ASYSTPORT - Keçilervetport.org/files/90186462.pdf · 2013. 12. 2. · Capra walie (sudan dağ keçisi) kuzey Etiyopya daki dağlar- doğu Afrika. Bengi Çınar Kul, 2007 14 En yaygın

Bengi Çınar Kul, 2007 1

Keçiler; diğer türlere oranla uç seviyelerdeki sıcaklık ve nem şartlarına minimum gıda miktarında bile hayatta kalabilir, döl verebilirler. Dağlık arazilerde yaşayabilir çok düşük otlak kalitesinden bile faydalanabilirler. Ayrıca canlı ağırlıklarının düşük olması, et, süt, kıl ve derilerinden yararlanılabilmesi gibi özelliklerle insanlık tarihi boyunca özellikle de dişileri göçler sırasında insanların yanlarına almada tercih etmelerine sebep olmuştur.


Keçi ile ilgili olarak yapılan taksonomik çalışmalar

1. Arkeoloji çalışmaları 2. Morfoloji, fenotip, boynuz yapısı 3. RAPD-DNA randomly amplified polymorphic DNA 4. mtDNA 5. allozymler 6. Mikrosatellitler 7. Y-kromozomu çalışmalarını

kapsamaktadır.


Arkeoloji çalışmaları: keçi; 50000 yıl öncesinde avlanılmaya başlanıyor ama evciltilmesi ~10000–11000 yıl öncesine dayanıyor. keçinin evciltilmesi ve orijini ile ilişkili çalışmalar için üç bölge: 1. İran’da Zagros dağları 2. Pakistan da Balochistan bölgesi, 3. Urfa yakınlarındaki Nevali çori (Meadow 1993, Zeder & Hesse 2000).


Ayrıca… arkeolojik kayıtlar sonucu Türkiye’nin önemi: Evcil keçinin atası olarak gösterilen bezoar keçisinin endemik bulunduğu bölgeler güneybatı ve merkez Asya’nın batısı… İşte bu yüzden Türkiye deki yerli keçi ırklarının kapsamlı bir şekilde çalışılmasının bu konudaki literatüre katkısı olacağını düşünmekteyiz.


Morfoloji, fenotip, boynuz yapısı: taksonomik sınıflandırma erkek keçilerin boynuz şekilleri ve her iki boynuzun birleşim yerleri incelenerek yapılır. Boynuz morfolojisine göre 5 tipe ayrılabilir. ibex kılıç, pala benzeri boynuz görünümü vardır. Boynuz kesiti ovaldir. c.ibex, c. Nubiana, c. Sibirica ve yanı sıra C. Caucasica bu sınıfa dahil edilir.


eastern tur (cylindricornis) boynuzlar bir spiralin ¾ kıvrımlı hali gibidir ve boynuz kesiti üçgene benzer.

c.cylindiricornis bu sınıfa dahil edilebilir.

markhor (falconeri) yanlardan basık spiralleşmiş

boynuz vardır.

spanish ibex, lir şekilli boynuzlar birleşim yerinde boşluk olmaksızın kafaya bağlıdırlar. Boynuz kesiti üçgendir.

c. pyrenaica bu sınıfa dahil edilebilir.


bezoar (aegagrus) pala, kılıç benzeri boynuz vardır ancak yanlardan basıktır ve iki boynuz birleşim yerinde gözyaşı şekli dikkat çeker.

Ayrıca fasiyal özellikleri ve don rengi de taksonomide kullanılan diğer parametrelerdir.


Allozymler aynı proteinin çok sayıdaki farklı elektroforetik mobiliteye sahip formları aynı lokus üzerindeki alternatif bir allel Sıklıkla nişasta jel elektroforezi veya sds- page yapılır. Albumin, hemoglobin, kazein, transferrin gibi proteinlerle ilgili çalışmalar yapılmışsa da varyasyon az olduğu için genetik çeşitlilik çalışmalarında artık tercih edilmiyorlar.


mtDNA: Haploit maternal kalıtım rekombinasyona uğramıyor genomik DNA’ya kıyasla hızlı değişebilir ama aynı zamanda da korunmuş bölgelere sahip filogenetik analizlerde sıklıkla tercih edilir. türler içindeki filogenetik yapıyı ve genetik çeşitliliğin düzeyini belirlemek için çok güçlü bir materyaldir. Atasal maternal orijinin ne olduğu ve ilk olarak nerede evciltildiği gibi soruları cevaplamada yardımcıdır.


