BIULETYN INFORMACYJNY KOŚCIÓŁ EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN – ZBÓR W BYDGOSZCZY

ul. Czerwonego Krzyża 46, 85-338 Bydgoszcz

sekretariat: tel. 52-340-74-54, e-mail: kechbydgoszcz@op.pl, Internet: www.kech.bydgoszcz.pl, facebook.com/kech.bydgoszcz

Nr konta bankowego: 21 1140 2004 0000 3902 7678 3321 WRZESIEŃ 2019 (NR 141)

Dzień Pański w Nowym Testamencie p.o. pastora Piotr Borkowski PARUZJA

(gr. „obecność, przyjście, pojawienie się”) Oficjalna wizytacja dokonywana przez naczelnika lub przywódcę. W najdawniejszych dokumentach chrześcijań-skich (1 Tes 4,15; 1 Kor 15,23) przez wyraz „paruzja” rozumiano powrót Chrystusa w chwale pod koniec dziejów, żeby sądzić świat (Mt 24,29-31; 25,31-46). Będzie to „dzień Pana” (1 Kor 1,8), kiedy to Chrystus „drugi raz się ukaże” (Hbr 9,28); na to Jego pojawienie się chrześcijanie oczekują cierpliwie (Jk 5,7-8; 2 P 1,16; 3,4.12; 1 J 2,28). Synoptycy łączą oczekiwanie na koniec świata z zachętą do czuwania (Mt 24,36-25,13; Mk 13,1-37; Łk 21,5-36). W Ewangelii św. Jana jest mowa o zmartwychwstaniu, które nastąpi „w dniu ostatecznym” (J 6,39-40.44.54; 11,24). W rozmaitych wyznaniach wiary spo-tykamy sformułowania, że Chrystus przyjdzie w chwale sądzić żywych i umar-łych. Chrześcijaństwo wschodnie bardziej niż zachodnie kładzie nacisk na zbiorowy charakter tego przyszłego dopełnienia, kiedy Bóg będzie „wszystkim we wszyst-kich” (1 Kor 15,28). Niektórzy teologowie współcześni wolą nie mówić o „drugim” przyjściu Chrystusa, ponie-waż paruzja jest tylko ostatecznym następstwem pierw-szego Jego przyjścia przez wcielenie. 1. Kiedy Chrystus ukaże się w chwale? Mt 24,23-31; Łk 21,34-36

Nikt nie wie, kiedy Jezus Chrystus przyjdzie dokonać sądu ostatecznego i wskrzesić ciała ludzkie z martwych. Zbawiciel uczy: „Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn tylko Ojciec" (Mk 13,32). Oczywiście, Chrystus jako Syn Boży znał czas swojego ponownego przyjścia w

2

chwale, lecz nie znał go jako człowiek posłany dla naszego zbawienia i dla objawienia nam Bożej prawdy.

Chrystus może powrócić w każdej chwili; do nas nie należy „znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą” (Dz 1,7) (Por. Mk 13,32.). Przyjście eschatologiczne może wypełnić się w każdej chwili (Por. Mt 24,44; 1 Tes 5,2), nawet jeśli to przyjście i ostateczna próba, która je poprzedzi, są jeszcze „za-trzymane” (Por. 2 Tes 2,3-12.)

Chrystus nie podał wprawdzie dokładnej daty i godziny swojego powrotu w chwale, jednak wskazał na znaki, które powinny być rozważane. Powiedział: „A od figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach.” (Mt 24,32-33)

Zauważanie tych znaków nie powinno jednak skłaniać do spekulacji doty-czących konkretnej daty przyjścia Chrystusa w chwale, lecz do czujności, do nawracania się, do życia w stanie łaski, do kierowania się miłością i do unika-nia grzechu. 2. Jakie zdarzenia będą – według św. Pawła – poprzedzać przyjście Chrystusa w chwale? 2 Tes 2,1-12 — Bunt i odstępstwo od wiary i miłości

