Надреализмот го преферирам во пишана форма, од причина што веќе смачено

ми е од реализам и начинот на кој успева да го завитка секојдневието во сива

испокината фолија. Надреализмот ми е како издувен вентил, не е фантазија,

ама не е ни толку болно реално да те тресне од земја. Златната средина,

остава простор и да се пронајдеш и да си протолкуваш на твој начин.

Надреализмот всушност се базира на изразување на фантазиите преведени

од соновите.

Umetnički pravac, jedan od smerova u umetnosti posle prvog svetskog rata koji se oslanja na psihoanalizu; nastavak dadaizma; teži k spontanom, nadrealnom, neracionalizovanom izlaganju izvesnih doživljaja; nadrealizam je čist psihički automatizam kojim se želi da izrazi, bilo usmeno, bilo pismeno, bilo na ma koji drugi način, stvarno delovanje misli; diktat misli, u odsustvu svake kontrole koju bi vršio razum, izvan svake estetske i moralne preokupacije. 

Постмодернизам и популарната култура[уреди]

Многу значајни литературни движења во втората половина на 20 век имаат директно

или индиректно влијание од надреализмот. Ова време е познато како Постмодерма

ера, иако нема широко прифатена дефиниција на постмодернизмот, многу теми и

техники идентификувани како постмодерни, се речиси идентични со надреализмот.

Многу писатели од и поврзани со Бит генерацијата попримија големо влијание од

надреалистите. Филип Ламантиа и Тед Џоенс често се категоризираат и како бит и

како надреалистички писатели. Многу други Бит писатели исто така покажуваат

значаен доказ за влијанието од надреализмот. Некои од нив се Боб Кауфман, Грегори

Корсо, Ален Гинсберг и Лоренс Ферлингети.Особено Арто е многу влијателен за

многу од нив, особено за Гинсберг и Карл Соломон. Гинсберг го цитира Артовиот ‘Ван

Гог- Човекот самоубиен од општеството’ како директно влијание врз ‘Завивање’,

заедно со Аполинеровата ‘Зона’, ‘Ода на Валт Витман’ на Гарсиа Лорка и

Швитеровата ‘Приимиититии’. Структурата на Бретоновата ‘Слободна Унија’ врши

забележливо влијание на Гинсберговата ‘Кадиш’. Вилијам С. Бароус, главен член на

Бит генерацијата и многу влијателен постмодерен романсиер, ја разви, она што тој го

нарекува ‘техника на сецкање’ со поранешниот надреалист Брион Гисин – во која

шанса е навикнат да го диктира составот на текстот од зборови исецкани од други

извори- однесувајќи се на тоа како ‘надреалистичка чучулига’ и признавање на

неговиот долг кон техниките на Тристан Цара. Постмодерниот романсиер Томас

Пинчон кој исто така беше под влијание на Бит фикцијата, експериментираше уште од

1960-тите со надреалистичката идеја за изненадувачки јукстапозиции, и коментирајќи

на ‘ потребата за управување на оваа процедура со одреден степен на заштита и

вештина’ тој додаде дека ‘секоја стара комбинација на детали нема да пројде. Спајк

Џонс помладиот, чии таткови оркестарски снимки имаа длабок и неизбришив ефект

врз мене како дете, рече еднаш во едно интервју, ‘Една од работите што луѓето не ги

разбираат за видот музиката на тато е дека кога ќе замениш Си (нота) со истрел,

мора да биде Си истрел или ќе звучи ужасно’. Многу други постмодерни писатели на

белетристика се под директно влијание на надреализмот. Пол Остер, на пример,

преведувал надреалистичка поезија и вели дека надреалистите се вистинско

откритие за него. За работата на другите постмодернисти како Доналд Бартелм и

Роберт Ковер,широката споредба со надреализмот е вообичаена. Магичниот

реализам, популарна техника мегу романсиерите од втората половина на 20от век,

посебно меѓу латиноамериканските писатели, има некои очигледни сличности со

надреализмот со својата јукстапозиција на нормалното и сонот, како во делата на

Габриел Гарсија Маркез. Карлос фуентес беше инспириран од револуционерниот

глас во надреалистичката поезија и укажува на инспирацијата што ја најдоа Бретон и

Арто во неговата татковина, Мексико. Иако надреализмот имаше директно влијание

врз магичниот реализам во раните фази, многу писатели и критичари од магичниот

реализам, како што се Амарил Шанади и С.П. Гангули, признавајќи ги сличностите, ги

цитираа многуте разлики во споредбата на надреализмот со магичниот реализам како

што се интересот за психологија и артефактите од европската култура за кои тие

тврдат дека не се присутни во магичниот реализам. Истакнат пример на писател од

магичниот реализам кој укажува на надреализмот како рано влијание е Алехо

Карпентиер кој исто така подоцна го критикуваше надреалистичкото разграничување

помеѓу реално и нереално како не го претставува вистинското јужноамериканско

искуство.

http://pspasojevic.blogspot.com/2011/01/blog-post_8708.html

Од свих модерних покрета између два рата надреализам (Преузето са:

http://sr.wikipedia.org ) је најорганизованији и најодређенији у својим тежњама. Он је

врхунац српске књижевне авангарде и уједно почетак њене преобразбе у супротан

модел литературе, покушај да се песничка револуција доведе у везу с друштвеном

револуцијом и да се у крајњем исходу стави у њену службу, напуштање естетизма и

прелаз на ангажовану литературу.