Karşılaştırması yapılan bölgeler sitokrom b, D-loop ve HVRI(hypervariable region segment-HVRI) bölgeleridir. Ancak… maternal kalıtım gösterdiği için erkeğe bağlı gen akışını gösterememektedir. Bu nedenle evciltme sürecini yalnızca dişiler üzerinden açıklayabilmektedir!


y-kromozomu

mtDNA ⇏ paternal hat???

üzerinde taşıdığı lokuslar mtDNAya göre daha düşük varyasyonlara sahiptirler.

Keçilerde yapılan çalışmalarda Y kromozomu üzerinde amelogenin (AMELY) ve zinc finger protein (ZFY) genlerindeki polimorfizme bakılmıştır.


Mikrosatellitler

çiftlik hayvanlarının genomlarında bulunan mikrosatellit lokuslarının çoğu tanımlanmıştır. Ve bu tekrarlayan nükleotidlerin allelleri arasında birçok varyasyon ortaya konulmuştur. Oldukça polimorfiktirler ve kodominant kalıtım gösterirler.

ISAG ve ECONOGENE ⇔ mikrosatellit panelleri

Sığır, koyun ve keçi kromozomlarındaki yüksek seviyedeki

benzerlikler nedeniyle sığır ve koyun mikrosatellitleri keçilerdeki polimorfizmi saptamada sıklıkla tercih edilirler..


KEÇİNİN EVCİLTİLMESİ ve ORİJİNİ Capra cinsi içerisinde bulunan türler ve doğal yaşam alanları şunlardır: Capra aegagrus – (Yaban keçisi) Capra aegagrus aegagrus – (Anadolu yaban keçisi) Capra aegagrus turkmenica –( Türkmen yaban keçisi) Capra aegagrus blythi – (Sind yaban keçisi) Capra aegagrus cretica – (Krete yaban keçisi) Capra caucasica (Kafkas keçisi) güneybatı Rusya ve Kafkaslar Capra cylindricornis – (Dağıstan yaban keçisi) Capra hircus (evcil keçi) tüm dünya Capra falconeri (markhor-Burma boynuzlu keçi) Afganistan Pakistan Capra falconeri heptneri Capra falconeri chialtanensis – (Çiltan yaban keçisi) Capra falconeri megaceros Capra falconeri jerdoni Capra ibex (Dağ keçisi) avrupa, kuzey Etiyopya, çinin güney bölgeleri Capra ibex ibex – (Alp dağ keçisi ) Capra ibex nubiana – (Nubia dağ keçisi) İsrail, sudan, mısır, Suudi Arabistan. Capra pyrenaica (İspanya dağ keçisi) iber yarımadası Capra pyrenaica pyrenaica - Pirene dağ keçisi Capra pyrenaica lusitanica Capra ibex sibirica (Sibirya dağ keçisi) Sibirya, Asya, Moğolistan, Çin, Afganistan, Pakistan Capra walie (sudan dağ keçisi) kuzey Etiyopya daki dağlar- doğu Afrika


En yaygın görüş keçinin Capra Aegagrus un alt tiplerinden evciltildiğidir

Nevali çori şanlıurfa balıklıgöl yakınlarında bir bölge. çanak-çömleksiz neolitik olarak kabul edilen döneme yani en az 11000 yıl öncesine tarihlendiriliyor. Bu bölge aynı zamanda bereketli hilal içerisinde yani evciltme merkezi olmaya aday bir bölge.

iran’da zagros dağları Pakistan da Balochistan bölgesi Urfa yakınlarındaki Nevali çori


