PU; Huisje Boompje

Kindje

Als Carmen een paar uur later terug komt van haar college is ze in gedachte verzonken. Waarom kunnen haar ouders dit niet meer meemaken? Waarom heeft dat stomme ongeluk haar ouders van haar weggenomen en ook bijna de kans om zelf een ouder te worden?

Pim en Carmen

Een beetje afwezig gaat ze achter de computer zitten en begint aan haar paper. ‘Heb je je ouders al gebeld?’ vraagt ze over haar schouder aan Pim. ‘Dat doe ik zo wel.’ Mompelt Pim en hij leest verder. Carmen draait zich om. ‘Je kan het niet eeuwig blijven uitstellen.’

‘Oké, je hebt gelijk.’ Zegt Pim en hij legt zijn boek weg. ‘Maar…’ zegt hij als hij met de telefoon in zijn handen staat. ‘Bel nu maar gewoon.’ Zegt Carmen voor hij zijn zin kan afmaken.

Na een kort gesprek hangt Pim op. ‘Ze komen vanavond.’ Mompelt hij en loopt naar de kooi van Fil. Zenuwachtig begint hij hem schoon te maken. Hoe moet hij dit vertellen?

Afwezig bladert hij wat kookboeken door. Uiteindelijk begint hij toch maar met koken. ‘Het ruikt al lekker.’ Zegt Carmen en ze slaat haar armen om Pim heen. ‘Ik ga nog even douchen voor je ouders komen.’

Een half uur later zet Pim de bordjes op tafel en loopt Carmen de kamer in. ‘Volgens mij zijn je ouders daar.’ Zegt ze en ze loopt naar buiten om ze te begroeten.

Iedereen schuift aan tafel en geniet van het lekkere eten. Pim probeert het onderwerp zoveel mogelijk te vermijden en praat gewoon over koetjes en kalfjes.

Toch merkt Susan dat er wat aan de hand is. ‘Wat is er Pim? Ik weet dat we hier niet zomaar zijn. Je klonk zo gespannen aan de telefoon.’ Zegt Susan met een strenge blik op haar zoon.

Pim kijkt naar het eten op zijn bord. Hij prikt in een van de aardappelen. ‘Pim?’ vraagt Susan vriendelijk. Carmen stoot hem onder de tafel even aan. ‘Vertel het maar.’ fluistert ze.

‘Wat vertellen?’ vraagt Daan die ook merkt dat er iets met zijn zoon is. Carmen zucht even. ‘We hebben goed nieuws een slecht nieuws.’ Zegt ze en ze stoot Pim opnieuw aan. ‘Begin maar met het slechte nieuws.’ Zegt Susan.

Carmen kijkt Pim aan en hij begint te praten. ‘Ik heb jullie toch ooit vertelt over het ongeluk van Carmen en haar ouders?’ vraagt hij onzeker.

‘Ja, maar gelukkig heeft Carmen daar niets aan overgehouden.’ Zegt Daan en hij kijkt even naar zijn schoondochter. Pim haalt diep adem. ‘Dat was niet helemaal waar.’

‘Hoe bedoel je?’ vraagt Susan verbaasd. ‘Ik ben toen niet helemaal eerlijk geweest tegen Pim.’ zegt Carmen. ‘Door dat ongeluk…’ Ze slikt even. ‘Er is mij vertelt dat ik door dat ongeluk geen kinderen kan krijgen.’

Daan en Susan kijken haar even ontzet aan. ‘Meisje toch…’ zegt Susan met een brok in haar keel. ‘Hoe lang loop je hier al mee rond?’ vraagt ze.

‘Al voor ik Pim kende.’ Zegt Carmen en probeert een klein lachje op haar gezicht te toveren. ‘Ze wilde me geen pijn doen dus heeft ze het al die jaren verborgen gehouden.’

‘Dat snap ik, maar waarom weet je het dan nu wel?’ vraagt Susan. ‘Dat is dus het goede nieuws.’ Zegt Pim en hij een grote lach verschijnt op zijn gezicht.

Ook bij Carmen verschijnt een lach. ‘Ik ben zwanger.’ Zegt ze stralend. Daan en Susan kijken haar opnieuw ontzet aan. ‘Maar je zegt net…’ mompelt Daan.

