Ą Ś KAARRTTAA IINNFFOORRMMAACYJNA PRZEDSIĘW ZIĘCIApliki.transportpodkontrola.pl/download/malopolskie/obwodnica n... · obci ążenia A wg normy PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe

1

OPRACOWAŁ ZESPÓŁ:

Imię i nazwisko Podpis

mgr inż. Aneta Baran

mgr inż. Agata Dąbal

mgr Magdalena Kut

mgr inż. Marcin Łyszczarz

mgr inż. Tomasz Buchmiet

mgr inż. Łukasz Kwaśniak

mgr inż. Damian Litwin

Rzeszów, październik 2014 r.

INWESTOR: WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE ŚWIĘTOKRZYSKI ZARZ ĄD DRÓG WOJEWÓDZKICH W KIELCACH

UL. JAGIELLO ŃSKA 72, 25-602 KIELCE

NAZWA PRZEDSIĘWZI ĘCIA:

OOBBWWOODDNNII CCAA MM II EEJJSSCCOOWWOOŚŚCCII NNOOWWYY KK OORRCCZZYYNN -- BBOORRUUSSOOWWAA

W RAMACH ZADANIA: ROZBUDOWA DROGI WOJEWÓDZKIEJ NR 973 NA ODC.

BUSKO - ZDRÓJ - NOWY KORCZYN - BORUSOWA WRAZ Z BUDOWĄ PRZEPRAWY MOSTOWEJ NA RZ. NIDZIE ORAZ

RZ. WI ŚLE

TYTUŁ CZ ĘŚCI PROJEKTU: KK AARRTTAA II NNFFOORRMM AACCYYJJNNAA

PPRRZZEEDDSSIIĘĘWWZZIIĘĘCCII AA

Obwodnica miejscowości N. Korczyn - Borusowa KARTA INFORMACYJNA PRZEDSIĘWZIĘCIA

2

KK AARRTTAA II NNFFOORRMM AACCYYJJNNAA PPRRZZEEDDSSIIĘĘWWZZIIĘĘCCII AA

OBWODNICA MIEJSCOWO ŚCI NOWY KORCZYN – BORUSOWA

W RAMACH ZADANIA: ROZBUDOWA DROGI WOJEWÓDZKIEJ NR 973

NA ODC. BUSKO - ZDRÓJ - NOWY KORCZYN - BORUSOWA WRAZ Z BUDOW Ą PRZEPRAWY MOSTOWEJ

NA RZ. NIDZIE ORAZ RZ. WI ŚLE Firma Promost Consulting T. Siwowski Sp.J. na rzecz Świętokrzyskiego Zarządu Dróg

Wojewódzkich w Kielcach opracowuje nieniejszą kartę informacyjna przedsięwzięcia.

Zadanie będzie finansowane z Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014 – 2020.

Kartę informacyjną przedsięwzięcia sporządzono na podstawie art. 3 punkt 5 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 z późn. zm.) przy uwzględnieniu przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 z późn. zm.).

Celem opracowania tej karty informacyjnej jest przedstawienie podstawowych danych o przedsięwzięciu w związku z przepisami o ocenach oddziaływania na środowisko oraz wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Właściwy organ dokonując oceny oddziaływania, uwzględnia łącznie szczegółowe uwarunkowania związane z kwalifikowaniem przedsięwzięcia biorąc pod uwagę charakterystykę przedsięwzięcia, wielkość emisji, usytuowanie oraz rodzaj i skalę jego oddziaływania na środowisko.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy organem właściwym w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest Wójt Gminy Nowy Korczyn w porozumieniu z Wójtem Gminy Gręboszów i Gminy Opatowiec, inwestycja znajduje się na terenie Gminy Nowy Korczyn, a w mniejszej części na terenie Gminy Gręboszów oraz w części wariantu alternatywnego na terenie Gminy Opatowiec.

Spis treści: 1. Rodzaj, skala i usytuowanie przedsięwzięcia ................................................................... 3 2. Powierzchnia zajmowana przez obiekt budowlany oraz dotychczasowy sposób jego

wykorzystywania i pokrycia szatą roślinną ...................................................................... 8 3. Rodzaj technologii .......................................................................................................... 32 4. Ewentualne warianty przedsięwzięcia ............................................................................ 34 5. Przewidywane ilości wykorzystywanej wody i innych wykorzystywanych surowców,

materiałów, paliw i energii ............................................................................................. 36 6. Rozwiązania chroniące środowisko ................................................................................ 38 7. Rodzaj i przewidywane ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii

przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko ................................................. 41 8. Możliwe transgraniczne oddziaływanie na środowisko ................................................. 49 9. Obszary podlegające ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 o ochronie

przyrody znajdujące się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia. .......... 50


3

1. Rodzaj, skala i usytuowanie przedsięwzięcia

Planowana droga stanowi odcinek drogi wojewódzkiej nr 973 stanowiący obwodnicę miejscowości Nowy Korczyn i miejscowości Borusowa. Droga będzie przebiegać po nowym śladzie.

Inwestycja jest zlokalizowana w województwie świętokrzyskim na terenie Gminy Nowy Korczyn i dla części wariantu alternatywnego Gminy Opatowiec, a w województwie małopolskim na terenie Gminy Gręboszów.

W stanie obecnym na terenie województwa świętokrzyskiego przedmiotowy odcinek drogi wojewódzkiej nr 973 od km 21+800 do km ok. 24+300 (pikietaż globalny DW 973) przebiega przez miejscowość Nowy Korczyn i kończy swój bieg na rzece Wiśle w miejscu przeprawy promowej. Natomiast w województwie małopolskim odcinek drogi objęty opracowaniem, w stanie istniejącym biegnie od odc. 10 km 0+000 do odc. 40 km ok. 0+150 (wg systemu referencyjnego) i przebiega przez miejscowości Borusowa, Hubenice, Kozłów.

Początek obwodnicy przewidziano w km ok. 21+800 (pikietaż globalny DW 973). Skrzyżowanie obwodnica DW 973/droga krajowa nr 79 zlokalizowano w km ok. 274+750 (pikietaż globalny DK 79). Most na rzece Nidzie usytuowano w ok. km 4,1 rzeki w bezpośrednim otoczeniu zabudowy Grotniki Duże. Most na rzece Wiśle usytuowano w ok. km 753,1 rzeki. Miejsce włączenia w istniejący ślad drogi wojewódzkiej zaplanowano w około odc. 40 km ok. 0+150 (wg systemu referencyjnego).

Inwestycja obejmuje budowę jednojezdniowej drogi klasy GP o długości około 8,9 km, wraz z drogami dojazdowymi oraz skrzyżowaniami. Obwodnica m. Nowy Korczyn- Borusowa -Klasa techniczna – GP (1x2) -Szerokość pasa drogowego – min. 25,00 m -Szerokość jezdni – 7,0 m (2x3,5 m) -Opaski bitumiczne – 2x0,5 m (tylko na odcinku drogi przebiegającym przez województwo świętokrzyskie) -Pobocza utwardzone – 2x1,5 m -Dopuszczalne obciążenie pojazdów 115 kN/oś -Kategoria ruchu KR 6 (przyjęto na podstawie SIWZ) -Prędkość projektowa: Vp = 80 km/h -Prędkość miarodajna: Vm = 100 km/h

Na omawianym odcinku droga wojewódzka nr 973 krzyżuje się: - z drogą gminną nr DG 353048T, - z drogą krajową nr 79, - z drogą powiatową nr 0131T, - z drogą gminną nr DG K180089, - z drogą gminną nr DG K180089, - z drogą gminną nr DG K180088, - z drogą powiatową nr DP 1303K, - z drogami gminnymi wewnętrznymi.

Obiekty inżynierskie: Przewidywany obiekt mostowy na Wiśle to most typu ekstardosed o konstrukcji żelbetowej belkowej zaprojektowany na klasę obciążenia A wg normy PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia”. Przęsła dojazdowe zaprojektowano również o konstrukcji żelbetowej


4

kablobetonowej. W przekroju poprzecznym wykształtowano układ dwudźwigarowy monolitycznie połączony z żelbetową płytą pomostu i stężony za pomocą poprzecznic. Rozpiętości teoretyczne wynoszą 30+42+31+99+160+99+40+52+42 co daję łączną długość obiektu 595 m. Wysokość konstrukcyjna mostu typu ekstradosed wynosi 3,5 m, natomiast przęseł dojazdowych 2,5 m. Wysokość pylonu licząc o od poziomu jezdni wynosi 22 m, natomiast od poziomu terenu ok. 42 m. Całkowita szerokość obiektu jest zmienna i wynosi od 16 do 19 m, na którą składa się między innymi:

• jezdnia 2 × 3,5 m; • opaska bezpieczeństwa na jezdni 2 × 0,5 m; • chodnik wraz ze ścieżką rowerową 1 × 3,5 m; • chodnik 1 × 2,0 m.

Przewidywany obiekt mostowy na Nidzie to most o schemacie belki ciągłej na klasę obciążenia A wg normy PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia” Rozpiętości teoretyczne przęseł wynoszą 45+66+66+45 m, co daje łączną długości obiektu 222 m. Konstrukcję nośną przęseł zaprojektowano w postaci skrzynki żelbetowej sprężonej, o stałej wysokości konstrukcyjnej równej 2,8 m. Całkowita szerokość obiektu jest stała na długości i nie przekracza 17 m, na którą składa się między innymi:

• jezdnia 2 × 3,5 m; • opaska bezpieczeństwa na jezdni 2 × 0,5 m; • chodnik wraz ze ścieżką rowerową 1 × 3,5 m; • chodnik 1 × 2,0 m.

Na długości obwodnicy przewidziano przepusty nad ciekami i rowami melioracyjnymi. Wszystkie przepusty zaprojektowano na klasę obciążenia A wg normy PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia”.

Nazwa obiektu Lokalizacja wg kilometraża obwodnicy

Powierzchnia zlewni [km2]

PD1 około 1+950 1,0

PD2 około 2+150 3,3

PD3 około 2+960 0,76

PD4 około 6+580 14,7

PD5 około 7+870 1,09

PD6 około 8+240 15,3

W ramach inwestycji, zostaną wykonane obiekty inżynierskie w postaci przejazdów gospodarczych: - w ciągu drogi gminnej w km 2+670, - w ciągu drogi gminnej nr DG 353038T, - w ciągu drogi powiatowej nr DP 0131T, - w ciągu drogi gminnej wewnętrznej w km 7+290, - w ciągu drogi powiatowej nr DP 1303K. Wiadukty w ciągu obwodnicy zaprojektowano na klasę obciążenia A wg normy PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia”, natomiast wiadukty nad obwodnicą co najmniej na klasę obciążenia B.


5

Szerokości użytkowe wiaduktów w ciągu obwodnicy powinny wynosić: • jezdnia 2 × 3,5 m; • opaska bezpieczeństwa na jezdni 2 × 0,5 m; • chodnik wraz ze ścieżką rowerową 1 × 3,5 m; • chodnik 1 × 2,0 m.

Szerokości użytkowe wiaduktów nad obwodnicą powinny być dostosowane do istniejących szerokości dróg lokalnych.

Nazwa obiektu Lokalizacja wg kilometraża obwodnicy

Opis

WD1 około 2+670 Wiadukt nad obwodnicą w ciągu drogi gminnej

WD2 około 3+140 Wiadukt w ciągu obwodnicy nad drogą gminną nr DG 353038T

WD3 około 3+900 Wiadukt w ciągu obwodnicy nad drogą powiatową nr DP 0131T

WD4 około 7+290 Wiadukt nad obwodnicą w ciągu drogi gminnej wewnętrznej

WD5 około 8+700 Wiadukt w ciągu obwodnicy nad drogą powiatową nr DP 1303K

Dla etapu realizacji nie przewiduje się wykonywania mostów tymczasowych na rzece Nida oraz Wisła.

ODWODNIENIE

Wody opadowe i roztopowe z drogi odprowadzane będą przez system spadków poprzecznych i podłużnych do rowów przydrożnych lub wpustów znajdujących się lokalnie przy skrzyżowaniach. Dalej wody zostaną odprowadzone do istniejących cieków, rowów lub kanałów kanalizacji deszczowej.

OŚWIETLENIE Oświetlenie uliczne przewidziano w miejscach skrzyżowań skanalizowanych oraz przy parkingu dla samochodów ciężarowych wraz z miejscem do ważenia i kontroli pojazdów.

PROGNOZA RUCHU – SDR Skalę przedsięwzięcia określa również natężenie ruchu na omawianym odcinku drogi.

Analizę ruchu dla potrzeb określenia obciążenia nawierzchni opracowano na podstawie pomiarów w 2010r wykonywanych w ramach pomiaru generalnego SDR. Przy określeniu prognozowanego ruchu dla potrzeb niniejszego opracowania przyjęto, jako bazowy ruch w 2010 r. a współczynniki wzrostu poszczególnych rodzajów pojazdów ciężkich z Prognozy wskaźnika wzrostu PKB średniego dla podregionu tarnowskiego i wskaźników wzrostu ruchu wewnętrznego zgodnie z zaleceniami GDDKiA. Na tych podstawach opracowano „Analizę ruchu stanu istniejącego” oraz ustalono wielkość prognozowanego ruchu.

Według prognozy ruchu obliczonej na rok 2019 i 2029 (perspektywa 10 lat) poziom dobowego ruchu samochodowego oceniany jest następująco:


6

Tabela 1. Prognoza ruchu na rok 2019 i 2029.

Obwodnica miejscowości N. Korczyn - Borusowa

Rok wyjściowy

2010

Rok 2019

Rok 2029

Jednostka

Samochody osobowe, Mikrobusy (s1) 3056 3807 4619 P/dobę Lekkie samochody ciężarowe

(dostawcze) (s2) 518 564 611 P/dobę

Samochody ciężarowe bez przyczep (r1)

249 273 297 P/dobę

Samochody ciężarowe z przyczepami (r2)

435 568 723 P/dobę

Autobusy (r3) 37 40 42 P/dobę Liczba pojazdów rzeczywistych

na dobę w obu kierunkach 4295 5252 6292 P/dobę

KWALIFIKACJA PRAWNA

Zakres planowanych prac dotyczy wg ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 z późn. zm.) przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Przedmiotowe zadanie należy bowiem zaliczyć do przedsięwzięć, dla których może być wymagane wykonanie raportu o oddziaływaniu na środowisko – zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 60 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397) – drogi o nawierzchni twardej o całkowitej długości powyżej 1 km inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 31 i 32 oraz obiekty mostowe w ciągu drogi o nawierzchni twardej, z wyłączeniem przebudowy dróg oraz obiektów mostowych, służących do obsługi stacji elektroenergetycznych i zlokalizowanych poza obszarami objętymi formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 – 5, 8,i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia o ochronie przyrody.

Brak innych elementów wchodzących w zakres inwestycji będących przedsięwzięciem wymagającym uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Obowiązujące dokumenty planistyczne

Dla omawianego terenu obowiązują:

1. Studium Uwarunkowań i Kierunku Zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowy Korczyn ustalony uchwałą nr XX/94/2000 z dnia 21 grudnia 2000 r. zatwierdzony przez Radę Gminy w Nowym Korczynie.

2. Studium Uwarunkowań i Kierunku Zagospodarowania przestrzennego Gminy Gręboszów ustalony uchwałą nr XXIV/112/2001 z dnia 30 kwietnia 2001 r. zatwierdzony przez Radę Gminy Gręboszów.

Na poniższym rysunku przedstawiono lokalizację przedsięwzięcia oraz jego zasięg.

Rys. 1 Orientacyjny przebieg drogi dla wariantu 3 – preferowanego oraz wariatnu 1 oraz wariantu 2A – alternatywnych.


8

2. Powierzchnia zajmowana przez obiekt budowlany oraz dotychczasowy sposób jego wykorzystywania i pokrycia szatą roślinną

Omawiane przedsięwzięcie zlokalizowane jest na granicy dwu województw, która

przebiega wzdłuż rzeki Wisła: w województwie małopolskim w powiecie dąbrowskim dla części drogi położonej w Gminie Gręboszów (część południowa omawianego odcinka drogi) i w powiecie buskim gmina Nowy Korczyn (północna części omawianego odcinka drogi).

Gmina Gręboszów liczy około 3,6 tys. mieszkańców. Gęstość zaludnienia jest znacznie mniejsza od średniej dla województwa i wynosi około 74 osób/km2. Gmina ma charakter: rolniczy. W ciągu przebiegu drogi występuje zabudowa kolejnych miejscowości, w tym Żelichowa, Woli Żelichowskiej, Kozłowa i Borusowej.

Gminę Nowy Korczyn zamieszkuje około 6,2 tys. mieszkańców. Gęstość zaludnienia gminy wynosi około 53 osób/km2. Gmina ma charakter typowo rolniczy. Użytki rolne stanowią 76,9% a ilość gospodarstw rolnych przekracza 1760. Lasy oraz grunty leśne stanowią 8,3%.

Szczegółowa lokalizacja przedsięwzięcia tj. budowy projektowanej drogi jest przedstawiona na kopiach map ewidencji gruntów załączonych do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Omawiany teren znajduje się po północnej i wschodniej stronie miejscowości Nowy Korczyn w województwie świętokrzyskim oraz po wschodniej stronie Borusowej i zachodniej stronie kozłowa w województwie małopolskim, na którym zlokalizowane są przed wszystkim grunty użytkowane rolniczo i nieużytki oraz nieliczna zabudowa mieszkaniowa niska i usługowa.

Funkcja obiektu polega przede wszystkim na przejęciu ruchu ciężkiego i wyprowadzeniu poza tereny zabudowane znajdujące się wzdłuż istniejącego przebiegu drogi wojewódzkiej nr 973.

Droga obwodowa klasy GP Projektem objęta jest budowa drogi obwodowej miejscowości N. Korczyn - Borusowa.

Projektowana obwodnica jest drogą jednojezdniową, dwupasową wraz skrzyżowaniami, obiektami inżynierskimi oraz drogami dojazdowymi umożliwiającymi obsługę przyległego terenu, na którym zlokalizowane są pola uprawne.

Przedsięwzięcie stanowi drogą klasy „GP” – główna ruchu przyśpieszonego o przekroju jednojezdniowym, dwupasowym z jezdnią o nawierzchni bitumicznej szerokości 7,0m (2 pasy ruchu po 3,5m), opaskami bitumicznymi szerokości 0,5m (tylko na odcinku drogi przebiegającym przez województwo świętokrzyskie) i poboczami gruntowymi utwardzonymi o szerokości 1,5m. Obwodnica powiązana będzie z istniejącym układem komunikacyjnym za pomocą skrzyżowań.

Trasa drogi w wariancie 3 (preferowanym) przebiega następująco: od drogi wojewódzkiej nr 973, po północnej stronie Nowego Korczyna trasa odbija w kierunku wschodnim i łagodnym łukiem skręca w stronę południową przecinając rozproszoną zabudowę sołectw Grotniki Duże i Podzamcze. Następnie droga przecina rzekę Nida i biegnąc dalej w kierunku południowym dochodzi do Wisły, którą pokonuje mostem z dojazdami w formie łagodnych łuków. Kolejny odcinek drogi przebiega pomiędzy zabudową miejscowości Borusowa i Kozłów w kierunku zbliżonym do południowego. Skręcając w kierunku wschodnim projektowana droga dochodzi do istniejącej trasy drogi wojewódzkiej 973 za zabudową Kozłowa. Poniżej szczegółowo opisano tereny na trasie przebiegu drogi.


9

Inne drogi

Pozostałe drogi rozwiązywane są sytuacyjnie i wysokościowo w stopniu minimalizującym zakres robót, przy zgodności z warunkami technicznymi i założeniami projektowymi. Na omawianym odcinku droga wojewódzka nr 973 krzyżuje się: - z drogą gminną nr DG 353048T,` - z drogą krajową nr 79, - z drogą powiatową nr 0131T, - z drogą gminną nr DG K180089, - z drogą gminną nr DG K180089, - z drogą gminną nr DG K180088, - z drogą powiatową nr DP 1303K, - z drogami gminnymi wewnętrznymi.

Drogi dojazdowe Dostępność do drogi głównej z uwagi na jej funkcję została na znacznym odcinku ograniczona poprzez zaprojektowanie dróg dojazdowych obsługujących ruch rolniczy, zlokalizowane po obu stronach obwodnicy, na których znajdują są zjazdy na działki rolne.

Obsługa terenu przyległego do obwodnicy zapewniona jest przez: • projektowane drogi dojazdowe równoległe do projektowanej obwodnicy, • istniejącą sieć dróg wojewódzkich powiatowych i gminnych. Drogi dojazdowe. • szerokość jezdni – 3,5m • szerokość mijanki 5,50m co 250m • szerokość poboczy gruntowych – 2x0,75m

POWIERZCHNIA ZAJMOWANA PRZEZ PRZEDSI ĘWZI ĘCIE Planowana powierzchnia drogi wyniesie następująco: - wariant 3:

- jezdnia drogi głównej długość około 8,9km, powierzchnia około 7,1 ha

- drogi dojazdowe długość około 10,3km powierzchnia około 3,7ha. Planowana powierzchnia inwestycji wyniesie następująco: - wariant 3 około 30,1 ha

Na przewidywanym przebiegu obwodnicy w wariancie 3 (preferowanym) nie zachodzi konieczność wyburzeń budynków kubaturowych.

Gminy przez które przebiega droga mają charakter rolniczy. Lasy zajmują znikome powierzchnie terenu każdej z gmin. Gęstość zaludnienia jest niższa od średniej dla obu województw. W rejonie projektowanej drogi znajduje się znaczna ilość terenów o funkcji rolniczej, nieużytków, czyli obszary na których zabudowy brak lub też tereny rozwijających się osiedli o niskiej intensywności zabudowy. Droga przebiega przez tereny rolnicze oraz przecina dwie duże rzeki: Nidę na jej odcinku przyujściowym i Wisłę. W stosunku do obecnego przebiegu drogi nowa trasa omija obszary zabudowy i centrum Nowego Korczyna.

