ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΕΥΡΩ 5000 ΚΥΠΡΟΥ ΕΥΡΩ 9000 ΕΥ-ΡΩΠΗΣ ΕΥΡΩ 9000 ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΥΡΩ 10000 ΤΙΜΗΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΕΥΡΩ 120

ΙΔΡΥΤΗΣ dagger Ἀρχιμ Χαράλαμπος Δ Βασιλόπουλος 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Ξένης Ζωσιμᾶ Βαβύλα Φίλωνος Νεοφύτου ἐγκλείστου ΕΤΟΣ ΝΔacute ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2007

ΜΕΣΑ στὴν γενικὴ ἀπορρύθμιση καίστὴν πραγματικότητα ἀποσύνθεση τῆςκοινωνίας μας ὅτι ἔχει σχέση μὲ τὴν

πολιτιστική μας παράδοση (πχ Ὀρθόδοξη Πί-στη ἑλληνικὴ γλώσσα μάθημα τῆς ὈρθοδόξουΠίστεως κἄ) πολεμεῖται ἀσυστόλως Τελευταῖαἀπὸ ἐκλεγμένο βουλευτὴ τοῦ Κοινοβουλίου μαςδιεκωμωδήθη ἡ ἱερωσύνη καὶ αὐτὸ τὸ μυστήριοτῆς Θείας Εὐχαριστίας τὸ ἀπόλυτο κέντρο τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς Διωγμὸ ἀδυ-σώπητο ὑφίσταται καὶ ἡ ἀπὸ αἰώνων καθιερω-μένη ἑορτὴ τῶν ἑλληνορθοδόξων Γραμμάτων ἡ

ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Ἀλλrsquo ἐνῶ ἡ 30ήἸανουαρίου ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα παύεινὰ εἶναι ἑορτὴ τῆς Παιδείας μας τὸ πρῶτο ἑλλη-νικὸ Πανεπιστήμιο ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία μὲ πρω-τοβουλία τοῦ ἱδρυτοῦ της Φρειδερίκου-Δημη-τρίου Γκίλφορδ (βαπτισμένου Ὀρθοδόξου καὶπιστοῦ στὴν ἐκκλησιαστική μας παράδοση) κα-θιέρωσε τὴν μνήμη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς

ἑορτὴ τῆς ἑλλη-νορθοδόξου Παι-δείας οἱ δὲ Τρεῖς Ἱεράρχαι ἐπελέγησαν ἀπὸ τὸνἴδιο τὸν Γκίλφορδ ὡς laquoπροστάταιraquo τοῦ πρώτουἈνωτάτου Παιδευτικοῦ Ἱδρύματος τῆς νεωτέραςἙλλάδος

Ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (30 Ἰανουαρίου)

καθιερώθηκε κατὰτὰ μέσα τοῦ ια΄ αἰ

ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Μαυρόποδα ΜητροπολίτηΕὐχαΐτων ἐπὶ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦΜονομάχου (1042-1055) Ὁ ἐκκλησιαστικὸςαὐτὸς ἄνδρας laquoἀπέβλεπεν εἰς τὸ νὰ προτυπώσητοὺς Τρεῖς τούτους Μεγάλους Πατέρας καὶΟἰκουμενικοὺς Διδασκάλους ὡς τοὺς κατrsquoἐξοχὴν ὑπερμάχους τοῦ Τριαδικοῦ Δόγματοςraquo1

Ἡ γιορτὴ ὅμως αὐτὴ δὲν περιορίσθηκε στὰἐκκλησιαστικὰ-λειτουργικὰ πλαίσια ἀλλὰ συν-δέθηκε μὲ τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ γράμματα τὴνἑλληνοχριστιανικὴ παιδεία ποὺ καθιέρωσετοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ὡς προστάτες της Σὲ σχε-τικὸ μελέτημά του ὁ Δημήτριος Μπαλάνος γρά-φει laquoΚατrsquo ἄγραφον νόμον ἀπὸ αἰώνων ὑφιστά-μενον ἡ ἡμέρα αὕτη θεωρεῖται ὡς ἑορτὴ τῆςΠαιδείας καὶ τῶν Γραμμάτων καθόλου καὶ κατrsquo

ἔθος ἀπὸ τοῦ 1842 ὑπὸ τῆς ΠανεπιστημιακῆςΣυγκλήτου (ἐννοεῖ τοῦ ΠανεπιστημίουἈθηνῶν) καθιερωθέν τὸ Ἀνώτατον Ἐκπαιδευ-τικὸν Καθίδρυμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἑορτάζει τὴνἡμέραν ταύτην ὡς ἰδίαν ἑορτήνraquo2

Σκοπὸς τοῦ παρόντος μελετήματος εἶναι νὰγίνει γνωστό ὅτι στὴν ἐπίσημη καθιέρωση τῆςἙορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς σχολικῆςἑορτῆς στὸν ἱστορικὸ ἑλλαδικὸ χῶρο καὶ στὴνἀναγνώρισή τους ὡς Προστατῶν Ἀνωτάτουἑλληνοφώνου Ἐκπαιδευτικοῦ Καθιδρύματοςπροηγήθηκε τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου τὸ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἤτοι Ἐὰν εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ἢ ἐξουσίας

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣ

laquoἘτάραξεraquo κυριολεκτικῶς τὰlaquoνερὰraquo ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συ-νόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας συμφώ-νως πρός τὴν ὁποίαν ὁ Οἰκουμε-νικὸς Πατριάρχης κ Βαρθολομαῖοςεἶναι πρῶτος ὡς πρὸς τὰ πρεσβεῖατιμῆς εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανὡς αὐτὸ διευκρινίζεται εἰς τὰ Δίπτυ-χα τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ θέσις αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρ-χίας προκαλεῖ ἀντιδράσεις μεταξὺΣεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν τό-σον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὅσον καὶ τοῦ Φαναρίου ὡς καὶ Ἑλλή-νων Θεολόγων Διά παράδειγμα ὁΣεβ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ Σε-ραφεὶμ εἰς ἐπιστολὴν (ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 9ην Ἰανουαρίου) τὴν ὁποίανἀπέστειλεν πρὸς τὸν ΠατριάρχηνΡωσίας κ Κύριλλον συγχαίρει τὴνἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίαςδιότι αἱ θέσεις τὰς ὁποίας διατυπώ-νει

laquoἘκφράζουν ἀπολύτως τήν ἱστο-ρικοκανονικήν θεώρησιν τοῦ πολι-

τεύματος τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθο-λικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίαςκαί κατακεραυνώνουν τήν κακοδο-ξίαν καί αἵρεσιν τοῦ ἐπικαιροποιημέ-νου Ὠριγενισμοῦ καί laquoὑποτακτικι-σμοῦraquo πού ὄζουν Μοναρχιανισμόκαί πού εἰσάγουν διαβάθμισι τῶνΤριαδικῶν Προσώπων ἀσυνείδητονἐνδεχομένως ἀπομείωσι τοῦ ὁμο-ουσίου Αὐτῶν καί στρέβλωσι τῶνθείων ἰδιωμάτων διά νά ἱκανοποι-ηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶς δῆθενπαγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆς ἐξου-

σίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε΄ Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρη-ται τραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶνὁποίων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτεροςΘεόςraquo (Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39)laquoαὐτός δέ καίὁ Πατήρ εἶναι δύο Θε-οί δύναμις μίαraquo (Διαλ πρός Ἡρα-κλεῖδα ΒΕΠ ΙΣΤ 367) δέν δύναται

νά συγκριθῆ πρός τόν Πατέρα διότιεἶναι μέν εἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγα-θότητος τοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτο-αγαθόν (Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καίδέν εἶναι φυσικόν καί ἀναγκαῖονγέννημα τοῦ Πατρός ἀλλά προϊόντῆς θελήσεως αὐτοῦ (Περί ἀρχῶν441)raquo

Ὁ Σεβ Πειραιῶς κ Σεραφεὶμἀφοῦ ἀναλύει πῶς ἐξελίχθη ἀπὸ τῆςἐποχῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τὸΣυνοδικὸν Πολίτευμα τῆς Ἐκκλη-σίας μας τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς ἀπο-στολὴν τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεωςὑποβάλλει μίαν ἔνστασιν ἐπὶ τῆςἀποφάσεως τῆς Ρωσικῆς ἹεραρχίαςΜὲ τὴν ἔνστασίν του διαφωνεῖ μὲτὴν ἀπόφασιν κατά τὴν ὁποίαν τὸΠρωτεῖον καθορίζεται συμφώνωςπρός τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Δι-πτύχων Ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶςἐξηγεῖ μὲ ἐπιχειρήματα στηριζόμε-να εἰς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας ὡςοὗτοι καθωρίσθησαν ὑπὸ Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων ὅτι laquoτὸ Πρωτεῖοντιμῆς τῶν πέντε πρεσβυγενῶν θρό-

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ ἹεροσόλυμαὉ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Βαρθολομαῖος εἶχεν ἀνακοι-νώσει ὅτι θὰ συναντηθῆ μὲπρωτοβουλίαν του μὲ τὸν Πά-παν κ Φραγκίσκον εἰς τὰ Ἱερο-σόλυμα διότι ἐφέτος συνεπλη-ρώθησαν πεντήκοντα ἔτη ἀπὸτὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων με-ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ ΠαπικῶνΤὸ Βατικανὸν ἀνεκοίνωσεν ὅτιἡ συνάντησις αὐτὴ θὰ γίνη μὲπρωτοβουλίαν τοῦ Πάπα ἀπὸτὴν 24ην ἕως τὴν 26ην Μαΐουκατὰ τὴν ἐπίσκεψίν του εἰςτοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ τὰςχώρας Ἰορδανία Παλαιστίνηκαὶ Ἰσραήλ Ἡ συνάντησις μὲτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχηνθὰ γίνη διά νὰ τιμήσουν τὴνἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων πρὸπεντηκονταετίας ὑπὸ τοῦ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Τὴν 25ην Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμηντοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ ΘεολόγουἈνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου ΝικολάουἈναπαυσᾶ Μετεώρων

laquoΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ Η ΜΑΧΗraquoΤοῦ κ Μιχαὴλ Ε Μιχαηλίδη ΘεολόγουΑΝΙΕΡΟΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΑΙ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π Διονυσίου Τάτση

ΗΕΠΟΧΗ μας εἶναι δύσκολη Ὑπάρχει σύγχυση φρενῶν καὶ δο-λιότητα πράξεων Ἔχουν καταπέσει πιὰ οἱ ἠθικοὶ φραγμοὶ καὶὅλα ἐπιτρέπονται χάριν τοῦ οἰκονομικοῦ ὀφέλους Ἄρχοντες

καὶ ἀρχόμενοι ἔχουν τὸ ἴδιο σκεπτικό Ἐὰν πρόκειται νὰ ἔχουμεεἰσροὴ χρημάτων στὸν τόπο μας στὴν ἐπιχείρησή μας καὶ στὸ σπίτιμας θυσιάζουμε τὰ πάντα Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι τὸ χρῆμαἀπ᾽ ὅπου καὶ ἂν προέρχεται Δυστυχῶς στὸν πειρασμὸ αὐτὸ ἔχουν πέ-σει καὶ πολλοὶ Μητροπολίτες καὶ κληρικοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλὰκαὶ Ἱερὲς Μονές οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ὑπεράνω χρημάτωνκαὶ ἔχουν ὡς κύρια ἀποστολή τους τὰ πνευματικὰ κατορθώματα καὶτὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν

Πρέπει κάποια στιγμὴ νὰ ἀφυπνιστοῦμε πνευματικὰ καὶ νὰ βλέπου-με μὲ ἐπιφύλαξη τοὺς πλούσιους ἀνθρώπους τοὺς διάφορους ὀργα-νισμοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ κράτη ποὺ προθυμοποιοῦνται νὰ μᾶς βοηθήσουνμὲ ἐντυπωσιακὰ ποσά Νὰ βλέπουμε νὰ πληροφορούμαστε καὶ νὰ διε-ρωτώμαστε γιατὶ μᾶς προσφέρουν Σὲ τί ἀποβλέπουν Τί θέλουν ὡςἀνταλλάγματα Γιατὶ ἕνας μασῶνος θέλει νὰ μᾶς βοηθήσει Γιατὶ ἕναςἑτερόδοξος προσφέρει σὲ κάποια Μητρόπολη Τόσο μεγάλη ἀγάπηΜήπως περιμένουν ἄλλα ὀφέλη Μήπως μὲ τὶς προσφορὲς ἐξασφαλί-ζουν μελλοντικές μας ὑποχωρήσεις σὲ θέματα πίστεως παραδόσε-ως Ἀλήθεια μπορεῖ σήμερα τὸ ἀναστηλωμένο καὶ ἀνακαινισμένοἍγιον Ὄρος νὰ ἀρνηθεῖ κάτι στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση Τόσα ἑκα-τομμύρια ἔχουν δοθεῖ γιὰ τὴ διάσωσή του καὶ πῶς μποροῦν οἱ ἁγιο-ρεῖτες νὰ μὴ συμφωνήσουν μὲ τὶς ὅποιες ἀποφάσεις της

Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ κάτι στοὺςποικίλους χορηγούς της Ἀφοῦ χωρὶς πολλὴ σκέψη δέχεται ὅτι τῆςπροσφέρουν εἶναι φυσικὸ καὶ νὰ προσφέρει ὅτι τῆς ζητοῦν Ἡ ἀνίε-ρη συναλλαγὴ γιὰ τοὺς ὑπεύθυνους τῆς Ἐκκλησίας δὲν θεωρεῖταιἁμαρτία Ἀντίθετα θεωρεῖται εὐκαιρία γιὰ νὰ πετύχουν αὐτὰ ποὺ δια-φορετικὰ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ πετύχουν Παίρνουν ὑλικὰ καὶ χάνουνπνευματικά καθὼς ὑποχωροῦν καὶ σὲ θέματα πίστεως καὶ παραδόσε-ως Ἔχει χαθεῖ πιὰ τὸ ὀρθόδοξο κριτήριο καὶ ἡ εὐαισθησία περὶ τὴνἠθική

Γιὰ πολλοὺς ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας ἰσχύει τὸ laquoὁ σκοπὸςἁγιάζει τὰ μέσαraquo Θὰ συμπλήρωνα καὶ τὶς προσφορὲς τῶν διαφόρωνἀντιχρίστων Αὐτὸ σημαίνει πνευματικὴ πτώση Καὶ ἂν ἕνας Ἀρχιεπί-σκοπος γιὰ παράδειγμα δέχεται προσφορὲς ἀπὸ ἀντίχριστους τί νὰποῦμε στὸ λαό Μὲ ποιὸ σθένος θὰ τὸν ἐνημερώσουμε ὅτι μόνο οἱ κα-θαρὲς προσφορὲς πρέπει νὰ γίνονται δεκτές προκειμένου νὰ μαται-ώνονται τὰ σχέδια εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἐπιμελῶς κατα-στρώνουν οἱ διάφοροι ἑτερόδοξοι καὶ ἀλλόθρησκοι

Μπροστά στόν κίνδυνο τοῦἐχθροῦ οἱ ἄνθρωποι γιά πάνταἀντιστέκονται καί δίνουν τή μάχηΔέ μένουν ἀδρανεῖς καί ἀμέριμνοιὉ ἀρχαῖος ποιητής μᾶς παραδίδειτό σύνθημα τοῦ ξεσηκωμοῦ γιάτήν Πατρίδα ὅταν φωνάζει laquoἼτεπαῖδες Ἑλλήνωνhellip Νῦν ὑπέρ πάν-των ἀγώνraquo

Δέν ἀποκλείεται ὁ μέγας θεολό-γος καί ποιητής Ἅγιος ΓρηγόριοςΝαζιανζηνός ὡς ἄριστος σπουδα-στής τῶν ἀρχαίων Ἀθηνῶν νά τόεἶχε μελετήσει καί γνωρίσει γιά νάγράψει τό πιό πάνω δικό του σύν-θημα laquoὑπέρ τῶν μεγίστων ἡ μά-χηraquo πού ἀπευθύνεται στούς χρι-στιανούς Τώρα σάν νά λέει πούγίναμε χριστιανοί βρήκαμε τόΣωτῆρα Χριστό καί σωθήκαμεἈλλά θά ᾽χουμε στήν πορεία τῆςζωῆς μας ὁρατούς καί ἀόρατουςἐχθρούς καί θά πρέπει νά δώσουμεμάχες πνευματικές Αὐτό ἀκριβῶςτονίζει καί ὁ θεῖος Παῦλος Οὐκἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καίσάρκα ἀλλά πρός τάς ἀρχάς πρόςτάς ἐξουσίας πρός τούς κοσμο-κράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνοςτούτουraquo (Ἐφ ΣΤ΄ 12) Ἡ διεξαγω-γή τῆς δικῆς μας μάχης γίνεται γιάτήν ὑπεράσπιση τῶν laquoμεγίστωνraquoΚαί ποιά εἶναι τά laquoμέγισταraquoἈσφαλῶς ἡ ὁμολογία καί ἀπολογίατῆς Χριστιανικῆς μας Πίστης Ἡεὐσέβεια ἡ λατρεία καί οἱ ἐντολέςτοῦ Θεοῦ Μή ξεχνᾶς ὅτι laquoστρα-τιώτης εἶ Χριστοῦraquo λέγει ὁ ἱερόςΧρυσόστομος καί laquoεὐχή τό ὅπλονἡμῶν τό ἀκαταγώνιστονraquo Ἡ προσ-ευχή εἶναι τό ἀσυναγώνιστό μαςὅπλο

Ἀπευθυνόμενος ἰδιαίτερα πρόςτούς νέους ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ

Θεολόγος δίνει θαυμάσιες συμ-βουλές χρήσιμες γιά ὅλους laquoΝέ-ος εἶ Στῆθι κατά τῶν παθῶνraquo Εἶσαινέος Κάνε ἀντίσταση ἐνάντια στάπάθη σου Καί συνεχίζει laquoΠᾶσανἁγνίσωμεν αἴσθησιν Μηδέν εἴδω-λον πορνικόν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς φέρω-μεν ἐκ φιλοπόνου θέας καί περιέρ-γουraquo Νά καθαρίσουμε καί ἐξαγνί-σουμε τίς αἰσθήσεις μας Νά μήβλέπουμε μέ περιέργεια πορνικέςκαί σεξουαλικές εἰκόνες laquoΦω-τισθῶμεν ἀκοήν φωτισθῶμενγλῶσσαν Καθαρθῶμεν ἁφήνγεῦσιν λάρυγγαraquo

Πόσο σοφές σκέψεις καί συμ-βουλές Λές καί ζοῦσε στίς μέρεςμας μέ τίς τηλεοράσεις καί τά δια-δίκτυα καί τά βίντεοhellip μέ τίς χυ-δαῖες καί ἄθλιες διαφημίσεις καίεἰκόνες καί ἀνωμαλίες καί δια-στροφές ἀπ᾽ τίς ὁποῖες δυστυχῶςδέ μποροῦν νά ξεφύγουν οὔτε τάπαιδιά

Σάν ἔμπειρος πολεμάρχης ὁθεῖος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καίγνώστης τῶν τεχνασμάτων τοῦΔιαβόλου δίνει θάρρος στόν ἀγω-νιστή καί μαχητή τοῦ ἀοράτουἐχθροῦ καί τοῦ λέγει laquoΦοβεῖταίσε μετά τοῦ ὅπλου μαχόμενονraquo ὉΔιάβολος ὅσο σέ βλέπει ἑτοιμοπό-λεμο καί μέ τ᾽ ὅπλο στό χέρι ndashτόὅπλο τό πνευματικόndash ἐκεῖνος φο-βεῖται καί τρέμει

Κάποτε βαδίζοντας ὁ Κύριοςπρός τήν Ἱερουσαλήμ κάποιος τοῦἔθεσε τό ἐρώτημα laquoΕἰ ὀλίγοι οἱσωζόμενοιraquo Ὁ Κύριος ὅμως ἀντίνά ἱκανοποιήσει τήν περιέργειάτου ἀπάντησε laquoἈγωνίζεσθε εἰσ-ελθεῖν διά τῆς στενῆς πύληςraquo(Λουκ ΙΓ΄ 23-24) Ἡ πνευματική ζωήεἶναι ἀγώνας καί μάχη

Ὁ Σεβ Πειραιῶς συγχαίρει τὴν Ρωσικὴν Ἱεραρχίαν διότι αἱ θέσεις της ἐκφράζουν τὴν ἱστο-ρικοκανονικὴν θεώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατακεραυνώνουν τὴν κακο-δοξίαν καὶ αἵρεσιν τοῦ ἐπικαιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καὶ laquoὑποτακτικισμοῦraquo Προβάλλει δὲμίαν ἔνστασιν ὡς πρὸς τὰ πρεσβεῖα τιμῆς καὶ τὰ Ἱερὰ Δίπτυχα Ὁ Σεβ Ναυπάκτου ἀναλύει ὅτιτὸ πρωτεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι κατωχυρωμένον ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνό-δων καὶ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν καταργεῖ τὸ συνοδικὸν πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας Ὁ ΣεβΠρούσης κ Ἐλπιδοφόρος ἀναφέρει ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσονΟὐσιαστικῶς ὁ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος ὡς σχολιάζεται ὑπὸ θεολόγων εἰς τὴν προσπά-θειάν του νὰ ἐνισχύση τὴν θέσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔναντι τοῦ laquoΡωσικοῦ ἐπε-κτατισμοῦraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνη εἰς μίαν ἑρμηνείαν εἰς βάρος τοῦ θεσμοῦ τῆς συνοδικό-τητος καὶ νὰ μεταποιῆ τὸ πρωτεῖον εἰς ἕνα σχεδὸν ὑποκατάστατον τοῦ Παπικοῦ ἀντιστοίχου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 8ην ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ κι αὐτό Ἐκλλησιομάχοι ἐναντίον ἀθέων μὲ σκοπὸν τὴν ψη-φοθηρίαν Κυβερνητικοὶ Ἀξιωματοῦχοι ἐναντίον τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ΣΥ-ΡΙΖΑ καὶ τοῦ κόμματός του Ἡ Σκύλα ἐναντίον τῆς Χάρυβδης Τὸ μικρό-

τερον κακὸν ἐναντίον τοῦ μεγαλυτέρου Διαμάχη μὲ ὀξυτάτους χαρακτηρι-σμοὺς διὰ τὴν ἀθεΐαν τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὴν ὑποκριτικήν του στά-σιν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Αἱ θέσεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὁμολογουμένωςεἶναι προκλητικαὶ καὶ ἀπαράδεκτοι Διετυπώθησαν ὑπὸ τοῦ ὑπευθύνου διὰθέματα Παιδείας Ἀθλητισμοῦ καὶ Θρησκευμάτων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Εἰς μίαν Χώ-ραν κατ᾽ ἐξοχὴν Ὀρθόδοξον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ γίνη ἰσότιμος μὲτὰς ἄλλας θρησκείας εἰς τὸ ὄνομα τῆς πολυφυλετικῆς Ἑλλάδος Βεβαίωςὅσο πλησιάζομεν πρὸς τὰς ἐκλογάς αἱ θέσεις αὐταὶ ἐξαφανίζονται ἀπὸ τὸπροσκήνιον Διότι προέχει ἡ ψηφοθηρία Δὲν γνωρίζομεν ἐὰν αἱ θέσεις αὐταὶἀνατραποῦν ἐὰν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔλθη εἰς τὴν ἐξουσίαν Διότι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐκκίνησενἐπαναστατικὰ καὶ σημειώνει ἐντυπωσιακὴν laquoΔεξιὰνraquo στροφήν Δὲν ἀποκλεί-εται laquoστροφὴνraquo καὶ εἰς τὰ ἐκκλησιαστικά ἀλλὰ μετεκλογικῶς Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχεικάνει laquoστροφὴνraquo εἰς τὰ πάντα πλὴν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἀπὸ τὴν ἄλλην ἔχομεν τοὺς κυβερνητικοὺς ἐκκλησιομάχους Ζητοῦν πι-στοποιητικὰ θρησκευτικῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητος ἀπὸ τὸν ἄθεον κ Τσί-πραν Ἀλλὰ ποία ἡ ἰδική των ταυτότης Τοὺς εἴδατε εἰς Κυριακάτικας ΘείαςΛειτουργίας Αἱ ἀποφάσεις των εἶναι προκλητικαὶ ἐναντίον τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας 1ον) Μᾶς laquoἐγλύτωσανraquo τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν πρὸς τὸπαρόν ἀλλὰ ἐπέβαλον τόσο μεγάλας ἀπαλλαγάς ἀπὸ τὸ μάθημα διὰ τοὺςὈρθοδόξους μαθητάς ποὺ οὐσιαστικῶς τὸ καταργοῦν 2ον) Ὁ ΓενικὸςΓραμματεὺς τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς ΝΔ ἐτάχθη δημοσίως ὑπὲρ τῆςνομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας 3ον) Διατηρεῖται ἡ ἀπόφασις ἡ ὁποίαἀντιμετωπίζει τοὺς κληρικοὺς ὡς ἁπλοῦς ὑπαλλήλους καὶ ἀπαγορεύει τὰςχειροτονίας νέων κληρικῶν Διά τὴν χειροτονίαν των θέτει καθαρῶς δημο-σιοϋπαλληλικὰ κριτήρια 4ον) Φορολογεῖ τὴν Ἐκκλησίαν διὰ τὴν περιουσίαντης ὡς Πολυεθνικὴν ἑταιρείαν μὲ ὑπερκέρδη 5ον) Ἀπειλεῖ διαρκῶς μὲ δια-κοπὴν τῆς μισθοδοσίας τῶν Κληρικῶν 6ον) Ἐμείωσε τὰς ἐκπτώσεις εἰς τὴνφορολογίαν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι κάμνουν δωρεάς πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν 7ον)Δὲν ἀκούει τὰς διαμαρτυρίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους διὰ τὴν ὑπερφορολόγησιντῆς ἀκινήτου περιουσίας τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἡ ὁποίαεὑρίσκεται ἐκτός τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας κλπ

Βεβαίως τὸ κυβερνητικὸν μπλὸκ ἐξουσίας εἶναι τὸ μικρότερον κακὸν ἀπὸτὸν ΣΥΡΙΖΑ τὸν ὁποῖον ὅμως δὲν ἔχομεν γνωρίσει ὡς κυβέρνησιν Ἡμεῖςὅμως ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ διακρινόμεθα ἀπὸ τὸ ἐλεύθερον Πατριω-τικὸν καὶ Χριστιανικὸν φρόνημα Δὲν ἀνήκομεν εἰς πολιτικάς παρατάξειςκαὶ ἰδιαιτέρως εἰς ἐκείνας αἱ ὁποῖαι ψηφοθηροῦν ἐκμεταλλευόμεναι καὶτὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν Ἡμεῖς εἴμεθα laquoὀπαδοὶraquo τῆς Μεγάλης Παρατάξεωςτοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας Ἂς τὸ γνωρίζουναὐτὸ καλῶς οἱ πολιτικοὶ ἐκπρόσωποι τῆς Σκύλας (Ἐκκλησιομάχοι) καὶ τῆςΧάρυβδης (Ἄθεοι) καθὼς καὶ ἡ laquoδεσποτοκρατίαraquo ἐκείνη ἡ ὁποία laquoποτίζει τὰπαιγνίδιαraquo τῶν πολιτικῶν αὐτῶν Δὲν θὰ χαθῆ ἡ Πατρὶς καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐὰνψηφισθοῦν καὶ ἄλλαι παρατάξεις μὲ πατριωτικώτερον ἐθνικόν κοινωνικὸνκαὶ Ὀρθόδοξον φρόνημα

ΓΖ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΥΛΑΝ (ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ)ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΥΒΔΙΝ (ΑΘΕΟΙ ndash ΣΥΡΙΖΑ)

Τὴν Κυριακὴν 19ην Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑώρτασε τὴν μνήμηντοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ Ἐπισκόπου Ἐφέσου Εἰς τὸν κατανυ-κτικὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Διονύσου μετὰ τὴν θείαν Λειτουρ-γίαν ἐτελέσθη μνημόσυνον ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαρι-στοῦ Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώλη ὁ ὁποῖος ἐπὶ 26 συνεχῆ ἔτη ἦτο ἐκεῖἐφημέριος Τὰ πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ μακαριστοῦ π Μάρκου δοξάζοντατὸν Πανάγαθον Τριαδικὸν Θεὸν ποὺ ἐχαρίτωσε τόσο πολὺ τὸν πρᾶον καὶταπεινὸν Γέροντα καὶ τὸν ἀνέδειξε διακριτικὸν ἐξομολόγον καὶ μαχητὴνὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως μὲ πολλὴν συγκίνησιν ἔψαλαν τὸ laquoαἰωνίαἡ μνήμηraquo

Εἰς τὸν προαύλιον χῶρον τοῦ Ἱ Ναοῦ ἔγινε τρισάγιον εἰς τὸν τάφοντοῦ π Μάρκου καὶ μὲ βουρκωμένα μάτια ἐμνήσθημεν τοὺς ἀγῶνας τουδιά τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεως τὴν μέριμνάν του διά τούς πτωχούς διάτοὺς φυλακισμένους διά τοὺς ἀσθενεῖς εἰς τὰ νοσοκομεῖα τὴν ἑκου-σίαν ὑλικὴν πτωχείαν του καὶ ἔχομεν τὴν βεβαιότητα ὅτι ἦτο ἡ Χάρις τοῦΘεοῦ ποὺ τὸν ἐσκέπαζε καὶ ἔκανε τὰ ἀκατόρθωτα κατορθωτά τὰ ἀδύνα-τα δυνατάmiddot μᾶς ἀγαποῦσε ὅλους μὲ καθαρή ἀπερίγραπτη ἐν Χριστῷἀγάπη συμπάσχων μὲ τὸν πόνον ὅλων μας

Εἴμεθα εὐγνώμονες πρὸς τὸν Κύριόν μας διότι ἀναξίως ἐγνωρίσαμενἕνα τόσον χαρισματοῦχον πνευματικόν

Τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π Μάρκου αἰωνία ἡ μνήμη

Τοῦ πρωτοπρ π Γεωργίου Δ Μεταλληνοῦ

Σεβ Κονίτσης Νὰ προσέ-χουμε τοὺς προδότες Σελ 8

Ἐπιστολὴ συμπαραστάσεωςὑπὸ ὀρθοδόξων πολιτῶν τῆςΘεσσαλονίκης εἰς τὸν ΣεβΠειραιῶς κ Σεραφείμ Σελ 8

Οὐδεὶς ὁμιλεῖ διὰ τὴν ἀνέγερ-σιν τοῦ ἰσλαμικοῦ τεμένουςΑἶσχος Τοῦ Σεβ Καλαβρύ-των κ Ἀμβροσίου Σελ 8

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγε-νικὸς ἔσωσεν ἀπὸ τὸν ἀφα-νισμὸν τὴν πίστιν καὶ τὴν φυ-λήν μας Σελ 4

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι Τοῦ Δη-μητρίου Γ Μπράνη Σελ 5

Σεβ Ναυπάκτου Τὸ Οἰκου-μενικὸν Πατριαρχεῖον ἔχειὡς στόχον τὴν διαφύλαξιντῆς συνοδικότητος καὶ τὴνἑνότητα ὅλων τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν Σελ 6

Ὁλόκληρος ἡ ἐπιστολὴ τοῦΣεβ Πειραιῶς κ Σεραφεὶμπρὸς τὸν Πατριάρχην Ρωσίαςδιὰ τὸ πρωτεῖον τιμῆς τοῦΟἰκ Πατριάρχου Σελ 7

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ laquoΟΤraquo

ΠΠΑΑΡΡΕΕΜΜΒΒΑΑΣΣΕΕΙΙΣΣ ΠΠΙΙΣΣΤΤΕΕΩΩΣΣ ΚΚΑΑΙΙ ΖΖΩΩΗΗΣΣ

(1ον)1 Ἀντικωνσταντίνεια καί ἀντι-

βυζαντινὴ ἡ ΔύσηΤὸ σκεπτικὸ τοῦ τίτλου τῆς εἰση-

γήσεως θέλει νὰ θεμελιώσει τὴνἄποψη ὅτι μολονότι ὁ Ἑλληνισμὸςμεγαλύνθηκε καὶ ἐνισχύθηκε ἀπὸτὸ ἔργο τοῦ Μ Κωνσταντίνου καὶἀποτέλεσε βασικὸ δομικὸ στοιχεῖοτῆς νέας χριστια νικῆς αὐτοκρατο-ρίας ποὺ ἐδημιούργησε μὲ κέντροτὴν Νέα Ρώμη τὴν Κωνσταντινού-

πολη ἐπὶ ἑλληνικοῦ χώρου καὶ γεω-γραφικὰ καὶ πολιτιστικά ἐν τούτοιςστὴν νεώτερη ἱστορία του ὡς ΝέοςἙλληνισμὸς μετὰ τὸ 1821 σταδιακὰἀποποιεῖται τὴν κληρονομιὰ τοῦ ΜΚωνσταντίνου καὶ ἐνσωμα τώνεταιπλήρως στὸν δυτικὸ εὐρωπαϊκὸ πο-λιτισμό Ὁ τελευταῖος ὀφείλει ἐπί-σης πολλὰ στὴν ἑλληνικὴ καὶ χρι-στιανικὴ αὐτοκρατορία τῆς ΝέαςΡώ μης ἰδιαίτερα τὴν ἱστορικὰ χρι-στιανική του ταυτότητα συνδεδε-μένη μὲ τὴν συνακόλουθη ἑλληνι-

κότητα ἐπεδίωξε ὅμως συνειδητὰκαὶ ἀνταγωνιστικὰ ἀπὸ τὸν 9οαἰώνα μὲ τὴν δυναμικὴ ἐμφάνισητῶν Φράγκων - Γερμανῶν νὰ ὑπο-καταστήσει τὴν ἑλληνικὴ αὐτοκρα-τορία τῆς Ρωμανίας μὲ τὴν βοήθειακαὶ τοῦ Παπισμοῦ κατὰ τοὺς νεω-τέρους δὲ χρόνους μὲ τὴν Ἀναγέν-νηση καὶ ἰδιαίτερα τὸν Διαφωτισμὸτοῦ 18ου αἰῶνος καὶ τὴν ΓαλλικὴἘπανάσταση νὰ ἀποκοπεῖ τελείωςἀπὸ τὶς χριστιανικές του ρίζες νὰἀποχριστιανίσει τε λείως τὴν Εὐρώ-πη πρᾶγμα ποὺ ἐν πολλοῖς ἔχειἤδη ἐπιτευχθῆ

Ἡ ἀνταγωνιστικότητα καὶ ἀντι-παλότητα τῶν Φράγκων καὶ τοῦπάπα ἐμφανέστατα καὶ ἀναμφι-σβήτητα ἀποδείχθηκαν κατὰ τὴνπρώτη ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπό-λεως τὸ 1204 ἀπὸ τοὺς σταυροφό-ρους καὶ τὴν ἐπακο λουθήσασα κα-τάτμηση τῆς αὐτοκρατορίας σὲφραγκικὰ κρατίδια ἐξ αἰτίας τῆς

ὁποίας ἐξασθενημένη πλέον ἐπέ-ζησε μὲν γιὰ δύο ἀκόμη αἰῶνεςχωρὶς ὅμως τὴν παλαιά της δύναμηκαὶ αἴγλη ἀνίκανη νὰ ἀποφύγει καὶτὴν δεύ τερη καὶ ὁριστική της ἅλωσηἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453 Στὶςἡμέρες μας ἡ ἀντικωνσταντίνεια καὶἀντιβυζαντινὴ στάση τῆς Εὐρώπηςποὺ ἀκυρώνει τὴν χριστιανικὴοἰκουμένη τοῦ Μ Κωνσταντίνουἀποδείχθηκε περίτρανα ὅταν στὴνΝίκαια τῆς Γαλλίας ἡ σύνοδος τῶν15 τότε Εὐρωπαίων ἡγετῶν τὸ ἔτος2000 στὴ Χάρτα γιὰ τὰ ἀνθρώπι-να δικαιώματα διέγραψε τὴν ἀνα-φορὰ ποὺ ὑπῆρχε στὸ κείμενο γιὰτὴν χριστιανικὴ κληρονομιὰ τῆςΕὐρώπης Ἀν τέδρασαν τότε πολλοὶΕὐρωπαῖοι ἡγέτες τὸ ΕὐρωπαϊκὸΣυμβούλιο πάντως τῶν 15 ἐπίσημακατήργησε τὴν χριστιανικὴ Εὐρώπηκαὶ ἐνεθάρρυνε ἔτσι θεσμικὰ τὴνπολεμικὴ ἐναντίον τῶν χριστιανικῶνσυμβόλων τῶν χριστια νικῶν ἑορ -

τῶν τῆς Κυριακῆς ἀργίας τῆς ἀνα-γραφῆς τοῦ θρησκεύματος στὶςταυτότητες τοῦ χριστιανικοῦ γά-μου τοῦ χριστιανικοῦ μαθήματοςτῶν Θρη σκευτικῶν τῆς προστασίαςτῶν κληρονομημένων πολιτιστικῶνθεσμῶν καὶ παραδόσεων Εἶναιπροκλητικὴ γιὰ τὶς χριστιανικὲς συν -ειδήσεις ἡ αἰτιολο γία τοῦ τότε Γάλ-λου σοσιαλιστῆ πρωθυπουργοῦΛιονὲλ Ζοσπέν ὁ ὁποῖος μὲ πα-ρέμβαση στὸν πρόεδρο τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς Ρομάνο Πρόντιζήτησε νὰ ἀπαλειφθεῖ ἡ θρησκείαἀπὸ τὴ Χάρτα Εἶπε laquoἩ Γαλλίαεἶναι μία ἄθρησκη Δημοκρατία καὶἑπομένως ἡ ἀναφορὰ στὴν θρησκευ-τικὴ κληρονομιὰ τῶν Εὐρωπαίωνεἶναι γι᾽ αὐτὴν ἀπαράδεκτηraquo Ὅλοιἐνθυμούμεθα τὴν μεγα λειώδη ἀντί-δραση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ τὴνκατάργηση τοῦ laquoΧριστιανὸς Ὀρθό-δοξοςraquo στὶς ταυτότητες ὑπὸ τὴνἡγεσία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστο-

δού λου ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενοςστὶς ἀποφάσεις τῆς Νίκαιας εἶπεlaquoΚανένας Εὐ ρωπαῖος Χριστιανὸςδὲν διαφωνεῖ μὲ τὸν σεβασμὸ καὶ τὴντήρηση τῶν ἀνθρω πίνων δικαιωμά-των Ἀντιθέτως χαίρεται ὅταν αὐτὰπροωθοῦνται καὶ μάλι στα ὄχι μόνονθεσμικῶς καὶ νομοθετικῶς ἀλλὰ καὶοὐσιαστικῶς Ὅμως αὐτὸ δὲν σημαί-νει ὅτι διὰ νὰ προωθηθοῦν πρέπει νὰδεχθεῖ τὴν κατάργηση τῆς παραδόσε-ώς τουraquo

2 Ἡ Ἑλλάδα φυσικὴ κληρονό-μος τοῦ Βυζαντίου ἀποποιεῖταιτὴν κληρονομιά

Ὁ ὁμιλῶν κληθεὶς ἀπὸ τὴν laquoΠαν -ελλήνια Ὀρθόδοξη Ἕνωσηraquo τὸν Ἰα -νουάριο τοῦ 2001 νὰ ὁμιλήσω στὴναἴθουσα τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ἑται-ρείας σχετικὰ μὲ τὰ ἀποφασισθέν-τα στὴ Νίκαια τῆς Γαλλίας παρόν-τος τοῦ ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χρι-στοδούλου ἀνέπτυξα τὸ θέμα

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

ΤΟΥ Μ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΤοῦ πρωτοπρεσβ π Θεοδώρου Ζήση

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ

Ὑπὸ φοιτητῶν τῆς Θεολογικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥ

Βλέπε εἰς τὴν 8ην σελ

laquoἈπὸ τὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας στὴνΝίκαια τῆς Γαλλίας Ὁ Μ Κων-σταντῖνος καὶ οἱ μικροὶ τῶν καιρῶνμαςraquo1 Συνέπιπτε τότε στὴν ἑλλη-νικὴ πολιτικὴ σκηνὴ νὰ ὑπάρχουντρεῖς Κωνσταντῖνοι ἀπὸ τοὺς ὁποί-ους κανένας δὲν ἀντέδρασε γιὰ τὴνἀκύ ρωση τῆς κληρονομιᾶς τοῦ ΜΚωνσταντίνουmiddot πρόεδρος τῆς Δη-μοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Στεφα-νόπουλος πρωθυπουργός ὁ Κώ-στας Σημίτης ἀρχη γὸς τῆς ἀξιωμα-τικῆς ἀντιπολίτευσης ὁ Κώστας Κα-ραμανλῆς

Καὶ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ εἶναιἀποκαρδιωτικὸ καὶ θλιβερὸ στὸνσύγ χρονο Ἑλληνισμὸ εἶναι τὸ γε-γονὸς ὅτι ἐνῶ σὲ ὅλες τὶς ἱστορικὲςπεριόδους ἀκόμη καὶ χωρὶς κρα-τικὴ ὑπόσταση καὶ κατακτημένοιὅπως ἐπὶ Ρωμαιο κρατίας Φραγκο-κρατίας καὶ Τουρκοκρατίας κρα-τήσαμε τὸν πολιτισμό μας ὑποτα-γήκαμε σωματικά ἀλλὰ ὄχι πνευ-ματικά καὶ μάλιστα ὑποταγμένοιἐξελληνίσαμε πολιτιστικὰ τοὺς κα-τακτητάς σήμερα ἐνῶ πολιτικὰεἴμαστε ἐλεύθεροι ἑκουσίως ἐνσω-ματωνόμαστε σὲ ἕνα ξένο πολιτι-σμό μεταβαλ λόμαστε σὲ μιὰ μικρὴἐπαρχία τῶν Φράγκων τῆς Εὐρώ-πης σὲ ἕνα φραγκικὸ κρατίδιο καὶπροτεκτορᾶτο ἀρνούμενοι τὴν με-γαλωσύνη τοῦ ἀρχαίου ἑλλη νικοῦκόσμου κυρίως ὅμως τῆς Ρωμιοσύ-νης τοῦ Βυζαντίου2 Ὅλες οἱ ἱστορι -κὲς περίοδοι τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναιμεγαλειώδειςmiddot ἡ ἀρχαιοελληνικὴκλασσι κὴ Ἑλλάδα ἡ ἑλληνικὴ αὐτο-κρατορία τοῦ Μ Ἀλεξάνδρου ἡμεγαλειωδέ στερη ἑλληνοχριστια-νικὴ αὐτοκρατορία τοῦ Μ Κων-σταντίνου ἡ πονεμένη ἀλλὰ ἀδού-λωτη Ρωμιοσύνη τῆς Τουρκοκρα-τίας Ποιό ἄλλο ἔθνος κουβαλάειτέτοια κληρονομιά Τὴν ἀρχαίακλασσικὴ Ἑλλάδα καὶ δύο οἰκουμε-νικὲς παγκόσμιες αὐτοκρατορίεςτὸν Παρθενώνα καὶ τὴν Ἁγιὰ Σο-φιά

Ποῦ θρονιάζει καὶ ποῦ θὰ θρο-νιάσει τελικὰ ὁ δικέφαλος ἀετός ἩΕὐ ρώπη βέβαια καὶ πολιτικὰ καὶἐκκλησιαστικὰ ἀποποιεῖται τὴνκληρονομιὰ τοῦ Μ Κωνσταντίνουμολονότι ἡ ἱστορία της εἶναι ἀνεξί-τηλα σφραγισμένη ἀπὸ τὸ ἔργο τουΠολλοὶ βαλκανικοὶ λαοὶ καὶ ἡ Ρω-σία ἀκόμη καὶ ἡ ἀλλό θρησκη Τουρ-κία τὴν διεκδικοῦν Καὶ οἱ φυσικοίτης κληρονόμοι οἱ σύγχρο νοι Ἕλλη-νες φαίνεται ὅτι τὴν ἀπορρίπτουνmiddotαὐτὸ βέβαια ὄχι σὲ ἐπίπεδο λαοῦἀλλὰ σὲ ἐπίπεδο πολιτικῆς ἡγεσίας

καὶ ὁρισμένων ἀρχαιολατρῶν ὅ πωςὁ Κοραῆς καὶ ὁ κύκλος του καθὼςκαὶ μαρξιστῶν ἱστορικῶν καὶ λογί -ων τοὺς ὁποίους ἐνοχλεῖ ὁ χριστια-νικὸς καὶ θεοκεντρικὸς χαρακτήραςτοῦ Βυζαντίου Ἡ ἐπιστημονικὴ βυ-ζαντινολογικὴ ἔρευνα στηριζόμενησὲ ἀδιά ψευστες ἱστορικὲς μαρτυ-ρίες δὲν ἀμφισβητεῖ τὰ κληρονο-μικὰ δικαιώματα τοῦ νεωτέρουἙλληνισμοῦ ἐπὶ τῆς Ρωμιοσύνηςτοῦ Βυζαντίου ὅπως καὶ ἡ αὐτοσυ-νειδησία τῶν συγχρόνων Ἑλλήνωνπαρὰ τὶς μεθοδευμένες καὶ σχεδια-σμένες προσπάθειες ξένων κέντρωνγιὰ πλήρη ἀποβυζαντινοποίηση τῶνΝεοελλήνων μὲ τὸν συστηματικὰδιὰ πολλῶν μέσων προωθούμενοἐκδυτικισμό τους Ἀπὸ τὸ πλῆθοςτῶν σχετικῶν γνωμῶν παραθέτουμετὴν γνώμη ἐλαχίστωνmiddot ὁ WilliamMiller γράφει ὅτι laquoοἱ σύγχρονοιἝλληνες δικαιο λογημένα πιστεύουνὅτι ἂν οἱ ἴδιοι εἶναι τὰ ἐγγόνια τῆςἀρχαίας Ἑλλάδος οἱ ἴδιοι εἶναι καὶ τὰπαιδιὰ καὶ οἱ κληρονόμοι τοῦ Βυζαν-τίουraquo Ὁ ἴδιος γράφει ὅτι στὴνἙλλάδα ἡ βυζαντινὴ παράδοσηεἶναι ἰσχυρότατη καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἵ -δρυση τοῦ ἑλληνικοῦ βασιλείου μέ-χρι τὴ μεγάλη καταστροφὴ στὴ ΜἈσία τὸ 1922 οἱ Ἕλληνες ζοῦσανἔχοντας στὸ νοῦ τους τὸν Κων-σταντῖνο Παλαιο λόγο Ἀκόμη καὶ ὁὌθων καὶ ἡ σύζυγός του ἦταν προσ -κολλημένοι στὴν Με γάλη Ἰδέα καὶἐπὶ μακρὸ χρόνο ἡ Ἀθήνα θεω-ρούνταν ὡς προσωρινὴ πρω τεύου-σα τῆς Ἑλλάδος μέχρι ποὺ ἡ Κων-σταντινούπολη θὰ περιερχόταν καὶπάλι στοὺς Ἕλληνες3 Συναφῶς καὶἡ Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελὲρ γράφειὅτι τὸ Βυζάντιο ζεῖ laquoστὴν καρδιὰτοῦ μόνου Βαλκάνιου λαοῦ ποὺ δὲνἐλευθέρωσε τὴν κοιτίδα τῆς ὕπαρξήςτου δηλαδὴ τὴν Βασιλεύουσα Κων-σταντινούποληraquo4 Εἶναι πασίγνωστοτὸ βιβλίο τοῦ Ρουμάνου ἱστορικοῦΓιόργκα laquoΤὸ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυ-ζάντιοraquo5 στὸ ὁποῖο βλέπει τὸνἙλληνισμὸ τῆς Τουρκοκρατίας ὡςσυνέχεια τοῦ Βυζαντίου μετὰ τὴνὁποία ἀρχίζει σταδιακὰ ἡ ἀποβυ-ζαντινο ποίηση καὶ ὁ ἐκδυτικισμὸςτῶν Ἑλλήνων ἡ νέα ἐθελούσιααἰχμαλωσία τους στὴν ΦραγκικὴΕὐρώπη Θὰ μνημονεύσουμε ἀκόμηκαὶ ὅσα λέγει ὁ ἐθνικός μας ποιητὴςΚωστῆς Παλαμᾶς στὸν Προφητικὸἀπευθυνόμενος πρὸς τὴν Ρωμιοσύ-νη τοῦ Βυζαντίου Λέγει λοιπὸν ὅτιὁ δικέφαλος ἀετός τὸ σύμβολο τοῦΒυζαντίου πέταξε μακρυὰ μὲ τὰἄξια καὶ τὰ ἅγια πρὸς τὴ Δύση καὶπρὸς τὸ Βορρᾶ σὲ ἄλλους λαούςὅπου φέρνει καὶ τὴν αὐτοκρατορικὴ

κορώ να ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ βασίλειοποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴ Ρωμιοσύνηεἶναι ἀνά ξιο αὐτῆς τῆς κληρονο-μιᾶςmiddot δὲν πῆρε τίποτε ἀπὸ τὴ με-γαλωσύνη τοῦ Βυζαν τίου ἀλλὰκληρονόμησε μόνο τὰ μικρὰ καὶ χα-μηλὰ καὶ κυβερνᾶται ἀπὸ χαμηλῆςἠθικῆς καὶ πνευματικῆς στάθμηςἀνθρώπους νάνους ἀρλεκίνους καὶεὐνούχους

Ὁ δικέφαλος ἀητός σου νά μα-κριά

μακριὰ πέταξε μὲ τ᾽ ἄξια καὶ μὲτ᾽ ἅγια

καὶ θὰ ἰσκιώσουν τὰ τετράπλαταφτερὰ

λαοὺς ἄλλους κορφὲς ἄλλεςἄλλα πλάγια

Πρὸς τὴ Δύση καὶ πρὸς τὸ Βο-ριά

τὴν κορώνα φέρνει καὶ κρατᾶ-καὶ τὰ νύχια του εἶν᾽ ἁρπάγια-καὶ τὴ δόξα καὶ τὴ δύναμη

κρατᾶmiddotκαὶ τὸ γέλιο καὶ τὸ ψέμμα τὸ Βα-

σίλειοποὺ γεννήθηκε ἀπὸ σένα μέσ᾽

στὸν ἥλιοκοίτα Θεέ Θὰ σέρνεται μπροστὰσὲ μπαλσαμωμένη κουκουβάγιαΜ᾽ ὅλα σου θὰ ζῇ τὰ χαμηλάμὲ καμμιά σου δὲ θὰ ζῇ μεγαλω-

σύνηκ᾽ οἱ προφῆτες ποὺ θὰ προσ -

κυνᾶνᾶνοι καὶ ἀρλεκῖνοιΚαὶ σοφοί του καὶ κριτάδεςτοῦ ἄδειου λόγου οἱ τροπαιοῦχοικαὶ διαφεντευτάδεςκυβερνῆτες του οἱ εὐνοῦχοιΔὲν εἶναι βέβαια δυνατὸν σὲ μία

περιορισμένη χρονικὰ εἰσήγηση νὰἐκ τεθεῖ σὲ ὅλο της τὸ εὖρος ἡ πο-λιτικὴ καὶ πνευματικὴ κληρονομιὰτοῦ Μ Κωνσταντίνου τὴν ὁποία δι-καιολογημένα ἀπὸ φθόνο καὶ μι-κρότητα ἀπο ποιεῖται ἡ Δύση λόγῳτοῦ μεγαλείου της τελείως ὅμωςἀδικαιολόγητα ὁ φυσικὸς κληρονό-μος της ὁ νέος Ἑλληνισμός λόγῳἐλλείψεως ἱκανῶν ἡγε τῶν ποὺ θὰἐνστερνισθοῦν τὶς ἀξίες της καὶ θὰδιασώσουν τὸν πολιτισμό της ὅπωςτὸ ἔπραξαν μὲ ἐπιτυχία ὁ Μ Φώ-τιος ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλα μᾶςὁ Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός ὁ πα-τριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος ὁἍ γιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ οἱ Ἅγι-οι τρεῖς Κολλυβάδες οἱ ἀγωνιστὲςτοῦ ᾽21 καὶ ὁ Καποδίστριας

Γι᾽ αὐτὸ ἐπιλεκτικὰ θὰ ἀναφερ-θοῦμε σὲ τμήματα μόνο αὐτῆς τῆςκλη ρονομιᾶς πολύτιμα τὰ ὁποῖαἀπορρίπτει καὶ ξεπουλάει ὁ σύγ-χρονος Ἑλλη νισμός ἰδιαίτερα οἱἡγέτες του πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησια-στικοί ἢ γιατὶ δὲν διδάχτηκαν καὶδὲν ἔμαθαν γιὰ τὴν ἀξία τους ἢγιατὶ τοὺς θάμπωσαν μὲ πλούτη καὶἀξιώματα καὶ θόλωσε τὸ ἀξιολογι-κό τους κριτήριο

Εἰσήγηση στὴν ΘεολογικὴἩμερίδα ποὺ ὀργάνωσε ἡ ἹερὰΜητρόπολη Πειραιῶς τὴν Πέμπτη7 Νοεμβρίου 2013 μὲ θέμα laquoΤὸΔιάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313μΧ) Ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ στὴνἀποχριστιανιζόμενη ΕὐρώπηraquoΣημειώσεις

1 Θεσσαλονίκη 2001 ἘκδόσειςlaquoΤὸ Παλίμψηστονraquo

2 Γιὰ τὴν νέα αὐτὴ ἅλωση καὶαἰχμαλωσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ΒλΠρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗ-ΣΗ Φραγκέψαμε Ἡ εὐρωπαϊκή μαςαἰχμαλωσία Θεσσαλονίκη 1994ἐκδ laquoΤὸ Παλίμψηστονraquo Τοῦαὐτοῦ Ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατρά-σι Ἀρχὲς καὶ κριτήρια τῆς Πατε-ρικῆς Θεολογίας Θεσσαλονίκη1997 σελ 136ἑ καὶ Τοῦ αὐτοῦὈρθοδοξία καὶ Ἐλληνισμός Νέααἰχμαλωσία καὶ ἀντίσταση Θεσσα-λονίκη 1995

3 WILLIAM MILLER laquoἩ ΒυζαντινὴΚληρονομιὰ στὴν ΝοτιανατολικὴΕὐρώπηraquo εἰς N H BAYNES - H ST LB MOSS Βυζάντιο Εἰσαγωγὴ στὸΒυζαντινὸ Πολιτισμό ἐκδ Παπα-δήμα Ἀθῆναι 1983 σελ 450-451

4 ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡΓιατί τὸ Βυζάντιο Ἀθήνα 2009 ἐκδἙλληνικὰ Γράμματα σελ 254

5 N JORGA Τὸ Βυζάντιο μετὰ τὸΒυζάντιο ἐκδ Gutenberg Ἀθήνα1985

Σελὶς 2α 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Η laquoΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥraquo ΚΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟΝ

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ Μ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ἔτος ΛΒacute Ἀριθμ 324 Ἰανουαρίου 2014ΒΙΒΛΙΑ ndash ΑΝΑΤΥΠΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ2014 Ἱερὰ Μητρόπολις Καλαβρύτωνκαὶ Αἰγιαλείας Ἀφιερωμένο laquoΣτὸνσεπτό μας ποιμενάρχη τὸ γνωστὸ σὲὅλους γιὰ τὸ θάρρος του τὸν ἱεραπο-στολικό του ζῆλο τὴν ἀφιλοκέρδειατου τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν Ἐκκλησίακαὶ τὴν Ἑλλάδα τὸν ΜητροπολίτηΚαλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κκ ΑΜ-ΒΡΟΣΙΟraquo Σχ 14x10 σσ 290ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ndash ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΧΙΩΤΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΔΙΑΝΘΙΣΜΑΤΑ Τριμηνιαία ἔκδο-ση κοινωνικοῦ ἐνδιαφέροντος Ὀκτndash Δεκ 2013 Χίος

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔεκαπενθήμερηἘφημερίδα τοῦ κινήματος Χριστια-

νικῆς Δημοκρατίας Σεπτ ὈκτΝοέμ Δεκ 2013 Ἀθήνα

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ Τριμπεριοδικὸ τῆς ἱερᾶς ἀδελφότητοςἉγίας Τριάδος Ἰούλ ndash Σεπτ Ὀκτ ndashΝοέμ 2013

laquoΕΙΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΨΗΛΑ ΕΚΕΙraquo Ἐξωκκλήσια στὸ ὄρος τῶνἈμώμων (Πεντελικόν) Ἀθήνα 2013 σελ 60

Τό μικρό αὐτό βιβλίο τῶν ἑξῆντα σε-λίδων εἶναι ὁ καρπός τῆς ἐργσίας μίαςἐκπαιδευτικοῦ θεολόγου τῆς μέσηςἐκπαυδεύσεως τῆς κ Δήμητρας Γρι-τσοπούλου καί μίας ὁμάδας μαθητῶντοῦ Γυμνασίου τῆς Νέας ἘρυθραίαςΜιᾶς ἐκπαιδευτικοῦ ἀπό αὐτές πούδυσ τυχῶς σπανίζουν στίς μέρες μας μέπολύ ἀγάπη στό πρόσωπο τοῦ Κυρίουμας ἡ ὁποία καθρεφτίζεται στά πρόσω-πα τῶν μαθητῶν της Ἡ ἐργασία αὐτήπραγματοποιήθηκε στά πλαίσια ἑνόςπολιτιστικοῦ προγράμματος τοῦ σχολεί-ου καί μέ τήν καθοδήγηση τῆς ὑπευθύ-νου τοῦ προγράμματος τῆς κ Γριτσο-πούλου καί ἄλλων καθηγητῶν καίἀσχολήθηκε μέ τήν ἄμεση γνωριμία καίμελέτη ἐξωκκλησιῶν τῆς βορειοανατο-λικῆς πλευρᾶς τοῦ Πεντελικοῦ ὄρουςκαί τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου Διο-νύσου Σκοπός τοῦ προγράμματος ἦταννά προσεγγίσουν οἱ μαθητές τήν χρι-στιανική λατρεία καί παράδοση τῆς πί-στεώς μας τήν ἐκκλησιαστική ἱστορίακαί τέχνη τῆς μεταβυζαντινῆς καί νεώ-τερης περιόδου ἡ περίοδος πού κατα-σκευάστηκαν τά κτίσματα αὐτά ἀλλάκαί τήν σημασία τῶν ἐξωκκλησιῶν στήνπαράδοση καί καθημερινή ζωή τοῦἑλληνικοῦ λαοῦ καί μάλιστα μέσα ἀπόσχετικά κείμενα τῆς νεολληνικῆς λογο-τεχνίας ὅπως τοῦ Παπαδιαμάντη Ἡὑπεύθυνος τοῦ προγράμματος τονίζειὅτι laquoΔέν πρόκειται γιά αὐστηρή ἐπιστη-μονική ἐργασία καί ὅτι δέν πρέπει νάκριθεῖ μέ αὐστηρά ἐπιστημονικά κριτή-ριαraquo ἐμεῖς ὅμως ἀπό τήν πλευρά μαςἔχουμε νά παρατηρήσουμε ὅτι εἶναι μίαπολύ καλά προσεγμένη ἐργασία μέπλούσιο καί ἐνδιαφέρον εἰκονογραφικόκαί φωτογραφικό ὑλικό ἀρχιτεκτονικέςἀναφορές καί διαγράμματα τῶν κτι-σμάτων μικρές ἀλλά ἐνδιαφέρουσεςἱστορικές ἀναφορές ποῖοι τά κατα-σκεύασαν καί πότε ἐξωτερική σημερι-νή περιγραφή ἀλλά καί ἕνα σύντομοσυν αξάρι τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ μέ τό ἀπο-λυτίκιο του καί στό τέλος τοῦ βιβλίου ἡβιβλιογραφία πού χρησιμοποιήθηκε

Ἡ κ Γριτσοπούλου στό ἐπιλογικόσημείωμα ἀναφέρει laquoἈξίζει νά σημει-ώσουμε καί αὐτό ἀποτελεῖ τό μεγάλοκέρδος τῆς ἐργασίας αὐτῆς τό πνεῦμαἀλληλεγγύης σεβασμοῦ συνεργα-σίας ἀγάπης καί ἐνθουσιασμοῦ πούαὐθορμήτως ἐξεδήλωσαν τά παιδιάἀντικρίζοντας τά φτωχικά ἐξωκκλή-σια τά διάσπαρτα μέσα στό βουνό τῶνἈμώμων Πιστεύουμε ὅτι ἡ λατρεία

καί ὁ σεβασμός τῶν ταπεινῶν ἀνθρώ-πων πού τά ἔκτισαν ἄγγιξε τήν ψυχήτους ἐνισχύθηκε ἡ πίστη στόν Θεό καίτονώθηκε σέ αὐτούς τούς δύσκολουςκαιρούς τό χριστιανικό τους φρόνημακαί ἡ ἐλπίδα γιά ἕνα καλύτερο αὔριοΘεωρῶ ὅτι ὁ στόχος ἐστέφθη ἀπό ἐπι-τυχίαraquo

Τά ἐξωκκλήσια πού ἀναφέρονταιεἶναι ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἅγιος Νικήταςκαί ὁ προφήτης Ἠλίας στή βόρεια πλευ-ρά τοῦ Πεντελικοῦ ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁΜεγαλομάρτυς καί ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁΧιοπολίτης πού βρίσκονται στό Διόνυ-σο ἡ κοίμηση τῆς Θεοτόκου στό κοιμη-τήριο τοῦ Διονύσου τό Γενέσιο τῆς Θε-οτόκου στήν Ραπεντώσα καί τέλος ὁἅγιος Νικόλαος καί ὁ ἅγιος Σπυρίδωναςστήν σπηλιά τῆς Πεντέλης ἤ ἀλλιῶςὅπως λέγεται στήν σπηλιά τοῦ ΝταβέληΚλείνοντας νά σημειώσουμε ὅτι ὅταν γί-νεται ἀναφορά στόν ναό τοῦ ἁγίου Γε-ωργίου ἀναφέρεται καί τό πρόσωπο τοῦἀειμνήστου πατρός Μάρκου Μανώληπού μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει laquoἘπι-σκεπτόταν κατά τίς μεγάλες ἑορτές τόΓυμνάσιο τῆς Ἐρυθραίας ἐξομολο-γοῦσε τούς μαθητές καί καθηγητές τε-λοῦσε λειτουργίες γιά τά παιδιά καί στόσχολεῖο διάβασε τούς τελευταίους Χαι-ρετισμούς πρός τήν Παναγία πρίν τήνκοίμησή του Ἐξαιρετική εὐλογία γιάὅλους μας Εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πούμᾶς ἔστειλε ἕνα ἅγιο ἄνθρωπο γιά νάδοξάζεται τό ὄνομά Του Ἡ μνήμη τουἄς εἶναι αἰωνίαraquo

Πληροφορίες τηλ 2106130100ΓΚΤ

Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ

OΝΟΜAΖΕΤΑΙ Santa Muerte ποὺ σημαίνειlaquoΘρησκεία τοῦ Θανάτουraquo καὶ εἶναι ἡ ταχύταταἀναπτυσσόμενη θρησκεία στὸ Μεξικό Πόλη τοῦΜεξικοῦ συνοικία Τεπίτο δεκάδες πιστοὶ συρ ρέουνσὲ ἕνα παράδοξο τόπο λατρείας ἀφήνοντας ὡςπροσφορά τεκίλα ρούμι μπίρα τσιγάρα μετρητάλουλούδια καὶ γλυκὰ σὲ βωμοὺς διακοσμημένουςμὲ κομποσκοίνια καὶ κεριά Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησίαἀντιμετωπίζει ἐχθρικὰ τὴν παραθρησκευτικὴ αὐτὴπαράδοση ἡ προέλευση τῆς ὁποίας ἐνδέχεται νὰἐντοπίζεται στοὺς θεοὺς τοῦ θανάτου τῶν Ἀζτέκωνκαὶ τῶν Μάγια ἢ σὲ πανάρχαιες εὐρωπαϊκὲςχριστιανικὲς παραδόσεις Ὁ laquoSanta Muerteraquo laquoἍγιοςΘάνατοςraquo ἀπεικονίζεται συχνὰ ὡς σκελετόςἐνδεδυμένος μὲ λευκὲς σατινένιες ρόμπες κολιὲἀπὸ χάντρες καὶ νὰ κρατᾶ ἕνα δρεπάνι μὲ μακρὺ

στυλιάριraquo (Ἱστολ 4news gr) Ἀσφαλῶς καὶ εἶναιἀναβίωση τῆς προκολομβιανῆς εἰδωλολατρίας μίαςἀπὸ τὶς πλέον πρωτόγονες θρησκεῖες τῆς ἱστορίαςἡ ὁποία εἶχε στὸ καθημερινό της τελετουργικὸἀνθρωποθυσίες ἀθώων παιδιῶν γιὰ τὸνἐξευγενισμὸ τῶν αἱμοδιψῶν laquoθεοτήτωνraquo Αὐτὸ εἶναιτὸ φρικτὸ ἀποτέλεσμα τοῦ παπισμοῦ ὁ ὁποῖοςἐπιβλήθηκε διὰ laquoπυρὸς καὶ σιδήρουraquo ἀπὸ τοὺςἀποικιοκράτες παπικοὺς τὸ 16ο αἰώνα μὲ τὴνἀπουσία πνευματικότητας καὶ τῆς χάριτος τοῦΘεοῦ Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀνεπίτρεπτηςἀνοχῆς τῆς παπικῆς laquoἐκκλησίαςraquo στὴ ΛατινικὴἈμερικὴ στὸ laquoπάντρεμαraquo χριστιανισμοῦ καὶπαγανισμοῦ Τώρα ἂν τολμάει κάποιος laquoἂς βγάλειτὰ κάστανα ἀπὸ τὴ φωτιάraquo ἂς τοὺς ἀποσπάσει ἂνμπορεῖ ἀπὸ τὴ λατρεία τοῦ θανάτου

ΠάπαςlaquoὉ πιό καλοντυμένοςἄνδρας τῆς χρονιᾶςraquo

ΠΡΟΣΩΠΟ τῆς χρονιᾶς ὁ πάπαςσὲ ὅλα laquoΠρόσωπο τῆς χρονιᾶςraquo γιὰτὸ περιοδικὸEsquire Ἀνακήρυξετὸν Πάπα Φραγκίσκο ὡς τὸν laquoπιὸκαλοντυμένο ἄνδρα τῆς χρονιᾶςraquolaquoΟἱ διακρίσεις γιὰ τὸν προκαθήμε-νο τῆς ρωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησίαςφαίνεται πὼς δὲν ἔχουν τέλοςΠρόσφατα ἀνακηρύχθηκε laquoπρόσω-πο τῆς χρονιᾶςraquo ἀπὸ τὸ περιοδικὸTime καθὼς καὶ ἀπὸ τὸ Advocateἕνα ἀπὸ τὰ πλέον γνωστὰ περιοδικὰπροάσπισης τῶν δικαιωμάτων τῶνὁμοφυλοφίλων laquoΟἱ ἐνδυματολο-γικὲς του ἐπιλογὲς δείχνουν τὸνχαρακτήρα τουraquo λέει ὁ εἰδικὸςΜὰρκ-Ἰβάν Μπλάκμαν laquoΘυμᾶμαιστὴν κηδεία τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύ-λου Β ποὺ φοροῦσε ἐκεῖνα τὰ κόκ-κινα παπούτσιαhellip Μετὰ τὴν ἐκλογήτου στὸν παπικὸ θρόνο ὁ Φραγκί-σκος ἐπέλεξε νὰ φορέσει μαῦραπαπούτσια τὰ ὁποῖα εἶναι ἁπλὰ καὶταιριάζουν περισσότερο στὸ ρόλοτου ὡς προκαθήμενου τῆς Ρωμαι-οκαθολικῆς Ἐκκλησίαςraquo προσθέ-τει Εἶναι γεγονός πάντως πὼς ὁποντίφικας ἔχει ἐντυπωσιάσει μὲτὴν ἁπλότητά του ἀφήνοντας πίσωτὰ ἀκριβὰ ἄμφια καὶ τὶς ἀστρα-φτερὲς λιμουζίνες καὶ ἐπιλέγονταςἕνα πιὸ ταπεινὸ τρόπο ζωῆς ἀπο-δεικνύοντας ἔτσι τὴν αἰσθητική τουκαὶ τὴν προσωπικότητά του Ὁ πά-πας τῶν φτωχῶν ὁ νέος laquoριζοσπά-στηςraquo πνευματικὸς πατέρας τῶνκαθολικῶν ἔχει laquoσπάσειraquo ἐπανει-λημμένα τὸ πρωτόκολλο τοῦ Βατι-κανοῦ καὶ ἀγκαλιάζει τοὺς laquoταπει-νοὺςraquo ζητώντας laquoμία ἄλλη Ἐκκλη-σίαraquo (Ἱστοσελ ΤΑ ΝΕΑ) Βάλθηκανοἱ πληρωμένοι ἰνστρούχτορες τοῦοἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς παγκοσμιο-ποίησης νὰ laquoἀποθεώσουνraquo τὸν ἡγε-τίσκο τοῦ κρατικοῦ δείγματος τοῦΒατικανοῦ ἐκμεταλλευόμενοι τὴνμωροφιλοδοξία του νὰ γίνει laquoπαγ-κόσμιος πνευματικὸς ἡγέτηςraquo Μό-νο πού μέσα στὸν ἑωσφορικὸ ἐγωι-σμό του δὲ μπορεῖ νὰ καταλάβειπὼς laquoἀρεστὸςraquo καὶ laquoἄνθρωπος τῆςχρονιᾶςraquo εἶναι γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸκόσμο καὶ ὄχι γιὰ τὸ Θεό

Ἐπανεστάτησαναἱ ἹσπανίδεςlaquoΦεμινίστριαιraquoδιά τόν περιορισμόντῶν ἐκτρώσεων

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τῆς Ἱσπανίας ἀπο-φάσισε νὰ νομοθετήσει κατὰ τῶνἐλευθέρων ἀμβλώσεων ἐπιστρέ-φοντας σὲ ἕνα σύστημα ποὺ ἴσχυεπρὶν τὸ 1985 Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρέσειστοὺς ἀριστεροὺς καὶ κυρίως στὶςlaquoφεμινίστριεςraquo οἱ ὁποῖοι ἔχουν ξε-σηκωθεῖ ἐναντίον τοῦ συντηρητι-κοῦ Πρωθυπουργοῦ Μ Ραχόϊ laquoὉπροτεινόμενος νόμος ὀνομάζεταιlaquoΝόμος γιὰ τὴν Προστασία τῆςΖωῆς τοῦ Συλληφθέντος Προσώ-που καὶ τὰ Δικαιώματα τῆς ἘγκύουΓυναίκαςraquo hellipΣύμφωνα μὲ τὸ νόμοοἱ γιατροὶ ποὺ ἐκτελοῦν παράνομεςἀμβλώσεις εἶναι ἀντιμέτωποι μὲ μέ-χρι καὶ 8 χρόνια φυλάκισης Πολέμι-οι τῶν ἐκτρώσεων χαιρέτισαν τὴνπροτεινόμενη νομοθεσία ὡς ἕναβῆμα πρὸς τὴ σωστὴ κατεύθυνσηὉ Gador Joya τῆς ὀργάνωσης lsquoRightto Lifersquo δήλωσε στοὺς δημοσιογρά-φους laquoΓιορτάζουμε ὅτι τελικὰ ἀπο-φάσισαν νὰ βάλουν ἕνα τέλος μὲτὴν ἔκτρωση ὡς laquoδικαίωμαraquo τὸὁποῖο εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία ἕναβῆμα πρὸς τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχουτῶν μηδενικῶν ἀμβλώσεωνraquo(Ἱστολ redskywarningblogspotgr)Ἂς σημειωθεῖ πὼς ἡ ὑπογεννητικό-τητα στὴν Ἱσπανία βρίσκεται στὸχειρότερο σημεῖο τῆς ἱστορίας τηςΟἱ θάνατοι εἶναι κατὰ πολὺ περισσό-τεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις Ἀλλὰ κάτιτέτοια προβλήματα εἶναι laquoλεπτομέ-ρειεςraquo γιὰ τοὺς ἀθέους τοὺς μηδε-νιστές τὶς ὀργισμένες laquoφεμινί-στριεςraquo καὶ τοὺς σαρκολάτρεςὍπως laquoλεπτομέρειαraquo εἶναι καὶ τὸἐφιαλτικὸ πρόβλημα τῆς ὑπογεννη-τικότητας καὶ γιὰ τὴν πατρίδα μας ἡὁποία ἀκολουθεῖ τὰ ἴχνη τῆς Ἱσπα-νίας καὶ ὅλου τοῦ laquoπολιτισμένουraquoκόσμου

Ὁμοφυλόφιλοιἐβεβήλωσαντά Χριστούγεννα

H ΜΕΓAΛΗ ἑορτὴ τῶν Χριστου-γέννων μπῆκε γιὰ καλὰ στὸ στόχα-στρο τῶν χριστιανομάχων καὶ τῶνδιεφθαρμένων ἁπανταχοῦ τῆς γῆςὍπου μποροῦν καταργοῦν τὸν χρι-στιανικὸ χαρακτήρα της καὶ ὅπουδὲν μποροῦν προσπαθοῦν νά τή γε-λοιοποιήσουν Τὸ δεύτερο ἔκανανὁμοφυλόφιλοι στὴν ἀποστατημένηὉλλανδία laquoΣτὸ Ἄμστερνταμ τῆςὉλλανδίας gay ἀκτιβιστὲς πραγμα-

τοποίησαν laquoΡὸζ Χριστούγενναraquoἕνα 10ήμερο gay laquoχριστουγεννιάτι-κοraquo φεστιβάλ μὲ laquoλειτουργίεςraquo καὶἀναπαράσταση laquoφάτνηςraquo ἔξω ἀπὸγνωστὸ gay club Ἡ laquoχριστουγεννιά-τικηraquo ἐκδήλωση χρηματοδοτήθηκεἀπὸ τὸν δῆμο τοῦ Ἄμστερνταμ μὲτὸ ποσὸ τῶν euro15000 Στὴ θέση τοῦμωροῦ Χριστοῦ εἶχαν βάλει πραγμα-τικὸ μωράκι τριῶν μηνῶν τὸ ὁποῖοἦταν ἀνιψάκι τραβεστὶ πρωταγωνί-

στριας Ὁ laquoἐμπνευστὴςraquo του Frankvan Dalen δήλωσε ὅτι σκοπὸς τῆςlaquoἐκδήλωσηςraquo ἦταν ἡ σύνδεση θρη-σκείας καὶ ὁμοφυλοφιλίας Φυσικὰὑπῆρξαν ἀντιδράσεις ἀπὸ χριστια-νοὺς καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν ὀργάνωσηlaquoΧριστιανοὶ γιὰ τὴν Ἀλήθειαraquo (laquoChri-stians for Truthraquo)

ldquoΗ laquoφάτνηraquo γελοιοποιεῖ βασικὲςἔννοιες τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύμα-τοςrdquo ὑποστήριξε ἐκπρόσωπος τῆςὀργάνωσης καὶ πρόσθεσε ὅτι laquoἡδιεστραμμένη φαντασία ὁρισμέ-νων ἀνθρώπων ἐπιτίθεται στὴνἱστορία τῆς Βίβλουraquo ldquoGay Χρι-στούγενναrdquo ἔγιναν καὶ στὴν Ἱσπα-νία (httppneymatikowordpresscom) Φρίκη καὶ ἀποτροπιασμὸςμᾶς διακατέχει διαβάζοντας τέτοι-ες εἰδήσεις Ἀλλὰ ἀγαπητοί μαςἀνα γνῶστες αὐτὰ δὲν εἶναι τίποταμπροστὰ σὲ αὐτὰ ποὺ θὰ βιώσουμετὰ ἑπόμενα χρόνια Μὴ ἔχετεἀμφιβολίες περὶ τούτου

Οἱ μικροοφειλέταιτῆς ΔΕΗ καίἡ μεγαλοοφειλέτηςlaquoΝέα Δημοκρατίαraquo

H laquoEΘΝΟΣΩΤHΡΙΟΣraquo κυβέρνησήμας λίγο πρὶν τὶς ἑορτὲς μᾶς πλη-ροφόρησε πὼς ὑπάρχουν 15000οἰκογένειες στὴ Χώρα μας μὲ laquoκομ-μένοraquo τὸ ἠλεκτρικὸ ρεῦμα λόγῳἀδυναμίας ἐξόφλησης λογαρια -σμῶν Σὲ μία κίνηση ἐντυπωσιασμοῦ(καὶ ὑποκρισίας) ἀνακοίνωσε πὼςlaquoγιορτὲς δὲ θὰ κάμει καμιὰ οἰκογέ-νεια χωρὶς ἠλεκτρικὸ ρεῦ μαraquo φορ-τώνοντας τὴ laquoγενναιοδωρίαraquo τηςστὰ πορτοφόλια τῶν ὑπόλοιπων κα-ταναλωτῶν Ὡς ἐδῶ κατανοητὸ καὶἀνεκτό Ἀλλὰ ταυτόχρονα ἀνακοι-νώθηκε (τὸ κρυφὸ μυστικὸ) πὼς τὸκόμμα τῆς laquoΝέας Δημοκρατίαςraquoχρωστᾶ στὴ ΔΕΗ σχεδὸν 550000εὐρώ χωρὶς νὰ ἔχει διακοπεῖ ἡ πα-ροχή της σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺςlaquoἀνώνυμουςraquo μικροοφειλέτες οἱὁποῖοι laquoζοῦνraquo ἐδῶ καὶ μῆνες laquoμὲσπαρματσέταraquo Ἰσχυρίζονται οἱ

laquoἐθνοπατέρεςraquo τοῦ laquoἐθνοσωτηρί-ουraquo συγκεκριμένου κόμματος ὅτιδὲν ἔχουν νὰ πληρώσουν Κατα-νοητὸ καὶ αὐτό Ἀλλά τὸ ἀκατανόη-το εἶναι γιατί δὲν ἐφαρμόζεται καὶ γιrsquoαὐτοὺς ὁ κανονισμὸς τῆς ἑταιρείαςνὰ laquoτὴ βγάζουν μὲ σπαρματσέταraquoὅπως οἱ 15000 ὑπόλοιποι ὀφειλέτεςτης Γιατί νὰ ὑπάρχουν δύο μέτρακαὶ δύο σταθμά Ὅμως μὴ περιμέ-νετε ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς ἀδίστα-κτους κομματανθρώπους Νὰ σᾶςἐξηγήσουμε ἐμεῖς οἱ πολιτικοί μαςὅλων τῶν παρατάξεων μετὰ τὴν λε-γόμενη μεταπολίτευση θεωροῦν τὸΚράτος laquoτσιφλίκιraquo τους καὶ γιrsquo αὐτὸδὲ δίνουν λογαριασμὸ στὸν laquoκυ-ρίαρχοraquo λαὸ καὶ τὸν laquoἀρμέγουνraquoκανονικότατα Ἀλλὰ ἡ τραγωδίαμας βρίσκεται στὸ ὅτι περιμένουμετὴ λύση τῶν ἀνυπέρβλητων προ-βλημάτων μας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺςlaquoἐθνικοὺς τσιφλικάδεςraquo Καλὰ πα-θαίνουμε

Δύο μέτρακαί δύο σταθμάδιά τό ἴδιο ἀδίκημα

O ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ συνδυασμὸςlaquoΧρυσὴ Αὐγὴraquo θεωρήθηκε ὡς laquoκίν-δυνοςraquo γιὰ τὴν δημοκρατία μας μὲτὶς ἐκπεφρασμένες θέσεις του περὶτοῦ ναζισμοῦ Τῆς ἐπιβλήθηκαν σω-ρεία περιορισμῶν καὶ οἱ ἡγέτες τηςβρίσκονται στὴ φυλακή Δὲν ἔχου-με καμιὰ ἀντίρρηση γιὰ τὶς κυβερ-νητικὲς ἐπιλογές ἄλλωστε μὲ τὸσυγκεκριμένο κόμμα μᾶς χωρίζειἄβυσσος καὶ γιὰ τὶς νεοπαγανιστι-κές του ἐπιλογὲς καὶ ἀντιχριστια-νικὲς πρακτικές Καὶ ἐνῶ ἡ laquoΧρυσὴΑὐγὴraquo τίθεται στὸ περιθώριο ὡςἐχθρός τῆς δημοκρατίας δὲ συμ-βαίνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸ Κομμουνι-στικὸ Κόμμα Ἑλλάδος τὸ ὁποῖοζητᾶ ἀπροκάλυπτα τὴν κατάλυσητῆς laquoἀστικῆςraquo δημοκρατίας καὶ τὴνἐπιβολὴ τῆς δικτατορίας τοῦ προ-λεταριάτου Δεῖτε τί δήλωσε πρόσ -φατα ὁ γενικὸς γραμματέας τοῦκόμματος Δ Κουτσούμπας laquoΤὸΚΚΕ δὲν ἐγκατέλειψε ποτὲ τὸ στρα-τηγικό του στόχο τὸ σοσιαλισμόδὲν ἀποκήρυξε ποτὲ τὴν ταξικὴ πά-λη τὴ σοσιαλιστικὴ ἐπανάστασητὴν ἀνάγκη ἀνατροπῆς τῆς δικτα-τορίας μίας μειοψηφίας δηλαδὴτῆς ἀστικῆς τάξης τῶν ἐκμεταλ-λευτῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασή τηςμὲ τὴ δικτατορία τῆς πλειοψηφίαςποὺ εἶναι τὸ προλεταριάτο ἡ ἐργα-τικὴ τάξη οἱ ἐκμεταλλευόμενοιraquo(Ἱστολ defencenetgr) Διερωτόμα-στε σὲ τί διαφέρουν οἱ laquoπολιτικὲςraquoθέσεις τοῦ κ Κουτσούμπα ἀπὸαὐτὲς τοῦ κ Μιχαλολιάκου Δὲστρέφονται τὸ ἴδιο κατὰ τῆς δημο-κρατίας Γιατί δὲν ἐφαρμόζονταικαὶ γιὰ τὸ ΚΚΕ οἱ ἴδιοι περιορισμοίΤί σόϊ laquoταμποὺraquo εἶναι αὐτὰ γιὰ τὸlaquoκόμμα τοῦ λαοῦraquo ποὺ ὅμωςἐκφράζει μόλις τὸ 5 τοῦ λαοῦ

Βουλευτής τοῦ ΣΥΡΙΖΑδιεκωμώδησετήν Ἐκκλησίαν

ΤΟ ΝΕΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ κόμμα ΣΥ-ΡΙΖΑ δὲν κρύβει τὰ ἀντιεκκλησια-στικά του αἰσθήματα τὰ ὁποῖαφροντίζει μὲ κάθε εὐκαιρία νὰ τὰφανερώνει Αὐτὸ ἔκανε καὶ ἕναςἀπὸ τοὺς βουλευτές του κάποιοςΒαγγέλης Διαμαντόπουλος ἀπὸαὐτοὺς ποὺ δὲν τοὺς ξέρει οὔτε ὁθυρωρὸς τῆς πολυκατοικίας τουςΔεῖτε τί ἔκανε ὁ ἐν λόγῳ laquoἐθνοπα-τέραςraquo Τὴν Πρωτοχρονιὰ συμμε-τεῖχε σὲ πρωτοχρονιάτικο καρναβά-λι ντυμένος laquoμεθυσμένος παπάςraquolaquoὉ βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέ-λης Διαμαντόπουλος ντυμένοςhellipἀντιμνημονιακός hellip Παπὰ-Σούραςστὸ καρναβάλι τοῦ Ἄργους Ὀρε-στικοῦ Ὁ βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑΒαγγέλης Διαμαντόπουλος ντύθη-κεhellip παπάς στὴν παρέλαση τοῦἌργους Ὀρεστικοῦ ποὺ ἔγινε ἀνή-μερα τῆς Πρωτοχρονιᾶς Τὸ laquoἀντι-μνημονιακὸraquo ἅρμα στὸ ὁποῖο ἀνέ-βηκε ὁ βουλευτὴς ἔγραφε laquoΚη-δεύουμε τὴν κρίση Ἐτῶν 5raquo (Ἱστολkozanimediagr) Σὲ δημοσιοποιημέ-νες φωτογραφίες τῆς καρναβα-λικῆς laquoἑορτῆςraquo εἰκονίζεται ὁ βου-λευτὴς νὰ παριστάνει ὀρθόδοξοἱερέα ὁ ὁποῖος δῆθεν μεθυσμένοςνὰ laquoτελεῖraquo τὴν laquoκηδεία τοῦ μνημο-νίουraquo καὶ νὰ laquoμεταλαβαίνειraquo εὐθυ-μοῦσα καρναβαλίστρια τὴν βου-λευτίνα τῆς Ν Δημοκρατίας ΜαρίαἈντωνίου διακωμωδώντας καὶ τὴΘεία Εὐχαριστία Δὲν γνωρίζουμεἂν ὑπῆρξαν θεατὲς τοῦ πρώιμουκαρνάβαλου νὰ διασκέδασαν μὲ τὸlaquoὑποκριτικὸ ταλέντοraquo τοῦ νεομαρ-ξιστῆ βουλευτῆ Σίγουρα ὅμωςὑπῆρξαν πολλοί οἱ ὁποῖοι ἀηδίασανμὲ τὸν πρωτότυπο τρόπο ποὺ βρῆκενὰ διασύρει τὴν Ἐκκλησία γελοι-οποιώντας τὸ σχῆμα τοῦ ὀρθοδό-ξου κληρικοῦ Ἡ ἄθλια πράξη τουεἶναι μία ψηφίδα τοῦ ἀντιχριστιανι-κοῦ ψηφιδωτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Σκε-φτεῖτε νὰ ἔρθει καὶ στὴν ἐξουσία τίἔχει νὰ γίνει

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Καταιγιστικάφαινόμενα πολιτικῆς

σαθρότητοςΟ ΣΟΦΟΣ λαὸς μας λέει πὼς

laquoδὲ μπορεῖς νὰ χτίζεις μὲ χρη-σιμοποιημένα σαθρὰ ὑλικάraquoΤὸ σοφὸ αὐτὸ γνωμικὸ ἐπαλη-θεύεται ἀπόλυτα στὸ σαθρὸκαὶ διεφθαρμένο πολιτικό μαςσύστημα Οἱ πολιτικοί ποὺ δη-μιούργησαν τὴ σημερινὴ πρω-τοφανῆ κρίση στὸ λαό μαςἐμφανίστηκαν καὶ παρουσιά-ζονται ὡς laquoσωτῆρεςraquo μας ἀπὸτὴν κρίση Οἱ ἀφελεῖς πίστε-ψαν στὰ ψέματά τους καὶ τοὺςἔδωσαν τὴν ἐντολὴ μὲ τὴνψῆφο τους νὰ τοὺς laquoσώσουνraquoἜλα ὅμως ποὺ laquoπέφτουν οἱμάσκεςraquo τους συνεχῶς καὶἀποκαλύπτεται τὸ πραγματικότους πρόσωπο τῆς πιὸ χυδαίαςἰδιοτέλειάς τους Ἐνῶ συνεχί-ζονται οἱ ἀποκαλύψεις γιὰ laquoπα-λιὰ ἁμαρτήματαraquo μεγαλόσχη-μων πολιτικῶν γιὰ καταχρή-σεις κολοσσιαίων ποσῶνἔρχονται στὸ φῶς συνεχῶςlaquoνέα ἁμαρτήματαraquo τὰ ὁποῖαἀποδεικνύουν ὅτι τὸ πολιτικόμας σύστημα παραμένει ὡςἔχει ἐδῶ καὶ σαράντα χρόνιαΣὲ διάστημα λίγων ἡμερῶνπρώην ὑπουργὸς τοῦ laquoἐθνο-σωτηρίουraquo κόμματος τῆς laquoΝέ-ας Δημοκρατίαςraquo καὶ ἀνεψιὸςτοῦ ἀλήστου μνήμης laquoἐθνάρ-χηraquo ἐμφανίστηκε νὰ κυκλοφο-ρεῖ μεγάλου κυβισμοῦ laquoτζὶπraquoμὲ πλαστὲς πινακίδες (κλέβον-τας τὸ κράτος) καὶ ἀνασφάλι-στο (κλέβοντας τὶς ἀσφαλι-στικὲς ἑταιρεῖες) Ἕτερος πο-λιτευτὴς τοῦ ἰδίου κόμματοςκαὶ πρόεδρος μεγάλου νοσο-κομείου laquoπιάστηκε στὰ πράσαraquoνὰ laquoτὰ παίρνειraquo ἀπὸ διαφημι-στικὴ ἑταιρεία Ἐπίσης ὁ γιὸςτοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Χώ-ρας ὁ ὁποῖος φοιτᾶ στὸ Κολ-λέγιο Ἀθηνῶν πιάστηκε νὰἀντιγράφει σὲ διαγώνισμαἈλλὰ φεῦ ἀντὶ νὰ τιμωρηθεῖ ὁπρωθυπουργικὸς laquoκανακά-ρηςraquo ἀπολύθηκε ἡ καθηγή-τρια ποὺ τὸν συνέλαβε Ἔχετεμήπως ἀμφιβολία ὅτι δὲν ἔχου-με οὔτε παρόν οὔτε μέλλον μὲτέτοιους laquoἐθνοπατέρεςraquo

Στίς 24 Ἰανουαρίου ἡ Ἐκ -κλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη

τῆς ὁσίας Ξένης καί τῶν δύοθεραπαινίδων της Ἡ ὁσία Ξέ-νη καταγόταν ἀπό τήν Ρώμηἀπό εὐγενικό γένος Ὅτανἦλθε σέ ἡλικία γάμου οἱ γο-νεῖς της θέλησαν νά τήν παν-τρεύσουν Ἐνῶ ἑτοιμάστη-καν ὅλα τά τοῦ γάμου ἡ ἁγίαΞένη ἀφοῦ πῆρε δύο θερα-παινίδες της ἀνεχώρησε κρυ-φά καί μέ πλοῖο κατέληξεστήν Μύλασσα τῆς ΜικρᾶςἈσίας κοντά σέ ἕνα ὅσιοἄνθρωπο ὀνομαζόμενο Παῦ -λο ὁ ὁποῖος ἦταν ἱερέας καίμοναχός καί τίς ὁδήγησεστήν ἐν Χριστῷ ζωή ΣτήνΜύλασσα ἡ ἁγία Ξένη ἀφοῦἔφτιαξε ἕνα μικρό ἱερό ναόἀφιερωμένο στόν ἅγιο Στέφανο μαζί μέ τίςδύο ὑπηρέτριές της συγκέντρωσε καί μερικές

παρθένες Ἡ ἁγία μέσῳ τῆςἄσκησης καί ἰδιαίτερα τῆςἀποχῆς τῶν ἡδονῶν τῶναἰσθήσεων ὁδήγησε τόν ἑαυ-τό της στήν οὐράνια πολιτείαἜτσι ἡ ἁγία Ξένη πολιτεύθη-κε τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τηςκαί ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ Μάλι-στα ὁ Θεός κατά τήν κοίμησήτης ἐπέτρεψε ἐνῶ ἦταν ἡμέ-ρα καί ὁ ἥλιος ἔλαμπε νάφανῆ στόν οὐρανό ἕνα στε-φάνι ἀπό ἀστέρια στό μέσοτοῦ ὁποίου ὑπῆρχε ἕνα σταυ-ρός Ἦσαν δέ αὐτά τό στε-φάνι τῆς ὁσίας Ξένης τὸὁποῖο τῆς δόθηκε ἀπό τόνΘεό γιά τήν παρθενία της καίτήν πολυχρόνια ἄσκησή τηςἩ πολιτεία τῆς ὁσίας Ξένηςφανερώθηκε ὄχι ἀπό τήν ἴδια

ἀλλά ἀπό μία θεραπαινίδα της ἡ ὁποία τά διη-γήθηκε ὅταν ἐπρόκειτο νά κοιμηθῆ

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμι -λίαι τῆς laquoΠανελληνίου ᾿Ορ-θοδό ξου ῾Ενώσεωςraquo (ΠΟΕ)εἰς τὴν αἴθουσαν αὐ τῆς (Κάνιγ -γος 10 Α´ ὄροφος) Τὴν προσ -εχῆ Δευτέραν 27 Ἰανουαρίουκαὶ ὥ ραν 600 μμ θὰ ὁμιλήσηὁ Ἀρχιμανδρίτης π ΜελέτιοςΒαδραχάνης μὲ θέμα

laquoΤὸ πένθος στὴν ΚαινὴΔιαθήκηraquo

Παρακαλοῦνται τὰ μέλητῆς ΠΟΕ καὶ οἱ φίλοι τοῦlaquo᾿Ορ θοδόξου Τύπουraquo ὅπωςπαρακολουθήσουν αὐτήν

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ ΠΟΕ

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ᾿Εφημερίς ᾿Ιδιοκτησία laquoΠαν -ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσιςraquo(ΠΟΕ) Κάνιγγος 10 106 77᾿Αθῆναι Τηλ 210 38 16 206ΦΑΞ 210 38 28 518 ἘκδότηςἸωάννης Καρατζένης Παναγί -ας Ἐλευθερωτρίας 51 Κη φισιάΔιευθυν τὴς Συντάξεως Γεώρ -γιος Ζερβός Θησέως 25 Νέα᾿Ερυθραία (14671) ῾Υ πεύ θυνοςΤυπογραφείου Κωνσταν τῖνοςΜιχ Σαμωνᾶς ᾿Αμαδριάδος 15Δρο σιά Τύποις laquo᾿Ορ θο δό ξουΤύ πουraquo (Θησέως 25 14671 Νέα᾿Ερυθραία Τηλ 210 81 34 951ΦΑΞ 210 81 36 981)

῾Ιστοσελίς laquoΟΤraquowwworthodoxostyposgr᾿Ηλεκτρον ταχυδρομεῖον

orthotypotenetgrΤὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ -

φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ -πόψεις τῶν ἀρθρογράφων οἱὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐ θύ -νην τῶν γραφομένων

Ἔκκλησις τῆς Ἱερᾶς Συνόδουδιὰ νὰ σταματήση ἡ αἱματοχυσία εἰς τὴν Συρίαν

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐξεδόθητὴν 13ην Ἰανουαρίου ἡ ἀκόλουθοςἀνακοίνωσις

laquoἩ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος σχεδὸν τρίαχρόνια μετὰ τὸ ξέσπασμα τοῦἐμφυλίου πολέμου στὴ Συρία ποὺἔχει κοστίσει τὴ ζωή σὲ τουλάχι-στον 130000 συνανθρώπους μαςκαὶ ἔχει προκαλέσει πρωτοφανῆἀνθρώπινη κρίση δηλώνει τὰ ἀκό-λουθα

ldquoἈπευθύνουμε ἔκκληση σὲ κάθεὀργανισμὸ καὶ φορέα σὲ ὅλουςτοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς νὰ ἀναλά-βουν ἔστω καὶ τώρα τὶς ἱστορικέςτους εὐθύνες ἔναντι τῆς ἀνθρω-πότητας καὶ νὰ δώσουν ἕνα τέλοςσὲ αὐτὸ τὸ ἀπάνθρωπο καὶ παρά-λογο θέατρο τοῦ θανάτου ποὺδιαδραματίζεται ἀπὸ τὸ 2011 στὴΣυρία

Ὁ σεβασμὸς τῆς ἀνθρώπινηςἀξιοπρέπειας καὶ ζωῆς ἀποτελεῖτὴν μέγιστη πανανθρώπινη ἀξίακαὶ ἡ διαφύλαξή τους ὀφείλει νὰεἶναι ὕψιστη προτεραιότητα γιὰὅλους

Τρία χρόνια μετὰ τὸ ξέσπασματοῦ πολέμου ποὺ ἔχει προκαλέσειτὴν ἀπώλεια ἑκατοντάδων χιλιά-δων συνανθρώπων μας καὶ ἔχειἀποκλείσει ἀπὸ κάθε ἀνθρωπι-στικὴ βοήθεια σχεδὸν τρία ἑκα-τομμύρια ἄλλους ἂς τεθεῖ ἐπιτέ-λους ἕνα τέλος στὴν τραγωδία

Τὴ νέα χρονιά ὅλοι μαζί ὁ κα-

θένας ἀπὸ τὴ δική του πλευρά μὲκάθε δύναμη ποὺ διαθέτει ὀφεί-λει νὰ πράξει τὸ αὐτονόητο νὰστέρξει τοὺς συνανθρώπους μαςποὺ δοκιμάζονται σκληρά βιώνον-τας οὐσιαστικὰ τὴν ἐπίγεια κόλα-ση Ἐκεῖ ὅπου χριστιανοὶ χάνουντὰ παιδιά τους τοὺς ἀδελφούςτους τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς διπλα-νούς τους Ἐκεῖ ὅπου οἱ συνάν-θρωποί μας ζοῦν καθημερινὰ μὲτὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου καὶ τῆςἐπιβίωσης καθὼς στεροῦνταιἀκόμη καὶ τὰ στοιχειώδη ὅπως ἡτροφὴ καὶ τὸ νερό

Μᾶς προκαλεῖ βαθύτατη ἀνησυ-χία καὶ θλίψη ἡ ἀπηνὴς δίωξη τῶνχριστιανῶν ποὺ ζοῦν στὴν περιο-χή Μία δίωξη ποὺ παραπέμπει σὲἄλλες σκοτεινὲς ἐποχές ποὺ ὅλοιπιστέψαμε ὅτι εἶχαν φύγει ἀνεπι-στρεπτί

Ἡ ἀπαγωγὴ τῶν δύο Ἀρχιερέωνκαὶ τῶν δώδεκα μοναζουσῶν συνι-στοῦν σὺν τοῖς ἄλλοις πράξειςὠμῆς καὶ ἀπροκάλυπτης βίας ποὺναρκοθετοῦν ὁποιαδήποτε προσ -πάθεια εἰρήνευσης στὴν περιοχήδιαμορφώνουν ἕνα κλίμα περιορι-σμοῦ ἢ καὶ ὁλικῆς ἐξάλειψης κάθεθρησκευτικῆς ἐλευθερίας καὶ θέ-τουν ἐν ἀμφιβόλῳ αὐτὴ τὴν ἴδιατὴν ὕπαρξη τοῦ χριστιανικοῦ στοι-χείου στὴ χώρα

Αὐτὲς οἱ χαίνουσες πληγὲςστὴν Συρία πρέπει τὸ συντομότε-ρο νὰ ἐπουλωθοῦν Ὅσο οἱ διε-θνεῖς ὀργανισμοὶ καὶ ὅλα τὰἐμπλεκόμενα μέρη σὲ αὐτὴ τὴντραγωδία ἀρνοῦνται νὰ πράξουναὐτά ποὺ ὁ ἀνθρωπισμὸς καὶ ἡ λο-γικὴ ἐπιβάλλουν τόσο ἡ τραγωδίαστὴ Συρία θὰ βαθαίνει μὲ ἀπρό-βλεπτες ἐπιπτώσεις γιὰ ὁλόκληρητὴν πολύπαθη περιοχὴ τῆς ΜέσηςἈνατολῆςraquo

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Στή Ροδόπολη Ἀττικῆς πω-

λεῖται οἰκόπεδο 1860 τμ μετάοἰκίας 93 τμ Ροδοπόλεως 50γωνία Τηλ 210-3239692 Βρα-δυνές ὧρες ἀπό 6 μμ

ΝΕΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣΟ ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ - Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ

Στὴν σειρὰ τῶν βίων τῶν Ἁγίων οἱ ἐκδόσεις laquoὈρθοδόξου Τύπουraquo ἐξέ-δωσαν τοὺς βίους τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Φανουρίου καὶ τῆς ἉγίαςΘεοδώρας Βάστας Μεγαλοπόλεως

Εἶναι πολὺ θαυμαστὸ τὸ πῶς ὁ Κύριός μας στὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶςμᾶς ἐχάρισε τὸν Ἅγιο Φανούριο ποὺ τόσο πολὺ βοήθησε τὸ ὑπόδουλογένος ὅπως θὰ διαπιστώσετε καὶ ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ βίου του

Ἐπίσης θὰ δῆτε τὰ τόσα θαυμαστὰ τοῦ Θεοῦ στὸν βίο τῆς Ὁσιοπαρ-θενομάρτυρος Ἁγίας Θεοδώρας καὶ τὸ συνεχιζόμενο τόσους αἰῶνεςθαῦμα τῶν 17 δένδρων ποὺ φύτρωσαν στὴν σκεπὴ τοῦ Ἱ Ναοῦ της πρὶν500 χρόνια καὶ ἀκόμη καὶ σήμερα διατηροῦνται

Καὶ οἱ δύο βίοι εἶναι γραμμένοι σὲ ἁπλῆ καὶ ζωντανὴ γλώσσα μὲἔγχρωμες εἰκόνες πολὺ ὠφέλιμοι γιὰ κάθε πιστό

Ἐπίσης ἐπανεκδόθηκαν οἱ βίοι τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλά-του καὶ τῆς Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Καὶ οἱ δύο βίοι εἶναι μὲἔγχρωμες εἰκόνες καλαίσθητοι γραμμένοι ἀπὸ τὸν π Χαράλαμπο Βασι-λόπουλο

Θὰ τοὺς βρῆτε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς βίους τῶν ἁγίων στὶς ἐκδόσειςlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo Κάνιγγος 10 Τηλ 2103816206

(3ονmdashΤελευταῖον)Ἆραγε θὰ ἐπιτρέψητε χωρὶς

σθεναρὰν ἀντίστασιν σὰν αὐτὴνποὺ προέβαλον ὁ ἅγ Ἰωάννης ὁΠρόδρομος οἱ ἅγ μάρτυρες ὁ ἅγἈμβρόσιος Μεδιολάνων ὁ ἅγ Ἰωάν-νης ὁ Χρυσόστομος καὶ τόσοι ἄλλοιθεοφόροι ἄνδρες ἐπιθυμιῶν τοῦπνεύματος εἰς τὰς ἡμέρας Σας νὰλάβῃ χώραν αὐτὸ τὸ τραγικὸνἔγκλημα τὸ ὁποῖον θὰ στιγματίσῃ ἡἹστορία

Περαίνων τὴν ἐπιστολήν μουἐπειδὴ σέβομαι καὶ τιμῶ βαθύτατατὸν θεσμὸν τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶπροπάντων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κατ΄ἐπιταγὴν τῆς συνειδήσεώς μουἀναγκάζομαι νὰ Σᾶς ἐξομολογηθῶεἰς τὰ τίμια ὠμοφόρια μὲ τὰ ὁποῖαδιαπορθμεύετε τὴν χάριν τοῦ ἉγίουΠνεύματος εἰς τὸ πλήρωμα τῆς ἐνἙλλάδι Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χρι-στοῦ τὰ κάτωθι

Κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1970εἶχον τὸ προνόμιον καὶ τὴν εὐλογίαννὰ μονάζω ὑπὸ τὴν σεπτὴν Ἡγουμε-νίαν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείουκαὶ νῦν προηγουμένου τῆς Ἱ Μ Ἰβή-ρων εἰς τὴν ἹΜ Σταυρονικήτα

Ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Παΐσιοςἀσκητεύων τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰςτὴν Καλύβην τοῦ Τιμίου Σταυροῦτῆς εἰρημένης Ἱ Μονῆς μὲ προσε-κάλει πολλάκις διὰ νὰ τελέσω τὴν

Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸ ναΰδριοντῆς Καλύβης του

Μετὰ τὴν Θείαν Λειτουργίανἐσυνήθιζε κατὰ τὸ κέρασμα ποὺἐπηκολούθει νὰ προσφέρῃ ἕνα κα-φέ ἕνα λουκούμι καὶ ἕνα ποτήρι

νερό Ἐκεῖ ἐδράττετο τῆς εὐκαι-ρίας νὰ μοῦ ἐμπιστεύηται πολλὰθαυμαστὰ γεγονότα ἅτινα ὁ Θεὸςτοῦ ἐφανέρωνε ἐπαναπαυόμενοςεἰς τὴν θεοφιλῆ ἄσκησίν του καὶδιὰ νὰ στηρίζῃ τοὺς ἀγῶνας τουὉμολογῶ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὅτιοὐ ψεύδομαι μοῦ ἔλεγε τόσασπουδαῖα τὰ ὁποῖα μόνον εἰς τὴνζωὴν μεγάλων ἁγίων ἔχω διαβάσειεἰς Συναξάρια

Κάποτε λοιπὸν μοῦ εἶπε καὶ τὸἀκόλουθον τὸ ὁποῖον μὲ συνετά-ραξε

laquoΚατ᾽ αὐτὰς τὰς ἡμέρας Πάτερἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοῦἔδειξε τὸν Ἅδην ἐκεῖ ποὺ εἶναι αἱψυχαὶ τῶν κολασμένων ἀνθρώπωντὸν τόπον ποὺ βασιλεύει ὁ διάβο-λος Ἐκεῖ ἀπὸ ὅλα τὰ φρικτὰ ποὺεἶδα κατ΄ ἐξοχὴν μὲ ἐντυπωσίασεὅτι εἶδα πολλοὺς Ἀρχιερεῖς μαύ-ρους ἀπολιθωμένους ὀρθίους μὲ

προτεταμένην τὴν ποιμαντορικὴνῥάβδονraquo

Ὁ γράφων ἔσπευσε νὰ τὸν ἐρω-τήσῃ laquoΓέροντα πόσους ἱερομονά-χους εἶδεςraquo Ἐκεῖνος ἀντιπαρῆλθετὴν ἐρώτησίν μου χωρὶς νὰ μοῦἀπαντήσῃ καὶ συνέχισε νὰ ὁμιλῇαἰτιολογῶν διατί εἶδε πολλοὺςἈρχιερεῖς laquoΕὐθῦνες πάτερπολλὲς ἔχουν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ ὅσοιδὲν ἀνταποκρίνονται εἰς τὰς εὐθύ-νας των διὰ νὰ ἀρέσουν εἰς τὸνΧριστόν ὁδηγοῦνται ἐκεῖ εἰς τὸντόπον τῆς βασάνου μακρὰν τοῦΧριστοῦraquo

Αὐτὸ τὸ ὅραμα ἔλαβε χώρανκαθ᾽ ὕπαρ (ἐν ἐγρηγόρσει) Εὔχο-μαι νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς νὰ ὁδη-γηθῇ ἐκεῖ οὐδεὶς πλέον Ἀρχιερεὺςἀλλὰ οὐδὲ ἱερομόναχος Αὐτὸὅμως θὰ ἐξαρτηθῇ ἀπὸ τὴν ἐκπλή-ρωσιν τῶν εὐθυνῶν μας εὐαρέ-στως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ οὐχὶ κατὰτὰς ἐπιθυμίας τῶν λεγομένωνἰσχυρῶν καὶ μεγάλων τῆς Γῆς

Ἐπὶ δὲ τούτοις ἐξαιτούμενοςσυγγνώμην ἂν ὁ τρόπος ποὺ Σᾶςγράφω δὲν εἶναι ὁ ἁρμόζων δια-τελῶ βαθυσεβάστως καὶ ἀσπάζο-μαι τὴν Ὑμετέραν ΧαριτόβρυτονΔεξιάν ἐξαιτούμενος τὰς Ὑμετέ-ρας εὐχὰς καὶ εὐλογίας

Ἱερομόναχος Δαμασκηνόςὁ τοῦ Φιλαδέλφου

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡγούμε-νος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ κ Δα-μιανὸς ἀλλὰ καὶ αἱ μοναχαὶ τῆςἹερᾶς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίωνὡμίλησαν εἰς τὴν ἐφημερίδα ldquoΔη-μοκρατίαrdquo τῆς 14ης Δεκεμβρίουκαὶ κατέθεσαν τὰς ἀπόψεις τωνδιὰ τὰς ἐντυπώσεις τὰς ὁποίαςἀπεκόμισαν ἀπὸ τὴν γνωριμίαντων μὲ τὸν νέον Ἅγιον τῆς Ὀρθο-δόξου Ἐκκλησίας τὸν Ἅγιον Πορ-φύριον Συμφώνως πρός τὸ δημο-σίευμα τῆς ἐφημερίδος

laquoὉ ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς βίος τοῦἁγίου Πορφυρίου καὶ ὁ τρόπος μὲτὸν ὁποῖο ἀγκάλιαζε ὅλους ἀδια-κρίτως τοὺς ἀνθρώπους ἔχουνμείνει χαραγμένα στὴ μνήμηὅσων εἶχαν τὴν εὐλογία (γιατίπερὶ αὐτοῦ πρόκειται) νὰ τὸνδοῦν ἀπὸ κοντά ἔστω καὶ γιὰ μίαφορά

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ ΜονῆςΣινᾶ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπί-

σκοπος Σινᾶ Φαράν καὶ Ραϊθώ κΔαμιανός εἶχε πνευματικό τουτὸν ἅγιο Πορφύριο ldquoΤὸν γνώρισαὅταν ἦλθε στην Μονὴ Σινᾶ τέλητοῦ ᾽ 72 ἀρχὲς τοῦ ᾽ 73 καὶ ἔμεινεγιὰ ἑνάμιση μήνα Ἀνέβηκε στὸὍρος ὅπου κοκάλωσε γιατίἔνιωθε ἰδιαίτερη Χάρη νὰ ἀνα-βλύζειrdquo τονίζει ὁ κ Δαμιανόςἀποκαλύπτοντας τὴν ἔκπληξηποὺ εἶχε προκαλέσει σὲ ὅλους ἡἀντίδρασή του ldquoΘαυμάζαμεχωρὶς νὰ ξέρουμε τὸ βάθος καὶτὸ πλάτος τῶν διορατικῶν τουἱκανοτήτωνrdquo Ὁ ἅγιος Πορφύριοςldquoἔνιωθε Σιναΐτηςrdquo μᾶς λέει ὁἈρχιεπίσκοπος Σινᾶ

Τὸν χειροτόνησε ἱερέα ὁ μακα-ριστὸς ἡγούμενος τῆς ΜονῆςΣινᾶ Πορφύριος Γ´ (ἀπὸ τὴν Κύ-μη) ὁ ὁποῖος διέκρινε τὸ διορατι-κό του χάρισμα δίνοντάς του τὸὄνομα ldquoΠορφύριοςrdquo Ὁ κ Δα-μιανὸς μᾶς ἐκμυστηρεύεται ὅτι ὁἅγιος τοῦ εἶχε ζητήσει ἕνα χαρτὶ

ποὺ νὰ ἀναφέρει ὅτι ἦταν μέλοςτῆς Σιναϊτικῆς ἈδελφότηταςldquoΤοῦ ἔδωσα ἕνα χαρτὶ ποὺ ἔλεγεὅτι εἶναι ἀπὸ παλαιὰ ἐγγεγραμμέ-νος στὴ μονή ὥστε νὰ δικαιοῦταινὰ ἀγοράσει κελὶ στὸ ἍγιονὌροςrdquo σημειώνει Ἔχοντας τὸδιορατικὸ καὶ προορατικὸ χάρι-σμα ὁ ἅγιος Πορφύριος προέβλε-ψε τὴν ἐκλογὴ τοῦ κ Δαμιανοῦὡς ἡγουμένου τῆς Μονῆς ΣινᾶldquoΔὲν μπορούσαμε νὰ καταλάβου-με τότε τὴν ἀξία τῶν λόγων τοῦγέρονταrdquo ὑπογραμμίζει ὁ Ἀρχιεπί-σκοπος Σινᾶ προσθέτοντας ὅτι ὁἅγιος Πορφύριος πίστευε καὶ ἔλε-γε συνέχεια ldquoὉ Χριστὸς εἶναιὅλος ἀγάπη ἡ ἀγάπη εἶναι τὸπᾶνrdquo Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἁμαρτία ὁἅγιος Πορφύριος πίστευε ὅτιὑπάρχει μέν ἀλλὰ εἶναι ξεδοντια-σμένη μὲ τὸν Χριστό δὲν μπορεῖνά δαγκάσει

Τὸν ἅγιο Πορφύριο γνώριζανπολὺ καλὰ ἡ ἡγουμένη Θεοξένηκαὶ οἱ μοναχές τῆς Μονῆς Χρυσο-πηγῆς στὰ Χανιὰ τῆς ΚρήτηςὍπως μᾶς εἶπαν ldquoμὲ τὸ χάρισμαποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός ὁ ἅγιοςΠορφύριος εἶχε βαθιὰ γνώση τῆςἀνθρώπινης ψυχῆς Κοντὰ τουἔβρισκαν θεραπεία πνευματικὴκαθοδήγηση παράκληση καὶχαρὰ ἄνθρωποι κάθε ἡλικίαςἐθνικὸτητας καταγωγῆς καί τά-ξηςἮταν δοσμένος ὁλόψυχαστὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ στοὺς ἐγγὺςκαὶ τοὺς μακράν στοὺς πιστοὺςκαὶ τοὺς ἀρνητές στοὺς χριστια-νοὺς καὶ τοὺς ἀγνοοῦντας τὸνλόγο τοῦ Θεοῦ στοὺς πάντεςrdquo Οἱμοναχὲς κάνουν ξεχωριστὴ μνείαστὸ πῶς ὁ ἅγιος γέροντας πλησία-ζε ὅλους τούς ἀνθρώπους προσ -παθώντας νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀκο-λουθήσουν τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦμέσα ἀπὸ τὸ δικό του παράδειγμακαὶ τὴ δική του ζωή

ldquoὍλους ἀνεξαιρέτως τοὺςἀγκάλιαζε μὲ ἀπέραντη ἀγάπη καὶεὐσπλαχνία παρακινώντας τουςμὲ τὴ διδασκαλία καὶ τὸ παράδει -γμα τοῦ ἁγίου βίου του νὰ ἀγαπή-σουν τὸν Χριστόrdquo Ἄλλωστεὅπως ὑπογραμμίζουν δὲν εἶναι λί-γοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθη-καν στὴ ζωὴ τους μὲ τὸν ἕνα ἢ μὲτὸν ἄλλο τρόπο ἀπὸ τὴ συνανα-στροφὴ τους μαζί του ἀλλὰ καὶμόνο ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῶν λό-γων του ldquoΧιλιάδες ἄνθρωποιστὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλο τὸν κό-σμο εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ γνωρί-σουν καί νὰ συναναστραφοῦν τὸνἅγιο Πορφύριο εὐεργετήθηκανἀπὸ τὶς θαυματουργικὲς ἐπεμβά-σεις του καὶ μὲ τὴν καθοδήγησήτου ἀνακάλυψαν τὴν πνευματικὴζωή Ἀλλὰ καὶ ἀκόμη περισσότε-ροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ διάβα-σαν τοὺς λόγους του πληροφο-ρήθηκαν γιὰ τὶς θαυμαστὲς ἐνέρ-γειές του καί χωρὶς νὰ τὸν ἔχουνγνωρίσει ἀπὸ κοντά ἔνιωσαν τὴνἁγία παρουσία του στὴ ζωήτουςrdquoraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 3η

laquoΟΤΙ ΕΙΔΟΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΜΟΥΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΣΟΥraquo

Μὲ τὴν συμπλήρωση σαράντα ἡμερῶν ἀπὸ τὴν κατὰ σάρκαΓέννηση τοῦ Χριστοῦ οἱ γονεῖς Του ἔρχονται στὸν Ναό γιὰ νὰπροσφέρουν τὶς καθιερωμένες θυσίες τοῦ καθαρισμοῦ ποὺ προ-έβλεπε ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος γιὰ κάθε πρωτότοκο ἄρρεν τέκνο(Ἔξοδος ιγ´ 1-2 καὶ Λευιτικὸν ιβacute 1-6) Ἐκεῖ στὸν Ναὸ συνάντησε(laquoὑπάντησεraquo) τὸν Ἰησοῦ ὁ Συμεών ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομασία τῆςἑορτῆς Ὑπαπαντή

Ἀπὸ τοὺς τέσσερεις Εὐαγγελιστές μόνον ὁ Λουκᾶς περιγρά-φει τὸ περιστατικό Ὁ μικρὸς Ἰησοῦς προσφερόμενος ἀπὸ τοὺςγονεῖς Του στὸν Ναὸ γιὰ τὸν εἰθισμένο καθαρισμὸ τῶν σαράνταἡμερῶν φανερώνει τὸ βάθος τῆς θείας οἰκονομίας γιὰ νὰ φανεῖὁ Ἰησοῦς ὡς τηρητὴς τοῦ Νόμου ὡς ἔκφραση ὑπακοῆς καὶ συγ-καταβάσεως τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ (ἍγΚύριλλος Ἀλεξανδρείας) Ἀσφαλῶς ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε ἀνάγκηκαθαρισμοῦ ἀλλὰ ἔπραξε ἔργον ὑπακοῆς στὸν Νόμο (Ἅγ Γρη-γόριος ὁ Παλαμᾶς) Ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του εἶχεἀνάγκη καθαρισμοῦ

Ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος προέβλεπε μετὰ σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴνγέννηση κάθε ἄρρενος πρωτοτόκου οἱ γονεῖς του ἔπρεπε νὰ τὸἀφιερώνουν στὸν Ναό γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεὸ γιὰ τὴνεὐλογία τῆς τεκνογονίας καὶ νὰ προσφέρουν τὶς καθιερωμένεςθυσίες ζεῦγος περιστερῶν ἢ τρυγόνων γιὰ τοὺς φτωχότερους

Ἐκεῖ στὸν Ναὸ ὁ δίκαιος πρεσβύτης Συμεών κινούμενος ἀπὸτὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναγνωρίζει στὸ βρέφος Ἰησοῦ τὸν Σωτήρα καὶΤὸν παίρνει στὴν ἀγκαλιά του Ὁ δίκαιος Συμεὼν γίνεται θεοδό-χος δέχεται στὶς ἀγκάλες του τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ Ὁποίας μεγά-λης τιμῆς ἠξιώθη ὁ Ἅγιος Συμεών ἀναδεικνυόμενος ἀνώτεροςτῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων ὑπέρτερος (Μέγας Ἀθανάσιος)

Ὁ δίκαιος Συμεὼν ὑπὸ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματοςἀναφωνεῖ laquoνῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου δέσποτα κατὰ τὸῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃraquo Πράγματι τώρα ποὺ ὁ Συμεὼν εἶδε τὴνἐκπλήρωση τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀναπαυθεῖ πλέ-ον Ὁ Συμεὼν προφητικῶς ὁμιλεῖ γιὰ τὸ σωτηριῶδες γεγονὸςτῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ποὺ ἀποτελεῖ φῶς γιὰ τὰ ἔθνηγιὰ τοὺς ἐθνικούς ποὺ εὑρίσκοντο στὸ σκότος τῆς πλάνης τῶνεἰδώλων ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν δόξα τοῦ Ἰσραήλ ἀφοῦ ὁ Χριστὸςπροῆλθε ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτες (Ἅγ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας)Ὄντως ὁ Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ φῶς τοῦ κόσμου ποὺ ἐκδιώκει τὸσκότος τῆς ἀγνοίας καὶ τοῦ νοός

Ὁ δίκαιος Συμεών στρεφόμενος πρὸς τὴν Παναγία τῆς προ-φητεύει δύο θαυμαστὲς προφητεῖες Ὅτι ὁ Ἰησοῦς laquoκεῖται εἰςπτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντι-λεγόμενονraquo (Λουκ β´ 34) Πράγματι ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέ-χρις σήμερον διχάζει τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἀναγκάζει μὲ κά-ποιο τρόπο νὰ λάβουν θέση ἔναντι Αὐτοῦ Τὸ μυστήριο τῆς ἐκΠαρθένου Σαρκώσεως γιὰ πολλοὺς ἀποτελεῖ παράδοξο γεγονόςὄντως laquoσημεῖον ἀντιλεγόμενονraquo ὅπως καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρί-ου γιὰ ἄλλους ἀποτελεῖ μωρία ἐνῶ γιὰ ἄλλους σημαίνει σωτηρία(Α´ Κορ α´ 18)

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα στὸν Ἰσραήλ ἄλλους θὰὁδηγήσει σὲ πτώση ὅσους Τὸν ἀρνηθοῦν ἀλλὰ σὲ ὅσους Τὸν πι-στεύσουν σὲ ἀνάσταση Ὁ Χριστὸς κείμενος στὸν Τάφο καὶ μὲτὴν Ἀνάστασή Του πολλοὺς θὰ ὁδηγήσει στὴν ἀνάσταση (Θεο-φύλακτος Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

Ἐπίσης ὁ Συμεὼν προφητεύει στὴν Παναγία ὅτι θλίψη σὰνρομφαία θὰ διαπεράσει τὴν καρδιά της ὅταν θὰ δεῖ τὸν Υἱόν Τηςνὰ κατηγορεῖται ἀδίκως καὶ νὰ πεθαίνει ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ Ἡ καρ-διὰ τῆς μητέρας δὲν ὑποφέρει νὰ βλέπει τὸν Υἱόν Της νὰ ὑπο-φέρει

Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς εἶναι ὅτι εἴμα-στε ὅλοι καλεσμένοι νὰ ὑπαντήσουμε νὰ συναντήσουμε τὸν Χρι-στό Τόπος συναντήσεως ὁ Ναός ὅπου πηγαίνουμε νὰ προσευ-χηθοῦμε ὅπως ὁ δίκαιος Συμεὼν καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα καὶ νὰβροῦμε τὸν Χριστό Μέσα στὸν Ναό μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ μποροῦμε νὰ δοῦμε laquoτὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦraquo νὰ λά-βουμε ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ νὰ βροῦμε τὴν σωτηρίατῆς ψυχῆς μας

Ἀρχιμανδρίτης π Κύριλλος Κεφαλόπουλος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ἀπόστολος Ἑβρ ζ´ 7-17Εὐαγγέλιον Λουκ β´ 22-40Ἦχος βαρύς Ἑωθινόν Ι´

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΘΑΥΜΑΣΤΑΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ

ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(1ον)Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ(β´ 42 - 47 καὶ δ´ 32 - 35)Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς

Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς δίνειπληροφορίες γιὰ τὴ ζωὴ τῶν πρώ-των χριστιανῶν Εἶναι ἐνδιαφέρου-σες καὶ χρήσιμες καὶ γιὰ μᾶς τοὺςχριστιανοὺς τοῦ 21ου αἰώνα οἱὁποῖοι ἔχουμε ξεχάσει τὰ οὐσιώδητῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶἀσχολούμαστε μὲ τὶς συνήθειες καὶτὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου ἀγνοών-τας ὅτι ὁ κόσμος βρίσκεται πολὺμακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία

Εἶναι ὠφέλιμο νὰ γνωρίζει κανεὶς

τὸν τρόπο ζωῆς τῶν πρώτων χρι-στιανῶν καὶ νὰ τὸν συγκρίνει μὲ τὸδικό του Θὰ διαπιστώσει ὅτι ὑστε-ρεῖ σὲ πολλὰ καὶ θὰ ἀναθεωρήσειτὶς ἐπιλογές του καὶ τὸν πνευματι-κό του προσανατολισμό Βέβαιαδὲν μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιεἶναι δυνατὸ νὰ ζήσουν τὰ ἑκατομ-μύρια τῶν χριστιανῶν σήμερα ὅπωςζοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ μὲ κοι-νοκτημοσύνη καὶ κοινὰ φαγητὰ ποὺἦταν μερικὲς ἑκατοντάδες μποροῦνὅμως νὰ ἀποκτήσουν τὸ πνεῦματους καὶ νὰ βρίσκουν νέους τρό-πους ἐπικοινωνίας καὶ διαβίωσης οἱὁποῖοι θὰ ἐξασφαλίζουν τὴν μεταξύτους ἀγάπη Οἱ ὅποιες κοινωνικὲςἐξελίξεις δὲν πρέπει νὰ καταργοῦνἢ νὰ διαστρεβλώνουν αὐτὸ ποὺ κυ-ριαρχοῦσε στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰτῶν πρώτων χριστιανῶν Δὲν πρέπεινὰ θεωρεῖται ξεπερασμένο οὔτε καὶνὰ περιφρονεῖται γιατὶ τότε ἀπο-μακρυνόμαστε ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ

ἀλήθεια καὶ ἀκολουθοῦμε νέες δι-δασκαλίες χαρακτηρίζοντάς τεςχριστιανικὲς χωρὶς νὰ εἶναι χάνον-τας τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ Εὐαγ-γελίου Μόνο μὲ τὴν ἐπιστροφὴ στὸπνεῦμα τῶν πρώτων χριστιανῶνμποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴνπορεία πρὸς τὸν Κύριο Διαφορε-τικὰ θὰ πηγαίνουμε ἐδῶ κι ἐκεῖχωρὶς ποτὲ νὰ βρίσκουμε ἀνάπαυ-ση

Γράφει λοιπὸν ὁ ΕὐαγγελιστὴςΛουκᾶς στὶς Πράξεις γιὰ τοὺς χρι-στιανοὺς τῆς πρώτης κοινότηταςlaquoΑὐτοὶ ὅλοι ἦταν ἀφοσιωμένοι στὴδιδασκαλία τῶν ἀποστόλων καὶ στὴμεταξύ τους κοινωνία στὴν τέλεσητῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ στὶς προσ -ευχές Ἕνα δέος τοὺς κατεῖχε ὅλουςὅσοι ἔβλεπαν πολλὰ ἐκπληκτικὰθαύματα νὰ γίνονται μέσῳ τῶνἈποστόλων Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶζοῦσαν σ᾽ ἕνα τόπο καὶ εἶχαν τὰπάντα κοινάmiddot ἀκόμη πουλοῦσαν καὶτὰ χτήματα καὶ τὰ ὑπάρχοντά τουςκαὶ μοίραζαν τὰ χρήματα σὲ ὅλους

ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τοῦ καθε-νός Κάθε μέρα συγκεντρώνοντανμὲ ὁμοψυχία στὸ ναό τελοῦσαν τὴθεία Εὐχαριστία σὲ σπίτια τρώγον-τας τὴν τροφή τους γεμᾶτοι χαρὰκαὶ ἁπλότητα στὴν καρδιά Δοξο-λογοῦσαν τὸν Θεό κι ὅλος ὁ λαὸςτοὺς ἐκτιμοῦσε Καὶ ὁ Κύριος πρόσ -θετε κάθε μέρα στὴν ἐκκλησίααὐτούς ποὺ σώζοντανraquo Καὶ λίγοπιὸ κάτω συμπληρώνει laquoὍλοι ὅσοιπίστεψαν εἶχαν μία καρδιὰ καὶ μίαψυχή Κανεὶς δὲν θεωροῦσε ὅτι κά-τι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του ἦταν δικότου ἀλλὰ ὅλα τὰ εἶχαν κοινά ΟἱἈπόστολοι κήρυτταν καὶ βεβαίωνανμὲ μεγάλη πειστικότητα ὅτι ὁ Κύ-ριος Ἰησοῦς ἀναστήθηκε Κι ὁ Θεὸςἔδινε σὲ ὅλους πλούσια τὴ χάρητου Δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ἀνάμεσάτους ποὺ νὰ στερεῖται τὰ ἀπαραί-τητα Γιατὶ ὅσοι εἶχαν χωράφια ἢσπίτια τὰ πουλοῦσαν κι ἔφερναν τὸἀντίτιμο αὐτῶν ποὺ πουλοῦσαν καὶτὸ ἔθεταν στὴν διάθεση τῶν Ἀπο-στόλων Ἀπ᾽ αὐτὸ δινόταν στὸν κα-

θένα ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τουraquoΟἱ πρῶτοι χριστιανοὶ παρακο-

λουθοῦσαν μὲ προθυμία καὶ ζῆλο τὴδιδαχὴ τῶν Ἀποστόλων δηλαδὴ τόλόγο τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ οἰκοδο-μοῦνται πνευματικά νὰ προκόβουνστὴν ἀρετὴ καὶ νὰ αὐξάνεται ὁἁγιασμός τους Θεωροῦσαν τὴ δι-δαχὴ τῶν Ἀποστόλων ἄρτο τῆςψυχῆς τους γι᾽ αὐτὸ καὶ τὴν ἄκου-γαν μὲ αὐξημένο ἐνδιαφέρον Συγ-χρόνως ἐπικοινωνοῦσαν μεταξύτους καὶ εἶχαν ἑνότητα μὲ κοινὲςἰδέες κοινὰ συναισθήματα καὶ ἀγά-πη Ζοῦσαν μέσα στὴν κοινωνίαχωρὶς νὰ ἐπηρεάζονται καὶ ἀντιμε-τώπιζαν ἀπὸ κοινοῦ τὶς δυσκολίεςκαὶ τοὺς πειρασμούς Ἀποτελοῦσανπνευματικὴ ἁλυσίδα ποὺ ἀντιστε-κόταν στὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς τουςκαὶ ἀποτελοῦσαν τὴ θεία ζύμη γιὰτὴν ἀναμόρφωση τῆς κοινωνίαςΣυμμετεῖχαν συχνότατα στὴ θείαΕὐχαριστία εἶχαν διαρκῆ τὴ μνήμητοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χρι-στοῦ καὶ ἡ προσευχή τους ἦταν συν -

εχής Ὑπῆρχε ἐπίσης πλεονασμὸςπνευματικῶν χαρισμάτων καὶ τὰδιάφορα θαυμαστὰ γεγονότα ποὺἔβλεπαν ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους ἐπι-βεβαίωναν τὴ διδασκαλία τοῦ Χρι-στοῦ

Οἱ χριστιανοὶ ἦταν εὐμετάδοτοιεἶχαν ἀνοιχτὴ καρδιὰ καὶ ἀνοιχτὰχέρια εἶχαν κοινὸ ταμεῖο γιὰ τὶςἀνάγκες καὶ συμμετεῖχαν σὲ κοινὰτραπέζια Ὁ πρωτόγνωρος αὐτὸςτρόπος ζωῆς ἐντυπωσίαζε τὸ λαό ὁὁποῖος τοὺς ἐκτιμοῦσε καὶ ἐπηρεα-ζόταν ἀπὸ τὸ φωτεινό τους παρά-δειγμα

Ἡ ζωὴ τῶν πρώτων χριστιανῶνεἶναι πηγὴ ἔμπνευσης καὶ γιὰ τοὺςσημερινοὺς χριστιανούς οἱ ὁποῖοιἔχουν μειωμένο ζῆλο δὲν διψοῦνὅσο θὰ ἔπρεπε γιὰ τὸ λόγο τοῦΘεοῦ καὶ εἶναι προσκολλημένοιστὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν λη-σμονώντας συχνὰ τὴν ἐλεημοσύνηκαὶ γενικότερα τὴν ἔμπρακτη ἀγά-πη πρὸς τοὺς ἀδελφούς

Πρεσβ Διονύσιος Τάτσης

ΟΟΟΟΡΡΡΡΘΘΘΘΟΟΟΟΔΔΔΔΟΟΟΟΞΞΞΞΟΟΟΟΝΝΝΝ ΣΣΣΣΗΗΗΗΜΜΜΜΕΕΕΕΙΙΙΙΩΩΩΩΜΜΜΜΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑΑΡΡΡΡΙΙΙΙΟΟΟΟΝΝΝΝ

Ἡ Ἴσις ἦταν θεότητα τῶνἀρχαίων Αἰγυπτίων καί συγχρό-νως ἀδελφή καί σύζυγος τοῦὌσιρι Ἀπό τούς ἀρχαίους Αἰγυ-πτίους λατρευόταν ὡς θεά τῆςφύσεως καί τῶν μυστηρίων τηςκαί εἶχε ὡς σύμβολό της τή Σε-λήνη

Μέ τήν ὀνομασία τῆς ἀρχαίαςαὐτῆς αἰγυπτιακῆς θεᾶς τό 1976ἱδρύθηκε ἀπό τούς LawrenceDurbin ndash Robertson τήν ἀδελφήτου Olivia τή γυναίκα του Pame-la καί τόν ξάδελφό του συγγρα-φέα Robert Graves μία διεθνήςπαγανιστική ὀργάνωση μέ τήνὀνομασία laquoἈδελφότητα τῆς Ἴσι-δοςraquo μέ σκοπό πάντα κατά τούςἱδρυτές της νά προωθήσει τήστενότερη ἐπικοινωνία μεταξύτῆς Ἴσιδος καί τῶν ἀνθρώπωνΟἱ ἱδρυτές τῆς ὀργάνωσης προ-έρχονται ἀπό ἀγγλοndashιρλανδικήοἰκογένεια καί ἔχουν διατυπώσει

τό μυθώδη ἰσχυρισμό ὅτι εἶχανδῆθεν κληρονομική γραμμή δια-δοχῆς ἀπό τό ἱερατεῖο τῆς θεᾶςτῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου

Γιά νά γίνει εὐρύτερα ἀποδε-κτή ἡ ἐν λόγῳ παγανιστική κίνη-ση κινεῖται σέ δύο ἐπίπεδα Τόπρῶτο ἐπίπεδο εἶναι ὁ θρησκευ-τικός συγκρητισμός καθώς ὑπο-στηρίζει ὅτι περιλαμβάνει στάμέλη της ἀν θρώπους διαφορε-τικῶν θρησκει ῶν καί παραδόσε-ων ὅπως παγανιστές λάτρειςτῆς Wicca ἄθεους χριστιανούςκαί ἰνδουϊστές Τό δεύτερο ἐπί-πεδο εἶναι τό ἐξαιρετικά ἑλκυ-στικό λεξιλόγιο τό ὁποῖο χρησι-μοποιεῖ ἡ ὀργάνωση πρός τά ἔξωδιά τῶν ἐντύπων της καί τῶν δια-δικτυακῶν τόπων της

Ὡς σκοπούς της ἡ Ἀδελφότη-τα τῆς Ἴσιδος προβάλλει τήν τι-μή τοῦ καλοῦ σέ ὅλες τίς θρη-

σκεῖες τήν προαγωγή τῆς ἀγά-πης τήν ἀνάδειξη τῆς ὀμορφιᾶςτῆς ἀλήθειας τῆς ἁρμονίας τῆςσοφίας καί τῆς εὐδαιμονίας τήνπροαγωγή τῶν φιλικῶν σχέσεωνμέ τήν καλλιέργεια τῆς χαρᾶςκαί τῆς συμπόνιας γιά κάθε μορ-φή ζωῆς

Σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρι-σμούς της πού κατά τή γνώμημας πρέπει νά γίνουν μετ᾽ ἐπιφυ-λάξεως ἀποδεκτοί ἡ ἐν λόγῳ πα-γανιστική κίνηση ἔχει 17000 μέ-λη σέ 93 χῶρες τοῦ κόσμου Πα-ραλλήλως διαθέτει δικό τηςἐκπαιδευτικό δίκτυο πού προ-ωθεῖ τή λατρεία τῆς θεᾶς ἔχειδικό της ἱερατεῖο περιοδικόπροσφέρει μαθήματα δι᾽ ἀλληλο-γραφίας καί χρησιμοποιεῖ διάφο-ρες πρωτοβουλίες γιά τή διαφή-μιση καί τήν ἐπίτευξη τῶν σκο -πῶν της

ΗΗ σσττηηλληη ττηηςς laquolaquoππααννεελλλληηννιιοουυ εεννωωσσεεωωςς θθεεοολλοογγωωννraquoraquo

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΙΔΟΣΜία διεθνής παγανιστική ὀργάνωσις

Τοῦ πρωτ π Βασιλείου Ἀ Γεωργοπούλου Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ

Χρόνια δύσκολα Ἀλλὰ καὶ πάραπολὺ ἐπικίνδυνα Οἱ Γερμανοὶ κατα-κτητὲς σκορπίζουν παντοῦ τὸν τρό-μο καὶ τὴν καταστροφή Στὴ συνέ-χεια ὁ ἐμφύλιος σπαραγμός Ἀδέρ-φια πολεμοῦν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦἄλλου Μῖσος κακία ἐξόντωση Σὲαὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθέναςπροσπαθοῦσε νὰ περισώσει τὸνἑαυτό του

Καὶ ὅμως ἕνας γνήσιος μαθητὴςτοῦ Κυρίου μας δὲν ὑπολογίζει κα-θόλου τὴν προσωπική του ἀσφά-λεια Ἂν καὶ ὑπῆρχαν ἔντονα τὰ ση-μάδια ὅτι εἶναι στὸ στόχαστρο τῶνἰδεολογικῶν του ἀντιπάλων βγαί-νει ἔξω ἀπὸ τὴ φοβία ποὺ ἐπικρατεῖγύρω του σκύβει πάνω στὸν πόνοκαὶ στὴν ἀνάγκη τοῦ συνανθρώπουτου καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸν βοηθήσειΚαὶ τὸ ὅπλο του Ἡ ἀνάγκη πρὸςτὸν ἀδερφό Οἱ γύρω του laquoἐν ἅρμα-σι καὶ ἐν ἵπποιςraquo αὐτὸς ὅμως laquoἐνὀνόματι Κυρίουraquo εἶναι ὁ ἀναμορ-φωτὴς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας

Αὐτὸς ἦταν ὁ πολυσέβαστοςπατὴρ Βενέδικτος Ὁπλισμένος μὲπλούσια πνευματικὰ ὅπλα ἀλλὰ καὶμία φλογισμένη καρδιά κρυμμένησὲ φλογισμένα ράσα ἄφησε ἐποχὴστὴν περιοχή μας Ἄφησε ἔργοΜεγάλο Ἀνεπανάληπτο Ἔχτισεοἰκοδόμημα πνευματικὸ θεμελιω-μένο πάνω στὴν πέτρα καὶ ὄχι πάνωστὴν ἄμμο

Ὑπῆρξε πολύτιμος συνεργάτηςτοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη Ἱερο-θέου Ὁ Ἱερόθεος ἐξετίμησε τὸνγνήσιο καὶ ἀνιδιοτελῆ χαρακτήρατου τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν ἐκκλη-σία τὴν ὁλοκληρωτική του ἀφιέρω-ση στὸ χριστιανικὸ ἔργο τὶς πολλέςτου ἱκανότητες καὶ τὸν ἔκανε ἐπιτε-λάρχη στὴ στρατευμένη Ἐκκλησίατῆς Μητροπόλεως

Ὁ λόγος τοῦ πατρὸς Βενεδίκτουἦταν πάντα σεβαστὸς ἀπὸ τὸν ἐπί-σκοπο Ὁ Ἱερόθεος δὲν χειροτο-νοῦσε κληρικὸ ἂν δὲν τὸν ἐνέκρινεὁ πατὴρ Βενέδικτος Ἡ μητρόποληΑἰτωλοακαρνανίας ὀνομάστηκε τό-τε παπαδομάνα Ἔβγαζε ἄξιουςκληρικούς Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ὁμο-λογήσουμε ὅτι συνέβαλε τὰ μέγι-στα ὁ πατὴρ Βενέδικτος Ὅταν χει-ροτονοῦνταν νέοι κληρικοί πνευ-ματικά του παιδιά ἰδίως ἄγαμοιζοῦσε σὲ ἄλλους κόσμους Κυριο-λεκτικὰ συγχόρευε στό laquoἩσαΐα χό-ρευεraquo Ζοῦσε στὴν ἐποχὴ τοῦ laquoἐντυμπάνῳ καὶ χορῷ ἐν χορδαῖς καὶὀργάνοιςraquo

Ὅσοι ἔτυχε νὰ τὸν γνωρίσουμεκαὶ νὰ ζήσουμε κοντά του θυμού-μαστε τὸν φλογερὸ ἱεροκήρυκα τὸν γεμάτο ἀγάπη ἐνθουσιασμόἐνδιαφέρον γιὰ τὴ διάδοση τοῦ λό-γου τοῦ Θεοῦ Βλέπαμε νὰ ἐκδα-πανᾶται αὐτὸς γιὰ τὴν δόξα τοῦΧριστοῦ

Ὅταν ἱερουργοῦσε σὲ ἀνέβαζεστὸν οὐρανὸ μὲ τὴν κατανυκτικὴθεία λειτουργία ποὺ τελοῦσε Ἀργάκαθαρά μὲ θεία προσήλωση Οἱαἰτήσεις γίνονταν κατανοητὲς ἀπὸτὸ ἐκκλησίασμα Οἱ εὐχές ποὺ τὶςἔλεγε μεγαλοφώνως πραγματικὰσυνεκλόνιζαν Ὅταν κανεὶς συμμε-τεῖχε στή θεία λειτουργία ποὺ τε-λοῦσε ὁ πατὴρ Βενέδικτος νόμιζεὅτι βρίσκεται μυστικὰ μαζὶ μὲ τοὺςἁγίους ἀγγέλους

Καὶ ὅταν μιλοῦσε- μιλοῦσε πάντασὲ κάθε θεία λειτουργία- καὶ μὲ τὸντρόπο του ἔλεγε laquoγιὰ καινούριεςμάχες πᾶμε στῆς εἰρήνης τὸν και-ρόraquo ὅλοι τὸν ἀκολουθοῦσαν στὶςἐξορμήσεις στὴ φιλανθρωπία στὴβοήθεια πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνάγ-κηὍτι ἔλεγε καὶ ὅτι ζητοῦσε τὸζοῦσε πρῶτα αὐτὸς καὶ δὲν ὑπῆρχεπεριθώριο νά ποῦμε ἐμεῖς ὄχι Στὸπρόσωπό του ἐπαναλαμβανόταν

καί πάλι - ὁ λόγος τοῦ ἈποστόλουΠαύλου laquoΜιμηταί μου γίνεσθεκαθὼς κἀγώ Χριστοῦraquo Τὸ εἴδαμεμὲ τὰ μάτια μας Τὸ ψηλαφήσαμεμὲ τὰ χέρια μας τὸ νιώσαμε μὲ τὴνκαρδιά μας ὅτι ὁ πατήρ Βενέδικτοςπρῶτα ζοῦσε κάτι καὶ μετὰ τὸ ἔλε-γε Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος του εἶχεἀπήχηση εὕρισκε ἀνταπόκριση Ὁπατὴρ Βενέδικτος ἄφησε τὰ πάντατὰ θεώρησε σκύβαλα γιὰ νὰ κερδί-σει τὸ Χριστό Καὶ τὸν κέρδισε Καὶτὸν κήρυξε μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχίαστοὺς γύρω του Καὶ ἔφερε καρ-πούς

Ἱεροκήρυκας ἐποικοδομητικόςΜιλοῦσε ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆςκαρδίας του Σκοπός του ἡ πνευμα-τικὴ ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν τουΠροετοίμαζε τὸ κήρυ γμα μὲ προσο-χή καὶ εὐλάβεια Μετὰ τὸ τέλος κά-θε θείας λειτουργίας- ὅπου πάντο-τε μιλοῦσε- ἄρχιζε νὰ προετοιμάζε-ται γιὰ τὸ κήρυγμα τῆς ἑπόμενηςΚυριακῆς Δὲν ξέφευγε ἀπὸ τὸ θέ-μα του καὶ ἀπὸ τὸν ἀπαραίτητο χρό-νο Δὲν κούραζε ποτὲ τὸν ἀκροατήΜποροῦμε νὰ ποῦμε ἀβίαστα ὅτιἱερουργοῦσε κατὰ τὴν ὥρα τοῦ κη-ρύγματος

Ἀπαράμιλλος κοινωνικὸς ἐργά-της Ψυχή τῶν ἱδρυμάτων τῆς χρι-στιανικῆς ἑνώσεως Διάλεγε τοὺςσυνεργάτες του ποὺ διέθεταν προ-σόντα ἱκανότητες προπάντωνὅμως ταπείνωση αὐταπάρνησηἀνιδιοτέλεια καὶ πνεῦμα θυσίαςΤοὺς ἀνέθετε πρωτοβουλίες Ἀπαι-τοῦσε ἀπὸ τοὺς ἱερομονάχους-πνευματικά του παιδιὰ- νὰ δίνουντὸ μισὸ μισθὸ τους κάθε μήνα γιὰτὶς ἀνάγκες τοῦ οἰκοτροφείου Στὸοἰκοτροφεῖο αὐτὸ ἔζησαν ἀρκετοὶπτωχοὶ μαθητὲς ποὺ ἀργότερα προ-σέφεραν πολλὰ στὴν κοινωνία

Ἀσυμβίβαστος σὲ θέματα ἀρχῶνκαὶ πίστεως Δὲν ἔβαζε νερὸ στὸκρασί του Ἡ διπλωματία γι᾽ αὐτὸνἦταν ἄγνωστη Σὲ ὅτι προστάζει ὁΘεὸς δὲν ὑπάρχουν συμβιβασμοίΤὸ laquoπειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢἀνθρώποιςraquo ἦταν ἡ σημαία τουΑὐτὸ τὸ ἀσυμβίβαστο τοῦ χα-

ρακτῆρος του προσπαθοῦσε μὲ τὸπαράδειγμά του ἀλλὰ καί μὲ τὰ λό-για του νὰ τὸ μεταδίδει σὲ ὅλα τὰπνευματικὰ του παιδιά

Πάτερ Βενέδικτε Σεβαστέ μαςπνευματικὲ πατέρα πιστεύουμε ὅτιβρίσκεσαι κοντὰ στὸ θρόνο τοῦΘεοῦ Ἰσχύει ἀπόλυτα γιὰ ἐσένα τὸlaquoμακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτιαὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονταιraquo Γνωρίσα-με ἀπὸ κοντὰ τὴν καθαρή σου καρ-δία Αὐτὴ μᾶς τράβηξε κοντά σουΑὐτὴ μᾶς ἐνισχύει πάντοτε Σὲ πα-ρακαλοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεσαινὰ παρακαλεῖς τὸν Σωτήρα καὶ λυ-τρωτή μας νὰ βοηθήσει ὅλους ἐμᾶςνὰ ἀκολουθήσουμε τὸ ἅγιο παρά-δειγμά σου

Νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα ὅσα μᾶςἐμποδίζουν νὰ εἴμαστε γνήσιοι ὀπα-δοὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου Νὰ ξανα-τραγουδήσουμε καὶ νὰ ζήσουμε πά-λι ἐκεῖνο τὸ τραγούδι laquoὍλα γιὰ τὴδόξα τοῦ Χριστοῦraquo

Γατὶ πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσουμεΖοῦμε σὲ δύσκολες ἀλλὰ καὶ ἐπικίν-δυνες ἐποχές Κοσμικὸ πνεῦμα μᾶςβομβαρδίζει καθημερινά Ἀγάπη γιὰτὸ χρῆμα καὶ τὴ δόξα καὶ τὴν αὐτο-προβολὴ καὶ τὴν καλοπέραση καὶτίς κοσμικὲς ἀνέσεις μᾶς διακρίνειΠνεῦμα ταπείνωσης θυσίας προ-σφορᾶς καὶ ἀγάπης πρὸς ὅλουςτούς ἀνθρώπους μᾶς λείπει Συμβι-βασμὸς πρὸς τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦκόσμου μᾶς ἔχει γίνει συνήθεια

Παρακάλεσε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρανὰ μᾶς δώσει ἐκεῖνο τὸ ἀγωνιστικὸπνεῦμα ποὺ σὺ μᾶς δίδαξες μὲ τὸἅγιο παράδειγμά σου καὶ ἐκεῖνα τὰπύρινα λόγια σου Νὰ συνειδητοποι-ήσουμε ἐκεῖνο τὸ φλογερὸ παρά-δειγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺμᾶς εἶπε laquoἩγοῦμαι πάντα σκύβαλαεἶναι ἵνα Χριστόν κερδίσωraquo Αὐτὸτὸ εἴδαμε στὸ πρόσωπό σου Καὶ σ᾽αὐτὸ βρίσκεται τὸ μυστικὸ ἐπιτυ-χίας σου

Τότε ἀκριβῶς θὰ σὲ τιμοῦμεπραγματικά Ὅταν προσπαθοῦμενὰ βαδίζουμε τὸ δρόμο ποὺ σὺ βά-δισες καὶ μὲ τὸν τρόπο σου μᾶςἔδειξες καὶ μᾶς εἶπεςlaquoἘλᾶτε κοντάμουraquo

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺἄκουσε τὸ laquoἐλᾶτε κοντά μουraquo εἶμαικαὶ ἐγὼ καὶ ἡ ἀείμνηστος ἀδελφήμου Χριστίνα τὴν ὁποία ἔστειλε νο-σοκόμα στὸν Εὐαγγελισμὸ καὶἀργότερα μέλος τῆς ἀδελφότηταςΤΑΒΙΘΑ Ἐγὼ τὴ ζωή μου τὴν ὀφεί-λω βέβαια στὸ Θεὸ καὶ στοὺς γο-νεῖς μου Τὴ χριστιανική μου ὅμωςκαὶ ἱερατική μου ζωή τὴν ὀφείλω σὲσένα Σὲ εὐχαριστῶ διὰ βίουπαντὸς γιὰ τὴν πολύτιμη προσφοράσου Σὲ παρακαλῶ νὰ παρακαλεῖςσυνέχεια τὸν Κύριό μας ὥστε μέ-χρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς νὰἐφαρμόζω αὐτὰ ποὺ ἐσὺ μὲ δίδαξεςμὲ τὴν ἅγια βιοτή σου ὥστε ἐγὼ καὶὅλα τὰ πνευματικά σου τέκνα νὰἔχουμε ἀπολογία ἐν ἡμέρᾳ κρίσε-ως

ΥΓ Ὁμιλία στὴν ἐκδήλωση τῶνπενήντα ἐτῶν ἀπό τῆς κοιμήσεωςτοῦ Μακαριστοῦ ἱεροκήρυκοςπατρὸς Βενεδίκτου Πετράκη πνευ-ματικοῦ εὐεργέτου τῆς Αἰ τωλοα-καρνανίας ποὺ ἔγινε στὴν αἴθουσατῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἀγρινί-ου

Ο ΠΑΤΗΡ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Τοῦ ἹερομἹεροθέου Σπανομήτσου ἡγουμένου Ἱ Μ Παναγίας Ἐλεούσης

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣὉ ἅγιος Νεκτάριος παρουσιάζοντας τήν εἰκόνα τοῦ ἀκάκου ἀνθρώ-

που ἔγραφε laquoἌκακος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀπονήρευτος πού δέν ἔχει κα-κία ὁ εὐθύς ὁ ἀκέραιος ὁ δίκαιος Ἀκάκους ἀνακηρύσσει ὁ ἅγιος Διο-νύσιος ὁ Ἀεροπαγίτης laquoὅσους δέν μελετοῦν τά κακά οὔτε τά προσ -ποιοῦνται ἀλλά καθόλου δέν ξεφεύγουν ἀπό τήν καλοσύνη πρός τήνκακία τῶν ἄλλων ἀντιθέτως μιμούμενοι τόν Θεό κάνουν καλούς τούςκακούς καί ἁπλώνουν πάνω τους τήν μεγάλη τους ἀγαθότητα καί μέἐπιείκεια τούς ὀνομάζουν ὁμοίους τουςraquo Ὁ ἄκακος δέν εἶναι κα-κοῦργος Στέκεται ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ φέροντας ὄχι μόνο τήν ἐμφανῆἐξωτερικά χρηστότητα καί ἀγαθοσύνη ἀλλά ἔχοντας καρδιά ὄχι βέβη-λη καί μάλιστα φαίνεται ὅτι εἶναι καί ἀβέβηλος Ὁ ἄκακος εὐλογεῖταιἀπό τόν Θεό καί ἐντάσσεται στόν χορό τῶν δικαίων Εἶναι ἀγαπητόςστόν Θεό θά ζήσει ἔχοντας πεποίθηση σέ Αὐτόν καί ὁ Θεός θά τόν δο-ξάσει ὅλες τίς ἡμέρεςraquo1

Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει γιά τόν ἄκακο laquoΤόν ἄκακο χαρακτηρί-ζει ἡ ἁπλότητα τοῦ χαρακτήρα ἡ γενναιότητα τό ἀνεπιτήδευτο Τέ-τοιος ὑπῆρξε ὁ Ἰακώβ laquoἸακώβ δέ ἄνθρωπος ἄπλαστος οἰκῶνοἰκίανraquoΓεν 25-27 Δηλαδή χρησιμοποιοῦσε τήν ἁπλότητα τῆς φύσεωςκαί δέν εἶχε τίποτε πλαστό ἀπό τήν τέχνη Παραδείγματος χάρη δένεἶχε προσωπεῖο γιά νά ἐξαπατήσει αὐτούς πού τόν ἐπισκέπτοντανraquoΚαί στήν ἴδια ὁμιλία του laquoΕἰς τήν ἀρχήν τῶν Παροιμιῶνraquo θά πῆ laquoΠρέ-πει νομίζω ὁ τέλειος νά εἶναι φρόνιμος ὡς πρός τό καλό καί ἀκέραιοςὡς πρός τό κακόraquo2

Ὁ γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιά τούς μοναχούς ἔλεγε laquoἜρχονταιστό μοναστήρι οἱ περισσότεροι μικροί βρίσκουν πνευματικούς γονεῖςκαί μπορεῖ νά μείνουν σέ μία παιδική κατάσταση μέ παιδικές ἀπαιτή-σεις ἐνῶ ἄν ἦσαν στό κόσμο θά γίνονταν γονεῖς Παραμένουν δηλα-δή συνέχεια σάν παιδιά ὄχι μέ τήν καλή ἔννοια ἀλλά μέ τήν μωρουδί-στικηhellip Νά γίνουμε παιδιά στήν ἀκακία ὄχι στό μυαλό Γιατί ἀλλιῶςπῶς θά μπῆ στήν ζωή μας ἡ παλληκαριά Πῶς θά μπῆ ὁ ἀνδρισμόςἝνας μοναχός γιά νά κάνη προκοπή πρέπει νά μαλακώση αὐτό τόσκληρό πού ἔχει νά κάνη δηλαδή λίγο μητρική τήν καρδιά του Καί μίαμοναχή γιά νά κάνη προκοπή πρέπει νά ἀποκτήση λίγο ἀνδρισμόraquo3

Τό Γεροντικό ἀναφέρει γιά τόν Ἀββά Ἰωάννη τόν Πέρση laquoὍτι σάνἐμφανίστηκαν στό κελλί του μερικοί κακοποιοί ἔφερε μπροστά τουςλεκάνη καί τούς ζητοῦσε ἐπίμονα νά τούς πλύνη τά πόδια Καί ἐκεῖνοινιώθοντας ντροπή ἄρχισαν νά μετανοοῦνraquo4

Γιά δέ τόν Ἀββά Ἀμμωνᾶ λέγει σχετικά γιά τήν ἀρετή τῆς ἀκακίαςlaquoὍτι προφήτευσε ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος λέγοντας laquoἜχεις νά προκόψηςστόν φόβο τοῦ Θεοῦraquo Καί τόν ἔβγαλε ἀπό τό κελλί καί τοῦ ἔδειξε ἕναλιθάρι καί τοῦ εἶπε laquoΒρίσε αὐτό τό λιθάρι καί χτύπησέ τοraquo Καίἐκεῖνος ἔκαμε ἔτσι Τότε τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος laquoΜίλησε τό λι-θάρι αὐτόraquo Καί ἀπαντᾶ ἐκεῖνος laquoὌχιraquo Καί τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώ-νιος laquoἜτσι καί σύ μέλλεις νά φθάσης σ᾽ αὐτό τό μέτροraquo Πρᾶγμα ὁπούκαί ἔγινε Γιατί τόσο πρόκοψε ὁ Ἀββάς Ἀμμωνᾶς ὥστε ἀπό τήν πολλήτου ἀγαθότητα νά μή γνωρίζη πλέον τήν κακία Ἔτσι ὅταν ἔγινε ἐπί-σκοπος τοῦ ἔφεραν μία κόρη ὁπού εἶχε μείνει ἔγκυος καί τοῦ λέγουνlaquoὉ δεῖνα τό ἔκαμε αὐτό Τιμώρησέ τουςraquo Ἀλλά ἐκεῖνος σταύρωσε τήνκοιλιά της καί πρόσταξε νά τῆς δώσουν ἕξη ζευγάρια σεντόνια λέγον-τας laquoΜή σάν πάη νά γεννήση πεθάνη ἤ ἡ ἴδια ἤ τό παιδί καί δένβρεθῆ τίποτε γιά τήν κηδείαraquo Τοῦ λέγουν οἱ κατήγοροί της laquoΤί εἶναιαὐτό ὁπού κάνεις Τιμώρησέ τουςraquo Καί ἐκεῖνος τούς ἀπαντᾶ laquoΒλέ-πετε ἀδελφοί ὅτι κοντά στόν θάνατο εἶναι Τί ἄλλο μπορῶ λοιπόν νάκάμωraquo Καί τήν ἄφησε νά πάη στό καλό Καί δέν τόλμησε ὁ γέρων νάκατακρίνη κανένανraquo5 Σημειώσεις

1 Νεκταρίου Κεφαλᾶ Ἅπαντα τόμ Ε΄ σελ 310 2 Βασιλειανό Ἀπο-θησαύρισμα Ἐκδ Φωτοδότες σελ 81 3 Γέροντος Παϊσίου Λόγοι τόμΒ΄ σελ325 4 Εἶπεν Γέρων Ἐκδ Ἀστέρος σελ 130 5 Ὅπ σελ 41

Ἐπιμέλεια κἨλία Δ ΜπάκουΔρος ΘεολόγουndashΦιλολόγου

ΕΝΤΟΝΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ κ Δαμιανὸςκαὶ μοναχαί τῆς Ἱ Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων

ὁμιλοῦν διὰ τὴν γνωριμίαν των μὲ τὸν Ἅγιον Πορφύριον

Σελὶς 4η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Στὴν τύχη καλοί μου φίλοι ποτέτους δὲν πιστεύουν οἱ ἀγωνιστέςἜμειναν μονάχα νὰ πιστεύουν σ᾽αὐτὴ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν δροῦν

Στὴν πραγματικότητα μόνοτοῦτοι οἱ τελευταῖοι τὴν ἐπικα-λοῦνται ἀσφαλῶς γιὰ νὰ δικαιολο-γήσουν τὴν ἀπραξία τους τὴνἀβουλία τους τὴν ἀνευθυνότητάτους τὶς συνεχεῖς ἀποτυχίες τουςτὶς ἀτελείωτες παραλείψεις τουςἀκόμη δὲ καὶ τήνhellip τεμπελιά τους

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δροῦν καὶ κι-

νοῦνται() ποτὲ δὲν παραδέχθηκανὅτι εἶναι ἄβουλες ὑπάρξεις ἀφημέ-νες στὴ laquoμοῖραraquo Ἀπεναντίας μὲτὸν ἀγώνα τους καθημερινὰ διαπι-στώνουν ὅτι μὲ τὴν ἐργατικότητατὸ θάρρος τὶς σωστὲς σκέψεις καὶἀποφάσεις τὴ σύνεση τὴν ἀποφα-σιστικότητα τὴν καρτερία τὸνπρογραμματισμό τὴν ἀξιοποίησηὅλων τῶν δυνάμεων ἀλλὰ καὶ τῶνἀρετῶν τους τὴν ἰσχυρὴ θέλησητὴν αὐτοπεποίθηση τὴν αὐτογνω-σία τὴ διορατικότητα τὸν συχνὸμόχθο κλπ ὁ ἄνθρωπος ναὶ ὁἄνθρωπος εἶν᾽ ἐκεῖνος ποὺ δημι-ουργεῖ τὸ μέλλον καὶ τὴν τύχη του

Πραγματικά ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωποςεἶναι ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ μέλλον-τός του

Νὰ τί ὑποστηρίζει ὁ μεγάλοςἐφευρέτης Θ Ἔντισον laquoΠοτὲ δὲνἔκανα τίποτα τυχαῖα οὔτε κάποιεςἀπrsquo τὶς ἐφευρέσεις μου ἔγινε ἀπὸτύχη Ὅλα τὰ πέτυχα μὲ τὴ σκληρὴδουλειάraquo

Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Ἔμερ-

σον laquoΠιστεύω πάρα πολὺ στὴν τύ-χη Ὅσο περισσότερο ἐργάζομαιτόσο καὶ μ᾽ εὐνοεῖraquo

Καὶ ὁ Νίτσε ἔλεγε laquoΚανένας νι-κητὴς δὲν πιστεύει στὴν τύχηraquo

Ἐξάλλου εἶναι γνωστὸ καὶ τοῦτοτὸ ἀξίωμα τῶν Λατίνων laquoἩ τύχηβοηθᾶ τοὺς τολμηρούςraquo

Ὁ Θερβάντες ὑποστήριζε πὼς ἡlaquoἐνεργητικότητα εἶναι ἡ μητέρατῆς καλῆς τύχηςraquo

Ἂς προσέξουμε καὶ τούτη τὴσοφὴ ρήση τοῦ Σενέκα laquoἩ τύχητρέμει ὅταν βλέπει τὸν γενναῖοτρομοκρατεῖ ὅμως τὸν δειλόraquo

Καὶ τούτη τοῦ ΣαλλούστιουlaquoἝκαστος δημιουργὸς τῆς τύχηςτουraquo

Ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοκρίτου laquoΟἱἄνθρωποι ἔπλασαν τὸ εἴδωλο τῆςτύχης γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴδική τους ἀβουλίαraquo

Καὶ τοῦ Κοραῆ laquoἩ τύχη κα-θενὸς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική τουἐνεργητικότηταraquo

Νὰ κι ἕνας ἀκόμη σοφὸς λόγοςlaquoΤύχη εἶναι ἡ λέξη ποὺ ἔχουμε ἐπι-νοήσει γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὶςἐπιτυχίες τῶν ἄλλωνraquo

Ἔπειτα μεγάλοι δημιουργοί

ποὺ ἀντιμετώπισαν σοβαρόταταπροβλήματα μὲ τὴν ὑγεία τουςἄρα εἶχαν τὴ χειρότερη laquoἀτυχίαraquoξεπερνώντας τα ἄφησαν μοναδικὸἔργο

Πρόχειρα ἀναφέρουμε τὸν Μπε-τόβεν ποὺ ἔπασχε ἀπὸ βαρηκοΐα

καὶ στὸ τέλος ἔχασε τελείως τὴνἀκοή του (πόσο φοβερὸ στrsquo ἀλή-θεια γιὰ ἕνα μουσικό) κι ὅμως τό-τε ἦταν ποὺ συνέθεσε τὸ κορυ-φαῖο ἔργο του τὴν 9η συμφωνίατὸν Δημόκριτο ποὺ εἶχε τὸ μεγάλοlaquoφυσικὸraquo ἐλάττωμα νὰ ἀνεβοκατε-βάζει τοὺς ὤμους του (ὅτι χειρό-τερο γιὰ ἕνα ρήτορα) ποὺ στὸ τέ-λος τὸ ὑπερνίκησε τὸν Σπινόζαποὺ ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση καὶ τὸνμεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Ντοστο-γιέφσκι ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἐπιληψία

Ὁπότε κάτι ἤξερε ὁ τελευταῖοςὅταν ἔλεγε laquoΟἱ εὐνοϊκὲςσυνθῆκες καὶ οἱ εὐτυχισμένοι και-ροὶ δὲν μᾶς ἔρχονται ἐξ οὐρανοῦἀλλὰ τοὺς δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱἴδιοιraquo

Ὑπόψη καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦΜεγάλου Βασιλείου laquoὉ Θεὸς μᾶςδυναμώνει στοὺς μόχθουςraquo

Καὶ πάλι τονίζει τοῦτο ὁ ΜέγαςΒασίλειος laquoΠοιὸς ἔστησε τρόπαιονίκης μὲ τὸ νὰ κοιμᾶται Ποιὸς στε-φανώθηκε μὲ τὰ στεφάνια τῆς καρ-τερίας ζώντας πολυτελῆ ζωή καὶδιασκεδάζοντας Κανένας δὲνπῆρε τὸ βραβεῖο χωρὶς νὰ τρέξειΟἱ κόποι γεννοῦν τὴ δόξα οἱ μό -χθοι φέρνουν τὰ στεφάνιαraquo

Ποιὰ τύχη λοιπόν

Ὁπότε ναὶ στὸν ἀγώνα φίλοιἈποφασισμένοι μὲ τὸν μόχθο μαςνὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μαςΚαὶ τί σύμπτωση Τότε θὰ μᾶςεὐνοεῖ καὶ hellip ἡ τύχη

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

Τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν ἑωρ-τάσαμεν τὴν μνήμην τοῦ ἀντιπαπι-κοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦτὸν ὁποῖον τόσο πολὺ ἐτίμα ὁ μακα-ριστὸς πνευματικὸς προϊστάμενοςτῆς ΠΟΕ καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμαν-δρίτης Μᾶρκος Μανώλης τὰςlaquoγραμμάςraquo τοῦ ὁποίου ἠκολούθειπιστῶς εἰς τὸν ἀντιαιρετικόν - ἀντι-οικουμενιστικὸν ἀγῶνα τοῦ laquoΟΤraquoὉ μακαριστὸς ἱδρυτὴς τῆς Πανελ-ληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ)καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμανδρίτης Χα-ράλαμπος Βασιλόπουλος εἰς τὸἔργον του διὰ τὸν laquoἍγιον Μᾶρκοντὸν Εὐγενικὸνraquo (Βίοι Ἁγίων) γράφειὅτι laquoὁ μὲν Ἄτλας μυθικῶς ἐκράτειεἰς τοὺς ὤμους του τὸν κόσμον ὁ δὲἍγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός κρατεῖεἰς τοὺς ὤμους του ὅλον τὸνπλοῦτον τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo Γράφεισχετικῶς

Ἔδωσε λάμψινεἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν

laquoΙδοὺ βίος ἅγιος βίος πλήρης θυ-σιῶν καὶ ἑκουσίων δοκιμασιῶν βίοςἀληθῶς Ὀρθο δόξου πατρός προ-τιμήσαντος τὶς ὑπὲρ τῆς ἀληθείαςκακουχίες ἀπὸ τὴν ἐπαί σχυντον καὶἐν μα ται ότητι ζωὴν τοῦ προδότουΒησ σα ρίωνος laquoμᾶλ λον ἑλόμενοςσυγκα κου χεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίαςἀπόλαυσινraquo (῾Εβρ ια 25)

Ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἁγίου τούτουμονο μάχου τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστε-ως θὰ ἔπρεπε νὰ γραφῆ ἐπαξίως τὸἐξαίσιο ἐπίγραμμα τοῦ ἀποστόλουΠαύλου laquoΤὸν ἀγῶνα τὸν καλὸνἠγώνισμαι τὸν δρόμον τετέλεκατὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκει-ταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανοςὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ ὁ δίκαιος κριτήςraquo (Βacute Τι-μοθ δ 7)

Στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο τῆς ᾿Ανα-τολῆς στὶς 19 Ιανουαρίου ἀκού εταιὁ Συνα ξα ριστὴς νὰ λέγη laquoΤῇ 19ῃτοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν῾Αγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μάρκου᾿Εφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ τοῦ τῆς Ορ-θοδοξίας τῶν Ἀνατο λικῶν Γραικῶνμονομάχου καὶ ὑπερ μάχου καὶ φύ -λακοςraquo Καὶ συμπυκνώ νοντας ὁ ποι-ητὴς τῆς Ακολουθίας τοῦ Αγίου σὲδύο στίχους ἐγκωμιαστικοὺς ὅλο τὸπεριεχόμενο καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆςμορφῆς του σημειώνει Κρατεῖ μὲν῎Ατλας μυθικῶς ὤμοις πόλον κρατεῖδ ἀληθῶς Μᾶρκος Ὀρθοδοξίαν

Δηλαδή ῾Ο ῎Ατλαντας κατὰ τὴν῾Ελληνι κὴ Μυ θο λογία βαστάει στοὺςὤμους του τὸν Κόσμο ῞Ομως ὁ

῞Αγιος Μᾶρκος ὁ Εὐ γε νικός πρα - γματικὰ βαστάει στοὺς ὤμους τουτὴν Ορθοδοξία

Δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ρητορικὰ ἢποιητικὰ σχήματα λόγου αὐτὸ ποὺλέγει ὁ ἐκκλησια στικὸς ποιητὴς γιὰ

τὸν ῞Αγιο Μᾶρκο τὸν Εὐ γενικό῏Ηταν ὁ Ἄτλαντας τοῦ γνησίουπνεύ ματος τῆς Ὀρθο δοξίας ποὺβάσταξε στοὺς ὤμους του ὅλο τὸνπλοῦτο τῆς Ὀρθο δοξίας Σταλ μένοςἀπὸ τὸν Θεὸ ndashποὺ δὲν ἀφήνει ποτὲἀκυβέρνητη τὴν Ἐκκλησία Του ὅσοκι ἂν φαίνεται πὼς τὴν ἀφήνει νὰκλυδωνίζεται καὶ νὰ κινδυνεύη νὰσκε παστῆ ἀπὸ τrsquo ἀλλεπάλ ληλα σατα-νοκίνητα κύματαndash στά θηκε ὁ laquoμο-νομάχοςraquo ὅπως τὸν ὀνομάζει ὁ῞Αγιος Νικό δημος ποὺ πάλεψε μὲτὸν Παπισμὸ τῆς Δύσεως καὶ τὸννίκησε

Ὁ Ἀδαμάντιος ΚοραῆςΚι᾿ ἔδωσε δόξα καὶ πνευματικὴ

λάμψι στὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Ανατολή σὲμιὰν ἐποχή ποὺ καὶ οἱ Αὐτοκράτορεςκαὶ οἱ Πατριάρχες ἐρω τοτροποῦσανἐπικίνδυνα μὲ τοὺς λύκους τῆςΔύσεως καὶ ἤθελαν νὰ παραδώσουνστὸ ἀνοιχτὸ στόμα τους τὴν ποίμνητῆς ἐμπε ρίστατης τότε ᾿Ανατολικῆς᾿Εκκλησίας Γράφει ὁ ᾿ΑδαμάντιοςΚοραῆς σχετικά

laquoΕἰς τὴν δεισιδαιμονίαν τοῦ κοι-νοῦ λαοῦ μας (ἐὰν ἐγέννησε ποτέτι κακὸν ἡ δεισιδαιμονία) χρεω -στοῦμεν οἱ σημερινοὶ Γραικοὶ τὴνὕπαρξίν μας Χωρὶς τὸ εὐτυχέστα-τον τοῦτο πεῖσμα τῶν πρὸ ἡμῶνκαὶ ἡ δεισιδαιμονία ἤθελεν αὐξηθῆἐπὶ πλέον καὶ τὰ πολυπληθῆ τάγμα-τα τῶν Δυτικῶν μοναχῶν ἔμελλοννὰ καταβρωμίσωσι τὸ ἔδαφος τῆςταλαιπώρου ῾Ελ λάδος καὶ τὰ Νε-ρωτικὰ τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Εξετάσεως κρι -

τήρια νὰ φλογίζωσι τοὺς ῞Ελλη-ναςraquo

῎Επρεπε νὰ φθάσουμε στὸ χεῖλοςτοῦ κρημνοῦ ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι῞Ελληνες γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ἕναἡρωϊκὸ ἅγιο ἕνα ἀληθινὸ Πνευμα-τικὸ λέ οντα τῆς Ορθοδοξίας ποὺ θὰἔπρεπε νὰ τὸν θυμό μαστε κάθεμέρα Θέλω νὰ πῶ τὸν ἅγιο Μᾶρ κοτὸν Εὐγενικό ᾿Επίσκοπο ᾿Εφέσουlaquoτὸν τῆς ᾿Ορθο δο ξίας μοναμάχονκαὶ ὑπέρμαχον φύ λακαraquo

῎Ισως τούτη ἡ φουρτούνα ποὺξέσπασε μέσα στὶς ψυχές μας ἀπὸ τὰὑποκριτικὰ ἀγκαλιάσματα τοῦ παπι-σμοῦ ἴσως μᾶς ξυπνήση ἀπὸ τὸνλήθαργο ποὺ εἴμαστε βυθισμένοικαὶ νοιώ σουμε τί θη σαυρὸ κινδυ-νεύουμε νὰ χάσουμε καὶ σὲ ποιὸνθανατερὸ κατήφορο σερνόμαστεσὰν νἄμαστε ὑπνο βάτες χωρὶς ν᾿ἀντιστεκόμαστε ὁλότελα σὲ ἐκεί -νους ποὺ μᾶς πᾶνε σὰν πρόβαταστὴ σφαγή

Ἐὰν δὲν ὑπῆρχενὁ Ἅγιος Μᾶρκος

θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆΕἶναι ἀσυγχώρητο γιὰ μᾶς τοὺς