‘Er is Carmen altijd vertelt dat ze geen kinderen kan krijgen, maar ze voelde zich al een tijdje niet lekker. De dokter hier op de uni vertelde dat ze zwanger was en dat wilde ze natuurlijk niet geloven. Ze moest het me wel vertellen. Waarschijnlijk is er een fout gemaakt bij de eerste diagnose.’ Ratelt Pim op. ‘Dus ik wordt opa?’ vraagt Daan verbaasd.

Pim en Carmen knikken glunderend. ‘Gefeliciteerd!’ roept Daan en springt op en omhelst zijn zoon. ‘Je wordt vast een geweldige vader.’ ‘Dat moeten we nog zien, maar ik heb in elk geval een goed voorbeeld.’ Zegt Pim lachend.

‘Ik weet ook zeker dat de baby de liefste grootouders krijgt die het zich kan bedenken.’ Ook Susan is opgestaan en omhelst haar schoondochter. ‘Gefeliciteerd meisje. Een kind krijgen is het mooiste wat er is en ik kan het weten.’ zegt ze blij.

Pim kijkt met een gelukkig gevoel om zich heen. Hij is blij dat zijn ouders het zo goed opnemen. Met een liefdevolle blik in zijn ogen kijkt hij naar Carmen. Voor hem is er geen twijfel meer, met haar wil hij zijn leven delen.

Wanneer Daan en Susan vrolijk naar huis zijn gegaan, loopt Pim naar Carmen toe. ‘Je bent de liefste vrouw die ik me kan voorstellen.’ Zegt hij. Carmen voelt haar wangen rood worden en kijkt naar de grond.

‘Niet zo verlegen, ik meen het echt.’ Zegt Pim en hij trekt Carmen dichter tegen zich aan. Gelukkig legt ze haar hoofd op zijn schouder. Ze had geen betere man kunnen treffen.

Die zelfde avond staat Tessa alleen in haar kleine huisje. Vluchtig roert ze de verschillende ingrediënten door elkaar voor de spaghetti. Even later schuift ze aan het kleine tafeltje.

Tessa

Natuurlijk is ze gewend om met nog 10 andere aan tafel te zitten, maar toch bevalt de rust haar wel. Niemand die haar in de weg zit, niemand die zegt wat ze moet doen en niemand waar ze rekening mee moet houden.

Na het eten wast ze haar bord snel af. “Nog een voordeel van alleen wonen. Je heb altijd weinig afwas.” denkt ze lachend. Als alles weer schoon is, loopt ze naar boven en pakt haar kwast op.

Een paar uur en heel wat kwaststrepen later voelt ze hoe haar ogen zwaarder worden. Ze legt haar kwast neer en trekt haar pyjama in. Haar hoofd raakt het kussen en ze voelt hoe haar ogen al snel helemaal dicht vallen.

De volgende ochtend staat ze al vroeg naast haar bed. De zon komt pas net op terwijl Tessa haar kleding aantrekt.

‘Kunnen die colleges niet een uurtje later beginnen.’ mompelt ze geërgerd terwijl ze naar buiten loopt.

Pim en Carmen

Tessa is niet de enige die druk is met school. Ook Pim en Carmen zijn druk bezig met hun studie. Vermoeid slaat Carmen haar boek dicht. ‘Ik ga vast naar bed.’

Ze begint steeds meer te merken dat de baby veel energie van haar vraagt. Snel trekt ze haar pyjama aan en kruipt dan onder de dekens.

Terwijl Carmen de volgende ochtend nog ligt te slapen, zit Pim al in zijn kleding op de bank. Hij kijkt hoe haar prachtige lichaam zachtjes op en neer beweegt. Ze beginnen steeds meer te wennen aan het idee dat ze over een aantal maanden hun eerste kindje in hun armen kunnen houden.

Een zacht gekreun komt onder de dekens vandaan en Carmen komt langzaam overeind. ‘Goedemorgen.’ Zegt Pim vrolijk terwijl Carmen naast het bed gaat staan. Verbaasd kijkt ze naar haar buik.

‘Zeker goedemorgen.’ zegt ze stralend als ze ziet hoe hij is gegroeid. Pim kijkt haar met grote ogen aan en staat dan op van de bank.

Voorzichtig legt hij zijn hand op haar buik. ‘Volgens mij is hij of zij heel erg vrolijk vandaag.’ mompelt Carmen terwijl ze ziet hoe Pim liefdevol naar haar buik kijkt. Dan kijkt hij op en slaat zijn armen om Carmen. ‘Je ziet er prachtig uit.’ fluistert hij in haar oor.

