พระราชบัญญัติ ภาษีบํ ารุงทองที่

พ.ศ.2508 ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.

ใหไว ณ วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. เปนปที่ 20 ในรัชกาลปจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกลาฯ ใหประกาศวา โดยท่ีเปนการสมควรแยกกฏหมายเกี่ยวกับภาษีบํ ารุงทองท่ีออกจากประมวลรัษฎากร จึงทรงพระกรุณาโปรดเกลาฯ ใหตราพระราชบัญญัติขึ้นไว โดยคํ าแนะนํ าและยินยอมของสภารางรัฐธรรมนูญในฐานะรัฐสภา ดังตอไปนี้ มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกวา “พระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองท่ี พ.ศ.2508” มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ใหใชบังคับตั้งแตวันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เปนตนไป มาตรา 3 ใหยกเลิกลักษณะ 3 ภาษีบํ ารุงทองท่ีแหงประมวลรัษฎากร บรรดากฎหมาย กฎ และขอบังคับอื่น ในสวนท่ีมีบัญญัติไวแลวในพระราชบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแยงกับบทแหงพระราชบัญญัตินี้ใหใชพระราชบัญญัตินี้แทน

*(1) มาตรา 4 ใหรัฐมนตรีวาการกระทรวงการคลังและรัฐมนตรีวาการกระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ และใหมีอํ านาจออกกฎกระทรวงเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้กฎกระทรวงนั้น เมื่อไดประกาศในราชกิจจานุเบกษาแลว ใหใชบังคับได มาตรา 5 เมื่อไดมีพระราชกฤษฎีกาใหเทศบาลใดอยูในความควบคุมดูแลของกระทรวงมหาดไทยตามกฎหมายวาดวยเทศบาลบรรดาอํ านาจหนาท่ีของผูวาราชการจังหวัดตามพระราชบัญญัตินี้ ใหเปนอํ านาจหนาท่ีของรัฐมนตรีหรือผูซึ่งรัฐมนตรีมอบหมาย *(1) มาตรา 4 ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2508 พ.ศ.2524 มาตรา 3 โดยใชความใหมแทน มาตรา 4 ความเดิมบัญญัติไวดังนี้ “มาตรา 4 ใหรัฐมนตรีวาการกระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชบัญญัติน้ี และใหมีอํ านาจออกกฎกระทรวง เพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติน้ี

หมวด 1ขอความทั่วไป

มาตรา 6 ในพระราชบัญญัตินี้ “ท่ีดิน” หมายความวา พื้นท่ีดิน และใหหมายความรวมถึงพื้นท่ีท่ีเปนภูเขา หรือท่ีมีนํ้ าดวย “เจาของที่ดิน” หมายความวา บุคคลหรือคณะบุคคลไมวาจะเปนบุคคลธรรมดาหรือนิติบุคคล ซึ่งมีกรรมสิทธิ์ในท่ีดิน หรือครอบครองอยูในท่ีดินไมเปนกรรมสิทธิในท่ีดิน หรือครอบครองอยูในท่ีดินไมเปนกรรมสิทธิ์ของเอกชน “ป” หมายความวา ปประดิทิน “รัฐมนตรี” หมายความวา รัฐมนตรีผูรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ มาตรา 7 ใหผูซึ่งเปนเจาของที่ดินในวันท่ี 1 มกราคมของปใด มีหนาทีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับปนั้นจากราคาปานกลางของที่ดินตามบัญชีอัตราการบํ ารุงทองท่ีทายพระราชบัญญัตินี้ *(2)มาตรา 8 เจาของที่ดินไมตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับท่ีดินดังตอไปนี้

(1) ท่ีดินท่ีเปนท่ีตั้งพระราชวังอันเปนสวนสาธารณสมบัติของแผนดิน (2) ท่ีดินท่ีเปนสาธารณสมบัติของแผนดินหรือท่ีดินของรัฐท่ีใชในกิจการของรัฐหรือสาธารณะโดยมิไดหาผลประโยชน (3) ท่ีดินของราชการสวนทองถ่ินท่ีใชในกิจการของราชการสวนทองถ่ินหรือสาธารณะ โดยมิไดหาผลประโยชน

(4) ท่ีดินท่ีใชเฉพาะการพยาบาลสาธารณะ การศึกษา หรือการกุศลสาธารณะ (5) ท่ีดินท่ีใชเฉพาะศาสนกิจศาสนาใดศาสนาหนึ่ง ท่ีดินท่ีเปนกรรมสิทธิ์ของวัด ไมวาจะใชประกอบศาสนกิจศาสนาใด

ศาสนาหนึ่งหรือไม หรือท่ีศาลเจา โดยมิไดหาผลประโยชน(6) “ท่ีดินท่ีใชเปนสุสานและฌาปนสถาน สาธารณะโดยไดรับประโยชนตอบแทน”

(7) “ท่ีดินท่ีใชในการรถไฟ การประปา การไฟฟา หรือการทาเรือของรัฐ หรือใชเปนสนามบินของรัฐ” (8) ท่ีดินท่ีใชตอเนื่องกับโรงเรือน ท่ีตองเสียภาษีโรงเรือนและท่ีดินอยูแลว (9) ท่ีดินของเอกชนเฉพาะสวนท่ีเจาของที่ดินยินยอมใหทางราชการจัดใชเพื่อสาธารณประโยชนโดยเจาของที่ดินมิไดใชหรือ

หาประโยชนในท่ีดินเฉพาะสวนนั้น(10) ท่ีดินท่ีเปนท่ีตั้งทํ าการขององคการสหประชาชาติ ทบวงการชํ านัญพิเศษของสหประชาชาติหรือองคการระหวางประเทศอ่ืน ในเมื่อประเทศไทยมีขอผูกพันใหยกเวนตามอนุสัญญาหรือความตกลง(11) ท่ีดินท่ีเปนท่ีตั้งทํ าการของสถานฑูต หรือสถานกงสุล ท้ังนี้ใหเปนไปตามหลักถอยถีถอยปฏิบัติตอกัน

(12) ท่ีดินตามที่กํ าหนดในกฎกระทรวง กฎกระทรวงนั้น เมื่อไดประกาศในราชกิจจานุเบกษาแลว ใหใชบังคับได” *(2) มาตรา 8 (6) (7) ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2508 พ.ศ.2524 มาตรา 4และประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 156 ลงวันที่ 4 มิถุนายน 2515 ขอ 1.โดยใชความใหมแทน มาตรา 8 (6) และ (7) ความเดิมบัญญัติไวดังนี้ “มาตรา 8 (6) ท่ีดินใชเปนสุสานและณาปนสถาน

