Moυσικήστη Στέγη

31 Οκτωβρίου – 2 Νοεμβρίου 2014

Συγγρού Ι07

sgt.gr

Τρεις μέρες μουσικής, περφόρμανς και λόγου για τη σημασία της συλλογικής δημιουργίας σήμερα.

31 Οκτωβρίου - 2 Νοεμβρίου 2014

Αυτοσχεδιάζοντας στη Στέγη

Πρόγραμμα

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 Medea ElectroniqueKoumaria Residency 2014

Μικρή Σκηνή20:00 Προβολή21:45 Παρουσίαση - Περφόρμανς

Σάββατο 1 και Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 Συμπόσιο«Ηχηρές δυνατότητες: Αυτοσχεδιασμός και κοινοτική δράση»

Μικρή ΣκηνήΣάββατο 10:30-17:00Κυριακή 10:30-16:30

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 Wadada Leo Smith“Τen Freedom Summers”

Κεντρική Σκηνή20:30

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 Glue

Μικρή Σκηνή21:00

Παράλληλη δράση

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 17:30-19:00 Ομιλία-παρουσίαση από τον Wadada Leo Smith

Η Medea Electronique διοργανώνει κάθε χρόνο, από το 2009, το δεκαήμερο ερευνητικό εργα-στήριο-residency «Κουμαριά» σε έναν ελαιώ-να, λίγο έξω από το μικρό οικισμό Σελλασία, βόρεια της Σπάρτης. Με έμφαση στον αυτο-σχεδιασμό και τις εφαρμογές των νέων μέσων, καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο εμπνέονται από την ελληνική φύση και αναπτύσσουν έναν cross-media πολυπολιτισμικό διάλογο, με σκοπό την παραγωγή και την παρουσίαση συλλογικού αυτοσχεδιαστικού έργου. Το θέμα του φετινού residency είναι «αυτοσχεδιασμός και πολιτική, σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα».

www.koumaria.gr

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Medea Electronique

Φιλοξενούμενοι: Patrick Boivin (Καναδάς)Ellen Waterman (Καναδάς)Michael Waterman (Καναδάς)Nirit Rechavi (Ισραήλ)Alissa Moxley (ΗΠΑ)Κατερίνα Αντωνοπούλου (Ελλάδα)Alfredo Pechuan Roca (Ισπανία)Κατερίνα Τουμπά (Ελλάδα)Stephane C (Γαλλία)

Έκτακτη συμμετοχή: Alessandra Leone (Ιταλία)

Πρόγραμμα

20:00 Προβολή ντοκυμανταίρ Κουμαριά: Αυτοσχεδιάζοντας ανάμεσα στα όρια της τέχνης νέων μέσων και της κοινότηταςΜε την υποστήριξη του ICASPΔιάρκεια: 70’

Διάλειμμα

21:45 Παρουσίαση - ΠερφόρμανςΔιάρκεια: 45’

Στο φουαγιέ του 5ου ορόφου παρουσιάζονται video installations.

Medea ElectroniqueKoumaria Residency 2014

31 Οκτωβρίου 2014

Medea ElectroniqueΗ Medea Electronique απαρτίζεται από δη-μιουργούς που μοιράζονται μια διάθεση για πρωτοπορία, κινούμενοι στον ευρύτερο χώρο της σύγχρονης τέχνης. Τα μέλη της ομάδας, ενεργά σε τομείς όπως η μουσική, η κινούμενη εικόνα, η ζωγραφική, τα πολυμέσα, η ρομποτι-κή, οι διαδραστικές τεχνολογίες και η παρα-γωγή πολυμεσικών εκδηλώσεων, συγχωνεύουν διάφορα πεδία έρευνας και πρακτικής σε μια προσπάθεια ανάπτυξης ενός ιδιαίτερου ύφους. Η δραστηριότητα της Medea Electronique περιλαμβάνει σύγχρονες θεατρικές παραστά-σεις, πειραματικά οπτικοακουστικά δρώμενα, συνθέσεις ηλεκτροακουστικής μουσικής, κα-θώς και τη διοργάνωση του ετήσιου Residency Koumaria.

