1

Akide –Besim

Mësime në lëndën e besimit Islam

Së pari themi se akidja- Besimi është ajo çka rrënjoset apo lidhet në zemër dhe e vërtetojnë

atë gjymtyrët .

Kjo lëndë pra ka lidhje me besimin tonë tek Zoti i madhëruar ose rreth besimit tonë për

veprat e Allahut të madhëruar dhe në gjithçka që lidhet me to .Thotë Profeti alejhi

selam:”Ka qënë Allahu dhe nuk ka ekzistuar asgjë para Tij ,dhe ishte Froni i Tij mbi ujë dhe

shkroi në libër (Leuhi Mahfudh) çdo gjë pastaj krijoi qiejt dhe tokën”(rëndësia e

monoteizmin) Musned

1. Besimi në ekzistimin e All-llahut të Lartësuar.

Si e njohim Allahun e madhëruar ? Atë e njohim nëpërmjet fakteve dhe argumenteve të Tij.

Argumentet për ekzistimin e Tij janë: natyrshmëria, mendja, shpallja ,ndijimi , argumentet e

shenjave të Allahut në horizonte dhe në veten tonë ,Argumenti i mirmbajtjes në Univers

dhe argumenti i shkencës moderne.

1 - Argumenti i natyrshmërisë për ekzistimin e Zotit: çdo krijesë, natyrisht është krijuar të

besojë në Krijuesin e saj pa i paraprirë kësaj mendimi apo mësimi Muhamedi alejhis-selam

2

thotë: “Çdo fëmijë lindët në natyrshmëri (në besim mbi Zotin), kurse prindërit e tij e bëjnë

hebre, krishter apo mexhusij (adhurues i zjarrit)“ Buhari (koment)

Allahu thotë : “E kur i mbulon ata ndonjë valë si reja, i drejtohen All-llahut sinqerisht me

besim vetëm ndaj Tij,( 31:32.)

2 - Argumenti logjik (i mendjes) mbi ekzistimin e Zotit: Të gjitha krijesat, ato që kanë kaluar

dhe ato që vijnë, patjetër duhet të kenë një Krijues i cili i krijoi ato, meqë ato nuk e krijuan

vetveten dhe nuk është e mundshme të jenë krijuar rastësisht All-llahu i Lartësuar përmend

këtë argument logjik dhe të prerë në Kur’an kur thotë: “A mos ata u krijuan prej asgjëje;

apo ata janë krijuesit (e vetvetes)?! A mos ata i krijuan qiejt e tokën, (kurrsesi) por ata nuk

binden?! (Et-Tur: 35-36).

Tregohet se një dijetar Islam njëherë ka pasur një debat me një njeri jobesimtar dhe caktuan

datën dhe orën por dijetari u vonua dhe i la të prisnin njerëzit dhe pastaj kur u shfaq u

arsyetua për vonesën e tij se u mahnit nga një ngjarje që pa dhe u vonua kur e pyetën se

cila ishte kjo ngjarje ai tha se kishte parë një grup drunjsh në pyll që filluan avash të

grupohen afër një lumi pastaj njëri pas tjetrit filluan të vendoseshin në mënyrë të tillë që

nga vendosja e tyre po krijohej një anije dhe pastaj kur anija u kompletua filloi të lundronte

pa njeri që ta drejtonte në lum , pasi tha këtë atëhere ateisti kërceu dhe tha se kjo ishte e

pamundur atëher i tha dijetari si ka mundësi që gjithçka që shohim galaktikat dhe toka mos

ta kete një krijues ,dhe me kaq u mbyll debati dhe dijetari musliman fitoi . Është e

pamundur që kjo gjithësi e pafund, me tokën, qiejt, galaktikat, gjendjet dhe sistemin e saj të

jashtëzakonshëm dhe habitës të krijojë vetveten apo të krijohet rastësisht ose pa Krijues?!!

3 - Argumenti i shpalljes mbi ekzistimin e Zotit: Librat e shpallur (Tevrati, Zeburi, Inxhili dhe

Kur’ani) argumentojnë ekzistimin e Zotit, gjithashtu dispozitat që ato përmbajnë e të cilat

janë në interes të njerëzimit argumentojnë se janë nga Zoti i Urtë dhe i Gjithëdijshëm, i cili

din se çka është në dobi të njerëzimit. Çdo profeti i janë dhënë argumente të qarta nga

Allahu në mënyrë që njerëzit ta besojnë të dërguarin po ashtu dhe Profeti jonë ka ardhur me

disa mrekulli në mënyrë që njerëzit ta vërtetojnë që ai është i dërguari i Allahut dhe

argumenti më i madh është Kurani dhe mënyra e transmetimit të tij deri tek ne.

Një shembull i ngjarjeve që janë thënë në Kuran para se të ndodhin, është fitorja e romakëve mbi persët brenda pak viteve pasi romakët u mundën nga persët. Allahu thotë në Kuran: “Bizantët (romakët) u mundën në tokën më të afërt, por pas disfatës së tyre ata do të jenë fitimtarë brenda pak40 vitesh …” (Kuran 30:2–4) Le të shohim çfarë thotë historia për këto luftëra. Libri “Historia e Shtetit të Bizantit” tregon se ushtria romake u shkatërrua keq në Antiok më 613 dhe si rezultat persët përparuan me shpejtësi në të gjithë frontet. Në atë kohë ishte e vështirë të mendohej se romakët do t’i mundnin persët, por Kurani lajmëroi se kjo do të ndodhte brenda pak viteve (3 – 9 vjet). Më 622, nëntë vjet pas humbjes së romakëve dy ushtritë, ajo romake dhe perse, u vunë përballë njëra tjetrës në tokën Armene, ku romakët realizuan fitoren e tyre vendimtare për të parën herë që pas humbjes në 613. Profecia u përmbush pikërisht ashtu siç tha Zoti në Kuran.

3

Mrekullitë e kryera nga i Dërguari Muhamed Me lejen e Zotit, Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) ka kryer shumë mrekulli për të cilat janë dëshmitarë shumë njerëz p.sh.: Ndarja e hënës në dy pjesë të barabarta, ishte një nga mrekullitë e Profetit, kur idhujtarët e Mekës i kërkuan atij t’u tregonte një mrekulli. Një tjetër mrekulli është vërshimi i ujit nga gishtat e Muhamedit (paqja qoftë mbi të), kur shokët e tij ishin të etur dhe kishin vetëm pak ujë në një enë. Ata shkuan tek ai dhe e lajmëruan se nuk kishin ujë as për t’u larë e as për të pirë, me përjashtim të atij pak uji që kishte mbetur në një enë. Muhamedi (paqja qoftë mbi të) e mori enën dhe vendosi dorën në të. Sakaq nga gishtat e tij filloi të rridhte ujë. Kështu ata të gjithë pinë dhe morën abdes. Numri i tyre ishte 1500 vetë(Buhari ,Muslim

4 - Argumentet e ndijimit mbi ekzistimin e Zotit kur ne shikojmë sesi kur ne apo të tjerë

lutemi dhe na pranohen lutjet dhe na largohet pikëllimi siç e përmend Profeti alejhi selam

se “Ruaju lutjes së atij që i është bërë padrejtësi, se në mes saj dhe All-llahut, nuk ka

perde!” Buhari dhe po ashtu lutjes së njerëzve të mirë sesi kur ata e thërrasin Alhun Ai i

përgjigjet menjëherë.. Po ashtu është argument dhe lutja për shi që Profeti ynë e ka pas

traditë sesi sa herë që njerëzit janë mbledhur dhe janë lutur për shi atëhere nuk ka vonuar

pa u larguar nga vendi i lutjes këta njerëz dhe ka rënë shi . Dhe në këtë sens ka shumë

shembuj nga jeta reale.

5- Argumentet e shenjave të Allahut në horizonte dhe në veten tonë. Siç është toka, hëna

,galaktikat fushat ,malet ,detet etj.

All-llahu i Lartësuar thotë: “Thuaj (Muhamed): “E kujt është toka dhe çdo gjë që ka në të,

nëse e dini? “Ata (politeistët) do të thonë: “E All-llahut! Atëherë “Thuaju ti: “Pra, a nuk

mendoni?! Thuaj: “Kush është Zoti i shtatë qiejve dhe Zot i Arshit të madh? “Ata do të

thonë: “All-llahu! Thuaju ti: A nuk frikësoheni, pra?!” Thuaj: “Në dorën e kujt është

pushteti i çdo gjëje, e Ai është që mbron (kë të do), e që prej atij nuk mund të ketë të

mbrojtur; nëse e dini?” Ata do të thonë: “Në dorë të All-llahut! “Thuaj ti: “E si, pra,

mashtroheni?!” (El-Mu’minun: 84-89)

“Nëse ti (Muhamed) i pyet ata: “Kush krijoi qiejt e tokën, dhe kush nënshtroi diellin dhe hënën (lëvizjet e tyre)? “Ata do të thonë: “All-llahu! “E si prapësoheni, pra?! (El-Ankebut: 61) Allahu na e sqaron këtë realitet sesi njeriu duhet të mendojë rreth shenjave dhe gjurmëve të

Allahut në gjithësi nëpërmjet historisë së Ibrahimit. Në suren El-En’am, Allahu

xheleshenuhu thotë: “Dhe kështu, Ne ia treguam Ibrahimit mbretërinë e qiejve dhe të

Tokës, që ai të bëhej nga ata që besojnë vendosmërisht. Kur ra nata, ai pa një yll dhe tha:

“Ky është Zoti” Por, kur perëndoi ylli, ai tha: “Nuk i dua ata që perendojne”. Kur pa Hënën

duke lindur, tha: “Ky është Zoti im, pastaj ajo perëndoi, ai tha: “Nëse Zoti im nuk me

udhezon në rrugën e mbarë, me siguri do të bëhem njëri nga te humburit”. Kur vërejti

Diellin duke lindur, ai klithi” Ky është Zoti im, ky është më i madhi!” Por, pasi dielli

perëndoi, ai tha: “O populli im, unë jam larg nga idhujt qe ju ia shoqëroni Allahut në

4

adhurim.Unë e kthej fytyren time nga Ai që i ka krijuar qiejt dhe Tokën, duke qene

besimtar i vërtetë dhe nuk jam nga idhujtarët”!

6-Argumenti i mirmbajtjes në Univers

Këtë argument e përkrahin dhe një grup i shkencëtarëve të cilët pohojnë se lëvizjet e

planeteve të orbitave të tyre dhe të galaktikave dhe padyshim dhe i tokës sonë ekzistojnë

falë një rendi të përkryer të vazhdueshëm me miliona vite rend dhe lëvizje harmonike të

cilat medoemos nëse nuk do të kishin një mirmbajtës atëhere gjith ky rregull i përsosur në

Univers do të ishte prishur . ngjashëm me një shtëpi nëse e lëmë pa pastruar apo kujdesur

për 20 vjet kur do të vinim pas 20 vitesh në këtë shtëpi do ta gjenim të rënuar të pluhurosur

për shkak të kohës që ka kaluar pa u vënë dorë mbi të.

7-Argumenti i shkencës moderne

Astronomët dhe shkencëtarët e kanë pranuar sot se nga shumë kërkime shkencore ,eksperimente satelitore dhe provuan se universi me të vërtetë ka pasur një fillim që disa shkencëtarë e quajnë ‘moment i krijimit’, shprehja më e preferuar është “big bang” dhe se ky shpërthim kozmik kurrë nuk do të mund të krijojë jetën, si asgjë nuk mund të krijohet nga shpërthimi i një bombe bërthamore. Dhe kjo do të thotë se një projektues duhet ta ketë planifikuar krijimin. Kështu, shkencëtarët filluan të përdorin fjalë të tilla si, “Super-intelekt”, “Krijues”, dhe madje “Qenia Supreme” për të përshkruar këtë projektues. A është gjithë ky rregullim një rastësi? Shumë shkencëtarë tani mendojnë se dikush në prapaskenë projektoi dhe krijoi universin. Xhorxh Smut, shkencëtar, fitues i Çmimit Nobel, shkruante: “Nuk ka dyshim se ekziston një paralele mes ‘big bangut’, si ngjarje, dhe nocionit fetar të krijimit nga asgjëja. Këtë e pohon dhe Kurani “A nuk e dinë ata, të cilët nuk besuan se qiejt dhe toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo sendi; a nuk besojnë”? (Enbija, 30) Në origjinalin arabisht të ajetit të mësipërm jo pa qëllim është zgjedhur një fjalë e veçantë. Fjala ratk në ajet u përkthye “të ngjitura me njëra-tjetrën”. Kuptimi në fjalorët arabisht është “të ndërthurura me njëra-tjetrën, të pandara, të shkrira në njëra-tjetrën”. Pra, është një fjalë që përdoret për dy lëndë, të cilat formojnë një masë (tërësi). Shprehja në ajet “i ndamë” është folja fatk, e cila ka kuptimin e shkëputjes së një sendi nga gjendja ratk duke e copëzuar dhe e shpërndarë. Psh, kjo folje përdoret edhe te rasti i çarjes së farës nga filizi dhe dalja e saj nga toka. Edhe evolucionistët më të flaktë e pranojnë se origjina e kompleksitetit të ADN-së është e pashpjegueshme; bashkë-zbuluesi i saj, Francis Crick, besonte se ADN-ja kurrë nuk mund ta ketë origjinën në tokë, dhe se duhet të ketë ardhur nga hapësira kozmike.

2. Tre Parimet

Njeriu duhet të njohë tre çështje të rëndësishme për të për të cilat ai do të pyetet për to një ditë dhe ato janë Baza e parë: Që robi ta njohë Zotin e vet. Baza e dytë: Që robi ta njohë fenë e vet.

5

Baza e tretë: Që robi ta njohë Pejgamberin e tij, Muhamedin

1. Parimi i parë ose Baza e parë është njohja e Allahut .Allahu është Zoti ynë, i Cili na mbikëqyr ne dhe të gjitha krijesat me begatitë e Tij. Allahu i Lartësuar është i vetmi që meriton adhurimin. Allahun e njohim përmes ajeteve (shenjave, argumenteve) të Tij dhe përmes krijesave të Tij madhështore. Prej argumenteve të Tij janë: nata, dita, Dielli dhe Hëna. Prej krijesave të tij janë: shtatë qiejt dhe shtatë tokat dhe çdo gjë që gjendet midis tyre. Thotë Allahu “O njerëz! Adhuroni Allahun, Zotin tuaj, i Cili ju krijoi ju dhe ata që qenë para jush, që të mund të bëheni të përkushtuar. I cili e ka bërë tokën vend pushimi për ju dhe qiellin me kube si mbulesë duke dërguar që andej ujë për të prodhuar fruta si furnizim për ju. Atëherë pra, mos i vini shokë Allahut (në adhurim) kur ju e dini (se vetëm Ai ka të drejtë të adhurohet e askush tjetër)”. Thotë Ibni Kethiri, Allahu i Lartësuar e mëshiroftë: “Krijuesi i këtyre gjërave është i Vetmi që meriton të adhurohet”. Një grup ateistësh i kishin thënë Imam Ebu Hanifes: Cilin vit është zbuluar Zoti yt? Ebu Hanifja: Allahu ekziston para historisë dhe para kohës, ai nuk ka fillim. Ateistët: Po kemi dëshirë të na e sqarosh me shembuj, si është kjo e mundur? Ebu Hanifja: Çka ka para katërshit? Thanë: treshi. Po para treshit? Thanë: dyshi. Po para dyshit? Thanë: njëshi. Po para njëshit? Asgjë s’ka para njëshit. Ebu Hanifja tha: Atëherë nëse para njëshit matematikor, nuk ka asgjë, atëherë si do të ishte e mundur para njëshit të vërtetë që është Allahu të ketë diçka. Ai është i përhershëm, pa fillim dhe pa mbarim. Ateistët: Në cilën anë gjendet Zoti yt? Ebu Hanifja: Nëse e sillni një qiri dhe e ndizni në errësirë, në cilën anë do të gjendet drita e saj? Ateistët: Në të gjitha anët. Ebu Hanifja: Nëse kështu është drita e qiriut, atëherë si do të ishte drita e qiejve dhe e tokës!? Ateistët: Na e defino qenien e Zotit tënd, a është i fortë si hekuri, apo i lëngshëm si uji, apo ndonjë materie tjetër? Ebu Hanifja: A keni ndenjur ndonjëherë pran ndonjë të sëmuri, i cili ka vdekur para syve tuaj? Ateistët: Po, u përgjigjën. Ebu Hanifja: A foli më i sëmuri pasi që vdiq? Ateistët: Jo, thanë. Ebu Hanifja: Para se të vdiste a fliste? Ateistët: Po, i thanë. Ebu Hanifja: Çka e bëri që të ndryshojë ? Ateistët: Dalja e shpirtit. Ebu Hanifja: A i doli shpirti? Ateistët: Po, i doli. Ebu Hanifja: Pra më tregoni si ishte shpirti i tij, a ishte ngurtë si hekuri, apo i lëngët si uji? Ateistët: Nuk dimë gjë për të !!! Ebu Hanifja: Atëherë nëse për shpirtin që është krijesë e Allahut nuk arritët ta njihni qenien e tij, si dëshironi të njihni qenien e të madhit Allah që është Krijues?

6

Zoti i Vetëm, Allahu (në gjuhën arabe), është Krijuesi i çdo sendi që ka ekzistuar ndonjëherë, ekziston apo do të vjen në jetë me Dëshirën e Tij. Allahu është Zoti, I Gjallë, Krijuesi, Rregulluesi, Zhvilluesi, më I Larti, Madhështori dhe Perfekti. Asgjë nuk është sikur Ai. Ai nuk ka fillim e as mbarim. Pejgamberët si Ibrahimi, Musa, Isa dhe Muhamedi u ishin dhënë mrekulli me miratimin e Allahut. Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të gjithë Pejgamberët e Tij. Ai është Allahu që e krijoi Ademin pa prindër, dhe Isaun pa babë. Është Zoti i Plotëfuqishëm që nuk ka nevojë për djem dhe vajza. Ai nuk është i lindur e as nuk lind. Ai është Allahu i cili e dërgoi Muhamedin të Dërguarin e Tij të fundit, 14 shekuj më parë, si mëshirë për mbarë botërat.

2. Parimi i dytë ose baza e dytë është njohja e fesë dhe ajo është Islami .

Shkalla e parë - Islami

Islam një prej kuptimeve që mbart do të thotë nënshtrim ndaj Allahut rreth ligjeve që ai ka

vendosur. Dhe natyrisht njeriu i nënshtrohet ligjeve kozmike që Allahu ka vendosur dhe Zoti

e ka lënë të lirë të zgjedh ti nënshtrohet dhe ligjeve që Ai ka sjellë me të dërguarit sepse

vetëm kështu ashtu si ti je në natyrshmërinë tënde të qetë kur vepron sipas ligjeve kozmike

po ashtu dhe kur ti e adhuron Allahun të vetëm dhe i bindesh Atij do të gjesh një jetë të

mirë dhe larg telasheve Pra do të jeshë në natyrshmërinë tënde. Islami në kuptimin e tij të

përgjithshëm është adhurimi i Allahut sipas mënyrës që Ai ka përshkruar me anë të të

dërguarve që Ai ka dërguar. Allahu na tregon në shumë ajete se ligjet e para që shpalleshin

kanë pasur të bëjnë me thirrjen në nënshtrimin ndaj Allahut s.u.t.Islami është feja e cila i

është shpallur Muhamedit alejhi selam brenda 23 viteve nga Allahu i madhëruar nëpërmjet

ëngjëllit Xhibril. “E kush kërkon fe tjetër përveç fesë Islame atij kurrësesi nuk i pranohet

dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit.” (3: 85). Pra fjala arabe "Islam" ka

kuptimin e nënshtrimit ose dorëzimit të vullnetit të secilit te Zoti i vetëm i vërtetë, i njohur

në arabisht si "Allah". Ai që ia nënshtron vullnetin e tij Zotit, emërtohet në arabisht me

fjalën "musliman".Islami (nënshtrimi ndaj vullnetit të Zotit) është feja që iu dha Ademit,

njeriut dhe Pejgamberit të parë të Zotit, dhe ishte feja e të gjithë Pejgamberëve të dërguar

nga Allahu për njerëzimin. Pra, Islami nuk pretendon të jetë një fe e re e sjellë në Arabi në

shekullin e shtatë nga Pejgamberi Muhammed, paqja qoftë mbi të, por pohon të jetë një

rishprehje, në formën e saj përfundimtare, e fesë së vërtetë të Zotit të Plotfuqishëm, ashtu

siç iu shpall në fillim Ademit dhe Pejgamberëve që e pasuan.

Shtyllat e Islamit janë pesë: 1. Dëshmia se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Allahut. 2. Falja e namazit. 3. Dhënia e zekatit (lëmoshës së detyrueshme). 4. Agjërimi i ramazanit. 5. Kryerja e haxhit, për atë që ka mundësi

7

Shembulli i Islamit fesë që Allahu ka zgjedhur për njerëzimin është siç e shpjegon Profeti

alejhi selam më poshtë. “Unë pashë në ëndërr sikur Xhibrili ishte te koka ime dhe Mikaili

te këmbët e mia. Njëri prej tyre i thoshte tjetrit: ‘Jepi një shembull atij’ Tha: ‘Dëgjo!

Dëgjoftë veshi yt! Dhe kupto! Kuptoftë zemra jote! Shembulli yt dhe i ummetit tënd është

si ai mbreti i cili caktoi një vendbanim (vendpushim), pastaj ndërtoi në të një shtëpi, pastaj

shtroi në të një tryezë (sofër). Pastaj dërgoi një të dërguar që t’i ftonte njerëzit për në

ushqimin që ai u shtroi. Pati prej tyre që ju përgjigjën ftesës, e pati prej tyre që nuk ju

përgjigjën. Allahu është mbreti, vendpushimi është Islami, shtëpia është Xheneti, dhe ti o

Muhamed je i dërguari. Ai që të përgjigjet ka hyrë në Islam, e ai që hyn në Islam do të hyjë

në Xhenet, dhe ai që hyn në Xhenet do të hajë nga ajo që gjendet në të” Bukhari

Shkalla e dytë- Imani (Besimi)

Imani është Të besosh në Allahun, në Melekët e Tij, në Librat e Tij, në të Dërguarit e Tij, në

Ditën e Fundit (Kiametin) dhe të besosh në caktimin, në të mirën dhe të keqen e Tij (në

dijeni të Tij)

“Nuk është mirësia, të ktheni ju fytyrën tuaj drejt lindjes apo perëndimit, por mirësia është (cilësi e atij) i cili beson në Allahun, në Ditën e Fundit, në melekët, në Librin dhe pejgamberët__”.Bekare “Me të vërtetë që Ne e kemi krijuar çdo gjë me kader (përcaktim)_”.Kamer Shtyllat e imanit janë gjashtë: 1. Besimi në Allahun përfshin katër çështje: a. Besimi në ekzistimin e Allahut. b. Besimi se Ai është Zoti dhe Sunduesi. c. Besimi se vetëm Ai meriton adhurimin. d. Besimi në emrat dhe cilësitë e Tij. 2. Besimi në melekë Ata, All-llahu i Lartësuar i krijoi prej dritës dhe u dha plotdëgjueshmëri ndaj urdhërit të Tij dhe fuqi për zbatimin e tij. All-llahu i Lartësuar thotë: “Ata që janë tek Ai (engjëjt) nuk shprehin mendjemadhësi në adhurimin ndaj Tij, e as nuk shohin në atë adhurim lodhje; lartësojnë All-llahun natën dhe ditën dhe nuk mërzitën. (El-Enbija 19-20)” Melekët janë aq të shumtë saqë vetëm All-llahu e di numrin e tyre. Transmetohet në dy librat autentikë të Hadithit (Sahihul Buhari dhe Sahihul Muslim) nga Enesi - All-llahu qoftë i kënaqur me te (Sahabi i Muhamedit alejhis-selam) se në ndodhinë e Miraxhit (kur Muhamedi alejhis-selam bëri vizitën e qiejve dhe mbi to) ka parë Bejt el-ma’murin (në shqip: shtëpi e vizituar, që gjendet në qiell, në disa transmetime thuhet se kjo shtëpi është në vijë me Qaben dhe po të binte nga lartë do të binte mu në qiell, ku çdo ditë në te faleshin 70000 engjëj, dhe kur ata dilnin nga ajo nuk ktheheshin më asnjëherë d.m.th. për çdo ditë hyjnë aty 70000 engjëj të rinj). përfshin katër çështje: a. Besimi në ekzistimin e melekëve.

8

b. Besimi në melekët që i njohim me emra, sikurse Xhibrili, dhe besimi në mënyrë të përgjithshme në melekët që nuk ua dimë emrat. c. Besimi në cilësitë e tyre që i dimë. d. Besimi në veprat e tyre që i dimë, të cilat i bëjnë me urdhrin e Allahut. 3. Besimi në Librat e zbritur All-llahu i Lartësuar thotë: “Ne ty (Muhamed) ta zbritëm Librin (Kur’anin) që përmban të vërtetën dhe që është vërtetues i Librave të mëparshëm si dhe mbizotërues i tyre.” (El-Maide 48) përfshin katër çështje: a. Besimi se ata janë vërtet të zbritur nga Allahu. b. Besimi në emrat e librave që i njohim me emra, siç janë Kurani, Teurati dhe Inxhili. c. Besimi i tregimeve që thuhen në këta libra, sikurse tregimet e Kuranit dhe tregimet e pashtrembëruara të Librave të mëparshëm, të cilat janë përcjellë në sheriatin tonë. d. Besimi në normat e pashfuqizuara të këtyre Librave dhe po ashtu pajtimi me to dhe dorëzimi ndaj tyre, pa marrë parasysh a e dimë urtësinë a jo dhe besimi se Kurani ka shfuqizuar të gjithë Librat e mëparshëm. 4. Besimi në të dërguarit e Allahut Profetët: Janë ata njerëz që u erdhi shpallja, ligji i zotit, dhe u urdhëruan ta komunikojnë ate. Profeti (Resul) i parë është Nuhu-alejhis-selam- dhe i fundit Muhamedi-alejhis-selam. All-llahu i Lartësuar thotë: “Ne ta shpallëm ty (Muhamed) Librin, sikurse i patëm shpallur edhe Nuhut e profetëve pas tij...” (En-Nisa 163) “Ne në çdo popull dërguam profet, i cili ju tha atyre: “Adhuroni vetëm All-llahun, e largohuni adhurimit të djajve...” (En-Nahl 36) Njohja e mëshirës së All-llahut të Lartësuar dhe njohja e kujdesit të Tij për njerëzimin, meqë Ai dërgoi profetët që ta udhëzojnë në rrugën e Tij, dhe t’i sqarojnë njerëzimit se si ta adhurojë Ate; përfshin katër çështje: a. Besimi se ata janë vërtet të dërguar nga Allahu dhe se kushdo që e mohon ndonjë të dërguar është sikur t’i mohonte të gjithë të dërguarit. b. Besimi me emra në ata të dërguar që përmenden me emra, siç janë: Muhamedi, Ibrahimi, Musai, Isai, Nuhu e kështu me radhë (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi ta). c. Besimi në lajmërimet e tyre autentike. d. Zbatimi i kushtetutës së pejgamberit të dërguar te ne, që është Muhamedi, vula e pejgamberëve, i cili është i dërguar te të gjithë njerëzit. -Një burrë hyrri në një kopësht të madh dhe nuk ishte prone e tij dhe gjeti në të pemë dhe lloje të ndryshme ushqimesh. Ai filloi të hajë dhe të pijë dhe më pas filloi të punojë brenda kopshit .Shkul një pemë e mbill një tjetër prish këtë mur e mbush atë gropë ,ndryshon disa kanale ujitse etj. Në kopësht hyri dhe një person tjetër i cili tha me vete ,nuk do të bëj asgjë në këtë kopësht pa kontaktuar me pronarin e tij apo me ndonjë përfaqësues apo zdhendës të Tij, .pastaj ai filloi të kërkojë dhe kur erdhi përfaqësuesi i pronarit të kopështit .Ai i dënoi punët që kishte bërë i pari por ai nuk ua vurri veshin fjalëve të tij dhe vazhdoi të punojë në kopësht pa lejen e pronarit .Kurse i dyti pasi i dëgjoi këshillat e përfaqësuesit të pronarit filloi të punonte sipas porosive që i dha ai. Si mendoni kush do të shpërblehet nga pronari? Sigurisht që përgjigja do ishte se ai i dyti do të shpërblehej dhe i pari dënohej , e pra dhe toka e gjitha është pronë e Allahut profetët janë përfaqësuesit e Tij dhe jobesimtari është ai që vepron në tokën e Tij pa lejen e tij dhe pëlqimin e tij dhe besimtari është ai që i zbaton porositë e profetëve.

