Πριν έξι μήνες το πρώτο Μπαχάρ είχε κυκλοφορήσει με τίτλο νεκροζώντανοι στην Ελλάδα του lsquo11 Εντωμε-ταξύ μάθαμε καλά τί σημαίνει να περπατάμε κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στα ανθρώπινα ερείπια και τους τρομαγμένους Εντωμεταξύ μάθαμε να ζούμε μέρα τη μέρα περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο στο οποίο κάποιος άγνωστος επιμένει να ανακοινώνει τα χειρότερα δυνατά νέα Την ώρα αυτή πιάνουμε τους εαυτούς μας όλο και πιο συχνά να αναζητάμε πότε αμήχανα και πότε λυσ-σαλέα ένα αντίβαρο κάτι να αντιτάξουμε στο ζόφο Αλληλοβοήθεια αυτοσχέδιες γιορτές λοξή δημιουρ-γικότητα δράσεις αλληλεγγύης αυτοοργάνωση αιμάτινες λέξεις άγριες απεργίες ο Ιούλιος των νησιών οι αγαπημένοι πιο κοντά από ποτέ Εδώ ελπίζουμε σε όλα φανταζόμαστε ακόμη περισσότερα και επιμένουμε να γράφουμε για τον έρωτα Τον έρωτα στα χρόνια του ζόφου

Στα νεανικά μας όνειρα ο έρωτας είναι συνώνυμο της ελευθε-ρίας Αυτό το ξέρει καλά το έχει νιώσει κατάσαρκα όποιος στο άκουσμα λχ του lsquoA life less ordinaryrsquo των Ash ένιωσε την ψυχή του έτοιμη να πετάξει και να γίνει πυροτέχνημα όποιος πήρε δύναμη να ταξιδέψει άγρυπνος κι ας μην κλείστηκε τελι-κά στην αγκαλιά για την οποία ταξίδεψε να τρέξει μισοάπλυ-τος μέσα στη νύχτα προς αφιλόξενα πάρκινγκ όποιος ένιωσε μια ξένη πόλη σπίτι του για λίγο όποιος περπατήσε κι οδήγη-σε αληθινά ανέμελος κοιτάζοντας κλεφτά κάθε τόσο δίπλα του όποιος μέτρησε χαρτονόμισμα προς χαρτονόμισμα το αντίτιμο ενός δωματίου στις Κάτω Χώρες ή στην Ύδρα στη Μήλο στην

Παλιόχωρα και στη Μεσευρώπη στην Αθήνα στον Πειραιά στη ΣαλονίκηΟ έρωτας πάντοτε μας επιβάλλει τη νεότητα τη διαρκή απει-ρία και αδεξιότητά της νεότητας Μέσα στη λαχτάρα και στην αποκοτιά που φέρνει ναι είναι αλήθεια έρωτας ή τίποτα όλα έρωτας έρωτας κι ελευθερία ο έρωτας θα μας σώσει η επανα-σταση είναι ερωτική κι ο έρωτας επανάσταση

Και θα ήταν όμορφα έτσι να είμαστε όλοι μέθυσοι του έρωτα μακάρια πρεζόνια της καλοκαιρινής δροσιάς και του αφρού των ηδονών του χαμόγελου που επιμένει Συνέπεια αυτής της

sraoshasraosha2blogspotgr

Sraosha_

φωτογραφία Σπύρος Στάβερης

ιστορίες έρωτος και πολιτικής

περ

ιεχ

όμεν

α

σελίδατρία

σελίδατρίαιστορίες έρωτος και πολιτικής sraosha

σελίδαπέντε χωρίς τετρακυκλίνη κκ μοίρης

σελίδαεφτάσαμποτάζ silentcrossing

σελίδαοκτώou ming

σελίδαεννέαακόμα και τώρα gasireu

σελίδαέντεκαας έρθει απόστολος φωτιάδης

σελίδαδεκατρίαερωτευτείτε το βυτίο

σελίδαδεκαπέντε () mdsousou

σελίδαδεκαέξι το ζαχαρόσπιτο συγγραφέας

σελίδαδεκαοκτώ οδυσσέας γαληνός

σελίδαείκοσι κυριακή-λαϊκή απογευματινή tintooth

σελίδαεικοσιένα Mehran Khalili

σελίδαεικοσιδύο οι 83 γυναίκες άθως δημουλάς

σελίδαεικοσιπέντε Κώστας Μασσέρας

σελίδαεικοσιέξι το στριφτό jaquou utopie

σελίδαεικοσιοκτώ οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια γιώργος δομιανός

σελίδατριάντα διακοπές στη μακρόνησο το πορτατίφ

σελίδατριανταδύο ishtar retrograde morgan s bailey

σελίδατριαντατέσσερα ιστορία σεντονιών radio_sociale

σελίδατριανταπέντε murplejane

ερωτικής πανδημίας θα ήταν ιδανικές αυτοργανωμένες κοινό-τητες που θα προέκυπταν αυθόρμητα και θα διαρκούσαν Έτσι δεν είναιΊσως Ποιος θα τολμήσει να ασκήσει συστηματική κριτική στα όνειρα αλίμονο αν φτάσουμε σε τέτοιο βαθμό ξηρότητας Πρέ-πει όμως να δούμε και την πραγματικότητα που διακόπτει τη νεότητα Την πραγματικότητα που αναπόφευκτα κάνει την εμ-φάνισή της λιγότερο ή περισσότερο εντυπωσιακή λογαρια-σμούς ρεύματος το κλάμα ενός νεογέννητου απολύσεις κα-θημερινούς εξευτελισμούς του βιοπορισμού βιοψίες κι επι-σκέψεις στην εντατική εξανεμισμένες οικονομίες την κηδεία αγαπημένου ανθρώπου που δε χρειαζόταν να πεθάνει ακόμη

Σε αυτή την πραγματικότητα ο έρωτας είναι μόνο διάλειμμα χα-ράς Είναι η έκσταση που λυτρωτικά αναστέλλει όλα τα άλλα Είναι το άπληστο χάδι και ο τυφλός βόγκος που μπορεί να μην ανατρέπουν το καθεστώς μα σου υπενθυμίζουν ότι υπάρχει κι ένας κόσμος πέρα από τον κυνισμό των ισχυρών και την απλη-στία των πλουσίων Είναι ο άγριος χορός που δε φέρνει αγριότη-τα αλλά (έστω και για λίγο) τη ρήξη της μοναξιάς Και δεν είναι λίγο αλίμονο σrsquo αυτούς που δεν αγάπησαν

Όμως θα πω κάτι που δε μου αρέσει Θα πω κάτι που δε θέλω να πω ανήκω στο κομμάτι εκείνο μιας γενιάς που μεγάλωσε με το δίδυμο laquoέρωτας (έστω και απλώς σαν αψύ όνειρο κάποτε) και αναρχία (έστω και σαν κάτι που πραγματώναμε αφελώς κι ανούσια περιπλανώμενοι στην άδεια πόλη ή ξενυχτώντας στην

παραλία)raquo Υπήρχαν όμως στη γενιά μας κι εκείνοι που μεγά-λωσαν με το δίδυμο laquoγάμος και χρήμαraquo Κι εγώ που το γρά-φω δυσφορώ Αναρωτιέμαι όμως κι αν laquoγάμοςraquo για κάποιους από αυτούς σήμαινε τη διάρκεια του έρωτα (αφελώς κι ανού-σια ίσως) Κι αν το χρήμα για κάποιους (και δεν είναι απίθα-νο στην εποχή που ζούσαμε) αποτελούσε εγγύηση αξιοπρέπει-ας και χειραφέτησης από τις αυθεντίες που πνίγουν τις μικρές ελληνικές ζωές μας Και τι να σκέφτονται άραγε εκείνοι που ονειρεύτηκαν γάμο και χρήμα όταν ακούν laquoέρωταςraquo ίσως την αδυναμία να ολοκληρωθείς Και τι να σκέφτονται όταν ακούν laquoαναρχίαraquo ίσως την αδυναμία να συμφωνήσεις να συνεννοη-θείς Ποιος ξέρει

Τι θέλω να πω Έρωτα θα κάνουμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με εκείνους που θα ορίσει ο Έρωτας Όπως λέει κι ο ποι-ητής έρωτας είναι όχι κάτι που νιώθουμε αλλά κάτι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο κάνουμε Πολιτική όμως θα κά-νουμε με όσους περισσότερους μπορούμε με όσους περισσότε-ρους μπορούμε να πείσουμε ότι τα συμφέροντα και οι αγώνες μας και οι αρχές μας ταυτίζονται -- αν ταυτίζονται και αν μπο-ρούμε να τους πείσουμε

Να το πω κι αλλιώς κι αν είναι ο έρωτας τα πάντα δεν είναι τα πάντα έρωτας ούτε μπορούν να γίνουν έρωτας Ούτε θέλουμε να γίνουν έρωτας

κκ μοίρηamancalledkkmoiriswordpresscom kkmoiris

χωρίς τετρακυκλίνη

φωτογραφία Pen Tri 75blacklineswordpresscom

Για οικονομία λόγου σου λέω -επειδή τον γνώρισα προσωπι-

κά- ότι πιασάρικους προλόγους δεν χρειάζεται η ιστορία χρό-

νο για πέταμα δεν έχει κανείς Αυτό που ξέρω είναι πως την

αγαπούσε υπερβολικά γνωρίστηκαν σε παλιές καλές εποχές

δεν είχε μυαλό έξω απrsquo αυτήν ποτέ δεν καταδέχτηκε να πει

μισή κουβέντα σε άλλην όσο ήταν μαζί της Ακόμη κι όταν

κοιμόταν μόνος ή κάναν εξ ανάγκης διακοπές χωριστά η τε-

λευταία του σκέψη πριν κλείσει μάτια ήταν για κείνη αυτή

ήταν η έμπνευση του η μούσα του το σύμπαν του η ζωή του

ολόκληρη Μιλούσε γι αυτήν και έλαμπε Ακόμη και μετά από

δέκα δεκαπέντε χρόνια τα μάτια του γυάλιζαν όταν τα δικά

μας θάμπωναν στα τρία-τέσσερα χρόνια μrsquo αυτές που διαλέξα-

με Ή μας διάλεξαν

Όταν διαπίστωνε ότι οι άλλοι γύρω του την αντιμετώπιζαν ψυ-

χρά συγκαταβατικά και τυπικά μερικοί δε με έκδηλη αντι-

πάθεια έριχνε πάντα το φταίξιμο σrsquo εκείνους που δεν μπο-

ρούσαν να εκτιμήσουν την αξία της τις χάρες και την ομορ-

σελίδαπέντε

σελίδατέσσερα

φιά της όχι σrsquo εκείνη Αυτό στάθηκε αφορμή για να κόψει τις

παρτίδες μαζί τους σχεδόν προσβεβλημένος Ένας απrsquo αυ-

τούς ήμουν κι εγώ

Από τη μέρα που βρέθηκαν κάτω απrsquo την ίδια στέγη τη λάτρε-

ψε Νέος δεν ήταν κόντευε τα 32 μα δεν είχε εμπειρία με άλ-

λες εκτός από μερικές βδομάδες ή και μήνες άνευ σημασί-

ας Αυτή -έλεγε- ήρθε για να μείνει για πάντα στη ζωή μου

Δεν τόλμησε -βέβαια- ποτέ να τη ρωτήσει δεν ξέρω να σου

πω αν ήταν επειδή φοβόταν την απάντηση ή τη σιωπή της Τέ-

τοια σχέση παθολογική δεν θυμάμαι ούτε σε βιβλία μπορεί ο

Paolo με τη Francesca μπορεί ο Κουασιμόδος ίσως το Φά-

ντασμα της Όπερας ίσως ο Salim με την Anarkali πιθανόν

σε κάποιο της Μαντά δεν είμαι δα και κανένα τζάνκι της λο-

γοτεχνίας για να σου δώσω το μέτρο του έρωτα

Της έδινε δέκα του επέστρεφε ένα δυο τρία δεν είχε σημα-

σία έτσι είναι οι μονόμπαντοι έρωτες δεν βγάζεις ζυγαριά

μεζούρα και δοσομετρητή Το τι έκανε αυτός είχε σημασία

όχι εκείνη εκείνη μπορούσε να πηγαίνει και με άλλους αν

ήθελε αυτός την είχε αγαπήσει για όσα του έδινε όχι για όσα

του στερούσε Όταν τύχαινε να τον πάρω τηλέφωνο κάποιο

βράδυ για να βγούμε η απάντηση ήταν ίδια laquoΡε συ υποσχέ-

θηκα αφούraquo

Μετά σταμάτησα να τον παίρνω κι εγώ και άλλοι Μαζί της

θέλεις μαζί της μείνε Ούτε μαθαίναμε τι κάναν οι δυο τους

τα σαββατοκύριακα από την ώρα που της παρέδωσε και τα

Σάββατα για μας ήταν ξεγραμμένος Κι άλλοι αγαπήσαμε

Δευτέρα με Παρασκευή όμως τα σαββατοκύριακα είναι για

τους φίλους και για τις μπίρες και για τα τσίπουρα και τις σά-

χλες και τα γήπεδα όλα έχουν ένα όριο αυτός το πέρασε με

την πρώτη προσπάθεια

Τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους δεν τα είδε Ήταν πάντα

απασχολημένος με τα καθημερινά τα μικρά τα ασήμαντα

Όλοι ψιθύριζαν πως κάτι δεν πάει καλά μεταξύ τους μα αυτός

ούτε τις σάλπιγγες της Ιεριχούς ούτε καν τους Prodigy πρώτη

θέση κάγκελα θα άκουγε όχι ψίθυρους Όσοι ζηλόφθονοι τόλ-

μησαν να του πουν κατά πρόσωπο laquoπρόσεχε μη δίνεσαι τόσο

υπάρχει ζωή και δίχως αυτήνraquo πνίγηκαν ο ένας μετά τον άλλον

σε ένα πηγάδι μέσα του

Μια Τρίτη ξύπνησε με σπασμούς στην κοιλιά ένιωθε ναυτία

έκανε τρεις φορές εμετό πέντε δέκα σωριάστηκε στο κρε-

βάτι σα χολεριασμένος δεν προσπάθησε καν να τηλεφωνήσει

σε κάποιον ούτε φίλο ούτε συγγενή ούτε το 166 Μόνο σε

κείνην laquoΔεν θα lsquoρθω σήμεραraquo είπε laquoδεν νιώθω καλά θα συ-

νέλθω μέχρι αύριο σίγουρα θα είμαι καλύτεραraquo

Δεν συνήλθε αλλά σύρθηκε -σκέτο λείψανο- ως εκεί μετά από

δυο μέρες δεν θα την άφηνε μόνη κι απροστάτευτη ανάμε-

σα σε άλλους που -όσο κι αν μουρμούριζαν για το πόσο ασυ-

μπάθηστη είναι- δεν σκόπευαν να σταματήσουν να τριγυρνά-

νε ανάμεσα στα πόδια της χτυπώντας κάρτες ή υπογράφοντας

πλάι στο όνομά τους σε χοντρά βιβλία Εκείνη βέβαια ήξερε

τα κίνητρα του καθενός αφελή δεν την έλεγες ανέκαθεν βο-

λευόταν με όποιον της πούλαγε -ή της δάνειζε έστω- έρωτα κι

ας ήταν πιο ψεύτικος κι απ΄το χαμόγελο του Τζόκερ ποιός να

την αδικήσει

Μια μέρα η μεγάλη του αγάπη είπε laquoοι δυό μας τελειώσαμεraquo

και του ζήτησε να μαζέψει τα πράγματα απrsquo το γραφείο του

Ούτε έμαθα αν ήταν mano-a-mano με τον laquoΔιευθυντή Αν-

θρωπίνων Πόρωνraquo ή το διάβασε σε ένα εταιρικό παλιόχαρτο

αν συνοδευόταν με laquoευχαριστούμε για την συνεργασίαraquo ή χω-

ρίς κερασάκι τι μέρα και τι ώρα ήταν αν είχε ήλιο αν έβρε-

χε αν φύσαγε έξω αν του έδωσε αποζημίωση αφοσίωσης ή

του την χρωστάει ακόμη όχι πως έχει και σημασία Για όλους

υπάρχει αυτή η μέρα του laquoαπολύεσαιraquo αν όμως έχεις πρώτα

προλάβει να πέσεις με τα μούτρα πάνω στα δεκάωρα και στα

δωδεκάωρα κανένας πλαστικός δεν στα στρώνει μετά Στο

είπα πως έχουμε από καιρό χαθεί δεν έχω ιδέα πού τριγυρνά-

ει σήμερα για να κολλήσει κανένα γεροντοένσημο αγνοώ αν

θα τον βρεις εδώ τριγύρω ή πέρα απrsquo τα σύνορα μα το ξέρεις

θαρρώ πως δεν έχουν μεγάλη πέραση στην πιάτσα οι πενη-

νταπεντάρηδες και τα κουρασμένα ξεζουμισμένα CV τουςhellip

Θα lsquoρθει μια μέρα που δε θα lsquoχουμε πια τίποτα να πούμε μόνο θα ταξιδεύουμε πάνω από αντάρτικα γκρεμισμένωνπόλε-ωνμε βότσαλα από μακρινές πα-ραλίες στην τσέπη και στα κουφάρια πρώην υπουργείων θα παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα βράδια της καλοκαιρινής δυστοπίας που θα χάνουμε και πάλι την ψυχραιμία μας θα πίνουμε ρετσίνα απrsquo το περίπτε-ρο και από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών θα ακούμε στη διαπασών Γιάννη Παλαμίδα και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Το ξημέρωμα θα μας βρίσκει ανάμεσα σε απλωμένες μπουγά-δες προλετάριων σε ταράτσες των Πετραλώνων να γράφουμε προκηρύξεις από το παλιό τρανζιστοράκι θα ακούγεται μόνο η Ντενεκεδούπολη κι εμείς χτυπώντας παλαμάκια θα κάνου-με κούνια στις κεραίες και τσουλήθρα στα δορυφορικά πιάτα των μεταναστών και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Ένα ζαχαρω-τό απόγευμα με γεύση άγριας μέντας λεπτές ζακέτες θα αφή-σουν να φανούν τα πρώτα κομμάτια σώματος και σε ώμους γάμπες και αστραγάλους εραστών θα είναι χαραγμένα με ορνι-θοσκαλίσματα τα μισοτελειωμένα νομοσχέδια αυτόχειρων βου-λευτών Θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα σύγχρονα κορίτσια των μεγαλουπόλεων με κορδέλες στα μαλλιά θα πίνουν ούζο απrsquo το μπουκάλι πάνω από τις γέφυρες μεγάλων αυτοκινητό-δρομων με μεγάλες ουρές μεγάλων αυτοκινήτων και τα άυ-πνα βράδια με φεγγάρι θα ονειρεύονται τα μπράτσα του Γιού-ρι Γκαγκάριν θα σκίζουν φωτογραφίες και με φωνές λύκων -Yodellayheehoo Yodellayheehoo- θα κάνουνε σαμποτάζ Θα έρθει μια μέρα που τα συνθήματα στους τοίχους δεν θα μι-λάνε για την πάλη των τάξεων μόνο για τις ουλές που αφήνει πίσω της η αγάπη και τα ωχ που λιώνουν μέσα μας σαν σπίρ-τα πρόστυχες ιστορίες για όλους αυτούς που ζουν χωρίς εμάς που τους αγαπάμε χωρίς λόγο και όλες αυτές που ζουν χωρίς εμάς που τις αγαπάμε χωρίς επιχειρήματα Σαμποτάζ μονά-χα έτσι προχωράει η ζωή Εκτός από τα γενέθλια θα γιορτάζου-

με και το θάνατο των ανθρώπων που αγαπήσαμε θα ντυνόμαστε κουνε-λάκια και κροκόδειλοι και θα πετά-με σερπαντίνες και κομφετί γιατί πέ-

ρασαν από τη ζωή μας και έφυγαν κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ μόνο για να ολο-

κληρώσουμε το σαμποτάζ Αυτό το καλοκαίρι θα με βρει ξανά παρέα με το σκύλο θα περπατάμε

στα κύματα θα παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα στάχυα και τα βράδια θα με μαθαίνει να διαβάζω τα αστέρια και να γα-βγίζω στο φεγγάρι όταν από πάνω μας περνούν οι ποιητές Κι όταν πάλι η καλοκαιρινή καταιγίδα μας βρει ξαπλωμένους στο χορτάρι θα σηκωθούμε τραγουδώντας θα απλώσουμε τα φτε-ρά μας και θα πετάξουμε μακριά να τους κάνουμε σαμποτάζ Κι ας μην έρθεις μαζί μου στο Βερολίνο εγώ θα πάω να βρω το άσχημο κορίτσι που αγαπώ πιο πολύ απrsquo όλα και θα χορεύουμε ξυπόλητοι σε γκρεμισμένους τοίχους με μπογιατισμένες καρ-διές και κάποτε μπορεί να συναντήσω ξανά εκείνο το αγόρι με τα πορτοκαλί γυαλιά που ένα πρωί μου έκανε ωτοστόπ στην εθνική και μετά στη διαδρομή τραγουδούσαμε δυνατά Σαμπο-τάζ και τότε θα τους κάνουμε πάλι σαμποτάζ Κι όταν ένα καυ-τό μεσημέρι του Αυγούστου θα γίνει επιτέλους το μεγάλο σα-μποτάζ στα τραίνα στις σιδηροδρομικές γραμμές στα πλοία στα μέσα ενημέρωσης στα μέσα παραγωγής στα δημόσια κτί-ρια στα τραπεζικά ολογράμματα κανείς δεν θα το καταλάβει γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα για πρώτη φορά στη ζωή μας θα προσέξουμε το μικρό αγόρι με τα μεγάλα γαλάζια μάτια από τη Ρουμανία που μήνες τώρα κάνει βόλτες με το ποδήλατο του στο κέντρο της πόλης και τότε από τη θάλασσα των ματιών του θα πλημμυρίσουν οι σπασμένοι δρόμοι και από όλα τα μεγάφω-να που κάποτε σήμαιναν συναγερμούς θα ακούγεται συγχρο-νισμένα ένα θρησκευτικό καθαρτικό και μεταρσιωτικό εμβα-τήριο που θα μιλάει για παιδιά με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρ-κουάζπου μια μέρα θα κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ Και κάπως έτσι θα τους κάνουμε σαμποτάζhellip

σαμποτάζsilentcrossing

silentcrossingwordpresscom silentcrossing

σελίδαεφτάσε

λίδαέξι

Δουλεύω σε κοτοπουλάδικο Αν έχε-τε περάσει ποτέ από το Χρυσό Φτε-ρό θα με έχετε δει Φοράω κόκκινο καπελάκι και κόκκινη ποδιά με ένα χρυσό φτερό κεντημένο στο στήθος Ξεχωρίζω πίσω απrsquo τον πάγκο σαν σημαδούρα Γυναίκα της φωτιάς με φωνάζει ο Μουσταφά Πλένει τα πιάτα στο κουζινάκι και πού και πού μου κλείνει το μάτι Πέ-ρυσι του Αγίου Βαλεντίνου το ξεκίνησε Τις περισσότερες φορές κάνω πως δεν τον βλέπω Για τέτοια είμαστε ρε Μουσταφά Θα του το πω καμιά φορά Για να γυρνάμε σπίτι στις τρεις το πρωί και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτά μας να πέφτουμε ξε-ροί στο κρεβάτι με τα παπούτσια και τις ποδιές Να μας παίρ-νει ο ύπνος με τα φώτα αναμμένα και να λαμποκοπά το χρυσό φτερό σε κάθε στριφογύρισμα Δεν σας αναγνώρισα χωρίς τη στολή μου είπε Λες κι είμαι αστροναύτης και φοράω σκάφανδρο Για εσάς έρχομαι στο Χρυσό Φτερό Άκου Είμαι λέει πολύ ευγενική κι εξυπηρετι-κή Και φοράω και πλαστικά γάντια Του κύριου Λεφτέρη ιδέα Να βγάλουμε λέει προς τα έξω μια εικόνα σχολαστικής καθα-ριότητας μετά την είδηση που διέρρευσε για το πρόστιμο Ο κύ-ριος Λεφτέρης είναι ο ιδιοκτήτης Κάθεται στο ταμείο χτυπά-ει τα πλήκτρα και ταυτόχρονα βλέπει τηλεόραση Την έχει βά-λει ακριβώς πάνω απrsquo την πόρτα για να βλέπει και ποιος μπαί-νει Είναι καλός Ότι κι αν λένε αποκλείεται να μελάνιασε αυ-τός το μάτι της Ιβάνκα όταν του είπε για τον Πολωνό Ο Μου-σταφά λέει πως ο Πολωνός ήταν μεθυσμένος τσακώθηκε με την Ιβάνκα και μετά παραπάτησε και έπεσε από το παράθυ-ρο Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος Λεφτέρης την αγαπούσε πραγμα-τικά Τι θα πει πραγματικά θα μου πείτε Η Ιβάνκα φαινόταν ευτυχισμένη για πρώτη φορά από τότε που είχε έρθει στην Ελ-λάδα Εμ Ο καλός ο κηπουρός στα λουλούδια φαίνεται Έκα-ναν βόλτες πήγαιναν εκδρομές Ο κύριος Λεφτέρης έλαμπε κι

αυτός είχε γίνει ομιλητικός γελούσε Κάθε βράδυ πατούσε τα πλήκτρα της ταμειακής σαν να μας έπαιζε πιάνο Από τότε όμως που εκείνη έφυγε με-τακόμισε στην τηλεόραση Συνέπεσε η κρίση η δική του με την κρίση όλης της χώρας και ζει την προσωπική του απο-κάλυψη Στις ειδήσεις αναζητά κά-

