kagabi... Ako: YUCK!!! Binuhat mo ko ng ‐‐ may ganon ung tshirt mo?!?! Carlo: Hala! La man lang sorry?!?! Eeewwwww!!!!


Ayreezh 33


Tingin ako sa damit ko ‐‐whoa! ‐‐ Kaninong damit toh?!?! Carlo: Binihisan ka nga pala ni Ate Tin. Si Ate Tin...buti naman... Binuksan ni Carlo ung pinto para lumabas... Carlo: Bumaba ka na... Sa lakas ng sigaw mo kanina, malamang alam na ni dad na gising ka na... Magsuklay ka na lang, at kung ano pang seremonyas gagawin mo... Ako: Teka! Tumingin uhlet sya sa'kin... Namumula ba ko? As in? Oo, Irish, di mo ba ramdam? Ang init ng mukha mo! Ako: Kagabi... Ano... Saan... Dito... Ano... Carlo: Wag ka ngang mag‐hallucinate dyan... Sa salas ako natulog noh! (lumabas na ng kwarto) Kapal ng mukha! Ako: (sigaw para ihabol sa kanya) Wala akong sinabing may iniisip akong ganon noh!!! At sang dictionary mo natutunan yang “hallucinate” na yan?!?!

Nung hapon, hinayaan na ko ni Tito Paul na umuwi ‐‐ pagkatapos akong sermonan at paalalahanan... Parang naman iinom uhlet ako pagkatapos ng impyernong sakit na ulo na toh! Pinahatid nya na rin ako kay Carlo ‐‐ with strict restrictions na “siguraduhin mong safe syang papasok ng bahay” at “walang umaaligid” Pagdating namin sa harap ng gate... Ako: Anong pasasalamat ko at wala ang parents ko dito... Carlo: Oo nga, kundi napatay ka na... Uh, dapat pa ba syang imbitahin sa loob? Wag na! Matutulog na lang ako... Pagkatapos maligo...can't believe na binuhat nya ko under those circumstances!!! Eh anong gusto mong gawin nya? Kaladkarin ka?




Pwede namang tumawag ng tricycle ah... Ako: (tingin kay Carlo) So, gusto mo pumasok o uuwi ka na? Carlo: May pagkain ba dyan? Ako: (binuksan ung gate) Kakakain lang natin sanyo ah? Carlo: Meal un...Ehto, snack.. Takaw talaga nito! Ako: (bukas pinto ‐‐ tapon susi sa may tv) Baka hinahanap ka na ng Lorna mo...? Gusto mong tawagan? Whoosah! Bakit mo naman natanong un, Irish?! Carlo: Hala! (upo sa salas bukas TV ‐‐ feel at home ang loko) Pake ko dun? Ako: (bato sa kanya ung cookiez sa mesa) Anong pake mo dun? Tama bang ganyan sabihin mo about sa gf mo? Arouch! Carlo: (tinaasan ako ng kilay ‐‐ ang taray!) Sinong may sabing gf ko un?! Huh? Ako: Sya... Well, sabi nya nililigawan mo na, tapos nakita ko kayo kahapon na... (Ano? Kaya mong sabihin?) magka‐hug...kaya... Carlo: Kahapon? Hala, sya yumakap sa'kin eh... Umiyak pa nga... Ako: Bakit? Kinagat mo? Carlo: Hinde noh! Malason pa ko... La lang...sabi ko di ko sya pwedeng ligawan kasi ‐‐ Kasi? Kasi ano?! Ako: Ano? Carlo: Wala... Eh ikaw, di mo ba tatawagan bf mo? Baka nag‐aalala na sa'yo si Lester... Lalo na kinidnap pa kita kagabi... (bumulong) G*go kasi eh, di ka man lang pinigilan... Whoy, concerned! Teka ‐‐ bf?!?! Ako: Sinong may sabing bf ko un? Carlo: Si Brenda ‐‐ ung kaibigan ni Lorna... Ang right hand ng bruha... Carlo: Di ako naniwala nung una, tapos nung nalaman kong nasa party ka nung mokong na un...ahyun... Ako: Hala...Di kami noh... Pinigilan ko na ngang manligaw eh... Carlo: Oh? Bakit? Ako: Wala lang...Di ko type... Carlo: Sino bang type mo?