Nowy Korczyn jest lokalnym ośrodkiem administracji i usług. Przebiegają przez niego

ważne szlaki komunikacyjne w randze dróg wojewódzkich i krajowych. Charakter terenów odcinkowo zabudowanych wzdłuż drogi podlegających ochronie akustycznej to zabudowa mieszkaniowa zagrodowa.


10

Na omawianym terenie występuje szereg zabytkowych cmentarzy, kościołów i pałaców, a także innych budynków. Położone najbliżej przedsięwzięcia obiekty zabytkowe wpisane przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do rejestru zabytków to:

Borusowa: - kaplica mszalna p.w. Opieki NMP, 1860, nr rej.: A-1305/M z9.08.2012 - otoczenie z drzewostanem, nr rej.: j.w. - ogrodzenie, nr rej.: j.w. - park dworski, XIX/XX, nr rej.: A-284 z 22.10.1986 Nowy Korczyn - założenie urbanistyczne, nr rej.: A.47 z 14.02.1959 - zespół kościoła parafialnego, ul. Farna 1, nr rej.: A.48/1-3 z 4.12.1956, z 19.02.1966 i z 18.09.2013 :

- kościół p.w. Świętej Trójcy, 1608-90, - dzwonnica - brama, 1889 - d. cmentarz przy kościele - zespół klasztorny franciszkanów, nr rej.: A.51/1-2 z 4.12.1956 i z 19.02.1966: - kościół , ob. fil. p.w. św. Stanisława, 2 poł. XIII, XIV, po 1945 - klasztor, ob. plebania, 2 poł. XII, XV, XVIII - synagoga, (k. XVIII), 1894-95, nr rej.: A.49 z 8.02.1958 i z 22.06.1967 - cmentarz par., 2 poł. XIX, nr rej.: A.52 z 1.07.1992 - cmentarz par. stary, tzw. ruski, 1 poł. XIX, nr rej.: A.51 z 1.07.1992 - kaplica grobowa rodziny Królikowskich, XIX, nr rej.: j.w. - dom, Rynek 25 (d. 36), XVI, nr rej.: A.53 z 6.08.1971 Podzamcze - ruina zamku, XIV, nr rej.: 84 Aa z 29.03.1993 (dec. archeologia) Stary Korczyn - kościół par. p.w. św. Mikołaja, poł. XIV, XV, 2 poł. XX, nr rej.: A.57/1-2 z 21.01.1933 (wypis z księgi orzeczeń), z 11.02.1967 i z 18.03.1999 - dzwonnica, 1920 - cmentarz par., ok. poł. XIX, nr rej.: A.58 z 23.12.1992 Winiary Wi ślickie - park, k. XVIII, nr rej.: A.61 z 14.10.1972

Ponadto wzdłuż drogi występują przydrożne kapliczki oraz krzyże, które nie zostały wskazane, przez organy właściwe w sprawach zabytków, jako obiekty zabytkowe.

Prace w sąsiedztwie ww. obiektów należy prowadzić ze szczególną ostrożnością. Nie należy w ich bezpośrednim sąsiedztwie lokalizować zapleczy budowy i prowadzić robót wywołujących duże drgania.

Ponieważ w sąsiedztwie drogi występują obiekty dziedzictwa kulturowego, to w toku realizacji prac należy zwrócić szczególną uwagę na ich zabezpieczenie, lub przeniesienie w uzgodnieniu ze społecznością lokalną, natomiast w odniesieniu do tego typu obiektów zabytkowych – przy zachowaniu zasad określonych przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

W toku prac koncepcyjnych i projektowych nie zlokalizowano na terenie projektowanej drogi stanowisk archeologicznych. Znajdują się one w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, ale poza teren planowanej budowy.


11

Omawiany teren lokalizacji przedsięwzięcia jest położony poza obszarami wodno-błotnymi, obszarami wybrzeży lub jezior. Brak tu również obszarów uzdrowiskowych i uzdrowisk. Droga przebiega przez niewielkie enklawy o charakterze lasów – monokultury z nasadzeń.

Obszar w sąsiedztwie lokalizacji drogi odznacza się szczególnymi walorami przyrodniczymi, krajobrazowymi i kulturowymi. Obszary wyjątkowo cenne pod względem przyrodniczym stanowią zadrzewienia wzdłuż rzek oraz zieleń łąk i pastwisk. Przewodnim walorem przyrodniczym omawianego obszaru, decydującym o jego charakterze i specyfice, są doliny Wisły i Nidy. Wysokie walory przyrodnicze dotyczą elementów biotycznych i abiotycznych, które pełnią ważne funkcje ekologiczne, klimatyczne, hydrologiczne i estetyczno – krajobrazowe.

Opis terenu rozpoczyna się włączeniem do DW 973 w miejscowości Hubenice. W otoczeniu znajdują się pola uprawne - uprawy zbożowe, kukurydza. Na przydrożu

i w rowach zbiorowiska ruderalne z gatunkami: ostrożeń polny Cirsium arvense, mlecz błotny Sonchus palustris, wiechlina łąkowa Poa pratensis, żywokost lekarski Symphytum officinale, powój polny Cirsium arvense, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, mak polny Papaver rhoeas, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, perz właściwy Elymus repens, marchew zwyczajna Daucus corota, kostrzewa łąkowa Festuca pratensis, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, dziurawiec zwyczajny Hypericum perforatum, lucerna sierpowata Medicago falcata, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, poziomka pospolita Fragaria vesca, rdest plamisty Polygonum persicaria, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, przytulia północna Galium boreale, biedrzeniec większy Pimpinella major. W zadrzewieniach zięba Fringilla coelebs, pliszka siwa Motacilla alba, skowronek polny Alauda arvensis, świergotek polny Anthus campestris, jaskółka dymówka Hirundo rustica, grzywacz Columba palumbus. Trasa przecina drogę asfaltową. Na przydrożu mlecz zwyczajny Sonchus oleraceum, rajgras wyniosły Arrhentherum elatius, marchew zwyczajna Daucus corota, wiechlina łąkowa Poa pratensis, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, przytulia właściwa Galium mollugo, niezapominajka błotna Myosotis palustris, łopian pajęczynowaty Arctium tomentosa, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, powój polny Convolvulus arvense, czerwiec roczny Scleranthus annuus, bodziszek łąkowy Geranium pratense, pięciornik rozłogowy Potentilla reptans, życica trwała Lolium parenne, koniczyna biała Trifolium reptans, trzcinnik piaskowy Calamagrostis epigejos, ostrożeń polny Cirsium arvense, kosaciec żółty Iris pseudacorus, jaskier rozłogowy Ranunculus reptans, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, jesion wyniosły Fraxinus excelsior, wierzba biała Salix alba, klon polny Acer campestre, krwawnica zwyczajna Lythrum salicaria, wierzbownica kosmata Epilobium hirsutum. Trasa przechodzi przez śródpolne zadrzewienia z gatunkami: dereń świdwa Cornus sanguinea, klon jesionolistny Acer negundo, jabłoń domowa Malus domestica, jeżyna popielica Rubus caesius. Zbiorowisko okrajkowe z pokrzywa zwyczajną Urtica dioica, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, dziurawiec zwyczajny Hypericum perforatum, świerząbek gajowy Chaerophyllum temulum, łopian pajęczynowaty Arctium tomentosum, wyka ptasia Vicia cracca, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, mak polny Papaver rhoeas, babka lancetowata Plantago lanceolata, lucerna nerkowata Medicago lupulina, koniczyna biała Trifolium repens, wilczomlecz obrotny Euphorbia helioscopia. Trasa pzrechodzi przez zboża z chwastami: skrzyp polny Equisetum arvense, powój polny Convolvulus arvense, przytulia pospolita Galium mollugo, owies głuchy Avena fatua.


12

Zbiorowisko ugorowe tworzą jasnota purpurowa Lamium purpurea, łoboda oszczepowata Atriplex prostrata, koniczyna biała Trifolium repens, przetacznik perski Veronica persicaria, szarłat szorstki Amaranthus retroflexus, mak polny Papaver rhoeas, czyściec błotny Stachys palsustris, życica trwała Lolium parenne, stokłosa żytnia Bromus secalinus. Pola uprawne z uprawami zbóż tj.: pszenica, owies, pszenżyto, kukurydza. Przecina polną drogę z gatunkami życica trwała Lolium parenne, tasznik pospolity Capsela bursa pastoris, wiechlina roczna Poa annua, koniczyna biała Trifolium repens, babka zwyczajna Plantago major, rumianek polny Anthemis arvensis, perz właściwy Elymus repens, powój polny Convolvulus arvense, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, tymotka łąkowa Phelum pratense, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, podagrycznik pospolity Aegopodium podagraria, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa. Urozmaiceniem krajobrazu są ciągnące się wzdłuż miedz kępy zadrzewień. Spośród przedtawicieli fauny pospolicie wystepują tu bielinek kapustnik Pieris brassicae, biedronka siedmiokropka Coccinella septempunctata, bzygi Syrphidae sp. jaskółka dymówka Hirudo rustica. Trasa przechodzi przez ciek, którego brzegi częściowo porośnięte sa przez wiąz polny Ulmus minor¸ śliwę tarninę Prunus spinosa, klon polny Acer campestre, dąb szypułkowy Quercus robur, dziką różę Rosa canina poza tym zbiorowisko szuwarowe i ziołoroślowe z gatunkami: manna mielec Glyceria maxima, tojeść zwyczajna Lysimachia vulgaris, mlecz błotny Sonchus palustris, wiązówka błotna Filipendula ulmaria, przytulia właściwa Galium verum, lnica pospolita Linaria vulgaris, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, jeżyna popielica Rubus caesius przytulia czepna Galium aparine, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, świerzbnica polna Kanutia arvensis, cykoria podróżnik Cychorium intybus, dzwonek rozpierzchły Campanula patula, szczaw lancetowaty Rymex hydropalthum, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus. W cieku rzęsa wodna Laemma minor, niezapominajka błotna Myosotis palustre, kosaciec żółty Iris pseudacorus, manna jadalna Glyceria fluitans żabieniec babka wodna Alisma plantago aquatica, marek szerokolistny Sium latifolium, kropidło wodne Oenanthe aquatica, firletka poszarpana Lychnis flos cuculi, jaskier skąpopręcikowy Batrachium trichophyllum, krwawnica zwyczajna Lythrum salicaria, przetacznik bobowniczek Veronica beccabunga. Nad ciekiem świtezianka dziewica Calopteryx virgo, pałątka pospolita Lestes sponsa. Trasa biegnie przez pola uprawne z uprawami zbożowymi z roślinami synatropijnymi tj.: kurzyślad polny Anagallis arvensis, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, rumianek polny Anthemis arvensis, rdest ptasi Polygonum avium, niezapominajka polna Myosostis arvensis, czerwiec roczny Scleranthus annuus. Zbiorowisko miedz tworzą łoboda oszczepowata Atriplex hastatum, ostrożeń lancetowaty Cirsium lanceolata, wilczomlecz obrotny Euphorbia helioscopia, bylica pospolita Artemisia vulgaris, poziewnik szorstki Galeopsis tetrahit, łopian pajęczynowaty Arctium tomentosum, bodziszek kosmaty Geranium pussilum. Przechodzi przez ugory, zboża, i uprawy roślin motylkowych Trasa przecina rów porośnięty przez wierzby, mozgę trzcinowatą Phalaris arundinacea, groszkiem bulwiastym Lathyrus tuberosus, pokrzywą zwyczajna Urtica dioica z kielisznikiem zaroślowym Calystegia sepium, pałką szerokolistną Typha latifolia, rdestem plamistym Polygonum persicaria, krwawnicą zwyczajną Lythrum salicaria, trzcinnikiem prostym Calamagrostis stricta, perzem właściwym Elymus repens, mozgą trzcinowatą Phalaris arundinacea, wiązem polnym Ulmus minor, wierzbą purpurową Salix purpurea, klonem polnym Acer campestre, dębem szypułkowym Quercus robur.


13

Trasa przecina drogę polną porośniętą przez jeżynę popielicę Rubus caesius, bodziszek łąkowy Geranium pratense, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, wyką płotową Vicia sepium, zadrzewienia z olcha czarną Alnus glutinosa, wierzbą kruchą Salix fragilis, wierzbę wyniosłą Salix x rubens, łopian większy Arctium lappa, rzepik pospolity Agrimonia eupatoria, następnie rów z manną mielec Glyceria maxima, łobodą oszczepowatą Atriplex prostrata, krwawnicą zwyczajną Lythrum salicaria, przytulią błotną Galium uliginosum. Trasa biegnie w kierunku północnym, przecina kępę zadrzewień z gatunkami: śliwa domowa Prunus domestica subsp. syriaca, klon polny Acer campestre, dziki bez czarny Sambucus nigra, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, łopian pajęczynowaty Arctium tomentosa, przytulia czepna Galium aparine, babka zwyczajna Plantago major, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, jasnota biała Lamium album, dąb szypułkowy Quercus robur, podagrycznik pospolity Aegopodium podagraria, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, szczaw tępolistny Rumex obtusifolius, wiąz polny Ulmus minor, wierzba krucha Salix fragilis, wiązówka błotna Filipendula ulmaria. W obniżeniu terenowym topola biała Populus alba, wierzba krucha Salix fragilis, wierzba biała Salix alba, klon polny Acer campestre, trzmielina zwyczajna Euonymus europaea, dziki bez czarny Sambucus nigra, świerząbek orzęsiony Chaerophyllum hirsutum, jeżyna popielica Rubus caesius, przytulia czepna Galium aparine, perz właściwy Elymus repens, czyściec błotny Stachys palustris, bluszczyk kurdybanek Glechoma hederacea, ostrożeń polny Cirsium arvense, śliwa tarnina Prunus spinosa, topola maksymowicza Populus maximowiczi. Trasa biegnie wzdłuż drogi asfaltowej przez pola uprawne i ugory, użytki zielone. Myszołów Buteo buteo. Na przydrożu i w zbiorowisku miedz śródpolnych wystepują łopian pajęczynowaty Arctium tomentosum, mak Papaver rhoeas, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, miotła zbożowa Apera spica-venti, przytulia pospolita Galium verum, jasnota biała Lamium album, wiechlina łąkowa Poa pratensis, perz właściwy Elymus repens. Trasa biegnie przez pola uprawne, w sąsiedztwie cmentarza, do którego prowadzi aleja lip drobnolistnych, biegnie w oddaleniu od zabudowy. Z przedstawicieli fauny można tu wymienić nastepujące: pliszka siwa Motacilla alba, szpak Sturnus vulgaris, jaszczurka zwinka Lacerta agilis. Przecina drogę DW 973. Na przydrożu zaskroniec zwyczajny Natrix natrix, jeż Erinaceus europaeus, szpaler białych wierzb Salix alba. Pod drogą płynie ciek na granicy miejscowości Hubenice i Borusowa. W rowach pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, przytulia czepna Galium aparine, żywokost lekarski Symphytum officinale, wyka płotowa Vicia sepium, życica trwała Lolium parenne, bylica zwyczajna Artemisia vulgaris, jeżyna popielica Rubus caesius, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, dziki bez hebd Sambucus ebulus. Trasa przecina ciek, na brzegach manna mielec Glyceria maxima, kozłek lekarski Valeriana officinalis, trzcinnik prosty Calamgrostis stricta, kosaciec żółty Iris pseudacorus, przytulia czepna Galium aparine, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, dziki bez czarny Sambucus nigra, wierzba krucha Salix fragilis, olcha czarna Alnus glutinosa, żabieniec babka wodna Alisma plantago aquatica, niecierpek pospolity Imapatiens noli-tangere, chrzan pospolity Armoracia rusticana, szczaw lancetowaty Rumex hydrolapathum. Trasa przecina się z drogą asfaltową, poniżej zabudowa i pola uprawne, ugory. Na przydrożu zbiorowisko ruderalne, w którym dominuje życica trwała Lolium parenne, dziki bez hebd Sambucus ebulus, zadrzewienia z jesionem wyniosłym Fraxinus excelsior, zabudowa, przy zabudowie sad owocowy.


14

Spośród przedstawicieli świata zwierzęcego stwierdzono tu gatunki tj.: dzwoniec Chloris chloris, strzyżyk Troglodytes troglodytes, kopciuszek Phoenicurus ochruros, sikora bogatka Parus major, grzywacz Columba palumbus, turkawka Streptopelia turtur, jeż Erinaceus europaeus. Planowana inwestycja przechodzi przez dolinę Wisły. Wał Wisły porasta: przytulia czepna Galium aparine, lucerna siewna Medicago sativa, koniczyna łąkowa Triforium pratense, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, jeżyna popielica Rubus caesius, babka średnia Plantago media, babka lancetowata Plantago lanceolata, jastrun właściwy Leucanthemum vulgare, cykoria podróżnik Cychorium intybus. W obniżeniu na terenie międzywala topola czarna Populus nigra, trzmielina zwyczajna Euonymus europaea, chmiel zwyczajny Humulus lupulus, wiąz polny Ulmus minor, dziki bez hebd Sambucus ebulus. W zaroślu topolowym kozłek lekarski Valariana officinalis, żywokost lekarski Symphytum officinale, ostrożeń polny Cirsium arvense. Za wałem pola uprawne. Zbiorowisko łąkowe w typie łąki świeżej w dolinie Wisły z gatunkami: wyka ptasia Vicia sepium, koniczyna łąkowa Trifolium pratense, tymotka łąkowa Phelum pratense, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, stokłosa żytowa Bromus secalinus, rzepicha ziemnowodna Rorippa amphibia, bodziszek łąkowy Geranium pratense, groszek żółty Lathyrus pratense, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, głowienka pospolita Prunella vulgaris, lucerna sierpowata Medicago falcata, babka lancetowata Plantago lanceolata, jastrzębiec baldaszkowy Heracleum umbellatum, szczaw lancetowaty Rumem hydrolapthum, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius. Kolejne zbiorowiska łąkowe tworzą: lucerna siewna Medicago sativa, pięciornik gęsi Potentilla anserina, bluszczyk kurdybanek Glechoma hederacea, głowienka pospolita Prunella vulgaris, przymiotno białe Erigeron annus, jastrun właściwy Leucanthemum vulgare, wiechlina łąkowa Poa pratensis, marchew zwyczajna Daucus corota, komonica zwyczajna Lotus corniculatus, wyka płotowa Vicia sepium, wilczomlecz sosnka Euphorbia cyparissias, jeżyna popielica Rubus caesius, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, koniczyna łąkowa Trifolium pratense, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, przymiotno kanadyjskie Conyza canadensis, mniszek lekarski Taraxacum officinale, koniczyna biała Trifolium repens. Na obszarze miedzywala stwierdzono czajkę Vanellus vanellus, rusałkę admirała Vanessa atalanta, grzywacza Columba palumbus, jaskółkę dymówka Hirundo rustica, kreta Talpa europaea. W obniżeniach, ze stagnującą wodą stwierdzono kumaka nizinnego Bombina bombina. Brzeg Wisły porasta zarośle z gatunkami: klon jesionolistny Acer negundo, wierzba biała Salix alba, wierzba purpurowa Salix purpura, mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, rzepicha ziemnowodna Rorippa amphibia, kościenica wodna Myosoton aqaticum, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, kolczurka klapowana Echinocystis lobata, jeżyna popielica Rubus caesius, wierzba wiciowa Salix viminalis, jasnota plamista Lamium maculatum, oset łopianowaty Carduus personata oraz szuwar mozgowy. Drugi brzeg Wisły- zarośla z wierzbą wiciową Salix viminalis, wierzba purpurową Salix purpurea, wiechliną łąkową Poa pratensis, mozgą trzcinowatą Phalaris arundinacea, pokrzywa zyczajna Urtica dioica, kielisznikiem zaroślowym Calystegia sepium, krzewiastymi formami wierzb białych Salix alba. W dolinie Wisły łąki świeże z gatunkami: szczaw zwyczajny Rumex acetosa, komonica zwyczajna Lotus corniculatus, koniczyna biała Trifolium repens, wiechlina łąkowa Poa pratensis, wyka czteronasienna Vicia tetrasperma, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense,