Полазну тачку надреализма, основу надреалистичког експеримента, чини тзв.

метода аутоматског писања као начина да се изрази "стварно функционисање мисли,

диктат мисли у одсуству сваке контроле разума, изван сваке естетске и моралне

преокупације" (Бретон). Тај поступак изведен је из психоанализе, из методе

слободних асоцијација којом су се служили Фројд и други психоаналитичари у

терапеутске сврхе. Њиме се долази до подсвести као средишта човекове психе, где

се врши синтеза ирационалног и рационалног, унутрашњег и спољашњег. Унутрашња

реалност јесте управо та виша стварност, надреалност, за којом су тежили

надреалисти. Њен непосредни израз може дати само поезија. Она је за надреалисте

апсолутна категорија, животна, а не естетска вредност. Аутентичној поезији страно је

свако спутавање, за њу је небитна разлика између стиха и прозе, између појединих

књижевних врста. Поезија може бити све и свуда, под условом да није одвојена од

живота, да се не затвара у кулу од слонове кости, да је ангажована у акцији за

ослобођење човека. Тим ставом надреализам се отворио према друштвеним

процесима и омогућио свој прелаз с позиција "надреалистичке револуције" на

позицију "надреализма у служби револуције".

Surrealism, movement in visual art and literature, flourishing in Europe between World

Wars I and II. Surrealism grew principally out of the earlier Dada movement, which

before World War I produced works of anti-art that deliberately defied reason; but

Surrealism’s emphasis was not on negation but on positive expression. The movement

represented a reaction against what its members saw as the destruction wrought by the

“rationalism” that had guided European culture and politics in the past and that had

culminated in the horrors of World War I. According to the major spokesman of the

movement, the poet and critic André Breton, who published “The Surrealist Manifesto” in

1924, Surrealism was a means of reuniting conscious and unconscious realms of

experience so completely that the world of dream and fantasy would be joined to the

everyday rational world in “an absolute reality, a surreality.” Drawing heavily on theories

adapted from Sigmund Freud, Breton saw the unconscious as the wellspring of the

imagination. He defined genius in terms of accessibility to this normally untapped realm,

which, he believed, could be attained by poets and painters alike.

In the poetry of Breton, Paul Éluard, Pierre Reverdy, and others, Surrealism manifested

itself in a juxtaposition of words that was startling because it was determined not by logical

but by psychological—that is, unconscious—thought processes.

Nadrealizam je književni i umjetnički pokret koji je ime dobio prema francuskoj riječi surrealisme

– iznad realizma. Nastao je u Francuskoj, i to nakon Prvog svjetskog rata oko 1920. godine.

Samo se nastavio na dotadašnju tradiciju ekspresionizma i manje poznatog, dadaizma. Njegov

je začetnik bio Andre Breton, rođen 1894. godine objavivši nekoliko manifesta nadrealizma.

Nadrealistima su najveći uzori bili francuski pjesnici simbolizma, a jedan od najvećih utjecaja

zasigurno su ostavili Guillaume Apollinaire i Arthur Rimbaud. Pjesnici nadrealizma okupljali su

se oko časopisa Literatura ( 1919.-1924.) pod glavnim uredništvom Bretona i Aragona.

Značajan predstavnik nadrealističke poezije bio je i Paul Eluard, rođen 1895. godine.

Nadrealizam zapravo izražava otpor prema mnogim umjetničkim konvencijama i jak osjećaj

krize u cjelokupnom životu. Njegovi predstavnici željeli su istaknuti sasvim drugačiji i novi pojam

stvarnosti.

Nastojalo se odrediti unutrašnju stvarnost i učiniti je područjem iz kojeg sve proizlazi, naročito

ono što je usko vezano uz umjetnost. To je područje, u skladu s učenjem Sigmunda Freuda, bilo

označeno kao potpuno nesvjesni temelj svekolikoga psihičkog života. Nadrealisti su mislili da je

jedini zadatak umjetnika redovito i točno bilježenje svega što je u ljudskoj svijesti.

Obilježja nadrealizma bila su negiranje, odupiranje bilo kakvom artizmu (formalnom,

sadržajnom), oslanjanje na što modernije tehnike i samu teoriju psihoanalize Sigmunda Freuda,

zatim stavljanje težišta na sve što je iracionalno, podsvjesno ili halucinantno. Naime, nadrealisti

nisu priznavali ništa što ima racionalni karakter, tražili su čistu spontanost, odnosno nastojanje

da se literarno ili slikarski izraze čovjekove reakcije. To se odnosilo na one reakcije koje je

nemoguće kontrolirati i na njih utjecati.

U razdoblju nadrealizma bilo je istaknuto automatsko pisanje, odnosno bilježenje svega

podsvjesnoga. Bilo je važno da se piše sa što manje razuma, kontroliranja, razmišljanja.

Naknadna interpretacija pokušala se svesti na što manju mjeru, sa manjim stupnjem i

sudjelovanjem naučenog i društveno prihvaćenog.

NADREALIZAM - Utemeljen na psihoanalizi Sigmunda Freuda - Prikazuje se ono nesvjesno stanje (najčešde u snu) pa su ta djela prikaz slobodne mašte, asocijacija i snova - Razvio se iz dadaizma - Začetnik: Andre Breton (Manifest nadrealizma, 1924. g.) - Nadrealisti se zalažu za bilježenje spontanog toka misli - Negiranje racionalnog - Čisti duševni automatizam - Paul Eluard jedan je od najznačajnijih predstavnika nadrealizma