Stralend kijkt Carmen hem aan en geeft hem een kus. ‘Ik ga me even omkleden.’ Zegt ze en loopt naar de kledingkast. Voorzichtig wrijft ze over haar buik.

‘Dat buikje staat je prachtig.’ Zegt Pim terwijl haar liefdevol aankijkt. ‘Misschien gaat dit toch een beetje te strak zitten.’ zegt ze lachend en kijkt weer naar Pim.

Twee uur later staan ze opnieuw in de slaapkamer. ‘Dit zit toch beter.’ Zegt Carmen als ze het nieuwe setje aanheeft.

Pim zet een paar stappen en komt dichterbij. ‘Je bent net zo prachtig als altijd.’ zegt hij. ‘Zal ik nu eerst eens wat eten gaan maken voor dit kleintje.’ Zegt hij en hij wrijft zachtjes over haar buik.

‘Ik denk niet dat het kleintje dat erg vindt.’ Zegt Carmen lachend. ‘Dat wordt dan geregeld.’ Zegt Pim en hij loopt naar de keuken.

Carmen loopt naar de ezel en begint te schilderen. De geur van tosti’s vult haar neus en al snel legt ze haar kwast weer neer.

Pim zet de tosti’s op tafel en Carmen pakt meteen een bordje. ‘Je eet al echt voor twee.’ zegt Pim die lachend toekijkt. ‘Jij moet je vrouwtje wel goed verwennen.’ zegt Carmen lachend.

‘Mijn bijna vrouwtje.’ verbetert Pim haar en dan komt er iets in zijn hoofd op. ‘Waarom trouwen we eigenlijk niet voor de baby komt?’‘Meen je dat?’ vraagt Carmen.

‘Natuurlijk. Je denkt toch niet dat ik van gedachte veranderd ben. Met jou wil ik mijn leven delen, wat er ook gebeurd. Dus waarom zouden we nu niet trouwen? Dus wil jij ook met mij trouwen?’ vraagt hij. ‘Ja! Ja natuurlijk wil ik met je trouwen.’

‘Ik ben blij dat ze zo gelukkig zijn samen.’ zegt Daan. ‘Het doet me denken aan de tijd dat wij nog jong waren.’ zegt hij en zijn mond vormt een lach. ‘Dan komt het vast goed met die twee.’ Zegt Susan lachend en geeft haar man een kus.

Daan en Susan

Ook de rest van het gezin heeft inmiddels het nieuws gehoord. ‘Toch leuk dat we allebei tante worden.’ Zegt Amy. ‘Ik ben blij voor ze, maar ik denk niet dat ik ooit kinderen neem.’ Zegt Anna.

Ook de kleinere hebben het er over. ‘Ik kan niet wachtten tot de baby komt.’ Zegt Noa met een hoog stemmetje terwijl ze met haar poppen speelt. ‘Ik ook niet. Ik begin alvast aan de babykamer.’ Zegt ze met een iets zwaardere stem.

Wanneer de telefoon gaat is Thomas de eerste die hem opneemt. ‘Heey broertje, hoe is het?’ vraagt hij vrolijk. ‘En met Carmen?’ Hij wacht even op het antwoord. ‘Dat is mooi.’ Mompelt hij. ‘Oké, ik zal hem even roepen.’

Even later verschijnt Daan bij de telefoon. ‘Hoi jongen. Hoe gaat het daar?’ Hij luistert naar het verhaal van Pim en knikt goedkeurend met zijn hoofd. ‘Natuurlijk kan dat. Ik zal er met je moeder over praten.’

Een maand later is alles in het huis in rep en roer. Amy en Anna zitten in hun mooie jurk in de woonkamer. ‘Heb jij Carmen al gezien?’ vraagt Amy, maar Anna schudt haar hoofd. ‘Volgens mij is ze met mama en Tessa in de slaapkamer.’

Ook Thomas loopt zenuwachtig door de kamer. Om zichzelf wat af te leiden pakt hij een boek uit de kast en bladert er vluchtig doorheen.

‘Pas je op voor je jurk.’ Roept hij vluchtig naar Noa en loopt dan naar buiten. ‘Natuurlijk pas ik op.’ Roept ze hem nog na. Ze maakt een schilderij voor Pim en Carmen als een huwelijkscadeau. Ze hoeft alleen nog maar de puntjes op de ‘i’ te zetten.