15

jastrun właściwy Leucanthemum vulgare, rzepicha ziemnowodna Rorippa amphibia, mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, mniszek lekarski Taraxacum officinale, lucerna nerkowata Medicago lupulina, pięciornik rozłogowy Potentilla repens. Spośród przedstawicieli fauny można wymienić gatunki tj. biedronka siemiokropka Coccinella septempunctata, skowronek Alauda arvensis, sroka Pica pica, trzmiel ziemny Bombus terrestris. Pod wałem szpaler wierzb białych Salix alba, kruchych Salix fragilis, bodziszek łąkowy Geranium pratense, świerząbek gajowy Chaerophyllum temulum, jeżyna popielic Rubus caesius, głowienka pospolita Prunella vulgaris, babka zwyczajna Plantago major, wilczomlecz sosnaka Euphrasia cyparisias, kościenica wodna Myososton aquaticum. Strona odwodna wału Wisły rdest plamisty Polygonum persicaria, przytulia pospolita Galium mollugo, rajgras wyniosły Arrhenetherum elatius, powój polny Convolvulus arvense, barszcz zwyczajny Heracleum sphondylium. Wał strona odpowietrzna: bniec biały Melandrium album, bodziszek łąkowy Geranium pratense, przymiotno białe Erigeron annus, przytulia pospolita Gallium mollugo, barszcz zwyczajny Heracleum sphondylium, świerzbnica polna Knautia arvense, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, szczaw zwyczajny Rumex acetosa. Następnie trasa biegnie przez pola uprawne, z uprawami zbóż, ziemniaków, warzyw, nieużytki i użytki zielone, wzdłuż drogi asfaltowej i energetyki. Po prawej zabudowa mieszkaniowa. Na przydrożu życica trwała Lolium parenne, rdest ptasi Polygonum avium, rdest plamisty Polygonum persicaria, krwawnik pospolity Achillea milefolium, wiechlina roczna Poa annua, babka zwyczajna Plantago major, cykoria podróżnik Cychorium intybus, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, powój polny Convolvulus arvense. Skrzyżowanie dróg. Na przydrożu: mak polny Papaver rhoaes, rumianek polny Anthemis arvensis, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, życica trwała Lolium parenne, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, rdest plamisty Polygonum persicaria, ostrożeń polny Cirsium arvense, chwastnica jednostronna Echinochloa crus-galli, przytulia pospolita Galium mollugo, jasnota biała Lamium album, mlecz kolczasty Sonchus asper, żółtlica pospolita Galinsoga parviflora, fiołek trójbarwny Viola tricolor. W sąsiedztwie nasadzenia wierzby energetycznej wierzby wiciowej Salix viminalis, nieużytki porasta jeżyna popielica Rubus caesius, świerzabek orzęsiony Chaerophyllum hirsutum, kuklikiem pospolitym Geum urbanum, mniszkiem lekarskim Taraxecum officinalis, krwawnikiem zwyczajnym Achillea milefolium, pasternakiem zwyczajnym Pastinaca sativa, nostrzykiem białym Melilotus album, bylicą pospolitą Artemisia vulgaris, przymiotnem białym Erigeron annus, bodziszkiem łąkowym Geranium pratense. Biegnie przez pola uprawne z uprawami zbożowymi pod napowietrzną linia energetyczną. Stwierdzono tu przedstawicieli zwietzat tj.: bażant Phasianus colchicus, bogatka Parus major, strzyżyk Troglodytes troglodytes, szpak Sturnus vulgaris. Trasa biegnie w sasiedztwie zabudowy również niezamieszkałej z sadem owowcowym: z orzechem włoskim Juglans regia, świerkiem pospolitym Picea abies, jesionem wyniosłym Fraxinus excelsior, szpalery wierzby białej Salix alba. Wał Nidy porasta bodziszek łąkowy Geranium pratense, marchew zwyczajna Daucuc corota, powój polny Convolvulus arvense, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, przytulia pospolita Galium mollugo, jeżyna popielica Rubus caesius, szczaw polny Rumex acetosella, koniczyna łąkowa Trifolium pratense, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, babka lancetowata Planatago lanceolata, barszcz zwyczajny Heracleum sphonylium, przetacznik perski Veronica persicaria, przymiotno białe Erigeronn annus, kozibród łąkowy Trygopogon arvense, tymotka łąkowa Phelum pratense, wyka ptasia


16

Vicia cracca, babka lancetowata Plantago lanceolata. Strona odwodna: bodziszek łakowy Geranium pratense, podagrycznik pospolity Aegopodium podagraria, powój polny Convolvulus arvense, barszcz zwyczajny Heraclaum sphondylium, mozga trzcinowata Phalaria arundinacea, krwiściąg lekarski Sanguisorba officinalis. Zarośla nad Nidą - wierzba biała Salix alba, chmiel zwyczajny Humulus lupulus, jeżyna popielica Rubus caesius, wyka płotowa Vicia sepium, wyżpin jagodowy Cucubalus baccifer, dereń świdwa Cornus sanguinea, mietlica biaława Agrostis capillaris, jaskier rozłogowy Ranunculus repens, nawłoć późna Solidago gigantea, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, topola biała Populus alba, topola osika Populus tremula, wilczomlecz sosnka Euphorbia cyparissias, kozłek lekarski Valeriana officinalis, jastrun właściwy Leucanthemum vulgare, mniszek pospolity Taraxacum officinalis, podagrycznik pospolity Aegopodium podagraria, nostrzyk biały Melilotus albus, groszek żółty Lathyrus pratense, nawłoć pospolita Solidago vulgaris, wyka ptasia Vicia cracca, wyka płotowa Vicia sepium, groszek bulwisty Lathyrus tuberosus, leszczyna pospolita Corylus avellana, wierzba iwa Salix caprea, wiązówka błotna Filipendula ulmaria krzaczaste formy wierzb i topoli. Pospolicie wystepuje tu ślimak winniczek Helix pomatia, strojnica baldaszkówka Graphosoma lineatum, dzięcioł duży Dendrocopos major, grzywacz Columba palumbus, szpak Sturnus vulgaris, rusałka admirał Vanessa atalanta. W obniżeniu szczaw lancetowaty Rumex hydrolapathum, rdest ostrogorzki Polygonum hydropiper, tojeść gajowa Lysimachia nemorum, kosaciec żółty Iris pseudacorus, świerząbek orzesiony, mozga trzconowata Phalaris arundinacea, jeżyna popielica Rubus caesius, bluszczyk kurdybanek Glechoma hederacea, wiechlina roczna Poa annua, klon jesionolistny Acer negundo, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, jaskier rozłogowy Ranunculus repens, Nad ciekiem szuwar mozgowy z mozgą trzcinowatą Phalaris arundinacea, kalina koralowa Viburnum opulus. Drugi brzeg Nidy, wał porasta lucerna siewna Medicago sativa, bodziszek łąkowy Geranium pratense, życica trwała Lolim parenne, barszcz zwyczajny Heracleum sphondylium, krwanik zwyczajny Achillea milefolium, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, przytulia pospolita Galium mollugo, kostrzewa łakowa Festuca pratensis, koniczyna biała Trifolium repens, rajgras wyniosły Arrhenstherum elstius, kozibród łakowy Trygopogon pratense, tymotka łąkowa Phelum pratemse. Strona odwodna wału Nidy: bodziszek łąkowy Geranium pratense, rajgras wyniosły Arrhenstherum elstius, przytulia pospolita Galium mollugo, bniec biały Melandrium album, kostrzewa łąkowa Festuca pratesis, powój polny Convolvulus arvense, jeżyna popielica Rubus caesius, świerząbek orzęsiony Chaerophyllum hirsutum, przymiotno białe Erigeron annus, ostrożeń błotny Cirsium palustre, pięciornik rozłogowy Potentilla repens, mniszek lekarski Taraxacum officinalis, przymiotno białe Erigeron annus. Jak wynika z planu działań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Dolina Nidy PLB 260001, z dnia 25 kwietnia 2014 roku planowana inwestycja przechodzi przez obszary będące miejscem wykonywania działań ochronnych oraz siedliska przedmiotów ochrony w obszarze Natura 2000 tj.: cyranka Anas quercuedula, płaskonos Anas clypeata, błotniak łąkowy Circus pygargus kropiatka Porzana porzana, derkacz Crex crex, czajka Vanellus vanellus, kszyk Gallinago gallinago, rycyk Limosa limosa, kulik wielki Numenius arquata, krwawodziób Tringa totanus, nurogęś Mergus merganser. W dolinie Nidy zbiorowiska łąkowe i samosiewy topoli białej Populus alba, topoli czarnej Populus nigra, jeżyna popielica Rubus caesius, groszek żółty Lathyrus pratensis, mniszek lekarski Taraxacum officinalis, mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, pokrzywa zwyczajna Utrica dioica, pięciornik rozłogowy Potentilla repens, wiechlina łąkowa Poa pratensis, bodziszek łąkowy Geranium pratense, przymiotno białe Erigeron annus, głowienka pospolita Prunella vulgaris, babka lancetowata Plantago lanceolata, szczaw


17

zwyczajny Rumex acetosa, wilczomlecz sosnka Euphorbia cyparissias, nawłoć późna Solidago gigantea, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, tojeść pospolita Lysimachia vulgaris, szczaw lancetowaty Rumex hydroplathum, pojedynczo klon jesionolistny acer negundo, pięciornik gęsi Potentilla anserina, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, wyżpin jagodowy Cucubalus baccifer, kupkówka pospolita Dactylis glomerata. Ciek i śluza wałowa. Strona odpowietrzna wału: rajgras wyniosły Arrhenstherum elstius, bodziszek łąkowy Geranium pratense, przytulia pospolita Galium mollugo, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica. Trasa biegnie przez obszar zdegradowany otoczony ogrodzeniem ze składowiskiem gruzu. Pojedynczo śliwa mirabelka Prunus domestica susp. syriaca, dziki bez czarny Sambucus nigra, wyżpin jagodowy Cucubalus baccifer, cykoria podróżnik Cychorium intybus, koniczyna biała Trifolium repens, marchew zwyczajna Daucus corota, koniczyna łąkowa Trifolium pratese, mak polny Papaver rhoaes, dziewanna wielkokwiatowa, manna mielec Glyceria maxima, starzec jakubek Senecio jacobae, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, pojedynczo klon jesionolistny Acer negundo. Trasa biegnie równolegle do cieku, płynącego po stronie wschodniej, pól uprawnych. Na przydrożu zbiorowisko ruderalne z gatunkami: wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, ostrożeń polny Cirsium arvense, nawłoć późna Solidago gigantea, bylica pospolita Artemisia vulgaris.Trasa przechodzi przez drogę asfaltową. Zbiorowisko łąkowe w typie łąki świeżej z gatunkami: rajgras wyniosły Arrhenstherum elstius, koniczyna łąkowa Trifolium pratese, powój polny Convolvulus arvense, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, przytulia pospolita Galium mollugo, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, krwawnikiem pospolitym Achillea milefolium, babka lancetowata Plantago lanceolata, życica trwała Loliu parenne, barszcz zwyczajny Heracleum sphondylium, bodziszek łąkowy Geranium pratense, jaskier ostry Ranunculus acris, kłosówka wełnista Holcus lanatus, koniczyna pogięta Trifolium medium, groszek żółty Lathyrus pratensis, kozibród łąkowy Trygopogon pratense, firletka poszarpana Lychnis flos- cuculi, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, komonica zwyczajna Lotus corniculatus, wyka ptasia Vicia sepium. Spotykano tu pospolitych przedstwicieli bezkręgowców tj.trzmiel ziemny Bombus terrestris, rusałka pawik Inachis io, bzygi Syrphidae sp., latolistek cytrynek Gonepteryx rhamni, karłątek ceglasty Thymelicus sylvestris. Kolejne zbiorowisko łąkowe w typie łąki świeżej z wyczyńcem łąkowym Alopecurus pratense, rajgrasem wyniosłym Arrhenstherum elstius, głowienką pospolitą Prunella vulgaris, tymotką łąkową Phelum pratense, krwawnikiem zyczajnym Achillea milefolium, koniczyną łąkową Trifolium pratense, koniczyną białą Trifolium repens, babką lancetowatą Plantago lanceolata, lucerną nerkowatą Medicago lupulina. Trasa przecina ciek - brzegi trzcina pospolita Phragmites australis, jeżyna popielica Rubus caesius, manna mielec Glyceria maxima, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, jabłoń domowa Malus domestica, śliwa tarnina Prunus domestica, wierzba purpurowa Salix purpurea, rzęsa wodna Lemna minor, olcha czarna Alnus glutinosa, głóg pośredni Crataegus x media, dziki bez czarny Sambucus nigra, marek szerokolistny Sium latifolium, karbieniec pospolity Lycopus europaeus, niezapominajka błotna Myosotis palustris, dzika róża Rosa canina, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, jesion wyniosły Fraxinus excelsior, przytulia czepna Galium aparine, w cieku błotniarka pospolita Stagnicola palustris. Kolejne zbiorowisko łąkowez gatunkami: życica trwała Lolium parenne, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, przytulia pospolita Galium verum, marchew zwyczajna Daucus corota, cykoria podróżnik Cychorium intybus, bodziszek łąkowy Geranium pratense,


18

przetacznik perski Veronica persicaria, chaber łąkowy Centaurea jacea, komonica zwyczajna Lotus corniculatus, krwiściag lekarski Sanguisorba officinalis, ostrożeń siwy Cirsium canum, śmiałek darniowy Deschampsia caespitosa, groszek żółty Lathyrus pratensis, gwiazdnica trawiasta Stellaria graminae, mietlica biaława Agrostis stolonifera, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, jaskier rozłogowy Ranunculus repens, kłosówka wełnista Holcus lanatus. Pospolicie wystepują tu bielinek Pieris brassicae, cytrynek Gonepteryx rhamni, biedronka Coccinella septempunctata. Trasa przecina drogę na skrzyżowaniu krzyż. Przez pola uprawne z uprawami zbożowymi, pszenica, owies: chaber bławatek Centaurea cyanus, skrzyp polny Equisetum arvense, miotła zbożowa Apera spica — venti. Na przydrożu zbiorowisko ruderalne: babka zwyczjna Plantago major, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, przymiotno białe Erigeron annus, stokłosa miękka Bromus hordeaceus, lnica pospolita Linaria vulgaris, bylica pospolita Artemisia vulgaris, chaber bławatek centaurea cyanus, mak polny Papaver rhoaes, pyleniec pospolity Berteroa incana. Przecina drogę asfaltową, na przydrożu podrost topoli czarnej Populus nigra, rów z mozgą trzcinowatą Phalaris arundinacea, pięciornikiem srebrnym Potentilla argentea, sitem skupionym Juncus conglomeratus, przymiotno białe Erigeron annus. Topola osika Polupus tremula, wierzba iwa Salix caprea, przymiotno kanadyjskie Conyza canadensis, krwawnik zwyczjny Achillea milefolium, lnica pospolita Linaria vulgaris, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, wierzbownica błotna Epilobium palustre, pięciornik gęsi Potentilla anserina, tojeść pospolita Lysimachia vulgaris, bierzeniec mniejszy Pimpinella saxifraga, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, bodziszek porozcinany Geranium dissectum, koniczyna biała Trifolium repens, ostrożeń polny Cirsium arvense. Kolejne zbiorowisko ruderalne: wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, wiechlina łąkowa Poa pratensis, komonica zwyczajna Lotus corniculatus, przymiotno białe Erigeron annus, szczaw polny Rumex acetosella, przymiotno kanadyjskie Conyza canadensis, dziurawiec zwyczajny Hypericum perfotatum, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, nawłoć kanadyjska Solidago canadensis. Zbiorowisko ugorowe: wyka płotowa Vicia sepium, rdest plamisty Polygonum persicaria, rzepak, rumienek polny Anthemis arvensis, wyka wąskolistna Vicia angustifolia, iglica pospolita Erodium cicutarium, chaber bławatek Centaurea cyanus, chwastnica jednostronna Echinochloa crus-galli, komosa biała Chenopodium album, wyka ptasia Vicia cracca, wyka drobnokwiatowa Vicia hirsuta, klon jesionolistny Acer negundo, jarząb pospolity Sorbus aucuparia, kruszyna pospolita Frangula alnus, nawłoć późna Solidago gigantea, tojeść zwyczajna Lysimachia vulgaris, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, jeżyna popielica Rubus caesius, śliwa mirabelka Prunus domestica subsp. syriaca, dzika róża Rosa canina, klon polny Acer campestre, klon jesionolistny Acer negundo. Spośród przedstawicieli fauny warto wymienić gatunki tj. dzierzba gąsiorek Lanius corullio, bocian czarny Ciconia nigra, świergotek polny Anthus campestris, karłątek ceglasty Thymelicus sylvestris, szachownica galatea Melanargia galathea. Trasa przecina użytek zielony, zbiorowisko łąkowe z gatunkami: sit skupiony Juncus conglomeratus, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, mniszek lekarski taraxacum officinale wiechlina roczna Poa annua, kłosówka wełnista Holcus lanatus, pięciornik gęsi Potentilla anserina, kostrzewa łąkowa Festuca pratensis, głowienka pospolita Prunella vulgaris, śmiałek darniowy Deschampsia caespitosa, mietlica biaława Agrostis stolonifera, kozibród łąkowy Trygopogon repens, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, jaskier rozłogowy


19

Ranunculus repens, babka lancetowata Plantago lanceolata, groszek żółty Lathyrus pratense, krwawnik pospolity Achillea milefolium, brodawnik jesienny Leontodon autumnalis. Trasa przecina rów z sitem rozpierzchłym Juncus effusus, śmiałkiem darniowym Deschampsia caespitosa, pięciornikiem gęsim Potentilla anserina, zbiorowisko ze śmiałkiem darniowym Deschampsia caespitosa, wyczyńcem łąkowym Aloepcurus pratensis, perzem właściwym Elymus repens, pięciornikiem gęsim Potentilla anserina, tymotką łąkowa Phelum pratense, sitem skupionym Juncus conglomeratus, turzycą zajęczą Carex ovalis, gwiazdnicą trawiasta Stellaria graminea, szczawiem zwyczajnym Rumex acetosa, przetacznikiem perskim Veronica persicaria. Użytek zielony, uprawy ziemniaków, zbożowe. Urozmaiceniem krajobrazu jest kępa wierzb białych Salix alba, grusza polna Pyrus communis. Trasa pzrecina zbiorowisko łąkowe z gatunkami: szczaw zwyczajny Rumex acetosa, kłosówka wełnista Holcus lanatus, przytulia pospolita Galium mollugo, głowienka pospolita Prunella vulgaris, gwiazdnica trawiasta Stellaria graminae, jaskier ostry Ranunculus acris, babka lancetowata Plantago lanceolata, koniczyna biała Trifolium repens, jaskier rozłogowy Ranunculus repans, krwanik pospolity Achillea milefolium, kłosówka wełnista Holcus lanatus, mniszek lekarski Taraxacum officinalis, głowienka pospolita Prunella vulgaris, życica trwała Lolium parenne. Trasa przecina ciek, koryto zarośnięte mozgą trzcinowatą Phalaris arundinacea, popnadto rosną tu olcha szara Alnus incana, groszek bulwiasty Lathyrus tubeosus, wiązówka błotna Filipendula ulmaria, pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, ostrożeń polny Cirsium arvense, bniec biały Melandrium album, pasternak zwyczajny Pastinaca sativa, bylica pospolita Artemisia vulgaris, przytulia właściwa Galium verum, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, nawłoć późna Solidago gigantea, biedrzeniec większy Pimpinella major, mydlnica lekarska Saponaria officinalis, kropidło wodne Oenanthe aquatica, psianka słodkogórz Solanum dulcumara. W sasiedztwie inwestycji znajduje się zagajnik: brzoza brodawkowata Betula pendula, olcha czarna Alnus glutinosa, chmiel zwyczajny Humulus lupulus, zarośle wierzbowe przy cieku: wierzba krucha Salix fragilis, wierzba biała Salix alba, dziki bez czarny Sambucus nigra, jeżyna popielica Rubus caesius, trzmielina zwyczajna Euonymus europaea, przytulia czepna Galium aparine, kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, ostrożeń siwy Cirsium canum, knieć błotna Caltha palustris, marek szerokolistny Sium latifolium, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, chaber łąkowy Centaurea jacea, tymotka łąkowa Phelum pratense. Przecina zwbiorowisko łąkowe z gatunkami: dzięgiel leśny Angelica sylvestris, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, bylica pospolita Artemisia vulgaris, kłosówka wełnista Holcus lanatus, Kolejne zbiorowisko łąkowe z gatunakmi: krawnik zwyczajny Achillea milefolium, turzyca owłosiona Carex hirta, śmiałek darniowy Deschampsia caespitosa, przytulia pospolita Galium mollugo, ostrożeń łąkowy Cirsium rivulare, sit rozpierzchły Juncus effusus, przytulia właściwa Galium verum, pięciornik gęsi Potentilla anserina, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense. Przedstawicielami fauny są: szachownica galatea Melanargia galathea, latolistek cytrynek Gonepteryx rhamni, gołąb siniak Columba oenas, dzierzba gąsiorek Lanius corullio. Przecina użytek zielony i polną drogę następnie zarośle z wierzbą purpurową Salix purpurea, nawłocia późną Solidago gigantea, tymotką łąkową Phelum pratense, kłosówką wełnistą Holcus lanatus, kupkówką pospolitą Dactylis glomerata, pięciornikiem gęsim Potentilla anserina, śmiałek darniowy Deschampsia caesopitosa, pasternakim zwyczajnym Pastinaca sativa.