ποιο κρυφό μήνυμα ένα νέο από την Ιβάνκα Έπεσε το χρημα-τιστήριο στην Ιαπωνία Τρέχει η μύτη της Ιβάνκα Κάνουν δι-αδηλώσεις στην Ισπανία Κάποιος αδίκησε την Ιβάνκα Κάθε μέρα περιμένει τη στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής θα βγει σο-βαρός στο γυαλί και θα μας πει να σηκωθούμε γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει Όλη η Ελλάδα θα σηκωθεί Μετά από σιγή λίγων δευτερολέπτων ο τηλεπαρουσιαστής θα γυρί-σει στον κύριο Λεφτέρη και θα του πει πως είναι ελεύθερος Πως δεν θα τη σκέφτεται πια Πως δεν χρωστάει τίποτα πια σε κανέναν πως πλήρωσε για όλα Μέχρι τότε ο κύριος Λεφτέ-ρης μαζί με την Ιβάνκα θα έχει χάσει και τον εαυτό του Θα ζει σιωπηλός και αποτραβηγμένος Θα γεράσει μόνος και στο τέ-λος ένα ποτήρι νερό να του δώσεις θα κοιτάζει τα δάχτυλά σου παραξενεμένος από το υλικό τους Δεν είναι μόνο ότι θα γυρί-ζουμε στο σπίτι στις τρεις το πρωί Μουσταφά Δεν είναι μόνο ο ύπνος με τα παπούτσια και τις ποδιές Είναι ότι μπορεί να αφήσουμε τον κύριο Λεφτέρη με τις βόλτες και τις εκδρομές για έναν Πολωνό που θα μας μελανιάσει το μάτι Είναι που μπορεί να βουτήξουμε από τον πάγκο γυάλινοι και να θρυμματιστούμε στο πάτωμα για μια Ιβάνκα που έφυγε πάει Θα μου πεις θα έχουμε πιάσει και ένα μπούτι που δεν θα τρώγεται Θα έχουμε ρίξει και είκοσι φιλιά στα κλεφτά μέσα στο κουζινάκι Θα μου έχεις στραβώσει και το καπέλο μέσα στο πάθος για να σπά-σει η μονοτονία Θα σου πω πολλά ζώα κυνήγησαν την ουρά τους για να παίξουν Μουσταφά αλλά κανένα δεν διακινδύνε-ψε να τη φάει

ou ming wwwoumingblogspotgr

ou_ming

φωτογραφία murplejane murplejanetumblrcom

σελίδαοκτώ

(Πέτρινα Χρόνια)Το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν ζεστό και στιγματίστηκε από τα Ιουλιανά Την είδε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου Εκεί γνωρίστηκαν Μόλις είχε χωρίσει από ένα αγόρι που της είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική γάμου Κάποιου είδους βεντέτα ισχυριζόταν τον έκανε να κρύβεται στην πρω-τεύουσα Μπορεί και να έλεγε αλήθεια Ύστερα επί χούντας δόκιμος αξιωματικός στο Ναυτικό Κάθε μεσημέρι τον έπαιρνε μετά τη δουλειά από το Α2 στην Κλαυθμώνος Παρακολούθηση των ρωσικών υποβρυχίων Η θέση απαιτούσε αψεγάδιαστο πε-ντακάθαρο δεξιό φάκελο Δεν ήταν μια θέση για άτομα αμφί-βολης πολιτικής τοποθέτησης Αυτή είχε φάκελο για ανόητους λόγους που με κόπο κατάφερε ένας ενωμοτάρχης παλιός οι-κογενειακός φίλος να καθαρίσει Εκείνη την εποχή οι χρωμα-τικές αποχρώσεις σου καθόριζαν τη ζωή Δεν υπήρχε ροζ Γνω-στά αυτά Φυσικά ρόλο έπαιζε και η ταξική σου θέση Αλλά σε αυτό δε διέφεραν ήταν και οι δύο φτωχά παιδιά Θα παντρευ-τούν τρία χρόνια μετά Στον Άγιο Παντελεήμονα Καλλιρρόης με ταγέρ και κουστούμι Λουλούδι στο πέτο μιγκέδες στο χέρι Χωρίς φράγκο στην τσέπη χωρίς εφόδια με μία μάνα κόντρα Είχε βλέπεις μια κόρη απάντρευτη Στις αποσκευές τους θα συ-μπεριληφθεί και η υπόσχεση της προίκας της Στο Ρίο Γκράντε είναι χειμώνας Ιούλιος Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο Φυσάει μέσα στη λιμνοθάλασσα Η λάντζα από την πόλη φέρνει πίσω το πλήρωμα Κουνάει πολύ Όταν υπάρχει κύμα η πλατφόρμα της μεταλλικής σκάλας ανεβοκα-τεβαίνει επικίνδυνα Συνήθως ρίχνουν την ανεμόσκαλα Αυτό

gasireu gasireublogspotgr

φωτογραφία Arcadesx

arcadesxtumblrcom arcades_x

ακόμα και

τώρα

σελίδαεννέα

είναι το σοφό Περάσανε ωραία στην πόλη Άλλωστε έχουν και την αγάπη τους Υπάρχουν και χρήματα στην τσέπη Κάνει να πατήσει και χάνει την ισορροπία της Βουλιάζει ευτυχώς χωρίς να συνθλιβεί ανάμεσα στο πλοίο και τη σκάλα Φοράει το παλ-τό της Θα ανασάνει μέτρα μακριά Έχει δυνατό ρεύμα Ακούει φωνές από το βάθος Σκιές πάνω στο κατάστρωμα λύνουν κου-λούρες και τις πετάνε στα τυφλά Δεκάδες ριγέ κουλούρες τα-ξιδεύουν το ποτάμι Τα νερά είναι γκρίζα άγρια Ο ουρανός με σύννεφα Η σιωπή σκίζεται από τη βουή του ανέμου κατά ριπές Βουλιάζει μία παίρνει ανάσα δύο τα ρούχα τη βαραί-νουν Πνίγεται και το ξέρει Σκέφτεται ότι είναι άδικο Είναι μόλις 23 χρονών Είναι μακριά από την πατρίδα της Δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα μόνο τον έρωτα Τον έρωτα που την έφερε ως την άκρη του κόσμου Μόλις που βλέπει να περνάει δίπλα της μια κουλούρα Την αρπάζει Θέλει μεγάλο κόπο να τη φορέσει τα ρούχα είναι παγωμένα βαρίδια Πρέπει να βου-τήξει το κεφάλι στο νερό ή να την αφήσει και να βυθιστεί στον υγρό της τάφο Να λυτρωθεί από την επιθανάτια αυτή αγωνία Δεν ήξερε πως ένα μίλι πιο κει εκείνος είναι ήδη στο νερό από ώρα χωρίς αποτέλεσμα αλλά γεμάτος θυμό κι αρπάζεται κιrsquo αυτός από κάποια άλλη κουλούρα που αρμένιζε Δεν θυμάται πολλά από lsquoκει και πέρα Στο κατάστρωμα αρνείται πεισματικά να βγάλει το σωσίβιο Αρνείται πεισματικά να βγάλει το βρεμέ-νο παλτό Είναι παγωμένη Θα πιει ένα μπουκάλι κονιάκ για να συνέλθει θα τριφτεί με οινόπνευμα θα την τυλίξουν με κου-βέρτες και ακόμα και τότε ακόμα και όταν είναι σίγουρο ότι όλα έχουν τελειώσει θα δει στον καθρέφτη όχι το είδωλό της μόνο έναν άλλο άνθρωπο Το συσπασμένο πρόσωπο του τρό-μου την άγρια όψη της επιβίωσης Της κρατά το χέρι μπροστά στον καθρέφτη Της κρατά το χέρι ακόμα και τώρα (Έρωτας μετά μνημονίου) Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το μνημόνιο Δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό Καταρχήν θα μιλήσουν για την τέχνη ίσως και για τις διαπροσωπικές σχέσεις Ωραία συ-ζήτηση γρήγορη Θα είναι μαζί από το πρώτο βράδυ Περνά-νε όμορφα ή έτσι νομίζει Άλλωστε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο Μετά από καιρό θα της πει ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοί-κηση με τη συναισθηματικότητα του με τη σύνδεση με τα σανδάλια σε πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια Δεν την πτοούν οι δηλώσεις Είναι ένας γενναίος άνθρωπος Η πλατεία Ταχρίρ θα τον συγκλονίσει Θέλει να φύγει στην Αί-γυπτο Αραβική άνοιξη Εκείνη ακούει με τρόμο Κάθε μήνα θα έχει και κάτι άλλο επαναστατικό να τον διεγείρει Κάθε μήνα επίσης το κίνημα θα τον απογοητεύει και οι φίλοι και αντα-γωνιστές θα τον βάζουν σε βαθιές σκέψεις Σαν αντίδοτο θα πέφτει με τα μούτρα στην ποίηση Η ιστορία τους θα φτάσει

στις πλατείες Από τις βραδιές πάνω στον στενό καναπέ και τη γλώσσα να σέρνεται μέχρι τη βάση της σπονδυλικής της στή-λης από την απόλυτη αφοσίωση της και τα καθαρά μάτια στο τίποτα Θα σβήσουν όλα μέσα στο ψέμα και στο αύριο ανατέλ-λει μια ακόμα πρόθυμη μαντόνα Ένα ακόμα ανέμελο φουστά-νι ανεμίζει στην προκυμαία της πόλης Ας προχωράμε έτσι καταναλώνοντας ανθρώπους δακρυγόνα συναισθήματα βεβι-ασμένα και ανεφάρμοστες ιδέες Φταίει ίσως που οι δικοί του δεν αγαπήθηκαν πολύ Ο νευροχειρουργός ζει στην άκρη του κόσμου Εδώ δεν υπάρχει δουλειά Κι αν υπάρχει οι προοπτικές είναι τραγικές Έχει κα-ριέρα να χτίσει Θα έρθει για μια βδομάδα διακοπές Κάθε βρά-δυ και μια βαθιά εξομολόγηση στα μάτια Στο Λαιμό σηκώνει τη φούστα της και βουλιάζει ανάμεσα στα πόδια Λιμάνια απά-νεμα Έξω χαμηλά η θάλασσα γυαλίζει σκοτεινή Κουτάκια μπύρες στα βράχια Κράτα με σφιχτά Ο χρόνος δεν μετράει τις αγωνίες στέκει ακίνητος Τα ρολόγια της παραλιακής δείχνουν άλλα αντί άλλων το καθένα έχει σταθεί σε άλλη ώρα Που μας ξημερώνουν αυτές οι μέρες Οι πουτάνες πιο κει περπατούν πάνω στα τακούνια τους και γνέφουν πρόστυχα σε όσους ξε-χάστηκαν σε δανεικά μουνιά τεμπέλιασαν και πάνε Του κρα-τάει το χέρι ενώ οδηγεί Τους χωρίζουν τα πάντα δεν τους ενώ-νει τίποτα παρά μόνο εκείνος ο λυγμός που ξεσπάει στα πρό-σωπα όταν τα σώματα σφαδάζουν πάνω σε μια και μοναδική ανάσα Θα φύγει απουσία υποσχέσεων σβήνοντας στη γλώσ-σα της τη γεύση του ημιτελούςΞέρεις μrsquo αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ακούει γελώντας αυθάδικα σχεδόν Ξέρεις τα έχω ξανακούσει αυτά Είχα μια επιχείρηση η κρίση βλέπεις την έκλεισα ήμουν αλ-λιώς μαθημένος με χρήματα αφεντικό Χωρίσαμε μrsquo εκείνη ήταν επόμενο Εσύ όμως βγάζεις μια δροσερή οικειότητα στο αιχμηρό σου χιούμορ Κι ο τρόπος που γελάς είναι σα να υπό-σχεσαι το μέλλον ακέραιο Χαμογελάει Πάντως αν σε άφησε για τα λεφτά δεν άξιζε μία μη σκας Και αν θες να ξέρεις δεν πιστεύω πια σε τίποτα Πρι-όνισαν τις όποιες ελπίδες οι σφαίρες της εποχής Ατομισμός κυνισμός το πιπιλάω σαν καραμέλα αυτόν τον καιρό Η επα-νάσταση δεν ήρθε Ούτε στον έρωταΜα δε φοβάσαι μόνη Προσποιούμαι τη γενναία Πίστεψα βλέπεις σε κάποια άλλη αγάπη μια αγάπη που βράχηκε στο παγωμένο ποτάμι Αυτή με συνεφέρνει κάθε Ιούλη Κάτι θα γίνει Μα που να καταλάβεις εσύ Ας πιούμε σήμερα

Για μήνες για χρόνια ήταν ο φόβος Απερίγραπτος με λέ-ξεις φόβος Ακατανόητα πάντοτε παρών Μετά ήρθε ο έρωτας Ο έρωτας ήταν αυτή η ανταπόκριση στην αδυνα-μία Η ενστικτώδης απάντηση στα μάταια περί απώλει-ας ερωτήματα Κάθε μέρα από νωρίς ματαιώσεις Μέσα από τον πόνο των άλλων τη συντριβή της ζωής τους Το δικό σου κα-ταφύγιο ήταν η αποστασιοποιημένη παρατήρηση Χω-ρίς γεύση το στόμα χωρίς δεύτερες σκέψεις Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν το χαμένο νόημα των ζωών των άλλων Ήταν η βασική δικαιολογία

απόστολος φωτιάδης

φωτογραφία Patsiko_

thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

ας έρθει

σελίδαέντεκασε

λίδαδέκα

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Στα νεανικά μας όνειρα ο έρωτας είναι συνώνυμο της ελευθε-ρίας Αυτό το ξέρει καλά το έχει νιώσει κατάσαρκα όποιος στο άκουσμα λχ του lsquoA life less ordinaryrsquo των Ash ένιωσε την ψυχή του έτοιμη να πετάξει και να γίνει πυροτέχνημα όποιος πήρε δύναμη να ταξιδέψει άγρυπνος κι ας μην κλείστηκε τελι-κά στην αγκαλιά για την οποία ταξίδεψε να τρέξει μισοάπλυ-τος μέσα στη νύχτα προς αφιλόξενα πάρκινγκ όποιος ένιωσε μια ξένη πόλη σπίτι του για λίγο όποιος περπατήσε κι οδήγη-σε αληθινά ανέμελος κοιτάζοντας κλεφτά κάθε τόσο δίπλα του όποιος μέτρησε χαρτονόμισμα προς χαρτονόμισμα το αντίτιμο ενός δωματίου στις Κάτω Χώρες ή στην Ύδρα στη Μήλο στην

Παλιόχωρα και στη Μεσευρώπη στην Αθήνα στον Πειραιά στη ΣαλονίκηΟ έρωτας πάντοτε μας επιβάλλει τη νεότητα τη διαρκή απει-ρία και αδεξιότητά της νεότητας Μέσα στη λαχτάρα και στην αποκοτιά που φέρνει ναι είναι αλήθεια έρωτας ή τίποτα όλα έρωτας έρωτας κι ελευθερία ο έρωτας θα μας σώσει η επανα-σταση είναι ερωτική κι ο έρωτας επανάσταση

Και θα ήταν όμορφα έτσι να είμαστε όλοι μέθυσοι του έρωτα μακάρια πρεζόνια της καλοκαιρινής δροσιάς και του αφρού των ηδονών του χαμόγελου που επιμένει Συνέπεια αυτής της

sraoshasraosha2blogspotgr

Sraosha_

φωτογραφία Σπύρος Στάβερης

ιστορίες έρωτος και πολιτικής

περ

ιεχ

όμεν

α

σελίδατρία

σελίδατρίαιστορίες έρωτος και πολιτικής sraosha

σελίδαπέντε χωρίς τετρακυκλίνη κκ μοίρης

σελίδαεφτάσαμποτάζ silentcrossing

σελίδαοκτώou ming

σελίδαεννέαακόμα και τώρα gasireu

σελίδαέντεκαας έρθει απόστολος φωτιάδης

σελίδαδεκατρίαερωτευτείτε το βυτίο

σελίδαδεκαπέντε () mdsousou

σελίδαδεκαέξι το ζαχαρόσπιτο συγγραφέας

σελίδαδεκαοκτώ οδυσσέας γαληνός

σελίδαείκοσι κυριακή-λαϊκή απογευματινή tintooth

σελίδαεικοσιένα Mehran Khalili

σελίδαεικοσιδύο οι 83 γυναίκες άθως δημουλάς

σελίδαεικοσιπέντε Κώστας Μασσέρας

σελίδαεικοσιέξι το στριφτό jaquou utopie

σελίδαεικοσιοκτώ οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια γιώργος δομιανός

σελίδατριάντα διακοπές στη μακρόνησο το πορτατίφ

σελίδατριανταδύο ishtar retrograde morgan s bailey

σελίδατριαντατέσσερα ιστορία σεντονιών radio_sociale

σελίδατριανταπέντε murplejane

ερωτικής πανδημίας θα ήταν ιδανικές αυτοργανωμένες κοινό-τητες που θα προέκυπταν αυθόρμητα και θα διαρκούσαν Έτσι δεν είναιΊσως Ποιος θα τολμήσει να ασκήσει συστηματική κριτική στα όνειρα αλίμονο αν φτάσουμε σε τέτοιο βαθμό ξηρότητας Πρέ-πει όμως να δούμε και την πραγματικότητα που διακόπτει τη νεότητα Την πραγματικότητα που αναπόφευκτα κάνει την εμ-φάνισή της λιγότερο ή περισσότερο εντυπωσιακή λογαρια-σμούς ρεύματος το κλάμα ενός νεογέννητου απολύσεις κα-θημερινούς εξευτελισμούς του βιοπορισμού βιοψίες κι επι-σκέψεις στην εντατική εξανεμισμένες οικονομίες την κηδεία αγαπημένου ανθρώπου που δε χρειαζόταν να πεθάνει ακόμη

Σε αυτή την πραγματικότητα ο έρωτας είναι μόνο διάλειμμα χα-ράς Είναι η έκσταση που λυτρωτικά αναστέλλει όλα τα άλλα Είναι το άπληστο χάδι και ο τυφλός βόγκος που μπορεί να μην ανατρέπουν το καθεστώς μα σου υπενθυμίζουν ότι υπάρχει κι ένας κόσμος πέρα από τον κυνισμό των ισχυρών και την απλη-στία των πλουσίων Είναι ο άγριος χορός που δε φέρνει αγριότη-τα αλλά (έστω και για λίγο) τη ρήξη της μοναξιάς Και δεν είναι λίγο αλίμονο σrsquo αυτούς που δεν αγάπησαν

Όμως θα πω κάτι που δε μου αρέσει Θα πω κάτι που δε θέλω να πω ανήκω στο κομμάτι εκείνο μιας γενιάς που μεγάλωσε με το δίδυμο laquoέρωτας (έστω και απλώς σαν αψύ όνειρο κάποτε) και αναρχία (έστω και σαν κάτι που πραγματώναμε αφελώς κι ανούσια περιπλανώμενοι στην άδεια πόλη ή ξενυχτώντας στην

παραλία)raquo Υπήρχαν όμως στη γενιά μας κι εκείνοι που μεγά-λωσαν με το δίδυμο laquoγάμος και χρήμαraquo Κι εγώ που το γρά-φω δυσφορώ Αναρωτιέμαι όμως κι αν laquoγάμοςraquo για κάποιους από αυτούς σήμαινε τη διάρκεια του έρωτα (αφελώς κι ανού-σια ίσως) Κι αν το χρήμα για κάποιους (και δεν είναι απίθα-νο στην εποχή που ζούσαμε) αποτελούσε εγγύηση αξιοπρέπει-ας και χειραφέτησης από τις αυθεντίες που πνίγουν τις μικρές ελληνικές ζωές μας Και τι να σκέφτονται άραγε εκείνοι που ονειρεύτηκαν γάμο και χρήμα όταν ακούν laquoέρωταςraquo ίσως την αδυναμία να ολοκληρωθείς Και τι να σκέφτονται όταν ακούν laquoαναρχίαraquo ίσως την αδυναμία να συμφωνήσεις να συνεννοη-θείς Ποιος ξέρει

Τι θέλω να πω Έρωτα θα κάνουμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με εκείνους που θα ορίσει ο Έρωτας Όπως λέει κι ο ποι-ητής έρωτας είναι όχι κάτι που νιώθουμε αλλά κάτι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο κάνουμε Πολιτική όμως θα κά-νουμε με όσους περισσότερους μπορούμε με όσους περισσότε-ρους μπορούμε να πείσουμε ότι τα συμφέροντα και οι αγώνες μας και οι αρχές μας ταυτίζονται -- αν ταυτίζονται και αν μπο-ρούμε να τους πείσουμε

Να το πω κι αλλιώς κι αν είναι ο έρωτας τα πάντα δεν είναι τα πάντα έρωτας ούτε μπορούν να γίνουν έρωτας Ούτε θέλουμε να γίνουν έρωτας

κκ μοίρηamancalledkkmoiriswordpresscom kkmoiris

χωρίς τετρακυκλίνη

φωτογραφία Pen Tri 75blacklineswordpresscom

Για οικονομία λόγου σου λέω -επειδή τον γνώρισα προσωπι-

κά- ότι πιασάρικους προλόγους δεν χρειάζεται η ιστορία χρό-

νο για πέταμα δεν έχει κανείς Αυτό που ξέρω είναι πως την

αγαπούσε υπερβολικά γνωρίστηκαν σε παλιές καλές εποχές

δεν είχε μυαλό έξω απrsquo αυτήν ποτέ δεν καταδέχτηκε να πει

μισή κουβέντα σε άλλην όσο ήταν μαζί της Ακόμη κι όταν

κοιμόταν μόνος ή κάναν εξ ανάγκης διακοπές χωριστά η τε-

λευταία του σκέψη πριν κλείσει μάτια ήταν για κείνη αυτή

ήταν η έμπνευση του η μούσα του το σύμπαν του η ζωή του

ολόκληρη Μιλούσε γι αυτήν και έλαμπε Ακόμη και μετά από

δέκα δεκαπέντε χρόνια τα μάτια του γυάλιζαν όταν τα δικά

μας θάμπωναν στα τρία-τέσσερα χρόνια μrsquo αυτές που διαλέξα-

με Ή μας διάλεξαν

Όταν διαπίστωνε ότι οι άλλοι γύρω του την αντιμετώπιζαν ψυ-

χρά συγκαταβατικά και τυπικά μερικοί δε με έκδηλη αντι-

πάθεια έριχνε πάντα το φταίξιμο σrsquo εκείνους που δεν μπο-

ρούσαν να εκτιμήσουν την αξία της τις χάρες και την ομορ-

σελίδαπέντε

σελίδατέσσερα

φιά της όχι σrsquo εκείνη Αυτό στάθηκε αφορμή για να κόψει τις

παρτίδες μαζί τους σχεδόν προσβεβλημένος Ένας απrsquo αυ-

τούς ήμουν κι εγώ

Από τη μέρα που βρέθηκαν κάτω απrsquo την ίδια στέγη τη λάτρε-

ψε Νέος δεν ήταν κόντευε τα 32 μα δεν είχε εμπειρία με άλ-

λες εκτός από μερικές βδομάδες ή και μήνες άνευ σημασί-

ας Αυτή -έλεγε- ήρθε για να μείνει για πάντα στη ζωή μου

Δεν τόλμησε -βέβαια- ποτέ να τη ρωτήσει δεν ξέρω να σου

πω αν ήταν επειδή φοβόταν την απάντηση ή τη σιωπή της Τέ-

τοια σχέση παθολογική δεν θυμάμαι ούτε σε βιβλία μπορεί ο

Paolo με τη Francesca μπορεί ο Κουασιμόδος ίσως το Φά-

ντασμα της Όπερας ίσως ο Salim με την Anarkali πιθανόν

σε κάποιο της Μαντά δεν είμαι δα και κανένα τζάνκι της λο-

γοτεχνίας για να σου δώσω το μέτρο του έρωτα

Της έδινε δέκα του επέστρεφε ένα δυο τρία δεν είχε σημα-

σία έτσι είναι οι μονόμπαντοι έρωτες δεν βγάζεις ζυγαριά

μεζούρα και δοσομετρητή Το τι έκανε αυτός είχε σημασία

όχι εκείνη εκείνη μπορούσε να πηγαίνει και με άλλους αν

ήθελε αυτός την είχε αγαπήσει για όσα του έδινε όχι για όσα

του στερούσε Όταν τύχαινε να τον πάρω τηλέφωνο κάποιο

βράδυ για να βγούμε η απάντηση ήταν ίδια laquoΡε συ υποσχέ-

θηκα αφούraquo

Μετά σταμάτησα να τον παίρνω κι εγώ και άλλοι Μαζί της

θέλεις μαζί της μείνε Ούτε μαθαίναμε τι κάναν οι δυο τους

τα σαββατοκύριακα από την ώρα που της παρέδωσε και τα

Σάββατα για μας ήταν ξεγραμμένος Κι άλλοι αγαπήσαμε

Δευτέρα με Παρασκευή όμως τα σαββατοκύριακα είναι για

τους φίλους και για τις μπίρες και για τα τσίπουρα και τις σά-

χλες και τα γήπεδα όλα έχουν ένα όριο αυτός το πέρασε με

την πρώτη προσπάθεια

Τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους δεν τα είδε Ήταν πάντα

απασχολημένος με τα καθημερινά τα μικρά τα ασήμαντα

Όλοι ψιθύριζαν πως κάτι δεν πάει καλά μεταξύ τους μα αυτός

ούτε τις σάλπιγγες της Ιεριχούς ούτε καν τους Prodigy πρώτη

θέση κάγκελα θα άκουγε όχι ψίθυρους Όσοι ζηλόφθονοι τόλ-

μησαν να του πουν κατά πρόσωπο laquoπρόσεχε μη δίνεσαι τόσο

υπάρχει ζωή και δίχως αυτήνraquo πνίγηκαν ο ένας μετά τον άλλον

σε ένα πηγάδι μέσα του

Μια Τρίτη ξύπνησε με σπασμούς στην κοιλιά ένιωθε ναυτία

έκανε τρεις φορές εμετό πέντε δέκα σωριάστηκε στο κρε-

βάτι σα χολεριασμένος δεν προσπάθησε καν να τηλεφωνήσει

σε κάποιον ούτε φίλο ούτε συγγενή ούτε το 166 Μόνο σε

κείνην laquoΔεν θα lsquoρθω σήμεραraquo είπε laquoδεν νιώθω καλά θα συ-

νέλθω μέχρι αύριο σίγουρα θα είμαι καλύτεραraquo

Δεν συνήλθε αλλά σύρθηκε -σκέτο λείψανο- ως εκεί μετά από

δυο μέρες δεν θα την άφηνε μόνη κι απροστάτευτη ανάμε-

σα σε άλλους που -όσο κι αν μουρμούριζαν για το πόσο ασυ-

μπάθηστη είναι- δεν σκόπευαν να σταματήσουν να τριγυρνά-

νε ανάμεσα στα πόδια της χτυπώντας κάρτες ή υπογράφοντας

πλάι στο όνομά τους σε χοντρά βιβλία Εκείνη βέβαια ήξερε

τα κίνητρα του καθενός αφελή δεν την έλεγες ανέκαθεν βο-

λευόταν με όποιον της πούλαγε -ή της δάνειζε έστω- έρωτα κι

ας ήταν πιο ψεύτικος κι απ΄το χαμόγελο του Τζόκερ ποιός να

την αδικήσει

Μια μέρα η μεγάλη του αγάπη είπε laquoοι δυό μας τελειώσαμεraquo

και του ζήτησε να μαζέψει τα πράγματα απrsquo το γραφείο του

Ούτε έμαθα αν ήταν mano-a-mano με τον laquoΔιευθυντή Αν-

θρωπίνων Πόρωνraquo ή το διάβασε σε ένα εταιρικό παλιόχαρτο

αν συνοδευόταν με laquoευχαριστούμε για την συνεργασίαraquo ή χω-

ρίς κερασάκι τι μέρα και τι ώρα ήταν αν είχε ήλιο αν έβρε-

χε αν φύσαγε έξω αν του έδωσε αποζημίωση αφοσίωσης ή

του την χρωστάει ακόμη όχι πως έχει και σημασία Για όλους

υπάρχει αυτή η μέρα του laquoαπολύεσαιraquo αν όμως έχεις πρώτα

προλάβει να πέσεις με τα μούτρα πάνω στα δεκάωρα και στα

δωδεκάωρα κανένας πλαστικός δεν στα στρώνει μετά Στο

είπα πως έχουμε από καιρό χαθεί δεν έχω ιδέα πού τριγυρνά-

ει σήμερα για να κολλήσει κανένα γεροντοένσημο αγνοώ αν

θα τον βρεις εδώ τριγύρω ή πέρα απrsquo τα σύνορα μα το ξέρεις

θαρρώ πως δεν έχουν μεγάλη πέραση στην πιάτσα οι πενη-

νταπεντάρηδες και τα κουρασμένα ξεζουμισμένα CV τουςhellip

Θα lsquoρθει μια μέρα που δε θα lsquoχουμε πια τίποτα να πούμε μόνο θα ταξιδεύουμε πάνω από αντάρτικα γκρεμισμένωνπόλε-ωνμε βότσαλα από μακρινές πα-ραλίες στην τσέπη και στα κουφάρια πρώην υπουργείων θα παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα βράδια της καλοκαιρινής δυστοπίας που θα χάνουμε και πάλι την ψυχραιμία μας θα πίνουμε ρετσίνα απrsquo το περίπτε-ρο και από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών θα ακούμε στη διαπασών Γιάννη Παλαμίδα και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Το ξημέρωμα θα μας βρίσκει ανάμεσα σε απλωμένες μπουγά-δες προλετάριων σε ταράτσες των Πετραλώνων να γράφουμε προκηρύξεις από το παλιό τρανζιστοράκι θα ακούγεται μόνο η Ντενεκεδούπολη κι εμείς χτυπώντας παλαμάκια θα κάνου-με κούνια στις κεραίες και τσουλήθρα στα δορυφορικά πιάτα των μεταναστών και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Ένα ζαχαρω-τό απόγευμα με γεύση άγριας μέντας λεπτές ζακέτες θα αφή-σουν να φανούν τα πρώτα κομμάτια σώματος και σε ώμους γάμπες και αστραγάλους εραστών θα είναι χαραγμένα με ορνι-θοσκαλίσματα τα μισοτελειωμένα νομοσχέδια αυτόχειρων βου-λευτών Θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα σύγχρονα κορίτσια των μεγαλουπόλεων με κορδέλες στα μαλλιά θα πίνουν ούζο απrsquo το μπουκάλι πάνω από τις γέφυρες μεγάλων αυτοκινητό-δρομων με μεγάλες ουρές μεγάλων αυτοκινήτων και τα άυ-πνα βράδια με φεγγάρι θα ονειρεύονται τα μπράτσα του Γιού-ρι Γκαγκάριν θα σκίζουν φωτογραφίες και με φωνές λύκων -Yodellayheehoo Yodellayheehoo- θα κάνουνε σαμποτάζ Θα έρθει μια μέρα που τα συνθήματα στους τοίχους δεν θα μι-λάνε για την πάλη των τάξεων μόνο για τις ουλές που αφήνει πίσω της η αγάπη και τα ωχ που λιώνουν μέσα μας σαν σπίρ-τα πρόστυχες ιστορίες για όλους αυτούς που ζουν χωρίς εμάς που τους αγαπάμε χωρίς λόγο και όλες αυτές που ζουν χωρίς εμάς που τις αγαπάμε χωρίς επιχειρήματα Σαμποτάζ μονά-χα έτσι προχωράει η ζωή Εκτός από τα γενέθλια θα γιορτάζου-

