1 STRONA

*MA

RZEC

201

6*

Przychodzimy dziś bardzo osobiście do świątyni i sta-jemy wobec prawdy o Zmartwychwstaniu, jak Magdalena, gdy spotkała Jezusa, a z jej serca wyrwało się pełne miło-ści: „Rabbuni”. My też chcemy powtórzyć za nią to szczere

i pełne zaufania westchnienie: „Mój Nauczycielu”.W dzisiejszych niepewnych czasach, gdy świat chce

nam wmówić, że wszystko jest względne, że wszystko można kupić, a wartości wyższe to strata czasu, jeszcze raz szukamy w sobie siły ducha i tej prostej radości, że „nie cały umrę”, bo mój Pan żyje, choć umarł.

Niech ta Wielkanoc będzie naprawdę wielka i przynie-sie nam wiarę, miłość, nadzieję i oparcie. Życzę wszystkim Drogim Parafianom i Gościom spokojnych, radosnych i głęboko duchowych Świąt, bo przecież za takimi Świętami tęsknimy i takich nam potrzeba. Radosnego świętowania w wiosennym nastroju, smacznego święconego i wszelkiej obfitości wielkanocnego stołu.

Korzystając z tej tak miłej okazji Szanownym Parafia-nom, Ofiarodawcom i Dobrodziejom Parafii pod wezwa-niem św. Franciszka z Asyżu w Wapienicy pragnę wyrazić wdzięczność za dotychczas ofiarowaną pomoc, przyjaźń i zrozumienie. Niech Pan Jezus Zmartwychwstały błogo-sławi Tym Wszystkim Parafianom i ludziom o wielkich, dobrych, pięknych sercach, którzy w imię miłości Boga i bliźniego spieszą z pomocą naszej parafii i troszczą się o jej duchowe i materialne dobro. Pozdrawiam Wszystkich, składam szczere życzenia Wesołego Alleluja i zapewniam o swojej stałej wdzięcznej modlitwie!

Wasz Ksiądz Proboszcz Jerzy

Chrystus ZmartwyChwstał.PrawdZiwie ZmartwyChwstał.

AllelujA!!!

2 STRONA

Modlitwa Kościoła

W kolejnym artykule poświęconym modlitwie, po ukaza-niu jej obecności i znaczenia w Starym Testamencie i w ży-ciu Jezusa, zajmiemy się modlitwą wyrażaną przez Mistyczne Ciało Chrystusa, czyli Kościół.

W dniu Pięćdziesiątnicy został wylany na uczniów Duch obietnicy: „znajdowali się (oni) wszyscy razem na tym sa-mym miejscu” (Dz 2, 1), oczekując Go, „trwali jednomyśl-nie na modlitwie” (Dz 1, 14). Duch, który naucza Kościół i przypomina mu wszystko, co powiedział Jezus, będzie rów-nież wychowywał Kościół do życia modlitwy.

W pierwszej wspólnocie jerozolimskiej wierzący „trwali w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2, 42). Kolejność jest typowa dla modli-twy Kościoła: oparta na wierze apostolskiej i potwierdzona przez miłość, karmi się ona Eucharystią.

Są to najpierw modlitwy, których wierni słuchają i któ-re czytają w Piśmie świętym, ale aktualizują je, w szczegól-ności modlitwy Psalmów, na podstawie ich wypełnienia w Chrystusie. Duch Święty, który przypomina w ten sposób o Chrystusie modlącemu się Kościołowi, prowadzi go do całej Prawdy i inspiruje nowe sformułowania, które będą wyraża-ły niezgłębione misterium Chrystusa, działające w życiu, w sakramentach i w posłaniu Jego Kościoła. Formuły te będą się rozwijały w wielkich tradycjach liturgicznych i ducho-wych. Formy modlitwy zawarte w kanonicznych Pismach apostolskich będą miały charakter normatywny dla modli-twy chrześcijańskiej.

Błogosławieństwo i adoracjaBłogosławieństwo jest wyrazem głębokiego dążenia mo-

dlitwy chrześcijańskiej: jest ono spotkaniem Boga i czło-wieka; w błogosławieństwie dar Boga i przyjęcie go przez człowieka przyzywają się nawzajem i jednoczą. Modlitwa błogosławieństwa jest odpowiedzią człowieka na dary Boże. Ponieważ Bóg błogosławi, serce człowieka może z kolei błogosławić Tego, który jest źródłem wszelkiego błogosła-wieństwa.

