Πρόκειται για φλεγμονώδη εντόπιση στο οστίτη ιστό και οστικό μυελό. Είναι δυνατόν να προηγηθεί από μόλυνση κατά συνέχεια ιστών, επιμόλυνση τραύματος ή αιματογενώς. Διαχωρίζεται σε οξεία, χρόνια (> 6 εβδομάδες) ή υποξεία (>2 εβδομάδες Brodie abscess) μετεγχειρητική και μετατραυματική, χρόνια υποτροπιάζουσα, πολυεστιακή. Στα βρέφη και στα παιδιά είναι συνήθως οξεία αιματογενής. Εώς 18 μηνών εντοπίζεται στις επιφύσεις των οστών, ενώ σε μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά στις μεταφύσεις εκτός από το ισχίο, ώμος, αγκώνα.

Παράγοντες κινδύνου είναι η παρουσία ξένων σωμάτων (βαλβίδες, μεταλλικές προθέσεις) ο Σ. Διαβήτης (μικροαγγειοπάθεια, νευροπάθεια, ελαττωματική επούλωση) χειρουργικές επεμβάσεις, φλεγμονή μαλακών μορίων, περιφερική αγγειοπάθεια, δρεπανοκυτταρική αναιμία, συγγενείς λειτουργικές διαταραχές των φαγοκυττάρων. Ανάλογα με την ηλικία είναι και το παθογόνο αίτιο με το S. Aureus να υπάρχει σε όλες τις κατηγορίες. Κλινικά στα νεογνά (ειδικά στα πρόωρα) και στα βρέφη εμφανίζεται συνήθως με μειωμένη κινητικότητα άκρου. Στις μεγαλύτερες ηλικίες έχει αιφνίδια έναρξη με πυρετό, ταχυσφυγμία, κακουχία, εντοπισμένο άλγος και ευαισθησία στη μετάφυση του οστού, περιορισμό στη κινητικότητα, οίδημα, ερυθρότητα, θερμότητα, αυτόματη παροχέτευση ή και εξέλκωση. Από τον εργαστηριακό έλεγχο έχουμε αυξημένους δείκτες φλεγμονής: λευκοκυττάρωση, πολυμορφοπυρήνωση, αύξηση Τ.Κ.Ε. , θετική CRP, θετική κ/α αίματος.

Απεικονιστικά η μαγνητική τομογραφία είναι εξέταση εκλογής, ιδίως για την σπονδυλική στήλη (ευαισθησία 90-100%). Η απλή ακτινογραφία 28 ημέρες μετά την έναρξη συμπτωμάτων έχει 90% ειδικότητα. Το σπινθηρογράφημα οστών έχει μεγάλη ευαισθησία, αλλά μικρή ειδικότητα. Για τη διάγνωση είναι απαραίτητο το ιστορικό, η κλινική εξέταση, ακτινολογικά ευρήματα και η βιοψία οστών. Η θεραπεία γίνεται με αντιβιοτική αγωγή (αρχικά εμπειρική και στη συνέχεια με βάση τις κ/ες 4-6 εβδομάδες ενδοφλέβια), χειρουργική επέμβαση, ενώ η εξατομίκευση της αγωγής είναι συχνά απαραίτητη.

Επιπλοκές: Σηψαιμία, καταστροφή γειτονικής άρθρωσης, βράχυνση του μέλους λόγω καταστολής του συζευκτικού χόνδρου, επιμήκυνση του μέλους όταν ο συζευκτικός χόνδρος μένει ανέπαφος λόγω της τοπικής υπεραιμίας.