Η ομάδα δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 2006. Το όνομα είναι εμπνευσμένο από ένα παιχνίδι των λέξεων Medea (Μήδεια) και Media (Μέσα). Πρώτος καρπός της συνεργασίας τους ήταν το Peirama 1 που παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Μουσείο Μπενάκη, στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας και στο φεστιβάλ NWEAMO του ΣανΝτιέγκο (ΗΠΑ), την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2007, αντίστοιχα. Ακολούθησαν το έργο Case of Emergency, µε παρουσιάσεις τόσο στην Ελλάδα (opening act στη συναυλία των FSOL στην Αθήνα) όσο και στο εξωτερικό (συμμετοχή στο LPM της Ρώμης και στο ΕXIBIT της Βενετίας), καθώς και το πιο πρόσφατο έργο Μονοτονία, το οποίο παρουσιάστηκε στα εγκαί-νια κοινού της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών. Έργα τους (video art, electroacoustic music, live electronics) παρουσιάζονται σε διάφορα φεστιβάλ και συναυλίες.

www.medeaelectronique.com

Μικρή ΣκηνήΕίσοδος ελεύθερη

Σε συνεργασία με το International Institute for Critical Studies in Improvisation, η Στέγη διοργανώνει ένα διεπιστημονικό συμπόσιο για τις σύγχρονες πρακτικές του αυτοσχεδιασμού στη μουσική, στη μουσική εκπαίδευση, στις πα-ραστατικές τέχνες, αλλά και στις νέες μορφές κοινωνικής και πολιτικής δράσης.

Καθώς η παγκόσμια πολιτική σκηνή κυριαρ-χείται ολοένα και περισσότερο από διεθνι-κούς παράγοντες και, συγχρόνως, τα διακριτά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά συστή-ματα βρίσκονται σε μια διαρκή και αυξανόμενη ώσμωση, παρατηρούμε ανανεωμένες προ-σπάθειες διαφόρων τοπικών κοινοτήτων να επανακτήσουν τον έλεγχο στην ταυτότητα και το πεπρωμένο τους μέσω συλλογικών δράσεων, που συχνά είναι αυτοσχεδιαστικής φύσης και συνάμα διέπονται από μια αυτοσχεδιαστική φιλοσοφία. Ταυτόχρονα, βλέπουμε και τους ίδιους τους διεθνικούς παράγοντες να υιοθε-τούν το μανδύα του αυτοσχεδιαστικού, συχνά όμως με αποτελέσματα τελείως αντίθετα προς την καθιερωμένη δεοντολογία του αυτοσχεδι-ασμού.

Το συμπόσιο και οι περφόρμανς που το πλαισι-ώνουν θα διερευνήσουν αυτά τα ζητήματα από ένα ευρύ φάσμα θεματικών προοπτικών και με αναφορά σε διάφορες κοινότητες και πολιτι-σμούς. Πιο συγκεκριμένα, θα εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους καλλιτεχνικές πρα-κτικές με ισχυρό αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα μπορούν να συμβάλλουν στην εγκαθίδρυση και τη διατήρηση υγιών κοινοτήτων και να έρθουν αντιμέτωπες με διαφόρων ειδών ηγεμονίες, ενώ συγχρόνως θα προβάλλουμε τα εμπόδια που χρειάζεται να υπερβούν τέτοιες προσπά-θειες, τα οποία ενδεχομένως να διαθέτουν και αυτά αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα.

Συμπόσιο«Ηχηρές δυνατότητες: Αυτοσχεδιασμός και κοινοτική δράση»

1-2 Νοεμβρίου 2014

Επιμέλεια συμποσίου: Eric Lewis (McGill University, Καναδάς)Χρήστος Καρράς (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών)

Πρόγραμμα

Σάββατο 1 Νοεμβρίου

1o Πάνελ: Πολιτικές πρακτικές | 10:30-12:30

Matthieu Saladin: Καλλιτέχνης, μουσικός, ανα-πληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris 8 της Σορβόννης, ΓαλλίαΑλέξανδρος Κιουπκιολής: Λέκτορας Σύγχρο-νης Πολιτικής Θεωρίας στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ΕλλάδαJoel Bakan: Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της British Columbia, συγγραφέ-ας, κινηματογραφιστής και μουσικός, ΚαναδάςDr. Gascia Ouzounian: Λέκτορας στη Σχολή Δη-μιουργικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Queen’s στο Μπέλφαστ, Βόρεια Ιρλανδία