9

5. Besimi në Ditën e Gjykimit Dita e Kijametit: Është Dita kur njerëzit do të ringjallen për dhënien e llogarisë dhe kur shpërblehen apo dënohen për veprat e tyre. Është quajtur Dita e Kijametit dhe Dita e Fundit sepse nuk ka tjetër ditë pas saj, dhe atëherë banorët e Xhenetit hyjnë në xhenete kurse banorët e Xhehenemit hyjnë në xhehenem. Allahu thotë: “Dhe Ne, në Ditën e Kijametit do t’i vendosim peshojat e sakta, e askujt nuk do t’i bëhet padrejtësi asgjë, edhe nëse është fjala për peshë sa të një kokrre haradalli, Ne do ta sjellim ate (për llogari), e ne jemi të mjaftueshëm për llogari.” (El-Enbija 47) Xhenneti: Është Shtëpia e Begatisë, të cilën All-llahu i Lartësuar u’a përgatiti besimtarëve të devotshëm që besuan në atë që All-llahu u’a bëri obligim të besojnë, dhe i’u nënshtruan All-llahut dhe profetit të tij, të sinqertë në besimin e tyre dhe në rezultimin e profetit. Në Xhennet, All-llahu i Lartësuar përgatiti begati të ndryshme, siç thotë Muhamedi-alejhis-selam: “Në xhennet ka çka sytë nuk kanë parë, e as veshët nuk kanë dëgjuar, e as zemra e asnjë njeriu nuk mund ta paramendojë”. Xhehennemi: Është shtëpia e Dhimbjeve, të cilën All-llahu i Lartësuar e përgatiti për pabesimtarët dhe zullumqarët që nuk besuan në Te dhe refuzuan profetët e Tij. Aty All-llahu i Lartësuar ka përgatitur dënime dhe dhimbje çfarë mendja e njeriut nuk mund t’i paramendoj. All-llahu i Lartësuar thotë: “Ruajuni Zjarrit, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët, e i cili është përgatitur për mosbesimtarët.” (El-Bekare 24) Frytet e besimit në ditën e Kijametit: - Dëshira në kryerjen e urdhërave fetare, duke shpresuar me këtë shpërblimin në atë Ditë. - Frika në kryerjen e veprave të këqija si dhe pajtimi me to, duke iu frikuar me këtë dënimit të asaj Dite. - Përgëzimi i besimtarit për atë që kalon me dëshirën e tij në këtë botë, duke pasur me këtë për qëllim begatitë dhe shpërblimet e xhennetit. Pabesimtarët mohuan ringjalljen pas vdekjes duke supozuar se një gjë e tillë është e pamundshme. Ky supozim është i kotë, argumenton kotësinë e tij shpallja, ndijimi dhe mendja. All-llahu i Lartësuar në Kur’an thotë: “Ata që nuk besojnë supozojnë se nuk do të ringjallen; thuaju ti (Muhammed) atyre: “Gjithsesi! Betohem në Zotin tim, se me siguri do të ringjalleni dhe pastaj do t’ju informojmë se ç’keni punuar, e një gjë e tillë për Zotin është e lehtë.” (Et-Tegabun 7) përfshin tri çështje: a. Besimi në ringjallje. b. Besimi në llogaridhënie dhe shpërblim. c. Besimi në Xhenet dhe Xhehenem. Besimi në Ditën e Gjykimit përfshin gjithashtu besimin në çdo gjë që do të ndodhë pas vdekjes, ku bëjnë pjesë edhe sprova e varrit dhe ndëshkimi e shpërblimi në varr. 6. Besimi në kader (caktimin e Allahut) Gjithësia, në përgjithësi, është pronë e All-llahut të Lartësuar, pra, edhe njeriu është pjesë e kësaj gjithësia dhe rob i All-llahut të Lartësuar, andaj robi nuk mund të veprojë në pronën e Zotit të tij përveç me lejen dhe dëshirën e Tij.Muslimani beson se çdo gjë është paracaktuar nga Allahu i madhëruar dhe beson se e mira është prej Allahut ndërsa e keqja është rezultat i punëve të tija të këqia . I Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Gjëja e

10

parë të cilën e krijoi Allahu është pena, pastaj i tha asaj: “Shkruaj!” - dhe atëherë është shkruar ajo që do të ndodhë deri në Ditën e Gjykimit.”Trimidhiu ,Hasen. Abdullah ibën Amër ibën el Asi r.a kishte thënë: “Kam dëgjuar se i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Allahu i ka shkruar fatet e krijesave para se t’i krijojë qiejt dhe Tokën në pesëdhjetë mijë vjet, ndërsa Arshi i Tij ishte në ujë.”Muslimi All-llahu i lartësuar posedon fuqinë apsolute të pakufishme, krijoi çdo gjë dhe din çështjen e çdo gjëje, qoftë të kaluarën, të tashmen apo të ardhmen e saj. Ai krijoi njeriun dhe e veçoi mbi të gjitha krijesat, i dha arsyen i hapi atij rrugën e të drejtës dhe rrugën e të shtrembërës dhe e la të lirë të zgjedhë. Pastaj i dërgoi librin (udhëzimin), profetët dhe bëri gjithësinë me plotë argumente të cilat nuk mund të numërohen. Besimtari beson në Kaderin caktimin , nuk shqetësohet nëse i kalon ndonjë gjë shumë e dashur apo i ndodhë ndonjë gjë e rëndë; sepse e gjithë kjo ndodhë me Kaderin e All-llahut, në dorën e të cilit janë qiejt dhe Toka, dhe ai Kader patjetër duhet të ndodhë. Allahu thotë :“Nuk ka asnjë fatkeqësi që e godet Tokën dhe juve, e që nuk e kemi shënuar më parë në Libër, kjo, me të vërtetë, për All-llahun është shumë lehtë. (Kjo ndodhë) Që të mos dëshpëroheni për atë që ju ka kaluar, e as mos të dëfreheni për atë që Ai ua dha juve. Vërtetë, All-llahu nuk i don lavdëruesit dhe vetmburrësit.” (El-Hadid 22,23) “Thuaj: “Kurrë nuk do të na ndodh gjë neve, përveç asaj që Allahu ka përcaktuar për ne. Ai është Ndihmuesi ynë dhe tek Allahu të mbështeten plotësisht besimtarët.” [Et Teube: 51] Përderisa inxhinjeri i ndërtimit e hedh projektin e ndërtesës që kërkon të ndërtojë, në një letër të vogël dhe përcakton kohën që do të duhet për ta përmbushur atë plan, pastaj punon për zbatimin e tij. Pastaj, menjëherë me mbarimin e afatit të përcaktuar, kështjella e vizatuar në letër, del dhe shfaqet në ekzistencë, në përputhje me vizatimin e inxhinjerit në letër, pa lënë mangut asgjë dhe pa shtuar në të. Atëherë si mund të mohohet që Allahu t’i ketë shkruar përcaktimet e të gjithë ekzistencës deri në Ditën e Kiametit?! Dhe më pas, nga Fuqia dhe Dija e Tij absolute, këto përcaktime realizohen në përputhje me atë që Allahu ka paracaktuar, në sasi e cilësi, në kohë e në vend, duke ditur se Allahu i Madhëruar është i Gjithëfuqishëm për gjithçka?! përfshin katër çështje: a. Besimi se Allahu e ka ditur çdo gjë në mënyrë të hollësishme. b. Besimi se Allahu e ka shkruar këtë në “Pllakën e Ruajtur” që në arabisht quhet “El-Leuh el-Mahfudh” (المحفوظ اللوح ). c. Besimi se asgjë nuk ekziston pa vullnetin e Allahut të Madhërishëm. d. Besimi se çdo gjë që ekziston është krijuar nga Allahu, duke përfshirë qeniet, cilësitë dhe lëvizjet e tyre. Profeti i ka thënë djalit të xhaxhait të tij “O djalosh, unë do të të mësoj disa fjalë. Ruaje Zotin (në zemër) të të mbrojë (nga të këqiat). Ruaje Zotin (në zemër) ta gjesh Atë pranë teje. Nëse kërkon diçka, kërkoje prej Zotit. Nëse kërkon ndihmë kërkoje prej Zotit. Dije që sikur të gjithë njerëzit të mblidheshin për të të bërë dobi, nuk do e arrinin veçse nëse e ka caktuar Zoti dhe nëse do të mblidheshin të të dëmtonin, nuk do e arrinin veçse nëse e ka caktuar Zoti. Janë ngritur lapsat dhe janë tharrë letrat.” (Trimidhiu) Besimi ne paracaktimin e Zotit, në kader, bën që: - Të mbështetemi plotësisht në Zotin xhele shanuhu në kryerjen e çdo vepre; - Të ruajme qetësinë e shpirtit dhe të zemrës, çkado që të ndodhë, sepse besimtari e di që pa thënë Zoti, s'mund të bëhet asgjë; e kjo bën që besimtari të jetë durimtar para çdo ndodhie, të jetë i lumtur në jetën e tij;

11

- Të mos bëhemi mendjemëdhenj, kur të na ndodhë ndonjë e mirë ose të kryejmë ndonjë vepër me sukses e të themi se këtë e kreva me djersën e mundin tim, por të bëhemi modestë e ta dimë se ajo e mirë është bërë me dëshirën e Zotit dhe si dhunti e Tij, prandaj ajo duhet të na detyrojë ta falënderojmë Zotin. - Të mos mërzitemi e të mos brengosemi nëse nuk arrijmë të realizojmë ndonjë dëshirë ose ta kryejmë ndonjë punë, sepse e dimë që ajo bëhet me dëshirën e Zotit dhe vullnetin e Tij. Këtë e dëshmon fjala e Allahut xhele shanuhu. Nuk ju godet ju asnjë ndodhi dhe as në Tokë (nuk ndodh asgjë) që të mosjetë e shënuar në librin e caktuar (te Zoti), para se ta largojmë Ne atë. Me të vërtetë ajo (gjë) është e lehtë për Zotin. Kështu që ju të mos bëheni monotonë (të dëshpëreheni) për atë që nuk keni mundur ta realizoni. Dhe që të mos gëzoheni për atë që ua ka dhënë, (sepse) Allahu nuk e do mendjemadhin. Çfarë është Leuhi Mahfudh ? Levhi Mahfudhi – është pllaka e ruajtur në të cilën janë të regjistruara çdo gjë në mënyrë të hollësishme. Të vërtetën e saj nuk e di askush përpos Allahut xh.sh. Nganjëherë ajo shprehet me emrin Um-mu’l Kitab – nëna e librit dhe cilësohet se është një depo në të cilën janë të regjistruara gjithçka që ka ndodhur dhe gjithçka që do të ndodhë nga ajo që është përcaktuar në gjithëditurinë e Allahut. Përmendja e saj ka ardhur në Kur’an: “Përkundrazi, (ata që gënjejnë), ai është Kur’ani i famshëm. Në një pllakë të ruajtur mirë (në Levhi Mahfudh)” (Kur’ani, El-Buruxh: 21-22).

“Nuk ndodh asnjë fatkeqësi në tokë e as në trupin tuaj e që mos të jetë në shënime (libër, Levhi Mahfudh) para se të ngjajë ajo, e kjo për Allahun është e lehtë” (Kur’ani, El-Hadid:22)

Levhi Mahfudhi nuk është pllaka në të cilën shkruajnë melaiket el-Katibine sikurse që dyshohet (ngatërrohet). Jo, por lapsi që shkruan në të është me një karakter absolut të fuqisë. Ai është një trup me ndriçim madhështor në të cilin ka shkruar lapsi me lejen e Allahut për atë që ka qenë dhe që do të jetë deri në Ditën e Kijametit.

Pra, Levhi Mahfudhi është regjistër përshkrues i të gjitha gjërave, që do të thotë Allahu e ka shkruar të vërtetën e gjërave se ato do të jenë kështu apo ashtu, dhe nuk e ka shkruar që ato le të jenë (në mënyrë urdhërore) kështu dhe kështu. Më qartë, në kohën e shkrimit gjërat nuk kanë ekzistuar fare, andaj Allahu i ka shkruar ato nga aspekti i përshkrimit të tyre që ato të ndodhin në përputhshmëri me caktimin e Tij, e jo nga aspekti i urdhrit,

Shkalla e tretë – Ihsani (Mirësia) Ihsani “Që ta adhurosh Allahun sikur të jesh duke e parë Atë, ngase, edhe nëse ti nuk e sheh

Atë atëherë Ai të sheh ty.Është shkalla më e lartë e fesë.

3. Islami, Imani, Ihsani

Tregon Omeri r.a.: “Përderisa ne, një ditë ishim ulur pranë Resulullahut s.a.v.s., u shfaq papritmas një njeri me rroba shumë të bardha, me flokë shumë të zeza. Tek ai nuk shiheshin gjurmët e udhëtimit dhe askush prej nesh nuk e njihte, përderisa ai u ul te Pejgamberi s.a.v.s., duke i mbështetur (duke i afruar) gjunjët me gjunjët e tij, dhe duke i vënë shuplakat

12

mbi kofshët e tij, i thotë: “O Muhamed! Më thuaj se ç’është Islami? Resulullahu u përgjigj: Islami do të thotë që ta adhurosh Allahun dhe të mos I bësh rival Atij në adhurim dhe se Muhamedi është i Dërguar i Tij, të kryesh rregullisht faljen e namazit, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin dhe të vizitosh Qabenë (të kryesh haxhin), nëse ke mundësi”. Ai i tha: “Të vërtetën e ke thënë”. E ne çuditeshim me të, ai vetë pyeste dhe vetë e konfirmonte. Ai e pyeti: “Më thuaj se ç’është Imani (Besimi)”? Ai (Pejgamberi a.s.) iu përgjigj: “Të vërtetosh besimin në Allahun, në Melekët e Tij, në Librat e Tij, në të Dërguarit e Tij, në Ditën e Fundit (Kiametin) dhe të besosh në caktimin, në të mirën dhe të keqen e Tij (në dijeni të Tij)”. Ai (njeriu) i tha: “Të vërtetën e ke thënë”. Dhe e pyeti: “Më thuaj se ç’është Ihsani (përkushtimi më i lartë, i plotë në përsosmëri)”? Ai a.s. iu përgjigj: “Që ta adhurosh Allahun sikur të jesh duke e parë Atë, ngase, edhe nëse ti nuk e sheh Atë (atëherë adhuroje Atë me mendjen se, edhe pse ti nuk e sheh Atë), Ai të sheh ty”......

Pastaj u largua, e unë qëndrova një kohë të gjatë (pa e parë të Dërguarin a.s.) e pastaj më tha: “O Omer, a e di se kush ishte pyetësi”? Unë i thashë: Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri! A i a.s.. tha: “Vërtet ai ishte Xhibrili, erdhi tek ju për t’jua mësuar fenë”

Emri Xhibril është me prejardhje joarabe, nga gjuha e vjetër siriane, që d.m.th. – Abdullah (rob i Zotit). Detyra e tij ishte bartja e dërgatës nga Allahu xh.sh. tek të dërguarit e Tij. Resulullahu e kishte parë Xhibrilin në formën e tij të vërtetë dy herë.Kështu deshi Allahu tja mësonte profetit të Tij dhe muslimanëve disa bazat kryesore të fesë së tyre .

Shembulli i Islamit Imanit dhe ihsanit është si shembulli i Trupit ,trurit dhe zemrës të cilat së

bashku përbëjnë një trup.

13

Shembull për Islamin ,Imanin ,Ihsanin. Veprat dhe gradat janë ndërtesa kurse themeli i tyre

është besimi .nëse themeli është i fortë e mban ndërtesën mbi vete sado lart që të ngrihet

biles edhe nëse një pjesë e ndërtesës shembet është e lehtë të riparohet përderisa themeli

qëndron në këmbë . Ndërsa nëse themeli nuk është i forcuar ndërtesa nuk ngrihet lart dhe

nuk qëndron në këmbë .Nëse shembet një pjesë e themelit ndërtesa bie ose është gati të

bjerë .

I mençuri synon të forcojë themelin kurse i marri e ngre atë pa themel ndonse ndërtesa e tij

svonon dhe shembet .Allahu i lartësuar thotë :” A është më i mirë ai që ndërtesën e vet e

themeloi në devotshmëri dhe në kënaqësi të All-llahut, apo ai që ndërtesën e vet e

themeloi buzë bregut të shembur e bashkë me të bie në zjarrin e xhehennemit? Teube

109.

3. Parimi i tretë njohja e Profetit tënd

Njohja e të Dërguarit tuaj, Muhamedit alejhis selam Ai është Muhammedi, i biri i Abdullahut, i biri i Abdulmutalibit, i biri i Hashimit. Hashimi është prej fisit Kurejsh, Kurejshët janë arabë, e arabët janë prej pasardhësve të Ismailit , birit të Ibrahim Halilit, paqja e shpëtimi i Zotit qoftë për të dhe për të Dërguarin tonë. Ka jetuar 63 vite, prej tyre 40 vite para dërgimit dhe 23 vjet si i dërguar . Atij i është zbritur Kurani i cili ishte më i miri i krijesave dhe ai ua komunikoi atë shokëve të tij të cilët më pas e memorizuan dhe e shkruan .Muslimanët besojnë se Muhamedi (Paqja dhe lëvdatat e Allahut qofshin mbi të!) është Pejgamberi i fundit në një zinxhir të gjatë të Pejgamberëve, të dërguar që t`i thërrasin njerëzit për bindje dhe adhurim ndaj Zotit të vetëm (në arabisht: Allah) Thotë Allhu për të në Kuran: “Thuaj (O Muhamed): "O njerëz! Vërtetë që unë jam sjellë tek ju të gjithë si i Dërguar i Allahut" Araf Si do të sillemi ne me lajmëtarin e Atij që të sjell një lajm të mirë apo të tregon një mënyrë sesi të dalësh nga një problem i madh që ke patur .Padyshim që do ta falenderoje dhe do ta ndiqje nëse ai do të tregonte rrugën e daljes nga problemi yt dhe padyshim do ta respektoje saqë do të përpiqeshe dti dhuroje diçka për shkak të gëzimit që ndjeve . e si është apo si duhet të jetë sjellja jonë në lidhje me Të dërguarin e Allahut Muhamedin alejhi selam. Ai i çliroi njerëzit nga robëria e idhujtarisë duke i bërë të dinjitetshëm dhe duke i nderuar me të qenit vetëm rob të Allahut . I Dërguari ynë a.s. është pishtar ndriçues, përmes të cilit Allahu xh.sh. i udhëzoi njerëzit. Është zotëria i mbarë njerëzimit, vula e të gjithë pejgamberëve dhe imam-prijës i të gjithë të dërguarve. Është argument i Allahut për të gjitha krijesat, të cilin Ai e dërgoi me fe dhe rrugë të drejtë, kurse shpalljen e tij e bëri të përgjithshme për të gjithë njerëzit deri në Ditën e Gjykimit. Allahu në Kur’an thotë:“E Ne nuk të dërguan ty (o Muhamed) për diç tjetër, veçse si mëshirë për të gjitha botët” (El-Enbija’ë, 107).

4. Të drejtat e njeriut në Islam 1-Barazia në Islam

14

Të gjithë njerëzit kanë të drejta të barabarta me vëllezërit e tyre nga lloji njerëzor, në kuptimin e përgjithshëm: “O njerëz!, në të vërtetë, Ne ju krijuam ju prej një mashkulli dhe një femre dhe ju bëmë popuj e fise, për ta njohur njëri-tjetrin.” (Kuran, 49:13) Njerëzit dallojnë nga njëri-tjetri për nga niveli i imanit (besimit). Njerëzit më të mirë janë besimtarët, kurse më të këqijtë janë jobesimtarët. “Më i nderuari prej jush tek Allahu është ai që i frikësohet më shumë Atij.” (Kuran, 49:13) 2- Siguria personale në Islam Kjo fe i dhuroi njeriut të drejtën për të jetuar dhe ia garantoi këtë të drejtë. Askujt nuk i lejohet t’ia marrë jetën tjetrit. Kjo e drejtë i takon vetëm Atij që ia dhuroi këtë jetë (Allahut), e Ai është i Plotfuqishëm mbi çdo gjë Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ue selem, thotë në një hadith: “Me të vërtetë, gjaku i juaj, pasuria dhe nderi janë të ndaluara për njëri tjetrin.” Buhari 3- Të drejtat e grave Islami qëndron mes dy poleve të kundërta, teprimit dhe neglizhencës. Islami e ka çliruar gruan prej atyre që dëshirojnë ta shtypin atë duke ia mohuar të drejtat e saj, dhe prej atyre që përpiqen ta privojnë atë nga feja dhe nderi. Kjo fe gruas ia siguroi nderin dhe fisnikërinë. Islami e çmon gruan si nënë, si bashkëshorte, si vajzë e si motër. Ata (ata të cilët trumbetojnë feminizmin) nuk çajnë kokën për nderin e saj, për fenë e saj dhe për çiltërsinë e saj. 4- Të drejtat e familjes Islami i kushtoi kujdes të madh dhe garantoi të drejtat e familjes. Prindërve u dha të drejta. Bashkëshortit i dha të drejtat e tij. Bashkëshortes të drejtat e saj. Dhe fëmijëve të drejtat e tyre. 5- Të drejtat e njeriut burojnë nga Islami Të drejtat e mirëfillta të njeriut burojnë nga Islami, sepse kjo fe mbron natyrën shpirtërore të njeriut, intelektin e tij, trupin dhe mendjen e tij, deri në maksimum. Pra, të drejtat e mirëfillta të njeriut përfshihen në Sheriatin islamik të drejtë dhe të paanshëm, i cili është sistemi i fundit i të gjitha ligjeve tjera të shpallura, siç thotë Allahu: “Ne nuk kemi harruar asgjë në Librin Tonë.” (Kuran, 6:38)

5. Kush është ai që obligohet ti besojë këto gjëra ? Emri : Njeri “Po, a nuk po mendon njeriu se Ne e krijuam atë më parë kur ai nuk ishte asgjë?” (Merjem 67) Atesia : Adem “O bijtë e Ademit, të mos ju mashtrojë kurrsesi shejtani sikurse i nxori prindërit tuaj nga xhenneti,”(Araf 27) Amësia : Hauaja “Ai (All-llahu) është Ai që ju krijoi prej një vete, e prej saj krijoi palën e saj për t'u qetësuar pranë saj.” (Araf 189) Cilësia : Forma më e përsosur si nga krijimi ashtu dhe nga ana e strukturës paraqitjes “Vërtet, Ne e krijuam njerin në formën më të bukur.”(Tin 4) Shenjat dalluese : I krijuar nga dheu , i përbërë nga gjaku, kocka dhe mishi “Për All-llahun, Ne e krijuam njeriun prej një ajke (lëngu), e një balte.Pastaj atë (ajkë - baltë) e bëmë (e shndërruam) pikë uji (farë) në një vend të sigurt.Më pas, atë pikë uji e

15

bëmë copë gjaku, e atë gjak të ngurtë e bëmë copë mishi, e atë copë mishi e shndërruam në eshtra, edhe eshtrave ua veshëm mishin, pastaj atë e bëmë krijesë tjetër (me shpirt). I lartë është All-llahu, më i miri Krijues!” (Muminune 12 -14) Adresa e përkoshme : Rruzulli tokësor “Ai edhe tokën e bëri të shtrirë për krijesat.”(Rahman 10) Shkaku i ekzistencës në të : Njohja e Allahut dhe njësimi i Tij me adhurim “A menduat se Ne ju krijuam kot dhe se ju nuk do ktheheni te Ne?” (Muminune 115) Drejtimi (destinacioni) : Nisja nga kjo botë “Ju njerëz dijeni se jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se lojë, kalim kohe në argëtim, stoli, krenari mes jush dhe përpjekje në shtimin e pasurisë dhe të fëmijëve,”(Hadide 20) Data dhe ora e udhëtimit : “....nuk e di kush pos Tij se çka do të ndodhë (çka do të punojë) nesër, dhe askush nuk e di, pos Tij, se në ç'vend (ose kohë) do të vdesë. “( Lukman 34) Koha e përgatitjes për udhëtim : Që nga momenti i fillimit të përgjegjësisë deri në ardhjen e shpirtit në fyt “E kur ndonjërit prej tyre i vjen vdekja, ai thotë: “O Zoti im, më kthe,që të bëj vepra të mira e ta kompensoj atë që lëshova!” Kurrsesi, (kthim nuk ka) e kjo është vetëm fjalë që e thotë ai, e ata kanë para tyre një perde (distancë periodike) deri në ditën kur ringjallen.”(Muminune 99 -100) Çmimi i biletës (së udhetimit) : Vepra e tij “E kush punoi ndonjë të mirë, që peshon sa grimca, atë do ta gjejë.Dhe kush punoi ndonjë të keqe, që peshon sa grimca, atë do ta gjejë.”(zelzele 7-8) “Kush bën vepra të mira, bën për vete, e kush bën keq, bën kundër vetes, pastaj do të ktheheni te Zoti juaj.”(Xhathije 15) Vendi i rregjistrimit : Në Leuhi Mahfudh , 50 mijë vjet para se te krijoheshin qiejt dhe toka “Nuk ndodh asnjë fatkeqësi në tokë e as në trupin tuaj, e që të mos jetë në shënime (libër - Levhi Mahfudh) para se të ngjajë ajo, e kjo për All-llahun është lehtë.” (Hadide 22) Data e lëshimit : Pasi plotësoi 120 ditë në barkun e nënës së tij “pastaj tek ai dërgohet (në barkun e nënës ) meleku dhe pasi i futet shpirti ai (meleku)urdhërohet për katër gjëra : për shkrimin e rriskut të tij ,të punës së tij ,momentin e vdekjes dhe do të jetë i lumtur apo i dëshpëruar (pra fatmirë apo fatkeq) “ (hadith)

6. Çfarë është Kurani ?

Kur’ani është shpallja e fundit. Allahu na e solli Kur’anin, Librin që është e pamundur të

ndryshohet. Sot, të gjithë muslimanët, kudo që janë, lexojnë Kur’anin e njejtë; Asnjë

kundërthënie nuk mund të gjendet në ndonjë fjalë apo shkronjë.Allahu thotë :”Ne me

madhërinë Tonë e shpallëm Kur'anin dhe Ne gjithsesi jemi mbrojtës të tij. (Hixhr: 9)

Kurani i është shpallur profetit alejhi selam nga Allahu i madhëruar nëpërmjet kryeëngjëllit

Xhibril në një periudhë 23 vjeçare pjesë pjesë të cilat janë memorizuar dhe shkruar nga

një numër i madh i shokëve të Profetit alejhi selam. Besimet e kota të shoqërisë arabe u

zhdukën me zbritjen e Kuranit. Në ajetin e dytë të sures Er-Rra'd thuhet: "Zoti është Ai që i

ngriti qiejt pa asnjë shtyllë..." Ky ajet hodhi poshtë besimin e trashëguar të arabëve se

qielli qëndron lart i mbajtur prej maleve.

16

Në tefsirin e Kurtubiut [10/5,6] nga Jahja bin Ekthem thotë: Me’muni i cili ishte prijës në atë kohë, mblidhte njerëz në tubime diskutimesh dhe mes të pranishmëve hyri një person çifutë, me rroba të mira, me paraqitje të këndshme dhe me aromë të mirë. Ai e mori fjalën dhe foli në formë perfekte dhe fjalë të zgjedhura. Pasi mbaroi tubimin, Me’muni e thirri dhe i tha: Cifutë? Po, iu përgjigj ai. Memuni i tha: Bëhu musliman dhe do të të jap këtë e atë dhe i premtoi. Por ai i tha: Do të qëndroj në fenë time dhe të baballarve të mi, dhe u largua. Pas një viti, ai (çifuti) erdhi tek ne si musliman, filloi të fliste në lëminë e fikhut dhe foli shumë bukur. Pasi mbaroi tubimin, Memuni e thirri dhe i tha: A nuk je i njëjti ai që takova para një viti? Ai i tha: Patjetër që unë isha! Si u bëre musliman, e pyeti Me’muni? Ai tha: Pasi që u largova prej teje, desha t’i vë në provë të gjitha fetë dhe ti e di shkrimin tim të bukur!!. I’u ktheva Teuratit, shkruajta tri kopje, shtova dhe paksova prej tij pastaj e çova në sinagogë dhe ata i blenë kopjet e mia!! Pastaj mora Ungjillin, shkruajta tri kopje, shtova gjëra dhe paksova, pastaj i nisa për t’i shitur dhe ata i blenë. Pastaj mora Kuranin, bëra tri kopje duke shtuar dhe paksuar gjëra dhe ua dhash atyre (muslimanëve) që kopjojnë librat. Ata e shfletuan dhe kur panë që kishte shtesa dhe mangësi, i hodhën tutje dhe nuk i blenë. Aty kuptova se ky është libër i ruajtur dhe kjo ishte arsyeja e islamit tim. Jahja bin Ekthem thotë: Atë vit, shkova në haxh dhe takova Sufjan bin Ujejnen dhe i tregova

ngjarjen dhe ai më tha: Vërtetësia e kësaj, gjëndet në librin e Allahu të Lartësuar. E pyeta në

cilin ajet? Ai më tha: Në fjalën e Allahut të Lartësuar kur flet për Teuratin dhe ungjilin duke

thënë: “Sepse atyre iu qe besuar mbrojtja e Librit të Allahut.” [Maide 44]. Ai, ruajtjen e

librit ua besoi atyre dhe e humbën, ndërsa në anën tjetër, Allahu i Madhëruar tha:

“Sigurisht, Ne e kemi shpallur Kuranin dhe, sigurisht, Ne do ta ruajmë atë.” [Hixhr 9]. Allahu

e ruajti për ne prandaj nuk humbi.”

Thotë Allahu në suren Bekareh :

1. Elif, Lam, Mim.

2. Ky është libri që nuk ka dyshim në te (sepse është prej All-llahut) është udhëzues

për ata që janë të devotshëm.

3. Të cilët e besojnë të fshehtën, e kryejnë faljen (namazin) dhe prej asaj që Ne u

kemi dhënë, ata japin (zeqat, sadaka etj.).

4. Dhe ata, të cilët besojnë në atë që t'u shpall ty, dhe në atë që është shpallur para

teje, dhe që janë të bindur plotësisht për (jetën e ardhshme në) botën tjetër (Ahiretin).

5. Të tillët janë të udhëzuar nga Zoti i tyre dhe vetëm ata janë të shpëtuarit.

7. Kapitulli “ Kur’ani prin rrugen drejt shkences”

Në Kur’an, Zoti i thërret njerëzit të mendojnë dhe ekzaminojnë shenjat e krijimit

rreth tyre. A nuk i shikojnë devetë se si janë krijuar? Edhe qiellin se si është

ngritur lart? Edhe malet se si janë vendosur? Edhe tokën se si është shtruar? (Sure

17

el-Gashijeh: 17-20) Siç e tregojnë dhe ajeti i mësipërm , Zoti i

shtyn njerëzit të studiojnë dhe ekzaminojnë aspekte të ndryshme të botës si qiejt,

shiun, bimët, kafshët, lindja dhe shenjat gjeografike. Një mënyrë për t’i eksploruar

këto është, si e thamë dhe më parë, nëpërmjet shkencës. Vëzhgimi shkencor e

prezanton njeriun me misteret e krijimit dhe me dijen, urtësinë dhe fuqinë e

përjetshme të Zotit.

Johan Kepler tregoi se ai iu fut rrugës së shkencës për të gërmuar në veprat e

Krijuesit, ndërsa Izak Njutoni, një tjetër shkencëtar i madh, tha se përfshirja kryesore

që qëndronte pas interesit të tij për shkencën ishte dëshira e tij për të pasur një

ndjesi dhe dije më të plotë rreth Zotit. Ajnshtajni, tha “shkenca pa fenë është e

çalë”. Në Kur’an jemi informuar se si u krijuan gjallesat. Të gjitha gjallesat janë krijuar

nga Zoti në mënyrë të dallueshme. Zoti, me fuqinë e tij krijuese, të vetme, dhe me

dije të pakufizuar, i veshi krijesat me veçori të ndryshme dhe i komunikoi kështu

fuqinë, urtësinë dhe dijen e Tij të pafundme njerëzimit. Allahu krijoi secilën gjallesë

nga uji, e prej tyre ka disa që ecin rrëshqitas në barkun e vet, disa që ecin me të dy

këmbët e disa me katër këmbët. Allahu krijon çfarë të dojë, pasi vërtet Allahu ka

mundësi për çdogjë. (Sure en-Nur: 45)

Ai i krijoi qiejt pa shtylla që i shihni, e në tokë vendosi male të rënda që të mos luajë vendi

bashkë me ju e nëpër të shpërndau nga të gjitha gjallesat, dhe nga qielli Në kemi lëshuar

shi e kemi bërë të mbijnë në tokë nga të gjitha llojet më të dobishme. Kjo ëshë vepër e

krijimit të Allahut, e më tregoni pra Mua se ç’krijuan të tjerët përveç Tij. Jo asgjë pra,

mohuesit janë në humbje të pafund. (Sure Lukman: 10-11)

Katërmbëdhjetë shekuj më parë, Zoti zbriti Kur’anin për njerëzimin si udhëzues. Ai thërriste

njerëzit të drejtoheshin drejt të vërtetës duke u mbështetur tek ky libër. Sigurisht që Kur’ani

nuk është libër shkencor. Megjithatë shumë fakte shkencore, që janë shprehur në një

mënyrë shumë të saktë dhe të detajuar në vargjet e tij, janë zbuluar vetëm në ditët tona.

Këto fakte nuk kanë mundur të njihen në kohën e zbritjes së Kuranit dhe kjo është një provë

tjetër se ai është fjala e Zotit.

Për të kuptuar mrekullinë shkencore të Kur’anit, së pari duhet të shikojmë nivelin e

shkencës së kohës kur ky Libër i Shenjtë zbriti.

Në shekullin e 7-të, kur u zbrit Kur’ani, shoqëria arabe kishte shumë bestytni supersticioze

dhe të pabazuara. Në mungesë të teknologjisë për të vrojtuar universin dhe natyrën, këta

arabë të hershëm besonin në legjenda të trashëguara nga brezat e mëparshëm. Ata

supozonin, për shembëll, se malet mbanin qiejt lart. Ata besonin se toka ishte e sheshtë dhe

se ajo kishte male të lartë në të dy fundet e saj. Mendohej se këto male ishin shtylla që

mbanin lart kupolën e qiellit.