Buiten zitten Naomi, Timo, Emiel en Saskia al te wachten. ‘Ik ga later ook trouwen en dan heb ik een héél erg lange, witte jurk.’ Beweert Saskia met een strak gezicht. ‘Dan moet je eerst wel een jongen vinden die met jou wil trouwen.’ Zegt Timo die er niets van geloofd.

Boven is de stemming iets meer gespannen. Zenuwachtig loopt Pim heen en weer door de kamer. Hij heeft zijn grijze pak aan. ‘Wat nu als ze niet wil?’vraagt hij zich onzeker hardop af.

‘Natuurlijk wil ze wel. Ze houdt van je, anders had ze geen ‘ja’ gezegd.’ Zegt Daan. ‘Ik weet nog goed hoe ik me voelde toen ik met je moeder ging trouwen. Allerlei rampscenario’s gingen door mijn hoofd, maar op het moment dat ze daar stond, in haar prachtige jurk, vergeet je alles om je heen.’

Daan zucht als hij terugdenkt aan dat moment. ‘Geloof me, zo zal het ook bij jou gaan.’ Zegt hij en hij geeft zijn oudste zoon een bemoedigend klopje op zijn schouder. Helaas lijkt Pim nog niet zo zeker van zijn zaak. ‘Straks laat ze me daar voor het altaar staan.’

Wat hij niet weet, is dat beneden precies dezelfde vraag wordt gesteld. ‘Wat nou als hij me niet wil.’ Zegt Carmen gespannen. ‘Misschien heeft hij het me wel niet vergeven dat ik al die tijd tegen hem heb gelogen.’

‘Ik ken Pim, zoiets zou hij nooit doen.’ Zegt Susan bemoedigend. ‘Hij zou je nooit in de steek laten. Hij houdt echt van je en ik weet gewoon dat hij zijn leven met je wil delen.’ Zegt ze. ‘Weet je het zeker?’

‘Natuurlijk. Zijn ogen stralen de hele dag als hij naar je kijkt.’ Zegt Tessa die zich ook in het gesprek mengt. Carmen knikt. ‘Bedankt Tessa, je hebt ons echt geholpen.’ Zegt ze en neemt haar schoonzus in haar armen.

‘Ik weet dat hij de man van mijn dromen is.’ Ze haalt even diep adem en kijkt naar haar spiegelbeeld. Ze legt haar hand op haar buik. ‘Zo kleintje, zullen we maar naar je papa gaan?’ vraagt ze. Nog een keer haalt ze diep adem en loopt dan naar buiten.

‘En jij natuurlijk ook bedankt, Susan.’ Zegt ze en omhelst haar schoonmoeder. ‘Wij gaan alvast naar buiten. We zien je zo.’ Zegt Susan en verlaat samen met Tessa de kamer. Carmen gaat voor de spiegel staan. ‘Waarom ben ik nu zo zenuwachtig?’ vraagt ze hardop.

Buiten gaat Susan net op haar stoel zitten. ‘Ze komt zo.’ fluistert ze naar Daan. Tegelijk kijken ze naar Pim die zenuwachtig met zijn vingers speelt en zijn blik om de paar seconde op het pad richt.

Carmen opent rustig de deur en probeert haar zenuwen in bedwang te houden. Ze loopt langzaam achter de struiken door. ‘Oh, wat mooi!’ klinkt het uit de mond van Saskia en iedereen kijkt naar de struik.

En Pim nog het meest. Zodra hij Carmen aan het begin van het gangpad ziet valt zijn mond open. Hij kijkt haar met grote ogen aan en brengt geen woord uit.

Iedereen kijkt hoe Carmen langzaam naar voren komt en af en toe klinkt er iets als ‘Oh’ of ‘Ah’. Pim en Carmen lijken alleen oog voor elkaar te hebben en hun blikken laten elkaar niet los.

Het is precies zoals Daan zei, ze hebben alleen oog voor elkaar. Alles om hen heen lijkt te vervagen. ‘Je bent prachtig.’ Fluistert Pim wanneer Carmen voor hem staat.

‘Met dank aan je moeder en zus, die hebben geholpen met uitkiezen.’ Zegt Carmen en gaat naast hem staan. ‘Zal ik maar beginnen.’ Zegt ze zelfverzekerd.