με και το θάνατο των ανθρώπων που αγαπήσαμε θα ντυνόμαστε κουνε-λάκια και κροκόδειλοι και θα πετά-με σερπαντίνες και κομφετί γιατί πέ-

ρασαν από τη ζωή μας και έφυγαν κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ μόνο για να ολο-

κληρώσουμε το σαμποτάζ Αυτό το καλοκαίρι θα με βρει ξανά παρέα με το σκύλο θα περπατάμε

στα κύματα θα παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα στάχυα και τα βράδια θα με μαθαίνει να διαβάζω τα αστέρια και να γα-βγίζω στο φεγγάρι όταν από πάνω μας περνούν οι ποιητές Κι όταν πάλι η καλοκαιρινή καταιγίδα μας βρει ξαπλωμένους στο χορτάρι θα σηκωθούμε τραγουδώντας θα απλώσουμε τα φτε-ρά μας και θα πετάξουμε μακριά να τους κάνουμε σαμποτάζ Κι ας μην έρθεις μαζί μου στο Βερολίνο εγώ θα πάω να βρω το άσχημο κορίτσι που αγαπώ πιο πολύ απrsquo όλα και θα χορεύουμε ξυπόλητοι σε γκρεμισμένους τοίχους με μπογιατισμένες καρ-διές και κάποτε μπορεί να συναντήσω ξανά εκείνο το αγόρι με τα πορτοκαλί γυαλιά που ένα πρωί μου έκανε ωτοστόπ στην εθνική και μετά στη διαδρομή τραγουδούσαμε δυνατά Σαμπο-τάζ και τότε θα τους κάνουμε πάλι σαμποτάζ Κι όταν ένα καυ-τό μεσημέρι του Αυγούστου θα γίνει επιτέλους το μεγάλο σα-μποτάζ στα τραίνα στις σιδηροδρομικές γραμμές στα πλοία στα μέσα ενημέρωσης στα μέσα παραγωγής στα δημόσια κτί-ρια στα τραπεζικά ολογράμματα κανείς δεν θα το καταλάβει γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα για πρώτη φορά στη ζωή μας θα προσέξουμε το μικρό αγόρι με τα μεγάλα γαλάζια μάτια από τη Ρουμανία που μήνες τώρα κάνει βόλτες με το ποδήλατο του στο κέντρο της πόλης και τότε από τη θάλασσα των ματιών του θα πλημμυρίσουν οι σπασμένοι δρόμοι και από όλα τα μεγάφω-να που κάποτε σήμαιναν συναγερμούς θα ακούγεται συγχρο-νισμένα ένα θρησκευτικό καθαρτικό και μεταρσιωτικό εμβα-τήριο που θα μιλάει για παιδιά με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρ-κουάζπου μια μέρα θα κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ Και κάπως έτσι θα τους κάνουμε σαμποτάζhellip

σαμποτάζsilentcrossing

silentcrossingwordpresscom silentcrossing

σελίδαεφτάσε

λίδαέξι

Δουλεύω σε κοτοπουλάδικο Αν έχε-τε περάσει ποτέ από το Χρυσό Φτε-ρό θα με έχετε δει Φοράω κόκκινο καπελάκι και κόκκινη ποδιά με ένα χρυσό φτερό κεντημένο στο στήθος Ξεχωρίζω πίσω απrsquo τον πάγκο σαν σημαδούρα Γυναίκα της φωτιάς με φωνάζει ο Μουσταφά Πλένει τα πιάτα στο κουζινάκι και πού και πού μου κλείνει το μάτι Πέ-ρυσι του Αγίου Βαλεντίνου το ξεκίνησε Τις περισσότερες φορές κάνω πως δεν τον βλέπω Για τέτοια είμαστε ρε Μουσταφά Θα του το πω καμιά φορά Για να γυρνάμε σπίτι στις τρεις το πρωί και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτά μας να πέφτουμε ξε-ροί στο κρεβάτι με τα παπούτσια και τις ποδιές Να μας παίρ-νει ο ύπνος με τα φώτα αναμμένα και να λαμποκοπά το χρυσό φτερό σε κάθε στριφογύρισμα Δεν σας αναγνώρισα χωρίς τη στολή μου είπε Λες κι είμαι αστροναύτης και φοράω σκάφανδρο Για εσάς έρχομαι στο Χρυσό Φτερό Άκου Είμαι λέει πολύ ευγενική κι εξυπηρετι-κή Και φοράω και πλαστικά γάντια Του κύριου Λεφτέρη ιδέα Να βγάλουμε λέει προς τα έξω μια εικόνα σχολαστικής καθα-ριότητας μετά την είδηση που διέρρευσε για το πρόστιμο Ο κύ-ριος Λεφτέρης είναι ο ιδιοκτήτης Κάθεται στο ταμείο χτυπά-ει τα πλήκτρα και ταυτόχρονα βλέπει τηλεόραση Την έχει βά-λει ακριβώς πάνω απrsquo την πόρτα για να βλέπει και ποιος μπαί-νει Είναι καλός Ότι κι αν λένε αποκλείεται να μελάνιασε αυ-τός το μάτι της Ιβάνκα όταν του είπε για τον Πολωνό Ο Μου-σταφά λέει πως ο Πολωνός ήταν μεθυσμένος τσακώθηκε με την Ιβάνκα και μετά παραπάτησε και έπεσε από το παράθυ-ρο Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος Λεφτέρης την αγαπούσε πραγμα-τικά Τι θα πει πραγματικά θα μου πείτε Η Ιβάνκα φαινόταν ευτυχισμένη για πρώτη φορά από τότε που είχε έρθει στην Ελ-λάδα Εμ Ο καλός ο κηπουρός στα λουλούδια φαίνεται Έκα-ναν βόλτες πήγαιναν εκδρομές Ο κύριος Λεφτέρης έλαμπε κι

αυτός είχε γίνει ομιλητικός γελούσε Κάθε βράδυ πατούσε τα πλήκτρα της ταμειακής σαν να μας έπαιζε πιάνο Από τότε όμως που εκείνη έφυγε με-τακόμισε στην τηλεόραση Συνέπεσε η κρίση η δική του με την κρίση όλης της χώρας και ζει την προσωπική του απο-κάλυψη Στις ειδήσεις αναζητά κά-

ποιο κρυφό μήνυμα ένα νέο από την Ιβάνκα Έπεσε το χρημα-τιστήριο στην Ιαπωνία Τρέχει η μύτη της Ιβάνκα Κάνουν δι-αδηλώσεις στην Ισπανία Κάποιος αδίκησε την Ιβάνκα Κάθε μέρα περιμένει τη στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής θα βγει σο-βαρός στο γυαλί και θα μας πει να σηκωθούμε γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει Όλη η Ελλάδα θα σηκωθεί Μετά από σιγή λίγων δευτερολέπτων ο τηλεπαρουσιαστής θα γυρί-σει στον κύριο Λεφτέρη και θα του πει πως είναι ελεύθερος Πως δεν θα τη σκέφτεται πια Πως δεν χρωστάει τίποτα πια σε κανέναν πως πλήρωσε για όλα Μέχρι τότε ο κύριος Λεφτέ-ρης μαζί με την Ιβάνκα θα έχει χάσει και τον εαυτό του Θα ζει σιωπηλός και αποτραβηγμένος Θα γεράσει μόνος και στο τέ-λος ένα ποτήρι νερό να του δώσεις θα κοιτάζει τα δάχτυλά σου παραξενεμένος από το υλικό τους Δεν είναι μόνο ότι θα γυρί-ζουμε στο σπίτι στις τρεις το πρωί Μουσταφά Δεν είναι μόνο ο ύπνος με τα παπούτσια και τις ποδιές Είναι ότι μπορεί να αφήσουμε τον κύριο Λεφτέρη με τις βόλτες και τις εκδρομές για έναν Πολωνό που θα μας μελανιάσει το μάτι Είναι που μπορεί να βουτήξουμε από τον πάγκο γυάλινοι και να θρυμματιστούμε στο πάτωμα για μια Ιβάνκα που έφυγε πάει Θα μου πεις θα έχουμε πιάσει και ένα μπούτι που δεν θα τρώγεται Θα έχουμε ρίξει και είκοσι φιλιά στα κλεφτά μέσα στο κουζινάκι Θα μου έχεις στραβώσει και το καπέλο μέσα στο πάθος για να σπά-σει η μονοτονία Θα σου πω πολλά ζώα κυνήγησαν την ουρά τους για να παίξουν Μουσταφά αλλά κανένα δεν διακινδύνε-ψε να τη φάει

ou ming wwwoumingblogspotgr

ou_ming

φωτογραφία murplejane murplejanetumblrcom

σελίδαοκτώ

(Πέτρινα Χρόνια)Το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν ζεστό και στιγματίστηκε από τα Ιουλιανά Την είδε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου Εκεί γνωρίστηκαν Μόλις είχε χωρίσει από ένα αγόρι που της είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική γάμου Κάποιου είδους βεντέτα ισχυριζόταν τον έκανε να κρύβεται στην πρω-τεύουσα Μπορεί και να έλεγε αλήθεια Ύστερα επί χούντας δόκιμος αξιωματικός στο Ναυτικό Κάθε μεσημέρι τον έπαιρνε μετά τη δουλειά από το Α2 στην Κλαυθμώνος Παρακολούθηση των ρωσικών υποβρυχίων Η θέση απαιτούσε αψεγάδιαστο πε-ντακάθαρο δεξιό φάκελο Δεν ήταν μια θέση για άτομα αμφί-βολης πολιτικής τοποθέτησης Αυτή είχε φάκελο για ανόητους λόγους που με κόπο κατάφερε ένας ενωμοτάρχης παλιός οι-κογενειακός φίλος να καθαρίσει Εκείνη την εποχή οι χρωμα-τικές αποχρώσεις σου καθόριζαν τη ζωή Δεν υπήρχε ροζ Γνω-στά αυτά Φυσικά ρόλο έπαιζε και η ταξική σου θέση Αλλά σε αυτό δε διέφεραν ήταν και οι δύο φτωχά παιδιά Θα παντρευ-τούν τρία χρόνια μετά Στον Άγιο Παντελεήμονα Καλλιρρόης με ταγέρ και κουστούμι Λουλούδι στο πέτο μιγκέδες στο χέρι Χωρίς φράγκο στην τσέπη χωρίς εφόδια με μία μάνα κόντρα Είχε βλέπεις μια κόρη απάντρευτη Στις αποσκευές τους θα συ-μπεριληφθεί και η υπόσχεση της προίκας της Στο Ρίο Γκράντε είναι χειμώνας Ιούλιος Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο Φυσάει μέσα στη λιμνοθάλασσα Η λάντζα από την πόλη φέρνει πίσω το πλήρωμα Κουνάει πολύ Όταν υπάρχει κύμα η πλατφόρμα της μεταλλικής σκάλας ανεβοκα-τεβαίνει επικίνδυνα Συνήθως ρίχνουν την ανεμόσκαλα Αυτό

gasireu gasireublogspotgr

φωτογραφία Arcadesx

arcadesxtumblrcom arcades_x

ακόμα και

τώρα

σελίδαεννέα

είναι το σοφό Περάσανε ωραία στην πόλη Άλλωστε έχουν και την αγάπη τους Υπάρχουν και χρήματα στην τσέπη Κάνει να πατήσει και χάνει την ισορροπία της Βουλιάζει ευτυχώς χωρίς να συνθλιβεί ανάμεσα στο πλοίο και τη σκάλα Φοράει το παλ-τό της Θα ανασάνει μέτρα μακριά Έχει δυνατό ρεύμα Ακούει φωνές από το βάθος Σκιές πάνω στο κατάστρωμα λύνουν κου-λούρες και τις πετάνε στα τυφλά Δεκάδες ριγέ κουλούρες τα-ξιδεύουν το ποτάμι Τα νερά είναι γκρίζα άγρια Ο ουρανός με σύννεφα Η σιωπή σκίζεται από τη βουή του ανέμου κατά ριπές Βουλιάζει μία παίρνει ανάσα δύο τα ρούχα τη βαραί-νουν Πνίγεται και το ξέρει Σκέφτεται ότι είναι άδικο Είναι μόλις 23 χρονών Είναι μακριά από την πατρίδα της Δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα μόνο τον έρωτα Τον έρωτα που την έφερε ως την άκρη του κόσμου Μόλις που βλέπει να περνάει δίπλα της μια κουλούρα Την αρπάζει Θέλει μεγάλο κόπο να τη φορέσει τα ρούχα είναι παγωμένα βαρίδια Πρέπει να βου-τήξει το κεφάλι στο νερό ή να την αφήσει και να βυθιστεί στον υγρό της τάφο Να λυτρωθεί από την επιθανάτια αυτή αγωνία Δεν ήξερε πως ένα μίλι πιο κει εκείνος είναι ήδη στο νερό από ώρα χωρίς αποτέλεσμα αλλά γεμάτος θυμό κι αρπάζεται κιrsquo αυτός από κάποια άλλη κουλούρα που αρμένιζε Δεν θυμάται πολλά από lsquoκει και πέρα Στο κατάστρωμα αρνείται πεισματικά να βγάλει το σωσίβιο Αρνείται πεισματικά να βγάλει το βρεμέ-νο παλτό Είναι παγωμένη Θα πιει ένα μπουκάλι κονιάκ για να συνέλθει θα τριφτεί με οινόπνευμα θα την τυλίξουν με κου-βέρτες και ακόμα και τότε ακόμα και όταν είναι σίγουρο ότι όλα έχουν τελειώσει θα δει στον καθρέφτη όχι το είδωλό της μόνο έναν άλλο άνθρωπο Το συσπασμένο πρόσωπο του τρό-μου την άγρια όψη της επιβίωσης Της κρατά το χέρι μπροστά στον καθρέφτη Της κρατά το χέρι ακόμα και τώρα (Έρωτας μετά μνημονίου) Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το μνημόνιο Δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό Καταρχήν θα μιλήσουν για την τέχνη ίσως και για τις διαπροσωπικές σχέσεις Ωραία συ-ζήτηση γρήγορη Θα είναι μαζί από το πρώτο βράδυ Περνά-νε όμορφα ή έτσι νομίζει Άλλωστε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο Μετά από καιρό θα της πει ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοί-κηση με τη συναισθηματικότητα του με τη σύνδεση με τα σανδάλια σε πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια Δεν την πτοούν οι δηλώσεις Είναι ένας γενναίος άνθρωπος Η πλατεία Ταχρίρ θα τον συγκλονίσει Θέλει να φύγει στην Αί-γυπτο Αραβική άνοιξη Εκείνη ακούει με τρόμο Κάθε μήνα θα έχει και κάτι άλλο επαναστατικό να τον διεγείρει Κάθε μήνα επίσης το κίνημα θα τον απογοητεύει και οι φίλοι και αντα-γωνιστές θα τον βάζουν σε βαθιές σκέψεις Σαν αντίδοτο θα πέφτει με τα μούτρα στην ποίηση Η ιστορία τους θα φτάσει

στις πλατείες Από τις βραδιές πάνω στον στενό καναπέ και τη γλώσσα να σέρνεται μέχρι τη βάση της σπονδυλικής της στή-λης από την απόλυτη αφοσίωση της και τα καθαρά μάτια στο τίποτα Θα σβήσουν όλα μέσα στο ψέμα και στο αύριο ανατέλ-λει μια ακόμα πρόθυμη μαντόνα Ένα ακόμα ανέμελο φουστά-νι ανεμίζει στην προκυμαία της πόλης Ας προχωράμε έτσι καταναλώνοντας ανθρώπους δακρυγόνα συναισθήματα βεβι-ασμένα και ανεφάρμοστες ιδέες Φταίει ίσως που οι δικοί του δεν αγαπήθηκαν πολύ Ο νευροχειρουργός ζει στην άκρη του κόσμου Εδώ δεν υπάρχει δουλειά Κι αν υπάρχει οι προοπτικές είναι τραγικές Έχει κα-ριέρα να χτίσει Θα έρθει για μια βδομάδα διακοπές Κάθε βρά-δυ και μια βαθιά εξομολόγηση στα μάτια Στο Λαιμό σηκώνει τη φούστα της και βουλιάζει ανάμεσα στα πόδια Λιμάνια απά-νεμα Έξω χαμηλά η θάλασσα γυαλίζει σκοτεινή Κουτάκια μπύρες στα βράχια Κράτα με σφιχτά Ο χρόνος δεν μετράει τις αγωνίες στέκει ακίνητος Τα ρολόγια της παραλιακής δείχνουν άλλα αντί άλλων το καθένα έχει σταθεί σε άλλη ώρα Που μας ξημερώνουν αυτές οι μέρες Οι πουτάνες πιο κει περπατούν πάνω στα τακούνια τους και γνέφουν πρόστυχα σε όσους ξε-χάστηκαν σε δανεικά μουνιά τεμπέλιασαν και πάνε Του κρα-τάει το χέρι ενώ οδηγεί Τους χωρίζουν τα πάντα δεν τους ενώ-νει τίποτα παρά μόνο εκείνος ο λυγμός που ξεσπάει στα πρό-σωπα όταν τα σώματα σφαδάζουν πάνω σε μια και μοναδική ανάσα Θα φύγει απουσία υποσχέσεων σβήνοντας στη γλώσ-σα της τη γεύση του ημιτελούςΞέρεις μrsquo αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ακούει γελώντας αυθάδικα σχεδόν Ξέρεις τα έχω ξανακούσει αυτά Είχα μια επιχείρηση η κρίση βλέπεις την έκλεισα ήμουν αλ-λιώς μαθημένος με χρήματα αφεντικό Χωρίσαμε μrsquo εκείνη ήταν επόμενο Εσύ όμως βγάζεις μια δροσερή οικειότητα στο αιχμηρό σου χιούμορ Κι ο τρόπος που γελάς είναι σα να υπό-σχεσαι το μέλλον ακέραιο Χαμογελάει Πάντως αν σε άφησε για τα λεφτά δεν άξιζε μία μη σκας Και αν θες να ξέρεις δεν πιστεύω πια σε τίποτα Πρι-όνισαν τις όποιες ελπίδες οι σφαίρες της εποχής Ατομισμός κυνισμός το πιπιλάω σαν καραμέλα αυτόν τον καιρό Η επα-νάσταση δεν ήρθε Ούτε στον έρωταΜα δε φοβάσαι μόνη Προσποιούμαι τη γενναία Πίστεψα βλέπεις σε κάποια άλλη αγάπη μια αγάπη που βράχηκε στο παγωμένο ποτάμι Αυτή με συνεφέρνει κάθε Ιούλη Κάτι θα γίνει Μα που να καταλάβεις εσύ Ας πιούμε σήμερα

Για μήνες για χρόνια ήταν ο φόβος Απερίγραπτος με λέ-ξεις φόβος Ακατανόητα πάντοτε παρών Μετά ήρθε ο έρωτας Ο έρωτας ήταν αυτή η ανταπόκριση στην αδυνα-μία Η ενστικτώδης απάντηση στα μάταια περί απώλει-ας ερωτήματα Κάθε μέρα από νωρίς ματαιώσεις Μέσα από τον πόνο των άλλων τη συντριβή της ζωής τους Το δικό σου κα-ταφύγιο ήταν η αποστασιοποιημένη παρατήρηση Χω-ρίς γεύση το στόμα χωρίς δεύτερες σκέψεις Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν το χαμένο νόημα των ζωών των άλλων Ήταν η βασική δικαιολογία

απόστολος φωτιάδης

φωτογραφία Patsiko_

thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

ας έρθει

σελίδαέντεκασε

λίδαδέκα

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

ερωτικής πανδημίας θα ήταν ιδανικές αυτοργανωμένες κοινό-τητες που θα προέκυπταν αυθόρμητα και θα διαρκούσαν Έτσι δεν είναιΊσως Ποιος θα τολμήσει να ασκήσει συστηματική κριτική στα όνειρα αλίμονο αν φτάσουμε σε τέτοιο βαθμό ξηρότητας Πρέ-πει όμως να δούμε και την πραγματικότητα που διακόπτει τη νεότητα Την πραγματικότητα που αναπόφευκτα κάνει την εμ-φάνισή της λιγότερο ή περισσότερο εντυπωσιακή λογαρια-σμούς ρεύματος το κλάμα ενός νεογέννητου απολύσεις κα-θημερινούς εξευτελισμούς του βιοπορισμού βιοψίες κι επι-σκέψεις στην εντατική εξανεμισμένες οικονομίες την κηδεία αγαπημένου ανθρώπου που δε χρειαζόταν να πεθάνει ακόμη

Σε αυτή την πραγματικότητα ο έρωτας είναι μόνο διάλειμμα χα-ράς Είναι η έκσταση που λυτρωτικά αναστέλλει όλα τα άλλα Είναι το άπληστο χάδι και ο τυφλός βόγκος που μπορεί να μην ανατρέπουν το καθεστώς μα σου υπενθυμίζουν ότι υπάρχει κι ένας κόσμος πέρα από τον κυνισμό των ισχυρών και την απλη-στία των πλουσίων Είναι ο άγριος χορός που δε φέρνει αγριότη-τα αλλά (έστω και για λίγο) τη ρήξη της μοναξιάς Και δεν είναι λίγο αλίμονο σrsquo αυτούς που δεν αγάπησαν

Όμως θα πω κάτι που δε μου αρέσει Θα πω κάτι που δε θέλω να πω ανήκω στο κομμάτι εκείνο μιας γενιάς που μεγάλωσε με το δίδυμο laquoέρωτας (έστω και απλώς σαν αψύ όνειρο κάποτε) και αναρχία (έστω και σαν κάτι που πραγματώναμε αφελώς κι ανούσια περιπλανώμενοι στην άδεια πόλη ή ξενυχτώντας στην

παραλία)raquo Υπήρχαν όμως στη γενιά μας κι εκείνοι που μεγά-λωσαν με το δίδυμο laquoγάμος και χρήμαraquo Κι εγώ που το γρά-φω δυσφορώ Αναρωτιέμαι όμως κι αν laquoγάμοςraquo για κάποιους από αυτούς σήμαινε τη διάρκεια του έρωτα (αφελώς κι ανού-σια ίσως) Κι αν το χρήμα για κάποιους (και δεν είναι απίθα-νο στην εποχή που ζούσαμε) αποτελούσε εγγύηση αξιοπρέπει-ας και χειραφέτησης από τις αυθεντίες που πνίγουν τις μικρές ελληνικές ζωές μας Και τι να σκέφτονται άραγε εκείνοι που ονειρεύτηκαν γάμο και χρήμα όταν ακούν laquoέρωταςraquo ίσως την αδυναμία να ολοκληρωθείς Και τι να σκέφτονται όταν ακούν laquoαναρχίαraquo ίσως την αδυναμία να συμφωνήσεις να συνεννοη-θείς Ποιος ξέρει

Τι θέλω να πω Έρωτα θα κάνουμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με εκείνους που θα ορίσει ο Έρωτας Όπως λέει κι ο ποι-ητής έρωτας είναι όχι κάτι που νιώθουμε αλλά κάτι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο κάνουμε Πολιτική όμως θα κά-νουμε με όσους περισσότερους μπορούμε με όσους περισσότε-ρους μπορούμε να πείσουμε ότι τα συμφέροντα και οι αγώνες μας και οι αρχές μας ταυτίζονται -- αν ταυτίζονται και αν μπο-ρούμε να τους πείσουμε

Να το πω κι αλλιώς κι αν είναι ο έρωτας τα πάντα δεν είναι τα πάντα έρωτας ούτε μπορούν να γίνουν έρωτας Ούτε θέλουμε να γίνουν έρωτας