Przed przyjściem Chrystusa w chwale nastąpi jakaś forma odstępstwa od prawdy i dobra – od Boga i Jego przykazań (Por. Łk 18,8; Mt 24,12). To od-stępstwo będzie tak wielkie, że Jezus Chrystus stawia nawet pytanie: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18,8). Zanikowi wiary towarzyszyć będzie też osłabienie miłości: „a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu.” (Mt 24,12) — Ujawnienie się Antychrysta

Św. Paweł pisze: „Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo dzień ten nie nadejdzie dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się czło-wiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Bo-ga dowodząc, że sam jest Bogiem... ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i w niwecz obróci samym objawieniem swego przyjścia. Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, działanie z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby do-stąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość” (2 Tes 2,3-12).

Tym „Buntownikiem” i „Niegodziwcem” – nazywanym przez św. Jana anty-chrystem (por. 1 J 2,18; 1 J 2,22; 1 J 4,3; 2 J 7) – może być zarówno jakiś pojedynczy człowiek, jak i cała ludzkość buntująca się przeciwko Bogu, wyno-sząca się w swojej pysze ponad Bożą prawdę i Boże prawo, czyli ludzkość sie-bie samą czyniąca „bogiem”. „Największym oszustwem religijnym jest oszu-stwo Antychrysta, czyli oszustwo pseudomesjanizmu, w którym człowiek uwielbia samego siebie zamiast Boga i Jego Mesjasza, który przyszedł w ciele” (Por. 2 Tes 2, 4-12; 1 Tes 5,2-3; 2 J 7; 1 J 2,18.22). 3. W jakim celu Chrystus przyjdzie w chwale? Mt 13,24-30.36-43;1 Tes 4,13-18; 1 Kor 15,22-28

3

Chrystus przyjdzie, aby zatryumfować nad szerzącym się złem, aby położyć mu ostateczny kres. Dokona się to dzięki sądowi ostatecznemu. Przyjście Chrystusa w chwale będzie dniem powszechnego zmartwychwstania. Przyjdzie po swój Kościół. 4. Dlaczego powinniśmy ustawicznie czuwać i na czym to czuwanie polega? Mk 13,32-37

Decydujące znaczenie dla naszej wieczności ma chwila śmierci. Ponieważ nie jest ona nam znana, podobnie jak nie wiemy, kiedy przyjdzie Chrystus w chwale, dlatego powinniśmy —według zachęty Zbawiciela — ustawicznie czu-wać. Czuwanie to polega na życiu zgodnym z Bożymi przykazaniami, na żało-waniu za grzechy, wynagradzaniu za nie Bogu i ludziom, na modlitwie itp. W każdej chwili naszego życia w naszej duszy musi być łaska uświęcająca, jak oliwa w lampach mądrych panien, które czekały na przybycie oblubieńca (por. Mt 25,1-13) 5. Fragmenty w Nowym Testamencie odnośnie Dnia Pańskiego. „Słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały.” (Dz 2,20 BT) „On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa” (1 Kor 1,8 BT) „Tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański]; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest.” (1Kor 3,13 BT) „Wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa.” (1Kor 5,5 BT) „Jak już po części zostaliśmy przez was zrozumiani: mianowicie że w dzień Pana naszego Jezusa ja będę waszą chlubą, tak jak i wy moją.” (2 Kor 1,14 BT) „Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy.” (1 Tes 5,2 BT) „Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione.” (2 P 3,10 BT) „I od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem – kapłanami Bogu i Ojcu swoje-mu, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen. Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen. Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący. Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wy-spie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby mówiącej: ‘Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom...’ (Obj 1,10 BT).

Dzień Pański zdefiniowany w ST to jest okres od wylania gniewu Bożego na ziemię, który nadejdzie (Obj 6,16-17) do stworzenia nowych niebios i nowej ziemi. Czasem jest również określany jako „ów dzień” w kontekście czasów ostatecznych.