‘Lieve Pim, elke keer als ik jou zie, heb ik het gevoel dat mijn leven een stukje gelukkiger wordt. Je geeft me het gevoel dat ik niet alleen ben en bij jou voel ik me veilig. Je laat me inzien waarvoor we leven en ik wil je gewoon nooit meer kwijt.’ Zegt ze terwijl ze diep in zijn ogen kijkt.

Dan neemt Pim het woord. ‘Lieve Carmen. Jij laat me zweven, je laat mijn voeten van de grond komen. Ik weet nog hoe ik je de eerste keer zag. Je viel recht in mijn armen en je prachtige, groene ogen hielden me vast.’

‘Ik wilde je het liefst voor altijd zo vasthouden, nooit meer laten gaan. Mijn hart behoort aan jou en het zal altijd bij je blijven. Jij veranderde mijn leven en ik zou het nooit meer anders willen.’ Carmen slikt even en voelt hoe een traan over haar wang loopt.

Voorzichtig brengt Pim zijn hand naar haar gezicht. Hij veegt de traan weg en kijkt haar lief aan. Ook bij Susan zit er een klein traantje in haar ooghoek. Trots kijkt ze naar haar oudste zoon die daar staat met zijn grote liefde. Ook de andere kinderen kijken toe hoe hun broer zijn lieve woorden uitspreekt.

Even is het stil, maar dan staat Thomas op en brengt een klein doosje naar voren. Voorzichtig haalt Pim een van de ringen uit het doosje en pakt voorzichtig de hand van Carmen, of hij van porselein is. Hij schuift de ring om haar vinger.

Ook Carmen pakt een ring uit het doosje. ‘Ik hou van je.’ Fluistert ze bijna onhoorbaar en Pim is de enige die het hoort. Voorzichtig schuift ze de ring om de vinger van Pim.

Ze kijken elkaar diep in de ogen en blijven enkele seconde doelloos staan. Dan pakt Pim Carmen stevig vast en een lange, liefdevolle zoen is het gevolg. Het lijkt uren te duren, maar voor hun gevoel is het veel te snel voorbij.

Iedereen kijkt toe hoe de twee geliefde daar staan. Hun armen om elkaar heen geslagen. ‘Ik ga je gelukkig maken.’ Zegt Pim zodra hij haar los gelaten heeft.

‘En jou natuurlijk.’ Ook zegt hij en buigt zich naar haar buik. Hij legt zijn hand op haar buik en een trapje van het kindje is het gevolg. ‘Volgens mij is hij of zij het er helemaal mee eens.’ Zegt hij lachend en neemt zijn kersverse vrouw nogmaals in zijn armen.

De hele familie verhuist naar binnen en begint aan het heerlijke diner. Er wordt gezellig gepraat en iedereen geniet van het heerlijke eten.

‘Jullie hebben echt geweldig gekookt, zusjes.’ Zegt Thomas complimenterend tegen Amy en Anna en iedereen is het daar mee eens.

Omdat de familie intussen al een stuk gegroeid is, zitten de kleinste aan een extra tafel. ‘Ik wil later nooit kussen met een meisje.’ Beweert Emiel met een strak gezicht. ‘Dat is zó vies.’

Pim en Carmen genieten van de gezelligheid en natuurlijk van elkaar. ‘Ik kan amper geloven dat je nu mijn prachtige vrouw bent.’ Zegt Pim en hij wrijft over haar hand.

Een paar uur later staan ze weer voor hun huisje op de universiteit. Pim slaat zijn armen om Carmen en ze blijven even roerloos staan. ‘Onze eerste dag als man en vrouw.’ Fluistert Carmen in zijn oor.

Pim en Carmen

‘Het is goed dat ik je op onze eerste dag hier al over de drempel heb gedragen, want ik denk niet dat dat nu nog gaat lukken.’ Zegt hij en hij legt zijn hand op haar ronde buik.

‘Maar ik ben allang blij dat ik je nu mijn vrouw kan noemen.’Dan geeft hij haar een zoen en trekt haar mee naar de slaapkamer.

‘Kom een hier.’ Zegt hij en Carmen kruipt een stukje naar hem toe. ‘Ik kan niet geloven dat we nu getrouwd zijn.’ Fluistert ze. ‘Het is alsof ik droom.’

‘Ik weet hoe je je voelt, dat heb ik ook.’ Fluistert Pim. ‘Maar het is geen droom, het is echt.’ Zegt hij en hij drukt een kus op haar lippen.