Dążenie to wyrażają dwie podstawowe formy: najpierw modlitwa zanoszona w Duchu Świętym wznosi się przez Chrystusa do Ojca (błogosławimy Go, ponieważ On nas po-błogosławił), następnie błaga o łaskę Ducha Świętego, który przez Chrystusa zstępuje od Ojca (to On nas błogosławi).

Adoracja jest zasadniczą postawą człowieka, który uznaje się za stworzenie przed swoim Stwórcą. Wysławia wielkość Pana, który nas stworzył, oraz wszechmoc Zbawiciela, który wyzwala nas od zła. Jest uniżeniem się ducha przed „Królem chwały” (Ps 24, 9-10) i pełnym czci milczeniem przed Bo-giem, który jest „zawsze większy”. Adoracja trzykroć święte-go i miłowanego ponad wszystko Boga napełnia nas pokorą oraz nadaje pewność naszym błaganiom.

Modlitwa prośbyNowotestamentowe słownictwo wyrażające błaganie jest

bogate w odcienie znaczeniowe i oznacza: prosić, żalić się, wołać natarczywie, wzywać, podnosić głos, krzyczeć, a na-wet „walczyć w modlitwie”. Najbardziej jednak zwyczajną formą błagania, ponieważ najbardziej spontaniczną, jest prośba. Przez modlitwę prośby wyrażamy świadomość na-szego związku z Bogiem: jako stworzenia nie decydujemy o naszym początku, nie jesteśmy panami naszego losu; nie stanowimy sami dla siebie celu; ponadto jako chrześcijanie wiemy, że - będąc ludźmi grzesznymi - odwracamy się od naszego Ojca. Prośba jest już powrotem do Niego.

W Nowym Testamencie nie znajdziemy już modlitw--skarg (lamentacji) tak częstych w Starym Testamencie. Od-tąd w Chrystusie Zmartwychwstałym prośba Kościoła jest umacniana przez nadzieję, nawet jeśli ciągle jeszcze oczeku-jemy i codziennie powinniśmy się nawracać. Z zupełnie in-nej głębi wypływa prośba chrześcijańska, ta, którą św. Paweł nazywa jękiem: jękiem stworzenia „w bólach rodzenia” (Rz 8, 22) i naszym jękiem, gdyż my również „wzdychamy, ocze-kując odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jeste-śmy zbawieni” (Rz 8, 23-24); są to wreszcie „niewysłowione westchnienia samego Ducha Świętego który „przychodzi z pomocą naszej słabości, gdy nie umiemy się modlić tak, jak trzeba” (Rz 8, 26).

Prośba o przebaczenie jest pierwszym dążeniem modli-twy prośby (słowa celnika: „Miej litość dla mnie, grzeszni-ka”, Łk 18,13). Poprzedza ona właściwą, czystą modlitwę. Ufna pokora stawia nas w świetle komunii z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem oraz w komunii z innymi: a za-tem „o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego” (1 J 3, 22). Prośba o przebaczenie poprzedza liturgię eucharystycz-ną, jak również modlitwę osobistą.

Prośba chrześcijańska skupia się na pragnieniu i poszuki-waniu Królestwa, które przychodzi, zgodnie z nauczaniem Jezusa. Istnieje hierarchia próśb: najpierw Królestwo, na-stępnie to, co jest konieczne, by je przyjąć i współdziałać w jego przyjściu. To współdziałanie z posłaniem Chrystusa i Ducha Świętego, które jest teraz posłaniem Kościoła, jest przedmiotem modlitwy wspólnoty apostolskiej. Modlitwa św. Pawła Apostoła objawia nam, w jaki sposób Boża troska o wszystkie Kościoły powinna ożywiać modlitwę chrześci-jańską. Przez modlitwę każdy ochrzczony przyczynia się do przyjścia Królestwa.

Uczestnicząc w taki sposób w zbawczej miłości Boga,

modlitwa KośCioła

3 STRONA

rozumiemy, że każda potrzeba może stać się przedmiotem prośby. Chrystus, który przyjął na siebie wszystko, ażeby wszystko odkupić, jest uwielbiany przez prośby, jakie zano-simy do Ojca w Jego Imię. Na tej podstawie święci Jakub i Paweł zachęcają nas do modlitwy w każdej sytuacji (Jk 1, 5-8; Ef 5, 20; Flp 4, 6-7; Kol 3,16-17; 1 Tes 5,17-18).