2o Πάνελ: Εκπαιδευτικές πρακτικές | 15:00-17:00

Παναγιώτης Κανελλόπουλος: Αναπληρωτής Καθηγητής Μουσικής Παιδαγωγικής στο Πανε-πιστήμιο της Θεσσαλίας, Ελλάδα Δανάη Στεφάνου: Επίκουρη Καθηγήτρια στη Σχολή Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ΕλλάδαRaynaldo Young: Συνθέτης, ερμηνευτής και παιδαγωγός, Μεγάλη ΒρετανίαDr. Ruth Wright: Αντιπρύτανης Έρευνας στη Σχολή Μουσικής Don Wright του Πανεπιστημί-ου του Western Ontario, ΚαναδάςRandall Everett Allsup: Αναπληρωτής Καθηγη-τής Μουσικής και Μουσικοπαιδαγωγικής στο Teachers College του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ

Κυριακή 2 Νοεμβρίου

3o Πάνελ: Μουσική & Κοινότητα | 10:30-12:30

Wadada Leo Smith: Συνθέτης, μουσικός, αυτοσχεδιαστής, Καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνών της Καλιφόρνια (Cal Arts), ΗΠΑEric Lewis: Καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο McGill και εκπρόσωπος του McGill στο Διεθνές Ινστιτούτο Κριτικής Μελέτης του Αυτοσχεδιασμού, ΚαναδάςDaniel Fischlin: Επικεφαλής Έρευνας του Πανεπιστημίου του Guelph, Καναδάς

4o Πάνελ: Δημιουργικές πρακτικές | 14:00-16:30

Bojana Cvejic: Θεωρητικός περφόρμανς, δραματουργός και ερμηνεύτρια, ΣερβίαJames Wallbank: Καλλιτέχνης, παιδαγωγός και υποστηρικτής του δωρεάν λογισμικού, Access Space, Μεγάλη ΒρετανίαΧρήστος Πασσαλής: Σκηνοθέτης/Ηθοποιός, θεατρική ομάδα blitz, ΕλλάδαDr. Ellen Waterman: Σχολή Μουσικών Σπουδών στο Memorial University of Newfoundland, Καναδάς

Θα προβληθεί η μικρού μήκους ταινία “…in a non-wimpy way” των Bojana Cvejic’ και Lennart Laberenz, για το έργο του Steve Paxton.

Μικρή ΣκηνήΕίσοδος ελεύθερη

Στη ζωή και το έργο του Ουαντάντα Λήο Σμιθ, οι δυτικότροπες αισθητικές αναζητήσεις πάντο-τε είχαν (και έχουν) μικρότερο ρόλο έναντι της κοινωνικής διαδραστικότητας. Δεν είναι καθό-λου τυχαία η καθοριστική συμμετοχή του στην A.A.C.M. (Ένωση για την Προαγωγή Δημιουργι-κών Μουσικών) που λειτούργησε καταλυτικά σε όλα τα καλλιτεχνικά δρώμενα στο Σικάγο.

Αναλόγως, το έργο Δέκα Καλοκαίρια Ελευθερίας επικεντρώνεται στη δεκαετία 1954-64, εποχή ενηλικίωσης του νεαρού τότε τρομπετίστα. Μέσα από 22 συνθέσεις επιχειρείται μια ψυ-χολογική ερμηνεία γεγονότων που σχετίζονται με την πάλη για τα αυτονόητα δικαιώματα των Αφροαμερικανών.

Δεν είναι όμως μια γραφική ή κινηματογρα-φική προσέγγιση. Η μουσική δεν περιγράφει καταστάσεις και συμβάντα, αλλά διεισδύει και ανταποκρίνεται στον παλμό κοσμογονικών στιγ-μών, όπως ήταν η ομιλία του Martin Luther King στο Μέμφις και η μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας για ελευθερία, ισονομία, εργασία (Ουάσινγκτον 1963), εκεί όπου πρωτακούστηκε το ιστορικό “I have a dream…”.

Ο Σμιθ και το προσωπικό του “Golden” κουαρ-τέτο, σε συνεργασία με τον video artist Jesse Gilbert, καταθέτουν ένα ακρόαμα-ποταμό που υπερβαίνει τον ήχο του και τον δικαιώνει ως αγωνιστή πολίτη, αλλά και ως κεντρική φυσιο-γνωμία στην εξέλιξη της δημιουργικής (γραμμέ-νης ή μη) μουσικής.

