TÜRKİYE CUMHURİYETİ

ANKARA ÜNİVERSİTESİ

DİL VE TARİH-COĞRAFYA FAKÜLTESİ

TİYATRO BÖLÜMÜ

2014-2015 DERS YILI

YETENEK SINAVLARI DUYURUSU

Fakültemiz Tiyatro Bölümü Anabilim ve Anasanat Dallarına (Tiyatro Tarihi ve Teorisi

Anabilim Dalı; Dramatik Yazarlık Anasanat Dalı; Oyunculuk Anasanat Dalı) 2014-2015 ders yılı için

yetenek sınavı ile Yüksek Öğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzunda belirtilen sayıda öğrenci

alınacaktır.

Ön kayıt başvuruları, 02 Haziran 2014 - 16 Haziran 2014 tarihleri arasında, çalışma gün ve

saatlerinde 5 (beş) adet fotoğraf ve ilgili yılın ortaöğretim başarı puanını da gösteren Yüksek Öğretime

Geçiş Sınavı (YGS) Sınav Sonuç Belgesinin aslı ya da onaylı sureti ile Dil ve Tarih-Coğrafya

Fakültesi Kayıt Kabul Bürosu’na şahsen yapılacaktır. BU İŞLEM SIRASINDA, DİĞER EVRAK

YANINDA, ADAYA VERİLECEK SINAV YÖNERGESİ DİKKATLE OKUNMALI VE GEREĞİ

YERİNE GETİRİLMELİDİR.

Yetenek Sınavları 23 Haziran 2014 - 02 Temmuz 2014 tarihleri arasında Tiyatro Tarihi ve

Teorisi Anabilim Dalı, Dramatik Yazarlık Anasanat Dalı ve Oyunculuk Anasanat Dalı olmak üzere 3

ayrı dalda yapılacaktır. İsteyen adaylar bu dallardan birini, ikisini veya üçünü AŞAĞIDA

AÇIKLANAN PUANLARI TUTTURMASI KOŞULUYLA seçebilecektir. ADAYLARIN ÖN

KAYIT’TA SÖZ KONUSU SEÇİMİ YAPMALARI VE BAŞVURACAKLARI DALIN veya

DALLARIN FORMUNU DOLDURMALARI ZORUNLUDUR. ADAYLARIN DAHA SONRA

(formları teslim ettikten sonra) EKLEME YAPMALARINA, FİKİR DEĞİŞTİRMELERİNE İZİN

VERİLMEYECEKTİR.

Tiyatro Bölümü Oyunculuk Anasanat Dalı’na başvuracak adayların 2014 Yüksek Öğretime

Geçiş Sınavı’nda, herhangi bir puan türünden en az 220 ham puan; Dramatik Yazarlık Anasanat

Dalı’na başvuracak adayların herhangi bir puan türünden 220 ham puan ve Tiyatro Tarihi ve Teorisi

Anabilim Dalı’na başvuracak adayların herhangi bir puan türünden en az 220 ham puan almaları

gerekmektedir.

Oyunculuk Anasanat Dalı mecburi sınav parçaları ekteki gibidir. Adayların ayrıca

kendi seçtikleri 2 (iki) adet sınav parçasına daha hazırlanması gerekmektedir. (Adayların top

lam 4 parça hazırlamış olmaları gerekmektedir.)

KADIN ADAYLAR İÇİN

SINAV PARÇASI

YALNIZ KADIN - (Telefon çalar) Ah, kocam olacak…hep bu saatlerde arar beni, özür dilerim bir

dakika… (Telefona gider.) Alo? Evet… Ne? Neee hastir bok… (Telefonu kapar.