18

Megjithatë, të gjitha këto bestytni të shoqërisë arabe u eliminuan nga Kur’ani. Në vargun e

2-të të Sures Er-Rrad thuhet: “Allahu është Ai që ngriti qiejt pa ndonjë shtyllë...” (Sure Er-

Rrad: 2).etj

Zgjerimi i Universit

Në Kur’an, i cili u zbulua 14 shekuj më parë në një kohë kur shkenca e astronomisë ishte

ende primitive, zgjerimi i universi përshkruhet kështu:Ne me forcën tonë e ngritëm qiellin

dhe vërtetë Ne e zgjerojmë atë. (Sure Edh-Dharijat: 47)

Orbitat

Një nga arsyet më kryesore të ekuilibrit në univers është fakti se trupat qiellorë ndjekin

rrugëkalime specifike. Yjet, planetet dhe satelitët rrotullohen rreth boshteve të tyre dhe

gjithashtu rrotullohen bashkë me sistemin në të cilin bëjnë pjesë dhe kështu universi

funksionon me një rregull të mirëpërcaktuar. Ai është që krijoi natën e ditën, diellin e

hënën dhe secili prej tyre noton në një orbitë. (Sure el-Enbija: 33)

Kulmi Mbrojtës

Në Kur’an, Zoti na tërheq vëmendjen rreth një veçorie shumë të rëndësishme të qiellit:

Qiellin ua kemi bërë kulm të sigurt, por ata zbrapsen prej këtyre argumenteve. (Sure El-

Enbija: 32)

Funksioni i Maleve

Kur’ani i kushton vëmendje të veçantë funksionit gjeologjik të maleve. Dhe në tokë kemi

krijuar male të ngulura fort që ajo të mos lëvizë nën to...

(Sure El-Enbija: 31)

Siç vihet re në këtë varg, pohohet se malet kanë si funksion të parandalojnë tronditjet e

Tokës. Ky fakt nuk dihej nga askush në kohën e zbritjes së Kur’anit. Ai u zbulua vetëm

kohët e fundit si rezultat i gjetjeve të gjeologjisë moderne.

Identifikimi i Shenjave të Gishtërinjve

Ndërsa në Kur’an përmendet se është e lehtë për Zotin ta risjellë njeriun pas vdekjes,

theksohen në mënyrë të veçantë shenjat e gishtërinjve: Ne jemi të zotët t’ia rikrijojmë si

kanë qenë edhe majat e gishtave të tij. (Sure El-Kijama: 3-4)

Mospërzierja e Deteve me Njëri-tjetrin

Një nga vetitë e deteve që është zbuluar vetëm kohët e fundit, është treguar në një varg të

Kur’anit si më poshtë: Ai i lejoi dy detet të puqen. Ndërmjet atyre të dyve është një

pengesë që ata të dy nuk e kapërcejnë. (Sure Err-Rrahman: 19-20)

Të gjitha këto që pamë deri tani na tregojnë një fakt të qartë: Kur’ani është një libër i tillë që

të gjitha të dhënat e përmendura aty kanë dalë të vërteta. Në vargjet e tij tregohen fakte

rreth temave shkencore dhe të dhëna për të ardhmen, fakte këto që askush i dinte në atë

kohë. Është e pamundur që ky informacion të njihej me nivelin e njohurisë dhe teknologijsë

19

së atëhershme. Është e qartë se kjo është provë e pastër se Kur’ani nuk është fjalë e njeriut.

Kur’ani është fjala e Zotit të Gjithëfuqishëm, Filluesi i çdogjëje dhe i të Vetmit që përfshin

çdogjë me dijen e Tij. Në një varg Zoti thotë për Kur’anin: “Sikur të ishte prej dikujt tjetër

përveç Zotit, do të gjenin në të shumë kundërthënie”. (Sure En-Nisa’: 82) Jo vetëm që nuk

ka kundërthënie në Kur’an, por çdo pjesë e informcionit që ai përmban zbulon mrekullinë e

këtij Libri Hyjnor përditë e më shumë. Ajo që i mbetet njeriut është të kapet fort pas këtij

Libri Hyjnor të zbritur nga Zoti dhe ta pranojë si udhërrëfyesin e tij të vetëm. Në një nga

vargjet e Tij, Zoti na urdhëron:Dhe ky është libër, dobiprurës, Ne e zbritëm, kështu që

përmbanju atij që të mëshiroheni. (Sure En’am: 155)

8. Frytet e besimit

Besimi ka fryte të ëmbla dhe rezultate të mira të cilat besimtari i përfiton dhe në këtë botë :

1. Udhëzimi i besimtarëve për tek e vërteta .Allahu thotë “E Allahu patjetër do ti

udhëzojë ata që besuan në rrugën e drejtë “ (El Haxh)

2. Jeta e mirë

Allahu thotë “Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë

besimtar, Ne do t'i japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do

t'u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (Nahl 97) Ibn kethiri thotë “Jeta

e mirë përfshin çdo gjë të mirë si psh:përfitimi i hallallit ,adhurimet ndaj Allahut dhe

kënaqësia e Tij etj ”

3. Allahu i merr ata nën kujdestarinë e tij

Allahu thotë:”Allahu është mbikëqyrës i atyre që besuan” (el Bekare 257)

4. Furnizimi i begatë

Allahu thotë :” E sikur banorët e këtyre vendbanimeve të kishin besuar dhe të ishin

ruajtur, Ne do t'ju hapnim begati nga qielli e toka, por ata përgënjeshtruan, andaj i

dënuam me shkatërrim për atë që merituan. (Araf 96)

5. Krenaria

Allahu thotë : “Ndërsa e tërë krenaria i takon All-llahut, të dërguarit të Tij dhe

besimtarëve,”(Munafikune 8)

6. Ndihma ndaj tyre

Allahu thotë :” Obligimi ynë ishte që të ndihmojmë besimtarët “ (ERum 47)

7. Mbrojtja e Allahut

Allahu thotë “:All-llahu largon dëmet e idhujtarëve ndaj atyre që besuan”” ( Haxh

38)

8. Siguria e të qënit zotrues në tokë

Allahu thotë :” Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra të mira, All-llahu

u premtoi se do t'i bëjë zotërues në atë tokë ashtu si i pat bërë zotërues ata që

ishin para tyre dhe fenë të cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta forcojë, e në vend të frikës

20

Ai do t'ju dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush

edhe pas kësaj mohon, të tillët janë ata më të prishurit.(Nur 55)

9. Kapitulli i Teuhidit

PËRKUFIZIMI I FJALËS “TEUHID”

- Kuptimi gjuhësor:

Fjala teuḥĩd (توحید ) rrjedh nga folja arabe ueḥḥade (وحد ) që do të thotë njësoj (të njësosh),

por ka edhe kuptimin veçoj (të veçosh). Ky eshtë thelbi i monoteizmit IslamE marim këtë

fjalë nga ajeti në suren Ihlas ku thotë Allahu :

112:1. Thuaj: Ai, All-llahu është Një! All-llahu është Ai që çdo krijesë i drejtohet (i

mbështetet) për çdo nevojë. As s'ka lindur kë, as nuk është i lindur. Dhe Atij askush nuk i

është i barabartë.

Kur Profeti aljhi selam dërgoi Muadh ibn Xhebel në Jemen, në vitin 9h, ai i tha atij: “Ti do të shkosh te kristianët dhe çifutët (ehli kitabët), gjëja e parë që ti do t’i thërresësh ata është pohimi i njësimit të Allahut (Juuehidullahe).” Buhari

Fjala e teuhidit është fjala e sinqeritetit dhe e dëshmisë të së vërtetës ,po ashtu është thirrja

e të gjithë Profetëve dhe e largimit nga shirku ,dhe për të janë krijuar krijesat siç thotë

Allahu :’’ 51:56. Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë. ‘’

dhe për të cilën janë dërguar të dërguarit dhe janë zbritur librat ‘’ 21:25. Ne nuk dërguam

asnjë të dërguar para teje e të mos i kemi shpallur atij se: Nuk ka zot tjetër përveç Meje,

pra më adhuroni!” Dhe kjo ka qënë baza e të gjitha legjislacioneve të mëparëshme dhe të

Profetëve që nga Ademi ,Nuhu ,Salihu e deri tek Profeti jonë Muhamedi alejhi selam :”Ne

dërguam në çdo popull të dërguar që t'u thonë: “Adhuroni vetëm All-llahun, e largojuni

Tagutit (adhurimit të tyre)!”.( 16:36.)

Koncepti i Teuhidit hyn në të gjitha aspektet e besimit dhe adhurimit, në të gjitha aspektet e jetës. E pranon Atë apo jo, njeriu është totalisht në borxh ndaj Krijuesit të Tij për ekzistencën e tij të vazhdueshme orë për orë, pa i përmendur begatitë si llojllojshmëria e pronave dhe aftësive. Duke ditur që Allahu i vetëm është Krijuesi, Mbështetësi i jetës, Furnizuesi, Kontrolluesi - burimi i të gjitha begative dhe dëmeve në Duart e të cilit është Gjykimi dhe fati final i njerëzve. Teuhidi ndahet në tre lloje, apo tre pjesë: Njësimi i Allahut të Madhëruar në Zotërimin e Tij,

njësimi i të Lartmadhëruarit duke e veçuar atë me emrat dhe cilësitë e Tij dhe njësimi i

Allahut si i vetmi i Adhuruar i vërtetë. Ai i cili nuk beson në këto tre lloje të Teuhidit, nuk

është njësues, madje ai nuk është as besimtar që beson në Allahun e Lartmadhëruar, pasi

besimi në Allahun nuk themelohet dhe nuk ngrihet ndryshe, por veçse mbi këto tre shtylla,

të cilat ishin: Besimi në njësimin e Allahut si i vetmi Zot (Krijues, Sundues), në njësimin e

emrave dhe cilësive të Tij, si dhe njësimin e Tij si i vetmi i Adhuruar. Madje, arsyeja për të

cilën feja islame është quajtur ndryshe "Teuhid - Njësim", qëndron në faktin se ajo ngrihet

21

mbi të besuarit në njësimin e Allahut si i vetmi Zotërues i vetmi i Adhuruar dhe i vetmi i Cili

posedon emrat më të bukur dhe cilësitë më të larta.

10. Tregues që Zoti është El-ehad (I vetmi)

1 – Treguesi i parë është se forma e krijimit të krijesave në gjithësi, është e vetme. Çdo krijesë vjen në ekzistencë pas bashkimit të dy gjinive . E njëjta gjë ndodh me njeriun, kafshët dhe bimët. Nuk ka krijesë që nuk ka sistem të frymëmarrjes, nuk ka krijesë pa lëkurë, pa sy… Sikur ideja e gjithë kësaj është se Krijuesi i tyre është një, i vetëm. Nëse do të ishin dy zota, dy krijues, secili prej tyre do të dëshironte të krijojë diçka të veçantë, që nuk e ka krijuar tjetri. 2 – Treguesi i dytë është se Zoti ka caktuar norma dhe ligje të pandryshueshme dhe fikse në univers. Një nga këto norma dhe ligje është se çdo gjë ndodh gradualisht. çdo krijesë në gjithësi, lind e vogël dhe vazhdon të rritet gradualisht derisa të arrijë në pikën kulminante dhe të pranueshme të saj. Më pas, ajo fillon rënien gradualisht derisa të vdesë. Lindja e diellit, fillon e zbehtë në mëngjes. Dielli fillon të zmadhohet dhe ta shtojë temperaturën e tij deri në mesditë. Më pas fillon të dobësohet përsëri derisa të perëndojë. Të njëtit ligj i nënshtrohet dhe hëna. Thotë Zoti në Kuran: “Hënës i kemi caktuar fazat (pozicionet) derisa të kthehet në trajtën e harkut (trungu i palmës së tharë).” (Jasin 39) Thotë Zoti në Kuran:”Është Zoti Ai që u krijoi nga dobësi, pas dobësisë bëri fuqi, pas fuqisë bëri dobësi dhe pleqëri” (Rum 54) Ligjet dhe normat graduale në gjithësi janë tregues se Ai që i vendosi është një dhe i vetëm. Një e veçantë tjetër është se asnjë nga fenomenet e natyrës, nuk vjen apo të zhduket sa hap e mbyll sytë. Mëngjesi dhe agimi i ditës nuk vijnë menjëherë, por gradualisht. Po kështu është dhe ardhja e natës. Këtë realitet e përmend dhe Zoti në Kuran ku thotë:”dhe nata kur shtrihet. dhe mëngjesi kur merr frymë” (Tekvir 17-18) Nënës së mbarsur dhe shtatzënë i duhen nëntë muaj që ta lindë foshnjen e saj. Vetë krijimi i qiejve dhe i tokës u bë për gjashtë ditë. Elektronet e atomit, rrotullohen në drejtim të kundërt me akrepat e orës. Vetë galaktikat lëvizin në drejtim të kundërt me akrepat e orës. Po kështu është dhe rrotullimi i tokës, diellit, hënës… I njëjtë është dhe tavafi (rrotullimi) rreth Qabesë. E vençantë në të gjithë këtë, është se të gjithë lëvizin në një orbitë me formë vezake dhe jo rrethore. Të gjithë planetet lëvizin në këtë formë, dielli, hëna…vetë elektronet lëvizin dhe rrotullohen në një orbitë vezake. Nga atomi në galaktikë, lëvizin në një drejtim. A nuk tregon kjo se Ai që krijoi gjithësinë është një dhe i vetëm? 3 – Treguesi i tretë është se e gjithë toka dhe gjithçka mbi të, është e nënshtruar ndaj një krijese të vetme që quhet njeri. Nëse do të kishte dy zota, meqë njëri ia ka nënshtruar gjithçka mbi tokë njeriut, tjetri do e nënshtronte për xhindët, luanët ose elefantët… Madje jo vetëm në tokë, por i gjithë universi është dizenjuar në atë formë që ti të jesh superior dhe lider. Madje ti vetë o njeri, je dizenjuar në atë formë që ta kryesh këtë rol. Që kur njeriu u krijua me duar të lira, u bë për arsye se me këto duar ai do të prodhojë dhe shpikë gjëra që e ndihmojnë në jetë. Nëse do të kishte zot tjetër, do të kishte krijuar një krijesë tjetër që të jetë superiore dhe udhëheqëse mbi tokë. Argumenti dhe fakti më i fuqishëm për ekzistencën e një Zoti të vetëm, është vetë njeriu. Si ka mundësi që ky njeri të mohojë Zotin një dhe të vetëm, në një kohë që vetë është prova dhe fakti për ekzistencën e Tij?! Luani dhe asnjë kafshë tjetër nuk është dizenjuar në atë formë që të luajë rolin e lidershipit mbi planetin tokë. Vetë mendja dhe shumë aftësi të tjera, tregojnë që Zoti është një dhe i

22

vetëm. Nëse do të kishte dy zota, universi do të hynte në një kaos dhe anarshi shkatërrimtare. Cili prej tyre do të ishte më i forti? Cili do të udhëhiqte gjithësinë? 4 – Treguesi i katërt që Zoti është një dhe i vetëm është harmonia dhe integriteti në gjithësi. Të gjithë ne e ndjejmë dhe e shohim që gjithçka funksionon si një e vetme dhe unike, duke i shërbyer njëra-tjetrës. Shiu që të bjerë, duhet një bashkëpunim mes diellit, detit, reve, erërave dhe ujit. Kuptohet qartë që është një fabrikë, departamentet e të cilës kanë një bashkëpunim perfekt. Integriteti dhe harmonia në gjithësi, tregojnë që krijuesi i saj është një dhe i vetëm. Diçka tjetër e veçantë është se përqindja e oksigjenit në tokë është 21%, kurse përqindja e dioksidit të karbonit është 1%. Të gjithë krijesat thithin oksigjenin dhe nxjerrin dioksidin e karbonit. Kjo e pakëson oksigjenin dhe e shton dioksidin e karbonit, gjë që çon në vdekjen e njeriut mbi tokë. Por Zoti që është një dhe i vetëm ka caktuar që njeriu të marrë oksigjenin dhe të nxjerrë dioksidin e karbonit, kurse pemët dhe bimët bëjnë të kundërtën, marrin dioksidin e karbonit dhe nxjerrin oksigjenin. Me këtë, përqindja mbetet e pandryshuar. Bletët bredhin në çdo lule me qëllim për të marrë nektarin e tyre me qëllim që të prodhojnë

mjaltin. Teksa merr nektarin, ajo merr me këmbët e saj dhe pjalmin e luleve. Duke kaluar

nga një lule në tjetrën, ajo bën dhe pllenimin e tyre. Diçka e tillë siguron prodhimin e frutave

dhe sigurimin e jetesës së njeriut mbi tokë. Zoti ka caktuar një harmoni kaq të

mrekullueshme mes krijesave të ndryshme, me qëllim që të të tregojë se Ai është një dhe i

vetëm

11. E drejta e Allahut mbi robin dhe e drejta e rrobit mbi Allahun

Nga Muadh ibn Xhebeli i cili ka thënë: “Unë isha ulur prapa Profetit- salAllahu alejhi ue selem- hipur në një gomar kur ai më tha:“A e dini se çfarë është e drejta e Allahut mbi robërit dhe çfarë është e drejta e robërve mbi Allahun?”I thashë: “Allahu dhe Profeti i Tij e dinë më mirë.” Ai tha: “E drejta e Allahut mbi robërit është se ata duhet të adhurojnë Atë dhe të mos vënë ndonjë ndihmës karshi Atij, dhe e drejta e robërve mbi Allahun është se Ai nuk e dënon ata që nuk i bën shirk Atij.”

E drejta më themelore që duhet të përmbushë njeriu është e drejta e Krijuesit, të Dashurit,

Kujdestarit të tij, Allahut të Plotfuqishëm, i Cili ka më shumë të drejta se të gjithë. Allahu

është Mbret i çdo gjëje, i Gjithëfuqishmi, i Drejti, i Vetmi që nuk ka as grua as djem, ekziston

nga asgjëja dhe është Ai që e kthen krijimin e Tij në tokë duke e bërë përsëri dhe. Është Ai

që i meriton të gjitha falënderimet që kur njeriu është vetëm një fetus në barkun e nënës së

tij, ku askush nuk është i aftë ta ushqejë përveç Atij. “Dhe Allahu ju ka nxjerrë nga barqet e

nënave tuaja duke mos ditur asgjë. Ai ju dha edhe dëgjimin, shikimin dhe zemrën, që të

mund të falënderoni (Allahun).” Nahl, 78.

Dhe padyshim se ai njeri që e përmbush këtë të drejtë e ka të garantuar tek Allahu ruajtjen e

qënies së tij.

12. Fjala e Teuhidit “La Ilahe Il Allah Muhamedun Resulullah”

Fjala e teuhidit (njëshmërisë së Allahut) “La ilahe Il-lallah” erdhi për të korrigjuar besimin – jo vetëm të paganëve të lashtë por për të gjithë njerëzit deri në Ditën e Gjykimit. Dëshmon

23

që nuk ka hyjni tjetër përveç Allahut – askush përveç Allahut dhe askush krahas Tij. Askush nuk është i ngjashëm me Të, askush nuk krijon dhe mbështet jetën përveç Tij dhe askush nuk ka të drejtë përveç Tij për të qeverisur krijimin. Pra çdo Profet është urdhëruar ti ftojë popullin e tij që të thonë ‘’La ilahe il Allah dhe se unë jam i dërguari i Zotit’’ . Dhe kush e shpreh dhe e beson atë futet në besimin Islam dhe kush e mohon del nga rrethi i besimit për në atë të mohimit. Dhe kuptimi i saj është ‘’ ska të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut ‘’. Ajo në veten e saj përmbledh mohimin dhe pohimin ,tek fjala (La ilahe) nënkupton mohimin e gjithçka tjetër që adhurohet pos Allahut si idhujt ëngjëjt ,profetët evlijatë, dhe e gjiçkaje tjetër dhe pjesa tjetër ( IL Allah ) pohon adhurimin vetëm për Allahun të pashok .Pra kuptimi i saj i saktë është “La mabude bi hakin Il Allah” pra “ Ska të adhuruar me të drejtë përveç Allahut”. Argument është fjala e Allahut për Ibrahimin :”(Kujto) Kur Ibrahimi i tha babait dhe popullit të vet: "Unë jam i larguar prej asaj që adhuroni ju, përveç Atij që më ka krijuar dhe i Cili do të më udhëzojë në rrugën e drejtë”. Zuhruf Fjala Kur Ibrahimi i tha babait dhe popullit të vet: "Unë jam i larguar prej asaj që adhuroni

ju “ është mohim, kurse fjala përveç Atij që më ka krijuar është pohim.

Shembull për këtë : Themi Zejdi është në këmbë ,kjo shprehi tregon se Zejdi është në këmbë por nuk tregon veçimin e Zejdit me ngritje në këmbë. Po ashtu themi :Askush nuk është në këmbë përveç Zejdit dhe ky është veçim i Zejdit me qëndrim në këmbë sepse kjo përfshin edhe mohim edhe pohim . Nga veçoritë e saja thotë Muhamed bin ebi Feth el Bali : Nga specifikat e saj është dhe ajo se kjo fjalë është e brëndëshme nuk lëvizin buzët në shqiptimin e saj porse ajo del nga zemra . Në kuptimin e teuhidit dhe fjalës La Ilahe il Allah ‘’fjalës së Teuhidit ‘ na sqaron ajeti i mëposhtëm ku thotë Allahu “: A mendon ai t'i bëjë të adhuruarit tanë Një të adhuruar të vetëm ? Vërtet, kjo është gjë shumë e çuditshme! . 38:5 Kur Profeti alejhi selam i thoshte njerëzve jobesimtar thoni dëshmoni La ilahe Il Allah ata thoshin ‘’ A mendon ai t'i bëjë të adhuruarit tanë Një të adhuruar të vetëm ? Vërtet, kjo është gjë shumë e çuditshme ‘ Pra ata nuk thoshin zotat apo krijuesat sepse ata e dini se ka vetëm një zot krijues siç thotë Allahu për ta “Po nëse ti i pyet: “Kush i krijoi ata, me siguri do të thonë: “Allahu.” E si pra i kthejnë shpinën.” (43:87) apo “Dhe nëse ti i pyet ata: “Kush e lëshon shiun ngaqielli dhe me të e ngjall tokën pas vdekjes së saj?” Ata thonë: “Allahu.” …” (29:63) Të gjithë idhujtarët Mekas e dinin se Allahu ishte Krijuesi i tyre, Mbajtësi i tyre, Zoti i tyre megjithatë kjo dije që ata kishin nuk i bëri ata musliman. Pra një nga shpjegimet e fjalës La ilahe il Allah si “Nuk ka krijues përveç Allahut.” Apo ‘’Nuk ka zot tjetër përveç Allahut ‘’ Kjo është vetëm një pjesë e kuptimit të dëshmisë, sepse sikur të ishte kjo domethënia e dëshmisë “la ilahe il-lallah” nuk do të kishte mospajtim ndërmjet Pejgamberit dhe popullit të vet, ngase ata e pranonin se Allahu është i Vetmi Krijues. Idhujt përdoreshin vetëm si ndërmjetësues, për këtë Allahu i quajti ata (mekasit) idhujtarë. Ata njerëz midis muslimanëve që këmbëngulin në lutjen e të tjerëve veç Allahut apo bashkë me Të do bënin mirë të reflektonin mbi këtë fakt. Thotë Allahu në Suren Isra “ Thuaj: “Ftoni ata, të cilët i menduat (zota) pos Atij, e ata nuk mund ta heqin prej jush dëmin, as nuk mund ta mënjanojnë”( 17:56.). Thotë ibn kethiri Pra :thuaj o Muhamed idhujtarëve që adhurojnë të tjerë pos Allahut ,pra idhujt, dhe që

24

shpresjnë tek ata se ata nuk mund ta largojnë dëmin në përgjithsi dhe as mund tamënjanojnë atë.

13. Pse teuhidi ose Monoteizmi Islam? Arsyeja se pse njeriu duhet ti përulet Zotit të vet që krijoi atë dhe prindërit e tij dhe ta adhurojë atë të vetëm e të pashok dhe që të gjithë janë në pushtetin e Tij na e tregon ky hadith të cilin na e përcjell Profeti alejhi selam Transmetohet nga Xhabiri r.a. të ketë thënë: “Dolëm me të Dërguarin e Allahut s.a.v.s., (e ai më tha): “Ishte më parë Xhibrili dhe më tha: “O Muhamed! Për atë i Cili të ka zgjedhur që ti të jesh Pejgamber! - Një njeri e ka adhuruar Allahun 500 vjet pandërprerë, në maje të kodrës, ku gjerësia dhe gjatësia ka qenë tridhjetë nyje, dhe në lartësi tridhjetë nyje, në mes të oqeanit, ku largësia prej toke ishte 4000 fersah nga çdo anë. Pranë tij ishte një burim i ujit me madhësi të gishtit, i cili kishte ujë të ëmbël. Ai burim ishte në rrënjë të vendit ku qëndronte, e pranë tij ishte një shegë, e cila jepte fruta të pjekura për çdo natë. Gjatë ditës e adhuronte Allahun, e kur bëhej natë, shkonte aty, merrte abdest dhe hante shega. E pastaj vazhdonte namazin dhe lutjet e tij. Allahu ka dhënë urdhër që atij t’i merrej shpirti përderisa të jetë në sexhde, dhe që as toka e asgjë tjetër të mos ia prishin rrugën e tij, me qëllim që edhe në Ditën e Kijamet të ngritet prej sexhdeje. Dhe ashtu ka ndodhur. :“Ai do të ringjallet në Ditën e Kijametit, do të qëndrojë para Allahut. Allahu do të thotë: “Çojeni robin tim në xhenet me mëshirën Time. Ai thotë: “O Zoti im, me veprën time”. Allahu thotë: “Çojeni robin tim në xhenet me mëshirën Time”. Ai thotë: “O Zoti im, me veprën time”. Atëherë Zoti thotë: “Peshojani robin tim të mirat e Mia ndaj tij me veprat e tij. Dhe vendoset (në peshojë) begatia e shikimit, e cila peshon me rëndë se 500 vjet, ndërsa të gjitha të mirat e tjera trupore tepruan. Pastaj thotë: Kthejeni dhe ai qëndron para Zotit. Zoti thotë: “Kush të krijoi kur ishe asgjë?” Thotë: “Ti o Zoti im”. - Kush të ka forcuar në adhurim 500 vjet? Thotë: “Ti o Zoti im”. I thotë: “Kush të vendosi në kodrën, ku në mes të saj buroi uji i ëmbël, e jo i kripur , dhe për çdo natë piqeshin shegat, përderisa ato piqen një here në vit, dhe kam urdhëruar që shpirtin të ta marrin kur ti të jesh në sexhde dhe ashtu ndodhi?” Ai Thotë: “Ti o Zoti im”. Pra të gjitha kanë qenë me mëshirën Time. Prandaj edhe po të çoj në xhenet me mëshirën Time”. - Çojeni robin tim në xhenet, sepse ka qenë robi Im i mirë, dhe vendoset në xhenet”. ( Transmeton Hakim me isnad Sahih )

14. Kushtet e fjalës- La Ilahe Il Allah E kan pyetur dijetarin Vehb ibën Munebbeh:"A nuk është fjala La ilahe il lAllah çelësi I xhennetit?! Ai iu përgjigj: "Po, mirëpo secili çelës I ka dhëmbët e ti me të cilën qelët dera".Dhe nëse vjen me nje çelës që i ka dhembët të hapet ndërsa ndërsa vjen me një çelës pa dhëmbë nuk të hapet . 1. Dituria, e kundërta e mosdijes. Dije se nuk ka zot që meriton të adhurohet përveç Allahut. (Muhamed) Dhe padyshim se nuk e ka të saktë teuhidin dhe besimin njeriu nëse nuk e kupton dhe ja di kuptimin kësaj fjale ,dhe duke e komentuar këtë ajet imam Buhari ka thënë “Dhe ka filluar Allahu i Lartësuar në këtë ajet me dijen para punës dhe fjalës “ .Thotë Profeti alejhi selam “Kush vdes duke e ditur se ska të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut do të hy në xhenet “

25

2. Bindja, e cila e kundërshton dyshimin. Domethënia: Ai që e thotë këtë fjalë duhet të jetë plotësisht i bindur se vetëm Allahu është i Adhuruari i Vërtetë, pra se vetëm Ai meriton të adhurohet. Dhe i ka thënë Profeti alejhi selam Ebu Hurejrës “ Këdo që do ta takosh i cili dëshmon La ilahe Il Allah i bindur nga zemra e tij përgëzoje me xhenet” Në ekspeditën e Tebukut njerëzit i kaploi një uri e madhe Profeti alejhi selam kërkoi të sillej një rogoz dhe të vendoseshin ato pak ushqime që kishin mbetur në të .Pastaj dikush solli një grusht drithë ,dikush tjetër një copë buke derisa u mblodh një sasi e vogël ushqimi .Pastaj Profeti alejhi selam urdhëroi shokët e tij të sillnin enët dhe ti mbushnin me ushqim .Ushqimi në rogoz u shtua në mënyrë të habitëshme derisa të gjithë në kamp mbushën enët e tyre me ushqim dhe përsëri teproi ushqim (në këtë ekspeditë kanë qënë rreth 10 000 ushtarë ) .I dërguari tha .” Dëshmoj se ska të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut dhe se Unë jam i dërguari i Allahut . Çdo rob që e takon Allahun me këto të dyja pa qënë i dyshitë në to nuk do të mbetet jashtë xhenetit “ Muslimi 27 3. Pranimi, i cili është e kundërta e refuzimit. Domethënia: Ta pranosh këtë fjalë dhe atë që nënkupton ajo, gjegjësisht t’ia kushtosh tërë adhurimin vetëm Allahut dhe të mos adhurosh askënd tjetër. Argumenti: Fjala e Allahut: Kur u thuhej atyre: “Nuk ka zot që meriton të adhurohet veç Allahut!” - ata tregoheshin mendjemëdhenj dhe thoshin: “Vallë, a t’i braktisim hyjnitë tona për shkak të një poeti të marrë?” (Safatë) 4. Nënshtrimi, i cili e kundërshton lënien e tij (mosnënshtrimin). Ta adhurosh vetëm Allahun, t’i nënshtrohesh Atij , ta besosh atë të jesh i bindur se ai është i vërtetë. Kthehuni te Zoti juaj dhe nënshtrojuni Atij, para se t’ju vijë dënimi, sepse atëherë nuk do të mund t’ju ndihmojë kush. (Zumer) 5. Sinqeriteti, i cili e kundërshton shirkun. Domethënia: T’ia kushtosh të gjitha ibadetet (adhurimet) vetëm Allahut dhe askujt tjetër. Dhe tja kushtoje adhurimet e tij tërësisht për Allahun duke mos pasur asgjë në to prej lavdërimit të njerëzve”E megjithatë, ata qenë urdhëruar vetëm që të adhuronin Allahun me përkushtim të sinqertë, duke qenë në fenë e pastër (të Ibrahimit), si dhe të falnin namazin e të jepnin zekatin. Kjo është feja e drejtë.”Bejineh 6. Vërtetësia, e cila e kundërshton gënjeshtrën. Ta shqiptosh fjalën e Teuhidit (fjalën “la ilahe il-lallah”) duke qenë i vërtetë në atë që e thua, pra që zemra jote të jetë në përputhje të plotë me atë që e shqipton gjuha. Thotë Profeti alejhi selam “Kush dëshmon La ilahe Il Allah me vërtetësi nga zemra e tij Allahu ia ka ndaluar atij zjarrin” 7. Dashuria, e kundërta e urrejtjes. Domethënia: Ta shqiptosh këtë fjalë duke e dashur Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe njëkohësisht ta duash këtë fjalë dhe gjithçka që nënkupton ajo dhe të gjithë që e dëshmojnë dhe e vërtetojnë. E megjithatë, disa njerëz zgjedhin (për të adhuruar) në vend të Allahut (zota) të tjerë, (duke i konsideruar) si të barabartë me Atë dhe duke i dashur siç duhet Allahu. Por ata që besojnë, e duan shumë më tepër Allahun (se sa ç’i duan idhujtarët idhujt e tyre). Bekare

15. Dobia e kësaj dëshmie

26

“Ditën e Gjykimit sillet një person të cilit i shfaqin 99 regjistra. Ku secili regjistër është i madh aq sa arrin shikimi.” (Pra, me mëkate). Nëntëdhjetë e nëntë regjistra me mëkate. “Ku secili regjistër është i madh aq sa arrin shikimi.” Pastaj atij i thuhet: “A mohon diçka prej tyre (regjistrave me mëkate)?” Thotë: Jo. I thuhet: A të kujtohet ndonjë e mirë (që ke bërë)? – Ai shtanget dhe nuk flet. Dhe i sjellin një kartë ku është shkruar fjala ‘La ilahe il lAllah’. Personi thotë: Çfarë vlere ka kjo kartë në krahasim me këto regjistra (të mbushur me mëkate)?! I thuhet: “Ty nuk do të bëhet asnjë padrejtësi.” Kështu që vendosen regjistrat në njërën anë të peshores dhe fjala ‘La ilahe il Allah’ në anën tjetër të saj, dhe karta me fjalën ‘La ilahe il Allah’ rëndon më shumë (se regjistrat) e kështu personi futet në Xhenet.”