Fertile crescent= (bereketli hilal) Fırat ile Dicle arasında kalan bölgedir. Kapsadığı alanlar: I.doğu Toros ve yukarı Tigris havzası Boytepe, Cafer Höyük, Çınaz III, Ikiz Höyük, Tepecik/Makaraz Tepe; Çayönü, Demircitepe/Demirköy, Girikihacıyan, Hakemi Use Tepe, Hallan Çemi, Kötekan, Kortik Tepe, Nevala Denik, Yayvantepe/Til Huzur II. batı Zagros vadisi

Deir Hall, Ginnig, Hassuna, Jarmo, Karim Shahir, Magzaliya, M'lefaat, Nemrik, Qermez Dere, Shanidar, Shimshara, Telul et-Thalatat, Yarim Tepe, Zawi Chemi Shanidar, Zarzi III. Gaziantep–Urfa–Mardin platosu Girik Tepe, Göbekli Tepe, Gritille, Hayaz Höyük, Kumartepe, Nevalı Çori, Sürük Mevkii, Tavuk Çay, Ziyaret Tepe IV. Harran ovası ve Balik vadisi Gürcütepe, Küçükhedbe; Haramie, Khirbet esh-Sheref, Tell Assouad, Tell Damishliyya, Tell Eftaim, Tell Hammam et-Turkman, Tell Sabi Abyad I and II, Tulul Breilat V. suriye stepleri ve orta fırat Abu Hureyra, Akarçay Tepe, Bouqras, Cheikh Hassan, Dja'de, El-Kowm, Halula, Jerf el Ahmar, Tell Kashkashok, Mezraa/Teleilat, Mureybet, Qdeir, Tell es-Sinn,Umm Dabaghiyah


Keçinin evciltildiği düşünülen bölgeler:

Ve evciltme sonrası yayılım:


Yapılan çalışmalar

1995 19971999 Kemp ve arkadaşları tarafından 1995 de sığır, koyun ve keçide kullanılabilecek mikrosatellitlerin yayınlanmasının ardından Saitbekova ve arkadaşları 1999 yılında, İsveç’te bulunan 8 keçi ırkında mikrosatellit analizlerine dayanan genetik çeşitlilik çalışması yapmışlardır. Amaç ￫ yerel ırklar arasındaki genetik ilişkinin incelenmesi. Seçilen 20 mikrosatellitin hepsi de sığıra ait 8 lokal ırkın yanı sıra İbex, Bezoar yabani keçileri ile Karaiplerden Cerole ırkıni da çalışmışlardır.

Sonuç olarak ırklar arasında sıkı bir ilişki bulunmuştur. Soy kütüğü kullanılmaya başlanmadan önceki zamanlarda yakın ırklar arası melezlemelerin yaygın olmasına bağlanmakta ve hatta bugün bile engellenemediğini bildirmişlerdir.


1997 1999 Yang ve arkadaşları yine aynı yıl Asya’ya ait 5 ırkta 8 i koyun 5 i de sığıra ait olan 13 mikrosatellit markerı ile yaptıkları çalışmalarını yayınlamışlardır. Bunlardan 6 marker (5 i koyun,1i sığır a ait) olumlu sonuç vermiştir yani bunların polimorfik olduğu belirlenmiştir. (BM4621, OarFCB11, OarFCB20, OarFCB304, OarFCB48, ve OarCP34 9, 9, 10, 10, 11 ve 8 allel sayıları, sırasıyla.) li ve arkadaşları ise 1997 de mtDNAda RFLP analizleriyle ilgili çalışmalarını yayınlamışlardı.


1999 2001

Luikart ve arkadaşlarının 2001 yılında yayınlanan çalışmaları keçilerde populasyon genetiği çalışmaları için büyük bir adım olmuştur. Çalışmanın ana amaçları

1.evcil keçinin maternal orijinini belirlemek 2.ve keçi populasyonları içinde gen akışının düzeyini hesaplamak olarak bildirilmiştir.

Bu amaçlar doğrultusunda örneklemeye çok önem vermişler ve evciltmenin olası merkezleri başta olmak üzere 44 ülkeden kan ve deri örnekleri toplamışlardır. Ayrıca grup dışı kullanmak üzere tüm taxayı kapsayan 14 yaban keçisi kullanılmıştır.