Modlitwa wstawienniczaWstawiennictwo jest modlitwą prośby, która bardzo przy-

bliża nas do modlitwy Jezusa. To On jest jedynym wstawia-jącym się u Ojca za wszystkich ludzi, a w szczególności za grzeszników. On jest Tym, który „zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi” (Hbr 7, 25). Sam Duch Święty „przyczynia się za nami w błaganiach... przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą” (Rz 8, 26-27).

Wstawianie się za innymi, prośba o coś dla innych, jest - od czasu Abrahama - czymś właściwym dla serca pozostającego w harmonii z miłosierdziem Bożym. W czasie Kościoła wsta-wiennictwo chrześcijańskie uczestniczy we wstawiennictwie Chrystusa: jest wyrazem komunii świętych. We wstawiennic-twie ten, kto się modli, „niech ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich” (Flp 2, 4), do tego stopnia, aby modlił się za tych, którzy wyrządzają mu zło.

Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie przeżywały bardzo głęboko tę formę dzielenia się. Paweł Apostoł pozwala im uczestniczyć w ten sposób w swoim posługiwaniu Ewangelii, ale też wstawia się za nimi. Wstawiennictwo chrześcijan nie zna granic: „za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich sprawujących władzę” (1 Tm 2, 1-2), za tych, którzy prześla-dują, za zbawienie tych, którzy odrzucają Ewangelię.

Modlitwa dziękczynieniaDziękczynienie jest cechą charakterystyczną modlitwy

Kościoła, który celebrując Eucharystię, ukazuje się i staje bardziej tym, czym jest. Istotnie, w dziele zbawienia Chrystus wyzwala stworzenie od grzechu i od śmierci, by je na nowo poświęcić i zwrócić Ojcu na Jego chwałę. Dziękczynienie

członków Ciała uczestniczy w dziękczynieniu ich Głowy.Podobnie jak w modlitwie prośby, każde wydarzenie, każ-

da potrzeba może stać się przedmiotem dziękczynienia. Listy św. Pawła często zaczynają się i kończą dziękczynieniem i za-wsze jest w nich obecny Jezus Chrystus. „W każdym położe-niu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chry-stusie względem was” (1 Tes 5, 18). „Trwajcie gorliwie na modlitwie czuwając na niej wśród dziękczynienia” (Kol 4, 2).

Modlitwa uwielbieniaUwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek

najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysła-wia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST. Uczestniczy w szczęściu serc czystych, które kochają Go w wierze, zanim uj-rzą Go w chwale. Przez nią Duch łączy się z naszym duchem, by świadczyć, że jesteśmy dziećmi Bożymi; daje świadectwo Jedynemu Synowi, w którym zostaliśmy przybrani za synów i przez którego uwielbiamy Ojca. Uwielbienie zespala inne formy modlitwy i zanosi je do Tego, który jest ich źródłem i celem: „Dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy” (1 Kor 8, 6).

Święty Łukasz często wspomina w swojej Ewangelii o zdumieniu i uwielbieniu wobec cudów Chrystusa; podkreśla to także, gdy mówi w Dziejach Apostolskich o dziełach Du-cha Świętego, takich jak: wspólnota jerozolimska, uzdrowie-nie chromego przez Piotra i Jana, tłum, który uwielbia Boga za cud, poganie z Pizydii, którzy „radowali się i wielbili słowo Pańskie” (Dz 13, 48).

„Przemawiajcie do siebie wzajemnie w psalmach i hym-nach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach” (Ef 5, 19; Kol 3, 16). Podobnie jak na-tchnieni pisarze Nowego Testamentu, tak pierwsze wspólno-ty chrześcijańskie odczytują na nowo Księgę Psalmów, wy-śpiewując w nich misterium Chrystusa. Odnowione w Duchu, układają również hymny i pieśni opiewające niesłychane wy-darzenie, jakie Bóg wypełnił w swoim Synu: Jego Wcielenie, Jego Śmierć zwyciężającą śmierć, Jego Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie na prawicę Ojca. Właśnie z tego „cudu” całej ekonomii zbawienia wznosi się doksologia, uwielbienie Boga.