W NT mamy odwołania do tego czasu, a także mamy Dzień Pana Jezusa, który jest tożsamy z Dniem Pańskim zdefiniowanym przez proroków, a z dru-giej strony oznacza także dzień przyjścia Pana po Kościół.

4

Jan w ramach objawienia otrzymał wizję Dnia Pańskiego czyli został prze-niesiony w Dzień Pański. „Słońce przemieni się w ciemność, A księżyc w krew, Zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały” (Dz. 2,20] „I widziałem, gdy zdjął szóstą pieczęć, że powstało trzęsienie ziemi i słońce pociemniało jak czarny wór, a cały księżyc poczerwieniał jak krew. I gwiazdy niebieskie spadły na ziemię, podobnie jak drzewo figowe zrzuca figi swoje, gdy wiatr gwałtowny nim potrząśnie; i niebo znikło, jak niknie zwój, który się zwi-ja, a wszystkie góry i wyspy ruszone zostały z miejsc swoich. I wszyscy królo-wie ziemi i możnowładcy, i wodzowie, i bogacze, i mocarze, i wszyscy niewol-nicy, i wolni ukryli się w jaskiniach i w skałach górskich, i mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie, i przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?” (Obj. 6:12-17)

Informacje o spotkaniach

Niedzielne nabożeństwa (godz. 10:00) 1.09.2019 r. – kazanie: br. p.o. pastora Piotr Borkowski; 8.09.2019 r. – kazanie: br. Daniel Perlikowski; 15.09.2019 r. – kazanie: br. pastor pomocniczy Sebastian Kalinowski; 22.09.2019 r. – kazanie: br. z Ukrainy; 29.09.2019 r. – kazanie: br. Roman Woźniak.

Po każdym niedzielnym nabożeństwie zapraszamy wszystkich obecnych do sali kominkowej lub mniejszej sali na parterze na nieformalne rozmowy i dyskusje przy kawie i herbacie.

Prosimy o wyłączenie telefonów komórkowych podczas nabożeństwa!!!

Czwartkowe studium biblijne (godz. 18:00) Od września wznawiamy studium biblijne, podczas którego będziemy analizować ostatnią księgę Biblii.

Pozostałe spotkania cykliczne młodzież i studenci – spotkania dla młodzieży i studentów według bieżą-

cych ustaleń w podziemiach budynku zboru; w programie każdego spotka-nia, wspólne śpiewanie, wykłady ze słowa Bożego, zabawy integracyjne, czas rozmów i nawiązywania relacji; kontakt: Leszek Kowalik, kom. 722-792-397 oraz Monika Wojciechowska, kom. 723-346-624;

szkółka niedzielna – w każdą niedzielę, po pierwszej części nabożeństwa, wypełnionej uwielbieniem poprzez śpiew (około godz. 10:30) dzieci ze szkoły podstawowej przechodzą do sali naprzeciwko kaplicy, skąd jedna grupa (klasy I-IV) przechodzi do budynku obok, a druga (klasy V-VII) zostaje.

5

W sprawie pytań i informacji odnośnie szkółek prosimy kontaktować się z Leszkiem Kowalikiem, kom. 722-792-397 i Katarzyną Bronsart, kom. 691-164-608;

„Dziupla malucha” – w czasie nabożeństwa rodzice z dziećmi w wieku od 0 do 6 lat mogą przejść do pomieszczenia na I piętrze, gdzie można wysłuchać przebiegu nabożeństwa przez głośnik; dzieci w wieku 5-6 lat mają krótką lekcję biblijną (trwa 15 min.) w pokoju pastorskim, potem są odprowadzane do „Dziupli malucha” na I piętrze; prosimy przyprowadzić dzieci po uwielbieniu w kaplicy (ok. godz. 10:30).