Luikart mtDNA kontrol bölgesi (HVR1) sekanslarıyla diğer türlerden farklı olarak 3 lineage ortaya koymuştur.Araştırmacılar lineage A da 316, lineage B de 8 ve lineage C de 7 haplotip belirledilemişlerdir.

Göreceli olarak daha yavaş evrimleşen sitokrom-b genin kodonlarındaki 3.pozisyonda baz değişimlerini inceleyerek de bu lineage lerin ortak atasını yaklaşık 200.000 yıl öncesine dayandığını ortaya koymuşlardır.


Çalışmada elde edilen verilerin ışığında Capra hircus un farklı zamanlarda 3 farklı yerden 3 farklı maternal hattın katkıda bulunduğuna yani multiple maternal orijine sahip olduğuna dair kanıtlar sundular. Yani buna göre lineage A 10000 yıl önce, Lineage C 6000 yıl önce ve Lineage B 2000 yıl önce evciltilmiş ve yayılmaya başlamış. Ayrıca diğer bir çıktı da;

lineage A’ nın toplanan örneklerin %90 ını kapsıyor

lineage B sadece %6 lık bir bölümü oluşturuyor ve özellikle güney Asya ırklarından oluşuyor (Hindistan, Pakistan, Moğolistan ve Malezya). Lineage C ise oldukça nadir ve özellikle Avrupa ırklarını ve Moğolistan’dan küçük bir grubu kapsıyor(Slovenya, İsviçre, Moğolistan) .


Ayrıca keçide özellikle sığırla kıyaslandığında mtDNA varyasyonunun oldukça düşük filoceoğrafik bir yapıda olduğu ortaya koulmuştur. (Yani farklı coğrafik bölgelerdeki hayvanların sahip oldukları mtDNA nın ayırıcılık özelliği çok düşük.) Burada diğer türlere oranla yine bir fark çıkıyor bu Luikart ve arkadaşları tarafından keçinin insanlık tarihi boyunca insanlarla birlikte oradan oraya göç ettirilmesiyle ilişkilendirilmiştir.


2001⇒ Mannen ve ark. d-loop ve sitokrom-b bölgesinin analizleriyle evcil keçinin orijinin Capra aegagrus un alttiplerinden ikisi olduğunu ortaya çıkartmışlardır. Bu keçilerin en fazla görüldüğü yer olarak orta doğu vurgulanmış ve evciltmenin tarihinin aydınlanması için bu bölgelerden daha fazla örnek çalışılmasına ihtiyaç olduğunu belirtmişlerdir.


2002 ⇒ Li ve ark. (2002) Çin’de 26 mikrosatellit lokusunu taramışlar ve 17’sinin 4 veya daha fazla allele sahip olduğu görülmüş. Bazı ırklar ırka spesifik alleller göstermişler. Bu da yok olmak üzere olan ırkların tanımlanması ve koruma çalışmalarında önemli bir noktadır.


2003 ⇒

Sultana ve arkadaşları Pakistanda 13 keçi ırkında mtDNA d-loop bölgesi ve sitokrom-b genini taramışlar ve D lineage ini ortaya koymuşlardır. Bu yeni lineage in yüksek sekans farklılığına sahip olması evciltmede A lineage i kadar hatta ondan da eski hat olabileceğini düşündürmüştür. Özellikle mtDNA çeşitliliğinin yüksek olması Balochistan bölgesi yakınlarındaki Mehrgarh ın evciltme merkezlerinden biri olması fikrini desteklemektedir. Yine bu çalışmada da Israil, İran, Ürdün, Suriye ve Türkiye’den moleküler çalışma- ların bu konuyu aydınlatmada önemli rol oynayacağını bildirmişlerdir.

iki yabani keçi ve Pakistan keçi ırklarında 44 sitokrom b haplotipine göre çizilen neighbour joining dendogramı


SalI ve EcoT221 ile B,C ve A/D ayrılabiliyor ama A ve D yi birbirinden ayırmak için NlaIII ile bir kesim daha yapılması gerekli.