Apokalipsa - Objawienie „tego, co ma wkrótce nastąpić” - opiera się na pieśniach liturgii niebieskiej, ale także na wsta-wiennictwie „świadków” (męczenników: Ap 6, 10). Prorocy i święci, wszyscy ci, którzy stracili życie na ziemi, świadcząc o Jezusie, niezliczony tłum tych, którzy po wielkim udręczeniu wyprzedzili nas w drodze do Królestwa, śpiewają pieśń chwa-ły Temu, który zasiada na Tronie, oraz Barankowi. W jedno-ści z nimi Kościół na ziemi wyśpiewuje również te pieśni w wierze i pośród doświadczeń. Wiara wyrażona w prośbie i we wstawiennictwie zachowuje nadzieję wbrew wszelkiej nadziei i wypowiada dziękczynienie za „wszelki dar doskonały zstę-pujący z góry, od Ojca świateł” (Jk 1, 17). Wiara jest w ten sposób czystym uwielbieniem.

Eucharystia zawiera i wyraża wszystkie formy modlitwy; jest „czystą ofiarą” całego Ciała Chrystusa „na chwałę Jego imienia”; jest - zgodnie z tradycjami Wschodu i Zachodu - „świętą ofiarą uwielbienia”.

Oprac. M. F.

4 STRONA

OD KOńCA

Zacznij od Zmartwychwstania

od pustego grobu

od Matki Boskiej Radosnej

wtedy nawet krzyż ucieszy

jak perkoz dwuczuby na wiosnę

anioł sam wytłumaczy jak trzeba

choć doktoratu z teologii nie ma

grzech ciężki staje się lekki

gdy się jak świntuch rozpłacze

- nie róbcie beksy ze mnie

mówi Matka Boska

to kiedyś

teraz inaczej

zacznij od pustego grobu

od słońca

ewangelie czyta się jak hebrajskie litery

od końca

ks. Jan Twardowski

5 STRONA

1. Juraszek Michał – 962. Kubaczka Dawid – 733. Grzesiowski Dawid – 564. Jagosz Antoni – 505. Kuś Tomasz – 486. Ficoń Marta – 427. Suława Alina – 388. Janicki Mateusz – 369. Liszka Andrzej – 36

NOWA PARAFIALNA RADA DUSZPASTERSKA ORAZ PARAFIALNA RADA EKONOMICZNA

W niedzielę 13 marca po raz pierwszy w historii naszej parafii odbyły się wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Spośród piętnastu Kandydatów do tego gremium na nową pięcioletnią kadencję wybra-liśmy dziewięć osób – nie jak początkowo planowa-liśmy osiem – ponieważ ostatnie dwie osoby otrzy-mały w głosowaniu jednakową liczbę głosów. Są to kolejno według ilości otrzymanych głosów:

6 STRONA

Z urzędu do nowej Parafialnej Rady Duszpasterskiej należą następujące osoby:

1. Ks. Jerzy Matoga2. Ks. Piotr Niemczyk3. Ks. Marek Kamiński4. Ks. Mateusz Wojtusiak5. Ślusarczyk Czesław6. Małek Janina7. Matejko Grzegorz8. Mikołajczyk Maria9. Zmełty Janusz

Zaś z nominacji Księdza Proboszcza do Parafialnej Rady Duszpasterskiej powołani zostali:

1. Czaderna Karol2. Gliwicka Ewa3. Góra Sławomir4. Grochalski Zbigniew5. Kanafek Agata6. Król Tadeusz7. Michalska Maria8. Piwowar Bogumiła9. Ryszka Piotr

Ksiądz Proboszcz powołał także Parafialną Radę Ekonomiczną. Zostali do niej zaproszeni:

1. Gąsiorek Bronisław2. Habdas Paweł3. Mikołajczyk Adam4. Ślusarczyk Czesław

☺ KĄCiK dla dZieCi ☺Kochane Dzieci! Dziś Zmartwychwstanie – najbardziej radosny dzień Roku Liturgicznego, dający nam

nadzieję, że i my po śmierci zmartwychwstaniemy I choć jeszcze trwa miesiąc marzeń, naszym kolejnym świętym – kwietniowym świętym - będzie święty Wojciech – patron Polski.