20

Trasa przecina drogę DK 79, na przydrożu topola czarna Populus nigra, wierzba iwa Salix caprea, dereń świdwa Cornus sanguinea, lucerna siewna Medicago sativa, stokłosa bezostna Bromus inermis, wyka ptasia Vicia cracca, topola osika Populus tremula, wilżyna bezbronna Ononis arvensis, wilczomlecz obrotny Euphorbia helioscopia, wierzbownica błotna Epilobium palustre, przymiotno kanadyjskie Conyza canadensis, przymiotno białe Erigeron annus, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, marchew zwyczajna Daucus corota, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, ostrożeń polny Cirsium arvense, bniec biały Melandrium album, kurzyślad polny Anagallis arvensis, bodziszek łąkowy Geranium pratense, kłosówka wełnista Holcus lanatus. Za drogą zarośle z wierzbami: kruchą Salix fragilis, białą Salix alba, purpurową Salix purpurea, brzozą brodawkowatą Betula pendula, topolą białą Populus alba, i staw. Szuwar turzycowy, krwawnica pospolita Lythrum salicaria, karbieniec zwyczajny Lycopus europaeus, niezapominajka błotna Myosotis palustris w sąsiedztwie inwestycji staw. Z przedtswicieli fauny ważka płaskobrzucha Libellula depressa, szablak krwisty Sympetrum sanguineum, żaba wodna Rana esculenta, żaba trawna Rana temporaria. Trasa przecina polną drogę ze zbiorowiskiem ruderalnym w skład, którego wchodzi: bodziszek łąkowy Geranium pratense, marchew zwyczajna Daucus corota, wyka ptasia Vicia cracca, pięciornik gęsi Potentilla anserina, ostrożeń polny Cirsium arvense, mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, jaskier rozłogowy Ranunculus repens. Trasa przecina zarośle z topolą osiką Populus tremula, topolą czarną Populus nigra, wierzba kruchą Salix fragilis, wierzbą wiciową Salix viminalis, w runie kosaciec żółty Iris pseudacorus, nawłoć późna Solidago gigantea, przytulia czepna Galium aparine, jeżyna popielica Rubus caesius, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, świerząbek orzęsiony Chaerophyllum hirsutum, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, przytulia bagienna Galium uliginosum, sit rozpierzchły Juncus effusus, dereń świdwa Cornus sanguinea, lucerna nerkowata Medicago lupulina, uczep trójlistkowy Bidens tripartitus, żywokost lekarski Symphytum officinalis, karbieniec pospolity Lyopus europaeus, mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, śmiałek darniowy Deschampsia caespitosa, dąb szypułkowy Quercus robur, sit rozpierzchły Juncus effusus, sit skupiony Juncus conglomeratus, jaskier płomiennik Ranunculus flammula, tojeść gajowa Lysimachia nemorum, wierzbownica błotna Filipendula ulmaria, zagajnik brzozowy, winobluszcz zaroślowy Parthenocissus inserta, głóg dwuszyjkowy Crataegus laevigata. Szuwar z trzciną pospolitą Phragmites australis, tojeścią zwyczjną Lysimachia vulgaris, zarośle z wierzbą purpurową Salix purpurea, olchą szarą Alnus incana i czarną Alnus glutinosa, wierzbą iwą Salix caprea, wierzba uszata Salix aurita. Następnie zbiorowisko ze śmiałkiem darniowym Deschampsia caespitosa, sitem rozpierzchłym Juncus effusus, sitem skupionym Juncus conglomeratus, pięciornikiem gęsim Potentilla anserina, jaskrem płomiennikiem Ranunculus flammusla, turzyca brzegowa Carex riparia, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, kominicą błotną Lotus uliginosus, kosaćcem żółtym Iris pseudacorus. Zbiorowisko łąkowe: kłosówka wełnista Holcus lanatus, tymotka łąkowa Phelum pratense, babką lancetowata Plantago lanceolata, przymiotno białe Erigeon annus, ostrożeń siwy Cirsium canum, przytulia właściwa Galium mollugo, kolstrzewa łąkowa Festuca pratensis, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, tymotka łąkowa Phelum pratense. Następnie zbiorowisko ugorowe z gatunkami: nawłoć późna Solidago gigantea, sit rozpierzchły Juncus effusus, skrzyp polny Equisetum arvense, przymiotno białe Erigeron annus, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, szczaw tępolistny Rumex obtusifolius, wyka drobniokwiatowa Vicia hirsuta, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, podrost wierzb.


21

Zbiorowisko łąkowe sit skupiony Juncus effusus, kłosówka wełnista Holcus lanatus, świerząbek bulwiasty Chaerophyllum bulbosum, groszek żółty Lathyrus pratensis, tymotka łąkowa Phelum pratense, wyczyniec łąkowy Alopecurus pratense, krwiściąg lekarski Sanguisorba officinalis, stoplamek szerokolistny Dactylorhiza majalis, kozłek lekarski Valeriana officinalis, ostrożeń siwy Cirsium canum, ostrożeń błotny Cirsium palustre, tojeść zwyczajna Lysimachia vulgaris, kłosówka wełnista Holcus lanatus. Pospolicie wystepuje na tym obszarze dzierzba gąsiorek Lanius corullio.Trasa przecina zbiorowiska ugorowe zdominowane przez nawłoć późną Solidago gigantea, zagajnik z olchą czarną Alnus glutinosa, zbiorowisko ze śmiałkiem darniowym Deschampsia caespitosa, turzycami Carex sp., wierzbownicą błotną Epilobium palustre, kniecią błotną Caltha palustris, sitem skupionym Juncus conglomeratus, kłosówką wełnistą Holcus lanatus, turzycą zaostrzoną Carec rostrata, miętą polną Mentha arvensis, ostrożeniem siwym Cirsium canum, sitem rozpierzchłym Juncus effusus, wrotyczem pospolitym Tanacetum vulgare, wyczyńcem łąkowym Alopecurus pratense, pasternakiem zwyczajnym Pastinaca sativa, kruszyna pospolitą Frangula alnus, szczawiem lancetowatym Rumex hydrolapathum, chabrem łąkowym Centaurea jacea, pięciornikiem gęsim Potentilla anserina. Trasa biegnie przez teren częściowo użytkowany rolniczo, poprzecinany drogami dojazdowymi do pól, użytki zielone, zbiorowiska łąkowe najczęściej z gatunkami bodziszkiem łąkowym Garanium pratense, wyczyńcem łąkowym Alopecurus pratense, ostrożeniem łąkowym Cirsium rivulare, groszek żółty Lathyrus pratese, kłosówka wełnista Holcus lanatus, wiechlina łąkowa Poa pratensis, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, osrożeń polny Cirsium arvense, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, ostrożeniem siwym Cirsium canum i ugorowe, niekiedy zdominowane przez nawłoć późną Solidago gigantea. Urozmaiceniem krajobrazu są nasadzonę ręką ludzką zadrzewienia z brzozą brodawkowatą Betula pendula, sosną zwyczajną Pinus sylvestris, dębem szypułkowym Quercus robur, wierzbą iwą Salix caprea. W uprawach zbozowych najczęściej spotyka się tu gatunki tj.: miotła zbożowa Apera spica — venti, rumianek pospolity Matricaria chamomilla, wierzbownica kosmata Epilobium hirsutum, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, ostrożeń polny Cirsium arvense, chaber bławatek Centaurea jacea, szelężnik większy Rhinanthus serotinus, czyściec błotny Stachys palustris, wyka ptasia Vicia cracca, kosmatka polna Luzula campestris. Bytują tu bażant Phasianus colchicus, sarna Capreolus capreolus. Pojedynczo brzoza brodawkowata Betula pendula, wierzba iwa Salix caprea. Spośród zbiorowisk łąkowych wyróżnaija się zbiorowisko suche, napiskowe z gatunkami starzec jakubek Senecio jacobae, skrzyp polny Equisetum arvense, jastrzębiec kosmaczek Hieracium pilosella, pyleniec pospolity Berteroa incana, pięciornik piaskowy Potentilla cinerea, pięciornik srebrny Potentilla argentea, szarota leśna Gnaphalium sylvaticum, koniczyna polna Trifolium arvense, wilczomlecz sosnka Euphorbia cyparissias. Trasa przecina zagajnik sosnowy z sosną zwyczajną Pinus sylvestris, zagajnik z brzozą brodawkowatą Betula pendula, następnie zbiorowisko ugorowe z gatunkami: jasieniec piaskowy Jasione montana, bniec biały Melandrium album, jastrzębiec kosmaczek Hieracium pilosella, szczaw polny Rumex acetosa, centuria pospolita Centaurium erythraea. W obniżeniach terenowych zbiorowiska łąkowe z bodziszkiem łąkowym Geranium pratense, bniecem białym Melandrium album, groszkiem żółtym Lathyrus pratensis, wyką ptasią Vicia sepium, nawłocią późną Solidago gigantea, ostrożeniem siwym Cirsium canum, firlatką poszarpaną Lychnis flos- cuculi, jastrunem właściwym Leucanthemum vulgare. Trasa przecina zagajnik z wierzbą iwą Salix caprea, brzozą brodawkowatą Betula pendula, topolą osiką Populus tremula, wierzbą kruchą Salix fragilis, białą Salix alba. Wyróżniają się tu zbiorowiska ugorowe z gatunkami: marchew zwyczajna Daucus corota, skrzyp polny Equisetum arvense, lnica pospolita Linaria vulgaris, rdest plamisty Polygonum


22

persicaria, wierzbownica błotna Epilobium palustre, dziurawiec zwyczajny Hypericum perforatum, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, kłosówka wełnista Holcus lanatus, pastenak zwyczajny Pastinaca sativa, starzec jakubek Senecio jacobae, chaber łąkowy Centaurea jacea, dzwonek rozpierzchły Campanula patula, koniczyna łąkowa Trifolium pratense, przymiotno białe Erigeron annus, sit skupiony Juncus conglomeratus, czyściec błotny Stachys palustris, bniec biały Melandrium album. Pola uprawne z najczęściej spotykanymi chwastami tj.: rdest plamisty Polygonum persicaria, chwastnica jednostronna Echinochloa crus-galli, włośnica sina Setaria pumila, żółtlica owłosiona Galinsoga ciliata, rumian polny Anthemis arvensis, wrotycz pospolity Tanacetum vulgare, marchew zwyczajna Daucus corota, stokłosa żytnia Bromus secalinus, przetacznik perski Veronica persicaria, babka średnia Plantago media, rdest plamisty Polygonum persicaria. Spośród przedtswicieli fauny bytują tu zając Lepus europaeus, sarna Capreolus capreolus, skowronek Alauda arvensis, potrzeszcz Emberiza calandra, jaskółka dymówka Hirudo rustica, bocian biały Ciconia ciconia, błotnik ł ąkowy Circus pygargus, trznadel pospolity Emberiza citrinela, bażant Phasianus colchicus, kuropatwa Perdix perdix. Zbiorowisko miedzy śródpolnej tworzą najczęściej: rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, jasnota plamista Lamium maculatum, bylica pospolita Artemisia vulgaris, bniec biały Melandrium album, rumianek polny Anthemis arvensis, trzcina pospolita Phragmites australis, groszek żółty Lathyrus pratense, wyka płotowa Vicia sepium, gwiazdnica trawiasta Stellaria graminae. W końcowym odcinku dominują zbiorwiska łąkowe o składzie gatunkowym: życica trwała Lolium parenne, kononica zwyczajna Lotus corniculatus, babka lancetowata Plantago lanceolata, koniczyna łąkowa Trifolium pratense, konicyzna biaa Trifolium repans, szczaw zwyczajny Rumex acetosa, lucerna nerkowata Medicago lupulina, mniszek lekarski Taraxacum officinalis, krwawnik zwyczajny Achillea milefolium, przytulia właściwa Galium verum, przytulia pospolita Galium mollugo, kłosówka wełnista Holcus lanatus, przymiotno białe Erigeron annus, jaskier ostry Ranunculus acris, złocień właściwy Leucanthemum vulgare, biedrzeniec mniejszy Pimpinella saxifraga, chaber łąkowy Centaurea jacea, krwiściąg lekarski Sanguisorba officinalis, mietlica biaława Agrostis stolonifera, kozibród łąkowy Trygopogon repens. Powyżej zabudowa mieszkaniowa, powyżej wieża przekaźnikowa, pola uprawne w chwastach polnych pojawia się ostróżeczka polna Consolida regalis, na przydrożu powój polny Convolvulus arvense, marchew zwyczajna Daucus corota, przymiotno białe Erigeron annus, perz właściwy Elymus repens, nostrzyk biały Melilotus albus, turzyca żółta Carex flava, groszek bulwiasty Lathyrus tuberosus, przytulia właściwa Galium verum, dziurawiec zwyczajny Hypericum perforatum, śmiałek darniowy Deschampsia caespitosa, nawłoć późna Solidago gigantea, stokłosa żytnia Bromus secalinus, komonica zwyczajna Lotus corniculatus. Następnie trasa włącza się do istniejącej drogi DW 973.

DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA Opisane powyżej tereny przedstawiono na poniższych fotografiach:


23

Włączenie do drogi DW 973, widok na

zabudowę i pola uprawne.

Widok na pola uprawne i zarośla na trasie

inwestycji.

Ciek z roślinnością szuwarową i

ziołoroślową.

Widok na zarośla i pola uprawne.

Szpalery wierzb w obniżeniach terenowych.

Widok na pola uprawne, barwne zbiorowiska

miedz śródpolnych, po lewej kaplica i cmentarz.


24

Zadrzewienia wierzbowe wzdłuż cieku przy

DW 973

Obniżenia ternowe, ze stagnujacą wodą w

dolinie Wisły- siedliska płazów, w tym kumaka nizinnego.

Wał Wisły, szpalery wierzb i zbiorowiska

łąkowe w dolinie.

Widok na zbiorowiska ruderalne i pola

uprawne- przebieg trasy w kierunku północnym.

Zabudowa w sąsiedztwie inwestycji, pola

uprawne i napowietrzna linia energetyczna.

Nida- zarośla z klonem jesionolistnym,

szuwary.


25

Widok za wałem Nidy, ciek, pola uprawne i zbiorowiska łąkowe.

Przydrożny krzyż i pola uprawne w sąsiedztwie inwestycji.

Użytki zielone i zarośla wierzbowe. Wilżyna bezbronna na przydrożu drogi DK

79.

Zarośla wierzbowe i podmokłe łąki. Zbiorowiska ugorowe, pola uprawne i nasadzenia drzew w postaci monokultur.


26

Pola uprawne, w zbiorowiskach miedz, w głębi trzcina pospolita.

Włączenie do DW 973.

W ramach inwestycji nastąpi usunięcie drzew i krzewów wraz z wykarczowaniem – kolidujących z budową drogi. Będą to drzewa gatunków wymienionych powyżej w opisie. Wycinka będzie przeprowadzona poza okresem lęgowym ptaków. Szacunkowa wycinka drzew i krzewów to około 0,8 ha.

Pod względem podziału Polski na mezoregiony fizyczno – geograficzne (wg. Kondrackiego) przedsięwzięcie położone jest na terenie prowincji Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym, podprowincji Podkarpacie Północne, makroregion Kotlina Sandomierska, mezoregion Nizina Nadwiślańska

Teren, na którym jest zlokalizowane przedsięwzięcie należy do regionu klimatu kotlin

podgórskich, podregionu Kotliny Sandomierskiej. Cechuje się on stosunkowo łagodnym klimatem o umiarkowanej wilgotności, długim okresie wegetacyjnym, dużym nasłonecznieniu i średniorocznej temperaturze 8oC. Najcieplejszymi miesiącami są lipiec o średniomiesięcznych wartościach temperatur na poziomie od 17,2oC do 18,2oC. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń ze średnią temp. od -3,2 do -4 oC. Bardzo ważne znaczenie dla rozwoju roślin odgrywa długi okres wegetacyjny wynoszący 225 dni. Stosunkowo długi jest również okres bezprzymrozkowy trwający w dolinie Wisły 167-170 dni. Dominują wiatry zgodne z ogólną cyrkulacją atmosferyczną w kierunkach zachodnich i północno-zachodnich. Elementem charakterystycznym omawianego obszaru jest obecność ciszy wietrznej stanowiący prawie 46 % dni w roku. Średnia roczna opadów atmosferycznych wynosi od 600 - 659 mm.

Omawiany obszar stanowi płaską terasę rzeczną Wisły i Dunajca opadającą

w kierunku północno-wschodnim. Charakteryzuje się on monotonną, płaską, prawie równinną rzeźbą terenu. Rzędne terenu wahają się od około 170 m n.p.m. do około 176 m n.p.m. Teren równin nadrzecznych stanowi terasa rędzinna oraz młodsza terasa zalewowa oddzielona wałem przeciwpowodziowym. Terasa rędzinna sięga od 3 do 5 metrów ponad koryto Wisły i Dunajca. Znajdują się na niej liczne stożki napływowe, które uległy przemianom w trakcie holocenu. Terasa zalewowa stanowi teren międzywala. Wyraźnie zaznacza się jej dwustopniowa budowa, gdzie niższy stopień wznosi się do 1,5m ponad poziom wody a wyższy stopień wznosi się ponad 3m. W terenie widoczne są liczne starorzecza wypełnione osadami akumulacyjnymi oraz porośnięta roślinnością bagienną. Dominującą formą antropogeniczną w krajobrazie są wały przeciwpowodziowe Wisły i Nidy.

Rzędne wzdłuż trasy wahają się na wysokościach od 171m n.p.m do 184m n.p.m.


27

Teren objęty opracowaniem zlokalizowany jest w obrębie Niziny Nadwiślańskiej Kotliny Sandomierskiej wchodzącej w skład jednostki geologiczno strukturalnej zwanej Zapadliskiem Przedkarpackim. Zapadlisko Przedkarpackie posiada formę niecki zapadającej w kierunku południowym pod fałdy karpackie a od strony północnej obciętej uskokami. Zbudowane jest z wypełniających je utworów trzeci i czwartorzędowych. Pod nimi stwierdzono występowanie utworów paleozoicznych oraz mezozoicznych. Utwory trzeciorzędowe wykształcone są jako osady morskie z iłów i łupków serii krakowieckiej. Zalegają poziomo o starszym nierównym podłożu osiągając kilkuset metrową miąższość. Na utworach trzeciorzędowych zalegają utwory wieku plejstocenu oraz holocenu. Osady plejstocenu reprezentowane są jako osady aluwialne z eratykami oraz osady akumulacji rzecznej. Utworami holocenu, związanego z działaniem akumulacji eolicznej, są wydmy na piaskach rzecznych oraz na wysoczyznach z piasków wodnolodowcowych.

Droga nie koliduje ze złożami surowców i obszarami lub terenami górniczymi. Najbliższe to miejsca wydobycia piasku położone poza terenem inwestycji.

Teren Niziny Nadwiślańskiej na którym jest zlokalizowana projektowana droga

pokryty jest utworami aluwialnymi z których wytworzyły się gleby brunatne, czarnoziemne i mady. Powierzchniowo dominują mady. Mady są utworami wykazującymi duże zróżnicowanie w zawartości próchnicy, ze względu na wykształcenie litologiczne skały macierzystej, którymi są: piaski luźne, piaski gliniaste, i pyły. Zdecydowana część gleb w omawianym regionie to gleby wysokich klas bonitacyjnych.

Na omawianym obszarze wody podziemne nie mają istotnego znaczenia

gospodarczego. Występują tu obszary o niskiej zasobności w wody podziemne. W piętrze czwartorzędowym występuje jeden poziom wodonośny związany

z utworami akumulacji rzecznej. Drugie piętro wodonośne związane jest z utworami neogenu wykształconymi jako piaski i piaskowce. Lokalnie istnieje połączony poziom wodonośny czwartorzędowy i neogeński. Piętro czwartorzędowe występuje lokalnie, a poziom mioceński piętra neogeńskiego jest na znacznym obszarze praktycznie niewodonośny (iły krakowieckie).

Od powierzchni terenu warstwa wodonośna czwartorzędowa jest izolowana słabo przepuszczalnymi madami rzecznymi, których wyklinowanie sprzyja powstawaniu okien hydrologicznych zasilających ją. Warstwa ta wykazuje ciągłość, a spływ wód odbywa się w kierunku koryta Wisły.

Teren położony jest poza obszarami głównych zbiorników wód podziemnych,

Najbliższy GZWP 409 znajduje się w znacznej odległości.

Omawiany obszar położony jest terenie dwu jednolitych części wód podziemnych: JCWPd: 122 Kod JCWPd: PLGW2200122 Region wodny: Górna Wisła (2000GW) Obszar Dorzecza: Wisła (2000) RZGW: Kraków Ocena stanu ilościowego: dobry Ocena stanu chemicznego: dobry Ocena zagrożenia nieosiągnięcia stanu ilościowego: niezagrożona Ocena zagrożenia nieosiągnięcia dobrego stanu chemicznego: niezagrożona Derogacje: brak


28

JCWPd 139 Kod JCWPd: PLGW2200139 Region wodny: Górna Wisła (2000GW) Obszar Dorzecza: Wisła (2000) RZGW: Kraków Ocena stanu ilościowego: dobry Ocena stanu chemicznego: dobry Ocena zagrożenia nieosiągnięcia stanu ilościowego: niezagrożona Ocena zagrożenia nieosiągnięcia dobrego stanu chemicznego: niezagrożona Derogacje: brak

Lokalizację drogi w stosunku do tego zbiornika oraz granic JCWPd 122 i 139

pokazano na poniższym rysunku:

Pod względem hydrograficznym obszar w rejonie przedsięwzięcia znajduje się

w zlewni Wisły. Główne rzeki na omawianym terenie to Wisła i jej prawo- oraz lewo-brzeżne dopływy: Wiślina na terenie województwa małopolskiego oraz Nida w województwie świętokrzyskim.

Wisła to największa polska rzeka mająca bardzo istotne znaczenie dla gospodarki. Wisła, płynąc przez Kotlinę pełni rolę drenującą i małe cieki na tym obszarze zasilane są głównie przez dopływ podziemny przy średnich i niskich stanach, natomiast w czasie wezbrań (stany wysokie) rzeki te podnoszą poziom zwierciadła wód podziemnych na przyległych terenach. Omawiany odcinek Wisły jest położony pomiędzy znacznymi prawobrzeżnymi dopływami tj. Dunajcem i Wisłoką w zlewni Górnej Wisły. Zasilanie Wisły na tym odcinku przez dopływy karpackie powoduje znaczną zmienność stanów wody oraz występowanie powodzi głównie w okresie wiosennych roztopów. Częściowe wyrównanie przepływów zapewniają zbiorniki zaporowe na Dunajcu i pozostałych rzekach zlewni powyżej przekroju na wysokości projektowanej przeprawy mostowej. Wisła na tym odcinku stanowi naturalną granicę województw.