16. DËSHMIA “MUHAMMEDUN RESULULLAH” ( رسول محمد) Domethënia e saj: Vërtetim i plotë nga zemra , që përputhet me fjalët që i shqipton gjuha se Muhamedi është robi i Allahut dhe i Dërguari i Tij tek të gjitha krijesat, njerëzit dhe xhinët. Muhamedi është i Dërguar i Allahut. Surja Muhamed Kushtet e kësaj dëshmie: 1. Vërtetimi i çdo gjëje për të cilën na ka lajmëruar Muhamedi . 2. Bindja ndaj urdhrave të tij. 3. Shmangia nga ajo prej së cilës na ka ndaluar. 4. Adhurimi i Allahut vetëm në mënyrën që ai e ka ligjësuar.

17. Teuhidi ndahet në tri lloje: 1. Teuhid er-rubũbijje (الربوبیة توحید ). 2. Teuhid el-ulũhijje (األلوھیة توحید ). 3. Teuhid el-esmai ue’ṣ-ṣifat (والصفات األسماء توحید ). Besimi se Allahu është Një, pa partner në dominimin e Tij dhe veprimet e Tij (Rububije); Një, i pangjashëm me asgjë dhe Një i pangjashëm në cilësitë e Tij (Esmaa ue Sifaat); Një, pa rival në Hyjninë e Tij dhe në adhurim (Uluhije), janë tre aspektet që formojnë bazat . Këto tre aspekte janë të pandashme nga njëra tjetra por për tu thjeshtësuar kuptimi i tyre është bërë kjo ndarje. Teuhidi uluhijje (i adhurimit) është çështja kryesore në të cilën thirrën të dërguarit, sepse ai është baza mbi të cilën ndërtohen të gjitha veprat dhe pa të cilën nuk vlen asnjë vepër. Përkufizimi i Teuhidit er-rubũbijje: Teuhidi er-rubũbijje është njësimi i Allahut të Madhëruar në: 1. krijim (الخلق ) 2. sundim (الملك ) 3. rregullim (التدبیر ). Ose, thënë ndryshe: Teuhid er-rubũbijje quajmë njësimin e Allahut në veprat e Tij. Prej veprave të Tij janë: krijimi, furnizimi, dhënia jetë, dhënia vdekje, zbritja e shiut, mbirja e

27

bimëve, e pemëve, etj. Err-rrabb -Zoti-: është Krijuesi, Sunduesi dhe Zotëriu i çdo çështje, andaj nuk ekziston krijues tjetër përveç tij, gjithashtu nuk ekziston sundues tjetër përveç Tij dhe i gjithë vendimi i takon vetëm Atij. Sipas kësaj kategorie Zoti është i vetmi në ekzistencë që ka fuqi reale, është Ai i cili i dha krijesave fuqinë për të lëvizur dhe ndryshuar. Asgjë nuk ndodh në krijim veç asaj që Ai e lejon të ndodhë. Profeti alejhi selam shpesh përsëriste shprehjen “La haule ue la kuuete illa bil-lah” (S’ka ndryshim dhe fuqi pa ndihmën e Allahut). All-llahu i Lartësuar thotë: Vetëm Atij i përket Krijimi dhe Urdhërimi. Araf “ Allahut i përket sundimi i qiejve dhe i Tokës. Ali Imran “Thuaj: “Kush ju ushqen nga qielli dhe Toka? Kush mundëson të dëgjuarit dhe të parit? Kush mund të nxjerrë të gjallën nga e vdekura dhe të vdekurën nga e gjalla? Kush i drejton gjërat?” Ata do të thonë “Allahu”. E ti (o Muhamed) thuaj: “Atëherë, përse nuk e keni frikë Atë?” Junus Allahu thotë:"Thuaj: Kujt i përkasin toka dhe çkado që gjindet në të, nëse vërtet e dini? Ata do të thonë: I përket Allahut. Thuaj: A s'do të përkujtoni atëherë? Thuaj: kush është Zoti i shtatë qiejve dhe Zoti i Fronit madhështor? Ata do të thonë: Allahu. Thuaj: A s'do të frikësoheni nga Allahu pra? Thuaj: kush është Ai, në dorën e të cilit është pushteti mbi gjithçka, dhe Ai mbron të gjithë, kurse kundër Tij s'ka mbrojtës, nëse vërtet e dini? Ata do të thonë: e gjithë kjo i përket Allahut. Thuaj: e si pra po mashtroheni dhe po ia ktheni shpinën të vërtetës?" [el-Mu'minun, 84-89] Ajo që duhet të kemi parasysh këtu, është fakti se pohimi i këtij Njësimi, i Teuhidit Rububije, pra të pranuarit se vetëm Allahu është Krijuesi, Furnizuesi, Mirëbërësi, Drejtuesi..., kjo nuk mjafton për arritjen e shpëtimit dhe për përmbushjen e Njësimit. Pasi ashtu siç e kemi përmendur edhe pak më parë; personi nuk mund të jetë njësues i Allahut veçse nëse ai..., çfarë? Veçse nëse ai e veçon Allahun e Madhëruar me të trija llojet e Njësimit. Ndërsa ai i cili e njëson Allahun në Zotërim, mirëpo nuk e veçon Atë me adhurim, ky person (me këtë njësim të mangët) nuk është besimtar dhe as njësues i Allahut. Në lidhje me këtë, Allahu i Madhëruar duke treguar për idhujtarët thotë: "Dhe shumica e tyre nuk e beson ndryshe Allahun, vetëm se duke i shoqëruar (dikë

tjetër)."{12, 106}.- D.m.th. i shoqërojnë Atij dikë tjetër në adhurim. Ky pra, është kuptimi i

drejtë i këtij ajeti.

E tillë ishte gjendja e idhujtarëve dhe jobesimtarëve kurejshitë në atë kohë. Ata e besonin se Ai i Cili i krijoi ata është Allahu, Ai i Cili i furnizon është Allahu, dhe e aprovonin faktin se idhujt të cilave ata i luteshin dhe statujat të cilat i adhuronin, nuk ishin në gjendje të bënin dobi, apo të sillnin dëm, apo të jepnin, apo të pengonin, apo të jepnin jetë, apo të sillnin vdekje... Për të gjitha këto ata ishin të vetëdijshëm. Ata po ashtu e pranonin se të gjitha këto janë çështje të cilat i përkasin Allahut të Madhëruar. Mirëpo, në të njëjtën kohë, ata gjatë adhurimit i shoqëronin Atij shok. Dhe nëse atyre u thuhet: "Përse adhuroni çka nuk sjell dobi e as nuk bën dëm, as nuk jep e as nuk pengon, as nuk ngre e as nuk lëshon dhe fuqi aspak nuk posedon, dhe e lini adhurimin e Allahut, të Vetmit, Ngadhënjimtarit? Si do të ishte përgjigja e tyre? Ata do të thonë: "Ne e dimë që e tillë është gjendja e idhujve, nuk sjellin dobi, nuk japin e as nuk pengojnë, të gjitha këto ne i dimë" - Atëherë përse?! Thonë: "Ne nuk i adhurojmë ata për tjetër, por vetëm që të na afrojnë sa më afër Allahut."

28

Përkufizimi i Teuhidit el-ulũhijje: Teuhidi el-ulũhijje është njësimi i Allahut në adhurimin ndaj Tij. Prej veprave të robërve të Tij janë: namazi, agjërimi, haxhi, mbështetja, betimi, frika, shpresa, dashuria, etj.Thotë Allahu në Kuran: Xhinët dhe njerëzit i kam krijuar vetëm që të Më adhurojnë. Dharijat Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim). Nisa Ne nuk kemi nisur asnjë të dërguar para teje, që të mos i kemi shpallur se: “S’ka zot tjetër përveç Meje, andaj më adhuroni (vetëm) Mua!” Enbija Teuhidi Uluhije që do të thotë: “Nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut” është e drejta e Allahut tek njerëzit, pra, e drejta që njerëzit duhet të përmbushin kundrejt Allahut. Haku i Allahut tek njerëzit është që ta adhurojnë e të mos i bëjnë Atij shirk në adhurim. Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} i thotë Muadhit {Allahu qoftë i kënaqur me të}: “O Muadh, a e di se cila është e drejta e Allahut tek njerëzit? Tha: – Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më mirë. Tha: – E drejta e Allahut tek njerëzit është që ta adhurojnë Atë e të mos i bëjnë shirk asgjë” [Muslimi : 30] Njerëzit kurdoherë në histori e kanë pranuar se toka është e Allahut dhe se Ai është që e ka krijuar atë, prandaj bën kë të dëshirojë trashëgimtar të saj. Pas kësaj Ai i thërret ata që ta adhurojnë, ashtu siç ka thënë në Kuran: “Ai (Allahu) është që krijoi qiejt dhe tokën, (e duke qenë i tillë) si do të ketë Ai fëmijë kur nuk pati bashkëshorte? Çdo gjë e krijoi Ai, dhe është më i Dijshmi për çka ka krijuar. Ky është Allahu Zoti juaj, nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Tij, Krijues i çdo gjëje, pra adhurojeni Atë. Ai është mbikëqyrës ndaj çdo sendi” [EnAmë : 101-102] Ata që adhurojnë lopët! Ata që adhurojnë diellin dhe hënën, dynjanë dhe postet! Pse nuk adhurojnë Atë që i krijoi? Por, nuk verbërohen sytë, por verbërohen zemrat që gjenden në kraharorë!Allahu i Madhëruar thotë: “O ju njerëz, adhurojeni Zotin tuaj, i Cili ju krijoi juve dhe ata që ishin para jush në mënyrë që të bëheni të devotshëm. Ai, i Cili për ju e bëri tokën shtrat (vendbanim) e qiellin kulm, e prej qiellit ju lëshoi shi me të cilin ju siguroi lloje të frutave si ushqim për ju, pra mos i përshkruani Allahut shokë, duke qenë që ju e dini (që Ai nuk ka shokë)” [Bekare : 21-22] Me Teuhidin Uluhije është për qëllim përkushtimi i fesë vetëm Allahut dhe veçimi i Tij me adhurim. Pra, të mos adhurojmë askë tjetër përveç Allahut. Të mos i lutemi askujt tjetër përveç Allahut. Të mos i kërkojmë ndihmë askujt tjetër përveç Allahut. Të mos presim kurban për askë tjetër përveç Allahut. Të mos kërkojmë mbështetje, përkrahje, ngadhënjim dhe shpëtim nga askush tjetër pëveç Allahut. Ashtu siç Allahu është i Vetmi i Cili na ka krijuar, na furnizon dhe përkujdeset për ne, ashtu edhe ne duhet që vetëm Atë ta veçojmë me adhurim. I Lartmadhëruari thotë: "Unë jam Zoti juaj, pra më adhuroni vetëm Mua." {21, 92}. Ashtu siç Ai nuk ka ortak në krijim, furnizim, në dhënien e jetës, përcaktimin e vdekjes dhe sistemimin e çështjeve; ashtu edhe gjatë adhurimit nuk duhet t'i shoqërohet ortak. A është e logjikshme që Ai të krijoi e tjetërkush të adhurohet?! A është e logjikshme që Ai të furnizoi, ndërsa furnizimi të kërkohet prej dikujt tjetër?! Ai është i Cili shëron dhe mbron, ndërsa shërimi të kërkohet prej dikujt tjetër?! I Dërguari (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) në njërën prej lutjeve thotë: "O Allahu im, Zoti i njerëzve! Largoje dhimbjen dhe më shëro, se Ti je Ai që shëron! S'ka shërim përveç se prej Teje!" Ndërsa Ibrahimi, miku i Allahut, prijësi i njësuesve tha: "Dhe kur të sëmurem Ai më shëron." {26, 80}.

29

18. Kapitulli “ falënderimi për dhuntitë është realizimi praktik i Teuhidit Uluhije” Mirënjohja është adhurim i madh dhe edukatë fisnike. Falënderimi është gjysma e besimit All-llahu, azze ve xhel-le, na ka urdhëruar në mirënjohje dhe na e ka ndaluar të kundërtën duke thënë: "Pra ju më kujtoni Mua (me adhurime), Unë ju kujtoj juve (me shprëblim). Më falënderoni e mos Më mohoni". (El-Bekare: 152). Falënderimin e ka bërë qëllim të krijimit dhe urdhërimit të Tij, u ka premtuar njerëzve falënderues shpërblimet më të mira dhe e ka bërë shkak për të shtuar mirësitë dhe kujdestar të begative. Nëse zemra e njeriut mbushet me falënderim dhe mirënjohje për begatitë atëherë kjo shfaqet në gjuhë, duke e përmendur All-llahun me llojlloj falënderime, Begatitë dhe dhuntitë e All-llahut e kaplojnë njeriun nga çdo anë, nga lart dhe nga posht, nga e djathta dhe nga e majta"Thuaj: "Ai është që ju krijoi, ua dhuroi tëdëgjuarit, të parit dhe mendjen, kurse pak po e falënderoni". (El-Mulk: 23). Thotë Allahu : "…edhe në qoftë se përpiqeni t'i numëroni të mirat e All-llahut, nuk do të mund të arrini t'i përkufizoni (në numër). …". (Ibrahim: 34 dhe En-Nahl: 18). Nëse njeriu analizon dhuntinë e besimit dhe gjurmët që sjell do të kalonte kjo gjë në siguri, qetësi, bereqet, rehati, kënaqësi dhe devotshmëri. Po të analizonte dhuntinë e shëndetit dhe degët e saja, kjo gjë do të transferohej në begati të pakufishme si shëndet në gjymtyrë, mendje, fuqi, lëvizje, ecje, punë, ngrënie, pirje, gjum, mësim, e po të ishte i sëmurë, të gjithë këto gjëra do ti prisheshin. Prej shkaqeve trë shkujdesit dhe mungesës së falënderimit është edhe adresimi i dhuntive tjetërkujt e jo Atij që e ka sjellur dhe dhuruar. Andaj njeriu habitet dhe herë pas herë dhuntitë ia adreson dijes së tij: "Ai (Karuni) tha: "Më është dhënë vetëm në saje të dijes sime!". Ose ia adreson shkaqeve materiale dhe haron Krijuesin e shkaqeve : "Dhe çdo të mirë që e keni, ajo është prej All-llahut, madje edhe kur ju godet e keqja, ju vetëm te Ai e ngreni zërin (me lutje)". (En-Nahl: 53). Ose ia adreson idhujve të ndryshëm që adhurohen dhe ky është mëkat i madh dhe shirk i madh siç bënin idhujtarët e kohës së profetit .Prandaj themi se kjo është shumë e rëndësishme sepse pohon realizimin e qëllimit të krijimit tënd dhe teuhidin Uluhije pra adhurimin dhe falenderimin e Allahut të vetëm dhe njohjen e mirsive të Tij të mëdha duke e falenderuar qoftë me zemër siç është besimi në shtyllat e Imanit,me gojë si psh duaja që ka bërë Profeti alejhi selam kur zgjohej nga gjumi "All-llahun e falënderoj i Cili më dha shëndet në trupin tim, ma ktheu shpirtin dhe më lejoi që ta përmendi Ate". Dhe padyshim me gjymtyrë siç është zbatimi i shtyllave të Islamit ,sjellja mirë me njerëzit etj . Përkufizimi i Teuhidit el-esma’ ue’ṣ-ṣifat: Teuhidi el-esma’ ue’ṣ-ṣifat është përshkrimi i Allahut me emrat e Tij të bukur dhe cilësitë e Tij të përsosura, me të cilët e ka përshkruar Ai Vetveten dhe me të cilët e ka përshkruar i Dërguari i Tij, Muhamedi alejhi selam (paqja dhe lavdërimi i Allahut qofshin mbi të) Thotë Allahu “Asnjë send nuk është si Ai; Ai është Dëgjuesi, Shikuesi”. Shura “Allahu ka emrat më të mirë, andaj thirreni me ta dhe hiquni nga ata që bëjnë shtrembërime me emrat e Tij. Ata kanë për t'u shpërblyer (me dënim) për veprimet e tyre.”Araf All-llahu, po ashtu thotë: “All-llahut asgjë nuk i përngjan dhe Ai është i Gjithdëgjueshmi dhe Gjithpamësi.” Për ta kuptuar këtë themi se psh: Llamba ,dëshmojmë se ajo është e përbërë prej qelqit dhe auminit ,ai që ka patur të dyja këto elemente padyshim se ka ditur që aluminit ti japë formën e duhur dhe po ashtu dhe qelqit i ka dhënë formën e vet dhe pastaj ka ditur sesi ti

30

bashkojë këto dy elemetë dhe se ai që e ka krijuar ka përpikmëri në punë sepse ka bashkuar vrimën e cilindrit prej qelqi me mbulesat metalike dhe po ashtu ka njohuri për elektricitetin dhe veçoritë e tij kur kalon nëpër llambë . Pra shikojmë tek llamba disa cilësi të prodhuesit të saj e para ka mundësi të krijojë gjëra e dyta ka dije rreth funksionimit të atyre gjërave dhe e treta posedon përpikmëri në punë.. Atëhere themi se llamba është si një pasqyrë që tregon për disa nga cilësitë e prodhuesit të vet. Po ashtu fakti që gjithçka e ka të siguruar furnizimin e vet tregon se ky krijues është Furnizuesi i gjithçkaje . Thotë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Allahu ka nëntëdhjetë e nëntë emra; kush i mëson ato do të hyjë në Xhenet." [Dhe çdo emër prej emrave të Allahut të Lartësuar tregon një cilësi prej cilësive të Tij, në formën që i përket Lartësisë e Madhështisë së Tij.] Dhe padyshim se fakti se dhe egërsirat nuk i lëndojnë të vegjlit e vet tregon se kemi të bëjmë me një krijues të Gjithmëshirëshëm. Kur idhujtarët e Mekës e pyetën Proftin alejhi sealm që tja përshkruante Allahun se çfarë cilësish prej çka është i bërë prej ari ,prej argjëndi etj atëhere Allahu zbriti fjalën e tij suren Ihlas : 1.Thuaj: Ai, All-llahu është Një! 2.All-llahu është Ai që çdo krijesë i drejtohet (i mbështetet) për çdo nevojë. 3.As s'ka lindur kë, as nuk është i lindur. 4.Dhe Atij askush nuk i është i barabartë. P.sh.: Mëson prej emrave të Allahut "Dëgjuesi", pas kësaj kupton edhe domethënien e tij. Kuptimi i tij është: "Vërtetimi i Dëgjimit si cilësi e Allahut të Lartmadhëruar, në atë mënyrë e cila i ka hije Madhështisë dhe Krenarisë së Tij, si dhe të besuarit se Allahu i dëgjon njëkohësisht të gjitha zërat, sado të shumëllojshme të jenë kërkesat e njerëzve dhe sado të ndryshme të jenë gjuhët e tyre. Madje, sikur të githë njerëzit, që prej kohës së Ademit e deri kur Allahu ta trashëgoj tokën dhe ç'ka në të; sikur të gjithë ata të bashkohen në të njejtën kohë dhe në të njejtin vend duke e lutur Allahun, secili prej tyre në gjuhen e vet dhe duke përmendur secili nevojën që ka, i Madhëruari i dëgjon që të gjithë ata, pa ju ngatërruar Atij zëri nga zëri, gjuha nga gjuha, apo kërkesa nga kërkesa. Nisur nga kjo, Aishja, nëna e besimtarëve, pasi zbriti fjala e Allahut të Madhëruar: "Vërtet, Allahu dëgjoi fjalët e asaj e cila bisedoi me ty lidhur me burrin e vet, e që u ankua te Allahu; prandaj Allahu e dëgjon bisedën tuaj, Allahu dëgjon çdo bisedë dhe sheh çdo punë. {58, 1}. Pasi zbriti ky ajet, Aishja (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!) ka thënë:"I Lartmadhëruar është Ai (Allahu), Dëgjimi i të Cilit i përfshin të gjitha zërat!" Njësimi i emrave dhe cilësive "Ne besojmë në emrat dhe cilësitë e Allahut pa e shtrembëruar kuptimin e tyre, pa i mohuar, pa pyetur se si janë dhe pa i shëmbëllyer ato me emrat dhe cilësitë e krijesave." "Ne besojmë në emrat dhe cilësitë e Allahut pa bërë shtrembërim..." - Pra, pa e shtrembëruar domethënien apo kuptimin e vërtetë të tyre, pasi ai i cili e devijon kuptimin e vërtetë të tyre, ai është shtrembërues. Allahu e ka nënçmuar shtrembërimin dhe e ka bërë atë karakteristikë të çifutëve. Ai thotë: "Ata i ndryshojnë fjalët (në Teurat) nga domethënia e tyre..." {5, 13}. Çështja e dytë prej së cilës duhet të kemi kujdes në këtë temë është "et ta'tilu", e me të është për qëllim "mohimi". Pra, mohimi i emrave dhe cilësive të Allahut, apo mohimi i pjesshëm i tyre. S'ka dyshim se e gjitha kjo gjë është e ndaluar (haram), është punë e

31

shëmtuar dhe lajthitje. Muslimani kurrësesi nuk e mohon diçka të cilën e ka pohuar Allahu apo i Dërguari i Tij. Të gjithë emrat dhe cilësitë e ardhura në Kuran apo në hadithe të sakta janë të vërtetë dhe të pamohueshëm. Ne besojmë në ato ashtu siç kanë ardhur dhe i pohojmë ashtu siç janë transmetuar; pa e shtrembëruar kuptimin e tyre dhe pa i mohuar. Çështja e tretë është "et temthil - Shëmbëllimi". Mbasi që ne i pohojmë emrat dhe cilësitë e Allahut, duhet të kemi shumë kujdes që ato të mos i shëmbëllejmë me cilësitë e krijesave të Tij apo veçoritë e tyre. Allahu thotë: "Asgjë nuk është si Ai; Ai është Dëgjuesi, Shikuesi" {42, 11}. Çështja e katërt është "et tekjif" - Përshkrimi. Mbasi që ne i pohojmë emrat dhe cilësitë e Allahut, duhet të kemi shumë kujdes ashtu që të mos hamendësojmë, pra të mos kërkojmë në mendjet tona të dimë se si janë në realitet këto cilësi. Përshkrimi (i emrave dhe cilësive) është i refuzuar dhe duhet që çdonjëri ta shkulë nga rrënjët prej zemrës së vet atë dëshirën për njohjen e mirëfilltë të cilësive të Allahut. I Madhëruari thotë: "Ai e di të tashmen që është pranë tyre dhe të ardhmen, ndërsa dija e tyre nuk mund ta përfshijë Atë." {20, 110}. Po ashtu thotë: "Shikimet (e njerëzve) nuk mund ta përfshijnë Atë, e Ai i përfshinë shikimet. {6, 103}.

19. Rëndësia e teuhidit 1. Teuhidi shtylla më madhështore islame Teuhidi është shtylla kryesore e Islamit dhe njeriu nuk mund të hyjë në fenë islame pa e dëshmuar atë, gjegjësisht pa ia kushtuar tërë adhurimin vetëm Allahut dhe askujt tjetër. Muhamedi alejhis-selam ka thënë: “Islami është ndërtuar mbi pesë shtylla: Dëshmia se nuk ka zot të adhuruar tjetër përveç All-llahut dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij, falja e namazit, dhënia e zekatit, agjërimi i ramazanit dhe kryerja e haxhit.” (Transmetuar nga Buhariu dhe Muslimi) 2. Teuhidi gjëja më e rëndësishme dhe obligimi i parë Për shkak të rëndësisë së tij, Teuhidit duhet t’i jepet përparësi ndaj të gjitha çështjeve tjera të rëndësishme. Teuhidi është çështja e parë në të cilën duhet ftuar njerëzit, siç i tha i Dërguari i Allahut, Muhamedi Muadhit, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, kur e dërgoi për në Jemen: “Ti po shkon te një popull që janë ithtarë të librit, prandaj le të jetë gjëja e parë në të cilën do t’i thërrasësh dëshmia se askush dhe asgjë përveç Allahut nuk meriton të adhurohet”, ndërsa në një transmetim tjetër thuhet: “që ta njësojnë Allahun në adhurim” Mutefekun alejhi 3. Pa Teuhid nuk pranohen ibadetet Teuhidi është kusht për vlefshmërinë e ibadeteve dhe bazë për pranimin e tyre. Ibadetet nuk mund të quhen ibadete pa Teuhid, sikundërqë namazi nuk mund të quhet namaz pa pasur abdes. Pra, shirku , që është e kundërta e Teuhidit, shkatërron çdo ibadet që e shoqëron ai, sikurse papastërtia që e prish abdesin. Ibadeti që bëhet pa Teuhid shndërrohet në shirk, i cili i shkatërron të gjitha veprat, madje atë që bie në shirk e bën prej banorëve të përhershëm të zjarrit të Xhehenemit. 4. Teuhidi shkak për siguri dhe udhëzim në këtë dhe në botën tjetër

32

Argument për këtë është fjala e Allahut:”Sa për ata që besojnë dhe nuk e molepsin besimin e tyre me padrejtësi (zullum), pikërisht atyre u takon siguria dhe ata janë të udhëzuar. Enam . Fjala padrejtësia që përmendet në këtë ajet nënkupton shirkun, siç na e ka sqaruar këtë i Dërguari i Allahut, Muhamedi alejhi selam. Ibën Kethiri, në komentimin e këtij ajeti, thotë: “Domethënë ata që ia kushtojnë tërë adhurimin vetëm Allahut, i Cili është i Vetëm dhe s’ka rival, duke mos i shoqëruar Atij asgjë në adhurim do të jenë të sigurt... 5. Teuhidi shpëtim nga brengat e dunjasë dhe të ahiretit Ibën Kajjimi ka thënë: “Teuhidi është strehimi i miqve dhe armiqve të vet”. a. Është strehim për armiqtë e vet, sepse i shpëton ata nga brengat dhe vështirësitë e kësaj dunjaje, siç thotë Allahu në Kuran: “Kur hipin në anije, ata i luten Allahut me devotshmëri të sinqertë, por kur Ai i sjell në tokë shëndoshë e mirë, menjëherë ata i veshin Atij ortakë (në adhurim). Ankebut 65 b. Ndërsa miqtë e vet i shpëton nga brengat dhe vështirësitë e kësaj bote dhe të botës së amshueshme. Ky është ligj i Allahut për robërit e Tij. Asgjë nuk i largon vështirësitë e dunjasë sikurse Teuhidi, për këtë arsye duaja e vështirësisë është e lidhur drejtpërdrejt me Teuhid dhe po ashtu duaja e Junusit me të cilën kushdo që lutet kur gjendet në vështirësi Allahu do t’ia largojë vështirësinë. Kurse, duaja e Junusit, alejhis-selam, të cilën e bëri sa ishte në barkun e balenës është: “La ilahe il-la ente, subhaneke, innij kuntu minedh-dhalimijn” [Tirmidhiu] që në shqip domethënë: “S’ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Teje, Ti je i patëmeta, ndërsa unë i bëra zullum vetvetes” 7. Teuhidi urtësia e krijimit të njerëzve dhe xhinëve Allahu i Madhërishëm thotë: “Xhinët dhe njerëzit i kam krijuar vetëm që të Më adhurojnë.“Dharijat. Domethënë: i kam krijuar për të Më njësuar (veçuar) në adhurim. 8. Teuhidi shkak për të hyrë në Xhenet dhe për të shpëtuar nga Zjarri Thotë Profeti alejhi selam “Kush thotë “La ilahe Il Allah i sinqertë nga zemra e tij do të hyjë në xhenet “ apo thotë “Kushdo që fjala e fundit e tij është “La ilahe Il Allah , Hyn në xhenet” etj

20. KUSH ËSHTË MUVEHHID - MONOTEIST? Kush i përfshin këto tri lloje tuhidit,dhe nuk i përshkruan All-llahut shok dhe All-llahun xh.sh. e konsideron të Vetmin në qenien e Tij (dhat), në cilë sitë e Tij, dhe vetëm Atij i drejtohet me dua dhe me ibadet, ai quhet muvehhid - monoteist, dhe ai do t’i gëzojë të gjitha nderimet që janë paraparë për muve hhidët. Ndërsa, ai i cili shpreh Njëshmërinë e All-llahut vetëm në disa aspekte, e jo në të gjitha, nuk konsi derohet si muvehhid dhe të tillit i përkasin këto fjalë të All-llahut xh.sh.: “...E, sikur t’i bënin shok Atij, do t’ju humb çdo gjë nga ajo që kanë punuar.” (El-En’am: 88). “...Nëse i përshkruan All-llahut shok, me siguri do të humbin punët tuaja dhe do të jesh ndër ata që janë shkatërruar.” (Ez-Zumer: 65). Pra nuk do të pranohen punët e tua dhe nuk do të pranohet duaja nëse i lutesh dikujt tjetër përveç Zotit.