Wadada Leo Smith’s Golden QuartetWadada Leo Smith: τρομπέταAnthony Davis: πιάνοJohn Lindberg: κοντραμπάσοPheeroan akLaff: ντραμς

Jesse Gilbert: βίντεο και προβολές

Wadada Leo Smith“Τen Freedom Summers”

1 Νοεμβρίου 2014

Ο Ουαντάντα Λήο Σμιθ γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1941 στο Λέλαντ του Μισισιπή. Τρομπετίστας και πολυοργανίστας, συνθέτης και αυτοσχεδιαστής, παραμένει ενεργός στο χώρο της σύγχρονης δημιουργικής μουσικής εδώ και περισσότερα από σαράντα χρόνια. Η ιδιωματική του μουσική γλώσσα, που την ονομάζει Ankhrasmation, υπήρξε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξή του ως καλλιτέχνη και παιδαγωγού.Η πορεία του στη μουσική ξεκίνησε από τα γυμνασιακά του χρόνια, μέσα από τις σχολικές ορχήστρες. Στα 13 του ήρθε σε επαφή με τις μουσικές παραδόσεις των μπλουζ του Μισισιπή και του αυτοσχεδιασμού. Οι μουσικές σπουδές του άρχισαν με το νονό του, Alex Wallace, και συνεχίστηκαν στο πρόγραμμα για μπάντες του αμερικανικού στρατού (1963), στη Σχολή Μου-σικής Sherwood (1967-69) και στο Wesleyan University (1975-76). Ο Σμιθ έχει μελετήσει διάφορους μουσικούς πολιτισμούς: αφρικανικό, ιαπωνικό, ινδονησιακό, ευρωπαϊκό και αμερι-κανικό.Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Νιου Χέηβεν (1975-76), στο Στούντιο Δημιουργικής Μουσι-κής του Γούντστοκ της Νέας Υόρκης (1975-78) και στο Bard College (1987-93). Πλέον είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού στη Σχολή Μουσικής Herb Alpert του Ινστιτούτου Τεχνών της Καλιφόρνια (CalArts) και μέλος της Ένωσης για την Προαγωγή Δημιουργικών Μουσικών (AACM).Έχει λάβει αρκετά βραβεία και αναθέσεις, ανάμεσά τους και το βραβείο του Ιδρύματος MAP για το άλμπουμ του Ten Freedom Summers (2011).

Το βιβλίο με τη μουσική του φιλοσοφία, Notes (8 Pieces) Source a New. World Music: Creative Music, έχει εκδοθεί από την Kiom Press (1973).Ο Σμιθ έχει παίξει με πολλούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής μας, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν τα ονόματα των Muhal Richard Abrams, Anthony Braxton, Leroy Jenkins, Roscoe Mitchell, Lester Bowie, Richard Teitelbaum, Joseph Jarman, George Lewis, Cecil Taylor, Andrew Cyrill, Oliver Lake, Anthony Davis, Carla Bley, David Murray, Don Cherry, Jeanne Lee, Han Bennink, Misja Mengelberg, Marion Brown, Charlie Haden, Malachi Favors και Jack Dejohnette.Αυτή την περίοδο, παίζει με τρία σχήματα: το Golden Quartet, τη Silver Orchestra και τους Organic. Συνθέσεις του έχουν ερμηνεύσει διά-φορα άλλα μουσικά σχήματα, όπως η AACM-Orchestra και το Kronos Quartet.Ο Ουαντάντα Λήο Σμιθ γράφει επίσης, από το 1969, μουσική για σύνθετα σύνολα. Το έργο του “Tabligh” για δύο σύνολα παρουσιάστηκε από το Golden Quartet και το Classical Persian ensemble στο Merkin Concert Hall της Νέας Υόρκης (2006) και από το Golden Quartet και το Classical Turkish ensemble του Suleyman Erguner στο φεστιβάλ Akbank της Κωνσταντι-νούπολης (2007). Το μεγαλύτερο σε όγκο έργο του, “Odwira”, για 12 σύνολα (52 ερμηνευτές), παρουσιάστηκε στο Ινστιτούτο Τεχνών της Καλιφόρνια (Μάρτιος 1995). Τέλος, το κομμάτι του “Heart Reflections”, πάνω στην ιαπωνική παραδοσιακή φόρμα του θεάτρου Νο, παρου-σιάστηκε στο Merkin Concert Hall, το Νοέμβριο του 1996.