Nida – lewobrzeżny dopływ Wisły, o długości 151,2 km i powierzchni zlewni 3865,4 km2. Jej początkowy odcinek nosi nazwę Białej Nidy, dopiero po połączeniu z Czarną Nidą,


29

na wysokości miejscowości Żerniki, rzeka nazywana jest Nidą. Źródła Białej Nidy znajdują się na Płaskowyżu Jędrzejowskim w pobliżu miejscowości Moskorzew. Nida uchodzi do Wisły w 175,4 km jej biegu, poniżej Nowego Korczyna na wysokości około 165 m n.p.m. Jest typową rzeką nizinną. Na omawianym odcinku znajduje się lewostronny dopływ Nidy o nazwie Dopływ od Grotnik Dużych, przecinany również przez projektowaną drogę.

Wiślina – prawostronny dopływ, odwadnia największy meander Wisły od Kars po Hubenice, a w końcowym odcinku przyjmuje jeden z największych cieków w tym rejonie zlewni: Dopływ spod Gręboszowa. Cieki i potoki na tym odcinku częściowo wykorzystują starorzecza Wisły, a częściowo płyną jako rowy odwadniające w sztucznie wykopanych korytach. Po powodzi w 1997 roku zmieniono bieg końcowego odcinka Wisliny, kierując jej wody przed wałami Wisły.

Oprócz wymienionych, głównych rzek sieć hydrologiczną uzupełniają małe cieki, rowy i kanały melioracyjne oraz naturalne i sztuczne drobne zbiorniki wodne. Trasa drogi krzyżuje się także z drobnymi ciekami i rowami, których koryta oraz strefy brzegowe są przekształcone i umocnione. Pobocza, brzegi i skarpy są systematycznie koszone. Wody cieków, w tym ww. rowów są nierzadko odbiornikiem ścieków.

Inwestycja znajduje się w obrębie następujących JCWP lub ich zlewni:

• Nazwa JCWP: Nida od Cieku od Korytnicy do ujścia

Kod JCWP: PRLW20001021699

Region wodny: Górna Wisła (2000GW)

Obszar dorzecza: Wisła (2000)

RZGW: Kraków (KR)

Status części wód: silnie zmieniona część wód

Typ: mała rzeka Średnia rzeka wyżynna - zachodnia (10)

Ocena stanu: zły

Ocena zagrożenia nieosiągnięci celów Ramowej Dyrektywy Wodnej: zagrożona

Derogacje: brak

Scalona część wód (SCWP): GW0304

• Nazwa JCWP: Wisła od Dunajca do Wisłoki

Kod JCWP: PLRW20002121799



RZGW: Kraków (KR)

Status części wód: naturalna część wód

Typ: wielka rzeka nizinna (21

Ocena stanu: zły


Derogacje: 4(4) – 3 Ze względu na zasolenie i wpływ wód pokopalnianych

Scalona część wód (SCWP): GW0301


30

• Nazwa JCWP: Wiślina

Kod JCWP: PLRW20002621569



RZGW: Kraków (KR)

Status części wód: naturalna część wód

Typ: cieki w dolinach wielkich rzek nizinnych (26)

Ocena stanu: zły


Derogacje: 4(4) – 1 Aktualnie stopień skanalizowania gmin w obszarze JCW wynosi ok. 10%, przy zakładanym tempie rozwoju i budowy sieci kanalizacyjnych osiągnięcie dobrego stanu możliwe jest do roku 2021

Scalona część wód (SCWP): GW0301 Wody prowadzone przez Wisłę są systematycznie badane na całej długości rzeki. Na

odcinku objętym JCWP stan ekologiczny rzeki oceniono jako słaby. Stan chemiczny jest dobry, a na ocenę wpływa stan elementów biologicznych: makrofitów, makrobezkręgowców bentosowych i ichtiofauny. Wody nie spełniają wymogów dla obszarów chronionych.

W przypadku rzeki Nidy w punkcie pomiarowo-kontrolnym Nowy Korczyn, decydujący wpływ na potencjał ekologiczny miały elementy biologiczne, dokładnie fitobentos. Na podstawie elementów fizykochemicznych stan rzeki określono jako dobry. Potencjał ekologiczny Nidy został określony jako umiar-kowany (III klasa). Stan chemiczny został określony jako poniżej stanu dobrego o czym zdecydowała suma benzo(g,h,i)perylenu i indeno(1,2,3-cd)pirenu. W ocenie ogólnej stanu wód, która jest wynikową oceną potencjału ekologicznego i stanu chemicznego, w punkcie pomiarowo-kontrolnym Nida - Nowy Korczyn określono jako zły.

Wiślina została oceniona na podstawie analogii i metody autorskiej jako mająca stan ekologiczny poniżej dobrego. Stan chemiczny cieku oceniono jako dobry.

Zaopatrzenie ludności w wodę odbywa się poprzez wodociągi grupowe bazujące na

komunalnych ujęciach wody zarówno powierzchniowej, jak i podziemnej. Na terenie przebiegu wariantu preferowanego brak stref ochronnych ujęć wody. Wariant alternatywny koliduje z ujęciem wody powierzchniowej w Nowym Korczynie.

Droga w rejonie Nidy i Wisły przebiega przez tereny zalewowe oraz przecina wały

przeciwpowodziowe. W związku z istnieniem terenów zalewowych, nie można wykluczyć potencjalnego zagrożenia powodzią na tym odcinku drogi. Zmienność przepływów i stanów wody determinuje śnieżno-deszczowy ustrój zasilania rzek z dwoma wysokimi stanami wody w roku hydrologicznym (wezbrania wiosenne i letnie, sporadycznie jesienne). Zasilanie śnieżne powoduje wysokie stany wody na wiosnę w czasie wiosennych roztopów (marzec lub kwiecień), zasilanie deszczowe związane jest z letnim maksimum opadowym i przypada na koniec czerwca lub na drugą połowę lipca. Najniższe stany (niżówki) występują we wrześniu i październiku.

Według danych Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Kielcach i w Krakowie z roku 2014 teren, na którym planowana jest budowa przedsięwzięcia nie należy do zanieczyszczonych terenów obu województw.


31

Średnioroczne stężenia benzenu dla rozpatrywanego terenu wynoszą 1,8 µg/m3, a stężenia średnioroczne dwutlenku azotu są rzędu 9,5 – 16,9 µg/m3. Analogicznie dla pyłu zawieszonego (drobnego) PM 10: 28,5 – 29,3 µg/m3,PM 2,5: 21,8 – 27,7 µg/m3, a dwutlenku siarki 6,0 – 7,4 µg/m3. Zanieczyszczenie powietrza metalami ciężkimi jest niewielkie (stężenia ołowiu 0,02 – 0,03 µg/m3).

Głównymi źródłami zanieczyszczeń powietrza są źródła tzw. „niskiej emisji”. Nasilenie emisji notuje się w okresie zimowym, kiedy gospodarstwa domowe są ogrzewane opałem (węgiel kamienny, koks, a także różnego rodzaju materiał odpadowy). Duży wpływ na stan czystości powietrza wywierają zanieczyszczenia pochodzące ze środków transportu. Oprócz źródeł lokalnych na jakość powietrza gminy Staszów znaczący wpływ mają ponadregionalne zanieczyszczenia pochodzące z sąsiednich regionów - głównie z elektrowni Połaniec. Istotne znaczenie dla stanu powietrza ma zarówno poziom wielkości emisji zanieczyszczeń z miejscowych źródeł, jak i napływ zanieczyszczeń.

Hałas komunikacyjny związany jest z transportem drogowym. Za wysoki poziom hałasu odpowiedzialne są głównie pojazdy ciężarowe typu TIR i autobusy. Przez teren gmin przebiegają droga krajowa (Nowy Korczyn i Opatowiec) wojewódzka, drogi powiatowe i gminne. Największe znaczenie dla transportu drogowego mają: droga krajowa nr 79 oraz nieco mniejszy wojewódzka 973, a tym samym panuje tutaj największy ruch, co wiąże się z dużą emisją hałasu. Na obszarach przyległych do tras tranzytowych – drogi krajowej nr 79 poziom hałasu osiąga nawet 70 dB. Poziom hałasu podnosi także lokalny ruch kołowy.

Na wzrost poziomu hałasu ma wpływ również mechanizacja rolnictwa. Źródłem hałasu są traktory i kombajny; w okresie prac polowych hałas może być odczuwalny nawet po zmierzchu.

Na terenie sąsiadującym z istniejącymi drogami oraz na terenie lokalizacji projektowanej drogi hałas nie był badany. Stan terenu lokalizacji drogi wskazuje na brak istotnych źródeł hałasu, co sugeruje niski poziom hałasu na tym terenie, nie przekraczający dopuszczalnych norm.

Elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w postaci pól

elektromagnetycznych jest zjawiskiem, które występuje zawsze i w każdym miejscu ziemi. W środowisku występują pola elektromagnetyczne naturalne i sztuczne. W ostatnich kilkudziesięciu latach, przede wszystkim ze względu na powszechne wykorzystanie energii elektrycznej, a także używanie nowych technik radiowych, sztuczne pola elektromagnetyczne zaczęły występować prawie wszędzie. Do urządzeń emitujących promieniowanie elektromagnetyczne na omawianym obszarze należą:

− linie elektroenergetyczne wysokiego, średniego i niskiego napięcia, − bazowe stacje telefonii komórkowej.

Na podstawie badań Państwowego monitoringu środowiska prowadzonych systematycznie w ubiegłych latach na terenie gmin nie stwierdza się jednak przekroczeń dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, w miejscach dostępnych dla ludności.


32

3. Rodzaj technologii Dla przedsięwzięcia, którym jest budowa drogi można wyróżnić procesy

technologiczne związane z prowadzeniem budowy oraz eksploatacji ewentualnie z późniejszą likwidacją. Poniżej omówiono każdy z tych elementów.

Faza budowy:

Inwestycja w postaci budowy drogi nie ma charakteru produkcyjnego. W punkcie tym opisano technologię prowadzenia robót.

Zakres prac przewidzianych dla przedmiotowej inwestycji:

− rozbiórka istniejących nawierzchni dróg (w obszarze skrzyżowań),

− rozbiórka wyposażenia dróg (w obszarze skrzyżowań),

− odcinkowe frezowanie nawierzchni na skrzyżowaniach i wykonanie nowych warstw bitumicznych,

− lokalna wycinka zieleni kolidującej z inwestycją,

− ewentualna przebudowa i/lub zabezpieczenie kolidującej infrastruktury,

− budowa nasypów drogowych,

− wykonanie wykopów,

− budowa obiektów inżynierskich,

− wykonanie konstrukcji nawierzchni dróg,

− wykonanie wyposażenia dróg,

− uporządkowanie terenu.

Przewidywany sprzęt do wykonania robót: 1. Roboty przygotowawcze – Wycinka drzew kolidujących z inwestycją łącznie z

karczowaniem nastąpi sprzętem do wycinki dużych drzew. Usunięcie humusu z terenu objętego drogami - spycharkami, równiarkami z załadunkiem koparkami na samochody samowyładowcze.

2. Budowa drogi obwodowej – Roboty ziemne i drogowe: korytowanie, budowa nasypów i wykopów, podbudowy, nawierzchnie wykonane zostaną przy użyciu typowego sprzętu takiego jak: koparki, spycharki, równiarki, spryskiwarki, walce drogowe, rozściełacze mas bitumicznych itp. Roboty wykończeniowe prowadzone będą częściowo ręcznie przy użyciu specjalistycznych narzędzi.

3. Budowa rowów i kolektorów odwodnienia – Roboty ziemne wykonane zostaną przy użyciu typowego sprzętu takiego jak: koparki, dźwigi itp. oraz ręcznie. Roboty związane z budową kolektorów: koparki, zagęszczarki, dźwigi, sprzęt do robót wykonywanych ręcznie.

4. Przebudowa sieci uzbrojenia kolidujących z budowaną drogą – roboty wykonywane ręcznie przy użyciu specjalistycznych narzędzi i lekkich dźwigów.

5. Budowa obiektów inżynierskich – koparki, dźwigi, sprzęt do betonowania, itp.


33

Faza eksploatacji:

Eksploatacja planowanego przedsięwzięcia – drogi nie jest związana z użyciem technik i technologii, o których mowa w art. 143 ustawy Prawo ochrony środowiska (tzw. BAT – porównanie do najlepszych możliwych technologii). W związku z powyższym nie dokonuje się tego porównania.

Źródłem uciążliwości i oddziaływania na środowisko jest użytkowanie drogi, a w szczególności ruch samochodowy i wprowadzanie wód opadowych do środowiska. W fazie eksploatacji powstawać będą emisje: hałasu, emisje do powietrza, spływy wód opadowych.

Urządzenia oczyszczające

Wody opadowe i roztopowe z drogi odprowadzane będą przez system spadków poprzecznych i podłużnych do rowów przydrożnych lub wpustów znajdujących się lokalnie przy skrzyżowaniach. Dalej wody zostaną odprowadzone do istniejących cieków, rowów lub kanałów kanalizacji deszczowej.

Każdy wpust będzie wyposażony w kratę oraz osadnik, które zabezpieczą przed pojawieniem się w odprowadzanych wodach odpadów oraz zanieczyszczeń pływających oraz zapewnią oczyszczenie wód opadowo roztopowych. Skuteczność oczyszczania wód opadowo-roztopowych na wpustach szacuje się na około 20 % dla zawiesin ogólnych.

Faza likwidacji:

Zarówno zarządca, jak i inwestor nie przewidują likwidacji przedsięwzięcia. Z tego względu nie omawia się tej fazy w pełni. W przypadku podjęcia takiej decyzji powstające uciążliwości związane z rozbiórką drogi byłyby podobne do tych, które występują w fazie budowy. Znacznie większe byłyby ilości powstających odpadów.


34

4. Ewentualne warianty przedsięwzięcia Ze względu na przebieg obwodnicy drogi rozpatrywano warianty realizacji

przedsięwzięcia obejmujące wariantowanie przebiegu obwodnicy a ponadto odniesiono się do sytuacji polegającej na nie podejmowaniu inwestycji.

Niepodejmowanie przedsięwzięcia Nie podejmowanie inwestycji wg wariantu „0” przy obecnej infrastrukturze drogowej może w przyszłości spowodować ograniczenia w ruchu na drodze, co generowałoby uciążliwe warunki dla użytkowników drogi oraz negatywny wpływ na środowisko i mieszkańców ze względu na ograniczoną przepustowość drogi wojewódzkiej nr 973 w miejscowości Nowy Korczyn i Borusowa. Istniejący układ drogowy byłby przede wszystkim źródłem większego hałasu i stężeń zanieczyszczeń.

Analizowane warianty budowy obwodnicy to:

- wariant nr 3 (preferowany) Wariant nr 3 – jest to wariant wschodni obwodnicy Nowy Korczyn – Borusowa. Trasę projektowanej obwodnicy zaprojektowano całkowicie omijając specjalnie chroniony obszar Ostoja Nidziańska. Także kierowano się zasadą minimalizacji przebiegu przez obszary zagrożone wystąpieniem powodzi z jednoczesnym uniknięciem wyburzeń budynków. W miejscowości Podzamcze projektowaną obwodnicę usytuowano równolegle do istniejącej drogi gminnej. Wskazana lokalizacja pozwala na niedzielenie pól na dwie osobne części, a istniejąca droga gminna może również spełniać rolę drogi dojazdowej. Na terenie Gminy Gręboszów na znacznym odcinku droga przebiega wzdłuż pól uprawnych, przez co uniknięto niekorzystnego podziału nieruchomości. Początek obwodnicy przewidziano w km ok. 21+800 (pikietaż globalny DW 973). Skrzyżowanie obwodnica DW 973/droga krajowa nr 79 zlokalizowano w km ok. 274+750 (pikietaż globalny DK 79). Most na rzece Nidzie usytuowano w ok. km 4,1 rzeki w bezpośrednim otoczeniu zabudowy Grotniki Duże. Most na rzece Wiśle usytuowano w ok. km 753,1 rzeki. Miejsce włączenia w istniejący ślad drogi wojewódzkiej zaplanowano w około odc. 40 km ok. 0+150 (wg systemu referencyjnego). Długość całego odcinka wynosi około 8,9km. - wariant racjonalny alternatywny nr 1 Wariant nr 1 - jest to wariant zachodni obwodnicy Nowy Korczyn – Borusowa. Trasę projektowanej obwodnicy zaprojektowano kierując się zasadą minimalizacji zbliżeń do zabudowy zagrodowej, co wiąże się z koniecznością największej ingerencji w obszary Natura 2000 i obszary zagrożone wystąpieniem powodzi spośród wszystkich 3 wariantów. Początek obwodnicy przewidziano w km ok. 22+220 (pikietaż globalny DW 973). Skrzyżowanie obwodnica DW 973/droga krajowa nr 79 zlokalizowano w km ok. 274+750 (pikietaż globalny DK 79). Most na rzece Nidzie usytuowano w ok. km 10,0 rzeki w rejonie ujęcia wody Stara Jadwiga w Starym Korczynie. Most na rzece Wiśle usytuowano w ok. km 753,1 rzeki. Miejsce włączenia w istniejący ślad drogi wojewódzkiej zaplanowano w około odc. 40 km ok. 0+150 (wg systemu referencyjnego). Długość całego odcinka wynosi około 9,6 km.


35

- wariant racjonalny alternatywny nr 2A Wariant nr 2A - jest to wariant zachodni obwodnicy Nowy Korczyn – Borusowa. Trasę projektowanej obwodnicy zaprojektowano kierując się zasadą minimalizacji przebiegu przez obszary Natura 2000 i obszary zagrożone wystąpieniem powodzi. Jednocześnie w miarę możliwości uniknięto zbliżeń do zabudowy zagrodowej. Początek obwodnicy przewidziano w km ok. 21+800 (pikietaż globalny DW 973). Most na rzece Nidzie usytuowano w ok. km 7,5 rzeki w bezpośrednim otoczeniu ujęcia wody w Nowym Korczynie. Skrzyżowanie obwodnica DW 973/droga krajowa nr 79 zlokalizowano w km ok. 280+130 (pikietaż globalny DK 79). Most na rzece Wiśle usytuowano w ok. km 757,1 rzeki, w bezpośrednim otoczeniu miejscowości Karsy. Miejsce włączenia w istniejący ślad drogi wojewódzkiej zaplanowano w około odc. 40 km ok. 0+150 (wg systemu referencyjnego). Długość całego odcinka wynosi około 10,9 km.

W ramach prac projektowych analizowano również różne rozwiązania obiektów inżynierskich, a w szczególności obiektów mostowych przez rzekę Wisłę i Nidę.

Dla omawianych powyżej wariantów dokonano wielokryterialnej analizy, gdzie

określono następujące kryteria i przyjęto na zasadach eksperckich wagi: � środowiskowe:

• przebieg przez obszary rolnicze o najwyższej kategorii ochrony • przebieg przez tereny zalewowe • ilość budynków do wyburzenia • przebieg przez tereny leśne • przebieg przez obszary NATURA2000 i obszary mające znaczenie dla

Wspólnoty � techniczne i funkcjonalne:

• długość trasy • krętość drogi • kolizje z infrastrukturą nie związaną z drogą (linie WN i SN)

� ekonomiczne: • powierzchnia zajętości terenu pod pas drogowy • koszt obiektów mostowych • koszt drogi

Po przeprowadzeniu wielokryterialnej analizy wynika, że wariant wybrany przez

Inwestora jest jednocześnie wariantem najkorzystniejszym dla środowiska, zdecydowanie korzystniejszym niż wariant zerowy i alternatywny.


36

5. Przewidywane ilości wykorzystywanej wody i innych

wykorzystywanych surowców, materiałów, paliw i energii Faza budowy

Materiały wykorzystywane w toku budowy to m.in.: woda, piasek, kruszywo, emulsja asfaltowa, beton asfaltowy, kostka brukowa/klinkierowa geowłóknina, papy zgrzewalne, farby, humus. Na obecnym etapie, przed ostatecznym wykonaniem projektu wykonawczego, nie są znane przewidywane ilości wykorzystywanej wody i innych wykorzystywanych surowców, materiałów, paliw oraz energii w okresie realizacji inwestycji. Ponadto ilości te zależne będą również pośrednio od przyszłego Wykonawcy robót (m.in. od sprzętu technicznego jakiego będzie używał). Materiały te w większości są obojętne dla środowiska. Orientacyjne ilości materiałów, które mogą stwarzać zagrożenie (emulsje asfaltowe) podano wraz z zestawieniem zużycia innych podstawowych materiałów i surowców w poniższej tabeli.

Lp. Materiał J.m. Wariant preferowany

1 Beton asfaltowy m3 około 24 tys.

2 Podbudowa z kruszywa m3 około 26 tys.

3 Kostka brukowa/klinkierowa m3 350

4 Emulsja asfaltowa m3 650

5 Stal Mg około 36

6 Beton m3 około 30 tys.

W trakcie budowy nastąpi zużycie kopalin do celów budowlanych (piasek do zapraw budowlanych i betonu) – co nie stanowi zagrożenia dla środowiska przy skali i długości drogi.

Bilans mas ziemnych jest ujemny – więcej będzie wykonywanych nasypów. W odniesieniu do poszczególnych wariantów nie występuje znaczące zróżnicowanie ilości powstających mas ziemnych.

Materiałochłonność i energochłonności prowadzonej budowy nie będzie odbiegać od analogicznych przedsięwzięć o podobnym profilu działalności. Zastosowane rozwiązania techniczne w trakcie budowy będą nowoczesne i nie będą stwarzać trwałych i ponadnormatywnych zagrożeń dla środowiska. Wynika to ze stosowanej techniki budowy.

Faza eksploatacji

W fazie eksploatacji będzie występowało zapotrzebowanie na środki do utrzymania zimowego drogi (zależne od warunków atmosferycznych i rodzaju stosowanych środków). Średnio ilość ta wynosi około 1,5 kg/m2 utrzymywanej powierzchni drogi. Ponadto wystąpi konieczność bieżącego utrzymania terenów zieleni. Zużycie tych materiałów będzie zależne od sposobów i zasad eksploatacji drogi i będzie takie samo jak dla pozostałej części dróg na terenie województwa świętokrzyskiego i małopolskiego eksploatowanych przez tych samych zarządców. Po zrealizowaniu inwestycji zwiększy się zapotrzebowanie na energię elektryczną z uwagi na oświetlenie nowej części drogi.