21. Kapitulli “Ata nuk e njohën Allahun siç i takon Atij “ Thotë Allahu në Kuran "Ata nuk e çmuan All-llahun me atë madhështinë që i takon, ndërsa në ditën e kiametit e tërë toka është në grushtin e Tij, e qiejt të mbështjellë në të djathtën (forcën) e Tij. Ai është i pastër nga të metat dhe Ai është i lartë nga çka ata i shoqërojnë!". (Ez- Zumer: 67). Një djalosh qëndronte në rrugë. Në atë moment kaloi një mbret tiran dhe

33

zullumqar, të cilin e adhuronin njerëzit përpos All-llahut. Ky djalosh ishte i devotshëm. I shihte se si njerëzit i afrohen këtij mbreti tiran dhe zullumqar dhe dëshironin ti afrohen për çështje të kësaj dynjaje. I shikoj njerëzit dhe shikoj këtë mbret, i cili përreth vetes kishte ushtrinë dhe rojën e tij. Në ato momente pran mbretit kaloi një mizë. I afrohej mbretit dhe i ndalej në fytyrë. Ai e largonte, mirëpo miza sërish kthehej. E njerëzit habiteshin. Çdo herë që e largonte mizën, ajo kthehej prapë në fytyrën e mbretit. Një mizë nuk kishte mundësi ta largonte! Ky djalosh i devotshëm e shfrytëzoi rastin dhe filloi të lexojë ajetin Kur'anor: "O ju njerëz, ja një shembull, veni veshin pra: Vërtet ata që po i adhuroni në vend të All-llahut, ata nuk mund të krijojnë asnjë mizë, edhe nëse tubohen të gjithë për të, e po ashtu, nëse miza ua rrëmben atyre ndonjë send, ata nuk do të mund ta shpëtojnë atë prej saj. I dobët është edhe lutësi edhe i luturi. Ata nuk madhëruan All-llahun me madhërinë e Tij të vërtetë, që e meriton, All-llahu është i fuqishëm, ngadhënjyes". (El-Haxh: 73- 74). Të gjithë njerëzit dëgjonin. All-llahu sjell shembull dhe u thotë njerëzve: dëgjoni këtë shembull. Ata që u luteni përpos All-llahut ata nuk mund të krijojnë as një mizë. A e shihni këtë shembull në këtë rast?! Ky mbret me këtë ushtri, të gjithë që janë në rruzullin tokësor, teknologjia që kanë zbuluar dhe me të cilën kanë arritur në hënë dhe në thellësirat e tokës, e grimcojnë atomin, këta të gjithë a kanë mundësi të krijojnë një mizë. Kjo është sfidë nga All-llahu. Sfida e parë qenka krijimi i një mize: ".. Vërtet ata që po i adhuroni në vend të All-llahut, ata nuk mund të krijojnë asnjë mizë, edhe nëse tubohen të gjithë për të..". Kurse sfida e dytë qenka: "…nëse miza ua rrëmben atyre ndonjë send, ata nuk do të mund ta shpëtojnë atë prej saj…". Nëse miza ua rrëmben ndonjë ushqim ose pije, të gjithë njerëzit që janë mbi tokë nuk mund ta marrin prej saj, sepse miza është insekt dhe kur të hyjë ushqimi në brendësinë e saj menjëherë tretet dhe ndryshohet: "…nëse miza ua rrëmben atyre ndonjë send, ata nuk do të mund ta shpëtojnë atë prej saj. I dobët është edhe lutësi edhe i luturi. Ata nuk madhëruan All-llahun me madhërinë e Tij të vërtetë, që e meriton, Allllahu është i fuqishëm, ngadhënjyes". (El- Haxh: 73- 74). Në këtë rast të gjithë njerëzit thanë: All-llahu ekber, la ilahe il-lall-llah dhe u larguan nga ky mbret. Nëse dikush prej nesh kur është para njerëzve turpërohet dhe nuk bën mëkat, ose kur të është para prindit i vjen turp të bën ndonjë gabim, ose kur të është në mesin e shokëve, para njerëzve fetar, mirëpo kur të vetmohet, atëherë nuk turpërohet nga All-llahu: "A nuk e di ai se All-llahu e sheh? (Alek: 14). Ky njeri dhe ky mëkatar a nuk e di se Allllahu e sheh dhe e kontrollon. Omeri, radijall-llahu anhu, në mëngjes ishte duke ecur rrugëve dhe dëgjoi një grua duke i thënë vajzës së vet: përzije qumështin me ujë. Vajza e vogël ia ktheu: nëna ime, kryetari i muslimanëve, Omer ibën Hatabi ka ndaluar që të përzihet qumështi me ujë. Nëna ia ktheu: Kryetari i muslimanëve tani nuk na sheh. Të gjithë njerëzit e përzien qumështin me ujë, bija ime! Kjo vajzë besimtare i tha nënës së vet: Nëse Omeri nuk na sheh, All-llahu është që na sheh: "…Nuk bëhet bisedë e fshehtë mes tre vetave e të mos jetë Ai i katërti; …". (Muxhadele: 7). All-llahu i sheh të gjithë robërit e Vet Aisheja, radijall-llahu anha, tregon: Na erdhi një grua për tu ankuar për burrin e saj te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,. Aisheja, radijall-llahu anha, tregon dhe thotë: mes meje dhe asaj kishte vetëm një pëlhurë të hollë, mirëpo as unë nuk mundesha të dëgjoj zërin e saj, kurse All-llahu, subhanehu ve teala, zbriti ajetet: "Vërtet, All-llahu dëgjoi fjalët e asaj e cila bisedoi me ty lidhur me burrin e vet, që u ankua te All-llahu; prandaj All-llahu e dëgjon bisedën tuaj, All-llahu dëgjon çdo bisedë dhe sheh çdo punë". (El- Muxhadele: 1).

22. PËRKUFIZIMI I SHIRKUT DHE LLOJET E TIJ

34

Fjala shirk (شرك ) gjuhësisht domethënë ortakëri.Pra shereke ,jeshriku u bë pjestar ortak. Kurse në terminologjinë fetare shirk domethënë: T’i përshkruash dikujt tjetër pos Allahut diçka që është e veçantë për Allahun. Fakte të shumta nga burimet e fesë islame na tregojnë se njerëzimi, qysh në origjinën e tij, kishte një besim të vetëm e të pastër, teuhidin (besimi dhe adhurimi vetën i një Zoti) e shekuj më vonë gradualisht u paraqit shirku (idhujtaria, dedikimi i çdo pjese ose forme adhurimi a çdo gjë tjetër që është e drejtë absolute vetëm e Allahut, të tjerëve veç Tij). Vërtet në Islam konsiderohet mëkati më i madh për shkak se shirku mohon qëllimin e krijimit të njeriut ai është gjynafi më i rëndë dhe është i pafalshëm Shirku i madh do të thotë: t’i përshkruhet All-llahut shok dhe tëdrejtuarit atij me dua siç i drejtohet All-llahut, apo t’i bëhet ibadet sikur p.sh. kërkim ndihme prej tij, të bëhet flijimi për të, të betuarit ne të etj. 31:13 (përkujtoju popullit tënd) Kur Llukmani duke e këshilluar, birit të vet i tha: “O djali im, mos i përshkruaj All-llahut shok, sepse idhujtaria është padrejtësi më e madhe!” Thotë një shok i profetit alejhi selam “E kam pyetur Resulull-llahun a.s.: - Cili është mëkati më i madh? Është përgjigjur: “T’i përshkruash All-llahut shok, e Ai të ka krijuar!” All-llahu nuk e falë shirkun e madh, pos nëse bëhet tevbeja dhe tërësisht braktiset shirku All-llahu xh.sh. thotë: “All-llahu, me të vërtetë, nuk e falë atë që i bën shok Atij,por ia falë tjerat mëkate kujt të dojë (përveç këtij). Kushdo që t’i bëjë shok All-llahut, ai me të vërtetë, ka humbur larg prej udhës së drejtë.” (En-Nisa: 116) Imam Ibën Rexheb el Hanbeli -Allahu e mëshiroftë!- e ka përkufizuar kështu shirkun: “Shirk është vendosja e krijesës në pozitat e Krijuesit duke e adhuruar apo lartësuar, pra ai është vendosje e gjërave jo në vendin e duhur”. Ndërsa Bekër bin Muhamed Arif Haukir -Allahu e mëshiroftë!- ka thënë: “Shirku është ngjasimi i krijesës me Krijuesin në cilësitë hyjnore me të cilat është veçuar Allahu i madhëruar ose me një shprehje tjetër mund të thuash: Besimi se dikush tjetër veç Allahut ndikon mbi atë që i ka dhuruar Allahu, apo se dikush ka pozitë më të madhe se kufijtë e krijesave.”

23. HISTORIA E SHIRKUT Teuhidi është nga natyra e bijve të Ademit, kurse shirku është i jashtëm: Ibën Abbasi, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, thoshte: “Ndërmjet Ademit dhe Nuhut kishte dhjetë gjenerata, që të gjithë ishin në Teuhid.” Kur ndodhi shirku për herë të parë në tokë? Shirku, për herë të parë ndodhi në popullin e Nuhut kur e tepruan kundrejt të devotshmëve. Ata pikturuan figurat e disa njerëzve të devotshëm (për të kujtuar adhurimin e tyre të madh ndaj Zotit), mirëpo çështja nuk mbaroi me kaq, pas një kohe ata filluan t’i adhuronin ata në vend të Allahut. Për këtë shkak, Allahu ua dërgoi atyre Nuhun për t’i thirrur në Teuhid. Ibën Abasi (radiallahu anhu) ka thënë: "Në mes Nuhut dhe Ademit ishin dhjetë gjenerata. Të gjitha ato ishin pasues të fesë së pastër, pastaj ata e ndryshuan, prandaj Allahu dërgoi të dërguar si përcjellës të lajmeve të mira dhe si paralajmërues. Përsa i përket thënies së Allahut të Lartësuar rreth njerëzve të Nuhut: "Dhe u thanë: ‘Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Uedanë, as Suua-në, e Jeguthin, Jeukën e Nesren.” (Nuh, 23)

35

Ibën Abasi transmetoi: "Me të vërtetë, këta janë pesë emra burrash të drejtë nga njerëzit e Nuhut. Kur ata vdiqën shejtani i pëshpëriti njerëzve të tyre të bënin statuja të atyre dhe të vendosnin këto statuja në vendet e tyre të grumbullimit si përkujtues për ata, kështu vepruan edhe ata. Është transmetuar nga një grup selefësh (paraadhësit tanë të drejtë) në transmetime të shumta që këto pesë të adhuruar ishin adhurues të drejtë (besimtarë të drejtë). Megjithatë, kur ata vdiqën, shejtani i pëshpëriti njerëzve të tyre t'i zbukurojnë dhe të ulen në varrezat e tyre. Atëherë, shejtani i pëshpëriti atyre që erdhën pas tyre që ata duhet t'i marrin ata si idhuj, duke ia zbukuruar atyre idenë që ju do t'i kujtoni ata dhe si rrjedhojë do t'i ndiqni ata në sjelljet e tyre të mira. Atëhere, shejtani i sygjeroi gjeneratës së tretë që ata duhet t'i adhurojnë këta idhuj krahas Allahut të Lartmadhëruar dhe ai i pëshpëriti atyre që kjo është ajo çfarë stërgjyshërit e tyre bënin. Kështu, Allahu i dërgoi atyre Nuhun (alejhis selam) duke i urdhëruar të adhuronin vetëm Allahun. Megjithatë, asnjë nuk iu përgjigj thirrjes së tij, përveç disave. Allahu i Lartësuar e përmendi tërë këtë incident në Suren Nuh. Shirku te populli i Musait : Shirku te populli i Musait, paqja e Allahut qoftë mbi të, ndodhi atëherë kur ata morën viçin për ta adhuruar në vend të Allahut. Shirku tek të krishterët: Shirku tek të krishterët ndodhi pas ngritjes së Isait në qiell kur erdhi Pali (shën Pali, siç e quajnë të krishterët), i cili u shfaq si besimtar i Mesisë (Isait ) për t’i mashtruar të krishterët, dhe futi në fenë e krishterë trinitetin, adhurimin e kryqit dhe shumë gjëra tjera pagane. Shirku tek arabët: Shirku tek arabët ndodhi kur Amër Ibën Luhej El-Huzaiju, i cili ndryshoi fenë e Ibrahimit, alejhis-selam, i solli idhujt në tokën e Hixhazit dhe urdhëroi njerëzit t’i adhuronin ata në vend të Allahut. Baza për këtë është thënia e Allahut të Madhëruar: "Njerëzimi ishte një popull, pastaj Allahu dërgoi të dërguar që sillnin lajme të mira dhe paralajmërime." (Bekare, 213) Shirku në umetin e Muhamedit alejhi selam : Shirku në këtë umet ndodhi pas shekullit të katërt, sipas kalendarit hixhrik, nëpërmjet shiave fatimijë, kur filluan të ndërtonin tyrbe mbi varre, shpikën mevludin dhe e tepruan kundrejt njerëzve të devotshëm (duke i adhuruar ata pos Allahut). Shirku ndodhi, gjithashtu, kur u shfaqën sufitë e devijuar, të cilët e tepruan kundrejt shehlerëve të tyre dhe formuesve të tarikateve.

24. Kapitulli “Dhe këto idhuj Allahu i quajti të paaftë për të qënë të adhuruar për 4 arsye” :

1. E para se ato nuk mund të krijojnë asgjë dhe si rjedhim ato nuk e meritojnë adhurimin që u bëhet 2.Se ato idhujt janë të krijuar nga mosqënia dhe rjedhimisht janë të nevojshëm për të tjerët (ata që i kanë prodhuar) fillim dhe në vazhdim. 3.Se ato nuk kanë mundësi ti përgjigjen thirrjes së atij që i thërret ,siç thotë Allahu “Nuk kanë mundësi ti ndihmojnë ata “ dhe kjo është më e qartë për pamundësinë e tyre . 4.Se ata as veten e tyre smund të ndihmojnë.

36

All-llahu i Lartësuar thotë: “Ata, idhujtarët në vend të Tij adhuruan zota të tjerë të cilët nuk krijuan asgjë, kurse vetë ata janë të krijuar, e ata nuk mund t’i bëjnë vetvetës as dëm e as dobi, ata nuk kanë në dorë as vdekjen, as jetën e as ringjalljen.” (El-Furkan 3) Dhe për këtë na rrëfen Kurani në historinë për Ibrahimin alejhi selam me idhujtarët e kohës së vet dhe padyshim kotësinë e adhurimit të tyre ,thotë Allahu në Kuran në suren Safat ”: 51. Ne ia dhamë Ibrahimit herët të mbarën, sepse Ne e kemi njohur mirë atë (ia dhamë të mbarën se e meritoi). 52. Kur ai babait dhe popullit të vet u tha: “?'janë këto statuja që i adhuroni?” 53. Ata thanë: “I gjetëm të parët tanë, që po i adhuronin”. 54. Ai u tha: “Edhe të parët tuaj e edhe ju qartë ishit të humbur!” 55. Ata thanë: “Me gjithë mend e ke apo mos po tallesh!” 56. Atëherë ai tha: “Jo, por Zoti juaj është Zot i qiejve e i tokës, është Ai që i krijoi ato, ndërsa unë jam dëshmues për këtë!” 57. Pasha All-llahun, posa të largoheni ju, unë kam për t'ia bërë atë që duhet statujave tuaja! 58. Dhe i bëri ato copë-copë, përveç një më të madhes që e kishin ata e me shpresë se atij do t'i drejtohen (për ta kuptuar se kush i theu). 59. (Kur u kthyen i panë) Ata thanë: “Kush e bëri këtë me zotat tanë? Ai na qenka kriminel!” 60. (pastaj) Thanë: “Kemi dëgjuar për një djalosh që i përqeshte ato, të cilit i thonin Ibrahim”. 61. Ata thanë: “Silleni atë këtu në sy të njerëzve që ta shohin (e ta dënojmë)”. 62. I thanë: “A e bëre ti këtë me zotat tanë, o Ibrahim?” 63. Ai tha: “Jo, por atë e bëri i madhi i tyre, ju pyeteni ata nëse janë që flasin?” 64. Ata u ndalën e u menduan me veten, e dikush tha: “Vërtet, ju jeni mu ata të gabuarit (pse adhuronit gjëra të kota)”. 65. Mirëpo, pastaj e shoshitën këtë gjë në kokat e tyre (u kthyen nga bindja në kokëfortësi) dhe thanë: “Po ti e ke ditur se këta nuk flasin!” 66. Ai tha: “A po adhuroni pra në vend të All-llahut asish që nuk u sjellin kurrfarë dobie as dëmi?” 67. Medet për ju dhe për ata që i adhuroni, pos All-llahut, po a nuk po kuptoni?” 68. Atëherë ata thanë: “Digjeni atë (Ibrahimin) dhe ndihmoni zotat tuaj, nëse doni t'u ndihmoni!” 69. Po Ne i thamë: “O zjarr, bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin!”

25. Shirku i madh është disa llojesh: 1. Shirku i thirrjes, lutjes (الدعوة شرك ): Argument për këtë është thënia e Allahut: “Kur hipin në anije, ata i luten Allahut me devotshmëri të sinqertë, por kur Ai i sjell në tokë shëndoshë e mirë, menjëherë ata i veshin Atij ortakë (në adhurim).” Ankebutë 65 2. Shirku në cilësitë e All-llahut Siç është bindja se Pejgamberët dhe evlijatë (nje rëzit e mirë) janë të njohur me gajb (botën trans cendentale). All-llahu i Lartmadhërishëm thotë:

37

“All-llahu i ka çelësat e të gjitha fshehtësive dhe vetëm Ai i di ato...” (El-En’am: 59). 3. Shirku në shprehjen e dëgjesës (bindshmërisë) Ky shirk përbëhet nga shprehja e bindshmërisë dijetarëve (alimëve) dhe shehlerëve, të cilët janë të bin dur se kjo është e lejuar. All-llahu xh. sh. thotë: “Ata, përpos All-llahut kanë konsideruar për zot dijetarët e tyre dhe murgjit e tyre...” (Tevbe: 31). Këtu fjala “Ibadet” adhurim është kuptuar si bindshmëri në mëkat (mëkatimi ndaj priftërve dhe murgjve) ashtu që ata kanë lejuar atë që ka ndaluar All-llahu xh.sh., ndërsa kanë ndaluar atë që Ai ka lejuar. 4. Shirku në inkarnacion Kjo është bindja se All-llahu xh.sh. është mishë ruar në krijesat e Tij,e Ai është i pastër nga kjo. 25:59. Ai krijoi qiejt e tokën dhe gjithçka që gjendet ndërmjet tyre brenda gjashtë ditësh, e pastaj u ngrit mbi Arsh . Ai është Mëshiruesi. 13:2. All-llahu është Ai që ngriti qiejt pa ndonjë shtyllë. Ju i shihni ato. Ai u ngrit mbi Arsh dhe nënshtroi diellin e hënën që çdonjëri udhëton deri në një afat të caktuar 5. Shirku lidhur me frikë Kjo është bindja se ndonjë evlia, ndonjë i vdekur apo dikush tjetër që nuk është i pranishëm, posedojnë aftësi të dirigjojnë me gjëra dhe të sjellin ndonjë dëm që u shkakton frikë njerëzve prej tyre. Së këndejmi ekzistojnë njerëz të cilët betohen rrejshëm në All-llahun, e nuk betohen rrejshëm në ndonjë evlia, duke pasur frikë nga ai. Kjo është bindja e mushrikëve (politeistëve), për çka All-llahu xh.sh. na tërheq vërejtjen në Kur’an me këto fjalë (Ez-Zumer: 36).: “A nuk i mjafton Zoti robit të vet? E ata të frikojnë ty me zota, pos Tij (All-llahut)...” Frika nga bishat apo nga zullumqarët e gjallë, është e lejuar dhe nuk bën pjesë në shirk. 6. Shirkun - të përshkruarit All-llahut shok - në veprat e Tij Sikurse dikush të konsiderojë që, përveç All-llahut, ekziston krijues tjetër dhe drejtues i Gjithësisë. Kështu, disa njerëz konsiderojnë se All-llahu xh.sh. ua ka dorëzuar disa gjëra disa evliave që të qeverisin me to. Kësi bindje nuk kanë pasur as mush rikët(idhujtarët) para Islamit, gjë që e ka shënuar edhe Kur’ani: “Dhe kush i drejton gjërat? Ata do të thonë: ”All-llahu!” (Junus: 31). Kur’ani i përgënjeshtron fjalët e Këtyre duke thënë: “Dispozita e Tij (e All-llahut), kur dëshiron të bëjë diçka, është vetëm të thotë: “Bëhu!” - dhe ajo bëhet.” (Ja-Sin: 82). Dhe thotë: “Vetëm Ai krijon dhe sundon! (El-A’raf: 54). Shënim :Siç u tha dhe më lart Shirku i madh i shkatërron veprat e njeriut. All-llahu xh.sh. thotë: “Me të vërtetë, të është shpallur ty dhe atyre (Pejgamberëve) që kanë qenë para teje: “Nëse i përshkruan All-llahut shok, me siguri do të hum bin punët tuaja dhe do të jesh ndër ata që janë shkatërruar.” (Ez-Zumer: 65).

26. SHIRKU I VOGËL

38

Të shtiret para njerëzve Siç është, ai i cili punon në emër të All-llahut dhe falet në emër të All-llahut, mirëpo, këto vepra dhe namaze i bënë në mënyrën më të mirë vetëm për t’i lavdëruar njerëzit.Dhe disa lloje të tjera që do ti marim më vonë. “Gjëja prej së cilës më së shumti kam frikë për ju është shirku i vogël - ‘rija (të shtirurit). Në Ditën e gjykimit, kur do t’i shpërblejë njerëzit për veprat e tyre, All-llahu do të thotë: “Shkoni tek ata para të cilëve jeni treguar dhe shikoni se a do të keni shpërblim prej tyre!” Thonë dijetarët “ Puna që bëhet pa sinqeritet i ngjan atij udhëtarit që i ka mbushur çantat

me rërë veten e rëndon dhe dobi prej saj nuk fiton”

27. Rregulla: “Çdo vepër që është ibadet, nëse i kushtohet Allahut është Teuhid, ndërsa nëse i kushtohet dikujt tjetër pos Allahut është shirk.” Argument për këtë rregull i kemi thëniet e Allahut: “Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim).” Nisa Shembuj: Duaja është ibadet, → nëse i kushtohet dikujt tjetër përveç Allahut shirk. Frika është ibadet, → nëse i kushtohet dikujt tjetër përveç Allahut është shirk. Zotimi është ibadet, → nëse i kushtohet dikujt tjetër përveç Allahut është shirk. Therja e kurbanit është ibadet, → nëse i kushtohet dikujt tjetër përveç Allahut është shirk.

28. SHEMBULLI I ATIJ QË I DREJTOHET ME LUTJE DIKUJT TJETËR POS ALL-LLAHUT All-llahu i Lartmadhërishëm thotë: “O njerëz, ja një shembull, e dëgjojeni atë: “Ata të cilët, përpos All-llahut i adhuroni ju, nuk mund të krijojnë - kurrsesi as një mizë, madje – edhe nëse tubohen për këtë (krijimin e mizës). E, nëse miza u merr atyre diçka, nuk do të mund ta marrin (ata) nga ajo. I dobët është adhuruesi (i tjetërkujt, pos All-llahut), por edhe i adhuruari - (pos All-llahut).” (El-Haxhxh: 73). All-llahu xh.sh. me këtë ajet u drejtohet të gjithë njerëzve, që ta dëgjojnë këtë shembull, duke u thënë: “Këta evlia, njerëz të mirë dhe të tjerët, të cilëve ju u drejtoheni me dua kur gjendeni në ndonjë vështirësi, duke kërkuar ndihmë prej tyre, këta as që janë në gjendje të krijojnë diç,madje as një mushkonjë. E, nëse mushkonja ua rëmben diç nga ushqimi dhe pija, ata nuk janë në gjendje ta shpëtojnë atë prej saj, që është argument i pafuqisë së tyre dhe dobësisë së mushkonjës. E si mundeni atëherë tua drejtoni atyre lutjet tuaja përpos All-llahut xh.sh?” All-llahu i Lartmadhërishëm thotë: “Vetëm për Të është lutja e vërtetë! E, ata (mohuesit) që i luten tjetërkujt – përpos All-llahut, nuk u përgjigjet atyre me kurrgjë, ashtu sikundër ai që i zgjatë dy duart tek uji (pranë pusit), për t’i ardhur te goja; por, ai, kurrsesi nuk i vjen. Lutja e mohuesve është e kotë.” (Er-Ra’d: 14) Ky ajet aludon në atë se duaja, e cila bën pjesë në ibadet, duhet t’i drejtohet vetëm All-llahut xh.sh., dhe ata që i luten dikujt tjetër – përpos All-llahut, nuk kanë kurrfarë dobie prej atyre të cilëve u luten ngase ata nuk mund t’ua plotësojnë lutjen. Shembulli i tyre është si

39

shembulli i atij që rri tek pusi dhe përpiqet të merr ujë me duar, porse nuk është në gjendje ta bëjë këtë.

29. Dëmi nga shirkut dhe turbullirat që shkakton ai 1. Shirku është poshtërim për njerëzimin Shirku paraqet poshtërim e nënçmim për dinjitetin njerëzor dhe zvogëlimin e vlerës dhe rolit të njeriut. All-llahu xh. sh. e ka bërë njeriun mëkëmbës në Tokë, e ka nderuar atë dhe ia ka mësuar emërtimet e të gjitha sendeve, ia ka nënshtruar atij çdo gjë që ekziston në qiell dhe në Tokë dhe ia ka mundësuar të disponon me çdo gjë që ekziston rreth tij. A ekziston poshtërsi më e madhe për njeriun se sa ajo që sheh se me miliona njerëz në Indi edhe sot e kësaj dite adhurojnë lopën, të cilën All-llahu xh.sh. e ka krijuar për t’i shërbyer njeriut, gjersa është gjallë, dhe ta hajë mishin e saj, pasi që të prehet.Apo adhurimi i shenjave të oroskopit në Kinë etj. Të vdekurit kanë nevojë për duatë tona, të cilat për ta do t’ia drejtojmë All-llahu xh.sh., e nuk do t’ia drejtojmë atyre, pos All-llahut xh.sh. All-llahu i Lart madhërishëm thotë: “E, ata (idhujt) që adhurojnë (idhujtarët), pos All-llahut - nuk krijojnë asgjë; ata vetë janë të krijuar; janë të vdekur e jo të gjallë, dhe ata nuk e dinë se kur do të ringjallen (adhuruesit e tyre). ” (En-Nahël: 20-21). Dhe thotë All-llahu i Lartmadhërishëm: “...Kush i bënë shok All-llahut, ai i ngjanë atij që bie nga qielli e që e rrëmben zogu ose që stuhia e erës e ka hedhur në vende të largëta.” (El-Haxhxh: 31). 2. Shirku është tokë pjellore për legjenda, dokrra e bestytni Ngase arsyeja e atij që beson se ekzistojnë fuqi tjera të cilat veprojnë (ndikojnë) në Gjithësi, pos All-llahut xh.sh., siç janë yjet, xhinnët, demonët dhe luga tët, bëhet tërësisht e gatshme t’i pranojë të gjitha tri llimet dhe t’i besojë çdo gënjeshtari. Në këtë mënyrë, malli i shortarit, magjistarit, fallxhiut, sehirxhiut e të tjerëve, të cilët pohojnë se kanë njohuri për gajbin, që e di vetëm All-llahu xh.sh., ka shitje tejet të mirë në shoqëri. Në shoqëri të tillë është në ankthin e pasigurisë dhe frikës. 3. Shirku është zullum i madh Zullum ndaj të vërtetës, ngase e vërteta më e madhe është se nuk ka zot tjetër përveç All-llahut, dhe nuk ekziston Pronar dhe Sundues përveç Tij. Mirëpo, politeisti (mushriku) konsideron se ekziston hyjni tje tër, pos All-llahut xh.sh. dhe për sundues e konsi deron dikë tjetër, pos Tij. Zullum ndaj vetvetes, ngase politeisti e ka bërë veten skllav ndaj krijesës siç është edhe vetë, ose madje edhe më pak të vlefshëm se ai, ndërsa All-llahu xh.sh. e ka bërë tërësisht të pavarur. Zullum ndaj njerëzve të tjerë, ngase ai i cili dikë tjetër e konsideron për zot, pos All-llahut xh.sh., i bënë zullum edhe atij, sepse i ka dhënë më shumë të drejta sesa i posedon në realitet. 4. Shirku është burim i frikës dhe i lajthitjeve Ai i cili arsyeja e tij i pranon trillimet dhe u beson lajthitjeve – ndien frikë nga të gjitha anët, meqë i mbështetet hyjnive të shumë, të cilët nuk janë në gjendje t’i prokurojnë vetes ndonjë dobi, apo të largojnë nga vetja ndonjë dëm. Prandaj, në atmosferën ku mbretë ron shirku, përhapet bestytnia dhe frika, pa kurrfarë shkaku të dukshëm. All-llahu xh.sh. thotë: “Ne do të mbjellim frikë në zemrat e mohues ve, sepse ata i bëjnë shok All-llahut, për çka Zoti nuk ka dhënë kurrfarë argumenti. ” (Ali Imran: 151). 5. Shirku pengon përparimin e veprave të dobishme Ngase ai i mëson njerëzit t’u mbështeten ndër mjetësve dhe ndërhyrësve, dhe kështu i braktisin vep rat e mira e bëjnë mëkate, duke konsideruar se këta do të angazhohen për ta

40

tek All-llahu xh.sh. Pejgamberi fisnik i ka thënë vajzës së vet, Fatimes r.a.: “Oj Fatime, e bija e Muhammedit, kërko nga pasuria ime sa të duash, e tek All-llahu asgjë nuk mund të të ndihmoj!” 7. Shirku shkakton përçarjen e ummetit islam All-llahu xh.sh. thotë: “...Druajuni Atij dhe falni namazin e mos u bëni si ata që i bëjnë shok Atij, si ata, që fenë e vet e kanë përçarë dhe janë ndarë në grupe, e çdo grup është i kënaqur me atë që ka para veti.” (Er-Rum: 31-32).

30. KUFRI (MOHIMI, MOSBESIMI) Përkufizimi i fjalës kufër: Fjala kufër (كفر ) gjuhësisht domethënë mbulim. Kurse në terminologjinë fetare kufër domethënë: e kundërta e Islamit apo besimit. Dhe kufri është Mosbesimi në Allahun dhe të dërguarit e Tij apo përgënjeshtrimi i tyre. Ky kufër e nxjerr njeriun nga feja. Llojet e tij: Kufri i madh është pesë llojesh: 1. Kufri i përgënjeshtrimit (التكذیب كفر ): Argument për këtë është thënia e Allahut: “Kush është keqbërës më i madh se ai që trillon gënjeshtra kundër Allahut ose mohon të vërtetën që i ka ardhur?! Vallë, a nuk është Xhehenemi vend për jobesimtarët?!” 59 Sureja el-ankebutë, 68. 2. Kufri i kundërshtimit dhe mendjemadhësisë edhe përkundër besimit :( التصدیق مع واالستكبار اإلباء كفر)Argument për këtë është thënia e Allahut: “Kur u thamë engjëjve: “Përuluni në sexhde para Ademit”, ata u përulën, përveç Iblisit, i cili kundërshtoi, u tregua mendjemadh dhe u bë mosbesimtar.” Surja Bekare 3. Kufri i dyshimit (الشك كفر ): Argument për këtë është thënia e Allahut: “Pastaj hyri në kopshtin e vet dhe, duke qenë i padrejtë me vetveten, tha: “Unë nuk mendoj se kjo do të shkatërrohet ndonjëherë dhe nuk mendoj se do të arrijë ndonjëherë Ora (e Kiametit). Por, edhe nëse do të më kthejnë te Zoti im, sigurisht që do të gjej një vend më të mirë se ky (kopsht)”! Shoku i tij i tha, duke biseduar me të: “A po e mohon ti Atë, i Cili të ka krijuar nga dheu, pastaj nga pika e farës dhe të bëri më në fund njeri të plotë?! Sa për mua, unë besoj se Allahu është Zoti im dhe Zotit tim unë nuk i shoqëroj askënd (në adhurim).” Kehf 35 -38 4. Kufri i kthimit të shpinës (اإلعراض كفر ): Argument për këtë është thënia e Allahut: “E megjithatë, mohuesit shmangen nga ajo që u është paralajmëruar.”Ahkaf 3 5. Kufri i nifakut, dyfytyrësisë (النفاق كفر ): Argument për këtë është thënia e Allahut:

41

“Kjo, sepse ata fillimisht besuan, pastaj mohuan, kështu që zemrat e tyre u vulosën dhe si pasojë ata nuk kuptojnë më.” Munafikune 3

31. Dëmet që sjell mosbesimi në këtë botë :

1. Sorollatja dhe humbja

Allahu thotë :” A është i njëjtë ai që e di se ajo që t'u shpall ty nga Zoti yt është e

vërtetë, si ai që është i verbër? Vetëm njerëzit e arsyeshëm që kanë mendje të

shëndoshë e kuptojnë të vërtetën.(Rad 19). Jobesimtari në këtë botë jeton si i verbri

nuk e di pse u krijua dhe qëllimin e ekzistencës .Jeta e tij mund të mbarojë dhe ai

akoma nuk e di pse hyri në të. Allahu thotë për ta :” e ata që nuk besuan, përjetojnë

kënaqësi (në këtë jetë) dhe hanë ashtu si hanë kafshët,(Muhamed 12)

Po ashtu mohuesi zhytet nëpër errësirra Allahu thotë :” Vallë, a është ai që qe i

vdekur kurse Ne e ngjallëm dhe i dhamë dritë, me të cilën ecën mes njerëzve, si ai

që ka mbetur në errësirë (i humbur) dhe nuk mund të shpëtojë nga ajo? Ja, kështu

(si këtij në errësirë) iu duket mirë mohuesve ajo që veprojnë.