Ayreezh 35


Ano ka sira? Papaaminin mo pa kong type kita? Neknek mo... Ako: (lipat tv sa GMA) Si Rukawa... Nung gabi, umuwi na rin si Carlo ‐‐ langyang un, nakikain at nakinood lang ng tv... Ako naman, tinext ko muna mga kabarkada kong okay na ko, tapos natulog na... Tumitibok‐tibok pa rin ulo ko eh!

Kinabukasan, yan na, medyo buhay na ko... Sabado eh! yiheee!!! Nagbalak na kong pumunta kina Carlo ‐‐ makikipagtsismisan sa ate nya, makikipagbiruan sa daddy nya, pag naistorbo ko si Ronald, baka makipaglaro na rin ng ragna (kahit di ako marunong..hihi ).. Magpapasalubong na rin ako ng Jollibee as a “thank you” gift para kagabi... Pagkaligo ko, palabas na sana ako ng gate nang makita ko si Carlo, nakatambay dun sa sari‐sari store sa harap namin... Hala, anong himala't umaga yata toh nagising?! Lalabas na sana ako para tuksuhin sya nang mahagilap kong may kasama pala sya... Lorna? Natulala ako... Bumabalik pa yata ung hang‐over ko... Bakit sila magkasama?! Sa harap pa ng bahay ko?!?!? Nag‐uusap pa sila, acting all sweet... Tumalab na ba gayuma nung bruha? Maya‐maya, biglang napatingin sa direction ko si Carlo, at ang reflex ko eh, mag‐stepback... Pero katangahan ko, sumabit pa paa ko, muntik pa tuloy akong madapa! At, nakita pa tuloy ako ni Carlo.. Oh boy... Galaw, Irish, galaw! Easy for you to say, napunta na ung hang‐over ko sa paa ko! Carlo: (biglang sumulpot sa gate) Irish... Ako: Oist, aga‐aga mo ah... (tingin sa baba) Uh, sige, papasok na ko, para makapag‐usap pa kayo... Carlo: Rish, sandali, magpapaliwanag ako... Nakasalubong ko lang si Lorna, ikaw naman talaga pupuntahan ko eh.. Langya... Magulo na nga utak ko, guguluhin pa lalo! Tumayo na ko, tinalikuran sya, at naglakad na pabalik sa loob ng bahay ko... Sheesh! Sakit ng paa ko! L*cheng gate yan! Carlo: (sigaw) Irish! Sandali! Wa, ano gagawin mo? Gigibain mo ung gate?




Binuksan ko na ung pinto... Sabay, biglang na‐rattle ung gate sa likod ko! Langya! Gigibain nya ba ung gate?!? Di naman... inakyat nya lang... Ako: Nababaliw ka na ba?! Uh, bakit ka sumisigaw, Irish? Eh kung magiba ung gate? Carlo: (lapit sa'kin) Ako pa mag‐aayos nyan eh... Kausapin mo muna ako... Wala naman talaga kami ni Lorna eh, nagkita lang kami, sa sobrang gwapo ko, di nya pa rin ako makalimutan.. Hmmm...May bagyo ba? Ang lakas ng hangin ah... Ako: I don't care... Carlo: Talaga? Ako: Yeah... Gawin mo kahit anong gusto mo... Di naman tayo eh... Kaloy, umuwi ka na lang...Kasi marami pa kong gagawin... Wahsush! Ang taray! Carlo: Galit ka eh! Hala, anon‐‐? Carlo: Tinatawag mo lang akong “Kaloy” pag nanggigigil ka na... Malay ko kung bakit... Sorry na poh... Ako: (sigaw) Wala nga akong pakielam! Maghoneymoon pa kayong dalawa, basta bigyan mo ko ng pagkain sa handa nyo, bahala ka na! Carlo: (sigaw rin) Eh bakit ka sumisigaw?! Ako: Eh ang kuhlet kasi ng lahi mo eh! Nagsisigawan na kami... Malamang magigising pa namin buong barangay nito... Carlo: EH BAKIT KA NAGAGALiT KUNG WALA KANG PAKIELAM?! Ako: DI AKO GALIIIIITTTTTT!!!!!! Carlo: EH ANONG TAWAG MO DYAN?!?!!! Ako: EHWAN KO SA'YO!!! ANG MANHID Mo KASI!!! Carlo: LANGYA! KUNG MANHID AKO, BAKIT MAHAL KITA?!?!?!?! Ako: EH TANGI KA PALA, EH MAhAL DiN KITA EH!!!! Whoooppsssss!!! San galing un?!? Natahimik kaming dalawa bigla... Nagkatitigan... Sheesh! Nadulas ang tongue kowh!


