Η ΚΟΤΟΥΛΑ Η ΣΟΦΟΥΛΑ

Η ΚΟΤΟΥΛΑ Η ΣΟΦΟΥΛΑ(Παραμύθι διασκευασμένο από τα παιδιά του 1/θ Νηπιαγωγείου Όσσας)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κοτούλα που τη λέγανε Σοφούλα. Η Σοφούλα βρήκε ένα Σποράκι και ήθελε να το φυτέψει. Και είπε: κάποιος να με βοηθήσει να το φυτέψω…

Το άλογο της είπε: Όχι εγώ. Ξέχνα το. Πλάκα μου κάνεις;;

Είπε η γατούλα: Όχι

Είπε και το ποντικάκι: Όχι εγώ

Καλά, είπε η Σοφούλα. Θα το φυτέψω μόνη μου.

Πέρασε ο καιρός, έβαλε στο χωράφι ένα σκιάχτρο για να φοβούνται τα πουλιά και ήθελε να κόψει το σιτάρι για να το κάνει αλεύρι.

Ρώτησε τους φίλους της: Ποιος θα με βοηθήσει;

- Όχι εγώ, είπε το άλογο- Ούτε εγώ είπε η γάτα- Ούτε εγώ ξέχνα το, είπε το ποντικάκι

Η κοτούλα το έκοψε μόνη της το σιτάρι. Ήρθε η κομπίνα, το αλέσανε, το πήγανε στο μύλο και το κάνανε αλεύρι.

Η κοτούλα πήρε το αλεύρι και ήθελε να φτιάξει ένα ψωμί. Ρώτησε τους φίλους της: Ποιος θα με βοηθήσει;

- Όχι ποτέ, είπε το άλογο- Είπε και η γάτα όχι ποτέ- Ούτε εγώ, είπε το ποντικάκι

Έτσι, η κοτούλα έψησε μόνη της το ψωμί και λέει:

Ποιος θα με βοηθήσει να το φάω;

Και είπαν όλοι: - Εγώ, εγώ, εγώ!!!

Όμως δεν τους άφησε. Έκλεισε την πόρτα και τα έδωσε στα μωράκια της και έφαγε όλη η οικογένεια.

Και ύστερα τους βλέπανε το άλογο, η γάτα και το ποντίκι και ζηλεύανε και θέλανε να φάνε και αυτοί.

Η κοτούλα όμως τους είπε: Α, δεν βοηθήσατε. Όταν εγώ σας έλεγα να βοηθήσατε εσείς τεμπελιάζατε.

Ύστερα βρήκανε ένα ακόμη σποράκι και τη βοηθήσανε και το φυτέψανε και φάγανε όλοι μαζί τα ψωμάκια.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…