Utanmıştır. Komşuya tebessüm eder.) Ah çok afedersiniz… ben aslında hiç

kötü söz kullanmam ama bazen kaşınıyorlar… (İşine devam eder.) Yok… yok…

kocam değildi, daha neler… kim olduğunu bilmiyorum… Domuzun teki…

günde iki üç… bin kere… telefon eder… Öylesine iğrenç sözler söyler ki, hani o

sözlerden, sözlükte bile bulamazsınız… Nereden biliyorum olur mu? Baktım

sözlüğe, bulamadım… Hasta mı? Baksanıza bende, evde bir hasta var,

İtalya’daki bu tür, bu hastaların sorumluluğunu taşıyamam ya… (Telefon

yeniden çalar.) Bak gene o… Ağzını bile açamayacak bu kez… Dinle domuz…

Seni uyarıyorum, telefon polis tarafından dinleniyor. (Ses tonu yumuşar.) Ciao

(komşuya) Kocam… Seninle ilgisi yok canım, sandım ki… bir adam durmadan

telefon edip… seni soruyor… korkunç kötü sözler söylüyor… Sana kızgın…

çok… diyor ki… ona borcun varmış… (Ses tonu değişir.) Ben de korkutmak için

polisten söz ettim… Evet… evdeyim… Aldo, sana yemin ederim ki evdeyim…

Özür dilerim ama sen hangi numarayı çevirdin… E telefonu ben açtığıma göre

nerede olabilirim, kapıyı üstüme kilitliyorsun ya. (Komşuya) Signora, görüyor

musunuz şu kocamı… Alo… Hayır kimseyle konuşmuyorum… Evet, Signora

dedim, ama… ben arada kendi kendimi “signora” diye çağırırım. Hayır evde

kimse yok… Evet kardeşin var ama burada değil, içeride. Evet bebek gibi

uyuyor, evet mamasını verdim, evet çişini de yaptırdım, evet kardeşinin de

çişini yaptırdım… (Kontrollü) Kim sinirli… Diyorum ki için rahat olsun evde

herkes çişini yaptı… Ciao, evet… hayır… hayır çok neşeliyim… (Bağırır, çok

sinirlidir.) Çok çok neşeliyim… Aldo çok neşeliyim… (Bağırır.) Burada bir

yandan ütü yapıyordum bir yandan gülüyordum… Evet Aldo, çok neşeliyiiiim…

(Telefonu kapatır ve telefona karşı çığlık atar. Komşuya bakar, bir an, ciddidir

ve sonra sessiz tebessüm eder. Yeniden sinirlerine hakim olur.) Gördünüz mü?

Yalan söylemek zorunda kaldım… Yok… hayır o domuzun telefon ettiğini

söyleyemem, sonra bana kızar… Evet biliyorum suç bende değil ama, diyor ki

benim rahatsız olduğumu anlamak için devamlı arıyorlar, böylece tatmin

oluyorlar. Sonunda telefonu da kestirir diye korkuyorum. Zaten eve kilitliyor,

hapisim… Sabah çıkarken beni kapatıyor… alışveriş mi? (Ütüye başlar.) Kendi

yapıyor… Eh… Bir şey oldu mu diye hep arar… Oysa ne olacak ki bizim evde,

sıradan sessiz bir aileyiz işte… (O anda röntgenciyi görür. Göğsünü örter.

Bağırırken.) Yakaladım işte seni… (Komşuya) Pardon bir dakika… Boş yere

saklanma dürbününün camı güneşten parlıyor… Ayy… (Elindeki ütüyü

göğsüne yapıştırır.) Göğsümü yaktım… Yukarda… Siz göremezsiniz sizin

pencerenizin daha üstünde… Bir röntgenci eksikti bugün… Görüyorsunuz

değil mi, zavallı bir kadın kendi evinde biraz rahat bir giysiyle ütü bile

ütüleyemiyor, bunların yüzünden paltoyla ütü yapacağız artık…

“Yalnız Kadın”; Franca Rame – Dario Fo.

Kadın Oyunları.

Çeviren: Füsun Demirel.

İstanbul: Açılım Yayınları, 1997.

Sayfa: 21- 22.

KADIN ADAYLAR İÇİN

SINAV PARÇASI

GELİN - (Komşu’ya) Bırak vursun. Beni öldürsün diye geldim buraya, beni onlarla birlikte

kaldırsınlar diye. (Ana’ya) Ama onun elleriyle değil, kancalarla, orakla, hem de zor

kullanarak, kemiklerimi kırasıya. Bırak vursun! Bilsin ki ben temizim; bilsin ki ben

çılgın olabilirim, ama göğüslerimin aklığını hiçbir erkeğe açmamış bir kız olarak

gömebilirler beni. Ötekiyle kaçtım. Kaçtım! Sen olsan sen de giderdin. İçi dışı yarayla

dolu, arzudan yanıp tutuşan bir kadındım ben; oğlun da, kendisinden çocuklar,

toprak, sağlık umduğum bir avuç suydu; ama öteki, çalılıklarla tıkalı, karanlık bir

ırmaktı, sazlarının fısıltısını, mırıltılı türküsünü getiriyordu bana. Soğuk sudan bir

küçük çocuğa benzeyen oğluna uydum ben de; ötekiyse, yüzlerce kuş saldı üstüme,

bu kuşlar yolumu tuttular, beyaz beyaz kırağı bıraktılar yaralarım üzerinde, zavallı,

sararıp solmuş bir kadının, ateşle okşanmış bir kızın yaraları üzerinde. İstemezdim,

unutma ki, ben de istemezdim! Oğlun benim yazgımdı, ona ihanet etmiş değilim; ama

ötekinin kolu, denizin çekmesi, boğanın itmesi gibi sürüklüyordu beni, her zaman da

sürükleyecekti, her zaman, her zaman; kocamış bir kadın olsam da, oğullarımın

oğulları saçlarımdan tutsa da! (Bir komşu girer.) Sus! Sus! Al öcünü, işte karşındayım!

Bak boynum ne yumuşak; bahçendeki bir yıldız çiçeğini koparmaktan daha az zahmet

ister. Ama onurumla oynama! Temizim ben, yeni doğmuş bir kız kadar temiz. Sana

bunu ispat edecek kadar da güçlü. Yak ateşini, elimizi içine sokalım; sen, oğlun adına,

ben de vücudum adına. Elini ilk çeken sen olacaksın.

“Kanlı Düğün”; Federico Garcia Lorca.