Ayrıca Sultana ve arkadaşları lineage tiplendirmesi için RFLP ile bir metod geliştirmişlerdir. Bu metodla d-loop bölgesindeki spesifik baz değişimlerinden yararlanılarak A,B,C ve D lineage leri belirlenebileceğini bildirmişlerdir.


2004 ⇒ Kim ve ark. Kore ye özgü yabani keçi ırkı olan 6 adet Korean Goral’da ve 10 adet evcil keçide kendi türleri içinde oldukça polimorfik 34 mikrosatellit lokusu taramışlardır. 30 u sığır, 2 si koyun ve 2si de keçiye ait. Yaban keçisinde 29 lokus amplifiye olmuş ama sadece 16 sı polimorfik bulunmuş. Evcil keçilerde ise 27 si çalışmış ve 22 si polimorfik bulunmuş.


2004 ⇒

Li ve Valentini 10 koyun, 3 sığır ve 5 de keçiye ait mikrosatellit lokuslarıyla çalışmışlar ve kuzey ile güney çin keçi ırkları arasında anlamlı farklar bulunmuş. Çin keçi ırklarının da arkeoloji, mtDNA ve rapd çaılşmalarıyla uyumlu olarak iki orjinden kaynaklandığını ve açıklanması için daha fazla Asya, İran,Irak ve Türkiye ırklarının çalışılması gerektiğini belirtiyorlar.


2006 ⇒

Chen ve ark. Çin’de farklı bölgelerdeki keçi ırklarında mtDNA kontrol bölgesi (HVR1) ile yaptıkları filocoğrafik çalışmalarında en yaygın A lineage ini, orta yaygınlıkta B lineage ini ve çok düşük frekansta da C ve D lineage lerini bulmuşlardır.

Luikart ve arkadaşlarının çalışmasında çıkan sonuca benzer şekilde Lineage B içerisinde güney asya ve doğu asya ya yı kapsayan iki alt grup ortaya çıkartmışlar ancak bu alt gruplardan birisi sadece doğu asyayı içine alırken bir diğeri her iki bölgeden de ırklar kapsamaktaymış. Ve doğu Asya yı kapsayan alt grupta daha fazla genetik varyasyon bulmuşlardır. Bu da lineage B de en az bir grubun doğu Asya dan kaynaklandığını göstermiştir.


Yine bu çalışmada Çindeki keçi ırklarında farklı

coğrafyalar arasında mtDNA varyasyonu arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır.

Bunun olası sebepleri

1. bu bölgeye özgü hayvanların sahip olduğu mtDNA varyasyonunun ırklar arası populasyon çalışmaları için düşük değerde olması;

2. tarih boyunca ırklar arası çok yoğun gen akışı olmuş

olması.

Sonuç olarak yine bu çalışmada da vurgulanan şeyler:

Daha hassas ve fazla sayıda örnekleme ile yeni örneklerin çalışılması

Y-kromozomunun da incelenerek paternal verilerin de göz önüne alınması.


Yine Chen ve arkadaşları 2006 yılında yayınlanan sitokrom-b analizine dayanan bu çalışmalarında: sadece iki lineagein C. hircus a katkıda bulunduğunu bulunduğu ve capra aegagrus aegagrus ve c.a. ibex in doğal yaşam alanı olduğu ve için Tibet in evciltme merkezi olabileceğini iddia etmişlerdir.


2006 ⇒

Li ve arkadaşları Çin kıl keçisinde yaptıkları çalışmada 100 primer deneyip 16 sından polimorfik ve başarılı PCR sonuçları almışlardır (randomly amplified polymorphic DNA). Coğrafi olarak yakın bölgelerdeki ırklar dendogramlarda da aynı sınıf altında yer almışlardır. Bu da yakın ilişkideki ırklar arasındaki gen değiş tokuşunu göstermektedir.


2006 ⇒

Canon ve arkadaşlarının 15 ülkeden 45 keçi ırkıyla yaptıkları çalışmada keçinin evciltildikten sonra batı ve kuzey Avrupa’ya götürüldüğünü göstermektedir. Ankara, Gürcü, Abaza ve kıl keçilerinin kullanıldığı çalışmada Ankara ve kıl keçilerinde heterozigotluk sırasıyla 0,750 0,751, 0,772 ve 0,722 bulunmuştur.