῞Ελληνες Χριστιανοὺς σὰν συλλο-γισθῆ κανείς πὼς ἀφήσαμε στὴ λη-σμονιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο ποὺ ἔσωσεἀπὸ τὸν ἀφανισμὸ ὄχι μονάχα τὴνπίστι μας ἀλλὰ καὶ τὴ φυλή μας γιατὶἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ Μᾶρκος στὴ Φλω-ρεντία θἄχαμε ὑποδουλωθῆ στὸνΠάπα κ᾿ οἱ Λατῖνοι θὰ μᾶς εἴχανερουφήξει γρήγορα καὶ θἄχαμε ἐξα-φανισθῆ ὅπως λέγει παραπάνω ὁσοφὸς Κοραῆς Λησμονήσαμελοιπὸν αὐτὸν τὸν σωτῆρα μας καὶδοξο λογή σαμε τοὺς προδότες τῆςθρησκείας καὶ τοῦ γένους μας καὶπρῶτον ἀπ᾿ ὅλους τὸν ματαιό δοξοκαὶ ψω ροπερήφανο ἐκεῖνο Βησ-σαρίωνα ποὺ θυσίασε ὅλα τὰ ἱερὰκαὶ τὰ ὅσια γιὰ νὰ γίνη καρδινάλιοςΚ ἴσα - ἴσα ἐπειδὴ ἔγινε καρδινά λιοςκαὶ λίγο ἔλειψε νὰ γίνη καὶ Πάπαςἐμεῖς τὸν καμαρώνουμε Δὲν μᾶςπείραξε τὸ ὅτι πρόδωσε τὴν ᾿Ορθο-δοξία ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ καλοπιὰνειτὴν ψωροπερηφάνειά μας εἶναι πὼςγίνηκε καρδινάλιος καὶ πὼς κόντεψενὰ βάλη στὸ κούφιο κεφάλι του καὶτὴν παπικὴ τιάρα ῞Οπως μᾶς τρώειπάντα ὁ ραγιάδικος πόθος νὰ φαινό -μαστε εὐρωπαϊσμένοι καὶ κάθε τιποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τὸ θε-ωροῦμε οὐρανοκατέβατο ἔτσι καὶτὸν Βησσαρίωνα καὶ τοὺς ἄλλουςπαποκόλακες τοὺς θαυμάσαμε καὶτοὺς δοξολο γήσαμε ἀντὶ νὰ τοὺςστηλιτεύσουμε καὶ νὰ τοὺς πα-ραδώσουμε γιὰ καταφρόνησι στὶςγενεὲς ποὺ θἄρθουνεraquo

Ἀποτελεῖ πιά παράδοση στόνlaquoὈρθόδοξο Τύποraquo νά ἀναφερόμα-στε κάθε χρόνο στήν οἰκουμενιστι-κή προσευχή πού πραγματοποιεῖταικάθε χρόνο τέτοια ἐποχή στήν Θεσ-σαλονίκη στό πλαίσιο τῆς laquoΠαγκό-σμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιάτήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶνraquo (φέ-τος ἦταν προγραμματισμένη νάπραγματοποιηθεῖ τήν Κυριακή 19Ἰανουαρίου 2014 στόν παπικό κα-θεδρικό ναό Θεσσαλονίκης τῆςἈσπίλου Συλλήψεως τῆς Θεοτό-κου) Καί ἐπειδή παρά τίς ἀντιδρά-σεις τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν κύ-κλων ἡ συγκεκριμένη κίνηση ὄχι μό-νο δέν διακόπτεται ἀλλά ἀντιθέτωςἐπεκτείνει τίς δράσεις της ὀφείλου-με νά ἀναφερθοῦμε ἐκ νέου

Δυστυχῶς ἡ οἰκουμενιστική λαί-λαπα ἔχει εἰσχωρήσει βαθιά μέσαστό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προκα-λώντας σύγχυση στό πιστό λαό δη-μιουργώντας του μέ τό πρόσχηματῆς ἀγάπης ψευδῆ διλήμματα γιάνά τόν ἀποπροσανατολίσει ἀπό τήνὀρθή θεώρηση περί οἰκουμενισμοῦκαί αἱρέσεων τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Μέ ἔντονο προβληματισμό διαβά-σαμε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἐκκλη-σιαστικοῦ πρακτορείου εἰδήσεωνlaquoamengrraquo ἄρθρο τοῦ π ἸουστίνουΚεφαλούρου γιά τήν ἐν λόγῳ οἰκου-μενιστική κίνηση Ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε ὅτι τό 2011 ὁ π Ἰουστῖνοςἦταν ἕνας ἐκ τῶν κληρικῶν τῶν προ-ταθέντων δι᾽ ἐγγραφήν εἰς τόν Κα-τάλογον τῶν πρός Ἀρχιερατείανἐκλογίμων (1712011 httpwwwec-clesiagrgreekholysynodegyklioiaspid=1359ampwhat_sub=egyklioi) Ἀναφέ-ρει λοιπόν στό ἄρθρο του μεταξύἄλλων ὁ π Ἰουστῖνος

laquoἩ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέτήν Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδό-ξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεωνπαρακολουθεῖ τά ὅσα συμβαίνουνστήν Οἰκουμενική Κίνηση καί ἔχειτήν εὐθύνη τῆς ἐνημέρωσης τόσοτῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅσο καί τῶν Μη-τροπόλεων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας Αὐτό σημαίνει πώς τό πλήρω-μα τῶν πιστῶν τῆς κάθε τοπικῆςἘκκλησίας θά πρέπει νά ἐνημερώ-νεται ἄν ὄχι ἀναλυτικά τουλάχιστονἐπιγραμματικά γιά τά ὅσα συμβαί-νουν στόν διεθνῆ χῶρο σέ θέματαδιαχριστιανικά καί διαθρησκειακάΕἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ὁ κόσμοςεἶναι πλέον μία μεγάλη γειτονιά Δενμποροῦμε νά ζοῦμε στήν δῆθενπνευματική μας αὐτάρκεια παρα-γνωρίζοντας θέματα πού ἀφοροῦνπλέον τούς πάντες Θα μποροῦσα νάἀναφέρω δεκάδες παραδείγματαΣημειώνω ὅμως μόνο ἕνα τό ὁποῖοεἶναι καί τό πιό σύνηθες Οἱ μεικτοίγάμοι καθώς καί οἱ ποιμαντική ἀπέ-ναντί τους

Τόσο τό ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμ-βούλιο Ἐκκλησιῶν) ὅσο καί τό ΣΕΚ(Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν) στό ἐτήσιο πρόγραμμά τουςἔχουν ποικίλες δράσεις οἱ ὁποῖεςἀφοροῦν θέματα κοινοῦ ποιμαντι-κοῦ ἱεραποστολικοῦ καί θεολογικοῦἐνδιαφέροντος Μία ἀπό αὐτές εἶναιἡ ἑβδομάδα προσευχῆς γιά τήν ἑνό-τητα τῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν(Week of the prayer for Christian Unity)ἡ ὁποία γιά τήν Ἑλλάδα Κύπρο καίΤουρκία εἶναι 18 μέ 25 ἸανουαρίουΤό ἁγιογραφικό χωρίο πού ἀποτελεῖτό ἐφετινό θέμα προέρχεται ἀπό τήνΠαλαιά Διαθήκη ldquoΤί ζητάει ὁ Θεόςἀπό τό λαό τουldquo Δίνεται ἑπομένωςἡ εὐκαιρία στά μέλη τῶν χριστια-νικῶν κοινοτήτων τῆς κάθε πε-ριοχῆς νά ἔρθουν σέ ἐπαφή μελε-τώντας τό προκαθορισμένο ἁγιο-γραφικό χωρίο ὥστε νά παρακαλέ-σουν τόν Θεό γιά τήν κοινή εἰρηνι-κή μέ δικαιοσύνη πορεία μεταξύ τῶνχριστιανῶν ἀνά τήν οἰκουμένη κα-θώς καί γιά τήν ἕνωση τῶν ἐκκλη-σιῶν

Αὐτό πού γιά τόν κοινό νοῦ φαί-νεται τόσο ἁπλό καί τόσο αὐτονόη-το ὅτι δηλ οἱ χριστιανοί ὅπως καίὅλοι οἱ ἀνθρωποι ἔχουν καθῆκον νά

συν-ὁμιλοῦν νά συν-ὑπάρχουν νάσυν-διαλέγονται νά δροῦν ἀπό κοι-νοῦ σέ θέματα πού ἀφοροῦν τό κοι-νό καλό γίνεται κάποιες φορέςμεῖζον θεολογικό θέμα γιά κάποιουςἄλλους Ἡ τόσο ἁπλή κίνηση τοῦ νάκάνει κάποιος Ὀρθόδοξος τό ση-μεῖο τοῦ σταυροῦ μέ ἕνα Ρωμαιοκα-θολικό ἤ Ἀγγλικανό θεωρεῖται ldquoπρο-δοσίαldquo καί ldquoξεπούλημαldquo τῶν ὁσίωνκαί τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως Πολλοίμάλιστα ἔχουν ἥσυχη τή συνείδησήτους ὅταν συναλλάσσονται στό ναότοῦ μαμωνᾶ τίς Τράπεζες (καί μάλι-στα μέ σωρεία κανόνων κατά τοκι-ζόντων) ἐνῶ σκανδαλίζονται μέὅσους συμπροσεύχονται μέ ἑτερο-δόξους γιά τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλη-σίας καί τήν ὑπέρβαση τοῦ σκανδά-λου τοῦ σχίσματος Οἱ ἐπισκέψειςοἰκουμενικῶν πατριαρχῶν στό Βατι-κανό ἀλλά καί σέ ἄλλες χριστιανι-κές ἐκκλησίες ὑπῆρξαν θέμα συζή-τησης ἐτῶν γιά τό ἄν ἀκόμη μετάἀπό αὐτές τίς ἐπισκέψεις παραμέ-νουν ὀρθόδοξοι καί ὄχι αἱρετικοίΣτό σημεῖο αὐτό ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε τήν ἑρμηνεία πού δίνει ὁ Θε-όδωρος Στουδίτης γιά τόν ὅρο αἱρε-τικός ldquohellipὅτι αἱρετικούς ὁ ἀποστολι-κός κανών ἐκείνους ἔφη τούς μήεἰς ὄνομα Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγί-ου Πνεύματος βαπτισθέντας ἤ βα-

πτίζοντας Καί τοῦτο ἐκ θείας φωνῆςτοῦ Μεγάλου Βασιλείου διδασκόμε-θαhellipldquo (Θεοδώρου Στουδίτου Ἐπι-στολή 40 PG 991052)[3] Θυμίζω τήνἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Ἰωάννη ΠαύλουΙΙ στήν Ἀθήνα ἡ ὁποία ξεσήκωσε τόνldquoεὐσεβῆldquo ὀρθόδοξο κόσμο δίνονταςπερισσότερο τήν εἰκόνα ldquoεὐσεβῶνκαταδρομέωνldquo καί λιγότερο χρι-στιανῶν οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν ἀγά-πη καί τήν εἰρήνηraquohellip

Οἱ οἰκουμενιστικές θέσεις τοῦ πἸουστίνου εἶναι κάτι παραπάνω ἀπόἐμφανεῖς Μάλιστα τούς Ὀρθοδό-ξους πού μάχονται ἐναντίον τοῦΟἰκουμενισμοῦ τούς ἀποκαλεῖlaquoεὐσεβεῖς καταδρομεῖςraquo Ὁ ἀντιοι-κουμενιστικός ἄξονας ἔχει ἱερόκαθῆκον νά λάβει τά μέτρα του καίνά ἀποτρέψει τέτοιες θέσεις νά δι-εισδύουν στό ὀρθόδοξο ποίμνιο laquoὉΟἰκουμενισμός εἶναι Παναίρεσιςraquoμᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς Αὐτό δέν τό γνωρίζουν οἱοἰκουμενιστές ἀρχιερεῖς καί κληρι-κοί Ἡ συμπροσευχή δέν εἶναι μόνοlaquoπροδοσίαraquo καί laquoξεπούλημαraquo εἶναικαί αἰτία καθαίρεσης Λέει ὁ ΞΕ Κα-νόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων laquoΕἴ τιςκληρικός ἤ λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συν -αγωγήν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσ -εύξασθαι καθαιρείσθω καί ἀφοριζέ-σθωraquo

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Εἶναι ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφοῦ ἐκράτησεν εἰς τοὺς ὤμους του τὸν πλοῦτον της καὶ τὴν ὀρθὴν πίστιν

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΕΣΩΣΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΛΗΝ ΜΑΣ

Ἄνευ αὐτοῦ εἰς τὴν Φλωρεντίαν θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆ εἰς τὸν Πάπαν καὶ οἱΛατῖνοι θὰ μᾶς εἶχον ἐξαφανίσει ὡς γράφει ὁ σοφὸς Ἀδαμάντιος Κοραῆς Ὁ Ἅγιος

Μᾶρκος μᾶς φωνάζει laquoΟὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς θέματα πίστεωςraquo

ΑΙ ΝΙΚΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ

ΜΕ ΤΗΝ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀξίζει νὰ κα-ταθέσουμε τὸ ἀκόλουθο Ὑπάρχει μία ὡραία καὶ σπάνια παρά-σταση σὲ χειρόγραφο ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυ-

σοστόμου Δείχνει τὸν Ἅγιο νὰ κάθεται σ᾽ ἕνα θρανίο καὶ νὰ γράφεικρατώντας μολύβι ἔχοντας ἔμπροσθέν του τόμους συγγραμμάτων καὶφύλλα χάρτου Ὄπισθεν ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν Ἅγιο εἶναι ζωγραφισμένοςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος στὸ αὐτὶ τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦὑπαγορεύει τί νὰ γράψει

Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ ἱ Χρυσόστομος εἶχε ἀναγνώσει τὶς ἐπιστολὲςτοῦ Ἀπ Παύλου ποὺ τὶς βρίσκουμε μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ εἶναι14 καὶ προφανῶς ἡ παράσταση δείχνει ὅτι ὕστερα ἀπὸ τέσσερις αἰῶνεςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐμφανίστηκε καὶ βοήθησε τὸν Ἅγιο Ἱεράρχηὥστε νὰ ἑρμηνεύσει καλῶς τὶς ἐπιστολές του Αὐτὸ τὸ περιστατικὸ τὸγνωρίζουμε ἀπὸ τὸν μαθητὴ τοῦ Ἰ Χρυσοστόμου τὸν διάκονο Πρό-κλο τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως

Συγκεκριμένα ὁ μαθητὴς αὐτὸς ἕνα βράδυ ἤθελε νὰ εἰδοποιήσειτὸν ἱ Χρυσόστομο ὅτι τὸν ζητοῦσε ἕνας αὐλικός ποὺ εἶχε ἔλθει ἐπί-σκεψη Ὅταν ὁ Πρόκλος προσεκτικὰ ἄνοιξε τὴ θύρα τοῦ δώματοςὅπου εὑρισκόταν ὁ ἱερὸς Πατὴρ καὶ ἔγραφε τότε εἶδε μὲ κατάπληξητὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ εἶναι κοντὰ στὸ δεξιὸ αὐτὶ τοῦ ἱ Χρυσοστό-μου καὶ νὰ τοῦ ὁμιλεῖ Κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιατίεἶχε μία ἁγία γλυκειὰ μορφή ὅπως ἀκριβῶς ἦταν στὴν παράσταση ἐκεί-νη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺ εὑρισκόταν ἁγιογραφημένη στὸν ἀπέ-ναντι τοῖχο τοῦ δώματος

Πράγματι Παῦλος καὶ Χρυσόστομος συνδέονται πνευματικὰ καὶ οἱἍγιοι γνωρίζονται μεταξύ τους Γι᾽ αὐτὸ καὶ εὔστοχα ἔχει εἰπωθεῖlaquoΣτόμα Χριστοῦ ὁ Παῦλος καὶ στόμα Παύλου ὁ Χρυσόστομοςraquo

Ἀρχιμ Χρυσόστομος ΠαπαθανασίουἹεροκῆρυξ Καθεδρικοῦ Ἱ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΚΡΑΥΓΑΙὩς τὸ ἀνέπτυξεν εἰς ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας ὁ εἰδικὸς κ Ἠλίας Χατζηνικολάου

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χριστου-γέννων ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸΠνευματικὸν Κέντρον τοῦ ἹεροῦΝαοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦἈσκληπιείου Νοσοκομείου Βούλαςτὸ μηνιαῖον ἀντιαιρετικὸν σεμινάριοντῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ΓλυφάδαςΕἰς τὸ ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τὸὁποῖον ἔγινε παρουσίᾳ τοῦ Σεβ Μη-τροπολίτου Γλυφάδας κ Παύλουὁμιλητὴς ἦτο ὁ κ Ἠλίας Χατζηνικο-λάου κάτοχος μαύρης ζώνης (καρά-τε) ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμαlaquoΠολεμοτεχνίτης ὁ Μάγος ὁ θερα-πευτήςraquo

Ἡ μυστικὴ διδασκαλίαΣυμφώνως πρὸς ἐνημερωτικὸν ση-

μείωμα τῆς Ἱ ΜητροπόλεωςlaquoὉ ἀποκρυφισμός συνίσταται

στὴν κατοχὴ καὶ ἄσκηση μίας μυ-στικῆς διδασκαλίας ποὺ ἔχει ὡς θε-ματοφύλακα ἕνα ἢ περισσότερουςἀνθρώπους καὶ ὡς περιεχόμενό τηςτὶς ἀπόκρυφες ldquoἱκανότητεςrdquo τοῦἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν βοή-θεια ἀπόκρυφων δυνάμεων ὅπωςπνεύματα δαίμονες θεότητεςἐνέργειες κοκ Στὰ πλαίσια αὐτὰὁρίζει ἡ Ἐγκυκλοπαίδεια ldquoΝέα Δομὴrdquoτὸν ἀποκρυφισμό

Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ κάνουμεμία μικρὴ ἱστορικὴ ἀναδρομήΤὸν 5οαἰώνα μΧ ὁ Ξατρίγια (εὐγενὴς πο-λεμιστὴς) Μποντιντάρμα (Ντὰ-Μό)τρίτος υἱὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς ΝότιαςἸνδίας καὶ ὄγδοος πατριάρχης τοῦΒουδισμοῦ Μαχαγιάνα (ΜεγάλοὌχημα) φεύγει γιὰ τὴν Κίνα μὲ στό-χο τὴν ἀναζωπύρωση τοῦ Βουδι-σμοῦ Ἡ Κίνα εἶχε πέσει ἐκείνη τὴνπερίοδο σὲ κατάσταση βουδιστικῆςπαρακμῆς ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προ-σπαθοῦσαν νὰ ἐπιτύχουν τὴ ldquoφώτι-σηrdquo μὲ καλὰ ἔργα καὶ ἀνάγνωσηΓραφῶν περισσότερο ἀπὸ ὅτι μὲἐπιμονὴ στὸ διαλογισμό Ὁ Ξατρίγιαἐπιχείρησε λοιπὸν νὰ πείσει τὸναὐτοκράτορα γιὰ περισσότερηἄσκηση στὸ διαλογισμό ἀλλὰ ἀπέ-τυχε ὁπότε καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἕναἔρημο τόπο κοντὰ στὸ λόφο Σάο-Λίν Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνα μικρὸ βου-διστικὸ κοινόβιο Οἱ βουδιστὲς μο-ναχοὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν Ξατρίγια νὰτοὺς διδάξει τὸν ἀληθινὸ δρόμο τῆςldquoφώτισηςrdquo Ὁ Ξατρίγια ἀποδέχεταιἀλλὰ τοὺς βρίσκει ἀσθενικοὺς καὶἀποφασίζει νὰ τοὺς δυναμώσει μὲἀσκήσεις ποὺ περιελάμβαναν

ndash ἀσκήσεις ἀναπνοῆςndash ἔλεγχο τῆς ἐνέργειας τσίndash κινήσεις πάληςndash τεχνικὲς κραυγῶνἜτσι γίνεται πρῶτος πατριάρχης

τοῦ Κινεζικοῦ Βουδισμοῦ Τσ ἂν

(Ζέν) αὐτοῦ ποὺ ἀργότερα ὀνομά-στηκε Χιναγιάνα (Μικρὸ Ὄχημα) ὉΞατρίγια ὡς πολεμιστής γνώριζετὴν πολεμικὴ γιόγκα Βάζρα Μουκτίἡ ὁποία ἀποτελοῦσε πολεμικὴ τέχνηἕνωσης μὲ τὴν θεία οὐσία ndashμὲ τὸἀπρόσωπο ldquoἝναrdquondash καὶ συγχώνευσηςστὸ ldquoκενὸrdquo τοῦ Βουδιστικοῦ Νιρβά-να ποὺ εἶναι ἡ ἀποκορύφωση τοῦδιαλογισμοῦ Εἰσάγεται ἔτσι ὁ κινη-τικὸς διαλογισμός ὅπου διαλο-γισμὸς ἡ τέχνη ἐξάλειψης τοῦ πόνουἀπὸ τὸ Κάρμα ἢ ἀλλιῶς ἡ τέχνη τοῦνὰ πεθαίνεις στὴν οὐσία νὰ αὐτο-κτονεῖς ἀνώδυνα

Γιὰ νὰ πετύχει κανεὶς τὸ στόχοτῆς ldquoφώτισηςrdquo θὰ πρέπει σύμφωναμὲ τὴ βουδιστικὴ διδασκαλία νὰ γί-νει ldquoΚοὺνγκ Φούrdquo Αὐτὸ σημαίνεικατὰ λέξη ldquoἐπίτευγμα καὶ ἄνθρωποςrdquoκαὶ ἀναφέρεται στὴν ἐπίπονη προ-σπάθεια νὰ γίνει κανεὶς καλὸς στὶςπολεμικὲς τέχνες ὅπως καὶ σὲ ἄλλεςἀσχολίες

Γύρω στὸ 1260 μΧ ὁ ΚινέζοςΤζουὲ Γουὰν ἀνέπτυξε τὶς 18 κινή-σεις τοῦ Μποντιντάρμα σὲ 5 στύλ

Α) τοῦ Δράκοντα ndash ldquoΚαλλιέργειαΠνεύματοςrdquo

Β) τῆς Τίγρης ndash ldquoἌσκηση τῶνὈστῶνrdquo

Γ) τῆς Λεοπάρδαλης ndash ldquoἈνάπτυξηΔύναμηςrdquo

Δ) τοῦ Γερανοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῶνΤενόντωνrdquo

Ε) τοῦ Φιδιοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῆς κυ-κλοφορίας τοῦ Τσίrdquo

Ἡ ldquoἐνέργειαrdquo τσὶ βρίσκεται στὸνπυρήνα τῶν πολεμικῶν τεχνῶν τοῦἀποκρυφισμοῦ καὶ πολλῶν ἐναλλα-κτικῶν ldquoθεραπειῶνrdquo Εἶναι μία μετα-φυσικὴ ἐνέργεια ἡ ὁποία εἶναιγνωστὴ μὲ πολλὰ ὀνόματα Ὀνομά-ζεται στὴν Κίνα ldquoΤσίrdquo στὴν ἸαπωνίαldquoΚιrdquo στὴν Ἰνδία ldquoΠράναrdquo στὴν Αἴγυ-πτο ldquoΚάrdquo στὴν Πολυνησία ldquoΜάναrdquoστὸ Σουφισμὸ ldquoΜπαράκαrdquo στὴνἙβραϊκὴ Καμπάλα ldquoΓεσόντrdquo στοὺςἸνδιάνους ldquoὈρένταrdquo σύμφωνα μὲτὸν Μέσμερ ldquoΚοσμικὸς Αἰθέραςrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Βίλχελμ ΡάϊχldquoὈργόνη ἢ Βιοενέργειαrdquo σύμφωναμὲ τὴ Ναζιστικὴ κοσμοθεωρία ldquoΒρίλrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Τζενταϊσμὸ ldquoΔύνα-μηrdquo

Τὸ ἰδεόγραμμα γιὰ τὶς πολεμικὲςτέχνες εἶναι τὸ ἴδιο στὴν Κίνα καὶστὴν Ἰαπωνία Στὴν Κίνα τὸ διαβά-ζουν Γού-Σού ἐνῶ στὴν Ἰαπωνία τὸδιαβάζουν Μποὺ-Ζούτσου Καὶ στὶςδύο περιπτώσεις σημαίνει ldquoπολε-μικὸς χορόςrdquo Οἱ ἰαπωνικὲς πολε-μικὲς τέχνες (Μποὺ-Ζούτσου) βασί-ζονται κι αὐτὲς στὴν ἀρχὴ τῶν συμ-πληρωματικῶν δυνάμεων Γίν καὶΓιάνγκ

Ἀρχικὰ οἱ πολεμικὲς τέχνες στὴν

Ἰαπωνία ὀνομάστηκαν ldquoΤὸν-τέrdquo ποὺσημαίνει ldquoχέρι τῆς Κίναςrdquo Ἀργότεραὀνομάστηκαν ldquoὈκινάουαndashτέrdquo ποὺσημαίνει ldquoτὸ χέρι τοῦ νησιοῦ τῆςὈκινάουαrdquo γιὰ νὰ μετονομαστοῦντελικὰ σὲ ldquoΚαρὰndashτέrdquo ποὺ σημαίνειldquoἄδειο χέριrdquo Ὅλο μαζὶ ndashΚαράτεΖούτσουndash σημαίνει ldquoἡ τέχνη τοῦἄδειου χεριοῦrdquo Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ση-μαίνει κυριολεκτικὰ ἄοπλο χέριἀλλὰ οὐσιαστικὰ παραπέμπει στὸβουδιστικὸ ldquoκενόrdquo τοῦ ζέν Ἀργότε-ρα οἱ Ἰάπωνες ἄλλαξαν τὶς ὀνομα-σίες τῶν στύλ τους ἀπὸ ldquoΖούτσουrdquoποὺ σημαίνει ldquoτέχνεςrdquo σὲ ldquoΝτὸrdquo ποὺσημαίνει ldquoδρόμοςrdquo (ἰαπωνικὴ μετα-φορὰ τῆς κινεζικῆς λέξης Ταό) Κιαὐτό γιὰ νὰ φαίνεται πιὸ ξεκάθαραὅτι ὁ στόχος τῆς ἐνασχόλησης μὲαὐτὲς εἶναι ἕνα φιλοσοφικὸ καὶ θρη-σκευτικὸ ἰδεῶδες ἕνα ldquoπνευματικὸrdquoμονοπάτι

Ἡ προπόνηση γίνεται σὲ διάφοραldquoντὸ-τζόrdquo ποὺ σημαίνει ldquoτόπος φώ-τισηςrdquo καὶ οἱ δάσκαλοι ὀνομάζονταιldquoσενσέϊrdquo (ἢ ldquoσίφουrdquo στὴν κινεζικὴγλώσσα) ποὺ σημαίνει ldquoγεννημένοςἀπὸ πρίνrdquo Αὐτό ἀναφέρεται στὴνldquoπνευματικὴrdquo ἀναγέννηση καὶ ldquoἀφύ-πνισήrdquo τους τὸ λεγόμενο ldquoσατόριrdquo

Οἱ σενσέϊ ἀπολαμβάνουν θρη-σκευτικὸ σεβασμὸ καὶ τιμὴ καὶ ἀνα-λαμβάνουν τὴν ldquoπνευματικὴrdquo ἀφύ-πνιση καὶ ldquoθεραπείαrdquo τῶν μαθητῶνΣυνήθως στὸ ντὸndashτζὸ ὑπάρχει φω-τογραφία τῶν σενσέϊ μπροστὰ ἀπὸτὴν ὁποία οἱ μαθητὲς ὑποκλίνονταιεἴτε ὁ δάσκαλος εἶναι ἐν ζωῇ εἴτεὄχι

Στόχος τῶν σενσέϊ εἶναι νὰ προ-ετοιμάσουν τοὺς μαθητὲς νὰ δε χ-θοῦν τὸ ldquoἐνεργειακὸrdquo κάλεσμαldquoἘνεργειακὸrdquo κάλεσμα ὅμως δὲνδέχονται ὅλοι ἀλλὰ μόνο οἱ ldquoἐκλε-κτοίrdquo Ἡ ἔννοια τοῦ ldquoἐκλεκτοῦrdquo βέ-βαια εἶναι γνωστὸ δόγμα τοῦ ἀπο-κρυφισμοῦ Οἱ ὑπόλοιποι μαθητέςποὺ δὲν εἶναι ldquoἐνεργειακὰrdquo ἐκλεκτοίγίνονται ἁπλὰ κινητοὶ σάκοι προπό-νησης τῶν ldquoἐκλεκτῶνrdquo

Ἕνα ἄλλο δεῖγμα τοῦ ἀποκρυφι-στικοῦ ὑπόβαθρου τῶν πολεμικῶντεχνῶν εἶναι καὶ οἱ κραυγές ποὺχρησιμοποιοῦνται Δὲν πρόκειταιφυσικά γιὰ τυχαῖες κραυγές Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ Ἰαπωνικὴ κραυγή Κίndashἄϊὅπου Κί= ἐσωτερικὴ ldquoἐνέργειαrdquo καὶἄϊ=ἕνωση Εἶναι ἡ ὁλοκληρωτικὴ καὶταυτόχρονη ἑστίαση ὅλων τῶν δυ-νάμεων τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀτόμου σὲμία πράξη ἐπίθεσης πρὶν προλάβει ὁἀντίπαλος νὰ ἀμυνθεῖ Προέρχεταιἀπὸ τὸ ἐνεργειακὸ κέντρο ldquoχάραrdquo καὶκατευθύνεται πρὸς συγκεκριμένοστόχο μὲ σκοπό μέσῳ τῆς κραυγῆςαὐτὸς ποὺ κραυγάζει καὶ ὁ στόχοςνὰ γίνουν ἕναraquo

Παρεφρόνησαν εἰς τὴν Ἀμερικήν Διαμάχαι δικαστικῶνκύκλων διὰ τὴν νομιμοποίησιν τοῦ Σατανισμοῦ

Ἡ Ἀμερικὴ δὲν εἶναι μόνον ἡ χώρατῆς ἐλευθερίας ἀλλὰ καὶ ἡ χώρα εἰςτὴν ὁποίαν ἐπικρατεῖ ἡ παραφροσύ-νη ἀφοῦ γνωρίζουν ἔξαρσιν ἡ ἐγκλη-ματικότης ἡ βία οἱ βιασμοί ἡ παιδο-φιλία αἱ παραθρησκεῖαι αἱ αἱρέσειςκαὶ ὁ Σατανισμός

Τὸν τελευταῖον καιρὸν παρατη-ρεῖται διαμάχη ἀκόμη καὶ μεταξὺ δι-καστικῶν λειτουργῶν διὰ τὴν νομιμο-ποίησιν ἢ ὄχι τοῦ Σατανισμοῦ εἰς τὴνχώραν Πλέον συγκεκριμένως καὶ ὡςμετέδωσε τὴν 10ην Δεκεμβρίου ὁδιαδικτυακὸς ἱστότοπος defence-netgr

laquoΜία ὁμάδα σατανιστῶν ἀναφέ-ρει ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ νομοθετικοῦσώματος τῆς πολιτείας τῆς Ὀκλα-χόμα τοῦ 2009 νὰ χρηματοδοτηθεῖἀπὸ ἰδιώτη ἡ ἀνέγερση ἑνὸς μνη-μεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς στὸ περι-βάλλοντα χῶρο τοῦ κυβερνητικοῦκτηρίου (Καπιτώλιο) τῆς πρωτεύου-σας τῆς πολιτείας σημαίνει ὅτι καὶαὐτοὶ πρέπει νὰ ἔχουν ἰσότιμη πρό-σβαση στὴν ἀνέγερση ἑνὸς δικοῦτους μνημείου

Ὁ Σατανικὸς Ναὸς τῆς ΝέαςὙόρκης ἔχει προειδοποιήσει τὴνἁρμόδια Ἐπιτροπὴ ὅτι θέλει νὰ χτί-σει ἕνα μνημεῖο δαπάνης 20000δολλαρίων Ὁ ναὸς σχεδιάζει νὰὑποβάλει σχέδια αὐτὸ τὸ μήνα γιὰἕνα μνημεῖο τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι κα-λοῦ γούστου ndash καὶ τὸ ὁποῖο περι-γράφεται ὅτι θὰ δείχνει μία πεντάλ-φα ἢ μία διαδραστικὴ παρουσίασηγιὰ τὰ παιδιά σύμφωνα μὲ τὸ Asso-ciated Press

Ὁ ρεπουμπλικάνος γερουσια -στὴς Bobby Cleveland (R) εἶπε στὸAP ὅτι ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶναι παράλογηldquoΑὐτοὶ οἱ σατανιστὲς εἶναι μία δια-φορετικὴ ὁμάδαrdquo εἶπε ldquoΤοὺς τοπο-θετεῖς στὴν κατηγορία τῶν παρα-νοϊκῶνrdquo

Νομικὸ προηγούμενο δείχνει ὅτιτὰ ὁμοσπονδιακὰ δικαστήρια ἴσωςνὰ μὴ μποροῦν νὰ ἔχουν τὴν ἴδιαἄποψη γιὰ τὸ μνημεῖο μὲ τὶς ΔέκαἘντολὲς ἢ τὴν ἀξίωση γιὰ ldquoἴσα δι-καιώματαrdquo τῶν σατανιστῶν

Σὲ μία ὑπόθεση τοῦ 2005 τὸ Ἀνώ-τατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάν-θηκε ὁμόφωνα ὑπὲρ τῶν σατα-νιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τῆς ΛευκῆςὙπεροχῆς λέγοντας ὅτι ὁ ὁμο-σπονδιακὸς νόμος ποὺ σχεδιάστη-κε γιὰ νὰ προστατεύσει τὶς θρη-σκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν φυλακι-

σμένων προστατεύει ἐξίσου καὶ τὰδικά τους

Ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ὀχάϊο εἶχανὑποστηρίξει ὅτι ἡ προστασία τῶνθρησκευτικῶν δικαιωμάτων τῶν σα-τανιστῶν θὰ ὑπονόμευε τὴν ἀσφά-λεια τῶν φυλακῶν μὲ τὴν κατάρτι-ση περισσότερων κρατουμένων σὲαὐτὴ τὴν πίστη

Ἀπορρίπτοντας τὸ ἐπιχείρηματῆς πολιτείας ἡ δικαστὴς Ruth Ba-der Ginsburg σημείωσε ὅτι ἡ κυβέρ-νηση τῆς πολιτείας κάνει παραχω-ρήσεις συχνὰ στὴν ἐλεύθερη ἄσκη-ση τῆς θρησκείας ὅπως στὴν δυνα-τότητα Ἑβραίων στρατιωτῶν νὰφορᾶνε yarmulkes (κιπά)

Ἡ δικαστὴς Ginsberg κατέστησεσαφὲς ὅτι ἡ ἀπόφασή της ἀσχολή-θηκε εἰδικὰ μὲ τὸν ἐν λόγῳ ὁμο-σπονδιακὸ νόμο

Σὲ δύο ἄλλες περιπτώσεις τὸ ἴδιοἔτος τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ἐξέ-δωσε ἀπόφαση κατὰ τμήματα γιὰ τὸσυγκεκριμένο ζήτημα τῶν θρη-σκευτικῶν μνημείων σὲ δημόσιουςχώρους

Ἀπὸ τὴ μία πλευρά τὸ δικαστήριοἀποφάσισε μὲ ψήφους 5 ὑπὲρ καὶ 4κατὰ ὅτι ἕνα μνημεῖο γιὰ τὶς ΔέκαἘντολὲς στὸ Καπιτώλιο τοῦ Τέξαςθὰ μποροῦσε νὰ παραμείνει Ὁ δι-καστὴς Stephen Breyer ἐκφράζον-τας τὴν πλειοψηφία τοῦ δικαστηρί-ου σημείωσε ὅτι τὸ μνημεῖο ὑπῆρχεγιὰ 40 χρόνια πρὶν ἀσκηθεῖ κάποιαμήνυση Ἐξάλλου στὸ ἔδαφος τοῦΚαπιτωλίου τοῦ Τέξας ὑπάρχουνμία ποικιλία μνημείων Αὐτό κατὰτὴν ἄποψη τοῦ δικαστῆ Breyer ἔκα-νε τὸ μνημεῖο πιὸ πολὺ ἱστορικὸπαρὰ θρησκευτικό

Ὁμοίως τὸ 2010 δικαστήριο διέ-ταξε τὴν ἀπομάκρυνση ἑνὸς μνη-μείου μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς ἀπὸ τὸπροαύλιο ἑνὸς δικαστηρίου στὴνὈκλαχόμα

Τὸ μνημεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲςτῆς Ὀκλαχόμα ἔχει προσβληθεῖ στὸδικαστήριο ἀπὸ τὴν ἈμερικάνικηἝνωση Πολιτικῶν Ἐλευθεριῶν(American Civil Liberties Union ἢACLU)

Ὁ νομικὸς σύμβουλος τῆς ACLUεἶπε στὸ AP ldquoἊν οἱ Δέκα Ἐντολέςμὲ τὸ φανερὰ χριστιανικὸ μήνυμάτους ἐπιτρέπεται νὰ παραμείνουνστὸ Καπιτώλιο τὸ μνημεῖο ποὺ προ-τείνεται ἀπὸ τὸ Σατανικὸ Ναὸ δὲνμπορεῖ νὰ ἀπορριφθεῖ ἐξαιτίας τῶνδιαφορετικῶν θρησκευτικῶν ἀπό-ψεών τουςrdquoraquo

Ὅταν ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας ἑορ-τάζη μνήμη Ἁγίου Ἱεράρχου δια-βάζεται ἡ ἑξῆς περικοπή ἀπὸ τὸἍγιο Εὐαγγέλιο laquoΕἶπεν ὁ Κύριοςτοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς Ὑμεῖς ἐστετό φῶς τοῦ κόσμου Οὐ δύναταιπόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κει-μένη οὐδέ καίουσι λύχνον καί τι-θέασιν αὐτόν ὑπό τόν μόδιον ἀλλἐπί τήν λυχνίαν καί λάμπει πᾶσι τοῖςἐν τῇ οἰκίᾳ Οὕτω λαμψάτω τό φῶςὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπωνὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργακαί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶντόν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo

Ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Βαρ-θολομαίου στὴ μακρινὴ Ἐσθονίακατὰ τῆς συμβίωσης τῶν ὁμοφυ-λοφίλων ἦταν πολὺ ἀναγκαίαΠολλὲς φορὲς οἱ ἐπίκαιρες αὐτὲςδηλώσεις πρέπει νὰ γίνονται στὸνἀνάλογο τόπο καὶ χρόνο ἀδιαφο-ρώντας γιὰ τὸ ὅποιο κόστος Ἐρχό-μενος μετὰ τὴν μακρινὴ Ἐσθονίαστὴν ἁγιοτόκο πόλη τῆς Θεσσαλο-νίκης ποὺ ὁ δήμαρχός της διοργα-νώνει κάθε χρόνο παρελάσεις ὁμο-φυλοφίλων στεφανομένους μὲ τὸστεφάνι τῆς ἀδιαντροπιᾶς ποὺ φέ-τος φορούσανε καὶ δεύτερο στε-φάνι αὐτὸ τῆς ὑπερηφάνειας Σὲαὐτὸν τὸν χρόνο καὶ σὲ αὐτὸν τὸνἱερὸ τόπο τοῦ Ἁγίου Δημητρίουτοῦ ἐλευθερωτοῦ τῆς Θεσσαλονί-κης ἔπρεπε νὰ γίνη ἡ ἀναγκαία δή-λωση τοῦ Πατριάρχου κατὰ τοῦστεφανομένου παρὰ φύσιν πάθουςτῆς ἀτιμίας Ἀντ᾽ αὐτοῦ εἴδαμε τὸνΠατριάρχη νὰ χαιρετᾶ καὶ νὰ θω-πεύῃ τὸ πρόσωπο τοῦ δημάρχου

Μήπως μὲ τὴν συμπεριφορὰ τουαὐτή καταργεῖ τὸν ἠθικὸ νόμο τοῦἉγίου Εὐαγγελίου Ἐξέμεσε τὸ δη-λητήριο τῆς ἁμαρτίας ὁ διάβολοςἐναντίον τῆς ἱερᾶς πόλεως Θεσσα-

λονίκης καὶ ἡ κορυφὴ τῆς Ὀρθο-δοξίας σιωπᾶ Αὐτὴ τὴν σιωπὴ σαςεἶδε ἡ ἐν ἁμαρτίαις γηρασμένηΕὐρώπη καὶ μᾶς ἐπέβαλε τὸ πρό-σφατο σατανικὸ πρόστιμο Ἡσιωπὴ κατὰ τόν Ἅγιο Γρηγορίο τόνΠαλαμᾶ εἶναι ἕνα τρίτο εἶδος ἀθεΐ-ας Πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦγιατί εἶστε τόσο λαλήστατος Σὲαὐτὴ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦρθαν τὰ πά-νω κάτω γιατί ἐμεῖς οἱ πνευματι-κοί ἄνθρωποι προκρίναμε τὴν ἄθεησιωπή

Τὸ σωστὸ ἦταν ἀφοῦ χαιρετίσε-τε τὸν κ Δήμαρχο τῆς Πόλης νὰτελέσετε Ἁγιασμὸ καὶ νὰ κάνετεκαὶ τὸ ἀνάλογο κήρυγμα κατὰ μί-μηση τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ

Ὁ οἰκολόγος Πατριάρχης μαςμεριμνᾶ καὶ φροντίζει γιὰ τὸ φυ-σικὸ περιβάλλον γιὰ τὶς ἀθάνατεςὅμως ψυχές ποὺ σταυρώθηκε ὁἸησοῦς Χριστός καὶ ποὺ ὁ ἄπιστοςδήμαρχος βυθίζει στὸ σκοτάδι τῆςἁμαρτίας γιατί ἀδιαφορεῖ Μήπωςδιὰ τὸ κόστος Ἀφοῦ ἐξελέγη ἀπὸτὸν Θεό στό ὑψηλὸ αὐτὸ ἀξίωμανὰ εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου πρέ-πει νὰ κάμη στὸ ἀκέραιο τὸκαθῆκον του

Ἂν διὰ τὸ κόστος ἀδιαφορήσου-με τότε ἐκπέμπουμε ἀντὶ γιὰ φῶςσκοτάδι καὶ δίνουμε χαρὰ καὶ ἀνά-παυση ὄχι μόνο στοὺς κοσμικοὺςἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶστὸν ἐχθρό τοῦ γένους ἡμῶν καὶσκανδαλίζουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅπως ἔλε-γε καὶ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐ-σιος

Μὲ πόνο καὶ ἀγωνίαἀπὸ τὸν Ἱερὸ ἌθωναΜοναχὸς Νικόλαος

Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους

ΠΡΟΕΚΡΙΝΑΜΕΝ ΤΗΝ ΑΘΕΟΝ ΣΙΩΠΗΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ(ΣΤΙ)ΚΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣΤΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ

Προσφάτως ἐνεθρονίσθη (29ην Δεκεμβρίου) ὁ νέος ΜητροπολίτηςΒελγίου κ Ἀθηναγόρας Ἀντί σχολίου ἤ ρεπορτάζ παραθέτομεν τήν ἀκό-λουθον φωτογραφίαν καί τό ἀκόλουθον σχόλιον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦδιαδικτυακοῦ ἱστοτόπου ldquoἈκτῖνεςrdquo

laquoὉ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκπροσωπήθηκε στὴνοἰκουμενι(στι)κὴ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Μητροπολίτη Βελγίου ἈθηναγόραΠέκσταντ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Γερμανίας Αὐγουστῖνο Παρόντες ἦτανὁ Καρδινάλιος Godfried Danneels ὁ Ἀποστολικὸς Νούντσιος στὸ Βέλγιοὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος Ἀμβέρσας Johan Bonny ΜονοφυσίτεςΠροτεστάντες Βουδιστὲς κἄraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 5η

Τρεῖς Ἱεράρχες Τρεῖς πολύφωτοιἈστέρες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Στε-ρεώματος laquoΤρεῖς μέγιστοιφωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότη-τοςraquo Βασίλειος ὁ Μέγας Γρηγό-ριος ὁ Θεολόγος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυ-σόστομος

Ἦταν θεοφιλεῖς καὶ φιλάνθρωποιἮταν ἄριστοι γνῶστες τῆς ἉγίαςΓραφῆς καὶ τῆς Κλασικῆς ΠαιδείαςΠοιμένες ἐξαίρετοι Ρήτορες δεινοίΚήρυκες τοῦ Θείου Λόγου ἔξοχοιlaquoΘεῖα τοῦ Χριστοῦ στόματαraquo laquoΜε-γάλοι θεολόγοιraquo Συγγραφεῖς θαυ-μάσιοι σοφοὶ καὶ ἅγιοι Ἦταν τρεῖςὑπέροχες μορφὲς τῆς ἘκκλησίαςΣτυλοβάτες τοῦ Χριστιανισμοῦἀκλόνητοι Προστάτες τῶν Ἑλλη-νικῶν Γραμμάτων ἔνθερμοι Μα-χητὲς καὶ ἀγωνιστὲς τοῦ δικαίουτῆς ἀρετῆς τῆς ἀλήθειας Οἰκουμε-νικοί διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί

Ἦταν ἔναντι τῶν τότε ἰσχυρῶνἄτρομοι καὶ ἄφοβοι Ἔναντι τῶν πει-ρασμῶν ἀλύγιστοι Ἔναντι τῶν προ-κλήσεων τῆς ἐποχῆς ἰσχυροί Ἀνυ-ποχώρητοι Ἀναστήματα ἠθικὰ καὶπνευματικὰ μεγάλα

Ἀναδείχτηκαν σ᾽ ὅλους τούς το-μεῖς τὸ θρησκευτικό τὸν πνευματι-κό τὸν κοινωνικό τὸ συγγραφικόἘφήρμοσαν κοινωνικὴ πολιτική μο-ναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Ἀνακού-φισαν τὸν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπωνἌσκησαν τὴν ἀρετὴ τῆς φιλανθρω-πίας σὲ βαθμὸ ἀπίστευτο Ἡ laquoΒασι-λειάδαraquo τοῦ Μ Βασιλείου ἀποτελεῖτὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς φιλανθρω-πίας τὸ σύμβολο τοῦ laquoΚαλοῦ Σαμα-ρείτηraquo τὸ σύμβολο τοῦ ἀνθρωπι-σμοῦ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίοντῆς συμπόνοιας τοῦ ἄλλου τῆς ἀγα-θοεργίας

Δίδασκαν τοὺς πιστούς Τοὺς ἀνέ-λυαν τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο τὸ ΑἰώνιοΒιβλίο καὶ τὸ Βιβλίο τῶν ΒιβλίωνΤοὺς διαφώτιζαν γιὰ ὅλα τὰ θέματατῆς ζωῆς Καὶ γιὰ νὰ μποροῦν νὰ λα-τρεύουν μὲ θεάρεστο τρόπο τὸ Θε-άνθρωπο τὸν Ἰησοῦ Χριστό τὸν Υἱὸκαὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ συστηματοποί-ησαν τὴ λειτουργικὴ ζωή τῆς Ἐκκλη-σίας

Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν εἶναι ἔργο θεόπνευστοθαυμάσιο διαχρόνικο καὶ παγκό-σμιο Ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὸν laquoπανδαμά-τορα χρόνοraquo Ἕλληνας ἱστορικὸςγράφει Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες laquoἈπετέ-λεσαν ἐποχὴν λόγου νέαν μεγάληνκαὶ ἔνδοξον διὰ τὸ ἀνθρώπινο γέ-νοςraquo Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἦταν πολυ-προσωπικότητες πολυχαρισματικοὶκαὶ πολυταλαντοῦχοι διορατικοὶ καὶπροορατικοί Συνέλαβαν ὅλο τὸ νόη-μα τῆς ζωῆς Ἐλέχθη γιὰ τὴν Τριάδατῶν Ἱεραρχῶν ὅτι ἦταν laquoΕὔγλωττοικατὰ τὸν λόγον εὐγλωττότεροικατὰ τὸν βίον εὐγλωττότεροι κατὰτὸν θάνατονraquo

Ἦταν λάβροι κατὰ παντὸς κακοῦἁμαρτίας καὶ αἱρέσεως Ἀσυμβίβα-στοι Κατὰ τῆς γλώσσας τῶν συμβι-βασμῶν καὶ τῆς διπλωματίας Ἦτανεὐθεῖς καὶ κατηγορηματικοί Ἔβα-ζαν ὑπεράνω ὅλων τὴν ἀρετή τὸ δί-καιο τὴν ἀλήθεια Δὲν λογάριαζανοὔτε τὶς λοιδορίες οὔτε τὰ σκώμμα-τα οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τὶς φοβέ-ρες τῶν αὐτοκρατόρων οὔτε τὶςἐξορίες οὔτε τὶς φυλακές οὔτε καὶτὴν ἴδια τους τὴ ζωή Δὲν πρόδιδαν

τὴν πίστη τους καὶ τὰ ἰδανικά τουςΚρατοῦσαν ψηλὰ πάντα τὸ λάβαροΚαὶ ποτὲ δὲν τὸ ὑπέστειλαν Καὶ σή-μερα καὶ πάντοτε οἱ ἐκκλησιαστικοὶἡγέτες θὰ πρέπει νὰ εἶναι γενναῖοικαὶ τολμηροί ἀσυμβίβαστοι ἀκλό-νητοι ὅπως ἦταν καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρ-χες Ἡγέτες στιβαροί Οἱ ΤρεῖςἹεράρχες τόνισαν τὴν ἀξία καὶ τὴ ση-μασία τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστεί-ας laquoΟὐδεὶς ἀναμάρτητος εἰ μὴ μό-νον ΕΙΣ ὁ Ἰησοῦς Χριστόςraquo Μετά-νοια εἶναι ἡ ψυχικὴ συντριβή ἡντροπή ἡ λύπη ποὺ αἰσθάνεται κα-νείς ὅταν συνειδητοποιήσει τὸ κακὸἢ τὸ σφάλμα ποὺ διέπραξε Τὰ δά-κρυα εἶναι ἀπόδειξη ἔμπρακτης με-τάνοιας Σημειωτέον ὅτι τὴ δήλωσημετανοίας λαβαίνει ὑπόψη του καὶτὸ Δικαστήριο κατὰ τὴν ἔκδοση τῆςἀπόφασής του

Ἡ νηστεία εἶναι θεσμὸς πανάρχαι-ος καὶ παγκόσμιος Ἡ χριστιανικὴθρησκεία τὸν διηύρυνε καὶ τὸνπλούτισε Σημαίνει ἀποχὴ ἀπὸ ὁρι-σμένα εἴδη φαγητοῦ καὶ ποτοῦ κιἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία Ὠφελεῖ δι-πλά τὸ σῶμα - τὴν ὑγεία - καὶ τὴν ψυ-χή Ἀπ᾽ τὴν ἁμαρτία θὰ πρέπει νὰἀπέχει πάντοτε ὁ ἄνθρωπος Κι ὅτανἁμαρτάνει θὰ πρέπει νὰ μετανοεῖἌλλες γνῶμες τῶν Τριῶν ἹεραρχῶνὉ Μ Βασίλειος προτείνει οἱ νέοι νὰμελετοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ συγ-γράμματα καὶ νὰ κρατοῦν ἀπ᾽ αὐτὰὅτι τὸ καλό τὸ χρήσιμο τὸ ὠφέλι-μο laquoΠάντα δοκιμάζετε τὸ καλὸν κα-τέχετεraquo Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγοςφρονεῖ ὅτι τὸ μέγιστο καὶ τὸ πρώτι-στο ἀγαθὸ εἶναι ἡ παιδεία ἡ διπλή ἡχριστιανικὴ καὶ ἡ ἐθνική Τὰ δὲ ἔπητοῦ Ὁμήρου τὰ καλεῖ laquoΘαυμάσιαraquoκαὶ τὴ στωϊκὴ φιλοσοφία καλεῖ laquoσε-μνήraquo laquoΟἱ Χριστιανοὶ - εἶπε - τιμοῦνδεόντως καὶ πρεπόντως τὰ γράμμα-ταraquo Τὰ γράμματα ἀνοίγουν νέουςὁρίζοντεςraquo

Ὁ Μ Βασίλειος ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρειτὸ συναίσθημα τῆς φιλοπατρίας Καὶθέλει ἡ Πατρίδα νὰ κυβερνᾶται ἀπὸἄντρες σώφρονες ἠθικοὺς καὶ τίμι-ους Ἀπὸ ἄντρες μὲ πολιτικὸ αἰσθη-τήριο Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoἩ τιμὴπρὸς τὴν μητέρα εἶναι ὅσιον Μητέ-ρα δὲ ὁ καθένας ἔχει τὴν δική τουΚοινὴ δὲ πάντων μήτηρ εἶναι ἡ Πα-τρίςraquo laquoΟὐδὲν γλυκύτερον Πατρί-δοςraquo λέει ὁ Χρυσόστομος Ὁ Χρυ-σόστομος γράφει laquoὉ γάμος ἀπο-βαίνει εὐτυχής ὅταν ἡ γυναίκα θεω-ρεῖ τὸν ἄντρα ὡς τὸ πλέον τιμιώτε-ρον καὶ ὁ ἄντρας θεωρεῖ τὴν γυναί-κα ὡς τὸ πλέον προσφιλέστερονraquo

Ὁ Μ Βασίλειος γράφει laquoΤὰ δύοφῦλα ὁ ἄντρας καὶ ἡ γυναίκα εἶναιἴσα Ἐπλάσθησαν ἀπὸ τὸν ΠλάστηΚαὶ εἶναι ἴσα Εἶναι ἰσότιμα Ψυχὴἔχει ὁ ἄντρας ψυχὴ ἔχει καὶ ἡ γυ-ναίκαraquo Ὁ Χρυσόστομος λέει laquoὉπλοῦτος ἐφόσον ἔχει ἀποκτηθεῖ μὲτίμια μέσα δὲν εἶναι κατακριτέοςraquolaquoΚατακριτέα εἶναι ἡ ἀπληστία ἡ πλε-ονεξία ἀλλὰ καὶ ἡ φιλαργυρίαraquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δὲν καταφρο-νοῦν τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη γιὰ τὸθάνατο προσφιλοῦς προσώπουΕἶναι ὅμως κατὰ τῆς ὑπερβολῆςκατὰ τοῦ ὑπερβολικοῦ πόνου καὶ τῆςὑπερβολικῆς θλίψεως Διότι προκα-λεῖ παραφροσύνη laquoΤὸ γὰρ πολύ τῆςθλίψεως παραφροσύνη φέρειraquo

Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoΤὰ προ-σόντα τοῦ λόγου εἶναι 3 α) Τὸ μέ-

τρο β) Ἡ σαφήνεια γ) Ἡ χάρηraquo Ἀπέραντοι εἶναι οἱ ἀνθῶνες τῶν

συγγραμμάτων τῶν Τριῶν Ἱεραρ -χῶν στυλοβατῶν Πατέρων τῆςἘκκλησίας Τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἄνθηἀπ τοὺς ἀπέραντους συγγραφικοὺςἀνθῶνες τους

laquoΟἱ Τρεῖς Ἱεράρχες πῆραν ὅτιὑγιὲς στοιχεῖο εἶχαν οἱ ἈρχαῖοιἝλληνες καὶ τὸ μπόλιασαν μὲ τὸΧριστιανισμόraquo Ἕνωσαν δύο κό-σμους τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ καὶ τὸνχριστιανικό Ἡ ἕνωση τῶν δύο κό-σμων ἕνωση λαμπρή ἁρμονικήἱστορική ἔδωσε ἕνα νέο πολιτισμόΤὸν Ἑλληνοχριστιανικό Πολιτισμὸδιαχρονικὸ καὶ παγκόσμιο

Ὁ Ἑλληνοχριστιανικὸς πολι-τισμὸς εἶναι πολιτισμὸς ἠθικῶνπνευματικῶν θρησκευτικῶν μορ-φωτικῶν ἐθνικῶν ἀνθρωπιστικῶνκαὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνακηρύχθη-καν ἅγιοι προστάτες τῶν ἙλληνικῶνΓραμμάτων καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Παι-δείας διότι τὰ προστάτεψαν καὶ τὰδιαφύλαξαν

Ἡ 30η Ἰανουαρίου κάθε ἔτουςεἶναι ταυτόχρονα γιορτὴ διπλήΓιορτὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιορτὴτῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ τῆςἙλληνοχριστιανικῆς Παιδείας

Καὶ ὡς γιορτὴ ἐκπαιδευτικὴ κα-θιερώθηκε κατὰ τὸν 19ο αἰώνα τὸ1842

Στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίαςὑπῆρχε laquoἔριςraquo γιὰ τὸ ποιὸς ἀπ τοὺςΤρεῖς Ἱεράρχες ἦταν ἀνώτερος ΟἱΧριστιανοὶ χωρίστηκαν σὲ τρία στρα-τόπεδα Ἡ laquoἔριςraquo ἔληξε μὲ τὴν κα-θιέρωση τοῦ συνεορτασμοῦ τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν στὶς 30 Ἰανουαρίουκάθε ἔτους

Ὁ συνεορτασμὸς καθιερώθηκεστὰ μέσα τοῦ 11ου αἰώνα

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες Βασίλειος ὁΜέγας Γρηγόριος ὁ ΘεολόγοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ΤρίαΠολύφωτα Ἄστρα τοῦ Ἐκκλησιαστι-κοῦ Στερεώματος

Εἶναι οἱ παγκόσμιοι διδάσκαλοι καὶπαιδαγωγοί Ὁ εὔγλωττος λόγοςτους ὁ εὔγλωττος βίος τους ἡ εὔ -γλωττη διδασκαλία τους ἡ εὔγλωτ-τη παιδαγωγία τους οἱ εὔγλωττεςπράξεις τους συγκροτοῦν τὸν παγ-κόσμιο κοινωνικὸ κώδικα Τὸν κώδι-κα τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ δικαίου τῆςἀρετῆς καὶ τῆς ἀλήθειας τῆς θεοφι-λίας καὶ τῆς φιλαλληλίας τοῦἀλτρουϊσμοῦ καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦτῆς εὐσπλαγχνίας καὶ τῆς φιλαν-θρωπίας τοῦ οἰκτιρμοῦ καὶ τοῦ ἐλέ-ους τῆς ἀλληλοβοηθείας καὶ τῆςἀλληλεγγύης τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦκαὶ τῆς ἀλληλοκατανόησης

Ὅσοι τὸν παραβαίνουν προκα-λοῦν τὸν πόνο τὴ δυστυχία τὴ θλί-ψη τὴν πεῖνα τὴ δίψα τὴν φτώχιατὴν ἀνέχεια Προξενοῦν τὴν κακο-δαιμονία καὶ τὴν ἀθλιότητα τὸ φό-βο τὸν τρόμο τὴ βία τὸ θάνατο τὸνὄλεθρο τὴν καταστροφή τὸ χάοςκαὶ τὴν ἀναστάτωση Τὴν τραγικότη-τα Ἡ κακοδαιμονία καὶ ἡ δυστυχίαὀφείλονται στὴν καταστρατήγησητοῦ παγκοσμίου Κοινωνικοῦ Κώδικατῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Χωρὶς ἠθικὸδικαιϊκὸ κώδικα ἡ κοινωνία σπαράσ-σεται

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ Τοῦ Δημητρίου Γ Μπράνη Σχολικοῦ Συμβούλου ndash Νομικοῦ

(5ον)Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα μα-

σονοποιήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦμαρτυροῦνται μέ γραπτά τεκμήριατόσο στή Μασονία ὅσο καί στά κεί-μενα τοῦ ΠΣΕ καί τῶν συναφῶν κι-νήσεων τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ καί δέν μπορεῖ νάεἶναι ἀσύνδετα καί συμπτωματικάδεδομένης τῆς ἐκεῖ ἐμπλοκῆς (φι-λο)Μασόνων Κληρικῶν καί θεολό-γων

Αὐτά τά θεολογικά μικρόβια καίἄλλα παράπλευρα δέν ὑπῆρχανστήν καθ΄ ἡμᾶς Ὀρθόδοξη Ἀνατο-λική Καθολική Ἐκκλησία μέχρι τῆςἀναμείξεώς μας στόν Οἰκουμενι-σμό διά τοῦ ὁποίου δίκην πνευμα-τικῆς ἐπιδημίας προσβληθήκαμεκαί οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τούς Προτε-στάντες ἤδη τότε μεμολυσμένουςθεολογικῶς ἀπό τή Μασονία κατάτήν ὁμολογία ἀνεξαρτήτων ἐρευ-νητῶν ὁ Προτεσταντισμός εἶναιἀπολύτως συμβατός μέ τήν Μασο-νία ὁ σοσιαλιστής Γιόχαν Ζάσσενμ-παχ οὐδέτερος ἀναλυτής τῆς Μα-σονίας σημειώνει ὅτι ὁ Προτεσταν-τισμός κατά τήν Λατόμια laquoεἶναι τόμισό τοῦ τεκτονισμοῦ Θεωρεῖ τόπεριεχόμενο τῆς θρησκείας σάν κά-τι ἀπ΄ εὐθείας δοσμένο ἀπό τό Θεόκ ἐπιτρέπει στό λογικό νά μεταβάλητήν ἄψυχη μᾶζα Ὁ τεκτονισμός πά-λι πιστεύει πώς τό λογικό ὄχι μονα-χά τίς μορφές μπορεῖ νἀλλάζηἀλλά καί τό θρησκευτικό περιεχό-μενοraquo καί καταλήγει ὁ Ζάσσενμ-παχ laquoτά σημεῖα πού ἑνώνουν τόνπροτεσταντισμό μέ τόν τεκτονισμόεἶναι περισσότερα ndash μπορεῖ νά πῇκανείς- ἀπό ἐκεῖνα πού τόν ἑνώ-νουν μέ τόν καθολικισμόraquo [34]Ὅπως θέτουν τό ζήτημα οἱΑὐστριακοί Τέκτονες Λένχοφ καίΠόζνερ laquoΠράγματι αὐτήν τή σχέση[Προτεσταντισμοῦ καί Μασονίας]τήν ἀποδεικνύει ἐπίσης ἡ ἱστορίατῆς Μασονίας Αὐτή γεννήθηκε σέχώρα προτεσταντική καί οἱ περισ-σότερες Στοές εὑρίσκονται σέ προ-τεσταντικές χῶρες Τό προτεσταν-τικό πνεῦμα μέσα στή Μασονία φα-νερώνεται ὄχι μόνο στούς προτε-σταντικούς ἀλλά καί σέ ἄλλους λα-ούς Συντηρεῖ τόν πολιτιστικό βίοὅλων τῶν κρατῶν Ἡ Βίβλος εἶναι ἡμοναδική πηγή ἐπιγνώσεως τῶνΠροτεσταντῶν στίς θρησκευτικέςὑποθέσεις κεῖται αὐτή ἐπίσηςστούς ἐλευθεροτεκτονικούς ναούς[] Ὁ ἱερομόναχος ΧέρμανΓκροῦμπερ SJ βλέπει στή Μασο-νία τήν ldquoἐσωτερική μορφήrdquo τῆς ndashκατά τά ἄλλα - ἐξωτερικῆς γενικώ-τερης φιλελευθέρου μοντέρναςπροτεσταντικῆς κινήσεωςraquo [35]

Ἐπιφυλάσσομαι ἐάν θέλει ὁ Κύ-ριος νά ἐπεκταθῶ στό μέλλον λε-πτομερῶς στά προδηλωθέντα Εἶναιὅμως καιρός νά ἀποκαλυφθεῖ καί ἡ(παν)σιωνιστική ἀνάμειξη στή δημι-ουργία τοῦ ΠΣΕ

4 Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶν (ΠΣΕ) δημιούργημα τῆςΜασονίας καί τῶν Ροκφέλλερ

Ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτεροςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π Γεώρ-γιος Τσέτσης σχολιάζοντας τήνἐγκύκλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθο-δοξίας (2013) τοῦ ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Πειραιῶς κ Σερα-φείμ περί τῆς προελεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ἀπό τή Μασονία καίτόν Σιωνισμό ἀπεφάνθη ὅτι οἱ ἰσχυ-ρισμοί αὐτοί εἶναι laquoτραβηγμένο ἀπότά μαλλιά παράδοξο καί ξενίζον μα-κιαβελικό σχέδιοraquo σημειώνει δέ καίὅτι θά ἦταν laquoπολλαπλῶς χρήσιμο ἄνἡ Σεβασμιότης του παρέπεμπε στίςπηγές ἀπό τίς ὁποῖες ἀρύσθηκεστοιχεῖαraquo Τέλος ὁ Αἰδεσιμολογιώ-τατος προτοῦ ἀναλύσει ὅλες τίςἀγαθοεργίες τοῦ Παγκοσμίου Συμ-βουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν στήνἙλλάδα ὑπενθυμίζει ὅτι τό Κράτοςτοῦ Ἰσραήλ ἔχει ἐπανειλημμένωςἐκφράσει τήν πικρία του γιά τίς δη-λώσεις τοῦ ΠΣΕ περί τοῦ παλαι-στινιακοῦ ζητήματος[36]

Ἄς μᾶς ἐπιτρέψει ὁ π Γεώργιοςνά διαπιστώσουμε ὅτι (δυστυχῶςγιά τήν ἄποψή του) ὑπάρχουν κεί-μενα πού μαρτυροῦν ἀναφανδόνὑπέρ τῶν θέσεων τοῦ Σεβασμιωτά-του Πειραιῶς πέραν τῶν laquoΠρωτο-κόλλων τῶν Σοφῶν τῆς Σιώνraquo περίτοῦ ὅτι (δυστυχῶς γιά τήν Ἐκκλη-σία) ἡ Οἰκουμενική Κίνηση χειρα-γωγεῖται ἀπό τήν κρυπτοκρατία τῶνἐν λόγῳ μηχανισμῶν Καί εἶναι θαυ-μαστό δεδομένης τῆς ἀσφαλείαςτόσο τῆς Μασονίας ὅσο καί τῶνΣιωνιστῶν ὅτι διέρρευσαν ἔστω καίαὐτά πρός ἕνα εὐρύτερο κοινό Ἡἀντίδραση τοῦ ΠΣΕ κατά ἐνερ-γειῶν τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ δένκοστίζει καί τίποτε ἐφ΄ ὅσον ὁ ἀπώ-τερος μεσσιανισμός τοῦ Ἰσραήλἐξυπηρετεῖται κάλλιστα ἀπό τή δια-θρησκειακή κίνηση (στενή καίεὐρεῖα) ἐνῷ τό ΠΣΕ δέν ἔχειοὐσιαστική ὡς γνωστόν πολιτικήοὔτε βεβαίως ἄλλη δύναμη ἀπειλη-τική τοῦ Ἰσραήλ Περί τῆς κρυφῆςσχέσως τοῦ Παπισμοῦ μέ τή Μασο-νία ἀρκεῖ πρός τό παρόν νά ὑπενθυ-μίσουμε τό σκάνδαλο τῆς ΣτοᾶςPropaganda Due (P2) τό 1982 καί τῆςBanco Ambrosiano ὡς κορυφή ἑνόςὁλοκλήρου παγόβουνου

Ποιά εἶναι λοιπόνἡ σχέση τῶν Ροκφέλλερ

μέ τόν ΟἰκουμενισμόἩ σχέση τῆς οἰκογένειας Ροκ-

φέλλερ μέ τόν Οἰκουμενισμόὑπῆρξε τόσο ἰδεολογική μέ σαφῆ

στόχευση πρός τήν ἐκκλησιαστικήκαί θρησκευτική παγκοσμιοποίησηκαί ἕνωση ὡς μέσον διεθνοῦςεἰρήνης ὅσο καί οἰκονομική μέσκοπό τήν ἐπέκταση τῶν καπιταλι-στικῶν συμφερόντων τῆς οἰκογε-νείας Ροκφέλλερ καί τῆς πετρε-λαϊκῆς τους ἑταιρείας τῆς Stan-dard Oil σέ νέες ἀγορές Ἡ σχέσηαὐτή εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικήἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψη ὅτι οἱ Ροκφέλ-λερ ὑπῆρξαν ἱδρυτές τοῦ Συμβου-λίου ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Σχέσεωντῶν ΗΠΑ (CFR Council on ForeignRelations) ἑνός σημαντικώτατουμηχανισμοῦ στήν προώθηση τῆςπαγκοσμιοποιήσεως καί τῆς ΝέαςΤάξεως Πραγμάτων (NWO) [37]

Ἐδῶ δέν θέλω νά ἀναλωθοῦμεστό νά δειχθεῖ ἡ σημασία τοῦἔργου τῶν Rockefeller γιά τήν προ-ώθηση παγκοσμίως τῶν (παν)σιωνι-στικῶν συμφερόντων Νομίζωἀρκεῖ ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τοῦ ΔαβίδΡοκφέλλερ (1915-) υἱοῦ τοῦ προ-αναφερθέντος Τζόν Ντ Ροκφέλ-

λερ Τζούνιορ ὅπως ἔχει καταγρα-φεῖ στά ἀπομνημονεύματά του καίἀποτελεῖ παραδοχή τοῦ ρόλου τῆςοἰκογενείας του laquoΓιά περισσότεροἀπό ἕνα αἰῶνα οἱ ἰδεολογικοίἐξτρεμιστές σέ ἀμφότερα τά ἄκρατοῦ πολιτικοῦ φάσματος ἔχουνἁρπάξει καλο-δημοσιοποιημένα πε-ριστατικά ὅπως τῆς συναντήσεώςμου μέ τόν Κάστρο γιά νά ἐπιτε-θοῦν στήν οἰκογένεια Ροκφέλλερλόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἐπιρροῆςπού ἰσχυρίζονται ὅτι ἐξασκοῦμε ἐπίἀμερικανικῶν πολιτικῶν καί οἰκο-νομικῶν θεσμῶν Μερικοί πι-στεύουν ἀκόμη καί τό ὅτι εἴμαστεμέρος μιᾶς μυστικῆς μηχανορρα-φίας πού ἐργάζεται κατά τῶν βελ-τίστων συμφερόντων τῶν Ἡνωμέ-νων Πολιτειῶν χαρακτηρίζονταςτήν οἰκογένειά μου καί ἐμένα ὡςδιεθνιστές καί ὡς συνωμοτοῦντεςμαζί μέ ἄλλους σέ ὅλο τόν κόσμογιά νά οἰκοδομήσουμε μιά πιό ἑνο-ποιημένη παγκόσμια πολιτική καίοἰκονομική δομή τόν ldquoἕνα κόσμοrdquoἄν θέλετε Ἄν αὐτή εἶναι ἡ κατη-γορία δηλώνω ἔνοχος καί εἶμαιὑπερήφανος γι᾽ αὐτήνraquo [38]

Ἄνθρωπος-κλειδί στή σχέση τῶνΡοκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κί-νηση ὑπῆρξε ὁ Τζόν Μόττ (JohnMott 1865-1955) ἕνας ἀπό τούς δη-μιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκου-μενισμοῦ καί οὐσιαστικῶς καί τοῦΠαγκοσμίου Συμβουλίου τῶνἘκκλησιῶν ἀλλά καί συνεργάτηςτῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξεπρόεδρος (1915-1920) τῆς laquoἘκτε-λεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτη-τικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιάτήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολήraquo γε-νικός γραμματεύς τῆς ΔιεθνοῦςἘπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (YMCA) γενι-κός γραμματεύς καί πρόεδρος(1895-1928) τῆς laquoWorld Student Ch-ristian Federationraquo πρόεδρος τοῦlaquoΠαγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συ-νεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργουraquo (1910)καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραπο-στολές ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνο-μάστηκε laquoΔιεθνές ἹεραποστολικόνΣυνέδριονraquo τό 1946 βραβεύθηκεμέ τό Νόμπελ Εἰρήνης[39] καί τό1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρό-εδρος τοῦ ΠΣΕ Ἄλλωστε τόσο τόΣυνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοίτῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσε-ως[40]

Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονικήἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλή-ρως δικαιωμένοι καθώς ὁ Μόττ ἐκνεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανε-πιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί ΒῆταΚάππα (ΦΒΚ Phi Beta Kappa) [41]Ἡ ἀδελφότητα αὐτή ἡ πρώτη ἱστο-ρικῶς ἀπό τίς λεγόμενες laquoἑται-ρεῖες τιμῆςraquo (ldquohonor societiesrdquo) τῶνἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων λέ-γεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπαπού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκανστή Μασονία[42] Ὅμως ἡ κατrsquoἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονι-κοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεταιἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp ὁὁποῖος στό βιβλίο του laquoἩ Μεγαλο-φυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπε-ράσπιση τοῦ Τάγματοςraquo ἐπιβεβαι-ώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευσητῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μα-σόνους Ἰλλουμινάτι (τούς laquoΠεφω-τισμένουςraquo) [43] Ἡ οἰκουμενιστικήκαί παγκοσμιοποιητική δραστηριό-τητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρειστήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων

Τό 1982 ὁ Ἀμερικανός Καθηγη-τής τῆς Ἱστορίας Charles E Harveyτοῦ Πανεπιστημίου Californian Sta-te University (Chico-California) σέἄρθρο του μέ τίτλο laquoὉ John DRockefeller Jr καί ἡ ΠαγκόσμιαΔιεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920 Μιά διαφορετική ὀπτική πά-νω στήν Οἰκουμενική Κίνησηraquo [44]ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήνεἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆςοἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούςπατέρα καί υἱό (Senior καί Junior)Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκήτοῦ Μόττ ἀλλά καί ἀποκαλύπτειὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψε-ως τοῦ ρόλου τοῦ Rockefeller τοῦΝεώτερου ἀπό τόν δικηγόρο καίσύμβουλό του τόν Raymond Fos-dick αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦΧάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878-1969) ἑνός ἀπό τούς πλέον διακε-κριμένους laquoφιλελεύθερουςraquo (libe-

ral) Πάστορες καί Ἀμερικανούςοἰκουμενιστές Ἡ ἔρευνα τοῦ Κα-θηγητοῦ Harvey βασίστηκε στάἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλ-λερ

Ἀργότερα (1995) τό βιβλίο laquoΓε-νηθήτω τό Θέλημά Σου Ἡ κατά-κτηση τοῦ Ἀμαζονίου ὁ ΝέλσωνΡοκφέλλερ καί ὁ Εὐαγγελισμόςστήν Ἐποχή τοῦ Πετρελαίουraquo [45]τῶν δημοσιογράφων Gerard Colbyκαί Charlotte Dennett μᾶς προσφέ-ρει καί ἄλλα στοιχεῖα ἀναλύονταςτό σκεπτικό βάσει τοῦ ὁποίου ὁΜόττ ἐνέπλεξε τούς Ροκφέλλερστή χρηματοδότηση τῶν προτε-σταντικῶν ἐξωτερικῶν ἱεραπο-στολῶν

Ἐν πρώτοις ὁ Καθηγητής τῆςἹστορίας Harvey μᾶς παραθέτει μιάσειρά πολύ σημαντικῶν πληροφο-ριῶν γιά τήν ἔνθερμη ἀνάμειξη τοῦΤζόν Ντ Ροκφέλλερ τοῦ Νεώτε-ρου (1874-1960) στήν προσπάθειαἑνοποιήσεως τῶν προτεσταντικῶνὁμολογιῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ)ἀλλά καί στό ΠΣΕ Μολονότι δένμποροῦμε νά τίς παρουσιάσουμεἐν ἐκτάσει σημειώνουμε ὅτι στίςπληροφορίες αὐτές ἀναδεικνύεταιἡ ἔμφαση πού ἔδινε ὁ Ροκφέλλερστόν κοινωνικό χαρακτῆρα τοῦΧριστιανισμοῦ καί στήν καπιταλι-στική χρηστικότητα τῆς ἑνοποι-ήσεως τῶν προτεσταντικῶν laquoἐκ -κλησιῶνraquo καί ἱεραποστολῶν ὅπωςκαί τό ὅλο ἐνδιαφέρον του γιά τόνθρησκευτικό συγκρητισμό μέ παγ-κόσμια προοπτική ἀρχίζοντας ἀπότήν ἕνωση τῶν χριστιανῶν καί τῶνἱεραποστολῶν τουςΣημειώσεις

[34] ΓΙΟΧΑΝ ΣΑΣΕΝΜΠΑΧ ἩΜασωνία ἡ ἱστορία της ἡ δράση τηςὁ ἐσωτερικός ὀργανισμός της δια-σκευή Ν Γιαννιοῦ Ἔρευνα 73 ἐκδ ἈΚασιγόνη σελ 43ἑ

[35] E LENNHOF- O POSNERInternationales Freimaurer-LexikonAmalthea Verlag Wien-Muumlnchen1975[2] στ12571258 laquoDiesen Zusam-menhang weist allerdings auch die Gesch-ichte der Freimaurerei nach In einem pro-testantischen Lande wurde sie geborenund die meisten Logen finden sich in pro-testantischen Laumlndern ProtestantischerGeist zeigt sich in der Freimaurerei nichtnur bei protestantischen sondern auch beianderen Voumllkern Er durchbringt das Kul-turleben aller Staaten Die Bibel ist die ein-zige Erkenntnisquelle der Protestanten inreligioumlsen Dingen sie liegt auch auf denfreimaurerischen Tempeln [] Pater Her-mann Gruber SJ sieht in der Freimaurereidie esoterische Formrdquo der im uumlbrigenexoterischen allgemeinen liberalen mo-dern-protestantischen Bewegungraquo Τόπῶς ἑρμηνεύει laquoἐσωτερικῶςraquo ἡ Μασο-νία τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ἄλλο θέμα

[36] Μ ΠΡΩΤΟΠΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣΤΣΕΤΣΗΣ laquoἩ ἄγνωστη στὴν Ἑλλά-δα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνη-σηςraquo Amengr (28 Μαρτίου 2013 )httpwwwamengrarticle13074

[37] laquoCouncil on Foreign RelationsraquoWikipedia httpenwikipediaorgwikiCouncil_on_Foreign_Relations laquoTheCFR is considered to be the nationrsquos ldquomostinfluential foreign-policy think tankrdquo Itsmembership has included senior politi-cians more than a dozen Secretaries ofState CIA directors bankers lawyersprofessors and senior media figures [] Inthe late 1930s the Ford Foundation andRockefeller Foundation began contribu-ting large amounts of money to the Coun-cil [] Beginning in 1939 and lasting forfive years the Council achieved muchgreater prominence within the governmentand the State Department when it establi-shed the strictly confidential War and Pe-ace Studies funded entirely by the Rocke-feller Foundationraquo

[38] D ROCKEFELLER Memoirs2002 σελ 405 laquoFor more than a centuryideological extremists at either end of thepolitical spectrum have seized upon well-publicized incidents such as my encounterwith Castro to attack the Rockefeller fa-mily for the inordinate influence theyclaim we wield over American politicaland economic institutions Some even be-lieve we are part of a secret cabal workingagainst the best interests of the United Sta-tes characterizing my family and me as in-ternationalists and of conspiring with oth-ers around the world to build a more inte-grated global political and economic stuc-ture one world if you will If thatrsquos thecharge I stand guilty and I am proud of itraquo

[39] Ν ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΣ laquoΜόττἸωάννηςraquo ΘΗΕ 9 (1966) στ 98ἑ

[40] Β ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ Ἱστορία τῆςΟἰκουμενικῆς Κινήσεως Ἀθῆναι 1964σελ 31-36

[41] laquoJohn R Mott - BiographicalraquoNobelprizeorg

httpwwwnobelprizeorgnobel_prizespeacelaureates1946mott-biohtml

[42] laquoPhi Beta Kappa Societyraquo Wiki-pedia httpenwikipediaorgwikiPhi_beta_kappa Τό ἄρθρο τῆς Wikipediaπαραπέμπει στό WT HASTINGS PhiBeta Kappa as a Secret Society with its Re-lations to Freemasonry and AntimasonrySome Supplementary Documents Rich-mond Virginia United Chapters of PhiBeta Kappa 1965 σελ 5

[43] S KNAPP The Genius of Free-masonry or A Defense of the Order Gran-ston amp Marshall Printers 1828 σελ9091 laquoThe Illuminati also were firstknown in Germany - this is a beautiful na-me given to scholars and philanthropists[] A branch of the Illuminati is nowfound in this country under the name of thePhi Beta Kappa This society exists onlyas connected with seminaries of learningin the United Statesraquo

[44] CH HΑRVEY laquoJohn D Rocke-feller Jr and the Interchurch World Mo-vement of 1919-1920 A Different Angleon the Ecumenical Movementraquo ChurhHistory τόμ 51 ἀρ 2 (Ἰούνιος 1982)198-209

[45] G COLBY amp CH DENNETTThy Will be Done The Conquest of theAmazon Nelson Rockefeller and Evange-lism in the Age of Oil Harper Collins1995 Βάσει τῆς ἱστοσελίδος ldquoSeekGodrdquo httpwwwseekgodcamotthtm

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙἩ μασονική προώθησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

(5ονndashΤελευταῖον)Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία

ἀντὶ τῆς ἀρετῆςὍτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς

ἡ φυγή καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡδίωξις Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσεστὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ ἡ μίαἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆςἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆςἁμαρτίας Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζειστοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασικαὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασι-λεία τῶν Οὐρανῶν Καὶ ὅμως οἱ πε-ρισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπι-διώκουν Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία ἂνκαὶ γνωρίζουν ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸναἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴνἀπώλεια Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναιστενόχωρη ἀλλ ὁδηγεῖ στὴν ζωήΛόγῳ ὅμως τῆς στενότητός τηςὀλίγοι τὴ βαδίζουν Ἀντιθέτως ὅπωςεἶπεν ὁ Χριστός ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρ-τίας εἶναι εὐρύχωρη ἀλλ᾽ ὅμως ὁδη-γεῖ στὸν θάνατο τὴν κόλασι Ἐντούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τὴνἀκολουθοῦν ἀδιαφορώντας γιὰ τὶςφοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπι-λογῆς τους Ὁ Θεὸς σέβεται τὸαὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶδὲν ἐπεμβαίνει σ αὐτές Ὅτανὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθά-σουν στὸ ἀπροχώρητο τότε ὡςαἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνοςφρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως τὴνὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπί-νη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγικήτου ράβδο διορθώνει τὰ κακῶςἔχοντα περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦκακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξιποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆςἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων Αὐτὸἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴνἐποχὴ τοῦ Νῶε αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴνπαραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶνΣοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας Παιδα-γωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦκάθε φορά ποὺ ἀποστατοῦσε ὁἸσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρωντου Παιδαγωγικός ὅπως ἀποδει-κνύεται ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεωςκαὶ τῆς πτώσεως τοῦ ΒυζαντίουΕἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά μὲτὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀπο-στασία ν ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι Ἂςἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς διό-τι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦΘεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγμα-τοποιοῦνται καὶ ὅπως φαίνεται θὰπυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸαἰσθητὲς σὲ ὅλους μας

Τὸ Βυζάντιο πρὸτῆς πτώσεως

πνευματικὸς καθρέπτηςτῆς ἐποχῆς μας

Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι οἱἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασινἅρπα γες οἱ κριταὶ δωρολῆπται οἱμεσῖται ψευδεῖς οἱ ἀστικοὶ ἐμ -παῖκται οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι καὶ οἱπάντες ἀχρεῖοι Ὅτι αἱ παρθένοιἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι αἱχῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέοναἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴφυλάττουσαι πίστιν οἱ νεώτεροιἀκόλαστοι καὶ οἱ γηράσαντες πά-ροινοι οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦΘεοῦ οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντοτῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ οἱ κοσμικοὶὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν ὡςμόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθενπερικεῖσθαι τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι Ὅτιὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο Καὶμᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτιζῶντες ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίουπειρώμενοι Ἐκοπίασαν κράζοντεςπᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρεςἡμῶν Τί με ἔδει ποιῆσαι καὶ οὐκἐποίησα ὑμῖν λέγει καὶ πάλιν ὁ Χρι-στός ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχε-ται ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κα-τεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κα-τακρίσεσιν ἅπαντες Εἴπω τὸ μεῖ -ζον Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρουἀσελγαίνοντες τῇ σεβαστῇ τραπέζῃπροσίασι καὶ ἱερουργοῦσιν Ὢφεῖσαι Κύριε Τοῦτο πρὸ πάντωνκαὶ ὑπὲρ ἅπαντα θεοστυγεῖς ἡμᾶςεἶναι καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχουςἐργάζεται Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι ἡπιὸ πάνω εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁἱερὸς αὐτὸς πατήρ δὲν εἶναι ἡ φω-τογραφία μας καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕναπνευματικὸ καθρέπτη μέσα στὸνὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρου-στικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχα-λίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς Ποῖοἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἀναφέρθη-καν πιὸ πάνω δὲν διαπράττουμε καὶἐμεῖς σήμερα Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶἀξιωματούχων ποὺ ἄδειασαν τὰ δη-μόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴνχώρα μας Μήπως τὰ παραδικαστικὰκυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν ὅτι ὑπάρ-χει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δι-καιοσύνη Μήπως οἱ δικές μας παρ-θένοι δὲν εἶναι ὑπὲρ πόρνας ἀναί-σχυντοι Μήπως δὲν ντύνονται σὰντὶς πόρνες Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρο-να κορίτσια Μήπως οἱ νέες σήμερατὰ δικά μας παιδιά δὲν διατηροῦντὰ περισσότερα πορνικὲς προγα-μιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους Μήπως ἡμοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰπροηγούμενα ρεκόρ Μήπως οἱ ση-μερινοὶ νέοι μὲ τὸν πανσεξουα-λισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ δὲν ἔχουν τὸθλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασίαὅλων τῶν μΧ ἐποχῶν Μήπως οἱ ση-μερινοὶ ἱερεῖς ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέ-σεων δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λη-σμονήσει τὸν Θεό Μήπως πολλοὶμοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴνδιαγωγή τους Μήπως καὶ σήμεραδὲν τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ζῶντες(βλ διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιωνδημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελά-σεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλο-φίλων) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴκαὶ ἁγιότητα Μήπως καὶ σήμερα δὲνκατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μαςμὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσειςΠλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μη-νύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ

δυσφήμιση Μήπως τέλος δὲνἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίουἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί οἱὁποῖοι ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶἐγκολπιοφόροι εἶναι καὶ κουσου-ροφόροι Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμηνωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικοῦἐγγράφου μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖςτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζη-τοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη ἈρχὴΠροσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεω-ρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶνὡς προσωπικὸ δεδομένο οὕτωςὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προ-στασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡςθεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σο-δομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦνστὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότη-ρα

Ἔρχονται χειρότερα δεινάἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι

Διαβάσαμε ἀγαπητοὶ ἀναγνῶ -στες γιὰ τὰ δεινά τὰ ὁποῖα ὑφί-σταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μαςἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεωςτῆς Κωνσταντινουπόλεως Τὴν δὲἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές βια-σμοί λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βά-σανα Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησανΠόσοι δὲν τούρκεψαν Πόσοι δὲνπωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλα-βοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς Διαβάσα-με ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτιαὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖαὅπως εἴδαμε ἰσχύουν καὶ σήμερακαὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμόοὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολίαὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶςσαφέστατα ἁμαρτωλότερη ἀπὸἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦΒυζαντίου Καὶ πρέπει ν ἀναρωτη-θοῦμε Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέ-βεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μαςτί μᾶς περιμένει Μά θὰ μοῦ εἰπῆτεδὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσιτὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυ-ριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺςδανειστές μας τὶς ἀπολύσεις τὴνἀνεργία τὰ συσσίτια τὴν ἀνέχειατὶς αὐτοκτονίες τὴν ἐγκληματικό-τητα Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά Πρέπεινὰ ἀναμένουμε περισσότερα

Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου ὅτιἔρχονται καὶ χειρότερα Γιατί Διότιδὲν ὑπάρχει μετάνοια Τὸ ἀποδει-κνύει ἡ κατάστασι γύρω μας τὸ ἀπο-δεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰνέα καθημερινῶς περιστατικὰ δια-φθορᾶς τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνω-στισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμ-φόρησι στὶς φυλακές τὸ ἀποδει-κνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώ-σεις τὰ διαζύγια οἱ πορνεῖες οἱ μοι-χεῖες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἡ ὁμο-φυλοφιλία ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσαἄλλα Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου μή-πως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα Γνωστὸςκαθηγητὴς προειδοποιεῖ ὅτι εἶναιπολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σει-σμός διότι ὅπως λέγει ἔχει συσσω-ρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια Ἔτσι ἐξη-γοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενοἘμεῖς ὅμως δίχως νὰ ἀρνούμεθατὴν ἐπιστήμη ἔχουμε δικά μας κρι-τήρια πνευματικά σύμφωνα μὲ τὰὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξαἰτίας τῆς συσσωρευμένης σει-σμικῆς ἐνεργείας ἀλλ ἐξ αἰτίας τῆςσυσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγά-λων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας Εἴθε νὰδιαψευσθοῦμε

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό ποὺεἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ φοβοῦμαιὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι ὅτι πλησιάζεικαὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασίαΟἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσανἐδάφη μας ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶἐναέριο χῶρο Τώρα οἱ ἐνδείξεις γιὰπλούσια κοιτάσματα ὑδρογοναν-θράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συν-δυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι ποὺβιώνουμε ἔχουν ἀνοίξει περισσότε-ρο τὴν ὄρεξί τους καὶ εἶναι κάτι πα-ραπάνω ἀπὸ βέβαιο ὅτι θὰ θελή-σουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυ-ναμία μας

Νὰ φοβηθοῦμε Νὰ πανικοβλη-θοῦμε Ὄχι ἀδελφοί Ὑπάρχει Θε-ός ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶκατευθύνει τὴν Ἱστορία Καὶ ὁ Θεὸςἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέ-ρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες οἱ ὁποῖοιτὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλοςλαὸς στὸ παρελθόν Καὶ ὁ Θεὸς εἶναιδίκαιος Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶμισεῖ τὴν ἀδικία Βλέπει ὁ Θεὸς τὶςἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶνἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνουςμας Βλέπει τὶς τοκογλυφίες τὶς πα-ράνομες διεκδικήσεις τὶς προκλή-σεις τὶς ἀπειλές Ὅλα τὰ βλέπει Καὶσύντομα θὰ ἐπεμβῇ καὶ θὰ μᾶς λυ-τρώσῃ καὶ θὰ μᾶς σώσῃ Ἕναπρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὴν μετά-νοιά μας Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά ποὺὑφιστάμεθα ξεχρεώνουμε γραμ-μάτια ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες ἐξιλε-ωνόμεθα Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελει-ώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴνγῆ Μὲ τὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονταιμέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλεςλαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίοτῆς Ἱστορίας Ἂς μὴ φοβούμεθατοὺς δανειστές μας Ἂς παριστά-νουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούςΚαὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζό-μενος προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24 2)Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴνἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας ἔτσι θὰἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνά-στασι τοῦ Ἔθνους μας Εἰς μάτηνφύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡκουστωδία Εἰς μάτην προσπαθοῦννὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδαμας σήμερα καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸνπλοῦτο της καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουνἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴ Ὀρθόδο-ξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδί-ζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκο-τεινῶν σχεδίων τους

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοιμικροὶ καὶ μεγάλοι ἄρχοντες καὶἀρχόμενοι κλῆρος καὶ λαός καὶ ὁΘεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃκαὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνοςτοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μαςθὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡςσκεύη κεραμέως

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣὉμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου

ἐποχήν ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ ΒρυέννιοςΤοῦ κ Χρήστου Κων Λιβανοῦ Προέδρου Ἀδελφότητος ldquoΜ Ἀθανάσιοςrdquo Τορόντο

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ

Εἶναι χιλιοειπωμένο ἀπὸ κριτικούςτῆς λογοτεχνίας πὼς ὁ Π Β Πά-σχος εἶναι χριστιανὸς ποιητής ὅτιμὲ τὴν πέννα του ὑπηρετεῖ τὴ χρι-στιανικὴ ποίηση Ὁ χαρακτηρισμὸςαὐτὸς ἀναμφίβολα ἰσχύει καὶ γιὰ τὰπεζά του κείμενα καί ἐν μέρει γιὰτὸ νέο του βιβλίο μὲ τίτλο laquoΠαναγίαΜυρτιδιώτισσα καὶ ἄλλα διηγήματαraquoτὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ καὶ ἕνα προλο-γικὸ δοκίμιο τοῦ ἀειμνήστου Καθη-γητοῦ Καρόλου Μητσάκη (Τὸ διή-γημα τοῦ ΠΒ Πάσχου μαρτυρίαἀγάπης Θεοῦ) (σσ 9 - 20)

Ἡ συλλογὴ περιέχει 36 διηγήμα-τα χωρισμένα σὲ δύο ἑνότητες μὲτίτλους ΑacuteὉ κῆπος καὶ Βacute Τὰ βρά-χια Ὅλα τὰ διηγήματα - μὲ ἐξαίρε-ση τὸ μὲ τὸν τίτλο laquoἈπὸ τὸ παλάτιστὸ κελλάκιraquo ποὺ ἔχει ὡς ἥρωά τουτὸν γέροντα Ἀρσένιο - ἔχουν ἄμε-σα ἢ ἔμμεσα προσωπικὸ χαρακτή-ρα Ἀναφέρονται στὸν 20ον αἰώνακαὶ λίγο προγενέστερα καὶ ἔχουνπρωταγωνιστὲς τὸν ἴδιο τὸ συγγρα-φέα τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τουσυγγενεῖς φίλους συμφοιτητέςτου πρόσωπα ἀπὸ τὰ Κύθηρα τὴνΚέα τὴν Πάρο τὴν Ἀθήνα τὴ Λευ-κοπηγὴ - ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ συγ-γραφέα - τὴν Κοζάνη καὶ χωριά της

Θεματικὰ θὰ τολμοῦσα νὰ διαιρέ-

σω τὰ διηγήματα τῆς παρούσαςσυλλογῆς σὲ τρεῖς ἑνότητες

Κεντρικὸς πυρήνας τῶν διηγημά-των τῆς πρώτης ἑνότητας (Αacute1-56Βacute 10) εἶναι τὸ θαῦμα ἡ ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν ἱστορία ποὺ ὁδηγεῖτοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία σω-ματικὴ ἢ πνευματικὴ (σωτηρία στρα-τιώτη στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ναυτι-κοῦ ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὰ κύματαἀνθρώπων ἀπὸ νεροποντή θαυμα-τουργικὴ ἀνεύρεση εἰκόνας στὴνΚέα καμπανοκρουσία χωρὶς καμπα-νοκρούστη τὴν ὥρα κοιμήσεωςἱερέα διάσωση αἰχμαλώτου στὴΒουλγαρία διάσωση ἀξιωματικοῦχωροφυλακῆς) Στὴν ἑνότητα αὐτὴθὰ μπορούσαμε νὰ ἐντάξουμε καὶἕνα ὑπέροχο διήγημα (Αacute 7) μὲ τίτλοΤὰ laquoπέντε λεμόνιαraquo ὅπου ὁ τρα-γικὸς καὶ ἀναπάντεχος θάνατοςἑνὸς ὑβριστῆ ἀπὸ ὁρισμένουςἀναγνῶστες μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖὡς laquoθαῦμαraquo

Ἡ δεύτερη ἑνότητα περιλαμβάνειδιηγήματα (Β´168101214) τὰ θέ-ματα τῶν ὁποίων ἀντλοῦνται ἀπὸτὸν καιρὸ τῆς γερμανικῆς κατοχῆςκαὶ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ στὰὁποῖα ἀποτυπώνονται ἔντονα ὁ πό-νος ἡ ἀγωνία τὰ βάσανα τῶν

ἀνθρώπων κυρίως τῆς ἐπαρχίας ἡσκληρότητα τοῦ κατακτητῆ οἱ μι-κρότητες καὶ ἀγριότητες τῶνἀνταρτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπροσώ-πων τῆς ἄλλης πλευρᾶς μὲ τὶς συλ-λήψεις τὶς φυλακίσεις τὶς ἐκτοπί-σεις καὶ τὶς ἐκτελέσεις Δὲν ἀπου-σιάζει ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἡ ἀνθρωπιὰ κά-ποιων ποὺ ἐπεμβαίνουν νὰ σώσουνζωές ἀκόμη καὶ ἐχθρῶν ἀλλὰ καὶ ἡἀπανθρωπιὰ ἄλλων ποὺ ἐκμεταλ-λεύονται τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγ-κες τῶν συνανθρώπων τους γιὰ νὰἀποσπάσουν χρήματα (λίρες) καὶ νὰἱκανοποιήσουν σαρκικὲς ὀρέξειςτους Τέτοιες πτυχὲς ἐκφράζονταιμὲ ἰδιαίτερα ἐκφραστικὸ τρόπο στὰδιηγήματα laquoΔύσκολες μέρεςraquo laquoΠε-ρικαθάρματαraquo laquoΨηλὰ στὰ Καλά-βρυταraquo

Ἡ θεματική τῆς τρίτης ἑνότηταςτῶν διηγημάτων (Α´8-12 Β´2-5791113) παρουσιάζει μεγάλη ποι-κιλία Πνευματικὸς διάλογος μεταξὺτοῦ ἁγίου Γέροντα Ἀρσενίου μὲ ἕνααἰγύπτιο Γέροντα το πέρασμα ἑνὸςἁγιογράφου ἀπὸ τὴν ἀναγεννη-σιακὴ στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία ἡἀγάπη καὶ ἡ φροντίδα γιὰ ἕνα ἐγκα-ταλειμμένο ἐξωκκλήσι λειτουργίασὲ ξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ μὲ ἀναμνή-σεις δυσάρεστες τῶν παιδικῶν χρό-νων τοῦ συγγραφέα συνάντηση μὲπαλιοὺς συμφοιτητὲς μὲ ἀναδρομὲςκαὶ ἀναμνήσεις στὸ φοιτητικὸ πα-ρελθόν διηγήσεις τοῦ γέροντα πα-τέρα γιὰ τὸ καμπαναριὸ τῆς ἐκκλη-σίας τοῦ χωριοῦ καὶ ἐπεισόδια ἀπὸτὴ ζωή τῶν κυρατζήδων παιδικὴἀνάμνηση σωτηρίας φιλοξενία ξέ-νου ἀπὸ τὸν πατέρα ἀνταπόδοσηκαλωσύνης ἀπὸ γιατρὸ γιὰ βοήθειαστὰ φοιτητικά του χρόνια δυσάρε-στες ἀναμνήσεις νεοσυλλέκτου γιὰἕνα ψυχοπαθητικὸ ἄτομο βίος ἄθε-ου συγχωριανοῦ ποὺ βρῆκε τὸ δρό-μο τῆς μετάνοιας διηγήσεις γιὰ τὴνἀγριότητα καὶ τὶς φιλανθρωπίες τοῦλήσταρχου Γιαγκούλα συζητήσειςμὲ ἕνα γεράκο μὲ σύνδρομο κατα-διώξεως

Μὲ τὸ παρὸν βιβλίο ὁ Π Β Πά-

σχος ἀνασταίνει μία ὁλόκληρη ἐπο-χή μία ἐποχὴ γεμάτη νοσταλγία καὶπόνο Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πίστευανὅτι τὸ θαῦμα ἀποτελοῦσε ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν καθημερινή τουςζωή Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἄρρη-κτα δεμένος μὲ τὴ γῆ μὲ τὶς ἀγρο-τικὲς καὶ κτηνοτροφικὲς ἀσχολίεςκαὶ μὲ τὰ ἐπαγγέλματα τῆς ὑπαί-θρου Ὅταν ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ λει-τουργική της ζωή ἀποτελοῦσανἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ

ὀρθόδοξου πιστοῦ Ὅταν οἱ πατε-ράδες μας βίωναν τὰ τραγικὰ χρό-νια τῆς γερμανικῆς καὶ βουλγαρικῆςκατοχῆς καὶ ὁ ἀδελφοκτόνος πόλε-μος τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 δημι-ουργοῦσε ἐρείπια καὶ σκορποῦσε τὸμῖσος καὶ τὸ θάνατο

Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτυγχάνει μὲ τὸ

χαριτωμένο γράψιμό του καὶ τὰπλαισιώνει μὲ ἰδιωματικὲς λέξεις μὲπαλιὲς ὀνομασίες κάποιων τοπωνυ-μίων μὲ παροιμίες μὲ παροιμιώδειςλαϊκὲς καὶ λειτουργικὲς ἐκφράσειςμὲ λειτουργικὰ κείμενα μὲ ἁγιο-γραφικὰ χωρία μὲ τὴ μνεία λογο-τεχνῶν (Κόντογλου Σολωμός Λάμ-προς Ζαχαρῆς Κρυστάλλης Οὐρά-νης Καβάφης Παπαδιαμάντης)ἁγιογράφων (Κόντογλου Σπ Βασι-λείου Ἀγήνωρ Ἀστεριάδης ΔημΠελεκάσης Παντ Ὀδάμπασης ΣπΠαπανικολάου) ἡρώων τῆς Ἐπανα-στάσεως τοῦ 1821 (ΚολοκοτρώνηςΚαραϊσκάκης Κασομούλης Λασσά-νης) καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημί-ου Ἀθηνῶν (Λούβαρης ΤρεμπέλαςΜπόνης Φυτράκης) πνευματικῶνγερόντων καὶ ὑμνογράφων (Φιλόθε-ος Ζερβάκος Πορφύριος Γεράσι-μος Μικραγιαννανίτης) ἁγίων (Ἀθα-νάσιος ὁ Πάριος ἸωαννίκιοςΚοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺπερνᾶμε τὸ μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦσυναδέλφου ΠΒ Πάσχου ποὺ το-ποθετεῖται στὸ στόμα ἑνὸς γιατροῦπρωταγωνιστῆ τοῦ τελευταίου διη-γήματος τῆς συλλογῆς εἶναι πολὺἐπίκαιρο laquoὉ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνατοῦ Θεοῦ Καί ὅταν πονεῖ ἀπὸ βά-σανα ἢ ἀρρώστιες πρέπει νὰ τὸνἀγαποῦμε πιὸ πολὺ καὶ νὰ τὸν στη-ρίζουμε παντοιοτρόπωςraquo

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β ΓΟΝΗΣὉμότιμος Καθηγητής

Πανεπιστημίου ἈθηνῶνὙποσημειώσεις

1 Βλ ΠΒ Πάσχου Παναγία Μυρ-τιδιώτισσα και ἄλλα διηγήματα Ἐκδό-σεις laquoΠαρρησίαraquo Ἀθήνα 2013 270 σελ

2 Σημ τοῦ laquoΟΤraquo Καθώς πληροφο-ρούμεθα στόν συνεργάτη μας Καθη-γητή κ Δημ Β Γόνη τό 2013 ἀπονεμή-θηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ μεγά-λου Τυρνόβου Βουλγαρίας τὸ laquoΒρα-βεῖο Ἁγίου Εὐθυμίουraquo γιά τίς ἐπιστημο-νικές του συμβολές στόν τομέα τῆς Βυ-ζαντινοβουλγαρικῆς ἩσυχαστικῆςΚοινότητος τοῦ ΙΔ αἰῶνος (17 Ὀκτω-βρίου τοῦ 2013) Ἡ βράβευση συνο-δεύεται ἀπό εἰδικό Δίπλωμα χρηματι-κό βραβεῖο καί βινιέττα τῶν Ἁγίωνἀδελφῶν Κυρίλλου και Μεθοδίου

ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ1

Κριτικαὶ σημειώσεις τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΔΗΜ Β ΓΟΝΗ2

Ἐπιτροπαὶ θὰ ἐξετάσουν τὴν κατάστασιντῆς ὑγείας δύο Σεβ Μητροπολιτῶν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν εἰςτὴν συνεδρίαν της κατὰ τὴν 13ηνἸανουαρίου νὰ συγκροτήση ἐπιτρο-πάς διὰ νὰ ἐξετάσουν ἐὰν οἱ ΣεβΜητροπολῖται Θεσσαλιώτιδος καὶΦαναριοφερσάλων κ Κύριλλος καὶΦωκίδος κ Ἀθηναγόρας δύνανταινὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὰ καθήκον-τά των ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτωνὑγείας τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουνΠρὸς τοῦτο laquoβάσει τοῦ ἄρθρου 34

παράγραφος 3 ἕως 6 τοῦ νόμου5901977 laquoπερὶ τοῦ ΚαταστατικοῦΧάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-δοςraquo ἀπεφάσισε τὴν ἀποστολὴνἐπιστολῆς διὰ τοῦ ὑπουργείου Παι-δείας πρὸς τὸν πρόεδρον τοῦ Συμ-βουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὥστε στὰπλαίσια τῆς ἁρμοδιότητός του νὰἐνεργήση διὰ τὴν ἐνεργοποίησιντῆς σχετικῆς Τριμελοῦς Ἐπι-τροπῆς

Σελὶς 6η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣΠανεπιστήμιο τῆς ἀγγλοκρατούμε-νης Ἑπτανήσου ἡ περίλαμπρηἸόνιος Ἀκαδημία3 Τοῦτο τὸ πληρο-φορούμεθα ἀπὸ ἀνέκδοτες ἀρχει-ακὲς μαρτυρίες καὶ δυσεύρετεςσήμερα δημοσιευμένες εἰδήσειςδεδομένου ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔγρα-ψαν γιὰ τὸ πρῶτο αὐτὸ ἙλληνικὸΠανεπιστήμιο ἢ δὲν κάνουν ἰδιαί-τερο λόγο γιὰ τὶς ἑορτὲς του4 ἢμιλοῦν γιrsquo αὐτές χωρὶς ὅμως νὰμνημονεύουν ἀνάμεσά τους τὴνἙορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν5

Γράφοντας μία μελέτη γιὰ τὶςlaquoΣπουδὲς τοῦ Κωνσταντίνου Τυ-πάλδου-Ἰακωβάτουraquo6 Καθηγητοῦτῆς Θεολογίας στὴν Ἰόνιο Ἀκαδη-μία ἀπὸ τὸ 1826 μέχρι τὸ 1839 ἐπι-σημάναμε μία περικοπὴ ἑνὸς Γράμ-ματός του πρὸς τὸν ἀδελφό τουΝικόλαο ποὺ βρισκόταν στὴν Κε-φαλληνία μὲ χρονολογία 1η Φε-βρουαρίου 1826 (Παλαιοῦ ἡμερο-λογίου) ποὺ ἀναφέρει τὰ ἀκόλου-θα laquoἘστεφανώθην δημοσίωςπαρὰ τοῦ Ἄρχοντος τῆς Ἀκαδη-μίας (ἐννοεῖ τὸν Γκίλφορδ) τῇτριακοστῇ παρελθόντος ἡμέρατῆς Ἀκαδημίας ἑόρτιος (sic) raquo7 Γί-νεται φανερό ἄρα ὅτι ὁ Κ Τυπάλ-δος προϋποθέτει ὡς καθιερωμένηἤδη Ἑορτὴ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίαςτὴν 30ή Ἰανουαρίου Εἶναι δὲ γνω-στό ὅτι ὅταν γράφει τὶς γραμμὲςαὐτές τὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο βρι-σκόταν στὸν τρίτο χρόνο τῆς λει-τουργίας του8

Κανονικὸν ἑορτολόγιονΒέβαια δὲν μποροῦμε μόνο ἀπὸ

τὴν ἐντελῶς περιπτωσιακὴ καὶ κά-πως ἀόριστη αὐτὴ πληροφορία νὰπροχωρήσουμε σὲ περαιτέρω συμ-περασμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ πότε κα-θιερώθηκε ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ καὶ ποιὸχαρακτήρα εἶχε Ἂν δηλαδὴ ἦτανἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς καθιερωμένεςθρησκευτικὲς ἀργίες τοῦ Πανεπι-στημίου ἢ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερηλαμπρότητα ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδεί-ας καὶ εἰδικότερα τῆς ἴδιας τῆςἈκαδημίας Γνωρίζουμε ὅμως ὅτιμὲ εἰδικὸ Ἑορτολόγιο καθορίζον-ταν κάθε χρόνο οἱ ἑορτὲς τῆς Ἀκα-δημίας Ἔτσι λχ μὲ τὸ ΜΕ΄ ἀπὸ31 Μαΐου 1825 Ψήφισμα τῆς Β΄Συνεδρίας τοῦ Δευτέρου Κοινο-βουλίου τῶν laquoἩνωμένων ἸονίωνΝήσωνraquo ἄρθρο 11 καθορίζεταιὅτι laquoLrsquo Universitagrave saragrave aperta tutti igiorni della settimana fuori della Do-menica e delle feste determinate dalregolamentοraquo9 Δηλαδή laquoΤὸ Πανε-πιστήμιο θὰ εἶναι ἀνοικτὸ ὅλες τὶςἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἐκτὸς ἀπὸτὴν Κυριακὴ καὶ τὶς Ἑορτές ποὺὁρίζονται ἀπὸ τὸν Κανονισμόraquo

Ὅπως παρατηρεῖ ἕνα ἀνώνυμοΚείμενο τοῦ 1870 γιὰ τὴν ἸόνιοἈκαδημία ποὺ δημοσίευσε ὁ ΚΔιαμάντης laquoἐξεδίδετο κατrsquo ἔτοςΠρόγραμμα τῶν διδαχθησομένωνμαθημάτων καὶ ἐτηρεῖτο κανο-νικὸν ἑορτολόγιονraquo Ἔχουμε δὲὑπrsquo ὄψη ἕνα τέτοιο Ἑορτολόγιοποὺ βρίσκεται στὸ προσωπικὸἈρχεῖο τοῦ Κ Τυπάλδου στὴ Βι-βλιοθήκη τῶν Ἀδελφῶν Ἰακωβά-των στὸ Ληξούρι Φέρει τὸν τίτλοlaquoἩμερολόγιον τῶν Ἑορτῶν καὶἈργιῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημί-ου10 κατὰ τὸ 1838-39 ΣχολαστικὸνἜτοςraquo Ἔφορος (Πρύτανης) τοῦἔτους αὐτοῦ ἦταν ὁ Κ ΤυπάλδοςΔίνουμε τὸ περιεχόμενό του Σύμ-φωνα μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ 1825 καὶτοὺς Κανονισμοὺς τοῦ 1837 ἐκτὸςἀπὸ τὶς Κυριακὲς ὁρίζονται σrsquo αὐτὸὡς laquoἑορτάσιμοι ἡμέραιraquo γιὰ τὸἀκαδημαϊκὸ ἐκεῖνο ἔτος καὶ οἱἀκόλουθες Τῶν Ταξιαρχῶν ΤὰΕἰσόδια τῆς Θεοτόκου Τῆς ἉγίαςΑἰκατερίνης τοῦ Ἁγίου Νικολάουοἱ Ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου ΣπυρίδωνοςἩ ἐτήσιος ἀνάμνησις τῆς τοῦ Συν-τάγματος συστάσεως (20 Δεκεμ-βρίου) Ἡ Παραμονὴ τῶν Χριστου-γέννων Οἱ Ἑορτὲς τῶν Χριστου-γέννων Ἡ Πρώτη τοῦ Χρόνου ἩΠαραμονὴ τῶν Θεοφανείων ΤὰἍγια Θεοφάνεια Ἡ Σύναξις τοῦΠροδρόμου Οἱ Ἀργίες τῆς Ἀπό-κρεω Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἩὙπαπαντὴ τοῦ Κυρίου Οἱ Ἀργίεςτῆς Τυρινῆς Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆςἉγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρα-κοστῆς Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμ-πτη Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρα-σκευή Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατονκαὶ Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτό-κου Τὸ Ἅγιον Πάσχα Τῆς Ζωοδό-χου Πηγῆς Τοῦ Ἁγίου ΓεωργίουΤῆς Ἀναλήψεως Τὰ Γενέθλια τηςΠροστάτιδος Βασιλίσσης Τοῦ Ἁγί-ου Πνεύματος καὶ Τῶν Ἁγίων Κων-σταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἀπὸ τὶς παραπάνω ἑορτὲς τῆςἈκαδημίας μόνο δύο δὲν εἶχανθρησκευτικό ἀλλὰ πολιτικὸ χαρα-

κτήρα ἡ laquoἘτήσιος ἀνάμνησις τῆςτοῦ Συντάγματος συστάσεωςraquo καὶτὰ laquoΓενέθλια τῆς Προστάτιδος Βα-σιλίσσηςraquo γιατί καὶ ἡ ἀργία τῶνἈπόκρεω ἦταν μέσα στὰ πλαίσιατοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίουΒέβαια σὲ ἀκολουθοῦσα σημείωσηὁρίζεται laquoἩμέρα ἀργίας θέλειεἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα δη-μοσίας Ἑορτῆς τῆς Κυβερνήσεωςἢ ἄλλη τις ὁμοία περίστασις κατὰτὸ 10 Ἄρθρον τοῦ Διατάγματοςτοῦ Πανεπιστημίου καθὼς ἀκόμηκαὶ ἡ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν μα-θημάτων τοῦ Πανεπιστημίου laquoκαθrsquoἥν θέλει ἐκτελεῖται μόνον ἡ κατὰτάξιν τελετήraquo

Ἐκκλησιαστικὴ ἑορτήΕἶναι ὅμως ἀκόμη γνωστό ὅτι ὁ

Λόρδος Γκίλφορδ ὡς laquoἌρχωνraquo -Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας εἶχε κα-θιερώσει δύο ἐπίσημες-μὴ θρη-σκευτικὲς ἑορτές μία laquoἐπὶ τῇἐνάρξει τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτουςraquoδηλαδὴ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶἄλλη laquoἐπὶ τῇ λήξει τῶν μαθημά-τωνraquo τὸν Ἰούνιο Ἐπίσης ὅσοζοῦσε ὁ Γκίλφορδ ἑορταζόταν καὶἡ ἡμέρα τῶν Γενεθλίων του ( 7 Φε-βρουαρίου) Καὶ οἱ τελευταῖεςτρεῖς ἑορτὲς ἀνῆκαν φυσικά στὶςμὴ θρησκευτικὲς πανηγύρεις τοῦἸονίου Πανεπιστημίου καὶ εἶχανοὐσιαστικότερο γιὰ τὸ Ἵδρυμα χα-ρακτήρα γιατί συνδέονταν ἄμεσαμὲ τὸ ἴδιο τὸ Πανεπιστήμιο καὶ ἑορ-τάζονταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότηταὡς καθαρὰ πανεπιστημιακὲς ἑορ-τές

Μετὰ τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰθέσουμε τὸ ἐρώτημα ποῦ κατα-τασσόταν ἡ Ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν στὶς θρησκευτικὲςἀργίες ἢ στὶς ἰδιαίτερες ἐπίσημεςἑορτὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀπάντησηπαίρνουμε ἀπὸ τὴν laquoἹστορία τῆςἸόνιας Ἀκαδημίαςraquo11 ποὺ ἔγραψε ὁΓεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος12νεώτερος (κατὰ 18 χρόνια) ἀδελ-φός τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολο-γίας στὴν Ἀκαδημία ΚωνσταντίνουΤυπάλδου (1795-1867) Τὸ ἔργοαὐτό μέσα στὶς πολλὲς ἐνδιαφέ-ρουσες πληροφορίες ποὺ δίνει γιὰτὴ ζωή τῆς Ἀκαδημίας στὴν πρώτηκαὶ σημαντικότερη περίοδό τηςπροσφέρει καὶ γιὰ τὸ πρόβλημάμας πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖαἩ πρώτη σχετικὴ μαρτυρία τοῦ Γε-ωργίου Ἰακωβάτου εἶναι ἡ ἀκόλου-θη laquoἈπὸ τὸν καιρὸ τῆς σύστασηςτῆς Ἀκαδημίας ἐπιάστηκε συνή-θεια νὰ βαστάη δύο ἑορτάδαις δι-καῖς της (ἐκτὸς ἀπὸ ταῖς ἄλλαιςτῶν κριτηρίων)13 τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἐπῆρεπροστάταις καὶ τῆς γενεθλιακῆςἡμέρας τοῦ Μιλόρδου Καὶ οἱ δύοἐπανηγυριζόντανε μὲ λαμπρότηταΣτὴν πρώτη ἐπηγαίνανε στὴνἘκκλησία ὅπου τούς ἐκάνανε συν-τροφιὰ πολλοὶ ἄλλοι μεγάλοι ἀξιω-ματικοὶ κrsquo ἐλειτούργα ὁ Δεσπότηςἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο14 ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδος ὁ Δάσκαλοςτῆς Θεολογίας ἕνας ἀπὸ τοὺςὁποίους εἶχε ἀντικείμενο τοὺς ἁγί-ους ὡς ἀληθινοὺς πολίταις [] Ἡἑορτὴ ἐτελείωνε μὲ γιόμα καθὼςαὐτὸ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑορ-τή στὸν καιρὸ τῆς ὁποίας ὁ Μιλόρ-δος ἔδινε τῶν μαθητάδων καὶ τρα-πέζι μὲ πρόγευμα καὶ μὲ διάφοραδροσιστικά κrsquo ἐτέλειωνrsquo ἡ μέρα μὲταῖς φωναῖς τῶν νέων διὰ τὸν Μι-λόρδο Ζήτω raquo15

Ὁ πανηγυρικὸςἀπὸ θεολόγον

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Κειμένουαὐτοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν συμπύ-κνωση στὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ση-μαντικῶν πληροφοριῶν Ἡ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρουσιάζε-ται νὰ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ σύ-σταση τῆς Ἀκαδημίας (ἔγινε ἐπίση-μα τὸ 1824) καὶ μάλιστα ὡς ἰδιαίτε-ρή της Ἑορτή Ἐπειδὴ ὅλα ὅσασχετίζονταν μὲ τὸ Ἰόνιο Πανεπι-στήμιο τὰ καθόριζε τότε ὁ ἰθύνωννοῦς τοῦ Ἱδρύματος ὁ Γκίλφορδπρέπει ὁπωσδήποτε καὶ ἡ ἀπόφασηγιὰ τὸ συσχετισμὸ τῆς ἐκκλησια-στικῆς αὐτῆς ἑορτῆς μὲ τὸ Πανεπι-στήμιο νὰ ἀποδοθεῖ σὲ δική τουπρωτοβουλία Εἶναι καὶ τοῦτο μίαἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο ὀρθόδο-ξα καὶ παραδοσιακὰ σκεπτόταν καὶἐνεργοῦσε ὁ μεγάλος αὐτὸςἌγγλος Φιλέλληνας ποὺ ὄχι μόνοτὴν περιουσία του ἀλλὰ καὶ τὴ ζωήκαὶ τὴν ψυχὴ του πρόσφερε στὸνἙλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία16Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἰδιαίτεραἡ ἀνακήρυξη τῶν Τριῶν ΜεγάλωνΠατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδα-σκάλων ὡς laquoπροστατῶν τῆς Ἀκα-δημίαςraquo17 Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτοςἐπισημαίνει καὶ τὸν πανηγυρικὸ

ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ποὺ προσ-διοριζόταν ἀπὸ τὴν τέλεση ἀρχιε-ρατικῆς Λειτουργίας μὲ τὴ συμμε-τοχὴ τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν (laquoμεγά-λοι ἀξιωματικοὶraquo=ἀνώτεροι ἀξιω-ματοῦχοι=κρατικοὶ λειτουργοὶ) καὶτὴν παράθεση γεύματος σrsquo ὅλο τὸΠανεπιστήμιο (Καθηγητὲς καὶΣπουδαστὲς) ἐκ μέρους τοῦ laquoΜι-λόρδουraquo-Γκίλφορδ Ἀπὸ τὸ ἔτοςαὐτὸ -1826- εἶχε καθιερωθεῖ καὶ ἡἐκφώνηση laquoπανηγυρικοῦraquo ἀπὸ τὸν

ἁρμόδιο καθηγητὴ τῆς Θεολογίαςμία συνήθεια ποὺ θὰ ἐπανέλθει πά-λι στὸν ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἀπὸτὴν πνευματικὴ συνέχεια τοῦ Ἰονι-κοῦ Πανεπιστημίου τὸ Ἐθνικὸ καὶΚαποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο τῶνἈθηνῶν Ὁ Κωνσταντῖνος Τυπάλ-δος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν ἀδελ-φό του Νικόλαο γράφει σχετικάlaquo Ἐξεφώνησα πρὸς τούτοις ἐπrsquoἄμβωνος καὶ λόγον πανηγυρικὸνεἰς τοὺς τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας με-γάλους Ἱεράρχας καὶ Διδασκά-λους Βασίλειον Γρηγόριον καὶΧρυσόστομον λέγω Φαίνεται ὡςλέγουν ὅτι μεγάλως εὐηρέστησεκαὶ τὴν Διοίκησιν καὶ τὸ κοινόν μrsquoὅλον ὅτι καὶ αἱ ὑποθέσεις μου πολ-λαί καὶ ὁ καιρὸς στενόςraquo Εἶχε λό-γους ὁ Τυπάλδος νὰ μιλεῖ ἔτσι διό-τι ἦταν ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνισήτου στὴν Κέρκυρα καὶ πανεπιστη-μιακὴ δραστηριότητά του ἀφοῦτὴν ἡμέρα αὐτὴ πῆρε τὸν στέφανοτοῦ Διδάκτορος πρὶν ἀρχίσει τὶςπαραδόσεις του στὴν Ἕδρα τῆςΘεολογίας18

Τόσο ὁ Γ Ἰακωβάτος στὴνlaquoἹστορίαraquo του ὅσο καὶ τὸ δημο-σιογραφικὸ ὄργανο τῆς ἸονικῆςΚυβερνήσεως ἡ ldquoGazzetta degliStati Uniti delle Isole Jonierdquo (=GJ)δὲν μνημονεύουν προηγούμενοἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἐνῶ τὸ Πα-νεπιστήμιο ὡς γνωστό λειτουρ-γοῦσε (προπαρασκευαστικὰ) ἤδηἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1823 Τὸπρῶτο ὅμως ἔτος (18234) ἦτανπροπαρασκευαστικό χωρὶς νὰ βρεῖσrsquo αὐτὸ ἡ ζωή τοῦ Πανεπιστημίουτὸν κανονικὸ ρυθμό της Ἡ ἐπίση-μη ἔναρξη ἔγινε στὶς 1729 Μαΐου1824 Ἐφrsquo ὅσον κατὰ τὴ μαρτυρίατοῦ Γ Ἰακωβάτου ποὺ δὲν ἔχουμελόγο νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴνἐγκυρότητά της ἡ ἑορτὴ καθιερώ-θη ἀπὸ τὴ laquoσύστασηraquo τῆς Ἀκαδη-μίας ἴσως ἑορτάσθηκε τὸ 1825χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερη λαμπρότηταΤὸν τρίτο χρόνο (1825-26) ndashκατrsquoοὐσίαν δεύτερο- πρέπει γιὰ πρώτηφορά νὰ ἐδόθη ὁ ἰδιαίτερος πανη-γυρικὸς τόνος ποὺ περιγράφει ὁἸακωβάτος ἀλλὰ καὶ ἡ laquoGazzettaIoniaraquo ἡ ὁποία στὸ φύλλο τηςἀριθμ 424 τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου11Φεβρουαρίου σελ 2 σημειώνειldquoQuest΄ oggi egrave stata solennizzata dal-la nostra Universitagrave la festa dei suoiSanti Protettori i tre Gerarchi dellaChiesa S Basilio S Gregorio e SChrisostomo Nel prossimo Foglio da-remo le particolaritagrave di questa sacrafunzionerdquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχεςὡς προστάται

Ὑπογραμμίζουμε καὶ ἐδῶ τὸνχαρακτηρισμό ἀπὸ τὸ Κυβερνη-τικὸ ὄργανο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνὡς laquoπροστατῶνraquo τῆς Ἀκαδημίαςποὺ ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωση τῆςἀξιοπιστίας τοῦ Ἰακωβάτου ὁὁποῖος ndashσημειωτέον- εἶχε ὑπrsquo ὄψητου καὶ τὴν Ἰόνια Ἐφημερίδα γρά-φοντας τὴν laquoἹστορίαraquo τῆς Ἀκαδη-μίας

Πράγματι στὸ ἀμέσως ἑπόμενοφύλλο τῆς GI (ἀριθμ 425 τῆς 618Φεβρουαρίου1826 σελ 1-2) περι-γράφεται ἐκτενέστερα ἡ ἙορτήΣτὴν περιγραφὴ αὐτὴ ὀνομάζονταιοἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι laquoεἰδικοὶ Προστά-ταιraquo (speciali protettori) τῆς ἸονίουἈκαδημίας

Δίνουμε στὴ συνέχεια μία περί-ληψη τοῦ Κειμένου Στὶς 1030 π μτῆς 30 Ἰαν11 Φεβρ ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἀκαδημία ἡ μεγαλοπρεπὴςπομπὴ μὲ τὸν Ἄρχοντα καὶ τοὺςἀξιωματούχους τῆς Ἀκαδημίαςτοὺς Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν τοὺςΔιδασκάλους τῆς ΣτοιχειώδουςΠαιδείας καὶ ὅλους τοὺς Μαθητέςποὺ φοροῦσαν ὅλοι τὶς ἐπίσημεςστολὲς τῆς Ἀκαδημίας καὶ διασχί-ζοντας τὸ κέντρο τῆς ΚερκυραϊκῆςΠόλεως ἔφθασαν στὸ Ναὸ τῆς ὙπΘεοτόκου Σπηλαιώτισσας Ἐκεῖὅλοι πῆραν τὶς προκαθορισμένεςθέσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῶνΠολιτικῶν Ἀρχῶν καὶ λοιπῶν Ἐπι-σήμων ἀλλὰ καὶ Λαοῦ ὁ Μητροπο-λίτης ἐτέλεσε τὴν Ἱερὴ Ἀκολουθίακαὶ ἀκολούθησε δοξολογία ὑπὲρτῆς Ἀκαδημίας Ὁ Κ Τυπάλδοςἐξεφώνησε εἰδικὸ λόγο ποὺ προ-κάλεσε γενικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴνπαιδεία του Μετὰ τὸ τέλος τῆς τε-λετῆς ἡ πομπὴ ἐπέστρεψε στὸ κτή-ριο τῆς Ἀκαδημίας ὅπου ἀνακη-ρύχθηκαν τρεῖς νέοι διδάκτορεςτῆς Ἀκαδημίας ὁ Κ Τυπάλδος τῆςΘεολογίας ὁ Στύλ Μαράτος τῆςἈνατομίας καὶ ὁ Ἀνδρέας Παπαδό-πουλος - Βρετός Βιβλιοθηκάριοςτῆς Ἀκαδημίας Γιὰ τὴν περίπτωσηαὐτὴ μίλησε σχετικὰ ὁ Κ ἈσώπιοςὍλα δείχνουν ὅτι ἡ Ἀκαδημία ση-μειώνει ἀξιοσημείωτη πρόοδο

Ἡ περιγραφὴ αὐτὴ ἐνισχύει τὴνπαραπάνω ὑπόθεση ὅτι γιὰ πρώτηφορά ἑορτάσθηκε τόσο μεγαλό-

πρεπα (πρβλ πομπὴ κλπ) ἡ Ἑορτὴἀπὸ τὴν Ἀκαδημία καὶ σrsquo αὐτὸὀφείλεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ μακρὰ ndashσχετικὰ- περιγραφὴ τῆς Ἐφημερί-δας Ἡ ἀνακήρυξη μάλιστα τὴνἡμέρα αὐτὴ τριῶν νέων Διδακτό-ρων-Καθηγητῶν εἶναι ἕνα ἀκόμηστοιχεῖο συντελεστικὸ στὴν λαμ-πρότητα τοῦ ἑορτασμοῦ ποὺ ἀπο-δεικνύει ὅμως συνάμα καὶ τὴ ση-μασία ποὺ ἔδινε ἡ Ἀκαδημία τοῦΓκίλφορδ στὴν ἡμέρα αὐτή ἑορτὴτῶν Προστατῶν της ποὺ δὲν πα-ραλείπει νὰ ὑπογραμμίσει μὲ ἰδιαί-τερη ἔμφαση καὶ ἡ GJ (ldquospecialiprotettorirdquo)Ὁ θάνατος τοῦ ΓκίλφορδἈπὸ τὴν GJ καὶ τὴν laquoἹστορίαraquo

τοῦ Ἰακωβάτου μποροῦμε νὰ πα-ρακολουθήσουμε τὴ συνέχεια τοῦἑορτασμοῦ τῆς Μνήμης τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν Ἡ GJ μᾶς δίνει μία πλη-ροφορία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ καὶ τοῦἑπομένου ἔτους (1827) ποὺ παρα-θέτει καὶ ὁ Γ Ἰακωβάτος στὸ β΄ μέ-ρος τῆς Ἱστορίας του ὅπου σημει-ώνει τὶς πηγὲς του (Documenti)

Ἡ περιγραφὴ τῆς Ἑορτῆς ἀπὸτὴν GJ εἶναι ἔντονα αἰσθητήὑστερεῖ αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸπλευρᾶς δύναμης καὶ ἐνθουσια-σμοῦ ἔναντι ἐκείνης τοῦ παρελ-θόντος ἔτους Ὁ λόγος δηλώνεταιtacite στὸ ἴδιο τὸ κείμενο Ἔγινεκαὶ τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἡ πομπὴ διὰ μέ-σου τῆς Πόλεως τῆς Κερκύραςδὲν περιγράφεται ὅμως αὐτὴ τὴφορά γιατί δὲν ἦταν κάτι τὸ πρω-τότυπο πιά ἀλλ᾽ ἐπανάληψη ἐκεί-νου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὸν προ-ηγούμενο χρόνο Ἀπουσίαζε ἐπί-σης ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ ἡ ψυχὴ τῆςἈκαδημίας ὁ Γκίλφορδ καὶ ἔτσιπαρὰ τὴν παρουσία τοῦ Μητροπο-λίτου Κερκύρας καὶ τῶν ΠολιτικῶνἈρχῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ μειωθεῖαἰσθητὰ ἡ λαμπρότητα καὶ τὸἐνδιαφέρον τῆς Τελετῆς Εἶναιἐνδιαφέρον ὅμως ὅτι ἔγινε καὶ πά-λι ἡ καθιερωμένη -πιὰ- ὁμιλία ἀπὸτὸν θεολόγο Καθηγητὴ Κων Τυ-πάλδο Ὁ ΓἸακωβάτος στηριζόμε-νος πλὴν ἄλλων καὶ στὴν παροῦσαεἴδηση τῆς GJ σημειώνει στὴνlaquoἹστορίαraquo του19 περιγράφονταςτὸν laquoτέταρτο χρόνοraquo τῆς ζωῆς τῆςἈκαδημίας (1826-27) laquoἩ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καθὼς κrsquo ἡἑορτὴ τοῦ Μιλόρδου ἐγίνηκε μὲτὴ συνειθισμένη λαμπρότητα μὲτὸν Δεσπότη μὲ λόγο καὶ μὲ χα-ραῖς ἐκτὸς ποὺ ἐμποδίστηκrsquo ὁἌρχοντας νὰ πάη ὡς ἀνήμποροςἐκείνην τὴν ἡμέραraquo Στὴ φράσηlaquoμὲ χαραῖςraquo πρέπει μᾶλλον νὰ πε-ρικλείεται τὸ καθιερωμένο laquoσυμ-πόσιοraquo ποὺ ὁ Γκίλφορδ δὲν παρέ-λειψε νὰ παραθέσει καὶ αὐτὴ τὴνχρονιά τὴν τελευταία του στὴνἈκαδημία καὶ σ΄ αὐτὸ τὸν κόσμο

Στὸ ἔτος αὐτὸ ndashτέταρτο χρόνοτῆς Ἀκαδημίας-σταματοῦν οἱ εἰδή-σεις τόσο στὴ GJ ὅσο καὶ στὴνlaquoἹστορίαraquo τοῦ Γ Ἰακωβάτου γιὰτὴν ἑορτὴ αὐτή καὶ μόνο στὰ ἐτή-σια Ἑορτολόγια τῆς Ἀκαδημίας ση-μειώνεται ἡ 30ή Ἰανουαρίου ὡςἑορτὴ-ἀργία ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοι-πες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲςἑορτὲς-ἀργίες τοῦ Ἰονίου Κράτουςκαὶ συνεπῶς καὶ τῆς Παιδείας Ἡἐξήγηση νομίζουμε δὲν εἶναι δύ-σκολο νὰ δοθεῖ

Ὁ ἑλληνορθόδοξοςχαρακτήρ

Στὶς 2 Ὀκτωβρίου 1827 ἀπεβίω-σε ὁ Γκίλφορδ στὴν Ἀγγλία Ὁ θά-νατός του ἦταν τὸ γεγονός ποὺσφράγισε ἀνεξίτηλα ὅλη τὴ ζωή καὶπορεία τῆς Ἀκαδημίας ἡ ὁποία εἶχεκαταντήσει στὴν οὐσία προσωπο-παγὲς Ἵδρυμα συνδεόμενο ἀμε-τάκλητα μὲ τὸ ὄνομά του ὥστε καὶσὲ σύγχρονα κείμενα ἀλλὰ καὶ μέ-χρι σήμερα νὰ γίνεται λόγος περὶlaquoτῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γκίλφορδraquo20Οἱ ἐπελθοῦσες οἰκονομικὲς καὶἄλλες δυσκολίες οἱ οὐσιαστικὲςδομικὲς μεταβολὲς στὴ λειτουργίατῶν Σχολῶν καὶ ἡ ἐπικρατοῦσαἔκτοτε ἀναπόφευκτη ρευστότηταστὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας ἀλλὰπρὸ πάντων ἡ ἀνυπολόγιστααἰσθητὴ ἀπουσία τοῦ Γκίλφορδ ndashπραγματικοῦ Μαικήνα τῆς Ἀκαδη-μίας καὶ μόνου ἱκανοῦ ὡς Ἄγγλουνὰ βελτιώνει τὶς διαθέσεις τῆςἈγγλικῆς Διοικήσεως ἀπέναντι στὸἽδρυμά του- ἔφεραν ἀναγκαστικὰσημαντικὲς ἐπιπτώσεις καὶ στοὺςπανηγυρισμοὺς τῆς ἈκαδημίαςΚανεὶς δὲν εἶχε πιά καὶ μάλιστα ἐκμέρους τῆς Πολιτείας τὴ ρομαν-τικὴ διάθεση τοῦ Γκίλφορδ νὰὀργανώνει μεγαλοπρεπεῖς πομπὲςκαὶ τελετὲς ἢ νὰ παραθέτει συμπό-σια ἐξ ἰδίων γιὰ μία ἑορτὴ μάλισταποὺ εἶχε καθαρὰ ὀρθόδοξο χαρα-κτήρα Ἔτσι ἡ κατάργηση τῆς πα-νηγυρικῆς πομπῆς Καθηγητῶν καὶΦοιτητῶν (laquoΦιλολογῶνraquo) μὲ τὶς χα-ρακτηριστικὲς στολές τους μέσαἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Πόλεως τῆςΚερκύρας ποὺ αὐτόματα καθι-στοῦσε ὅλο τὸν Κερκυραϊκὸ Λαὸμέτοχο καὶ συνεργὸ στὸν ἑορτα-σμό Περιώρισε τὴ σημασία τῆςἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅπωςκαὶ τῶν ἄλλων ἐπισήμων ἑορτῶν (ἡἑορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Μιλόρ-δου χάθηκε φυσικά γιὰ πάντα) καὶτὶς κατέστησε ἐνδοπανεπιστημιακὴὑπόθεση Γιrsquo αὐτὸ καὶ σιωπᾶ πιὰ καὶτὸ δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆςἸόνιας Κυβερνήσεως

Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς παρακινδυ-νευμένο νὰ συμπεράνουμε ὅτιἔπαυσε τελείως ὁ ἐπίσημος χαρα-κτήρας τῆς ἡμέρας ἢ ὅτι χάθηκε ἡσυνείδηση περὶ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν ὡς Προστατῶν τῆς Ἀκα-δημίας21 Γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἔχουμε ἐπισημάνει στὴν ἀλληλο-γραφία τοῦ Κων Τυπάλδου νύξειςγιὰ ὁμιλίες του κατὰ τὴν ἡμέρααὐτὴ στὰ ἑπόμενα χρόνια Ἡ παρα-πάνω φράση τοῦ Γ Ἰακωβάτουlaquoἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδοςraquo ἀφήνει κά-πως νὰ νοηθεῖ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶνσυνέβαινε αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο στὰδύο πρῶτα χρόνια δεδομένου ὅτιὁ Γ Ἰακωβάτος συμπλήρωσε τὴνlaquoἹστορίαraquo του στὶς 11 Μαρτίου1837 Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει τὴ με-

γαλύτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ κα-θοιονδήποτε τρόπο ἑορτασμὸςτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Προ-στατῶν τῆς Ἀκαδημίας δὲν ἀποτε-λεῖ πιὰ laquoγεγονὸςraquo γιὰ τὴν Κερκυ-ραϊκὴ κοινωνία ὅπως πρῶτα

Ὅτι συμπερασματικὰ μετὰ ἀπὸτὴν παραπάνω σύντομη ἔκθεση θὰμποροῦσε νὰ ὑπογραμμισθεῖ εἶναιὅτι ὁ Κόμης Γκίλφορδ ὁ ἌγγλοςΕὐγενὴς μὲ τὴν ἑλληνικὴ καρδιάθέλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ δώσει κα-θαρὰ ἑλληνορθόδοξο χαρακτήραστὸ Πανεπιστήμιο ποὺ ἡ ἀγάπη τουἵδρυσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες Τοῦτοἀποδεικνύουν πρὸ πάντων τρίαἀξιοσημείωτα στοιχεῖα α) Ἡ σύστα-ση στὴν Ἀκαδημία καὶ ΘεολογικῆςΣχολῆς μὲ πρώτη (βασικὴ) Ἕδρατὴν Ὀρθόδοξη Δογματική ὡς τὴνκατrsquo ἐξοχὴν Θεολογία β) Ἡ ἐπιβολήπαρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἑλληνικῆςγλώσσας στὴ ζωή τοῦ πρώτου ἑλλη-νικοῦ Πανεπιστημίου στὰ νεώτεραχρόνια καὶ γ) ἡ ἀνακήρυξη τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Προστατῶν τοῦἹδρύματος μὲ τὴν καθιέρωση -ὅσοτουλάχιστο ζοῦσε- τοῦ περίλαμπρουαὐτοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Μνήμηςτους Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὡςπροστάτη τοῦ Πανεπιστημίου δὲνἐπέλεξε κάποια ἀρχαία ἑλληνικὴ θε-ότητα πχ τὴν Ἀθηνᾶ ἀλλὰ τοὺςκατεξοχὴν Πατέρες καὶ Διδασκά-λους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ συνέ-ζευξαν κατὰ τὸν ἀρτιότερο τρόποτὸν Χριστιανισμὸ μὲ τὴν ἀναζη-τοῦσα τὸν Χριστὸ ἙλληνικότηταΕἰς τὸ σημεῖο αὐτό ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μία δημιούργησε μία παράδοσηποὺ πολὺ ὀρθὰ παρέλαβε καὶ συνέ-χισε τὸ πρῶτο Πανεπιστήμιο τῆςἐλευθέρας Ἑλλάδος τὸ Ὀθώνειοκαὶ κατόπιν Ἐθνικὸ καὶ Καποδι-στριακὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶνκαὶ ποὺ μέχρι σήμερα πιστὰ συνεχί-ζει καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτιὑπάρχει ἡ βούληση νά συνεχίσειΣημειώσεις

Ἐκτενέστερη μορφὴ αὐτοῦ τοῦκειμένου βλ στὸν τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικὸνraquo πρὸς τιμὴ τοῦ ΚαθηγΓερασίμου Ἰω Κονιδάρη Ἀθήνα1981 σ 281-311

1 Κ Γ Μπόνη Ἰωάννου Μητρο-πολίτου Εὐχαΐτων τοῦ ΜαυρόποδοςὉ Κανὼν εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας καὶἡ δογματικὴ τούτου σημασία Ἀθῆναι1967 σ 3 2 Δημ Σ Μπαλάνου Διατὶἡ Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθε-σπίσθη ὡς ἑορτὴ τῆς παιδείας Ἀθῆναι1948 σ 3 3 Γιὰ τὸ Ἵδρυμα βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία (με-ταφρ ΦΚ Βώρου)Κέρκυρα 1980 (βι-βλιογρ 147-149) Ἐκτενὴς παρουσία-ση καὶ βιβλιοκρισία ΓΔ Μεταλληνοῦστὸ περιοδ laquoΠαρνασσόςraquo τ ΚΓ΄(1981) σ 321-375 4 Π χ ὁ GP Hen-derson ὅπ π 5 Π χ ὁ Γεράσιμος καὶ ἡΒάσω Σαλβάνου Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μίαὉ Ἱδρυτὴς αὐτῆς κόμις ΓύλφορδΟἱ καθηγηταὶ καὶ σπουδασταὶ αὐτῆςἈθῆναι 1949 ἀνάτ ἀπὸ τὴν laquoἙλλη-νικὴ Δημιουργίαraquo-ἔκδ Σπ Μελᾶ (πα-νηγυρικὸ) τεῦχος 3115 Μαΐου 1949σελ 763-814 6 Βλ στὸ laquoΔελτίον τῆςἈναγνωστικῆς Ἑταιρείας Κερκύ-ραςraquo ἄρ 15 (1978) σ 133-182 (βλ σ181) Ἀνανεωμένη ἔκδοση στὴνἘπιστ Ἐπετ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανμίου Ἀθηνῶν τ ΛΣΤ΄(2001)σ 371-442 7 Κ1 159 (=Ἀρχεῖο ΚωνΤυπάλδου φάκελος 1 ἄρ 159 8Ὑπολογίζουμε καὶ τὸ laquoπροπαρα-σκευαστικὸraquo ἔτος 182324 Βλ G PHenderson ὅπ π σελ 32 ἑ 9 ΒλlaquoἙλληνικὴ Δημιουργίαraquo ὅπ π σ 738Πρβλ σ 737 σημ 44 10 laquoἙλληνικὴΔημιουργίαraquo ὅπ π σ 738 Καὶ στοὺςlaquoκανονισμοὺς διὰ τὰς Σπουδάς τοῦἸονικοῦ Πανεπιστημίου Κέρκυρα1837raquo ἄρθρο 10 σημειώνεται laquoΤὰμαθήματα τοῦ Πανεπιστημίου ἀρχί-ζουν ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ΕΝκαὶ ἂν τυχὸν ἦναι Κυριακή τὴν ἀκό-λουθον ἡμέραν καὶ διαρκοῦν ὡς ὅλοντὸν μήνα Ἰούνιον ΕΝ Τακτικῶς τὸΠανεπιστήμιον εἶναι ἀνοικτὸν ὅλαςτὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἐκτός τῆςΚυριακῆς καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν σημει-ωμένων εἰς τὸ Σχολαστικὸν Ἡμερο-λόγιον τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸ θὰ εἶναιπάντοτε κολλημένον εἰς τὰς θύρας τοῦΠανεπιστημίου Πᾶσα ἔκτακτος δια-κοπή ἥτις ἐξαιτίας δημοσίου ἑορτα-σμοῦ τῆς Κυβερνήσεως ἢ διὰ καμμίανἄλλην παρομοίαν περίστασιν ἤθελελάβει χώραν θὰ γνωστοποιεῖται ἐνκαιρῷ τῷ δέοντι τουλάχιστον τὴνπρολαβοῦσαν ἡμέραν ἐπιμελείᾳ τοῦἘφόρουraquo 11 Γεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκα-δημίας Ἔκδοση ndash Εἰσαγωγὴ ndash Σχό-λια Σπύρος Ι Ἀσδραχᾶς Ἀθήνα 198212 Ἔζησε 1813-1882 Βασικὴ γιὰ τὸπρόσωπό του παραμένει καὶ σήμερα ἡβιογραφία του γραμμένη ἀπὸ τὸνἨλία Τσιτσέλη στὸ ἔργο του laquoΚε-φαλληνιακά Σύμμικταraquo τ Α΄ ἐν Ἀθή-ναις 1904 σ 649-669 Βλ π ΓΔ Με-ταλληνοῦ Πολιτικὴ καὶ ΘεολογίαἸδεολογία καὶ Πράξη τοῦ ΡιζοσπάστηΠολιτικοῦ Γεωργίου Τυπάλδου-Ἰακωβάτου (1813-1882) Κατερίνη1990 13 = Ἐξετάσεων 14 =Πανεπι-στημιακὸ ἔτος 182526 15 ΣπἈσδραχᾶ ὅππ σ 5051 16 Βλ πΓΔ Μεταλληνοῦ Ὁ κόμης Φρειδερί-κος- Δημήτριος Γκίλφορδ καὶ ἡ ἰδεο-λογικὴ θεμελίωση τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τῆς Ἰονίου ἈκαδημίαςἈθήνα 1986 17 Τὸ laquoἹεροσπουδαστή-ριονraquo τῆς Κερκύρας ποὺ θὰ ἱδρυθεῖτὸ 1828 (βλ γιrsquo αὐτό Τὸ Ἱεροσπουδα-στήριον Κερκύρας ὑπὸ Σπ Ἀβούρηστὸ περιοδικὸ laquoἈναμόρφωσηraquo33[1957] σ 142-144 θὰ πάρει γιὰ προ-στάτη τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν τι-μοῦσε καὶ τὸ ἀγγλικὸ στοιχεῖο τῆςἙπτανήσου 18 π ΓΔ ΜεταλληνοῦΟἱ Σπουδὲς ὅπ π σ 427 Ἡ πανη-γυρικὴ ὁμιλία τοῦ Τυπάλδου ἔχειἐκδοθεῖ Βλ στὸν Τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικόνraquo ὅπ π σ 297-311 19Σπ Ἀσδραχᾶ ὅπ π σ 57 20 Βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία ὅπ πσ 68 ἑπ 21 Στὸ laquoΠρόγραμμα δια-κοπῶν διὰ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Γυμνά-σιον καὶ διὰ τὴν Σχολὴν τῆς Φιλοσο-φίας καὶ τῶν Γραμμάτωνraquo τοῦ ἔτους1844 (βλ G J 61844 σ 5) στὶς laquoἑορ-τάσιμες ἡμέρεςraquo οὔτε κἄν συμπερι-λαμβάνεται ἡ ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν μολονότι εἶχε ἀρχίσει νὰἑορτάζεται στὸ Πανεπιστήμιο Ἀ θη -νῶν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου εἰς ἀνά-λυσίν του διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἐὰναὐτὸ εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ὡς ἀπε-φάσισεν ἡ Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἢεἶναι πρωτεῖον ἐξουσίας ὡς ὑπο-στηρίζουν οἱ Φαναριῶται Ἐπίσκο-ποι καὶ Θεολόγοι γράφει τὰ ἀκό-λουθα ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰςτὸν ἱστότοπον dogmagr

Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι Κατὰ καιρούς ὅπως καὶ στὶς

ἡμέρες μας ἀναφύεται τὸ θέματῶν πρεσβείων τιμῆς τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ λεγο-μένου Πρωτείου ποὺ δὲν εἶναιἁπλῶς μία τιμὴ εὐγένειας ἀλλὰἔχει συγκεκριμένες κανονικὲςἁρμοδιότητες

Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πρεσβεῖατιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου ἔχουν κατοχυρωθῆ ἀπὸ τὶςΟἰκουμενικὲς Συνόδους

Ἡ Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲτὸν Γ Κανόνα της ἀποφαίνεταιlaquoΤὸν μὲντοι ΚωνσταντινουπόλεωςἘπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆςτιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ρώμης ἐπίσκο-πον διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ρώ-μηνraquo Ἡ Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςμὲ τὸν ΚΗ Κανόνα της ἀποφαίνε-ται laquoτὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν [οἱΠατέρες] τῷ τῆς Νέας Ρώμηςἁγιωτάτῳ θρόνῳraquo

Καὶ ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςἡ λεγόμενη Πενθέκτη μὲ τὸν ΛΣΤΚανόνα της διαγορεύει laquoἈνανε-ούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸν πεν-τήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξα-κοσίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκη-δόνι συναθροισθέντων νομοθετη-θέντα ὁρίζομεν ὥστε τὸν Κων-σταντινουπόλεως θρόνον τῶνἴσων ἀπολαύειν πρεσβείων τοῦτῆς πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνουκαὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡςἐκεῖνον μεγαλύνεσθαι πράγμα-σιraquo

Μελετώντας κανεὶς προσε-κτικὰ τὰ ἀποσπάσματα αὐτάὅπως καὶ ὅλο τὸ γράμμα καὶ τὸπνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν Κανό-νων παρατηρεῖ ὅτι ἡ Β Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζει τὸν Ἐπί-σκοπο Κωνσταντινουπόλεωςlaquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ ἘπισκόπουΡώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ´Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ στὴνσυνέχεια ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύ-νοδος ἀπονέμουν στὸν θρόνοτῆς Νέας Ρώμης laquoτὰ ἴσαraquo πρε-σβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν τότε ὁ ἈρχιεπίσκοποςΝέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν ἀλλὰ ὅλοι οἱ προκαθήμενοιτῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τί-θενται laquoμετὰraquo ἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τουςΕἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώ-σεις τῶν τελευταίων Πατριαρχεί-ων τῶν ὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξίαδόθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πα-τριάρχη καὶ ἡ ἀνακήρυξή τους θὰγίνη ὅπως λέγεται στὰ κείμενα τῶνΤόμων laquoἐν Οἰκουμενικῇ ἢ καὶ με-γάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαι-ρίᾳ συνερχομένηraquo ποὺ ἀκόμη δὲνἔγινε Γι αὐτὸ ἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτιἡ διαδικασία ἀνυψώσεως αὐτῶντῶν Ἐκκλησιῶν μὲ αὐστηρὰ κανο-νικὴ- νομικὴ ἄποψη δὲν ἔχει ἀκόμηὁλοκληρωθῆ (καθηγητὴς ΣπύροςΤρωϊάνος)

Ἐπιστημονικαὶ ἐργασίαιΣτὴν συνέχεια θὰ παρουσιάσω

τέσσερεις ἐπιστημονικὲς ἐργα-σίες ἰσαρίθμων ἐρευνητῶν ποὺἀναφέρονται στὸ περιεχόμενο καὶτὴν κανονικὴ ἀξία τοῦ Πρωτείουτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουτὸ ὁποῖο διαφέρει σαφέστατα ἀπὸτὸ πρωτεῖο ποὺ προβάλλει ὁ Πά-πας τῆς Ρώμης καὶ δὲν μπορεῖ νὰγίνη σύγχυση μεταξὺ τῶν δύοαὐτῶν πραγματικοτήτων

Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ ἀει-μνήστου Μητροπολίτου ΣάρδεωνΜαξίμου μὲ τίτλο laquoΤὸ Οἰκουμε-νικὸν Πατριαρχεῖον ἐν τῇ Ὀρθο-δόξῳ Ἐκκλησίᾳraquo

Ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μά-ξιμος χρησιμοποιώντας ἐνδε-λεχῶς τὶς πηγὲς καὶ κατάλληλαἐπιστημονικὰ βοηθήματα ἀναλύειδιεξοδικά ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶτὸ πῶς ὀργανώθηκε ἡ ἐκκλησια-στικὴ διοίκηση ἀπὸ τὴν ἐμφάνισητοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὴν ἀνάδει-ξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-ου Δηλαδὴ στὴν οὐσία μελετᾶπῶς διαμορφώθηκαν τόσο τὸ Μη-τροπολιτικὸ ὅσο καὶ τὸ Πατριαρ-χικὸ σύστημα διοικήσεως

Ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ τὴν ὅληπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας φαίνε-ται ὅτι κατ᾽ ἀρχὰς κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση τῆςπληρότητάς της ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκο-πος ποὺ ποίμαινε τὴν κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση ὅτιἦταν laquoεἰς τύπον καὶ τόπονraquo τοῦΧριστοῦ Ὅμως αὐτὴ ἡ συνείδη-ση δὲν ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνω-ση ἀπὸ τὴν κοινὴ ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν laquoδιότι ἡ πληρότηςδὲν εἶναι τὸ ἴδιον ἀπόκτημα ἀλλὰκατὰ χάριν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸςπάσας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίαςraquo

Ἀποστολικαὶ ἘκκλησίαιἈπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία φαί-

νεται ὅτι δόθηκε ἰδιαίτερη σημα-

σία στὶς ἀποστολικὲς Ἐκκλησίεςδηλαδὴ σὲ Ἐκκλησίες ποὺ ἱδρύ-θηκαν κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τοὺς Ἀπο-στόλους καὶ ἑπομένως ἡ διαδοχὴτῶν συγκεκριμένων Ἐπισκόπωνσυνδεόταν μὲ μία ἀποστολικὴμορφή Ὅπως σημειώνει ὁ Μη-τροπολίτης εἶναι laquoεὐνόητον ὅτι ἡμαρτυρία τῶν ἀμέσως συνδεομέ-νων πρὸς τὴν ἀποστολικὴν ἐποχὴντοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐθεωρεῖτοἀξιοπιστοτέρα τῆς μαρτυρίας τῶντοπικῶν Ἐκκλησιῶν αἵτινες εἶχονἔμμεσον ἀναφορὰν πρὸς τὴν ἀπο-στολικὴν ἐποχὴν διὰ τῆς ΜητρὸςἘκκλησίαςraquo

Ὁπότε μία ἀποστολικὴ Ἐκκλη-σία εἶχε προνομιοῦχο θέση στὴνπιστότητα τῆς μαρτυρίας πρὸς τὴνἀποστολικὴ παράδοση Ἔτσι δια-μορφώθηκε ἕνα laquoσύστημαraquo laquoμη-τέρωνraquo καὶ laquoθυγατέρωνraquo Ἐκκλη-σιῶν καὶ ὑπῆρχε μία ἑνότητα με-ταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἦτανἑνότητα πνευματική ἤτοι ἑνότηταπίστεως καὶ ἀγάπης

Μέσα ἀπὸ τὶς προϋποθέσειςαὐτὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τεσ-σάρων πρώτων αἰώνων δημιουρ-γήθηκε ἡ ἀνάγκη τῆς συγκροτή-σεως συνόδων μεταξὺ τῶνἘκκλησιῶν γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὀργα-νικῶς Ἔτσι οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίεςσυνήρχοντο σὲ ἐπαρχιακὲς Συνό-δους καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς κάθε ἐπαρ-χίας ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πολι-τικῆς Μητροπόλεως προήδρευεστὶς Συνόδους αὐτὲς καὶ ἐρχότανσὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν ἄλλων Μητροπόλεων

Εἶναι φανερὸν ὅτι μὲ τὴν πάρο-δο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ διατηρῆταιἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προσε-λήφθη τὸ πολιτικὸ σύστημα διαι-ρέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρα-τορίας Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸΜητροπολιτικὸ σύστημα μὲlaquoΠρῶτονraquo τὸν Μητροπολίτη καὶἀπὸ τὸν Γ αἰώνα ἄρχισε νὰ δια-μορφώνεται καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦἘξάρχου ποὺ ἀναπτύχθηκε πε-ρισσότερο τὸν Δ αἰώνα καὶ ἀπετέ-λεσε τὴν προϋπόθεση γιὰ τὴνἐμφάνιση κατὰ τὸν Ε αἰώνα laquoμιᾶςνέας διακριτικῆς διοικητικῆς βαθ-μίδος τῆς τοῦ Πατριάρχουraquo

Τὰ συμπεράσματατοῦ Μητροπολίτου

Ἑπομένως ἐνῶ στὴν μεταπο-στολικὴ περίοδο ἀπαραίτητο στοι-χεῖο γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἦταν laquoἡ χρονικὴ ἢ ἱστορικὴσύμπτωσις τῶν τοπικῶν Ἐκκλη-σιῶν πρὸς τὸ παρελθόν καὶ ἴδιαπρὸς τὴν πρώτην ἐκκλησίαν τῶνἀποστόλωνraquo στὴν συνέχεια ὅμωςἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἑνό-τητος θεωρήθηκε laquoκαὶ ἡ τοπικὴ ἢγεωγραφικὴ διακρίβωσις τῆς ταυ-τότητος τῶν ἐκκλησιῶν ἐν τῇαὐτῇ πίστει καὶ ζωῇ ἐν ldquoἸησοῦ Χρι-στοῦ γνώμῃrdquoraquo Καὶ μὲ αὐτὴν τὴνἔννοια τονίσθηκε ὁ συνοδικὸς θε-σμός

Τὸ συμπέραμα τοῦ Μητροπολί-του Σάρδεων εἶναι σημαντικό

laquoΚατὰ ταῦτα ἂν καὶ πάντες οἱἐπίσκοποι κατὰ τὴν θείαν αὐτῶνσύστασιν εἶναι ἴσοι ἐν τῷ αὐτῷμέτρῳ ἀπολαύοντες τῆς δωρεᾶςτῆς ἐπισκοπικῆς χάριτος μετέ-χουν δὲ τῆς αὐτῆς ἀδιασπάστουἀποστολικῆς διαδοχῆς ἀλλ᾽ ὅμωςκατὰ τὸ κανονικὸν σύστημα τῆςἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως δὲνεἶναι ἰσότιμοι λαμβάνοντες δια-φόρους ὀνομασίας καὶ διάφοραδικαιώματα κατὰ τὸ μέτρον τῆςἀναπτύξεως τῆς ἱστορικὸ- ἐκκλη-σιαστικῆς αὐτῶν θέσεως βάσειτῆς ὁποίας ἀναφαίνονται οἱ μὲνὡς πρεσβύτεροι καὶ μετὰ μείζο-νος ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν δέ ἀπο-λαύοντες ἰδιαιτέρων προνομίωνκαὶ προϊστάμενοι ἐν τῇ προωθή-σει τῶν γενικοτέρου χαρακτῆροςἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας κα-τωχύρωσε τὴν πρᾶξιν ταύτην τῆςldquoἱεραρχήσεως τῆς τιμῆςrdquo ἥτιςοὐδὲν ἕτερον εἶναι εἰ μὴ τὰ ἄλλωςλεγόμενα ldquoπρεσβεῖα τιμῆςrdquo ἡ δὲἄρνησις τῆς πραγματικότητοςταύτης ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς νο-ουμένης ldquoἰσοτιμίαςrdquo εἶναι ὑποβο-λιμαία ἀντικατάστασις τῆς γνη-σίας καθολικότητος διὰ τινοςἀμφιβόλου δημοκρατικότητοςἰσότητοςraquo

Αἱ δύο ἐξουσίαιΤὸ δεύτερο σημαντικὸ κείμενο

τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήση νὰδοῦμε τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸσύστημα τῆς διοικήσεως τῆςἘκκλησίας μὲ ἐξέχουσα μορφὴτὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὁὁποῖος δὲν εἶχε ἁπλῶς ἕνα συν-τονιστικὸ ρόλο ἀλλὰ καὶ πρωτα-γωνιστικὸ στὴν ὅλη συγκρότησητῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κείμενο τῆς Ἑλένης Γλύ-κατζη - Ἀρβελὲρ μὲ τίτλο laquoὈρθο-δοξία καὶ Βυζάντιο (330-1461)raquoΘὰ ἐντοπισθοῦν μερικὰ χαρακτη-ριστικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν μελέτηαὐτή

Ἡ κ Ἀρβελὲρ μελετᾶ τὸ πῶςλειτουργοῦσαν οἱ δύο ἐξουσίεςἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦΠατριάρχου στὴν ἐκχριστιανισμέ-νη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία

Ὅπως ὑπογραμμίζει οἱ δύοαὐτὲς ἐξουσίες τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καὶ τοῦ Πατριάρχου λειτουρ-γοῦσαν παράλληλα καὶ ἡ μία δὲνεἰσερχόταν στὴν δικαιοδοσία τῆςἄλλης laquoὉ χῶρος καὶ ὁ τρόποςδράσης τόσο τοῦ αὐτοκράτοραὅσο καὶ τοῦ πατριάρχη στὴν ἀνα-μεταξύ τους σχέση ἦταν θεσμικὰκαθωρισμένες στὸν αὐτοκράτο-ρα ἡ σωτηρία τῶν σωμάτων στὸνπατριάρχη ἡ μέριμνα τῶν ψυχῶνἩ ἐνθρόνιση τοῦ αὐτοκράτοραεὐλογεῖται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὸνπατριάρχη καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ πα-τριάρχη συνάδει μὲ τὴ θέλησητοῦ αὐτοκράτοραraquo

Ἔτσι λοιπόν laquoἡ παράλληλη

ἐξουσία καὶ ἡ ἁρμονικὴ σύμπραξητῶν δύο αὐτῶν ἀρχῶν τοῦ αὐτο-κράτορα καὶ τοῦ πατριάρχη χαρα-κτηρίζει ὅλη τὴ ζωή τῆς ὀρθόδο-ξης αὐτοκρατορίας καὶ Ἐκκλησίαςκατὰ τὴν βυζαντινὴ ἱστορικὴ πραγ-ματικότητα παρὰ τὶς κάποιες ἐξαι-ρέσεις καὶ ἀποκλίσειςraquo

Ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτε-ρη σημασία εἶναι ὅτι στὴν ΡωμαϊκὴΑὐτοκρατορία λειτουργοῦσαν ὄχιμόνον οἱ δύο αὐτὲς παράλληλεςἐξουσίες ἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορακαὶ τοῦ Πατριάρχου ἀλλὰ καὶ δύοπαράλληλες ἱεραρχίες ἤτοι τοῦΚράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας laquoποὺδιαπνέουν καὶ στηρίζουν τὴ βυ-ζαντινὴ κοινωνία ἡ πρώτη ἡ κο-σμικὴ ἱεραρχία (λαϊκὴ πολιτικὴ καὶστρατιωτικὴ) ἀπορρέει ἀπὸ τὴναὐτοκρατορικὴ ἐξουσία ἡ δεύτε-ρη ἡ πνευματική καταλήγει στὸνπατριάρχηraquo

Σημειώνει δὲ πολὺ χαρακτηρι-στικὰ ἡ συγγραφεύς

laquoΤελείως βέβαια σχηματικά θὰμπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιστὸν παραλληλισμὸ μεταξὺ κρα-τικῆς μηχανῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆςὀργάνωσης ὁ πατριάρχης ἀντι-στοιχεῖ στὸν αὐτοκράτορα οἱἀρχιεπίσκοποι στοὺς ἄρχοντεςτῶν αὐτόνομων ἐπαρχιῶν ποὺἀναφέρονται κατ᾽ εὐθεῖαν στὸναὐτοκράτορα οἱ μητροπολίτεςἀντιστοιχοῦν στοὺς στρατηγοὺςτῶν θεμάτων (τῶν ἐπαρχιακῶν δι-οικήσεων) ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι στοὺςτουρμάρχες καὶ οἱ πρωτοπαπάδεςτῶν ἐνοριῶν στοὺς κόμητες τῶνβάνδων

Ὁ παραλληλισμὸς αὐτὸς ὑπο-γραμμίζει τὴ διττὴ ἱεραρχία τὴνκοσμικὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικήτοὺς δύο στυλοβάτες τῆς βυζαν-τινῆς κοινωνίας Συμβουλευτικὸςὁ ρόλος τοῦ πατριάρχη στὰ κοσμι-κά διαιτητικὸς ὁ ρόλος τοῦ αὐτο-κράτορα στὰ θεολογικὰ πράγμα-ταraquo

Ἡ Νέα ἹερουσαλὴμἘπίσης ἕνα ἄλλο σημεῖο τὸ

ὁποῖο τονίζεται εἶναι ὅτι ὅποιασχέση εἶχε ὁ Αὐτοκράτορας στὴνπολιτικὴ διοίκηση ὅλης τῆς αὐτο-κρατορίας τέτοια σχέση εἶχε καὶὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴνπνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ διοίκη-ση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀκό-μη δὲ καὶ τῶν ἄλλων Πατριαρχεί-ων Ἄλλωστε laquoἡ Κωνσταντινού-πολη δὲν εἶναι μόνον Νέα Ρώμηεἶναι συγχρόνως καὶ Νέα Ἱερου-σαλήμ ἡ ἕδρα τοῦ πατριάρχη ποὺστὴ δικαιοδοσία του ἀνῆκαν τὰἐδάφη τῆς πρώτης παγκόσμιαςχριστιανικῆς αὐτοκρατορίαςraquo

Βεβαίως ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριάρχου ἐνισχύθηκε πολὺπερισσότερο στὸν ἀγώνα τῆς ἀντι-μετωπίσεως τῶν αἱρέσεων ποὺἐμφανίσθηκαν στὴν ἘκκλησίαὍπως σημειώνει ἡ συγγραφεύς ὁἀρειανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴνἈλεξάνδρεια ὁ μονοφυσιτισμὸςἐμφανίσθηκε πάλι στὴν Ἀνατολὴκαὶ ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλε-ξάνδρεια Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισηαὐτῶν τῶν αἱρέσεων ἔπαιξε πρω-ταγωνιστικὸ ρόλο τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο στὴν περιφέρεια τοῦὁποίου συγκροτήθηκαν οἱ Οἰκου-μενικὲς Σύνοδοι Ἑπομένως laquoὁρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων-σταντινουπόλεως στὴ διατύπωσητοῦ δόγματοςraquo ὑπῆρξε καθοριστι-κός πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνετέλεσεκαὶ στὴν ἐξύψωση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Θρόνου

Σημειώνει πολὺ χαρακτηριστι-κά laquoμὲ τὴν συμπαράσταση τοῦαὐτοκράτορα καὶ τοῦ κράτους ἡκωνσταντινουπολιτικὴ Ἐκκλησίακαταπολέμησε τὰ πολλαπλὰ αἱρε-τικὰ κινήματα καὶ ἔμεινε πιστὴ στὸπνεῦμα καὶ στὸ γράμμα τοῦ δόγ-ματος στὴν ὀρθὴ πίστη στὴνὈρθοδοξία δηλαδή ποὺ ἡ ἴδιαεἶχε μεθοδικά ὑπομονετικὰ καὶἐπὶ αἰῶνες κεντήσει καὶ ἐπεξεργα-στεῖ στοὺς κόλπους τηςraquo

Φαίνεται λοιπόν πολὺ καθαρὰἀπὸ τὴν ἀνάλυση αὐτὴ ἀφ᾽ ἑνὸςμὲν τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸ σύ-στημα διοικήσεως τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὸ πῶςἐκφράσθηκε καὶ βιώθηκε στὴνπράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πατριάρ-χου Κωνσταντινουπόλεως τὸὁποῖο δὲν ἦταν ἁπλῶς πρωτεῖοτιμῆς ἀλλὰ πρωτεῖο διακονίαςπρωτοβουλίας συντονισμοῦ τῶνἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ καὶ δια-φυλάξεως τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας Δὲν εἶναι ἁπλῶς πρω-τεῖο ποὺ εἶναι συνάρτηση τοῦτρόπου διοικήσεως τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸτὴν πολιτικὴ διοίκηση τῆς Ρω-μαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλὰεἶναι καὶ πρωτεῖο ποὺ ἔχει σχέσημὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαφύλαξητοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καὶ τὴνἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπὸ τὴν ἅλωσινἕως σήμερον

Τὸ τρίτο σημαντικὸ κείμενο τὸὁποῖο ἐξετάζει τὴν πρωταγωνι-στικὴ παρουσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆςΚωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμε-ρα εἶναι τοῦ καθηγητοῦ ΒλασίουΦειδᾶ ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτιlaquoαὐθεντικὸς ἐκφραστὴς καὶ ἀξιό-πιστος ἐγγυητὴς τῆς συνέχειαςτῆς ὀρθοδόξου παραδόσεωςὑπῆρξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο τὸ ὁποῖο ὡς ἡ μητέρα Ἐκκλη-σία ἀσκοῦσε τὴν προβλεπόμενηἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες πνευμα-τικὴ ἐποπτεία στοὺς ὑπαγόμενουςὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιο-δοσία ὀρθοδόξους λαούςraquo Αὐτὸσυνέβη κυρίως κατὰ τὴν διάρκειατῆς Τουρκοκρατίας

Εἶναι γνωστὸν ὅτι μετὰ τὴν κα-τάληψη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτουςκαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸτοὺς Ὀθωμανούς ὁ Μωάμεθ Β ὁΠορθητὴς ἔδωσε προνόμια στὸ

ΣΕΒ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ

Ἐκδήλωσις τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας διὰ τὴν Παιδείανμὲ ὁμιλητὴν τὸν Κων Ζουράρην

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ΓλυφάδαςἙλληνικοῦ Βούλας Βουλιαγμέ-νης καὶ Βάρης ὀργανώνει εἰς τὸσυνεδριακὸν κέντρον laquoATTIKACENTREraquo (Ἀρτεμισίου 1 - Γλυφά-δα) ἐκδήλωσιν διὰ τοὺς ἉγίουςΤρεῖς Ἱεράρχας (προστάτας τῶνΓραμμάτων) μὲ θέμα laquoἩ Παιδείασήμεραraquo Ἡ ἐκδήλωσις θὰ γίνητὴν 30ὴν Ἰανουαρίου καὶ ὥραν7μμ μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ Κων Ζου-

ράρην πολιτειολόγον πολιτικὸνἐπιστήμονα συγγραφέα καὶ καθη-γητὴν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον VINLENNES ndash PARIS Θὰ προηγηθῆἑσπερινὸς (6μμ) εἰς τὸν παρακεί-μενον Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως τῆςΘεοτόκου Μετὰ τὸ τέλος τῆςἐκδηλώσεως θὰ ἀκολουθήση δε-ξίωσις εἰς τὸ ξενοδοχεῖον laquoFE-NIXraquo τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται παρα-πλεύρως

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τοῦ ἙλληνικοῦΣυνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου

Ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέ-σμου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξε-δόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

laquoΤὴν 9η Φεβρουαρίου 2014ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ὥρα 600 μμεἰς τὸ ξενοδοχεῖο Divani Caravel(αἴθουσα Ὀλυμπία) παρουσίᾳτῆς ΑΘΜ Πατριάρχου Ἱεροσο-λύμων καὶ ἄλλων ἐπισήμων ὡςκαὶ 800 περίπου μελῶν τοῦ Συν-δέσμου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡκοπὴ τῆς Βασιλόπιτας τοῦ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙ-ΟΥ ΤΑΦΟΥ κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ

προσφερθεῖ πλῆρες τέϊον καὶ θὰδιατεθεῖ ὀρχήστρα πρὸς τέρψιντῶν προσκεκλημένων

Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ συμμετά-σχουν μποροῦν νὰ προμηθευ-τοῦν προσκλήσεις εἰσιτήριαἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΔιοικητικοῦΣυμβουλίου ἀπὸ τὸ γραφεῖοτοῦ Συνδέσμου ὁδὸς Βουλῆς36 Πλατεῖα Συντά γματος καὶ εἰςτὸ Ξενοδοχεῖο Divani Caravelκατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλω-σης ἔφ᾽ ὅσον θὰ ὑπάρχουν δια-θέσιμεςraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

laquoἈπὸ τὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας στὴνΝίκαια τῆς Γαλλίας Ὁ Μ Κων-σταντῖνος καὶ οἱ μικροὶ τῶν καιρῶνμαςraquo1 Συνέπιπτε τότε στὴν ἑλλη-νικὴ πολιτικὴ σκηνὴ νὰ ὑπάρχουντρεῖς Κωνσταντῖνοι ἀπὸ τοὺς ὁποί-ους κανένας δὲν ἀντέδρασε γιὰ τὴνἀκύ ρωση τῆς κληρονομιᾶς τοῦ ΜΚωνσταντίνουmiddot πρόεδρος τῆς Δη-μοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Στεφα-νόπουλος πρωθυπουργός ὁ Κώ-στας Σημίτης ἀρχη γὸς τῆς ἀξιωμα-τικῆς ἀντιπολίτευσης ὁ Κώστας Κα-ραμανλῆς

Καὶ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ εἶναιἀποκαρδιωτικὸ καὶ θλιβερὸ στὸνσύγ χρονο Ἑλληνισμὸ εἶναι τὸ γε-γονὸς ὅτι ἐνῶ σὲ ὅλες τὶς ἱστορικὲςπεριόδους ἀκόμη καὶ χωρὶς κρα-τικὴ ὑπόσταση καὶ κατακτημένοιὅπως ἐπὶ Ρωμαιο κρατίας Φραγκο-κρατίας καὶ Τουρκοκρατίας κρα-τήσαμε τὸν πολιτισμό μας ὑποτα-γήκαμε σωματικά ἀλλὰ ὄχι πνευ-ματικά καὶ μάλιστα ὑποταγμένοιἐξελληνίσαμε πολιτιστικὰ τοὺς κα-τακτητάς σήμερα ἐνῶ πολιτικὰεἴμαστε ἐλεύθεροι ἑκουσίως ἐνσω-ματωνόμαστε σὲ ἕνα ξένο πολιτι-σμό μεταβαλ λόμαστε σὲ μιὰ μικρὴἐπαρχία τῶν Φράγκων τῆς Εὐρώ-πης σὲ ἕνα φραγκικὸ κρατίδιο καὶπροτεκτορᾶτο ἀρνούμενοι τὴν με-γαλωσύνη τοῦ ἀρχαίου ἑλλη νικοῦκόσμου κυρίως ὅμως τῆς Ρωμιοσύ-νης τοῦ Βυζαντίου2 Ὅλες οἱ ἱστορι -κὲς περίοδοι τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναιμεγαλειώδειςmiddot ἡ ἀρχαιοελληνικὴκλασσι κὴ Ἑλλάδα ἡ ἑλληνικὴ αὐτο-κρατορία τοῦ Μ Ἀλεξάνδρου ἡμεγαλειωδέ στερη ἑλληνοχριστια-νικὴ αὐτοκρατορία τοῦ Μ Κων-σταντίνου ἡ πονεμένη ἀλλὰ ἀδού-λωτη Ρωμιοσύνη τῆς Τουρκοκρα-τίας Ποιό ἄλλο ἔθνος κουβαλάειτέτοια κληρονομιά Τὴν ἀρχαίακλασσικὴ Ἑλλάδα καὶ δύο οἰκουμε-νικὲς παγκόσμιες αὐτοκρατορίεςτὸν Παρθενώνα καὶ τὴν Ἁγιὰ Σο-φιά