Κεντρική Σκηνή | 20:30Εισιτήρια:15–18–28€Μειωμ. 10–12–15€ | Άνεργοι 5€

Το σχήμα των Glue γεννήθηκε στη Γερμα-νία από τη σύμπραξη του ντράμερ Γιώργου Δημητριάδη με τον Βρετανό τρομπετίστα Τομ Άρθουρς και τον Καναδό μπασίστα Μάιλς Πέρκιν. Και οι τρεις τους έχουν πειραματιστεί με διάφορες μορφές μουσικής δημιουργίας, αλλά μοιράζονται το κοινό υπόβαθρό τους στην τζαζ. Είναι ένα χαρακτηριστικό τρίο της σύγχρονης βερολινέζικης σκηνής, με λεπτολο-γημένες χρωματικές αλλαγές, ποικιλία ανα-φορών και κρυμμένο δυναμισμό σε πλαίσιο χαμηλών τόνων. Χωρίς προφανείς μελωδίες ή αρμονίες, δημιουργούν τοπία «ήρεμης έντα-σης» με έμφαση στον ήχο, ώστε το ελάχιστο να αποδεικνύεται πολύ. Οι μουσικές φράσεις τους είναι γαλήνιες, διάσπαρτες, άρρυθμες αλλά και απόλυτα συνυφασμένες, όπως μια ζωγραφιά που σχηματίζεται από φαινομενικά σκόρπιες πινελιές. Στόχος τους είναι ένας αθεματικός αυτοσχεδιασμός, ευρηματικός και χωρίς προκα-ταλήψεις. Μουσική πολυσυλλεκτική, συναρπα-στική σαν ταινία, με τη διαφορά ότι ο ακροατής συμμετέχει στη δράση.

Tom Arthurs: τρομπέτα και φλικόρνοMiles Perkin: κοντραμπάσοΓιώργος Δημητριάδης: ντραμς και κρουστά

Ο ντράμερ Γιώργος Δημητριάδης (γενν. 1964, Θεσσαλονίκη), επαγγελματίας μουσικός από το 1987, έπαιξε αρχικά με διάφορα ελληνικά ροκ και μπλουζ συγκροτήματα. Στη συνέχεια, σπούδασε στη Βοστόνη και στη Νέα Υόρκη, με τον Bob Moses και τον Alan Dawson, ενώ τον επηρέασαν μουσικοί που δρούσαν εκεί, όπως ο John Zorn και ο Steve Coleman (κυρίως στα τζαζ προσανατολισμού σχήματα). Αφού έζησε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Θεσσαλο-νίκη και στο Παρίσι, το 2006 εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει την πληθώρα επιλογών της πόλης για συνεργασίες με άλλους μουσικούς.

Ο τρομπετίστας Τομ Άρθουρς (γενν. 1980, Κόρ-μπυ Αγγλίας) άρχισε να παίζει σε ηλικία 9 ετών και σπούδασε στο Λονδίνο και στον Καναδά, όπου ανάμεσα στους καθηγητές του ήταν και ο Dave Douglas. Αν και εγκαταστάθηκε στο Βερο-λίνο το 2008, διατηρεί στενές μουσικές επαφές με το Λονδίνο, όπου εργάζεται ως μουσικός από το 2001, παίζοντας πλέον κυρίως με το δικό του τρίο, Arthurs/Høiby/Ritchie.Ο μπασίστας Μάιλς Πέρκιν (γενν. 1980, Κανα-δάς) βρέθηκε στο χώρο της μουσικής μέσω του πατέρα του, ο οποίος ήταν ροκ κιθαρίστας και καθηγητής μουσικής σε σχολεία. Άρχισε μαθή-ματα ντραμς σε ηλικία τριών ετών και κατόπιν έπαιζε σε γυμνασιακά ροκ συγκροτήματα, ως ντράμερ, μπασίστας και κιθαρίστας. Σπούδασε κλασικό και τζαζ κοντραμπάσο, αρχικά στο Μόντρεαλ και ύστερα στη Νέα Υόρκη, με τον Mark Helias. Ο Πέρκιν εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο το 2009, όπου ξανασυνάντησε τον Άρθουρς, με τον οποίο ήταν συμφοιτητές πριν από οχτώ χρόνια, στο Κέντρο Τεχνών Banff του Καναδά. Ο Πέρκιν εξακολουθεί να συνεργάζε-ται με πολλούς μουσικούς από το Μόντρεαλ, με τους οποίους έχει κυκλοφορήσει διάφορα cd, μεταξύ αυτών και δύο με το δικό του σχήμα, τους Common Thread, ενώ στην Ευρώπη έχει ηχογραφήσει με τον Άρθουρς, τον Benoît Delbecq και τον Thom Gossage.Οι τρεις μουσικοί που αποτελούν τους Glue συναντήθηκαν στο Βερολίνο, το καλοκαίρι του 2009, για ένα τζαμάρισμα που τους άφησε μόνο αρνητικές αναμνήσεις: υπερβολικά πολλές νότες, υπερβολική ένταση, υπερβολική σύγχυση και αταξία – για την ακρίβεια, ήταν ό,τι ακριβώς συμφώνησαν αργότερα πως δεν θα έπρεπε να είναι η μουσική τους. Ωστόσο, η πρώτη τους συναυλία, τον Ιούλιο του 2009, ήταν μια τελείως διαφορετική ιστορία. Τα βασικά στοιχεία της μουσικής τους είχαν πάρει τη θέση τους και επρόκειτο να εξελιχθούν στις επερχόμενες συναυλίες τους.