2. Prishja ,shkatërimi në tokë

Nga rezultatet e kësaj humbje është dhe prishja në tokë ,sepse ai që nuk e njeh Zotin

dhe urdhëresat e Tij do të gabojë në veprimet dhe punët e Tij sepse nuk është i

sigurt për asgjë dhe nuk e di se cilat janë punët e mira dhe ato të këqia. Njeriu e

shikon sesi i njeh mënyrën e përdorimit të mjeteve vetëm me ndihmën e orientimit

që vijnë nga prodhuesi i tyre . Kështu dhe njeriu mund ti njohi rrugët e

përshtatëshme për përdorimin e krijesave vetëm nëpërmjet Krijuesit të këtytre

krijesave.Thotë Allahu :” Ata që e thyejnë besën e dhënë All-llahut pasi që është

lidhur ajo, dhe e këpusin atë që All-llahu ka urdhëruar të jetë e kapur, e edhe bëjnë

shkatërrime në tokë, të tillët janë ata të dështuarit. (El Bekare27)

Njerëzimi ka vuajtur nga gabimet e provave filozofike që synonin lumturinë por e

shkaktuan njerëzimit dëme dhe fatkeqësi prej të cilave vuan dhe sot si fashizmi

,komunizmi ,nazizmi dhe kapitalizmi .Shenjat e dështimit të tyre janë shfaqur në

jetën ekonomike ,shoqërore ,politike ,morale dhe tek siguria .e gjith kjo ka ardhur si

rezultat i shmangies nga rruga e besimit tek Allahu .

3. Lufta dhe lakmia për këtë botë .

Ai që nuk beson qëllimi i tij është të realizojë pjesën më të madhe të epsheve dhe të

interesave të tij .dhe ka pak rëndësi për të nëse i shkakton dëm dikujt apo jo për të

arritur qëllimet e tij. Dhe ne e dimë se lakmia e njeriut nuk ka kufij . I Derguari i

Allahut salAllahu alejhi we selem,ka thene:"Sikur njeriu te kishte nje lugine me ar,do

te deshironte te kishte dy lugina (ne vend te njeres),dhe gojen e tij asgje nuk mund

ta mbush(ngope)..,pervec dheut dhe Allahu e fal atë që i kërkon falje Atij " B:M

42

Dhe ka shumë njerët apo filozofi sot që e arsyetojnë këtë me lloj lloj arsyetimesh si

psh Ekzistenca i takon më të fortit apo disa arsyetohen me racën e pastër për

shfarrosjen e të tjerëve etj.

4. Jeta e keqe dhe e vështirë

Ndryshe nga besimtari i cili bën një jetë të mirë jobesimtari bën një jetë të zymtë dhe

të vështirë edhe pse me shumë pasuri.Allahu thotë :” E kush ia kthen shpinën

udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë dhe në ditën e kijametit do ta ringjall të

verbër. (Ta Ha 124)

Ibnu Abasi thotë për jetën e vështirë në këtë ajet 2mjerimi2 ndërsa ibn kethiri “Nuk

ka për të as qetësi as siguri dhe as rehati të gjoksit porse kraharori i tij vetëm

ngushthet për shkak të humbjes së tij dhe pse në pamje të jashtëme ai duket si i

lumtur “ .Këtë e dëshmojnë mjerimi dhe ngushtimi që përjetojnë shoqëritë

jobesimtare dhe pse i kane të gjitha mundësitë e kësaj bote .rezultati i kësaj është

numri i madh i vetvrasjeve shtimi i nr të të sëmurëve psikik dhe i sëmundjeve

nervore etj. Shërimi i vetëm për ta është besimi. Allahu thotë :” Ata që besuan dhe

me të përmendur All-llahun zemrat e tyre qetësohen; pra ta dini se me të

përmendur All-llahun zemrat stabilizohen.(Rad 28)

5. Allahu zbret ndëshkimin e Tij mbi ata që devijojnë nga besimi .

Ndëshkimi i allahut (xh.sh) zbret dhe në këtë botë mni mohuesit, hiporkitët dhe mbi

ata që devijojnë. Ai vjen në formë fatateqësish dhe dëmesh të prëgjithshme apo të

veçanta , në pasuri , ne shpirtra (vdekje) etj. (Po kështu dhe disa sëmundje

shkatërruese që janë bërë të njohur vetëm ditët tona si SIDA, që erdhën si rezultat i

kundështimit të urdhrave të Allahut).

Allahu (xh.sh) thotë : “Meqë lanë pas dore atë me çka u këshilluan (t'i drejtohen

Zotit), Ne ua hapëm dyert e çdo gjëje (begatie) derisa kur u gëzuan për atë që ju

kishte dhënë, i kapëm befas, e ata mbetën të zhgënjyer.’’ (En’am : 44 )

Allahu (Xh.Sh) thote : ‘’ Për shkak të veprave (të këqija) të njerëzve, janë shfaqur në

tokë e në det të zeza (bela, skamje, katastrofa, humbje e bereqetit etj.), e për ta

përjetuar ata një pjesë të asaj të keqeje që e bënë, ashtu që të tërhiqen (nga të

këqijat).’’ (Err-Rrum : 41)

32. Ibadeti -Adhurimi

Në terminologjinë fetare fjala ibadet ka kuptimin: Emër i përgjithshëm për çdo gjë

që e do Allahu, qofshin ato fjalë a vepra, të dukshme ose të padukshme.Siç janë

duaja , gjashtë kushtet e imanit, frika, shpresa, mbështetja, shpresa në mëshirë,

frika nga ndëshkimi e ibadete tjera. Ka prej tyre edhe adhurime të dukshme siç janë

namazi, zekati, agjërimi dhe haxhi. 21:92. Kjo fé është e juaja dhe është e vetmja

fé (e shpallur), kurse Unë jam Zoti juaj, pra më adhuroni vetëm Mua.

43

Rregull: “Për tu pranuar një vepër tek Allahu xh.sh duhet patjetër të plotsohen dy kushte e

ato janë:

1-Sinqeriteti dhe e ky është kuptimi i dëshmisë La ilahe illall-llah (Nuk meriton kush adhurim

pos Allahut).

2-Të jetë në përputhshmëri me sunnetin e Pejgamberit alejhi selam.frika,shpresa

,mbështetja. . E ky është kuptimi i, dëshmisë Muhammedun resulull-llah (Nuk meriton kush

passim pos Muhammedit të Dërguarit të Zotit).Thotë Allahu i Lartësuar: " Thuaj: Nëse e

doni Allahun, atëherë ejani pas meje që Allahu të ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja …" [Ali-

Imran: 31]

33. DUAJA Duaja është ibadet: Duaja është prej llojeve më të rëndësishme të ibadetit, sepse i Dërguari i Allahut, Muhamedi alejhi selam ka thënë: “Duaja është vetë ibadeti.”trimidhiu Po ashtu, Allahu i Madhërishëm thotë:“Xhamitë i janë kushtuar vetëm Allahut, prandaj mos iu lutni askujt, krahas Allahut!Xhin Thotë Allahu “ Shpresojnë në mëshirën e Tij dhe i Frikësohen dënimit të Tij” .Pra çdo lutës i cili lutet për ta adhuruar Allahun apo për ti kërkuar ndhmë duhet të përmbajë këto dy çështje ose të shpresojë për diçka tek Ai ose ti friksohet dëmit që mund ti vijë për shkak të gjynaheve dhe kështu e lut që ta falë ose ndodhen të dyja këto tek njeriu që lutet pra si shpresa dhe frika. 1-Dua që është kërkesë ndaj Allahut : Kjo është kur duaja përmban në vete kërkesë. Shembull: Thëniet “o Allah më mëshiro” dhe “o Zoti im, më fal”. 2-Duaja që i bëhet dikujt tjetër pos Allahut: Duaja është ibadet, prandaj kushdo që ia drejton atë dikujt tjetër përveç Allahut është politeist, jobesimtar.Argument për këtë është thënia e Allahut: “Ai që pos Allahut, adhuron zot tjetër, duke mos pasur kurrfarë prove për këtë, me siguri

do të japë llogari vetëm te Zoti i tij. Me të vërtetë, nuk ka shpëtim për

mohuesit.mumunune 117

34. DASHURIA

E cila është një adhurim nëse ajo të çon që ta duash Besimin dhe ti shtosh punët e mira.

Kjo është dashuria ndaj Allahut dhe ndaj çdo gjëje që e do Allahu.”Por ata që besojnë, e

duan shumë më tepër Allahun.”Bekare 165

Por ka prej saj që mund të konsiderohet shirk dhe Kjo është dashuria ndaj dikujt tjetër pos Allahut, duke iu përulur dhe duke e madhëruar. Ky lloj i dashurisë, pra dashuria e shoqëruar me përulje dhe madhërim, duhet t’i kushtohet vetëm Allahut. Argument për këtë është thënia e Allahut:E megjithatë, disa njerëz zgjedhin (për të adhuruar) në vend të Allahut (zota) të tjerë, (duke i konsideruar) si të barabartë me Atë dhe duke i dashur siç duhet Allahu. Bekare 165

44

35. FRIKA (EL-ḢAUF)

Llojet e frikës: 1. Shirk i madh : Kjo është kur njeriu frikësohet nga dikush tjetër pos Allahut për gjërat që nuk mund t’i bëjë askush pos Allahut. Argument për këtë është thënia e Allahut: Ju mos iu frikësoni atyre, por frikësohuni prej Meje, nëse jeni besimtarë! Ali imran 175 2. Haram, e ndaluar Kjo është frika që ndikon në lënien e ndonjë detyre ndaj Allahut a në bërjen e ndonjë mëkati. Argument për këtë është thënia e Allahut:“Prandaj, mos kini frikë nga njerëzit, por kini frikë vetëm prej Meje! El maide 3. E lejuar Kjo është frika e natyrshme, siç është frika nga luani, nga armiku, nga sundimtari zullumqar, e kështu me radhë. Argument për këtë është thënia e Allahut:“Teksa (Musai) ecte në mëngjes i frikësuar në qytet, duke pritur se ç’do të ndodhte...El Kasas 18 4. Ibadet Kjo është frika vetëm nga Allahu, i Cili nuk ka ortak. Kjo është frika që të pengon t’i bësh mëkat Allahut; të shtyn t’i kryesh detyrat ndaj Allahut dhe t’i lësh gjërat që i ka ndaluar Ai. Argument për këtë është thënia e Allahut:“Për ata që i frikësohen paraqitjes para Zotit të vet, do të ketë dy kopshte!Erahman 46

36. SHPRESA (ER-RRAXHA’)

Shpresë është pritja e diçkaje të dashur dhe lakmia në të.

1. Shpresa që është ibadet : Kjo është shpresa vetëm në Allahun, i Cili nuk ka ortak.

Kjo është shpresa e shoqëruar me punë dhe bindje ndaj Allahut. “Kështu, kush

shpreson takimin me Zotin e vet, le të bëjë vepra të mira dhe të mos i shoqërojë

askënd në adhurim Zotit të vet!”Kehf 110

2. Shpresa që është shirk : Kjo është shpresa në dikë tjetër pos Allahut për gjërat që

mund t’i bëjë vetëm Allahu.

3. Shpresa e natyrshme :Kur shpreson diçka nga një person, i cili mund ta bëjë atë

gjë, si p.sh. të kërkosh nga ai të ta sjellë ndonjë send të caktuar.

37. MBËSHTETJA (ET-TEUEKKUL) Përkufizimi: Fjala arabe teuekkul në shqip domethënë mbështetje. Në terminologjinë fetare teuekkul quajmë mbështetjen e zemrës vetëm në Allahun e Lartësuar. Ky lloj i mbështetjes përfshin tri çështje: 1. Mbështetja e sinqertë dhe e vërtetë në Allahun.

45

2. Besimi i paluhatshëm në Allahun dhe bindja se çdo çështje është në dorë të Allahut. 3. Marrja e shkaqeve të lejuara. Llojet e mbështetjes: 1. Mbështetje që është ibadet : Kjo është mbështetja vetëm në Allahun, i Cili nuk ka ortak. “Në qoftë se jeni besimtarë, atëherë mbështetuni tek Allahu! Maide 23 Sa herë që Kurani flet mbi rëndësinë e mbështetjes së njeriut në Zotin, e shoqëron këtë me fuqinë dhe pushtetin e pafund të Zotit. Kjo me qëllim që të ta shtojë besimin në Garantuesin suprem. Në shumë ajete të Kuranit, Zoti na siguron që askush nuk mund të humbasë duke e pranuar Atë si Garantuesin e vetëm. “Zotit i takon e fshehta e qiejve dhe e tokës, tek Ai kthehet e gjithë çështja. Prandaj adhuroje dhe mbështetju Atij” (Hud 123)Ti duhet t’i mbështetesh Zotit, pasi Ai ka në dorë gjithçka që ekziston në qiej dhe tokë. “Zot i lindjes dhe perëndimit, nuk ka zot tjetër veçTij, prandaj pranoje Atë si Garantues” (Muzemmil 9) 2. Mbështetje që është shirk : Këtu hyn mbështetja në dikë tjetër pos Allahut në ato gjëra që janë të veçanta për Allahun dhe po ashtu mbështetja e plotë ose e pjesshme në shkaqe. Modeli më i mirë është profeti Ibrahim a.s. Ai ishte vetëm 16 vjeç, megjithatë i gjithë njerëzimi mëson prej tij mbështetjen e vërtetë tek Zoti. Në këtë moshë të re, ai i theu të gjithë idhujt që adhuronte populli i tij. Për këtë veprim, populli i tij vendosën që ta djegin si ndëshkim. Zjarri ku do e digjnin nuk do të ishte një turrë drush si zakonisht, por do të ndërtohej një ndërtesë e madhe. Vetëm ndërtimi i kësaj ndërtese ku do të digjej Ibrahimi a.s, zgjati disa muaj. Gjatë kësaj kohe, Ibrahimi a.s ndodhej i burgosur. Ndërtesa ku do të hidhej për tu djegur, u ndërtua jashtë qytetit dhe kjo nga frika se mos merrnin flakë shtëpitë përreth. Në ndërtimin e saj morri pjesë i gjithë qyteti, edhe njerëzit e tij më të afërt, babai dhe xhaxhai. Zjarri që u ndez ishte aq i fuqishëm saqë zogjtë që fluturonin sipër tij, digjeshin nga temperatura. Gjatë gjithë rrugës për tek zjarri, Ibrahimi a.s nuk thoshte gjë tjetër përveçse “Më mjafton Zoti që është garantuesi më i mirë”. Kur arritën tek zjarri, asnjë nuk guxonte ta hedhë Ibrahimin a.s në zjarr, për shkak të temperaturës së lartë. Atëherë morrën katapultat që ta hedhin nga larg. Në çastin që e hodhën, Xhibrili a.s i shkoi dhe i tha:”O Ibrahim, a ke ndonjë nevojë për mua?” Kurse Ibrahimi a.s ia ktheu me siguri:”Për ty nuk kam nevojë o Xhibril, kurse për ndihmën e Zotit po. Më mjafton Zoti që është garantuesi më i mirë” Kur Ibrahimi a.s ra në zjarr, të gjithë njerëzit brohoritën të gëzuar, por pas tre ditësh Ibrahimi a.s doli nga zjarri i paprekur nga flakët e tij. Ajo që kishte ndodhur ishte se Zoti e kishte urdhëruar zjarrin të mos e djegë Ibrahimin a.s. Si mund ta braktisë dhe ta zhgënjejë Zoti një rob që i mbështetet? Zjarri nuk mund t’i djegë ata që i mbështeten Zotit.

38. Kërkim i strehimit Fjala arabe ( االستعاذة ) el-isti’adhe domethënë kërkim i strehimit .Pra të thotë psh njeriu

Eudhu bilahi minesh shejta' nirr rraxhim", ( Strehohem tek Allahu që të më mbrojë nga

shejtani i mallkuar). Thotë Allahu : “Thuaj: “Kërkoj strehim te Zoti i njerëzve…” Felek .. Dhe

46

është për qëllim mbrojtja që e siguron njeriun nga e keqja si ikja nga diçka e keqe tek dikush

që të siguron prej saj. Ajo është adhurim që i kushtohet vetëm Allahut dhe kur i kushtohet

dikujt tjetër pos tij atëhere është shirk.Sepse gjatë kërkimit të strehimit kthehemi me zemër

drejt Atij që e kërkojmë i shprehim nevojën dhe kapemi fort pas tij. Thote All-lla.hu,

subhanehu ve teala: "E nese ty te ngacmon ndonje ngacmim prej djallit, ti kerko mbrojtje

prej All-llahut, se vertete Ai eshte Degjuesi i Dijshmi" (FUSSI- LET 36) .Nëse ke hyr në

ndonjë shtëpi apo ndonjë vend dhe donë që mos të gjej asgjë e keqe derisa të largohesh

atëherë thuaj: “Eudhu bi kelimatilahi et Tamat min sheri ma khalak” (Muslimi 2708)

“Kërkoj mbrojtje me fjalët e përsosura të Allahut nga sherri i asaj që ka krijuar.”

39. Kërkim i lehtësimit (largimit të një vështirësie) Fjala arabe (االستغاثة ) el-istigathe domethënë kërkim i lehtësimit (largimit të një vështirësie) Dikush prej shokëve të Profetit alejhi selam pas lëndimeve që i shkaktonte një njeri thanë “ Hajde të kërkojmë ndihmën e Profetit alejhi selam” tha Profeti alejhi selam:”Vërtet ndihma (shpëtimi) nuk kërkohet nga Unë por vetëm nga Allahu” .Taberani “El Muxhemu Kebir” Thotë Allahu “Ju kërkuat ndihmë (lehtësim) nga Zoti juaj e Ai ju përgjigj.” Enfal . Po ashtu thotë Në suren Neml “ A është Ai që i përgjigjet nevojtarit (të mjerit) kur ai e thërret, duke ia larguar të keqen e juve ju bën mbizotërues të tokës. A ka zot tjetër pos All-llahut? Jo, por ju shumë pak përkujtoni.” 62 Pra kërkimi i ndihmës nga dikush tjetër përveç Allahut është prej shirkut .Kjo është prej

lutjeve dhe siç kemi thënë lutja nuk lejohet ti përshkruhet askujt tjetër përpos Allahut . Dhe

kjo siç thonë dijetarët është Shirk i madh kur kërkohet nga një krijesë për diçka që sështë në

dorën e asaj krijese nuk ka mundësi për të për të cilën ka mundësi vetëm Allahu. Sikurse

bejne disa injorante, i lusin va- rrezat (te varrosurit ne to sh.r.), kerkojne ndihme prej tyre

dhe gjithe ate qe kane ne- voje, duke i sjellur atyre dhurata, po bile therrin kurbana ne

emer te tyre. Mendojne se me kete veper do te sherohet i semuri i tyre apo do t'u falen

mekatet (kjo veper me se tepermi behet neper tyrbe e teqe). Ne kete veper s'ka tjeter

vetem se largim nga tevhidi i vertete. All-llahu, subhanehu ve teala, e largon te ke- qen kur

besimtari e lute Ate me sinqeritet. Prej ketyre duave jane: ALLLLAHUMME EKSHIF ANNAL

BELA- All-llah na e largo kete te keqe" apo "ALLLLAHUMME NEXHXHINA Ml- NEL A'DA"- All-

llah, na shpeto prej armiqve

40. Kërkim i ndihmës.

Fjala arabe ( االستعانة ) el-isti’ane domethënë kërkim i ndihmës. Argument për

kërkimin e ndihmës kemi fjalën e Allahut:”Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm prej

Teje ndihmë kërkojmë.”Fatiha

Ndihma nga të tjerët (el istianetu bi’l gajr) .Te kërkoj ndihme ne mision nga njerëz adekuate. Këtë e ka lejuar Allahu ngase Musai kishte kërkuar Harunin si ndihmëtar ne mision. Thotë Allahu: E vëllai im, Haruni, është më orator se unë, andaj dërgoje atë me mua ndihmë që t’i vërtetojë fjalët e mia. Unë kam frikë se do të më shpallin gënjeshtar”. (el Kasas, 34) Istianeh (kërkimi i ndihmës) është një akt adhurimi, dhe kjo duhet drejtuar vetëm Allahut.

47

Vendimi për kërkimin e ndihmës, nga dikush tjetër pos Allahut: Kërkimi i ndihmës, i lehtësimit dhe i strehimit nga dikush tjetër pos Allahut është dy llojesh: Lloji i parë: I lejuar: Lejohet nëse plotësohen katër kushtet vijuese: Dy kushtet e para kanë të bëjnë me atë që e kërkon: 1. Të mos jetë prej veçorive të Allahut. 2. Të ketë mundësi krijesa ta bëjë një gjë të tillë. Kurse, dy kushtet tjera kanë të bëjnë me atë prej të cilit kërkohet ndihma, lehtësimi ose strehimi: 3. Të jetë i gjallë. 4. Të jetë i pranishëm. Çka mendohet me ekskluzivitetin e Allahut në këto gjëra? Për shembull, kërkimi i furnizimit (rrizkut), kërkimi i bereqetit, kërkimi i lehtësisë në çështjet tua, të gjitha këto kërkohen vetëm nga Allahu i plotfuqishëm. Pra, vetëm prej Tij i kërkojmë këto gjëra. Dmth kjo ka të bëjë me gjërat që janë të veçanta vetëm për Atë. Kjo është domethënia e parë Lloji i dytë: Shirk: Kërkimi i ndihmës, i lehtësimit ose i strehimit është shirk nëse nuk plotësohet ndonjëri nga kushtet e lartpërmendura. Kërkimi i ndihmës nga të vdekurit është shirk. Të vdekurit s’munden të të ndihmojnë. Ata s’munden t’i ndihmojnë as vetvetes. Ata kanë nevojë për ndihmën e Allahut të lartësuar. Ata s’munden të të dëgjojnë, s’munden të të ndihmojnë, dhe s’munden as të të sjellin dobi e as të të dëmtojnë. Kërkimi i ndihmës prej tyre është shirk (vënie e ortakësh) ndaj Allahut. Thotë Allahu :” Kush është më i humbur se ai që pos All-llahut lut diç që nuk i përgjigjet atij deri në kijamet, pse ata (që luten) janë të pavetëdijëshëm ndaj lutjes së tyre.

41. Kapitulli i Duasë(Lutjes) Duaja është prej llojeve më të rëndësishme të ibadetit, sepse i Dërguari i Allahut, Muhamedi alejhi selam ka thënë: “Duaja është vetë ibadeti.”Trimidhiu Po ashtu, Allahu i Madhërishëm thotë: “Xhamitë i janë kushtuar vetëm Allahut, prandaj mos iu lutni askujt, krahas Allahut!Xhin Llojet e duasë: 1. Dua që është ibadet عبادة دعاء : Me këtë nënkuptojmë çdo vepër me të cilën e adhuron njeriu Zotin e vet. Këtu bëjnë pjesë: namazi, haxhi, sadakaja (lëmosha), agjërimi, etj. Cili është shkaku i emërtimit të këtyre veprave dua? Këto vepra janë quajtur dua, sepse në to ekziston kuptimi i kërkesës, ngaqë kur i bën njeriu këto vepra sikur kërkon nga Allahu ta mëshirojë dhe ta fusë në Xhenet për shkak të tyre. 2. Dua që është kërkesë مسألة دعاء : Kjo është kur duaja përmban në vete kërkesë. Shembull: Thëniet “o Allah më mëshiro” dhe “o Zoti im, më fal”. Duaja që i bëhet dikujt tjetër pos Allahut: Duaja është ibadet, prandaj kushdo që ia drejton atë dikujt tjetër përveç Allahut është politeist, jobesimtar.Argument për këtë është thënia e Allahut:”Ai që pos Allahut, adhuron(Lut ,thërret) zot tjetër, duke mos pasur kurrfarë prove për këtë, me siguri do të japë llogari vetëm te Zoti i tij. Me të vërtetë, nuk ka shpëtim për mohuesit.”Muminune

48

Kapitulli i durimit në caktimin e Allahut Sabri është prej moraleve më të larta të fesë Islame, prandaj në Kur’an është përmendur në më shumë se 90 vende, çka aludon për rëndësinë dhe për shkallën e tij të lartë. Të durosh në caktimin e Allahut do të thotë që të pranosh me kënaqësi ate që Allahu ka caktuar për ty. Durimi dhe kënaqësia me caktimin e Allahut është porta më e madhe e Allahut, portë e cila të çon drejtë mëshirës dhe kënaqësisë së Tij . Allahu i Lartësuar ka thënë: “Do t`u sprovojmë me dicka prej frikës,urisë,pakësim të pasurisë,shpirtrve dhe fryteve,por përgëzoji durimtarët.Ata të cilët kur i godet ndonjë fatkeqësi thonë: Të Allahut jemi dhe tek Ai do kthehemi.Këtyre u përkasin salavate nga Zoti tyre dhe mëshirë, e këta janë ata të udhëzuarit”. (Ali Imran 155-157) Pranimi i kaderit të Allahut me qetësi të zemrës, aprovim dhe dorëzim të plotë është veti është nga tiparet më të larta dhe të përsosura të besimtarit i cili i është mbështetur Allahut , i cili është i bindur në premtimin e Allahut, i kënaqur me gjykimin e Allahut. Umu Selemeh radijallahu anha se ajo ka thënë: E kam dëgjuar Profetin salallahu alejhi ue selem duke thënë: “ Nuk ka rob që e godet ndonjë sprovë dhe thotë: In-na lil-lahi ue in-na ilejhi raxhiun (: Të Allahut jemi dhe tek Ai do kthehemi) Allahum-me exhirnij fij musijbetij uekhluf lije khajram-minha (OAllah më jep shpërblim për këtë sprovë dhe ma zëvendëso me dicka më të mirë),vecse do e shpërblejë Allahu për sprovën e tij dhe do tia kompensojë me dicka më të mirë. Thotë Allahu :” 64:11. Cfarëdo e keqe që ndodh (godet), nuk mund të jetë ndryshe, vetëm sipas caktimit të All-llahut, e kush i beson All-llahut, Ai ia udhëzon zemrën e tij; All-llahu është i gjithëdijshëm për çdo send. Ka shumë shpërblime që e presin besimtarin që duron në caktimin e Allahut kur ai e di se Allahu cakton vetëm të mirë për rrobin e tij pavarsisht se atij mund ti duket e hidhur dhe këto shpërblime përmendim disa: 1) Meritimi për të hyrë në xhenet. Allahu i Lartësuar ka thënë: “ Xhenetet e Adnit në të cilat hyjnë ata(vepërmirët) dhe vepërmirët nga baballarët e tyre,bashkëshortet dhe pasardhësit e tyre. Engjëjt i vizitojnë ata nga cdo portë duke u thënë:Paqja qoftë me ju,për shkak të durimit,sa vendbanim i mirë është ky” (Rrad 23-24). Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: “ Allahu ka thënë: Kur i marr robit Tim ndonjë nga të dashurit e vecantë të kësaj bote dhe ai bën durim duke shpresuar në shpërblimin Tim, për të nuk do ketë shpërblim tjetër përvecse xhenetit”. (Transmeton Buhariu nr 6424). Qëllimi i këtij hadithi është kur i merr dikë shumë të dashur për zemrën si psh fëmijën apo vëllain apo prindin.(Fet-hul Barij 20/13) 2) Durimtarëve do u jepet shpërblim pamasë. Allahu i Lartësuar ka thënë: “Në të vërtetë durimtarëve u jepet shpërblim pamasë”. (Zumer 10) Euzaiu -Allahu e mëshiroftë- ka thënë: Atyre as nuk u maten dhe as nuk u peshohen, por u jepen në mënyrë të pallogaritur.(Përcjell Ibn Kethiri në Tefsrin e tij 4/52). 3) Durimtarët kanë pranë vetes Allahut xheleshanuhu. E kanë Allahun pranë tyre më shumë se të tjerët,e cila i sjell robit ndihmën, përkrahjen dhe suksesin, i Lartësuari ka thënë: “Vërtetë Allahu është pranë durimtarëve” (Bekare 153). 4) Allahu i do durimtarët. I Lartësuari ka thënë: “Vërtetë Allahu i do durimtarët”. (Ali Imran 146). 5) Shlyerja e mëkateve të durimtarëve që përmbahen ndaj sprovave të dunjasë,sado e madhe apo e vogël qoftë fatkeqësia. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Cdo gjë që e godet besimtarin:sëmundje,lodhje,mërzi,siklet,lëndim,pikëllim,saqë dhe gjembi me të cilin

49

shpohet, është shkak me të cilin Allahu ia shlyen mëkatet”.(Transmeton Buhariu nr 5641 dhe Muslimi nr 2572). 6) Përfitimi i salavateve, mëshirës dhe udhëzimit nga Allahu xheleshanuhu. Allahu i Lartësuar ka thënë: “Këtyre u përkasin salavate nga Zoti tyre dhe mëshirë, e këta janë ata të udhëzuarit”. (Ali Imran 155-157). 7) Ngritja lart në pozitë. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Kur njeriu ka të paracaktuar tek Allahu një pozitë të caktuar të cilën ai nuk e arrin me veprën e tij, atëherë Allahu e sprovon në fizikun e tij apo në pasurinë e tij apo në fëmijën e tij, e më pas i jep durim ndaj asaj sprove derisa ta arrijë atë pozitë që i është paracaktuar tek Allahu”. (Transmeton imam Ahmedi 5/273,Ebu Daudi nr 3090, e ka saktësuar Albani në Silsileh Sahihah nr 2599).