‘En dit ook.’ Zegt hij terwijl hij haar achteroverdrukt. ‘Ik hou echt van je.’ Fluistert hij ze hij zoent haar hartstochtelijk. ‘Ik ook van jou.’ Mompelt Carmen tussen twee kussen door.

Na die woorden ontdoen ze elkaar van hun kleding en kruipen onder de dekens. Niet veel later komen ze weer boven de dekens. Hun handen verstrengelen in elkaar en Pim kijkt naar zijn vrouw. ‘Ik hou van je, voor altijd.’

Bij Daan en Susan is het dagelijkse ritme weer begonnen. De kinderen gaan naar school en Daan en Susan gaan naar hun werk. Maar vandaag heeft Daan een vrije dag.

Daan en Susan

‘Dat is het voordeel van zo’n hoge positie, ik deel zelf mijn werktijden in.’ Mompelt hij. ‘Nu kan ik beginnen met deze speelgoedwerkbank. Dan heeft mijn kleinkind straks wat om mee te spelen.’ Zegt hij en begint te timmeren.

Hij werkt de hele dag door en merkt maar amper dat de kinderen weer thuis komen. Hij merkt het pas als de schoolbus luid toetert. Als hij bij de voordeur komt, rent Saskia enthousiast naar hem toe. ‘Ik heb een 10!’ roept ze en stuitert heen en weer.

Dat is niet het enige goede nieuws die dag. Susan komt met een promotie en een dikke bonus thuis, wat ook betekent dat ze de top van haar carrière heeft bereikt.

Meteen slaat ze haar armen om Daan heen. ‘Ik heb de top gehaald!’ lachend pakt Daan haar vast. ‘Volgens mij komt iedereen vandaag heel vrolijk thuis.’ Zegt hij en geeft zijn vrouw een kus.

Ook op de universiteit loopt alles op rolletjes. Tevreden kijkt Tessa naar haar paper op het scherm. ‘Alleen nog afdrukken en inleveren en dan ben ik klaar.’

Tessa

Nu ze klaar is merkt ze pas hoeveel honger ze heeft. Ze smeert haar brood en gaat met een bordje aan tafel zitten. Zwijgend eet ze van de boterham.

Ze wast het bordje af en zet het weer in de kast. Dan pakt ze een boek uit de kast en begint te studeren. Over een niet zo lange tijd zal haar eerste examen voor de deur staan en ze wil wel goed voorbereid zijn.

Het is alweer donker als ze haar boek dicht slaat. Ze doorzoekt de koelkast op zoek naar iets eetbaars en komt uiteindelijk uit bij de karbonaadjes.

Het is nog steeds heerlijk weer buiten en ze gaat met haar bordje op het terras zitten. Terwijl ze eet valt haar blik op de telescoop. ‘Misschien moet ik hem straks eens uitproberen.’ Denkt ze hardop.

Nadat ze een paar uur naar de sterren heeft gekeken, zoekt ze haar bed op. Uitgeput laat ze zich op het zachte matras vallen en valt in een diepe slaap.

De weken daarna gaat het zo verder. Ze werkt aan school, eet, gaat naar college, studeert en slaapt. Natuurlijk bezoekt ze Pim en Carmen ook, maar de meeste dagen is ze alleen en ze moet toegeven dat ze zich soms wat eenzaam voelt.

Op de ochtend van haar examen is ze dat echter totaal vergeten. Het enige waar ze nog aan denkt is de stof die ze heeft geleerd en de zenuwen die haar in hun greep hebben.

Terwijl de zenuwen door haar lijf gieren trekt ze haar kleding aan en maakt een vluchtig ontbijt. Na 3 happen schuift ze haar bord van zich af, dit heeft geen zin.

Snel leest ze de belangrijkste stukjes nog eens door en gaat dan naar college. Twee uur later staat ze met een dikke 10 en een vrolijke lach op haar gezicht weer voor haar huis.

Met een pijnlijk gezicht wrijft Carmen over haar rug. Ze begint steeds meer te merken van het groeiende kindje in haar buik. ‘Ik kan me niet voorstellen dat Pim me nu nog aantrekkelijk vindt.’ Mompelt ze.

Pim en Carmen

‘Natuurlijk wel, je bent nog net zo prachtig als anders.’ Geschrokken draait ze zich om en ziet hoe Pim met zijn opdrachten aan tafel gaat zitten. ‘Sorry, ik hoorde je niet binnenkomen.’ Mompelt ze en haar hoofd wordt rood.