(7) ท่ีดินท่ีใชในการรถไฟ การประปา การไฟฟา หรือการทาเรือของรัฐ” *(3)มาตรา 8 ทวิ เพื่อปฏิบัติตามพระราชบัญญัตินี้ในเขตกรุงเทพมหานคร ใหรัฐมนตรีมีอํ านาจออกกฎกระทรวง ดังตอไปนี้ (1) กํ าหนดผูมีอํ านาจแตงตั้งเจาพนักงานประเมินและเจาพนักงานสํ ารวจ (2) กํ าหนดหลักเกณฑการแตงตั้งคณะกรรมการเพื่อพิจารณาตีราคาปานกลาง ตามมาตรา 14 (3) กํ าหนดสถานที่เพื่อปฏิบัติการตามมาตรา 18 มาตรา 28 มาตรา 29 และมาตรา 34 *(4)(4) “กํ าหนดเขตทองท่ีตามมาตรา 22 (4)” (5) กํ าหนดวิธีการและสถานที่แจงการประเมินตามมาตรา 33 (6) กํ าหนดผูปฏิบัติหนาท่ีแทนนายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรี *(5)มาตรา 8 ตรี ใหผูวาราชการกรุงเทพมหานครมีอํ านาจหนาท่ีเชนเดียวกับผูวาราชการจังหวัดตามที่บัญญัติไวในพระราชบัญญัตินี้ท่ัวเขตกรุงเทพมหานคร” *(3) มาตรา 8 ทวิ และ 8 ตรี บัญญัติเพิ่มขึ้นโดยพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2516 มาตรา 3 *(4) มาตรา 8 ทวิ (4) ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2508 พ.ศ.2524 โดยใชความใหมแทน มาตรา 8 ทวิ (4) ความเดิมบัญญัติไวดังนี้ “มาตรา 8 ทวิ (4) กํ าหนดเกณฑการลดหยอนที่ดินที่ไมตองเสียภาษีบํ ารุงทองที่ตามมาตรา 22” *(5) มาตรา 8 ตรี บัญญัติเพิ่มขึ้นโดยพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ (ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2516 มาตรา 3) มาตรา 9 เพื่อปฏิบัติตามพระราชบัญญัตินี้ (1) ในเขตเทศบาล ใหนายกเทศมนตรีมีอํ านาจแตงตั้งเจาพนักงานประเมินและเจาพนักงานสํ ารวจ (2) นอกเขตเทศบาล ใหนายอํ าเภอมีอํ านาจแตงตั้งเจาพนักงานประเมินและเจาพนักงานสํ ารวจ มาตรา 10 ภาษีบํ ารุงทองท่ี (1) ท่ีเก็บจากที่ดินในเขตเทศบาลใด ใหเปนรายไดของเทศบาลนั้น (2) ท่ีเก็บจากที่ดินในเขตสุขาภิบาลใด ใหเปนรายไดของสุขาภิบาลนั้น

(3) ท่ีเก็บจากที่ดินนอกเขตเทศบาลหรือนอกเขตสุขาภิบาล ใหเปนรายไดขององคการบริหารสวนจังหวัดนั้น *(6) “มาตรา 10 ทวิ ภาษีบํ ารุงทองท่ีท่ีเก็บจากที่ดินในเขตกรุงเทพมหานครใหเปนรายไดของกรุงเทพมหานคร” *6) มาตรา 10 ทวิ บัญญัติเพิ่มเติมขึ้นโดยพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2516 มาตรา 4 มาตรา 11 สวนลดและคาใชจายในการจัดเก็บภาษีบํ ารุงทองท่ี ใหเปนไปตามที่กํ าหนดในกฎกระทรวง มาตรา 12 การสงคํ าสั่งเปนหนังสือ หนังสือแจงการประเมิน หรือหนังสืออ่ืนใหแกบุคคลใด ใหปฏิบัติดังตอไปนี้ (1) ใหสงในเวลากลางวันระหวางพระอาทิตยขึ้นถึงพระอาทิตยตก หรือในเวลาทํ าการ (2) ใหสง ณ ภูมิลํ าเนาหรือสถานที่ทํ าการของผูรับ หรือใหสงโดยทางไปรษณียลงทะเบียน ถาไมพบผูรับ ณ ภูมิลํ าเนาหรือสถานที่ทํ าการของผูรับใหสงแกผูบรรลุนิติภาวะแลว ซึ่งอยู ณ ภูมิลํ าเนาหรืออยูบานหรือสถานที่ทํ าการของผูนั้น ถาไมสามารถจะสงตามวิธีดังกลาวไดใหปดหนังสือนั้นไวในท่ีแลเห็นไดงาย ณ ภูมลํ าเนา หรือสถานที่ทํ าการของผูนั้น หรือลงประกาศแจงความในหนังสือพิมพรายวันอยางนอยสองฉบับหรือโฆษณาดวยวิธีอ่ืน เมื่อไดปฏิบัติการตามวิธีการดังกลาว และเวลาไดลวงพนไปไมนอยกวาเจ็ดวันนับแตวันท่ีปฏิบัติการ ใหถือวาบุคคลนั้นไดรับหนังสือนั้นแลว

หมวด 2การตีราคาปานกลางของที่ดิน

มาตรา 13 การตีราคาปานกลางของที่ดินนั้น ใหนํ าเอาราคาที่ดินในหนวยท่ีจะทํ าการตีราคา ซึ่งซื้อขายกันโดยสุจริตคร้ังสุดทายไมนอยกวาสามรายในระยะเวลาไมเกินหนึ่งปกอนวันตีราคามาคํ านวณถัวเฉลี่ยเปนราคาปานกลางโดยมิใหคํ านวณราคาโรงเรือนสิ่งปลูกสรางหรือสิ่งเพาะปลูกเขาดวย ในกรณีท่ีไมมีการซื้อขายท่ีดินตามวรรคหนึ่งในหนวยใด ใหนํ าเอการาคาปานกลางที่คํ านวณตามวิธีการในวรรคหนึ่งของที่ดินในหนวยใกลเคียงท่ีมีสภาพและทํ าเลที่ดินท่ีคลายคลึงกันมาเปนราคาปานกลางของที่ดินในหนวยนั้นได

ถาไมอาจตีราคาปานกลางตามสองวรรคกอนได ใหกํ าหนดราคาปานกลางของที่ดิน โดยถือเกณฑอยางอื่นอันอาจแสดงราคาตลาดของท่ีดินโดยเฉลี่ยได การตีราคาปานกลางของที่ดินใหตีราคาเปนหนวยตํ าบล แตถาราคาของที่ดินในตํ าบลใดแตกตางกันมากใหพิจาณณาตีราคาโดยกํ าหนดเขตในตํ าบลนั้นแยกออกเปนหนวยๆ เพื่อใหการตีราคาปานกลางเปนไปโดยเที่ยงธรรม มาตรา 14 ใหผูวาราชการจังหวัดแตงตั้งคณะกรรมการขึ้นคณะหนึ่ง ใหมีหนาท่ีพิจารณาการตีราคาปานกลางตามมาตรา 13 คณะกรรมการนั้นใหประกอบดวยบุคคลในทองท่ีดังตอไปนี้ (1) ในเขตเทศบาล ใหมีปลัดจังหวัด ท่ีดินจังหวัด นายอํ าเภอทองท่ี เทศมนตรีหนึ่งคนและผูทรงคุณวุฒิสองคนซึ่งสภาเทศบาลเลือก (2)ในเขตสุขาภิบาล ใหมีปลัดจังหวัด ท่ีดินจังหวัด นายอํ าเภอทองท่ี กรรมการสุขาภิบาลหนึ่งคน และผูทรงคุณวุฒิสองคนซึ่งคณะกรรมการสุขาภิบาลเลือก (3)นอกเขตเทศบาลหรือสุขาภิบาลท่ีมีกํ านัน ใหมีปลัดจังหวัด ท่ีดินจังหวัด นายอํ าเภอทองท่ี กํ านันทองท่ี และผูทรงคุณวุฒิสองคนซึ่งผูวาราชการจังหวัดเลือก (4)นอกเขตเทศบาลหรือสุขาภิบาลท่ีไมมีกํ านัน ใหมีปลัดจังหวัด ท่ีดินจังหวัด นายอํ าเภอทองท่ี และผูทรงคุณวุฒิหนึ่งคนซึ่งผูวาราชการจังหวัดเลือก มาตรา 15 การประชุมคณะกรรมการตองมีกรรมการมาประชุมไมตํ่ ากวาก่ึงจํ านวนของกรรมการทั้งหมดจึงเปนองคประชุม และใหคณะกรรมการเลือกกรรมการคนหนึ่งเปนประธานในที่ประชุม การวินิจฉัยชี้ขาดของที่ประชุมใหถือเสียงขางมาก กรรมการคนหนึ่ง ใหมีเสียงหนึ่งในการลงคะแนน ถาคะแนนเสียงเทากันใหประธานที่ประชุมออกเสียงเพิ่มขึ้นอีกเสียงหนึ่งเปนเสียงชี้ขาด มาตรา 16 ใหคณะกรรมการพิจารณาตีราคาปานกลางของที่ดินทุกรอบระยะเวลาสี่ป