Ayrıca yüksek heterozigotluk ve allel zenginliği açısından bu ırkları da kapsayan Orta Doğu keçi populasyonunun keçi genetik çeşitliliğinin deposu olduğunu göstermektedir. Ve koruma stratejileri için her iki değerin önemini belirtmektedirler.


Buna benzer şekilde Bruford ve ark.,(2003)

dünyadaki pek çok ırka atalık etmiş ilk evcil sürülerin, yaşayan en yakın akrabalarından olan Anadolu yerli ırklarının dünyadaki diğer birçok yerli ırktan daha büyük bir öncelikle korunmaları

gerektiğini bildirmektedirler.


2006 ⇒ Pidancier ve arkadaşları Y-kromozomu üzerindeki AMELY ve ZFY genlerindeki polimorfizme bakarak keçilerin 2 ana lineage e sahip olduğunu gösterdiler.

Clade A⇒ C aegagrus ,C. Falconeri ve C.hircus Clade B⇒ C.ibex, C. Cylindiricornis ve C. Pyrenaica Yine bu grup içinde bulunan C. Nubiana ve C. Sibirica

monophyletic olarak bulunmuş. Alplerde bulunan C.ibex ve C. Pyrenaica da aynı y kromozomu haplotipini gösterdikleri için bu iki Avrupa ırkının aynı atadan geldiği yani sadece bir hatla Avrupa ya göç edildiği fikrini

destekliyor.


Ayrıca C. Hircus ile C.aegagrus da aynı Y-kromozomu

haplotipine sahipler bu da en muhtemel atasal orjinin C.aegagrus olduğunu düşündürmektedir. Bu tez mtDNA ve paleontolojik datalarla da uyuşmaktadır.

Ayrıca bu çalışmada C. Hircus kendi içinde 2’si yaygın 1i de nadir bulunan 3 haplotip taşıyor.

Bu veri Luikart ve arkadaşları (2001) tarafından yapılan mtDNA çalışmasındaki 3 tiple uyuşuyor. Buradan yola çıkarak

yazarlar capra hircusun evciltmesinin 3 farklı merkezde ve 3 farklı lineage in katkılarıyla olduğu tezini ortaya atıyorlar.


Özet olarak

Evcil keçi 5 maternal lineage e sahip.

En yaygın olan ve muhtemelen evciltmeye ilk katılan hat lineage A. Lineage A dünya nın birçok bölgesinde

Lineage B Hindistan, Malezya, Moğolistan ve Pakistan da (asya da) Lineage C Slovenya, İsviçre, Portekiz, Moğolistan ve Pakistan da (ağırlıklı olarak avrupa ülkeleri) Lineage D Çin ve Hindistan da (sadece asya)

Lineage E Hindistan da tespit edildi. Ya 3 farklı yerde evciltme oldu ya da tek bir atasal orijine farklı zamanlarda introgression genelde tüm sınıfları açıklamada başarılı olunamamış bunun muhtemel sebebi ise az sayıda örnekler çalışılması. Daha da önemlisi bazı çalışmalarda da hayvanat bahçelerindeki keçiler kullanılmış. Bu yüzden keçi genusunun sistematiği hala tam açıklanamamış.


Çalışma materyal, metod ve beklenenler

dünya

0,000

2,000

4,000

6,000

8,000

10,000

12,000

keçi sayısı

x1000baş

1990 1995 2000 2004

yıl

Series1

0,000

100,000

200,000

300,000

400,000

500,000

600,000

700,000

800,000

keçi sayısı

x1000baş

1990 1995 2000 2004

yıl

Series1

türkiye


en önemli aşama !!! örneklerin seçilmesi… Öncelikle ırkları birbirinden ayıran ırka özgü morfolojik özellikler iyi bilinmeli ve sürü içerisinde ırk özelliklerini en iyi temsil eden bireyler seçilmelidir (doğum ağırlığı, ikizlik oranı, sağrı, cidago yüksekliği, kulak uzunluğu vs.).