κκ μοίρηamancalledkkmoiriswordpresscom kkmoiris

χωρίς τετρακυκλίνη

φωτογραφία Pen Tri 75blacklineswordpresscom

Για οικονομία λόγου σου λέω -επειδή τον γνώρισα προσωπι-

κά- ότι πιασάρικους προλόγους δεν χρειάζεται η ιστορία χρό-

νο για πέταμα δεν έχει κανείς Αυτό που ξέρω είναι πως την

αγαπούσε υπερβολικά γνωρίστηκαν σε παλιές καλές εποχές

δεν είχε μυαλό έξω απrsquo αυτήν ποτέ δεν καταδέχτηκε να πει

μισή κουβέντα σε άλλην όσο ήταν μαζί της Ακόμη κι όταν

κοιμόταν μόνος ή κάναν εξ ανάγκης διακοπές χωριστά η τε-

λευταία του σκέψη πριν κλείσει μάτια ήταν για κείνη αυτή

ήταν η έμπνευση του η μούσα του το σύμπαν του η ζωή του

ολόκληρη Μιλούσε γι αυτήν και έλαμπε Ακόμη και μετά από

δέκα δεκαπέντε χρόνια τα μάτια του γυάλιζαν όταν τα δικά

μας θάμπωναν στα τρία-τέσσερα χρόνια μrsquo αυτές που διαλέξα-

με Ή μας διάλεξαν

Όταν διαπίστωνε ότι οι άλλοι γύρω του την αντιμετώπιζαν ψυ-

χρά συγκαταβατικά και τυπικά μερικοί δε με έκδηλη αντι-

πάθεια έριχνε πάντα το φταίξιμο σrsquo εκείνους που δεν μπο-

ρούσαν να εκτιμήσουν την αξία της τις χάρες και την ομορ-

σελίδαπέντε

σελίδατέσσερα

φιά της όχι σrsquo εκείνη Αυτό στάθηκε αφορμή για να κόψει τις

παρτίδες μαζί τους σχεδόν προσβεβλημένος Ένας απrsquo αυ-

τούς ήμουν κι εγώ

Από τη μέρα που βρέθηκαν κάτω απrsquo την ίδια στέγη τη λάτρε-

ψε Νέος δεν ήταν κόντευε τα 32 μα δεν είχε εμπειρία με άλ-

λες εκτός από μερικές βδομάδες ή και μήνες άνευ σημασί-

ας Αυτή -έλεγε- ήρθε για να μείνει για πάντα στη ζωή μου

Δεν τόλμησε -βέβαια- ποτέ να τη ρωτήσει δεν ξέρω να σου

πω αν ήταν επειδή φοβόταν την απάντηση ή τη σιωπή της Τέ-

τοια σχέση παθολογική δεν θυμάμαι ούτε σε βιβλία μπορεί ο

Paolo με τη Francesca μπορεί ο Κουασιμόδος ίσως το Φά-

ντασμα της Όπερας ίσως ο Salim με την Anarkali πιθανόν

σε κάποιο της Μαντά δεν είμαι δα και κανένα τζάνκι της λο-

γοτεχνίας για να σου δώσω το μέτρο του έρωτα

Της έδινε δέκα του επέστρεφε ένα δυο τρία δεν είχε σημα-

σία έτσι είναι οι μονόμπαντοι έρωτες δεν βγάζεις ζυγαριά

μεζούρα και δοσομετρητή Το τι έκανε αυτός είχε σημασία

όχι εκείνη εκείνη μπορούσε να πηγαίνει και με άλλους αν

ήθελε αυτός την είχε αγαπήσει για όσα του έδινε όχι για όσα

του στερούσε Όταν τύχαινε να τον πάρω τηλέφωνο κάποιο

βράδυ για να βγούμε η απάντηση ήταν ίδια laquoΡε συ υποσχέ-

θηκα αφούraquo

Μετά σταμάτησα να τον παίρνω κι εγώ και άλλοι Μαζί της

θέλεις μαζί της μείνε Ούτε μαθαίναμε τι κάναν οι δυο τους

τα σαββατοκύριακα από την ώρα που της παρέδωσε και τα

Σάββατα για μας ήταν ξεγραμμένος Κι άλλοι αγαπήσαμε

Δευτέρα με Παρασκευή όμως τα σαββατοκύριακα είναι για

τους φίλους και για τις μπίρες και για τα τσίπουρα και τις σά-

χλες και τα γήπεδα όλα έχουν ένα όριο αυτός το πέρασε με

την πρώτη προσπάθεια

Τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους δεν τα είδε Ήταν πάντα

απασχολημένος με τα καθημερινά τα μικρά τα ασήμαντα

Όλοι ψιθύριζαν πως κάτι δεν πάει καλά μεταξύ τους μα αυτός

ούτε τις σάλπιγγες της Ιεριχούς ούτε καν τους Prodigy πρώτη

θέση κάγκελα θα άκουγε όχι ψίθυρους Όσοι ζηλόφθονοι τόλ-

μησαν να του πουν κατά πρόσωπο laquoπρόσεχε μη δίνεσαι τόσο

υπάρχει ζωή και δίχως αυτήνraquo πνίγηκαν ο ένας μετά τον άλλον

σε ένα πηγάδι μέσα του

Μια Τρίτη ξύπνησε με σπασμούς στην κοιλιά ένιωθε ναυτία

έκανε τρεις φορές εμετό πέντε δέκα σωριάστηκε στο κρε-

βάτι σα χολεριασμένος δεν προσπάθησε καν να τηλεφωνήσει

σε κάποιον ούτε φίλο ούτε συγγενή ούτε το 166 Μόνο σε

κείνην laquoΔεν θα lsquoρθω σήμεραraquo είπε laquoδεν νιώθω καλά θα συ-

νέλθω μέχρι αύριο σίγουρα θα είμαι καλύτεραraquo

Δεν συνήλθε αλλά σύρθηκε -σκέτο λείψανο- ως εκεί μετά από

δυο μέρες δεν θα την άφηνε μόνη κι απροστάτευτη ανάμε-

σα σε άλλους που -όσο κι αν μουρμούριζαν για το πόσο ασυ-

μπάθηστη είναι- δεν σκόπευαν να σταματήσουν να τριγυρνά-

νε ανάμεσα στα πόδια της χτυπώντας κάρτες ή υπογράφοντας

πλάι στο όνομά τους σε χοντρά βιβλία Εκείνη βέβαια ήξερε

τα κίνητρα του καθενός αφελή δεν την έλεγες ανέκαθεν βο-

λευόταν με όποιον της πούλαγε -ή της δάνειζε έστω- έρωτα κι

ας ήταν πιο ψεύτικος κι απ΄το χαμόγελο του Τζόκερ ποιός να

την αδικήσει

Μια μέρα η μεγάλη του αγάπη είπε laquoοι δυό μας τελειώσαμεraquo

και του ζήτησε να μαζέψει τα πράγματα απrsquo το γραφείο του

Ούτε έμαθα αν ήταν mano-a-mano με τον laquoΔιευθυντή Αν-

θρωπίνων Πόρωνraquo ή το διάβασε σε ένα εταιρικό παλιόχαρτο

αν συνοδευόταν με laquoευχαριστούμε για την συνεργασίαraquo ή χω-

ρίς κερασάκι τι μέρα και τι ώρα ήταν αν είχε ήλιο αν έβρε-

χε αν φύσαγε έξω αν του έδωσε αποζημίωση αφοσίωσης ή

του την χρωστάει ακόμη όχι πως έχει και σημασία Για όλους

υπάρχει αυτή η μέρα του laquoαπολύεσαιraquo αν όμως έχεις πρώτα

προλάβει να πέσεις με τα μούτρα πάνω στα δεκάωρα και στα

δωδεκάωρα κανένας πλαστικός δεν στα στρώνει μετά Στο

είπα πως έχουμε από καιρό χαθεί δεν έχω ιδέα πού τριγυρνά-

ει σήμερα για να κολλήσει κανένα γεροντοένσημο αγνοώ αν

θα τον βρεις εδώ τριγύρω ή πέρα απrsquo τα σύνορα μα το ξέρεις

θαρρώ πως δεν έχουν μεγάλη πέραση στην πιάτσα οι πενη-

νταπεντάρηδες και τα κουρασμένα ξεζουμισμένα CV τουςhellip

Θα lsquoρθει μια μέρα που δε θα lsquoχουμε πια τίποτα να πούμε μόνο θα ταξιδεύουμε πάνω από αντάρτικα γκρεμισμένωνπόλε-ωνμε βότσαλα από μακρινές πα-ραλίες στην τσέπη και στα κουφάρια πρώην υπουργείων θα παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα βράδια της καλοκαιρινής δυστοπίας που θα χάνουμε και πάλι την ψυχραιμία μας θα πίνουμε ρετσίνα απrsquo το περίπτε-ρο και από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών θα ακούμε στη διαπασών Γιάννη Παλαμίδα και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Το ξημέρωμα θα μας βρίσκει ανάμεσα σε απλωμένες μπουγά-δες προλετάριων σε ταράτσες των Πετραλώνων να γράφουμε προκηρύξεις από το παλιό τρανζιστοράκι θα ακούγεται μόνο η Ντενεκεδούπολη κι εμείς χτυπώντας παλαμάκια θα κάνου-με κούνια στις κεραίες και τσουλήθρα στα δορυφορικά πιάτα των μεταναστών και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Ένα ζαχαρω-τό απόγευμα με γεύση άγριας μέντας λεπτές ζακέτες θα αφή-σουν να φανούν τα πρώτα κομμάτια σώματος και σε ώμους γάμπες και αστραγάλους εραστών θα είναι χαραγμένα με ορνι-θοσκαλίσματα τα μισοτελειωμένα νομοσχέδια αυτόχειρων βου-λευτών Θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα σύγχρονα κορίτσια των μεγαλουπόλεων με κορδέλες στα μαλλιά θα πίνουν ούζο απrsquo το μπουκάλι πάνω από τις γέφυρες μεγάλων αυτοκινητό-δρομων με μεγάλες ουρές μεγάλων αυτοκινήτων και τα άυ-πνα βράδια με φεγγάρι θα ονειρεύονται τα μπράτσα του Γιού-ρι Γκαγκάριν θα σκίζουν φωτογραφίες και με φωνές λύκων -Yodellayheehoo Yodellayheehoo- θα κάνουνε σαμποτάζ Θα έρθει μια μέρα που τα συνθήματα στους τοίχους δεν θα μι-λάνε για την πάλη των τάξεων μόνο για τις ουλές που αφήνει πίσω της η αγάπη και τα ωχ που λιώνουν μέσα μας σαν σπίρ-τα πρόστυχες ιστορίες για όλους αυτούς που ζουν χωρίς εμάς που τους αγαπάμε χωρίς λόγο και όλες αυτές που ζουν χωρίς εμάς που τις αγαπάμε χωρίς επιχειρήματα Σαμποτάζ μονά-χα έτσι προχωράει η ζωή Εκτός από τα γενέθλια θα γιορτάζου-

με και το θάνατο των ανθρώπων που αγαπήσαμε θα ντυνόμαστε κουνε-λάκια και κροκόδειλοι και θα πετά-με σερπαντίνες και κομφετί γιατί πέ-

ρασαν από τη ζωή μας και έφυγαν κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ μόνο για να ολο-

κληρώσουμε το σαμποτάζ Αυτό το καλοκαίρι θα με βρει ξανά παρέα με το σκύλο θα περπατάμε

στα κύματα θα παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα στάχυα και τα βράδια θα με μαθαίνει να διαβάζω τα αστέρια και να γα-βγίζω στο φεγγάρι όταν από πάνω μας περνούν οι ποιητές Κι όταν πάλι η καλοκαιρινή καταιγίδα μας βρει ξαπλωμένους στο χορτάρι θα σηκωθούμε τραγουδώντας θα απλώσουμε τα φτε-ρά μας και θα πετάξουμε μακριά να τους κάνουμε σαμποτάζ Κι ας μην έρθεις μαζί μου στο Βερολίνο εγώ θα πάω να βρω το άσχημο κορίτσι που αγαπώ πιο πολύ απrsquo όλα και θα χορεύουμε ξυπόλητοι σε γκρεμισμένους τοίχους με μπογιατισμένες καρ-διές και κάποτε μπορεί να συναντήσω ξανά εκείνο το αγόρι με τα πορτοκαλί γυαλιά που ένα πρωί μου έκανε ωτοστόπ στην εθνική και μετά στη διαδρομή τραγουδούσαμε δυνατά Σαμπο-τάζ και τότε θα τους κάνουμε πάλι σαμποτάζ Κι όταν ένα καυ-τό μεσημέρι του Αυγούστου θα γίνει επιτέλους το μεγάλο σα-μποτάζ στα τραίνα στις σιδηροδρομικές γραμμές στα πλοία στα μέσα ενημέρωσης στα μέσα παραγωγής στα δημόσια κτί-ρια στα τραπεζικά ολογράμματα κανείς δεν θα το καταλάβει γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα για πρώτη φορά στη ζωή μας θα προσέξουμε το μικρό αγόρι με τα μεγάλα γαλάζια μάτια από τη Ρουμανία που μήνες τώρα κάνει βόλτες με το ποδήλατο του στο κέντρο της πόλης και τότε από τη θάλασσα των ματιών του θα πλημμυρίσουν οι σπασμένοι δρόμοι και από όλα τα μεγάφω-να που κάποτε σήμαιναν συναγερμούς θα ακούγεται συγχρο-νισμένα ένα θρησκευτικό καθαρτικό και μεταρσιωτικό εμβα-τήριο που θα μιλάει για παιδιά με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρ-κουάζπου μια μέρα θα κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ Και κάπως έτσι θα τους κάνουμε σαμποτάζhellip

σαμποτάζsilentcrossing

silentcrossingwordpresscom silentcrossing

σελίδαεφτάσε

λίδαέξι

Δουλεύω σε κοτοπουλάδικο Αν έχε-τε περάσει ποτέ από το Χρυσό Φτε-ρό θα με έχετε δει Φοράω κόκκινο καπελάκι και κόκκινη ποδιά με ένα χρυσό φτερό κεντημένο στο στήθος Ξεχωρίζω πίσω απrsquo τον πάγκο σαν σημαδούρα Γυναίκα της φωτιάς με φωνάζει ο Μουσταφά Πλένει τα πιάτα στο κουζινάκι και πού και πού μου κλείνει το μάτι Πέ-ρυσι του Αγίου Βαλεντίνου το ξεκίνησε Τις περισσότερες φορές κάνω πως δεν τον βλέπω Για τέτοια είμαστε ρε Μουσταφά Θα του το πω καμιά φορά Για να γυρνάμε σπίτι στις τρεις το πρωί και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτά μας να πέφτουμε ξε-ροί στο κρεβάτι με τα παπούτσια και τις ποδιές Να μας παίρ-νει ο ύπνος με τα φώτα αναμμένα και να λαμποκοπά το χρυσό φτερό σε κάθε στριφογύρισμα Δεν σας αναγνώρισα χωρίς τη στολή μου είπε Λες κι είμαι αστροναύτης και φοράω σκάφανδρο Για εσάς έρχομαι στο Χρυσό Φτερό Άκου Είμαι λέει πολύ ευγενική κι εξυπηρετι-κή Και φοράω και πλαστικά γάντια Του κύριου Λεφτέρη ιδέα Να βγάλουμε λέει προς τα έξω μια εικόνα σχολαστικής καθα-ριότητας μετά την είδηση που διέρρευσε για το πρόστιμο Ο κύ-ριος Λεφτέρης είναι ο ιδιοκτήτης Κάθεται στο ταμείο χτυπά-ει τα πλήκτρα και ταυτόχρονα βλέπει τηλεόραση Την έχει βά-λει ακριβώς πάνω απrsquo την πόρτα για να βλέπει και ποιος μπαί-νει Είναι καλός Ότι κι αν λένε αποκλείεται να μελάνιασε αυ-τός το μάτι της Ιβάνκα όταν του είπε για τον Πολωνό Ο Μου-σταφά λέει πως ο Πολωνός ήταν μεθυσμένος τσακώθηκε με την Ιβάνκα και μετά παραπάτησε και έπεσε από το παράθυ-ρο Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος Λεφτέρης την αγαπούσε πραγμα-τικά Τι θα πει πραγματικά θα μου πείτε Η Ιβάνκα φαινόταν ευτυχισμένη για πρώτη φορά από τότε που είχε έρθει στην Ελ-λάδα Εμ Ο καλός ο κηπουρός στα λουλούδια φαίνεται Έκα-ναν βόλτες πήγαιναν εκδρομές Ο κύριος Λεφτέρης έλαμπε κι

αυτός είχε γίνει ομιλητικός γελούσε Κάθε βράδυ πατούσε τα πλήκτρα της ταμειακής σαν να μας έπαιζε πιάνο Από τότε όμως που εκείνη έφυγε με-τακόμισε στην τηλεόραση Συνέπεσε η κρίση η δική του με την κρίση όλης της χώρας και ζει την προσωπική του απο-κάλυψη Στις ειδήσεις αναζητά κά-

ποιο κρυφό μήνυμα ένα νέο από την Ιβάνκα Έπεσε το χρημα-τιστήριο στην Ιαπωνία Τρέχει η μύτη της Ιβάνκα Κάνουν δι-αδηλώσεις στην Ισπανία Κάποιος αδίκησε την Ιβάνκα Κάθε μέρα περιμένει τη στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής θα βγει σο-βαρός στο γυαλί και θα μας πει να σηκωθούμε γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει Όλη η Ελλάδα θα σηκωθεί Μετά από σιγή λίγων δευτερολέπτων ο τηλεπαρουσιαστής θα γυρί-σει στον κύριο Λεφτέρη και θα του πει πως είναι ελεύθερος Πως δεν θα τη σκέφτεται πια Πως δεν χρωστάει τίποτα πια σε κανέναν πως πλήρωσε για όλα Μέχρι τότε ο κύριος Λεφτέ-ρης μαζί με την Ιβάνκα θα έχει χάσει και τον εαυτό του Θα ζει σιωπηλός και αποτραβηγμένος Θα γεράσει μόνος και στο τέ-λος ένα ποτήρι νερό να του δώσεις θα κοιτάζει τα δάχτυλά σου παραξενεμένος από το υλικό τους Δεν είναι μόνο ότι θα γυρί-ζουμε στο σπίτι στις τρεις το πρωί Μουσταφά Δεν είναι μόνο ο ύπνος με τα παπούτσια και τις ποδιές Είναι ότι μπορεί να αφήσουμε τον κύριο Λεφτέρη με τις βόλτες και τις εκδρομές για έναν Πολωνό που θα μας μελανιάσει το μάτι Είναι που μπορεί να βουτήξουμε από τον πάγκο γυάλινοι και να θρυμματιστούμε στο πάτωμα για μια Ιβάνκα που έφυγε πάει Θα μου πεις θα έχουμε πιάσει και ένα μπούτι που δεν θα τρώγεται Θα έχουμε ρίξει και είκοσι φιλιά στα κλεφτά μέσα στο κουζινάκι Θα μου έχεις στραβώσει και το καπέλο μέσα στο πάθος για να σπά-σει η μονοτονία Θα σου πω πολλά ζώα κυνήγησαν την ουρά τους για να παίξουν Μουσταφά αλλά κανένα δεν διακινδύνε-ψε να τη φάει

ou ming wwwoumingblogspotgr

ou_ming

φωτογραφία murplejane murplejanetumblrcom

σελίδαοκτώ

(Πέτρινα Χρόνια)Το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν ζεστό και στιγματίστηκε από τα Ιουλιανά Την είδε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου Εκεί γνωρίστηκαν Μόλις είχε χωρίσει από ένα αγόρι που της είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική γάμου Κάποιου είδους βεντέτα ισχυριζόταν τον έκανε να κρύβεται στην πρω-τεύουσα Μπορεί και να έλεγε αλήθεια Ύστερα επί χούντας δόκιμος αξιωματικός στο Ναυτικό Κάθε μεσημέρι τον έπαιρνε μετά τη δουλειά από το Α2 στην Κλαυθμώνος Παρακολούθηση των ρωσικών υποβρυχίων Η θέση απαιτούσε αψεγάδιαστο πε-ντακάθαρο δεξιό φάκελο Δεν ήταν μια θέση για άτομα αμφί-βολης πολιτικής τοποθέτησης Αυτή είχε φάκελο για ανόητους λόγους που με κόπο κατάφερε ένας ενωμοτάρχης παλιός οι-κογενειακός φίλος να καθαρίσει Εκείνη την εποχή οι χρωμα-τικές αποχρώσεις σου καθόριζαν τη ζωή Δεν υπήρχε ροζ Γνω-στά αυτά Φυσικά ρόλο έπαιζε και η ταξική σου θέση Αλλά σε αυτό δε διέφεραν ήταν και οι δύο φτωχά παιδιά Θα παντρευ-τούν τρία χρόνια μετά Στον Άγιο Παντελεήμονα Καλλιρρόης με ταγέρ και κουστούμι Λουλούδι στο πέτο μιγκέδες στο χέρι Χωρίς φράγκο στην τσέπη χωρίς εφόδια με μία μάνα κόντρα Είχε βλέπεις μια κόρη απάντρευτη Στις αποσκευές τους θα συ-μπεριληφθεί και η υπόσχεση της προίκας της Στο Ρίο Γκράντε είναι χειμώνας Ιούλιος Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο Φυσάει μέσα στη λιμνοθάλασσα Η λάντζα από την πόλη φέρνει πίσω το πλήρωμα Κουνάει πολύ Όταν υπάρχει κύμα η πλατφόρμα της μεταλλικής σκάλας ανεβοκα-τεβαίνει επικίνδυνα Συνήθως ρίχνουν την ανεμόσκαλα Αυτό

gasireu gasireublogspotgr

φωτογραφία Arcadesx

arcadesxtumblrcom arcades_x

ακόμα και

τώρα

σελίδαεννέα

είναι το σοφό Περάσανε ωραία στην πόλη Άλλωστε έχουν και την αγάπη τους Υπάρχουν και χρήματα στην τσέπη Κάνει να πατήσει και χάνει την ισορροπία της Βουλιάζει ευτυχώς χωρίς να συνθλιβεί ανάμεσα στο πλοίο και τη σκάλα Φοράει το παλ-τό της Θα ανασάνει μέτρα μακριά Έχει δυνατό ρεύμα Ακούει φωνές από το βάθος Σκιές πάνω στο κατάστρωμα λύνουν κου-λούρες και τις πετάνε στα τυφλά Δεκάδες ριγέ κουλούρες τα-ξιδεύουν το ποτάμι Τα νερά είναι γκρίζα άγρια Ο ουρανός με σύννεφα Η σιωπή σκίζεται από τη βουή του ανέμου κατά ριπές Βουλιάζει μία παίρνει ανάσα δύο τα ρούχα τη βαραί-νουν Πνίγεται και το ξέρει Σκέφτεται ότι είναι άδικο Είναι μόλις 23 χρονών Είναι μακριά από την πατρίδα της Δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα μόνο τον έρωτα Τον έρωτα που την έφερε ως την άκρη του κόσμου Μόλις που βλέπει να περνάει δίπλα της μια κουλούρα Την αρπάζει Θέλει μεγάλο κόπο να τη φορέσει τα ρούχα είναι παγωμένα βαρίδια Πρέπει να βου-τήξει το κεφάλι στο νερό ή να την αφήσει και να βυθιστεί στον υγρό της τάφο Να λυτρωθεί από την επιθανάτια αυτή αγωνία Δεν ήξερε πως ένα μίλι πιο κει εκείνος είναι ήδη στο νερό από ώρα χωρίς αποτέλεσμα αλλά γεμάτος θυμό κι αρπάζεται κιrsquo αυτός από κάποια άλλη κουλούρα που αρμένιζε Δεν θυμάται πολλά από lsquoκει και πέρα Στο κατάστρωμα αρνείται πεισματικά να βγάλει το σωσίβιο Αρνείται πεισματικά να βγάλει το βρεμέ-νο παλτό Είναι παγωμένη Θα πιει ένα μπουκάλι κονιάκ για να συνέλθει θα τριφτεί με οινόπνευμα θα την τυλίξουν με κου-βέρτες και ακόμα και τότε ακόμα και όταν είναι σίγουρο ότι όλα έχουν τελειώσει θα δει στον καθρέφτη όχι το είδωλό της μόνο έναν άλλο άνθρωπο Το συσπασμένο πρόσωπο του τρό-μου την άγρια όψη της επιβίωσης Της κρατά το χέρι μπροστά στον καθρέφτη Της κρατά το χέρι ακόμα και τώρα (Έρωτας μετά μνημονίου) Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το μνημόνιο Δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό Καταρχήν θα μιλήσουν για την τέχνη ίσως και για τις διαπροσωπικές σχέσεις Ωραία συ-ζήτηση γρήγορη Θα είναι μαζί από το πρώτο βράδυ Περνά-νε όμορφα ή έτσι νομίζει Άλλωστε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο Μετά από καιρό θα της πει ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοί-κηση με τη συναισθηματικότητα του με τη σύνδεση με τα σανδάλια σε πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια Δεν την πτοούν οι δηλώσεις Είναι ένας γενναίος άνθρωπος Η πλατεία Ταχρίρ θα τον συγκλονίσει Θέλει να φύγει στην Αί-γυπτο Αραβική άνοιξη Εκείνη ακούει με τρόμο Κάθε μήνα θα έχει και κάτι άλλο επαναστατικό να τον διεγείρει Κάθε μήνα επίσης το κίνημα θα τον απογοητεύει και οι φίλοι και αντα-γωνιστές θα τον βάζουν σε βαθιές σκέψεις Σαν αντίδοτο θα πέφτει με τα μούτρα στην ποίηση Η ιστορία τους θα φτάσει

στις πλατείες Από τις βραδιές πάνω στον στενό καναπέ και τη γλώσσα να σέρνεται μέχρι τη βάση της σπονδυλικής της στή-λης από την απόλυτη αφοσίωση της και τα καθαρά μάτια στο τίποτα Θα σβήσουν όλα μέσα στο ψέμα και στο αύριο ανατέλ-λει μια ακόμα πρόθυμη μαντόνα Ένα ακόμα ανέμελο φουστά-νι ανεμίζει στην προκυμαία της πόλης Ας προχωράμε έτσι καταναλώνοντας ανθρώπους δακρυγόνα συναισθήματα βεβι-ασμένα και ανεφάρμοστες ιδέες Φταίει ίσως που οι δικοί του δεν αγαπήθηκαν πολύ Ο νευροχειρουργός ζει στην άκρη του κόσμου Εδώ δεν υπάρχει δουλειά Κι αν υπάρχει οι προοπτικές είναι τραγικές Έχει κα-ριέρα να χτίσει Θα έρθει για μια βδομάδα διακοπές Κάθε βρά-δυ και μια βαθιά εξομολόγηση στα μάτια Στο Λαιμό σηκώνει τη φούστα της και βουλιάζει ανάμεσα στα πόδια Λιμάνια απά-νεμα Έξω χαμηλά η θάλασσα γυαλίζει σκοτεινή Κουτάκια μπύρες στα βράχια Κράτα με σφιχτά Ο χρόνος δεν μετράει τις αγωνίες στέκει ακίνητος Τα ρολόγια της παραλιακής δείχνουν άλλα αντί άλλων το καθένα έχει σταθεί σε άλλη ώρα Που μας ξημερώνουν αυτές οι μέρες Οι πουτάνες πιο κει περπατούν πάνω στα τακούνια τους και γνέφουν πρόστυχα σε όσους ξε-χάστηκαν σε δανεικά μουνιά τεμπέλιασαν και πάνε Του κρα-τάει το χέρι ενώ οδηγεί Τους χωρίζουν τα πάντα δεν τους ενώ-νει τίποτα παρά μόνο εκείνος ο λυγμός που ξεσπάει στα πρό-σωπα όταν τα σώματα σφαδάζουν πάνω σε μια και μοναδική ανάσα Θα φύγει απουσία υποσχέσεων σβήνοντας στη γλώσ-σα της τη γεύση του ημιτελούςΞέρεις μrsquo αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ακούει γελώντας αυθάδικα σχεδόν Ξέρεις τα έχω ξανακούσει αυτά Είχα μια επιχείρηση η κρίση βλέπεις την έκλεισα ήμουν αλ-λιώς μαθημένος με χρήματα αφεντικό Χωρίσαμε μrsquo εκείνη ήταν επόμενο Εσύ όμως βγάζεις μια δροσερή οικειότητα στο αιχμηρό σου χιούμορ Κι ο τρόπος που γελάς είναι σα να υπό-σχεσαι το μέλλον ακέραιο Χαμογελάει Πάντως αν σε άφησε για τα λεφτά δεν άξιζε μία μη σκας Και αν θες να ξέρεις δεν πιστεύω πια σε τίποτα Πρι-όνισαν τις όποιες ελπίδες οι σφαίρες της εποχής Ατομισμός κυνισμός το πιπιλάω σαν καραμέλα αυτόν τον καιρό Η επα-νάσταση δεν ήρθε Ούτε στον έρωταΜα δε φοβάσαι μόνη Προσποιούμαι τη γενναία Πίστεψα βλέπεις σε κάποια άλλη αγάπη μια αγάπη που βράχηκε στο παγωμένο ποτάμι Αυτή με συνεφέρνει κάθε Ιούλη Κάτι θα γίνει Μα που να καταλάβεις εσύ Ας πιούμε σήμερα