มาตรา 17 ภายหลังการตีราคาปานกลางของที่ดินตามมาตรา 16 แลว ถามีเหตุผลแสดงวา ราคาที่ดินในหนวยใดไดเปลี่ยนแปลงไปมาก และผูวาราชการจังหวัดพิจารณาเห็นสมควร หรือเจาของที่ดินรองขอ ผูวาราชการจังหวัดจะสั่งใหคณะกรรมการทํ าการพิจารณาตีราคาปานกลางของบที่ดินในหนวยนั้นเสียใหมก็ได มาตรา 18 ภายในเดือนตุลาคมของปท่ีจะครบระยะเวลาสี่ป ตามมาตรา 16 ใหคณะกรรมการอื่นรายงานการตีราคาปานกลางของที่ดินตอผูวาราชการจังหวัดแสดงราคาปานกลางของที่ดินทุกๆ หนวย และใหผูวาราชการจังหวัดประกาศราคาปานกลางของที่ดินนั้นไว ณศาลากลางจังหวัด ท่ีวาการอํ าเภอ สํ านักงานเทศบาล สํ านักงานสุขาภิบาล และ ตํ าบลแหงทองท่ีนั้น ภายในสามาสิบวันนับแตวันท่ีไดรับรายงานจากคณะกรรมการ มาตรา 19 ถามีการตีราคาปานกลางของที่ดินใหมตามมาตรา 17 ใหคณะกรรมการอื่นรายงานการตีราคาใหมตอผูวาราชการจังหวัดและใหผูวาราชการจังหวัดประกวดราคาปานกลางของที่ดินใหมภายในระยเวลาและสถานที่ตามที่กํ าหนดไวในมาตรา 18 มาตรา 20 ถาเจาของที่ดินไมเห็นพองดวยกับราคาปานกลางของที่ดิน เจาของที่ดินมีสิทธิอุทธรณการตีราคาปานกลางของที่ดินตอผูวาราชการจังหวัดไดภายในสามสิบวันนับแตวันท่ีประกาศราคาปานกลางของที่ดิน และใหนํ าความในหมวด 8 อันวาดวยการอุทธรณมาใชบังคับโดยอนุโลม มาตรา 21 การตีราคาปานกลางของที่ดินทุกรอบระยะเวลาสี่ปตามมาตรา 16 ใหใชเปนราคาปานกลางไดทุกปสํ าหรับรอบระยะเวลาสี่ปนั้น ในกรณีท่ีมีการตีราคาปานกลางของที่ดินใหมตามมาตรา 17 ราคาปานกลางของที่ดินใหมนั้น ใหใชไดสํ าหรับปท่ีถัดจากปท่ีมีประกาศตีราคาปานกลางของที่ดินใหมจนถึงปสุดทายของรอบระยะเวลาสี่ปตามวรรคหนึ่ง ในกรณีท่ีมีการอุทธรณตามมาตรา 20 ราคาปานกลางของที่ดินตามคํ าวินิจฉัยอุทธรณใหใชสํ าหรับปท่ีเปนประเด็นแหงการอุทธรณเปนตนไป จนถึงปสุดทายของรอบระยะเวลาสี่ปตามวรรคหนึ่ง และใหผูวาราชการจังหวัดประกาศราคาปานกลางของที่ดินใหม ภายในระยะเวลาและสถานที่ตามที่กํ าหนดไวในมาตรา 18

หมวด 3การลดหยอนและการยกเวนหรือลดภาษีบํ ารุงทองที่

*(7) “มาตรา22 บุคคลธรรมซึ่งเปนเจาของที่ดินแปลงเดียวหรือปลายแปลงที่อยูในจังหวัดเดียวกัน และใหท่ีดินนั้นเปนท่ีอยูอาศัยของตนเปนท่ีเล้ียงสัตวของตน หรือประกอบกสิกรรมของตน ใหลดหยอนไมตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีตามเกณฑอยางใดอยางหนึ่งดังตอไปนี้ (1) ถาเปนท่ีดินนอกเขตเทศบาลหรือนอกเขตสุขาภิบาล ใหลดหยอนไดไมเกินหาไร แตจะนอยกวาสามไรไมได ท้ังนี้ ตามที่กํ าหนดในขอบัญญัติจังหวัด (2) ถาเปนท่ีดินในเขตเทศบาลตํ าบลหรือในเขตสุขาภิบาล ใหลดหยอนไดไมเกินคร่ึงไร แตจะนอยกวาสองรอยตารางวาไมไดท้ังนี้ตามที่กํ าหนดในเทศบัญญัติหรือขอบังคับ*(7) มาตรา 22 ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2508 พ.ศ.2524 มาตรา 6 โดยใชความใหมแทนมาตรา 22 ความเดิมบัญญัติไวดังนี้“มาตรา 22 บุคคลธรรมดาซึ่งเปนเจาของที่ดินแปลงเดียวหรือหลายแปลงที่อยูในจังหวัดเดียวกัน และใชที่ดินนั้นเปนที่อยูอาศัยของตน เปนที่เลี้ยงสัตวของตนหรือประกอบกสิกรรมของตน ใหลดหยอนไมตองเสียภาษีบํ ารุงทองที่ตามเกณฑอยางใดอยางหนึ่งดังตอไปนี้(1) ถาเปนที่ดินนอกเขตเทศบาลหรือนอกเขตสุขาภิบาล ลดหยอนใหหาไร(2) ถาเปนที่ดินในเขตเทศบาลหรือในเขตสุขาภิบาล ลดหยอนใหหน่ึงไร(3) ถาเปนที่ดินในเขตเทศบาลเมือง ลดหยอนใหสองรอยตารางวา(4) ถาเปนที่ดินในเขตเทศบาลนคร ลดหยอนใหหน่ึงรอยตารางวา (3) ถาเปนท่ีดินในเขตเมืองพัทยาและเขตเทศบาลอื่นนอกจากเขตเทศบาลตํ าบลใหลดหยอนไดไมเกินหนึ่งรอยตารางวา แตจะนอยกวาหาสิบตารางวาไมได ท้ังนี้ ตามที่กํ าหนดในขอบัญญัติหรือเทศบัญญัติ (4) ถาเปนท่ีดินในเขตกรุงเทพมหานคร ใหลดหยอนได ดังตอไปนี้ (ก) ในทองท่ีมีชุมชนหนาแนนมาก ใหลดหยอนไดไมเกินหนึ่งรอยตารางวา แตจะนอยกวาหาสิบตารางวาไมได