Bütün Oyunları 1 Kanlı Düğün -Yerma -Bernarda Alba’nın Evi.

Çevirenler: Turan Oflazoğlu, Tahsin Saraç

İstanbul: Adam Yayınları, 1982.

Sayfa: 80- 81.

ERKEK ADAYLAR İÇİN

SINAV PARÇASI

NURİ- (Nefes nefese girerek) Ben Nuri. (Klasik tragedyalardaki haberciler havasıyla

soluk soluğa konuşarak.) Ey bütün nizamların dışında kalan bir hiyanetin faili

şaşkın kadın. Kaç. Her ne vasıta olursa gemi, araba, uçak, dolmuş, çöp

kamyonu kaç. Zilha kaç. Bohçacı Raziye o kadar gizli tutulan düğün haberini

Sinekli’ye getirdiğinde ben Ali’nin yanında idim. Bursa bıçağı ile tırnaklarını

kesiyordu. Raziye şom ağzını açıp da hali keyfiyeti nakledince Ali şöyle bir

yumuldu. İyi mi? İlkin rengi attı. Gözleri kaydı. Gülmeyi denedi. Ah buna

gülme değil, ağlama demek daha iyi olurdu. Kahkaha atmak istiyor ama boğuk

sesi hıçkırık gibi çıkıyordu. Eli tabancasının kabzasına gitti. Biz ilkin kendini

intihar edecek sandık. İstidacı Derviş, Beşvakit Niyazi, Bileyci Temel ortaya

atıldılar. “Sana yapılan bu hakaret bize yapılmış sayılır” dediler. “Ey Kurşuncu

Hasibe bacının asil oğlu Ali, ruhsat ver senin öcünü almak şerefi bize müyesser

olsun” dediler. İyi mi? Onun üzerine Ali onları eliyle itti. “Zilha’yı onlara ram

edersem bana da anlı şanlı Keşanlı Ali demesinler” diye kükredi. İyi mi? Şerif

abla işin sarpa sardığını görünce, “Koş, Zilha’ya haber ilet, hemen kaçsın” diye

beni sana yolladı. Arka patikadan bir çığ gibi kendimi Şerbet deresi yoluna

attım. Şerif ablanın helalarını temizleyen belediye hortumlusuna atlayıp buraya

uçtum. Ali, tabanca elinde yolda geliyor abla. Kaç Zilha, kaç anam. Her ne

vasıta olursa gemi, araba, uçak, dolmuş, çöp kamyonu kaç anam… (Bir

maraton habercisi gibi yıkılır.)

“Keşanlı Ali Destanı”; Haldun Taner.

Keşanlı Ali Destanı Sersem Kocanın Kurnaz Karısı.

Ankara: Bilgi Yayınevi, 1971.

Sayfa: 215, 216.

ERKEK ADAYLAR İÇİN

SINAV PARÇASI

HAMLET – Yaşamak mı, yoksa ölmek mi, mesele bunda. Kör talihin sapanlarına, oklarına zihninde

tahammül göstermek mi daha mertçe olur, yoksa kaygıların ummanına karşı

silahlanıp onları yok etmek mi? Ölmek: Uyumak. O kadar! Bir uykuyla kalp

üzüntüsünü, tabiatın bedene miras olarak verdiği bin bir acıyı sona erdiriyoruz

diyebilmek, candan gönülden istenecek bir son olur. Ölmek, uyumak: Belki de bir rüya

görmek! Ya, dert orada: Çünkü bu fâni kalıbı üstümüzden sıyırıp attıktan sonra, o

ölüm uykusunda kim bilir ne rüyalar görürüz düşüncesi bizi durmaya mecbur ediyor.

Yaşamak felaketini uzatan, işte bu düşünce. Yoksa –insan bir hançerle kendi işini

kendi halledebilirken- zamanın sillesine, hakaretlerine, zalimin haksızlıklarına, kendini

beğenmişin küstahlıklarına, karşılıksız kalan aşkın ıstırabına, kanunun ihmaline, mevki

sahibinin kibrine, sabırla gösterilen liyakatin değersizlerce hor görülmesine kim

tahammül ederdi? Meşakkatli bir hayatın yükü altında inleyip ter dökmeye kim razı

olurdu? Ne çare ki, ölüm -sınırlarını aşan yolculardan hiçbirinin geri gelmediği o

bilinmez ülke- ardında da belki bir şey vardır korkusu, zihnimizi şaşkın ederek bizi,

bilmediğimiz musibetlere düşmektense içinde olduklarımıza tahammül ettiriyor.

Düşünmek, işte hepimizi böyle korkak ediyor; azmin gürbüz rengi tereddütün soluk

gölgesiyle hasta bir renk alıyor. En büyük en mühim teşebbüsler, bu düşünce

yüzünden, mecralarını değiştiriyor; bir fiil adını almaktan çıkıyorlar. Ama dur bakayım!

Güzel Ophelia ha! Peri sultan, dualarında bütün günahlarımı hatırla.

“Hamlet”; William Shakespeare.

Hamlet.

Çeviren: Orhan Burian.

Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, 2001.

Sayfa: 82- 83.