Spotkania braterskie 30.08.2019 r. o godz. 18:00 oraz 13.09.2019 r. o godz. 18:00.

Grupy domowe (dla wszystkich) I grupa - Fordon - liderzy: Sebastian Kalinowski i Daniel Szarafiniak, II grupa - Szwederowo - liderzy: Marek Hypszer i Krzysztof Roszak, III grupa - Czyżkówko - liderzy: Leszek Kowalik i Andrzej Wiśniewski, IV grupa - os. Leśne - lider: Andrzej Lipiński Spotkania grup odbywają się co dwa tygodnie. Rozważania rozpoczęły się od Listu do Galacjan na podstawie komentarza Johna R.W. Stotta według metody Västerasa (opis na naszej stronie internetowej). Osoby chętne prosimy o kontakt z liderami grup. W spotkaniach danej grupy mogą uczestniczyć osoby zamieszkujące również inne dzielnice.

Wydarzenia i inne ogłoszenia Dyżur pastorski Dyżur będzie miał miejsce 12 i 26.09.2019 r. w godz. 16:00-18:00.

Święto Dziękczynienia Tę radosną uroczystość planujemy na 6.10.2019 r. Modlimy się o… ♦ pełniącego obowiązki pastora i jego rodzinę, ♦ pastora pomocniczego i jego rodzinę ♦ Radę Zboru, ♦ dzieci i młodzież, ♦ grupy uwielbiające i wszelkie inne służby, ♦ osoby młodsze, w średnim wieku i seniorów, ♦ osoby szczególnie potrze-bujące modlitwy: s. Jadwigę Jabłońską, b. Stefana Jabłońskiego, s. Donatę Klimas, b. Adama Ludiana, s. Genowefę Muranty, s. Krystynę Nuncek.

KOŚCIÓŁ EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN RADA ZBORU W BYDGOSZCZY p.o. pastora Piotr Borkowski (kom. 517-780-327) ♦ pastor pomocniczy Sebastian

Kalinowski ♦ skarbnik Piotr Wojciechowski ♦ sekretarz Daniel Perlikowski ♦ przewodniczący Andrzej Lipiński ♦ członek Leszek Kowalik

REDAKCJA BIULETYNU INFORMACYJNEGO Tekst: Piotr Borkowski ♦ Druk: Monika Wojciechowska Projekt, skład (DTP), korekta: Daniel M. Jabłoński

6

Dlaczego Bóg milczy? (cz. 4) Wilhelm Busch Ludzie mogą bardzo daleko odejść od Boga. Obrazowo mówiąc – mogą zni-

żyć się do świń. W czasie, gdy byłem bardzo bezbożny, jako porucznik podczas pierwszej wojny światowej zawsze zdawałem sobie z tego sprawę i myślałem, że właściwie muszę się nawrócić. I nigdy jeszcze nie spotkałem człowieka, który by nie wiedział w gruncie rzeczy, że musi się nawrócić. Bezkrytyczna wobec siebie samej kobieta mówi mi: „Jestem w porządku!”. Ale po dłuższej rozmowie ze mną dochodzi do przekonania, że właściwie musi się nawrócić, bo w jej życiu jest wiele grzechów i w gruncie rzeczy serce jej jest skamieniałe.

Każdy z nas wie, że musi się nawrócić. Więc dlaczego tego nie robicie? Na-wróćcie się, a wtedy usłyszycie głos Ojca.

A teraz muszę coś jeszcze dodać do tych rozważań na temat: „Dlaczego Bóg milczy?”.

4. MUSIMY USŁYSZEĆ OSTATNIE SŁOWO BOŻE! Czy możecie jeszcze uważać na to, co mówię? Może nudzicie się? Jeżeli tak,

to jest to wina moja, a nie Ewangelii. Pastorzy potrafią zanudzić ludzi Ewange-lią, o tak, dobrze to umieją! Ale jest na to rada – czytajcie Ewangelię sami, bez nas! Ewangelia jest Księgą zapierającą dech w piersi, wierzcie mi!