Jest to święty o dwu imionach - w świecie chrześcijańskim jest czczony jako Adalbert, a w Polsce znany jako Woj-ciech. Święty Wojciech jest szczególnie czczony w trzech krajach. W Czechach urodził się i był drugim biskupem Pragi - stolicy kraju. Węgry nawiedzał kilka razy i miał tam udzielić sakramentu Bierzmowania św. Stefanowi, późniejszemu królowi. W Polsce poniósł śmierć męczeń-ską i tu spoczęły jego śmiertelne szczątki. Ale po kolei… Wojciech urodził się ok. 956 roku w Lubicach na terenie Czech. Jego ojciec był głową możnego rodu, spokrewnionego z panującą wówczas w Niemczech dy-

nastią saską. Matka również pochodziła z zamożnego rodu. Wojciech był szóstym z siedmiu synów. Początko-wo ojciec chciał, by Wojciech został rycerzem. Jednak o przeznaczeniu syna do stanu duchownego zdecydowała choroba. Rodzice złożyli ślub, że gdy Wojciech wyzdro-wieje, będzie oddany Bogu na służbę. Wojciech mając 16 lat został oddany pod opiekę arcybiskupa w Magdebur-gu. Na dworze Wojciech kształcił się w szkole katedralnej pod czujnym okiem znanego uczonego, Otryka. Wojciech wiele czerpał ze wzoru jakim stał się dla niego sam arcy-biskup - asceta i wzór gorliwego pasterza. Tam otrzymał

7 STRONA

sakrament Bierzmowania. W dowód wdzięczności dla św. Adalberta Wojciech przybrał sobie jego imię i pod tym właśnie imieniem jest znany w całym świecie. W roku 981 umarł metropolita Adalbert. 25-letni wówczas Woj-ciech wrócił do Pragi, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Kilka lat później Wojciech został pierwszym biskupem narodowości czeskiej w Czechach. Wojciech, mając zale-dwie 27 lat, wszedł boso do Pragi, swojej biskupiej sto-licy, W tym czasie sytuacja Kościoła w Czechach była trudna. Po upływie pięciu lat od objęcia rządów, posta-nowił opuścić swą biskupią stolicę. Ruszył po poradę do Rzymu, by u papieża szukać rady oraz prosić o zwolnie-nie z obowiązków. Papież Jan XV przyjął z miłością udrę-czonego biskupa Pragi, ale nie zwolnił go z obowiązków. Papież pozwolił Wojciechowi na pewien czas od nich się oddalić. Wojciech, wraz ze swoim bratem Radzimem postanowili ten czas wykorzystać na pieszą pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Tam Wojciech spotkał mnicha, który poradził mu wstapić do benedyktynów w Rzymie. Woj-ciech poszedł za otrzymaną radą i ze swoim bratem, bł. Radzimem, w Wielką Sobotę w roku 990 Wojciech złożył profesję zakonną. Żywoty Wojciecha podają, że z wielką pokorą wypełniał wszystkie obowiązki zakonne. Po kilku latach Papież nakazał Wojciechowi wracać do Pragi. Woj-