(ข)ในทองท่ีท่ีมีชุมชนหนาแนนปานกลาง ใหลดหยอนไดไมเกินหนึ่งไร แตจะนอยกวาหนึ่งรอยตารางวาไมได (ค)ในทองท่ีชนบท ใหลดหยอนไดไมเกินหาไร แตจะนอยกวาสามไรไมได ท้ังนี้ ตามที่กํ าหนดในขอบัญญัติกรุงเทพมหานคร ทองท่ีใดจะเปนทองท่ีตาม (ก) (ข) หรือ (ค) ใหเปนไปตามที่กํ าหนดในกฎกระทรวง ท่ีดินมีสิ่งปลูกสรางและสิ่งปลูกสรางนั้นเปนสถานการคาหรือใหเชา ไมไดรับการลดหยอนสํ าหรับสวนของที่ดินท่ีมีสิ่งปลูกสรางท่ีใชเปนสถานการคาหรือใหเชานั้น ในกรณีท่ีบุคคลธรรมดาหลายคนเปนเจาของที่ดินรวมกัน ใหไดรับการลดหยอนรวมกันตามเกณฑท่ีกํ าหนดไวในวรรคหนึ่ง การลดหยอนตามเกณฑในมาตรานี้ ใหไดรับการลดหยอนสํ าหรับท่ีดินท่ีอยูในจังหวัดใดจังหวัดหนึ่งแตจังหวัดเดียว” มาตรา 23 ท่ีดินท่ีใชในการเพาะปลูก ถาในปลวงมาแลว การเพาะปลูกในบริเวณนั้นเสียหายมากผิดปกติหรือทํ าการเพาะปลูกไมไดดวยเหตุอันพนวิสัยท่ีจะปองกันไดโดยท่ัวไป ใหผูวาราชการจังหวัดมีอํ านาจพิจารณายกเวนหรือลดภาษีบํ ารุงทองท่ีใหไดตามระเบียบท่ีกระทรวงมหาดไทยกํ าหนด *(8) “มาตรา 23 ทวิ ท่ีดินท่ีใชเปนสุสานและณาปนสถานสาธารณะโดยรับประโยชนตอบแทน อาจไดรับยกเวนไมตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีไดเฉพาะที่กํ าหนดไวในกฎกระทรวง”

หมวด 4การยื่นแบบแสดงรายการที่ดินและการสํ ารวจ

มาตรา 24 ใหเจาของที่ดินซึ่งมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีย่ืนแบบแสดงรายการที่เปนรายแปลงตามแบบที่กระทรวงมหาดไทยกํ าหนด

ในกรณีท่ีท่ีดินอยูนอกเขตเทศบาล เมื่อผูวาราชการจังหวัดพิจารณาเห็นสมควรจะกํ าหนดใหเจาพนักงานสํ ารวจทํ าการสํ ารวจแลวย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินแทนเจาของที่ดินเปนรายแปลงที่ทํ าการสํ ารวจก็ได ท่ีดินตาม (1) (2) (3) หรือ (4) ถามีสิ่งปลูกสรางท่ีใชเปนสถานการคาหรือใหเชา ไมไดรับการลดหยอน สํ าหรับสวนของที่ดินท่ีมีสิ่งปลูกสรางท่ีใชเปนสถานการคาหรือใหเชานั้น ในกรณีท่ีบุคคลธรรมดาหลายคนเปนเจาของที่ดินรวมกัน ใหไดรับการลดหยอนรวมกันตามเกณฑท่ีกํ าหนดไวในวรรคหนึ่ง การลดหยอนตามเกณฑในมาตรานี้ ใหไดรับการลดหยอนสํ าหรับท่ีดินท่ีอยูจังหวัดใดจังหวัดหนึ่งแตจังหวัดเดียว” *(8) มาตรา 3 ทวิ บัญญัติเพิ่มเติมขึ้นโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2508 พ.ศ.2524 มาตรา 7 มาตรา 25 ถาบุคคลธรรมดาซึ่งเปนเจาของที่ดินตาย เปนผูไมอยูตามประมวลกฎหมายแพงและพาณิชยวาดวยเร่ืองสาบสูญ หรือเปนคนไรความสามารถ หรือเสมือนไรความสามารถ ใหผูจัดการมรดกหรือทายาท ผูรับมอบอํ านาจ ผูครอบครองทรัพยสิน ผูอนุบาล ผูพิทักษ หรือผูจัดการทรัพยสิน แลวแตกรณี มีหนาท่ีปฏิบัติการตามาตรา 24 มาตรา 26 ถาเจาของที่ดินเปนนิติบุคคล ใหผูจัดการหรือผูแทนอื่นของนิติบุคคลนั้นมีหนาท่ีปฏิบัติการตามาตรา 24 มาตรา 27 ถาบุคคลหลายคนเปนเจาของที่ดินรวมกัน ใหบุคคลเหลานั้นมีหนาท่ีรับผิดชอบรวมกันในการปฏิบัติการตามมาตรา 24 มาตรา 28 เพื่อประโยชนในการสํ ารวจและย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินตามมาตรา 24 วรรคสอง ใหเจาพนักงานสํ ารวจกํ าหนดวันเวลาท่ีจะทํ าการและปดประกาศไว ณ ท่ีทํ าการผูใหญบานแหงทองท่ีนั้น และใหเจาของที่ดินหรือผูแทนมีหนาท่ีชี้เขตและแจงจํ านวนที่ดินตามกํ าหนดวันเวลานั้น และใหความสะดวกแกเจาพนักงานสํ ารวจเพื่อการนั้นตามสมควร ถาเจาของที่ดินหรือผูแทนไมมาชี้เขตหรือไมยอมแจงจํ านวนเนื้อท่ีดินขาดจากจํ านวนที่เปนจริง หรือไมใหความสะดวกแกเจาพนักงานสํ ารวจ เจาพนักงานสํ ารวจมีอํ านาจเขาไปในที่ดินหรือสถานที่ท่ีเก่ียวของ ในระหวางพะอาทิตยขึ้นถึงพระอาทิตยตกหรือในเวลาทํ าการ เพื่อทํ าการสํ ารวจ ตามที่เห็นวาถูกตองได มาตรา 29 แบบแสดงรายการที่ดินสํ าหรับท่ีดินในเขตเทศบาล ใหย่ืนตอเจาพนักงานประเมิน ณ สํ านักงานเทศบาลที่ท่ีดินแปลงนั้นอยูในเขต หรือย่ืน ณ สถานที่อ่ืนท่ีนายกเทศมนตรีกํ าหนด