Ayrıca yetiştirme çiftlikleri ve üreticilerden pedigri ile ilgili gerekli veriler toplanmalıdır. Bu konuda yapılacak yanlışlıklar hatalı genetik farklılık hesaplanmasına neden olabilir


Elde edilen allel sayısı örneklemenin büyüklüğünden de etkilendiği için tüm popülasyonlar eşit şansla temsil edilmelidir.

Bu bağlamda 5 ırktan da en az 50şer adet birey seçilecek vena jugularis’ten EDTA’lı tüplere kan alınacak ve ayrıca kulak ucundan deri parçası alınacaktır.

Standart hatanın düşük olması için yapılan şimdiye kadar yapılan çalışmalar taranarak en az 4 alleli olan polimorfik mikrosatellit lokusları tercih edildi.

Seçilen mikrosatellit lokusları tablo 1’de gösterilmiştir.


Tablo 1: bizim kullanacağımız mikrosatelit DNA işaretçileri ve allel büyüklük ve sayılarına örnekler:

Allel büyüklükleri ve sayılarına örnekler

LOKUS

KROMOZOM

ORİJİN

Luikart ve ark.,

1999

Li ve ark.,

2002

Maudet ve ark.,

2002

Yang ve

ark.,1999;Kim ve

ark., 2004

Long ve ark. 2004,

SRCRSP1

13

Caprine

113-143(13)

106-140(13)

SRCRSP8

bilinmiyor

Caprine

212-240 (9)

220-242(9)

211-240(10)

231-233(2)

210-241(13)

SRCRSP5

21

Caprine

162-182(10)

164-182(10)

158-182(13)

SRCRSP14

12

Caprine

SRCRSP15

bilinmiyor

Caprine

181-197(6)

185-197(6)

184-196(3)

INRA023

3

Bovine

198-218(10)

205–213 (4)

197-215(7)

INRA005

12

Bovine

120-142(10)

131 (1)

137-145(4)

MAF65

15

Ovine

120-136(10)

120-146(11)

112-136(12)

116-128(13)

MAF70

4

Ovine

130-164(16)

ILSTS011

14

Bovine

260-178(6)

266-280(7)

241-279(9)

258-281(9)

OARCP34

bilinmiyor

Ovine

102-132(13)

118-134 (8)

BM1818

23

Bovine

247-268 (9)

262-268(2)

262 (1)

254-264(5)

BM6526

27

Bovine

BM2113

bilinmiyor

Bovine

120-165(19)

136-138 (2)

130-156(7)

OARFCB48

17

Ovine

153-173(9)

153-167(9)

OARFCB11

2

Ovine

136-166 (9)

OARFCB304

bilinmiyor

Ovine

130-176 (10)

OARFCB20

2

Ovine

96-112(5)

96-110(7)

90-128 (10)

OARAE54

25

Ovine

118-136(10)

118-136(10)

125-129(3)

TGLA53

16

Bovine

137-153(8)

137-153(7)

102-125(10)

143-153 (5)

137-147(4)


Çalışılacak ırklar ve doğal yayılma alanları

Norduz Keçisi: Adını Van İli Gürpınar ilçesi Norduz Vadisinden alan norduz keçisi Damascus keçisinin bir varyetesidir. Yetiştirilme alanları; Siirt, Bitlis, Muş, Bingöl illeri ile, Van İlinin, Gürpınar, Gevaş, Saray, Özalp, Başkale, Çatak Çaldıran ve Bahçesaray ilçeleri ile bu ilçelerin İran’a sınır köyleridir Norduz keçi ve tekelerinde

siyah, gri kahverengi ve siyah alacalı don hakimdir. Tipik bir boynuz yapısı vardır. Bölgedeki kazılardan elde edilen mühürlerden urartu döneminde de yetiştiriciliğnin yapıldığı düşünülmektedir. Temel yetiştirilme amaçları yüksek süt verimidir bu yüzden bölgenin gelecekte süt keçiciliği bakımından önemli gen potansiyeli olarak

korunması gerekmektedir.