Powiem wam teraz coś najważniejszego: jeżeli macie uczucie, że Bóg mil-czy, to posłuchajcie Jego ostatniego Słowa. Zacytuję wam teraz jedno zdanie z Biblii, które jest tak długie, że właściwie powinienem powtórzyć je dwa razy. Znajdziecie je w pierwszym rozdziale Listu do Hebrajczyków: „Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna...”. Dawniej przema-wiał przez proroków, na przykład przez Mojżesza czy Jeremiasza, a teraz przemówił do nas przez swojego Syna. A wiecie, kto jest Synem Boga? Jezus!

Jezus! I znowu wróciłem do mojego tematu. Serce bije mi szybciej, gdy za-czynam mówić o Jezusie. Ten Jezus jest – tak powiedziano o Nim kiedyś – Słowem Bożym, które stało się Człowiekiem. „A Słowo ciałem się stało i za-mieszkało wśród nas...” Zrozumcie – gdy my mówimy jakieś słowo, to ono ulatuje, jak tchnienie. A Bóg kazał swemu Słowu stać się ciałem – w Jezusie. Jezus jest tym ostatnim Słowem Bożym.

Czy znacie takie powiedzenie – „to moje ostatnie słowo”? Przypuśćmy, że chcę wam sprzedać krowę. Nie bójcie się, tak naprawdę wcale nie chcę, bo nie mam pojęcia o handlu krowami. Ale przypuśćmy, że chcę wam sprzedać kro-wę. Ile kosztuje krowa? Nie mam pojęcia. Ale powiedzmy, że tysiąc marek. Wy mówicie – daję 300 marek, nie więcej! Odpowiadam na to, że, właściwie, to powinienem wziąć za nią tysiąc dwieście. Wtedy Wy proponujecie mi czterysta. Ja na to – tysiąc sto! I tak targujemy się, aż wreszcie oświadczam: „Osiemset marek! To moje ostatnie słowo!”. Jeżeli nie jestem błaznem, to trzymam się tego i nie mam nic więcej do powiedzenia. Jezus jest ostatnim Słowem Boga. I jeżeli Go nie przyjmiecie, to Bóg nie ma wam nic więcej do powiedzenia. Rozumiecie? Gdy ludzie skarżą się, że Bóg nie mówi do nich i pytają, dlaczego On milczy, mam tylko jedną odpowiedź: „Bóg nie ma wam nic więcej do po-wiedzenia, jeżeli nie chcecie przyjąć Jego ostatniego słowa!”. Musicie przyjąć Jezusa! Nic innego wam nie pozostaje!

» ciąg dalszy nastąpi « ♦♦♦

Źródło: Wilhelm Busch „Jezus naszym przeznaczeniem” © Wydawnictwo Ewangeliczne, Poznań 1990, © Fundacja Szkoła Biblijna „Hosanna”, Rokitno Szlacheckie 2012