Ayreezh 37


Tinitigan ako ni Carlo ‐‐ at, bwiset na pride yan, tumitig din ako pabalik... Ano na ba sasavihen kowh? Carlo: May narinig ako “it's rude to stare” daw... Ako: Eh bahket ka nakatitig? Okay nang usapan yan...Di na kami nagsisigawan, at di nya na rin pinansin ung sinabi ko... Baka di nya narinig? Carlo: Kasi ang ganda mo talaga pag napipikon ka eh.. Compliment ba un o pasimpleng pang‐asar? Ako: Sandali lang ha...Kukuha ako ng piso, bumili ka ng kausap mo... Carlo: Galit ka pa rin ba? Teka, iisipin ko lang... Ay, naisip ko na! Ako: Hinde ako galet‐‐‐ Carlo: Asar lang? Ako: Yah... Carlo: Kasi mahal mo ko? Ayyyy...narinig nga nya... Gaga..pano ba naman di nya maririnig un eh pinagsigawan mo? Kahit kapitbahay narinig un noh... Ako: Asa... Carlo: Sinabi mo na kanina eh... Ako: Lasing pa ko noh... Carlo: Hala, di naman buong factory ng SMB ininom mo...Aminin mo na kasi... Hmp! Yabang! Ako: Yabang mo... Umuwi ka na nga... Bakit ba gising ka na? 2 ang usual mong gising di ba?! Carlo: Napanaginipan kita eh... Namiz ko tuloy Cookiez ko... Ako: Neknek mo...Gutom lang yan... Carlo: Naka naman! Nahiya ka pa! (tumawa) Ako: Sige, tumawa ka dyan... Konti na lang, babawiin ko na ung sinabi ko... Pinigilan nya ung tawa nya ‐‐ ubod naman ng laki ang ngiti... Loko talaga.. Carlo: Sige, uuwi na ko... Liligo‐‐‐




Ako: Di ka pa naliligo?!?! Lakas naman ng loob mong pumunta dito...! Carlo: Hoy, mabango naman ako noh... (inistretch ung shirt nya papunta sakin) Amoy mo pa oh... Ako: (step back) Wag na noh! Umuwi ka na nga! Natawa si Carlo habang inaayos tshirt nya... Carlo: Oo nga...Basta, mamayang hapon, susunduin kita dito... Mga 4.. okay? Ako: At bahket? Carlo: Kasi gusto ko.. Ako: Ano ka? Boss? Carlo: Pwede rin... Ako: Eh kung ayokong umalis? Carlo: Eh di di rin ako aalis... Mokong na toh... Ako: Ano ka, hilo? Di ka pa nga naliligo... Umuwi ka na. Carlo: 4:00 Sheesh... Ako: Oo na.. Pine... Makalayas nga... Carlo: At wag kang pupunta kung saan.. Ano ba toh?! May ESP?!? Ako: Oo na... Umuwi ka na... Umalis na si Carlo ‐‐ pasipol‐sipol pa ung loko... Malamang wala na rin sa labas si Lorna...natakot nung nagsigawan kami ni Carlo...hehe... Avah...nawala na pala pikon ko...