42. Kapitulli “Allahu është mbi shtatë qiejt mbi Arsh ” Besimi se “Allahu është kudo” është jashtëzakonisht i rrezikshëm sepse ai inkurajon, mbron dhe zhvillon gjynafin mjaft të madh, adhurimin e krijesave. Ai gjithashtu është shirk dhe kufër. Ekzistojnë një numër argumentesh të bazuara në elementët kryesorë të besimit Islam të cilat sqarojnë se Allahu është krejtësisht i ndarë nga krijimi i Tij Dhe është mbi krijimin e Tij mbi fronin e Tij. 1-Prova natyrale Nga pikëpamja e Islamit njeriu lind me prirje natyrale e cila nuk është produkt i ambjentit ku ai jeton dhe kur njeriu është akoma i pandikuar nga ambjenti kur është fëmijë apo edhe më vonë atëhere Ai natyrshmërisht përgjigjet se Allahu ndodhet në qiell. Kur Profeti aeljhi selam e pyeti atë rrobëreshën : “Ku është Allahu?” Ajo u përgjigj: “Mbi qiell.” Pastaj ai e pyeti: “Kush jam unë?” dhe ajo u përgjigj: “Ti je i dërguari i Allahut.” Resuli s.a.u.s. më tha: “Liroje atë sepse ajo është me të vërtetë një besimtare e vërtetë.” Po ashtu njeriu kur ndodhet në nevojë të madhe i ngre sytë dhe qënien e tij duke e drejtuar nga qielli duke patur një ndjenjë të natyrëshme se Allahu është në qiell dhe nuk e drejton atë nga toka apo ndonjë drejtim tjetër.Dhe kjo sepse Ai (Allahu) nxori prej tij (Ademit) të gjithë pasardhësit e tij (Ademit). Pastaj i pyeti ata se a ishte Ai Zoti i tyre dhe të gjithë pohuan se vetëm Ai (Allahu) ishte Zoti i tyre. Edhe firaoni i Musait sado që e konsideronte veten Zot mendonte se Allahu është në qiell “O Haman, ndërtoma një pyrg, e ndoshta do t’i gjej rrugët. Rrugët e qiejve, e t’a shoh Zotin e Musait, pse unë mendoj se ai është gënjeshtar …” (40:36-37) 2-Prova Kur’anore dhe nga hadithet e Pejgamberit Numri i ajeteve të Kur’anit të cilat theksojnë se Allahu është mbi krijesat e Tij është shumë i madh për t’u numëruar. Ato gjenden pothuajse në çdo sure të Kur’anit, Allahu kë thënë: “I frikësohen Zotit të tyre që është mbi ta …” (16:50) “Mëshiruesi mbi Arsh qëndron.” (20:5) dhe Arshi i Tij është mbi 7 qiejtë.” “A u garantuat j prej Atij që është në qiell, që të mos ju shafit (të mos u lëshoj) toka kur të dridhet. (16) A u garantuat ju prej Atij që është në qiell, që të mos lëshojë kundër jush ndonjë stuhi me rrebesh gurësh. E pra, do ta kuptoni se si është ndëshkimi Im! (17)” Surja Mulk Edhe duaja që Profeti alejhi selam i mësonte të sëmurëve që të luteshin për vete. “Rabbenaa Allah el-ledhii fis-semaai takad-dese ismuke …”. “Allah, Zoti jonë që je mbi

50

qieju shenjtëroft emri yt, …” Ebu Daud .Dhe thotë: “Mëshironi ata që janë në tokë, ju mëshiron Ai që është në qiell“. (Transmeton Tirmidhiu me zinxhirë të mirë). “Një grua kishte shkuar te Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ue sel-lem dhe kishte thënë: “Lute Allahun që të më fusë në Xhenet.” Omeri pastaj kishte vazhduar: “Dhe e madhëroi Zotin dhe tha: “Me të vërtetë Froni i Tij është mbi qiejt dhe Tokën dhe me të vërtetë ai ka zë sikurse krikëllima e shalës së re nën barrë.” Ibën Xherir et-Taberi në ‘Xhami’ul Bejan’ Tregohet në një hadith se Profeti alejhi selam ka thënë.....Ai na pyeti: “A e dini se sa ka ndërmjet qiellit dhe Tokës?” “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri”, - u përgjigjëm ne. “Ndërmjet tyre është largësia prej pesëqind vjetëve, ndërmjet dy qiejve është pesëqind vjet, që të kalohet secili qiell nevojiten pesëqind vjet, ndërsa mbi qiellin e shtatë është deti, ndërmjet fundit të tij dhe sipërfaqes është sa ndërmjet qiellit dhe Tokës. Pastaj, mbi këtë janë tetë të shquarit, ndërmjet gjunjve dhe thembrave të tyre është sa ndërmjet qiellit dhe Tokës, në shpinën e tyre është Arshi, ndërmjet pjesës së tij të epërme dhe të poshtme arrin sa ndërmjet qiellit dhe Tokës, ndërsa Allahu është mbi të gjitha këto dhe Atij nuk i është fshehur asnjë vepër e pasardhësit të Ademit.” ebu Davudi, Tirmidhiu, ibën Maxhe dhe imam Ahmedi në ‘Musnedin’ e tij 3- Prova llogjike Mendja e shëndoshë e pranon që Allahu është mbi qiell. Sikur të ishte në çdo vend, për këtë

do të na kishte treguar i Dërguari sal-lAllahualejhiuesel-lem dhe do ta dinin sahabët(shokët)

e tij. E dimë që ka vende të ndyra dhe të pista (në Tokë, prandaj nuk ka se si të jetë Allahu

kudo, sepse në këtë “kudo” ka edhe vende të pista. I Lartësuar dhe i Pastër është Allahu nga

ajo që thonë! hënia se Allahu me Qënien e Tij është me ne kudo në çdo vend, çon në

mendimin se Ai paska shumë Qenie, sepse edhe vendet janë të shumta.

Përderisa i Adhuruari jonë (Allahu) është Një i Vetëm,nuk ka si të shumëfishohet (për çdo vend që jemi ne). Pra, thënia se Allahu është në çdo vend, është e pasaktë. Ndërsa, thënia se Allahu është mbi qiell, mbi Arshin e Tij dhe Ai është me ne me Dijen e Tij, na Dëgjon e na Sheh kudo që të jemi, është besimi i vërtetë. Ebu Bekri radiAllahu anhu ka thënë: “Kush adhuron Allahun,(le ta dijë) se Allahu është mbi qiell i Gjallë e nuk vdes kurrë.” (Trasmeton Darimiu në “Er-Rad alel xhehmijeh”). Është pyetur Abdullah ibn Mubarek rahimehullah: “Si ta njohim Zotin tonë?” Tha:“Ai është mbi qiell, mbi Arshin e Tij, i shkëputur nga krijesat e Tij.”

43. Kapitulli i adhurimit apo madhërimit të “eulijave” (njerëzve të mirë ose shenjtorëve)

Në disa tradita shumë individë ngrihen shumë lart nga të tjerët për të ashtëquajturat “arritjet” e tyre shpirtërore. Ka njerëz që nga ana shpirtërore mund të kenë qënë më lart se të tjerët por me devotshmëri . Allahu na ka treguar qartë superioritetin e devotshmërisë . “… e s’ka dyshim se tek Allahu më i ndershmi ndër ju është ai me më shumë tak’ua …” (49:13) Këtu na thuhet se faktori i vetëm që e bën besimtarin apo besimtaren me të vërtetë superior ndaj të tjerëve është niveli i përkushtimit në punë që e afrojnë tek Allahu . Islami nga ana tjetër kundërshton lavdërimin jashtë mase bile dhe të resulit s.a.u.s. i cili ka thënë: “Mos më lavdëroni mua jashtë mase ashtu siç bënë kristianët me Isain birin e Merjemes, me të vërtetë unë jam vetëm një rob (i Allahut), pra më thërrisni mua rob i Allahut ose i dërguari i Tij.” Buhari Muslim.

51

Por përdorimi që na intereson neve më shumë është “Eulija-ullah” miqtë e Allahut ose njerëzit shumë të dashur te Allahu. Në Kur’an Allahu ka caktuar disa lloje individësh të cilët Ai i konsideron shumë të afërt te Ai. Përshkrimi i Allahut për euliatë e Tij mund t’a gjejmë në suren Enfal Me të vërtetë eulija të Tij janë vetëm ata që ruhen (që janë të devotshëm), por shumica e njerëzve nuk dinë.” (8:34) .Po ashtu thotë “T’a keni të ditur se të dashurit e Allahut (eulijatë) nuk kanë frikë as kurrëfarë brengosje. (Ata janë) Të cilët besuan dhe ishin të ruajtur (ishin me takua).” (10:62-63) “T’a keni të ditur se të dashurit e Allahut (eulijatë) nuk kanë frikë as kurrëfarë brengosje. (Ata janë) Të cilët besuan dhe ishin të ruajtur (ishin me takua).” (10:62-63) Allahu na shpjegon se kriteri për “eulija” është imani dhe devotshmëria dhe këto gjenden (në grada të ndryshme sh.p.) tek çdo besimtar i vërtetë.Lidhja e Ihsanit me te qënit evlija. Ne po marrim në konsideratë këtu ata njerëz të ashtëquajtur të mirë të cilët kanë qënë brenda kufijve të fesë Islame e çfarë mund të themi për të tjerët . “Këtë (e themi për t’a ditur), se Allahu është Ai i Vërteti dhe se Ai ringjallë të vdekurit …” (22:6) Kjo, ngase All-llahu është Ai i vërteti, dhe atë që lusin ata pos Tij është e kotë. All-llahu është vërtet Ai i larti, i madhi. (22:62) Historia e përmendur mësipër për shfaqjen e shirkut gjatë kohës së popullit të profetit Nuh tregon gjithashtu se dashuria dhe lavdërimi i tepruar i njerëzve të drejtë përbën një bazë mbi të cilën idhujtaria mund të vendoset. Adhurimi i imazheve të Budës në budizëm dhe Jezusit në kristianizëm paraqesin shembuj të qartë të idhujtarisë së tashme bazuar mbi dashurinë dhe lavdërimet e tepruara të të drejtëve. Kristianët dhe çifutët e kohës së resulit s.a.u.s. ndërtonin vende adhurimi mbi ato vende ku besohej se ishin varret e të dërguarve dhe të shenjtorëve kështu resuli s.a.u.s. i mallkoi këto (veprime) praktika. Ai gjithashtu mallkoi çdo njeri që do bënte në të ardhmen të njëjtën gjë, në mënyrë që të ishte krejtësisht e qartë se Islami i kundërshtonte me forcë këto veprime idhujtarësh dhe t’i tërhiqte vërejtjen njerëzve për rrezikun e madh të lavdërimit të tepërt të njerëzve të drejtë. Në një rast gruaja e resulit s.a.u.s. Umm Selemeh i tregoi për një kishë me piktura, që ajo kishte parë në Etiopi. Ai (resuli s.a.u.s.) tha: “N.q.s. një njeri i drejtë nga këta popuj vdes, ata ndërtojnë mbi varrin e tij një vend adhurimi dhe pikturojnë në të ato lloj pikturash. Ata janë më të këqinjtë e krijesave në shikimin e Allahut.”Buhari

44. Kapitulli i ndërtimit mbi varre dhe adhurimit të tyre. 1.Profeti alejhi selam ka ndaluar nga ndërtimi i tyrbeve mbi varre apo ngritja e tyre etj Në një hadith autentik qëndron: “I Dërguari i All-llahut ka ndaluar stolisjen e varreve, të ulurit në varre dhe muratimin mbi varre.” 2.Profeti na ka lajmëruar se është prej shirkut të madh që feja Islame e ndalon adhurrimin e varreve kushdo qofshin këta njerëz që janë varrosur aty thotë Profeti alejhi selam “All-llahu i ka mallkuar çifutët dhe të krishterët, që varret e Pejgamberëve të tyre i kanë shndërruar në mesxhide (Xhami)!” 3. Adhuruesit e varreve midis i luten të vdekurve duke i kërkuar që ata të çojnë kërkesat e tyre te Allahu në mënyrë që të plotësohen nevojat e tyre. “Ne nuk i adhurojmë ata për tjetër vetëm që të na afrojnë sa më afër Allahut …” (39:3) Kështu që të vdekurit bëhen

52

idhuj ndërmjetësues të aftë për t’i bërë favore të gjallëve.Dhe padyshim që kjo është prej shirkut të madh që të nxjerr nga Islami . 4. Të tjerët i luten drejtpërsëdrejti të vdekurve duke i kërkuar atyre falje për gjynafet e tyre apo diçka tjetër që mund ti sjellë dobi. Duke bërë kështu ata i japin të vdekurve cilësitë të cilat i përkasin vetëm Allahut “Thuaj: Unë nuk kam në dorë për veten time as ndonjë dobi, as ndonjë dëm, veç ç’ka do Allahu. Sikur t’a dija të fshehtën, unë do të shumoja për vete të dobishmet e nuk do më prekte gjë e keqe. Unë jam vetëm qortues dhe përgëzues për njerëzit që besojnë.” (7:188) Shënim : Ka disa çështje të cilat konsiderohen si bërja e varreve vend adhurimi : Ndërtimi i një xhamie mbi varr ose vendosja e varrit në xhami. Kryerjen e namazit ose bërjen e sexhdes mbi ose në drejtim të një varri. Falja në xhami që ka (përmban) varre. Thotë Profeti aeljhi selam “Mos u falni në drejtim të varreve dhe as mos u ulni mbi to.” Muslimi Kapitulli “Flijimi (therja e kurbanit) jo për Allahun e lartësuar” Flijimi është ibadet që bëhet për Allahun, kështu që kurrsesi nuk lejohet t’i kushtohet dikujt tjetër pos Tij.Argument për këtë është fjala e Allahut: “Thuaj: “Në të vërtetë, namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime, i përkasin vetëm Allahut, Zotit të botëve” Enam Flijimi për dikë tjetër pos Allahut është shirk i madh dhe ai që e bën atë është i mallkuar. Argument për këtë është thënia e të Dërguarit të Allahut “: “Allahu e ka mallkuar atë që ther kurban për dikë tjetër pos Tij.”Muslimi Kurban në esencë quhet ajo me të cilën afrohesh tek All-llahu. Me kalimin e kohës kjo fjalë e ka marrë kuptimin “të sakrifikuarit - prerja e kafshës në rrugë të All-llahut xh.sh.”. Prandaj nëse njeriu pret Kurban në shenjë madhërimi për dikë si psh evlija,teqe ,Kishë ,vënde të posaçme ,flijimet që bëhen për shtëpi të re, me qëllim që të ruhet shtëpia nga xhinët , flijimet që bëhen gjatë hyrjes së dhëndrit dhe nuses në shtëpi dhe ecja e tyre mbi gjakun e kurbanit, flijimet që bëhen për Allahun, por duke përmendur emrin e dikujt tjetër etj atëhere është shirk i madh që të nxjerr nga Islami .Po ashtu nuk lejohet të therrësh kurban në vendet që therret për të madhëruar dikë tjetër përveç Allahut sidoqoftë qëllimi yt. Flijimet e ligjësuara: Shembuj: 1. Therja e kurbanit për bajram. 2. Flijimi që bëhet për të përmbushur ndonjë zotim ndaj Allahut. 3. Flijimi që bëhet për haxh. 4. Flijimet që bëhen për shpagim në haxh dhe Umre. 5. Flijimi i akikas (therja e kurbanit për të porsalindurin). 6. Therja e bagëtive që bëhet për ta shpërndarë mishin si lëmoshë, me qëllim të afrimit tek Allahu. 7. Therja e bagëtive që bëhet për t’i nderuar mysafirët. Pejgamberi a.s. thotë në një hadith të tij: “Nuk ka vepër më të kënaqur te Zoti, që njeriu mund të kryen në ditën e Bajramit, siç është lëshimi i gjakut nga kurbani i tij. Kafsha e sakrifikuar si kurban, në ditën e Gjykimit do të paraqitet me brinjët e veta, thundrat dhe leshin. Gjaku i kurbanit arrin te Zoti xh.sh. (do të pranohet te Zoti) para se të bie në tokë. Për këtë edhe ju gëzohuni me kurbanin.” (Ibni Maxhe dhe Tirmidhiu)

53

45. Kapitulli Si do jesh me robërit e Allahut, Allahu ashtu do të jetë me ty Muhamedi, sal-lallahu alejhi ue sel-lem, thotë: “vërtet Allahu i mëshiron ata që janë të mëshirshëm.”Buhari .Ndihmoi njerëzit në nevojat e tyre, do të gjesh ndihmën e Allahut. Muhamedi, sallallahu alejhi ue sel-lem, thotë: “Allahu i ndihmon robit të Tij përderisa robi i Tij ndihmon vëllain e vet.” Po ashtu thotë: “kush ia kryen një nevojë vëllait të tij , Allahu ia kryen atij një nevojë.”Muslimi. Pra, si të jesh me robërit e Allahut, Allahu do të jetë me ty. Zgjidhe mënyrën se si dëshiron te jetë Allahu me ty. Sillu në atë mënyrë me robërit e Allahut, do të gjesh shpërblimin e njëjtë. Ki kujdes, mos i dëno njerëzit, se të dënon Allahu. Muhamedi, sal-lallahu alejhi ue sel-lem, thotë: “Allahu i dënon ata të cilët i dënojnë njerëzit në dynja.”Trimidhiu .Falua gabimet njerëzve, bëjua hallall dhe shpreso që Allahu të të falë ty dhe dije se Allahu nuk e humb punën e atyre që bëjnë mirë.

46. Kapitulli mbi Magjinë

Magjia është nga ato vepra të ndaluara, të cilat konsiderohen kufr, sikurse tha Allahu në historinë e dy engjëjve në suren El-Bekare: “… Këta engjëj nuk i mësonin dikujt magjinë, pa i thënë: Ne jemi dërguar sprovë, prandaj ti mos u bëj mohues (duke mësuar apo ushtruar magjinë)!” Dhe njerëzit mësuan nga këta të dy se si t’i ndajnë bashkëshortët. Por magjistarët nuk mund t’i bëjnë dëm askujt pa lejen e Allahut. E megjithatë, njerëzit mësojnë nga ata gjëra që i dëmtojnë e nuk u bëjnë dobi. Në të vërtetë, ata e dinin se ai që e përvetësonte këtë mjeshtëri, nuk do të kishte kurrfarë të mire në jetën tjetër. Eh, sa e keqe është ajo për të cilën shitën shpirtrat e veta! Ah, sikur ta dinin ata!” (Bekare: 102).Ky ajet tregon se magjia është kufr dhe se magjistarët mund të shkaktojnë ndarje mes burrit dhe gruas. Po ashtu, tregon se vetë magjia nuk mund të sjellë dëm apo dobi, por ndikimi i saj ndodh me lejen e Allahut dhe dëshirën e Tij universale, sepse Allahu është Ai që ka krijuar të mirën dhe të keqen. Transmetohet në hadithin e saktë se Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Largohuni nga shtatë gjynahet shkatërruese”. Ata thanë: “Cilat janë ato o Rasulallah? Ai u përgjigj: “T’i bësh Allahut shok, magjia,.....” Hakimi e ka saktësuar hadithin nga Profeti, salallahu alejhi ue selem, me këtë tekst: “Kush shkon tek fallxhori, ose tek parashikuesi i së ardhmes dhe i beson fjalëve të tij, e ka mohuar atë që i është shpallur Muhamedit, salallahu alejhi ue selam.”

Transmetohet nga Imran bin Husejn, radijAllahu anhu, i cili tha: Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Nuk është prej nesh ai që bën supersticione (beson në bestytni), apo ai që i kërkon dikujt tjetër ta bëjë për të, nuk është prej nesh ai që hedh fall, apo ai që i kërkon dikujt tjetër ta bëjë për të, nuk është prej nesh ai që bën magji, ose kërkon që të bëhet magji për të. Kush shkon tek fallxhori dhe i beson fjalëve të tij, e ka mohuar atë që i është zbritur Muhamedit, salallahu alejhi ue selam”. E ka transmetuar Bezari me zinxhir të mirë.

Magjia është një kontartë e kidhur midis magjistarit dhe xhindit për të arrit një diçka të caktuar qoftë dëm apo dobi dhe ka si parakusht mohimin nga ana e magjistarit dhe Xhabiri, radijallahu anhu, na bën me dije se magjistarëve u zbresin shejtanë dhe i lajmërojnë për lajmet që i vjedhin prej qielli. Prej njëqind lajmeve që ua tregojnë vetëm një është e vërtetë, ndërsa lajmet tjera janë përralla që i shpifin vet. Para shpalljes së Pejgamberit, sal-

54

lallahu alejhi ue selem, çdo fis prej fiseve arabe e kishte nga një magjistar të cilit iu drejtonin kur kishin nevojë. Mirëpo me ardhjen e Islamit kjo u ndalua dhe qielli u mbrojt me meteorë të shumtë në numër.nënshtrimin apo përuljen e tij ndaj xhinëve.

Dëmi i saj në shoqëri është shumë i madh. Sa njerëz kanë vdekur prej magjisë, e sa të tjerë janë sëmurë dhe sa prej tyre janë çmendur? Sa burra dhe gra janë nda dhe sa familje janë shkatërruar? Kjo e tëra është dëm, shkatërrim dhe urrejtje. Allahu, azze ue xhel, e rrëfen të vërtetën kur thotë: “Magjistari nuk do të ketë sukses kudo që të gjendet”Taha 69.

Shërimi tek ndonjë “mjek popullor” që përdor xhindet

Pyetja: Ekzistojnë disa njerëz, të cilët shërojnë me anë të të ashtuquajturës “mjekësi popullore”, sipas tyre, kur shkova tek njëri nga ata, më tha: “Më shkruaj emrin tënd, emrin e nënës tënde dhe kthehu nesër që ta marrësh përgjigjen”. Më pas, kur dikush shkon për të marrë përgjigjen ata thonë: “Ti je i sëmurë nga kjo sëmundje dhe kura jote është kështu …” Dikush nga ata thotë se përdor fjalën e Allahut gjatë shërimit. Ç’mendim keni në lidhje me këta persona dhe çfarë gjykimi ka shkuarja tek ta?

Përgjigje: Kush bën vepra të tilla tregon se ai bashkëpunon me xhindet dhe pretendon njohjen e të fshehtave, ndaj shkuarja tek ai nuk lejohet, as ta pyesësh, e aq më pak të kurohesh prej tij, sepse Profeti, salallahu alejhi ue selem, për këtë kategori njerëzish ka thënë: “Kush shkon tek parashikuesi i së ardhmes dhe e pyet për ndonjë gjë, atij besimtari nuk i pranohet namazi për 40 ditë.” Transmeton Muslimi në Sahihun e tij. Është saktësuar në shumë hadithe se Profeti, salallahu alejhi ue selem, e ka ndaluar frekuentimin e magjistarëve, fallxhorëve, të parashikuesve të së ardhmes, e ka ndaluar të pyeturit e tyre dhe besimin në fjalët e tyre, duke thënë: “Kush shkon tek fallxhori dhe i beson fjalëve të tij, ai e ka mohuar atë që i është zbritur Muhamedit.”

Magjia mund të shërohet duke lexuar Kuran, edhe i sëmuri i lexon vetes nëse është ende i logjikshëm dhe e zotëron vetveten, ose i lexon dikush tjetër, duke i fryrë (fryrje e shoqëruar me stërkala të lehta pështyme në gjoks, apo në çfarëdolloj pjese tjetër të trupit). I lexon suren Fatiha, ajetin e Kursisë, Ihlasin, Felekun, Nasin, ajetet që flasin për magjinë në suret Araf, Junus dhe Taha, suren Kafirun, duave të caktuara për mbrojtje nga magjia dhe barërave të lejuara. Kjo mënyrë është e lejuar dhe në të nuk ka asgjë të keqe. Shërimi i magjisë me anë të përdorimit të magjisë nuk lejohet, si për shembull: t’i bëjë ibadet xhindit, duke i therur kurban, apo të bëjë edhe lloje të tjera ibadeti. Kjo është nga veprat të cilat i nxit shejtani, madje është shirk i madh, ndaj është detyrë t’i ruheni kësaj gjëje. Po ashtu nuk lejohet kurimi i të sëmurit nëpërmjet fallxhorëve, mashtruesve, atyre që merren me bestytni dhe nuk lejohet përdorimi i gjërave që ata porosisin, pasi atyre nuk u zihet besë, sepse ata janë gënjeshtarë të këqinj që mashtrojnë njerëzit dhe pretendojnë se njohin të fshehtën. Çfarë janë Xhinët ?

55

E vërteta është se xhinët paraqesin një tjetër krijesë të Allahut e cila bashkekziston me njeriun në tokë. Allahu i krijoi xhinët para se Ai të krijonte njerëzimin dhe i krijoi këto dy krijesa (xhinët dhe njerëzit) nga elemente jo të njëjta. Allahu thotë: “E xhinët i krijuam më parë nga zjarri, nga flaka e fortë.” (15:26-27). Ata u quajtën xhin sepse ata nuk mund të shikohen nga syri i njeriut.

47. Kapitulli për Tregimin e fallit dhe Falltarët Ka njerëz që deklarojnë se kanë dije nga bota e padukshme ose për të ardhmen. Këta njihen me emra të ndryshëm si p.sh.: falltor, astrolog, magjistar,lexues i filxhanit , i dorës ose njerëzit që pretendojnë se lidhen me shpirtrat e vdekur të cilët përdorin metoda të ndryshme nga të cilat ata thonë se marrin (nxjerrin) informacion p.sh.: leximi i gjetheve të çajit, vizatimi i vijave, shkruarja e numrave, leximi i palmës, horoskopi, vështrimi i topave prej kristali, falli me letra, shikimi i filxhanit, hedhja e shkopave etj. Islami e cilëson këdo që shkon te falltori duke besuar se ai di të padukshmen dhe të ardhmen, kafir (jobesimtar, mohues). Profeti alejhi selam thotë “Kushdo që i afrohet një fallxhori dhe beson çfarë ai thotë, ka mohuar atë që iu shpall Muhammedit.” Ahmedi Fallatr quhet ai që tregon nëpërmjet xhinëve dhe shejtanëve për gjërat që do të ndodhin në të ardhmen.Po ashtu quhet ai që pretendon se i di çështjet e së tashmes, siç është njohja e vendit të diçkaje të vjedhur a të humbur, përmes disa metodave të fshehta. “Thuaj: “Askush, përveç Allahut, në qiell ose në Tokë, nuk i di të fshehtat dhe as nuk do ta dijë se kur do të ringjallen”.Neml 65 Dikur një burrë e pyeti një falltar se a e dinte të ardhme dhe ai iu përgjigj po dhe burri menjëherë e goditi me shpullë ndërsa i tha kur e dije të ardhmen pse nuk e parandalove. Në disa raste fjalët e falltorit mund të shoqërohen me ndonjë të vërtetë dhe kjo është se xhinët vjedhin disa fjalë nga ëngjëjt dhe ja dërgojnë ato fallxhorëve në tokë por të shoqëruara me 100 gënjeshtra. Transmetohet nga Imran bin Husejn, radijAllahu anhu, i cili tha: Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Nuk është prej nesh ai që bën supersticione (beson në bestytni), apo ai që i kërkon dikujt tjetër ta bëjë për të, nuk është prej nesh ai që hedh fall, apo ai që i kërkon dikujt tjetër ta bëjë për të, nuk është prej nesh ai që bën magji, ose kërkon që të bëhet magji për të. Kush shkon tek fallxhori dhe i beson fjalëve të tij, e ka mohuar atë që i është zbritur Muhamedit, salallahu alejhi ue selam”. E ka transmetuar Bezari me zinxhir të mirë. P.sh. kur dikush shkon te një fallxhor, xhini i fallxhorit merr të dhëna nga xhini i personit (sqaruam më parë se çdo person ka një xhin) për planet që ky njeri ka bërë para se të shkojë atje. Kështu që fallxhori është i aftë t’i thotë personit se ai do këtë ose atë, apo shko këtu ose atje. Me anën e kësaj metode fallxhori i vërtetë është në gjendje të mësojë për të kaluarën e të huajit në detaje të hollësishme. Ai është në gjendje t’i tregojë një personi krejtësisht të huaj për të, emrat e prindërve të tij (të personit), ku ka lindur ai, çfarë ka bërë në fëmijëri (ky person) etj. Aftësia për të përshkruar shumë saktë (sikur është e gjallë) të kaluarën është një prej shenjave të fallxhorit të vërtetë që ka kontakt me xhin. Kjo për shkak se xhinët janë në gjendje të përshkojnë distanca të mëdha menjëherë, të mbledhin sasi gjigande informacioni rreth gjërave të fshehta, sendeve të humbura dhe ngjarjeve të pa vëzhguara. Provë për këtë aftësi është historia e përmendur në Kur’an për profetin Sulejman dhe Belkizën (mbretëresha e Shebës). “Njëri prej xhinëve të vrazhdë (Ifrit) tha: “Unë do t’a sjell atë ty, para se të ngrihesh nga vendi yt, unë për të kam fuqi dhe jam i sigurt!”” (27:39)

56

48. Kapitulli mbi Hajmalitë, nuskat ,talismanet Në terminologjinë fetare temime(hajmali, nuska ,talismane) quhen ato që u varen zakonisht fëmijëve apo njerëzve në përgjithësi , për të parandaluar mësyshin apo për të larguar ndonjë të keqe . Besimi në hajmali në fakt siguron bazat ideologjike për adhurimin e idhujve në shumicën e shoqërive pagane ndërsa vetë hajmalitë paraqesin një degë të idhujtarisë. Kështu ka shumë transmetime prej Profetit alejhi selam në të cilat ai ndaloi rreptësisht praktika të tilla. Imran ibn Husejn transmeton se Profeti alejhi selam pa një byrzylyk bronxi në pjesën e sipërme të krahut të një burri, ai tha: “Mjerimi qoftë mbi ty! Çfarë është kjo?” Burri u përgjigj se ajo ishte për t’a mbrojtur atë nga një sëmundje e quajtur el Uahineh. Resuli s.a.u.s. tha: “Hidhe atë, sepse me të vërtetë ajo vetëm do ta shtojë sëmundjen tënde. Dhe n.q.s. vdes me të (në krah) ti s’ke për të parë hajër kurrë.”Ahmed ,Ibn Hiban Ukbah ibn Amir trasmeton se Profeti alejhi selam një herë tha: “ Allahu i shkaktoftë dështime dhe shqetësime kujtdo që vë talisman ose ja vendos atë të tjerëve.”Ahmedi ,Hakim Gruaja e Abdullah ibn Mesudit, Zejnebja, transmeton se kur një herë Ibn Mesudi pa një varëse prej korde (rrip) në qafën e saj e pyeti atë se çfarë ishte, ajo iu përgjigj: “Është një kordë në të cilën është vënë një hajmali (në këtë rast është fjala për diçka që këndohet apo thuhet një formulë fjalësh dhe pastaj përdoret si hajmali) për të më ndihmuar.” Ai ia mori e shkatërroi atë dhe tha: “Familja e Abdullahit nuk ka nevojë për shirk! Unë kam dëgjuar të dërguarin e Allahut që tha: “Me të vërtetë nuskat, talismanët dhe hajmalit janë shirk.” Zejnebja u përgjigj: “Pse e thua këtë? Syri im shumë herë dridheshe dhe kur unë shkova te filani, çifut, ai vuri një hajmali (nuskë) mbi të dhe syri e ndaloi të dridhurën.” Ibn Mesudi u përgjigj: “Ajo ishte vetëm e nxitur, e shtytur prej shejtanit dhe kur ti u magjepse (tu vu hajmalia) ai e la atë.” Për ty do kishte qenë e mjaftueshme të thoshe ashtu siç resuli s.a.u.s. thoshte: “Idh-habil-ba’s Rabben-nas ueshfi entesh-shaafii laa shifaa’e il-laa shifaa’uke shifaa’en laa jugaadiruhu sakama” “O Zot i gjithë njerëzve, largoja dhembjen, shëroje, sepse Ti je shërues dhe nuk ka shërim veç asaj që Ti shëron, shërim që sëmundja më nuk i rikthehet.” Mbledhur nga Ebu Dauudi (Sunnan Ebu Dauud eng-trans v.3 f.1089), Ahmedi, Ibn Maxhah dhe Ibn Hibban. Duaja është transmetuar gjithashtu nga Aishja dhe Enesi mbledhur nga Buhari (v.7 f.427-8 n.5) dhe Muslimi (S.Muslim eng-trsns v.5 f.1195 n.5434). Besimi në hajmali i jep gjërave të krijuara fuqinë hyjnore për të larguar fatkeqësitë, kështu që ata që bashkohen me këtë besim pohojnë se Zotërimi i Allahut është i kufizuar në krijimin prej Tij të krijesave. Në fakt ata i konsiderojnë hajmalitë më të fuqishme se Allahu, sepse mendojnë se hajmalitë janë të afta të parandalojnë fatkeqësitë e caktuara nga Allahu. Prandaj besimi në hajmali është shirk i qartë ashtu siç Ibn Mesudi tha në hadithin e përmendur më sipër. Të gjitha temimet, pa përjashtim, janë të ndaluara, qofshin nga Kurani a nga diçka tjetër, por nëse ato nuk janë nga Kurani, për veç që janë të ndaluara janë edhe shirk. Sahabët si Ibn Mesud, Ibn Abas dhe Hudhejfa dhe shumica dërmuese e sahabëve ishin të gjithë kundër vënies së nuskave me Kur’an. Profeti alejhi selam ka thënë: “Kushdo që vë hajmali ka kryer shirk.” (e mbledhur nga Ahmedi dhe Tirmidhiu)

49. Kapitulli për Rukjet Fjala arabe ruḳje رقیة gjuhësisht domethënë mbrojtje. Kurse, në terminologjinë fetare, rukje quajmë ajetet, dhikrin dhe duatë që i këndohen një të sëmuri.

57

Rukjeja e ligjësuar: Rukje e ligjësuar, sipas dijetarëve islamë është ajo që i plotëson tri kushte: 1. Të jetë në gjuhën e qartë arabe, t’i dihet kuptimi. 2. Të bëhet me fjalët e Allahut(Kuran ) ose me emrat dhe cilësitë e Tij. 3. Të mos mbështetet vetëm në rukje, por të jetë i bindur se ajo nuk ndikon vetvetiu porse me lejen dhe vullnetin e Allahut . Është saktësuar se Profeti (alejhis-salatu ues-selam) i bëri rukje vetes dhe tjetërkujt, bile është transmetuar se edhe atij, po ashtu i qe bërë rukje nga Xhibrili dhe njëherë tjetër nga Aisha. (Muslimi ,Buhariu)

50. Kapitulli për astrologjinë Dijetarët e hershëm muslimanë e quanin fushën e yjeve dhe llogarive planetare në tërësi me emrin Tenxhim dhe ata e ndanin atë në dy kategori kryesore për qëllim analizimi dhe klasifikimi sipas besimit Islam.