Ποῦ θρονιάζει καὶ ποῦ θὰ θρο-νιάσει τελικὰ ὁ δικέφαλος ἀετός ἩΕὐ ρώπη βέβαια καὶ πολιτικὰ καὶἐκκλησιαστικὰ ἀποποιεῖται τὴνκληρονομιὰ τοῦ Μ Κωνσταντίνουμολονότι ἡ ἱστορία της εἶναι ἀνεξί-τηλα σφραγισμένη ἀπὸ τὸ ἔργο τουΠολλοὶ βαλκανικοὶ λαοὶ καὶ ἡ Ρω-σία ἀκόμη καὶ ἡ ἀλλό θρησκη Τουρ-κία τὴν διεκδικοῦν Καὶ οἱ φυσικοίτης κληρονόμοι οἱ σύγχρο νοι Ἕλλη-νες φαίνεται ὅτι τὴν ἀπορρίπτουνmiddotαὐτὸ βέβαια ὄχι σὲ ἐπίπεδο λαοῦἀλλὰ σὲ ἐπίπεδο πολιτικῆς ἡγεσίας

καὶ ὁρισμένων ἀρχαιολατρῶν ὅ πωςὁ Κοραῆς καὶ ὁ κύκλος του καθὼςκαὶ μαρξιστῶν ἱστορικῶν καὶ λογί -ων τοὺς ὁποίους ἐνοχλεῖ ὁ χριστια-νικὸς καὶ θεοκεντρικὸς χαρακτήραςτοῦ Βυζαντίου Ἡ ἐπιστημονικὴ βυ-ζαντινολογικὴ ἔρευνα στηριζόμενησὲ ἀδιά ψευστες ἱστορικὲς μαρτυ-ρίες δὲν ἀμφισβητεῖ τὰ κληρονο-μικὰ δικαιώματα τοῦ νεωτέρουἙλληνισμοῦ ἐπὶ τῆς Ρωμιοσύνηςτοῦ Βυζαντίου ὅπως καὶ ἡ αὐτοσυ-νειδησία τῶν συγχρόνων Ἑλλήνωνπαρὰ τὶς μεθοδευμένες καὶ σχεδια-σμένες προσπάθειες ξένων κέντρωνγιὰ πλήρη ἀποβυζαντινοποίηση τῶνΝεοελλήνων μὲ τὸν συστηματικὰδιὰ πολλῶν μέσων προωθούμενοἐκδυτικισμό τους Ἀπὸ τὸ πλῆθοςτῶν σχετικῶν γνωμῶν παραθέτουμετὴν γνώμη ἐλαχίστωνmiddot ὁ WilliamMiller γράφει ὅτι laquoοἱ σύγχρονοιἝλληνες δικαιο λογημένα πιστεύουνὅτι ἂν οἱ ἴδιοι εἶναι τὰ ἐγγόνια τῆςἀρχαίας Ἑλλάδος οἱ ἴδιοι εἶναι καὶ τὰπαιδιὰ καὶ οἱ κληρονόμοι τοῦ Βυζαν-τίουraquo Ὁ ἴδιος γράφει ὅτι στὴνἙλλάδα ἡ βυζαντινὴ παράδοσηεἶναι ἰσχυρότατη καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἵ -δρυση τοῦ ἑλληνικοῦ βασιλείου μέ-χρι τὴ μεγάλη καταστροφὴ στὴ ΜἈσία τὸ 1922 οἱ Ἕλληνες ζοῦσανἔχοντας στὸ νοῦ τους τὸν Κων-σταντῖνο Παλαιο λόγο Ἀκόμη καὶ ὁὌθων καὶ ἡ σύζυγός του ἦταν προσ -κολλημένοι στὴν Με γάλη Ἰδέα καὶἐπὶ μακρὸ χρόνο ἡ Ἀθήνα θεω-ρούνταν ὡς προσωρινὴ πρω τεύου-σα τῆς Ἑλλάδος μέχρι ποὺ ἡ Κων-σταντινούπολη θὰ περιερχόταν καὶπάλι στοὺς Ἕλληνες3 Συναφῶς καὶἡ Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελὲρ γράφειὅτι τὸ Βυζάντιο ζεῖ laquoστὴν καρδιὰτοῦ μόνου Βαλκάνιου λαοῦ ποὺ δὲνἐλευθέρωσε τὴν κοιτίδα τῆς ὕπαρξήςτου δηλαδὴ τὴν Βασιλεύουσα Κων-σταντινούποληraquo4 Εἶναι πασίγνωστοτὸ βιβλίο τοῦ Ρουμάνου ἱστορικοῦΓιόργκα laquoΤὸ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυ-ζάντιοraquo5 στὸ ὁποῖο βλέπει τὸνἙλληνισμὸ τῆς Τουρκοκρατίας ὡςσυνέχεια τοῦ Βυζαντίου μετὰ τὴνὁποία ἀρχίζει σταδιακὰ ἡ ἀποβυ-ζαντινο ποίηση καὶ ὁ ἐκδυτικισμὸςτῶν Ἑλλήνων ἡ νέα ἐθελούσιααἰχμαλωσία τους στὴν ΦραγκικὴΕὐρώπη Θὰ μνημονεύσουμε ἀκόμηκαὶ ὅσα λέγει ὁ ἐθνικός μας ποιητὴςΚωστῆς Παλαμᾶς στὸν Προφητικὸἀπευθυνόμενος πρὸς τὴν Ρωμιοσύ-νη τοῦ Βυζαντίου Λέγει λοιπὸν ὅτιὁ δικέφαλος ἀετός τὸ σύμβολο τοῦΒυζαντίου πέταξε μακρυὰ μὲ τὰἄξια καὶ τὰ ἅγια πρὸς τὴ Δύση καὶπρὸς τὸ Βορρᾶ σὲ ἄλλους λαούςὅπου φέρνει καὶ τὴν αὐτοκρατορικὴ

κορώ να ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ βασίλειοποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴ Ρωμιοσύνηεἶναι ἀνά ξιο αὐτῆς τῆς κληρονο-μιᾶςmiddot δὲν πῆρε τίποτε ἀπὸ τὴ με-γαλωσύνη τοῦ Βυζαν τίου ἀλλὰκληρονόμησε μόνο τὰ μικρὰ καὶ χα-μηλὰ καὶ κυβερνᾶται ἀπὸ χαμηλῆςἠθικῆς καὶ πνευματικῆς στάθμηςἀνθρώπους νάνους ἀρλεκίνους καὶεὐνούχους

Ὁ δικέφαλος ἀητός σου νά μα-κριά

μακριὰ πέταξε μὲ τ᾽ ἄξια καὶ μὲτ᾽ ἅγια

καὶ θὰ ἰσκιώσουν τὰ τετράπλαταφτερὰ

λαοὺς ἄλλους κορφὲς ἄλλεςἄλλα πλάγια

Πρὸς τὴ Δύση καὶ πρὸς τὸ Βο-ριά

τὴν κορώνα φέρνει καὶ κρατᾶ-καὶ τὰ νύχια του εἶν᾽ ἁρπάγια-καὶ τὴ δόξα καὶ τὴ δύναμη

κρατᾶmiddotκαὶ τὸ γέλιο καὶ τὸ ψέμμα τὸ Βα-

σίλειοποὺ γεννήθηκε ἀπὸ σένα μέσ᾽

στὸν ἥλιοκοίτα Θεέ Θὰ σέρνεται μπροστὰσὲ μπαλσαμωμένη κουκουβάγιαΜ᾽ ὅλα σου θὰ ζῇ τὰ χαμηλάμὲ καμμιά σου δὲ θὰ ζῇ μεγαλω-

σύνηκ᾽ οἱ προφῆτες ποὺ θὰ προσ -

κυνᾶνᾶνοι καὶ ἀρλεκῖνοιΚαὶ σοφοί του καὶ κριτάδεςτοῦ ἄδειου λόγου οἱ τροπαιοῦχοικαὶ διαφεντευτάδεςκυβερνῆτες του οἱ εὐνοῦχοιΔὲν εἶναι βέβαια δυνατὸν σὲ μία

περιορισμένη χρονικὰ εἰσήγηση νὰἐκ τεθεῖ σὲ ὅλο της τὸ εὖρος ἡ πο-λιτικὴ καὶ πνευματικὴ κληρονομιὰτοῦ Μ Κωνσταντίνου τὴν ὁποία δι-καιολογημένα ἀπὸ φθόνο καὶ μι-κρότητα ἀπο ποιεῖται ἡ Δύση λόγῳτοῦ μεγαλείου της τελείως ὅμωςἀδικαιολόγητα ὁ φυσικὸς κληρονό-μος της ὁ νέος Ἑλληνισμός λόγῳἐλλείψεως ἱκανῶν ἡγε τῶν ποὺ θὰἐνστερνισθοῦν τὶς ἀξίες της καὶ θὰδιασώσουν τὸν πολιτισμό της ὅπωςτὸ ἔπραξαν μὲ ἐπιτυχία ὁ Μ Φώ-τιος ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλα μᾶςὁ Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός ὁ πα-τριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος ὁἍ γιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ οἱ Ἅγι-οι τρεῖς Κολλυβάδες οἱ ἀγωνιστὲςτοῦ ᾽21 καὶ ὁ Καποδίστριας

Γι᾽ αὐτὸ ἐπιλεκτικὰ θὰ ἀναφερ-θοῦμε σὲ τμήματα μόνο αὐτῆς τῆςκλη ρονομιᾶς πολύτιμα τὰ ὁποῖαἀπορρίπτει καὶ ξεπουλάει ὁ σύγ-χρονος Ἑλλη νισμός ἰδιαίτερα οἱἡγέτες του πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησια-στικοί ἢ γιατὶ δὲν διδάχτηκαν καὶδὲν ἔμαθαν γιὰ τὴν ἀξία τους ἢγιατὶ τοὺς θάμπωσαν μὲ πλούτη καὶἀξιώματα καὶ θόλωσε τὸ ἀξιολογι-κό τους κριτήριο

Εἰσήγηση στὴν ΘεολογικὴἩμερίδα ποὺ ὀργάνωσε ἡ ἹερὰΜητρόπολη Πειραιῶς τὴν Πέμπτη7 Νοεμβρίου 2013 μὲ θέμα laquoΤὸΔιάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313μΧ) Ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ στὴνἀποχριστιανιζόμενη ΕὐρώπηraquoΣημειώσεις

1 Θεσσαλονίκη 2001 ἘκδόσειςlaquoΤὸ Παλίμψηστονraquo

2 Γιὰ τὴν νέα αὐτὴ ἅλωση καὶαἰχμαλωσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ΒλΠρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗ-ΣΗ Φραγκέψαμε Ἡ εὐρωπαϊκή μαςαἰχμαλωσία Θεσσαλονίκη 1994ἐκδ laquoΤὸ Παλίμψηστονraquo Τοῦαὐτοῦ Ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατρά-σι Ἀρχὲς καὶ κριτήρια τῆς Πατε-ρικῆς Θεολογίας Θεσσαλονίκη1997 σελ 136ἑ καὶ Τοῦ αὐτοῦὈρθοδοξία καὶ Ἐλληνισμός Νέααἰχμαλωσία καὶ ἀντίσταση Θεσσα-λονίκη 1995

3 WILLIAM MILLER laquoἩ ΒυζαντινὴΚληρονομιὰ στὴν ΝοτιανατολικὴΕὐρώπηraquo εἰς N H BAYNES - H ST LB MOSS Βυζάντιο Εἰσαγωγὴ στὸΒυζαντινὸ Πολιτισμό ἐκδ Παπα-δήμα Ἀθῆναι 1983 σελ 450-451

4 ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡΓιατί τὸ Βυζάντιο Ἀθήνα 2009 ἐκδἙλληνικὰ Γράμματα σελ 254

5 N JORGA Τὸ Βυζάντιο μετὰ τὸΒυζάντιο ἐκδ Gutenberg Ἀθήνα1985

Σελὶς 2α 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Η laquoΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥraquo ΚΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟΝ

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ Μ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ἔτος ΛΒacute Ἀριθμ 324 Ἰανουαρίου 2014ΒΙΒΛΙΑ ndash ΑΝΑΤΥΠΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ2014 Ἱερὰ Μητρόπολις Καλαβρύτωνκαὶ Αἰγιαλείας Ἀφιερωμένο laquoΣτὸνσεπτό μας ποιμενάρχη τὸ γνωστὸ σὲὅλους γιὰ τὸ θάρρος του τὸν ἱεραπο-στολικό του ζῆλο τὴν ἀφιλοκέρδειατου τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν Ἐκκλησίακαὶ τὴν Ἑλλάδα τὸν ΜητροπολίτηΚαλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κκ ΑΜ-ΒΡΟΣΙΟraquo Σχ 14x10 σσ 290ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ndash ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΧΙΩΤΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΔΙΑΝΘΙΣΜΑΤΑ Τριμηνιαία ἔκδο-ση κοινωνικοῦ ἐνδιαφέροντος Ὀκτndash Δεκ 2013 Χίος

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔεκαπενθήμερηἘφημερίδα τοῦ κινήματος Χριστια-

νικῆς Δημοκρατίας Σεπτ ὈκτΝοέμ Δεκ 2013 Ἀθήνα

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ Τριμπεριοδικὸ τῆς ἱερᾶς ἀδελφότητοςἉγίας Τριάδος Ἰούλ ndash Σεπτ Ὀκτ ndashΝοέμ 2013

laquoΕΙΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΨΗΛΑ ΕΚΕΙraquo Ἐξωκκλήσια στὸ ὄρος τῶνἈμώμων (Πεντελικόν) Ἀθήνα 2013 σελ 60

Τό μικρό αὐτό βιβλίο τῶν ἑξῆντα σε-λίδων εἶναι ὁ καρπός τῆς ἐργσίας μίαςἐκπαιδευτικοῦ θεολόγου τῆς μέσηςἐκπαυδεύσεως τῆς κ Δήμητρας Γρι-τσοπούλου καί μίας ὁμάδας μαθητῶντοῦ Γυμνασίου τῆς Νέας ἘρυθραίαςΜιᾶς ἐκπαιδευτικοῦ ἀπό αὐτές πούδυσ τυχῶς σπανίζουν στίς μέρες μας μέπολύ ἀγάπη στό πρόσωπο τοῦ Κυρίουμας ἡ ὁποία καθρεφτίζεται στά πρόσω-πα τῶν μαθητῶν της Ἡ ἐργασία αὐτήπραγματοποιήθηκε στά πλαίσια ἑνόςπολιτιστικοῦ προγράμματος τοῦ σχολεί-ου καί μέ τήν καθοδήγηση τῆς ὑπευθύ-νου τοῦ προγράμματος τῆς κ Γριτσο-πούλου καί ἄλλων καθηγητῶν καίἀσχολήθηκε μέ τήν ἄμεση γνωριμία καίμελέτη ἐξωκκλησιῶν τῆς βορειοανατο-λικῆς πλευρᾶς τοῦ Πεντελικοῦ ὄρουςκαί τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου Διο-νύσου Σκοπός τοῦ προγράμματος ἦταννά προσεγγίσουν οἱ μαθητές τήν χρι-στιανική λατρεία καί παράδοση τῆς πί-στεώς μας τήν ἐκκλησιαστική ἱστορίακαί τέχνη τῆς μεταβυζαντινῆς καί νεώ-τερης περιόδου ἡ περίοδος πού κατα-σκευάστηκαν τά κτίσματα αὐτά ἀλλάκαί τήν σημασία τῶν ἐξωκκλησιῶν στήνπαράδοση καί καθημερινή ζωή τοῦἑλληνικοῦ λαοῦ καί μάλιστα μέσα ἀπόσχετικά κείμενα τῆς νεολληνικῆς λογο-τεχνίας ὅπως τοῦ Παπαδιαμάντη Ἡὑπεύθυνος τοῦ προγράμματος τονίζειὅτι laquoΔέν πρόκειται γιά αὐστηρή ἐπιστη-μονική ἐργασία καί ὅτι δέν πρέπει νάκριθεῖ μέ αὐστηρά ἐπιστημονικά κριτή-ριαraquo ἐμεῖς ὅμως ἀπό τήν πλευρά μαςἔχουμε νά παρατηρήσουμε ὅτι εἶναι μίαπολύ καλά προσεγμένη ἐργασία μέπλούσιο καί ἐνδιαφέρον εἰκονογραφικόκαί φωτογραφικό ὑλικό ἀρχιτεκτονικέςἀναφορές καί διαγράμματα τῶν κτι-σμάτων μικρές ἀλλά ἐνδιαφέρουσεςἱστορικές ἀναφορές ποῖοι τά κατα-σκεύασαν καί πότε ἐξωτερική σημερι-νή περιγραφή ἀλλά καί ἕνα σύντομοσυν αξάρι τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ μέ τό ἀπο-λυτίκιο του καί στό τέλος τοῦ βιβλίου ἡβιβλιογραφία πού χρησιμοποιήθηκε

Ἡ κ Γριτσοπούλου στό ἐπιλογικόσημείωμα ἀναφέρει laquoἈξίζει νά σημει-ώσουμε καί αὐτό ἀποτελεῖ τό μεγάλοκέρδος τῆς ἐργασίας αὐτῆς τό πνεῦμαἀλληλεγγύης σεβασμοῦ συνεργα-σίας ἀγάπης καί ἐνθουσιασμοῦ πούαὐθορμήτως ἐξεδήλωσαν τά παιδιάἀντικρίζοντας τά φτωχικά ἐξωκκλή-σια τά διάσπαρτα μέσα στό βουνό τῶνἈμώμων Πιστεύουμε ὅτι ἡ λατρεία

καί ὁ σεβασμός τῶν ταπεινῶν ἀνθρώ-πων πού τά ἔκτισαν ἄγγιξε τήν ψυχήτους ἐνισχύθηκε ἡ πίστη στόν Θεό καίτονώθηκε σέ αὐτούς τούς δύσκολουςκαιρούς τό χριστιανικό τους φρόνημακαί ἡ ἐλπίδα γιά ἕνα καλύτερο αὔριοΘεωρῶ ὅτι ὁ στόχος ἐστέφθη ἀπό ἐπι-τυχίαraquo

Τά ἐξωκκλήσια πού ἀναφέρονταιεἶναι ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἅγιος Νικήταςκαί ὁ προφήτης Ἠλίας στή βόρεια πλευ-ρά τοῦ Πεντελικοῦ ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁΜεγαλομάρτυς καί ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁΧιοπολίτης πού βρίσκονται στό Διόνυ-σο ἡ κοίμηση τῆς Θεοτόκου στό κοιμη-τήριο τοῦ Διονύσου τό Γενέσιο τῆς Θε-οτόκου στήν Ραπεντώσα καί τέλος ὁἅγιος Νικόλαος καί ὁ ἅγιος Σπυρίδωναςστήν σπηλιά τῆς Πεντέλης ἤ ἀλλιῶςὅπως λέγεται στήν σπηλιά τοῦ ΝταβέληΚλείνοντας νά σημειώσουμε ὅτι ὅταν γί-νεται ἀναφορά στόν ναό τοῦ ἁγίου Γε-ωργίου ἀναφέρεται καί τό πρόσωπο τοῦἀειμνήστου πατρός Μάρκου Μανώληπού μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει laquoἘπι-σκεπτόταν κατά τίς μεγάλες ἑορτές τόΓυμνάσιο τῆς Ἐρυθραίας ἐξομολο-γοῦσε τούς μαθητές καί καθηγητές τε-λοῦσε λειτουργίες γιά τά παιδιά καί στόσχολεῖο διάβασε τούς τελευταίους Χαι-ρετισμούς πρός τήν Παναγία πρίν τήνκοίμησή του Ἐξαιρετική εὐλογία γιάὅλους μας Εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πούμᾶς ἔστειλε ἕνα ἅγιο ἄνθρωπο γιά νάδοξάζεται τό ὄνομά Του Ἡ μνήμη τουἄς εἶναι αἰωνίαraquo

Πληροφορίες τηλ 2106130100ΓΚΤ

Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ

OΝΟΜAΖΕΤΑΙ Santa Muerte ποὺ σημαίνειlaquoΘρησκεία τοῦ Θανάτουraquo καὶ εἶναι ἡ ταχύταταἀναπτυσσόμενη θρησκεία στὸ Μεξικό Πόλη τοῦΜεξικοῦ συνοικία Τεπίτο δεκάδες πιστοὶ συρ ρέουνσὲ ἕνα παράδοξο τόπο λατρείας ἀφήνοντας ὡςπροσφορά τεκίλα ρούμι μπίρα τσιγάρα μετρητάλουλούδια καὶ γλυκὰ σὲ βωμοὺς διακοσμημένουςμὲ κομποσκοίνια καὶ κεριά Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησίαἀντιμετωπίζει ἐχθρικὰ τὴν παραθρησκευτικὴ αὐτὴπαράδοση ἡ προέλευση τῆς ὁποίας ἐνδέχεται νὰἐντοπίζεται στοὺς θεοὺς τοῦ θανάτου τῶν Ἀζτέκωνκαὶ τῶν Μάγια ἢ σὲ πανάρχαιες εὐρωπαϊκὲςχριστιανικὲς παραδόσεις Ὁ laquoSanta Muerteraquo laquoἍγιοςΘάνατοςraquo ἀπεικονίζεται συχνὰ ὡς σκελετόςἐνδεδυμένος μὲ λευκὲς σατινένιες ρόμπες κολιὲἀπὸ χάντρες καὶ νὰ κρατᾶ ἕνα δρεπάνι μὲ μακρὺ

στυλιάριraquo (Ἱστολ 4news gr) Ἀσφαλῶς καὶ εἶναιἀναβίωση τῆς προκολομβιανῆς εἰδωλολατρίας μίαςἀπὸ τὶς πλέον πρωτόγονες θρησκεῖες τῆς ἱστορίαςἡ ὁποία εἶχε στὸ καθημερινό της τελετουργικὸἀνθρωποθυσίες ἀθώων παιδιῶν γιὰ τὸνἐξευγενισμὸ τῶν αἱμοδιψῶν laquoθεοτήτωνraquo Αὐτὸ εἶναιτὸ φρικτὸ ἀποτέλεσμα τοῦ παπισμοῦ ὁ ὁποῖοςἐπιβλήθηκε διὰ laquoπυρὸς καὶ σιδήρουraquo ἀπὸ τοὺςἀποικιοκράτες παπικοὺς τὸ 16ο αἰώνα μὲ τὴνἀπουσία πνευματικότητας καὶ τῆς χάριτος τοῦΘεοῦ Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀνεπίτρεπτηςἀνοχῆς τῆς παπικῆς laquoἐκκλησίαςraquo στὴ ΛατινικὴἈμερικὴ στὸ laquoπάντρεμαraquo χριστιανισμοῦ καὶπαγανισμοῦ Τώρα ἂν τολμάει κάποιος laquoἂς βγάλειτὰ κάστανα ἀπὸ τὴ φωτιάraquo ἂς τοὺς ἀποσπάσει ἂνμπορεῖ ἀπὸ τὴ λατρεία τοῦ θανάτου

ΠάπαςlaquoὉ πιό καλοντυμένοςἄνδρας τῆς χρονιᾶςraquo

ΠΡΟΣΩΠΟ τῆς χρονιᾶς ὁ πάπαςσὲ ὅλα laquoΠρόσωπο τῆς χρονιᾶςraquo γιὰτὸ περιοδικὸEsquire Ἀνακήρυξετὸν Πάπα Φραγκίσκο ὡς τὸν laquoπιὸκαλοντυμένο ἄνδρα τῆς χρονιᾶςraquolaquoΟἱ διακρίσεις γιὰ τὸν προκαθήμε-νο τῆς ρωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησίαςφαίνεται πὼς δὲν ἔχουν τέλοςΠρόσφατα ἀνακηρύχθηκε laquoπρόσω-πο τῆς χρονιᾶςraquo ἀπὸ τὸ περιοδικὸTime καθὼς καὶ ἀπὸ τὸ Advocateἕνα ἀπὸ τὰ πλέον γνωστὰ περιοδικὰπροάσπισης τῶν δικαιωμάτων τῶνὁμοφυλοφίλων laquoΟἱ ἐνδυματολο-γικὲς του ἐπιλογὲς δείχνουν τὸνχαρακτήρα τουraquo λέει ὁ εἰδικὸςΜὰρκ-Ἰβάν Μπλάκμαν laquoΘυμᾶμαιστὴν κηδεία τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύ-λου Β ποὺ φοροῦσε ἐκεῖνα τὰ κόκ-κινα παπούτσιαhellip Μετὰ τὴν ἐκλογήτου στὸν παπικὸ θρόνο ὁ Φραγκί-σκος ἐπέλεξε νὰ φορέσει μαῦραπαπούτσια τὰ ὁποῖα εἶναι ἁπλὰ καὶταιριάζουν περισσότερο στὸ ρόλοτου ὡς προκαθήμενου τῆς Ρωμαι-οκαθολικῆς Ἐκκλησίαςraquo προσθέ-τει Εἶναι γεγονός πάντως πὼς ὁποντίφικας ἔχει ἐντυπωσιάσει μὲτὴν ἁπλότητά του ἀφήνοντας πίσωτὰ ἀκριβὰ ἄμφια καὶ τὶς ἀστρα-φτερὲς λιμουζίνες καὶ ἐπιλέγονταςἕνα πιὸ ταπεινὸ τρόπο ζωῆς ἀπο-δεικνύοντας ἔτσι τὴν αἰσθητική τουκαὶ τὴν προσωπικότητά του Ὁ πά-πας τῶν φτωχῶν ὁ νέος laquoριζοσπά-στηςraquo πνευματικὸς πατέρας τῶνκαθολικῶν ἔχει laquoσπάσειraquo ἐπανει-λημμένα τὸ πρωτόκολλο τοῦ Βατι-κανοῦ καὶ ἀγκαλιάζει τοὺς laquoταπει-νοὺςraquo ζητώντας laquoμία ἄλλη Ἐκκλη-σίαraquo (Ἱστοσελ ΤΑ ΝΕΑ) Βάλθηκανοἱ πληρωμένοι ἰνστρούχτορες τοῦοἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς παγκοσμιο-ποίησης νὰ laquoἀποθεώσουνraquo τὸν ἡγε-τίσκο τοῦ κρατικοῦ δείγματος τοῦΒατικανοῦ ἐκμεταλλευόμενοι τὴνμωροφιλοδοξία του νὰ γίνει laquoπαγ-κόσμιος πνευματικὸς ἡγέτηςraquo Μό-νο πού μέσα στὸν ἑωσφορικὸ ἐγωι-σμό του δὲ μπορεῖ νὰ καταλάβειπὼς laquoἀρεστὸςraquo καὶ laquoἄνθρωπος τῆςχρονιᾶςraquo εἶναι γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸκόσμο καὶ ὄχι γιὰ τὸ Θεό

Ἐπανεστάτησαναἱ ἹσπανίδεςlaquoΦεμινίστριαιraquoδιά τόν περιορισμόντῶν ἐκτρώσεων

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τῆς Ἱσπανίας ἀπο-φάσισε νὰ νομοθετήσει κατὰ τῶνἐλευθέρων ἀμβλώσεων ἐπιστρέ-φοντας σὲ ἕνα σύστημα ποὺ ἴσχυεπρὶν τὸ 1985 Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρέσειστοὺς ἀριστεροὺς καὶ κυρίως στὶςlaquoφεμινίστριεςraquo οἱ ὁποῖοι ἔχουν ξε-σηκωθεῖ ἐναντίον τοῦ συντηρητι-κοῦ Πρωθυπουργοῦ Μ Ραχόϊ laquoὉπροτεινόμενος νόμος ὀνομάζεταιlaquoΝόμος γιὰ τὴν Προστασία τῆςΖωῆς τοῦ Συλληφθέντος Προσώ-που καὶ τὰ Δικαιώματα τῆς ἘγκύουΓυναίκαςraquo hellipΣύμφωνα μὲ τὸ νόμοοἱ γιατροὶ ποὺ ἐκτελοῦν παράνομεςἀμβλώσεις εἶναι ἀντιμέτωποι μὲ μέ-χρι καὶ 8 χρόνια φυλάκισης Πολέμι-οι τῶν ἐκτρώσεων χαιρέτισαν τὴνπροτεινόμενη νομοθεσία ὡς ἕναβῆμα πρὸς τὴ σωστὴ κατεύθυνσηὉ Gador Joya τῆς ὀργάνωσης lsquoRightto Lifersquo δήλωσε στοὺς δημοσιογρά-φους laquoΓιορτάζουμε ὅτι τελικὰ ἀπο-φάσισαν νὰ βάλουν ἕνα τέλος μὲτὴν ἔκτρωση ὡς laquoδικαίωμαraquo τὸὁποῖο εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία ἕναβῆμα πρὸς τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχουτῶν μηδενικῶν ἀμβλώσεωνraquo(Ἱστολ redskywarningblogspotgr)Ἂς σημειωθεῖ πὼς ἡ ὑπογεννητικό-τητα στὴν Ἱσπανία βρίσκεται στὸχειρότερο σημεῖο τῆς ἱστορίας τηςΟἱ θάνατοι εἶναι κατὰ πολὺ περισσό-τεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις Ἀλλὰ κάτιτέτοια προβλήματα εἶναι laquoλεπτομέ-ρειεςraquo γιὰ τοὺς ἀθέους τοὺς μηδε-νιστές τὶς ὀργισμένες laquoφεμινί-στριεςraquo καὶ τοὺς σαρκολάτρεςὍπως laquoλεπτομέρειαraquo εἶναι καὶ τὸἐφιαλτικὸ πρόβλημα τῆς ὑπογεννη-τικότητας καὶ γιὰ τὴν πατρίδα μας ἡὁποία ἀκολουθεῖ τὰ ἴχνη τῆς Ἱσπα-νίας καὶ ὅλου τοῦ laquoπολιτισμένουraquoκόσμου

Ὁμοφυλόφιλοιἐβεβήλωσαντά Χριστούγεννα

H ΜΕΓAΛΗ ἑορτὴ τῶν Χριστου-γέννων μπῆκε γιὰ καλὰ στὸ στόχα-στρο τῶν χριστιανομάχων καὶ τῶνδιεφθαρμένων ἁπανταχοῦ τῆς γῆςὍπου μποροῦν καταργοῦν τὸν χρι-στιανικὸ χαρακτήρα της καὶ ὅπουδὲν μποροῦν προσπαθοῦν νά τή γε-λοιοποιήσουν Τὸ δεύτερο ἔκανανὁμοφυλόφιλοι στὴν ἀποστατημένηὉλλανδία laquoΣτὸ Ἄμστερνταμ τῆςὉλλανδίας gay ἀκτιβιστὲς πραγμα-

τοποίησαν laquoΡὸζ Χριστούγενναraquoἕνα 10ήμερο gay laquoχριστουγεννιάτι-κοraquo φεστιβάλ μὲ laquoλειτουργίεςraquo καὶἀναπαράσταση laquoφάτνηςraquo ἔξω ἀπὸγνωστὸ gay club Ἡ laquoχριστουγεννιά-τικηraquo ἐκδήλωση χρηματοδοτήθηκεἀπὸ τὸν δῆμο τοῦ Ἄμστερνταμ μὲτὸ ποσὸ τῶν euro15000 Στὴ θέση τοῦμωροῦ Χριστοῦ εἶχαν βάλει πραγμα-τικὸ μωράκι τριῶν μηνῶν τὸ ὁποῖοἦταν ἀνιψάκι τραβεστὶ πρωταγωνί-

στριας Ὁ laquoἐμπνευστὴςraquo του Frankvan Dalen δήλωσε ὅτι σκοπὸς τῆςlaquoἐκδήλωσηςraquo ἦταν ἡ σύνδεση θρη-σκείας καὶ ὁμοφυλοφιλίας Φυσικὰὑπῆρξαν ἀντιδράσεις ἀπὸ χριστια-νοὺς καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν ὀργάνωσηlaquoΧριστιανοὶ γιὰ τὴν Ἀλήθειαraquo (laquoChri-stians for Truthraquo)

ldquoΗ laquoφάτνηraquo γελοιοποιεῖ βασικὲςἔννοιες τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύμα-τοςrdquo ὑποστήριξε ἐκπρόσωπος τῆςὀργάνωσης καὶ πρόσθεσε ὅτι laquoἡδιεστραμμένη φαντασία ὁρισμέ-νων ἀνθρώπων ἐπιτίθεται στὴνἱστορία τῆς Βίβλουraquo ldquoGay Χρι-στούγενναrdquo ἔγιναν καὶ στὴν Ἱσπα-νία (httppneymatikowordpresscom) Φρίκη καὶ ἀποτροπιασμὸςμᾶς διακατέχει διαβάζοντας τέτοι-ες εἰδήσεις Ἀλλὰ ἀγαπητοί μαςἀνα γνῶστες αὐτὰ δὲν εἶναι τίποταμπροστὰ σὲ αὐτὰ ποὺ θὰ βιώσουμετὰ ἑπόμενα χρόνια Μὴ ἔχετεἀμφιβολίες περὶ τούτου

Οἱ μικροοφειλέταιτῆς ΔΕΗ καίἡ μεγαλοοφειλέτηςlaquoΝέα Δημοκρατίαraquo

H laquoEΘΝΟΣΩΤHΡΙΟΣraquo κυβέρνησήμας λίγο πρὶν τὶς ἑορτὲς μᾶς πλη-ροφόρησε πὼς ὑπάρχουν 15000οἰκογένειες στὴ Χώρα μας μὲ laquoκομ-μένοraquo τὸ ἠλεκτρικὸ ρεῦμα λόγῳἀδυναμίας ἐξόφλησης λογαρια -σμῶν Σὲ μία κίνηση ἐντυπωσιασμοῦ(καὶ ὑποκρισίας) ἀνακοίνωσε πὼςlaquoγιορτὲς δὲ θὰ κάμει καμιὰ οἰκογέ-νεια χωρὶς ἠλεκτρικὸ ρεῦ μαraquo φορ-τώνοντας τὴ laquoγενναιοδωρίαraquo τηςστὰ πορτοφόλια τῶν ὑπόλοιπων κα-ταναλωτῶν Ὡς ἐδῶ κατανοητὸ καὶἀνεκτό Ἀλλὰ ταυτόχρονα ἀνακοι-νώθηκε (τὸ κρυφὸ μυστικὸ) πὼς τὸκόμμα τῆς laquoΝέας Δημοκρατίαςraquoχρωστᾶ στὴ ΔΕΗ σχεδὸν 550000εὐρώ χωρὶς νὰ ἔχει διακοπεῖ ἡ πα-ροχή της σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺςlaquoἀνώνυμουςraquo μικροοφειλέτες οἱὁποῖοι laquoζοῦνraquo ἐδῶ καὶ μῆνες laquoμὲσπαρματσέταraquo Ἰσχυρίζονται οἱ

laquoἐθνοπατέρεςraquo τοῦ laquoἐθνοσωτηρί-ουraquo συγκεκριμένου κόμματος ὅτιδὲν ἔχουν νὰ πληρώσουν Κατα-νοητὸ καὶ αὐτό Ἀλλά τὸ ἀκατανόη-το εἶναι γιατί δὲν ἐφαρμόζεται καὶ γιrsquoαὐτοὺς ὁ κανονισμὸς τῆς ἑταιρείαςνὰ laquoτὴ βγάζουν μὲ σπαρματσέταraquoὅπως οἱ 15000 ὑπόλοιποι ὀφειλέτεςτης Γιατί νὰ ὑπάρχουν δύο μέτρακαὶ δύο σταθμά Ὅμως μὴ περιμέ-νετε ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς ἀδίστα-κτους κομματανθρώπους Νὰ σᾶςἐξηγήσουμε ἐμεῖς οἱ πολιτικοί μαςὅλων τῶν παρατάξεων μετὰ τὴν λε-γόμενη μεταπολίτευση θεωροῦν τὸΚράτος laquoτσιφλίκιraquo τους καὶ γιrsquo αὐτὸδὲ δίνουν λογαριασμὸ στὸν laquoκυ-ρίαρχοraquo λαὸ καὶ τὸν laquoἀρμέγουνraquoκανονικότατα Ἀλλὰ ἡ τραγωδίαμας βρίσκεται στὸ ὅτι περιμένουμετὴ λύση τῶν ἀνυπέρβλητων προ-βλημάτων μας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺςlaquoἐθνικοὺς τσιφλικάδεςraquo Καλὰ πα-θαίνουμε

Δύο μέτρακαί δύο σταθμάδιά τό ἴδιο ἀδίκημα

O ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ συνδυασμὸςlaquoΧρυσὴ Αὐγὴraquo θεωρήθηκε ὡς laquoκίν-δυνοςraquo γιὰ τὴν δημοκρατία μας μὲτὶς ἐκπεφρασμένες θέσεις του περὶτοῦ ναζισμοῦ Τῆς ἐπιβλήθηκαν σω-ρεία περιορισμῶν καὶ οἱ ἡγέτες τηςβρίσκονται στὴ φυλακή Δὲν ἔχου-με καμιὰ ἀντίρρηση γιὰ τὶς κυβερ-νητικὲς ἐπιλογές ἄλλωστε μὲ τὸσυγκεκριμένο κόμμα μᾶς χωρίζειἄβυσσος καὶ γιὰ τὶς νεοπαγανιστι-κές του ἐπιλογὲς καὶ ἀντιχριστια-νικὲς πρακτικές Καὶ ἐνῶ ἡ laquoΧρυσὴΑὐγὴraquo τίθεται στὸ περιθώριο ὡςἐχθρός τῆς δημοκρατίας δὲ συμ-βαίνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸ Κομμουνι-στικὸ Κόμμα Ἑλλάδος τὸ ὁποῖοζητᾶ ἀπροκάλυπτα τὴν κατάλυσητῆς laquoἀστικῆςraquo δημοκρατίας καὶ τὴνἐπιβολὴ τῆς δικτατορίας τοῦ προ-λεταριάτου Δεῖτε τί δήλωσε πρόσ -φατα ὁ γενικὸς γραμματέας τοῦκόμματος Δ Κουτσούμπας laquoΤὸΚΚΕ δὲν ἐγκατέλειψε ποτὲ τὸ στρα-τηγικό του στόχο τὸ σοσιαλισμόδὲν ἀποκήρυξε ποτὲ τὴν ταξικὴ πά-λη τὴ σοσιαλιστικὴ ἐπανάστασητὴν ἀνάγκη ἀνατροπῆς τῆς δικτα-τορίας μίας μειοψηφίας δηλαδὴτῆς ἀστικῆς τάξης τῶν ἐκμεταλ-λευτῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασή τηςμὲ τὴ δικτατορία τῆς πλειοψηφίαςποὺ εἶναι τὸ προλεταριάτο ἡ ἐργα-τικὴ τάξη οἱ ἐκμεταλλευόμενοιraquo(Ἱστολ defencenetgr) Διερωτόμα-στε σὲ τί διαφέρουν οἱ laquoπολιτικὲςraquoθέσεις τοῦ κ Κουτσούμπα ἀπὸαὐτὲς τοῦ κ Μιχαλολιάκου Δὲστρέφονται τὸ ἴδιο κατὰ τῆς δημο-κρατίας Γιατί δὲν ἐφαρμόζονταικαὶ γιὰ τὸ ΚΚΕ οἱ ἴδιοι περιορισμοίΤί σόϊ laquoταμποὺraquo εἶναι αὐτὰ γιὰ τὸlaquoκόμμα τοῦ λαοῦraquo ποὺ ὅμωςἐκφράζει μόλις τὸ 5 τοῦ λαοῦ

Βουλευτής τοῦ ΣΥΡΙΖΑδιεκωμώδησετήν Ἐκκλησίαν

ΤΟ ΝΕΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ κόμμα ΣΥ-ΡΙΖΑ δὲν κρύβει τὰ ἀντιεκκλησια-στικά του αἰσθήματα τὰ ὁποῖαφροντίζει μὲ κάθε εὐκαιρία νὰ τὰφανερώνει Αὐτὸ ἔκανε καὶ ἕναςἀπὸ τοὺς βουλευτές του κάποιοςΒαγγέλης Διαμαντόπουλος ἀπὸαὐτοὺς ποὺ δὲν τοὺς ξέρει οὔτε ὁθυρωρὸς τῆς πολυκατοικίας τουςΔεῖτε τί ἔκανε ὁ ἐν λόγῳ laquoἐθνοπα-τέραςraquo Τὴν Πρωτοχρονιὰ συμμε-τεῖχε σὲ πρωτοχρονιάτικο καρναβά-λι ντυμένος laquoμεθυσμένος παπάςraquolaquoὉ βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέ-λης Διαμαντόπουλος ντυμένοςhellipἀντιμνημονιακός hellip Παπὰ-Σούραςστὸ καρναβάλι τοῦ Ἄργους Ὀρε-στικοῦ Ὁ βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑΒαγγέλης Διαμαντόπουλος ντύθη-κεhellip παπάς στὴν παρέλαση τοῦἌργους Ὀρεστικοῦ ποὺ ἔγινε ἀνή-μερα τῆς Πρωτοχρονιᾶς Τὸ laquoἀντι-μνημονιακὸraquo ἅρμα στὸ ὁποῖο ἀνέ-βηκε ὁ βουλευτὴς ἔγραφε laquoΚη-δεύουμε τὴν κρίση Ἐτῶν 5raquo (Ἱστολkozanimediagr) Σὲ δημοσιοποιημέ-νες φωτογραφίες τῆς καρναβα-λικῆς laquoἑορτῆςraquo εἰκονίζεται ὁ βου-λευτὴς νὰ παριστάνει ὀρθόδοξοἱερέα ὁ ὁποῖος δῆθεν μεθυσμένοςνὰ laquoτελεῖraquo τὴν laquoκηδεία τοῦ μνημο-νίουraquo καὶ νὰ laquoμεταλαβαίνειraquo εὐθυ-μοῦσα καρναβαλίστρια τὴν βου-λευτίνα τῆς Ν Δημοκρατίας ΜαρίαἈντωνίου διακωμωδώντας καὶ τὴΘεία Εὐχαριστία Δὲν γνωρίζουμεἂν ὑπῆρξαν θεατὲς τοῦ πρώιμουκαρνάβαλου νὰ διασκέδασαν μὲ τὸlaquoὑποκριτικὸ ταλέντοraquo τοῦ νεομαρ-ξιστῆ βουλευτῆ Σίγουρα ὅμωςὑπῆρξαν πολλοί οἱ ὁποῖοι ἀηδίασανμὲ τὸν πρωτότυπο τρόπο ποὺ βρῆκενὰ διασύρει τὴν Ἐκκλησία γελοι-οποιώντας τὸ σχῆμα τοῦ ὀρθοδό-ξου κληρικοῦ Ἡ ἄθλια πράξη τουεἶναι μία ψηφίδα τοῦ ἀντιχριστιανι-κοῦ ψηφιδωτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Σκε-φτεῖτε νὰ ἔρθει καὶ στὴν ἐξουσία τίἔχει νὰ γίνει

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Καταιγιστικάφαινόμενα πολιτικῆς

σαθρότητοςΟ ΣΟΦΟΣ λαὸς μας λέει πὼς

laquoδὲ μπορεῖς νὰ χτίζεις μὲ χρη-σιμοποιημένα σαθρὰ ὑλικάraquoΤὸ σοφὸ αὐτὸ γνωμικὸ ἐπαλη-θεύεται ἀπόλυτα στὸ σαθρὸκαὶ διεφθαρμένο πολιτικό μαςσύστημα Οἱ πολιτικοί ποὺ δη-μιούργησαν τὴ σημερινὴ πρω-τοφανῆ κρίση στὸ λαό μαςἐμφανίστηκαν καὶ παρουσιά-ζονται ὡς laquoσωτῆρεςraquo μας ἀπὸτὴν κρίση Οἱ ἀφελεῖς πίστε-ψαν στὰ ψέματά τους καὶ τοὺςἔδωσαν τὴν ἐντολὴ μὲ τὴνψῆφο τους νὰ τοὺς laquoσώσουνraquoἜλα ὅμως ποὺ laquoπέφτουν οἱμάσκεςraquo τους συνεχῶς καὶἀποκαλύπτεται τὸ πραγματικότους πρόσωπο τῆς πιὸ χυδαίαςἰδιοτέλειάς τους Ἐνῶ συνεχί-ζονται οἱ ἀποκαλύψεις γιὰ laquoπα-λιὰ ἁμαρτήματαraquo μεγαλόσχη-μων πολιτικῶν γιὰ καταχρή-σεις κολοσσιαίων ποσῶνἔρχονται στὸ φῶς συνεχῶςlaquoνέα ἁμαρτήματαraquo τὰ ὁποῖαἀποδεικνύουν ὅτι τὸ πολιτικόμας σύστημα παραμένει ὡςἔχει ἐδῶ καὶ σαράντα χρόνιαΣὲ διάστημα λίγων ἡμερῶνπρώην ὑπουργὸς τοῦ laquoἐθνο-σωτηρίουraquo κόμματος τῆς laquoΝέ-ας Δημοκρατίαςraquo καὶ ἀνεψιὸςτοῦ ἀλήστου μνήμης laquoἐθνάρ-χηraquo ἐμφανίστηκε νὰ κυκλοφο-ρεῖ μεγάλου κυβισμοῦ laquoτζὶπraquoμὲ πλαστὲς πινακίδες (κλέβον-τας τὸ κράτος) καὶ ἀνασφάλι-στο (κλέβοντας τὶς ἀσφαλι-στικὲς ἑταιρεῖες) Ἕτερος πο-λιτευτὴς τοῦ ἰδίου κόμματοςκαὶ πρόεδρος μεγάλου νοσο-κομείου laquoπιάστηκε στὰ πράσαraquoνὰ laquoτὰ παίρνειraquo ἀπὸ διαφημι-στικὴ ἑταιρεία Ἐπίσης ὁ γιὸςτοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Χώ-ρας ὁ ὁποῖος φοιτᾶ στὸ Κολ-λέγιο Ἀθηνῶν πιάστηκε νὰἀντιγράφει σὲ διαγώνισμαἈλλὰ φεῦ ἀντὶ νὰ τιμωρηθεῖ ὁπρωθυπουργικὸς laquoκανακά-ρηςraquo ἀπολύθηκε ἡ καθηγή-τρια ποὺ τὸν συνέλαβε Ἔχετεμήπως ἀμφιβολία ὅτι δὲν ἔχου-με οὔτε παρόν οὔτε μέλλον μὲτέτοιους laquoἐθνοπατέρεςraquo

Στίς 24 Ἰανουαρίου ἡ Ἐκ -κλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη

τῆς ὁσίας Ξένης καί τῶν δύοθεραπαινίδων της Ἡ ὁσία Ξέ-νη καταγόταν ἀπό τήν Ρώμηἀπό εὐγενικό γένος Ὅτανἦλθε σέ ἡλικία γάμου οἱ γο-νεῖς της θέλησαν νά τήν παν-τρεύσουν Ἐνῶ ἑτοιμάστη-καν ὅλα τά τοῦ γάμου ἡ ἁγίαΞένη ἀφοῦ πῆρε δύο θερα-παινίδες της ἀνεχώρησε κρυ-φά καί μέ πλοῖο κατέληξεστήν Μύλασσα τῆς ΜικρᾶςἈσίας κοντά σέ ἕνα ὅσιοἄνθρωπο ὀνομαζόμενο Παῦ -λο ὁ ὁποῖος ἦταν ἱερέας καίμοναχός καί τίς ὁδήγησεστήν ἐν Χριστῷ ζωή ΣτήνΜύλασσα ἡ ἁγία Ξένη ἀφοῦἔφτιαξε ἕνα μικρό ἱερό ναόἀφιερωμένο στόν ἅγιο Στέφανο μαζί μέ τίςδύο ὑπηρέτριές της συγκέντρωσε καί μερικές

παρθένες Ἡ ἁγία μέσῳ τῆςἄσκησης καί ἰδιαίτερα τῆςἀποχῆς τῶν ἡδονῶν τῶναἰσθήσεων ὁδήγησε τόν ἑαυ-τό της στήν οὐράνια πολιτείαἜτσι ἡ ἁγία Ξένη πολιτεύθη-κε τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τηςκαί ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ Μάλι-στα ὁ Θεός κατά τήν κοίμησήτης ἐπέτρεψε ἐνῶ ἦταν ἡμέ-ρα καί ὁ ἥλιος ἔλαμπε νάφανῆ στόν οὐρανό ἕνα στε-φάνι ἀπό ἀστέρια στό μέσοτοῦ ὁποίου ὑπῆρχε ἕνα σταυ-ρός Ἦσαν δέ αὐτά τό στε-φάνι τῆς ὁσίας Ξένης τὸὁποῖο τῆς δόθηκε ἀπό τόνΘεό γιά τήν παρθενία της καίτήν πολυχρόνια ἄσκησή τηςἩ πολιτεία τῆς ὁσίας Ξένηςφανερώθηκε ὄχι ἀπό τήν ἴδια

ἀλλά ἀπό μία θεραπαινίδα της ἡ ὁποία τά διη-γήθηκε ὅταν ἐπρόκειτο νά κοιμηθῆ

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμι -λίαι τῆς laquoΠανελληνίου ᾿Ορ-θοδό ξου ῾Ενώσεωςraquo (ΠΟΕ)εἰς τὴν αἴθουσαν αὐ τῆς (Κάνιγ -γος 10 Α´ ὄροφος) Τὴν προσ -εχῆ Δευτέραν 27 Ἰανουαρίουκαὶ ὥ ραν 600 μμ θὰ ὁμιλήσηὁ Ἀρχιμανδρίτης π ΜελέτιοςΒαδραχάνης μὲ θέμα

laquoΤὸ πένθος στὴν ΚαινὴΔιαθήκηraquo

Παρακαλοῦνται τὰ μέλητῆς ΠΟΕ καὶ οἱ φίλοι τοῦlaquo᾿Ορ θοδόξου Τύπουraquo ὅπωςπαρακολουθήσουν αὐτήν

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ ΠΟΕ

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ᾿Εφημερίς ᾿Ιδιοκτησία laquoΠαν -ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσιςraquo(ΠΟΕ) Κάνιγγος 10 106 77᾿Αθῆναι Τηλ 210 38 16 206ΦΑΞ 210 38 28 518 ἘκδότηςἸωάννης Καρατζένης Παναγί -ας Ἐλευθερωτρίας 51 Κη φισιάΔιευθυν τὴς Συντάξεως Γεώρ -γιος Ζερβός Θησέως 25 Νέα᾿Ερυθραία (14671) ῾Υ πεύ θυνοςΤυπογραφείου Κωνσταν τῖνοςΜιχ Σαμωνᾶς ᾿Αμαδριάδος 15Δρο σιά Τύποις laquo᾿Ορ θο δό ξουΤύ πουraquo (Θησέως 25 14671 Νέα᾿Ερυθραία Τηλ 210 81 34 951ΦΑΞ 210 81 36 981)

῾Ιστοσελίς laquoΟΤraquowwworthodoxostyposgr᾿Ηλεκτρον ταχυδρομεῖον

orthotypotenetgrΤὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ -

φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ -πόψεις τῶν ἀρθρογράφων οἱὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐ θύ -νην τῶν γραφομένων

Ἔκκλησις τῆς Ἱερᾶς Συνόδουδιὰ νὰ σταματήση ἡ αἱματοχυσία εἰς τὴν Συρίαν

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐξεδόθητὴν 13ην Ἰανουαρίου ἡ ἀκόλουθοςἀνακοίνωσις

laquoἩ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος σχεδὸν τρίαχρόνια μετὰ τὸ ξέσπασμα τοῦἐμφυλίου πολέμου στὴ Συρία ποὺἔχει κοστίσει τὴ ζωή σὲ τουλάχι-στον 130000 συνανθρώπους μαςκαὶ ἔχει προκαλέσει πρωτοφανῆἀνθρώπινη κρίση δηλώνει τὰ ἀκό-λουθα

ldquoἈπευθύνουμε ἔκκληση σὲ κάθεὀργανισμὸ καὶ φορέα σὲ ὅλουςτοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς νὰ ἀναλά-βουν ἔστω καὶ τώρα τὶς ἱστορικέςτους εὐθύνες ἔναντι τῆς ἀνθρω-πότητας καὶ νὰ δώσουν ἕνα τέλοςσὲ αὐτὸ τὸ ἀπάνθρωπο καὶ παρά-λογο θέατρο τοῦ θανάτου ποὺδιαδραματίζεται ἀπὸ τὸ 2011 στὴΣυρία

Ὁ σεβασμὸς τῆς ἀνθρώπινηςἀξιοπρέπειας καὶ ζωῆς ἀποτελεῖτὴν μέγιστη πανανθρώπινη ἀξίακαὶ ἡ διαφύλαξή τους ὀφείλει νὰεἶναι ὕψιστη προτεραιότητα γιὰὅλους

Τρία χρόνια μετὰ τὸ ξέσπασματοῦ πολέμου ποὺ ἔχει προκαλέσειτὴν ἀπώλεια ἑκατοντάδων χιλιά-δων συνανθρώπων μας καὶ ἔχειἀποκλείσει ἀπὸ κάθε ἀνθρωπι-στικὴ βοήθεια σχεδὸν τρία ἑκα-τομμύρια ἄλλους ἂς τεθεῖ ἐπιτέ-λους ἕνα τέλος στὴν τραγωδία

Τὴ νέα χρονιά ὅλοι μαζί ὁ κα-

θένας ἀπὸ τὴ δική του πλευρά μὲκάθε δύναμη ποὺ διαθέτει ὀφεί-λει νὰ πράξει τὸ αὐτονόητο νὰστέρξει τοὺς συνανθρώπους μαςποὺ δοκιμάζονται σκληρά βιώνον-τας οὐσιαστικὰ τὴν ἐπίγεια κόλα-ση Ἐκεῖ ὅπου χριστιανοὶ χάνουντὰ παιδιά τους τοὺς ἀδελφούςτους τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς διπλα-νούς τους Ἐκεῖ ὅπου οἱ συνάν-θρωποί μας ζοῦν καθημερινὰ μὲτὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου καὶ τῆςἐπιβίωσης καθὼς στεροῦνταιἀκόμη καὶ τὰ στοιχειώδη ὅπως ἡτροφὴ καὶ τὸ νερό

Μᾶς προκαλεῖ βαθύτατη ἀνησυ-χία καὶ θλίψη ἡ ἀπηνὴς δίωξη τῶνχριστιανῶν ποὺ ζοῦν στὴν περιο-χή Μία δίωξη ποὺ παραπέμπει σὲἄλλες σκοτεινὲς ἐποχές ποὺ ὅλοιπιστέψαμε ὅτι εἶχαν φύγει ἀνεπι-στρεπτί

Ἡ ἀπαγωγὴ τῶν δύο Ἀρχιερέωνκαὶ τῶν δώδεκα μοναζουσῶν συνι-στοῦν σὺν τοῖς ἄλλοις πράξειςὠμῆς καὶ ἀπροκάλυπτης βίας ποὺναρκοθετοῦν ὁποιαδήποτε προσ -πάθεια εἰρήνευσης στὴν περιοχήδιαμορφώνουν ἕνα κλίμα περιορι-σμοῦ ἢ καὶ ὁλικῆς ἐξάλειψης κάθεθρησκευτικῆς ἐλευθερίας καὶ θέ-τουν ἐν ἀμφιβόλῳ αὐτὴ τὴν ἴδιατὴν ὕπαρξη τοῦ χριστιανικοῦ στοι-χείου στὴ χώρα

Αὐτὲς οἱ χαίνουσες πληγὲςστὴν Συρία πρέπει τὸ συντομότε-ρο νὰ ἐπουλωθοῦν Ὅσο οἱ διε-θνεῖς ὀργανισμοὶ καὶ ὅλα τὰἐμπλεκόμενα μέρη σὲ αὐτὴ τὴντραγωδία ἀρνοῦνται νὰ πράξουναὐτά ποὺ ὁ ἀνθρωπισμὸς καὶ ἡ λο-γικὴ ἐπιβάλλουν τόσο ἡ τραγωδίαστὴ Συρία θὰ βαθαίνει μὲ ἀπρό-βλεπτες ἐπιπτώσεις γιὰ ὁλόκληρητὴν πολύπαθη περιοχὴ τῆς ΜέσηςἈνατολῆςraquo

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Στή Ροδόπολη Ἀττικῆς πω-

λεῖται οἰκόπεδο 1860 τμ μετάοἰκίας 93 τμ Ροδοπόλεως 50γωνία Τηλ 210-3239692 Βρα-δυνές ὧρες ἀπό 6 μμ

ΝΕΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣΟ ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ - Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ

Στὴν σειρὰ τῶν βίων τῶν Ἁγίων οἱ ἐκδόσεις laquoὈρθοδόξου Τύπουraquo ἐξέ-δωσαν τοὺς βίους τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Φανουρίου καὶ τῆς ἉγίαςΘεοδώρας Βάστας Μεγαλοπόλεως

Εἶναι πολὺ θαυμαστὸ τὸ πῶς ὁ Κύριός μας στὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶςμᾶς ἐχάρισε τὸν Ἅγιο Φανούριο ποὺ τόσο πολὺ βοήθησε τὸ ὑπόδουλογένος ὅπως θὰ διαπιστώσετε καὶ ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ βίου του

Ἐπίσης θὰ δῆτε τὰ τόσα θαυμαστὰ τοῦ Θεοῦ στὸν βίο τῆς Ὁσιοπαρ-θενομάρτυρος Ἁγίας Θεοδώρας καὶ τὸ συνεχιζόμενο τόσους αἰῶνεςθαῦμα τῶν 17 δένδρων ποὺ φύτρωσαν στὴν σκεπὴ τοῦ Ἱ Ναοῦ της πρὶν500 χρόνια καὶ ἀκόμη καὶ σήμερα διατηροῦνται

Καὶ οἱ δύο βίοι εἶναι γραμμένοι σὲ ἁπλῆ καὶ ζωντανὴ γλώσσα μὲἔγχρωμες εἰκόνες πολὺ ὠφέλιμοι γιὰ κάθε πιστό

Ἐπίσης ἐπανεκδόθηκαν οἱ βίοι τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλά-του καὶ τῆς Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Καὶ οἱ δύο βίοι εἶναι μὲἔγχρωμες εἰκόνες καλαίσθητοι γραμμένοι ἀπὸ τὸν π Χαράλαμπο Βασι-λόπουλο

Θὰ τοὺς βρῆτε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς βίους τῶν ἁγίων στὶς ἐκδόσειςlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo Κάνιγγος 10 Τηλ 2103816206

(3ονmdashΤελευταῖον)Ἆραγε θὰ ἐπιτρέψητε χωρὶς

σθεναρὰν ἀντίστασιν σὰν αὐτὴνποὺ προέβαλον ὁ ἅγ Ἰωάννης ὁΠρόδρομος οἱ ἅγ μάρτυρες ὁ ἅγἈμβρόσιος Μεδιολάνων ὁ ἅγ Ἰωάν-νης ὁ Χρυσόστομος καὶ τόσοι ἄλλοιθεοφόροι ἄνδρες ἐπιθυμιῶν τοῦπνεύματος εἰς τὰς ἡμέρας Σας νὰλάβῃ χώραν αὐτὸ τὸ τραγικὸνἔγκλημα τὸ ὁποῖον θὰ στιγματίσῃ ἡἹστορία

Περαίνων τὴν ἐπιστολήν μουἐπειδὴ σέβομαι καὶ τιμῶ βαθύτατατὸν θεσμὸν τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶπροπάντων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κατ΄ἐπιταγὴν τῆς συνειδήσεώς μουἀναγκάζομαι νὰ Σᾶς ἐξομολογηθῶεἰς τὰ τίμια ὠμοφόρια μὲ τὰ ὁποῖαδιαπορθμεύετε τὴν χάριν τοῦ ἉγίουΠνεύματος εἰς τὸ πλήρωμα τῆς ἐνἙλλάδι Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χρι-στοῦ τὰ κάτωθι

Κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1970εἶχον τὸ προνόμιον καὶ τὴν εὐλογίαννὰ μονάζω ὑπὸ τὴν σεπτὴν Ἡγουμε-νίαν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείουκαὶ νῦν προηγουμένου τῆς Ἱ Μ Ἰβή-ρων εἰς τὴν ἹΜ Σταυρονικήτα

Ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Παΐσιοςἀσκητεύων τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰςτὴν Καλύβην τοῦ Τιμίου Σταυροῦτῆς εἰρημένης Ἱ Μονῆς μὲ προσε-κάλει πολλάκις διὰ νὰ τελέσω τὴν

Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸ ναΰδριοντῆς Καλύβης του

Μετὰ τὴν Θείαν Λειτουργίανἐσυνήθιζε κατὰ τὸ κέρασμα ποὺἐπηκολούθει νὰ προσφέρῃ ἕνα κα-φέ ἕνα λουκούμι καὶ ἕνα ποτήρι

νερό Ἐκεῖ ἐδράττετο τῆς εὐκαι-ρίας νὰ μοῦ ἐμπιστεύηται πολλὰθαυμαστὰ γεγονότα ἅτινα ὁ Θεὸςτοῦ ἐφανέρωνε ἐπαναπαυόμενοςεἰς τὴν θεοφιλῆ ἄσκησίν του καὶδιὰ νὰ στηρίζῃ τοὺς ἀγῶνας τουὉμολογῶ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὅτιοὐ ψεύδομαι μοῦ ἔλεγε τόσασπουδαῖα τὰ ὁποῖα μόνον εἰς τὴνζωὴν μεγάλων ἁγίων ἔχω διαβάσειεἰς Συναξάρια

Κάποτε λοιπὸν μοῦ εἶπε καὶ τὸἀκόλουθον τὸ ὁποῖον μὲ συνετά-ραξε

laquoΚατ᾽ αὐτὰς τὰς ἡμέρας Πάτερἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοῦἔδειξε τὸν Ἅδην ἐκεῖ ποὺ εἶναι αἱψυχαὶ τῶν κολασμένων ἀνθρώπωντὸν τόπον ποὺ βασιλεύει ὁ διάβο-λος Ἐκεῖ ἀπὸ ὅλα τὰ φρικτὰ ποὺεἶδα κατ΄ ἐξοχὴν μὲ ἐντυπωσίασεὅτι εἶδα πολλοὺς Ἀρχιερεῖς μαύ-ρους ἀπολιθωμένους ὀρθίους μὲ

προτεταμένην τὴν ποιμαντορικὴνῥάβδονraquo

Ὁ γράφων ἔσπευσε νὰ τὸν ἐρω-τήσῃ laquoΓέροντα πόσους ἱερομονά-χους εἶδεςraquo Ἐκεῖνος ἀντιπαρῆλθετὴν ἐρώτησίν μου χωρὶς νὰ μοῦἀπαντήσῃ καὶ συνέχισε νὰ ὁμιλῇαἰτιολογῶν διατί εἶδε πολλοὺςἈρχιερεῖς laquoΕὐθῦνες πάτερπολλὲς ἔχουν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ ὅσοιδὲν ἀνταποκρίνονται εἰς τὰς εὐθύ-νας των διὰ νὰ ἀρέσουν εἰς τὸνΧριστόν ὁδηγοῦνται ἐκεῖ εἰς τὸντόπον τῆς βασάνου μακρὰν τοῦΧριστοῦraquo

Αὐτὸ τὸ ὅραμα ἔλαβε χώρανκαθ᾽ ὕπαρ (ἐν ἐγρηγόρσει) Εὔχο-μαι νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς νὰ ὁδη-γηθῇ ἐκεῖ οὐδεὶς πλέον Ἀρχιερεὺςἀλλὰ οὐδὲ ἱερομόναχος Αὐτὸὅμως θὰ ἐξαρτηθῇ ἀπὸ τὴν ἐκπλή-ρωσιν τῶν εὐθυνῶν μας εὐαρέ-στως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ οὐχὶ κατὰτὰς ἐπιθυμίας τῶν λεγομένωνἰσχυρῶν καὶ μεγάλων τῆς Γῆς

Ἐπὶ δὲ τούτοις ἐξαιτούμενοςσυγγνώμην ἂν ὁ τρόπος ποὺ Σᾶςγράφω δὲν εἶναι ὁ ἁρμόζων δια-τελῶ βαθυσεβάστως καὶ ἀσπάζο-μαι τὴν Ὑμετέραν ΧαριτόβρυτονΔεξιάν ἐξαιτούμενος τὰς Ὑμετέ-ρας εὐχὰς καὶ εὐλογίας

Ἱερομόναχος Δαμασκηνόςὁ τοῦ Φιλαδέλφου

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡγούμε-νος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ κ Δα-μιανὸς ἀλλὰ καὶ αἱ μοναχαὶ τῆςἹερᾶς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίωνὡμίλησαν εἰς τὴν ἐφημερίδα ldquoΔη-μοκρατίαrdquo τῆς 14ης Δεκεμβρίουκαὶ κατέθεσαν τὰς ἀπόψεις τωνδιὰ τὰς ἐντυπώσεις τὰς ὁποίαςἀπεκόμισαν ἀπὸ τὴν γνωριμίαντων μὲ τὸν νέον Ἅγιον τῆς Ὀρθο-δόξου Ἐκκλησίας τὸν Ἅγιον Πορ-φύριον Συμφώνως πρός τὸ δημο-σίευμα τῆς ἐφημερίδος

laquoὉ ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς βίος τοῦἁγίου Πορφυρίου καὶ ὁ τρόπος μὲτὸν ὁποῖο ἀγκάλιαζε ὅλους ἀδια-κρίτως τοὺς ἀνθρώπους ἔχουνμείνει χαραγμένα στὴ μνήμηὅσων εἶχαν τὴν εὐλογία (γιατίπερὶ αὐτοῦ πρόκειται) νὰ τὸνδοῦν ἀπὸ κοντά ἔστω καὶ γιὰ μίαφορά

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ ΜονῆςΣινᾶ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπί-

σκοπος Σινᾶ Φαράν καὶ Ραϊθώ κΔαμιανός εἶχε πνευματικό τουτὸν ἅγιο Πορφύριο ldquoΤὸν γνώρισαὅταν ἦλθε στην Μονὴ Σινᾶ τέλητοῦ ᾽ 72 ἀρχὲς τοῦ ᾽ 73 καὶ ἔμεινεγιὰ ἑνάμιση μήνα Ἀνέβηκε στὸὍρος ὅπου κοκάλωσε γιατίἔνιωθε ἰδιαίτερη Χάρη νὰ ἀνα-βλύζειrdquo τονίζει ὁ κ Δαμιανόςἀποκαλύπτοντας τὴν ἔκπληξηποὺ εἶχε προκαλέσει σὲ ὅλους ἡἀντίδρασή του ldquoΘαυμάζαμεχωρὶς νὰ ξέρουμε τὸ βάθος καὶτὸ πλάτος τῶν διορατικῶν τουἱκανοτήτωνrdquo Ὁ ἅγιος Πορφύριοςldquoἔνιωθε Σιναΐτηςrdquo μᾶς λέει ὁἈρχιεπίσκοπος Σινᾶ

Τὸν χειροτόνησε ἱερέα ὁ μακα-ριστὸς ἡγούμενος τῆς ΜονῆςΣινᾶ Πορφύριος Γ´ (ἀπὸ τὴν Κύ-μη) ὁ ὁποῖος διέκρινε τὸ διορατι-κό του χάρισμα δίνοντάς του τὸὄνομα ldquoΠορφύριοςrdquo Ὁ κ Δα-μιανὸς μᾶς ἐκμυστηρεύεται ὅτι ὁἅγιος τοῦ εἶχε ζητήσει ἕνα χαρτὶ

ποὺ νὰ ἀναφέρει ὅτι ἦταν μέλοςτῆς Σιναϊτικῆς ἈδελφότηταςldquoΤοῦ ἔδωσα ἕνα χαρτὶ ποὺ ἔλεγεὅτι εἶναι ἀπὸ παλαιὰ ἐγγεγραμμέ-νος στὴ μονή ὥστε νὰ δικαιοῦταινὰ ἀγοράσει κελὶ στὸ ἍγιονὌροςrdquo σημειώνει Ἔχοντας τὸδιορατικὸ καὶ προορατικὸ χάρι-σμα ὁ ἅγιος Πορφύριος προέβλε-ψε τὴν ἐκλογὴ τοῦ κ Δαμιανοῦὡς ἡγουμένου τῆς Μονῆς ΣινᾶldquoΔὲν μπορούσαμε νὰ καταλάβου-με τότε τὴν ἀξία τῶν λόγων τοῦγέρονταrdquo ὑπογραμμίζει ὁ Ἀρχιεπί-σκοπος Σινᾶ προσθέτοντας ὅτι ὁἅγιος Πορφύριος πίστευε καὶ ἔλε-γε συνέχεια ldquoὉ Χριστὸς εἶναιὅλος ἀγάπη ἡ ἀγάπη εἶναι τὸπᾶνrdquo Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἁμαρτία ὁἅγιος Πορφύριος πίστευε ὅτιὑπάρχει μέν ἀλλὰ εἶναι ξεδοντια-σμένη μὲ τὸν Χριστό δὲν μπορεῖνά δαγκάσει

Τὸν ἅγιο Πορφύριο γνώριζανπολὺ καλὰ ἡ ἡγουμένη Θεοξένηκαὶ οἱ μοναχές τῆς Μονῆς Χρυσο-πηγῆς στὰ Χανιὰ τῆς ΚρήτηςὍπως μᾶς εἶπαν ldquoμὲ τὸ χάρισμαποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός ὁ ἅγιοςΠορφύριος εἶχε βαθιὰ γνώση τῆςἀνθρώπινης ψυχῆς Κοντὰ τουἔβρισκαν θεραπεία πνευματικὴκαθοδήγηση παράκληση καὶχαρὰ ἄνθρωποι κάθε ἡλικίαςἐθνικὸτητας καταγωγῆς καί τά-ξηςἮταν δοσμένος ὁλόψυχαστὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ στοὺς ἐγγὺςκαὶ τοὺς μακράν στοὺς πιστοὺςκαὶ τοὺς ἀρνητές στοὺς χριστια-νοὺς καὶ τοὺς ἀγνοοῦντας τὸνλόγο τοῦ Θεοῦ στοὺς πάντεςrdquo Οἱμοναχὲς κάνουν ξεχωριστὴ μνείαστὸ πῶς ὁ ἅγιος γέροντας πλησία-ζε ὅλους τούς ἀνθρώπους προσ -παθώντας νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀκο-λουθήσουν τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦμέσα ἀπὸ τὸ δικό του παράδειγμακαὶ τὴ δική του ζωή

ldquoὍλους ἀνεξαιρέτως τοὺςἀγκάλιαζε μὲ ἀπέραντη ἀγάπη καὶεὐσπλαχνία παρακινώντας τουςμὲ τὴ διδασκαλία καὶ τὸ παράδει -γμα τοῦ ἁγίου βίου του νὰ ἀγαπή-σουν τὸν Χριστόrdquo Ἄλλωστεὅπως ὑπογραμμίζουν δὲν εἶναι λί-γοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθη-καν στὴ ζωὴ τους μὲ τὸν ἕνα ἢ μὲτὸν ἄλλο τρόπο ἀπὸ τὴ συνανα-στροφὴ τους μαζί του ἀλλὰ καὶμόνο ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῶν λό-γων του ldquoΧιλιάδες ἄνθρωποιστὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλο τὸν κό-σμο εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ γνωρί-σουν καί νὰ συναναστραφοῦν τὸνἅγιο Πορφύριο εὐεργετήθηκανἀπὸ τὶς θαυματουργικὲς ἐπεμβά-σεις του καὶ μὲ τὴν καθοδήγησήτου ἀνακάλυψαν τὴν πνευματικὴζωή Ἀλλὰ καὶ ἀκόμη περισσότε-ροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ διάβα-σαν τοὺς λόγους του πληροφο-ρήθηκαν γιὰ τὶς θαυμαστὲς ἐνέρ-γειές του καί χωρὶς νὰ τὸν ἔχουνγνωρίσει ἀπὸ κοντά ἔνιωσαν τὴνἁγία παρουσία του στὴ ζωήτουςrdquoraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 3η

laquoΟΤΙ ΕΙΔΟΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΜΟΥΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΣΟΥraquo

Μὲ τὴν συμπλήρωση σαράντα ἡμερῶν ἀπὸ τὴν κατὰ σάρκαΓέννηση τοῦ Χριστοῦ οἱ γονεῖς Του ἔρχονται στὸν Ναό γιὰ νὰπροσφέρουν τὶς καθιερωμένες θυσίες τοῦ καθαρισμοῦ ποὺ προ-έβλεπε ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος γιὰ κάθε πρωτότοκο ἄρρεν τέκνο(Ἔξοδος ιγ´ 1-2 καὶ Λευιτικὸν ιβacute 1-6) Ἐκεῖ στὸν Ναὸ συνάντησε(laquoὑπάντησεraquo) τὸν Ἰησοῦ ὁ Συμεών ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομασία τῆςἑορτῆς Ὑπαπαντή

Ἀπὸ τοὺς τέσσερεις Εὐαγγελιστές μόνον ὁ Λουκᾶς περιγρά-φει τὸ περιστατικό Ὁ μικρὸς Ἰησοῦς προσφερόμενος ἀπὸ τοὺςγονεῖς Του στὸν Ναὸ γιὰ τὸν εἰθισμένο καθαρισμὸ τῶν σαράνταἡμερῶν φανερώνει τὸ βάθος τῆς θείας οἰκονομίας γιὰ νὰ φανεῖὁ Ἰησοῦς ὡς τηρητὴς τοῦ Νόμου ὡς ἔκφραση ὑπακοῆς καὶ συγ-καταβάσεως τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ (ἍγΚύριλλος Ἀλεξανδρείας) Ἀσφαλῶς ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε ἀνάγκηκαθαρισμοῦ ἀλλὰ ἔπραξε ἔργον ὑπακοῆς στὸν Νόμο (Ἅγ Γρη-γόριος ὁ Παλαμᾶς) Ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του εἶχεἀνάγκη καθαρισμοῦ

Ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος προέβλεπε μετὰ σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴνγέννηση κάθε ἄρρενος πρωτοτόκου οἱ γονεῖς του ἔπρεπε νὰ τὸἀφιερώνουν στὸν Ναό γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεὸ γιὰ τὴνεὐλογία τῆς τεκνογονίας καὶ νὰ προσφέρουν τὶς καθιερωμένεςθυσίες ζεῦγος περιστερῶν ἢ τρυγόνων γιὰ τοὺς φτωχότερους

Ἐκεῖ στὸν Ναὸ ὁ δίκαιος πρεσβύτης Συμεών κινούμενος ἀπὸτὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναγνωρίζει στὸ βρέφος Ἰησοῦ τὸν Σωτήρα καὶΤὸν παίρνει στὴν ἀγκαλιά του Ὁ δίκαιος Συμεὼν γίνεται θεοδό-χος δέχεται στὶς ἀγκάλες του τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ Ὁποίας μεγά-λης τιμῆς ἠξιώθη ὁ Ἅγιος Συμεών ἀναδεικνυόμενος ἀνώτεροςτῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων ὑπέρτερος (Μέγας Ἀθανάσιος)

Ὁ δίκαιος Συμεὼν ὑπὸ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματοςἀναφωνεῖ laquoνῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου δέσποτα κατὰ τὸῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃraquo Πράγματι τώρα ποὺ ὁ Συμεὼν εἶδε τὴνἐκπλήρωση τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀναπαυθεῖ πλέ-ον Ὁ Συμεὼν προφητικῶς ὁμιλεῖ γιὰ τὸ σωτηριῶδες γεγονὸςτῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ποὺ ἀποτελεῖ φῶς γιὰ τὰ ἔθνηγιὰ τοὺς ἐθνικούς ποὺ εὑρίσκοντο στὸ σκότος τῆς πλάνης τῶνεἰδώλων ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν δόξα τοῦ Ἰσραήλ ἀφοῦ ὁ Χριστὸςπροῆλθε ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτες (Ἅγ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας)Ὄντως ὁ Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ φῶς τοῦ κόσμου ποὺ ἐκδιώκει τὸσκότος τῆς ἀγνοίας καὶ τοῦ νοός

Ὁ δίκαιος Συμεών στρεφόμενος πρὸς τὴν Παναγία τῆς προ-φητεύει δύο θαυμαστὲς προφητεῖες Ὅτι ὁ Ἰησοῦς laquoκεῖται εἰςπτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντι-λεγόμενονraquo (Λουκ β´ 34) Πράγματι ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέ-χρις σήμερον διχάζει τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἀναγκάζει μὲ κά-ποιο τρόπο νὰ λάβουν θέση ἔναντι Αὐτοῦ Τὸ μυστήριο τῆς ἐκΠαρθένου Σαρκώσεως γιὰ πολλοὺς ἀποτελεῖ παράδοξο γεγονόςὄντως laquoσημεῖον ἀντιλεγόμενονraquo ὅπως καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρί-ου γιὰ ἄλλους ἀποτελεῖ μωρία ἐνῶ γιὰ ἄλλους σημαίνει σωτηρία(Α´ Κορ α´ 18)

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα στὸν Ἰσραήλ ἄλλους θὰὁδηγήσει σὲ πτώση ὅσους Τὸν ἀρνηθοῦν ἀλλὰ σὲ ὅσους Τὸν πι-στεύσουν σὲ ἀνάσταση Ὁ Χριστὸς κείμενος στὸν Τάφο καὶ μὲτὴν Ἀνάστασή Του πολλοὺς θὰ ὁδηγήσει στὴν ἀνάσταση (Θεο-φύλακτος Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

Ἐπίσης ὁ Συμεὼν προφητεύει στὴν Παναγία ὅτι θλίψη σὰνρομφαία θὰ διαπεράσει τὴν καρδιά της ὅταν θὰ δεῖ τὸν Υἱόν Τηςνὰ κατηγορεῖται ἀδίκως καὶ νὰ πεθαίνει ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ Ἡ καρ-διὰ τῆς μητέρας δὲν ὑποφέρει νὰ βλέπει τὸν Υἱόν Της νὰ ὑπο-φέρει

Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς εἶναι ὅτι εἴμα-στε ὅλοι καλεσμένοι νὰ ὑπαντήσουμε νὰ συναντήσουμε τὸν Χρι-στό Τόπος συναντήσεως ὁ Ναός ὅπου πηγαίνουμε νὰ προσευ-χηθοῦμε ὅπως ὁ δίκαιος Συμεὼν καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα καὶ νὰβροῦμε τὸν Χριστό Μέσα στὸν Ναό μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ μποροῦμε νὰ δοῦμε laquoτὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦraquo νὰ λά-βουμε ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ νὰ βροῦμε τὴν σωτηρίατῆς ψυχῆς μας

Ἀρχιμανδρίτης π Κύριλλος Κεφαλόπουλος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ἀπόστολος Ἑβρ ζ´ 7-17Εὐαγγέλιον Λουκ β´ 22-40Ἦχος βαρύς Ἑωθινόν Ι´

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΘΑΥΜΑΣΤΑΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ

ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(1ον)Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ(β´ 42 - 47 καὶ δ´ 32 - 35)Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς

Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς δίνειπληροφορίες γιὰ τὴ ζωὴ τῶν πρώ-των χριστιανῶν Εἶναι ἐνδιαφέρου-σες καὶ χρήσιμες καὶ γιὰ μᾶς τοὺςχριστιανοὺς τοῦ 21ου αἰώνα οἱὁποῖοι ἔχουμε ξεχάσει τὰ οὐσιώδητῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶἀσχολούμαστε μὲ τὶς συνήθειες καὶτὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου ἀγνοών-τας ὅτι ὁ κόσμος βρίσκεται πολὺμακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία

Εἶναι ὠφέλιμο νὰ γνωρίζει κανεὶς

τὸν τρόπο ζωῆς τῶν πρώτων χρι-στιανῶν καὶ νὰ τὸν συγκρίνει μὲ τὸδικό του Θὰ διαπιστώσει ὅτι ὑστε-ρεῖ σὲ πολλὰ καὶ θὰ ἀναθεωρήσειτὶς ἐπιλογές του καὶ τὸν πνευματι-κό του προσανατολισμό Βέβαιαδὲν μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιεἶναι δυνατὸ νὰ ζήσουν τὰ ἑκατομ-μύρια τῶν χριστιανῶν σήμερα ὅπωςζοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ μὲ κοι-νοκτημοσύνη καὶ κοινὰ φαγητὰ ποὺἦταν μερικὲς ἑκατοντάδες μποροῦνὅμως νὰ ἀποκτήσουν τὸ πνεῦματους καὶ νὰ βρίσκουν νέους τρό-πους ἐπικοινωνίας καὶ διαβίωσης οἱὁποῖοι θὰ ἐξασφαλίζουν τὴν μεταξύτους ἀγάπη Οἱ ὅποιες κοινωνικὲςἐξελίξεις δὲν πρέπει νὰ καταργοῦνἢ νὰ διαστρεβλώνουν αὐτὸ ποὺ κυ-ριαρχοῦσε στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰτῶν πρώτων χριστιανῶν Δὲν πρέπεινὰ θεωρεῖται ξεπερασμένο οὔτε καὶνὰ περιφρονεῖται γιατὶ τότε ἀπο-μακρυνόμαστε ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ

ἀλήθεια καὶ ἀκολουθοῦμε νέες δι-δασκαλίες χαρακτηρίζοντάς τεςχριστιανικὲς χωρὶς νὰ εἶναι χάνον-τας τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ Εὐαγ-γελίου Μόνο μὲ τὴν ἐπιστροφὴ στὸπνεῦμα τῶν πρώτων χριστιανῶνμποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴνπορεία πρὸς τὸν Κύριο Διαφορε-τικὰ θὰ πηγαίνουμε ἐδῶ κι ἐκεῖχωρὶς ποτὲ νὰ βρίσκουμε ἀνάπαυ-ση

Γράφει λοιπὸν ὁ ΕὐαγγελιστὴςΛουκᾶς στὶς Πράξεις γιὰ τοὺς χρι-στιανοὺς τῆς πρώτης κοινότηταςlaquoΑὐτοὶ ὅλοι ἦταν ἀφοσιωμένοι στὴδιδασκαλία τῶν ἀποστόλων καὶ στὴμεταξύ τους κοινωνία στὴν τέλεσητῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ στὶς προσ -ευχές Ἕνα δέος τοὺς κατεῖχε ὅλουςὅσοι ἔβλεπαν πολλὰ ἐκπληκτικὰθαύματα νὰ γίνονται μέσῳ τῶνἈποστόλων Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶζοῦσαν σ᾽ ἕνα τόπο καὶ εἶχαν τὰπάντα κοινάmiddot ἀκόμη πουλοῦσαν καὶτὰ χτήματα καὶ τὰ ὑπάρχοντά τουςκαὶ μοίραζαν τὰ χρήματα σὲ ὅλους

ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τοῦ καθε-νός Κάθε μέρα συγκεντρώνοντανμὲ ὁμοψυχία στὸ ναό τελοῦσαν τὴθεία Εὐχαριστία σὲ σπίτια τρώγον-τας τὴν τροφή τους γεμᾶτοι χαρὰκαὶ ἁπλότητα στὴν καρδιά Δοξο-λογοῦσαν τὸν Θεό κι ὅλος ὁ λαὸςτοὺς ἐκτιμοῦσε Καὶ ὁ Κύριος πρόσ -θετε κάθε μέρα στὴν ἐκκλησίααὐτούς ποὺ σώζοντανraquo Καὶ λίγοπιὸ κάτω συμπληρώνει laquoὍλοι ὅσοιπίστεψαν εἶχαν μία καρδιὰ καὶ μίαψυχή Κανεὶς δὲν θεωροῦσε ὅτι κά-τι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του ἦταν δικότου ἀλλὰ ὅλα τὰ εἶχαν κοινά ΟἱἈπόστολοι κήρυτταν καὶ βεβαίωνανμὲ μεγάλη πειστικότητα ὅτι ὁ Κύ-ριος Ἰησοῦς ἀναστήθηκε Κι ὁ Θεὸςἔδινε σὲ ὅλους πλούσια τὴ χάρητου Δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ἀνάμεσάτους ποὺ νὰ στερεῖται τὰ ἀπαραί-τητα Γιατὶ ὅσοι εἶχαν χωράφια ἢσπίτια τὰ πουλοῦσαν κι ἔφερναν τὸἀντίτιμο αὐτῶν ποὺ πουλοῦσαν καὶτὸ ἔθεταν στὴν διάθεση τῶν Ἀπο-στόλων Ἀπ᾽ αὐτὸ δινόταν στὸν κα-

θένα ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τουraquoΟἱ πρῶτοι χριστιανοὶ παρακο-

λουθοῦσαν μὲ προθυμία καὶ ζῆλο τὴδιδαχὴ τῶν Ἀποστόλων δηλαδὴ τόλόγο τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ οἰκοδο-μοῦνται πνευματικά νὰ προκόβουνστὴν ἀρετὴ καὶ νὰ αὐξάνεται ὁἁγιασμός τους Θεωροῦσαν τὴ δι-δαχὴ τῶν Ἀποστόλων ἄρτο τῆςψυχῆς τους γι᾽ αὐτὸ καὶ τὴν ἄκου-γαν μὲ αὐξημένο ἐνδιαφέρον Συγ-χρόνως ἐπικοινωνοῦσαν μεταξύτους καὶ εἶχαν ἑνότητα μὲ κοινὲςἰδέες κοινὰ συναισθήματα καὶ ἀγά-πη Ζοῦσαν μέσα στὴν κοινωνίαχωρὶς νὰ ἐπηρεάζονται καὶ ἀντιμε-τώπιζαν ἀπὸ κοινοῦ τὶς δυσκολίεςκαὶ τοὺς πειρασμούς Ἀποτελοῦσανπνευματικὴ ἁλυσίδα ποὺ ἀντιστε-κόταν στὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς τουςκαὶ ἀποτελοῦσαν τὴ θεία ζύμη γιὰτὴν ἀναμόρφωση τῆς κοινωνίαςΣυμμετεῖχαν συχνότατα στὴ θείαΕὐχαριστία εἶχαν διαρκῆ τὴ μνήμητοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χρι-στοῦ καὶ ἡ προσευχή τους ἦταν συν -

εχής Ὑπῆρχε ἐπίσης πλεονασμὸςπνευματικῶν χαρισμάτων καὶ τὰδιάφορα θαυμαστὰ γεγονότα ποὺἔβλεπαν ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους ἐπι-βεβαίωναν τὴ διδασκαλία τοῦ Χρι-στοῦ

Οἱ χριστιανοὶ ἦταν εὐμετάδοτοιεἶχαν ἀνοιχτὴ καρδιὰ καὶ ἀνοιχτὰχέρια εἶχαν κοινὸ ταμεῖο γιὰ τὶςἀνάγκες καὶ συμμετεῖχαν σὲ κοινὰτραπέζια Ὁ πρωτόγνωρος αὐτὸςτρόπος ζωῆς ἐντυπωσίαζε τὸ λαό ὁὁποῖος τοὺς ἐκτιμοῦσε καὶ ἐπηρεα-ζόταν ἀπὸ τὸ φωτεινό τους παρά-δειγμα

Ἡ ζωὴ τῶν πρώτων χριστιανῶνεἶναι πηγὴ ἔμπνευσης καὶ γιὰ τοὺςσημερινοὺς χριστιανούς οἱ ὁποῖοιἔχουν μειωμένο ζῆλο δὲν διψοῦνὅσο θὰ ἔπρεπε γιὰ τὸ λόγο τοῦΘεοῦ καὶ εἶναι προσκολλημένοιστὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν λη-σμονώντας συχνὰ τὴν ἐλεημοσύνηκαὶ γενικότερα τὴν ἔμπρακτη ἀγά-πη πρὸς τοὺς ἀδελφούς

Πρεσβ Διονύσιος Τάτσης

ΟΟΟΟΡΡΡΡΘΘΘΘΟΟΟΟΔΔΔΔΟΟΟΟΞΞΞΞΟΟΟΟΝΝΝΝ ΣΣΣΣΗΗΗΗΜΜΜΜΕΕΕΕΙΙΙΙΩΩΩΩΜΜΜΜΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑΑΡΡΡΡΙΙΙΙΟΟΟΟΝΝΝΝ

Ἡ Ἴσις ἦταν θεότητα τῶνἀρχαίων Αἰγυπτίων καί συγχρό-νως ἀδελφή καί σύζυγος τοῦὌσιρι Ἀπό τούς ἀρχαίους Αἰγυ-πτίους λατρευόταν ὡς θεά τῆςφύσεως καί τῶν μυστηρίων τηςκαί εἶχε ὡς σύμβολό της τή Σε-λήνη

Μέ τήν ὀνομασία τῆς ἀρχαίαςαὐτῆς αἰγυπτιακῆς θεᾶς τό 1976ἱδρύθηκε ἀπό τούς LawrenceDurbin ndash Robertson τήν ἀδελφήτου Olivia τή γυναίκα του Pame-la καί τόν ξάδελφό του συγγρα-φέα Robert Graves μία διεθνήςπαγανιστική ὀργάνωση μέ τήνὀνομασία laquoἈδελφότητα τῆς Ἴσι-δοςraquo μέ σκοπό πάντα κατά τούςἱδρυτές της νά προωθήσει τήστενότερη ἐπικοινωνία μεταξύτῆς Ἴσιδος καί τῶν ἀνθρώπωνΟἱ ἱδρυτές τῆς ὀργάνωσης προ-έρχονται ἀπό ἀγγλοndashιρλανδικήοἰκογένεια καί ἔχουν διατυπώσει

τό μυθώδη ἰσχυρισμό ὅτι εἶχανδῆθεν κληρονομική γραμμή δια-δοχῆς ἀπό τό ἱερατεῖο τῆς θεᾶςτῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου

Γιά νά γίνει εὐρύτερα ἀποδε-κτή ἡ ἐν λόγῳ παγανιστική κίνη-ση κινεῖται σέ δύο ἐπίπεδα Τόπρῶτο ἐπίπεδο εἶναι ὁ θρησκευ-τικός συγκρητισμός καθώς ὑπο-στηρίζει ὅτι περιλαμβάνει στάμέλη της ἀν θρώπους διαφορε-τικῶν θρησκει ῶν καί παραδόσε-ων ὅπως παγανιστές λάτρειςτῆς Wicca ἄθεους χριστιανούςκαί ἰνδουϊστές Τό δεύτερο ἐπί-πεδο εἶναι τό ἐξαιρετικά ἑλκυ-στικό λεξιλόγιο τό ὁποῖο χρησι-μοποιεῖ ἡ ὀργάνωση πρός τά ἔξωδιά τῶν ἐντύπων της καί τῶν δια-δικτυακῶν τόπων της

Ὡς σκοπούς της ἡ Ἀδελφότη-τα τῆς Ἴσιδος προβάλλει τήν τι-μή τοῦ καλοῦ σέ ὅλες τίς θρη-

σκεῖες τήν προαγωγή τῆς ἀγά-πης τήν ἀνάδειξη τῆς ὀμορφιᾶςτῆς ἀλήθειας τῆς ἁρμονίας τῆςσοφίας καί τῆς εὐδαιμονίας τήνπροαγωγή τῶν φιλικῶν σχέσεωνμέ τήν καλλιέργεια τῆς χαρᾶςκαί τῆς συμπόνιας γιά κάθε μορ-φή ζωῆς

Σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρι-σμούς της πού κατά τή γνώμημας πρέπει νά γίνουν μετ᾽ ἐπιφυ-λάξεως ἀποδεκτοί ἡ ἐν λόγῳ πα-γανιστική κίνηση ἔχει 17000 μέ-λη σέ 93 χῶρες τοῦ κόσμου Πα-ραλλήλως διαθέτει δικό τηςἐκπαιδευτικό δίκτυο πού προ-ωθεῖ τή λατρεία τῆς θεᾶς ἔχειδικό της ἱερατεῖο περιοδικόπροσφέρει μαθήματα δι᾽ ἀλληλο-γραφίας καί χρησιμοποιεῖ διάφο-ρες πρωτοβουλίες γιά τή διαφή-μιση καί τήν ἐπίτευξη τῶν σκο -πῶν της

ΗΗ σσττηηλληη ττηηςς laquolaquoππααννεελλλληηννιιοουυ εεννωωσσεεωωςς θθεεοολλοογγωωννraquoraquo

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΙΔΟΣΜία διεθνής παγανιστική ὀργάνωσις

Τοῦ πρωτ π Βασιλείου Ἀ Γεωργοπούλου Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ

Χρόνια δύσκολα Ἀλλὰ καὶ πάραπολὺ ἐπικίνδυνα Οἱ Γερμανοὶ κατα-κτητὲς σκορπίζουν παντοῦ τὸν τρό-μο καὶ τὴν καταστροφή Στὴ συνέ-χεια ὁ ἐμφύλιος σπαραγμός Ἀδέρ-φια πολεμοῦν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦἄλλου Μῖσος κακία ἐξόντωση Σὲαὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθέναςπροσπαθοῦσε νὰ περισώσει τὸνἑαυτό του

Καὶ ὅμως ἕνας γνήσιος μαθητὴςτοῦ Κυρίου μας δὲν ὑπολογίζει κα-θόλου τὴν προσωπική του ἀσφά-λεια Ἂν καὶ ὑπῆρχαν ἔντονα τὰ ση-μάδια ὅτι εἶναι στὸ στόχαστρο τῶνἰδεολογικῶν του ἀντιπάλων βγαί-νει ἔξω ἀπὸ τὴ φοβία ποὺ ἐπικρατεῖγύρω του σκύβει πάνω στὸν πόνοκαὶ στὴν ἀνάγκη τοῦ συνανθρώπουτου καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸν βοηθήσειΚαὶ τὸ ὅπλο του Ἡ ἀνάγκη πρὸςτὸν ἀδερφό Οἱ γύρω του laquoἐν ἅρμα-σι καὶ ἐν ἵπποιςraquo αὐτὸς ὅμως laquoἐνὀνόματι Κυρίουraquo εἶναι ὁ ἀναμορ-φωτὴς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας

Αὐτὸς ἦταν ὁ πολυσέβαστοςπατὴρ Βενέδικτος Ὁπλισμένος μὲπλούσια πνευματικὰ ὅπλα ἀλλὰ καὶμία φλογισμένη καρδιά κρυμμένησὲ φλογισμένα ράσα ἄφησε ἐποχὴστὴν περιοχή μας Ἄφησε ἔργοΜεγάλο Ἀνεπανάληπτο Ἔχτισεοἰκοδόμημα πνευματικὸ θεμελιω-μένο πάνω στὴν πέτρα καὶ ὄχι πάνωστὴν ἄμμο

Ὑπῆρξε πολύτιμος συνεργάτηςτοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη Ἱερο-θέου Ὁ Ἱερόθεος ἐξετίμησε τὸνγνήσιο καὶ ἀνιδιοτελῆ χαρακτήρατου τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν ἐκκλη-σία τὴν ὁλοκληρωτική του ἀφιέρω-ση στὸ χριστιανικὸ ἔργο τὶς πολλέςτου ἱκανότητες καὶ τὸν ἔκανε ἐπιτε-λάρχη στὴ στρατευμένη Ἐκκλησίατῆς Μητροπόλεως

Ὁ λόγος τοῦ πατρὸς Βενεδίκτουἦταν πάντα σεβαστὸς ἀπὸ τὸν ἐπί-σκοπο Ὁ Ἱερόθεος δὲν χειροτο-νοῦσε κληρικὸ ἂν δὲν τὸν ἐνέκρινεὁ πατὴρ Βενέδικτος Ἡ μητρόποληΑἰτωλοακαρνανίας ὀνομάστηκε τό-τε παπαδομάνα Ἔβγαζε ἄξιουςκληρικούς Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ὁμο-λογήσουμε ὅτι συνέβαλε τὰ μέγι-στα ὁ πατὴρ Βενέδικτος Ὅταν χει-ροτονοῦνταν νέοι κληρικοί πνευ-ματικά του παιδιά ἰδίως ἄγαμοιζοῦσε σὲ ἄλλους κόσμους Κυριο-λεκτικὰ συγχόρευε στό laquoἩσαΐα χό-ρευεraquo Ζοῦσε στὴν ἐποχὴ τοῦ laquoἐντυμπάνῳ καὶ χορῷ ἐν χορδαῖς καὶὀργάνοιςraquo

Ὅσοι ἔτυχε νὰ τὸν γνωρίσουμεκαὶ νὰ ζήσουμε κοντά του θυμού-μαστε τὸν φλογερὸ ἱεροκήρυκα τὸν γεμάτο ἀγάπη ἐνθουσιασμόἐνδιαφέρον γιὰ τὴ διάδοση τοῦ λό-γου τοῦ Θεοῦ Βλέπαμε νὰ ἐκδα-πανᾶται αὐτὸς γιὰ τὴν δόξα τοῦΧριστοῦ

Ὅταν ἱερουργοῦσε σὲ ἀνέβαζεστὸν οὐρανὸ μὲ τὴν κατανυκτικὴθεία λειτουργία ποὺ τελοῦσε Ἀργάκαθαρά μὲ θεία προσήλωση Οἱαἰτήσεις γίνονταν κατανοητὲς ἀπὸτὸ ἐκκλησίασμα Οἱ εὐχές ποὺ τὶςἔλεγε μεγαλοφώνως πραγματικὰσυνεκλόνιζαν Ὅταν κανεὶς συμμε-τεῖχε στή θεία λειτουργία ποὺ τε-λοῦσε ὁ πατὴρ Βενέδικτος νόμιζεὅτι βρίσκεται μυστικὰ μαζὶ μὲ τοὺςἁγίους ἀγγέλους

Καὶ ὅταν μιλοῦσε- μιλοῦσε πάντασὲ κάθε θεία λειτουργία- καὶ μὲ τὸντρόπο του ἔλεγε laquoγιὰ καινούριεςμάχες πᾶμε στῆς εἰρήνης τὸν και-ρόraquo ὅλοι τὸν ἀκολουθοῦσαν στὶςἐξορμήσεις στὴ φιλανθρωπία στὴβοήθεια πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνάγ-κηὍτι ἔλεγε καὶ ὅτι ζητοῦσε τὸζοῦσε πρῶτα αὐτὸς καὶ δὲν ὑπῆρχεπεριθώριο νά ποῦμε ἐμεῖς ὄχι Στὸπρόσωπό του ἐπαναλαμβανόταν

καί πάλι - ὁ λόγος τοῦ ἈποστόλουΠαύλου laquoΜιμηταί μου γίνεσθεκαθὼς κἀγώ Χριστοῦraquo Τὸ εἴδαμεμὲ τὰ μάτια μας Τὸ ψηλαφήσαμεμὲ τὰ χέρια μας τὸ νιώσαμε μὲ τὴνκαρδιά μας ὅτι ὁ πατήρ Βενέδικτοςπρῶτα ζοῦσε κάτι καὶ μετὰ τὸ ἔλε-γε Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος του εἶχεἀπήχηση εὕρισκε ἀνταπόκριση Ὁπατὴρ Βενέδικτος ἄφησε τὰ πάντατὰ θεώρησε σκύβαλα γιὰ νὰ κερδί-σει τὸ Χριστό Καὶ τὸν κέρδισε Καὶτὸν κήρυξε μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχίαστοὺς γύρω του Καὶ ἔφερε καρ-πούς

Ἱεροκήρυκας ἐποικοδομητικόςΜιλοῦσε ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆςκαρδίας του Σκοπός του ἡ πνευμα-τικὴ ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν τουΠροετοίμαζε τὸ κήρυ γμα μὲ προσο-χή καὶ εὐλάβεια Μετὰ τὸ τέλος κά-θε θείας λειτουργίας- ὅπου πάντο-τε μιλοῦσε- ἄρχιζε νὰ προετοιμάζε-ται γιὰ τὸ κήρυγμα τῆς ἑπόμενηςΚυριακῆς Δὲν ξέφευγε ἀπὸ τὸ θέ-μα του καὶ ἀπὸ τὸν ἀπαραίτητο χρό-νο Δὲν κούραζε ποτὲ τὸν ἀκροατήΜποροῦμε νὰ ποῦμε ἀβίαστα ὅτιἱερουργοῦσε κατὰ τὴν ὥρα τοῦ κη-ρύγματος

Ἀπαράμιλλος κοινωνικὸς ἐργά-της Ψυχή τῶν ἱδρυμάτων τῆς χρι-στιανικῆς ἑνώσεως Διάλεγε τοὺςσυνεργάτες του ποὺ διέθεταν προ-σόντα ἱκανότητες προπάντωνὅμως ταπείνωση αὐταπάρνησηἀνιδιοτέλεια καὶ πνεῦμα θυσίαςΤοὺς ἀνέθετε πρωτοβουλίες Ἀπαι-τοῦσε ἀπὸ τοὺς ἱερομονάχους-πνευματικά του παιδιὰ- νὰ δίνουντὸ μισὸ μισθὸ τους κάθε μήνα γιὰτὶς ἀνάγκες τοῦ οἰκοτροφείου Στὸοἰκοτροφεῖο αὐτὸ ἔζησαν ἀρκετοὶπτωχοὶ μαθητὲς ποὺ ἀργότερα προ-σέφεραν πολλὰ στὴν κοινωνία

Ἀσυμβίβαστος σὲ θέματα ἀρχῶνκαὶ πίστεως Δὲν ἔβαζε νερὸ στὸκρασί του Ἡ διπλωματία γι᾽ αὐτὸνἦταν ἄγνωστη Σὲ ὅτι προστάζει ὁΘεὸς δὲν ὑπάρχουν συμβιβασμοίΤὸ laquoπειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢἀνθρώποιςraquo ἦταν ἡ σημαία τουΑὐτὸ τὸ ἀσυμβίβαστο τοῦ χα-

ρακτῆρος του προσπαθοῦσε μὲ τὸπαράδειγμά του ἀλλὰ καί μὲ τὰ λό-για του νὰ τὸ μεταδίδει σὲ ὅλα τὰπνευματικὰ του παιδιά

Πάτερ Βενέδικτε Σεβαστέ μαςπνευματικὲ πατέρα πιστεύουμε ὅτιβρίσκεσαι κοντὰ στὸ θρόνο τοῦΘεοῦ Ἰσχύει ἀπόλυτα γιὰ ἐσένα τὸlaquoμακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτιαὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονταιraquo Γνωρίσα-με ἀπὸ κοντὰ τὴν καθαρή σου καρ-δία Αὐτὴ μᾶς τράβηξε κοντά σουΑὐτὴ μᾶς ἐνισχύει πάντοτε Σὲ πα-ρακαλοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεσαινὰ παρακαλεῖς τὸν Σωτήρα καὶ λυ-τρωτή μας νὰ βοηθήσει ὅλους ἐμᾶςνὰ ἀκολουθήσουμε τὸ ἅγιο παρά-δειγμά σου

Νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα ὅσα μᾶςἐμποδίζουν νὰ εἴμαστε γνήσιοι ὀπα-δοὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου Νὰ ξανα-τραγουδήσουμε καὶ νὰ ζήσουμε πά-λι ἐκεῖνο τὸ τραγούδι laquoὍλα γιὰ τὴδόξα τοῦ Χριστοῦraquo

Γατὶ πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσουμεΖοῦμε σὲ δύσκολες ἀλλὰ καὶ ἐπικίν-δυνες ἐποχές Κοσμικὸ πνεῦμα μᾶςβομβαρδίζει καθημερινά Ἀγάπη γιὰτὸ χρῆμα καὶ τὴ δόξα καὶ τὴν αὐτο-προβολὴ καὶ τὴν καλοπέραση καὶτίς κοσμικὲς ἀνέσεις μᾶς διακρίνειΠνεῦμα ταπείνωσης θυσίας προ-σφορᾶς καὶ ἀγάπης πρὸς ὅλουςτούς ἀνθρώπους μᾶς λείπει Συμβι-βασμὸς πρὸς τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦκόσμου μᾶς ἔχει γίνει συνήθεια

Παρακάλεσε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρανὰ μᾶς δώσει ἐκεῖνο τὸ ἀγωνιστικὸπνεῦμα ποὺ σὺ μᾶς δίδαξες μὲ τὸἅγιο παράδειγμά σου καὶ ἐκεῖνα τὰπύρινα λόγια σου Νὰ συνειδητοποι-ήσουμε ἐκεῖνο τὸ φλογερὸ παρά-δειγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺμᾶς εἶπε laquoἩγοῦμαι πάντα σκύβαλαεἶναι ἵνα Χριστόν κερδίσωraquo Αὐτὸτὸ εἴδαμε στὸ πρόσωπό σου Καὶ σ᾽αὐτὸ βρίσκεται τὸ μυστικὸ ἐπιτυ-χίας σου

Τότε ἀκριβῶς θὰ σὲ τιμοῦμεπραγματικά Ὅταν προσπαθοῦμενὰ βαδίζουμε τὸ δρόμο ποὺ σὺ βά-δισες καὶ μὲ τὸν τρόπο σου μᾶςἔδειξες καὶ μᾶς εἶπεςlaquoἘλᾶτε κοντάμουraquo

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺἄκουσε τὸ laquoἐλᾶτε κοντά μουraquo εἶμαικαὶ ἐγὼ καὶ ἡ ἀείμνηστος ἀδελφήμου Χριστίνα τὴν ὁποία ἔστειλε νο-σοκόμα στὸν Εὐαγγελισμὸ καὶἀργότερα μέλος τῆς ἀδελφότηταςΤΑΒΙΘΑ Ἐγὼ τὴ ζωή μου τὴν ὀφεί-λω βέβαια στὸ Θεὸ καὶ στοὺς γο-νεῖς μου Τὴ χριστιανική μου ὅμωςκαὶ ἱερατική μου ζωή τὴν ὀφείλω σὲσένα Σὲ εὐχαριστῶ διὰ βίουπαντὸς γιὰ τὴν πολύτιμη προσφοράσου Σὲ παρακαλῶ νὰ παρακαλεῖςσυνέχεια τὸν Κύριό μας ὥστε μέ-χρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς νὰἐφαρμόζω αὐτὰ ποὺ ἐσὺ μὲ δίδαξεςμὲ τὴν ἅγια βιοτή σου ὥστε ἐγὼ καὶὅλα τὰ πνευματικά σου τέκνα νὰἔχουμε ἀπολογία ἐν ἡμέρᾳ κρίσε-ως

ΥΓ Ὁμιλία στὴν ἐκδήλωση τῶνπενήντα ἐτῶν ἀπό τῆς κοιμήσεωςτοῦ Μακαριστοῦ ἱεροκήρυκοςπατρὸς Βενεδίκτου Πετράκη πνευ-ματικοῦ εὐεργέτου τῆς Αἰ τωλοα-καρνανίας ποὺ ἔγινε στὴν αἴθουσατῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἀγρινί-ου

Ο ΠΑΤΗΡ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Τοῦ ἹερομἹεροθέου Σπανομήτσου ἡγουμένου Ἱ Μ Παναγίας Ἐλεούσης

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣὉ ἅγιος Νεκτάριος παρουσιάζοντας τήν εἰκόνα τοῦ ἀκάκου ἀνθρώ-

που ἔγραφε laquoἌκακος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀπονήρευτος πού δέν ἔχει κα-κία ὁ εὐθύς ὁ ἀκέραιος ὁ δίκαιος Ἀκάκους ἀνακηρύσσει ὁ ἅγιος Διο-νύσιος ὁ Ἀεροπαγίτης laquoὅσους δέν μελετοῦν τά κακά οὔτε τά προσ -ποιοῦνται ἀλλά καθόλου δέν ξεφεύγουν ἀπό τήν καλοσύνη πρός τήνκακία τῶν ἄλλων ἀντιθέτως μιμούμενοι τόν Θεό κάνουν καλούς τούςκακούς καί ἁπλώνουν πάνω τους τήν μεγάλη τους ἀγαθότητα καί μέἐπιείκεια τούς ὀνομάζουν ὁμοίους τουςraquo Ὁ ἄκακος δέν εἶναι κα-κοῦργος Στέκεται ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ φέροντας ὄχι μόνο τήν ἐμφανῆἐξωτερικά χρηστότητα καί ἀγαθοσύνη ἀλλά ἔχοντας καρδιά ὄχι βέβη-λη καί μάλιστα φαίνεται ὅτι εἶναι καί ἀβέβηλος Ὁ ἄκακος εὐλογεῖταιἀπό τόν Θεό καί ἐντάσσεται στόν χορό τῶν δικαίων Εἶναι ἀγαπητόςστόν Θεό θά ζήσει ἔχοντας πεποίθηση σέ Αὐτόν καί ὁ Θεός θά τόν δο-ξάσει ὅλες τίς ἡμέρεςraquo1

Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει γιά τόν ἄκακο laquoΤόν ἄκακο χαρακτηρί-ζει ἡ ἁπλότητα τοῦ χαρακτήρα ἡ γενναιότητα τό ἀνεπιτήδευτο Τέ-τοιος ὑπῆρξε ὁ Ἰακώβ laquoἸακώβ δέ ἄνθρωπος ἄπλαστος οἰκῶνοἰκίανraquoΓεν 25-27 Δηλαδή χρησιμοποιοῦσε τήν ἁπλότητα τῆς φύσεωςκαί δέν εἶχε τίποτε πλαστό ἀπό τήν τέχνη Παραδείγματος χάρη δένεἶχε προσωπεῖο γιά νά ἐξαπατήσει αὐτούς πού τόν ἐπισκέπτοντανraquoΚαί στήν ἴδια ὁμιλία του laquoΕἰς τήν ἀρχήν τῶν Παροιμιῶνraquo θά πῆ laquoΠρέ-πει νομίζω ὁ τέλειος νά εἶναι φρόνιμος ὡς πρός τό καλό καί ἀκέραιοςὡς πρός τό κακόraquo2

Ὁ γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιά τούς μοναχούς ἔλεγε laquoἜρχονταιστό μοναστήρι οἱ περισσότεροι μικροί βρίσκουν πνευματικούς γονεῖςκαί μπορεῖ νά μείνουν σέ μία παιδική κατάσταση μέ παιδικές ἀπαιτή-σεις ἐνῶ ἄν ἦσαν στό κόσμο θά γίνονταν γονεῖς Παραμένουν δηλα-δή συνέχεια σάν παιδιά ὄχι μέ τήν καλή ἔννοια ἀλλά μέ τήν μωρουδί-στικηhellip Νά γίνουμε παιδιά στήν ἀκακία ὄχι στό μυαλό Γιατί ἀλλιῶςπῶς θά μπῆ στήν ζωή μας ἡ παλληκαριά Πῶς θά μπῆ ὁ ἀνδρισμόςἝνας μοναχός γιά νά κάνη προκοπή πρέπει νά μαλακώση αὐτό τόσκληρό πού ἔχει νά κάνη δηλαδή λίγο μητρική τήν καρδιά του Καί μίαμοναχή γιά νά κάνη προκοπή πρέπει νά ἀποκτήση λίγο ἀνδρισμόraquo3

Τό Γεροντικό ἀναφέρει γιά τόν Ἀββά Ἰωάννη τόν Πέρση laquoὍτι σάνἐμφανίστηκαν στό κελλί του μερικοί κακοποιοί ἔφερε μπροστά τουςλεκάνη καί τούς ζητοῦσε ἐπίμονα νά τούς πλύνη τά πόδια Καί ἐκεῖνοινιώθοντας ντροπή ἄρχισαν νά μετανοοῦνraquo4

Γιά δέ τόν Ἀββά Ἀμμωνᾶ λέγει σχετικά γιά τήν ἀρετή τῆς ἀκακίαςlaquoὍτι προφήτευσε ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος λέγοντας laquoἜχεις νά προκόψηςστόν φόβο τοῦ Θεοῦraquo Καί τόν ἔβγαλε ἀπό τό κελλί καί τοῦ ἔδειξε ἕναλιθάρι καί τοῦ εἶπε laquoΒρίσε αὐτό τό λιθάρι καί χτύπησέ τοraquo Καίἐκεῖνος ἔκαμε ἔτσι Τότε τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος laquoΜίλησε τό λι-θάρι αὐτόraquo Καί ἀπαντᾶ ἐκεῖνος laquoὌχιraquo Καί τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώ-νιος laquoἜτσι καί σύ μέλλεις νά φθάσης σ᾽ αὐτό τό μέτροraquo Πρᾶγμα ὁπούκαί ἔγινε Γιατί τόσο πρόκοψε ὁ Ἀββάς Ἀμμωνᾶς ὥστε ἀπό τήν πολλήτου ἀγαθότητα νά μή γνωρίζη πλέον τήν κακία Ἔτσι ὅταν ἔγινε ἐπί-σκοπος τοῦ ἔφεραν μία κόρη ὁπού εἶχε μείνει ἔγκυος καί τοῦ λέγουνlaquoὉ δεῖνα τό ἔκαμε αὐτό Τιμώρησέ τουςraquo Ἀλλά ἐκεῖνος σταύρωσε τήνκοιλιά της καί πρόσταξε νά τῆς δώσουν ἕξη ζευγάρια σεντόνια λέγον-τας laquoΜή σάν πάη νά γεννήση πεθάνη ἤ ἡ ἴδια ἤ τό παιδί καί δένβρεθῆ τίποτε γιά τήν κηδείαraquo Τοῦ λέγουν οἱ κατήγοροί της laquoΤί εἶναιαὐτό ὁπού κάνεις Τιμώρησέ τουςraquo Καί ἐκεῖνος τούς ἀπαντᾶ laquoΒλέ-πετε ἀδελφοί ὅτι κοντά στόν θάνατο εἶναι Τί ἄλλο μπορῶ λοιπόν νάκάμωraquo Καί τήν ἄφησε νά πάη στό καλό Καί δέν τόλμησε ὁ γέρων νάκατακρίνη κανένανraquo5 Σημειώσεις

1 Νεκταρίου Κεφαλᾶ Ἅπαντα τόμ Ε΄ σελ 310 2 Βασιλειανό Ἀπο-θησαύρισμα Ἐκδ Φωτοδότες σελ 81 3 Γέροντος Παϊσίου Λόγοι τόμΒ΄ σελ325 4 Εἶπεν Γέρων Ἐκδ Ἀστέρος σελ 130 5 Ὅπ σελ 41

Ἐπιμέλεια κἨλία Δ ΜπάκουΔρος ΘεολόγουndashΦιλολόγου

ΕΝΤΟΝΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ κ Δαμιανὸςκαὶ μοναχαί τῆς Ἱ Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων

ὁμιλοῦν διὰ τὴν γνωριμίαν των μὲ τὸν Ἅγιον Πορφύριον

Σελὶς 4η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Στὴν τύχη καλοί μου φίλοι ποτέτους δὲν πιστεύουν οἱ ἀγωνιστέςἜμειναν μονάχα νὰ πιστεύουν σ᾽αὐτὴ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν δροῦν

Στὴν πραγματικότητα μόνοτοῦτοι οἱ τελευταῖοι τὴν ἐπικα-λοῦνται ἀσφαλῶς γιὰ νὰ δικαιολο-γήσουν τὴν ἀπραξία τους τὴνἀβουλία τους τὴν ἀνευθυνότητάτους τὶς συνεχεῖς ἀποτυχίες τουςτὶς ἀτελείωτες παραλείψεις τουςἀκόμη δὲ καὶ τήνhellip τεμπελιά τους

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δροῦν καὶ κι-

νοῦνται() ποτὲ δὲν παραδέχθηκανὅτι εἶναι ἄβουλες ὑπάρξεις ἀφημέ-νες στὴ laquoμοῖραraquo Ἀπεναντίας μὲτὸν ἀγώνα τους καθημερινὰ διαπι-στώνουν ὅτι μὲ τὴν ἐργατικότητατὸ θάρρος τὶς σωστὲς σκέψεις καὶἀποφάσεις τὴ σύνεση τὴν ἀποφα-σιστικότητα τὴν καρτερία τὸνπρογραμματισμό τὴν ἀξιοποίησηὅλων τῶν δυνάμεων ἀλλὰ καὶ τῶνἀρετῶν τους τὴν ἰσχυρὴ θέλησητὴν αὐτοπεποίθηση τὴν αὐτογνω-σία τὴ διορατικότητα τὸν συχνὸμόχθο κλπ ὁ ἄνθρωπος ναὶ ὁἄνθρωπος εἶν᾽ ἐκεῖνος ποὺ δημι-ουργεῖ τὸ μέλλον καὶ τὴν τύχη του

Πραγματικά ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωποςεἶναι ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ μέλλον-τός του

Νὰ τί ὑποστηρίζει ὁ μεγάλοςἐφευρέτης Θ Ἔντισον laquoΠοτὲ δὲνἔκανα τίποτα τυχαῖα οὔτε κάποιεςἀπrsquo τὶς ἐφευρέσεις μου ἔγινε ἀπὸτύχη Ὅλα τὰ πέτυχα μὲ τὴ σκληρὴδουλειάraquo

Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Ἔμερ-

σον laquoΠιστεύω πάρα πολὺ στὴν τύ-χη Ὅσο περισσότερο ἐργάζομαιτόσο καὶ μ᾽ εὐνοεῖraquo

Καὶ ὁ Νίτσε ἔλεγε laquoΚανένας νι-κητὴς δὲν πιστεύει στὴν τύχηraquo

Ἐξάλλου εἶναι γνωστὸ καὶ τοῦτοτὸ ἀξίωμα τῶν Λατίνων laquoἩ τύχηβοηθᾶ τοὺς τολμηρούςraquo

Ὁ Θερβάντες ὑποστήριζε πὼς ἡlaquoἐνεργητικότητα εἶναι ἡ μητέρατῆς καλῆς τύχηςraquo

Ἂς προσέξουμε καὶ τούτη τὴσοφὴ ρήση τοῦ Σενέκα laquoἩ τύχητρέμει ὅταν βλέπει τὸν γενναῖοτρομοκρατεῖ ὅμως τὸν δειλόraquo

Καὶ τούτη τοῦ ΣαλλούστιουlaquoἝκαστος δημιουργὸς τῆς τύχηςτουraquo

Ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοκρίτου laquoΟἱἄνθρωποι ἔπλασαν τὸ εἴδωλο τῆςτύχης γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴδική τους ἀβουλίαraquo

Καὶ τοῦ Κοραῆ laquoἩ τύχη κα-θενὸς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική τουἐνεργητικότηταraquo

Νὰ κι ἕνας ἀκόμη σοφὸς λόγοςlaquoΤύχη εἶναι ἡ λέξη ποὺ ἔχουμε ἐπι-νοήσει γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὶςἐπιτυχίες τῶν ἄλλωνraquo

Ἔπειτα μεγάλοι δημιουργοί

ποὺ ἀντιμετώπισαν σοβαρόταταπροβλήματα μὲ τὴν ὑγεία τουςἄρα εἶχαν τὴ χειρότερη laquoἀτυχίαraquoξεπερνώντας τα ἄφησαν μοναδικὸἔργο

Πρόχειρα ἀναφέρουμε τὸν Μπε-τόβεν ποὺ ἔπασχε ἀπὸ βαρηκοΐα

καὶ στὸ τέλος ἔχασε τελείως τὴνἀκοή του (πόσο φοβερὸ στrsquo ἀλή-θεια γιὰ ἕνα μουσικό) κι ὅμως τό-τε ἦταν ποὺ συνέθεσε τὸ κορυ-φαῖο ἔργο του τὴν 9η συμφωνίατὸν Δημόκριτο ποὺ εἶχε τὸ μεγάλοlaquoφυσικὸraquo ἐλάττωμα νὰ ἀνεβοκατε-βάζει τοὺς ὤμους του (ὅτι χειρό-τερο γιὰ ἕνα ρήτορα) ποὺ στὸ τέ-λος τὸ ὑπερνίκησε τὸν Σπινόζαποὺ ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση καὶ τὸνμεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Ντοστο-γιέφσκι ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἐπιληψία

Ὁπότε κάτι ἤξερε ὁ τελευταῖοςὅταν ἔλεγε laquoΟἱ εὐνοϊκὲςσυνθῆκες καὶ οἱ εὐτυχισμένοι και-ροὶ δὲν μᾶς ἔρχονται ἐξ οὐρανοῦἀλλὰ τοὺς δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱἴδιοιraquo

Ὑπόψη καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦΜεγάλου Βασιλείου laquoὉ Θεὸς μᾶςδυναμώνει στοὺς μόχθουςraquo

Καὶ πάλι τονίζει τοῦτο ὁ ΜέγαςΒασίλειος laquoΠοιὸς ἔστησε τρόπαιονίκης μὲ τὸ νὰ κοιμᾶται Ποιὸς στε-φανώθηκε μὲ τὰ στεφάνια τῆς καρ-τερίας ζώντας πολυτελῆ ζωή καὶδιασκεδάζοντας Κανένας δὲνπῆρε τὸ βραβεῖο χωρὶς νὰ τρέξειΟἱ κόποι γεννοῦν τὴ δόξα οἱ μό -χθοι φέρνουν τὰ στεφάνιαraquo

Ποιὰ τύχη λοιπόν

Ὁπότε ναὶ στὸν ἀγώνα φίλοιἈποφασισμένοι μὲ τὸν μόχθο μαςνὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μαςΚαὶ τί σύμπτωση Τότε θὰ μᾶςεὐνοεῖ καὶ hellip ἡ τύχη

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

Τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν ἑωρ-τάσαμεν τὴν μνήμην τοῦ ἀντιπαπι-κοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦτὸν ὁποῖον τόσο πολὺ ἐτίμα ὁ μακα-ριστὸς πνευματικὸς προϊστάμενοςτῆς ΠΟΕ καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμαν-δρίτης Μᾶρκος Μανώλης τὰςlaquoγραμμάςraquo τοῦ ὁποίου ἠκολούθειπιστῶς εἰς τὸν ἀντιαιρετικόν - ἀντι-οικουμενιστικὸν ἀγῶνα τοῦ laquoΟΤraquoὉ μακαριστὸς ἱδρυτὴς τῆς Πανελ-ληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ)καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμανδρίτης Χα-ράλαμπος Βασιλόπουλος εἰς τὸἔργον του διὰ τὸν laquoἍγιον Μᾶρκοντὸν Εὐγενικὸνraquo (Βίοι Ἁγίων) γράφειὅτι laquoὁ μὲν Ἄτλας μυθικῶς ἐκράτειεἰς τοὺς ὤμους του τὸν κόσμον ὁ δὲἍγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός κρατεῖεἰς τοὺς ὤμους του ὅλον τὸνπλοῦτον τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo Γράφεισχετικῶς

Ἔδωσε λάμψινεἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν

laquoΙδοὺ βίος ἅγιος βίος πλήρης θυ-σιῶν καὶ ἑκουσίων δοκιμασιῶν βίοςἀληθῶς Ὀρθο δόξου πατρός προ-τιμήσαντος τὶς ὑπὲρ τῆς ἀληθείαςκακουχίες ἀπὸ τὴν ἐπαί σχυντον καὶἐν μα ται ότητι ζωὴν τοῦ προδότουΒησ σα ρίωνος laquoμᾶλ λον ἑλόμενοςσυγκα κου χεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίαςἀπόλαυσινraquo (῾Εβρ ια 25)

Ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἁγίου τούτουμονο μάχου τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστε-ως θὰ ἔπρεπε νὰ γραφῆ ἐπαξίως τὸἐξαίσιο ἐπίγραμμα τοῦ ἀποστόλουΠαύλου laquoΤὸν ἀγῶνα τὸν καλὸνἠγώνισμαι τὸν δρόμον τετέλεκατὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκει-ταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανοςὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ ὁ δίκαιος κριτήςraquo (Βacute Τι-μοθ δ 7)

Στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο τῆς ᾿Ανα-τολῆς στὶς 19 Ιανουαρίου ἀκού εταιὁ Συνα ξα ριστὴς νὰ λέγη laquoΤῇ 19ῃτοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν῾Αγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μάρκου᾿Εφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ τοῦ τῆς Ορ-θοδοξίας τῶν Ἀνατο λικῶν Γραικῶνμονομάχου καὶ ὑπερ μάχου καὶ φύ -λακοςraquo Καὶ συμπυκνώ νοντας ὁ ποι-ητὴς τῆς Ακολουθίας τοῦ Αγίου σὲδύο στίχους ἐγκωμιαστικοὺς ὅλο τὸπεριεχόμενο καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆςμορφῆς του σημειώνει Κρατεῖ μὲν῎Ατλας μυθικῶς ὤμοις πόλον κρατεῖδ ἀληθῶς Μᾶρκος Ὀρθοδοξίαν

Δηλαδή ῾Ο ῎Ατλαντας κατὰ τὴν῾Ελληνι κὴ Μυ θο λογία βαστάει στοὺςὤμους του τὸν Κόσμο ῞Ομως ὁ

῞Αγιος Μᾶρκος ὁ Εὐ γε νικός πρα - γματικὰ βαστάει στοὺς ὤμους τουτὴν Ορθοδοξία

Δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ρητορικὰ ἢποιητικὰ σχήματα λόγου αὐτὸ ποὺλέγει ὁ ἐκκλησια στικὸς ποιητὴς γιὰ

τὸν ῞Αγιο Μᾶρκο τὸν Εὐ γενικό῏Ηταν ὁ Ἄτλαντας τοῦ γνησίουπνεύ ματος τῆς Ὀρθο δοξίας ποὺβάσταξε στοὺς ὤμους του ὅλο τὸνπλοῦτο τῆς Ὀρθο δοξίας Σταλ μένοςἀπὸ τὸν Θεὸ ndashποὺ δὲν ἀφήνει ποτὲἀκυβέρνητη τὴν Ἐκκλησία Του ὅσοκι ἂν φαίνεται πὼς τὴν ἀφήνει νὰκλυδωνίζεται καὶ νὰ κινδυνεύη νὰσκε παστῆ ἀπὸ τrsquo ἀλλεπάλ ληλα σατα-νοκίνητα κύματαndash στά θηκε ὁ laquoμο-νομάχοςraquo ὅπως τὸν ὀνομάζει ὁ῞Αγιος Νικό δημος ποὺ πάλεψε μὲτὸν Παπισμὸ τῆς Δύσεως καὶ τὸννίκησε

Ὁ Ἀδαμάντιος ΚοραῆςΚι᾿ ἔδωσε δόξα καὶ πνευματικὴ

λάμψι στὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Ανατολή σὲμιὰν ἐποχή ποὺ καὶ οἱ Αὐτοκράτορεςκαὶ οἱ Πατριάρχες ἐρω τοτροποῦσανἐπικίνδυνα μὲ τοὺς λύκους τῆςΔύσεως καὶ ἤθελαν νὰ παραδώσουνστὸ ἀνοιχτὸ στόμα τους τὴν ποίμνητῆς ἐμπε ρίστατης τότε ᾿Ανατολικῆς᾿Εκκλησίας Γράφει ὁ ᾿ΑδαμάντιοςΚοραῆς σχετικά

laquoΕἰς τὴν δεισιδαιμονίαν τοῦ κοι-νοῦ λαοῦ μας (ἐὰν ἐγέννησε ποτέτι κακὸν ἡ δεισιδαιμονία) χρεω -στοῦμεν οἱ σημερινοὶ Γραικοὶ τὴνὕπαρξίν μας Χωρὶς τὸ εὐτυχέστα-τον τοῦτο πεῖσμα τῶν πρὸ ἡμῶνκαὶ ἡ δεισιδαιμονία ἤθελεν αὐξηθῆἐπὶ πλέον καὶ τὰ πολυπληθῆ τάγμα-τα τῶν Δυτικῶν μοναχῶν ἔμελλοννὰ καταβρωμίσωσι τὸ ἔδαφος τῆςταλαιπώρου ῾Ελ λάδος καὶ τὰ Νε-ρωτικὰ τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Εξετάσεως κρι -

τήρια νὰ φλογίζωσι τοὺς ῞Ελλη-ναςraquo

῎Επρεπε νὰ φθάσουμε στὸ χεῖλοςτοῦ κρημνοῦ ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι῞Ελληνες γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ἕναἡρωϊκὸ ἅγιο ἕνα ἀληθινὸ Πνευμα-τικὸ λέ οντα τῆς Ορθοδοξίας ποὺ θὰἔπρεπε νὰ τὸν θυμό μαστε κάθεμέρα Θέλω νὰ πῶ τὸν ἅγιο Μᾶρ κοτὸν Εὐγενικό ᾿Επίσκοπο ᾿Εφέσουlaquoτὸν τῆς ᾿Ορθο δο ξίας μοναμάχονκαὶ ὑπέρμαχον φύ λακαraquo

῎Ισως τούτη ἡ φουρτούνα ποὺξέσπασε μέσα στὶς ψυχές μας ἀπὸ τὰὑποκριτικὰ ἀγκαλιάσματα τοῦ παπι-σμοῦ ἴσως μᾶς ξυπνήση ἀπὸ τὸνλήθαργο ποὺ εἴμαστε βυθισμένοικαὶ νοιώ σουμε τί θη σαυρὸ κινδυ-νεύουμε νὰ χάσουμε καὶ σὲ ποιὸνθανατερὸ κατήφορο σερνόμαστεσὰν νἄμαστε ὑπνο βάτες χωρὶς ν᾿ἀντιστεκόμαστε ὁλότελα σὲ ἐκεί -νους ποὺ μᾶς πᾶνε σὰν πρόβαταστὴ σφαγή

Ἐὰν δὲν ὑπῆρχενὁ Ἅγιος Μᾶρκος

θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆΕἶναι ἀσυγχώρητο γιὰ μᾶς τοὺς

῞Ελληνες Χριστιανοὺς σὰν συλλο-γισθῆ κανείς πὼς ἀφήσαμε στὴ λη-σμονιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο ποὺ ἔσωσεἀπὸ τὸν ἀφανισμὸ ὄχι μονάχα τὴνπίστι μας ἀλλὰ καὶ τὴ φυλή μας γιατὶἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ Μᾶρκος στὴ Φλω-ρεντία θἄχαμε ὑποδουλωθῆ στὸνΠάπα κ᾿ οἱ Λατῖνοι θὰ μᾶς εἴχανερουφήξει γρήγορα καὶ θἄχαμε ἐξα-φανισθῆ ὅπως λέγει παραπάνω ὁσοφὸς Κοραῆς Λησμονήσαμελοιπὸν αὐτὸν τὸν σωτῆρα μας καὶδοξο λογή σαμε τοὺς προδότες τῆςθρησκείας καὶ τοῦ γένους μας καὶπρῶτον ἀπ᾿ ὅλους τὸν ματαιό δοξοκαὶ ψω ροπερήφανο ἐκεῖνο Βησ-σαρίωνα ποὺ θυσίασε ὅλα τὰ ἱερὰκαὶ τὰ ὅσια γιὰ νὰ γίνη καρδινάλιοςΚ ἴσα - ἴσα ἐπειδὴ ἔγινε καρδινά λιοςκαὶ λίγο ἔλειψε νὰ γίνη καὶ Πάπαςἐμεῖς τὸν καμαρώνουμε Δὲν μᾶςπείραξε τὸ ὅτι πρόδωσε τὴν ᾿Ορθο-δοξία ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ καλοπιὰνειτὴν ψωροπερηφάνειά μας εἶναι πὼςγίνηκε καρδινάλιος καὶ πὼς κόντεψενὰ βάλη στὸ κούφιο κεφάλι του καὶτὴν παπικὴ τιάρα ῞Οπως μᾶς τρώειπάντα ὁ ραγιάδικος πόθος νὰ φαινό -μαστε εὐρωπαϊσμένοι καὶ κάθε τιποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τὸ θε-ωροῦμε οὐρανοκατέβατο ἔτσι καὶτὸν Βησσαρίωνα καὶ τοὺς ἄλλουςπαποκόλακες τοὺς θαυμάσαμε καὶτοὺς δοξολο γήσαμε ἀντὶ νὰ τοὺςστηλιτεύσουμε καὶ νὰ τοὺς πα-ραδώσουμε γιὰ καταφρόνησι στὶςγενεὲς ποὺ θἄρθουνεraquo

Ἀποτελεῖ πιά παράδοση στόνlaquoὈρθόδοξο Τύποraquo νά ἀναφερόμα-στε κάθε χρόνο στήν οἰκουμενιστι-κή προσευχή πού πραγματοποιεῖταικάθε χρόνο τέτοια ἐποχή στήν Θεσ-σαλονίκη στό πλαίσιο τῆς laquoΠαγκό-σμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιάτήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶνraquo (φέ-τος ἦταν προγραμματισμένη νάπραγματοποιηθεῖ τήν Κυριακή 19Ἰανουαρίου 2014 στόν παπικό κα-θεδρικό ναό Θεσσαλονίκης τῆςἈσπίλου Συλλήψεως τῆς Θεοτό-κου) Καί ἐπειδή παρά τίς ἀντιδρά-σεις τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν κύ-κλων ἡ συγκεκριμένη κίνηση ὄχι μό-νο δέν διακόπτεται ἀλλά ἀντιθέτωςἐπεκτείνει τίς δράσεις της ὀφείλου-με νά ἀναφερθοῦμε ἐκ νέου

Δυστυχῶς ἡ οἰκουμενιστική λαί-λαπα ἔχει εἰσχωρήσει βαθιά μέσαστό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προκα-λώντας σύγχυση στό πιστό λαό δη-μιουργώντας του μέ τό πρόσχηματῆς ἀγάπης ψευδῆ διλήμματα γιάνά τόν ἀποπροσανατολίσει ἀπό τήνὀρθή θεώρηση περί οἰκουμενισμοῦκαί αἱρέσεων τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Μέ ἔντονο προβληματισμό διαβά-σαμε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἐκκλη-σιαστικοῦ πρακτορείου εἰδήσεωνlaquoamengrraquo ἄρθρο τοῦ π ἸουστίνουΚεφαλούρου γιά τήν ἐν λόγῳ οἰκου-μενιστική κίνηση Ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε ὅτι τό 2011 ὁ π Ἰουστῖνοςἦταν ἕνας ἐκ τῶν κληρικῶν τῶν προ-ταθέντων δι᾽ ἐγγραφήν εἰς τόν Κα-τάλογον τῶν πρός Ἀρχιερατείανἐκλογίμων (1712011 httpwwwec-clesiagrgreekholysynodegyklioiaspid=1359ampwhat_sub=egyklioi) Ἀναφέ-ρει λοιπόν στό ἄρθρο του μεταξύἄλλων ὁ π Ἰουστῖνος

laquoἩ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέτήν Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδό-ξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεωνπαρακολουθεῖ τά ὅσα συμβαίνουνστήν Οἰκουμενική Κίνηση καί ἔχειτήν εὐθύνη τῆς ἐνημέρωσης τόσοτῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅσο καί τῶν Μη-τροπόλεων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας Αὐτό σημαίνει πώς τό πλήρω-μα τῶν πιστῶν τῆς κάθε τοπικῆςἘκκλησίας θά πρέπει νά ἐνημερώ-νεται ἄν ὄχι ἀναλυτικά τουλάχιστονἐπιγραμματικά γιά τά ὅσα συμβαί-νουν στόν διεθνῆ χῶρο σέ θέματαδιαχριστιανικά καί διαθρησκειακάΕἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ὁ κόσμοςεἶναι πλέον μία μεγάλη γειτονιά Δενμποροῦμε νά ζοῦμε στήν δῆθενπνευματική μας αὐτάρκεια παρα-γνωρίζοντας θέματα πού ἀφοροῦνπλέον τούς πάντες Θα μποροῦσα νάἀναφέρω δεκάδες παραδείγματαΣημειώνω ὅμως μόνο ἕνα τό ὁποῖοεἶναι καί τό πιό σύνηθες Οἱ μεικτοίγάμοι καθώς καί οἱ ποιμαντική ἀπέ-ναντί τους

Τόσο τό ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμ-βούλιο Ἐκκλησιῶν) ὅσο καί τό ΣΕΚ(Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν) στό ἐτήσιο πρόγραμμά τουςἔχουν ποικίλες δράσεις οἱ ὁποῖεςἀφοροῦν θέματα κοινοῦ ποιμαντι-κοῦ ἱεραποστολικοῦ καί θεολογικοῦἐνδιαφέροντος Μία ἀπό αὐτές εἶναιἡ ἑβδομάδα προσευχῆς γιά τήν ἑνό-τητα τῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν(Week of the prayer for Christian Unity)ἡ ὁποία γιά τήν Ἑλλάδα Κύπρο καίΤουρκία εἶναι 18 μέ 25 ἸανουαρίουΤό ἁγιογραφικό χωρίο πού ἀποτελεῖτό ἐφετινό θέμα προέρχεται ἀπό τήνΠαλαιά Διαθήκη ldquoΤί ζητάει ὁ Θεόςἀπό τό λαό τουldquo Δίνεται ἑπομένωςἡ εὐκαιρία στά μέλη τῶν χριστια-νικῶν κοινοτήτων τῆς κάθε πε-ριοχῆς νά ἔρθουν σέ ἐπαφή μελε-τώντας τό προκαθορισμένο ἁγιο-γραφικό χωρίο ὥστε νά παρακαλέ-σουν τόν Θεό γιά τήν κοινή εἰρηνι-κή μέ δικαιοσύνη πορεία μεταξύ τῶνχριστιανῶν ἀνά τήν οἰκουμένη κα-θώς καί γιά τήν ἕνωση τῶν ἐκκλη-σιῶν

Αὐτό πού γιά τόν κοινό νοῦ φαί-νεται τόσο ἁπλό καί τόσο αὐτονόη-το ὅτι δηλ οἱ χριστιανοί ὅπως καίὅλοι οἱ ἀνθρωποι ἔχουν καθῆκον νά

συν-ὁμιλοῦν νά συν-ὑπάρχουν νάσυν-διαλέγονται νά δροῦν ἀπό κοι-νοῦ σέ θέματα πού ἀφοροῦν τό κοι-νό καλό γίνεται κάποιες φορέςμεῖζον θεολογικό θέμα γιά κάποιουςἄλλους Ἡ τόσο ἁπλή κίνηση τοῦ νάκάνει κάποιος Ὀρθόδοξος τό ση-μεῖο τοῦ σταυροῦ μέ ἕνα Ρωμαιοκα-θολικό ἤ Ἀγγλικανό θεωρεῖται ldquoπρο-δοσίαldquo καί ldquoξεπούλημαldquo τῶν ὁσίωνκαί τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως Πολλοίμάλιστα ἔχουν ἥσυχη τή συνείδησήτους ὅταν συναλλάσσονται στό ναότοῦ μαμωνᾶ τίς Τράπεζες (καί μάλι-στα μέ σωρεία κανόνων κατά τοκι-ζόντων) ἐνῶ σκανδαλίζονται μέὅσους συμπροσεύχονται μέ ἑτερο-δόξους γιά τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλη-σίας καί τήν ὑπέρβαση τοῦ σκανδά-λου τοῦ σχίσματος Οἱ ἐπισκέψειςοἰκουμενικῶν πατριαρχῶν στό Βατι-κανό ἀλλά καί σέ ἄλλες χριστιανι-κές ἐκκλησίες ὑπῆρξαν θέμα συζή-τησης ἐτῶν γιά τό ἄν ἀκόμη μετάἀπό αὐτές τίς ἐπισκέψεις παραμέ-νουν ὀρθόδοξοι καί ὄχι αἱρετικοίΣτό σημεῖο αὐτό ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε τήν ἑρμηνεία πού δίνει ὁ Θε-όδωρος Στουδίτης γιά τόν ὅρο αἱρε-τικός ldquohellipὅτι αἱρετικούς ὁ ἀποστολι-κός κανών ἐκείνους ἔφη τούς μήεἰς ὄνομα Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγί-ου Πνεύματος βαπτισθέντας ἤ βα-

πτίζοντας Καί τοῦτο ἐκ θείας φωνῆςτοῦ Μεγάλου Βασιλείου διδασκόμε-θαhellipldquo (Θεοδώρου Στουδίτου Ἐπι-στολή 40 PG 991052)[3] Θυμίζω τήνἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Ἰωάννη ΠαύλουΙΙ στήν Ἀθήνα ἡ ὁποία ξεσήκωσε τόνldquoεὐσεβῆldquo ὀρθόδοξο κόσμο δίνονταςπερισσότερο τήν εἰκόνα ldquoεὐσεβῶνκαταδρομέωνldquo καί λιγότερο χρι-στιανῶν οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν ἀγά-πη καί τήν εἰρήνηraquohellip

Οἱ οἰκουμενιστικές θέσεις τοῦ πἸουστίνου εἶναι κάτι παραπάνω ἀπόἐμφανεῖς Μάλιστα τούς Ὀρθοδό-ξους πού μάχονται ἐναντίον τοῦΟἰκουμενισμοῦ τούς ἀποκαλεῖlaquoεὐσεβεῖς καταδρομεῖςraquo Ὁ ἀντιοι-κουμενιστικός ἄξονας ἔχει ἱερόκαθῆκον νά λάβει τά μέτρα του καίνά ἀποτρέψει τέτοιες θέσεις νά δι-εισδύουν στό ὀρθόδοξο ποίμνιο laquoὉΟἰκουμενισμός εἶναι Παναίρεσιςraquoμᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς Αὐτό δέν τό γνωρίζουν οἱοἰκουμενιστές ἀρχιερεῖς καί κληρι-κοί Ἡ συμπροσευχή δέν εἶναι μόνοlaquoπροδοσίαraquo καί laquoξεπούλημαraquo εἶναικαί αἰτία καθαίρεσης Λέει ὁ ΞΕ Κα-νόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων laquoΕἴ τιςκληρικός ἤ λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συν -αγωγήν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσ -εύξασθαι καθαιρείσθω καί ἀφοριζέ-σθωraquo

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Εἶναι ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφοῦ ἐκράτησεν εἰς τοὺς ὤμους του τὸν πλοῦτον της καὶ τὴν ὀρθὴν πίστιν

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΕΣΩΣΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΛΗΝ ΜΑΣ

Ἄνευ αὐτοῦ εἰς τὴν Φλωρεντίαν θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆ εἰς τὸν Πάπαν καὶ οἱΛατῖνοι θὰ μᾶς εἶχον ἐξαφανίσει ὡς γράφει ὁ σοφὸς Ἀδαμάντιος Κοραῆς Ὁ Ἅγιος

Μᾶρκος μᾶς φωνάζει laquoΟὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς θέματα πίστεωςraquo

ΑΙ ΝΙΚΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ

ΜΕ ΤΗΝ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀξίζει νὰ κα-ταθέσουμε τὸ ἀκόλουθο Ὑπάρχει μία ὡραία καὶ σπάνια παρά-σταση σὲ χειρόγραφο ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυ-

σοστόμου Δείχνει τὸν Ἅγιο νὰ κάθεται σ᾽ ἕνα θρανίο καὶ νὰ γράφεικρατώντας μολύβι ἔχοντας ἔμπροσθέν του τόμους συγγραμμάτων καὶφύλλα χάρτου Ὄπισθεν ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν Ἅγιο εἶναι ζωγραφισμένοςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος στὸ αὐτὶ τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦὑπαγορεύει τί νὰ γράψει

Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ ἱ Χρυσόστομος εἶχε ἀναγνώσει τὶς ἐπιστολὲςτοῦ Ἀπ Παύλου ποὺ τὶς βρίσκουμε μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ εἶναι14 καὶ προφανῶς ἡ παράσταση δείχνει ὅτι ὕστερα ἀπὸ τέσσερις αἰῶνεςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐμφανίστηκε καὶ βοήθησε τὸν Ἅγιο Ἱεράρχηὥστε νὰ ἑρμηνεύσει καλῶς τὶς ἐπιστολές του Αὐτὸ τὸ περιστατικὸ τὸγνωρίζουμε ἀπὸ τὸν μαθητὴ τοῦ Ἰ Χρυσοστόμου τὸν διάκονο Πρό-κλο τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως

Συγκεκριμένα ὁ μαθητὴς αὐτὸς ἕνα βράδυ ἤθελε νὰ εἰδοποιήσειτὸν ἱ Χρυσόστομο ὅτι τὸν ζητοῦσε ἕνας αὐλικός ποὺ εἶχε ἔλθει ἐπί-σκεψη Ὅταν ὁ Πρόκλος προσεκτικὰ ἄνοιξε τὴ θύρα τοῦ δώματοςὅπου εὑρισκόταν ὁ ἱερὸς Πατὴρ καὶ ἔγραφε τότε εἶδε μὲ κατάπληξητὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ εἶναι κοντὰ στὸ δεξιὸ αὐτὶ τοῦ ἱ Χρυσοστό-μου καὶ νὰ τοῦ ὁμιλεῖ Κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιατίεἶχε μία ἁγία γλυκειὰ μορφή ὅπως ἀκριβῶς ἦταν στὴν παράσταση ἐκεί-νη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺ εὑρισκόταν ἁγιογραφημένη στὸν ἀπέ-ναντι τοῖχο τοῦ δώματος

Πράγματι Παῦλος καὶ Χρυσόστομος συνδέονται πνευματικὰ καὶ οἱἍγιοι γνωρίζονται μεταξύ τους Γι᾽ αὐτὸ καὶ εὔστοχα ἔχει εἰπωθεῖlaquoΣτόμα Χριστοῦ ὁ Παῦλος καὶ στόμα Παύλου ὁ Χρυσόστομοςraquo

Ἀρχιμ Χρυσόστομος ΠαπαθανασίουἹεροκῆρυξ Καθεδρικοῦ Ἱ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΚΡΑΥΓΑΙὩς τὸ ἀνέπτυξεν εἰς ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας ὁ εἰδικὸς κ Ἠλίας Χατζηνικολάου

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χριστου-γέννων ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸΠνευματικὸν Κέντρον τοῦ ἹεροῦΝαοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦἈσκληπιείου Νοσοκομείου Βούλαςτὸ μηνιαῖον ἀντιαιρετικὸν σεμινάριοντῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ΓλυφάδαςΕἰς τὸ ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τὸὁποῖον ἔγινε παρουσίᾳ τοῦ Σεβ Μη-τροπολίτου Γλυφάδας κ Παύλουὁμιλητὴς ἦτο ὁ κ Ἠλίας Χατζηνικο-λάου κάτοχος μαύρης ζώνης (καρά-τε) ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμαlaquoΠολεμοτεχνίτης ὁ Μάγος ὁ θερα-πευτήςraquo

Ἡ μυστικὴ διδασκαλίαΣυμφώνως πρὸς ἐνημερωτικὸν ση-

μείωμα τῆς Ἱ ΜητροπόλεωςlaquoὉ ἀποκρυφισμός συνίσταται

στὴν κατοχὴ καὶ ἄσκηση μίας μυ-στικῆς διδασκαλίας ποὺ ἔχει ὡς θε-ματοφύλακα ἕνα ἢ περισσότερουςἀνθρώπους καὶ ὡς περιεχόμενό τηςτὶς ἀπόκρυφες ldquoἱκανότητεςrdquo τοῦἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν βοή-θεια ἀπόκρυφων δυνάμεων ὅπωςπνεύματα δαίμονες θεότητεςἐνέργειες κοκ Στὰ πλαίσια αὐτὰὁρίζει ἡ Ἐγκυκλοπαίδεια ldquoΝέα Δομὴrdquoτὸν ἀποκρυφισμό

Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ κάνουμεμία μικρὴ ἱστορικὴ ἀναδρομήΤὸν 5οαἰώνα μΧ ὁ Ξατρίγια (εὐγενὴς πο-λεμιστὴς) Μποντιντάρμα (Ντὰ-Μό)τρίτος υἱὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς ΝότιαςἸνδίας καὶ ὄγδοος πατριάρχης τοῦΒουδισμοῦ Μαχαγιάνα (ΜεγάλοὌχημα) φεύγει γιὰ τὴν Κίνα μὲ στό-χο τὴν ἀναζωπύρωση τοῦ Βουδι-σμοῦ Ἡ Κίνα εἶχε πέσει ἐκείνη τὴνπερίοδο σὲ κατάσταση βουδιστικῆςπαρακμῆς ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προ-σπαθοῦσαν νὰ ἐπιτύχουν τὴ ldquoφώτι-σηrdquo μὲ καλὰ ἔργα καὶ ἀνάγνωσηΓραφῶν περισσότερο ἀπὸ ὅτι μὲἐπιμονὴ στὸ διαλογισμό Ὁ Ξατρίγιαἐπιχείρησε λοιπὸν νὰ πείσει τὸναὐτοκράτορα γιὰ περισσότερηἄσκηση στὸ διαλογισμό ἀλλὰ ἀπέ-τυχε ὁπότε καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἕναἔρημο τόπο κοντὰ στὸ λόφο Σάο-Λίν Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνα μικρὸ βου-διστικὸ κοινόβιο Οἱ βουδιστὲς μο-ναχοὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν Ξατρίγια νὰτοὺς διδάξει τὸν ἀληθινὸ δρόμο τῆςldquoφώτισηςrdquo Ὁ Ξατρίγια ἀποδέχεταιἀλλὰ τοὺς βρίσκει ἀσθενικοὺς καὶἀποφασίζει νὰ τοὺς δυναμώσει μὲἀσκήσεις ποὺ περιελάμβαναν

ndash ἀσκήσεις ἀναπνοῆςndash ἔλεγχο τῆς ἐνέργειας τσίndash κινήσεις πάληςndash τεχνικὲς κραυγῶνἜτσι γίνεται πρῶτος πατριάρχης

τοῦ Κινεζικοῦ Βουδισμοῦ Τσ ἂν

(Ζέν) αὐτοῦ ποὺ ἀργότερα ὀνομά-στηκε Χιναγιάνα (Μικρὸ Ὄχημα) ὉΞατρίγια ὡς πολεμιστής γνώριζετὴν πολεμικὴ γιόγκα Βάζρα Μουκτίἡ ὁποία ἀποτελοῦσε πολεμικὴ τέχνηἕνωσης μὲ τὴν θεία οὐσία ndashμὲ τὸἀπρόσωπο ldquoἝναrdquondash καὶ συγχώνευσηςστὸ ldquoκενὸrdquo τοῦ Βουδιστικοῦ Νιρβά-να ποὺ εἶναι ἡ ἀποκορύφωση τοῦδιαλογισμοῦ Εἰσάγεται ἔτσι ὁ κινη-τικὸς διαλογισμός ὅπου διαλο-γισμὸς ἡ τέχνη ἐξάλειψης τοῦ πόνουἀπὸ τὸ Κάρμα ἢ ἀλλιῶς ἡ τέχνη τοῦνὰ πεθαίνεις στὴν οὐσία νὰ αὐτο-κτονεῖς ἀνώδυνα

Γιὰ νὰ πετύχει κανεὶς τὸ στόχοτῆς ldquoφώτισηςrdquo θὰ πρέπει σύμφωναμὲ τὴ βουδιστικὴ διδασκαλία νὰ γί-νει ldquoΚοὺνγκ Φούrdquo Αὐτὸ σημαίνεικατὰ λέξη ldquoἐπίτευγμα καὶ ἄνθρωποςrdquoκαὶ ἀναφέρεται στὴν ἐπίπονη προ-σπάθεια νὰ γίνει κανεὶς καλὸς στὶςπολεμικὲς τέχνες ὅπως καὶ σὲ ἄλλεςἀσχολίες

Γύρω στὸ 1260 μΧ ὁ ΚινέζοςΤζουὲ Γουὰν ἀνέπτυξε τὶς 18 κινή-σεις τοῦ Μποντιντάρμα σὲ 5 στύλ

Α) τοῦ Δράκοντα ndash ldquoΚαλλιέργειαΠνεύματοςrdquo

Β) τῆς Τίγρης ndash ldquoἌσκηση τῶνὈστῶνrdquo

Γ) τῆς Λεοπάρδαλης ndash ldquoἈνάπτυξηΔύναμηςrdquo

Δ) τοῦ Γερανοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῶνΤενόντωνrdquo

Ε) τοῦ Φιδιοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῆς κυ-κλοφορίας τοῦ Τσίrdquo

Ἡ ldquoἐνέργειαrdquo τσὶ βρίσκεται στὸνπυρήνα τῶν πολεμικῶν τεχνῶν τοῦἀποκρυφισμοῦ καὶ πολλῶν ἐναλλα-κτικῶν ldquoθεραπειῶνrdquo Εἶναι μία μετα-φυσικὴ ἐνέργεια ἡ ὁποία εἶναιγνωστὴ μὲ πολλὰ ὀνόματα Ὀνομά-ζεται στὴν Κίνα ldquoΤσίrdquo στὴν ἸαπωνίαldquoΚιrdquo στὴν Ἰνδία ldquoΠράναrdquo στὴν Αἴγυ-πτο ldquoΚάrdquo στὴν Πολυνησία ldquoΜάναrdquoστὸ Σουφισμὸ ldquoΜπαράκαrdquo στὴνἙβραϊκὴ Καμπάλα ldquoΓεσόντrdquo στοὺςἸνδιάνους ldquoὈρένταrdquo σύμφωνα μὲτὸν Μέσμερ ldquoΚοσμικὸς Αἰθέραςrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Βίλχελμ ΡάϊχldquoὈργόνη ἢ Βιοενέργειαrdquo σύμφωναμὲ τὴ Ναζιστικὴ κοσμοθεωρία ldquoΒρίλrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Τζενταϊσμὸ ldquoΔύνα-μηrdquo

Τὸ ἰδεόγραμμα γιὰ τὶς πολεμικὲςτέχνες εἶναι τὸ ἴδιο στὴν Κίνα καὶστὴν Ἰαπωνία Στὴν Κίνα τὸ διαβά-ζουν Γού-Σού ἐνῶ στὴν Ἰαπωνία τὸδιαβάζουν Μποὺ-Ζούτσου Καὶ στὶςδύο περιπτώσεις σημαίνει ldquoπολε-μικὸς χορόςrdquo Οἱ ἰαπωνικὲς πολε-μικὲς τέχνες (Μποὺ-Ζούτσου) βασί-ζονται κι αὐτὲς στὴν ἀρχὴ τῶν συμ-πληρωματικῶν δυνάμεων Γίν καὶΓιάνγκ

Ἀρχικὰ οἱ πολεμικὲς τέχνες στὴν

Ἰαπωνία ὀνομάστηκαν ldquoΤὸν-τέrdquo ποὺσημαίνει ldquoχέρι τῆς Κίναςrdquo Ἀργότεραὀνομάστηκαν ldquoὈκινάουαndashτέrdquo ποὺσημαίνει ldquoτὸ χέρι τοῦ νησιοῦ τῆςὈκινάουαrdquo γιὰ νὰ μετονομαστοῦντελικὰ σὲ ldquoΚαρὰndashτέrdquo ποὺ σημαίνειldquoἄδειο χέριrdquo Ὅλο μαζὶ ndashΚαράτεΖούτσουndash σημαίνει ldquoἡ τέχνη τοῦἄδειου χεριοῦrdquo Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ση-μαίνει κυριολεκτικὰ ἄοπλο χέριἀλλὰ οὐσιαστικὰ παραπέμπει στὸβουδιστικὸ ldquoκενόrdquo τοῦ ζέν Ἀργότε-ρα οἱ Ἰάπωνες ἄλλαξαν τὶς ὀνομα-σίες τῶν στύλ τους ἀπὸ ldquoΖούτσουrdquoποὺ σημαίνει ldquoτέχνεςrdquo σὲ ldquoΝτὸrdquo ποὺσημαίνει ldquoδρόμοςrdquo (ἰαπωνικὴ μετα-φορὰ τῆς κινεζικῆς λέξης Ταό) Κιαὐτό γιὰ νὰ φαίνεται πιὸ ξεκάθαραὅτι ὁ στόχος τῆς ἐνασχόλησης μὲαὐτὲς εἶναι ἕνα φιλοσοφικὸ καὶ θρη-σκευτικὸ ἰδεῶδες ἕνα ldquoπνευματικὸrdquoμονοπάτι

Ἡ προπόνηση γίνεται σὲ διάφοραldquoντὸ-τζόrdquo ποὺ σημαίνει ldquoτόπος φώ-τισηςrdquo καὶ οἱ δάσκαλοι ὀνομάζονταιldquoσενσέϊrdquo (ἢ ldquoσίφουrdquo στὴν κινεζικὴγλώσσα) ποὺ σημαίνει ldquoγεννημένοςἀπὸ πρίνrdquo Αὐτό ἀναφέρεται στὴνldquoπνευματικὴrdquo ἀναγέννηση καὶ ldquoἀφύ-πνισήrdquo τους τὸ λεγόμενο ldquoσατόριrdquo

Οἱ σενσέϊ ἀπολαμβάνουν θρη-σκευτικὸ σεβασμὸ καὶ τιμὴ καὶ ἀνα-λαμβάνουν τὴν ldquoπνευματικὴrdquo ἀφύ-πνιση καὶ ldquoθεραπείαrdquo τῶν μαθητῶνΣυνήθως στὸ ντὸndashτζὸ ὑπάρχει φω-τογραφία τῶν σενσέϊ μπροστὰ ἀπὸτὴν ὁποία οἱ μαθητὲς ὑποκλίνονταιεἴτε ὁ δάσκαλος εἶναι ἐν ζωῇ εἴτεὄχι

Στόχος τῶν σενσέϊ εἶναι νὰ προ-ετοιμάσουν τοὺς μαθητὲς νὰ δε χ-θοῦν τὸ ldquoἐνεργειακὸrdquo κάλεσμαldquoἘνεργειακὸrdquo κάλεσμα ὅμως δὲνδέχονται ὅλοι ἀλλὰ μόνο οἱ ldquoἐκλε-κτοίrdquo Ἡ ἔννοια τοῦ ldquoἐκλεκτοῦrdquo βέ-βαια εἶναι γνωστὸ δόγμα τοῦ ἀπο-κρυφισμοῦ Οἱ ὑπόλοιποι μαθητέςποὺ δὲν εἶναι ldquoἐνεργειακὰrdquo ἐκλεκτοίγίνονται ἁπλὰ κινητοὶ σάκοι προπό-νησης τῶν ldquoἐκλεκτῶνrdquo

Ἕνα ἄλλο δεῖγμα τοῦ ἀποκρυφι-στικοῦ ὑπόβαθρου τῶν πολεμικῶντεχνῶν εἶναι καὶ οἱ κραυγές ποὺχρησιμοποιοῦνται Δὲν πρόκειταιφυσικά γιὰ τυχαῖες κραυγές Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ Ἰαπωνικὴ κραυγή Κίndashἄϊὅπου Κί= ἐσωτερικὴ ldquoἐνέργειαrdquo καὶἄϊ=ἕνωση Εἶναι ἡ ὁλοκληρωτικὴ καὶταυτόχρονη ἑστίαση ὅλων τῶν δυ-νάμεων τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀτόμου σὲμία πράξη ἐπίθεσης πρὶν προλάβει ὁἀντίπαλος νὰ ἀμυνθεῖ Προέρχεταιἀπὸ τὸ ἐνεργειακὸ κέντρο ldquoχάραrdquo καὶκατευθύνεται πρὸς συγκεκριμένοστόχο μὲ σκοπό μέσῳ τῆς κραυγῆςαὐτὸς ποὺ κραυγάζει καὶ ὁ στόχοςνὰ γίνουν ἕναraquo

Παρεφρόνησαν εἰς τὴν Ἀμερικήν Διαμάχαι δικαστικῶνκύκλων διὰ τὴν νομιμοποίησιν τοῦ Σατανισμοῦ

Ἡ Ἀμερικὴ δὲν εἶναι μόνον ἡ χώρατῆς ἐλευθερίας ἀλλὰ καὶ ἡ χώρα εἰςτὴν ὁποίαν ἐπικρατεῖ ἡ παραφροσύ-νη ἀφοῦ γνωρίζουν ἔξαρσιν ἡ ἐγκλη-ματικότης ἡ βία οἱ βιασμοί ἡ παιδο-φιλία αἱ παραθρησκεῖαι αἱ αἱρέσειςκαὶ ὁ Σατανισμός

Τὸν τελευταῖον καιρὸν παρατη-ρεῖται διαμάχη ἀκόμη καὶ μεταξὺ δι-καστικῶν λειτουργῶν διὰ τὴν νομιμο-ποίησιν ἢ ὄχι τοῦ Σατανισμοῦ εἰς τὴνχώραν Πλέον συγκεκριμένως καὶ ὡςμετέδωσε τὴν 10ην Δεκεμβρίου ὁδιαδικτυακὸς ἱστότοπος defence-netgr

laquoΜία ὁμάδα σατανιστῶν ἀναφέ-ρει ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ νομοθετικοῦσώματος τῆς πολιτείας τῆς Ὀκλα-χόμα τοῦ 2009 νὰ χρηματοδοτηθεῖἀπὸ ἰδιώτη ἡ ἀνέγερση ἑνὸς μνη-μεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς στὸ περι-βάλλοντα χῶρο τοῦ κυβερνητικοῦκτηρίου (Καπιτώλιο) τῆς πρωτεύου-σας τῆς πολιτείας σημαίνει ὅτι καὶαὐτοὶ πρέπει νὰ ἔχουν ἰσότιμη πρό-σβαση στὴν ἀνέγερση ἑνὸς δικοῦτους μνημείου

Ὁ Σατανικὸς Ναὸς τῆς ΝέαςὙόρκης ἔχει προειδοποιήσει τὴνἁρμόδια Ἐπιτροπὴ ὅτι θέλει νὰ χτί-σει ἕνα μνημεῖο δαπάνης 20000δολλαρίων Ὁ ναὸς σχεδιάζει νὰὑποβάλει σχέδια αὐτὸ τὸ μήνα γιὰἕνα μνημεῖο τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι κα-λοῦ γούστου ndash καὶ τὸ ὁποῖο περι-γράφεται ὅτι θὰ δείχνει μία πεντάλ-φα ἢ μία διαδραστικὴ παρουσίασηγιὰ τὰ παιδιά σύμφωνα μὲ τὸ Asso-ciated Press

Ὁ ρεπουμπλικάνος γερουσια -στὴς Bobby Cleveland (R) εἶπε στὸAP ὅτι ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶναι παράλογηldquoΑὐτοὶ οἱ σατανιστὲς εἶναι μία δια-φορετικὴ ὁμάδαrdquo εἶπε ldquoΤοὺς τοπο-θετεῖς στὴν κατηγορία τῶν παρα-νοϊκῶνrdquo

Νομικὸ προηγούμενο δείχνει ὅτιτὰ ὁμοσπονδιακὰ δικαστήρια ἴσωςνὰ μὴ μποροῦν νὰ ἔχουν τὴν ἴδιαἄποψη γιὰ τὸ μνημεῖο μὲ τὶς ΔέκαἘντολὲς ἢ τὴν ἀξίωση γιὰ ldquoἴσα δι-καιώματαrdquo τῶν σατανιστῶν

Σὲ μία ὑπόθεση τοῦ 2005 τὸ Ἀνώ-τατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάν-θηκε ὁμόφωνα ὑπὲρ τῶν σατα-νιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τῆς ΛευκῆςὙπεροχῆς λέγοντας ὅτι ὁ ὁμο-σπονδιακὸς νόμος ποὺ σχεδιάστη-κε γιὰ νὰ προστατεύσει τὶς θρη-σκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν φυλακι-

σμένων προστατεύει ἐξίσου καὶ τὰδικά τους

Ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ὀχάϊο εἶχανὑποστηρίξει ὅτι ἡ προστασία τῶνθρησκευτικῶν δικαιωμάτων τῶν σα-τανιστῶν θὰ ὑπονόμευε τὴν ἀσφά-λεια τῶν φυλακῶν μὲ τὴν κατάρτι-ση περισσότερων κρατουμένων σὲαὐτὴ τὴν πίστη

Ἀπορρίπτοντας τὸ ἐπιχείρηματῆς πολιτείας ἡ δικαστὴς Ruth Ba-der Ginsburg σημείωσε ὅτι ἡ κυβέρ-νηση τῆς πολιτείας κάνει παραχω-ρήσεις συχνὰ στὴν ἐλεύθερη ἄσκη-ση τῆς θρησκείας ὅπως στὴν δυνα-τότητα Ἑβραίων στρατιωτῶν νὰφορᾶνε yarmulkes (κιπά)

Ἡ δικαστὴς Ginsberg κατέστησεσαφὲς ὅτι ἡ ἀπόφασή της ἀσχολή-θηκε εἰδικὰ μὲ τὸν ἐν λόγῳ ὁμο-σπονδιακὸ νόμο

Σὲ δύο ἄλλες περιπτώσεις τὸ ἴδιοἔτος τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ἐξέ-δωσε ἀπόφαση κατὰ τμήματα γιὰ τὸσυγκεκριμένο ζήτημα τῶν θρη-σκευτικῶν μνημείων σὲ δημόσιουςχώρους

Ἀπὸ τὴ μία πλευρά τὸ δικαστήριοἀποφάσισε μὲ ψήφους 5 ὑπὲρ καὶ 4κατὰ ὅτι ἕνα μνημεῖο γιὰ τὶς ΔέκαἘντολὲς στὸ Καπιτώλιο τοῦ Τέξαςθὰ μποροῦσε νὰ παραμείνει Ὁ δι-καστὴς Stephen Breyer ἐκφράζον-τας τὴν πλειοψηφία τοῦ δικαστηρί-ου σημείωσε ὅτι τὸ μνημεῖο ὑπῆρχεγιὰ 40 χρόνια πρὶν ἀσκηθεῖ κάποιαμήνυση Ἐξάλλου στὸ ἔδαφος τοῦΚαπιτωλίου τοῦ Τέξας ὑπάρχουνμία ποικιλία μνημείων Αὐτό κατὰτὴν ἄποψη τοῦ δικαστῆ Breyer ἔκα-νε τὸ μνημεῖο πιὸ πολὺ ἱστορικὸπαρὰ θρησκευτικό

Ὁμοίως τὸ 2010 δικαστήριο διέ-ταξε τὴν ἀπομάκρυνση ἑνὸς μνη-μείου μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς ἀπὸ τὸπροαύλιο ἑνὸς δικαστηρίου στὴνὈκλαχόμα

Τὸ μνημεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲςτῆς Ὀκλαχόμα ἔχει προσβληθεῖ στὸδικαστήριο ἀπὸ τὴν ἈμερικάνικηἝνωση Πολιτικῶν Ἐλευθεριῶν(American Civil Liberties Union ἢACLU)

Ὁ νομικὸς σύμβουλος τῆς ACLUεἶπε στὸ AP ldquoἊν οἱ Δέκα Ἐντολέςμὲ τὸ φανερὰ χριστιανικὸ μήνυμάτους ἐπιτρέπεται νὰ παραμείνουνστὸ Καπιτώλιο τὸ μνημεῖο ποὺ προ-τείνεται ἀπὸ τὸ Σατανικὸ Ναὸ δὲνμπορεῖ νὰ ἀπορριφθεῖ ἐξαιτίας τῶνδιαφορετικῶν θρησκευτικῶν ἀπό-ψεών τουςrdquoraquo

Ὅταν ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας ἑορ-τάζη μνήμη Ἁγίου Ἱεράρχου δια-βάζεται ἡ ἑξῆς περικοπή ἀπὸ τὸἍγιο Εὐαγγέλιο laquoΕἶπεν ὁ Κύριοςτοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς Ὑμεῖς ἐστετό φῶς τοῦ κόσμου Οὐ δύναταιπόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κει-μένη οὐδέ καίουσι λύχνον καί τι-θέασιν αὐτόν ὑπό τόν μόδιον ἀλλἐπί τήν λυχνίαν καί λάμπει πᾶσι τοῖςἐν τῇ οἰκίᾳ Οὕτω λαμψάτω τό φῶςὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπωνὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργακαί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶντόν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo

Ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Βαρ-θολομαίου στὴ μακρινὴ Ἐσθονίακατὰ τῆς συμβίωσης τῶν ὁμοφυ-λοφίλων ἦταν πολὺ ἀναγκαίαΠολλὲς φορὲς οἱ ἐπίκαιρες αὐτὲςδηλώσεις πρέπει νὰ γίνονται στὸνἀνάλογο τόπο καὶ χρόνο ἀδιαφο-ρώντας γιὰ τὸ ὅποιο κόστος Ἐρχό-μενος μετὰ τὴν μακρινὴ Ἐσθονίαστὴν ἁγιοτόκο πόλη τῆς Θεσσαλο-νίκης ποὺ ὁ δήμαρχός της διοργα-νώνει κάθε χρόνο παρελάσεις ὁμο-φυλοφίλων στεφανομένους μὲ τὸστεφάνι τῆς ἀδιαντροπιᾶς ποὺ φέ-τος φορούσανε καὶ δεύτερο στε-φάνι αὐτὸ τῆς ὑπερηφάνειας Σὲαὐτὸν τὸν χρόνο καὶ σὲ αὐτὸν τὸνἱερὸ τόπο τοῦ Ἁγίου Δημητρίουτοῦ ἐλευθερωτοῦ τῆς Θεσσαλονί-κης ἔπρεπε νὰ γίνη ἡ ἀναγκαία δή-λωση τοῦ Πατριάρχου κατὰ τοῦστεφανομένου παρὰ φύσιν πάθουςτῆς ἀτιμίας Ἀντ᾽ αὐτοῦ εἴδαμε τὸνΠατριάρχη νὰ χαιρετᾶ καὶ νὰ θω-πεύῃ τὸ πρόσωπο τοῦ δημάρχου

Μήπως μὲ τὴν συμπεριφορὰ τουαὐτή καταργεῖ τὸν ἠθικὸ νόμο τοῦἉγίου Εὐαγγελίου Ἐξέμεσε τὸ δη-λητήριο τῆς ἁμαρτίας ὁ διάβολοςἐναντίον τῆς ἱερᾶς πόλεως Θεσσα-

λονίκης καὶ ἡ κορυφὴ τῆς Ὀρθο-δοξίας σιωπᾶ Αὐτὴ τὴν σιωπὴ σαςεἶδε ἡ ἐν ἁμαρτίαις γηρασμένηΕὐρώπη καὶ μᾶς ἐπέβαλε τὸ πρό-σφατο σατανικὸ πρόστιμο Ἡσιωπὴ κατὰ τόν Ἅγιο Γρηγορίο τόνΠαλαμᾶ εἶναι ἕνα τρίτο εἶδος ἀθεΐ-ας Πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦγιατί εἶστε τόσο λαλήστατος Σὲαὐτὴ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦρθαν τὰ πά-νω κάτω γιατί ἐμεῖς οἱ πνευματι-κοί ἄνθρωποι προκρίναμε τὴν ἄθεησιωπή

Τὸ σωστὸ ἦταν ἀφοῦ χαιρετίσε-τε τὸν κ Δήμαρχο τῆς Πόλης νὰτελέσετε Ἁγιασμὸ καὶ νὰ κάνετεκαὶ τὸ ἀνάλογο κήρυγμα κατὰ μί-μηση τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ

Ὁ οἰκολόγος Πατριάρχης μαςμεριμνᾶ καὶ φροντίζει γιὰ τὸ φυ-σικὸ περιβάλλον γιὰ τὶς ἀθάνατεςὅμως ψυχές ποὺ σταυρώθηκε ὁἸησοῦς Χριστός καὶ ποὺ ὁ ἄπιστοςδήμαρχος βυθίζει στὸ σκοτάδι τῆςἁμαρτίας γιατί ἀδιαφορεῖ Μήπωςδιὰ τὸ κόστος Ἀφοῦ ἐξελέγη ἀπὸτὸν Θεό στό ὑψηλὸ αὐτὸ ἀξίωμανὰ εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου πρέ-πει νὰ κάμη στὸ ἀκέραιο τὸκαθῆκον του

Ἂν διὰ τὸ κόστος ἀδιαφορήσου-με τότε ἐκπέμπουμε ἀντὶ γιὰ φῶςσκοτάδι καὶ δίνουμε χαρὰ καὶ ἀνά-παυση ὄχι μόνο στοὺς κοσμικοὺςἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶστὸν ἐχθρό τοῦ γένους ἡμῶν καὶσκανδαλίζουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅπως ἔλε-γε καὶ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐ-σιος

Μὲ πόνο καὶ ἀγωνίαἀπὸ τὸν Ἱερὸ ἌθωναΜοναχὸς Νικόλαος

Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους

ΠΡΟΕΚΡΙΝΑΜΕΝ ΤΗΝ ΑΘΕΟΝ ΣΙΩΠΗΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ(ΣΤΙ)ΚΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣΤΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ

Προσφάτως ἐνεθρονίσθη (29ην Δεκεμβρίου) ὁ νέος ΜητροπολίτηςΒελγίου κ Ἀθηναγόρας Ἀντί σχολίου ἤ ρεπορτάζ παραθέτομεν τήν ἀκό-λουθον φωτογραφίαν καί τό ἀκόλουθον σχόλιον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦδιαδικτυακοῦ ἱστοτόπου ldquoἈκτῖνεςrdquo

laquoὉ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκπροσωπήθηκε στὴνοἰκουμενι(στι)κὴ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Μητροπολίτη Βελγίου ἈθηναγόραΠέκσταντ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Γερμανίας Αὐγουστῖνο Παρόντες ἦτανὁ Καρδινάλιος Godfried Danneels ὁ Ἀποστολικὸς Νούντσιος στὸ Βέλγιοὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος Ἀμβέρσας Johan Bonny ΜονοφυσίτεςΠροτεστάντες Βουδιστὲς κἄraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 5η

Τρεῖς Ἱεράρχες Τρεῖς πολύφωτοιἈστέρες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Στε-ρεώματος laquoΤρεῖς μέγιστοιφωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότη-τοςraquo Βασίλειος ὁ Μέγας Γρηγό-ριος ὁ Θεολόγος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυ-σόστομος

Ἦταν θεοφιλεῖς καὶ φιλάνθρωποιἮταν ἄριστοι γνῶστες τῆς ἉγίαςΓραφῆς καὶ τῆς Κλασικῆς ΠαιδείαςΠοιμένες ἐξαίρετοι Ρήτορες δεινοίΚήρυκες τοῦ Θείου Λόγου ἔξοχοιlaquoΘεῖα τοῦ Χριστοῦ στόματαraquo laquoΜε-γάλοι θεολόγοιraquo Συγγραφεῖς θαυ-μάσιοι σοφοὶ καὶ ἅγιοι Ἦταν τρεῖςὑπέροχες μορφὲς τῆς ἘκκλησίαςΣτυλοβάτες τοῦ Χριστιανισμοῦἀκλόνητοι Προστάτες τῶν Ἑλλη-νικῶν Γραμμάτων ἔνθερμοι Μα-χητὲς καὶ ἀγωνιστὲς τοῦ δικαίουτῆς ἀρετῆς τῆς ἀλήθειας Οἰκουμε-νικοί διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί

Ἦταν ἔναντι τῶν τότε ἰσχυρῶνἄτρομοι καὶ ἄφοβοι Ἔναντι τῶν πει-ρασμῶν ἀλύγιστοι Ἔναντι τῶν προ-κλήσεων τῆς ἐποχῆς ἰσχυροί Ἀνυ-ποχώρητοι Ἀναστήματα ἠθικὰ καὶπνευματικὰ μεγάλα

Ἀναδείχτηκαν σ᾽ ὅλους τούς το-μεῖς τὸ θρησκευτικό τὸν πνευματι-κό τὸν κοινωνικό τὸ συγγραφικόἘφήρμοσαν κοινωνικὴ πολιτική μο-ναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Ἀνακού-φισαν τὸν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπωνἌσκησαν τὴν ἀρετὴ τῆς φιλανθρω-πίας σὲ βαθμὸ ἀπίστευτο Ἡ laquoΒασι-λειάδαraquo τοῦ Μ Βασιλείου ἀποτελεῖτὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς φιλανθρω-πίας τὸ σύμβολο τοῦ laquoΚαλοῦ Σαμα-ρείτηraquo τὸ σύμβολο τοῦ ἀνθρωπι-σμοῦ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίοντῆς συμπόνοιας τοῦ ἄλλου τῆς ἀγα-θοεργίας

Δίδασκαν τοὺς πιστούς Τοὺς ἀνέ-λυαν τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο τὸ ΑἰώνιοΒιβλίο καὶ τὸ Βιβλίο τῶν ΒιβλίωνΤοὺς διαφώτιζαν γιὰ ὅλα τὰ θέματατῆς ζωῆς Καὶ γιὰ νὰ μποροῦν νὰ λα-τρεύουν μὲ θεάρεστο τρόπο τὸ Θε-άνθρωπο τὸν Ἰησοῦ Χριστό τὸν Υἱὸκαὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ συστηματοποί-ησαν τὴ λειτουργικὴ ζωή τῆς Ἐκκλη-σίας

Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν εἶναι ἔργο θεόπνευστοθαυμάσιο διαχρόνικο καὶ παγκό-σμιο Ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὸν laquoπανδαμά-τορα χρόνοraquo Ἕλληνας ἱστορικὸςγράφει Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες laquoἈπετέ-λεσαν ἐποχὴν λόγου νέαν μεγάληνκαὶ ἔνδοξον διὰ τὸ ἀνθρώπινο γέ-νοςraquo Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἦταν πολυ-προσωπικότητες πολυχαρισματικοὶκαὶ πολυταλαντοῦχοι διορατικοὶ καὶπροορατικοί Συνέλαβαν ὅλο τὸ νόη-μα τῆς ζωῆς Ἐλέχθη γιὰ τὴν Τριάδατῶν Ἱεραρχῶν ὅτι ἦταν laquoΕὔγλωττοικατὰ τὸν λόγον εὐγλωττότεροικατὰ τὸν βίον εὐγλωττότεροι κατὰτὸν θάνατονraquo

Ἦταν λάβροι κατὰ παντὸς κακοῦἁμαρτίας καὶ αἱρέσεως Ἀσυμβίβα-στοι Κατὰ τῆς γλώσσας τῶν συμβι-βασμῶν καὶ τῆς διπλωματίας Ἦτανεὐθεῖς καὶ κατηγορηματικοί Ἔβα-ζαν ὑπεράνω ὅλων τὴν ἀρετή τὸ δί-καιο τὴν ἀλήθεια Δὲν λογάριαζανοὔτε τὶς λοιδορίες οὔτε τὰ σκώμμα-τα οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τὶς φοβέ-ρες τῶν αὐτοκρατόρων οὔτε τὶςἐξορίες οὔτε τὶς φυλακές οὔτε καὶτὴν ἴδια τους τὴ ζωή Δὲν πρόδιδαν

τὴν πίστη τους καὶ τὰ ἰδανικά τουςΚρατοῦσαν ψηλὰ πάντα τὸ λάβαροΚαὶ ποτὲ δὲν τὸ ὑπέστειλαν Καὶ σή-μερα καὶ πάντοτε οἱ ἐκκλησιαστικοὶἡγέτες θὰ πρέπει νὰ εἶναι γενναῖοικαὶ τολμηροί ἀσυμβίβαστοι ἀκλό-νητοι ὅπως ἦταν καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρ-χες Ἡγέτες στιβαροί Οἱ ΤρεῖςἹεράρχες τόνισαν τὴν ἀξία καὶ τὴ ση-μασία τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστεί-ας laquoΟὐδεὶς ἀναμάρτητος εἰ μὴ μό-νον ΕΙΣ ὁ Ἰησοῦς Χριστόςraquo Μετά-νοια εἶναι ἡ ψυχικὴ συντριβή ἡντροπή ἡ λύπη ποὺ αἰσθάνεται κα-νείς ὅταν συνειδητοποιήσει τὸ κακὸἢ τὸ σφάλμα ποὺ διέπραξε Τὰ δά-κρυα εἶναι ἀπόδειξη ἔμπρακτης με-τάνοιας Σημειωτέον ὅτι τὴ δήλωσημετανοίας λαβαίνει ὑπόψη του καὶτὸ Δικαστήριο κατὰ τὴν ἔκδοση τῆςἀπόφασής του

Ἡ νηστεία εἶναι θεσμὸς πανάρχαι-ος καὶ παγκόσμιος Ἡ χριστιανικὴθρησκεία τὸν διηύρυνε καὶ τὸνπλούτισε Σημαίνει ἀποχὴ ἀπὸ ὁρι-σμένα εἴδη φαγητοῦ καὶ ποτοῦ κιἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία Ὠφελεῖ δι-πλά τὸ σῶμα - τὴν ὑγεία - καὶ τὴν ψυ-χή Ἀπ᾽ τὴν ἁμαρτία θὰ πρέπει νὰἀπέχει πάντοτε ὁ ἄνθρωπος Κι ὅτανἁμαρτάνει θὰ πρέπει νὰ μετανοεῖἌλλες γνῶμες τῶν Τριῶν ἹεραρχῶνὉ Μ Βασίλειος προτείνει οἱ νέοι νὰμελετοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ συγ-γράμματα καὶ νὰ κρατοῦν ἀπ᾽ αὐτὰὅτι τὸ καλό τὸ χρήσιμο τὸ ὠφέλι-μο laquoΠάντα δοκιμάζετε τὸ καλὸν κα-τέχετεraquo Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγοςφρονεῖ ὅτι τὸ μέγιστο καὶ τὸ πρώτι-στο ἀγαθὸ εἶναι ἡ παιδεία ἡ διπλή ἡχριστιανικὴ καὶ ἡ ἐθνική Τὰ δὲ ἔπητοῦ Ὁμήρου τὰ καλεῖ laquoΘαυμάσιαraquoκαὶ τὴ στωϊκὴ φιλοσοφία καλεῖ laquoσε-μνήraquo laquoΟἱ Χριστιανοὶ - εἶπε - τιμοῦνδεόντως καὶ πρεπόντως τὰ γράμμα-ταraquo Τὰ γράμματα ἀνοίγουν νέουςὁρίζοντεςraquo

Ὁ Μ Βασίλειος ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρειτὸ συναίσθημα τῆς φιλοπατρίας Καὶθέλει ἡ Πατρίδα νὰ κυβερνᾶται ἀπὸἄντρες σώφρονες ἠθικοὺς καὶ τίμι-ους Ἀπὸ ἄντρες μὲ πολιτικὸ αἰσθη-τήριο Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoἩ τιμὴπρὸς τὴν μητέρα εἶναι ὅσιον Μητέ-ρα δὲ ὁ καθένας ἔχει τὴν δική τουΚοινὴ δὲ πάντων μήτηρ εἶναι ἡ Πα-τρίςraquo laquoΟὐδὲν γλυκύτερον Πατρί-δοςraquo λέει ὁ Χρυσόστομος Ὁ Χρυ-σόστομος γράφει laquoὉ γάμος ἀπο-βαίνει εὐτυχής ὅταν ἡ γυναίκα θεω-ρεῖ τὸν ἄντρα ὡς τὸ πλέον τιμιώτε-ρον καὶ ὁ ἄντρας θεωρεῖ τὴν γυναί-κα ὡς τὸ πλέον προσφιλέστερονraquo

Ὁ Μ Βασίλειος γράφει laquoΤὰ δύοφῦλα ὁ ἄντρας καὶ ἡ γυναίκα εἶναιἴσα Ἐπλάσθησαν ἀπὸ τὸν ΠλάστηΚαὶ εἶναι ἴσα Εἶναι ἰσότιμα Ψυχὴἔχει ὁ ἄντρας ψυχὴ ἔχει καὶ ἡ γυ-ναίκαraquo Ὁ Χρυσόστομος λέει laquoὉπλοῦτος ἐφόσον ἔχει ἀποκτηθεῖ μὲτίμια μέσα δὲν εἶναι κατακριτέοςraquolaquoΚατακριτέα εἶναι ἡ ἀπληστία ἡ πλε-ονεξία ἀλλὰ καὶ ἡ φιλαργυρίαraquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δὲν καταφρο-νοῦν τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη γιὰ τὸθάνατο προσφιλοῦς προσώπουΕἶναι ὅμως κατὰ τῆς ὑπερβολῆςκατὰ τοῦ ὑπερβολικοῦ πόνου καὶ τῆςὑπερβολικῆς θλίψεως Διότι προκα-λεῖ παραφροσύνη laquoΤὸ γὰρ πολύ τῆςθλίψεως παραφροσύνη φέρειraquo

Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoΤὰ προ-σόντα τοῦ λόγου εἶναι 3 α) Τὸ μέ-

τρο β) Ἡ σαφήνεια γ) Ἡ χάρηraquo Ἀπέραντοι εἶναι οἱ ἀνθῶνες τῶν

συγγραμμάτων τῶν Τριῶν Ἱεραρ -χῶν στυλοβατῶν Πατέρων τῆςἘκκλησίας Τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἄνθηἀπ τοὺς ἀπέραντους συγγραφικοὺςἀνθῶνες τους

laquoΟἱ Τρεῖς Ἱεράρχες πῆραν ὅτιὑγιὲς στοιχεῖο εἶχαν οἱ ἈρχαῖοιἝλληνες καὶ τὸ μπόλιασαν μὲ τὸΧριστιανισμόraquo Ἕνωσαν δύο κό-σμους τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ καὶ τὸνχριστιανικό Ἡ ἕνωση τῶν δύο κό-σμων ἕνωση λαμπρή ἁρμονικήἱστορική ἔδωσε ἕνα νέο πολιτισμόΤὸν Ἑλληνοχριστιανικό Πολιτισμὸδιαχρονικὸ καὶ παγκόσμιο

Ὁ Ἑλληνοχριστιανικὸς πολι-τισμὸς εἶναι πολιτισμὸς ἠθικῶνπνευματικῶν θρησκευτικῶν μορ-φωτικῶν ἐθνικῶν ἀνθρωπιστικῶνκαὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνακηρύχθη-καν ἅγιοι προστάτες τῶν ἙλληνικῶνΓραμμάτων καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Παι-δείας διότι τὰ προστάτεψαν καὶ τὰδιαφύλαξαν

Ἡ 30η Ἰανουαρίου κάθε ἔτουςεἶναι ταυτόχρονα γιορτὴ διπλήΓιορτὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιορτὴτῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ τῆςἙλληνοχριστιανικῆς Παιδείας

Καὶ ὡς γιορτὴ ἐκπαιδευτικὴ κα-θιερώθηκε κατὰ τὸν 19ο αἰώνα τὸ1842

Στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίαςὑπῆρχε laquoἔριςraquo γιὰ τὸ ποιὸς ἀπ τοὺςΤρεῖς Ἱεράρχες ἦταν ἀνώτερος ΟἱΧριστιανοὶ χωρίστηκαν σὲ τρία στρα-τόπεδα Ἡ laquoἔριςraquo ἔληξε μὲ τὴν κα-θιέρωση τοῦ συνεορτασμοῦ τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν στὶς 30 Ἰανουαρίουκάθε ἔτους

Ὁ συνεορτασμὸς καθιερώθηκεστὰ μέσα τοῦ 11ου αἰώνα

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες Βασίλειος ὁΜέγας Γρηγόριος ὁ ΘεολόγοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ΤρίαΠολύφωτα Ἄστρα τοῦ Ἐκκλησιαστι-κοῦ Στερεώματος

Εἶναι οἱ παγκόσμιοι διδάσκαλοι καὶπαιδαγωγοί Ὁ εὔγλωττος λόγοςτους ὁ εὔγλωττος βίος τους ἡ εὔ -γλωττη διδασκαλία τους ἡ εὔγλωτ-τη παιδαγωγία τους οἱ εὔγλωττεςπράξεις τους συγκροτοῦν τὸν παγ-κόσμιο κοινωνικὸ κώδικα Τὸν κώδι-κα τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ δικαίου τῆςἀρετῆς καὶ τῆς ἀλήθειας τῆς θεοφι-λίας καὶ τῆς φιλαλληλίας τοῦἀλτρουϊσμοῦ καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦτῆς εὐσπλαγχνίας καὶ τῆς φιλαν-θρωπίας τοῦ οἰκτιρμοῦ καὶ τοῦ ἐλέ-ους τῆς ἀλληλοβοηθείας καὶ τῆςἀλληλεγγύης τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦκαὶ τῆς ἀλληλοκατανόησης

Ὅσοι τὸν παραβαίνουν προκα-λοῦν τὸν πόνο τὴ δυστυχία τὴ θλί-ψη τὴν πεῖνα τὴ δίψα τὴν φτώχιατὴν ἀνέχεια Προξενοῦν τὴν κακο-δαιμονία καὶ τὴν ἀθλιότητα τὸ φό-βο τὸν τρόμο τὴ βία τὸ θάνατο τὸνὄλεθρο τὴν καταστροφή τὸ χάοςκαὶ τὴν ἀναστάτωση Τὴν τραγικότη-τα Ἡ κακοδαιμονία καὶ ἡ δυστυχίαὀφείλονται στὴν καταστρατήγησητοῦ παγκοσμίου Κοινωνικοῦ Κώδικατῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Χωρὶς ἠθικὸδικαιϊκὸ κώδικα ἡ κοινωνία σπαράσ-σεται

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ Τοῦ Δημητρίου Γ Μπράνη Σχολικοῦ Συμβούλου ndash Νομικοῦ

(5ον)Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα μα-

σονοποιήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦμαρτυροῦνται μέ γραπτά τεκμήριατόσο στή Μασονία ὅσο καί στά κεί-μενα τοῦ ΠΣΕ καί τῶν συναφῶν κι-νήσεων τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ καί δέν μπορεῖ νάεἶναι ἀσύνδετα καί συμπτωματικάδεδομένης τῆς ἐκεῖ ἐμπλοκῆς (φι-λο)Μασόνων Κληρικῶν καί θεολό-γων

Αὐτά τά θεολογικά μικρόβια καίἄλλα παράπλευρα δέν ὑπῆρχανστήν καθ΄ ἡμᾶς Ὀρθόδοξη Ἀνατο-λική Καθολική Ἐκκλησία μέχρι τῆςἀναμείξεώς μας στόν Οἰκουμενι-σμό διά τοῦ ὁποίου δίκην πνευμα-τικῆς ἐπιδημίας προσβληθήκαμεκαί οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τούς Προτε-στάντες ἤδη τότε μεμολυσμένουςθεολογικῶς ἀπό τή Μασονία κατάτήν ὁμολογία ἀνεξαρτήτων ἐρευ-νητῶν ὁ Προτεσταντισμός εἶναιἀπολύτως συμβατός μέ τήν Μασο-νία ὁ σοσιαλιστής Γιόχαν Ζάσσενμ-παχ οὐδέτερος ἀναλυτής τῆς Μα-σονίας σημειώνει ὅτι ὁ Προτεσταν-τισμός κατά τήν Λατόμια laquoεἶναι τόμισό τοῦ τεκτονισμοῦ Θεωρεῖ τόπεριεχόμενο τῆς θρησκείας σάν κά-τι ἀπ΄ εὐθείας δοσμένο ἀπό τό Θεόκ ἐπιτρέπει στό λογικό νά μεταβάλητήν ἄψυχη μᾶζα Ὁ τεκτονισμός πά-λι πιστεύει πώς τό λογικό ὄχι μονα-χά τίς μορφές μπορεῖ νἀλλάζηἀλλά καί τό θρησκευτικό περιεχό-μενοraquo καί καταλήγει ὁ Ζάσσενμ-παχ laquoτά σημεῖα πού ἑνώνουν τόνπροτεσταντισμό μέ τόν τεκτονισμόεἶναι περισσότερα ndash μπορεῖ νά πῇκανείς- ἀπό ἐκεῖνα πού τόν ἑνώ-νουν μέ τόν καθολικισμόraquo [34]Ὅπως θέτουν τό ζήτημα οἱΑὐστριακοί Τέκτονες Λένχοφ καίΠόζνερ laquoΠράγματι αὐτήν τή σχέση[Προτεσταντισμοῦ καί Μασονίας]τήν ἀποδεικνύει ἐπίσης ἡ ἱστορίατῆς Μασονίας Αὐτή γεννήθηκε σέχώρα προτεσταντική καί οἱ περισ-σότερες Στοές εὑρίσκονται σέ προ-τεσταντικές χῶρες Τό προτεσταν-τικό πνεῦμα μέσα στή Μασονία φα-νερώνεται ὄχι μόνο στούς προτε-σταντικούς ἀλλά καί σέ ἄλλους λα-ούς Συντηρεῖ τόν πολιτιστικό βίοὅλων τῶν κρατῶν Ἡ Βίβλος εἶναι ἡμοναδική πηγή ἐπιγνώσεως τῶνΠροτεσταντῶν στίς θρησκευτικέςὑποθέσεις κεῖται αὐτή ἐπίσηςστούς ἐλευθεροτεκτονικούς ναούς[] Ὁ ἱερομόναχος ΧέρμανΓκροῦμπερ SJ βλέπει στή Μασο-νία τήν ldquoἐσωτερική μορφήrdquo τῆς ndashκατά τά ἄλλα - ἐξωτερικῆς γενικώ-τερης φιλελευθέρου μοντέρναςπροτεσταντικῆς κινήσεωςraquo [35]

Ἐπιφυλάσσομαι ἐάν θέλει ὁ Κύ-ριος νά ἐπεκταθῶ στό μέλλον λε-πτομερῶς στά προδηλωθέντα Εἶναιὅμως καιρός νά ἀποκαλυφθεῖ καί ἡ(παν)σιωνιστική ἀνάμειξη στή δημι-ουργία τοῦ ΠΣΕ

4 Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶν (ΠΣΕ) δημιούργημα τῆςΜασονίας καί τῶν Ροκφέλλερ

Ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτεροςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π Γεώρ-γιος Τσέτσης σχολιάζοντας τήνἐγκύκλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθο-δοξίας (2013) τοῦ ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Πειραιῶς κ Σερα-φείμ περί τῆς προελεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ἀπό τή Μασονία καίτόν Σιωνισμό ἀπεφάνθη ὅτι οἱ ἰσχυ-ρισμοί αὐτοί εἶναι laquoτραβηγμένο ἀπότά μαλλιά παράδοξο καί ξενίζον μα-κιαβελικό σχέδιοraquo σημειώνει δέ καίὅτι θά ἦταν laquoπολλαπλῶς χρήσιμο ἄνἡ Σεβασμιότης του παρέπεμπε στίςπηγές ἀπό τίς ὁποῖες ἀρύσθηκεστοιχεῖαraquo Τέλος ὁ Αἰδεσιμολογιώ-τατος προτοῦ ἀναλύσει ὅλες τίςἀγαθοεργίες τοῦ Παγκοσμίου Συμ-βουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν στήνἙλλάδα ὑπενθυμίζει ὅτι τό Κράτοςτοῦ Ἰσραήλ ἔχει ἐπανειλημμένωςἐκφράσει τήν πικρία του γιά τίς δη-λώσεις τοῦ ΠΣΕ περί τοῦ παλαι-στινιακοῦ ζητήματος[36]

Ἄς μᾶς ἐπιτρέψει ὁ π Γεώργιοςνά διαπιστώσουμε ὅτι (δυστυχῶςγιά τήν ἄποψή του) ὑπάρχουν κεί-μενα πού μαρτυροῦν ἀναφανδόνὑπέρ τῶν θέσεων τοῦ Σεβασμιωτά-του Πειραιῶς πέραν τῶν laquoΠρωτο-κόλλων τῶν Σοφῶν τῆς Σιώνraquo περίτοῦ ὅτι (δυστυχῶς γιά τήν Ἐκκλη-σία) ἡ Οἰκουμενική Κίνηση χειρα-γωγεῖται ἀπό τήν κρυπτοκρατία τῶνἐν λόγῳ μηχανισμῶν Καί εἶναι θαυ-μαστό δεδομένης τῆς ἀσφαλείαςτόσο τῆς Μασονίας ὅσο καί τῶνΣιωνιστῶν ὅτι διέρρευσαν ἔστω καίαὐτά πρός ἕνα εὐρύτερο κοινό Ἡἀντίδραση τοῦ ΠΣΕ κατά ἐνερ-γειῶν τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ δένκοστίζει καί τίποτε ἐφ΄ ὅσον ὁ ἀπώ-τερος μεσσιανισμός τοῦ Ἰσραήλἐξυπηρετεῖται κάλλιστα ἀπό τή δια-θρησκειακή κίνηση (στενή καίεὐρεῖα) ἐνῷ τό ΠΣΕ δέν ἔχειοὐσιαστική ὡς γνωστόν πολιτικήοὔτε βεβαίως ἄλλη δύναμη ἀπειλη-τική τοῦ Ἰσραήλ Περί τῆς κρυφῆςσχέσως τοῦ Παπισμοῦ μέ τή Μασο-νία ἀρκεῖ πρός τό παρόν νά ὑπενθυ-μίσουμε τό σκάνδαλο τῆς ΣτοᾶςPropaganda Due (P2) τό 1982 καί τῆςBanco Ambrosiano ὡς κορυφή ἑνόςὁλοκλήρου παγόβουνου

Ποιά εἶναι λοιπόνἡ σχέση τῶν Ροκφέλλερ

μέ τόν ΟἰκουμενισμόἩ σχέση τῆς οἰκογένειας Ροκ-

φέλλερ μέ τόν Οἰκουμενισμόὑπῆρξε τόσο ἰδεολογική μέ σαφῆ

στόχευση πρός τήν ἐκκλησιαστικήκαί θρησκευτική παγκοσμιοποίησηκαί ἕνωση ὡς μέσον διεθνοῦςεἰρήνης ὅσο καί οἰκονομική μέσκοπό τήν ἐπέκταση τῶν καπιταλι-στικῶν συμφερόντων τῆς οἰκογε-νείας Ροκφέλλερ καί τῆς πετρε-λαϊκῆς τους ἑταιρείας τῆς Stan-dard Oil σέ νέες ἀγορές Ἡ σχέσηαὐτή εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικήἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψη ὅτι οἱ Ροκφέλ-λερ ὑπῆρξαν ἱδρυτές τοῦ Συμβου-λίου ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Σχέσεωντῶν ΗΠΑ (CFR Council on ForeignRelations) ἑνός σημαντικώτατουμηχανισμοῦ στήν προώθηση τῆςπαγκοσμιοποιήσεως καί τῆς ΝέαςΤάξεως Πραγμάτων (NWO) [37]

Ἐδῶ δέν θέλω νά ἀναλωθοῦμεστό νά δειχθεῖ ἡ σημασία τοῦἔργου τῶν Rockefeller γιά τήν προ-ώθηση παγκοσμίως τῶν (παν)σιωνι-στικῶν συμφερόντων Νομίζωἀρκεῖ ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τοῦ ΔαβίδΡοκφέλλερ (1915-) υἱοῦ τοῦ προ-αναφερθέντος Τζόν Ντ Ροκφέλ-

λερ Τζούνιορ ὅπως ἔχει καταγρα-φεῖ στά ἀπομνημονεύματά του καίἀποτελεῖ παραδοχή τοῦ ρόλου τῆςοἰκογενείας του laquoΓιά περισσότεροἀπό ἕνα αἰῶνα οἱ ἰδεολογικοίἐξτρεμιστές σέ ἀμφότερα τά ἄκρατοῦ πολιτικοῦ φάσματος ἔχουνἁρπάξει καλο-δημοσιοποιημένα πε-ριστατικά ὅπως τῆς συναντήσεώςμου μέ τόν Κάστρο γιά νά ἐπιτε-θοῦν στήν οἰκογένεια Ροκφέλλερλόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἐπιρροῆςπού ἰσχυρίζονται ὅτι ἐξασκοῦμε ἐπίἀμερικανικῶν πολιτικῶν καί οἰκο-νομικῶν θεσμῶν Μερικοί πι-στεύουν ἀκόμη καί τό ὅτι εἴμαστεμέρος μιᾶς μυστικῆς μηχανορρα-φίας πού ἐργάζεται κατά τῶν βελ-τίστων συμφερόντων τῶν Ἡνωμέ-νων Πολιτειῶν χαρακτηρίζονταςτήν οἰκογένειά μου καί ἐμένα ὡςδιεθνιστές καί ὡς συνωμοτοῦντεςμαζί μέ ἄλλους σέ ὅλο τόν κόσμογιά νά οἰκοδομήσουμε μιά πιό ἑνο-ποιημένη παγκόσμια πολιτική καίοἰκονομική δομή τόν ldquoἕνα κόσμοrdquoἄν θέλετε Ἄν αὐτή εἶναι ἡ κατη-γορία δηλώνω ἔνοχος καί εἶμαιὑπερήφανος γι᾽ αὐτήνraquo [38]

Ἄνθρωπος-κλειδί στή σχέση τῶνΡοκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κί-νηση ὑπῆρξε ὁ Τζόν Μόττ (JohnMott 1865-1955) ἕνας ἀπό τούς δη-μιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκου-μενισμοῦ καί οὐσιαστικῶς καί τοῦΠαγκοσμίου Συμβουλίου τῶνἘκκλησιῶν ἀλλά καί συνεργάτηςτῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξεπρόεδρος (1915-1920) τῆς laquoἘκτε-λεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτη-τικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιάτήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολήraquo γε-νικός γραμματεύς τῆς ΔιεθνοῦςἘπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (YMCA) γενι-κός γραμματεύς καί πρόεδρος(1895-1928) τῆς laquoWorld Student Ch-ristian Federationraquo πρόεδρος τοῦlaquoΠαγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συ-νεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργουraquo (1910)καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραπο-στολές ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνο-μάστηκε laquoΔιεθνές ἹεραποστολικόνΣυνέδριονraquo τό 1946 βραβεύθηκεμέ τό Νόμπελ Εἰρήνης[39] καί τό1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρό-εδρος τοῦ ΠΣΕ Ἄλλωστε τόσο τόΣυνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοίτῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσε-ως[40]

Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονικήἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλή-ρως δικαιωμένοι καθώς ὁ Μόττ ἐκνεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανε-πιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί ΒῆταΚάππα (ΦΒΚ Phi Beta Kappa) [41]Ἡ ἀδελφότητα αὐτή ἡ πρώτη ἱστο-ρικῶς ἀπό τίς λεγόμενες laquoἑται-ρεῖες τιμῆςraquo (ldquohonor societiesrdquo) τῶνἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων λέ-γεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπαπού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκανστή Μασονία[42] Ὅμως ἡ κατrsquoἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονι-κοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεταιἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp ὁὁποῖος στό βιβλίο του laquoἩ Μεγαλο-φυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπε-ράσπιση τοῦ Τάγματοςraquo ἐπιβεβαι-ώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευσητῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μα-σόνους Ἰλλουμινάτι (τούς laquoΠεφω-τισμένουςraquo) [43] Ἡ οἰκουμενιστικήκαί παγκοσμιοποιητική δραστηριό-τητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρειστήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων

Τό 1982 ὁ Ἀμερικανός Καθηγη-τής τῆς Ἱστορίας Charles E Harveyτοῦ Πανεπιστημίου Californian Sta-te University (Chico-California) σέἄρθρο του μέ τίτλο laquoὉ John DRockefeller Jr καί ἡ ΠαγκόσμιαΔιεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920 Μιά διαφορετική ὀπτική πά-νω στήν Οἰκουμενική Κίνησηraquo [44]ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήνεἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆςοἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούςπατέρα καί υἱό (Senior καί Junior)Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκήτοῦ Μόττ ἀλλά καί ἀποκαλύπτειὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψε-ως τοῦ ρόλου τοῦ Rockefeller τοῦΝεώτερου ἀπό τόν δικηγόρο καίσύμβουλό του τόν Raymond Fos-dick αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦΧάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878-1969) ἑνός ἀπό τούς πλέον διακε-κριμένους laquoφιλελεύθερουςraquo (libe-

ral) Πάστορες καί Ἀμερικανούςοἰκουμενιστές Ἡ ἔρευνα τοῦ Κα-θηγητοῦ Harvey βασίστηκε στάἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλ-λερ

Ἀργότερα (1995) τό βιβλίο laquoΓε-νηθήτω τό Θέλημά Σου Ἡ κατά-κτηση τοῦ Ἀμαζονίου ὁ ΝέλσωνΡοκφέλλερ καί ὁ Εὐαγγελισμόςστήν Ἐποχή τοῦ Πετρελαίουraquo [45]τῶν δημοσιογράφων Gerard Colbyκαί Charlotte Dennett μᾶς προσφέ-ρει καί ἄλλα στοιχεῖα ἀναλύονταςτό σκεπτικό βάσει τοῦ ὁποίου ὁΜόττ ἐνέπλεξε τούς Ροκφέλλερστή χρηματοδότηση τῶν προτε-σταντικῶν ἐξωτερικῶν ἱεραπο-στολῶν

Ἐν πρώτοις ὁ Καθηγητής τῆςἹστορίας Harvey μᾶς παραθέτει μιάσειρά πολύ σημαντικῶν πληροφο-ριῶν γιά τήν ἔνθερμη ἀνάμειξη τοῦΤζόν Ντ Ροκφέλλερ τοῦ Νεώτε-ρου (1874-1960) στήν προσπάθειαἑνοποιήσεως τῶν προτεσταντικῶνὁμολογιῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ)ἀλλά καί στό ΠΣΕ Μολονότι δένμποροῦμε νά τίς παρουσιάσουμεἐν ἐκτάσει σημειώνουμε ὅτι στίςπληροφορίες αὐτές ἀναδεικνύεταιἡ ἔμφαση πού ἔδινε ὁ Ροκφέλλερστόν κοινωνικό χαρακτῆρα τοῦΧριστιανισμοῦ καί στήν καπιταλι-στική χρηστικότητα τῆς ἑνοποι-ήσεως τῶν προτεσταντικῶν laquoἐκ -κλησιῶνraquo καί ἱεραποστολῶν ὅπωςκαί τό ὅλο ἐνδιαφέρον του γιά τόνθρησκευτικό συγκρητισμό μέ παγ-κόσμια προοπτική ἀρχίζοντας ἀπότήν ἕνωση τῶν χριστιανῶν καί τῶνἱεραποστολῶν τουςΣημειώσεις

[34] ΓΙΟΧΑΝ ΣΑΣΕΝΜΠΑΧ ἩΜασωνία ἡ ἱστορία της ἡ δράση τηςὁ ἐσωτερικός ὀργανισμός της δια-σκευή Ν Γιαννιοῦ Ἔρευνα 73 ἐκδ ἈΚασιγόνη σελ 43ἑ

[35] E LENNHOF- O POSNERInternationales Freimaurer-LexikonAmalthea Verlag Wien-Muumlnchen1975[2] στ12571258 laquoDiesen Zusam-menhang weist allerdings auch die Gesch-ichte der Freimaurerei nach In einem pro-testantischen Lande wurde sie geborenund die meisten Logen finden sich in pro-testantischen Laumlndern ProtestantischerGeist zeigt sich in der Freimaurerei nichtnur bei protestantischen sondern auch beianderen Voumllkern Er durchbringt das Kul-turleben aller Staaten Die Bibel ist die ein-zige Erkenntnisquelle der Protestanten inreligioumlsen Dingen sie liegt auch auf denfreimaurerischen Tempeln [] Pater Her-mann Gruber SJ sieht in der Freimaurereidie esoterische Formrdquo der im uumlbrigenexoterischen allgemeinen liberalen mo-dern-protestantischen Bewegungraquo Τόπῶς ἑρμηνεύει laquoἐσωτερικῶςraquo ἡ Μασο-νία τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ἄλλο θέμα

[36] Μ ΠΡΩΤΟΠΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣΤΣΕΤΣΗΣ laquoἩ ἄγνωστη στὴν Ἑλλά-δα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνη-σηςraquo Amengr (28 Μαρτίου 2013 )httpwwwamengrarticle13074

[37] laquoCouncil on Foreign RelationsraquoWikipedia httpenwikipediaorgwikiCouncil_on_Foreign_Relations laquoTheCFR is considered to be the nationrsquos ldquomostinfluential foreign-policy think tankrdquo Itsmembership has included senior politi-cians more than a dozen Secretaries ofState CIA directors bankers lawyersprofessors and senior media figures [] Inthe late 1930s the Ford Foundation andRockefeller Foundation began contribu-ting large amounts of money to the Coun-cil [] Beginning in 1939 and lasting forfive years the Council achieved muchgreater prominence within the governmentand the State Department when it establi-shed the strictly confidential War and Pe-ace Studies funded entirely by the Rocke-feller Foundationraquo

[38] D ROCKEFELLER Memoirs2002 σελ 405 laquoFor more than a centuryideological extremists at either end of thepolitical spectrum have seized upon well-publicized incidents such as my encounterwith Castro to attack the Rockefeller fa-mily for the inordinate influence theyclaim we wield over American politicaland economic institutions Some even be-lieve we are part of a secret cabal workingagainst the best interests of the United Sta-tes characterizing my family and me as in-ternationalists and of conspiring with oth-ers around the world to build a more inte-grated global political and economic stuc-ture one world if you will If thatrsquos thecharge I stand guilty and I am proud of itraquo

[39] Ν ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΣ laquoΜόττἸωάννηςraquo ΘΗΕ 9 (1966) στ 98ἑ

[40] Β ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ Ἱστορία τῆςΟἰκουμενικῆς Κινήσεως Ἀθῆναι 1964σελ 31-36

[41] laquoJohn R Mott - BiographicalraquoNobelprizeorg

httpwwwnobelprizeorgnobel_prizespeacelaureates1946mott-biohtml

[42] laquoPhi Beta Kappa Societyraquo Wiki-pedia httpenwikipediaorgwikiPhi_beta_kappa Τό ἄρθρο τῆς Wikipediaπαραπέμπει στό WT HASTINGS PhiBeta Kappa as a Secret Society with its Re-lations to Freemasonry and AntimasonrySome Supplementary Documents Rich-mond Virginia United Chapters of PhiBeta Kappa 1965 σελ 5

[43] S KNAPP The Genius of Free-masonry or A Defense of the Order Gran-ston amp Marshall Printers 1828 σελ9091 laquoThe Illuminati also were firstknown in Germany - this is a beautiful na-me given to scholars and philanthropists[] A branch of the Illuminati is nowfound in this country under the name of thePhi Beta Kappa This society exists onlyas connected with seminaries of learningin the United Statesraquo

[44] CH HΑRVEY laquoJohn D Rocke-feller Jr and the Interchurch World Mo-vement of 1919-1920 A Different Angleon the Ecumenical Movementraquo ChurhHistory τόμ 51 ἀρ 2 (Ἰούνιος 1982)198-209

[45] G COLBY amp CH DENNETTThy Will be Done The Conquest of theAmazon Nelson Rockefeller and Evange-lism in the Age of Oil Harper Collins1995 Βάσει τῆς ἱστοσελίδος ldquoSeekGodrdquo httpwwwseekgodcamotthtm

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙἩ μασονική προώθησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

(5ονndashΤελευταῖον)Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία

ἀντὶ τῆς ἀρετῆςὍτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς

ἡ φυγή καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡδίωξις Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσεστὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ ἡ μίαἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆςἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆςἁμαρτίας Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζειστοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασικαὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασι-λεία τῶν Οὐρανῶν Καὶ ὅμως οἱ πε-ρισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπι-διώκουν Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία ἂνκαὶ γνωρίζουν ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸναἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴνἀπώλεια Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναιστενόχωρη ἀλλ ὁδηγεῖ στὴν ζωήΛόγῳ ὅμως τῆς στενότητός τηςὀλίγοι τὴ βαδίζουν Ἀντιθέτως ὅπωςεἶπεν ὁ Χριστός ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρ-τίας εἶναι εὐρύχωρη ἀλλ᾽ ὅμως ὁδη-γεῖ στὸν θάνατο τὴν κόλασι Ἐντούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τὴνἀκολουθοῦν ἀδιαφορώντας γιὰ τὶςφοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπι-λογῆς τους Ὁ Θεὸς σέβεται τὸαὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶδὲν ἐπεμβαίνει σ αὐτές Ὅτανὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθά-σουν στὸ ἀπροχώρητο τότε ὡςαἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνοςφρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως τὴνὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπί-νη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγικήτου ράβδο διορθώνει τὰ κακῶςἔχοντα περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦκακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξιποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆςἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων Αὐτὸἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴνἐποχὴ τοῦ Νῶε αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴνπαραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶνΣοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας Παιδα-γωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦκάθε φορά ποὺ ἀποστατοῦσε ὁἸσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρωντου Παιδαγωγικός ὅπως ἀποδει-κνύεται ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεωςκαὶ τῆς πτώσεως τοῦ ΒυζαντίουΕἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά μὲτὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀπο-στασία ν ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι Ἂςἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς διό-τι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦΘεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγμα-τοποιοῦνται καὶ ὅπως φαίνεται θὰπυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸαἰσθητὲς σὲ ὅλους μας

Τὸ Βυζάντιο πρὸτῆς πτώσεως

πνευματικὸς καθρέπτηςτῆς ἐποχῆς μας

Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι οἱἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασινἅρπα γες οἱ κριταὶ δωρολῆπται οἱμεσῖται ψευδεῖς οἱ ἀστικοὶ ἐμ -παῖκται οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι καὶ οἱπάντες ἀχρεῖοι Ὅτι αἱ παρθένοιἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι αἱχῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέοναἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴφυλάττουσαι πίστιν οἱ νεώτεροιἀκόλαστοι καὶ οἱ γηράσαντες πά-ροινοι οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦΘεοῦ οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντοτῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ οἱ κοσμικοὶὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν ὡςμόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθενπερικεῖσθαι τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι Ὅτιὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο Καὶμᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτιζῶντες ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίουπειρώμενοι Ἐκοπίασαν κράζοντεςπᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρεςἡμῶν Τί με ἔδει ποιῆσαι καὶ οὐκἐποίησα ὑμῖν λέγει καὶ πάλιν ὁ Χρι-στός ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχε-ται ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κα-τεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κα-τακρίσεσιν ἅπαντες Εἴπω τὸ μεῖ -ζον Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρουἀσελγαίνοντες τῇ σεβαστῇ τραπέζῃπροσίασι καὶ ἱερουργοῦσιν Ὢφεῖσαι Κύριε Τοῦτο πρὸ πάντωνκαὶ ὑπὲρ ἅπαντα θεοστυγεῖς ἡμᾶςεἶναι καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχουςἐργάζεται Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι ἡπιὸ πάνω εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁἱερὸς αὐτὸς πατήρ δὲν εἶναι ἡ φω-τογραφία μας καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕναπνευματικὸ καθρέπτη μέσα στὸνὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρου-στικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχα-λίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς Ποῖοἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἀναφέρθη-καν πιὸ πάνω δὲν διαπράττουμε καὶἐμεῖς σήμερα Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶἀξιωματούχων ποὺ ἄδειασαν τὰ δη-μόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴνχώρα μας Μήπως τὰ παραδικαστικὰκυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν ὅτι ὑπάρ-χει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δι-καιοσύνη Μήπως οἱ δικές μας παρ-θένοι δὲν εἶναι ὑπὲρ πόρνας ἀναί-σχυντοι Μήπως δὲν ντύνονται σὰντὶς πόρνες Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρο-να κορίτσια Μήπως οἱ νέες σήμερατὰ δικά μας παιδιά δὲν διατηροῦντὰ περισσότερα πορνικὲς προγα-μιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους Μήπως ἡμοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰπροηγούμενα ρεκόρ Μήπως οἱ ση-μερινοὶ νέοι μὲ τὸν πανσεξουα-λισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ δὲν ἔχουν τὸθλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασίαὅλων τῶν μΧ ἐποχῶν Μήπως οἱ ση-μερινοὶ ἱερεῖς ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέ-σεων δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λη-σμονήσει τὸν Θεό Μήπως πολλοὶμοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴνδιαγωγή τους Μήπως καὶ σήμεραδὲν τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ζῶντες(βλ διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιωνδημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελά-σεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλο-φίλων) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴκαὶ ἁγιότητα Μήπως καὶ σήμερα δὲνκατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μαςμὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσειςΠλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μη-νύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ

δυσφήμιση Μήπως τέλος δὲνἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίουἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί οἱὁποῖοι ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶἐγκολπιοφόροι εἶναι καὶ κουσου-ροφόροι Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμηνωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικοῦἐγγράφου μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖςτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζη-τοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη ἈρχὴΠροσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεω-ρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶνὡς προσωπικὸ δεδομένο οὕτωςὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προ-στασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡςθεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σο-δομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦνστὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότη-ρα

Ἔρχονται χειρότερα δεινάἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι

Διαβάσαμε ἀγαπητοὶ ἀναγνῶ -στες γιὰ τὰ δεινά τὰ ὁποῖα ὑφί-σταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μαςἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεωςτῆς Κωνσταντινουπόλεως Τὴν δὲἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές βια-σμοί λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βά-σανα Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησανΠόσοι δὲν τούρκεψαν Πόσοι δὲνπωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλα-βοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς Διαβάσα-με ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτιαὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖαὅπως εἴδαμε ἰσχύουν καὶ σήμερακαὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμόοὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολίαὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶςσαφέστατα ἁμαρτωλότερη ἀπὸἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦΒυζαντίου Καὶ πρέπει ν ἀναρωτη-θοῦμε Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέ-βεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μαςτί μᾶς περιμένει Μά θὰ μοῦ εἰπῆτεδὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσιτὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυ-ριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺςδανειστές μας τὶς ἀπολύσεις τὴνἀνεργία τὰ συσσίτια τὴν ἀνέχειατὶς αὐτοκτονίες τὴν ἐγκληματικό-τητα Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά Πρέπεινὰ ἀναμένουμε περισσότερα

Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου ὅτιἔρχονται καὶ χειρότερα Γιατί Διότιδὲν ὑπάρχει μετάνοια Τὸ ἀποδει-κνύει ἡ κατάστασι γύρω μας τὸ ἀπο-δεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰνέα καθημερινῶς περιστατικὰ δια-φθορᾶς τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνω-στισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμ-φόρησι στὶς φυλακές τὸ ἀποδει-κνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώ-σεις τὰ διαζύγια οἱ πορνεῖες οἱ μοι-χεῖες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἡ ὁμο-φυλοφιλία ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσαἄλλα Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου μή-πως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα Γνωστὸςκαθηγητὴς προειδοποιεῖ ὅτι εἶναιπολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σει-σμός διότι ὅπως λέγει ἔχει συσσω-ρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια Ἔτσι ἐξη-γοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενοἘμεῖς ὅμως δίχως νὰ ἀρνούμεθατὴν ἐπιστήμη ἔχουμε δικά μας κρι-τήρια πνευματικά σύμφωνα μὲ τὰὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξαἰτίας τῆς συσσωρευμένης σει-σμικῆς ἐνεργείας ἀλλ ἐξ αἰτίας τῆςσυσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγά-λων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας Εἴθε νὰδιαψευσθοῦμε

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό ποὺεἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ φοβοῦμαιὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι ὅτι πλησιάζεικαὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασίαΟἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσανἐδάφη μας ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶἐναέριο χῶρο Τώρα οἱ ἐνδείξεις γιὰπλούσια κοιτάσματα ὑδρογοναν-θράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συν-δυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι ποὺβιώνουμε ἔχουν ἀνοίξει περισσότε-ρο τὴν ὄρεξί τους καὶ εἶναι κάτι πα-ραπάνω ἀπὸ βέβαιο ὅτι θὰ θελή-σουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυ-ναμία μας

Νὰ φοβηθοῦμε Νὰ πανικοβλη-θοῦμε Ὄχι ἀδελφοί Ὑπάρχει Θε-ός ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶκατευθύνει τὴν Ἱστορία Καὶ ὁ Θεὸςἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέ-ρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες οἱ ὁποῖοιτὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλοςλαὸς στὸ παρελθόν Καὶ ὁ Θεὸς εἶναιδίκαιος Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶμισεῖ τὴν ἀδικία Βλέπει ὁ Θεὸς τὶςἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶνἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνουςμας Βλέπει τὶς τοκογλυφίες τὶς πα-ράνομες διεκδικήσεις τὶς προκλή-σεις τὶς ἀπειλές Ὅλα τὰ βλέπει Καὶσύντομα θὰ ἐπεμβῇ καὶ θὰ μᾶς λυ-τρώσῃ καὶ θὰ μᾶς σώσῃ Ἕναπρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὴν μετά-νοιά μας Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά ποὺὑφιστάμεθα ξεχρεώνουμε γραμ-μάτια ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες ἐξιλε-ωνόμεθα Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελει-ώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴνγῆ Μὲ τὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονταιμέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλεςλαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίοτῆς Ἱστορίας Ἂς μὴ φοβούμεθατοὺς δανειστές μας Ἂς παριστά-νουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούςΚαὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζό-μενος προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24 2)Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴνἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας ἔτσι θὰἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνά-στασι τοῦ Ἔθνους μας Εἰς μάτηνφύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡκουστωδία Εἰς μάτην προσπαθοῦννὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδαμας σήμερα καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸνπλοῦτο της καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουνἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴ Ὀρθόδο-ξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδί-ζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκο-τεινῶν σχεδίων τους

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοιμικροὶ καὶ μεγάλοι ἄρχοντες καὶἀρχόμενοι κλῆρος καὶ λαός καὶ ὁΘεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃκαὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνοςτοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μαςθὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡςσκεύη κεραμέως

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣὉμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου

ἐποχήν ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ ΒρυέννιοςΤοῦ κ Χρήστου Κων Λιβανοῦ Προέδρου Ἀδελφότητος ldquoΜ Ἀθανάσιοςrdquo Τορόντο

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ

Εἶναι χιλιοειπωμένο ἀπὸ κριτικούςτῆς λογοτεχνίας πὼς ὁ Π Β Πά-σχος εἶναι χριστιανὸς ποιητής ὅτιμὲ τὴν πέννα του ὑπηρετεῖ τὴ χρι-στιανικὴ ποίηση Ὁ χαρακτηρισμὸςαὐτὸς ἀναμφίβολα ἰσχύει καὶ γιὰ τὰπεζά του κείμενα καί ἐν μέρει γιὰτὸ νέο του βιβλίο μὲ τίτλο laquoΠαναγίαΜυρτιδιώτισσα καὶ ἄλλα διηγήματαraquoτὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ καὶ ἕνα προλο-γικὸ δοκίμιο τοῦ ἀειμνήστου Καθη-γητοῦ Καρόλου Μητσάκη (Τὸ διή-γημα τοῦ ΠΒ Πάσχου μαρτυρίαἀγάπης Θεοῦ) (σσ 9 - 20)

Ἡ συλλογὴ περιέχει 36 διηγήμα-τα χωρισμένα σὲ δύο ἑνότητες μὲτίτλους ΑacuteὉ κῆπος καὶ Βacute Τὰ βρά-χια Ὅλα τὰ διηγήματα - μὲ ἐξαίρε-ση τὸ μὲ τὸν τίτλο laquoἈπὸ τὸ παλάτιστὸ κελλάκιraquo ποὺ ἔχει ὡς ἥρωά τουτὸν γέροντα Ἀρσένιο - ἔχουν ἄμε-σα ἢ ἔμμεσα προσωπικὸ χαρακτή-ρα Ἀναφέρονται στὸν 20ον αἰώνακαὶ λίγο προγενέστερα καὶ ἔχουνπρωταγωνιστὲς τὸν ἴδιο τὸ συγγρα-φέα τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τουσυγγενεῖς φίλους συμφοιτητέςτου πρόσωπα ἀπὸ τὰ Κύθηρα τὴνΚέα τὴν Πάρο τὴν Ἀθήνα τὴ Λευ-κοπηγὴ - ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ συγ-γραφέα - τὴν Κοζάνη καὶ χωριά της

Θεματικὰ θὰ τολμοῦσα νὰ διαιρέ-

σω τὰ διηγήματα τῆς παρούσαςσυλλογῆς σὲ τρεῖς ἑνότητες

Κεντρικὸς πυρήνας τῶν διηγημά-των τῆς πρώτης ἑνότητας (Αacute1-56Βacute 10) εἶναι τὸ θαῦμα ἡ ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν ἱστορία ποὺ ὁδηγεῖτοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία σω-ματικὴ ἢ πνευματικὴ (σωτηρία στρα-τιώτη στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ναυτι-κοῦ ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὰ κύματαἀνθρώπων ἀπὸ νεροποντή θαυμα-τουργικὴ ἀνεύρεση εἰκόνας στὴνΚέα καμπανοκρουσία χωρὶς καμπα-νοκρούστη τὴν ὥρα κοιμήσεωςἱερέα διάσωση αἰχμαλώτου στὴΒουλγαρία διάσωση ἀξιωματικοῦχωροφυλακῆς) Στὴν ἑνότητα αὐτὴθὰ μπορούσαμε νὰ ἐντάξουμε καὶἕνα ὑπέροχο διήγημα (Αacute 7) μὲ τίτλοΤὰ laquoπέντε λεμόνιαraquo ὅπου ὁ τρα-γικὸς καὶ ἀναπάντεχος θάνατοςἑνὸς ὑβριστῆ ἀπὸ ὁρισμένουςἀναγνῶστες μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖὡς laquoθαῦμαraquo

Ἡ δεύτερη ἑνότητα περιλαμβάνειδιηγήματα (Β´168101214) τὰ θέ-ματα τῶν ὁποίων ἀντλοῦνται ἀπὸτὸν καιρὸ τῆς γερμανικῆς κατοχῆςκαὶ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ στὰὁποῖα ἀποτυπώνονται ἔντονα ὁ πό-νος ἡ ἀγωνία τὰ βάσανα τῶν

ἀνθρώπων κυρίως τῆς ἐπαρχίας ἡσκληρότητα τοῦ κατακτητῆ οἱ μι-κρότητες καὶ ἀγριότητες τῶνἀνταρτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπροσώ-πων τῆς ἄλλης πλευρᾶς μὲ τὶς συλ-λήψεις τὶς φυλακίσεις τὶς ἐκτοπί-σεις καὶ τὶς ἐκτελέσεις Δὲν ἀπου-σιάζει ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἡ ἀνθρωπιὰ κά-ποιων ποὺ ἐπεμβαίνουν νὰ σώσουνζωές ἀκόμη καὶ ἐχθρῶν ἀλλὰ καὶ ἡἀπανθρωπιὰ ἄλλων ποὺ ἐκμεταλ-λεύονται τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγ-κες τῶν συνανθρώπων τους γιὰ νὰἀποσπάσουν χρήματα (λίρες) καὶ νὰἱκανοποιήσουν σαρκικὲς ὀρέξειςτους Τέτοιες πτυχὲς ἐκφράζονταιμὲ ἰδιαίτερα ἐκφραστικὸ τρόπο στὰδιηγήματα laquoΔύσκολες μέρεςraquo laquoΠε-ρικαθάρματαraquo laquoΨηλὰ στὰ Καλά-βρυταraquo

Ἡ θεματική τῆς τρίτης ἑνότηταςτῶν διηγημάτων (Α´8-12 Β´2-5791113) παρουσιάζει μεγάλη ποι-κιλία Πνευματικὸς διάλογος μεταξὺτοῦ ἁγίου Γέροντα Ἀρσενίου μὲ ἕνααἰγύπτιο Γέροντα το πέρασμα ἑνὸςἁγιογράφου ἀπὸ τὴν ἀναγεννη-σιακὴ στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία ἡἀγάπη καὶ ἡ φροντίδα γιὰ ἕνα ἐγκα-ταλειμμένο ἐξωκκλήσι λειτουργίασὲ ξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ μὲ ἀναμνή-σεις δυσάρεστες τῶν παιδικῶν χρό-νων τοῦ συγγραφέα συνάντηση μὲπαλιοὺς συμφοιτητὲς μὲ ἀναδρομὲςκαὶ ἀναμνήσεις στὸ φοιτητικὸ πα-ρελθόν διηγήσεις τοῦ γέροντα πα-τέρα γιὰ τὸ καμπαναριὸ τῆς ἐκκλη-σίας τοῦ χωριοῦ καὶ ἐπεισόδια ἀπὸτὴ ζωή τῶν κυρατζήδων παιδικὴἀνάμνηση σωτηρίας φιλοξενία ξέ-νου ἀπὸ τὸν πατέρα ἀνταπόδοσηκαλωσύνης ἀπὸ γιατρὸ γιὰ βοήθειαστὰ φοιτητικά του χρόνια δυσάρε-στες ἀναμνήσεις νεοσυλλέκτου γιὰἕνα ψυχοπαθητικὸ ἄτομο βίος ἄθε-ου συγχωριανοῦ ποὺ βρῆκε τὸ δρό-μο τῆς μετάνοιας διηγήσεις γιὰ τὴνἀγριότητα καὶ τὶς φιλανθρωπίες τοῦλήσταρχου Γιαγκούλα συζητήσειςμὲ ἕνα γεράκο μὲ σύνδρομο κατα-διώξεως

Μὲ τὸ παρὸν βιβλίο ὁ Π Β Πά-

σχος ἀνασταίνει μία ὁλόκληρη ἐπο-χή μία ἐποχὴ γεμάτη νοσταλγία καὶπόνο Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πίστευανὅτι τὸ θαῦμα ἀποτελοῦσε ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν καθημερινή τουςζωή Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἄρρη-κτα δεμένος μὲ τὴ γῆ μὲ τὶς ἀγρο-τικὲς καὶ κτηνοτροφικὲς ἀσχολίεςκαὶ μὲ τὰ ἐπαγγέλματα τῆς ὑπαί-θρου Ὅταν ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ λει-τουργική της ζωή ἀποτελοῦσανἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ

ὀρθόδοξου πιστοῦ Ὅταν οἱ πατε-ράδες μας βίωναν τὰ τραγικὰ χρό-νια τῆς γερμανικῆς καὶ βουλγαρικῆςκατοχῆς καὶ ὁ ἀδελφοκτόνος πόλε-μος τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 δημι-ουργοῦσε ἐρείπια καὶ σκορποῦσε τὸμῖσος καὶ τὸ θάνατο

Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτυγχάνει μὲ τὸ

χαριτωμένο γράψιμό του καὶ τὰπλαισιώνει μὲ ἰδιωματικὲς λέξεις μὲπαλιὲς ὀνομασίες κάποιων τοπωνυ-μίων μὲ παροιμίες μὲ παροιμιώδειςλαϊκὲς καὶ λειτουργικὲς ἐκφράσειςμὲ λειτουργικὰ κείμενα μὲ ἁγιο-γραφικὰ χωρία μὲ τὴ μνεία λογο-τεχνῶν (Κόντογλου Σολωμός Λάμ-προς Ζαχαρῆς Κρυστάλλης Οὐρά-νης Καβάφης Παπαδιαμάντης)ἁγιογράφων (Κόντογλου Σπ Βασι-λείου Ἀγήνωρ Ἀστεριάδης ΔημΠελεκάσης Παντ Ὀδάμπασης ΣπΠαπανικολάου) ἡρώων τῆς Ἐπανα-στάσεως τοῦ 1821 (ΚολοκοτρώνηςΚαραϊσκάκης Κασομούλης Λασσά-νης) καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημί-ου Ἀθηνῶν (Λούβαρης ΤρεμπέλαςΜπόνης Φυτράκης) πνευματικῶνγερόντων καὶ ὑμνογράφων (Φιλόθε-ος Ζερβάκος Πορφύριος Γεράσι-μος Μικραγιαννανίτης) ἁγίων (Ἀθα-νάσιος ὁ Πάριος ἸωαννίκιοςΚοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺπερνᾶμε τὸ μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦσυναδέλφου ΠΒ Πάσχου ποὺ το-ποθετεῖται στὸ στόμα ἑνὸς γιατροῦπρωταγωνιστῆ τοῦ τελευταίου διη-γήματος τῆς συλλογῆς εἶναι πολὺἐπίκαιρο laquoὉ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνατοῦ Θεοῦ Καί ὅταν πονεῖ ἀπὸ βά-σανα ἢ ἀρρώστιες πρέπει νὰ τὸνἀγαποῦμε πιὸ πολὺ καὶ νὰ τὸν στη-ρίζουμε παντοιοτρόπωςraquo

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β ΓΟΝΗΣὉμότιμος Καθηγητής

Πανεπιστημίου ἈθηνῶνὙποσημειώσεις

1 Βλ ΠΒ Πάσχου Παναγία Μυρ-τιδιώτισσα και ἄλλα διηγήματα Ἐκδό-σεις laquoΠαρρησίαraquo Ἀθήνα 2013 270 σελ

2 Σημ τοῦ laquoΟΤraquo Καθώς πληροφο-ρούμεθα στόν συνεργάτη μας Καθη-γητή κ Δημ Β Γόνη τό 2013 ἀπονεμή-θηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ μεγά-λου Τυρνόβου Βουλγαρίας τὸ laquoΒρα-βεῖο Ἁγίου Εὐθυμίουraquo γιά τίς ἐπιστημο-νικές του συμβολές στόν τομέα τῆς Βυ-ζαντινοβουλγαρικῆς ἩσυχαστικῆςΚοινότητος τοῦ ΙΔ αἰῶνος (17 Ὀκτω-βρίου τοῦ 2013) Ἡ βράβευση συνο-δεύεται ἀπό εἰδικό Δίπλωμα χρηματι-κό βραβεῖο καί βινιέττα τῶν Ἁγίωνἀδελφῶν Κυρίλλου και Μεθοδίου

ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ1

Κριτικαὶ σημειώσεις τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΔΗΜ Β ΓΟΝΗ2

Ἐπιτροπαὶ θὰ ἐξετάσουν τὴν κατάστασιντῆς ὑγείας δύο Σεβ Μητροπολιτῶν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν εἰςτὴν συνεδρίαν της κατὰ τὴν 13ηνἸανουαρίου νὰ συγκροτήση ἐπιτρο-πάς διὰ νὰ ἐξετάσουν ἐὰν οἱ ΣεβΜητροπολῖται Θεσσαλιώτιδος καὶΦαναριοφερσάλων κ Κύριλλος καὶΦωκίδος κ Ἀθηναγόρας δύνανταινὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὰ καθήκον-τά των ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτωνὑγείας τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουνΠρὸς τοῦτο laquoβάσει τοῦ ἄρθρου 34

παράγραφος 3 ἕως 6 τοῦ νόμου5901977 laquoπερὶ τοῦ ΚαταστατικοῦΧάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-δοςraquo ἀπεφάσισε τὴν ἀποστολὴνἐπιστολῆς διὰ τοῦ ὑπουργείου Παι-δείας πρὸς τὸν πρόεδρον τοῦ Συμ-βουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὥστε στὰπλαίσια τῆς ἁρμοδιότητός του νὰἐνεργήση διὰ τὴν ἐνεργοποίησιντῆς σχετικῆς Τριμελοῦς Ἐπι-τροπῆς

Σελὶς 6η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣΠανεπιστήμιο τῆς ἀγγλοκρατούμε-νης Ἑπτανήσου ἡ περίλαμπρηἸόνιος Ἀκαδημία3 Τοῦτο τὸ πληρο-φορούμεθα ἀπὸ ἀνέκδοτες ἀρχει-ακὲς μαρτυρίες καὶ δυσεύρετεςσήμερα δημοσιευμένες εἰδήσειςδεδομένου ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔγρα-ψαν γιὰ τὸ πρῶτο αὐτὸ ἙλληνικὸΠανεπιστήμιο ἢ δὲν κάνουν ἰδιαί-τερο λόγο γιὰ τὶς ἑορτὲς του4 ἢμιλοῦν γιrsquo αὐτές χωρὶς ὅμως νὰμνημονεύουν ἀνάμεσά τους τὴνἙορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν5

Γράφοντας μία μελέτη γιὰ τὶςlaquoΣπουδὲς τοῦ Κωνσταντίνου Τυ-πάλδου-Ἰακωβάτουraquo6 Καθηγητοῦτῆς Θεολογίας στὴν Ἰόνιο Ἀκαδη-μία ἀπὸ τὸ 1826 μέχρι τὸ 1839 ἐπι-σημάναμε μία περικοπὴ ἑνὸς Γράμ-ματός του πρὸς τὸν ἀδελφό τουΝικόλαο ποὺ βρισκόταν στὴν Κε-φαλληνία μὲ χρονολογία 1η Φε-βρουαρίου 1826 (Παλαιοῦ ἡμερο-λογίου) ποὺ ἀναφέρει τὰ ἀκόλου-θα laquoἘστεφανώθην δημοσίωςπαρὰ τοῦ Ἄρχοντος τῆς Ἀκαδη-μίας (ἐννοεῖ τὸν Γκίλφορδ) τῇτριακοστῇ παρελθόντος ἡμέρατῆς Ἀκαδημίας ἑόρτιος (sic) raquo7 Γί-νεται φανερό ἄρα ὅτι ὁ Κ Τυπάλ-δος προϋποθέτει ὡς καθιερωμένηἤδη Ἑορτὴ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίαςτὴν 30ή Ἰανουαρίου Εἶναι δὲ γνω-στό ὅτι ὅταν γράφει τὶς γραμμὲςαὐτές τὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο βρι-σκόταν στὸν τρίτο χρόνο τῆς λει-τουργίας του8

Κανονικὸν ἑορτολόγιονΒέβαια δὲν μποροῦμε μόνο ἀπὸ

τὴν ἐντελῶς περιπτωσιακὴ καὶ κά-πως ἀόριστη αὐτὴ πληροφορία νὰπροχωρήσουμε σὲ περαιτέρω συμ-περασμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ πότε κα-θιερώθηκε ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ καὶ ποιὸχαρακτήρα εἶχε Ἂν δηλαδὴ ἦτανἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς καθιερωμένεςθρησκευτικὲς ἀργίες τοῦ Πανεπι-στημίου ἢ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερηλαμπρότητα ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδεί-ας καὶ εἰδικότερα τῆς ἴδιας τῆςἈκαδημίας Γνωρίζουμε ὅμως ὅτιμὲ εἰδικὸ Ἑορτολόγιο καθορίζον-ταν κάθε χρόνο οἱ ἑορτὲς τῆς Ἀκα-δημίας Ἔτσι λχ μὲ τὸ ΜΕ΄ ἀπὸ31 Μαΐου 1825 Ψήφισμα τῆς Β΄Συνεδρίας τοῦ Δευτέρου Κοινο-βουλίου τῶν laquoἩνωμένων ἸονίωνΝήσωνraquo ἄρθρο 11 καθορίζεταιὅτι laquoLrsquo Universitagrave saragrave aperta tutti igiorni della settimana fuori della Do-menica e delle feste determinate dalregolamentοraquo9 Δηλαδή laquoΤὸ Πανε-πιστήμιο θὰ εἶναι ἀνοικτὸ ὅλες τὶςἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἐκτὸς ἀπὸτὴν Κυριακὴ καὶ τὶς Ἑορτές ποὺὁρίζονται ἀπὸ τὸν Κανονισμόraquo

Ὅπως παρατηρεῖ ἕνα ἀνώνυμοΚείμενο τοῦ 1870 γιὰ τὴν ἸόνιοἈκαδημία ποὺ δημοσίευσε ὁ ΚΔιαμάντης laquoἐξεδίδετο κατrsquo ἔτοςΠρόγραμμα τῶν διδαχθησομένωνμαθημάτων καὶ ἐτηρεῖτο κανο-νικὸν ἑορτολόγιονraquo Ἔχουμε δὲὑπrsquo ὄψη ἕνα τέτοιο Ἑορτολόγιοποὺ βρίσκεται στὸ προσωπικὸἈρχεῖο τοῦ Κ Τυπάλδου στὴ Βι-βλιοθήκη τῶν Ἀδελφῶν Ἰακωβά-των στὸ Ληξούρι Φέρει τὸν τίτλοlaquoἩμερολόγιον τῶν Ἑορτῶν καὶἈργιῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημί-ου10 κατὰ τὸ 1838-39 ΣχολαστικὸνἜτοςraquo Ἔφορος (Πρύτανης) τοῦἔτους αὐτοῦ ἦταν ὁ Κ ΤυπάλδοςΔίνουμε τὸ περιεχόμενό του Σύμ-φωνα μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ 1825 καὶτοὺς Κανονισμοὺς τοῦ 1837 ἐκτὸςἀπὸ τὶς Κυριακὲς ὁρίζονται σrsquo αὐτὸὡς laquoἑορτάσιμοι ἡμέραιraquo γιὰ τὸἀκαδημαϊκὸ ἐκεῖνο ἔτος καὶ οἱἀκόλουθες Τῶν Ταξιαρχῶν ΤὰΕἰσόδια τῆς Θεοτόκου Τῆς ἉγίαςΑἰκατερίνης τοῦ Ἁγίου Νικολάουοἱ Ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου ΣπυρίδωνοςἩ ἐτήσιος ἀνάμνησις τῆς τοῦ Συν-τάγματος συστάσεως (20 Δεκεμ-βρίου) Ἡ Παραμονὴ τῶν Χριστου-γέννων Οἱ Ἑορτὲς τῶν Χριστου-γέννων Ἡ Πρώτη τοῦ Χρόνου ἩΠαραμονὴ τῶν Θεοφανείων ΤὰἍγια Θεοφάνεια Ἡ Σύναξις τοῦΠροδρόμου Οἱ Ἀργίες τῆς Ἀπό-κρεω Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἩὙπαπαντὴ τοῦ Κυρίου Οἱ Ἀργίεςτῆς Τυρινῆς Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆςἉγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρα-κοστῆς Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμ-πτη Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρα-σκευή Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατονκαὶ Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτό-κου Τὸ Ἅγιον Πάσχα Τῆς Ζωοδό-χου Πηγῆς Τοῦ Ἁγίου ΓεωργίουΤῆς Ἀναλήψεως Τὰ Γενέθλια τηςΠροστάτιδος Βασιλίσσης Τοῦ Ἁγί-ου Πνεύματος καὶ Τῶν Ἁγίων Κων-σταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἀπὸ τὶς παραπάνω ἑορτὲς τῆςἈκαδημίας μόνο δύο δὲν εἶχανθρησκευτικό ἀλλὰ πολιτικὸ χαρα-

κτήρα ἡ laquoἘτήσιος ἀνάμνησις τῆςτοῦ Συντάγματος συστάσεωςraquo καὶτὰ laquoΓενέθλια τῆς Προστάτιδος Βα-σιλίσσηςraquo γιατί καὶ ἡ ἀργία τῶνἈπόκρεω ἦταν μέσα στὰ πλαίσιατοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίουΒέβαια σὲ ἀκολουθοῦσα σημείωσηὁρίζεται laquoἩμέρα ἀργίας θέλειεἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα δη-μοσίας Ἑορτῆς τῆς Κυβερνήσεωςἢ ἄλλη τις ὁμοία περίστασις κατὰτὸ 10 Ἄρθρον τοῦ Διατάγματοςτοῦ Πανεπιστημίου καθὼς ἀκόμηκαὶ ἡ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν μα-θημάτων τοῦ Πανεπιστημίου laquoκαθrsquoἥν θέλει ἐκτελεῖται μόνον ἡ κατὰτάξιν τελετήraquo

Ἐκκλησιαστικὴ ἑορτήΕἶναι ὅμως ἀκόμη γνωστό ὅτι ὁ

Λόρδος Γκίλφορδ ὡς laquoἌρχωνraquo -Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας εἶχε κα-θιερώσει δύο ἐπίσημες-μὴ θρη-σκευτικὲς ἑορτές μία laquoἐπὶ τῇἐνάρξει τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτουςraquoδηλαδὴ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶἄλλη laquoἐπὶ τῇ λήξει τῶν μαθημά-τωνraquo τὸν Ἰούνιο Ἐπίσης ὅσοζοῦσε ὁ Γκίλφορδ ἑορταζόταν καὶἡ ἡμέρα τῶν Γενεθλίων του ( 7 Φε-βρουαρίου) Καὶ οἱ τελευταῖεςτρεῖς ἑορτὲς ἀνῆκαν φυσικά στὶςμὴ θρησκευτικὲς πανηγύρεις τοῦἸονίου Πανεπιστημίου καὶ εἶχανοὐσιαστικότερο γιὰ τὸ Ἵδρυμα χα-ρακτήρα γιατί συνδέονταν ἄμεσαμὲ τὸ ἴδιο τὸ Πανεπιστήμιο καὶ ἑορ-τάζονταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότηταὡς καθαρὰ πανεπιστημιακὲς ἑορ-τές

Μετὰ τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰθέσουμε τὸ ἐρώτημα ποῦ κατα-τασσόταν ἡ Ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν στὶς θρησκευτικὲςἀργίες ἢ στὶς ἰδιαίτερες ἐπίσημεςἑορτὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀπάντησηπαίρνουμε ἀπὸ τὴν laquoἹστορία τῆςἸόνιας Ἀκαδημίαςraquo11 ποὺ ἔγραψε ὁΓεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος12νεώτερος (κατὰ 18 χρόνια) ἀδελ-φός τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολο-γίας στὴν Ἀκαδημία ΚωνσταντίνουΤυπάλδου (1795-1867) Τὸ ἔργοαὐτό μέσα στὶς πολλὲς ἐνδιαφέ-ρουσες πληροφορίες ποὺ δίνει γιὰτὴ ζωή τῆς Ἀκαδημίας στὴν πρώτηκαὶ σημαντικότερη περίοδό τηςπροσφέρει καὶ γιὰ τὸ πρόβλημάμας πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖαἩ πρώτη σχετικὴ μαρτυρία τοῦ Γε-ωργίου Ἰακωβάτου εἶναι ἡ ἀκόλου-θη laquoἈπὸ τὸν καιρὸ τῆς σύστασηςτῆς Ἀκαδημίας ἐπιάστηκε συνή-θεια νὰ βαστάη δύο ἑορτάδαις δι-καῖς της (ἐκτὸς ἀπὸ ταῖς ἄλλαιςτῶν κριτηρίων)13 τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἐπῆρεπροστάταις καὶ τῆς γενεθλιακῆςἡμέρας τοῦ Μιλόρδου Καὶ οἱ δύοἐπανηγυριζόντανε μὲ λαμπρότηταΣτὴν πρώτη ἐπηγαίνανε στὴνἘκκλησία ὅπου τούς ἐκάνανε συν-τροφιὰ πολλοὶ ἄλλοι μεγάλοι ἀξιω-ματικοὶ κrsquo ἐλειτούργα ὁ Δεσπότηςἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο14 ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδος ὁ Δάσκαλοςτῆς Θεολογίας ἕνας ἀπὸ τοὺςὁποίους εἶχε ἀντικείμενο τοὺς ἁγί-ους ὡς ἀληθινοὺς πολίταις [] Ἡἑορτὴ ἐτελείωνε μὲ γιόμα καθὼςαὐτὸ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑορ-τή στὸν καιρὸ τῆς ὁποίας ὁ Μιλόρ-δος ἔδινε τῶν μαθητάδων καὶ τρα-πέζι μὲ πρόγευμα καὶ μὲ διάφοραδροσιστικά κrsquo ἐτέλειωνrsquo ἡ μέρα μὲταῖς φωναῖς τῶν νέων διὰ τὸν Μι-λόρδο Ζήτω raquo15

Ὁ πανηγυρικὸςἀπὸ θεολόγον

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Κειμένουαὐτοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν συμπύ-κνωση στὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ση-μαντικῶν πληροφοριῶν Ἡ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρουσιάζε-ται νὰ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ σύ-σταση τῆς Ἀκαδημίας (ἔγινε ἐπίση-μα τὸ 1824) καὶ μάλιστα ὡς ἰδιαίτε-ρή της Ἑορτή Ἐπειδὴ ὅλα ὅσασχετίζονταν μὲ τὸ Ἰόνιο Πανεπι-στήμιο τὰ καθόριζε τότε ὁ ἰθύνωννοῦς τοῦ Ἱδρύματος ὁ Γκίλφορδπρέπει ὁπωσδήποτε καὶ ἡ ἀπόφασηγιὰ τὸ συσχετισμὸ τῆς ἐκκλησια-στικῆς αὐτῆς ἑορτῆς μὲ τὸ Πανεπι-στήμιο νὰ ἀποδοθεῖ σὲ δική τουπρωτοβουλία Εἶναι καὶ τοῦτο μίαἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο ὀρθόδο-ξα καὶ παραδοσιακὰ σκεπτόταν καὶἐνεργοῦσε ὁ μεγάλος αὐτὸςἌγγλος Φιλέλληνας ποὺ ὄχι μόνοτὴν περιουσία του ἀλλὰ καὶ τὴ ζωήκαὶ τὴν ψυχὴ του πρόσφερε στὸνἙλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία16Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἰδιαίτεραἡ ἀνακήρυξη τῶν Τριῶν ΜεγάλωνΠατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδα-σκάλων ὡς laquoπροστατῶν τῆς Ἀκα-δημίαςraquo17 Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτοςἐπισημαίνει καὶ τὸν πανηγυρικὸ

ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ποὺ προσ-διοριζόταν ἀπὸ τὴν τέλεση ἀρχιε-ρατικῆς Λειτουργίας μὲ τὴ συμμε-τοχὴ τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν (laquoμεγά-λοι ἀξιωματικοὶraquo=ἀνώτεροι ἀξιω-ματοῦχοι=κρατικοὶ λειτουργοὶ) καὶτὴν παράθεση γεύματος σrsquo ὅλο τὸΠανεπιστήμιο (Καθηγητὲς καὶΣπουδαστὲς) ἐκ μέρους τοῦ laquoΜι-λόρδουraquo-Γκίλφορδ Ἀπὸ τὸ ἔτοςαὐτὸ -1826- εἶχε καθιερωθεῖ καὶ ἡἐκφώνηση laquoπανηγυρικοῦraquo ἀπὸ τὸν

ἁρμόδιο καθηγητὴ τῆς Θεολογίαςμία συνήθεια ποὺ θὰ ἐπανέλθει πά-λι στὸν ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἀπὸτὴν πνευματικὴ συνέχεια τοῦ Ἰονι-κοῦ Πανεπιστημίου τὸ Ἐθνικὸ καὶΚαποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο τῶνἈθηνῶν Ὁ Κωνσταντῖνος Τυπάλ-δος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν ἀδελ-φό του Νικόλαο γράφει σχετικάlaquo Ἐξεφώνησα πρὸς τούτοις ἐπrsquoἄμβωνος καὶ λόγον πανηγυρικὸνεἰς τοὺς τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας με-γάλους Ἱεράρχας καὶ Διδασκά-λους Βασίλειον Γρηγόριον καὶΧρυσόστομον λέγω Φαίνεται ὡςλέγουν ὅτι μεγάλως εὐηρέστησεκαὶ τὴν Διοίκησιν καὶ τὸ κοινόν μrsquoὅλον ὅτι καὶ αἱ ὑποθέσεις μου πολ-λαί καὶ ὁ καιρὸς στενόςraquo Εἶχε λό-γους ὁ Τυπάλδος νὰ μιλεῖ ἔτσι διό-τι ἦταν ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνισήτου στὴν Κέρκυρα καὶ πανεπιστη-μιακὴ δραστηριότητά του ἀφοῦτὴν ἡμέρα αὐτὴ πῆρε τὸν στέφανοτοῦ Διδάκτορος πρὶν ἀρχίσει τὶςπαραδόσεις του στὴν Ἕδρα τῆςΘεολογίας18

Τόσο ὁ Γ Ἰακωβάτος στὴνlaquoἹστορίαraquo του ὅσο καὶ τὸ δημο-σιογραφικὸ ὄργανο τῆς ἸονικῆςΚυβερνήσεως ἡ ldquoGazzetta degliStati Uniti delle Isole Jonierdquo (=GJ)δὲν μνημονεύουν προηγούμενοἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἐνῶ τὸ Πα-νεπιστήμιο ὡς γνωστό λειτουρ-γοῦσε (προπαρασκευαστικὰ) ἤδηἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1823 Τὸπρῶτο ὅμως ἔτος (18234) ἦτανπροπαρασκευαστικό χωρὶς νὰ βρεῖσrsquo αὐτὸ ἡ ζωή τοῦ Πανεπιστημίουτὸν κανονικὸ ρυθμό της Ἡ ἐπίση-μη ἔναρξη ἔγινε στὶς 1729 Μαΐου1824 Ἐφrsquo ὅσον κατὰ τὴ μαρτυρίατοῦ Γ Ἰακωβάτου ποὺ δὲν ἔχουμελόγο νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴνἐγκυρότητά της ἡ ἑορτὴ καθιερώ-θη ἀπὸ τὴ laquoσύστασηraquo τῆς Ἀκαδη-μίας ἴσως ἑορτάσθηκε τὸ 1825χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερη λαμπρότηταΤὸν τρίτο χρόνο (1825-26) ndashκατrsquoοὐσίαν δεύτερο- πρέπει γιὰ πρώτηφορά νὰ ἐδόθη ὁ ἰδιαίτερος πανη-γυρικὸς τόνος ποὺ περιγράφει ὁἸακωβάτος ἀλλὰ καὶ ἡ laquoGazzettaIoniaraquo ἡ ὁποία στὸ φύλλο τηςἀριθμ 424 τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου11Φεβρουαρίου σελ 2 σημειώνειldquoQuest΄ oggi egrave stata solennizzata dal-la nostra Universitagrave la festa dei suoiSanti Protettori i tre Gerarchi dellaChiesa S Basilio S Gregorio e SChrisostomo Nel prossimo Foglio da-remo le particolaritagrave di questa sacrafunzionerdquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχεςὡς προστάται

Ὑπογραμμίζουμε καὶ ἐδῶ τὸνχαρακτηρισμό ἀπὸ τὸ Κυβερνη-τικὸ ὄργανο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνὡς laquoπροστατῶνraquo τῆς Ἀκαδημίαςποὺ ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωση τῆςἀξιοπιστίας τοῦ Ἰακωβάτου ὁὁποῖος ndashσημειωτέον- εἶχε ὑπrsquo ὄψητου καὶ τὴν Ἰόνια Ἐφημερίδα γρά-φοντας τὴν laquoἹστορίαraquo τῆς Ἀκαδη-μίας

Πράγματι στὸ ἀμέσως ἑπόμενοφύλλο τῆς GI (ἀριθμ 425 τῆς 618Φεβρουαρίου1826 σελ 1-2) περι-γράφεται ἐκτενέστερα ἡ ἙορτήΣτὴν περιγραφὴ αὐτὴ ὀνομάζονταιοἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι laquoεἰδικοὶ Προστά-ταιraquo (speciali protettori) τῆς ἸονίουἈκαδημίας

Δίνουμε στὴ συνέχεια μία περί-ληψη τοῦ Κειμένου Στὶς 1030 π μτῆς 30 Ἰαν11 Φεβρ ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἀκαδημία ἡ μεγαλοπρεπὴςπομπὴ μὲ τὸν Ἄρχοντα καὶ τοὺςἀξιωματούχους τῆς Ἀκαδημίαςτοὺς Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν τοὺςΔιδασκάλους τῆς ΣτοιχειώδουςΠαιδείας καὶ ὅλους τοὺς Μαθητέςποὺ φοροῦσαν ὅλοι τὶς ἐπίσημεςστολὲς τῆς Ἀκαδημίας καὶ διασχί-ζοντας τὸ κέντρο τῆς ΚερκυραϊκῆςΠόλεως ἔφθασαν στὸ Ναὸ τῆς ὙπΘεοτόκου Σπηλαιώτισσας Ἐκεῖὅλοι πῆραν τὶς προκαθορισμένεςθέσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῶνΠολιτικῶν Ἀρχῶν καὶ λοιπῶν Ἐπι-σήμων ἀλλὰ καὶ Λαοῦ ὁ Μητροπο-λίτης ἐτέλεσε τὴν Ἱερὴ Ἀκολουθίακαὶ ἀκολούθησε δοξολογία ὑπὲρτῆς Ἀκαδημίας Ὁ Κ Τυπάλδοςἐξεφώνησε εἰδικὸ λόγο ποὺ προ-κάλεσε γενικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴνπαιδεία του Μετὰ τὸ τέλος τῆς τε-λετῆς ἡ πομπὴ ἐπέστρεψε στὸ κτή-ριο τῆς Ἀκαδημίας ὅπου ἀνακη-ρύχθηκαν τρεῖς νέοι διδάκτορεςτῆς Ἀκαδημίας ὁ Κ Τυπάλδος τῆςΘεολογίας ὁ Στύλ Μαράτος τῆςἈνατομίας καὶ ὁ Ἀνδρέας Παπαδό-πουλος - Βρετός Βιβλιοθηκάριοςτῆς Ἀκαδημίας Γιὰ τὴν περίπτωσηαὐτὴ μίλησε σχετικὰ ὁ Κ ἈσώπιοςὍλα δείχνουν ὅτι ἡ Ἀκαδημία ση-μειώνει ἀξιοσημείωτη πρόοδο

Ἡ περιγραφὴ αὐτὴ ἐνισχύει τὴνπαραπάνω ὑπόθεση ὅτι γιὰ πρώτηφορά ἑορτάσθηκε τόσο μεγαλό-

πρεπα (πρβλ πομπὴ κλπ) ἡ Ἑορτὴἀπὸ τὴν Ἀκαδημία καὶ σrsquo αὐτὸὀφείλεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ μακρὰ ndashσχετικὰ- περιγραφὴ τῆς Ἐφημερί-δας Ἡ ἀνακήρυξη μάλιστα τὴνἡμέρα αὐτὴ τριῶν νέων Διδακτό-ρων-Καθηγητῶν εἶναι ἕνα ἀκόμηστοιχεῖο συντελεστικὸ στὴν λαμ-πρότητα τοῦ ἑορτασμοῦ ποὺ ἀπο-δεικνύει ὅμως συνάμα καὶ τὴ ση-μασία ποὺ ἔδινε ἡ Ἀκαδημία τοῦΓκίλφορδ στὴν ἡμέρα αὐτή ἑορτὴτῶν Προστατῶν της ποὺ δὲν πα-ραλείπει νὰ ὑπογραμμίσει μὲ ἰδιαί-τερη ἔμφαση καὶ ἡ GJ (ldquospecialiprotettorirdquo)Ὁ θάνατος τοῦ ΓκίλφορδἈπὸ τὴν GJ καὶ τὴν laquoἹστορίαraquo

τοῦ Ἰακωβάτου μποροῦμε νὰ πα-ρακολουθήσουμε τὴ συνέχεια τοῦἑορτασμοῦ τῆς Μνήμης τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν Ἡ GJ μᾶς δίνει μία πλη-ροφορία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ καὶ τοῦἑπομένου ἔτους (1827) ποὺ παρα-θέτει καὶ ὁ Γ Ἰακωβάτος στὸ β΄ μέ-ρος τῆς Ἱστορίας του ὅπου σημει-ώνει τὶς πηγὲς του (Documenti)

Ἡ περιγραφὴ τῆς Ἑορτῆς ἀπὸτὴν GJ εἶναι ἔντονα αἰσθητήὑστερεῖ αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸπλευρᾶς δύναμης καὶ ἐνθουσια-σμοῦ ἔναντι ἐκείνης τοῦ παρελ-θόντος ἔτους Ὁ λόγος δηλώνεταιtacite στὸ ἴδιο τὸ κείμενο Ἔγινεκαὶ τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἡ πομπὴ διὰ μέ-σου τῆς Πόλεως τῆς Κερκύραςδὲν περιγράφεται ὅμως αὐτὴ τὴφορά γιατί δὲν ἦταν κάτι τὸ πρω-τότυπο πιά ἀλλ᾽ ἐπανάληψη ἐκεί-νου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὸν προ-ηγούμενο χρόνο Ἀπουσίαζε ἐπί-σης ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ ἡ ψυχὴ τῆςἈκαδημίας ὁ Γκίλφορδ καὶ ἔτσιπαρὰ τὴν παρουσία τοῦ Μητροπο-λίτου Κερκύρας καὶ τῶν ΠολιτικῶνἈρχῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ μειωθεῖαἰσθητὰ ἡ λαμπρότητα καὶ τὸἐνδιαφέρον τῆς Τελετῆς Εἶναιἐνδιαφέρον ὅμως ὅτι ἔγινε καὶ πά-λι ἡ καθιερωμένη -πιὰ- ὁμιλία ἀπὸτὸν θεολόγο Καθηγητὴ Κων Τυ-πάλδο Ὁ ΓἸακωβάτος στηριζόμε-νος πλὴν ἄλλων καὶ στὴν παροῦσαεἴδηση τῆς GJ σημειώνει στὴνlaquoἹστορίαraquo του19 περιγράφονταςτὸν laquoτέταρτο χρόνοraquo τῆς ζωῆς τῆςἈκαδημίας (1826-27) laquoἩ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καθὼς κrsquo ἡἑορτὴ τοῦ Μιλόρδου ἐγίνηκε μὲτὴ συνειθισμένη λαμπρότητα μὲτὸν Δεσπότη μὲ λόγο καὶ μὲ χα-ραῖς ἐκτὸς ποὺ ἐμποδίστηκrsquo ὁἌρχοντας νὰ πάη ὡς ἀνήμποροςἐκείνην τὴν ἡμέραraquo Στὴ φράσηlaquoμὲ χαραῖςraquo πρέπει μᾶλλον νὰ πε-ρικλείεται τὸ καθιερωμένο laquoσυμ-πόσιοraquo ποὺ ὁ Γκίλφορδ δὲν παρέ-λειψε νὰ παραθέσει καὶ αὐτὴ τὴνχρονιά τὴν τελευταία του στὴνἈκαδημία καὶ σ΄ αὐτὸ τὸν κόσμο

Στὸ ἔτος αὐτὸ ndashτέταρτο χρόνοτῆς Ἀκαδημίας-σταματοῦν οἱ εἰδή-σεις τόσο στὴ GJ ὅσο καὶ στὴνlaquoἹστορίαraquo τοῦ Γ Ἰακωβάτου γιὰτὴν ἑορτὴ αὐτή καὶ μόνο στὰ ἐτή-σια Ἑορτολόγια τῆς Ἀκαδημίας ση-μειώνεται ἡ 30ή Ἰανουαρίου ὡςἑορτὴ-ἀργία ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοι-πες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲςἑορτὲς-ἀργίες τοῦ Ἰονίου Κράτουςκαὶ συνεπῶς καὶ τῆς Παιδείας Ἡἐξήγηση νομίζουμε δὲν εἶναι δύ-σκολο νὰ δοθεῖ

Ὁ ἑλληνορθόδοξοςχαρακτήρ

Στὶς 2 Ὀκτωβρίου 1827 ἀπεβίω-σε ὁ Γκίλφορδ στὴν Ἀγγλία Ὁ θά-νατός του ἦταν τὸ γεγονός ποὺσφράγισε ἀνεξίτηλα ὅλη τὴ ζωή καὶπορεία τῆς Ἀκαδημίας ἡ ὁποία εἶχεκαταντήσει στὴν οὐσία προσωπο-παγὲς Ἵδρυμα συνδεόμενο ἀμε-τάκλητα μὲ τὸ ὄνομά του ὥστε καὶσὲ σύγχρονα κείμενα ἀλλὰ καὶ μέ-χρι σήμερα νὰ γίνεται λόγος περὶlaquoτῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γκίλφορδraquo20Οἱ ἐπελθοῦσες οἰκονομικὲς καὶἄλλες δυσκολίες οἱ οὐσιαστικὲςδομικὲς μεταβολὲς στὴ λειτουργίατῶν Σχολῶν καὶ ἡ ἐπικρατοῦσαἔκτοτε ἀναπόφευκτη ρευστότηταστὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας ἀλλὰπρὸ πάντων ἡ ἀνυπολόγιστααἰσθητὴ ἀπουσία τοῦ Γκίλφορδ ndashπραγματικοῦ Μαικήνα τῆς Ἀκαδη-μίας καὶ μόνου ἱκανοῦ ὡς Ἄγγλουνὰ βελτιώνει τὶς διαθέσεις τῆςἈγγλικῆς Διοικήσεως ἀπέναντι στὸἽδρυμά του- ἔφεραν ἀναγκαστικὰσημαντικὲς ἐπιπτώσεις καὶ στοὺςπανηγυρισμοὺς τῆς ἈκαδημίαςΚανεὶς δὲν εἶχε πιά καὶ μάλιστα ἐκμέρους τῆς Πολιτείας τὴ ρομαν-τικὴ διάθεση τοῦ Γκίλφορδ νὰὀργανώνει μεγαλοπρεπεῖς πομπὲςκαὶ τελετὲς ἢ νὰ παραθέτει συμπό-σια ἐξ ἰδίων γιὰ μία ἑορτὴ μάλισταποὺ εἶχε καθαρὰ ὀρθόδοξο χαρα-κτήρα Ἔτσι ἡ κατάργηση τῆς πα-νηγυρικῆς πομπῆς Καθηγητῶν καὶΦοιτητῶν (laquoΦιλολογῶνraquo) μὲ τὶς χα-ρακτηριστικὲς στολές τους μέσαἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Πόλεως τῆςΚερκύρας ποὺ αὐτόματα καθι-στοῦσε ὅλο τὸν Κερκυραϊκὸ Λαὸμέτοχο καὶ συνεργὸ στὸν ἑορτα-σμό Περιώρισε τὴ σημασία τῆςἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅπωςκαὶ τῶν ἄλλων ἐπισήμων ἑορτῶν (ἡἑορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Μιλόρ-δου χάθηκε φυσικά γιὰ πάντα) καὶτὶς κατέστησε ἐνδοπανεπιστημιακὴὑπόθεση Γιrsquo αὐτὸ καὶ σιωπᾶ πιὰ καὶτὸ δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆςἸόνιας Κυβερνήσεως

Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς παρακινδυ-νευμένο νὰ συμπεράνουμε ὅτιἔπαυσε τελείως ὁ ἐπίσημος χαρα-κτήρας τῆς ἡμέρας ἢ ὅτι χάθηκε ἡσυνείδηση περὶ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν ὡς Προστατῶν τῆς Ἀκα-δημίας21 Γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἔχουμε ἐπισημάνει στὴν ἀλληλο-γραφία τοῦ Κων Τυπάλδου νύξειςγιὰ ὁμιλίες του κατὰ τὴν ἡμέρααὐτὴ στὰ ἑπόμενα χρόνια Ἡ παρα-πάνω φράση τοῦ Γ Ἰακωβάτουlaquoἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδοςraquo ἀφήνει κά-πως νὰ νοηθεῖ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶνσυνέβαινε αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο στὰδύο πρῶτα χρόνια δεδομένου ὅτιὁ Γ Ἰακωβάτος συμπλήρωσε τὴνlaquoἹστορίαraquo του στὶς 11 Μαρτίου1837 Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει τὴ με-

γαλύτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ κα-θοιονδήποτε τρόπο ἑορτασμὸςτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Προ-στατῶν τῆς Ἀκαδημίας δὲν ἀποτε-λεῖ πιὰ laquoγεγονὸςraquo γιὰ τὴν Κερκυ-ραϊκὴ κοινωνία ὅπως πρῶτα

Ὅτι συμπερασματικὰ μετὰ ἀπὸτὴν παραπάνω σύντομη ἔκθεση θὰμποροῦσε νὰ ὑπογραμμισθεῖ εἶναιὅτι ὁ Κόμης Γκίλφορδ ὁ ἌγγλοςΕὐγενὴς μὲ τὴν ἑλληνικὴ καρδιάθέλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ δώσει κα-θαρὰ ἑλληνορθόδοξο χαρακτήραστὸ Πανεπιστήμιο ποὺ ἡ ἀγάπη τουἵδρυσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες Τοῦτοἀποδεικνύουν πρὸ πάντων τρίαἀξιοσημείωτα στοιχεῖα α) Ἡ σύστα-ση στὴν Ἀκαδημία καὶ ΘεολογικῆςΣχολῆς μὲ πρώτη (βασικὴ) Ἕδρατὴν Ὀρθόδοξη Δογματική ὡς τὴνκατrsquo ἐξοχὴν Θεολογία β) Ἡ ἐπιβολήπαρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἑλληνικῆςγλώσσας στὴ ζωή τοῦ πρώτου ἑλλη-νικοῦ Πανεπιστημίου στὰ νεώτεραχρόνια καὶ γ) ἡ ἀνακήρυξη τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Προστατῶν τοῦἹδρύματος μὲ τὴν καθιέρωση -ὅσοτουλάχιστο ζοῦσε- τοῦ περίλαμπρουαὐτοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Μνήμηςτους Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὡςπροστάτη τοῦ Πανεπιστημίου δὲνἐπέλεξε κάποια ἀρχαία ἑλληνικὴ θε-ότητα πχ τὴν Ἀθηνᾶ ἀλλὰ τοὺςκατεξοχὴν Πατέρες καὶ Διδασκά-λους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ συνέ-ζευξαν κατὰ τὸν ἀρτιότερο τρόποτὸν Χριστιανισμὸ μὲ τὴν ἀναζη-τοῦσα τὸν Χριστὸ ἙλληνικότηταΕἰς τὸ σημεῖο αὐτό ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μία δημιούργησε μία παράδοσηποὺ πολὺ ὀρθὰ παρέλαβε καὶ συνέ-χισε τὸ πρῶτο Πανεπιστήμιο τῆςἐλευθέρας Ἑλλάδος τὸ Ὀθώνειοκαὶ κατόπιν Ἐθνικὸ καὶ Καποδι-στριακὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶνκαὶ ποὺ μέχρι σήμερα πιστὰ συνεχί-ζει καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτιὑπάρχει ἡ βούληση νά συνεχίσειΣημειώσεις

Ἐκτενέστερη μορφὴ αὐτοῦ τοῦκειμένου βλ στὸν τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικὸνraquo πρὸς τιμὴ τοῦ ΚαθηγΓερασίμου Ἰω Κονιδάρη Ἀθήνα1981 σ 281-311

1 Κ Γ Μπόνη Ἰωάννου Μητρο-πολίτου Εὐχαΐτων τοῦ ΜαυρόποδοςὉ Κανὼν εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας καὶἡ δογματικὴ τούτου σημασία Ἀθῆναι1967 σ 3 2 Δημ Σ Μπαλάνου Διατὶἡ Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθε-σπίσθη ὡς ἑορτὴ τῆς παιδείας Ἀθῆναι1948 σ 3 3 Γιὰ τὸ Ἵδρυμα βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία (με-ταφρ ΦΚ Βώρου)Κέρκυρα 1980 (βι-βλιογρ 147-149) Ἐκτενὴς παρουσία-ση καὶ βιβλιοκρισία ΓΔ Μεταλληνοῦστὸ περιοδ laquoΠαρνασσόςraquo τ ΚΓ΄(1981) σ 321-375 4 Π χ ὁ GP Hen-derson ὅπ π 5 Π χ ὁ Γεράσιμος καὶ ἡΒάσω Σαλβάνου Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μίαὉ Ἱδρυτὴς αὐτῆς κόμις ΓύλφορδΟἱ καθηγηταὶ καὶ σπουδασταὶ αὐτῆςἈθῆναι 1949 ἀνάτ ἀπὸ τὴν laquoἙλλη-νικὴ Δημιουργίαraquo-ἔκδ Σπ Μελᾶ (πα-νηγυρικὸ) τεῦχος 3115 Μαΐου 1949σελ 763-814 6 Βλ στὸ laquoΔελτίον τῆςἈναγνωστικῆς Ἑταιρείας Κερκύ-ραςraquo ἄρ 15 (1978) σ 133-182 (βλ σ181) Ἀνανεωμένη ἔκδοση στὴνἘπιστ Ἐπετ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανμίου Ἀθηνῶν τ ΛΣΤ΄(2001)σ 371-442 7 Κ1 159 (=Ἀρχεῖο ΚωνΤυπάλδου φάκελος 1 ἄρ 159 8Ὑπολογίζουμε καὶ τὸ laquoπροπαρα-σκευαστικὸraquo ἔτος 182324 Βλ G PHenderson ὅπ π σελ 32 ἑ 9 ΒλlaquoἙλληνικὴ Δημιουργίαraquo ὅπ π σ 738Πρβλ σ 737 σημ 44 10 laquoἙλληνικὴΔημιουργίαraquo ὅπ π σ 738 Καὶ στοὺςlaquoκανονισμοὺς διὰ τὰς Σπουδάς τοῦἸονικοῦ Πανεπιστημίου Κέρκυρα1837raquo ἄρθρο 10 σημειώνεται laquoΤὰμαθήματα τοῦ Πανεπιστημίου ἀρχί-ζουν ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ΕΝκαὶ ἂν τυχὸν ἦναι Κυριακή τὴν ἀκό-λουθον ἡμέραν καὶ διαρκοῦν ὡς ὅλοντὸν μήνα Ἰούνιον ΕΝ Τακτικῶς τὸΠανεπιστήμιον εἶναι ἀνοικτὸν ὅλαςτὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἐκτός τῆςΚυριακῆς καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν σημει-ωμένων εἰς τὸ Σχολαστικὸν Ἡμερο-λόγιον τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸ θὰ εἶναιπάντοτε κολλημένον εἰς τὰς θύρας τοῦΠανεπιστημίου Πᾶσα ἔκτακτος δια-κοπή ἥτις ἐξαιτίας δημοσίου ἑορτα-σμοῦ τῆς Κυβερνήσεως ἢ διὰ καμμίανἄλλην παρομοίαν περίστασιν ἤθελελάβει χώραν θὰ γνωστοποιεῖται ἐνκαιρῷ τῷ δέοντι τουλάχιστον τὴνπρολαβοῦσαν ἡμέραν ἐπιμελείᾳ τοῦἘφόρουraquo 11 Γεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκα-δημίας Ἔκδοση ndash Εἰσαγωγὴ ndash Σχό-λια Σπύρος Ι Ἀσδραχᾶς Ἀθήνα 198212 Ἔζησε 1813-1882 Βασικὴ γιὰ τὸπρόσωπό του παραμένει καὶ σήμερα ἡβιογραφία του γραμμένη ἀπὸ τὸνἨλία Τσιτσέλη στὸ ἔργο του laquoΚε-φαλληνιακά Σύμμικταraquo τ Α΄ ἐν Ἀθή-ναις 1904 σ 649-669 Βλ π ΓΔ Με-ταλληνοῦ Πολιτικὴ καὶ ΘεολογίαἸδεολογία καὶ Πράξη τοῦ ΡιζοσπάστηΠολιτικοῦ Γεωργίου Τυπάλδου-Ἰακωβάτου (1813-1882) Κατερίνη1990 13 = Ἐξετάσεων 14 =Πανεπι-στημιακὸ ἔτος 182526 15 ΣπἈσδραχᾶ ὅππ σ 5051 16 Βλ πΓΔ Μεταλληνοῦ Ὁ κόμης Φρειδερί-κος- Δημήτριος Γκίλφορδ καὶ ἡ ἰδεο-λογικὴ θεμελίωση τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τῆς Ἰονίου ἈκαδημίαςἈθήνα 1986 17 Τὸ laquoἹεροσπουδαστή-ριονraquo τῆς Κερκύρας ποὺ θὰ ἱδρυθεῖτὸ 1828 (βλ γιrsquo αὐτό Τὸ Ἱεροσπουδα-στήριον Κερκύρας ὑπὸ Σπ Ἀβούρηστὸ περιοδικὸ laquoἈναμόρφωσηraquo33[1957] σ 142-144 θὰ πάρει γιὰ προ-στάτη τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν τι-μοῦσε καὶ τὸ ἀγγλικὸ στοιχεῖο τῆςἙπτανήσου 18 π ΓΔ ΜεταλληνοῦΟἱ Σπουδὲς ὅπ π σ 427 Ἡ πανη-γυρικὴ ὁμιλία τοῦ Τυπάλδου ἔχειἐκδοθεῖ Βλ στὸν Τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικόνraquo ὅπ π σ 297-311 19Σπ Ἀσδραχᾶ ὅπ π σ 57 20 Βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία ὅπ πσ 68 ἑπ 21 Στὸ laquoΠρόγραμμα δια-κοπῶν διὰ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Γυμνά-σιον καὶ διὰ τὴν Σχολὴν τῆς Φιλοσο-φίας καὶ τῶν Γραμμάτωνraquo τοῦ ἔτους1844 (βλ G J 61844 σ 5) στὶς laquoἑορ-τάσιμες ἡμέρεςraquo οὔτε κἄν συμπερι-λαμβάνεται ἡ ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν μολονότι εἶχε ἀρχίσει νὰἑορτάζεται στὸ Πανεπιστήμιο Ἀ θη -νῶν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου εἰς ἀνά-λυσίν του διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἐὰναὐτὸ εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ὡς ἀπε-φάσισεν ἡ Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἢεἶναι πρωτεῖον ἐξουσίας ὡς ὑπο-στηρίζουν οἱ Φαναριῶται Ἐπίσκο-ποι καὶ Θεολόγοι γράφει τὰ ἀκό-λουθα ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰςτὸν ἱστότοπον dogmagr

Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι Κατὰ καιρούς ὅπως καὶ στὶς

ἡμέρες μας ἀναφύεται τὸ θέματῶν πρεσβείων τιμῆς τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ λεγο-μένου Πρωτείου ποὺ δὲν εἶναιἁπλῶς μία τιμὴ εὐγένειας ἀλλὰἔχει συγκεκριμένες κανονικὲςἁρμοδιότητες

Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πρεσβεῖατιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου ἔχουν κατοχυρωθῆ ἀπὸ τὶςΟἰκουμενικὲς Συνόδους

Ἡ Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲτὸν Γ Κανόνα της ἀποφαίνεταιlaquoΤὸν μὲντοι ΚωνσταντινουπόλεωςἘπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆςτιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ρώμης ἐπίσκο-πον διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ρώ-μηνraquo Ἡ Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςμὲ τὸν ΚΗ Κανόνα της ἀποφαίνε-ται laquoτὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν [οἱΠατέρες] τῷ τῆς Νέας Ρώμηςἁγιωτάτῳ θρόνῳraquo

Καὶ ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςἡ λεγόμενη Πενθέκτη μὲ τὸν ΛΣΤΚανόνα της διαγορεύει laquoἈνανε-ούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸν πεν-τήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξα-κοσίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκη-δόνι συναθροισθέντων νομοθετη-θέντα ὁρίζομεν ὥστε τὸν Κων-σταντινουπόλεως θρόνον τῶνἴσων ἀπολαύειν πρεσβείων τοῦτῆς πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνουκαὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡςἐκεῖνον μεγαλύνεσθαι πράγμα-σιraquo

Μελετώντας κανεὶς προσε-κτικὰ τὰ ἀποσπάσματα αὐτάὅπως καὶ ὅλο τὸ γράμμα καὶ τὸπνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν Κανό-νων παρατηρεῖ ὅτι ἡ Β Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζει τὸν Ἐπί-σκοπο Κωνσταντινουπόλεωςlaquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ ἘπισκόπουΡώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ´Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ στὴνσυνέχεια ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύ-νοδος ἀπονέμουν στὸν θρόνοτῆς Νέας Ρώμης laquoτὰ ἴσαraquo πρε-σβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν τότε ὁ ἈρχιεπίσκοποςΝέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν ἀλλὰ ὅλοι οἱ προκαθήμενοιτῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τί-θενται laquoμετὰraquo ἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τουςΕἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώ-σεις τῶν τελευταίων Πατριαρχεί-ων τῶν ὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξίαδόθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πα-τριάρχη καὶ ἡ ἀνακήρυξή τους θὰγίνη ὅπως λέγεται στὰ κείμενα τῶνΤόμων laquoἐν Οἰκουμενικῇ ἢ καὶ με-γάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαι-ρίᾳ συνερχομένηraquo ποὺ ἀκόμη δὲνἔγινε Γι αὐτὸ ἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτιἡ διαδικασία ἀνυψώσεως αὐτῶντῶν Ἐκκλησιῶν μὲ αὐστηρὰ κανο-νικὴ- νομικὴ ἄποψη δὲν ἔχει ἀκόμηὁλοκληρωθῆ (καθηγητὴς ΣπύροςΤρωϊάνος)

Ἐπιστημονικαὶ ἐργασίαιΣτὴν συνέχεια θὰ παρουσιάσω

τέσσερεις ἐπιστημονικὲς ἐργα-σίες ἰσαρίθμων ἐρευνητῶν ποὺἀναφέρονται στὸ περιεχόμενο καὶτὴν κανονικὴ ἀξία τοῦ Πρωτείουτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουτὸ ὁποῖο διαφέρει σαφέστατα ἀπὸτὸ πρωτεῖο ποὺ προβάλλει ὁ Πά-πας τῆς Ρώμης καὶ δὲν μπορεῖ νὰγίνη σύγχυση μεταξὺ τῶν δύοαὐτῶν πραγματικοτήτων

Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ ἀει-μνήστου Μητροπολίτου ΣάρδεωνΜαξίμου μὲ τίτλο laquoΤὸ Οἰκουμε-νικὸν Πατριαρχεῖον ἐν τῇ Ὀρθο-δόξῳ Ἐκκλησίᾳraquo

Ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μά-ξιμος χρησιμοποιώντας ἐνδε-λεχῶς τὶς πηγὲς καὶ κατάλληλαἐπιστημονικὰ βοηθήματα ἀναλύειδιεξοδικά ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶτὸ πῶς ὀργανώθηκε ἡ ἐκκλησια-στικὴ διοίκηση ἀπὸ τὴν ἐμφάνισητοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὴν ἀνάδει-ξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-ου Δηλαδὴ στὴν οὐσία μελετᾶπῶς διαμορφώθηκαν τόσο τὸ Μη-τροπολιτικὸ ὅσο καὶ τὸ Πατριαρ-χικὸ σύστημα διοικήσεως

Ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ τὴν ὅληπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας φαίνε-ται ὅτι κατ᾽ ἀρχὰς κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση τῆςπληρότητάς της ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκο-πος ποὺ ποίμαινε τὴν κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση ὅτιἦταν laquoεἰς τύπον καὶ τόπονraquo τοῦΧριστοῦ Ὅμως αὐτὴ ἡ συνείδη-ση δὲν ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνω-ση ἀπὸ τὴν κοινὴ ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν laquoδιότι ἡ πληρότηςδὲν εἶναι τὸ ἴδιον ἀπόκτημα ἀλλὰκατὰ χάριν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸςπάσας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίαςraquo

Ἀποστολικαὶ ἘκκλησίαιἈπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία φαί-

νεται ὅτι δόθηκε ἰδιαίτερη σημα-

σία στὶς ἀποστολικὲς Ἐκκλησίεςδηλαδὴ σὲ Ἐκκλησίες ποὺ ἱδρύ-θηκαν κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τοὺς Ἀπο-στόλους καὶ ἑπομένως ἡ διαδοχὴτῶν συγκεκριμένων Ἐπισκόπωνσυνδεόταν μὲ μία ἀποστολικὴμορφή Ὅπως σημειώνει ὁ Μη-τροπολίτης εἶναι laquoεὐνόητον ὅτι ἡμαρτυρία τῶν ἀμέσως συνδεομέ-νων πρὸς τὴν ἀποστολικὴν ἐποχὴντοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐθεωρεῖτοἀξιοπιστοτέρα τῆς μαρτυρίας τῶντοπικῶν Ἐκκλησιῶν αἵτινες εἶχονἔμμεσον ἀναφορὰν πρὸς τὴν ἀπο-στολικὴν ἐποχὴν διὰ τῆς ΜητρὸςἘκκλησίαςraquo

Ὁπότε μία ἀποστολικὴ Ἐκκλη-σία εἶχε προνομιοῦχο θέση στὴνπιστότητα τῆς μαρτυρίας πρὸς τὴνἀποστολικὴ παράδοση Ἔτσι δια-μορφώθηκε ἕνα laquoσύστημαraquo laquoμη-τέρωνraquo καὶ laquoθυγατέρωνraquo Ἐκκλη-σιῶν καὶ ὑπῆρχε μία ἑνότητα με-ταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἦτανἑνότητα πνευματική ἤτοι ἑνότηταπίστεως καὶ ἀγάπης

Μέσα ἀπὸ τὶς προϋποθέσειςαὐτὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τεσ-σάρων πρώτων αἰώνων δημιουρ-γήθηκε ἡ ἀνάγκη τῆς συγκροτή-σεως συνόδων μεταξὺ τῶνἘκκλησιῶν γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὀργα-νικῶς Ἔτσι οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίεςσυνήρχοντο σὲ ἐπαρχιακὲς Συνό-δους καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς κάθε ἐπαρ-χίας ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πολι-τικῆς Μητροπόλεως προήδρευεστὶς Συνόδους αὐτὲς καὶ ἐρχότανσὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν ἄλλων Μητροπόλεων

Εἶναι φανερὸν ὅτι μὲ τὴν πάρο-δο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ διατηρῆταιἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προσε-λήφθη τὸ πολιτικὸ σύστημα διαι-ρέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρα-τορίας Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸΜητροπολιτικὸ σύστημα μὲlaquoΠρῶτονraquo τὸν Μητροπολίτη καὶἀπὸ τὸν Γ αἰώνα ἄρχισε νὰ δια-μορφώνεται καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦἘξάρχου ποὺ ἀναπτύχθηκε πε-ρισσότερο τὸν Δ αἰώνα καὶ ἀπετέ-λεσε τὴν προϋπόθεση γιὰ τὴνἐμφάνιση κατὰ τὸν Ε αἰώνα laquoμιᾶςνέας διακριτικῆς διοικητικῆς βαθ-μίδος τῆς τοῦ Πατριάρχουraquo

Τὰ συμπεράσματατοῦ Μητροπολίτου

Ἑπομένως ἐνῶ στὴν μεταπο-στολικὴ περίοδο ἀπαραίτητο στοι-χεῖο γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἦταν laquoἡ χρονικὴ ἢ ἱστορικὴσύμπτωσις τῶν τοπικῶν Ἐκκλη-σιῶν πρὸς τὸ παρελθόν καὶ ἴδιαπρὸς τὴν πρώτην ἐκκλησίαν τῶνἀποστόλωνraquo στὴν συνέχεια ὅμωςἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἑνό-τητος θεωρήθηκε laquoκαὶ ἡ τοπικὴ ἢγεωγραφικὴ διακρίβωσις τῆς ταυ-τότητος τῶν ἐκκλησιῶν ἐν τῇαὐτῇ πίστει καὶ ζωῇ ἐν ldquoἸησοῦ Χρι-στοῦ γνώμῃrdquoraquo Καὶ μὲ αὐτὴν τὴνἔννοια τονίσθηκε ὁ συνοδικὸς θε-σμός

Τὸ συμπέραμα τοῦ Μητροπολί-του Σάρδεων εἶναι σημαντικό

laquoΚατὰ ταῦτα ἂν καὶ πάντες οἱἐπίσκοποι κατὰ τὴν θείαν αὐτῶνσύστασιν εἶναι ἴσοι ἐν τῷ αὐτῷμέτρῳ ἀπολαύοντες τῆς δωρεᾶςτῆς ἐπισκοπικῆς χάριτος μετέ-χουν δὲ τῆς αὐτῆς ἀδιασπάστουἀποστολικῆς διαδοχῆς ἀλλ᾽ ὅμωςκατὰ τὸ κανονικὸν σύστημα τῆςἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως δὲνεἶναι ἰσότιμοι λαμβάνοντες δια-φόρους ὀνομασίας καὶ διάφοραδικαιώματα κατὰ τὸ μέτρον τῆςἀναπτύξεως τῆς ἱστορικὸ- ἐκκλη-σιαστικῆς αὐτῶν θέσεως βάσειτῆς ὁποίας ἀναφαίνονται οἱ μὲνὡς πρεσβύτεροι καὶ μετὰ μείζο-νος ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν δέ ἀπο-λαύοντες ἰδιαιτέρων προνομίωνκαὶ προϊστάμενοι ἐν τῇ προωθή-σει τῶν γενικοτέρου χαρακτῆροςἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας κα-τωχύρωσε τὴν πρᾶξιν ταύτην τῆςldquoἱεραρχήσεως τῆς τιμῆςrdquo ἥτιςοὐδὲν ἕτερον εἶναι εἰ μὴ τὰ ἄλλωςλεγόμενα ldquoπρεσβεῖα τιμῆςrdquo ἡ δὲἄρνησις τῆς πραγματικότητοςταύτης ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς νο-ουμένης ldquoἰσοτιμίαςrdquo εἶναι ὑποβο-λιμαία ἀντικατάστασις τῆς γνη-σίας καθολικότητος διὰ τινοςἀμφιβόλου δημοκρατικότητοςἰσότητοςraquo

Αἱ δύο ἐξουσίαιΤὸ δεύτερο σημαντικὸ κείμενο

τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήση νὰδοῦμε τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸσύστημα τῆς διοικήσεως τῆςἘκκλησίας μὲ ἐξέχουσα μορφὴτὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὁὁποῖος δὲν εἶχε ἁπλῶς ἕνα συν-τονιστικὸ ρόλο ἀλλὰ καὶ πρωτα-γωνιστικὸ στὴν ὅλη συγκρότησητῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κείμενο τῆς Ἑλένης Γλύ-κατζη - Ἀρβελὲρ μὲ τίτλο laquoὈρθο-δοξία καὶ Βυζάντιο (330-1461)raquoΘὰ ἐντοπισθοῦν μερικὰ χαρακτη-ριστικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν μελέτηαὐτή

Ἡ κ Ἀρβελὲρ μελετᾶ τὸ πῶςλειτουργοῦσαν οἱ δύο ἐξουσίεςἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦΠατριάρχου στὴν ἐκχριστιανισμέ-νη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία

Ὅπως ὑπογραμμίζει οἱ δύοαὐτὲς ἐξουσίες τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καὶ τοῦ Πατριάρχου λειτουρ-γοῦσαν παράλληλα καὶ ἡ μία δὲνεἰσερχόταν στὴν δικαιοδοσία τῆςἄλλης laquoὉ χῶρος καὶ ὁ τρόποςδράσης τόσο τοῦ αὐτοκράτοραὅσο καὶ τοῦ πατριάρχη στὴν ἀνα-μεταξύ τους σχέση ἦταν θεσμικὰκαθωρισμένες στὸν αὐτοκράτο-ρα ἡ σωτηρία τῶν σωμάτων στὸνπατριάρχη ἡ μέριμνα τῶν ψυχῶνἩ ἐνθρόνιση τοῦ αὐτοκράτοραεὐλογεῖται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὸνπατριάρχη καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ πα-τριάρχη συνάδει μὲ τὴ θέλησητοῦ αὐτοκράτοραraquo

Ἔτσι λοιπόν laquoἡ παράλληλη

ἐξουσία καὶ ἡ ἁρμονικὴ σύμπραξητῶν δύο αὐτῶν ἀρχῶν τοῦ αὐτο-κράτορα καὶ τοῦ πατριάρχη χαρα-κτηρίζει ὅλη τὴ ζωή τῆς ὀρθόδο-ξης αὐτοκρατορίας καὶ Ἐκκλησίαςκατὰ τὴν βυζαντινὴ ἱστορικὴ πραγ-ματικότητα παρὰ τὶς κάποιες ἐξαι-ρέσεις καὶ ἀποκλίσειςraquo

Ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτε-ρη σημασία εἶναι ὅτι στὴν ΡωμαϊκὴΑὐτοκρατορία λειτουργοῦσαν ὄχιμόνον οἱ δύο αὐτὲς παράλληλεςἐξουσίες ἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορακαὶ τοῦ Πατριάρχου ἀλλὰ καὶ δύοπαράλληλες ἱεραρχίες ἤτοι τοῦΚράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας laquoποὺδιαπνέουν καὶ στηρίζουν τὴ βυ-ζαντινὴ κοινωνία ἡ πρώτη ἡ κο-σμικὴ ἱεραρχία (λαϊκὴ πολιτικὴ καὶστρατιωτικὴ) ἀπορρέει ἀπὸ τὴναὐτοκρατορικὴ ἐξουσία ἡ δεύτε-ρη ἡ πνευματική καταλήγει στὸνπατριάρχηraquo

Σημειώνει δὲ πολὺ χαρακτηρι-στικὰ ἡ συγγραφεύς

laquoΤελείως βέβαια σχηματικά θὰμπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιστὸν παραλληλισμὸ μεταξὺ κρα-τικῆς μηχανῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆςὀργάνωσης ὁ πατριάρχης ἀντι-στοιχεῖ στὸν αὐτοκράτορα οἱἀρχιεπίσκοποι στοὺς ἄρχοντεςτῶν αὐτόνομων ἐπαρχιῶν ποὺἀναφέρονται κατ᾽ εὐθεῖαν στὸναὐτοκράτορα οἱ μητροπολίτεςἀντιστοιχοῦν στοὺς στρατηγοὺςτῶν θεμάτων (τῶν ἐπαρχιακῶν δι-οικήσεων) ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι στοὺςτουρμάρχες καὶ οἱ πρωτοπαπάδεςτῶν ἐνοριῶν στοὺς κόμητες τῶνβάνδων

Ὁ παραλληλισμὸς αὐτὸς ὑπο-γραμμίζει τὴ διττὴ ἱεραρχία τὴνκοσμικὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικήτοὺς δύο στυλοβάτες τῆς βυζαν-τινῆς κοινωνίας Συμβουλευτικὸςὁ ρόλος τοῦ πατριάρχη στὰ κοσμι-κά διαιτητικὸς ὁ ρόλος τοῦ αὐτο-κράτορα στὰ θεολογικὰ πράγμα-ταraquo

Ἡ Νέα ἹερουσαλὴμἘπίσης ἕνα ἄλλο σημεῖο τὸ

ὁποῖο τονίζεται εἶναι ὅτι ὅποιασχέση εἶχε ὁ Αὐτοκράτορας στὴνπολιτικὴ διοίκηση ὅλης τῆς αὐτο-κρατορίας τέτοια σχέση εἶχε καὶὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴνπνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ διοίκη-ση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀκό-μη δὲ καὶ τῶν ἄλλων Πατριαρχεί-ων Ἄλλωστε laquoἡ Κωνσταντινού-πολη δὲν εἶναι μόνον Νέα Ρώμηεἶναι συγχρόνως καὶ Νέα Ἱερου-σαλήμ ἡ ἕδρα τοῦ πατριάρχη ποὺστὴ δικαιοδοσία του ἀνῆκαν τὰἐδάφη τῆς πρώτης παγκόσμιαςχριστιανικῆς αὐτοκρατορίαςraquo

Βεβαίως ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριάρχου ἐνισχύθηκε πολὺπερισσότερο στὸν ἀγώνα τῆς ἀντι-μετωπίσεως τῶν αἱρέσεων ποὺἐμφανίσθηκαν στὴν ἘκκλησίαὍπως σημειώνει ἡ συγγραφεύς ὁἀρειανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴνἈλεξάνδρεια ὁ μονοφυσιτισμὸςἐμφανίσθηκε πάλι στὴν Ἀνατολὴκαὶ ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλε-ξάνδρεια Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισηαὐτῶν τῶν αἱρέσεων ἔπαιξε πρω-ταγωνιστικὸ ρόλο τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο στὴν περιφέρεια τοῦὁποίου συγκροτήθηκαν οἱ Οἰκου-μενικὲς Σύνοδοι Ἑπομένως laquoὁρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων-σταντινουπόλεως στὴ διατύπωσητοῦ δόγματοςraquo ὑπῆρξε καθοριστι-κός πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνετέλεσεκαὶ στὴν ἐξύψωση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Θρόνου

Σημειώνει πολὺ χαρακτηριστι-κά laquoμὲ τὴν συμπαράσταση τοῦαὐτοκράτορα καὶ τοῦ κράτους ἡκωνσταντινουπολιτικὴ Ἐκκλησίακαταπολέμησε τὰ πολλαπλὰ αἱρε-τικὰ κινήματα καὶ ἔμεινε πιστὴ στὸπνεῦμα καὶ στὸ γράμμα τοῦ δόγ-ματος στὴν ὀρθὴ πίστη στὴνὈρθοδοξία δηλαδή ποὺ ἡ ἴδιαεἶχε μεθοδικά ὑπομονετικὰ καὶἐπὶ αἰῶνες κεντήσει καὶ ἐπεξεργα-στεῖ στοὺς κόλπους τηςraquo

Φαίνεται λοιπόν πολὺ καθαρὰἀπὸ τὴν ἀνάλυση αὐτὴ ἀφ᾽ ἑνὸςμὲν τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸ σύ-στημα διοικήσεως τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὸ πῶςἐκφράσθηκε καὶ βιώθηκε στὴνπράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πατριάρ-χου Κωνσταντινουπόλεως τὸὁποῖο δὲν ἦταν ἁπλῶς πρωτεῖοτιμῆς ἀλλὰ πρωτεῖο διακονίαςπρωτοβουλίας συντονισμοῦ τῶνἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ καὶ δια-φυλάξεως τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας Δὲν εἶναι ἁπλῶς πρω-τεῖο ποὺ εἶναι συνάρτηση τοῦτρόπου διοικήσεως τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸτὴν πολιτικὴ διοίκηση τῆς Ρω-μαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλὰεἶναι καὶ πρωτεῖο ποὺ ἔχει σχέσημὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαφύλαξητοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καὶ τὴνἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπὸ τὴν ἅλωσινἕως σήμερον

Τὸ τρίτο σημαντικὸ κείμενο τὸὁποῖο ἐξετάζει τὴν πρωταγωνι-στικὴ παρουσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆςΚωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμε-ρα εἶναι τοῦ καθηγητοῦ ΒλασίουΦειδᾶ ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτιlaquoαὐθεντικὸς ἐκφραστὴς καὶ ἀξιό-πιστος ἐγγυητὴς τῆς συνέχειαςτῆς ὀρθοδόξου παραδόσεωςὑπῆρξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο τὸ ὁποῖο ὡς ἡ μητέρα Ἐκκλη-σία ἀσκοῦσε τὴν προβλεπόμενηἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες πνευμα-τικὴ ἐποπτεία στοὺς ὑπαγόμενουςὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιο-δοσία ὀρθοδόξους λαούςraquo Αὐτὸσυνέβη κυρίως κατὰ τὴν διάρκειατῆς Τουρκοκρατίας

Εἶναι γνωστὸν ὅτι μετὰ τὴν κα-τάληψη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτουςκαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸτοὺς Ὀθωμανούς ὁ Μωάμεθ Β ὁΠορθητὴς ἔδωσε προνόμια στὸ

ΣΕΒ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ

Ἐκδήλωσις τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας διὰ τὴν Παιδείανμὲ ὁμιλητὴν τὸν Κων Ζουράρην

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ΓλυφάδαςἙλληνικοῦ Βούλας Βουλιαγμέ-νης καὶ Βάρης ὀργανώνει εἰς τὸσυνεδριακὸν κέντρον laquoATTIKACENTREraquo (Ἀρτεμισίου 1 - Γλυφά-δα) ἐκδήλωσιν διὰ τοὺς ἉγίουςΤρεῖς Ἱεράρχας (προστάτας τῶνΓραμμάτων) μὲ θέμα laquoἩ Παιδείασήμεραraquo Ἡ ἐκδήλωσις θὰ γίνητὴν 30ὴν Ἰανουαρίου καὶ ὥραν7μμ μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ Κων Ζου-

ράρην πολιτειολόγον πολιτικὸνἐπιστήμονα συγγραφέα καὶ καθη-γητὴν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον VINLENNES ndash PARIS Θὰ προηγηθῆἑσπερινὸς (6μμ) εἰς τὸν παρακεί-μενον Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως τῆςΘεοτόκου Μετὰ τὸ τέλος τῆςἐκδηλώσεως θὰ ἀκολουθήση δε-ξίωσις εἰς τὸ ξενοδοχεῖον laquoFE-NIXraquo τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται παρα-πλεύρως

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τοῦ ἙλληνικοῦΣυνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου

Ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέ-σμου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξε-δόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

laquoΤὴν 9η Φεβρουαρίου 2014ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ὥρα 600 μμεἰς τὸ ξενοδοχεῖο Divani Caravel(αἴθουσα Ὀλυμπία) παρουσίᾳτῆς ΑΘΜ Πατριάρχου Ἱεροσο-λύμων καὶ ἄλλων ἐπισήμων ὡςκαὶ 800 περίπου μελῶν τοῦ Συν-δέσμου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡκοπὴ τῆς Βασιλόπιτας τοῦ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙ-ΟΥ ΤΑΦΟΥ κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ

προσφερθεῖ πλῆρες τέϊον καὶ θὰδιατεθεῖ ὀρχήστρα πρὸς τέρψιντῶν προσκεκλημένων

Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ συμμετά-σχουν μποροῦν νὰ προμηθευ-τοῦν προσκλήσεις εἰσιτήριαἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΔιοικητικοῦΣυμβουλίου ἀπὸ τὸ γραφεῖοτοῦ Συνδέσμου ὁδὸς Βουλῆς36 Πλατεῖα Συντά γματος καὶ εἰςτὸ Ξενοδοχεῖο Divani Caravelκατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλω-σης ἔφ᾽ ὅσον θὰ ὑπάρχουν δια-θέσιμεςraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

(3ονmdashΤελευταῖον)Ἆραγε θὰ ἐπιτρέψητε χωρὶς

σθεναρὰν ἀντίστασιν σὰν αὐτὴνποὺ προέβαλον ὁ ἅγ Ἰωάννης ὁΠρόδρομος οἱ ἅγ μάρτυρες ὁ ἅγἈμβρόσιος Μεδιολάνων ὁ ἅγ Ἰωάν-νης ὁ Χρυσόστομος καὶ τόσοι ἄλλοιθεοφόροι ἄνδρες ἐπιθυμιῶν τοῦπνεύματος εἰς τὰς ἡμέρας Σας νὰλάβῃ χώραν αὐτὸ τὸ τραγικὸνἔγκλημα τὸ ὁποῖον θὰ στιγματίσῃ ἡἹστορία

Περαίνων τὴν ἐπιστολήν μουἐπειδὴ σέβομαι καὶ τιμῶ βαθύτατατὸν θεσμὸν τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶπροπάντων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κατ΄ἐπιταγὴν τῆς συνειδήσεώς μουἀναγκάζομαι νὰ Σᾶς ἐξομολογηθῶεἰς τὰ τίμια ὠμοφόρια μὲ τὰ ὁποῖαδιαπορθμεύετε τὴν χάριν τοῦ ἉγίουΠνεύματος εἰς τὸ πλήρωμα τῆς ἐνἙλλάδι Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χρι-στοῦ τὰ κάτωθι

Κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1970εἶχον τὸ προνόμιον καὶ τὴν εὐλογίαννὰ μονάζω ὑπὸ τὴν σεπτὴν Ἡγουμε-νίαν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείουκαὶ νῦν προηγουμένου τῆς Ἱ Μ Ἰβή-ρων εἰς τὴν ἹΜ Σταυρονικήτα

Ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Παΐσιοςἀσκητεύων τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰςτὴν Καλύβην τοῦ Τιμίου Σταυροῦτῆς εἰρημένης Ἱ Μονῆς μὲ προσε-κάλει πολλάκις διὰ νὰ τελέσω τὴν

Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸ ναΰδριοντῆς Καλύβης του

Μετὰ τὴν Θείαν Λειτουργίανἐσυνήθιζε κατὰ τὸ κέρασμα ποὺἐπηκολούθει νὰ προσφέρῃ ἕνα κα-φέ ἕνα λουκούμι καὶ ἕνα ποτήρι

νερό Ἐκεῖ ἐδράττετο τῆς εὐκαι-ρίας νὰ μοῦ ἐμπιστεύηται πολλὰθαυμαστὰ γεγονότα ἅτινα ὁ Θεὸςτοῦ ἐφανέρωνε ἐπαναπαυόμενοςεἰς τὴν θεοφιλῆ ἄσκησίν του καὶδιὰ νὰ στηρίζῃ τοὺς ἀγῶνας τουὉμολογῶ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὅτιοὐ ψεύδομαι μοῦ ἔλεγε τόσασπουδαῖα τὰ ὁποῖα μόνον εἰς τὴνζωὴν μεγάλων ἁγίων ἔχω διαβάσειεἰς Συναξάρια

Κάποτε λοιπὸν μοῦ εἶπε καὶ τὸἀκόλουθον τὸ ὁποῖον μὲ συνετά-ραξε

laquoΚατ᾽ αὐτὰς τὰς ἡμέρας Πάτερἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοῦἔδειξε τὸν Ἅδην ἐκεῖ ποὺ εἶναι αἱψυχαὶ τῶν κολασμένων ἀνθρώπωντὸν τόπον ποὺ βασιλεύει ὁ διάβο-λος Ἐκεῖ ἀπὸ ὅλα τὰ φρικτὰ ποὺεἶδα κατ΄ ἐξοχὴν μὲ ἐντυπωσίασεὅτι εἶδα πολλοὺς Ἀρχιερεῖς μαύ-ρους ἀπολιθωμένους ὀρθίους μὲ

προτεταμένην τὴν ποιμαντορικὴνῥάβδονraquo

Ὁ γράφων ἔσπευσε νὰ τὸν ἐρω-τήσῃ laquoΓέροντα πόσους ἱερομονά-χους εἶδεςraquo Ἐκεῖνος ἀντιπαρῆλθετὴν ἐρώτησίν μου χωρὶς νὰ μοῦἀπαντήσῃ καὶ συνέχισε νὰ ὁμιλῇαἰτιολογῶν διατί εἶδε πολλοὺςἈρχιερεῖς laquoΕὐθῦνες πάτερπολλὲς ἔχουν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ ὅσοιδὲν ἀνταποκρίνονται εἰς τὰς εὐθύ-νας των διὰ νὰ ἀρέσουν εἰς τὸνΧριστόν ὁδηγοῦνται ἐκεῖ εἰς τὸντόπον τῆς βασάνου μακρὰν τοῦΧριστοῦraquo

Αὐτὸ τὸ ὅραμα ἔλαβε χώρανκαθ᾽ ὕπαρ (ἐν ἐγρηγόρσει) Εὔχο-μαι νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς νὰ ὁδη-γηθῇ ἐκεῖ οὐδεὶς πλέον Ἀρχιερεὺςἀλλὰ οὐδὲ ἱερομόναχος Αὐτὸὅμως θὰ ἐξαρτηθῇ ἀπὸ τὴν ἐκπλή-ρωσιν τῶν εὐθυνῶν μας εὐαρέ-στως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ οὐχὶ κατὰτὰς ἐπιθυμίας τῶν λεγομένωνἰσχυρῶν καὶ μεγάλων τῆς Γῆς

Ἐπὶ δὲ τούτοις ἐξαιτούμενοςσυγγνώμην ἂν ὁ τρόπος ποὺ Σᾶςγράφω δὲν εἶναι ὁ ἁρμόζων δια-τελῶ βαθυσεβάστως καὶ ἀσπάζο-μαι τὴν Ὑμετέραν ΧαριτόβρυτονΔεξιάν ἐξαιτούμενος τὰς Ὑμετέ-ρας εὐχὰς καὶ εὐλογίας

Ἱερομόναχος Δαμασκηνόςὁ τοῦ Φιλαδέλφου

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡγούμε-νος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ κ Δα-μιανὸς ἀλλὰ καὶ αἱ μοναχαὶ τῆςἹερᾶς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίωνὡμίλησαν εἰς τὴν ἐφημερίδα ldquoΔη-μοκρατίαrdquo τῆς 14ης Δεκεμβρίουκαὶ κατέθεσαν τὰς ἀπόψεις τωνδιὰ τὰς ἐντυπώσεις τὰς ὁποίαςἀπεκόμισαν ἀπὸ τὴν γνωριμίαντων μὲ τὸν νέον Ἅγιον τῆς Ὀρθο-δόξου Ἐκκλησίας τὸν Ἅγιον Πορ-φύριον Συμφώνως πρός τὸ δημο-σίευμα τῆς ἐφημερίδος

laquoὉ ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς βίος τοῦἁγίου Πορφυρίου καὶ ὁ τρόπος μὲτὸν ὁποῖο ἀγκάλιαζε ὅλους ἀδια-κρίτως τοὺς ἀνθρώπους ἔχουνμείνει χαραγμένα στὴ μνήμηὅσων εἶχαν τὴν εὐλογία (γιατίπερὶ αὐτοῦ πρόκειται) νὰ τὸνδοῦν ἀπὸ κοντά ἔστω καὶ γιὰ μίαφορά

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ ΜονῆςΣινᾶ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπί-

σκοπος Σινᾶ Φαράν καὶ Ραϊθώ κΔαμιανός εἶχε πνευματικό τουτὸν ἅγιο Πορφύριο ldquoΤὸν γνώρισαὅταν ἦλθε στην Μονὴ Σινᾶ τέλητοῦ ᾽ 72 ἀρχὲς τοῦ ᾽ 73 καὶ ἔμεινεγιὰ ἑνάμιση μήνα Ἀνέβηκε στὸὍρος ὅπου κοκάλωσε γιατίἔνιωθε ἰδιαίτερη Χάρη νὰ ἀνα-βλύζειrdquo τονίζει ὁ κ Δαμιανόςἀποκαλύπτοντας τὴν ἔκπληξηποὺ εἶχε προκαλέσει σὲ ὅλους ἡἀντίδρασή του ldquoΘαυμάζαμεχωρὶς νὰ ξέρουμε τὸ βάθος καὶτὸ πλάτος τῶν διορατικῶν τουἱκανοτήτωνrdquo Ὁ ἅγιος Πορφύριοςldquoἔνιωθε Σιναΐτηςrdquo μᾶς λέει ὁἈρχιεπίσκοπος Σινᾶ

Τὸν χειροτόνησε ἱερέα ὁ μακα-ριστὸς ἡγούμενος τῆς ΜονῆςΣινᾶ Πορφύριος Γ´ (ἀπὸ τὴν Κύ-μη) ὁ ὁποῖος διέκρινε τὸ διορατι-κό του χάρισμα δίνοντάς του τὸὄνομα ldquoΠορφύριοςrdquo Ὁ κ Δα-μιανὸς μᾶς ἐκμυστηρεύεται ὅτι ὁἅγιος τοῦ εἶχε ζητήσει ἕνα χαρτὶ

ποὺ νὰ ἀναφέρει ὅτι ἦταν μέλοςτῆς Σιναϊτικῆς ἈδελφότηταςldquoΤοῦ ἔδωσα ἕνα χαρτὶ ποὺ ἔλεγεὅτι εἶναι ἀπὸ παλαιὰ ἐγγεγραμμέ-νος στὴ μονή ὥστε νὰ δικαιοῦταινὰ ἀγοράσει κελὶ στὸ ἍγιονὌροςrdquo σημειώνει Ἔχοντας τὸδιορατικὸ καὶ προορατικὸ χάρι-σμα ὁ ἅγιος Πορφύριος προέβλε-ψε τὴν ἐκλογὴ τοῦ κ Δαμιανοῦὡς ἡγουμένου τῆς Μονῆς ΣινᾶldquoΔὲν μπορούσαμε νὰ καταλάβου-με τότε τὴν ἀξία τῶν λόγων τοῦγέρονταrdquo ὑπογραμμίζει ὁ Ἀρχιεπί-σκοπος Σινᾶ προσθέτοντας ὅτι ὁἅγιος Πορφύριος πίστευε καὶ ἔλε-γε συνέχεια ldquoὉ Χριστὸς εἶναιὅλος ἀγάπη ἡ ἀγάπη εἶναι τὸπᾶνrdquo Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἁμαρτία ὁἅγιος Πορφύριος πίστευε ὅτιὑπάρχει μέν ἀλλὰ εἶναι ξεδοντια-σμένη μὲ τὸν Χριστό δὲν μπορεῖνά δαγκάσει

Τὸν ἅγιο Πορφύριο γνώριζανπολὺ καλὰ ἡ ἡγουμένη Θεοξένηκαὶ οἱ μοναχές τῆς Μονῆς Χρυσο-πηγῆς στὰ Χανιὰ τῆς ΚρήτηςὍπως μᾶς εἶπαν ldquoμὲ τὸ χάρισμαποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός ὁ ἅγιοςΠορφύριος εἶχε βαθιὰ γνώση τῆςἀνθρώπινης ψυχῆς Κοντὰ τουἔβρισκαν θεραπεία πνευματικὴκαθοδήγηση παράκληση καὶχαρὰ ἄνθρωποι κάθε ἡλικίαςἐθνικὸτητας καταγωγῆς καί τά-ξηςἮταν δοσμένος ὁλόψυχαστὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ στοὺς ἐγγὺςκαὶ τοὺς μακράν στοὺς πιστοὺςκαὶ τοὺς ἀρνητές στοὺς χριστια-νοὺς καὶ τοὺς ἀγνοοῦντας τὸνλόγο τοῦ Θεοῦ στοὺς πάντεςrdquo Οἱμοναχὲς κάνουν ξεχωριστὴ μνείαστὸ πῶς ὁ ἅγιος γέροντας πλησία-ζε ὅλους τούς ἀνθρώπους προσ -παθώντας νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀκο-λουθήσουν τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦμέσα ἀπὸ τὸ δικό του παράδειγμακαὶ τὴ δική του ζωή

ldquoὍλους ἀνεξαιρέτως τοὺςἀγκάλιαζε μὲ ἀπέραντη ἀγάπη καὶεὐσπλαχνία παρακινώντας τουςμὲ τὴ διδασκαλία καὶ τὸ παράδει -γμα τοῦ ἁγίου βίου του νὰ ἀγαπή-σουν τὸν Χριστόrdquo Ἄλλωστεὅπως ὑπογραμμίζουν δὲν εἶναι λί-γοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθη-καν στὴ ζωὴ τους μὲ τὸν ἕνα ἢ μὲτὸν ἄλλο τρόπο ἀπὸ τὴ συνανα-στροφὴ τους μαζί του ἀλλὰ καὶμόνο ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῶν λό-γων του ldquoΧιλιάδες ἄνθρωποιστὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλο τὸν κό-σμο εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ γνωρί-σουν καί νὰ συναναστραφοῦν τὸνἅγιο Πορφύριο εὐεργετήθηκανἀπὸ τὶς θαυματουργικὲς ἐπεμβά-σεις του καὶ μὲ τὴν καθοδήγησήτου ἀνακάλυψαν τὴν πνευματικὴζωή Ἀλλὰ καὶ ἀκόμη περισσότε-ροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ διάβα-σαν τοὺς λόγους του πληροφο-ρήθηκαν γιὰ τὶς θαυμαστὲς ἐνέρ-γειές του καί χωρὶς νὰ τὸν ἔχουνγνωρίσει ἀπὸ κοντά ἔνιωσαν τὴνἁγία παρουσία του στὴ ζωήτουςrdquoraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 3η

laquoΟΤΙ ΕΙΔΟΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΜΟΥΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΣΟΥraquo

Μὲ τὴν συμπλήρωση σαράντα ἡμερῶν ἀπὸ τὴν κατὰ σάρκαΓέννηση τοῦ Χριστοῦ οἱ γονεῖς Του ἔρχονται στὸν Ναό γιὰ νὰπροσφέρουν τὶς καθιερωμένες θυσίες τοῦ καθαρισμοῦ ποὺ προ-έβλεπε ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος γιὰ κάθε πρωτότοκο ἄρρεν τέκνο(Ἔξοδος ιγ´ 1-2 καὶ Λευιτικὸν ιβacute 1-6) Ἐκεῖ στὸν Ναὸ συνάντησε(laquoὑπάντησεraquo) τὸν Ἰησοῦ ὁ Συμεών ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομασία τῆςἑορτῆς Ὑπαπαντή

Ἀπὸ τοὺς τέσσερεις Εὐαγγελιστές μόνον ὁ Λουκᾶς περιγρά-φει τὸ περιστατικό Ὁ μικρὸς Ἰησοῦς προσφερόμενος ἀπὸ τοὺςγονεῖς Του στὸν Ναὸ γιὰ τὸν εἰθισμένο καθαρισμὸ τῶν σαράνταἡμερῶν φανερώνει τὸ βάθος τῆς θείας οἰκονομίας γιὰ νὰ φανεῖὁ Ἰησοῦς ὡς τηρητὴς τοῦ Νόμου ὡς ἔκφραση ὑπακοῆς καὶ συγ-καταβάσεως τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ (ἍγΚύριλλος Ἀλεξανδρείας) Ἀσφαλῶς ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε ἀνάγκηκαθαρισμοῦ ἀλλὰ ἔπραξε ἔργον ὑπακοῆς στὸν Νόμο (Ἅγ Γρη-γόριος ὁ Παλαμᾶς) Ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του εἶχεἀνάγκη καθαρισμοῦ

Ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος προέβλεπε μετὰ σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴνγέννηση κάθε ἄρρενος πρωτοτόκου οἱ γονεῖς του ἔπρεπε νὰ τὸἀφιερώνουν στὸν Ναό γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεὸ γιὰ τὴνεὐλογία τῆς τεκνογονίας καὶ νὰ προσφέρουν τὶς καθιερωμένεςθυσίες ζεῦγος περιστερῶν ἢ τρυγόνων γιὰ τοὺς φτωχότερους

Ἐκεῖ στὸν Ναὸ ὁ δίκαιος πρεσβύτης Συμεών κινούμενος ἀπὸτὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναγνωρίζει στὸ βρέφος Ἰησοῦ τὸν Σωτήρα καὶΤὸν παίρνει στὴν ἀγκαλιά του Ὁ δίκαιος Συμεὼν γίνεται θεοδό-χος δέχεται στὶς ἀγκάλες του τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ Ὁποίας μεγά-λης τιμῆς ἠξιώθη ὁ Ἅγιος Συμεών ἀναδεικνυόμενος ἀνώτεροςτῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων ὑπέρτερος (Μέγας Ἀθανάσιος)

Ὁ δίκαιος Συμεὼν ὑπὸ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματοςἀναφωνεῖ laquoνῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου δέσποτα κατὰ τὸῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃraquo Πράγματι τώρα ποὺ ὁ Συμεὼν εἶδε τὴνἐκπλήρωση τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀναπαυθεῖ πλέ-ον Ὁ Συμεὼν προφητικῶς ὁμιλεῖ γιὰ τὸ σωτηριῶδες γεγονὸςτῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ποὺ ἀποτελεῖ φῶς γιὰ τὰ ἔθνηγιὰ τοὺς ἐθνικούς ποὺ εὑρίσκοντο στὸ σκότος τῆς πλάνης τῶνεἰδώλων ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν δόξα τοῦ Ἰσραήλ ἀφοῦ ὁ Χριστὸςπροῆλθε ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτες (Ἅγ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας)Ὄντως ὁ Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ φῶς τοῦ κόσμου ποὺ ἐκδιώκει τὸσκότος τῆς ἀγνοίας καὶ τοῦ νοός

Ὁ δίκαιος Συμεών στρεφόμενος πρὸς τὴν Παναγία τῆς προ-φητεύει δύο θαυμαστὲς προφητεῖες Ὅτι ὁ Ἰησοῦς laquoκεῖται εἰςπτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντι-λεγόμενονraquo (Λουκ β´ 34) Πράγματι ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέ-χρις σήμερον διχάζει τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἀναγκάζει μὲ κά-ποιο τρόπο νὰ λάβουν θέση ἔναντι Αὐτοῦ Τὸ μυστήριο τῆς ἐκΠαρθένου Σαρκώσεως γιὰ πολλοὺς ἀποτελεῖ παράδοξο γεγονόςὄντως laquoσημεῖον ἀντιλεγόμενονraquo ὅπως καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρί-ου γιὰ ἄλλους ἀποτελεῖ μωρία ἐνῶ γιὰ ἄλλους σημαίνει σωτηρία(Α´ Κορ α´ 18)

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα στὸν Ἰσραήλ ἄλλους θὰὁδηγήσει σὲ πτώση ὅσους Τὸν ἀρνηθοῦν ἀλλὰ σὲ ὅσους Τὸν πι-στεύσουν σὲ ἀνάσταση Ὁ Χριστὸς κείμενος στὸν Τάφο καὶ μὲτὴν Ἀνάστασή Του πολλοὺς θὰ ὁδηγήσει στὴν ἀνάσταση (Θεο-φύλακτος Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

Ἐπίσης ὁ Συμεὼν προφητεύει στὴν Παναγία ὅτι θλίψη σὰνρομφαία θὰ διαπεράσει τὴν καρδιά της ὅταν θὰ δεῖ τὸν Υἱόν Τηςνὰ κατηγορεῖται ἀδίκως καὶ νὰ πεθαίνει ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ Ἡ καρ-διὰ τῆς μητέρας δὲν ὑποφέρει νὰ βλέπει τὸν Υἱόν Της νὰ ὑπο-φέρει

Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς εἶναι ὅτι εἴμα-στε ὅλοι καλεσμένοι νὰ ὑπαντήσουμε νὰ συναντήσουμε τὸν Χρι-στό Τόπος συναντήσεως ὁ Ναός ὅπου πηγαίνουμε νὰ προσευ-χηθοῦμε ὅπως ὁ δίκαιος Συμεὼν καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα καὶ νὰβροῦμε τὸν Χριστό Μέσα στὸν Ναό μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ μποροῦμε νὰ δοῦμε laquoτὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦraquo νὰ λά-βουμε ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ νὰ βροῦμε τὴν σωτηρίατῆς ψυχῆς μας

Ἀρχιμανδρίτης π Κύριλλος Κεφαλόπουλος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ἀπόστολος Ἑβρ ζ´ 7-17Εὐαγγέλιον Λουκ β´ 22-40Ἦχος βαρύς Ἑωθινόν Ι´

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΘΑΥΜΑΣΤΑΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ

ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(1ον)Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ(β´ 42 - 47 καὶ δ´ 32 - 35)Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς

Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς δίνειπληροφορίες γιὰ τὴ ζωὴ τῶν πρώ-των χριστιανῶν Εἶναι ἐνδιαφέρου-σες καὶ χρήσιμες καὶ γιὰ μᾶς τοὺςχριστιανοὺς τοῦ 21ου αἰώνα οἱὁποῖοι ἔχουμε ξεχάσει τὰ οὐσιώδητῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶἀσχολούμαστε μὲ τὶς συνήθειες καὶτὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου ἀγνοών-τας ὅτι ὁ κόσμος βρίσκεται πολὺμακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία

Εἶναι ὠφέλιμο νὰ γνωρίζει κανεὶς

τὸν τρόπο ζωῆς τῶν πρώτων χρι-στιανῶν καὶ νὰ τὸν συγκρίνει μὲ τὸδικό του Θὰ διαπιστώσει ὅτι ὑστε-ρεῖ σὲ πολλὰ καὶ θὰ ἀναθεωρήσειτὶς ἐπιλογές του καὶ τὸν πνευματι-κό του προσανατολισμό Βέβαιαδὲν μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιεἶναι δυνατὸ νὰ ζήσουν τὰ ἑκατομ-μύρια τῶν χριστιανῶν σήμερα ὅπωςζοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ μὲ κοι-νοκτημοσύνη καὶ κοινὰ φαγητὰ ποὺἦταν μερικὲς ἑκατοντάδες μποροῦνὅμως νὰ ἀποκτήσουν τὸ πνεῦματους καὶ νὰ βρίσκουν νέους τρό-πους ἐπικοινωνίας καὶ διαβίωσης οἱὁποῖοι θὰ ἐξασφαλίζουν τὴν μεταξύτους ἀγάπη Οἱ ὅποιες κοινωνικὲςἐξελίξεις δὲν πρέπει νὰ καταργοῦνἢ νὰ διαστρεβλώνουν αὐτὸ ποὺ κυ-ριαρχοῦσε στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰτῶν πρώτων χριστιανῶν Δὲν πρέπεινὰ θεωρεῖται ξεπερασμένο οὔτε καὶνὰ περιφρονεῖται γιατὶ τότε ἀπο-μακρυνόμαστε ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ

ἀλήθεια καὶ ἀκολουθοῦμε νέες δι-δασκαλίες χαρακτηρίζοντάς τεςχριστιανικὲς χωρὶς νὰ εἶναι χάνον-τας τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ Εὐαγ-γελίου Μόνο μὲ τὴν ἐπιστροφὴ στὸπνεῦμα τῶν πρώτων χριστιανῶνμποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴνπορεία πρὸς τὸν Κύριο Διαφορε-τικὰ θὰ πηγαίνουμε ἐδῶ κι ἐκεῖχωρὶς ποτὲ νὰ βρίσκουμε ἀνάπαυ-ση

Γράφει λοιπὸν ὁ ΕὐαγγελιστὴςΛουκᾶς στὶς Πράξεις γιὰ τοὺς χρι-στιανοὺς τῆς πρώτης κοινότηταςlaquoΑὐτοὶ ὅλοι ἦταν ἀφοσιωμένοι στὴδιδασκαλία τῶν ἀποστόλων καὶ στὴμεταξύ τους κοινωνία στὴν τέλεσητῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ στὶς προσ -ευχές Ἕνα δέος τοὺς κατεῖχε ὅλουςὅσοι ἔβλεπαν πολλὰ ἐκπληκτικὰθαύματα νὰ γίνονται μέσῳ τῶνἈποστόλων Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶζοῦσαν σ᾽ ἕνα τόπο καὶ εἶχαν τὰπάντα κοινάmiddot ἀκόμη πουλοῦσαν καὶτὰ χτήματα καὶ τὰ ὑπάρχοντά τουςκαὶ μοίραζαν τὰ χρήματα σὲ ὅλους

ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τοῦ καθε-νός Κάθε μέρα συγκεντρώνοντανμὲ ὁμοψυχία στὸ ναό τελοῦσαν τὴθεία Εὐχαριστία σὲ σπίτια τρώγον-τας τὴν τροφή τους γεμᾶτοι χαρὰκαὶ ἁπλότητα στὴν καρδιά Δοξο-λογοῦσαν τὸν Θεό κι ὅλος ὁ λαὸςτοὺς ἐκτιμοῦσε Καὶ ὁ Κύριος πρόσ -θετε κάθε μέρα στὴν ἐκκλησίααὐτούς ποὺ σώζοντανraquo Καὶ λίγοπιὸ κάτω συμπληρώνει laquoὍλοι ὅσοιπίστεψαν εἶχαν μία καρδιὰ καὶ μίαψυχή Κανεὶς δὲν θεωροῦσε ὅτι κά-τι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του ἦταν δικότου ἀλλὰ ὅλα τὰ εἶχαν κοινά ΟἱἈπόστολοι κήρυτταν καὶ βεβαίωνανμὲ μεγάλη πειστικότητα ὅτι ὁ Κύ-ριος Ἰησοῦς ἀναστήθηκε Κι ὁ Θεὸςἔδινε σὲ ὅλους πλούσια τὴ χάρητου Δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ἀνάμεσάτους ποὺ νὰ στερεῖται τὰ ἀπαραί-τητα Γιατὶ ὅσοι εἶχαν χωράφια ἢσπίτια τὰ πουλοῦσαν κι ἔφερναν τὸἀντίτιμο αὐτῶν ποὺ πουλοῦσαν καὶτὸ ἔθεταν στὴν διάθεση τῶν Ἀπο-στόλων Ἀπ᾽ αὐτὸ δινόταν στὸν κα-

θένα ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τουraquoΟἱ πρῶτοι χριστιανοὶ παρακο-

λουθοῦσαν μὲ προθυμία καὶ ζῆλο τὴδιδαχὴ τῶν Ἀποστόλων δηλαδὴ τόλόγο τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ οἰκοδο-μοῦνται πνευματικά νὰ προκόβουνστὴν ἀρετὴ καὶ νὰ αὐξάνεται ὁἁγιασμός τους Θεωροῦσαν τὴ δι-δαχὴ τῶν Ἀποστόλων ἄρτο τῆςψυχῆς τους γι᾽ αὐτὸ καὶ τὴν ἄκου-γαν μὲ αὐξημένο ἐνδιαφέρον Συγ-χρόνως ἐπικοινωνοῦσαν μεταξύτους καὶ εἶχαν ἑνότητα μὲ κοινὲςἰδέες κοινὰ συναισθήματα καὶ ἀγά-πη Ζοῦσαν μέσα στὴν κοινωνίαχωρὶς νὰ ἐπηρεάζονται καὶ ἀντιμε-τώπιζαν ἀπὸ κοινοῦ τὶς δυσκολίεςκαὶ τοὺς πειρασμούς Ἀποτελοῦσανπνευματικὴ ἁλυσίδα ποὺ ἀντιστε-κόταν στὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς τουςκαὶ ἀποτελοῦσαν τὴ θεία ζύμη γιὰτὴν ἀναμόρφωση τῆς κοινωνίαςΣυμμετεῖχαν συχνότατα στὴ θείαΕὐχαριστία εἶχαν διαρκῆ τὴ μνήμητοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χρι-στοῦ καὶ ἡ προσευχή τους ἦταν συν -

εχής Ὑπῆρχε ἐπίσης πλεονασμὸςπνευματικῶν χαρισμάτων καὶ τὰδιάφορα θαυμαστὰ γεγονότα ποὺἔβλεπαν ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους ἐπι-βεβαίωναν τὴ διδασκαλία τοῦ Χρι-στοῦ

Οἱ χριστιανοὶ ἦταν εὐμετάδοτοιεἶχαν ἀνοιχτὴ καρδιὰ καὶ ἀνοιχτὰχέρια εἶχαν κοινὸ ταμεῖο γιὰ τὶςἀνάγκες καὶ συμμετεῖχαν σὲ κοινὰτραπέζια Ὁ πρωτόγνωρος αὐτὸςτρόπος ζωῆς ἐντυπωσίαζε τὸ λαό ὁὁποῖος τοὺς ἐκτιμοῦσε καὶ ἐπηρεα-ζόταν ἀπὸ τὸ φωτεινό τους παρά-δειγμα

Ἡ ζωὴ τῶν πρώτων χριστιανῶνεἶναι πηγὴ ἔμπνευσης καὶ γιὰ τοὺςσημερινοὺς χριστιανούς οἱ ὁποῖοιἔχουν μειωμένο ζῆλο δὲν διψοῦνὅσο θὰ ἔπρεπε γιὰ τὸ λόγο τοῦΘεοῦ καὶ εἶναι προσκολλημένοιστὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν λη-σμονώντας συχνὰ τὴν ἐλεημοσύνηκαὶ γενικότερα τὴν ἔμπρακτη ἀγά-πη πρὸς τοὺς ἀδελφούς

Πρεσβ Διονύσιος Τάτσης

ΟΟΟΟΡΡΡΡΘΘΘΘΟΟΟΟΔΔΔΔΟΟΟΟΞΞΞΞΟΟΟΟΝΝΝΝ ΣΣΣΣΗΗΗΗΜΜΜΜΕΕΕΕΙΙΙΙΩΩΩΩΜΜΜΜΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑΑΡΡΡΡΙΙΙΙΟΟΟΟΝΝΝΝ

Ἡ Ἴσις ἦταν θεότητα τῶνἀρχαίων Αἰγυπτίων καί συγχρό-νως ἀδελφή καί σύζυγος τοῦὌσιρι Ἀπό τούς ἀρχαίους Αἰγυ-πτίους λατρευόταν ὡς θεά τῆςφύσεως καί τῶν μυστηρίων τηςκαί εἶχε ὡς σύμβολό της τή Σε-λήνη

Μέ τήν ὀνομασία τῆς ἀρχαίαςαὐτῆς αἰγυπτιακῆς θεᾶς τό 1976ἱδρύθηκε ἀπό τούς LawrenceDurbin ndash Robertson τήν ἀδελφήτου Olivia τή γυναίκα του Pame-la καί τόν ξάδελφό του συγγρα-φέα Robert Graves μία διεθνήςπαγανιστική ὀργάνωση μέ τήνὀνομασία laquoἈδελφότητα τῆς Ἴσι-δοςraquo μέ σκοπό πάντα κατά τούςἱδρυτές της νά προωθήσει τήστενότερη ἐπικοινωνία μεταξύτῆς Ἴσιδος καί τῶν ἀνθρώπωνΟἱ ἱδρυτές τῆς ὀργάνωσης προ-έρχονται ἀπό ἀγγλοndashιρλανδικήοἰκογένεια καί ἔχουν διατυπώσει

τό μυθώδη ἰσχυρισμό ὅτι εἶχανδῆθεν κληρονομική γραμμή δια-δοχῆς ἀπό τό ἱερατεῖο τῆς θεᾶςτῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου

Γιά νά γίνει εὐρύτερα ἀποδε-κτή ἡ ἐν λόγῳ παγανιστική κίνη-ση κινεῖται σέ δύο ἐπίπεδα Τόπρῶτο ἐπίπεδο εἶναι ὁ θρησκευ-τικός συγκρητισμός καθώς ὑπο-στηρίζει ὅτι περιλαμβάνει στάμέλη της ἀν θρώπους διαφορε-τικῶν θρησκει ῶν καί παραδόσε-ων ὅπως παγανιστές λάτρειςτῆς Wicca ἄθεους χριστιανούςκαί ἰνδουϊστές Τό δεύτερο ἐπί-πεδο εἶναι τό ἐξαιρετικά ἑλκυ-στικό λεξιλόγιο τό ὁποῖο χρησι-μοποιεῖ ἡ ὀργάνωση πρός τά ἔξωδιά τῶν ἐντύπων της καί τῶν δια-δικτυακῶν τόπων της

Ὡς σκοπούς της ἡ Ἀδελφότη-τα τῆς Ἴσιδος προβάλλει τήν τι-μή τοῦ καλοῦ σέ ὅλες τίς θρη-

σκεῖες τήν προαγωγή τῆς ἀγά-πης τήν ἀνάδειξη τῆς ὀμορφιᾶςτῆς ἀλήθειας τῆς ἁρμονίας τῆςσοφίας καί τῆς εὐδαιμονίας τήνπροαγωγή τῶν φιλικῶν σχέσεωνμέ τήν καλλιέργεια τῆς χαρᾶςκαί τῆς συμπόνιας γιά κάθε μορ-φή ζωῆς

Σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρι-σμούς της πού κατά τή γνώμημας πρέπει νά γίνουν μετ᾽ ἐπιφυ-λάξεως ἀποδεκτοί ἡ ἐν λόγῳ πα-γανιστική κίνηση ἔχει 17000 μέ-λη σέ 93 χῶρες τοῦ κόσμου Πα-ραλλήλως διαθέτει δικό τηςἐκπαιδευτικό δίκτυο πού προ-ωθεῖ τή λατρεία τῆς θεᾶς ἔχειδικό της ἱερατεῖο περιοδικόπροσφέρει μαθήματα δι᾽ ἀλληλο-γραφίας καί χρησιμοποιεῖ διάφο-ρες πρωτοβουλίες γιά τή διαφή-μιση καί τήν ἐπίτευξη τῶν σκο -πῶν της

ΗΗ σσττηηλληη ττηηςς laquolaquoππααννεελλλληηννιιοουυ εεννωωσσεεωωςς θθεεοολλοογγωωννraquoraquo

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΙΔΟΣΜία διεθνής παγανιστική ὀργάνωσις

Τοῦ πρωτ π Βασιλείου Ἀ Γεωργοπούλου Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ

Χρόνια δύσκολα Ἀλλὰ καὶ πάραπολὺ ἐπικίνδυνα Οἱ Γερμανοὶ κατα-κτητὲς σκορπίζουν παντοῦ τὸν τρό-μο καὶ τὴν καταστροφή Στὴ συνέ-χεια ὁ ἐμφύλιος σπαραγμός Ἀδέρ-φια πολεμοῦν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦἄλλου Μῖσος κακία ἐξόντωση Σὲαὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθέναςπροσπαθοῦσε νὰ περισώσει τὸνἑαυτό του

Καὶ ὅμως ἕνας γνήσιος μαθητὴςτοῦ Κυρίου μας δὲν ὑπολογίζει κα-θόλου τὴν προσωπική του ἀσφά-λεια Ἂν καὶ ὑπῆρχαν ἔντονα τὰ ση-μάδια ὅτι εἶναι στὸ στόχαστρο τῶνἰδεολογικῶν του ἀντιπάλων βγαί-νει ἔξω ἀπὸ τὴ φοβία ποὺ ἐπικρατεῖγύρω του σκύβει πάνω στὸν πόνοκαὶ στὴν ἀνάγκη τοῦ συνανθρώπουτου καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸν βοηθήσειΚαὶ τὸ ὅπλο του Ἡ ἀνάγκη πρὸςτὸν ἀδερφό Οἱ γύρω του laquoἐν ἅρμα-σι καὶ ἐν ἵπποιςraquo αὐτὸς ὅμως laquoἐνὀνόματι Κυρίουraquo εἶναι ὁ ἀναμορ-φωτὴς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας

Αὐτὸς ἦταν ὁ πολυσέβαστοςπατὴρ Βενέδικτος Ὁπλισμένος μὲπλούσια πνευματικὰ ὅπλα ἀλλὰ καὶμία φλογισμένη καρδιά κρυμμένησὲ φλογισμένα ράσα ἄφησε ἐποχὴστὴν περιοχή μας Ἄφησε ἔργοΜεγάλο Ἀνεπανάληπτο Ἔχτισεοἰκοδόμημα πνευματικὸ θεμελιω-μένο πάνω στὴν πέτρα καὶ ὄχι πάνωστὴν ἄμμο

Ὑπῆρξε πολύτιμος συνεργάτηςτοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη Ἱερο-θέου Ὁ Ἱερόθεος ἐξετίμησε τὸνγνήσιο καὶ ἀνιδιοτελῆ χαρακτήρατου τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν ἐκκλη-σία τὴν ὁλοκληρωτική του ἀφιέρω-ση στὸ χριστιανικὸ ἔργο τὶς πολλέςτου ἱκανότητες καὶ τὸν ἔκανε ἐπιτε-λάρχη στὴ στρατευμένη Ἐκκλησίατῆς Μητροπόλεως

Ὁ λόγος τοῦ πατρὸς Βενεδίκτουἦταν πάντα σεβαστὸς ἀπὸ τὸν ἐπί-σκοπο Ὁ Ἱερόθεος δὲν χειροτο-νοῦσε κληρικὸ ἂν δὲν τὸν ἐνέκρινεὁ πατὴρ Βενέδικτος Ἡ μητρόποληΑἰτωλοακαρνανίας ὀνομάστηκε τό-τε παπαδομάνα Ἔβγαζε ἄξιουςκληρικούς Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ὁμο-λογήσουμε ὅτι συνέβαλε τὰ μέγι-στα ὁ πατὴρ Βενέδικτος Ὅταν χει-ροτονοῦνταν νέοι κληρικοί πνευ-ματικά του παιδιά ἰδίως ἄγαμοιζοῦσε σὲ ἄλλους κόσμους Κυριο-λεκτικὰ συγχόρευε στό laquoἩσαΐα χό-ρευεraquo Ζοῦσε στὴν ἐποχὴ τοῦ laquoἐντυμπάνῳ καὶ χορῷ ἐν χορδαῖς καὶὀργάνοιςraquo

Ὅσοι ἔτυχε νὰ τὸν γνωρίσουμεκαὶ νὰ ζήσουμε κοντά του θυμού-μαστε τὸν φλογερὸ ἱεροκήρυκα τὸν γεμάτο ἀγάπη ἐνθουσιασμόἐνδιαφέρον γιὰ τὴ διάδοση τοῦ λό-γου τοῦ Θεοῦ Βλέπαμε νὰ ἐκδα-πανᾶται αὐτὸς γιὰ τὴν δόξα τοῦΧριστοῦ

Ὅταν ἱερουργοῦσε σὲ ἀνέβαζεστὸν οὐρανὸ μὲ τὴν κατανυκτικὴθεία λειτουργία ποὺ τελοῦσε Ἀργάκαθαρά μὲ θεία προσήλωση Οἱαἰτήσεις γίνονταν κατανοητὲς ἀπὸτὸ ἐκκλησίασμα Οἱ εὐχές ποὺ τὶςἔλεγε μεγαλοφώνως πραγματικὰσυνεκλόνιζαν Ὅταν κανεὶς συμμε-τεῖχε στή θεία λειτουργία ποὺ τε-λοῦσε ὁ πατὴρ Βενέδικτος νόμιζεὅτι βρίσκεται μυστικὰ μαζὶ μὲ τοὺςἁγίους ἀγγέλους

Καὶ ὅταν μιλοῦσε- μιλοῦσε πάντασὲ κάθε θεία λειτουργία- καὶ μὲ τὸντρόπο του ἔλεγε laquoγιὰ καινούριεςμάχες πᾶμε στῆς εἰρήνης τὸν και-ρόraquo ὅλοι τὸν ἀκολουθοῦσαν στὶςἐξορμήσεις στὴ φιλανθρωπία στὴβοήθεια πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνάγ-κηὍτι ἔλεγε καὶ ὅτι ζητοῦσε τὸζοῦσε πρῶτα αὐτὸς καὶ δὲν ὑπῆρχεπεριθώριο νά ποῦμε ἐμεῖς ὄχι Στὸπρόσωπό του ἐπαναλαμβανόταν

καί πάλι - ὁ λόγος τοῦ ἈποστόλουΠαύλου laquoΜιμηταί μου γίνεσθεκαθὼς κἀγώ Χριστοῦraquo Τὸ εἴδαμεμὲ τὰ μάτια μας Τὸ ψηλαφήσαμεμὲ τὰ χέρια μας τὸ νιώσαμε μὲ τὴνκαρδιά μας ὅτι ὁ πατήρ Βενέδικτοςπρῶτα ζοῦσε κάτι καὶ μετὰ τὸ ἔλε-γε Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος του εἶχεἀπήχηση εὕρισκε ἀνταπόκριση Ὁπατὴρ Βενέδικτος ἄφησε τὰ πάντατὰ θεώρησε σκύβαλα γιὰ νὰ κερδί-σει τὸ Χριστό Καὶ τὸν κέρδισε Καὶτὸν κήρυξε μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχίαστοὺς γύρω του Καὶ ἔφερε καρ-πούς

Ἱεροκήρυκας ἐποικοδομητικόςΜιλοῦσε ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆςκαρδίας του Σκοπός του ἡ πνευμα-τικὴ ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν τουΠροετοίμαζε τὸ κήρυ γμα μὲ προσο-χή καὶ εὐλάβεια Μετὰ τὸ τέλος κά-θε θείας λειτουργίας- ὅπου πάντο-τε μιλοῦσε- ἄρχιζε νὰ προετοιμάζε-ται γιὰ τὸ κήρυγμα τῆς ἑπόμενηςΚυριακῆς Δὲν ξέφευγε ἀπὸ τὸ θέ-μα του καὶ ἀπὸ τὸν ἀπαραίτητο χρό-νο Δὲν κούραζε ποτὲ τὸν ἀκροατήΜποροῦμε νὰ ποῦμε ἀβίαστα ὅτιἱερουργοῦσε κατὰ τὴν ὥρα τοῦ κη-ρύγματος

Ἀπαράμιλλος κοινωνικὸς ἐργά-της Ψυχή τῶν ἱδρυμάτων τῆς χρι-στιανικῆς ἑνώσεως Διάλεγε τοὺςσυνεργάτες του ποὺ διέθεταν προ-σόντα ἱκανότητες προπάντωνὅμως ταπείνωση αὐταπάρνησηἀνιδιοτέλεια καὶ πνεῦμα θυσίαςΤοὺς ἀνέθετε πρωτοβουλίες Ἀπαι-τοῦσε ἀπὸ τοὺς ἱερομονάχους-πνευματικά του παιδιὰ- νὰ δίνουντὸ μισὸ μισθὸ τους κάθε μήνα γιὰτὶς ἀνάγκες τοῦ οἰκοτροφείου Στὸοἰκοτροφεῖο αὐτὸ ἔζησαν ἀρκετοὶπτωχοὶ μαθητὲς ποὺ ἀργότερα προ-σέφεραν πολλὰ στὴν κοινωνία

Ἀσυμβίβαστος σὲ θέματα ἀρχῶνκαὶ πίστεως Δὲν ἔβαζε νερὸ στὸκρασί του Ἡ διπλωματία γι᾽ αὐτὸνἦταν ἄγνωστη Σὲ ὅτι προστάζει ὁΘεὸς δὲν ὑπάρχουν συμβιβασμοίΤὸ laquoπειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢἀνθρώποιςraquo ἦταν ἡ σημαία τουΑὐτὸ τὸ ἀσυμβίβαστο τοῦ χα-

ρακτῆρος του προσπαθοῦσε μὲ τὸπαράδειγμά του ἀλλὰ καί μὲ τὰ λό-για του νὰ τὸ μεταδίδει σὲ ὅλα τὰπνευματικὰ του παιδιά

Πάτερ Βενέδικτε Σεβαστέ μαςπνευματικὲ πατέρα πιστεύουμε ὅτιβρίσκεσαι κοντὰ στὸ θρόνο τοῦΘεοῦ Ἰσχύει ἀπόλυτα γιὰ ἐσένα τὸlaquoμακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτιαὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονταιraquo Γνωρίσα-με ἀπὸ κοντὰ τὴν καθαρή σου καρ-δία Αὐτὴ μᾶς τράβηξε κοντά σουΑὐτὴ μᾶς ἐνισχύει πάντοτε Σὲ πα-ρακαλοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεσαινὰ παρακαλεῖς τὸν Σωτήρα καὶ λυ-τρωτή μας νὰ βοηθήσει ὅλους ἐμᾶςνὰ ἀκολουθήσουμε τὸ ἅγιο παρά-δειγμά σου

Νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα ὅσα μᾶςἐμποδίζουν νὰ εἴμαστε γνήσιοι ὀπα-δοὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου Νὰ ξανα-τραγουδήσουμε καὶ νὰ ζήσουμε πά-λι ἐκεῖνο τὸ τραγούδι laquoὍλα γιὰ τὴδόξα τοῦ Χριστοῦraquo

Γατὶ πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσουμεΖοῦμε σὲ δύσκολες ἀλλὰ καὶ ἐπικίν-δυνες ἐποχές Κοσμικὸ πνεῦμα μᾶςβομβαρδίζει καθημερινά Ἀγάπη γιὰτὸ χρῆμα καὶ τὴ δόξα καὶ τὴν αὐτο-προβολὴ καὶ τὴν καλοπέραση καὶτίς κοσμικὲς ἀνέσεις μᾶς διακρίνειΠνεῦμα ταπείνωσης θυσίας προ-σφορᾶς καὶ ἀγάπης πρὸς ὅλουςτούς ἀνθρώπους μᾶς λείπει Συμβι-βασμὸς πρὸς τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦκόσμου μᾶς ἔχει γίνει συνήθεια

Παρακάλεσε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρανὰ μᾶς δώσει ἐκεῖνο τὸ ἀγωνιστικὸπνεῦμα ποὺ σὺ μᾶς δίδαξες μὲ τὸἅγιο παράδειγμά σου καὶ ἐκεῖνα τὰπύρινα λόγια σου Νὰ συνειδητοποι-ήσουμε ἐκεῖνο τὸ φλογερὸ παρά-δειγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺμᾶς εἶπε laquoἩγοῦμαι πάντα σκύβαλαεἶναι ἵνα Χριστόν κερδίσωraquo Αὐτὸτὸ εἴδαμε στὸ πρόσωπό σου Καὶ σ᾽αὐτὸ βρίσκεται τὸ μυστικὸ ἐπιτυ-χίας σου

Τότε ἀκριβῶς θὰ σὲ τιμοῦμεπραγματικά Ὅταν προσπαθοῦμενὰ βαδίζουμε τὸ δρόμο ποὺ σὺ βά-δισες καὶ μὲ τὸν τρόπο σου μᾶςἔδειξες καὶ μᾶς εἶπεςlaquoἘλᾶτε κοντάμουraquo

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺἄκουσε τὸ laquoἐλᾶτε κοντά μουraquo εἶμαικαὶ ἐγὼ καὶ ἡ ἀείμνηστος ἀδελφήμου Χριστίνα τὴν ὁποία ἔστειλε νο-σοκόμα στὸν Εὐαγγελισμὸ καὶἀργότερα μέλος τῆς ἀδελφότηταςΤΑΒΙΘΑ Ἐγὼ τὴ ζωή μου τὴν ὀφεί-λω βέβαια στὸ Θεὸ καὶ στοὺς γο-νεῖς μου Τὴ χριστιανική μου ὅμωςκαὶ ἱερατική μου ζωή τὴν ὀφείλω σὲσένα Σὲ εὐχαριστῶ διὰ βίουπαντὸς γιὰ τὴν πολύτιμη προσφοράσου Σὲ παρακαλῶ νὰ παρακαλεῖςσυνέχεια τὸν Κύριό μας ὥστε μέ-χρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς νὰἐφαρμόζω αὐτὰ ποὺ ἐσὺ μὲ δίδαξεςμὲ τὴν ἅγια βιοτή σου ὥστε ἐγὼ καὶὅλα τὰ πνευματικά σου τέκνα νὰἔχουμε ἀπολογία ἐν ἡμέρᾳ κρίσε-ως

ΥΓ Ὁμιλία στὴν ἐκδήλωση τῶνπενήντα ἐτῶν ἀπό τῆς κοιμήσεωςτοῦ Μακαριστοῦ ἱεροκήρυκοςπατρὸς Βενεδίκτου Πετράκη πνευ-ματικοῦ εὐεργέτου τῆς Αἰ τωλοα-καρνανίας ποὺ ἔγινε στὴν αἴθουσατῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἀγρινί-ου

Ο ΠΑΤΗΡ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Τοῦ ἹερομἹεροθέου Σπανομήτσου ἡγουμένου Ἱ Μ Παναγίας Ἐλεούσης

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣὉ ἅγιος Νεκτάριος παρουσιάζοντας τήν εἰκόνα τοῦ ἀκάκου ἀνθρώ-

που ἔγραφε laquoἌκακος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀπονήρευτος πού δέν ἔχει κα-κία ὁ εὐθύς ὁ ἀκέραιος ὁ δίκαιος Ἀκάκους ἀνακηρύσσει ὁ ἅγιος Διο-νύσιος ὁ Ἀεροπαγίτης laquoὅσους δέν μελετοῦν τά κακά οὔτε τά προσ -ποιοῦνται ἀλλά καθόλου δέν ξεφεύγουν ἀπό τήν καλοσύνη πρός τήνκακία τῶν ἄλλων ἀντιθέτως μιμούμενοι τόν Θεό κάνουν καλούς τούςκακούς καί ἁπλώνουν πάνω τους τήν μεγάλη τους ἀγαθότητα καί μέἐπιείκεια τούς ὀνομάζουν ὁμοίους τουςraquo Ὁ ἄκακος δέν εἶναι κα-κοῦργος Στέκεται ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ φέροντας ὄχι μόνο τήν ἐμφανῆἐξωτερικά χρηστότητα καί ἀγαθοσύνη ἀλλά ἔχοντας καρδιά ὄχι βέβη-λη καί μάλιστα φαίνεται ὅτι εἶναι καί ἀβέβηλος Ὁ ἄκακος εὐλογεῖταιἀπό τόν Θεό καί ἐντάσσεται στόν χορό τῶν δικαίων Εἶναι ἀγαπητόςστόν Θεό θά ζήσει ἔχοντας πεποίθηση σέ Αὐτόν καί ὁ Θεός θά τόν δο-ξάσει ὅλες τίς ἡμέρεςraquo1

Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει γιά τόν ἄκακο laquoΤόν ἄκακο χαρακτηρί-ζει ἡ ἁπλότητα τοῦ χαρακτήρα ἡ γενναιότητα τό ἀνεπιτήδευτο Τέ-τοιος ὑπῆρξε ὁ Ἰακώβ laquoἸακώβ δέ ἄνθρωπος ἄπλαστος οἰκῶνοἰκίανraquoΓεν 25-27 Δηλαδή χρησιμοποιοῦσε τήν ἁπλότητα τῆς φύσεωςκαί δέν εἶχε τίποτε πλαστό ἀπό τήν τέχνη Παραδείγματος χάρη δένεἶχε προσωπεῖο γιά νά ἐξαπατήσει αὐτούς πού τόν ἐπισκέπτοντανraquoΚαί στήν ἴδια ὁμιλία του laquoΕἰς τήν ἀρχήν τῶν Παροιμιῶνraquo θά πῆ laquoΠρέ-πει νομίζω ὁ τέλειος νά εἶναι φρόνιμος ὡς πρός τό καλό καί ἀκέραιοςὡς πρός τό κακόraquo2

Ὁ γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιά τούς μοναχούς ἔλεγε laquoἜρχονταιστό μοναστήρι οἱ περισσότεροι μικροί βρίσκουν πνευματικούς γονεῖςκαί μπορεῖ νά μείνουν σέ μία παιδική κατάσταση μέ παιδικές ἀπαιτή-σεις ἐνῶ ἄν ἦσαν στό κόσμο θά γίνονταν γονεῖς Παραμένουν δηλα-δή συνέχεια σάν παιδιά ὄχι μέ τήν καλή ἔννοια ἀλλά μέ τήν μωρουδί-στικηhellip Νά γίνουμε παιδιά στήν ἀκακία ὄχι στό μυαλό Γιατί ἀλλιῶςπῶς θά μπῆ στήν ζωή μας ἡ παλληκαριά Πῶς θά μπῆ ὁ ἀνδρισμόςἝνας μοναχός γιά νά κάνη προκοπή πρέπει νά μαλακώση αὐτό τόσκληρό πού ἔχει νά κάνη δηλαδή λίγο μητρική τήν καρδιά του Καί μίαμοναχή γιά νά κάνη προκοπή πρέπει νά ἀποκτήση λίγο ἀνδρισμόraquo3

Τό Γεροντικό ἀναφέρει γιά τόν Ἀββά Ἰωάννη τόν Πέρση laquoὍτι σάνἐμφανίστηκαν στό κελλί του μερικοί κακοποιοί ἔφερε μπροστά τουςλεκάνη καί τούς ζητοῦσε ἐπίμονα νά τούς πλύνη τά πόδια Καί ἐκεῖνοινιώθοντας ντροπή ἄρχισαν νά μετανοοῦνraquo4

Γιά δέ τόν Ἀββά Ἀμμωνᾶ λέγει σχετικά γιά τήν ἀρετή τῆς ἀκακίαςlaquoὍτι προφήτευσε ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος λέγοντας laquoἜχεις νά προκόψηςστόν φόβο τοῦ Θεοῦraquo Καί τόν ἔβγαλε ἀπό τό κελλί καί τοῦ ἔδειξε ἕναλιθάρι καί τοῦ εἶπε laquoΒρίσε αὐτό τό λιθάρι καί χτύπησέ τοraquo Καίἐκεῖνος ἔκαμε ἔτσι Τότε τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος laquoΜίλησε τό λι-θάρι αὐτόraquo Καί ἀπαντᾶ ἐκεῖνος laquoὌχιraquo Καί τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώ-νιος laquoἜτσι καί σύ μέλλεις νά φθάσης σ᾽ αὐτό τό μέτροraquo Πρᾶγμα ὁπούκαί ἔγινε Γιατί τόσο πρόκοψε ὁ Ἀββάς Ἀμμωνᾶς ὥστε ἀπό τήν πολλήτου ἀγαθότητα νά μή γνωρίζη πλέον τήν κακία Ἔτσι ὅταν ἔγινε ἐπί-σκοπος τοῦ ἔφεραν μία κόρη ὁπού εἶχε μείνει ἔγκυος καί τοῦ λέγουνlaquoὉ δεῖνα τό ἔκαμε αὐτό Τιμώρησέ τουςraquo Ἀλλά ἐκεῖνος σταύρωσε τήνκοιλιά της καί πρόσταξε νά τῆς δώσουν ἕξη ζευγάρια σεντόνια λέγον-τας laquoΜή σάν πάη νά γεννήση πεθάνη ἤ ἡ ἴδια ἤ τό παιδί καί δένβρεθῆ τίποτε γιά τήν κηδείαraquo Τοῦ λέγουν οἱ κατήγοροί της laquoΤί εἶναιαὐτό ὁπού κάνεις Τιμώρησέ τουςraquo Καί ἐκεῖνος τούς ἀπαντᾶ laquoΒλέ-πετε ἀδελφοί ὅτι κοντά στόν θάνατο εἶναι Τί ἄλλο μπορῶ λοιπόν νάκάμωraquo Καί τήν ἄφησε νά πάη στό καλό Καί δέν τόλμησε ὁ γέρων νάκατακρίνη κανένανraquo5 Σημειώσεις

1 Νεκταρίου Κεφαλᾶ Ἅπαντα τόμ Ε΄ σελ 310 2 Βασιλειανό Ἀπο-θησαύρισμα Ἐκδ Φωτοδότες σελ 81 3 Γέροντος Παϊσίου Λόγοι τόμΒ΄ σελ325 4 Εἶπεν Γέρων Ἐκδ Ἀστέρος σελ 130 5 Ὅπ σελ 41

Ἐπιμέλεια κἨλία Δ ΜπάκουΔρος ΘεολόγουndashΦιλολόγου

ΕΝΤΟΝΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ κ Δαμιανὸςκαὶ μοναχαί τῆς Ἱ Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων

ὁμιλοῦν διὰ τὴν γνωριμίαν των μὲ τὸν Ἅγιον Πορφύριον

Σελὶς 4η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Στὴν τύχη καλοί μου φίλοι ποτέτους δὲν πιστεύουν οἱ ἀγωνιστέςἜμειναν μονάχα νὰ πιστεύουν σ᾽αὐτὴ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν δροῦν

Στὴν πραγματικότητα μόνοτοῦτοι οἱ τελευταῖοι τὴν ἐπικα-λοῦνται ἀσφαλῶς γιὰ νὰ δικαιολο-γήσουν τὴν ἀπραξία τους τὴνἀβουλία τους τὴν ἀνευθυνότητάτους τὶς συνεχεῖς ἀποτυχίες τουςτὶς ἀτελείωτες παραλείψεις τουςἀκόμη δὲ καὶ τήνhellip τεμπελιά τους

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δροῦν καὶ κι-

νοῦνται() ποτὲ δὲν παραδέχθηκανὅτι εἶναι ἄβουλες ὑπάρξεις ἀφημέ-νες στὴ laquoμοῖραraquo Ἀπεναντίας μὲτὸν ἀγώνα τους καθημερινὰ διαπι-στώνουν ὅτι μὲ τὴν ἐργατικότητατὸ θάρρος τὶς σωστὲς σκέψεις καὶἀποφάσεις τὴ σύνεση τὴν ἀποφα-σιστικότητα τὴν καρτερία τὸνπρογραμματισμό τὴν ἀξιοποίησηὅλων τῶν δυνάμεων ἀλλὰ καὶ τῶνἀρετῶν τους τὴν ἰσχυρὴ θέλησητὴν αὐτοπεποίθηση τὴν αὐτογνω-σία τὴ διορατικότητα τὸν συχνὸμόχθο κλπ ὁ ἄνθρωπος ναὶ ὁἄνθρωπος εἶν᾽ ἐκεῖνος ποὺ δημι-ουργεῖ τὸ μέλλον καὶ τὴν τύχη του

Πραγματικά ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωποςεἶναι ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ μέλλον-τός του

Νὰ τί ὑποστηρίζει ὁ μεγάλοςἐφευρέτης Θ Ἔντισον laquoΠοτὲ δὲνἔκανα τίποτα τυχαῖα οὔτε κάποιεςἀπrsquo τὶς ἐφευρέσεις μου ἔγινε ἀπὸτύχη Ὅλα τὰ πέτυχα μὲ τὴ σκληρὴδουλειάraquo

Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Ἔμερ-

σον laquoΠιστεύω πάρα πολὺ στὴν τύ-χη Ὅσο περισσότερο ἐργάζομαιτόσο καὶ μ᾽ εὐνοεῖraquo

Καὶ ὁ Νίτσε ἔλεγε laquoΚανένας νι-κητὴς δὲν πιστεύει στὴν τύχηraquo

Ἐξάλλου εἶναι γνωστὸ καὶ τοῦτοτὸ ἀξίωμα τῶν Λατίνων laquoἩ τύχηβοηθᾶ τοὺς τολμηρούςraquo

Ὁ Θερβάντες ὑποστήριζε πὼς ἡlaquoἐνεργητικότητα εἶναι ἡ μητέρατῆς καλῆς τύχηςraquo

Ἂς προσέξουμε καὶ τούτη τὴσοφὴ ρήση τοῦ Σενέκα laquoἩ τύχητρέμει ὅταν βλέπει τὸν γενναῖοτρομοκρατεῖ ὅμως τὸν δειλόraquo

Καὶ τούτη τοῦ ΣαλλούστιουlaquoἝκαστος δημιουργὸς τῆς τύχηςτουraquo

Ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοκρίτου laquoΟἱἄνθρωποι ἔπλασαν τὸ εἴδωλο τῆςτύχης γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴδική τους ἀβουλίαraquo

Καὶ τοῦ Κοραῆ laquoἩ τύχη κα-θενὸς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική τουἐνεργητικότηταraquo

Νὰ κι ἕνας ἀκόμη σοφὸς λόγοςlaquoΤύχη εἶναι ἡ λέξη ποὺ ἔχουμε ἐπι-νοήσει γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὶςἐπιτυχίες τῶν ἄλλωνraquo

Ἔπειτα μεγάλοι δημιουργοί

ποὺ ἀντιμετώπισαν σοβαρόταταπροβλήματα μὲ τὴν ὑγεία τουςἄρα εἶχαν τὴ χειρότερη laquoἀτυχίαraquoξεπερνώντας τα ἄφησαν μοναδικὸἔργο

Πρόχειρα ἀναφέρουμε τὸν Μπε-τόβεν ποὺ ἔπασχε ἀπὸ βαρηκοΐα

καὶ στὸ τέλος ἔχασε τελείως τὴνἀκοή του (πόσο φοβερὸ στrsquo ἀλή-θεια γιὰ ἕνα μουσικό) κι ὅμως τό-τε ἦταν ποὺ συνέθεσε τὸ κορυ-φαῖο ἔργο του τὴν 9η συμφωνίατὸν Δημόκριτο ποὺ εἶχε τὸ μεγάλοlaquoφυσικὸraquo ἐλάττωμα νὰ ἀνεβοκατε-βάζει τοὺς ὤμους του (ὅτι χειρό-τερο γιὰ ἕνα ρήτορα) ποὺ στὸ τέ-λος τὸ ὑπερνίκησε τὸν Σπινόζαποὺ ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση καὶ τὸνμεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Ντοστο-γιέφσκι ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἐπιληψία

Ὁπότε κάτι ἤξερε ὁ τελευταῖοςὅταν ἔλεγε laquoΟἱ εὐνοϊκὲςσυνθῆκες καὶ οἱ εὐτυχισμένοι και-ροὶ δὲν μᾶς ἔρχονται ἐξ οὐρανοῦἀλλὰ τοὺς δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱἴδιοιraquo

Ὑπόψη καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦΜεγάλου Βασιλείου laquoὉ Θεὸς μᾶςδυναμώνει στοὺς μόχθουςraquo

Καὶ πάλι τονίζει τοῦτο ὁ ΜέγαςΒασίλειος laquoΠοιὸς ἔστησε τρόπαιονίκης μὲ τὸ νὰ κοιμᾶται Ποιὸς στε-φανώθηκε μὲ τὰ στεφάνια τῆς καρ-τερίας ζώντας πολυτελῆ ζωή καὶδιασκεδάζοντας Κανένας δὲνπῆρε τὸ βραβεῖο χωρὶς νὰ τρέξειΟἱ κόποι γεννοῦν τὴ δόξα οἱ μό -χθοι φέρνουν τὰ στεφάνιαraquo

Ποιὰ τύχη λοιπόν

Ὁπότε ναὶ στὸν ἀγώνα φίλοιἈποφασισμένοι μὲ τὸν μόχθο μαςνὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μαςΚαὶ τί σύμπτωση Τότε θὰ μᾶςεὐνοεῖ καὶ hellip ἡ τύχη

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

Τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν ἑωρ-τάσαμεν τὴν μνήμην τοῦ ἀντιπαπι-κοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦτὸν ὁποῖον τόσο πολὺ ἐτίμα ὁ μακα-ριστὸς πνευματικὸς προϊστάμενοςτῆς ΠΟΕ καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμαν-δρίτης Μᾶρκος Μανώλης τὰςlaquoγραμμάςraquo τοῦ ὁποίου ἠκολούθειπιστῶς εἰς τὸν ἀντιαιρετικόν - ἀντι-οικουμενιστικὸν ἀγῶνα τοῦ laquoΟΤraquoὉ μακαριστὸς ἱδρυτὴς τῆς Πανελ-ληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ)καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμανδρίτης Χα-ράλαμπος Βασιλόπουλος εἰς τὸἔργον του διὰ τὸν laquoἍγιον Μᾶρκοντὸν Εὐγενικὸνraquo (Βίοι Ἁγίων) γράφειὅτι laquoὁ μὲν Ἄτλας μυθικῶς ἐκράτειεἰς τοὺς ὤμους του τὸν κόσμον ὁ δὲἍγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός κρατεῖεἰς τοὺς ὤμους του ὅλον τὸνπλοῦτον τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo Γράφεισχετικῶς

Ἔδωσε λάμψινεἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν

laquoΙδοὺ βίος ἅγιος βίος πλήρης θυ-σιῶν καὶ ἑκουσίων δοκιμασιῶν βίοςἀληθῶς Ὀρθο δόξου πατρός προ-τιμήσαντος τὶς ὑπὲρ τῆς ἀληθείαςκακουχίες ἀπὸ τὴν ἐπαί σχυντον καὶἐν μα ται ότητι ζωὴν τοῦ προδότουΒησ σα ρίωνος laquoμᾶλ λον ἑλόμενοςσυγκα κου χεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίαςἀπόλαυσινraquo (῾Εβρ ια 25)

Ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἁγίου τούτουμονο μάχου τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστε-ως θὰ ἔπρεπε νὰ γραφῆ ἐπαξίως τὸἐξαίσιο ἐπίγραμμα τοῦ ἀποστόλουΠαύλου laquoΤὸν ἀγῶνα τὸν καλὸνἠγώνισμαι τὸν δρόμον τετέλεκατὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκει-ταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανοςὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ ὁ δίκαιος κριτήςraquo (Βacute Τι-μοθ δ 7)

Στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο τῆς ᾿Ανα-τολῆς στὶς 19 Ιανουαρίου ἀκού εταιὁ Συνα ξα ριστὴς νὰ λέγη laquoΤῇ 19ῃτοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν῾Αγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μάρκου᾿Εφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ τοῦ τῆς Ορ-θοδοξίας τῶν Ἀνατο λικῶν Γραικῶνμονομάχου καὶ ὑπερ μάχου καὶ φύ -λακοςraquo Καὶ συμπυκνώ νοντας ὁ ποι-ητὴς τῆς Ακολουθίας τοῦ Αγίου σὲδύο στίχους ἐγκωμιαστικοὺς ὅλο τὸπεριεχόμενο καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆςμορφῆς του σημειώνει Κρατεῖ μὲν῎Ατλας μυθικῶς ὤμοις πόλον κρατεῖδ ἀληθῶς Μᾶρκος Ὀρθοδοξίαν

Δηλαδή ῾Ο ῎Ατλαντας κατὰ τὴν῾Ελληνι κὴ Μυ θο λογία βαστάει στοὺςὤμους του τὸν Κόσμο ῞Ομως ὁ

῞Αγιος Μᾶρκος ὁ Εὐ γε νικός πρα - γματικὰ βαστάει στοὺς ὤμους τουτὴν Ορθοδοξία

Δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ρητορικὰ ἢποιητικὰ σχήματα λόγου αὐτὸ ποὺλέγει ὁ ἐκκλησια στικὸς ποιητὴς γιὰ

τὸν ῞Αγιο Μᾶρκο τὸν Εὐ γενικό῏Ηταν ὁ Ἄτλαντας τοῦ γνησίουπνεύ ματος τῆς Ὀρθο δοξίας ποὺβάσταξε στοὺς ὤμους του ὅλο τὸνπλοῦτο τῆς Ὀρθο δοξίας Σταλ μένοςἀπὸ τὸν Θεὸ ndashποὺ δὲν ἀφήνει ποτὲἀκυβέρνητη τὴν Ἐκκλησία Του ὅσοκι ἂν φαίνεται πὼς τὴν ἀφήνει νὰκλυδωνίζεται καὶ νὰ κινδυνεύη νὰσκε παστῆ ἀπὸ τrsquo ἀλλεπάλ ληλα σατα-νοκίνητα κύματαndash στά θηκε ὁ laquoμο-νομάχοςraquo ὅπως τὸν ὀνομάζει ὁ῞Αγιος Νικό δημος ποὺ πάλεψε μὲτὸν Παπισμὸ τῆς Δύσεως καὶ τὸννίκησε

Ὁ Ἀδαμάντιος ΚοραῆςΚι᾿ ἔδωσε δόξα καὶ πνευματικὴ

λάμψι στὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Ανατολή σὲμιὰν ἐποχή ποὺ καὶ οἱ Αὐτοκράτορεςκαὶ οἱ Πατριάρχες ἐρω τοτροποῦσανἐπικίνδυνα μὲ τοὺς λύκους τῆςΔύσεως καὶ ἤθελαν νὰ παραδώσουνστὸ ἀνοιχτὸ στόμα τους τὴν ποίμνητῆς ἐμπε ρίστατης τότε ᾿Ανατολικῆς᾿Εκκλησίας Γράφει ὁ ᾿ΑδαμάντιοςΚοραῆς σχετικά

laquoΕἰς τὴν δεισιδαιμονίαν τοῦ κοι-νοῦ λαοῦ μας (ἐὰν ἐγέννησε ποτέτι κακὸν ἡ δεισιδαιμονία) χρεω -στοῦμεν οἱ σημερινοὶ Γραικοὶ τὴνὕπαρξίν μας Χωρὶς τὸ εὐτυχέστα-τον τοῦτο πεῖσμα τῶν πρὸ ἡμῶνκαὶ ἡ δεισιδαιμονία ἤθελεν αὐξηθῆἐπὶ πλέον καὶ τὰ πολυπληθῆ τάγμα-τα τῶν Δυτικῶν μοναχῶν ἔμελλοννὰ καταβρωμίσωσι τὸ ἔδαφος τῆςταλαιπώρου ῾Ελ λάδος καὶ τὰ Νε-ρωτικὰ τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Εξετάσεως κρι -

τήρια νὰ φλογίζωσι τοὺς ῞Ελλη-ναςraquo

῎Επρεπε νὰ φθάσουμε στὸ χεῖλοςτοῦ κρημνοῦ ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι῞Ελληνες γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ἕναἡρωϊκὸ ἅγιο ἕνα ἀληθινὸ Πνευμα-τικὸ λέ οντα τῆς Ορθοδοξίας ποὺ θὰἔπρεπε νὰ τὸν θυμό μαστε κάθεμέρα Θέλω νὰ πῶ τὸν ἅγιο Μᾶρ κοτὸν Εὐγενικό ᾿Επίσκοπο ᾿Εφέσουlaquoτὸν τῆς ᾿Ορθο δο ξίας μοναμάχονκαὶ ὑπέρμαχον φύ λακαraquo

῎Ισως τούτη ἡ φουρτούνα ποὺξέσπασε μέσα στὶς ψυχές μας ἀπὸ τὰὑποκριτικὰ ἀγκαλιάσματα τοῦ παπι-σμοῦ ἴσως μᾶς ξυπνήση ἀπὸ τὸνλήθαργο ποὺ εἴμαστε βυθισμένοικαὶ νοιώ σουμε τί θη σαυρὸ κινδυ-νεύουμε νὰ χάσουμε καὶ σὲ ποιὸνθανατερὸ κατήφορο σερνόμαστεσὰν νἄμαστε ὑπνο βάτες χωρὶς ν᾿ἀντιστεκόμαστε ὁλότελα σὲ ἐκεί -νους ποὺ μᾶς πᾶνε σὰν πρόβαταστὴ σφαγή

Ἐὰν δὲν ὑπῆρχενὁ Ἅγιος Μᾶρκος

θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆΕἶναι ἀσυγχώρητο γιὰ μᾶς τοὺς

῞Ελληνες Χριστιανοὺς σὰν συλλο-γισθῆ κανείς πὼς ἀφήσαμε στὴ λη-σμονιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο ποὺ ἔσωσεἀπὸ τὸν ἀφανισμὸ ὄχι μονάχα τὴνπίστι μας ἀλλὰ καὶ τὴ φυλή μας γιατὶἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ Μᾶρκος στὴ Φλω-ρεντία θἄχαμε ὑποδουλωθῆ στὸνΠάπα κ᾿ οἱ Λατῖνοι θὰ μᾶς εἴχανερουφήξει γρήγορα καὶ θἄχαμε ἐξα-φανισθῆ ὅπως λέγει παραπάνω ὁσοφὸς Κοραῆς Λησμονήσαμελοιπὸν αὐτὸν τὸν σωτῆρα μας καὶδοξο λογή σαμε τοὺς προδότες τῆςθρησκείας καὶ τοῦ γένους μας καὶπρῶτον ἀπ᾿ ὅλους τὸν ματαιό δοξοκαὶ ψω ροπερήφανο ἐκεῖνο Βησ-σαρίωνα ποὺ θυσίασε ὅλα τὰ ἱερὰκαὶ τὰ ὅσια γιὰ νὰ γίνη καρδινάλιοςΚ ἴσα - ἴσα ἐπειδὴ ἔγινε καρδινά λιοςκαὶ λίγο ἔλειψε νὰ γίνη καὶ Πάπαςἐμεῖς τὸν καμαρώνουμε Δὲν μᾶςπείραξε τὸ ὅτι πρόδωσε τὴν ᾿Ορθο-δοξία ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ καλοπιὰνειτὴν ψωροπερηφάνειά μας εἶναι πὼςγίνηκε καρδινάλιος καὶ πὼς κόντεψενὰ βάλη στὸ κούφιο κεφάλι του καὶτὴν παπικὴ τιάρα ῞Οπως μᾶς τρώειπάντα ὁ ραγιάδικος πόθος νὰ φαινό -μαστε εὐρωπαϊσμένοι καὶ κάθε τιποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τὸ θε-ωροῦμε οὐρανοκατέβατο ἔτσι καὶτὸν Βησσαρίωνα καὶ τοὺς ἄλλουςπαποκόλακες τοὺς θαυμάσαμε καὶτοὺς δοξολο γήσαμε ἀντὶ νὰ τοὺςστηλιτεύσουμε καὶ νὰ τοὺς πα-ραδώσουμε γιὰ καταφρόνησι στὶςγενεὲς ποὺ θἄρθουνεraquo

Ἀποτελεῖ πιά παράδοση στόνlaquoὈρθόδοξο Τύποraquo νά ἀναφερόμα-στε κάθε χρόνο στήν οἰκουμενιστι-κή προσευχή πού πραγματοποιεῖταικάθε χρόνο τέτοια ἐποχή στήν Θεσ-σαλονίκη στό πλαίσιο τῆς laquoΠαγκό-σμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιάτήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶνraquo (φέ-τος ἦταν προγραμματισμένη νάπραγματοποιηθεῖ τήν Κυριακή 19Ἰανουαρίου 2014 στόν παπικό κα-θεδρικό ναό Θεσσαλονίκης τῆςἈσπίλου Συλλήψεως τῆς Θεοτό-κου) Καί ἐπειδή παρά τίς ἀντιδρά-σεις τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν κύ-κλων ἡ συγκεκριμένη κίνηση ὄχι μό-νο δέν διακόπτεται ἀλλά ἀντιθέτωςἐπεκτείνει τίς δράσεις της ὀφείλου-με νά ἀναφερθοῦμε ἐκ νέου

Δυστυχῶς ἡ οἰκουμενιστική λαί-λαπα ἔχει εἰσχωρήσει βαθιά μέσαστό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προκα-λώντας σύγχυση στό πιστό λαό δη-μιουργώντας του μέ τό πρόσχηματῆς ἀγάπης ψευδῆ διλήμματα γιάνά τόν ἀποπροσανατολίσει ἀπό τήνὀρθή θεώρηση περί οἰκουμενισμοῦκαί αἱρέσεων τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Μέ ἔντονο προβληματισμό διαβά-σαμε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἐκκλη-σιαστικοῦ πρακτορείου εἰδήσεωνlaquoamengrraquo ἄρθρο τοῦ π ἸουστίνουΚεφαλούρου γιά τήν ἐν λόγῳ οἰκου-μενιστική κίνηση Ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε ὅτι τό 2011 ὁ π Ἰουστῖνοςἦταν ἕνας ἐκ τῶν κληρικῶν τῶν προ-ταθέντων δι᾽ ἐγγραφήν εἰς τόν Κα-τάλογον τῶν πρός Ἀρχιερατείανἐκλογίμων (1712011 httpwwwec-clesiagrgreekholysynodegyklioiaspid=1359ampwhat_sub=egyklioi) Ἀναφέ-ρει λοιπόν στό ἄρθρο του μεταξύἄλλων ὁ π Ἰουστῖνος

laquoἩ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέτήν Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδό-ξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεωνπαρακολουθεῖ τά ὅσα συμβαίνουνστήν Οἰκουμενική Κίνηση καί ἔχειτήν εὐθύνη τῆς ἐνημέρωσης τόσοτῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅσο καί τῶν Μη-τροπόλεων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας Αὐτό σημαίνει πώς τό πλήρω-μα τῶν πιστῶν τῆς κάθε τοπικῆςἘκκλησίας θά πρέπει νά ἐνημερώ-νεται ἄν ὄχι ἀναλυτικά τουλάχιστονἐπιγραμματικά γιά τά ὅσα συμβαί-νουν στόν διεθνῆ χῶρο σέ θέματαδιαχριστιανικά καί διαθρησκειακάΕἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ὁ κόσμοςεἶναι πλέον μία μεγάλη γειτονιά Δενμποροῦμε νά ζοῦμε στήν δῆθενπνευματική μας αὐτάρκεια παρα-γνωρίζοντας θέματα πού ἀφοροῦνπλέον τούς πάντες Θα μποροῦσα νάἀναφέρω δεκάδες παραδείγματαΣημειώνω ὅμως μόνο ἕνα τό ὁποῖοεἶναι καί τό πιό σύνηθες Οἱ μεικτοίγάμοι καθώς καί οἱ ποιμαντική ἀπέ-ναντί τους

Τόσο τό ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμ-βούλιο Ἐκκλησιῶν) ὅσο καί τό ΣΕΚ(Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν) στό ἐτήσιο πρόγραμμά τουςἔχουν ποικίλες δράσεις οἱ ὁποῖεςἀφοροῦν θέματα κοινοῦ ποιμαντι-κοῦ ἱεραποστολικοῦ καί θεολογικοῦἐνδιαφέροντος Μία ἀπό αὐτές εἶναιἡ ἑβδομάδα προσευχῆς γιά τήν ἑνό-τητα τῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν(Week of the prayer for Christian Unity)ἡ ὁποία γιά τήν Ἑλλάδα Κύπρο καίΤουρκία εἶναι 18 μέ 25 ἸανουαρίουΤό ἁγιογραφικό χωρίο πού ἀποτελεῖτό ἐφετινό θέμα προέρχεται ἀπό τήνΠαλαιά Διαθήκη ldquoΤί ζητάει ὁ Θεόςἀπό τό λαό τουldquo Δίνεται ἑπομένωςἡ εὐκαιρία στά μέλη τῶν χριστια-νικῶν κοινοτήτων τῆς κάθε πε-ριοχῆς νά ἔρθουν σέ ἐπαφή μελε-τώντας τό προκαθορισμένο ἁγιο-γραφικό χωρίο ὥστε νά παρακαλέ-σουν τόν Θεό γιά τήν κοινή εἰρηνι-κή μέ δικαιοσύνη πορεία μεταξύ τῶνχριστιανῶν ἀνά τήν οἰκουμένη κα-θώς καί γιά τήν ἕνωση τῶν ἐκκλη-σιῶν

Αὐτό πού γιά τόν κοινό νοῦ φαί-νεται τόσο ἁπλό καί τόσο αὐτονόη-το ὅτι δηλ οἱ χριστιανοί ὅπως καίὅλοι οἱ ἀνθρωποι ἔχουν καθῆκον νά

συν-ὁμιλοῦν νά συν-ὑπάρχουν νάσυν-διαλέγονται νά δροῦν ἀπό κοι-νοῦ σέ θέματα πού ἀφοροῦν τό κοι-νό καλό γίνεται κάποιες φορέςμεῖζον θεολογικό θέμα γιά κάποιουςἄλλους Ἡ τόσο ἁπλή κίνηση τοῦ νάκάνει κάποιος Ὀρθόδοξος τό ση-μεῖο τοῦ σταυροῦ μέ ἕνα Ρωμαιοκα-θολικό ἤ Ἀγγλικανό θεωρεῖται ldquoπρο-δοσίαldquo καί ldquoξεπούλημαldquo τῶν ὁσίωνκαί τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως Πολλοίμάλιστα ἔχουν ἥσυχη τή συνείδησήτους ὅταν συναλλάσσονται στό ναότοῦ μαμωνᾶ τίς Τράπεζες (καί μάλι-στα μέ σωρεία κανόνων κατά τοκι-ζόντων) ἐνῶ σκανδαλίζονται μέὅσους συμπροσεύχονται μέ ἑτερο-δόξους γιά τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλη-σίας καί τήν ὑπέρβαση τοῦ σκανδά-λου τοῦ σχίσματος Οἱ ἐπισκέψειςοἰκουμενικῶν πατριαρχῶν στό Βατι-κανό ἀλλά καί σέ ἄλλες χριστιανι-κές ἐκκλησίες ὑπῆρξαν θέμα συζή-τησης ἐτῶν γιά τό ἄν ἀκόμη μετάἀπό αὐτές τίς ἐπισκέψεις παραμέ-νουν ὀρθόδοξοι καί ὄχι αἱρετικοίΣτό σημεῖο αὐτό ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε τήν ἑρμηνεία πού δίνει ὁ Θε-όδωρος Στουδίτης γιά τόν ὅρο αἱρε-τικός ldquohellipὅτι αἱρετικούς ὁ ἀποστολι-κός κανών ἐκείνους ἔφη τούς μήεἰς ὄνομα Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγί-ου Πνεύματος βαπτισθέντας ἤ βα-

πτίζοντας Καί τοῦτο ἐκ θείας φωνῆςτοῦ Μεγάλου Βασιλείου διδασκόμε-θαhellipldquo (Θεοδώρου Στουδίτου Ἐπι-στολή 40 PG 991052)[3] Θυμίζω τήνἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Ἰωάννη ΠαύλουΙΙ στήν Ἀθήνα ἡ ὁποία ξεσήκωσε τόνldquoεὐσεβῆldquo ὀρθόδοξο κόσμο δίνονταςπερισσότερο τήν εἰκόνα ldquoεὐσεβῶνκαταδρομέωνldquo καί λιγότερο χρι-στιανῶν οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν ἀγά-πη καί τήν εἰρήνηraquohellip

Οἱ οἰκουμενιστικές θέσεις τοῦ πἸουστίνου εἶναι κάτι παραπάνω ἀπόἐμφανεῖς Μάλιστα τούς Ὀρθοδό-ξους πού μάχονται ἐναντίον τοῦΟἰκουμενισμοῦ τούς ἀποκαλεῖlaquoεὐσεβεῖς καταδρομεῖςraquo Ὁ ἀντιοι-κουμενιστικός ἄξονας ἔχει ἱερόκαθῆκον νά λάβει τά μέτρα του καίνά ἀποτρέψει τέτοιες θέσεις νά δι-εισδύουν στό ὀρθόδοξο ποίμνιο laquoὉΟἰκουμενισμός εἶναι Παναίρεσιςraquoμᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς Αὐτό δέν τό γνωρίζουν οἱοἰκουμενιστές ἀρχιερεῖς καί κληρι-κοί Ἡ συμπροσευχή δέν εἶναι μόνοlaquoπροδοσίαraquo καί laquoξεπούλημαraquo εἶναικαί αἰτία καθαίρεσης Λέει ὁ ΞΕ Κα-νόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων laquoΕἴ τιςκληρικός ἤ λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συν -αγωγήν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσ -εύξασθαι καθαιρείσθω καί ἀφοριζέ-σθωraquo

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Εἶναι ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφοῦ ἐκράτησεν εἰς τοὺς ὤμους του τὸν πλοῦτον της καὶ τὴν ὀρθὴν πίστιν

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΕΣΩΣΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΛΗΝ ΜΑΣ

Ἄνευ αὐτοῦ εἰς τὴν Φλωρεντίαν θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆ εἰς τὸν Πάπαν καὶ οἱΛατῖνοι θὰ μᾶς εἶχον ἐξαφανίσει ὡς γράφει ὁ σοφὸς Ἀδαμάντιος Κοραῆς Ὁ Ἅγιος

Μᾶρκος μᾶς φωνάζει laquoΟὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς θέματα πίστεωςraquo

ΑΙ ΝΙΚΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ

ΜΕ ΤΗΝ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀξίζει νὰ κα-ταθέσουμε τὸ ἀκόλουθο Ὑπάρχει μία ὡραία καὶ σπάνια παρά-σταση σὲ χειρόγραφο ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυ-

σοστόμου Δείχνει τὸν Ἅγιο νὰ κάθεται σ᾽ ἕνα θρανίο καὶ νὰ γράφεικρατώντας μολύβι ἔχοντας ἔμπροσθέν του τόμους συγγραμμάτων καὶφύλλα χάρτου Ὄπισθεν ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν Ἅγιο εἶναι ζωγραφισμένοςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος στὸ αὐτὶ τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦὑπαγορεύει τί νὰ γράψει

Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ ἱ Χρυσόστομος εἶχε ἀναγνώσει τὶς ἐπιστολὲςτοῦ Ἀπ Παύλου ποὺ τὶς βρίσκουμε μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ εἶναι14 καὶ προφανῶς ἡ παράσταση δείχνει ὅτι ὕστερα ἀπὸ τέσσερις αἰῶνεςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐμφανίστηκε καὶ βοήθησε τὸν Ἅγιο Ἱεράρχηὥστε νὰ ἑρμηνεύσει καλῶς τὶς ἐπιστολές του Αὐτὸ τὸ περιστατικὸ τὸγνωρίζουμε ἀπὸ τὸν μαθητὴ τοῦ Ἰ Χρυσοστόμου τὸν διάκονο Πρό-κλο τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως

Συγκεκριμένα ὁ μαθητὴς αὐτὸς ἕνα βράδυ ἤθελε νὰ εἰδοποιήσειτὸν ἱ Χρυσόστομο ὅτι τὸν ζητοῦσε ἕνας αὐλικός ποὺ εἶχε ἔλθει ἐπί-σκεψη Ὅταν ὁ Πρόκλος προσεκτικὰ ἄνοιξε τὴ θύρα τοῦ δώματοςὅπου εὑρισκόταν ὁ ἱερὸς Πατὴρ καὶ ἔγραφε τότε εἶδε μὲ κατάπληξητὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ εἶναι κοντὰ στὸ δεξιὸ αὐτὶ τοῦ ἱ Χρυσοστό-μου καὶ νὰ τοῦ ὁμιλεῖ Κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιατίεἶχε μία ἁγία γλυκειὰ μορφή ὅπως ἀκριβῶς ἦταν στὴν παράσταση ἐκεί-νη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺ εὑρισκόταν ἁγιογραφημένη στὸν ἀπέ-ναντι τοῖχο τοῦ δώματος

Πράγματι Παῦλος καὶ Χρυσόστομος συνδέονται πνευματικὰ καὶ οἱἍγιοι γνωρίζονται μεταξύ τους Γι᾽ αὐτὸ καὶ εὔστοχα ἔχει εἰπωθεῖlaquoΣτόμα Χριστοῦ ὁ Παῦλος καὶ στόμα Παύλου ὁ Χρυσόστομοςraquo

Ἀρχιμ Χρυσόστομος ΠαπαθανασίουἹεροκῆρυξ Καθεδρικοῦ Ἱ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΚΡΑΥΓΑΙὩς τὸ ἀνέπτυξεν εἰς ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας ὁ εἰδικὸς κ Ἠλίας Χατζηνικολάου

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χριστου-γέννων ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸΠνευματικὸν Κέντρον τοῦ ἹεροῦΝαοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦἈσκληπιείου Νοσοκομείου Βούλαςτὸ μηνιαῖον ἀντιαιρετικὸν σεμινάριοντῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ΓλυφάδαςΕἰς τὸ ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τὸὁποῖον ἔγινε παρουσίᾳ τοῦ Σεβ Μη-τροπολίτου Γλυφάδας κ Παύλουὁμιλητὴς ἦτο ὁ κ Ἠλίας Χατζηνικο-λάου κάτοχος μαύρης ζώνης (καρά-τε) ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμαlaquoΠολεμοτεχνίτης ὁ Μάγος ὁ θερα-πευτήςraquo

Ἡ μυστικὴ διδασκαλίαΣυμφώνως πρὸς ἐνημερωτικὸν ση-

μείωμα τῆς Ἱ ΜητροπόλεωςlaquoὉ ἀποκρυφισμός συνίσταται

στὴν κατοχὴ καὶ ἄσκηση μίας μυ-στικῆς διδασκαλίας ποὺ ἔχει ὡς θε-ματοφύλακα ἕνα ἢ περισσότερουςἀνθρώπους καὶ ὡς περιεχόμενό τηςτὶς ἀπόκρυφες ldquoἱκανότητεςrdquo τοῦἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν βοή-θεια ἀπόκρυφων δυνάμεων ὅπωςπνεύματα δαίμονες θεότητεςἐνέργειες κοκ Στὰ πλαίσια αὐτὰὁρίζει ἡ Ἐγκυκλοπαίδεια ldquoΝέα Δομὴrdquoτὸν ἀποκρυφισμό

Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ κάνουμεμία μικρὴ ἱστορικὴ ἀναδρομήΤὸν 5οαἰώνα μΧ ὁ Ξατρίγια (εὐγενὴς πο-λεμιστὴς) Μποντιντάρμα (Ντὰ-Μό)τρίτος υἱὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς ΝότιαςἸνδίας καὶ ὄγδοος πατριάρχης τοῦΒουδισμοῦ Μαχαγιάνα (ΜεγάλοὌχημα) φεύγει γιὰ τὴν Κίνα μὲ στό-χο τὴν ἀναζωπύρωση τοῦ Βουδι-σμοῦ Ἡ Κίνα εἶχε πέσει ἐκείνη τὴνπερίοδο σὲ κατάσταση βουδιστικῆςπαρακμῆς ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προ-σπαθοῦσαν νὰ ἐπιτύχουν τὴ ldquoφώτι-σηrdquo μὲ καλὰ ἔργα καὶ ἀνάγνωσηΓραφῶν περισσότερο ἀπὸ ὅτι μὲἐπιμονὴ στὸ διαλογισμό Ὁ Ξατρίγιαἐπιχείρησε λοιπὸν νὰ πείσει τὸναὐτοκράτορα γιὰ περισσότερηἄσκηση στὸ διαλογισμό ἀλλὰ ἀπέ-τυχε ὁπότε καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἕναἔρημο τόπο κοντὰ στὸ λόφο Σάο-Λίν Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνα μικρὸ βου-διστικὸ κοινόβιο Οἱ βουδιστὲς μο-ναχοὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν Ξατρίγια νὰτοὺς διδάξει τὸν ἀληθινὸ δρόμο τῆςldquoφώτισηςrdquo Ὁ Ξατρίγια ἀποδέχεταιἀλλὰ τοὺς βρίσκει ἀσθενικοὺς καὶἀποφασίζει νὰ τοὺς δυναμώσει μὲἀσκήσεις ποὺ περιελάμβαναν

ndash ἀσκήσεις ἀναπνοῆςndash ἔλεγχο τῆς ἐνέργειας τσίndash κινήσεις πάληςndash τεχνικὲς κραυγῶνἜτσι γίνεται πρῶτος πατριάρχης

τοῦ Κινεζικοῦ Βουδισμοῦ Τσ ἂν

(Ζέν) αὐτοῦ ποὺ ἀργότερα ὀνομά-στηκε Χιναγιάνα (Μικρὸ Ὄχημα) ὉΞατρίγια ὡς πολεμιστής γνώριζετὴν πολεμικὴ γιόγκα Βάζρα Μουκτίἡ ὁποία ἀποτελοῦσε πολεμικὴ τέχνηἕνωσης μὲ τὴν θεία οὐσία ndashμὲ τὸἀπρόσωπο ldquoἝναrdquondash καὶ συγχώνευσηςστὸ ldquoκενὸrdquo τοῦ Βουδιστικοῦ Νιρβά-να ποὺ εἶναι ἡ ἀποκορύφωση τοῦδιαλογισμοῦ Εἰσάγεται ἔτσι ὁ κινη-τικὸς διαλογισμός ὅπου διαλο-γισμὸς ἡ τέχνη ἐξάλειψης τοῦ πόνουἀπὸ τὸ Κάρμα ἢ ἀλλιῶς ἡ τέχνη τοῦνὰ πεθαίνεις στὴν οὐσία νὰ αὐτο-κτονεῖς ἀνώδυνα

Γιὰ νὰ πετύχει κανεὶς τὸ στόχοτῆς ldquoφώτισηςrdquo θὰ πρέπει σύμφωναμὲ τὴ βουδιστικὴ διδασκαλία νὰ γί-νει ldquoΚοὺνγκ Φούrdquo Αὐτὸ σημαίνεικατὰ λέξη ldquoἐπίτευγμα καὶ ἄνθρωποςrdquoκαὶ ἀναφέρεται στὴν ἐπίπονη προ-σπάθεια νὰ γίνει κανεὶς καλὸς στὶςπολεμικὲς τέχνες ὅπως καὶ σὲ ἄλλεςἀσχολίες

Γύρω στὸ 1260 μΧ ὁ ΚινέζοςΤζουὲ Γουὰν ἀνέπτυξε τὶς 18 κινή-σεις τοῦ Μποντιντάρμα σὲ 5 στύλ

Α) τοῦ Δράκοντα ndash ldquoΚαλλιέργειαΠνεύματοςrdquo

Β) τῆς Τίγρης ndash ldquoἌσκηση τῶνὈστῶνrdquo

Γ) τῆς Λεοπάρδαλης ndash ldquoἈνάπτυξηΔύναμηςrdquo

Δ) τοῦ Γερανοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῶνΤενόντωνrdquo

Ε) τοῦ Φιδιοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῆς κυ-κλοφορίας τοῦ Τσίrdquo

Ἡ ldquoἐνέργειαrdquo τσὶ βρίσκεται στὸνπυρήνα τῶν πολεμικῶν τεχνῶν τοῦἀποκρυφισμοῦ καὶ πολλῶν ἐναλλα-κτικῶν ldquoθεραπειῶνrdquo Εἶναι μία μετα-φυσικὴ ἐνέργεια ἡ ὁποία εἶναιγνωστὴ μὲ πολλὰ ὀνόματα Ὀνομά-ζεται στὴν Κίνα ldquoΤσίrdquo στὴν ἸαπωνίαldquoΚιrdquo στὴν Ἰνδία ldquoΠράναrdquo στὴν Αἴγυ-πτο ldquoΚάrdquo στὴν Πολυνησία ldquoΜάναrdquoστὸ Σουφισμὸ ldquoΜπαράκαrdquo στὴνἙβραϊκὴ Καμπάλα ldquoΓεσόντrdquo στοὺςἸνδιάνους ldquoὈρένταrdquo σύμφωνα μὲτὸν Μέσμερ ldquoΚοσμικὸς Αἰθέραςrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Βίλχελμ ΡάϊχldquoὈργόνη ἢ Βιοενέργειαrdquo σύμφωναμὲ τὴ Ναζιστικὴ κοσμοθεωρία ldquoΒρίλrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Τζενταϊσμὸ ldquoΔύνα-μηrdquo

Τὸ ἰδεόγραμμα γιὰ τὶς πολεμικὲςτέχνες εἶναι τὸ ἴδιο στὴν Κίνα καὶστὴν Ἰαπωνία Στὴν Κίνα τὸ διαβά-ζουν Γού-Σού ἐνῶ στὴν Ἰαπωνία τὸδιαβάζουν Μποὺ-Ζούτσου Καὶ στὶςδύο περιπτώσεις σημαίνει ldquoπολε-μικὸς χορόςrdquo Οἱ ἰαπωνικὲς πολε-μικὲς τέχνες (Μποὺ-Ζούτσου) βασί-ζονται κι αὐτὲς στὴν ἀρχὴ τῶν συμ-πληρωματικῶν δυνάμεων Γίν καὶΓιάνγκ

Ἀρχικὰ οἱ πολεμικὲς τέχνες στὴν

Ἰαπωνία ὀνομάστηκαν ldquoΤὸν-τέrdquo ποὺσημαίνει ldquoχέρι τῆς Κίναςrdquo Ἀργότεραὀνομάστηκαν ldquoὈκινάουαndashτέrdquo ποὺσημαίνει ldquoτὸ χέρι τοῦ νησιοῦ τῆςὈκινάουαrdquo γιὰ νὰ μετονομαστοῦντελικὰ σὲ ldquoΚαρὰndashτέrdquo ποὺ σημαίνειldquoἄδειο χέριrdquo Ὅλο μαζὶ ndashΚαράτεΖούτσουndash σημαίνει ldquoἡ τέχνη τοῦἄδειου χεριοῦrdquo Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ση-μαίνει κυριολεκτικὰ ἄοπλο χέριἀλλὰ οὐσιαστικὰ παραπέμπει στὸβουδιστικὸ ldquoκενόrdquo τοῦ ζέν Ἀργότε-ρα οἱ Ἰάπωνες ἄλλαξαν τὶς ὀνομα-σίες τῶν στύλ τους ἀπὸ ldquoΖούτσουrdquoποὺ σημαίνει ldquoτέχνεςrdquo σὲ ldquoΝτὸrdquo ποὺσημαίνει ldquoδρόμοςrdquo (ἰαπωνικὴ μετα-φορὰ τῆς κινεζικῆς λέξης Ταό) Κιαὐτό γιὰ νὰ φαίνεται πιὸ ξεκάθαραὅτι ὁ στόχος τῆς ἐνασχόλησης μὲαὐτὲς εἶναι ἕνα φιλοσοφικὸ καὶ θρη-σκευτικὸ ἰδεῶδες ἕνα ldquoπνευματικὸrdquoμονοπάτι

Ἡ προπόνηση γίνεται σὲ διάφοραldquoντὸ-τζόrdquo ποὺ σημαίνει ldquoτόπος φώ-τισηςrdquo καὶ οἱ δάσκαλοι ὀνομάζονταιldquoσενσέϊrdquo (ἢ ldquoσίφουrdquo στὴν κινεζικὴγλώσσα) ποὺ σημαίνει ldquoγεννημένοςἀπὸ πρίνrdquo Αὐτό ἀναφέρεται στὴνldquoπνευματικὴrdquo ἀναγέννηση καὶ ldquoἀφύ-πνισήrdquo τους τὸ λεγόμενο ldquoσατόριrdquo

Οἱ σενσέϊ ἀπολαμβάνουν θρη-σκευτικὸ σεβασμὸ καὶ τιμὴ καὶ ἀνα-λαμβάνουν τὴν ldquoπνευματικὴrdquo ἀφύ-πνιση καὶ ldquoθεραπείαrdquo τῶν μαθητῶνΣυνήθως στὸ ντὸndashτζὸ ὑπάρχει φω-τογραφία τῶν σενσέϊ μπροστὰ ἀπὸτὴν ὁποία οἱ μαθητὲς ὑποκλίνονταιεἴτε ὁ δάσκαλος εἶναι ἐν ζωῇ εἴτεὄχι

Στόχος τῶν σενσέϊ εἶναι νὰ προ-ετοιμάσουν τοὺς μαθητὲς νὰ δε χ-θοῦν τὸ ldquoἐνεργειακὸrdquo κάλεσμαldquoἘνεργειακὸrdquo κάλεσμα ὅμως δὲνδέχονται ὅλοι ἀλλὰ μόνο οἱ ldquoἐκλε-κτοίrdquo Ἡ ἔννοια τοῦ ldquoἐκλεκτοῦrdquo βέ-βαια εἶναι γνωστὸ δόγμα τοῦ ἀπο-κρυφισμοῦ Οἱ ὑπόλοιποι μαθητέςποὺ δὲν εἶναι ldquoἐνεργειακὰrdquo ἐκλεκτοίγίνονται ἁπλὰ κινητοὶ σάκοι προπό-νησης τῶν ldquoἐκλεκτῶνrdquo

Ἕνα ἄλλο δεῖγμα τοῦ ἀποκρυφι-στικοῦ ὑπόβαθρου τῶν πολεμικῶντεχνῶν εἶναι καὶ οἱ κραυγές ποὺχρησιμοποιοῦνται Δὲν πρόκειταιφυσικά γιὰ τυχαῖες κραυγές Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ Ἰαπωνικὴ κραυγή Κίndashἄϊὅπου Κί= ἐσωτερικὴ ldquoἐνέργειαrdquo καὶἄϊ=ἕνωση Εἶναι ἡ ὁλοκληρωτικὴ καὶταυτόχρονη ἑστίαση ὅλων τῶν δυ-νάμεων τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀτόμου σὲμία πράξη ἐπίθεσης πρὶν προλάβει ὁἀντίπαλος νὰ ἀμυνθεῖ Προέρχεταιἀπὸ τὸ ἐνεργειακὸ κέντρο ldquoχάραrdquo καὶκατευθύνεται πρὸς συγκεκριμένοστόχο μὲ σκοπό μέσῳ τῆς κραυγῆςαὐτὸς ποὺ κραυγάζει καὶ ὁ στόχοςνὰ γίνουν ἕναraquo

Παρεφρόνησαν εἰς τὴν Ἀμερικήν Διαμάχαι δικαστικῶνκύκλων διὰ τὴν νομιμοποίησιν τοῦ Σατανισμοῦ

Ἡ Ἀμερικὴ δὲν εἶναι μόνον ἡ χώρατῆς ἐλευθερίας ἀλλὰ καὶ ἡ χώρα εἰςτὴν ὁποίαν ἐπικρατεῖ ἡ παραφροσύ-νη ἀφοῦ γνωρίζουν ἔξαρσιν ἡ ἐγκλη-ματικότης ἡ βία οἱ βιασμοί ἡ παιδο-φιλία αἱ παραθρησκεῖαι αἱ αἱρέσειςκαὶ ὁ Σατανισμός

Τὸν τελευταῖον καιρὸν παρατη-ρεῖται διαμάχη ἀκόμη καὶ μεταξὺ δι-καστικῶν λειτουργῶν διὰ τὴν νομιμο-ποίησιν ἢ ὄχι τοῦ Σατανισμοῦ εἰς τὴνχώραν Πλέον συγκεκριμένως καὶ ὡςμετέδωσε τὴν 10ην Δεκεμβρίου ὁδιαδικτυακὸς ἱστότοπος defence-netgr

laquoΜία ὁμάδα σατανιστῶν ἀναφέ-ρει ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ νομοθετικοῦσώματος τῆς πολιτείας τῆς Ὀκλα-χόμα τοῦ 2009 νὰ χρηματοδοτηθεῖἀπὸ ἰδιώτη ἡ ἀνέγερση ἑνὸς μνη-μεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς στὸ περι-βάλλοντα χῶρο τοῦ κυβερνητικοῦκτηρίου (Καπιτώλιο) τῆς πρωτεύου-σας τῆς πολιτείας σημαίνει ὅτι καὶαὐτοὶ πρέπει νὰ ἔχουν ἰσότιμη πρό-σβαση στὴν ἀνέγερση ἑνὸς δικοῦτους μνημείου

Ὁ Σατανικὸς Ναὸς τῆς ΝέαςὙόρκης ἔχει προειδοποιήσει τὴνἁρμόδια Ἐπιτροπὴ ὅτι θέλει νὰ χτί-σει ἕνα μνημεῖο δαπάνης 20000δολλαρίων Ὁ ναὸς σχεδιάζει νὰὑποβάλει σχέδια αὐτὸ τὸ μήνα γιὰἕνα μνημεῖο τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι κα-λοῦ γούστου ndash καὶ τὸ ὁποῖο περι-γράφεται ὅτι θὰ δείχνει μία πεντάλ-φα ἢ μία διαδραστικὴ παρουσίασηγιὰ τὰ παιδιά σύμφωνα μὲ τὸ Asso-ciated Press

Ὁ ρεπουμπλικάνος γερουσια -στὴς Bobby Cleveland (R) εἶπε στὸAP ὅτι ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶναι παράλογηldquoΑὐτοὶ οἱ σατανιστὲς εἶναι μία δια-φορετικὴ ὁμάδαrdquo εἶπε ldquoΤοὺς τοπο-θετεῖς στὴν κατηγορία τῶν παρα-νοϊκῶνrdquo

Νομικὸ προηγούμενο δείχνει ὅτιτὰ ὁμοσπονδιακὰ δικαστήρια ἴσωςνὰ μὴ μποροῦν νὰ ἔχουν τὴν ἴδιαἄποψη γιὰ τὸ μνημεῖο μὲ τὶς ΔέκαἘντολὲς ἢ τὴν ἀξίωση γιὰ ldquoἴσα δι-καιώματαrdquo τῶν σατανιστῶν

Σὲ μία ὑπόθεση τοῦ 2005 τὸ Ἀνώ-τατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάν-θηκε ὁμόφωνα ὑπὲρ τῶν σατα-νιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τῆς ΛευκῆςὙπεροχῆς λέγοντας ὅτι ὁ ὁμο-σπονδιακὸς νόμος ποὺ σχεδιάστη-κε γιὰ νὰ προστατεύσει τὶς θρη-σκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν φυλακι-

σμένων προστατεύει ἐξίσου καὶ τὰδικά τους

Ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ὀχάϊο εἶχανὑποστηρίξει ὅτι ἡ προστασία τῶνθρησκευτικῶν δικαιωμάτων τῶν σα-τανιστῶν θὰ ὑπονόμευε τὴν ἀσφά-λεια τῶν φυλακῶν μὲ τὴν κατάρτι-ση περισσότερων κρατουμένων σὲαὐτὴ τὴν πίστη

Ἀπορρίπτοντας τὸ ἐπιχείρηματῆς πολιτείας ἡ δικαστὴς Ruth Ba-der Ginsburg σημείωσε ὅτι ἡ κυβέρ-νηση τῆς πολιτείας κάνει παραχω-ρήσεις συχνὰ στὴν ἐλεύθερη ἄσκη-ση τῆς θρησκείας ὅπως στὴν δυνα-τότητα Ἑβραίων στρατιωτῶν νὰφορᾶνε yarmulkes (κιπά)

Ἡ δικαστὴς Ginsberg κατέστησεσαφὲς ὅτι ἡ ἀπόφασή της ἀσχολή-θηκε εἰδικὰ μὲ τὸν ἐν λόγῳ ὁμο-σπονδιακὸ νόμο

Σὲ δύο ἄλλες περιπτώσεις τὸ ἴδιοἔτος τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ἐξέ-δωσε ἀπόφαση κατὰ τμήματα γιὰ τὸσυγκεκριμένο ζήτημα τῶν θρη-σκευτικῶν μνημείων σὲ δημόσιουςχώρους

Ἀπὸ τὴ μία πλευρά τὸ δικαστήριοἀποφάσισε μὲ ψήφους 5 ὑπὲρ καὶ 4κατὰ ὅτι ἕνα μνημεῖο γιὰ τὶς ΔέκαἘντολὲς στὸ Καπιτώλιο τοῦ Τέξαςθὰ μποροῦσε νὰ παραμείνει Ὁ δι-καστὴς Stephen Breyer ἐκφράζον-τας τὴν πλειοψηφία τοῦ δικαστηρί-ου σημείωσε ὅτι τὸ μνημεῖο ὑπῆρχεγιὰ 40 χρόνια πρὶν ἀσκηθεῖ κάποιαμήνυση Ἐξάλλου στὸ ἔδαφος τοῦΚαπιτωλίου τοῦ Τέξας ὑπάρχουνμία ποικιλία μνημείων Αὐτό κατὰτὴν ἄποψη τοῦ δικαστῆ Breyer ἔκα-νε τὸ μνημεῖο πιὸ πολὺ ἱστορικὸπαρὰ θρησκευτικό

Ὁμοίως τὸ 2010 δικαστήριο διέ-ταξε τὴν ἀπομάκρυνση ἑνὸς μνη-μείου μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς ἀπὸ τὸπροαύλιο ἑνὸς δικαστηρίου στὴνὈκλαχόμα

Τὸ μνημεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲςτῆς Ὀκλαχόμα ἔχει προσβληθεῖ στὸδικαστήριο ἀπὸ τὴν ἈμερικάνικηἝνωση Πολιτικῶν Ἐλευθεριῶν(American Civil Liberties Union ἢACLU)

Ὁ νομικὸς σύμβουλος τῆς ACLUεἶπε στὸ AP ldquoἊν οἱ Δέκα Ἐντολέςμὲ τὸ φανερὰ χριστιανικὸ μήνυμάτους ἐπιτρέπεται νὰ παραμείνουνστὸ Καπιτώλιο τὸ μνημεῖο ποὺ προ-τείνεται ἀπὸ τὸ Σατανικὸ Ναὸ δὲνμπορεῖ νὰ ἀπορριφθεῖ ἐξαιτίας τῶνδιαφορετικῶν θρησκευτικῶν ἀπό-ψεών τουςrdquoraquo

Ὅταν ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας ἑορ-τάζη μνήμη Ἁγίου Ἱεράρχου δια-βάζεται ἡ ἑξῆς περικοπή ἀπὸ τὸἍγιο Εὐαγγέλιο laquoΕἶπεν ὁ Κύριοςτοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς Ὑμεῖς ἐστετό φῶς τοῦ κόσμου Οὐ δύναταιπόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κει-μένη οὐδέ καίουσι λύχνον καί τι-θέασιν αὐτόν ὑπό τόν μόδιον ἀλλἐπί τήν λυχνίαν καί λάμπει πᾶσι τοῖςἐν τῇ οἰκίᾳ Οὕτω λαμψάτω τό φῶςὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπωνὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργακαί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶντόν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo

Ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Βαρ-θολομαίου στὴ μακρινὴ Ἐσθονίακατὰ τῆς συμβίωσης τῶν ὁμοφυ-λοφίλων ἦταν πολὺ ἀναγκαίαΠολλὲς φορὲς οἱ ἐπίκαιρες αὐτὲςδηλώσεις πρέπει νὰ γίνονται στὸνἀνάλογο τόπο καὶ χρόνο ἀδιαφο-ρώντας γιὰ τὸ ὅποιο κόστος Ἐρχό-μενος μετὰ τὴν μακρινὴ Ἐσθονίαστὴν ἁγιοτόκο πόλη τῆς Θεσσαλο-νίκης ποὺ ὁ δήμαρχός της διοργα-νώνει κάθε χρόνο παρελάσεις ὁμο-φυλοφίλων στεφανομένους μὲ τὸστεφάνι τῆς ἀδιαντροπιᾶς ποὺ φέ-τος φορούσανε καὶ δεύτερο στε-φάνι αὐτὸ τῆς ὑπερηφάνειας Σὲαὐτὸν τὸν χρόνο καὶ σὲ αὐτὸν τὸνἱερὸ τόπο τοῦ Ἁγίου Δημητρίουτοῦ ἐλευθερωτοῦ τῆς Θεσσαλονί-κης ἔπρεπε νὰ γίνη ἡ ἀναγκαία δή-λωση τοῦ Πατριάρχου κατὰ τοῦστεφανομένου παρὰ φύσιν πάθουςτῆς ἀτιμίας Ἀντ᾽ αὐτοῦ εἴδαμε τὸνΠατριάρχη νὰ χαιρετᾶ καὶ νὰ θω-πεύῃ τὸ πρόσωπο τοῦ δημάρχου

Μήπως μὲ τὴν συμπεριφορὰ τουαὐτή καταργεῖ τὸν ἠθικὸ νόμο τοῦἉγίου Εὐαγγελίου Ἐξέμεσε τὸ δη-λητήριο τῆς ἁμαρτίας ὁ διάβολοςἐναντίον τῆς ἱερᾶς πόλεως Θεσσα-

λονίκης καὶ ἡ κορυφὴ τῆς Ὀρθο-δοξίας σιωπᾶ Αὐτὴ τὴν σιωπὴ σαςεἶδε ἡ ἐν ἁμαρτίαις γηρασμένηΕὐρώπη καὶ μᾶς ἐπέβαλε τὸ πρό-σφατο σατανικὸ πρόστιμο Ἡσιωπὴ κατὰ τόν Ἅγιο Γρηγορίο τόνΠαλαμᾶ εἶναι ἕνα τρίτο εἶδος ἀθεΐ-ας Πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦγιατί εἶστε τόσο λαλήστατος Σὲαὐτὴ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦρθαν τὰ πά-νω κάτω γιατί ἐμεῖς οἱ πνευματι-κοί ἄνθρωποι προκρίναμε τὴν ἄθεησιωπή

Τὸ σωστὸ ἦταν ἀφοῦ χαιρετίσε-τε τὸν κ Δήμαρχο τῆς Πόλης νὰτελέσετε Ἁγιασμὸ καὶ νὰ κάνετεκαὶ τὸ ἀνάλογο κήρυγμα κατὰ μί-μηση τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ

Ὁ οἰκολόγος Πατριάρχης μαςμεριμνᾶ καὶ φροντίζει γιὰ τὸ φυ-σικὸ περιβάλλον γιὰ τὶς ἀθάνατεςὅμως ψυχές ποὺ σταυρώθηκε ὁἸησοῦς Χριστός καὶ ποὺ ὁ ἄπιστοςδήμαρχος βυθίζει στὸ σκοτάδι τῆςἁμαρτίας γιατί ἀδιαφορεῖ Μήπωςδιὰ τὸ κόστος Ἀφοῦ ἐξελέγη ἀπὸτὸν Θεό στό ὑψηλὸ αὐτὸ ἀξίωμανὰ εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου πρέ-πει νὰ κάμη στὸ ἀκέραιο τὸκαθῆκον του

Ἂν διὰ τὸ κόστος ἀδιαφορήσου-με τότε ἐκπέμπουμε ἀντὶ γιὰ φῶςσκοτάδι καὶ δίνουμε χαρὰ καὶ ἀνά-παυση ὄχι μόνο στοὺς κοσμικοὺςἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶστὸν ἐχθρό τοῦ γένους ἡμῶν καὶσκανδαλίζουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅπως ἔλε-γε καὶ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐ-σιος

Μὲ πόνο καὶ ἀγωνίαἀπὸ τὸν Ἱερὸ ἌθωναΜοναχὸς Νικόλαος

Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους

ΠΡΟΕΚΡΙΝΑΜΕΝ ΤΗΝ ΑΘΕΟΝ ΣΙΩΠΗΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ(ΣΤΙ)ΚΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣΤΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ

Προσφάτως ἐνεθρονίσθη (29ην Δεκεμβρίου) ὁ νέος ΜητροπολίτηςΒελγίου κ Ἀθηναγόρας Ἀντί σχολίου ἤ ρεπορτάζ παραθέτομεν τήν ἀκό-λουθον φωτογραφίαν καί τό ἀκόλουθον σχόλιον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦδιαδικτυακοῦ ἱστοτόπου ldquoἈκτῖνεςrdquo

laquoὉ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκπροσωπήθηκε στὴνοἰκουμενι(στι)κὴ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Μητροπολίτη Βελγίου ἈθηναγόραΠέκσταντ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Γερμανίας Αὐγουστῖνο Παρόντες ἦτανὁ Καρδινάλιος Godfried Danneels ὁ Ἀποστολικὸς Νούντσιος στὸ Βέλγιοὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος Ἀμβέρσας Johan Bonny ΜονοφυσίτεςΠροτεστάντες Βουδιστὲς κἄraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 5η

Τρεῖς Ἱεράρχες Τρεῖς πολύφωτοιἈστέρες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Στε-ρεώματος laquoΤρεῖς μέγιστοιφωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότη-τοςraquo Βασίλειος ὁ Μέγας Γρηγό-ριος ὁ Θεολόγος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυ-σόστομος

Ἦταν θεοφιλεῖς καὶ φιλάνθρωποιἮταν ἄριστοι γνῶστες τῆς ἉγίαςΓραφῆς καὶ τῆς Κλασικῆς ΠαιδείαςΠοιμένες ἐξαίρετοι Ρήτορες δεινοίΚήρυκες τοῦ Θείου Λόγου ἔξοχοιlaquoΘεῖα τοῦ Χριστοῦ στόματαraquo laquoΜε-γάλοι θεολόγοιraquo Συγγραφεῖς θαυ-μάσιοι σοφοὶ καὶ ἅγιοι Ἦταν τρεῖςὑπέροχες μορφὲς τῆς ἘκκλησίαςΣτυλοβάτες τοῦ Χριστιανισμοῦἀκλόνητοι Προστάτες τῶν Ἑλλη-νικῶν Γραμμάτων ἔνθερμοι Μα-χητὲς καὶ ἀγωνιστὲς τοῦ δικαίουτῆς ἀρετῆς τῆς ἀλήθειας Οἰκουμε-νικοί διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί

Ἦταν ἔναντι τῶν τότε ἰσχυρῶνἄτρομοι καὶ ἄφοβοι Ἔναντι τῶν πει-ρασμῶν ἀλύγιστοι Ἔναντι τῶν προ-κλήσεων τῆς ἐποχῆς ἰσχυροί Ἀνυ-ποχώρητοι Ἀναστήματα ἠθικὰ καὶπνευματικὰ μεγάλα

Ἀναδείχτηκαν σ᾽ ὅλους τούς το-μεῖς τὸ θρησκευτικό τὸν πνευματι-κό τὸν κοινωνικό τὸ συγγραφικόἘφήρμοσαν κοινωνικὴ πολιτική μο-ναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Ἀνακού-φισαν τὸν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπωνἌσκησαν τὴν ἀρετὴ τῆς φιλανθρω-πίας σὲ βαθμὸ ἀπίστευτο Ἡ laquoΒασι-λειάδαraquo τοῦ Μ Βασιλείου ἀποτελεῖτὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς φιλανθρω-πίας τὸ σύμβολο τοῦ laquoΚαλοῦ Σαμα-ρείτηraquo τὸ σύμβολο τοῦ ἀνθρωπι-σμοῦ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίοντῆς συμπόνοιας τοῦ ἄλλου τῆς ἀγα-θοεργίας

Δίδασκαν τοὺς πιστούς Τοὺς ἀνέ-λυαν τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο τὸ ΑἰώνιοΒιβλίο καὶ τὸ Βιβλίο τῶν ΒιβλίωνΤοὺς διαφώτιζαν γιὰ ὅλα τὰ θέματατῆς ζωῆς Καὶ γιὰ νὰ μποροῦν νὰ λα-τρεύουν μὲ θεάρεστο τρόπο τὸ Θε-άνθρωπο τὸν Ἰησοῦ Χριστό τὸν Υἱὸκαὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ συστηματοποί-ησαν τὴ λειτουργικὴ ζωή τῆς Ἐκκλη-σίας

Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν εἶναι ἔργο θεόπνευστοθαυμάσιο διαχρόνικο καὶ παγκό-σμιο Ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὸν laquoπανδαμά-τορα χρόνοraquo Ἕλληνας ἱστορικὸςγράφει Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες laquoἈπετέ-λεσαν ἐποχὴν λόγου νέαν μεγάληνκαὶ ἔνδοξον διὰ τὸ ἀνθρώπινο γέ-νοςraquo Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἦταν πολυ-προσωπικότητες πολυχαρισματικοὶκαὶ πολυταλαντοῦχοι διορατικοὶ καὶπροορατικοί Συνέλαβαν ὅλο τὸ νόη-μα τῆς ζωῆς Ἐλέχθη γιὰ τὴν Τριάδατῶν Ἱεραρχῶν ὅτι ἦταν laquoΕὔγλωττοικατὰ τὸν λόγον εὐγλωττότεροικατὰ τὸν βίον εὐγλωττότεροι κατὰτὸν θάνατονraquo

Ἦταν λάβροι κατὰ παντὸς κακοῦἁμαρτίας καὶ αἱρέσεως Ἀσυμβίβα-στοι Κατὰ τῆς γλώσσας τῶν συμβι-βασμῶν καὶ τῆς διπλωματίας Ἦτανεὐθεῖς καὶ κατηγορηματικοί Ἔβα-ζαν ὑπεράνω ὅλων τὴν ἀρετή τὸ δί-καιο τὴν ἀλήθεια Δὲν λογάριαζανοὔτε τὶς λοιδορίες οὔτε τὰ σκώμμα-τα οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τὶς φοβέ-ρες τῶν αὐτοκρατόρων οὔτε τὶςἐξορίες οὔτε τὶς φυλακές οὔτε καὶτὴν ἴδια τους τὴ ζωή Δὲν πρόδιδαν

τὴν πίστη τους καὶ τὰ ἰδανικά τουςΚρατοῦσαν ψηλὰ πάντα τὸ λάβαροΚαὶ ποτὲ δὲν τὸ ὑπέστειλαν Καὶ σή-μερα καὶ πάντοτε οἱ ἐκκλησιαστικοὶἡγέτες θὰ πρέπει νὰ εἶναι γενναῖοικαὶ τολμηροί ἀσυμβίβαστοι ἀκλό-νητοι ὅπως ἦταν καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρ-χες Ἡγέτες στιβαροί Οἱ ΤρεῖςἹεράρχες τόνισαν τὴν ἀξία καὶ τὴ ση-μασία τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστεί-ας laquoΟὐδεὶς ἀναμάρτητος εἰ μὴ μό-νον ΕΙΣ ὁ Ἰησοῦς Χριστόςraquo Μετά-νοια εἶναι ἡ ψυχικὴ συντριβή ἡντροπή ἡ λύπη ποὺ αἰσθάνεται κα-νείς ὅταν συνειδητοποιήσει τὸ κακὸἢ τὸ σφάλμα ποὺ διέπραξε Τὰ δά-κρυα εἶναι ἀπόδειξη ἔμπρακτης με-τάνοιας Σημειωτέον ὅτι τὴ δήλωσημετανοίας λαβαίνει ὑπόψη του καὶτὸ Δικαστήριο κατὰ τὴν ἔκδοση τῆςἀπόφασής του

Ἡ νηστεία εἶναι θεσμὸς πανάρχαι-ος καὶ παγκόσμιος Ἡ χριστιανικὴθρησκεία τὸν διηύρυνε καὶ τὸνπλούτισε Σημαίνει ἀποχὴ ἀπὸ ὁρι-σμένα εἴδη φαγητοῦ καὶ ποτοῦ κιἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία Ὠφελεῖ δι-πλά τὸ σῶμα - τὴν ὑγεία - καὶ τὴν ψυ-χή Ἀπ᾽ τὴν ἁμαρτία θὰ πρέπει νὰἀπέχει πάντοτε ὁ ἄνθρωπος Κι ὅτανἁμαρτάνει θὰ πρέπει νὰ μετανοεῖἌλλες γνῶμες τῶν Τριῶν ἹεραρχῶνὉ Μ Βασίλειος προτείνει οἱ νέοι νὰμελετοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ συγ-γράμματα καὶ νὰ κρατοῦν ἀπ᾽ αὐτὰὅτι τὸ καλό τὸ χρήσιμο τὸ ὠφέλι-μο laquoΠάντα δοκιμάζετε τὸ καλὸν κα-τέχετεraquo Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγοςφρονεῖ ὅτι τὸ μέγιστο καὶ τὸ πρώτι-στο ἀγαθὸ εἶναι ἡ παιδεία ἡ διπλή ἡχριστιανικὴ καὶ ἡ ἐθνική Τὰ δὲ ἔπητοῦ Ὁμήρου τὰ καλεῖ laquoΘαυμάσιαraquoκαὶ τὴ στωϊκὴ φιλοσοφία καλεῖ laquoσε-μνήraquo laquoΟἱ Χριστιανοὶ - εἶπε - τιμοῦνδεόντως καὶ πρεπόντως τὰ γράμμα-ταraquo Τὰ γράμματα ἀνοίγουν νέουςὁρίζοντεςraquo

Ὁ Μ Βασίλειος ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρειτὸ συναίσθημα τῆς φιλοπατρίας Καὶθέλει ἡ Πατρίδα νὰ κυβερνᾶται ἀπὸἄντρες σώφρονες ἠθικοὺς καὶ τίμι-ους Ἀπὸ ἄντρες μὲ πολιτικὸ αἰσθη-τήριο Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoἩ τιμὴπρὸς τὴν μητέρα εἶναι ὅσιον Μητέ-ρα δὲ ὁ καθένας ἔχει τὴν δική τουΚοινὴ δὲ πάντων μήτηρ εἶναι ἡ Πα-τρίςraquo laquoΟὐδὲν γλυκύτερον Πατρί-δοςraquo λέει ὁ Χρυσόστομος Ὁ Χρυ-σόστομος γράφει laquoὉ γάμος ἀπο-βαίνει εὐτυχής ὅταν ἡ γυναίκα θεω-ρεῖ τὸν ἄντρα ὡς τὸ πλέον τιμιώτε-ρον καὶ ὁ ἄντρας θεωρεῖ τὴν γυναί-κα ὡς τὸ πλέον προσφιλέστερονraquo

Ὁ Μ Βασίλειος γράφει laquoΤὰ δύοφῦλα ὁ ἄντρας καὶ ἡ γυναίκα εἶναιἴσα Ἐπλάσθησαν ἀπὸ τὸν ΠλάστηΚαὶ εἶναι ἴσα Εἶναι ἰσότιμα Ψυχὴἔχει ὁ ἄντρας ψυχὴ ἔχει καὶ ἡ γυ-ναίκαraquo Ὁ Χρυσόστομος λέει laquoὉπλοῦτος ἐφόσον ἔχει ἀποκτηθεῖ μὲτίμια μέσα δὲν εἶναι κατακριτέοςraquolaquoΚατακριτέα εἶναι ἡ ἀπληστία ἡ πλε-ονεξία ἀλλὰ καὶ ἡ φιλαργυρίαraquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δὲν καταφρο-νοῦν τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη γιὰ τὸθάνατο προσφιλοῦς προσώπουΕἶναι ὅμως κατὰ τῆς ὑπερβολῆςκατὰ τοῦ ὑπερβολικοῦ πόνου καὶ τῆςὑπερβολικῆς θλίψεως Διότι προκα-λεῖ παραφροσύνη laquoΤὸ γὰρ πολύ τῆςθλίψεως παραφροσύνη φέρειraquo

Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoΤὰ προ-σόντα τοῦ λόγου εἶναι 3 α) Τὸ μέ-

τρο β) Ἡ σαφήνεια γ) Ἡ χάρηraquo Ἀπέραντοι εἶναι οἱ ἀνθῶνες τῶν

συγγραμμάτων τῶν Τριῶν Ἱεραρ -χῶν στυλοβατῶν Πατέρων τῆςἘκκλησίας Τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἄνθηἀπ τοὺς ἀπέραντους συγγραφικοὺςἀνθῶνες τους

laquoΟἱ Τρεῖς Ἱεράρχες πῆραν ὅτιὑγιὲς στοιχεῖο εἶχαν οἱ ἈρχαῖοιἝλληνες καὶ τὸ μπόλιασαν μὲ τὸΧριστιανισμόraquo Ἕνωσαν δύο κό-σμους τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ καὶ τὸνχριστιανικό Ἡ ἕνωση τῶν δύο κό-σμων ἕνωση λαμπρή ἁρμονικήἱστορική ἔδωσε ἕνα νέο πολιτισμόΤὸν Ἑλληνοχριστιανικό Πολιτισμὸδιαχρονικὸ καὶ παγκόσμιο

Ὁ Ἑλληνοχριστιανικὸς πολι-τισμὸς εἶναι πολιτισμὸς ἠθικῶνπνευματικῶν θρησκευτικῶν μορ-φωτικῶν ἐθνικῶν ἀνθρωπιστικῶνκαὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνακηρύχθη-καν ἅγιοι προστάτες τῶν ἙλληνικῶνΓραμμάτων καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Παι-δείας διότι τὰ προστάτεψαν καὶ τὰδιαφύλαξαν

Ἡ 30η Ἰανουαρίου κάθε ἔτουςεἶναι ταυτόχρονα γιορτὴ διπλήΓιορτὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιορτὴτῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ τῆςἙλληνοχριστιανικῆς Παιδείας

Καὶ ὡς γιορτὴ ἐκπαιδευτικὴ κα-θιερώθηκε κατὰ τὸν 19ο αἰώνα τὸ1842

Στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίαςὑπῆρχε laquoἔριςraquo γιὰ τὸ ποιὸς ἀπ τοὺςΤρεῖς Ἱεράρχες ἦταν ἀνώτερος ΟἱΧριστιανοὶ χωρίστηκαν σὲ τρία στρα-τόπεδα Ἡ laquoἔριςraquo ἔληξε μὲ τὴν κα-θιέρωση τοῦ συνεορτασμοῦ τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν στὶς 30 Ἰανουαρίουκάθε ἔτους

Ὁ συνεορτασμὸς καθιερώθηκεστὰ μέσα τοῦ 11ου αἰώνα

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες Βασίλειος ὁΜέγας Γρηγόριος ὁ ΘεολόγοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ΤρίαΠολύφωτα Ἄστρα τοῦ Ἐκκλησιαστι-κοῦ Στερεώματος

Εἶναι οἱ παγκόσμιοι διδάσκαλοι καὶπαιδαγωγοί Ὁ εὔγλωττος λόγοςτους ὁ εὔγλωττος βίος τους ἡ εὔ -γλωττη διδασκαλία τους ἡ εὔγλωτ-τη παιδαγωγία τους οἱ εὔγλωττεςπράξεις τους συγκροτοῦν τὸν παγ-κόσμιο κοινωνικὸ κώδικα Τὸν κώδι-κα τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ δικαίου τῆςἀρετῆς καὶ τῆς ἀλήθειας τῆς θεοφι-λίας καὶ τῆς φιλαλληλίας τοῦἀλτρουϊσμοῦ καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦτῆς εὐσπλαγχνίας καὶ τῆς φιλαν-θρωπίας τοῦ οἰκτιρμοῦ καὶ τοῦ ἐλέ-ους τῆς ἀλληλοβοηθείας καὶ τῆςἀλληλεγγύης τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦκαὶ τῆς ἀλληλοκατανόησης

Ὅσοι τὸν παραβαίνουν προκα-λοῦν τὸν πόνο τὴ δυστυχία τὴ θλί-ψη τὴν πεῖνα τὴ δίψα τὴν φτώχιατὴν ἀνέχεια Προξενοῦν τὴν κακο-δαιμονία καὶ τὴν ἀθλιότητα τὸ φό-βο τὸν τρόμο τὴ βία τὸ θάνατο τὸνὄλεθρο τὴν καταστροφή τὸ χάοςκαὶ τὴν ἀναστάτωση Τὴν τραγικότη-τα Ἡ κακοδαιμονία καὶ ἡ δυστυχίαὀφείλονται στὴν καταστρατήγησητοῦ παγκοσμίου Κοινωνικοῦ Κώδικατῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Χωρὶς ἠθικὸδικαιϊκὸ κώδικα ἡ κοινωνία σπαράσ-σεται

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ Τοῦ Δημητρίου Γ Μπράνη Σχολικοῦ Συμβούλου ndash Νομικοῦ

(5ον)Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα μα-

σονοποιήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦμαρτυροῦνται μέ γραπτά τεκμήριατόσο στή Μασονία ὅσο καί στά κεί-μενα τοῦ ΠΣΕ καί τῶν συναφῶν κι-νήσεων τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ καί δέν μπορεῖ νάεἶναι ἀσύνδετα καί συμπτωματικάδεδομένης τῆς ἐκεῖ ἐμπλοκῆς (φι-λο)Μασόνων Κληρικῶν καί θεολό-γων

Αὐτά τά θεολογικά μικρόβια καίἄλλα παράπλευρα δέν ὑπῆρχανστήν καθ΄ ἡμᾶς Ὀρθόδοξη Ἀνατο-λική Καθολική Ἐκκλησία μέχρι τῆςἀναμείξεώς μας στόν Οἰκουμενι-σμό διά τοῦ ὁποίου δίκην πνευμα-τικῆς ἐπιδημίας προσβληθήκαμεκαί οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τούς Προτε-στάντες ἤδη τότε μεμολυσμένουςθεολογικῶς ἀπό τή Μασονία κατάτήν ὁμολογία ἀνεξαρτήτων ἐρευ-νητῶν ὁ Προτεσταντισμός εἶναιἀπολύτως συμβατός μέ τήν Μασο-νία ὁ σοσιαλιστής Γιόχαν Ζάσσενμ-παχ οὐδέτερος ἀναλυτής τῆς Μα-σονίας σημειώνει ὅτι ὁ Προτεσταν-τισμός κατά τήν Λατόμια laquoεἶναι τόμισό τοῦ τεκτονισμοῦ Θεωρεῖ τόπεριεχόμενο τῆς θρησκείας σάν κά-τι ἀπ΄ εὐθείας δοσμένο ἀπό τό Θεόκ ἐπιτρέπει στό λογικό νά μεταβάλητήν ἄψυχη μᾶζα Ὁ τεκτονισμός πά-λι πιστεύει πώς τό λογικό ὄχι μονα-χά τίς μορφές μπορεῖ νἀλλάζηἀλλά καί τό θρησκευτικό περιεχό-μενοraquo καί καταλήγει ὁ Ζάσσενμ-παχ laquoτά σημεῖα πού ἑνώνουν τόνπροτεσταντισμό μέ τόν τεκτονισμόεἶναι περισσότερα ndash μπορεῖ νά πῇκανείς- ἀπό ἐκεῖνα πού τόν ἑνώ-νουν μέ τόν καθολικισμόraquo [34]Ὅπως θέτουν τό ζήτημα οἱΑὐστριακοί Τέκτονες Λένχοφ καίΠόζνερ laquoΠράγματι αὐτήν τή σχέση[Προτεσταντισμοῦ καί Μασονίας]τήν ἀποδεικνύει ἐπίσης ἡ ἱστορίατῆς Μασονίας Αὐτή γεννήθηκε σέχώρα προτεσταντική καί οἱ περισ-σότερες Στοές εὑρίσκονται σέ προ-τεσταντικές χῶρες Τό προτεσταν-τικό πνεῦμα μέσα στή Μασονία φα-νερώνεται ὄχι μόνο στούς προτε-σταντικούς ἀλλά καί σέ ἄλλους λα-ούς Συντηρεῖ τόν πολιτιστικό βίοὅλων τῶν κρατῶν Ἡ Βίβλος εἶναι ἡμοναδική πηγή ἐπιγνώσεως τῶνΠροτεσταντῶν στίς θρησκευτικέςὑποθέσεις κεῖται αὐτή ἐπίσηςστούς ἐλευθεροτεκτονικούς ναούς[] Ὁ ἱερομόναχος ΧέρμανΓκροῦμπερ SJ βλέπει στή Μασο-νία τήν ldquoἐσωτερική μορφήrdquo τῆς ndashκατά τά ἄλλα - ἐξωτερικῆς γενικώ-τερης φιλελευθέρου μοντέρναςπροτεσταντικῆς κινήσεωςraquo [35]

Ἐπιφυλάσσομαι ἐάν θέλει ὁ Κύ-ριος νά ἐπεκταθῶ στό μέλλον λε-πτομερῶς στά προδηλωθέντα Εἶναιὅμως καιρός νά ἀποκαλυφθεῖ καί ἡ(παν)σιωνιστική ἀνάμειξη στή δημι-ουργία τοῦ ΠΣΕ

4 Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶν (ΠΣΕ) δημιούργημα τῆςΜασονίας καί τῶν Ροκφέλλερ

Ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτεροςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π Γεώρ-γιος Τσέτσης σχολιάζοντας τήνἐγκύκλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθο-δοξίας (2013) τοῦ ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Πειραιῶς κ Σερα-φείμ περί τῆς προελεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ἀπό τή Μασονία καίτόν Σιωνισμό ἀπεφάνθη ὅτι οἱ ἰσχυ-ρισμοί αὐτοί εἶναι laquoτραβηγμένο ἀπότά μαλλιά παράδοξο καί ξενίζον μα-κιαβελικό σχέδιοraquo σημειώνει δέ καίὅτι θά ἦταν laquoπολλαπλῶς χρήσιμο ἄνἡ Σεβασμιότης του παρέπεμπε στίςπηγές ἀπό τίς ὁποῖες ἀρύσθηκεστοιχεῖαraquo Τέλος ὁ Αἰδεσιμολογιώ-τατος προτοῦ ἀναλύσει ὅλες τίςἀγαθοεργίες τοῦ Παγκοσμίου Συμ-βουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν στήνἙλλάδα ὑπενθυμίζει ὅτι τό Κράτοςτοῦ Ἰσραήλ ἔχει ἐπανειλημμένωςἐκφράσει τήν πικρία του γιά τίς δη-λώσεις τοῦ ΠΣΕ περί τοῦ παλαι-στινιακοῦ ζητήματος[36]

Ἄς μᾶς ἐπιτρέψει ὁ π Γεώργιοςνά διαπιστώσουμε ὅτι (δυστυχῶςγιά τήν ἄποψή του) ὑπάρχουν κεί-μενα πού μαρτυροῦν ἀναφανδόνὑπέρ τῶν θέσεων τοῦ Σεβασμιωτά-του Πειραιῶς πέραν τῶν laquoΠρωτο-κόλλων τῶν Σοφῶν τῆς Σιώνraquo περίτοῦ ὅτι (δυστυχῶς γιά τήν Ἐκκλη-σία) ἡ Οἰκουμενική Κίνηση χειρα-γωγεῖται ἀπό τήν κρυπτοκρατία τῶνἐν λόγῳ μηχανισμῶν Καί εἶναι θαυ-μαστό δεδομένης τῆς ἀσφαλείαςτόσο τῆς Μασονίας ὅσο καί τῶνΣιωνιστῶν ὅτι διέρρευσαν ἔστω καίαὐτά πρός ἕνα εὐρύτερο κοινό Ἡἀντίδραση τοῦ ΠΣΕ κατά ἐνερ-γειῶν τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ δένκοστίζει καί τίποτε ἐφ΄ ὅσον ὁ ἀπώ-τερος μεσσιανισμός τοῦ Ἰσραήλἐξυπηρετεῖται κάλλιστα ἀπό τή δια-θρησκειακή κίνηση (στενή καίεὐρεῖα) ἐνῷ τό ΠΣΕ δέν ἔχειοὐσιαστική ὡς γνωστόν πολιτικήοὔτε βεβαίως ἄλλη δύναμη ἀπειλη-τική τοῦ Ἰσραήλ Περί τῆς κρυφῆςσχέσως τοῦ Παπισμοῦ μέ τή Μασο-νία ἀρκεῖ πρός τό παρόν νά ὑπενθυ-μίσουμε τό σκάνδαλο τῆς ΣτοᾶςPropaganda Due (P2) τό 1982 καί τῆςBanco Ambrosiano ὡς κορυφή ἑνόςὁλοκλήρου παγόβουνου

Ποιά εἶναι λοιπόνἡ σχέση τῶν Ροκφέλλερ

μέ τόν ΟἰκουμενισμόἩ σχέση τῆς οἰκογένειας Ροκ-

φέλλερ μέ τόν Οἰκουμενισμόὑπῆρξε τόσο ἰδεολογική μέ σαφῆ

στόχευση πρός τήν ἐκκλησιαστικήκαί θρησκευτική παγκοσμιοποίησηκαί ἕνωση ὡς μέσον διεθνοῦςεἰρήνης ὅσο καί οἰκονομική μέσκοπό τήν ἐπέκταση τῶν καπιταλι-στικῶν συμφερόντων τῆς οἰκογε-νείας Ροκφέλλερ καί τῆς πετρε-λαϊκῆς τους ἑταιρείας τῆς Stan-dard Oil σέ νέες ἀγορές Ἡ σχέσηαὐτή εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικήἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψη ὅτι οἱ Ροκφέλ-λερ ὑπῆρξαν ἱδρυτές τοῦ Συμβου-λίου ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Σχέσεωντῶν ΗΠΑ (CFR Council on ForeignRelations) ἑνός σημαντικώτατουμηχανισμοῦ στήν προώθηση τῆςπαγκοσμιοποιήσεως καί τῆς ΝέαςΤάξεως Πραγμάτων (NWO) [37]

Ἐδῶ δέν θέλω νά ἀναλωθοῦμεστό νά δειχθεῖ ἡ σημασία τοῦἔργου τῶν Rockefeller γιά τήν προ-ώθηση παγκοσμίως τῶν (παν)σιωνι-στικῶν συμφερόντων Νομίζωἀρκεῖ ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τοῦ ΔαβίδΡοκφέλλερ (1915-) υἱοῦ τοῦ προ-αναφερθέντος Τζόν Ντ Ροκφέλ-

λερ Τζούνιορ ὅπως ἔχει καταγρα-φεῖ στά ἀπομνημονεύματά του καίἀποτελεῖ παραδοχή τοῦ ρόλου τῆςοἰκογενείας του laquoΓιά περισσότεροἀπό ἕνα αἰῶνα οἱ ἰδεολογικοίἐξτρεμιστές σέ ἀμφότερα τά ἄκρατοῦ πολιτικοῦ φάσματος ἔχουνἁρπάξει καλο-δημοσιοποιημένα πε-ριστατικά ὅπως τῆς συναντήσεώςμου μέ τόν Κάστρο γιά νά ἐπιτε-θοῦν στήν οἰκογένεια Ροκφέλλερλόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἐπιρροῆςπού ἰσχυρίζονται ὅτι ἐξασκοῦμε ἐπίἀμερικανικῶν πολιτικῶν καί οἰκο-νομικῶν θεσμῶν Μερικοί πι-στεύουν ἀκόμη καί τό ὅτι εἴμαστεμέρος μιᾶς μυστικῆς μηχανορρα-φίας πού ἐργάζεται κατά τῶν βελ-τίστων συμφερόντων τῶν Ἡνωμέ-νων Πολιτειῶν χαρακτηρίζονταςτήν οἰκογένειά μου καί ἐμένα ὡςδιεθνιστές καί ὡς συνωμοτοῦντεςμαζί μέ ἄλλους σέ ὅλο τόν κόσμογιά νά οἰκοδομήσουμε μιά πιό ἑνο-ποιημένη παγκόσμια πολιτική καίοἰκονομική δομή τόν ldquoἕνα κόσμοrdquoἄν θέλετε Ἄν αὐτή εἶναι ἡ κατη-γορία δηλώνω ἔνοχος καί εἶμαιὑπερήφανος γι᾽ αὐτήνraquo [38]

Ἄνθρωπος-κλειδί στή σχέση τῶνΡοκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κί-νηση ὑπῆρξε ὁ Τζόν Μόττ (JohnMott 1865-1955) ἕνας ἀπό τούς δη-μιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκου-μενισμοῦ καί οὐσιαστικῶς καί τοῦΠαγκοσμίου Συμβουλίου τῶνἘκκλησιῶν ἀλλά καί συνεργάτηςτῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξεπρόεδρος (1915-1920) τῆς laquoἘκτε-λεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτη-τικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιάτήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολήraquo γε-νικός γραμματεύς τῆς ΔιεθνοῦςἘπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (YMCA) γενι-κός γραμματεύς καί πρόεδρος(1895-1928) τῆς laquoWorld Student Ch-ristian Federationraquo πρόεδρος τοῦlaquoΠαγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συ-νεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργουraquo (1910)καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραπο-στολές ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνο-μάστηκε laquoΔιεθνές ἹεραποστολικόνΣυνέδριονraquo τό 1946 βραβεύθηκεμέ τό Νόμπελ Εἰρήνης[39] καί τό1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρό-εδρος τοῦ ΠΣΕ Ἄλλωστε τόσο τόΣυνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοίτῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσε-ως[40]

Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονικήἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλή-ρως δικαιωμένοι καθώς ὁ Μόττ ἐκνεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανε-πιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί ΒῆταΚάππα (ΦΒΚ Phi Beta Kappa) [41]Ἡ ἀδελφότητα αὐτή ἡ πρώτη ἱστο-ρικῶς ἀπό τίς λεγόμενες laquoἑται-ρεῖες τιμῆςraquo (ldquohonor societiesrdquo) τῶνἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων λέ-γεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπαπού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκανστή Μασονία[42] Ὅμως ἡ κατrsquoἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονι-κοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεταιἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp ὁὁποῖος στό βιβλίο του laquoἩ Μεγαλο-φυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπε-ράσπιση τοῦ Τάγματοςraquo ἐπιβεβαι-ώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευσητῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μα-σόνους Ἰλλουμινάτι (τούς laquoΠεφω-τισμένουςraquo) [43] Ἡ οἰκουμενιστικήκαί παγκοσμιοποιητική δραστηριό-τητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρειστήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων

Τό 1982 ὁ Ἀμερικανός Καθηγη-τής τῆς Ἱστορίας Charles E Harveyτοῦ Πανεπιστημίου Californian Sta-te University (Chico-California) σέἄρθρο του μέ τίτλο laquoὉ John DRockefeller Jr καί ἡ ΠαγκόσμιαΔιεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920 Μιά διαφορετική ὀπτική πά-νω στήν Οἰκουμενική Κίνησηraquo [44]ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήνεἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆςοἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούςπατέρα καί υἱό (Senior καί Junior)Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκήτοῦ Μόττ ἀλλά καί ἀποκαλύπτειὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψε-ως τοῦ ρόλου τοῦ Rockefeller τοῦΝεώτερου ἀπό τόν δικηγόρο καίσύμβουλό του τόν Raymond Fos-dick αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦΧάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878-1969) ἑνός ἀπό τούς πλέον διακε-κριμένους laquoφιλελεύθερουςraquo (libe-

ral) Πάστορες καί Ἀμερικανούςοἰκουμενιστές Ἡ ἔρευνα τοῦ Κα-θηγητοῦ Harvey βασίστηκε στάἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλ-λερ

Ἀργότερα (1995) τό βιβλίο laquoΓε-νηθήτω τό Θέλημά Σου Ἡ κατά-κτηση τοῦ Ἀμαζονίου ὁ ΝέλσωνΡοκφέλλερ καί ὁ Εὐαγγελισμόςστήν Ἐποχή τοῦ Πετρελαίουraquo [45]τῶν δημοσιογράφων Gerard Colbyκαί Charlotte Dennett μᾶς προσφέ-ρει καί ἄλλα στοιχεῖα ἀναλύονταςτό σκεπτικό βάσει τοῦ ὁποίου ὁΜόττ ἐνέπλεξε τούς Ροκφέλλερστή χρηματοδότηση τῶν προτε-σταντικῶν ἐξωτερικῶν ἱεραπο-στολῶν

Ἐν πρώτοις ὁ Καθηγητής τῆςἹστορίας Harvey μᾶς παραθέτει μιάσειρά πολύ σημαντικῶν πληροφο-ριῶν γιά τήν ἔνθερμη ἀνάμειξη τοῦΤζόν Ντ Ροκφέλλερ τοῦ Νεώτε-ρου (1874-1960) στήν προσπάθειαἑνοποιήσεως τῶν προτεσταντικῶνὁμολογιῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ)ἀλλά καί στό ΠΣΕ Μολονότι δένμποροῦμε νά τίς παρουσιάσουμεἐν ἐκτάσει σημειώνουμε ὅτι στίςπληροφορίες αὐτές ἀναδεικνύεταιἡ ἔμφαση πού ἔδινε ὁ Ροκφέλλερστόν κοινωνικό χαρακτῆρα τοῦΧριστιανισμοῦ καί στήν καπιταλι-στική χρηστικότητα τῆς ἑνοποι-ήσεως τῶν προτεσταντικῶν laquoἐκ -κλησιῶνraquo καί ἱεραποστολῶν ὅπωςκαί τό ὅλο ἐνδιαφέρον του γιά τόνθρησκευτικό συγκρητισμό μέ παγ-κόσμια προοπτική ἀρχίζοντας ἀπότήν ἕνωση τῶν χριστιανῶν καί τῶνἱεραποστολῶν τουςΣημειώσεις

[34] ΓΙΟΧΑΝ ΣΑΣΕΝΜΠΑΧ ἩΜασωνία ἡ ἱστορία της ἡ δράση τηςὁ ἐσωτερικός ὀργανισμός της δια-σκευή Ν Γιαννιοῦ Ἔρευνα 73 ἐκδ ἈΚασιγόνη σελ 43ἑ

[35] E LENNHOF- O POSNERInternationales Freimaurer-LexikonAmalthea Verlag Wien-Muumlnchen1975[2] στ12571258 laquoDiesen Zusam-menhang weist allerdings auch die Gesch-ichte der Freimaurerei nach In einem pro-testantischen Lande wurde sie geborenund die meisten Logen finden sich in pro-testantischen Laumlndern ProtestantischerGeist zeigt sich in der Freimaurerei nichtnur bei protestantischen sondern auch beianderen Voumllkern Er durchbringt das Kul-turleben aller Staaten Die Bibel ist die ein-zige Erkenntnisquelle der Protestanten inreligioumlsen Dingen sie liegt auch auf denfreimaurerischen Tempeln [] Pater Her-mann Gruber SJ sieht in der Freimaurereidie esoterische Formrdquo der im uumlbrigenexoterischen allgemeinen liberalen mo-dern-protestantischen Bewegungraquo Τόπῶς ἑρμηνεύει laquoἐσωτερικῶςraquo ἡ Μασο-νία τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ἄλλο θέμα

[36] Μ ΠΡΩΤΟΠΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣΤΣΕΤΣΗΣ laquoἩ ἄγνωστη στὴν Ἑλλά-δα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνη-σηςraquo Amengr (28 Μαρτίου 2013 )httpwwwamengrarticle13074

[37] laquoCouncil on Foreign RelationsraquoWikipedia httpenwikipediaorgwikiCouncil_on_Foreign_Relations laquoTheCFR is considered to be the nationrsquos ldquomostinfluential foreign-policy think tankrdquo Itsmembership has included senior politi-cians more than a dozen Secretaries ofState CIA directors bankers lawyersprofessors and senior media figures [] Inthe late 1930s the Ford Foundation andRockefeller Foundation began contribu-ting large amounts of money to the Coun-cil [] Beginning in 1939 and lasting forfive years the Council achieved muchgreater prominence within the governmentand the State Department when it establi-shed the strictly confidential War and Pe-ace Studies funded entirely by the Rocke-feller Foundationraquo

[38] D ROCKEFELLER Memoirs2002 σελ 405 laquoFor more than a centuryideological extremists at either end of thepolitical spectrum have seized upon well-publicized incidents such as my encounterwith Castro to attack the Rockefeller fa-mily for the inordinate influence theyclaim we wield over American politicaland economic institutions Some even be-lieve we are part of a secret cabal workingagainst the best interests of the United Sta-tes characterizing my family and me as in-ternationalists and of conspiring with oth-ers around the world to build a more inte-grated global political and economic stuc-ture one world if you will If thatrsquos thecharge I stand guilty and I am proud of itraquo

[39] Ν ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΣ laquoΜόττἸωάννηςraquo ΘΗΕ 9 (1966) στ 98ἑ

[40] Β ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ Ἱστορία τῆςΟἰκουμενικῆς Κινήσεως Ἀθῆναι 1964σελ 31-36

[41] laquoJohn R Mott - BiographicalraquoNobelprizeorg

httpwwwnobelprizeorgnobel_prizespeacelaureates1946mott-biohtml

[42] laquoPhi Beta Kappa Societyraquo Wiki-pedia httpenwikipediaorgwikiPhi_beta_kappa Τό ἄρθρο τῆς Wikipediaπαραπέμπει στό WT HASTINGS PhiBeta Kappa as a Secret Society with its Re-lations to Freemasonry and AntimasonrySome Supplementary Documents Rich-mond Virginia United Chapters of PhiBeta Kappa 1965 σελ 5

[43] S KNAPP The Genius of Free-masonry or A Defense of the Order Gran-ston amp Marshall Printers 1828 σελ9091 laquoThe Illuminati also were firstknown in Germany - this is a beautiful na-me given to scholars and philanthropists[] A branch of the Illuminati is nowfound in this country under the name of thePhi Beta Kappa This society exists onlyas connected with seminaries of learningin the United Statesraquo

[44] CH HΑRVEY laquoJohn D Rocke-feller Jr and the Interchurch World Mo-vement of 1919-1920 A Different Angleon the Ecumenical Movementraquo ChurhHistory τόμ 51 ἀρ 2 (Ἰούνιος 1982)198-209

[45] G COLBY amp CH DENNETTThy Will be Done The Conquest of theAmazon Nelson Rockefeller and Evange-lism in the Age of Oil Harper Collins1995 Βάσει τῆς ἱστοσελίδος ldquoSeekGodrdquo httpwwwseekgodcamotthtm

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙἩ μασονική προώθησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

(5ονndashΤελευταῖον)Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία

ἀντὶ τῆς ἀρετῆςὍτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς

ἡ φυγή καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡδίωξις Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσεστὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ ἡ μίαἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆςἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆςἁμαρτίας Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζειστοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασικαὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασι-λεία τῶν Οὐρανῶν Καὶ ὅμως οἱ πε-ρισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπι-διώκουν Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία ἂνκαὶ γνωρίζουν ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸναἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴνἀπώλεια Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναιστενόχωρη ἀλλ ὁδηγεῖ στὴν ζωήΛόγῳ ὅμως τῆς στενότητός τηςὀλίγοι τὴ βαδίζουν Ἀντιθέτως ὅπωςεἶπεν ὁ Χριστός ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρ-τίας εἶναι εὐρύχωρη ἀλλ᾽ ὅμως ὁδη-γεῖ στὸν θάνατο τὴν κόλασι Ἐντούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τὴνἀκολουθοῦν ἀδιαφορώντας γιὰ τὶςφοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπι-λογῆς τους Ὁ Θεὸς σέβεται τὸαὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶδὲν ἐπεμβαίνει σ αὐτές Ὅτανὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθά-σουν στὸ ἀπροχώρητο τότε ὡςαἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνοςφρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως τὴνὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπί-νη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγικήτου ράβδο διορθώνει τὰ κακῶςἔχοντα περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦκακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξιποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆςἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων Αὐτὸἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴνἐποχὴ τοῦ Νῶε αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴνπαραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶνΣοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας Παιδα-γωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦκάθε φορά ποὺ ἀποστατοῦσε ὁἸσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρωντου Παιδαγωγικός ὅπως ἀποδει-κνύεται ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεωςκαὶ τῆς πτώσεως τοῦ ΒυζαντίουΕἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά μὲτὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀπο-στασία ν ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι Ἂςἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς διό-τι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦΘεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγμα-τοποιοῦνται καὶ ὅπως φαίνεται θὰπυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸαἰσθητὲς σὲ ὅλους μας

Τὸ Βυζάντιο πρὸτῆς πτώσεως

πνευματικὸς καθρέπτηςτῆς ἐποχῆς μας

Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι οἱἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασινἅρπα γες οἱ κριταὶ δωρολῆπται οἱμεσῖται ψευδεῖς οἱ ἀστικοὶ ἐμ -παῖκται οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι καὶ οἱπάντες ἀχρεῖοι Ὅτι αἱ παρθένοιἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι αἱχῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέοναἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴφυλάττουσαι πίστιν οἱ νεώτεροιἀκόλαστοι καὶ οἱ γηράσαντες πά-ροινοι οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦΘεοῦ οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντοτῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ οἱ κοσμικοὶὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν ὡςμόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθενπερικεῖσθαι τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι Ὅτιὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο Καὶμᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτιζῶντες ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίουπειρώμενοι Ἐκοπίασαν κράζοντεςπᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρεςἡμῶν Τί με ἔδει ποιῆσαι καὶ οὐκἐποίησα ὑμῖν λέγει καὶ πάλιν ὁ Χρι-στός ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχε-ται ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κα-τεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κα-τακρίσεσιν ἅπαντες Εἴπω τὸ μεῖ -ζον Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρουἀσελγαίνοντες τῇ σεβαστῇ τραπέζῃπροσίασι καὶ ἱερουργοῦσιν Ὢφεῖσαι Κύριε Τοῦτο πρὸ πάντωνκαὶ ὑπὲρ ἅπαντα θεοστυγεῖς ἡμᾶςεἶναι καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχουςἐργάζεται Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι ἡπιὸ πάνω εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁἱερὸς αὐτὸς πατήρ δὲν εἶναι ἡ φω-τογραφία μας καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕναπνευματικὸ καθρέπτη μέσα στὸνὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρου-στικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχα-λίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς Ποῖοἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἀναφέρθη-καν πιὸ πάνω δὲν διαπράττουμε καὶἐμεῖς σήμερα Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶἀξιωματούχων ποὺ ἄδειασαν τὰ δη-μόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴνχώρα μας Μήπως τὰ παραδικαστικὰκυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν ὅτι ὑπάρ-χει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δι-καιοσύνη Μήπως οἱ δικές μας παρ-θένοι δὲν εἶναι ὑπὲρ πόρνας ἀναί-σχυντοι Μήπως δὲν ντύνονται σὰντὶς πόρνες Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρο-να κορίτσια Μήπως οἱ νέες σήμερατὰ δικά μας παιδιά δὲν διατηροῦντὰ περισσότερα πορνικὲς προγα-μιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους Μήπως ἡμοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰπροηγούμενα ρεκόρ Μήπως οἱ ση-μερινοὶ νέοι μὲ τὸν πανσεξουα-λισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ δὲν ἔχουν τὸθλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασίαὅλων τῶν μΧ ἐποχῶν Μήπως οἱ ση-μερινοὶ ἱερεῖς ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέ-σεων δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λη-σμονήσει τὸν Θεό Μήπως πολλοὶμοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴνδιαγωγή τους Μήπως καὶ σήμεραδὲν τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ζῶντες(βλ διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιωνδημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελά-σεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλο-φίλων) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴκαὶ ἁγιότητα Μήπως καὶ σήμερα δὲνκατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μαςμὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσειςΠλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μη-νύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ

δυσφήμιση Μήπως τέλος δὲνἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίουἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί οἱὁποῖοι ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶἐγκολπιοφόροι εἶναι καὶ κουσου-ροφόροι Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμηνωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικοῦἐγγράφου μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖςτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζη-τοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη ἈρχὴΠροσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεω-ρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶνὡς προσωπικὸ δεδομένο οὕτωςὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προ-στασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡςθεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σο-δομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦνστὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότη-ρα

Ἔρχονται χειρότερα δεινάἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι

Διαβάσαμε ἀγαπητοὶ ἀναγνῶ -στες γιὰ τὰ δεινά τὰ ὁποῖα ὑφί-σταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μαςἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεωςτῆς Κωνσταντινουπόλεως Τὴν δὲἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές βια-σμοί λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βά-σανα Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησανΠόσοι δὲν τούρκεψαν Πόσοι δὲνπωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλα-βοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς Διαβάσα-με ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτιαὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖαὅπως εἴδαμε ἰσχύουν καὶ σήμερακαὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμόοὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολίαὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶςσαφέστατα ἁμαρτωλότερη ἀπὸἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦΒυζαντίου Καὶ πρέπει ν ἀναρωτη-θοῦμε Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέ-βεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μαςτί μᾶς περιμένει Μά θὰ μοῦ εἰπῆτεδὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσιτὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυ-ριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺςδανειστές μας τὶς ἀπολύσεις τὴνἀνεργία τὰ συσσίτια τὴν ἀνέχειατὶς αὐτοκτονίες τὴν ἐγκληματικό-τητα Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά Πρέπεινὰ ἀναμένουμε περισσότερα

Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου ὅτιἔρχονται καὶ χειρότερα Γιατί Διότιδὲν ὑπάρχει μετάνοια Τὸ ἀποδει-κνύει ἡ κατάστασι γύρω μας τὸ ἀπο-δεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰνέα καθημερινῶς περιστατικὰ δια-φθορᾶς τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνω-στισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμ-φόρησι στὶς φυλακές τὸ ἀποδει-κνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώ-σεις τὰ διαζύγια οἱ πορνεῖες οἱ μοι-χεῖες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἡ ὁμο-φυλοφιλία ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσαἄλλα Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου μή-πως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα Γνωστὸςκαθηγητὴς προειδοποιεῖ ὅτι εἶναιπολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σει-σμός διότι ὅπως λέγει ἔχει συσσω-ρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια Ἔτσι ἐξη-γοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενοἘμεῖς ὅμως δίχως νὰ ἀρνούμεθατὴν ἐπιστήμη ἔχουμε δικά μας κρι-τήρια πνευματικά σύμφωνα μὲ τὰὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξαἰτίας τῆς συσσωρευμένης σει-σμικῆς ἐνεργείας ἀλλ ἐξ αἰτίας τῆςσυσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγά-λων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας Εἴθε νὰδιαψευσθοῦμε

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό ποὺεἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ φοβοῦμαιὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι ὅτι πλησιάζεικαὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασίαΟἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσανἐδάφη μας ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶἐναέριο χῶρο Τώρα οἱ ἐνδείξεις γιὰπλούσια κοιτάσματα ὑδρογοναν-θράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συν-δυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι ποὺβιώνουμε ἔχουν ἀνοίξει περισσότε-ρο τὴν ὄρεξί τους καὶ εἶναι κάτι πα-ραπάνω ἀπὸ βέβαιο ὅτι θὰ θελή-σουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυ-ναμία μας

Νὰ φοβηθοῦμε Νὰ πανικοβλη-θοῦμε Ὄχι ἀδελφοί Ὑπάρχει Θε-ός ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶκατευθύνει τὴν Ἱστορία Καὶ ὁ Θεὸςἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέ-ρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες οἱ ὁποῖοιτὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλοςλαὸς στὸ παρελθόν Καὶ ὁ Θεὸς εἶναιδίκαιος Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶμισεῖ τὴν ἀδικία Βλέπει ὁ Θεὸς τὶςἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶνἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνουςμας Βλέπει τὶς τοκογλυφίες τὶς πα-ράνομες διεκδικήσεις τὶς προκλή-σεις τὶς ἀπειλές Ὅλα τὰ βλέπει Καὶσύντομα θὰ ἐπεμβῇ καὶ θὰ μᾶς λυ-τρώσῃ καὶ θὰ μᾶς σώσῃ Ἕναπρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὴν μετά-νοιά μας Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά ποὺὑφιστάμεθα ξεχρεώνουμε γραμ-μάτια ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες ἐξιλε-ωνόμεθα Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελει-ώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴνγῆ Μὲ τὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονταιμέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλεςλαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίοτῆς Ἱστορίας Ἂς μὴ φοβούμεθατοὺς δανειστές μας Ἂς παριστά-νουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούςΚαὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζό-μενος προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24 2)Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴνἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας ἔτσι θὰἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνά-στασι τοῦ Ἔθνους μας Εἰς μάτηνφύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡκουστωδία Εἰς μάτην προσπαθοῦννὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδαμας σήμερα καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸνπλοῦτο της καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουνἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴ Ὀρθόδο-ξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδί-ζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκο-τεινῶν σχεδίων τους

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοιμικροὶ καὶ μεγάλοι ἄρχοντες καὶἀρχόμενοι κλῆρος καὶ λαός καὶ ὁΘεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃκαὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνοςτοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μαςθὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡςσκεύη κεραμέως

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣὉμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου

ἐποχήν ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ ΒρυέννιοςΤοῦ κ Χρήστου Κων Λιβανοῦ Προέδρου Ἀδελφότητος ldquoΜ Ἀθανάσιοςrdquo Τορόντο

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ

Εἶναι χιλιοειπωμένο ἀπὸ κριτικούςτῆς λογοτεχνίας πὼς ὁ Π Β Πά-σχος εἶναι χριστιανὸς ποιητής ὅτιμὲ τὴν πέννα του ὑπηρετεῖ τὴ χρι-στιανικὴ ποίηση Ὁ χαρακτηρισμὸςαὐτὸς ἀναμφίβολα ἰσχύει καὶ γιὰ τὰπεζά του κείμενα καί ἐν μέρει γιὰτὸ νέο του βιβλίο μὲ τίτλο laquoΠαναγίαΜυρτιδιώτισσα καὶ ἄλλα διηγήματαraquoτὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ καὶ ἕνα προλο-γικὸ δοκίμιο τοῦ ἀειμνήστου Καθη-γητοῦ Καρόλου Μητσάκη (Τὸ διή-γημα τοῦ ΠΒ Πάσχου μαρτυρίαἀγάπης Θεοῦ) (σσ 9 - 20)

Ἡ συλλογὴ περιέχει 36 διηγήμα-τα χωρισμένα σὲ δύο ἑνότητες μὲτίτλους ΑacuteὉ κῆπος καὶ Βacute Τὰ βρά-χια Ὅλα τὰ διηγήματα - μὲ ἐξαίρε-ση τὸ μὲ τὸν τίτλο laquoἈπὸ τὸ παλάτιστὸ κελλάκιraquo ποὺ ἔχει ὡς ἥρωά τουτὸν γέροντα Ἀρσένιο - ἔχουν ἄμε-σα ἢ ἔμμεσα προσωπικὸ χαρακτή-ρα Ἀναφέρονται στὸν 20ον αἰώνακαὶ λίγο προγενέστερα καὶ ἔχουνπρωταγωνιστὲς τὸν ἴδιο τὸ συγγρα-φέα τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τουσυγγενεῖς φίλους συμφοιτητέςτου πρόσωπα ἀπὸ τὰ Κύθηρα τὴνΚέα τὴν Πάρο τὴν Ἀθήνα τὴ Λευ-κοπηγὴ - ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ συγ-γραφέα - τὴν Κοζάνη καὶ χωριά της

Θεματικὰ θὰ τολμοῦσα νὰ διαιρέ-

σω τὰ διηγήματα τῆς παρούσαςσυλλογῆς σὲ τρεῖς ἑνότητες

Κεντρικὸς πυρήνας τῶν διηγημά-των τῆς πρώτης ἑνότητας (Αacute1-56Βacute 10) εἶναι τὸ θαῦμα ἡ ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν ἱστορία ποὺ ὁδηγεῖτοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία σω-ματικὴ ἢ πνευματικὴ (σωτηρία στρα-τιώτη στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ναυτι-κοῦ ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὰ κύματαἀνθρώπων ἀπὸ νεροποντή θαυμα-τουργικὴ ἀνεύρεση εἰκόνας στὴνΚέα καμπανοκρουσία χωρὶς καμπα-νοκρούστη τὴν ὥρα κοιμήσεωςἱερέα διάσωση αἰχμαλώτου στὴΒουλγαρία διάσωση ἀξιωματικοῦχωροφυλακῆς) Στὴν ἑνότητα αὐτὴθὰ μπορούσαμε νὰ ἐντάξουμε καὶἕνα ὑπέροχο διήγημα (Αacute 7) μὲ τίτλοΤὰ laquoπέντε λεμόνιαraquo ὅπου ὁ τρα-γικὸς καὶ ἀναπάντεχος θάνατοςἑνὸς ὑβριστῆ ἀπὸ ὁρισμένουςἀναγνῶστες μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖὡς laquoθαῦμαraquo

Ἡ δεύτερη ἑνότητα περιλαμβάνειδιηγήματα (Β´168101214) τὰ θέ-ματα τῶν ὁποίων ἀντλοῦνται ἀπὸτὸν καιρὸ τῆς γερμανικῆς κατοχῆςκαὶ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ στὰὁποῖα ἀποτυπώνονται ἔντονα ὁ πό-νος ἡ ἀγωνία τὰ βάσανα τῶν

ἀνθρώπων κυρίως τῆς ἐπαρχίας ἡσκληρότητα τοῦ κατακτητῆ οἱ μι-κρότητες καὶ ἀγριότητες τῶνἀνταρτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπροσώ-πων τῆς ἄλλης πλευρᾶς μὲ τὶς συλ-λήψεις τὶς φυλακίσεις τὶς ἐκτοπί-σεις καὶ τὶς ἐκτελέσεις Δὲν ἀπου-σιάζει ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἡ ἀνθρωπιὰ κά-ποιων ποὺ ἐπεμβαίνουν νὰ σώσουνζωές ἀκόμη καὶ ἐχθρῶν ἀλλὰ καὶ ἡἀπανθρωπιὰ ἄλλων ποὺ ἐκμεταλ-λεύονται τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγ-κες τῶν συνανθρώπων τους γιὰ νὰἀποσπάσουν χρήματα (λίρες) καὶ νὰἱκανοποιήσουν σαρκικὲς ὀρέξειςτους Τέτοιες πτυχὲς ἐκφράζονταιμὲ ἰδιαίτερα ἐκφραστικὸ τρόπο στὰδιηγήματα laquoΔύσκολες μέρεςraquo laquoΠε-ρικαθάρματαraquo laquoΨηλὰ στὰ Καλά-βρυταraquo

Ἡ θεματική τῆς τρίτης ἑνότηταςτῶν διηγημάτων (Α´8-12 Β´2-5791113) παρουσιάζει μεγάλη ποι-κιλία Πνευματικὸς διάλογος μεταξὺτοῦ ἁγίου Γέροντα Ἀρσενίου μὲ ἕνααἰγύπτιο Γέροντα το πέρασμα ἑνὸςἁγιογράφου ἀπὸ τὴν ἀναγεννη-σιακὴ στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία ἡἀγάπη καὶ ἡ φροντίδα γιὰ ἕνα ἐγκα-ταλειμμένο ἐξωκκλήσι λειτουργίασὲ ξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ μὲ ἀναμνή-σεις δυσάρεστες τῶν παιδικῶν χρό-νων τοῦ συγγραφέα συνάντηση μὲπαλιοὺς συμφοιτητὲς μὲ ἀναδρομὲςκαὶ ἀναμνήσεις στὸ φοιτητικὸ πα-ρελθόν διηγήσεις τοῦ γέροντα πα-τέρα γιὰ τὸ καμπαναριὸ τῆς ἐκκλη-σίας τοῦ χωριοῦ καὶ ἐπεισόδια ἀπὸτὴ ζωή τῶν κυρατζήδων παιδικὴἀνάμνηση σωτηρίας φιλοξενία ξέ-νου ἀπὸ τὸν πατέρα ἀνταπόδοσηκαλωσύνης ἀπὸ γιατρὸ γιὰ βοήθειαστὰ φοιτητικά του χρόνια δυσάρε-στες ἀναμνήσεις νεοσυλλέκτου γιὰἕνα ψυχοπαθητικὸ ἄτομο βίος ἄθε-ου συγχωριανοῦ ποὺ βρῆκε τὸ δρό-μο τῆς μετάνοιας διηγήσεις γιὰ τὴνἀγριότητα καὶ τὶς φιλανθρωπίες τοῦλήσταρχου Γιαγκούλα συζητήσειςμὲ ἕνα γεράκο μὲ σύνδρομο κατα-διώξεως

Μὲ τὸ παρὸν βιβλίο ὁ Π Β Πά-

σχος ἀνασταίνει μία ὁλόκληρη ἐπο-χή μία ἐποχὴ γεμάτη νοσταλγία καὶπόνο Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πίστευανὅτι τὸ θαῦμα ἀποτελοῦσε ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν καθημερινή τουςζωή Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἄρρη-κτα δεμένος μὲ τὴ γῆ μὲ τὶς ἀγρο-τικὲς καὶ κτηνοτροφικὲς ἀσχολίεςκαὶ μὲ τὰ ἐπαγγέλματα τῆς ὑπαί-θρου Ὅταν ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ λει-τουργική της ζωή ἀποτελοῦσανἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ

ὀρθόδοξου πιστοῦ Ὅταν οἱ πατε-ράδες μας βίωναν τὰ τραγικὰ χρό-νια τῆς γερμανικῆς καὶ βουλγαρικῆςκατοχῆς καὶ ὁ ἀδελφοκτόνος πόλε-μος τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 δημι-ουργοῦσε ἐρείπια καὶ σκορποῦσε τὸμῖσος καὶ τὸ θάνατο

Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτυγχάνει μὲ τὸ

χαριτωμένο γράψιμό του καὶ τὰπλαισιώνει μὲ ἰδιωματικὲς λέξεις μὲπαλιὲς ὀνομασίες κάποιων τοπωνυ-μίων μὲ παροιμίες μὲ παροιμιώδειςλαϊκὲς καὶ λειτουργικὲς ἐκφράσειςμὲ λειτουργικὰ κείμενα μὲ ἁγιο-γραφικὰ χωρία μὲ τὴ μνεία λογο-τεχνῶν (Κόντογλου Σολωμός Λάμ-προς Ζαχαρῆς Κρυστάλλης Οὐρά-νης Καβάφης Παπαδιαμάντης)ἁγιογράφων (Κόντογλου Σπ Βασι-λείου Ἀγήνωρ Ἀστεριάδης ΔημΠελεκάσης Παντ Ὀδάμπασης ΣπΠαπανικολάου) ἡρώων τῆς Ἐπανα-στάσεως τοῦ 1821 (ΚολοκοτρώνηςΚαραϊσκάκης Κασομούλης Λασσά-νης) καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημί-ου Ἀθηνῶν (Λούβαρης ΤρεμπέλαςΜπόνης Φυτράκης) πνευματικῶνγερόντων καὶ ὑμνογράφων (Φιλόθε-ος Ζερβάκος Πορφύριος Γεράσι-μος Μικραγιαννανίτης) ἁγίων (Ἀθα-νάσιος ὁ Πάριος ἸωαννίκιοςΚοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺπερνᾶμε τὸ μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦσυναδέλφου ΠΒ Πάσχου ποὺ το-ποθετεῖται στὸ στόμα ἑνὸς γιατροῦπρωταγωνιστῆ τοῦ τελευταίου διη-γήματος τῆς συλλογῆς εἶναι πολὺἐπίκαιρο laquoὉ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνατοῦ Θεοῦ Καί ὅταν πονεῖ ἀπὸ βά-σανα ἢ ἀρρώστιες πρέπει νὰ τὸνἀγαποῦμε πιὸ πολὺ καὶ νὰ τὸν στη-ρίζουμε παντοιοτρόπωςraquo

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β ΓΟΝΗΣὉμότιμος Καθηγητής

Πανεπιστημίου ἈθηνῶνὙποσημειώσεις

1 Βλ ΠΒ Πάσχου Παναγία Μυρ-τιδιώτισσα και ἄλλα διηγήματα Ἐκδό-σεις laquoΠαρρησίαraquo Ἀθήνα 2013 270 σελ

2 Σημ τοῦ laquoΟΤraquo Καθώς πληροφο-ρούμεθα στόν συνεργάτη μας Καθη-γητή κ Δημ Β Γόνη τό 2013 ἀπονεμή-θηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ μεγά-λου Τυρνόβου Βουλγαρίας τὸ laquoΒρα-βεῖο Ἁγίου Εὐθυμίουraquo γιά τίς ἐπιστημο-νικές του συμβολές στόν τομέα τῆς Βυ-ζαντινοβουλγαρικῆς ἩσυχαστικῆςΚοινότητος τοῦ ΙΔ αἰῶνος (17 Ὀκτω-βρίου τοῦ 2013) Ἡ βράβευση συνο-δεύεται ἀπό εἰδικό Δίπλωμα χρηματι-κό βραβεῖο καί βινιέττα τῶν Ἁγίωνἀδελφῶν Κυρίλλου και Μεθοδίου

ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ1

Κριτικαὶ σημειώσεις τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΔΗΜ Β ΓΟΝΗ2

Ἐπιτροπαὶ θὰ ἐξετάσουν τὴν κατάστασιντῆς ὑγείας δύο Σεβ Μητροπολιτῶν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν εἰςτὴν συνεδρίαν της κατὰ τὴν 13ηνἸανουαρίου νὰ συγκροτήση ἐπιτρο-πάς διὰ νὰ ἐξετάσουν ἐὰν οἱ ΣεβΜητροπολῖται Θεσσαλιώτιδος καὶΦαναριοφερσάλων κ Κύριλλος καὶΦωκίδος κ Ἀθηναγόρας δύνανταινὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὰ καθήκον-τά των ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτωνὑγείας τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουνΠρὸς τοῦτο laquoβάσει τοῦ ἄρθρου 34

παράγραφος 3 ἕως 6 τοῦ νόμου5901977 laquoπερὶ τοῦ ΚαταστατικοῦΧάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-δοςraquo ἀπεφάσισε τὴν ἀποστολὴνἐπιστολῆς διὰ τοῦ ὑπουργείου Παι-δείας πρὸς τὸν πρόεδρον τοῦ Συμ-βουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὥστε στὰπλαίσια τῆς ἁρμοδιότητός του νὰἐνεργήση διὰ τὴν ἐνεργοποίησιντῆς σχετικῆς Τριμελοῦς Ἐπι-τροπῆς

Σελὶς 6η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣΠανεπιστήμιο τῆς ἀγγλοκρατούμε-νης Ἑπτανήσου ἡ περίλαμπρηἸόνιος Ἀκαδημία3 Τοῦτο τὸ πληρο-φορούμεθα ἀπὸ ἀνέκδοτες ἀρχει-ακὲς μαρτυρίες καὶ δυσεύρετεςσήμερα δημοσιευμένες εἰδήσειςδεδομένου ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔγρα-ψαν γιὰ τὸ πρῶτο αὐτὸ ἙλληνικὸΠανεπιστήμιο ἢ δὲν κάνουν ἰδιαί-τερο λόγο γιὰ τὶς ἑορτὲς του4 ἢμιλοῦν γιrsquo αὐτές χωρὶς ὅμως νὰμνημονεύουν ἀνάμεσά τους τὴνἙορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν5

Γράφοντας μία μελέτη γιὰ τὶςlaquoΣπουδὲς τοῦ Κωνσταντίνου Τυ-πάλδου-Ἰακωβάτουraquo6 Καθηγητοῦτῆς Θεολογίας στὴν Ἰόνιο Ἀκαδη-μία ἀπὸ τὸ 1826 μέχρι τὸ 1839 ἐπι-σημάναμε μία περικοπὴ ἑνὸς Γράμ-ματός του πρὸς τὸν ἀδελφό τουΝικόλαο ποὺ βρισκόταν στὴν Κε-φαλληνία μὲ χρονολογία 1η Φε-βρουαρίου 1826 (Παλαιοῦ ἡμερο-λογίου) ποὺ ἀναφέρει τὰ ἀκόλου-θα laquoἘστεφανώθην δημοσίωςπαρὰ τοῦ Ἄρχοντος τῆς Ἀκαδη-μίας (ἐννοεῖ τὸν Γκίλφορδ) τῇτριακοστῇ παρελθόντος ἡμέρατῆς Ἀκαδημίας ἑόρτιος (sic) raquo7 Γί-νεται φανερό ἄρα ὅτι ὁ Κ Τυπάλ-δος προϋποθέτει ὡς καθιερωμένηἤδη Ἑορτὴ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίαςτὴν 30ή Ἰανουαρίου Εἶναι δὲ γνω-στό ὅτι ὅταν γράφει τὶς γραμμὲςαὐτές τὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο βρι-σκόταν στὸν τρίτο χρόνο τῆς λει-τουργίας του8

Κανονικὸν ἑορτολόγιονΒέβαια δὲν μποροῦμε μόνο ἀπὸ

τὴν ἐντελῶς περιπτωσιακὴ καὶ κά-πως ἀόριστη αὐτὴ πληροφορία νὰπροχωρήσουμε σὲ περαιτέρω συμ-περασμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ πότε κα-θιερώθηκε ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ καὶ ποιὸχαρακτήρα εἶχε Ἂν δηλαδὴ ἦτανἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς καθιερωμένεςθρησκευτικὲς ἀργίες τοῦ Πανεπι-στημίου ἢ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερηλαμπρότητα ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδεί-ας καὶ εἰδικότερα τῆς ἴδιας τῆςἈκαδημίας Γνωρίζουμε ὅμως ὅτιμὲ εἰδικὸ Ἑορτολόγιο καθορίζον-ταν κάθε χρόνο οἱ ἑορτὲς τῆς Ἀκα-δημίας Ἔτσι λχ μὲ τὸ ΜΕ΄ ἀπὸ31 Μαΐου 1825 Ψήφισμα τῆς Β΄Συνεδρίας τοῦ Δευτέρου Κοινο-βουλίου τῶν laquoἩνωμένων ἸονίωνΝήσωνraquo ἄρθρο 11 καθορίζεταιὅτι laquoLrsquo Universitagrave saragrave aperta tutti igiorni della settimana fuori della Do-menica e delle feste determinate dalregolamentοraquo9 Δηλαδή laquoΤὸ Πανε-πιστήμιο θὰ εἶναι ἀνοικτὸ ὅλες τὶςἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἐκτὸς ἀπὸτὴν Κυριακὴ καὶ τὶς Ἑορτές ποὺὁρίζονται ἀπὸ τὸν Κανονισμόraquo

Ὅπως παρατηρεῖ ἕνα ἀνώνυμοΚείμενο τοῦ 1870 γιὰ τὴν ἸόνιοἈκαδημία ποὺ δημοσίευσε ὁ ΚΔιαμάντης laquoἐξεδίδετο κατrsquo ἔτοςΠρόγραμμα τῶν διδαχθησομένωνμαθημάτων καὶ ἐτηρεῖτο κανο-νικὸν ἑορτολόγιονraquo Ἔχουμε δὲὑπrsquo ὄψη ἕνα τέτοιο Ἑορτολόγιοποὺ βρίσκεται στὸ προσωπικὸἈρχεῖο τοῦ Κ Τυπάλδου στὴ Βι-βλιοθήκη τῶν Ἀδελφῶν Ἰακωβά-των στὸ Ληξούρι Φέρει τὸν τίτλοlaquoἩμερολόγιον τῶν Ἑορτῶν καὶἈργιῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημί-ου10 κατὰ τὸ 1838-39 ΣχολαστικὸνἜτοςraquo Ἔφορος (Πρύτανης) τοῦἔτους αὐτοῦ ἦταν ὁ Κ ΤυπάλδοςΔίνουμε τὸ περιεχόμενό του Σύμ-φωνα μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ 1825 καὶτοὺς Κανονισμοὺς τοῦ 1837 ἐκτὸςἀπὸ τὶς Κυριακὲς ὁρίζονται σrsquo αὐτὸὡς laquoἑορτάσιμοι ἡμέραιraquo γιὰ τὸἀκαδημαϊκὸ ἐκεῖνο ἔτος καὶ οἱἀκόλουθες Τῶν Ταξιαρχῶν ΤὰΕἰσόδια τῆς Θεοτόκου Τῆς ἉγίαςΑἰκατερίνης τοῦ Ἁγίου Νικολάουοἱ Ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου ΣπυρίδωνοςἩ ἐτήσιος ἀνάμνησις τῆς τοῦ Συν-τάγματος συστάσεως (20 Δεκεμ-βρίου) Ἡ Παραμονὴ τῶν Χριστου-γέννων Οἱ Ἑορτὲς τῶν Χριστου-γέννων Ἡ Πρώτη τοῦ Χρόνου ἩΠαραμονὴ τῶν Θεοφανείων ΤὰἍγια Θεοφάνεια Ἡ Σύναξις τοῦΠροδρόμου Οἱ Ἀργίες τῆς Ἀπό-κρεω Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἩὙπαπαντὴ τοῦ Κυρίου Οἱ Ἀργίεςτῆς Τυρινῆς Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆςἉγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρα-κοστῆς Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμ-πτη Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρα-σκευή Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατονκαὶ Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτό-κου Τὸ Ἅγιον Πάσχα Τῆς Ζωοδό-χου Πηγῆς Τοῦ Ἁγίου ΓεωργίουΤῆς Ἀναλήψεως Τὰ Γενέθλια τηςΠροστάτιδος Βασιλίσσης Τοῦ Ἁγί-ου Πνεύματος καὶ Τῶν Ἁγίων Κων-σταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἀπὸ τὶς παραπάνω ἑορτὲς τῆςἈκαδημίας μόνο δύο δὲν εἶχανθρησκευτικό ἀλλὰ πολιτικὸ χαρα-

κτήρα ἡ laquoἘτήσιος ἀνάμνησις τῆςτοῦ Συντάγματος συστάσεωςraquo καὶτὰ laquoΓενέθλια τῆς Προστάτιδος Βα-σιλίσσηςraquo γιατί καὶ ἡ ἀργία τῶνἈπόκρεω ἦταν μέσα στὰ πλαίσιατοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίουΒέβαια σὲ ἀκολουθοῦσα σημείωσηὁρίζεται laquoἩμέρα ἀργίας θέλειεἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα δη-μοσίας Ἑορτῆς τῆς Κυβερνήσεωςἢ ἄλλη τις ὁμοία περίστασις κατὰτὸ 10 Ἄρθρον τοῦ Διατάγματοςτοῦ Πανεπιστημίου καθὼς ἀκόμηκαὶ ἡ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν μα-θημάτων τοῦ Πανεπιστημίου laquoκαθrsquoἥν θέλει ἐκτελεῖται μόνον ἡ κατὰτάξιν τελετήraquo

Ἐκκλησιαστικὴ ἑορτήΕἶναι ὅμως ἀκόμη γνωστό ὅτι ὁ

Λόρδος Γκίλφορδ ὡς laquoἌρχωνraquo -Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας εἶχε κα-θιερώσει δύο ἐπίσημες-μὴ θρη-σκευτικὲς ἑορτές μία laquoἐπὶ τῇἐνάρξει τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτουςraquoδηλαδὴ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶἄλλη laquoἐπὶ τῇ λήξει τῶν μαθημά-τωνraquo τὸν Ἰούνιο Ἐπίσης ὅσοζοῦσε ὁ Γκίλφορδ ἑορταζόταν καὶἡ ἡμέρα τῶν Γενεθλίων του ( 7 Φε-βρουαρίου) Καὶ οἱ τελευταῖεςτρεῖς ἑορτὲς ἀνῆκαν φυσικά στὶςμὴ θρησκευτικὲς πανηγύρεις τοῦἸονίου Πανεπιστημίου καὶ εἶχανοὐσιαστικότερο γιὰ τὸ Ἵδρυμα χα-ρακτήρα γιατί συνδέονταν ἄμεσαμὲ τὸ ἴδιο τὸ Πανεπιστήμιο καὶ ἑορ-τάζονταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότηταὡς καθαρὰ πανεπιστημιακὲς ἑορ-τές

Μετὰ τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰθέσουμε τὸ ἐρώτημα ποῦ κατα-τασσόταν ἡ Ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν στὶς θρησκευτικὲςἀργίες ἢ στὶς ἰδιαίτερες ἐπίσημεςἑορτὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀπάντησηπαίρνουμε ἀπὸ τὴν laquoἹστορία τῆςἸόνιας Ἀκαδημίαςraquo11 ποὺ ἔγραψε ὁΓεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος12νεώτερος (κατὰ 18 χρόνια) ἀδελ-φός τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολο-γίας στὴν Ἀκαδημία ΚωνσταντίνουΤυπάλδου (1795-1867) Τὸ ἔργοαὐτό μέσα στὶς πολλὲς ἐνδιαφέ-ρουσες πληροφορίες ποὺ δίνει γιὰτὴ ζωή τῆς Ἀκαδημίας στὴν πρώτηκαὶ σημαντικότερη περίοδό τηςπροσφέρει καὶ γιὰ τὸ πρόβλημάμας πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖαἩ πρώτη σχετικὴ μαρτυρία τοῦ Γε-ωργίου Ἰακωβάτου εἶναι ἡ ἀκόλου-θη laquoἈπὸ τὸν καιρὸ τῆς σύστασηςτῆς Ἀκαδημίας ἐπιάστηκε συνή-θεια νὰ βαστάη δύο ἑορτάδαις δι-καῖς της (ἐκτὸς ἀπὸ ταῖς ἄλλαιςτῶν κριτηρίων)13 τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἐπῆρεπροστάταις καὶ τῆς γενεθλιακῆςἡμέρας τοῦ Μιλόρδου Καὶ οἱ δύοἐπανηγυριζόντανε μὲ λαμπρότηταΣτὴν πρώτη ἐπηγαίνανε στὴνἘκκλησία ὅπου τούς ἐκάνανε συν-τροφιὰ πολλοὶ ἄλλοι μεγάλοι ἀξιω-ματικοὶ κrsquo ἐλειτούργα ὁ Δεσπότηςἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο14 ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδος ὁ Δάσκαλοςτῆς Θεολογίας ἕνας ἀπὸ τοὺςὁποίους εἶχε ἀντικείμενο τοὺς ἁγί-ους ὡς ἀληθινοὺς πολίταις [] Ἡἑορτὴ ἐτελείωνε μὲ γιόμα καθὼςαὐτὸ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑορ-τή στὸν καιρὸ τῆς ὁποίας ὁ Μιλόρ-δος ἔδινε τῶν μαθητάδων καὶ τρα-πέζι μὲ πρόγευμα καὶ μὲ διάφοραδροσιστικά κrsquo ἐτέλειωνrsquo ἡ μέρα μὲταῖς φωναῖς τῶν νέων διὰ τὸν Μι-λόρδο Ζήτω raquo15

Ὁ πανηγυρικὸςἀπὸ θεολόγον

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Κειμένουαὐτοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν συμπύ-κνωση στὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ση-μαντικῶν πληροφοριῶν Ἡ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρουσιάζε-ται νὰ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ σύ-σταση τῆς Ἀκαδημίας (ἔγινε ἐπίση-μα τὸ 1824) καὶ μάλιστα ὡς ἰδιαίτε-ρή της Ἑορτή Ἐπειδὴ ὅλα ὅσασχετίζονταν μὲ τὸ Ἰόνιο Πανεπι-στήμιο τὰ καθόριζε τότε ὁ ἰθύνωννοῦς τοῦ Ἱδρύματος ὁ Γκίλφορδπρέπει ὁπωσδήποτε καὶ ἡ ἀπόφασηγιὰ τὸ συσχετισμὸ τῆς ἐκκλησια-στικῆς αὐτῆς ἑορτῆς μὲ τὸ Πανεπι-στήμιο νὰ ἀποδοθεῖ σὲ δική τουπρωτοβουλία Εἶναι καὶ τοῦτο μίαἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο ὀρθόδο-ξα καὶ παραδοσιακὰ σκεπτόταν καὶἐνεργοῦσε ὁ μεγάλος αὐτὸςἌγγλος Φιλέλληνας ποὺ ὄχι μόνοτὴν περιουσία του ἀλλὰ καὶ τὴ ζωήκαὶ τὴν ψυχὴ του πρόσφερε στὸνἙλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία16Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἰδιαίτεραἡ ἀνακήρυξη τῶν Τριῶν ΜεγάλωνΠατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδα-σκάλων ὡς laquoπροστατῶν τῆς Ἀκα-δημίαςraquo17 Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτοςἐπισημαίνει καὶ τὸν πανηγυρικὸ

ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ποὺ προσ-διοριζόταν ἀπὸ τὴν τέλεση ἀρχιε-ρατικῆς Λειτουργίας μὲ τὴ συμμε-τοχὴ τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν (laquoμεγά-λοι ἀξιωματικοὶraquo=ἀνώτεροι ἀξιω-ματοῦχοι=κρατικοὶ λειτουργοὶ) καὶτὴν παράθεση γεύματος σrsquo ὅλο τὸΠανεπιστήμιο (Καθηγητὲς καὶΣπουδαστὲς) ἐκ μέρους τοῦ laquoΜι-λόρδουraquo-Γκίλφορδ Ἀπὸ τὸ ἔτοςαὐτὸ -1826- εἶχε καθιερωθεῖ καὶ ἡἐκφώνηση laquoπανηγυρικοῦraquo ἀπὸ τὸν

ἁρμόδιο καθηγητὴ τῆς Θεολογίαςμία συνήθεια ποὺ θὰ ἐπανέλθει πά-λι στὸν ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἀπὸτὴν πνευματικὴ συνέχεια τοῦ Ἰονι-κοῦ Πανεπιστημίου τὸ Ἐθνικὸ καὶΚαποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο τῶνἈθηνῶν Ὁ Κωνσταντῖνος Τυπάλ-δος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν ἀδελ-φό του Νικόλαο γράφει σχετικάlaquo Ἐξεφώνησα πρὸς τούτοις ἐπrsquoἄμβωνος καὶ λόγον πανηγυρικὸνεἰς τοὺς τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας με-γάλους Ἱεράρχας καὶ Διδασκά-λους Βασίλειον Γρηγόριον καὶΧρυσόστομον λέγω Φαίνεται ὡςλέγουν ὅτι μεγάλως εὐηρέστησεκαὶ τὴν Διοίκησιν καὶ τὸ κοινόν μrsquoὅλον ὅτι καὶ αἱ ὑποθέσεις μου πολ-λαί καὶ ὁ καιρὸς στενόςraquo Εἶχε λό-γους ὁ Τυπάλδος νὰ μιλεῖ ἔτσι διό-τι ἦταν ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνισήτου στὴν Κέρκυρα καὶ πανεπιστη-μιακὴ δραστηριότητά του ἀφοῦτὴν ἡμέρα αὐτὴ πῆρε τὸν στέφανοτοῦ Διδάκτορος πρὶν ἀρχίσει τὶςπαραδόσεις του στὴν Ἕδρα τῆςΘεολογίας18

Τόσο ὁ Γ Ἰακωβάτος στὴνlaquoἹστορίαraquo του ὅσο καὶ τὸ δημο-σιογραφικὸ ὄργανο τῆς ἸονικῆςΚυβερνήσεως ἡ ldquoGazzetta degliStati Uniti delle Isole Jonierdquo (=GJ)δὲν μνημονεύουν προηγούμενοἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἐνῶ τὸ Πα-νεπιστήμιο ὡς γνωστό λειτουρ-γοῦσε (προπαρασκευαστικὰ) ἤδηἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1823 Τὸπρῶτο ὅμως ἔτος (18234) ἦτανπροπαρασκευαστικό χωρὶς νὰ βρεῖσrsquo αὐτὸ ἡ ζωή τοῦ Πανεπιστημίουτὸν κανονικὸ ρυθμό της Ἡ ἐπίση-μη ἔναρξη ἔγινε στὶς 1729 Μαΐου1824 Ἐφrsquo ὅσον κατὰ τὴ μαρτυρίατοῦ Γ Ἰακωβάτου ποὺ δὲν ἔχουμελόγο νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴνἐγκυρότητά της ἡ ἑορτὴ καθιερώ-θη ἀπὸ τὴ laquoσύστασηraquo τῆς Ἀκαδη-μίας ἴσως ἑορτάσθηκε τὸ 1825χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερη λαμπρότηταΤὸν τρίτο χρόνο (1825-26) ndashκατrsquoοὐσίαν δεύτερο- πρέπει γιὰ πρώτηφορά νὰ ἐδόθη ὁ ἰδιαίτερος πανη-γυρικὸς τόνος ποὺ περιγράφει ὁἸακωβάτος ἀλλὰ καὶ ἡ laquoGazzettaIoniaraquo ἡ ὁποία στὸ φύλλο τηςἀριθμ 424 τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου11Φεβρουαρίου σελ 2 σημειώνειldquoQuest΄ oggi egrave stata solennizzata dal-la nostra Universitagrave la festa dei suoiSanti Protettori i tre Gerarchi dellaChiesa S Basilio S Gregorio e SChrisostomo Nel prossimo Foglio da-remo le particolaritagrave di questa sacrafunzionerdquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχεςὡς προστάται

Ὑπογραμμίζουμε καὶ ἐδῶ τὸνχαρακτηρισμό ἀπὸ τὸ Κυβερνη-τικὸ ὄργανο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνὡς laquoπροστατῶνraquo τῆς Ἀκαδημίαςποὺ ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωση τῆςἀξιοπιστίας τοῦ Ἰακωβάτου ὁὁποῖος ndashσημειωτέον- εἶχε ὑπrsquo ὄψητου καὶ τὴν Ἰόνια Ἐφημερίδα γρά-φοντας τὴν laquoἹστορίαraquo τῆς Ἀκαδη-μίας

Πράγματι στὸ ἀμέσως ἑπόμενοφύλλο τῆς GI (ἀριθμ 425 τῆς 618Φεβρουαρίου1826 σελ 1-2) περι-γράφεται ἐκτενέστερα ἡ ἙορτήΣτὴν περιγραφὴ αὐτὴ ὀνομάζονταιοἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι laquoεἰδικοὶ Προστά-ταιraquo (speciali protettori) τῆς ἸονίουἈκαδημίας

Δίνουμε στὴ συνέχεια μία περί-ληψη τοῦ Κειμένου Στὶς 1030 π μτῆς 30 Ἰαν11 Φεβρ ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἀκαδημία ἡ μεγαλοπρεπὴςπομπὴ μὲ τὸν Ἄρχοντα καὶ τοὺςἀξιωματούχους τῆς Ἀκαδημίαςτοὺς Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν τοὺςΔιδασκάλους τῆς ΣτοιχειώδουςΠαιδείας καὶ ὅλους τοὺς Μαθητέςποὺ φοροῦσαν ὅλοι τὶς ἐπίσημεςστολὲς τῆς Ἀκαδημίας καὶ διασχί-ζοντας τὸ κέντρο τῆς ΚερκυραϊκῆςΠόλεως ἔφθασαν στὸ Ναὸ τῆς ὙπΘεοτόκου Σπηλαιώτισσας Ἐκεῖὅλοι πῆραν τὶς προκαθορισμένεςθέσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῶνΠολιτικῶν Ἀρχῶν καὶ λοιπῶν Ἐπι-σήμων ἀλλὰ καὶ Λαοῦ ὁ Μητροπο-λίτης ἐτέλεσε τὴν Ἱερὴ Ἀκολουθίακαὶ ἀκολούθησε δοξολογία ὑπὲρτῆς Ἀκαδημίας Ὁ Κ Τυπάλδοςἐξεφώνησε εἰδικὸ λόγο ποὺ προ-κάλεσε γενικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴνπαιδεία του Μετὰ τὸ τέλος τῆς τε-λετῆς ἡ πομπὴ ἐπέστρεψε στὸ κτή-ριο τῆς Ἀκαδημίας ὅπου ἀνακη-ρύχθηκαν τρεῖς νέοι διδάκτορεςτῆς Ἀκαδημίας ὁ Κ Τυπάλδος τῆςΘεολογίας ὁ Στύλ Μαράτος τῆςἈνατομίας καὶ ὁ Ἀνδρέας Παπαδό-πουλος - Βρετός Βιβλιοθηκάριοςτῆς Ἀκαδημίας Γιὰ τὴν περίπτωσηαὐτὴ μίλησε σχετικὰ ὁ Κ ἈσώπιοςὍλα δείχνουν ὅτι ἡ Ἀκαδημία ση-μειώνει ἀξιοσημείωτη πρόοδο

Ἡ περιγραφὴ αὐτὴ ἐνισχύει τὴνπαραπάνω ὑπόθεση ὅτι γιὰ πρώτηφορά ἑορτάσθηκε τόσο μεγαλό-

πρεπα (πρβλ πομπὴ κλπ) ἡ Ἑορτὴἀπὸ τὴν Ἀκαδημία καὶ σrsquo αὐτὸὀφείλεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ μακρὰ ndashσχετικὰ- περιγραφὴ τῆς Ἐφημερί-δας Ἡ ἀνακήρυξη μάλιστα τὴνἡμέρα αὐτὴ τριῶν νέων Διδακτό-ρων-Καθηγητῶν εἶναι ἕνα ἀκόμηστοιχεῖο συντελεστικὸ στὴν λαμ-πρότητα τοῦ ἑορτασμοῦ ποὺ ἀπο-δεικνύει ὅμως συνάμα καὶ τὴ ση-μασία ποὺ ἔδινε ἡ Ἀκαδημία τοῦΓκίλφορδ στὴν ἡμέρα αὐτή ἑορτὴτῶν Προστατῶν της ποὺ δὲν πα-ραλείπει νὰ ὑπογραμμίσει μὲ ἰδιαί-τερη ἔμφαση καὶ ἡ GJ (ldquospecialiprotettorirdquo)Ὁ θάνατος τοῦ ΓκίλφορδἈπὸ τὴν GJ καὶ τὴν laquoἹστορίαraquo

τοῦ Ἰακωβάτου μποροῦμε νὰ πα-ρακολουθήσουμε τὴ συνέχεια τοῦἑορτασμοῦ τῆς Μνήμης τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν Ἡ GJ μᾶς δίνει μία πλη-ροφορία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ καὶ τοῦἑπομένου ἔτους (1827) ποὺ παρα-θέτει καὶ ὁ Γ Ἰακωβάτος στὸ β΄ μέ-ρος τῆς Ἱστορίας του ὅπου σημει-ώνει τὶς πηγὲς του (Documenti)

Ἡ περιγραφὴ τῆς Ἑορτῆς ἀπὸτὴν GJ εἶναι ἔντονα αἰσθητήὑστερεῖ αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸπλευρᾶς δύναμης καὶ ἐνθουσια-σμοῦ ἔναντι ἐκείνης τοῦ παρελ-θόντος ἔτους Ὁ λόγος δηλώνεταιtacite στὸ ἴδιο τὸ κείμενο Ἔγινεκαὶ τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἡ πομπὴ διὰ μέ-σου τῆς Πόλεως τῆς Κερκύραςδὲν περιγράφεται ὅμως αὐτὴ τὴφορά γιατί δὲν ἦταν κάτι τὸ πρω-τότυπο πιά ἀλλ᾽ ἐπανάληψη ἐκεί-νου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὸν προ-ηγούμενο χρόνο Ἀπουσίαζε ἐπί-σης ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ ἡ ψυχὴ τῆςἈκαδημίας ὁ Γκίλφορδ καὶ ἔτσιπαρὰ τὴν παρουσία τοῦ Μητροπο-λίτου Κερκύρας καὶ τῶν ΠολιτικῶνἈρχῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ μειωθεῖαἰσθητὰ ἡ λαμπρότητα καὶ τὸἐνδιαφέρον τῆς Τελετῆς Εἶναιἐνδιαφέρον ὅμως ὅτι ἔγινε καὶ πά-λι ἡ καθιερωμένη -πιὰ- ὁμιλία ἀπὸτὸν θεολόγο Καθηγητὴ Κων Τυ-πάλδο Ὁ ΓἸακωβάτος στηριζόμε-νος πλὴν ἄλλων καὶ στὴν παροῦσαεἴδηση τῆς GJ σημειώνει στὴνlaquoἹστορίαraquo του19 περιγράφονταςτὸν laquoτέταρτο χρόνοraquo τῆς ζωῆς τῆςἈκαδημίας (1826-27) laquoἩ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καθὼς κrsquo ἡἑορτὴ τοῦ Μιλόρδου ἐγίνηκε μὲτὴ συνειθισμένη λαμπρότητα μὲτὸν Δεσπότη μὲ λόγο καὶ μὲ χα-ραῖς ἐκτὸς ποὺ ἐμποδίστηκrsquo ὁἌρχοντας νὰ πάη ὡς ἀνήμποροςἐκείνην τὴν ἡμέραraquo Στὴ φράσηlaquoμὲ χαραῖςraquo πρέπει μᾶλλον νὰ πε-ρικλείεται τὸ καθιερωμένο laquoσυμ-πόσιοraquo ποὺ ὁ Γκίλφορδ δὲν παρέ-λειψε νὰ παραθέσει καὶ αὐτὴ τὴνχρονιά τὴν τελευταία του στὴνἈκαδημία καὶ σ΄ αὐτὸ τὸν κόσμο

Στὸ ἔτος αὐτὸ ndashτέταρτο χρόνοτῆς Ἀκαδημίας-σταματοῦν οἱ εἰδή-σεις τόσο στὴ GJ ὅσο καὶ στὴνlaquoἹστορίαraquo τοῦ Γ Ἰακωβάτου γιὰτὴν ἑορτὴ αὐτή καὶ μόνο στὰ ἐτή-σια Ἑορτολόγια τῆς Ἀκαδημίας ση-μειώνεται ἡ 30ή Ἰανουαρίου ὡςἑορτὴ-ἀργία ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοι-πες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲςἑορτὲς-ἀργίες τοῦ Ἰονίου Κράτουςκαὶ συνεπῶς καὶ τῆς Παιδείας Ἡἐξήγηση νομίζουμε δὲν εἶναι δύ-σκολο νὰ δοθεῖ

Ὁ ἑλληνορθόδοξοςχαρακτήρ

Στὶς 2 Ὀκτωβρίου 1827 ἀπεβίω-σε ὁ Γκίλφορδ στὴν Ἀγγλία Ὁ θά-νατός του ἦταν τὸ γεγονός ποὺσφράγισε ἀνεξίτηλα ὅλη τὴ ζωή καὶπορεία τῆς Ἀκαδημίας ἡ ὁποία εἶχεκαταντήσει στὴν οὐσία προσωπο-παγὲς Ἵδρυμα συνδεόμενο ἀμε-τάκλητα μὲ τὸ ὄνομά του ὥστε καὶσὲ σύγχρονα κείμενα ἀλλὰ καὶ μέ-χρι σήμερα νὰ γίνεται λόγος περὶlaquoτῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γκίλφορδraquo20Οἱ ἐπελθοῦσες οἰκονομικὲς καὶἄλλες δυσκολίες οἱ οὐσιαστικὲςδομικὲς μεταβολὲς στὴ λειτουργίατῶν Σχολῶν καὶ ἡ ἐπικρατοῦσαἔκτοτε ἀναπόφευκτη ρευστότηταστὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας ἀλλὰπρὸ πάντων ἡ ἀνυπολόγιστααἰσθητὴ ἀπουσία τοῦ Γκίλφορδ ndashπραγματικοῦ Μαικήνα τῆς Ἀκαδη-μίας καὶ μόνου ἱκανοῦ ὡς Ἄγγλουνὰ βελτιώνει τὶς διαθέσεις τῆςἈγγλικῆς Διοικήσεως ἀπέναντι στὸἽδρυμά του- ἔφεραν ἀναγκαστικὰσημαντικὲς ἐπιπτώσεις καὶ στοὺςπανηγυρισμοὺς τῆς ἈκαδημίαςΚανεὶς δὲν εἶχε πιά καὶ μάλιστα ἐκμέρους τῆς Πολιτείας τὴ ρομαν-τικὴ διάθεση τοῦ Γκίλφορδ νὰὀργανώνει μεγαλοπρεπεῖς πομπὲςκαὶ τελετὲς ἢ νὰ παραθέτει συμπό-σια ἐξ ἰδίων γιὰ μία ἑορτὴ μάλισταποὺ εἶχε καθαρὰ ὀρθόδοξο χαρα-κτήρα Ἔτσι ἡ κατάργηση τῆς πα-νηγυρικῆς πομπῆς Καθηγητῶν καὶΦοιτητῶν (laquoΦιλολογῶνraquo) μὲ τὶς χα-ρακτηριστικὲς στολές τους μέσαἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Πόλεως τῆςΚερκύρας ποὺ αὐτόματα καθι-στοῦσε ὅλο τὸν Κερκυραϊκὸ Λαὸμέτοχο καὶ συνεργὸ στὸν ἑορτα-σμό Περιώρισε τὴ σημασία τῆςἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅπωςκαὶ τῶν ἄλλων ἐπισήμων ἑορτῶν (ἡἑορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Μιλόρ-δου χάθηκε φυσικά γιὰ πάντα) καὶτὶς κατέστησε ἐνδοπανεπιστημιακὴὑπόθεση Γιrsquo αὐτὸ καὶ σιωπᾶ πιὰ καὶτὸ δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆςἸόνιας Κυβερνήσεως

Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς παρακινδυ-νευμένο νὰ συμπεράνουμε ὅτιἔπαυσε τελείως ὁ ἐπίσημος χαρα-κτήρας τῆς ἡμέρας ἢ ὅτι χάθηκε ἡσυνείδηση περὶ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν ὡς Προστατῶν τῆς Ἀκα-δημίας21 Γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἔχουμε ἐπισημάνει στὴν ἀλληλο-γραφία τοῦ Κων Τυπάλδου νύξειςγιὰ ὁμιλίες του κατὰ τὴν ἡμέρααὐτὴ στὰ ἑπόμενα χρόνια Ἡ παρα-πάνω φράση τοῦ Γ Ἰακωβάτουlaquoἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδοςraquo ἀφήνει κά-πως νὰ νοηθεῖ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶνσυνέβαινε αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο στὰδύο πρῶτα χρόνια δεδομένου ὅτιὁ Γ Ἰακωβάτος συμπλήρωσε τὴνlaquoἹστορίαraquo του στὶς 11 Μαρτίου1837 Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει τὴ με-

γαλύτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ κα-θοιονδήποτε τρόπο ἑορτασμὸςτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Προ-στατῶν τῆς Ἀκαδημίας δὲν ἀποτε-λεῖ πιὰ laquoγεγονὸςraquo γιὰ τὴν Κερκυ-ραϊκὴ κοινωνία ὅπως πρῶτα

Ὅτι συμπερασματικὰ μετὰ ἀπὸτὴν παραπάνω σύντομη ἔκθεση θὰμποροῦσε νὰ ὑπογραμμισθεῖ εἶναιὅτι ὁ Κόμης Γκίλφορδ ὁ ἌγγλοςΕὐγενὴς μὲ τὴν ἑλληνικὴ καρδιάθέλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ δώσει κα-θαρὰ ἑλληνορθόδοξο χαρακτήραστὸ Πανεπιστήμιο ποὺ ἡ ἀγάπη τουἵδρυσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες Τοῦτοἀποδεικνύουν πρὸ πάντων τρίαἀξιοσημείωτα στοιχεῖα α) Ἡ σύστα-ση στὴν Ἀκαδημία καὶ ΘεολογικῆςΣχολῆς μὲ πρώτη (βασικὴ) Ἕδρατὴν Ὀρθόδοξη Δογματική ὡς τὴνκατrsquo ἐξοχὴν Θεολογία β) Ἡ ἐπιβολήπαρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἑλληνικῆςγλώσσας στὴ ζωή τοῦ πρώτου ἑλλη-νικοῦ Πανεπιστημίου στὰ νεώτεραχρόνια καὶ γ) ἡ ἀνακήρυξη τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Προστατῶν τοῦἹδρύματος μὲ τὴν καθιέρωση -ὅσοτουλάχιστο ζοῦσε- τοῦ περίλαμπρουαὐτοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Μνήμηςτους Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὡςπροστάτη τοῦ Πανεπιστημίου δὲνἐπέλεξε κάποια ἀρχαία ἑλληνικὴ θε-ότητα πχ τὴν Ἀθηνᾶ ἀλλὰ τοὺςκατεξοχὴν Πατέρες καὶ Διδασκά-λους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ συνέ-ζευξαν κατὰ τὸν ἀρτιότερο τρόποτὸν Χριστιανισμὸ μὲ τὴν ἀναζη-τοῦσα τὸν Χριστὸ ἙλληνικότηταΕἰς τὸ σημεῖο αὐτό ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μία δημιούργησε μία παράδοσηποὺ πολὺ ὀρθὰ παρέλαβε καὶ συνέ-χισε τὸ πρῶτο Πανεπιστήμιο τῆςἐλευθέρας Ἑλλάδος τὸ Ὀθώνειοκαὶ κατόπιν Ἐθνικὸ καὶ Καποδι-στριακὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶνκαὶ ποὺ μέχρι σήμερα πιστὰ συνεχί-ζει καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτιὑπάρχει ἡ βούληση νά συνεχίσειΣημειώσεις

Ἐκτενέστερη μορφὴ αὐτοῦ τοῦκειμένου βλ στὸν τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικὸνraquo πρὸς τιμὴ τοῦ ΚαθηγΓερασίμου Ἰω Κονιδάρη Ἀθήνα1981 σ 281-311

1 Κ Γ Μπόνη Ἰωάννου Μητρο-πολίτου Εὐχαΐτων τοῦ ΜαυρόποδοςὉ Κανὼν εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας καὶἡ δογματικὴ τούτου σημασία Ἀθῆναι1967 σ 3 2 Δημ Σ Μπαλάνου Διατὶἡ Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθε-σπίσθη ὡς ἑορτὴ τῆς παιδείας Ἀθῆναι1948 σ 3 3 Γιὰ τὸ Ἵδρυμα βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία (με-ταφρ ΦΚ Βώρου)Κέρκυρα 1980 (βι-βλιογρ 147-149) Ἐκτενὴς παρουσία-ση καὶ βιβλιοκρισία ΓΔ Μεταλληνοῦστὸ περιοδ laquoΠαρνασσόςraquo τ ΚΓ΄(1981) σ 321-375 4 Π χ ὁ GP Hen-derson ὅπ π 5 Π χ ὁ Γεράσιμος καὶ ἡΒάσω Σαλβάνου Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μίαὉ Ἱδρυτὴς αὐτῆς κόμις ΓύλφορδΟἱ καθηγηταὶ καὶ σπουδασταὶ αὐτῆςἈθῆναι 1949 ἀνάτ ἀπὸ τὴν laquoἙλλη-νικὴ Δημιουργίαraquo-ἔκδ Σπ Μελᾶ (πα-νηγυρικὸ) τεῦχος 3115 Μαΐου 1949σελ 763-814 6 Βλ στὸ laquoΔελτίον τῆςἈναγνωστικῆς Ἑταιρείας Κερκύ-ραςraquo ἄρ 15 (1978) σ 133-182 (βλ σ181) Ἀνανεωμένη ἔκδοση στὴνἘπιστ Ἐπετ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανμίου Ἀθηνῶν τ ΛΣΤ΄(2001)σ 371-442 7 Κ1 159 (=Ἀρχεῖο ΚωνΤυπάλδου φάκελος 1 ἄρ 159 8Ὑπολογίζουμε καὶ τὸ laquoπροπαρα-σκευαστικὸraquo ἔτος 182324 Βλ G PHenderson ὅπ π σελ 32 ἑ 9 ΒλlaquoἙλληνικὴ Δημιουργίαraquo ὅπ π σ 738Πρβλ σ 737 σημ 44 10 laquoἙλληνικὴΔημιουργίαraquo ὅπ π σ 738 Καὶ στοὺςlaquoκανονισμοὺς διὰ τὰς Σπουδάς τοῦἸονικοῦ Πανεπιστημίου Κέρκυρα1837raquo ἄρθρο 10 σημειώνεται laquoΤὰμαθήματα τοῦ Πανεπιστημίου ἀρχί-ζουν ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ΕΝκαὶ ἂν τυχὸν ἦναι Κυριακή τὴν ἀκό-λουθον ἡμέραν καὶ διαρκοῦν ὡς ὅλοντὸν μήνα Ἰούνιον ΕΝ Τακτικῶς τὸΠανεπιστήμιον εἶναι ἀνοικτὸν ὅλαςτὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἐκτός τῆςΚυριακῆς καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν σημει-ωμένων εἰς τὸ Σχολαστικὸν Ἡμερο-λόγιον τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸ θὰ εἶναιπάντοτε κολλημένον εἰς τὰς θύρας τοῦΠανεπιστημίου Πᾶσα ἔκτακτος δια-κοπή ἥτις ἐξαιτίας δημοσίου ἑορτα-σμοῦ τῆς Κυβερνήσεως ἢ διὰ καμμίανἄλλην παρομοίαν περίστασιν ἤθελελάβει χώραν θὰ γνωστοποιεῖται ἐνκαιρῷ τῷ δέοντι τουλάχιστον τὴνπρολαβοῦσαν ἡμέραν ἐπιμελείᾳ τοῦἘφόρουraquo 11 Γεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκα-δημίας Ἔκδοση ndash Εἰσαγωγὴ ndash Σχό-λια Σπύρος Ι Ἀσδραχᾶς Ἀθήνα 198212 Ἔζησε 1813-1882 Βασικὴ γιὰ τὸπρόσωπό του παραμένει καὶ σήμερα ἡβιογραφία του γραμμένη ἀπὸ τὸνἨλία Τσιτσέλη στὸ ἔργο του laquoΚε-φαλληνιακά Σύμμικταraquo τ Α΄ ἐν Ἀθή-ναις 1904 σ 649-669 Βλ π ΓΔ Με-ταλληνοῦ Πολιτικὴ καὶ ΘεολογίαἸδεολογία καὶ Πράξη τοῦ ΡιζοσπάστηΠολιτικοῦ Γεωργίου Τυπάλδου-Ἰακωβάτου (1813-1882) Κατερίνη1990 13 = Ἐξετάσεων 14 =Πανεπι-στημιακὸ ἔτος 182526 15 ΣπἈσδραχᾶ ὅππ σ 5051 16 Βλ πΓΔ Μεταλληνοῦ Ὁ κόμης Φρειδερί-κος- Δημήτριος Γκίλφορδ καὶ ἡ ἰδεο-λογικὴ θεμελίωση τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τῆς Ἰονίου ἈκαδημίαςἈθήνα 1986 17 Τὸ laquoἹεροσπουδαστή-ριονraquo τῆς Κερκύρας ποὺ θὰ ἱδρυθεῖτὸ 1828 (βλ γιrsquo αὐτό Τὸ Ἱεροσπουδα-στήριον Κερκύρας ὑπὸ Σπ Ἀβούρηστὸ περιοδικὸ laquoἈναμόρφωσηraquo33[1957] σ 142-144 θὰ πάρει γιὰ προ-στάτη τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν τι-μοῦσε καὶ τὸ ἀγγλικὸ στοιχεῖο τῆςἙπτανήσου 18 π ΓΔ ΜεταλληνοῦΟἱ Σπουδὲς ὅπ π σ 427 Ἡ πανη-γυρικὴ ὁμιλία τοῦ Τυπάλδου ἔχειἐκδοθεῖ Βλ στὸν Τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικόνraquo ὅπ π σ 297-311 19Σπ Ἀσδραχᾶ ὅπ π σ 57 20 Βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία ὅπ πσ 68 ἑπ 21 Στὸ laquoΠρόγραμμα δια-κοπῶν διὰ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Γυμνά-σιον καὶ διὰ τὴν Σχολὴν τῆς Φιλοσο-φίας καὶ τῶν Γραμμάτωνraquo τοῦ ἔτους1844 (βλ G J 61844 σ 5) στὶς laquoἑορ-τάσιμες ἡμέρεςraquo οὔτε κἄν συμπερι-λαμβάνεται ἡ ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν μολονότι εἶχε ἀρχίσει νὰἑορτάζεται στὸ Πανεπιστήμιο Ἀ θη -νῶν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου εἰς ἀνά-λυσίν του διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἐὰναὐτὸ εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ὡς ἀπε-φάσισεν ἡ Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἢεἶναι πρωτεῖον ἐξουσίας ὡς ὑπο-στηρίζουν οἱ Φαναριῶται Ἐπίσκο-ποι καὶ Θεολόγοι γράφει τὰ ἀκό-λουθα ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰςτὸν ἱστότοπον dogmagr

Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι Κατὰ καιρούς ὅπως καὶ στὶς

ἡμέρες μας ἀναφύεται τὸ θέματῶν πρεσβείων τιμῆς τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ λεγο-μένου Πρωτείου ποὺ δὲν εἶναιἁπλῶς μία τιμὴ εὐγένειας ἀλλὰἔχει συγκεκριμένες κανονικὲςἁρμοδιότητες

Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πρεσβεῖατιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου ἔχουν κατοχυρωθῆ ἀπὸ τὶςΟἰκουμενικὲς Συνόδους

Ἡ Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲτὸν Γ Κανόνα της ἀποφαίνεταιlaquoΤὸν μὲντοι ΚωνσταντινουπόλεωςἘπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆςτιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ρώμης ἐπίσκο-πον διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ρώ-μηνraquo Ἡ Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςμὲ τὸν ΚΗ Κανόνα της ἀποφαίνε-ται laquoτὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν [οἱΠατέρες] τῷ τῆς Νέας Ρώμηςἁγιωτάτῳ θρόνῳraquo

Καὶ ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςἡ λεγόμενη Πενθέκτη μὲ τὸν ΛΣΤΚανόνα της διαγορεύει laquoἈνανε-ούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸν πεν-τήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξα-κοσίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκη-δόνι συναθροισθέντων νομοθετη-θέντα ὁρίζομεν ὥστε τὸν Κων-σταντινουπόλεως θρόνον τῶνἴσων ἀπολαύειν πρεσβείων τοῦτῆς πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνουκαὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡςἐκεῖνον μεγαλύνεσθαι πράγμα-σιraquo

Μελετώντας κανεὶς προσε-κτικὰ τὰ ἀποσπάσματα αὐτάὅπως καὶ ὅλο τὸ γράμμα καὶ τὸπνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν Κανό-νων παρατηρεῖ ὅτι ἡ Β Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζει τὸν Ἐπί-σκοπο Κωνσταντινουπόλεωςlaquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ ἘπισκόπουΡώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ´Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ στὴνσυνέχεια ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύ-νοδος ἀπονέμουν στὸν θρόνοτῆς Νέας Ρώμης laquoτὰ ἴσαraquo πρε-σβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν τότε ὁ ἈρχιεπίσκοποςΝέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν ἀλλὰ ὅλοι οἱ προκαθήμενοιτῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τί-θενται laquoμετὰraquo ἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τουςΕἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώ-σεις τῶν τελευταίων Πατριαρχεί-ων τῶν ὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξίαδόθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πα-τριάρχη καὶ ἡ ἀνακήρυξή τους θὰγίνη ὅπως λέγεται στὰ κείμενα τῶνΤόμων laquoἐν Οἰκουμενικῇ ἢ καὶ με-γάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαι-ρίᾳ συνερχομένηraquo ποὺ ἀκόμη δὲνἔγινε Γι αὐτὸ ἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτιἡ διαδικασία ἀνυψώσεως αὐτῶντῶν Ἐκκλησιῶν μὲ αὐστηρὰ κανο-νικὴ- νομικὴ ἄποψη δὲν ἔχει ἀκόμηὁλοκληρωθῆ (καθηγητὴς ΣπύροςΤρωϊάνος)

Ἐπιστημονικαὶ ἐργασίαιΣτὴν συνέχεια θὰ παρουσιάσω

τέσσερεις ἐπιστημονικὲς ἐργα-σίες ἰσαρίθμων ἐρευνητῶν ποὺἀναφέρονται στὸ περιεχόμενο καὶτὴν κανονικὴ ἀξία τοῦ Πρωτείουτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουτὸ ὁποῖο διαφέρει σαφέστατα ἀπὸτὸ πρωτεῖο ποὺ προβάλλει ὁ Πά-πας τῆς Ρώμης καὶ δὲν μπορεῖ νὰγίνη σύγχυση μεταξὺ τῶν δύοαὐτῶν πραγματικοτήτων

Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ ἀει-μνήστου Μητροπολίτου ΣάρδεωνΜαξίμου μὲ τίτλο laquoΤὸ Οἰκουμε-νικὸν Πατριαρχεῖον ἐν τῇ Ὀρθο-δόξῳ Ἐκκλησίᾳraquo

Ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μά-ξιμος χρησιμοποιώντας ἐνδε-λεχῶς τὶς πηγὲς καὶ κατάλληλαἐπιστημονικὰ βοηθήματα ἀναλύειδιεξοδικά ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶτὸ πῶς ὀργανώθηκε ἡ ἐκκλησια-στικὴ διοίκηση ἀπὸ τὴν ἐμφάνισητοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὴν ἀνάδει-ξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-ου Δηλαδὴ στὴν οὐσία μελετᾶπῶς διαμορφώθηκαν τόσο τὸ Μη-τροπολιτικὸ ὅσο καὶ τὸ Πατριαρ-χικὸ σύστημα διοικήσεως

Ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ τὴν ὅληπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας φαίνε-ται ὅτι κατ᾽ ἀρχὰς κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση τῆςπληρότητάς της ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκο-πος ποὺ ποίμαινε τὴν κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση ὅτιἦταν laquoεἰς τύπον καὶ τόπονraquo τοῦΧριστοῦ Ὅμως αὐτὴ ἡ συνείδη-ση δὲν ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνω-ση ἀπὸ τὴν κοινὴ ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν laquoδιότι ἡ πληρότηςδὲν εἶναι τὸ ἴδιον ἀπόκτημα ἀλλὰκατὰ χάριν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸςπάσας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίαςraquo

Ἀποστολικαὶ ἘκκλησίαιἈπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία φαί-

νεται ὅτι δόθηκε ἰδιαίτερη σημα-

σία στὶς ἀποστολικὲς Ἐκκλησίεςδηλαδὴ σὲ Ἐκκλησίες ποὺ ἱδρύ-θηκαν κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τοὺς Ἀπο-στόλους καὶ ἑπομένως ἡ διαδοχὴτῶν συγκεκριμένων Ἐπισκόπωνσυνδεόταν μὲ μία ἀποστολικὴμορφή Ὅπως σημειώνει ὁ Μη-τροπολίτης εἶναι laquoεὐνόητον ὅτι ἡμαρτυρία τῶν ἀμέσως συνδεομέ-νων πρὸς τὴν ἀποστολικὴν ἐποχὴντοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐθεωρεῖτοἀξιοπιστοτέρα τῆς μαρτυρίας τῶντοπικῶν Ἐκκλησιῶν αἵτινες εἶχονἔμμεσον ἀναφορὰν πρὸς τὴν ἀπο-στολικὴν ἐποχὴν διὰ τῆς ΜητρὸςἘκκλησίαςraquo

Ὁπότε μία ἀποστολικὴ Ἐκκλη-σία εἶχε προνομιοῦχο θέση στὴνπιστότητα τῆς μαρτυρίας πρὸς τὴνἀποστολικὴ παράδοση Ἔτσι δια-μορφώθηκε ἕνα laquoσύστημαraquo laquoμη-τέρωνraquo καὶ laquoθυγατέρωνraquo Ἐκκλη-σιῶν καὶ ὑπῆρχε μία ἑνότητα με-ταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἦτανἑνότητα πνευματική ἤτοι ἑνότηταπίστεως καὶ ἀγάπης

Μέσα ἀπὸ τὶς προϋποθέσειςαὐτὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τεσ-σάρων πρώτων αἰώνων δημιουρ-γήθηκε ἡ ἀνάγκη τῆς συγκροτή-σεως συνόδων μεταξὺ τῶνἘκκλησιῶν γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὀργα-νικῶς Ἔτσι οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίεςσυνήρχοντο σὲ ἐπαρχιακὲς Συνό-δους καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς κάθε ἐπαρ-χίας ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πολι-τικῆς Μητροπόλεως προήδρευεστὶς Συνόδους αὐτὲς καὶ ἐρχότανσὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν ἄλλων Μητροπόλεων

Εἶναι φανερὸν ὅτι μὲ τὴν πάρο-δο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ διατηρῆταιἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προσε-λήφθη τὸ πολιτικὸ σύστημα διαι-ρέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρα-τορίας Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸΜητροπολιτικὸ σύστημα μὲlaquoΠρῶτονraquo τὸν Μητροπολίτη καὶἀπὸ τὸν Γ αἰώνα ἄρχισε νὰ δια-μορφώνεται καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦἘξάρχου ποὺ ἀναπτύχθηκε πε-ρισσότερο τὸν Δ αἰώνα καὶ ἀπετέ-λεσε τὴν προϋπόθεση γιὰ τὴνἐμφάνιση κατὰ τὸν Ε αἰώνα laquoμιᾶςνέας διακριτικῆς διοικητικῆς βαθ-μίδος τῆς τοῦ Πατριάρχουraquo

Τὰ συμπεράσματατοῦ Μητροπολίτου

Ἑπομένως ἐνῶ στὴν μεταπο-στολικὴ περίοδο ἀπαραίτητο στοι-χεῖο γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἦταν laquoἡ χρονικὴ ἢ ἱστορικὴσύμπτωσις τῶν τοπικῶν Ἐκκλη-σιῶν πρὸς τὸ παρελθόν καὶ ἴδιαπρὸς τὴν πρώτην ἐκκλησίαν τῶνἀποστόλωνraquo στὴν συνέχεια ὅμωςἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἑνό-τητος θεωρήθηκε laquoκαὶ ἡ τοπικὴ ἢγεωγραφικὴ διακρίβωσις τῆς ταυ-τότητος τῶν ἐκκλησιῶν ἐν τῇαὐτῇ πίστει καὶ ζωῇ ἐν ldquoἸησοῦ Χρι-στοῦ γνώμῃrdquoraquo Καὶ μὲ αὐτὴν τὴνἔννοια τονίσθηκε ὁ συνοδικὸς θε-σμός

Τὸ συμπέραμα τοῦ Μητροπολί-του Σάρδεων εἶναι σημαντικό

laquoΚατὰ ταῦτα ἂν καὶ πάντες οἱἐπίσκοποι κατὰ τὴν θείαν αὐτῶνσύστασιν εἶναι ἴσοι ἐν τῷ αὐτῷμέτρῳ ἀπολαύοντες τῆς δωρεᾶςτῆς ἐπισκοπικῆς χάριτος μετέ-χουν δὲ τῆς αὐτῆς ἀδιασπάστουἀποστολικῆς διαδοχῆς ἀλλ᾽ ὅμωςκατὰ τὸ κανονικὸν σύστημα τῆςἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως δὲνεἶναι ἰσότιμοι λαμβάνοντες δια-φόρους ὀνομασίας καὶ διάφοραδικαιώματα κατὰ τὸ μέτρον τῆςἀναπτύξεως τῆς ἱστορικὸ- ἐκκλη-σιαστικῆς αὐτῶν θέσεως βάσειτῆς ὁποίας ἀναφαίνονται οἱ μὲνὡς πρεσβύτεροι καὶ μετὰ μείζο-νος ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν δέ ἀπο-λαύοντες ἰδιαιτέρων προνομίωνκαὶ προϊστάμενοι ἐν τῇ προωθή-σει τῶν γενικοτέρου χαρακτῆροςἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας κα-τωχύρωσε τὴν πρᾶξιν ταύτην τῆςldquoἱεραρχήσεως τῆς τιμῆςrdquo ἥτιςοὐδὲν ἕτερον εἶναι εἰ μὴ τὰ ἄλλωςλεγόμενα ldquoπρεσβεῖα τιμῆςrdquo ἡ δὲἄρνησις τῆς πραγματικότητοςταύτης ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς νο-ουμένης ldquoἰσοτιμίαςrdquo εἶναι ὑποβο-λιμαία ἀντικατάστασις τῆς γνη-σίας καθολικότητος διὰ τινοςἀμφιβόλου δημοκρατικότητοςἰσότητοςraquo

Αἱ δύο ἐξουσίαιΤὸ δεύτερο σημαντικὸ κείμενο

τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήση νὰδοῦμε τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸσύστημα τῆς διοικήσεως τῆςἘκκλησίας μὲ ἐξέχουσα μορφὴτὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὁὁποῖος δὲν εἶχε ἁπλῶς ἕνα συν-τονιστικὸ ρόλο ἀλλὰ καὶ πρωτα-γωνιστικὸ στὴν ὅλη συγκρότησητῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κείμενο τῆς Ἑλένης Γλύ-κατζη - Ἀρβελὲρ μὲ τίτλο laquoὈρθο-δοξία καὶ Βυζάντιο (330-1461)raquoΘὰ ἐντοπισθοῦν μερικὰ χαρακτη-ριστικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν μελέτηαὐτή

Ἡ κ Ἀρβελὲρ μελετᾶ τὸ πῶςλειτουργοῦσαν οἱ δύο ἐξουσίεςἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦΠατριάρχου στὴν ἐκχριστιανισμέ-νη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία

Ὅπως ὑπογραμμίζει οἱ δύοαὐτὲς ἐξουσίες τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καὶ τοῦ Πατριάρχου λειτουρ-γοῦσαν παράλληλα καὶ ἡ μία δὲνεἰσερχόταν στὴν δικαιοδοσία τῆςἄλλης laquoὉ χῶρος καὶ ὁ τρόποςδράσης τόσο τοῦ αὐτοκράτοραὅσο καὶ τοῦ πατριάρχη στὴν ἀνα-μεταξύ τους σχέση ἦταν θεσμικὰκαθωρισμένες στὸν αὐτοκράτο-ρα ἡ σωτηρία τῶν σωμάτων στὸνπατριάρχη ἡ μέριμνα τῶν ψυχῶνἩ ἐνθρόνιση τοῦ αὐτοκράτοραεὐλογεῖται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὸνπατριάρχη καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ πα-τριάρχη συνάδει μὲ τὴ θέλησητοῦ αὐτοκράτοραraquo

Ἔτσι λοιπόν laquoἡ παράλληλη

ἐξουσία καὶ ἡ ἁρμονικὴ σύμπραξητῶν δύο αὐτῶν ἀρχῶν τοῦ αὐτο-κράτορα καὶ τοῦ πατριάρχη χαρα-κτηρίζει ὅλη τὴ ζωή τῆς ὀρθόδο-ξης αὐτοκρατορίας καὶ Ἐκκλησίαςκατὰ τὴν βυζαντινὴ ἱστορικὴ πραγ-ματικότητα παρὰ τὶς κάποιες ἐξαι-ρέσεις καὶ ἀποκλίσειςraquo

Ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτε-ρη σημασία εἶναι ὅτι στὴν ΡωμαϊκὴΑὐτοκρατορία λειτουργοῦσαν ὄχιμόνον οἱ δύο αὐτὲς παράλληλεςἐξουσίες ἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορακαὶ τοῦ Πατριάρχου ἀλλὰ καὶ δύοπαράλληλες ἱεραρχίες ἤτοι τοῦΚράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας laquoποὺδιαπνέουν καὶ στηρίζουν τὴ βυ-ζαντινὴ κοινωνία ἡ πρώτη ἡ κο-σμικὴ ἱεραρχία (λαϊκὴ πολιτικὴ καὶστρατιωτικὴ) ἀπορρέει ἀπὸ τὴναὐτοκρατορικὴ ἐξουσία ἡ δεύτε-ρη ἡ πνευματική καταλήγει στὸνπατριάρχηraquo

Σημειώνει δὲ πολὺ χαρακτηρι-στικὰ ἡ συγγραφεύς

laquoΤελείως βέβαια σχηματικά θὰμπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιστὸν παραλληλισμὸ μεταξὺ κρα-τικῆς μηχανῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆςὀργάνωσης ὁ πατριάρχης ἀντι-στοιχεῖ στὸν αὐτοκράτορα οἱἀρχιεπίσκοποι στοὺς ἄρχοντεςτῶν αὐτόνομων ἐπαρχιῶν ποὺἀναφέρονται κατ᾽ εὐθεῖαν στὸναὐτοκράτορα οἱ μητροπολίτεςἀντιστοιχοῦν στοὺς στρατηγοὺςτῶν θεμάτων (τῶν ἐπαρχιακῶν δι-οικήσεων) ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι στοὺςτουρμάρχες καὶ οἱ πρωτοπαπάδεςτῶν ἐνοριῶν στοὺς κόμητες τῶνβάνδων

Ὁ παραλληλισμὸς αὐτὸς ὑπο-γραμμίζει τὴ διττὴ ἱεραρχία τὴνκοσμικὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικήτοὺς δύο στυλοβάτες τῆς βυζαν-τινῆς κοινωνίας Συμβουλευτικὸςὁ ρόλος τοῦ πατριάρχη στὰ κοσμι-κά διαιτητικὸς ὁ ρόλος τοῦ αὐτο-κράτορα στὰ θεολογικὰ πράγμα-ταraquo

Ἡ Νέα ἹερουσαλὴμἘπίσης ἕνα ἄλλο σημεῖο τὸ

ὁποῖο τονίζεται εἶναι ὅτι ὅποιασχέση εἶχε ὁ Αὐτοκράτορας στὴνπολιτικὴ διοίκηση ὅλης τῆς αὐτο-κρατορίας τέτοια σχέση εἶχε καὶὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴνπνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ διοίκη-ση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀκό-μη δὲ καὶ τῶν ἄλλων Πατριαρχεί-ων Ἄλλωστε laquoἡ Κωνσταντινού-πολη δὲν εἶναι μόνον Νέα Ρώμηεἶναι συγχρόνως καὶ Νέα Ἱερου-σαλήμ ἡ ἕδρα τοῦ πατριάρχη ποὺστὴ δικαιοδοσία του ἀνῆκαν τὰἐδάφη τῆς πρώτης παγκόσμιαςχριστιανικῆς αὐτοκρατορίαςraquo

Βεβαίως ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριάρχου ἐνισχύθηκε πολὺπερισσότερο στὸν ἀγώνα τῆς ἀντι-μετωπίσεως τῶν αἱρέσεων ποὺἐμφανίσθηκαν στὴν ἘκκλησίαὍπως σημειώνει ἡ συγγραφεύς ὁἀρειανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴνἈλεξάνδρεια ὁ μονοφυσιτισμὸςἐμφανίσθηκε πάλι στὴν Ἀνατολὴκαὶ ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλε-ξάνδρεια Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισηαὐτῶν τῶν αἱρέσεων ἔπαιξε πρω-ταγωνιστικὸ ρόλο τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο στὴν περιφέρεια τοῦὁποίου συγκροτήθηκαν οἱ Οἰκου-μενικὲς Σύνοδοι Ἑπομένως laquoὁρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων-σταντινουπόλεως στὴ διατύπωσητοῦ δόγματοςraquo ὑπῆρξε καθοριστι-κός πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνετέλεσεκαὶ στὴν ἐξύψωση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Θρόνου

Σημειώνει πολὺ χαρακτηριστι-κά laquoμὲ τὴν συμπαράσταση τοῦαὐτοκράτορα καὶ τοῦ κράτους ἡκωνσταντινουπολιτικὴ Ἐκκλησίακαταπολέμησε τὰ πολλαπλὰ αἱρε-τικὰ κινήματα καὶ ἔμεινε πιστὴ στὸπνεῦμα καὶ στὸ γράμμα τοῦ δόγ-ματος στὴν ὀρθὴ πίστη στὴνὈρθοδοξία δηλαδή ποὺ ἡ ἴδιαεἶχε μεθοδικά ὑπομονετικὰ καὶἐπὶ αἰῶνες κεντήσει καὶ ἐπεξεργα-στεῖ στοὺς κόλπους τηςraquo

Φαίνεται λοιπόν πολὺ καθαρὰἀπὸ τὴν ἀνάλυση αὐτὴ ἀφ᾽ ἑνὸςμὲν τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸ σύ-στημα διοικήσεως τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὸ πῶςἐκφράσθηκε καὶ βιώθηκε στὴνπράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πατριάρ-χου Κωνσταντινουπόλεως τὸὁποῖο δὲν ἦταν ἁπλῶς πρωτεῖοτιμῆς ἀλλὰ πρωτεῖο διακονίαςπρωτοβουλίας συντονισμοῦ τῶνἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ καὶ δια-φυλάξεως τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας Δὲν εἶναι ἁπλῶς πρω-τεῖο ποὺ εἶναι συνάρτηση τοῦτρόπου διοικήσεως τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸτὴν πολιτικὴ διοίκηση τῆς Ρω-μαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλὰεἶναι καὶ πρωτεῖο ποὺ ἔχει σχέσημὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαφύλαξητοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καὶ τὴνἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπὸ τὴν ἅλωσινἕως σήμερον

Τὸ τρίτο σημαντικὸ κείμενο τὸὁποῖο ἐξετάζει τὴν πρωταγωνι-στικὴ παρουσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆςΚωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμε-ρα εἶναι τοῦ καθηγητοῦ ΒλασίουΦειδᾶ ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτιlaquoαὐθεντικὸς ἐκφραστὴς καὶ ἀξιό-πιστος ἐγγυητὴς τῆς συνέχειαςτῆς ὀρθοδόξου παραδόσεωςὑπῆρξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο τὸ ὁποῖο ὡς ἡ μητέρα Ἐκκλη-σία ἀσκοῦσε τὴν προβλεπόμενηἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες πνευμα-τικὴ ἐποπτεία στοὺς ὑπαγόμενουςὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιο-δοσία ὀρθοδόξους λαούςraquo Αὐτὸσυνέβη κυρίως κατὰ τὴν διάρκειατῆς Τουρκοκρατίας

Εἶναι γνωστὸν ὅτι μετὰ τὴν κα-τάληψη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτουςκαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸτοὺς Ὀθωμανούς ὁ Μωάμεθ Β ὁΠορθητὴς ἔδωσε προνόμια στὸ

ΣΕΒ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ

Ἐκδήλωσις τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας διὰ τὴν Παιδείανμὲ ὁμιλητὴν τὸν Κων Ζουράρην

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ΓλυφάδαςἙλληνικοῦ Βούλας Βουλιαγμέ-νης καὶ Βάρης ὀργανώνει εἰς τὸσυνεδριακὸν κέντρον laquoATTIKACENTREraquo (Ἀρτεμισίου 1 - Γλυφά-δα) ἐκδήλωσιν διὰ τοὺς ἉγίουςΤρεῖς Ἱεράρχας (προστάτας τῶνΓραμμάτων) μὲ θέμα laquoἩ Παιδείασήμεραraquo Ἡ ἐκδήλωσις θὰ γίνητὴν 30ὴν Ἰανουαρίου καὶ ὥραν7μμ μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ Κων Ζου-

ράρην πολιτειολόγον πολιτικὸνἐπιστήμονα συγγραφέα καὶ καθη-γητὴν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον VINLENNES ndash PARIS Θὰ προηγηθῆἑσπερινὸς (6μμ) εἰς τὸν παρακεί-μενον Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως τῆςΘεοτόκου Μετὰ τὸ τέλος τῆςἐκδηλώσεως θὰ ἀκολουθήση δε-ξίωσις εἰς τὸ ξενοδοχεῖον laquoFE-NIXraquo τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται παρα-πλεύρως

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τοῦ ἙλληνικοῦΣυνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου

Ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέ-σμου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξε-δόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

laquoΤὴν 9η Φεβρουαρίου 2014ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ὥρα 600 μμεἰς τὸ ξενοδοχεῖο Divani Caravel(αἴθουσα Ὀλυμπία) παρουσίᾳτῆς ΑΘΜ Πατριάρχου Ἱεροσο-λύμων καὶ ἄλλων ἐπισήμων ὡςκαὶ 800 περίπου μελῶν τοῦ Συν-δέσμου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡκοπὴ τῆς Βασιλόπιτας τοῦ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙ-ΟΥ ΤΑΦΟΥ κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ

προσφερθεῖ πλῆρες τέϊον καὶ θὰδιατεθεῖ ὀρχήστρα πρὸς τέρψιντῶν προσκεκλημένων

Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ συμμετά-σχουν μποροῦν νὰ προμηθευ-τοῦν προσκλήσεις εἰσιτήριαἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΔιοικητικοῦΣυμβουλίου ἀπὸ τὸ γραφεῖοτοῦ Συνδέσμου ὁδὸς Βουλῆς36 Πλατεῖα Συντά γματος καὶ εἰςτὸ Ξενοδοχεῖο Divani Caravelκατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλω-σης ἔφ᾽ ὅσον θὰ ὑπάρχουν δια-θέσιμεςraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

Σελὶς 4η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Στὴν τύχη καλοί μου φίλοι ποτέτους δὲν πιστεύουν οἱ ἀγωνιστέςἜμειναν μονάχα νὰ πιστεύουν σ᾽αὐτὴ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν δροῦν

Στὴν πραγματικότητα μόνοτοῦτοι οἱ τελευταῖοι τὴν ἐπικα-λοῦνται ἀσφαλῶς γιὰ νὰ δικαιολο-γήσουν τὴν ἀπραξία τους τὴνἀβουλία τους τὴν ἀνευθυνότητάτους τὶς συνεχεῖς ἀποτυχίες τουςτὶς ἀτελείωτες παραλείψεις τουςἀκόμη δὲ καὶ τήνhellip τεμπελιά τους

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δροῦν καὶ κι-

νοῦνται() ποτὲ δὲν παραδέχθηκανὅτι εἶναι ἄβουλες ὑπάρξεις ἀφημέ-νες στὴ laquoμοῖραraquo Ἀπεναντίας μὲτὸν ἀγώνα τους καθημερινὰ διαπι-στώνουν ὅτι μὲ τὴν ἐργατικότητατὸ θάρρος τὶς σωστὲς σκέψεις καὶἀποφάσεις τὴ σύνεση τὴν ἀποφα-σιστικότητα τὴν καρτερία τὸνπρογραμματισμό τὴν ἀξιοποίησηὅλων τῶν δυνάμεων ἀλλὰ καὶ τῶνἀρετῶν τους τὴν ἰσχυρὴ θέλησητὴν αὐτοπεποίθηση τὴν αὐτογνω-σία τὴ διορατικότητα τὸν συχνὸμόχθο κλπ ὁ ἄνθρωπος ναὶ ὁἄνθρωπος εἶν᾽ ἐκεῖνος ποὺ δημι-ουργεῖ τὸ μέλλον καὶ τὴν τύχη του

Πραγματικά ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωποςεἶναι ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ μέλλον-τός του

Νὰ τί ὑποστηρίζει ὁ μεγάλοςἐφευρέτης Θ Ἔντισον laquoΠοτὲ δὲνἔκανα τίποτα τυχαῖα οὔτε κάποιεςἀπrsquo τὶς ἐφευρέσεις μου ἔγινε ἀπὸτύχη Ὅλα τὰ πέτυχα μὲ τὴ σκληρὴδουλειάraquo

Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Ἔμερ-

σον laquoΠιστεύω πάρα πολὺ στὴν τύ-χη Ὅσο περισσότερο ἐργάζομαιτόσο καὶ μ᾽ εὐνοεῖraquo

Καὶ ὁ Νίτσε ἔλεγε laquoΚανένας νι-κητὴς δὲν πιστεύει στὴν τύχηraquo

Ἐξάλλου εἶναι γνωστὸ καὶ τοῦτοτὸ ἀξίωμα τῶν Λατίνων laquoἩ τύχηβοηθᾶ τοὺς τολμηρούςraquo

Ὁ Θερβάντες ὑποστήριζε πὼς ἡlaquoἐνεργητικότητα εἶναι ἡ μητέρατῆς καλῆς τύχηςraquo

Ἂς προσέξουμε καὶ τούτη τὴσοφὴ ρήση τοῦ Σενέκα laquoἩ τύχητρέμει ὅταν βλέπει τὸν γενναῖοτρομοκρατεῖ ὅμως τὸν δειλόraquo

Καὶ τούτη τοῦ ΣαλλούστιουlaquoἝκαστος δημιουργὸς τῆς τύχηςτουraquo

Ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοκρίτου laquoΟἱἄνθρωποι ἔπλασαν τὸ εἴδωλο τῆςτύχης γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴδική τους ἀβουλίαraquo

Καὶ τοῦ Κοραῆ laquoἩ τύχη κα-θενὸς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική τουἐνεργητικότηταraquo

Νὰ κι ἕνας ἀκόμη σοφὸς λόγοςlaquoΤύχη εἶναι ἡ λέξη ποὺ ἔχουμε ἐπι-νοήσει γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὶςἐπιτυχίες τῶν ἄλλωνraquo

Ἔπειτα μεγάλοι δημιουργοί

ποὺ ἀντιμετώπισαν σοβαρόταταπροβλήματα μὲ τὴν ὑγεία τουςἄρα εἶχαν τὴ χειρότερη laquoἀτυχίαraquoξεπερνώντας τα ἄφησαν μοναδικὸἔργο

Πρόχειρα ἀναφέρουμε τὸν Μπε-τόβεν ποὺ ἔπασχε ἀπὸ βαρηκοΐα

καὶ στὸ τέλος ἔχασε τελείως τὴνἀκοή του (πόσο φοβερὸ στrsquo ἀλή-θεια γιὰ ἕνα μουσικό) κι ὅμως τό-τε ἦταν ποὺ συνέθεσε τὸ κορυ-φαῖο ἔργο του τὴν 9η συμφωνίατὸν Δημόκριτο ποὺ εἶχε τὸ μεγάλοlaquoφυσικὸraquo ἐλάττωμα νὰ ἀνεβοκατε-βάζει τοὺς ὤμους του (ὅτι χειρό-τερο γιὰ ἕνα ρήτορα) ποὺ στὸ τέ-λος τὸ ὑπερνίκησε τὸν Σπινόζαποὺ ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση καὶ τὸνμεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Ντοστο-γιέφσκι ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἐπιληψία

Ὁπότε κάτι ἤξερε ὁ τελευταῖοςὅταν ἔλεγε laquoΟἱ εὐνοϊκὲςσυνθῆκες καὶ οἱ εὐτυχισμένοι και-ροὶ δὲν μᾶς ἔρχονται ἐξ οὐρανοῦἀλλὰ τοὺς δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱἴδιοιraquo

Ὑπόψη καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦΜεγάλου Βασιλείου laquoὉ Θεὸς μᾶςδυναμώνει στοὺς μόχθουςraquo

Καὶ πάλι τονίζει τοῦτο ὁ ΜέγαςΒασίλειος laquoΠοιὸς ἔστησε τρόπαιονίκης μὲ τὸ νὰ κοιμᾶται Ποιὸς στε-φανώθηκε μὲ τὰ στεφάνια τῆς καρ-τερίας ζώντας πολυτελῆ ζωή καὶδιασκεδάζοντας Κανένας δὲνπῆρε τὸ βραβεῖο χωρὶς νὰ τρέξειΟἱ κόποι γεννοῦν τὴ δόξα οἱ μό -χθοι φέρνουν τὰ στεφάνιαraquo

Ποιὰ τύχη λοιπόν

Ὁπότε ναὶ στὸν ἀγώνα φίλοιἈποφασισμένοι μὲ τὸν μόχθο μαςνὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μαςΚαὶ τί σύμπτωση Τότε θὰ μᾶςεὐνοεῖ καὶ hellip ἡ τύχη

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

Τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν ἑωρ-τάσαμεν τὴν μνήμην τοῦ ἀντιπαπι-κοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦτὸν ὁποῖον τόσο πολὺ ἐτίμα ὁ μακα-ριστὸς πνευματικὸς προϊστάμενοςτῆς ΠΟΕ καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμαν-δρίτης Μᾶρκος Μανώλης τὰςlaquoγραμμάςraquo τοῦ ὁποίου ἠκολούθειπιστῶς εἰς τὸν ἀντιαιρετικόν - ἀντι-οικουμενιστικὸν ἀγῶνα τοῦ laquoΟΤraquoὉ μακαριστὸς ἱδρυτὴς τῆς Πανελ-ληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ)καὶ τοῦ laquoΟΤraquo Ἀρχιμανδρίτης Χα-ράλαμπος Βασιλόπουλος εἰς τὸἔργον του διὰ τὸν laquoἍγιον Μᾶρκοντὸν Εὐγενικὸνraquo (Βίοι Ἁγίων) γράφειὅτι laquoὁ μὲν Ἄτλας μυθικῶς ἐκράτειεἰς τοὺς ὤμους του τὸν κόσμον ὁ δὲἍγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός κρατεῖεἰς τοὺς ὤμους του ὅλον τὸνπλοῦτον τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo Γράφεισχετικῶς

Ἔδωσε λάμψινεἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν

laquoΙδοὺ βίος ἅγιος βίος πλήρης θυ-σιῶν καὶ ἑκουσίων δοκιμασιῶν βίοςἀληθῶς Ὀρθο δόξου πατρός προ-τιμήσαντος τὶς ὑπὲρ τῆς ἀληθείαςκακουχίες ἀπὸ τὴν ἐπαί σχυντον καὶἐν μα ται ότητι ζωὴν τοῦ προδότουΒησ σα ρίωνος laquoμᾶλ λον ἑλόμενοςσυγκα κου χεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίαςἀπόλαυσινraquo (῾Εβρ ια 25)

Ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἁγίου τούτουμονο μάχου τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστε-ως θὰ ἔπρεπε νὰ γραφῆ ἐπαξίως τὸἐξαίσιο ἐπίγραμμα τοῦ ἀποστόλουΠαύλου laquoΤὸν ἀγῶνα τὸν καλὸνἠγώνισμαι τὸν δρόμον τετέλεκατὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκει-ταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανοςὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ ὁ δίκαιος κριτήςraquo (Βacute Τι-μοθ δ 7)

Στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο τῆς ᾿Ανα-τολῆς στὶς 19 Ιανουαρίου ἀκού εταιὁ Συνα ξα ριστὴς νὰ λέγη laquoΤῇ 19ῃτοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν῾Αγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μάρκου᾿Εφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ τοῦ τῆς Ορ-θοδοξίας τῶν Ἀνατο λικῶν Γραικῶνμονομάχου καὶ ὑπερ μάχου καὶ φύ -λακοςraquo Καὶ συμπυκνώ νοντας ὁ ποι-ητὴς τῆς Ακολουθίας τοῦ Αγίου σὲδύο στίχους ἐγκωμιαστικοὺς ὅλο τὸπεριεχόμενο καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆςμορφῆς του σημειώνει Κρατεῖ μὲν῎Ατλας μυθικῶς ὤμοις πόλον κρατεῖδ ἀληθῶς Μᾶρκος Ὀρθοδοξίαν

Δηλαδή ῾Ο ῎Ατλαντας κατὰ τὴν῾Ελληνι κὴ Μυ θο λογία βαστάει στοὺςὤμους του τὸν Κόσμο ῞Ομως ὁ

῞Αγιος Μᾶρκος ὁ Εὐ γε νικός πρα - γματικὰ βαστάει στοὺς ὤμους τουτὴν Ορθοδοξία

Δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ρητορικὰ ἢποιητικὰ σχήματα λόγου αὐτὸ ποὺλέγει ὁ ἐκκλησια στικὸς ποιητὴς γιὰ

τὸν ῞Αγιο Μᾶρκο τὸν Εὐ γενικό῏Ηταν ὁ Ἄτλαντας τοῦ γνησίουπνεύ ματος τῆς Ὀρθο δοξίας ποὺβάσταξε στοὺς ὤμους του ὅλο τὸνπλοῦτο τῆς Ὀρθο δοξίας Σταλ μένοςἀπὸ τὸν Θεὸ ndashποὺ δὲν ἀφήνει ποτὲἀκυβέρνητη τὴν Ἐκκλησία Του ὅσοκι ἂν φαίνεται πὼς τὴν ἀφήνει νὰκλυδωνίζεται καὶ νὰ κινδυνεύη νὰσκε παστῆ ἀπὸ τrsquo ἀλλεπάλ ληλα σατα-νοκίνητα κύματαndash στά θηκε ὁ laquoμο-νομάχοςraquo ὅπως τὸν ὀνομάζει ὁ῞Αγιος Νικό δημος ποὺ πάλεψε μὲτὸν Παπισμὸ τῆς Δύσεως καὶ τὸννίκησε

Ὁ Ἀδαμάντιος ΚοραῆςΚι᾿ ἔδωσε δόξα καὶ πνευματικὴ

λάμψι στὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Ανατολή σὲμιὰν ἐποχή ποὺ καὶ οἱ Αὐτοκράτορεςκαὶ οἱ Πατριάρχες ἐρω τοτροποῦσανἐπικίνδυνα μὲ τοὺς λύκους τῆςΔύσεως καὶ ἤθελαν νὰ παραδώσουνστὸ ἀνοιχτὸ στόμα τους τὴν ποίμνητῆς ἐμπε ρίστατης τότε ᾿Ανατολικῆς᾿Εκκλησίας Γράφει ὁ ᾿ΑδαμάντιοςΚοραῆς σχετικά

laquoΕἰς τὴν δεισιδαιμονίαν τοῦ κοι-νοῦ λαοῦ μας (ἐὰν ἐγέννησε ποτέτι κακὸν ἡ δεισιδαιμονία) χρεω -στοῦμεν οἱ σημερινοὶ Γραικοὶ τὴνὕπαρξίν μας Χωρὶς τὸ εὐτυχέστα-τον τοῦτο πεῖσμα τῶν πρὸ ἡμῶνκαὶ ἡ δεισιδαιμονία ἤθελεν αὐξηθῆἐπὶ πλέον καὶ τὰ πολυπληθῆ τάγμα-τα τῶν Δυτικῶν μοναχῶν ἔμελλοννὰ καταβρωμίσωσι τὸ ἔδαφος τῆςταλαιπώρου ῾Ελ λάδος καὶ τὰ Νε-ρωτικὰ τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Εξετάσεως κρι -

τήρια νὰ φλογίζωσι τοὺς ῞Ελλη-ναςraquo

῎Επρεπε νὰ φθάσουμε στὸ χεῖλοςτοῦ κρημνοῦ ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι῞Ελληνες γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ἕναἡρωϊκὸ ἅγιο ἕνα ἀληθινὸ Πνευμα-τικὸ λέ οντα τῆς Ορθοδοξίας ποὺ θὰἔπρεπε νὰ τὸν θυμό μαστε κάθεμέρα Θέλω νὰ πῶ τὸν ἅγιο Μᾶρ κοτὸν Εὐγενικό ᾿Επίσκοπο ᾿Εφέσουlaquoτὸν τῆς ᾿Ορθο δο ξίας μοναμάχονκαὶ ὑπέρμαχον φύ λακαraquo

῎Ισως τούτη ἡ φουρτούνα ποὺξέσπασε μέσα στὶς ψυχές μας ἀπὸ τὰὑποκριτικὰ ἀγκαλιάσματα τοῦ παπι-σμοῦ ἴσως μᾶς ξυπνήση ἀπὸ τὸνλήθαργο ποὺ εἴμαστε βυθισμένοικαὶ νοιώ σουμε τί θη σαυρὸ κινδυ-νεύουμε νὰ χάσουμε καὶ σὲ ποιὸνθανατερὸ κατήφορο σερνόμαστεσὰν νἄμαστε ὑπνο βάτες χωρὶς ν᾿ἀντιστεκόμαστε ὁλότελα σὲ ἐκεί -νους ποὺ μᾶς πᾶνε σὰν πρόβαταστὴ σφαγή

Ἐὰν δὲν ὑπῆρχενὁ Ἅγιος Μᾶρκος

θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆΕἶναι ἀσυγχώρητο γιὰ μᾶς τοὺς

῞Ελληνες Χριστιανοὺς σὰν συλλο-γισθῆ κανείς πὼς ἀφήσαμε στὴ λη-σμονιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο ποὺ ἔσωσεἀπὸ τὸν ἀφανισμὸ ὄχι μονάχα τὴνπίστι μας ἀλλὰ καὶ τὴ φυλή μας γιατὶἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ Μᾶρκος στὴ Φλω-ρεντία θἄχαμε ὑποδουλωθῆ στὸνΠάπα κ᾿ οἱ Λατῖνοι θὰ μᾶς εἴχανερουφήξει γρήγορα καὶ θἄχαμε ἐξα-φανισθῆ ὅπως λέγει παραπάνω ὁσοφὸς Κοραῆς Λησμονήσαμελοιπὸν αὐτὸν τὸν σωτῆρα μας καὶδοξο λογή σαμε τοὺς προδότες τῆςθρησκείας καὶ τοῦ γένους μας καὶπρῶτον ἀπ᾿ ὅλους τὸν ματαιό δοξοκαὶ ψω ροπερήφανο ἐκεῖνο Βησ-σαρίωνα ποὺ θυσίασε ὅλα τὰ ἱερὰκαὶ τὰ ὅσια γιὰ νὰ γίνη καρδινάλιοςΚ ἴσα - ἴσα ἐπειδὴ ἔγινε καρδινά λιοςκαὶ λίγο ἔλειψε νὰ γίνη καὶ Πάπαςἐμεῖς τὸν καμαρώνουμε Δὲν μᾶςπείραξε τὸ ὅτι πρόδωσε τὴν ᾿Ορθο-δοξία ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ καλοπιὰνειτὴν ψωροπερηφάνειά μας εἶναι πὼςγίνηκε καρδινάλιος καὶ πὼς κόντεψενὰ βάλη στὸ κούφιο κεφάλι του καὶτὴν παπικὴ τιάρα ῞Οπως μᾶς τρώειπάντα ὁ ραγιάδικος πόθος νὰ φαινό -μαστε εὐρωπαϊσμένοι καὶ κάθε τιποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τὸ θε-ωροῦμε οὐρανοκατέβατο ἔτσι καὶτὸν Βησσαρίωνα καὶ τοὺς ἄλλουςπαποκόλακες τοὺς θαυμάσαμε καὶτοὺς δοξολο γήσαμε ἀντὶ νὰ τοὺςστηλιτεύσουμε καὶ νὰ τοὺς πα-ραδώσουμε γιὰ καταφρόνησι στὶςγενεὲς ποὺ θἄρθουνεraquo

Ἀποτελεῖ πιά παράδοση στόνlaquoὈρθόδοξο Τύποraquo νά ἀναφερόμα-στε κάθε χρόνο στήν οἰκουμενιστι-κή προσευχή πού πραγματοποιεῖταικάθε χρόνο τέτοια ἐποχή στήν Θεσ-σαλονίκη στό πλαίσιο τῆς laquoΠαγκό-σμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιάτήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶνraquo (φέ-τος ἦταν προγραμματισμένη νάπραγματοποιηθεῖ τήν Κυριακή 19Ἰανουαρίου 2014 στόν παπικό κα-θεδρικό ναό Θεσσαλονίκης τῆςἈσπίλου Συλλήψεως τῆς Θεοτό-κου) Καί ἐπειδή παρά τίς ἀντιδρά-σεις τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν κύ-κλων ἡ συγκεκριμένη κίνηση ὄχι μό-νο δέν διακόπτεται ἀλλά ἀντιθέτωςἐπεκτείνει τίς δράσεις της ὀφείλου-με νά ἀναφερθοῦμε ἐκ νέου

Δυστυχῶς ἡ οἰκουμενιστική λαί-λαπα ἔχει εἰσχωρήσει βαθιά μέσαστό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προκα-λώντας σύγχυση στό πιστό λαό δη-μιουργώντας του μέ τό πρόσχηματῆς ἀγάπης ψευδῆ διλήμματα γιάνά τόν ἀποπροσανατολίσει ἀπό τήνὀρθή θεώρηση περί οἰκουμενισμοῦκαί αἱρέσεων τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Μέ ἔντονο προβληματισμό διαβά-σαμε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἐκκλη-σιαστικοῦ πρακτορείου εἰδήσεωνlaquoamengrraquo ἄρθρο τοῦ π ἸουστίνουΚεφαλούρου γιά τήν ἐν λόγῳ οἰκου-μενιστική κίνηση Ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε ὅτι τό 2011 ὁ π Ἰουστῖνοςἦταν ἕνας ἐκ τῶν κληρικῶν τῶν προ-ταθέντων δι᾽ ἐγγραφήν εἰς τόν Κα-τάλογον τῶν πρός Ἀρχιερατείανἐκλογίμων (1712011 httpwwwec-clesiagrgreekholysynodegyklioiaspid=1359ampwhat_sub=egyklioi) Ἀναφέ-ρει λοιπόν στό ἄρθρο του μεταξύἄλλων ὁ π Ἰουστῖνος

laquoἩ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέτήν Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδό-ξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεωνπαρακολουθεῖ τά ὅσα συμβαίνουνστήν Οἰκουμενική Κίνηση καί ἔχειτήν εὐθύνη τῆς ἐνημέρωσης τόσοτῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅσο καί τῶν Μη-τροπόλεων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας Αὐτό σημαίνει πώς τό πλήρω-μα τῶν πιστῶν τῆς κάθε τοπικῆςἘκκλησίας θά πρέπει νά ἐνημερώ-νεται ἄν ὄχι ἀναλυτικά τουλάχιστονἐπιγραμματικά γιά τά ὅσα συμβαί-νουν στόν διεθνῆ χῶρο σέ θέματαδιαχριστιανικά καί διαθρησκειακάΕἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ὁ κόσμοςεἶναι πλέον μία μεγάλη γειτονιά Δενμποροῦμε νά ζοῦμε στήν δῆθενπνευματική μας αὐτάρκεια παρα-γνωρίζοντας θέματα πού ἀφοροῦνπλέον τούς πάντες Θα μποροῦσα νάἀναφέρω δεκάδες παραδείγματαΣημειώνω ὅμως μόνο ἕνα τό ὁποῖοεἶναι καί τό πιό σύνηθες Οἱ μεικτοίγάμοι καθώς καί οἱ ποιμαντική ἀπέ-ναντί τους

Τόσο τό ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμ-βούλιο Ἐκκλησιῶν) ὅσο καί τό ΣΕΚ(Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν) στό ἐτήσιο πρόγραμμά τουςἔχουν ποικίλες δράσεις οἱ ὁποῖεςἀφοροῦν θέματα κοινοῦ ποιμαντι-κοῦ ἱεραποστολικοῦ καί θεολογικοῦἐνδιαφέροντος Μία ἀπό αὐτές εἶναιἡ ἑβδομάδα προσευχῆς γιά τήν ἑνό-τητα τῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν(Week of the prayer for Christian Unity)ἡ ὁποία γιά τήν Ἑλλάδα Κύπρο καίΤουρκία εἶναι 18 μέ 25 ἸανουαρίουΤό ἁγιογραφικό χωρίο πού ἀποτελεῖτό ἐφετινό θέμα προέρχεται ἀπό τήνΠαλαιά Διαθήκη ldquoΤί ζητάει ὁ Θεόςἀπό τό λαό τουldquo Δίνεται ἑπομένωςἡ εὐκαιρία στά μέλη τῶν χριστια-νικῶν κοινοτήτων τῆς κάθε πε-ριοχῆς νά ἔρθουν σέ ἐπαφή μελε-τώντας τό προκαθορισμένο ἁγιο-γραφικό χωρίο ὥστε νά παρακαλέ-σουν τόν Θεό γιά τήν κοινή εἰρηνι-κή μέ δικαιοσύνη πορεία μεταξύ τῶνχριστιανῶν ἀνά τήν οἰκουμένη κα-θώς καί γιά τήν ἕνωση τῶν ἐκκλη-σιῶν

Αὐτό πού γιά τόν κοινό νοῦ φαί-νεται τόσο ἁπλό καί τόσο αὐτονόη-το ὅτι δηλ οἱ χριστιανοί ὅπως καίὅλοι οἱ ἀνθρωποι ἔχουν καθῆκον νά

συν-ὁμιλοῦν νά συν-ὑπάρχουν νάσυν-διαλέγονται νά δροῦν ἀπό κοι-νοῦ σέ θέματα πού ἀφοροῦν τό κοι-νό καλό γίνεται κάποιες φορέςμεῖζον θεολογικό θέμα γιά κάποιουςἄλλους Ἡ τόσο ἁπλή κίνηση τοῦ νάκάνει κάποιος Ὀρθόδοξος τό ση-μεῖο τοῦ σταυροῦ μέ ἕνα Ρωμαιοκα-θολικό ἤ Ἀγγλικανό θεωρεῖται ldquoπρο-δοσίαldquo καί ldquoξεπούλημαldquo τῶν ὁσίωνκαί τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως Πολλοίμάλιστα ἔχουν ἥσυχη τή συνείδησήτους ὅταν συναλλάσσονται στό ναότοῦ μαμωνᾶ τίς Τράπεζες (καί μάλι-στα μέ σωρεία κανόνων κατά τοκι-ζόντων) ἐνῶ σκανδαλίζονται μέὅσους συμπροσεύχονται μέ ἑτερο-δόξους γιά τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλη-σίας καί τήν ὑπέρβαση τοῦ σκανδά-λου τοῦ σχίσματος Οἱ ἐπισκέψειςοἰκουμενικῶν πατριαρχῶν στό Βατι-κανό ἀλλά καί σέ ἄλλες χριστιανι-κές ἐκκλησίες ὑπῆρξαν θέμα συζή-τησης ἐτῶν γιά τό ἄν ἀκόμη μετάἀπό αὐτές τίς ἐπισκέψεις παραμέ-νουν ὀρθόδοξοι καί ὄχι αἱρετικοίΣτό σημεῖο αὐτό ἀξίζει νά ἀναφέ-ρουμε τήν ἑρμηνεία πού δίνει ὁ Θε-όδωρος Στουδίτης γιά τόν ὅρο αἱρε-τικός ldquohellipὅτι αἱρετικούς ὁ ἀποστολι-κός κανών ἐκείνους ἔφη τούς μήεἰς ὄνομα Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγί-ου Πνεύματος βαπτισθέντας ἤ βα-

πτίζοντας Καί τοῦτο ἐκ θείας φωνῆςτοῦ Μεγάλου Βασιλείου διδασκόμε-θαhellipldquo (Θεοδώρου Στουδίτου Ἐπι-στολή 40 PG 991052)[3] Θυμίζω τήνἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Ἰωάννη ΠαύλουΙΙ στήν Ἀθήνα ἡ ὁποία ξεσήκωσε τόνldquoεὐσεβῆldquo ὀρθόδοξο κόσμο δίνονταςπερισσότερο τήν εἰκόνα ldquoεὐσεβῶνκαταδρομέωνldquo καί λιγότερο χρι-στιανῶν οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν ἀγά-πη καί τήν εἰρήνηraquohellip

Οἱ οἰκουμενιστικές θέσεις τοῦ πἸουστίνου εἶναι κάτι παραπάνω ἀπόἐμφανεῖς Μάλιστα τούς Ὀρθοδό-ξους πού μάχονται ἐναντίον τοῦΟἰκουμενισμοῦ τούς ἀποκαλεῖlaquoεὐσεβεῖς καταδρομεῖςraquo Ὁ ἀντιοι-κουμενιστικός ἄξονας ἔχει ἱερόκαθῆκον νά λάβει τά μέτρα του καίνά ἀποτρέψει τέτοιες θέσεις νά δι-εισδύουν στό ὀρθόδοξο ποίμνιο laquoὉΟἰκουμενισμός εἶναι Παναίρεσιςraquoμᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς Αὐτό δέν τό γνωρίζουν οἱοἰκουμενιστές ἀρχιερεῖς καί κληρι-κοί Ἡ συμπροσευχή δέν εἶναι μόνοlaquoπροδοσίαraquo καί laquoξεπούλημαraquo εἶναικαί αἰτία καθαίρεσης Λέει ὁ ΞΕ Κα-νόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων laquoΕἴ τιςκληρικός ἤ λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συν -αγωγήν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσ -εύξασθαι καθαιρείσθω καί ἀφοριζέ-σθωraquo

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Εἶναι ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφοῦ ἐκράτησεν εἰς τοὺς ὤμους του τὸν πλοῦτον της καὶ τὴν ὀρθὴν πίστιν

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΕΣΩΣΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΛΗΝ ΜΑΣ

Ἄνευ αὐτοῦ εἰς τὴν Φλωρεντίαν θὰ εἴχομεν ὑποδουλωθῆ εἰς τὸν Πάπαν καὶ οἱΛατῖνοι θὰ μᾶς εἶχον ἐξαφανίσει ὡς γράφει ὁ σοφὸς Ἀδαμάντιος Κοραῆς Ὁ Ἅγιος

Μᾶρκος μᾶς φωνάζει laquoΟὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς θέματα πίστεωςraquo

ΑΙ ΝΙΚΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ

ΜΕ ΤΗΝ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀξίζει νὰ κα-ταθέσουμε τὸ ἀκόλουθο Ὑπάρχει μία ὡραία καὶ σπάνια παρά-σταση σὲ χειρόγραφο ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυ-

σοστόμου Δείχνει τὸν Ἅγιο νὰ κάθεται σ᾽ ἕνα θρανίο καὶ νὰ γράφεικρατώντας μολύβι ἔχοντας ἔμπροσθέν του τόμους συγγραμμάτων καὶφύλλα χάρτου Ὄπισθεν ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν Ἅγιο εἶναι ζωγραφισμένοςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος στὸ αὐτὶ τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦὑπαγορεύει τί νὰ γράψει

Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ ἱ Χρυσόστομος εἶχε ἀναγνώσει τὶς ἐπιστολὲςτοῦ Ἀπ Παύλου ποὺ τὶς βρίσκουμε μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ εἶναι14 καὶ προφανῶς ἡ παράσταση δείχνει ὅτι ὕστερα ἀπὸ τέσσερις αἰῶνεςὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐμφανίστηκε καὶ βοήθησε τὸν Ἅγιο Ἱεράρχηὥστε νὰ ἑρμηνεύσει καλῶς τὶς ἐπιστολές του Αὐτὸ τὸ περιστατικὸ τὸγνωρίζουμε ἀπὸ τὸν μαθητὴ τοῦ Ἰ Χρυσοστόμου τὸν διάκονο Πρό-κλο τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως

Συγκεκριμένα ὁ μαθητὴς αὐτὸς ἕνα βράδυ ἤθελε νὰ εἰδοποιήσειτὸν ἱ Χρυσόστομο ὅτι τὸν ζητοῦσε ἕνας αὐλικός ποὺ εἶχε ἔλθει ἐπί-σκεψη Ὅταν ὁ Πρόκλος προσεκτικὰ ἄνοιξε τὴ θύρα τοῦ δώματοςὅπου εὑρισκόταν ὁ ἱερὸς Πατὴρ καὶ ἔγραφε τότε εἶδε μὲ κατάπληξητὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ εἶναι κοντὰ στὸ δεξιὸ αὐτὶ τοῦ ἱ Χρυσοστό-μου καὶ νὰ τοῦ ὁμιλεῖ Κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιατίεἶχε μία ἁγία γλυκειὰ μορφή ὅπως ἀκριβῶς ἦταν στὴν παράσταση ἐκεί-νη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺ εὑρισκόταν ἁγιογραφημένη στὸν ἀπέ-ναντι τοῖχο τοῦ δώματος

Πράγματι Παῦλος καὶ Χρυσόστομος συνδέονται πνευματικὰ καὶ οἱἍγιοι γνωρίζονται μεταξύ τους Γι᾽ αὐτὸ καὶ εὔστοχα ἔχει εἰπωθεῖlaquoΣτόμα Χριστοῦ ὁ Παῦλος καὶ στόμα Παύλου ὁ Χρυσόστομοςraquo

Ἀρχιμ Χρυσόστομος ΠαπαθανασίουἹεροκῆρυξ Καθεδρικοῦ Ἱ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΚΡΑΥΓΑΙὩς τὸ ἀνέπτυξεν εἰς ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας ὁ εἰδικὸς κ Ἠλίας Χατζηνικολάου

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χριστου-γέννων ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸΠνευματικὸν Κέντρον τοῦ ἹεροῦΝαοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦἈσκληπιείου Νοσοκομείου Βούλαςτὸ μηνιαῖον ἀντιαιρετικὸν σεμινάριοντῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ΓλυφάδαςΕἰς τὸ ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον τὸὁποῖον ἔγινε παρουσίᾳ τοῦ Σεβ Μη-τροπολίτου Γλυφάδας κ Παύλουὁμιλητὴς ἦτο ὁ κ Ἠλίας Χατζηνικο-λάου κάτοχος μαύρης ζώνης (καρά-τε) ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμαlaquoΠολεμοτεχνίτης ὁ Μάγος ὁ θερα-πευτήςraquo

Ἡ μυστικὴ διδασκαλίαΣυμφώνως πρὸς ἐνημερωτικὸν ση-

μείωμα τῆς Ἱ ΜητροπόλεωςlaquoὉ ἀποκρυφισμός συνίσταται

στὴν κατοχὴ καὶ ἄσκηση μίας μυ-στικῆς διδασκαλίας ποὺ ἔχει ὡς θε-ματοφύλακα ἕνα ἢ περισσότερουςἀνθρώπους καὶ ὡς περιεχόμενό τηςτὶς ἀπόκρυφες ldquoἱκανότητεςrdquo τοῦἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν βοή-θεια ἀπόκρυφων δυνάμεων ὅπωςπνεύματα δαίμονες θεότητεςἐνέργειες κοκ Στὰ πλαίσια αὐτὰὁρίζει ἡ Ἐγκυκλοπαίδεια ldquoΝέα Δομὴrdquoτὸν ἀποκρυφισμό

Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ κάνουμεμία μικρὴ ἱστορικὴ ἀναδρομήΤὸν 5οαἰώνα μΧ ὁ Ξατρίγια (εὐγενὴς πο-λεμιστὴς) Μποντιντάρμα (Ντὰ-Μό)τρίτος υἱὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς ΝότιαςἸνδίας καὶ ὄγδοος πατριάρχης τοῦΒουδισμοῦ Μαχαγιάνα (ΜεγάλοὌχημα) φεύγει γιὰ τὴν Κίνα μὲ στό-χο τὴν ἀναζωπύρωση τοῦ Βουδι-σμοῦ Ἡ Κίνα εἶχε πέσει ἐκείνη τὴνπερίοδο σὲ κατάσταση βουδιστικῆςπαρακμῆς ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προ-σπαθοῦσαν νὰ ἐπιτύχουν τὴ ldquoφώτι-σηrdquo μὲ καλὰ ἔργα καὶ ἀνάγνωσηΓραφῶν περισσότερο ἀπὸ ὅτι μὲἐπιμονὴ στὸ διαλογισμό Ὁ Ξατρίγιαἐπιχείρησε λοιπὸν νὰ πείσει τὸναὐτοκράτορα γιὰ περισσότερηἄσκηση στὸ διαλογισμό ἀλλὰ ἀπέ-τυχε ὁπότε καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἕναἔρημο τόπο κοντὰ στὸ λόφο Σάο-Λίν Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνα μικρὸ βου-διστικὸ κοινόβιο Οἱ βουδιστὲς μο-ναχοὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν Ξατρίγια νὰτοὺς διδάξει τὸν ἀληθινὸ δρόμο τῆςldquoφώτισηςrdquo Ὁ Ξατρίγια ἀποδέχεταιἀλλὰ τοὺς βρίσκει ἀσθενικοὺς καὶἀποφασίζει νὰ τοὺς δυναμώσει μὲἀσκήσεις ποὺ περιελάμβαναν

ndash ἀσκήσεις ἀναπνοῆςndash ἔλεγχο τῆς ἐνέργειας τσίndash κινήσεις πάληςndash τεχνικὲς κραυγῶνἜτσι γίνεται πρῶτος πατριάρχης

τοῦ Κινεζικοῦ Βουδισμοῦ Τσ ἂν

(Ζέν) αὐτοῦ ποὺ ἀργότερα ὀνομά-στηκε Χιναγιάνα (Μικρὸ Ὄχημα) ὉΞατρίγια ὡς πολεμιστής γνώριζετὴν πολεμικὴ γιόγκα Βάζρα Μουκτίἡ ὁποία ἀποτελοῦσε πολεμικὴ τέχνηἕνωσης μὲ τὴν θεία οὐσία ndashμὲ τὸἀπρόσωπο ldquoἝναrdquondash καὶ συγχώνευσηςστὸ ldquoκενὸrdquo τοῦ Βουδιστικοῦ Νιρβά-να ποὺ εἶναι ἡ ἀποκορύφωση τοῦδιαλογισμοῦ Εἰσάγεται ἔτσι ὁ κινη-τικὸς διαλογισμός ὅπου διαλο-γισμὸς ἡ τέχνη ἐξάλειψης τοῦ πόνουἀπὸ τὸ Κάρμα ἢ ἀλλιῶς ἡ τέχνη τοῦνὰ πεθαίνεις στὴν οὐσία νὰ αὐτο-κτονεῖς ἀνώδυνα

Γιὰ νὰ πετύχει κανεὶς τὸ στόχοτῆς ldquoφώτισηςrdquo θὰ πρέπει σύμφωναμὲ τὴ βουδιστικὴ διδασκαλία νὰ γί-νει ldquoΚοὺνγκ Φούrdquo Αὐτὸ σημαίνεικατὰ λέξη ldquoἐπίτευγμα καὶ ἄνθρωποςrdquoκαὶ ἀναφέρεται στὴν ἐπίπονη προ-σπάθεια νὰ γίνει κανεὶς καλὸς στὶςπολεμικὲς τέχνες ὅπως καὶ σὲ ἄλλεςἀσχολίες

Γύρω στὸ 1260 μΧ ὁ ΚινέζοςΤζουὲ Γουὰν ἀνέπτυξε τὶς 18 κινή-σεις τοῦ Μποντιντάρμα σὲ 5 στύλ

Α) τοῦ Δράκοντα ndash ldquoΚαλλιέργειαΠνεύματοςrdquo

Β) τῆς Τίγρης ndash ldquoἌσκηση τῶνὈστῶνrdquo

Γ) τῆς Λεοπάρδαλης ndash ldquoἈνάπτυξηΔύναμηςrdquo

Δ) τοῦ Γερανοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῶνΤενόντωνrdquo

Ε) τοῦ Φιδιοῦ ndash ldquoἈνάπτυξη τῆς κυ-κλοφορίας τοῦ Τσίrdquo

Ἡ ldquoἐνέργειαrdquo τσὶ βρίσκεται στὸνπυρήνα τῶν πολεμικῶν τεχνῶν τοῦἀποκρυφισμοῦ καὶ πολλῶν ἐναλλα-κτικῶν ldquoθεραπειῶνrdquo Εἶναι μία μετα-φυσικὴ ἐνέργεια ἡ ὁποία εἶναιγνωστὴ μὲ πολλὰ ὀνόματα Ὀνομά-ζεται στὴν Κίνα ldquoΤσίrdquo στὴν ἸαπωνίαldquoΚιrdquo στὴν Ἰνδία ldquoΠράναrdquo στὴν Αἴγυ-πτο ldquoΚάrdquo στὴν Πολυνησία ldquoΜάναrdquoστὸ Σουφισμὸ ldquoΜπαράκαrdquo στὴνἙβραϊκὴ Καμπάλα ldquoΓεσόντrdquo στοὺςἸνδιάνους ldquoὈρένταrdquo σύμφωνα μὲτὸν Μέσμερ ldquoΚοσμικὸς Αἰθέραςrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Βίλχελμ ΡάϊχldquoὈργόνη ἢ Βιοενέργειαrdquo σύμφωναμὲ τὴ Ναζιστικὴ κοσμοθεωρία ldquoΒρίλrdquoσύμφωνα μὲ τὸν Τζενταϊσμὸ ldquoΔύνα-μηrdquo

Τὸ ἰδεόγραμμα γιὰ τὶς πολεμικὲςτέχνες εἶναι τὸ ἴδιο στὴν Κίνα καὶστὴν Ἰαπωνία Στὴν Κίνα τὸ διαβά-ζουν Γού-Σού ἐνῶ στὴν Ἰαπωνία τὸδιαβάζουν Μποὺ-Ζούτσου Καὶ στὶςδύο περιπτώσεις σημαίνει ldquoπολε-μικὸς χορόςrdquo Οἱ ἰαπωνικὲς πολε-μικὲς τέχνες (Μποὺ-Ζούτσου) βασί-ζονται κι αὐτὲς στὴν ἀρχὴ τῶν συμ-πληρωματικῶν δυνάμεων Γίν καὶΓιάνγκ

Ἀρχικὰ οἱ πολεμικὲς τέχνες στὴν

Ἰαπωνία ὀνομάστηκαν ldquoΤὸν-τέrdquo ποὺσημαίνει ldquoχέρι τῆς Κίναςrdquo Ἀργότεραὀνομάστηκαν ldquoὈκινάουαndashτέrdquo ποὺσημαίνει ldquoτὸ χέρι τοῦ νησιοῦ τῆςὈκινάουαrdquo γιὰ νὰ μετονομαστοῦντελικὰ σὲ ldquoΚαρὰndashτέrdquo ποὺ σημαίνειldquoἄδειο χέριrdquo Ὅλο μαζὶ ndashΚαράτεΖούτσουndash σημαίνει ldquoἡ τέχνη τοῦἄδειου χεριοῦrdquo Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ση-μαίνει κυριολεκτικὰ ἄοπλο χέριἀλλὰ οὐσιαστικὰ παραπέμπει στὸβουδιστικὸ ldquoκενόrdquo τοῦ ζέν Ἀργότε-ρα οἱ Ἰάπωνες ἄλλαξαν τὶς ὀνομα-σίες τῶν στύλ τους ἀπὸ ldquoΖούτσουrdquoποὺ σημαίνει ldquoτέχνεςrdquo σὲ ldquoΝτὸrdquo ποὺσημαίνει ldquoδρόμοςrdquo (ἰαπωνικὴ μετα-φορὰ τῆς κινεζικῆς λέξης Ταό) Κιαὐτό γιὰ νὰ φαίνεται πιὸ ξεκάθαραὅτι ὁ στόχος τῆς ἐνασχόλησης μὲαὐτὲς εἶναι ἕνα φιλοσοφικὸ καὶ θρη-σκευτικὸ ἰδεῶδες ἕνα ldquoπνευματικὸrdquoμονοπάτι

Ἡ προπόνηση γίνεται σὲ διάφοραldquoντὸ-τζόrdquo ποὺ σημαίνει ldquoτόπος φώ-τισηςrdquo καὶ οἱ δάσκαλοι ὀνομάζονταιldquoσενσέϊrdquo (ἢ ldquoσίφουrdquo στὴν κινεζικὴγλώσσα) ποὺ σημαίνει ldquoγεννημένοςἀπὸ πρίνrdquo Αὐτό ἀναφέρεται στὴνldquoπνευματικὴrdquo ἀναγέννηση καὶ ldquoἀφύ-πνισήrdquo τους τὸ λεγόμενο ldquoσατόριrdquo

Οἱ σενσέϊ ἀπολαμβάνουν θρη-σκευτικὸ σεβασμὸ καὶ τιμὴ καὶ ἀνα-λαμβάνουν τὴν ldquoπνευματικὴrdquo ἀφύ-πνιση καὶ ldquoθεραπείαrdquo τῶν μαθητῶνΣυνήθως στὸ ντὸndashτζὸ ὑπάρχει φω-τογραφία τῶν σενσέϊ μπροστὰ ἀπὸτὴν ὁποία οἱ μαθητὲς ὑποκλίνονταιεἴτε ὁ δάσκαλος εἶναι ἐν ζωῇ εἴτεὄχι

Στόχος τῶν σενσέϊ εἶναι νὰ προ-ετοιμάσουν τοὺς μαθητὲς νὰ δε χ-θοῦν τὸ ldquoἐνεργειακὸrdquo κάλεσμαldquoἘνεργειακὸrdquo κάλεσμα ὅμως δὲνδέχονται ὅλοι ἀλλὰ μόνο οἱ ldquoἐκλε-κτοίrdquo Ἡ ἔννοια τοῦ ldquoἐκλεκτοῦrdquo βέ-βαια εἶναι γνωστὸ δόγμα τοῦ ἀπο-κρυφισμοῦ Οἱ ὑπόλοιποι μαθητέςποὺ δὲν εἶναι ldquoἐνεργειακὰrdquo ἐκλεκτοίγίνονται ἁπλὰ κινητοὶ σάκοι προπό-νησης τῶν ldquoἐκλεκτῶνrdquo

Ἕνα ἄλλο δεῖγμα τοῦ ἀποκρυφι-στικοῦ ὑπόβαθρου τῶν πολεμικῶντεχνῶν εἶναι καὶ οἱ κραυγές ποὺχρησιμοποιοῦνται Δὲν πρόκειταιφυσικά γιὰ τυχαῖες κραυγές Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ Ἰαπωνικὴ κραυγή Κίndashἄϊὅπου Κί= ἐσωτερικὴ ldquoἐνέργειαrdquo καὶἄϊ=ἕνωση Εἶναι ἡ ὁλοκληρωτικὴ καὶταυτόχρονη ἑστίαση ὅλων τῶν δυ-νάμεων τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀτόμου σὲμία πράξη ἐπίθεσης πρὶν προλάβει ὁἀντίπαλος νὰ ἀμυνθεῖ Προέρχεταιἀπὸ τὸ ἐνεργειακὸ κέντρο ldquoχάραrdquo καὶκατευθύνεται πρὸς συγκεκριμένοστόχο μὲ σκοπό μέσῳ τῆς κραυγῆςαὐτὸς ποὺ κραυγάζει καὶ ὁ στόχοςνὰ γίνουν ἕναraquo

Παρεφρόνησαν εἰς τὴν Ἀμερικήν Διαμάχαι δικαστικῶνκύκλων διὰ τὴν νομιμοποίησιν τοῦ Σατανισμοῦ

Ἡ Ἀμερικὴ δὲν εἶναι μόνον ἡ χώρατῆς ἐλευθερίας ἀλλὰ καὶ ἡ χώρα εἰςτὴν ὁποίαν ἐπικρατεῖ ἡ παραφροσύ-νη ἀφοῦ γνωρίζουν ἔξαρσιν ἡ ἐγκλη-ματικότης ἡ βία οἱ βιασμοί ἡ παιδο-φιλία αἱ παραθρησκεῖαι αἱ αἱρέσειςκαὶ ὁ Σατανισμός

Τὸν τελευταῖον καιρὸν παρατη-ρεῖται διαμάχη ἀκόμη καὶ μεταξὺ δι-καστικῶν λειτουργῶν διὰ τὴν νομιμο-ποίησιν ἢ ὄχι τοῦ Σατανισμοῦ εἰς τὴνχώραν Πλέον συγκεκριμένως καὶ ὡςμετέδωσε τὴν 10ην Δεκεμβρίου ὁδιαδικτυακὸς ἱστότοπος defence-netgr

laquoΜία ὁμάδα σατανιστῶν ἀναφέ-ρει ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ νομοθετικοῦσώματος τῆς πολιτείας τῆς Ὀκλα-χόμα τοῦ 2009 νὰ χρηματοδοτηθεῖἀπὸ ἰδιώτη ἡ ἀνέγερση ἑνὸς μνη-μεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς στὸ περι-βάλλοντα χῶρο τοῦ κυβερνητικοῦκτηρίου (Καπιτώλιο) τῆς πρωτεύου-σας τῆς πολιτείας σημαίνει ὅτι καὶαὐτοὶ πρέπει νὰ ἔχουν ἰσότιμη πρό-σβαση στὴν ἀνέγερση ἑνὸς δικοῦτους μνημείου

Ὁ Σατανικὸς Ναὸς τῆς ΝέαςὙόρκης ἔχει προειδοποιήσει τὴνἁρμόδια Ἐπιτροπὴ ὅτι θέλει νὰ χτί-σει ἕνα μνημεῖο δαπάνης 20000δολλαρίων Ὁ ναὸς σχεδιάζει νὰὑποβάλει σχέδια αὐτὸ τὸ μήνα γιὰἕνα μνημεῖο τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι κα-λοῦ γούστου ndash καὶ τὸ ὁποῖο περι-γράφεται ὅτι θὰ δείχνει μία πεντάλ-φα ἢ μία διαδραστικὴ παρουσίασηγιὰ τὰ παιδιά σύμφωνα μὲ τὸ Asso-ciated Press

Ὁ ρεπουμπλικάνος γερουσια -στὴς Bobby Cleveland (R) εἶπε στὸAP ὅτι ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶναι παράλογηldquoΑὐτοὶ οἱ σατανιστὲς εἶναι μία δια-φορετικὴ ὁμάδαrdquo εἶπε ldquoΤοὺς τοπο-θετεῖς στὴν κατηγορία τῶν παρα-νοϊκῶνrdquo

Νομικὸ προηγούμενο δείχνει ὅτιτὰ ὁμοσπονδιακὰ δικαστήρια ἴσωςνὰ μὴ μποροῦν νὰ ἔχουν τὴν ἴδιαἄποψη γιὰ τὸ μνημεῖο μὲ τὶς ΔέκαἘντολὲς ἢ τὴν ἀξίωση γιὰ ldquoἴσα δι-καιώματαrdquo τῶν σατανιστῶν

Σὲ μία ὑπόθεση τοῦ 2005 τὸ Ἀνώ-τατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάν-θηκε ὁμόφωνα ὑπὲρ τῶν σατα-νιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τῆς ΛευκῆςὙπεροχῆς λέγοντας ὅτι ὁ ὁμο-σπονδιακὸς νόμος ποὺ σχεδιάστη-κε γιὰ νὰ προστατεύσει τὶς θρη-σκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν φυλακι-

σμένων προστατεύει ἐξίσου καὶ τὰδικά τους

Ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ὀχάϊο εἶχανὑποστηρίξει ὅτι ἡ προστασία τῶνθρησκευτικῶν δικαιωμάτων τῶν σα-τανιστῶν θὰ ὑπονόμευε τὴν ἀσφά-λεια τῶν φυλακῶν μὲ τὴν κατάρτι-ση περισσότερων κρατουμένων σὲαὐτὴ τὴν πίστη

Ἀπορρίπτοντας τὸ ἐπιχείρηματῆς πολιτείας ἡ δικαστὴς Ruth Ba-der Ginsburg σημείωσε ὅτι ἡ κυβέρ-νηση τῆς πολιτείας κάνει παραχω-ρήσεις συχνὰ στὴν ἐλεύθερη ἄσκη-ση τῆς θρησκείας ὅπως στὴν δυνα-τότητα Ἑβραίων στρατιωτῶν νὰφορᾶνε yarmulkes (κιπά)

Ἡ δικαστὴς Ginsberg κατέστησεσαφὲς ὅτι ἡ ἀπόφασή της ἀσχολή-θηκε εἰδικὰ μὲ τὸν ἐν λόγῳ ὁμο-σπονδιακὸ νόμο

Σὲ δύο ἄλλες περιπτώσεις τὸ ἴδιοἔτος τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ἐξέ-δωσε ἀπόφαση κατὰ τμήματα γιὰ τὸσυγκεκριμένο ζήτημα τῶν θρη-σκευτικῶν μνημείων σὲ δημόσιουςχώρους

Ἀπὸ τὴ μία πλευρά τὸ δικαστήριοἀποφάσισε μὲ ψήφους 5 ὑπὲρ καὶ 4κατὰ ὅτι ἕνα μνημεῖο γιὰ τὶς ΔέκαἘντολὲς στὸ Καπιτώλιο τοῦ Τέξαςθὰ μποροῦσε νὰ παραμείνει Ὁ δι-καστὴς Stephen Breyer ἐκφράζον-τας τὴν πλειοψηφία τοῦ δικαστηρί-ου σημείωσε ὅτι τὸ μνημεῖο ὑπῆρχεγιὰ 40 χρόνια πρὶν ἀσκηθεῖ κάποιαμήνυση Ἐξάλλου στὸ ἔδαφος τοῦΚαπιτωλίου τοῦ Τέξας ὑπάρχουνμία ποικιλία μνημείων Αὐτό κατὰτὴν ἄποψη τοῦ δικαστῆ Breyer ἔκα-νε τὸ μνημεῖο πιὸ πολὺ ἱστορικὸπαρὰ θρησκευτικό

Ὁμοίως τὸ 2010 δικαστήριο διέ-ταξε τὴν ἀπομάκρυνση ἑνὸς μνη-μείου μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲς ἀπὸ τὸπροαύλιο ἑνὸς δικαστηρίου στὴνὈκλαχόμα

Τὸ μνημεῖο μὲ τὶς Δέκα Ἐντολὲςτῆς Ὀκλαχόμα ἔχει προσβληθεῖ στὸδικαστήριο ἀπὸ τὴν ἈμερικάνικηἝνωση Πολιτικῶν Ἐλευθεριῶν(American Civil Liberties Union ἢACLU)

Ὁ νομικὸς σύμβουλος τῆς ACLUεἶπε στὸ AP ldquoἊν οἱ Δέκα Ἐντολέςμὲ τὸ φανερὰ χριστιανικὸ μήνυμάτους ἐπιτρέπεται νὰ παραμείνουνστὸ Καπιτώλιο τὸ μνημεῖο ποὺ προ-τείνεται ἀπὸ τὸ Σατανικὸ Ναὸ δὲνμπορεῖ νὰ ἀπορριφθεῖ ἐξαιτίας τῶνδιαφορετικῶν θρησκευτικῶν ἀπό-ψεών τουςrdquoraquo

Ὅταν ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας ἑορ-τάζη μνήμη Ἁγίου Ἱεράρχου δια-βάζεται ἡ ἑξῆς περικοπή ἀπὸ τὸἍγιο Εὐαγγέλιο laquoΕἶπεν ὁ Κύριοςτοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς Ὑμεῖς ἐστετό φῶς τοῦ κόσμου Οὐ δύναταιπόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κει-μένη οὐδέ καίουσι λύχνον καί τι-θέασιν αὐτόν ὑπό τόν μόδιον ἀλλἐπί τήν λυχνίαν καί λάμπει πᾶσι τοῖςἐν τῇ οἰκίᾳ Οὕτω λαμψάτω τό φῶςὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπωνὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργακαί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶντόν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo

Ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Βαρ-θολομαίου στὴ μακρινὴ Ἐσθονίακατὰ τῆς συμβίωσης τῶν ὁμοφυ-λοφίλων ἦταν πολὺ ἀναγκαίαΠολλὲς φορὲς οἱ ἐπίκαιρες αὐτὲςδηλώσεις πρέπει νὰ γίνονται στὸνἀνάλογο τόπο καὶ χρόνο ἀδιαφο-ρώντας γιὰ τὸ ὅποιο κόστος Ἐρχό-μενος μετὰ τὴν μακρινὴ Ἐσθονίαστὴν ἁγιοτόκο πόλη τῆς Θεσσαλο-νίκης ποὺ ὁ δήμαρχός της διοργα-νώνει κάθε χρόνο παρελάσεις ὁμο-φυλοφίλων στεφανομένους μὲ τὸστεφάνι τῆς ἀδιαντροπιᾶς ποὺ φέ-τος φορούσανε καὶ δεύτερο στε-φάνι αὐτὸ τῆς ὑπερηφάνειας Σὲαὐτὸν τὸν χρόνο καὶ σὲ αὐτὸν τὸνἱερὸ τόπο τοῦ Ἁγίου Δημητρίουτοῦ ἐλευθερωτοῦ τῆς Θεσσαλονί-κης ἔπρεπε νὰ γίνη ἡ ἀναγκαία δή-λωση τοῦ Πατριάρχου κατὰ τοῦστεφανομένου παρὰ φύσιν πάθουςτῆς ἀτιμίας Ἀντ᾽ αὐτοῦ εἴδαμε τὸνΠατριάρχη νὰ χαιρετᾶ καὶ νὰ θω-πεύῃ τὸ πρόσωπο τοῦ δημάρχου

Μήπως μὲ τὴν συμπεριφορὰ τουαὐτή καταργεῖ τὸν ἠθικὸ νόμο τοῦἉγίου Εὐαγγελίου Ἐξέμεσε τὸ δη-λητήριο τῆς ἁμαρτίας ὁ διάβολοςἐναντίον τῆς ἱερᾶς πόλεως Θεσσα-

λονίκης καὶ ἡ κορυφὴ τῆς Ὀρθο-δοξίας σιωπᾶ Αὐτὴ τὴν σιωπὴ σαςεἶδε ἡ ἐν ἁμαρτίαις γηρασμένηΕὐρώπη καὶ μᾶς ἐπέβαλε τὸ πρό-σφατο σατανικὸ πρόστιμο Ἡσιωπὴ κατὰ τόν Ἅγιο Γρηγορίο τόνΠαλαμᾶ εἶναι ἕνα τρίτο εἶδος ἀθεΐ-ας Πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦγιατί εἶστε τόσο λαλήστατος Σὲαὐτὴ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦρθαν τὰ πά-νω κάτω γιατί ἐμεῖς οἱ πνευματι-κοί ἄνθρωποι προκρίναμε τὴν ἄθεησιωπή

Τὸ σωστὸ ἦταν ἀφοῦ χαιρετίσε-τε τὸν κ Δήμαρχο τῆς Πόλης νὰτελέσετε Ἁγιασμὸ καὶ νὰ κάνετεκαὶ τὸ ἀνάλογο κήρυγμα κατὰ μί-μηση τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ

Ὁ οἰκολόγος Πατριάρχης μαςμεριμνᾶ καὶ φροντίζει γιὰ τὸ φυ-σικὸ περιβάλλον γιὰ τὶς ἀθάνατεςὅμως ψυχές ποὺ σταυρώθηκε ὁἸησοῦς Χριστός καὶ ποὺ ὁ ἄπιστοςδήμαρχος βυθίζει στὸ σκοτάδι τῆςἁμαρτίας γιατί ἀδιαφορεῖ Μήπωςδιὰ τὸ κόστος Ἀφοῦ ἐξελέγη ἀπὸτὸν Θεό στό ὑψηλὸ αὐτὸ ἀξίωμανὰ εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου πρέ-πει νὰ κάμη στὸ ἀκέραιο τὸκαθῆκον του

Ἂν διὰ τὸ κόστος ἀδιαφορήσου-με τότε ἐκπέμπουμε ἀντὶ γιὰ φῶςσκοτάδι καὶ δίνουμε χαρὰ καὶ ἀνά-παυση ὄχι μόνο στοὺς κοσμικοὺςἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶστὸν ἐχθρό τοῦ γένους ἡμῶν καὶσκανδαλίζουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅπως ἔλε-γε καὶ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐ-σιος

Μὲ πόνο καὶ ἀγωνίαἀπὸ τὸν Ἱερὸ ἌθωναΜοναχὸς Νικόλαος

Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους

ΠΡΟΕΚΡΙΝΑΜΕΝ ΤΗΝ ΑΘΕΟΝ ΣΙΩΠΗΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ(ΣΤΙ)ΚΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣΤΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ

Προσφάτως ἐνεθρονίσθη (29ην Δεκεμβρίου) ὁ νέος ΜητροπολίτηςΒελγίου κ Ἀθηναγόρας Ἀντί σχολίου ἤ ρεπορτάζ παραθέτομεν τήν ἀκό-λουθον φωτογραφίαν καί τό ἀκόλουθον σχόλιον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦδιαδικτυακοῦ ἱστοτόπου ldquoἈκτῖνεςrdquo

laquoὉ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκπροσωπήθηκε στὴνοἰκουμενι(στι)κὴ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Μητροπολίτη Βελγίου ἈθηναγόραΠέκσταντ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Γερμανίας Αὐγουστῖνο Παρόντες ἦτανὁ Καρδινάλιος Godfried Danneels ὁ Ἀποστολικὸς Νούντσιος στὸ Βέλγιοὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος Ἀμβέρσας Johan Bonny ΜονοφυσίτεςΠροτεστάντες Βουδιστὲς κἄraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 5η

Τρεῖς Ἱεράρχες Τρεῖς πολύφωτοιἈστέρες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Στε-ρεώματος laquoΤρεῖς μέγιστοιφωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότη-τοςraquo Βασίλειος ὁ Μέγας Γρηγό-ριος ὁ Θεολόγος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυ-σόστομος

Ἦταν θεοφιλεῖς καὶ φιλάνθρωποιἮταν ἄριστοι γνῶστες τῆς ἉγίαςΓραφῆς καὶ τῆς Κλασικῆς ΠαιδείαςΠοιμένες ἐξαίρετοι Ρήτορες δεινοίΚήρυκες τοῦ Θείου Λόγου ἔξοχοιlaquoΘεῖα τοῦ Χριστοῦ στόματαraquo laquoΜε-γάλοι θεολόγοιraquo Συγγραφεῖς θαυ-μάσιοι σοφοὶ καὶ ἅγιοι Ἦταν τρεῖςὑπέροχες μορφὲς τῆς ἘκκλησίαςΣτυλοβάτες τοῦ Χριστιανισμοῦἀκλόνητοι Προστάτες τῶν Ἑλλη-νικῶν Γραμμάτων ἔνθερμοι Μα-χητὲς καὶ ἀγωνιστὲς τοῦ δικαίουτῆς ἀρετῆς τῆς ἀλήθειας Οἰκουμε-νικοί διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί

Ἦταν ἔναντι τῶν τότε ἰσχυρῶνἄτρομοι καὶ ἄφοβοι Ἔναντι τῶν πει-ρασμῶν ἀλύγιστοι Ἔναντι τῶν προ-κλήσεων τῆς ἐποχῆς ἰσχυροί Ἀνυ-ποχώρητοι Ἀναστήματα ἠθικὰ καὶπνευματικὰ μεγάλα

Ἀναδείχτηκαν σ᾽ ὅλους τούς το-μεῖς τὸ θρησκευτικό τὸν πνευματι-κό τὸν κοινωνικό τὸ συγγραφικόἘφήρμοσαν κοινωνικὴ πολιτική μο-ναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Ἀνακού-φισαν τὸν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπωνἌσκησαν τὴν ἀρετὴ τῆς φιλανθρω-πίας σὲ βαθμὸ ἀπίστευτο Ἡ laquoΒασι-λειάδαraquo τοῦ Μ Βασιλείου ἀποτελεῖτὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς φιλανθρω-πίας τὸ σύμβολο τοῦ laquoΚαλοῦ Σαμα-ρείτηraquo τὸ σύμβολο τοῦ ἀνθρωπι-σμοῦ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίοντῆς συμπόνοιας τοῦ ἄλλου τῆς ἀγα-θοεργίας

Δίδασκαν τοὺς πιστούς Τοὺς ἀνέ-λυαν τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο τὸ ΑἰώνιοΒιβλίο καὶ τὸ Βιβλίο τῶν ΒιβλίωνΤοὺς διαφώτιζαν γιὰ ὅλα τὰ θέματατῆς ζωῆς Καὶ γιὰ νὰ μποροῦν νὰ λα-τρεύουν μὲ θεάρεστο τρόπο τὸ Θε-άνθρωπο τὸν Ἰησοῦ Χριστό τὸν Υἱὸκαὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ συστηματοποί-ησαν τὴ λειτουργικὴ ζωή τῆς Ἐκκλη-σίας

Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν εἶναι ἔργο θεόπνευστοθαυμάσιο διαχρόνικο καὶ παγκό-σμιο Ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὸν laquoπανδαμά-τορα χρόνοraquo Ἕλληνας ἱστορικὸςγράφει Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες laquoἈπετέ-λεσαν ἐποχὴν λόγου νέαν μεγάληνκαὶ ἔνδοξον διὰ τὸ ἀνθρώπινο γέ-νοςraquo Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἦταν πολυ-προσωπικότητες πολυχαρισματικοὶκαὶ πολυταλαντοῦχοι διορατικοὶ καὶπροορατικοί Συνέλαβαν ὅλο τὸ νόη-μα τῆς ζωῆς Ἐλέχθη γιὰ τὴν Τριάδατῶν Ἱεραρχῶν ὅτι ἦταν laquoΕὔγλωττοικατὰ τὸν λόγον εὐγλωττότεροικατὰ τὸν βίον εὐγλωττότεροι κατὰτὸν θάνατονraquo

Ἦταν λάβροι κατὰ παντὸς κακοῦἁμαρτίας καὶ αἱρέσεως Ἀσυμβίβα-στοι Κατὰ τῆς γλώσσας τῶν συμβι-βασμῶν καὶ τῆς διπλωματίας Ἦτανεὐθεῖς καὶ κατηγορηματικοί Ἔβα-ζαν ὑπεράνω ὅλων τὴν ἀρετή τὸ δί-καιο τὴν ἀλήθεια Δὲν λογάριαζανοὔτε τὶς λοιδορίες οὔτε τὰ σκώμμα-τα οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τὶς φοβέ-ρες τῶν αὐτοκρατόρων οὔτε τὶςἐξορίες οὔτε τὶς φυλακές οὔτε καὶτὴν ἴδια τους τὴ ζωή Δὲν πρόδιδαν

τὴν πίστη τους καὶ τὰ ἰδανικά τουςΚρατοῦσαν ψηλὰ πάντα τὸ λάβαροΚαὶ ποτὲ δὲν τὸ ὑπέστειλαν Καὶ σή-μερα καὶ πάντοτε οἱ ἐκκλησιαστικοὶἡγέτες θὰ πρέπει νὰ εἶναι γενναῖοικαὶ τολμηροί ἀσυμβίβαστοι ἀκλό-νητοι ὅπως ἦταν καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρ-χες Ἡγέτες στιβαροί Οἱ ΤρεῖςἹεράρχες τόνισαν τὴν ἀξία καὶ τὴ ση-μασία τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστεί-ας laquoΟὐδεὶς ἀναμάρτητος εἰ μὴ μό-νον ΕΙΣ ὁ Ἰησοῦς Χριστόςraquo Μετά-νοια εἶναι ἡ ψυχικὴ συντριβή ἡντροπή ἡ λύπη ποὺ αἰσθάνεται κα-νείς ὅταν συνειδητοποιήσει τὸ κακὸἢ τὸ σφάλμα ποὺ διέπραξε Τὰ δά-κρυα εἶναι ἀπόδειξη ἔμπρακτης με-τάνοιας Σημειωτέον ὅτι τὴ δήλωσημετανοίας λαβαίνει ὑπόψη του καὶτὸ Δικαστήριο κατὰ τὴν ἔκδοση τῆςἀπόφασής του

Ἡ νηστεία εἶναι θεσμὸς πανάρχαι-ος καὶ παγκόσμιος Ἡ χριστιανικὴθρησκεία τὸν διηύρυνε καὶ τὸνπλούτισε Σημαίνει ἀποχὴ ἀπὸ ὁρι-σμένα εἴδη φαγητοῦ καὶ ποτοῦ κιἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία Ὠφελεῖ δι-πλά τὸ σῶμα - τὴν ὑγεία - καὶ τὴν ψυ-χή Ἀπ᾽ τὴν ἁμαρτία θὰ πρέπει νὰἀπέχει πάντοτε ὁ ἄνθρωπος Κι ὅτανἁμαρτάνει θὰ πρέπει νὰ μετανοεῖἌλλες γνῶμες τῶν Τριῶν ἹεραρχῶνὉ Μ Βασίλειος προτείνει οἱ νέοι νὰμελετοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ συγ-γράμματα καὶ νὰ κρατοῦν ἀπ᾽ αὐτὰὅτι τὸ καλό τὸ χρήσιμο τὸ ὠφέλι-μο laquoΠάντα δοκιμάζετε τὸ καλὸν κα-τέχετεraquo Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγοςφρονεῖ ὅτι τὸ μέγιστο καὶ τὸ πρώτι-στο ἀγαθὸ εἶναι ἡ παιδεία ἡ διπλή ἡχριστιανικὴ καὶ ἡ ἐθνική Τὰ δὲ ἔπητοῦ Ὁμήρου τὰ καλεῖ laquoΘαυμάσιαraquoκαὶ τὴ στωϊκὴ φιλοσοφία καλεῖ laquoσε-μνήraquo laquoΟἱ Χριστιανοὶ - εἶπε - τιμοῦνδεόντως καὶ πρεπόντως τὰ γράμμα-ταraquo Τὰ γράμματα ἀνοίγουν νέουςὁρίζοντεςraquo

Ὁ Μ Βασίλειος ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρειτὸ συναίσθημα τῆς φιλοπατρίας Καὶθέλει ἡ Πατρίδα νὰ κυβερνᾶται ἀπὸἄντρες σώφρονες ἠθικοὺς καὶ τίμι-ους Ἀπὸ ἄντρες μὲ πολιτικὸ αἰσθη-τήριο Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoἩ τιμὴπρὸς τὴν μητέρα εἶναι ὅσιον Μητέ-ρα δὲ ὁ καθένας ἔχει τὴν δική τουΚοινὴ δὲ πάντων μήτηρ εἶναι ἡ Πα-τρίςraquo laquoΟὐδὲν γλυκύτερον Πατρί-δοςraquo λέει ὁ Χρυσόστομος Ὁ Χρυ-σόστομος γράφει laquoὉ γάμος ἀπο-βαίνει εὐτυχής ὅταν ἡ γυναίκα θεω-ρεῖ τὸν ἄντρα ὡς τὸ πλέον τιμιώτε-ρον καὶ ὁ ἄντρας θεωρεῖ τὴν γυναί-κα ὡς τὸ πλέον προσφιλέστερονraquo

Ὁ Μ Βασίλειος γράφει laquoΤὰ δύοφῦλα ὁ ἄντρας καὶ ἡ γυναίκα εἶναιἴσα Ἐπλάσθησαν ἀπὸ τὸν ΠλάστηΚαὶ εἶναι ἴσα Εἶναι ἰσότιμα Ψυχὴἔχει ὁ ἄντρας ψυχὴ ἔχει καὶ ἡ γυ-ναίκαraquo Ὁ Χρυσόστομος λέει laquoὉπλοῦτος ἐφόσον ἔχει ἀποκτηθεῖ μὲτίμια μέσα δὲν εἶναι κατακριτέοςraquolaquoΚατακριτέα εἶναι ἡ ἀπληστία ἡ πλε-ονεξία ἀλλὰ καὶ ἡ φιλαργυρίαraquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δὲν καταφρο-νοῦν τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη γιὰ τὸθάνατο προσφιλοῦς προσώπουΕἶναι ὅμως κατὰ τῆς ὑπερβολῆςκατὰ τοῦ ὑπερβολικοῦ πόνου καὶ τῆςὑπερβολικῆς θλίψεως Διότι προκα-λεῖ παραφροσύνη laquoΤὸ γὰρ πολύ τῆςθλίψεως παραφροσύνη φέρειraquo

Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoΤὰ προ-σόντα τοῦ λόγου εἶναι 3 α) Τὸ μέ-

τρο β) Ἡ σαφήνεια γ) Ἡ χάρηraquo Ἀπέραντοι εἶναι οἱ ἀνθῶνες τῶν

συγγραμμάτων τῶν Τριῶν Ἱεραρ -χῶν στυλοβατῶν Πατέρων τῆςἘκκλησίας Τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἄνθηἀπ τοὺς ἀπέραντους συγγραφικοὺςἀνθῶνες τους

laquoΟἱ Τρεῖς Ἱεράρχες πῆραν ὅτιὑγιὲς στοιχεῖο εἶχαν οἱ ἈρχαῖοιἝλληνες καὶ τὸ μπόλιασαν μὲ τὸΧριστιανισμόraquo Ἕνωσαν δύο κό-σμους τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ καὶ τὸνχριστιανικό Ἡ ἕνωση τῶν δύο κό-σμων ἕνωση λαμπρή ἁρμονικήἱστορική ἔδωσε ἕνα νέο πολιτισμόΤὸν Ἑλληνοχριστιανικό Πολιτισμὸδιαχρονικὸ καὶ παγκόσμιο

Ὁ Ἑλληνοχριστιανικὸς πολι-τισμὸς εἶναι πολιτισμὸς ἠθικῶνπνευματικῶν θρησκευτικῶν μορ-φωτικῶν ἐθνικῶν ἀνθρωπιστικῶνκαὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνακηρύχθη-καν ἅγιοι προστάτες τῶν ἙλληνικῶνΓραμμάτων καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Παι-δείας διότι τὰ προστάτεψαν καὶ τὰδιαφύλαξαν

Ἡ 30η Ἰανουαρίου κάθε ἔτουςεἶναι ταυτόχρονα γιορτὴ διπλήΓιορτὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιορτὴτῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ τῆςἙλληνοχριστιανικῆς Παιδείας

Καὶ ὡς γιορτὴ ἐκπαιδευτικὴ κα-θιερώθηκε κατὰ τὸν 19ο αἰώνα τὸ1842

Στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίαςὑπῆρχε laquoἔριςraquo γιὰ τὸ ποιὸς ἀπ τοὺςΤρεῖς Ἱεράρχες ἦταν ἀνώτερος ΟἱΧριστιανοὶ χωρίστηκαν σὲ τρία στρα-τόπεδα Ἡ laquoἔριςraquo ἔληξε μὲ τὴν κα-θιέρωση τοῦ συνεορτασμοῦ τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν στὶς 30 Ἰανουαρίουκάθε ἔτους

Ὁ συνεορτασμὸς καθιερώθηκεστὰ μέσα τοῦ 11ου αἰώνα

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες Βασίλειος ὁΜέγας Γρηγόριος ὁ ΘεολόγοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ΤρίαΠολύφωτα Ἄστρα τοῦ Ἐκκλησιαστι-κοῦ Στερεώματος

Εἶναι οἱ παγκόσμιοι διδάσκαλοι καὶπαιδαγωγοί Ὁ εὔγλωττος λόγοςτους ὁ εὔγλωττος βίος τους ἡ εὔ -γλωττη διδασκαλία τους ἡ εὔγλωτ-τη παιδαγωγία τους οἱ εὔγλωττεςπράξεις τους συγκροτοῦν τὸν παγ-κόσμιο κοινωνικὸ κώδικα Τὸν κώδι-κα τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ δικαίου τῆςἀρετῆς καὶ τῆς ἀλήθειας τῆς θεοφι-λίας καὶ τῆς φιλαλληλίας τοῦἀλτρουϊσμοῦ καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦτῆς εὐσπλαγχνίας καὶ τῆς φιλαν-θρωπίας τοῦ οἰκτιρμοῦ καὶ τοῦ ἐλέ-ους τῆς ἀλληλοβοηθείας καὶ τῆςἀλληλεγγύης τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦκαὶ τῆς ἀλληλοκατανόησης

Ὅσοι τὸν παραβαίνουν προκα-λοῦν τὸν πόνο τὴ δυστυχία τὴ θλί-ψη τὴν πεῖνα τὴ δίψα τὴν φτώχιατὴν ἀνέχεια Προξενοῦν τὴν κακο-δαιμονία καὶ τὴν ἀθλιότητα τὸ φό-βο τὸν τρόμο τὴ βία τὸ θάνατο τὸνὄλεθρο τὴν καταστροφή τὸ χάοςκαὶ τὴν ἀναστάτωση Τὴν τραγικότη-τα Ἡ κακοδαιμονία καὶ ἡ δυστυχίαὀφείλονται στὴν καταστρατήγησητοῦ παγκοσμίου Κοινωνικοῦ Κώδικατῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Χωρὶς ἠθικὸδικαιϊκὸ κώδικα ἡ κοινωνία σπαράσ-σεται

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ Τοῦ Δημητρίου Γ Μπράνη Σχολικοῦ Συμβούλου ndash Νομικοῦ

(5ον)Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα μα-

σονοποιήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦμαρτυροῦνται μέ γραπτά τεκμήριατόσο στή Μασονία ὅσο καί στά κεί-μενα τοῦ ΠΣΕ καί τῶν συναφῶν κι-νήσεων τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ καί δέν μπορεῖ νάεἶναι ἀσύνδετα καί συμπτωματικάδεδομένης τῆς ἐκεῖ ἐμπλοκῆς (φι-λο)Μασόνων Κληρικῶν καί θεολό-γων

Αὐτά τά θεολογικά μικρόβια καίἄλλα παράπλευρα δέν ὑπῆρχανστήν καθ΄ ἡμᾶς Ὀρθόδοξη Ἀνατο-λική Καθολική Ἐκκλησία μέχρι τῆςἀναμείξεώς μας στόν Οἰκουμενι-σμό διά τοῦ ὁποίου δίκην πνευμα-τικῆς ἐπιδημίας προσβληθήκαμεκαί οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τούς Προτε-στάντες ἤδη τότε μεμολυσμένουςθεολογικῶς ἀπό τή Μασονία κατάτήν ὁμολογία ἀνεξαρτήτων ἐρευ-νητῶν ὁ Προτεσταντισμός εἶναιἀπολύτως συμβατός μέ τήν Μασο-νία ὁ σοσιαλιστής Γιόχαν Ζάσσενμ-παχ οὐδέτερος ἀναλυτής τῆς Μα-σονίας σημειώνει ὅτι ὁ Προτεσταν-τισμός κατά τήν Λατόμια laquoεἶναι τόμισό τοῦ τεκτονισμοῦ Θεωρεῖ τόπεριεχόμενο τῆς θρησκείας σάν κά-τι ἀπ΄ εὐθείας δοσμένο ἀπό τό Θεόκ ἐπιτρέπει στό λογικό νά μεταβάλητήν ἄψυχη μᾶζα Ὁ τεκτονισμός πά-λι πιστεύει πώς τό λογικό ὄχι μονα-χά τίς μορφές μπορεῖ νἀλλάζηἀλλά καί τό θρησκευτικό περιεχό-μενοraquo καί καταλήγει ὁ Ζάσσενμ-παχ laquoτά σημεῖα πού ἑνώνουν τόνπροτεσταντισμό μέ τόν τεκτονισμόεἶναι περισσότερα ndash μπορεῖ νά πῇκανείς- ἀπό ἐκεῖνα πού τόν ἑνώ-νουν μέ τόν καθολικισμόraquo [34]Ὅπως θέτουν τό ζήτημα οἱΑὐστριακοί Τέκτονες Λένχοφ καίΠόζνερ laquoΠράγματι αὐτήν τή σχέση[Προτεσταντισμοῦ καί Μασονίας]τήν ἀποδεικνύει ἐπίσης ἡ ἱστορίατῆς Μασονίας Αὐτή γεννήθηκε σέχώρα προτεσταντική καί οἱ περισ-σότερες Στοές εὑρίσκονται σέ προ-τεσταντικές χῶρες Τό προτεσταν-τικό πνεῦμα μέσα στή Μασονία φα-νερώνεται ὄχι μόνο στούς προτε-σταντικούς ἀλλά καί σέ ἄλλους λα-ούς Συντηρεῖ τόν πολιτιστικό βίοὅλων τῶν κρατῶν Ἡ Βίβλος εἶναι ἡμοναδική πηγή ἐπιγνώσεως τῶνΠροτεσταντῶν στίς θρησκευτικέςὑποθέσεις κεῖται αὐτή ἐπίσηςστούς ἐλευθεροτεκτονικούς ναούς[] Ὁ ἱερομόναχος ΧέρμανΓκροῦμπερ SJ βλέπει στή Μασο-νία τήν ldquoἐσωτερική μορφήrdquo τῆς ndashκατά τά ἄλλα - ἐξωτερικῆς γενικώ-τερης φιλελευθέρου μοντέρναςπροτεσταντικῆς κινήσεωςraquo [35]

Ἐπιφυλάσσομαι ἐάν θέλει ὁ Κύ-ριος νά ἐπεκταθῶ στό μέλλον λε-πτομερῶς στά προδηλωθέντα Εἶναιὅμως καιρός νά ἀποκαλυφθεῖ καί ἡ(παν)σιωνιστική ἀνάμειξη στή δημι-ουργία τοῦ ΠΣΕ

4 Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶν (ΠΣΕ) δημιούργημα τῆςΜασονίας καί τῶν Ροκφέλλερ

Ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτεροςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π Γεώρ-γιος Τσέτσης σχολιάζοντας τήνἐγκύκλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθο-δοξίας (2013) τοῦ ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Πειραιῶς κ Σερα-φείμ περί τῆς προελεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ἀπό τή Μασονία καίτόν Σιωνισμό ἀπεφάνθη ὅτι οἱ ἰσχυ-ρισμοί αὐτοί εἶναι laquoτραβηγμένο ἀπότά μαλλιά παράδοξο καί ξενίζον μα-κιαβελικό σχέδιοraquo σημειώνει δέ καίὅτι θά ἦταν laquoπολλαπλῶς χρήσιμο ἄνἡ Σεβασμιότης του παρέπεμπε στίςπηγές ἀπό τίς ὁποῖες ἀρύσθηκεστοιχεῖαraquo Τέλος ὁ Αἰδεσιμολογιώ-τατος προτοῦ ἀναλύσει ὅλες τίςἀγαθοεργίες τοῦ Παγκοσμίου Συμ-βουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν στήνἙλλάδα ὑπενθυμίζει ὅτι τό Κράτοςτοῦ Ἰσραήλ ἔχει ἐπανειλημμένωςἐκφράσει τήν πικρία του γιά τίς δη-λώσεις τοῦ ΠΣΕ περί τοῦ παλαι-στινιακοῦ ζητήματος[36]

Ἄς μᾶς ἐπιτρέψει ὁ π Γεώργιοςνά διαπιστώσουμε ὅτι (δυστυχῶςγιά τήν ἄποψή του) ὑπάρχουν κεί-μενα πού μαρτυροῦν ἀναφανδόνὑπέρ τῶν θέσεων τοῦ Σεβασμιωτά-του Πειραιῶς πέραν τῶν laquoΠρωτο-κόλλων τῶν Σοφῶν τῆς Σιώνraquo περίτοῦ ὅτι (δυστυχῶς γιά τήν Ἐκκλη-σία) ἡ Οἰκουμενική Κίνηση χειρα-γωγεῖται ἀπό τήν κρυπτοκρατία τῶνἐν λόγῳ μηχανισμῶν Καί εἶναι θαυ-μαστό δεδομένης τῆς ἀσφαλείαςτόσο τῆς Μασονίας ὅσο καί τῶνΣιωνιστῶν ὅτι διέρρευσαν ἔστω καίαὐτά πρός ἕνα εὐρύτερο κοινό Ἡἀντίδραση τοῦ ΠΣΕ κατά ἐνερ-γειῶν τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ δένκοστίζει καί τίποτε ἐφ΄ ὅσον ὁ ἀπώ-τερος μεσσιανισμός τοῦ Ἰσραήλἐξυπηρετεῖται κάλλιστα ἀπό τή δια-θρησκειακή κίνηση (στενή καίεὐρεῖα) ἐνῷ τό ΠΣΕ δέν ἔχειοὐσιαστική ὡς γνωστόν πολιτικήοὔτε βεβαίως ἄλλη δύναμη ἀπειλη-τική τοῦ Ἰσραήλ Περί τῆς κρυφῆςσχέσως τοῦ Παπισμοῦ μέ τή Μασο-νία ἀρκεῖ πρός τό παρόν νά ὑπενθυ-μίσουμε τό σκάνδαλο τῆς ΣτοᾶςPropaganda Due (P2) τό 1982 καί τῆςBanco Ambrosiano ὡς κορυφή ἑνόςὁλοκλήρου παγόβουνου

Ποιά εἶναι λοιπόνἡ σχέση τῶν Ροκφέλλερ

μέ τόν ΟἰκουμενισμόἩ σχέση τῆς οἰκογένειας Ροκ-

φέλλερ μέ τόν Οἰκουμενισμόὑπῆρξε τόσο ἰδεολογική μέ σαφῆ

στόχευση πρός τήν ἐκκλησιαστικήκαί θρησκευτική παγκοσμιοποίησηκαί ἕνωση ὡς μέσον διεθνοῦςεἰρήνης ὅσο καί οἰκονομική μέσκοπό τήν ἐπέκταση τῶν καπιταλι-στικῶν συμφερόντων τῆς οἰκογε-νείας Ροκφέλλερ καί τῆς πετρε-λαϊκῆς τους ἑταιρείας τῆς Stan-dard Oil σέ νέες ἀγορές Ἡ σχέσηαὐτή εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικήἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψη ὅτι οἱ Ροκφέλ-λερ ὑπῆρξαν ἱδρυτές τοῦ Συμβου-λίου ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Σχέσεωντῶν ΗΠΑ (CFR Council on ForeignRelations) ἑνός σημαντικώτατουμηχανισμοῦ στήν προώθηση τῆςπαγκοσμιοποιήσεως καί τῆς ΝέαςΤάξεως Πραγμάτων (NWO) [37]

Ἐδῶ δέν θέλω νά ἀναλωθοῦμεστό νά δειχθεῖ ἡ σημασία τοῦἔργου τῶν Rockefeller γιά τήν προ-ώθηση παγκοσμίως τῶν (παν)σιωνι-στικῶν συμφερόντων Νομίζωἀρκεῖ ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τοῦ ΔαβίδΡοκφέλλερ (1915-) υἱοῦ τοῦ προ-αναφερθέντος Τζόν Ντ Ροκφέλ-

λερ Τζούνιορ ὅπως ἔχει καταγρα-φεῖ στά ἀπομνημονεύματά του καίἀποτελεῖ παραδοχή τοῦ ρόλου τῆςοἰκογενείας του laquoΓιά περισσότεροἀπό ἕνα αἰῶνα οἱ ἰδεολογικοίἐξτρεμιστές σέ ἀμφότερα τά ἄκρατοῦ πολιτικοῦ φάσματος ἔχουνἁρπάξει καλο-δημοσιοποιημένα πε-ριστατικά ὅπως τῆς συναντήσεώςμου μέ τόν Κάστρο γιά νά ἐπιτε-θοῦν στήν οἰκογένεια Ροκφέλλερλόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἐπιρροῆςπού ἰσχυρίζονται ὅτι ἐξασκοῦμε ἐπίἀμερικανικῶν πολιτικῶν καί οἰκο-νομικῶν θεσμῶν Μερικοί πι-στεύουν ἀκόμη καί τό ὅτι εἴμαστεμέρος μιᾶς μυστικῆς μηχανορρα-φίας πού ἐργάζεται κατά τῶν βελ-τίστων συμφερόντων τῶν Ἡνωμέ-νων Πολιτειῶν χαρακτηρίζονταςτήν οἰκογένειά μου καί ἐμένα ὡςδιεθνιστές καί ὡς συνωμοτοῦντεςμαζί μέ ἄλλους σέ ὅλο τόν κόσμογιά νά οἰκοδομήσουμε μιά πιό ἑνο-ποιημένη παγκόσμια πολιτική καίοἰκονομική δομή τόν ldquoἕνα κόσμοrdquoἄν θέλετε Ἄν αὐτή εἶναι ἡ κατη-γορία δηλώνω ἔνοχος καί εἶμαιὑπερήφανος γι᾽ αὐτήνraquo [38]

Ἄνθρωπος-κλειδί στή σχέση τῶνΡοκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κί-νηση ὑπῆρξε ὁ Τζόν Μόττ (JohnMott 1865-1955) ἕνας ἀπό τούς δη-μιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκου-μενισμοῦ καί οὐσιαστικῶς καί τοῦΠαγκοσμίου Συμβουλίου τῶνἘκκλησιῶν ἀλλά καί συνεργάτηςτῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξεπρόεδρος (1915-1920) τῆς laquoἘκτε-λεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτη-τικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιάτήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολήraquo γε-νικός γραμματεύς τῆς ΔιεθνοῦςἘπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (YMCA) γενι-κός γραμματεύς καί πρόεδρος(1895-1928) τῆς laquoWorld Student Ch-ristian Federationraquo πρόεδρος τοῦlaquoΠαγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συ-νεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργουraquo (1910)καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραπο-στολές ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνο-μάστηκε laquoΔιεθνές ἹεραποστολικόνΣυνέδριονraquo τό 1946 βραβεύθηκεμέ τό Νόμπελ Εἰρήνης[39] καί τό1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρό-εδρος τοῦ ΠΣΕ Ἄλλωστε τόσο τόΣυνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοίτῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσε-ως[40]

Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονικήἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλή-ρως δικαιωμένοι καθώς ὁ Μόττ ἐκνεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανε-πιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί ΒῆταΚάππα (ΦΒΚ Phi Beta Kappa) [41]Ἡ ἀδελφότητα αὐτή ἡ πρώτη ἱστο-ρικῶς ἀπό τίς λεγόμενες laquoἑται-ρεῖες τιμῆςraquo (ldquohonor societiesrdquo) τῶνἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων λέ-γεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπαπού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκανστή Μασονία[42] Ὅμως ἡ κατrsquoἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονι-κοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεταιἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp ὁὁποῖος στό βιβλίο του laquoἩ Μεγαλο-φυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπε-ράσπιση τοῦ Τάγματοςraquo ἐπιβεβαι-ώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευσητῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μα-σόνους Ἰλλουμινάτι (τούς laquoΠεφω-τισμένουςraquo) [43] Ἡ οἰκουμενιστικήκαί παγκοσμιοποιητική δραστηριό-τητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρειστήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων

Τό 1982 ὁ Ἀμερικανός Καθηγη-τής τῆς Ἱστορίας Charles E Harveyτοῦ Πανεπιστημίου Californian Sta-te University (Chico-California) σέἄρθρο του μέ τίτλο laquoὉ John DRockefeller Jr καί ἡ ΠαγκόσμιαΔιεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920 Μιά διαφορετική ὀπτική πά-νω στήν Οἰκουμενική Κίνησηraquo [44]ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήνεἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆςοἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούςπατέρα καί υἱό (Senior καί Junior)Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκήτοῦ Μόττ ἀλλά καί ἀποκαλύπτειὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψε-ως τοῦ ρόλου τοῦ Rockefeller τοῦΝεώτερου ἀπό τόν δικηγόρο καίσύμβουλό του τόν Raymond Fos-dick αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦΧάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878-1969) ἑνός ἀπό τούς πλέον διακε-κριμένους laquoφιλελεύθερουςraquo (libe-

ral) Πάστορες καί Ἀμερικανούςοἰκουμενιστές Ἡ ἔρευνα τοῦ Κα-θηγητοῦ Harvey βασίστηκε στάἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλ-λερ

Ἀργότερα (1995) τό βιβλίο laquoΓε-νηθήτω τό Θέλημά Σου Ἡ κατά-κτηση τοῦ Ἀμαζονίου ὁ ΝέλσωνΡοκφέλλερ καί ὁ Εὐαγγελισμόςστήν Ἐποχή τοῦ Πετρελαίουraquo [45]τῶν δημοσιογράφων Gerard Colbyκαί Charlotte Dennett μᾶς προσφέ-ρει καί ἄλλα στοιχεῖα ἀναλύονταςτό σκεπτικό βάσει τοῦ ὁποίου ὁΜόττ ἐνέπλεξε τούς Ροκφέλλερστή χρηματοδότηση τῶν προτε-σταντικῶν ἐξωτερικῶν ἱεραπο-στολῶν

Ἐν πρώτοις ὁ Καθηγητής τῆςἹστορίας Harvey μᾶς παραθέτει μιάσειρά πολύ σημαντικῶν πληροφο-ριῶν γιά τήν ἔνθερμη ἀνάμειξη τοῦΤζόν Ντ Ροκφέλλερ τοῦ Νεώτε-ρου (1874-1960) στήν προσπάθειαἑνοποιήσεως τῶν προτεσταντικῶνὁμολογιῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ)ἀλλά καί στό ΠΣΕ Μολονότι δένμποροῦμε νά τίς παρουσιάσουμεἐν ἐκτάσει σημειώνουμε ὅτι στίςπληροφορίες αὐτές ἀναδεικνύεταιἡ ἔμφαση πού ἔδινε ὁ Ροκφέλλερστόν κοινωνικό χαρακτῆρα τοῦΧριστιανισμοῦ καί στήν καπιταλι-στική χρηστικότητα τῆς ἑνοποι-ήσεως τῶν προτεσταντικῶν laquoἐκ -κλησιῶνraquo καί ἱεραποστολῶν ὅπωςκαί τό ὅλο ἐνδιαφέρον του γιά τόνθρησκευτικό συγκρητισμό μέ παγ-κόσμια προοπτική ἀρχίζοντας ἀπότήν ἕνωση τῶν χριστιανῶν καί τῶνἱεραποστολῶν τουςΣημειώσεις

[34] ΓΙΟΧΑΝ ΣΑΣΕΝΜΠΑΧ ἩΜασωνία ἡ ἱστορία της ἡ δράση τηςὁ ἐσωτερικός ὀργανισμός της δια-σκευή Ν Γιαννιοῦ Ἔρευνα 73 ἐκδ ἈΚασιγόνη σελ 43ἑ

[35] E LENNHOF- O POSNERInternationales Freimaurer-LexikonAmalthea Verlag Wien-Muumlnchen1975[2] στ12571258 laquoDiesen Zusam-menhang weist allerdings auch die Gesch-ichte der Freimaurerei nach In einem pro-testantischen Lande wurde sie geborenund die meisten Logen finden sich in pro-testantischen Laumlndern ProtestantischerGeist zeigt sich in der Freimaurerei nichtnur bei protestantischen sondern auch beianderen Voumllkern Er durchbringt das Kul-turleben aller Staaten Die Bibel ist die ein-zige Erkenntnisquelle der Protestanten inreligioumlsen Dingen sie liegt auch auf denfreimaurerischen Tempeln [] Pater Her-mann Gruber SJ sieht in der Freimaurereidie esoterische Formrdquo der im uumlbrigenexoterischen allgemeinen liberalen mo-dern-protestantischen Bewegungraquo Τόπῶς ἑρμηνεύει laquoἐσωτερικῶςraquo ἡ Μασο-νία τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ἄλλο θέμα

[36] Μ ΠΡΩΤΟΠΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣΤΣΕΤΣΗΣ laquoἩ ἄγνωστη στὴν Ἑλλά-δα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνη-σηςraquo Amengr (28 Μαρτίου 2013 )httpwwwamengrarticle13074

[37] laquoCouncil on Foreign RelationsraquoWikipedia httpenwikipediaorgwikiCouncil_on_Foreign_Relations laquoTheCFR is considered to be the nationrsquos ldquomostinfluential foreign-policy think tankrdquo Itsmembership has included senior politi-cians more than a dozen Secretaries ofState CIA directors bankers lawyersprofessors and senior media figures [] Inthe late 1930s the Ford Foundation andRockefeller Foundation began contribu-ting large amounts of money to the Coun-cil [] Beginning in 1939 and lasting forfive years the Council achieved muchgreater prominence within the governmentand the State Department when it establi-shed the strictly confidential War and Pe-ace Studies funded entirely by the Rocke-feller Foundationraquo

[38] D ROCKEFELLER Memoirs2002 σελ 405 laquoFor more than a centuryideological extremists at either end of thepolitical spectrum have seized upon well-publicized incidents such as my encounterwith Castro to attack the Rockefeller fa-mily for the inordinate influence theyclaim we wield over American politicaland economic institutions Some even be-lieve we are part of a secret cabal workingagainst the best interests of the United Sta-tes characterizing my family and me as in-ternationalists and of conspiring with oth-ers around the world to build a more inte-grated global political and economic stuc-ture one world if you will If thatrsquos thecharge I stand guilty and I am proud of itraquo

[39] Ν ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΣ laquoΜόττἸωάννηςraquo ΘΗΕ 9 (1966) στ 98ἑ

[40] Β ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ Ἱστορία τῆςΟἰκουμενικῆς Κινήσεως Ἀθῆναι 1964σελ 31-36

[41] laquoJohn R Mott - BiographicalraquoNobelprizeorg

httpwwwnobelprizeorgnobel_prizespeacelaureates1946mott-biohtml

[42] laquoPhi Beta Kappa Societyraquo Wiki-pedia httpenwikipediaorgwikiPhi_beta_kappa Τό ἄρθρο τῆς Wikipediaπαραπέμπει στό WT HASTINGS PhiBeta Kappa as a Secret Society with its Re-lations to Freemasonry and AntimasonrySome Supplementary Documents Rich-mond Virginia United Chapters of PhiBeta Kappa 1965 σελ 5

[43] S KNAPP The Genius of Free-masonry or A Defense of the Order Gran-ston amp Marshall Printers 1828 σελ9091 laquoThe Illuminati also were firstknown in Germany - this is a beautiful na-me given to scholars and philanthropists[] A branch of the Illuminati is nowfound in this country under the name of thePhi Beta Kappa This society exists onlyas connected with seminaries of learningin the United Statesraquo

[44] CH HΑRVEY laquoJohn D Rocke-feller Jr and the Interchurch World Mo-vement of 1919-1920 A Different Angleon the Ecumenical Movementraquo ChurhHistory τόμ 51 ἀρ 2 (Ἰούνιος 1982)198-209

[45] G COLBY amp CH DENNETTThy Will be Done The Conquest of theAmazon Nelson Rockefeller and Evange-lism in the Age of Oil Harper Collins1995 Βάσει τῆς ἱστοσελίδος ldquoSeekGodrdquo httpwwwseekgodcamotthtm

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙἩ μασονική προώθησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

(5ονndashΤελευταῖον)Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία

ἀντὶ τῆς ἀρετῆςὍτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς

ἡ φυγή καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡδίωξις Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσεστὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ ἡ μίαἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆςἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆςἁμαρτίας Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζειστοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασικαὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασι-λεία τῶν Οὐρανῶν Καὶ ὅμως οἱ πε-ρισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπι-διώκουν Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία ἂνκαὶ γνωρίζουν ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸναἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴνἀπώλεια Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναιστενόχωρη ἀλλ ὁδηγεῖ στὴν ζωήΛόγῳ ὅμως τῆς στενότητός τηςὀλίγοι τὴ βαδίζουν Ἀντιθέτως ὅπωςεἶπεν ὁ Χριστός ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρ-τίας εἶναι εὐρύχωρη ἀλλ᾽ ὅμως ὁδη-γεῖ στὸν θάνατο τὴν κόλασι Ἐντούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τὴνἀκολουθοῦν ἀδιαφορώντας γιὰ τὶςφοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπι-λογῆς τους Ὁ Θεὸς σέβεται τὸαὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶδὲν ἐπεμβαίνει σ αὐτές Ὅτανὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθά-σουν στὸ ἀπροχώρητο τότε ὡςαἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνοςφρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως τὴνὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπί-νη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγικήτου ράβδο διορθώνει τὰ κακῶςἔχοντα περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦκακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξιποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆςἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων Αὐτὸἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴνἐποχὴ τοῦ Νῶε αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴνπαραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶνΣοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας Παιδα-γωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦκάθε φορά ποὺ ἀποστατοῦσε ὁἸσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρωντου Παιδαγωγικός ὅπως ἀποδει-κνύεται ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεωςκαὶ τῆς πτώσεως τοῦ ΒυζαντίουΕἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά μὲτὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀπο-στασία ν ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι Ἂςἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς διό-τι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦΘεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγμα-τοποιοῦνται καὶ ὅπως φαίνεται θὰπυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸαἰσθητὲς σὲ ὅλους μας

Τὸ Βυζάντιο πρὸτῆς πτώσεως

πνευματικὸς καθρέπτηςτῆς ἐποχῆς μας

Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι οἱἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασινἅρπα γες οἱ κριταὶ δωρολῆπται οἱμεσῖται ψευδεῖς οἱ ἀστικοὶ ἐμ -παῖκται οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι καὶ οἱπάντες ἀχρεῖοι Ὅτι αἱ παρθένοιἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι αἱχῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέοναἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴφυλάττουσαι πίστιν οἱ νεώτεροιἀκόλαστοι καὶ οἱ γηράσαντες πά-ροινοι οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦΘεοῦ οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντοτῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ οἱ κοσμικοὶὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν ὡςμόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθενπερικεῖσθαι τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι Ὅτιὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο Καὶμᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτιζῶντες ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίουπειρώμενοι Ἐκοπίασαν κράζοντεςπᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρεςἡμῶν Τί με ἔδει ποιῆσαι καὶ οὐκἐποίησα ὑμῖν λέγει καὶ πάλιν ὁ Χρι-στός ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχε-ται ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κα-τεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κα-τακρίσεσιν ἅπαντες Εἴπω τὸ μεῖ -ζον Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρουἀσελγαίνοντες τῇ σεβαστῇ τραπέζῃπροσίασι καὶ ἱερουργοῦσιν Ὢφεῖσαι Κύριε Τοῦτο πρὸ πάντωνκαὶ ὑπὲρ ἅπαντα θεοστυγεῖς ἡμᾶςεἶναι καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχουςἐργάζεται Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι ἡπιὸ πάνω εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁἱερὸς αὐτὸς πατήρ δὲν εἶναι ἡ φω-τογραφία μας καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕναπνευματικὸ καθρέπτη μέσα στὸνὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρου-στικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχα-λίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς Ποῖοἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἀναφέρθη-καν πιὸ πάνω δὲν διαπράττουμε καὶἐμεῖς σήμερα Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶἀξιωματούχων ποὺ ἄδειασαν τὰ δη-μόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴνχώρα μας Μήπως τὰ παραδικαστικὰκυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν ὅτι ὑπάρ-χει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δι-καιοσύνη Μήπως οἱ δικές μας παρ-θένοι δὲν εἶναι ὑπὲρ πόρνας ἀναί-σχυντοι Μήπως δὲν ντύνονται σὰντὶς πόρνες Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρο-να κορίτσια Μήπως οἱ νέες σήμερατὰ δικά μας παιδιά δὲν διατηροῦντὰ περισσότερα πορνικὲς προγα-μιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους Μήπως ἡμοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰπροηγούμενα ρεκόρ Μήπως οἱ ση-μερινοὶ νέοι μὲ τὸν πανσεξουα-λισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ δὲν ἔχουν τὸθλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασίαὅλων τῶν μΧ ἐποχῶν Μήπως οἱ ση-μερινοὶ ἱερεῖς ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέ-σεων δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λη-σμονήσει τὸν Θεό Μήπως πολλοὶμοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴνδιαγωγή τους Μήπως καὶ σήμεραδὲν τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ζῶντες(βλ διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιωνδημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελά-σεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλο-φίλων) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴκαὶ ἁγιότητα Μήπως καὶ σήμερα δὲνκατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μαςμὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσειςΠλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μη-νύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ

δυσφήμιση Μήπως τέλος δὲνἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίουἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί οἱὁποῖοι ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶἐγκολπιοφόροι εἶναι καὶ κουσου-ροφόροι Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμηνωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικοῦἐγγράφου μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖςτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζη-τοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη ἈρχὴΠροσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεω-ρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶνὡς προσωπικὸ δεδομένο οὕτωςὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προ-στασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡςθεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σο-δομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦνστὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότη-ρα

Ἔρχονται χειρότερα δεινάἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι

Διαβάσαμε ἀγαπητοὶ ἀναγνῶ -στες γιὰ τὰ δεινά τὰ ὁποῖα ὑφί-σταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μαςἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεωςτῆς Κωνσταντινουπόλεως Τὴν δὲἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές βια-σμοί λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βά-σανα Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησανΠόσοι δὲν τούρκεψαν Πόσοι δὲνπωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλα-βοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς Διαβάσα-με ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτιαὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖαὅπως εἴδαμε ἰσχύουν καὶ σήμερακαὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμόοὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολίαὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶςσαφέστατα ἁμαρτωλότερη ἀπὸἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦΒυζαντίου Καὶ πρέπει ν ἀναρωτη-θοῦμε Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέ-βεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μαςτί μᾶς περιμένει Μά θὰ μοῦ εἰπῆτεδὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσιτὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυ-ριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺςδανειστές μας τὶς ἀπολύσεις τὴνἀνεργία τὰ συσσίτια τὴν ἀνέχειατὶς αὐτοκτονίες τὴν ἐγκληματικό-τητα Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά Πρέπεινὰ ἀναμένουμε περισσότερα

Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου ὅτιἔρχονται καὶ χειρότερα Γιατί Διότιδὲν ὑπάρχει μετάνοια Τὸ ἀποδει-κνύει ἡ κατάστασι γύρω μας τὸ ἀπο-δεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰνέα καθημερινῶς περιστατικὰ δια-φθορᾶς τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνω-στισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμ-φόρησι στὶς φυλακές τὸ ἀποδει-κνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώ-σεις τὰ διαζύγια οἱ πορνεῖες οἱ μοι-χεῖες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἡ ὁμο-φυλοφιλία ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσαἄλλα Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου μή-πως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα Γνωστὸςκαθηγητὴς προειδοποιεῖ ὅτι εἶναιπολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σει-σμός διότι ὅπως λέγει ἔχει συσσω-ρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια Ἔτσι ἐξη-γοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενοἘμεῖς ὅμως δίχως νὰ ἀρνούμεθατὴν ἐπιστήμη ἔχουμε δικά μας κρι-τήρια πνευματικά σύμφωνα μὲ τὰὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξαἰτίας τῆς συσσωρευμένης σει-σμικῆς ἐνεργείας ἀλλ ἐξ αἰτίας τῆςσυσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγά-λων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας Εἴθε νὰδιαψευσθοῦμε

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό ποὺεἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ φοβοῦμαιὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι ὅτι πλησιάζεικαὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασίαΟἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσανἐδάφη μας ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶἐναέριο χῶρο Τώρα οἱ ἐνδείξεις γιὰπλούσια κοιτάσματα ὑδρογοναν-θράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συν-δυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι ποὺβιώνουμε ἔχουν ἀνοίξει περισσότε-ρο τὴν ὄρεξί τους καὶ εἶναι κάτι πα-ραπάνω ἀπὸ βέβαιο ὅτι θὰ θελή-σουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυ-ναμία μας

Νὰ φοβηθοῦμε Νὰ πανικοβλη-θοῦμε Ὄχι ἀδελφοί Ὑπάρχει Θε-ός ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶκατευθύνει τὴν Ἱστορία Καὶ ὁ Θεὸςἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέ-ρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες οἱ ὁποῖοιτὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλοςλαὸς στὸ παρελθόν Καὶ ὁ Θεὸς εἶναιδίκαιος Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶμισεῖ τὴν ἀδικία Βλέπει ὁ Θεὸς τὶςἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶνἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνουςμας Βλέπει τὶς τοκογλυφίες τὶς πα-ράνομες διεκδικήσεις τὶς προκλή-σεις τὶς ἀπειλές Ὅλα τὰ βλέπει Καὶσύντομα θὰ ἐπεμβῇ καὶ θὰ μᾶς λυ-τρώσῃ καὶ θὰ μᾶς σώσῃ Ἕναπρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὴν μετά-νοιά μας Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά ποὺὑφιστάμεθα ξεχρεώνουμε γραμ-μάτια ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες ἐξιλε-ωνόμεθα Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελει-ώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴνγῆ Μὲ τὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονταιμέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλεςλαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίοτῆς Ἱστορίας Ἂς μὴ φοβούμεθατοὺς δανειστές μας Ἂς παριστά-νουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούςΚαὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζό-μενος προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24 2)Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴνἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας ἔτσι θὰἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνά-στασι τοῦ Ἔθνους μας Εἰς μάτηνφύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡκουστωδία Εἰς μάτην προσπαθοῦννὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδαμας σήμερα καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸνπλοῦτο της καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουνἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴ Ὀρθόδο-ξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδί-ζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκο-τεινῶν σχεδίων τους

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοιμικροὶ καὶ μεγάλοι ἄρχοντες καὶἀρχόμενοι κλῆρος καὶ λαός καὶ ὁΘεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃκαὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνοςτοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μαςθὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡςσκεύη κεραμέως

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣὉμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου

ἐποχήν ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ ΒρυέννιοςΤοῦ κ Χρήστου Κων Λιβανοῦ Προέδρου Ἀδελφότητος ldquoΜ Ἀθανάσιοςrdquo Τορόντο

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ

Εἶναι χιλιοειπωμένο ἀπὸ κριτικούςτῆς λογοτεχνίας πὼς ὁ Π Β Πά-σχος εἶναι χριστιανὸς ποιητής ὅτιμὲ τὴν πέννα του ὑπηρετεῖ τὴ χρι-στιανικὴ ποίηση Ὁ χαρακτηρισμὸςαὐτὸς ἀναμφίβολα ἰσχύει καὶ γιὰ τὰπεζά του κείμενα καί ἐν μέρει γιὰτὸ νέο του βιβλίο μὲ τίτλο laquoΠαναγίαΜυρτιδιώτισσα καὶ ἄλλα διηγήματαraquoτὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ καὶ ἕνα προλο-γικὸ δοκίμιο τοῦ ἀειμνήστου Καθη-γητοῦ Καρόλου Μητσάκη (Τὸ διή-γημα τοῦ ΠΒ Πάσχου μαρτυρίαἀγάπης Θεοῦ) (σσ 9 - 20)

Ἡ συλλογὴ περιέχει 36 διηγήμα-τα χωρισμένα σὲ δύο ἑνότητες μὲτίτλους ΑacuteὉ κῆπος καὶ Βacute Τὰ βρά-χια Ὅλα τὰ διηγήματα - μὲ ἐξαίρε-ση τὸ μὲ τὸν τίτλο laquoἈπὸ τὸ παλάτιστὸ κελλάκιraquo ποὺ ἔχει ὡς ἥρωά τουτὸν γέροντα Ἀρσένιο - ἔχουν ἄμε-σα ἢ ἔμμεσα προσωπικὸ χαρακτή-ρα Ἀναφέρονται στὸν 20ον αἰώνακαὶ λίγο προγενέστερα καὶ ἔχουνπρωταγωνιστὲς τὸν ἴδιο τὸ συγγρα-φέα τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τουσυγγενεῖς φίλους συμφοιτητέςτου πρόσωπα ἀπὸ τὰ Κύθηρα τὴνΚέα τὴν Πάρο τὴν Ἀθήνα τὴ Λευ-κοπηγὴ - ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ συγ-γραφέα - τὴν Κοζάνη καὶ χωριά της

Θεματικὰ θὰ τολμοῦσα νὰ διαιρέ-

σω τὰ διηγήματα τῆς παρούσαςσυλλογῆς σὲ τρεῖς ἑνότητες

Κεντρικὸς πυρήνας τῶν διηγημά-των τῆς πρώτης ἑνότητας (Αacute1-56Βacute 10) εἶναι τὸ θαῦμα ἡ ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν ἱστορία ποὺ ὁδηγεῖτοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία σω-ματικὴ ἢ πνευματικὴ (σωτηρία στρα-τιώτη στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ναυτι-κοῦ ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὰ κύματαἀνθρώπων ἀπὸ νεροποντή θαυμα-τουργικὴ ἀνεύρεση εἰκόνας στὴνΚέα καμπανοκρουσία χωρὶς καμπα-νοκρούστη τὴν ὥρα κοιμήσεωςἱερέα διάσωση αἰχμαλώτου στὴΒουλγαρία διάσωση ἀξιωματικοῦχωροφυλακῆς) Στὴν ἑνότητα αὐτὴθὰ μπορούσαμε νὰ ἐντάξουμε καὶἕνα ὑπέροχο διήγημα (Αacute 7) μὲ τίτλοΤὰ laquoπέντε λεμόνιαraquo ὅπου ὁ τρα-γικὸς καὶ ἀναπάντεχος θάνατοςἑνὸς ὑβριστῆ ἀπὸ ὁρισμένουςἀναγνῶστες μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖὡς laquoθαῦμαraquo

Ἡ δεύτερη ἑνότητα περιλαμβάνειδιηγήματα (Β´168101214) τὰ θέ-ματα τῶν ὁποίων ἀντλοῦνται ἀπὸτὸν καιρὸ τῆς γερμανικῆς κατοχῆςκαὶ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ στὰὁποῖα ἀποτυπώνονται ἔντονα ὁ πό-νος ἡ ἀγωνία τὰ βάσανα τῶν

ἀνθρώπων κυρίως τῆς ἐπαρχίας ἡσκληρότητα τοῦ κατακτητῆ οἱ μι-κρότητες καὶ ἀγριότητες τῶνἀνταρτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπροσώ-πων τῆς ἄλλης πλευρᾶς μὲ τὶς συλ-λήψεις τὶς φυλακίσεις τὶς ἐκτοπί-σεις καὶ τὶς ἐκτελέσεις Δὲν ἀπου-σιάζει ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἡ ἀνθρωπιὰ κά-ποιων ποὺ ἐπεμβαίνουν νὰ σώσουνζωές ἀκόμη καὶ ἐχθρῶν ἀλλὰ καὶ ἡἀπανθρωπιὰ ἄλλων ποὺ ἐκμεταλ-λεύονται τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγ-κες τῶν συνανθρώπων τους γιὰ νὰἀποσπάσουν χρήματα (λίρες) καὶ νὰἱκανοποιήσουν σαρκικὲς ὀρέξειςτους Τέτοιες πτυχὲς ἐκφράζονταιμὲ ἰδιαίτερα ἐκφραστικὸ τρόπο στὰδιηγήματα laquoΔύσκολες μέρεςraquo laquoΠε-ρικαθάρματαraquo laquoΨηλὰ στὰ Καλά-βρυταraquo

Ἡ θεματική τῆς τρίτης ἑνότηταςτῶν διηγημάτων (Α´8-12 Β´2-5791113) παρουσιάζει μεγάλη ποι-κιλία Πνευματικὸς διάλογος μεταξὺτοῦ ἁγίου Γέροντα Ἀρσενίου μὲ ἕνααἰγύπτιο Γέροντα το πέρασμα ἑνὸςἁγιογράφου ἀπὸ τὴν ἀναγεννη-σιακὴ στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία ἡἀγάπη καὶ ἡ φροντίδα γιὰ ἕνα ἐγκα-ταλειμμένο ἐξωκκλήσι λειτουργίασὲ ξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ μὲ ἀναμνή-σεις δυσάρεστες τῶν παιδικῶν χρό-νων τοῦ συγγραφέα συνάντηση μὲπαλιοὺς συμφοιτητὲς μὲ ἀναδρομὲςκαὶ ἀναμνήσεις στὸ φοιτητικὸ πα-ρελθόν διηγήσεις τοῦ γέροντα πα-τέρα γιὰ τὸ καμπαναριὸ τῆς ἐκκλη-σίας τοῦ χωριοῦ καὶ ἐπεισόδια ἀπὸτὴ ζωή τῶν κυρατζήδων παιδικὴἀνάμνηση σωτηρίας φιλοξενία ξέ-νου ἀπὸ τὸν πατέρα ἀνταπόδοσηκαλωσύνης ἀπὸ γιατρὸ γιὰ βοήθειαστὰ φοιτητικά του χρόνια δυσάρε-στες ἀναμνήσεις νεοσυλλέκτου γιὰἕνα ψυχοπαθητικὸ ἄτομο βίος ἄθε-ου συγχωριανοῦ ποὺ βρῆκε τὸ δρό-μο τῆς μετάνοιας διηγήσεις γιὰ τὴνἀγριότητα καὶ τὶς φιλανθρωπίες τοῦλήσταρχου Γιαγκούλα συζητήσειςμὲ ἕνα γεράκο μὲ σύνδρομο κατα-διώξεως

Μὲ τὸ παρὸν βιβλίο ὁ Π Β Πά-

σχος ἀνασταίνει μία ὁλόκληρη ἐπο-χή μία ἐποχὴ γεμάτη νοσταλγία καὶπόνο Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πίστευανὅτι τὸ θαῦμα ἀποτελοῦσε ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν καθημερινή τουςζωή Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἄρρη-κτα δεμένος μὲ τὴ γῆ μὲ τὶς ἀγρο-τικὲς καὶ κτηνοτροφικὲς ἀσχολίεςκαὶ μὲ τὰ ἐπαγγέλματα τῆς ὑπαί-θρου Ὅταν ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ λει-τουργική της ζωή ἀποτελοῦσανἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ

ὀρθόδοξου πιστοῦ Ὅταν οἱ πατε-ράδες μας βίωναν τὰ τραγικὰ χρό-νια τῆς γερμανικῆς καὶ βουλγαρικῆςκατοχῆς καὶ ὁ ἀδελφοκτόνος πόλε-μος τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 δημι-ουργοῦσε ἐρείπια καὶ σκορποῦσε τὸμῖσος καὶ τὸ θάνατο

Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτυγχάνει μὲ τὸ

χαριτωμένο γράψιμό του καὶ τὰπλαισιώνει μὲ ἰδιωματικὲς λέξεις μὲπαλιὲς ὀνομασίες κάποιων τοπωνυ-μίων μὲ παροιμίες μὲ παροιμιώδειςλαϊκὲς καὶ λειτουργικὲς ἐκφράσειςμὲ λειτουργικὰ κείμενα μὲ ἁγιο-γραφικὰ χωρία μὲ τὴ μνεία λογο-τεχνῶν (Κόντογλου Σολωμός Λάμ-προς Ζαχαρῆς Κρυστάλλης Οὐρά-νης Καβάφης Παπαδιαμάντης)ἁγιογράφων (Κόντογλου Σπ Βασι-λείου Ἀγήνωρ Ἀστεριάδης ΔημΠελεκάσης Παντ Ὀδάμπασης ΣπΠαπανικολάου) ἡρώων τῆς Ἐπανα-στάσεως τοῦ 1821 (ΚολοκοτρώνηςΚαραϊσκάκης Κασομούλης Λασσά-νης) καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημί-ου Ἀθηνῶν (Λούβαρης ΤρεμπέλαςΜπόνης Φυτράκης) πνευματικῶνγερόντων καὶ ὑμνογράφων (Φιλόθε-ος Ζερβάκος Πορφύριος Γεράσι-μος Μικραγιαννανίτης) ἁγίων (Ἀθα-νάσιος ὁ Πάριος ἸωαννίκιοςΚοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺπερνᾶμε τὸ μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦσυναδέλφου ΠΒ Πάσχου ποὺ το-ποθετεῖται στὸ στόμα ἑνὸς γιατροῦπρωταγωνιστῆ τοῦ τελευταίου διη-γήματος τῆς συλλογῆς εἶναι πολὺἐπίκαιρο laquoὉ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνατοῦ Θεοῦ Καί ὅταν πονεῖ ἀπὸ βά-σανα ἢ ἀρρώστιες πρέπει νὰ τὸνἀγαποῦμε πιὸ πολὺ καὶ νὰ τὸν στη-ρίζουμε παντοιοτρόπωςraquo

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β ΓΟΝΗΣὉμότιμος Καθηγητής

Πανεπιστημίου ἈθηνῶνὙποσημειώσεις

1 Βλ ΠΒ Πάσχου Παναγία Μυρ-τιδιώτισσα και ἄλλα διηγήματα Ἐκδό-σεις laquoΠαρρησίαraquo Ἀθήνα 2013 270 σελ

2 Σημ τοῦ laquoΟΤraquo Καθώς πληροφο-ρούμεθα στόν συνεργάτη μας Καθη-γητή κ Δημ Β Γόνη τό 2013 ἀπονεμή-θηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ μεγά-λου Τυρνόβου Βουλγαρίας τὸ laquoΒρα-βεῖο Ἁγίου Εὐθυμίουraquo γιά τίς ἐπιστημο-νικές του συμβολές στόν τομέα τῆς Βυ-ζαντινοβουλγαρικῆς ἩσυχαστικῆςΚοινότητος τοῦ ΙΔ αἰῶνος (17 Ὀκτω-βρίου τοῦ 2013) Ἡ βράβευση συνο-δεύεται ἀπό εἰδικό Δίπλωμα χρηματι-κό βραβεῖο καί βινιέττα τῶν Ἁγίωνἀδελφῶν Κυρίλλου και Μεθοδίου

ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ1

Κριτικαὶ σημειώσεις τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΔΗΜ Β ΓΟΝΗ2

Ἐπιτροπαὶ θὰ ἐξετάσουν τὴν κατάστασιντῆς ὑγείας δύο Σεβ Μητροπολιτῶν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν εἰςτὴν συνεδρίαν της κατὰ τὴν 13ηνἸανουαρίου νὰ συγκροτήση ἐπιτρο-πάς διὰ νὰ ἐξετάσουν ἐὰν οἱ ΣεβΜητροπολῖται Θεσσαλιώτιδος καὶΦαναριοφερσάλων κ Κύριλλος καὶΦωκίδος κ Ἀθηναγόρας δύνανταινὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὰ καθήκον-τά των ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτωνὑγείας τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουνΠρὸς τοῦτο laquoβάσει τοῦ ἄρθρου 34

παράγραφος 3 ἕως 6 τοῦ νόμου5901977 laquoπερὶ τοῦ ΚαταστατικοῦΧάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-δοςraquo ἀπεφάσισε τὴν ἀποστολὴνἐπιστολῆς διὰ τοῦ ὑπουργείου Παι-δείας πρὸς τὸν πρόεδρον τοῦ Συμ-βουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὥστε στὰπλαίσια τῆς ἁρμοδιότητός του νὰἐνεργήση διὰ τὴν ἐνεργοποίησιντῆς σχετικῆς Τριμελοῦς Ἐπι-τροπῆς

Σελὶς 6η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣΠανεπιστήμιο τῆς ἀγγλοκρατούμε-νης Ἑπτανήσου ἡ περίλαμπρηἸόνιος Ἀκαδημία3 Τοῦτο τὸ πληρο-φορούμεθα ἀπὸ ἀνέκδοτες ἀρχει-ακὲς μαρτυρίες καὶ δυσεύρετεςσήμερα δημοσιευμένες εἰδήσειςδεδομένου ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔγρα-ψαν γιὰ τὸ πρῶτο αὐτὸ ἙλληνικὸΠανεπιστήμιο ἢ δὲν κάνουν ἰδιαί-τερο λόγο γιὰ τὶς ἑορτὲς του4 ἢμιλοῦν γιrsquo αὐτές χωρὶς ὅμως νὰμνημονεύουν ἀνάμεσά τους τὴνἙορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν5

Γράφοντας μία μελέτη γιὰ τὶςlaquoΣπουδὲς τοῦ Κωνσταντίνου Τυ-πάλδου-Ἰακωβάτουraquo6 Καθηγητοῦτῆς Θεολογίας στὴν Ἰόνιο Ἀκαδη-μία ἀπὸ τὸ 1826 μέχρι τὸ 1839 ἐπι-σημάναμε μία περικοπὴ ἑνὸς Γράμ-ματός του πρὸς τὸν ἀδελφό τουΝικόλαο ποὺ βρισκόταν στὴν Κε-φαλληνία μὲ χρονολογία 1η Φε-βρουαρίου 1826 (Παλαιοῦ ἡμερο-λογίου) ποὺ ἀναφέρει τὰ ἀκόλου-θα laquoἘστεφανώθην δημοσίωςπαρὰ τοῦ Ἄρχοντος τῆς Ἀκαδη-μίας (ἐννοεῖ τὸν Γκίλφορδ) τῇτριακοστῇ παρελθόντος ἡμέρατῆς Ἀκαδημίας ἑόρτιος (sic) raquo7 Γί-νεται φανερό ἄρα ὅτι ὁ Κ Τυπάλ-δος προϋποθέτει ὡς καθιερωμένηἤδη Ἑορτὴ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίαςτὴν 30ή Ἰανουαρίου Εἶναι δὲ γνω-στό ὅτι ὅταν γράφει τὶς γραμμὲςαὐτές τὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο βρι-σκόταν στὸν τρίτο χρόνο τῆς λει-τουργίας του8

Κανονικὸν ἑορτολόγιονΒέβαια δὲν μποροῦμε μόνο ἀπὸ

τὴν ἐντελῶς περιπτωσιακὴ καὶ κά-πως ἀόριστη αὐτὴ πληροφορία νὰπροχωρήσουμε σὲ περαιτέρω συμ-περασμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ πότε κα-θιερώθηκε ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ καὶ ποιὸχαρακτήρα εἶχε Ἂν δηλαδὴ ἦτανἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς καθιερωμένεςθρησκευτικὲς ἀργίες τοῦ Πανεπι-στημίου ἢ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερηλαμπρότητα ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδεί-ας καὶ εἰδικότερα τῆς ἴδιας τῆςἈκαδημίας Γνωρίζουμε ὅμως ὅτιμὲ εἰδικὸ Ἑορτολόγιο καθορίζον-ταν κάθε χρόνο οἱ ἑορτὲς τῆς Ἀκα-δημίας Ἔτσι λχ μὲ τὸ ΜΕ΄ ἀπὸ31 Μαΐου 1825 Ψήφισμα τῆς Β΄Συνεδρίας τοῦ Δευτέρου Κοινο-βουλίου τῶν laquoἩνωμένων ἸονίωνΝήσωνraquo ἄρθρο 11 καθορίζεταιὅτι laquoLrsquo Universitagrave saragrave aperta tutti igiorni della settimana fuori della Do-menica e delle feste determinate dalregolamentοraquo9 Δηλαδή laquoΤὸ Πανε-πιστήμιο θὰ εἶναι ἀνοικτὸ ὅλες τὶςἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἐκτὸς ἀπὸτὴν Κυριακὴ καὶ τὶς Ἑορτές ποὺὁρίζονται ἀπὸ τὸν Κανονισμόraquo

Ὅπως παρατηρεῖ ἕνα ἀνώνυμοΚείμενο τοῦ 1870 γιὰ τὴν ἸόνιοἈκαδημία ποὺ δημοσίευσε ὁ ΚΔιαμάντης laquoἐξεδίδετο κατrsquo ἔτοςΠρόγραμμα τῶν διδαχθησομένωνμαθημάτων καὶ ἐτηρεῖτο κανο-νικὸν ἑορτολόγιονraquo Ἔχουμε δὲὑπrsquo ὄψη ἕνα τέτοιο Ἑορτολόγιοποὺ βρίσκεται στὸ προσωπικὸἈρχεῖο τοῦ Κ Τυπάλδου στὴ Βι-βλιοθήκη τῶν Ἀδελφῶν Ἰακωβά-των στὸ Ληξούρι Φέρει τὸν τίτλοlaquoἩμερολόγιον τῶν Ἑορτῶν καὶἈργιῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημί-ου10 κατὰ τὸ 1838-39 ΣχολαστικὸνἜτοςraquo Ἔφορος (Πρύτανης) τοῦἔτους αὐτοῦ ἦταν ὁ Κ ΤυπάλδοςΔίνουμε τὸ περιεχόμενό του Σύμ-φωνα μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ 1825 καὶτοὺς Κανονισμοὺς τοῦ 1837 ἐκτὸςἀπὸ τὶς Κυριακὲς ὁρίζονται σrsquo αὐτὸὡς laquoἑορτάσιμοι ἡμέραιraquo γιὰ τὸἀκαδημαϊκὸ ἐκεῖνο ἔτος καὶ οἱἀκόλουθες Τῶν Ταξιαρχῶν ΤὰΕἰσόδια τῆς Θεοτόκου Τῆς ἉγίαςΑἰκατερίνης τοῦ Ἁγίου Νικολάουοἱ Ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου ΣπυρίδωνοςἩ ἐτήσιος ἀνάμνησις τῆς τοῦ Συν-τάγματος συστάσεως (20 Δεκεμ-βρίου) Ἡ Παραμονὴ τῶν Χριστου-γέννων Οἱ Ἑορτὲς τῶν Χριστου-γέννων Ἡ Πρώτη τοῦ Χρόνου ἩΠαραμονὴ τῶν Θεοφανείων ΤὰἍγια Θεοφάνεια Ἡ Σύναξις τοῦΠροδρόμου Οἱ Ἀργίες τῆς Ἀπό-κρεω Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἩὙπαπαντὴ τοῦ Κυρίου Οἱ Ἀργίεςτῆς Τυρινῆς Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆςἉγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρα-κοστῆς Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμ-πτη Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρα-σκευή Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατονκαὶ Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτό-κου Τὸ Ἅγιον Πάσχα Τῆς Ζωοδό-χου Πηγῆς Τοῦ Ἁγίου ΓεωργίουΤῆς Ἀναλήψεως Τὰ Γενέθλια τηςΠροστάτιδος Βασιλίσσης Τοῦ Ἁγί-ου Πνεύματος καὶ Τῶν Ἁγίων Κων-σταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἀπὸ τὶς παραπάνω ἑορτὲς τῆςἈκαδημίας μόνο δύο δὲν εἶχανθρησκευτικό ἀλλὰ πολιτικὸ χαρα-

κτήρα ἡ laquoἘτήσιος ἀνάμνησις τῆςτοῦ Συντάγματος συστάσεωςraquo καὶτὰ laquoΓενέθλια τῆς Προστάτιδος Βα-σιλίσσηςraquo γιατί καὶ ἡ ἀργία τῶνἈπόκρεω ἦταν μέσα στὰ πλαίσιατοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίουΒέβαια σὲ ἀκολουθοῦσα σημείωσηὁρίζεται laquoἩμέρα ἀργίας θέλειεἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα δη-μοσίας Ἑορτῆς τῆς Κυβερνήσεωςἢ ἄλλη τις ὁμοία περίστασις κατὰτὸ 10 Ἄρθρον τοῦ Διατάγματοςτοῦ Πανεπιστημίου καθὼς ἀκόμηκαὶ ἡ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν μα-θημάτων τοῦ Πανεπιστημίου laquoκαθrsquoἥν θέλει ἐκτελεῖται μόνον ἡ κατὰτάξιν τελετήraquo

Ἐκκλησιαστικὴ ἑορτήΕἶναι ὅμως ἀκόμη γνωστό ὅτι ὁ

Λόρδος Γκίλφορδ ὡς laquoἌρχωνraquo -Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας εἶχε κα-θιερώσει δύο ἐπίσημες-μὴ θρη-σκευτικὲς ἑορτές μία laquoἐπὶ τῇἐνάρξει τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτουςraquoδηλαδὴ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶἄλλη laquoἐπὶ τῇ λήξει τῶν μαθημά-τωνraquo τὸν Ἰούνιο Ἐπίσης ὅσοζοῦσε ὁ Γκίλφορδ ἑορταζόταν καὶἡ ἡμέρα τῶν Γενεθλίων του ( 7 Φε-βρουαρίου) Καὶ οἱ τελευταῖεςτρεῖς ἑορτὲς ἀνῆκαν φυσικά στὶςμὴ θρησκευτικὲς πανηγύρεις τοῦἸονίου Πανεπιστημίου καὶ εἶχανοὐσιαστικότερο γιὰ τὸ Ἵδρυμα χα-ρακτήρα γιατί συνδέονταν ἄμεσαμὲ τὸ ἴδιο τὸ Πανεπιστήμιο καὶ ἑορ-τάζονταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότηταὡς καθαρὰ πανεπιστημιακὲς ἑορ-τές

Μετὰ τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰθέσουμε τὸ ἐρώτημα ποῦ κατα-τασσόταν ἡ Ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν στὶς θρησκευτικὲςἀργίες ἢ στὶς ἰδιαίτερες ἐπίσημεςἑορτὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀπάντησηπαίρνουμε ἀπὸ τὴν laquoἹστορία τῆςἸόνιας Ἀκαδημίαςraquo11 ποὺ ἔγραψε ὁΓεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος12νεώτερος (κατὰ 18 χρόνια) ἀδελ-φός τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολο-γίας στὴν Ἀκαδημία ΚωνσταντίνουΤυπάλδου (1795-1867) Τὸ ἔργοαὐτό μέσα στὶς πολλὲς ἐνδιαφέ-ρουσες πληροφορίες ποὺ δίνει γιὰτὴ ζωή τῆς Ἀκαδημίας στὴν πρώτηκαὶ σημαντικότερη περίοδό τηςπροσφέρει καὶ γιὰ τὸ πρόβλημάμας πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖαἩ πρώτη σχετικὴ μαρτυρία τοῦ Γε-ωργίου Ἰακωβάτου εἶναι ἡ ἀκόλου-θη laquoἈπὸ τὸν καιρὸ τῆς σύστασηςτῆς Ἀκαδημίας ἐπιάστηκε συνή-θεια νὰ βαστάη δύο ἑορτάδαις δι-καῖς της (ἐκτὸς ἀπὸ ταῖς ἄλλαιςτῶν κριτηρίων)13 τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἐπῆρεπροστάταις καὶ τῆς γενεθλιακῆςἡμέρας τοῦ Μιλόρδου Καὶ οἱ δύοἐπανηγυριζόντανε μὲ λαμπρότηταΣτὴν πρώτη ἐπηγαίνανε στὴνἘκκλησία ὅπου τούς ἐκάνανε συν-τροφιὰ πολλοὶ ἄλλοι μεγάλοι ἀξιω-ματικοὶ κrsquo ἐλειτούργα ὁ Δεσπότηςἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο14 ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδος ὁ Δάσκαλοςτῆς Θεολογίας ἕνας ἀπὸ τοὺςὁποίους εἶχε ἀντικείμενο τοὺς ἁγί-ους ὡς ἀληθινοὺς πολίταις [] Ἡἑορτὴ ἐτελείωνε μὲ γιόμα καθὼςαὐτὸ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑορ-τή στὸν καιρὸ τῆς ὁποίας ὁ Μιλόρ-δος ἔδινε τῶν μαθητάδων καὶ τρα-πέζι μὲ πρόγευμα καὶ μὲ διάφοραδροσιστικά κrsquo ἐτέλειωνrsquo ἡ μέρα μὲταῖς φωναῖς τῶν νέων διὰ τὸν Μι-λόρδο Ζήτω raquo15

Ὁ πανηγυρικὸςἀπὸ θεολόγον

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Κειμένουαὐτοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν συμπύ-κνωση στὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ση-μαντικῶν πληροφοριῶν Ἡ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρουσιάζε-ται νὰ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ σύ-σταση τῆς Ἀκαδημίας (ἔγινε ἐπίση-μα τὸ 1824) καὶ μάλιστα ὡς ἰδιαίτε-ρή της Ἑορτή Ἐπειδὴ ὅλα ὅσασχετίζονταν μὲ τὸ Ἰόνιο Πανεπι-στήμιο τὰ καθόριζε τότε ὁ ἰθύνωννοῦς τοῦ Ἱδρύματος ὁ Γκίλφορδπρέπει ὁπωσδήποτε καὶ ἡ ἀπόφασηγιὰ τὸ συσχετισμὸ τῆς ἐκκλησια-στικῆς αὐτῆς ἑορτῆς μὲ τὸ Πανεπι-στήμιο νὰ ἀποδοθεῖ σὲ δική τουπρωτοβουλία Εἶναι καὶ τοῦτο μίαἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο ὀρθόδο-ξα καὶ παραδοσιακὰ σκεπτόταν καὶἐνεργοῦσε ὁ μεγάλος αὐτὸςἌγγλος Φιλέλληνας ποὺ ὄχι μόνοτὴν περιουσία του ἀλλὰ καὶ τὴ ζωήκαὶ τὴν ψυχὴ του πρόσφερε στὸνἙλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία16Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἰδιαίτεραἡ ἀνακήρυξη τῶν Τριῶν ΜεγάλωνΠατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδα-σκάλων ὡς laquoπροστατῶν τῆς Ἀκα-δημίαςraquo17 Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτοςἐπισημαίνει καὶ τὸν πανηγυρικὸ

ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ποὺ προσ-διοριζόταν ἀπὸ τὴν τέλεση ἀρχιε-ρατικῆς Λειτουργίας μὲ τὴ συμμε-τοχὴ τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν (laquoμεγά-λοι ἀξιωματικοὶraquo=ἀνώτεροι ἀξιω-ματοῦχοι=κρατικοὶ λειτουργοὶ) καὶτὴν παράθεση γεύματος σrsquo ὅλο τὸΠανεπιστήμιο (Καθηγητὲς καὶΣπουδαστὲς) ἐκ μέρους τοῦ laquoΜι-λόρδουraquo-Γκίλφορδ Ἀπὸ τὸ ἔτοςαὐτὸ -1826- εἶχε καθιερωθεῖ καὶ ἡἐκφώνηση laquoπανηγυρικοῦraquo ἀπὸ τὸν

ἁρμόδιο καθηγητὴ τῆς Θεολογίαςμία συνήθεια ποὺ θὰ ἐπανέλθει πά-λι στὸν ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἀπὸτὴν πνευματικὴ συνέχεια τοῦ Ἰονι-κοῦ Πανεπιστημίου τὸ Ἐθνικὸ καὶΚαποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο τῶνἈθηνῶν Ὁ Κωνσταντῖνος Τυπάλ-δος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν ἀδελ-φό του Νικόλαο γράφει σχετικάlaquo Ἐξεφώνησα πρὸς τούτοις ἐπrsquoἄμβωνος καὶ λόγον πανηγυρικὸνεἰς τοὺς τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας με-γάλους Ἱεράρχας καὶ Διδασκά-λους Βασίλειον Γρηγόριον καὶΧρυσόστομον λέγω Φαίνεται ὡςλέγουν ὅτι μεγάλως εὐηρέστησεκαὶ τὴν Διοίκησιν καὶ τὸ κοινόν μrsquoὅλον ὅτι καὶ αἱ ὑποθέσεις μου πολ-λαί καὶ ὁ καιρὸς στενόςraquo Εἶχε λό-γους ὁ Τυπάλδος νὰ μιλεῖ ἔτσι διό-τι ἦταν ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνισήτου στὴν Κέρκυρα καὶ πανεπιστη-μιακὴ δραστηριότητά του ἀφοῦτὴν ἡμέρα αὐτὴ πῆρε τὸν στέφανοτοῦ Διδάκτορος πρὶν ἀρχίσει τὶςπαραδόσεις του στὴν Ἕδρα τῆςΘεολογίας18

Τόσο ὁ Γ Ἰακωβάτος στὴνlaquoἹστορίαraquo του ὅσο καὶ τὸ δημο-σιογραφικὸ ὄργανο τῆς ἸονικῆςΚυβερνήσεως ἡ ldquoGazzetta degliStati Uniti delle Isole Jonierdquo (=GJ)δὲν μνημονεύουν προηγούμενοἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἐνῶ τὸ Πα-νεπιστήμιο ὡς γνωστό λειτουρ-γοῦσε (προπαρασκευαστικὰ) ἤδηἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1823 Τὸπρῶτο ὅμως ἔτος (18234) ἦτανπροπαρασκευαστικό χωρὶς νὰ βρεῖσrsquo αὐτὸ ἡ ζωή τοῦ Πανεπιστημίουτὸν κανονικὸ ρυθμό της Ἡ ἐπίση-μη ἔναρξη ἔγινε στὶς 1729 Μαΐου1824 Ἐφrsquo ὅσον κατὰ τὴ μαρτυρίατοῦ Γ Ἰακωβάτου ποὺ δὲν ἔχουμελόγο νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴνἐγκυρότητά της ἡ ἑορτὴ καθιερώ-θη ἀπὸ τὴ laquoσύστασηraquo τῆς Ἀκαδη-μίας ἴσως ἑορτάσθηκε τὸ 1825χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερη λαμπρότηταΤὸν τρίτο χρόνο (1825-26) ndashκατrsquoοὐσίαν δεύτερο- πρέπει γιὰ πρώτηφορά νὰ ἐδόθη ὁ ἰδιαίτερος πανη-γυρικὸς τόνος ποὺ περιγράφει ὁἸακωβάτος ἀλλὰ καὶ ἡ laquoGazzettaIoniaraquo ἡ ὁποία στὸ φύλλο τηςἀριθμ 424 τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου11Φεβρουαρίου σελ 2 σημειώνειldquoQuest΄ oggi egrave stata solennizzata dal-la nostra Universitagrave la festa dei suoiSanti Protettori i tre Gerarchi dellaChiesa S Basilio S Gregorio e SChrisostomo Nel prossimo Foglio da-remo le particolaritagrave di questa sacrafunzionerdquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχεςὡς προστάται

Ὑπογραμμίζουμε καὶ ἐδῶ τὸνχαρακτηρισμό ἀπὸ τὸ Κυβερνη-τικὸ ὄργανο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνὡς laquoπροστατῶνraquo τῆς Ἀκαδημίαςποὺ ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωση τῆςἀξιοπιστίας τοῦ Ἰακωβάτου ὁὁποῖος ndashσημειωτέον- εἶχε ὑπrsquo ὄψητου καὶ τὴν Ἰόνια Ἐφημερίδα γρά-φοντας τὴν laquoἹστορίαraquo τῆς Ἀκαδη-μίας

Πράγματι στὸ ἀμέσως ἑπόμενοφύλλο τῆς GI (ἀριθμ 425 τῆς 618Φεβρουαρίου1826 σελ 1-2) περι-γράφεται ἐκτενέστερα ἡ ἙορτήΣτὴν περιγραφὴ αὐτὴ ὀνομάζονταιοἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι laquoεἰδικοὶ Προστά-ταιraquo (speciali protettori) τῆς ἸονίουἈκαδημίας

Δίνουμε στὴ συνέχεια μία περί-ληψη τοῦ Κειμένου Στὶς 1030 π μτῆς 30 Ἰαν11 Φεβρ ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἀκαδημία ἡ μεγαλοπρεπὴςπομπὴ μὲ τὸν Ἄρχοντα καὶ τοὺςἀξιωματούχους τῆς Ἀκαδημίαςτοὺς Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν τοὺςΔιδασκάλους τῆς ΣτοιχειώδουςΠαιδείας καὶ ὅλους τοὺς Μαθητέςποὺ φοροῦσαν ὅλοι τὶς ἐπίσημεςστολὲς τῆς Ἀκαδημίας καὶ διασχί-ζοντας τὸ κέντρο τῆς ΚερκυραϊκῆςΠόλεως ἔφθασαν στὸ Ναὸ τῆς ὙπΘεοτόκου Σπηλαιώτισσας Ἐκεῖὅλοι πῆραν τὶς προκαθορισμένεςθέσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῶνΠολιτικῶν Ἀρχῶν καὶ λοιπῶν Ἐπι-σήμων ἀλλὰ καὶ Λαοῦ ὁ Μητροπο-λίτης ἐτέλεσε τὴν Ἱερὴ Ἀκολουθίακαὶ ἀκολούθησε δοξολογία ὑπὲρτῆς Ἀκαδημίας Ὁ Κ Τυπάλδοςἐξεφώνησε εἰδικὸ λόγο ποὺ προ-κάλεσε γενικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴνπαιδεία του Μετὰ τὸ τέλος τῆς τε-λετῆς ἡ πομπὴ ἐπέστρεψε στὸ κτή-ριο τῆς Ἀκαδημίας ὅπου ἀνακη-ρύχθηκαν τρεῖς νέοι διδάκτορεςτῆς Ἀκαδημίας ὁ Κ Τυπάλδος τῆςΘεολογίας ὁ Στύλ Μαράτος τῆςἈνατομίας καὶ ὁ Ἀνδρέας Παπαδό-πουλος - Βρετός Βιβλιοθηκάριοςτῆς Ἀκαδημίας Γιὰ τὴν περίπτωσηαὐτὴ μίλησε σχετικὰ ὁ Κ ἈσώπιοςὍλα δείχνουν ὅτι ἡ Ἀκαδημία ση-μειώνει ἀξιοσημείωτη πρόοδο

Ἡ περιγραφὴ αὐτὴ ἐνισχύει τὴνπαραπάνω ὑπόθεση ὅτι γιὰ πρώτηφορά ἑορτάσθηκε τόσο μεγαλό-

πρεπα (πρβλ πομπὴ κλπ) ἡ Ἑορτὴἀπὸ τὴν Ἀκαδημία καὶ σrsquo αὐτὸὀφείλεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ μακρὰ ndashσχετικὰ- περιγραφὴ τῆς Ἐφημερί-δας Ἡ ἀνακήρυξη μάλιστα τὴνἡμέρα αὐτὴ τριῶν νέων Διδακτό-ρων-Καθηγητῶν εἶναι ἕνα ἀκόμηστοιχεῖο συντελεστικὸ στὴν λαμ-πρότητα τοῦ ἑορτασμοῦ ποὺ ἀπο-δεικνύει ὅμως συνάμα καὶ τὴ ση-μασία ποὺ ἔδινε ἡ Ἀκαδημία τοῦΓκίλφορδ στὴν ἡμέρα αὐτή ἑορτὴτῶν Προστατῶν της ποὺ δὲν πα-ραλείπει νὰ ὑπογραμμίσει μὲ ἰδιαί-τερη ἔμφαση καὶ ἡ GJ (ldquospecialiprotettorirdquo)Ὁ θάνατος τοῦ ΓκίλφορδἈπὸ τὴν GJ καὶ τὴν laquoἹστορίαraquo

τοῦ Ἰακωβάτου μποροῦμε νὰ πα-ρακολουθήσουμε τὴ συνέχεια τοῦἑορτασμοῦ τῆς Μνήμης τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν Ἡ GJ μᾶς δίνει μία πλη-ροφορία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ καὶ τοῦἑπομένου ἔτους (1827) ποὺ παρα-θέτει καὶ ὁ Γ Ἰακωβάτος στὸ β΄ μέ-ρος τῆς Ἱστορίας του ὅπου σημει-ώνει τὶς πηγὲς του (Documenti)

Ἡ περιγραφὴ τῆς Ἑορτῆς ἀπὸτὴν GJ εἶναι ἔντονα αἰσθητήὑστερεῖ αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸπλευρᾶς δύναμης καὶ ἐνθουσια-σμοῦ ἔναντι ἐκείνης τοῦ παρελ-θόντος ἔτους Ὁ λόγος δηλώνεταιtacite στὸ ἴδιο τὸ κείμενο Ἔγινεκαὶ τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἡ πομπὴ διὰ μέ-σου τῆς Πόλεως τῆς Κερκύραςδὲν περιγράφεται ὅμως αὐτὴ τὴφορά γιατί δὲν ἦταν κάτι τὸ πρω-τότυπο πιά ἀλλ᾽ ἐπανάληψη ἐκεί-νου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὸν προ-ηγούμενο χρόνο Ἀπουσίαζε ἐπί-σης ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ ἡ ψυχὴ τῆςἈκαδημίας ὁ Γκίλφορδ καὶ ἔτσιπαρὰ τὴν παρουσία τοῦ Μητροπο-λίτου Κερκύρας καὶ τῶν ΠολιτικῶνἈρχῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ μειωθεῖαἰσθητὰ ἡ λαμπρότητα καὶ τὸἐνδιαφέρον τῆς Τελετῆς Εἶναιἐνδιαφέρον ὅμως ὅτι ἔγινε καὶ πά-λι ἡ καθιερωμένη -πιὰ- ὁμιλία ἀπὸτὸν θεολόγο Καθηγητὴ Κων Τυ-πάλδο Ὁ ΓἸακωβάτος στηριζόμε-νος πλὴν ἄλλων καὶ στὴν παροῦσαεἴδηση τῆς GJ σημειώνει στὴνlaquoἹστορίαraquo του19 περιγράφονταςτὸν laquoτέταρτο χρόνοraquo τῆς ζωῆς τῆςἈκαδημίας (1826-27) laquoἩ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καθὼς κrsquo ἡἑορτὴ τοῦ Μιλόρδου ἐγίνηκε μὲτὴ συνειθισμένη λαμπρότητα μὲτὸν Δεσπότη μὲ λόγο καὶ μὲ χα-ραῖς ἐκτὸς ποὺ ἐμποδίστηκrsquo ὁἌρχοντας νὰ πάη ὡς ἀνήμποροςἐκείνην τὴν ἡμέραraquo Στὴ φράσηlaquoμὲ χαραῖςraquo πρέπει μᾶλλον νὰ πε-ρικλείεται τὸ καθιερωμένο laquoσυμ-πόσιοraquo ποὺ ὁ Γκίλφορδ δὲν παρέ-λειψε νὰ παραθέσει καὶ αὐτὴ τὴνχρονιά τὴν τελευταία του στὴνἈκαδημία καὶ σ΄ αὐτὸ τὸν κόσμο

Στὸ ἔτος αὐτὸ ndashτέταρτο χρόνοτῆς Ἀκαδημίας-σταματοῦν οἱ εἰδή-σεις τόσο στὴ GJ ὅσο καὶ στὴνlaquoἹστορίαraquo τοῦ Γ Ἰακωβάτου γιὰτὴν ἑορτὴ αὐτή καὶ μόνο στὰ ἐτή-σια Ἑορτολόγια τῆς Ἀκαδημίας ση-μειώνεται ἡ 30ή Ἰανουαρίου ὡςἑορτὴ-ἀργία ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοι-πες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲςἑορτὲς-ἀργίες τοῦ Ἰονίου Κράτουςκαὶ συνεπῶς καὶ τῆς Παιδείας Ἡἐξήγηση νομίζουμε δὲν εἶναι δύ-σκολο νὰ δοθεῖ