Ayreezh 39


8: 4PM, dumating si Carlo para sunduin ako... Ang gwapoh ng mokong!!! hihi...tagal na pala sya gwapo, ngayon ko lang uhlet napansin... Naligo na kasi... Sumakay kami ng tricycle ni Kuya Something (kalimutan ko na name nya eh ‐‐ kuya lang kasi tawag ko sa kanya... )... Ka‐close na tricycle driver ng tropa ni Carlo ‐‐ kaya minsan nakakalibreng sakay sila... Pero tinuruan ko si Carlo na magbayad, kaya mabait na poh sya ngayon..hehe.. Kuya: Oy, Irish, kamusta ka na? Tagal na kitang di nakikita ah... Namiz tuloy kita... Oo nga pala, biruan nga pala namin un...hehe... Pa‐sweetums kasi tohng tandang toh eh... Carlo: Oy, Kuya, mag‐drive ka na lang dyan... Ako: (bulong kay Carlo) Sang lupalop ba ng world mo ko dadalhin? Carlo: Wag kang mag‐alala... Nasa Pilipinas pa rin un... Ako: Tatawa na ba ako? Carlo: (hinaltak ng konti ung buhok ko) Sungit... Sandali lang ung travel namin... La pa ngang 30 minutes eh... Sa the Fort pala kami pupunta... Syempre, ang hatid ni Kuya, hanggang dun lang sa may intersection ‐‐ kasi gusto nang maglakad ni Carlo.. Pagbaba namin, at pag‐alis ni Kuya... Ako: Bakit di pa tayo nagpahatid hanggang sa Jobee? Carlo: Hala, mag‐exercise ka naman... Ako: Di ko kailangang mag‐exercise dahil nakakapagod na pag kinakausap kita... Carlo: Basta, halika na nga... Kaya nga ganitong oras tayo umalis para di na masyadong mainit pag naglakad tayo... Avah, planado na pala toh... Half‐way sa paglalakad namin, biglang tumigil si Carlo sa harap nung isang poste.. Ako: Oh? Ano? Pagod ka na? Carlo: Di ah... (lumapit dun sa poste) Tanda mo tohng posteng toh? Ako: Huh? Ay...teka... May embarrassing moment ako dito ah! Carlo: (napangiti) Di ba nung three months palang tayo nun... Nag‐away tayo, tapos niyaya ka ni Haine (classmate ko na frend din ni Carlo) na pumunta sa Jollibee para magkita‐kita tayo ‐‐‐ Ako: I can't believe na naaalala mo pa un?! Carlo: Aba, syempre, dun ko unang nakita na kahit anong tindi ng pag‐away mo sa'kin, mahal mo pa rin ako...




Ako: Corny mo, lam mo un? Halika na nga... Naaalala nya pa pala talaga un..hehe...medyo nakakahiya un eh... **Kasi un nga, nag‐away kami (sobra ‐‐ muntik na kaming magbreak! )... Tapos tinawagan kaming dalawa ni Haine para pag‐usapin ‐‐ na di naman tumalab, kasi galit pa rin kami sa isa't isa nung umalis kami. Nung malapit na kami sa poste, biglang naputol ung strap nung sandals ko. Napasubsob tuloy ako kay Carlo na naglalakad sa harap ko! Tinayo nya ko, tapos sumabit sa T‐shirt nya ung silver necklace na niregalo nya sa'kin nung 1st monthsary namin... Nung nakita nya un (galit pa rin sya nung panahon na un), kinukuha nya sa'kin ‐‐ chuva chu chu raw... Eh ayokong ibigay, kaya tumakbo ako ‐‐ nakalimutan ko sira nga pala ung sandals ko... kaya di pa ko nakakalayo, eh ahyun nanaman... nakahuli ako ng isang net ng isda... ** Nakarating na kami ng Jollibee... Kala ko papasok kami, avah, napasarap pa yata ng paglalakad si Carlo at lumagpas sa pinto ng Jollibee! Ako: San ba tayo pupunta? (kinawayan ko ung guard na familiar na rin sa'min kasi suki kami eh) Carlo: Sumunod ka na lang... Ako: Sunod ako ng sunod, mamaya kikidnapin mo na pala ako... Carlo: Hala, sino naman magbabayad ng ransom mo? Lokong toh.. After a while ng paglalakad ‐‐ at pang‐aasar, tumigil na rin kami (sa wakas! )... Carlo: Yan, nandito na tayo... Tiningnan ko ung iron tree sa harap namin... Refuge din namin tohng dalawa dati... Made up of four iron trees na nag‐iintertwine ung leaves para maging dome... tapos grassy...presko, at malayo sa sibilisasyon... di ko alam kung bakit toh kinonstruct, pewo ok lang...hehe...tambayan ko na rin toh eh... < Teka... Ako: (tingin kay Carlo) Anong ginagawa natin dito? Pumunta kami dun sa loob nung “Wishing Tree” (tawag namin sa iron treen na un ‐‐ mahabang storya!).. Ilang linggo na rin akong di nakabalik dito... I forgot na tuloy na may tahimik pa palang mundo sa Makati (or Taguig ‐‐ gitna kasi eh! ). Ako: Anong ginagawa natin dito? La namang tayong pagkain para magpicnic...