แบบแสดงรายการที่ดินสํ าหรับท่ีดินนอกเขตเทศบาล ใหย่ืนตอเจาพนักงานประเมิน ณ ท่ีวาการอํ าเภอท่ีท่ีดินแปลงนั้นอยูในเขตหรือย่ืน ณ สถานที่อ่ืนท่ีนายอํ าเภอกํ าหนด มาตรา 30 แบบแสดงรายการที่ดินตามมาตรา 24 และมาตรา 29 ใหย่ืนภายในเดือนมกราคมของปแรกท่ีมีการตีราคาปานกลางของท่ีดินตามาตรา 16 แบบแสดงรายการที่ดินท่ีย่ืนตามวรรคหนึ่ง ใหใชไดทุกปในรอบระยะเวลาสี่ปนั้น มาตรา 31 บุคคลใดเปนเจาของที่ดินขึ้นใหม หรือจํ านวนเนื้อท่ีดินเดิมของเจาของที่ดิน ผูใดไดเปลี่ยนแปลงไปใหเจาของที่ดินนั้นย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินตอเจาพนักงานประเมินตามมาตรา 29 ภายในสามสิบวันนับแตวันท่ีเปนเจาของที่ดินใหม หรือนับแตวันท่ีจํ านวนเนื้อท่ีดินไดมีการเปลี่ยนแปลง เวนแตในกรณีท่ีผูวาราชการจังหวัดกํ าหนดใหเจาพนักงานทํ าการสํ ารวจตามมาตรา 24 วรรคสอง ก็ใหเจาของที่ดินแจงตอเจาพนักงานสํ ารวจภายในกํ าหนดเวลาเชนเดียวกัน และใหเจาพนักงานสํ ารวจย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินตอเจาพนักงานประเมินตามมาตรา 29 ภายในสามสิบวันนับแตวันท่ีไดรับแจงจากเจาของที่ดิน มาตรา 32 เจาของที่ดินผูใดไดเปลี่ยนแปลงการใชท่ีดินอันเปนเหตุใหการลดหยอนตามมาตรา 22 เปลี่ยนแปลงไป หรือมีเหตุอยางอ่ืนทํ าใหอัตราภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับท่ีดินเปลี่ยนแปลงไป ใหเจาของที่ดินผูนั้นแจงการเปลี่ยนแปลงตอเจาพนักงานประเมินตามมาตรา 29ภายในสามสิบวันนับแตวันท่ีมีการเปลี่ยนแปลง หรือนับแตวันท่ีมีเหตุอยางอื่นทํ าใหอัตราภาษีบํ ารุงทองท่ีเปลี่ยนแปลง เวนแตในกรณีท่ีผูวาราชการจังหวัดกํ าหนดใหเจาพนักงานสํ ารวจทํ าการสํ ารวจตามมาตรา 24 วรรคสอง ก็ใหเจาของที่ดินแจงตอเจาพนักงานสํ ารวจทํ าการสํ ารวจตามมาตรา 24 วรรคสอง ก็ใหเจาของที่ดินแจงตอเจาพนักงานสํ ารวจภายในกํ าหนดเวลาเชนเดียวกัน และใหเจาพนักงานสํ ารวจแจงการเปลี่ยนแปลงดังกลาวตอเจาพนักงานประเมินตามมาตรา 29 ภายในสามสิบวันนับแตวันท่ีไดรับแจงจากเจาของที่ดิน

หมวด 5การชํ าระภาษีบํ ารุงทองที่

มาตรา 33 ในการประเมินภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับปแรกของการตีราคาปานกลางของที่ดินตามมาตรา 16 หรือของปท่ีมีการตีราคาปานกลางของที่ดินใหมตามมาตรา 17 ใหเจาพนักงานาประเมินคํ านวณภาษีบํ ารุงทองท่ีและแจงการประเมินภายในเดือนมีนาคมแรกหลังจากการตีราคาปานกลางของที่ดินตามวิธีการดังตอไปนี้ (1) ในกรณีท่ีท่ีดินอยูในเขตเทศบาลหรือนอกเขตเทศบาลที่ไมมีกํ านัน ใหเจาพนักงานประเมินแจงการประเมินเปนหนังสือไปยังผูซึ่งมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี (2)ในกรณีท่ีท่ีดินอยูนอกเขตเทศบาลที่มีกํ านันใหเจาพนักงานประเมินปดประกาศ แจงการประเมินไว ณ ท่ีวาการอํ าเภอ ท่ีทํ าการกํ านัน และท่ีทํ าการผูใหญบาน การประเมินภาษีบํ ารุงทองท่ีท่ีเจาพนักงานประเมินคํ านวณไวตามวรรคหนึ่ง ใหใชเปนการประเมินภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับในปตอไปจนครบรอบวาระเวลาสี่ปตามมาตรา 21 ในกรณีท่ีเจาพนักงานประเมินไมอาจคํ านวณภาษีบํ ารุงทองท่ีและแจงการประเมินภายในเดือนมีนาคม ก็ใหแจงการประเมินภายหลังกํ าหนดเวลาดังกลาวได มาตรา 34 ใหผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีนํ าเงินไปชํ าระตอพนักงานเจาหนาท่ี ณ ท่ีวาการอํ าเภอสํ านักงานเทศบาล หรือสถานที่อ่ืนท่ีนายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรีกํ าหนด การชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีนั้น ใหถือวาเปนการสมบูรณเมื่อไดรับใบเสร็จรับเงินท่ีพนักงานเจาหนาท่ีผูมีหนาท่ีในการนี้ไดลงลายมือชื่อรับเงินแลว มาตรา 35 ใหผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีภายในเดือนเมษายนของทุกป ในกรณีท่ีผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีไดรับแจงการประเมินตามมาตรา 31 หรือมาตรา 32 หรือภายหลังเดือนมีนาคมตามมาตรา33 วรรคสาม ใหชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีภายในสามสิบวันนับแตวันท่ีไดรับแจงการประเมิน มาตรา 36 ผูวาราชการจังหวัดมีอํ านาจประกาศขยายหรือเล่ือนกํ าหนดเวลาชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีตามมาตรา 35 ออกไปอีกไดตามความจํ าเปนแกกรณี