Ὁ ἑλληνορθόδοξοςχαρακτήρ

Στὶς 2 Ὀκτωβρίου 1827 ἀπεβίω-σε ὁ Γκίλφορδ στὴν Ἀγγλία Ὁ θά-νατός του ἦταν τὸ γεγονός ποὺσφράγισε ἀνεξίτηλα ὅλη τὴ ζωή καὶπορεία τῆς Ἀκαδημίας ἡ ὁποία εἶχεκαταντήσει στὴν οὐσία προσωπο-παγὲς Ἵδρυμα συνδεόμενο ἀμε-τάκλητα μὲ τὸ ὄνομά του ὥστε καὶσὲ σύγχρονα κείμενα ἀλλὰ καὶ μέ-χρι σήμερα νὰ γίνεται λόγος περὶlaquoτῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γκίλφορδraquo20Οἱ ἐπελθοῦσες οἰκονομικὲς καὶἄλλες δυσκολίες οἱ οὐσιαστικὲςδομικὲς μεταβολὲς στὴ λειτουργίατῶν Σχολῶν καὶ ἡ ἐπικρατοῦσαἔκτοτε ἀναπόφευκτη ρευστότηταστὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας ἀλλὰπρὸ πάντων ἡ ἀνυπολόγιστααἰσθητὴ ἀπουσία τοῦ Γκίλφορδ ndashπραγματικοῦ Μαικήνα τῆς Ἀκαδη-μίας καὶ μόνου ἱκανοῦ ὡς Ἄγγλουνὰ βελτιώνει τὶς διαθέσεις τῆςἈγγλικῆς Διοικήσεως ἀπέναντι στὸἽδρυμά του- ἔφεραν ἀναγκαστικὰσημαντικὲς ἐπιπτώσεις καὶ στοὺςπανηγυρισμοὺς τῆς ἈκαδημίαςΚανεὶς δὲν εἶχε πιά καὶ μάλιστα ἐκμέρους τῆς Πολιτείας τὴ ρομαν-τικὴ διάθεση τοῦ Γκίλφορδ νὰὀργανώνει μεγαλοπρεπεῖς πομπὲςκαὶ τελετὲς ἢ νὰ παραθέτει συμπό-σια ἐξ ἰδίων γιὰ μία ἑορτὴ μάλισταποὺ εἶχε καθαρὰ ὀρθόδοξο χαρα-κτήρα Ἔτσι ἡ κατάργηση τῆς πα-νηγυρικῆς πομπῆς Καθηγητῶν καὶΦοιτητῶν (laquoΦιλολογῶνraquo) μὲ τὶς χα-ρακτηριστικὲς στολές τους μέσαἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Πόλεως τῆςΚερκύρας ποὺ αὐτόματα καθι-στοῦσε ὅλο τὸν Κερκυραϊκὸ Λαὸμέτοχο καὶ συνεργὸ στὸν ἑορτα-σμό Περιώρισε τὴ σημασία τῆςἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅπωςκαὶ τῶν ἄλλων ἐπισήμων ἑορτῶν (ἡἑορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Μιλόρ-δου χάθηκε φυσικά γιὰ πάντα) καὶτὶς κατέστησε ἐνδοπανεπιστημιακὴὑπόθεση Γιrsquo αὐτὸ καὶ σιωπᾶ πιὰ καὶτὸ δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆςἸόνιας Κυβερνήσεως

Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς παρακινδυ-νευμένο νὰ συμπεράνουμε ὅτιἔπαυσε τελείως ὁ ἐπίσημος χαρα-κτήρας τῆς ἡμέρας ἢ ὅτι χάθηκε ἡσυνείδηση περὶ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν ὡς Προστατῶν τῆς Ἀκα-δημίας21 Γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἔχουμε ἐπισημάνει στὴν ἀλληλο-γραφία τοῦ Κων Τυπάλδου νύξειςγιὰ ὁμιλίες του κατὰ τὴν ἡμέρααὐτὴ στὰ ἑπόμενα χρόνια Ἡ παρα-πάνω φράση τοῦ Γ Ἰακωβάτουlaquoἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδοςraquo ἀφήνει κά-πως νὰ νοηθεῖ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶνσυνέβαινε αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο στὰδύο πρῶτα χρόνια δεδομένου ὅτιὁ Γ Ἰακωβάτος συμπλήρωσε τὴνlaquoἹστορίαraquo του στὶς 11 Μαρτίου1837 Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει τὴ με-

γαλύτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ κα-θοιονδήποτε τρόπο ἑορτασμὸςτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Προ-στατῶν τῆς Ἀκαδημίας δὲν ἀποτε-λεῖ πιὰ laquoγεγονὸςraquo γιὰ τὴν Κερκυ-ραϊκὴ κοινωνία ὅπως πρῶτα

Ὅτι συμπερασματικὰ μετὰ ἀπὸτὴν παραπάνω σύντομη ἔκθεση θὰμποροῦσε νὰ ὑπογραμμισθεῖ εἶναιὅτι ὁ Κόμης Γκίλφορδ ὁ ἌγγλοςΕὐγενὴς μὲ τὴν ἑλληνικὴ καρδιάθέλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ δώσει κα-θαρὰ ἑλληνορθόδοξο χαρακτήραστὸ Πανεπιστήμιο ποὺ ἡ ἀγάπη τουἵδρυσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες Τοῦτοἀποδεικνύουν πρὸ πάντων τρίαἀξιοσημείωτα στοιχεῖα α) Ἡ σύστα-ση στὴν Ἀκαδημία καὶ ΘεολογικῆςΣχολῆς μὲ πρώτη (βασικὴ) Ἕδρατὴν Ὀρθόδοξη Δογματική ὡς τὴνκατrsquo ἐξοχὴν Θεολογία β) Ἡ ἐπιβολήπαρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἑλληνικῆςγλώσσας στὴ ζωή τοῦ πρώτου ἑλλη-νικοῦ Πανεπιστημίου στὰ νεώτεραχρόνια καὶ γ) ἡ ἀνακήρυξη τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Προστατῶν τοῦἹδρύματος μὲ τὴν καθιέρωση -ὅσοτουλάχιστο ζοῦσε- τοῦ περίλαμπρουαὐτοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Μνήμηςτους Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὡςπροστάτη τοῦ Πανεπιστημίου δὲνἐπέλεξε κάποια ἀρχαία ἑλληνικὴ θε-ότητα πχ τὴν Ἀθηνᾶ ἀλλὰ τοὺςκατεξοχὴν Πατέρες καὶ Διδασκά-λους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ συνέ-ζευξαν κατὰ τὸν ἀρτιότερο τρόποτὸν Χριστιανισμὸ μὲ τὴν ἀναζη-τοῦσα τὸν Χριστὸ ἙλληνικότηταΕἰς τὸ σημεῖο αὐτό ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μία δημιούργησε μία παράδοσηποὺ πολὺ ὀρθὰ παρέλαβε καὶ συνέ-χισε τὸ πρῶτο Πανεπιστήμιο τῆςἐλευθέρας Ἑλλάδος τὸ Ὀθώνειοκαὶ κατόπιν Ἐθνικὸ καὶ Καποδι-στριακὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶνκαὶ ποὺ μέχρι σήμερα πιστὰ συνεχί-ζει καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτιὑπάρχει ἡ βούληση νά συνεχίσειΣημειώσεις

Ἐκτενέστερη μορφὴ αὐτοῦ τοῦκειμένου βλ στὸν τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικὸνraquo πρὸς τιμὴ τοῦ ΚαθηγΓερασίμου Ἰω Κονιδάρη Ἀθήνα1981 σ 281-311

1 Κ Γ Μπόνη Ἰωάννου Μητρο-πολίτου Εὐχαΐτων τοῦ ΜαυρόποδοςὉ Κανὼν εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας καὶἡ δογματικὴ τούτου σημασία Ἀθῆναι1967 σ 3 2 Δημ Σ Μπαλάνου Διατὶἡ Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθε-σπίσθη ὡς ἑορτὴ τῆς παιδείας Ἀθῆναι1948 σ 3 3 Γιὰ τὸ Ἵδρυμα βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία (με-ταφρ ΦΚ Βώρου)Κέρκυρα 1980 (βι-βλιογρ 147-149) Ἐκτενὴς παρουσία-ση καὶ βιβλιοκρισία ΓΔ Μεταλληνοῦστὸ περιοδ laquoΠαρνασσόςraquo τ ΚΓ΄(1981) σ 321-375 4 Π χ ὁ GP Hen-derson ὅπ π 5 Π χ ὁ Γεράσιμος καὶ ἡΒάσω Σαλβάνου Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μίαὉ Ἱδρυτὴς αὐτῆς κόμις ΓύλφορδΟἱ καθηγηταὶ καὶ σπουδασταὶ αὐτῆςἈθῆναι 1949 ἀνάτ ἀπὸ τὴν laquoἙλλη-νικὴ Δημιουργίαraquo-ἔκδ Σπ Μελᾶ (πα-νηγυρικὸ) τεῦχος 3115 Μαΐου 1949σελ 763-814 6 Βλ στὸ laquoΔελτίον τῆςἈναγνωστικῆς Ἑταιρείας Κερκύ-ραςraquo ἄρ 15 (1978) σ 133-182 (βλ σ181) Ἀνανεωμένη ἔκδοση στὴνἘπιστ Ἐπετ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανμίου Ἀθηνῶν τ ΛΣΤ΄(2001)σ 371-442 7 Κ1 159 (=Ἀρχεῖο ΚωνΤυπάλδου φάκελος 1 ἄρ 159 8Ὑπολογίζουμε καὶ τὸ laquoπροπαρα-σκευαστικὸraquo ἔτος 182324 Βλ G PHenderson ὅπ π σελ 32 ἑ 9 ΒλlaquoἙλληνικὴ Δημιουργίαraquo ὅπ π σ 738Πρβλ σ 737 σημ 44 10 laquoἙλληνικὴΔημιουργίαraquo ὅπ π σ 738 Καὶ στοὺςlaquoκανονισμοὺς διὰ τὰς Σπουδάς τοῦἸονικοῦ Πανεπιστημίου Κέρκυρα1837raquo ἄρθρο 10 σημειώνεται laquoΤὰμαθήματα τοῦ Πανεπιστημίου ἀρχί-ζουν ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ΕΝκαὶ ἂν τυχὸν ἦναι Κυριακή τὴν ἀκό-λουθον ἡμέραν καὶ διαρκοῦν ὡς ὅλοντὸν μήνα Ἰούνιον ΕΝ Τακτικῶς τὸΠανεπιστήμιον εἶναι ἀνοικτὸν ὅλαςτὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἐκτός τῆςΚυριακῆς καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν σημει-ωμένων εἰς τὸ Σχολαστικὸν Ἡμερο-λόγιον τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸ θὰ εἶναιπάντοτε κολλημένον εἰς τὰς θύρας τοῦΠανεπιστημίου Πᾶσα ἔκτακτος δια-κοπή ἥτις ἐξαιτίας δημοσίου ἑορτα-σμοῦ τῆς Κυβερνήσεως ἢ διὰ καμμίανἄλλην παρομοίαν περίστασιν ἤθελελάβει χώραν θὰ γνωστοποιεῖται ἐνκαιρῷ τῷ δέοντι τουλάχιστον τὴνπρολαβοῦσαν ἡμέραν ἐπιμελείᾳ τοῦἘφόρουraquo 11 Γεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκα-δημίας Ἔκδοση ndash Εἰσαγωγὴ ndash Σχό-λια Σπύρος Ι Ἀσδραχᾶς Ἀθήνα 198212 Ἔζησε 1813-1882 Βασικὴ γιὰ τὸπρόσωπό του παραμένει καὶ σήμερα ἡβιογραφία του γραμμένη ἀπὸ τὸνἨλία Τσιτσέλη στὸ ἔργο του laquoΚε-φαλληνιακά Σύμμικταraquo τ Α΄ ἐν Ἀθή-ναις 1904 σ 649-669 Βλ π ΓΔ Με-ταλληνοῦ Πολιτικὴ καὶ ΘεολογίαἸδεολογία καὶ Πράξη τοῦ ΡιζοσπάστηΠολιτικοῦ Γεωργίου Τυπάλδου-Ἰακωβάτου (1813-1882) Κατερίνη1990 13 = Ἐξετάσεων 14 =Πανεπι-στημιακὸ ἔτος 182526 15 ΣπἈσδραχᾶ ὅππ σ 5051 16 Βλ πΓΔ Μεταλληνοῦ Ὁ κόμης Φρειδερί-κος- Δημήτριος Γκίλφορδ καὶ ἡ ἰδεο-λογικὴ θεμελίωση τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τῆς Ἰονίου ἈκαδημίαςἈθήνα 1986 17 Τὸ laquoἹεροσπουδαστή-ριονraquo τῆς Κερκύρας ποὺ θὰ ἱδρυθεῖτὸ 1828 (βλ γιrsquo αὐτό Τὸ Ἱεροσπουδα-στήριον Κερκύρας ὑπὸ Σπ Ἀβούρηστὸ περιοδικὸ laquoἈναμόρφωσηraquo33[1957] σ 142-144 θὰ πάρει γιὰ προ-στάτη τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν τι-μοῦσε καὶ τὸ ἀγγλικὸ στοιχεῖο τῆςἙπτανήσου 18 π ΓΔ ΜεταλληνοῦΟἱ Σπουδὲς ὅπ π σ 427 Ἡ πανη-γυρικὴ ὁμιλία τοῦ Τυπάλδου ἔχειἐκδοθεῖ Βλ στὸν Τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικόνraquo ὅπ π σ 297-311 19Σπ Ἀσδραχᾶ ὅπ π σ 57 20 Βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία ὅπ πσ 68 ἑπ 21 Στὸ laquoΠρόγραμμα δια-κοπῶν διὰ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Γυμνά-σιον καὶ διὰ τὴν Σχολὴν τῆς Φιλοσο-φίας καὶ τῶν Γραμμάτωνraquo τοῦ ἔτους1844 (βλ G J 61844 σ 5) στὶς laquoἑορ-τάσιμες ἡμέρεςraquo οὔτε κἄν συμπερι-λαμβάνεται ἡ ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν μολονότι εἶχε ἀρχίσει νὰἑορτάζεται στὸ Πανεπιστήμιο Ἀ θη -νῶν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου εἰς ἀνά-λυσίν του διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἐὰναὐτὸ εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ὡς ἀπε-φάσισεν ἡ Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἢεἶναι πρωτεῖον ἐξουσίας ὡς ὑπο-στηρίζουν οἱ Φαναριῶται Ἐπίσκο-ποι καὶ Θεολόγοι γράφει τὰ ἀκό-λουθα ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰςτὸν ἱστότοπον dogmagr

Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι Κατὰ καιρούς ὅπως καὶ στὶς

ἡμέρες μας ἀναφύεται τὸ θέματῶν πρεσβείων τιμῆς τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ λεγο-μένου Πρωτείου ποὺ δὲν εἶναιἁπλῶς μία τιμὴ εὐγένειας ἀλλὰἔχει συγκεκριμένες κανονικὲςἁρμοδιότητες

Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πρεσβεῖατιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου ἔχουν κατοχυρωθῆ ἀπὸ τὶςΟἰκουμενικὲς Συνόδους

Ἡ Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲτὸν Γ Κανόνα της ἀποφαίνεταιlaquoΤὸν μὲντοι ΚωνσταντινουπόλεωςἘπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆςτιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ρώμης ἐπίσκο-πον διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ρώ-μηνraquo Ἡ Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςμὲ τὸν ΚΗ Κανόνα της ἀποφαίνε-ται laquoτὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν [οἱΠατέρες] τῷ τῆς Νέας Ρώμηςἁγιωτάτῳ θρόνῳraquo

Καὶ ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςἡ λεγόμενη Πενθέκτη μὲ τὸν ΛΣΤΚανόνα της διαγορεύει laquoἈνανε-ούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸν πεν-τήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξα-κοσίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκη-δόνι συναθροισθέντων νομοθετη-θέντα ὁρίζομεν ὥστε τὸν Κων-σταντινουπόλεως θρόνον τῶνἴσων ἀπολαύειν πρεσβείων τοῦτῆς πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνουκαὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡςἐκεῖνον μεγαλύνεσθαι πράγμα-σιraquo

Μελετώντας κανεὶς προσε-κτικὰ τὰ ἀποσπάσματα αὐτάὅπως καὶ ὅλο τὸ γράμμα καὶ τὸπνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν Κανό-νων παρατηρεῖ ὅτι ἡ Β Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζει τὸν Ἐπί-σκοπο Κωνσταντινουπόλεωςlaquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ ἘπισκόπουΡώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ´Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ στὴνσυνέχεια ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύ-νοδος ἀπονέμουν στὸν θρόνοτῆς Νέας Ρώμης laquoτὰ ἴσαraquo πρε-σβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν τότε ὁ ἈρχιεπίσκοποςΝέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν ἀλλὰ ὅλοι οἱ προκαθήμενοιτῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τί-θενται laquoμετὰraquo ἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τουςΕἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώ-σεις τῶν τελευταίων Πατριαρχεί-ων τῶν ὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξίαδόθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πα-τριάρχη καὶ ἡ ἀνακήρυξή τους θὰγίνη ὅπως λέγεται στὰ κείμενα τῶνΤόμων laquoἐν Οἰκουμενικῇ ἢ καὶ με-γάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαι-ρίᾳ συνερχομένηraquo ποὺ ἀκόμη δὲνἔγινε Γι αὐτὸ ἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτιἡ διαδικασία ἀνυψώσεως αὐτῶντῶν Ἐκκλησιῶν μὲ αὐστηρὰ κανο-νικὴ- νομικὴ ἄποψη δὲν ἔχει ἀκόμηὁλοκληρωθῆ (καθηγητὴς ΣπύροςΤρωϊάνος)

Ἐπιστημονικαὶ ἐργασίαιΣτὴν συνέχεια θὰ παρουσιάσω

τέσσερεις ἐπιστημονικὲς ἐργα-σίες ἰσαρίθμων ἐρευνητῶν ποὺἀναφέρονται στὸ περιεχόμενο καὶτὴν κανονικὴ ἀξία τοῦ Πρωτείουτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουτὸ ὁποῖο διαφέρει σαφέστατα ἀπὸτὸ πρωτεῖο ποὺ προβάλλει ὁ Πά-πας τῆς Ρώμης καὶ δὲν μπορεῖ νὰγίνη σύγχυση μεταξὺ τῶν δύοαὐτῶν πραγματικοτήτων

Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ ἀει-μνήστου Μητροπολίτου ΣάρδεωνΜαξίμου μὲ τίτλο laquoΤὸ Οἰκουμε-νικὸν Πατριαρχεῖον ἐν τῇ Ὀρθο-δόξῳ Ἐκκλησίᾳraquo

Ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μά-ξιμος χρησιμοποιώντας ἐνδε-λεχῶς τὶς πηγὲς καὶ κατάλληλαἐπιστημονικὰ βοηθήματα ἀναλύειδιεξοδικά ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶτὸ πῶς ὀργανώθηκε ἡ ἐκκλησια-στικὴ διοίκηση ἀπὸ τὴν ἐμφάνισητοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὴν ἀνάδει-ξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-ου Δηλαδὴ στὴν οὐσία μελετᾶπῶς διαμορφώθηκαν τόσο τὸ Μη-τροπολιτικὸ ὅσο καὶ τὸ Πατριαρ-χικὸ σύστημα διοικήσεως

Ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ τὴν ὅληπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας φαίνε-ται ὅτι κατ᾽ ἀρχὰς κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση τῆςπληρότητάς της ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκο-πος ποὺ ποίμαινε τὴν κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση ὅτιἦταν laquoεἰς τύπον καὶ τόπονraquo τοῦΧριστοῦ Ὅμως αὐτὴ ἡ συνείδη-ση δὲν ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνω-ση ἀπὸ τὴν κοινὴ ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν laquoδιότι ἡ πληρότηςδὲν εἶναι τὸ ἴδιον ἀπόκτημα ἀλλὰκατὰ χάριν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸςπάσας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίαςraquo

Ἀποστολικαὶ ἘκκλησίαιἈπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία φαί-

νεται ὅτι δόθηκε ἰδιαίτερη σημα-

σία στὶς ἀποστολικὲς Ἐκκλησίεςδηλαδὴ σὲ Ἐκκλησίες ποὺ ἱδρύ-θηκαν κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τοὺς Ἀπο-στόλους καὶ ἑπομένως ἡ διαδοχὴτῶν συγκεκριμένων Ἐπισκόπωνσυνδεόταν μὲ μία ἀποστολικὴμορφή Ὅπως σημειώνει ὁ Μη-τροπολίτης εἶναι laquoεὐνόητον ὅτι ἡμαρτυρία τῶν ἀμέσως συνδεομέ-νων πρὸς τὴν ἀποστολικὴν ἐποχὴντοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐθεωρεῖτοἀξιοπιστοτέρα τῆς μαρτυρίας τῶντοπικῶν Ἐκκλησιῶν αἵτινες εἶχονἔμμεσον ἀναφορὰν πρὸς τὴν ἀπο-στολικὴν ἐποχὴν διὰ τῆς ΜητρὸςἘκκλησίαςraquo

Ὁπότε μία ἀποστολικὴ Ἐκκλη-σία εἶχε προνομιοῦχο θέση στὴνπιστότητα τῆς μαρτυρίας πρὸς τὴνἀποστολικὴ παράδοση Ἔτσι δια-μορφώθηκε ἕνα laquoσύστημαraquo laquoμη-τέρωνraquo καὶ laquoθυγατέρωνraquo Ἐκκλη-σιῶν καὶ ὑπῆρχε μία ἑνότητα με-ταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἦτανἑνότητα πνευματική ἤτοι ἑνότηταπίστεως καὶ ἀγάπης

Μέσα ἀπὸ τὶς προϋποθέσειςαὐτὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τεσ-σάρων πρώτων αἰώνων δημιουρ-γήθηκε ἡ ἀνάγκη τῆς συγκροτή-σεως συνόδων μεταξὺ τῶνἘκκλησιῶν γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὀργα-νικῶς Ἔτσι οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίεςσυνήρχοντο σὲ ἐπαρχιακὲς Συνό-δους καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς κάθε ἐπαρ-χίας ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πολι-τικῆς Μητροπόλεως προήδρευεστὶς Συνόδους αὐτὲς καὶ ἐρχότανσὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν ἄλλων Μητροπόλεων

Εἶναι φανερὸν ὅτι μὲ τὴν πάρο-δο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ διατηρῆταιἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προσε-λήφθη τὸ πολιτικὸ σύστημα διαι-ρέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρα-τορίας Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸΜητροπολιτικὸ σύστημα μὲlaquoΠρῶτονraquo τὸν Μητροπολίτη καὶἀπὸ τὸν Γ αἰώνα ἄρχισε νὰ δια-μορφώνεται καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦἘξάρχου ποὺ ἀναπτύχθηκε πε-ρισσότερο τὸν Δ αἰώνα καὶ ἀπετέ-λεσε τὴν προϋπόθεση γιὰ τὴνἐμφάνιση κατὰ τὸν Ε αἰώνα laquoμιᾶςνέας διακριτικῆς διοικητικῆς βαθ-μίδος τῆς τοῦ Πατριάρχουraquo

Τὰ συμπεράσματατοῦ Μητροπολίτου

Ἑπομένως ἐνῶ στὴν μεταπο-στολικὴ περίοδο ἀπαραίτητο στοι-χεῖο γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἦταν laquoἡ χρονικὴ ἢ ἱστορικὴσύμπτωσις τῶν τοπικῶν Ἐκκλη-σιῶν πρὸς τὸ παρελθόν καὶ ἴδιαπρὸς τὴν πρώτην ἐκκλησίαν τῶνἀποστόλωνraquo στὴν συνέχεια ὅμωςἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἑνό-τητος θεωρήθηκε laquoκαὶ ἡ τοπικὴ ἢγεωγραφικὴ διακρίβωσις τῆς ταυ-τότητος τῶν ἐκκλησιῶν ἐν τῇαὐτῇ πίστει καὶ ζωῇ ἐν ldquoἸησοῦ Χρι-στοῦ γνώμῃrdquoraquo Καὶ μὲ αὐτὴν τὴνἔννοια τονίσθηκε ὁ συνοδικὸς θε-σμός

Τὸ συμπέραμα τοῦ Μητροπολί-του Σάρδεων εἶναι σημαντικό

laquoΚατὰ ταῦτα ἂν καὶ πάντες οἱἐπίσκοποι κατὰ τὴν θείαν αὐτῶνσύστασιν εἶναι ἴσοι ἐν τῷ αὐτῷμέτρῳ ἀπολαύοντες τῆς δωρεᾶςτῆς ἐπισκοπικῆς χάριτος μετέ-χουν δὲ τῆς αὐτῆς ἀδιασπάστουἀποστολικῆς διαδοχῆς ἀλλ᾽ ὅμωςκατὰ τὸ κανονικὸν σύστημα τῆςἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως δὲνεἶναι ἰσότιμοι λαμβάνοντες δια-φόρους ὀνομασίας καὶ διάφοραδικαιώματα κατὰ τὸ μέτρον τῆςἀναπτύξεως τῆς ἱστορικὸ- ἐκκλη-σιαστικῆς αὐτῶν θέσεως βάσειτῆς ὁποίας ἀναφαίνονται οἱ μὲνὡς πρεσβύτεροι καὶ μετὰ μείζο-νος ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν δέ ἀπο-λαύοντες ἰδιαιτέρων προνομίωνκαὶ προϊστάμενοι ἐν τῇ προωθή-σει τῶν γενικοτέρου χαρακτῆροςἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας κα-τωχύρωσε τὴν πρᾶξιν ταύτην τῆςldquoἱεραρχήσεως τῆς τιμῆςrdquo ἥτιςοὐδὲν ἕτερον εἶναι εἰ μὴ τὰ ἄλλωςλεγόμενα ldquoπρεσβεῖα τιμῆςrdquo ἡ δὲἄρνησις τῆς πραγματικότητοςταύτης ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς νο-ουμένης ldquoἰσοτιμίαςrdquo εἶναι ὑποβο-λιμαία ἀντικατάστασις τῆς γνη-σίας καθολικότητος διὰ τινοςἀμφιβόλου δημοκρατικότητοςἰσότητοςraquo

Αἱ δύο ἐξουσίαιΤὸ δεύτερο σημαντικὸ κείμενο

τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήση νὰδοῦμε τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸσύστημα τῆς διοικήσεως τῆςἘκκλησίας μὲ ἐξέχουσα μορφὴτὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὁὁποῖος δὲν εἶχε ἁπλῶς ἕνα συν-τονιστικὸ ρόλο ἀλλὰ καὶ πρωτα-γωνιστικὸ στὴν ὅλη συγκρότησητῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κείμενο τῆς Ἑλένης Γλύ-κατζη - Ἀρβελὲρ μὲ τίτλο laquoὈρθο-δοξία καὶ Βυζάντιο (330-1461)raquoΘὰ ἐντοπισθοῦν μερικὰ χαρακτη-ριστικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν μελέτηαὐτή

Ἡ κ Ἀρβελὲρ μελετᾶ τὸ πῶςλειτουργοῦσαν οἱ δύο ἐξουσίεςἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦΠατριάρχου στὴν ἐκχριστιανισμέ-νη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία

Ὅπως ὑπογραμμίζει οἱ δύοαὐτὲς ἐξουσίες τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καὶ τοῦ Πατριάρχου λειτουρ-γοῦσαν παράλληλα καὶ ἡ μία δὲνεἰσερχόταν στὴν δικαιοδοσία τῆςἄλλης laquoὉ χῶρος καὶ ὁ τρόποςδράσης τόσο τοῦ αὐτοκράτοραὅσο καὶ τοῦ πατριάρχη στὴν ἀνα-μεταξύ τους σχέση ἦταν θεσμικὰκαθωρισμένες στὸν αὐτοκράτο-ρα ἡ σωτηρία τῶν σωμάτων στὸνπατριάρχη ἡ μέριμνα τῶν ψυχῶνἩ ἐνθρόνιση τοῦ αὐτοκράτοραεὐλογεῖται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὸνπατριάρχη καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ πα-τριάρχη συνάδει μὲ τὴ θέλησητοῦ αὐτοκράτοραraquo

Ἔτσι λοιπόν laquoἡ παράλληλη

ἐξουσία καὶ ἡ ἁρμονικὴ σύμπραξητῶν δύο αὐτῶν ἀρχῶν τοῦ αὐτο-κράτορα καὶ τοῦ πατριάρχη χαρα-κτηρίζει ὅλη τὴ ζωή τῆς ὀρθόδο-ξης αὐτοκρατορίας καὶ Ἐκκλησίαςκατὰ τὴν βυζαντινὴ ἱστορικὴ πραγ-ματικότητα παρὰ τὶς κάποιες ἐξαι-ρέσεις καὶ ἀποκλίσειςraquo

Ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτε-ρη σημασία εἶναι ὅτι στὴν ΡωμαϊκὴΑὐτοκρατορία λειτουργοῦσαν ὄχιμόνον οἱ δύο αὐτὲς παράλληλεςἐξουσίες ἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορακαὶ τοῦ Πατριάρχου ἀλλὰ καὶ δύοπαράλληλες ἱεραρχίες ἤτοι τοῦΚράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας laquoποὺδιαπνέουν καὶ στηρίζουν τὴ βυ-ζαντινὴ κοινωνία ἡ πρώτη ἡ κο-σμικὴ ἱεραρχία (λαϊκὴ πολιτικὴ καὶστρατιωτικὴ) ἀπορρέει ἀπὸ τὴναὐτοκρατορικὴ ἐξουσία ἡ δεύτε-ρη ἡ πνευματική καταλήγει στὸνπατριάρχηraquo

Σημειώνει δὲ πολὺ χαρακτηρι-στικὰ ἡ συγγραφεύς

laquoΤελείως βέβαια σχηματικά θὰμπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιστὸν παραλληλισμὸ μεταξὺ κρα-τικῆς μηχανῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆςὀργάνωσης ὁ πατριάρχης ἀντι-στοιχεῖ στὸν αὐτοκράτορα οἱἀρχιεπίσκοποι στοὺς ἄρχοντεςτῶν αὐτόνομων ἐπαρχιῶν ποὺἀναφέρονται κατ᾽ εὐθεῖαν στὸναὐτοκράτορα οἱ μητροπολίτεςἀντιστοιχοῦν στοὺς στρατηγοὺςτῶν θεμάτων (τῶν ἐπαρχιακῶν δι-οικήσεων) ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι στοὺςτουρμάρχες καὶ οἱ πρωτοπαπάδεςτῶν ἐνοριῶν στοὺς κόμητες τῶνβάνδων

Ὁ παραλληλισμὸς αὐτὸς ὑπο-γραμμίζει τὴ διττὴ ἱεραρχία τὴνκοσμικὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικήτοὺς δύο στυλοβάτες τῆς βυζαν-τινῆς κοινωνίας Συμβουλευτικὸςὁ ρόλος τοῦ πατριάρχη στὰ κοσμι-κά διαιτητικὸς ὁ ρόλος τοῦ αὐτο-κράτορα στὰ θεολογικὰ πράγμα-ταraquo

Ἡ Νέα ἹερουσαλὴμἘπίσης ἕνα ἄλλο σημεῖο τὸ

ὁποῖο τονίζεται εἶναι ὅτι ὅποιασχέση εἶχε ὁ Αὐτοκράτορας στὴνπολιτικὴ διοίκηση ὅλης τῆς αὐτο-κρατορίας τέτοια σχέση εἶχε καὶὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴνπνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ διοίκη-ση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀκό-μη δὲ καὶ τῶν ἄλλων Πατριαρχεί-ων Ἄλλωστε laquoἡ Κωνσταντινού-πολη δὲν εἶναι μόνον Νέα Ρώμηεἶναι συγχρόνως καὶ Νέα Ἱερου-σαλήμ ἡ ἕδρα τοῦ πατριάρχη ποὺστὴ δικαιοδοσία του ἀνῆκαν τὰἐδάφη τῆς πρώτης παγκόσμιαςχριστιανικῆς αὐτοκρατορίαςraquo

Βεβαίως ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριάρχου ἐνισχύθηκε πολὺπερισσότερο στὸν ἀγώνα τῆς ἀντι-μετωπίσεως τῶν αἱρέσεων ποὺἐμφανίσθηκαν στὴν ἘκκλησίαὍπως σημειώνει ἡ συγγραφεύς ὁἀρειανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴνἈλεξάνδρεια ὁ μονοφυσιτισμὸςἐμφανίσθηκε πάλι στὴν Ἀνατολὴκαὶ ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλε-ξάνδρεια Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισηαὐτῶν τῶν αἱρέσεων ἔπαιξε πρω-ταγωνιστικὸ ρόλο τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο στὴν περιφέρεια τοῦὁποίου συγκροτήθηκαν οἱ Οἰκου-μενικὲς Σύνοδοι Ἑπομένως laquoὁρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων-σταντινουπόλεως στὴ διατύπωσητοῦ δόγματοςraquo ὑπῆρξε καθοριστι-κός πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνετέλεσεκαὶ στὴν ἐξύψωση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Θρόνου

Σημειώνει πολὺ χαρακτηριστι-κά laquoμὲ τὴν συμπαράσταση τοῦαὐτοκράτορα καὶ τοῦ κράτους ἡκωνσταντινουπολιτικὴ Ἐκκλησίακαταπολέμησε τὰ πολλαπλὰ αἱρε-τικὰ κινήματα καὶ ἔμεινε πιστὴ στὸπνεῦμα καὶ στὸ γράμμα τοῦ δόγ-ματος στὴν ὀρθὴ πίστη στὴνὈρθοδοξία δηλαδή ποὺ ἡ ἴδιαεἶχε μεθοδικά ὑπομονετικὰ καὶἐπὶ αἰῶνες κεντήσει καὶ ἐπεξεργα-στεῖ στοὺς κόλπους τηςraquo

Φαίνεται λοιπόν πολὺ καθαρὰἀπὸ τὴν ἀνάλυση αὐτὴ ἀφ᾽ ἑνὸςμὲν τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸ σύ-στημα διοικήσεως τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὸ πῶςἐκφράσθηκε καὶ βιώθηκε στὴνπράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πατριάρ-χου Κωνσταντινουπόλεως τὸὁποῖο δὲν ἦταν ἁπλῶς πρωτεῖοτιμῆς ἀλλὰ πρωτεῖο διακονίαςπρωτοβουλίας συντονισμοῦ τῶνἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ καὶ δια-φυλάξεως τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας Δὲν εἶναι ἁπλῶς πρω-τεῖο ποὺ εἶναι συνάρτηση τοῦτρόπου διοικήσεως τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸτὴν πολιτικὴ διοίκηση τῆς Ρω-μαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλὰεἶναι καὶ πρωτεῖο ποὺ ἔχει σχέσημὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαφύλαξητοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καὶ τὴνἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπὸ τὴν ἅλωσινἕως σήμερον

Τὸ τρίτο σημαντικὸ κείμενο τὸὁποῖο ἐξετάζει τὴν πρωταγωνι-στικὴ παρουσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆςΚωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμε-ρα εἶναι τοῦ καθηγητοῦ ΒλασίουΦειδᾶ ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτιlaquoαὐθεντικὸς ἐκφραστὴς καὶ ἀξιό-πιστος ἐγγυητὴς τῆς συνέχειαςτῆς ὀρθοδόξου παραδόσεωςὑπῆρξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο τὸ ὁποῖο ὡς ἡ μητέρα Ἐκκλη-σία ἀσκοῦσε τὴν προβλεπόμενηἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες πνευμα-τικὴ ἐποπτεία στοὺς ὑπαγόμενουςὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιο-δοσία ὀρθοδόξους λαούςraquo Αὐτὸσυνέβη κυρίως κατὰ τὴν διάρκειατῆς Τουρκοκρατίας

Εἶναι γνωστὸν ὅτι μετὰ τὴν κα-τάληψη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτουςκαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸτοὺς Ὀθωμανούς ὁ Μωάμεθ Β ὁΠορθητὴς ἔδωσε προνόμια στὸ

ΣΕΒ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ

Ἐκδήλωσις τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας διὰ τὴν Παιδείανμὲ ὁμιλητὴν τὸν Κων Ζουράρην

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ΓλυφάδαςἙλληνικοῦ Βούλας Βουλιαγμέ-νης καὶ Βάρης ὀργανώνει εἰς τὸσυνεδριακὸν κέντρον laquoATTIKACENTREraquo (Ἀρτεμισίου 1 - Γλυφά-δα) ἐκδήλωσιν διὰ τοὺς ἉγίουςΤρεῖς Ἱεράρχας (προστάτας τῶνΓραμμάτων) μὲ θέμα laquoἩ Παιδείασήμεραraquo Ἡ ἐκδήλωσις θὰ γίνητὴν 30ὴν Ἰανουαρίου καὶ ὥραν7μμ μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ Κων Ζου-

ράρην πολιτειολόγον πολιτικὸνἐπιστήμονα συγγραφέα καὶ καθη-γητὴν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον VINLENNES ndash PARIS Θὰ προηγηθῆἑσπερινὸς (6μμ) εἰς τὸν παρακεί-μενον Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως τῆςΘεοτόκου Μετὰ τὸ τέλος τῆςἐκδηλώσεως θὰ ἀκολουθήση δε-ξίωσις εἰς τὸ ξενοδοχεῖον laquoFE-NIXraquo τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται παρα-πλεύρως

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τοῦ ἙλληνικοῦΣυνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου

Ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέ-σμου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξε-δόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

laquoΤὴν 9η Φεβρουαρίου 2014ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ὥρα 600 μμεἰς τὸ ξενοδοχεῖο Divani Caravel(αἴθουσα Ὀλυμπία) παρουσίᾳτῆς ΑΘΜ Πατριάρχου Ἱεροσο-λύμων καὶ ἄλλων ἐπισήμων ὡςκαὶ 800 περίπου μελῶν τοῦ Συν-δέσμου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡκοπὴ τῆς Βασιλόπιτας τοῦ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙ-ΟΥ ΤΑΦΟΥ κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ

προσφερθεῖ πλῆρες τέϊον καὶ θὰδιατεθεῖ ὀρχήστρα πρὸς τέρψιντῶν προσκεκλημένων

Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ συμμετά-σχουν μποροῦν νὰ προμηθευ-τοῦν προσκλήσεις εἰσιτήριαἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΔιοικητικοῦΣυμβουλίου ἀπὸ τὸ γραφεῖοτοῦ Συνδέσμου ὁδὸς Βουλῆς36 Πλατεῖα Συντά γματος καὶ εἰςτὸ Ξενοδοχεῖο Divani Caravelκατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλω-σης ἔφ᾽ ὅσον θὰ ὑπάρχουν δια-θέσιμεςraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 5η

Τρεῖς Ἱεράρχες Τρεῖς πολύφωτοιἈστέρες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Στε-ρεώματος laquoΤρεῖς μέγιστοιφωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότη-τοςraquo Βασίλειος ὁ Μέγας Γρηγό-ριος ὁ Θεολόγος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυ-σόστομος

Ἦταν θεοφιλεῖς καὶ φιλάνθρωποιἮταν ἄριστοι γνῶστες τῆς ἉγίαςΓραφῆς καὶ τῆς Κλασικῆς ΠαιδείαςΠοιμένες ἐξαίρετοι Ρήτορες δεινοίΚήρυκες τοῦ Θείου Λόγου ἔξοχοιlaquoΘεῖα τοῦ Χριστοῦ στόματαraquo laquoΜε-γάλοι θεολόγοιraquo Συγγραφεῖς θαυ-μάσιοι σοφοὶ καὶ ἅγιοι Ἦταν τρεῖςὑπέροχες μορφὲς τῆς ἘκκλησίαςΣτυλοβάτες τοῦ Χριστιανισμοῦἀκλόνητοι Προστάτες τῶν Ἑλλη-νικῶν Γραμμάτων ἔνθερμοι Μα-χητὲς καὶ ἀγωνιστὲς τοῦ δικαίουτῆς ἀρετῆς τῆς ἀλήθειας Οἰκουμε-νικοί διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί

Ἦταν ἔναντι τῶν τότε ἰσχυρῶνἄτρομοι καὶ ἄφοβοι Ἔναντι τῶν πει-ρασμῶν ἀλύγιστοι Ἔναντι τῶν προ-κλήσεων τῆς ἐποχῆς ἰσχυροί Ἀνυ-ποχώρητοι Ἀναστήματα ἠθικὰ καὶπνευματικὰ μεγάλα

Ἀναδείχτηκαν σ᾽ ὅλους τούς το-μεῖς τὸ θρησκευτικό τὸν πνευματι-κό τὸν κοινωνικό τὸ συγγραφικόἘφήρμοσαν κοινωνικὴ πολιτική μο-ναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Ἀνακού-φισαν τὸν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπωνἌσκησαν τὴν ἀρετὴ τῆς φιλανθρω-πίας σὲ βαθμὸ ἀπίστευτο Ἡ laquoΒασι-λειάδαraquo τοῦ Μ Βασιλείου ἀποτελεῖτὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς φιλανθρω-πίας τὸ σύμβολο τοῦ laquoΚαλοῦ Σαμα-ρείτηraquo τὸ σύμβολο τοῦ ἀνθρωπι-σμοῦ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίοντῆς συμπόνοιας τοῦ ἄλλου τῆς ἀγα-θοεργίας

Δίδασκαν τοὺς πιστούς Τοὺς ἀνέ-λυαν τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο τὸ ΑἰώνιοΒιβλίο καὶ τὸ Βιβλίο τῶν ΒιβλίωνΤοὺς διαφώτιζαν γιὰ ὅλα τὰ θέματατῆς ζωῆς Καὶ γιὰ νὰ μποροῦν νὰ λα-τρεύουν μὲ θεάρεστο τρόπο τὸ Θε-άνθρωπο τὸν Ἰησοῦ Χριστό τὸν Υἱὸκαὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ συστηματοποί-ησαν τὴ λειτουργικὴ ζωή τῆς Ἐκκλη-σίας

Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν εἶναι ἔργο θεόπνευστοθαυμάσιο διαχρόνικο καὶ παγκό-σμιο Ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὸν laquoπανδαμά-τορα χρόνοraquo Ἕλληνας ἱστορικὸςγράφει Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες laquoἈπετέ-λεσαν ἐποχὴν λόγου νέαν μεγάληνκαὶ ἔνδοξον διὰ τὸ ἀνθρώπινο γέ-νοςraquo Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἦταν πολυ-προσωπικότητες πολυχαρισματικοὶκαὶ πολυταλαντοῦχοι διορατικοὶ καὶπροορατικοί Συνέλαβαν ὅλο τὸ νόη-μα τῆς ζωῆς Ἐλέχθη γιὰ τὴν Τριάδατῶν Ἱεραρχῶν ὅτι ἦταν laquoΕὔγλωττοικατὰ τὸν λόγον εὐγλωττότεροικατὰ τὸν βίον εὐγλωττότεροι κατὰτὸν θάνατονraquo

Ἦταν λάβροι κατὰ παντὸς κακοῦἁμαρτίας καὶ αἱρέσεως Ἀσυμβίβα-στοι Κατὰ τῆς γλώσσας τῶν συμβι-βασμῶν καὶ τῆς διπλωματίας Ἦτανεὐθεῖς καὶ κατηγορηματικοί Ἔβα-ζαν ὑπεράνω ὅλων τὴν ἀρετή τὸ δί-καιο τὴν ἀλήθεια Δὲν λογάριαζανοὔτε τὶς λοιδορίες οὔτε τὰ σκώμμα-τα οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τὶς φοβέ-ρες τῶν αὐτοκρατόρων οὔτε τὶςἐξορίες οὔτε τὶς φυλακές οὔτε καὶτὴν ἴδια τους τὴ ζωή Δὲν πρόδιδαν

τὴν πίστη τους καὶ τὰ ἰδανικά τουςΚρατοῦσαν ψηλὰ πάντα τὸ λάβαροΚαὶ ποτὲ δὲν τὸ ὑπέστειλαν Καὶ σή-μερα καὶ πάντοτε οἱ ἐκκλησιαστικοὶἡγέτες θὰ πρέπει νὰ εἶναι γενναῖοικαὶ τολμηροί ἀσυμβίβαστοι ἀκλό-νητοι ὅπως ἦταν καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρ-χες Ἡγέτες στιβαροί Οἱ ΤρεῖςἹεράρχες τόνισαν τὴν ἀξία καὶ τὴ ση-μασία τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστεί-ας laquoΟὐδεὶς ἀναμάρτητος εἰ μὴ μό-νον ΕΙΣ ὁ Ἰησοῦς Χριστόςraquo Μετά-νοια εἶναι ἡ ψυχικὴ συντριβή ἡντροπή ἡ λύπη ποὺ αἰσθάνεται κα-νείς ὅταν συνειδητοποιήσει τὸ κακὸἢ τὸ σφάλμα ποὺ διέπραξε Τὰ δά-κρυα εἶναι ἀπόδειξη ἔμπρακτης με-τάνοιας Σημειωτέον ὅτι τὴ δήλωσημετανοίας λαβαίνει ὑπόψη του καὶτὸ Δικαστήριο κατὰ τὴν ἔκδοση τῆςἀπόφασής του

Ἡ νηστεία εἶναι θεσμὸς πανάρχαι-ος καὶ παγκόσμιος Ἡ χριστιανικὴθρησκεία τὸν διηύρυνε καὶ τὸνπλούτισε Σημαίνει ἀποχὴ ἀπὸ ὁρι-σμένα εἴδη φαγητοῦ καὶ ποτοῦ κιἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία Ὠφελεῖ δι-πλά τὸ σῶμα - τὴν ὑγεία - καὶ τὴν ψυ-χή Ἀπ᾽ τὴν ἁμαρτία θὰ πρέπει νὰἀπέχει πάντοτε ὁ ἄνθρωπος Κι ὅτανἁμαρτάνει θὰ πρέπει νὰ μετανοεῖἌλλες γνῶμες τῶν Τριῶν ἹεραρχῶνὉ Μ Βασίλειος προτείνει οἱ νέοι νὰμελετοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ συγ-γράμματα καὶ νὰ κρατοῦν ἀπ᾽ αὐτὰὅτι τὸ καλό τὸ χρήσιμο τὸ ὠφέλι-μο laquoΠάντα δοκιμάζετε τὸ καλὸν κα-τέχετεraquo Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγοςφρονεῖ ὅτι τὸ μέγιστο καὶ τὸ πρώτι-στο ἀγαθὸ εἶναι ἡ παιδεία ἡ διπλή ἡχριστιανικὴ καὶ ἡ ἐθνική Τὰ δὲ ἔπητοῦ Ὁμήρου τὰ καλεῖ laquoΘαυμάσιαraquoκαὶ τὴ στωϊκὴ φιλοσοφία καλεῖ laquoσε-μνήraquo laquoΟἱ Χριστιανοὶ - εἶπε - τιμοῦνδεόντως καὶ πρεπόντως τὰ γράμμα-ταraquo Τὰ γράμματα ἀνοίγουν νέουςὁρίζοντεςraquo

Ὁ Μ Βασίλειος ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρειτὸ συναίσθημα τῆς φιλοπατρίας Καὶθέλει ἡ Πατρίδα νὰ κυβερνᾶται ἀπὸἄντρες σώφρονες ἠθικοὺς καὶ τίμι-ους Ἀπὸ ἄντρες μὲ πολιτικὸ αἰσθη-τήριο Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoἩ τιμὴπρὸς τὴν μητέρα εἶναι ὅσιον Μητέ-ρα δὲ ὁ καθένας ἔχει τὴν δική τουΚοινὴ δὲ πάντων μήτηρ εἶναι ἡ Πα-τρίςraquo laquoΟὐδὲν γλυκύτερον Πατρί-δοςraquo λέει ὁ Χρυσόστομος Ὁ Χρυ-σόστομος γράφει laquoὉ γάμος ἀπο-βαίνει εὐτυχής ὅταν ἡ γυναίκα θεω-ρεῖ τὸν ἄντρα ὡς τὸ πλέον τιμιώτε-ρον καὶ ὁ ἄντρας θεωρεῖ τὴν γυναί-κα ὡς τὸ πλέον προσφιλέστερονraquo

Ὁ Μ Βασίλειος γράφει laquoΤὰ δύοφῦλα ὁ ἄντρας καὶ ἡ γυναίκα εἶναιἴσα Ἐπλάσθησαν ἀπὸ τὸν ΠλάστηΚαὶ εἶναι ἴσα Εἶναι ἰσότιμα Ψυχὴἔχει ὁ ἄντρας ψυχὴ ἔχει καὶ ἡ γυ-ναίκαraquo Ὁ Χρυσόστομος λέει laquoὉπλοῦτος ἐφόσον ἔχει ἀποκτηθεῖ μὲτίμια μέσα δὲν εἶναι κατακριτέοςraquolaquoΚατακριτέα εἶναι ἡ ἀπληστία ἡ πλε-ονεξία ἀλλὰ καὶ ἡ φιλαργυρίαraquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δὲν καταφρο-νοῦν τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη γιὰ τὸθάνατο προσφιλοῦς προσώπουΕἶναι ὅμως κατὰ τῆς ὑπερβολῆςκατὰ τοῦ ὑπερβολικοῦ πόνου καὶ τῆςὑπερβολικῆς θλίψεως Διότι προκα-λεῖ παραφροσύνη laquoΤὸ γὰρ πολύ τῆςθλίψεως παραφροσύνη φέρειraquo

Ὁ Γρηγόριος γράφει laquoΤὰ προ-σόντα τοῦ λόγου εἶναι 3 α) Τὸ μέ-

τρο β) Ἡ σαφήνεια γ) Ἡ χάρηraquo Ἀπέραντοι εἶναι οἱ ἀνθῶνες τῶν

συγγραμμάτων τῶν Τριῶν Ἱεραρ -χῶν στυλοβατῶν Πατέρων τῆςἘκκλησίας Τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἄνθηἀπ τοὺς ἀπέραντους συγγραφικοὺςἀνθῶνες τους

laquoΟἱ Τρεῖς Ἱεράρχες πῆραν ὅτιὑγιὲς στοιχεῖο εἶχαν οἱ ἈρχαῖοιἝλληνες καὶ τὸ μπόλιασαν μὲ τὸΧριστιανισμόraquo Ἕνωσαν δύο κό-σμους τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ καὶ τὸνχριστιανικό Ἡ ἕνωση τῶν δύο κό-σμων ἕνωση λαμπρή ἁρμονικήἱστορική ἔδωσε ἕνα νέο πολιτισμόΤὸν Ἑλληνοχριστιανικό Πολιτισμὸδιαχρονικὸ καὶ παγκόσμιο

Ὁ Ἑλληνοχριστιανικὸς πολι-τισμὸς εἶναι πολιτισμὸς ἠθικῶνπνευματικῶν θρησκευτικῶν μορ-φωτικῶν ἐθνικῶν ἀνθρωπιστικῶνκαὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνακηρύχθη-καν ἅγιοι προστάτες τῶν ἙλληνικῶνΓραμμάτων καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Παι-δείας διότι τὰ προστάτεψαν καὶ τὰδιαφύλαξαν

Ἡ 30η Ἰανουαρίου κάθε ἔτουςεἶναι ταυτόχρονα γιορτὴ διπλήΓιορτὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιορτὴτῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ τῆςἙλληνοχριστιανικῆς Παιδείας

Καὶ ὡς γιορτὴ ἐκπαιδευτικὴ κα-θιερώθηκε κατὰ τὸν 19ο αἰώνα τὸ1842

Στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίαςὑπῆρχε laquoἔριςraquo γιὰ τὸ ποιὸς ἀπ τοὺςΤρεῖς Ἱεράρχες ἦταν ἀνώτερος ΟἱΧριστιανοὶ χωρίστηκαν σὲ τρία στρα-τόπεδα Ἡ laquoἔριςraquo ἔληξε μὲ τὴν κα-θιέρωση τοῦ συνεορτασμοῦ τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν στὶς 30 Ἰανουαρίουκάθε ἔτους

Ὁ συνεορτασμὸς καθιερώθηκεστὰ μέσα τοῦ 11ου αἰώνα

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες Βασίλειος ὁΜέγας Γρηγόριος ὁ ΘεολόγοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ΤρίαΠολύφωτα Ἄστρα τοῦ Ἐκκλησιαστι-κοῦ Στερεώματος

Εἶναι οἱ παγκόσμιοι διδάσκαλοι καὶπαιδαγωγοί Ὁ εὔγλωττος λόγοςτους ὁ εὔγλωττος βίος τους ἡ εὔ -γλωττη διδασκαλία τους ἡ εὔγλωτ-τη παιδαγωγία τους οἱ εὔγλωττεςπράξεις τους συγκροτοῦν τὸν παγ-κόσμιο κοινωνικὸ κώδικα Τὸν κώδι-κα τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ δικαίου τῆςἀρετῆς καὶ τῆς ἀλήθειας τῆς θεοφι-λίας καὶ τῆς φιλαλληλίας τοῦἀλτρουϊσμοῦ καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦτῆς εὐσπλαγχνίας καὶ τῆς φιλαν-θρωπίας τοῦ οἰκτιρμοῦ καὶ τοῦ ἐλέ-ους τῆς ἀλληλοβοηθείας καὶ τῆςἀλληλεγγύης τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦκαὶ τῆς ἀλληλοκατανόησης

Ὅσοι τὸν παραβαίνουν προκα-λοῦν τὸν πόνο τὴ δυστυχία τὴ θλί-ψη τὴν πεῖνα τὴ δίψα τὴν φτώχιατὴν ἀνέχεια Προξενοῦν τὴν κακο-δαιμονία καὶ τὴν ἀθλιότητα τὸ φό-βο τὸν τρόμο τὴ βία τὸ θάνατο τὸνὄλεθρο τὴν καταστροφή τὸ χάοςκαὶ τὴν ἀναστάτωση Τὴν τραγικότη-τα Ἡ κακοδαιμονία καὶ ἡ δυστυχίαὀφείλονται στὴν καταστρατήγησητοῦ παγκοσμίου Κοινωνικοῦ Κώδικατῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Χωρὶς ἠθικὸδικαιϊκὸ κώδικα ἡ κοινωνία σπαράσ-σεται

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ Τοῦ Δημητρίου Γ Μπράνη Σχολικοῦ Συμβούλου ndash Νομικοῦ

(5ον)Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα μα-

σονοποιήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦμαρτυροῦνται μέ γραπτά τεκμήριατόσο στή Μασονία ὅσο καί στά κεί-μενα τοῦ ΠΣΕ καί τῶν συναφῶν κι-νήσεων τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ καί δέν μπορεῖ νάεἶναι ἀσύνδετα καί συμπτωματικάδεδομένης τῆς ἐκεῖ ἐμπλοκῆς (φι-λο)Μασόνων Κληρικῶν καί θεολό-γων

Αὐτά τά θεολογικά μικρόβια καίἄλλα παράπλευρα δέν ὑπῆρχανστήν καθ΄ ἡμᾶς Ὀρθόδοξη Ἀνατο-λική Καθολική Ἐκκλησία μέχρι τῆςἀναμείξεώς μας στόν Οἰκουμενι-σμό διά τοῦ ὁποίου δίκην πνευμα-τικῆς ἐπιδημίας προσβληθήκαμεκαί οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τούς Προτε-στάντες ἤδη τότε μεμολυσμένουςθεολογικῶς ἀπό τή Μασονία κατάτήν ὁμολογία ἀνεξαρτήτων ἐρευ-νητῶν ὁ Προτεσταντισμός εἶναιἀπολύτως συμβατός μέ τήν Μασο-νία ὁ σοσιαλιστής Γιόχαν Ζάσσενμ-παχ οὐδέτερος ἀναλυτής τῆς Μα-σονίας σημειώνει ὅτι ὁ Προτεσταν-τισμός κατά τήν Λατόμια laquoεἶναι τόμισό τοῦ τεκτονισμοῦ Θεωρεῖ τόπεριεχόμενο τῆς θρησκείας σάν κά-τι ἀπ΄ εὐθείας δοσμένο ἀπό τό Θεόκ ἐπιτρέπει στό λογικό νά μεταβάλητήν ἄψυχη μᾶζα Ὁ τεκτονισμός πά-λι πιστεύει πώς τό λογικό ὄχι μονα-χά τίς μορφές μπορεῖ νἀλλάζηἀλλά καί τό θρησκευτικό περιεχό-μενοraquo καί καταλήγει ὁ Ζάσσενμ-παχ laquoτά σημεῖα πού ἑνώνουν τόνπροτεσταντισμό μέ τόν τεκτονισμόεἶναι περισσότερα ndash μπορεῖ νά πῇκανείς- ἀπό ἐκεῖνα πού τόν ἑνώ-νουν μέ τόν καθολικισμόraquo [34]Ὅπως θέτουν τό ζήτημα οἱΑὐστριακοί Τέκτονες Λένχοφ καίΠόζνερ laquoΠράγματι αὐτήν τή σχέση[Προτεσταντισμοῦ καί Μασονίας]τήν ἀποδεικνύει ἐπίσης ἡ ἱστορίατῆς Μασονίας Αὐτή γεννήθηκε σέχώρα προτεσταντική καί οἱ περισ-σότερες Στοές εὑρίσκονται σέ προ-τεσταντικές χῶρες Τό προτεσταν-τικό πνεῦμα μέσα στή Μασονία φα-νερώνεται ὄχι μόνο στούς προτε-σταντικούς ἀλλά καί σέ ἄλλους λα-ούς Συντηρεῖ τόν πολιτιστικό βίοὅλων τῶν κρατῶν Ἡ Βίβλος εἶναι ἡμοναδική πηγή ἐπιγνώσεως τῶνΠροτεσταντῶν στίς θρησκευτικέςὑποθέσεις κεῖται αὐτή ἐπίσηςστούς ἐλευθεροτεκτονικούς ναούς[] Ὁ ἱερομόναχος ΧέρμανΓκροῦμπερ SJ βλέπει στή Μασο-νία τήν ldquoἐσωτερική μορφήrdquo τῆς ndashκατά τά ἄλλα - ἐξωτερικῆς γενικώ-τερης φιλελευθέρου μοντέρναςπροτεσταντικῆς κινήσεωςraquo [35]

Ἐπιφυλάσσομαι ἐάν θέλει ὁ Κύ-ριος νά ἐπεκταθῶ στό μέλλον λε-πτομερῶς στά προδηλωθέντα Εἶναιὅμως καιρός νά ἀποκαλυφθεῖ καί ἡ(παν)σιωνιστική ἀνάμειξη στή δημι-ουργία τοῦ ΠΣΕ

4 Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶν (ΠΣΕ) δημιούργημα τῆςΜασονίας καί τῶν Ροκφέλλερ

Ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτεροςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π Γεώρ-γιος Τσέτσης σχολιάζοντας τήνἐγκύκλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθο-δοξίας (2013) τοῦ ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Πειραιῶς κ Σερα-φείμ περί τῆς προελεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ἀπό τή Μασονία καίτόν Σιωνισμό ἀπεφάνθη ὅτι οἱ ἰσχυ-ρισμοί αὐτοί εἶναι laquoτραβηγμένο ἀπότά μαλλιά παράδοξο καί ξενίζον μα-κιαβελικό σχέδιοraquo σημειώνει δέ καίὅτι θά ἦταν laquoπολλαπλῶς χρήσιμο ἄνἡ Σεβασμιότης του παρέπεμπε στίςπηγές ἀπό τίς ὁποῖες ἀρύσθηκεστοιχεῖαraquo Τέλος ὁ Αἰδεσιμολογιώ-τατος προτοῦ ἀναλύσει ὅλες τίςἀγαθοεργίες τοῦ Παγκοσμίου Συμ-βουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν στήνἙλλάδα ὑπενθυμίζει ὅτι τό Κράτοςτοῦ Ἰσραήλ ἔχει ἐπανειλημμένωςἐκφράσει τήν πικρία του γιά τίς δη-λώσεις τοῦ ΠΣΕ περί τοῦ παλαι-στινιακοῦ ζητήματος[36]

Ἄς μᾶς ἐπιτρέψει ὁ π Γεώργιοςνά διαπιστώσουμε ὅτι (δυστυχῶςγιά τήν ἄποψή του) ὑπάρχουν κεί-μενα πού μαρτυροῦν ἀναφανδόνὑπέρ τῶν θέσεων τοῦ Σεβασμιωτά-του Πειραιῶς πέραν τῶν laquoΠρωτο-κόλλων τῶν Σοφῶν τῆς Σιώνraquo περίτοῦ ὅτι (δυστυχῶς γιά τήν Ἐκκλη-σία) ἡ Οἰκουμενική Κίνηση χειρα-γωγεῖται ἀπό τήν κρυπτοκρατία τῶνἐν λόγῳ μηχανισμῶν Καί εἶναι θαυ-μαστό δεδομένης τῆς ἀσφαλείαςτόσο τῆς Μασονίας ὅσο καί τῶνΣιωνιστῶν ὅτι διέρρευσαν ἔστω καίαὐτά πρός ἕνα εὐρύτερο κοινό Ἡἀντίδραση τοῦ ΠΣΕ κατά ἐνερ-γειῶν τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ δένκοστίζει καί τίποτε ἐφ΄ ὅσον ὁ ἀπώ-τερος μεσσιανισμός τοῦ Ἰσραήλἐξυπηρετεῖται κάλλιστα ἀπό τή δια-θρησκειακή κίνηση (στενή καίεὐρεῖα) ἐνῷ τό ΠΣΕ δέν ἔχειοὐσιαστική ὡς γνωστόν πολιτικήοὔτε βεβαίως ἄλλη δύναμη ἀπειλη-τική τοῦ Ἰσραήλ Περί τῆς κρυφῆςσχέσως τοῦ Παπισμοῦ μέ τή Μασο-νία ἀρκεῖ πρός τό παρόν νά ὑπενθυ-μίσουμε τό σκάνδαλο τῆς ΣτοᾶςPropaganda Due (P2) τό 1982 καί τῆςBanco Ambrosiano ὡς κορυφή ἑνόςὁλοκλήρου παγόβουνου

Ποιά εἶναι λοιπόνἡ σχέση τῶν Ροκφέλλερ

μέ τόν ΟἰκουμενισμόἩ σχέση τῆς οἰκογένειας Ροκ-

φέλλερ μέ τόν Οἰκουμενισμόὑπῆρξε τόσο ἰδεολογική μέ σαφῆ

στόχευση πρός τήν ἐκκλησιαστικήκαί θρησκευτική παγκοσμιοποίησηκαί ἕνωση ὡς μέσον διεθνοῦςεἰρήνης ὅσο καί οἰκονομική μέσκοπό τήν ἐπέκταση τῶν καπιταλι-στικῶν συμφερόντων τῆς οἰκογε-νείας Ροκφέλλερ καί τῆς πετρε-λαϊκῆς τους ἑταιρείας τῆς Stan-dard Oil σέ νέες ἀγορές Ἡ σχέσηαὐτή εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικήἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψη ὅτι οἱ Ροκφέλ-λερ ὑπῆρξαν ἱδρυτές τοῦ Συμβου-λίου ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Σχέσεωντῶν ΗΠΑ (CFR Council on ForeignRelations) ἑνός σημαντικώτατουμηχανισμοῦ στήν προώθηση τῆςπαγκοσμιοποιήσεως καί τῆς ΝέαςΤάξεως Πραγμάτων (NWO) [37]

Ἐδῶ δέν θέλω νά ἀναλωθοῦμεστό νά δειχθεῖ ἡ σημασία τοῦἔργου τῶν Rockefeller γιά τήν προ-ώθηση παγκοσμίως τῶν (παν)σιωνι-στικῶν συμφερόντων Νομίζωἀρκεῖ ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τοῦ ΔαβίδΡοκφέλλερ (1915-) υἱοῦ τοῦ προ-αναφερθέντος Τζόν Ντ Ροκφέλ-

λερ Τζούνιορ ὅπως ἔχει καταγρα-φεῖ στά ἀπομνημονεύματά του καίἀποτελεῖ παραδοχή τοῦ ρόλου τῆςοἰκογενείας του laquoΓιά περισσότεροἀπό ἕνα αἰῶνα οἱ ἰδεολογικοίἐξτρεμιστές σέ ἀμφότερα τά ἄκρατοῦ πολιτικοῦ φάσματος ἔχουνἁρπάξει καλο-δημοσιοποιημένα πε-ριστατικά ὅπως τῆς συναντήσεώςμου μέ τόν Κάστρο γιά νά ἐπιτε-θοῦν στήν οἰκογένεια Ροκφέλλερλόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἐπιρροῆςπού ἰσχυρίζονται ὅτι ἐξασκοῦμε ἐπίἀμερικανικῶν πολιτικῶν καί οἰκο-νομικῶν θεσμῶν Μερικοί πι-στεύουν ἀκόμη καί τό ὅτι εἴμαστεμέρος μιᾶς μυστικῆς μηχανορρα-φίας πού ἐργάζεται κατά τῶν βελ-τίστων συμφερόντων τῶν Ἡνωμέ-νων Πολιτειῶν χαρακτηρίζονταςτήν οἰκογένειά μου καί ἐμένα ὡςδιεθνιστές καί ὡς συνωμοτοῦντεςμαζί μέ ἄλλους σέ ὅλο τόν κόσμογιά νά οἰκοδομήσουμε μιά πιό ἑνο-ποιημένη παγκόσμια πολιτική καίοἰκονομική δομή τόν ldquoἕνα κόσμοrdquoἄν θέλετε Ἄν αὐτή εἶναι ἡ κατη-γορία δηλώνω ἔνοχος καί εἶμαιὑπερήφανος γι᾽ αὐτήνraquo [38]

Ἄνθρωπος-κλειδί στή σχέση τῶνΡοκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κί-νηση ὑπῆρξε ὁ Τζόν Μόττ (JohnMott 1865-1955) ἕνας ἀπό τούς δη-μιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκου-μενισμοῦ καί οὐσιαστικῶς καί τοῦΠαγκοσμίου Συμβουλίου τῶνἘκκλησιῶν ἀλλά καί συνεργάτηςτῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξεπρόεδρος (1915-1920) τῆς laquoἘκτε-λεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτη-τικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιάτήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολήraquo γε-νικός γραμματεύς τῆς ΔιεθνοῦςἘπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (YMCA) γενι-κός γραμματεύς καί πρόεδρος(1895-1928) τῆς laquoWorld Student Ch-ristian Federationraquo πρόεδρος τοῦlaquoΠαγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συ-νεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργουraquo (1910)καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραπο-στολές ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνο-μάστηκε laquoΔιεθνές ἹεραποστολικόνΣυνέδριονraquo τό 1946 βραβεύθηκεμέ τό Νόμπελ Εἰρήνης[39] καί τό1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρό-εδρος τοῦ ΠΣΕ Ἄλλωστε τόσο τόΣυνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοίτῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσε-ως[40]

Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονικήἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλή-ρως δικαιωμένοι καθώς ὁ Μόττ ἐκνεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανε-πιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί ΒῆταΚάππα (ΦΒΚ Phi Beta Kappa) [41]Ἡ ἀδελφότητα αὐτή ἡ πρώτη ἱστο-ρικῶς ἀπό τίς λεγόμενες laquoἑται-ρεῖες τιμῆςraquo (ldquohonor societiesrdquo) τῶνἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων λέ-γεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπαπού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκανστή Μασονία[42] Ὅμως ἡ κατrsquoἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονι-κοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεταιἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp ὁὁποῖος στό βιβλίο του laquoἩ Μεγαλο-φυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπε-ράσπιση τοῦ Τάγματοςraquo ἐπιβεβαι-ώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευσητῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μα-σόνους Ἰλλουμινάτι (τούς laquoΠεφω-τισμένουςraquo) [43] Ἡ οἰκουμενιστικήκαί παγκοσμιοποιητική δραστηριό-τητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρειστήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων

Τό 1982 ὁ Ἀμερικανός Καθηγη-τής τῆς Ἱστορίας Charles E Harveyτοῦ Πανεπιστημίου Californian Sta-te University (Chico-California) σέἄρθρο του μέ τίτλο laquoὉ John DRockefeller Jr καί ἡ ΠαγκόσμιαΔιεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920 Μιά διαφορετική ὀπτική πά-νω στήν Οἰκουμενική Κίνησηraquo [44]ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήνεἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆςοἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούςπατέρα καί υἱό (Senior καί Junior)Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκήτοῦ Μόττ ἀλλά καί ἀποκαλύπτειὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψε-ως τοῦ ρόλου τοῦ Rockefeller τοῦΝεώτερου ἀπό τόν δικηγόρο καίσύμβουλό του τόν Raymond Fos-dick αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦΧάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878-1969) ἑνός ἀπό τούς πλέον διακε-κριμένους laquoφιλελεύθερουςraquo (libe-

ral) Πάστορες καί Ἀμερικανούςοἰκουμενιστές Ἡ ἔρευνα τοῦ Κα-θηγητοῦ Harvey βασίστηκε στάἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλ-λερ

Ἀργότερα (1995) τό βιβλίο laquoΓε-νηθήτω τό Θέλημά Σου Ἡ κατά-κτηση τοῦ Ἀμαζονίου ὁ ΝέλσωνΡοκφέλλερ καί ὁ Εὐαγγελισμόςστήν Ἐποχή τοῦ Πετρελαίουraquo [45]τῶν δημοσιογράφων Gerard Colbyκαί Charlotte Dennett μᾶς προσφέ-ρει καί ἄλλα στοιχεῖα ἀναλύονταςτό σκεπτικό βάσει τοῦ ὁποίου ὁΜόττ ἐνέπλεξε τούς Ροκφέλλερστή χρηματοδότηση τῶν προτε-σταντικῶν ἐξωτερικῶν ἱεραπο-στολῶν

Ἐν πρώτοις ὁ Καθηγητής τῆςἹστορίας Harvey μᾶς παραθέτει μιάσειρά πολύ σημαντικῶν πληροφο-ριῶν γιά τήν ἔνθερμη ἀνάμειξη τοῦΤζόν Ντ Ροκφέλλερ τοῦ Νεώτε-ρου (1874-1960) στήν προσπάθειαἑνοποιήσεως τῶν προτεσταντικῶνὁμολογιῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ)ἀλλά καί στό ΠΣΕ Μολονότι δένμποροῦμε νά τίς παρουσιάσουμεἐν ἐκτάσει σημειώνουμε ὅτι στίςπληροφορίες αὐτές ἀναδεικνύεταιἡ ἔμφαση πού ἔδινε ὁ Ροκφέλλερστόν κοινωνικό χαρακτῆρα τοῦΧριστιανισμοῦ καί στήν καπιταλι-στική χρηστικότητα τῆς ἑνοποι-ήσεως τῶν προτεσταντικῶν laquoἐκ -κλησιῶνraquo καί ἱεραποστολῶν ὅπωςκαί τό ὅλο ἐνδιαφέρον του γιά τόνθρησκευτικό συγκρητισμό μέ παγ-κόσμια προοπτική ἀρχίζοντας ἀπότήν ἕνωση τῶν χριστιανῶν καί τῶνἱεραποστολῶν τουςΣημειώσεις

[34] ΓΙΟΧΑΝ ΣΑΣΕΝΜΠΑΧ ἩΜασωνία ἡ ἱστορία της ἡ δράση τηςὁ ἐσωτερικός ὀργανισμός της δια-σκευή Ν Γιαννιοῦ Ἔρευνα 73 ἐκδ ἈΚασιγόνη σελ 43ἑ

[35] E LENNHOF- O POSNERInternationales Freimaurer-LexikonAmalthea Verlag Wien-Muumlnchen1975[2] στ12571258 laquoDiesen Zusam-menhang weist allerdings auch die Gesch-ichte der Freimaurerei nach In einem pro-testantischen Lande wurde sie geborenund die meisten Logen finden sich in pro-testantischen Laumlndern ProtestantischerGeist zeigt sich in der Freimaurerei nichtnur bei protestantischen sondern auch beianderen Voumllkern Er durchbringt das Kul-turleben aller Staaten Die Bibel ist die ein-zige Erkenntnisquelle der Protestanten inreligioumlsen Dingen sie liegt auch auf denfreimaurerischen Tempeln [] Pater Her-mann Gruber SJ sieht in der Freimaurereidie esoterische Formrdquo der im uumlbrigenexoterischen allgemeinen liberalen mo-dern-protestantischen Bewegungraquo Τόπῶς ἑρμηνεύει laquoἐσωτερικῶςraquo ἡ Μασο-νία τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ἄλλο θέμα

[36] Μ ΠΡΩΤΟΠΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣΤΣΕΤΣΗΣ laquoἩ ἄγνωστη στὴν Ἑλλά-δα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνη-σηςraquo Amengr (28 Μαρτίου 2013 )httpwwwamengrarticle13074

[37] laquoCouncil on Foreign RelationsraquoWikipedia httpenwikipediaorgwikiCouncil_on_Foreign_Relations laquoTheCFR is considered to be the nationrsquos ldquomostinfluential foreign-policy think tankrdquo Itsmembership has included senior politi-cians more than a dozen Secretaries ofState CIA directors bankers lawyersprofessors and senior media figures [] Inthe late 1930s the Ford Foundation andRockefeller Foundation began contribu-ting large amounts of money to the Coun-cil [] Beginning in 1939 and lasting forfive years the Council achieved muchgreater prominence within the governmentand the State Department when it establi-shed the strictly confidential War and Pe-ace Studies funded entirely by the Rocke-feller Foundationraquo

[38] D ROCKEFELLER Memoirs2002 σελ 405 laquoFor more than a centuryideological extremists at either end of thepolitical spectrum have seized upon well-publicized incidents such as my encounterwith Castro to attack the Rockefeller fa-mily for the inordinate influence theyclaim we wield over American politicaland economic institutions Some even be-lieve we are part of a secret cabal workingagainst the best interests of the United Sta-tes characterizing my family and me as in-ternationalists and of conspiring with oth-ers around the world to build a more inte-grated global political and economic stuc-ture one world if you will If thatrsquos thecharge I stand guilty and I am proud of itraquo

[39] Ν ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΣ laquoΜόττἸωάννηςraquo ΘΗΕ 9 (1966) στ 98ἑ

[40] Β ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ Ἱστορία τῆςΟἰκουμενικῆς Κινήσεως Ἀθῆναι 1964σελ 31-36

[41] laquoJohn R Mott - BiographicalraquoNobelprizeorg

httpwwwnobelprizeorgnobel_prizespeacelaureates1946mott-biohtml

[42] laquoPhi Beta Kappa Societyraquo Wiki-pedia httpenwikipediaorgwikiPhi_beta_kappa Τό ἄρθρο τῆς Wikipediaπαραπέμπει στό WT HASTINGS PhiBeta Kappa as a Secret Society with its Re-lations to Freemasonry and AntimasonrySome Supplementary Documents Rich-mond Virginia United Chapters of PhiBeta Kappa 1965 σελ 5

[43] S KNAPP The Genius of Free-masonry or A Defense of the Order Gran-ston amp Marshall Printers 1828 σελ9091 laquoThe Illuminati also were firstknown in Germany - this is a beautiful na-me given to scholars and philanthropists[] A branch of the Illuminati is nowfound in this country under the name of thePhi Beta Kappa This society exists onlyas connected with seminaries of learningin the United Statesraquo

[44] CH HΑRVEY laquoJohn D Rocke-feller Jr and the Interchurch World Mo-vement of 1919-1920 A Different Angleon the Ecumenical Movementraquo ChurhHistory τόμ 51 ἀρ 2 (Ἰούνιος 1982)198-209

[45] G COLBY amp CH DENNETTThy Will be Done The Conquest of theAmazon Nelson Rockefeller and Evange-lism in the Age of Oil Harper Collins1995 Βάσει τῆς ἱστοσελίδος ldquoSeekGodrdquo httpwwwseekgodcamotthtm

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙἩ μασονική προώθησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

(5ονndashΤελευταῖον)Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία

ἀντὶ τῆς ἀρετῆςὍτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς

ἡ φυγή καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡδίωξις Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσεστὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ ἡ μίαἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆςἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆςἁμαρτίας Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζειστοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασικαὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασι-λεία τῶν Οὐρανῶν Καὶ ὅμως οἱ πε-ρισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπι-διώκουν Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία ἂνκαὶ γνωρίζουν ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸναἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴνἀπώλεια Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναιστενόχωρη ἀλλ ὁδηγεῖ στὴν ζωήΛόγῳ ὅμως τῆς στενότητός τηςὀλίγοι τὴ βαδίζουν Ἀντιθέτως ὅπωςεἶπεν ὁ Χριστός ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρ-τίας εἶναι εὐρύχωρη ἀλλ᾽ ὅμως ὁδη-γεῖ στὸν θάνατο τὴν κόλασι Ἐντούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τὴνἀκολουθοῦν ἀδιαφορώντας γιὰ τὶςφοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπι-λογῆς τους Ὁ Θεὸς σέβεται τὸαὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶδὲν ἐπεμβαίνει σ αὐτές Ὅτανὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθά-σουν στὸ ἀπροχώρητο τότε ὡςαἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνοςφρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως τὴνὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπί-νη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγικήτου ράβδο διορθώνει τὰ κακῶςἔχοντα περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦκακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξιποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆςἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων Αὐτὸἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴνἐποχὴ τοῦ Νῶε αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴνπαραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶνΣοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας Παιδα-γωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦκάθε φορά ποὺ ἀποστατοῦσε ὁἸσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρωντου Παιδαγωγικός ὅπως ἀποδει-κνύεται ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεωςκαὶ τῆς πτώσεως τοῦ ΒυζαντίουΕἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά μὲτὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀπο-στασία ν ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι Ἂςἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς διό-τι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦΘεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγμα-τοποιοῦνται καὶ ὅπως φαίνεται θὰπυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸαἰσθητὲς σὲ ὅλους μας

Τὸ Βυζάντιο πρὸτῆς πτώσεως

πνευματικὸς καθρέπτηςτῆς ἐποχῆς μας

Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι οἱἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασινἅρπα γες οἱ κριταὶ δωρολῆπται οἱμεσῖται ψευδεῖς οἱ ἀστικοὶ ἐμ -παῖκται οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι καὶ οἱπάντες ἀχρεῖοι Ὅτι αἱ παρθένοιἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι αἱχῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέοναἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴφυλάττουσαι πίστιν οἱ νεώτεροιἀκόλαστοι καὶ οἱ γηράσαντες πά-ροινοι οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦΘεοῦ οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντοτῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ οἱ κοσμικοὶὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν ὡςμόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθενπερικεῖσθαι τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι Ὅτιὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο Καὶμᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτιζῶντες ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίουπειρώμενοι Ἐκοπίασαν κράζοντεςπᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρεςἡμῶν Τί με ἔδει ποιῆσαι καὶ οὐκἐποίησα ὑμῖν λέγει καὶ πάλιν ὁ Χρι-στός ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχε-ται ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κα-τεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κα-τακρίσεσιν ἅπαντες Εἴπω τὸ μεῖ -ζον Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρουἀσελγαίνοντες τῇ σεβαστῇ τραπέζῃπροσίασι καὶ ἱερουργοῦσιν Ὢφεῖσαι Κύριε Τοῦτο πρὸ πάντωνκαὶ ὑπὲρ ἅπαντα θεοστυγεῖς ἡμᾶςεἶναι καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχουςἐργάζεται Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι ἡπιὸ πάνω εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁἱερὸς αὐτὸς πατήρ δὲν εἶναι ἡ φω-τογραφία μας καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕναπνευματικὸ καθρέπτη μέσα στὸνὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρου-στικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχα-λίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς Ποῖοἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἀναφέρθη-καν πιὸ πάνω δὲν διαπράττουμε καὶἐμεῖς σήμερα Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶἀξιωματούχων ποὺ ἄδειασαν τὰ δη-μόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴνχώρα μας Μήπως τὰ παραδικαστικὰκυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν ὅτι ὑπάρ-χει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δι-καιοσύνη Μήπως οἱ δικές μας παρ-θένοι δὲν εἶναι ὑπὲρ πόρνας ἀναί-σχυντοι Μήπως δὲν ντύνονται σὰντὶς πόρνες Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρο-να κορίτσια Μήπως οἱ νέες σήμερατὰ δικά μας παιδιά δὲν διατηροῦντὰ περισσότερα πορνικὲς προγα-μιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους Μήπως ἡμοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰπροηγούμενα ρεκόρ Μήπως οἱ ση-μερινοὶ νέοι μὲ τὸν πανσεξουα-λισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ δὲν ἔχουν τὸθλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασίαὅλων τῶν μΧ ἐποχῶν Μήπως οἱ ση-μερινοὶ ἱερεῖς ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέ-σεων δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λη-σμονήσει τὸν Θεό Μήπως πολλοὶμοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴνδιαγωγή τους Μήπως καὶ σήμεραδὲν τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ζῶντες(βλ διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιωνδημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελά-σεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλο-φίλων) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴκαὶ ἁγιότητα Μήπως καὶ σήμερα δὲνκατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μαςμὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσειςΠλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μη-νύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ

δυσφήμιση Μήπως τέλος δὲνἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίουἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί οἱὁποῖοι ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶἐγκολπιοφόροι εἶναι καὶ κουσου-ροφόροι Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμηνωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικοῦἐγγράφου μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖςτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζη-τοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη ἈρχὴΠροσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεω-ρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶνὡς προσωπικὸ δεδομένο οὕτωςὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προ-στασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡςθεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σο-δομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦνστὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότη-ρα

Ἔρχονται χειρότερα δεινάἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι

Διαβάσαμε ἀγαπητοὶ ἀναγνῶ -στες γιὰ τὰ δεινά τὰ ὁποῖα ὑφί-σταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μαςἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεωςτῆς Κωνσταντινουπόλεως Τὴν δὲἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές βια-σμοί λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βά-σανα Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησανΠόσοι δὲν τούρκεψαν Πόσοι δὲνπωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλα-βοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς Διαβάσα-με ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτιαὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖαὅπως εἴδαμε ἰσχύουν καὶ σήμερακαὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμόοὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολίαὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶςσαφέστατα ἁμαρτωλότερη ἀπὸἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦΒυζαντίου Καὶ πρέπει ν ἀναρωτη-θοῦμε Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέ-βεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μαςτί μᾶς περιμένει Μά θὰ μοῦ εἰπῆτεδὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσιτὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυ-ριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺςδανειστές μας τὶς ἀπολύσεις τὴνἀνεργία τὰ συσσίτια τὴν ἀνέχειατὶς αὐτοκτονίες τὴν ἐγκληματικό-τητα Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά Πρέπεινὰ ἀναμένουμε περισσότερα

Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου ὅτιἔρχονται καὶ χειρότερα Γιατί Διότιδὲν ὑπάρχει μετάνοια Τὸ ἀποδει-κνύει ἡ κατάστασι γύρω μας τὸ ἀπο-δεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰνέα καθημερινῶς περιστατικὰ δια-φθορᾶς τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνω-στισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμ-φόρησι στὶς φυλακές τὸ ἀποδει-κνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώ-σεις τὰ διαζύγια οἱ πορνεῖες οἱ μοι-χεῖες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἡ ὁμο-φυλοφιλία ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσαἄλλα Φοβοῦμαι ἀδελφοί μου μή-πως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα Γνωστὸςκαθηγητὴς προειδοποιεῖ ὅτι εἶναιπολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σει-σμός διότι ὅπως λέγει ἔχει συσσω-ρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια Ἔτσι ἐξη-γοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενοἘμεῖς ὅμως δίχως νὰ ἀρνούμεθατὴν ἐπιστήμη ἔχουμε δικά μας κρι-τήρια πνευματικά σύμφωνα μὲ τὰὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξαἰτίας τῆς συσσωρευμένης σει-σμικῆς ἐνεργείας ἀλλ ἐξ αἰτίας τῆςσυσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγά-λων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας Εἴθε νὰδιαψευσθοῦμε

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό ποὺεἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ φοβοῦμαιὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι ὅτι πλησιάζεικαὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασίαΟἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσανἐδάφη μας ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶἐναέριο χῶρο Τώρα οἱ ἐνδείξεις γιὰπλούσια κοιτάσματα ὑδρογοναν-θράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συν-δυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι ποὺβιώνουμε ἔχουν ἀνοίξει περισσότε-ρο τὴν ὄρεξί τους καὶ εἶναι κάτι πα-ραπάνω ἀπὸ βέβαιο ὅτι θὰ θελή-σουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυ-ναμία μας

Νὰ φοβηθοῦμε Νὰ πανικοβλη-θοῦμε Ὄχι ἀδελφοί Ὑπάρχει Θε-ός ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶκατευθύνει τὴν Ἱστορία Καὶ ὁ Θεὸςἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέ-ρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες οἱ ὁποῖοιτὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλοςλαὸς στὸ παρελθόν Καὶ ὁ Θεὸς εἶναιδίκαιος Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶμισεῖ τὴν ἀδικία Βλέπει ὁ Θεὸς τὶςἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶνἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνουςμας Βλέπει τὶς τοκογλυφίες τὶς πα-ράνομες διεκδικήσεις τὶς προκλή-σεις τὶς ἀπειλές Ὅλα τὰ βλέπει Καὶσύντομα θὰ ἐπεμβῇ καὶ θὰ μᾶς λυ-τρώσῃ καὶ θὰ μᾶς σώσῃ Ἕναπρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὴν μετά-νοιά μας Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά ποὺὑφιστάμεθα ξεχρεώνουμε γραμ-μάτια ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες ἐξιλε-ωνόμεθα Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελει-ώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴνγῆ Μὲ τὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονταιμέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλεςλαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίοτῆς Ἱστορίας Ἂς μὴ φοβούμεθατοὺς δανειστές μας Ἂς παριστά-νουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούςΚαὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζό-μενος προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24 2)Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴνἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας ἔτσι θὰἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνά-στασι τοῦ Ἔθνους μας Εἰς μάτηνφύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡκουστωδία Εἰς μάτην προσπαθοῦννὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδαμας σήμερα καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸνπλοῦτο της καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουνἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴ Ὀρθόδο-ξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδί-ζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκο-τεινῶν σχεδίων τους

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοιμικροὶ καὶ μεγάλοι ἄρχοντες καὶἀρχόμενοι κλῆρος καὶ λαός καὶ ὁΘεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃκαὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνοςτοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μαςθὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡςσκεύη κεραμέως

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣὉμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου

ἐποχήν ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ ΒρυέννιοςΤοῦ κ Χρήστου Κων Λιβανοῦ Προέδρου Ἀδελφότητος ldquoΜ Ἀθανάσιοςrdquo Τορόντο

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ

Εἶναι χιλιοειπωμένο ἀπὸ κριτικούςτῆς λογοτεχνίας πὼς ὁ Π Β Πά-σχος εἶναι χριστιανὸς ποιητής ὅτιμὲ τὴν πέννα του ὑπηρετεῖ τὴ χρι-στιανικὴ ποίηση Ὁ χαρακτηρισμὸςαὐτὸς ἀναμφίβολα ἰσχύει καὶ γιὰ τὰπεζά του κείμενα καί ἐν μέρει γιὰτὸ νέο του βιβλίο μὲ τίτλο laquoΠαναγίαΜυρτιδιώτισσα καὶ ἄλλα διηγήματαraquoτὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ καὶ ἕνα προλο-γικὸ δοκίμιο τοῦ ἀειμνήστου Καθη-γητοῦ Καρόλου Μητσάκη (Τὸ διή-γημα τοῦ ΠΒ Πάσχου μαρτυρίαἀγάπης Θεοῦ) (σσ 9 - 20)

Ἡ συλλογὴ περιέχει 36 διηγήμα-τα χωρισμένα σὲ δύο ἑνότητες μὲτίτλους ΑacuteὉ κῆπος καὶ Βacute Τὰ βρά-χια Ὅλα τὰ διηγήματα - μὲ ἐξαίρε-ση τὸ μὲ τὸν τίτλο laquoἈπὸ τὸ παλάτιστὸ κελλάκιraquo ποὺ ἔχει ὡς ἥρωά τουτὸν γέροντα Ἀρσένιο - ἔχουν ἄμε-σα ἢ ἔμμεσα προσωπικὸ χαρακτή-ρα Ἀναφέρονται στὸν 20ον αἰώνακαὶ λίγο προγενέστερα καὶ ἔχουνπρωταγωνιστὲς τὸν ἴδιο τὸ συγγρα-φέα τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τουσυγγενεῖς φίλους συμφοιτητέςτου πρόσωπα ἀπὸ τὰ Κύθηρα τὴνΚέα τὴν Πάρο τὴν Ἀθήνα τὴ Λευ-κοπηγὴ - ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ συγ-γραφέα - τὴν Κοζάνη καὶ χωριά της

Θεματικὰ θὰ τολμοῦσα νὰ διαιρέ-

σω τὰ διηγήματα τῆς παρούσαςσυλλογῆς σὲ τρεῖς ἑνότητες

Κεντρικὸς πυρήνας τῶν διηγημά-των τῆς πρώτης ἑνότητας (Αacute1-56Βacute 10) εἶναι τὸ θαῦμα ἡ ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν ἱστορία ποὺ ὁδηγεῖτοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία σω-ματικὴ ἢ πνευματικὴ (σωτηρία στρα-τιώτη στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ναυτι-κοῦ ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὰ κύματαἀνθρώπων ἀπὸ νεροποντή θαυμα-τουργικὴ ἀνεύρεση εἰκόνας στὴνΚέα καμπανοκρουσία χωρὶς καμπα-νοκρούστη τὴν ὥρα κοιμήσεωςἱερέα διάσωση αἰχμαλώτου στὴΒουλγαρία διάσωση ἀξιωματικοῦχωροφυλακῆς) Στὴν ἑνότητα αὐτὴθὰ μπορούσαμε νὰ ἐντάξουμε καὶἕνα ὑπέροχο διήγημα (Αacute 7) μὲ τίτλοΤὰ laquoπέντε λεμόνιαraquo ὅπου ὁ τρα-γικὸς καὶ ἀναπάντεχος θάνατοςἑνὸς ὑβριστῆ ἀπὸ ὁρισμένουςἀναγνῶστες μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖὡς laquoθαῦμαraquo

Ἡ δεύτερη ἑνότητα περιλαμβάνειδιηγήματα (Β´168101214) τὰ θέ-ματα τῶν ὁποίων ἀντλοῦνται ἀπὸτὸν καιρὸ τῆς γερμανικῆς κατοχῆςκαὶ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ στὰὁποῖα ἀποτυπώνονται ἔντονα ὁ πό-νος ἡ ἀγωνία τὰ βάσανα τῶν

ἀνθρώπων κυρίως τῆς ἐπαρχίας ἡσκληρότητα τοῦ κατακτητῆ οἱ μι-κρότητες καὶ ἀγριότητες τῶνἀνταρτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπροσώ-πων τῆς ἄλλης πλευρᾶς μὲ τὶς συλ-λήψεις τὶς φυλακίσεις τὶς ἐκτοπί-σεις καὶ τὶς ἐκτελέσεις Δὲν ἀπου-σιάζει ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἡ ἀνθρωπιὰ κά-ποιων ποὺ ἐπεμβαίνουν νὰ σώσουνζωές ἀκόμη καὶ ἐχθρῶν ἀλλὰ καὶ ἡἀπανθρωπιὰ ἄλλων ποὺ ἐκμεταλ-λεύονται τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγ-κες τῶν συνανθρώπων τους γιὰ νὰἀποσπάσουν χρήματα (λίρες) καὶ νὰἱκανοποιήσουν σαρκικὲς ὀρέξειςτους Τέτοιες πτυχὲς ἐκφράζονταιμὲ ἰδιαίτερα ἐκφραστικὸ τρόπο στὰδιηγήματα laquoΔύσκολες μέρεςraquo laquoΠε-ρικαθάρματαraquo laquoΨηλὰ στὰ Καλά-βρυταraquo

Ἡ θεματική τῆς τρίτης ἑνότηταςτῶν διηγημάτων (Α´8-12 Β´2-5791113) παρουσιάζει μεγάλη ποι-κιλία Πνευματικὸς διάλογος μεταξὺτοῦ ἁγίου Γέροντα Ἀρσενίου μὲ ἕνααἰγύπτιο Γέροντα το πέρασμα ἑνὸςἁγιογράφου ἀπὸ τὴν ἀναγεννη-σιακὴ στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία ἡἀγάπη καὶ ἡ φροντίδα γιὰ ἕνα ἐγκα-ταλειμμένο ἐξωκκλήσι λειτουργίασὲ ξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ μὲ ἀναμνή-σεις δυσάρεστες τῶν παιδικῶν χρό-νων τοῦ συγγραφέα συνάντηση μὲπαλιοὺς συμφοιτητὲς μὲ ἀναδρομὲςκαὶ ἀναμνήσεις στὸ φοιτητικὸ πα-ρελθόν διηγήσεις τοῦ γέροντα πα-τέρα γιὰ τὸ καμπαναριὸ τῆς ἐκκλη-σίας τοῦ χωριοῦ καὶ ἐπεισόδια ἀπὸτὴ ζωή τῶν κυρατζήδων παιδικὴἀνάμνηση σωτηρίας φιλοξενία ξέ-νου ἀπὸ τὸν πατέρα ἀνταπόδοσηκαλωσύνης ἀπὸ γιατρὸ γιὰ βοήθειαστὰ φοιτητικά του χρόνια δυσάρε-στες ἀναμνήσεις νεοσυλλέκτου γιὰἕνα ψυχοπαθητικὸ ἄτομο βίος ἄθε-ου συγχωριανοῦ ποὺ βρῆκε τὸ δρό-μο τῆς μετάνοιας διηγήσεις γιὰ τὴνἀγριότητα καὶ τὶς φιλανθρωπίες τοῦλήσταρχου Γιαγκούλα συζητήσειςμὲ ἕνα γεράκο μὲ σύνδρομο κατα-διώξεως

Μὲ τὸ παρὸν βιβλίο ὁ Π Β Πά-

σχος ἀνασταίνει μία ὁλόκληρη ἐπο-χή μία ἐποχὴ γεμάτη νοσταλγία καὶπόνο Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πίστευανὅτι τὸ θαῦμα ἀποτελοῦσε ἐπέμβασητοῦ θείου στὴν καθημερινή τουςζωή Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἄρρη-κτα δεμένος μὲ τὴ γῆ μὲ τὶς ἀγρο-τικὲς καὶ κτηνοτροφικὲς ἀσχολίεςκαὶ μὲ τὰ ἐπαγγέλματα τῆς ὑπαί-θρου Ὅταν ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ λει-τουργική της ζωή ἀποτελοῦσανἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ

ὀρθόδοξου πιστοῦ Ὅταν οἱ πατε-ράδες μας βίωναν τὰ τραγικὰ χρό-νια τῆς γερμανικῆς καὶ βουλγαρικῆςκατοχῆς καὶ ὁ ἀδελφοκτόνος πόλε-μος τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 δημι-ουργοῦσε ἐρείπια καὶ σκορποῦσε τὸμῖσος καὶ τὸ θάνατο

Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτυγχάνει μὲ τὸ

χαριτωμένο γράψιμό του καὶ τὰπλαισιώνει μὲ ἰδιωματικὲς λέξεις μὲπαλιὲς ὀνομασίες κάποιων τοπωνυ-μίων μὲ παροιμίες μὲ παροιμιώδειςλαϊκὲς καὶ λειτουργικὲς ἐκφράσειςμὲ λειτουργικὰ κείμενα μὲ ἁγιο-γραφικὰ χωρία μὲ τὴ μνεία λογο-τεχνῶν (Κόντογλου Σολωμός Λάμ-προς Ζαχαρῆς Κρυστάλλης Οὐρά-νης Καβάφης Παπαδιαμάντης)ἁγιογράφων (Κόντογλου Σπ Βασι-λείου Ἀγήνωρ Ἀστεριάδης ΔημΠελεκάσης Παντ Ὀδάμπασης ΣπΠαπανικολάου) ἡρώων τῆς Ἐπανα-στάσεως τοῦ 1821 (ΚολοκοτρώνηςΚαραϊσκάκης Κασομούλης Λασσά-νης) καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημί-ου Ἀθηνῶν (Λούβαρης ΤρεμπέλαςΜπόνης Φυτράκης) πνευματικῶνγερόντων καὶ ὑμνογράφων (Φιλόθε-ος Ζερβάκος Πορφύριος Γεράσι-μος Μικραγιαννανίτης) ἁγίων (Ἀθα-νάσιος ὁ Πάριος ἸωαννίκιοςΚοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺπερνᾶμε τὸ μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦσυναδέλφου ΠΒ Πάσχου ποὺ το-ποθετεῖται στὸ στόμα ἑνὸς γιατροῦπρωταγωνιστῆ τοῦ τελευταίου διη-γήματος τῆς συλλογῆς εἶναι πολὺἐπίκαιρο laquoὉ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνατοῦ Θεοῦ Καί ὅταν πονεῖ ἀπὸ βά-σανα ἢ ἀρρώστιες πρέπει νὰ τὸνἀγαποῦμε πιὸ πολὺ καὶ νὰ τὸν στη-ρίζουμε παντοιοτρόπωςraquo

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β ΓΟΝΗΣὉμότιμος Καθηγητής

Πανεπιστημίου ἈθηνῶνὙποσημειώσεις

1 Βλ ΠΒ Πάσχου Παναγία Μυρ-τιδιώτισσα και ἄλλα διηγήματα Ἐκδό-σεις laquoΠαρρησίαraquo Ἀθήνα 2013 270 σελ

2 Σημ τοῦ laquoΟΤraquo Καθώς πληροφο-ρούμεθα στόν συνεργάτη μας Καθη-γητή κ Δημ Β Γόνη τό 2013 ἀπονεμή-θηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ μεγά-λου Τυρνόβου Βουλγαρίας τὸ laquoΒρα-βεῖο Ἁγίου Εὐθυμίουraquo γιά τίς ἐπιστημο-νικές του συμβολές στόν τομέα τῆς Βυ-ζαντινοβουλγαρικῆς ἩσυχαστικῆςΚοινότητος τοῦ ΙΔ αἰῶνος (17 Ὀκτω-βρίου τοῦ 2013) Ἡ βράβευση συνο-δεύεται ἀπό εἰδικό Δίπλωμα χρηματι-κό βραβεῖο καί βινιέττα τῶν Ἁγίωνἀδελφῶν Κυρίλλου και Μεθοδίου

ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ1

Κριτικαὶ σημειώσεις τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΔΗΜ Β ΓΟΝΗ2

Ἐπιτροπαὶ θὰ ἐξετάσουν τὴν κατάστασιντῆς ὑγείας δύο Σεβ Μητροπολιτῶν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν εἰςτὴν συνεδρίαν της κατὰ τὴν 13ηνἸανουαρίου νὰ συγκροτήση ἐπιτρο-πάς διὰ νὰ ἐξετάσουν ἐὰν οἱ ΣεβΜητροπολῖται Θεσσαλιώτιδος καὶΦαναριοφερσάλων κ Κύριλλος καὶΦωκίδος κ Ἀθηναγόρας δύνανταινὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὰ καθήκον-τά των ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτωνὑγείας τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουνΠρὸς τοῦτο laquoβάσει τοῦ ἄρθρου 34

παράγραφος 3 ἕως 6 τοῦ νόμου5901977 laquoπερὶ τοῦ ΚαταστατικοῦΧάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-δοςraquo ἀπεφάσισε τὴν ἀποστολὴνἐπιστολῆς διὰ τοῦ ὑπουργείου Παι-δείας πρὸς τὸν πρόεδρον τοῦ Συμ-βουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὥστε στὰπλαίσια τῆς ἁρμοδιότητός του νὰἐνεργήση διὰ τὴν ἐνεργοποίησιντῆς σχετικῆς Τριμελοῦς Ἐπι-τροπῆς

Σελὶς 6η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣΠανεπιστήμιο τῆς ἀγγλοκρατούμε-νης Ἑπτανήσου ἡ περίλαμπρηἸόνιος Ἀκαδημία3 Τοῦτο τὸ πληρο-φορούμεθα ἀπὸ ἀνέκδοτες ἀρχει-ακὲς μαρτυρίες καὶ δυσεύρετεςσήμερα δημοσιευμένες εἰδήσειςδεδομένου ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔγρα-ψαν γιὰ τὸ πρῶτο αὐτὸ ἙλληνικὸΠανεπιστήμιο ἢ δὲν κάνουν ἰδιαί-τερο λόγο γιὰ τὶς ἑορτὲς του4 ἢμιλοῦν γιrsquo αὐτές χωρὶς ὅμως νὰμνημονεύουν ἀνάμεσά τους τὴνἙορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν5

Γράφοντας μία μελέτη γιὰ τὶςlaquoΣπουδὲς τοῦ Κωνσταντίνου Τυ-πάλδου-Ἰακωβάτουraquo6 Καθηγητοῦτῆς Θεολογίας στὴν Ἰόνιο Ἀκαδη-μία ἀπὸ τὸ 1826 μέχρι τὸ 1839 ἐπι-σημάναμε μία περικοπὴ ἑνὸς Γράμ-ματός του πρὸς τὸν ἀδελφό τουΝικόλαο ποὺ βρισκόταν στὴν Κε-φαλληνία μὲ χρονολογία 1η Φε-βρουαρίου 1826 (Παλαιοῦ ἡμερο-λογίου) ποὺ ἀναφέρει τὰ ἀκόλου-θα laquoἘστεφανώθην δημοσίωςπαρὰ τοῦ Ἄρχοντος τῆς Ἀκαδη-μίας (ἐννοεῖ τὸν Γκίλφορδ) τῇτριακοστῇ παρελθόντος ἡμέρατῆς Ἀκαδημίας ἑόρτιος (sic) raquo7 Γί-νεται φανερό ἄρα ὅτι ὁ Κ Τυπάλ-δος προϋποθέτει ὡς καθιερωμένηἤδη Ἑορτὴ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίαςτὴν 30ή Ἰανουαρίου Εἶναι δὲ γνω-στό ὅτι ὅταν γράφει τὶς γραμμὲςαὐτές τὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο βρι-σκόταν στὸν τρίτο χρόνο τῆς λει-τουργίας του8

Κανονικὸν ἑορτολόγιονΒέβαια δὲν μποροῦμε μόνο ἀπὸ

τὴν ἐντελῶς περιπτωσιακὴ καὶ κά-πως ἀόριστη αὐτὴ πληροφορία νὰπροχωρήσουμε σὲ περαιτέρω συμ-περασμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ πότε κα-θιερώθηκε ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ καὶ ποιὸχαρακτήρα εἶχε Ἂν δηλαδὴ ἦτανἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς καθιερωμένεςθρησκευτικὲς ἀργίες τοῦ Πανεπι-στημίου ἢ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερηλαμπρότητα ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδεί-ας καὶ εἰδικότερα τῆς ἴδιας τῆςἈκαδημίας Γνωρίζουμε ὅμως ὅτιμὲ εἰδικὸ Ἑορτολόγιο καθορίζον-ταν κάθε χρόνο οἱ ἑορτὲς τῆς Ἀκα-δημίας Ἔτσι λχ μὲ τὸ ΜΕ΄ ἀπὸ31 Μαΐου 1825 Ψήφισμα τῆς Β΄Συνεδρίας τοῦ Δευτέρου Κοινο-βουλίου τῶν laquoἩνωμένων ἸονίωνΝήσωνraquo ἄρθρο 11 καθορίζεταιὅτι laquoLrsquo Universitagrave saragrave aperta tutti igiorni della settimana fuori della Do-menica e delle feste determinate dalregolamentοraquo9 Δηλαδή laquoΤὸ Πανε-πιστήμιο θὰ εἶναι ἀνοικτὸ ὅλες τὶςἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἐκτὸς ἀπὸτὴν Κυριακὴ καὶ τὶς Ἑορτές ποὺὁρίζονται ἀπὸ τὸν Κανονισμόraquo

Ὅπως παρατηρεῖ ἕνα ἀνώνυμοΚείμενο τοῦ 1870 γιὰ τὴν ἸόνιοἈκαδημία ποὺ δημοσίευσε ὁ ΚΔιαμάντης laquoἐξεδίδετο κατrsquo ἔτοςΠρόγραμμα τῶν διδαχθησομένωνμαθημάτων καὶ ἐτηρεῖτο κανο-νικὸν ἑορτολόγιονraquo Ἔχουμε δὲὑπrsquo ὄψη ἕνα τέτοιο Ἑορτολόγιοποὺ βρίσκεται στὸ προσωπικὸἈρχεῖο τοῦ Κ Τυπάλδου στὴ Βι-βλιοθήκη τῶν Ἀδελφῶν Ἰακωβά-των στὸ Ληξούρι Φέρει τὸν τίτλοlaquoἩμερολόγιον τῶν Ἑορτῶν καὶἈργιῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημί-ου10 κατὰ τὸ 1838-39 ΣχολαστικὸνἜτοςraquo Ἔφορος (Πρύτανης) τοῦἔτους αὐτοῦ ἦταν ὁ Κ ΤυπάλδοςΔίνουμε τὸ περιεχόμενό του Σύμ-φωνα μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ 1825 καὶτοὺς Κανονισμοὺς τοῦ 1837 ἐκτὸςἀπὸ τὶς Κυριακὲς ὁρίζονται σrsquo αὐτὸὡς laquoἑορτάσιμοι ἡμέραιraquo γιὰ τὸἀκαδημαϊκὸ ἐκεῖνο ἔτος καὶ οἱἀκόλουθες Τῶν Ταξιαρχῶν ΤὰΕἰσόδια τῆς Θεοτόκου Τῆς ἉγίαςΑἰκατερίνης τοῦ Ἁγίου Νικολάουοἱ Ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου ΣπυρίδωνοςἩ ἐτήσιος ἀνάμνησις τῆς τοῦ Συν-τάγματος συστάσεως (20 Δεκεμ-βρίου) Ἡ Παραμονὴ τῶν Χριστου-γέννων Οἱ Ἑορτὲς τῶν Χριστου-γέννων Ἡ Πρώτη τοῦ Χρόνου ἩΠαραμονὴ τῶν Θεοφανείων ΤὰἍγια Θεοφάνεια Ἡ Σύναξις τοῦΠροδρόμου Οἱ Ἀργίες τῆς Ἀπό-κρεω Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἩὙπαπαντὴ τοῦ Κυρίου Οἱ Ἀργίεςτῆς Τυρινῆς Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆςἉγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρα-κοστῆς Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμ-πτη Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρα-σκευή Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατονκαὶ Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτό-κου Τὸ Ἅγιον Πάσχα Τῆς Ζωοδό-χου Πηγῆς Τοῦ Ἁγίου ΓεωργίουΤῆς Ἀναλήψεως Τὰ Γενέθλια τηςΠροστάτιδος Βασιλίσσης Τοῦ Ἁγί-ου Πνεύματος καὶ Τῶν Ἁγίων Κων-σταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἀπὸ τὶς παραπάνω ἑορτὲς τῆςἈκαδημίας μόνο δύο δὲν εἶχανθρησκευτικό ἀλλὰ πολιτικὸ χαρα-

κτήρα ἡ laquoἘτήσιος ἀνάμνησις τῆςτοῦ Συντάγματος συστάσεωςraquo καὶτὰ laquoΓενέθλια τῆς Προστάτιδος Βα-σιλίσσηςraquo γιατί καὶ ἡ ἀργία τῶνἈπόκρεω ἦταν μέσα στὰ πλαίσιατοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίουΒέβαια σὲ ἀκολουθοῦσα σημείωσηὁρίζεται laquoἩμέρα ἀργίας θέλειεἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα δη-μοσίας Ἑορτῆς τῆς Κυβερνήσεωςἢ ἄλλη τις ὁμοία περίστασις κατὰτὸ 10 Ἄρθρον τοῦ Διατάγματοςτοῦ Πανεπιστημίου καθὼς ἀκόμηκαὶ ἡ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν μα-θημάτων τοῦ Πανεπιστημίου laquoκαθrsquoἥν θέλει ἐκτελεῖται μόνον ἡ κατὰτάξιν τελετήraquo

Ἐκκλησιαστικὴ ἑορτήΕἶναι ὅμως ἀκόμη γνωστό ὅτι ὁ

Λόρδος Γκίλφορδ ὡς laquoἌρχωνraquo -Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας εἶχε κα-θιερώσει δύο ἐπίσημες-μὴ θρη-σκευτικὲς ἑορτές μία laquoἐπὶ τῇἐνάρξει τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτουςraquoδηλαδὴ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶἄλλη laquoἐπὶ τῇ λήξει τῶν μαθημά-τωνraquo τὸν Ἰούνιο Ἐπίσης ὅσοζοῦσε ὁ Γκίλφορδ ἑορταζόταν καὶἡ ἡμέρα τῶν Γενεθλίων του ( 7 Φε-βρουαρίου) Καὶ οἱ τελευταῖεςτρεῖς ἑορτὲς ἀνῆκαν φυσικά στὶςμὴ θρησκευτικὲς πανηγύρεις τοῦἸονίου Πανεπιστημίου καὶ εἶχανοὐσιαστικότερο γιὰ τὸ Ἵδρυμα χα-ρακτήρα γιατί συνδέονταν ἄμεσαμὲ τὸ ἴδιο τὸ Πανεπιστήμιο καὶ ἑορ-τάζονταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότηταὡς καθαρὰ πανεπιστημιακὲς ἑορ-τές

Μετὰ τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰθέσουμε τὸ ἐρώτημα ποῦ κατα-τασσόταν ἡ Ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν στὶς θρησκευτικὲςἀργίες ἢ στὶς ἰδιαίτερες ἐπίσημεςἑορτὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀπάντησηπαίρνουμε ἀπὸ τὴν laquoἹστορία τῆςἸόνιας Ἀκαδημίαςraquo11 ποὺ ἔγραψε ὁΓεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος12νεώτερος (κατὰ 18 χρόνια) ἀδελ-φός τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολο-γίας στὴν Ἀκαδημία ΚωνσταντίνουΤυπάλδου (1795-1867) Τὸ ἔργοαὐτό μέσα στὶς πολλὲς ἐνδιαφέ-ρουσες πληροφορίες ποὺ δίνει γιὰτὴ ζωή τῆς Ἀκαδημίας στὴν πρώτηκαὶ σημαντικότερη περίοδό τηςπροσφέρει καὶ γιὰ τὸ πρόβλημάμας πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖαἩ πρώτη σχετικὴ μαρτυρία τοῦ Γε-ωργίου Ἰακωβάτου εἶναι ἡ ἀκόλου-θη laquoἈπὸ τὸν καιρὸ τῆς σύστασηςτῆς Ἀκαδημίας ἐπιάστηκε συνή-θεια νὰ βαστάη δύο ἑορτάδαις δι-καῖς της (ἐκτὸς ἀπὸ ταῖς ἄλλαιςτῶν κριτηρίων)13 τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἐπῆρεπροστάταις καὶ τῆς γενεθλιακῆςἡμέρας τοῦ Μιλόρδου Καὶ οἱ δύοἐπανηγυριζόντανε μὲ λαμπρότηταΣτὴν πρώτη ἐπηγαίνανε στὴνἘκκλησία ὅπου τούς ἐκάνανε συν-τροφιὰ πολλοὶ ἄλλοι μεγάλοι ἀξιω-ματικοὶ κrsquo ἐλειτούργα ὁ Δεσπότηςἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο14 ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδος ὁ Δάσκαλοςτῆς Θεολογίας ἕνας ἀπὸ τοὺςὁποίους εἶχε ἀντικείμενο τοὺς ἁγί-ους ὡς ἀληθινοὺς πολίταις [] Ἡἑορτὴ ἐτελείωνε μὲ γιόμα καθὼςαὐτὸ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑορ-τή στὸν καιρὸ τῆς ὁποίας ὁ Μιλόρ-δος ἔδινε τῶν μαθητάδων καὶ τρα-πέζι μὲ πρόγευμα καὶ μὲ διάφοραδροσιστικά κrsquo ἐτέλειωνrsquo ἡ μέρα μὲταῖς φωναῖς τῶν νέων διὰ τὸν Μι-λόρδο Ζήτω raquo15

Ὁ πανηγυρικὸςἀπὸ θεολόγον

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Κειμένουαὐτοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν συμπύ-κνωση στὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ση-μαντικῶν πληροφοριῶν Ἡ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρουσιάζε-ται νὰ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ σύ-σταση τῆς Ἀκαδημίας (ἔγινε ἐπίση-μα τὸ 1824) καὶ μάλιστα ὡς ἰδιαίτε-ρή της Ἑορτή Ἐπειδὴ ὅλα ὅσασχετίζονταν μὲ τὸ Ἰόνιο Πανεπι-στήμιο τὰ καθόριζε τότε ὁ ἰθύνωννοῦς τοῦ Ἱδρύματος ὁ Γκίλφορδπρέπει ὁπωσδήποτε καὶ ἡ ἀπόφασηγιὰ τὸ συσχετισμὸ τῆς ἐκκλησια-στικῆς αὐτῆς ἑορτῆς μὲ τὸ Πανεπι-στήμιο νὰ ἀποδοθεῖ σὲ δική τουπρωτοβουλία Εἶναι καὶ τοῦτο μίαἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο ὀρθόδο-ξα καὶ παραδοσιακὰ σκεπτόταν καὶἐνεργοῦσε ὁ μεγάλος αὐτὸςἌγγλος Φιλέλληνας ποὺ ὄχι μόνοτὴν περιουσία του ἀλλὰ καὶ τὴ ζωήκαὶ τὴν ψυχὴ του πρόσφερε στὸνἙλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία16Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἰδιαίτεραἡ ἀνακήρυξη τῶν Τριῶν ΜεγάλωνΠατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδα-σκάλων ὡς laquoπροστατῶν τῆς Ἀκα-δημίαςraquo17 Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτοςἐπισημαίνει καὶ τὸν πανηγυρικὸ

ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ποὺ προσ-διοριζόταν ἀπὸ τὴν τέλεση ἀρχιε-ρατικῆς Λειτουργίας μὲ τὴ συμμε-τοχὴ τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν (laquoμεγά-λοι ἀξιωματικοὶraquo=ἀνώτεροι ἀξιω-ματοῦχοι=κρατικοὶ λειτουργοὶ) καὶτὴν παράθεση γεύματος σrsquo ὅλο τὸΠανεπιστήμιο (Καθηγητὲς καὶΣπουδαστὲς) ἐκ μέρους τοῦ laquoΜι-λόρδουraquo-Γκίλφορδ Ἀπὸ τὸ ἔτοςαὐτὸ -1826- εἶχε καθιερωθεῖ καὶ ἡἐκφώνηση laquoπανηγυρικοῦraquo ἀπὸ τὸν

ἁρμόδιο καθηγητὴ τῆς Θεολογίαςμία συνήθεια ποὺ θὰ ἐπανέλθει πά-λι στὸν ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἀπὸτὴν πνευματικὴ συνέχεια τοῦ Ἰονι-κοῦ Πανεπιστημίου τὸ Ἐθνικὸ καὶΚαποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο τῶνἈθηνῶν Ὁ Κωνσταντῖνος Τυπάλ-δος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν ἀδελ-φό του Νικόλαο γράφει σχετικάlaquo Ἐξεφώνησα πρὸς τούτοις ἐπrsquoἄμβωνος καὶ λόγον πανηγυρικὸνεἰς τοὺς τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας με-γάλους Ἱεράρχας καὶ Διδασκά-λους Βασίλειον Γρηγόριον καὶΧρυσόστομον λέγω Φαίνεται ὡςλέγουν ὅτι μεγάλως εὐηρέστησεκαὶ τὴν Διοίκησιν καὶ τὸ κοινόν μrsquoὅλον ὅτι καὶ αἱ ὑποθέσεις μου πολ-λαί καὶ ὁ καιρὸς στενόςraquo Εἶχε λό-γους ὁ Τυπάλδος νὰ μιλεῖ ἔτσι διό-τι ἦταν ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνισήτου στὴν Κέρκυρα καὶ πανεπιστη-μιακὴ δραστηριότητά του ἀφοῦτὴν ἡμέρα αὐτὴ πῆρε τὸν στέφανοτοῦ Διδάκτορος πρὶν ἀρχίσει τὶςπαραδόσεις του στὴν Ἕδρα τῆςΘεολογίας18

Τόσο ὁ Γ Ἰακωβάτος στὴνlaquoἹστορίαraquo του ὅσο καὶ τὸ δημο-σιογραφικὸ ὄργανο τῆς ἸονικῆςΚυβερνήσεως ἡ ldquoGazzetta degliStati Uniti delle Isole Jonierdquo (=GJ)δὲν μνημονεύουν προηγούμενοἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἐνῶ τὸ Πα-νεπιστήμιο ὡς γνωστό λειτουρ-γοῦσε (προπαρασκευαστικὰ) ἤδηἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1823 Τὸπρῶτο ὅμως ἔτος (18234) ἦτανπροπαρασκευαστικό χωρὶς νὰ βρεῖσrsquo αὐτὸ ἡ ζωή τοῦ Πανεπιστημίουτὸν κανονικὸ ρυθμό της Ἡ ἐπίση-μη ἔναρξη ἔγινε στὶς 1729 Μαΐου1824 Ἐφrsquo ὅσον κατὰ τὴ μαρτυρίατοῦ Γ Ἰακωβάτου ποὺ δὲν ἔχουμελόγο νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴνἐγκυρότητά της ἡ ἑορτὴ καθιερώ-θη ἀπὸ τὴ laquoσύστασηraquo τῆς Ἀκαδη-μίας ἴσως ἑορτάσθηκε τὸ 1825χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερη λαμπρότηταΤὸν τρίτο χρόνο (1825-26) ndashκατrsquoοὐσίαν δεύτερο- πρέπει γιὰ πρώτηφορά νὰ ἐδόθη ὁ ἰδιαίτερος πανη-γυρικὸς τόνος ποὺ περιγράφει ὁἸακωβάτος ἀλλὰ καὶ ἡ laquoGazzettaIoniaraquo ἡ ὁποία στὸ φύλλο τηςἀριθμ 424 τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου11Φεβρουαρίου σελ 2 σημειώνειldquoQuest΄ oggi egrave stata solennizzata dal-la nostra Universitagrave la festa dei suoiSanti Protettori i tre Gerarchi dellaChiesa S Basilio S Gregorio e SChrisostomo Nel prossimo Foglio da-remo le particolaritagrave di questa sacrafunzionerdquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχεςὡς προστάται

Ὑπογραμμίζουμε καὶ ἐδῶ τὸνχαρακτηρισμό ἀπὸ τὸ Κυβερνη-τικὸ ὄργανο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνὡς laquoπροστατῶνraquo τῆς Ἀκαδημίαςποὺ ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωση τῆςἀξιοπιστίας τοῦ Ἰακωβάτου ὁὁποῖος ndashσημειωτέον- εἶχε ὑπrsquo ὄψητου καὶ τὴν Ἰόνια Ἐφημερίδα γρά-φοντας τὴν laquoἹστορίαraquo τῆς Ἀκαδη-μίας

Πράγματι στὸ ἀμέσως ἑπόμενοφύλλο τῆς GI (ἀριθμ 425 τῆς 618Φεβρουαρίου1826 σελ 1-2) περι-γράφεται ἐκτενέστερα ἡ ἙορτήΣτὴν περιγραφὴ αὐτὴ ὀνομάζονταιοἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι laquoεἰδικοὶ Προστά-ταιraquo (speciali protettori) τῆς ἸονίουἈκαδημίας

Δίνουμε στὴ συνέχεια μία περί-ληψη τοῦ Κειμένου Στὶς 1030 π μτῆς 30 Ἰαν11 Φεβρ ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἀκαδημία ἡ μεγαλοπρεπὴςπομπὴ μὲ τὸν Ἄρχοντα καὶ τοὺςἀξιωματούχους τῆς Ἀκαδημίαςτοὺς Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν τοὺςΔιδασκάλους τῆς ΣτοιχειώδουςΠαιδείας καὶ ὅλους τοὺς Μαθητέςποὺ φοροῦσαν ὅλοι τὶς ἐπίσημεςστολὲς τῆς Ἀκαδημίας καὶ διασχί-ζοντας τὸ κέντρο τῆς ΚερκυραϊκῆςΠόλεως ἔφθασαν στὸ Ναὸ τῆς ὙπΘεοτόκου Σπηλαιώτισσας Ἐκεῖὅλοι πῆραν τὶς προκαθορισμένεςθέσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῶνΠολιτικῶν Ἀρχῶν καὶ λοιπῶν Ἐπι-σήμων ἀλλὰ καὶ Λαοῦ ὁ Μητροπο-λίτης ἐτέλεσε τὴν Ἱερὴ Ἀκολουθίακαὶ ἀκολούθησε δοξολογία ὑπὲρτῆς Ἀκαδημίας Ὁ Κ Τυπάλδοςἐξεφώνησε εἰδικὸ λόγο ποὺ προ-κάλεσε γενικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴνπαιδεία του Μετὰ τὸ τέλος τῆς τε-λετῆς ἡ πομπὴ ἐπέστρεψε στὸ κτή-ριο τῆς Ἀκαδημίας ὅπου ἀνακη-ρύχθηκαν τρεῖς νέοι διδάκτορεςτῆς Ἀκαδημίας ὁ Κ Τυπάλδος τῆςΘεολογίας ὁ Στύλ Μαράτος τῆςἈνατομίας καὶ ὁ Ἀνδρέας Παπαδό-πουλος - Βρετός Βιβλιοθηκάριοςτῆς Ἀκαδημίας Γιὰ τὴν περίπτωσηαὐτὴ μίλησε σχετικὰ ὁ Κ ἈσώπιοςὍλα δείχνουν ὅτι ἡ Ἀκαδημία ση-μειώνει ἀξιοσημείωτη πρόοδο

Ἡ περιγραφὴ αὐτὴ ἐνισχύει τὴνπαραπάνω ὑπόθεση ὅτι γιὰ πρώτηφορά ἑορτάσθηκε τόσο μεγαλό-

πρεπα (πρβλ πομπὴ κλπ) ἡ Ἑορτὴἀπὸ τὴν Ἀκαδημία καὶ σrsquo αὐτὸὀφείλεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ μακρὰ ndashσχετικὰ- περιγραφὴ τῆς Ἐφημερί-δας Ἡ ἀνακήρυξη μάλιστα τὴνἡμέρα αὐτὴ τριῶν νέων Διδακτό-ρων-Καθηγητῶν εἶναι ἕνα ἀκόμηστοιχεῖο συντελεστικὸ στὴν λαμ-πρότητα τοῦ ἑορτασμοῦ ποὺ ἀπο-δεικνύει ὅμως συνάμα καὶ τὴ ση-μασία ποὺ ἔδινε ἡ Ἀκαδημία τοῦΓκίλφορδ στὴν ἡμέρα αὐτή ἑορτὴτῶν Προστατῶν της ποὺ δὲν πα-ραλείπει νὰ ὑπογραμμίσει μὲ ἰδιαί-τερη ἔμφαση καὶ ἡ GJ (ldquospecialiprotettorirdquo)Ὁ θάνατος τοῦ ΓκίλφορδἈπὸ τὴν GJ καὶ τὴν laquoἹστορίαraquo

τοῦ Ἰακωβάτου μποροῦμε νὰ πα-ρακολουθήσουμε τὴ συνέχεια τοῦἑορτασμοῦ τῆς Μνήμης τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν Ἡ GJ μᾶς δίνει μία πλη-ροφορία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ καὶ τοῦἑπομένου ἔτους (1827) ποὺ παρα-θέτει καὶ ὁ Γ Ἰακωβάτος στὸ β΄ μέ-ρος τῆς Ἱστορίας του ὅπου σημει-ώνει τὶς πηγὲς του (Documenti)

Ἡ περιγραφὴ τῆς Ἑορτῆς ἀπὸτὴν GJ εἶναι ἔντονα αἰσθητήὑστερεῖ αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸπλευρᾶς δύναμης καὶ ἐνθουσια-σμοῦ ἔναντι ἐκείνης τοῦ παρελ-θόντος ἔτους Ὁ λόγος δηλώνεταιtacite στὸ ἴδιο τὸ κείμενο Ἔγινεκαὶ τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἡ πομπὴ διὰ μέ-σου τῆς Πόλεως τῆς Κερκύραςδὲν περιγράφεται ὅμως αὐτὴ τὴφορά γιατί δὲν ἦταν κάτι τὸ πρω-τότυπο πιά ἀλλ᾽ ἐπανάληψη ἐκεί-νου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὸν προ-ηγούμενο χρόνο Ἀπουσίαζε ἐπί-σης ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ ἡ ψυχὴ τῆςἈκαδημίας ὁ Γκίλφορδ καὶ ἔτσιπαρὰ τὴν παρουσία τοῦ Μητροπο-λίτου Κερκύρας καὶ τῶν ΠολιτικῶνἈρχῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ μειωθεῖαἰσθητὰ ἡ λαμπρότητα καὶ τὸἐνδιαφέρον τῆς Τελετῆς Εἶναιἐνδιαφέρον ὅμως ὅτι ἔγινε καὶ πά-λι ἡ καθιερωμένη -πιὰ- ὁμιλία ἀπὸτὸν θεολόγο Καθηγητὴ Κων Τυ-πάλδο Ὁ ΓἸακωβάτος στηριζόμε-νος πλὴν ἄλλων καὶ στὴν παροῦσαεἴδηση τῆς GJ σημειώνει στὴνlaquoἹστορίαraquo του19 περιγράφονταςτὸν laquoτέταρτο χρόνοraquo τῆς ζωῆς τῆςἈκαδημίας (1826-27) laquoἩ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καθὼς κrsquo ἡἑορτὴ τοῦ Μιλόρδου ἐγίνηκε μὲτὴ συνειθισμένη λαμπρότητα μὲτὸν Δεσπότη μὲ λόγο καὶ μὲ χα-ραῖς ἐκτὸς ποὺ ἐμποδίστηκrsquo ὁἌρχοντας νὰ πάη ὡς ἀνήμποροςἐκείνην τὴν ἡμέραraquo Στὴ φράσηlaquoμὲ χαραῖςraquo πρέπει μᾶλλον νὰ πε-ρικλείεται τὸ καθιερωμένο laquoσυμ-πόσιοraquo ποὺ ὁ Γκίλφορδ δὲν παρέ-λειψε νὰ παραθέσει καὶ αὐτὴ τὴνχρονιά τὴν τελευταία του στὴνἈκαδημία καὶ σ΄ αὐτὸ τὸν κόσμο

Στὸ ἔτος αὐτὸ ndashτέταρτο χρόνοτῆς Ἀκαδημίας-σταματοῦν οἱ εἰδή-σεις τόσο στὴ GJ ὅσο καὶ στὴνlaquoἹστορίαraquo τοῦ Γ Ἰακωβάτου γιὰτὴν ἑορτὴ αὐτή καὶ μόνο στὰ ἐτή-σια Ἑορτολόγια τῆς Ἀκαδημίας ση-μειώνεται ἡ 30ή Ἰανουαρίου ὡςἑορτὴ-ἀργία ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοι-πες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲςἑορτὲς-ἀργίες τοῦ Ἰονίου Κράτουςκαὶ συνεπῶς καὶ τῆς Παιδείας Ἡἐξήγηση νομίζουμε δὲν εἶναι δύ-σκολο νὰ δοθεῖ

Ὁ ἑλληνορθόδοξοςχαρακτήρ

Στὶς 2 Ὀκτωβρίου 1827 ἀπεβίω-σε ὁ Γκίλφορδ στὴν Ἀγγλία Ὁ θά-νατός του ἦταν τὸ γεγονός ποὺσφράγισε ἀνεξίτηλα ὅλη τὴ ζωή καὶπορεία τῆς Ἀκαδημίας ἡ ὁποία εἶχεκαταντήσει στὴν οὐσία προσωπο-παγὲς Ἵδρυμα συνδεόμενο ἀμε-τάκλητα μὲ τὸ ὄνομά του ὥστε καὶσὲ σύγχρονα κείμενα ἀλλὰ καὶ μέ-χρι σήμερα νὰ γίνεται λόγος περὶlaquoτῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γκίλφορδraquo20Οἱ ἐπελθοῦσες οἰκονομικὲς καὶἄλλες δυσκολίες οἱ οὐσιαστικὲςδομικὲς μεταβολὲς στὴ λειτουργίατῶν Σχολῶν καὶ ἡ ἐπικρατοῦσαἔκτοτε ἀναπόφευκτη ρευστότηταστὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας ἀλλὰπρὸ πάντων ἡ ἀνυπολόγιστααἰσθητὴ ἀπουσία τοῦ Γκίλφορδ ndashπραγματικοῦ Μαικήνα τῆς Ἀκαδη-μίας καὶ μόνου ἱκανοῦ ὡς Ἄγγλουνὰ βελτιώνει τὶς διαθέσεις τῆςἈγγλικῆς Διοικήσεως ἀπέναντι στὸἽδρυμά του- ἔφεραν ἀναγκαστικὰσημαντικὲς ἐπιπτώσεις καὶ στοὺςπανηγυρισμοὺς τῆς ἈκαδημίαςΚανεὶς δὲν εἶχε πιά καὶ μάλιστα ἐκμέρους τῆς Πολιτείας τὴ ρομαν-τικὴ διάθεση τοῦ Γκίλφορδ νὰὀργανώνει μεγαλοπρεπεῖς πομπὲςκαὶ τελετὲς ἢ νὰ παραθέτει συμπό-σια ἐξ ἰδίων γιὰ μία ἑορτὴ μάλισταποὺ εἶχε καθαρὰ ὀρθόδοξο χαρα-κτήρα Ἔτσι ἡ κατάργηση τῆς πα-νηγυρικῆς πομπῆς Καθηγητῶν καὶΦοιτητῶν (laquoΦιλολογῶνraquo) μὲ τὶς χα-ρακτηριστικὲς στολές τους μέσαἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Πόλεως τῆςΚερκύρας ποὺ αὐτόματα καθι-στοῦσε ὅλο τὸν Κερκυραϊκὸ Λαὸμέτοχο καὶ συνεργὸ στὸν ἑορτα-σμό Περιώρισε τὴ σημασία τῆςἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅπωςκαὶ τῶν ἄλλων ἐπισήμων ἑορτῶν (ἡἑορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Μιλόρ-δου χάθηκε φυσικά γιὰ πάντα) καὶτὶς κατέστησε ἐνδοπανεπιστημιακὴὑπόθεση Γιrsquo αὐτὸ καὶ σιωπᾶ πιὰ καὶτὸ δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆςἸόνιας Κυβερνήσεως

Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς παρακινδυ-νευμένο νὰ συμπεράνουμε ὅτιἔπαυσε τελείως ὁ ἐπίσημος χαρα-κτήρας τῆς ἡμέρας ἢ ὅτι χάθηκε ἡσυνείδηση περὶ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν ὡς Προστατῶν τῆς Ἀκα-δημίας21 Γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἔχουμε ἐπισημάνει στὴν ἀλληλο-γραφία τοῦ Κων Τυπάλδου νύξειςγιὰ ὁμιλίες του κατὰ τὴν ἡμέρααὐτὴ στὰ ἑπόμενα χρόνια Ἡ παρα-πάνω φράση τοῦ Γ Ἰακωβάτουlaquoἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδοςraquo ἀφήνει κά-πως νὰ νοηθεῖ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶνσυνέβαινε αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο στὰδύο πρῶτα χρόνια δεδομένου ὅτιὁ Γ Ἰακωβάτος συμπλήρωσε τὴνlaquoἹστορίαraquo του στὶς 11 Μαρτίου1837 Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει τὴ με-

γαλύτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ κα-θοιονδήποτε τρόπο ἑορτασμὸςτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Προ-στατῶν τῆς Ἀκαδημίας δὲν ἀποτε-λεῖ πιὰ laquoγεγονὸςraquo γιὰ τὴν Κερκυ-ραϊκὴ κοινωνία ὅπως πρῶτα

Ὅτι συμπερασματικὰ μετὰ ἀπὸτὴν παραπάνω σύντομη ἔκθεση θὰμποροῦσε νὰ ὑπογραμμισθεῖ εἶναιὅτι ὁ Κόμης Γκίλφορδ ὁ ἌγγλοςΕὐγενὴς μὲ τὴν ἑλληνικὴ καρδιάθέλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ δώσει κα-θαρὰ ἑλληνορθόδοξο χαρακτήραστὸ Πανεπιστήμιο ποὺ ἡ ἀγάπη τουἵδρυσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες Τοῦτοἀποδεικνύουν πρὸ πάντων τρίαἀξιοσημείωτα στοιχεῖα α) Ἡ σύστα-ση στὴν Ἀκαδημία καὶ ΘεολογικῆςΣχολῆς μὲ πρώτη (βασικὴ) Ἕδρατὴν Ὀρθόδοξη Δογματική ὡς τὴνκατrsquo ἐξοχὴν Θεολογία β) Ἡ ἐπιβολήπαρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἑλληνικῆςγλώσσας στὴ ζωή τοῦ πρώτου ἑλλη-νικοῦ Πανεπιστημίου στὰ νεώτεραχρόνια καὶ γ) ἡ ἀνακήρυξη τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Προστατῶν τοῦἹδρύματος μὲ τὴν καθιέρωση -ὅσοτουλάχιστο ζοῦσε- τοῦ περίλαμπρουαὐτοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Μνήμηςτους Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὡςπροστάτη τοῦ Πανεπιστημίου δὲνἐπέλεξε κάποια ἀρχαία ἑλληνικὴ θε-ότητα πχ τὴν Ἀθηνᾶ ἀλλὰ τοὺςκατεξοχὴν Πατέρες καὶ Διδασκά-λους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ συνέ-ζευξαν κατὰ τὸν ἀρτιότερο τρόποτὸν Χριστιανισμὸ μὲ τὴν ἀναζη-τοῦσα τὸν Χριστὸ ἙλληνικότηταΕἰς τὸ σημεῖο αὐτό ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μία δημιούργησε μία παράδοσηποὺ πολὺ ὀρθὰ παρέλαβε καὶ συνέ-χισε τὸ πρῶτο Πανεπιστήμιο τῆςἐλευθέρας Ἑλλάδος τὸ Ὀθώνειοκαὶ κατόπιν Ἐθνικὸ καὶ Καποδι-στριακὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶνκαὶ ποὺ μέχρι σήμερα πιστὰ συνεχί-ζει καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτιὑπάρχει ἡ βούληση νά συνεχίσειΣημειώσεις

Ἐκτενέστερη μορφὴ αὐτοῦ τοῦκειμένου βλ στὸν τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικὸνraquo πρὸς τιμὴ τοῦ ΚαθηγΓερασίμου Ἰω Κονιδάρη Ἀθήνα1981 σ 281-311

1 Κ Γ Μπόνη Ἰωάννου Μητρο-πολίτου Εὐχαΐτων τοῦ ΜαυρόποδοςὉ Κανὼν εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας καὶἡ δογματικὴ τούτου σημασία Ἀθῆναι1967 σ 3 2 Δημ Σ Μπαλάνου Διατὶἡ Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθε-σπίσθη ὡς ἑορτὴ τῆς παιδείας Ἀθῆναι1948 σ 3 3 Γιὰ τὸ Ἵδρυμα βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία (με-ταφρ ΦΚ Βώρου)Κέρκυρα 1980 (βι-βλιογρ 147-149) Ἐκτενὴς παρουσία-ση καὶ βιβλιοκρισία ΓΔ Μεταλληνοῦστὸ περιοδ laquoΠαρνασσόςraquo τ ΚΓ΄(1981) σ 321-375 4 Π χ ὁ GP Hen-derson ὅπ π 5 Π χ ὁ Γεράσιμος καὶ ἡΒάσω Σαλβάνου Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μίαὉ Ἱδρυτὴς αὐτῆς κόμις ΓύλφορδΟἱ καθηγηταὶ καὶ σπουδασταὶ αὐτῆςἈθῆναι 1949 ἀνάτ ἀπὸ τὴν laquoἙλλη-νικὴ Δημιουργίαraquo-ἔκδ Σπ Μελᾶ (πα-νηγυρικὸ) τεῦχος 3115 Μαΐου 1949σελ 763-814 6 Βλ στὸ laquoΔελτίον τῆςἈναγνωστικῆς Ἑταιρείας Κερκύ-ραςraquo ἄρ 15 (1978) σ 133-182 (βλ σ181) Ἀνανεωμένη ἔκδοση στὴνἘπιστ Ἐπετ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανμίου Ἀθηνῶν τ ΛΣΤ΄(2001)σ 371-442 7 Κ1 159 (=Ἀρχεῖο ΚωνΤυπάλδου φάκελος 1 ἄρ 159 8Ὑπολογίζουμε καὶ τὸ laquoπροπαρα-σκευαστικὸraquo ἔτος 182324 Βλ G PHenderson ὅπ π σελ 32 ἑ 9 ΒλlaquoἙλληνικὴ Δημιουργίαraquo ὅπ π σ 738Πρβλ σ 737 σημ 44 10 laquoἙλληνικὴΔημιουργίαraquo ὅπ π σ 738 Καὶ στοὺςlaquoκανονισμοὺς διὰ τὰς Σπουδάς τοῦἸονικοῦ Πανεπιστημίου Κέρκυρα1837raquo ἄρθρο 10 σημειώνεται laquoΤὰμαθήματα τοῦ Πανεπιστημίου ἀρχί-ζουν ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ΕΝκαὶ ἂν τυχὸν ἦναι Κυριακή τὴν ἀκό-λουθον ἡμέραν καὶ διαρκοῦν ὡς ὅλοντὸν μήνα Ἰούνιον ΕΝ Τακτικῶς τὸΠανεπιστήμιον εἶναι ἀνοικτὸν ὅλαςτὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἐκτός τῆςΚυριακῆς καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν σημει-ωμένων εἰς τὸ Σχολαστικὸν Ἡμερο-λόγιον τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸ θὰ εἶναιπάντοτε κολλημένον εἰς τὰς θύρας τοῦΠανεπιστημίου Πᾶσα ἔκτακτος δια-κοπή ἥτις ἐξαιτίας δημοσίου ἑορτα-σμοῦ τῆς Κυβερνήσεως ἢ διὰ καμμίανἄλλην παρομοίαν περίστασιν ἤθελελάβει χώραν θὰ γνωστοποιεῖται ἐνκαιρῷ τῷ δέοντι τουλάχιστον τὴνπρολαβοῦσαν ἡμέραν ἐπιμελείᾳ τοῦἘφόρουraquo 11 Γεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκα-δημίας Ἔκδοση ndash Εἰσαγωγὴ ndash Σχό-λια Σπύρος Ι Ἀσδραχᾶς Ἀθήνα 198212 Ἔζησε 1813-1882 Βασικὴ γιὰ τὸπρόσωπό του παραμένει καὶ σήμερα ἡβιογραφία του γραμμένη ἀπὸ τὸνἨλία Τσιτσέλη στὸ ἔργο του laquoΚε-φαλληνιακά Σύμμικταraquo τ Α΄ ἐν Ἀθή-ναις 1904 σ 649-669 Βλ π ΓΔ Με-ταλληνοῦ Πολιτικὴ καὶ ΘεολογίαἸδεολογία καὶ Πράξη τοῦ ΡιζοσπάστηΠολιτικοῦ Γεωργίου Τυπάλδου-Ἰακωβάτου (1813-1882) Κατερίνη1990 13 = Ἐξετάσεων 14 =Πανεπι-στημιακὸ ἔτος 182526 15 ΣπἈσδραχᾶ ὅππ σ 5051 16 Βλ πΓΔ Μεταλληνοῦ Ὁ κόμης Φρειδερί-κος- Δημήτριος Γκίλφορδ καὶ ἡ ἰδεο-λογικὴ θεμελίωση τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τῆς Ἰονίου ἈκαδημίαςἈθήνα 1986 17 Τὸ laquoἹεροσπουδαστή-ριονraquo τῆς Κερκύρας ποὺ θὰ ἱδρυθεῖτὸ 1828 (βλ γιrsquo αὐτό Τὸ Ἱεροσπουδα-στήριον Κερκύρας ὑπὸ Σπ Ἀβούρηστὸ περιοδικὸ laquoἈναμόρφωσηraquo33[1957] σ 142-144 θὰ πάρει γιὰ προ-στάτη τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν τι-μοῦσε καὶ τὸ ἀγγλικὸ στοιχεῖο τῆςἙπτανήσου 18 π ΓΔ ΜεταλληνοῦΟἱ Σπουδὲς ὅπ π σ 427 Ἡ πανη-γυρικὴ ὁμιλία τοῦ Τυπάλδου ἔχειἐκδοθεῖ Βλ στὸν Τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικόνraquo ὅπ π σ 297-311 19Σπ Ἀσδραχᾶ ὅπ π σ 57 20 Βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία ὅπ πσ 68 ἑπ 21 Στὸ laquoΠρόγραμμα δια-κοπῶν διὰ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Γυμνά-σιον καὶ διὰ τὴν Σχολὴν τῆς Φιλοσο-φίας καὶ τῶν Γραμμάτωνraquo τοῦ ἔτους1844 (βλ G J 61844 σ 5) στὶς laquoἑορ-τάσιμες ἡμέρεςraquo οὔτε κἄν συμπερι-λαμβάνεται ἡ ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν μολονότι εἶχε ἀρχίσει νὰἑορτάζεται στὸ Πανεπιστήμιο Ἀ θη -νῶν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου εἰς ἀνά-λυσίν του διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἐὰναὐτὸ εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ὡς ἀπε-φάσισεν ἡ Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἢεἶναι πρωτεῖον ἐξουσίας ὡς ὑπο-στηρίζουν οἱ Φαναριῶται Ἐπίσκο-ποι καὶ Θεολόγοι γράφει τὰ ἀκό-λουθα ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰςτὸν ἱστότοπον dogmagr

Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι Κατὰ καιρούς ὅπως καὶ στὶς

ἡμέρες μας ἀναφύεται τὸ θέματῶν πρεσβείων τιμῆς τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ λεγο-μένου Πρωτείου ποὺ δὲν εἶναιἁπλῶς μία τιμὴ εὐγένειας ἀλλὰἔχει συγκεκριμένες κανονικὲςἁρμοδιότητες

Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πρεσβεῖατιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου ἔχουν κατοχυρωθῆ ἀπὸ τὶςΟἰκουμενικὲς Συνόδους

Ἡ Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲτὸν Γ Κανόνα της ἀποφαίνεταιlaquoΤὸν μὲντοι ΚωνσταντινουπόλεωςἘπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆςτιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ρώμης ἐπίσκο-πον διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ρώ-μηνraquo Ἡ Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςμὲ τὸν ΚΗ Κανόνα της ἀποφαίνε-ται laquoτὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν [οἱΠατέρες] τῷ τῆς Νέας Ρώμηςἁγιωτάτῳ θρόνῳraquo

Καὶ ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςἡ λεγόμενη Πενθέκτη μὲ τὸν ΛΣΤΚανόνα της διαγορεύει laquoἈνανε-ούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸν πεν-τήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξα-κοσίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκη-δόνι συναθροισθέντων νομοθετη-θέντα ὁρίζομεν ὥστε τὸν Κων-σταντινουπόλεως θρόνον τῶνἴσων ἀπολαύειν πρεσβείων τοῦτῆς πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνουκαὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡςἐκεῖνον μεγαλύνεσθαι πράγμα-σιraquo

Μελετώντας κανεὶς προσε-κτικὰ τὰ ἀποσπάσματα αὐτάὅπως καὶ ὅλο τὸ γράμμα καὶ τὸπνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν Κανό-νων παρατηρεῖ ὅτι ἡ Β Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζει τὸν Ἐπί-σκοπο Κωνσταντινουπόλεωςlaquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ ἘπισκόπουΡώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ´Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ στὴνσυνέχεια ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύ-νοδος ἀπονέμουν στὸν θρόνοτῆς Νέας Ρώμης laquoτὰ ἴσαraquo πρε-σβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν τότε ὁ ἈρχιεπίσκοποςΝέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν ἀλλὰ ὅλοι οἱ προκαθήμενοιτῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τί-θενται laquoμετὰraquo ἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τουςΕἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώ-σεις τῶν τελευταίων Πατριαρχεί-ων τῶν ὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξίαδόθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πα-τριάρχη καὶ ἡ ἀνακήρυξή τους θὰγίνη ὅπως λέγεται στὰ κείμενα τῶνΤόμων laquoἐν Οἰκουμενικῇ ἢ καὶ με-γάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαι-ρίᾳ συνερχομένηraquo ποὺ ἀκόμη δὲνἔγινε Γι αὐτὸ ἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτιἡ διαδικασία ἀνυψώσεως αὐτῶντῶν Ἐκκλησιῶν μὲ αὐστηρὰ κανο-νικὴ- νομικὴ ἄποψη δὲν ἔχει ἀκόμηὁλοκληρωθῆ (καθηγητὴς ΣπύροςΤρωϊάνος)

Ἐπιστημονικαὶ ἐργασίαιΣτὴν συνέχεια θὰ παρουσιάσω

τέσσερεις ἐπιστημονικὲς ἐργα-σίες ἰσαρίθμων ἐρευνητῶν ποὺἀναφέρονται στὸ περιεχόμενο καὶτὴν κανονικὴ ἀξία τοῦ Πρωτείουτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουτὸ ὁποῖο διαφέρει σαφέστατα ἀπὸτὸ πρωτεῖο ποὺ προβάλλει ὁ Πά-πας τῆς Ρώμης καὶ δὲν μπορεῖ νὰγίνη σύγχυση μεταξὺ τῶν δύοαὐτῶν πραγματικοτήτων

Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ ἀει-μνήστου Μητροπολίτου ΣάρδεωνΜαξίμου μὲ τίτλο laquoΤὸ Οἰκουμε-νικὸν Πατριαρχεῖον ἐν τῇ Ὀρθο-δόξῳ Ἐκκλησίᾳraquo

Ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μά-ξιμος χρησιμοποιώντας ἐνδε-λεχῶς τὶς πηγὲς καὶ κατάλληλαἐπιστημονικὰ βοηθήματα ἀναλύειδιεξοδικά ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶτὸ πῶς ὀργανώθηκε ἡ ἐκκλησια-στικὴ διοίκηση ἀπὸ τὴν ἐμφάνισητοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὴν ἀνάδει-ξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-ου Δηλαδὴ στὴν οὐσία μελετᾶπῶς διαμορφώθηκαν τόσο τὸ Μη-τροπολιτικὸ ὅσο καὶ τὸ Πατριαρ-χικὸ σύστημα διοικήσεως

Ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ τὴν ὅληπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας φαίνε-ται ὅτι κατ᾽ ἀρχὰς κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση τῆςπληρότητάς της ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκο-πος ποὺ ποίμαινε τὴν κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση ὅτιἦταν laquoεἰς τύπον καὶ τόπονraquo τοῦΧριστοῦ Ὅμως αὐτὴ ἡ συνείδη-ση δὲν ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνω-ση ἀπὸ τὴν κοινὴ ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν laquoδιότι ἡ πληρότηςδὲν εἶναι τὸ ἴδιον ἀπόκτημα ἀλλὰκατὰ χάριν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸςπάσας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίαςraquo

Ἀποστολικαὶ ἘκκλησίαιἈπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία φαί-

νεται ὅτι δόθηκε ἰδιαίτερη σημα-

σία στὶς ἀποστολικὲς Ἐκκλησίεςδηλαδὴ σὲ Ἐκκλησίες ποὺ ἱδρύ-θηκαν κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τοὺς Ἀπο-στόλους καὶ ἑπομένως ἡ διαδοχὴτῶν συγκεκριμένων Ἐπισκόπωνσυνδεόταν μὲ μία ἀποστολικὴμορφή Ὅπως σημειώνει ὁ Μη-τροπολίτης εἶναι laquoεὐνόητον ὅτι ἡμαρτυρία τῶν ἀμέσως συνδεομέ-νων πρὸς τὴν ἀποστολικὴν ἐποχὴντοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐθεωρεῖτοἀξιοπιστοτέρα τῆς μαρτυρίας τῶντοπικῶν Ἐκκλησιῶν αἵτινες εἶχονἔμμεσον ἀναφορὰν πρὸς τὴν ἀπο-στολικὴν ἐποχὴν διὰ τῆς ΜητρὸςἘκκλησίαςraquo

Ὁπότε μία ἀποστολικὴ Ἐκκλη-σία εἶχε προνομιοῦχο θέση στὴνπιστότητα τῆς μαρτυρίας πρὸς τὴνἀποστολικὴ παράδοση Ἔτσι δια-μορφώθηκε ἕνα laquoσύστημαraquo laquoμη-τέρωνraquo καὶ laquoθυγατέρωνraquo Ἐκκλη-σιῶν καὶ ὑπῆρχε μία ἑνότητα με-ταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἦτανἑνότητα πνευματική ἤτοι ἑνότηταπίστεως καὶ ἀγάπης

Μέσα ἀπὸ τὶς προϋποθέσειςαὐτὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τεσ-σάρων πρώτων αἰώνων δημιουρ-γήθηκε ἡ ἀνάγκη τῆς συγκροτή-σεως συνόδων μεταξὺ τῶνἘκκλησιῶν γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὀργα-νικῶς Ἔτσι οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίεςσυνήρχοντο σὲ ἐπαρχιακὲς Συνό-δους καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς κάθε ἐπαρ-χίας ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πολι-τικῆς Μητροπόλεως προήδρευεστὶς Συνόδους αὐτὲς καὶ ἐρχότανσὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν ἄλλων Μητροπόλεων

Εἶναι φανερὸν ὅτι μὲ τὴν πάρο-δο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ διατηρῆταιἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προσε-λήφθη τὸ πολιτικὸ σύστημα διαι-ρέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρα-τορίας Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸΜητροπολιτικὸ σύστημα μὲlaquoΠρῶτονraquo τὸν Μητροπολίτη καὶἀπὸ τὸν Γ αἰώνα ἄρχισε νὰ δια-μορφώνεται καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦἘξάρχου ποὺ ἀναπτύχθηκε πε-ρισσότερο τὸν Δ αἰώνα καὶ ἀπετέ-λεσε τὴν προϋπόθεση γιὰ τὴνἐμφάνιση κατὰ τὸν Ε αἰώνα laquoμιᾶςνέας διακριτικῆς διοικητικῆς βαθ-μίδος τῆς τοῦ Πατριάρχουraquo

Τὰ συμπεράσματατοῦ Μητροπολίτου

Ἑπομένως ἐνῶ στὴν μεταπο-στολικὴ περίοδο ἀπαραίτητο στοι-χεῖο γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἦταν laquoἡ χρονικὴ ἢ ἱστορικὴσύμπτωσις τῶν τοπικῶν Ἐκκλη-σιῶν πρὸς τὸ παρελθόν καὶ ἴδιαπρὸς τὴν πρώτην ἐκκλησίαν τῶνἀποστόλωνraquo στὴν συνέχεια ὅμωςἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἑνό-τητος θεωρήθηκε laquoκαὶ ἡ τοπικὴ ἢγεωγραφικὴ διακρίβωσις τῆς ταυ-τότητος τῶν ἐκκλησιῶν ἐν τῇαὐτῇ πίστει καὶ ζωῇ ἐν ldquoἸησοῦ Χρι-στοῦ γνώμῃrdquoraquo Καὶ μὲ αὐτὴν τὴνἔννοια τονίσθηκε ὁ συνοδικὸς θε-σμός

Τὸ συμπέραμα τοῦ Μητροπολί-του Σάρδεων εἶναι σημαντικό

laquoΚατὰ ταῦτα ἂν καὶ πάντες οἱἐπίσκοποι κατὰ τὴν θείαν αὐτῶνσύστασιν εἶναι ἴσοι ἐν τῷ αὐτῷμέτρῳ ἀπολαύοντες τῆς δωρεᾶςτῆς ἐπισκοπικῆς χάριτος μετέ-χουν δὲ τῆς αὐτῆς ἀδιασπάστουἀποστολικῆς διαδοχῆς ἀλλ᾽ ὅμωςκατὰ τὸ κανονικὸν σύστημα τῆςἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως δὲνεἶναι ἰσότιμοι λαμβάνοντες δια-φόρους ὀνομασίας καὶ διάφοραδικαιώματα κατὰ τὸ μέτρον τῆςἀναπτύξεως τῆς ἱστορικὸ- ἐκκλη-σιαστικῆς αὐτῶν θέσεως βάσειτῆς ὁποίας ἀναφαίνονται οἱ μὲνὡς πρεσβύτεροι καὶ μετὰ μείζο-νος ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν δέ ἀπο-λαύοντες ἰδιαιτέρων προνομίωνκαὶ προϊστάμενοι ἐν τῇ προωθή-σει τῶν γενικοτέρου χαρακτῆροςἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας κα-τωχύρωσε τὴν πρᾶξιν ταύτην τῆςldquoἱεραρχήσεως τῆς τιμῆςrdquo ἥτιςοὐδὲν ἕτερον εἶναι εἰ μὴ τὰ ἄλλωςλεγόμενα ldquoπρεσβεῖα τιμῆςrdquo ἡ δὲἄρνησις τῆς πραγματικότητοςταύτης ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς νο-ουμένης ldquoἰσοτιμίαςrdquo εἶναι ὑποβο-λιμαία ἀντικατάστασις τῆς γνη-σίας καθολικότητος διὰ τινοςἀμφιβόλου δημοκρατικότητοςἰσότητοςraquo

Αἱ δύο ἐξουσίαιΤὸ δεύτερο σημαντικὸ κείμενο

τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήση νὰδοῦμε τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸσύστημα τῆς διοικήσεως τῆςἘκκλησίας μὲ ἐξέχουσα μορφὴτὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὁὁποῖος δὲν εἶχε ἁπλῶς ἕνα συν-τονιστικὸ ρόλο ἀλλὰ καὶ πρωτα-γωνιστικὸ στὴν ὅλη συγκρότησητῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κείμενο τῆς Ἑλένης Γλύ-κατζη - Ἀρβελὲρ μὲ τίτλο laquoὈρθο-δοξία καὶ Βυζάντιο (330-1461)raquoΘὰ ἐντοπισθοῦν μερικὰ χαρακτη-ριστικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν μελέτηαὐτή

Ἡ κ Ἀρβελὲρ μελετᾶ τὸ πῶςλειτουργοῦσαν οἱ δύο ἐξουσίεςἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦΠατριάρχου στὴν ἐκχριστιανισμέ-νη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία

Ὅπως ὑπογραμμίζει οἱ δύοαὐτὲς ἐξουσίες τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καὶ τοῦ Πατριάρχου λειτουρ-γοῦσαν παράλληλα καὶ ἡ μία δὲνεἰσερχόταν στὴν δικαιοδοσία τῆςἄλλης laquoὉ χῶρος καὶ ὁ τρόποςδράσης τόσο τοῦ αὐτοκράτοραὅσο καὶ τοῦ πατριάρχη στὴν ἀνα-μεταξύ τους σχέση ἦταν θεσμικὰκαθωρισμένες στὸν αὐτοκράτο-ρα ἡ σωτηρία τῶν σωμάτων στὸνπατριάρχη ἡ μέριμνα τῶν ψυχῶνἩ ἐνθρόνιση τοῦ αὐτοκράτοραεὐλογεῖται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὸνπατριάρχη καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ πα-τριάρχη συνάδει μὲ τὴ θέλησητοῦ αὐτοκράτοραraquo

Ἔτσι λοιπόν laquoἡ παράλληλη

ἐξουσία καὶ ἡ ἁρμονικὴ σύμπραξητῶν δύο αὐτῶν ἀρχῶν τοῦ αὐτο-κράτορα καὶ τοῦ πατριάρχη χαρα-κτηρίζει ὅλη τὴ ζωή τῆς ὀρθόδο-ξης αὐτοκρατορίας καὶ Ἐκκλησίαςκατὰ τὴν βυζαντινὴ ἱστορικὴ πραγ-ματικότητα παρὰ τὶς κάποιες ἐξαι-ρέσεις καὶ ἀποκλίσειςraquo

Ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτε-ρη σημασία εἶναι ὅτι στὴν ΡωμαϊκὴΑὐτοκρατορία λειτουργοῦσαν ὄχιμόνον οἱ δύο αὐτὲς παράλληλεςἐξουσίες ἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορακαὶ τοῦ Πατριάρχου ἀλλὰ καὶ δύοπαράλληλες ἱεραρχίες ἤτοι τοῦΚράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας laquoποὺδιαπνέουν καὶ στηρίζουν τὴ βυ-ζαντινὴ κοινωνία ἡ πρώτη ἡ κο-σμικὴ ἱεραρχία (λαϊκὴ πολιτικὴ καὶστρατιωτικὴ) ἀπορρέει ἀπὸ τὴναὐτοκρατορικὴ ἐξουσία ἡ δεύτε-ρη ἡ πνευματική καταλήγει στὸνπατριάρχηraquo

Σημειώνει δὲ πολὺ χαρακτηρι-στικὰ ἡ συγγραφεύς

laquoΤελείως βέβαια σχηματικά θὰμπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιστὸν παραλληλισμὸ μεταξὺ κρα-τικῆς μηχανῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆςὀργάνωσης ὁ πατριάρχης ἀντι-στοιχεῖ στὸν αὐτοκράτορα οἱἀρχιεπίσκοποι στοὺς ἄρχοντεςτῶν αὐτόνομων ἐπαρχιῶν ποὺἀναφέρονται κατ᾽ εὐθεῖαν στὸναὐτοκράτορα οἱ μητροπολίτεςἀντιστοιχοῦν στοὺς στρατηγοὺςτῶν θεμάτων (τῶν ἐπαρχιακῶν δι-οικήσεων) ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι στοὺςτουρμάρχες καὶ οἱ πρωτοπαπάδεςτῶν ἐνοριῶν στοὺς κόμητες τῶνβάνδων

Ὁ παραλληλισμὸς αὐτὸς ὑπο-γραμμίζει τὴ διττὴ ἱεραρχία τὴνκοσμικὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικήτοὺς δύο στυλοβάτες τῆς βυζαν-τινῆς κοινωνίας Συμβουλευτικὸςὁ ρόλος τοῦ πατριάρχη στὰ κοσμι-κά διαιτητικὸς ὁ ρόλος τοῦ αὐτο-κράτορα στὰ θεολογικὰ πράγμα-ταraquo

Ἡ Νέα ἹερουσαλὴμἘπίσης ἕνα ἄλλο σημεῖο τὸ

ὁποῖο τονίζεται εἶναι ὅτι ὅποιασχέση εἶχε ὁ Αὐτοκράτορας στὴνπολιτικὴ διοίκηση ὅλης τῆς αὐτο-κρατορίας τέτοια σχέση εἶχε καὶὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴνπνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ διοίκη-ση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀκό-μη δὲ καὶ τῶν ἄλλων Πατριαρχεί-ων Ἄλλωστε laquoἡ Κωνσταντινού-πολη δὲν εἶναι μόνον Νέα Ρώμηεἶναι συγχρόνως καὶ Νέα Ἱερου-σαλήμ ἡ ἕδρα τοῦ πατριάρχη ποὺστὴ δικαιοδοσία του ἀνῆκαν τὰἐδάφη τῆς πρώτης παγκόσμιαςχριστιανικῆς αὐτοκρατορίαςraquo

Βεβαίως ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριάρχου ἐνισχύθηκε πολὺπερισσότερο στὸν ἀγώνα τῆς ἀντι-μετωπίσεως τῶν αἱρέσεων ποὺἐμφανίσθηκαν στὴν ἘκκλησίαὍπως σημειώνει ἡ συγγραφεύς ὁἀρειανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴνἈλεξάνδρεια ὁ μονοφυσιτισμὸςἐμφανίσθηκε πάλι στὴν Ἀνατολὴκαὶ ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλε-ξάνδρεια Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισηαὐτῶν τῶν αἱρέσεων ἔπαιξε πρω-ταγωνιστικὸ ρόλο τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο στὴν περιφέρεια τοῦὁποίου συγκροτήθηκαν οἱ Οἰκου-μενικὲς Σύνοδοι Ἑπομένως laquoὁρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων-σταντινουπόλεως στὴ διατύπωσητοῦ δόγματοςraquo ὑπῆρξε καθοριστι-κός πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνετέλεσεκαὶ στὴν ἐξύψωση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Θρόνου

Σημειώνει πολὺ χαρακτηριστι-κά laquoμὲ τὴν συμπαράσταση τοῦαὐτοκράτορα καὶ τοῦ κράτους ἡκωνσταντινουπολιτικὴ Ἐκκλησίακαταπολέμησε τὰ πολλαπλὰ αἱρε-τικὰ κινήματα καὶ ἔμεινε πιστὴ στὸπνεῦμα καὶ στὸ γράμμα τοῦ δόγ-ματος στὴν ὀρθὴ πίστη στὴνὈρθοδοξία δηλαδή ποὺ ἡ ἴδιαεἶχε μεθοδικά ὑπομονετικὰ καὶἐπὶ αἰῶνες κεντήσει καὶ ἐπεξεργα-στεῖ στοὺς κόλπους τηςraquo

Φαίνεται λοιπόν πολὺ καθαρὰἀπὸ τὴν ἀνάλυση αὐτὴ ἀφ᾽ ἑνὸςμὲν τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸ σύ-στημα διοικήσεως τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὸ πῶςἐκφράσθηκε καὶ βιώθηκε στὴνπράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πατριάρ-χου Κωνσταντινουπόλεως τὸὁποῖο δὲν ἦταν ἁπλῶς πρωτεῖοτιμῆς ἀλλὰ πρωτεῖο διακονίαςπρωτοβουλίας συντονισμοῦ τῶνἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ καὶ δια-φυλάξεως τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας Δὲν εἶναι ἁπλῶς πρω-τεῖο ποὺ εἶναι συνάρτηση τοῦτρόπου διοικήσεως τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸτὴν πολιτικὴ διοίκηση τῆς Ρω-μαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλὰεἶναι καὶ πρωτεῖο ποὺ ἔχει σχέσημὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαφύλαξητοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καὶ τὴνἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπὸ τὴν ἅλωσινἕως σήμερον

Τὸ τρίτο σημαντικὸ κείμενο τὸὁποῖο ἐξετάζει τὴν πρωταγωνι-στικὴ παρουσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆςΚωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμε-ρα εἶναι τοῦ καθηγητοῦ ΒλασίουΦειδᾶ ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτιlaquoαὐθεντικὸς ἐκφραστὴς καὶ ἀξιό-πιστος ἐγγυητὴς τῆς συνέχειαςτῆς ὀρθοδόξου παραδόσεωςὑπῆρξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο τὸ ὁποῖο ὡς ἡ μητέρα Ἐκκλη-σία ἀσκοῦσε τὴν προβλεπόμενηἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες πνευμα-τικὴ ἐποπτεία στοὺς ὑπαγόμενουςὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιο-δοσία ὀρθοδόξους λαούςraquo Αὐτὸσυνέβη κυρίως κατὰ τὴν διάρκειατῆς Τουρκοκρατίας

Εἶναι γνωστὸν ὅτι μετὰ τὴν κα-τάληψη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτουςκαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸτοὺς Ὀθωμανούς ὁ Μωάμεθ Β ὁΠορθητὴς ἔδωσε προνόμια στὸ

ΣΕΒ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ

Ἐκδήλωσις τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας διὰ τὴν Παιδείανμὲ ὁμιλητὴν τὸν Κων Ζουράρην

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ΓλυφάδαςἙλληνικοῦ Βούλας Βουλιαγμέ-νης καὶ Βάρης ὀργανώνει εἰς τὸσυνεδριακὸν κέντρον laquoATTIKACENTREraquo (Ἀρτεμισίου 1 - Γλυφά-δα) ἐκδήλωσιν διὰ τοὺς ἉγίουςΤρεῖς Ἱεράρχας (προστάτας τῶνΓραμμάτων) μὲ θέμα laquoἩ Παιδείασήμεραraquo Ἡ ἐκδήλωσις θὰ γίνητὴν 30ὴν Ἰανουαρίου καὶ ὥραν7μμ μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ Κων Ζου-

ράρην πολιτειολόγον πολιτικὸνἐπιστήμονα συγγραφέα καὶ καθη-γητὴν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον VINLENNES ndash PARIS Θὰ προηγηθῆἑσπερινὸς (6μμ) εἰς τὸν παρακεί-μενον Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως τῆςΘεοτόκου Μετὰ τὸ τέλος τῆςἐκδηλώσεως θὰ ἀκολουθήση δε-ξίωσις εἰς τὸ ξενοδοχεῖον laquoFE-NIXraquo τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται παρα-πλεύρως

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τοῦ ἙλληνικοῦΣυνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου

Ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέ-σμου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξε-δόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

laquoΤὴν 9η Φεβρουαρίου 2014ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ὥρα 600 μμεἰς τὸ ξενοδοχεῖο Divani Caravel(αἴθουσα Ὀλυμπία) παρουσίᾳτῆς ΑΘΜ Πατριάρχου Ἱεροσο-λύμων καὶ ἄλλων ἐπισήμων ὡςκαὶ 800 περίπου μελῶν τοῦ Συν-δέσμου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡκοπὴ τῆς Βασιλόπιτας τοῦ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙ-ΟΥ ΤΑΦΟΥ κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ

προσφερθεῖ πλῆρες τέϊον καὶ θὰδιατεθεῖ ὀρχήστρα πρὸς τέρψιντῶν προσκεκλημένων

Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ συμμετά-σχουν μποροῦν νὰ προμηθευ-τοῦν προσκλήσεις εἰσιτήριαἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΔιοικητικοῦΣυμβουλίου ἀπὸ τὸ γραφεῖοτοῦ Συνδέσμου ὁδὸς Βουλῆς36 Πλατεῖα Συντά γματος καὶ εἰςτὸ Ξενοδοχεῖο Divani Caravelκατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλω-σης ἔφ᾽ ὅσον θὰ ὑπάρχουν δια-θέσιμεςraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

Σελὶς 6η 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ laquoΠΡΟΣΤΑΤΑΙraquo ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣΠανεπιστήμιο τῆς ἀγγλοκρατούμε-νης Ἑπτανήσου ἡ περίλαμπρηἸόνιος Ἀκαδημία3 Τοῦτο τὸ πληρο-φορούμεθα ἀπὸ ἀνέκδοτες ἀρχει-ακὲς μαρτυρίες καὶ δυσεύρετεςσήμερα δημοσιευμένες εἰδήσειςδεδομένου ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἔγρα-ψαν γιὰ τὸ πρῶτο αὐτὸ ἙλληνικὸΠανεπιστήμιο ἢ δὲν κάνουν ἰδιαί-τερο λόγο γιὰ τὶς ἑορτὲς του4 ἢμιλοῦν γιrsquo αὐτές χωρὶς ὅμως νὰμνημονεύουν ἀνάμεσά τους τὴνἙορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν5

Γράφοντας μία μελέτη γιὰ τὶςlaquoΣπουδὲς τοῦ Κωνσταντίνου Τυ-πάλδου-Ἰακωβάτουraquo6 Καθηγητοῦτῆς Θεολογίας στὴν Ἰόνιο Ἀκαδη-μία ἀπὸ τὸ 1826 μέχρι τὸ 1839 ἐπι-σημάναμε μία περικοπὴ ἑνὸς Γράμ-ματός του πρὸς τὸν ἀδελφό τουΝικόλαο ποὺ βρισκόταν στὴν Κε-φαλληνία μὲ χρονολογία 1η Φε-βρουαρίου 1826 (Παλαιοῦ ἡμερο-λογίου) ποὺ ἀναφέρει τὰ ἀκόλου-θα laquoἘστεφανώθην δημοσίωςπαρὰ τοῦ Ἄρχοντος τῆς Ἀκαδη-μίας (ἐννοεῖ τὸν Γκίλφορδ) τῇτριακοστῇ παρελθόντος ἡμέρατῆς Ἀκαδημίας ἑόρτιος (sic) raquo7 Γί-νεται φανερό ἄρα ὅτι ὁ Κ Τυπάλ-δος προϋποθέτει ὡς καθιερωμένηἤδη Ἑορτὴ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίαςτὴν 30ή Ἰανουαρίου Εἶναι δὲ γνω-στό ὅτι ὅταν γράφει τὶς γραμμὲςαὐτές τὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο βρι-σκόταν στὸν τρίτο χρόνο τῆς λει-τουργίας του8

Κανονικὸν ἑορτολόγιονΒέβαια δὲν μποροῦμε μόνο ἀπὸ

τὴν ἐντελῶς περιπτωσιακὴ καὶ κά-πως ἀόριστη αὐτὴ πληροφορία νὰπροχωρήσουμε σὲ περαιτέρω συμ-περασμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ πότε κα-θιερώθηκε ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ καὶ ποιὸχαρακτήρα εἶχε Ἂν δηλαδὴ ἦτανἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς καθιερωμένεςθρησκευτικὲς ἀργίες τοῦ Πανεπι-στημίου ἢ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερηλαμπρότητα ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδεί-ας καὶ εἰδικότερα τῆς ἴδιας τῆςἈκαδημίας Γνωρίζουμε ὅμως ὅτιμὲ εἰδικὸ Ἑορτολόγιο καθορίζον-ταν κάθε χρόνο οἱ ἑορτὲς τῆς Ἀκα-δημίας Ἔτσι λχ μὲ τὸ ΜΕ΄ ἀπὸ31 Μαΐου 1825 Ψήφισμα τῆς Β΄Συνεδρίας τοῦ Δευτέρου Κοινο-βουλίου τῶν laquoἩνωμένων ἸονίωνΝήσωνraquo ἄρθρο 11 καθορίζεταιὅτι laquoLrsquo Universitagrave saragrave aperta tutti igiorni della settimana fuori della Do-menica e delle feste determinate dalregolamentοraquo9 Δηλαδή laquoΤὸ Πανε-πιστήμιο θὰ εἶναι ἀνοικτὸ ὅλες τὶςἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἐκτὸς ἀπὸτὴν Κυριακὴ καὶ τὶς Ἑορτές ποὺὁρίζονται ἀπὸ τὸν Κανονισμόraquo

Ὅπως παρατηρεῖ ἕνα ἀνώνυμοΚείμενο τοῦ 1870 γιὰ τὴν ἸόνιοἈκαδημία ποὺ δημοσίευσε ὁ ΚΔιαμάντης laquoἐξεδίδετο κατrsquo ἔτοςΠρόγραμμα τῶν διδαχθησομένωνμαθημάτων καὶ ἐτηρεῖτο κανο-νικὸν ἑορτολόγιονraquo Ἔχουμε δὲὑπrsquo ὄψη ἕνα τέτοιο Ἑορτολόγιοποὺ βρίσκεται στὸ προσωπικὸἈρχεῖο τοῦ Κ Τυπάλδου στὴ Βι-βλιοθήκη τῶν Ἀδελφῶν Ἰακωβά-των στὸ Ληξούρι Φέρει τὸν τίτλοlaquoἩμερολόγιον τῶν Ἑορτῶν καὶἈργιῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημί-ου10 κατὰ τὸ 1838-39 ΣχολαστικὸνἜτοςraquo Ἔφορος (Πρύτανης) τοῦἔτους αὐτοῦ ἦταν ὁ Κ ΤυπάλδοςΔίνουμε τὸ περιεχόμενό του Σύμ-φωνα μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ 1825 καὶτοὺς Κανονισμοὺς τοῦ 1837 ἐκτὸςἀπὸ τὶς Κυριακὲς ὁρίζονται σrsquo αὐτὸὡς laquoἑορτάσιμοι ἡμέραιraquo γιὰ τὸἀκαδημαϊκὸ ἐκεῖνο ἔτος καὶ οἱἀκόλουθες Τῶν Ταξιαρχῶν ΤὰΕἰσόδια τῆς Θεοτόκου Τῆς ἉγίαςΑἰκατερίνης τοῦ Ἁγίου Νικολάουοἱ Ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου ΣπυρίδωνοςἩ ἐτήσιος ἀνάμνησις τῆς τοῦ Συν-τάγματος συστάσεως (20 Δεκεμ-βρίου) Ἡ Παραμονὴ τῶν Χριστου-γέννων Οἱ Ἑορτὲς τῶν Χριστου-γέννων Ἡ Πρώτη τοῦ Χρόνου ἩΠαραμονὴ τῶν Θεοφανείων ΤὰἍγια Θεοφάνεια Ἡ Σύναξις τοῦΠροδρόμου Οἱ Ἀργίες τῆς Ἀπό-κρεω Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἩὙπαπαντὴ τοῦ Κυρίου Οἱ Ἀργίεςτῆς Τυρινῆς Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆςἉγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρα-κοστῆς Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμ-πτη Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρα-σκευή Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατονκαὶ Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτό-κου Τὸ Ἅγιον Πάσχα Τῆς Ζωοδό-χου Πηγῆς Τοῦ Ἁγίου ΓεωργίουΤῆς Ἀναλήψεως Τὰ Γενέθλια τηςΠροστάτιδος Βασιλίσσης Τοῦ Ἁγί-ου Πνεύματος καὶ Τῶν Ἁγίων Κων-σταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἀπὸ τὶς παραπάνω ἑορτὲς τῆςἈκαδημίας μόνο δύο δὲν εἶχανθρησκευτικό ἀλλὰ πολιτικὸ χαρα-