Ayreezh 41


Carlo: Ssshhh... wag kang maingay. Hala... Ipa‐shut up ba raw ako?! Eh di ako naman tohng si uto‐uto, nanahimik nga...Ano bang pinapakinggan namin? Eh ang tahitahimik ‐‐ o nabibingi na ba ko? Ako: Ano bang pinapakinggan natin? Carlo: Pikit mo eyes mo. Hala!!! Kikidnapin na nga yata ako!!! Yeah, right, Irish.. Ohkay, uto‐uto uhlet, pikit naman ako... Naramdaman ko ung kamay nya, kinuha hand ko. Tapos, na‐feel ko na lang ung tibok ng heart nya... Ako: Anong ginagawa mo? Matagal ko nang alam kung pano feeling ng tibok ng puso noh... Carlo: Makinig kang mabuti... Kasi iba yang pusong nararamdaman mo... Ano ka? Alien? Carlo: Sinasabi ng puso na yan na ikaw lang ang dahilan kung bakit sya tumitibok... At kahit anong sabihin mo, kahit anong gawin mo, di na mapapaltan yang dahilan na yan... Aaawwww...sinabi nya un? Ang sweet naman ng heart mo.... ...kahit alien sya... Binuksan ko mata ko ‐‐ oohhh lala ‐‐ ang lapit na pala sa'kin ni Carlo! Ang bango‐bango nya na rin... It's either naligo na talaga sya, o naligo lang ng pabango.. Ako: Uh‐‐ Ay teka, speechless pala ako... Carlo: Ngayon, gusto ko lang malaman kung kailan mo ba ibabalik ang dahilan ng puso ko para tumibok...




Sandali... Mag‐aanalyze lang ako ng sinabi nya... Yan, ohkay na... ....Di ko pa rin alam ang sasabihin ko. Carlo: Binigyan na kita ng space... Sinabi ko sa sarili ko na babalik ka rin sa'kin bukas...tapos sa susunod na bukas... Hanggang sa pakiramdam ko naubusan na ko ng bukas... Pakiramdam ko, bawat araw na gigising ako, mawawala ka na sa'kin... Ayoko nang maghintay ng bukas para mahalin mo uhlet ako... Ang haba nun ah! Ako: Anong gusto mong sabihin? Carlo: Mahal kita, Irish... Bigyan mo pa ko ng isang chance... Tanggapin mo na ko pabalik... Suz! Un lang pala sasabihin, daming pa sinabi! Kailan nya kaya balak bitawan kamay ko? Medyo nangangalay na eh... Carlo: Anoh? La ka man lang ba sasagot pagkatapos ng speech ko? Ako: Eh ano ba gusto mong sabihin ko? Aminan na ba itoh?! Ako: Sinabi ko na sa'yong mahal din kita di ba? Carlo: Ano ibig sabihin nun? (excited) Tayo na uhlet? Ay, ang slow... Ako: Ayaw mo? Carlo: Hinde! Este, oo Ano ba!? Gusto ko! Bigla syang nangyakap ‐‐ masaya nga ang loko ‐‐ obvious... Wala namang tao sa paligid...Kami lang at ang Wishing Tree ‐‐ na pinag‐wishan ko dati na sana kung di man habangbuhay, maging matagal sana kami ni Carlo...Tingnan mo nga naman... Nagtutupad ng hiling ung Wishing Tree... Mukhang dumating na ung “bukas” para uhlet sa'ming dalawa.

_______________________________________ The End.

Documents

Bukas Na Lang Kita Mamahalin (1).pdf