ciech, po trzech i pół roku, opuścił klasztor zabierając ze sobą kilkunastu zakonników z opactwa, aby założyć nowy klasztor pod Pragą. Przystąpił do budowy kościo-łów tam, gdzie ich nie było. Nadzorował również dzia-łalność misjonarzy na terenie Węgier. Sam też udał się na Węgry, gdzie udzielił chrztu św. Stefanowi, przyszłe-mu władcy Węgier, następnie powrócił do Rzymu, gdzie przyjęto go serdecznie, zamierzał także odwiedzić nasz kraj. Bolesław Chrobry, władca Polski, ucieszył się na wieść, że do Polski ma przybyć biskup Wojciech. Chro-bry o Wojciechu słyszał wiele od jego rodzonego brata, Sobiebora, któremu udzielał schronienia. Po przyjeździe udał się Wojciech do Gdańska. W tym mieście przez kilka dni głosił Ewangelię Pomorzanom. 23 kwietnia 997 roku w piątek o świcie , biskup Wojcech odprawił w obecności bł. Radzima Mszę Świętą. Po jej zakończeniu zbrojony tłum Prusów otoczył i związał misjonarzy. Zaczęto bić Wojciecha, ubranego jeszcze w szaty liturgiczne. Zawle-czono go na pagórek, gdzie pogański kapłan zadał mu pierwszy śmiertelny cios. Potem 6 włóczni przebiło mu ciało Wojciecha. Odcięto mu głowę i wbito ją na żerdź. Przy martwym ciele pozostawiono straż. W chwili zgo-nu Wojciech miał 41 lat. Miejsca męczeńskiej śmierci nie udało się dotąd zidentyfikować. Mogło to być w okoli-cy Elbląga. Po pewnym czasie wypuszczono na wolność bł. Radzima i innych ze skierowaną do Bolesława Chro-brego propozycją oddania ciała św. Wojciecha za odpo-wiednim okupem. Chrobry sprowadził je uroczyście do Gniezna. Cesarz Otto III, przyjaciel Wojciecha, na wia-domość o śmierci męczeńskiej natychmiast zawiadomił o niej papieża z prośbą o kanonizację. Była to pierwsza w dziejach Kościoła kanonizacja, ogłoszona przez papieża, gdyż dotąd ogłaszali ją biskupi miejscowi. Dzień święta wyznaczył papież zgodnie ze zwyczajem na dzień jego śmierci, czyli na 23 kwietnia. Wtedy także zapadła de-cyzja utworzenia w Polsce nowej, niezależnej metropolii w Gnieźnie, której patronem został ogłoszony św. Woj-ciech. W marcu roku 1000 Otto III odbył pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie. Jego relikwie obec-nie znajdują się w skarbcu katedry gnieźnieńskiej. Św. Wojciech stał się patronem Kościoła w Pol-sce. Jego kult szybko ogarnął Węgry, Czechy oraz kolejne kraje Europy. Wojciech jest jednym z trzech głównych patronów Polski (obok NMP Królowej Polski i św. Sta-nisława ze Szczepanowa, biskupa i męczennika). Jest też patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej, war-mińskiej i diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej oraz kilku miast, m.in. Gniezna. Na obrazach Święty występuje w stroju biskupim, z pastorałem. Jego atrybuty to także orzeł, wiosło oraz włócznie, od których zginął.

8 STRONA

STR. 8 BLIŻEJ SIEBIE

NR 9

SIERPIEŃ 2009: 1. Aleksander Dawid Smolik 2. Agnieszka Stanisława Guszpil 3. Krystyna Izabela Kubyszek 4. Jan Tadeusz Leśniak 5. Adrian Grzebień 6. Sebastian Robert Binda 7. Nikola Monika Orawczak 8. Aleksander Leon Bartków 9. Mikołaj Nikodem Wołoszczuk

SIERPIEŃ 2009: 1. Jacek Ryszka i Natalia Kanik 2. Sławomir Dybowski i Dagmara Nizio 3. Sławomir Szczotka i Magdalena Kolbusz 4. Andrzej Talaga i Monika Piskorz 5. Robert Owczarz i Elżbieta Kaczorowska 6. Hugh Wade i Joanna Kozula 7. Sebastian Olejak i Agata Wąsowicz 8. Mariusz Wawrzeczko i Joanna Chlajna 9. Magdalena Szczypka i Norbert Wandzel 10. Elżbieta Lis i Adam Hyla 11. Barbara Baron i Maciej Szałkiewicz WRZESIEŃ 2009: 1. Joanna Wójtowicz i Sławomir Turek 2. Anna Stepaniak i Sławomir Kowalski 3. Jolanta Zwardoń i Konrad Bryzek 4. Małgorzata Jędrysiak i Leszek Waliczewski 5. Anna Małysz i Łukasz Kościelny 6. Ewa Matlak i Rafał Głowacki

SIERPIEŃ 2009: 1. Wiesław Gruszecki 2. Wiesław Czernek 3. Janina Droździk 4. Franciszek Gryń 5. Wanda Jeglińska 6. Marianna Sobstel 7. Jan Hankus WRZESIEŃ 2009: 1. Anna Rząsa 2. Maria Jaworska 3. Jan Myśliński 4. Marta Klimczak **************************************

CHRZTY I ROCZKI

Chrzty - w ostatnią niedzielę miesiąca w czasie Mszy św. o godz. 13.00 - w sobotę poprzedza-jącą chrzty o godz. 17.00 w domu katechetycz-nym katecheza przed chrzcielna. Msza św. i błogosławienie dzieci w drugą nie-dzielę miesiąca o godz. 10.30

ODWIEDZINY CHORYCH

Z posługą sakramentalną w pierwsza sobotę miesiąca po Mszy św. o godz. 7.00. Nadzwyczajni Szafarze Komunii św. zanoszą Komunię św. wszystkim chorym i starszym nie mogącym uczestniczyć we Mszy św. w każdą niedzielę. Pragnienie przyjęcia Komunii św. na-leży zgłosić w kancelarii parafialnej lub zakry-stii.