Glue 2 Νοεμβρίου 2014

Μικρή Σκηνή | 21:00 Εισιτήρια: 18 € Μειωμ. 10 € | Άνεργοι 5 €

In association with the International Institute for Critical Studies in Improvisation, the OCC is staging an inter-disciplinary colloquium focused on contemporary improvisatory practices in music, music education and the performing arts, as well as on new forms of social and political action.As the internationalist hegemony cements itself over the global political scene and discrete economic, social and cultural systems enter into a state of ever-greater osmosis, a number of local communities are renewing their efforts to wrest back control of their identities and their fate through collective actions which are often both improvisatory in nature and underpinned by an improvisatory philosophy. At the same time, we can see the internationalist players striving to adopt the mantle of improvisation, though often with results diametrically opposed to improvisation’s established ideology. The colloquium and its parallel performances will explore these issues from a broad range of thematic perspectives and with reference to various communities and cultures. Specifically, we will be examining the ways in which artistic practices with a strong improvisatory core can help establish and maintain healthy communities while opposing a range of hegemonies and spotlighting the obstacles such initiatives have to overcome—obstacles which will also be improvisatory in nature.

Scientific advisors:Eric Lewis (McGill University, Canada)Christos Carras (Onassis Cultural Centre)

Programme

Saturday 1 November

Panel 1: Political Practice | 10:30-12:30

Matthieu Saladin: Artist, musician, associate professor at

University Paris 8, France

Alexander Kioupkiolis: Lecturer of Contemporary Political

Theory, School of Political Sciences, Aristotle University of

Thessaloniki, Greece

Joel Bakan: Professor of Law, University of British Columbia,

author, filmmaker, musician, Canada

Dr. Gascia Ouzounian: Lecturer, School of Creative Arts,

Queen’s University, Belfast, Northern Ireland, UK

Panel 2: Educational Practice | 15:00-17:00

Panos Kanellopoulos: Associate Professor of Music Education,

University of Thessaly, Greece

Danae Stefanou: Assistant Professor, School of Music Studies,

Aristotle University of Thessaloniki, Greece

Raynaldo Young: Composer, performer, educator, UK

Dr. Ruth Wright: Assistant Dean Research, Don Wright Faculty

of Music, University of Western Ontario, Canada

Randall Everett Allsup: Associate Professor of Music and Music

Education, Teachers College, Columbia University, New York, USA

Sunday 2 November

Panel 3: Music & Community | 10:30-12:30

Wadada Leo Smith: Composer, musician, improviser, Professor

at the California Institute of the Arts (Cal Arts), USA

Eric Lewis: Professor of Philosophy at McGill University and

McGill Site Coordinator for IICSI, Canada

Daniel Fischlin: University Research Chair, University of Guelph,

Canada

Panel 4: Creative Practice | 14:00-16:30

Bojana Cvejic: Performance theorist, dramaturge and performer,

Serbia

James Wallbank: Artist, educator and free software advocate,

Access Space, UK

Christos Passalis: Director/Actor, blitz theatre, Greece

Dr. Ellen Waterman: School of Music, Memorial University of

Newfoundland, Canada

Projection of the short movie on Steve Paxton’s work

“…in a non-wimpy way” by Bojana Cvejic’ and Lennart Laberenz.

Symposium“Sounding possibilities: Improvisation and community action”

1-2 November 2014

Upper StageFree admission

Χορηγοί επικοινωνίας

Με την υποστήριξη

Χορηγός

Επίσημος ιατρικός υποστηρικτής

Χορηγός φιλοξενίας

Διευθύνση Επικοινωνίας & MarketingΤμήμα Εκδόσεων