(Yapım aşamasında) Honamlı: Akdeniz bölgesinde yetiştilen honamlı keçisi (ekle)

Kilis: Doğu Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri(ekle)

Ankara Keçisi: Ankara (ekle)


suni tohumlama, bilinçsiz çiftleştirme genetik çeşitliliği azalmakta Bunlar da genetik hastalıkların frekansının artmasına ve fertilitenin düşmesine sebep

olmaktadır. Çalışılacak keçi ırkları içinde norduz ve honamlı ırkları ile ilgili ne kapsamlı bir genetik çeşitlilik ne de filogenetik çalışmaları bulunmaktadır.

Bu ırklar coğrafik lokalizasyon açısından sıkı ilişki içinde değiller ve morfolojik olarak farklılar.


Türkiye de keçi sayısı 2004 verilerine göre 6.000.000 gözükmektedir ve giderek azalmaktadır…

Son yıllarda geleneksel yöntemlerle üretim yapan ve lokal keçi ırkları besleyen çiftçinin ekonomik darboğazda olması ve genetik olarak geliştirilmiş et, süt veya et-süt kombine ırklara olan talep de lokal keçi ırkları üzerine negatif etkide bulunmuştur. Yerli ırklar bu keçilerle yarışabilecek verim kapasitesine sahip değiller.

Zaten sayıca da az olan bu ırklar akrabalı yetiştirmeler sonucu da frekansı düşük olan allellerin kaybına neden olacaktır.


Yararlanılan kaynaklar Pringle H. (1998) Neolithic agriculture: reading the signs of ancient animal domestication. Science 282, 1448. Saitbekova N, Gaillard C, Obexer-Ruff G, Dolf G.Genetic diversity in Swiss goat breeds based on microsatellite analysis. Anim Genet. 1999 Feb;30(1):36-41 L Yang, S H Zhao, K Li, Z Z Peng, G W Montgomery. Determination of genetic relationships among five indigenous Chinese goat breeds with six microsatellite markers. Animal Genetics, 1999, 30, 452±455 Chen S.L., Zhao S.H., Li Y.J., Li M.H., The research of random amplified polymorphic DNA(RAPD) of Liaoning cashmere goat, J. Huazhong Agr. Univ. 4 (2001) 303–305. Hideyuki Mannen, Yoshihiko Nagata, and Soichi Tsuji. Mitochondrial DNA Reveal That Domestic Goat (Capra hircus) Are Genetically Affected by Two Subspecies of Bezoar (Capra aegagurus) Biochemical Genetics, Vol. 39, Nos. 5/6, 2001 Luikart G., Gielly L., Excoffier L., Vigne J., Bouvet J. & Taberlet P. (2001) Multiple maternal origin and weak phylogeographic structure in domestic goats. Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA 98, 5927–32. S. Sultana, H. Mannen and S. Tsuji. Mitochondrial DNA diversity of Pakistani goats. Animal Genetics, 34, 417–421,2003 Joshi Phylogeography and Origin of Indian Domestic Goats Mol. Biol. Evol. 21(3):454–462. 2004 Li Xiang-Long and Alessio Valentini. Genetic diversity of Chinese indigenous goat breeds based on microsatellite markers J. Anim. Breed. Genet. 121 (2004), 350–355 J. Canon, D. Garcı´a, M. A. Garcı´a-Atance, G. Obexer-Ruff, J. A. Lenstra, P. Ajmone-Marsan,S. Dunner and The ECONOGENE Consortium. Geographical partitioning of goat diversity in Europe and the Middle East Animal Genetics, 37, 327–334, 2006 Shilin Chen, Bin Fan, Bang Liu, Mei Yu, Shuhong Zhao, Mengjin Zhu, Tongan Xiong, and Kui Li. Genetic Variations of 13 Indigenous Chinese Goat Breeds Based on Cytochrome b Gene Sequences. Biochemical Genetics, Vol. 44, Nos. 3/4, April 2006

Documents

ASYSTPORT - Keçilervetport.org/files/90186462.pdf · 2013. 12. 2. · Capra walie (sudan dağ keçisi) kuzey Etiyopya daki dağlar- doğu Afrika. Bengi Çınar Kul, 2007 14 En yaygın