Για μήνες για χρόνια ήταν ο φόβος Απερίγραπτος με λέ-ξεις φόβος Ακατανόητα πάντοτε παρών Μετά ήρθε ο έρωτας Ο έρωτας ήταν αυτή η ανταπόκριση στην αδυνα-μία Η ενστικτώδης απάντηση στα μάταια περί απώλει-ας ερωτήματα Κάθε μέρα από νωρίς ματαιώσεις Μέσα από τον πόνο των άλλων τη συντριβή της ζωής τους Το δικό σου κα-ταφύγιο ήταν η αποστασιοποιημένη παρατήρηση Χω-ρίς γεύση το στόμα χωρίς δεύτερες σκέψεις Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν το χαμένο νόημα των ζωών των άλλων Ήταν η βασική δικαιολογία

απόστολος φωτιάδης

φωτογραφία Patsiko_

thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

ας έρθει

σελίδαέντεκασε

λίδαδέκα

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

φιά της όχι σrsquo εκείνη Αυτό στάθηκε αφορμή για να κόψει τις

παρτίδες μαζί τους σχεδόν προσβεβλημένος Ένας απrsquo αυ-

τούς ήμουν κι εγώ

Από τη μέρα που βρέθηκαν κάτω απrsquo την ίδια στέγη τη λάτρε-

ψε Νέος δεν ήταν κόντευε τα 32 μα δεν είχε εμπειρία με άλ-

λες εκτός από μερικές βδομάδες ή και μήνες άνευ σημασί-

ας Αυτή -έλεγε- ήρθε για να μείνει για πάντα στη ζωή μου

Δεν τόλμησε -βέβαια- ποτέ να τη ρωτήσει δεν ξέρω να σου

πω αν ήταν επειδή φοβόταν την απάντηση ή τη σιωπή της Τέ-

τοια σχέση παθολογική δεν θυμάμαι ούτε σε βιβλία μπορεί ο

Paolo με τη Francesca μπορεί ο Κουασιμόδος ίσως το Φά-

ντασμα της Όπερας ίσως ο Salim με την Anarkali πιθανόν

σε κάποιο της Μαντά δεν είμαι δα και κανένα τζάνκι της λο-

γοτεχνίας για να σου δώσω το μέτρο του έρωτα

Της έδινε δέκα του επέστρεφε ένα δυο τρία δεν είχε σημα-

σία έτσι είναι οι μονόμπαντοι έρωτες δεν βγάζεις ζυγαριά

μεζούρα και δοσομετρητή Το τι έκανε αυτός είχε σημασία

όχι εκείνη εκείνη μπορούσε να πηγαίνει και με άλλους αν

ήθελε αυτός την είχε αγαπήσει για όσα του έδινε όχι για όσα

του στερούσε Όταν τύχαινε να τον πάρω τηλέφωνο κάποιο

βράδυ για να βγούμε η απάντηση ήταν ίδια laquoΡε συ υποσχέ-

θηκα αφούraquo

Μετά σταμάτησα να τον παίρνω κι εγώ και άλλοι Μαζί της

θέλεις μαζί της μείνε Ούτε μαθαίναμε τι κάναν οι δυο τους

τα σαββατοκύριακα από την ώρα που της παρέδωσε και τα

Σάββατα για μας ήταν ξεγραμμένος Κι άλλοι αγαπήσαμε

Δευτέρα με Παρασκευή όμως τα σαββατοκύριακα είναι για

τους φίλους και για τις μπίρες και για τα τσίπουρα και τις σά-

χλες και τα γήπεδα όλα έχουν ένα όριο αυτός το πέρασε με

την πρώτη προσπάθεια

Τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους δεν τα είδε Ήταν πάντα

απασχολημένος με τα καθημερινά τα μικρά τα ασήμαντα

Όλοι ψιθύριζαν πως κάτι δεν πάει καλά μεταξύ τους μα αυτός

ούτε τις σάλπιγγες της Ιεριχούς ούτε καν τους Prodigy πρώτη

θέση κάγκελα θα άκουγε όχι ψίθυρους Όσοι ζηλόφθονοι τόλ-

μησαν να του πουν κατά πρόσωπο laquoπρόσεχε μη δίνεσαι τόσο

υπάρχει ζωή και δίχως αυτήνraquo πνίγηκαν ο ένας μετά τον άλλον

σε ένα πηγάδι μέσα του

Μια Τρίτη ξύπνησε με σπασμούς στην κοιλιά ένιωθε ναυτία

έκανε τρεις φορές εμετό πέντε δέκα σωριάστηκε στο κρε-

βάτι σα χολεριασμένος δεν προσπάθησε καν να τηλεφωνήσει

σε κάποιον ούτε φίλο ούτε συγγενή ούτε το 166 Μόνο σε

κείνην laquoΔεν θα lsquoρθω σήμεραraquo είπε laquoδεν νιώθω καλά θα συ-

νέλθω μέχρι αύριο σίγουρα θα είμαι καλύτεραraquo

Δεν συνήλθε αλλά σύρθηκε -σκέτο λείψανο- ως εκεί μετά από

δυο μέρες δεν θα την άφηνε μόνη κι απροστάτευτη ανάμε-

σα σε άλλους που -όσο κι αν μουρμούριζαν για το πόσο ασυ-

μπάθηστη είναι- δεν σκόπευαν να σταματήσουν να τριγυρνά-

νε ανάμεσα στα πόδια της χτυπώντας κάρτες ή υπογράφοντας

πλάι στο όνομά τους σε χοντρά βιβλία Εκείνη βέβαια ήξερε

τα κίνητρα του καθενός αφελή δεν την έλεγες ανέκαθεν βο-

λευόταν με όποιον της πούλαγε -ή της δάνειζε έστω- έρωτα κι

ας ήταν πιο ψεύτικος κι απ΄το χαμόγελο του Τζόκερ ποιός να

την αδικήσει

Μια μέρα η μεγάλη του αγάπη είπε laquoοι δυό μας τελειώσαμεraquo

και του ζήτησε να μαζέψει τα πράγματα απrsquo το γραφείο του

Ούτε έμαθα αν ήταν mano-a-mano με τον laquoΔιευθυντή Αν-

θρωπίνων Πόρωνraquo ή το διάβασε σε ένα εταιρικό παλιόχαρτο

αν συνοδευόταν με laquoευχαριστούμε για την συνεργασίαraquo ή χω-

ρίς κερασάκι τι μέρα και τι ώρα ήταν αν είχε ήλιο αν έβρε-

χε αν φύσαγε έξω αν του έδωσε αποζημίωση αφοσίωσης ή

του την χρωστάει ακόμη όχι πως έχει και σημασία Για όλους

υπάρχει αυτή η μέρα του laquoαπολύεσαιraquo αν όμως έχεις πρώτα

προλάβει να πέσεις με τα μούτρα πάνω στα δεκάωρα και στα

δωδεκάωρα κανένας πλαστικός δεν στα στρώνει μετά Στο

είπα πως έχουμε από καιρό χαθεί δεν έχω ιδέα πού τριγυρνά-

ει σήμερα για να κολλήσει κανένα γεροντοένσημο αγνοώ αν

θα τον βρεις εδώ τριγύρω ή πέρα απrsquo τα σύνορα μα το ξέρεις

θαρρώ πως δεν έχουν μεγάλη πέραση στην πιάτσα οι πενη-

νταπεντάρηδες και τα κουρασμένα ξεζουμισμένα CV τουςhellip

Θα lsquoρθει μια μέρα που δε θα lsquoχουμε πια τίποτα να πούμε μόνο θα ταξιδεύουμε πάνω από αντάρτικα γκρεμισμένωνπόλε-ωνμε βότσαλα από μακρινές πα-ραλίες στην τσέπη και στα κουφάρια πρώην υπουργείων θα παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα βράδια της καλοκαιρινής δυστοπίας που θα χάνουμε και πάλι την ψυχραιμία μας θα πίνουμε ρετσίνα απrsquo το περίπτε-ρο και από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών θα ακούμε στη διαπασών Γιάννη Παλαμίδα και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Το ξημέρωμα θα μας βρίσκει ανάμεσα σε απλωμένες μπουγά-δες προλετάριων σε ταράτσες των Πετραλώνων να γράφουμε προκηρύξεις από το παλιό τρανζιστοράκι θα ακούγεται μόνο η Ντενεκεδούπολη κι εμείς χτυπώντας παλαμάκια θα κάνου-με κούνια στις κεραίες και τσουλήθρα στα δορυφορικά πιάτα των μεταναστών και θα τους κάνουμε σαμποτάζ Ένα ζαχαρω-τό απόγευμα με γεύση άγριας μέντας λεπτές ζακέτες θα αφή-σουν να φανούν τα πρώτα κομμάτια σώματος και σε ώμους γάμπες και αστραγάλους εραστών θα είναι χαραγμένα με ορνι-θοσκαλίσματα τα μισοτελειωμένα νομοσχέδια αυτόχειρων βου-λευτών Θα τους κάνουμε σαμποτάζ Τα σύγχρονα κορίτσια των μεγαλουπόλεων με κορδέλες στα μαλλιά θα πίνουν ούζο απrsquo το μπουκάλι πάνω από τις γέφυρες μεγάλων αυτοκινητό-δρομων με μεγάλες ουρές μεγάλων αυτοκινήτων και τα άυ-πνα βράδια με φεγγάρι θα ονειρεύονται τα μπράτσα του Γιού-ρι Γκαγκάριν θα σκίζουν φωτογραφίες και με φωνές λύκων -Yodellayheehoo Yodellayheehoo- θα κάνουνε σαμποτάζ Θα έρθει μια μέρα που τα συνθήματα στους τοίχους δεν θα μι-λάνε για την πάλη των τάξεων μόνο για τις ουλές που αφήνει πίσω της η αγάπη και τα ωχ που λιώνουν μέσα μας σαν σπίρ-τα πρόστυχες ιστορίες για όλους αυτούς που ζουν χωρίς εμάς που τους αγαπάμε χωρίς λόγο και όλες αυτές που ζουν χωρίς εμάς που τις αγαπάμε χωρίς επιχειρήματα Σαμποτάζ μονά-χα έτσι προχωράει η ζωή Εκτός από τα γενέθλια θα γιορτάζου-

με και το θάνατο των ανθρώπων που αγαπήσαμε θα ντυνόμαστε κουνε-λάκια και κροκόδειλοι και θα πετά-με σερπαντίνες και κομφετί γιατί πέ-

ρασαν από τη ζωή μας και έφυγαν κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ μόνο για να ολο-

κληρώσουμε το σαμποτάζ Αυτό το καλοκαίρι θα με βρει ξανά παρέα με το σκύλο θα περπατάμε

στα κύματα θα παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα στάχυα και τα βράδια θα με μαθαίνει να διαβάζω τα αστέρια και να γα-βγίζω στο φεγγάρι όταν από πάνω μας περνούν οι ποιητές Κι όταν πάλι η καλοκαιρινή καταιγίδα μας βρει ξαπλωμένους στο χορτάρι θα σηκωθούμε τραγουδώντας θα απλώσουμε τα φτε-ρά μας και θα πετάξουμε μακριά να τους κάνουμε σαμποτάζ Κι ας μην έρθεις μαζί μου στο Βερολίνο εγώ θα πάω να βρω το άσχημο κορίτσι που αγαπώ πιο πολύ απrsquo όλα και θα χορεύουμε ξυπόλητοι σε γκρεμισμένους τοίχους με μπογιατισμένες καρ-διές και κάποτε μπορεί να συναντήσω ξανά εκείνο το αγόρι με τα πορτοκαλί γυαλιά που ένα πρωί μου έκανε ωτοστόπ στην εθνική και μετά στη διαδρομή τραγουδούσαμε δυνατά Σαμπο-τάζ και τότε θα τους κάνουμε πάλι σαμποτάζ Κι όταν ένα καυ-τό μεσημέρι του Αυγούστου θα γίνει επιτέλους το μεγάλο σα-μποτάζ στα τραίνα στις σιδηροδρομικές γραμμές στα πλοία στα μέσα ενημέρωσης στα μέσα παραγωγής στα δημόσια κτί-ρια στα τραπεζικά ολογράμματα κανείς δεν θα το καταλάβει γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα για πρώτη φορά στη ζωή μας θα προσέξουμε το μικρό αγόρι με τα μεγάλα γαλάζια μάτια από τη Ρουμανία που μήνες τώρα κάνει βόλτες με το ποδήλατο του στο κέντρο της πόλης και τότε από τη θάλασσα των ματιών του θα πλημμυρίσουν οι σπασμένοι δρόμοι και από όλα τα μεγάφω-να που κάποτε σήμαιναν συναγερμούς θα ακούγεται συγχρο-νισμένα ένα θρησκευτικό καθαρτικό και μεταρσιωτικό εμβα-τήριο που θα μιλάει για παιδιά με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρ-κουάζπου μια μέρα θα κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ Και κάπως έτσι θα τους κάνουμε σαμποτάζhellip

σαμποτάζsilentcrossing

silentcrossingwordpresscom silentcrossing

σελίδαεφτάσε

λίδαέξι

Δουλεύω σε κοτοπουλάδικο Αν έχε-τε περάσει ποτέ από το Χρυσό Φτε-ρό θα με έχετε δει Φοράω κόκκινο καπελάκι και κόκκινη ποδιά με ένα χρυσό φτερό κεντημένο στο στήθος Ξεχωρίζω πίσω απrsquo τον πάγκο σαν σημαδούρα Γυναίκα της φωτιάς με φωνάζει ο Μουσταφά Πλένει τα πιάτα στο κουζινάκι και πού και πού μου κλείνει το μάτι Πέ-ρυσι του Αγίου Βαλεντίνου το ξεκίνησε Τις περισσότερες φορές κάνω πως δεν τον βλέπω Για τέτοια είμαστε ρε Μουσταφά Θα του το πω καμιά φορά Για να γυρνάμε σπίτι στις τρεις το πρωί και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτά μας να πέφτουμε ξε-ροί στο κρεβάτι με τα παπούτσια και τις ποδιές Να μας παίρ-νει ο ύπνος με τα φώτα αναμμένα και να λαμποκοπά το χρυσό φτερό σε κάθε στριφογύρισμα Δεν σας αναγνώρισα χωρίς τη στολή μου είπε Λες κι είμαι αστροναύτης και φοράω σκάφανδρο Για εσάς έρχομαι στο Χρυσό Φτερό Άκου Είμαι λέει πολύ ευγενική κι εξυπηρετι-κή Και φοράω και πλαστικά γάντια Του κύριου Λεφτέρη ιδέα Να βγάλουμε λέει προς τα έξω μια εικόνα σχολαστικής καθα-ριότητας μετά την είδηση που διέρρευσε για το πρόστιμο Ο κύ-ριος Λεφτέρης είναι ο ιδιοκτήτης Κάθεται στο ταμείο χτυπά-ει τα πλήκτρα και ταυτόχρονα βλέπει τηλεόραση Την έχει βά-λει ακριβώς πάνω απrsquo την πόρτα για να βλέπει και ποιος μπαί-νει Είναι καλός Ότι κι αν λένε αποκλείεται να μελάνιασε αυ-τός το μάτι της Ιβάνκα όταν του είπε για τον Πολωνό Ο Μου-σταφά λέει πως ο Πολωνός ήταν μεθυσμένος τσακώθηκε με την Ιβάνκα και μετά παραπάτησε και έπεσε από το παράθυ-ρο Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος Λεφτέρης την αγαπούσε πραγμα-τικά Τι θα πει πραγματικά θα μου πείτε Η Ιβάνκα φαινόταν ευτυχισμένη για πρώτη φορά από τότε που είχε έρθει στην Ελ-λάδα Εμ Ο καλός ο κηπουρός στα λουλούδια φαίνεται Έκα-ναν βόλτες πήγαιναν εκδρομές Ο κύριος Λεφτέρης έλαμπε κι

αυτός είχε γίνει ομιλητικός γελούσε Κάθε βράδυ πατούσε τα πλήκτρα της ταμειακής σαν να μας έπαιζε πιάνο Από τότε όμως που εκείνη έφυγε με-τακόμισε στην τηλεόραση Συνέπεσε η κρίση η δική του με την κρίση όλης της χώρας και ζει την προσωπική του απο-κάλυψη Στις ειδήσεις αναζητά κά-

ποιο κρυφό μήνυμα ένα νέο από την Ιβάνκα Έπεσε το χρημα-τιστήριο στην Ιαπωνία Τρέχει η μύτη της Ιβάνκα Κάνουν δι-αδηλώσεις στην Ισπανία Κάποιος αδίκησε την Ιβάνκα Κάθε μέρα περιμένει τη στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής θα βγει σο-βαρός στο γυαλί και θα μας πει να σηκωθούμε γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει Όλη η Ελλάδα θα σηκωθεί Μετά από σιγή λίγων δευτερολέπτων ο τηλεπαρουσιαστής θα γυρί-σει στον κύριο Λεφτέρη και θα του πει πως είναι ελεύθερος Πως δεν θα τη σκέφτεται πια Πως δεν χρωστάει τίποτα πια σε κανέναν πως πλήρωσε για όλα Μέχρι τότε ο κύριος Λεφτέ-ρης μαζί με την Ιβάνκα θα έχει χάσει και τον εαυτό του Θα ζει σιωπηλός και αποτραβηγμένος Θα γεράσει μόνος και στο τέ-λος ένα ποτήρι νερό να του δώσεις θα κοιτάζει τα δάχτυλά σου παραξενεμένος από το υλικό τους Δεν είναι μόνο ότι θα γυρί-ζουμε στο σπίτι στις τρεις το πρωί Μουσταφά Δεν είναι μόνο ο ύπνος με τα παπούτσια και τις ποδιές Είναι ότι μπορεί να αφήσουμε τον κύριο Λεφτέρη με τις βόλτες και τις εκδρομές για έναν Πολωνό που θα μας μελανιάσει το μάτι Είναι που μπορεί να βουτήξουμε από τον πάγκο γυάλινοι και να θρυμματιστούμε στο πάτωμα για μια Ιβάνκα που έφυγε πάει Θα μου πεις θα έχουμε πιάσει και ένα μπούτι που δεν θα τρώγεται Θα έχουμε ρίξει και είκοσι φιλιά στα κλεφτά μέσα στο κουζινάκι Θα μου έχεις στραβώσει και το καπέλο μέσα στο πάθος για να σπά-σει η μονοτονία Θα σου πω πολλά ζώα κυνήγησαν την ουρά τους για να παίξουν Μουσταφά αλλά κανένα δεν διακινδύνε-ψε να τη φάει

ou ming wwwoumingblogspotgr

ou_ming

φωτογραφία murplejane murplejanetumblrcom

σελίδαοκτώ

(Πέτρινα Χρόνια)Το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν ζεστό και στιγματίστηκε από τα Ιουλιανά Την είδε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου Εκεί γνωρίστηκαν Μόλις είχε χωρίσει από ένα αγόρι που της είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική γάμου Κάποιου είδους βεντέτα ισχυριζόταν τον έκανε να κρύβεται στην πρω-τεύουσα Μπορεί και να έλεγε αλήθεια Ύστερα επί χούντας δόκιμος αξιωματικός στο Ναυτικό Κάθε μεσημέρι τον έπαιρνε μετά τη δουλειά από το Α2 στην Κλαυθμώνος Παρακολούθηση των ρωσικών υποβρυχίων Η θέση απαιτούσε αψεγάδιαστο πε-ντακάθαρο δεξιό φάκελο Δεν ήταν μια θέση για άτομα αμφί-βολης πολιτικής τοποθέτησης Αυτή είχε φάκελο για ανόητους λόγους που με κόπο κατάφερε ένας ενωμοτάρχης παλιός οι-κογενειακός φίλος να καθαρίσει Εκείνη την εποχή οι χρωμα-τικές αποχρώσεις σου καθόριζαν τη ζωή Δεν υπήρχε ροζ Γνω-στά αυτά Φυσικά ρόλο έπαιζε και η ταξική σου θέση Αλλά σε αυτό δε διέφεραν ήταν και οι δύο φτωχά παιδιά Θα παντρευ-τούν τρία χρόνια μετά Στον Άγιο Παντελεήμονα Καλλιρρόης με ταγέρ και κουστούμι Λουλούδι στο πέτο μιγκέδες στο χέρι Χωρίς φράγκο στην τσέπη χωρίς εφόδια με μία μάνα κόντρα Είχε βλέπεις μια κόρη απάντρευτη Στις αποσκευές τους θα συ-μπεριληφθεί και η υπόσχεση της προίκας της Στο Ρίο Γκράντε είναι χειμώνας Ιούλιος Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο Φυσάει μέσα στη λιμνοθάλασσα Η λάντζα από την πόλη φέρνει πίσω το πλήρωμα Κουνάει πολύ Όταν υπάρχει κύμα η πλατφόρμα της μεταλλικής σκάλας ανεβοκα-τεβαίνει επικίνδυνα Συνήθως ρίχνουν την ανεμόσκαλα Αυτό

gasireu gasireublogspotgr

φωτογραφία Arcadesx

arcadesxtumblrcom arcades_x

ακόμα και

τώρα

σελίδαεννέα

είναι το σοφό Περάσανε ωραία στην πόλη Άλλωστε έχουν και την αγάπη τους Υπάρχουν και χρήματα στην τσέπη Κάνει να πατήσει και χάνει την ισορροπία της Βουλιάζει ευτυχώς χωρίς να συνθλιβεί ανάμεσα στο πλοίο και τη σκάλα Φοράει το παλ-τό της Θα ανασάνει μέτρα μακριά Έχει δυνατό ρεύμα Ακούει φωνές από το βάθος Σκιές πάνω στο κατάστρωμα λύνουν κου-λούρες και τις πετάνε στα τυφλά Δεκάδες ριγέ κουλούρες τα-ξιδεύουν το ποτάμι Τα νερά είναι γκρίζα άγρια Ο ουρανός με σύννεφα Η σιωπή σκίζεται από τη βουή του ανέμου κατά ριπές Βουλιάζει μία παίρνει ανάσα δύο τα ρούχα τη βαραί-νουν Πνίγεται και το ξέρει Σκέφτεται ότι είναι άδικο Είναι μόλις 23 χρονών Είναι μακριά από την πατρίδα της Δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα μόνο τον έρωτα Τον έρωτα που την έφερε ως την άκρη του κόσμου Μόλις που βλέπει να περνάει δίπλα της μια κουλούρα Την αρπάζει Θέλει μεγάλο κόπο να τη φορέσει τα ρούχα είναι παγωμένα βαρίδια Πρέπει να βου-τήξει το κεφάλι στο νερό ή να την αφήσει και να βυθιστεί στον υγρό της τάφο Να λυτρωθεί από την επιθανάτια αυτή αγωνία Δεν ήξερε πως ένα μίλι πιο κει εκείνος είναι ήδη στο νερό από ώρα χωρίς αποτέλεσμα αλλά γεμάτος θυμό κι αρπάζεται κιrsquo αυτός από κάποια άλλη κουλούρα που αρμένιζε Δεν θυμάται πολλά από lsquoκει και πέρα Στο κατάστρωμα αρνείται πεισματικά να βγάλει το σωσίβιο Αρνείται πεισματικά να βγάλει το βρεμέ-νο παλτό Είναι παγωμένη Θα πιει ένα μπουκάλι κονιάκ για να συνέλθει θα τριφτεί με οινόπνευμα θα την τυλίξουν με κου-βέρτες και ακόμα και τότε ακόμα και όταν είναι σίγουρο ότι όλα έχουν τελειώσει θα δει στον καθρέφτη όχι το είδωλό της μόνο έναν άλλο άνθρωπο Το συσπασμένο πρόσωπο του τρό-μου την άγρια όψη της επιβίωσης Της κρατά το χέρι μπροστά στον καθρέφτη Της κρατά το χέρι ακόμα και τώρα (Έρωτας μετά μνημονίου) Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το μνημόνιο Δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό Καταρχήν θα μιλήσουν για την τέχνη ίσως και για τις διαπροσωπικές σχέσεις Ωραία συ-ζήτηση γρήγορη Θα είναι μαζί από το πρώτο βράδυ Περνά-νε όμορφα ή έτσι νομίζει Άλλωστε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο Μετά από καιρό θα της πει ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοί-κηση με τη συναισθηματικότητα του με τη σύνδεση με τα σανδάλια σε πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια Δεν την πτοούν οι δηλώσεις Είναι ένας γενναίος άνθρωπος Η πλατεία Ταχρίρ θα τον συγκλονίσει Θέλει να φύγει στην Αί-γυπτο Αραβική άνοιξη Εκείνη ακούει με τρόμο Κάθε μήνα θα έχει και κάτι άλλο επαναστατικό να τον διεγείρει Κάθε μήνα επίσης το κίνημα θα τον απογοητεύει και οι φίλοι και αντα-γωνιστές θα τον βάζουν σε βαθιές σκέψεις Σαν αντίδοτο θα πέφτει με τα μούτρα στην ποίηση Η ιστορία τους θα φτάσει