มาตรา 37 ถาภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับท่ีดินของเจาของเดียวกันในตํ าบลเดียวกันมีจํ านวนไมถึงหนึ่งบาท เปนอันไมตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีสํ าหรับท่ีดินแปลงนั้น มาตรา 38 ภาษีบํ ารุงทองท่ีจํ านวนใดที่เจาพนักงานประเมินไดแจงหรือประกาศประเมินแลว ถามิไดชํ าระภายในเวลาที่กํ าหนด ใหถือเปนภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระ มาตรา 39 เมื่อกรรมสิทธิ์หรือการครอบครองของเจาของที่ดินไดโอนตกไปยังบุคคลอื่น ใหผูรับโอนมีหนาท่ีรวมกับเจาของที่ดินเดิมเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระไมเกินหาปรวมท้ังปสุดทายท่ีมีการเปลี่ยนแปลงเจาของที่ดินดวย สวนภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระเกินหาปคงอยูในความรับผิดชอบของเจาของที่ดินเดิม ความในวรรคกอนมิใหใชบังคับแกผูรับโอนซึ่งไดกรรมสิทธิ์มาในการขายทอดตลาด โดยคํ าสั่งศาลหรือคํ าสั่งของเจาพนักงานพิทักษทรัพยในคดีลมละลาย หรือคํ าสั่งขายทอดตลาดตามพระราชบัญญัตินี้ มาตรา 40 ในการปฏิบัติหนาท่ีเพื่อการเรงรัดภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระ ใหนายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรีมีอํ านาจดังตอไปนี้ (1) มีหนังสือเรียกเจาของที่ดินหรือบุคคลซึ่งเกี่ยวของมาใหถอยคํ าหรือสงบัญชีหรือเอกสารมาตรวจสอบ (2)สั่งใหเจาของที่ดินหรือบุคคลซึ่งเกี่ยวของ ปฏิบัติการเทาท่ีจํ าเปนเพื่อประโยชนในการเรงรัดภาษีทองท่ีคางชํ าระ ถาเจาของที่ดินหรือบุคคลท่ีเก่ียวของไมยอมปฏิบัติการตาม (1) หรือ (2) ใหนายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรีมีอํ านาจเขาไปในที่ดินหรือสถานที่ท่ีเก่ียวของแกการจัดเก็บภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระของผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีในระหวางพระอาทิตยขึ้นถึงพระอาทิตยตกหรือในเวลาทํ าการเพื่อสอบถามบุคคลใดๆ หรือตรวจสอบ ตรวจคนบัญชีหรือเอกสาร หรือยึดอายัดบัญชีหรือเอกสาร มาตรา 41 ทรัพยสินของผูตองรับผิดชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระ อาจถูกยึด อายัด หรือขายทอดตลาดเพื่อนํ าเงินมาชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระ โดยใหนายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรีมีอํ านาจออกคํ าสั่งเปนหนังสือยึด อายัด หรือขายทอดตลาดได แตคํ าสั่งเชนวานั้นจะออกไดก็แตโดยไมรับอนุญาตเปนหนังสือจากผูวาราชการจังหวัด การขายทอดตลาดอสังหาริมทรัพยจะกระทํ ามิไดในระหวางระยะเวลาที่ใหอุทธรณไดตามมาตรา 49 หรือ มาตรา 52 และตลอดเวลาท่ีทํ าการพิจารณาและวินิจฉัยอุทธรณดังกลาวยังไมถึงท่ีสุด

คํ าสั่งยึดจะกระทํ าไดเมื่อไดสงคํ าเตือนเปนหนังสือใหเจาของที่ดินชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระทราบลวงหนาไมนอยกวาเจ็ดวันนับแตวันท่ีรับหนังสือนั้นโดยวิธีการสงหนังสือตามมาตรา 12 วิธีการยึด อายัด และขายทอดตลาดทรัพยสินเพื่อใหไดรับชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระนั้น ใหนํ าวิธีการในประมวลกฎหมายวิธีพจิารณาความแพงมาใชบังคับโดยอนุโลม มาตรา 42 เงินท่ีไดจาการขายทอดตลาดนั้น ใหพักไวเปนคาใชจายในการยึด อายัด หรือ ขายทอดตลาด เหลือเทาใดใหชํ าระเปนคาภาษีบํ ารุงทองท่ี ถายังมีเงินเหลืออยูอีกใหคืนแกเจาของที่ดิน มาตรา 43 เมื่อไดมีการยึดหรืออายัดทรัพยสินไวแลว ถาไดมีการชํ าระเงินคาใชจายในการยึดหรืออายัดและคาภาษีบํ ารุงทองท่ีคางชํ าระโดยครบถวนกอนการขายทอดตลาดก็ใหนายอํ าเภอ หรือนายกเทศมนตรีสั่งถอนคํ าสั่งหรืออายัดนั้น มาตรา 44 ผูใดเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีโดยไมมีหนาท่ีตองเสีย หรือเสียเกินกวาท่ีควรตองเสีย ผูนั้นมีสิทธิไดรับเงินคืน การขอรับเงินคืนใหย่ืนคํ ารองตอนายอํ าเภอสํ าหรับนอกเขตเทศบาล หรือนายกเทศมนตรีสํ าหรับในเขตเทศบาลภายในหนึ่งปนับแตวันท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี หรือนับแตวันท่ีไดรับแจงคํ าวินิจฉัยอุทธรณ แลวแตกรณีในการนี้ใหผูย่ืนคํ ารองสงเอกสาร หลักฐานหรือคํ าชี้แจงใดๆ ประกอบคํ ารองดวย การสั่งคืนภาษีบํ ารุงทองท่ีใหเปนอํ านาจของนายอํ าเภอ หรือนายกเทศมนตรี แลวแตกรณี

หมวด 6เงินเพิ่ม

มาตรา 45 ใหเจาของที่ดินเสียเงินเพิ่มนอกจากเงินท่ีตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีในกรณีและอัตราดังตอไปนี้ (1)ไมย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินภายในเวลาที่กํ าหนด ใหเสียเงินเพิ่มรอยละสิบของจํ านวนที่ตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี เวนแตกรณีท่ีเจาของที่ดินไดย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินกอนท่ีเจาพนักงานประเมินจะไดแจงใหทราบถึงการละเวนนั้น ใหเสียเงินเพิ่มรอยละหาของจํ านวนเงินท่ีตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี

(2)ย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินโดยไมถูกตองทํ าใหจํ านวนเงินท่ีจะตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีลดนอยลงใหเสียเงินเพิ่มรอยละสิบของภาษีบํ ารุงทองท่ีท่ีประเมินเพิ่มเติม เวนแตกรณีท่ีเจาของที่ดินไดมาขอแกไขแบบแสดงรายการที่ดินใหถูกตองกอนท่ีเจาพนักงานประเมินแจงการประเมิน (3)ชี้เขตแจงจํ านวนเนื้อท่ีดินไมถูกตองตอเจาพนักงานสํ ารวจ โดยทํ าใหจํ านวนเงินท่ีจะตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีลดนอยลง ใหเสียเงินเพิ่มอีกหนึ่งเทาของภาษีบํ ารุงทองท่ีทีประเมินเพิ่มเติม *(9) “(4)ไมชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีภายในเวลาที่กํ าหนด ใหเสียเงินเพิ่มรอยละย่ีสิบสี่ตอปของจํ านวนเงินท่ีตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีเศษของเดือนใหนับเปนหนึ่งเดือน ท้ังนี้ ไมใหนํ าเงินเพิ่มเติม (1) (2) หรือ (3) มาคํ านวณเพื่อเสียเงินเพิ่มตาม (4) ดวย” มาตรา 46 เงินเพิ่มใหถือวาเปนภาษีบํ ารุงทองท่ี