KANCELARIA PARAFIALNA Czynna od poniedziałku do czwartku od 7.30 do 8.00 i od 17.00 do 17.45 Narzeczeni w sprawach zawarcia sakramentu małżeństwa przyjmowani są we wtorek, czwar-tek i piątek od 19.00 do 20.00. *****************************************

STR. 8 BLIŻEJ SIEBIE

NR 9

SIERPIEŃ 2009: 1. Aleksander Dawid Smolik 2. Agnieszka Stanisława Guszpil 3. Krystyna Izabela Kubyszek 4. Jan Tadeusz Leśniak 5. Adrian Grzebień 6. Sebastian Robert Binda 7. Nikola Monika Orawczak 8. Aleksander Leon Bartków 9. Mikołaj Nikodem Wołoszczuk

SIERPIEŃ 2009: 1. Jacek Ryszka i Natalia Kanik 2. Sławomir Dybowski i Dagmara Nizio 3. Sławomir Szczotka i Magdalena Kolbusz 4. Andrzej Talaga i Monika Piskorz 5. Robert Owczarz i Elżbieta Kaczorowska 6. Hugh Wade i Joanna Kozula 7. Sebastian Olejak i Agata Wąsowicz 8. Mariusz Wawrzeczko i Joanna Chlajna 9. Magdalena Szczypka i Norbert Wandzel 10. Elżbieta Lis i Adam Hyla 11. Barbara Baron i Maciej Szałkiewicz WRZESIEŃ 2009: 1. Joanna Wójtowicz i Sławomir Turek 2. Anna Stepaniak i Sławomir Kowalski 3. Jolanta Zwardoń i Konrad Bryzek 4. Małgorzata Jędrysiak i Leszek Waliczewski 5. Anna Małysz i Łukasz Kościelny 6. Ewa Matlak i Rafał Głowacki

SIERPIEŃ 2009: 1. Wiesław Gruszecki 2. Wiesław Czernek 3. Janina Droździk 4. Franciszek Gryń 5. Wanda Jeglińska 6. Marianna Sobstel 7. Jan Hankus WRZESIEŃ 2009: 1. Anna Rząsa 2. Maria Jaworska 3. Jan Myśliński 4. Marta Klimczak **************************************

CHRZTY I ROCZKI

Chrzty - w ostatnią niedzielę miesiąca w czasie Mszy św. o godz. 13.00 - w sobotę poprzedza-jącą chrzty o godz. 17.00 w domu katechetycz-nym katecheza przed chrzcielna. Msza św. i błogosławienie dzieci w drugą nie-dzielę miesiąca o godz. 10.30

ODWIEDZINY CHORYCH

Z posługą sakramentalną w pierwsza sobotę miesiąca po Mszy św. o godz. 7.00. Nadzwyczajni Szafarze Komunii św. zanoszą Komunię św. wszystkim chorym i starszym nie mogącym uczestniczyć we Mszy św. w każdą niedzielę. Pragnienie przyjęcia Komunii św. na-leży zgłosić w kancelarii parafialnej lub zakry-stii.

KANCELARIA PARAFIALNA Czynna od poniedziałku do czwartku od 7.30 do 8.00 i od 17.00 do 17.45 Narzeczeni w sprawach zawarcia sakramentu małżeństwa przyjmowani są we wtorek, czwar-tek i piątek od 19.00 do 20.00. *****************************************

Marzec

13.15

Izabela Fabia, Pola Muzyka, Wojciech Niesyt, Oskar Wardyński

Aniela Kempa, Marian Suliga, Helena Zontek

Nasz kontakt: blizejsiebiewapienica@wp.pl, pytania i propozycje tematów można

także wrzucać do skrzynki pytań w kościele.

KUPON KONKURSOWYDlaczego święty Wojciech został:

a) Świętym? Ponieważ

b) Patronem Polski? Ponieważ

UWAGA, KONKURS!