στις πλατείες Από τις βραδιές πάνω στον στενό καναπέ και τη γλώσσα να σέρνεται μέχρι τη βάση της σπονδυλικής της στή-λης από την απόλυτη αφοσίωση της και τα καθαρά μάτια στο τίποτα Θα σβήσουν όλα μέσα στο ψέμα και στο αύριο ανατέλ-λει μια ακόμα πρόθυμη μαντόνα Ένα ακόμα ανέμελο φουστά-νι ανεμίζει στην προκυμαία της πόλης Ας προχωράμε έτσι καταναλώνοντας ανθρώπους δακρυγόνα συναισθήματα βεβι-ασμένα και ανεφάρμοστες ιδέες Φταίει ίσως που οι δικοί του δεν αγαπήθηκαν πολύ Ο νευροχειρουργός ζει στην άκρη του κόσμου Εδώ δεν υπάρχει δουλειά Κι αν υπάρχει οι προοπτικές είναι τραγικές Έχει κα-ριέρα να χτίσει Θα έρθει για μια βδομάδα διακοπές Κάθε βρά-δυ και μια βαθιά εξομολόγηση στα μάτια Στο Λαιμό σηκώνει τη φούστα της και βουλιάζει ανάμεσα στα πόδια Λιμάνια απά-νεμα Έξω χαμηλά η θάλασσα γυαλίζει σκοτεινή Κουτάκια μπύρες στα βράχια Κράτα με σφιχτά Ο χρόνος δεν μετράει τις αγωνίες στέκει ακίνητος Τα ρολόγια της παραλιακής δείχνουν άλλα αντί άλλων το καθένα έχει σταθεί σε άλλη ώρα Που μας ξημερώνουν αυτές οι μέρες Οι πουτάνες πιο κει περπατούν πάνω στα τακούνια τους και γνέφουν πρόστυχα σε όσους ξε-χάστηκαν σε δανεικά μουνιά τεμπέλιασαν και πάνε Του κρα-τάει το χέρι ενώ οδηγεί Τους χωρίζουν τα πάντα δεν τους ενώ-νει τίποτα παρά μόνο εκείνος ο λυγμός που ξεσπάει στα πρό-σωπα όταν τα σώματα σφαδάζουν πάνω σε μια και μοναδική ανάσα Θα φύγει απουσία υποσχέσεων σβήνοντας στη γλώσ-σα της τη γεύση του ημιτελούςΞέρεις μrsquo αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ακούει γελώντας αυθάδικα σχεδόν Ξέρεις τα έχω ξανακούσει αυτά Είχα μια επιχείρηση η κρίση βλέπεις την έκλεισα ήμουν αλ-λιώς μαθημένος με χρήματα αφεντικό Χωρίσαμε μrsquo εκείνη ήταν επόμενο Εσύ όμως βγάζεις μια δροσερή οικειότητα στο αιχμηρό σου χιούμορ Κι ο τρόπος που γελάς είναι σα να υπό-σχεσαι το μέλλον ακέραιο Χαμογελάει Πάντως αν σε άφησε για τα λεφτά δεν άξιζε μία μη σκας Και αν θες να ξέρεις δεν πιστεύω πια σε τίποτα Πρι-όνισαν τις όποιες ελπίδες οι σφαίρες της εποχής Ατομισμός κυνισμός το πιπιλάω σαν καραμέλα αυτόν τον καιρό Η επα-νάσταση δεν ήρθε Ούτε στον έρωταΜα δε φοβάσαι μόνη Προσποιούμαι τη γενναία Πίστεψα βλέπεις σε κάποια άλλη αγάπη μια αγάπη που βράχηκε στο παγωμένο ποτάμι Αυτή με συνεφέρνει κάθε Ιούλη Κάτι θα γίνει Μα που να καταλάβεις εσύ Ας πιούμε σήμερα

Για μήνες για χρόνια ήταν ο φόβος Απερίγραπτος με λέ-ξεις φόβος Ακατανόητα πάντοτε παρών Μετά ήρθε ο έρωτας Ο έρωτας ήταν αυτή η ανταπόκριση στην αδυνα-μία Η ενστικτώδης απάντηση στα μάταια περί απώλει-ας ερωτήματα Κάθε μέρα από νωρίς ματαιώσεις Μέσα από τον πόνο των άλλων τη συντριβή της ζωής τους Το δικό σου κα-ταφύγιο ήταν η αποστασιοποιημένη παρατήρηση Χω-ρίς γεύση το στόμα χωρίς δεύτερες σκέψεις Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν το χαμένο νόημα των ζωών των άλλων Ήταν η βασική δικαιολογία

απόστολος φωτιάδης

φωτογραφία Patsiko_

thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

ας έρθει

σελίδαέντεκασε

λίδαδέκα

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Δουλεύω σε κοτοπουλάδικο Αν έχε-τε περάσει ποτέ από το Χρυσό Φτε-ρό θα με έχετε δει Φοράω κόκκινο καπελάκι και κόκκινη ποδιά με ένα χρυσό φτερό κεντημένο στο στήθος Ξεχωρίζω πίσω απrsquo τον πάγκο σαν σημαδούρα Γυναίκα της φωτιάς με φωνάζει ο Μουσταφά Πλένει τα πιάτα στο κουζινάκι και πού και πού μου κλείνει το μάτι Πέ-ρυσι του Αγίου Βαλεντίνου το ξεκίνησε Τις περισσότερες φορές κάνω πως δεν τον βλέπω Για τέτοια είμαστε ρε Μουσταφά Θα του το πω καμιά φορά Για να γυρνάμε σπίτι στις τρεις το πρωί και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτά μας να πέφτουμε ξε-ροί στο κρεβάτι με τα παπούτσια και τις ποδιές Να μας παίρ-νει ο ύπνος με τα φώτα αναμμένα και να λαμποκοπά το χρυσό φτερό σε κάθε στριφογύρισμα Δεν σας αναγνώρισα χωρίς τη στολή μου είπε Λες κι είμαι αστροναύτης και φοράω σκάφανδρο Για εσάς έρχομαι στο Χρυσό Φτερό Άκου Είμαι λέει πολύ ευγενική κι εξυπηρετι-κή Και φοράω και πλαστικά γάντια Του κύριου Λεφτέρη ιδέα Να βγάλουμε λέει προς τα έξω μια εικόνα σχολαστικής καθα-ριότητας μετά την είδηση που διέρρευσε για το πρόστιμο Ο κύ-ριος Λεφτέρης είναι ο ιδιοκτήτης Κάθεται στο ταμείο χτυπά-ει τα πλήκτρα και ταυτόχρονα βλέπει τηλεόραση Την έχει βά-λει ακριβώς πάνω απrsquo την πόρτα για να βλέπει και ποιος μπαί-νει Είναι καλός Ότι κι αν λένε αποκλείεται να μελάνιασε αυ-τός το μάτι της Ιβάνκα όταν του είπε για τον Πολωνό Ο Μου-σταφά λέει πως ο Πολωνός ήταν μεθυσμένος τσακώθηκε με την Ιβάνκα και μετά παραπάτησε και έπεσε από το παράθυ-ρο Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος Λεφτέρης την αγαπούσε πραγμα-τικά Τι θα πει πραγματικά θα μου πείτε Η Ιβάνκα φαινόταν ευτυχισμένη για πρώτη φορά από τότε που είχε έρθει στην Ελ-λάδα Εμ Ο καλός ο κηπουρός στα λουλούδια φαίνεται Έκα-ναν βόλτες πήγαιναν εκδρομές Ο κύριος Λεφτέρης έλαμπε κι

αυτός είχε γίνει ομιλητικός γελούσε Κάθε βράδυ πατούσε τα πλήκτρα της ταμειακής σαν να μας έπαιζε πιάνο Από τότε όμως που εκείνη έφυγε με-τακόμισε στην τηλεόραση Συνέπεσε η κρίση η δική του με την κρίση όλης της χώρας και ζει την προσωπική του απο-κάλυψη Στις ειδήσεις αναζητά κά-

ποιο κρυφό μήνυμα ένα νέο από την Ιβάνκα Έπεσε το χρημα-τιστήριο στην Ιαπωνία Τρέχει η μύτη της Ιβάνκα Κάνουν δι-αδηλώσεις στην Ισπανία Κάποιος αδίκησε την Ιβάνκα Κάθε μέρα περιμένει τη στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής θα βγει σο-βαρός στο γυαλί και θα μας πει να σηκωθούμε γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει Όλη η Ελλάδα θα σηκωθεί Μετά από σιγή λίγων δευτερολέπτων ο τηλεπαρουσιαστής θα γυρί-σει στον κύριο Λεφτέρη και θα του πει πως είναι ελεύθερος Πως δεν θα τη σκέφτεται πια Πως δεν χρωστάει τίποτα πια σε κανέναν πως πλήρωσε για όλα Μέχρι τότε ο κύριος Λεφτέ-ρης μαζί με την Ιβάνκα θα έχει χάσει και τον εαυτό του Θα ζει σιωπηλός και αποτραβηγμένος Θα γεράσει μόνος και στο τέ-λος ένα ποτήρι νερό να του δώσεις θα κοιτάζει τα δάχτυλά σου παραξενεμένος από το υλικό τους Δεν είναι μόνο ότι θα γυρί-ζουμε στο σπίτι στις τρεις το πρωί Μουσταφά Δεν είναι μόνο ο ύπνος με τα παπούτσια και τις ποδιές Είναι ότι μπορεί να αφήσουμε τον κύριο Λεφτέρη με τις βόλτες και τις εκδρομές για έναν Πολωνό που θα μας μελανιάσει το μάτι Είναι που μπορεί να βουτήξουμε από τον πάγκο γυάλινοι και να θρυμματιστούμε στο πάτωμα για μια Ιβάνκα που έφυγε πάει Θα μου πεις θα έχουμε πιάσει και ένα μπούτι που δεν θα τρώγεται Θα έχουμε ρίξει και είκοσι φιλιά στα κλεφτά μέσα στο κουζινάκι Θα μου έχεις στραβώσει και το καπέλο μέσα στο πάθος για να σπά-σει η μονοτονία Θα σου πω πολλά ζώα κυνήγησαν την ουρά τους για να παίξουν Μουσταφά αλλά κανένα δεν διακινδύνε-ψε να τη φάει

ou ming wwwoumingblogspotgr

ou_ming

φωτογραφία murplejane murplejanetumblrcom

σελίδαοκτώ

(Πέτρινα Χρόνια)Το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν ζεστό και στιγματίστηκε από τα Ιουλιανά Την είδε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου Εκεί γνωρίστηκαν Μόλις είχε χωρίσει από ένα αγόρι που της είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική γάμου Κάποιου είδους βεντέτα ισχυριζόταν τον έκανε να κρύβεται στην πρω-τεύουσα Μπορεί και να έλεγε αλήθεια Ύστερα επί χούντας δόκιμος αξιωματικός στο Ναυτικό Κάθε μεσημέρι τον έπαιρνε μετά τη δουλειά από το Α2 στην Κλαυθμώνος Παρακολούθηση των ρωσικών υποβρυχίων Η θέση απαιτούσε αψεγάδιαστο πε-ντακάθαρο δεξιό φάκελο Δεν ήταν μια θέση για άτομα αμφί-βολης πολιτικής τοποθέτησης Αυτή είχε φάκελο για ανόητους λόγους που με κόπο κατάφερε ένας ενωμοτάρχης παλιός οι-κογενειακός φίλος να καθαρίσει Εκείνη την εποχή οι χρωμα-τικές αποχρώσεις σου καθόριζαν τη ζωή Δεν υπήρχε ροζ Γνω-στά αυτά Φυσικά ρόλο έπαιζε και η ταξική σου θέση Αλλά σε αυτό δε διέφεραν ήταν και οι δύο φτωχά παιδιά Θα παντρευ-τούν τρία χρόνια μετά Στον Άγιο Παντελεήμονα Καλλιρρόης με ταγέρ και κουστούμι Λουλούδι στο πέτο μιγκέδες στο χέρι Χωρίς φράγκο στην τσέπη χωρίς εφόδια με μία μάνα κόντρα Είχε βλέπεις μια κόρη απάντρευτη Στις αποσκευές τους θα συ-μπεριληφθεί και η υπόσχεση της προίκας της Στο Ρίο Γκράντε είναι χειμώνας Ιούλιος Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο Φυσάει μέσα στη λιμνοθάλασσα Η λάντζα από την πόλη φέρνει πίσω το πλήρωμα Κουνάει πολύ Όταν υπάρχει κύμα η πλατφόρμα της μεταλλικής σκάλας ανεβοκα-τεβαίνει επικίνδυνα Συνήθως ρίχνουν την ανεμόσκαλα Αυτό

gasireu gasireublogspotgr

φωτογραφία Arcadesx

arcadesxtumblrcom arcades_x

ακόμα και

τώρα

σελίδαεννέα

είναι το σοφό Περάσανε ωραία στην πόλη Άλλωστε έχουν και την αγάπη τους Υπάρχουν και χρήματα στην τσέπη Κάνει να πατήσει και χάνει την ισορροπία της Βουλιάζει ευτυχώς χωρίς να συνθλιβεί ανάμεσα στο πλοίο και τη σκάλα Φοράει το παλ-τό της Θα ανασάνει μέτρα μακριά Έχει δυνατό ρεύμα Ακούει φωνές από το βάθος Σκιές πάνω στο κατάστρωμα λύνουν κου-λούρες και τις πετάνε στα τυφλά Δεκάδες ριγέ κουλούρες τα-ξιδεύουν το ποτάμι Τα νερά είναι γκρίζα άγρια Ο ουρανός με σύννεφα Η σιωπή σκίζεται από τη βουή του ανέμου κατά ριπές Βουλιάζει μία παίρνει ανάσα δύο τα ρούχα τη βαραί-νουν Πνίγεται και το ξέρει Σκέφτεται ότι είναι άδικο Είναι μόλις 23 χρονών Είναι μακριά από την πατρίδα της Δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα μόνο τον έρωτα Τον έρωτα που την έφερε ως την άκρη του κόσμου Μόλις που βλέπει να περνάει δίπλα της μια κουλούρα Την αρπάζει Θέλει μεγάλο κόπο να τη φορέσει τα ρούχα είναι παγωμένα βαρίδια Πρέπει να βου-τήξει το κεφάλι στο νερό ή να την αφήσει και να βυθιστεί στον υγρό της τάφο Να λυτρωθεί από την επιθανάτια αυτή αγωνία Δεν ήξερε πως ένα μίλι πιο κει εκείνος είναι ήδη στο νερό από ώρα χωρίς αποτέλεσμα αλλά γεμάτος θυμό κι αρπάζεται κιrsquo αυτός από κάποια άλλη κουλούρα που αρμένιζε Δεν θυμάται πολλά από lsquoκει και πέρα Στο κατάστρωμα αρνείται πεισματικά να βγάλει το σωσίβιο Αρνείται πεισματικά να βγάλει το βρεμέ-νο παλτό Είναι παγωμένη Θα πιει ένα μπουκάλι κονιάκ για να συνέλθει θα τριφτεί με οινόπνευμα θα την τυλίξουν με κου-βέρτες και ακόμα και τότε ακόμα και όταν είναι σίγουρο ότι όλα έχουν τελειώσει θα δει στον καθρέφτη όχι το είδωλό της μόνο έναν άλλο άνθρωπο Το συσπασμένο πρόσωπο του τρό-μου την άγρια όψη της επιβίωσης Της κρατά το χέρι μπροστά στον καθρέφτη Της κρατά το χέρι ακόμα και τώρα (Έρωτας μετά μνημονίου) Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το μνημόνιο Δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό Καταρχήν θα μιλήσουν για την τέχνη ίσως και για τις διαπροσωπικές σχέσεις Ωραία συ-ζήτηση γρήγορη Θα είναι μαζί από το πρώτο βράδυ Περνά-νε όμορφα ή έτσι νομίζει Άλλωστε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο Μετά από καιρό θα της πει ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοί-κηση με τη συναισθηματικότητα του με τη σύνδεση με τα σανδάλια σε πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια Δεν την πτοούν οι δηλώσεις Είναι ένας γενναίος άνθρωπος Η πλατεία Ταχρίρ θα τον συγκλονίσει Θέλει να φύγει στην Αί-γυπτο Αραβική άνοιξη Εκείνη ακούει με τρόμο Κάθε μήνα θα έχει και κάτι άλλο επαναστατικό να τον διεγείρει Κάθε μήνα επίσης το κίνημα θα τον απογοητεύει και οι φίλοι και αντα-γωνιστές θα τον βάζουν σε βαθιές σκέψεις Σαν αντίδοτο θα πέφτει με τα μούτρα στην ποίηση Η ιστορία τους θα φτάσει

στις πλατείες Από τις βραδιές πάνω στον στενό καναπέ και τη γλώσσα να σέρνεται μέχρι τη βάση της σπονδυλικής της στή-λης από την απόλυτη αφοσίωση της και τα καθαρά μάτια στο τίποτα Θα σβήσουν όλα μέσα στο ψέμα και στο αύριο ανατέλ-λει μια ακόμα πρόθυμη μαντόνα Ένα ακόμα ανέμελο φουστά-νι ανεμίζει στην προκυμαία της πόλης Ας προχωράμε έτσι καταναλώνοντας ανθρώπους δακρυγόνα συναισθήματα βεβι-ασμένα και ανεφάρμοστες ιδέες Φταίει ίσως που οι δικοί του δεν αγαπήθηκαν πολύ Ο νευροχειρουργός ζει στην άκρη του κόσμου Εδώ δεν υπάρχει δουλειά Κι αν υπάρχει οι προοπτικές είναι τραγικές Έχει κα-ριέρα να χτίσει Θα έρθει για μια βδομάδα διακοπές Κάθε βρά-δυ και μια βαθιά εξομολόγηση στα μάτια Στο Λαιμό σηκώνει τη φούστα της και βουλιάζει ανάμεσα στα πόδια Λιμάνια απά-νεμα Έξω χαμηλά η θάλασσα γυαλίζει σκοτεινή Κουτάκια μπύρες στα βράχια Κράτα με σφιχτά Ο χρόνος δεν μετράει τις αγωνίες στέκει ακίνητος Τα ρολόγια της παραλιακής δείχνουν άλλα αντί άλλων το καθένα έχει σταθεί σε άλλη ώρα Που μας ξημερώνουν αυτές οι μέρες Οι πουτάνες πιο κει περπατούν πάνω στα τακούνια τους και γνέφουν πρόστυχα σε όσους ξε-χάστηκαν σε δανεικά μουνιά τεμπέλιασαν και πάνε Του κρα-τάει το χέρι ενώ οδηγεί Τους χωρίζουν τα πάντα δεν τους ενώ-νει τίποτα παρά μόνο εκείνος ο λυγμός που ξεσπάει στα πρό-σωπα όταν τα σώματα σφαδάζουν πάνω σε μια και μοναδική ανάσα Θα φύγει απουσία υποσχέσεων σβήνοντας στη γλώσ-σα της τη γεύση του ημιτελούςΞέρεις μrsquo αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ακούει γελώντας αυθάδικα σχεδόν Ξέρεις τα έχω ξανακούσει αυτά Είχα μια επιχείρηση η κρίση βλέπεις την έκλεισα ήμουν αλ-λιώς μαθημένος με χρήματα αφεντικό Χωρίσαμε μrsquo εκείνη ήταν επόμενο Εσύ όμως βγάζεις μια δροσερή οικειότητα στο αιχμηρό σου χιούμορ Κι ο τρόπος που γελάς είναι σα να υπό-σχεσαι το μέλλον ακέραιο Χαμογελάει Πάντως αν σε άφησε για τα λεφτά δεν άξιζε μία μη σκας Και αν θες να ξέρεις δεν πιστεύω πια σε τίποτα Πρι-όνισαν τις όποιες ελπίδες οι σφαίρες της εποχής Ατομισμός κυνισμός το πιπιλάω σαν καραμέλα αυτόν τον καιρό Η επα-νάσταση δεν ήρθε Ούτε στον έρωταΜα δε φοβάσαι μόνη Προσποιούμαι τη γενναία Πίστεψα βλέπεις σε κάποια άλλη αγάπη μια αγάπη που βράχηκε στο παγωμένο ποτάμι Αυτή με συνεφέρνει κάθε Ιούλη Κάτι θα γίνει Μα που να καταλάβεις εσύ Ας πιούμε σήμερα

Για μήνες για χρόνια ήταν ο φόβος Απερίγραπτος με λέ-ξεις φόβος Ακατανόητα πάντοτε παρών Μετά ήρθε ο έρωτας Ο έρωτας ήταν αυτή η ανταπόκριση στην αδυνα-μία Η ενστικτώδης απάντηση στα μάταια περί απώλει-ας ερωτήματα Κάθε μέρα από νωρίς ματαιώσεις Μέσα από τον πόνο των άλλων τη συντριβή της ζωής τους Το δικό σου κα-ταφύγιο ήταν η αποστασιοποιημένη παρατήρηση Χω-ρίς γεύση το στόμα χωρίς δεύτερες σκέψεις Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν το χαμένο νόημα των ζωών των άλλων Ήταν η βασική δικαιολογία

απόστολος φωτιάδης

φωτογραφία Patsiko_

thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

ας έρθει

σελίδαέντεκασε

λίδαδέκα

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

είναι το σοφό Περάσανε ωραία στην πόλη Άλλωστε έχουν και την αγάπη τους Υπάρχουν και χρήματα στην τσέπη Κάνει να πατήσει και χάνει την ισορροπία της Βουλιάζει ευτυχώς χωρίς να συνθλιβεί ανάμεσα στο πλοίο και τη σκάλα Φοράει το παλ-τό της Θα ανασάνει μέτρα μακριά Έχει δυνατό ρεύμα Ακούει φωνές από το βάθος Σκιές πάνω στο κατάστρωμα λύνουν κου-λούρες και τις πετάνε στα τυφλά Δεκάδες ριγέ κουλούρες τα-ξιδεύουν το ποτάμι Τα νερά είναι γκρίζα άγρια Ο ουρανός με σύννεφα Η σιωπή σκίζεται από τη βουή του ανέμου κατά ριπές Βουλιάζει μία παίρνει ανάσα δύο τα ρούχα τη βαραί-νουν Πνίγεται και το ξέρει Σκέφτεται ότι είναι άδικο Είναι μόλις 23 χρονών Είναι μακριά από την πατρίδα της Δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα μόνο τον έρωτα Τον έρωτα που την έφερε ως την άκρη του κόσμου Μόλις που βλέπει να περνάει δίπλα της μια κουλούρα Την αρπάζει Θέλει μεγάλο κόπο να τη φορέσει τα ρούχα είναι παγωμένα βαρίδια Πρέπει να βου-τήξει το κεφάλι στο νερό ή να την αφήσει και να βυθιστεί στον υγρό της τάφο Να λυτρωθεί από την επιθανάτια αυτή αγωνία Δεν ήξερε πως ένα μίλι πιο κει εκείνος είναι ήδη στο νερό από ώρα χωρίς αποτέλεσμα αλλά γεμάτος θυμό κι αρπάζεται κιrsquo αυτός από κάποια άλλη κουλούρα που αρμένιζε Δεν θυμάται πολλά από lsquoκει και πέρα Στο κατάστρωμα αρνείται πεισματικά να βγάλει το σωσίβιο Αρνείται πεισματικά να βγάλει το βρεμέ-νο παλτό Είναι παγωμένη Θα πιει ένα μπουκάλι κονιάκ για να συνέλθει θα τριφτεί με οινόπνευμα θα την τυλίξουν με κου-βέρτες και ακόμα και τότε ακόμα και όταν είναι σίγουρο ότι όλα έχουν τελειώσει θα δει στον καθρέφτη όχι το είδωλό της μόνο έναν άλλο άνθρωπο Το συσπασμένο πρόσωπο του τρό-μου την άγρια όψη της επιβίωσης Της κρατά το χέρι μπροστά στον καθρέφτη Της κρατά το χέρι ακόμα και τώρα (Έρωτας μετά μνημονίου) Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το μνημόνιο Δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό Καταρχήν θα μιλήσουν για την τέχνη ίσως και για τις διαπροσωπικές σχέσεις Ωραία συ-ζήτηση γρήγορη Θα είναι μαζί από το πρώτο βράδυ Περνά-νε όμορφα ή έτσι νομίζει Άλλωστε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο Μετά από καιρό θα της πει ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοί-κηση με τη συναισθηματικότητα του με τη σύνδεση με τα σανδάλια σε πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια Δεν την πτοούν οι δηλώσεις Είναι ένας γενναίος άνθρωπος Η πλατεία Ταχρίρ θα τον συγκλονίσει Θέλει να φύγει στην Αί-γυπτο Αραβική άνοιξη Εκείνη ακούει με τρόμο Κάθε μήνα θα έχει και κάτι άλλο επαναστατικό να τον διεγείρει Κάθε μήνα επίσης το κίνημα θα τον απογοητεύει και οι φίλοι και αντα-γωνιστές θα τον βάζουν σε βαθιές σκέψεις Σαν αντίδοτο θα πέφτει με τα μούτρα στην ποίηση Η ιστορία τους θα φτάσει

στις πλατείες Από τις βραδιές πάνω στον στενό καναπέ και τη γλώσσα να σέρνεται μέχρι τη βάση της σπονδυλικής της στή-λης από την απόλυτη αφοσίωση της και τα καθαρά μάτια στο τίποτα Θα σβήσουν όλα μέσα στο ψέμα και στο αύριο ανατέλ-λει μια ακόμα πρόθυμη μαντόνα Ένα ακόμα ανέμελο φουστά-νι ανεμίζει στην προκυμαία της πόλης Ας προχωράμε έτσι καταναλώνοντας ανθρώπους δακρυγόνα συναισθήματα βεβι-ασμένα και ανεφάρμοστες ιδέες Φταίει ίσως που οι δικοί του δεν αγαπήθηκαν πολύ Ο νευροχειρουργός ζει στην άκρη του κόσμου Εδώ δεν υπάρχει δουλειά Κι αν υπάρχει οι προοπτικές είναι τραγικές Έχει κα-ριέρα να χτίσει Θα έρθει για μια βδομάδα διακοπές Κάθε βρά-δυ και μια βαθιά εξομολόγηση στα μάτια Στο Λαιμό σηκώνει τη φούστα της και βουλιάζει ανάμεσα στα πόδια Λιμάνια απά-νεμα Έξω χαμηλά η θάλασσα γυαλίζει σκοτεινή Κουτάκια μπύρες στα βράχια Κράτα με σφιχτά Ο χρόνος δεν μετράει τις αγωνίες στέκει ακίνητος Τα ρολόγια της παραλιακής δείχνουν άλλα αντί άλλων το καθένα έχει σταθεί σε άλλη ώρα Που μας ξημερώνουν αυτές οι μέρες Οι πουτάνες πιο κει περπατούν πάνω στα τακούνια τους και γνέφουν πρόστυχα σε όσους ξε-χάστηκαν σε δανεικά μουνιά τεμπέλιασαν και πάνε Του κρα-τάει το χέρι ενώ οδηγεί Τους χωρίζουν τα πάντα δεν τους ενώ-νει τίποτα παρά μόνο εκείνος ο λυγμός που ξεσπάει στα πρό-σωπα όταν τα σώματα σφαδάζουν πάνω σε μια και μοναδική ανάσα Θα φύγει απουσία υποσχέσεων σβήνοντας στη γλώσ-σα της τη γεύση του ημιτελούςΞέρεις μrsquo αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ακούει γελώντας αυθάδικα σχεδόν Ξέρεις τα έχω ξανακούσει αυτά Είχα μια επιχείρηση η κρίση βλέπεις την έκλεισα ήμουν αλ-λιώς μαθημένος με χρήματα αφεντικό Χωρίσαμε μrsquo εκείνη ήταν επόμενο Εσύ όμως βγάζεις μια δροσερή οικειότητα στο αιχμηρό σου χιούμορ Κι ο τρόπος που γελάς είναι σα να υπό-σχεσαι το μέλλον ακέραιο Χαμογελάει Πάντως αν σε άφησε για τα λεφτά δεν άξιζε μία μη σκας Και αν θες να ξέρεις δεν πιστεύω πια σε τίποτα Πρι-όνισαν τις όποιες ελπίδες οι σφαίρες της εποχής Ατομισμός κυνισμός το πιπιλάω σαν καραμέλα αυτόν τον καιρό Η επα-νάσταση δεν ήρθε Ούτε στον έρωταΜα δε φοβάσαι μόνη Προσποιούμαι τη γενναία Πίστεψα βλέπεις σε κάποια άλλη αγάπη μια αγάπη που βράχηκε στο παγωμένο ποτάμι Αυτή με συνεφέρνει κάθε Ιούλη Κάτι θα γίνει Μα που να καταλάβεις εσύ Ας πιούμε σήμερα