7

Miła ofiara (cz. 2) John Bunyan Większe, niż zewnętrzne działanie Zwróć uwagę na porównanie, jakie robi Dawid: „Albowiem ofiar nie żądasz, a całopalenia, choćbym ci je dał, nie zechcesz przyjąć” (Ps 51,18). „Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony…” Bóg odrzuca wszystkie ofiary „wszystko, co pocho-dzi tylko z Zakonu, albo jest robione dla wyglądu zewnętrznego” ale przyjmuje skruszone serce. Takie serce jest stawiane ponad wszystkimi ofiarami. Te ofiary były obrzędami i nakazami, które on polecił; jednakże skruszone serce jest ponad nimi wszystkimi. Bóg nie przyjmie jednego; On nie odrzuci tego drugiego. Ach bracia, skruszone i złamane serce jest czymś wspaniałym! Ta miła ofiara ma większą wartość przed Bogiem, niż niebo czy ziemia i jest sta-wiana ponad wszystkimi zewnętrznymi uczynkami. „Tak mówi Pan: ‘Niebo jest moim tronem, a ziemia podnóżkiem moich nóg; jakiż to dom chcecie mi zbu-dować i jakież to jest miejsce, gdzie mógłbym spocząć? Przecież to wszystko moja ręka uczyniła tak, że to wszystko powstało’ mówi Pan. Lecz ja patrzę na tego, który jest pokorny i przygnębiony na duchu i który z drżeniem odnosi się do mojego Słowa” (Iz 66,1-2). Bóg to wszystko stworzył, ale nie mówi, że to będzie jego największą radością i rozkoszą. Nie. Niech przyjdzie do niego grzesznik ze skruszonym sercem „on rzeczywiście przepatruje całą ziemię, aby znaleźć taką osobę”, a kiedy ją znajdzie, mówi: „To jest ta osoba, która ma wielką wartość.” Niebo i ziemia przeminą, ale ten złamany człowiek, który znalazł się w Chrystusie trwa nadal. W Chrystusie będziemy żyć na wieki. (Hbr 1,10-12; 1 J 2,17). Bóg raduje się z takiego człowieka. „Oczarowałaś mnie, moja siostro, oblubienico” mówi Chrystus do tych, którzy są uniżonego serca. „Oczarowałaś mnie jednym spojrzeniem swoich oczu, jednym łańcusz-kiem ze swojej szyi” (PnP 4,9). Chrystus patrzy na taką osobę i jest zachwy-cony. Patrzy i jest oczarowany. „Włosy twojej głowy jak purpura. Król jest zaplątany w twoich lokach” (PnP 7,6). Król jest pochłonięty swoim umiłowa-nym, skruszonym duchem swojego ludu. Towarzysz Boga Bóg nie tylko woli takich ludzi, którzy mają skruszone serce bardziej niż niebo i ziemię, ale również ich kocha i pragnie ich mieć, jako swoich bliskich towarzy-szy. On pragnie żyć z tymi, którzy mają skruszone serce i złamanego ducha. „Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a któ-rego imię jest Święty. ‘Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem'” (Iz 57,15). Spójrz na chwałę i majestat wiecznego Boga. To wystarczy, aby człowiek złamanego serca wszedł i skrył się w jaskini, przed takim majestatem. Ale zauważ również gotowość wiecznego Boga, aby przyjść i zamieszkać z takim człowiekiem, który ma skruszonego ducha. Bóg wybiera takiego człowieka, aby mieć z nim społecz-ność. Ze wszystkich ludzi tego świata nikt nie rozumie, co to jest społeczność z Nim, albo co oznacza jego nauka; rozumieją to jedynie ci, którzy mają skru-szone i złamane serce. „Bliski jest Pan tym, których serce jest złamane” (Ps 34,19). Nie tylko Bóg pragnie przebywać z człowiekiem, który ma skruszo-ne serce, ale ten człowiek również pragnie przebywać w Bożej obecności. Człowiek skruszony i złamany lubi słuchać Bożego głosu; lubi rozmawiać z nim. „Daj, bym poznał radość i wesele, niech się rozradują kości, które skru-szyłeś!” (Ps 51,10). Oto jest chwała tej prawdy: Wysoki i święty Bóg, który istniał od wieczności w chwałach nieba, obiera sobie, aby żyć i być towarzy-szem tego, który ma skruszone serce i zgnębionego ducha. Jest to wielka za-chęta i pociecha dla tych, którzy mają takie serce.

» ciąg dalszy nastąpi « Źródło: bunyan.pl

8

Kronika zdj. Magdalena Perlikowska 80 urodziny s. Genowefy Muranty (nabożeństwo 4.08.2019 r.)

Usługa br. Jana Murantego z rodziną (nabożeństwo 11.08.2019 r.)