W toku eksploatacji poruszające się pojazdy będą wykorzystywały różne rodzaje paliw, w sposób porównywalny z dotychczasowym i stosowanym powszechnie na drogach. Ze względu na przewidywaną poprawę warunków ruchu na terenie miejscowości Nowy Korczyn i Borusowa poprzez wyprowadzenie pojazdów ciężkich z centrum Nowego Korczyna


37

i obszarów zabudowanych miejscowości Borusowa zużycie paliw będzie na tym obszarze mniejsze.

Przewidywane zużycie wody, podstawowych surowców i materiałów, paliw oraz energii w toku eksploatacji omawianego odcinka jest szacowane na:

- woda – 60 m3 / sezon,

- środki zimowego utrzymania dróg – około 150 Mg.

- energia elektryczna – 1,5 kW/d.


38

6. Rozwiązania chroniące środowisko Zarówno realizacja, jak i eksploatacja przedsięwzięcia powinna zapewniać zachowanie

zasad ochrony środowiska. Dla omawianego przedsięwzięcia przewiduje się następujące rozwiązania szczegółowe: - wykonanie odwodnienia drogi z wykorzystaniem właściwego ukształtowania

powierzchni drogi oraz kanalizacji deszczowej składającej się z wpustów ulicznych i kolektorów zbierających wody ze ścieków ulicznych i terenowych oraz urządzeń oczyszczających zapewniających usuwanie zawiesin i węglowodorów ropopochodnych do wartości wymaganych prawem,

- zastosowanie osadników na wpustach kanalizacji deszczowej, - minimalizacja ingerencji w obszary podlegające ochronie, w szczególności objęte siecią

Natura 2000 - zabezpieczenie obszarów źródliskowych, stref ochronnych ujęć wód, cieków przed

zanieczyszczeniami pochodzącymi zarówno z fazy budowy jak i eksploatacji, - w obrębie cieków i ich dolin stanowiących siedliska płazów, należy przewidzieć budowę

przepustów pozwalających na migracje tych zwierząt, - zapewnienie nadzoru przyrodniczego podczas realizacji inwestycji w szczególności

herpetologicznego, ornitologicznego i entomologicznego nad prowadzeniem prac budowlanych na całym odcinku i w czasie trwania całej budowy,

- uzyskanie zezwoleń i decyzji na odstępstwa od zakazów w stosunku do gatunków podlegających ochronie (płoszenie, zniszczenie siedlisk itp.) a w razie potrzeby podjęcie czynności kompensujących

- w celu ochrony drobnej fauny eliminowanie wszelkich zastoisk wody stwarzających siedliska dla płazów, nie pozostawianie nieuformowanych skarp stwarzających dogodne warunki do zakładania gniazd czy nor; kontrola wszelkich wykopów studzienek, itp., które stanowią pułapki dla małych zwierząt, pod kątem ich obecności a w przypadku stwierdzenia uwięzienia uwalnianie zwierząt do siedlisk odpowiadających danemu gatunkowi,

- sprowadzenie wycinki drzew do minimum tak, aby obszar projektowanej drogi pozostawić w jak najmniej przekształconym stanie,

- osłonięcie (oddzielenie od wykopu) odsłoniętych podczas prac ziemnych korzeni drzew oraz sukcesywne ich nawadnianie,

- ostrożne prowadzenie prac w obrębie koron drzew i zabezpieczenie pni poprzez ich oszalowanie, tak aby zapobiec ich uszkodzeniom,

- unikanie urządzania magazynów lub miejsc gromadzenia odpadów i materiałów budowlanych w obrębie obrysu koron drzew,

- przeprowadzenie usuwania drzew ze względu na ochronę lęgów ptaków w terminie poza okresem ich gniazdowania tj. od 1 marca do 15 października,

- należy podjąć działania prewencyjne w stosunku do siedlisk podlegających ochronie gatunków roślin i zwierząt,

- w miejscach przecięcia lasów oraz terenów nieleśnych włączonych w sieć korytarzy migracyjnych zwierząt, należy zapewnić swobodną migrację zwierząt w ich obrębie, poprzez budowę przejść dla zwierząt,

- należy przewidzieć rozwiązania służące ochronie stosunków wodnych w środowisku, obejmujące zastosowanie systemów odwodnienia drogi i terenów przyległych,

- poprawne wkomponowanie inwestycji w krajobraz, - w przypadku budowy obiektu mostowego należy prowadzić prace poza okresem

wysokich stanów wód oraz opracować program ochrony przeciwpowodziowej,


39

- prowadzenie prac budowlanych tak, aby jak najmniej zniszczyć przyległy teren omawianej inwestycji, w tym wyznaczenie dróg przejazdu dla transportu materiałów i maszyn budowlanych,

- zapewnienie takiej organizacji robót aby prace przy użyciu ciężkiego sprzętu były prowadzone w godzinach od 6.00 do 22.00 na obszarze w odległości mniejszej niż 200 m od zabudowy mieszkalnej,

- podejmowanie działań minimalizujących uciążliwości związane z nadmiernym i niezorganizowanym pyleniem,

- w fazie robót budowlanych związanych z robotami ziemnymi zabezpieczenie kanalizacji oraz cieków przed zamulaniem wskutek zwiększonej ilości zanieczyszczeń, w szczególności przed zanieczyszczeniami wypłukiwanymi z materiałów stosowanych do budowy i wprowadzaniem dużych ilości zawiesin, substancji organicznych oraz zanieczyszczeń ropopochodnych związanych z pracą sprzętu budowlanego i środków transportu (również awaryjne wycieki paliwa),

- magazynowanie w specjalnie wyznaczonych miejscach oraz odpowiednia segregacja, a następnie ponownie wykorzystywanie lub odzysk powstających odpadów,

- zdejmowane będą i magazynowane oddzielnie warstwy urodzajnej gleby, a następnie wykorzystywanie przy rekultywacji po zakończeniu robót,

- odhumusowanie należy prowadzic od środka terenu ku brzegom w celu umozliwienia ucieczki gatunkom związnych ze zbiorowiskami łąkowymi,

- wycinkę drzew prowadzić poza okresem lęgowym ptaków (tj. od 15 października do końca lutego); przy czym dopuszcza się wycinkę poza ty okresem, jedynie po wcześniejszymm skontrolowaniu przez przyrodnika czy drzewo nie jest zasiedlone przez ptaki, nietoperze czy chronione owady.

- zagospodarowanie terenów zieleni drogowej poprzez nasadzenia drzew i krzewów, w ilości równej wycince,

- prowadzenie prac budowlanych tak, aby jak zapewnić oszczędne korzystanie z terenu i minimalne przekształcenie jego powierzchni, w tym wyznaczenie zaplecza budowy oraz dróg przejazdu dla transportu materiałów i maszyn budowlanych na istniejących terenach zajętych przez inwestycje i drogi,

- utrzymywanie sprawności sprzętu używanego do realizacji prac oraz jego stacjonowanie w wyznaczonych i właściwie urządzonych zapleczach, w szczególności zabezpieczenie miejsc postoju i konserwacji maszyn budowlanych przed możliwością wycieku substancji ropopochodnych i przedostaniem się ich do gruntów i wód,

- właściwie zorganizowanie i wyposażenie zaplecza budowy, w tym w przenośne sanitariaty oraz wyznaczenie miejsc magazynowania odpadów,

- używanie w toku realizacji materiałów bezpiecznych dla środowiska i składowanie ich poza obszarem koryt cieków, w taki sposób, aby nie było możliwości przedostania się ich do wód cieku lub spowodowania zanieczyszczenia przyległego terenu,

- prowadzenie prac w taki sposób, aby minimalizować możliwość zanieczyszczenia wód cieków lub ingerowania w przyległy teren,

- w przypadku natrafienia przy realizacji robót, w szczególności prac ziemnych na znaleziska o charakterze archeologicznym o dokonanym odkryciu należy powiadomić bezzwłocznie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków,

- uporządkowanie przyległego terenu po zakończeniu realizacji robót i przywrócenie do stanu umożliwiającego jego użytkowanie,

- optymalizacja sposobów zimowego utrzymania drogi, - w trakcie eksploatacji utrzymanie terenów zielonych drogi będzie zapewnione poprzez

ich koszenie, nie stosowanie herbicydów.


40

Niezależnie od powyższego wykonywanie robót musi być prowadzone zgodnie ze sztuką budowlaną i zasadami bezpiecznego oraz ekonomicznego obchodzenia się z substancjami i materiałami, a późniejsza eksploatacja zapewnić utrzymanie obiektów we właściwym stanie przy zachowaniu zasad wynikających z przepisów prawa i obowiązków zarządcy drogi.


41

7. Rodzaj i przewidywane ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko

Poniżej omówiono rodzaje i wielkości emisji dla poszczególnych faz przedsięwzięcia, uwzględniając fazę budowy i fazę eksploatacji.

Faza budowy

W chwili obecnej nie można dokładnie ilościowo określić dla okresu budowy zużycia wody, materiałów i energochłonności, ilości i rodzajów wytwarzanych odpadów i ścieków, emitowanych zanieczyszczeń, wibracji oraz zasięgu uciążliwego hałasu (zależeć to będzie od rozwiązań przyjętych w projekcie organizacji robót). Dlatego podane poniżej dane i wykonane obliczenia mają charakter szacunkowy.

Uciążliwości związane z okresem budowy będą krótkotrwałe i odwracalne. Wynika to ze skali inwestycji, stosowanej technologii i rodzaju przedsięwzięcia. Oddziaływania powyższe są integralnie związane z zakresem przedsięwzięcia i w zasadzie nie mogą być wyeliminowane. Istnieje ograniczona możliwość zmniejszenia uciążliwości budowy (głównie w zakresie emisji hałasu) poprzez ograniczenie hałaśliwych robót w rejonie zabudowy mieszkaniowej do pory dziennej. Należy podkreślić, że uciążliwości w zakresie emisji hałasu wynikające z pracy maszyn i pojazdów budowlanych będą w rejonie zabudowy mieszkaniowej zbliżone do tła akustycznego wynikającego z odbywającego się normalnie ruchu (w czasie prac budowlanych na istniejących drogach odbywał się będzie normalny ruch samochodowy).

Zasięg w/w zagrożeń w czasie budowy jest ograniczony w części i przestrzeni – nie decyduje w sposób trwały o stanie środowiska w rejonie analizowanego obszaru lokalizacji przedsięwzięcia (po zakończeniu budowy ten rodzaj oddziaływania na środowisko nie będzie występował).

W fazie budowy powstają emisje związane głównie z eksploatacją sprzętu ciężkiego. Zabezpieczenie przed pyleniem, emisją szkodliwych substancji i hałasem jest podstawą działań organizacyjnych w ramach realizacji przedsięwzięcia i nadzoru nad nim. Również jakość wykonywanych robót ma istotny wpływ na zanieczyszczenie środowiska. Sprzęt i środki transportowe powinny być dobierane na budowę z uwzględnieniem ich wpływu na środowisko. Istotne jest więc zużycie paliwa, jego rodzaj, ilość wydzielanych spalin, hałas, drgania jak również stan techniczny maszyn i pojazdów. Konieczna jest prawidłowa eksploatacja i właściwa konserwacja sprzętu. Maszyny i pojazdy nie powinny być przeciążone i przeładowane oraz powinny spełniać wymagania odnośnie ochrony przed hałasem i emisją spalin.

W trakcie realizacji przedsięwzięcia może wystąpić okresowe pogorszenie jakości powietrza atmosferycznego. Uciążliwości te będą związane z prowadzeniem robót drogowych z użyciem ciężkiego sprzętu budowlano-drogowego oraz wykonywaniem prac ziemnych i asfaltowaniem jezdni. Emisje z użytkowanych maszyn będą na poziomie emisji z samochodów ciężarowych. Podczas pracy maszyn drogowych może wystąpić zwiększona emisja wtórna pyłów. Jest to emisja niezorganizowana i incydentalna.

Podczas ulepszania podłoża gruntowego pod nawierzchnie drogowe oraz wykonywania warstw konstrukcji nawierzchni mogą wystąpić dodatkowe uciążliwości dla środowiska spowodowane zanieczyszczeniem otoczenia pyłami powstającymi podczas transportu lub zabudowywania materiału nawierzchniowego.


42

Przy robotach nawierzchniowych mogą występować okresowe uciążliwości dla użytkowników terenu w rejonie robót, których trudno uniknąć i które będą spowodowane wydzielaniem spalin przez maszyny i pojazdy oraz wydzielaniem się gazów z podgrzanych asfaltów drogowych. Dla asfaltów stosowanych w drogownictwie gazy te nie występują w stężeniach szkodliwych na terenach przyległych. Jakkolwiek wydzielaniu się szkodliwych gazów z mieszanek mineralno-bitumicznych trudno zapobiec, to możliwe jest znaczne ograniczenie tej emisji w trakcie transportu mieszanki poprzez zastosowanie opończy szczelnie zakrywających skrzynie ładunkową samochodu przewożącego mieszankę.

Pylenie wtórne powstaje podczas rozbiórek oraz transportowania materiału nawierzchniowego – można je zmniejszyć utrzymując w należytym stanie plac budowy i drogi dojazdowe dla samochodów z materiałami. Aby ograniczyć nadmierne pylenie podczas budowy należy także stosować maszyny budowlane nowej generacji, niemniej jednak zapylenie w trakcie realizacji inwestycji jest nie do uniknięcia. Jednak uciążliwość pylenia krótkotrwałego (tylko podczas budowy) nie będzie nadmiernie uciążliwa dla otoczenia. Zaleca się także unikanie stabilizacji gruntu i kruszyw na miejscu budowy, gdyż powoduje to pylenie. Jeśli jest to niemożliwe to mieszanie należy wykonywać podczas bezwietrznej pogody.

Następną uciążliwością dla środowiska może być hałas, powstający podczas prac budowlanych. Będzie on związany z pracą ciężkich maszyn. Wystąpi również emisja drgań mechanicznych z pracy ciężkiego sprzętu wykonującego prace budowlane, rozbiórkowe, dowozu materiałów budowlanych itp., które mogą niekorzystnie oddziaływać na mieszkańców sąsiadujących z planowaną inwestycją. Będą to jednak w większości przejściowe uciążliwości o zasięgu lokalnym. Aby ograniczyć wibracje generowane podczas robót należy stosować maszyny wysokiej jakości i właściwie je konserwować.

Realizacja inwestycji wymaga pracy ciężkiego sprzętu budowlanego, co spowoduje czasowy negatywny wpływ na klimat akustyczny. Poziom hałasu podczas pracy tego typu sprzętu (traktowanego jako źródła punktowe) wynosi 85÷95 dB-A w odległości 1 – 2 m od maszyny. Istnieje ograniczona możliwość zmniejszenia uciążliwości budowy i ewentualnej likwidacji (głównie w zakresie emisji hałasu) poprzez dobór rozwiązań wykonawczych, w szczególności szerokie stosowanie prefabrykatów i elementów montowanych poza placem budowy, ograniczenie hałaśliwych robót do pory dziennej itp.

Na etapie budowy powstawać będą ścieki bytowo-gospodarcze. W obecnej fazie projektowania nie jest możliwe wykonanie prognozy ilości tych zanieczyszczeń. Źródła tych ścieków wystąpią okresowo, w największym nasileniu w miejscach zapleczy budowy. Dla minimalizacji zagrożenia zanieczyszczeniem wód powierzchniowych i gruntowych należy zainstalować na zapleczach i placach budowy przenośne sanitariaty. Ścieki socjalne gromadzone w zbiornikach kabin sanitarnych należy okresowo po napełnieniu opróżniać przez specjalistyczną firmę.

Ważne jest również dbanie o zabezpieczanie składowisk materiałów sypkich oraz nadzór nad stanem technicznym sprzętu. Wody opadowe spływające z terenu zapleczy mogą zawierać pył, cement, mączkę wapienną itp. W trakcie prac budowlanych należy zwrócić szczególną uwagę na właściwą eksploatację sprzętu budowlanego, niepodejmowanie prac remontowych takich jak wymiana oleju itp. Powinny być zorganizowane stałe punkty tankowania sprzętu budowlanego o takich zabezpieczeniach i organizacji które zapewnią nie przedostawanie się produktów ropopochodnych do gruntu i wód.

Wycinka zieleni ograniczona będzie do niezbędnego minimum – przeprowadzona będzie przez wyspecjalizowaną firmę w sposób niezagrażający środowisku i bezpieczeństwu osób trzecich (drewno i gałęzie z wycinki będą wykorzystane gospodarczo przez osoby fizyczne lub jednostki gospodarcze).


43

W związku z budową nowej drogi i przebudową dróg istniejących w zakresie skrzyżowań niezbędna jest wycinka drzew. Wśród drzew przeznaczonych do wycięcia nie występują drzewa – pomniki przyrody chronione prawem, występują natomiast tereny leśne.

Na obecnym etapie projektowania trudne jest dokładne określenie ilości i rodzajów odpadów powstających w okresie budowy (stąd poniższe zestawienie ma charakter szacunkowy).

Powstające odpady (zgodnie z katalogiem odpadów) zaliczone będą do grupy 17 tj. „Odpadów z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych)”. Ponadto mogą powstawać odpady opakowaniowe z grupy 15.

Szacunkowe ilości powstających odpadów zestawiono w poniższej tabeli (wraz z podaniem kodu odpadów wg katalogu odpadów):

Kod Grupy, podgrupy i rodzaje odpadów Ilość

odpadów Mg

17 01 01 Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów 15

17 01 81 Odpady z remontów i przebudowy dróg (płyty, krawężniki, podbudowa) 4000

17 01 82 Inne niewymienione odpady 2

17 03 01* Asfalt zawierający smołę 7 (*) przy numerze kodowym oznacza odpady niebezpieczne.

Odpady te wytworzone będą głównie podczas rozbiórki przez wykonawcę robót budowlanych oraz w czasie budowy i będą własnością firm wykonujących roboty budowlane (jeżeli Inwestor nie zadecyduje inaczej) i przez te firmy (wg umów o wykonanie prac budowlanych) zagospodarowywane zgodnie z Ustawą o odpadach. Wykonawca robót jest zobowiązany do prowadzenia planowej gospodarki odpadami.

Podstawowe zasady gospodarowania odpadami w tej fazie obejmują ich segregację oraz magazynowanie w wyznaczonych i urządzonych miejscach. Zasady te obejmują opisane powyżej rozwiązania chroniące środowisko.

Faza eksploatacji

W wyniku realizacji zaleceń opisanych w pkt 6 spełnione zostaną wymagania ochrony środowiska dla omawianego przedsięwzięcia. Zrealizowana inwestycja nie będzie powodować przekroczeń dopuszczalnych standardów i znacząco wpływać na stan środowiska podczas eksploatacji, w trakcie normalnej eksploatacji.

Obserwowane emisje z dróg w trakcie eksploatacji dotyczą głównie: zanieczyszczenia powietrza, hałasu, emisji wód opadowo-roztopowych. Poniżej omówiono każde z tych emisji i oddziaływań. Poruszono również sprawy związane z oddziaływaniem na gleby i wody, w szczególności w przypadku wystąpienia awarii.

Dla rozpatrywanej drogi decydujące dla wielkości emisji są ilości poruszających się pojazdów, ich ilość w poszczególnych podokresach: pora dnia i pora nocy.

Prędkość ruchu pojazdów – przyjęto:

- dla projektowanej drogi klasy GP - prędkość projektowa Vp=80 km/h i 100 km/h

Udział procentowy pojazdów „ciężkich” – przyjęto:

- na podstawie prognozowanej struktury pojazdów - 14,3%


44

Emisje do powietrza

Podstawowe zanieczyszczenia w komunikacji samochodowej to: tlenki azotu (NOx), wśród których dominuje dwutlenek azotu (NO2), powstający podczas spalania paliw w silnikach, tlenki siarki (SOx), tlenek węgla, węglowodory. Na ilość emitowanych przez pojazdy zanieczyszczeń mają wpływ takie czynniki, jak: rodzaj spalanego paliwa, rozwiązania konstrukcyjne silnika i układu paliwowego, pojemność silnika, moc i związane z nimi zużycie paliwa, konstrukcja układu wydechowego (katalizator), stan techniczny silnika i innych podzespołów, prędkość jazdy, technika jazdy, płynność jazdy, pochylenie niwelety. Wobec tak dużej ilości parametrów, od których zależy emisja, jej dokładne oszacowanie ilościowe jest bardzo trudne, a wszystkie stosowane metody obliczeniowe obarczone są pewnymi błędami. Jednakże należy spodziewać się, że poprawienie nawierzchni, a co za tym idzie płynności jazdy przy jednoczesnym polepszaniu jakości techniczno-ekologicznej silników przyczyni się do zmniejszenia emisji zanieczyszczeń. Duży wpływ na wielkość emisji i rozkład stężeń zanieczyszczeń powietrza ma stan techniczny pojazdów, rodzaj stosowanego paliwa oraz budowa silnika. Parametry te nie zależą od rozwiązań projektowych drogi. Znaczenie ma również szybkość przejazdu pojazdów oraz płynność ruchu, które dla przyjętych rozwiązań drogowych należy uznać za optymalne dla minimalizacji oddziaływań.