Για μήνες για χρόνια ήταν ο φόβος Απερίγραπτος με λέ-ξεις φόβος Ακατανόητα πάντοτε παρών Μετά ήρθε ο έρωτας Ο έρωτας ήταν αυτή η ανταπόκριση στην αδυνα-μία Η ενστικτώδης απάντηση στα μάταια περί απώλει-ας ερωτήματα Κάθε μέρα από νωρίς ματαιώσεις Μέσα από τον πόνο των άλλων τη συντριβή της ζωής τους Το δικό σου κα-ταφύγιο ήταν η αποστασιοποιημένη παρατήρηση Χω-ρίς γεύση το στόμα χωρίς δεύτερες σκέψεις Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν το χαμένο νόημα των ζωών των άλλων Ήταν η βασική δικαιολογία

απόστολος φωτιάδης

φωτογραφία Patsiko_

thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

ας έρθει

σελίδαέντεκασε

λίδαδέκα

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Σχέσεις εκτονωμένες μέσα σε ανείπωτα απωθημένα Βόλτες ατελείωτες σε οικεία οδοστρώματα Μια αναζήτηση γεμά-τη παιδιάστικη αγωνία για την χωρίς όριο φυγή Μετά ήρθε ο έρωτας Ήταν ο λόγος για να περιμένεις κάθε μέρα την επόμενη Βία εκφρασμένη σε αδιανόητες πολλαπλότητες Άγρια βία και ωμή Συγκεκαλυμμένη βία με προφανείς δικαιολογίες Βία απάνθρωπη Η βία της αναπόφευκτης ρουτίνας και η βία της απότομης ρήξης της έκτροπης τόσων ζωών σε αδι-έξοδο Μετά ήρθε ο έρωτας Δυο ασημένια δέντρα και όλη η ειρήνη του κόσμου σε μια καλά τοποθετημένη κρυψώνα μέσα τους Απώλεια και κενό αναλλοίωτο Αμέτρητη προφασισμένη κατάθλιψη και προαποφασισμένη μελαγχολία Μα το κενό αναλλοίωτο Πάρα πολλά λόγια ερμηνείας Πάρα πολύς χα-μένος χρόνος αδύνατον να κερδηθεί πίσω Μετά ήρθε ο έρω-τας και έτσι απλά ο χρόνος πια δεν υπήρχε Υπήρχε βέβαια το τέλος που πλησίαζε με αναπόφευκτη σταθερότητα αλλά και αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία Μικρές στιγμές ονείρου Βιωμένες με ενοχές Σαν να μην ήταν τα δικά μας όνειρα αλλά άλλων από τα οποία κρυ-φοκοιτάζαμε για να αντιγράψουμε λίγο ευτυχία Μετά ήρθε ο έρωτας Και όλες οι μαλακίες από τις οποίες αποτελείται αυτό που αποκαλούσες laquoπροσωπικότηταraquo ήταν ένα έργο τέ-χνης Και απέναντι του ο ωραιότερος θαυμαστής του κό-σμου να κοιτάζει με τα μάτια του μάγου Το τέλος του κόσμου ήταν πια δευτερεύων θέμα Όπως και η ματαιοδοξία να τον βελτιώσεις Τώρα όλη η πρώτη ύλη ήταν νοηματοδοτούμενη από μια μεγαλύτερη αλήθεια Ήξερες γιατί υπήρξε και γιατί άντεξες όλο αυτό το προηγού-μενο προσωπικό σκοτάδι Τώρα ο έρωτας υπαγόρευε και-νούργιο νόημα σε κάθε πρωινό του κόσμου Ο έρωτας όταν ήρθε σε δίδαξε γιατί η σιωπή είναι πολύτιμη Ότι τα δάκρυα σβήνουν τη δίψα ότι ο πόθος σημαίνει άρνη-ση και η έλλειψη πόθο Πάντοτε λέγοντας σου όχι ψέματα μα ούτε και την αλήθεια Αυτή είναι η μητέρα του και του ψέματος Τα κυοφορεί και πεθαίνει στη γέννα Και αφού διάβασες και εξετάστηκες και επιβραβεύτη-

κες και επιβεβαιώθηκες αποφάσισες πως ο έρωτας σου εί-ναι ψεύτης και πως γνώριζες πια περισσότερα από αυτόν Έπρεπε να τιμωρηθεί λοιπόν ξεχωρίζοντας αλήθειες απrsquo τα ψέματα Θα κυριαρχούσες εσύ Στο τέλος όμως ο έρωτας είχε πια τελειώσει Η αναζήτηση του στις μικρές προσωπικές κρυψώνες που παλιά τον φυ-λούσες δεν επαρκούσε Χωρίς ειρήνη ξανά χωρίς την εμπει-ρία να απαντά τίποτα για αυτά που είναι να έλθουν Υπήρ-χε βέβαια ακόμη η αγάπη αλλά περισσότερο ως υπενθύμι-ση της απουσίας Τον αναζητάς ακόμα καμιά φορά Στο βελούδινο πέρασμα σου μέσα στο πλήθος και τους δρόμους Αντί για αυτόν εκεί ακόμα συναντάς συχνά τους παλιούς φόβους τις ματαιώ-σεις και τα αδιέξοδα προηγούμενων σχέσεων το κενό και ψήγματα παλιών ονείρων τη γυμνή βία να στηρίζει σαν άτ-λαντας το επιστέγασμα του κόσμου που ζεις Μα τώρα πια έχεις αλλάξει εσύ Ξέρεις ότι δεν υπάρχει φυγή ότι η εμπειρία έχει πάντα ένα καινούργιο όριο Ότι η ηθική είναι ο κόσμος όπως θα ήθελες να είναι Πως κάθε κρίση είναι ένα τέλος εποχής και κάθε τέλος είναι μια μικρή κόλαση Τώρα έχεις αρχίσει καμιά φορά να κοιτάς κατάμα-τα προς τα εκεί από όπου λένε ότι εμφανίζεται το τέλος Ας έρθει Υπάρχει και μετά από αυτό άλλη αρχή

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε laquoΤο αληθές απόβαρον ενός αν-θρώπου ισούται με τις αγάπες τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα την φτώχια και την ερωτική κατα-φρόνιαraquoΕρωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστή-σει που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ που δεν μπερδεύ-ει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίω-ση με το αναπόφευκτο Τη διανόηση που πολεμά το αναπό-φευκτο που παθιάζεται που καίγεται από αγάπη και αγω-νία που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη Τη διανόη-

ση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόησηΕρωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο που δεν ήπιαν στην υγειά μας που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο Ας πιού-με στην υγειά τουςΑυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνο-ντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τουςΑυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα τα μπαρ του καλο-καιριού τα τραπεζάκια έξω το τάβλι δύο γέρων έξω απrsquo τα

το βυτίο

ερωτευτείτε

φωτογραφία Arcadesx arcadesxtumblrcom arcades_x

tovytiowordpresscom tovytio

σελίδαδεκατρίασε

λίδαδώδεκα

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

άδεια μαγαζιά τους τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυ-κατοικιών τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρί-χνοντας λοξές ματιέςΤα ξυπόλυτα κορίτσια τα κορίτσια που δεν ποζάρουν τα κο-ρίτσια του Ιουλίου των αόρατων νησιών τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη Αυτά είναι ο πραγ-ματικός κόσμος η αλήθεια το τέλος και η άκρη του νοήμα-τος Τους αδύναμους Δείτε Η κούτα του άστεγου το στοίβαγ-μα του μετανάστη η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια ο απλήρωτος λογαριασμός Υπάρχετε μόνο και μόνο για να αναποδογυρίσετε αυτό το ασυνάρτητο σύμπανΕρωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε Τρέξτε κοντά τους απλώστε το χέρι σταθείτε προσοχή Αν δεν κα-ταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους πριν αυτό αιωρη-θεί οριστικά και αμετάκλητα κρεμαστείτε μαζί τουςΑυτόν που έγραψε πρώτος το laquoοι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατουςraquo και αυτόν που το φωτογράφη-σε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλα-σε βλέποντάς το Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέ-ρασε μέσα απrsquo τις νάρκες και τα κύματα για να πέσει απrsquo το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίσταΤους διαδηλωτέςπου ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημί-ου φωνάζοντας αλληλεγγύη φωνάζοντας ελευθερία Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες που μαζεύουν ρούχα που μαζεύουν φαγητά ταινίες υλικά και ανταλλάσσουν τα πά-ντα εκτός από χρήματαΑυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λε-φτά Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα το τρα-γούδι της εφηβείας τους που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που σαν τον Χόλ-ντεν όταν λένε καριέρα εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια μόνο λα λα λαΤον Ντουρούτι τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτεςΕρωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφι-κτο αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξή-

γηση αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση αυτούς που αγα-πούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθη-κε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα αυτού του κό-σμου Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή το laquoΘεέ μου μεγαλοδύναμεraquo και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιοΣτα κρυφά στη σιωπή είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλουlaquoτο τραγούδι δεν είναι ερωτικό αλλά ερωτευμένοraquo Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτι-κό αλλά όχι ερωτευμένο Την Άννα Καρίνα την Μόνικα Βίτι τη σερβιτόρα της διπλα-νής καφετέριας την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο αίμα που έρχεται από τρεις και τέσσερις ηπείρους Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα μεθυσμένος χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκί-ας Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικήςΑυτόν που έγραψεlaquoμην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησία-σε τον αγαπώνταraquoΤην πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της τον απογευματινό ύπνο κάτω απrsquo το αρμυρίκι ή την καρυδιά την πιο λεπτή ειρωνεία το παγάκι την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμά-ρα του καταστρώματος της επιστροφήςΕρωτευτείτε το κορίτσι μου Κάθε πρωί κάθεται νυσταγμέ-νη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές Αυτή η εικό-να είναι η ασπίδα η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο απίθανο και ανήλικο Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα Ερωτευτείτε

Τα σύννεφα είναι όλο και λιγότερα Αλλά είναι εκεί Ο ήλιος μού χαϊδεύει τα μαλλιά με πιάνει απrsquo τα μούτρα Αλλά είναι και δεν είναι Τρέχω να τον προλάβω πριν ξα-νακρυφτεί Γκάζι φρένο Γκάζι φρένο Ζιγκ ζαγκ Στά-ση Λούζει τις αγριάδες που φύτρωσαν ανάμεσα στα τσι-μέντα Λούζει κι εμένα Τον κοιτάζω κατάματα Τυφλώ-νομαι για λίγο Ξεφεύγει Ξεκινάω πάλι Πιο κάτω θα τον προλάβω Αγώνας δρόμου τεθλασμένου Μπήκε η Άνοιξη

Νιώθω το αίμα μου Το ακούω να παλεύει Ζιγκ ζαγκ στις αρτηρίες Στάση στην καρδιά Τρέχει στις ίδιες γραμμές Ξεγλιστράει στα ίδια παρακλάδια Ποτίζει τις αγριάδες που φύτρωσαν στους αρμούς των ματιών Ποτίζει τις λέ-ξεις που ξεφύτρωσαν στις σχισμές των χειλιών Κάνει θό-ρυβο Προσπαθεί να ξεφύγει Δεν μπορεί Αγώνας δρόμου πεπερασμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας

Τα μαλλιά μου ξεθώριασαν απrsquo τα φιλιά με τον ήλιο Τα ματιά μου σκοτείνιασαν απrsquo την πλημμύρα μέσα Τα νύ-χια μου σκιστήκαν για να ξεκολλήσουν το τσιμέντο Στέ-κομαι με το ένα πόδι Το άλλο μετέωρο Το ένα καρφωμέ-νο Το άλλο κομμένο Δεν μπορώ να τρέξω Δεν μπορώ να κρυφτώ Αγώνας δρόμου καθηλωμένου Μπήκε η Άνοιξη στα τρένα μας κι αυτά στrsquo αμαξοστάσια

mdsousou

σχέδιο Τάσος Αναστασιάδης

tasoswebplusnet

()radiofonissawordpresscom mdsousou

σελίδαδεκα

πέντεσελίδαδεκατέσσερα

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

laquoΘα μας σκοτώσουν όλουςbull ξέρετε με τι είδους γουρού-

νια έχουμε να κάνουμε Αυτή είναι η γενιά του Άουσβιτςbull

έχουν όπλα ενώ εμείς δεν έχουμε Πρέπει να οπλιστούμεraquo

Γκούντρουν Ένσλιν

Ο Χανς και η Γκραίτε βολτάριζαν στο δάσος με την κλεμένη

Μερσεντές τους

-Τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή είπε ο Χάνς

-Πράγματι πολύ όμορφα απάντησε η Γκραίτε Μα τί είναι

αυτό εκεί Σαν σπίτι φαίνεται αλλά είναι πολύχρωμο

-Γιά πάμε πιό κοντά

-Πάμε

Πλησίασαν ακόμα λίγο Βγήκαν απrsquoτο αμάξι και κοντοστά-

θηκαν

-Ρε lsquoσυ αυτό μοιάζει νάναι φτιαγμένο από ζαχαρωτά

-Σα νάχεις δίκιο Ας το φάμε

Ξεκίνησαν να τρων το σπίτι Φάγαν πρώτα την σοκολάτα Η

κρέμα δεν τους πολυάρεσε

-Επ τι κάνετε εκεί

-Τρώμε το σπίτι Εσύ ποιά είσαι

-Εγώ είμαι η μάγισα και το σπίτι αυτό είναι δικό μου

-Δικό σου Τι σημαίνει δικό σου

-Δικό μου σημαίνει ότι μου ανήκει

-Μπα Και γιατί το έχεις φτιάξει με ζαχαρωτά

-Γιά να την πατάν κάτι χαζοπούλια σαν και εσάς Και τώρα

που σας τσάκωσα πληρώστε

-Τι να πληρώσουμε

-Το σπίτι που φάγατε

-Μα εμείς βρήκαμε τα ζαχαρωτά -και τα φάγαμε Γιατί να

σου πληρώσουμε το σπίτι

-Γιατί τα ζαχαρωτά είναι του σπιτιού

-Εντάξει τότε Ας έρθει ο Σπιτιός να τον πληρώσουμε είπε η

Γκραίτε ndashπου ήταν εμφανώς μαστουρωμένη

-Δεν ντρέπεσαι στην ηλικία σου να παίρνεις ναρκωτικά

της είπε η μάγισα που ήταν πολύ νομοταγής

-Εσύ έπρεπε να ντρέπεσαι γριά γυναίκα που φτιάχνεις ζα-

χαρωτά με ναρκωτικά και μαστουρώνεις τα παιδάκια

-Ε ψέλισε η μάγισα που πιάστηκε στα πράσα Αυτό δεν αλ-

λάζει τίποτα Πληρώστε με

-Δεν έχουμε λεφτά Πάρε την Μερσεντές

-Αφού δεν είναι δικιά σας Την κλέψατε

-Κοίτα να δεις μάγισα Την κλέψαμε από έναν κλέφτη Άρα

κλεμένη δεν είναι και αφού δεν είναι κλεμένη είναι δικιά

μας Εντάξει

-Αφήστε τα αυτά Είσαστε δύο κοινοί κλέφτες Και αφού

λεφτά δεν έχετε θα σας κρατήσω εδώ μέχρι να ξεπληρώσε-

τε δουλεύοντας αυτά που φάγατε

-Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό

-Γιά να δούμε είπε η μάγισα και άρχισε τους λογαριασμούς

με ένα κομπιουτεράκι τσέπης Λοιπόν έχουμε και λέμε

κλεμένη Μερσεντές αξία δέκα χρόνια Ζαχαρωτά από σο-

κολάτα αξία πέντε χρόνια Βόλτα στο δάσος χωρίς άδεια

αξία εφτά χρόνια Ψυχική οδύνη μάγισας αξία ανεκτίμητη

Συν τους τόκους την ποσόστωση συν εικοστρία τοις εκατό

ΦΠΑ συν είκοσι τοις εκατό φόρος υπολογίστε ότι σε καμ-

μιά σαρανταριά χρόνια θα γυρίσετε στα σπίτια σας

-Τρελάθηκες μάγισα Σαράντα χρόνια δουλειά γιά δέκα ζα-

χαρωτά

-Και φτηνά την βγάλατε Ο Γιάννης Αγιάννης άρπαξε είκο-

σι χρόνια γιά ένα καρβέλι ψωμί ndashκαι δεν το έφαγε κιόλας

Και τι κόστος λέτε έχει λίγο αλεύρι και νερό Ενώ εδώ έχου-

με ακριβά υλικά Ξέρετε πόσο έχει πάει η ζάχαρη με όλες

αυτές τις εξεγέρσεις των αραπάδων στην Καραϊβική Το κα-

κάο Τα μεταφορικά από την άλλη άκρη του κόσμου Αφή-

στε που πληρώνω και τεχνίτη να τα φτιάξει ndashαλλά μη μου

πείτε ε ΝοστιμόταταΧαλάλι ο μισθός του Με αυτά και με

τάλλα ανεβαίνει το κόστος ndashκαι εγώ μετά πόσο να πουλή-

σω Δεν βγαίνω Έχω υποχρεώσεις εγώ Τόσα στόματα τρέ-

φω Τόσες οικογένειες από lsquoμένα περιμένουν Γιά φαντα-

στείτε να το κλείσω αύριο το μαγαζί πόσοι εργάτες θα μεί-

νουν στο δρόμο Πόσα παιδάκια θα πεινάσουν Τα βλέπετε

σε όλο τον κόσμο Στο Νιούκαστλ άνεργοι οι ανθρακωρύ-

χοι Στα Αντίκυρα -στη Λειβαδειά- laquoπάγωσε η τσιμινιέραraquo

Στα γαλικά εργοστάσια απολύουνε κόσμο Στο Λαύριο laquoστή-

σανε χορόraquo Και όλα αυτά γιατί Γιατί κάτι καλόπαιδα σαν

και εσάς αμφισβητούν το σύστημα και γκρινιάζουν και τά-

χουνε βάλει με εμάς ndashλες και εμείς είμαστε οι κακοί Εμείς

που δίνουμε δουλειά στους εργάτες ndashγιατί αργία μήτηρ πά-

σης κακίας εστί Αλλά όχι Εσείς οι αναρχικοί να τα κάνε-

τε ίσωμα όλα Να γκρεμίσετε την κοινωνία με τις ιδέες σας

Εσείς φταίτε που χάσαμε τον πόλεμο Καλά τάλεγε ο Φύ-

ρερ αλλά ποιός τον άκουγε Ε ποιός Απrsquoτην άλλη μεριά

και το κράτος

Η μάγισα συνέχισε να μονολογεί ακατάπαυστα Ο Χανς κοί-

ταξε την Γκραίτε με ένα βλέμμα όλο σημασία

-Φούντο την ρώτησε

-Φούντο του απάντησε εκείνη

Η μάγισσα αποροφημένη ρητορεύοντας δεν πρόσεξε αυ-

τήν την τελευταία εξέλιξη Της πέταξαν μιά βόμβα

το ζαχαρόσπιτοο συγγραφέας

σχέδιο Γιάννης Νικολόπουλος 75blacklineswordpresscom

σελίδαδεκα

επτάσελίδαδεκαέξι

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

οδυσσέας γαληνόςwudesigngr odysseasgp

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Όχι όχι μην το λες αυτό Πάρτο πίσω Μη ξαναπείς ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου Ούτε ότι δίνω νόημα στο τίποτε που υπάρχει εκεί έξω Ούτε ότι θες απεγνωσμένα σε κάτι να πιστέ-ψεις κάτι όμορφο κάτι ευγενικό γιατί δεν αντέχεις άλλο την αρρώστια γύρω σου

Έλα να παίξουμε το ασφαλές παιχνίδι μας Να βρισκόμαστε πότε πότε τα σαββατοκύριακα και να ανεβάζουμε την παρά-σταση ldquoΕρωτευμένο Ζευγάριrdquo Θα κουβεντιάζουμε θα πίνου-με πολύ θα γελάμε όσο μπορούμε και θα γαμιόμαστε Εσύ θα μου χαϊδέυεις τα μαλλιά κι εγώ θα σου μαγειρεύω Κοίτα είμαστε σχεδόν κανονικοί Και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσει η φριχτή Κυριακή Όχι δεν μπορώ να βρεθούμε μεθαύριο Να κοι-μάσαι δίπλα σrsquo ένα ζεστό κορμί είναι πολύ τρυφερή παγίδα Χω-ρίς να το καταλάβεις οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρό-νια Και είμαστε αρκετά μεγάλοι πουλί μου για να μην καταλα-βαίνουμε τη διαφορά του αληθινού και του φτιαχτού Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω Θα δούμε

Δεν είναι αυτό σκληράδα μη με κατηγορείς μη θυμώνεις Σκλη-ράδα είναι να το ζεις κανονικά εκρηκτικά και μια μέρα να το χάνεις Να σου το παίρνουν βίαια Κι εκεί που με μια κουβέ-ντα του άντεχες οριακά το γκροτέσκο γύρω σου τώρα σου μέ-νει μια τεράστια σιωπή Μη φοβάσαι έλεγε κι έπαιρνες ανάσα Ξεχνούσες για λίγο τον πατέρα που ήρθε μια μέρα να σε βρει κλαίγοντας Γερασμένος εύθραυστος ανήμπορος- ο γίγαντάς σου είχε σπάσει Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους φίλους σου με τα θολά βλέμματα ανδρείκελα σκιές των εαυ-τών τους Μη φοβάσαι έλεγε και ξεχνούσες για λίγο τους ανθρώ-πους με τα δάχτυλα γραπωμένα στο συρματόπλεγμα τους κα-τατρεγμένους όλους που έχουν πάντα τα πιο μεγάλα μάτια το αίμα των αυτόχειρων που μας ποτίζει ανεξίτηλα το βόθρο που ξεχύνεται από την τηλεόραση τα γκλομπ των μπάτσων που ανε-βοκατεβαίνουν με λύσσα τα μαχαίρια των φασιστών που ακονί-ζονται σrsquo ένα δωμάτιο κάτω από μια εικόνα του Χριστού και μια σημαία Ξεχνούσες για λίγο τη σφαγή Τη σφαγή ldquoΕίμαι εγώ το πρόβατοrdquo του έγραφες ldquoΤο πρόβατο μπροστά στην αστραφτε-ρή λεπίδα Το τρελαμένο βλέμμα μου ψάχνει εσένα Όχι για να με σώσεις Μα για να σταθώ για λίγο στην κόγχη των ματιών σου Λίγο να ξεχάσω που με έχουν βάλει κάτωrdquo ldquoΞεκουράσου ομορ-φιά μουrdquoαπαντούσε εκείνος κι εσύ κούρνιαζες Σκληράδα είναι να μην έχεις πια πουθενά να σταθείς πουθενά να ξεκουραστείς και κανέναν να σου πει να μη φοβάσαι Γιατί τώρα είσαι μόνος σου Κι απέναντί σου η χολέρα του κόσμου όλου

Γιrsquo αυτό μη μιλάς για έρωτες Άλλη μια τέτοια απώλεια να ξέ-ρεις μπορεί να μας σκοτώσει Έλα εδώ τώρα- το μόνο που έχου-με είναι μια αγκαλιά δανεική και πρέπει να την κάνουμε να είναι αρκετή Και μπορεί μια μέρα να βρούμε την άλλη θάλασσα την άλλη απαλοσύνη που τραγουδούν οι ποιητές Μπορεί και όχι Εν τω μεταξύ πρέπει να αντέξουμε μαζί αλλά μόνοι πάντα τε-λικά μόνοι Γιατί η σφαγή συνεχίζεται

σελίδαείκοσι

κυ

ρια

κή

-λα

ϊκή

α

πογ

ευμ

ατι

νή

tintoothwordpresscom tintooth

tintooth

φωτογραφία Patsiko_ thepatsikodiarytumblrcom patsiko_

φωτογραφία Mehran Khalili copy 2011-2012 mehrankhalilicom mkhalili

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι έχει πάει με 83 διαφορετικές γυναίκες αλλά ο Αλέξης δεν τον πίστεψε Ο ίδιος είχε πάει με 4 αλλά όταν ρωτήθηκε είπε με 12 αφού του φάνηκε ντροπή να πει την αλήθεια ειδικά αφού είχε ακούσει τον αριθμό του Πέτρου Όπως και να το κάνουμε άλλο 4 κι άλλο 12 όσο κι αν οι δυο αριθμοί απέχουν σε αυτό που σημαίνουν σχεδόν εξίσου απrsquo το 83 Πώς γίνεται ρε συ τον ρώτησε να έχεις πάει με τόσες πολλές Πότε πρόλα-βες Ο Πέτρος που ήταν 25 χρονών του είπε ότι γίνεται και προσπάθησε να του το αποδείξει Έκανα πρώτη φορά σεξ στα 16 και έκανα άλλες 8 φορές μέχρι να τελειώσω το σχολείο Τα πέντε χρόνια που ήμουν φοιτητής έκανα πε-ρίπου μια φορά τον μήνα Δηλαδή άλλες 60 Τα τελευ-ταία δυο χρόνια είναι πιο δύσκολο να στο εξηγήσω πώς λειτουργεί γιατί είναι κάπως άστατο αλλά επειδή τις με-τράω άκου που σου λέω βγαίνουν Είναι 83 Ο Αλέξης τον ρώτησε αν με όλες αυτές είχε πάει από μια φορά ή πε-ρισσότερες Σχεδόν με όλες είπε ο Πέτρος ήταν για μια

φορά άντε κάποιες από δυο ή τρεις Άρα συμπέρανε ο Αλέξης συνολικά πρέπει να έχεις κάνει σεξ περίπου 100 φορές Ο Πέτρος το ζύγισε λίγο στο μυαλό του Ναι 100 και κάτι ας πούμε Ο Αλέξης σηκώθηκε απrsquo την καρέκλα του και στάθη-κε λίγο όρθιος μέσα στο δωμάτιο κι έπειτα πλησίασε την πόρτα σαν να προσπαθούσε να ακούσει κάτι απrsquo την άλλη μεριά Πότε λες να μας βγάλουν από δω μέσα ρώ-τησε τον Πέτρο Το πρωί απάντησε αυτός είναι η τρί-τη φορά που με πιάνουν έτσι κάνουν σε ρίχνουν σε ένα δωμάτιο σου πουλάνε λίγη μαγκιά μετά σε αφήνουν Με μας θα τα βάλουν ρε κοίτα πώς είσαι είπε του Αλέ-ξη φοράς πουκάμισο από πότε οι ταραξίες φοράνε που-κάμισο Το πρωί θα μας αφήσουν και θα μας πούνε και καλημέρα Έτσι κάνουν για να φοβίζουν τον κόσμο Ο Αλέξης όντως φορούσε πουκάμισο Το είχε σκεφτεί όταν έφευγε απrsquo το σπίτι του για να πάει στην πορεία ότι ίσως είναι κάπως αταίριαστο να βάλει πουκάμισο Είχαν γίνει