κτήρα ἡ laquoἘτήσιος ἀνάμνησις τῆςτοῦ Συντάγματος συστάσεωςraquo καὶτὰ laquoΓενέθλια τῆς Προστάτιδος Βα-σιλίσσηςraquo γιατί καὶ ἡ ἀργία τῶνἈπόκρεω ἦταν μέσα στὰ πλαίσιατοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίουΒέβαια σὲ ἀκολουθοῦσα σημείωσηὁρίζεται laquoἩμέρα ἀργίας θέλειεἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα δη-μοσίας Ἑορτῆς τῆς Κυβερνήσεωςἢ ἄλλη τις ὁμοία περίστασις κατὰτὸ 10 Ἄρθρον τοῦ Διατάγματοςτοῦ Πανεπιστημίου καθὼς ἀκόμηκαὶ ἡ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν μα-θημάτων τοῦ Πανεπιστημίου laquoκαθrsquoἥν θέλει ἐκτελεῖται μόνον ἡ κατὰτάξιν τελετήraquo

Ἐκκλησιαστικὴ ἑορτήΕἶναι ὅμως ἀκόμη γνωστό ὅτι ὁ

Λόρδος Γκίλφορδ ὡς laquoἌρχωνraquo -Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας εἶχε κα-θιερώσει δύο ἐπίσημες-μὴ θρη-σκευτικὲς ἑορτές μία laquoἐπὶ τῇἐνάρξει τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτουςraquoδηλαδὴ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶἄλλη laquoἐπὶ τῇ λήξει τῶν μαθημά-τωνraquo τὸν Ἰούνιο Ἐπίσης ὅσοζοῦσε ὁ Γκίλφορδ ἑορταζόταν καὶἡ ἡμέρα τῶν Γενεθλίων του ( 7 Φε-βρουαρίου) Καὶ οἱ τελευταῖεςτρεῖς ἑορτὲς ἀνῆκαν φυσικά στὶςμὴ θρησκευτικὲς πανηγύρεις τοῦἸονίου Πανεπιστημίου καὶ εἶχανοὐσιαστικότερο γιὰ τὸ Ἵδρυμα χα-ρακτήρα γιατί συνδέονταν ἄμεσαμὲ τὸ ἴδιο τὸ Πανεπιστήμιο καὶ ἑορ-τάζονταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότηταὡς καθαρὰ πανεπιστημιακὲς ἑορ-τές

Μετὰ τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰθέσουμε τὸ ἐρώτημα ποῦ κατα-τασσόταν ἡ Ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν στὶς θρησκευτικὲςἀργίες ἢ στὶς ἰδιαίτερες ἐπίσημεςἑορτὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀπάντησηπαίρνουμε ἀπὸ τὴν laquoἹστορία τῆςἸόνιας Ἀκαδημίαςraquo11 ποὺ ἔγραψε ὁΓεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος12νεώτερος (κατὰ 18 χρόνια) ἀδελ-φός τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολο-γίας στὴν Ἀκαδημία ΚωνσταντίνουΤυπάλδου (1795-1867) Τὸ ἔργοαὐτό μέσα στὶς πολλὲς ἐνδιαφέ-ρουσες πληροφορίες ποὺ δίνει γιὰτὴ ζωή τῆς Ἀκαδημίας στὴν πρώτηκαὶ σημαντικότερη περίοδό τηςπροσφέρει καὶ γιὰ τὸ πρόβλημάμας πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖαἩ πρώτη σχετικὴ μαρτυρία τοῦ Γε-ωργίου Ἰακωβάτου εἶναι ἡ ἀκόλου-θη laquoἈπὸ τὸν καιρὸ τῆς σύστασηςτῆς Ἀκαδημίας ἐπιάστηκε συνή-θεια νὰ βαστάη δύο ἑορτάδαις δι-καῖς της (ἐκτὸς ἀπὸ ταῖς ἄλλαιςτῶν κριτηρίων)13 τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἐπῆρεπροστάταις καὶ τῆς γενεθλιακῆςἡμέρας τοῦ Μιλόρδου Καὶ οἱ δύοἐπανηγυριζόντανε μὲ λαμπρότηταΣτὴν πρώτη ἐπηγαίνανε στὴνἘκκλησία ὅπου τούς ἐκάνανε συν-τροφιὰ πολλοὶ ἄλλοι μεγάλοι ἀξιω-ματικοὶ κrsquo ἐλειτούργα ὁ Δεσπότηςἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο14 ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδος ὁ Δάσκαλοςτῆς Θεολογίας ἕνας ἀπὸ τοὺςὁποίους εἶχε ἀντικείμενο τοὺς ἁγί-ους ὡς ἀληθινοὺς πολίταις [] Ἡἑορτὴ ἐτελείωνε μὲ γιόμα καθὼςαὐτὸ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑορ-τή στὸν καιρὸ τῆς ὁποίας ὁ Μιλόρ-δος ἔδινε τῶν μαθητάδων καὶ τρα-πέζι μὲ πρόγευμα καὶ μὲ διάφοραδροσιστικά κrsquo ἐτέλειωνrsquo ἡ μέρα μὲταῖς φωναῖς τῶν νέων διὰ τὸν Μι-λόρδο Ζήτω raquo15

Ὁ πανηγυρικὸςἀπὸ θεολόγον

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Κειμένουαὐτοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν συμπύ-κνωση στὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ση-μαντικῶν πληροφοριῶν Ἡ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρουσιάζε-ται νὰ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ σύ-σταση τῆς Ἀκαδημίας (ἔγινε ἐπίση-μα τὸ 1824) καὶ μάλιστα ὡς ἰδιαίτε-ρή της Ἑορτή Ἐπειδὴ ὅλα ὅσασχετίζονταν μὲ τὸ Ἰόνιο Πανεπι-στήμιο τὰ καθόριζε τότε ὁ ἰθύνωννοῦς τοῦ Ἱδρύματος ὁ Γκίλφορδπρέπει ὁπωσδήποτε καὶ ἡ ἀπόφασηγιὰ τὸ συσχετισμὸ τῆς ἐκκλησια-στικῆς αὐτῆς ἑορτῆς μὲ τὸ Πανεπι-στήμιο νὰ ἀποδοθεῖ σὲ δική τουπρωτοβουλία Εἶναι καὶ τοῦτο μίαἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο ὀρθόδο-ξα καὶ παραδοσιακὰ σκεπτόταν καὶἐνεργοῦσε ὁ μεγάλος αὐτὸςἌγγλος Φιλέλληνας ποὺ ὄχι μόνοτὴν περιουσία του ἀλλὰ καὶ τὴ ζωήκαὶ τὴν ψυχὴ του πρόσφερε στὸνἙλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία16Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἰδιαίτεραἡ ἀνακήρυξη τῶν Τριῶν ΜεγάλωνΠατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδα-σκάλων ὡς laquoπροστατῶν τῆς Ἀκα-δημίαςraquo17 Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτοςἐπισημαίνει καὶ τὸν πανηγυρικὸ

ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ποὺ προσ-διοριζόταν ἀπὸ τὴν τέλεση ἀρχιε-ρατικῆς Λειτουργίας μὲ τὴ συμμε-τοχὴ τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν (laquoμεγά-λοι ἀξιωματικοὶraquo=ἀνώτεροι ἀξιω-ματοῦχοι=κρατικοὶ λειτουργοὶ) καὶτὴν παράθεση γεύματος σrsquo ὅλο τὸΠανεπιστήμιο (Καθηγητὲς καὶΣπουδαστὲς) ἐκ μέρους τοῦ laquoΜι-λόρδουraquo-Γκίλφορδ Ἀπὸ τὸ ἔτοςαὐτὸ -1826- εἶχε καθιερωθεῖ καὶ ἡἐκφώνηση laquoπανηγυρικοῦraquo ἀπὸ τὸν

ἁρμόδιο καθηγητὴ τῆς Θεολογίαςμία συνήθεια ποὺ θὰ ἐπανέλθει πά-λι στὸν ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἀπὸτὴν πνευματικὴ συνέχεια τοῦ Ἰονι-κοῦ Πανεπιστημίου τὸ Ἐθνικὸ καὶΚαποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο τῶνἈθηνῶν Ὁ Κωνσταντῖνος Τυπάλ-δος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν ἀδελ-φό του Νικόλαο γράφει σχετικάlaquo Ἐξεφώνησα πρὸς τούτοις ἐπrsquoἄμβωνος καὶ λόγον πανηγυρικὸνεἰς τοὺς τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας με-γάλους Ἱεράρχας καὶ Διδασκά-λους Βασίλειον Γρηγόριον καὶΧρυσόστομον λέγω Φαίνεται ὡςλέγουν ὅτι μεγάλως εὐηρέστησεκαὶ τὴν Διοίκησιν καὶ τὸ κοινόν μrsquoὅλον ὅτι καὶ αἱ ὑποθέσεις μου πολ-λαί καὶ ὁ καιρὸς στενόςraquo Εἶχε λό-γους ὁ Τυπάλδος νὰ μιλεῖ ἔτσι διό-τι ἦταν ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνισήτου στὴν Κέρκυρα καὶ πανεπιστη-μιακὴ δραστηριότητά του ἀφοῦτὴν ἡμέρα αὐτὴ πῆρε τὸν στέφανοτοῦ Διδάκτορος πρὶν ἀρχίσει τὶςπαραδόσεις του στὴν Ἕδρα τῆςΘεολογίας18

Τόσο ὁ Γ Ἰακωβάτος στὴνlaquoἹστορίαraquo του ὅσο καὶ τὸ δημο-σιογραφικὸ ὄργανο τῆς ἸονικῆςΚυβερνήσεως ἡ ldquoGazzetta degliStati Uniti delle Isole Jonierdquo (=GJ)δὲν μνημονεύουν προηγούμενοἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας ἐνῶ τὸ Πα-νεπιστήμιο ὡς γνωστό λειτουρ-γοῦσε (προπαρασκευαστικὰ) ἤδηἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1823 Τὸπρῶτο ὅμως ἔτος (18234) ἦτανπροπαρασκευαστικό χωρὶς νὰ βρεῖσrsquo αὐτὸ ἡ ζωή τοῦ Πανεπιστημίουτὸν κανονικὸ ρυθμό της Ἡ ἐπίση-μη ἔναρξη ἔγινε στὶς 1729 Μαΐου1824 Ἐφrsquo ὅσον κατὰ τὴ μαρτυρίατοῦ Γ Ἰακωβάτου ποὺ δὲν ἔχουμελόγο νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴνἐγκυρότητά της ἡ ἑορτὴ καθιερώ-θη ἀπὸ τὴ laquoσύστασηraquo τῆς Ἀκαδη-μίας ἴσως ἑορτάσθηκε τὸ 1825χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερη λαμπρότηταΤὸν τρίτο χρόνο (1825-26) ndashκατrsquoοὐσίαν δεύτερο- πρέπει γιὰ πρώτηφορά νὰ ἐδόθη ὁ ἰδιαίτερος πανη-γυρικὸς τόνος ποὺ περιγράφει ὁἸακωβάτος ἀλλὰ καὶ ἡ laquoGazzettaIoniaraquo ἡ ὁποία στὸ φύλλο τηςἀριθμ 424 τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου11Φεβρουαρίου σελ 2 σημειώνειldquoQuest΄ oggi egrave stata solennizzata dal-la nostra Universitagrave la festa dei suoiSanti Protettori i tre Gerarchi dellaChiesa S Basilio S Gregorio e SChrisostomo Nel prossimo Foglio da-remo le particolaritagrave di questa sacrafunzionerdquo

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχεςὡς προστάται

Ὑπογραμμίζουμε καὶ ἐδῶ τὸνχαρακτηρισμό ἀπὸ τὸ Κυβερνη-τικὸ ὄργανο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνὡς laquoπροστατῶνraquo τῆς Ἀκαδημίαςποὺ ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωση τῆςἀξιοπιστίας τοῦ Ἰακωβάτου ὁὁποῖος ndashσημειωτέον- εἶχε ὑπrsquo ὄψητου καὶ τὴν Ἰόνια Ἐφημερίδα γρά-φοντας τὴν laquoἹστορίαraquo τῆς Ἀκαδη-μίας

Πράγματι στὸ ἀμέσως ἑπόμενοφύλλο τῆς GI (ἀριθμ 425 τῆς 618Φεβρουαρίου1826 σελ 1-2) περι-γράφεται ἐκτενέστερα ἡ ἙορτήΣτὴν περιγραφὴ αὐτὴ ὀνομάζονταιοἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι laquoεἰδικοὶ Προστά-ταιraquo (speciali protettori) τῆς ἸονίουἈκαδημίας

Δίνουμε στὴ συνέχεια μία περί-ληψη τοῦ Κειμένου Στὶς 1030 π μτῆς 30 Ἰαν11 Φεβρ ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἀκαδημία ἡ μεγαλοπρεπὴςπομπὴ μὲ τὸν Ἄρχοντα καὶ τοὺςἀξιωματούχους τῆς Ἀκαδημίαςτοὺς Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν τοὺςΔιδασκάλους τῆς ΣτοιχειώδουςΠαιδείας καὶ ὅλους τοὺς Μαθητέςποὺ φοροῦσαν ὅλοι τὶς ἐπίσημεςστολὲς τῆς Ἀκαδημίας καὶ διασχί-ζοντας τὸ κέντρο τῆς ΚερκυραϊκῆςΠόλεως ἔφθασαν στὸ Ναὸ τῆς ὙπΘεοτόκου Σπηλαιώτισσας Ἐκεῖὅλοι πῆραν τὶς προκαθορισμένεςθέσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῶνΠολιτικῶν Ἀρχῶν καὶ λοιπῶν Ἐπι-σήμων ἀλλὰ καὶ Λαοῦ ὁ Μητροπο-λίτης ἐτέλεσε τὴν Ἱερὴ Ἀκολουθίακαὶ ἀκολούθησε δοξολογία ὑπὲρτῆς Ἀκαδημίας Ὁ Κ Τυπάλδοςἐξεφώνησε εἰδικὸ λόγο ποὺ προ-κάλεσε γενικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴνπαιδεία του Μετὰ τὸ τέλος τῆς τε-λετῆς ἡ πομπὴ ἐπέστρεψε στὸ κτή-ριο τῆς Ἀκαδημίας ὅπου ἀνακη-ρύχθηκαν τρεῖς νέοι διδάκτορεςτῆς Ἀκαδημίας ὁ Κ Τυπάλδος τῆςΘεολογίας ὁ Στύλ Μαράτος τῆςἈνατομίας καὶ ὁ Ἀνδρέας Παπαδό-πουλος - Βρετός Βιβλιοθηκάριοςτῆς Ἀκαδημίας Γιὰ τὴν περίπτωσηαὐτὴ μίλησε σχετικὰ ὁ Κ ἈσώπιοςὍλα δείχνουν ὅτι ἡ Ἀκαδημία ση-μειώνει ἀξιοσημείωτη πρόοδο

Ἡ περιγραφὴ αὐτὴ ἐνισχύει τὴνπαραπάνω ὑπόθεση ὅτι γιὰ πρώτηφορά ἑορτάσθηκε τόσο μεγαλό-

πρεπα (πρβλ πομπὴ κλπ) ἡ Ἑορτὴἀπὸ τὴν Ἀκαδημία καὶ σrsquo αὐτὸὀφείλεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ μακρὰ ndashσχετικὰ- περιγραφὴ τῆς Ἐφημερί-δας Ἡ ἀνακήρυξη μάλιστα τὴνἡμέρα αὐτὴ τριῶν νέων Διδακτό-ρων-Καθηγητῶν εἶναι ἕνα ἀκόμηστοιχεῖο συντελεστικὸ στὴν λαμ-πρότητα τοῦ ἑορτασμοῦ ποὺ ἀπο-δεικνύει ὅμως συνάμα καὶ τὴ ση-μασία ποὺ ἔδινε ἡ Ἀκαδημία τοῦΓκίλφορδ στὴν ἡμέρα αὐτή ἑορτὴτῶν Προστατῶν της ποὺ δὲν πα-ραλείπει νὰ ὑπογραμμίσει μὲ ἰδιαί-τερη ἔμφαση καὶ ἡ GJ (ldquospecialiprotettorirdquo)Ὁ θάνατος τοῦ ΓκίλφορδἈπὸ τὴν GJ καὶ τὴν laquoἹστορίαraquo

τοῦ Ἰακωβάτου μποροῦμε νὰ πα-ρακολουθήσουμε τὴ συνέχεια τοῦἑορτασμοῦ τῆς Μνήμης τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν Ἡ GJ μᾶς δίνει μία πλη-ροφορία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ καὶ τοῦἑπομένου ἔτους (1827) ποὺ παρα-θέτει καὶ ὁ Γ Ἰακωβάτος στὸ β΄ μέ-ρος τῆς Ἱστορίας του ὅπου σημει-ώνει τὶς πηγὲς του (Documenti)

Ἡ περιγραφὴ τῆς Ἑορτῆς ἀπὸτὴν GJ εἶναι ἔντονα αἰσθητήὑστερεῖ αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸπλευρᾶς δύναμης καὶ ἐνθουσια-σμοῦ ἔναντι ἐκείνης τοῦ παρελ-θόντος ἔτους Ὁ λόγος δηλώνεταιtacite στὸ ἴδιο τὸ κείμενο Ἔγινεκαὶ τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἡ πομπὴ διὰ μέ-σου τῆς Πόλεως τῆς Κερκύραςδὲν περιγράφεται ὅμως αὐτὴ τὴφορά γιατί δὲν ἦταν κάτι τὸ πρω-τότυπο πιά ἀλλ᾽ ἐπανάληψη ἐκεί-νου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὸν προ-ηγούμενο χρόνο Ἀπουσίαζε ἐπί-σης ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ ἡ ψυχὴ τῆςἈκαδημίας ὁ Γκίλφορδ καὶ ἔτσιπαρὰ τὴν παρουσία τοῦ Μητροπο-λίτου Κερκύρας καὶ τῶν ΠολιτικῶνἈρχῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ μειωθεῖαἰσθητὰ ἡ λαμπρότητα καὶ τὸἐνδιαφέρον τῆς Τελετῆς Εἶναιἐνδιαφέρον ὅμως ὅτι ἔγινε καὶ πά-λι ἡ καθιερωμένη -πιὰ- ὁμιλία ἀπὸτὸν θεολόγο Καθηγητὴ Κων Τυ-πάλδο Ὁ ΓἸακωβάτος στηριζόμε-νος πλὴν ἄλλων καὶ στὴν παροῦσαεἴδηση τῆς GJ σημειώνει στὴνlaquoἹστορίαraquo του19 περιγράφονταςτὸν laquoτέταρτο χρόνοraquo τῆς ζωῆς τῆςἈκαδημίας (1826-27) laquoἩ ἑορτὴτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καθὼς κrsquo ἡἑορτὴ τοῦ Μιλόρδου ἐγίνηκε μὲτὴ συνειθισμένη λαμπρότητα μὲτὸν Δεσπότη μὲ λόγο καὶ μὲ χα-ραῖς ἐκτὸς ποὺ ἐμποδίστηκrsquo ὁἌρχοντας νὰ πάη ὡς ἀνήμποροςἐκείνην τὴν ἡμέραraquo Στὴ φράσηlaquoμὲ χαραῖςraquo πρέπει μᾶλλον νὰ πε-ρικλείεται τὸ καθιερωμένο laquoσυμ-πόσιοraquo ποὺ ὁ Γκίλφορδ δὲν παρέ-λειψε νὰ παραθέσει καὶ αὐτὴ τὴνχρονιά τὴν τελευταία του στὴνἈκαδημία καὶ σ΄ αὐτὸ τὸν κόσμο

Στὸ ἔτος αὐτὸ ndashτέταρτο χρόνοτῆς Ἀκαδημίας-σταματοῦν οἱ εἰδή-σεις τόσο στὴ GJ ὅσο καὶ στὴνlaquoἹστορίαraquo τοῦ Γ Ἰακωβάτου γιὰτὴν ἑορτὴ αὐτή καὶ μόνο στὰ ἐτή-σια Ἑορτολόγια τῆς Ἀκαδημίας ση-μειώνεται ἡ 30ή Ἰανουαρίου ὡςἑορτὴ-ἀργία ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοι-πες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲςἑορτὲς-ἀργίες τοῦ Ἰονίου Κράτουςκαὶ συνεπῶς καὶ τῆς Παιδείας Ἡἐξήγηση νομίζουμε δὲν εἶναι δύ-σκολο νὰ δοθεῖ

Ὁ ἑλληνορθόδοξοςχαρακτήρ

Στὶς 2 Ὀκτωβρίου 1827 ἀπεβίω-σε ὁ Γκίλφορδ στὴν Ἀγγλία Ὁ θά-νατός του ἦταν τὸ γεγονός ποὺσφράγισε ἀνεξίτηλα ὅλη τὴ ζωή καὶπορεία τῆς Ἀκαδημίας ἡ ὁποία εἶχεκαταντήσει στὴν οὐσία προσωπο-παγὲς Ἵδρυμα συνδεόμενο ἀμε-τάκλητα μὲ τὸ ὄνομά του ὥστε καὶσὲ σύγχρονα κείμενα ἀλλὰ καὶ μέ-χρι σήμερα νὰ γίνεται λόγος περὶlaquoτῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γκίλφορδraquo20Οἱ ἐπελθοῦσες οἰκονομικὲς καὶἄλλες δυσκολίες οἱ οὐσιαστικὲςδομικὲς μεταβολὲς στὴ λειτουργίατῶν Σχολῶν καὶ ἡ ἐπικρατοῦσαἔκτοτε ἀναπόφευκτη ρευστότηταστὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας ἀλλὰπρὸ πάντων ἡ ἀνυπολόγιστααἰσθητὴ ἀπουσία τοῦ Γκίλφορδ ndashπραγματικοῦ Μαικήνα τῆς Ἀκαδη-μίας καὶ μόνου ἱκανοῦ ὡς Ἄγγλουνὰ βελτιώνει τὶς διαθέσεις τῆςἈγγλικῆς Διοικήσεως ἀπέναντι στὸἽδρυμά του- ἔφεραν ἀναγκαστικὰσημαντικὲς ἐπιπτώσεις καὶ στοὺςπανηγυρισμοὺς τῆς ἈκαδημίαςΚανεὶς δὲν εἶχε πιά καὶ μάλιστα ἐκμέρους τῆς Πολιτείας τὴ ρομαν-τικὴ διάθεση τοῦ Γκίλφορδ νὰὀργανώνει μεγαλοπρεπεῖς πομπὲςκαὶ τελετὲς ἢ νὰ παραθέτει συμπό-σια ἐξ ἰδίων γιὰ μία ἑορτὴ μάλισταποὺ εἶχε καθαρὰ ὀρθόδοξο χαρα-κτήρα Ἔτσι ἡ κατάργηση τῆς πα-νηγυρικῆς πομπῆς Καθηγητῶν καὶΦοιτητῶν (laquoΦιλολογῶνraquo) μὲ τὶς χα-ρακτηριστικὲς στολές τους μέσαἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Πόλεως τῆςΚερκύρας ποὺ αὐτόματα καθι-στοῦσε ὅλο τὸν Κερκυραϊκὸ Λαὸμέτοχο καὶ συνεργὸ στὸν ἑορτα-σμό Περιώρισε τὴ σημασία τῆςἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅπωςκαὶ τῶν ἄλλων ἐπισήμων ἑορτῶν (ἡἑορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Μιλόρ-δου χάθηκε φυσικά γιὰ πάντα) καὶτὶς κατέστησε ἐνδοπανεπιστημιακὴὑπόθεση Γιrsquo αὐτὸ καὶ σιωπᾶ πιὰ καὶτὸ δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆςἸόνιας Κυβερνήσεως

Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς παρακινδυ-νευμένο νὰ συμπεράνουμε ὅτιἔπαυσε τελείως ὁ ἐπίσημος χαρα-κτήρας τῆς ἡμέρας ἢ ὅτι χάθηκε ἡσυνείδηση περὶ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν ὡς Προστατῶν τῆς Ἀκα-δημίας21 Γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἔχουμε ἐπισημάνει στὴν ἀλληλο-γραφία τοῦ Κων Τυπάλδου νύξειςγιὰ ὁμιλίες του κατὰ τὴν ἡμέρααὐτὴ στὰ ἑπόμενα χρόνια Ἡ παρα-πάνω φράση τοῦ Γ Ἰακωβάτουlaquoἀπὸ δὲ τὸ φετινὸ χρόνο ἔβανε καὶλόγους ὁ Τυπάλδοςraquo ἀφήνει κά-πως νὰ νοηθεῖ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶνσυνέβαινε αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο στὰδύο πρῶτα χρόνια δεδομένου ὅτιὁ Γ Ἰακωβάτος συμπλήρωσε τὴνlaquoἹστορίαraquo του στὶς 11 Μαρτίου1837 Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει τὴ με-

γαλύτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ κα-θοιονδήποτε τρόπο ἑορτασμὸςτῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Προ-στατῶν τῆς Ἀκαδημίας δὲν ἀποτε-λεῖ πιὰ laquoγεγονὸςraquo γιὰ τὴν Κερκυ-ραϊκὴ κοινωνία ὅπως πρῶτα

Ὅτι συμπερασματικὰ μετὰ ἀπὸτὴν παραπάνω σύντομη ἔκθεση θὰμποροῦσε νὰ ὑπογραμμισθεῖ εἶναιὅτι ὁ Κόμης Γκίλφορδ ὁ ἌγγλοςΕὐγενὴς μὲ τὴν ἑλληνικὴ καρδιάθέλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ δώσει κα-θαρὰ ἑλληνορθόδοξο χαρακτήραστὸ Πανεπιστήμιο ποὺ ἡ ἀγάπη τουἵδρυσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες Τοῦτοἀποδεικνύουν πρὸ πάντων τρίαἀξιοσημείωτα στοιχεῖα α) Ἡ σύστα-ση στὴν Ἀκαδημία καὶ ΘεολογικῆςΣχολῆς μὲ πρώτη (βασικὴ) Ἕδρατὴν Ὀρθόδοξη Δογματική ὡς τὴνκατrsquo ἐξοχὴν Θεολογία β) Ἡ ἐπιβολήπαρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἑλληνικῆςγλώσσας στὴ ζωή τοῦ πρώτου ἑλλη-νικοῦ Πανεπιστημίου στὰ νεώτεραχρόνια καὶ γ) ἡ ἀνακήρυξη τῶνΤριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Προστατῶν τοῦἹδρύματος μὲ τὴν καθιέρωση -ὅσοτουλάχιστο ζοῦσε- τοῦ περίλαμπρουαὐτοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Μνήμηςτους Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὡςπροστάτη τοῦ Πανεπιστημίου δὲνἐπέλεξε κάποια ἀρχαία ἑλληνικὴ θε-ότητα πχ τὴν Ἀθηνᾶ ἀλλὰ τοὺςκατεξοχὴν Πατέρες καὶ Διδασκά-λους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ συνέ-ζευξαν κατὰ τὸν ἀρτιότερο τρόποτὸν Χριστιανισμὸ μὲ τὴν ἀναζη-τοῦσα τὸν Χριστὸ ἙλληνικότηταΕἰς τὸ σημεῖο αὐτό ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μία δημιούργησε μία παράδοσηποὺ πολὺ ὀρθὰ παρέλαβε καὶ συνέ-χισε τὸ πρῶτο Πανεπιστήμιο τῆςἐλευθέρας Ἑλλάδος τὸ Ὀθώνειοκαὶ κατόπιν Ἐθνικὸ καὶ Καποδι-στριακὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶνκαὶ ποὺ μέχρι σήμερα πιστὰ συνεχί-ζει καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτιὑπάρχει ἡ βούληση νά συνεχίσειΣημειώσεις

Ἐκτενέστερη μορφὴ αὐτοῦ τοῦκειμένου βλ στὸν τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικὸνraquo πρὸς τιμὴ τοῦ ΚαθηγΓερασίμου Ἰω Κονιδάρη Ἀθήνα1981 σ 281-311

1 Κ Γ Μπόνη Ἰωάννου Μητρο-πολίτου Εὐχαΐτων τοῦ ΜαυρόποδοςὉ Κανὼν εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας καὶἡ δογματικὴ τούτου σημασία Ἀθῆναι1967 σ 3 2 Δημ Σ Μπαλάνου Διατὶἡ Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθε-σπίσθη ὡς ἑορτὴ τῆς παιδείας Ἀθῆναι1948 σ 3 3 Γιὰ τὸ Ἵδρυμα βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία (με-ταφρ ΦΚ Βώρου)Κέρκυρα 1980 (βι-βλιογρ 147-149) Ἐκτενὴς παρουσία-ση καὶ βιβλιοκρισία ΓΔ Μεταλληνοῦστὸ περιοδ laquoΠαρνασσόςraquo τ ΚΓ΄(1981) σ 321-375 4 Π χ ὁ GP Hen-derson ὅπ π 5 Π χ ὁ Γεράσιμος καὶ ἡΒάσω Σαλβάνου Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδη-μίαὉ Ἱδρυτὴς αὐτῆς κόμις ΓύλφορδΟἱ καθηγηταὶ καὶ σπουδασταὶ αὐτῆςἈθῆναι 1949 ἀνάτ ἀπὸ τὴν laquoἙλλη-νικὴ Δημιουργίαraquo-ἔκδ Σπ Μελᾶ (πα-νηγυρικὸ) τεῦχος 3115 Μαΐου 1949σελ 763-814 6 Βλ στὸ laquoΔελτίον τῆςἈναγνωστικῆς Ἑταιρείας Κερκύ-ραςraquo ἄρ 15 (1978) σ 133-182 (βλ σ181) Ἀνανεωμένη ἔκδοση στὴνἘπιστ Ἐπετ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανμίου Ἀθηνῶν τ ΛΣΤ΄(2001)σ 371-442 7 Κ1 159 (=Ἀρχεῖο ΚωνΤυπάλδου φάκελος 1 ἄρ 159 8Ὑπολογίζουμε καὶ τὸ laquoπροπαρα-σκευαστικὸraquo ἔτος 182324 Βλ G PHenderson ὅπ π σελ 32 ἑ 9 ΒλlaquoἙλληνικὴ Δημιουργίαraquo ὅπ π σ 738Πρβλ σ 737 σημ 44 10 laquoἙλληνικὴΔημιουργίαraquo ὅπ π σ 738 Καὶ στοὺςlaquoκανονισμοὺς διὰ τὰς Σπουδάς τοῦἸονικοῦ Πανεπιστημίου Κέρκυρα1837raquo ἄρθρο 10 σημειώνεται laquoΤὰμαθήματα τοῦ Πανεπιστημίου ἀρχί-ζουν ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ΕΝκαὶ ἂν τυχὸν ἦναι Κυριακή τὴν ἀκό-λουθον ἡμέραν καὶ διαρκοῦν ὡς ὅλοντὸν μήνα Ἰούνιον ΕΝ Τακτικῶς τὸΠανεπιστήμιον εἶναι ἀνοικτὸν ὅλαςτὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἐκτός τῆςΚυριακῆς καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν σημει-ωμένων εἰς τὸ Σχολαστικὸν Ἡμερο-λόγιον τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸ θὰ εἶναιπάντοτε κολλημένον εἰς τὰς θύρας τοῦΠανεπιστημίου Πᾶσα ἔκτακτος δια-κοπή ἥτις ἐξαιτίας δημοσίου ἑορτα-σμοῦ τῆς Κυβερνήσεως ἢ διὰ καμμίανἄλλην παρομοίαν περίστασιν ἤθελελάβει χώραν θὰ γνωστοποιεῖται ἐνκαιρῷ τῷ δέοντι τουλάχιστον τὴνπρολαβοῦσαν ἡμέραν ἐπιμελείᾳ τοῦἘφόρουraquo 11 Γεώργιος Τυπάλδος-Ἰακωβάτος Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκα-δημίας Ἔκδοση ndash Εἰσαγωγὴ ndash Σχό-λια Σπύρος Ι Ἀσδραχᾶς Ἀθήνα 198212 Ἔζησε 1813-1882 Βασικὴ γιὰ τὸπρόσωπό του παραμένει καὶ σήμερα ἡβιογραφία του γραμμένη ἀπὸ τὸνἨλία Τσιτσέλη στὸ ἔργο του laquoΚε-φαλληνιακά Σύμμικταraquo τ Α΄ ἐν Ἀθή-ναις 1904 σ 649-669 Βλ π ΓΔ Με-ταλληνοῦ Πολιτικὴ καὶ ΘεολογίαἸδεολογία καὶ Πράξη τοῦ ΡιζοσπάστηΠολιτικοῦ Γεωργίου Τυπάλδου-Ἰακωβάτου (1813-1882) Κατερίνη1990 13 = Ἐξετάσεων 14 =Πανεπι-στημιακὸ ἔτος 182526 15 ΣπἈσδραχᾶ ὅππ σ 5051 16 Βλ πΓΔ Μεταλληνοῦ Ὁ κόμης Φρειδερί-κος- Δημήτριος Γκίλφορδ καὶ ἡ ἰδεο-λογικὴ θεμελίωση τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τῆς Ἰονίου ἈκαδημίαςἈθήνα 1986 17 Τὸ laquoἹεροσπουδαστή-ριονraquo τῆς Κερκύρας ποὺ θὰ ἱδρυθεῖτὸ 1828 (βλ γιrsquo αὐτό Τὸ Ἱεροσπουδα-στήριον Κερκύρας ὑπὸ Σπ Ἀβούρηστὸ περιοδικὸ laquoἈναμόρφωσηraquo33[1957] σ 142-144 θὰ πάρει γιὰ προ-στάτη τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν τι-μοῦσε καὶ τὸ ἀγγλικὸ στοιχεῖο τῆςἙπτανήσου 18 π ΓΔ ΜεταλληνοῦΟἱ Σπουδὲς ὅπ π σ 427 Ἡ πανη-γυρικὴ ὁμιλία τοῦ Τυπάλδου ἔχειἐκδοθεῖ Βλ στὸν Τόμο laquoἈντίδωρονΠνευματικόνraquo ὅπ π σ 297-311 19Σπ Ἀσδραχᾶ ὅπ π σ 57 20 Βλ G PHenderson Ἡ Ἰόνιος Ἀκαδημία ὅπ πσ 68 ἑπ 21 Στὸ laquoΠρόγραμμα δια-κοπῶν διὰ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν Γυμνά-σιον καὶ διὰ τὴν Σχολὴν τῆς Φιλοσο-φίας καὶ τῶν Γραμμάτωνraquo τοῦ ἔτους1844 (βλ G J 61844 σ 5) στὶς laquoἑορ-τάσιμες ἡμέρεςraquo οὔτε κἄν συμπερι-λαμβάνεται ἡ ἑορτὴ τῶν ΤριῶνἹεραρχῶν μολονότι εἶχε ἀρχίσει νὰἑορτάζεται στὸ Πανεπιστήμιο Ἀ θη -νῶν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου εἰς ἀνά-λυσίν του διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἐὰναὐτὸ εἶναι πρωτεῖον τιμῆς ὡς ἀπε-φάσισεν ἡ Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἢεἶναι πρωτεῖον ἐξουσίας ὡς ὑπο-στηρίζουν οἱ Φαναριῶται Ἐπίσκο-ποι καὶ Θεολόγοι γράφει τὰ ἀκό-λουθα ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰςτὸν ἱστότοπον dogmagr

Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι Κατὰ καιρούς ὅπως καὶ στὶς

ἡμέρες μας ἀναφύεται τὸ θέματῶν πρεσβείων τιμῆς τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ λεγο-μένου Πρωτείου ποὺ δὲν εἶναιἁπλῶς μία τιμὴ εὐγένειας ἀλλὰἔχει συγκεκριμένες κανονικὲςἁρμοδιότητες

Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πρεσβεῖατιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου ἔχουν κατοχυρωθῆ ἀπὸ τὶςΟἰκουμενικὲς Συνόδους

Ἡ Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲτὸν Γ Κανόνα της ἀποφαίνεταιlaquoΤὸν μὲντοι ΚωνσταντινουπόλεωςἘπίσκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τῆςτιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ρώμης ἐπίσκο-πον διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ρώ-μηνraquo Ἡ Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςμὲ τὸν ΚΗ Κανόνα της ἀποφαίνε-ται laquoτὰ ἴσα πρεσβεῖα ἀπένειμαν [οἱΠατέρες] τῷ τῆς Νέας Ρώμηςἁγιωτάτῳ θρόνῳraquo

Καὶ ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοςἡ λεγόμενη Πενθέκτη μὲ τὸν ΛΣΤΚανόνα της διαγορεύει laquoἈνανε-ούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸν πεν-τήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξα-κοσίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκη-δόνι συναθροισθέντων νομοθετη-θέντα ὁρίζομεν ὥστε τὸν Κων-σταντινουπόλεως θρόνον τῶνἴσων ἀπολαύειν πρεσβείων τοῦτῆς πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνουκαὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ὡςἐκεῖνον μεγαλύνεσθαι πράγμα-σιraquo

Μελετώντας κανεὶς προσε-κτικὰ τὰ ἀποσπάσματα αὐτάὅπως καὶ ὅλο τὸ γράμμα καὶ τὸπνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν Κανό-νων παρατηρεῖ ὅτι ἡ Β Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζει τὸν Ἐπί-σκοπο Κωνσταντινουπόλεωςlaquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ ἘπισκόπουΡώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ´Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ στὴνσυνέχεια ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύ-νοδος ἀπονέμουν στὸν θρόνοτῆς Νέας Ρώμης laquoτὰ ἴσαraquo πρε-σβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν τότε ὁ ἈρχιεπίσκοποςΝέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν ἀλλὰ ὅλοι οἱ προκαθήμενοιτῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τί-θενται laquoμετὰraquo ἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τουςΕἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώ-σεις τῶν τελευταίων Πατριαρχεί-ων τῶν ὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξίαδόθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πα-τριάρχη καὶ ἡ ἀνακήρυξή τους θὰγίνη ὅπως λέγεται στὰ κείμενα τῶνΤόμων laquoἐν Οἰκουμενικῇ ἢ καὶ με-γάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαι-ρίᾳ συνερχομένηraquo ποὺ ἀκόμη δὲνἔγινε Γι αὐτὸ ἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτιἡ διαδικασία ἀνυψώσεως αὐτῶντῶν Ἐκκλησιῶν μὲ αὐστηρὰ κανο-νικὴ- νομικὴ ἄποψη δὲν ἔχει ἀκόμηὁλοκληρωθῆ (καθηγητὴς ΣπύροςΤρωϊάνος)

Ἐπιστημονικαὶ ἐργασίαιΣτὴν συνέχεια θὰ παρουσιάσω

τέσσερεις ἐπιστημονικὲς ἐργα-σίες ἰσαρίθμων ἐρευνητῶν ποὺἀναφέρονται στὸ περιεχόμενο καὶτὴν κανονικὴ ἀξία τοῦ Πρωτείουτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουτὸ ὁποῖο διαφέρει σαφέστατα ἀπὸτὸ πρωτεῖο ποὺ προβάλλει ὁ Πά-πας τῆς Ρώμης καὶ δὲν μπορεῖ νὰγίνη σύγχυση μεταξὺ τῶν δύοαὐτῶν πραγματικοτήτων

Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ ἀει-μνήστου Μητροπολίτου ΣάρδεωνΜαξίμου μὲ τίτλο laquoΤὸ Οἰκουμε-νικὸν Πατριαρχεῖον ἐν τῇ Ὀρθο-δόξῳ Ἐκκλησίᾳraquo

Ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μά-ξιμος χρησιμοποιώντας ἐνδε-λεχῶς τὶς πηγὲς καὶ κατάλληλαἐπιστημονικὰ βοηθήματα ἀναλύειδιεξοδικά ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶτὸ πῶς ὀργανώθηκε ἡ ἐκκλησια-στικὴ διοίκηση ἀπὸ τὴν ἐμφάνισητοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὴν ἀνάδει-ξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-ου Δηλαδὴ στὴν οὐσία μελετᾶπῶς διαμορφώθηκαν τόσο τὸ Μη-τροπολιτικὸ ὅσο καὶ τὸ Πατριαρ-χικὸ σύστημα διοικήσεως

Ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ τὴν ὅληπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας φαίνε-ται ὅτι κατ᾽ ἀρχὰς κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση τῆςπληρότητάς της ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκο-πος ποὺ ποίμαινε τὴν κάθε ΤοπικὴἘκκλησία εἶχε τὴν συνείδηση ὅτιἦταν laquoεἰς τύπον καὶ τόπονraquo τοῦΧριστοῦ Ὅμως αὐτὴ ἡ συνείδη-ση δὲν ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνω-ση ἀπὸ τὴν κοινὴ ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν laquoδιότι ἡ πληρότηςδὲν εἶναι τὸ ἴδιον ἀπόκτημα ἀλλὰκατὰ χάριν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸςπάσας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίαςraquo

Ἀποστολικαὶ ἘκκλησίαιἈπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία φαί-

νεται ὅτι δόθηκε ἰδιαίτερη σημα-

σία στὶς ἀποστολικὲς Ἐκκλησίεςδηλαδὴ σὲ Ἐκκλησίες ποὺ ἱδρύ-θηκαν κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τοὺς Ἀπο-στόλους καὶ ἑπομένως ἡ διαδοχὴτῶν συγκεκριμένων Ἐπισκόπωνσυνδεόταν μὲ μία ἀποστολικὴμορφή Ὅπως σημειώνει ὁ Μη-τροπολίτης εἶναι laquoεὐνόητον ὅτι ἡμαρτυρία τῶν ἀμέσως συνδεομέ-νων πρὸς τὴν ἀποστολικὴν ἐποχὴντοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐθεωρεῖτοἀξιοπιστοτέρα τῆς μαρτυρίας τῶντοπικῶν Ἐκκλησιῶν αἵτινες εἶχονἔμμεσον ἀναφορὰν πρὸς τὴν ἀπο-στολικὴν ἐποχὴν διὰ τῆς ΜητρὸςἘκκλησίαςraquo

Ὁπότε μία ἀποστολικὴ Ἐκκλη-σία εἶχε προνομιοῦχο θέση στὴνπιστότητα τῆς μαρτυρίας πρὸς τὴνἀποστολικὴ παράδοση Ἔτσι δια-μορφώθηκε ἕνα laquoσύστημαraquo laquoμη-τέρωνraquo καὶ laquoθυγατέρωνraquo Ἐκκλη-σιῶν καὶ ὑπῆρχε μία ἑνότητα με-ταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἦτανἑνότητα πνευματική ἤτοι ἑνότηταπίστεως καὶ ἀγάπης

Μέσα ἀπὸ τὶς προϋποθέσειςαὐτὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τεσ-σάρων πρώτων αἰώνων δημιουρ-γήθηκε ἡ ἀνάγκη τῆς συγκροτή-σεως συνόδων μεταξὺ τῶνἘκκλησιῶν γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὀργα-νικῶς Ἔτσι οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίεςσυνήρχοντο σὲ ἐπαρχιακὲς Συνό-δους καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς κάθε ἐπαρ-χίας ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πολι-τικῆς Μητροπόλεως προήδρευεστὶς Συνόδους αὐτὲς καὶ ἐρχότανσὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν ἄλλων Μητροπόλεων

Εἶναι φανερὸν ὅτι μὲ τὴν πάρο-δο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ διατηρῆταιἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προσε-λήφθη τὸ πολιτικὸ σύστημα διαι-ρέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρα-τορίας Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸΜητροπολιτικὸ σύστημα μὲlaquoΠρῶτονraquo τὸν Μητροπολίτη καὶἀπὸ τὸν Γ αἰώνα ἄρχισε νὰ δια-μορφώνεται καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦἘξάρχου ποὺ ἀναπτύχθηκε πε-ρισσότερο τὸν Δ αἰώνα καὶ ἀπετέ-λεσε τὴν προϋπόθεση γιὰ τὴνἐμφάνιση κατὰ τὸν Ε αἰώνα laquoμιᾶςνέας διακριτικῆς διοικητικῆς βαθ-μίδος τῆς τοῦ Πατριάρχουraquo

Τὰ συμπεράσματατοῦ Μητροπολίτου

Ἑπομένως ἐνῶ στὴν μεταπο-στολικὴ περίοδο ἀπαραίτητο στοι-χεῖο γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἦταν laquoἡ χρονικὴ ἢ ἱστορικὴσύμπτωσις τῶν τοπικῶν Ἐκκλη-σιῶν πρὸς τὸ παρελθόν καὶ ἴδιαπρὸς τὴν πρώτην ἐκκλησίαν τῶνἀποστόλωνraquo στὴν συνέχεια ὅμωςἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἑνό-τητος θεωρήθηκε laquoκαὶ ἡ τοπικὴ ἢγεωγραφικὴ διακρίβωσις τῆς ταυ-τότητος τῶν ἐκκλησιῶν ἐν τῇαὐτῇ πίστει καὶ ζωῇ ἐν ldquoἸησοῦ Χρι-στοῦ γνώμῃrdquoraquo Καὶ μὲ αὐτὴν τὴνἔννοια τονίσθηκε ὁ συνοδικὸς θε-σμός

Τὸ συμπέραμα τοῦ Μητροπολί-του Σάρδεων εἶναι σημαντικό

laquoΚατὰ ταῦτα ἂν καὶ πάντες οἱἐπίσκοποι κατὰ τὴν θείαν αὐτῶνσύστασιν εἶναι ἴσοι ἐν τῷ αὐτῷμέτρῳ ἀπολαύοντες τῆς δωρεᾶςτῆς ἐπισκοπικῆς χάριτος μετέ-χουν δὲ τῆς αὐτῆς ἀδιασπάστουἀποστολικῆς διαδοχῆς ἀλλ᾽ ὅμωςκατὰ τὸ κανονικὸν σύστημα τῆςἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως δὲνεἶναι ἰσότιμοι λαμβάνοντες δια-φόρους ὀνομασίας καὶ διάφοραδικαιώματα κατὰ τὸ μέτρον τῆςἀναπτύξεως τῆς ἱστορικὸ- ἐκκλη-σιαστικῆς αὐτῶν θέσεως βάσειτῆς ὁποίας ἀναφαίνονται οἱ μὲνὡς πρεσβύτεροι καὶ μετὰ μείζο-νος ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν δέ ἀπο-λαύοντες ἰδιαιτέρων προνομίωνκαὶ προϊστάμενοι ἐν τῇ προωθή-σει τῶν γενικοτέρου χαρακτῆροςἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων

Ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας κα-τωχύρωσε τὴν πρᾶξιν ταύτην τῆςldquoἱεραρχήσεως τῆς τιμῆςrdquo ἥτιςοὐδὲν ἕτερον εἶναι εἰ μὴ τὰ ἄλλωςλεγόμενα ldquoπρεσβεῖα τιμῆςrdquo ἡ δὲἄρνησις τῆς πραγματικότητοςταύτης ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς νο-ουμένης ldquoἰσοτιμίαςrdquo εἶναι ὑποβο-λιμαία ἀντικατάστασις τῆς γνη-σίας καθολικότητος διὰ τινοςἀμφιβόλου δημοκρατικότητοςἰσότητοςraquo

Αἱ δύο ἐξουσίαιΤὸ δεύτερο σημαντικὸ κείμενο

τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήση νὰδοῦμε τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸσύστημα τῆς διοικήσεως τῆςἘκκλησίας μὲ ἐξέχουσα μορφὴτὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὁὁποῖος δὲν εἶχε ἁπλῶς ἕνα συν-τονιστικὸ ρόλο ἀλλὰ καὶ πρωτα-γωνιστικὸ στὴν ὅλη συγκρότησητῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κείμενο τῆς Ἑλένης Γλύ-κατζη - Ἀρβελὲρ μὲ τίτλο laquoὈρθο-δοξία καὶ Βυζάντιο (330-1461)raquoΘὰ ἐντοπισθοῦν μερικὰ χαρακτη-ριστικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν μελέτηαὐτή

Ἡ κ Ἀρβελὲρ μελετᾶ τὸ πῶςλειτουργοῦσαν οἱ δύο ἐξουσίεςἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦΠατριάρχου στὴν ἐκχριστιανισμέ-νη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία

Ὅπως ὑπογραμμίζει οἱ δύοαὐτὲς ἐξουσίες τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καὶ τοῦ Πατριάρχου λειτουρ-γοῦσαν παράλληλα καὶ ἡ μία δὲνεἰσερχόταν στὴν δικαιοδοσία τῆςἄλλης laquoὉ χῶρος καὶ ὁ τρόποςδράσης τόσο τοῦ αὐτοκράτοραὅσο καὶ τοῦ πατριάρχη στὴν ἀνα-μεταξύ τους σχέση ἦταν θεσμικὰκαθωρισμένες στὸν αὐτοκράτο-ρα ἡ σωτηρία τῶν σωμάτων στὸνπατριάρχη ἡ μέριμνα τῶν ψυχῶνἩ ἐνθρόνιση τοῦ αὐτοκράτοραεὐλογεῖται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὸνπατριάρχη καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ πα-τριάρχη συνάδει μὲ τὴ θέλησητοῦ αὐτοκράτοραraquo

Ἔτσι λοιπόν laquoἡ παράλληλη

ἐξουσία καὶ ἡ ἁρμονικὴ σύμπραξητῶν δύο αὐτῶν ἀρχῶν τοῦ αὐτο-κράτορα καὶ τοῦ πατριάρχη χαρα-κτηρίζει ὅλη τὴ ζωή τῆς ὀρθόδο-ξης αὐτοκρατορίας καὶ Ἐκκλησίαςκατὰ τὴν βυζαντινὴ ἱστορικὴ πραγ-ματικότητα παρὰ τὶς κάποιες ἐξαι-ρέσεις καὶ ἀποκλίσειςraquo

Ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτε-ρη σημασία εἶναι ὅτι στὴν ΡωμαϊκὴΑὐτοκρατορία λειτουργοῦσαν ὄχιμόνον οἱ δύο αὐτὲς παράλληλεςἐξουσίες ἤτοι τοῦ Αὐτοκράτορακαὶ τοῦ Πατριάρχου ἀλλὰ καὶ δύοπαράλληλες ἱεραρχίες ἤτοι τοῦΚράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας laquoποὺδιαπνέουν καὶ στηρίζουν τὴ βυ-ζαντινὴ κοινωνία ἡ πρώτη ἡ κο-σμικὴ ἱεραρχία (λαϊκὴ πολιτικὴ καὶστρατιωτικὴ) ἀπορρέει ἀπὸ τὴναὐτοκρατορικὴ ἐξουσία ἡ δεύτε-ρη ἡ πνευματική καταλήγει στὸνπατριάρχηraquo

Σημειώνει δὲ πολὺ χαρακτηρι-στικὰ ἡ συγγραφεύς

laquoΤελείως βέβαια σχηματικά θὰμπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτιστὸν παραλληλισμὸ μεταξὺ κρα-τικῆς μηχανῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆςὀργάνωσης ὁ πατριάρχης ἀντι-στοιχεῖ στὸν αὐτοκράτορα οἱἀρχιεπίσκοποι στοὺς ἄρχοντεςτῶν αὐτόνομων ἐπαρχιῶν ποὺἀναφέρονται κατ᾽ εὐθεῖαν στὸναὐτοκράτορα οἱ μητροπολίτεςἀντιστοιχοῦν στοὺς στρατηγοὺςτῶν θεμάτων (τῶν ἐπαρχιακῶν δι-οικήσεων) ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι στοὺςτουρμάρχες καὶ οἱ πρωτοπαπάδεςτῶν ἐνοριῶν στοὺς κόμητες τῶνβάνδων

Ὁ παραλληλισμὸς αὐτὸς ὑπο-γραμμίζει τὴ διττὴ ἱεραρχία τὴνκοσμικὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικήτοὺς δύο στυλοβάτες τῆς βυζαν-τινῆς κοινωνίας Συμβουλευτικὸςὁ ρόλος τοῦ πατριάρχη στὰ κοσμι-κά διαιτητικὸς ὁ ρόλος τοῦ αὐτο-κράτορα στὰ θεολογικὰ πράγμα-ταraquo

Ἡ Νέα ἹερουσαλὴμἘπίσης ἕνα ἄλλο σημεῖο τὸ

ὁποῖο τονίζεται εἶναι ὅτι ὅποιασχέση εἶχε ὁ Αὐτοκράτορας στὴνπολιτικὴ διοίκηση ὅλης τῆς αὐτο-κρατορίας τέτοια σχέση εἶχε καὶὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴνπνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ διοίκη-ση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀκό-μη δὲ καὶ τῶν ἄλλων Πατριαρχεί-ων Ἄλλωστε laquoἡ Κωνσταντινού-πολη δὲν εἶναι μόνον Νέα Ρώμηεἶναι συγχρόνως καὶ Νέα Ἱερου-σαλήμ ἡ ἕδρα τοῦ πατριάρχη ποὺστὴ δικαιοδοσία του ἀνῆκαν τὰἐδάφη τῆς πρώτης παγκόσμιαςχριστιανικῆς αὐτοκρατορίαςraquo

Βεβαίως ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριάρχου ἐνισχύθηκε πολὺπερισσότερο στὸν ἀγώνα τῆς ἀντι-μετωπίσεως τῶν αἱρέσεων ποὺἐμφανίσθηκαν στὴν ἘκκλησίαὍπως σημειώνει ἡ συγγραφεύς ὁἀρειανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴνἈλεξάνδρεια ὁ μονοφυσιτισμὸςἐμφανίσθηκε πάλι στὴν Ἀνατολὴκαὶ ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλε-ξάνδρεια Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισηαὐτῶν τῶν αἱρέσεων ἔπαιξε πρω-ταγωνιστικὸ ρόλο τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο στὴν περιφέρεια τοῦὁποίου συγκροτήθηκαν οἱ Οἰκου-μενικὲς Σύνοδοι Ἑπομένως laquoὁρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων-σταντινουπόλεως στὴ διατύπωσητοῦ δόγματοςraquo ὑπῆρξε καθοριστι-κός πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνετέλεσεκαὶ στὴν ἐξύψωση τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Θρόνου

Σημειώνει πολὺ χαρακτηριστι-κά laquoμὲ τὴν συμπαράσταση τοῦαὐτοκράτορα καὶ τοῦ κράτους ἡκωνσταντινουπολιτικὴ Ἐκκλησίακαταπολέμησε τὰ πολλαπλὰ αἱρε-τικὰ κινήματα καὶ ἔμεινε πιστὴ στὸπνεῦμα καὶ στὸ γράμμα τοῦ δόγ-ματος στὴν ὀρθὴ πίστη στὴνὈρθοδοξία δηλαδή ποὺ ἡ ἴδιαεἶχε μεθοδικά ὑπομονετικὰ καὶἐπὶ αἰῶνες κεντήσει καὶ ἐπεξεργα-στεῖ στοὺς κόλπους τηςraquo

Φαίνεται λοιπόν πολὺ καθαρὰἀπὸ τὴν ἀνάλυση αὐτὴ ἀφ᾽ ἑνὸςμὲν τὸ πῶς διαμορφώθηκε τὸ σύ-στημα διοικήσεως τῶν Ἐκκλη-σιῶν ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὸ πῶςἐκφράσθηκε καὶ βιώθηκε στὴνπράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πατριάρ-χου Κωνσταντινουπόλεως τὸὁποῖο δὲν ἦταν ἁπλῶς πρωτεῖοτιμῆς ἀλλὰ πρωτεῖο διακονίαςπρωτοβουλίας συντονισμοῦ τῶνἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ καὶ δια-φυλάξεως τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας Δὲν εἶναι ἁπλῶς πρω-τεῖο ποὺ εἶναι συνάρτηση τοῦτρόπου διοικήσεως τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸτὴν πολιτικὴ διοίκηση τῆς Ρω-μαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλὰεἶναι καὶ πρωτεῖο ποὺ ἔχει σχέσημὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαφύλαξητοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καὶ τὴνἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπὸ τὴν ἅλωσινἕως σήμερον

Τὸ τρίτο σημαντικὸ κείμενο τὸὁποῖο ἐξετάζει τὴν πρωταγωνι-στικὴ παρουσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆςΚωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμε-ρα εἶναι τοῦ καθηγητοῦ ΒλασίουΦειδᾶ ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτιlaquoαὐθεντικὸς ἐκφραστὴς καὶ ἀξιό-πιστος ἐγγυητὴς τῆς συνέχειαςτῆς ὀρθοδόξου παραδόσεωςὑπῆρξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο τὸ ὁποῖο ὡς ἡ μητέρα Ἐκκλη-σία ἀσκοῦσε τὴν προβλεπόμενηἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες πνευμα-τικὴ ἐποπτεία στοὺς ὑπαγόμενουςὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιο-δοσία ὀρθοδόξους λαούςraquo Αὐτὸσυνέβη κυρίως κατὰ τὴν διάρκειατῆς Τουρκοκρατίας

Εἶναι γνωστὸν ὅτι μετὰ τὴν κα-τάληψη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτουςκαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸτοὺς Ὀθωμανούς ὁ Μωάμεθ Β ὁΠορθητὴς ἔδωσε προνόμια στὸ

ΣΕΒ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ

Ἐκδήλωσις τῆς Ἱ Μ Γλυφάδας διὰ τὴν Παιδείανμὲ ὁμιλητὴν τὸν Κων Ζουράρην

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ΓλυφάδαςἙλληνικοῦ Βούλας Βουλιαγμέ-νης καὶ Βάρης ὀργανώνει εἰς τὸσυνεδριακὸν κέντρον laquoATTIKACENTREraquo (Ἀρτεμισίου 1 - Γλυφά-δα) ἐκδήλωσιν διὰ τοὺς ἉγίουςΤρεῖς Ἱεράρχας (προστάτας τῶνΓραμμάτων) μὲ θέμα laquoἩ Παιδείασήμεραraquo Ἡ ἐκδήλωσις θὰ γίνητὴν 30ὴν Ἰανουαρίου καὶ ὥραν7μμ μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ Κων Ζου-

ράρην πολιτειολόγον πολιτικὸνἐπιστήμονα συγγραφέα καὶ καθη-γητὴν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον VINLENNES ndash PARIS Θὰ προηγηθῆἑσπερινὸς (6μμ) εἰς τὸν παρακεί-μενον Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως τῆςΘεοτόκου Μετὰ τὸ τέλος τῆςἐκδηλώσεως θὰ ἀκολουθήση δε-ξίωσις εἰς τὸ ξενοδοχεῖον laquoFE-NIXraquo τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται παρα-πλεύρως

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τοῦ ἙλληνικοῦΣυνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου

Ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέ-σμου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξε-δόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

laquoΤὴν 9η Φεβρουαρίου 2014ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ὥρα 600 μμεἰς τὸ ξενοδοχεῖο Divani Caravel(αἴθουσα Ὀλυμπία) παρουσίᾳτῆς ΑΘΜ Πατριάρχου Ἱεροσο-λύμων καὶ ἄλλων ἐπισήμων ὡςκαὶ 800 περίπου μελῶν τοῦ Συν-δέσμου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡκοπὴ τῆς Βασιλόπιτας τοῦ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙ-ΟΥ ΤΑΦΟΥ κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ

προσφερθεῖ πλῆρες τέϊον καὶ θὰδιατεθεῖ ὀρχήστρα πρὸς τέρψιντῶν προσκεκλημένων

Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ συμμετά-σχουν μποροῦν νὰ προμηθευ-τοῦν προσκλήσεις εἰσιτήριαἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΔιοικητικοῦΣυμβουλίου ἀπὸ τὸ γραφεῖοτοῦ Συνδέσμου ὁδὸς Βουλῆς36 Πλατεῖα Συντά γματος καὶ εἰςτὸ Ξενοδοχεῖο Divani Caravelκατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλω-σης ἔφ᾽ ὅσον θὰ ὑπάρχουν δια-θέσιμεςraquo

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Σελὶς 7η

ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝὈρθόδοξο Μιλιὲτ (ἔθνος) καὶ ἀνέ-θεσε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-χη ἀνάλογες δικαιοδοσίες ὉΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως ἐπειδὴ εὑρι-σκόταν στὴν ἕδρα τῆς Ὀθωμα-νικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν Σουλτάνο ἦτανφυσικὸ νὰ ἀναλαμβάνη πρωτο-βουλίες γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουρ-γία ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν

Εἶναι σημαντικὰ ὅσα σημειώνειὁ καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς γιὰτὸ θέμα αὐτό

laquoΤὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοπαρέμεινε καὶ κατὰ τὴ μεταβυζαν-τινὴ περίοδο ὁ βασικὸς θεσμικὸςἄξονας τῆς διοικητικῆς ὀργανώ-σεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίαςἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιατί ἦταν ὁ πρῶτοςθρόνος τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη-σίας ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί διέθετεμία εὐρύτατη διοικητικὴ δικαιοδο-σία ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆςἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλε-ως (1453) ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴ Με-σόγειο μέχρι τὴ Βαλτικὴ θάλασσακαὶ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη μέ-χρι τὸν Βόλγα

Ἡ μετὰ τὸν 7ο αἰ παρακμὴ τῶνΠατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας Ἱεροσολύ-μων) καὶ τὸ μέγα Σχίσμα τῶνἘκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως(1054) διηύρυναν τὴν ἀποστολὴτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουγιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία καὶ τὴσυνεχῆ ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξουἐκκλησίας

Ἡ προσάρτηση τῆς Συρίας τῆςΠαλαιστίνης καὶ τῆς Αἰγύπτου στὸτουρκικὸ κράτος ἀπὸ τὸν σουλτά-νο Σελὴμ Α (1512-1520) διευκόλυ-νε τὸν συντονισμὸ τῶν πρεσβυ-γενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνα-τολῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ ὁποῖο ἦταν ὁ ἐπίση-μος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ὀρθο-δόξων χριστιανῶν τοῦ τουρκικοῦκράτους

Τὸ εἰδικόν βάροςτοῦ Οἰκουμενικοῦκατὰ τὴν περίοδοντῆς Τουρκοκρατίας

Συνεπῶς κατὰ τὴν περίοδο τῆςτουρκοκρατίας ὁ οἰκουμενικὸςπατριάρχης ἐπωμίσθηκε σὲ ἐξαι-ρετικὰ κρίσιμους καιροὺς καὶ ὑπὸἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες τὴνκύρια εὐθύνη γιὰ τὴν ὑπεράσπισητῆς πνευματικῆς συνοχῆς ὅλωντῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν Ἡἀποστολὴ αὐτὴ ὑποστηρίχθηκε μὲσυν έπεια καὶ συνέχεια ἀπὸ τὰ πρε-σβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνα-τολῆς ἐνῶ ἐνισχύθηκε σημαντικὰἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνό-τητας τῆς δικαιοδοσίας τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείουστοὺς ὀρθοδόξους λαούς

Πράγματι οἱ πατριάρχες Ἀλε-ξανδρείας Ἀντιοχείας καὶ Ἱερο-σολύμων ὑποστήριξαν κατὰ τρόποἐντυπωσιακὸ τὴν πολυδιάστατηἀποστολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πα-τριάρχη ἐνῶ οἱ αὐτονομημένεςαὐτοκέφαλες ἀρχιεπισκοπὲς Ἀχρί-δος Ἰπεκίου καὶ Τυρνόβου οἱὁποῖες αἰσθητοποιοῦσαν τὴνἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῶνὀρθοδόξων Σέρβων καὶ Βουλγά-ρων ἐντάχθηκαν τελικῶς στὴ δι-καιοδοσία του Ἐντυπωσιακότερηὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση στὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο τόσο τῆς πανί-σχυρης αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-σίας ὅσο καὶ τῶν αὐτονόμων ἡγε-μονιῶν τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολ-δαβίας οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν ποικι-λοτρόπως τὴν πνευματική τουἀποστολὴ σὲ χαλεποὺς καιρούς

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία λοιπὸνἐκτεινόταν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριατοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ ὄχικαὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς πνευμα-τικῆς ἀποστολῆς τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείουraquo

Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἐκτός τῆς καθοριστικῆς θέσεωςτοῦ Πατριάρχου ἀναπτύχθηκανκαὶ ἄλλοι θεσμοί ὅπως οἱ ἐνδη-μοῦσες Σύνοδοι ὁ λεγόμενος Γε-ροντισμός δηλαδὴ ἡ Σύνοδοςποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ Μητροπολί-τες οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴνφρόνηση τὴν πεῖρα τῶν πραγμά-των καὶ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶοἱ ὁποῖοι εἶχαν Μητροπόλεις πλη-σίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶγι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔμεναν μόνιμαστὴν Κωνσταντινούπολη καθὼςἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία δωδεκα-μελοῦς πατριαρχικῆς συνόδουlaquoμὲ διετῆ θητεία καὶ ἐκ περι-τροπῆς συμμετοχὴ τῶν μητροπο-λιτῶν ἐνῶ οἱ ἄλλες κοινοτικὲςὑποθέσεις τοῦ πατριαρχείου ἀνα-τέθηκαν στὸ Ἐθνικὸ Μικτὸ Συμ-βούλιοraquo

Φαίνεται καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμε-νο πῶς καθορίστηκε κατὰ τὴνδιάρκεια τῶν αἰώνων ὁ ρόλος τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰταυτόχρονα καὶ ἡ μεγάλη προ-σφορά του σὲ δύσκολους καιροὺςτόσο γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ὀρθο-δόξου πίστεως ὅσο καὶ γιὰ τὴνδιαφύλαξη τῆς ἑνότητος τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Οὔτε κυριαρχίατὸ πρωτεῖον οὔτε ἁπλὸ

πρωτεῖον τιμῆςΚαὶ τὸ τέταρτο κείμενο εἶναι

τοῦ Olivier Clement ὁ ὁποῖος μελε-τώντας τὸ Πρωτεῖο τοῦ Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχη μέσα στὸν ὅλοτρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ἀσφαλῶς ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τουὅλα τὰ προηγούμενα κάνει ση-μαντικὲς παρατηρήσεις

Συγκεκριμένα παρατηρεῖ laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κυ-

ριαρχία ἀλλὰ οὔτε μία ἁπλὴ τιμήἩ κοινωνία μὲ τὸν πρῶτο ἐπίσκο-πο καὶ ἡ δυνατότητα προσφυγῆςἐνώπιόν του δὲν συνιστοῦν ἀλλὰἐπαληθεύουν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνή-

κει κανεὶς στὴν Παγκόσμια Ἐκ -κλησία Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος δια-θέτει προνόμια πρωτοβουλίας καὶπροεδρίαςraquo

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖομετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία ἀπέκτησε ἰσχυρότεραπρονόμια καὶ σοβαρὴ ὑπευθυνό-τητα γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνό-τητας ὁλοκλήρου τῆς ὈρθοδόξουἘκ κλησίας Δὲν προεδρεύειἁπλῶς σὲ μία συνομοσπονδία ἀνε-ξαρτήτων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰ ἀποτε-λεῖ τὸν συν εκτικὸ κρίκο ἑνότηταςτῶν Ἐκ κλησιῶν

Κέντρο ἑνότητοςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καὶ βέβαια laquoτὸ πρωτεῖο ἀνήκειστὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπό-λεως ἐξαιτίας τῶν κανονικῶν δι-ευθετήσεων καὶ μίας μακρᾶςἱστορικῆς πείραςraquo Τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δημιουρ-γήθηκε κενὸ ἀπὸ τὴν ἀπουσίατοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος ὁὁποῖος συγκαλοῦσε τὶς Οἰκουμε-νικὲς Συν όδους ἀπέκτησε αὐτὴντὴν ἁρμοδιότητα Καὶ μέσα σὲαὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀντιμετώπισε σο-βαρὰ προβλήματα ὅταν προσπα-θοῦσαν διάφορες ἐθνότητες νὰἀποκτήσουν τὴν Αὐτοκεφαλία ΤὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανετὶς ἀνάλογες συνεννοήσεις καὶτελικὰ ἀνεγνώριζε τὴν Αὐτοκε-φαλία καὶ ὑπέγραφε τὸν σχετικὸΤόμο

Σὲ μία κρίση ποὺ παρατηρήθηκετὸν 17ο αἰώνα στὸ Ρωσικὸ Πα-τριαρχεῖο τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-τριαρχεῖο ἀπήντησε

laquoΑὐτὸ τὸ προνόμιο ἦταν προνό-μιο τοῦ Πάπα πρὶν ἡ Ἐκκλησία δια-σπασθεῖ ἀπὸ τὶς ἐπάρσεις καὶ τὴνκακοβουλία Ἀλλὰ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς δια-σπασμένη ὅλες οἱ ὑποθέσεις τῶνἘκκλησιῶν κομίζονται ἐνώπιοντοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπό-λεως ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἐπει-δή σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνεςἔχει τὸ ἴδιο πρωτεῖο μὲ τὴν ἀρχαίαΡώμη (Πατριαρχικὸς καὶ συνο-δικὸς τόμος τοῦ 1663)raquo

Τὸ Πρωτεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆςΚωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναιἁπλῶς πρωτεῖο τιμῆς ἀλλὰ εἶναιτὸ κέντρο ἑνότητας τῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ διαφύλαξης τῆς πίστηςεἶναι διακονία πρωτοβουλίας καὶσυντονισμοῦ καὶ προεδρείαςεἶναι κέντρο μαρτυρίας οἰκουμε-νικότητας καὶ διαφύλαξης τῆςσυν οδικότητας τῆς Ἐκκλησίαςεἶναι τὸ κέντρο στὸ ὁποῖο κατα-φεύγει μία Τοπικὴ Ἐκκλησίαὅταν βρίσκεται σὲ ἐμπερίστατηκατάσταση καὶ τότε τὸ Οἰκουμε-νικὸ Πατριαρχεῖο ἀναλαμβάνειπρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀποκατά-σταση τῆς κανονικότητας Μὲαὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Κωνσταντινουπό-λεως εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλη-σιῶν

Ὁ Olivier Clementπαρατηρεῖ

laquoΤὸ πρωτεῖο δὲν εἶναι μία κενὴτιμή οὔτε εἶναι μία ἀνατολικὴ πα-ποσύνη Ἄλλωστε ἡ ὑλικὴ ἀδυνα-μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡπτωχεία της ἐξασφαλίζουν τὴνἀνιδιοτέλειά της καί παραδόξωςαὐξάνουν τὸ κῦρος της Ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης δὲν ἔχει κα-μιὰ ἀξίωση νὰ εἶναι ἕνας laquoπαγκό-σμιος ἐπίσκοποςraquo Δὲν διεκδικεῖκανένα δογματικὸ ἀλάθητο κα-μιὰ ἄμεση δικαιοδοσία πάνω σὲὅλους τούς πιστούς Δὲν διαθέτεικαμιὰ ἐγκόσμια ἐξουσίαraquo

laquoΤὸ πρωτεῖον του κέντρο με-σιτείας γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς πί-στης καὶ τὴν ἕνωση τῶν πάντωνδὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ σὰν μίαθυσιαστικὴ προσφορὰ διακονίαςκατὰ τὴ μίμηση Ἐκείνου ὁ ὁποῖοςδὲν ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ δια-κονῆσαι Εἶναι ἕτοιμος στὰ πλαί-σια μίας ἀδελφικῆς συνοδικότη-τας νὰ τεθεῖ στὴν διάθεση τῶνἀδελφῶν-Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ στε-ριώσει ἡ ἑνότητά τους καὶ νὰπραγματοποιηθεῖ ἡ ἀποστολὴ τῆςὈρθοδοξίας Ἡ διακονία τουεἶναι διακονία πρωτοβουλίαςσυντονισμοῦ καὶ προεδρίας πάν-τοτε μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶνἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶνraquo

laquoΤὸ πρωτεῖο μολονότι εἶναιδημιουργικὴ ἀπάρνηση ἡ ὁποίαπάντα πρέπει νὰ ἀνανεώνεται καίκατὰ κάποιο τρόπο πάντα νὰ γί-νεται κανεὶς ἄξιός της ἀνήκειστὶς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναιἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἐξασφαλίζειτὴν ἑνότητα καὶ τὴν παγκοσμιό-τητα τῆς Ὀρθοδοξίαςraquo

laquoΦέρνει τὶς ἀδελφὲς - Ἐκκλη-σίες σὲ σχέση μεταξύ τους τὶςὁδηγεῖ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰσυμμαρτυροῦν ἐνεργοποιεῖ τὴσυνυπευθυνότητά τους Ἀπὸ τὸτέλος τῆς Αὐτοκρατορίας κι ἔπει-τα ἔχει ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆςlaquoπροσκαλούσηςraquo Ἐκκλησίας Ἀ -φοῦ πρῶτα συσκεφθεῖ μὲ τὶςἀδελφὲς - Ἐκκλησίες καὶ ἐπιτύχειτὴ σύμφωνη γνώμη τους μπορεῖνὰ τὶς ἐκπροσωπεῖ Εἶναι τέλοςμία προσφυγὴ γιὰ τὶς κοινότητεςποὺ βρίσκονται σὲ ἔκτακτη καὶἐπικίνδυνη κατάστασηraquo

Αὐτὴ ἡ διακονία συνεπάγεταιδύο προϋποθέσεις ἀπὸ τὴ μία τὴδιαφύλαξη τῆς ἀρχῆς τῆς συνο-δικότητας ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴνἀρχή τῆς μὴ ἐπέμβασης στὶς ἐσω-τερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλωνἘκκλησιῶνraquo

Ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ κείμεναδιακεκριμένων μελετητῶν φαίνε-ται καθαρὰ ὅτι τὸ Πρωτεῖο τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρὶςνὰ παραθεωρῆ τὴν συνοδικότητατῆς Ἐκκλησίας παίζει καθορι-στικὸ ρόλο στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας μέσα στὴν ἱεραρχικὴδιάρθρωσή τηςraquo

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΟΙ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΗΣνων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖπαράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνἀλλὰ νομοκανονικὴν ἀπόφανσιν καὶἐπιταγὴν τῶν Ἁγίων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδωνraquo Αὗται ἐπιτάσσουν laquoΤὸνμέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπί-σκοπον ἔχειν τὰ πρεσβεῖα τιμῆςμετὰ τὸν Ρώμης ἐπίσκοπον διὰ τὸεἶναι αὐτὴν νέαν Ρώμηνraquo

Ὁ Σεβ ΝαυπάκτουὉ Σεβ Μητροπολίτης Ναυπά-

κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ ιἹερόθεοςεἰς ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 5ην Ἰανουαρίου ὑπογραμμί-ζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀποφάσεως τῆςΡωσικῆς Ἱεραρχίας ὅτι τὸ Πρωτεῖοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου δὲνεἶναι ἁπλῶς μία τιμὴ εὐγενείαςἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένας κανονικάςἁρμοδιότητας Ἀκολούθως κατα-γράφει τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μὲ τὰς ὁποίας κατω-χυρώθησαν τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και ἐπι-σημαίνει

laquoΜελετώντας κανεὶς προσεκτικὰτὰ ἀποσπάσματα αὐτά ὅπως καὶ ὅλοτὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶναὐτῶν Κανόνων παρατηρεῖ ὅτι ἡ ΒΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναβιβάζειτὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλε-ως laquoμετὰraquo τὸν θρόνο τοῦ Ἐπισκό-που Ρώμης ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ σύ-στημα τῶν Ὀρθοδόξων ἘκκλησιῶνἘπίσης παρατηρεῖ ὅτι ἡ Δ Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος καὶ στὴ συνέχεια ἡ ΣΤΟἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπονέμουνστὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης laquoτὰἴσαraquo πρεσβεῖα μὲ τὸν θρόνο τῆς Πα-λαιᾶς Ρώμης

Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας τῆς ΠαλαιᾶςΡώμης ἀποκόπηκε τὸ 1009 ἀπὸ τὸσύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-σιῶν τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΝέαςΡώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-χης δὲν ἔχει laquoἴσονraquo στὸ σύστηματῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀλλὰὅλοι οἱ προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκε-φάλων Ἐκκλησιῶν τίθενται laquoμετὰraquoἀπὸ αὐτόν

Τὰ πρεσβεῖα αὐτὰ τιμῆς δὲν εἶναιἁπλῶς προβάδισμα ἀλλὰ ἔχουν κα-νονικὲς ἁρμοδιότητες μεταξὺ τῶνὁποίων εἶναι ἡ χορήγηση τῆς αὐτο-κεφαλίας ἢ ὁ περιορισμὸς τῶν προ-νομίων ἢ ἀκόμη καὶ οὐσιαστικὲς πα-ρεμβάσεις καὶ ἀνάκλησή τους Εἶναιχαρακτηριστικὲς οἱ περιπτώσεις τῶντελευταίων Πατριαρχείων τῶνὁποίων ἡ Πατριαρχικὴ ἀξία δόθηκεἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶἡ ἀνακήρυξή τους θὰ γίνη ὅπως λέ-γεται στὰ κείμενα τῶν Τόμων laquoἐνΟἰκουμενικῇ ἢ καὶ μεγάλῃ ἄλλῃ Συν -όδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχο-μένῃraquo ποὺ ἀκόμη δὲν ἔγινε Γι αὐτὸἔχει ὑποστηριχθῆ ὅτι ἡ διαδικασίαἀνυψώσεως αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶνμὲ αὐστηρὰ κανονικὴ-νομικὴ ἄποψηδὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ (καθη-γητὴς Σπύρος Τρωϊάνος)raquo

Ἐν συνεχείᾳ παρουσιάζει τέσσα-ρας ἐπιστημονικάς ἐργασίας διακε-κριμένων μελετητῶν ἀπὸ τὰς ὁποί-ας προκύπτει ὅτι laquoΤὸ πρωτεῖονΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου χωρίς νὰπαραθεωρῆ τήν συνοδικότητα τῆςἘκκλησίας παίζει καθοριστικὸ ρόλοστὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσαστὴν Ἱεραρχκὴ διάρθρωσή τηςraquo

Ὁ Σεβ ΠρούσηςὉ Σεβ Προύσης κ Ἐλπιδοφόρος

Λαμπρυνιάδης καθηγητὴς τῆς Θε-ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-ου Θεσσαλονίκης εἰς ἀνάλυσίν τουἡ ὁποία ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἐπίσημονἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου τὴν 8ην Ἰανουαρίουὑπογραμμίζει συνοπτικῶς τὰ ἀκό-λουθα

laquoΕἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαντῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπί-σκοπος Ρώμης Ἀφrsquo ὅτου διεκόπη ἡεὐχαριστιακὴ κοινωνία μετrsquo αὐτοῦπρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςεἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπό-λεως Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κων-σταντινουπόλεως παρατηροῦμεντὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶντριῶν διαβαθμίσεων ἤτοι τοῦ τοπι-κοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου-πόλεως - Νέας Ῥώμης) ἐπαρχιακοῦ(Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢπαγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης) Τὸ τρισσὸν πρωτεῖοντοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκρι-μένα προνόμια ὡς τὸ ἔκκλητον καὶτὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειντὸ αὐτοκέφαλον (πχ Ἀρχιεπισκο-παί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος ΠεκίουΤυρνόβου κλπ) προνόμιον τὸὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴκατοχυρωθέντων διrsquo ἀποφάσεωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρωνΠατριαρχείων ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆςΜόσχας Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κων-σταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετί-ζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα τὰ ὁποῖα ὡςεἴπομεν ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ κα-ταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην(τὴν ὁποίαν ἀντιφάσκουσα καὶ πά-λιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέ-σως ἀρνεῖται δὲ ρητῶς) Ἐὰν θέ-λωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆςἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίαν αὕτη εἶναιαὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκά-στοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι-νουπόλεως ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχιερεὺςεἶναι μὲν πρῶτος laquoμεταξὺ ἴσωνraquo ὡςΚωνσταντινουπόλεως ὅμως καὶσυνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον(primussineparibus)raquo

Ἐπικρίσειςδιὰ τὸν Προύσης

Ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς ΡωσικῆςἹεραρχίας διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρ -ξαν θετικαὶ καὶ ἀρνητικαὶ κρίσειςὑπὸ Ὀρθοδόξων Θεολόγων Ἕνας ἐξαὐτῶν ὁ κ Κων Νούσης μὲ κείμε-νόν του τὸ ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆςδημοσιότητος (11ην Ἰανουαρίου)

ἀφοῦ τονίζει ὅτι προσωπικῶς τάσσε-ται ὑπὲρ τῆς κανονικῆς τάξεως τοῦἰσχύοντος Πρωτείου τῆς Κωνσταντι-νουπόλεως (παρὰ τῆς συντρεχού-σης ὑπονομεύσεώς του ἀπὸ τοὺςΡώσους) ἐπικρίνει τὰς θέσεις τοῦΣεβ Μητροπολίτου Προύσης κἘλπιδοφόρου Ἀκολούθως γράφειμεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς

laquoΣτὴν ἀμυντική του προσπάθειανὰ κατοχυρώσει ὁ Προύσης τὴνἰσχὺ τοῦ Πατριαρχικοῦ Πρωτείουἀπέναντι στὸν laquoρωσικὸ ἐπεκτατι-σμόraquo φαίνεται νὰ διολισθαίνει σὲμία ἑρμηνεία του σὲ βάρος τοῦ θε-σμοῦ τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὸμεταποιεῖ σὲ ἕνα σχεδὸν ὀρθόδοξοὑποκατάστατο τοῦ Παπικοῦ ἀντί-στοιχου Αὐτὸ τουλάχιστον δείχνειἡ θέση του περὶ τοῦ προσώπου τοῦΠρώτου σὰν laquoπηγῆςraquo (sic) τοῦ Πρω-τείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τὸ ζήτημααὐτό ἐξάλλου προσπάθησε νὰ δια-λευκάνει (ἀνεπιτυχῶς ὅμως) διrsquo ἑτέ-ρου τρόπου καὶ ἄλλων προϋποθέ-σεων καὶ τὸ ρωσικὸ κείμενο προ-βάλλοντας τὶς πηγὲς (τοῦ παντὸςἐκκλησιαστικοῦ ἐπιπέδου Πρωτεί-ου) ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός τῆςπροφανοῦς καὶ πρωτογενοῦς πηγῆςκάθε εἴδους πρωτείου καὶ οἱουδή-ποτε ἑτέρου χαρισματικοῦ θεσμοῦστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἴδιουτοῦ Χριστοῦ ἤ μὲ ἄλλα λόγιααὐτοῦ τούτου τοῦ Σώματός τουτῆς (ὅλης) Ἐκκλησίας

Καὶ ἐνῶ οἱ Ρῶσοι ἐγκαλοῦνται γιὰπληθώρα ἀντιφάσεων δὲν μπο-ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν συναν-τοῦμε ἀνάλογα πράγματα καὶ ἄλλουεἴδους κενὰ στὸ κείμενο τοῦ laquoἐνά-γοντοςraquo Ἐνδεικτικά laquoἐὰν ὁΠρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρω-τείου του τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρ-χει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώ-του ὅπερ ἄτοπονraquo καὶ laquoἠμπορεῖὅμως νὰ ὑπάρξη σύνοδος ἄνευΠρώτουraquo Οὐδὲν ἄτοπον ἐν προ-κειμένῳ ἐφόσον φυσικὰ δὲν δια-σταλοῦν ριζικὰ ὁ ἕνας (Πρῶτος) καὶοἱ πολλοὶ (Σύνοδος) Δὲν κατα-νοεῖται ἐπίσης γιατί ξενίζει τὸν συγ-γραφέα ἡ ἔννοια τοῦ ἀποδέκτη τοῦΠρωτείου Μήπως ὅλοι οἱ φορεῖςτῶν ποικίλων ἐκκλησιαστικῶν χαρι-σμάτων ndash λειτουργημάτων δὲν εἶναιἀποδέκτες τῶν τελευταίων ὑπὸ τοῦΧριστοῦ ndash Ἐκκλησίας Ὅσο γιὰ τὸἄλλο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφοοὔτε Πρῶτος ἄνευ Συνόδου ὑφί-σταται

Ἡ προσπάθεια ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰπροβληθεῖ ἡ ἀρχὴ τοῦ Πρώτου στὴμοναρχία τοῦ Πατρὸς φαίνεται ἐξί-σου ἀτυχὴς (ἔχουμε σύγχυση Θεο-λογίας καὶ Οἰκονομίας τουλάχι-στον) Θὰ συμφωνήσω μὲ κάτι ποὺδιάβασα σχετικὰ στὸ διαδίκτυοlaquoποτὲ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςδὲν ἐφάρμοσαν ἀναλογία μεταξύτοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καὶ τῆςἘκκλησιολογίας καὶ εἰδικὰ σὲ ὅτιἀφορᾶ τὶς σχέσεις τῶν Προσώπωντῆς Παναγίας Τριάδος μὲ τὶς σχέ-σεις τῶν Ἐπισκόπων μεταξύ τουςraquoἌλλωστε αὐτὴ ἡ ἀλληλοδιείσδυσηκαὶ ἡ συμπλοκὴ τῶν ὁρίων τους γί-νεται μὲ ὅρους ποὺ διασαλεύουντὴν ἁρμονία τῆς ἁγιοπνευματικῆς -χαρισματικῆς σχέσης καὶ τὴν ἀλλη-λοπεριχώρηση Πρώτου καὶ Συνό-δου Ἕνα καὶ Πολλῶν Ὁ Πρῶτοςἐξαίρεται παρακινδυνευμένα συγ-κροτώντας καὶ διασφαλίζοντας τὴνἑνότητα τῶν πολλῶν μὲ κυριαρχικὸμᾶλλον παρὰ μὲ διακονικὸ τρόποἈλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐπίπεδο τῶνἀΐδιων σχέσεων τῆς Τριάδος ἡ μο-ναρχία τοῦ Πατρὸς ἔχει ὑπεροχικήἔννοια ndash ἕνα ἀκόμη laquoδύσ κολοraquo ση-μεῖο τῆς Ζηζιούλειας θεολογίας ndashὅπως εἰδικότερα τὸ βλέπουμε νὰκαταγράφεται ἀριστοτεχνικὰ στὶςἐξαίρετες ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Συ-μεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου Ναίστὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχειlaquoαἰτίαraquo καὶ laquoπρωτεῖοraquo καὶ laquoἀρχὴraquoτοῦ Πατρὸς ἄνευ τῆς ταυτόχρονης(ἂν θὰ μπορούσαμε καταχρηστικῶςνὰ θέσουμε χρόνο στὶς ἀΐδιες σχέ-σεις) παροχῆς του (ἀπὸ τοὺς Υἱὸ καὶΠνεῦμα) καὶ ἀποδοχῆς του (ὑπὸ τοῦΠατρός) Ἀκόμη λοιπόν καὶ στὴνπερίπτωση μίας καταγωγικῆς ἀνα-λογίας στὸ ἐκκλησιολογικὸ πεδίο ἡσυμπόρευση Πρωτείου καὶ Συνοδι-κότητας κανονικὰ εἶναι ταυτόχρονη(ἢ σὺν-χρονη) καὶ ἡ σχέση τους ὁμό-λογη καὶ ἰσότιμη (ἢ ὁμότιμη) Μὲ λί-γα καὶ ἁπλὰ λόγια στὴν Ἐκκλησίαπροηγεῖται ὁ Θεός ὁ ἀδελφός ἡδιάκριση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία καὶἕπονται οἱ συγκυριακοὶ θεσμοὶ καὶ οἱἐνδοκοσμικὲς συμβάσειςraquo

laquoΕἶναι προφανὲς ὅτι οἱ θέσεις τοῦΠρούσης εἶναι ἐπηρεασμένες ἀπὸτὴν ἐκκλησιολογία τοῦ Περγάμου ἡὁποία μὲ τὴ σειρά της δὲν εἶναι ἀνε-πίδεκτη κριτικῆς σὲ καμιὰ περίπτω-ση καὶ μάλιστα σοβαρῆς σὲ ὁρισμέ-να σημεῖα της (κάτι ποὺ ἔγινε ἤδημὲ ἔντονο τρόπο μάλιστα ἀπὸ τὸνμαθητή του καὶ καθηγητὴ Δογμα-τικῆς π Νικόλαο Λουδοβίκο) Γιὰ πα-ράδειγμα ἡ θέση ὅτι laquoὁ διαχω-ρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆςἘκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναιἁπλῶς ἀτυχής εἶναι καὶ ἐπικίνδυ-νοςraquo ἐξάπαντος μπορεῖ νὰ παρερ-μηνευθεῖ καὶ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπο-λυτοποιήσεις τῶν θεσμικῶν ὀργά-νων καὶ προσώπων ὅπως ἐνδεικτικὰαὐτὸ τοῦ Πρώτου πειρασμὸ ποὺδὲν ἀπέφυγε τελικὰ καὶ ὁδηγήθηκεστὶς γνωστὲς αἱρετικὲς ἐκτροπὲς ἡΡωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία Ἐδῶμάλιστα μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεκαὶ μία σχετικὴ τοποθέτηση τοῦσύγχρονου ἡγιασμένου πατρὸςἸακώβου Τσαλίκη (+1991) ὁ ὁποῖοςἔλεγε ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώμα-τα καὶ ὀφφίκια θὰ καταργηθοῦνστὴν ἄλλη ζωή πρᾶγμα ποὺ ἔρχεταικάπως σὲ σύγκρουση μὲ συναφεῖςθέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἰωάν-νου Τὸ κύριο πρόβλημα ἐδῶ ὡστό-σο ἑστιάζεται στὴ σχεδὸν ταύτισητῆς laquoμοναρχίαςraquo τοῦ Πατρὸς καὶαὐτῆς τοῦ Πρώτου τῶν Ἐπισκό-πωνraquo

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ Πειραιῶςκαὶ ἡ ἀνάλυσις τοῦ Σεβ Ναυπά-κτου εἰς παραπλεύρους στήλαςτῆς 6ης καὶ 7ης σελ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆςτοῦ Σεβ Μητροπολίτου Πειραῶς κΣεραφεὶμ πρὸς τὸν Πατριάρχην Μό-σχας καὶ πάσης Ρωσίας κ Κύριλλονὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Ἰανουαρίουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΠάνυ εὐλαβῶς μετά βαθυτάτωναἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προ-σώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦφιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθrsquo ἡμᾶςἉγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυ-λόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώ-του λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαιὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητη-ρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖςεὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφrsquoὙμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157)ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνο-δικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περίlaquoΠρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδουἐντός τῆς Ἐκκλησίαςraquo καταθέτων ἐνταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδη ἔνστασι ἐντῷ τέλει

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουνἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θε-ώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςἘκκλησίας καί κατακεραυνώνουντήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπι-καιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καίlaquoὑποτακτικισμοῦraquo πού ὄζουν Μο-ναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν δια-βάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπωνἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομεί-ωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέ-βλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νάἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶςδῆθεν παγκοσμίου laquoἱεροκρατικῆςἐξουσίαςraquo κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνlaquoμοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίαςraquoτοῦ Θεοῦ καί Πατρός Εἶναι κατε-γνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καίαἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικα-σθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε Οἰκουμε-νικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηταιτραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποί-ων laquoὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεόςraquo(Εἰς Ἰωάννην τόμ 5 39) laquoαὐτός δέκαί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί δύναμιςμίαraquo (Διαλ πρός Ἡρακλεῖδαν ΒΕΠΙΣΤ 367) δέν δύναται νά συγκριθῆπρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μένεἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητοςτοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν(Περί Ἀρχῶν 12 καί 13) καί δέν εἶναιφυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦΠατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεωςαὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 441)

Ἡ Ἐκκλησία ἀπετελέσθηἐκ δύο τάξεων ἹεραρχίαςἩ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολι-

κή Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖονπνευματικόν μυστικόν καί ἀόρατονστοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήνδιοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νο-μικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆραἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν ὡςαἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνίαζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπότοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρ-χικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς Ἐν ἀρχῇτήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱεραρχίαν ἀπε-τέλεσαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔλα-βον τήν ὑψίστην Ἐκκλησιαστικήναὐθεντίαν Πρός τοῦτο ὁ Κύριοςlaquoἐποίησε δώδεκα ἵνα ᾦσι μετrsquo Αὐτοῦκαί ἵνα ἀποστέλλη αὐτούς κηρύσσεινκαί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάςνόσουςraquo (Μάρκ γ14) ἀκολούθως δέlaquoἀνέδειξε καί ἑτέρους ἑβδομήκοντακαί ἀπέστειλεν αὐτούς ἀνά δύοraquo(Λουκ ι1) Ἀπευθυνόμενος πρόςαὐτούς κατά τήν πρώτην μετά τήνἈνάστασι ἐμφάνισι εἶπε laquoΚαθώςἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπωὑμᾶςλάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἄν τι-νων ἀφίετε τάς ἁμαρτίας ἀφίενταιαὐτοῖς ἄν τινων κρατῆτε κεκράτην-ταιraquo (Ἰω κ21) ἐφοδιάσας αὐτούς διάτῆς πνευματικῆς δυνάμεως λέ-γωνlaquoἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐνοὐρανῷ καί ἐπί γῆς πορευθέντεςοὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βα-πτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦΠατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἉγίουΠνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τη-ρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖνraquo(Ματθ κη18-20) διαβεβαιώσαςlaquoὁἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ ὁ δέ ἐμέἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά μεraquo(Λουκ ι16) Οὕτως αὐτός ὁ Κύριοςκατέστησε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τούςἈποστόλους καί δι αὐτῶν μετέδωκετήν διδασκαλίαν καί τά μυστήριά Τηςκαί τήν πνευματικήν ἐξουσίαν Ἀλλάαὐτή ἡ ἐξουσία δέν ἦτο προσωπικήτῶν Ἀποστόλων ἀλλά μεταδοτή καίεἰς τούς διαδόχους των Τοιουτο-τρόπως οἱ Ἀπόστολοι καί γενικῶς ἡἘκκλησία ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίουτήν ἐξουσίαν laquoχειροτονεῖν ἄρχοντας(Ἐπισκόπους) ἐπί πᾶσαν τήν γῆνraquo (ΜΒασίλειος PG 29413 Ἰω ΧρυσοστPG 52777) λαμβάνοντας laquoδιά τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τήν χάριν τοῦἉγ Πνεύματοςraquo Μ Βασίλειος (PG32669) κατόπιν δέ διrsquo αὐτῶν τούςΠρεσβυτέρους καί Διακόνους ἩἘκκλησία ἑπομένως ἀπετελέσθη ἐκδύο τάξεων τῆς ἱεραρχίας καί τῶνλαϊκῶν ὡς πνευματική κοινωνία συν-τεθειμένη ἐκ ποιμένων καί ποιμαινο-μένων πιστῶν καθrsquo ὅσον laquoτάξις ἐνταῖς ἐκκλησίαις τό μέν εἶναι τί ποί-μνιον τό δέ ποιμένας διώρισενraquo(Γρηγορ Ναζ PG 36185) ἀμφότεραιαἱ τάξεις αὐταί εἶναι συστατικά στοι-χεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἀπολύτως ἀναγ-καῖα καί ἀπαραίτητα ἡνωμένα καίἀχώριστα

Οἱ Πατέρεςἀποδοκιμάζουν

τήν κληρικοκρατίανκαί λαϊκοκρατίαν

Ὅθεν εὐλόγως οἱ ἅγιοι Πατέρεςἀποδοκιμάζουν καί τήν κληρικοκρα-τίαν καί τήν λαϊκοκρατίαν καί τόν χω-ρισμόν τῶν δύο τάξεων τῆς Ἐκκλη-σίας καί διδάσκουν τήν ἑνότητα τήνἰσότητα καί τήν ἀγάπην ὡς μελῶνἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος ὥστενά εἶναι laquoεἷς ἐν Κυρίῳ οἱ μέν καθη-γούμενοι πρός τό ἀγαθόν οἱ δέ ἐφε-πόμενοι μετά συμπνοίαςraquo (Μ ΒασιλPG 32820) πάντες οἱ πιστοί μέλη τοῦσώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἴσοι

πρός ἀλλήλους διότι laquoπάντες τῆςαὐτῆς ἠξίωνται τιμῆςraquo καί τά laquoπάν-των κεφαλαιοδέστερα κοινά πάντωνἐστί τό βάπτισμα τό διά πίστεωςσωθῆναι τό τόν Θεόν ἔχειν πατέρα τόν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος ἅπανταςμετέχεινraquo (Ἰω Χρυσοστ PG 59756281) Ἡ κατανομή τῶν διαφόρωνχαρισμάτων δέν αἴρει τήν ἰσοτιμίαντῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλη-σίας ἀλλά τοὐναντίον συμβάλλει εἰςτήν διαμόρφωσι καί ὁλοκλήρωσι τοῦἑνός σώματος Κατά τόν μεγαλειώδηΓρηγόριον τόν Θεολόγον laquoοἱ γάρπάντες ἕν σῶμα ἐσμέν ἐν Χριστῷ ἤδέ καθrsquo ἕνα Χριστοῦ καί ἀλλήλων μέ-λη Τό μέν γάρ ἄρχει καί προκαθέζε-ται τό δέν ἄγεται καί εὐθύνεται καίοὔτε ταὐτόν ἀμφότερα ἐνεργεῖεἴπερ μή ταὐτόν ἄρχειν ἄρχεσθαι καίγίνεται ἀμφότερα ἕν εἰς ἕνα Χριστόνὑπό τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενακαί συντιθέμενα Πνεύματοςraquo (PG36185)

Οἱ πρῶτοι διάκονοικαί οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος

καί ΒαρνάβαςΔιά τῆς ὑπό τῶν Ἀποστόλων Συνο-

δικῆς ἀποφάνσεως εἰσάγεται εἰς τήνχωρίαν των ὁ Ματθίας καί ἐκλέγον-ται οἱ πρῶτοι Διάκονοι καθώς καίεἰσάγονται εἰς τήν Ἀποστολικήν δια-κονίαν οἱ Παῦλος καί Βαρνάβας(Πράξ α15-26 στ1-7 ιγ1-4) καί ἐπι-λύεται ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνό-δου ἡ διαφωνία περί τοῦ τρόπουεἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐξἘθνικῶν προερχομένων (Πράξ ιγ1-4) καί τοιουτοτρόπως εἰς τήν ΜίανἉγίαν Καθολικήν καί ἈποστολικήνἘκκλησίαν εἰσήχθη τό ἱεραρχικόνσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως κα-τά τό ὁποῖον οὐδείς ἐπίσκοπος εἶναιὁ μοναδικός φορεύς τοῦ συνόλουτῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἀλλά ἡΣύν οδος πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆςἘκκλησίας ἐπί τό αὐτό συνερχομέ-νων Ὑπεράνω τῆς ἐξωτερικῆς καίπροσκαίρου αὐτῆς ἀρχῆς ὡς ἀληθήςἈρχή καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίαςἀναγνωρίζεται ὁ Θεάνθρωπος Κύ-ριος διότι laquoΑὐτός ἐστίν ἡ κεφαλήτοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡςἐστίν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶννεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσι Αὐτόςπρωτεύωνraquo (Κολοσ α΄18) Ὑπό τήνὑψίστην κεφαλήν τόν Χριστόν ὡςὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἵστα-ται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος μή ὑφι-σταμένου μοναρχικοῦ πρωτείουἐξουσίας ἤ μοναρχικοῦ διοικητικοῦσυστήματος στηριζομένου ἐπί ἀπο-λυταρχικοῦ πρωτείου ἐξουσίας εἰςοὐδένα τῶν προέδρων τῶν κατά τό-πους ἱερῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἐν ἐναντίᾳ περι-πτώσει ὡς ἱστορικῶς ἀποδεικνύεταιθά ἦτο καί ἀδύνατος ἡ καθαίρεσιςαἱρεσιαρχῶν Πρωθιεραρχῶν ὡς οἱΜακεδόνιος Νεστόριος ΔιόσκοροςΣεβῆρος Ὀνώριος κἄ

Ἡ σημασίατοῦ 34ου κανόνος

τῶν Ἁγίων ἈποστόλωνἘξαιρέτως ὅθεν προβάλλεται διά

τοῦ κειμένου ὁ 34ος κανών τῶνἉγίων Ἀποστόλων ὡς γνώμων καίσύνταγμα τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύ-ματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τοῦ ὁποί-ου διακρατεῖται ἡ ἑνότης τῆς πίστε-ως καί ἡ ἀκρίβεια τοῦ δόγματοςἌλλωστε ἡ τραγική ἱστορική πορείατοῦ ἐκπεσόντος πάλαι ποτέ πρεσβυ-γενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶςΡώμης καί τῆς Δύσεως τοῦ καταστί-κτου ἀπό αἱρετικά φληναφήματα πο-λυειδῆ ἐγκλήματα αἴσχιστες πλα-στογραφήσεις ὡς τό laquoΠέτρειονraquoδόγμα ἡ ψευδοΚωνσταντίνειος δω-ρεά οἱ ψευδο-Ισιδώρειες διατάξειςτά ψευδοκλημέντεια ἡ ψευδοπιπί-νειος δωρεά ἀποτελοῦν ἐκφαντορι-κόν παράδειγμα στρεβλώσεως τοῦἈποστολικοπαραδότου καί τοῦ ὑπότῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνό-δων θεσπισθέντος πολιτεύματος τῆςἘκκλησίας

Ἡ καθιέρωσιςτοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo

ὑπό τῆς Συνόδουτῆς ΚωνσταντινουπόλεωςὍσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀπόπειραν

θεμελιώσεως Πρωτείου παγκοσμίουδικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐν τῇ ΜιᾷἉγίᾳ Καθολικῇ καί ἈποστολικῇἘκκλησίᾳ κατrsquo ἀντιστοιχίαν πρός τήνΡωμαιοκαθολικήν ἐκτροπήν ὀφείλωνά ἐπισημειώσω ὅτι διά τήν ὀργάνω-σι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτωνἴσχυσεν ἀρχικῶς σύστημα συγγενέςπρός τήν πολιτικήν διοίκησι διά τῆςδημιουργίας ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρ-χιῶν Αἱ μεγάλαι περιφέρειαι ὠργα-νώθησαν κατά τόν 34ον Ἀποστολι-κόν Κανόνα ὡς εὐρέα ἐκκλησιαστι-κά τμήματα ἐπί κεφαλῆς ἔχοντα τόνlaquoΠρῶτονraquo διά τάς διοικήσεις Ἀνα-τολῆς (Ἀντιόχεια) Αἰγύπτου (Ἀλε-ξάνδρεια) Καππαδοκίας-Πόντου(Καισάρεια) Ἀσίας (Ἔφεσος) οἱπρῶτοι ἐκλήθησαν Ἔξαρχοι Περίτῶν Ἐξάρχων λόγος γίνεται εἰς τούςΚανόνας θ καί ιζ τῆς ἐν ΧαλκηδόνιΔ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Οἱ Ἔξαρ-χοι Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείαςὠνομάσθησαν ἀργότερα Πατριάρχαιὁ τίτλος ἐπεξετάθη καί ἐπί τούς Κων-σταντινουπόλεως καί ἹεροσολύμωνΕἰς τήν 126 Νεαράν τοῦ Ἰουστινια-νοῦ ἀποκαλοῦνται laquoΜακαριώτατοιἈρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχαι Ρώ-μης Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξαν-δρείας Θεουπόλεως (Ἀντιοχείας) καίἹεροσολύμωνraquo Ἀπό τοῦ 6ου αἰ ὁΠατριάρχης Κωνσταντινουπόλεωςἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός καί δή εἰςτήν Σύνοδον Κωνσταντινουπόλεωςτοῦ ἔτους 587 ὠνομάσθη Οἰκουμενι-κός Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΝηστευτής Τό ἐπίθετον Οἰκουμενι-κός δέν ἦταν καί προηγουμένωςἄγνωστον εἰς τήν ἐκκλησιαστικήνφρασεολογίαν Οἱ λέξεις οἰκουμένηκαί προσφιλής καί ἐκφραστική ἦτοκαί ὁ τίτλος δέν ἦτο ἠχηρός οὔτεἐγωϊστικός καί κατά καιρούς ἐχρησι-μοποιήθη ὡς διακοσμητικόν ἐπίθε-τον ἀποδοθέν πρός διαφόρους Ἐπι-

σκόπους καί Πάπας ἀκόμη καί μονα-χούς Περιέχεται εἰς Νεαράς τοῦἸουστινιανοῦ καί εἰς Συνοδικά ἔγγρα-φα Δέν ὑπεδήλωνε ποτέ τήν ὁπωσ-δήποτε ἄσκησι παγκοσμίου καθο-λικῆς ἐξουσίας ἐν δέ τῇ περιπτώσειτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπό-λεως ἐφανέρωνε ἀντιστοιχίαν πρόςτήν πολιτικήν ἐξουσίαν τοῦ Βυζαντι-νοῦ Κράτους καί πίστιν θεμελιω-θεῖσαν εἰς τό πέρασμα τῶν καιρῶνὅτι ἀποτελεῖ ὁ θρόνος τῆς Κωνσταν-τινουπόλεως τήν ἀσφαλῆ ἐγγύησιντῆς ἀνέτου καί ὑγιοῦς ἐπικρατήσεωςτῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ὑπότήν Ὀρθόδοξον αὐτῆς μορφήν Μέαὐτό ἄλλωστε τό πνεῦμα ἡ ὑμνογρα-φία τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τούςμεγάλους τῆς Ἐκκλησίας Πατέραςφωστῆρας τῆς Οἰκουμένης καίΟἰκουμενικούς διδασκάλους

Ὁ πάπας Γρηγόριος Α´καταπολεμεῖ τόν τίτλον

τοῦ Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ

Εἶναι ἀποδεικτικά τῶν ἀνωτέρω τάπαρατιθέμενα ὑπό τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυ-σοστόμου Παπαδοπούλου Καθηγη-τοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη νῶν εἰςτό περισπούδαστον ἔργον τουlaquoἘκκλησιαστική Ἱστορίαraquo σελ 96ἑπομ διά τῶν ὁποίων laquoΚαταπολεμῶνὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Α τήν ὑπό τοῦΠατριάρχου Κωνπόλεως Ἰωάννουτοῦ Νηστευτοῦ χρῆσιν τοῦ τίτλουlaquoΟἰκουμενικόςraquo (ἐνῷ ἡ χρῆσις τοῦτίτλου τούτου ἐγένετο ὑπό τῶν Πα-τριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως πο-λύ προηγουμένως) ἀπέστειλε πρόςαὐτόν ἐπιστολάς διαμαρτυρίας ἐν τῇπρώτη τῶν ὁποίων κατά τάς ἀρχάςτοῦ 595 μεταξύ ἄλλων περιέχονταικαί τά ἑξῆς

laquo Ὅτι ὁ Ἰωάννης θά μείνῃ ἀνα-πολόγητος κατά τήν Β΄ παρουσίανἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς κεφαλῆςτῆς Ἐκκλησίας διότι διά τῆς προση-γορίας τοῦ laquoΟἰκουμενικοῦraquo προσπα-θεῖ νά ὑποτάξῃ ὅλα τά μέλη αὐτῆςὍτι διά τῆς διεφθαρμένης λέξεωςμιμεῖται τόν Ἑωσφόρον διότι τί ἄλλοδι αὐτῆς λέγει εἰμή ἀναβήσομαι εἰςτόν οὐρανόν καί θήσω τόν θρόνονμου ὑπεράνω τῶν ἀστέρων Ἀστέρεςδέ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι τῆς οἰκουμε-νικῆς Ἐκκλησίας οὕς πάντας ζητεῖνά ὑπερβῇ ὁ Ἰωάννης Ὅταν μετάθλίψεως σκεφθῶ περί πάντων τού-των ἔγραφε καί μετά φόβου ἀπίδωτάς ἀνεξερευνήτους βουλάς τοῦΘεοῦ πνίγομαι ὑπό δακρύων ἀνα-στέλλονται οἱ παλμοί τῆς καρδίαςμου ἐπί τῇ σκέψει ὅτι τοιοῦτος ἁγιώ-τατος ἀνήρ ἐπέτρεψεν εἰς κόλακαςγλώσσας νά παρασυρθῇ εἰς τοιαύτηνἔπαρσιν ὥστε οἰκειωθείς διεφθαρ-μένον ὄνομα ἀγωνίζεται νά μιμηθῇτόν Ἑωσφόρον ὅστις θελήσας νάἐξισωθῇ πρός τόν Θεόν ἀπώλεσε καίτήν δόξαν τῆς ὁμοιότητος Ὅτιἀληθῶς ὁ ἀπ Πέτρος εἶναι τό πρῶτονμέλος τῆς ἁγίας καί ΟἰκουμενικῆςἘκκλησίας ὁ δέ Παῦλος ἈνδρέαςἸωάννης τί ἄλλο εἰσίν ἤ κεφαλαί ἐπίμέρους λαῶν Καί ὅμως ὑπό μίαν κε-φαλήν εἰσίν πάντα τά μέλη τῆςἘκκλησίας καί ἅγιοι πρό τοῦ νόμουἅγιοι μετά τόν νόμον ἅγιοι ὑπό χά-ριν ἅπαντες οὗτοι πληροῦντες διἑαυτῶν τό σῶμα τοῦ Κυρίου συνα-ριθμοῦνται μετά τῶν μελῶν τῆςἘκκλησίας καί οὐδείς αὐτῶν οὐδέ-ποτε ἠθέλησε νά καλῆται οἰκουμενι-κόςraquo

Πρόδρομοςτοῦ Ἀντιχρίστου

ὁ φέρων τόν τίτλοντοῦ Οἰκουμενικοῦ

Ὡσαύτως πρός τόν αὐτοκράτοραΜαυρίκιον καί τούς Πατριάρχας Ἀλε-ξανδρείας Εὐλόγιον καί ἈντιοχείαςἈναστάσιον ἔγραψε κατά τό 597 σύνἄλλοις ὅτι laquoθεωρεῖ πρόδρομοντοῦ ἀντιχρίστου ἤ μᾶλλον ἀνώτεροντοῦ ἀντιχρίστου τόν τολμῶντα νάὀνομάζη ἑαυτόν laquoΟἰκουμενικόν Πα-τριάρχηνraquo∙ ὅτι οὐ μόνον αὐτός ἀλλἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἐσκανδαλίσθη ἐκτοῦ ὑπερηφάνου τίτλου τοῦ ἀντιμα-χομένου πρός τούς Κανόνας τῶνσυν όδων καί πρός αὐτάς τάς ἐντο-λάς τοῦ Κ ἡ Ἰ Χριστοῦ∙ὅτι ὁ οἰκειο-ποιούμενος τόν νέον τίτλον παράτάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου καί τάςδιατάξεις τῶν συνόδων δύναται νάεἶναι πρῶτος χωρίς νά ταπεινώσῃτούς λοιπούς ὅτι ἐάν τις τῆς Ἐκκλη-σίας Κωνπόλεως προσλάβῃ τοι -οῦτον ὄνομα δι οὗ ἔμελλε νά γίνῃδικαστής πάντων ἡ οἰκουμενικήἘκκλησία ἔμελλε νά σαλευθῇ ἐν ταῖςβάσεσιν αὐτῆς Ὅτι ὁ ἀποκαλῶνἑαυτόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχηνκαταργεῖ τήν πατριαρχικήν ἀξίαν τῶνἄλλων Πατριαρχῶν Ἰδιαιτέρως δέπαρεκάλει τούς Πατριάρχας νά προσ -εύχωνται εἰς τόν Θεόν ἵνα μή διά τοῦδηλητηρίου τῆς λέξεως δηλητη-ριασθῶσι τά ζῶντα μέλη τοῦ σώμα-τος τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως μή ἡ δια-βολική αὕτη ἐπινόησις τοῦ τίτλουπροσβάλῃ καί τούς λοιπούς Πατριάρ-χας οἵτινες ὤφειλον οὔτε νά δίδουνοὔτε νά δέχωνται τόν τίτλον ἀλλά νάπροσέχωσιν ὅπως καί οἱ ὑπ αὐτούςἐπίσκοποι προφυλάσσωνται ἀπό τῆςμιάνσεως τῆς λέξεως ταύτης Ἐάνδέ συμβῇ τό ἀντίθετον ἡμεῖς μένον-τες ὁλόψυχοι ὀφείλομεν νάἀντιστῶμεν μέχρι θανάτου ὅπως κα-ταδικάζοντες τήν οἰκουμενικότηταμή παρασυρθῶμεν ὑπό ἰδιοτελείαςτινόςraquo

Ἀπέκλειε πᾶσαν ἰδέανδιοικητικοῦ πρωτείουκαί Μοναρχισμοῦ

Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων τοῦ Πά-πα Γρηγορίου σαφῶς διακηρύσσεταιὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ ἀοίδιμοςἈρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπα-δόπουλος ἐν τῷ αὐτῷ συγγράμματίτου (σελ 105-108 καί 320) ὅτι ὁ Πά-πας Γρηγόριος ἀνιδιοτελῶς κατέκρι-νε τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquo φο-βούμενος μήπως ὁ Πατριάρχης Κων-σταντινουπόλεως θελήσῃ νά κυριαρ-

χήσῃ ἐφ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίαςκαί διαταράξῃ τήν μεταξύ τῶν Πα-τριαρχῶν ἐπικρατοῦσαν ἰσότηταἈποκρούων οἱονδήποτε πρωτεῖον ἐντῇ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας ἀνα-πτύσσει λαμπρῶς τήν ἰσότητα ταύ-την καί ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτῆς Πο-λεμεῖ τόν τίτλον laquoΟἰκουμενικόςraquoοὐχί διότι θεωρεῖ ἑαυτόν Οἰκουμενι-κόν Πατριάρχην ἀλλά διότι οὐδείςτῶν Πατριαρχῶν δύναται νά ἀξιώσῃὅπως ἄρχῃ τῶν λοιπῶν Ἀποκρούειδηλονότι πᾶσαν ἰδέαν διοικητικοῦlaquoπρωτείουraquo καί μοναρχικῆς ἐξουσίαςἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Τούς ΠατριάρχαςἈλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας θεωρεῖἐξ ἴσου πρός ἑαυτόν διαδόχους τοῦἀπ Πέτρου χωρίς νά ἀποκρούῃ καίτήν πατριαρχικήν ἀξίαν τοῦ Κωνπό-λεως Εἰς ἰδιαιτέραν δέ ἐπιστολήντου πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλό-γιον γράψαντα πρός αὐτόν ὅτι συμ-φώνως πρός τήν ἐντολήν του δένμετεχειρίσθη πλέον τήν λέξινlaquoΟἰκουμενικόςraquo διά τόν ΠατριάρχηνΚωνσταντινουπόλεως καί ὀνομάσαν-τα αὐτόν laquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ὁὄντως ἅγιος ἐκεῖνος Ἱεράρχης παρε-τήρησε laquoπαρακαλῶ ὅπως μήὁμιλῇς περί διαταγῆς διότι γιγνώσκωτίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ κατά τόἀξίωμα ἀδελφός κατά τήν ἁγιότηταπατήρ μου Δέν διέταξα ἀλλ ἁπλῶςὑπέδειξα τό τί δέον γενέσθαι Λέγωὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τί -τλον laquoΟἰκουμενικός Πάπαςraquo διότιδέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰςβάρος τῶν ἀδελφῶν μου Ἐάν ἡὑμετέρα ἁγιότης μέ ὀνομάζῃlaquoΟἰκουμενικόν Πάπανraquo ἀφαιρεῖ ἀφἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπουἐπειδή ὑποτίθησιν ὅτι εἰμί laquoΟἰκουμε-νικόςraquo Μή γένοιτο Μακράν ἡμῶνλέξεις ὑποθάλπουσαι τήν ματαιότη-τα καί πληγώνουσαι τήν ἀγάπηνraquo

Οὐσιώδης ἔνστασιςτοῦ Σεβ Πειραιῶς

Ἐν κατακλεῖδι ἐπιτραπήτω νά ὑπο-βάλω οὐσιώδη ἔνστασιν ἐπί τοῦ ἐνχωρίῳ 3 τοῦ Ὑμετέρου κειμένουἀναφερομένου ὅτι laquoσέ ἐπίπεδοοἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινό-τητας τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν τό πρωτεῖον καθο-ρίζεται συμφώνως πρός τήν παράδο-σι τῶν ἱερῶν Διπτύχωνraquo διότι τόπρωτεῖον τιμῆς τῶν πέντε Πρεσβυ-γενῶν Θρόνων τῆς Ἐκκλησίας δένἀποτελεῖ παράδοσι τῶν ἱερῶν Διπτύ-χων ἀλλά νομοκανονικήν ἀπόφανσικαί ἐπιταγήν τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες διά τοῦ γ΄Κανόνος τῆς ἐν ΚωνσταντινουπόλειΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους381 ἐπιτάσσουν laquoτόν μέντοι Κων-σταντινουπόλεως Ἐπίσκοπον ἔχει τάπρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν Ῥώμης Ἐπί-σκοπον διά τό εἶναι αὐτήν ΝέανῬώμηνraquo διά τοῦ κη Κανόνος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρώνουντόν προηγούμενον Ἱ Κανόνα laquoΠαν-ταχοῦ τοῖς τῶν ἁγίων Πατέρων ὅροιςἑπόμενοι καὶ τὸν ἀρτίως ἀναγνω-σθέντα κανόνα τῶν ἑκατὸν πεντή-κοντα θεοφιλεστάτων ἐπισκόπωντῶν συναχθέντων ἐπὶ τοῦ τῆς εὐσε-βοῦς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίουτοῦ γενομένου βασιλέως ἐν τῇ βασι-λίδι Κωνσταντινουπόλεως ΝέαςῬώμης γνωρίζοντες τὰ αὐτὰ καὶἡμεῖς ὁρίζομέν τε καὶ ψηφιζόμεθαπερὶ τῶν πρεσβείων τῆς ἁγιωτάτηςἐκκλησίας τῆς αὐτῆς Κωνσταντινου-πόλεως Νέας Ῥώμηςmiddot καὶ γὰρ τῷθρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης διὰτὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην οἱΠατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τὰπρεσβεῖα Καὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ κινού-μενοι οἱ ἑκατὸν πεντήκοντα θεοφι-λέστατοι ἐπίσκοποι τὰ ἴσα πρεσβεῖαἀπένειμαν τῷ τῆς Νέας Ῥώμης ἁγιω-τάτῳ θρόνῳ εὐλόγως κρίναντες τὴνβασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσανπόλιν καὶ τῶν ἴσων ἀπολαύουσανπρεσβείων τῇ πρεσβυτέρᾳ βασιλίδιῬώμῃ καὶ ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖςὡς ἐκείνην ὑπάρχουσαν Καὶ ὥστετοὺς τῆς Ποντικῆς καὶ τῆς Ἀσιανῆςκαὶ τῆς Θρᾳκικῆς διοικήσεως μητρο-πολίτας μόνους ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐντοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶνπροειρημένων διοικήσεων χειροτο-νεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιω-τάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντι-νούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίαςmiddot δη-λαδὴ ἑκάστου μητροπολίτου τῶνπροειρημένων διοικήσεων μετὰ τῶντῆς ἐπαρχίας ἐπισκόπων χειροτο-νοῦντος τοὺς τῆς ἐπαρχίας ἐπισκό-πους καθὼς τοῖς θείοις κανόσι διη-γόρευταιmiddot χειροτονεῖσθαι δέ καθὼςεἴρηται τοὺς μητροπολίτας τῶν προ-ειρημένων διοικήσεων παρὰ τοῦΚωνσταντινουπόλεως ἀρχιεπισκό-που ψηφισμάτων συμφώνων κατὰ τὸἔθος γινομένων καὶ ἐπrsquo αὐτὸν ἀνα-φερομένωνraquo καί διά τοῦ λς τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζουνlaquoἈνανεούμενοι τὰ παρὰ τῶν ἑκατὸνπεντήκοντα ἁγίων Πατέρων τῶν ἐντῇ θεοφυλάκτῳ ταύτῃ καὶ βασιλίδιπόλει συνελθόντων καὶ τῶν ἑξακο-σίων τριάκοντα τῶν ἐν Χαλκηδόνισυναθροισθέντων νομοθετηθένταὁρίζομεν ὥστε τὸν Κωνσταντινου-πόλεως θρόνον τῶν ἴσων ἀπολαύεινπρεσβείων τοῦ τῆς πρεσβυτέραςῬώμης θρόνου καὶ ἐν τοῖς ἐκκλη-σιαστικοῖς ὡς ἐκεῖνον μεγαλύνε-σθαι πράγμασι δεύτερον μετἐκεῖνον ὑπάρχοντα μεθ ὃν ὁ τῆςἈλεξανδρέων μεγαλοπόλεως ἀριθ-μείσθω θρόνος εἴτα ὁ Ἀντιοχείαςκαὶ μετὰ τοῦτον ὁ τῆς Ἱεροσολυ-μιτῶν πόλεωςraquo

Ἑπομένως ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούςπρεσβυγενεῖς Θρόνους τό Πρωτεῖοντιμῆς δέν καθορίζεται laquoσυμφώνωςπρός τήν παράδοσιν τῶν ἱερῶν Δι-πτύχωνraquo ἀλλά δυνάμει τῆς θεόθενἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων καί διά τόν λόγοναὐτόν εἶναι ἀναλλοίωτον αἰώνιονἄφθιτον καί ἀπαρασάλευτον

Ἐπί δέ ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δω-δεκαημέρου καί τῇ ἐπιτολῇ τοῦ νέουἐνιαυτοῦ 2014 ταπεινῶς εὔχομαι ἔτηπολλά καρποβριθῆ καί εὐφρόσυνα

dagger ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ(Ἐκ τῆς Ἱ Μητροπόλεως)raquo

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥΤὸ πρωτεῖον τιμῆς εἰς τοὺς πρεσβυγενεῖς θρόνους δὲν καθορίζεται laquoσυμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχωνraquo ἀλλὰ δυ-νάμει τῆς θεόθεν ἀποφάνσεως τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἶναι ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαρασάλευτον

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση

Σελὶς 8η

Δέκα μῆνας φυλακὴν μὲ ἀναστολὴν εἰς 29χρονον ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν γέροντα ΠαΐσιονΜὲ ποινὴν φυλακίσεως μὲ ἀνα-

στολήν κατεδικάσθη ὁ κ ΦίλιπποςΛοΐζος ὁ ὁποῖος διά τῆς ἠλεκτρο-νικῆς σελίδος του εἰς τὸ laquoFace -bookraquo ἀντικατέστησε τὸ ὄνομα καὶτὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέρον-τος Παϊσίου μὲ τὸ ὄνομα laquoΓέρωνΠαστίτσιοςraquo Ἡ ὑπόθεσις ἦλθεν εἰςτὸ προσκήνιον μετὰ ἀπὸ καταγγε-λίας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Τὸ δικαστή-ριον ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν μὲ τὸ σκε-πτικὸν ὅτι προσέβαλε τὸ θρήσκευμακαὶ διεκωμώδη τὸν μακαριστὸν γέ-

ροντα Ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία εἰς ἀνα-κοίνωσίν της θεωρεῖ τὴν ἀπόφασινπλῆγμα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆςἐκφράσεως καὶ ὅτι ὁ μακαριστὸς γέ-ρων χαίρει τοῦ σεβασμοῦ πολλῶνὈρθοδόξων Πιστῶν διά τὴν πνευ-ματικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὰςπροφητείας του Κατὰ τὴ ΔιεθνῆἈμνηστίαν ὁ κ Φίλιππος Λοΐζος μὲτὴν πρᾶξιν του ἤθελε νὰ ἀσκήσηκριτικὴν εἰς ὅσους ἐκμεταλλεύονταιτὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακα-ριστοῦ γέροντος

ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΑΙΣΧΟΣ

Τοῦ Σεβ Καλαβρύτων κ ἈμβροσίουΓιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλαμικοῦ

Στοιχείου στὴν μικρὴ Πατρίδα μαςμὲ τὴν μορφὴ οἰκονομικῶν μετα-ναστῶν καὶ τὴν καταστροφικὴ ση-μασία ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς αὐτὸγιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα μας χαρά-ξαμε ἤδη μερικὲς γραμμὲς στὸπροηγούμενο σημείωμά μας

Δανεισθήκαμε τὰ λόγια τῆςὈριάννα Φαλάτσι καὶ εἴπαμε ὅτι ἡΠατρίδα μας δὲν εἶναι γιὰ ξεπούλη-μα

Σήμερα ἐρχόμεθα γιὰ νὰ σᾶς πα-ρουσιάσουμε τὶς πτυχὲς ἑνὸς θέ-ματος ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ μικρὴ λε-πτομέρεια στὴν ὅλη ὑπόθεση Πρό-κειται γιὰ τὴν ἀνέγερση Μουσουλ-μανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴτοῦ Βοτανικοῦ

Ὁ πολὺς καὶ δυνατὸς στὴν συγ-γραφική του πέννα μάλιστα δὲἀγαπητός μας κ Σαράντης Καργά-κος σὲ ἕνα Σημείωμά του περιγρά-φει τὶς περιπέτειες ποὺ πρόκειταινὰ τραβήξουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀθή-νας ἐὰν καὶ ὅταν τὸ Τζαμὶ θὰ ἔχειἀνεγερθῆ

Μὲ τὸ γλαφυρό του λόγο παρου-σιάζει ἀνάγλυφα τὴν τραγικότητατοῦ ἐγχειρήματος Ἐμεῖς δὲν πρό-κειται νὰ προσθέσουμε τίποτε πε-ρισσότερο

Διαβάστε στοχασθῆτε προβλη-ματισθῆτε διαμαρτυρηθῆτε κάνε-

τε ὅτι μπορεῖτε ἐντὸς τῶν πλαισίωντοῦ Νόμου ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη καὶδοξασμένη Ἑλλάδα μας νὰ μὴὑποστῆ αὐτὸ τὸ μολυσμένο κεν-τράδι τῶν ἐχθρῶν μας

Κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ὡςlaquoγραφικὸraquo τύπο Κι ἐμεῖς ἀπολαμ-βάνουμε τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόκαθ᾽ ὅσον εἶναι πολὺ προτιμώτεροςἀπὸ ἄλλα κοσμητικὰ ἐπίθετα ποὺθὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ἀπονείμουν

Θὰ τοὺς ὑπομνήσω τὸ εὐαγγελι-κόν laquoΜακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί-σωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ εἴπω-σι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦraquo (Ματθ5 11)

Καὶ τώρα κάτι σὰν ὑστερόγραφοἈπὸ τὴ Συρία μᾶς ἔρχεται ἡ εἴδησηὅτι μιὰ ὁμάδα ἀπὸ πέντε Ἰσλαμι-στές κάπου ἐκεῖ στὴν πόλη Χὸμςἔπιασαν τὸν χριστιανὸ Fadi ἕνανέο 25 ἐτῶν περίπου καὶ μὲ πε-ρισσὴ μανία ἅρπαξαν τὸν σταυρόποὺ ἔφερε στὸ στῆθος του τοῦἔκοψαν τὸ κεφάλι καὶ στὴ συνέχειαμὲ περισσὴ μανία ἔμπηξαν τὸσταυρὸ στὸ στῆθος τουhellip

Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς φτιάξουμεΤζαμιά ὥστε νὰ ἐκθρέψουμε τέ-τοια ἀνθρωπόμορφα θηρία στὴ Χώ-ρα μας καὶ στὴ συνέχεια νὰ βιώ-σουμε παρόμοιες ἐμπειρίες ΑΙ-ΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ

laquoὍταν σηκώνονται τὰ πόδιανὰ κτυπήσουν τὸ κεφάλιhellipraquo

Εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατε-χωρήθη τὴν 11ην Ἰανουαρίου τὸἀκόλουθον ἄρθρον ὡς ἀπάντησιςεἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνό-δου τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ πρω-τεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου

laquoldquoὙπάρχει μία παροιμία ὑπὸμορφὴ διαλόγου ποὺ λέει

ndash Ποιὸς σοῦ ἔβγαλε τὸ μάτιndash Ὁ ἀδελφός μουndash Ἂ Γιrsquo αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειὰ

βγαλμένοrdquoΑὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἦρθε κατὰ

νοῦ διαβάζοντας τὴν ἀπόφαση τῆςἹερᾶς Συνόδου τοῦ ΠατριαρχείουΜόσχας διά τῆς ὁποίας οὐσια-στικὰ ἀμφισβητεῖται τὸ πρωτεῖοτῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου-πόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου

Ἔχουν βέβαια γραφεῖ πολλὰ καὶσπουδαῖα κείμενα γιrsquo αὐτὸ τὸ θέμακαὶ τὸ δικό μου κείμενο ἴσως πε-ριττεύει Ὅμως θὰ ἐπιχειρήσω νὰκαταγράψω κι ἐγὼ τὶς σκέψειςμου ἔτσι ἁπλά μὲ τραχύτητα ἴσωςὅμως μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια

Ἐκεῖνο λοιπόν ποὺ μοῦ ἔκανεἐντύπωση εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡκίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλη-σίας ἔγινε δεκτὴ μὲ χαρὰ ἀπὸὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μάχον-ται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο

Ἐντύπωση μοῦ προξένησε καὶτὸ γεγονὸς τῆς συμπεριφορᾶς τῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον γιὰνὰ ἀκριβολογοῦμε τῆς θυγατέ-ρας Ἐκκλησίας (αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστο-ρικὴ ἀλήθεια) πρὸς τὴν μητέραἘκκλησία Τόσο καρδιακὸ καὶἀκριβὸ δῶρο γιὰ τὴν νέα χρονιὰπιστεύω νὰ μὴ εἶχε ἀπὸ κανέναἄλλο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖοἡ Μητέρα Ἐκκλησία

Γνωρίζουμε ὅλη βεβαίως ὅτι ἡἘκκλησία τῆς Ρωσίας προβάλλειπάντα τὴν ἀριθμητική της ὑπερο-χή Ἔ καί Ὁ Χριστιανισμὸς δὲνδιαδόθηκε ἀπὸ τοὺς πολλούς Μι-κρός πολὺ μικρὸς ἦταν ὁ ἀριθμὸςτῶν Ἀποστόλων ποὺ κήρυξαν τὸΕὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴνΟἰκουμένη Ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος ὅταν καταδίωκε τὸν Χριστόχρησιμοποιοῦσε στρατό ὅτανὅμως τὸν δίδασκε ἦταν μόνος τουκαὶ ὅποτε εἶχε συνοδεία αὐτὴἦταν μικρή πολὺ μικρήraquo

ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ ΙΓΝΑΤΙΟΝΔΙΑ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΕΚΤΡΟΠΑΣ ΤΟΥΦοιτηταὶ τοῦ Τμήματος Θεο-

λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης μὲἀφορμὴν τὴν ὁμιλίαν τοῦ ΣεβΜητροπολίτου Δημητριάδος κἸγνατίου εἰς τὴν ἡμερίδα τῶνΠαπικῶν διὰ τὴν συμπλήρωσινπεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βα-τικανὴν Σύνοδον διαπιστώνουνΘεολογικὰς ndash Ἐκκλησιολογικὰςἐκτροπὰς τοῦ Σεβ Μητροπολί-του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστινκαὶ προβαίνουν εἰς τὰς ἀκολού-θους παρατηρήσεις

laquoΛόγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦθέματος ἀπὸ θεολογικῆς ndashἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς φέ-ρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶνὈρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἱ Μ Δη-μητριάδος τὰ κάτωθι

1Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου2013 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγί-ου Νεκταρίου στὸ Λεόντειο Λύ-κειο Πατησίων πραγματοποιήθη-κε ἡ ἡμερίδα ldquoΒ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟ-ΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣrdquo μὲσυμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Δημητριά-δος κ Ἰγνατίου ὁ ὁποῖος στὴνεἰσήγησή του

1 Δήλωσε expressis verbis(=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἐκ -

κλησία ἀνατρέποντας συθέμελατὸ laquoΣύμβολο τῆς Πίστεωςraquo ποὺκάνει λόγο γιὰ laquoΜία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquoδηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἄφησεδηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ mdashμὲ τρόπομεταπατερικόndash ὅτι ἡ Μία Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρο-να καὶ διηρημένη κάτι ποὺ ἀπο-τελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὅροιςἘδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰπρώτη φορὰ στὴ σύγχρονηἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχουμεἐπίσημη δήλωση ὈρθοδόξουἹεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδας πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση

2 Τρεῖς μέρες νωρίτερα τὴνΤετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στὴνπόλη Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέ-ας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργα-σιῶν τοῦ παναιρετικοῦ ldquoΠαγκο-σμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλη-σιῶνrdquo ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδη-μίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βό-λου μὲ ἐπικεφαλὴ τὸν συντονι-στή της καὶ ἄμεσο συνεργάτητοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδοςκ Παντελῆ Καλαϊτζίδη παρου-σίασε τὸ ldquoὈρθόδοξο Ἐγχειρίδιογιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευσηκαὶ τὸν Οἰκουμενισμόrdquo ἕνα τόμο900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημο-νικῶν συμβουλῶν ποὺ ἀπευθύ-νεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲςτῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸνκόσμο ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς

καὶ λαϊκούς εἰς τρόπον ὥστε νὰὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ ἐπι-φυλακτικοῦ καὶ ldquoμὴ δικτυωμέ-νουrdquo πληρώματος τῆς Ἐκκλη-σίας καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁστόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος προδή-λως δὲν ldquoφυτρώνειrdquo εὔκολα σὲμὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλονταΣημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέραςτῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμέ-νης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦΠΣΕ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆςἙλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγρα-ψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτών-τας στὸ τελικὸ κείμενο ndash ἀνακοι-νωθέν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρε-τικοὺς Προτεστάντες ὅτι δὲνὑπάρχει laquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαraquo ἀλλὰ(ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογοτοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰπροσευχόμαστε γιὰ νὰ laquoγίνουνοἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὁρατῶςμίαrdquo διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω θέτουμετὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγα-πητὸ mdashκατὰ τὰ ἄλλαndash Σεβασμιώ-τατο Μητροπολίτη Δημητριάδοςκ Ἰγνάτιο

mdash Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξειἕνα Ἅγιο ποὺ νὰ μὴ θεωρεῖ τοὺςΡωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετι-κούς Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά τουὅταν ἰσχυρίζεται ldquoγυμνῇ τῇ κε-φαλῇrdquo πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολι-

κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσηmdash Ἀφοῦ κατὰ τὴν προσωπική

του κρίση οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶδὲν εἶναι αἵρεση μποροῦμε νὰβαφτίζουμε τὰ παιδιά μας νὰἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοι-νωνᾶμε στὴν ldquoἐκκλησίαrdquo τουςΔιότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση τότεαὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲΧάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή Κα-τάσταση ldquoμερικῆς Χάριτοςrdquo ἢldquoὀλίγον αἱρέσεωςrdquo κατὰ τὸγνωστὸ ἀνέκδοτο ldquoὀλίγονἔγκυοςrdquo μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰπροκαλέσει

mdash Καὶ τέλος ἀπὸ πότε ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτιεἴμαστε ldquoἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησίαrdquo καὶὑπογράφουμε κείμενα σὰν κιαὐτὸ τοῦ Πουσάν ἢ σὰν ἐκεῖνοτοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006στὴν Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ ποὺ πάλιἀπαρνηθήκαμε τὸ ldquoΣύμβολο τῆςΠίστεωςrdquo καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότεἀπὸ τὸν κ Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴτῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολο-γικὲς ἐκτροπές ποὺ ὁδηγοῦν μὲμαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεσηἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆςἹ Μ Δημητριάδος καὶ ὁ καθέναςἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεο-λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκηςraquo

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Διὰ τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὰς ὑβριστικὰς ἐπιθέσεις τὰς ὁποίας δέχεταιὈρθόδοξοι πολῖται τῆς Θεσσα-

λονίκης ἀπέστειλαν τὴν ἀκόλου-θον ἐπιστολὴν συμπαραστάσεωςπρὸς τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΠειραιῶς κ Σεραφεὶμ διὰ τὸνἀγῶνα του αὐτόν Τὸ πλῆρες κεί-μενον τῆς ἐπιστολῆς ὑπὸ ἡμερο-μηνίαν 13ην Ἰανουαρίου ἔχει ὡςἀκολούθωςlaquoΣεβασμιώτατονΜητροπολίτην ΠειραιῶςκΣεραφείμεἰς ΠειραιᾶΣεβασμιώτατε ἘπίσκοπεΠειραιῶς κ Σεραφείμ

Παρακολουθοῦμε εἰδικὰ τὸντελευταῖο καιρό μὲ μεγάλη μαςλύπη τὰ τεκταινόμενα σχετικὰμὲ τὴν κατάθεση ἀπὸ τὸ κόμμαΣΥΡΙΖΑ Συμφώνου Συμβίωσηςὁμοφύλων πρὸς ἐπίσημη νομιμο-ποίηση καὶ τὶς προκλητικὲς-ὑβρι-στικὲς συμπεριφορὲς κατὰ τοῦπροσώπου σας μετὰ τὶς δικαιο-λογημένες ἀντιδράσεις σας περὶἀφορισμοῦ τὶς ὁποῖες ἐπικρο-τοῦμε

Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλημας λύπη πολιτικοὺς ἡγέτες νὰτάσσονται ὑπὲρ τέτοιων ἐπαί-σχυντων προτάσεων τὴν στιγμὴποὺ θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἅγιο Νι-κόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ λάμ-πουν ὡς ἥλιος ἀπὸ τὶς ὑψηλὲςθέσεις τους στὰ μάτια τῶν πο-λιτῶν ποὺ τοὺς ψηφίζουν γιὰ νὰτοὺς ὑπηρετοῦν ὥστε νὰ ἀποτε-λοῦν φωτεινὰ πρότυπα ἤθους κιἐναρέτου βίου κι ὄχι παραδεί -γματα πρὸς ἄτακτον φυγήν

Παρακολουθοῦμε μὲ λύπη δη-μοσιογράφους καὶ κάποιους ἐπι-φανεῖς συμπολίτες μας καὶ μή νὰσυμφωνοῦν μὲ τὶς ldquoπροοδευ-τικὲςrdquo θέσεις τους στὸ γενικότε-ρο ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοι-νωνίας μας στὴν μεγαλύτερηἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴνβαθυτέρα ἀμετανοησία τὴνἐθνικὴ καὶ τὴν προσωπικὴ τοῦ κα-θενός

Παρακολουθοῦμε ὅμως καὶ μὲμεγάλη μας χαρά ἕνα Ἐπίσκοποπαλληκάρι ἂς μᾶς συγχωρεθεῖ ἡἔκφραση νὰ ἀποτελεῖ τὴν ὑγιαί-νουσα λαλιὰ τῆς ὈρθόδοξηςΧριστιανικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυ-

ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶτοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίουποὺ κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸτὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στάση τοῦΠοιμένα του Βλέπουμε νὰ προ-τάσσετε σθεναρὰ τὰ στήθη σαςὅπως σὲ ὅλα τὰ ζητήματα ποὺκατὰ καιροὺς ἐπιχειροῦν νὰ κλυ-δωνίσουν τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτη-ρίας ἔτσι καὶ στὸ θέμα τοῦ Σο-δομισμοῦ καὶ τῆς παραφύσινχρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆςλειτουργίας

Χαιρόμαστε γιὰ κάθε σας θεο-φιλῆ ἐνέργεια συντασσόμαστεμαζί σας στὸν ἀγώνα σας ὑπὲρΠίστεως καὶ Πατρίδος συμμερι-ζόμαστε τὶς ὀρθὲς ἀπόψεις κιἐνέργειές σας συμβάλλουμε κιἐμεῖς σὰν ἀνεπίσημη ὁμάδα Χρι-στιανῶν Πολιτῶν μὲ τὶς ταπεινὲςδυνατότητές μας ὑπὲρ τῆς Ἀλη-θείας καὶ συμπορευόμαστε μαζίσας ψυχῇ σώματι καὶ πνεύματιλόγῳ καὶ ἔργῳ

Οἱ Ὀρθόδοξοι Πολίτες Θεσσα-λονίκης εἴτε μόνοι μας ὡς ἀνεπί-σημη ὁμάδα εἴτε συμπράττονταςκαὶ μὲ ἄλλες ἐπίσημες χριστια-νικὲς ὀργανώσεις κατὰ καιρούςἔχουμε ἤδη πολλάκις προβεῖ τὰτελευταῖα χρόνια σὲ διαμαρτυ-ρίες (στὸ διαδίκτυο μὲ ἐπιστολὲςσὲ διάφορους θρησκευτικοὺς καὶπολιτικοὺς φορεῖς ἢ πρόσωπα καὶσυναντήσεις μαζί τους στὸνἔντυπο τύπο μὲ εἰρηνικὲς συγ-

κεντρώσεις μὲ ὁμιλίες τηλεο-πτικὲς συνεντεύξεις κλπ) τόσοστὸ παρελθόν ὅσο καὶ στὸ πα-ρόν ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ τὴνχάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μέλλονπροκειμένου νὰ ὁμολογοῦμε τὸνΚύριο νὰ ὑπηρετοῦμε μὲ ἀγάπητὸν συνάνθρωπο καὶ πλησίον μαςκαὶ τὴν ὀρθὴ Πίστη τῶν ἉγίωνΠατέρων μας τὴν ὁποία παραλά-βαμε

Ταπεινὰ εὐχόμαστε ὁ Κύριοςἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοινὰ σᾶς συνοδεύουν καὶ προστα-τεύουν σὲ κάθε σας θεοφιλῆ καὶφιλάνθρωπη ἐνέργεια ἀλλὰ καὶκάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶσᾶς παρακαλοῦμε νὰ εὔχεσθεκαὶ ὑπὲρ ἡμῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴνεὐδοκίμηση κάθε δικῆς μας φι-λόθεης καὶ φιλάνθρωπης τα-πεινῆς ἀγωνιστικῆς ἐνέργειαςπρὸς σωτηρίαν καὶ πρὸς δόξανΘεοῦ

Ἀσπαζόμαστε τὴν δεξιάν σαςμετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τὴν ἐπιστολὴν ὑπέγραψαν μέληἐκ μέρους ὅλης τῆς ὁμάδος ΟΡΘΟ-ΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟ-ΝΙΚΗΣ τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων ἔχειεἰς τὴν διάθεσίν του τὸ ἱστολόγιονΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ httpkaio-menivatos blogspotgr

ΣΕΒ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣἩ Χώρα ἐγέμισεν ἀπὸ προδότας κυβερνητικοὺς καὶ ἀντιπολιτευομένους Ἡ πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἀντιndashοἰκογενειακή ἀντιndashδημογραφική ἐνῶ ἐστηλίτευσε τὰς ἐκτρώσεις τὴν μοιχείαν καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμο-φυλοφιλίας καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων Ὀργὴ διὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν διάλυσιν τῆς ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρί-ου ἐκ τῆς Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζτοῦ youthimdpkblogspot

laquoldquoὍσα δὲν πέτυχε ὁ κομμου-νισμὸς μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίοντοῦ Ἔθνους γίνονται σήμερα κα-τορθωτὰ μὲ τοὺς πρόθυμους συ-ν οδοιπόρους του πού βρίσκονταιστὸν δεξιὸ χῶροrdquo

Τελέστηκε τὴν Κυριακὴ12012014 τὸ καθιερωμένο μνη-μόσυνο εἰς μνήμην τῶν πεσόντωνστρατιωτῶν κατὰ τὴν Μάχη τῆςΚονίτσης τὸν Δεκέμβριο τοῦ1947-48

Προηγήθηκε ἀρχιερατικὴ θείαΛειτουργία στὸν ΜητροπολιτικὸἹ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου ἐνῶ μετὰτὸ μνημόσυνο ἀκολούθησαν ὁμι-λίες ἀπὸ τὸν κ Τζιαφὰ Γεώργιο τἐκδότη ndash δημοσιογράφο ποὺ μί-λησε γιά τὰ δραματικὰ γεγονότατῆς μάχης καὶ τοῦ ΜητροπολίτηΚονίτσης Ἀνδρέα ποὺ μὲ τὴν δυ-ναμικότητα ποὺ τὸν χαρακτηρί-ζει ἀναφέρθηκε σὲ σειρὰ ζητη-μάτων τῆς ἐπικαιρότητας

Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης τόνισε ἰδι-αίτερα ὅτι τὴν περίοδο 1947ndash48 ἡἙλλάδα ἀντιμετώπισε ἕνα ἐσωτε-ρικὸ ἐχθρό τὸν κομμουνισμό ὁὁποῖος προκάλεσε περισσότε-ρες συμφορὲς ἀπὸ τὴν κατοχήΑὐτὰ τότε σήμερα ὅμως τὰ ἱστο-ρικὰ γεγονότα ἔχουν ξεθωριάσειστὴν μνήμη τῶν μεγάλων καὶ οἱ

νεώτεροι τὰ ἀγνοοῦν Ἐμεῖςὅμως διατηροῦμε τὶς ἐκδηλώσειςμνήμης γιατί εἶναι σήμερα περισ-σότερο ἀναγκαῖες ἀπὸ ποτέ

Νὰ προσέχουμε τοὺς προδό-τες ποὺ προέρχονται μέσα ἀπὸτὴν Ἑλλάδα διετύπωσε ὁ Σεβα-σμιώτατος Ἡ Χώρα ἔχει γεμίσειἀπὸ νέους ἐφιάλτες Τοὺς βρί-σκουμε στὸ κυβερνητικὸ στρατό-πεδο καὶ στὴν ἀντιπολίτευση στὶςδῆθεν κοινωνικὲς ὀργανώσεις σὲκοσμικὰ ἰσχυροὺς παράγοντεςστὸν τύποhellip Ὅλοι αὐτοὶ προπα-γανδίζουν τό σύμφωνο ἐλεύθε-ρης συμβίωσης εἶναι αὐτοὶ ποὺστέλνουν τοὺς πολυτέκνους στὸἰκρίωμα μὲ φόρους κλπεὐνοοῦν τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχουνστὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενει-άρχες

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ ἀνα-φερθεῖ στήν πολιτικὴ τῆς κυβέρ-νησης πού εἶναι ἀντιndashπολυτεκνι-κή ἀντιndashοἰκογενειακὴ καὶ ἀντιndashδημογραφική καθὼς πλήττειἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶτοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότε-ρα παιδιὰ ἔχουν Ἐπεσήμανε ἐπί-σης ὅτι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουννομοθετήσει δύο θανάσιμα ἁμαρ-τήματα τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴνμοιχεία Καὶ τώρα ἑτοιμάζονται νὰνομιμοποιήσουν καὶ τοὺς γάμουςτῶν ὁμοφυλοφίλων Εἶναι οἱ περι-βόητοι συνδικαλιστὲς καὶ οἱ κομ-ματικοποιημένοι καθηγητές ποὺοὐσιαστικὰ ἔχουν διαλύσει τὴν

μέση ἐκπαίδευση καὶ κυρίως τὴνἀνωτάτη ἐκπαίδευση Ἐξέφρασεπαράλληλα τὴν ὀργή του γιάὅσους περιφρονώντας τὴνἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταστρατη-γοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆςἐπαναφέροντας τὴ δουλεία καὶκάνοντας σκλάβους τοὺς Ἕλλη-νες Κι ἀκόμη ὅσοι πολεμοῦν τὴνἘκκλησία θέλοντας νὰ ἁρπάξουνκαὶ τὰ ἐλάχιστα ἀπομεινάρια τῆςλεγομένης ἐκκλησιαστικῆς περι-ουσίας

Δὲν ἔχουν ὅμως σκεφτεῖ ποῦθὰ βρισκόταν σήμερα ἡ κοινωνίακαὶ σὲ ποιὲς συνθῆκες ἐξαθλιώ-σεως θὰ ζοῦσαν πολλοὶ συμπα-τριῶτες μας ἂν ἡ Ἐκκλησία σὰνφιλόστοργη Μητέρα δὲν πρόσφε-ρε πλούσια τὴν ἀγάπη της μὲ τὰσυσσίτια καὶ τὸ πολύμορφο φι-λανθρωπικό της ἔργο

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ δια-χειρίζονται τὶς τύχες τοῦ Ἔθνουςκαὶ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτωνδήλωσε τὰ ἑξῆς Ἡ ἐπαρχία συ-νεχῶς συρρικνώνεται καὶ κινδυ-νεύει μὲ ἀφανισμό Ἐδῶ θηριο-μαχοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰκρατήσουμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰκρατηθεῖ στὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχίαΤί θὰ μείνει σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο

Δὲν λησμόνησε τήν ΒόρειοἬπειρο πού βρίσκεται σὲ κρίσιμοσταυροδρόμι ἀφοῦ καὶ οἱ Βορει-οηπειρῶτες ὑφίστανται ποικίλουςδιωγμούς ὑπογείως ἢ φανεράκαὶ οἱ τσάμηδες βυσσοδομοῦν

κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐνῶ τὰ ὀστᾶτῶν ἡρώων τοῦ ἔπους 40-41 δὲνἔχουν ἀκόμη περισυλλεγεῖ γε-γονὸς ποὺ προκαλεῖ ἐθνικὴντροπὴ στὴν Ἑλλάδα

Τέλος ἔκλεισε τὴν σύντομηὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ὅσα δὲνπέτυχε ὁ κομμουνισμὸς μὲ τὴΜάχη τῆς Κονίτσης καὶ γενικότε-ρα μὲ τὴν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦἜθνους γίνονται σήμερα κατορ-θωτά Γιατί ὁ κομμουνισμὸς ἔχειεἰσχωρήσει παντοῦ βρίσκονταςπάντοτε πρόθυμους τοὺς θλιβε-ροὺς συνοδοιπόρους Αὐτοὶ εἶναιοἱ χειρότεροι οἱ συνοδοιπόροι οἱὁποῖοι εἶναι ἀπὸ τὸν δεξιὸ χῶρο

Ἀδελφοί ὅσοι ἀγαποῦμε τὸνΧριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι πο-νοῦμε σκεπτόμενοι τὸ ποῦ εἴμα-σταν καὶ ποῦ βρισκόμαστε σήμε-ρα καὶ ποῦ ἔχουμε φτάσει ἔχου-με χρέος νὰ ἀντιστεκόμαστε νὰδίνουμε τὸ ἀγωνιστικὸ παρόνὅπου οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦν

Ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν ἂςτὸ ἀκούσουν ὅτι τὸ ἄστρο τῆςΜάχης τῆς Κονίτσης δὲν ἔσβησεδὲν χάθηκε ἐξακολουθεῖ νὰ ρί-χνει τὸ φῶς του ἐπάνω στὴν μαρ-τυρική μας Πατρίδα

Δόξα καὶ Τιμὴ σὲ ὅλους ὅσοιἀγωνίσθηκαν καὶ ἔπεσανἡρωϊκῶς μαχόμενοι καὶ ἡ μνήμητους μνήμη Ἡρώων ἂς εἶναιαἰώνια χαρα γμένη στὴν μνήμητοῦ Ἔθνους Ἀμήνraquo

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθη-ναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλουτοῦ ΣΤ´ Ἀναφερομένη εἰς τὴνσυνάντησιν αὐτὴν ἡ ἸταλικὴἘφημερὶς laquoCorriere della seraraquo(8ην Ἰανουαρίου) προσεπάθησενὰ ἐντοπίση τὰς διαφοράςὈρθοδόξων καὶ Παπικῶν τονί-ζουσα ὅτι

laquoΤὸ πρῶτο εἶναι ἡ διένεξη περὶἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος laquoΔηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ δόγμα περὶἉγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὸὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠατρόςΣτὸ Μεσαίωνα στὸν τύπο αὐτὸπροσετέθη ἕνα filioque (καὶ ἐκ τοῦΥἱοῦ) κι αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπικράτησε

στὴ Δύσηraquo (ΣΣ ΟΤ Ὁ Ἰταλικὸςτύπος τὸ ὑπογραμμίζει ἐνῶ αἱ ἑλλη-νικαὶ ἐφημερίδες ἀκόμη καὶ αἱἐκκλησιαστικαὶ τὸ ἔχουν λησμονή-σει ὅπως τὸ ἔχουν λησμονήσει καί οἱἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας εἰςτοὺς διαλόγους μὲ τοὺς Παπικούς)

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφοςἀναφέρει τὸ ἐκκλησιολογικὸν θέ-μα laquoὍλοι οἱ χριστιανοὶ συμφω-νοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμηςκατέχει τὸ πρωτεῖο στὴν ἀγάπηἈλλὰ γιὰ τὶς δικαιοδοσίες τοῦ Πά-πα ἐπικρατεῖ ἀκόμη διαφωνία ποὺδύσκολα γεφυρώνεταιraquo Ἐπάνωστὸ θέμα αὐτό συνεχίζει ὁ ἀρθρο-γράφος ἐνδέχεται νὰ ἐπιφυλάσ-σονται εὐχάριστες ἐκπλήξεις ἐὰνἡ θεολογικὴ ἀκρίβεια συνδυαστεῖμὲ ἕνα ἔξυπνο διάλογοraquo

Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου ἈκαδημίαςΚρήτης ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις συμ-φώνως πρὸς τὴν ὁποίαν

laquoἈπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου ὁΔρ Κωνσταντῖνος Ζορμπὰς εἶναι ὁνέος Γενικὸς Διευθυντὴς τῆςὈρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης(ΟΑΚ)

Ὁ κ Ζορμπὰς ἔλαβε τὸ ΠτυχίοΠολιτικῶν Ἐπιστημῶν (Στρασβοῦρ -γο 1981) τῆς Κοινωνιολογίας (Κα-θολικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ΣορβόννηΠαρίσι 1987) καὶ τῆς Θεολογίας (Θε-ολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου ΣεργίουΠαρίσι 1987)

Πραγματοποίησε βασικὲς καὶ με-ταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Κοινω-νιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶστὴν Ποιμαντικὴ Κοινωνιολογία καὶἐργάσθηκε ὡς ἐρευνητὴς στὸἘθνικὸ Κέντρο ἘπιστημονικῶνἘρευνῶν (Centre National de Rech-erche Scientifique) στὸ Παρίσι

Στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυ-χιακὲς σπουδὲς στὴ ΘεολογικὴΣχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ στὸν Το-μέα Ἠθικῆς καὶ Κοινωνιολογίας ἀπrsquoὅπου τὸ 1996 ἔλαβε τὸ ΔιδακτορικὸΔίπλωμα μὲ laquoἌρισταraquo

Τὴν περίοδο 1988-1998 ὑπῆρξεἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆςΟΑΚ προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίεςτου σὲ διαφόρους τομεῖς τοῦ Ἱδρύ-ματος ἐνῶ παράλληλα συμμετεῖχεσὲ διάφορες ἐκκλησιαστικὲς ἀπο-στολὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου

Ἔχει λάβει ἐνεργὸ μέρος μὲεἰσηγήσεις καὶ παρεμβάσεις στὴνπορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσηςμέσῳ τῶν διαφόρων Ἐπιτροπῶντοῦ Συμβουλίου ΕὐρωπαϊκῶνἘκκλησιῶν καθὼς καὶ τοῦ Συμβου-λίου τῆς Εὐρώπης

Ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἔχει προσφέρειτὶς ὑπηρεσίες του σὲ διαφόρους το-μεῖς δραστηριότητας τῆς Ἱερᾶς Συν -όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςὡς μέλος τῶν Εἰδικῶν ΣυνοδικῶνἘπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματακαὶ γιὰ τοὺς μετανάστες καθὼς καὶστὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἕδρα της στὶςΒρυξέλλες

Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ Κέν-τρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεον-τολογίας καὶ ἀναπληρωματικὸ μέ-λος τῆς Ὁμάδας Βιοηθικῆς τοῦΣυμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-σιῶν καὶ συμμετέχει στὶς ἐργασίεςτῆς Ὁμάδας Ἐργασίας Ἠθικῆς (Eu-ropean Group of Ethics) τῆς Εὐρω-παϊκῆς Ἐπιτροπῆς

Ὑπηρέτησε ὡς σύμβουλος ἐκ παι-δευτικῶν θεμάτων στὴν ΜόνιμηἙλληνικὴ Ἀντιπροσωπεία τῆςἙλλάδος στὶς Βρυξέλλες καὶ συνε-χίζει τὶς ὑπηρεσίες του καὶ κατὰ τὴδιάρκεια τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας(Αrsquo ἑξάμηνο 2014) γιὰ ἐκπαιδευτικάδιαπολιτισμικὰ θέματα καὶ διοργά-νωσης ἐπιστημονικῶν συνεδρίωνμὲ βασικὸ προβληματισμὸ τὸ ἄρθρο17 τῆς Συνθήκης τῆς Λισσαβώναςraquo

ΝΕΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΙΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οκ ΤΣΙΠΡΑΣ μετὰ τὴ συνάν-τησή του μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸ Πατριάρχη κ Βαρθολο-

μαῖο στὴν Ἀθήνα σὲ δηλώσεις τουτόνισε ὅτι ἀποτελεῖ οὑμανιστικὸπανανθρώπινο αἴτημα νὰ ἀλλάξειἡ μεταναστευτικὴ πολιτικὴ στὴνΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ζήτησε τὴσυμπαράταξη μὲ τὴν Ἀριστερὰτῶν χριστιανικῶν ἀλλὰ καὶ ὅλωντῶν ἐκκλησιῶν Προφανῶς ἀπὸ τὶςἐκκλησιολογικὲς του γνώσεις ὁ κΤσίπρας γνωρίζει βουδιστικέςμουσουλμανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκ -κλησίες

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὁ οὑμα-νισμὸς τοῦ κ Τσίπρα καὶ τῆς Ἀρι-στερᾶς γενικότερα δὲν ἔχει καμίασχέση μὲ τόν χριστιανικὸ οὑμανι-σμό Ὁ οὑμανισμὸς του στηρίζε-ται στὸν ὑλισμό μολύνεται ἀπὸ τὴνἐκλογίκευση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοι-νωνίας εἶναι ἀποσπασματικὸς καὶνοθεύεται ἀπὸ τὸ λαϊκισμό Στὸνοὑμανισμὸ τοῦ κ Τσίπρα δὲνὑπάρχει πραγματικὴ ὀντολογικὴἐλευθερία ἀλλὰ ἐλευθερία τῶνπαθῶν καὶ τῶν ἐνστίκτων Στὸνχριστιανισμὸ ὁ κάθε ἄνθρωποςἀπὸ τότε ποὺ εἶναι ἔμβρυο ἕως τὸτέλος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖὑπέρτατη ἀξία καὶ ὄχι ἐξάρτημαμίας μηχανῆς πολτοποίησης τῆςζωῆς καὶ τῆς συνείδησης

Κατὰ τὸν κ Τσίπρα ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἕνας θεσμὸς ποὺ στὸ θέματῆς μετανάστευσης ὀφείλει νὰσυμπαραταχθεῖ μὲ τὴν Ἀριστεράἀφοῦ σ αὐτὸ συμπίπτουν οἱ ἀρχέςτους Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲνἔχει τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲςγνώσεις γιὰ νὰ γνωρίζει ὅτι ἡἘκκλησία δὲν ἀκολουθεῖ ἀλλὰἡγεῖται καὶ δὲν συμπαρατάσσεταιἀλλὰ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωποἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποὺ πολιτικὰ

καὶ ἰδεολογικὰ ἀνήκει Ἡ Ἐκκλησίαοὔτε Κόμμα εἶναι οὔτε ἰδεολογίακαὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπέναντι ἀπὸτὸν Μεγάλο Ἱεροεξεταστή τὸνγνήσιο ἐκφραστὴ τοῦ ΔυτικοῦΟὑμανισμοῦ ὅπως τὸν περιέγραψεὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς ἈδελφοὺςΚαραμάζοφ Ὅσα ὑπόσχεται ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς καὶ ἡ Ἀρι-στερὰ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ εἶναι πιὸἑλκυστικὰ στὸν χοϊκὸ ἄνθρωποἀπὸ ὅσα διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἀλλάὅπως σημειώνει ὁ μεγάλος ρῶσοςσυγγραφέας κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφά-νεια τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης του ὁΜεγάλος Ἱεροεξεταστὴς κρύβει τὸἀβυσσαλέο μῖσος του πρὸς τὴνἀνθρωπότητα

Ὁ κ Τσίπρας δὲ γνωρίζει αὐτὸποὺ ἀναφέρει ὁ Μπερντιάγεφ ὅτιὁ χριστιανικὸς οὑμανισμὸςἀρνεῖται νὰ καταργήσει τὴν πνευ-ματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἐλευθε-ρία τῆς συνείδησης ἐν ὀνόματιμίας οὐτοπικῆς ὑλικῆς εὐημερίαςἊν ἡ κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸτὴ διαφθορὰ καὶ τὶς κοινωνικὲς καὶοἰκονομικὲς ἀνισότητες καὶ ἀδι-κίες ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐλεύθεροςἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωποςποὺ τοῦ δωσε αὐτὴ τὴν ἐλευθερίαὉ ἀθεϊστικὸς καὶ ὑλιστικὸς οὑμα-νισμὸς ὑπόσχεται τὴν εὐημερίατῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ μίαἀναγκαστικὴ ὀργάνωση τῆς ζωῆςποὺ καταπιέζει τὴν ἀνθρώπινηἐλευθερία καὶ ἐξαφανίζει τὸ ὑπέρ-λογο στοιχεῖο τῆς ζωῆς Μὲ τὴνὑπόσχεση μίας ἐπίγειας Ἐδὲμ ὁδη-γεῖ τὴν κοινωνία στὸν πνευματικὸκαταναγκασμὸ καὶ στὴν τυραννίαὅπως ἀποδείχθηκε στὸν 20ό αἰώναΤί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει λοιπὸν ὁοὑμανισμὸς τοῦ κ Τσίπρα μὲαὐτὸν ποὺ ἐκφράζει ὁ κ Βαρθολο-μαῖος

ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΝ

ΤΟΥ Κ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΤοῦ κ Γεωργίου Ν Παπαθανασοπούλου

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆςlaquoΡομφαίαςraquo

laquoἜκκληση πρὸς τὴν ΕὐρωπαϊκὴἝνωση νὰ μὴ ἐπιβάλλει νέες ἰδέεςστὴ Χώρα του ἔκανε ὁ ΚαθολικὸςΠατριάρχης Γεωργίας κ Ἠλίας Β

ldquoἩ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ πρέπεινὰ λάβει ὑπόψιν τὶς παραδόσεις μαςκαὶ νὰ μὴ ἐπιβάλλει γάμους ἰδίου φύ-λουrdquo ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ Πα-τριάρχης

Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης κ Ἠλίαςχαιρέτισε τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀντι-προσωπείας τῆς ΕΕ στὴν Γεωργία ἡὁποία δὲν θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ

τὴν ἔνταξή της τὴν ἀναγνώριση τῶνγάμων ἰδίου φύλου

ldquoΑὐτὴ εἶναι μία εὐχάριστη ἐξέλιξηδιότι ἔτσι δίνεται ἡ δυνατότητα δια-τήρησης τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦτῆς Γεωργίαςrdquo ὑπογράμμισε σὲ ἄλλοσημεῖο ὁ Πατριάρχης

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Προκα-θήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωρ-γίας ἐξέφρασε τὴν ἔντονη δυσαρέ-σκειά του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δρά-σεις καὶ ἀπόψεις τῶν φιλελευθέρωνστὴ Γεωργία ἔχουν κηρυχθεῖ δημο-κρατικές ἐνῶ ἡ στάση τῆς Ἐκκλη-σίας ἐπικρίνεται ἔντοναraquo

Πατριάρχης Γεωργίας πρὸς Εὐρωπαϊκὴν ἝνωσινΜὴ ἀλλοιώνετε τὰς παραδόσεις

Τί ἰσχύει διὰ τὴν ἀμοιβὴννεωκόρου ἐνοριακοῦ Ἱ Ναοῦ

Τὸν Μάϊον ἡ συνάντησιςΠάπα - Οἰκ Πατριάρχου

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Συμφώνως πρὸς πληροφορίαςὑπὸ ἡμερομηνίαν 13ην Ἰανουαρίουτοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου laquoefi-meriosgrblogspotgrraquo

laquoΣύμφωνα μὲ τὴν παρ 4 τοῦἄρθρου 53 τοῦ Κανονισμοῦ 269 τῆςΔιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶἹερῶν Ναῶν Ἐνοριῶν καὶ Ἐφημε-ρίων (ΦΕΚ 193Α19970) ldquoοἱ ἱερο-ψάλτες καὶ οἱ Νεωκόροι ὡς ἀποτε-λοῦντες τὸν κατώτερον κλῆρο τῆςἘκκλησίας δὲν ὑπάγονται εἰς τὰπερὶ τῶν συλλογικῶν συμβάσεωνκειμένας διατάξειςrdquo (παρ 4 ἄρθρου64 τοῦ ΑΝ 220040)

Βάσει τῶν ἀνωτέρω οἱ Νεωκόροιἐφόσον δὲν ὑπάγονται στὶς περὶσυλλογικῶν συμβάσεων ἰσχύουσεςδιατάξεις δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴ γι᾽αὐτούς ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀμοιβῆςτους οἱ σχετικὲς διατάξεις τῆςἐργατικῆς νομοθεσίας

Κατὰ συνέπεια ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐνλόγῳ κατηγορίας ἀπασχολουμένων(Νεωκόροι - Ἱεροψάλτες) λόγῳ τοῦἰδιοτύπου τῆς σχέσεώς τους μὲ τὴνἘκκλησία ἐφόσον δὲν ὑπάγονταιστὶς διατάξεις τοῦ ΑΝ 220040 ρυθ-μίζεται μὲ ἐλεύθερη συμφωνίαλαμβάνοντας ὑπόψη καὶ τὶς διατά-ξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (μισθόςἄδεια ἀσθένεια κλπ)raquo

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΝ ΚΡΙΣΙΝ

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Θεσσαλο-νίκης κ Ἄνθιμος μὲ ἐγκύκλιόν τουἀπευθύνεται εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγε-σίαν καὶ ζητεῖ ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνημε-ρώση τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴνπορείαν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦτραπεζικοῦ συστήματος ἀλλὰ καὶτῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως Τὸπλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἡὁποία ἔχει διὰ θέμα της τὴν κρίσινἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoὉλοφάνερα ἡ κρίση αὐτὴ δὲνεἶναι μόνον οἰκονομικήmiddot εἶναι κατrsquoἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση

Κύριοι σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶςπληροφορήσω ὅτι τὸ γενικὸ φρόνη-μα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μαςἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα ἐξ αἰτίαςαὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἄνδρες καὶγυναῖκες ἔβαλαν τὰ κεφάλια τουςκάτω αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰἐθνικά τους φτερά καὶ ὁ διαπιστού-μενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεωςαὐξάνεται ταχύτατα

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαόμας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνεςκαὶ Ἑλληνίδες οἱ ὁποῖοι καὶ τώραζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μα- κεδόνες οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπει -ρῶτες ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητοΣκοπιανὸ πρόβλημα ποὺ ὄχι μόνονπαραμένει ἄλυτο ἀλλὰ παρουσιάζειμιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα μὲ πο-νηρὰ φημολογία καὶ ldquoΝιμίτσιαrdquo τα-κτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους ἐνῷ θρα-σύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρη-σαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμαμὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδό-να Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς κα-ταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίουφρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μαςἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρί-σεως μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ

τὰ ἐθνικά μας θέματα ὅπως εἶναι τὸΣκοπιανό καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέρ-γειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικω-τάτη Θράκη μας συνθέτουν ἀνά-γλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνουἐθνικοπολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦπροβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλουςκαιρούς μας

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσωὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶνἙλληνικῶν Τραπεζῶν μὲ τὸ πλῆθοςτῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶτῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλλη-νικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος δη-μιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶἀβεβαιότητα

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίσηστὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδη-γήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχίατοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶτῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν Διαφωτί-στε μας εἶναι ἀνάγκη

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλο-νίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸχῶρο Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυ-βερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰτὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθ-μοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεωςσὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτήποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόρασηἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶςθυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλλη-νισμοῦ

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοιοἱ Ἕλληνες πολῖτες ὅτι παρὰ τὶς δυσ -κολίες καὶ τοὺς προβληματισμοὺςεἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰτὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότη-τα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μαςἸησοῦς Χριστός ἡ ὑπέρμαχος Στρα-τηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱἍγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προ-στατεύουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξηΠατρίδα μας τὴν Ἑλλάδαraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Ὑφίσταται θέμα διαδοχῆςτοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας

Ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῶν Χρι-στουγέννων εἶδον τὸ φῶς τῆς δημο-σιότητος πληροφορίαι ὅτι ἐπίκει-ται ἀλλαγὴ εἰς τὸν θρόνον τῆςἹερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστρα-λίας Τὰς πληροφορίας ἐδημοσίευ-σεν ἡ ὁμογενειακὴ ἐφημερίς τῆςΝέας Ὑόρκης laquoἘθνικὸς ΚήρυξraquoΣυμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα

laquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος ΑὐστραλίαςΣτυλιανὸς ἔλαβε τρίμηνη ἄδειακαὶ ἀπέχει ἀπὸ τὰ καθήκοντά τουγιὰ λόγους ὑγείας καὶ ξεκούρα-σης σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πλη-ροφορίες τοῦ ldquoἘθνικοῦ Κήρυκαrdquoτόσο ἀπὸ τὴν Αὐστραλία ὅσο καὶἀπὸ τὴν Ἀθήνα

Καθήκοντα τοποτηρητῆ ndash ἀντι-καταστάτη του γιὰ ὅσο καιρὸ θὰβρίσκεται σὲ ἄδεια ἀνατέθηκανστὸν Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος Σε-ραφείμ ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶπρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἀρχιεπι-σκοπῆς Αὐστραλίας Μήνυμα τοῦldquoΕΚrdquo μέσῳ e-mail πρὶν ἀπὸ τέσσε-ρις ἡμέρες στὸν Ἐπίσκοπο Σερα-φείμ παρέμεινε ἀναπάντητο

Ἱεράρχες τοῦ Φαναρίου εἶπανστὸν ldquoΕΚrdquo ὅτι ὁ ἈρχιεπίσκοποςΣτυλιανὸς ldquoεἶχε ἀντιμετωπίσει κά-ποια ἀσθένεια στὸ παρελθόν πλὴνὅμως εἶχε ἀποθεραπευθεῖrdquo ἐνῶδήλωσαν ἄγνοια γιὰ τὰ αἴτια ποὺ

τὸν ἀνάγκασαν νὰ λάβει τρίμηνηἄδεια καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ καθήκοντάτου

Ἐν τῷ μεταξύ ἔχει ἤδη ἀρχίσειἀνάμεσα σὲ ἐκκλησιαστικούςἀλλὰ καὶ πολιτικοὺς κύκλους ἡσυζήτηση τῆς διαδοχολογίας καὶἤδη ἀκούγονται καὶ οἱ ἐπίδοξοιδιάδοχοι ἀνάμεσα στοὺς ὁποίουςσυμπεριλαμβάνεται Ἐπίσκοπος ἐξΑὐστραλίας Μητροπολίτης ὁὁποῖος στὸ παρελθὸν ὑπηρετοῦσεστὴν Αὐστραλία καὶ τώρα περιφέ-ρεται στὴν Ἀθήνα τελώντας κατ᾽ἀνάθεση κηδεῖες μνημόσυνα καὶἐκφωνῶν λόγους κατὰ περίστασησὲ ἑσπερινοὺς καὶ ἄλλες ἱεροτε-λεστίες καθὼς ἐπίσης καὶ Ἱεράρ-χης ἀπὸ τὴν Ἀμερική

Ὁ κ Στυλιανός ὁ ὁποῖος δια-νύει τὸ 78ο ἔτος τῆς ἡλικίας τουγεννήθηκε στὶς 29 Δεκεμβρίουτοῦ 1935 ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχιεπίσκο-πος Αὐστραλίας ἐπὶ 38 χρόνια καὶσυγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1975raquo

Ὁ laquoΟΤraquo ὑπογραμμίζει ὅτι ὁἈρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κΣτυλιανὸς ἐξέδωσε κανονικῶς μή-νυμα διὰ τὰ Χριστούγεννα Ἐὰνὑπάρξουν ἄλλαι διαφορετικαὶ πλη-ροφορίαι διὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁlaquoΟΤraquo θὰ τὰς μεταδώση