‘Je moet niet zo piekeren. Dat is niet goed voor je.’ Zegt Pim en hij schuift zijn stoel weer naar achter. ‘Kom mee naar buiten.’ Zegt hij en trekt haar met zich mee. Samen gaan ze op het bankje bij de vijver zitten.

‘Je bent prachtig zoals je bent. Daar hoef je echt niet aan te twijfelen. Al was je een olifant, dan zou ik nog van je houden.’ Carmen laat een lachje ontsnappen en Pim trekt haar wat dichter tegen zich aan. ‘Zo ken ik je weer.’

Vermoeid stapt Carmen de volgende ochtend uit bed. Kort wrijft ze de slaap uit haar ogen en haalt haar hand door haar haar. Slaperig loopt ze naar de kast en kleedt zich om.

‘Gaat het wel? Je lag zo te woelen vannacht.’ vraag Pim die ook uit bed komt. ‘De baby was nogal actief vannacht.’ zucht Carmen. ‘Misschien helpt het als ik een lekker ontbijtje voor jullie maak.’ Zegt Pim en loopt door naar de keuken.

Na het ontbijt pakken Pim en Carmen allebei een boek uit de kasten en beginnen te studeren. Hun examen komt steeds dichterbij.

Een week later vertrekken ze allebei gespannen naar hun examen. Allebei hebben ze hard gestudeerd.

Twee uur later hebben ze allebei een 10. ‘We hebben het weer gehaald.’ Zegt Carmen blij en omhelst Pim.

‘Gefeliciteerd.’ Roept Pim net zo vrolijk, maar dan moet Carmen hem toch even loslaten. Ze voelt een haar de trap tegen haar buik en kijkt verbaasd naar beneden.

Ze ziet hoe haar buik een beetje ronder is geworden. ‘Volgens mij is ons kindje ook blij voor ons.’ Zegt ze lachend.

‘Moet je voelen.’ Zegt ze en trekt de hand van Pim naar haar buik. Met grote ogen voelt Pim hoe de baby zachtjes trapt. Natuurlijk heeft hij dit al vaker meegemaakt bij mijn moeder, maar bij zijn eigen zoon of dochter lijkt het toch anders.

Dan slaat hij zijn handen voor zijn ogen. ‘Kiekeboe, hier is je papa.’ Roept hij lachend en haalt zijn handen voor zijn ogen weg. ‘Gekkie.’ Lacht ook Carmen.

Helaas duurt de pret niet lang. ‘Ik zou willen dat ze dat college wat later hadden gepland. Ik heb pas net examen gedaan.’zucht ze. Snel geeft ze Pim een afscheidskus en loopt dan weg.

Toch vindt Pim het niet zo erg dat hij nu alleen is. Snel loopt hij naar de slaapkamer en begint met de uitvoering van zijn plan.

Als de avond is gevallen staat hij zenuwachtig voor het raam en ziet hoe Carmen de oprit oploopt. Hij hoopt maar dat ze zijn verrassing leuk vindt.

‘Pim?’ vragend kijkt Carmen de kamer rond en loopt dan naar de slaapkamer. Zodra ze de deur open gooit stokt haar adem in haar keel.

Bewonderend kijkt ze naar alle babyspulletjes. Ze bekijkt alles aandachtig en gaat met haar hand langs de rand van de commode.

Gespannen kijkt Pim toe. Zou ze het niets vinden. ‘Hoe vindt je het.’ Vraagt hij met een zacht stemmetje.

Carmen zegt niets en kijkt nog eens om zich heen. Dan loopt ze naar Pim en trekt hem dicht tegen zich aan. ‘Het is prachtig.’ Fluistert ze in zijn oor.

‘Hier gaat ons kindje een prachtige tijd beleven.’ Zegt ze en houdt Pim stevig vast. ‘Ik ben blij dat je het mooi vindt.’ Zegt Pim opgelucht.

‘Mooi? Ik vind het prachtig.’ Zegt Carmen en kijkt hem aan. ‘Het kan nooit zo prachtig zijn als jij.’ Zegt Pim en Carmen begint te lachen. ‘Ik hoop dat ons kindje net zo lief is als jij.’ Zegt ze en omhelst hem opnieuw.

Tot de volgende update!