όλα πολύ γρήγορα Μέσα στον πανικό βρέθηκε κάπου να τρέχει σε ένα στενό έπεσε πάνω σε μια σταθμευμένη διμοιρία ούτε που το κατάλαβε Μη φανταστείτε ξύλο και αγριάδες χαλαρά πράγματα ποιος είστε πού πάτε γιατί τρέχετε Τον πήγαν στην ασφάλεια δεν είχε ταυτό-τητα δίπλωμα τίποτα Ποιος είστε τι κάνατε εκεί για-τί τρέχατε και τέτοια Τον έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και τίποτα άλλο Στη μια απrsquo τις δυο κα-θόταν ο Πέτρος που ήταν εκεί για έναν παρόμοιο λόγο Πρώτη φορά τον έβλεπε Είπαν στην αρχή για τους έτσι και τους αλλιώς την κατάσταση την πορεία τους έτσι και τους αλλιώς Μετά είπαν πόσο χρονών είναι τι κά-νουν στη ζωή τους Τέτοια πράγματα Έξι ώρες αργότε-ρα ο Πέτρος του είπε για τις 83 γυναίκες Φαινόταν καλό παιδί όχι πολύ ωραίος σίγουρα οι 83 γυ-ναίκες ήταν ψέματα Ακόμα κι έτσι όμως ο Αλέξης ένιω-σε λίγο κατώτερος Αν δεν είναι 83 σκέφτηκε θα είναι 43 θα είναι 33 θα είναι 23 Σίγουρα δεν θα είναι 4 Για

κάποιο λόγο ένιωθε πολύ ανόητος Πολύ ανόητος για πολλά διαφορετικά πράγματα Επειδή έκανε αυτή τη συζήτηση κυρίως Επειδή δεν είχε πάει με 83 γυναίκες και συγχρόνως επειδή του έλλειπε η μια η κοπέλα του λόγω της οποίας ο αριθμός του είχε μείνει στο 4 εδώ και 7 χρόνια Επίσης επειδή βρισκόταν εκεί μέσα επειδή δεν είχε δουλειά επειδή φορούσε πουκάμισο Από πότε οι ταραξίες φοράνε πουκάμισο του είχε πει ο Πέτρος νωρί-τερα Σωστά ένας μονογαμικός νεαρός με πουκάμισο πόσο μπορούσε να τρομάξει το σύστημα Πόση απειλή μπορούσε να είναι Πάνω στα νεύρα του γύρισε και είπε στον Πέτρο μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε ότι αν το σκεφτούμε διαφορετικά έχω κάνει πολύ πε-ρισσότερες φορές σεξ από σένα αφού έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια Ο Πέτρος τον κοίταξε κι έκα-νε μια γκριμάτσα που σήμαινε ότι εντάξει μου μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια εδώ πέρα αλλά αν το θέλεις έτσι κέρδισες Γύρω στις 3 τη νύχτα όλα αυτά

οι 83 γυναίκεςάθως δημουλάς

σελίδαεικοσιτρία

σελίδαεικοσιδύο

φωτογραφία urbanismstumblrcom

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

φωτογραφία Κώστας Μασσέρας masserascom

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Την περίμενε να τελειώσει τη συζήτηση Καπνίζοντας στο σκαμπό πίσω από την κολόνα σχεδόν αόρατος Τώρα που η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρακολουθεί από απόσταση τη στιγμή που κατέληξαν να είναι αυτοί η διεθνής είδηση οι δυο τους η ζωή τους η δική τους οικογένεια

Η Γιάννα μιλούσε ασταμάτητα για όσα της συνέβησαν τα τε-λευταία χρόνια Την καταλάβαινε Παθιασμένη ανυπόμο-νη αεικίνητη χειρονομούσε με αγωνία γιατί έπρεπε να προ-λάβει να τα πει όλα Πώς μετά από 17 χρόνια δουλειάς στο ερ-γοστάσιο καθημερινής δουλειάς πάνω από 12 ώρες τη μέρα με 700 άντε 800 ευρώ μισθό αυτό έκλεισε ξαφνικά για να μεταφερθεί έξω από τα σύνορα εκεί που η δουλειά πληρώ-νεται ψίχουλα Πώς πήραν στο μεταξύ ένα σωρό υποσχέσεις από τους πολιτευτές της περιοχής και τους πίστευαν μέχρι την τελευταία στιγμή Πως χρειαζόταν την ελπίδα Πώς με-τάνιωσε που ψήφισε τον δήμαρχο που της έλεγε πως θα δου-λέψει στον δήμο πολύ το μετάνιωσε τώρα όμως ξέρει Πώς η αποζημίωσή της ήταν ψίχουλα γιατί η εταιρία λίγο πριν

κλείσει την απέλυσε και την επαναπροσέλαβε με νέο συμβό-λαιο ώστε να μην φτάσει ποτέ να συμπληρώσει τον απαραί-τητο χρόνο για να διεκδικεί την πραγματική της αποζημίω-ση Πώς κινητοποιήθηκαν μαζί με τους συναδέλφους σε άλ-λες βιοτεχνίες που κλείναν στην περιοχή Πώς δεν είχαν ιδέα από σωματεία και ξαφνικά τα χρειάστηκαν αλλά η ανασφά-λεια ήταν πιο δυνατή Πώς οι άλλες βιοτεχνίες δεν έδωσαν τί-ποτα στους εργάτες τους μόνο απολύσεις Πώς μέχρι τότε ζούσε ήσυχα κι αναρωτιέται πώς την κοίμισαν έτσι Και πώς παραμένει άνεργη για 2 χρόνια τώρα

Που και που που θα πει σπάνια τους λέει ενώ γυρνά το κε-φάλι για να βεβαιωθεί πως αυτός δεν δυσανασχετεί βρίσκει δουλειά για δυο ndash τρεις μήνες Δεν την νοιάζει τι δουλειά θα είναι Την τελευταία φορά δούλεψε σε καφέ ndash μπαρ ndash εστι-ατόριο Δώδεκα ώρες και παραπάνω καθημερινά όλες τις δουλειές του μαγαζιού έβγαζε πέρα σερβίρισμα λάντζα ψήσιμο Είπε στην ξένη ανταποκρίτρια πως δεν την ένοια-ζε πόσο θα δούλευε μόνο να έχει πάλι δουλειά Έτσι κι αλ-

λιώς δεν έβγαζε ποτέ πολλά λεφτά διακοπές για να καταλά-βεις έκαναν μόνο στη θάλασσα έξω από το σπίτι τους γιατί σε αυτό στάθηκαν τυχεροί Αλλά στα τόσα χρόνια παντρεμέ-νη ακόμα θυμάται τις τέσσερις φορές που πήραν τα εισιτή-ρια του κοινωνικού τουρισμού και πήγαν σε νησί όμως δά-νειο αυτοί δεν πήραν ποτέ Τουλάχιστον τότε έμπαιναν δύο μισθοί στο σπίτι Κι ευτυχώς να λες που έχουν από τον πατέ-ρα της το πατρικό και δεν πληρώνουν ενοίκιο Αλλά τώρα ο μεγάλος της είναι στο λύκειο είναι καλός μαθητής έμαθε μόνος του να παίζει κιθάρα μιλάει και καλά αγγλικά δια-βάζει και έχει καλούς βαθμούς έχει φουντωτά κατσαρά μαλ-λιά και μοιάζει στον πατέρα του θέλει να πάει στο πανε-πιστήμιο Όμως με 800 ευρώ το μήνα που τώρα βγάζει ο Νί-κος ίσα που ζει η πενταμελής οικογένεια Πώς να σπουδάσει το παιδί Πώς να ανοίξει κι άλλο σπίτι σε άλλη πόλη Πώς θα αντέξει να του κόψει τα φτερά Κι όταν έρθει η ώρα που αυτή η απογοήτευση του μεγάλου της γιου θα γίνει οργή πώς θα τον ησυχάσει

Όσο διηγείται ο Νίκος την περιμένει Ήταν αργά και το Σαβ-βατόβραδο έπρεπε να είναι δικό τους να είναι κάπου με τα παιδιά να φλυαρούν τρώγοντας παγωτό ή οι δυο τους μαζί Τώρα καθισμένος στο σκαμπό στη μπάρα του αυτοδιαχειρι-ζόμενου στεκιού όπου η Γιάννα είχε κανονίσει να δει τους δη-μοσιογράφους που την πήραν τηλέφωνο ξαφνικά ψάχνοντας την ldquoανθρώπινηrdquo πλευρά της ελληνικής κρίσης έστριβε ένα τσιγάρο Έφτασε σαράντα για να το ζήσει κι αυτό Λιγομίλη-τος με το βαθύ γαλάζιο βλέμμα του προσηλωμένο πάνω της

Αυτή διηγούνταν παθιασμένα την ιστορία τις ανησυχίες το βάσανό της για τους κοντινούς της ανθρώπους που άνεργοι έκοψαν οι ίδιοι το ρεύμα στο σπίτι τους και χρησιμοποιούν τώρα το ψυγείο του πεθερού στον πάνω όροφο ή για τους άλ-λους δύο που χωρίσανε όταν ο ένας έμεινε άνεργος και τώρα αυτός ο ένας προσπαθεί κάνοντας δουλειές του ποδαριού να κρατήσει με νύχια και με δόντια το σπίτι του δίνοντας στην τράπεζα ότι μπορεί για το δάνειο Κι αυτός ο Νίκος της στεκόταν ακόμα εκεί μαζί της σταθερός και ήρεμος Κρα-τώντας τη δουλειά με νύχια και με δόντια κάνοντας υποχω-ρήσεις γιατί η μικρή ήταν μόνο 7 κι αυτός έπρεπε να δουλεύ-ει ότι κι αν γίνει χαμογελώντας σχεδόν αδιόρατα μιλώντας σιγανά Και σκεφτόταν τον συνάδελφο που του έλεγε χθες ldquoκαλύτερα μείωση παρά χωρίς δουλειάrdquo και τα παιδιά του Και μετά τη Γιάννα που τον φώναξε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να τε-λειώσει την πρόταση που εκείνη πριν λίγο άρχισεΤην άλλη μέρα έξω από την κλειστή βιοτεχνία όπου η Γιάννα τους έδειχνε πού δούλεψε τη μισή της ζωή ο Νί-κος τη κοίταζε από μακριά ενώ της έστριβε ένα τσιγά-ρο Ήξερε μετά από αυτό θα της άρεσε να αλλάξει γεύ-ση ας είναι και καπνός Επιστρέφοντας προς το μέρος του του χαμογέλασε Χαιρέτησε χαμηλόφωνα τη δημοσιο-γράφο πήρε τη Γιάννα και μπήκανε μαζί στο αυτοκίνητο Κυριακή μεσημέρι τα παιδιά περιμένουν για το φαγητό

Η ιστορία είναι πραγματική Κάθε ομοιότητα με την καθη-μερινότητά σου δεν είναι τυχαία

jaquou utopie

το στριφτό

jaquouwordpresscom Jaquoutopie

σελίδαεικοσιεπτάσε

λίδαεικοσιέξι

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

ήξερα μια κοπέλα που σε άγγιζε με τα χέρια της και αυτομά-τως σχηματιζόταν στο πρόσωπο σου ένα θλιμμένο στόμα κλό-ουν σε μια επαρχιακή πόλη λίγα χρόνια πριν τα βράδια ήταν κίτρινα από τις λάμπες των δρόμων και έβρεχε έβρεχε συνέ-χεια και οι δρόμοι γινόντουσαν ελκυστικά βρώμικοι και φυσού-σε και το χτύπημα των παραθυρόφυλλων συνέθετε στα αυτιά μου τον χτύπο της καρδιάς αυτής της πόλης και εγώ τρελός πή-γαινα να βρω το σώμα της και έπιανα τους τοίχους των άγνω-στων σπιτιών μεθυσμένος γιατί νόμιζα πως και αυτοί μυρίζανε την μυρουδιά της την γιασεμένια και ναι την μυρίζανε και παραπατούσα και δε με ένοιαζε με ένοιαζε μονάχα να φτάσω να τη δω να με αγγίξει να δώσει στο στόμα μου αυτή την κόκ-κινη χοντρή γραμμή η οποία πέρναγε απrsquo το ανατριχιασμένο μου σβέρκο και κατέληγε στη κορυφή του κεφαλιού μου για να το ανατινάξει και από μέσα έβγαιναν εικόνες που γινόντουσαν ποτάμι και μας έπαιρνε αγκαλιά του μας ταξίδευε στους κα-κοφτιαγμένους δρόμους και μας κατέληγε στην θάλασσα εκεί στην θάλασσα άνοιγα τα μάτια πονώντας χωρίς αυτή και έβλε-πα τα κύματα που φτιαχνόντουσαν με γράμματαπου φτιάχναν λέξειςπου φτιάχναν ωκεανούςπου φτιάχναν εμάςακριβώς τα ίδια χρόνια είχα πρωτοδεί αυτή τη φωτογραφία ένα πλαστικό ποτήρι ένα σταχτοδοχείο μερικά βιβλία ένα παρά-θυρο που φαινόντουσαν τα πόδια των περαστικών και ο καρού-

ζος να κοιτάει το φακό μέσα από το υπόγειο σπίτι του έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με το ζύγισμα αυτής της σύνθεσης από εκείνο το παρα-θυράκι εκτόξευε τις δικές του εικόνες ντυμένες καθημερινό έρωτα στα μεγάλα παράθυρα των σπιτιών του 2ου ορόφου στα μικρά τους γκρι μπαλκονάκια στο εσωτερικό πλαστικών αυτο-κινήτων στα φορτωμένα περίπτερα και τους μοίραζε τρικάκια που γράφανε πως η ευτυχία τους ήταν παραχαραγμένη και εάν ο ποιητής οφείλει να παλεύει με τα σκοτάδια του και ενίοτε να αγκαλιάζεται τρυφερά με αυτά ο άνθρωπος οφείλει να είναι αποδέκτης και ασυνείδητος μεταφραστής του μηνύματος του ποιητή μα τότε οι άνθρωποι τα τρικάκια αυτά τα κρατούσαν χωρίς να τα κοιτάξουν και τα τακτοποιούσαν στο πίσω μέρος του σημειωματάριου τους και ξανάμπαιναν τρέχοντας στο κά-δρο της φωτογραφίας τους να συμπληρώσουν την άγνοια των χρωμάτωνκαι εάν είχα καταλάβει πως πάντα θα έχουμε έρωτα άρχισα επιτέλους να καταλαβαίνω επίσης πως πάντα θα έχουμε κρί-σητώρα μπόρεσαν και πήρανε αυτά τα πέντε γράμματα τα φέρα-νε από εδώ τα φέρανε από εκεί και συνθέσανε μια λέξη για να μπορεί να αναγνωρίζεται πιο εύκολα η μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης υπόστασης το κάνανε brand name τώρα το μο-

σχοπουλάνε το βάζουν στη θέση του τρόμου το βάζουν στη θέση του κενού σου το βάζουν στη θέση του παιδικού σου εφι-άλτη το βάζουν στο πρωινό σου στη μουσική σου στον ουρα-νό σου

μα οι σπεκουλαδόροι των βασάνων σου θα είναι πάντα παιδιά που δεν μάθανε το μάθημα τους προφανώς γιατί ποτέ δεν ερω-τεύτηκαν σίγουρα δεν ερωτεύτηκαν πόθησαν όπως μπορεί κάποιος να ποθήσει ένα αυτοκίνητο ή μια τηλεόραση ή ένα σπί-τι έκαναν τα πάντα για να πραγματώσουν τους πόθους τους αλλά καμιά χαραγματιά στα χέρια τους δεν έγινε ποτέ επειδή από κάπου έπρεπε να βγει ο πόνος δεν νοιώσανε κανένα εξευ-τελισμό ως λύτρωση βολεύτηκαν στην ηδονή που έχει σχέδιο αρχιτεκτονικό

που να ξέρανε τι σημαίνει καταστροφή για τους ερωτευμένους η καταστροφή που μας οδηγεί ο έρωτας είναι laquoμια πράξη αυτο-γνωσίας η ευγενέστερη απόπειρα του ανθρώπου να δει ποιος είναιraquo (δημήτρης δημητριάδης)

σου έφτιαξα δυο εικόνες πριν τον καταστροφικό μου έρωτατην κοινωνική κρίση όπως τα βίωσα και τα δύο πριν μερικά χρό-νια Και τους τελευταίους 20 μήνες κατάλαβα πόσο αλληλέν-

δετα είναι Ο έρωτας είναι η φυσική αντίδραση της κοινωνί-ας στην αφύσικη εκμετάλλευση των συναισθηματικών του πό-ρων όσους ερωτευμένους ανθρώπους είδα τους τελευταίους μήνες δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου ερωτευόμαστε όλοι μεταξύ μας μας γεμίζουμε μας σφραγίζουμε από την μόλυνση μι-λάμε γελάμε κοιταζόμαστε διαβάζουμε χοροπηδάμε πάνω στα οδοφράγματα ξαναγαπάμε την πόλη μας γιατί στην κα-ταστροφή της βλέπουμε την λυτρωτική καταστροφή του ερωτι-σμού ο επόμενος πόλεμος θα γίνει μεταξύ αληθινά ερωτευμέ-νων που δεν φοβούνται και δυσπλασικά διαμορφωμένων που απλά αγαπούν

υπάρχουν μέρες που τα σύννεφα είναι παράλογα πολλάαλλά ποτέ δε θα μας νικήσουνάλλωστε τα σύννεφα είναι πολύ πιο κάτω απrsquo το σε θέλω μου

γιώργος δομιανός

οι δικές μας χαραγματιές αφήνουν ωραία σημάδια

combustionstumblrcom domianos

σελίδαεικοσιεννέασε

λίδαεικοσιοκτώ

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Ο μοντέρνος εμφύλιος δεν απαιτεί αντάρτες που ζούνε βρώμικοι στα βουνά Ένας καλοντυμένος εαυτός μέσα στη πόλη είναι αρκετός για να βρίσκεσαι σε διαρκή πόλεμο

Ανεβαίνεις τη Πανεπιστημίου Δύσκολη η ανάβαση σε μία πόλη που το σ α γ α π ώ ακούγεται λιγότερο από το α π ο λ ύ ε σ α ι Στη δεξιά παλάμη σου κρατάς ένα υγρό βότσα-λο απrsquo το Αιγαίο σαν ανάμνηση ενός ωραίου έρωτα Στην αριστερή παλάμη σφίγγεις μια πέτρα από τη μεγαλειώ-δη μάχη των Προπυλαίων Δεν είναι και εύκολο να ισορ-ροπήσεις Λίγο φουντώνει ο έρωτας το βότσαλο βαραίνει και γέρνει το σώμα σου στα δεξιά laquoΣυγνώμη με παρέσυ-ρε ο έρωταςraquo απολογήσε στους περαστικούς που πάνω τους σκοντάφτεις Και μετά βλέπεις τις πραμάτειες των μεταναστών που έχουν κάνει πληγή στα χέρια τους απrsquo το κουβάλημα -λινό σε κόκκινο καρό να βάψεις τις κουρ-τίνες- και χάνονται πάλι τα ζύγια Τώρα σε βαραίνει η πέ-τρα στην αριστερή παλάμη σου laquoΣυγνώμη με παρέσυρε η

αδικίαraquo δικαιολογείσαι στους περαστικούς και στρίβεις βιαστικά στην Κοραή

Ο μοντέρνος εμφύλιος έχει για όπλα τις θηλές στα στήθη μας

Διασχίζεις τη Σταδίου βαρύς σαν ένας ιπποπόταμος που βγαίνει μουσκεμένος από τον ποταμό και μπαίνεις στην Κλαυθμώνος Νιώθεις κουρασμένος από τα πολλά στρα-βοπατήματα κάθεσαι να πάρεις μιαν ανάσα Μέσα στο μυαλό σου κυριαρχεί ο μοντέρνος διχασμός του έθνους Να γίνω η άμμος στα γρανάζια του συστήματος ή μήπως να γίνω η άμμος μέσα στο μαγιό σου Οφείλεις να δώσεις μια απάντηση αν θες να αποκτήσεις και συ μια φυσιολο-γική ζωή Σήμερα θα πάρεις την απόφαση Τώρα κιόλας Αφήνεις πρόχειρα τις πέτρες στο πεζούλι και πας να αγο-ράσεις τσιγάρα από δίπλα Στο περίπτερο οι εφημερίδες κρέμονται άτακτες σαν τα απλωμένα ρούχα του δολοφό-

νου που στάζουνε και λίγο αίμα Γυρνάς Κοιτάς τις δύο πέτρες Μία όμως πρέπει να διαλέξεις Ανάβεις το τσιγά-ρο Ένα βαμβάκι καπνού ανεβαίνει στον ουρανό στέλνο-ντας το σήμα της συνείδησης ΕΑΜ ή Έρωτας Και κάπου εκεί με το βλέμμα καρφωμένο στις δύο πέτρες συνειδη-τοποιείς με φρίκη ότι τις έχεις πλέον μπερδέψει Ποια εί-ναι ποια πού τα Προπύλαια και προς τα πού το Αιγαίο

Έχεις ταραχτεί Κοιτάς σαν χαμένος δίπλα σου το στατι-κό άγαλμα της εθνικής συμφιλίωσης και ψάχνεις την απά-ντηση Οι κάμερες της αστυνομίας έχουνε γυρίσει και σε παίρνουνε γκρο πλαν Δεν αργείς να καταλάβεις ΕΑΜ και Έρωτας δύο συνεπιβάτες στο ίδιο ποταμόπλοιο μιας δια-δρομής που καταλήγει στη νέα Αποκάλυψη Τώρα Το μυ-στικό λοιπόν βρισκότανε στο έψιλον Και έτσι τα διλήμμα-τα σβήνουν όταν αντικατασταθεί το έψιλον του Έθνους από το έψιλον του Έρωτα και συγκροτηθούν τα Ερωτικά Απελευθερωτικά Μέτωπα

Αρπάζεις τις πέτρες και τις εκτοξεύεις με δύο επαναληπτι-κές κινήσεις πάνω στον μπρούτζο του αγάλματος Ευστο-χείς Το άγαλμα δονείται οι περαστικοί κόβουν το βήμα τους να δουν ο περιπτεράς βγαίνει αμέσως έξω οι μετα-νάστες πακετάρουν γρήγορα το εμπόρευμα

Όμως εσύ τώρα νιώθεις ελαφρύς Ένα απαλό αεράκι ση-κώνεται και παρασύρει ένα πούπουλο μπροστά στα μά-τια σου Μη ρωτάς πώς βρέθηκε το πούπουλο στο κέντρο της Αθήνας Βιάσου Κλείσε το στη παλάμη σου κρατή-σου σφιχτά κι άσε την ορμή του να σε τραβήξει εμπρός κι όπου σε πάει Μη φοβάσαι το ύψος κι αν σήμερα τον ονο-μάζουνε νόμο της βαρύτητας αύριο-μεθαύριο μπορεί και να τον πούνε lsquoενστικτώδη πόθο για τη σύγκρουσηrsquo

Στον μοντέρνο εμφύλιο οι σφαίρες δε πέφτουνε στη γη Καρφώνονται τις νύχτες στα λευκά μας ταβάνια

το πορτατίφ

διακοπές στη μακρόνησο

toportatifblogspotgr to_portatif σελίδατριανταένασε

λίδατριάντα

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

morgan s bailey

ishtar retrogradedividedwefelltumblrcom MorganSBailey

Δεν μπορώ άλλη εκκωφαντική μιζέριααποπνικτική ασχήμιακαλοβαλμένες κενότητεςκι αποστειρωμένα νυστέρια

Να ανοίγω την τηλεόραση- γιατί τι άλλο να κάνω -mdash ψέμα με τόσα ωραία βιβλία mdashκαι με τόση απανθρωπιάνα θέλω να σκίσω τα μάτια μου

~

Τους ενδιαφέροντες καιρούςνα τους βάλετε εκεί που ξέρετεεγώ πριν ένα χρόνο γνώρισα τη Σόνιακαι μου είπε για κείνη τη χαμούρα τη ΘάτσερΩραίο βράδυ

~

Κάνω κόνξες στη νέα εποχήμε κάθε αράδα που τελειώνεισπρώχνω το πληκτρολόγιο απότομα αριστεράαλλά εντάξει μετά το ξαναφέρνω δεξιάγιατί δε βολεύει

Αν μαζέψω όλους τους ανθρώπουςπου έχω γνωρίσεισrsquo ένα δωμάτιολογικά δε θα εκραγούμε όλοι

~

Δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα στrsquo αλήθειαένα ανθισμένο άβατο και μια λίμνηκαι μέσα εμάς γυμνούςβγαλμένους από ονείρωξηή αν απλά το προσπάθησα

Kάποτε σχεδιάζαμε χάρτες στο χέριΚαι η αγάπη

-

Η αγάπη είναι γένους θρυλικού

σελίδαετριαντατρίασε

λίδατριανταδύο

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

Δεν είχε πηδηχτεί ποτέ με πουτάνα Την μη-εμπειρία του τη σκέπαζε με ένα πανωσέντονο ιδεολογίας Έλεγε laquoτο ομορ-φότερο πράγμα στον κόσμο ο έρωτας πρέπει να είναι δωρε-άν Και με το ομορφότερο πράγμα δωρεάν μπορούμε να δι-εκδικήσουμε το να είναι δωρεάν τα πάνταraquo Στην πραγματι-κότητα δεν είχε πληρώσει ποτέ για πήδημα επειδή κώλωνε Το άγνωστο του δημιουργούσε τεράστιο άγχος Το άγνωστο κλίμα το άγνωστο του τελετουργικού Αν ξεπερνούσε το κώ-λωμα αν η μη-εμπειρία γινόταν εμπειρία θα άλλαζε και το σκέπασμα Θα έκανε πανωσέντονο το κατωσέντονο Η ζωή ως μια συνεχής προσπάθεια συλλογής απολαύσεων και έντο-νων στιγμών με κάθε τίμημα Εντάξει κατά τrsquoάλλα κι αυτός του ρομαντισμού ήταν Έψα-χνε να βρει κάποια να της διαβάζει Σάρα Κέην και να τα εν-νοεί laquoΚαι να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο Και να σε βγά-ζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα Και να σrsquo αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα Και να μην κατα-φέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ Και να μη γελάω με τα αστεία σου και να σε θέλω το πρωί αλλά να σrsquo αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα Και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρ-μα σου Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου τα μάτια σου τα χείλη σου το λαιμό σου το στήθος σου τον κώλο σουraquo Σε τρεις μέρες είχε γενέθλια Δεν ήταν συμβολικό το νούμε-ρο 30 ή 40 αλλά αισθανόταν πως πλησιάζει σε σημαντικό τσεκπόιντ Από αυτά που πρέπει να πατήσεις αμέσως σέηβ Θα έκανε δώρο στον εαυτό του μια νέα εμπειρία μια νέα απόλαυση μια νέα έντονη στιγμή ένα γαμήσι Τελικά όταν η μέρα έφτασε το μετάνιωσε Την επομένη οι εφημερίδες είχαν τα πρόσωπα Τα μάτια που κουβαλούσαν όλη τη με-λαγχολία του κόσμου Η οδηγία του υπουργού ήταν σαφής laquoδείξτε πουτάνες που έχουν έιτζ πείτε οροθετικές ιερόδου-λες χέστε στον τάφο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οκraquo

radio_sociale

ιστορία σεντονιών

radiosocialewordpresscom radio_sociale

φωτογραφία murplejanetumblrcom murplejane

σελίδατριαντατέσσερα

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της

ΤΟ ΜΠΑΧΑΡ ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ BLOGSRADIOBUBBLEGR ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΥΠΟΠΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ FEDRA SERIF KAI PFLITHO ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ KAI ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ο RADIO_SOCIALE KAI TO BYTIO

το μπαχάρ 3 χρηματοδοτήθηκε από το donation crack του radiobubble

Υγ1 Ευχαριστούμε την Jaquou Utopie Υγ2 Ευχαριστούμε την Μαίρη Παπαγεωργίου για τη βοήθειά της