หมวด 7เจาพนักงานประเมิน

มาตรา 47 ในการปฏิบัติหนาท่ี ใหเจาพนักงานประเมินมีอํ านาจดังตอไปนี้ (1)เขาไปในที่ดินหรือสถานที่ท่ีเก่ียวของแกการจัดเก็บภาษีบํ ารุงทองท่ีของผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีในระหวางพระอาทิตยขึ้นถึงพระอาทิตยตก หรือในเวลาทํ าการเพื่อสอบถามบุคคลใดๆ หรือตรวจสอบ ตรวจคนบัญชีหรือเอกสาร หรือยึดบัญชีอายัดหรือเอกสารเพื่อทราบวาผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีไดปฏิบัติการถูกตองตามพระราชบัญญัตินี้หรือไม (2)มีหนังสือเรียกผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีหรือบุคคลซึ่งเกี่ยวของมาใหถอยคํ าหรือสงบัญชีหรือเอกสารมาตรวจสอบ มาตรา 48 เมื่อปรากฎวาเจาของที่ดินซึ่งเปนผูมีหนาท่ีเสียภาษีบํ ารุงทองท่ีมิไดย่ืนแบบแสดงรายการที่ดินตามมาตรา 24 ใหเจาพนักงานประเมินมีอํ านาจแจงการประเมินยอนหลังไดไมเกินสิบปนับแตวันท่ีเจาพนักงานประเมินไดทราบวาเจาของที่ดินยังมิไดย่ืนแบบแสดงรายการที่ดิน

หมวด 8การอุทธรณ

มาตรา 49 เจาของที่ดินผูใดไดรับแจงการประเมินภาษีบํ ารุงทองท่ีแลว เห็นวาการประเมินนั้นไมถูกตองมีสิทธิอุทธรณตอผูวาราชการจังหวัดได โดยย่ืนอุทธรณแกเจาพนักงานประเมินตามแบบที่กระทรวงหมาดไทยกํ าหนดภายในสามาสิบวัน นับแตวันท่ีไดรับแจงการประเมิน เมื่อเจาพนักงานประเมินไดรับอุทธรณแลว ใหเสนออุทธรณนั้นตามลํ าดับจนถึงผูวาราชการจังหวัด การอุทธรณไมเปนการทุเลาการเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี เวนแตจะไดรับอนุมัติจากผูวาราชการจังหวัดใหรอคํ าวินิจฉัยอุทธรณหรือคํ าพิพากษาของศาล *(9) มาตรา 45 (4) ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกเขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2528 (ฉบับที่2) พ.ศ.2529 มาตรา 45 (4) ไมชํ าระภาษีบํ ารุงทองท่ีภายในเวลาที่กํ าหนด ใหเสียเงินเพิ่มรอยละย่ีสิบสี่ตอปของจํ านวนเงินท่ีตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี เศษของเดือนใหนับเปนหนึ่งเดือน ท้ังนี้ ไมใหนํ าเงินเพิ่มตาม (1) (2) หรือ (3) มาคํ านวณเพื่อเสียเงินเพิ่มตาม (4) ดวย มาตรา 50 เพื่อการพิจารณาการอุทธรณ ผูวาราชการจังหวัดมีอํ านาจมีหนังสือเรียกผูอุทธรณหรือบุคคลใดๆ มาใหถอยคํ า หรือใหสงเอกสารอันควรแกเร่ืองมาแสดง ผูอุทธรณใดไมปฏิบัติตามหนังสือเรียกท่ีออกตามมาตรานี้ หรือไมยอมใหคํ าถอยคํ าโดยไมมีเหตุผลอันสมควรใหผูวาราชการจังหวัดยกอุทธรณนั้นเสีย มาตรา 51 เมื่อผูวาราชการจังหวัดไดพิจารณาวินิฉัยอุทธรณเปนประการใดแลวใหแจงคํ าวินิจฉัยอุทธรณเปนหนังสือไปยังผูอุทธรณและเจาพนักงานประเมิน มาตรา 52 ผูอุทธรณมีสิทธิอุทธรณคํ าวินิจฉัยของผูวาราชการจังหวัดตอศาลภายในสามสิบวันนับแตวันไดรับแจงคํ าวินิจฉัยอุทธรณเวนแตในกรณีท่ีผูวาราชการจังหวัดยกอุทธรณตามความในมาตรา 50 วรรคทาย

หมวด 9บทกํ าหนดโทษ

มาตรา 53 ผูใดโดยรูอยูแลวหรือโดยจงใจแจงขอความอันเปนเท็จ ใหถอยคํ าเท็จตอบคํ าถามดวยถอยคํ าอันเปนเท็จ หรือนํ าพยานหลักฐานเท็จมาแสดงเพื่อหลีกเลี่ยงหรือพยายามหลีกเลี่ยงการเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี ตองระวางโทษจํ าคุกไมเกินหกเดือน หรือปรับไมเกินสองพันบาท หรือท้ังจํ าท้ังปรับ มาตารา 54 ผูใดจงใจไมมาหรือไมยอกชี้เขตหรือไมยอมแจงจํ านวนเนื้อท่ีดินตองระวางโทษจํ าคุกไมเกินหนึ่งเดือนหรือปรับไมเกินหนึ่งพันบาท หรือท้ังจํ าท้ังปรับ มาตรา 55 ผูใดขัดขวางเจาพนักงานซึ่งปฏิบัติตามมาตรา 28 มาตรา 40 หรือมาตรา 47 ตองระวางโทษจํ าคุกไมเกินหนึ่งเดือนหรือปรับไมเกินหนึ่งพันบาท หรือท้ังจํ าท้ังปรับ มาตรา 56 ผูใดฝาฝนคํ าสั่งของเจาพนักงานซึ่งสั่งตามมาตรา 40 มาตร 47 หรือมาตรา 50 ตองระวางโทษจํ าคุกไมเกินหนึ่งเดือนหรือปรับไมเกินหนึ่งพันบาท หรือท้ังจํ าท้ังปรับ ความในวรรคกอนมิใหใชบังคับแกผูอุทธรณตามมาตรา 50 มาตรา 57 ความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ ถานายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรีแลวแตกรณี เห็นวาผูตองหาไมควรไดรับโทษถึงจํ าคุกใหมีอํ านาจเปรียบเทียบกํ าหนดคาปรับได เมื่อผูตองหาไดชํ าระเงินคาปรับตามจํ านวนที่นายอํ าเภอหรือนายกเทศมนตรีกํ าหนดภายในสามสิบวันแลว คดีนั้นเปนอันเสร็จเด็ดขาด ถาผูตองการไมยินยอมตามที่เปรียบเทียบ หรือเมื่อยินยอมแลวไมชํ าระเงินคาปรับภายในกํ าหนดเวลาดังกลาวใหดํ าเนินคดีตอไป *(10) “มาตรา 58 เงินคาปรับตามพระราชบัญญัตินี้ใหตกเปนรายไดของกรุงเทพมหานคร องคการบริหารสวนจังหวัด เทศบาลหรือสุขาภิบาล แลวแตความผิดนั้นจะเกิดขึ้นในทองท่ีใด” *(10) มาตรา 58 ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองท่ี (ฉบับท่ี2) พ.ศ.2516 มาตรา 5 โดยใชความใหมแทน มาตรา58 ความเดิมบัญญัติไวดังนี้

“มาตรา 58 เงินคาปรับตามพระราชบัญญัตินี้ใหตกเปนรายไดขององคการบริหารสวนจังหวัด เทศบาลหรือสุขาภิบาล แลวแตความผิดนั้นจะเกิดขึ้นในทองท่ีใด”

บทเฉพาะกาล มาตรา 59 บทบัญญัติแหงประมวลรัษฎากรที่ยกเลิกตามมาตรา 3 ใหคงใชบังคับไดในการเก็บภาษีบํ ารุงทองท่ี จํ านวนพุทธศักราชตางๆ กอนวันท่ีพระราชบัญญัตินี้ใชบังคับ

ผูรับสนองพระบรมราชโองการ

จอมพล ถนอม กิตติขจร นายกรัฐมนตรี

บัญชีอัตราภาษีบํ ารุงทองที่ตามมาตรา 7

ภาษีไรละชั้น ราคาปานกลางของที่ดินบาท สต.