1- Ajo që quhej Dija e ndikimit 2- Ajo që quhej Dija rreth rrugëtimit të yjeve

E para pra dija e ndikimit e cila është nxjerrja e përfundimeve për atë që do të ndodhë në tokë përmes lëvizjes ,piktakimeve,ndarjes lindjes dhe perëndimit të yjeve. Nga e cila mund të nxjerrim tre çështje : A- të besojë njeriu se këto yje kur lëvizin apo perëndojnë etj janë ndikuese realisht ,pra se mund të krijojnë ndodhi apo mund të bëjnë keq dhe kjo është shirk i madh sepse kush pretendon se përveç Allahut ka krijues tjetër atëhere ky është idhujtar . B- Ta përdori këtë dije duke pretenduar se e di të fshehtën dhe argumentohet me lëvizjet,ndryshimet etj të yjeve se do të ndodhi kështu dhe kështu apo se jeta e filamit do të jetë e keqe sepse ka lindur në filan shenjë etj , dhe ky është kufër i madh që të nxjerr nga Islami sepse Allahu thotë ““Thuaj: “Askush veç Allahut as në qiej as në tokë nuk e di të fshehtën …” (Neml 65).Dhe kushdo që pretendon këtë i këtilli ka mohuar Kuranin dhe padyshim se ky njeri që e quan veten astrolog futet në kategorinë e falltarëve dhe këtyre i vijnë shejtanët dhe i frymëzojnë . Shumë ngjarje nga realiteti i përditëshëm dhe jo vetëm e ka treguar kotësinë e këtyre lajmërimeve. Ashtu si ndodhia e çlirimit të Amurjes në vendet e Shamit ku tregon fitoren madhështore të muslimanëve kundrejt Bizantinve pavarsisht se astrologët pretenduan se do të ishte me kahun e kundërt. Profeti alejhi selam thotë “Kushdo që i afrohet një falltori dhe beson në çfarë ai thotë, ka mohuar në çfarë iu shpall Muhammedit.” Ahmedi Ebu Daud. Pra muslimanët e vërtetë janë të detyruar të qëndrojnë larg këtyre gjërave. Vathët, zinxhirët etj. që kanë shenja zodiakale nuk duhen (veshur) vënë edhe n.q.s. personi nuk beson në to. Ato janë pjesë dhe një kontigjent i një sistemi të fabrikuar që propogandon kufër dhe që duhet hequr qafe në tërësi. Muslimani që beson, nuk duhet t’a pyesë tjetrin çfarë shenje ka ai ose të orvatet të llogarisë shenjën e tij e as të lexojë horoskopet në gazeta apo të dëgjojë kur ato lexohen.Allahu thotë “Çelësat e fshehtësisë janë vetëm tek Ai, atë (fshehtësinë) nuk e di kush veç Tij …” (6:59)

E Dyta pra dija rreth rrugëtimit e cila është të mësuarit e pozitave të yjeve për të ditur Kiblën apo përdorimi i informacionit të yjeve nga lundërtarët ose udhëtarët e shkretëtirave në mënyrë që të përcaktojnë drejtimet, ose nga fermerët për të përcaktuar arritjen e stinëve në mënyrë që ata

58

të dinë kur të kultivojnë drithërat për kohën etj . Këto ose praktika të ngjashme me to paraqesin aspektin e vetëm të astrologjisë që është hallall për muslimanët në përputhje me Islamin Allahu thotë :“Vuri edhe shenja të tjera (për orientim ditën), ndërsa (natën) ata orientohen me anë të yjeve.” (16:16) Allahu thotë : “Ai është, që krijoi yjet për ju që me ta të orientoheni në errësira kur jeni në tokë ose në det …“ (6:97) Buhari transmeton thënien e mëposhtme nga Katadeh: “Allahu i bëri yjet si stoli për qiellin ,për të treguar drejtimin (e udhëtimit) dhe për goditjen e shejtanëve. Kështu që, kushdo që kërkon ndonjë gjë përtej kësaj ka spekulluar.

51. Kërkimi i reshjeve nga yjet Kur ia përshkruan reshjet këtyre yjeve ose fazave, duke menduar se ato veprojnë vetvetiu pa marrë parasysh vullnetin e Allahut, edhe nëse nuk u drejtohet me lutje atyre. Kur i lutet yjeve për të lëshuar shi. Kur thotë p.sh.: “O aksh yll, lëshona shi” etj të cilat konsiderohen Shirk i madh. Këtë e dëshmon thënia e të Dërguarit të Allahut : “A e dini çfarë tha Zoti juaj?’ Thanë: ‘Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë!’ Ai tha: ‘Disa nga robërit e Mi janë gdhirë besimtarë dhe disa jobesimtarë ndaj Meje. Ai që tha: ‘Shiu ra me mirësinë e Allahut dhe mëshirën e Tij’ është besimtar ndaj Meje dhe jobesimtar ndaj yjeve, ndërsa ai që tha: ‘Shiu ra për shkak të këtij a atij ylli’ është jobesimtar ndaj Meje dhe besimtar ndaj yjeve.” Mutefekun alejhi

52. Kapitulli i ogureve të zeza Fjala arabe tijerah (طیرة ), e cila në shqip do të thotë ogur, gjuhësisht rrjedh nga fjala ( تطیر ) tetajjur, që do të thotë optimizëm ose pesimizëm lidhur me diçka. Ndërsa tijerah, sipas terminologjisë fetare, quajmë pesimizmin që ndodh për shkak të diçkaje që shihet, dëgjohet a dihet. P.sh. n.q.s. një individ nis një udhëtim dhe një zog fluturon mbi të dhe pastaj kthehet në të majtë ai shikon në të një shenjë të afrimit të fatit të keq dhe kthehet në shtëpi.Apo kur thyhet pasqyra apo kur del macja e zezë etj .Thotë Profeti alejhi selam “Nuk ka sëmundje ngjitëse , nuk ka ogure të zeza, nuk ka kukuvajka ndjellakeqe, nuk ka ters në muajin safer.” Mutefekun Këtë e dëshmon edhe thënia e tij : “Oguret e zeza janë shirk.”Ebu Daudi Tregohet se Muavija i tha Profetit alejhi selam ., “Ka midis nesh që ndjekin shenjat e zogut.” Resuli s.a.u.s. u përgjigj: “Kjo është vetëm diçka e sajuar nga vetja juaj, kështu që mos e lejo atë t’iu ndalojë juve.”Muslim Gjendja e atij që beson në ogure të zeza: Gjendja e parë: T’i përgjigjet ogureve dhe të zmbrapset për shkak të tyre. Ky është besim i thellë në ogure të zeza dhe pesimizëm i madh. Gjendja e dytë: Të mos zmbrapset, por të ndihet i brengosur dhe të frikësohet se mos po ndikojnë oguret e zeza. Edhe kjo bën pjesë në pesimizëm, por është më e lehtë. Që të dyja këto gjendje janë mangësi në Teuhid dhe i bëjnë dëm robit. Transmeton Ebu Daudi e Trimidhiu në një thënie që i atribuohet Profetit alejhi selam Merfu nga Ibn Mesudi :”Tijere është shirk “3 here “ Ska njeri që mos ti shfaqet mirpo Allahu ia largon duke iu mbështetur Atij” Ilaçi për atë që i paraqiten oguret në zemër: Ai duhet të thotë: “Allahu im, askush pos Teje nuk i sjell të mirat dhe askush pos Teje nuk i largon të këqijat. Nuk ka lëvizje e as fuqi pa dëshirën Tënde.” Ebu Daudi

59

Duhet të thotë, gjithashtu: “Allahu im, nuk ka të mirë përveç të mirës Sate, nuk ka ogur të zi nga shpendët, përveç atij që vjen nga Ti dhe nuk ka të adhuruar me të drejtë veç Teje.” Ahmedi

53. Kapitulli për Fe’li (الفأل ) (lloj optimizmi): Kuptimi: Kur njeriu dëgjon një fjalë të mirë, e cila e shtyn të mendojë mirë. Për shembull: Nëse dikush niset për ndonjë udhëtim dhe e dëgjon dikë duke thënë “o i shpëtuar”, e ky e shikon këtë si përgëzim. Argument për këtë e kemi thënien e të Dërguarit të Allahut : “Më pëlqen fe’li (lloj optimizmi).” Mutefekun alejhi Mendimi i mirë për Allahun i cili zë vend në zemër si pasojë e ndonjë fjale të mirë apo e ndonjë nxitjeje.

54. Kapitulli ndalesa e thënies “ kjo gjë të sjell fat apo ky njeri të sjell fat” Ne Islam Allahu nuk e ka lene rrizkun apo fatin ne dore te gjerave dhe njerezve por e ka caktuar ate se si do jete njeriu i lumtur apo fatkeq qe ne bark te nenes. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të ka thënë: “Vërtet, çdonjëri nga ju formohet në barkun e nënës së tij katërdhjetë ditë si pikë (nutfetun), pastaj bëhet e varur (alekatun) ngjashëm me këtë periodë, pastaj, bëhet copë mishi ngjashëm me këtë periodë, pastaj i dërgohet meleku dhe i jep jetën (e fut shpirtin), dhe këtij meleku i urdhërohen katër gjëra: ta shkruajë nafakën (riskun) e tij, exhelin – jetëgjatësinë e tij, veprat e tij që do t’i kryejë dhe a do të jetë i fatkeq apo i lumtur.” (Buhariu dhe Muslimi) Duhet kuptuar mire fjala se'' dicka te sjell fat'' se cfare kuptimi ka .Nese ti i jep kuptimin se ky send apo kjo gje ka mundesi ne vetvete te te sjelle rrizk apo dicka nga gjerat te cilat jane mundes vetem te Krijuesit madheshtor ,dhe kjo eshte shirk ne Islam mekati me i madh qe Allahu nuk e fal dhe i sjell njeriut shume te keqia ne kete dhe ne boten tjeter :Kur Profeti ka pare dike me nje hajmali ne dore i ka thene se perse e mban ai i ka dhene per te me hequr dobesine ,Profeti alejhi selam i tha hiqe ate sepseajo vec sa ta shton dobesine dhe nese ti vdes me te nuk do te shpetosh kurre. Dhe nese ti e mban thjesht si nje mjet qe mendon se Allahu e ka bere te ligjeshme per te ardhur mirsia apo fati i mire atehere njeriu duhet te shikoje se cka i sjell atij dobi prej gjerave qe ka ligjeruar Ligjvenesi(Allahu) si psh lutja e cila largon caktimin e keq , sadakaja (lemosha ) e cila po ashtu pengon fatkeqesine ,shton rrizkun dhe shëron të sëmurin , po ashtu namazi ,përmendja e Allahut (la ilahe il Allah) ,mbajtja e lidhjeve farefisnore ,perkujdesja ndaj jetimit . etj . Abdullah ibën Amër ibën el Asi r.a kishte thënë: “Kam dëgjuar se i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Allahu i ka shkruar fatet e krijesave para se t’i krijojë qiejt dhe Tokën në pesëdhjetë mijë vjet, ndërsa Arshi i Tij ishte në ujë.” Muslimi. Duhet ditur se Caktimi i Allahut (Kaderi), e mira dhe e keqja, janë në dorën e Allahut dhe ndodhin vetëm me caktimin e Allahut, dhe ky është edhe kushti i gjashtë i imanit, pa të cilin nuk vlen dhe nuk plotësohet imani i askujt.ka thënë i Dërguari i Allahut: “Ruaje ti Allahun, Allahu të ruan ty, ruaje Allahun, do ta gjesh çdo herë pranë vetes, dhe kur të lypësh, lyp prej Allahut, e kur të kërkosh ndihmë, kërko prej Allahut. Dhe dije se, nëse të gjithë njerëzit mblidhen që të të bëjnë ndonjë dobi, nuk kanë mundësi të të bëjnë asgjë përveç se atë që ta ka caktuar Allahu, dhe dije se, sikur krejt njerëzit të mblidheshin që të të bëjnë ndonjë të keqe, nuk kanë mundësi të të bëjnë asgjë përveç asaj që ta ka caktuar Allahu. Janë ngritur lapsat dhe janë tharë fletushkat.” Thotë Allahu në Kuran “Nëse Allahu të godet me ndonjë të keqe, s’ka kush të ta largojë atë përveçTij.” (En’amë, 17) Shikuar nga ky këndvështrim, njeriu një herë e përgjithmonë duhet ta kuptojë se mbarësia

60

dhe fatkeqësia janë të caktuara nga Zoti dhe pjesë e sprovave të kësaj jete.Prandaj nese njeriu e lidh zemren e vet me Zotin e tij ska per te dal i humbur dhe ka për të shpëtuar prej telasheve të kësaj bote.

55. Kapitulli “Kërkimi i ndaluar i bereqetit nëpërmjet vendeve dhe sendeve” Shembuj: a. Prekja dhe fërkimi i mureve të atyre vendeve, bereqeti i të cilave është vërtetuar sheriatikisht, po ashtu edhe puthja e dritareve dhe shtyllave të atyre vendeve, si dhe kërkimi i shërimit nëpërmjet dheut të tyre. b. Kërkimi i bereqetit nëpërmjet varreve të njerëzve të mirë dhe tyrbeve. c. Kërkimi i bereqetit nëpërmjet vendeve që kanë të bëjnë me ngjarje historike, siç janë vendi i lindjes së Pejgamberit Muhamed alejhi selam , shpella “Hira”, shpella “Theur”, etj. Kërkimi i bereqetit nëpërmjet qenies së ndonjë njeriu është i ndaluar. Njeriu duhet të dijë se I tërë bereqeti vjen vetëm nga Allahu, Ai është Pronari dhe Ai që e dhuron atë, për këtë arsye nuk bën të kërkohet bereqeti nga dikush tjetër pos Allahut.Dhe po ashtu ai ka ligjëruar veprime të tjera sesi njeriu mund ta kërkojë bereqetin si sadakaja,duaja ,leximi i Kuranit ,pirja e ujit të zemzemit dhe lutja etj. Kështu Umeri radijallahu anhu, kur një herë prej herësh gjatë tavafit tha: “Unë e di që ti je vetëm një guri që as nuk sjell dëm e as dobi. Po të mos e kisha parë të Dërguarin e Allahut salallahu alejhi ue selem duke të puth ty, unë nuk do të kisha puthur ty!” Puthja e gurit bëhet vetëm si formë si ritual i adhurimit e jo siç mendojnë njerëzit e thjeshtë se kjo bëhet nga kërkimi i shpresës dhe bekimeve të kësaj jete.

56. Kapitulli i Betimit në dikë tjetër pos Allahut . Betimi është madhërimi i Atij në të cilin betohesh prandaj konsiderohet adhurim.Prandaj ai është vetëm për Allahun e madhëruar. P.sh.: vall-llahi, bil-lahi, tall-llahi (،تاهللا باهللا، واهللا ), apo ver-rrahmani, vel-‘adhijmi, ves-semij’i (،والسمیع والعظییم، والرحمن ), dhe bi’iz-zetil-lahi, ue rahmetil-lahi, ue ‘ilmil-lahi وعلم اهللا، ورحمة اهللا، بعزة Në qoftë se ai që betohet në dikë tjetër pos Allahut e madhëron atë sikurse Allahun ose më shumë, atëherë ai bie në shirk të madh.Thotë Profeti aeljhi selam “Ai që betohet në dikë tjetër pos Allahut ka rënë në shirk ose në kufër.”Ahmed ,Trimidhi Shembuj për betimin në dikë tjetër pos Allahut: 1. Betimi që bëhet në të dashurit e Allahut. 2. Betimi në privilegjin e Pejgamberit alejhi selam ose në privilegjin e të dashurve të Allahut. 3. Betimi në jetën e ndonjë personi. 4. Betimi në nder ose në besë (p.sh. “pasha nderin” dhe “për besë”).

57. Kapitulli i zotimit për dikë tjetër pos Allahut(نذر ) Dije se zotimi është ibadet, i cili duhet t’i kushtohet vetëm Allahut, prandaj kushdo që ia kushton atë dikujt tjetër pos Allahut bie në shirk të madh. Zotimi është shirk kur njeriu ia bën vetes detyrë një gjë për hir të dikujt tjetër pos Allahut, në shenjë madhërimi e afrimi. Shembuj kur zotimi është shirk: 1. Kur njeriu zotohet duke thënë: “Nëse e shëron Allahu të sëmurin tim, do të flijoj për varrin e filan-evliasë kaq dele ose kaq pasuri”. 2. Kur thotë: “Nëse më lind ndonjë fëmijë, do të ther kurban për filan-evlianë, te varri i tij”.

61

3. Kur thotë: “Zotohem se do t’i flijoj tri bagëti për filan-evlianë ose për filan xhinin”. 4. Po ashtu zotimi që bëhet për idhuj. 5. Gjithashtu edhe zotimi që bëhet për Diellin ose Hënën. Thotë Profeti alejhi selam ” Kush Zotohet për tju bindur Allahut le ti bindet ndërsa kush zotohet të bëjë mëkat ndaj Allahut le të mos bëjë mëkat ndaj tij.” Buhari Pra themi se zotimi është adhurim madhështor dhe nuk i kushtohet askujt përveç Allahut .pra nëse njeriu thotë se nëse Allahu e shëron njeriun tim un do të jap kaq lekë është obligim përmbushja e Zotimit . Por nëse përbetohesh psh nëse ti e bën këtë gjë unë do të të pi këtë sasi alkoli atëhere kjo është mëkat dhe slejohet të zbatosh premtimin . Dhe siç thamë më lart nëse përbetohesh për diçka që e ka në dorë vetëm Allahun atëhere kjo është shirk i madh Zoti na ruajtë.

58. Kapitulli përmendja e Allahut bashkë me ndonjë krijesë me lidhëzën ‘dhe’ Shembuj për këtë janë thëniet: 1. “Çfarë do Allahu dhe ti”. 2. “Shpresoj në Allahun dhe në ty”. 3. “Kërkoj ndihmë prej Allahut dhe prej teje”. Vendimi: 1. Në qoftë se beson në barazi mes Allahut dhe krijesës, atëherë kjo është shirk i madh, edhe nëse në vend të lidhëzës ‘dhe’ përdor ndajfoljen ‘pastaj’ (në arabisht ‘thumme’ (ثم)). 2. Në qoftë se nuk beson në barazi mes Allahut dhe krijesës, kur e përmend Allahun bashkë me krijesën duke përdorur lidhëzën ‘dhe’, atëherë kjo është shirk i vogël. Në raste të tilla mund të themi në dy mënyra: E para: Të përdorë ndajfoljen pastaj, por pa besuar në barazi mes Allahut dhe krijesës. Të thotë, për shembull: “çfarë do Allahu, pastaj ti”, “kërkoj ndihmë prej Allahut, pastaj prej teje”, e thënie të ngjashme. 107 E dyta: T’ia drejtojë tërë çështjen vetëm Allahut. Të thotë, për shembull: “vetëm çfarë do Allahu”, “kërkoj ndihmë vetëm prej Allahut” e kështu me radhë. Kjo është mënyra më e mirë.

59. Kapitulli i thënies “Inshallah “ në dashtë Allahu Fjala “Insha’Allah” dmth., “Nëse Allahu dëshiron”. Kështuqë, kur të themi që do të bëjmë apo s’do të bëjmë diçka, është me rëndësi që të themi, “Insh’Allah”. Për shkak se vetëm Allahu e di të ardhmen dhe në këtë mënyrë e krijon ashtu siç dëshiron Ai. Asgjë nuk ndodhë pa dëshirën e Tij. Kur ndonjëri nga shokët tanë, për shembull, thonë, “Nesër sigurisht do të shkoj në shkollë”, ai apo ajo bën një gabim shumë të madh, pasi nuk e dimë se çfarë është dëshira e Allahut që të bëj ai apo ajo në të ardhmen. Për këtë arsye thomi “Insh’Allah” për të shprehur synimet tona për të ardhmen, dhe kështu pranojmë se Allahu i di të gjitha, dhe se çfarëdo që ndodh është vetëm nga Vullneti i Tij. Në ajetet kuranore, Allahu n’a mëson se si të themi “Insh’Allah” (Nëse Allahu dëshiron):Dhe mos thuaj kurrsesi për ndonjë çështje: "Unë do të bëj këtë nesër!" Vetëm (nëse i shton): "Në dashtë All-llahu!" E kur të harrosh, përmende Zotin tënd dhe thuaj: "Shpresohet se Zoti im do të më japë udhëzim edhe më të afërt prej këtij". (Kehf: 23-24)

62

60. Kapitulli i fjalës ‘SIKUR’ ( و ل ) Kur fjala ‘sikur’ përdoret në tri rastet vijuese: a. për të kundërshtuar ligjin e Allahut. “Atyre që nuk luftuan dhe thanë për vëllezërit e vet: “Sikur të na kishin dëgjuar ne, nuk do të ishin vrarë”, thuaju: “Prapësojeni vdekjen nga vetja, nëse flisni të vërtetën!”” Sureja al-‘imran, 168. b. për të kundërshtuar kaderin. “O besimtarë! Mos bëni si ata jobesimtarë (hipokritët) që u thonin vëllezërve, kur këta niseshin në udhëtim ose në luftim: “Sikur të rrinit me ne, as nuk do të vdisnit, as nuk do të vriteshit” - që këtë Allahu ta kthejë si pikëllim në zemrat e tyre. Allahu është Ai që jep jetën dhe sjell vdekjen; Allahu i sheh të gjitha punët që bëni ju.” Sureja al-‘imran, 156.Pra kundërshtonin caktimin e Zotit. c. duke shpresuar në ndonjë të keqe. Argument për këtë është hadithi që e tregon Pejgamberi alejhi selam për katër personat, ku njëri thotë: “Sikur të kisha pasuri do të veproja sikurse filani”. Ky njeri shpresonte të bënte keq, prandaj i Dërguari alejhi selam tha: “Ai do të shpërblehet në bazë të nijetit, andaj mëkati i këtyre të dyve është i njëjtë”.Ahmedi, Trimidhiu d. Ta përdorësh për keqardhje apo ankesë sepse kjo e mbush veten e njeriut me mërzitje dhe dëshpërim ndërsa Allahu do që njeriu të jetë gjithmonë optimist dhe aktiv .Thotë Profeti alejhi selam në hadith të saktë “ kujdesu për atë që të bën dobi dhe kërkoi ndihmë Allahut dhe mos u bëj neglizhent dhe nëse të godet diçka mos thuaj “Sikur të kisha bërë këtë apo kështu porse thuaj Kaderi i Zotit çfarë deshi ai ndodhi , sepse fjala sikur i hap derën shejtanit”

61. Kapitulli sharja e kohës dhe sharja e erës I Dërguari i Allahut, Muhamedi ka thënë: “Allahu i Madhërishëm ka thënë: ‘I biri i Ademit më fyen Mua; e shan kohën, kurse Unë jam koha, Unë e ndryshoj natën dhe ditën’.”Mutefekun alejhi Fjala “Unë jam koha” domethënë “Unë e rregulloj dhe e ndryshoj kohën”. Fjala Dehr në gjuhën arabe quhet koha si psh ,nata dhe dita ,javët dhe muajt ,vitet shekujt .Dhe koha i është nënshtruar Allahut të madhëruar . Transmetohet nga profeti alejhi selam se ka thënë “Mos e fyeni erën .Nëse shihni diçka që nuk ju pëlqen thoni :O Allah kërkojmë mirësinë e kësaj ere mirësinë që ndodhet në të ,si dhe mirësinë me të cilën është urdhëruar .Kërkojmë mbrojtjen tënde nga e keqja e kësaj ere nga e keqja që ndodhet në të si dhe nga e keqja me të cilën është urdhëruar “ Trimidhiu (2252)

62. Kapitulli i Thënies “Si ka dashur Allahu dhe Filani”

Nëse personi beson se ai ndaj të cilit referohet është i barabartë me Allahun atëhere kjo

është shirk i madh dhe nëse nuk e beson këtë atëhere kjo konsiderohet shirk në shprehje i

cili është prej shirkut të vogël. Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “Mos thuani: ‘Si ka dashur All-

llahu dhe si ka dashur filani’, por thuani: ‘Si dëshiron All-llahu e pastaj filani’.”Dhe kanë

përmendur disa dijetarë : Se fjalia më e përshtatëshme për shirkun e vogël është , ajo e cila

është mjet për të mbritur tek shirku i madh atëhere konsiderohet shirk i vogël.

63

63. Kapitulli ti bindesh Prijsave ,Dijetarëve apo njerëzve me pushtet në kundërshtim të Allahut.

Thotë Allahu :” “Ata, në vend të Allahut, kanë zgjedhur për zotëra rabinët dhe murgjit e tyre, si dhe Mesihun, të birin e Merjemes, ndërkohë që janë urdhëruar të adhurojnë vetëm një Zot, përveç të Cilit nuk ka tjetër që meriton të adhurohet. I lartësuar qoftë Ai mbi gjithçka që ia shoqërojnë (në adhurim)”. (Et-Teube: 31). Kur Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem po lexonte Ajetin { من أربابا ورھبانھم أحبارھم اتخذوا

مریم ابن والمسیح اللھ دون ...}“Ata, në vend të Allahut, kanë zgjedhur për zotëra rabinët dhe murgjit e tyre, si dhe Mesinë, të birin e Merjemes…” erdhi Adij ibn Hatim, me një kryq prej serme në qafë, i cili më parë kishte qënë i krishterë (ishte i krishter kur bisedoi me pejgamberin). Ndërsa po e dëgjonte nga leximi i Profetit sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem Ajetin në fjalë, tha: “Ata nuk i adhuruan rabinët dhe murgjit”. Ndërsa Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem ia ktheu: “Prijësit e tyre në fe, ato gjëra që Allahu i kishte bërë haram, ia u bënin hallall dhe ato që Allahu i kishte bërë hallall, ia u bënin haram. Kështu që masa e popullit iu bind gjykimeve të këtyre priftërinjve. Pikërisht kjo bindje e tyre ndaj priftërinjëve është adhurimi që ata bënin kundrejtë priftërinjëve, për të cilin flet edhe Ajeti i sipërpërmendur.” (Ngjarjen e kanë transmetuar Ibn Kethiri dhe Taberiu në tefsirin e Ajetit 31 të Sures Et-Teube. Gjithashtu e ka transmetuar Tirmidhiu në tefsirin e të njënjtës Sure, në Hadithin me numër: 3095.). E ka cilësuar si ibadet/adhurim bindjen e popullit ndaj priftërinjëve të fesë së tyre, të cilët ndryshonin urdhërat e Allahut, duke e bërë të lejuaren, të ndaluar e anasjelltas dhe si përfundim ia njohën të drejtën e ligjvënies përveç Allahut të Madhëruar, edhe prijësve fetarë.

64. Kapitulli “Gabimi i thirrjes për unifikimin e feve” Nuk ka tjetër fe në tokë me të cilën Allahu mund të adhurohet përveç Islamit. Allahu, më i Larti, thotë: “Dhe kushdo që kërkon fe tjetër pos Islamit, ajo kurrë nuk do t’i pranohet dhe në Jetën e Përtejme ai do të jetë njëri nga të humburit.” [3:85] Njëra prej fundamenteve të besimit në Islam është se Libri i Allahut [Kur’ani] është Libri i fundit i shpallur nga Furnizuesi i Botëve. Ai [Kur’ani] shfuqizoi të gjitha Librat e shpallura nga Allahu para tij, si Teuratin, Psalmet, dhe Biblen, kështu që asnjë libër tjetër s’është mbetur me të cilën do të mund të adhurohej Allahu përveç Kur’anit. Allahu, më i Larti, thotë: “Dhe ne ta kemi zbritur [O Muhamed] Librin e vërtetë, i cili vërteton Shkrimet [Librat] që erdhën para tij, që është i besueshëm dhe dëshmi për to [Shkrimet e vjetra]. Pra gjyko mes tyre me atë çka Allahu ka shpallur, e mos i paso dëshirat e tyre të kota.” [5:48]. Ne besojmë se Teurati dhe Bibla janë shfuqizuar nga Kur’ani, dhe se ato janë ndryshuar me anë të shtesave apo heqjeve nga ana e pasuesve të tyre. Kjo është dëshmuar në disa vargje të librit të Allahut, Kur’anit Fisnik. Allahu, më i Larti, thotë në Kur’an: “Vërtet, në mesin e tyre është një grup që shtrembëron Librin me gjuhët e tyre [gjatë leximit], që ju të mendoni se ajo është pjesë e Librit, por ajo s’është nga Libri, dhe ata thonë: ‘Kjo është prej Allahut,’ kurse ajo s’është prej Allahut; dhe ata flasin të pavërteta kundër Allahut ndërsa e dinë këtë [që s’është e vërtetë].” [3:78] Kjo dëshmohet nga incidenti në vijim. Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] u hidhërua kur pa Umer ibn el-Hatabin duke mbajtur fletë, të cilat

64

përmbanin vargje nga Teurati dhe ai i tha atij: “O Umer! A mos po dyshon? A nuk e kam sjell porosinë në formën më të dëlirë? Sikur vëllai im Musai të ishte gjallë, ai do t’më pasonte mua.” Transmetuar nga Ahmed, ed-Darimi dhe të tjerët. Njëra nga fundamentet e Islamit është se cilido Çifut apo i Krishterë që nuk e pranon Islamin, duhet të konsiderohet dhe të emërtohet mosbesimtar [Kafir]. Kur’ani i ka shfuqizuar të gjitha fetë paraprake. Bazuar në këtë, thirrja për unifikim refuzohet në pajtim me sheriatin dhe është e ndaluar rreptësishtë me anë të të gjitha dëshmive Islame në Kur’an, Sunet dhe Ixhma [marrëveshje të përgjithshme]. Prej këtu, nuk është e lejuar për ndonjë musliman që beson në Allahun si Zot [Krijues, Furnizues, Pronar], në Islamin si fe, dhe në Muhamedin [salallahu alejhi ue selam] si Pejgamber dhe Lajmëtar, që të thërrasë në këtë besim të neveritshëm, apo të inkurajojë të tjerët për t’iu bashkuar asaj Allahu, më i Larti, thotë, “Thuaj: O njerëzit e librit! Ejani tek një fjalë që është e drejtë mes jush dhe nesh, që mos të adhurojmë tjetër pos Allahut. Atëherë, nëse ata e kthejnë shpinën, thuaj, ‘Dëshmoj se ne jemi muslimanë.” [3:64]

Falenderimi i takon Allahut Zotit të Botëve paqja qoftë mbi të dërguarin e Tij Muhamedin alejhi selam.

Referencat 1-El Kaulu Mufid fi kitabi teuhid . Muhamed ibn Salih el Uthejmin 2-Shkenca e besimit .Abdul Mexhid Ez zendani 3-Teuhidi i thjeshtësuar.Abdullah Ahmed el Huvejl 4-Teuhidi dhe shirku . Muhamed Xhemil Zejno 5-Tre Parimet .Muhamed ibn Abduluehab 6-Teuhidi .Ebu Emine Bilal Filips 7-Hyrje në librin Kitabu Teuhid .Salih Ali Shejh 8-Feuaid .Ibn Kajim El Xheuzijeh 9- Gjykimi i magjisë dhe fallit. Imami, shejkhu i nderuar AbdulAziz bin Baz

10-Krijimi i Universit .Harun Jahja 11-Fethu el Mexhid Sherh Kitabu Teuhid 12-“Minhaxhu el Muslim”, Ebu Bekër Xhabir el Xhezairi 13-Revista AlbIslam . 14-www.udhaebesimtareve.com 15-Www.mburoja.com 16- Pjesët e Teuhidit. Abdurrazak el Bedr 17-www.ikratv-alb.net 18-Kur’ani prin rrugen drejt shkences . Harun Yahya 19-Udhëzues I Ilustruar për të kuptuar Islamin.