Wielkość emisji do powietrza ustalona na podstawie Ekspertyzy opracowanej przez prof. Chłopka wynosi:

Substancja Wielkość emisji dla roku 2019 kg/rok

Wielkość emisji dla roku 2029 kg/rok

NO2 4238 2498 SO2 65 68 CO 8187 7289 Pył zawieszony PM10 172 79 Pył zawieszony PM2,5 154 75 Węglowodory alifatyczne 1027 1032 Benzen 37 33 Węglowodory aromatyczne 268 167

Wykonana analiza oddziaływania przy zastosowaniu programu symulacyjnego opartego na metodzie Caline wykazała, że na przedmiotowej drodze nie będą występowały przekroczenia dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń dla analizowanych substancji (benzenu, pyłu zawieszonego, dwutlenku siarki i dwutlenku azotu). Tak więc eksploatacja drogi na tym terenie nie powinna być źródłem występowania ponadnormatywnych stężeń zanieczyszczeń powietrza na otaczającym terenie.

Emisje do wód

Budowany odcinek drogi będzie odwadniany poprzez nadanie odpowiednich spadków poprzecznych i podłużnych poszczególnych elementów drogi. Zastosowany zostanie system składający się z kanalizacji zamkniętej włączonej do miejskiej kanalizacji deszczowej oraz lokalnych rowów otwartych.

Emisje w zakresie wód opadowo-roztopowych określono na podstawie wielkości natężenia ruchu na drodze.

Odwadniana powierzchnia utwardzona dla wariantu preferowanego wynosi 7,1 ha Obliczenia stężenia zanieczyszczeń w wodach opadowych i roztopowych wg Zarządzenia Nr 29 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 30 października 2006 r. w sprawie wprowadzenia metodyki prognozowania zanieczyszczeń


45

w ściekach drogowych do stosowaniaprzy opracowywaniu dokumentacji na zlecenie Generalnej Dyrekcji DrógKrajowych i Autostrad. Wg interpolacji wykonanej dla stężeń podanych w tablicy 1.3, stężenia będą następujące:

Rok 2019

Odcinek drogi Wytyczne GDDKiA

Zawiesiny ogólne (mg/l) Węglowodory ropopochodne (mg/l) Droga 66,76 <15

Rok 2029

Odcinek drogi Wytyczne GDDKiA

Zawiesiny ogólne (mg/l) Węglowodory ropopochodne (mg/l) Droga 73,75 <15

Skuteczność oczyszczania, dla rowów trawiastych i innych powierzchni trawiastych wynosi od 40 do 90 % (wg tabeli 2.1 zarządzenia GDDKiA). Przyjęto jako kryterium – skuteczność na poziomie 40%. Przy tych założeniach maksymalne ilości zanieczyszczeń w odprowadzanych wodach opadowo-roztopowych podaje poniższa tabela.

Parametr

Wielkość emisji maksymalnej dopuszczalnej

mg/l

Wielkość maksymalnej emisji przy wykorzystaniu skuteczności urządzeń

oczyszczających rzędu 40% mg/l Uwagi

Rok 2019 Rok 2029

Natężenie ruchu P/d

- 5252 6292

Zawiesiny ogólne

100 40,06 < 100 44,25 < 100

Węglowodory ropopochodne

15 < 15 <15

Jak wynika z powyższych obliczeń zestawionych tabelarycznie – nie jest wymagane

oczyszczenie spływów deszczowych odprowadzanych kanalizacją lub rowami do odbiorników, do poziomu wymaganego prawem. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego. (Dz. U. Nr 137 poz. 984 z późn. zm.) ścieki opadowe powinny być oczyszczone przed wprowadzeniem do wód lub do ziemi w taki sposób, aby w odpływie zawartość zawiesiny ogólnej nie była większa niż 100 mg/l a substancji ropopochodnych nie większa niż 15 mg/l. Powyższe zestawienie wskazuje, że wartości wskaźników zanieczyszczeń nie zostaną przekroczone.

Przedsięwzięcie nie będzie wpływało negatywnie na stan jednolitych części wód.


46

Emisje hałasu W oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r.

w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tekst jednolity Dz.U. z 2014 r. poz. 112) przeprowadzono analizę w zakresie emisji hałasu i możliwej skali oddziaływania na tereny chronione akustycznie. Ze względu na występowanie obszarów objętych ochroną akustyczną (zabudowa mieszkaniowa niska o charakterze zabudowy zagrodowej i mieszkaniowo-usługowej) przyjęto dopuszczalny poziom hałasu dla tych obszarów w wysokości:

� 65 (zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna / 61 dB (zabudowa mieszkaniowo-usługowa i zagrodowa) dla pory dziennej,

� 56 dB dla pory nocnej.

Przeprowadzono symulacyjne obliczenia rozprzestrzeniania się hałasu od przedmiotowych odcinków drogi przy wykorzystaniu programu SoundPLAN wersja Essential 3.0. Jak wynika z dokonanej analizy akustycznej, emisja hałasu komunikacyjnego w wyniku eksploatacji projektowanej drogi, przy prognozowanym natężeniu ruchu i prędkości 80 km/h określona poprzez przebieg izolinii, kształtuje się następująco:

Tabela Maksymalna odległości izolinii normatywnej 61/65 dB

Odcinek drogi

Maksymalna odległość izolinii normatywnej 61 / 65 dB(A) określającej wartość dopuszczalną poziomu hałasu dla zabudowy przy drodze w porze dziennej od osi drogi

dla poszczególnych horyzontów czasowych przy założeniu pola swobodnego, tj. braku zabudowy i ekranów

2019 2029 N.Korczyn - Borusowa

29/14 33/18

Tabela Maksymalna odległości izolinii normatywnej 56 dB

Odcinek drogi

Maksymalna odległość izolinii normatywnej 56 dB(A) określającej wartość dopuszczalną poziomu hałasu dla zabudowy przy drodze w porze nocnej od osi drogi

dla poszczególnych horyzontów czasowych przy założeniu pola swobodnego, tj. braku zabudowy i

ekranów

2019 2029 N.Korczyn - Borusowa

23 27

Tabela Maksymalny poziom dźwięku na granicy pasa drogowego dla pory dnia wyniesie około:

Odcinek drogi Pora dnia

rok 2019 rok 2029

N.Korczyn - Borusowa

67,2 67,7

Tabela Maksymalny poziom dźwięku na granicy pasa drogowego dla pory nocy wyniesie około:

Odcinek drogi Pora nocy

rok 2019 rok 2029

N.Korczyn - Borusowa

60,7 61,2


47

Na podstawie prognozy natężenia ruchu dla roku 2029 wstępnie szacuje się, że:

− zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna położona w odległości do około 33 m od osi jezdni będzie wymagała ochrony akustycznej,

− zabudowa mieszkaniowo-usługowa, zagrodowa położona w odległości do około 27 m od osi jezdni będzie wymagała ochrony akustycznej.

Najbliższy budynek znajduje się w odległości 28 m od osi drogi w rejonie

skanalizowanego skrzyżowania. Jest to budynek w zabudowie zagrodowej. Z uwagi na niższe prędkości w rejonie tego typu skrzyżowań oraz odległość od drogi nie przewiduje się wystąpienia przekroczeń dopuszczalnego poziomu hałasu w wyniku eksploatacji projektowanej drogi. Pozostałe budynki są położone w znacznie większych odległościach – ponad 35 m od osi drogi.

Na podstawie wykonanej analizy akustycznej można stwierdzić, że dla stanu po zakończeniu realizacji inwestycji i w perspektywie nie wystąpi przekroczenie dopuszczalnego poziomu dźwięku na terenach chronionych spowodowane eksploatacją projektowanych obiektów.

Odpady podczas eksploatacji drogi

Na obecnym etapie projektowania trudne jest dokładne określenie ilości i rodzajów odpadów powstających w okresie eksploatacji (stąd poniższe zestawienie ma charakter szacunkowy). W wyniku eksploatacji projektowanego przedsięwzięcia powstaną następujące rodzaje i ilości odpadów:

Rodzaj odpadu Kod odpadu wg

katalogu odpadów Ilo ść odpadów

[Mg/rok] Asfalt inny niż wymieniony w 17 03 01 (odpady z bieżących remontów)

17 03 02 1

Odpady z remontów dróg 17 01 81 2,0 Skratki 19 08 01 0,5 Piasek z osadników 19 08 02 1

Odpady z czyszczenia dróg 20 03 03 2

Odpadowa masa roślinna 02 01 03 2

(*) przy numerze kodowym oznacza odpady niebezpieczne. Ponadto w wyniku zdarzeń drogowych mogą powstać odpady z grupy 16 81 - Odpady

powstałe w wyniku wypadków i zdarzeń losowych. W zależności od sytuacji i rodzaju zdarzenia mogą to być odpady o kodzie 16 81 01* - odpady wykazujące właściwości niebezpieczne, lub 16 81 02 - odpady inne niż wymienione w 16 81 01. Szacowanie ilości tych odpadów ze względu na wielość możliwych sytuacji jest praktycznie niemożliwe.

Postępowanie z odpadami będzie analogiczne do zasad stosowanych w odniesieniu do innych odcinków dróg tego samego zarządcy. W przeważającej ilości odpady te będą własnością jednostek wykonujących prace remontowe i będą zagospodarowywane przez te jednostki.

Stany awaryjne

W przypadku wystąpienia awarii z udziałem pojazdu przewożącego substancje niebezpieczne i rozlania się substancji poza teren szczelnej powierzchni drogi lub po przedostaniu się substancji do kanalizacji, należy niezwłocznie powiadomić o tym zdarzeniu


48

służby Straży Pożarnej oraz zarządcę drogi. Należy również zablokować kanalizację przy zastosowaniu typowych zastawek i sorbentów oraz dokonać przykrycia powierzchni szczelnym materiałem, celem doraźnego ograniczenia przemieszczania się substancji z wodami do gruntu. Szybka reakcja właściwych służb oraz stosowanie posiadanych przez zakład komunalny instrukcji postępowania i powiadamiania w takich stanach przyczynią się do zminimalizowania ryzyka wystąpienia poważnej awarii. Zabezpieczone zostaną gleby, wody powierzchniowe i podziemne w przypadku wystąpienia poważnej awarii spowodowanej np.: wypadkiem drogowym z udziałem pojazdów przewożących substancje niebezpieczne dla środowiska (cysterny z olejem opałowym, paliwem napędowym itp.).


49

8. Możliwe transgraniczne oddziaływanie na środowisko Transgraniczne oddziaływanie przedsięwzięcia na środowisko nie występuje. Przedsięwzięcie ma charakter lokalny.

Oddziaływania drogi mają zasięg lokalny, a odległość od granicy państwa wynosi ponad 150 km.


50

9. Obszary podlegające ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 o ochronie przyrody znajdujące się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia.

Inwestycja przebiega przez obszary Natura 2000, jak również w sąsiedztwie form ochrony przyrody objętych ochroną w trybie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, w Oznaczono je schematycznie na poniższych mapkach i opisano poniżej. Czerwoną linią wyznaczono trasę planowanej drogi.

Obszary Natura 2000 i Parki Krajobrazowe w rejonie inwestycji Ostoja Nidziańska PLH 260003- znajduje się w odległości co najmniej 1 km od planowanej inwestycji, w wariancie preferowanym. Obszar stanowi fragment rejonu Ponidzia w Małopolsce. Obejmuje naturalną dolinę Nidy i fragmenty przylegających do niej płaskowyżów. Krajobraz jest tu bardzo urozmaicony. Rzeka Nida silnie meandruje tworząc liczne starorzecza. W środkowej części biegu Nidy utworzył się rozległy kompleks wilgotnych i podmokłych łąk, bagien i starorzeczy. Przy małym spadku koryta rzeki, co roku tworzą się tu rozlewiska i rozwijają zbiorowiska szuwarowe i utrzymują łąki kośne. Lessowe, lekko faliste obszary płaskowyżów porozcinane są licznymi wąwozami, parowami oraz suchymi dolinami. Na odlesionym obszarze zlokalizowane są dwa duże kompleksy stawów rybnych, będące ostoją wielu gatunków ptaków. W centrum Ponidzia mamy do czynienia z typową rzeźbą krasową związaną z występowaniem pokładów gipsu. Charakteryzuje ją występowanie licznych jaskiń, lejów krasowych, wywierzysk i ślepych dolinek. Wapienne i gipsowe wzgórza oraz zbocza


51

wąwozów porastają murawy kserotermiczne, a dolinki zajęte są przez zbiorowiska łąkowe. Na NE od miejscowości Szczerbaków znajduje się niewielki płat halofilnych szuwarów i łąk, zniszczony przez odwodnienie i próby orki, lecz możliwy do renaturyzacji. Obszar ostoi jest słabo zalesiony. Występujące tutaj zbiorowiska leśne to przede wszystkim lasy świeże z fragmentami siedlisk borowych i olsowych. Jednym z głównych walorów ostoi jest kras gipsowy, tworzący podłoże dla rzadko spotykanych, kserotermicznych, nagipsowych muraw. Związane są z nimi stanowiska wielu najrzadszych składników naczyniowej flory polskiej. Znajduje się tu jedyne w Polsce stanowisko Serratula lycopifolia, oraz jedna z najmocniejszych populacji Carlina onopordifolia. Dobrze wykształcone i zachowane są także zbiorowiska łąkowe i torfowiskowe, oraz lasy łęgowe. Jest to obszar występowania słonych źródeł, wokół których rozwijają się łąki halofilne. Łącznie na terenie obszaru zidentyfikowano 19 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG i 20 gatunków z Załącznika II. W ostoi występuje bogata fauna bezkręgowców, zwłaszcza związanych z siedliskami kserotermicznymi. Jest to miejsce lęgowe wielu gatunków ptaków, zwłaszcza wodno-błotnych i ważny punkt na szlaku wędrówkowym ptaków (Dolina Nidy jest ostoją ptaków o randze europejskiej E62). Jeden z największych w tej części kraju system rozlewisk. Typy siedlisk przyrodniczych: Kod: 1340 Śródlądowe słone łąki, pastwiska i szuwary (Glauco-Puccinellietalia część - zbiorowiska śródlądowe) 2330 Wydmy śródlądowe z murawami napiaskowymi 3150 Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion 3260 Nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników Ranunculion fluitantis 3270 Ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glaucae) 6210 Murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea) 6230 Bogate florystycznie górskie i niżowe murawy bliźniczkowe (Nardetalia - płaty bogate florystycznie) 6410 Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (Molinion) 6430 Ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium) 6510 Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) 7140 Torfowiska przejściowe i trzęsawiska 7230 Górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk 8310 Jaskinie nieudostępniane do zwiedzania. 9170 Grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum) 91E0 Łęgi wierzbowe, topolowe olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe) 91F0 Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum) Gatunki objęte art. 4 dyrektywy 2009I147IWE i gatunki wymienione w załączniku II do dyrektywy 92I43IEWG, będące przedmiotem ochrony obszaru Natura 2000 to: boleń Aspius aspius, mopek Barbastella barbastellus, kumak nizinny Bombina bombina, Carlina onopodrifolia, bóbr europejski Castor fiber, koza Cobitis caenia, głowacz białopłetwy Cottus gobio, obuwik pospolityCypripedium calceolus, minóg strumieniowy Lampetra planeri, wydra Lutra lutra, czerwończyk fioletek Lycaena helle, modraszek telejus Maculinea teleius, piskorz Misqurnus fossilis, trzepla zielona Ophiogomphus cecillia, różanka Rhodeus sericeus amarus, sierpik różnolistny Serratula lycopifolia, traszka grzebieniasta Triturus cristatus, skójka gruboskorupowa Unio crassus, poczwarówka zwężona Verigo angustior.


52

Natura 2000 Ostoja Szaniecko Solecka PLH260034 - planowana inwestycja w wariancie preferowanym nieznacznie przecina ten obszar na odcinku o długości około 100 m. Obszar znajduje się w środkowej części Garbu Pińczowskiego oraz południowo - zachodnim fragmencie Niecki Połanieckiej (Płaskowyżu Stanieckim i Kotlinie Borzykowskiej). Składa się z kilkunastu enklaw z malowniczymi wapiennymi i gipswymi wzgórzami porośniętymi roślinnością kserotermiczną. Teren poprzecinany jest licznymi ciekami wodnymi, miejscami tworzącymi zabagnione dolinki, w których wykształciły się torfowiska. W północnej części obszaru znajdują się liczne odsłonięcia gipsów, zwłaszcza wielkokrystalicznych; ponadto, obserwuje się liczne formy krasu powierzchniowego i podziemnego np.: leje, studnie, zapadliska, jaskinie krasowe. Środkowa i południowa część wyróżnia się występowaniem wód mineralnych z wysiękami, którym towarzyszy roślinność halofilna, jak np. w okolicach wsi Owczary. Obszar występowania najcenniejszych siedlisk muraw kserotermicznych i torfowisk węglanowych, łąk solniskowych oraz ciepłych grądów. Teren występowania aż czterech gatunków z załącznika II Dyrektywy Rady92/43/EWG (starodub łąkowy Ostericum palustre, języczka syberyjska Ligularia sibirica, obuwik pospolity Cypripedium calceolus, lipiennik Loesela Liparis loeselii). Zestawienie różnorodności i jakości siedlisk i gatunków unikatowe w skali kraju i Europy. Szacunkowo około 1100 gat. Roślin naczyniowych, w tym ok.70 gatunków chronionych, 200 gatunków zagrożonych w skali regionu i kraju. Niepowtarzalne układy krajobrazowe (w tym krasowe). Ostoja zabezpiecza najcenniejsze półnaturalne siedliska związane z występowaniem wapienia i gipsu. Rozległy, zróżnicowany obszar stanowi najważniejszą w regionie ostoję dla dwóch gatunków motyli dziennych -modraszka telejusa Phengaris teleius i modraszka nausitousa Phengaris nausithous. Istotne populacje tworzą tu również czerwończyk nieparek Lycaena dispar i czerwończyk fioletek Lycaena helle. Ostoja stanowi znaczący w skali regionalnej obszar występowania pachnicy dębowej Osmoderma eremita, zasiedlającej tu przydrożne i śródpolne wierzby. Jest to także jedna z najważniejszych w regionie ostoja dla kumaka nizinnego Bombina bombina i traszki grzebieniastej Triturus cristatus, które szczególnie licznie zasiedlają południowe krańce ostoi z zalewanymi corocznie łąkami i kompleksami stawów hodowlanych. Spotkać tam można jeszcze dziewięć innych gatunków płazów oraz znaczące w województwie koncentracje ptaków wodno-błotnych. W tej części obszaru stwierdzono także występowanie piskorza Misgurnus fossilis i kozy Cobitis taenia. Typy siedlisk przyrodniczych: Kod: 1340 Śródlądowe słone łąki, pastwiska i szuwary (Glauco-Puccinellietalia - zbiorowiska śródlądowe) 2330 Wydmy śródlądowe z murawami napiaskowymi 3130 Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea 3150 Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion 4030 Suche wrzosowiska (Calluno-Genistion, Pohlio-Callunion, Calluno-Arctostaphylion) 5130 Zarośla jałowca pospolitego na wrzosowiskach lub murawach nawapiennych 6120 Ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glaucae) 6210 Murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea) 6230 Bogate florystycznie górskie i niżowe murawy bliźniczkowe (Nardetalia - płaty bogate florystycznie) 6410 Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (Molinion) 6440 Łąki selemicowe (Cnidion dubii) 6510 Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris)


53

7230 Górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk 8210 Wapienne ściany skalne ze zbiorowiskami Potentilletalia caulescentis 9170 Grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum) 9190 Pomorski kwaśny las brzozowo-dębowy (Betulo-Quercetum) 91E0 Łęgi wierzbowe, topolowe olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe) 91F0 Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum) 91I0 Ciepłolubne dąbrowy (Quercetalia pubescentis-petraeae) Dolina Nidy PLB 260001- planowana inwestycja w wariancie preferowanym przecina ten obszar na odcinku o długości około 1070 m. Obszar stanowi dolina rzeki Nidy o szerokości 2-3 km, wyjątkowo 6 km, gdzie tworzy się delta wsteczna. Charakterystycznym elementem tej doliny są meandry i starorzecza. Na znacznym obszarze występują tu łąki kośne, które w miejscach zabagnionych przechodzą w turzycowiska. Przy starorzeczach i oczkach wodnych występują zespoły szuwarowe, a w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki szuwar mannowy. Ponadto w bezpośrednim sąsiedztwie koryta występują zarośla wierzbowe i olsy, sporadycznie zespoły łęgowe. W okresie wiosennych i letnich wezbrań tworzą się rozległe rozlewiska. Obszar jest ostoją ptasią o randze europejskiej E 62. Występuje tu co najmniej 30 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 10 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK). W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej (C3 i C6) następujących gatunków: bączek (PCK), bąk (PCK), ślepowron, błotniak łąkowy, błotniak stawowy, błotniak zbożowy (PCK), bocian czarny, czapla biała, dzięcioł białoszyi, mewa czarnogłowa, perkoz dwuczuby, perkoz rdzawoszyi, perkozek, zausznik, gęgawa, cyranka, cyraneczka, krakwa, płaskonos, podgorzałka, czernica, głowienka, hełmiatka, kropiatka, zielonka, krwawodziób, rycyk, dudek, remiz, w stosunkowo wysokim zagęszczeniu występują (C7) bocian biały, derkacz, wodnik, rybitwa białoczelna, podróżniczek, zimorodek, gąsiorek, dziwonia, srokosz, trzciniak, brzęczka, świerszczak (ok 1% populacji krajowej), strumieniówka, słowik szary (ok.0,5% populacji krajowej). Nadnidziański Park Krajobrazowy - w odległości ponad 800 m od planowanej inwestycji w wariancie preferowanym po jego zachodniej stronie. Park został utworzony w 1986 roku i zajmuje powierzchnię 23 164 ha, a jego otulina 26 011 ha. Położony jest w obrębie Niecki Nidziańskiej. Obejmuje środkowy i dolny fragment Doliny Nidy, Nieckę Solecką i północno - zachodnią część Garbu Pińczowskiego. Nadnidziański Park Krajobrazow utworzono dla zachowania i ochrony walorów przyrodniczych związanych między innymi z powierzchniowym występowaniem serii gipsowej, tworzącej unikatowy zespół zjawisk i form krasu gipsowego. Charakterystycznym elementem krajobrazu parku jest dolina rzeki Nidy - z licznymi meandrami i starorzeczami, stanowiąca ważny korytarz ekologiczny oraz ostoję ptactwa wodno - błotnego. Teren parku charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem siedlisk - począwszy od skrajnie suchych, aż po bagienne i wodne. Dobrze nasłonecznione zbocza gipsowych i wapiennych wzgórz zajmuje jedno z największych w kraju stanowisk roślinności kserotermicznej, której towarzyszy specyficzna entomofauna. W dolinie Nidy występują zbiorowiska roślinności wodnej, szuwarowej i torfowiskowej z takimi gatunkami jak: grążel żółty Nuphar lutea, grzybień biały Nymphaea alba, osoka aloesowata Stratiotes aloides, bobrek trójlistkowy Menyanthes trifoliata, kruszczyk błotny Epipactis palustris, storczyk kukawka Orchis militaris, szerokolistny Dactylorhiza majalis i krwisty Dactylorhiza incarnata, turzyca Davalla Carex davalliana. Pod względem rzeźby terenu obszar parku jest niejednorodny, a jego zróżnicowanie wynika z litologicznych uwarunkowań starszego podłoża oraz różnego stopnia pokrycia rzeźby strukturalnej morskimi utworami paleogenu i neogenu. Niezwykłe bogactwo