หมายเหตุ

12345678910111213141516

ไมเกินไรละ 200 บาทเกินไรละ 200 บาท ถึงไรละ 400 บาทเกินไรละ 400บาท ถึงไรละ 600 บาทเกินไรละ 600บาท ถึงไรละ 800 บาทเกินไรละ 800บาท ถึงไรละ 1,000 บาทเกินไรละ 1,000บาท ถึงไรละ 1,200 บาทเกินไรละ 1,200บาท ถึงไรละ 1,400 บาทเกินไรละ 1,400บาท ถึงไรละ 1,600 บาทเกินไรละ 1,600บาท ถึงไรละ 1,800 บาทเกินไรละ 1,800บาท ถึงไรละ 2,000 บาทเกินไรละ 2,000บาท ถึงไรละ 2,200 บาทเกินไรละ 2,200 บาท ถึงไรละ 2,400 บาทเกินไรละ 2,400 บาท ถึงไรละ 2,600 บาทเกินไรละ 2,600 บาท ถึงไรละ 2,800 บาทเกินไรละ 2,800 บาท ถึงไรละ 3,000 บาทเกินไรละ 3,000 บาท ถึงไรละ 3,500 บาท

-1234578910111213141517

50----

50---------

50

(1) ท่ีดินท่ีใชประกอบการกสิกรรมเฉพาะ-ประเภทไมลมลุก ใหเสียก่ึงอัตรา แตถาเจาของท่ีดินประกอบการกสิกรรมประเภทไมลมลุกนั้นดวยตนเองใหเสียอยางสูงไมเกินไรละ 5 บาท

(2) ท่ีดินท่ีท้ิงไววางเปลาหรือไมไดทํ าประโยชนตามควรแกสภาพของที่ดินใหเสียเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเทา

1718192021222324252627282930313233

(11*)34

เกินไรละ 3,500 บาท ถึงไรละ 4,000 บาทเกินไรละ 4,000 บาท ถึงไรละ 4,500 บาทเกินไรละ 4,500 บาท ถึงไรละ 5,000 บาทเกินไรละ 5,000 บาท ถึงไรละ 5,500 บาทเกินไรละ 5,500 บาท ถึงไรละ 6,000 บาทเกินไรละ 6,000 บาท ถึงไรละ 6,500 บาทเกินไรละ 6,500 บาท ถึงไรละ 7,000 บาทเกินไรละ 7,000 บาท ถึงไรละ 7,500 บาทเกินไรละ 7,500 บาท ถึงไรละ 8,000 บาทเกินไรละ 8,000 บาท ถึงไรละ 8,500 บาทเกินไรละ 8,500 บาท ถึงไรละ 9,000 บาทเกินไรละ 9,000 บาท ถึงไรละ 9,500 บาทเกินไรละ 9,500 บาท ถึงไรละ 10,000 บาทเกินไรละ 10,000 บาท ถึงไรละ 15,000 บาทเกินไรละ 15,000 บาท ถึงไรละ 20,000 บาทเกินไรละ 20,000 บาท ถึงไรละ 25,000 บาทเกินไรละ 25,000 บาท ถึงไรละ 30,000 บาทเกินไรละ 30,000 บาท ใหเสียภาษีไรละ ดังตอไปนี้

(1) สํ าหรับราคาปานกลางของที่ดิน 30,000 บาท

3022252730323537404245475055606570

-50-

50-

50-

50-

50-

50-----

แรก ใหเสียภาษี 70 บาท(2) สํ าหรับราคาปานกลางของที่ดินสวนท่ีเกิน30,000 บาท ใหเสียทุกๆ 10,000 บาท ตอ 25 บาทเศษของ 10,000 บาท ถาถึง 5,000 บาท ใหถือเปน10,000 บาท ถาไมถึง 5,000 บาทใหปดท้ิง”

หมายเหตุ (1) ท่ีดินท่ีตองเสียภาษีบํ ารุงทองท่ี (ก) เศษของไรใหคิดในอัตราลดลงตามสวน (ข) เศษของหนึ่งตารางวาใหปดท้ิง (2) เมื่อคํ านวณภาษีแลว เศษของ 10 สตางค ใหปดท้ิง

เหตุผล :- เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากประมวลรัษฎากร ไดบัญญัติ ใหกรมสรรพากรเปนผูควบคุมจัดเก็บภาษีบํ ารุงทองท่ี แตใหกันไวตางหากเพื่อใชจายในการ บํ ารุงทองท่ีในเขตทองถ่ินนั้นๆ จึงสมควรมอบใหราชการสวนทองถ่ินเปนผูจัดเก็บภาษี บํ ารุงทองท่ีเสียเอง (คัดจากราชกิจจานุเบกษาฉบับพิเศษ เลมที่ 82 ตอนที่ 94 ลงวันที่ 1 พฤศจิกายน 2508)

*(11) ชั้น 34 ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ.2508 พ.ศ.2524 มาตรา 9 โดยใชความใหมแทน ชั้น 34ความเดิมบัญญัติไวดังนี้“ชั้น 34 ราคาปานกลางของที่ดิน เกินไรละ 30,000 บาท ถึงไรละ 40,000 บาท ภาษีไรละ 80 บาท”*(12) ชั้น 35 ชั้น 36 ชั้น 37 ชั้น 38 ชั้น 39 ชั้น 40 ชั้น 41 ชั้น42 และ ชั้น 43 ความเดิมถูกยกเลิกโดยพระราชกํ าหนดแกไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีบํ ารุงทองที่ พ.ศ..2508 พ.ศ.2524 มาตรา 10 ความเดิมบัญญัติไวดังนี้

ภาษีไรละชั้น ราคาปานกลางของที่ดินบาท สต.

หมายเหตุ

353637383940414243

เกินไรละ 40,000 บาท ถึงไรละ 50,000 บาทเกินไรละ 50,000 บาท ถึงไรละ 60,000 บาทเกินไรละ 60,000 บาท ถึงไรละ 80,000 บาทเกินไรละ 80,000 บาท ถึงไรละ 100,000 บาทเกินไรละ 100,000 บาท ถึงไรละ 200,000 บาทเกินไรละ 200,000 บาท ถึงไรละ 300,000 บาทเกินไรละ 300,000 บาท ถึงไรละ 400,000 บาทเกินไรละ 400,000 บาท ถึงไรละ 500,000 บาทเกินไรละ 500,000 บาท ใหเสียภาษีไรละดังตอไปนี้ -

901100150200250300750400

--------

(1) สํ าหรับราคาปานกลางของที่ดิน 500,000 บาทแรก ใหเสียภาษี 400 บาท(2) สํ าหรับราคาปานกลางของที่ดินสวนท่ีเกิน 500,000 บาท ใหเสียทุกๆ 100,000 บาท ตอ 100 บาท เศษของ

100,000 บาท ถาถึง 50,000 บาท ใหถือเปน 100,000 บาท ถาไมถึง 50,000 บาทใหปดท้ิง