54

form przyrody żywej i nieożywionej zadecydowało o utworzeniu 9 rezerwatów przyrody. Na terenie Parku i jego otuliny spotkać można pojedyncze chronione obiekty przyrodnicze: 30 pomników przyrody, w tym:15 pomników przyrody żywej (okazałe drzewa: lipy, dęby, topole czy też ich skupiska), 15 pomników przyrody nieożywionej, 3 użytki ekologiczne. Fauna Nadnidziańskiego Parku Krajobrazowego należy do bardzo bogatej, co wynika z dużego zróżnicowania siedlisk - od skrajnie suchych stoków wapiennych i gipsowych wzniesień, po rozległe bagna i rozlewiska. Najlepiej poznaną grupą świata zwierząt są bezkręgowce, a zwłaszcza owady siedlisk kserotermicznych. Spotyka się tutaj wiele gatunków bardzo rzadkich tj.: pająk - poskocz krasny Ersesus Niger, modliszka Mantis religiosa, cykada Cicadetta podolica. Powszechnie spotykanymi owadami są barwne motyle jak np. paź królowej, kraśniki, modraszki, rusałki: pawie oko i admirał. Ponadto do ciekawych i interesujących gatunków należą chrząszcze biegacze oraz trzmiele. Na terenie Parku stwierdzono występowanie 19 gatunków mięczaków umieszczonych na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce w tym: 6 gatunków ślimaków (4 gatunki wodne i 2 lądowe) oraz 13 gatunków małży. Dwa gatunki małży (Unio crassus i Pseudanodonta complanata) wpisane są na Czerwoną Listę Zwierząt Zagrożonych Globalnie. Rzeka Nida na odcinku Pińczów (Pasturka) - Stary Korczyn zachowała dość naturalny i mało zmieniony przez człowieka układ. Sprzyja to występowaniu rzadkich mięczaków wodnych, a zwłaszcza dużych małży. Występują tu objęte ochroną gatunkową skójka malarska Unio pictorum szczeżuja wielka Adonata cygnea i szczeżuja spłaszczona Pseudanodonta complanata. W osadach dennych koryta Nidy żyją również cenne gatunki małży o drobniejszych rozmiarach, a wśród nich gałeczka rzeczna oraz groszówki: rzeczna

Pisidium amnicum, jajowata Pisidium henslovanum, drobna Pisidium supinum, żeberkowana Pisidium pulchellum. Spośród ślimaków zamieszkujących Nidę na uwagę zasługują rzadkie już dziś gatunki: żyworódka rzeczna i zatoczek wieloskrętny. Ciepłe i suche z bogatym w wapień murawy i zarośla to siedlisko ślimaka przydrożnego Xerolenta obvia i austriackiego Cepaea vindobonensis oraz objętego ochroną ślimaka żółtawego Helix lutescens. Kręgowce poznane są nieco słabiej, niemniej i w tej grupie występuje wiele gatunków chronionych i rzadkich. W rzekach Parku stwierdzono występowanie ponad 38 gatunków ryb. Do chronionych i bardzo rzadkich gatunków ichtiofauny należy głowacz białopłetwy, a także: piekielnica Alburnoides bipunctatus, śliz Barbatula barbatula, koza Cobitis taenia oraz z gromady kręgoustych - minóg strumieniowy Lampetra planeri. Spośród płazów i gadów spotyka się większość krajowych gatunków. Do przedstawicieli tej grupy należą: traszki - zwyczajna Triturus vulgaris i grzebieniasta Triturus cristatus, rzekotka drzewna Hyla arborea, kumak nizinnyBombina bombina, grzebiuszka Pelobates fuscus, ropucha zielona Bufo viridis, padalec Anguis fragilis, jaszczurki - zwinka Lacerta agilis i żyworódka Lacerta vivipara, zaskroniec Natrix natrix, padalec zwyczajny Anguis fragilis. Bardzo interesującą grupę zwierząt liczącą około 170 gatunków na terenie Parku stanowią ptaki, wśród których występują bardzo licznie gatunki chronione i rzadkie, a najcenniejsze z nich wpisane zostały do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt: bączek, kureczka zielonka, bąk, derkacz. O walorach fauny Nadnidziańskiego Parku Krajobrazowego świadczy fakt wytypowania ostoi z punktu widzenia ochrony m.in. ptaków do europejskiego systemu obszarów przyrodniczo cennych CORINE. Inwestycja przebiega przez Obszary Chronionego Krajobrazu: - Nadnidziański Obszar Chronionego Krajobrazu utworzony dnia 2001-10-17 - na mocy Rozporządzenia Nr 335/2001 Wojewody Świętokrzyskiego (Dz. Urz. Woj. Święt. Nr 108 poz. 1271) o powierzchni 26 011 ha. Położony na terenie otuliny Nadnidziańskiego Parku


55

Krajobrazowego w południowej części województwa. Tereny te obejmuje się ochroną ze względu na bogactwo ekosystemów i zróżnicowany krajobraz i rzeźbę terenu oraz funkcję korytarzy ekologicznych. - Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Wisły utworzony dnia 1996-08-28 na mocy Rozp. Nr 23/96 Woj. Tarnowskiego z 28.08.1996 r. (Dz. Urz. Woj. Tarn. z 1996 r. Nr 10 poz. 60) o powierzchni 3 029,0 ha. Powołany dla zachowania naturalnego charakteru biegu Wisły i jej otoczenia jako ostoi ptactwa wodnego i błotnego oraz rzadkich roślinnych zbiorowisk nadwodnych, a także zachowania szczególnie ważnego, naturalnego ciągu korytarza ekologicznego Wisły, mającego znaczenie międzynarodowe. Występują tu ekosystemy leśne, właściwe dla terenów okresowo zalewanych, wodne oraz bagienne, a także antropogeniczne (pola uprawne i łąki). Do najciekawszych zbiorowisk roślinnych należą liczne tu jeszcze płaty coraz rzadszych w Polsce łęgów wierzbowo-topolowych. Cała dolina Wisły jest niezwykle atrakcyjna krajobrazowo, jest również ważnym terenem rekreacyjnym. Natomiast w sąsiedztwie Solecko- Pacanowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu utworzony dnia 1995-09-29 - na mocy Rozporządzenia Nr 12/95 Wojewody Kieleckiego Dz. Urz. Woj. Kieleckiego Nr 21 poz. 145. Powierzchnia obszaru wynosi 47 347 ha. Położony w płd. części województwa, stanowi osłonę Szanieckiego Parku Krajobrazowego. Strategicznym kierunkiem ochrony obszaru jest ochrona wód powierzchniowych rzeki Wschodniej oraz ochrona walorów przyrodniczych doliny Wisły, będących ważnymi korytarzami ekologicznymi, a także zabezpieczenie przed antropopresją wód leczniczych uzdrowisk Solca Zdroju i Buska Zdroju.

Obszary chronionego krajobrazu w rejonie projektowanej drogi. Czerwoną linią zaznaczono przebieg inwestycji w wariancie preferowanym. Na trasie planowanej inwestycji stwierdzono szereg gatunków podlegających ochronie prawnej. Przedstawiono je poniżej: Ochrona gatunkowa: rośliny: - częściowa: kruszyna pospolita Frangula alnus, jaskier skąpopręcikowy Batrachium trichophyllum, centuria pospolita Centaurium erythraea stoplamek szerokolistny Dactylorhiza majalis.


56

zwierzęta: - ścisła: skowronek Alauda arvensis, potrzszcz Emberiza calandra, jaskółka dymówka Hirudo rustica, bocian biały Ciconia ciconia, błotnik łąkowy Circus pygargus, trznadel pospolity Emberiza citrinela, bocian czarny Ciconia nigra, dzierzba gąsiorek Lanius corullio, dzięcioł duży Dendrocopos major, szpak Sturnus vulgaris, bogatka Parus major, strzyżyk Troglodytes troglodytes, dzwoniec Chloris chloris, strzyżyk Troglodytes troglodytes, kopciuszek Phoenicurus ochruros, sikora bogatka Parus major, turkawka Streptopelia turtur, zięba Fringilla coelebs, pliszka siwa Motacilla alba, świergotek polny Anthus campestris, żaba wodna Rana esculenta, żaba trawna Rana temporaria, jaszczurka zwinka Lacerta agilis, zaskroniec zwyczajny Natrix natrix, kumak nizinny Bombina bombina, jeż Erinaceus europaeus. Stwierdzone siedliska gatunków tj.: cyranka Anas quercuedula, płaskonos Anas clypeata, kropiatka Porzana porzana, derkacz Crex crex, czajka Vanellus vanellus, kszyk Gallinago gallinago, rycyk Limosa limosa, kulik wielki Numenius arquata, krwawodziób Tringa totanus, nurogęś Mergus merganser. - częściowa trzmiel ziemny Bombus terrestris, ślimak winniczek Helix pomatia, kret Talpa europaea, sroka Pica pica

Z wyjątkiem wymienionych powyżej nie stwierdzono innych chronionych gatunków: - zwierząt ujętych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014

w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1348), - roślin na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 roku

w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz. U. 2014 poz. 1409). - grzybów objętych ochroną na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9

października 2014 r. w sprawie gatunków dziko występujących grzybów objętych ochroną (Dz. U. z 2014 r. poz. 1408).

- siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z 13 kwietnia 2010 roku z późniejszymi zmianami (Dz. U. Nr 77 poz. 510, z 2012 r. poz.1041, oraz 2013 poz. 1302).

Oddziaływania na florę obejmują wycinkę drzew i krzewów oraz zajęcie terenu w tym zniszczenia siedlisk gatunków podlegających ochronie gatunkowej. Niezbędne jest uzyskanie decyzji na odstępstwa od zakazów w stosunku do gatunków podlegających ochronie prawnej. Utrata warstwy biologicznie czynnej wraz z szatą roślinną będzie wywierała szczególnie negatywny wpływ na drobne zwierzęta bezkręgowe, gdyż będzie wiązała się dla nich z utratą miejsc żerowania, schronienia i rozrodu.

Negatywne oddziaływania na faunę omawianego terenu będą polegały na płoszeniu zwierząt w fazie realizacji i oraz uszczupleniu ich siedlisk, utraty części dogodnych miejsc do gniazdowania oraz bazy pokarmowej. Przed rozpoczęciem realizacji inwestycji Wykonawca uzyska decyzje w zakresie derogacji lub działań kompensujących w stosunku do gatunków podlegających ochronie.

Obszar drogi i terenów przyległych jest objęty siecią korytarzy ekologicznych

wskazanych w publikacji „Zwierzęta a drogi” – Metody ograniczania negatywnego wpływu dróg na populacje dzikich zwierząt, pod redakcją zespołu: Włodzimierz Jędrzejewski, Sabina Nowak, Rafał Kurek, Robert W. Mysłajek, Krystyna Stachura, wydanej w Białowieży w 2004 r.


57

Planowana inwestycja przebiega przez główny korytarz ekologiczny, dlatego w ramach inwestycji przewiduje się budowę szeregu obiektów pełniących funkcje przejść dla zwierząt dużych, średnich oraz małych. Dla małych zwierząt i płazów na niewielkich ciekach wodnych o parametrach a>1,5 m , h>1 m, c>0,07, dla średnich zwierząt w miejscu przeprawy mostowej na Nidzie o parametrach a -równej co najmniej podwójnej szerokości cieku, h>3,05 m, oraz na obszarze mozaiki polno -leśnej o parametrach a>6,0 m, h>2,5-3,5 m, c>0,7 oraz dla dużych zwierząt w miejscu przeprawy mostowej na Wiśle o parametrach a> 20 m, h>5,0 m. W związku z tym można stwierdzić, że budowa drogi nie będzie znacząco oddziaływać na zwierzęta oraz ich szlaki migracji.

Jak wynika z planu działań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Dolina Nidy PLB

260001, z dnia 25 kwietnia 2014 roku planowana inwestycja przechodzi przez obszary będące miejscem wykonywania działań ochronnych oraz siedliska przedmiotów ochrony w obszarze Natura 2000: Cyranka Anas quercuedula- A055. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana ze zmianami reżimu hydrologicznego cieku, zaprzestaniem w wielu miejscach gospodarki łąkarskiej, intensyfikacja gospodarki stawowej, presja ssaków drapieżnych. Ponadto zasypywanie terenu, melioracje, osuszanie, wypełnianie rowów. Płaskonos Anas clypeata- A056. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana ze zmianami reżimu hydrologicznego cieku, zaprzestaniem w wielu miejscach gospodarki łąkarskiej, intensyfikacja gospodarki stawowej, presja ssaków drapieżnych oraz zasypywanie terenu, melioracje. Błotniak łąkowy Circus pygargus–A084. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana ze zmianami reżimu hydrologicznego doliny, zaprzestanie gospodarki łąkarskiej (brak wypasu, koszenia, zarastanie krzewami i drzewami), trucie, presja ssaków drapieżnych. Ponadto modyfikacja funkcjonowania wód, wypełnianie rowów, zmiana składu gatunkowego w siedlisku. Kropiatka Porzana porzana –A119. Zagrożeniem dla gatunku są zmiany zasięgu i częstotliwości zalewów, związane z zabudową hydrotechniczną rzeki oraz osuszaniem terenów podmokłych, zarzucanie wypasu, zaniechanie koszenia, a także presja ssaków drapieżnych. Ponadto spowodowane przez człowieka zmiany stosunków wodnych, zmiany częstości i zasiegu zalewów, osuszanie terenów podmokłych. Derkacz Crex crex A122. Zagrożeniem jest odwadnianie łąk oraz zmiany w ich użytkowaniu (zarastanie lub intensyfikacja użytkowania), a także presja saaków drapieżnych. Również spowodowane przez człowieka zmiany stosunków wodnych, zmiany częstości i zasiegu zalewów, osuszanie terenów podmokłych Czajka Vanellus vanellus A142. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana z wszelkimi zmianami reżimu hydrologicznego doliny, zaprzestanie gospodarki łąkarskiej (brak wypasu, koszenia, zarastanie krzewami i drzewami, presja drapieżników (lis, jenot). Ponadto nadmierne usuwanie mułu z dna stawów rybnych, związane z intensywna hodowlą ryb, może oprowadzić do zaniku kluczowych żerowisk gatunku zarówno w okresie lęgowym jak i podczas sezonu migracyjnego. Ponadto zasypywanie terenu, melioracje, osuszanie, wypełnianie rowów. Kszyk Gallinago gallinago A153. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana z wszelkimi zmianami reżimu hydrologicznego doliny, zaprzestanie gospodarki łąkarskiej (brak wypasu, koszenia, zarastanie krzewami i drzewami, presja drapieżników (lis, jenot, łasicowate). Ponadto nadmierne usuwanie mułu z dna stawów rybnych, związane z intensywna hodowlą ryb, może oprowadzić do zaniku kluczowych żerowisk gatunku zarówno w okresie lęgowym jak i podczas sezonu migracyjnego. Ponadto zasypywanie terenu, melioracje, osuszanie, wypełnianie rowów, modyfikowanie funkcjonowania wód.


58

Rycyk Limosa limosa A156. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana z wszelkimi zmianami reżimu hydrologicznego doliny, zaprzestanie gospodarki łąkarskiej (brak wypasu, koszenia, zarastanie krzewami i drzewami, presja drapieżników (lis, jenot). Ponadto nadmierne usuwanie mułu z dna stawów rybnych, związane z intensywna hodowlą ryb, może oprowadzić do zaniku kluczowych żerowisk gatunku zarówno w okresie lęgowym jak i podczas sezonu migracyjnego Do innych należą zasypywanie terenu, melioracje, osuszanie, wypełnianie rowów.. Kulik wielki Numenius arquata A160. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana z wszelkimi zmianami reżimu hydrologicznego doliny, zaprzestanie gospodarki łąkarskiej (brak wypasu, koszenia, zarastanie krzewami i drzewami, presja drapieżników (lis, jenot). Ponadto nadmierne usuwanie mułu z dna stawów rybnych, związane z intensywna hodowlą ryb, może oprowadzić do zaniku kluczowych żerowisk gatunku zarówno w okresie lęgowym jak i podczas sezonu migracyjnego. Jak również zasypywanie terenu, melioracje, osuszanie, wypełnianie rowów. Krwawodziób Tringa totanusA162. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana z wszelkimi zmianami reżimu hydrologicznego doliny, zaprzestanie gospodarki łąkarskiej (brak wypasu, koszenia, zarastanie krzewami i drzewami, presja drapieżników (lis, jenot). Ponadto nadmierne usuwanie mułu z dna stawów rybnych, związane z intensywna hodowlą ryb, może oprowadzić do zaniku kluczowych żerowisk gatunku zarówno w okresie lęgowym jak i podczas sezonu migracyjnego oraz zasypywanie terenu. Nurogęś Mergus merganser A070. Zagrożeniem jest utrata siedlisk związana ze zmianami reżimu hydrologicznego rzeki, wycinanie dziuplastych drzew rosnących wzdłuż rzeki, jak również drzew przydrożnych, zabudowa brzegów rzeki, presja ssaków drapieżnych. Ponadto antropogeniczne zmniejszenie spójności siedlisk.

Realizacja inwestycji może stanowić potencjalne zagrożenie dla przedmiotów ochrony obszaru Natura 2000 Dolina Nidy, ponieważ przecina ten obszar, w tym siedliska gatunków ptaków wymienionych powyżej. Trasa biegnie częściowo po śladzie istniejących dróg, jednak w znacznej mierze śladem nowym, zatem przyczyni się do zniszczenia warstwy biologicznie czynnej i zaburzenia powiązań ekologicznych panujących na omawianym obszarze. Planowana inwestycja spowoduje trwałą utratę części siedlisk naturowych, przez które przebiega. Spowoduje pogorszenia warunków bytowania oraz uszczuplenie siedlisk. W najmniejszym stopniu przewiduje sie oddziaływanie na siedlisko nurogęsi, ponieważ przez dolinę Nidy przewiduje się przeprawę mostową posadowioną w taki sposób, aby most obejmował wały przeciwpowodziowe. Podobna sytuacja ma miejsce na Wiśle, gdzie przestrzeń podmostowa pozostanie niemal bez ingerencji. Zatem nie przewiduje się znaczącego zakłócenia migracji zwierząt wzdłuż korytarzy ekologicznych biegnacych wzdłuż cieków wodnych. Ponadto inwestycja przyczyni się do płoszenia ptaków, w wyniku hałasu spowodowanego przez prace budowlane. Po zakończeniu robót jedynie po wschodniej stronie inwestycji i cieku, można przewidywać, że warunki siedliskowe będą sprzyjające dla bytowanie tych gatunków. Planowana inwestycja przecina jedynie fragmentarycznie obszary cenne przyrodniczo. W znacznej mierze biegnie przez tereny podlagające antropopresji - upraw rolniczych oraz ruderalnych zarastających przez gatunki ekspansywne tj.: trzcina pospolita Phragmites australis, trzcinnik piaskowy Calamagrostis epigejos, czy nawłoć późna Solidago gigantea, zaburzające bioróżnorodność tego terenu. W celu zminimalizowania negatywnego oddziaływania przewiduje się nasadzenia zieleni w pasie drogowym, zachowanie stosunków wodnych na terenach podmokłych, jak również dostosowanie harmonogramu robót do cykli


59

rozwojowych cennych gatunków, budowę przejść dla zwierząt. Znaczna część oddziaływań zaistnieje w fazie realizacji i po zakończeniu robót ustąpi i pozwoli znów na egzystencję bytujących tu gatunków zwierząt. Należy również zwrócić uwagę na minimalną ingerencję w doliny rzek Wisły i Nidy, które stanowią jedne z najcenniejszych siedlisk dla fauny tego obszaru.

Projektowana inwestycja będzie poprawnie wpisana w krajobraz i dostosowana do istniejącego terenu, zatem nie będzie zakłócać estetyki krajobrazu.

Documents

Ą Ś KAARRTTAA IINNFFOORRMMAACYJNA PRZEDSIĘW ZIĘCIApliki.transportpodkontrola.pl/download/malopolskie/obwodnica n... · obci ążenia A wg normy PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe